De kunst van het loslaten van een ex - deel 17

ik denk dat ik het nog niet helemaal begrijp, heb je een tijdelijke job daar, of permanent

als het een permanente job is, wordt het echt nog een moeilijke keuze ...

( en over dat 'vrouw van je leven'- verhaal ... heb ik ook dikwijls gedacht ( man dan ...), maar, wees gerust, er kruist altijd wel weer een lieve meid je pad ...)

een job voor 1 jaar, maar ben er nog maar 2 maanden, maar de laatste is een blijtmaand geweest
Alles zegt me hier te blijven, behalve de gevoelens dat zij de mijne is. Voor mij is dit de eerste keer dat ik dit voor iemand voel. En het voelt echt wel speciaal.

FieuS, als het toch maar voor een jaar was, en het niet je bedoeling was om daar te gaan leven, zou ik gewoon terugkeren, je kan daaarna nog naar nieuw-zeeland gaan ...

Nja, en dEUS zingt:
The plan it wasn't much of a plan
I just started walking
I had enough of this old town
had nothing else to do
It was one of those nights
you wonder how nobody died
we started talking
You didn't come here to have fun <-----
you said: "well I just came for you" <-----
But do you still love me?
do you feel the same
Do I have a chance
of doing that old dance
with someone I've been
pushing away

Ik kan alleen nog maar tegen hem lopen bitchen, alsof ik er voor wil zorgen dat hij zich absoluut kutter voelt dan dat ik me voel. Dan maar weer even geen contact. En ook al voel ik me zwak omdat ik niet normaal tegen hem kan doen, voel ik me er alles behalve schuldig over.
Achja, ik heb nou nogal een 'whatever-gevoel'. We zien wel, ik moet eerst maar even voor mezelf kiezen, alles weer op de rails krijgen. Hij kan/mag niet meer the number one thing zijn..

petitlapin en Fieus, denk je ook niet dat je voor echte liefde je job op zou geven? Ik wel hoor. Ik denk dat ik er anders zo ongelooflijk veel spijt van zou krijgen. Het ligt natuurlijk helemaal aan de situatie. Als je beide in Nederland woont zou een baan niet een reden moeten kunnen zijn voor t beeindigen van een relatie, je neemt elkaar maar zoals je bent.
Maar als het inderdaad gaat over werk aan de andere kant van de wereld dan zou ik dta opgeven. Maar terzijde, ik zou niet naar de andere kant van de wereld vertrekken als ik hier een geweldige vriend heb zitten.

Ik ben de afgelopen dagen in londen geweest en merk dan dat als ik aan t einde van de dag moe ben. Dat ik opeens weer veel meer aan mn ex ga denken. Ik heb dan ook opeens veel meer behoefte aan een knuffel enzo. Verder gata t echt perfect met mij, ik geloof dat dat loslaten al behoorlijk goed gelukt is. Het enige is, en ik weet niet of dat erg is, is dat ik mn ex weer steeds meer ga zien zoals voordat ie mn vriend werd. Gewoon een goeie vriend, die ik echt heel erg leuk vind, maar waarvan ik weet dat dat van zijn kant niet zo is. Ik geloof alleen dat dat niet erg is, vindt hem als gewone vriend ook al geweldig .

quote:

petitlapin en Fieus, denk je ook niet dat je voor echte liefde je job op zou geven? Ik wel hoor. Ik denk dat ik er anders zo ongelooflijk veel spijt van zou krijgen. Het ligt natuurlijk helemaal aan de situatie. Als je beide in Nederland woont zou een baan niet een reden moeten kunnen zijn voor t beeindigen van een relatie, je neemt elkaar maar zoals je bent.
Maar als het inderdaad gaat over werk aan de andere kant van de wereld dan zou ik dta opgeven. Maar terzijde, ik zou niet naar de andere kant van de wereld vertrekken als ik hier een geweldige vriend heb zitten.

Dat geldt voor mij iig niet...

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 12:11 schreef Frenkie het volgende:

[..]

Dat geldt voor mij iig niet...

ik denk dat naar de andere kant van de wereld vertrekken vaak het einde van een relatie tot gevolg heeft. Dat zie ik in ieder geval in mijn omgeving. En als ik een goede relatie heb, dan kies ik dus voor die relatie.

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 12:01 schreef akkien het volgende:
petitlapin en Fieus, denk je ook niet dat je voor echte liefde je job op zou geven? Ik wel hoor. Ik denk dat ik er anders zo ongelooflijk veel spijt van zou krijgen. Het ligt natuurlijk helemaal aan de situatie. Als je beide in Nederland woont zou een baan niet een reden moeten kunnen zijn voor t beeindigen van een relatie, je neemt elkaar maar zoals je bent.

neen, van liefde alleen brandt de schoorsteen niet.
Ik heb te lang gestudeerd om dat op te geven voor een verliefdheid.
genoeg mannen op de wereld die wel te combineren zijn met mijn carrière.

Tuurlijk ( ik woon in belgië), een partner die een job heeft in hetzelfde land moet lukken. maar ik verhuis niet naar nieuw-zeeland voor iemand ( of ik kom niet van nieuw-zeeland terug voor iemand, moest dat het geval zijn ...)

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 13:38 schreef petitlapin het volgende:

[..]

neen, van liefde alleen brandt de schoorsteen niet.
Ik heb te lang gestudeerd om dat op te geven voor een verliefdheid.
genoeg mannen op de wereld die wel te combineren zijn met mijn carrière.

Tuurlijk ( ik woon in belgië), een partner die een job heeft in hetzelfde land moet lukken. maar ik verhuis niet naar nieuw-zeeland voor iemand ( of ik kom niet van nieuw-zeeland terug voor iemand, moest dat het geval zijn ...)

ook niet als je zeker weet dat dit gewoon echt de man in je leven is?

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 13:43 schreef akkien het volgende:

[..]

ook niet als je zeker weet dat dit gewoon echt de man in je leven is?

de man van je leven

daar geloof ik niet in, sorry, het kan niet dat maar één man op deze wereld liefdesgevoelens bij mij kan opwekken. De realiteit heeft ook getoond dat het niet waar is.

als antwoord op je vraag: nee dus

ik vind t best goed als je op die manier kan denken enzo...Ik kan t niet. Als ik verliefd ben ben ik in staat om voor die persoon alles opzij te zetten als het ook maar een beetje serieus is...

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 14:13 schreef akkien het volgende:
ik vind t best goed als je op die manier kan denken enzo...Ik kan t niet. Als ik verliefd ben ben ik in staat om voor die persoon alles opzij te zetten als het ook maar een beetje serieus is...

dat vindt ik echt niet gezond. en ja, ik weet gerust wat verliefdheid/liefde is. Ik heb gewoon geen jaren gestudeerd om dan voor mijn partner naar nieuw-zeeland te verhuizen. Ik geraak daar niet aan de bak, ik zou mijn familie en vrienden missen, ik zo supergefrustreerd worden en mijn partner zou daar dus ook onder beginnen lijden. Het maakt de druk op de relatie veel te hoog.

onmogelijk dus

(by the way ... volgens mij heb jij je ex helemaal nog niet los gelaten, en zit hij nog te veel in je hoofd. Ga door met je leven, meisje, want als hij niet voelt wat jij voor hem voelt is hij je gewoon niet waard)

ook niet als je voor een tijdje naar nieuw-zeeland bent gegaan en hij hier zit, je elkaar dus kent uit nederland en jouw familie hierzo zit.

Ow...nee hij is niet helemaal uitmn hoofd...maar een stuk verder dan in t begin...Helaas was ie vorige week weer even helemaal terug, dus kon weer opnieuw beginnen ... maar t gaat alweer de goeie kant op.

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 14:51 schreef akkien het volgende:
ook niet als je voor een tijdje naar nieuw-zeeland bent gegaan en hij hier zit, je elkaar dus kent uit nederland en jouw familie hierzo zit.

dat is een heel andere situatie. Als het maar een tijdelijk contract is daar is het helemaal iets anders. ik kan er gerust mee leven moest mjn lief bv voor twee jaar naar een ander continent gaan werken en om de paar maanden voor een paar weken naar huis komt.

maar ik verhuis (nog) niet, en ik geef mijn job niet op.

maar dat is toch ongeveer de situatie waar het hierboven om ging....

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 14:55 schreef akkien het volgende:
maar dat is toch ongeveer de situatie waar het hierboven om ging....

jup, daarom vroeg ik hem ook of het een tijdelijk contract was. Maakt de situatie helemaal anders. het was jij die toen begon over verhuizen en zo ...

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 14:58 schreef petitlapin het volgende:

[..]

jup, daarom vroeg ik hem ook of het een tijdelijk contract was. Maakt de situatie helemaal anders. het was jij die toen begon over verhuizen en zo ...

...ok sorry

Ik probeer nu al heel lang iemand uit mijn hoofd te zetten. Ik heb alles gedaan wat ik maar kon doen. Uitmaken, contact verbreken, negeren, ruzie maken, doen alsof het me niks deed, "verliefd" worden op iemand anders, hem juist wel zien, mezelf zijn. Het hielp allemaal wel even, maar uiteindelijk als ik dan echt nadacht dan voelde ik me alleen maar kutter. Jongens waar ik veel langer mee had en verliefder op leek kon ik wel vergeten. De dood van een vriend heb ik zelfs beter kunnen verwerken dan dit. Ik kan het niet verwerken.. het is alsof het iets is wat niet afgemaakt is en wel zou moeten. Zo voelt het ook, unfinished business. Ik ga wel gewoon verder, maar het is alsof een deel van me achterblijft. Ze zeggen dat je een nieuwe moet hebben om de oude te vergeten, maar dat is naar mijn mening alleen maar een vorm van verdringen. Als ik dat doe dan komt het later terug en dan weet ik dadelijk niet waarom ik me zo kut voel.

Er zijn ook dingen gebeurd in mijn familie en met vrienden e.d die ik liever niet meegemaakt had. Ze hebben een negatieve invloed op me en die herinneringen maken het erger. Volgend jaar zou ik gaan studeren, maar ik vind het moeilijk om een goede keuze te maken. Genoeg opleidingen die ik leuk vind, maar geen die er echt voor me uitspringt. Ik ben ook niet echt enthousiast meer over op mezelf wonen in Rotterdam en hier gaan studeren. En waar ik in Nederland ook kom of ga, overal is er wel iets of iemand die me eraan doet herinneren. Ontmoet ik iemand, blijkt hij of zij mijn ex of zijn vriendin te kennen. Ze steken hele verhalen af, die ik helemaal niet wil horen. Het blijft pijn doen.

Daarom wil ik aankomend schooljaar naar het buitenland. Ik wilde het sowieso altijd al doen. Veel mensen adviseren me om het na mijn studie te doen, maar na mijn studie ben ik ong 25. Op school zeggen ze dat ik gewoon moet gaan studeren, omdat een jaar weggaan niks veranderd.

Ik weet eigenlijk niet wat beter is.. Ik weet wel dat mensen gaan vervangen en verdringen geen zin heeft. Misschien voor anderen, maar voor mij niet. Ik zou mezelf en anderen in de maling nemen en me kansloos voelen. Ik wil tot het uiterste leven en er iets van opsteken. Ik wil er mee om kunnen gaan, met hen, en er anders aan terug denken. Ik denk daar te komen door een jaar rust te nemen.
Ver weg in een warm land, waar ik zo ver van ze af sta.. dat ik soort van in een andere wereld leef. Ergens waar ze niet bestaan en ik met totaal andere dingen bezig ben en een ander leven leid.

Ik weet niet of ik in het goede topic zit.. maar ja, moest het even van me afschrijven. Misschien dat iemand zich er in kan vinden..

hoe lang ken je die jongen dan, sandra ?
btw, ik vind een jaar naar het buitenland gaan niet zo'n slecht idee ...

quote:

Op zaterdag 7 mei 2005 16:00 schreef petitlapin het volgende:
hoe lang ken je die jongen dan, sandra ?
btw, ik vind een jaar naar het buitenland gaan niet zo'n slecht idee ...

even denken.. 20 maanden.. dus nog geen 2 jaar. ik heb maar 3 maanden met hem gehad.. zou je toch denken dat het niks betekend. hij heeft nu al meer dan een jaar een andere vriendin.
een relatie van 14 maanden is bij mij minder blijven hangen dan die 3 maanden met hem. en ik was echt 5 jaar onwijs verliefd op die jongen van die 14 maanden.
hmm.. ga je mee?

quote:

Op zaterdag 7 mei 2005 16:09 schreef gekke_sandra het volgende:

[..]

even denken.. 20 maanden.. dus nog geen 2 jaar. ik heb maar 3 maanden met hem gehad.. zou je toch denken dat het niks betekend. hij heeft nu al meer dan een jaar een andere vriendin.
een relatie van 14 maanden is bij mij minder blijven hangen dan die 3 maanden met hem. en ik was echt 5 jaar onwijs verliefd op die jongen van die 14 maanden.
hmm.. ga je mee?

20 maanden is nu ook nog niet zolang dat het problematisch is hoor. Heb ook wel jaren gedacht dat iemand DE ware was ... niet dus ...
het feit dat hij een andere vriendin heeft, zou het toch wel gemakkelijker moeten maken, niet ...

en eigenlijk, is hij nog geïnteresseerd in jou, voedt hij de hoop ?

zou t feit dat hij een andere vriendin heeft t niet juist alleen maar lastiger maken. De gedachte dat hij nu de dingen met haar doet die sandra met hem zou willen doen enzo.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2005 21:19 schreef akkien het volgende:
zou t feit dat hij een andere vriendin heeft t niet juist alleen maar lastiger maken. De gedachte dat hij nu de dingen met haar doet die sandra met hem zou willen doen enzo.

het zou toch wel een hele pak van de hoop mogen wegnemen

ook veronderstel ik dat die jongen dus bijna geen tijd heeft voor haar, wat ook goed is ... hoe minder contact, hoe sneller je vergeet

quote:

Op zaterdag 7 mei 2005 17:08 schreef petitlapin het volgende:
20 maanden is nu ook nog niet zolang dat het problematisch is hoor. Heb ook wel jaren gedacht dat iemand DE ware was ... niet dus ...
het feit dat hij een andere vriendin heeft, zou het toch wel gemakkelijker moeten maken, niet ...

en eigenlijk, is hij nog geïnteresseerd in jou, voedt hij de hoop?

Ja.. ik heb het ook gedacht.. denk het nog steeds wel. Een maand geleden zijn we samen naar Amsterdam geweest. Het was erg gezellig. Het was toen wel te merken, dat we niet meer bij elkaar waren.. maar er waren zeker nog sterke gevoelens. Tijdens het concert trok hij me ineens naar zich toe, tegen hem aan, en ging met zijn armen om me heen staan. Toen ik oogcontact met een leuke jongen had, draaide hij me om, zodat ik met mijn rug naar die jongen toe stond. In de trein greep hij me zomaar uit het niets vast, legde zijn hoofd op mijn schouder, keek te lang in mijn ogen. Ik zeg niet zo snel dat iemand gevoelens voor me heeft.. maar het voelde echt alsof hij nog meer gevoel voor mij had, dan ik voor hem.
De avond eindigde dramatisch.. er gebeurde iets stoms, dus toen ben ik hem achterna gereist. Ik wilde niet dat hij verkeerde dingen ging denken. Ik huilen, hij op zijn knieen en me kroelen. Toen ik terugging sprong hij ineens ook in de metro, omdat hij niet wilde dat ik alleen ging. Ik was helemaal vertedert, maar hij moest de laatste metro terug hebben naar zijn vriendin. (andere kant op) Uiteindelijk heb ik hem zo ver gekregen uit te stappen. Ik had hem liever met me meegenomen om hem nooit meer los te laten, maar ja..
Later oefende ik een beetje druk uit op wat hij met me wilde. Toen mailde hij me dat er op die dag geen ons meer was en dat, dat er al een jaar niet meer is. Ik had een aantal dingen verergert ofzo. Heel tegenstrijdig. Hij heeft zoiets wel vaker gezegd om de volgende dag te zeggen dat hij me miste. Ik wist niet wat ik ervan moest denken, maar er is nu in iedergeval geen hoop meer..

[ Bericht 5% gewijzigd door gekke_sandra op 08-05-2005 01:17:51 ]