De kunst van het loslaten van een ex - deel 17

ik denk dat ik het nog niet helemaal begrijp, heb je een tijdelijke job daar, of permanent

als het een permanente job is, wordt het echt nog een moeilijke keuze ...

( en over dat 'vrouw van je leven'- verhaal ... heb ik ook dikwijls gedacht ( man dan ...), maar, wees gerust, er kruist altijd wel weer een lieve meid je pad ...)

een job voor 1 jaar, maar ben er nog maar 2 maanden, maar de laatste is een blijtmaand geweest
Alles zegt me hier te blijven, behalve de gevoelens dat zij de mijne is. Voor mij is dit de eerste keer dat ik dit voor iemand voel. En het voelt echt wel speciaal.

FieuS, als het toch maar voor een jaar was, en het niet je bedoeling was om daar te gaan leven, zou ik gewoon terugkeren, je kan daaarna nog naar nieuw-zeeland gaan ...

Nja, en dEUS zingt:
The plan it wasn't much of a plan
I just started walking
I had enough of this old town
had nothing else to do
It was one of those nights
you wonder how nobody died
we started talking
You didn't come here to have fun <-----
you said: "well I just came for you" <-----
But do you still love me?
do you feel the same
Do I have a chance
of doing that old dance
with someone I've been
pushing away

Ik kan alleen nog maar tegen hem lopen bitchen, alsof ik er voor wil zorgen dat hij zich absoluut kutter voelt dan dat ik me voel. Dan maar weer even geen contact. En ook al voel ik me zwak omdat ik niet normaal tegen hem kan doen, voel ik me er alles behalve schuldig over.
Achja, ik heb nou nogal een 'whatever-gevoel'. We zien wel, ik moet eerst maar even voor mezelf kiezen, alles weer op de rails krijgen. Hij kan/mag niet meer the number one thing zijn..

petitlapin en Fieus, denk je ook niet dat je voor echte liefde je job op zou geven? Ik wel hoor. Ik denk dat ik er anders zo ongelooflijk veel spijt van zou krijgen. Het ligt natuurlijk helemaal aan de situatie. Als je beide in Nederland woont zou een baan niet een reden moeten kunnen zijn voor t beeindigen van een relatie, je neemt elkaar maar zoals je bent.
Maar als het inderdaad gaat over werk aan de andere kant van de wereld dan zou ik dta opgeven. Maar terzijde, ik zou niet naar de andere kant van de wereld vertrekken als ik hier een geweldige vriend heb zitten.

Ik ben de afgelopen dagen in londen geweest en merk dan dat als ik aan t einde van de dag moe ben. Dat ik opeens weer veel meer aan mn ex ga denken. Ik heb dan ook opeens veel meer behoefte aan een knuffel enzo. Verder gata t echt perfect met mij, ik geloof dat dat loslaten al behoorlijk goed gelukt is. Het enige is, en ik weet niet of dat erg is, is dat ik mn ex weer steeds meer ga zien zoals voordat ie mn vriend werd. Gewoon een goeie vriend, die ik echt heel erg leuk vind, maar waarvan ik weet dat dat van zijn kant niet zo is. Ik geloof alleen dat dat niet erg is, vindt hem als gewone vriend ook al geweldig .

quote:

petitlapin en Fieus, denk je ook niet dat je voor echte liefde je job op zou geven? Ik wel hoor. Ik denk dat ik er anders zo ongelooflijk veel spijt van zou krijgen. Het ligt natuurlijk helemaal aan de situatie. Als je beide in Nederland woont zou een baan niet een reden moeten kunnen zijn voor t beeindigen van een relatie, je neemt elkaar maar zoals je bent.
Maar als het inderdaad gaat over werk aan de andere kant van de wereld dan zou ik dta opgeven. Maar terzijde, ik zou niet naar de andere kant van de wereld vertrekken als ik hier een geweldige vriend heb zitten.

Dat geldt voor mij iig niet...

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 12:11 schreef Frenkie het volgende:

[..]

Dat geldt voor mij iig niet...

ik denk dat naar de andere kant van de wereld vertrekken vaak het einde van een relatie tot gevolg heeft. Dat zie ik in ieder geval in mijn omgeving. En als ik een goede relatie heb, dan kies ik dus voor die relatie.

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 12:01 schreef akkien het volgende:
petitlapin en Fieus, denk je ook niet dat je voor echte liefde je job op zou geven? Ik wel hoor. Ik denk dat ik er anders zo ongelooflijk veel spijt van zou krijgen. Het ligt natuurlijk helemaal aan de situatie. Als je beide in Nederland woont zou een baan niet een reden moeten kunnen zijn voor t beeindigen van een relatie, je neemt elkaar maar zoals je bent.

neen, van liefde alleen brandt de schoorsteen niet.
Ik heb te lang gestudeerd om dat op te geven voor een verliefdheid.
genoeg mannen op de wereld die wel te combineren zijn met mijn carrière.

Tuurlijk ( ik woon in belgië), een partner die een job heeft in hetzelfde land moet lukken. maar ik verhuis niet naar nieuw-zeeland voor iemand ( of ik kom niet van nieuw-zeeland terug voor iemand, moest dat het geval zijn ...)

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 13:38 schreef petitlapin het volgende:

[..]

neen, van liefde alleen brandt de schoorsteen niet.
Ik heb te lang gestudeerd om dat op te geven voor een verliefdheid.
genoeg mannen op de wereld die wel te combineren zijn met mijn carrière.

Tuurlijk ( ik woon in belgië), een partner die een job heeft in hetzelfde land moet lukken. maar ik verhuis niet naar nieuw-zeeland voor iemand ( of ik kom niet van nieuw-zeeland terug voor iemand, moest dat het geval zijn ...)

ook niet als je zeker weet dat dit gewoon echt de man in je leven is?

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 13:43 schreef akkien het volgende:

[..]

ook niet als je zeker weet dat dit gewoon echt de man in je leven is?

de man van je leven

daar geloof ik niet in, sorry, het kan niet dat maar één man op deze wereld liefdesgevoelens bij mij kan opwekken. De realiteit heeft ook getoond dat het niet waar is.

als antwoord op je vraag: nee dus

ik vind t best goed als je op die manier kan denken enzo...Ik kan t niet. Als ik verliefd ben ben ik in staat om voor die persoon alles opzij te zetten als het ook maar een beetje serieus is...

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 14:13 schreef akkien het volgende:
ik vind t best goed als je op die manier kan denken enzo...Ik kan t niet. Als ik verliefd ben ben ik in staat om voor die persoon alles opzij te zetten als het ook maar een beetje serieus is...

dat vindt ik echt niet gezond. en ja, ik weet gerust wat verliefdheid/liefde is. Ik heb gewoon geen jaren gestudeerd om dan voor mijn partner naar nieuw-zeeland te verhuizen. Ik geraak daar niet aan de bak, ik zou mijn familie en vrienden missen, ik zo supergefrustreerd worden en mijn partner zou daar dus ook onder beginnen lijden. Het maakt de druk op de relatie veel te hoog.

onmogelijk dus

(by the way ... volgens mij heb jij je ex helemaal nog niet los gelaten, en zit hij nog te veel in je hoofd. Ga door met je leven, meisje, want als hij niet voelt wat jij voor hem voelt is hij je gewoon niet waard)

ook niet als je voor een tijdje naar nieuw-zeeland bent gegaan en hij hier zit, je elkaar dus kent uit nederland en jouw familie hierzo zit.

Ow...nee hij is niet helemaal uitmn hoofd...maar een stuk verder dan in t begin...Helaas was ie vorige week weer even helemaal terug, dus kon weer opnieuw beginnen ... maar t gaat alweer de goeie kant op.

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 14:51 schreef akkien het volgende:
ook niet als je voor een tijdje naar nieuw-zeeland bent gegaan en hij hier zit, je elkaar dus kent uit nederland en jouw familie hierzo zit.

dat is een heel andere situatie. Als het maar een tijdelijk contract is daar is het helemaal iets anders. ik kan er gerust mee leven moest mjn lief bv voor twee jaar naar een ander continent gaan werken en om de paar maanden voor een paar weken naar huis komt.

maar ik verhuis (nog) niet, en ik geef mijn job niet op.

maar dat is toch ongeveer de situatie waar het hierboven om ging....

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 14:55 schreef akkien het volgende:
maar dat is toch ongeveer de situatie waar het hierboven om ging....

jup, daarom vroeg ik hem ook of het een tijdelijk contract was. Maakt de situatie helemaal anders. het was jij die toen begon over verhuizen en zo ...

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 14:58 schreef petitlapin het volgende:

[..]

jup, daarom vroeg ik hem ook of het een tijdelijk contract was. Maakt de situatie helemaal anders. het was jij die toen begon over verhuizen en zo ...

...ok sorry

Ik probeer nu al heel lang iemand uit mijn hoofd te zetten. Ik heb alles gedaan wat ik maar kon doen. Uitmaken, contact verbreken, negeren, ruzie maken, doen alsof het me niks deed, "verliefd" worden op iemand anders, hem juist wel zien, mezelf zijn. Het hielp allemaal wel even, maar uiteindelijk als ik dan echt nadacht dan voelde ik me alleen maar kutter. Jongens waar ik veel langer mee had en verliefder op leek kon ik wel vergeten. De dood van een vriend heb ik zelfs beter kunnen verwerken dan dit. Ik kan het niet verwerken.. het is alsof het iets is wat niet afgemaakt is en wel zou moeten. Zo voelt het ook, unfinished business. Ik ga wel gewoon verder, maar het is alsof een deel van me achterblijft. Ze zeggen dat je een nieuwe moet hebben om de oude te vergeten, maar dat is naar mijn mening alleen maar een vorm van verdringen. Als ik dat doe dan komt het later terug en dan weet ik dadelijk niet waarom ik me zo kut voel.

Er zijn ook dingen gebeurd in mijn familie en met vrienden e.d die ik liever niet meegemaakt had. Ze hebben een negatieve invloed op me en die herinneringen maken het erger. Volgend jaar zou ik gaan studeren, maar ik vind het moeilijk om een goede keuze te maken. Genoeg opleidingen die ik leuk vind, maar geen die er echt voor me uitspringt. Ik ben ook niet echt enthousiast meer over op mezelf wonen in Rotterdam en hier gaan studeren. En waar ik in Nederland ook kom of ga, overal is er wel iets of iemand die me eraan doet herinneren. Ontmoet ik iemand, blijkt hij of zij mijn ex of zijn vriendin te kennen. Ze steken hele verhalen af, die ik helemaal niet wil horen. Het blijft pijn doen.

Daarom wil ik aankomend schooljaar naar het buitenland. Ik wilde het sowieso altijd al doen. Veel mensen adviseren me om het na mijn studie te doen, maar na mijn studie ben ik ong 25. Op school zeggen ze dat ik gewoon moet gaan studeren, omdat een jaar weggaan niks veranderd.

Ik weet eigenlijk niet wat beter is.. Ik weet wel dat mensen gaan vervangen en verdringen geen zin heeft. Misschien voor anderen, maar voor mij niet. Ik zou mezelf en anderen in de maling nemen en me kansloos voelen. Ik wil tot het uiterste leven en er iets van opsteken. Ik wil er mee om kunnen gaan, met hen, en er anders aan terug denken. Ik denk daar te komen door een jaar rust te nemen.
Ver weg in een warm land, waar ik zo ver van ze af sta.. dat ik soort van in een andere wereld leef. Ergens waar ze niet bestaan en ik met totaal andere dingen bezig ben en een ander leven leid.

Ik weet niet of ik in het goede topic zit.. maar ja, moest het even van me afschrijven. Misschien dat iemand zich er in kan vinden..

hoe lang ken je die jongen dan, sandra ?
btw, ik vind een jaar naar het buitenland gaan niet zo'n slecht idee ...

quote:

Op zaterdag 7 mei 2005 16:00 schreef petitlapin het volgende:
hoe lang ken je die jongen dan, sandra ?
btw, ik vind een jaar naar het buitenland gaan niet zo'n slecht idee ...

even denken.. 20 maanden.. dus nog geen 2 jaar. ik heb maar 3 maanden met hem gehad.. zou je toch denken dat het niks betekend. hij heeft nu al meer dan een jaar een andere vriendin.
een relatie van 14 maanden is bij mij minder blijven hangen dan die 3 maanden met hem. en ik was echt 5 jaar onwijs verliefd op die jongen van die 14 maanden.
hmm.. ga je mee?

quote:

Op zaterdag 7 mei 2005 16:09 schreef gekke_sandra het volgende:

[..]

even denken.. 20 maanden.. dus nog geen 2 jaar. ik heb maar 3 maanden met hem gehad.. zou je toch denken dat het niks betekend. hij heeft nu al meer dan een jaar een andere vriendin.
een relatie van 14 maanden is bij mij minder blijven hangen dan die 3 maanden met hem. en ik was echt 5 jaar onwijs verliefd op die jongen van die 14 maanden.
hmm.. ga je mee?

20 maanden is nu ook nog niet zolang dat het problematisch is hoor. Heb ook wel jaren gedacht dat iemand DE ware was ... niet dus ...
het feit dat hij een andere vriendin heeft, zou het toch wel gemakkelijker moeten maken, niet ...

en eigenlijk, is hij nog geïnteresseerd in jou, voedt hij de hoop ?

zou t feit dat hij een andere vriendin heeft t niet juist alleen maar lastiger maken. De gedachte dat hij nu de dingen met haar doet die sandra met hem zou willen doen enzo.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2005 21:19 schreef akkien het volgende:
zou t feit dat hij een andere vriendin heeft t niet juist alleen maar lastiger maken. De gedachte dat hij nu de dingen met haar doet die sandra met hem zou willen doen enzo.

het zou toch wel een hele pak van de hoop mogen wegnemen

ook veronderstel ik dat die jongen dus bijna geen tijd heeft voor haar, wat ook goed is ... hoe minder contact, hoe sneller je vergeet

quote:

Op zaterdag 7 mei 2005 17:08 schreef petitlapin het volgende:
20 maanden is nu ook nog niet zolang dat het problematisch is hoor. Heb ook wel jaren gedacht dat iemand DE ware was ... niet dus ...
het feit dat hij een andere vriendin heeft, zou het toch wel gemakkelijker moeten maken, niet ...

en eigenlijk, is hij nog geïnteresseerd in jou, voedt hij de hoop?

Ja.. ik heb het ook gedacht.. denk het nog steeds wel. Een maand geleden zijn we samen naar Amsterdam geweest. Het was erg gezellig. Het was toen wel te merken, dat we niet meer bij elkaar waren.. maar er waren zeker nog sterke gevoelens. Tijdens het concert trok hij me ineens naar zich toe, tegen hem aan, en ging met zijn armen om me heen staan. Toen ik oogcontact met een leuke jongen had, draaide hij me om, zodat ik met mijn rug naar die jongen toe stond. In de trein greep hij me zomaar uit het niets vast, legde zijn hoofd op mijn schouder, keek te lang in mijn ogen. Ik zeg niet zo snel dat iemand gevoelens voor me heeft.. maar het voelde echt alsof hij nog meer gevoel voor mij had, dan ik voor hem.
De avond eindigde dramatisch.. er gebeurde iets stoms, dus toen ben ik hem achterna gereist. Ik wilde niet dat hij verkeerde dingen ging denken. Ik huilen, hij op zijn knieen en me kroelen. Toen ik terugging sprong hij ineens ook in de metro, omdat hij niet wilde dat ik alleen ging. Ik was helemaal vertedert, maar hij moest de laatste metro terug hebben naar zijn vriendin. (andere kant op) Uiteindelijk heb ik hem zo ver gekregen uit te stappen. Ik had hem liever met me meegenomen om hem nooit meer los te laten, maar ja..
Later oefende ik een beetje druk uit op wat hij met me wilde. Toen mailde hij me dat er op die dag geen ons meer was en dat, dat er al een jaar niet meer is. Ik had een aantal dingen verergert ofzo. Heel tegenstrijdig. Hij heeft zoiets wel vaker gezegd om de volgende dag te zeggen dat hij me miste. Ik wist niet wat ik ervan moest denken, maar er is nu in iedergeval geen hoop meer..

[ Bericht 5% gewijzigd door gekke_sandra op 08-05-2005 01:17:51 ]

quote:

Op zaterdag 7 mei 2005 21:19 schreef akkien het volgende:
zou t feit dat hij een andere vriendin heeft t niet juist alleen maar lastiger maken. De gedachte dat hij nu de dingen met haar doet die sandra met hem zou willen doen enzo.

ja.. dat is kut ja. als ik me indenk dat zij met dr hoofd op zijn borst ligt en met dr vingers over zijn zij streelt. dat ze hem over zijn neus aait en hij dr een kusje op haar neus of voorhoofd geeft. al die dingetjes die ik allemaal deed.. of dat hij dr hand vastpakt en er een kusje op geeft. dat hij dr allemaal bijnaampjes geeft. aan sex moet ik al helemaal niet denken, want dan moet ik overgeven van de stress.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2005 21:25 schreef petitlapin het volgende:
het zou toch wel een hele pak van de hoop mogen wegnemen

ook veronderstel ik dat die jongen dus bijna geen tijd heeft voor haar, wat ook goed is ... hoe minder contact, hoe sneller je vergeet

moet je nagaan hoeveel hoop ik had. desondanks zijn vriendin was ik ervan overtuigd dat het weer goed zou komen. dat zij het toch niet voor hem was. hij heeft ook geen tijd voor me.. het enige wat hij doet is me mailen, daar baal ik erg van. ik dacht ook, des te minder contact.. des te sneller vergeet ik hem. niet dus. de laatste tijd zag ik hem heel sporadisch, maar het is er nog altijd.

[ Bericht 8% gewijzigd door gekke_sandra op 08-05-2005 01:21:37 ]

ff neutraal: het loslaten ís helemaal geen geheim, er is niks magisch en niks bijzonders aan. als ik stop met een relatie en ze komt af en toe nog langwippen, ok prima. maar ze weet dat er niks te verwachten valt. de kunst van het loslaten is niks wat je moet leren, het is gewoon eerlijk voor jezelf en eerlijk voor haar zijn. vooral dat eerste schijnen sommigen heel lastig te vinden.

quote:

Op zondag 8 mei 2005 00:45 schreef gekke_sandra het volgende:

...

als ik het zo zie, dan lijkt het écht wel een manipulatieve klootzak, yuck.

radicaal dumpen en doorgaan!

Mijn GF heeft het eergister uitgemaakt, met als reden dat ze niet meer hetzelfde voor me voelde als voorheen. Ik denk persoonlijk dat het komt omdat ik soms meer om world of warcraft leek te geven dan om haar, met als dieptepunt een situatie waarbij ik bij haar uit bed wegging om een instance boss af te maken. Dit heeft overigens grotendeels te maken met het in de steek laten van mijn vrienden waarmee ik altijd samen speel, vrienden zijn altijd erg belangrijk voor me) Het is zo hulpeloos om haar niet duidelijk te kunnen maken dat dat niet zo is. Ik zou in een oogwenk mijn account afsluiten als ik haar daarmee terugkreeg, het is gewoon ongelofelijk en ik voel me zo machteloos.

Ik heb haar verteld hoe ik me voelde, ik heb haar een brief geschreven, het mocht niet baten, het is over. Vanavond voor de laatste keer bij elkaar geslapen, ik zal het zo godvergeten erg missen. Je komt er echt pas achter hoeveel je van iemand houd als je liefde op het spel staat. Alles... maar dan ook alles zou ik ervoor over hebben om haar terug te kriijgen. Ik tik dit stukje nu huilend, en ik weet dat ze ooit echt van me hield. Ik wil voor haar vechten, maar ik wil ook weten of het geen hopeloos gevecht is. Vraag me ook af of ik mijn wow account niet maar gewoon moet sluiten, om die drempel alvast te verwijderen. God wat heb ik het moeilijk.

Dit was overigens het eerste meisje waar ik echt van gehouden heb, en ook de eerste waar ik ooit sex mee gehad heb, de relatie heeft een half jaar geduurd. ik ben 22 (laatbloeier i know )

Adviezen? Over me heen zetten of vechten... ik weet het niet meer.

ps. Het betreffende meisje woont bij mij in het studentenhuis, dat maakt het ook allemaal zo lekker makkelijk...not.\

(dit is een copy van een post in een andere thread, maar het voelde alsof ik zijn draad hijackte)

Ik heb totaal geen problemen gehad met loslaten van mn ex. Ik heb t zelf uitgemaakt, maar nooit spijt oid gehad. Ik heb eigenlijk direct nadat ik het had uitgemaakt, het contact verbroken. Het functioneerde gewoon niet meer, de reden voor de breuk was ook te veel verschillen en behoorlijke irritaties van mijn kant. Dan ga je dus ook niet gezellig als vrienden met elkaar om daarna. Dat wilde hij wel (uiteraard) maar dit zag ik niet zitten. Ik had het al eens eerder uitgemaakt, een half jaar daarvoor.. Maar toen heb ik t contact niet verbroken (m.n. omdat hij dat niet wilde) en ben ik uiteindelijk weer 'gevallen' (uit medelijden eigenlijk). Dus dat werkte ook niet... Ook moet ik erbij vermelden dat ik bij de final break up al een andere jongen had leren kennen via MSN (ja het kan echt ) waar ik super goed mee kon opschieten (en nog steeds:P) en waar ik ook mee heb afgesproken, 3 dagen nadat ik t had uitgemaakt. Is nu dus al langer dan een jaar mn vriend, en geen moment spijt gehad

Dit was mijn verhaal, amen

Als je iemand anders achter de boeg hebt is het natuurlijk een stuk makkelijker . Refererend aan de post hierboven.

ik vind eigenlijk niet dat ThaMoon er zo sympathiek uitkomt eigenlijk

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 09:04 schreef Xtinction het volgende:
Mijn GF heeft het eergister uitgemaakt, met als reden dat ze niet meer hetzelfde voor me voelde als voorheen. Ik denk persoonlijk dat het komt omdat ik soms meer om world of warcraft leek te geven dan om haar, met als dieptepunt een situatie waarbij ik bij haar uit bed wegging om een instance boss af te maken. Dit heeft overigens grotendeels te maken met het in de steek laten van mijn vrienden waarmee ik altijd samen speel, vrienden zijn altijd erg belangrijk voor me) Het is zo hulpeloos om haar niet duidelijk te kunnen maken dat dat niet zo is. Ik zou in een oogwenk mijn account afsluiten als ik haar daarmee terugkreeg, het is gewoon ongelofelijk en ik voel me zo machteloos.

Ik heb haar verteld hoe ik me voelde, ik heb haar een brief geschreven, het mocht niet baten, het is over. Vanavond voor de laatste keer bij elkaar geslapen, ik zal het zo godvergeten erg missen. Je komt er echt pas achter hoeveel je van iemand houd als je liefde op het spel staat. Alles... maar dan ook alles zou ik ervoor over hebben om haar terug te kriijgen. Ik tik dit stukje nu huilend, en ik weet dat ze ooit echt van me hield. Ik wil voor haar vechten, maar ik wil ook weten of het geen hopeloos gevecht is. Vraag me ook af of ik mijn wow account niet maar gewoon moet sluiten, om die drempel alvast te verwijderen. God wat heb ik het moeilijk.

Dit was overigens het eerste meisje waar ik echt van gehouden heb, en ook de eerste waar ik ooit sex mee gehad heb, de relatie heeft een half jaar geduurd. ik ben 22 (laatbloeier i know )

Adviezen? Over me heen zetten of vechten... ik weet het niet meer.

ps. Het betreffende meisje woont bij mij in het studentenhuis, dat maakt het ook allemaal zo lekker makkelijk...not.\

(dit is een copy van een post in een andere thread, maar het voelde alsof ik zijn draad hijackte)

ik heb wel een tip voor je, maar die zal op de korte termijn niet veel uithalen.

maak een plekje vij in je hersenen. stel je vriendin als roos voor. geef haar geen water meer. het zal snel verwelken en dood gaan.

klinkt heel lullig, maar probeer het maar eens te doen. en sterkte

*aai ik voel je pijn meisje, hoe denk je dat het is om geen thee meer te kunnen zetten voor haar, haar niet meer een knuffel te kunnen geven wanneer je dat wilt... de ander ekant doet ook zoveel pijn

sterkte ermee

ik merk dat ik mn ex eigenlijk alleen nog maar mis als ik heel erg moe ben. Of als ik bewust aan m ga denken, en ik zou niet weten waarom ik dat zou doen
Het gaat dus best goed met mij. Wat ik wel mis, en dan mis ik niet zozeer mn ex. Is iemand die voor je zorgt. Die bezorgt is, die je knuffelt, die je lief voor je is als je dat nodig hebt. Iemand die je aanvoelt en er speciaal voor jou is.
Mijn ex was daar erg goed in, dus misschien mis ik hem dan toch wel, maarja...
Mn leven nu gaat ook prima, en ik merk dat ik tegenwoordig zelfs weer naar andere mannen kijk. Dat ik mannen weer leuk ga vinden en interessant enzo .

Hier lijkt het wat beter te gaan. Het gemis is er nou in vlagen in plaats van dat constante kutgevoel. Ik heb er in ieder geval weer veel vertrouwen in dat het met mij allemaal wel weer goed komt. Al merk ik dat ik de laatste dagen misschien teveel een -houding (door afstandelijkheid) aan het ontwikkelen ben, ik ben er nog niet uit of dat wel is wat ik wil.

ik heb ruim 2 maanden alle mannen zo'n beetje, op een paar na, mega irritant gevonden. Nu pas ga ik t weer leuk vinden om aandacht te krijgen of om een beetje te flirten...
dat soort dingen komen dus idd vanzelf wel weer twisted_fok

kan iemand mij vertellen heo ik der ingodsnaam loslaat???
het is uit sinds woensdag.
het gaat wel ik voel me alleen heel erg enzaam enzo.
als me goeie vrienden hebben NET vriendinnetjes en die ehbben het er over enzo en dan vind ik dat moerlijk.
maarja ik moet niet gaan

in dit topic kan je lezen hoe en wat!
HELP! me relatie zit in de shit

quote:

Op zondag 15 mei 2005 17:02 schreef tiez het volgende:
kan iemand mij vertellen heo ik der ingodsnaam loslaat???
het is uit sinds woensdag.
het gaat wel ik voel me alleen heel erg enzaam enzo.
als me goeie vrienden hebben NET vriendinnetjes en die ehbben het er over enzo en dan vind ik dat moerlijk.
maarja ik moet niet gaan

in dit topic kan je lezen hoe en wat!
HELP! me relatie zit in de shit

Da's niet zo moeilijk: andere meiden versieren. Helpt bij mij altijd wel aardig.

geen contact onderhouden....als je echt vrienden wilt blijven komt dat later wel...
verder je volledig storten op iets dat je leuk vind...ga sporten, met vrienden iets doen (en vertel ze gelijk dat je ff geen beheoefte hebt aan hun prilleliefdesverhalen) of iets anders waarje je volledig op kan storten (werk/studie)

Ikzelf heb het ook nog steeds erg moeilijk met het loslaten van mijn ex, die in februari na 4 jaar onze relatie op een dood spoor zette. Ik wil het hier nu (nog) even niet hebben over het hoe en waarom, maar meer onderstrepen wat akkien zegt, dat je het beste alle directe contact kunt verbreken, en later wel kunt zien of je nog vrienden kunt blijven.

Zo heb ik sinds 3 weken geen MSN contact meer met haar, en dat werkt heel goed. Je moet namelijk accepteren dat je leven niet meer met dat van haar verweven is, dat je ook niet meer van alles op de hoogte moet zijn, en niet meer direct op haar reageert -- anders lijkt het nog teveel op een echte relatie, en ga je je misschien ook nog ernaar gedragen. Vooral op MSN kun je aanstoot gaan nemen aan ondertitels en bijschriften die vervelend voor je zijn, of heb je toch de neiging allemaal dingetjes te gaan vragen etc.

Je moet elkaar gewoon los van elkaar gaan zien en dat kan niet als er nog iedere dag op los gecommuniceerd wordt. Een low profile is het beste -- wat niet weet dat niet deert. Dat geeft een zekere rust, en je moet er maar op vertrouwen dat de tijd alle wonden heelt, en ook nare dingen doet vervagen. Ik confronteer mezelf er ook voortdurend mee dat mijn leven en het hare doorgaan, dat het okee is dat zij dat op haar eigen manier invult, en dat het ook niet uitmaakt, omdat we toch geen eenheid meer zijn.

Ik heb haar ook vriendelijk verzocht me niets te vertellen over mogelijke nieuwe vrienden, of vluchtigere contacten. Hoewel zij het van mij wel kon verdragen, geef ik haar die info ook niet. Anders zou het gewoon te pijnlijk voor me worden, ook al prent ik mezelf in dat het niet meer mijn zaak is. Maar het beeld van haar en iemand anders kan ik gewoon moeilijk verdragen, ook al merk ik dat ik er nu ook wel mijn schouders over kan ophalen.

Wat we eerst nog deden dus, praten op MSN, af en toe langs gaan, zoenen ensow, ook samenkomen om de spullen verdelen... daar is nu geen sprake van. Het contact blijft beperkt tot af en toe een email, een sms-je. Ik hoop wel dat we in de toekomst gewoon nog wel leuke dingen kunnen doen (ook met gezamelijke vrienden --> welke kant kiezen zij uiteindelijk?), maar aan de andere kant zijn daar ook twee gelijkgestemde zielen voor nodig; kweetniet of het er actief van komt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Perico op 15-05-2005 22:03:20 ]

mijn ex en ik hebben een tijdje weinig contact gehad, eigenlijk alleen via msn en mail. En heel egr langzaam zijn we dat weer gaan opbouwen en nu kunnen we normaal als vrienden met elkaar omgaan. Het is lastig. Maar we komen elkaar anders toch wel zo vaak tegen dat dit d beste oplossing is. Ik heb t hem dan ook gevraagd of hij me t juist wel wil vertellen als hij dingen doet met andere vrouwen, zeker als ik dat anders via via wel te horen zou krijgen, dan hoor ik t liever van hem....

Maar zeker in t begin moet je zo min mogelijk contact hebben. Ik heb dat de eerste paar weken niet gekund, mijn ex wel, waardoor contact dus moeilijk werd. Maar ik probeerde op alle manieren contact te maken. Pas toen ik dat opgf ging ik me weer beter voelen, kon ik weer verder met leven en dingen doen. Eigen plannen maken, ontdekken dat er ook leuke kanten zitten aan een vrijgezellenleven. (zoals op een feestje gewoon doen waar je zin in hebt, geen vriendje waar je rekening mee hoeft te houden etc...)

ik vind een paar 'weekjes' het contact afbreken wel heel weinig eigenlijk, wat bereik je daarmee zeg me niet dat alles dan verwerkt is, het is gewoon om problemen vragen om het contact weer te hernemen na een paar weken als je gewoon wéét dat je het moeilijk hebt met de situatie.

quote:

Op zaterdag 14 mei 2005 10:47 schreef akkien het volgende:
ik heb ruim 2 maanden alle mannen zo'n beetje, op een paar na, mega irritant gevonden. Nu pas ga ik t weer leuk vinden om aandacht te krijgen of om een beetje te flirten...
dat soort dingen komen dus idd vanzelf wel weer twisted_fok

dat heb ik ook altijd idd.. komt er dus op neer dat ik eigenlijk nooit echt genoten heb van mannelijke aandacht. al erg jong kreeg ik lang een vriendje, daarna had ik totaal geen behoefte aan jongens. ik kreeg toen echt een soort waterval van jongens over me heen. ze gingen ineens allemaal een move maken, terwijl ik er totaal geen behoefte aan had eerst d8 ik altijd dat ik super lelijk was, omdat geen een jongen echt interesse toonde of een move maakte. na 6 maanden had ik een tijdje een nieuwe. toen zat ik daar weer een tijdje mee en kon ik aandacht niet waarderen.

toen kreeg ik weer een nieuwe, van korte duur.. maar toch veel impact. ik zit er gelukkig de laatste tijd steeds minder mee. dat mag ook wel zo onderhand, want eigenlijk verdient hij mijn verdriet om hem niet. ergens in januari gestopt met de afspraakjes tussen ons, die altijd op meer uitliepen dan praten. in de tijd tussen het uitmaken en nu wel met jongens gezoend, maar echt genieten kon ik er niet van. het was meer om maar bezig te zijn, soort rebounds.

maar, ik heb van het weekend eindelijk weer een jongen ontmoet waar ik wel een goed gevoel bij had. zijn vriend zag het al helemaal zitten tussen ons, haha. maar geloof mij.. op den duur ga je aandacht echt wel weer waarderen. ik vind sowieso fluitende jongens, geschreeuw en ge-psshhtt naar me hoogstens irritant en gevleid voel ik me dan vaak ook zeker niet. krijg altijd neigingen om ze een knal te geven. dus als ik mij zelfs weer fijn kan voelen bij een beetje mannelijke aandacht, dan kunnen jullie dat zeker.

ik doe nu gewoon lekker waar ik zin in heb en ik zie wel. ik vermaak me als vrijgezel eigenlijk ook wel. ik ben eigenlijk wel blij dat ik geen zeikend vriendje meer heb die ik dagelijks op moet vrolijken, en dat ik dan zie dat het niet werkt. niks frustrerender dan dat maanden te moeten doen en aanzien. van die bankzittende saaie vriendjes die nergens echt om kunnen lachen. ze sleurden me zelf ook hun depressieve hol in, terwijl ik dan net weer aan het opknappen was. nu ik eindelijk uit dat negatieve spiraal ben ontsnapt moet ik er ook echt niet meer ingaan. die fout heb ik meerdere keren gemaakt, maar niet meer!

[ Bericht 5% gewijzigd door gekke_sandra op 16-05-2005 02:35:51 ]

quote:

Op zondag 8 mei 2005 11:21 schreef petitlapin het volgende:
als ik het zo zie, dan lijkt het écht wel een manipulatieve klootzak, yuck.

radicaal dumpen en doorgaan!

hmm als jij m al manipulatief vind bij het lezen van dit verhaal.. dan zou hij zelf ook wel in moeten zien dat hij al jaren manipulatief bezig is..

hmm.. weet je.. ik hou me liever voor dat hij geestelijk niet helemaal goed is, dan kan ik het mooi daarop afschuiven. misschien dom, maar anders denk ik niet dat ik ooit nog tevreden zal zijn met mezelf.
ik wil niet denken dat hij me bedonderde met heldere geest en de meest lelijke wijven die je, je maar in kan denken. ik heb er sowieso een onwijs minderwaardigheidscomplex aan overgehouden, als ik die al niet had. teveel mensen haten m en walgen van m, sinds ze die wijven gezien hebben waarmee hij me bedrogen heeft. ik wil hem niet haten, en ik wil ze niet zien.. ik heb daarvoor veel teveel van hem gehouden.
ik denk dat ik over mn nek ga, van de stress. ik wil hem ook nu niet zien met zijn "nieuwe' vriendin.. ik denk dat het dan heel erg fout met me kan gaan.

maar ja, sowieso zat hij altijd in mijn bijzijn naar andere meisjes te kijken.. midden in een gesprek over een meisje beginnen.. en zelfs over mijn beste vriendin dr kont gaan praten. damn hoe achterlijk kan je eigenlijk zijn als jongen. zo knap was en is hij helemaal niet, dus waarom hij dat lef uberhaupt had?

ik ging me steeds zelfverzekerder en afstandelijker voordoen, dat was dan ook mijn nieuwe masker. op zich best raar dat niemand er doorheen kon kijken. laatst maakte één vriend van mij er een opmerking over, dat na een jaar. hij zei dat hij me op een bepaald moment heel even in mijn ware vorm zag. ik schrok wel van wat hij zei.. had het misschien zelf niet eens helemaal door. een paar dagen later maakte een klasgenootje een grap over mijn uiterlijk, maar toen trok ik het niet meer. alles zo bij elkaar was echt teveel. blijkbaar heb ik toch een soort manier gebruikt om het voor mezelf makkelijker te maken. toch denk ik dat een hele tijd weg van hier, naar het buitenland, me erg goed zal doen.

[ Bericht 0% gewijzigd door gekke_sandra op 16-05-2005 02:44:04 ]

Hi Allemaal,

Mijn relatie van 10 jaar is begin dit jaar uitgegaan. Ik ben bijna gelijk gevlucht in een andere relatie om haar te vergeten. Na 10 jaar was de spanning eraf, praatten we nauwelijks meer en de sex..tjsa...Toch hield ik nog veel van haar.

In die andere relatie vond ik even was ik gemist had, en was even snel weer afgelopen als het begonnen was. Maar dat werkt dus niet Je kan niet vluchten in een andere relatie, want je gevoel voor die ander waarmee je zolang samen bent geweest blijft in de weg staan als je als een kip zonder kop vlucht in een andere relatie.

Na 10 jaar relatie en even een ander, woon ik nu weer alleen en heb ik toch weer voorzichtig contact met haar. Maar ik weet niet of ik er goed aan doe. We hebben is een avondje wat gedronken. Voelde heel vertouwd, maar toch voel je duidelijk dat het anders is dan voor de breuk. Het vertrouwen is weg. Ik hou nog steeds van haar. En ik weet dat ze ook nog van mij houdt, maar dat ze afstandelijk probeert te doen t.o.v. mij. Maar als ik haar lieve stem weer hoor, verlang ik zo terug naar de oude situatie.

En daar zit em nou net de crux. Mis ik de oude vertrouwde situatie of haar. Die problemen die we hadden voor de breuk, zijn niet ineens weg natuurlijk. Misschien moet ik haar gewoon helemaal
met rust laten en even door de pijn heen bijten, maar aan de andere kant, we hebben zoveel gemeen samen en zoveel meegemaakt met elkaar.... Ik vind het gewoon heel erg moeilijk.

Groetjes van BroodjeKaas

quote:

Op zondag 15 mei 2005 23:21 schreef petitlapin het volgende:
ik vind een paar 'weekjes' het contact afbreken wel heel weinig eigenlijk, wat bereik je daarmee zeg me niet dat alles dan verwerkt is, het is gewoon om problemen vragen om het contact weer te hernemen na een paar weken als je gewoon wéét dat je het moeilijk hebt met de situatie.

je bereikt ermee dat je beide je eigen leven op kan bouwen en merkt dat je zonder elkaar kunt. En in ons leven is t nou eenmaal niet mogelijk om elkaar niet meer te zien. Dus dan maar liever leuk en gezellig met elkaar omgaan...