De kunst van het loslaten van een ex - deel 17

quote:

Op maandag 16 mei 2005 11:33 schreef akkien het volgende:

[..]

je bereikt ermee dat je beide je eigen leven op kan bouwen en merkt dat je zonder elkaar kunt. En in ons leven is t nou eenmaal niet mogelijk om elkaar niet meer te zien. Dus dan maar liever leuk en gezellig met elkaar omgaan...

in een paar weken is je leven weer opgebouwd en alles gladgestreken???
wel, dan zit ik toch anders in elkaar

tussen mij en me ex is het al eens uit geweest.
toen hebben we 2 maanden geen contact gehad en toen ging ze mee naar lowlands (gezamelijke vrienden) en na 4 uur lagen we samenn in de tent. en nu is het weer uit.
dit keer wil ik dat niet ze zou mee gaan naar defqon 1 maar ik heb haar geld terug gestort en verkoop der kaartje want ik wil geen contact.
eerst me eigen leven op pootjes krijgen. der gaan nog veel dingen veranderen andere baan andere opleiding (misschien wel naar ander land).
dus de tijd zal het leren maar dit keer wle iets langer.

en tjah ik ben nu pas 5 dagen sinds het uit is hoor.
logisch dat het nog pijn doet.

afgelopen zaterdag kwam ik na meer dan een jaar mijn ex weer tegen in de stad. ze zag er nog steeds prachtig uit. had best ff met dr willen praten, maar ze zag mij niet. Heb me daarna wel weer ff kut gevoeld... gewoon een beetje raar...

quote:

Op maandag 16 mei 2005 10:12 schreef broodjekaas2 het volgende:
Hi Allemaal,

Mijn relatie van 10 jaar is begin dit jaar uitgegaan. Ik ben bijna gelijk gevlucht in een andere relatie om haar te vergeten. Na 10 jaar was de spanning eraf, praatten we nauwelijks meer en de sex..tjsa...Toch hield ik nog veel van haar.

In die andere relatie vond ik even was ik gemist had, en was even snel weer afgelopen als het begonnen was. Maar dat werkt dus niet Je kan niet vluchten in een andere relatie, want je gevoel voor die ander waarmee je zolang samen bent geweest blijft in de weg staan als je als een kip
zonder kop vlucht in een andere relatie.

bijt een beetje door de zure appel heen, broodjekaas ... de relatie zal wel niet voor niets verbroken zijn.
Jammer dat die andere vrouw ook niet de ware bleek ...

tijd voor iets nieuws , denk ik, van 0 opnieuw beginnen is niet leuk, opnieuw iets opbouwen is moelijk, maar terug vluchten naar het vertrouwde lijkt me gevaarlijk, de kans dat je weer tegen dezelfde problemen opbotst is groot ...

quote:

Op maandag 16 mei 2005 12:48 schreef petitlapin het volgende:

[..]

in een paar weken is je leven weer opgebouwd en alles gladgestreken???
wel, dan zit ik toch anders in elkaar

in een paar weken leer je wel zelf je boontjes te doppen, zelf mensen om hulp te vragen, je eigen dingen te doen, je eigen ritme leren kennen etc...
en gladgestreken na een paar weken nee, maar zoiets gaat langzaam en vanzelf en daarvoor is contact met hem denk ik juist wel nodig als ik hem toch nog tegenkom...Heb ook een manier moeten vinden om mt hem om te gaan. Om hem niet meer te zien als van mij, maar als iemand met een eigen leven die zijn eigen plannen maakt en die geen invloed op mij heeft en andersom...

quote:

Op maandag 16 mei 2005 14:28 schreef Christine het volgende:
Een paar weken zijn niet genoeg hoor
Ik ben 7 weken verder (4 weken alleen) en begin nu pas na te denken over de dingen die ik echt wil doen, hiervoor was ik nog te veel bezig met de pijn van het "alleen zijn". En nog steeds wel... het zou voorbarig zijn om te denken dat ik er nu al overheen zou zijn.
Het begint me pas nu voor het eerst duidelijk te worden dat ik verder moet, en dat er nog een heel leven ná deze ervaring ligt. Tot dusver is het elke dag voor zich geweest, en ik durf nu voorzichtig aan weer een klein beetje naar de toekomst te kijken.

Het verschilt gewoon per persoon, dat wil ik ermee zeggen. Ik durf ook nu pas voor het eerst echt om hulp te vragen als iets me niet lukt, en mijn eigen ritme ga ik nu pas ontdekken.

Vandaag had ik trouwens weer iets raars... voor het eerst sinds mijn breakup miste ik mijn ex om hém. Dus ik miste echt de persoon, en niet zijn functie. En in een klein vlaag van verstandsverbijstering dacht ik nog even één seconde dat ik hem misschien nog weer terug zou willen... ik heb namelijk wel vier jaar van hem gehouden. Dat is ook nog een hele stap om dat toe te geven; voor mij iig.

Precies wat ik heb ja. De eerste tijd was ik alleen maar bezig met helemaal van hem los proberen te komen lijkt het wel (niet echt gelukt overigens) en de laatste dagen ga ik hem steeds meer missen.. Raar, want ik wou juist zo graag van hem af. Nu zit ik dus steeds te janken in de trein en komt die twijfel weer naar boven Lekker dus. Niet dat ik hem als vriend terug wil, maar liever als 'een vriend' ik kan gewoon al die jaren niet zomaar vergeten, hij was/is zo'n groot onderdeel van mn leven. Dat kan ik gewoon niet in 1 keer opgeven.

quote:

Op maandag 16 mei 2005 14:37 schreef MissBliss het volgende:

[..]

Precies wat ik heb ja. De eerste tijd was ik alleen maar bezig met helemaal van hem los proberen te komen lijkt het wel (niet echt gelukt overigens) en de laatste dagen ga ik hem steeds meer missen.. Raar, want ik wou juist zo graag van hem af. Nu zit ik dus steeds te janken in de trein en komt die twijfel weer naar boven Lekker dus. Niet dat ik hem als vriend terug wil, maar liever als 'een vriend' ik kan gewoon al die jaren niet zomaar vergeten, hij was/is zo'n groot onderdeel van mn leven. Dat kan ik gewoon niet in 1 keer opgeven.

Je gaat toch met Tranceptor nu?

Als je een beetje spaans kan verstaan is dit een leuk nr om te luisteren: "Ensename a Olvidar" van "Aventura"...

Als je een beetje spaans kunt verstaan, kun je ook luisteren naar "Sono IO", van J. Iglesias, mijns inziens het meest hartverscheurende nummer dat er bestaat, over iemand die -- na tot inkeer te zijn gekomen -- zijn ex niet los kan laten...

quote:

Op maandag 16 mei 2005 17:30 schreef Perico het volgende:
Als je een beetje spaans kunt verstaan, kun je ook luisteren naar "Sono IO", van J. Iglesias, mijns inziens het meest hartverscheurende nummer dat er bestaat, over iemand die -- na tot inkeer te zijn gekomen -- zijn ex niet los kan laten...

Iglesias.. mijn ex vond addicted bij zijn gevoel voor mij passen..

Gelukkig vond hij het nodig om me te vertellen dat hij afgelopen weekend een meisje heeft ontmoet met wie het klikt. Nu al, paar weken later. Alsof ik dat wil weten. Aan de andere kant kan ie nu helemaal doodvallen wat mij betreft. Eikel

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:08 schreef Twisted_fok het volgende:
Gelukkig vond hij het nodig om me te vertellen dat hij afgelopen weekend een meisje heeft ontmoet met wie het klikt. Nu al, paar weken later. Alsof ik dat wil weten. Aan de andere kant kan ie nu helemaal doodvallen wat mij betreft. Eikel

Zullen we samen een anti-cursus nemen?

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:08 schreef Twisted_fok het volgende:
Gelukkig vond hij het nodig om me te vertellen dat hij afgelopen weekend een meisje heeft ontmoet met wie het klikt. Nu al, paar weken later. Alsof ik dat wil weten. Aan de andere kant kan ie nu helemaal doodvallen wat mij betreft. Eikel

en waarom is hij een eikel ? omdat hij het gezegd heeft ?

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:11 schreef melismay het volgende:

[..]

Zullen we samen een anti-cursus nemen?

Of alsnog samen naar Las Vegas vluchten?

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:14 schreef petitlapin het volgende:

[..]

en waarom is hij een eikel ? omdat hij het gezegd heeft ?

Ja, ik vind dat hij daar nog even mee had moeten wachten. Totdat ik weer wat steviger op m'n benen zou staan bijvoorbeeld.

quote:

Op maandag 16 mei 2005 15:13 schreef JoeyT het volgende:

[..]

Je gaat toch met Tranceptor nu?

Ja, maar is nogal offtopic he?

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:16 schreef Twisted_fok het volgende:

[..]

Ja, ik vind dat hij daar nog even mee had moeten wachten. Totdat ik weer wat steviger op m'n benen zou staan bijvoorbeeld.

daarom is het zo schitterend om gewoon radicaal het contact te verbreken bij het einde van een relatie, zeker als je nog niet sterk genoeg bent ... daarna kan je nog zien

door vallen en opstaan leer je wel ...

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:18 schreef petitlapin het volgende:

[..]

daarom is het zo schitterend om gewoon radicaal het contact te verbreken bij het einde van een relatie, zeker als je nog niet sterk genoeg bent ... daarna kan je nog zien

door vallen en opstaan leer je wel ...

Ik moet ook zeggen dat het geen contact meer hebben nu ineens niet meer onmogelijk lijkt, terwijl dat eerst wel zo was.

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:20 schreef Twisted_fok het volgende:

[..]

Ik moet ook zeggen dat het geen contact meer hebben nu ineens niet meer onmogelijk lijkt, terwijl dat eerst wel zo was.

quote:

Op maandag 16 mei 2005 21:32 schreef Christine het volgende:
Ik heb vanavond mijn ex aan de telefoon gesproken. Was echt een goed gesprek, alleen ik barstte in tranen uit
Ik denk dat we ooit wel weer als vrienden met elkaar kunnen omgaan

weet je nog waarom je in tranen uitbarstte? of was het "omdat je je zo alleen voelde"?

quote:

Op maandag 16 mei 2005 20:08 schreef Twisted_fok het volgende:
Gelukkig vond hij het nodig om me te vertellen dat hij afgelopen weekend een meisje heeft ontmoet met wie het klikt.

pff.. met welk motief dan ook.. dat is gewoon niet leuk om te horen. waarom begrijpen mannen dat nooit. ja, tuurlijk vinden we het diep in ons hart tof voor ze.. maar op zo'n moment wil je dat echt niet horen. sowieso wil je dat liever niet horen. (spreekt voor zichzelf) bij mn anderen exen boeit het me niks meer.. maar bij mn laatste doet t echt elke keer weer pijn. het lijkt ook niet weg te gaan. ik barst in huilen uit op de meest beschamende momenten...

quote:

Op maandag 16 mei 2005 21:42 schreef Christine het volgende:

[..]

Omdat ik hem vertelde dat ik vandaag voor het eerst ooit het gevoel had dat ik hem miste om hem, en niet om zijn functie als vriendje. We hadden het ook leuk samen, en we kenden elkaar door-en-door... en ik heb van hem gehouden, dus ik mis hem.
En dat vond ik wel ff moeilijk.

kan ik me voorstellen. als ik mijn post teruglees is ie best cynisch. iets wat ik niet bedoelde. sorry als het wel zo overkwam.

[ Bericht 2% gewijzigd door zoalshetis op 19-05-2005 02:47:30 ]

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 19:36 schreef Twisted_fok het volgende:
Hij kon de afstand niet aan (we wonen ongeveer 2 uur treinen bij elkaar vandaan.) Daar zat ie al vanaf het begin mee, ik had alleen geen idee dat dat nog steeds zo'n issue voor hem was. En ik trek het slecht dat ik de ene dag nog dolgelukkig was, en dat het de volgende dag ineens over was

Ik heb echt PRECIES hetzelfde gehad. We hadden ook een LAT, en na 10 maanden en 22 dagen is de afstand ineens een reden om het uit te maken.
Ik trok het ook errug slecht dat ik de ene dag nog dolgelukkig was en de volgende ineens broken hearted. Het is nu 1,5 maand geleden. Het doet me nog steeds wat, maar ik trek het wel

Vanochtend werd ik na een rotnacht erg vroeg wakker. Ik wilde allemaal dingen gaan ondernemen en had me van alles voorgenomen. Ik eindigde voor de computer, beetje zouteloos klikken.. te depri en te verdrietig om actief te worden, de nasleep van gisteren. Zag ik ineens vanuit mijn ooghoek een persoon voor de raam staan. Stond mijn ex voor het raam! Ik schrok me kapot!
Ik zat in mn slaapkleertjes en schaamde me dood. Ik heb zoiets van, als hij me ziet dan wil ik er goed uitzien. Maar altijd als hij me ziet, dan zie ik er niet uit! En hij ziet er dan super mooi uit..
Ik geloofde het eerste uur echt niet dat het echt gebeurde en zelfs op mijn werk was ik nog helemaal van mn apprepos. Het was echt zo fijn om bij hem te zijn.. ookal was ik natuurlijk geschrokken.. ik voelde me meteen heel anders. Heel kalm, relaxed en lekker in mn vel. Wat hij en ik hebben.. het leek even weg.. maar het is er nog steeds. Het is zo sterk en vertrouwd, we kunnen alles bepraten.. lachen en huilen, alles. Onze band lijkt alleen maar steeds sterker te worden.
Dat hij dit weg wil(de) gooien voor zijn vriendin.. kan ik echt niet waarderen. Ik weet niet wat ze hem zegt en hij haar.. maar ik heb het idee dat ik achter mijn rug om zwart gemaakt wordt. Alsof ik een of ander vals mens ben.. terwijl ik eigenlijk ook alleen maar gelukkig probeer te worden en anderen te helpen.
Maar ja, misschien ben ik ook wel vals, want het bleef niet bij praten.. Nu kan ik wel zeggen dat hij ermee begon en ik geen aanleiding gaf.. maar ja, ik ben net zo hard schuldig.
Wel enigzins vaag.. want het was voor onze begrippen echt lang geleden dat we over de lijn gingen. Hij gaf me zelfs als vanouds kusjes op mijn neus.. Ik mis het echt heel erg, hij en ik, onze typische dingetjes.
Als het zoals vandaag gaat dan zijn we zo leuk samen.. zoveel leuker dan wanneer we vrienden proberen te zijn of gewoon vaag contact met elkaar hebben. Alsof het gewoon niet anders kan én mag tussen ons. En desondanks dat we beiden rot tegen elkaar doen, als we niet meer dan kennissen zijn.. blijven we elkaar opzoeken. Het is zo jammer dat hij een vriendin heeft.. ik zou het zo graag opnieuw proberen. Saampjes op vakantie, alles achter ons laten en een nieuwe start. Gebeurde het maar..

[ Bericht 0% gewijzigd door gekke_sandra op 19-05-2005 02:54:50 ]

Ik heb het er nogal moeilijk mee dat hij zo snel na mij alweer gevoelens voor iemand anders zou kunnen hebben. Het idee alleen al dat hij met haar hetzelfde gaat doen als met mij. En ik mis nog steeds alles aan hem. Ik voel me nog steeds bezitterig en ik ben echt verschrikkelijk jaloers. Wat een kutgevoel trouwens, ik ben nog nooit (zo) jaloers geweest En ik heb onwijs de bitch uitgehangen, maar dat lost ook niks op. Het maakt de hele situatie alleen maar slechter. Al kreeg ik wel een soort van rare energie van die 'haat'. Nu is dat weg. Ik ben nog wel kwaad en verongelijkt, maar verder voel ik me alleen maar verdrietig. En dat maakt me weer totaal energieloos. Ik heb nergens zin meer in.
En nu ik me zo alleen voel komen 'demonen' uit het verleden ook weer harder aan. Hij hielp me zo goed met m'n verleden en het maakte het makkelijker om er mee om te gaan omdat ik me geliefd voelde, dat iemand me steunde. Maar nu sta ik er weer alleen voor en voelt het moeilijker dan ooit.
Ik kan de hele dag wel janken

christine kun je niet gewoon eens af en toe iets afspreken via msn ofzo, als dta makkelijker is. Ik merk dat ik ineens veel makkelijker afspraken maak en mensen durf te vragen of ze zin hebben om iets te doen sinds het uit is. HEt moet ook wel, ik wil niet zielig alleen gaan zitten zijn. En ik merk dat als ik meer initiatief toon, dat anderen dat ook doen en ik daardoor ook vaker meegevraagd word door anderen.

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 12:33 schreef Christine het volgende:

[..]

Herkenbaar meid... mijn ex heeft ook alweer een nieuwe vriendin, en ik kan op een internetforum lezen hoe gelukkig ze zijn samen. En hij schrijft gedichtjes voor haar, net als hij altijd gedichtjes voor mij schreef... "ik laat je nooit in de steek" en dat soort onzin.

een man die gedichtjes schrijft , en ze dan nog op een internetforum plaatst, wetende dat jij die ook kan lezen

en had je dat eigenlijk echt niet zien aankomen dat hij met die vriendin een relatie ging starten ... gaat allemaal wel redelijk snel na vier jaar

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 12:39 schreef Christine het volgende:

[..]

Zoveel mensen heb ik dus niet die ik ken, ook niet op msn, of ze wonen meteen ver weg. En ik moet eerlijk zeggen dat ik me al snel te veel voel. Er zijn mensen uit mijn kerk die me lieve mailtjes stuurden toen het net uit was, en zeiden dat ik altijd bij ze aan mocht kloppen, onverwacht op de stoep mocht staan, mocht bellen als ik het niet meer zag zitten, dat ze binnen 5 minuten op de stoep konden staan... maar het voelt al heel snel of ik te veel vraag van mensen, en dat houdt me tegen.

Ze hebben het wel zelf voorgesteld dus geneer je niet om ze er aan te houden. Al snap ik het wel hoor, ik heb het zelf ook. En als ik dan wel wat mensen bel om te vragen of ze wat te doen hebben dan heeft iedereen steeds al plannen. Daardoor doe ik eigenlijk ook weinig moeite nog om oude contacten te herstellen, ook daarbij voel ik me steeds teleurgesteld.

Maar het is niet zijn verantwoordelijkheid hoe jij je daaronder voelt Christine. Ookal weet hij dat je ze leest. Ik zou juist zeggen, lees ze dan niet. En maak je los.

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 12:51 schreef Christine het volgende:

[..]

Van mij mogen ze gelukkig zijn, ze komen er vanzelf wel achter dat het nogal snel is... en ik had het wel aan kunnen zien komen ja, maar daar heb je ook niks aan.

En die gedichtjes, ja dat vind ik wel een beetje sneu. Ook zie ik steeds "kus voor mijn prinses", "morgen zie ik mijn lieffie weer " en dat soort slijmerige kutberichtjes staan van hem... alsof ik daarop zit te wachten, en ja hij weet dondersgoed dat ik het lees

er zijn er velen die van de ene relatie naar een andere huppelen zonder ook maar eens terug te kijken hoor ... het is wel snel, maar volgens mij speelde idd wel al langer dat hij die mademoiselle zag zitten

"kus voor mijn prinses", "morgen zie ik mijn lieffie weer " en dat soort slijmerige kutberichtjes , afknapper numero uno, en nee, ik ben niet romantisch aangelegd.

en ja, nieuwe contacten aanmaken is nie simpel ... internet kan een hulp zijn

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 13:06 schreef Christine het volgende:

[..]

Ze hadden al langer contact ja, maar ik was degene die het uitmaakte, en aangaf twijfels te hebben... denk niet dat hij toen al op die manier over haar dacht.

Maar het kan me ook niks schelen eigenlijk. Vluchtgedrag is het, ookal zegt hij zelf van niet. Nouja, ze komen er wel achter.

twee van mijn vrienden zijn na een lange relatie als het ware onmiddelllijk in een nieuwe gestapt ( en ze waren eigenlijk beiden nogal op kwetsende manier gedumpt). We gaven ze een paar weken , toen een paar maanden , nu is er één getrouwd en de ander gaat volgend jaar trouwen met die meiden .

maar ken je geen mensen uit je studie ? werk je, zo nee, misschien ergens iets zoeken wat te combineren valt met je studies, er zijn ook allerhande cursussen ( taal, informaticacursussen of zo, desnoods bloemschikken, who cares), tupperware-avonden, verenigingen ... noem maar op, als je maar bezig blijft hup met de geit

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 11:54 schreef Christine het volgende:

[..]

Geeft niet, het is ook wel een goede vraag om over na te denken.
Maar dit keer miste ik hem echt om hem. Rare gewaarwording.

Ik ben er trouwens nog steeds niet uit hoe ik nou verder moet... ik ben intussen 4,5 week verder en kan gewoon nog steeds niet met de eenzaamheid omgaan. Het loslaten van hem lukt me verder wel aardig so far, maar eigenlijk niet het loslaten van het idee van een relatie. Het voelt gewoon nog altijd kut als ik wakker word, en bedenk dat ik de hele dag niks te doen heb, niemand zal zien, en geen afspraken heb staan. En ik voel me nog altijd rot als ik weet dat ik geen knuffel ga krijgen die dag.

Tijdens mijn relatie vond ik het niet nodig om sociale contacten op te bouwen, mijn familie woont allemaal ver weg, dus soms heb ik gewoon het idee van het kleine, eenzame meisje, verloren in de grote boze stad, ver weg van alles en iedereen die zich nog een beetje om haar bekommeren.

Waanbeelden, zelfmedelijden... maar als je de hele dag thuis zit en niks anders kan doen dan nadenken en piekeren, dan komen steeds dit soort gedachten weer terug. En ik zou het mezelf niet aan moeten doen, maar het is zo moeilijk om altijd maar die stap naar buiten te moeten zetten. En om niet te weten waar je moet beginnen. Om hulp te vragen aan anderen... maar aan welke anderen?

Mijn hele leven en al mijn sociale contacten gaan sinds de breuk via internet en MSN. Want wat heb ik anders? Het lijkt gewoon niet beter te worden, en dat voelt zo moedeloos. Dus het loslaten lukt wel, het alleen-zijn niet. Tips? Iemand?

in amsterdam heb je bijvoorbeeld een stichting waar je hobbies kan doen (edelsmeden, toneelspelen, boetseren, beeldhouwen etc etc.) wellicht dat dat een goede kans is om gelijkgestemden te ontmoeten en tegelijkertijd je ex-vriendje een beetje uit je hoofd te zetten.

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 13:29 schreef Christine het volgende:

[..]

Studie en werk: zo goed als geen contacten. En ja, ik moet gewoon aan de bak ergens... alleen het loopt op het einde van het seizoen, dat werkt ook niet lekker mee
Alleen in de kerk heb ik wat contacten momenteel, maar dat zijn ook niet mensen aan wie ik alles kan vertellen ofzo, of die het leuk vinden om te gaan stappen tot je zo dronken bent dat je niet meer overeind kan staan

christine, wat jij nodig hebt is een nieuwe vriend . Via internet moet dat toch mogelijk zijn, misschien wel op fok!, anders chatten of zo, I dunno, is niet echt mijn domein, maar moet lukken gewoon .

als je dan een partner hebt, mag je wel niet vergeten om toch nog een leven te hebben buiten hem.

en misschien eens meer gaan wandelen, luchtje scheppen, in plaats van altijd binnen te blijven, daar zou ik ook depri van worden hoor ... beweging genereert positieve gedachten, het neemt de zorgen een beetje weg! Als ik me écht slecht voelde ging ik altijd (alleen dus) gaan zwemmen, daarna voelde ik me altijd pakken beter

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 13:36 schreef petitlapin het volgende:

[..]

christine, wat jij nodig hebt is een nieuwe vriend . Via internet moet dat toch mogelijk zijn, misschien wel op fok!, anders chatten of zo, I dunno, is niet echt mijn domein, maar moet lukken gewoon .

als je dan een partner hebt, mag je wel niet vergeten om toch nog een leven te hebben buiten hem.

en misschien eens meer gaan wandelen, luchtje scheppen, in plaats van altijd binnen te blijven, daar zou ik ook depri van worden hoor ... beweging genereert positieve gedachten, het neemt de zorgen een beetje weg! Als ik me écht slecht voelde ging ik altijd (alleen dus) gaan zwemmen, daarna voelde ik me altijd pakken beter

Misschien is een vriend in eerste instantie geen beste oplossing he. Vrienden lijkt mij belangrijker, als het dan eventueel uitgaat met een toekomstig vriendje heb je iig nog je vriendschappen. Heel makkelijk gezegd, want ik vind het zelf ook heel moeilijk om vriendschappen te sluiten en te behouden.

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 13:43 schreef Christine het volgende:
Dus ik moet op de rebound? Wie biedt zich aan?

Dat zou ook niks oplossen hoor... dan leer ik nog niet om alleen te zijn he
En alleen wandelen doe ik niet... ik woon vlakbij een heerlijk park, maar ik vind het zo kansloos om daar alleen rond te wandelen

Daar moet je schijt aan hebben. Wandelen in je eentje is relaxt. Doe het ook wel eens, op voorwaarde dat m'n mp3-speler meegaat. Ik struin altijd maar wat doelloos door de straten zonder te weten waar ik heenga en waar ik uit zal komen. Maar dat is wel ontspannend
Probeer het eens. Je hoeft niet persé in het park te gaan wandelen. Loop gewoon door wat straten dan is het toch net alsof je wel ergens heen loopt voor andere mensen

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 13:43 schreef Christine het volgende:
Dus ik moet op de rebound? Wie biedt zich aan?

Dat zou ook niks oplossen hoor... dan leer ik nog niet om alleen te zijn he
En alleen wandelen doe ik niet... ik woon vlakbij een heerlijk park, maar ik vind het zo kansloos om daar alleen rond te wandelen

ik deed niets liever dan tijdens mijn studietijd naar het park te gaan met een boek, of een roddelmagazine als ik niet veel te doen had, en een fles cola . Ik kan mezelf best wel goed entertainen , gewoon zitten, kijken, lezen, walkman bij...

zalige tijden waren dat ... *petitlapin zwijmelt even weg* ...