De kunst van het loslaten van een ex - deel 17

als ik me slecht voel ga ik altijd douchen. Ik kan onder de douche perfect uithuilen zonder dat iemand me stoort, en dat warme water is lekker rustgevend enzo,...
verder houd ik ook niet echt van alleen dingen gaan doen, al merk ik wel dat dat aan t veranderen is. Zo kan ik al enorm genieten van alleen door de stad struinen en zo...

in t begin kon ik t niet, dan ging ik liever in mn kamer huilen. Omdat mijn ex ook welleens met me mee ging als ik zo onzettend verdrietig was onderde douche....gaf toen dus even iets teveel associatie.

ik herken het wel heel erg van Christine, ik merk dat ik nu ook gewoon teveel vast zit met dezelfde mensen en dat je een beetje afzonderd. Gelukkig ga ik binnenkort verhuizen en beginnen met iets heel nieuws, dus dat geeft me wel weer veel kans om nieuwe mensen te ontmoeten, maar het geeft meteen ook superveel onzekerheden (eng!).

Wandelen/park/muziek/film, altijd wel iets te doen eigenlijk, maar op een of andere manier nooit de concentratie of (lange) momenten zonder gedachten aan mijn ex.

Hebben jullie ook trouwens dat je eigenlijk 90% van de tijd eigenlijk ook heel weinig behoefte hebt aan het ontmoeten of praten met mensen? Maar aan de andere kant ook weer wel omdat je je alleen voelt.. Het heeft er denk ik ook mee te maken dat ik gewoon geen zin heb om "getting to know you" gesprekken door te gaan.

[ Bericht 24% gewijzigd door ontopofall op 19-05-2005 19:00:36 ]

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 10:39 schreef Christine het volgende:
Gekke_sandra, dit maakt het niet makkelijker om hem los te laten he... Heb je enig idee waarom hij ineens op de stoep stond?

nee.. ik voel hierdoor alleen nog maar meer voor hem. dit is namelijk wat ik altijd wilde, dat hij zomaar langs zou komen en me vast zou houden. maar ja, als hij het niet gedaan had dan had ik het nog steeds hééél erg moeilijk gevonden.. Ja.. ergens wel, maar ik durf het niet hardop uit te spreken of conclusies te trekken. Ik wacht af.. tot hij er zelf mee komt.

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 15:16 schreef akkien het volgende:
als ik me slecht voel ga ik altijd douchen. Ik kan onder de douche perfect uithuilen zonder dat iemand me stoort, en dat warme water is lekker rustgevend enzo,...
verder houd ik ook niet echt van alleen dingen gaan doen, al merk ik wel dat dat aan t veranderen is. Zo kan ik al enorm genieten van alleen door de stad struinen en zo...

ik ook.. ik sta ook altijd heel lang onder de douche. kom daardoor altijd te laat ik hield ook nooit zo van alleen dingen doen.. nooit van gehouden. ik moet zeggen dat ik er wel steeds meer van ga houden. in je eentje door de stad struinen, patatje erbij.. geen zeurende vriendinnen erbij. nieuwe kleertjes kopen helpt ook eventjes bij verdriet. tegenwoordig wil ik alleen minder geld uitgeven.. dus is mijn nieuwe remedie oorbellen kopen

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 20:41 schreef gekke_sandra het volgende:

[..]

ik ook.. ik sta ook altijd heel lang onder de douche. kom daardoor altijd te laat ik hield ook nooit zo van alleen dingen doen.. nooit van gehouden. ik moet zeggen dat ik er wel steeds meer van ga houden. in je eentje door de stad struinen, patatje erbij.. geen zeurende vriendinnen erbij. nieuwe kleertjes kopen helpt ook eventjes bij verdriet. tegenwoordig wil ik alleen minder geld uitgeven.. dus is mijn nieuwe remedie oorbellen kopen

ik wil tegenwoordig gezond eten...als ik iets lekkers voor mezelf koop zijn t dus aardbeien ofzoiets ....
Je kunt jezelf echt wel houden aan regels die je jezelf oplegt en t leven toch leuk houden.
Mijn beeld ten opzichte van mn ex wisselt echt te erg
Het ene moment wil ik super graag bij m zijn en zou ik willen dat we weer bij elkaar zouden komen etc. En t volgende moment denk ik: ik vind het heerlijk zo. Ik hoef met niemand rekening te houden. Doe alles op mn eigen tempo. Niemand die zeikt als ik vroeg opsta en t licht aanzet. Geen irritaties omdat hij de afwas niet gedaan heeft etc. En als ik m wil zien kan dat nog steeds, alleen wat minder vaak. Wat t eigenlijk veel leuker maakt als ik m een keertje wel zie . Tsja ik weet t niet, ben opzich wel tevreden zo alleen
Maarja een relatie is ook leuk, dus tsja als ik ooit de kans krijg dan grijp ik die natuurlijk...

oeee! ik heb van het weekend een jongen ontmoet tijdens het uitgaan. althans, hij stond midden in de zaal de hele tijd te smoesen met zn vriend en naar me te kijken. ik vond hem erg leuk.. dus toen ik wegging gaf ik hem mijn telefoonnummer. Zegt hij over die avond:

"het viel die avond tegen kwa vrouwen. en toen keek ik naar rechts en toen zag ik ineens iemand die daar niet thuis hoorde. waar ik eerlijk gezegt mijn ogen niet echt vanaf kon houden"

best leuk als een onwijze hunk dat zegt.. dit helpt eigenlijk best goed..

Sinds gisteren gaat het overwegend goed. Alsof het ineens tijd is om weer op eigen benen te gaan staan. Ineens was dat gevoel er. Ik zal de aankomende tijd vast nog wel eens een dipje erdoor hebben.
Maar toch, ik heb het gevoel alsof ik erg hard op de goede weg ben
Ben weer leuke dingen aan het plannen met vrienden, ik heb er weer zin in

vanmiddag echt iets te lomps meegemaakt. Ik heb me weer eens laten opfokken door een computer . Dacht dat ie me compleet negeerde, aangezien msn werd genegeerd terwijl ie wel actief bezig was, en omdat de telefoon niet werd opgenomen.
Heb dus de halve middag huilend bij een vriendin gezeten . Echt te slecht, want toen ik thuis kwam bleek dat ie de hele middag film had gekeken .

En ja...ik vind het gewoon erg leuk/gezellig/fijn om met mn ex te praten, dan kan ik alles wat ik op een dag meemaak van me af praten enzo...anders word ik echt extreem chagerijnig.

dat gaat blijkbaar niet de goede kant uit, akkien ...

ik krijg er maar een eng gevoel bij, huilen omdat hij niet reageert op je msn-berichten Je zou misschien best iemand anders zoeken om de emoties van je af te praten, hij lijkt me daar echt niet meer de geschikte persoon voor.

Wat petitlapin zegt
Je zou je er niet zo door moeten laten opfokken. Slecht teken dat je extreem chagerijnig kan worden als je niet je dag met hem hebt kunnen bespreken.

uhm ja,
had dus weer een vriendje, maar was maar iets meer dan 2 weken. Maar we wonen ver uit elkaar daarom kunnen we elkaar weinig zien en we passen niet 100% bij elkaar. Hij wil het niet meer proberen. Het is over en ja dat voelt toch echt klote, had ik niet verwacht. Maar 2 weekjes maar dat je dan al iemand op de 1 of andere manier in je hart kan sluiten

En nahja voel me gewoon over het algemeen eenzaam en als er zo iets bij komt is dat extra kut maar sla me er wel doorheen

ja, jullie hebben gelijk. Ik schrok dr zelf ook heel erg van. Had vanmiddag samen met die vriendin bij wie ik was al besloten dat mijn leven loopt zoals ik t wil, en dat ik dat niet door hem laat beinvloeden. Dat ik best mn dingen hem kan vertellen, maar dat andere mensen ook best willen luisteren enzo...

aarghhh...ik moet mezelf echt schoppen om mn eigen dingen te doen de afgelopen dagen. Daar heb ik wel vaker last van als ik moe ben. Maar ik vind het gewoon veel te belangrijk wat mensen, en helemaal mn ex, van mij vinden. OP het moment dat ik dna genegeerd word keldert mn hele zelfbeeld...
Gelukkig lukt dat schoppen redelijk. Maar de verleiding is zo groot als ik me verveel. Ik krijg af en toe echt stalk neigingen en dat wil ik dus echt niet. En ik doe dus ook heel erg hard mn best om niet te gaan stalken.

handig van die mannen die af en toe een compleet wisselend signaal afgeven,....

quote:

Op zondag 22 mei 2005 16:33 schreef akkien het volgende:
aarghhh...ik moet mezelf echt schoppen om mn eigen dingen te doen de afgelopen dagen. Daar heb ik wel vaker last van als ik moe ben. Maar ik vind het gewoon veel te belangrijk wat mensen, en helemaal mn ex, van mij vinden. OP het moment dat ik dna genegeerd word keldert mn hele zelfbeeld...
Gelukkig lukt dat schoppen redelijk. Maar de verleiding is zo groot als ik me verveel. Ik krijg af en toe echt stalk neigingen en dat wil ik dus echt niet. En ik doe dus ook heel erg hard mn best om niet te gaan stalken.

handig van die mannen die af en toe een compleet wisselend signaal afgeven,....

kap toch gewoon even het contact af, akkien

en kom nu niet af met de onnozele drogreden dat je elkaar nog moet zien door gemeenschappelijke vrienden en dergelijke. Als je het contact alleen maar zou beperken tot die verplichte ontmoetingen, zou het al een pak beter gaan.

dat wil ik echt niet, behalve mn ex is ie gewoon een hele bijzondere persoon in mijn leven. Ik kan kiezen of tussen de dingen doen die ik leuk vind (wat ik dus nu doe) of niet doen wat ik leuk vind(dus contact verbreken). Ik denk dat mn leven er in t eerste geval veel leuker op is. T is alleen dat mn emoties wat meer fluctueren in dat geval, tussen heel erg leuk en wat minder blij.
En in principe gaat t vandaag ook gewoon goed met me...Maar ik heb gewoon last van waar Christine ook aangaf last van te hebben. Namelijk dat je iemand gaat missen om zn persoonlijkheid en niet meer perse om de vriend die je neit meer hebt. En ik denk dat dat er gewoon bijhoort, aangezien Christine dr ook rond dezelfde tijd last van kreeg.

Ik ga alleen wel proberen om me de komende tijd niet meer op msn vast te pinnen. Ik haat msn namelijk maar ben dr gewoon aan verslaafd. Van andere mensen kan ik het zo ongeveer net zo slecht hebben als ze me daar negeren nl.

Ik had nooit verwacht dat het zou gebeuren, gisteravond maakte hij het uit. Ik wil hem helemaal niet kwijt. Hij wil graag wat rust, hij zag het niet meer zitten. Ik had het zo fijn met hem, en in één klap is alles weg. Ik voel me zo vreselijk, ik mis hem zo.

[ Bericht 0% gewijzigd door -Trinity- op 22-05-2005 18:06:37 ]

Trinity, wat naar...
Na hoelang? En ging het niet goed meer? Of was het echt heel erg plotseling?

10 en driekwartmaand. Ik zag het helemaal niet aankomen. We hadden wel ruzie de dag ervoor, en toen zei hij dat hij er langzaamaan aan onderdoor ging. Hij heeft het nooit laten zien. Ik vind het zo jammer dat hij niet gelukkig was, dat was ik wel. Ik zal de fijne momenten en zijn gezelschap zo missen. We willen graag verder als 'normale' vrienden maar ik ben bang dat ik blijf hopen op een nieuw begin, en daar zal ik alleen maar gek van worden omdat hij dat niet wil. Ik wist echt niet dat hij zo over ons dacht.

jammer dat hij je dat nooit verteld heeft. Neem zowieso in het begin even goed afstand. Daarna kun je kijken of je als vrienden verder kunt. Maar in t begin lukt dat echt niet. Je bent allebei teveel bezig met verdriet hebben (want voor hem is het vast ook moeilijk) en dat wil je niet van elkaar meemaken en zien. En bovendien moet je gewoon je eigen leven weer een beetje opbouwen enzo...
maar heel erg veel sterkte...En het helpt echt om hier te posten, vooral in de eerste weken was dit topic echt mijn uitlaadklep om t zo maar ff te noemen.
Zijn dr genoeg mensen met wie je kunt praten?

Niet echt eigenlijk. Hij was één van de weinigen in de buurt die me echt kon troosten. Ik heb niet zo veel vriendinnen, de meeste zie ik alleen op school. Ik had ook wel contact met zijn broertje, dus nu heb ik net gebeld en hij belt me terug zodra hij klaar is met eten. Ik hoop vanavond even een wandeling met hem te kunnen maken ofzo. Of even te praten met hem of met zijn moeder (heel aardig mens). Het verdriet komt echt in vlagen, toenet tijdens het eten was ik misselijk, en mijn ogen zijn volgens mij helemaal dik van het schraal zijn. Ik hou mij eraan vast dat we allebei nog wel van elkaar houden en een nieuwe vriendschap kunnen opbouwen. Daar willen we ons allebei voor inzetten. Voordat we wat hadden waren we goeie maatjes, daar willen we graag naar terug. Het is wel anders, maar ik voel ook dat de hoop op een nieuwe relatie bij mij ook wegebt, heel langzaam. Soms komt hij stiekem toch nog bovendrijven en het doet pijn tegen jezelf te moeten zeggen dat het niets meer wordt, en jezelf daarmee te confronteren.
Aan het eind van deze week zouden we kijken of we weer even kunnen praten enzo. Ik heb hem vanmiddag nog even gezien, dat deed me wel goed raar genoeg. Ik vond het gewoon fijn om bij hem te zijn, ookal is hij mijn vriend niet meer. Ik hoop niet dat als hij iemand anders vindt dat ik jaloers word...
Te deprimerend om daar nu ook over na te denken . Waarschijnlijk zal deze week school me ook wel een beetje goed doen, even afleiding, een legioen meiden die meevoelen, enz.

het is na 15 maanden uit tussen mij en me vriendin.
der gevoel was veranderd toen heb ik voor mezelf gekozen en het uitgemaakt.
HELP! me relatie zit in de shit

en tjah ik wil der graag terug.
we zouden nu samen in het appartement van der tante zitten met de uber coole hond en gewoon gezellig. vertrouwd.
en nu zit ik hier thuis moet vanacht werken (ook leuk). en ik mis gewoon het contact wat je met je vriendin hebt. even bellen hoe het gaat enzo is toch anders dan met je vrienden. dat mis ik heel erg.
gister was dat ook zo en ik denk dat ik me half dood heb gezopen want ze hebben me om 2 uur in een taxi gegooid en ben door de chaufeur in me bed gelegt (is een bekende). maarja dat is geen oplossing.
nou kom ik morgen ochtond om 7 uur thuis van me werk en dan kroop ik altijd even tegen der aan als ik bij der sliep en dat zjn dingen die ik echt heel erg mis.
word soms echt helemaal gek.

hopen dat ik snel een andere vrouw in me leven zal vinden.
want zo is het maar een saai en kut leven.
iemand tips om dit wat makkelijker te maken