De recensie van Restaurant ’t Brouwerskolkje in OverveenAdres: Brouwerskolkweg 5
2051 ED Overveen
Website:
www.brouwerskolkje.nlVerdere recensies:
http://www.iens.nl/restau(...)staurant.htms?r=7157 en
http://www.dinnersite.nl/restaurant/?RN=41884&lng=nlentourageGelegen in het bos van Overveen is dit het vroegere pannenkoekenhuisje uit de omgeving waar nu sinds enige jaren de uit Israël afkomstige kok Moshik Roth en zijn vrouw Els de scepter zwaaien.
Aan de originele entourage van het pannenkoekenhuis is niet veel veranderd: eenvoudige, maar nette tafels met goed tafellinnen, mooi servies en bestek, leuke open haard in het midden van de zaak. Prima zittende rotan stoelen.
Klein: slechts 7 tafeltjes en maximaal plaats voor 30 personen.
Niet echt de uitstraling van een Michelin-sterren restaurant, maar sinds kort toch echt (en zeer terecht!) in het bezit van een eerste Michelin-ster.
Op de site van het restaurant kan je lezen hoe Moshik, via Jonnie Boer van de Librije, geworden is tot professioneel kok en gelukkig dat hij dat is geworden, want de man is geniaal en uiterst creatief.
Ons menuIn tegenstelling tot wat we gewend zijn, gaan we dit keer niet echt gerecht voor gerecht een cijfer geven, maar willen we een impressie weergeven van een avondvullende smaaksensatie-voorstelling.
We hadden gekozen voor het Menu Innovative, wat uit vele op de kaart aangegeven gerechten bestond, maar voordat we daar aantoe waren begonnen we met maar liefst 5 amuses:
AmusesAls eerste een hapje beluga-kaviaar (uiteraard vanaf, door Moshik op je eigen handpalm gedrapeerd, gegeten) en vergezeld door een pipetje met daarin Wodka/Bloody Mary, die je eerst moest uitzuigen voordat je de kaviaar naar binnen slurpt. Allereerste smaakexplosie!
Daarna de volgende amuse: een lauwwarme oester met oestermousse eroverheen met daarnaast een rode bietencrème met alweer een vleugje oester erin.
Amuse nummer 3 door Moshik zelf aan onze tafel gebracht: een ‘ gouden’ eitje: een kwarteleitje overdekt met een soort goudblaadje, gemaakt van iets(?) zoetigs met echte gouden kleur.
Amuse nummer 4: een drietal glaasjes met daarin o.a. een palingmousse, een krokant gebakken stukje langoustine en iets wat we tot op dit moment niet hebben kunnen thuisbrengen.
Amuse nummer 5: Een lauwwarme mousse gemaakt van schorseneren en escargots. Een zeer aparte combinatie, maar zo voortreffelijk bij elkaar passend. Alweer een smaakexplosie in de mond.
Voorgerecht:Na al die lekkere kleine amuses kwam dan het voorgerecht:
Een palet van seizoen groentes, kruiden en paddestoelen.
Allemaal rauw en fris en voorzien van een heerlijke dressing.
![]()
Heerlijk!
Tussengerechten:Als eerste kwam er een dun-geplette langoustine vergezeld door Granny Smith-appel, fêtakaas, honingvinaigrette en Colombospice. Nog nooit zo een aparte manier van langoustine gegeten. Alweer onvergelijkbaar met traditionele gerechten.
Tweede tussengerecht: Gesouffleerde aardpeer-gnocchi, boterravioli en eekhoorntjesbroodbouillon. Hoe je er op komt om van eekhoorntjesbrood een bouillon te trekken is ons een raadsel, maar het was voortreffelijk van smaak. Leuk was ook om bij vrijwel elk gerecht van Moshik of iemand van de bediening te horen te krijgen hoe je de smaakjes het best tot hun recht kon laten komen. In dit geval was het advies om de stukjes aardpeer in zijn geheel in de mond te nemen dan aan te vullen met de bouillon en het daarna inderdaad een soort letterlijk in je mond te laten ‘ontploffen’.
Derde tussengerecht: i.p.v. wat op de kaart stond (ganzenlever) kregen we een duivenlevertje in een (….?)dressing geserveerd. Advies: in een keer in de mond slurpen en weer laten exploderen, qua smaakjes.
Vierde tussengerecht: Een op lage temperatuur (in 2 uur) gegaard scharrelei geïnjecteerd met nootmuskaat en ‘Noordzeekrab escabèche’. Beetje aan de dunne kant, dat eitje, maar erg grappig om te zien hoe Moshik met een injectie-spuit aan tafel kwam om elk eitje hoogstpersoonlijk te injecteren met een nootmuskaat-vloeistof. Aparte combinatie, dat wel.
HoofdgerechtJa, het moest er natuurlijk van komen om ook een hoofdgerecht te krijgen. Het was een gebraden hazerugfilet, met daarnaast een mousse van pompoen en kweepeer. Een mooi rosé gebraden reepje hazenrug, dat ter plekke door de bediening werd overgoten met een heerlijk jussausje. Verder geen tierelantijnen, aardappels of groenten erbij. Gewoon hazenrug zo mals als je maar zelden zult tegenkomen.
Alweer een tussendoortje:
Een coulis en ‘carpaccio’ van truffel, aardappel-emulsie en hazelnoot.
Lauwwarm weer: echte truffel vermengd met die aardappel-emulsie en vergezeld door een in een papieren spuittuitje gevormde handgevouwen ‘enveloppe’ waarin de hazelnootcreme zat. Eetadvies: beetje van de coulis op je lepeltje doen en dan een beetje hazelnootcreme er overheen spuiten voordat je het naar binnen werkt. Sensationeel lekker!
NagerechtenHet eerste nagerecht bestond uit wat ze ‘Kaas en Contrast’ noemen.
5 verschillende stukjes prima kaas met daar tegenover op het bord als contrast zoetige zaken als dadelmousse en andere jam-achtige zaken om te combineren met de kaasjes.
Daarna het tweede nagerecht:
Men noemt het after eight, maar vergis je niet het is niet dat kleffe chocolaatje waaronder wij het kennen. Nee, je krijgt een amuselepeltje met daarop een groenachtige mintgelei op je tafel. Daarna komt Moshik bij je langs met zeflgemaakte chocolade-mousse, die hij vervolgens op je mintgelei-lepeltje deponeert en dan komt het: een grote kom met vloeibaar stikstof (- 192 graden) waarin het geheel even kort wordt ondergedompeld. Resultaat: even 5 seconden laten staan en je hebt een ijskoude, onvergelijkbaar qua smaak zijnde ‘after-eight’. Briljant!!!
Laatste nagerecht:
Pina collada
Ananas, rum en kokos. Maar weer niet zoals je het verwacht: schuimig mousserend en alweer perfect van smaak.
Daarna nog even afgesloten met een dubbele espresso en een cappuccino.
De wijnen We hadden gekozen voor een bijpassend wijnarrangement, hetgeen per gang een andere wijn inhield. Allemaal perfect passend bij de diverse smaakjes en gerechten, variërend van een Oostenrijkse Diem, via een Riesling naar een mooie volle rode wijn bij de hazenrug.
Ons oordeelSensationeel goed en volkomen terecht een eerste Michelin-ster gekregen. In onze ogen nu al hard op weg naar een tweede en derde ster als Moshik de creativiteit en de verrassende combinaties van smaken en gerechten kan volhouden. Voor wie eens een echte aparte eet-sensatie wil beleven een absolute aanrader!
Hopelijk wordt dit kleine restaurant niet verpest door snobisten uit de rest van Nederland en blijven Els en Moshik Roth nog heel lang hetzelfde plezier in koken en gastvrijheid uitstralen.
Voor verdere plaatjes van de gerechten: zie hun menu op de site
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer