Hier nog eens de eindstand en de door mij geschreven - en af en toe in de uitzending voorgelezen - tekstjes, voor het napraten!
De uitslag:
01 (02) Metallica - One
02 (08) Nirvana - Smells Like Teen Spirit
Wie de film High Fidelity heeft gezien, kan zich vast nog wel de passie van de hoofdrolspelers herinneren: het maken van allerlei lijstjes, grotendeels gebaseerd op popmuziek. In dat licht bezien zullen ze het fijn vinden om in deze ultieme lijst even aangehaald te worden. Op een gegeven moment besluiten de heren zich te buigen over de beste vijf openingstracks van een album ooit. Vrijwel direct noemt één van hen dit nummer. Met Smells Like Teen Spirit opende Nirvana haar meesterwerk Nevermind en katapulteerde zichzelf in één keer richting de status van superster. In feite begon daar de ellende voor Kurt Cobain. Een nummer dat niet kan ontbreken in een lijst als deze, een nummer dat een band in de spotlights bracht die tot op de dag van vandaag geroemd wordt als inspiratiebron. Here we are now, entertain us. Het zal nooit meer zijn zoals het toen was.
03 (26) Guns N' Roses - November Rain
Je zou op een dag maar besluiten dat je je artiestennaam een anagram voor Oral Sex laat worden en je vanaf die dag Axl Rose noemen. Vervolgens maak je een gigantische bak herrie, ondersteund door je langharige vrienden. Een hoop drugs en drank erbij en een slechte reputatie is geboren, terwijl je fanschare alleen maar groeit. Op een dag gebeurt dan het onvermijdelijke. De stoere rockers gaan een ballad opnemen. Die ballad slaat bijna altijd aan bij veel meer mensen dan de eigen fans. Zo vergaat het ook dit nummer, dat ook nog eens veel te lang wordt gerekt. Het nummer is het excuus voor de radiostations van dit moment, als men ze verwijt nooit eens een lange albumtrack te draaien. Vijf keer per jaar November Rain en je bent overal van af. Van de band Guns ’n Roses is inmiddels al jaren niets meer vernomen, maar ach, Nothing lasts forever, zong Axl zelf al.
04 (31) Led Zeppelin - Stairway To Heaven
Zo’n plaat die je in dit soort lijsten altijd tegenkomt. Ik heb er weinig mee. Mijn herinnering aan deze plaat gaat niet veel verder dan het overlijden van actrice Sylvia Millecam. Destijds luisterde ik naar radio 3. De deejay kan ik me al niet meer voor de geest halen, wel het moment waarop hij iets zei over Sylvia en dat dit één van haar favoriete nummers zou zijn geweest. Het zijn die momenten waarop een sentimentele draak als deze ineens wel wat echts krijgt. Zonder dat ik overigens veel had met Sylvia. Noem het een plaat voor zo’n moment.
05 (45) Queen - Bohemian Rhapsody
In het dorp waar ik woon, leven vrij veel gereformeerde mensen. Die hebben veel kinderen. Die kinderen schuimen over straat, door weer en wind. Als ze eenmaal de puberjaren bereikt hebben, doen ze dit nog steeds. Uit pure verveling, want ze mogen geen televisie hebben. Dan gaan ze hangen en dan ontdekken ze het andere geslacht. Het aantal huwelijken op jonge leeftijd is dan ook niet gering en de meeste daarvan zijn zogeheten “moetjes”. Dat gevoel krijg ik altijd bij Bohemian Rhapsody. Toen ik het voor het eerst hoorde, als trouwe top 40-volger zo rond 1990, vond ik het ook fantastisch. Het nummer was weer eens opnieuw uitgebracht en behaalde de nummer één positie. Inmiddels ben ik er niet meer zo van onder de indruk en kan ik me al helemaal niet voorstellen dat hele volksstammen dit blijkbaar zo geweldig vinden. Elk jaar één in de top 2000. Alsof mensen die meedoen denken dat dit nummer er in moet. Een “moetje” dus. Wel één van verschillende vaders, gezien de enorme hoeveelheid wisselingen in het nummer. Waarvan de vader die “Scarabouche scarabouche will you do the fandango?” bedacht, wellicht door kan gaan voor de dorpsgek. De Bohemian Rhapsody dus, verplichte kost.
06 (09) Deep Purple - Child In Time
07 (15) REM - Losing My Religion
Dit nummer was mijn eerste kennismaking met R.E.M. Het was 1991, ik was tien jaar en spaarde voor vinyl singles. In die tijd had je ze nog, maar ze naderden hun einde. Voor 6 gulden had je een single. Deze kocht ik ook. Een geweldig nummer, met een pakkende melodie en natuurlijk die stem van Michael Stipe. Een stem die je direct grijpt. Eigenlijk is het een eenvoudig nummer, maar die eenvoud maakt het zo bijzonder. Jaren later, toen vinyl definitief uit was, heb ik de single nog verkocht aan een schoolgenoot, die fervent R.E.M.-fan was. Zelf ben ik inmiddels ook een liefhebber van de band, maar gek genoeg vind ik het album dat dit nummer bevat niet zo sterk. Losing My Religion is ook niet meer mijn favoriete R.E.M.-song, maar blijft in mijn herinnering toch altijd onlosmakelijk aan mijn kennismaking met de band verbonden.
08 (21) John Lennon – Imagine
John Lennon moet haast wel een profeet geweest zijn. Wellicht was hij zelfs wel de 13e discipel, zou je oneerbiedig kunnen zeggen. Ik doe het maar niet, want was het niet Lennon zelf die ooit in de ban ging toen hij opmerkte dat de Beatles inmiddels groter waren dan Jezus? Dit nummer is al ruim 30 jaar oud, maar kan nog altijd gisteren geschreven zijn. Imagine is nog steeds geen waarheid en met name het stukje waarin Lennon zich voorstelt dat er geen religie is, lijkt in de huidige tijd steeds verder weg. Juist het feit dat Imagine altijd een song over een utopie zal blijven, is denk ik de reden dat het mensen zo aanspreekt. Al doe ik dan het pianospel en de stem van John schromelijk tekort.
09 (11) Red Hot Chili Peppers - Under The Bridge
De Peppers, de alternatievelingen voor de huidige top 40-generatie. De band bevat een aantal al dan niet afgekickte verslaafden en maakte in hun begintijd heel wat ruigere muziek dan waar ze de laatste jaren mee aankomen. Under The Bridge zullen ze zeker niet meer schrijven, want dat is natuurlijk de heroïnesong bij uitstek. Van eenzaamheid tot kick, alles zit in dit nummer. Ik zie Frusciante en Kiedis zo lopen, op zoek naar de dealer, al dan niet naakt met slechts een sok om het geslachtsdeel. Ja, dat is nog eens andere kost dan pakweg Californication. En wisten die All Saints veel, toen ze het coverden. Gewoon een liedje over een brug. Het nummer doet me nu niet veel meer, maar is voor mij nog wel een herinnering aan de tijd dat de Peppers nog echt gekruid waren.
10 (03) Pearl Jam - Black
11 (25) Pearl Jam – Alive
Met Pearl Jam heb ik weinig. Toch heb ik wel een herinnering aan Alive. In de biografie van Dennis Rodman, excentrieke basketballer, wordt het nummer genoemd. Rodman, de koning van de rebound, won NBA-titels met Detroit en Chicago, had relaties met o.a. Madonna en Carmen Electra en was het enfant terrible van het Amerikaanse basketbal. In zijn biografie beschrijft Dennis hoe hij in een slechte periode met zijn auto wegreed, met een geweer in de kofferbak, vastbesloten een einde te maken aan zijn leven. Toen hij de radio aanzette, klonk Pearl Jam met Alive. Dennis dacht nog eens na en besloot uiteindelijk mee te brullen met het nummer en zijn plan te laten varen. Ook dat kan muziek dus bewerkstelligen…
12 (10) U2 – One
Ik vind Bono maar een zeikerd. Ik vind U2 ook niet zo goed. Ben de nummers altijd erg snel zat, evenals Bono’s toch wat beperkte stem. Er is één uitzondering en dat is dit nummer. One doet me zo’n 4 minuten vergeten dat ik Bono maar een irritante nepdominee vind. Ik trek het zelfs als hij zingend vraagt “did you come here to play Jesus?” Het is de tekst die het hem hier doet. De stem van Bono die lijkt te breken als hij “when all you’ve got is her” uitstoot. Kippenvel.
13 (36) Rage Against The Machine - Killing In The Name
Rammen, beuken, springen, duwen, vloeken, schreeuwen, tieren, headbangen. Enkele infinitieven die bij dit nummer passen. Het is de ultieme anti-autoriteitensong en blijft daardoor altijd overeind. Elk jaar komen er nieuwe jongeren bij die de behoefte hebben om niet te doen wat ze je zeggen. Hoe een band aan één statement een status kan overhouden.
14 (32) Metallica - Nothing Else Matters
Harde rockers maken ballad. Vrouwen zwijmelen, de stoere fans krijgen een brok in de keel en ook mensen die Metallica normaal gesproken haten vinden het mooi. Het is een standaardverhaal. Er zijn mensen die op basis van dit nummer de bijbehorende CD aanschaften en vervolgens van een koude kermis thuis kwamen. Typisch staaltje van misleiding.
15 (17) Oasis – Wonderwall
Bonafide hit, oftewel: hoe een grote bek en een flinke dosis arrogantie maken dat je overal mee weg komt. Als boerenlul Koos uit Zelhem dit nummer op plaat had gezet, was hij recht in zijn gezicht uitgelachen. Wanneer de controversiele broers Gallagher het doen, wordt het een wereldhit en zelfs evergreen. Het is eigenlijk schandalig. Met een tekst die niemand snapt en die in feite zo libido-verlagend werkt dat vrouwen pardoes hun string inruilen voor een bloemetjesonderbroek van de Zeeman. Wellicht één van de grootste mysteries uit de pophistorie.
16 (01) Radiohead - Street Spirit (Fade Out)
17 (--) Green Day - Good Riddance (Time Of Your Life)
18 (re) Eagles - Hotel California
Alles wat de huidige alt.country-liefhebber zo veracht, zit opgesloten in deze evergreen van de Eagles. Iedereen kan het meezingen, dat is de verklaring achter het succes van dit nummer. Een hotel dat al sinds 1969 geen wijn meer verkoopt, waar vind je dat nog? In California dus blijkbaar.
19 (14) Cranberries – Zombie
Een oorlogssong van een paar Ieren met een excentrieke zangeres. Een voorbeeld van een tekst die meer aanslaat dan de muziek zelf, vermoedelijk. De oorlog in Joegoslavië woedde en dan kwam er iemand die letterlijk verwijten spuugde in de microfoon over “their thanks and their bombs”. Een onvermoede hit was geboren. De band zelf kon het succes van dit nummer nimmer meer herhalen.
20 (44) Radiohead – Creep
Radiohead is een band die zich gedurende haar loopbaan behoorlijk ontwikkeld heeft. Vergelijk de songs van de laatste plaat maar eens met dit nummer. Creep was een eenvoudig rocknummer met een typische Yorke-tekst. Hij zag zichzelf als een monster en zijn geliefde was zo “fucking special”. Zelfbeklag is nooit ver weg in Radiohead-nummers, maar destijds was het nog nieuw. Het werd een bescheiden hitje, maar is inmiddels bij een groot publiek bekend.
21 (16) Joy Division - Love Will Tear Us Apart
22 (22) The Cure - A Forest
23 (28) REM - Everybody Hurts
Afkomstig van mijn favoriete R.E.M.-album is dit een song die universeel aanspreekt door de tekst. Het was feitelijk een anti-zelfmoord song, maar werd bijvoorbeeld ook veel aangevraagd na het overleden van Lady Di. In de tekst kan iedereen zich herkennen. Het zit soms tegen, maar je moet blijven vechten. Ook dit nummer kan nog wel even mee, qua tekst.
24 (48) Live - Lightning Crashes
Voordat Live zich ontpopte als band van het grote gebaar en de stem werd van een groepering zoekende zieltjes met aanstekers, waren de mannen van Ed Kowalczyk nog rockers die af en toe gas terug namen. Dit nummer was een voorbeeld van de oude Live. Met een placenta die op de vloer valt en een jonge moeder die sterft. Maar bovenal een refrein dat Ed op het lijf is geschreven. Had de man het maar bij dit soort werk gehouden.
25 (--) U2 - With Or Without You
26 (06) Air - All I Need
27 (30) Verve - Bittersweet Symphony
Het nummer dat hoort bij die clip van die jongen in een leren jasje, die in een rechte lijn door de stad loopt en daarbij tegen mensen aanbotst en zelfs over de motorkap van een auto wandelt. Soms kan een clip bekender worden dan een lied zelf. De ene keer is dat terecht, de andere keer wat minder. In dit geval verdient het nummer ook de nodige aandacht. Als opener van The Verves succesvolste album Urban Hymns is het een klaagzang van ongeveer zes minuten. Heeft het leven eigenlijk wel zin, dat is de strekking van de song. Richard Ashcroft zelf ging later solo en maakte toen blije liefdesliedjes. We kunnen concluderen dat hij die zin dus in ieder geval gevonden heeft.
28 (12) Depeche Mode - Enjoy The Silence
Later nog eens gecoverd door Tori Amos, op haar coveralbum Strange Little Girls. Haalt het niet bij het origineel natuurlijk. Een bijzonder nummer, waarop de af en toe wat galmende stem een hoofdrol speelt. Words of violence, break the silence… Depeche Mode wist de stilte die na deze hit viel nooit meer adequaat in te vullen met nieuwe woorden.
29 (--) No Doubt - Don’t Speak
Meisje is verbitterd over een verbroken relatie. Ze gebiedt de jongen niets te zeggen, het doet pijn. Niets bijzonders aan, totdat het werd gezongen door Gwen Stefani en het vriendje in kwestie een bandlid bleek. Moet leuk zijn, tijdens live-concerten. Sta je daar te spelen, zingt je ex half huilend hoe gemeen je eigenlijk wel niet geweest bent. Het poppengezichtje en pruillipje van Gwen, die zich tegenwoordig ophoudt met de hippe rapnegers, droeg ook bij aan de geloofwaardigheid en daarmee het succes van dit nummer.
30 (92) Goo Goo Dolls – Iris
Je zou op dat moment maar een meisje gekend hebben dat Iris heette. Dan is dit natuurlijk een prima nummer om voor haar te zingen, op het moment dat je besluit een serenade te brengen. Gek genoeg speelt de naam van het meisje nauwelijks een rol in dit nummer. Het is vooral de pathos van de zanger die het nummer draagt. Hij heeft het echt moeilijk, lijkt het.
31 (--) Lou Reed - Perfect Day
Dat Lou Reed, na jaren vol een excessief drugsgebruik, nog in leven is, mag een wonder heten. Dat hij al in de 60 is, is nog verwonderlijker. Dat juist Perfect Day ongeveer zijn grootste hitsucces is geworden, is minder verwonderlijk. Het is een verstild nummer, dat contrasteert met de persoon Reed, zeker in de tijd dat hij het opnam. Is dat dezelfde Reed als in Berlin, zijn meesterwerk dat later zou verschijnen? Iemand die beesten gaat voeren in de dierentuin met zijn geliefde? Later werd het nummer nog eens uitgebracht met een keur aan bekende artiesten die Reed bijstond, wat het nummer opnieuw onder de aandacht bracht van een jongere generatie. En dan had Lou dus toch gelijk. You’re going to reap just what you sow.
32 (04) Radiohead - Paranoid Android
Nog altijd een onwaarschijnlijke top 40-notering. Ruim zes minuten lang en moeiteloos overlopend van wild beukende gitaren tot een melodieuzer geluid. Het is wellicht het pronkstuk van OK Computer, het meesterwerk van Radiohead. Dat terwijl Yorke zingt dat hij bepaalde mensen tegen de muur wil zetten, als hij koning was, zingt over kots en stelt dat ambitie je lelijk maakt. Het is juist de variatie in dit nummer, die een blauwdruk vormde voor songs van pakweg Muse enkele jaren later, die veel mensen aangesproken zal hebben.
33 (63) Rolling Stones - Paint It Black
Een plaat die door een televisieserie weer nieuw leven werd ingeblazen. Tour of Duty was een televisiehit, Paint it black diende als soundtrack. Zo haalden de Stones jaren na de officiele release ineens de eerste plaats met dit nummer. Alles moest zwart van Mick en juist daarom zullen de makers van de serie het nummer gekozen hebben. Een oorlog is immers gitzwart.
34 (--) Toto - Africa
35 (--) Coldplay – Clocks
Een slepende melodie, dat is het niet. De tekst is soms vaag, maar dat mag. Dat de zanger zingt dat hij een tijger is die getemd moet worden, vooruit. Toch heb ik iets tegen het nummer en dat heeft niets met de muziek te maken, denk ik. Want Clocks is best een aardig nummer, ook al ben ik geen Coldplay-fan. Ik zie steeds die hand. De hand van Chris, waar oh zo subtiel met viltstift op geschreven is. Make Trade Fair.com. Je zou het Chris willen toeschreeuwen: één Bono is meer dan genoeg. Het zal niet werken. Ogen dicht dus maar en gewoon luisteren naar Clocks.
36 (55) U2 - Sunday Bloody Sunday
37 (73) Guns N' Roses - Paradise City
38 (24) Jeff Buckley - Hallelujah
In de bijbel is er vaak sprake van engelen, die af en toe een koor vormen. Mocht Jeff Buckley een engel zijn geweest, dan had hij als eerste in het koor gezeten. De zoon van de veel te vroeg overleden en miskende Tim Buckley, trad op elk gebied in de voetsporen van zijn vader. Helaas, want dat hield in dat Jeff ook veel te vroeg overleed. Hij verdronk in de Mississippi. Wat achterbleef was zijn muziek. Zijn debuut Grace is de enige plaat die Jeff zelf helemaal afmaakte en was fantastisch. Hallelujah was dan wel een cover, maar hij paste precies bij Jeff. Verstild gebracht, met die geweldige stem zo duidelijk op de voorgrond. Dan duren zelfs ruim zes minuten nog te kort.
39 (--) Metallica - Fade To Black
40 (93) Nirvana - Lithium
41 (--) Metallica - Master Of Puppets
42 (--) Pink Floyd - Another Brick In The Wall
43 (--) 3 Doors Down - Kryptonite
44 (13) Massive Attack - Teardrop
45 (--) Midnight Oil - Beds Are Burning
46 (--) Oasis - Don't Look Back In Anger
De snerende stem van Liam is de kracht van Oasis. Altijd al geweest. Maar ze konden soms ook supersongs schrijven. Die stonden weliswaar vooral op hun debuutplaat Definitely Maybe, de opvolger werd een groter commercieel succes. Die bevatte dit nummer en de haast bijtende manier waarop het gebracht wordt, maakt dat dit nummer zich kan meten met het beste uit Oasis’ oeuvre.
47 (70) Nick Cave & Kylie Minogue - Where The Wild Roses Grow
Een vreemd huwelijk. Cave als de koning van de underground, de man die waanzin, religie, dood, liefde en verderf liet samensmelten op zijn platen, met Minogue, de koningin van de zingende soapsterretjes en de luchtige niemendalletjes. Het bleek perfect samen te gaan. Hoewel het ongeloofwaardig is om Kylie te horen zingen over haar eerste man, is het wel geloofwaardig dat Cave juist haar met een steen ombrengt, daar waar de wilde rozen groeien. All beauty must die, bromt Cave, en maakt een einde aan het leven van Kylie. Wie weet dat Minogue jaren later zeer succesvol aan een tweede muzikaal leven begon, acht deze samenwerking nog onwaarschijnlijker. Tegenpolen kunnen soms prima samen werken, zo zien we hier.
48 (35) Pixies - Where Is My Mind?
Wat is een lijst als deze zonder Pixies? Nou, velen zullen de band niet eens kennen. Toch waren de Pixies eind jaren ’80 misschien wel de belangrijkste band van het moment. Dat ze op de reünie van dit jaar de tieners niet konden boeien tijdens de festivals is wellicht niet zo verbazend, maar de vreugde die vele anderen voelden toen ze het nieuws van de reünie vernamen spreekt boekdelen. Where is my mind komt van Surfer Rosa en is zo’n typisch Pixies-nummer, dat je kunt meebrullen als je wilt. Aanstekelijk riffje, rare tekst, uitbundig refrein.
49 (34) New Order - Blue Monday
50 (46) Counting Crows - Mr Jones
Een paradoxaal nummer. Adam Duritz schreef Mr Jones voor Counting Crows’ onvolprezen debuutalbum. Het nummer ging over twee vrienden die MTV zien en graag beroemd willen worden. “When everybody loves me, I will never be lonely.” Na het onvermoede succes van de debuutplaat piepte Duritz wel anders. Gebukt onder de roem maakte hij het donkere Recovering the satellites, waarin hij reflecteert op de plotse roem. Veelzeggend is ook de tekstwijziging die hij in live-versies van dit nummer liet horen: “When everybody loves you, that’s about as fucked up as can be”. Het was tevens de grootste hit van de band, die ze nooit meer zouden evenaren, totdat de Zeeuwen van Blöf zich er dit jaar mee gingen bemoeien. Moet wel gezegd dat dat alleen voor ons land opging. Misschien is het maar beter ook, voor Adam zelf.
51 (--) Bryan Adams - Summer Of '69
52 (--) John Miles - Music
53 (re) Muse - Bliss
54 (--) Falco - Jeanny
55 (--) Billy Joel - Goodnight Saigon
56 (33) Lamb - Gorecki
57 (--) Coolio - Gangsta’s Paradise
Coolio stond vooral bekend als een feestrapper, getuige zijn debuutalbum It takes a thief. Met Gangsta’s Paradise, dat als soundtrack diende van Dangerous Minds, brak hij door naar een miljoenenpubliek. De tekst, die kritisch reflecteerde op het gangsterleven, en het door LV gezongen refrein waren de belangrijkste ingrediënten voor de eerste hiphopsingle sinds tijden die nummer één van onze hitlijst bereikte. Het werd zelfs een wereldhit en Coolio werd op slag als uncool gezien binnen de hiphopwereld. Later bleek Coolio slechts de pech te hebben gehad de eerste te zijn, want tegenwoordig bevolken zelfs rappers die voorheen als zeer credible bekend stonden de bovenste regionen van de hitlijsten.
58 (18) Underworld - Born Slippy
Films kunnen een hoop doen met een nummer. Wat was Born Slippy geweest zonder Trainspotting? Op een bepaald ogenblik ging iedereen uit zijn dak op de zware beats van Underworld en werd het “lager lager” een veelgehoord refrein.
59 (--) The White Stripes - Seven Nation Army
The White Stripes hadden al twee platen uit, toen White Blood Cells in 2001 ineens een hype veroorzaakte. Terecht, want het was een sterk album en het duo Jack & Meg White verdiende de aandacht voor hun harde werk. Met Elephant uit 2003 werden The White Stripes definitief groot. Plaat van het jaar en zelfs een notering in de hitlijsten voor Seven Nation Army, dat inmiddels zelfs promoveerde tot ringtone voor mobieltjes. Dan weet je: een nummer is echt groot. De aanstekelijke riff waar de song mee opent, is het sterkste ingrediënt. Of Jack & Meg nu broer & zus zijn of ex-echtgenoten was ineens ondergeschikt geworden aan de muziek. Zelfs Megs matige drumtechniek verbleekt bij de enorme klap die Seven Nation Army veroorzaakte. The White Stripes werden definitief een naam.
60 (--) Meat Loaf - Paradise By The Dashboard Light
De dikke zanger Meat Loaf is de held van elk schoolfeestje, van de middelbare school tot de universiteiten aan toe. Want was is er leuker dan playbackend dansen op de meisjes en jongensregels. Vanaf het moment dat het vraag en antwoordspelletje begint, zie je steeds meer paartjes of paartjes in wording de dansvloer op komen. Zo kan een nummer jaren mee en is zelfs de discussie over wie nu de zangeres was al lang niet belangrijk meer. “Let me sleep on it, I’ll give you the answer in the morning.” Ontluikende tienerliefde in het dashboardlicht van een tweedehands auto, puurder vind je het niet.
61 (re) Red Hot Chili Peppers - Californication
62 (re) K's Choice - Not An Addict
De Belgische band rond Gert & Sarah Bettens brak met dit nummer internationaal door en bouwde in Nederland een behoorlijke fanschare op. Sarah werd het boegbeeld van de nieuwe feministes, die vaak nog op de middelbare school zaten en hardop spraken van hun eigen carrière en mannen die in het huishouden moesten helpen. Meisjes die zich konden vinden in het imago van Sarah en in haar teksten. Dit gebeurde pas grotendeels na dit nummer, maar Sarah als spreekbuis bleef nog jaren in stand. Not an addict zelf is een vrij standaard rocksong, maar de meeslepende stem van Sarah trekt het nummer boven het gemiddelde uit.
63 (--) Kate Bush - Wuthering Heights
Genoemd naar een gelijknamig boek, brak de roodharige Kate Bush ineens door met dit nummer. Haar enorm hoge stem en haar fraaie, geschoolde pianospel werden een inspiratiebron voor velen na haar. Luistert u mee, Tori Amos? Kate zelf werd kluizenaar en er is de laatste jaren niets meer van haar vernomen. Ergens hoop ik nog stilletjes dat ze onder het raam van haar Heathcliff staat en met haar fantastische stem Wuthering Heights in zijn richting kweelt.
64 (--) AC/DC - Thunderstruck
64 (78) Jewel - Foolish Games
Jewel Kilcher was bij haar doorbraak een typisch Amerikaanse zangeres, die haar muziek deels door country had laten inspireren. Europa maakte kennis met haar dankzij Foolish Games, een gedragen ballade over een man die haar fascineert en kwaad maakt tegelijk. Een man die naakt in de regen gaat staan, die in vervoering raakt van Barok en tijdens het tokkelen op zijn gitaar over zijn geliefden spreekt. Maar tegelijkertijd ook erg afstandelijk kan zijn, zoals Jewel hem verwijt. Excuse me, if I’m taking you for somebody else, somebody who gives a damn, somebody more like myself. Een nummer van dit niveau heeft Jewel nooit meer weten te maken en inmiddels probeert ze middels een sexy imago haar muzikale loopbaan nog een beetje te rekken. Zonde Jewel, ik zou het haast foolish willen noemen.
66 (--) The Doors - Riders On The Storm
66 (re) The Offspring - Self Esteem
Dat was wat, zo halfweg de jaren ’90. Zit je in een lokaal bij techniek een beetje verveeld over muziek te praten en blijkt ineens iedereen dit een goed nummer te vinden. De rapliefhebbers, de rockers, de top 40-liefhebbers, de spaarzame skaters. Die hadden het uitgevonden. The Offspring was hun band. Dit nummer en het album Smash betekenden de wereldwijde doorbraak voor de band en tegelijkertijd het sein voor de fans van het eerste uur de band de rug toe te keren. I’m just a sucker with no self esteem, met een man of tien tegelijk. Je kan het je nu haast niet meer voorstellen, maar het is gebeurd. Nostalgie.
68 (95) New Radicals - You Get What You Give
Gregg Alexander vormde in zijn ééntje de New Radicals. Beetje misleidend, die bandnaam. You Get What You Give was zijn beste nummer. De man maakte slechts één plaat als New Radicals, maar die mocht er zeker wezen. Dit nummer kende een bijzonder pakkende melodie. De tekst was ook nog eens hoopgevend en sloot daarom aan op de gevoelens van veel tieners. Bovendien kregen Beck, Marilyn Manson en Courtney Love nog een sneer in het rapstukje op het einde, dat ook al overkwam als één grote parodie. Parodie of niet, het nummer blijft als een huis overeind staan.
69 (--) Supertramp - School
70 (--) Queen - Innuendo
71 (50) Foo Fighters - Everlong
72 (--) Evanescence - My Immortal
73 (88) The Prodigy - No Good (Start The Dance)
74 (re) Faithless – Insomnia
I only smoke weed when I need to. Daarmee opende deze wereldhit van Faithless, die echter wel meerdere releases nodig had om wereldhit te worden. Inmiddels kent iedereen Insomnia en is Faithless zo’n beetje de grootste danceband, die zelfs festivals als Pinkpop plat kan spelen. Dat betekende voor velen pas echt slapeloze nachten.
75 (43) Muse - Plug In Baby
Neuroten werken op je zenuwen. Geef ze dan helemaal geen piano of gitaar, zou je denken. Bij Matthew Bellamy hebben ze het toch gedaan. De frontman van Muse kreeg zo een platform om zijn demonen, angsten, frustraties en wat nog meer van zich af te gillen. Soms ijzingwekkend hoog, dan weer wat meer ingetogen. Jeff Buckley, maar dan compleet gestoord. Of Thom Yorke in een manische bui. Niet verrassend dat Muse vooral daar zijn inspiratie vandaan haalde en wat Bellamy ook mag beweren in interviews, Muse draait om hem en zijn gekrijs. Zingen op therapeutische basis en er hits mee scoren, het is niet iedereen gegeven. Bellamy blijft voorlopig zijn instrumenten nog wel inpluggen.
76 (--) Dire Straits - Private Investigations
77 (90) Blur - Song 2
Er is vaak lacherig over gedaan. Blur was in Engeland al jaren groot, zelfs een band die tienermeisjes aansprak. Muzikaal moest je ze echter wel serieus nemen, want een album als Parklife is gewoon fantastisch, zeker als beschrijving van het leven in Engeland rond die tijd. Een doorbraak in het beloofde land Amerika bleef echter uit, totdat Song 2 uitkwam. Misschien wel de simpelste song die Damon Albarn en consorten ooit opnamen. Woehoe, woehoe. Het gillen van dat woordje en een vreemde tekst over een jumbojet en Heavy Metal betekenden wel een hit in de Verenigde Staten. Voor de serieuze artiest Albarn is het wrang, maar het heeft hem hoe dan ook geen windeieren gelegd. Iedereen kan het namelijk meebrullen.
78 (29) dEUS - Hotellounge (Be The Death Of Me)
Een fantastische track van de beste Belgische band allertijden. Vanaf het moment dat Tom Barman het hotel bezingt, begint het te leven. De momenten waarop de band flink uitpakt met een muur van geluid en Barman die het uitschreeuwt, tot de momenten waarop men weer rust krijgt, het is één groot luistergenot. Later nog eens als 2 Meter Sessie gedaan, akoestisch en met een toegevoegd Frans couplet. Toen bleek de grootsheid van de song, ontdaan van alle extra opsmuk, pas echt.
79 (19) Live - I Alone
80 (--) Tori Amos – Winter
Tori Amos veroverde vele mannenharten met haar sensuele pianospel. Tori speelt niet op haar piano, ze bedrijft er de liefde mee. Streelt het instrument, ramt er in extase op, zet er haar nagels in en zingt ondertussen met haar hoge stem de meest aparte dingen. Seks, God, mannen, een verkrachting, miskramen, Tori kent geen taboes. Winter is juist één van haar meer ingetogen vrijpartijen. Zachtjes pingelt ze op haar piano en zingt over haar jeugd, toen ze met haar vader ging schaatsen. Maar Tori zou Tori niet zijn als de tekst niet toch wat droeviger was dan je op het eerste gezicht denkt.
81 (07) Smashing Pumpkins - Disarm
82 (47) Coldplay - The Scientist
83 (re) The Prodigy - Smack My Bitch Up
De clip veroorzaakte een hele rel en mocht pas ’s avonds laat uitgezonden worden. Buitensporig veel geweld en seks, kotspartijen… Men sprak er schande van. Vrouwenrechtenorganisaties lieten ook al boos weten dat het niet gepast was om in een titel van een nummer geweld jegens vrouwen te benoemen. Hoogst waarschijnlijk heeft de controverse het nummer groter gemaakt dan het in feite is. Ook dat hoort soms bij popmuziek.
84 (re) Nirvana - Come As You Are
85 (--) Liquido - Narcotic
86 (--) Marillion - Kayleigh
Sommige bands blijven voor altijd vastgekleefd aan één nummer. In het geval van Marillion is dat dit nummer. Het is een liefdesverklaring aan ene Kayleigh, wiens hart door de zanger is gebroken. Heel herkenbaar, de man als klootzak met spijt. Muzikaal net interessant genoeg om ook mannen echt te kunnen boeien. Marillion zal nooit meer iets anders spelen.
87 (--) Dire Straits - Sultans Of Swing
Wie dit nummer kent, kent het complete oeuvre van Dire Straits, wordt wel eens spottend beweerd. Er zit een kern van waarheid in. Dit riedeltje van Mark Knopfler is het standaardriedeltje geworden, zowel voor later werk van Dire Straits als zijn solowerk. Her en der een klein accentje verlegd, maar de basis blijft hetzelfde. Alleen daarom al een klassieke song.
88 (--) AC/DC - Whole Lotta Rosie
89 (27) Muse - New Born
90 (--) David Bowie - Heroes
Bowie heeft veel nummers en platen gemaakt, maar Heroes is zonder twijfel één van zijn succesvolste. Het titelnummer werd een grote hit en duikt nu ook nog regelmatig op, zelfs in reclames. We can be heroes, just for one day. Er is wel eens iemand geweest die beweerde dat ieder mens in zijn leven vijf minuten beroemd is. Het is een stil verlangen van velen, om kortstondig roem te vergaren. Wat past dan beter dan het zijn van een held, al is het maar voor één dag? Dat dat misschien zelfs wel onder de Berlijnse muur is, wat maakt het uit.
91 (--) Sinead O' Connor - Troy
92 (--) Chemical Brothers - Hey Boy, Hey Girl
93 (52) Manic Street Preachers - If You Tolerate This Your Children Will Be Next
Ultieme protestsong die later dankzij Ruud de Wild zelfs uitgroeide tot song tegen zinloos geweld. Iedereen mag er zijn eigen boodschap uithalen, maar volgens de Manics zelf ging het vooral over de Spaanse burgeroorlog. Vreemd is het echter niet dat mensen er een andere betekenis aangaven. Want een zinsnede als “if I can shoot rabbits, then I can shoot facists” is daar een aardige voedingsbodem voor. Het nummer bracht de Manic Street Preachers in één keer terug in de spotlights en verschafte de band het krediet om openlijk te flirten met Cuba en Fidel Castro.
94 (--) Van Dik Hout - Stil In Mij
Al een paar jaar achtereen gekozen tot beste nummer van Nederlandse bodem. Wellicht te veel eer, maar hoe dan ook verworden tot klassieker. Dat had niemand verwacht, van dit uit Den Helder afstammende clubje schoolvrienden. Van Dik Hout is ook later nimmer bang geweest om in vage teksten grote onderwerpen en vooral de liefde aan de kaak te stellen. Stil in mij was dan ook het enige moment waarin Buitenhuis openlijk toegaf nergens woorden voor te hebben.
95 (38) Placebo (& David Bowie) - Without You I'm Nothing
95 (--) Procol Harum - A Whiter Shade Of Pale
Schuifelplaat voor vele stellen die in de jaren ’70 trouwden, terwijl het feitelijk over drugs ging. Maakt niet uit, het gaat om de sfeer. Het levert Procol Harum een grote hit op en de nodige naamsbekendheid, die ook in 2004 dus nog groot genoeg is voor een notering in vele aller tijden lijstjes.
97 (58) Hooverphonic - Mad About You
Belgische band die dromerige muziek maakt, met een ijle vrouwenstem als bezwerend wapen. Mad about you werd groot dankzij een reclame en leverde Hooverphonic een aardige hit en verkoop van het bijbehorende album op. De Belgen wisten het succes daarna niet meer te evenaren.
98 (re) The Beatles - A Day In The Life
Sommige tracks hebben het vermogen om op zichzelf staand een album flink op te trekken of zelfs een legendarische status te brengen. Dit is er zo één. Als afsluiter van Sgt. Pepper’s een vreemde eend in de bijt, de reprise van de titeltrack is immers al geweest. Dan ineens begint het. Het begint vrij rustig, psychedelisch haast. Bizar ook, een man heeft zich doodgereden in een auto, mensen denken hem te kennen, misschien zit hij in het parlement? Ondertussen leest de zanger in de krant dat het Engelse leger de oorlog won. Opeens verandert het nummer en komt er een versnelling, waarna je de titel A day in the life begint te snappen. Een man wordt wakker en beschrijft hoe hij naar zijn werk gaat, maar dan ineens raakt hij weer in een droom. In dezelfde melodie als het begin gaat het nummer verder en hoor je hoe men 4000 gaten in Blackburn geteld heeft. Later werd zelfs nog beweerd dat hier een “Paul is dead-verwijzing” in zou zitten en dat hij die man in de auto zou zijn. Daar geloof ik niet in. Ik geloof wel in de klasse van dit nummer en weet zeker dat Sgt. Pepper’s zonder A day in the life minder snel als dé Beatle-plaat zou zijn genoemd dan nu het geval is.
99 (85) Simon & Garfunkel - The Sound Of Silence
Twee ietwat lullige jongens met een gitaar, die tweestemmig zingen. Hello darkness, my old friend. Waren ze nou homo of niet? Het zal altijd een vraag blijven. Feit blijft dat er toch erg veel mensen vielen voor de twee stemmen, die wonderlijk goed bij elkaar pasten en de rustige gitaardeuntjes van de twee. Dusdanig veel zelfs, dat er genoeg vraag was naar een reünie. Het zal dus nog een tijdje duren voordat het geluid van de stilte eindelijk rond Simon & Garfunkel zal klinken.
100 (--) Marvin Gaye - What's Going On
ASWH, de trots van de regiowww.thuisuiteten.nl