R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ga ik d'r maar voorstellen denk ik. Dankjewel.
** Die nacht ist vorbei, ein neuer Tag beginnt. Alles sprung. Stadtkind. Berlin. **
Hallo mede-fokkers,
Ik ben na 2 jaar weggeweest te zijn, onder een andere naam terug...
ik was hier even de topics aan het lezen en kennelijk ben ik dus zekerrrrrrrr niet alleen.
Ik zal ook even mijn verhaal doen...
Ik ben sinds afgelopen maandag na 5 jaar mijn vriendin kwijt, en het doet pijn, vreselijk pijn.
ik ben 5 jaar zielsgelukkig met haar geweest. Normaal gingen we op 1 januari samenwonen, huurcontract was getekend, alle spulletjes gekocht, maar het is voorbij.
Ze heeft een relatie met een ander, iemand van haar werk nota bene waar ze in januari mee gaat samen wonen. Mijn hele wereld stortte gewoon in. My life is crashin' before my eyes...
Ik ben 30, zij 24. Ik kende haar van toen ze 19 was en heb haar zien groeien van meisje naar vrouw. Ze heeft altijd problemen gehad, de eerste 2 jaren op school, en de laatste jaren met werk.
We hebben alle problemen steeds samen opgelost en nu ze bijna vast werk heeft, laat ze me gewoon zitten. Ik kan het nog steeds niet geloven dat ze 5 jaar opgeeft voor iemand die ze amper 1,5 maand kent. Begin november heeft ze voor de eerste keer met die kerel gekust. En ik wou het haar vergeven. Ik heb in november heel veel proberen te doen om onze relatie te redden. En ze heeft me wel 1000x gezegd dat ze voor mij koos, dat ze me nooit zou laten vallen, en vorige week maandag was het zover. Het is voorbij. Het doet vreselijk pijn...
Ik vrees dat ze een hele grote fout heeft gemaakt en dat ze binnenkort keihard met haar kop tegen de muur gaat lopen... Ach ik weet het niet. Ben radeloos, maar het gaat al een ietsie pietsie beter dan vorige week. Love hurts, Shit !
Ik ben na 2 jaar weggeweest te zijn, onder een andere naam terug...
ik was hier even de topics aan het lezen en kennelijk ben ik dus zekerrrrrrrr niet alleen.
Ik zal ook even mijn verhaal doen...
Ik ben sinds afgelopen maandag na 5 jaar mijn vriendin kwijt, en het doet pijn, vreselijk pijn.
ik ben 5 jaar zielsgelukkig met haar geweest. Normaal gingen we op 1 januari samenwonen, huurcontract was getekend, alle spulletjes gekocht, maar het is voorbij.
Ze heeft een relatie met een ander, iemand van haar werk nota bene waar ze in januari mee gaat samen wonen. Mijn hele wereld stortte gewoon in. My life is crashin' before my eyes...
Ik ben 30, zij 24. Ik kende haar van toen ze 19 was en heb haar zien groeien van meisje naar vrouw. Ze heeft altijd problemen gehad, de eerste 2 jaren op school, en de laatste jaren met werk.
We hebben alle problemen steeds samen opgelost en nu ze bijna vast werk heeft, laat ze me gewoon zitten. Ik kan het nog steeds niet geloven dat ze 5 jaar opgeeft voor iemand die ze amper 1,5 maand kent. Begin november heeft ze voor de eerste keer met die kerel gekust. En ik wou het haar vergeven. Ik heb in november heel veel proberen te doen om onze relatie te redden. En ze heeft me wel 1000x gezegd dat ze voor mij koos, dat ze me nooit zou laten vallen, en vorige week maandag was het zover. Het is voorbij. Het doet vreselijk pijn...
Ik vrees dat ze een hele grote fout heeft gemaakt en dat ze binnenkort keihard met haar kop tegen de muur gaat lopen... Ach ik weet het niet. Ben radeloos, maar het gaat al een ietsie pietsie beter dan vorige week. Love hurts, Shit !
Dat is erg klote...quote:Op vrijdag 10 december 2004 16:43 schreef DaFunLovinCriminal het volgende:
Hallo mede-fokkers,
Ik ben na 2 jaar weggeweest te zijn, onder een andere naam terug...
ik was hier even de topics aan het lezen en kennelijk ben ik dus zekerrrrrrrr niet alleen.
Ik zal ook even mijn verhaal doen...
Ik ben sinds afgelopen maandag na 5 jaar mijn vriendin kwijt, en het doet pijn, vreselijk pijn.
ik ben 5 jaar zielsgelukkig met haar geweest. Normaal gingen we op 1 januari samenwonen, huurcontract was getekend, alle spulletjes gekocht, maar het is voorbij.
Ze heeft een relatie met een ander, iemand van haar werk nota bene waar ze in januari mee gaat samen wonen. Mijn hele wereld stortte gewoon in. My life is crashin' before my eyes...
Ik ben 30, zij 24. Ik kende haar van toen ze 19 was en heb haar zien groeien van meisje naar vrouw. Ze heeft altijd problemen gehad, de eerste 2 jaren op school, en de laatste jaren met werk.
We hebben alle problemen steeds samen opgelost en nu ze bijna vast werk heeft, laat ze me gewoon zitten. Ik kan het nog steeds niet geloven dat ze 5 jaar opgeeft voor iemand die ze amper 1,5 maand kent. Begin november heeft ze voor de eerste keer met die kerel gekust. En ik wou het haar vergeven. Ik heb in november heel veel proberen te doen om onze relatie te redden. En ze heeft me wel 1000x gezegd dat ze voor mij koos, dat ze me nooit zou laten vallen, en vorige week maandag was het zover. Het is voorbij. Het doet vreselijk pijn...
Ik vrees dat ze een hele grote fout heeft gemaakt en dat ze binnenkort keihard met haar kop tegen de muur gaat lopen... Ach ik weet het niet. Ben radeloos, maar het gaat al een ietsie pietsie beter dan vorige week. Love hurts, Shit !
Ik kan me heel goed voorstellen dat het heel erg pijn doet. Vijf jaar is zéker niet niks en het zal heel erg wennen worden voor je, helaas.
Wat ik een beetje proef in jouw verhaal is dat je het haar eventueel zou willen vergeven als ze blijkt dat ze een stomme fout heeft gemaakt. Misschien dat je je eerst moet afvragen of dat de beste keus is (als dat het geval zou zijn). Zij laat jou in de steek, ze weet wie- en wat ze achterlaat. Kennelijk acht zij zich er rijp genoeg voor om zo'n keuze te maken....
Ze heeft je m.i. een beetje aan het lijntje gehouden, als ze eerst al gaat staan zoenen met die ander en dan jou belooft het niet meer te doen om het uiteindelijk toch uit te maken. Ze is niet eerlijk tegen je geweest en hoe moeilijk het ook is voor te stellen, probeer het van een afstand te bekijken. Stel je voor dat het iemand anders overkomt... dan zou je waarschijnlijk inzien dat ze een spelletje speelde.
En hoe je het ook wendt of keert: zij kiest er nu voor om niet bij je te zijn, he tis háár keus.
Men zegt dat je voor elk jaar een maand verwerking nodig hebt (niet dat dat een standaard regel is... ) maar neem de tijd voor het verwerken.
Ik wens je veel sterkte.
Oog eruit is erger!Le métro ferme a une heure du matLe metro ouvre a six h du matMonoprix ouvre a 10hMonoprix ferme a 20hLes enfants partent a 8hLes enfants reviennent a 16hLe repas commence a 20hOn débarrasse a 20h30Un Téléphone à midi seize
Bedankt voor je steun.... Weet je, het feit dat ik het haar kan vergeven komt waarschijnlijk omdat ik nog zo verschrikkelijk van haar hou. Ik wou trouwens enkele jaren geleden al gaan samenwonen, maar toen ging het niet. Ze had constant problemen met werk en die problemen hebben we altijd samen opgelost. Ze was niet alleen m'n vriendin, maar ook m'n beste maatje, m'n alles. Tot voor kort wist ik alles over haar en nu niks meer, het doet vreselijk pijn...
Ik begrijp het niet dat ze 5 jaar zomaar weggooit voor iemand die ze amper iets meer dan een maand kent. Ik denk (vrees, hoop, weet niet...) dat het een bevlieging is, maar verliefdheid is geen houden van. Nog iets: haar ouders vertrekken in april definitief naar het buitenland, en ze heeft van haar kant niet zoveel vrienden. Ik denk dat ze binnenkort pas echt beseft wat ze heeft aangericht, maar dan is het misschien te laat. Ik ben nog nooit zo gekwetst in m'n leven...
Maar ik besef dat ik erdoor moet, maar het is zo hard. Als ik een cd'tje wil opzetten kom ik "onze" muziek tegen. Alles in mijn kamer heeft wel iets met haar te maken.
Ik zal er wel overheen komen, maar het gaat nog héél veel pijn doen...
Ik begrijp het niet dat ze 5 jaar zomaar weggooit voor iemand die ze amper iets meer dan een maand kent. Ik denk (vrees, hoop, weet niet...) dat het een bevlieging is, maar verliefdheid is geen houden van. Nog iets: haar ouders vertrekken in april definitief naar het buitenland, en ze heeft van haar kant niet zoveel vrienden. Ik denk dat ze binnenkort pas echt beseft wat ze heeft aangericht, maar dan is het misschien te laat. Ik ben nog nooit zo gekwetst in m'n leven...
Maar ik besef dat ik erdoor moet, maar het is zo hard. Als ik een cd'tje wil opzetten kom ik "onze" muziek tegen. Alles in mijn kamer heeft wel iets met haar te maken.
Ik zal er wel overheen komen, maar het gaat nog héél veel pijn doen...
Hmm, net gedaan. Eerlijk gezegd dat ik het heel erg moeilijk vond, dat ik waarschijnlijk in tranen zou uit barsten en/of heel bot tegen d'r zou zijn, terwijl ik dat helemaal niet wilde.quote:Op vrijdag 10 december 2004 16:33 schreef Sjoewe het volgende:
Ga ik d'r maar voorstellen denk ik. Dankjewel.
Zegt ze dat "eens de eerste keer moet zijn" (dat we elkaar weer zien). Ik weet het niet meer
Ze heeft wel gelijk, maar ik ben zo bang dat als ze weer voor me staat ik d'r weer hoor, zie en voel dat ik d'r dan terug zou willen, terwijl ik dat bewust besloten heb niet te willen. Argh.
Stand van zaken nu: "we praten er nog over" We zullen zien. Ik houd jullie wel op de hoogte
@ DFLC. Klote, ik kan niks zeggen, behalve dat het rot is en je moet besluiten je niet nog meer door haar moet laten kwetsen dan ze nu al gedaan heeft.
** Die nacht ist vorbei, ein neuer Tag beginnt. Alles sprung. Stadtkind. Berlin. **
Is dat zo? Waarom moet dat?quote:Op vrijdag 10 december 2004 17:24 schreef Sjoewe het volgende:
[..]
Hmm, net gedaan. Eerlijk gezegd dat ik het heel erg moeilijk vond, dat ik waarschijnlijk in tranen zou uit barsten en/of heel bot tegen d'r zou zijn, terwijl ik dat helemaal niet wilde.
Zegt ze dat "eens de eerste keer moet zijn" (dat we elkaar weer zien).
En zelfs als het wel zou 'moeten', onthou gewoon dat het 'your call' is! Alleen als jij er aan toe bent. Zij heeft daarin op dit moment even niks meer te zeggen! Het gaat om jouw gevoel!quote:Ik weet het niet meer
Ze heeft wel gelijk, maar ik ben zo bang dat als ze weer voor me staat ik d'r weer hoor, zie en voel dat ik d'r dan terug zou willen, terwijl ik dat bewust besloten heb niet te willen. Argh.
Stand van zaken nu: "we praten er nog over" We zullen zien. Ik houd jullie wel op de hoogte
***
Weet ik wel, ik heb nu ook gevraagd dat ze me met rust liet. Ik kreeg vorige week nog sms'jes van haar "hoe gaat het met je..." Tja wat denk je ???quote:@ DFLC. Klote, ik kan niks zeggen, behalve dat het rot is en je moet besluiten je niet nog meer door haar moet laten kwetsen dan ze nu al gedaan heeft.
Heb vandaag gehoord (van haar ouders) dat ze waar ze nu werkt waarschijnlijk niet kan blijven.
Gaat een succes worden daar... Als de verliefdheid getemperd is en ze samen hun eerste ruzies krijgen, zal ze wel weten wat ze heeft gedaan. Maar dan is het te laat, vrees ik...
klote allemaal
Hoi hoi DaFunLovinCriminal,quote:Op vrijdag 10 december 2004 16:43 schreef DaFunLovinCriminal het volgende:
Hallo mede-fokkers,
Ik ben na 2 jaar weggeweest te zijn, onder een andere naam terug...
ik was hier even de topics aan het lezen en kennelijk ben ik dus zekerrrrrrrr niet alleen.
Ik zal ook even mijn verhaal doen...
Ik ben sinds afgelopen maandag na 5 jaar mijn vriendin kwijt, en het doet pijn, vreselijk pijn.
ik ben 5 jaar zielsgelukkig met haar geweest. Normaal gingen we op 1 januari samenwonen, huurcontract was getekend, alle spulletjes gekocht, maar het is voorbij.
Ze heeft een relatie met een ander, iemand van haar werk nota bene waar ze in januari mee gaat samen wonen. Mijn hele wereld stortte gewoon in. My life is crashin' before my eyes...
Ik ben 30, zij 24. Ik kende haar van toen ze 19 was en heb haar zien groeien van meisje naar vrouw. Ze heeft altijd problemen gehad, de eerste 2 jaren op school, en de laatste jaren met werk.
We hebben alle problemen steeds samen opgelost en nu ze bijna vast werk heeft, laat ze me gewoon zitten. Ik kan het nog steeds niet geloven dat ze 5 jaar opgeeft voor iemand die ze amper 1,5 maand kent. Begin november heeft ze voor de eerste keer met die kerel gekust. En ik wou het haar vergeven. Ik heb in november heel veel proberen te doen om onze relatie te redden. En ze heeft me wel 1000x gezegd dat ze voor mij koos, dat ze me nooit zou laten vallen, en vorige week maandag was het zover. Het is voorbij. Het doet vreselijk pijn...
Ik vrees dat ze een hele grote fout heeft gemaakt en dat ze binnenkort keihard met haar kop tegen de muur gaat lopen... Ach ik weet het niet. Ben radeloos, maar het gaat al een ietsie pietsie beter dan vorige week. Love hurts, Shit !
Als ik jou verhaal lees is het net of ik het geschreven heb.
Het verhaal is gewoon zo eng hetzelfde.
Ik ben 25 en mijn inmiddels ex 21.
Ook wij hebben 5 jaar een relatie gehad alles leek op rolletjes te lopen.
We hadden plannen om te gaan kopen, maar de hypotheek kregen we niet rond.
Dus werd het huren, we zijn hier echter afhankelijk van de woningstichting, dus wanneer ws niet helemaal bekend.
Op het laatst had mijn ex veel problemen op school, het was haar laatste jaar.
Tijdens haar stage merkte ze dat de richting totaal niet was wat ze wilde.
Veel huil buien etc.
In januari begon ze met d'r laatste stage dus het was nog even volhouden.
En plots kreeg ik in april te horen dat het over was
Zomaar uit het niets.
2 weken later trekt ze bij een collega in.
Nu 8 maanden later heeft ze een huis met m gekocht
oe that hurts.
Nu 8 maanden later ben ik nog steeds niet helemaal mezelf.
Heb haar sindsdien niet meer gezien, ze woont in een andere stad.
En het heeft als gevolg gehad dat ik moeilijk alleen thuis kan zitten,
weinig zelfvertrouwen heb etc.
Een heel andere ik.
en wat betreft die gevoelens dat ze flink op d'r bek gaat, i feel the same!
Hopelijk pak jij het een stuk beter op.
Ik wens je veel succes en lees graag hoe jij ermee omgaat en wat jij allemaal doet.
Dip me in chocolate and throw me to the lesbians
Oooow man, het is weer zover.... ik ben er nog niet overheen. Elke dag zie ik zoveel mooie vrouwen voorbij komen. En ik flirt zoveel ik kan. Maar elk weekend stort ik weer in. Het is verschrikkelijk moeilijk om toe te geven, maar ik heb pas geleerd wat echte eenzaamheid is toen ik haar liefde niet meer voelde. Klote gevoel... het is geen prettig vooruitzicht om dit nog jaren te moeten voelen.
Doe eens wild ....
@alkaholic63
ik ben zelf op korte tijd heel erg veranderd. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik een fantastische job heb waar ik me heel goed bij voel, en een paar echt goede vrienden, maar de eenzaamheid knaagt. Een collega van me wou deze week al een afspraakje maken met een nicht van d'r die ook sinds een tijdje single is, maar ik heb er geen zin in. Ik moet dit in mezelf verwerken en dat zal nog heel lang duren. Ik heb de eerste tijd echt geen zin meer om me nog aan iemand te binden, want ik ben m'n vertrouwen in de mensheid even kwijt.
Als degene die 5 jaar alles, maar dan ook alles voor je geweest is, je zomaar in de steek laat, dan is al je vertrouwen weg hoor....
Het is ook zo kut hé. Iedereen in onze omgeving wist dat we in januari gingen samenwonen, en elke dag kom ik nog mensen tegen die van niets weten en gewoon vragen: "en heb je je spullen al klaar staan", "wanneer gaan jullie verhuizen"?
En elke keer moet ik het opnieuw uitleggen, ik ga er echt kapot aan bij momenten...
NIEMAND maar dan ook NIEMAND kan het in mijn omgeving geloven dat dit is gebeurd, ik ook nog steeds niet. LIFE IS SUCH A BITCH....
ik ben zelf op korte tijd heel erg veranderd. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik een fantastische job heb waar ik me heel goed bij voel, en een paar echt goede vrienden, maar de eenzaamheid knaagt. Een collega van me wou deze week al een afspraakje maken met een nicht van d'r die ook sinds een tijdje single is, maar ik heb er geen zin in. Ik moet dit in mezelf verwerken en dat zal nog heel lang duren. Ik heb de eerste tijd echt geen zin meer om me nog aan iemand te binden, want ik ben m'n vertrouwen in de mensheid even kwijt.
Als degene die 5 jaar alles, maar dan ook alles voor je geweest is, je zomaar in de steek laat, dan is al je vertrouwen weg hoor....
Het is ook zo kut hé. Iedereen in onze omgeving wist dat we in januari gingen samenwonen, en elke dag kom ik nog mensen tegen die van niets weten en gewoon vragen: "en heb je je spullen al klaar staan", "wanneer gaan jullie verhuizen"?
En elke keer moet ik het opnieuw uitleggen, ik ga er echt kapot aan bij momenten...
NIEMAND maar dan ook NIEMAND kan het in mijn omgeving geloven dat dit is gebeurd, ik ook nog steeds niet. LIFE IS SUCH A BITCH....
Tarot en Dafunlovincriminal... ik weet precies wat jullie bedoelen.
Ik heb veel kennissen en zelfs een paar echte vrienden. Als ik wil ben ik geen moment alleen maar ik voel me zo eenzaam en alleen. En het wordt alleen maar erger lijkt het wel.
Ik heb veel kennissen en zelfs een paar echte vrienden. Als ik wil ben ik geen moment alleen maar ik voel me zo eenzaam en alleen. En het wordt alleen maar erger lijkt het wel.
@DFLC:
Jouw verhaal is wat heviger dan dat van mij maar ik herken er vrij veel in ... tranen springen ook weer in m'n ogen, terwijl het alweer dik een jaar terug is.
Ook zij had na mij snel een vriend en ging daar (ook) heel snel mee samenwonen.
Ik had exact hetzelfde als jij ... 'zij komt d'r ongeluk nog wel tegen'. Want haatgevoelens nemen de overhand.
Het is gewoon klote, alles wat je hebt opgebouwd enzo ... dat is niet meer. Maar troost je inderdaad met het (mogelijke) feit dat zij zichzelf nog wel tegenkomt. Ik hoorde onlangs dat het carriere/school-technisch gezien slecht gaat met m'n ex ... en dat is dan misschien heel slecht maar van dat soort nieuws word ik blij.
Je weet nooit in hoeverre en hoe vaak ze nog aan jou zullen denken ... enige wat ik kan zeggen is succes met de periode die je tegemoet gaat en laat vooral weinig van je horen, ze blijven nl. wel nieuwsgierig dus gun ze dat niet.
Jouw verhaal is wat heviger dan dat van mij maar ik herken er vrij veel in ... tranen springen ook weer in m'n ogen, terwijl het alweer dik een jaar terug is.
Ook zij had na mij snel een vriend en ging daar (ook) heel snel mee samenwonen.
Ik had exact hetzelfde als jij ... 'zij komt d'r ongeluk nog wel tegen'. Want haatgevoelens nemen de overhand.
Het is gewoon klote, alles wat je hebt opgebouwd enzo ... dat is niet meer. Maar troost je inderdaad met het (mogelijke) feit dat zij zichzelf nog wel tegenkomt. Ik hoorde onlangs dat het carriere/school-technisch gezien slecht gaat met m'n ex ... en dat is dan misschien heel slecht maar van dat soort nieuws word ik blij.
dat zij zichzelf nog wel tegenkomt. Ik hoorde onlangs dat het carriere/school-technisch gezien slecht gaat met m'n ex ... en dat is dan misschien heel slecht maar van dat soort nieuws word ik blij.Je weet nooit in hoeverre en hoe vaak ze nog aan jou zullen denken ... enige wat ik kan zeggen is succes met de periode die je tegemoet gaat en laat vooral weinig van je horen, ze blijven nl. wel nieuwsgierig dus gun ze dat niet.
Na toch al minstens twee maanden nu volgens mij, heb ik weer eens contact gehad met mijn ex, via msn dan wel. Zij had mijn een mailtje gestuurd waarin ze vroeg of ik zin had om binnenkort weer eens af te spreken. Dat leek me ook wel leuk, ik dacht namelijk dat ik er nu wel redelijk overheen was. Ondertussen is er ook al een ander meisje geweest die verliefd op mij is. Heel leuk meisje, maar het ging toch niet. Ik dacht gewoon nog aan mijn ex, ook al was ze bij me.
Door een toevalligheid sprak ik haar op msn, ze stond niet meer in mijn lijst. Na dat gesprek voelde ik me weer rot. En ik heb dus maar gezegd dat we de komende tijd toch maar beter nog niet wat kunnen afspreken. Anders ga ik weer dingen in mijn hoofd halen, dat het heel misschien weer wat kan worden enzo, terwijl dat alleen maar valse hoop is.
[ Bericht 11% gewijzigd door Jed1Gam op 12-12-2004 15:09:51 ]
Door een toevalligheid sprak ik haar op msn, ze stond niet meer in mijn lijst. Na dat gesprek voelde ik me weer rot. En ik heb dus maar gezegd dat we de komende tijd toch maar beter nog niet wat kunnen afspreken. Anders ga ik weer dingen in mijn hoofd halen, dat het heel misschien weer wat kan worden enzo, terwijl dat alleen maar valse hoop is.
[ Bericht 11% gewijzigd door Jed1Gam op 12-12-2004 15:09:51 ]
Ik weet niet of dat de juiste manier is. Ik heb geen hekel aan mijn ex en ik heb mezelf ook vaak afgevraagd of alles niet makkelijker zou worden als ik ontzettend kwaad op hem zou kunnen zijn. Misschien helpt het de een, en daar kan ik niet over oordelen, maar ik heb er zelf meer ' vrede' mee de gedachte dat dingen in het leven nu niet altijd gaan zoals je verwacht. Soms heb je geluk en soms heb je pech, maar in feite heb je er geen grip op als je geluk en tevredenheid laat afhangen van anderen. Het is heel moeilijk, en ik heb er ook lang over gedaan om te weten dat IK alleen verantwoordelijk kan zijn voor wat in er in MIJN leven gebeurt. Ik zal proberen (ook in relaties, zowel vriendschappelijk als in de liefde) toch altijd dicht bij mezelf te blijven en niet teveel toe te geven aan anderen maar om steeds alert te blijven op wat ik wil (hoewel ik altijd ervan overtuigd zal blijven dat welke relatie dan ook geven- en nemen is).quote:Op zondag 12 december 2004 14:51 schreef kloontje_ het volgende:
@DFLC:
Jouw verhaal is wat heviger dan dat van mij maar ik herken er vrij veel in ... tranen springen ook weer in m'n ogen, terwijl het alweer dik een jaar terug is.
Ook zij had na mij snel een vriend en ging daar (ook) heel snel mee samenwonen.
Ik had exact hetzelfde als jij ... 'zij komt d'r ongeluk nog wel tegen'. Want haatgevoelens nemen de overhand.
Het is gewoon klote, alles wat je hebt opgebouwd enzo ... dat is niet meer. Maar troost je inderdaad met het (mogelijke) feit dat zij zichzelf nog wel tegenkomt. Ik hoorde onlangs dat het carriere/school-technisch gezien slecht gaat met m'n ex ... en dat is dan misschien heel slecht maar van dat soort nieuws word ik blij.
Je weet nooit in hoeverre en hoe vaak ze nog aan jou zullen denken ... enige wat ik kan zeggen is succes met de periode die je tegemoet gaat en laat vooral weinig van je horen, ze blijven nl. wel nieuwsgierig dus gun ze dat niet.
Als je alles naar je toe trekt, zul je minder moeite hebben met wat ' anderen je aandoen', omdat je eenmaal daar zelf voor gekozen hebt.
Maar ja, das mijn visie.
Oog eruit is erger!Le métro ferme a une heure du matLe metro ouvre a six h du matMonoprix ouvre a 10hMonoprix ferme a 20hLes enfants partent a 8hLes enfants reviennent a 16hLe repas commence a 20hOn débarrasse a 20h30Un Téléphone à midi seize
@ Blinky:
Da's wel een leerzaam stukje tekst ... thanks voor de eye-opener.
Kortom, meer op mezelf en m'n eigen leventje focussen? Ik snap je verhaal, maar niet hoe ik het zou moeten bewerkstelligen. 'Dicht bij mezelf blijven', dat klinkt voor mij een beetje vaag ...
Da's wel een leerzaam stukje tekst ... thanks voor de eye-opener.
Kortom, meer op mezelf en m'n eigen leventje focussen? Ik snap je verhaal, maar niet hoe ik het zou moeten bewerkstelligen. 'Dicht bij mezelf blijven', dat klinkt voor mij een beetje vaag ...
Goed, update: Ik ga morgen alsnog samen met m'n ex wat eten de stad. Gewoon twee of drie uurtjes samen, maar (gelukkig) wel en plein public. Ze wilde eerst ook m'n nieuwe kamer zien, maar daarvan heb ik gezegd dat dat voor later is. Eerst een beetje aftasten hoe het gaat. Ik heb wel het idee dat als ik dit gedaan heb en haar als ex en ten deele als gewone vriendin kan zien dat ik ook verder kan kijken.
** Die nacht ist vorbei, ein neuer Tag beginnt. Alles sprung. Stadtkind. Berlin. **
Zondag vandaag. Gisteren niet uitgeweest. Eindelijk eens alles met m'n ouders uitgepraat.
Ik weet wel dat ik nu aan mezelf moet werken en ben vastbesloten om dat te doen, maar nu is het allemaal zo moeilijk. Ben net even een wandeling gaan maken met de 2 honden van m'n ouders.
Dat deden we altijd samen. Ik ben langs de velden gelopen waar we altijd liepen met de honden en ik voelde me zo raar. We zijn er zo vaak samen gaan wandelen, en nu liep ik daar alleen met die honden, ik voelde me zo wezenloos hé...
Zo meteen ga ik naar enkele vrienden thuis. Ze weten zo'n beetje wat er is gebeurd via MSN, maar zo meteen ga ik het ze in detail uitleggen. Ik ben precies een cassettespelertje. Elke dag hetzelfde verhaal. Altijd diezelfde reacties: ongeloof "ach die komt wel terug...." Pffieeeew, ik word er zo moe van hé...
@Blinky: ik weet dat ik haar niet mag haten, maar ze heeft de laatste maand ZWAAR met m'n gevoelens gespeeld, en dat heeft me zéér diep geraakt. Ik kan alleen maar hopen dat zij hetzelfde meemaakt, het is misschien niet mooi van mij, maar ik voel me zo. Ik denk niet dat ze weet welke pijn ze me heeft bezorgd...
Ik weet wel dat ik nu aan mezelf moet werken en ben vastbesloten om dat te doen, maar nu is het allemaal zo moeilijk. Ben net even een wandeling gaan maken met de 2 honden van m'n ouders.
Dat deden we altijd samen. Ik ben langs de velden gelopen waar we altijd liepen met de honden en ik voelde me zo raar. We zijn er zo vaak samen gaan wandelen, en nu liep ik daar alleen met die honden, ik voelde me zo wezenloos hé...
Zo meteen ga ik naar enkele vrienden thuis. Ze weten zo'n beetje wat er is gebeurd via MSN, maar zo meteen ga ik het ze in detail uitleggen. Ik ben precies een cassettespelertje. Elke dag hetzelfde verhaal. Altijd diezelfde reacties: ongeloof "ach die komt wel terug...." Pffieeeew, ik word er zo moe van hé...
@Blinky: ik weet dat ik haar niet mag haten, maar ze heeft de laatste maand ZWAAR met m'n gevoelens gespeeld, en dat heeft me zéér diep geraakt. Ik kan alleen maar hopen dat zij hetzelfde meemaakt, het is misschien niet mooi van mij, maar ik voel me zo. Ik denk niet dat ze weet welke pijn ze me heeft bezorgd...
Het is ook vaag en het enige dat ik je erover kan vertellen is mijn eigen ervaring hierin. Dat is geen ' universele manier', maar voor mij heeft het geholpen.quote:Op zondag 12 december 2004 15:33 schreef kloontje_ het volgende:
@ Blinky:
Da's wel een leerzaam stukje tekst ... thanks voor de eye-opener.
Kortom, meer op mezelf en m'n eigen leventje focussen? Ik snap je verhaal, maar niet hoe ik het zou moeten bewerkstelligen. 'Dicht bij mezelf blijven', dat klinkt voor mij een beetje vaag ...
Met dichter bij mezelf staan bedoel ik dat ik mezelf constant afvraag of ik op de goede weg ben. Ik was behoorlijk onzeker van mezelf maar dat is een stuk verbeterd omdat ik nu over het algemeen moeilijke keuzes niet meer uit de weg ga, omdat ik toch weet dat ik ze moet maken.
Ja, het is vermoeiend en soms vervelend om jezelf steeds af te vragen of je achter de dingen staat die je doet en hoe je ze doet, maar je leert jezelf er alleen maar beter door kennen. Als je van jezelf weet WAT je wilt, is het nog maar een kleine stap om te beseffen hoe je het moet aanpakken. Om te beseffen wat je wilt heb je tijd nodig. Onmogelijk kan ik zeggen hoeveel tijd het iemand kost, mij heeft het ongeveer een jaar gekost. Ik ben er nu in heel veel opzichten achter hoe ik iets wil, en belangrijker: hoe ik dingen NOOIT meer wil. Het kan tijd kosten, maar het rendement wat je eruit haalt, daar kun je je leven lang profijt van hebben.
Ik heb het nu trouwens niet zozeer om erachter te komen welk beroep je wilt uitoefenen (hoewel het er zeker een onderdeel van kan zijn), maar meer over je manier van leven, hoe je tegen dingen aankijkt en je visie op bepaalde (levens-)vragen.
Klinkt misschien hoogdravend allemaal, maar ikkan er van genieten om met mensen hierover te praten om zo mijn eigen ideeen erover te verrijken.
Oog eruit is erger!Le métro ferme a une heure du matLe metro ouvre a six h du matMonoprix ouvre a 10hMonoprix ferme a 20hLes enfants partent a 8hLes enfants reviennent a 16hLe repas commence a 20hOn débarrasse a 20h30Un Téléphone à midi seize
Het is altijd pijnlijk om dingen weer alleen te doen die je eerst altijd samen deed. Daar gaat tijd overheen. Maar er komt een moment dat je die dingen niet meer aan je ex koppelt, maar aan jezelf en dan weet je dat je op de goede weg zit. (Waarmee ik nu niet wil impliceren dat je op een verkeerde weg zou zitten: het is nu nog vreselijk vers en je bent nu nog bezig om te beseffen over is, daarna krijg je de fase van het verwerken, daarna het 'puinruimen en 'opnieuw' beginnen).quote:Op zondag 12 december 2004 17:00 schreef DaFunLovinCriminal het volgende:
Zondag vandaag. Gisteren niet uitgeweest. Eindelijk eens alles met m'n ouders uitgepraat.
Ik weet wel dat ik nu aan mezelf moet werken en ben vastbesloten om dat te doen, maar nu is het allemaal zo moeilijk. Ben net even een wandeling gaan maken met de 2 honden van m'n ouders.
Dat deden we altijd samen. Ik ben langs de velden gelopen waar we altijd liepen met de honden en ik voelde me zo raar. We zijn er zo vaak samen gaan wandelen, en nu liep ik daar alleen met die honden, ik voelde me zo wezenloos hé...
Zo meteen ga ik naar enkele vrienden thuis. Ze weten zo'n beetje wat er is gebeurd via MSN, maar zo meteen ga ik het ze in detail uitleggen. Ik ben precies een cassettespelertje. Elke dag hetzelfde verhaal. Altijd diezelfde reacties: ongeloof "ach die komt wel terug...." Pffieeeew, ik word er zo moe van hé...
@Blinky: ik weet dat ik haar niet mag haten, maar ze heeft de laatste maand ZWAAR met m'n gevoelens gespeeld, en dat heeft me zéér diep geraakt. Ik kan alleen maar hopen dat zij hetzelfde meemaakt, het is misschien niet mooi van mij, maar ik voel me zo. Ik denk niet dat ze weet welke pijn ze me heeft bezorgd...
Ik heb trouwens niet gezegd dat je je ex niet mag haten, alleen dat ik denk dat er ook een andere manier is om ermee om te gaan. Misschien helpt het jou wel om haatgevoelens tegenover haar te hebben, maar als je haar zou haten (mijn inziens dan...) dan heb je spijt van dingen. En als je spijt hebt van dingen die je/jullie gedaan hebben kun je in feite ook niet tevreden zijn met jezelf, omdat eigenlijk IEDEREEN jou dingen meegeeft die je maken tot wie/wat je bent. Als je nu tevreden bent met wie je bent (over het algemeen dan, niet over die 2 kilo die er eigenlijk teveel aan zitten en die je eigenlijk kwijt wilt) dan is het toch onnodig om er spijt van te hebben/kwaad over te zijn? Het zijn 'slechts' de bekende leermomenten geweest die jou weer nieuwe kansen geven, ook al zijn het kansen die je liever niet gehad zou willen hebben omdat je het allemaal anders had bedacht.
Oog eruit is erger!Le métro ferme a une heure du matLe metro ouvre a six h du matMonoprix ouvre a 10hMonoprix ferme a 20hLes enfants partent a 8hLes enfants reviennent a 16hLe repas commence a 20hOn débarrasse a 20h30Un Téléphone à midi seize
@Kloontje
Ik heb haar vorige week ook gezegd dat ze niets meer van haar moest laten horen. ben afgelopen vrijdag bij haar ouders geweest en die zeiden me ook dat ik best niets van me liet horen. Ik ben er zeker van dat ze nieuwsgierig is naar wat ik nu doe en hoe het met me gaat, maar ik gun ze dat dus idd niet
@ Blinky,
ik weet perfect wat je bedoeld en wat je probeert uit te leggen. En misschien dat ik dat over enkele maanden beter kan begrijpen. Het is als een puzzel van 1000 stukken die je perfect klaar had, en die compleet overhoop werd geschopt. Maar elke dag zal ik proberen stukje voor stukje weer bij elkaar te laten passen tot m'n puzzel klopt. Heel erg bedankt voor je moeite en steun, ik apprecieër het echt heel erg, thanx ! ps: ik laat zeker weten hoe het verder gaat...
[ Bericht 23% gewijzigd door DaFunLovinCriminal op 12-12-2004 18:58:05 ]
quote:weet nooit in hoeverre en hoe vaak ze nog aan jou zullen denken ... enige wat ik kan zeggen is succes met de periode die je tegemoet gaat en laat vooral weinig van je horen, ze blijven nl. wel nieuwsgierig dus gun ze dat niet.
Ik heb haar vorige week ook gezegd dat ze niets meer van haar moest laten horen. ben afgelopen vrijdag bij haar ouders geweest en die zeiden me ook dat ik best niets van me liet horen. Ik ben er zeker van dat ze nieuwsgierig is naar wat ik nu doe en hoe het met me gaat, maar ik gun ze dat dus idd niet
@ Blinky,
ik weet perfect wat je bedoeld en wat je probeert uit te leggen. En misschien dat ik dat over enkele maanden beter kan begrijpen. Het is als een puzzel van 1000 stukken die je perfect klaar had, en die compleet overhoop werd geschopt. Maar elke dag zal ik proberen stukje voor stukje weer bij elkaar te laten passen tot m'n puzzel klopt. Heel erg bedankt voor je moeite en steun, ik apprecieër het echt heel erg, thanx ! ps: ik laat zeker weten hoe het verder gaat...
[ Bericht 23% gewijzigd door DaFunLovinCriminal op 12-12-2004 18:58:05 ]
Klopt. En het erge is: de puzzel die je nu voor je hebt, daar is geen voorbeeld van. Mensen kunnen je hooguit vertellen hoe je volgens hen het beste de stukjes kunt neerleggen, maar JIJ moet het doen en JIJ moet de puzzel uiteindelijk in elkaar zetten. Uiteindelijk zul je versteld staan van het resultaat. En het beste zal zijn, dat je het uiteindelijk zélf hebt gedaan. Helpen is oké, maar jij bent degene die aan het puzzelen zal blijven.quote:Op zondag 12 december 2004 17:47 schreef DaFunLovinCriminal het volgende:
@Kloontje
[..]
@ Blinky,
ik weet perfect wat je bedoeld en wat je probeert uit te leggen. En misschien dat ik dat over enkele maanden beter kan begrijpen. Het is als een puzzel van 1000 stukken die je perfect klaar had, en die compleet overhoop werd geschopt. Maar elke dag zal ik proberen stukje voor stukje weer bij elkaar te laten passen tot m'n puzzel klopt. Heel erg bedankt voor je moeite en steun, ik apprecieër het echt heel erg, thanx ! ps: ik laat zeker weten hoe het verder gaat...
Oog eruit is erger!Le métro ferme a une heure du matLe metro ouvre a six h du matMonoprix ouvre a 10hMonoprix ferme a 20hLes enfants partent a 8hLes enfants reviennent a 16hLe repas commence a 20hOn débarrasse a 20h30Un Téléphone à midi seize
inderdaad de eerste tijd zal je het best kwaar hebben.quote:Op zondag 12 december 2004 17:00 schreef DaFunLovinCriminal het volgende:
Zondag vandaag. Gisteren niet uitgeweest. Eindelijk eens alles met m'n ouders uitgepraat.
Ik weet wel dat ik nu aan mezelf moet werken en ben vastbesloten om dat te doen, maar nu is het allemaal zo moeilijk. Ben net even een wandeling gaan maken met de 2 honden van m'n ouders.
Dat deden we altijd samen. Ik ben langs de velden gelopen waar we altijd liepen met de honden en ik voelde me zo raar. We zijn er zo vaak samen gaan wandelen, en nu liep ik daar alleen met die honden, ik voelde me zo wezenloos hé...
Zo meteen ga ik naar enkele vrienden thuis. Ze weten zo'n beetje wat er is gebeurd via MSN, maar zo meteen ga ik het ze in detail uitleggen. Ik ben precies een cassettespelertje. Elke dag hetzelfde verhaal. Altijd diezelfde reacties: ongeloof "ach die komt wel terug...." Pffieeeew, ik word er zo moe van hé...
@Blinky: ik weet dat ik haar niet mag haten, maar ze heeft de laatste maand ZWAAR met m'n gevoelens gespeeld, en dat heeft me zéér diep geraakt. Ik kan alleen maar hopen dat zij hetzelfde meemaakt, het is misschien niet mooi van mij, maar ik voel me zo. Ik denk niet dat ze weet welke pijn ze me heeft bezorgd...
Iedereen vraagt erna en elke keer moet je weer het zelfde riedeltje op gaan sommen.
Op een gegeven moment merk je dat je echt tot in de details alles PRECIES het zelfde vertelt.
Ik ben nu 8 maanden verder en nog steeds zie ik plaatsen dingen waardoor je aan je ex wordt herinnert. Vooral momenten dat ik alleen was piekerde ik veel en je weet dat je er niks aan hebt, maar je kan het niet stoppen.
Het is hier al vaker gezegd, maar ben bang dat alleen tijd de heelmeester is.
Maar ja hoelang, dat blijft de vraag...........
Dip me in chocolate and throw me to the lesbians
ja hoelang... ik ben na ruim 14 maanden nog steeds dingen aan het koppelen. Zaterdag bijvoorbeeld. Met een groep vrienden gaan stappen. Echt heel erg leuk en veel gelachen en gek gedaan. Maar opeens een nummer uit haar favoriete film en poef... kuthumeur en na een kwartier moest ik echt naar huis omdat ik gek werd.
Tijd is wel de meest vervelendste heelmeester die ik ken...
Tijd is wel de meest vervelendste heelmeester die ik ken...
@Uiruru: en om het nog iets ingewikkelder te maken: tegen de tijd dat je over liefdesverdriet heen bent ( en ik hoop van harte dat dat snel gaat gebeuren), realiseer je je ineens dat niet zozeer tijd de heelmeester was, maar jezelf. De situatie verandert niet over tijd, alleen wijzelf kunnen veranderen waardoor (bijvoorbeeld door nieuwe inzichten of nieuwe mensen) we situaties van een andere kant leren bekijken of ons er anders bij voelen. Op zo'n moment ga je je echt afvragen waarom het zo lang heeft moeten duren. Het hele gedoe begint en eindigt bij zelfkennis .... Doe ermee wat je wil, voor mij was het iig echt zo'n aha-momentje...
en voor de rest: sterkte!
en voor de rest: sterkte!
Ik had het in het begin ook, maar ik heb voor mezelf maar gewoon geaccepteerd dat dat er bij hoort. Je moet soms die koppelingen gewoon maar los laten. Ik had het heel erg met de CD van Jeff Buckley bijvoorbeeld, die had ik ooit voor haar gekocht omdat het mijn favoriete plaat zo ongeveer is. Naja dus veel samen geluisterd, maar ik ga dat me niet laten "afnemen" omdat er iets vervelends aan zit.
Ik vind het ook niet verkeerd om er bij die dingen nog even aan terug te denken dat hoort erbij, je kan iemand toch niet vergeten, dus is de enige optie te accepteren dat je ook fijne herrinneringen kan hebben aan iemand die je enorm gekwetst heeft, want uiteindelijk heb je alleen jezelf door die koppelingen vast te houden.
Maar het is soms verdomde lastig ik weet het.
* Sjoewe scheit bijna in z'n broek van de zenuwen voor vanavond...
Iik weet echt niet wat ik moet verwachten, ik hoop maar dat ik niet bot ga lopen doen, en dat zij me vooral geen knuffel of iets dergelijks wil geven.
Ik vind het ook niet verkeerd om er bij die dingen nog even aan terug te denken dat hoort erbij, je kan iemand toch niet vergeten, dus is de enige optie te accepteren dat je ook fijne herrinneringen kan hebben aan iemand die je enorm gekwetst heeft, want uiteindelijk heb je alleen jezelf door die koppelingen vast te houden.
Maar het is soms verdomde lastig ik weet het.
* Sjoewe scheit bijna in z'n broek van de zenuwen voor vanavond...
Iik weet echt niet wat ik moet verwachten, ik hoop maar dat ik niet bot ga lopen doen, en dat zij me vooral geen knuffel of iets dergelijks wil geven.
** Die nacht ist vorbei, ein neuer Tag beginnt. Alles sprung. Stadtkind. Berlin. **
Laat effe weten hoe het was. Ben benieuwd in jouw plaats.quote:Sjoewe scheit bijna in z'n broek van de zenuwen voor vanavond...[/me]
Iik weet echt niet wat ik moet verwachten, ik hoop maar dat ik niet bot ga lopen doen, en dat zij me vooral geen knuffel of iets dergelijks wil geven.
Ik was net in de supermarkt, en moest op dat moment héél hard aan haar denken.
Kwam voorbij de chips en had bijna automatisch haar favoriete chips in het karretje gegooid. Toen had ik weer zo'n vreselijk KUT-moment. Ik moest er gewoon weg en nu ben ik superdown... It hurts so much...
OK ben er weer.
Hoe was het? Goed, tenminste zover het goed kan gaan. Zij vermeed het onderwerp ons, ik heb het door gewoon bewust lange stiltes te laten vallen en haar daarmee in verlegenheid te brengen ter sprake gekregen. Eerlijk geweest over de moeite die ik er mee had, maar dat ik haar als persoon niks kwalijk of wat dan ook nam. Geen verwijten gemaakt, oid. Het gewoon 'uitgepraat'. Toen nog gezellig wat gekletst. Er is geen vlam meer in mij voor haar, dat was duidelijk. Niet te min zie ik nog heel goed wat ik leuk vind aan haar, dat is wel fijn. Acceptatie zou ik het willen noemen. Even moeilijk toen ik d'r naar de trein bracht, dat deed ik ook altijd toen we nog wat hadden. Een slappe knuffel en tot ziens. Kom nog maar een keer eten op m'n nieuwe kamer.
Nee het was duidelijk voltooid verleden tijd, maar misschien wel het begin van een normale vriendschappelijke verhouding. Toch pink ik een klein traantje weg, want ze is en blijft een prachtige meid.
Hoe was het? Goed, tenminste zover het goed kan gaan. Zij vermeed het onderwerp ons, ik heb het door gewoon bewust lange stiltes te laten vallen en haar daarmee in verlegenheid te brengen ter sprake gekregen. Eerlijk geweest over de moeite die ik er mee had, maar dat ik haar als persoon niks kwalijk of wat dan ook nam. Geen verwijten gemaakt, oid. Het gewoon 'uitgepraat'. Toen nog gezellig wat gekletst. Er is geen vlam meer in mij voor haar, dat was duidelijk. Niet te min zie ik nog heel goed wat ik leuk vind aan haar, dat is wel fijn. Acceptatie zou ik het willen noemen. Even moeilijk toen ik d'r naar de trein bracht, dat deed ik ook altijd toen we nog wat hadden. Een slappe knuffel en tot ziens. Kom nog maar een keer eten op m'n nieuwe kamer.
Nee het was duidelijk voltooid verleden tijd, maar misschien wel het begin van een normale vriendschappelijke verhouding. Toch pink ik een klein traantje weg, want ze is en blijft een prachtige meid.
** Die nacht ist vorbei, ein neuer Tag beginnt. Alles sprung. Stadtkind. Berlin. **
Ik kwam net toevallig in mn chathistory mapje..Heb ik dat zitten doorlezen, was niet zo'n slim idee, heb alles maar gelijk delete.bleh
Ja, of in ieder geval een hele grote stap er naar toe Heeft me in iedergeval geen kwaad bezord.
** Die nacht ist vorbei, ein neuer Tag beginnt. Alles sprung. Stadtkind. Berlin. **
Hey Sjoewe.. doe daar maar een klein traantje van mij bij... mooi voor je
ik ben niet gek.. ik ben volstrekt niet gek, ik ben helemaal niet gek... ik ben een nagemaakte gek
gooi alles weg neem een besluit, doe als het moet alles opnieuw
gooi alles weg neem een besluit, doe als het moet alles opnieuw
Ik denk dat jij er nu wel overheen bent zo te horen. en zij ook...
zal ik wellicht ook moeten leren, alleen het duurt zo verschrikkelijk lang voor je bij dat punt bent...
zal ik wellicht ook moeten leren, alleen het duurt zo verschrikkelijk lang voor je bij dat punt bent...
Ja jullie enorm bedankt, het is fijn om er zo 'afstandelijk' over te kunnen praten.
@ Jed1Gam, ja dom, dat soort dingen moet je gewoon vermijden. Ik heb ook een film van 'onze' vakantie op Aruba, maar die ga ik ook niet kijken. Dat is gewoon geestelijk masochisme. Ik heb gewoon al haar dingen in een mapje gedaan, kan ik ze ooit nog aan iemand laten zien.
@ nixxx Danku! Niks mis met de mooie dingen herinneren vind ik
@ DFLC, cliché maar het komt wel. Niks mis met een tijdje rouwen, zolang je er maar niet in blijft hangen. En natuurlijk veel FLC luisteren heh Love Unlimited!
@ Jed1Gam, ja dom, dat soort dingen moet je gewoon vermijden. Ik heb ook een film van 'onze' vakantie op Aruba, maar die ga ik ook niet kijken. Dat is gewoon geestelijk masochisme. Ik heb gewoon al haar dingen in een mapje gedaan, kan ik ze ooit nog aan iemand laten zien.
@ nixxx Danku! Niks mis met de mooie dingen herinneren vind ik
@ DFLC, cliché maar het komt wel. Niks mis met een tijdje rouwen, zolang je er maar niet in blijft hangen. En natuurlijk veel FLC luisteren heh Love Unlimited!
** Die nacht ist vorbei, ein neuer Tag beginnt. Alles sprung. Stadtkind. Berlin. **
Net voor kerst is 't voorbij
Na een half jaar elke dag haar in me kop gehad te hebben, moet ze er nu ineens uit... Maar ze neemt wel m'n hart mee...
...I only have to die, I feel dead already...
Na een half jaar elke dag haar in me kop gehad te hebben, moet ze er nu ineens uit... Maar ze neemt wel m'n hart mee...
...I only have to die, I feel dead already...
Op maandag 37 juli 1742 01:42 schreef dWc_RuffRyder het volgende:
Whehehe.
Whehehe.
good luck my friend.....
it's though and at rhis time it's much thougher....
it's though and at rhis time it's much thougher....
Dip me in chocolate and throw me to the lesbians
Tja, wees 'blij' dat het ervoor gebeurd. Nog een paar weken laten sudderen omdat je een 'afspraak' hebt staan is veel erger.
Ik had mijn ex (toen nog vriendin) op de verjaardag van m'n moeder gevraagd en d'r op d'r hart gedrukt dat het heel belangrijk voor me was dat ze kwam. Die avond deed ze echter al een beetje 'raar' een paar dagen later wist ik waarom, ze maakt het uit.
Zucht, nu heb ik net een kerstkaart van haar, voor mij én voor m'n ouders waarin ze ze bedankt voor alle 'goede zorgen en dat ze zich zo thuis voelt' wel lief en attent van d'r, maar ik voel me er toch een beetje onprettig door.
Ik had mijn ex (toen nog vriendin) op de verjaardag van m'n moeder gevraagd en d'r op d'r hart gedrukt dat het heel belangrijk voor me was dat ze kwam. Die avond deed ze echter al een beetje 'raar' een paar dagen later wist ik waarom, ze maakt het uit.
Zucht, nu heb ik net een kerstkaart van haar, voor mij én voor m'n ouders waarin ze ze bedankt voor alle 'goede zorgen en dat ze zich zo thuis voelt' wel lief en attent van d'r, maar ik voel me er toch een beetje onprettig door.
** Die nacht ist vorbei, ein neuer Tag beginnt. Alles sprung. Stadtkind. Berlin. **
Suzanne 1 heeft 4 maanden geduurd in de eerste helft van 1997. Nadat het uit ging heb ik gedurende 9 maanden elke dag aan haar gedacht. Nu het uit is met Suzanne 2, ben ik niet van plan hetzelfde te laten gebeuren. Zij heeft het uitgemaakt, en oorspronkelijk zei ik nog dat ik vrienden met haar wil blijven, maar ik twijfel er steeds meer aan of dat wel een goed idee is. Zij is immers degene die niet voldoende vertrouwen had.
Het is nu makkelijker voor mijn helingsproces om een hekel aan haar te hebben. Nu nog een manier vinden hoe, want ik ben natuurlijk zelf ook schuldig. Een sterk relativeringsvermogen is niet altijd handig.
Het is nu makkelijker voor mijn helingsproces om een hekel aan haar te hebben. Nu nog een manier vinden hoe, want ik ben natuurlijk zelf ook schuldig. Een sterk relativeringsvermogen is niet altijd handig.
Jep, vooral leuk rond de feestdagen. Ieder moment dat ik alleen ben, sla ik weer aan het piekeren.quote:Op zaterdag 11 december 2004 20:48 schreef Uiruru het volgende:
Tarot en Dafunlovincriminal... ik weet precies wat jullie bedoelen.
Ik heb veel kennissen en zelfs een paar echte vrienden. Als ik wil ben ik geen moment alleen maar ik voel me zo eenzaam en alleen. En het wordt alleen maar erger lijkt het wel.
En het blijft een ingewikkeld spel van voortdurend aanstoten en aftrekken
heb ook mijn ex sinds anderhalve week niet meer gezien of gesproken echt. ALS we belden was het toch alleen maar omdat ze haar geld mot hebben. OK stuur dan een specificatie en zo. tot nog toe geen bericht gehad en zondag verzonden per post.
Ik vind het aan de ene kant ook wel wat raar om te bellen om te vragen hoe alles nu is aangezien we met echte ruzie uit elkaar gingen.
Ik zou er veel voor doen om ghewoon met een mesje samen te zijn in bed en dan leker tegen elkaar aanhangen en zo. Tja, het is moeilijk.
Ik vind het aan de ene kant ook wel wat raar om te bellen om te vragen hoe alles nu is aangezien we met echte ruzie uit elkaar gingen.
Ik zou er veel voor doen om ghewoon met een mesje samen te zijn in bed en dan leker tegen elkaar aanhangen en zo. Tja, het is moeilijk.
Ik ga vanaf nu ook dit topic volgen.
Dit is overigens mjn verhaal: Hoe vergeet ik mijn ex waar ik een kind mee heb?
Dit is overigens mjn verhaal: Hoe vergeet ik mijn ex waar ik een kind mee heb?
Ik heb je in dat topic ook een reactie gegeven.quote:Op zondag 2 januari 2005 10:22 schreef Radjwantie het volgende:
Ik ga vanaf nu ook dit topic volgen.
Dit is overigens mjn verhaal: Hoe vergeet ik mijn ex waar ik een kind mee heb?
Knap dat je het allemaal zo aanpakt hoor.
Oog eruit is erger!Le métro ferme a une heure du matLe metro ouvre a six h du matMonoprix ouvre a 10hMonoprix ferme a 20hLes enfants partent a 8hLes enfants reviennent a 16hLe repas commence a 20hOn débarrasse a 20h30Un Téléphone à midi seize
JEEEH!
Ik hoor nu ook bij de club. Het is uit sinds 30 december....
PS
Ben trouwens net nieuw in dit forum. Mijn interesse werdt gewekt toen ik met mijn zussie samen dat waar verstop jij je vibrator thread zat the lezen.
Ik hoor nu ook bij de club. Het is uit sinds 30 december....
PS
Ben trouwens net nieuw in dit forum. Mijn interesse werdt gewekt toen ik met mijn zussie samen dat waar verstop jij je vibrator thread zat the lezen.
Argh! A dual with the mind ... and I am unarmed!
1,5 maand verder en ook nog steeds bij vlagen verdrietig over het feit dat het uit is met mijn ex. Ondertussen hebben we elkaar weer een paar keer gesproken, de laatste keer op kerstavond. We zitten allebei nog steeds flink in de knoop merk ik, maar we hebben beiden wel het idee dat het beter is zo.
Ondertussen zit ik al 3 weken werkloos thuis, te verzinnen wat ik in godsnaam met mijn tijd aanmoet. Maakt het er nog steeds niet makkelijker op, maar ik red mezelf aardig.
Ondertussen zit ik al 3 weken werkloos thuis, te verzinnen wat ik in godsnaam met mijn tijd aanmoet. Maakt het er nog steeds niet makkelijker op, maar ik red mezelf aardig.
Whistler: I want peace on earth and good will toward man.
Abbott: We are the United States Government. We don't do that sort of thing.
Abbott: We are the United States Government. We don't do that sort of thing.
10 maanden verder, en heb er vaak nog onwijs last van
kan je vertellen dat t best klote is ...
kan je vertellen dat t best klote is ...
Who is it?
Nee inderdaad. je kan beter wat afleiding zoeken. Ik ben vanplan om op thaiboksen te gaan, dan ben ik er zeker van dat ik iedere avond door de week wat te doen heb, ipv op msn tegen haar naam aan te gapenquote:Op zondag 2 januari 2005 12:34 schreef Blind_Guardian het volgende:
Ondertussen zit ik al 3 weken werkloos thuis, te verzinnen wat ik in godsnaam met mijn tijd aanmoet. Maakt het er nog steeds niet makkelijker op, maar ik red mezelf aardig.
Maar ik moet zowiezo weer eens met haar praten. Het is nu anderhalve maand uit, en als ik haar tegenkom op werk, kijkt ze altijd weg, krijgt ze een houding van "daar heb je die hufter weer" en soms met een wat verdrietige blik... Ik krijg echt het gevoel alsof ik haar iets gruwelijks heb aangedaan, alsof ik met haar beste vriendin in haar eigen bed ben vreemdgegaan ofzo...
Terwijl het enige wat ik me kan voorstellen waar ze kwaad op kan zijn is dat ik in het begin zei (toen zij het uitmaakte) dat ik geen contact wilde, omdat het voor mij beter was. Maar daar ben ik na de 1e dag dat we samen gewerkt hadden weer op teruggekomen, en heb ik gezegd dat ik normaal zou doen, maar sinds doen doet zij zo raar...
Wanna hug it out? Let's hug it out, bitch!
Probeer eens te kijken of je iets van vrijwilligerswerk kunt doen?quote:Op zondag 2 januari 2005 12:34 schreef Blind_Guardian het volgende:
Ondertussen zit ik al 3 weken werkloos thuis, te verzinnen wat ik in godsnaam met mijn tijd aanmoet. Maakt het er nog steeds niet makkelijker op, maar ik red mezelf aardig.
Je zegt dat je werkloos bent, dus ik weet niet of sporten een goede optie is. Is duurder dan je denkt meestal, hoewel het én goed is voor je gezondheid én tegekertijd een goede fysieke uitlaapklep is.
Met vrijwilligerswerk hou je jezelf bezig, je leert mensen kennen, je kunt weer dingen plannen voor jezelf... het heeft bij mij heel therapeutisch gewerkt.
Verder: heel veel sterkte. Wel positief dat je zelf ziet dat het wel gaat.
Oog eruit is erger!Le métro ferme a une heure du matLe metro ouvre a six h du matMonoprix ouvre a 10hMonoprix ferme a 20hLes enfants partent a 8hLes enfants reviennent a 16hLe repas commence a 20hOn débarrasse a 20h30Un Téléphone à midi seize
Ik heb het gezien, dankje!quote:Op zondag 2 januari 2005 12:07 schreef Blinky het volgende:
[..]
Ik heb je in dat topic ook een reactie gegeven.
Knap dat je het allemaal zo aanpakt hoor.
Ach, ik probeer er het beste van te maken.
Voor de anderen, ik heb helaas geen tips voor jullie. Ik lees alleen de tips. Dit was namelijk mijn eerste relatie, dus ik heb hier helemaal geen ervaring mee.
Ben nog steeds bezig met loslaten en heel langzaam gaat het beter. Kerst was erg gezellig, iedereen was superlief. Oud en nieuw was helemaal niks. En gisteren moest ik m`n ex even over wat zakelijks spreken en begint hij opeens over hoe m`n kerst was. Want hij was depri en hij miste tijdens de kerst iets. (fijn om te weten dat ik gereduceerd ben tot iets). Op mijn vraag waarom hij dit wilde weten kregen een vaag antwoord dat hij er doorheen zat en graag wilde weten hoe het met mij was. Ik heb hem meerdere keren verteld dat ik geen behoefte heb aan vriendschap omdat hij me bedrogen heeft. En dan merk ik nu toch weer dat ik het beroerd voor hem vind.
Anderhalf jaar geleden is mijn relatie van bijna 2 jaar uitgegaan, hij maakte het uit omdat ie niet meer verliefd op me was. Hij zei dat ie nog wel van me hield, wat in de eerste plaats al heel verwarrend was voor mij, ik kon daar echt niets mee. Ik ben een half jaar lang echt een wrak geweest, maar met veel werken en veel nieuwe vrienden en nieuwe hobbies en leuk vrijwilligerswerk ben ik er doorheen gekomen. Na dat half jaar ging het steeds beter met me, ik kreeg weer interesse in jongens en heb een paar sex relaties gehad enzo. Overigens had ik nog steeds contact met hem, we werkten af en toe samen bij een restaurant.
En nu, anderhalf jaar later, gaat het perfect met me. Ik ben gelukkig met mijn leven nu. Ik ga straks stage lopen in Amsterdam bij 1 van de beste hotels van Nederland en ik heb onwijs veel zin in mijn "nieuwe" avontuur. Ik ben weer zeker van mezelf en straal dat uit. Ook ben ik nu weer zover dat ik wel een nieuwe relatie zou willen, maar dan moet die wel iets toevoegen aan het leven dat ik nu heb. Een relatie als toen wil ik niet meer, daar heb ik zeker van geleerd.
En ja, mijn ex, zijdelings hoor ik genoeg over hem. Zijn zus en ik zijn goede vriendinnen. Maar hoe beter ik weer in mijn vel zit, hoe sjaggerijniger en hoe meer kort af ie is. Ik vraag me wel eens af waarom. Terwijl ik altijd heel spontaan en vriendelijk blijf als ik hem tegenkom. Maar goed, ik heb besloten dat dat zijn probleem is en niet het mijne.
Ik heb mijn leven weer op de rails en geloof me, als je me dat toen verteld had, had ik je never geloofd. Heel veel sterkte iedereen hier en ja, ik weet uit ervaring hoe klote je je voelt. En ook al heb je er nu niks aan, er komt een tijd dat de zon weer gaat schijnen
En nu, anderhalf jaar later, gaat het perfect met me. Ik ben gelukkig met mijn leven nu. Ik ga straks stage lopen in Amsterdam bij 1 van de beste hotels van Nederland en ik heb onwijs veel zin in mijn "nieuwe" avontuur. Ik ben weer zeker van mezelf en straal dat uit. Ook ben ik nu weer zover dat ik wel een nieuwe relatie zou willen, maar dan moet die wel iets toevoegen aan het leven dat ik nu heb. Een relatie als toen wil ik niet meer, daar heb ik zeker van geleerd.
En ja, mijn ex, zijdelings hoor ik genoeg over hem. Zijn zus en ik zijn goede vriendinnen. Maar hoe beter ik weer in mijn vel zit, hoe sjaggerijniger en hoe meer kort af ie is. Ik vraag me wel eens af waarom. Terwijl ik altijd heel spontaan en vriendelijk blijf als ik hem tegenkom. Maar goed, ik heb besloten dat dat zijn probleem is en niet het mijne.
Ik heb mijn leven weer op de rails en geloof me, als je me dat toen verteld had, had ik je never geloofd. Heel veel sterkte iedereen hier en ja, ik weet uit ervaring hoe klote je je voelt. En ook al heb je er nu niks aan, er komt een tijd dat de zon weer gaat schijnen
Be the kind of woman that when your feet hit the floor each morning the devil says; "oh crap, she's up"
Pfff, wat zijn er veel mensen die zich net zo butt voel(d)en als ik op dit moment. Ik ben 21, en heb een relatie gehad van 5,5 jaar met een vreselijk mooi en lief meisje, waar ik vreselijk veel mee heb meegemaakt (overlijden van familie, scheiding ouders) waardoor je nog dichter naar elkaar toe groeit. Zij heeft het echter 3 maanden geleden uitgemaakt, omdat ze bang was dat ze dingen in het leven zou missen doordat ze al vanaf haar 15e een serieuze relatie had met mij. Ze was bang dat dit later er alsnog zou uitkomen, en dat het daarom beter was om het nu te stoppen.
Ik ben in een vreselijk zwart en diep gat terrecht gekomen, omdat ik nu merk dat mijn hele sociale leven was opgebouwd rond haar en haar broertjes (nu nog steeds zeer goede vrienden van mij) en zelfs met haar ouders heb ik nog contact. Zowel zij als ik hebben vrij snel een nieuwe relatie gekregen, (na 1 maand) maar ik heb daar een punt achter gezet toen bleek dat het gewoon niet ging doordat ik mijn ex nog zo ontzettend miste, ik kon zelfs niet eens sex met haar hebben, zonder dat het voelde als vreemdgaan. Nu blijkt echter dat haar relatie (met een vreselijke foute gast) wel stand blijkt te houden, ookal zegt iedereen dat mijn ex zichzelf niet is in die relatie en niet meer de oude is...
Ik slaap slecht, eet slecht, en zit in een compleet sociaal gat, het doet zo'n ontzettende vreselijke pijn, de gedachte dat zij met hem in bed ligt en bij hem is in de weekenden.... Ik kan op dit moment ook absoluut niet geloven dat dit gevoel ooit nog slijt en dat ik ooit nog gelukkig zal kunnen worden met een ander ,of uberhaupt nog zo iemand zal vinden. Daarnaast kan ik nog steeds niet de hoop loslaten dat het misschien nog goed zou kunnen komen, wanneer ze dingen gedaan heeft die ze wilden doen (alles ontdekken) en inziet dat haar huidige relatie het ook niet is... Daar komt nog bij dat haar familie dit ook ontzettend hoopt, ik ben daar bijv. 1e kerstdag ook heel de dag thuis geweest, zoals het vroeger zou zijn geweest (mijn ex was er die dag niet)... Dit alles maakt dat ik haar nóg veel meer mis.....
Ik ben in een vreselijk zwart en diep gat terrecht gekomen, omdat ik nu merk dat mijn hele sociale leven was opgebouwd rond haar en haar broertjes (nu nog steeds zeer goede vrienden van mij) en zelfs met haar ouders heb ik nog contact. Zowel zij als ik hebben vrij snel een nieuwe relatie gekregen, (na 1 maand) maar ik heb daar een punt achter gezet toen bleek dat het gewoon niet ging doordat ik mijn ex nog zo ontzettend miste, ik kon zelfs niet eens sex met haar hebben, zonder dat het voelde als vreemdgaan. Nu blijkt echter dat haar relatie (met een vreselijke foute gast) wel stand blijkt te houden, ookal zegt iedereen dat mijn ex zichzelf niet is in die relatie en niet meer de oude is...
Ik slaap slecht, eet slecht, en zit in een compleet sociaal gat, het doet zo'n ontzettende vreselijke pijn, de gedachte dat zij met hem in bed ligt en bij hem is in de weekenden.... Ik kan op dit moment ook absoluut niet geloven dat dit gevoel ooit nog slijt en dat ik ooit nog gelukkig zal kunnen worden met een ander ,of uberhaupt nog zo iemand zal vinden. Daarnaast kan ik nog steeds niet de hoop loslaten dat het misschien nog goed zou kunnen komen, wanneer ze dingen gedaan heeft die ze wilden doen (alles ontdekken) en inziet dat haar huidige relatie het ook niet is... Daar komt nog bij dat haar familie dit ook ontzettend hoopt, ik ben daar bijv. 1e kerstdag ook heel de dag thuis geweest, zoals het vroeger zou zijn geweest (mijn ex was er die dag niet)... Dit alles maakt dat ik haar nóg veel meer mis.....
I reject your reality and substitute it for my own.
Ik heb vanacht weer heel intens van haar gedroomd.... een nachtmerrie bijna. Ik voel me nu weer net zo depressief als de dag ik haar voor het laatst zag. Ik weet uit ervaring, dat zolang ik het me haar kan herinneren zal ik dit gevoel niet kwijtraken en weet dat het bij mij altijd langer dan 5 jaar duurt voordat erover heenkom. Ik begin te twijfelen of ik wel weer zo lang kan wachten.
Doe eens wild ....
als je zo blijft denken, zal je dat gevoel inderdaad nooooooooooooooooooit kwijtgeraken. Maar ja, als je jezelf daar beter mee voelt, verdrink jezelf dan maar in je eigen verdrietquote:Op woensdag 5 januari 2005 07:38 schreef Tarot het volgende:
Ik heb vanacht weer heel intens van haar gedroomd.... een nachtmerrie bijna. Ik voel me nu weer net zo depressief als de dag ik haar voor het laatst zag. Ik weet uit ervaring, dat zolang ik het me haar kan herinneren zal ik dit gevoel niet kwijtraken en weet dat het bij mij altijd langer dan 5 jaar duurt voordat erover heenkom. Ik begin te twijfelen of ik wel weer zo lang kan wachten.
en zeg niet dat ik niet weet waarover ik spreek, ik weet het maar al te goed, maar met jouw houding blijf je inderdaad alleen voor de rest van je leven, denkend aan momenten à jamais perdus !
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Maar als je erover blijft dromen... Ik voelde me sinds de laatste 2 dagen pas weer goed eigelijk. Nieuwe hobby gevonden, we zijn met een paar vrienden iets aan t ondernemen, en ik voelde me gewoon goed. Maar ik heb vanacht ook weer over haar gedroomd, 2x zelfs En ik voel me nu ook gewoon weet kut, ookal ben ik de hele tijd met andere dingen bezig om eroverheen te komen... Meer werken, meer sporten, nieuwe hobby enz Zo'n dromen, daar kun je nieteens iets aan doen
Wanna hug it out? Let's hug it out, bitch!
Het is en blijft altijd kut, maar...
En bedenk bij jezelf dat het allemaal wel leuk en aardig is dat vrienden en familie het ook zo vreselijk jammer vinden, maar dat zij het is die bij je terug moet komen, en niet de familie...
Ik kan me nl. ook zo voorstellen dat zij het helemaal niet zo leuk gevonden heeft dat jij de hele dag daar doorgebracht heb. Ik zou daar eerder heel erg geirriteerd door raken.
Dit is natuurlijk niet heel handig he... Zo wordt loslaten ook wel heel erg moeilijk.quote:Op woensdag 5 januari 2005 00:36 schreef Vigile het volgende:
Daar komt nog bij dat haar familie dit ook ontzettend hoopt, ik ben daar bijv. 1e kerstdag ook heel de dag thuis geweest, zoals het vroeger zou zijn geweest (mijn ex was er die dag niet)... Dit alles maakt dat ik haar nóg veel meer mis.....
En bedenk bij jezelf dat het allemaal wel leuk en aardig is dat vrienden en familie het ook zo vreselijk jammer vinden, maar dat zij het is die bij je terug moet komen, en niet de familie...
Ik kan me nl. ook zo voorstellen dat zij het helemaal niet zo leuk gevonden heeft dat jij de hele dag daar doorgebracht heb. Ik zou daar eerder heel erg geirriteerd door raken.
***
nee, maar dan hier komen zagen met de attitude van een oude versleten natte keukenhanddoek vind ik echt zielig. Dat hij er over droomt, kan hij niet veel aandoen, maar hoe hij er mee omgaat werkelijk wel!quote:Op woensdag 5 januari 2005 09:48 schreef Un-X-PecteD het volgende:
Maar als je erover blijft dromen... Ik voelde me sinds de laatste 2 dagen pas weer goed eigelijk. Nieuwe hobby gevonden, we zijn met een paar vrienden iets aan t ondernemen, en ik voelde me gewoon goed. Maar ik heb vanacht ook weer over haar gedroomd, 2x zelfs En ik voel me nu ook gewoon weet kut, ookal ben ik de hele tijd met andere dingen bezig om eroverheen te komen... Meer werken, meer sporten, nieuwe hobby enz Zo'n dromen, daar kun je nieteens iets aan doen
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Hmz, misschien dat ik dit deel ook maar ga volgen dan...
Het is nu een maand of 4 uit met mij en mijn ex. We hebben bijna 2 jaar iets gehad en het ging al langer niet lekker. Ik werd heel afstandelijk en hield er niet van als hij me aanraakte ensow. Toen wist ik nog niet hoe dat kwam, maar de laatste tijd ben ik er steeds meer achter gekomen..
Mijn moeder werd ziek en daarbij had ik steun nodig. En deze steun kreeg ik van hem niet.. Hij vroeg nooit hoe het met haar ging of wat er allemaal ging gebeuren in het ziekenhuis enzo, terwijl hij van mij wel verwachtte dat ik interesse toonde in wat hij allemaal deed en vond. Ik ging toen ook net op kamers en daar vroeg hij ook nooit naar, over school enzo ook al niet. Dit heeft me gewoon heel veel pijn gedaan, want juist diegene van wie je verwacht dat je het meeste steun krijgt in moeilijke tijden heeft me gewoon laten vallen en nog meer pijn gedaan...
Toen het dus uiteindelijk niet meer ging en het uit was heb ik hem dit hele verhaal verteld, maar hij heeft er niks mee gedaan. Nog steeds vraagt hij nergens naar, maar wil wel graag dat ik luister. Ik zie hem nu bijna niet meer en hij heeft nu sinds een maandje ook een nieuwe vriendin. Een ex van hem waar ik vroeger de nodige problemen mee heb gehad...
Het is jammer, maar ik weet dat het echt niet kan tussen ons... Mja, nu mijn hart nog...
Het is nu een maand of 4 uit met mij en mijn ex. We hebben bijna 2 jaar iets gehad en het ging al langer niet lekker. Ik werd heel afstandelijk en hield er niet van als hij me aanraakte ensow. Toen wist ik nog niet hoe dat kwam, maar de laatste tijd ben ik er steeds meer achter gekomen..
Mijn moeder werd ziek en daarbij had ik steun nodig. En deze steun kreeg ik van hem niet.. Hij vroeg nooit hoe het met haar ging of wat er allemaal ging gebeuren in het ziekenhuis enzo, terwijl hij van mij wel verwachtte dat ik interesse toonde in wat hij allemaal deed en vond. Ik ging toen ook net op kamers en daar vroeg hij ook nooit naar, over school enzo ook al niet. Dit heeft me gewoon heel veel pijn gedaan, want juist diegene van wie je verwacht dat je het meeste steun krijgt in moeilijke tijden heeft me gewoon laten vallen en nog meer pijn gedaan...
Toen het dus uiteindelijk niet meer ging en het uit was heb ik hem dit hele verhaal verteld, maar hij heeft er niks mee gedaan. Nog steeds vraagt hij nergens naar, maar wil wel graag dat ik luister. Ik zie hem nu bijna niet meer en hij heeft nu sinds een maandje ook een nieuwe vriendin. Een ex van hem waar ik vroeger de nodige problemen mee heb gehad...
Het is jammer, maar ik weet dat het echt niet kan tussen ons... Mja, nu mijn hart nog...
mua... ik heb ergere posts gezienquote:Op woensdag 5 januari 2005 09:52 schreef petitlapin het volgende:
nee, maar dan hier komen zagen met de attitude van een oude versleten natte keukenhanddoek vind ik echt zielig. Dat hij er over droomt, kan hij niet veel aandoen, maar hoe hij er mee omgaat werkelijk wel!
Wanna hug it out? Let's hug it out, bitch!
Hmmm goede tip dit topic... ik ga het gewoon eens volgen denk ik...
kom net uit een relatie van 2 jaar... we voelen elkaar aan... aan houden van is geen gebrek... maar kort gezegd... het werkt niet... ik weet niet eens zeker of ik haar wel los wil laten... het is wel het beste...denk ik... zeker omdat dat een hoop twijfel wegneemt... en zekerheid is iets wat ik momenteel echt heel erg hard nodig heb.
Los laten... tjonge... tis moeilijk... vooral omdat ik nu echt die kleine dingen nog te veel mis... da's al wel minder... maar het helpt ook niet echt als je nog wel met elkaar zit te smsen en af en toe eens belt... dan kan ik die afstand niet creeeren.... stompzinnig genoeg....
kom net uit een relatie van 2 jaar... we voelen elkaar aan... aan houden van is geen gebrek... maar kort gezegd... het werkt niet... ik weet niet eens zeker of ik haar wel los wil laten... het is wel het beste...denk ik... zeker omdat dat een hoop twijfel wegneemt... en zekerheid is iets wat ik momenteel echt heel erg hard nodig heb.
Los laten... tjonge... tis moeilijk... vooral omdat ik nu echt die kleine dingen nog te veel mis... da's al wel minder... maar het helpt ook niet echt als je nog wel met elkaar zit te smsen en af en toe eens belt... dan kan ik die afstand niet creeeren.... stompzinnig genoeg....
Dat hoeft niet per se een probleem te zijn, maar het maakt het vaak wel een heel stuk moeilijker.quote:Op woensdag 5 januari 2005 14:00 schreef WpuntNL het volgende:
maar het helpt ook niet echt als je nog wel met elkaar zit te smsen en af en toe eens belt... dan kan ik die afstand niet creeeren.... stompzinnig genoeg....
Zelf wel gedaan, goede vrienden gebleven, maar dat heeft heel wat kracht en moeite gekost, zelfs terwijl wij het er allebei wel helemaal over eens waren dat het over en uit was...
***
dat ken ik... op zich ben ik het ook met haar eens dat het beter is dat het over is... zoals het ging... gaat het niet... maar steeds weer komen er gelukkige gedachten boven en momenten waarop ik wel zeker wist dat ik van haar hield en dat het voor altijd zou zijn...
en dat maakt het moeilijk... ik weet ook dat ik voor mezelf die afstand moet hebben... maar dat maakt het definitief... definitief voorbij... en daarmee ben ik haar dan ook echt gewoon echt helemaal kwijt...
Ik moet eerst mezelf maar weer eens opbouwen...beetje voor mezelf gaan zorgen in plaats van continue voor een ander... mezelf weer eens leren kennen en mezelf weer eens echt gaan waarderen... en daar heb ik die afstand gewoon toch echt voor nodig... anders zal ik toch bezig blijven haar te ondersteunen en mezelf keer op keer weer ondergeschikt maken aan die ander.
en dat maakt het moeilijk... ik weet ook dat ik voor mezelf die afstand moet hebben... maar dat maakt het definitief... definitief voorbij... en daarmee ben ik haar dan ook echt gewoon echt helemaal kwijt...
Ik moet eerst mezelf maar weer eens opbouwen...beetje voor mezelf gaan zorgen in plaats van continue voor een ander... mezelf weer eens leren kennen en mezelf weer eens echt gaan waarderen... en daar heb ik die afstand gewoon toch echt voor nodig... anders zal ik toch bezig blijven haar te ondersteunen en mezelf keer op keer weer ondergeschikt maken aan die ander.
Ik heb nu bijna 2 maanden geen contact meer met mijn ex en nog steeds is hij de reden dat ik slecht slaap. Nog steeds is hij de reden dat ik een steek voel als ik verliefde stelletjes zie.
Omdat het maar 5 maanden was (maar zo heftig), heb ik geen tastbare herinneringen. En net daarom doet het al pijn bij een simpel woordje, een stom liedje, zelfs een bepaalde winkel of kledingstuk. Het feit dat er niets was, geen kleine knuffeldingetjes, liedjes of symbolen, zorgt ervoor dat ik me vastklamp aan alledaagse dingen- en net dan blijft het vers.
En dat frustreert me, want ik zoek overal afleiding in, ik spreek belachelijk veel af, mijn weekplanning zit continu vol, en toch, zo gauw ik ergens alleen ben (dus als ik in slaap wil komen), ligt het als een baksteen op mijn maag zachtjes te duwen.
Ik vind het wel weer tijd worden voor een rebound, maar emotioneel gezien vreet het nog steeds aan me.
Hij heeft er zelf overigens minder moeite mee. Voor hem zat het allemaal niet zo lekker, dus hij voelt zich nu beter. Voor mij is het des te gekker, want een reden om het uit te maken kon hij niet aanwijzen. Misschien dat dat ook meespeelt. Kon ik maar vreselijk boos worden, maar ik begrijp het gewoon niet. En omdat ik het zo druk heb, kan ik het bij niemand kwijt -wil ik ook niet eens, want wat stel ik me eigenlijk aan, met mijn 5 maanden fling.
Rotmannen.
Omdat het maar 5 maanden was (maar zo heftig), heb ik geen tastbare herinneringen. En net daarom doet het al pijn bij een simpel woordje, een stom liedje, zelfs een bepaalde winkel of kledingstuk. Het feit dat er niets was, geen kleine knuffeldingetjes, liedjes of symbolen, zorgt ervoor dat ik me vastklamp aan alledaagse dingen- en net dan blijft het vers.
En dat frustreert me, want ik zoek overal afleiding in, ik spreek belachelijk veel af, mijn weekplanning zit continu vol, en toch, zo gauw ik ergens alleen ben (dus als ik in slaap wil komen), ligt het als een baksteen op mijn maag zachtjes te duwen.
Ik vind het wel weer tijd worden voor een rebound, maar emotioneel gezien vreet het nog steeds aan me.
Hij heeft er zelf overigens minder moeite mee. Voor hem zat het allemaal niet zo lekker, dus hij voelt zich nu beter. Voor mij is het des te gekker, want een reden om het uit te maken kon hij niet aanwijzen. Misschien dat dat ook meespeelt. Kon ik maar vreselijk boos worden, maar ik begrijp het gewoon niet. En omdat ik het zo druk heb, kan ik het bij niemand kwijt -wil ik ook niet eens, want wat stel ik me eigenlijk aan, met mijn 5 maanden fling.
Rotmannen.
En het blijft een ingewikkeld spel van voortdurend aanstoten en aftrekken
5 maanden is niet niks... en op zich vliegen 2 maanden ookl voorbij hoor...maar op een gegeven moment moet je jezelf weer oppakken... misschien hem gewoon maar zien als een enorme lul dattie het uit heeft gemaakt en daar eens boos over te worden... uithuilen en weer verder proberen te gaan... misschien dat het oplucht... ik weet dat nog niet...
heb ik al geprobeerd, lucht inderdaad op voor een uurtje.
De volgende avond zelfde verhaal.
Hij is geen lul omdat hij het uitmaakte, hij voelde zich er niet prettig bij. Nouja, dan is dat inderdaad maar beter. Ik kan gewoon niet boos op hem worden, omdat ik hem erin kan tegemoet komen (tot op zekere hoogte). Het is gewoon frustrerend op zich, en daarom blijft het een open wond.
De volgende avond zelfde verhaal.
Hij is geen lul omdat hij het uitmaakte, hij voelde zich er niet prettig bij. Nouja, dan is dat inderdaad maar beter. Ik kan gewoon niet boos op hem worden, omdat ik hem erin kan tegemoet komen (tot op zekere hoogte). Het is gewoon frustrerend op zich, en daarom blijft het een open wond.
En het blijft een ingewikkeld spel van voortdurend aanstoten en aftrekken
quote:Op woensdag 5 januari 2005 21:18 schreef N-joy het volgende:
Ik heb nu bijna 2 maanden geen contact meer met mijn ex en nog steeds is hij de reden dat ik slecht slaap. Nog steeds is hij de reden dat ik een steek voel als ik verliefde stelletjes zie.
Omdat het maar 5 maanden was (maar zo heftig), heb ik geen tastbare herinneringen. En net daarom doet het al pijn bij een simpel woordje, een stom liedje, zelfs een bepaalde winkel of kledingstuk. Het feit dat er niets was, geen kleine knuffeldingetjes, liedjes of symbolen, zorgt ervoor dat ik me vastklamp aan alledaagse dingen- en net dan blijft het vers.
En dat frustreert me, want ik zoek overal afleiding in, ik spreek belachelijk veel af, mijn weekplanning zit continu vol, en toch, zo gauw ik ergens alleen ben (dus als ik in slaap wil komen), ligt het als een baksteen op mijn maag zachtjes te duwen.
Ik vind het wel weer tijd worden voor een rebound, maar emotioneel gezien vreet het nog steeds aan me.
Hij heeft er zelf overigens minder moeite mee. Voor hem zat het allemaal niet zo lekker, dus hij voelt zich nu beter. Voor mij is het des te gekker, want een reden om het uit te maken kon hij niet aanwijzen. Misschien dat dat ook meespeelt. Kon ik maar vreselijk boos worden, maar ik begrijp het gewoon niet. En omdat ik het zo druk heb, kan ik het bij niemand kwijt -wil ik ook niet eens, want wat stel ik me eigenlijk aan, met mijn 5 maanden fling.
Ik knik van herkenning bij echt elk woord dat je typt....quote:Op woensdag 5 januari 2005 21:46 schreef N-joy het volgende:
heb ik al geprobeerd, lucht inderdaad op voor een uurtje.
De volgende avond zelfde verhaal.
Hij is geen lul omdat hij het uitmaakte, hij voelde zich er niet prettig bij. Nouja, dan is dat inderdaad maar beter. Ik kan gewoon niet boos op hem worden, omdat ik hem erin kan tegemoet komen (tot op zekere hoogte). Het is gewoon frustrerend op zich, en daarom blijft het een open wond.
Behalve hierquote:Rotmannen.
Doe eens wild ....
Weer in dit topic.. en na bijna anderhalf jaar nog steeds met hetzelfde meisje in mijn hoofd..
Zij heeft het destijds uitgemaakt, maar de afgelopen maanden leek het erop dat het misschien toch weer goed zou komen (korte termijn niet, lange termijn misschien wel is wat ze zei). Nu in het nieuwe jaar loopt het toch allemaal anders. We hebben tegen elkaar gezegd dat we ook het 'ooit misschien' niet moeten open houden. Een paar dagen geleden is ze met een andere jongen naar bed gegaan en gister was ik op haar verjaardagsfeestje en daarna mee uit en vraagt ze me (nadat ik haar iets eerder had gevraagd of ze met een jongen zou zoenen als ik er ook was, waarop het antwoord 'wat denk je nou zelf' was) doodleuk om een uurtje of vier of ik misschien naar huis kan gaan omdat het waarschijnlijk niet leuk voor me is als ze met de jongen die haar probeert te versieren (en ze voor de rest niet kent ofzo) gaat zoenen..
En toen maar in een taxi en naar huis, meteen gaan slapen om er niet over na te hoeven denken wat er een paar kilometer verderop in de stad gebeurde..
Speelt ook nog mee dat ik er echt behoorlijk mee in m'n maag zit dat ik teveel heb nagedacht en met haar over 'ons' heb gepraat en haar niet gewoon een keer gezoend heb, ik was altijd bang haar dan als vriendin misschien kwijt te raken, maar als ik heel eerlijk tegenover mezelf ben dan voel ik ook wel dat ik het niet ga trekken vrienden met haar te zijn als ze een nieuw vriendje heeft (we hebben allebei nog geen relatie gehad sinds het uit is).
Nouja, ik moest het even van me af typen, ik kan het er namelijk niet echt met m'n vrienden over hebben (ik kan gewoon niet vertellen dat m'n lieve Amelie Poulain-achtige meisje in een week met een jongen naar bed gaat en in ieder geval ook nog met een ander gezoend heeft)..
[ Bericht 1% gewijzigd door Clone-tje op 08-01-2005 19:21:17 ]
Zij heeft het destijds uitgemaakt, maar de afgelopen maanden leek het erop dat het misschien toch weer goed zou komen (korte termijn niet, lange termijn misschien wel is wat ze zei). Nu in het nieuwe jaar loopt het toch allemaal anders. We hebben tegen elkaar gezegd dat we ook het 'ooit misschien' niet moeten open houden. Een paar dagen geleden is ze met een andere jongen naar bed gegaan en gister was ik op haar verjaardagsfeestje en daarna mee uit en vraagt ze me (nadat ik haar iets eerder had gevraagd of ze met een jongen zou zoenen als ik er ook was, waarop het antwoord 'wat denk je nou zelf' was) doodleuk om een uurtje of vier of ik misschien naar huis kan gaan omdat het waarschijnlijk niet leuk voor me is als ze met de jongen die haar probeert te versieren (en ze voor de rest niet kent ofzo) gaat zoenen..
En toen maar in een taxi en naar huis, meteen gaan slapen om er niet over na te hoeven denken wat er een paar kilometer verderop in de stad gebeurde..
Speelt ook nog mee dat ik er echt behoorlijk mee in m'n maag zit dat ik teveel heb nagedacht en met haar over 'ons' heb gepraat en haar niet gewoon een keer gezoend heb, ik was altijd bang haar dan als vriendin misschien kwijt te raken, maar als ik heel eerlijk tegenover mezelf ben dan voel ik ook wel dat ik het niet ga trekken vrienden met haar te zijn als ze een nieuw vriendje heeft (we hebben allebei nog geen relatie gehad sinds het uit is).
Nouja, ik moest het even van me af typen, ik kan het er namelijk niet echt met m'n vrienden over hebben (ik kan gewoon niet vertellen dat m'n lieve Amelie Poulain-achtige meisje in een week met een jongen naar bed gaat en in ieder geval ook nog met een ander gezoend heeft)..
[ Bericht 1% gewijzigd door Clone-tje op 08-01-2005 19:21:17 ]
Het enige verschil wat ik tussen ons zo kan vonden is ik destijds 6 maanden heb samengewoond met hem. Ik kan ook niet boos worden (nog steeds niet) op hem. Ik ben hooguit teleurgesteld, anderhalf jaar later. Ik denk niet dat ik het ooit kan loslaten en ik probeer het ook niet eens meer. Ik leg me erbij neer en accepteer dat ik er heel soms nog wakker van lig, of dat ik weeig en verdrietig word als ik iets herkenbaars zie, voel of meemaak. Ik denk dat het altijd de vraag blijft hoe het anders was gegaan.quote:Op woensdag 5 januari 2005 21:18 schreef N-joy het volgende:
Ik heb nu bijna 2 maanden geen contact meer met mijn ex en nog steeds is hij de reden dat ik slecht slaap. Nog steeds is hij de reden dat ik een steek voel als ik verliefde stelletjes zie.
Omdat het maar 5 maanden was (maar zo heftig), heb ik geen tastbare herinneringen. En net daarom doet het al pijn bij een simpel woordje, een stom liedje, zelfs een bepaalde winkel of kledingstuk. Het feit dat er niets was, geen kleine knuffeldingetjes, liedjes of symbolen, zorgt ervoor dat ik me vastklamp aan alledaagse dingen- en net dan blijft het vers.
En dat frustreert me, want ik zoek overal afleiding in, ik spreek belachelijk veel af, mijn weekplanning zit continu vol, en toch, zo gauw ik ergens alleen ben (dus als ik in slaap wil komen), ligt het als een baksteen op mijn maag zachtjes te duwen.
Ik vind het wel weer tijd worden voor een rebound, maar emotioneel gezien vreet het nog steeds aan me.
Hij heeft er zelf overigens minder moeite mee. Voor hem zat het allemaal niet zo lekker, dus hij voelt zich nu beter. Voor mij is het des te gekker, want een reden om het uit te maken kon hij niet aanwijzen. Misschien dat dat ook meespeelt. Kon ik maar vreselijk boos worden, maar ik begrijp het gewoon niet. En omdat ik het zo druk heb, kan ik het bij niemand kwijt -wil ik ook niet eens, want wat stel ik me eigenlijk aan, met mijn 5 maanden fling.
Rotmannen.
Daar kom je nooit achter. Gelukkig laat ik me er niet meer door meeslepen en zorg ik ervoor dat ik de dingen doe die ik leuk vind.
Oog eruit is erger!Le métro ferme a une heure du matLe metro ouvre a six h du matMonoprix ouvre a 10hMonoprix ferme a 20hLes enfants partent a 8hLes enfants reviennent a 16hLe repas commence a 20hOn débarrasse a 20h30Un Téléphone à midi seize
Er zit ook gewoon niets anders op, toch?quote:Op zaterdag 8 januari 2005 17:53 schreef Blinky het volgende:
[..]
Het enige verschil wat ik tussen ons zo kan vonden is ik destijds 6 maanden heb samengewoond met hem. Ik kan ook niet boos worden (nog steeds niet) op hem. Ik ben hooguit teleurgesteld, anderhalf jaar later. Ik denk niet dat ik het ooit kan loslaten en ik probeer het ook niet eens meer. Ik leg me erbij neer en accepteer dat ik er heel soms nog wakker van lig, of dat ik weeig en verdrietig word als ik iets herkenbaars zie, voel of meemaak. Ik denk dat het altijd de vraag blijft hoe het anders was gegaan.
Daar kom je nooit achter. Gelukkig laat ik me er niet meer door meeslepen en zorg ik ervoor dat ik de dingen doe die ik leuk vind.
De cliché's zijn waar; in principe heelt tijd alle wonden. Maar ik voel me net een gewond dier, dat in en hoekje haar wonden blijft likken, omdat ze zo'n pijn blijven doen.
Eergisteren belde hij ineens, wanneer we weer eens iets afspreken. Hij wilde me toch wel weer zien, na die lange periode zonder contact. En enerzijds wil ik hem ook wel weer zien, omdat ik hoop dat hij zich dan realiseert hoeveel hij me heeft gemist.
Anderzijds weet ik natuurlijk dat hij mij niet heeft gemist, omdat het voor hem af is. Hij is ofwel heel goed in de onschuld spelen, of hij is zich werkelijk van geen kwaad bewust -en ik schat dat laatste.
Ik denk dat ik over een week of twee (ik zie er nu afschuwelijk uit, haha) toch maar even iets afspreek,omdat ik gewoon zeker wil weten dat het ook ècht nooit meer goed komt. Of is dat masochistisch..?
En het blijft een ingewikkeld spel van voortdurend aanstoten en aftrekken
Het is logisch en menselijk. Ik denk dat je dat pas achteraf voor jezelf kunt uitmaken.quote:Op zondag 9 januari 2005 18:03 schreef N-joy het volgende:
Of is dat masochistisch..?
Sterkte.
Oog eruit is erger!Le métro ferme a une heure du matLe metro ouvre a six h du matMonoprix ouvre a 10hMonoprix ferme a 20hLes enfants partent a 8hLes enfants reviennent a 16hLe repas commence a 20hOn débarrasse a 20h30Un Téléphone à midi seize
zo... het eerste weekend alleen zit er bijna op... gelukkig maar... het was een zwaar weekend... heb heel erg veel te veel gedronken gisteren... en ik neem me zoals altijd weer eens voor nooit meer te veel te drinken...
maar goed... het loslaten gaat me slecht af momenteel... ik ben erg veel met haar bezig in mijn hoofd... nog steeds... vrijdag naar de dokter geweest (weer) en een goed gesprek met de beste man gehad... was nodig... en goed... heel goed zelfs...
Ben ook weer in mijn dagboek begonnen... of eigenlijk... verder gegaan... was ook een hele goede keuze. heb er haftige dingen van vorig jaar en anderhalf jaar geleden in gelezen... dingen waarvan ik geschrokken ben... er staat een hoop pijn in maar nog veel meer liefde... dat doet eigenlijk nog veel meer pijn ofzo... ik ben ontzettend kapot nu... gewoon... stuk.....
Dat het niet gaat werken is wel duidelijk en dat moet ik dan maar gewoon gaan accepteren... maar het doet nu... nog altijd.. heel heel heel veel pijn...
maar goed... het loslaten gaat me slecht af momenteel... ik ben erg veel met haar bezig in mijn hoofd... nog steeds... vrijdag naar de dokter geweest (weer) en een goed gesprek met de beste man gehad... was nodig... en goed... heel goed zelfs...
Ben ook weer in mijn dagboek begonnen... of eigenlijk... verder gegaan... was ook een hele goede keuze. heb er haftige dingen van vorig jaar en anderhalf jaar geleden in gelezen... dingen waarvan ik geschrokken ben... er staat een hoop pijn in maar nog veel meer liefde... dat doet eigenlijk nog veel meer pijn ofzo... ik ben ontzettend kapot nu... gewoon... stuk.....
Dat het niet gaat werken is wel duidelijk en dat moet ik dan maar gewoon gaan accepteren... maar het doet nu... nog altijd.. heel heel heel veel pijn...
Ik nooit bang voor iemand geweest in mijn leven, maar nu ben ik bang om haar tegen te komen. Ze heeft haar leven inmiddels waarschijnlijk weer op poten zonder mij...... en hoewel ik haar alle geluk wens, doet het me pijn om haar gelukkig te zien zonder mij. Want andersom is het niet zo.quote:Op zondag 9 januari 2005 18:03 schreef N-joy het volgende:
[..] Ik denk dat ik over een week of twee (ik zie er nu afschuwelijk uit, haha) toch maar even iets afspreek,omdat ik gewoon zeker wil weten dat het ook ècht nooit meer goed komt. Of is dat masochistisch..?
Je ziet in de films wel vaker van die rustige zwijgzame mannen, de silent type. Iemand die niet makkelijk over zn problemen kan praten. Het is als een donker of tragisch geheim dat hij bij zich draagt.
Er zijn mannen die hun hele gezin kwijtraken... hun vrouw en kinderen weggevaagd in één ongeluk. Dat ze nog weinig hebben om voor te leven .... en het enige dat ze nog kunnen doen is overleven. Hoe scheef de vergelijking ook lijkt, zo voel ik me in het dagelijks leven.
Doe eens wild ....
ontzettend herkenbaar.... ik heb inmiddels wel begrepen dat het beter is om te leren praten... "het schijnt goed voor je te zijn" ofzo.... ik begin er zelf steeds minder moeite mee te krijgen... al is het echt maar een heel select clubje wat zo ver door mag dringen hoor....quote:Op maandag 10 januari 2005 00:09 schreef Tarot het volgende:
[..]
Ik nooit bang voor iemand geweest in mijn leven, maar nu ben ik bang om haar tegen te komen. Ze heeft haar leven inmiddels waarschijnlijk weer op poten zonder mij...... en hoewel ik haar alle geluk wens, doet het me pijn om haar gelukkig te zien zonder mij. Want andersom is het niet zo.
Je ziet in de films wel vaker van die rustige zwijgzame mannen, de silent type. Iemand die niet makkelijk over zn problemen kan praten. Het is als een donker of tragisch geheim dat hij bij zich draagt.
Er zijn mannen die hun hele gezin kwijtraken... hun vrouw en kinderen weggevaagd in één ongeluk. Dat ze nog weinig hebben om voor te leven .... en het enige dat ze nog kunnen doen is overleven. Hoe scheef de vergelijking ook lijkt, zo voel ik me in het dagelijks leven.
Okee... morgen (inmiddels alweer.... vandaag...) gaat een moeilijke dag worden.... ik ga naar mijn ex toe om spullen uit te wisselen... zij vind het te moeilijk om naar mij toe te komen... dat vooral omdat het allemaal nog vers is en we hier bijna altijd waren met z'n tweeën. Zij wilde het of nog een tijd laten liggen bij mij (slechte optie.... ik wil er van af ik wil die spullen niet steeds zien en daarom aan haar denken.) Of bij vrienden afspreken (slechte optie... ik wil dit graag met z'n tweeën oplossen... haar andere optie was om haar vader langs te sturen... daar heb ik al helemaal geen zin in.
Toch denk ik dat het goed is om nu meteen maar de spullen uit te wisselen... dan kan ik het gaan afsluiten zonder steeds met haar spullen geconfronteerd te worden. Ik vind het heel moeilijk om weer in haar buurt te zijn morgenavond... ik ben bang dat ik morgenavond een beetje veel knap en dingen ga zeggen die ik niet meen.
Aan de andere kant... misschien psychologiseer ik dit gewoon te veel en moet ik inderdaad maar eens gebruik maken van mijn muurtje om mezelf te beschermen. Ik weet dat het moeilijk gaat zijn. Ik weet ook dat ik het hierna voor mezelf kan afsluiten en naast me neer kan leggen.Ik vind het jammer dat we hiermee beiden een maatje verliezen, iemand bij wie we beiden erg goed ons verhaal kwijt konden... maar hey... ik moet toch echt mezelf beschermen en daar heb ik afstand voor nodig.... vrij veel afstand eigenlijk.
Ik hoop dit topic snel niet meer nodig te hebben om iets van me af te schrijven. Mezelf kennende zal het nog wel even duren....
Toch denk ik dat het goed is om nu meteen maar de spullen uit te wisselen... dan kan ik het gaan afsluiten zonder steeds met haar spullen geconfronteerd te worden. Ik vind het heel moeilijk om weer in haar buurt te zijn morgenavond... ik ben bang dat ik morgenavond een beetje veel knap en dingen ga zeggen die ik niet meen.
Aan de andere kant... misschien psychologiseer ik dit gewoon te veel en moet ik inderdaad maar eens gebruik maken van mijn muurtje om mezelf te beschermen. Ik weet dat het moeilijk gaat zijn. Ik weet ook dat ik het hierna voor mezelf kan afsluiten en naast me neer kan leggen.Ik vind het jammer dat we hiermee beiden een maatje verliezen, iemand bij wie we beiden erg goed ons verhaal kwijt konden... maar hey... ik moet toch echt mezelf beschermen en daar heb ik afstand voor nodig.... vrij veel afstand eigenlijk.
Ik hoop dit topic snel niet meer nodig te hebben om iets van me af te schrijven. Mezelf kennende zal het nog wel even duren....
Sterkte voor vanavond! Dat zijn idd nooit echt leuke dingen...
Ik heb nu voor mezelf het onomstotelijke bewijs dat ik echt-echt-echt los ben van mijn ex.
We zijn al die tijd (anderhalf jaar) goede vrienden gebleven en heb nog wel eens met weemoed terug gedacht, zo van 'eigenlijk is het eeuwig zonde dat het niet werkt, want het was zo goed' etc. etc.
En toen belde hij gisteren, hij begint zich meer en meer te realiseren dat hij absoluut niet over mij heen is, dat hij nog vreselijk veel van me houdt, dat hij, als hij de meisjes waar hij dit jaar korte relaties mee gehad heeft met mij vergelijkt, er niet onderuit kan dat ik ben wat hij wil...
Ik zat letterlijk met mijn bek vol tanden... had het niet verwacht, niet dit, niet zo sterk, had wel een vermoeden dat hij even moest slikken omdat ik nu een nieuw vriendje heb en dat dat wennen is, maar niet dat hij er heel sterk over na denkt dat hij me terug wil. Dat het hem verscheurt, zoals hij het zelf zei.
En wat hij zei deed me niets... Ja, het deed me wel wat in de zin van 'goh, jeetje, heftig en ja het was idd wel heel erg goed wat we hadden', maar niet zoiets van ' mogelijkheden voor een nieuwe poging '. Helemaal niet zelfs. Het is een lieve jongen, maar ik zie het niet meer en ik voel het niet meer.
Vind het wel heel sneu voor hem, maar goed, hij is veel sneller dan ik weer verder gegaan met andere meisjes terwijl ik vorig jaar alleen maar een beetje gerotzooid heb en als hij hier een half jaar geleden mee aangekomen zou zijn zou ik mss nog wel 'tempted' geweest zijn, maar nu niet meer... het is echt helemaal over voor mij. Voor hem begint de verwerking blijkbaar pas nu.
En ondanks dat ik dat wel wist is dit voor mij toch wel de ultieme bevestiging. En dat voelt eigenlijk best heel goed. Dat ik niet toch nog steeds af en toe denk 'had het maar, en was het maar'... Ik weet gewoon dat dat wat we hadden prachtig was, maar dat het nu niet meer zo is, is gewoon goed.
Ik heb nu voor mezelf het onomstotelijke bewijs dat ik echt-echt-echt los ben van mijn ex.
We zijn al die tijd (anderhalf jaar) goede vrienden gebleven en heb nog wel eens met weemoed terug gedacht, zo van 'eigenlijk is het eeuwig zonde dat het niet werkt, want het was zo goed' etc. etc.
En toen belde hij gisteren, hij begint zich meer en meer te realiseren dat hij absoluut niet over mij heen is, dat hij nog vreselijk veel van me houdt, dat hij, als hij de meisjes waar hij dit jaar korte relaties mee gehad heeft met mij vergelijkt, er niet onderuit kan dat ik ben wat hij wil...
Ik zat letterlijk met mijn bek vol tanden... had het niet verwacht, niet dit, niet zo sterk, had wel een vermoeden dat hij even moest slikken omdat ik nu een nieuw vriendje heb en dat dat wennen is, maar niet dat hij er heel sterk over na denkt dat hij me terug wil. Dat het hem verscheurt, zoals hij het zelf zei.
En wat hij zei deed me niets... Ja, het deed me wel wat in de zin van 'goh, jeetje, heftig en ja het was idd wel heel erg goed wat we hadden', maar niet zoiets van ' mogelijkheden voor een nieuwe poging '. Helemaal niet zelfs. Het is een lieve jongen, maar ik zie het niet meer en ik voel het niet meer.
mogelijkheden voor een nieuwe poging 
'. Helemaal niet zelfs. Het is een lieve jongen, maar ik zie het niet meer en ik voel het niet meer.Vind het wel heel sneu voor hem, maar goed, hij is veel sneller dan ik weer verder gegaan met andere meisjes terwijl ik vorig jaar alleen maar een beetje gerotzooid heb en als hij hier een half jaar geleden mee aangekomen zou zijn zou ik mss nog wel 'tempted' geweest zijn, maar nu niet meer... het is echt helemaal over voor mij. Voor hem begint de verwerking blijkbaar pas nu.
En ondanks dat ik dat wel wist is dit voor mij toch wel de ultieme bevestiging. En dat voelt eigenlijk best heel goed. Dat ik niet toch nog steeds af en toe denk 'had het maar, en was het maar'... Ik weet gewoon dat dat wat we hadden prachtig was, maar dat het nu niet meer zo is, is gewoon goed.
***
quote:Op donderdag 13 januari 2005 12:13 schreef Brighteyes het volgende:
En ondanks dat ik dat wel wist is dit voor mij toch wel de ultieme bevestiging. En dat voelt eigenlijk best heel goed. Dat ik niet toch nog steeds af en toe denk 'had het maar, en was het maar'... Ik weet gewoon dat dat wat we hadden prachtig was, maar dat het nu niet meer zo is, is gewoon goed.
"We need to learn to set our course by the stars, not by the light of every passing ship." - Omar N. Bradley
Brighteyes, no offense, maar is dat niet ergens een normale reactie.
laat me mezelf beter uitleggen, als ik voelde dat mijn ex me nog echt wou, voelde ik me zo sterk, ik kon gewoon zonder hem, ik wist dat hij me miste en ik voelde me gesust, zo van yeah .
De dag dat zijn interesse volledig weg was, werd ik weer een wanhopige snol
en zo ging dat om beurt ... dan eens de sterke, dan de zwakke
soit, ik weet natuurlijk niet hoe jij je voelt
laat me mezelf beter uitleggen, als ik voelde dat mijn ex me nog echt wou, voelde ik me zo sterk, ik kon gewoon zonder hem, ik wist dat hij me miste en ik voelde me gesust, zo van yeah .
.De dag dat zijn interesse volledig weg was, werd ik weer een wanhopige snol
en zo ging dat om beurt ... dan eens de sterke, dan de zwakke
soit, ik weet natuurlijk niet hoe jij je voelt
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Hoelang hebben jullie iets gehad dan ? En wie heeft het toen der tijd uitgemaakt ?
Wanna hug it out? Let's hug it out, bitch!
petitlapin, ik begrijp wat je zegt, maar dat is in deze/mijn situatie niet van toepassing.
achtergrondinfo: ruim 5 jaar samen, waarvan 2 jaar samengewoond, nu dus anderhalf jaar uit elkaar, gezamelijk besloten om uit elkaar te gaan omdat het gewoon op en over was, ook nog 1 keer een paar weken weer bij elkaar geweest, ik ben 29, hij is 26
Dit heeft niets te maken met sterk en zwak voelen, maar ik voel nu gewoon heel duidelijk dat het over is, het was super, die 5 jaar, en door omstandigheden is onze band nog steeds heel hecht, het is een periode waar ik met heel veel weemoed aan terugdenk, maar waar ik gewoon niet meer naar terug zou kunnen. We zijn beiden te veel gegroeid en veranderd de afgelopen tijd. We zijn nog steeds hele goede vrienden, ben bijvoorbeeld gisteren naar de begrafenis van de zus van zijn Oma geweest, heb later 's avonds ook nog een tijdje met zijn moeder aan de telefoon gezeten, heb hem geholpen met het verven in zijn huis en afgezien van een pietsje weemoed omdat het soms allemaal nog zo vertrouwd voelt is er gewoon niets meer...
achtergrondinfo: ruim 5 jaar samen, waarvan 2 jaar samengewoond, nu dus anderhalf jaar uit elkaar, gezamelijk besloten om uit elkaar te gaan omdat het gewoon op en over was, ook nog 1 keer een paar weken weer bij elkaar geweest, ik ben 29, hij is 26
Dit heeft niets te maken met sterk en zwak voelen, maar ik voel nu gewoon heel duidelijk dat het over is, het was super, die 5 jaar, en door omstandigheden is onze band nog steeds heel hecht, het is een periode waar ik met heel veel weemoed aan terugdenk, maar waar ik gewoon niet meer naar terug zou kunnen. We zijn beiden te veel gegroeid en veranderd de afgelopen tijd. We zijn nog steeds hele goede vrienden, ben bijvoorbeeld gisteren naar de begrafenis van de zus van zijn Oma geweest, heb later 's avonds ook nog een tijdje met zijn moeder aan de telefoon gezeten, heb hem geholpen met het verven in zijn huis en afgezien van een pietsje weemoed omdat het soms allemaal nog zo vertrouwd voelt is er gewoon niets meer...
Ik heb al die tijd zonder hem gekund, ook toen hij me niet terug wilde...quote:Op donderdag 13 januari 2005 12:48 schreef petitlapin het volgende:
ik kon gewoon zonder hem, ik wist dat hij me miste en ik voelde me gesust, zo van yeah .
***
samen uitgemaakt , we gingen het verstandig aanpakkenquote:Op donderdag 13 januari 2005 12:49 schreef Un-X-PecteD het volgende:
Hoelang hebben jullie iets gehad dan ? En wie heeft het toen der tijd uitgemaakt ?
is al laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaang gelede, het spreken niet meer waard , gewoon, de reactie van BE kwam me bekend voor
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
@ BE: goed zeg!
@ Petitlapin, klinkt herkenbaar... mn ex had daar ook wel trekjes van... zodra ik er overheen was, ging zij de put in... erg vervelend.... (voor haar ) Nu doet het me niets meer, gelukkig
@ Petitlapin, klinkt herkenbaar... mn ex had daar ook wel trekjes van... zodra ik er overheen was, ging zij de put in... erg vervelend.... (voor haar ) Nu doet het me niets meer, gelukkig
Inorbit: zeg dat dan typluie triangeljosti
Beauregard: Een beetje FOK!ker laat het brood door z'n moeder smeren.
Ecosia
ek's 'n flash drive, jy's 'n floppy
Beauregard: Een beetje FOK!ker laat het brood door z'n moeder smeren.
Ecosia
ek's 'n flash drive, jy's 'n floppy
en nu lees ik pas de reactie van BE
goed zo , en idd, jij voelt het, jij weet het, ik dacht gewoon effe aan mezelf
in ieder geval, great voor jou
goed zo , en idd, jij voelt het, jij weet het, ik dacht gewoon effe aan mezelf
in ieder geval, great voor jou
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Iig, ik ben nu door de ergste periode heen, denk ik. De kerst/feestdagen zijn geweest, en ik ben nu alweer een week naar school aan het gaan, en ik zit sinds kort op thaiboksen, waar ik supergemotiveerd voor ben, en eindelijk ook weer eens iets in mijn leven om naar uit te kijken.
Ik kom haar nog altijd tegen op werk, zaterdags, en ze zegt me geen woord, nieteens goeiendag, alsof ze kwaad op me is. En ik snap niet waarom. Maar zo gaat het al een hele tijd, en aangezien de periode dat het uit ging tot nu, al langer is dan de periode dat we iets hebben gehad, voelt het aan alsof ik het beter zo kan laten, en er niet meer over moet beginnen. Maar ik blijf wisselende gevoelens houden. De ene keer ben ik er heilig van overtuigt dat het nog goed kan komen, dat het een kwestie van tijd is, maar de andere keer voel ik dat het nooit meer goed kan komen. Aangezien ik niet echt een duidelijke reden heb gehad waarom het uitging, en ze verschillende dingen zei die elkaar tegenspraken, heb ik het gevoel alsof ze niet wist wat ze wilde, en bij de 1e twijfel het direct heeft uitgemaakt, terwijl het ook uitgepraat had kunnen worden.
Het is goed om erover te praten, maar voor mij voelt het hier ook alsof het genoeg is geweest, en ik er maar eens overheen moet komen. Ik praat er ook met bijna niemand meer over.
De ergste periode heb ik wel gehad, ik voel me ook weer goed, sinds een tijdje, heb genoeg afwisseling en heb mijn leven weer opgepakt, maar er zijn van die momenten waardoor ik die wisselende gevoelens blijf hebben, en toch nog aan dr blijf denken...
Ik kom haar nog altijd tegen op werk, zaterdags, en ze zegt me geen woord, nieteens goeiendag, alsof ze kwaad op me is. En ik snap niet waarom. Maar zo gaat het al een hele tijd, en aangezien de periode dat het uit ging tot nu, al langer is dan de periode dat we iets hebben gehad, voelt het aan alsof ik het beter zo kan laten, en er niet meer over moet beginnen. Maar ik blijf wisselende gevoelens houden. De ene keer ben ik er heilig van overtuigt dat het nog goed kan komen, dat het een kwestie van tijd is, maar de andere keer voel ik dat het nooit meer goed kan komen. Aangezien ik niet echt een duidelijke reden heb gehad waarom het uitging, en ze verschillende dingen zei die elkaar tegenspraken, heb ik het gevoel alsof ze niet wist wat ze wilde, en bij de 1e twijfel het direct heeft uitgemaakt, terwijl het ook uitgepraat had kunnen worden.
Het is goed om erover te praten, maar voor mij voelt het hier ook alsof het genoeg is geweest, en ik er maar eens overheen moet komen. Ik praat er ook met bijna niemand meer over.
De ergste periode heb ik wel gehad, ik voel me ook weer goed, sinds een tijdje, heb genoeg afwisseling en heb mijn leven weer opgepakt, maar er zijn van die momenten waardoor ik die wisselende gevoelens blijf hebben, en toch nog aan dr blijf denken...
Wanna hug it out? Let's hug it out, bitch!
Morgen gaan we ergens een kop koffie drinken. Bijpraten, gewoon, op een neutrale manier, al maak ik me nu al druk over wat ik aantrek. Wat wil ik uitstralen? De gekwelde, verdrietige ex, die nog steeds wacht op definitieve duidelijkheid? De frisse, volwassen, sterke vrouw, die zich niet druk maakt, die het leuk vindt om te horen hoe het met hem is? De neutrale, misschien verongelijkte tijgerin, die hem laat merken dat ze nog geïnteresseerd is, maar moeilijk te krijgen is?
Het liefst wil ik natuurlijk mezelf zijn... me goed voelen en hem daarbij op een open manier tegemoet treden. Het liefst zou ik hem willen vertellen hoe goed het gaat, hoe goed ik me voel, hoe leuk het is om hem weer te zien. Maar op dit moment kan ik mezelf geen houding geven en ik weet nu al dat ik morgen terugval in het zwijgende meisje, dat in haar achterhoofd die film van een tijd geleden blijft herhalen, in de hoop dat hij zich herinnert hoe fijn het was.
Het liefst wil ik dat hij me morgen ziet en zich realiseert wat hij heeft laten lopen. Dat hij totaal overrompeld is van mijn hernieuwde houding, en als een blok voor me valt. Het liefst wou ik dat alles weer goed kwam en morgen daar de start voor is.
Morgen zie ik hem weer, en ik ben bloednerveus.
Het liefst wil ik natuurlijk mezelf zijn... me goed voelen en hem daarbij op een open manier tegemoet treden. Het liefst zou ik hem willen vertellen hoe goed het gaat, hoe goed ik me voel, hoe leuk het is om hem weer te zien. Maar op dit moment kan ik mezelf geen houding geven en ik weet nu al dat ik morgen terugval in het zwijgende meisje, dat in haar achterhoofd die film van een tijd geleden blijft herhalen, in de hoop dat hij zich herinnert hoe fijn het was.
Het liefst wil ik dat hij me morgen ziet en zich realiseert wat hij heeft laten lopen. Dat hij totaal overrompeld is van mijn hernieuwde houding, en als een blok voor me valt. Het liefst wou ik dat alles weer goed kwam en morgen daar de start voor is.
Morgen zie ik hem weer, en ik ben bloednerveus.
En het blijft een ingewikkeld spel van voortdurend aanstoten en aftrekken
Ik heb ooit een 'ex' verweten dat hij niet aan zichzelf dacht omdat hij alleen maar werkte en niet verder ging met zijn leven. Ik kan alleen maar zeggen dat ik hem heel goed snap.
Op mijn werk gaat het prima en dat is momenteel wat me op de been houdt. Ik hoef daar niet over mezelf na te denken en dat is heerlijk. Nu ik een dag vrij heb (het is zondag) is het helemaal mis en zit ik gewoon diep in de put.
Ik wil slapen om niet na te hoeven denken maar als ik slaap droom ik en het houdt niet op. Laatst sprak ik diegene weer en er klonk niets in zijn stem of in wat hij zei dat hij er nog enigzins moeite mee had, of dat hij 'mij' miste. En ik blijf maar dromen (letterlijk) en opspringen als er iets is wat me aan hem doet denken, terwijl ik weet dat het niets uitmaakt. Ik HAAT dat.
Op mijn werk gaat het prima en dat is momenteel wat me op de been houdt. Ik hoef daar niet over mezelf na te denken en dat is heerlijk. Nu ik een dag vrij heb (het is zondag) is het helemaal mis en zit ik gewoon diep in de put.
Ik wil slapen om niet na te hoeven denken maar als ik slaap droom ik en het houdt niet op. Laatst sprak ik diegene weer en er klonk niets in zijn stem of in wat hij zei dat hij er nog enigzins moeite mee had, of dat hij 'mij' miste. En ik blijf maar dromen (letterlijk) en opspringen als er iets is wat me aan hem doet denken, terwijl ik weet dat het niets uitmaakt. Ik HAAT dat.
Oog eruit is erger!Le métro ferme a une heure du matLe metro ouvre a six h du matMonoprix ouvre a 10hMonoprix ferme a 20hLes enfants partent a 8hLes enfants reviennent a 16hLe repas commence a 20hOn débarrasse a 20h30Un Téléphone à midi seize
Met de ene ex heb je meer moeite om het los te laten dan bij de ander en je moet een manier vinden om EN je rust te nemen na een relatie voor het verwerken EN toch ook verder te gaan met je leven. Die twee willen nog wel eens elkaar in de wielen rijden.
Ik gun al mijn exen uiteindelijk het beste, maar het blijft een vervelend gezicht ze supergelukkig te zien zijn zonder je. Er zijn momenten waarop ik echt moeite heb dingen los te laten en het hele gebeuren achter me te laten en er zijn momenten waarop ik denk dat het maar beter is. Uiteindelijk had ik naar mijn gevoel gewoon iets moois met het laatste meisje waar ik bij was en ik weiger me dat door haar woorden af te laten nemen alsof het niet wederzijds was. Ik herinner me ook vele momenten waarop zij zelf heeft laten blijken (zonder enige situatie waarin dat verwacht werd of normaal was) toch ook gek op mij geweest te zijn.
Kortom: ik probeer het positieve klakkeloos mee te nemen en het negatieve te begrijpen en te verwerken. Sommige dingen uit die negatieve kant zijn echter moeilijk te begrijpen omdat het verhaal dat tegen mij is opgehangen aan vele kanten inconsistent is. Ik zoek niet naar de absolute waarheid, maar een iets grotere aannemelijkheid van het verhaal zou mijn verwerkingsproces geen kwaad doen.
Iedere dag twee stappen vooruit en één terug en dan komt alles vanzelf wel weer. Momenteel ben ik hard bezig om mezelf wat anders op te stellen tegen de wereld, relaties in het algemeen en mezelf. Gelukkig vreet dat aardig wat energie zodat ik niet teveel tijd heb om na te denken. Verder gaat die nieuwe houding tot nu toe heel goed en kost het me meer moeite die oude houding op te houden dan die nieuwe toe te passen...
Al met al zijn er vooral ups en downs nu en de ups begin langzaam de overhand te nemen. Er schuilt vast ergens op deze aardkloot iemand rond die het wel goed met me voorheeft en wel om me geeft op een onvoorwaardelijke manier. En zo niet, dan hoeft het van mij ook niet.
[ Bericht 35% gewijzigd door Tranceptor op 16-01-2005 17:33:55 ]
Ik gun al mijn exen uiteindelijk het beste, maar het blijft een vervelend gezicht ze supergelukkig te zien zijn zonder je. Er zijn momenten waarop ik echt moeite heb dingen los te laten en het hele gebeuren achter me te laten en er zijn momenten waarop ik denk dat het maar beter is. Uiteindelijk had ik naar mijn gevoel gewoon iets moois met het laatste meisje waar ik bij was en ik weiger me dat door haar woorden af te laten nemen alsof het niet wederzijds was. Ik herinner me ook vele momenten waarop zij zelf heeft laten blijken (zonder enige situatie waarin dat verwacht werd of normaal was) toch ook gek op mij geweest te zijn.
Kortom: ik probeer het positieve klakkeloos mee te nemen en het negatieve te begrijpen en te verwerken. Sommige dingen uit die negatieve kant zijn echter moeilijk te begrijpen omdat het verhaal dat tegen mij is opgehangen aan vele kanten inconsistent is. Ik zoek niet naar de absolute waarheid, maar een iets grotere aannemelijkheid van het verhaal zou mijn verwerkingsproces geen kwaad doen.
Iedere dag twee stappen vooruit en één terug en dan komt alles vanzelf wel weer. Momenteel ben ik hard bezig om mezelf wat anders op te stellen tegen de wereld, relaties in het algemeen en mezelf. Gelukkig vreet dat aardig wat energie zodat ik niet teveel tijd heb om na te denken. Verder gaat die nieuwe houding tot nu toe heel goed en kost het me meer moeite die oude houding op te houden dan die nieuwe toe te passen...
Al met al zijn er vooral ups en downs nu en de ups begin langzaam de overhand te nemen. Er schuilt vast ergens op deze aardkloot iemand rond die het wel goed met me voorheeft en wel om me geeft op een onvoorwaardelijke manier. En zo niet, dan hoeft het van mij ook niet.
[ Bericht 35% gewijzigd door Tranceptor op 16-01-2005 17:33:55 ]
Ja... ik weet wel wat je bedoelt. Eigenlijk zou je een soort verplichte vrije periode moeten nemen om te verwerken. Het is alleen klote dat je daar pas achterkomt als het zoveel weken verder is.quote:Op zondag 16 januari 2005 17:23 schreef Tranceptor het volgende:
Met de ene ex heb je meer moeite om het los te laten dan bij de ander en je moet een manier vinden om EN je rust te nemen na een relatie voor het verwerken EN toch ook verder te gaan met je leven. Die twee willen nog wel eens elkaar in de wielen rijden.
Dat schijnt menselijk te zijn. Soms zeggen exen dingen waarvan je weet dat ze niet waar zijn, gewoon omdat je ze op dat moment beter kende dan zij zichzelf, omdat dat uit zoveel dingen blijkt.... ik denk dat zij op zich dan ook dingen gaan zoeken om voor zichzelf te justificeren dat je 'het' niet bent/was.quote:Ik gun al mijn exen uiteindelijk het beste, maar het blijft een vervelend gezicht ze supergelukkig te zien zijn zonder je. Er zijn momenten waarop ik echt moeite heb dingen los te laten en het hele gebeuren achter me te laten en er zijn momenten waarop ik denk dat het maar beter is. Uiteindelijk had ik naar mijn gevoel gewoon iets moois met het laatste meisje waar ik bij was en ik weiger me dat door haar woorden af te laten nemen alsof het niet wederzijds was. Ik herinner me ook vele momenten waarop zij zelf heeft laten blijken (zonder enige situatie waarin dat verwacht werd of normaal was) toch ook gek op mij geweest te zijn.
quote:Kortom: ik probeer het positieve klakkeloos mee te nemen en het negatieve te begrijpen en te verwerken.
Afleiding helpt volgens mijn altijd maar het moet de juiste afleiding zijn.quote:Gelukkig vreet dat aardig wat energie zodat ik niet teveel tijd heb om na te denken. Verder gaat die nieuwe houding tot nu toe heel goed en kost het me meer moeite die oude houding op te houden dan die nieuwe toe te passen...
Jah... ik wil idd ook niet genoegen nemen met de helft of driekwart.quote:Al met al zijn er vooral ups en downs nu en de ups begin langzaam de overhand te nemen. Er schuilt vast ergens op deze aardkloot iemand rond die het wel goed met me voorheeft en wel om me geeft op een onvoorwaardelijke manier. En zo niet, dan hoeft het van mij ook niet.
Alleen zou het handig zijn als ik dan ook over de anderen die 'wellicht' iets 'hadden kunnen zijn/worden' niet meer hoefde na te denken en het gewoon achter me kon laten.
Oog eruit is erger!Le métro ferme a une heure du matLe metro ouvre a six h du matMonoprix ouvre a 10hMonoprix ferme a 20hLes enfants partent a 8hLes enfants reviennent a 16hLe repas commence a 20hOn débarrasse a 20h30Un Téléphone à midi seize
*leest ook voortaan mee*
Gister heeft mn vriend het uitgemaakt na iets meer dan 7 maanden...hij voelde niets meer voor me. Zag me als goede vriendin, niet meer om van te houden.
En ik zag het niet eens aankomen
Het moet van 2 kanten komen dat weet ik. Maar dat gaat er nu nog niet bij me in. Het gaat echt lang duren voordat ik over hem heen ben...en dat gun ik hem eigenlijk niet. Mja, ik kan niet veel anders doen
Gister heeft mn vriend het uitgemaakt na iets meer dan 7 maanden...hij voelde niets meer voor me. Zag me als goede vriendin, niet meer om van te houden.
En ik zag het niet eens aankomen
Het moet van 2 kanten komen dat weet ik. Maar dat gaat er nu nog niet bij me in. Het gaat echt lang duren voordat ik over hem heen ben...en dat gun ik hem eigenlijk niet. Mja, ik kan niet veel anders doen
Let's do some living before we die
Ik voel me nog steeds klote. Het is nu al 2,5 maand uit, maar ik ben gewoon nog steeds zo verliefd op hem als toen we een relatie kregen. Ik heb de hele tijd vervelende dromen; soms droom ik dat hij het goed wil maken - dat is dus naar wakker worden. Andere keren droom ik dat hij een nieuwe vriendin heeft- dat is nog naarder wakker worden, want dat lijkt me echt het ergste wat zou kunnen gebeuren.
Ik voel me de hele tijd alleen; ik heb niet zoveel vrienden, en als ik met iemand wil praten over hoe ik me voel moet ik ze zelf bellen, er is niet iemand die mij af en toe belt om te vragen hoe het gaat. Dan bel ik die mensen maar liever niet, omdat ik het gevoel heb dat ik ze lastig val met mijn gezeur. Alles wat negatief uitgelegd zou kunnen worden vat ik meteen negatief op (als iemand kortaf doet op msn, of iets leuks gaat doen en mij daar niet voor uitnodigt, ook al zou diegene dat anders toch ook niet doen). En als iemand iets positiefs zegt geloof ik niet dat hij/zij het meent.
Mijn hele zelfvertrouwen is gewoon weg; ik had er vroeger ook niet zoveel van, maar toen ik een vriend had had ik het gevoel de hele wereld aan te kunnen. Nu is dat helemaal over, en ik voel me de hele tijd vreselijk rot.
Ik voel me de hele tijd alleen; ik heb niet zoveel vrienden, en als ik met iemand wil praten over hoe ik me voel moet ik ze zelf bellen, er is niet iemand die mij af en toe belt om te vragen hoe het gaat. Dan bel ik die mensen maar liever niet, omdat ik het gevoel heb dat ik ze lastig val met mijn gezeur. Alles wat negatief uitgelegd zou kunnen worden vat ik meteen negatief op (als iemand kortaf doet op msn, of iets leuks gaat doen en mij daar niet voor uitnodigt, ook al zou diegene dat anders toch ook niet doen). En als iemand iets positiefs zegt geloof ik niet dat hij/zij het meent.
Mijn hele zelfvertrouwen is gewoon weg; ik had er vroeger ook niet zoveel van, maar toen ik een vriend had had ik het gevoel de hele wereld aan te kunnen. Nu is dat helemaal over, en ik voel me de hele tijd vreselijk rot.
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Neva,quote:Op dinsdag 16 november 2004 14:23 schreef Neva het volgende:
ik heb er aan zitten twijfelen en zal misschien wel nare reacties krijgen hier op.. maar toch..
Ik heb een relatie achter de rug met iemand waar ik tot op heden nog zielsveel van houdt.. de breuk is gemaakt met de gedachte dat we veel van elkaar houden en we een toekomst willen maar.. we aan onszelf moeten werken vooral ik.. nu heeft hij vrij kort erna een stomiteit begaan en dus een korte relatie gehad.. met uitgerekend die persoon die ik tot op het bot toe haat..
De situatie in de vrienden groep is er alles behalve beter op geworden al is die relatie al snel over gegaan.. het is een twee strijd tussen haar en mij.. geen enkel heeft problemen met haar en even goed niet met mij.. dus een keus komt er niet.. vind ook niet dat ik ze dat mag stellen..
Nu is er dus een verjaardag en iedereen wil komen maar die en die kunnnen mekaar niet hebben die kan die combinatie niet aan etc..
Omdat de jarige job geen keus wil maken hij er het meest nog buiten de gehele situatie staat heb ik evenals het vorige jaar zelf maar een keus gemaakt dat ik dan maar weg blijf.. boos en verdrietig dat het zo moet lopen weer en dat ondanks de haat gevoelens naar elkaar de andere dame niet het beetje respect kan opbrengen wat ik vorig jaar deed..
Nu is de ex boos op me omdat ik mijn mond voorbij had gepraat enzo.. had wienig keus voor mijn gevoel maar de situatie is er niet beter op geworden.. ik wordt dood ongelukkig van de situatie.. en sta op het punt om dan gewoon maar met allen te breken.. wat ik eik niet wil want ik geef zielsveel om ze.. en met name mijn ex... hier iemand enig advies/tips.. want ik wordt er niet vrolijker op en zie gewoon geen uitwegen meer..
als dit hier niet thuis hoort haal ik het weer weg,..
Ik zou je positie op !fok niet willen ondermijnen aangezien je kennelijk met 'simpele woorden' wat nieuwe vriendjes hebt gemaakt.
Maar meisje, ik moet zeggen dat je jezelf weer eens hebt overtroffen. Op het moment dat ik denk je op je naiefst te hebben meegemaakt, weet je me weer eens te verbazen. En dank je, voor dit smakelijke stuk, de glimlach die je me hiermee onttrekt in deze ietswat koude wintermaanden doet me goed.
Corporeal equals destructive, happiness is relative, in solitude lies preservation?
Aelalcallorgan, jezelf registeren om met sneren te reageren op een post van twee (!!!) maanden geleden, vind ik persoonlijk nogal triest... itt het posten van een eigen verhaal, vanuit een eigen perceptie in dit specifieke topic over loslaten van een ex.
Zou het dan ook op prijs stellen als je je sneren voortaan achterwege laat en op een positieve manier aan FOK! gaat bijdragen.
Nuf' said hierover.
[ Bericht 0% gewijzigd door Copycat op 18-01-2005 13:43:12 ]
Zou het dan ook op prijs stellen als je je sneren voortaan achterwege laat en op een positieve manier aan FOK! gaat bijdragen.
Nuf' said hierover.
[ Bericht 0% gewijzigd door Copycat op 18-01-2005 13:43:12 ]
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik begrijp je reactie Copycat, en ik maak hier absoluut geen gewoonte van.
Ik stel het alleen niet op prijs dit soort dingen op sites zoals deze tegen te komen, aangezien ze toegankelijk is voor de hele wereld. Sommige dingen are better left unsaid, daarbij gaat het de gemiddelde fokker niets aan. Het online gooien van prive-zaken die mij aangaan, ben ik niet over te spreken. Ik ken ook menig bezoeker van Fok persoonlijk namelijk.
Maar inderdaad, enough said.
Ik stel het alleen niet op prijs dit soort dingen op sites zoals deze tegen te komen, aangezien ze toegankelijk is voor de hele wereld. Sommige dingen are better left unsaid, daarbij gaat het de gemiddelde fokker niets aan. Het online gooien van prive-zaken die mij aangaan, ben ik niet over te spreken. Ik ken ook menig bezoeker van Fok persoonlijk namelijk.
Maar inderdaad, enough said.
Corporeal equals destructive, happiness is relative, in solitude lies preservation?
Aelalcallorgan.. het feit dat je op fok registreert om zo jammerlijk te gaan doen tja.. je daden zeggen genoeg..quote:Op dinsdag 18 januari 2005 11:34 schreef Aelalcallorgan het volgende:
[..]
Neva,
Ik zou je positie op !fok niet willen ondermijnen aangezien je kennelijk met 'simpele woorden' wat nieuwe vriendjes hebt gemaakt.
Maar meisje, ik moet zeggen dat je jezelf weer eens hebt overtroffen. Op het moment dat ik denk je op je naiefst te hebben meegemaakt, weet je me weer eens te verbazen. En dank je, voor dit smakelijke stuk, de glimlach die je me hiermee onttrekt in deze ietswat koude wintermaanden doet me goed.
Ik heb geenszins namen genoemd dit is een publiek forum.. en zover ik weet leven we in nederland en heb ik geen kwetsende of omlaaghalende woorden gebruikt naar niemand.. in tegenstelling tot jou actie..
Dit is een post van 2 maanden terug geweest.. waarvan ik heb besloten om opnieuw te beginnen.. dingen af te sluiten...
Over positie.. ik heb geen positie ik ben ik wie ik ben.. en met simpele woorden vriendjes maken?
ik zit hier niet om vrienden te maken ik zit hier just for fun.
Goh ja toevallig heb ik via fok mijn vriend leren kennen.. niet de intentie naar ik ben ziels gelukkig ga door met mijn leven.. ga door met het bouwen van een toekomst een toekomst met mijn lief.
Ik ben gelukkig.. Noem jij dit naief?
Vooral zo vinden.. misschien eens een kijkje in de spiegel nemen en naar jezelf kijken en eens aan jezelf werken voordat je gaat oordelen over mensen..
Je kent me niet aelal.. oordeel niet..
Ik leef mijn leven..
doe jij het jou... en dan is het leven zoveel mooier
@copycat.. ik ga hier verders niet meer op in misschien ben ik met dit te ver gegaan excuus ik hoor het wel ..
Verwijder het dan stomme doos, waar ben je anders mod voor?
Wat jij wilt...
Aangezien je verder toch niets zinnigs toevoegt...
FYI: Mod zijn houdt ietsjes meer in dan enkel reacties verwijderen. De mond snoeren van users vind ik in bepaalde gevallen net iets te makkelijk, zoals in bovenstaand geval, dus.
Maar in sommige gevallen is het wel weer erg bevredigend.
[ Bericht 43% gewijzigd door Copycat op 18-01-2005 20:43:54 ]
Wat jij wilt...
Aangezien je verder toch niets zinnigs toevoegt...
FYI: Mod zijn houdt ietsjes meer in dan enkel reacties verwijderen. De mond snoeren van users vind ik in bepaalde gevallen net iets te makkelijk, zoals in bovenstaand geval, dus.
Maar in sommige gevallen is het wel weer erg bevredigend.
[ Bericht 43% gewijzigd door Copycat op 18-01-2005 20:43:54 ]
Bij deze is dit subplot in dit topic afgerond. Volgende posts die hier toch op verder gaan worden zonder pardon ge-edit.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Nog maar eens dan.
Ik voel me nog steeds klote. Het is nu al 2,5 maand uit, maar ik ben gewoon nog steeds zo verliefd op hem als toen we een relatie kregen. Ik heb de hele tijd vervelende dromen; soms droom ik dat hij het goed wil maken - dat is dus naar wakker worden. Andere keren droom ik dat hij een nieuwe vriendin heeft- dat is nog naarder wakker worden, want dat lijkt me echt het ergste wat zou kunnen gebeuren.
Ik voel me de hele tijd alleen; ik heb niet zoveel vrienden, en als ik met iemand wil praten over hoe ik me voel moet ik ze zelf bellen, er is niet iemand die mij af en toe belt om te vragen hoe het gaat. Dan bel ik die mensen maar liever niet, omdat ik het gevoel heb dat ik ze lastig val met mijn gezeur. Alles wat negatief uitgelegd zou kunnen worden vat ik meteen negatief op (als iemand kortaf doet op msn, of iets leuks gaat doen en mij daar niet voor uitnodigt, ook al zou diegene dat anders toch ook niet doen). En als iemand iets positiefs zegt geloof ik niet dat hij/zij het meent.
Mijn hele zelfvertrouwen is gewoon weg; ik had er vroeger ook niet zoveel van, maar toen ik een vriend had had ik het gevoel de hele wereld aan te kunnen. Nu is dat helemaal over, en ik voel me de hele tijd vreselijk rot.
Ik voel me nog steeds klote. Het is nu al 2,5 maand uit, maar ik ben gewoon nog steeds zo verliefd op hem als toen we een relatie kregen. Ik heb de hele tijd vervelende dromen; soms droom ik dat hij het goed wil maken - dat is dus naar wakker worden. Andere keren droom ik dat hij een nieuwe vriendin heeft- dat is nog naarder wakker worden, want dat lijkt me echt het ergste wat zou kunnen gebeuren.
Ik voel me de hele tijd alleen; ik heb niet zoveel vrienden, en als ik met iemand wil praten over hoe ik me voel moet ik ze zelf bellen, er is niet iemand die mij af en toe belt om te vragen hoe het gaat. Dan bel ik die mensen maar liever niet, omdat ik het gevoel heb dat ik ze lastig val met mijn gezeur. Alles wat negatief uitgelegd zou kunnen worden vat ik meteen negatief op (als iemand kortaf doet op msn, of iets leuks gaat doen en mij daar niet voor uitnodigt, ook al zou diegene dat anders toch ook niet doen). En als iemand iets positiefs zegt geloof ik niet dat hij/zij het meent.
Mijn hele zelfvertrouwen is gewoon weg; ik had er vroeger ook niet zoveel van, maar toen ik een vriend had had ik het gevoel de hele wereld aan te kunnen. Nu is dat helemaal over, en ik voel me de hele tijd vreselijk rot.
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Mijn vriendin heeft het enkele weken geleden uitgemaakt, nadat we 1 jaar en 4 maanden iets hadden. Vanwege de afstand (studie) zagen we elkaar niet zoveel, ze zegt dat haar gevoel weg is en ze het niet meer kan. Omdat het gevoel weg is bij haar heeft ze er steeds meer een hekel aan in in het weekend terug naar hier te reizen. Vandaar dus dat ze het uitgemaakt heeft.
We hadden het altijd echt super samen. Vooral in de weekenden en vakanties, maar ook zagen we elkaar bijna elke dag op msn. Ik mis haar heel erg.
Waar ze op kamers zit heeft ze ook heel veel andere vrienden. Toen ik met haar uitging zag ik vaak jongens die haar probeerden te versieren, en ik lachte ze toen allemaal kei hard uit bij wijze van spreken, ze was van mij. Ik daarentegen ben iemand die niet zo snel iemand kan versieren en ik heb ook niet heel veel vriendinnen gehad van langer dan een maand.
Sinds het uit is is ze echt heel anders, ze gaat heel vaak stappen en drinken, iets wat ze vroeger nooit deed. Ik denk er heel vaak aan dat ze over een tijdje met allerlei kerels ligt te kloten, omdat ze zo iemand kan krijgen. Ik word echt helemaal gek van deze gedachte! Ze was altijd zo'n lief meisje maar nu lijkt ze helemaal los te komen.
Wat moet ik doen? Ik wil haar helemaal niet loslaten, we hadden het zo goed samen. Ik hoop zo dat het nog goed komt ooit.
We hadden het altijd echt super samen. Vooral in de weekenden en vakanties, maar ook zagen we elkaar bijna elke dag op msn. Ik mis haar heel erg.
Waar ze op kamers zit heeft ze ook heel veel andere vrienden. Toen ik met haar uitging zag ik vaak jongens die haar probeerden te versieren, en ik lachte ze toen allemaal kei hard uit bij wijze van spreken, ze was van mij. Ik daarentegen ben iemand die niet zo snel iemand kan versieren en ik heb ook niet heel veel vriendinnen gehad van langer dan een maand.
Sinds het uit is is ze echt heel anders, ze gaat heel vaak stappen en drinken, iets wat ze vroeger nooit deed. Ik denk er heel vaak aan dat ze over een tijdje met allerlei kerels ligt te kloten, omdat ze zo iemand kan krijgen. Ik word echt helemaal gek van deze gedachte! Ze was altijd zo'n lief meisje maar nu lijkt ze helemaal los te komen.
Wat moet ik doen? Ik wil haar helemaal niet loslaten, we hadden het zo goed samen. Ik hoop zo dat het nog goed komt ooit.
