R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ben van beide middelen (Seroxat en Zoloft) cold-turkey afgekickt. Ik was het ineens helemaal beu, na een half jaar. Ik vond het wel redelijk gaan, eigenlijk, maar volgens het boekje is het natuurlijk niet. Ik herinner me wel dat ik ineens weer 'voelde', bijv. bij het lezen van een eng boek.
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
Ik weet alleen niet wanneer een goede tijd is om te stoppen. Wanneer kun je nou zeggen dat je zonder kan? Ik kan me niet voorstellen dat ik dat ineens aandurf.
"Would you guys stop it already?! Did you ever think that maybe there's more to life than being really, really, really, ridiculously good looking?"
Het ligt er een beetje aan wat de reden is dat je AD gebruikt.quote:Op maandag 25 april 2005 18:29 schreef Scandalous het volgende:
Ik weet alleen niet wanneer een goede tijd is om te stoppen. Wanneer kun je nou zeggen dat je zonder kan? Ik kan me niet voorstellen dat ik dat ineens aandurf.
Als het tegen depressie is, wordt aangeraden om nog zeker 3 maanden door te slikken als je al klachtenvrij bent, met een minimum van 6-9 maanden. Voor angsten geldt het weer anders. Overleg met een deskundige kan geen kwaad, al bouw ik zelf (deze keer) op eigen houtje af.
Voor mijzelf... tja... ik ben inmiddels al een behoorlijke tijd stabiel en heb mijn op-en-neergehyper redelijk in de hand. Ben niet meer zo heel erg impulsief, kan alles redelijk relativeren, ben gewoon wat rustiger (vooral intern). Dus ik vond het zelf wel tijd worden om heel rustig af te bouwen. Medicatie heeft heel veel goeds voor mij gedaan (alles een beetje aftoppen, emoties, gedrag, reageren, denken etcetc), maar toch leef ik liever zonder al die chemische rommel.
Oh en Semtex, ik heb gelukkig nooit het gevoel gehad (duh..) dat ik niets meer voelde.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat moet je eigk bespreken met de persoon die je dat spul voorschrijft. Ik ben gestopt op ong. 3/4 van mijn therapie en had het idee dat ik het zonder ook wel kon redden. Als je nog geen hulp hebt voor je problemen en toch stopt met AD, kun je ms weer vastlopen door die zelfde problemen.quote:Op maandag 25 april 2005 18:29 schreef Scandalous het volgende:
Ik weet alleen niet wanneer een goede tijd is om te stoppen. Wanneer kun je nou zeggen dat je zonder kan? Ik kan me niet voorstellen dat ik dat ineens aandurf.
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
Een dag overslaan heeft ook weinig effect, ik vergeet het zo vaak zonder iets te merken.quote:Op zondag 24 april 2005 17:49 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik sla nu regelmatig ( al dan niet bewust ) een dag over, en dat gaat vooralsnog zonder problemen.
Ga dus ook maar eens proberen om mijn dosis ( van 40 naar 20 ) te halveren.
Denken dat je het bent vergeten terwijl je wel hebt geslikt en dan alsnog je dosis innemen heeft veel meer effect.
We blijven ons verzetten! En weten doen we niks...
Ik wel, op de 45 mg van Remeron. Verschrikkelijk, bah..quote:Op maandag 25 april 2005 18:39 schreef Moonah het volgende:
Oh en Semtex, ik heb gelukkig nooit het gevoel gehad (duh..) dat ik niets meer voelde.
Misschien moet je dan ook eens aan halveren gaan denken...quote:Op maandag 25 april 2005 21:35 schreef turnpike het volgende:
[..]
Een dag overslaan heeft ook weinig effect, ik vergeet het zo vaak zonder iets te merken.
...dass wir fliegen.
Staat op mijn "to do" lijst voor deze zomer.quote:Op maandag 25 april 2005 21:57 schreef De-oneven-2 het volgende:
[..]
Misschien moet je dan ook eens aan halveren gaan denken...
Ik slik dan wel al 3 jaar, dus het is zo onderhand eens tijd.
We blijven ons verzetten! En weten doen we niks...
Ik met de 30 mg citalopram...quote:Op maandag 25 april 2005 21:50 schreef Wolkje het volgende:
[..]
Ik wel, op de 45 mg van Remeron. Verschrikkelijk, bah..
Nou ja, behalve de hele dag een stoned, afwezig gevoel enzo
maar da's alweer een tijd geleden gelukkig..
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Mijn lijf ging na 8 maanden Seroxat protesteren (spasmes, spieren voelden aan als gelatinepudding) en toen ben ik gestopt. Ik zie dat als een soort signaal van mijn lijf dat het niet meer nodig was eigenlijk.quote:Op maandag 25 april 2005 18:29 schreef Scandalous het volgende:
Ik weet alleen niet wanneer een goede tijd is om te stoppen. Wanneer kun je nou zeggen dat je zonder kan? Ik kan me niet voorstellen dat ik dat ineens aandurf.
Sanity is (not) statistical
Daar ben ik inderdaad ook bang voor, ik sta alleen echt niet te springen om nog meer therapie. Ik heb het pas geleden nog geprobeerd maar diegene verwees me weer door, en dat doen ze dus altijd. Daar heb ik geen zin meer in.quote:Op maandag 25 april 2005 19:06 schreef SEMTEX het volgende:
[..]
Dat moet je eigk bespreken met de persoon die je dat spul voorschrijft. Ik ben gestopt op ong. 3/4 van mijn therapie en had het idee dat ik het zonder ook wel kon redden. Als je nog geen hulp hebt voor je problemen en toch stopt met AD, kun je ms weer vastlopen door die zelfde problemen.
"Would you guys stop it already?! Did you ever think that maybe there's more to life than being really, really, really, ridiculously good looking?"
Ik zit nu een jaar aan Zoloft. Ik heb erbij nog therapie gehad en ben daarmee na 8 maanden mee gestopt. Sindskort ben ik ook an het afbouwen. Ik zat op 2 pilletjes per dag, nu is dat anderhalf. Ik heb 1 per dag al geprobeerd maar dat werd te heftig. Nu dus anderhalf en het gaat wel redelijk zo. Ik denk dus dat ik een lange tijd nu met anderhalf doorga want met 1 gaat dus gewoon nog niet...
Wat kan je verwachten in het begin bij paroxetine?
sinds ik gister ben ik begonnen met paroxetine op aanraden van de huisarts. Hij het aangeraden om 1week een halve te pakken, dus 10mg. Gisterochtend dus begonnen, en de hele dag voelde ik me licht in me hoofd en kon niet zo goed tegen snelle bewegingen, ook last van hartkloppingen had ik. Vandaag dus 2e dag en heb eigenlijk niet zoveel gemerkt als gister, beetje licht in me hoofd maar dat was het wel zo.
Wat kan ik nog meer verwachten de 1e paar wkn? vooral als ik overga op een hele. Heb nogal wat gelezen dat t vrij heftig kon worden, dat je dan moest doorbijten.
sinds ik gister ben ik begonnen met paroxetine op aanraden van de huisarts. Hij het aangeraden om 1week een halve te pakken, dus 10mg. Gisterochtend dus begonnen, en de hele dag voelde ik me licht in me hoofd en kon niet zo goed tegen snelle bewegingen, ook last van hartkloppingen had ik. Vandaag dus 2e dag en heb eigenlijk niet zoveel gemerkt als gister, beetje licht in me hoofd maar dat was het wel zo.
Wat kan ik nog meer verwachten de 1e paar wkn? vooral als ik overga op een hele. Heb nogal wat gelezen dat t vrij heftig kon worden, dat je dan moest doorbijten.
serieuze vraag
Hoe ver heen moet je zijn wil je AD voorgeschreven krijgen?
Moet ik me dwangbuis scenario's voorstellen of is het tegenwoordig sport om voor elke keer dat je je down voelt een pilletje te slikken?
Hoe ver heen moet je zijn wil je AD voorgeschreven krijgen?
Moet ik me dwangbuis scenario's voorstellen of is het tegenwoordig sport om voor elke keer dat je je down voelt een pilletje te slikken?
Ik heb er heel weinig last van gehad. Ik ben wel gelijk begonnen met een hele trouwens. Ik nam 'm dan bij m'n eten, en drie uur later viel ik in slaap. Dan lag ik om 22 op bed, en voor 11en eruit was nagenoeg onmogelijk. Maar goed, daarvoor kon ik nog maar drie uur per dag wakkerblijven dus dat was al een hele verbetering =) Dat duurde een week of twee. In die weken had ik ook bijna geen honger. Ik had alleen maar trek in mandarijntjes en van die delicata sinaasappelchocoladerepen. Iedere dag at ik dus zo'n reep en een net mandarijntjes, en m'n avondeten propte ik er dan in. Verder heb ik nergens last van gehad, en met drie dagen was m'n depressie over (tenminste, ik voelde me niet meer rot, maar de 'randverschijnselen' waren nog niet weg), kreeg m'n eten langzaam weer smaak etc. Het had dus wel heel snel effect bij mij terwijl ze zeggen dat dat tot 6 wk kan duren. Ik ging alleen wel meer zweten, maar dat bleef bij mij ook. Verder geen bijwerkingen gehad.quote:Op vrijdag 6 mei 2005 20:19 schreef Promo het volgende:
Wat kan ik nog meer verwachten de 1e paar wkn? vooral als ik overga op een hele. Heb nogal wat gelezen dat t vrij heftig kon worden, dat je dan moest doorbijten.
Dat ligt heel erg aan de persoon zelf en aan de behandelend arts of psych. Tegenwoordig krijgen mensen ze vrij snel voorgeschreven, zelfs na enkele weken soms al, of bij duidelijke redenen waarom iemand in de put zit, of terwijl therapie een betere optie zou zijn. Maar over het algemeen slik je antidepressiva niet voor je lol, want ze kunnen best stevige bijwerkingen hebben en veel mensen vinden het ook moeilijk om toe te geven dat ze zoiets nodig hebben, of geloven niet dat eht werkt. Het is best een grote stap dus.quote:Op vrijdag 6 mei 2005 21:12 schreef BennieK het volgende:
serieuze vraag
Hoe ver heen moet je zijn wil je AD voorgeschreven krijgen?
Moet ik me dwangbuis scenario's voorstellen of is het tegenwoordig sport om voor elke keer dat je je down voelt een pilletje te slikken?
Ik kan natuurlijk niet voor iedereen spreken hier, maar ik was er zelf behoorlijk slecht aan toe voor ik eindelijk naar de dokter ging. Zoals hierboven gezegd, ik sliep meer dan 20 uur per dag, en als ik m'n bed uit moest viel ik gewoon van m'n stoel van vermoeidheid. Ik had bij elkaar 24 verschillende symptomen, varierend van depressieve gevoelens, eetstoornis, spraakproblemen, geheugenproblemen, wanen, tot lichamelijke klachten als hoofdpijn, maag & darmklachten, etc. en zo was ik er al zes a zeven jaar aan toe. Ik had gewoon geen andere keuze meer dan antidepressiva.
Sanity is (not) statistical
Ik kreeg er zelfmoordneigingen vanquote:Op vrijdag 6 mei 2005 20:19 schreef Promo het volgende:
Wat kan je verwachten in het begin bij paroxetine?
sinds ik gister ben ik begonnen met paroxetine op aanraden van de huisarts. Hij het aangeraden om 1week een halve te pakken, dus 10mg. Gisterochtend dus begonnen, en de hele dag voelde ik me licht in me hoofd en kon niet zo goed tegen snelle bewegingen, ook last van hartkloppingen had ik. Vandaag dus 2e dag en heb eigenlijk niet zoveel gemerkt als gister, beetje licht in me hoofd maar dat was het wel zo.
Wat kan ik nog meer verwachten de 1e paar wkn? vooral als ik overga op een hele. Heb nogal wat gelezen dat t vrij heftig kon worden, dat je dan moest doorbijten.
Was afwezig...
En was heel erg misselijk,maar het eten is bij mij wel hetzelfde gebleven
En na een paar weken(3?)gaat het al wat beter,even volhouden dus
Als je gaat hallucineren wordt het toch wel tijd om te accepteren dat er sprake is van wat kortsluiting in je bovenkamer en stappen te ondernemen...quote:Op vrijdag 6 mei 2005 21:12 schreef BennieK het volgende:
serieuze vraag
Hoe ver heen moet je zijn wil je AD voorgeschreven krijgen?
Moet ik me dwangbuis scenario's voorstellen of is het tegenwoordig sport om voor elke keer dat je je down voelt een pilletje te slikken?
.
.
...dass wir fliegen.
Ik ben weer 6 weken aan paroxetine. En het gaat wederom beter. 20 mg dit keer, 40 mg durf ik nooit meer aan omdat ik dan letterlijk en figuurlijk gek word. Is al meerdere keren voorgekomen dat alle remmen los gingen. Ook op fok dus In het echte leven heb ik mezelf ook van idiote kanten laten zien, helemaal door het dolle heen. Wat 2 pilletjes niet kunnen doen met je.
Nu met 20 mg voel ik me goed. Zelfverzekerd, sterker. Alleen vraag ik me af of ik ooit zonder kan. Wie weet heb ik een chronisch gebrek aan serotinine. Steeds als ik stop, val ik terug.
Ik zie geen echte nadelen in het blijven gebruiken van 20 MG. Als mijn hoofd dat nodig heeft dan is dat zo.
Dit is dus de 5e keer dat ik met paroxetine begonnen ben. 4 keer eerder uitgelopen op een "drama". Nu dus zeker blijvend op 20 mg. En zo te zien dit keer genoeg. Vorige keer bleek 20 mg te weinig.
In het echte leven heb ik mezelf ook van idiote kanten laten zien, helemaal door het dolle heen. Wat 2 pilletjes niet kunnen doen met je.Nu met 20 mg voel ik me goed. Zelfverzekerd, sterker. Alleen vraag ik me af of ik ooit zonder kan. Wie weet heb ik een chronisch gebrek aan serotinine. Steeds als ik stop, val ik terug.
Ik zie geen echte nadelen in het blijven gebruiken van 20 MG. Als mijn hoofd dat nodig heeft dan is dat zo.
Dit is dus de 5e keer dat ik met paroxetine begonnen ben. 4 keer eerder uitgelopen op een "drama". Nu dus zeker blijvend op 20 mg. En zo te zien dit keer genoeg. Vorige keer bleek 20 mg te weinig.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Je hebt therapie daarbij, Dromenvanger?
Als het goed is, kan je leren om steeds beter met je emoties om te gaan en heb je deze medicatie uiteindelijk niet meer nodig, het lijkt mij geen prettig idee dat je de rest van je leven aan de medicatie zit, maar dat moet ieder voor zich beslissen natuurlijk.
For me: nog steeds goed met mijn lage dosis
Als het goed is, kan je leren om steeds beter met je emoties om te gaan en heb je deze medicatie uiteindelijk niet meer nodig, het lijkt mij geen prettig idee dat je de rest van je leven aan de medicatie zit, maar dat moet ieder voor zich beslissen natuurlijk.
For me: nog steeds goed met mijn lage dosis
Ik wil misschien met paroxetine beginnen over een tijdje, kan nu absoluut niet goed met mijn emoties omgaan, dat zit me gewoon teveel dwart
Omgaan met je emoties kan je leren medicatie kan daar alleen een steuntje in de rug bij zijn. Medicatie alleen doet dus op lange termijn niks. Maar ik neem aan dat je dat al wist en dit in overleg met een behandelend arts of prycholoog beslist?quote:Op zondag 8 mei 2005 20:36 schreef T1andonly het volgende:
Ik wil misschien met paroxetine beginnen over een tijdje, kan nu absoluut niet goed met mijn emoties omgaan, dat zit me gewoon teveel dwart
Mijn eigen ervaringen met paroxetine (seroxat) zijn ook niet goed, maar ik lees ook regelmatig goede ervaringen met paroxetine, dus dat verschilt ook weer per persoon.
Ik heb vorig jaar gesprekken gehad met een psycholoog die me aanraadde ermee te beginnen omdat ik door verschillende onzekerheden mezelf heel erg blokkeerde. Ik ontwikkelde mezelf niet meer en sloot me op in mezelf. Toendertijd heb ik dat afgewezen omdat ik bang was dat ik het niet aankon in combinatie met mijn nieuwe studie. Ik ben de eerste weken van die studie doodziek geweest en durfde toen niet eventuele bijwerkingen van een AD erbij te hebben.quote:Op zondag 8 mei 2005 20:39 schreef Wolkje het volgende:
[..]
Omgaan met je emoties kan je leren medicatie kan daar alleen een steuntje in de rug bij zijn. Medicatie alleen doet dus op lange termijn niks. Maar ik neem aan dat je dat al wist en dit in overleg met een behandelend arts of prycholoog beslist?
Mijn eigen ervaringen met paroxetine (seroxat) zijn ook niet goed, maar ik lees ook regelmatig goede ervaringen met paroxetine, dus dat verschilt ook weer per persoon.
Het is daarna een tijdje vrij aardig gegaan, maar nu herhalen de problemen zich weer.
Hallo allen,
Ik ben nieuw in dit topic en heb gelijk een heel verhaal...
Ik lijd zolang als ik me kan herinneren al aan een zeer lage eigendunk, minderwaardigheidscomplex e.d. Tel daarbij op een familiaire aanleg voor bipolaire stoornissen (manisch-depressief) en een aantal flinke crashes in de afgelopen maanden en tataa daar heb je je hoopje ellende... (symptomen: slecht slapen, huilen, geen concentratievermogen, futloos, moe, paniekaanvallen, enz)
Ik ben al sinds anderhalf jaar in behandeling, maar dat schiet allemaal niet op en a.d.h.v. de recente crashes heb ik nu citalopram voorgeschreven gekregen... Ik ben echter nog niet begonnen om de volgende redenen:
- angst voor de bijwerkingen (ik las eerder in het topic iemand dat 15 kg aangekomen was met citalopram. Nou, dat kan ik er écht niet bij hebben)
- het feit dat ik het tot dusver redelijk red met oxazepam
- het feit dat het "nu wel gaat". Voel me nu niet slecht genoeg voor antidepressiva zeg maar.
Nouja, ik kan over mn voorgeschiedenis, omstandigheden e.d. nog wel uren doortikken, maar dat zal ik jullie maar besparen
Ik ben nieuw in dit topic en heb gelijk een heel verhaal...
Ik lijd zolang als ik me kan herinneren al aan een zeer lage eigendunk, minderwaardigheidscomplex e.d. Tel daarbij op een familiaire aanleg voor bipolaire stoornissen (manisch-depressief) en een aantal flinke crashes in de afgelopen maanden en tataa daar heb je je hoopje ellende... (symptomen: slecht slapen, huilen, geen concentratievermogen, futloos, moe, paniekaanvallen, enz)
Ik ben al sinds anderhalf jaar in behandeling, maar dat schiet allemaal niet op en a.d.h.v. de recente crashes heb ik nu citalopram voorgeschreven gekregen... Ik ben echter nog niet begonnen om de volgende redenen:
- angst voor de bijwerkingen (ik las eerder in het topic iemand dat 15 kg aangekomen was met citalopram. Nou, dat kan ik er écht niet bij hebben)
- het feit dat ik het tot dusver redelijk red met oxazepam
- het feit dat het "nu wel gaat". Voel me nu niet slecht genoeg voor antidepressiva zeg maar.
Nouja, ik kan over mn voorgeschiedenis, omstandigheden e.d. nog wel uren doortikken, maar dat zal ik jullie maar besparen
[b]Op dinsdag 4 maart 2008 13:44 schreef Zhenar het volgende:[/b]
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!
Als onzekerheid het enige is waar je last van hebt, dan lijkt het me verstandiger om alleen therapie te volgen eerlijkgezegd. Antidepressiva vullen een stofje aan als je daar een gebrek aan hebt, maar het is geen instantzelfvertrouwen of zo. Nu is je verhaaltje niet zo lang, en je vertelt verder niet of je nog ergens anders last van hebt, dus mijn excuses als dat wel zo is, maar als het gaat om problemen die op te lossen zijn met therapie raad ik je niet aan om antidepressiva te gaan gebruiken. In dat geval kunnen AD je hooguit helpen omdat ze je gevoelens afvlakken maar punt 1 gebeurt dat niet bij iedereen, punt 2 is dat geen oplossing maar onderdrukking van je problemen en punt 3 vinden veel mensen die emotionele afvlakking als bijwerking hebben het juist een enorm irritant gevoel en is het een van de meest gehoorde redenen om met AD te stoppen.quote:Op zondag 8 mei 2005 21:18 schreef T1andonly het volgende:
[..]
Ik heb vorig jaar gesprekken gehad met een psycholoog die me aanraadde ermee te beginnen omdat ik door verschillende onzekerheden mezelf heel erg blokkeerde. Ik ontwikkelde mezelf niet meer en sloot me op in mezelf. Toendertijd heb ik dat afgewezen omdat ik bang was dat ik het niet aankon in combinatie met mijn nieuwe studie. Ik ben de eerste weken van die studie doodziek geweest en durfde toen niet eventuele bijwerkingen van een AD erbij te hebben.
Het is daarna een tijdje vrij aardig gegaan, maar nu herhalen de problemen zich weer.
Sanity is (not) statistical
Ik begrijp heel goed wat je nu post en daarin heb je ook wel deels gelijk. Ik heb sowieso een aantal problemen met mezelf, niet dat ik die uitgebreid uit de doeken wil doen, sommige dingen durfde/wilde ik zelfs niet mijn psychologe vertellen (erg dom ik weet het). Ik heb een tijd lang heel afgezondert geleeft, bang voor een hoop dingen, veel angst voor alles, maar dat is nu weer een stuk beter.quote:Op zondag 8 mei 2005 22:34 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Als onzekerheid het enige is waar je last van hebt, dan lijkt het me verstandiger om alleen therapie te volgen eerlijkgezegd. Antidepressiva vullen een stofje aan als je daar een gebrek aan hebt, maar het is geen instantzelfvertrouwen of zo. Nu is je verhaaltje niet zo lang, en je vertelt verder niet of je nog ergens anders last van hebt, dus mijn excuses als dat wel zo is, maar als het gaat om problemen die op te lossen zijn met therapie raad ik je niet aan om antidepressiva te gaan gebruiken. In dat geval kunnen AD je hooguit helpen omdat ze je gevoelens afvlakken maar punt 1 gebeurt dat niet bij iedereen, punt 2 is dat geen oplossing maar onderdrukking van je problemen en punt 3 vinden veel mensen die emotionele afvlakking als bijwerking hebben het juist een enorm irritant gevoel en is het een van de meest gehoorde redenen om met AD te stoppen.
Hoe AD's ineen zitten heb ik ook wel redelijk begrepen, ik weet niet veel van de verschillende dingen, maar heb een aantal artikelen gelezen over seroxat (paratoxine?) en de werking/bijwerking ervan. Ik weet ook heel goed dat het nooit een oplossing is voor een probleem.
De onzekerheid is er ooit bij ingeslopen door vanalles wat ik meemaakte, vroeger was ik altijd over de voorste in, maar nu ben ik heel schuw en gewoon angstig bij nieuwe dingen en ook nieuwe mensen.
Ik heb er al een aantal uren overgepraat (3/4 jaar een uur per week) en dat heeft me opzich goed gedaan, vooral in de eerste periode, ik had echt het gevoel iemand te hebben waarmee ik kon praten en die me wel wilde begrijpen. Het met dat willen begripen is ook eigelijk het probleem gekomen, op een gegeven moment had ik niet meer het idee dat ze oprecht luisterde, maar het allemaal wel dacht te weten. Ik ging niet meer vooruit in de gesprekken en daarom heb ik aangegeven dat af te willen bouwen.
je wil dus af bouwen met gesprekken en met medicatie beginnen met medicatie, (tegen onzekerheid)?
Lijkt mij niet echt verstandig, gezien medicatie voor zover ik weet iig niet helpt tegen onzekerheid.
Lijkt mij niet echt verstandig, gezien medicatie voor zover ik weet iig niet helpt tegen onzekerheid.
Ik ben eigelijk van plan nu (na een half jaar) weer te beginnen met wat gesprekken en zien wat daaruit vloeit en ik ga ook alleen overwegen om daarmee te beginnen als mijn huisarts en de psychologe dat beide aangeven dus.quote:Op zondag 8 mei 2005 22:54 schreef Wolkje het volgende:
je wil dus af bouwen met gesprekken en met medicatie beginnen met medicatie, (tegen onzekerheid)?
Lijkt mij niet echt verstandig, gezien medicatie voor zover ik weet iig niet helpt tegen onzekerheid.
ik heb ook een aantal maanden geleden voor ongeveer 3 maanden Paroxetine geslikt, moest van de neuroloog omdat ik vaak hoofdpijn heb/had. Was echt de verschrikkelijkste periode uit mijn leven, depressief, aanhankelijk, en zwaar ongelukkig van geworden, terwijl ik nooit depressief ben geweest, of ook maar enige psychishe klachten heb gehad. Ik was toen 16 jaar, en moest nadat mijn moeder in paniek naar de neuroloog belde de dosis verhogen, naar 1,5 a 2 x de maximale dosering voor volwassenen. Gelukkig was ik nog genoeg bij kennis om dat niet te doen. Ik zou iedereen ook aan willen raden er niet zomaar aan te beginnen!
Across the stream with wooden shoes
With bells to tell the king the news
A thousand misty riders climb up
Higher once upon a time Last.fm
With bells to tell the king the news
A thousand misty riders climb up
Higher once upon a time Last.fm
Hmm... ik heb wel een beetje het idee dat de gevoelens die onzekerheid veroorzaken ook afgevlakt worden, dus misschien hebt het wel, ik denk gewoon uitproberen.quote:Op zondag 8 mei 2005 22:54 schreef Wolkje het volgende:
je wil dus af bouwen met gesprekken en met medicatie beginnen met medicatie, (tegen onzekerheid)?
Lijkt mij niet echt verstandig, gezien medicatie voor zover ik weet iig niet helpt tegen onzekerheid.
Tof! Ik ben net op tijd voor de gnoes!
Let's plant a tree
Let's plant a tree
Jazeker wel, kijk iemand die alleen maar onzeker is heeft geen ad's nodig, maar iemand die depressief is heeft over het algemeen ook niet zo'n heel positieve kijk op zichzelf en dat kan door ad's wel degelijk verbeteren.quote:Op zondag 8 mei 2005 23:31 schreef Vava het volgende:
Hmm... ik heb wel een beetje het idee dat de gevoelens die onzekerheid veroorzaken ook afgevlakt worden, dus misschien hebt het wel, ik denk gewoon uitproberen.
De neuroloog zal er wel verstand van hebben...quote:Op zondag 8 mei 2005 23:20 schreef Asmodean het volgende:
moest van de neuroloog omdat ik vaak hoofdpijn heb/had. Was echt de verschrikkelijkste periode uit mijn leven, depressief, aanhankelijk, en zwaar ongelukkig van geworden, terwijl ik nooit depressief ben geweest, of ook maar enige psychishe klachten heb gehad.
Uit onderzoek is gebleken dat mensen die AD slikken terwijl ze níet depressief zijn, dat dan dus juist kunnen worden.
Vorig jaar(?) nog zo'n enorme heisa over geweest bij ik meen Radar.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Als je gewoon normaal blijft eten,is er niks aan de hand,tochquote:Op zondag 8 mei 2005 21:35 schreef XcUZ_Me het volgende:
Hallo allen,
Ik ben nieuw in dit topic en heb gelijk een heel verhaal...
Ik lijd zolang als ik me kan herinneren al aan een zeer lage eigendunk, minderwaardigheidscomplex e.d. Tel daarbij op een familiaire aanleg voor bipolaire stoornissen (manisch-depressief) en een aantal flinke crashes in de afgelopen maanden en tataa daar heb je je hoopje ellende... (symptomen: slecht slapen, huilen, geen concentratievermogen, futloos, moe, paniekaanvallen, enz)
Ik ben al sinds anderhalf jaar in behandeling, maar dat schiet allemaal niet op en a.d.h.v. de recente crashes heb ik nu citalopram voorgeschreven gekregen... Ik ben echter nog niet begonnen om de volgende redenen:
- angst voor de bijwerkingen (ik las eerder in het topic iemand dat 15 kg aangekomen was met citalopram. Nou, dat kan ik er écht niet bij hebben)
- het feit dat ik het tot dusver redelijk red met oxazepam
- het feit dat het "nu wel gaat". Voel me nu niet slecht genoeg voor antidepressiva zeg maar.
Nouja, ik kan over mn voorgeschiedenis, omstandigheden e.d. nog wel uren doortikken, maar dat zal ik jullie maar besparen
Ik gebruik alweer bijna een jaar citalopram (15mg) en ik moet zeggen dat het me erg goed bevalt. Hiervoor slikte ik paroxetine en daarbij had ik zeer veel bijwerkingen (voelde me vaak echt "ziek"). De bijwerkingen bij citalopram zijn bij mij in elk geval een stuk minder. Ik slaap wel veel maar dat is eigenlijk het enige waar ik last van heb.quote:Op zondag 8 mei 2005 21:35 schreef XcUZ_Me het volgende:
Hallo allen,
Ik ben nieuw in dit topic en heb gelijk een heel verhaal...
Ik lijd zolang als ik me kan herinneren al aan een zeer lage eigendunk, minderwaardigheidscomplex e.d. Tel daarbij op een familiaire aanleg voor bipolaire stoornissen (manisch-depressief) en een aantal flinke crashes in de afgelopen maanden en tataa daar heb je je hoopje ellende... (symptomen: slecht slapen, huilen, geen concentratievermogen, futloos, moe, paniekaanvallen, enz)
Ik ben al sinds anderhalf jaar in behandeling, maar dat schiet allemaal niet op en a.d.h.v. de recente crashes heb ik nu citalopram voorgeschreven gekregen... Ik ben echter nog niet begonnen om de volgende redenen:
- angst voor de bijwerkingen (ik las eerder in het topic iemand dat 15 kg aangekomen was met citalopram. Nou, dat kan ik er écht niet bij hebben)
- het feit dat ik het tot dusver redelijk red met oxazepam
- het feit dat het "nu wel gaat". Voel me nu niet slecht genoeg voor antidepressiva zeg maar.
Nouja, ik kan over mn voorgeschiedenis, omstandigheden e.d. nog wel uren doortikken, maar dat zal ik jullie maar besparen
Gewoon proberen dus! Als je je er na een tijdje niet goed bij voelt kan je altijd weer(langzaam!) stoppen.
Mja, het "probleem" is dus dat ik me nu wel weer ok voel... Vind beetje raar om dan die troep te gaan slikken! Ik moet denk ik maar ff overleggen met de huisarts.quote:Op maandag 9 mei 2005 18:15 schreef Lotjeb het volgende:
[..]
Ik gebruik alweer bijna een jaar citalopram (15mg) en ik moet zeggen dat het me erg goed bevalt. Hiervoor slikte ik paroxetine en daarbij had ik zeer veel bijwerkingen (voelde me vaak echt "ziek"). De bijwerkingen bij citalopram zijn bij mij in elk geval een stuk minder. Ik slaap wel veel maar dat is eigenlijk het enige waar ik last van heb.
Gewoon proberen dus! Als je je er na een tijdje niet goed bij voelt kan je altijd weer(langzaam!) stoppen.
[b]Op dinsdag 4 maart 2008 13:44 schreef Zhenar het volgende:[/b]
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!
Dat lijkt mij ook een beetje overbodig. Je kan altijd beginnen als het toch op langere termijn weer slechter zou gaan.quote:Op maandag 9 mei 2005 18:26 schreef XcUZ_Me het volgende:
[..]
Mja, het "probleem" is dus dat ik me nu wel weer ok voel... Vind beetje raar om dan die troep te gaan slikken! Ik moet denk ik maar ff overleggen met de huisarts.
Ja, dat was mijn eigen idee ook al wel een beetjequote:Op maandag 9 mei 2005 18:40 schreef Wolkje het volgende:
[..]
Dat lijkt mij ook een beetje overbodig. Je kan altijd beginnen als het toch op langere termijn weer slechter zou gaan.
[b]Op dinsdag 4 maart 2008 13:44 schreef Zhenar het volgende:[/b]
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!
Hallo,
Ik heb van november 2001 tot juni 2003 groepstherapie gehad in een deeltijd behandling
van het GGZ bij mij in de buurt. De eerste 3 tot 4maanden daarvan heb ik Seroxat gebruikt.
Dat hielp mij toen ontzettend goed. Ik was veel energieker (collega's vroegen me zelfs
'wat voor peppillen heb jij gehad') dan de lusteloze 'ik' voorheen. Ik ben na die anderhalf
jaar vrij goed uit die therapie gekomen. Ik voelde me een heel ander persoon.
Toch ben ik de afgelopen tijd steeds verder weer afgezakt naar mijn oude gedrag.
Vooral de laatste weken gaat het slecht. Ontzettend lusteloos en het ergste voor
mijn omgeving: driftbuien. Ik weet voor mezelf dat ik weer behoorlijk op het randje
balanceer om nog dieper in te storten. Vanochtend daarom maar een gesprek met
de huisarts gehad. Hij stelde direct voor opnieuw Seroxat te gaan gebruiken.
Aan de ene kant wil ik dit heel graag, want dit kan zo niet doorgaan, en de wachtlijst bij
het GGZ zal wel weer een paar maanden zijn. Mijn twijfel is alleen het volgende:
toen ik de vorige keer Seroxat gebruikte was ik al in therapie en werd mijn medicijn
gedrag door een therapeut in de gaten gehouden. Ook was hij heel terughoudend
met het voorschrijven van hoeveelheden omdat hij vondt dat je er anders 'je hele leven
aan vast zou zitten'. Kan ik dus zelf aan Seroxat beginnen, of zal ik nog even op
mijn tanden moeten bijten, en volhouden tot ik in therapie terecht kan, en dan gecontroleerd
beginnen met medicatie ?
Ik heb van november 2001 tot juni 2003 groepstherapie gehad in een deeltijd behandling
van het GGZ bij mij in de buurt. De eerste 3 tot 4maanden daarvan heb ik Seroxat gebruikt.
Dat hielp mij toen ontzettend goed. Ik was veel energieker (collega's vroegen me zelfs
'wat voor peppillen heb jij gehad') dan de lusteloze 'ik' voorheen. Ik ben na die anderhalf
jaar vrij goed uit die therapie gekomen. Ik voelde me een heel ander persoon.
Toch ben ik de afgelopen tijd steeds verder weer afgezakt naar mijn oude gedrag.
Vooral de laatste weken gaat het slecht. Ontzettend lusteloos en het ergste voor
mijn omgeving: driftbuien. Ik weet voor mezelf dat ik weer behoorlijk op het randje
balanceer om nog dieper in te storten. Vanochtend daarom maar een gesprek met
de huisarts gehad. Hij stelde direct voor opnieuw Seroxat te gaan gebruiken.
Aan de ene kant wil ik dit heel graag, want dit kan zo niet doorgaan, en de wachtlijst bij
het GGZ zal wel weer een paar maanden zijn. Mijn twijfel is alleen het volgende:
toen ik de vorige keer Seroxat gebruikte was ik al in therapie en werd mijn medicijn
gedrag door een therapeut in de gaten gehouden. Ook was hij heel terughoudend
met het voorschrijven van hoeveelheden omdat hij vondt dat je er anders 'je hele leven
aan vast zou zitten'. Kan ik dus zelf aan Seroxat beginnen, of zal ik nog even op
mijn tanden moeten bijten, en volhouden tot ik in therapie terecht kan, en dan gecontroleerd
beginnen met medicatie ?
Mijn Fotografie: http://www.bd-fotografie.nl
Kun je jezelf geen halt toeroepen met hetgeen je eerder in therapie hebt geleerd?quote:Op maandag 9 mei 2005 19:20 schreef roaddevil het volgende:
Toch ben ik de afgelopen tijd steeds verder weer afgezakt naar mijn oude gedrag.
Vooral de laatste weken gaat het slecht. Ontzettend lusteloos en het ergste voor
mijn omgeving: driftbuien. Ik weet voor mezelf dat ik weer behoorlijk op het randje
balanceer om nog dieper in te storten. Vanochtend daarom maar een gesprek met
de huisarts gehad. Hij stelde direct voor opnieuw Seroxat te gaan gebruiken.
Ik neem aan dat je jezelf toen toch goed onder de loupe hebt genomen, en dat je weet wat je valkuilen zijn. Bovendien, voordat medicatie goed aanslaat ben je ook alweer een poosje verder.
Maar als het echt geen doen is kun je medicatie nemen en dan als je therapie hebt onder begeleiding evt afbouwen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik ben op zoek naar een krantenartikel van een paar maanden geleden.
Het ging over seroxat, dat verboden werd voor minderjarigen (of zou moeten worden, dat weet ik niet zeker meer) en over de bijwerkingen van seroxat (oa. dat het kon lijden tot automutilatie en suicidepogingen). Heeft iemand daar een linkje van misschien? Ik weet niet meer zeker in welke krant het stond (ik geloof in Trouw, maar dat weet ik dus niet zeker).
Het ging over seroxat, dat verboden werd voor minderjarigen (of zou moeten worden, dat weet ik niet zeker meer) en over de bijwerkingen van seroxat (oa. dat het kon lijden tot automutilatie en suicidepogingen). Heeft iemand daar een linkje van misschien? Ik weet niet meer zeker in welke krant het stond (ik geloof in Trouw, maar dat weet ik dus niet zeker).
Therapie niet, nou jah, af en toe gesprekken over hoe het gaat.quote:Op zondag 8 mei 2005 20:17 schreef Wolkje het volgende:
Je hebt therapie daarbij, Dromenvanger?
Als het goed is, kan je leren om steeds beter met je emoties om te gaan en heb je deze medicatie uiteindelijk niet meer nodig, het lijkt mij geen prettig idee dat je de rest van je leven aan de medicatie zit, maar dat moet ieder voor zich beslissen natuurlijk.
For me: nog steeds goed met mijn lage dosis
Ik zal vast en zeker weer gaan afbouwen, kijken of de wereld dan nog steeds lichter te leven valt zonder chaos in mijn hoofd en meer zooi. Dan ga ik voor de 5e keer kijken wat er gebeurt na het afbouwen.
Ik merk dat het denken wordt uitgeschakeld, het piekeren het tobben en het in circels denken. Steeds weer in circels denken zonder vooruit te komen. Mijn humeur is beter ook.
Hele leven aan seroxat is niet prettig, maar bij geen bijwerkingen neem ik dat pilletje graag in tijdens het ontbijt. Ben niet impotent, tril niet, zweet niet, heb geen diarree.
Maar dat is voor later, eerst overleggen met arts en als hij het heeft over chronisch gebrek aan serotinine dan weet ik meer. Die arts had het tijdens een cursus al over hoe ingewikkeld de hersens zijn met al die stoffen, dus er zou best iets mis kunnen zijn in de chemische huishouding, zoals ze dat zo mooi noemen.
In de tussentijd geniet ik van het goede gevoel, zonder stress aan mijn kop.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Ik denk dat je een hoop op kunt lossen met pilletjes, maar de werkelijke oorzaak moet je ook weg zien te halen. Dus toch echt gesprekken met een psycholoog of psychiator.
Op zoek naar een orgineel en persoonlijk cadeau? http://www.gizl.nl
Dat is echt niet altijd een oplossing, stel dat de oorzaak van de depressie een van chronische aard is, kan je praten wat je wil, maar veel zal je er niet mee opschieten.quote:Op dinsdag 10 mei 2005 11:05 schreef Do_1980 het volgende:
Ik denk dat je een hoop op kunt lossen met pilletjes, maar de werkelijke oorzaak moet je ook weg zien te halen. Dus toch echt gesprekken met een psycholoog of psychiator.
Maar ook bij een chronische depressie geloof ik niet dat er dan dus per definitie pillen nodig zijn.
Ik ga er inmiddels bij mezelf wel vanuit dat er een chronische neiging tot depressiviteit in mij zit, heb het lange tijd niet willen weten, maar na dertig (en een half!) jaar moet je misschien toch maar eens onder ogen zien dat de kwaal die in je familie veelvuldig voorkomt ook jou niet heeft overgeslagen. Ik zie het gewoon als een 'gevoelig punt', iets waar je bij jezelf goed voor moet uitkijken en voor uit moet blijven kijken, en in de loop der jaren heb je wel geleerd welke dingen wel en niet goed voor je zijn.
Ik ben nu twee jaar 'pilloos' (na vier jaar ad's slikken) en geloof dat ik in de toekomst ook geen medicatie meer nodig zal hebben, volgens mij heb ik inmiddels goed genoeg door welke strategie ik moet aanhouden om gewoon een prima leven te hebben zonder die pillen.
Of het komt helemaal niet door mijn strategie, maar doordat ik stiekem toch niet chronisch depressief ben, ik weet het niet, en eigenlijk doet het er ook niet toe.
Ik ga er inmiddels bij mezelf wel vanuit dat er een chronische neiging tot depressiviteit in mij zit, heb het lange tijd niet willen weten, maar na dertig (en een half!) jaar moet je misschien toch maar eens onder ogen zien dat de kwaal die in je familie veelvuldig voorkomt ook jou niet heeft overgeslagen. Ik zie het gewoon als een 'gevoelig punt', iets waar je bij jezelf goed voor moet uitkijken en voor uit moet blijven kijken, en in de loop der jaren heb je wel geleerd welke dingen wel en niet goed voor je zijn.
Ik ben nu twee jaar 'pilloos' (na vier jaar ad's slikken) en geloof dat ik in de toekomst ook geen medicatie meer nodig zal hebben, volgens mij heb ik inmiddels goed genoeg door welke strategie ik moet aanhouden om gewoon een prima leven te hebben zonder die pillen.
Of het komt helemaal niet door mijn strategie, maar doordat ik stiekem toch niet chronisch depressief ben, ik weet het niet, en eigenlijk doet het er ook niet toe.
Hier herken ik veel in, maar het is altijd opletten geblazen.quote:Op woensdag 11 mei 2005 20:16 schreef thaleia het volgende:
Maar ook bij een chronische depressie geloof ik niet dat er dan dus per definitie pillen nodig zijn.
Ik ga er inmiddels bij mezelf wel vanuit dat er een chronische neiging tot depressiviteit in mij zit, heb het lange tijd niet willen weten, maar na dertig (en een half!) jaar moet je misschien toch maar eens onder ogen zien dat de kwaal die in je familie veelvuldig voorkomt ook jou niet heeft overgeslagen. Ik zie het gewoon als een 'gevoelig punt', iets waar je bij jezelf goed voor moet uitkijken en voor uit moet blijven kijken, en in de loop der jaren heb je wel geleerd welke dingen wel en niet goed voor je zijn.
Ik ben nu twee jaar 'pilloos' (na vier jaar ad's slikken) en geloof dat ik in de toekomst ook geen medicatie meer nodig zal hebben, volgens mij heb ik inmiddels goed genoeg door welke strategie ik moet aanhouden om gewoon een prima leven te hebben zonder die pillen.
Of het komt helemaal niet door mijn strategie, maar doordat ik stiekem toch niet chronisch depressief ben, ik weet het niet, en eigenlijk doet het er ook niet toe.
Je houdt je waarschijnlijk wel aan een vast ritme, welke er voor zorgt dat het leefbaar blijft, als je er voor een langere tijd niet aan houd, gaat het dan fout ?
Ik heb bijna 3 jaar 40 mgr citalopram (cipramil) geslikt en sinds maart slik ik nog maar 20 mgr en dat gaat erg goed. Ben daar ontzettend blij om. Ik voel meer, ben niet meer zo'n robot en voel me zo minder somber dan met meer medicatie Dit kan ook te maken hebben met het feit dat ik ook ben gestopt met anti-psychotica trouwens, bedenk ik me nu.
Ik ben overigens wel altijd erg tevreden geweest met citalopram. Dit in tegenstelling tot Effexxor en Prozac.
Ik ben overigens wel altijd erg tevreden geweest met citalopram. Dit in tegenstelling tot Effexxor en Prozac.
#geen
Ik slik nu ook 40 mg citalopram en mijn anti-psychotica wordt afgebouwd. Ik slik nu nog maar 2,5 en de volgende stap is niks. Volgende week heb ik weer een afspraak en zoals het er nu uitziet kan ik helemaal stoppen en zit ik alleen nog aan de anti-depressiva. Hopelijk kan ik dat ook snel afbouwen. Wil graag naar 20. Dat lijkt me genoeg.
Welke AP slik je? Risperdal?quote:Op donderdag 12 mei 2005 15:29 schreef PPWB84 het volgende:
Ik slik nu ook 40 mg citalopram en mijn anti-psychotica wordt afgebouwd. Ik slik nu nog maar 2,5 en de volgende stap is niks. Volgende week heb ik weer een afspraak en zoals het er nu uitziet kan ik helemaal stoppen en zit ik alleen nog aan de anti-depressiva. Hopelijk kan ik dat ook snel afbouwen. Wil graag naar 20. Dat lijkt me genoeg.
#geen
quote:Op maandag 9 mei 2005 19:48 schreef Wolkje het volgende:
Ik ben op zoek naar een krantenartikel van een paar maanden geleden.
Het ging over seroxat, dat verboden werd voor minderjarigen (of zou moeten worden, dat weet ik niet zeker meer) en over de bijwerkingen van seroxat (oa. dat het kon lijden tot automutilatie en suicidepogingen). Heeft iemand daar een linkje van misschien? Ik weet niet meer zeker in welke krant het stond (ik geloof in Trouw, maar dat weet ik dus niet zeker).
Alsjeblieft.quote:Antidepressiva riskant voor kinderen
Stond het gebruik van antidepressiva bij kinderen de laatste maanden al ter discussie, in het medisch tijdschrift The Lancet, dat 24 april jl. verscheen, wordt de vloer aangeveegd met het laatste restje positief bewijs.
Groot-Brittannië heeft de antidepressiva voor kinderen vorige maand verboden, toen bleek dat de middelen tot zelfmoord aanzetten. In de Verenigde Staten zullen de antidepressiva vermoedelijk allemaal worden voorzien van een waarschuwende bijsluiter. Het Europese agentschap voor geneesmiddelen, de EMEA, heeft gisteren gewaarschuwd voor het gebruik van antidepressiva bij kinderen. Het gaat vooral om Seroxat en andere middelen waar de werkzame stof paroxetine in zit. De EMEA wil verder de bijsluiter laten aanscherpen. De Nederlandse vereniging voor psychiatrie gaf onlangs het advies uit dat het verantwoord is om aan sommige moeilijk behandelbare kinderen antidepressiva voor te schrijven, maar dat dat alleen door psychiater en niet door huisartsen zou mogen worden gedaan. Zij stellen zich op het standpunt dat je kinderen met een ernstige depressie, bij wie psychotherapie niet helpt, deze middelen niet mag onthouden. Mits het voorschrijven is voorbehouden aan specialisten.
Bron: Trouw, 24 april 2004
http://www.stichtingpando(...)4-8E02-A3A5A8602FAB/
Nee, Zyprexa (Olanzapine). Ik zal blij zijn als ik er vanaf ben. Maakt duf. Ik slaap dr wel goed op. Een beetje te goed. Heb jij nog last van bijwerkingen met het gebruik van Citalopram?quote:
Van de psychiater heb ik de stempel chronisch depressief gekregen... Zit nu alweer 2 jaar aan de AD en heb daarvoor al heel wat therapeuten gezien. Eigenlijk kwam er bij die therapeuten nooit veel uit, erg frusterend! Ik voelde me heel ellendig maar had geen "problemen". Twee jaar geleden kwam ik bij een therapeut terecht die niet "zocht" naar problemen in mijn jeugd, maar die mij leerde om om te gaan mijn stemmingsstoornis. Dat waren echt heel goede gesprekken, waar ik veel van geleerd heb. Ik weet nu waar ik rekening mee moet houden. Zolang ik regelmatig leef en genoeg rust gaat het goed met me. Over een half jaar mag ik zelf proberen AD af te bouwen!quote:Op woensdag 11 mei 2005 20:16 schreef thaleia het volgende:
Maar ook bij een chronische depressie geloof ik niet dat er dan dus per definitie pillen nodig zijn.
Ik ga er inmiddels bij mezelf wel vanuit dat er een chronische neiging tot depressiviteit in mij zit, heb het lange tijd niet willen weten, maar na dertig (en een half!) jaar moet je misschien toch maar eens onder ogen zien dat de kwaal die in je familie veelvuldig voorkomt ook jou niet heeft overgeslagen. Ik zie het gewoon als een 'gevoelig punt', iets waar je bij jezelf goed voor moet uitkijken en voor uit moet blijven kijken, en in de loop der jaren heb je wel geleerd welke dingen wel en niet goed voor je zijn.
Ik ben nu twee jaar 'pilloos' (na vier jaar ad's slikken) en geloof dat ik in de toekomst ook geen medicatie meer nodig zal hebben, volgens mij heb ik inmiddels goed genoeg door welke strategie ik moet aanhouden om gewoon een prima leven te hebben zonder die pillen.
Of het komt helemaal niet door mijn strategie, maar doordat ik stiekem toch niet chronisch depressief ben, ik weet het niet, en eigenlijk doet het er ook niet toe.
Met een "chronische depressie" valt goed te leven, als je maar rekening houdt met "risicofactoren".
Senks, nu ben ik alleen nog steeds op zoek naar het originele artikelquote:Op donderdag 12 mei 2005 19:45 schreef Boschjesman het volgende:
Alsjeblieft.
Maar wel bedankt voor het meedenken
Ik had 30 mg Citalopram, nu nog 20 al een hele tijd. Ik had ook Seroquel, van 300 naar 200 en nu naar 100 ( op eigen houtje, eind mei weer een afspraak maar het gaat vooralsnog erg goed )quote:Op donderdag 12 mei 2005 10:15 schreef DuchessX het volgende:
Ik heb bijna 3 jaar 40 mgr citalopram (cipramil) geslikt en sinds maart slik ik nog maar 20 mgr en dat gaat erg goed. Ben daar ontzettend blij om. Ik voel meer, ben niet meer zo'n robot en voel me zo minder somber dan met meer medicatie Dit kan ook te maken hebben met het feit dat ik ook ben gestopt met anti-psychotica trouwens, bedenk ik me nu.
Ik ben overigens wel altijd erg tevreden geweest met citalopram. Dit in tegenstelling tot Effexxor en Prozac.
Tof! Ik ben net op tijd voor de gnoes!
Let's plant a tree
Let's plant a tree
Er staat bij welke van datum de krant was. Erg moeilijk om het in de bibliotheek op te zoeken wordt het dan niet. Er staat zelfs de bron van het originele medische artikel bij. .quote:Op donderdag 12 mei 2005 23:38 schreef Wolkje het volgende:
[..]
Senks, nu ben ik alleen nog steeds op zoek naar het originele artikel
Maar wel bedankt voor het meedenken
je spreekt over een stemmingsstoornis, heb je ook pieken en dalen ?quote:Op donderdag 12 mei 2005 23:28 schreef Lotjeb het volgende:
[..]
Van de psychiater heb ik de stempel chronisch depressief gekregen... Zit nu alweer 2 jaar aan de AD en heb daarvoor al heel wat therapeuten gezien. Eigenlijk kwam er bij die therapeuten nooit veel uit, erg frusterend! Ik voelde me heel ellendig maar had geen "problemen". Twee jaar geleden kwam ik bij een therapeut terecht die niet "zocht" naar problemen in mijn jeugd, maar die mij leerde om om te gaan mijn stemmingsstoornis. Dat waren echt heel goede gesprekken, waar ik veel van geleerd heb. Ik weet nu waar ik rekening mee moet houden. Zolang ik regelmatig leef en genoeg rust gaat het goed met me. Over een half jaar mag ik zelf proberen AD af te bouwen!
Met een "chronische depressie" valt goed te leven, als je maar rekening houdt met "risicofactoren".
Mijn psychiater gebruikt alitijd het woord stemmingsstoornis maar ik heb dus alleen dalen, het is geen manische depressie. Je zou bijna kunnen zeggen dat ik tot mijn 18e altijd in een dal heb gezeten, met soms nog diepere dalen en nu zit ik zeg maar op "neutrale" hoogte.quote:Op vrijdag 13 mei 2005 09:52 schreef onbrokenwings het volgende:
[..]
je spreekt over een stemmingsstoornis, heb je ook pieken en dalen ?
Ik gebruik nu zo'n 5jaar ad,de 1e 3jaar seroxat tegen depressie/angsten/paniekaanvallen na 3jaar therapie voelde ik me goed en ben gaan afbouwen,na half jaar kreeg ik weer erge last van angsten en paniek en ben begonnen met citalopram.Ik voel me prima wel wat bijwerkingen maar lang niet zo erg als met seroxat.Toch zit ik er weer over te denken af te bouwen.Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben en hoe gaat/ging dat?Zijn de angsten/paniekaanvallen weer terug?Volgens mijn arts kan ik het beter blijven slikken,mischien wel voor de rest van mijn leven!!
01-08-2008
lekker blijven slikken want de dokter weet het altijd beter, en hij krijgt tenslotten betaald voor het voorschrijven van die pilletjes
Je bent nog altijd zelf de persoon die de pilletjes doorsliktquote:Op vrijdag 13 mei 2005 23:58 schreef UseraL het volgende:
lekker blijven slikken want de dokter weet het altijd beter, en hij krijgt tenslotten betaald voor het voorschrijven van die pilletjes
Tof! Ik ben net op tijd voor de gnoes!
Let's plant a tree
Let's plant a tree
Weet niet waar dit op slaat maar die pilletjes neem je nog altijd zelf in er is echt niemand die met een pistool tegen mijn hoofd staat hoor! Ik heb er bewust en weloverwogen voor gekozen deze medicijnen te gebuiken en vraag nu alleen advies dus als je niks beters te melden hebt zeg dan gewoon niks!quote:Op vrijdag 13 mei 2005 23:58 schreef UseraL het volgende:
lekker blijven slikken want de dokter weet het altijd beter, en hij krijgt tenslotten betaald voor het voorschrijven van die pilletjes
01-08-2008
Is ook niks mis mee als je het op een normale manier zou doen met wat onderbouwing en niet zo'n kortzichtige houding.Maar iig bedankt voor je geweldige bijdrage kan ik echt wat mee....quote:Op zaterdag 14 mei 2005 20:48 schreef UseraL het volgende:
Ik geef graag mijn mening
als jou dat niet bevalt ---->
01-08-2008
Waarom reageer je uberhaupt op iemand die er blijkbaar de ballen verstand van heeft noch de moeite wil nemen zich ergens in te verdiepen?quote:Op zaterdag 14 mei 2005 21:01 schreef Pure-Poison het volgende:
[..]
Is ook niks mis mee als je het op een normale manier zou doen met wat onderbouwing en niet zo'n kortzichtige houding.Maar iig bedankt voor je geweldige bijdrage kan ik echt wat mee....
Sanity is (not) statistical
is graag gedaan hoorquote:Op zaterdag 14 mei 2005 21:01 schreef Pure-Poison het volgende:
[..]
Is ook niks mis mee als je het op een normale manier zou doen met wat onderbouwing en niet zo'n kortzichtige houding.Maar iig bedankt voor je geweldige bijdrage kan ik echt wat mee....
Hallo,
Ik vroeg me het volgende af:
Ik heb nu al 3 jaar last van verschillende eetstoornissen, het begon met anorexia en dit is langzaam van boulimia naar BED overgegaan. Ik heb nu al 6 mnd BED en ben in die tijd al 20 kilo aangekomen.
Ik heb een Intake bij het GGZ (geestelijke gezondheids zorg) gehad en zij verklaarde mij depressief. Nu heb ik op internet gezocht en het blijkt dat anti-depressiva te helpen bij mensen met een eetstoornis.
Ik moet toch naar de dokter deze week, denk je dat ik dit aan hem kan vragen?
Bedankt alvast!
Ik vroeg me het volgende af:
Ik heb nu al 3 jaar last van verschillende eetstoornissen, het begon met anorexia en dit is langzaam van boulimia naar BED overgegaan. Ik heb nu al 6 mnd BED en ben in die tijd al 20 kilo aangekomen.
Ik heb een Intake bij het GGZ (geestelijke gezondheids zorg) gehad en zij verklaarde mij depressief. Nu heb ik op internet gezocht en het blijkt dat anti-depressiva te helpen bij mensen met een eetstoornis.
Ik moet toch naar de dokter deze week, denk je dat ik dit aan hem kan vragen?
Bedankt alvast!
Vragen kan natuurlijk altijd.quote:Op maandag 16 mei 2005 20:21 schreef Darkphorze het volgende:
Ik moet toch naar de dokter deze week, denk je dat ik dit aan hem kan vragen?
Maar heeft die intake bij het GGZ geen vervolg?
Ik zou dat eerst eens afwachten en overleggen met een behandelaar ipv met je huisarts.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Nee de GGZ heeft geen vervolg, ze begrepen me daar helemaal niet!quote:Op maandag 16 mei 2005 20:25 schreef Moonah het volgende:
[..]
Vragen kan natuurlijk altijd.
Maar heeft die intake bij het GGZ geen vervolg?
Ik zou dat eerst eens afwachten en overleggen met een behandelaar ipv met je huisarts.
Ik heb dit voorval besproken met de dietiste en ze had er al meer klachten over gehoord en wilt me nu eigenlijk doorverwijzen naar de GGZ in Tilburg ipv Eindhoven. Daar zijn ze namelijk gespecialiseerd in eetstoornissen.
Maar ik zit ook elke week in een praatgroep en ik had dit voorval voorgelegd, ze adviseerde me om maar met 1 ding tegelijk bezig te zijn. Je krijg namelijk dezelfde opdrachten bij de GGZ en de praatgroep. En aangezien ik me super prettig voelt in de praatgroep heb ik voor dit gekozen.
Dat lijkt me idd wel verstandig.quote:Op maandag 16 mei 2005 20:35 schreef Darkphorze het volgende:
Maar ik zit ook elke week in een praatgroep en ik had dit voorval voorgelegd, ze adviseerde me om maar met 1 ding tegelijk bezig te zijn.
Bij zo'n groep zit toch ook een therapeut? Of twee zelfs? Kun je met hen niet overleggen over evt medicatie? Huisartsen zijn daar toch niet echt in gespecialiseerd. In een consultje van 10 min valt imo niet echt te beoordelen of AD al dan niet adequaat is.quote:Je krijg namelijk dezelfde opdrachten bij de GGZ en de praatgroep. En aangezien ik me super prettig voelt in de praatgroep heb ik voor dit gekozen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Er zitten inderdaad 2 therapeuten in de praatgroep. Maar ik kan het wel overleggen maar hun zijn niet in de positie om mij zoiets voor te schrijven.quote:Op maandag 16 mei 2005 20:59 schreef Moonah het volgende
Bij zo'n groep zit toch ook een therapeut? Of twee zelfs? Kun je met hen niet overleggen over evt medicatie? Huisartsen zijn daar toch niet echt in gespecialiseerd. In een consultje van 10 min valt imo niet echt te beoordelen of AD al dan niet adequaat is.
Maar ze kunnen je wel advies geven en misschien eventueel verwijzen naar een psychiater.quote:Op maandag 16 mei 2005 21:11 schreef Darkphorze het volgende:
[..]
Er zitten inderdaad 2 therapeuten in de praatgroep. Maar ik kan het wel overleggen maar hun zijn niet in de positie om mij zoiets voor te schrijven.
Die therapeuten kennen je veel beter, weten veel meer van je problematiek dan de huisarts. Als zij het gebruik van AD een goed idee vinden kun je naar de huisarts voor een receptje. Of idd naar een psychiater.quote:Op maandag 16 mei 2005 21:14 schreef Wolkje het volgende:
[..]
Maar ze kunnen je wel advies geven en misschien eventueel verwijzen naar een psychiater.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik ga het voorleggen in de groep dinsdag,hun kennen inderdaad mijn problemen en de huisars niet. Ben benieuwd...
Bedankt voor jullie frisse kijk op deze situatie, zo had ik het nog niet bekeken
Bedankt voor jullie frisse kijk op deze situatie, zo had ik het nog niet bekeken
Succes! En bedenk dat AD je onderliggende problematiek niet oplossen. Ze onderdrukken slechts de negatieve symptomen.quote:Op maandag 16 mei 2005 21:44 schreef Darkphorze het volgende:
Ik ga het voorleggen in de groep dinsdag,hun kennen inderdaad mijn problemen en de huisars niet. Ben benieuwd...
Graag gedaan.quote:Bedankt voor jullie frisse kijk op deze situatie, zo had ik het nog niet bekeken
* Zich fris en fruitig voelt.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ga je het in de groep gooien of met een van de begeleiders (of allebei) overleggen?quote:Op maandag 16 mei 2005 21:44 schreef Darkphorze het volgende:
Ik ga het voorleggen in de groep dinsdag,hun kennen inderdaad mijn problemen en de huisars niet. Ben benieuwd...
Geen dank hoorquote:Bedankt voor jullie frisse kijk op deze situatie, zo had ik het nog niet bekeken
Nou we hebben in de groep "werktijd" In die tijd kan je dus je vraag stellen of een probleem voorleggen.quote:Op maandag 16 mei 2005 21:58 schreef Wolkje het volgende:
Ga je het in de groep gooien of met een van de begeleiders (of allebei) overleggen?
Dus ik denk dat ik maar eens werktijd ga aanvragen.
Ik zou het zelf voor of na afloop (evt. in de pauze) van de therapie overleggen, omdat je dat echt even tijd hebt voor jouw probleem.
Waarom niet in de groep?quote:Op maandag 16 mei 2005 22:05 schreef Wolkje het volgende:
Ik zou het zelf voor of na afloop (evt. in de pauze) van de therapie overleggen, omdat je dat echt even tijd hebt voor jouw probleem.
Anderen kunnen er toch ook een visie op hebben?
Al dan niet fris?
En tijdens een groepssessie is er toch ook tijd voor individuen?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Natuurlijk, dat is zeker zo.
Maar ook ieder eetprobleem is verschillend en heeft een iets andere aanpak nodig.
Maar ik bedenk me opeens dat de groep die ik doe ook helemaal niet probleem-specifiek is,
dus het doet er helemaal niet toe wat ik zou doen. Mijn geval is gewoon niet hetzelfde als de
anderen waar ik mee in groepstherapie zit, dus dat is een hele andere situatie.
I'm sorry, ik redeneerde nogal vanuit mijn eigen geval.
Maar ook ieder eetprobleem is verschillend en heeft een iets andere aanpak nodig.
Maar ik bedenk me opeens dat de groep die ik doe ook helemaal niet probleem-specifiek is,
dus het doet er helemaal niet toe wat ik zou doen. Mijn geval is gewoon niet hetzelfde als de
anderen waar ik mee in groepstherapie zit, dus dat is een hele andere situatie.
I'm sorry, ik redeneerde nogal vanuit mijn eigen geval.
Ik kan het inderdaad apart doen of in die werktijd. Maar aangezien ik heel mijn verleden al in de groep heb gegooid (wat trouwens wel heel lastig was) weet echt iedereen wat er speelt. Dus het kan inderdaad zijn dat mensen er een andere visie op hebben want ze weten hoe ik in elkaar steekt.
Maar ik vind het ook weer zo heftig om over AD te beginnen, ik kijk wel wat ik vanavond doe
Maar ik vind het ook weer zo heftig om over AD te beginnen, ik kijk wel wat ik vanavond doe
Hoi,
Ik kwam toevallig via google op dit topic terecht, en heb het met zeer veel interesse gelezen.
Ik slik nu bijna drie maanden AD, doorverwezen door studentenpastor naar de huisarts. Ik slik Serlain, daar heb ik in dit topic nog niets over gelezen. Iemand hiermee bekend? Ik ben Nederlands, maar ik studeer in Belgie, en ben dus ook naar een Belgische huisarts geweest. Misschien heeft dat er iets mee te maken.
In het begin veel last van bijwerkingen gehad, maar de AD sloegen al na drie weken aan of zo. Mijn ouders zijn alleen heel erg tegen AD (ik ben 19, woon wel op kamers maar (financieel) nog wel (deels) afhankelijk van m'n ouders. Zij vonden dat ik moet stoppen met AD en overgaan op Sint Janskruid. Ik heb met m'n huisarts afgesproken dat ik na drie maanden zou stoppen met AD en overgaan op Sint Janskruid, nog zo'n 5 dagen of zo, en dan zijn de drie maanden vol. Ik durf eigenlijk niet goed, want pas was ik het weekend thuis en had ik m'n AD vergeten, en heb ik Sint Janskruid geslikt. (iedereen is thuis aan het Sint Janskruid). Ik voelde me weer helemaal wegglijden in depressiviteit en had last van afkickverschijnselen (licht in m'n hoofd, duizelig, het gevoel alsof de wereld niet reeel was). Dus vraag ik het me af of het een goed idee is om overte gaan op Sint Janskruid. Graag jullie mening.
Ik kwam toevallig via google op dit topic terecht, en heb het met zeer veel interesse gelezen.
Ik slik nu bijna drie maanden AD, doorverwezen door studentenpastor naar de huisarts. Ik slik Serlain, daar heb ik in dit topic nog niets over gelezen. Iemand hiermee bekend? Ik ben Nederlands, maar ik studeer in Belgie, en ben dus ook naar een Belgische huisarts geweest. Misschien heeft dat er iets mee te maken.
In het begin veel last van bijwerkingen gehad, maar de AD sloegen al na drie weken aan of zo. Mijn ouders zijn alleen heel erg tegen AD (ik ben 19, woon wel op kamers maar (financieel) nog wel (deels) afhankelijk van m'n ouders. Zij vonden dat ik moet stoppen met AD en overgaan op Sint Janskruid. Ik heb met m'n huisarts afgesproken dat ik na drie maanden zou stoppen met AD en overgaan op Sint Janskruid, nog zo'n 5 dagen of zo, en dan zijn de drie maanden vol. Ik durf eigenlijk niet goed, want pas was ik het weekend thuis en had ik m'n AD vergeten, en heb ik Sint Janskruid geslikt. (iedereen is thuis aan het Sint Janskruid). Ik voelde me weer helemaal wegglijden in depressiviteit en had last van afkickverschijnselen (licht in m'n hoofd, duizelig, het gevoel alsof de wereld niet reeel was). Dus vraag ik het me af of het een goed idee is om overte gaan op Sint Janskruid. Graag jullie mening.
Je mag toch zeker wel zelf beslissen of je AD wil gebruiken of niet?! Ik heb zelf eens Sint Janskruid geprobeerd, bij mij hielp het toen der tijd weinig maar dat zal bij iedereen verschillend zijn.Maar 3mnd AD slikken zonder verder iets aan het onderliggende probleem te doen zal zowiezo weinig helpen als je stopt zullen je klachten waarschijnlijk weer terug komen.Ik zou het als ik jou was gewoon met je huisarts bespreken eventueel met je ouders erbij hoe en wat je het beste kunt doen.
01-08-2008
je ouders hoeven (in Nederland iig) niet te weten dat jij AD slikt, dat gaat via je ziektekosten verzekering, merken ze niks van.
Verder kan ik je geen advies geven over sint janskruid, nog nooit geprobeerd namelijk.
Verder kan ik je geen advies geven over sint janskruid, nog nooit geprobeerd namelijk.
Míj is verteld dat je niet te snel moet stoppen met AD. Stelregel: je moet je minimaal 3 maanden echt oké voelen, voordat je kunt stoppen, met een minimum van 6 tot 9 maanden (in totaal dus).quote:Op dinsdag 17 mei 2005 15:26 schreef penelopeia het volgende:
Ik heb met m'n huisarts afgesproken dat ik na drie maanden zou stoppen met AD en overgaan op Sint Janskruid, nog zo'n 5 dagen of zo, en dan zijn de drie maanden vol.
En St.Janskruid is bv in Duitsland alleen verkrijgbaar op recept, dus onderschat de impact daarvan niet. Vinden je ouders dat soms beter omdat het 'natuurlijk' is?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik slik citalopram en het bevalt wel. Ik heb sinds ik het slik geen last meer van paniekaanvallen en uit voorzorg wil ik het best nog een tijdje slikken. Kan alleen misschien wel van 40 naar 20. Maar donderdag eerst maar eens van mn antipsychotica af, dan schieten we al lekker op.
Ow ja, vergeten te vertellen dat ik wel gesprekken heb met een of ander councelings persoon, maar ik kan nu niet zeggen dat ik daar zoveel aan heb.
In Belgie betaal je de huisarts gewoon handje contantje en je medicijnen ook (wel op recept natuurlijk). Dus ik dok alles zelf, kan het waarschijnlijk wel terugkrijgen van de verzekering, maar heb dat nog niet uitgezocht.
In Belgie betaal je de huisarts gewoon handje contantje en je medicijnen ook (wel op recept natuurlijk). Dus ik dok alles zelf, kan het waarschijnlijk wel terugkrijgen van de verzekering, maar heb dat nog niet uitgezocht.
Lijkt me wel nuttig om dat wel uit te zoeken.quote:Op dinsdag 17 mei 2005 21:29 schreef penelopeia het volgende:
Ow ja, vergeten te vertellen dat ik wel gesprekken heb met een of ander councelings persoon, maar ik kan nu niet zeggen dat ik daar zoveel aan heb.
In Belgie betaal je de huisarts gewoon handje contantje en je medicijnen ook (wel op recept natuurlijk). Dus ik dok alles zelf, kan het waarschijnlijk wel terugkrijgen van de verzekering, maar heb dat nog niet uitgezocht.
Ik heb zelf ook overwogen om mn medicatie dan maar contant te betalen, zodat mijn ouders er in ieder geval niet achter zouden komen, maar dat is geen doen.
Kijk ongelooflijk uit met de combinatie AD en St. Janskruid!quote:Op dinsdag 17 mei 2005 15:26 schreef penelopeia het volgende:
Hoi,
Ik kwam toevallig via google op dit topic terecht, en heb het met zeer veel interesse gelezen.
Ik slik nu bijna drie maanden AD, doorverwezen door studentenpastor naar de huisarts. Ik slik Serlain, daar heb ik in dit topic nog niets over gelezen. Iemand hiermee bekend? Ik ben Nederlands, maar ik studeer in Belgie, en ben dus ook naar een Belgische huisarts geweest. Misschien heeft dat er iets mee te maken.
In het begin veel last van bijwerkingen gehad, maar de AD sloegen al na drie weken aan of zo. Mijn ouders zijn alleen heel erg tegen AD (ik ben 19, woon wel op kamers maar (financieel) nog wel (deels) afhankelijk van m'n ouders. Zij vonden dat ik moet stoppen met AD en overgaan op Sint Janskruid. Ik heb met m'n huisarts afgesproken dat ik na drie maanden zou stoppen met AD en overgaan op Sint Janskruid, nog zo'n 5 dagen of zo, en dan zijn de drie maanden vol. Ik durf eigenlijk niet goed, want pas was ik het weekend thuis en had ik m'n AD vergeten, en heb ik Sint Janskruid geslikt. (iedereen is thuis aan het Sint Janskruid). Ik voelde me weer helemaal wegglijden in depressiviteit en had last van afkickverschijnselen (licht in m'n hoofd, duizelig, het gevoel alsof de wereld niet reeel was). Dus vraag ik het me af of het een goed idee is om overte gaan op Sint Janskruid. Graag jullie mening.
Bekijk deze link maar eens. En deze ook.
Dan heb je namelijk de kans dat je een serotonine syndroom krijgt. Dit was het gevoel dus dat je hebt gehad, ik kan er ook over meepraten.
Dat was toevallig ook met combi citalopram en hypericum (st. Janskruid)
Ik weet niet of je familie Bach remedies gebruikt? Vooral de Bach Rescue remedy dan. Die moet je dus niet icm je AD slikken.
En 100% zeker weten doe ik het niet, maar ALS je stopt, (en bespreek dat met je arts, laat je oordeel niet afhangen van je ouders, laat anders je arts contact opnemen met je ouders), toch in ieder geval 24 uur laten zitten tussen de AD en Hypericum..
Bottomline: Het gaat erom waar jij je prettig bij voelt ...
(Citalopram moet eerst uit je bloed zijn voordat je andere dingen gaat slikken!)
[ Bericht 1% gewijzigd door knokkels op 18-05-2005 12:12:34 ]
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Ik zou eens moeten leren dat alcohol en AD geen ideale combinatie is.
Zeker niet een aantal dagen achtereen...
Zeker niet een aantal dagen achtereen...
...dass wir fliegen.
Hoezo? Is er wat gebeurd dan?quote:Op woensdag 18 mei 2005 23:49 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik zou eens moeten leren dat alcohol en AD geen ideale combinatie is.
Zeker niet een aantal dagen achtereen...
Tof! Ik ben net op tijd voor de gnoes!
Let's plant a tree
Let's plant a tree
Een vuist in mijn schedel die zich een weg naar buiten probeert te boksen en een hoop verdwaalde gedachtes en gevoelens...quote:
Maar ik ben vanaf vandaag weer op mijn weg terug.
Morgen wordt vast een hele mooie dag. Wat jij?
...dass wir fliegen.
Teveel alcohol is niet goed nee maar af en toe een paar glaasjes heeft bij mij nooit verkeerd uitgewerkt. Ik ben wel een keer onterecht beschuldigd van teveel drinken in combinatie met AD maar dat bleek dus een voedselvergiftiging te zijn (bedorven Filet Americain ) in een disco, op een brancard de disco uitgevoerd en met de ziekenauto thuis gebracht.quote:Op woensdag 18 mei 2005 23:59 schreef De-oneven-2 het volgende:
[..]
Een vuist in mijn schedel die zich een weg naar buiten probeert te boksen en een hoop verdwaalde gedachtes en gevoelens...
Maar ik ben vanaf vandaag weer op mijn weg terug.
Morgen wordt vast een hele mooie dag. Wat jij?
Ik had toen 2 wijntjes op dus daar kan het echt niet door gekomen zijn
En morgen wordt zeler een mooie dag werken
Tof! Ik ben net op tijd voor de gnoes!
Let's plant a tree
Let's plant a tree
Je slikt dus AD, soms ietwat alcohol en je gaat weleens stappen.quote:Op donderdag 19 mei 2005 00:20 schreef Vava het volgende:
[..]
Teveel alcohol is niet goed nee maar af en toe een paar glaasjes heeft bij mij nooit verkeerd uitgewerkt. Ik ben wel een keer onterecht beschuldigd van teveel drinken in combinatie met AD maar dat bleek dus een voedselvergiftiging te zijn (bedorven Filet Americain ) in een disco, op een brancard de disco uitgevoerd en met de ziekenauto thuis gebracht.
Ik had toen 2 wijntjes op dus daar kan het echt niet door gekomen zijn
En morgen wordt zeler een mooie dag werken
Of ga je iedere week uit.
Wat ik wil weten, hoe is je volgende dag of de dagen erna, merk jij dat je bent uitgeweest, geestelijk en lichaamlijk.
Ik weet van mezelf dat het meer energie vergt dan een gezond iemand.
Ik kan dus de volgende dag mezelf minder goed voelen.
Ik heb al heel wat gehoord over de combinatie AD en alcohol, maar ik merk bij mezelf dat ik eerder minder snel aangeschoten raak. Maar dat komt denk ik omdat ik in het begin van het jaar nauwelijks dronk, en nu ben ik er meer aan gewend geraakt. Ik drink nog steeds niet meer dan twee (heel zelden drie) glazen per avond, maar eerst voelde ik het nog wel eens in m'n benen na twee wijntjes.
Ik ga vanavond om 9 uur naar de dokter, dus ben benieuwd wat die te zeggen heeft. (In Belgie kun je naar de dokter wanneer je maar wil, echt ideaal).
Ik ga vanavond om 9 uur naar de dokter, dus ben benieuwd wat die te zeggen heeft. (In Belgie kun je naar de dokter wanneer je maar wil, echt ideaal).
Ik slik inderdaad AD en ik weet dat ik minder goed tegen alcohol kan dan voor ik AD slikte. Nou kon ik er vrij goed tegen en kan ik nu ook nog best wat drinken voor ik er last van krijg maar sinds ik AD slik kan ik wel minder drinken dan daarvoor. Nu drink ik maximaal 4 alcoholische drankjes als ik uitga en tussendoor drink ik water. Ik drink nu ongeveer 1 keer per week alcohol. Als ik het bij maximaal 4 drankjes hou merk ik niet dat ik ben uitgeweest (ik drink dan wel steeds hetzelfde dus geen dingen door elkaar).quote:Op donderdag 19 mei 2005 12:22 schreef onbrokenwings het volgende:
[..]
Je slikt dus AD, soms ietwat alcohol en je gaat weleens stappen.
Of ga je iedere week uit.
Wat ik wil weten, hoe is je volgende dag of de dagen erna, merk jij dat je bent uitgeweest, geestelijk en lichaamlijk.
Ik weet van mezelf dat het meer energie vergt dan een gezond iemand.
Ik kan dus de volgende dag mezelf minder goed voelen.
Voor ik AD slikte kon ik wel meer hebben dan nu.
Tof! Ik ben net op tijd voor de gnoes!
Let's plant a tree
Let's plant a tree
Gisteravond naar de dokter geweest. Was wel een behoorlijke tegenvaller. Ik had gedacht dat ik wel kon stoppen met AD en overgaan op Sint-Janskruid, maar omdat ik zo'n terugval had gehad toen ik AD 3 of 4 dagen niet had geslikt, moet ik nu nog op zijn minst 5 maanden doorgaan met AD. En daar heb ik dus niet zo heel veel zin in, bovendien zullen m'n ouders er nu ook niet bepaald blij mee zijn.
het oordeel van je ouders is in zo'n beslissing m.i. niet belangrijk.
AD slik je over het algemeen voor een langere periode dan 3 maanden.
Ik zit zelf op 2 en een half jaar, en ik ben nu heel geleidelijk aan het afbouwen.
Ik zit nu op een vrij lage dosis, en daar blijf ik voorlopig waarschijnlijk nog wel even op.
Wat is voor jou (dus niet voor je ouders) het voordeel van St janskruid boven AD, denk je?
En wat is er erg aan om nog een tijdje AD te blijven gebruiken?
AD slik je over het algemeen voor een langere periode dan 3 maanden.
Ik zit zelf op 2 en een half jaar, en ik ben nu heel geleidelijk aan het afbouwen.
Ik zit nu op een vrij lage dosis, en daar blijf ik voorlopig waarschijnlijk nog wel even op.
Wat is voor jou (dus niet voor je ouders) het voordeel van St janskruid boven AD, denk je?
En wat is er erg aan om nog een tijdje AD te blijven gebruiken?
Waarom zullen je ouders er niet blij mee zijn en waarom wil je geen AD maar Sint-Janskruid ?quote:Op vrijdag 20 mei 2005 11:00 schreef penelopeia het volgende:
Gisteravond naar de dokter geweest. Was wel een behoorlijke tegenvaller. Ik had gedacht dat ik wel kon stoppen met AD en overgaan op Sint-Janskruid, maar omdat ik zo'n terugval had gehad toen ik AD 3 of 4 dagen niet had geslikt, moet ik nu nog op zijn minst 5 maanden doorgaan met AD. En daar heb ik dus niet zo heel veel zin in, bovendien zullen m'n ouders er nu ook niet bepaald blij mee zijn.
Mag ik gokken op stigma?quote:Op vrijdag 20 mei 2005 11:30 schreef onbrokenwings het volgende:
[..]
Waarom zullen je ouders er niet blij mee zijn en waarom wil je geen AD maar Sint-Janskruid ?
Mijn welgemeende excuses, mocht ik het fout hebben
Het klinkt natuurlijk wel anders, lichter:
Ja mijn zoon gebruikt AD
of
Ja mijn zoon gebruikt St. Janskruid
http://www.vita-send.nl/stjanskruid.htm
De belangrijkste indicatie in de meeste studies waren lichte tot matige depressieve verschijnselen.
Vier studies werden opgezet om tests uit te voeren voor de behandeling van zware depressiviteit.
Bij verschillende onderzoeken werd een verbetering waargenomen van de voornaamste symptomen van een depressie (stemming, afname van levenslust , gebrek aan slaap, concentratie en bepaalde lichamelijke klachten.)
Bij diverse studies werd de werkzaamheid onderzocht van Sint Janskruid t.o.v. een placebo en antidepressiva als amitriptyline, imipramine, mapotriptiline ,fluoxetine, sertraline en paroxetine.
Daaruit kwam evident naar voren dat Sint Janskruidextracten effectief zijn bij de bestrijding van milde tot matige depressiviteit. Echter niet bij langdurige zware depressiviteit.
----
Lees deze link ook even
[ Bericht 49% gewijzigd door knokkels op 20-05-2005 15:36:02 ]
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
