[Centraal] Anti-Depressiva

je wil dus af bouwen met gesprekken en met medicatie beginnen met medicatie, (tegen onzekerheid)?
Lijkt mij niet echt verstandig, gezien medicatie voor zover ik weet iig niet helpt tegen onzekerheid.

quote:

Op zondag 8 mei 2005 22:54 schreef Wolkje het volgende:
je wil dus af bouwen met gesprekken en met medicatie beginnen met medicatie, (tegen onzekerheid)?
Lijkt mij niet echt verstandig, gezien medicatie voor zover ik weet iig niet helpt tegen onzekerheid.

Ik ben eigelijk van plan nu (na een half jaar) weer te beginnen met wat gesprekken en zien wat daaruit vloeit en ik ga ook alleen overwegen om daarmee te beginnen als mijn huisarts en de psychologe dat beide aangeven dus.

ik heb ook een aantal maanden geleden voor ongeveer 3 maanden Paroxetine geslikt, moest van de neuroloog omdat ik vaak hoofdpijn heb/had. Was echt de verschrikkelijkste periode uit mijn leven, depressief, aanhankelijk, en zwaar ongelukkig van geworden, terwijl ik nooit depressief ben geweest, of ook maar enige psychishe klachten heb gehad. Ik was toen 16 jaar, en moest nadat mijn moeder in paniek naar de neuroloog belde de dosis verhogen, naar 1,5 a 2 x de maximale dosering voor volwassenen. Gelukkig was ik nog genoeg bij kennis om dat niet te doen. Ik zou iedereen ook aan willen raden er niet zomaar aan te beginnen!

quote:

Op zondag 8 mei 2005 22:54 schreef Wolkje het volgende:
je wil dus af bouwen met gesprekken en met medicatie beginnen met medicatie, (tegen onzekerheid)?
Lijkt mij niet echt verstandig, gezien medicatie voor zover ik weet iig niet helpt tegen onzekerheid.

Hmm... ik heb wel een beetje het idee dat de gevoelens die onzekerheid veroorzaken ook afgevlakt worden, dus misschien hebt het wel, ik denk gewoon uitproberen.

quote:

Op zondag 8 mei 2005 23:31 schreef Vava het volgende:
Hmm... ik heb wel een beetje het idee dat de gevoelens die onzekerheid veroorzaken ook afgevlakt worden, dus misschien hebt het wel, ik denk gewoon uitproberen.

Jazeker wel, kijk iemand die alleen maar onzeker is heeft geen ad's nodig, maar iemand die depressief is heeft over het algemeen ook niet zo'n heel positieve kijk op zichzelf en dat kan door ad's wel degelijk verbeteren.

quote:

Op zondag 8 mei 2005 23:20 schreef Asmodean het volgende:
moest van de neuroloog omdat ik vaak hoofdpijn heb/had. Was echt de verschrikkelijkste periode uit mijn leven, depressief, aanhankelijk, en zwaar ongelukkig van geworden, terwijl ik nooit depressief ben geweest, of ook maar enige psychishe klachten heb gehad.

De neuroloog zal er wel verstand van hebben...
Uit onderzoek is gebleken dat mensen die AD slikken terwijl ze níet depressief zijn, dat dan dus juist kunnen worden.
Vorig jaar(?) nog zo'n enorme heisa over geweest bij ik meen Radar.

quote:

Op zondag 8 mei 2005 21:35 schreef XcUZ_Me het volgende:
Hallo allen,

Ik ben nieuw in dit topic en heb gelijk een heel verhaal...

Ik lijd zolang als ik me kan herinneren al aan een zeer lage eigendunk, minderwaardigheidscomplex e.d. Tel daarbij op een familiaire aanleg voor bipolaire stoornissen (manisch-depressief) en een aantal flinke crashes in de afgelopen maanden en tataa daar heb je je hoopje ellende... (symptomen: slecht slapen, huilen, geen concentratievermogen, futloos, moe, paniekaanvallen, enz)

Ik ben al sinds anderhalf jaar in behandeling, maar dat schiet allemaal niet op en a.d.h.v. de recente crashes heb ik nu citalopram voorgeschreven gekregen... Ik ben echter nog niet begonnen om de volgende redenen:
- angst voor de bijwerkingen (ik las eerder in het topic iemand dat 15 kg aangekomen was met citalopram. Nou, dat kan ik er écht niet bij hebben)
- het feit dat ik het tot dusver redelijk red met oxazepam
- het feit dat het "nu wel gaat". Voel me nu niet slecht genoeg voor antidepressiva zeg maar.

Nouja, ik kan over mn voorgeschiedenis, omstandigheden e.d. nog wel uren doortikken, maar dat zal ik jullie maar besparen

Ik gebruik alweer bijna een jaar citalopram (15mg) en ik moet zeggen dat het me erg goed bevalt. Hiervoor slikte ik paroxetine en daarbij had ik zeer veel bijwerkingen (voelde me vaak echt "ziek"). De bijwerkingen bij citalopram zijn bij mij in elk geval een stuk minder. Ik slaap wel veel maar dat is eigenlijk het enige waar ik last van heb.

Gewoon proberen dus! Als je je er na een tijdje niet goed bij voelt kan je altijd weer(langzaam!) stoppen.

quote:

Op maandag 9 mei 2005 18:15 schreef Lotjeb het volgende:

[..]

Ik gebruik alweer bijna een jaar citalopram (15mg) en ik moet zeggen dat het me erg goed bevalt. Hiervoor slikte ik paroxetine en daarbij had ik zeer veel bijwerkingen (voelde me vaak echt "ziek"). De bijwerkingen bij citalopram zijn bij mij in elk geval een stuk minder. Ik slaap wel veel maar dat is eigenlijk het enige waar ik last van heb.

Gewoon proberen dus! Als je je er na een tijdje niet goed bij voelt kan je altijd weer(langzaam!) stoppen.

Mja, het "probleem" is dus dat ik me nu wel weer ok voel... Vind beetje raar om dan die troep te gaan slikken! Ik moet denk ik maar ff overleggen met de huisarts.

quote:

Op maandag 9 mei 2005 18:26 schreef XcUZ_Me het volgende:

[..]

Mja, het "probleem" is dus dat ik me nu wel weer ok voel... Vind beetje raar om dan die troep te gaan slikken! Ik moet denk ik maar ff overleggen met de huisarts.

Dat lijkt mij ook een beetje overbodig. Je kan altijd beginnen als het toch op langere termijn weer slechter zou gaan.

quote:

Op maandag 9 mei 2005 18:40 schreef Wolkje het volgende:

[..]

Dat lijkt mij ook een beetje overbodig. Je kan altijd beginnen als het toch op langere termijn weer slechter zou gaan.

Ja, dat was mijn eigen idee ook al wel een beetje

Hallo,

Ik heb van november 2001 tot juni 2003 groepstherapie gehad in een deeltijd behandling
van het GGZ bij mij in de buurt. De eerste 3 tot 4maanden daarvan heb ik Seroxat gebruikt.
Dat hielp mij toen ontzettend goed. Ik was veel energieker (collega's vroegen me zelfs
'wat voor peppillen heb jij gehad') dan de lusteloze 'ik' voorheen. Ik ben na die anderhalf
jaar vrij goed uit die therapie gekomen. Ik voelde me een heel ander persoon.

Toch ben ik de afgelopen tijd steeds verder weer afgezakt naar mijn oude gedrag.
Vooral de laatste weken gaat het slecht. Ontzettend lusteloos en het ergste voor
mijn omgeving: driftbuien. Ik weet voor mezelf dat ik weer behoorlijk op het randje
balanceer om nog dieper in te storten. Vanochtend daarom maar een gesprek met
de huisarts gehad. Hij stelde direct voor opnieuw Seroxat te gaan gebruiken.

Aan de ene kant wil ik dit heel graag, want dit kan zo niet doorgaan, en de wachtlijst bij
het GGZ zal wel weer een paar maanden zijn. Mijn twijfel is alleen het volgende:
toen ik de vorige keer Seroxat gebruikte was ik al in therapie en werd mijn medicijn
gedrag door een therapeut in de gaten gehouden. Ook was hij heel terughoudend
met het voorschrijven van hoeveelheden omdat hij vondt dat je er anders 'je hele leven
aan vast zou zitten'. Kan ik dus zelf aan Seroxat beginnen, of zal ik nog even op
mijn tanden moeten bijten, en volhouden tot ik in therapie terecht kan, en dan gecontroleerd
beginnen met medicatie ?

quote:

Op maandag 9 mei 2005 19:20 schreef roaddevil het volgende:
Toch ben ik de afgelopen tijd steeds verder weer afgezakt naar mijn oude gedrag.
Vooral de laatste weken gaat het slecht. Ontzettend lusteloos en het ergste voor
mijn omgeving: driftbuien. Ik weet voor mezelf dat ik weer behoorlijk op het randje
balanceer om nog dieper in te storten. Vanochtend daarom maar een gesprek met
de huisarts gehad. Hij stelde direct voor opnieuw Seroxat te gaan gebruiken.

Kun je jezelf geen halt toeroepen met hetgeen je eerder in therapie hebt geleerd?
Ik neem aan dat je jezelf toen toch goed onder de loupe hebt genomen, en dat je weet wat je valkuilen zijn. Bovendien, voordat medicatie goed aanslaat ben je ook alweer een poosje verder.

Maar als het echt geen doen is kun je medicatie nemen en dan als je therapie hebt onder begeleiding evt afbouwen.

Ik ben op zoek naar een krantenartikel van een paar maanden geleden.
Het ging over seroxat, dat verboden werd voor minderjarigen (of zou moeten worden, dat weet ik niet zeker meer) en over de bijwerkingen van seroxat (oa. dat het kon lijden tot automutilatie en suicidepogingen). Heeft iemand daar een linkje van misschien? Ik weet niet meer zeker in welke krant het stond (ik geloof in Trouw, maar dat weet ik dus niet zeker).

quote:

Op zondag 8 mei 2005 20:17 schreef Wolkje het volgende:
Je hebt therapie daarbij, Dromenvanger?
Als het goed is, kan je leren om steeds beter met je emoties om te gaan en heb je deze medicatie uiteindelijk niet meer nodig, het lijkt mij geen prettig idee dat je de rest van je leven aan de medicatie zit, maar dat moet ieder voor zich beslissen natuurlijk.

For me: nog steeds goed met mijn lage dosis

Therapie niet, nou jah, af en toe gesprekken over hoe het gaat.

Ik zal vast en zeker weer gaan afbouwen, kijken of de wereld dan nog steeds lichter te leven valt zonder chaos in mijn hoofd en meer zooi. Dan ga ik voor de 5e keer kijken wat er gebeurt na het afbouwen.

Ik merk dat het denken wordt uitgeschakeld, het piekeren het tobben en het in circels denken. Steeds weer in circels denken zonder vooruit te komen. Mijn humeur is beter ook.

Hele leven aan seroxat is niet prettig, maar bij geen bijwerkingen neem ik dat pilletje graag in tijdens het ontbijt. Ben niet impotent, tril niet, zweet niet, heb geen diarree.

Maar dat is voor later, eerst overleggen met arts en als hij het heeft over chronisch gebrek aan serotinine dan weet ik meer. Die arts had het tijdens een cursus al over hoe ingewikkeld de hersens zijn met al die stoffen, dus er zou best iets mis kunnen zijn in de chemische huishouding, zoals ze dat zo mooi noemen.

In de tussentijd geniet ik van het goede gevoel, zonder stress aan mijn kop.

@ dromenvanger, hebben meer mensen in je familie dit ?

Ik denk dat je een hoop op kunt lossen met pilletjes, maar de werkelijke oorzaak moet je ook weg zien te halen. Dus toch echt gesprekken met een psycholoog of psychiator.

quote:

Op dinsdag 10 mei 2005 11:05 schreef Do_1980 het volgende:
Ik denk dat je een hoop op kunt lossen met pilletjes, maar de werkelijke oorzaak moet je ook weg zien te halen. Dus toch echt gesprekken met een psycholoog of psychiator.

Dat is echt niet altijd een oplossing, stel dat de oorzaak van de depressie een van chronische aard is, kan je praten wat je wil, maar veel zal je er niet mee opschieten.

Maar ook bij een chronische depressie geloof ik niet dat er dan dus per definitie pillen nodig zijn.

Ik ga er inmiddels bij mezelf wel vanuit dat er een chronische neiging tot depressiviteit in mij zit, heb het lange tijd niet willen weten, maar na dertig (en een half!) jaar moet je misschien toch maar eens onder ogen zien dat de kwaal die in je familie veelvuldig voorkomt ook jou niet heeft overgeslagen. Ik zie het gewoon als een 'gevoelig punt', iets waar je bij jezelf goed voor moet uitkijken en voor uit moet blijven kijken, en in de loop der jaren heb je wel geleerd welke dingen wel en niet goed voor je zijn.
Ik ben nu twee jaar 'pilloos' (na vier jaar ad's slikken) en geloof dat ik in de toekomst ook geen medicatie meer nodig zal hebben, volgens mij heb ik inmiddels goed genoeg door welke strategie ik moet aanhouden om gewoon een prima leven te hebben zonder die pillen.

Of het komt helemaal niet door mijn strategie, maar doordat ik stiekem toch niet chronisch depressief ben, ik weet het niet, en eigenlijk doet het er ook niet toe.

quote:

Op woensdag 11 mei 2005 20:16 schreef thaleia het volgende:
Maar ook bij een chronische depressie geloof ik niet dat er dan dus per definitie pillen nodig zijn.

Ik ga er inmiddels bij mezelf wel vanuit dat er een chronische neiging tot depressiviteit in mij zit, heb het lange tijd niet willen weten, maar na dertig (en een half!) jaar moet je misschien toch maar eens onder ogen zien dat de kwaal die in je familie veelvuldig voorkomt ook jou niet heeft overgeslagen. Ik zie het gewoon als een 'gevoelig punt', iets waar je bij jezelf goed voor moet uitkijken en voor uit moet blijven kijken, en in de loop der jaren heb je wel geleerd welke dingen wel en niet goed voor je zijn.
Ik ben nu twee jaar 'pilloos' (na vier jaar ad's slikken) en geloof dat ik in de toekomst ook geen medicatie meer nodig zal hebben, volgens mij heb ik inmiddels goed genoeg door welke strategie ik moet aanhouden om gewoon een prima leven te hebben zonder die pillen.

Of het komt helemaal niet door mijn strategie, maar doordat ik stiekem toch niet chronisch depressief ben, ik weet het niet, en eigenlijk doet het er ook niet toe.

Hier herken ik veel in, maar het is altijd opletten geblazen.
Je houdt je waarschijnlijk wel aan een vast ritme, welke er voor zorgt dat het leefbaar blijft, als je er voor een langere tijd niet aan houd, gaat het dan fout ?

Ik heb bijna 3 jaar 40 mgr citalopram (cipramil) geslikt en sinds maart slik ik nog maar 20 mgr en dat gaat erg goed. Ben daar ontzettend blij om. Ik voel meer, ben niet meer zo'n robot en voel me zo minder somber dan met meer medicatie Dit kan ook te maken hebben met het feit dat ik ook ben gestopt met anti-psychotica trouwens, bedenk ik me nu.

Ik ben overigens wel altijd erg tevreden geweest met citalopram. Dit in tegenstelling tot Effexxor en Prozac.

Ik slik nu ook 40 mg citalopram en mijn anti-psychotica wordt afgebouwd. Ik slik nu nog maar 2,5 en de volgende stap is niks. Volgende week heb ik weer een afspraak en zoals het er nu uitziet kan ik helemaal stoppen en zit ik alleen nog aan de anti-depressiva. Hopelijk kan ik dat ook snel afbouwen. Wil graag naar 20. Dat lijkt me genoeg.

quote:

Op donderdag 12 mei 2005 15:29 schreef PPWB84 het volgende:
Ik slik nu ook 40 mg citalopram en mijn anti-psychotica wordt afgebouwd. Ik slik nu nog maar 2,5 en de volgende stap is niks. Volgende week heb ik weer een afspraak en zoals het er nu uitziet kan ik helemaal stoppen en zit ik alleen nog aan de anti-depressiva. Hopelijk kan ik dat ook snel afbouwen. Wil graag naar 20. Dat lijkt me genoeg.

Welke AP slik je? Risperdal?

quote:

Op maandag 9 mei 2005 19:48 schreef Wolkje het volgende:
Ik ben op zoek naar een krantenartikel van een paar maanden geleden.
Het ging over seroxat, dat verboden werd voor minderjarigen (of zou moeten worden, dat weet ik niet zeker meer) en over de bijwerkingen van seroxat (oa. dat het kon lijden tot automutilatie en suicidepogingen). Heeft iemand daar een linkje van misschien? Ik weet niet meer zeker in welke krant het stond (ik geloof in Trouw, maar dat weet ik dus niet zeker).

quote:

Antidepressiva riskant voor kinderen

Stond het gebruik van antidepressiva bij kinderen de laatste maanden al ter discussie, in het medisch tijdschrift The Lancet, dat 24 april jl. verscheen, wordt de vloer aangeveegd met het laatste restje positief bewijs.

Groot-Brittannië heeft de antidepressiva voor kinderen vorige maand verboden, toen bleek dat de middelen tot zelfmoord aanzetten. In de Verenigde Staten zullen de antidepressiva vermoedelijk allemaal worden voorzien van een waarschuwende bijsluiter. Het Europese agentschap voor geneesmiddelen, de EMEA, heeft gisteren gewaarschuwd voor het gebruik van antidepressiva bij kinderen. Het gaat vooral om Seroxat en andere middelen waar de werkzame stof paroxetine in zit. De EMEA wil verder de bijsluiter laten aanscherpen. De Nederlandse vereniging voor psychiatrie gaf onlangs het advies uit dat het verantwoord is om aan sommige moeilijk behandelbare kinderen antidepressiva voor te schrijven, maar dat dat alleen door psychiater en niet door huisartsen zou mogen worden gedaan. Zij stellen zich op het standpunt dat je kinderen met een ernstige depressie, bij wie psychotherapie niet helpt, deze middelen niet mag onthouden. Mits het voorschrijven is voorbehouden aan specialisten.

Bron: Trouw, 24 april 2004
_{http://www.stichtingpando(...)4-8E02-A3A5A8602FAB/}

Alsjeblieft.

quote:

Op donderdag 12 mei 2005 16:48 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Welke AP slik je? Risperdal?

Nee, Zyprexa (Olanzapine). Ik zal blij zijn als ik er vanaf ben. Maakt duf. Ik slaap dr wel goed op. Een beetje te goed. Heb jij nog last van bijwerkingen met het gebruik van Citalopram?