[OUD] Uitwisselen ervaringen Hoogbegaafdheid (HB)

dus HB kinderen zijn statusverhogend? Zal het doorgeven aan school.

quote:

Op woensdag 29 februari 2012 17:06 schreef debuurvrouw het volgende:
dus HB kinderen zijn statusverhogend? Zal het doorgeven aan school.

....en dan zijn ze gewoon slim en kunnen ze goed meekomen met stof die voorloopt zonder verdere problemen...


ow wacht...

quote:

Op woensdag 29 februari 2012 16:42 schreef _evenstar_ het volgende:
En wat betreft HB wel of niet.. Ik kreeg hier ook de vraag omdat Ze Dus bij anderen nu ook meer en meer laat zien en bijv mineralen encyclopedie voorleest , bij me ouders wipneus en pim leest en qua sommen enzo die Ze zelf maakt etc Terwijl op school Ze bijv de cito dan weer slecht maakt.. En Juf dan aan komt met of Ze heeft giga faalangst of Ze snapt het echt niet.. En Ik vermoed dat eerste.. Ik ga maar mee op wat Arwen hier zelf vraagt en biedt dat maar aan?

Evenstar je hebt PM

quote:

Op woensdag 29 februari 2012 17:06 schreef debuurvrouw het volgende:
dus HB kinderen zijn statusverhogend? Zal het doorgeven aan school.

School draait het dan zo dat het aan hun ligt en dan kunnen ze dat weer op de site zetten en vertellen met de rondleidingen.

quote:

Op woensdag 29 februari 2012 17:56 schreef MeNicole2 het volgende:

[..]

School draait het dan zo dat het aan hun ligt en dan kunnen ze dat weer op de site zetten en vertellen met de rondleidingen.

Ja, want een school kan kinderen hoogbegaafd maken.

Kunnen ze dus beter op hun site zetten: "op zoek naar hoogbegaafde kinderen".

Ik zou dus echt nooit voor zo'n school kiezen!!
...al zouden de mijne hoogbegaafd zijn

quote:

Op woensdag 29 februari 2012 18:21 schreef Meimeltje het volgende:
Kunnen ze dus beter op hun site zetten: "op zoek naar hoogbegaafde kinderen".

Ik zou dus echt nooit voor zo'n school kiezen!!
...al zouden de mijne hoogbegaafd zijn

Dat dus en ALS Ik zo een Nare gedachten had over een school wisselde Ik ook al moest Ik dan verder "reizen"

al is een school waar ze er mee om weten te gaan wel erg prettig heb ik ervaren

Ja, dat klopt wel. Van een school die er mee om weet te gaan. Maar een school die claimt kinderen hoogbegaafd te kunnen maken
Da's alleen voor domme ouders ofzo? Of is hoogbegaafdheid besmettelijk?

En trouwens, goed kunnen leren, mee kunnen komen of voorlopen is iets compleet anders dan hoogbegaafd zijn.

quote:

Op woensdag 29 februari 2012 19:02 schreef debuurvrouw het volgende:
Ja, dat klopt wel. Van een school die er mee om weet te gaan. Maar een school die claimt kinderen hoogbegaafd te kunnen maken
Da's alleen voor domme ouders ofzo? Of is hoogbegaafdheid besmettelijk?

En trouwens, goed kunnen leren, mee kunnen komen of voorlopen is iets compleet anders dan hoogbegaafd zijn.

Dat laatste wat jij schrijft, is helemaal waar. Ik zie dat in mijn directe omgeving ook.

Mijn dochter heeft een vriendinnetje dat hoogbegaafd is, terwijl mijn dochter "gewoon" goed kan leren en voorloopt. Mijn dochter heeft op school voldoende aan de plustaken, terwijl het vriendinnetje dezelfde stof dat in de plustaken is opgenonomen op een andere manier aangeboden krijgt. Zij werkt het liefst heel zelfstandig en heeft gewoon een andere denkwijze dan andere kinderen. Mijn dochter denkt als een "gewoon" kind, alleen wat sneller.

Het vriendinnetje en mijn dochter hebben hetzelfde leesniveau. Mijn dochter leest graag boeken uit de serie 'bolleboos'. Dat zijn boekjes met een moeilijker taalniveau, maar over onderwerpen die passen bij haar leeftijd. Terwijl het vriendinnetje veel liever boeken over meer diepgaande onderwerpen leest.

Ik ben zelf ook altijd als hoogbegaafd beschouwd door anderen. Ik ben nooit getest dus zal niet beweren dat ik ook echt hoogbegaafd ben . Ik herken heel erg veel in de denk- en werkwijze van het vriendinnetje en herken ook haar houding richting andere kinderen en de moeilijkheden die ze ervaart in de sociale omgang met anderen. Ze gebruikt te moeilijke woorden voor haar leeftijd en als ze al een grapje durft te maken, snappen de vriendinnen het meestal niet. Dan lach ik als enige, is best sneu . Mijn dochter is veel socialer en veel meer een groepsdier dan ik en haar vriendinnetje zijn.

Gelukkig zitten mijn dochter en het vriendinnetje op een (Dalton-)school die goed ingespeeld is op de verschillende vormen van voorlopen en/of (hoog-)begaafdheid. Dit jaar hebben ze ook nog eens het geluk dat ze bij een juf in de klas zitten die extra scholing heeft gehad op het gebied van begeleiding van (hoog-)begaafde kinderen.

Ik denk dat de grootste uitdaging niet eens zit in het begeleiden op intellectueel gebied, maar veel meer op sociaal-emotioneel gebied.

quote:

Ik denk dat de grootste uitdaging niet eens zit in het begeleiden op intellectueel gebied, maar veel meer op sociaal-emotioneel gebied.

En dan eens niet te kijken naar wat ze zouden moeten kunnen op x-leeftijd maar naar wat ze doen ! ( zo kwamen ze er bij jongste achter dat ie daarin verder is dan leeftijdsgenoten, verklaarde een hoop hier) en niet t labettje sociaal emotioneel zwak gelijk plakken...want dat bleek dus niet aan de orde....

quote:

Op woensdag 29 februari 2012 21:05 schreef Muks het volgende:

[..]

En dan eens niet te kijken naar wat ze zouden moeten kunnen op x-leeftijd maar naar wat ze doen ! ( zo kwamen ze er bij jongste achter dat ie daarin verder is dan leeftijdsgenoten, verklaarde een hoop hier) en niet t labettje sociaal emotioneel zwak gelijk plakken...want dat bleek dus niet aan de orde....

Ja precies. Hoevaak ik al wel niet gehoord heb dat 'zulke kinderen' baat zouden hebben bij extra sociale lessen... terwijl ze juist vaak voorlopen en daardoor aansluiting met de rest missen.

Ik ben hoogbegaafd, vraag maar raak.

quote:

Op woensdag 29 februari 2012 23:10 schreef krokdown het volgende:
Ik ben hoogbegaafd, vraag maar raak.

Kun je ons vertellen wat voor ons ouders valkuilen zouden kunnen zijn?

quote:

Op dinsdag 28 februari 2012 20:09 schreef Troel het volgende:

[..]

Waarom niet van te voren vragen welke kleur bord ze wil? Waarom niet stappen in die juiste volgorde doen? Sommige zaken zijn ook gewoon heel makkelijk te omzeilen

Ja klopt dat doen we ook al bij onnoemelijk veel zaken.

Maar op een gegeven moment ben je de hele dag hier mee bezig (worden het wel heel veel van die dingen)
En als tweede merk je ook dat ze (1 vinger hebbende) de hele hand pakken ("welk kleur bord wil je? - Blauw, maar je moet wel de onderste van de stapel pakken)

kortom het gaat aan je knagen.... dat je denkt... dit is niet meer normaal.

quote:

Op donderdag 1 maart 2012 09:10 schreef tinny het volgende:

[..]

Ja klopt dat doen we ook al bij onnoemelijk veel zaken.

Maar op een gegeven moment ben je de hele dag hier mee bezig (worden het wel heel veel van die dingen)
En als tweede merk je ook dat ze (1 vinger hebbende) de hele hand pakken ("welk kleur bord wil je? - Blauw, maar je moet wel de onderste van de stapel pakken)

kortom het gaat aan je knagen.... dat je denkt... dit is niet meer normaal.

Dat is een kwestie van een keuze geven. Of het bovenste bordje, of het bordje in de gekozen kleur. Of aangeven "Ik heb rood en geel, welke wil je?"
Vooralsnog klinkt je kind echt volkomen normaal Alle kinderen willen de hele hand.

Het is inderdaad maar net de ruimte die je je kind toestaat. Anders blijf je de hele dag aan het onderhandelen over van alles en nog wat. Hoogbegaafd of niet.

quote:

Op donderdag 1 maart 2012 09:37 schreef Spuuglokje het volgende:
Het is inderdaad maar net de ruimte die je je kind toestaat. Anders blijf je de hele dag aan het onderhandelen over van alles en nog wat. Hoogbegaafd of niet.

Maar volgens mij zijn hoogbegaafde kinderen hier meestal wel bedrevener in dan andere kinderen.
Vooral duidelijk je grenzen stellen is erg belangrijk hierbij (of je kind nu hoogbegaafd is of niet ).

Dan ken ik enkel hoogbegaafde kinderen, dat zou kunnen

quote:

Op donderdag 1 maart 2012 12:02 schreef Troel het volgende:
Dan ken ik enkel hoogbegaafde kinderen, dat zou kunnen

Natuurlijk kan dat.
Andere opties zijn dat niet elk kind dat hierin erg bedreven is ook hoogbegaafd is, of dat wat jij bedreven vindt voor een ander best meevalt.
Niet lullig bedoeld, maar op internet zijn dat soort dingen gewoon moeilijk te beoordelen.

quote:

Op woensdag 29 februari 2012 23:16 schreef Grijs het volgende:

[..]

Kun je ons vertellen wat voor ons ouders valkuilen zouden kunnen zijn?

Overschatten van het kunnen, maar ook onderschatten.
Het teveel willen pushen en het te graag willen van de ouders, maar ook je kind extra special willen laten voelen omdat deze hoogbegaafd is.

Het beste voor je kind (en ik spreek uit ervaring) is het om je kind zich zo normaal mogelijk te laten voelen, want dit is namelijk de enige wens van een hoogbegaafd kind.

Voor de rest hoor je je kind zoveel mogelijk te steunen en moet je natuurlijk wel zorgen dat hij zich zo goed mogelijk kan ontwikkelen en laat je kind op de sport waar je kind voor kiest!

Met vriendelijke groet,

Krokdown

quote:

Op donderdag 1 maart 2012 09:10 schreef tinny het volgende:

[..]

Ja klopt dat doen we ook al bij onnoemelijk veel zaken.

Maar op een gegeven moment ben je de hele dag hier mee bezig (worden het wel heel veel van die dingen)
En als tweede merk je ook dat ze (1 vinger hebbende) de hele hand pakken ("welk kleur bord wil je? - Blauw, maar je moet wel de onderste van de stapel pakken)

kortom het gaat aan je knagen.... dat je denkt... dit is niet meer normaal.

Dan zou ik zeggen, dít blauwe bord kun je van me krijgen, is het niet goed, dan pak je zelf maar het juiste bord. En hoe het dan verder gaat / kan gaan, in ieder geval bij ons thuis:
"Maar ik kan er niet bij mama!"
"Dan zorg je maar dat je erbij kunt, als dat bord zo belangrijk voor je is"
"Maar JIJ moet mij dat bord geven mama, anders eet ik niet! Wil je soms dat ik doodga van de honger mam? Nee toch?? *smekende oogjes*"
"Dan eet je maar niet, en je weet het, geen eten betekent 's avonds ook geen snoepje bij het drinken".
* kind gaat mopperend toch maar eten van het eerste bord *

Wat mij betreft staat dit ook los van hoogbegaafdheid, of ik ken net als Troel alleen maar hoogbegaafde kinderen .

quote:

Op donderdag 1 maart 2012 14:54 schreef krokdown het volgende:

[..]

Overschatten van het kunnen, maar ook onderschatten.
Het teveel willen pushen en het te graag willen van de ouders, maar ook je kind extra special willen laten voelen omdat deze hoogbegaafd is.

Het beste voor je kind (en ik spreek uit ervaring) is het om je kind zich zo normaal mogelijk te laten voelen, want dit is namelijk de enige wens van een hoogbegaafd kind.

Voor de rest hoor je je kind zoveel mogelijk te steunen en moet je natuurlijk wel zorgen dat hij zich zo goed mogelijk kan ontwikkelen en laat je kind op de sport waar je kind voor kiest!

Met vriendelijke groet,

Krokdown

Ook dit staat wat mij betreft los van hoogbegaafdheid, je moet met alle kinderen op deze manier omgaan . Of het nu voor- of achterloopt op de "gemiddelde" ontwikkeling van kinderen.

quote:

Op donderdag 1 maart 2012 21:52 schreef MaLo het volgende:

[..]

Dan zou ik zeggen, dít blauwe bord kun je van me krijgen, is het niet goed, dan pak je zelf maar het juiste bord. En hoe het dan verder gaat / kan gaan, in ieder geval bij ons thuis:
"Maar ik kan er niet bij mama!"
"Dan zorg je maar dat je erbij kunt, als dat bord zo belangrijk voor je is"
"Maar JIJ moet mij dat bord geven mama, anders eet ik niet! Wil je soms dat ik doodga van de honger mam? Nee toch?? *smekende oogjes*"
"Dan eet je maar niet, en je weet het, geen eten betekent 's avonds ook geen snoepje bij het drinken".
* kind gaat mopperend toch maar eten van het eerste bord *

was het maar zo simpel!

1.Dan zou ik zeggen, dít blauwe bord kun je van me krijgen, is het niet goed, dan pak je zelf maar het juiste bord. En hoe het dan verder gaat / kan gaan, in ieder geval bij ons thuis:
2. "Maar ik kan er niet bij mama!"
3. "Dan zorg je maar dat je erbij kunt, als dat bord zo belangrijk voor je is"
4. "Maar JIJ moet mij dat bord geven mama, anders eet ik niet! Wil je soms dat ik doodga van de honger mam? Nee toch?? *smekende oogjes*"
5. "Dan eet je maar niet, en je weet het, geen eten betekent 's avonds ook geen snoepje bij het drinken".

6."Nou dan ga ik niet eten!"
7. OK ook goed maar als wij klaar zijn ruim ik de lunch tafel op en kun je niet meer eten
--- heel de fam eet rustig zijn boterham, en na 25 min wordt de lunch tafel afgeruimt --
8. " Huil huil neeeeeeeee ik moet nog eten"
9. " we hebben je vantevoren gewaarschuwd als we klaar zijn ruimen we op en kun je niet meer eten"
10." Huil huil driftbui Huil Huil, op de grond storten"
-- ondertussen wordt er gewoon verder opgeruimt --
11." kom we gaan een trein bouwen (tegen andere dochter)"
12." Stomme trein " (pakt af en gooit weg)
13. ouder op de knie'n "ik wil niet dat je dat doet, nog een keer is straf/op de gang"
14. " Stomme trein " (pakt af en gooit weg)"
-- dus straf/op de gang
-- driftbui huil huil driftbui
etc etc

Zo'n negatieve cycli kan dan rustig een uurtje of 2-4 duren (en als je pech hebt zo'n 2-3 keer per dag)
We hebben ook wel eens een andere aanpak geprobeerd (veel positief, of veel uitleggen, of veel negeren) en dat dan een paar weken, maar uiteindelijk draait het bij de oudste altijd uit op wrijving.

Bij de jongste twee werkt het wel gewoon en zul je inderdaad netjes uitkomen bij stap 5. waarna alles weer goed is....
Maar de oudste niet...

Mei 2008 als ik het juist teruggezocht heb

Heel normale leeftijd om zo te doen dus

Klinkt inderdaad precies als Isa op die leeftijd...

Ik vind het ook niet echt vreemd klinken voor die leeftijd, eigenlijk. Je voorbeelden overtuigen niet echt van HB, tinny.

Then again, als jullie ergens mee zitten (HB of iets in het autistisch spectrum) is het een idee om dit op te nemen met een huisarts of CB ofzo, lijkt me? Of een andere instantie die iets kan betekenen. Misschien anders een cursus als Peuter in zicht via het CB? Die bieden ook andere cursussen aan, geloof ik.

Ik wilde niet heel cynisch doen en zeggen: de rest komt nog wel. maar ook tussen kinderen zit verschil. Het heet niet voor niets peuter-puberteit het vraagt echt iets van je geduld, humor en relativeringsvermogen. Bij alle peuters. Sommige zijn iets koppiger dan anderen
Wat hier ook wel eens hielp was het gedrag kopieeren. Dus ook trappelend op de grond gaan liggen. Of in jullie geval het onderste blauwe bord eisen. Ik vond het wel verrassend wat het kind dan voor oplossing had. en pick your battles. Sommige regels die wij hadden waren ook wel echt stom. Maar andere dingen zijn gewoon niet bespreekbaar. En ze oefenen, in een veilige omgeving! Ze durft het wel! Ook iets om aan vast te houden.

En verder, wat Miss Sly al zei: als je andere dieperliggende problemen vermoedt zou ik hulp inroepen.via huisarts of consultatiebureau. Het is door het internet ook lastig beoordelen wat'normaal' of 'afwijkend' is.

O, F ging dan ook wel eens rustig niet eten hoor. Dan niet, ze zorgen heus wel dat ze niet verhongeren . En die had ook dagen dat ze meer op de gang zat dan in de kamer en dat ik serieus op internet zat te zoeken naar last-minutes voor één persoon (ik) naar een warm eiland .

Wat debuurvrouw zegt, over het gedrag kopiëren, is ook een goede, werkt hier ook prima. Alleen al het verbouwereerde gezicht van kindlief maakt het priceless .

Het lijkt erop dat jouw kind (tinny) heel erg op zoek is naar grenzen en dat is wel normaal voor die leeftjd (helaas ). En wat de posts boven mij ook aangeven, vertrouw je het niet, zoek hulp. Zit je kind op een kdv / peuterspeelzaal en vinden die het gedrag afwijkend?

hulpzoeken kan ik aanraden gaf mij veel duidelijkheid en het was fijn om met iemand te praten die mij begreep.

quote:

Op vrijdag 2 maart 2012 09:17 schreef tinny het volgende:

[..]

was het maar zo simpel!

1.Dan zou ik zeggen, dít blauwe bord kun je van me krijgen, is het niet goed, dan pak je zelf maar het juiste bord. En hoe het dan verder gaat / kan gaan, in ieder geval bij ons thuis:
2. "Maar ik kan er niet bij mama!"
3. "Dan zorg je maar dat je erbij kunt, als dat bord zo belangrijk voor je is"
4. "Maar JIJ moet mij dat bord geven mama, anders eet ik niet! Wil je soms dat ik doodga van de honger mam? Nee toch?? *smekende oogjes*"
5. "Dan eet je maar niet, en je weet het, geen eten betekent 's avonds ook geen snoepje bij het drinken".

6."Nou dan ga ik niet eten!"
7. OK ook goed maar als wij klaar zijn ruim ik de lunch tafel op en kun je niet meer eten
--- heel de fam eet rustig zijn boterham, en na 25 min wordt de lunch tafel afgeruimt --
8. " Huil huil neeeeeeeee ik moet nog eten"
9. " we hebben je vantevoren gewaarschuwd als we klaar zijn ruimen we op en kun je niet meer eten"
10." Huil huil driftbui Huil Huil, op de grond storten"
-- ondertussen wordt er gewoon verder opgeruimt --
11." kom we gaan een trein bouwen (tegen andere dochter)"
12." Stomme trein " (pakt af en gooit weg)
13. ouder op de knie'n "ik wil niet dat je dat doet, nog een keer is straf/op de gang"
14. " Stomme trein " (pakt af en gooit weg)"
-- dus straf/op de gang
-- driftbui huil huil driftbui
etc etc

Zo'n negatieve cycli kan dan rustig een uurtje of 2-4 duren (en als je pech hebt zo'n 2-3 keer per dag)
We hebben ook wel eens een andere aanpak geprobeerd (veel positief, of veel uitleggen, of veel negeren) en dat dan een paar weken, maar uiteindelijk draait het bij de oudste altijd uit op wrijving.

Bij de jongste twee werkt het wel gewoon en zul je inderdaad netjes uitkomen bij stap 5. waarna alles weer goed is....
Maar de oudste niet...

Ik zou na stap 3 al zeggen: "Klaar. Stop met dat gezeur of je gaat maar even boven zitten zeuren."
Wellicht zie ik het te simpel hoor, maar je zou kunnen proberen eerder grenzen te stellen, ipv oeverloos discussieren.

Kom ik weer met mijn motto: Geef een kind de ruimte, niet de leegte.
Oftewel, ruimte is duidelijk begrensd.

Dat dus. Maar dan doen we voor onszelf toch ook nog? Als we een nieuwe auto gaan kopen, gaan we uiteindelijk ook niet de keuze maken tussen 28 mogelijke modellen, het is vaak of die, of die, of soms een van de drie, maar niet veel meer dan dat. Alleen kunnen wij makkelijker zelf de keuze maken af te strepen en kunnen kinderen dat nog niet.
Overigens is het bij mijn kinderen heel simpel: de oudste wil eigenlijk altijd dezelfde kleur (daar heb ik dus ook meerdere bordjes van) en bij de jongste maakt het niet uit. Als ik oudste de keuze geef, zit zijn voorkeur daar eigenlijk altijd al bij.

Weet je wat zo fijn is? Wij hebben alleen maar witte borden.

quote:

Op zaterdag 3 maart 2012 12:06 schreef Spuuglokje het volgende:
Weet je wat zo fijn is? Wij hebben alleen maar witte borden.

Dat is wel een HB idee!

Oh, en ik ben ongevoelig voor smekende oogjes en de dan verhonger ik. Doei, geen tijd voor, geen zin in. Je kan eten van het bord wat er staat.

En eet je niet, heb je duidelijk geen trek. En kinderen die geen boterhammen eten en dus geen trek hebben krijgen ook geen extra's in de vorm van koek en snoep.

ja, ik ben best rechtlijnig ja.

ik moest eens wagen om willekeurig kind hier een ander bordje dan het eigen bordje te geven
1 x per ongeluk gedaan laatst, je kon ze 3 straten verderop nog horen protesteren allebei

* Muks geeft de buurvrouw een hand.


En dus ook met schreeuwen, gillen of ander verbaal geweld : dag je laptop kwijt (of als je die kwijt bent de e-reader, ds of tv-privileges) werkt uitstekend. En het : mam ik verveel me : jammer dan, je kunt lezen, buiten spelen, spelletjes doen of verzin wat. Ben immuum

Handen schud!

quote:

Op vrijdag 2 maart 2012 09:17 schreef tinny het volgende:

[..]

was het maar zo simpel!

1.Dan zou ik zeggen, dít blauwe bord kun je van me krijgen, is het niet goed, dan pak je zelf maar het juiste bord. En hoe het dan verder gaat / kan gaan, in ieder geval bij ons thuis:
2. "Maar ik kan er niet bij mama!"
3. "Dan zorg je maar dat je erbij kunt, als dat bord zo belangrijk voor je is"
4. "Maar JIJ moet mij dat bord geven mama, anders eet ik niet! Wil je soms dat ik doodga van de honger mam? Nee toch?? *smekende oogjes*"
5. "Dan eet je maar niet, en je weet het, geen eten betekent 's avonds ook geen snoepje bij het drinken".

6."Nou dan ga ik niet eten!"
7. OK ook goed maar als wij klaar zijn ruim ik de lunch tafel op en kun je niet meer eten
--- heel de fam eet rustig zijn boterham, en na 25 min wordt de lunch tafel afgeruimt --

Zeg je echt "dan zorg je maar dat je er bij kunt als dat zo belangrijk voor je is??" Wat een rare opmerking. Zeg je dat ook als hij een spelletje/puzzel/handdoek wil?
En inderdaad, waarom van te voren niet gewoon vragen welk bord hij wil? Of keuze uit 2 geven? Je geeft je kind zo heel veel ruimte maar geen grenzen inderdaad, mooi gezegd door Moonah. En ook ik zie hier niet perse hoogbegaafd, als wel doodgewoon peutergedrag in.

quote:

Op zaterdag 3 maart 2012 14:52 schreef Grunsfan het volgende:

[..]

Zeg je echt "dan zorg je maar dat je er bij kunt als dat zo belangrijk voor je is??" Wat een rare opmerking. Zeg je dat ook als hij een spelletje/puzzel/handdoek wil?
En inderdaad, waarom van te voren niet gewoon vragen welk bord hij wil? Of keuze uit 2 geven? Je geeft je kind zo heel veel ruimte maar geen grenzen inderdaad, mooi gezegd door Moonah. En ook ik zie hier niet perse hoogbegaafd, als wel doodgewoon peutergedrag in.

Tinny quootte mij in dat stuk, ik zeg dat inderdaad. Als ik een puzzel / handdoek voor kindlief heb gepakt (nadat ik gevraagd heb welke kleur / hoeveel stukjes etc het moet zijn en kind vindt het dan nog niet goed, dan moet ze het zelf maar pakken hoor. En "ik kan er niet bij" is hier meestal gewoon luiheid, dus vandaar .

OMG tinny waar haal je het geduld voor die hele discussie vandaan?

Ik was denk ik net als anderen al bij de eerste zeurpoging afgehaakt. Soms mogen ze kiezen uit 2 borden en daar doen ze het dan maar mee. En soms kun je gewoon even niet kiezen omdat het bord al in gebruik is of omdat het in de vaatwasser zit. En als het zo'n groot probleem is, eet je niet. Dan heb je 's avonds trek en dan moet je wachten tot de volgende morgen. Dat is dan het probleem van het kind (want zijn/haar eigen keuze) en daar maak ik dan niet graag mijn probleem van.

Maar als dit specifiek HB gedrag is heb ik hier 2 heel hoogbegaafde dames

Ik denk dat het gedrag dat Tinny beschrijft op zich helemaal los staat van eventuele hoogbegaafdheid.

Wat ik grappig vond was dat toen wij bij de huisarts zaten omdat mijn zoon met stoelen in de klas was gaan gooien, de eerste vraag van de huisarts was of wij aan hoogbegaafdheid dachten.
Ik wist niet helemaal wat ik daarvan moest denken. Was het de eerste vraag omdat dit soort gedrag bij hoogbegaafde kinderen logisch gedrag is? Nou, dat lijkt me niet.
Of was het de eerste vraag omdat ouders graag willen dat hoogbegaafdheid de reden is voor problematisch gedrag? Dat laatste leek me eigenlijk waarschijnlijker. Hoe dan ook, ik vond het opvallend.

Sorry, als dit nog verder afdwaalt van het oorspronkelijke onderwerp

Grappig toch, hoe verschillend ouders om kunnen gaan met de HB van hun kinderen.
Van de week had ik een gesprek met de moeder van een kind van wie ik ervan overtuigd ben dat hij HB is. Ik stelde voor hem te laten testen zodat hij volgend jaar kan deelnemen aan de plusklas. Moeder reageerde uiterst verrast en bescheiden: "Ja, we weten natuurlijk wel dat hij goed kan meekomen, maar echt hoogbegaafd???".

quote:

Op zondag 4 maart 2012 20:46 schreef Moonah het volgende:
Grappig toch, hoe verschillend ouders om kunnen gaan met de HB van hun kinderen.
Van de week had ik een gesprek met de moeder van een kind van wie ik ervan overtuigd ben dat hij HB is. Ik stelde voor hem te laten testen zodat hij volgend jaar kan deelnemen aan de plusklas. Moeder reageerde uiterst verrast en bescheiden: "Ja, we weten natuurlijk wel dat hij goed kan meekomen, maar echt hoogbegaafd???".

Jij bent juf he? Hoe weet jij dat een kind (mogelijk) hoogbegaafd is? Hoe signaleer je dat? Ervaring of via objectieve waarnemingen? Ben ik wel benieuwd naar .

in mijn optiek wordt er nu vanuit alle hoeken verkeerd mee omgegaan. qua houding bedoel ik dan, met meer dingen ook. het is mooi dat we tegenwoordig veel beter en meer kunnen constateren mbt de psyche van mensen. het is heel zinvol om er verstandig mee om te gaan en zodoende (potentiele) problemen op te lossen. prachtig allemaal. maar een mens is meer dan zijn hb. of pddnos, of wat dan ook. "jantje is hb" vind ik dus erg naar klinken. jantje is gewoon jantje en pikt gewoon megasnel informatie op (legt redenaties, wat dan ook).

nja goed, ik hoop dat duidelijk is wat ik bedoel. tis een gevoelskwestie die ik lastig uit vind leggen

Ik snap wel een beetje wat je bedoelt, Simmu.
Nou heb ik geen ervaring met hoogbegaafdheid, maar wel met een vorm van autisme. En het is zo allesoverheersend en zoiets waar je altijd rekening mee moet houden, dat het heel moeilijk is om je kind ook los te zien van het etiket. Maar dat laatste is ook wel heel noodzakelijk, daar ben ik van overtuigd.

Nou druk ik me waarschijnlijk net zo moeizaam uit als jij. Maar ik wil alleen maar zeggen dat het een valkuil is waar je bijna onmogelijk niet in kunt trappen. En ik kan me voorstellen dat dat bij hoogbegaafdheid ook wel een beetje zo werkt.

Met dat vriendinnetje van F dat hoogbegaafd is, merk je ook dat het wel lastig is hoor. Je probeert zo gewoon mogelijk met haar om te gaan, maar de andere kinderen merken gewoon dat ze anders is en spelen daarom niet zo graag met haar. Zonder dat ze weten dat ze HB is. Vanuit mijn volwassen optiek snap ik prima de beweegredenen en de houding van het vriendinnetje en vind ik haar helemaal niet vreemd, maar kinderen zien dat toch anders en dat snap ik dan ook wel weer .
Als je (tegenover de andere kinderen) gaat benoemen dat ze HB is, maak je het er denk ik ook niet beter op, want dan krijgt ze echt een stempeltje en kinderen zijn niet altijd flexibel tegen kinderen die "anders" zijn.

Mijn ervaring is dat het voor anderen belangrijker is dan voor ons. Nou noem of vind ik mijn kinderen niet hoogbegaafd. Maar tja, helemaal gemiddeld zijn ze ook niet.
Je bent gewoon een verzameling dingen, met karakter, humor, snapvermogen oogkleur en weet ik wat. Maar er is niet de menssoort 'hoogbegaafd'

Ik vertel mijn kinderen dat zij makkelijk informatie opnemen. Weer anderen kunnen hard rennen of goed luisteren of lekker koken, (sommigen kunnen meerdere dingen goed) maar dat kunnen is een kadootje. Niet dat is iets om trots op te zijn maar dat wat je er uiteindelijk mee doet.