OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
De jongste krijgt nu sinds een week medicatie, aripiprazol. We beginnen effect te zien: hij is vrolijker, ondernemender, meegaander.
Hij slaapt wel slechter
Maar ergens is het ook wel grappig, want hij wordt dan midden in de nacht wakker met een heel zonnig humeur 
Over een week moet hij weer naar school. Hij denkt nu dat dat "misschien" gaat lukken
Hij slaapt wel slechter
Maar ergens is het ook wel grappig, want hij wordt dan midden in de nacht wakker met een heel zonnig humeur Over een week moet hij weer naar school. Hij denkt nu dat dat "misschien" gaat lukken
Dat klinkt (op het slapen na) wel goed, Amsel. Toen mijn zoon medicatie had had dat ook een enorm effect, maar hij sliep en at er juist beter door. En de enge filmpjes in zijn hoofd waren verdwenen, zoals hij zelf zei.quote:Op donderdag 23 oktober 2025 20:59 schreef Amsel het volgende:
De jongste krijgt nu sinds een week medicatie, aripiprazol. We beginnen effect te zien: hij is vrolijker, ondernemender, meegaander.
Hij slaapt wel slechter
Over een week moet hij weer naar school. Hij denkt nu dat dat "misschien" gaat lukken
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wat fijn Amsel. Mijn dochter slikt ook aripiprazol sinds een jaar. Heeft echt wel effect gehad. Helaas gaat ze er nog steeds niet door naar school maar wel stuk minder meltdowns.
Zij heeft wel altijd honger door die medicatie waardoor ze ook flink is aangekomen. Nog wel een gezond gewicht maar het scheelt nu wel bijna 15 kilo tov haar (eeneiige) tweelingzus. Nu we in een andere praktijk lopen, krijgen we ook een andere psychiater en gaan we ook weer naar de medicatie kijken.
Zij heeft wel altijd honger door die medicatie waardoor ze ook flink is aangekomen. Nog wel een gezond gewicht maar het scheelt nu wel bijna 15 kilo tov haar (eeneiige) tweelingzus. Nu we in een andere praktijk lopen, krijgen we ook een andere psychiater en gaan we ook weer naar de medicatie kijken.
Wat fijn dat de leerplichtambtenaar heeft gereageerd en dat het lijkt te zijn opgelost Kyara! Maar die schrik en spanning zal nog wel even in je lijf blijven 
Wat fijn dat de medicatie aanslaat Amsel! Afgezien van het slapen dan. Hopelijk blijft deze stijgende lijn!
Mijn dochter heeft ook aripripazol gehad en kwam daar idd wel wat van aan. Inderdaad altijd honger en vooral zoete trek. Toch zou ik de medicatie wel weer starten als de huidige praktijk dat zou adviseren. Want haar emoties waren stabieler en ze ervaarde meer rust in haar hoofd gaf ze aan. Het ging toen ook vele malen beter op school. Goede ervaringen met die medicatie dus. Daarvoor kreeg ze risperidon en daar kwam ze écht kilo's van aan, die is ze ook nooit meer kwijt geraakt (zelfs niet nu ze al een jaar geen medicatie meer heeft). Daar werd ze ook nog angstiger van dan ze toch al is. Die nooit meer.
Wat fijn dat de medicatie aanslaat Amsel! Afgezien van het slapen dan. Hopelijk blijft deze stijgende lijn!
Mijn dochter heeft ook aripripazol gehad en kwam daar idd wel wat van aan. Inderdaad altijd honger en vooral zoete trek. Toch zou ik de medicatie wel weer starten als de huidige praktijk dat zou adviseren. Want haar emoties waren stabieler en ze ervaarde meer rust in haar hoofd gaf ze aan. Het ging toen ook vele malen beter op school. Goede ervaringen met die medicatie dus. Daarvoor kreeg ze risperidon en daar kwam ze écht kilo's van aan, die is ze ook nooit meer kwijt geraakt (zelfs niet nu ze al een jaar geen medicatie meer heeft). Daar werd ze ook nog angstiger van dan ze toch al is. Die nooit meer.
Ja, wij vonden de Aripripazol ook de beste keuze, ook mbt hormonen.
Ik las dat voor de problematiek van dochter ook wel antidepressiva voorgeschreven wordt, vaak in combinatie met aripripazol. We gaan het zien. Ik heb de indruk dat de nieuwe psychiater wel wat meer benaderbaar is en ik hoop dat dochter daar dan ook wat makkelijker mee praat.
Ik las dat voor de problematiek van dochter ook wel antidepressiva voorgeschreven wordt, vaak in combinatie met aripripazol. We gaan het zien. Ik heb de indruk dat de nieuwe psychiater wel wat meer benaderbaar is en ik hoop dat dochter daar dan ook wat makkelijker mee praat.
@Kyara Wat een goede reactie van de leerplichtambtenaar. Maar wat kost het allemaal een energie hè 
Je noemde dat aripiprazol de beste keuze was ivm hormonen? Kun je daar iets meer over vertellen? Onze dochter slikt het namelijk ook. Beide kinderen nu dus. Ergens wel handig
Maar ook wel confronterend.
Voor dochter zou wat extra gewicht trouwens welkom zijn. Die is klein, dun en heeft nauwelijks eetlust. Zoon is juist wat te zwaar. Maar ik kan nu echt de energie niet opbrengen om ook nog eens een diëtist in te schakelen.
@Schanu Waarom zijn jullie met de medicatie gestopt als het hielp?
Je noemde dat aripiprazol de beste keuze was ivm hormonen? Kun je daar iets meer over vertellen? Onze dochter slikt het namelijk ook. Beide kinderen nu dus. Ergens wel handig
Maar ook wel confronterend.Voor dochter zou wat extra gewicht trouwens welkom zijn. Die is klein, dun en heeft nauwelijks eetlust. Zoon is juist wat te zwaar. Maar ik kan nu echt de energie niet opbrengen om ook nog eens een diëtist in te schakelen.
@Schanu Waarom zijn jullie met de medicatie gestopt als het hielp?
Omdat de vorige praktijk het voorschreef om vervolgens te stellen dat ze eigenlijk vonden dat ze psychisch niets mankeerde. En vervolgens dat het om hechtingsproblematiek zou gaan. En in ons hoofd pastte dat gewoon echt niet samen met medicatie. En omdat we de hoop hadden dat ze bereid waren om Jewel écht te onderzoeken, maar dan wel zoals ze echt is en niet met medicatie die bepaalde problemen onderdrukken. Zodat we afgestemde hulp konden krijgen. Maar dat wilden ze niet.quote:
@:Schanu Waarom zijn jullie met de medicatie gestopt als het hielp?
We staan echt helemaal achter medicatie als het nodig is en als de huidige praktijk het adviseert dan gaan we daar in mee. Maar destijds voelde het alsof ze het als snoepjes weggaven zonder enige onderbouwing en - zo bleek achteraf - zonder enige medische noodzaak als er volgens hun niets aan de hand zou zijn.
Was dus meer een samenloop van omstandigheden met die praktijk die ons aan alles heeft doen twijfelen waardoor we niet meer wisten waar we goed aan deden.
Ik kan het niet helemaal meer oplepelen maar we hadden vorig jaar de keuze uit 3 soorten medicatie (alledrie antipsychotica) en de aripripazol had de minste invloed op de hormoonhuishouding. Dat vonden wij voor een meisje aan het begin van de puberteit de beste keuze.quote:
@:Kyara Wat een goede reactie van de leerplichtambtenaar. Maar wat kost het allemaal een energie hè
Je noemde dat aripiprazol de beste keuze was ivm hormonen? Kun je daar iets meer over vertellen? Onze dochter slikt het namelijk ook. Beide kinderen nu dus. Ergens wel handig
Voor dochter zou wat extra gewicht trouwens welkom zijn. Die is klein, dun en heeft nauwelijks eetlust. Zoon is juist wat te zwaar. Maar ik kan nu echt de energie niet opbrengen om ook nog eens een diëtist in te schakelen.
@:Schanu Waarom zijn jullie met de medicatie gestopt als het hielp?
Ja, hier hadden ze ook wat ondergewicht. Zus heeft een tijdje adhd medicatie geslikt maar die medicatie zorgde juist dat ze helemaal geen eetlust meer had. We zijn gestopt omdat ze echt veel te licht werd (ze weegt nu net 30 kilo bij 1,55). Zuslief is nu 1,60 en gaat hard richting de 50 kilo. En het leuke van een eeneiige tweeling is alleen dat mensen altijd weer die verschillen moeten benoemen en dat gaat dan altijd om uiterlijkheden
. Eerst was het de ene met de scheve tanden en nu is het de stevigere (terwijl zuslief degene is met het ongezonde gewicht wordt zij dan weer benoemd als stevig). Ligt gewoon ontzettend gevoelig 
Dat is met een tweeling natuurlijk extra rot, dat vergelijken
Hier ook ADHD-medicatie trouwens. En dochter vindt het vervelend dat ze zo klein is en weinig eetlust heeft. En het is ook niet leuk als je twee jaar jongere broertje je inhaalt qua lengte. Maar zonder die medicatie functioneert ze totaal niet. En de psychiater en huisarts maken zich geen zorgen want "ze staat niet stil, ze groeit wel, maar gewoon langzaam". Maar het blijft een lastige afweging.
Hier ook ADHD-medicatie trouwens. En dochter vindt het vervelend dat ze zo klein is en weinig eetlust heeft. En het is ook niet leuk als je twee jaar jongere broertje je inhaalt qua lengte. Maar zonder die medicatie functioneert ze totaal niet. En de psychiater en huisarts maken zich geen zorgen want "ze staat niet stil, ze groeit wel, maar gewoon langzaam". Maar het blijft een lastige afweging.
Wat een fijne reactie van de leerplicht, Kyara! Kan me voorstellen dat dat gevoel nog even blijft hangen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ach lieve @Schanu 
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Het is confronterend en frustrerend om elke keer weer te ontdekken "oh, dit kunnen wij dus ook al niet als gezin". Ik heb me erbij neergelegd dat het bij ons anders werkt dan bij veel andere gezinnen. Maar het blijft lastig.
Voor een volgende keer: misschien niet logeren maar een filmavond bij de overburen? Dan hebben jullie wel een avond voor jezelf, maar haal je de kinderen op een gegeven moment weer op zodat ze wel thuis kunnen slapen.
Voor een volgende keer: misschien niet logeren maar een filmavond bij de overburen? Dan hebben jullie wel een avond voor jezelf, maar haal je de kinderen op een gegeven moment weer op zodat ze wel thuis kunnen slapen.
@Schanu
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Fake it till you make it...
@Schanu
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Enge filmpjes? Wat moet ik mij daarbij bedenken? Mijn jongste heeft overal angst voor de laatste tijd, loop je in een pretpark is ie bang dat de achtbaan instort of het bakje van het reuzenrad neerstort, in de bus kunnen we aangereden worden, als hij naar school gaat kan ik dood gaan en meer van dat soort dingen.. De laatste 2 afspraken met de psycholoog zijn vervallen maar wordt wel weer tijd, en zij gaat hem ook nog testen op adhd en..quote:
[..]
Dat klinkt (op het slapen na) wel goed, Amsel. Toen mijn zoon medicatie had had dat ook een enorm effect, maar hij sliep en at er juist beter door. En de enge filmpjes in zijn hoofd waren verdwenen, zoals hij zelf zei.
Maar die filmpjes in het hoofd trokken mn aandacht...
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Schanu
Wat ontzettend zwaar is het toch allemaal. Ik heb geen oplossing of tips verder, behalve de hoop dat de hulpverlening nu eens echt goed opstart. En wat Nijna en Amsel zeggen.
In onze gemeente heb je verder een stichting waaruit veel ondersteuning mogelijk is. Ik heb er geen gebruik van gemaakt voor mijn zoon zelf, maar wel voor mijn dochter een brusjes-training geregeld en later voor mezelf gespreksavonden met 'lotgenoten'.
Wat ontzettend zwaar is het toch allemaal. Ik heb geen oplossing of tips verder, behalve de hoop dat de hulpverlening nu eens echt goed opstart. En wat Nijna en Amsel zeggen.
In onze gemeente heb je verder een stichting waaruit veel ondersteuning mogelijk is. Ik heb er geen gebruik van gemaakt voor mijn zoon zelf, maar wel voor mijn dochter een brusjes-training geregeld en later voor mezelf gespreksavonden met 'lotgenoten'.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
@Schanu
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.S. 2014
J. 2016
Ja, hij was toen pas 8, dus moeilijk voor hem om uit te leggen wat hij zag of hoorde. Maar 1 voorbeeld wat hij dan wel aan mij gaf was dat hij dacht dat ons huis was opgegeten door de dino uit Ice Age 3 en dat wij dus in de dino leefden. Die dino heeft ons leven wel zwaar gemaakt. Nooit verwacht dat een film voor kinderen vanaf 8 jaar zoveel impact kon hebben.quote:Op zondag 26 oktober 2025 08:36 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Enge filmpjes? Wat moet ik mij daarbij bedenken? Mijn jongste heeft overal angst voor de laatste tijd, loop je in een pretpark is ie bang dat de achtbaan instort of het bakje van het reuzenrad neerstort, in de bus kunnen we aangereden worden, als hij naar school gaat kan ik dood gaan en meer van dat soort dingen.. De laatste 2 afspraken met de psycholoog zijn vervallen maar wordt wel weer tijd, en zij gaat hem ook nog testen op adhd en..
Maar die filmpjes in het hoofd trokken mn aandacht...
Maar andere voorbeelden heb ik niet gehad van hem, dus anders dan 'enge filmpjes' in zijn hoofd weet ik ook niet.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Schanu je moet jezelf niets verwijten
Misschien dat een oppas thuis, dus je dochter in vertrouwde omgeving wel lukt? En jullie dan naar een hotelletje in de buirt
je moet jezelf niets verwijten Misschien dat een oppas thuis, dus je dochter in vertrouwde omgeving wel lukt? En jullie dan naar een hotelletje in de buirt
Today is life -
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
@Schanu idd alles wat iedereen zegt, geen fout, als je niks probeert, kom je helemaal niet verder.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ach Schanu wat naar!
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Andere dingen die ik hier las:
Het "dit kunnen we dus ook niet als gezin" versus het "als het nu niet kan, betekent niet dat het nooit meer kan".
Ik vind dit een lastige. Enerzijds voel je een soort van rouwproces van het gezinsleven dat niet is zoals je voor ogen had, aan de andere kant blijf je hoop houden dat dingen beter worden. Maar de tijd verstrijkt ook en je wordt geleefd. Hopen dat het beter wordt en dat je weer een normaal gezinsleven kunt hebben, maar over een paar jaar zijn ze allemaal volwassen.
Bedankt voor jullie lieve reacties. Het is niet de 1e keer dat Jewel daar ging logeren. Vorig jaar is ze er ook een nachtje gebleven en dat ging goed. Het was juist de enige plek waarvan ze aangaf er te durven slapen omdat ze ons huis ziet vanuit het raam. Het voelt, zoals met heel veel dingen, als een glijdende schaal naar beneden. Jewel kan en wil steeds minder. En wij passen steeds meer en steeds verder aan. Dat voelt bijna uitzichtloos, want we zijn bang dat er een punt komt waarop wij niet meer kunnen voldoen aan haar behoeften.
De jongste was wakker geworden van Jewel en durfde niet alleen te blijven. Ze slapen daar ook op 1 kamer dus dat snap ik wel, dat het dan leeg voelt als je alleen achter blijft.
Of de spanning voor morgen mee speelt met Jewel weet ik niet. Ze weet dat we een gesprek hebben, maar niet dat het het terugkoppelingsgesprek is. Over 2 weken heeft Jewel haar eigen terugkoppelingsgesprek met de praktijk namelijk en wij weten niet of wij de uitkomst morgen al met haar mogen delen of dat de praktijk dat zelf gaat doen in dat gesprek. Dat willen we eerst even navragen morgen.
Ik denk wel dat de timing aan het einde van de vakantie sowieso onhandig was. Wij dachten dan is ze in de vakantie opgeladen en kan ze meer aan. Maar ze is niet opgeladen, en de spanning voor school zit er sinds eind van de week alweer goed in. Dus wellicht was het op een ander moment wel beter gegaan.
De jongste was wakker geworden van Jewel en durfde niet alleen te blijven. Ze slapen daar ook op 1 kamer dus dat snap ik wel, dat het dan leeg voelt als je alleen achter blijft.
Of de spanning voor morgen mee speelt met Jewel weet ik niet. Ze weet dat we een gesprek hebben, maar niet dat het het terugkoppelingsgesprek is. Over 2 weken heeft Jewel haar eigen terugkoppelingsgesprek met de praktijk namelijk en wij weten niet of wij de uitkomst morgen al met haar mogen delen of dat de praktijk dat zelf gaat doen in dat gesprek. Dat willen we eerst even navragen morgen.
Ik denk wel dat de timing aan het einde van de vakantie sowieso onhandig was. Wij dachten dan is ze in de vakantie opgeladen en kan ze meer aan. Maar ze is niet opgeladen, en de spanning voor school zit er sinds eind van de week alweer goed in. Dus wellicht was het op een ander moment wel beter gegaan.
Dat blijft elke keer keihard. Dan doe je alle moeite en denkt het goed voorbereid te hebben en dan toch lukt het niet.quote:
Het is confronterend en frustrerend om elke keer weer te ontdekken "oh, dit kunnen wij dus ook al niet als gezin". Ik heb me erbij neergelegd dat het bij ons anders werkt dan bij veel andere gezinnen. Maar het blijft lastig.
...
@Schanu ,
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
En toch kan dat ook weer deuren openen. Niet dat ik hoop dat jullie tot dit punt komen natuurlijk (hoewel je je moet afvragen of je al niet op dit punt zit als het gaat om jullie eigen veerkracht), maar op het moment dat je als ouders aangeeft dat het echt niet meer gaat, verandert er wel wat.quote:
Dat voelt bijna uitzichtloos, want we zijn bang dat er een punt komt waarop wij niet meer kunnen voldoen aan haar behoeften.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Zoals wel vaker, heel erg herkenbaarquote:
Het voelt, zoals met heel veel dingen, als een glijdende schaal naar beneden. Jewel kan en wil steeds minder. En wij passen steeds meer en steeds verder aan. Dat voelt bijna uitzichtloos, want we zijn bang dat er een punt komt waarop wij niet meer kunnen voldoen aan haar behoeften.
Toch heb ik het idee dat je eerst echt om moet vallen voordat er actie komt. En dan, wat is die actie dan? Een kind dat niet zonder ons kan, op laten nemen? En daarmee haar ergste angst werkelijkheid laten worden?quote:
[..]
En toch kan dat ook weer deuren openen. Niet dat ik hoop dat jullie tot dit punt komen natuurlijk (hoewel je je moet afvragen of je al niet op dit punt zit als het gaat om jullie eigen veerkracht), maar op het moment dat je als ouders aangeeft dat het echt niet meer gaat, verandert er wel wat.
Dat is wel heel enthousiastquote:Op zondag 26 oktober 2025 10:29 schreef Kyara het volgende:
Maar de tijd verstrijkt ook en je wordt geleefd. Hopen dat het beter wordt en dat je weer een normaal gezinsleven kunt hebben, maar over een paar jaar zijn ze allemaal volwassen.
Ik weet niet precies hoe oud de jouwen zijn, maar 18 is nog een heel end weg toch (iig voor Jewel).
Of bedoelde je juist dat het over een tijdje sowieso beter gaat? Dan interpreteer ik je verkeerd.
Toen mijn oudste zo oud was wisten wij ook niet waar we het zoeken moesten, nul tijd om bij de komen, kind altijd bij ons want kon met niemand anders. Dat is langzaam maar zeker beter geworden en nu gaan we (met een combi van betaalde zorg en informele zorg) regelmatig een paar dagen met zijn tweeën weg. Vijf jaar op moeten wachten, maar dan heb je ook wat.
Niet dat dat bij iedereen kan/lukt natuurlijk, maar in 10 jaar kan nog zo veel veranderen.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Dit is vanaf mijzelf geredeneerd. Mijn kinderen zijn bijna 13 en 14. Hier is het juist de afgelopen 2 jaar volle vaart down hill gegaan. Met 8 jaar was het hier juist nog wel redelijk hanteerbaar (op een zwarte periode na in groep 6 dat ze helemaal de deur niet meer uit wilde, maar toen konden we haar fysiek nog meenemen).quote:
Dat is wel heel enthousiast
Ik weet niet precies hoe oud de jouwen zijn, maar 18 is nog een heel end weg toch (iig voor Jewel).
Of bedoelde je juist dat het over een tijdje sowieso beter gaat? Dan interpreteer ik je verkeerd.
2 jaar geleden gingen we nog op vakantie, naar de Efteling etc. Ging ze naar school. Niet meer uit logeren maar genoeg om energie uit te halen voor ons.
Afhankelijk van je draagkracht, geluk, mogelijkheden en vooral ook je gemeente kan daar nog een heleboel tussen zitten. Wij hebben voor dat probleem andere oplossingen gevonden. Oplossingen die 5 jaar geleden was niet hadden gekund, maar nu wel ons gezin redden eigenlijk.quote:
[..]
Toch heb ik het idee dat je eerst echt om moet vallen voordat er actie komt. En dan, wat is die actie dan? Een kind dat niet zonder ons kan, op laten nemen? En daarmee haar ergste angst werkelijkheid laten worden?
Is me net iets te specifiek herkenbaar om hier openbaar neer te zetten maar wil het best delen.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ik weet gewoon niet wat de mogelijkheden zijn. Ik heb al zo vaak in tranen aan tafel gezeten dat ik ook niet weer waar we het allemaal vandaan moeten halen en dat ik ook bang dat voor het effect wat het op de andere kinderen heeft maar niemand lijkt daar op te reageren. Of nou ja, een leerplichtambtenaar die aangeeft dat we maar een alternatief moeten zoeken. Ik weet gewoon niet wat de mogelijkheden zijn dus ik kan ook nergens specifiek naar vragen.quote:
[..]
Afhankelijk van je draagkracht, geluk, mogelijkheden en vooral ook je gemeente kan daar nog een heleboel tussen zitten. Wij hebben voor dat probleem andere oplossingen gevonden. Oplossingen die 5 jaar geleden was niet hadden gekund, maar nu wel ons gezin redden eigenlijk.
Is me net iets te specifiek herkenbaar om hier openbaar neer te zetten maar wil het best delen.
Tja, bij ons was dat uiteindelijk toch inderdaad de sleutel tot verbetering. Die opname was natuurlijk ook voor mijn zoon een enorm grote angst, maar nu spreekt hij er nog steeds over als de beste/leukste tijd van zijn leven.quote:
[..]
Toch heb ik het idee dat je eerst echt om moet vallen voordat er actie komt. En dan, wat is die actie dan? Een kind dat niet zonder ons kan, op laten nemen? En daarmee haar ergste angst werkelijkheid laten worden?
En zonder die opname zou het denk ik uithuisplaatsing zijn geworden (daar zijn we dicht bij geweest) en dat was onze grootste nachtmerrie. Nu was het doordeweeks in het UMC en van vrijdagavond t/m zondagavond thuis en we wisten dat het maximaal 9 maanden zou zijn. En die tijd hebben wij en ook onze dochter gehad om bij te tanken.
Maar goed, dat is inderdaad persoonlijk. En nadat hij terug kwam van het UMC hebben we zeker nog een aantal hele zware jaren gehad, waarbij we niet samen weg konden en sowieso zijn we nooit meer op vakantie geweest als gezin, maar toch kijk ik op die opname terug als keerpunt.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Om te relativeren... ik krijg de indruk dat ze al best wel op haar tenen loopt (geen kritiek naar jullie!), echt toe was aan vakantie... (en een week vrij is niet zo heel lang).quote:
Bedankt voor jullie lieve reacties. Het is niet de 1e keer dat Jewel daar ging logeren. Vorig jaar is ze er ook een nachtje gebleven en dat ging goed. Het was juist de enige plek waarvan ze aangaf er te durven slapen omdat ze ons huis ziet vanuit het raam. Het voelt, zoals met heel veel dingen, als een glijdende schaal naar beneden. Jewel kan en wil steeds minder. En wij passen steeds meer en steeds verder aan. Dat voelt bijna uitzichtloos, want we zijn bang dat er een punt komt waarop wij niet meer kunnen voldoen aan haar behoeften.
De jongste was wakker geworden van Jewel en durfde niet alleen te blijven. Ze slapen daar ook op 1 kamer dus dat snap ik wel, dat het dan leeg voelt als je alleen achter blijft.
Of de spanning voor morgen mee speelt met Jewel weet ik niet. Ze weet dat we een gesprek hebben, maar niet dat het het terugkoppelingsgesprek is. Over 2 weken heeft Jewel haar eigen terugkoppelingsgesprek met de praktijk namelijk en wij weten niet of wij de uitkomst morgen al met haar mogen delen of dat de praktijk dat zelf gaat doen in dat gesprek. Dat willen we eerst even navragen morgen.
Ik denk wel dat de timing aan het einde van de vakantie sowieso onhandig was. Wij dachten dan is ze in de vakantie opgeladen en kan ze meer aan. Maar ze is niet opgeladen, en de spanning voor school zit er sinds eind van de week alweer goed in. Dus wellicht was het op een ander moment wel beter gegaan.
Dat overbelast zijn kan ook zorgen dat jullie op die glijdende schaal zitten. Hoe overbelaster, hoe starder en hoe minder er kan. Ik heb geen kant en klare oplossing, maar het zou kunnen dat als ze meer rust gaat ervaren, dat dat ook zorgt dat er uiteindelijk weer mee kan.
Alleen is daar geen shortcut voor, die overbelasting is er niet ineens, die is ook niet ineens weg.
Dit zeg ik uit eigen ervaring, hoe meer mijn hoofd overloopt, hoe minder flexibel ik wordt. Wat dan ook weer spanning geeft in het gezin.
Ik blijf het een soort balans oefening vinden die ik maar niet onder de knie krijg
.En het gaat echt wel beter dan het geweest is, maar ik vind het hard werken.
Fake it till you make it...
Alleen een kort berichtje, want ik ben aan het werk.
Vanmorgen terugkoppelingsgesprek gehad en Jewel krijgt de diagnose autisme. Ik heb zo hard gehuild, zowel de opluchting dat ze gehoord en gezien wordt en dat we éindelijk duidelijkheid kunnen geven. Aan haar, aan onze jongste, aan onze omgeving. En dat we eindelijk de juiste handvatten gaan krijgen. Maar ook toch een klap, hoe raar ook want wij zien het al minimaal 5 jaar, en zelfs als dreumes zag ik al duidelijke trekken, maar iedereen ging er altijd zo vreselijk aan voorbij dat we overal aan zijn gaan twijfelen. En nu is het dus toch zo.
We krijgen psyco-educatie, wij als ouders, Jewel voor zichzelf en ook onze jongste. Tijdens het gesprek met de gemeente gaan we kijken naar ook mogelijkheden om ons weer ademruimte te geven. We gaan samen met school in gesprek om te kijken naar mogelijkheden om vooral ook daar veel weg te nemen, omdat school op dit moment veel te veel van haar vraagt. Dus minder of kortere dagen naar school, meer of andere begeleiding, lesstof op een andere manier aanbieden (dus níét gewoon maar tafels stampen bijvoorbeeld).
Jewel gaat éindelijk de hulp krijgen die ze al zo lang zo hard nodig heeft en die niemand haar kon of wilde geven, en het ligt niet aan ons. Ik ben nu zó extra boos op onze vorige praktijk. En ik voel mij zo blij, maar tegelijkertijd zo verdrietig.
Vanmorgen terugkoppelingsgesprek gehad en Jewel krijgt de diagnose autisme. Ik heb zo hard gehuild, zowel de opluchting dat ze gehoord en gezien wordt en dat we éindelijk duidelijkheid kunnen geven. Aan haar, aan onze jongste, aan onze omgeving. En dat we eindelijk de juiste handvatten gaan krijgen. Maar ook toch een klap, hoe raar ook want wij zien het al minimaal 5 jaar, en zelfs als dreumes zag ik al duidelijke trekken, maar iedereen ging er altijd zo vreselijk aan voorbij dat we overal aan zijn gaan twijfelen. En nu is het dus toch zo.
We krijgen psyco-educatie, wij als ouders, Jewel voor zichzelf en ook onze jongste. Tijdens het gesprek met de gemeente gaan we kijken naar ook mogelijkheden om ons weer ademruimte te geven. We gaan samen met school in gesprek om te kijken naar mogelijkheden om vooral ook daar veel weg te nemen, omdat school op dit moment veel te veel van haar vraagt. Dus minder of kortere dagen naar school, meer of andere begeleiding, lesstof op een andere manier aanbieden (dus níét gewoon maar tafels stampen bijvoorbeeld).
Jewel gaat éindelijk de hulp krijgen die ze al zo lang zo hard nodig heeft en die niemand haar kon of wilde geven, en het ligt niet aan ons. Ik ben nu zó extra boos op onze vorige praktijk. En ik voel mij zo blij, maar tegelijkertijd zo verdrietig.
Wat fijn, Schanu! En zo herkenbaar die opluchting!
Niemand herkende bij L autisme, behalve ik. Mn ex wilde geen test omdat ik "altijd al riep dat er iets anders aan haar was; dan was het weer hooggevoeligheid dan was het weer autisme, you name it."
Dat ik dat 'riep' omdat er daadwerkelijk iets anders aan haar was waar ik de vinger niet op kon leggen, kwam niet bij hem om.
Pas toen we al jaren uit elkaar waren, gaf ie me eindelijk toestemming voor een test, L was toen 14, aarvoor ze met vlag en wimpel slaagde.
En ineens zegt ie dat ie het al die tijd al heeft geweten.
Excuses voor mn rant, je opluchting triggerde blijkbaar een stukje onverwerkte emotie.
Niemand herkende bij L autisme, behalve ik. Mn ex wilde geen test omdat ik "altijd al riep dat er iets anders aan haar was; dan was het weer hooggevoeligheid dan was het weer autisme, you name it."
Dat ik dat 'riep' omdat er daadwerkelijk iets anders aan haar was waar ik de vinger niet op kon leggen, kwam niet bij hem om.
Pas toen we al jaren uit elkaar waren, gaf ie me eindelijk toestemming voor een test, L was toen 14, aarvoor ze met vlag en wimpel slaagde.
En ineens zegt ie dat ie het al die tijd al heeft geweten.
Excuses voor mn rant, je opluchting triggerde blijkbaar een stukje onverwerkte emotie.
quote:
En ineens zegt ie dat ie het al die tijd al heeft geweten.
Excuses voor mn rant, je opluchting triggerde blijkbaar een stukje onverwerkte emotie.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik heb er één en ik ben er trots op
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
Fijn Schanu. Ik kan me je boosheid ook goed voorstellen dat het zo lang heeft moeten duren voordat jullie en Jewel eindelijk geholpen gaan worden. Je bent er nog niet, maar dit is een start!
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ja duhhh, ik denk dat dat niemand hier iets verbaastquote:
Fijn dat er nu gestart kan worden met beter passende hulp.
Lieve Schanu, de diagnose is inderdaad geen verrassing. Fijn dat het nu eindelijk een naam heeft gekregen. Ik hoop dat de diagnose deuren opent en meer handvatten en begrip oplevert. Fijn dat jullie je nu gezien en gehoord voelen. Eindelijk kan nu de echte hulp starten
@Schanu, oxymoron die ik van hier kende heeft ooit mij een gedicht gestuurd toen ik hoorde dat mijn zoon werd opgenomen. Dit waren de laatste regels:
Want weet je, J.?
Er was een tijd dat niemand je verstond
Maar nu jij bent gehoord
Laat je je tijd beginnen, J.
Kom op! Je leven start.
(c) Oxy, vandaag, na het lezen van de berichten over J. en hoe zijn mama hem leert dat
alles mogelijk goedkomt.
Ook al gelooft
Ze het zelf nog niet
Ik wil die woorden jou ook meegeven. Het heeft me echt geholpen indertijd.
Want weet je, J.?
Er was een tijd dat niemand je verstond
Maar nu jij bent gehoord
Laat je je tijd beginnen, J.
Kom op! Je leven start.
(c) Oxy, vandaag, na het lezen van de berichten over J. en hoe zijn mama hem leert dat
alles mogelijk goedkomt.
Ook al gelooft
Ze het zelf nog niet
Ik wil die woorden jou ook meegeven. Het heeft me echt geholpen indertijd.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Lieve @Schanu, wat fijn en tegelijkertijd ook dubbel .
Ik hoop dat de diagnose jullie handvatten geeft, maar ook dat school nu meer bereid is om mee te bewegen en rust te creëren. Voor Jewel, zodat er meer rust komt. Rust voor haar en daarmee hopelijk tzt ook meer rust voor jullie!
.Ik hoop dat de diagnose jullie handvatten geeft, maar ook dat school nu meer bereid is om mee te bewegen en rust te creëren. Voor Jewel, zodat er meer rust komt. Rust voor haar en daarmee hopelijk tzt ook meer rust voor jullie!
Fake it till you make it...
Heel herkenbaar dat anderen het niet zien.
Ik zag het bij de oudste wel, maar mijn man, het consultatiebureau, de huisarts, peuterspeelzaal... ze zagen het niet. En ik heb het maar op mijn eigen instabiliteit geschoven. Als niemand het zag dan zou het wel aan mij liggen.
Tot ze opviel bij een observatie, naar aanleiding daarvan onderzoek werd gedaan en er een diagnose volgde (daarna ook voor mijzelf).
En bleek achteraf dat ze op de peuterspeelzaal wel dingen gezien hadden, maar dat nooit gezegd hebben (ik heb er notabene naar gevraagd of er dingen opvielen omdat ik het gevoel had dat er "iets" was). Ze gunden haar een frisse start in groep 1...
Mijn man was boos op mij, want door mij had ons kind ineens autisme... (ok genetisch gezien was dat ook zo ).
Hij had nooit iets gezien, ging die onderzoeken in met het idee dat er niks uit zou komen. En ik voelde me eindelijk gehoord, toen ze vroegen of me wel eens dingen opvielen.
Ik zag het bij de oudste wel, maar mijn man, het consultatiebureau, de huisarts, peuterspeelzaal... ze zagen het niet. En ik heb het maar op mijn eigen instabiliteit geschoven. Als niemand het zag dan zou het wel aan mij liggen.
Tot ze opviel bij een observatie, naar aanleiding daarvan onderzoek werd gedaan en er een diagnose volgde (daarna ook voor mijzelf).
En bleek achteraf dat ze op de peuterspeelzaal wel dingen gezien hadden, maar dat nooit gezegd hebben (ik heb er notabene naar gevraagd of er dingen opvielen omdat ik het gevoel had dat er "iets" was). Ze gunden haar een frisse start in groep 1...
Mijn man was boos op mij, want door mij had ons kind ineens autisme... (ok genetisch gezien was dat ook zo
). Hij had nooit iets gezien, ging die onderzoeken in met het idee dat er niks uit zou komen. En ik voelde me eindelijk gehoord, toen ze vroegen of me wel eens dingen opvielen.
Fake it till you make it...
Hebben jullie ook vaak dat je het bij anderen of hun kinderen herkent, ook als ze het zelf nog niet weten?
Maar in je eigen situatie is het dan toch een blinde vlek ofzo. Toen de psycholoog voorzichtig suggereerde dat dochter - net als zoon en man - autisme zou kunnen hebben, viel bij ons meteen het kwartje en konden we onszelf wel voor onze kop slaan dat we dat zelf nog niet bedacht hadden. Want natúúrlijk heeft ze autisme, ze voldoet aan alle kenmerken van een meisje dat heeft geleerd om dat goed te maskeren, en het verklaart alle issues die ze heeft en die daaruit voortkomen. Ik snap nog steeds niet dat we dat toen zelf niet gezien hebben
Maar in je eigen situatie is het dan toch een blinde vlek ofzo. Toen de psycholoog voorzichtig suggereerde dat dochter - net als zoon en man - autisme zou kunnen hebben, viel bij ons meteen het kwartje en konden we onszelf wel voor onze kop slaan dat we dat zelf nog niet bedacht hadden. Want natúúrlijk heeft ze autisme, ze voldoet aan alle kenmerken van een meisje dat heeft geleerd om dat goed te maskeren, en het verklaart alle issues die ze heeft en die daaruit voortkomen. Ik snap nog steeds niet dat we dat toen zelf niet gezien hebben
Ik had helemaal niet aan autisme gedacht voor mijn meiden. Pas toen ik een beetje ging lezen herkende ik wel het eea. Oudste heeft veel meer autistische trekjes maar voor hem is geen reden om te testen want die loopt nergens op vast.
Maar het is met een eeneiige tweeling zo ontzettend duidelijk dat het echt een spectrum is en dat daar echt verschillen in zitten met hoe het zich uit.
Maar het is met een eeneiige tweeling zo ontzettend duidelijk dat het echt een spectrum is en dat daar echt verschillen in zitten met hoe het zich uit.
Ik herkende veel in beide jongens maar had de afspraak pas te gaan testen als de pedagogische medewerkers daar mee zouden komen. Voor die medewerkers rare gesprekken. Zit er iemand tegenover die alles ook ziet en zegt 'mooi, tijd om actie te ondernemen dan' in plaats van iemand die schrikt.
Geen toevoegingen verder, alles is al gezegd @Schanu
Geen toevoegingen verder, alles is al gezegd @Schanu
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik had bij de oudste wel het idee dat er iets was, maar wat dat dan was, daar kon ik de vinger niet op leggen.quote:
Hebben jullie ook vaak dat je het bij anderen of hun kinderen herkent, ook als ze het zelf nog niet weten?
Maar in je eigen situatie is het dan toch een blinde vlek ofzo. Toen de psycholoog voorzichtig suggereerde dat dochter - net als zoon en man - autisme zou kunnen hebben, viel bij ons meteen het kwartje en konden we onszelf wel voor onze kop slaan dat we dat zelf nog niet bedacht hadden. Want natúúrlijk heeft ze autisme, ze voldoet aan alle kenmerken van een meisje dat heeft geleerd om dat goed te maskeren, en het verklaart alle issues die ze heeft en die daaruit voortkomen. Ik snap nog steeds niet dat we dat toen zelf niet gezien hebben
Net als ik dat wel eens had bij "mijn" peuters, toen ik nog op de peuterspeelzaal werkte. Een soort "niet pluis" gevoel. Daar dan niet direct een label aan kunnen hangen, maar vaak klopte het wel.
En nog steeds wel af en toe. Ik denk het bij mijn jongste ook nog steeds, maar daar is het anders dan bij de oudste. Veel subtieler. Bij diagnostiek (jaren geleden) scoorde ze net te laag, ik denk omdat ze wel redelijk functioneert tot nu toe.
Maar toen we vorig jaar voor iets anders bij de poh waren, opperde die ook ass. Het zou mij niks verbazen.
Fake it till you make it...
Bedankt voor alle lieve reacties 
Ik zag al dingen toen Jewel baby/dreumes was (bijvoorbeeld flapping, fladderen, niet tot spel komen, andere kinderen altijd observeren, gedrag overnemen). Maar tegelijkertijd was ze razendsnel met praten (sprak haar 1e woorden met 8 jaar, sprak volzinnen met 2 jaar) en motorisch weliswaar onhandig maar wel gemiddeld. Toen ze 4 was veranderde ze enorm na de verhuizing en start school, werd opeens heel extravert, ging de clown uithangen, had veel vriendjes en vriendinnetjes, deed lekker mee op school (ook al wilde ze nooit naar school). Maar werd ook ongelooflijk agressief, waarvoor we uiteindelijk bij een psycholoog terecht kwamen. Ik zag nog steeds wel dingen, maar heel subtiel en ik zocht daar niet direct meer wat achter. Toen deze psycholoog een vermoeden van autisme uitsprak toen ze bijna of net 5 was, schrok ik dan ook alsnog enorm want ik had dat eigenlijk alweer geparkeerd.
Achteraf gezien kan ik mijzelf soms wel voor de kop slaan, ik heb het altijd wel geweten maar toch ook lang gedacht dat het niet zo was. Het openbaart zich bij meisjes vaak ook zo anders, dat ik bepaalde signalen die achteraf duidelijk ass waren gewoon niet heb gezien. Maar dat herken ik ook bij mijzelf, toen ik mij eenmaal verdiepte in autisme bij meisjes en vrouwen vielen er zoveel puzzelstukjes op hun plek.
Maar tegelijkertijd is daar nog heel veel onbekend. En dat maakt dat ik denk dat het weinig tot geen verschil zou hebben gemaakt als ik voor Jewel eerder aan de bel had getrokken. Want tot en met 6 werd alles weggeschoven onder 'leeftijdsconform gedrag'. Daarna was het gewoon een 'strong willed meisje'. Je kan met Jewel echt prima een wederkerig gesprek voeren, zolang je maar niet over emoties enzo praat en je voor lief neemt dat ze halverwege een gesprek kan afhaken. Maar juist dat maakte dat de vorige praktijk autisme niet eens wilde onderzoeken. Want ze kan gericht antwoord geven, ze heeft vriendinnen (steeds minder overigens maar dat terzijde), ze komt cognitief mee op school. Terwijl dat dus voor meisjes met autisme helemaal niet ongewoon is.
Het 'grappige' is wel dat een goede vriendin al vanaf dat Jewel peuter is aangeeft dat er wat met haar aan de hand is, door haar gedrag en haar destijds enorme motorische onhandigheid. En de vader van Jewels beste vriendinnetje, ook een meisje met autisme die in groep 2 naar speciaal onderwijs is gegaan, vroeg in groep 1 aan mij of Jewel soms ook autisme had. Omdat hij het in haar herkende.
Ik zag al dingen toen Jewel baby/dreumes was (bijvoorbeeld flapping, fladderen, niet tot spel komen, andere kinderen altijd observeren, gedrag overnemen). Maar tegelijkertijd was ze razendsnel met praten (sprak haar 1e woorden met 8 jaar, sprak volzinnen met 2 jaar) en motorisch weliswaar onhandig maar wel gemiddeld. Toen ze 4 was veranderde ze enorm na de verhuizing en start school, werd opeens heel extravert, ging de clown uithangen, had veel vriendjes en vriendinnetjes, deed lekker mee op school (ook al wilde ze nooit naar school). Maar werd ook ongelooflijk agressief, waarvoor we uiteindelijk bij een psycholoog terecht kwamen. Ik zag nog steeds wel dingen, maar heel subtiel en ik zocht daar niet direct meer wat achter. Toen deze psycholoog een vermoeden van autisme uitsprak toen ze bijna of net 5 was, schrok ik dan ook alsnog enorm want ik had dat eigenlijk alweer geparkeerd.
Achteraf gezien kan ik mijzelf soms wel voor de kop slaan, ik heb het altijd wel geweten maar toch ook lang gedacht dat het niet zo was. Het openbaart zich bij meisjes vaak ook zo anders, dat ik bepaalde signalen die achteraf duidelijk ass waren gewoon niet heb gezien. Maar dat herken ik ook bij mijzelf, toen ik mij eenmaal verdiepte in autisme bij meisjes en vrouwen vielen er zoveel puzzelstukjes op hun plek.
Maar tegelijkertijd is daar nog heel veel onbekend. En dat maakt dat ik denk dat het weinig tot geen verschil zou hebben gemaakt als ik voor Jewel eerder aan de bel had getrokken. Want tot en met 6 werd alles weggeschoven onder 'leeftijdsconform gedrag'. Daarna was het gewoon een 'strong willed meisje'. Je kan met Jewel echt prima een wederkerig gesprek voeren, zolang je maar niet over emoties enzo praat en je voor lief neemt dat ze halverwege een gesprek kan afhaken. Maar juist dat maakte dat de vorige praktijk autisme niet eens wilde onderzoeken. Want ze kan gericht antwoord geven, ze heeft vriendinnen (steeds minder overigens maar dat terzijde), ze komt cognitief mee op school. Terwijl dat dus voor meisjes met autisme helemaal niet ongewoon is.
Het 'grappige' is wel dat een goede vriendin al vanaf dat Jewel peuter is aangeeft dat er wat met haar aan de hand is, door haar gedrag en haar destijds enorme motorische onhandigheid. En de vader van Jewels beste vriendinnetje, ook een meisje met autisme die in groep 2 naar speciaal onderwijs is gegaan, vroeg in groep 1 aan mij of Jewel soms ook autisme had. Omdat hij het in haar herkende.
Prachtig trouwens dit, bedankt voor het delenquote:
@:Schanu, oxymoron die ik van hier kende heeft ooit mij een gedicht gestuurd toen ik hoorde dat mijn zoon werd opgenomen. Dit waren de laatste regels:
Want weet je, J.?
Er was een tijd dat niemand je verstond
Maar nu jij bent gehoord
Laat je je tijd beginnen, J.
Kom op! Je leven start.
(c) Oxy, vandaag, na het lezen van de berichten over J. en hoe zijn mama hem leert dat
alles mogelijk goedkomt.
Ook al gelooft
Ze het zelf nog niet
Ik wil die woorden jou ook meegeven. Het heeft me echt geholpen indertijd.
*zucht*
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ah nee, wat jammer @Amsel . Dat zijn geen lekkere eerste ervaringen.
Is dit ook de school waar ze heen zou willen?
Is dit ook de school waar ze heen zou willen?
Fake it till you make it...
Aanvankelijk wel, nu dus niet meerquote:
Ah nee, wat jammer @:Amsel . Dat zijn geen lekkere eerste ervaringen.
Is dit ook de school waar ze heen zou willen?
Denk dat we dat nog wel kunnen ombuigen, maar ik baal er gewoon van dat het alles gewoon weer net een stapje moeilijker heeft gemaakt.
Dat maakt het misschien nog wel extra vervelend, dat dit wel de school was die ze op het oog heeft.quote:
[..]
Aanvankelijk wel, nu dus niet meer
Denk dat we dat nog wel kunnen ombuigen, maar ik baal er gewoon van dat het alles gewoon weer net een stapje moeilijker heeft gemaakt.
Inderdaad balen
Fake it till you make it...
Wat een vervelende ervaring voor haar Amsel.
Hier is school begonnen met de TLV aanvraag. En ze moet ook weer besproken worden in het zoveelste overleg. Het voelt een beetje alsof iedereen iets van mijn kind moet vinden. En dat ze nu bestaat uit initialen en een probleemgeval is
Hier is school begonnen met de TLV aanvraag. En ze moet ook weer besproken worden in het zoveelste overleg. Het voelt een beetje alsof iedereen iets van mijn kind moet vinden. En dat ze nu bestaat uit initialen en een probleemgeval is
@Kyara, wat een naar gevoel is dat Gaat die TLV aanvraag wel zorgen voor meer of betere ondersteuning voor je dochter, of heb je daar weinig hoop in? Een probleemgeval is ze geenszins, maar ik begrijp dat het zo voor je voelt
Herken het ergens ook wel. Wij hebben nu voor 18 november een gesprek gepland staan voor Jewel, waarbij de beide juffen, de IB-er, de psycholoog, de orthopedagoog van de praktijk, de orthopedagoog van de overkoepelende organisatie en wij zullen aansluiten. En dat voelt heel erg benauwend. School werkte en keek ook zonder diagnose op de meeste vlakken echt heel erg goed mee, maar nu de diagnose er is lijkt het opeens alsof het zoveel groter wordt gemaakt dan het voor mij voelt. En alsof daarmee alle controle uit onze handen valt en er door alles en iedereen over Jewel besloten gaat worden.
Wel is het heel fijn dat onze oude IB-er aansluit, die sinds de kleuterklas is betrokken bij Jewel. Ze zit sinds dit schooljaar in de bovenbouw, maar de bovenbouw IB-er gaat over een paar weken voor een half jaar met verlof dus we zouden een tijdelijke vervanger krijgen. Op ons verzoek sluit nu alsnog onze vertrouwde IB-er van de onderbouw aan, en ze heeft zelfs al laten vallen dat ze wellicht - afhankelijk van de situatie - onze IB-er zal blijven tijdens de bovenbouw en we dus helemaal niet van IB-er hoeven te wisselen. En dat voelt heel fijn. Maar tegelijkertijd ook weer heel vreemd. Want als er zo'n uitzondering voor haar gemaakt wordt, dan ervaart school de problematiek kennelijk toch ook wel echt als fors. En dat vind ik heel confronterend.
Gaat die TLV aanvraag wel zorgen voor meer of betere ondersteuning voor je dochter, of heb je daar weinig hoop in? Een probleemgeval is ze geenszins, maar ik begrijp dat het zo voor je voelt Herken het ergens ook wel. Wij hebben nu voor 18 november een gesprek gepland staan voor Jewel, waarbij de beide juffen, de IB-er, de psycholoog, de orthopedagoog van de praktijk, de orthopedagoog van de overkoepelende organisatie en wij zullen aansluiten. En dat voelt heel erg benauwend. School werkte en keek ook zonder diagnose op de meeste vlakken echt heel erg goed mee, maar nu de diagnose er is lijkt het opeens alsof het zoveel groter wordt gemaakt dan het voor mij voelt. En alsof daarmee alle controle uit onze handen valt en er door alles en iedereen over Jewel besloten gaat worden.
Wel is het heel fijn dat onze oude IB-er aansluit, die sinds de kleuterklas is betrokken bij Jewel. Ze zit sinds dit schooljaar in de bovenbouw, maar de bovenbouw IB-er gaat over een paar weken voor een half jaar met verlof dus we zouden een tijdelijke vervanger krijgen. Op ons verzoek sluit nu alsnog onze vertrouwde IB-er van de onderbouw aan, en ze heeft zelfs al laten vallen dat ze wellicht - afhankelijk van de situatie - onze IB-er zal blijven tijdens de bovenbouw en we dus helemaal niet van IB-er hoeven te wisselen. En dat voelt heel fijn. Maar tegelijkertijd ook weer heel vreemd. Want als er zo'n uitzondering voor haar gemaakt wordt, dan ervaart school de problematiek kennelijk toch ook wel echt als fors. En dat vind ik heel confronterend.
@Schanu of school/de IB-er vindt het belangrijk om goed aan te sluiten en aangezien zij Jewel goed kent, lijkt dit me geen onlogische stap.
Het lijkt mij goed dat iedereen bij elkaar gaat zitten om de neuzen dezelfde kant op te krijgen in het belang van Jewel. Althans ik zou het zo proberen te zien, dat jullie met zijn allen (dus ook jullie zelf) kijken wat nu het beste past en hoe dat vorm gegeven kan worden.
Maar ik kan me ook wel voorstellen dat het dan ineens wel groot voelt ofzo
Het lijkt mij goed dat iedereen bij elkaar gaat zitten om de neuzen dezelfde kant op te krijgen in het belang van Jewel. Althans ik zou het zo proberen te zien, dat jullie met zijn allen (dus ook jullie zelf) kijken wat nu het beste past en hoe dat vorm gegeven kan worden.
Maar ik kan me ook wel voorstellen dat het dan ineens wel groot voelt ofzo
Fake it till you make it...
Wij zijn aan het nadenken over het school-probleem voor Jewel. De praktijk heeft al laten vallen voor het gesprek met school dat we moeten gaan kijken naar afschaal mogelijkheden, minder dagen of kortere dagen naar school. Omdat school op dit moment een zodanig groot issue is voor haar dat we vast blijven zitten in een vicieuze cirkel als we dat niet aanpakken.
Wij achten de kans best aanwezig dat het op deze school niet haalbaar blijkt te zijn. Want minder school betekent ook grotere achterstand. En dat betekent ook cognitief niet meer meekomen met de klas. Naast het sociaal steeds minder goed meekomen, wordt dat wel een lastige combinatie.
Dat in combinatie met Jewel die zelf nonstop aangeeft dat ze school te druk vindt, dat ze het ook te druk zal vinden als ze bij wijze van alleen nog maar halve dagen naar school hoeft, omdat ze dus aangeeft dat ze die drukte het moeilijkst vindt en niet school zelf. Denken wij dat het voor haar welzijn beter zal zijn als we een switch naar SO of SBO maken.
En daar zit voor ons de twijfel. Want waar doen wij goed aan als het gaat om een keuze tussen SBO en SO? Hebben wij uberhaupt keuze, of kiest school samen met gemeente en praktijk? In een nabijgelegen dorp is zowel een SBO als een SO school en wij neigen dan naar de SBO omdat dat meer lijkt voor de lichtere problematiek, maar die klassen zijn weer groter dan op een SO school. En op die SO school hebben ze een structuurgroep, wat wel weer heel erg aanspreekt. Maar Jewel is best een slim meisje, cognitief komt ze prima mee (op rekenen na door de tafels), en komt dat dan nog wel tot z'n recht als je naar SO gaat waar voor ons gevoel meer kinderen zitten met grotere gedragsproblematiek? Wij hebben hier gewoon echt totaal geen ervaring mee en weten niet waar we goed aan doen. Want tegelijkertijd twijfelen we of de huidige school voor Jewel niet het beste zou zijn als ze daar wel adequaat kunnen aanpassen. Of dat Jewel dan toch altijd op haar tenen zal moeten blijven lopen omdat ze altijd het gevoel zal houden buiten de pas te lopen. Omdat ze nu eenmaal 'anders' is dan haar klasgenootjes, en dan zit ze ook nog eens in een klas waar best wel wat hele slimme kinderen zitten. Dus het verschil tussen haar en haar klasgenoten zal alleen maar verder oplopen.
Het gesprek met school is over 2 weken, alles in mij zegt dat we dit gesprek moeten afwachten omdat de rol van school in dezen denk ik ook heel groot zal zijn (wat zij willen en kunnen). Maar we willen wel goed onderlegd dat gesprek in gaan, niet daar voor keuzes gezet worden terwijl wij het verschil tussen SBO en SO niet eens kunnen inschatten omdat wij niet meer weten dan wat google ons vertelt. We willen sowieso ook op beide scholen gaan kijken om sfeer te proeven als het wel zover komt, maar gevoel zegt ook niet alles. En wat als het beide goed voelt, omdat beide scholen dingen bijvoorbeeld mooi weten te brengen.
Sorry, ik merk dat deze onzekerheid heel veel stress oproept. Want deze keuze gaat bepalend zijn voor de uiteindelijke stap naar vervolgonderwijs, en voor haar toekomst. Welzijn staat 100% voorop, maar we willen wel ook dat Jewel alle kansen krijgt om zich zo goed mogelijk te ontwikkelen op álle vlakken. En ik hoop dat wat ervaringsverhalen voor ons de andere kant kunnen belichten, omdat de praktijk is waar het uiteindelijk om draait.
Wij achten de kans best aanwezig dat het op deze school niet haalbaar blijkt te zijn. Want minder school betekent ook grotere achterstand. En dat betekent ook cognitief niet meer meekomen met de klas. Naast het sociaal steeds minder goed meekomen, wordt dat wel een lastige combinatie.
Dat in combinatie met Jewel die zelf nonstop aangeeft dat ze school te druk vindt, dat ze het ook te druk zal vinden als ze bij wijze van alleen nog maar halve dagen naar school hoeft, omdat ze dus aangeeft dat ze die drukte het moeilijkst vindt en niet school zelf. Denken wij dat het voor haar welzijn beter zal zijn als we een switch naar SO of SBO maken.
En daar zit voor ons de twijfel. Want waar doen wij goed aan als het gaat om een keuze tussen SBO en SO? Hebben wij uberhaupt keuze, of kiest school samen met gemeente en praktijk? In een nabijgelegen dorp is zowel een SBO als een SO school en wij neigen dan naar de SBO omdat dat meer lijkt voor de lichtere problematiek, maar die klassen zijn weer groter dan op een SO school. En op die SO school hebben ze een structuurgroep, wat wel weer heel erg aanspreekt. Maar Jewel is best een slim meisje, cognitief komt ze prima mee (op rekenen na door de tafels), en komt dat dan nog wel tot z'n recht als je naar SO gaat waar voor ons gevoel meer kinderen zitten met grotere gedragsproblematiek? Wij hebben hier gewoon echt totaal geen ervaring mee en weten niet waar we goed aan doen. Want tegelijkertijd twijfelen we of de huidige school voor Jewel niet het beste zou zijn als ze daar wel adequaat kunnen aanpassen. Of dat Jewel dan toch altijd op haar tenen zal moeten blijven lopen omdat ze altijd het gevoel zal houden buiten de pas te lopen. Omdat ze nu eenmaal 'anders' is dan haar klasgenootjes, en dan zit ze ook nog eens in een klas waar best wel wat hele slimme kinderen zitten. Dus het verschil tussen haar en haar klasgenoten zal alleen maar verder oplopen.
Het gesprek met school is over 2 weken, alles in mij zegt dat we dit gesprek moeten afwachten omdat de rol van school in dezen denk ik ook heel groot zal zijn (wat zij willen en kunnen). Maar we willen wel goed onderlegd dat gesprek in gaan, niet daar voor keuzes gezet worden terwijl wij het verschil tussen SBO en SO niet eens kunnen inschatten omdat wij niet meer weten dan wat google ons vertelt. We willen sowieso ook op beide scholen gaan kijken om sfeer te proeven als het wel zover komt, maar gevoel zegt ook niet alles. En wat als het beide goed voelt, omdat beide scholen dingen bijvoorbeeld mooi weten te brengen.
Sorry, ik merk dat deze onzekerheid heel veel stress oproept. Want deze keuze gaat bepalend zijn voor de uiteindelijke stap naar vervolgonderwijs, en voor haar toekomst. Welzijn staat 100% voorop, maar we willen wel ook dat Jewel alle kansen krijgt om zich zo goed mogelijk te ontwikkelen op álle vlakken. En ik hoop dat wat ervaringsverhalen voor ons de andere kant kunnen belichten, omdat de praktijk is waar het uiteindelijk om draait.
Meelezer hier… ik herken veel van de schoolproblemen en nu dan ook maar eens reageren…
Mijn zoon (bijna 6) heeft geen ASS, maar een prikkelverwerkingsprobleem (door vroeggeboorte). Ik herken de zoektocht die je beschrijft @Schanu, enerzijds welzijn van je kind en anderzijds ook de cognitieve uitdaging… Misschien dat mij ervaring je wat kan helpen?
Zoon begon op een reguliere basisschool (op dat moment was hij ‘gewoon’ wat prikkelgevoeliger) maar op school bleek het toch wat heftiger allemaal. Uiteindelijk ging hij nog maar 3 ochtenden naar school. School vond het erg ingewikkeld om hem passende ondersteuning te bieden, en ook aan de ib-er hadden we weinig (die vond bv swv inschakelen niet nodig). Uiteindelijk onderzoek en daaruit bleek een prikkelverwerkingsprobleem en een normaal IQ. Advies was SBO.
Contact gehad met verschillende SBO scholen, maar vaak was de combi normaal IQ + flinke ondersteuning voor prikkelverwerking niet haalbaar/passend binnen de school.
Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij een SBO school, die ook een plus-gedeelte heeft. Komt er op neer dat er meer geld beschikbaar is, waardoor er nu max 10 kindjes in de kleuterklas zitten, en er standaard een docent en een onderwijsassistent op de groep staat. Alle kindjes kunnen cognitief mee met regulier onderwijs, maar hebben op verschillende gebieden ondersteuning nodig. In de klas is er veel structuur met dagkaarten, picto’s etc.
Zoon redt het hier helaas ook niet om hele dagen naar school te gaan. Maar, wat wel erg fijn is, is dat school wil meedenken en proberen en ook weet welke vormen van extra hulp er zijn (bv jeugdhulp op school).
Wij hebben veel zelf de regie genomen, zelf contact gezocht met scholen etc. Vermoeiend, maar het voelde wel beter om zelf dingen te doen.
Het blijft moeilijk, steeds je afvragen waar je goed aan doet en we hebben allerminst een stabiele situatie. Iemand schreef hierboven ook over iedereen die wat van je kind moet vinden, dat is ook heel herkenbaar. Ook steeds je verhaal moeten doen, alle open deuren die door iedereen ingetrapt moeten worden, pffff. Gelukkig hebben we een paar fijne hulpverleners in ‘ons kamp’ die ons kunnen ondersteunen. Bv iemand van het wijkteam die meekan naar gesprekken.
Nou ja, ik heb dus ook niet de gouden oplossing, maar ik hoop dat de herkenning en mijn ervaring je een beetje kan helpen
Mijn zoon (bijna 6) heeft geen ASS, maar een prikkelverwerkingsprobleem (door vroeggeboorte). Ik herken de zoektocht die je beschrijft @Schanu, enerzijds welzijn van je kind en anderzijds ook de cognitieve uitdaging… Misschien dat mij ervaring je wat kan helpen?
Zoon begon op een reguliere basisschool (op dat moment was hij ‘gewoon’ wat prikkelgevoeliger) maar op school bleek het toch wat heftiger allemaal. Uiteindelijk ging hij nog maar 3 ochtenden naar school. School vond het erg ingewikkeld om hem passende ondersteuning te bieden, en ook aan de ib-er hadden we weinig (die vond bv swv inschakelen niet nodig). Uiteindelijk onderzoek en daaruit bleek een prikkelverwerkingsprobleem en een normaal IQ. Advies was SBO.
Contact gehad met verschillende SBO scholen, maar vaak was de combi normaal IQ + flinke ondersteuning voor prikkelverwerking niet haalbaar/passend binnen de school.
Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij een SBO school, die ook een plus-gedeelte heeft. Komt er op neer dat er meer geld beschikbaar is, waardoor er nu max 10 kindjes in de kleuterklas zitten, en er standaard een docent en een onderwijsassistent op de groep staat. Alle kindjes kunnen cognitief mee met regulier onderwijs, maar hebben op verschillende gebieden ondersteuning nodig. In de klas is er veel structuur met dagkaarten, picto’s etc.
Zoon redt het hier helaas ook niet om hele dagen naar school te gaan. Maar, wat wel erg fijn is, is dat school wil meedenken en proberen en ook weet welke vormen van extra hulp er zijn (bv jeugdhulp op school).
Wij hebben veel zelf de regie genomen, zelf contact gezocht met scholen etc. Vermoeiend, maar het voelde wel beter om zelf dingen te doen.
Het blijft moeilijk, steeds je afvragen waar je goed aan doet en we hebben allerminst een stabiele situatie. Iemand schreef hierboven ook over iedereen die wat van je kind moet vinden, dat is ook heel herkenbaar. Ook steeds je verhaal moeten doen, alle open deuren die door iedereen ingetrapt moeten worden, pffff. Gelukkig hebben we een paar fijne hulpverleners in ‘ons kamp’ die ons kunnen ondersteunen. Bv iemand van het wijkteam die meekan naar gesprekken.
Nou ja, ik heb dus ook niet de gouden oplossing, maar ik hoop dat de herkenning en mijn ervaring je een beetje kan helpen
Geen ervaring mee, je zegt zelf dat je op beide scholen zou willen gaan kijken en dat lijkt me een goed plan. Gevoel zegt niet alles, maar het zegt wel iets.quote:
Wij zijn aan het nadenken over het school-probleem voor Jewel. De praktijk heeft al laten vallen voor het gesprek met school dat we moeten gaan kijken naar afschaal mogelijkheden, minder dagen of kortere dagen naar school. Omdat school op dit moment een zodanig groot issue is voor haar dat we vast blijven zitten in een vicieuze cirkel als we dat niet aanpakken.
Wij achten de kans best aanwezig dat het op deze school niet haalbaar blijkt te zijn. Want minder school betekent ook grotere achterstand. En dat betekent ook cognitief niet meer meekomen met de klas. Naast het sociaal steeds minder goed meekomen, wordt dat wel een lastige combinatie.
Dat in combinatie met Jewel die zelf nonstop aangeeft dat ze school te druk vindt, dat ze het ook te druk zal vinden als ze bij wijze van alleen nog maar halve dagen naar school hoeft, omdat ze dus aangeeft dat ze die drukte het moeilijkst vindt en niet school zelf. Denken wij dat het voor haar welzijn beter zal zijn als we een switch naar SO of SBO maken.
En daar zit voor ons de twijfel. Want waar doen wij goed aan als het gaat om een keuze tussen SBO en SO? Hebben wij uberhaupt keuze, of kiest school samen met gemeente en praktijk? In een nabijgelegen dorp is zowel een SBO als een SO school en wij neigen dan naar de SBO omdat dat meer lijkt voor de lichtere problematiek, maar die klassen zijn weer groter dan op een SO school. En op die SO school hebben ze een structuurgroep, wat wel weer heel erg aanspreekt. Maar Jewel is best een slim meisje, cognitief komt ze prima mee (op rekenen na door de tafels), en komt dat dan nog wel tot z'n recht als je naar SO gaat waar voor ons gevoel meer kinderen zitten met grotere gedragsproblematiek? Wij hebben hier gewoon echt totaal geen ervaring mee en weten niet waar we goed aan doen. Want tegelijkertijd twijfelen we of de huidige school voor Jewel niet het beste zou zijn als ze daar wel adequaat kunnen aanpassen. Of dat Jewel dan toch altijd op haar tenen zal moeten blijven lopen omdat ze altijd het gevoel zal houden buiten de pas te lopen. Omdat ze nu eenmaal 'anders' is dan haar klasgenootjes, en dan zit ze ook nog eens in een klas waar best wel wat hele slimme kinderen zitten. Dus het verschil tussen haar en haar klasgenoten zal alleen maar verder oplopen.
Het gesprek met school is over 2 weken, alles in mij zegt dat we dit gesprek moeten afwachten omdat de rol van school in dezen denk ik ook heel groot zal zijn (wat zij willen en kunnen). Maar we willen wel goed onderlegd dat gesprek in gaan, niet daar voor keuzes gezet worden terwijl wij het verschil tussen SBO en SO niet eens kunnen inschatten omdat wij niet meer weten dan wat google ons vertelt. We willen sowieso ook op beide scholen gaan kijken om sfeer te proeven als het wel zover komt, maar gevoel zegt ook niet alles. En wat als het beide goed voelt, omdat beide scholen dingen bijvoorbeeld mooi weten te brengen.
Sorry, ik merk dat deze onzekerheid heel veel stress oproept. Want deze keuze gaat bepalend zijn voor de uiteindelijke stap naar vervolgonderwijs, en voor haar toekomst. Welzijn staat 100% voorop, maar we willen wel ook dat Jewel alle kansen krijgt om zich zo goed mogelijk te ontwikkelen op álle vlakken. En ik hoop dat wat ervaringsverhalen voor ons de andere kant kunnen belichten, omdat de praktijk is waar het uiteindelijk om draait.
Ik denk dat welke stap je ook maakt, als jullie een plek vinden waar ze op haar plek is, dan denk ik dat je daarmee ook weer ruimte creëert voor ontwikkeling. Ruimte die er nu niet echt is, doordat school zoveel kost.
En voor wat betreft vervolgonderwijs, er zijn meer wegen die naar Rome leiden.
Ik weet niet of je facebook gebruikt? Daar zijn een aantal ouder groepen, daar zit veel ervaringskennis.
Bijvoorbeeld: Ouders van meisjes met autisme en ouders van een kind met autisme (en zo zijn er nog wel meer).
Fake it till you make it...
@Schanu in welke regio wonen jullie?
Wij hebben denk ik veel geluk met onze SO-school. Speciaal voor kinderen met autisme. Dus alles is daarop ingericht. Grofweg stroomt een derde uit naar vmbo/mavo, de helft naar havo, en de rest naar vwo. En onder dezelfde koepel valt een GVO-school voor havo/vwo voor dezelfde doelgroep, dus ik verwacht dat onze jongste uiteindelijk daarheen zal gaan.
Als hij niet een volledige thuiszitter wordt natuurlijk, want daar lijken we nu wel op af te stevenen Maar ik verwijt de school niks wat dat betreft, die doen wat ze kunnen en de rest zit in zijn hoofd 
Wij hebben denk ik veel geluk met onze SO-school. Speciaal voor kinderen met autisme. Dus alles is daarop ingericht. Grofweg stroomt een derde uit naar vmbo/mavo, de helft naar havo, en de rest naar vwo. En onder dezelfde koepel valt een GVO-school voor havo/vwo voor dezelfde doelgroep, dus ik verwacht dat onze jongste uiteindelijk daarheen zal gaan.
Als hij niet een volledige thuiszitter wordt natuurlijk, want daar lijken we nu wel op af te stevenen
Maar ik verwijt de school niks wat dat betreft, die doen wat ze kunnen en de rest zit in zijn hoofd
Mijn ervaring met SBO-scholen uit de Ondersteuningsplanraad van het Samenwerkingsverband is juist dat SBO vooral gericht is op leerproblemen en daarmee minder geschikt voor kinderen waar dat niet het issue is.
Maar wellicht is er wat veranderd op dit gebied. De SBO-scholen waar ik toen ook kwam waren in vergelijking met de SO-scholen dan ook groter en drukker.
Maar wellicht is er wat veranderd op dit gebied. De SBO-scholen waar ik toen ook kwam waren in vergelijking met de SO-scholen dan ook groter en drukker.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Bedankt voor alle fijne reacties. Ik ga het even laten bezinken, genoeg stof tot nadenken.
Vrouwlief mocht tijdens de grote pauze in ieder geval weer naar school om Jewel op te halen, net als vrijdag. De juf heeft al aangegeven dat we haar morgen ook maar tijdens de grote pauze moeten ophalen. Ze is woensdag jarig en dat vraagt extra veel van haar. Enerzijds heel veel zin in en anderzijds heel veel spanning, lastige combinatie. Dat wordt nog een hele worsteling als we haar uiteindelijk wel weer hele dagen naar school zouden moeten laten gaan (althans, op deze school).
Vrouwlief mocht tijdens de grote pauze in ieder geval weer naar school om Jewel op te halen, net als vrijdag. De juf heeft al aangegeven dat we haar morgen ook maar tijdens de grote pauze moeten ophalen. Ze is woensdag jarig en dat vraagt extra veel van haar. Enerzijds heel veel zin in en anderzijds heel veel spanning, lastige combinatie. Dat wordt nog een hele worsteling als we haar uiteindelijk wel weer hele dagen naar school zouden moeten laten gaan (althans, op deze school).
@Schanu ik zou ook nog even checken of je uberhaupt laagdrempelig kan kijken. Bij ons is het VSO maar wij kunnen pas uberhaupt een afspraak maken als we van 2 reguliere middelbare scholen een afwijzing op zak hebben.
H
We hebben hier contact gehad met 4 SBO scholen (deels ook buiten de regio). Eén gaf aan dat het profiel niet passend was, dus daar niet gaan kijken (had wel gekund als we wilden). Eén wilde zonder TLV niet eens aangeven of het profiel passend was en bij twee andere een gesprek gehad (en een van die is het geworden). Het ligt ook een beetje aan de school denk ik? @Schanu, vaak staat er op de website van de school wel of je een vrijblijvende kennismaking kunt doen. Maar t blijft een zoektocht…quote:
@:Schanu ik zou ook nog even checken of je uberhaupt laagdrempelig kan kijken. Bij ons is het VSO maar wij kunnen pas uberhaupt een afspraak maken als we van 2 reguliere middelbare scholen een afwijzing op zak hebben.
Jullie regionale samenwerkingsverband zal jullie helpen zoeken een geschikte plek te vinden.
Ze gebruiken daarvoor de input van de huidige school die moet aantonen "handelingsonbekwaam" te zijn.
Er bestaat ook de kans dat iemand van de potentiele nieuwe school een dagdeel op de huidige school jullie kind komt observeren.
Geloof me, er wordt niet over 1 nacht ijs gegaan. Ik begrijp dat jullie je zorgen maken maar je mag er vertrouwen in hebben dat er een passende plek gevonden wordt.
'T is alleen te hopen dat het meevalt met wachtlijsten.
Ze gebruiken daarvoor de input van de huidige school die moet aantonen "handelingsonbekwaam" te zijn.
Er bestaat ook de kans dat iemand van de potentiele nieuwe school een dagdeel op de huidige school jullie kind komt observeren.
Geloof me, er wordt niet over 1 nacht ijs gegaan. Ik begrijp dat jullie je zorgen maken maar je mag er vertrouwen in hebben dat er een passende plek gevonden wordt.
'T is alleen te hopen dat het meevalt met wachtlijsten.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
En misschien kan ze met een aantal maatregelen ook wel gewoon op deze school blijven? Met een diagnose en een zetje van het samenwerkingsverband kan er soms opeens een stuk meer.
Ik vind het zelf heel lastig dat je het dan niet meer zelf in de hand hebt. Alle scholen zijn dor ons zorgvuldig uitgekozen, verschillende open dagen bezocht van middelbare scholen en voor de basisschool ook meerdere kennismakingsgesprekken gevoerd. En nu moet dan ineens het swv voor mijn kind de beslissing nemen ipv wijzelf? Dat wil er nog niet lekker in zeg maar.quote:Op maandag 3 november 2025 19:30 schreef Hineni het volgende:
Jullie regionale samenwerkingsverband zal jullie helpen zoeken een geschikte plek te vinden.
Ze gebruiken daarvoor de input van de huidige school die moet aantonen "handelingsonbekwaam" te zijn.
Er bestaat ook de kans dat iemand van de potentiele nieuwe school een dagdeel op de huidige school jullie kind komt observeren.
Geloof me, er wordt niet over 1 nacht ijs gegaan. Ik begrijp dat jullie je zorgen maken maar je mag er vertrouwen in hebben dat er een passende plek gevonden wordt.
'T is alleen te hopen dat het meevalt met wachtlijsten.
@Schanu dit is ook wel een mogelijkheid misschien. Sowieso kunnen er met een diagnose deuren open gaan voor hulp op school die tot nu toe gesloten zijn gebleven.quote:
En misschien kan ze met een aantal maatregelen ook wel gewoon op deze school blijven? Met een diagnose en een zetje van het samenwerkingsverband kan er soms opeens een stuk meer.
Ik vind dit nogal makkelijk gedacht. Voor alle andere betrokkenen is het werk, hoe betrokken ze zich daar ook bij voelen. De meesten kennen je kind (nog) niet eens als zo'n keus gemaakt moet worden. Ik denk dat er (terecht) weinig ouders zijn die dit zomaar loslaten en vol vertrouwen afwachten tot een ander bepaalt wat goed is voor hun kind. Daar wil/moet je als ouders toch gewoon bij betrokken blijven.quote:
Geloof me, er wordt niet over 1 nacht ijs gegaan. Ik begrijp dat jullie je zorgen maken maar je mag er vertrouwen in hebben dat er een passende plek gevonden wordt.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ja dat er opeens vanalles mogelijk is met een diagnose merk ik idd ook. 2 jaar terug smeekten we school of Jewel in de aanloop naar kerst af en toe een middagje thuis mocht blijven, omdat wij zagen hoe hard ze achteruit ging en ze zat echt tegen overspannenheid aan. Toen was dat niet mogelijk ivm leerplicht en de juf van groep 3 zei 'alle kinderen zijn nu moe'
Nu hebben we een week de diagnose en hebben we haar dus al voor de 3e keer op mogen halen. En vanmiddag stuurde de juf een berichtje in Parro dat zij voorstelt om tot het MDO halve dagen school aan te houden omdat meer op dit moment niet haalbaar lijkt en nog 2 weken aanmodderen zonder concreet plan veel te lang duurt.
Zó dankbaar voor deze juf
Maar ook schreef ze:
Nu hebben we een week de diagnose en hebben we haar dus al voor de 3e keer op mogen halen. En vanmiddag stuurde de juf een berichtje in Parro dat zij voorstelt om tot het MDO halve dagen school aan te houden omdat meer op dit moment niet haalbaar lijkt en nog 2 weken aanmodderen zonder concreet plan veel te lang duurt.
Zó dankbaar voor deze juf
Maar ook schreef ze:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En dat doet mij vermoeden dat ze het wel willen blijven proberen op school. Want ze kunnen dus verantwoorden richting de leerplichtambtenaar dat minder school nu nodig is en daar een plan voor opstellen. Dat klinkt als langetermijn denken en niet een toewerken naar exit.
Ik weet alleen niet hoe ik daarin sta en dat is misschien ook alles wat nog moet landen. Want enerzijds vind ik het zo'n fijne school en heeft Jewel een fijne klas en fantastische juf. Maar anderzijds denk (/hoop) ik dat ze makkelijker mee kan komen op speciaal onderwijs omdat ze dan met 'gelijkgestemden' is en misschien wat minder het gevoel heeft altijd maar op te moeten boksen tegen die standaard norm. En dat ze dan daadwerkelijk energie over gaat houden voor dingen naast school. En ben ik bang dat de weg naar dat speciaal onderwijs heel moeilijk gaat worden zolang de huidige school niet aangeeft handelingsonbekwaam te zijn.
Eerst dat gesprek over 2 weken maar eens, en kijken of halve dagen school al wat meer ademruimte gaat geven voor haar.
Het swv gaat over de toelaatbaarheid tot een bepaald schooltype, maar daarbinnen kun je nog wel zelf kiezen welke school. Al zijn er wel veel minder SBO/SO/VSO scholen, dus in hoeverre je dan echt wat te kiezen hebt… Hier de mazzel met een geschikte school in onze woonplaats. Maar de enige andere SBO school die een plus variant aanbood zat op 30 autominuten (met een kind dat taxivervoer niet zou trekken). Dus echt veel te kiezen heb je alsnog niet…quote:
[..]
Ik vind het zelf heel lastig dat je het dan niet meer zelf in de hand hebt. Alle scholen zijn dor ons zorgvuldig uitgekozen, verschillende open dagen bezocht van middelbare scholen en voor de basisschool ook meerdere kennismakingsgesprekken gevoerd. En nu moet dan ineens het swv voor mijn kind de beslissing nemen ipv wijzelf? Dat wil er nog niet lekker in zeg maar.
Hier ook een VSO in onze woonplaats maar dat is ook nog steeds 30 autominuten en op een heel filegevoelig stuk. En taxivervoer (en zelf fietsen) is helaas ook niet aan de orde.quote:
Het swv gaat over de toelaatbaarheid tot een bepaald schooltype, maar daarbinnen kun je nog wel zelf kiezen welke school. Al zijn er wel veel minder SBO/SO/VSO scholen, dus in hoeverre je dan echt wat te kiezen hebt… Hier de mazzel met een geschikte school in onze woonplaats. Maar de enige andere SBO school die een plus variant aanbood zat op 30 autominuten (met een kind dat taxivervoer niet zou trekken). Dus echt veel te kiezen heb je alsnog niet…
En dat moet je dan ook maar weer geregeld zien te krijgen. T blijft zuur dat de groep kinderen voor wie dit soort onderwijs noodzaak is, qua locatie en vervoer etc vaak alsnog aan t kortste einde trekken…quote:
[..]
Hier ook een VSO in onze woonplaats maar dat is ook nog steeds 30 autominuten en op een heel filegevoelig stuk. En taxivervoer (en zelf fietsen) is helaas ook niet aan de orde.
@Schanu, mijn kind was ook al leerplichtig toen ie maar 3 halve dagen ging, en dat was idd school meldt, behandelaar ondersteunt en geregeld. En je kind weghalen van een fijne plek blijft lastig - ook al was in ons geval heel duidelijk dat regulier niet meer houdbaar was. Toch het gevoel dat je ze (weer…) wat ontneemt ook.
quote:
Ja dat er opeens vanalles mogelijk is met een diagnose merk ik idd ook. 2 jaar terug smeekten we school of Jewel in de aanloop naar kerst af en toe een middagje thuis mocht blijven, omdat wij zagen hoe hard ze achteruit ging en ze zat echt tegen overspannenheid aan. Toen was dat niet mogelijk ivm leerplicht en de juf van groep 3 zei 'alle kinderen zijn nu moe'
Nu hebben we een week de diagnose en hebben we haar dus al voor de 3e keer op mogen halen. En vanmiddag stuurde de juf een berichtje in Parro dat zij voorstelt om tot het MDO halve dagen school aan te houden omdat meer op dit moment niet haalbaar lijkt en nog 2 weken aanmodderen zonder concreet plan veel te lang duurt.
Zó dankbaar voor deze juf
Maar ook schreef ze:Wat fijn dat school meedenkt! Geeft hopelijk nu al wat lucht.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En dat doet mij vermoeden dat ze het wel willen blijven proberen op school. Want ze kunnen dus verantwoorden richting de leerplichtambtenaar dat minder school nu nodig is en daar een plan voor opstellen. Dat klinkt als langetermijn denken en niet een toewerken naar exit.
Ik weet alleen niet hoe ik daarin sta en dat is misschien ook alles wat nog moet landen. Want enerzijds vind ik het zo'n fijne school en heeft Jewel een fijne klas en fantastische juf. Maar anderzijds denk (/hoop) ik dat ze makkelijker mee kan komen op speciaal onderwijs omdat ze dan met 'gelijkgestemden' is en misschien wat minder het gevoel heeft altijd maar op te moeten boksen tegen die standaard norm. En dat ze dan daadwerkelijk energie over gaat houden voor dingen naast school. En ben ik bang dat de weg naar dat speciaal onderwijs heel moeilijk gaat worden zolang de huidige school niet aangeeft handelingsonbekwaam te zijn.
Eerst dat gesprek over 2 weken maar eens, en kijken of halve dagen school al wat meer ademruimte gaat geven voor haar.Fake it till you make it...
Dat is echt niet altijd zo. Na de diagnose besloot school dat onze oudste naar so moest. Ze waren handelingsverlegen maar ze konden eigenlijk niet goed duiden waarom. Voelde echt ontzettend machteloos. Bij de middelste ging het dan wel weer heel soepel.quote:
Jullie regionale samenwerkingsverband zal jullie helpen zoeken een geschikte plek te vinden.
Ze gebruiken daarvoor de input van de huidige school die moet aantonen "handelingsonbekwaam" te zijn.
Er bestaat ook de kans dat iemand van de potentiele nieuwe school een dagdeel op de huidige school jullie kind komt observeren.
Geloof me, er wordt niet over 1 nacht ijs gegaan. Ik begrijp dat jullie je zorgen maken maar je mag er vertrouwen in hebben dat er een passende plek gevonden wordt.
'T is alleen te hopen dat het meevalt met wachtlijsten.
De school besluit dat niet. Het is een samenwerkingsverband die een toelaatbaarheidsverklaring afgeeft.quote:
[..]
Dat is echt niet altijd zo. Na de diagnose besloot school dat onze oudste naar so moest. Ze waren handelingsverlegen maar ze konden eigenlijk niet goed duiden waarom. Voelde echt ontzettend machteloos. Bij de middelste ging het dan wel weer heel soepel.
Voor het aantonen van handelingsverlegen zijn bepaalde procedures die gevolgd moeten worden om een dossier op te bouwen. Dat kan inderdaad lastig zijn.
Ondanks alles heb ik nu in verschillende regios in het land mogen ervaren dat mensen van het samenwerkingsverband, nadat alle stappen door de ouders en de huidige school zijn doorlopen, heel goed weten welke school/scholen het meest passend is/zijn. En scholen in het speciaal onderwijs heel goed in het inschatten welke klas/onderwijzer dan het meest passend is. Zulke dingen kun je imho als ouder niet goed genoeg peilen bij enkele bezoeken aan een school. Maar je moet er wel bovenop blijven zitten en betrokken blijven.
[ Bericht 20% gewijzigd door Hineni op 05-11-2025 07:53:54 ]
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Dat is enorm swv afhankelijk. Ik heb bij 3 samenwerkingsverbanden nog niet anders meegemaakt dan dat je er niks anders dan last van hebt.quote:
Ondanks alles heb ik nu in verschillende regios in het land mogen ervaren dat mensen van het samenwerkingsverband, nadat alle stappen door de ouders en de huidige school zijn doorlopen, heel goed weten welke school/scholen het meest passend is/zijn.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ik kan dit misschien niet genoeg peilen bij een bezoek aan een school, maar ik ken wel mijn kind een stuk beter dan iemand die op basis van een ongenuanceerd dossier moet bepalen wat de beste plek is voor mijn kind.quote:
Ondanks alles heb ik nu in verschillende regios in het land mogen ervaren dat mensen van het samenwerkingsverband, nadat alle stappen door de ouders en de huidige school zijn doorlopen, heel goed weten welke school/scholen het meest passend is/zijn. En scholen in het speciaal onderwijs heel goed in het inschatten welke klas/onderwijzer dan het meest passend is. Zulke dingen kun je imho als ouder niet goed genoeg peilen bij enkele bezoeken aan een school. Maar je moet er wel bovenop blijven zitten en betrokken blijven.
Ik denk dat je het goed bedoelt, maar je vertelt nu @Cygne dat haar eigen ervaring hiermee niet is gebeurd. Ik denk dat Cygne heel goed weet wat er bij haar is gebeurd, beter dan jij, aangezien zij het heeft meegemaakt. Dat het officieel niet zo hoort te werken is helemaal correct, maar in de praktijk gaan dingen soms anders dan het hoort.quote:
[..]
De school besluit dat niet. Het is een samenwerkingsverband die een toelaatbaarheidsverklaring afgeeft.
Voor het aantonen van handelingsverlegen zijn bepaalde procedures die gevolgd moeten worden om een dossier op te bouwen. Dat kan inderdaad lastig zijn.
Verder geen ervaring met het onderwerp, maar dit wilde ik even kwijt, ook omdat ik weet hoe ongelooflijk frustrerend, verdrietig en bizar het hele proces is geweest voor Cygne
Een samenwerkingsverband heeft ook regels te volgen en worden daarop gecontroleerd. Als jij denkt dat met de informatie van school en eventuele aanvulling van jullie zelf en andere instanties er een ongenuanceerd dossier wordt opgebouwd...quote:
[..]
Ik kan dit misschien niet genoeg peilen bij een bezoek aan een school, maar ik ken wel mijn kind een stuk beter dan iemand die op basis van een ongenuanceerd dossier moet bepalen wat de beste plek is voor mijn kind.
Om dan nog maar niet te spreken over al het "vergelijkingsmateriaal" van alle andere toelaatbaarheidsverklaringen die wel zijn afgegeven.
Voor ons had het ook makkelijk geweest om voor de geweigerde oudste af te geven op het samenwerkingsverband, maar je schiet er niets mee op.
Dit is dan ook het laatste wat ik hierover schrijf, want mijn intentie was om iemand een beetje gerust te stellen. Niet om vervelende ervaringen van anderen recht te praten.
Succes en wijsheid toegewenst aan iedereen
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Mooie post vol aannames.quote:
[..]
De school besluit dat niet. Het is een samenwerkingsverband die een toelaatbaarheidsverklaring afgeeft.
Voor het aantonen van handelingsverlegen zijn bepaalde procedures die gevolgd moeten worden om een dossier op te bouwen. Dat kan inderdaad lastig zijn.
Ondanks alles heb ik nu in verschillende regios in het land mogen ervaren dat mensen van het samenwerkingsverband, nadat alle stappen door de ouders en de huidige school zijn doorlopen, heel goed weten welke school/scholen het meest passend is/zijn. En scholen in het speciaal onderwijs heel goed in het inschatten welke klas/onderwijzer dan het meest passend is. Zulke dingen kun je imho als ouder niet goed genoeg peilen bij enkele bezoeken aan een school. Maar je moet er wel bovenop blijven zitten en betrokken blijven.
Omdat hier veel mensen met ervaring zitten..
Heeft iemand ervaring met jeugdhulp op school? School (SBO) gaat dit nu aanvragen om één op één-ondersteuning te realiseren en ik ben wel benieuwd naar ervaringen hiermee
Heeft iemand ervaring met jeugdhulp op school? School (SBO) gaat dit nu aanvragen om één op één-ondersteuning te realiseren en ik ben wel benieuwd naar ervaringen hiermee
@Watzalikverzinnen Wat voor ondersteuning/jeugdhulp? Bij mij op de SO school wordt dat wel eens gedaan, voor specifieke hulpvragen waar wij zelf onvoldoende begeleiding in kunnen bieden.
Het zou gaan om structureel één op één ontprikkelmomenten ook buiten de klas te kunnen realiseren. Dat lukt nu alleen als de klas het toelaat dat de onderwijsassistent even weg is, maar dat is helaas niet voldoende. Dus dan zou er iemand komen die zoonlief even mee kan nemen. Vraag me vooral af hoe dat er dan uitziet en in hoeverre dat dan een beetje goed geregeld wordt (snap dat het per geval wisselt), om een beetje een idee te krijgen wat we kunnen verwachtenquote:
@:Watzalikverzinnen Wat voor ondersteuning/jeugdhulp? Bij mij op de SO school wordt dat wel eens gedaan, voor specifieke hulpvragen waar wij zelf onvoldoende begeleiding in kunnen bieden.
Maar dan zou zo iemand dus eigenlijk continu op school moeten zijn voor het geval het nodig is? Of wordt het dan op bepaalde tijden ofzo?
Kan je school niet vragen hoe zij dat voor zich zien?
Kan je school niet vragen hoe zij dat voor zich zien?
Fake it till you make it...
Zie @Nijna 's reactie, ik zou vragen hoe school dat voor zich ziet.
Wij hebben daarvoor pedagogisch medewerkers in dienst, die (met een beschikking) volgens een vast rooster werken (bijv Pietje heeft altijd 10 minuten ontwikkeling nodig na het buiten spelen), maar meestal ook iemand die in ad hoc situaties kan bijspringen. Zij werken dus met diverse leerlingen en hebben daarmee hun dag vol.
Wij hebben daarvoor pedagogisch medewerkers in dienst, die (met een beschikking) volgens een vast rooster werken (bijv Pietje heeft altijd 10 minuten ontwikkeling nodig na het buiten spelen), maar meestal ook iemand die in ad hoc situaties kan bijspringen. Zij werken dus met diverse leerlingen en hebben daarmee hun dag vol.
@Nijna: van wat ik begreep kunnen we dan in overleg met die jeugdhulp aangeven wat nodig is en afspraken maken. Wat school voor zich ziet is me niet helemaal duidelijk, maar ze brachten het als iets eenvoudigs. Maar zelfs vaste tijden lijkt me lastig, ik bedoel, dat gaat dan om momenten van max een half uur… of daar dan iemand speciaal voor naar school komt? Ik heb er nog weinig beeld bij.
@Hupje dat klinkt als een logische constructie ja, maar dat hebben ze niet volgens mij. Maar misschien wel dat er meerdere kinderen op school zoiets nodig hebben, dat t daardoor logistiek haalbaar is?
School gaat het in gang zetten en dan volgt een intake met jeugdhulp, dus dan zal er vast meer duidelijk worden over wat er kan…
Dank voor jullie reacties iig. Het is altijd pas na zo’n gesprek dat ik denk: maar hoe dan?
@Hupje dat klinkt als een logische constructie ja, maar dat hebben ze niet volgens mij. Maar misschien wel dat er meerdere kinderen op school zoiets nodig hebben, dat t daardoor logistiek haalbaar is?
School gaat het in gang zetten en dan volgt een intake met jeugdhulp, dus dan zal er vast meer duidelijk worden over wat er kan…
Dank voor jullie reacties iig. Het is altijd pas na zo’n gesprek dat ik denk: maar hoe dan?
Heel fijn bericht, Amsel!quote:
Even juichen: de jongste is voor het eerst in weken weer een hele dag naar school geweest
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik durf niet te veel vooruit te denkenquote:
Wat fijn Amsel, hopelijk de 1e van vele dagen die zullen volgen
We stonden echt helemaal verbaasd. Ik zat de hele dag bovenop m'n telefoon omdat ik verwachtte dat ze zouden bellen dat hij op was en opgehaald wilde worden. Maar dat gebeurde dus niet
Het was ook de eerste dag dat hij methylfenifaat kreeg, dus of dat nou de doorslaggevende factor is geweest..?
We merken sowieso enorm het effect van de aripiprazol. Hij is echt uit z'n donkere holletje gekomen en wil opeens weer erop uit. "Mama, zal ik even meelopen maar de supermarkt?" - dat soort simpele dingen waren in de afgelopen periode echt compleet ondenkbaar. Ik heb m'n blije jochie weer terug
Wat fijn dat de aripripazol zo'n duidelijk effect heeft, Amsel! Hopelijk blijft dat een stijgende lijn, maar ik snap je terughoudendheid ook heel goed. Elke goede dag is er 1
Wij hebben vanmorgen gesprek gehad met de praktijk en de gemeente, wat een fijne mevrouw was dat. Conclusie was eigenlijk al wel duidelijk, school vraagt teveel van Jewel en daarin verwachten we geen verbetering. Halve dagen school is niets meer dan symptoombestrijding. School heeft vrijdag ook al door laten sluimeren dat ze niet zo goed weten wat ze moeten doen, omdat zelfs die halve dagen afgelopen week teveel leken. Wat ook niet de meest representatieve periode is overigens, gelet op haar verjaardag, maar de komende tijd zal het niet beter worden omdat we nu van sinterklaas, in kerst in oud & nieuw rollen. En januari beginnen de cito's, dus zelfs dan volgt er geen rust.
Volgende week hebben we het MDO op school en zal gekeken worden of er voldoende dossieropbouw ligt voor een TLV aanvraag. Ergens verwacht ik van wel, omdat de IB-er al vanaf de kleuterklas is betrokken. En als dat in orde is en er is plek op onze voorkeursschool (toch SO, want daar hebben ze een structuurgroep, maar we willen er nog wel gaan kijken), dan kan het nog wel eens heel snel gaan en zou ze er misschien vanaf januari al naartoe kunnen. Tot die tijd mag ze halve dagen naar school en halen we de woensdag er helemaal af, zodat ze een break in de week heeft en ze aan het einde van de week wat meer energie overhoudt.
Ook gesproken over medicatie, maar de praktijk zit tijdelijk zonder psychiater, al hopen ze dat dat probleem rond januari zal zijn opgelost. Aripripazol is genoemd, heeft ze eerder ook gehad (maar wil ze niet meer slikken omdat ze er ook hartkloppingen van kreeg enzo), maar de behandelaar gaf aan dat ze eerder zit te denken aan lichtere variant om de prikkelbeleving te dempen (volgens mij noemde ze methylfenifaat), misschien heeft dat al heel veel effect omdat Jewel daar zo ontzettend veel last van heeft.
Dat waren de gesprekken deze week, behalve vanmiddag naar de huisarts omdat ze van top tot teen opeens onder de bultjes en de uitslag zit
Volgende week het beslissende MDO, wat ik toch wel heel erg spannend vind.
Wij hebben vanmorgen gesprek gehad met de praktijk en de gemeente, wat een fijne mevrouw was dat. Conclusie was eigenlijk al wel duidelijk, school vraagt teveel van Jewel en daarin verwachten we geen verbetering. Halve dagen school is niets meer dan symptoombestrijding. School heeft vrijdag ook al door laten sluimeren dat ze niet zo goed weten wat ze moeten doen, omdat zelfs die halve dagen afgelopen week teveel leken. Wat ook niet de meest representatieve periode is overigens, gelet op haar verjaardag, maar de komende tijd zal het niet beter worden omdat we nu van sinterklaas, in kerst in oud & nieuw rollen. En januari beginnen de cito's, dus zelfs dan volgt er geen rust.
Volgende week hebben we het MDO op school en zal gekeken worden of er voldoende dossieropbouw ligt voor een TLV aanvraag. Ergens verwacht ik van wel, omdat de IB-er al vanaf de kleuterklas is betrokken. En als dat in orde is en er is plek op onze voorkeursschool (toch SO, want daar hebben ze een structuurgroep, maar we willen er nog wel gaan kijken), dan kan het nog wel eens heel snel gaan en zou ze er misschien vanaf januari al naartoe kunnen. Tot die tijd mag ze halve dagen naar school en halen we de woensdag er helemaal af, zodat ze een break in de week heeft en ze aan het einde van de week wat meer energie overhoudt.
Ook gesproken over medicatie, maar de praktijk zit tijdelijk zonder psychiater, al hopen ze dat dat probleem rond januari zal zijn opgelost. Aripripazol is genoemd, heeft ze eerder ook gehad (maar wil ze niet meer slikken omdat ze er ook hartkloppingen van kreeg enzo), maar de behandelaar gaf aan dat ze eerder zit te denken aan lichtere variant om de prikkelbeleving te dempen (volgens mij noemde ze methylfenifaat), misschien heeft dat al heel veel effect omdat Jewel daar zo ontzettend veel last van heeft.
Dat waren de gesprekken deze week, behalve vanmiddag naar de huisarts omdat ze van top tot teen opeens onder de bultjes en de uitslag zit
Volgende week het beslissende MDO, wat ik toch wel heel erg spannend vind.
@Amsel wat fijn, zo’n onverwacht lichtpuntje! Dat geeft de burger moed
@Schanu fijn dat de balletjes nu gaan rollen! Hopelijk komt er snel een plek is waar Jewel tot haar recht komt en energie overhoudt voor andere zaken dan alleen maar school. Ik herken veel van wat je schrijft qua prikkelverwerking, en alleen daarom hier al zonder problemen een TLV. Ik duim dat dat voor jullie ook zo gaat zijn!
Hier blijft het moeizaam gaan en merk ik dat mijn eigen veerkracht ook een beetje op aan het raken is, pffff
@Schanu fijn dat de balletjes nu gaan rollen! Hopelijk komt er snel een plek is waar Jewel tot haar recht komt en energie overhoudt voor andere zaken dan alleen maar school. Ik herken veel van wat je schrijft qua prikkelverwerking, en alleen daarom hier al zonder problemen een TLV. Ik duim dat dat voor jullie ook zo gaat zijn!
Hier blijft het moeizaam gaan en merk ik dat mijn eigen veerkracht ook een beetje op aan het raken is, pffff
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |