Het was een week van door roeien en ruiten gaan in Het Blok.
Bij Broer Konijn en zijn derderangs Barbie namen ze dat wel héél letterlijk. Maar goed, de zelfbenoemde koning ("Einde van de rit is er maar één koning in Het Blok, en dat ben ik") had frisse lucht nodig of zo. Derderangs Barbie probeerde intussen alles weer naar haar gemanicuurde handjes te zetten en ging om het minste of geringste weer over de zeik, zoals een visgraatvloer die (nog) niet door de gang gelegd mocht worden.
En uiteraard deed ze er deze week weer alles aan om haar archnemesis Marit af te zeiken en tegen te werken. Voorbeeldje? "Marit en Roelie voelen zich hier in Het Blok altijd heel snel heel erg benadeeld.
Waarom weet ik niet precies. (...) En voor vandaag hadden ze de bakwagen niet gereserveerd, maar ze wilden hem wel hebben.
Maar toen hebben we het zelf even zo ingedeeld dat ze hem niet mee kunnen nemen vandaag." Ja nee, helder. Wat een huichelachtig gedrag vertoont die derderangs Barbie toch ook, en het wordt met de week erger.
Meeloper en Aanhangsel doen uiteraard mee met het huichelachtige gedrag van hun best buddies, al is het maar om zichzelf beter te voelen en hun eeuwige Calimero-complex de kop in te drukken. Meeloper ziet - na zich in te likken als rechterhand van Broer Konijn - een uitgelezen kans om zich te tronen tot voorman van de binnenplaats bij de opruimactie. Maar zelf de handen uit de mouwen steken als er te weinig stukadoors zijn die (in zijn ogen) te traag werken? Welnee, daar is ons VVD'ertje te belangrijk voor. Zelf voor eten zorgen is voor hem al een brug te ver, ook daarvoor moet ie bij de hand worden genomen door Broer Konijn.
Zelf werken is sowieso een heikel punt voor de kluskakkers. Aanhangsel: "Als we meer geld hebben kunnen we ook nog wat uitbesteden. En zoals het er nu naar uit ziet, moeten we alles zelf gaan doen de laatste twee weken. Dat wil je natuurlijk ook niet." Meeloper: "...nee." 'Nuff said.
Overigens was ik nogal verbaasd dat Aanhangsel het ineens had over een hond die een dagje zou komen, want ik was toch in de veronderstelling dat Meeloper haar schoothondje was. Maar goed, van die paar seconden dat Baco (?) te zien was werd mij al duidelijk dat dat beest meer manieren heeft dan zijn baasjes.
Knabbel en Babbel hebben zowaar het gevoel dat ze de woonkameroplevering gaan halen. Verder vinden ze alles leuk en gezellig en ziet vooral Babbel geen enkele noodzaak om de handen uit de mouwen te steken. Nee, ze zoekt op d'r dooie gemakje naar moswandpanelen om daar nog een levend schilderij van te maken en Knabbel heeft opeens het lumineuze idee om één of andere houten lampconstructie te maken. Maar de wind zit eindelijk in de zeilen, want naast de primeur van een oplevering te halen winnen ze ook het hamertje-tik spel glansrijk en op een eerlijke manier. En oprecht: ik heb nog nooit zo'n enthousiasme en warm groepsgevoel gezien bij de uitslag van dat spel als deze week. Was de onderlinge sfeer maar altijd zo prettig...
Moffel en Piertje hebben er ook de vaart in zitten. Dat is wel grotendeels dankzij Adriaan (die te pas en te onpas wordt weggekaapt voor andere dingen), want intussen is Moffel vooral druk met het regelen van het verkeer en maakt Piertje geen vrienden als ze godbetert een halfuurtje te laat is met de bakwagen. Verder struinen ze door het Blok-pand in hun immer goede humeur (Moffel: "Ik heb geen last van een ochtendhumeur. Zolang iedereen gewoon even z'n mond houdt en mij even 5 minuten mijn ding laat doen") en zijn ze trouwe voorvechters van koffiepauzes en Het Recht van Overpad. Maar daar kom ik zo nog op terug.
Kletskous en Zn. maken weer volop vrienden. De keuze van Kletskous om de verkregen klushulpen zelf te behouden wordt niet gewaardeerd en Zn. krijgt het aan de stok met een buurtbewoner over de bakwagen. En waar hebben ze die styliste vandaan gehaald, uit de waarzeggerstent op de kermis?

Maar toch komt er ook bij hun schot in de zaak als ze twee bevriende klussers over de vloer krijgen die - in tegenstelling tot vooral Kletskous - wél weten wat werken is. Of om met Ray te spreken: "Zo hé, eindelijk een paar Antillianen die werken!" Want zelfs als koffiejuffrouwen komen Kletskous & Zn. maar moeizaam uit de verf.
Ik kan genoeg schunnige opmerkingen maken over Marit die in een paal klimt, maar die mogen jullie zelf invullen
Het Recht van Overpad blijft een heet hangijzer bij de kluszusjes. En ook hierin ben ik van mening dat de productie teveel aanstuurt op (onnodig) drama door de situatie op z'n beloop te laten en geen alternatief voorzien heeft. Wel funny dat na een gezamenlijk overleg alleen de zussen het gevoel hebben dat er een soort van oplossing is, hoewel ze daar na een paar dagen ook weer van moeten terugkomen als Moffel en Piertje op stel en sprong met één lullig gipsplaatje zo nodig door het appartement moeten banjeren.
En nee, ik ben echt niet blind voor hoe de zussen soms in de wedstrijd staan, want hun logica betreffende de bouwkachel is bijvoorbeeld onnavolgbaar: "We waren er al bang voor dat wanneer mensen hun eigen gereedschap meenemen dat ze zelf meer recht zouden hebben dan de rest. En zo werkt dat niet." Hè huh, wat? Nu is het op zich regel dat iedereen gebruik kan maken van de meegenomen spullen, maar als de twee beschikbare bouwkachels allebei al bij een ander staan te loeien omdat het stucwerk daar moet drogen kun je ze niet gebruiken, hè?
Desondanks denk ik wel dat de zusjes een goede inborst hebben, aangezien ze zichzelf opwerpen om alsnog een corveedienst te doen terwijl dat niet langer nodig is én Marit zich intussen hoestend en proestend voortbeweegt. Het is dan ook wel erg lullig dat de Vier Musketiers feat. Moffel verstek laten gaan, en je merkt dat het Marit iets doet omdat ze ook wel doorheeft dat ze niet lekker in de groep ligt.
Dus of ze echt zo devious is als door sommigen wordt gesuggereerd? Laten we het haar zelf vragen: "We hadden ze moeten vergiftigen gister met het eten. Ah nee, dat is niet eerlijk hè, het moest wel eerlijk." ...eh... ik denk dat dat een gevoel voor zwarte humor is. Hoop ik.
Ray had er in elk geval zijn handen weer vol aan deze week om als een soort scheidsrechter te fungeren en het onderlinge gekonkel enigszins tot bedaren te brengen. "Zo'n groepsgesprek is gewoon een kindercrèche, want iedereen gaat door elkaar heen. Niemand weet wat hij moet zeggen en iedereen vindt er maar wat van. Maar uiteindelijk wordt er niets beslist." En hij heeft de megafoon gevonden die Erik van der Hoff in de hoogtijdagen meermaals gebruikte om de bouwplaats op stelten te zetten. Tenminste nog iets van een warm gevoel van herkenning en nostalgie in een seizoen wat voornamelijk aan elkaar hangt van door productie gemanifesteerd drama.
En hoewel vooral Kletskous er heilig van overtuigd was dat-ie met behulp van mevrouw Fortuneteller de winst van de woonkamer zou binnenslepen, ging die - geheel onverwacht wat mij betreft - naar de kluszusjes. Een gebeurtenis die prompt zorgde voor dalende temperaturen met het huidige warme zomerweer, want de ijskoude reactie van afgunst van de Vier Musketiers op de winst van Marit en Roelie was door het scherm voelbaar. Het is dan ook vooral heel erg zuur voor Calimero-koppel Meeloper en Aanhangsel. Immers leveren zij week na week KWALITEIT, JA?!? Of zoals ze het zelf verwoorden: "Ik ga niet harder lopen voor deze mensen, echt niet meer. Nee, ik ga niet nachtenlang opblijven omdat zij niet willen belonen hoe hard wij werken." Mag ik effe een teiltje?
Dat wordt nog wat komende week, als Meeloper en Broer Konijn uit pure wraak de democratisch gekozen Marit uit het gezamenlijke klusproject (willen) trappen...
Oh, had Moffel nog iets van niveau te zeggen trouwens?