Nooit hele gekke dingen meegemaakt. Het gekste was denk ik bij een zomerbaantje dat ik had op m'n 16e of 17e. Ik werkte daar dus alleen in de zomervakantie, en dan fulltime. Het was bij een lasbedrijf en mijn functie was "sjouwer". In de praktijk betekende dat dat ik de fabriekshal waar al jarenlang dingen op een random plek waren neergeflikkerd moest opruimen. Het was een baantje via een uitzendbureau en ik moest het samen met een collega doen. Dat was alleen bijna elke dag iemand anders omdat degenen die kwamen stuk voor stuk dachten "fuck dit" en de volgende dag niet meer op kwamen dagen
Ik heb die 2 maanden zomervakantie wel volgemaakt maar was ook erg blij toen het weer voorbij was.
Bij "echte" banen eigenlijk weinig gekke dingen meegemaakt in de zin van collega's die saus in hun la bewaren of in hun onderbroek zitten te werken
In coronatijd met het thuiswerken (daarvoor deden wij dat nog niet) wel een collega gehad die ruiterlijk toe gaf dat ie Kladblok opende, een zwaar boek op de spatiebalk legde zodat z'n status op Teams niet naar Away sprong maar gewoon Online bleef en dan de hele dag ging PlayStationen.
In datzelfde team ooit een wat oudere collega gehad die was aangenomen in een soort senior/teamleadachtige rol. Was een prima vent, maar ik had vanaf het begin al twijfels. Hij zou denk ik prima tot zijn recht komen als je hem achter een computer parkeert en hem zonder aan te spreken z'n werk laat doen, maar in mijn werk (Finance) en de manier waarop we daar werkten was dat geen optie. Het vereiste juist om veel met elkaar te praten, cijfers aan lijnmanagers presenteren, hun vragen daarover beantwoorden, ad hoc dingen op te lossen en al dat soort zaken. Dat bleek ie dus allemaal niet te kunnen overzien waardoor er foutjes in z'n werk slopen. Dan werd ie aangesproken door de manager, daar klapte hij door dicht en werden de foutjes nog basaler totdat hij uiteindelijk de meest simpele dingen niet meer correct uitvoerde. Daardoor werd de manager weer boos, dus ik ben wel eens getuige geweest van bizarre gesprekken waarbij de manager heel boos was en als een soort leraar de collega ging overhoren, terwijl de collega uit angst helemaal niks meer durfde te zeggen.
Toen de manager een keer op vakantie was heb ik samen met de rest van het team een soort interventieachtige meeting opgezet om vrijuit met hem te praten maar zelfs daarin durfde hij niet veel te zeggen. Uiteindelijk hebben we met z'n allen wel goed gepraat en vertelde hij dat hij Asperger had. Omdat de rest van het team het prima met de manager kon vinden (was ook gewoon een hele aardige kerel en zeker niet kwaad van inborst) een plan opgezet (met overigens bijzonder goede en constructieve bijdrages van de PlayStationer!
) over hoe de collega met de manager aan de slag kon gaan. Helaas heeft de collega alleen later weinig met de plannen gedaan, de angst voor de manager was toch te groot denk ik. Uiteindelijk heeft de rest van het team met de manager gesproken, die heeft de collega simpele taken gegeven en heeft afstand van hem genomen. Toen ging het redelijk, maar het jaarcontract van collega is uiteindelijk niet verlengd (en kort daarna het contract van manager ook niet).