Ik ben op dit moment 37 en heb een relatie de afgelopen 15 jaar. Ik merk nu meer en meer dat de relatie "ten einde" loopt en ook dat ik eigenlijk best wel emotioneel aangevallen wordt en dat de relatie zelf,op dit moment, niet gezond is voor mij. Terugkijkend waren er veel"red flags" die ik niet heb ingezien of gewoon blind genegeerd heb (in de hoop dat het beter wordt, mezelf de schuld geven, etc).
Mijn vriendin (origineel uit Oost Europa) heeft geen makkelijke jeugd gehad met ouders die weinig (geen) liefde gaven en waar zij best wat een trauma van heeft. Hierdoor is ze best overgevoelig en wil altijd in het midden van de attentie staan.
Kort gezegd is eigenlijk niemand goed genoeg, heeft ze eigenlijk wel (vaak achter de rug) commentaar op iedereen en kan niemand (en ook ik niet meer) aan haar eisen voldoen.
Mijn ouders zijn veroordeeld tot monsters omdat ze niet de "ouder" liefde kreeg die ze ergens verwachtte. Ze wil mijn ouders nu nooit meer zien want "dat is niet gezond voor haar". De laatste keer dat we ze zagen ging het helemaal verkeerd in wat zorgde tot een 30minuten ruzie (van haar kant) waarin men ouders volledig met de grond gelijk gemaakt werden met 1.000 dingen die ze "verkeerd" hebben gedaan tegen haar de afgelopen jaren.
Ik word nu (al half jaar sinds het incident) dagelijks minstens 10x eraan herinnerd dat mijn moeder dit en dat is en dat mijn vader dit en dat is. Als ik iets "verkeerd" doe dan is het altijd: "ja, net zoals je moeder/vader doet".
Minstens 1x per week is het een herhaling van minstens 1 tot 2u aan wat er allemaal verkeerd is aan hun en als ik niet goed luister dan gaat het ook helemaal mis....
Ik kan er niets tegenin brengen want wat ik ook zeg, als ik niet met haar akkoord ga dan ben ik tegen haar persoonlijk en dan ben ik natuurlijk de slechtste vriend ooit....
Mijn ouders doen ook zeker niet alles correct maar tsja, het zijn wel ouders van 70+...
Als ik dit zo schrijf klinkt het wel heel negatief maar eigenlijk realiseer ik me dat ik het echt heel mild schrijf want in het echt is het nog VEEL erger dan dit alleen.
We hebben een speciaal leven, een paar jaar geleden hebben we (mijn) huis te huur gezet, in een camper gaan wonen en reizen in (zuid) europa rond. Dit bevalt erg goed de eerste 2 jaar van dit reizen waren we echt goed samen maar sinds deze aanvaring met mijn ouders is echt alles ingestort. Ze heeft al het werk gestopt en wil ook niet meer werken (hadden eigenlijk bedrijfje waarin ze werkte), ze ligt meer dan de helft van de dag in bed op haar telefoon te scrollen (terwijl ik werk). Alles wat ik doe is verkeerd en krijg ik commentaar op enz. Er is geen vrolijkheid meer in te krijgen, alles is negatief, negatief en nog eens negatief.
We hebben ook een zeilboot en dit zijn allemaal dingen die zij erg graag wou (en ik ook) en nu is het allemaal maar negatief.
Ik zie geen echte oplossing meer, ik heb deze negatieve spiraal nu heel lang volgehouden maar nu begin ik ook "leeg" te lopen. Het doet me erg pijn dat iemand zo enorm hard kan veranderen maar ook absoluut 0.0 wil accepteren dat ze misschien ook zelf (deels) in fout is. Alleen zij zelf kan dit veranderen maar het enigste wat er gebeurd is negativiteit, dag in, dag uit.
Als ik de relatie verbreek gaat het erg lastig worden voor haar. De afgelopen 15 jaar heeft ze een kleine 2 jaar gewerkt (maar had ruzie met alle kollegas en heeft heel veel stress direkt op werk). Ze heeft eigenlijk geen echte studies, geen spaargeld, rijbewijs of wat dat ook.
Ikzelf ben dan weer beetje bang om alleen te zijn alhoewel ik de laatste maand me realiseer dat ik waarschijnlijk gelukkiger alleen ben op dit moment dan met haar.
Mijn leven draait rond avontuur en ik zie me zelf de wereld rondreizen de komende 20+ jaar, oftwel via camper of zeilboot of beide. Wil graag zeilen in de Carribean en in het off seizoen USA rondtrekken.
Financieel sta ik er goed voor en moet me voor dat dus geen zorgen maken.
Alleen als ik denk aan alle herinneringen samen en al dat achter te laten, dat doet me wel erg veel pijn...
Sorry voor dit -uit het hart- geschreven verhaal, ik zit er beetje doorheen en hoop op wat reacties te me ergens kunnen helpen.
Maar dat het tijd is om een punt te zetten lees ik zeker uit je verhaal, dat jij de kar trekt en dan ook nog eens de wind van voren krijgt van een mokkel die jij loopt te trekken.. spijt mij donders maar dat trekt niemand lang..
En bang zijn voor alleen zijn, dat is helemaal niet erg... dat is denk ik iets dat de meeste mensen wel herkennen, opeens alleen.. maar aan de andere kant.. geen negatieve ladingen meer, tijd voor dingen die jij leuk vind en tijd om nieuwe (leukere) mensen te ontmoeten (en dat gaat een stuk gemakkelijker als er niemand om je heen is die zorgt voor een hoop spanning).
Ik wens je dan ook veel sterkte, wijsheid en doorzettingsvermogen toe! Het komt vast en zeker allemaal goed!!!
die kunnen behoorlijk moeilijk doen is ook mijn ervaringquote:Op maandag 22 januari 2024 20:39 schreef lifeneedstochange het volgende:
Mijn vriendin (origineel uit Oost Europa)
Stop met deze relatie.
Tenzij jij haar in die 15 jaar nooit de ruimte hebt gegeven om te werken, een rijbewijs te halen, een beroep te leren, etc. is dit niet jouw probleem.quote:Als ik de relatie verbreek gaat het erg lastig worden voor haar. De afgelopen 15 jaar heeft ze een kleine 2 jaar gewerkt (maar had ruzie met alle kollegas en heeft heel veel stress direkt op werk). Ze heeft eigenlijk geen echte studies, geen spaargeld, rijbewijs of wat dat ook.
Ik denk dat iedereen die met zo iemand in een relatie heeft gezeten je kan verzekeren dat je inderdaad alleen gelukkiger bent. En je bent nog jong, wie weet wat er nog op je pad komtquote:Ikzelf ben dan weer beetje bang om alleen te zijn alhoewel ik de laatste maand me realiseer dat ik waarschijnlijk gelukkiger alleen ben op dit moment dan met haar.
Weet je wat nog meer pijn doet? In die relatie blijven hangen en je over een paar jaar realiseren dat je nog meer jaren weggegooid hebt, waarin je gelukkiger had kunnen zijn.quote:Alleen als ik denk aan alle herinneringen samen en al dat achter te laten, dat doet me wel erg veel pijn...
Het is moeilijk en kut om uit elkaar te gaan, zeker na zoveel jaren. Maar als ik het zo lees wel de beste keuze. En dat zal ook echt wel even pijn doen, maar die pijn gaat voorbij.
Alleen heb ik nog wel enkele vragen. Want waarom heeft TS überhaupt ooit voor zijn vriendin gekozen? Wat is/was er wel leuk aan haar?
En is er niet een wisselwerking geweest? Iets dat hij gedaan heeft waardoor ruzies ontstaan zijn? Of waardoor zijn vriendin zich niet of verkeerd ontwikkeld heeft?
Nee, in tegendeel, heb haar willen leren rijden maar helaas. Heb haar aangeraden om iets te studeren, dat heeft ze ook gedaan maar laatste jaar afgehaakt en verder ook nooit wat mee gedaan. Andere korte kursussen hetzelfde, kursus gedaan maar nooit verder iets mee gewerkt).quote:Op maandag 22 januari 2024 21:13 schreef kwiwi het volgende:
Tenzij jij haar in die 15 jaar nooit de ruimte hebt gegeven om te werken, een rijbewijs te halen, een beroep te leren, etc. is dit niet jouw probleem.
Het was niet altijd zo, er zijn altijd wel wat spanningen geweest, zeker tussen ouders en haar maar niet in deze omvang. We komen opzich best goed overeen maar dit laatste jaar (sinds de grote inzinking zeg maar) is het echt compleet ingestort.quote:Op maandag 22 januari 2024 21:16 schreef luxerobots het volgende:
Ik vind TS wel ontzettend zuur over zijn vriendin. Zoals ik het lees, zou ik het zeker uitmaken.
Alleen heb ik nog wel enkele vragen. Want waarom heeft TS überhaupt ooit voor zijn vriendin gekozen? Wat is/was er wel leuk aan haar?
En is er niet een wisselwerking geweest? Iets dat hij gedaan heeft waardoor ruzies ontstaan zijn? Of waardoor zijn vriendin zich niet of verkeerd ontwikkeld heeft?
Ik heb echt extreem geprobeerd om het op te lossen, er voor haar te zijn, maar er zijn van haar kant hele lelijke woorden gevallen waar nooit een enkele excuses voor zijn aangeboden.
Zo ben ik een "idioot", een "psychopaat" en zijn mijn ouders de "duivel" en heb ik geen "gevoelens" en heb ik totaal geen "emphatie".
En sorry maar als er 1 iemand is die emphatie heeft dan ben ik het wel...
Verder gaat het dag in dag uit tegenwoordig opmerkingen om belachelijke dingen, bijvoorbeeld laatst hadden we een nieuwe, kleine compacte vuilbak nodig.
Naar de winkel, er waren 2 modellen 1 wat grotere ronde pedaal emmer en een rechthoekige klep emmer. Ik zei, laten we de rechthoekige nemen aangezien die aan de wand moet hangen (rond is nogal lastig op te hangen). Zij zei zelf, ja, dat is goed, ziet er goed uit.
Nu een maand later krijg ik al paar keer de schreeuwende opmerking: "Jij kiest altijd alles maar, ik wou de ronde pedaal emmer maar nee, nu hebben we die andere"
En het idiote eraan is, in de winkel was er geen enkel probleem of discussie. Maar een maand later ben ik ineens een persoon die het allemaal verkeerd doet...
Dit was vroeger niet zo, vroeger waren dingen normaal en konden we gewoon met elkaar over weg, nu kan ik niets juist doen en ben ik de zonde bok van alle problemen van de wereld lijkt het.
Dit denk ik ook maar volgens haar is dat niet zo, het ligt aan iedereen buiten haar. Ze heeft recent ook de relatie met haar eigen zus en haar moeder opgeblazen...quote:
Is ze niet gewoon zwaar depressief? Hebben jullie wel eens hulp gezocht? Of je breekt met haar...
Ze heeft op dit moment werkelijk niemand buiten mij waar ze mee kan praten.
Het liefste wil ik gewoon terug naar hoe het was maar ik denk gewoon niet dat dit mogelijk is, volgens mij heeft ze eerlijk gezegd hulp nodig maar ik word op dit moment iedere dag ongelukkiger en ik merk dat ik liever alleen ben dan bij haar in de buurt. De gevoelens van mij, voor haar, staan ook op een dieptepunt nu...
Je bent 37, veel te jong om hier genoegen mee te nemen.
Moeilijk en pijnlijk en zeker wennen, maar dit klinkt idd als iets dat over de houdbaarheidsdatum is
Met alles wat je hier beschrijft kun je eigenlijk maar één conclusie trekken: giftiger dan dit wordt het niet en zo ja, dan raak je jezelf kwijt en dan is er maar moeilijk een weg terug. Nu ben je nog financieel onafhankelijk, dat is mooi, maar emotioneel zit je in een duivels dansje waar je m.i. zo snel mogelijk uit moet stappen. Ja, herinneringen en ja, ze is een belangrijk deel van je leven (geweest). Maar al die herinneringen leven nu nog voort uit angst haar te verliezen en maak je deze waarschijnlijk mooier dan dat ze zijn. Snap ik ook wel, je identiteit is er deels door gevormd na 15 jaar en dat wil je niet zomaar op losse schroeven zetten.quote:
Uit eigen ervaring kan ik alleen maar zeggen: neem je verlies, rouw erom zo lang je nodig hebt en uiteindelijk krijg je vanzelf weer de moed en de kracht om iets nieuws op te bouwen. Oja, zorg er dan wel voor dat exit = exit en laat je niet verleiden tot het herbeleven van wat jullie ooit hadden. Komt goed, alleen de weg er naartoe is klote.
Ja, dus dit.quote:
[..]
Weet je wat nog meer pijn doet? In die relatie blijven hangen en je over een paar jaar realiseren dat je nog meer jaren weggegooid hebt, waarin je gelukkiger had kunnen zijn.
Het is moeilijk en kut om uit elkaar te gaan, zeker na zoveel jaren. Maar als ik het zo lees wel de beste keuze. En dat zal ook echt wel even pijn doen, maar die pijn gaat voorbij.
Als er nog redelijkheid in zit, zou ik een 'wapenstilstand' over je ouders afspreken, dat lijkt jullie nu heel veel tijd en energie te kosten als ik het zo lees. Focus op jullie samen en de rest komt daarna wel.
En anders, camper ergens stallen/parkeren waar die veilig staat, een paar spulletjes pakken en gaan.
Goed moment om de knoop door te hakken en voor JOU te kiezen.quote:
Het liefste wil ik gewoon terug naar hoe het was maar ik denk gewoon niet dat dit mogelijk is, volgens mij heeft ze eerlijk gezegd hulp nodig maar ik word op dit moment iedere dag ongelukkiger en ik merk dat ik liever alleen ben dan bij haar in de buurt. De gevoelens van mij, voor haar, staan ook op een dieptepunt nu...
Sterkte!
lifeneedstochange!
Die slopen jequote:
[..]
die kunnen behoorlijk moeilijk doen is ook mijn ervaring
Kun je maar beter een Nederlandse aan je zijde hebben
quote:
Je hebt bruistabletjes en je hebt zuigtabletjes, je weet zelf wel wie wat is.
Gedaan, dit resulteert in haar zelf zeggen dat ik dan een slecht persoon ben want ik "begrijp" haar niet en dan wil ze zelf weggaan (en dag later doet ze alsof er niets aan de hand is en begint het weer opnieuw).quote:Op maandag 22 januari 2024 22:07 schreef DJKoster het volgende:
Als je het nog een kans wil geven: ga om tafel, vertel wat je dwars zit en zie wat de reactie is.
Het lijkt er dus op dat als ik dit doe (zeggen dat haar gedrag tegen mij, mij te ver gaat) resulteert in dat zij de relatie uitmaakt maar ze heeft ook totaal geen idee wat ze dan moet doen (geld, werk, huis,...)
Klinkt toxisch, alhoewel je vriendin in wezen er ook niks aan kan doen dat ze zo geworden is. Toch voor jezelf kiezen. Ben niet bang om alleen te zijn, want dat b valt in de praktijk heel erg mee en als je er open voor staat kom je echt voortdurend vrouwen tegen.quote:
Erg moeilijk om dit te schrijven maar ik realiseer me meer en meer dat iets moet veranderen.
Ik ben op dit moment 37 en heb een relatie de afgelopen 15 jaar. Ik merk nu meer en meer dat de relatie "ten einde" loopt en ook dat ik eigenlijk best wel emotioneel aangevallen wordt en dat de relatie zelf,op dit moment, niet gezond is voor mij. Terugkijkend waren er veel"red flags" die ik niet heb ingezien of gewoon blind genegeerd heb (in de hoop dat het beter wordt, mezelf de schuld geven, etc).
Mijn vriendin (origineel uit Oost Europa) heeft geen makkelijke jeugd gehad met ouders die weinig (geen) liefde gaven en waar zij best wat een trauma van heeft. Hierdoor is ze best overgevoelig en wil altijd in het midden van de attentie staan.
Kort gezegd is eigenlijk niemand goed genoeg, heeft ze eigenlijk wel (vaak achter de rug) commentaar op iedereen en kan niemand (en ook ik niet meer) aan haar eisen voldoen.
Mijn ouders zijn veroordeeld tot monsters omdat ze niet de "ouder" liefde kreeg die ze ergens verwachtte. Ze wil mijn ouders nu nooit meer zien want "dat is niet gezond voor haar". De laatste keer dat we ze zagen ging het helemaal verkeerd in wat zorgde tot een 30minuten ruzie (van haar kant) waarin men ouders volledig met de grond gelijk gemaakt werden met 1.000 dingen die ze "verkeerd" hebben gedaan tegen haar de afgelopen jaren.
Ik word nu (al half jaar sinds het incident) dagelijks minstens 10x eraan herinnerd dat mijn moeder dit en dat is en dat mijn vader dit en dat is. Als ik iets "verkeerd" doe dan is het altijd: "ja, net zoals je moeder/vader doet".
Minstens 1x per week is het een herhaling van minstens 1 tot 2u aan wat er allemaal verkeerd is aan hun en als ik niet goed luister dan gaat het ook helemaal mis....
Ik kan er niets tegenin brengen want wat ik ook zeg, als ik niet met haar akkoord ga dan ben ik tegen haar persoonlijk en dan ben ik natuurlijk de slechtste vriend ooit....
Mijn ouders doen ook zeker niet alles correct maar tsja, het zijn wel ouders van 70+...
Als ik dit zo schrijf klinkt het wel heel negatief maar eigenlijk realiseer ik me dat ik het echt heel mild schrijf want in het echt is het nog VEEL erger dan dit alleen.
We hebben een speciaal leven, een paar jaar geleden hebben we (mijn) huis te huur gezet, in een camper gaan wonen en reizen in (zuid) europa rond. Dit bevalt erg goed de eerste 2 jaar van dit reizen waren we echt goed samen maar sinds deze aanvaring met mijn ouders is echt alles ingestort. Ze heeft al het werk gestopt en wil ook niet meer werken (hadden eigenlijk bedrijfje waarin ze werkte), ze ligt meer dan de helft van de dag in bed op haar telefoon te scrollen (terwijl ik werk). Alles wat ik doe is verkeerd en krijg ik commentaar op enz. Er is geen vrolijkheid meer in te krijgen, alles is negatief, negatief en nog eens negatief.
We hebben ook een zeilboot en dit zijn allemaal dingen die zij erg graag wou (en ik ook) en nu is het allemaal maar negatief.
Ik zie geen echte oplossing meer, ik heb deze negatieve spiraal nu heel lang volgehouden maar nu begin ik ook "leeg" te lopen. Het doet me erg pijn dat iemand zo enorm hard kan veranderen maar ook absoluut 0.0 wil accepteren dat ze misschien ook zelf (deels) in fout is. Alleen zij zelf kan dit veranderen maar het enigste wat er gebeurd is negativiteit, dag in, dag uit.
Als ik de relatie verbreek gaat het erg lastig worden voor haar. De afgelopen 15 jaar heeft ze een kleine 2 jaar gewerkt (maar had ruzie met alle kollegas en heeft heel veel stress direkt op werk). Ze heeft eigenlijk geen echte studies, geen spaargeld, rijbewijs of wat dat ook.
Ikzelf ben dan weer beetje bang om alleen te zijn alhoewel ik de laatste maand me realiseer dat ik waarschijnlijk gelukkiger alleen ben op dit moment dan met haar.
Mijn leven draait rond avontuur en ik zie me zelf de wereld rondreizen de komende 20+ jaar, oftwel via camper of zeilboot of beide. Wil graag zeilen in de Carribean en in het off seizoen USA rondtrekken.
Financieel sta ik er goed voor en moet me voor dat dus geen zorgen maken.
Alleen als ik denk aan alle herinneringen samen en al dat achter te laten, dat doet me wel erg veel pijn...
Sorry voor dit -uit het hart- geschreven verhaal, ik zit er beetje doorheen en hoop op wat reacties te me ergens kunnen helpen.
Ik heb er geen spijt van mijn relatie verbroken te hebben toen het niet meer ging. Wat ik wel spijt van heb is dat ik er te lang mee gewacht heb en zo veel tijd verloren heb.
Dit exact. Zelfs als je samen kinderen hebt moet je het niet doenquote:
[..]
Weet je wat nog meer pijn doet? In die relatie blijven hangen en je over een paar jaar realiseren dat je nog meer jaren weggegooid hebt, waarin je gelukkiger had kunnen zijn.
Jij kunt haar problemen niet oplossen als ze het zelf moet doen.
Haar trauma's moet ze zelf helen, als zij het dan niet wilt en jouw niet toelaat om haar te steunen....dan houdt het op.
Ze heeft bagage (zoals ieder mens) maar nu dumpt ze de inhoud bij jou neer en verwacht van jou dat jij het wel opruimt maar dan wel op haar manier. Ja hoe dan?
Pas wanneer je zoiets meemaakt dan kom je er echt pas later achter wat voor impact zo'n relatie op je heeft gehad. Als de rook is opgetrokken, dan pas. Hij zit er nu nog middenin en vanuit zijn perspectief kan hij nu alleen maar dromen over iets van vrijheid. Het moeilijke is, denk ik, om haar a) duidelijk te maken dat het voorbij is en b) om haar buiten de deur te houden want blijkbaar heeft vriendin van TS helemaal niks om op te bouwen en is ze eigenlijk volledig afhankelijk van hem.quote:
lifeneedstochange: je leven is geen generale repetitie. Dit is het. Dit is alles wat je krijgt. Hier moet je het mee doen. Wil je dat nog veel langer delen met iemand die energie uit je slurpt, zo toxisch is, continu boos en negatief is, geen enkele zelfreflectie heeft en dus ook niet wil nadenken over werken aan zichzelf/jullie. Dat wordt zo niets meer. Ga weer leven. Reizen. Avontuur! Dan ga je genoeg leuke mensen tegen komen waar je wel mee kan lachen en tot diep in de nacht mooie gesprekken hebben.
Isabeau, mooie Franse naam trouwens
Maar je hebt een probleem.
Niet zozeer met haar. Maar met je mannelijkheid.
Ze vind je eigenlijk een mietje, onaantrekkelijk en spanningsloos.
Ze speelt een spel en kijkt hoever ze kan gaan tot dat je je mannelijkheid toont.
Luister naar een oude baas.
https://www.instagram.com/reel/C18QMcVNI5o/?igsh=d2ZvMm11azJkcGhz
[ Bericht 30% gewijzigd door Lospedrosa op 22-01-2024 23:06:58 ]
Dat definieert wel het archetype Oost-Europese vrouw. Masculiniteit is daarbij een hoog gedragen waarde. Als je dat niet in je hebt en dat spel niet kan/wil spelen of het gewoon niet begrijpt, kom je vanzelf van de regen in de drup. Ik had ooit een relatie met een Russische, uit Moskou. Zelfde verhaal, aan spanning geen gebrek, maar de hoogspanning vond ik helemaal niks.quote:
Mooi eerlijk verhaal.
Maar je hebt een probleem.
Niet zozeer met haar. Maar met je mannelijkheid.
Ze vind je eigenlijk een mietje, onaantrekkelijk en spanningsloos.
Ze speelt een spel en kijkt hoever ze kan gaan tot dat je je mannelijkheid toont.
Het is wel zo en ook: weet waar je aan begint.quote:
[..]
Dat definieert wel het archetype Oost-Europese vrouw. Masculiniteit is daarbij een hoog gedragen waarde. Als je dat niet in je hebt en dat spel niet kan/wil spelen of het gewoon niet begrijpt, kom je vanzelf van de regen in de drup. Ik had ooit een relatie met een Russische, uit Moskou. Zelfde verhaal, aan spanning geen gebrek, maar de hoogspanning vond ik helemaal niks.
Wordt nog een hell van een toestand dat uitmaken
Ja, precies. Ik had een paar jaar geleden ooit een soort van date in Warschau met iemand uit Belarus, prachtige vrouw op zich, maar (ver) over the top qua uiterlijk. Die ging dus gewoon voor me zitten en zei zonder dat ik er naar vroeg: "My goal in life is to be a good wife and a good mother". Dat is dus het begin van de paringsdans en als man trap je hier natuurlijk al snel in wanneer je je er niet bewust van bent dat hier een (mentaal) prijskaartje aan hangt.quote:
[..]
Het is wel zo en ook: weet waar je aan begint.
Wordt nog een hell van een toestand dat uitmaken
Ze heeft jaren lang haar rijbewijs kunnen halen, niet gedaan. eigen schuld.
en dat van die studies etc ook, maar voor een uitzendbureau heb je geen studie nodig.
Nou. Prima toch. Call her bluf. Zodra ze dat doet meteen concreet worden en geen ruimte geven tot terugkrabbelen.quote:
Het lijkt er dus op dat als ik dit doe resulteert in dat zij de relatie uitmaakt
Ja, dus she's biting the hand that feeds her. Dat is een slecht idee en pure blufpoker.quote:
[..]
Gedaan, dit resulteert in haar zelf zeggen dat ik dan een slecht persoon ben want ik "begrijp" haar niet en dan wil ze zelf weggaan (en dag later doet ze alsof er niets aan de hand is en begint het weer opnieuw).
Het lijkt er dus op dat als ik dit doe (zeggen dat haar gedrag tegen mij, mij te ver gaat) resulteert in dat zij de relatie uitmaakt maar ze heeft ook totaal geen idee wat ze dan moet doen (geld, werk, huis,...)
Ik snap ook niet zo goed wat je nog aan het doen bent. Zij gaat niet veranderen. Er is geen magisch gesprek of actie van jouw kant die haar ineens 180 graden laat draaien en ze ineens normaal gaat doen. Dat is er gewoon niet. Dit topic heeft ook niet echt zin, denk ik.
Waarom niet? Jij lijkt niet bereid te zijn de keuze daadwerkelijk te maken. Dus je hebt een topic nu, en daarin krijg je eigenlijk gewoon datgene wat je horen wíl, namelijk dat dit niet gezond is etc etc, maar vervolgens doe je daar niks mee. Je had toch niet écht verwacht dat als je met haar het gesprek zou aan gaan, dat ze ineens de redelijkheid zelve zou zijn tijdens dat gesprek, of wel? Kom op nou.
Dus, zij ontploft, het is een hoop drama, en vervolgens ben je hier weer terug. Wij gaan dit issue niet kunnen oplossen voor je.
Er zijn 2 mogelijkheden.
1. Je blijft in deze situatie, en zij blijft gewoon zoals ze is.
2. Je blijft niet in deze situatie.
De optie waarbij je in deze situatie blijft en zij niét blijft hoe ze nu is, maar normaal gaat doen, is een illusie. Dus of je kiest ervoor om er klaar mee te zijn, en al het andere dan dat betekent dat alles zo blijft zoals het nu is.
37-15= 22.quote:
Man. Vind je het gek dat het op deze leeftijd op de klippen loopt? Je hebt jezelf vastgesteld in een tijd dat je nog in elfjes en sprookjes geloofde. Bovendien klinkt je vriendin/vrouw als een energievampier. Zoals hierboven al gezegd, kappen ermee!
[ Bericht 0% gewijzigd door Joopklepzeiker op 23-01-2024 16:08:08 ]
37-15=17? watquote:
[..]
37-15=17.
Man. Vind je het gek dat het op deze leeftijd op de klippen loopt? Je hebt jezelf vastgesteld in een tijd dat je nog in elfjes en sprookjes geloofde. Bovendien klinkt je vriendin/vrouw als een energievampier. Zoals hierboven al gezegd, kappen ermee!
Nee...quote:
Misschien gaat ze dan leren op eigen benen te staan of ze gaat leunen op een andere kerel die haar gaat verzorgen. Maar dit klinkt niet leuk. Dit klinkt verre van gezond.
Je verdient beter en er zijn vrouwen waar je wel plezier mee kan beleven.
Haar problemen zijn vervelend, maar vooral voor haar. En als ze er niks aan wil doen, dan kun jij daar verder ook niet veel mee.
Nog 15 jaar en je bent 'n vijftiger en dan heb je zo ongeveer je hele leven vergald aan deze dame.
Denk dat je hier gewoon met een borderliner te maken hebt.
Hier moet je gewoon niet naar luisteren. Het heeft toch geen nut om te luisteren. Verder is veel van die negativiteit niet persoonlijk bedoeld, maar gewoon als provocatie en om reactie/discussie uit te lokken. Als jij je laat provoceren of in discussie gaat, dan is ze waarschijnlijk in haar element, want dan vreet ze je energie.quote:Minstens 1x per week is het een herhaling van minstens 1 tot 2u aan wat er allemaal verkeerd is aan hun en als ik niet goed luister dan gaat het ook helemaal mis....
Je moet dit soort verwijten en provocaties van Oost-Europese vrouwen niet te persoonlijk opvatten. Heel genuanceerd proberen te discussiëren over wat dingen die ze zegt met jou doen en zo, dat werkt toch niet met de meeste Oost-Europese vrouwen.
Die angst om alleen te zijn is wel klote. Maar je bent 37, volwassen genoeg om ermee te leren dealen. En bovendien avontuurlijk genoeg om je kansen op een nieuwe partner te verhogen.
Sterkte met de break-up. Die gaat niet prettig zijn, en ik zou zeker wat voorbereidingen treffen (bankzaken, wachtwoorden, sleutels etc).
No good deed goes unpunishedquote:
Denk dat je hier gewoon met een borderliner te maken hebt.
TS zijn er ontwikkelingen?quote:
Sorry voor dit -uit het hart- geschreven verhaal, ik zit er beetje doorheen en hoop op wat reacties te me ergens kunnen helpen.
(Ik schijn een tegenlicht hier.. gewoon voor wat tegenwicht tov reacties hierboven . Hoogstwaarschijnlijk ligt de waarheid in het midden)
Het niet hebben van diploma’s, niet afmaken van cursussen, geen rijbewijs hebben, geen vrienden,.. dat kun je heel gemakkelijk wegmoffelen onder gevolgen van een nare jeugd.
Maar het punt is dat zoveel mensen een nare jeugd hebben gehad in allerlei gradaties en de meesten toch een stabiel leven tegemoet gaan.
Het ligt er ook heel vaak aan wie je tegen komt of welke kansen zich aandienen na zo’n zware jeugd, dus als jong volwassene.
Viel je op haar zoals ze was? Dat zegt namelijk juist ook iets (niet gezonds) over jou. Je viel in dat geval ook op afhankelijkheid en hulpeloosheid. (Dan hoef je niet zo snel bang te zijn dat ze wellicht weer bij je weg gaat. Controle)
Het lijkt er namelijk op dat ze nooit op eigen benen is gaan staan omdat ze als gebroken jongvolwassene in situaties kwam , tegen mensen aan is gelopen waarbij het wel handig was dat ze afhankelijk was.
En waar je nu tegenaan loopt is een dame die enorm gefrustreerd en wellicht depressief is omdat ze het jou kwalijk neemt dat zij “klein” is gebleven.
Vandaar de boosheid met terugwerkende kracht over de prullenbak.
Begin zal nog wel lastig zijn. Break-up zal waarschijnlijk ook niet zonder slag of stoot verlopen. Maar als hij daar allemaal doorheen is, gaat er een wereld voor hem open inderdaad.quote:
Sow, jij gaat je echt vet opgelucht voelen als dit achter de rug is man
Paar dagen geleden kwam het weer allemaal boven bij haar en kreeg ik werkelijk alle schuld van heel de wereld over mij heen. Ik heb het laten begaan en toen kwam zij ermee dat ze iemand wil die haar in alles steunt en waar ze eigenlijk altijd gelijk van krijgt. Dat was ik niet en dan ziet ze er geen echte toekomst in.
Tussen al het kommentaar door vroeg ze ook nog om de boiler aan te doen (gaat hier met een knop). Dat had ik niet gehoord dus toen het water na half uur niet warm was dan ontplofte de bom helemaal en ben ik maar even met de hond gaan wandelen.
Daarna was het vrij duidelijk dat het zo niet meer ging dus ik heb geen echte moeite gedaan om "het goed te maken" en nu is de relatie wel zo goed als over.
Ik heb haar gezegd dat ze dan ook wel zsm een egen plek moet vinden en dat ik komende week rust wil. We zullen zien hoe dat gaat.
Kijk, het is zuur dit allemaal, voor mij maar ook zeker voor haar. Ergens is het fout gelopen en het laatste jaar kon ik werkelijk niets goeds doen. Ik wens haar het beste maar ik denk niet dat het makkelijk gaat worden voor haar.
Laatste jaar best leuke mensen tegengekomen waar ze schijnheilig heel vriendelijk over doet maar op iedereen is er eigenlijk een heel stuk commentaar... Niemand is goed genoeg in deze wereld.
Nuja, ik bedank jullie allen en komende tijd zal zeker niet makkelijk worden maar bij mijn komende verjaardag weet ik iniedergeval dat ik geen commentaar over mij heen krijg en dat ik kan uitkijken naar betere tijden...
Ik ben er ook niet overuit wat ik precies ga doen na dit alles, ik wil iniedergeval de komende jaren blijven reizen/rondtrekken en dat zal me vast goed doen.
Bedankt voor je update en goed dat je dingen van je af aan het schrijven bent. Ik wens je veel sterkte in de komende tijd.quote:
Nou, het is gebeurd. Ik heb afgelopen 2 maanden het beetje van de zijlijn bekeken en ik voelde me zelf gewoon slechter en slechter worden. Ik ben normaal gezien een heel opgewekt iemand en ik merkte aan mezelf dat ik dat steeds minder en minder werd. Als ik alleen buiten was (bv met de hond) maakte ik extra lange wandelingen want ik genoot ervan om alleen (en in de rust) te zijn.
Paar dagen geleden kwam het weer allemaal boven bij haar en kreeg ik werkelijk alle schuld van heel de wereld over mij heen. Ik heb het laten begaan en toen kwam zij ermee dat ze iemand wil die haar in alles steunt en waar ze eigenlijk altijd gelijk van krijgt. Dat was ik niet en dan ziet ze er geen echte toekomst in.
Tussen al het kommentaar door vroeg ze ook nog om de boiler aan te doen (gaat hier met een knop). Dat had ik niet gehoord dus toen het water na half uur niet warm was dan ontplofte de bom helemaal en ben ik maar even met de hond gaan wandelen.
Daarna was het vrij duidelijk dat het zo niet meer ging dus ik heb geen echte moeite gedaan om "het goed te maken" en nu is de relatie wel zo goed als over.
Ik heb haar gezegd dat ze dan ook wel zsm een egen plek moet vinden en dat ik komende week rust wil. We zullen zien hoe dat gaat.
Kijk, het is zuur dit allemaal, voor mij maar ook zeker voor haar. Ergens is het fout gelopen en het laatste jaar kon ik werkelijk niets goeds doen. Ik wens haar het beste maar ik denk niet dat het makkelijk gaat worden voor haar.
Laatste jaar best leuke mensen tegengekomen waar ze schijnheilig heel vriendelijk over doet maar op iedereen is er eigenlijk een heel stuk commentaar... Niemand is goed genoeg in deze wereld.
Nuja, ik bedank jullie allen en komende tijd zal zeker niet makkelijk worden maar bij mijn komende verjaardag weet ik iniedergeval dat ik geen commentaar over mij heen krijg en dat ik kan uitkijken naar betere tijden...
Ik ben er ook niet overuit wat ik precies ga doen na dit alles, ik wil iniedergeval de komende jaren blijven reizen/rondtrekken en dat zal me vast goed doen.
Veel sterkte.
Hoe heb je het zo lang kunnen volhouden met haar en waarom? Gelukkig hebben jullie geen kinderen samenquote:
Nou, het is gebeurd. Ik heb afgelopen 2 maanden het beetje van de zijlijn bekeken en ik voelde me zelf gewoon slechter en slechter worden. Ik ben normaal gezien een heel opgewekt iemand en ik merkte aan mezelf dat ik dat steeds minder en minder werd. Als ik alleen buiten was (bv met de hond) maakte ik extra lange wandelingen want ik genoot ervan om alleen (en in de rust) te zijn.
Paar dagen geleden kwam het weer allemaal boven bij haar en kreeg ik werkelijk alle schuld van heel de wereld over mij heen. Ik heb het laten begaan en toen kwam zij ermee dat ze iemand wil die haar in alles steunt en waar ze eigenlijk altijd gelijk van krijgt. Dat was ik niet en dan ziet ze er geen echte toekomst in.
Tussen al het kommentaar door vroeg ze ook nog om de boiler aan te doen (gaat hier met een knop). Dat had ik niet gehoord dus toen het water na half uur niet warm was dan ontplofte de bom helemaal en ben ik maar even met de hond gaan wandelen.
Daarna was het vrij duidelijk dat het zo niet meer ging dus ik heb geen echte moeite gedaan om "het goed te maken" en nu is de relatie wel zo goed als over.
Ik heb haar gezegd dat ze dan ook wel zsm een egen plek moet vinden en dat ik komende week rust wil. We zullen zien hoe dat gaat.
Kijk, het is zuur dit allemaal, voor mij maar ook zeker voor haar. Ergens is het fout gelopen en het laatste jaar kon ik werkelijk niets goeds doen. Ik wens haar het beste maar ik denk niet dat het makkelijk gaat worden voor haar.
Laatste jaar best leuke mensen tegengekomen waar ze schijnheilig heel vriendelijk over doet maar op iedereen is er eigenlijk een heel stuk commentaar... Niemand is goed genoeg in deze wereld.
Nuja, ik bedank jullie allen en komende tijd zal zeker niet makkelijk worden maar bij mijn komende verjaardag weet ik iniedergeval dat ik geen commentaar over mij heen krijg en dat ik kan uitkijken naar betere tijden...
Ik ben er ook niet overuit wat ik precies ga doen na dit alles, ik wil iniedergeval de komende jaren blijven reizen/rondtrekken en dat zal me vast goed doen.
Ik denk dat hij zich ook verantwoordelijk voor haar voelt omdat ze zo te lezen niets meer heeft als ze bij hem weg moet. Geen huis, geen baan, geen geld, geen sociaal netwerk etc. Maar je bent natuurlijk nooit verantwoordelijk voor een ander.quote:
Hoe heb je het zo lang kunnen volhouden met haar en waarom? Gelukkig hebben jullie geen kinderen samen
Lekker reizen naar oost europa en een nieuwe vrouw oppikken.quote:
Nou, het is gebeurd. Ik heb afgelopen 2 maanden het beetje van de zijlijn bekeken en ik voelde me zelf gewoon slechter en slechter worden. Ik ben normaal gezien een heel opgewekt iemand en ik merkte aan mezelf dat ik dat steeds minder en minder werd. Als ik alleen buiten was (bv met de hond) maakte ik extra lange wandelingen want ik genoot ervan om alleen (en in de rust) te zijn.
Paar dagen geleden kwam het weer allemaal boven bij haar en kreeg ik werkelijk alle schuld van heel de wereld over mij heen. Ik heb het laten begaan en toen kwam zij ermee dat ze iemand wil die haar in alles steunt en waar ze eigenlijk altijd gelijk van krijgt. Dat was ik niet en dan ziet ze er geen echte toekomst in.
Tussen al het kommentaar door vroeg ze ook nog om de boiler aan te doen (gaat hier met een knop). Dat had ik niet gehoord dus toen het water na half uur niet warm was dan ontplofte de bom helemaal en ben ik maar even met de hond gaan wandelen.
Daarna was het vrij duidelijk dat het zo niet meer ging dus ik heb geen echte moeite gedaan om "het goed te maken" en nu is de relatie wel zo goed als over.
Ik heb haar gezegd dat ze dan ook wel zsm een egen plek moet vinden en dat ik komende week rust wil. We zullen zien hoe dat gaat.
Kijk, het is zuur dit allemaal, voor mij maar ook zeker voor haar. Ergens is het fout gelopen en het laatste jaar kon ik werkelijk niets goeds doen. Ik wens haar het beste maar ik denk niet dat het makkelijk gaat worden voor haar.
Laatste jaar best leuke mensen tegengekomen waar ze schijnheilig heel vriendelijk over doet maar op iedereen is er eigenlijk een heel stuk commentaar... Niemand is goed genoeg in deze wereld.
Nuja, ik bedank jullie allen en komende tijd zal zeker niet makkelijk worden maar bij mijn komende verjaardag weet ik iniedergeval dat ik geen commentaar over mij heen krijg en dat ik kan uitkijken naar betere tijden...
Ik ben er ook niet overuit wat ik precies ga doen na dit alles, ik wil iniedergeval de komende jaren blijven reizen/rondtrekken en dat zal me vast goed doen.
https://www.psychologiema(...)rken-van-borderline/
Dit inderdaad. Klinkt gewoon als niet gediagnosticeerde depressie/overspannenheid of iets. Symptomen: Altijd negatief, al het ongeluk van jezelf uit frustratie projecteren op mensen in de buurt, zoals ouders etc.quote:
Is ze niet gewoon zwaar depressief? Hebben jullie wel eens hulp gezocht? Of je breekt met haar...
Dan post TS over een jaar dat hij helemaal aan de grond zit vanwege zijn Roemeense die hem helemaal kaalplukt en kapotzeurtquote:Op woensdag 27 maart 2024 09:43 schreef 2NutZ het volgende:
[..]
Lekker reizen naar oost europa en een nieuwe vrouw oppikken.
ok ik lees veel reacties van mensen die zeggen stoppen en zoek iets nieuws...quote:
Erg moeilijk om dit te schrijven maar ik realiseer me meer en meer dat iets moet veranderen.
*knip*
maar jij / haar en je ouders zullen vast willen dat het weer zo wordt zoals het was
dat dit niet uit zichzelf gaat gebeuren is wel duidelijk...
ZOEK HULP... voor haar (neem aan dat zij het harder nodig heeft)
maar uiteraard ook samen hulp zoeken!
Nou ik zit in dezelfde situatie. Altijd maar dreigen en blablabla maar als het erop aankomt doen ze toch niks want het is allemaal maar bluf. En proberen te overtuigen op een onredelijke manier. Ze denken dat ze overal mee weg kunnen komen, jij hebt mazzel, je hebt geen kinderen. Zou haar allang de deur hebben gewezenquote:
[..]
Gedaan, dit resulteert in haar zelf zeggen dat ik dan een slecht persoon ben want ik "begrijp" haar niet en dan wil ze zelf weggaan (en dag later doet ze alsof er niets aan de hand is en begint het weer opnieuw).
Het lijkt er dus op dat als ik dit doe (zeggen dat haar gedrag tegen mij, mij te ver gaat) resulteert in dat zij de relatie uitmaakt maar ze heeft ook totaal geen idee wat ze dan moet doen (geld, werk, huis,...)
En toch is het een beetje anders bij jouquote:
[..]
Nou ik zit in dezelfde situatie. Altijd maar dreigen en blablabla maar als het erop aankomt doen ze toch niks want het is allemaal maar bluf. En proberen te overtuigen op een onredelijke manier. Ze denken dat ze overal mee weg kunnen komen, jij hebt mazzel, je hebt geen kinderen. Zou haar allang de deur hebben gewezen
Ja ze heeft me zover gedreven dat ik nog wat leuks heb proberen te krijgen met alcohol. Maakt haar nog minder goedquote:
[..]
En toch is het een beetje anders bij jou
Lees de OP anders even opnieuw??quote:
[..]
Ja ze heeft me zover gedreven dat ik nog wat leuks heb proberen te krijgen met alcohol. Maakt haar nog minder goed
Denk dat jouw vrouw een heilige is tov deze vrouw.
Nou dat weet ik niet. De OP is echt alleen maar van 1 kant geschreven. Hij gaat in het begin even in op haar negatieve jeugd maar verder..quote:
[..]
Lees de OP anders even opnieuw??
Denk dat jouw vrouw een heilige is tov deze vrouw.
Ook dit:
Dat klinkt niet alsof ze zo vreselijk is als dat uit de OP blijkt. Iedereen hier weet aan de hand van de OP dat je beter vrijgezel kan zijn in dat geval.. maar hij realiseert zich dat nu pas enigzins..quote:alhoewel ik de laatste maand me realiseer dat ik waarschijnlijk gelukkiger alleen ben op dit moment dan met haar.
Ik vraag me af wat zijn ouders in al die jaren verkeerd hebben gedaan, de dingen die zij meldt. Want TS zegt ook niet dat dat niet waarheid is van haar kant.. alleen dat ze er elke dag over begint.. geeft voor mij alleen maar aan dat het gedrag van de ouders wellicht vrij negatief extreem was (als een vrouw negatief over mijn ouders zou praten terwijl dat onterecht is zou ik dat benadrukken, in plaats van alleen maar te melden dat ze me dat elke keer meldt..)
En nee ik zeg niet dat bovenstaande wat ik typ zo is. Maar wel dat hier, zo lijkt het voor mij, helemaal niet over nagedacht wordt. Misschien heeft die dame wel echt reden om pissig te zijn en heeft TS dat niet door en meldt het daarom niet.. Op basis van de OP en de reacties daarna vind ik dat mensen wat te weinig vragen stellen..
Niet dat het nu nog echt uitmaakt, het is al voorbij blijkbaar..
Takes one...quote:
Is trouwens gewoon een persoon die er plezier uit haalt om wat te verzinnen en onder een kloon online te posten. Dat mag ook wel gezegd worden
En?quote:
to know one...quote:
Toedeledokie
Je bent 37, in de kracht van je leven, ga los en uit je lus brullen.
Zoals zo vaak bij mensen met een verstikkende relatie: Blijven zitten vanwege de verlatingsangst en de angst dat er nooit meer iets anders voorbij zal komen.quote:
[ Bericht 14% gewijzigd door #ANONIEM op 29-04-2024 09:10:55 ]
TS heeft een maand geleden geschreven dat hij de relatie verbroken had.quote:
[..]
Zoals zo vaak bij mensen met een verstikkende relatie: Blijven zitten vanwege de verlatingsangst en de angst dat er nooit meer iets anders voorbij zal komen.
Ik las daar nog wel:quote:Op maandag 29 april 2024 09:08 schreef De_Hertog het volgende:
[..]
TS heeft een maand geleden geschreven dat hij de relatie verbroken had.
Zo goed als over betekent dan vaak: Nog niet over.quote:Daarna was het vrij duidelijk dat het zo niet meer ging dus ik heb geen echte moeite gedaan om "het goed te maken" en nu is de relatie wel zo goed als over.
En, heb je nog contact met haar?quote:
Nou, het is gebeurd. Ik heb afgelopen 2 maanden het beetje van de zijlijn bekeken en ik voelde me zelf gewoon slechter en slechter worden. Ik ben normaal gezien een heel opgewekt iemand en ik merkte aan mezelf dat ik dat steeds minder en minder werd. Als ik alleen buiten was (bv met de hond) maakte ik extra lange wandelingen want ik genoot ervan om alleen (en in de rust) te zijn.
Paar dagen geleden kwam het weer allemaal boven bij haar en kreeg ik werkelijk alle schuld van heel de wereld over mij heen. Ik heb het laten begaan en toen kwam zij ermee dat ze iemand wil die haar in alles steunt en waar ze eigenlijk altijd gelijk van krijgt. Dat was ik niet en dan ziet ze er geen echte toekomst in.
Tussen al het kommentaar door vroeg ze ook nog om de boiler aan te doen (gaat hier met een knop). Dat had ik niet gehoord dus toen het water na half uur niet warm was dan ontplofte de bom helemaal en ben ik maar even met de hond gaan wandelen.
Daarna was het vrij duidelijk dat het zo niet meer ging dus ik heb geen echte moeite gedaan om "het goed te maken" en nu is de relatie wel zo goed als over.
Ik heb haar gezegd dat ze dan ook wel zsm een egen plek moet vinden en dat ik komende week rust wil. We zullen zien hoe dat gaat.
Kijk, het is zuur dit allemaal, voor mij maar ook zeker voor haar. Ergens is het fout gelopen en het laatste jaar kon ik werkelijk niets goeds doen. Ik wens haar het beste maar ik denk niet dat het makkelijk gaat worden voor haar.
Laatste jaar best leuke mensen tegengekomen waar ze schijnheilig heel vriendelijk over doet maar op iedereen is er eigenlijk een heel stuk commentaar... Niemand is goed genoeg in deze wereld.
Nuja, ik bedank jullie allen en komende tijd zal zeker niet makkelijk worden maar bij mijn komende verjaardag weet ik iniedergeval dat ik geen commentaar over mij heen krijg en dat ik kan uitkijken naar betere tijden...
Ik ben er ook niet overuit wat ik precies ga doen na dit alles, ik wil iniedergeval de komende jaren blijven reizen/rondtrekken en dat zal me vast goed doen.
Zo'n borderliner is ook wel verslavend. Uitmaken = afkicken = afkickverschijnselen.quote:
[..]
Zoals zo vaak bij mensen met een verstikkende relatie: Blijven zitten vanwege de verlatingsangst en de angst dat er nooit meer iets anders voorbij zal komen.