R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Gecondoleerdquote:Op maandag 8 december 2025 14:59 schreef lifeneedstochange het volgende:
Hier een heel treurige update...
Na dat de relatie gedaan was werd het er niet makkelijker op. Ze bleef me de schuld geven van alles wat ik haar heb "aangedaan", het niet willen proberen te oplossen enz.
Ze voelde zich heel erg alleen (ze heeft eigenlijk geen vrienden en ze heeft de relatie met haar 2 zussen ook opgblazen. Ze is de studie gaan doen die ze wou doen (haar "levens"studie droom) maar na 1 maand is ze ermee opgehouden.
Ze heeft geen hulp gezocht of geaccepteerd, ze heeft me heel vaak gebeld (huilend) maar nooit opbouwend alleen maar beschuldigend.
En dan...
3 maanden geleden heeft ze zelfmoord gepleegd. Het leven was haar te veel, ze kon niet meer.
Ik ben kapot, nog steeds. Ik huil tijdens dit schrijven, ik geef mezelf de schuld, ook al weet ik diep van binnen dat het niet helemaal mijn schuld is... Toch blijft het aan me knagen, dag en nacht. Wat als, wat als, wat als....
Ik ben zelf niet depressief, ik zie de leuke dingen nog in het leven maar man man, wat is dit moeilijk om een plaats te geven...
Lieve vriendin, ik heb het geprobeerd, echt waar, het ging gewoon niet. Het leven was te hard voor jou, ik hoop dat je de rust hebt gevonden die je zocht. Ondanks alles, ik mis je toch.
Niet jezelf de schuld gevenr
Suicide is een eigen keus waar je geen verantwoording voor hebt als naaste familie of vrienden
[ Bericht 0% gewijzigd door Cupfighter op 08-12-2025 15:18:45 ]
Och jezus TSquote:
Hier een heel treurige update...
Na dat de relatie gedaan was werd het er niet makkelijker op. Ze bleef me de schuld geven van alles wat ik haar heb "aangedaan", het niet willen proberen te oplossen enz.
Ze voelde zich heel erg alleen (ze heeft eigenlijk geen vrienden en ze heeft de relatie met haar 2 zussen ook opgblazen. Ze is de studie gaan doen die ze wou doen (haar "levens"studie droom) maar na 1 maand is ze ermee opgehouden.
Ze heeft geen hulp gezocht of geaccepteerd, ze heeft me heel vaak gebeld (huilend) maar nooit opbouwend alleen maar beschuldigend.
En dan...
3 maanden geleden heeft ze zelfmoord gepleegd. Het leven was haar te veel, ze kon niet meer.
Ik ben kapot, nog steeds. Ik huil tijdens dit schrijven, ik geef mezelf de schuld, ook al weet ik diep van binnen dat het niet helemaal mijn schuld is... Toch blijft het aan me knagen, dag en nacht. Wat als, wat als, wat als....
Ik ben zelf niet depressief, ik zie de leuke dingen nog in het leven maar man man, wat is dit moeilijk om een plaats te geven...
Lieve vriendin, ik heb het geprobeerd, echt waar, het ging gewoon niet. Het leven was te hard voor jou, ik hoop dat je de rust hebt gevonden die je zocht. Ondanks alles, ik mis je toch.
Gecondoleerd. Ik weet dat het waarschijnlijk niks uitmaakt als we dit zeggen, maar dit is écht niet jouw schuld. Niet eens een klein beetje. Dit had je met geen mogelijkheid kunnen voorkomen. Heel veel sterkte, ik hoop dat je het op een gegeven moment een plekje kunt geven
Heel veel sterkte.
Hier had jij haar echt niet van kunnen behoeden. Dat is ook jouw verantwoordelijkheid niet he?
Lees je topic nog maar eens terug, ze was echt niet makkelijk en ze zou jou mee kapot gemaakt hebben...
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Tragisch verhaal.quote:
Hier een heel treurige update...
Na dat de relatie gedaan was werd het er niet makkelijker op. Ze bleef me de schuld geven van alles wat ik haar heb "aangedaan", het niet willen proberen te oplossen enz.
Ze voelde zich heel erg alleen (ze heeft eigenlijk geen vrienden en ze heeft de relatie met haar 2 zussen ook opgblazen. Ze is de studie gaan doen die ze wou doen (haar "levens"studie droom) maar na 1 maand is ze ermee opgehouden.
Ze heeft geen hulp gezocht of geaccepteerd, ze heeft me heel vaak gebeld (huilend) maar nooit opbouwend alleen maar beschuldigend.
En dan...
3 maanden geleden heeft ze zelfmoord gepleegd. Het leven was haar te veel, ze kon niet meer.
Ik ben kapot, nog steeds. Ik huil tijdens dit schrijven, ik geef mezelf de schuld, ook al weet ik diep van binnen dat het niet helemaal mijn schuld is... Toch blijft het aan me knagen, dag en nacht. Wat als, wat als, wat als....
Ik ben zelf niet depressief, ik zie de leuke dingen nog in het leven maar man man, wat is dit moeilijk om een plaats te geven...
Lieve vriendin, ik heb het geprobeerd, echt waar, het ging gewoon niet. Het leven was te hard voor jou, ik hoop dat je de rust hebt gevonden die je zocht. Ondanks alles, ik mis je toch.
Veel sterkte.
Emotionele exclusiviteit monogamie-adept
Wat klote.. Gecondoleerd man .
Ik lees dat je nu vooral heel verdrietig bent, maar ben je ook niet af en toe heel erg boos op haar?
.Ik lees dat je nu vooral heel verdrietig bent, maar ben je ook niet af en toe heel erg boos op haar?
Resistance is futile.
Helaas weet ik uit ervaring dat het verwerken van een suïcide in je omgeving erg zwaar is en anders loopt dan andere rouwprocessenquote:Op maandag 8 december 2025 20:57 schreef Seven. het volgende:
Wat klote.. Gecondoleerd man
Ik lees dat je nu vooral heel verdrietig bent, maar ben je ook niet af en toe heel erg boos op haar?
Die boosheid gaat zeker nog komen
Ik vind het sneu voor TS, al die tijd ging het om 'wat haar allemaal is aangedaan' zonder dat zij er enige verantwoordelijkheid voor heeft genomen. Ik denk dat ze zó ongelukkig was dat ze daadwerkelijk niet meer kon zien hoe ongelukkig zij de mensen om zich heen maakte, en dan met name TS.quote:
[..]
Helaas weet ik uit ervaring dat het verwerken van een suïcide in je omgeving erg zwaar is en anders loopt dan andere rouwprocessen
Die boosheid gaat zeker nog komen
Wat een verdriet. Jammer dat zij gekozen heeft om eruit te stappen, maar ik vind het vooral heel erg verdrietig voor TS
. Hij heeft alle recht om verdrietig én kwaad te zijn.
Resistance is futile.
Triest verhaal zeg. Dit zat zeker al langer in haar en heeft absoluut niets te maken met de TS of met de beëindiging van de relatie. Sterker nog, ik vind het knap dat TS het nog zo lang heeft volgehouden met iemand die zo negatief en depressief was en zijn leven ook zo moeilijk maakte. Uiteindelijk was dit vroeg of laat toch wel gebeurd. Sterkte hiermee, maar probeer ook de mooie dingen te doen (alle reizen die je in je hoofd had) waar zij niet meer toe in staat was en jullie samen ook niet, maar die je nog altijd zo graag wilde maken. Is toch een mooie manier om haar nog in gedachte te houden.
The problem with socialism is that you eventually run out of other people's money
Jeetje wat een uitkomst en heel veel sterkte met het verlies.
Maar even grof gezegd, nu dit verwerken en je kunt door. Je zat naar mijn inziens vast aan haar, ze wilde niet veranderen en blijkbaar was het leven met jou ook al erg zwaar (ze had overal commentaar op) en had zelf geen energie om er iets aan te veranderen en wilde ook geen hulp daarbij.
Het is verdomde kut dat ze haar eigen leven heeft genomen en in mijn inziens ook erg zwak, maar aan de andere kant geeft jou dat ruimte. Er is namelijk geen weg meer terug, de herinneringen blijven maar de toekomst voor jou is leeg en zonder druk van een oude relatie.
Neem de tijd, geef jezelf ruimte voor het verdriet. Maar laat het je leven niet overnemen en blijf trouw aan jezelf, wat je ook hebt gedaan toen je de relatie beëindigde.
Nogmaals, heel veel sterkte!
Maar even grof gezegd, nu dit verwerken en je kunt door. Je zat naar mijn inziens vast aan haar, ze wilde niet veranderen en blijkbaar was het leven met jou ook al erg zwaar (ze had overal commentaar op) en had zelf geen energie om er iets aan te veranderen en wilde ook geen hulp daarbij.
Het is verdomde kut dat ze haar eigen leven heeft genomen en in mijn inziens ook erg zwak, maar aan de andere kant geeft jou dat ruimte. Er is namelijk geen weg meer terug, de herinneringen blijven maar de toekomst voor jou is leeg en zonder druk van een oude relatie.
Neem de tijd, geef jezelf ruimte voor het verdriet. Maar laat het je leven niet overnemen en blijf trouw aan jezelf, wat je ook hebt gedaan toen je de relatie beëindigde.
Nogmaals, heel veel sterkte!
The people who lost my respect will never get a capital letter for their name again.
Like trump...
Like trump...
Bedankt voor de reacties, het doet me ergens goed om er een beetje over te schrijven want tja, het blijft aan je knagen...
Het zijn heel erg moeilijke 3 maanden geweest, en ja, verdriet, twijfel, boosheid, en ook schaamte. Schaamte omdat ze mss door mij deze uitweg heeft gekozen. Was ik zo slecht dat ik er voor gezorgd heb dat zij nu niet meer leeft.
Ja, ik weet best wel dat het zo niet in elkaar zit maar toch denk ik soms zo (ook al weet ik wel beter). Ik word 's nachts wakker en droom dat ze er toch nog is, of net dat het allemaal door mij komt. Lastig...
Het leven is erg zwaar met momenten en best eenzaam ook. Nadat iedereen weer verder gaat men hun leven, en af en toe incheckt met mij, blijf ik ergens alleen achter met heel veel moeilijke dingen in men hoofd om te verwerken...
Maar ik probeer mijn leven ook terug op te pakken, ik ben in een ander land met andere mensen rondom me heen en ik zal zeker wel weer ooit gelukkig worden maar die weg lijkt best moeilijk te zijn.
Maar dank je wel voor de comments, ik ken niemand van jullie maar toch voel ik er een beetje steun aan.
Mocht iemand dit ooit lezen en over dit zelf denken: Doe het niet, het is het niet waard voor jezelf maar ook voor iedereen rondom je. Doe het niet. Emoties zijn lastig maar geef het tijd, veel tijd en zoek hulp!
Het zijn heel erg moeilijke 3 maanden geweest, en ja, verdriet, twijfel, boosheid, en ook schaamte. Schaamte omdat ze mss door mij deze uitweg heeft gekozen. Was ik zo slecht dat ik er voor gezorgd heb dat zij nu niet meer leeft.
Ja, ik weet best wel dat het zo niet in elkaar zit maar toch denk ik soms zo (ook al weet ik wel beter). Ik word 's nachts wakker en droom dat ze er toch nog is, of net dat het allemaal door mij komt. Lastig...
Het leven is erg zwaar met momenten en best eenzaam ook. Nadat iedereen weer verder gaat men hun leven, en af en toe incheckt met mij, blijf ik ergens alleen achter met heel veel moeilijke dingen in men hoofd om te verwerken...
Maar ik probeer mijn leven ook terug op te pakken, ik ben in een ander land met andere mensen rondom me heen en ik zal zeker wel weer ooit gelukkig worden maar die weg lijkt best moeilijk te zijn.
Maar dank je wel voor de comments, ik ken niemand van jullie maar toch voel ik er een beetje steun aan.
Mocht iemand dit ooit lezen en over dit zelf denken: Doe het niet, het is het niet waard voor jezelf maar ook voor iedereen rondom je. Doe het niet. Emoties zijn lastig maar geef het tijd, veel tijd en zoek hulp!
Herkenbaar, doe ik zelf ook. Onlangs zelf m'n relatie uitgemaakt na een kleine 8 jaar, maar doet pijn en dit werkt!quote:
Bedankt voor de reacties, het doet me ergens goed om er een beetje over te schrijven want tja, het blijft aan je knagen...
Vooral jezelf niet de schuld geven, zij is diegene die negatief was, die niets wilde, terwijl jij een hoop energie er in stak! Dus reken je dit vooral jezelf niet aan.quote:Het zijn heel erg moeilijke 3 maanden geweest, en ja, verdriet, twijfel, boosheid, en ook schaamte. Schaamte omdat ze mss door mij deze uitweg heeft gekozen. Was ik zo slecht dat ik er voor gezorgd heb dat zij nu niet meer leeft.
Dat is tevens een onderdeel van het verwerk proces, dat hoort er bij.. maar nogmaals, leg vooral niet de schuld bij jezelf neer.quote:Ja, ik weet best wel dat het zo niet in elkaar zit maar toch denk ik soms zo (ook al weet ik wel beter). Ik word 's nachts wakker en droom dat ze er toch nog is, of net dat het allemaal door mij komt. Lastig...
Net zoals jij moet ik ook wennen aan het weer alleen zijn, mijn ex vriendin is er nog maar in mijn gedachten zit ze nog heel veel en dat heeft natuurlijk ook gewoon tijd nodig. Dus ga zelf dingen ondernemen en probeer te genieten van je tijd alleen, al is dat soms erg moeilijk omdat je hoofd niet mee wil.. maar iedere dag gaat het gemakkelijker (spreek uit ervaring).quote:Het leven is erg zwaar met momenten en best eenzaam ook. Nadat iedereen weer verder gaat men hun leven, en af en toe incheckt met mij, blijf ik ergens alleen achter met heel veel moeilijke dingen in men hoofd om te verwerken...
Maar ik probeer mijn leven ook terug op te pakken, ik ben in een ander land met andere mensen rondom me heen en ik zal zeker wel weer ooit gelukkig worden maar die weg lijkt best moeilijk te zijn.
Graag gedaan namens de gehele FOK! community! Daar voor zijn wij ook. Dus heb je wat te melden, post het vooral!quote:Maar dank je wel voor de comments, ik ken niemand van jullie maar toch voel ik er een beetje steun aan.
Mocht iemand dit ooit lezen en over dit zelf denken: Doe het niet, het is het niet waard voor jezelf maar ook voor iedereen rondom je. Doe het niet. Emoties zijn lastig maar geef het tijd, veel tijd en zoek hulp!
Iig nogmaals, heel veel sterkte!
The people who lost my respect will never get a capital letter for their name again.
Like trump...
Like trump...
Sterkte !
Dit is jou niet aan te rekenen, dit soort problemen kan alleen de persoon zelf oplossen door professionele hulp te zoeken, maar dan moet ze toegeven dat tenminste een deel van het probleem bij haar zou kunnen liggen, en dat is niet voorstelbaar.
Ik denk dat dit veel over haar zegt. Narcistisch, verwachten en eisen dat de wereld zo in elkaar steekt als zij denkt dat het zou moeten, en als dat tegenvalt er niet mee om kunnen gaan en geen energie erin willen stoppen om de gevolgen te herstellen. Relaties gaan kapot omdat de andere partij niet haar in het middelpunt van de wereld ziet staan, en een studie mag ook niet teveel energie kosten.quote:Ze voelde zich heel erg alleen (ze heeft eigenlijk geen vrienden en ze heeft de relatie met haar 2 zussen ook opgblazen. Ze is de studie gaan doen die ze wou doen (haar "levens"studie droom) maar na 1 maand is ze ermee opgehouden.
Dit is jou niet aan te rekenen, dit soort problemen kan alleen de persoon zelf oplossen door professionele hulp te zoeken, maar dan moet ze toegeven dat tenminste een deel van het probleem bij haar zou kunnen liggen, en dat is niet voorstelbaar.
Sam the American Eagle : You, sir, are a demented, sick, degenerate, barbaric, naughty freako!
Alice Cooper : Why, thank you!
Sam the American Eagle : Freakos: One. Civilization: Zero.
Alice Cooper : Why, thank you!
Sam the American Eagle : Freakos: One. Civilization: Zero.
Sterkte TS, dat is niet niks! Wat ik eens heb gelezen wat mij heeft geholpen is: Elke emotie die je nu voelt is de juiste. Het is oke om boos, verdrietig en dan weer blij te zijn. Herken de emotie die je op dit moment ervaart, accepteer deze en probeer niet te denken van 'ik mag nu niet blij/verdrietig enz zijn want...'.quote:
Bedankt voor de reacties, het doet me ergens goed om er een beetje over te schrijven want tja, het blijft aan je knagen...
Het zijn heel erg moeilijke 3 maanden geweest, en ja, verdriet, twijfel, boosheid, en ook schaamte. Schaamte omdat ze mss door mij deze uitweg heeft gekozen. Was ik zo slecht dat ik er voor gezorgd heb dat zij nu niet meer leeft.
Ja, ik weet best wel dat het zo niet in elkaar zit maar toch denk ik soms zo (ook al weet ik wel beter). Ik word 's nachts wakker en droom dat ze er toch nog is, of net dat het allemaal door mij komt. Lastig...
Het leven is erg zwaar met momenten en best eenzaam ook. Nadat iedereen weer verder gaat men hun leven, en af en toe incheckt met mij, blijf ik ergens alleen achter met heel veel moeilijke dingen in men hoofd om te verwerken...
Maar ik probeer mijn leven ook terug op te pakken, ik ben in een ander land met andere mensen rondom me heen en ik zal zeker wel weer ooit gelukkig worden maar die weg lijkt best moeilijk te zijn.
Maar dank je wel voor de comments, ik ken niemand van jullie maar toch voel ik er een beetje steun aan.
Mocht iemand dit ooit lezen en over dit zelf denken: Doe het niet, het is het niet waard voor jezelf maar ook voor iedereen rondom je. Doe het niet. Emoties zijn lastig maar geef het tijd, veel tijd en zoek hulp!
Heel veel sterkte en inderdaad, nieuwe ervaringen op doen helpt!
|
|
