LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Ik zal beginnen met m'n mooie eerste post. Ondanks de mod. Ik kick hem gewoon omhoog. Je moet niet alleen FOK! redden maar verder kijken dan je radartje kan beheppen.
Hou het verder centraal......
Wreedheid, oorlog, verderf, tirannie, geboefte, hebzucht, moord, aanslagen, martelingen, onderdrukking, verraad, gijzelingen is van alle tijden. Ik begrijp de uitdrukking: "In wat voor tijden leven we in hemelsnaam ?" dan ook niet. Vroeger was het zelfs nog erger, in de eerste wereldoorlog sneuvelden 9 miljoen soldaten, in de tweede wereldoorlog vielen in totaal 60 miljoen doden. 9 miljoen joden werden vergast. In de middeleeuwen ging je op de brandstapel werd je geradbraakt of gevierendeeld. Iedere tijd heeft zijn wreedheden en ellende.
Momenteel zitten we in een periode van extremiteiten, die verder gaan dan incidenteel. Voornamelijk IS is daar verantwoordelijk voor. Ze proberen de democratie in het hart te raken, in naam van godsdienst heet het. Ik vind het eerder in de naam van het barbarisme. Ik ken geen godsdienst, waar in naam van de aanbedene geslachtsdelen en/of genitialďen moeten worden geamputeerd om vervolgens in de mond van de slachtoffers te worden gepropt.
De oorlogen welen momenteel gewoon tierig door, echter leven we ook in de tijd van aanslagen. Daar komt bij dat door de huidige media, veel in beeld komt en veel te zien is. Je krijgt het in je schoot geworpen, of je nu wil of niet. Zie afgelopen week in Nice. Per abuis werden er beelden getoond die shockerend waren. Later werd de fout hersteld. Terwijl de langzaam op de meute afrijdende vrachtwagen luguber is. Je weet wat die mensen te wachten staat. De Leeuw sluipt naar de weerloze antilope, om op het onverwachte moment toe te slaan. Met het bord op schoot zit je rechtstreeks te kijken hoe twee vliegtuigen de WTC-Towers invliegen. Daardoor lijkt deze tijd wreder en gevaarlijker. Dat is natuurlijk nonsens. Het lijkt alsof het dichterbij komt, wordt ook vaak gezegd. Misschien is het ergste geweld wel verder weg dan ooit.
Daarom ben ik om, daarom omarm ik de Pokómon, daarom geniet ik van het massale genieten, en van de gezamenlijke pret. De vredigheid die het uitstraalt, terwijl er agressief op de Pókomon wordt gejaagd. Er wordt alleen met camera's geschoten. Ik begrijp nog steeds niets van de Pokómon. Waar komt ie vandaan ? Hoe is deze rage ontstaan ? Wat is de aanzet geweest ? Wat is het doel ? Is er straks een winnaar ? Zijn er straks winnaars ? Is het net zoals bij de Panini-voetbalplaatjes ? Dat als je ze allemaal hebt, je winnaar bent in je eigen wedstrijd ? Ik vind de Pókomon rage zelfs geweldig. Ik begrijp de haters niet. Ik ken mensen met vreemdere hobby's. Prins Bernard schoot met een vredesroos als pochette leeuwen en olifanten dood.
Furfrou, Ampharos, Houndour, Poochyena namen die als muziek in de oren klinken. Namen verzonnen door een briljante geest. Is de Pókomon niet een soort geest ? Geestverruimend is het wel. Het lijkt kinderspel, het lijkt me eerder een monsterlijk genoegen om ze op te sporen. Het lijkt me een euforisch gevoel te geven er één te ontdekken. Ik heb me nog niet echt verdiept, maar wat ik zie in deze fantasiewereld is het kinderlijke, het spontane, het speelse, het verbroedende, gemoedelijke. In iedere deelnemer is de jeugd gevaren. Veel mensen worden weer kind, worden weer speels en zijn trots op wat ze hebben gevonden. "Kijk eens mama, met losse handjes."
Daarom is het contrast zo mooi. Daarom was het zo aangrijpend om de foto van het dode kindje onder de folie te zien in Nice. Er lag een knuffeltje naast het lijkje. Het lag er een beetje namens Pókomon. Het knuffeltje lag er tegen de grote boze buitenwereld. Waar schamper gelachen wordt als volwassenen hun geluk vinden in een virtueel beestje. Was die virtuele wereld maar de reële, wat zou de wereld dan mooi en vredig zijn. Ik blijf genieten van de volwassenen die genieten omdat ze terug zijn bij het onschuldige genot uit hun jeugd.
De Pókomon rage had op geen beter moment haar kop op kunnen steken. Iedereen zou weer eens kind moeten kunnen zijn. Pókomon geeft je die kans. Kinderlijk eenvoudig.
TTK / Tong's schrijfsels #2
Hou het verder centraal......
Wreedheid, oorlog, verderf, tirannie, geboefte, hebzucht, moord, aanslagen, martelingen, onderdrukking, verraad, gijzelingen is van alle tijden. Ik begrijp de uitdrukking: "In wat voor tijden leven we in hemelsnaam ?" dan ook niet. Vroeger was het zelfs nog erger, in de eerste wereldoorlog sneuvelden 9 miljoen soldaten, in de tweede wereldoorlog vielen in totaal 60 miljoen doden. 9 miljoen joden werden vergast. In de middeleeuwen ging je op de brandstapel werd je geradbraakt of gevierendeeld. Iedere tijd heeft zijn wreedheden en ellende.
Momenteel zitten we in een periode van extremiteiten, die verder gaan dan incidenteel. Voornamelijk IS is daar verantwoordelijk voor. Ze proberen de democratie in het hart te raken, in naam van godsdienst heet het. Ik vind het eerder in de naam van het barbarisme. Ik ken geen godsdienst, waar in naam van de aanbedene geslachtsdelen en/of genitialďen moeten worden geamputeerd om vervolgens in de mond van de slachtoffers te worden gepropt.
De oorlogen welen momenteel gewoon tierig door, echter leven we ook in de tijd van aanslagen. Daar komt bij dat door de huidige media, veel in beeld komt en veel te zien is. Je krijgt het in je schoot geworpen, of je nu wil of niet. Zie afgelopen week in Nice. Per abuis werden er beelden getoond die shockerend waren. Later werd de fout hersteld. Terwijl de langzaam op de meute afrijdende vrachtwagen luguber is. Je weet wat die mensen te wachten staat. De Leeuw sluipt naar de weerloze antilope, om op het onverwachte moment toe te slaan. Met het bord op schoot zit je rechtstreeks te kijken hoe twee vliegtuigen de WTC-Towers invliegen. Daardoor lijkt deze tijd wreder en gevaarlijker. Dat is natuurlijk nonsens. Het lijkt alsof het dichterbij komt, wordt ook vaak gezegd. Misschien is het ergste geweld wel verder weg dan ooit.
Daarom ben ik om, daarom omarm ik de Pokómon, daarom geniet ik van het massale genieten, en van de gezamenlijke pret. De vredigheid die het uitstraalt, terwijl er agressief op de Pókomon wordt gejaagd. Er wordt alleen met camera's geschoten. Ik begrijp nog steeds niets van de Pokómon. Waar komt ie vandaan ? Hoe is deze rage ontstaan ? Wat is de aanzet geweest ? Wat is het doel ? Is er straks een winnaar ? Zijn er straks winnaars ? Is het net zoals bij de Panini-voetbalplaatjes ? Dat als je ze allemaal hebt, je winnaar bent in je eigen wedstrijd ? Ik vind de Pókomon rage zelfs geweldig. Ik begrijp de haters niet. Ik ken mensen met vreemdere hobby's. Prins Bernard schoot met een vredesroos als pochette leeuwen en olifanten dood.
Furfrou, Ampharos, Houndour, Poochyena namen die als muziek in de oren klinken. Namen verzonnen door een briljante geest. Is de Pókomon niet een soort geest ? Geestverruimend is het wel. Het lijkt kinderspel, het lijkt me eerder een monsterlijk genoegen om ze op te sporen. Het lijkt me een euforisch gevoel te geven er één te ontdekken. Ik heb me nog niet echt verdiept, maar wat ik zie in deze fantasiewereld is het kinderlijke, het spontane, het speelse, het verbroedende, gemoedelijke. In iedere deelnemer is de jeugd gevaren. Veel mensen worden weer kind, worden weer speels en zijn trots op wat ze hebben gevonden. "Kijk eens mama, met losse handjes."
Daarom is het contrast zo mooi. Daarom was het zo aangrijpend om de foto van het dode kindje onder de folie te zien in Nice. Er lag een knuffeltje naast het lijkje. Het lag er een beetje namens Pókomon. Het knuffeltje lag er tegen de grote boze buitenwereld. Waar schamper gelachen wordt als volwassenen hun geluk vinden in een virtueel beestje. Was die virtuele wereld maar de reële, wat zou de wereld dan mooi en vredig zijn. Ik blijf genieten van de volwassenen die genieten omdat ze terug zijn bij het onschuldige genot uit hun jeugd.
De Pókomon rage had op geen beter moment haar kop op kunnen steken. Iedereen zou weer eens kind moeten kunnen zijn. Pókomon geeft je die kans. Kinderlijk eenvoudig.
TTK / Tong's schrijfsels #2
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Gisteren een nieuw dieptepunt in de Nederlandse televisiegeschiedenis. De ex-topzwemster, programmamaakster en producente Hansje Bunschoten is 58 jaar en terminaal kankerpatiente.
Ze was succesvol op al die gebieden. In 1972 deed ze bijvoorbeeld mee aan de Olympische Spelen van München. Ze was ook programmamaakster bij De rijdende rechter en Studio Sport, om maar iets te noemen.
Nu heeft ze op zondagavond laat een eigen programma, waar ze wel in beeld is te zien.'Maskers Af' Waar ze in gesprek gaat met o.a. Mart Smeets en Eva Jinek. Het is dus geen interview, maar een conversatie tussen twee gelijkwaardigen. Het heet 'Maskers Af', omdat ze zichzelf bloot wil geven, openhartig en eerlijk. Dit verwacht ze dan ook van haar gesprekspartner. Helaas kom je dan met Mart Smeets van een ontzettend koude kermis thuis.
Gisteravond de eerste aflevering.
Wat een enge ijdeltuit. Op een gegeven moment zei Hansje: 'Was dan niet gekomen.' En gelijk had ze. De stugge zelfverklaarde schrijver, gaf zich geen moment bloot, deed superieur uit de hoogte, had totaal geen interesse in Hansje en zat er alleen maar onoprechte schijnbewegingen te maken. Over de liefde wilde hij het niet hebben. Natuurlijk niet, dan worden types zoals hij kwetsbaar. Dan wordt de macho-pose te broos, dan heeft de gouden ketting op de behaarde borst zijn waarde verloren. Dan moet je plots jezelf zijn. Het was eigenlijk te genant om er kwaad door te worden.
Smeets zegt altijd dat ie een hekel heeft aan het Hilversumse wereldje en de BNers die overal en altijd op komen draven. Zelf is ie niet van de buis te slaan. 'Nou ik weet niet of ik dat wel moet doen.' 'Nou Mart, als we.........' 'Ok, omdat je zo aandringt en jij het bent Matthijs, Hansje, Tom, Kees, Harry, Paul, Hanneke, Sonja, Eva, Jeroen.....' Hij zei dus ja tegen Hansje Bunschoten, die hij goed kent door de sportprogramma's die ze samen hebben gemaakt. En nóg wist ie een ijskoude afstand te bewaren, met ijsschotsen die steeds verder wegdreven.
Het was vanaf het begint dweilen met de kraan open, geen warm water. Want hij brand zijn vingers niet graag.
De vraag over liefde van Hansje Bunschoten ging feitelijk over zijn ervaringen als ie op reis was. Hansje zelf vond het soms moeilijk om te beseffen dat haar geliefde thuis op haar wachtte en ze toch aantrekkelijke mannen tegen kwam. 'Dat gaat je niks aan', bromde de zelfverklaarde Casanova met de gouden ketting en inscriptie 'mama ik hou van jou'.
'Was dan niet gekomen.' Geweldige respons. Het water klotste onder zijn oksels. 'Wat doe ik hier?' hoorde je hem denken. Steeds weer wist ie het antwoord te omzeilen als Hansje iets aan hem vroeg. 'Heb je wel eens heimwee naar de tijd dat je onbevangen iets aan kon pakken?' Zonder te antwoorden: 'En jij?' Die wedervraag zit zo vol dedain. Zonder zich bloot te geven kaatste hij de ijsbal terug. Niet uit interesse voor Hansje, maar om zijn pose in stand te houden.
Zo werd het toch steeds meer een interview van Hansje met meneer-het-interesseert-me-allemaal-niet. Het was hem weer gelukt. De aandacht lag weer bij de heer Smeets. De focus verleggen noemt Emiel Ratelband dat. Daar is Mart de beste in. Een sporter werd niet door hem geďnterviewd, nee de sporter mocht blij zijn geďnterviewd te worden door meneer de groot himself. Het was tenenkrommend, zelfs niet mogelijk er een scheve schaats mee te rijden. Smeets past alleen maar Friese doorlopers. Op houtjes glibbert ie overal doorheen. Op iedere vraag om te komen verschijnen zegt ie ja. Waarom weten we sinds gisteren zeker. De wereld bestaat bij Smeets' gratie. De goddelijke Mart. Arme Hansje. Zit daar een beetje terminaal haar ziel bloot te leggen tegen een egocentrische ijspilaar. 'Was dan niet gekomen.'
Go Hansje!
Ze was succesvol op al die gebieden. In 1972 deed ze bijvoorbeeld mee aan de Olympische Spelen van München. Ze was ook programmamaakster bij De rijdende rechter en Studio Sport, om maar iets te noemen.
Nu heeft ze op zondagavond laat een eigen programma, waar ze wel in beeld is te zien.'Maskers Af' Waar ze in gesprek gaat met o.a. Mart Smeets en Eva Jinek. Het is dus geen interview, maar een conversatie tussen twee gelijkwaardigen. Het heet 'Maskers Af', omdat ze zichzelf bloot wil geven, openhartig en eerlijk. Dit verwacht ze dan ook van haar gesprekspartner. Helaas kom je dan met Mart Smeets van een ontzettend koude kermis thuis.
Gisteravond de eerste aflevering.
Wat een enge ijdeltuit. Op een gegeven moment zei Hansje: 'Was dan niet gekomen.' En gelijk had ze. De stugge zelfverklaarde schrijver, gaf zich geen moment bloot, deed superieur uit de hoogte, had totaal geen interesse in Hansje en zat er alleen maar onoprechte schijnbewegingen te maken. Over de liefde wilde hij het niet hebben. Natuurlijk niet, dan worden types zoals hij kwetsbaar. Dan wordt de macho-pose te broos, dan heeft de gouden ketting op de behaarde borst zijn waarde verloren. Dan moet je plots jezelf zijn. Het was eigenlijk te genant om er kwaad door te worden.
Smeets zegt altijd dat ie een hekel heeft aan het Hilversumse wereldje en de BNers die overal en altijd op komen draven. Zelf is ie niet van de buis te slaan. 'Nou ik weet niet of ik dat wel moet doen.' 'Nou Mart, als we.........' 'Ok, omdat je zo aandringt en jij het bent Matthijs, Hansje, Tom, Kees, Harry, Paul, Hanneke, Sonja, Eva, Jeroen.....' Hij zei dus ja tegen Hansje Bunschoten, die hij goed kent door de sportprogramma's die ze samen hebben gemaakt. En nóg wist ie een ijskoude afstand te bewaren, met ijsschotsen die steeds verder wegdreven.
Het was vanaf het begint dweilen met de kraan open, geen warm water. Want hij brand zijn vingers niet graag.
De vraag over liefde van Hansje Bunschoten ging feitelijk over zijn ervaringen als ie op reis was. Hansje zelf vond het soms moeilijk om te beseffen dat haar geliefde thuis op haar wachtte en ze toch aantrekkelijke mannen tegen kwam. 'Dat gaat je niks aan', bromde de zelfverklaarde Casanova met de gouden ketting en inscriptie 'mama ik hou van jou'.
'Was dan niet gekomen.' Geweldige respons. Het water klotste onder zijn oksels. 'Wat doe ik hier?' hoorde je hem denken. Steeds weer wist ie het antwoord te omzeilen als Hansje iets aan hem vroeg. 'Heb je wel eens heimwee naar de tijd dat je onbevangen iets aan kon pakken?' Zonder te antwoorden: 'En jij?' Die wedervraag zit zo vol dedain. Zonder zich bloot te geven kaatste hij de ijsbal terug. Niet uit interesse voor Hansje, maar om zijn pose in stand te houden.
Zo werd het toch steeds meer een interview van Hansje met meneer-het-interesseert-me-allemaal-niet. Het was hem weer gelukt. De aandacht lag weer bij de heer Smeets. De focus verleggen noemt Emiel Ratelband dat. Daar is Mart de beste in. Een sporter werd niet door hem geďnterviewd, nee de sporter mocht blij zijn geďnterviewd te worden door meneer de groot himself. Het was tenenkrommend, zelfs niet mogelijk er een scheve schaats mee te rijden. Smeets past alleen maar Friese doorlopers. Op houtjes glibbert ie overal doorheen. Op iedere vraag om te komen verschijnen zegt ie ja. Waarom weten we sinds gisteren zeker. De wereld bestaat bij Smeets' gratie. De goddelijke Mart. Arme Hansje. Zit daar een beetje terminaal haar ziel bloot te leggen tegen een egocentrische ijspilaar. 'Was dan niet gekomen.'
Go Hansje!
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Krijg nou wat. Een gedicht over het drama in Nice.....
het onschuldige kind speelde
het onschuldige kind lachte
het onschuldige kind huilde
het onschuldige kind ontroerde
het onschuldige kind bewonderde
het onschuldige kind troostte
het onschuldige kind zoende
het onschuldige kind schitterde
het onschuldige kind beweerde
het onschuldige kind geloofde
het onschuldige kind werd wees
het volwassen kind was schuldig
het onschuldige kind speelde
het onschuldige kind lachte
het onschuldige kind huilde
het onschuldige kind ontroerde
het onschuldige kind bewonderde
het onschuldige kind troostte
het onschuldige kind zoende
het onschuldige kind schitterde
het onschuldige kind beweerde
het onschuldige kind geloofde
het onschuldige kind werd wees
het volwassen kind was schuldig
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Laten we het iets luchtiger houden TONG. 
Ok, omdat jij het bent.....
Shoarma-zaak Erdogan
De buitenkant van Erdogan zag er leuk en kleurrijk uit. Alles in de nationale kleuren van Turkije. Met spiegelende tierelantijntjes aan de muur. Mooie, felle oranje/rode neon lichten voor het raam en een knipper lichtend bordje op de deur, dat duidelijk maakte dat ze open waren. Dit zou geen brug te ver worden.
Mooie service. Voor hetzelfde geld is de zaak gesloten en sta je als Jan met de korte achternaam aan een dichte deur te trekken. Dat is hetzelfde als het alarm afgaat bij het verlaten van de HEMA. Je zal zeggen dat zal me worst wezen, maar je gaat toch blozen als een gestolen aardbei.
Bij binnenkomst een grapje maken kan het ijs breken dacht ik. 'Wat Shaffie vandaag Ramses?' werd echter niet begrepen. 'Ik Youssoef.' Daar sta je dan met je mond vol tanden. Maar goed, die tanden zou ik nog hard nodig hebben. Ik wachtte rustig mijn beurt af, er was immers nog een klant vóór me. Die klant bleek echter Gekke Fritsie te zijn. Een soort mascotte van de zaak. Fritsie bestelde nooit iets, zat op een kruk in de hoek en vertelde al 10 jaar dezelfde grap aan de klanten. Iets met een turkentrekker. Ik begreep er niks van, maar lachtte hardop. Fritsie was weer tevreden. Fritsie zorgde voor de vrolijke noot in de zaak. En werd getolereerd door Youssoef.
Daar scoorde Youssoef, die zowel eigenaar als kok bleek te zijn, gelijk punten mee. Dat toonde zijn gastvrijheid. Youssoef was al even vriendelijk als Gekke Fritsie. Heel anders dan je van een Turk zou verwachten de laatste tijd. Ik voelde me gelijk op m'n gemak. Let's shoot dacht ik. Ik vuurde de bestelling op Youssoef af, die mijn staccato opgedreunde orders braaf noteerde.
Ik bestelde een shoarmaschotel en een flesje Cola. De bestelling werd netjes genoteerd, opdat er niks mis kon gaan. Het zijn kleine details, maar dat maakt nu juist het onderscheid.
Ik ging aan een tafeltje zitten met mooie plastic bloemen en een bakje water. Je weet immers nooit wie er met zijn handen gaat eten, er zijn zoveel buitenlanders hier momenteel.
Het was brandschoon. Dat heb ik in andere zaken wel eens anders meegemaakt. Ik zag aan de muur een certificaat hangen. Ik dacht dat het een hygiëne-certificaat was, maar bleek het strikdiploma van zijn dochtertje te zijn. Dat vond ik zo lief en sympathiek. Ik ging me steeds meer op m'n gemak voelen.
Youssoef kwam persoonlijk de shoarmaschotel serveren. Met een glimlach werd ik bediend. 'Eet uw smakelijks meneer, dat uw het maar lekker zalt vinden.' Waar vind je die beleefdheid tegenwoordig nog ? De eerste hap is altijd het belangrijkst en die was heerlijk. De champignon was lekker knapperig, het shoarmavlees perfect op temperatuur en goed gekruid. De saus maakte het af. Dat kan niet meer misgaan dacht ik. De kleine garnituurtjes deden hun werk ook goed. Dit kon me niet lang genoeg duren, al houden ze me hier twee dagen vast. Het leken wel perfecte partituren. Mijn smaakpapillen werden gestreeld alsof André Riéu de maaltijd er per strijkstok in walste.
Het cruciale moest nog komen, de pattates-frietates. Die kunnen zo'n schotel verpesten. Een echte test voor Youssoef. Te slap, te hard, te koud, te flauw, alles is mogelijk. De meeste Turken in Nederland kunnen wel overweg met een schotel. Had er dus het volste vertrouwen in. Was dan ook opgelucht dat de patatjes ook echte patatjes waren. Je zou ze bijna op z'n Belgisch frietjes gaan noemen.
Maar patatjes klinkt internationaler, heeft meer allure. Bij frietjes denk je al snel aan 'Frietkot Kees Kroket'
Deze zaak hŕd internationale allure. Alles klopte. Vanaf de binnenkomst tot het afrekenen.
'Heeft het uw gesmaakt meneer ? Wilt u misschien ook nog een pepermunnetje voor bij de frisse adem ?'
Nou ja zeg, dat kon er nog wel bij. Youssoef was oprecht bang dat ik uit m'n muil zou stinken. Weer zo lief. Het afrekenen ging ook in een aimabele sfeer. 'Tot uw volgende keer meneer.'
Die volgende keer komt er zeker. Youssoef verdient een kwaliteits-diploma, naast die van zijn dochter.
En Fritsie ? Fritsie was in afwachting van de volgende klant, zijn repertoire was wat dat betreft onbeperkt.
Ok, omdat jij het bent.....
Shoarma-zaak Erdogan
De buitenkant van Erdogan zag er leuk en kleurrijk uit. Alles in de nationale kleuren van Turkije. Met spiegelende tierelantijntjes aan de muur. Mooie, felle oranje/rode neon lichten voor het raam en een knipper lichtend bordje op de deur, dat duidelijk maakte dat ze open waren. Dit zou geen brug te ver worden.
Mooie service. Voor hetzelfde geld is de zaak gesloten en sta je als Jan met de korte achternaam aan een dichte deur te trekken. Dat is hetzelfde als het alarm afgaat bij het verlaten van de HEMA. Je zal zeggen dat zal me worst wezen, maar je gaat toch blozen als een gestolen aardbei.
Bij binnenkomst een grapje maken kan het ijs breken dacht ik. 'Wat Shaffie vandaag Ramses?' werd echter niet begrepen. 'Ik Youssoef.' Daar sta je dan met je mond vol tanden. Maar goed, die tanden zou ik nog hard nodig hebben. Ik wachtte rustig mijn beurt af, er was immers nog een klant vóór me. Die klant bleek echter Gekke Fritsie te zijn. Een soort mascotte van de zaak. Fritsie bestelde nooit iets, zat op een kruk in de hoek en vertelde al 10 jaar dezelfde grap aan de klanten. Iets met een turkentrekker. Ik begreep er niks van, maar lachtte hardop. Fritsie was weer tevreden. Fritsie zorgde voor de vrolijke noot in de zaak. En werd getolereerd door Youssoef.
Daar scoorde Youssoef, die zowel eigenaar als kok bleek te zijn, gelijk punten mee. Dat toonde zijn gastvrijheid. Youssoef was al even vriendelijk als Gekke Fritsie. Heel anders dan je van een Turk zou verwachten de laatste tijd. Ik voelde me gelijk op m'n gemak. Let's shoot dacht ik. Ik vuurde de bestelling op Youssoef af, die mijn staccato opgedreunde orders braaf noteerde.
Ik bestelde een shoarmaschotel en een flesje Cola. De bestelling werd netjes genoteerd, opdat er niks mis kon gaan. Het zijn kleine details, maar dat maakt nu juist het onderscheid.
Ik ging aan een tafeltje zitten met mooie plastic bloemen en een bakje water. Je weet immers nooit wie er met zijn handen gaat eten, er zijn zoveel buitenlanders hier momenteel.
Het was brandschoon. Dat heb ik in andere zaken wel eens anders meegemaakt. Ik zag aan de muur een certificaat hangen. Ik dacht dat het een hygiëne-certificaat was, maar bleek het strikdiploma van zijn dochtertje te zijn. Dat vond ik zo lief en sympathiek. Ik ging me steeds meer op m'n gemak voelen.
Youssoef kwam persoonlijk de shoarmaschotel serveren. Met een glimlach werd ik bediend. 'Eet uw smakelijks meneer, dat uw het maar lekker zalt vinden.' Waar vind je die beleefdheid tegenwoordig nog ? De eerste hap is altijd het belangrijkst en die was heerlijk. De champignon was lekker knapperig, het shoarmavlees perfect op temperatuur en goed gekruid. De saus maakte het af. Dat kan niet meer misgaan dacht ik. De kleine garnituurtjes deden hun werk ook goed. Dit kon me niet lang genoeg duren, al houden ze me hier twee dagen vast. Het leken wel perfecte partituren. Mijn smaakpapillen werden gestreeld alsof André Riéu de maaltijd er per strijkstok in walste.
Het cruciale moest nog komen, de pattates-frietates. Die kunnen zo'n schotel verpesten. Een echte test voor Youssoef. Te slap, te hard, te koud, te flauw, alles is mogelijk. De meeste Turken in Nederland kunnen wel overweg met een schotel. Had er dus het volste vertrouwen in. Was dan ook opgelucht dat de patatjes ook echte patatjes waren. Je zou ze bijna op z'n Belgisch frietjes gaan noemen.
Maar patatjes klinkt internationaler, heeft meer allure. Bij frietjes denk je al snel aan 'Frietkot Kees Kroket'
Deze zaak hŕd internationale allure. Alles klopte. Vanaf de binnenkomst tot het afrekenen.
'Heeft het uw gesmaakt meneer ? Wilt u misschien ook nog een pepermunnetje voor bij de frisse adem ?'
Nou ja zeg, dat kon er nog wel bij. Youssoef was oprecht bang dat ik uit m'n muil zou stinken. Weer zo lief. Het afrekenen ging ook in een aimabele sfeer. 'Tot uw volgende keer meneer.'
Die volgende keer komt er zeker. Youssoef verdient een kwaliteits-diploma, naast die van zijn dochter.
En Fritsie ? Fritsie was in afwachting van de volgende klant, zijn repertoire was wat dat betreft onbeperkt.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ach ja, het ontbreken van ironie zal ons ooit de kop gaan kosten.quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Opa Henk, de ijzerboer.
'Nee, ik hiet Driek zei Driek.' 'Gehiet toch allemaal Jan bij jullie?' 'Bijna allemaal, m'n vader hiet Henk.' 'Ik dacht dat juist Henk, Jan hiette.' 'Nee de vader van m'n vader hiette Jan.' 'Net zoals nog drie anderen in de familie.'
'Das dan drie keer Jan, Driek. Veur het zelfde geld hadde Driekus Jan geheten.' 'Net zoals Jan Hendrik van Veen op de lagere school. Die hiet gewoon Johnnie.' 'Ik noem m'n broer ok gin Jan Willem.' Zo vroeg ik laatst aan Nel, hoe het met haar broer Jan Jozues Cuik ging. 'Wie ?' vroeg ze lachend. 'Zo noemen we hem al 40 jaar niet meer.' Ze lag in een deuk. 't is gewoon Jan.'
Afijn, na het handen schudden in de Koningstraat, ondertussen kijkend naar de imposante tatoeage op z'n arm, zal vast moeder met een hartje op hebben gestaan, begreep ik dat ze wel allemaal Welsing heten.
Kwam ik al helemaal in een moeilijk pakket. Van de één naar de andere Welsing, via Schouten en Damen (geen Nelissen, da's dan weer Heesbeen) terug naar de roots van de ultieme ijzerboer. Henk Welsing.
Voordat we de rode draad van het verhaal kwijt raken. Ik wist inmiddels dat Henk, Henk hiette. Volgens Driek, de zoon van Henk en de broer van Jan, zijn vader, de schoonvader van Lia, de oudste en langst werkzame ijzerboer in de Bommelerwaard. Boer klinkt misschien denigrerend. Maar ijzeragrariër bek niet echt. Vergeten naar z'n leeftijd te vragen. Maar de vader van Driek en de Jannen. de zoon van de opa van de Jannen, die ok Jan hiette, moet wel tegen de 90 lopen. Hij loopt nog steeds mee, al beunend en steunend met z'n zoon. Drie keer raaie mč wie.
Toen Opa Henk Welsing uit Veenendaal moest vertrekken zocht ie z'n heil in Bommel. Toen waren "we" nog gastvrij. Is er nog een ziekenhuis-kerk-en straat naar vernoemd. Hoor net nu de klokken luiden. Bim Bam Bommel. Henk Welsing ging al jong werken en voor zichzelf zorgen. Kwam er een gezin bij. Jan en Alleman, zou Bert Haanstra zeggen. Henk Welsing was Mark Rutte 50 jaar vooruit, met dit verschil dat de participatie-samenleving van Henk Welsing er socialer uit zag dan het gedrocht van Mark Rutte.
Het kamp, zoals we dat in de volksmond noemen werd gesloten. De bewoners werden naar een groot woonwagenkamp in Tiel gedirigeerd. Ho even dacht Henk Welsing, zo zijn we niet getrouwd. Bommel heeft m'n hart gestolen. En ik ga geen aangifte doen.
De vader van Driek en de Jantjes, de hoeder van het oprechte oud ijzer, woont nu al bijna 50 jaar op de Heksewal. Dat noemen we nog eens integreren. Henk Welsing, de hardwerkende ijzerboer, je zou bijna zeggen de ultieme ijzervreter, heeft later alsnog aangifte gedaan bij de gemeente Bommel. Of ze in het geboorte-register erbij wilden zetten dat z'n dochters geen Jan hieten.
'Nee, ik hiet Driek zei Driek.' 'Gehiet toch allemaal Jan bij jullie?' 'Bijna allemaal, m'n vader hiet Henk.' 'Ik dacht dat juist Henk, Jan hiette.' 'Nee de vader van m'n vader hiette Jan.' 'Net zoals nog drie anderen in de familie.'
'Das dan drie keer Jan, Driek. Veur het zelfde geld hadde Driekus Jan geheten.' 'Net zoals Jan Hendrik van Veen op de lagere school. Die hiet gewoon Johnnie.' 'Ik noem m'n broer ok gin Jan Willem.' Zo vroeg ik laatst aan Nel, hoe het met haar broer Jan Jozues Cuik ging. 'Wie ?' vroeg ze lachend. 'Zo noemen we hem al 40 jaar niet meer.' Ze lag in een deuk. 't is gewoon Jan.'
Afijn, na het handen schudden in de Koningstraat, ondertussen kijkend naar de imposante tatoeage op z'n arm, zal vast moeder met een hartje op hebben gestaan, begreep ik dat ze wel allemaal Welsing heten.
Kwam ik al helemaal in een moeilijk pakket. Van de één naar de andere Welsing, via Schouten en Damen (geen Nelissen, da's dan weer Heesbeen) terug naar de roots van de ultieme ijzerboer. Henk Welsing.
Voordat we de rode draad van het verhaal kwijt raken. Ik wist inmiddels dat Henk, Henk hiette. Volgens Driek, de zoon van Henk en de broer van Jan, zijn vader, de schoonvader van Lia, de oudste en langst werkzame ijzerboer in de Bommelerwaard. Boer klinkt misschien denigrerend. Maar ijzeragrariër bek niet echt. Vergeten naar z'n leeftijd te vragen. Maar de vader van Driek en de Jannen. de zoon van de opa van de Jannen, die ok Jan hiette, moet wel tegen de 90 lopen. Hij loopt nog steeds mee, al beunend en steunend met z'n zoon. Drie keer raaie mč wie.
Toen Opa Henk Welsing uit Veenendaal moest vertrekken zocht ie z'n heil in Bommel. Toen waren "we" nog gastvrij. Is er nog een ziekenhuis-kerk-en straat naar vernoemd. Hoor net nu de klokken luiden. Bim Bam Bommel. Henk Welsing ging al jong werken en voor zichzelf zorgen. Kwam er een gezin bij. Jan en Alleman, zou Bert Haanstra zeggen. Henk Welsing was Mark Rutte 50 jaar vooruit, met dit verschil dat de participatie-samenleving van Henk Welsing er socialer uit zag dan het gedrocht van Mark Rutte.
Het kamp, zoals we dat in de volksmond noemen werd gesloten. De bewoners werden naar een groot woonwagenkamp in Tiel gedirigeerd. Ho even dacht Henk Welsing, zo zijn we niet getrouwd. Bommel heeft m'n hart gestolen. En ik ga geen aangifte doen.
De vader van Driek en de Jantjes, de hoeder van het oprechte oud ijzer, woont nu al bijna 50 jaar op de Heksewal. Dat noemen we nog eens integreren. Henk Welsing, de hardwerkende ijzerboer, je zou bijna zeggen de ultieme ijzervreter, heeft later alsnog aangifte gedaan bij de gemeente Bommel. Of ze in het geboorte-register erbij wilden zetten dat z'n dochters geen Jan hieten.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het is Pokémon.quote:Op maandag 22 maart 2021 02:45 schreef tong80 het volgende:
Ik zal beginnen met m'n mooie eerste post. Ondanks de mod. Ik kick hem gewoon omhoog. Je moet niet alleen FOK! redden maar verder kijken dan je radartje kan beheppen.
Hou het verder centraal......
Wreedheid, oorlog, verderf, tirannie, geboefte, hebzucht, moord, aanslagen, martelingen, onderdrukking, verraad, gijzelingen is van alle tijden. Ik begrijp de uitdrukking: "In wat voor tijden leven we in hemelsnaam ?" dan ook niet. Vroeger was het zelfs nog erger, in de eerste wereldoorlog sneuvelden 9 miljoen soldaten, in de tweede wereldoorlog vielen in totaal 60 miljoen doden. 9 miljoen joden werden vergast. In de middeleeuwen ging je op de brandstapel werd je geradbraakt of gevierendeeld. Iedere tijd heeft zijn wreedheden en ellende.
[ afbeelding ]
Momenteel zitten we in een periode van extremiteiten, die verder gaan dan incidenteel. Voornamelijk IS is daar verantwoordelijk voor. Ze proberen de democratie in het hart te raken, in naam van godsdienst heet het. Ik vind het eerder in de naam van het barbarisme. Ik ken geen godsdienst, waar in naam van de aanbedene geslachtsdelen en/of genitialďen moeten worden geamputeerd om vervolgens in de mond van de slachtoffers te worden gepropt.
De oorlogen welen momenteel gewoon tierig door, echter leven we ook in de tijd van aanslagen. Daar komt bij dat door de huidige media, veel in beeld komt en veel te zien is. Je krijgt het in je schoot geworpen, of je nu wil of niet. Zie afgelopen week in Nice. Per abuis werden er beelden getoond die shockerend waren. Later werd de fout hersteld. Terwijl de langzaam op de meute afrijdende vrachtwagen luguber is. Je weet wat die mensen te wachten staat. De Leeuw sluipt naar de weerloze antilope, om op het onverwachte moment toe te slaan. Met het bord op schoot zit je rechtstreeks te kijken hoe twee vliegtuigen de WTC-Towers invliegen. Daardoor lijkt deze tijd wreder en gevaarlijker. Dat is natuurlijk nonsens. Het lijkt alsof het dichterbij komt, wordt ook vaak gezegd. Misschien is het ergste geweld wel verder weg dan ooit.
Daarom ben ik om, daarom omarm ik de Pokómon, daarom geniet ik van het massale genieten, en van de gezamenlijke pret. De vredigheid die het uitstraalt, terwijl er agressief op de Pókomon wordt gejaagd. Er wordt alleen met camera's geschoten. Ik begrijp nog steeds niets van de Pokómon. Waar komt ie vandaan ? Hoe is deze rage ontstaan ? Wat is de aanzet geweest ? Wat is het doel ? Is er straks een winnaar ? Zijn er straks winnaars ? Is het net zoals bij de Panini-voetbalplaatjes ? Dat als je ze allemaal hebt, je winnaar bent in je eigen wedstrijd ? Ik vind de Pókomon rage zelfs geweldig. Ik begrijp de haters niet. Ik ken mensen met vreemdere hobby's. Prins Bernard schoot met een vredesroos als pochette leeuwen en olifanten dood.
Furfrou, Ampharos, Houndour, Poochyena namen die als muziek in de oren klinken. Namen verzonnen door een briljante geest. Is de Pókomon niet een soort geest ? Geestverruimend is het wel. Het lijkt kinderspel, het lijkt me eerder een monsterlijk genoegen om ze op te sporen. Het lijkt me een euforisch gevoel te geven er één te ontdekken. Ik heb me nog niet echt verdiept, maar wat ik zie in deze fantasiewereld is het kinderlijke, het spontane, het speelse, het verbroedende, gemoedelijke. In iedere deelnemer is de jeugd gevaren. Veel mensen worden weer kind, worden weer speels en zijn trots op wat ze hebben gevonden. "Kijk eens mama, met losse handjes."
Daarom is het contrast zo mooi. Daarom was het zo aangrijpend om de foto van het dode kindje onder de folie te zien in Nice. Er lag een knuffeltje naast het lijkje. Het lag er een beetje namens Pókomon. Het knuffeltje lag er tegen de grote boze buitenwereld. Waar schamper gelachen wordt als volwassenen hun geluk vinden in een virtueel beestje. Was die virtuele wereld maar de reële, wat zou de wereld dan mooi en vredig zijn. Ik blijf genieten van de volwassenen die genieten omdat ze terug zijn bij het onschuldige genot uit hun jeugd.
De Pókomon rage had op geen beter moment haar kop op kunnen steken. Iedereen zou weer eens kind moeten kunnen zijn. Pókomon geeft je die kans. Kinderlijk eenvoudig.
TTK / Tong's schrijfsels #2
Ik zal het doorgeven.quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
maak een gedicht
mooier dan dichtbij
dat je denkt, over overdenkt
dat er geen peinzen is
dat je de toren los kunt maken
van de aanblik
het grootste aangezicht
die aanschouw
het niet meer nodig is
dat je aan Bommel denkt
hier ligt mijn terugblik
met mijn oneindige herinneringen
ook zonder toren
mijn Bommel,
mijn hart,
mijn persoonlijke Bommel
Herman
mooier dan dichtbij
dat je denkt, over overdenkt
dat er geen peinzen is
dat je de toren los kunt maken
van de aanblik
het grootste aangezicht
die aanschouw
het niet meer nodig is
dat je aan Bommel denkt
hier ligt mijn terugblik
met mijn oneindige herinneringen
ook zonder toren
mijn Bommel,
mijn hart,
mijn persoonlijke Bommel
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Kick
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
het onschuldige kind speelde
het onschuldige kind lachte
het onschuldige kind huilde
het onschuldige kind ontroerde
het onschuldige kind bewonderde
het onschuldige kind troostte
het onschuldige kind zoende
het onschuldige kind schitterde
het onschuldige kind beweerde
het onschuldige kind geloofde
het onschuldige kind werd wees
het volwassen kind was schuldig
het onschuldige kind lachte
het onschuldige kind huilde
het onschuldige kind ontroerde
het onschuldige kind bewonderde
het onschuldige kind troostte
het onschuldige kind zoende
het onschuldige kind schitterde
het onschuldige kind beweerde
het onschuldige kind geloofde
het onschuldige kind werd wees
het volwassen kind was schuldig
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ristorante/Pizzeria Perla di Cairo
Het moest er een keer van komen. Bij de buren van Perla di Cairo aan tafel schuiven.
Had er al vaak een pizzaatje gehaald, maar nog nooit in de pizzeria zelf gegeten. Als ik uit het raam van m'n flatje kijk zie ik de dampende walmen uit de rookpijp van het restaurant opstijgen.
Met een beetje fantasie kun je er de Olympische vlam in herkennen. Bij aflandse wind uit het midden-oosten snuif ik de geur op van gebraden gehakt, geroosterd varkensvlees en gesnipperde uien. Heel wat anders dan de aangebrande kiplucht van een mislukte barbeque die mijn reukorganen iedere zomer teistert. De veroorzakers daarvan zitten de hele zomer op de stoep in trainingspak bier te drinken. Ik ken inmiddels alle nummers van Fransje Bauer uit m'n hoofd. Het zijn natuurlijk wel de originele, oer-Hollandsche, politiek bewuste, shoarma etende, SBS-kijkers. Wat de Bauer niet kent lust ie niet.
Gelukkig kunnen de echte sportfans de Olympische Spelen bij de NPO zien. Bij SBS : 'Welke gemeente heeft ooit twee keer de OS georganiseerd ?'
A: Sexbierum
B: Los Angeles
C: Imca Marina
Ze hebben ook zo'n mooi bordje aan de muur. 'Krek Wak Wou.' 'Dit is precies hetgeen ik wilde' paste er niet op vermoed ik. Als ik ze beleefd groet, groeten ze altijd in dialect terug : 'Hek wa van oe an ?' 'Eens gelijks' zeg ik dan. Waar vind je dat nog tegenwoordig ?
Ik zag vroeger door het raam Yazied al bezig met zijn one-man show. Ik noem hem altijd Ari, klinkt amicaal, zeg maar goeie kennissen onder elkaar. Ari goochelde jarenlang met deegrollers en pannen met deksels. 'Jij gaat altijd tot de bodem hč Ari ?' Zei ik in de geest van de Olympische Spelen. Ari worstelt nog steeds een beetje met de Nederlandse taal, hij begreep de dubbele bodem van mijn opmerking dan ook niet. Met cijfers heeft ie minder moeite. Hij wilde al beginnen aan nummertje 28, toen ik hem vertelde dat ik aan tafel wilde plaatsnemen. Het was alsof ik in m'n eigen huis op visite ging.
De bediening liet niet lang op zich wachten. Op advies bestelde ik de Nazaka. Nummer 81 zouden Ari en Anton Geesink zeggen. Een pizza met alles erop en er an. Op weg naar de zoveelste dan. Deze maaltijd had geen bijsmaak. Niet zuur i.i.g. Zo zoetjes aan begon ik in mijn missie te geloven.
Voorgerecht een Zuppa di Pomodoro, klinkt toch aantrekkelijker dan het saaie tomatensoep. Net zoals artisjokken lekkerder klinkt dan dierentuin liegen. Een snelwandelende schaker gaat niet sjokken, Een schakende loper op weg naar het paard is nutteloos. Dan kun je nog zo hoog van de toren blazen. Koning te rijk zal je niet meer worden. We dwalen af. Mijn gedachten ook, zat al virtueel boven het dampende bord.
Na tien minuutjes werd de Pomodoro geserveerd. De soepballetjes dreven met hun billetjes aan de oppervlakte, klaar om opgevist te worden. De eerste indruk had me niet voorgelogen. De balletjes waren lekker heet en de zoet/zure soep was innig verstrengeld met de stukjes tomaat.
Wachtend op mijn Pizza nam ik de omgeving in me op. Het was rustiek en knus. Italiaans en Egyptisch vloeiden mooi samen met Hollandse degelijkheid. Hier zou het bordje 'Krek Wak Wou' niet misstaan. Samen met Ari Salami zorgde het voor een gemoedelijke, huiselijke sfeer.
Vanaf mijn tafel zag ik Ari met de pizza gooien alsof ie aan het discuswerpen was. Ari was goud waard voor deze zaak en ging helemaal in zijn werk op. Hij had duidelijk plezier in wat ie deed. Arie moet nog aan de juist persoon het estafettestokje doorgeven. Arie stopt na de zomer immers. Op zijn hoogtepunt lijkt me.
De Pizza was niet te groot en niet te klein. Precies zoals het hoort. Alles lag mooi gerangschikt.
Niets overlapte elkaar en niets lag er verloren bij. Waar te beginnen is dan de vraag. Ik prikte eerst een champignonnetje aan de vork. Stukje deeg erachteraan. 'We are the champignons' wilde ik zingen. Maar hield me met moeite in. De stukjes tomaat waren niet te slap en de paprika niet te hard. Je zou er bijna een stijve van krijgen, ware het niet dat er net een engeltje op m'n tong pieste. De kaas fietste, op de Olympische pieste, overal tussendoor. Was als een glijmiddel voor de ham, salami en uitjes. Dit was als een thuiswedstrijd voor de artisjokken en de ananas, alleen het applaus ontbrak.
Het was duidelijk, hier had Ari jarenlang voor geoefend. Hier had zijn opvolger voor in de Olympische klas gezeten. Zelden zo lekker ongezond gegeten.
Dit was de perfecte pizza. Dit was de Pizza om door een ringetje te halen.
Hans van Zetten zou zeggen : 'Hij staat, hij staat en ik sta ook.'
Het moest er een keer van komen. Bij de buren van Perla di Cairo aan tafel schuiven.
Had er al vaak een pizzaatje gehaald, maar nog nooit in de pizzeria zelf gegeten. Als ik uit het raam van m'n flatje kijk zie ik de dampende walmen uit de rookpijp van het restaurant opstijgen.
Met een beetje fantasie kun je er de Olympische vlam in herkennen. Bij aflandse wind uit het midden-oosten snuif ik de geur op van gebraden gehakt, geroosterd varkensvlees en gesnipperde uien. Heel wat anders dan de aangebrande kiplucht van een mislukte barbeque die mijn reukorganen iedere zomer teistert. De veroorzakers daarvan zitten de hele zomer op de stoep in trainingspak bier te drinken. Ik ken inmiddels alle nummers van Fransje Bauer uit m'n hoofd. Het zijn natuurlijk wel de originele, oer-Hollandsche, politiek bewuste, shoarma etende, SBS-kijkers. Wat de Bauer niet kent lust ie niet.
Gelukkig kunnen de echte sportfans de Olympische Spelen bij de NPO zien. Bij SBS : 'Welke gemeente heeft ooit twee keer de OS georganiseerd ?'
A: Sexbierum
B: Los Angeles
C: Imca Marina
Ze hebben ook zo'n mooi bordje aan de muur. 'Krek Wak Wou.' 'Dit is precies hetgeen ik wilde' paste er niet op vermoed ik. Als ik ze beleefd groet, groeten ze altijd in dialect terug : 'Hek wa van oe an ?' 'Eens gelijks' zeg ik dan. Waar vind je dat nog tegenwoordig ?
Ik zag vroeger door het raam Yazied al bezig met zijn one-man show. Ik noem hem altijd Ari, klinkt amicaal, zeg maar goeie kennissen onder elkaar. Ari goochelde jarenlang met deegrollers en pannen met deksels. 'Jij gaat altijd tot de bodem hč Ari ?' Zei ik in de geest van de Olympische Spelen. Ari worstelt nog steeds een beetje met de Nederlandse taal, hij begreep de dubbele bodem van mijn opmerking dan ook niet. Met cijfers heeft ie minder moeite. Hij wilde al beginnen aan nummertje 28, toen ik hem vertelde dat ik aan tafel wilde plaatsnemen. Het was alsof ik in m'n eigen huis op visite ging.
De bediening liet niet lang op zich wachten. Op advies bestelde ik de Nazaka. Nummer 81 zouden Ari en Anton Geesink zeggen. Een pizza met alles erop en er an. Op weg naar de zoveelste dan. Deze maaltijd had geen bijsmaak. Niet zuur i.i.g. Zo zoetjes aan begon ik in mijn missie te geloven.
Voorgerecht een Zuppa di Pomodoro, klinkt toch aantrekkelijker dan het saaie tomatensoep. Net zoals artisjokken lekkerder klinkt dan dierentuin liegen. Een snelwandelende schaker gaat niet sjokken, Een schakende loper op weg naar het paard is nutteloos. Dan kun je nog zo hoog van de toren blazen. Koning te rijk zal je niet meer worden. We dwalen af. Mijn gedachten ook, zat al virtueel boven het dampende bord.
Na tien minuutjes werd de Pomodoro geserveerd. De soepballetjes dreven met hun billetjes aan de oppervlakte, klaar om opgevist te worden. De eerste indruk had me niet voorgelogen. De balletjes waren lekker heet en de zoet/zure soep was innig verstrengeld met de stukjes tomaat.
Wachtend op mijn Pizza nam ik de omgeving in me op. Het was rustiek en knus. Italiaans en Egyptisch vloeiden mooi samen met Hollandse degelijkheid. Hier zou het bordje 'Krek Wak Wou' niet misstaan. Samen met Ari Salami zorgde het voor een gemoedelijke, huiselijke sfeer.
Vanaf mijn tafel zag ik Ari met de pizza gooien alsof ie aan het discuswerpen was. Ari was goud waard voor deze zaak en ging helemaal in zijn werk op. Hij had duidelijk plezier in wat ie deed. Arie moet nog aan de juist persoon het estafettestokje doorgeven. Arie stopt na de zomer immers. Op zijn hoogtepunt lijkt me.
De Pizza was niet te groot en niet te klein. Precies zoals het hoort. Alles lag mooi gerangschikt.
Niets overlapte elkaar en niets lag er verloren bij. Waar te beginnen is dan de vraag. Ik prikte eerst een champignonnetje aan de vork. Stukje deeg erachteraan. 'We are the champignons' wilde ik zingen. Maar hield me met moeite in. De stukjes tomaat waren niet te slap en de paprika niet te hard. Je zou er bijna een stijve van krijgen, ware het niet dat er net een engeltje op m'n tong pieste. De kaas fietste, op de Olympische pieste, overal tussendoor. Was als een glijmiddel voor de ham, salami en uitjes. Dit was als een thuiswedstrijd voor de artisjokken en de ananas, alleen het applaus ontbrak.
Het was duidelijk, hier had Ari jarenlang voor geoefend. Hier had zijn opvolger voor in de Olympische klas gezeten. Zelden zo lekker ongezond gegeten.
Dit was de perfecte pizza. Dit was de Pizza om door een ringetje te halen.
Hans van Zetten zou zeggen : 'Hij staat, hij staat en ik sta ook.'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Als democratisch culinair recensent heb ik ditmaal mijn fans de keuze laten maken tussen een pizzeria en een pannenkoekenrestaurant. Eerlijk gezegd verbaasde het me niet dat de echte Bommelsche-lekkerbekjes voor de pannenkoek kozen.
Mede door de heerlijke lekkerbekjes en andere niet zelf te vangen vis van vishandel Bronk. Daar genieten de Bommelaars iedere week al van. Verandering van spijs heeft nu eenmaal andere eisen. Ik denk ook dat de enige niet -Echte -Bommelse-lekkerbek, Jaap de visboer uit Spakenburg is die voor de Pizzeria heeft gekozen.
Zelf had ik weinig keus wat betreft het pannenkoekenrestaurant. Er is er één in Zaltbommel. Qua pannenkoeken menu's dus een schraal aanbod. Ben vaak in die horeca-gelegenheid geweest. Toen heette het echter nog Café De Taveerne. De typische sfeer is er blijven hangen, als de pannenkoekengeur net onder de afzuigkap.
Ik ben er regelmatig als een stroop-pannenkoek uitgerold. Me er thuis voelen mocht dus geen probleem zijn. De tap altijd open. Wat hebben we er veel gezopen. Het etablissement is trouwens schitterend gelegen, onder de Waterpoort met uitzicht op de Waal.
Bij binnenkomst natuurlijk mijn traditionele grapje. Of de meeste gasten, net als ik, via zet-mail reserveren ? 'Meneer, u hoeft hier niet te reserveren.' Ijs werd niet gebroken. Scheelde niet veel.
De gastheer was verder erg hoffelijk en wees me een mooi tafeltje aan, met een rustiek uitzicht op de Waterstraat. Rechts van me zag ik Cafetaria TIGO, links slijterij Luc van Boort. Bij beiden veel tijd versleten. Dus een warm gevoel van binnen. Nu mijn maag nog een warm gevoel geven.
Ik had begrepen dat zo'n pannenkoek nogal vult, je al snel het volume onderschat. Dus geen voorafje. Het was bij uitzondering eens een zonnige dag, dus keus viel op een lekker glas ice- tea.
Ik koos verder voor de spekpannenkoek met ananas, kaas en stroop. De gastheer probeerde me nog over te halen er een salade bij te nemen. Goed bedoeld, maar ik vind dat als je eenmaal lekker vet gaat eten er geen semi gezond konijnenvoer bijhoort. Als je aan de lijn bent en biologisch gekweekte zeewier eet, neem je als toetje ook geen HEMA rookworst. Nagerecht kon ik nadien altijd nog tijdens het uitbuiken bestellen. Dorst lessen bovendien.
Het leuke van een pannenkoekenrestaurant is dat het ook naar pannenkoeken ruikt. Ik wilde bijna gaan vragen of ik de klopper mocht schoonlikken, zoals bij moeke vroeger. Dat doen ze tegenwoordig met een elektrische staafmixer. Voor je het weet zit je tong ertussen. Als er iets is dat Tong niet kan missen is het onmiskenbaar zijn karakteristieke tong.
Het was gezellig onrustig door de vele kinderen. Die mogen daar voor de halve prijs eten als ze hebben afgezwommen. Normaal stikt het van de Marokkanen in Bommel. Hier waren ze op de vingers van één hand te tellen. Toch een voordeel van het afschaffen van het schoolzwemmen.
De dampende pannenkoek werd voor me neergezet. Het aroma kwam me tegemoet. M'n neusharen begonnen te tintelen van opwinding. Ik moest niet in de zon kijken anders zou de stroop vervangen worden door niespoeder. Je hebt de neiging hem doormidden te snijden, dat is not done. Spaghetti kort je ook niet in met mes en vork. Nadat ik mijn handtekening op de pannenkoek had gestroopt, sneed ik er een mooi driehoekje uit. Zorgvuldig, zonder dat de stroop er vanaf gleed, bracht ik hem naar mijn mond. Een hele kunst, jarenlange ervaring doet dan wonderen. Hij was perfect op temperatuur. De kaas was heerlijk versmolten met de pannenkoek. De ananas was lekker zoet zonder zoetsappig te zijn. Dit was echt een koekje van eigen deeg.
Na de laatste hap te hebben weggespoeld, kon ik niet anders dan concluderen dat Café De Taveerne een waardige opvolger had gekregen. Ik rolde nu niet dronken de kroeg uit. Hoefde niet laveloos onder de waterpoort gebukt te gaan. Heel wat jaartjes ouder dan de tijd van de Taveerne, maar wat een feest. Ik liep de Waterstraat in, liep langs cafetaria TIGO. Anton de eigenaar begroette me hartelijk, oude jongens krentenbrood. Bestelde er het lekkerste ijsje van Bommel. Vervolgde voldaan het culinaire Bommelse pad.
Met een vette 9 is ie spekkoper.
Mede door de heerlijke lekkerbekjes en andere niet zelf te vangen vis van vishandel Bronk. Daar genieten de Bommelaars iedere week al van. Verandering van spijs heeft nu eenmaal andere eisen. Ik denk ook dat de enige niet -Echte -Bommelse-lekkerbek, Jaap de visboer uit Spakenburg is die voor de Pizzeria heeft gekozen.
Zelf had ik weinig keus wat betreft het pannenkoekenrestaurant. Er is er één in Zaltbommel. Qua pannenkoeken menu's dus een schraal aanbod. Ben vaak in die horeca-gelegenheid geweest. Toen heette het echter nog Café De Taveerne. De typische sfeer is er blijven hangen, als de pannenkoekengeur net onder de afzuigkap.
Ik ben er regelmatig als een stroop-pannenkoek uitgerold. Me er thuis voelen mocht dus geen probleem zijn. De tap altijd open. Wat hebben we er veel gezopen. Het etablissement is trouwens schitterend gelegen, onder de Waterpoort met uitzicht op de Waal.
Bij binnenkomst natuurlijk mijn traditionele grapje. Of de meeste gasten, net als ik, via zet-mail reserveren ? 'Meneer, u hoeft hier niet te reserveren.' Ijs werd niet gebroken. Scheelde niet veel.
De gastheer was verder erg hoffelijk en wees me een mooi tafeltje aan, met een rustiek uitzicht op de Waterstraat. Rechts van me zag ik Cafetaria TIGO, links slijterij Luc van Boort. Bij beiden veel tijd versleten. Dus een warm gevoel van binnen. Nu mijn maag nog een warm gevoel geven.
Ik had begrepen dat zo'n pannenkoek nogal vult, je al snel het volume onderschat. Dus geen voorafje. Het was bij uitzondering eens een zonnige dag, dus keus viel op een lekker glas ice- tea.
Ik koos verder voor de spekpannenkoek met ananas, kaas en stroop. De gastheer probeerde me nog over te halen er een salade bij te nemen. Goed bedoeld, maar ik vind dat als je eenmaal lekker vet gaat eten er geen semi gezond konijnenvoer bijhoort. Als je aan de lijn bent en biologisch gekweekte zeewier eet, neem je als toetje ook geen HEMA rookworst. Nagerecht kon ik nadien altijd nog tijdens het uitbuiken bestellen. Dorst lessen bovendien.
Het leuke van een pannenkoekenrestaurant is dat het ook naar pannenkoeken ruikt. Ik wilde bijna gaan vragen of ik de klopper mocht schoonlikken, zoals bij moeke vroeger. Dat doen ze tegenwoordig met een elektrische staafmixer. Voor je het weet zit je tong ertussen. Als er iets is dat Tong niet kan missen is het onmiskenbaar zijn karakteristieke tong.
Het was gezellig onrustig door de vele kinderen. Die mogen daar voor de halve prijs eten als ze hebben afgezwommen. Normaal stikt het van de Marokkanen in Bommel. Hier waren ze op de vingers van één hand te tellen. Toch een voordeel van het afschaffen van het schoolzwemmen.
De dampende pannenkoek werd voor me neergezet. Het aroma kwam me tegemoet. M'n neusharen begonnen te tintelen van opwinding. Ik moest niet in de zon kijken anders zou de stroop vervangen worden door niespoeder. Je hebt de neiging hem doormidden te snijden, dat is not done. Spaghetti kort je ook niet in met mes en vork. Nadat ik mijn handtekening op de pannenkoek had gestroopt, sneed ik er een mooi driehoekje uit. Zorgvuldig, zonder dat de stroop er vanaf gleed, bracht ik hem naar mijn mond. Een hele kunst, jarenlange ervaring doet dan wonderen. Hij was perfect op temperatuur. De kaas was heerlijk versmolten met de pannenkoek. De ananas was lekker zoet zonder zoetsappig te zijn. Dit was echt een koekje van eigen deeg.
Na de laatste hap te hebben weggespoeld, kon ik niet anders dan concluderen dat Café De Taveerne een waardige opvolger had gekregen. Ik rolde nu niet dronken de kroeg uit. Hoefde niet laveloos onder de waterpoort gebukt te gaan. Heel wat jaartjes ouder dan de tijd van de Taveerne, maar wat een feest. Ik liep de Waterstraat in, liep langs cafetaria TIGO. Anton de eigenaar begroette me hartelijk, oude jongens krentenbrood. Bestelde er het lekkerste ijsje van Bommel. Vervolgde voldaan het culinaire Bommelse pad.
Met een vette 9 is ie spekkoper.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Beetje surrealistisch wakker worden destijds (2016). Zoals menigeen voldoe ik 's ochtends onmiddellijk aan de eerste levensbehoeftes om de dag met open vizier te beginnen. Dat wil zeggen de TV en PC aanzetten. Met half dicht geplakte ogen, het douchen moest nog, was het eerste dat ik zag een krom gebogen man, op de rug gefilmd, in hollywoodlicht en in rookwolken gehuld. Eenmaal het beeld van voren, hoorde en zag ik Donald Trump. Schreeuwend en wijzend, het publiek bespelend en zijn vrouw introducerend als eerste spreekster van de Republikeinse conferentie in Cleveland (Ohio).
Daar stond ze dan, een totaal geplastificeerd ex-model en Miss uit het Europese oud-communistische Polen. Het contrast tussen twee werelden kan bijna niet groter zijn. Bij de eerste aanblik van de rug van Donald Trump dacht ik nog dat het een mooi shot was van de regisseur. Mooie enscenering en een mooi begin van de conferentie. Vlak erna dacht ik, het lijkt wel een script uit een satirische speelfilm van Robert Altman. Dit werd versterkt toen de vrouw van Donald Trump haar man aanprees. Trots als een klein kind na de eerste spreekbeurt, keek ze na een paar correct gesproken zinnetjes de zaal in. Haar tanden bloot lachend, de sterretjes glinsterden bijna van haar hagel witte Prodent tanden regelrecht de conventie zaal in. Een omgebouwde nep vrouw uit Polen, in een gecreëerde wereld die de huidige realiteit is.
Eenmaal helemaal wakker bedacht ik me dat je dit 20 jaar geleden niet had kunnen bedenken. Vandaar surrealistisch in de eerste zin. Bij zinnen gekomen, bleek het geen droom te zijn. Maar de Amerikaanse droom van Donald Trump, waarbij het scenario ter verfilming ooit werd afgewezen wegens te onwaarschijnlijk. Leve het land waar speelgoedgeweertjes, tennisballen en ladders, in de omgeving van de conferentiezaal zijn verboden, maar waar er straks wel mag worden gedemonstreerd met een vuurwapen op zak. Welcome in America, land of the free.
Daar stond ze dan, een totaal geplastificeerd ex-model en Miss uit het Europese oud-communistische Polen. Het contrast tussen twee werelden kan bijna niet groter zijn. Bij de eerste aanblik van de rug van Donald Trump dacht ik nog dat het een mooi shot was van de regisseur. Mooie enscenering en een mooi begin van de conferentie. Vlak erna dacht ik, het lijkt wel een script uit een satirische speelfilm van Robert Altman. Dit werd versterkt toen de vrouw van Donald Trump haar man aanprees. Trots als een klein kind na de eerste spreekbeurt, keek ze na een paar correct gesproken zinnetjes de zaal in. Haar tanden bloot lachend, de sterretjes glinsterden bijna van haar hagel witte Prodent tanden regelrecht de conventie zaal in. Een omgebouwde nep vrouw uit Polen, in een gecreëerde wereld die de huidige realiteit is.
Eenmaal helemaal wakker bedacht ik me dat je dit 20 jaar geleden niet had kunnen bedenken. Vandaar surrealistisch in de eerste zin. Bij zinnen gekomen, bleek het geen droom te zijn. Maar de Amerikaanse droom van Donald Trump, waarbij het scenario ter verfilming ooit werd afgewezen wegens te onwaarschijnlijk. Leve het land waar speelgoedgeweertjes, tennisballen en ladders, in de omgeving van de conferentiezaal zijn verboden, maar waar er straks wel mag worden gedemonstreerd met een vuurwapen op zak. Welcome in America, land of the free.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Paar jaar geleden genoten van het eerbetoon van DWDD aan DaMart. Je kunt vinden van hem wat je wil, arrogant, hooghartig, te assertief, te bijdehand weet ik veel wat hem allemaal wordt verweten. Eén ding kun je hem niet ontzeggen......vakmanschap. Hoe hij in precies drie minuten, zonder beelden, zittend op de rand van de stoep een etappe improviserend beschrijft, waar later pas de beelden aan worden toegevoegd voor de tv-kijkers is uniek. Vaak sta je er niet bij stil hoeveel er wordt geďmproviseerd door de verslaggevers en programmamakers. In welke chaos ze soms moeten werken.
Heb ooit een reportage achter de schermen gezien over De Avondetappe, één en al chaos, rennen, haasten, kabels ontwarren en aansluiten, stekkers repareren. Van het ene gehucht naar het andere dorp racen. De zooi afbreken en de boel weer opbouwen. Tussendoor je voorbereiden en het script in zien. Kijken waar je kunt eten en zoeken waar ze moeten zijn. Daar tussendoor loopt de Mastodont goedkeurend te delegeren. Hand op de rug, frisse lucht inademend voor de uitzending die avond.
1...2...3.....'Goeie avond dames en heren, welkom in het pittoreske St. Donderjeu sůr la Męre, we bevinden ons in de nabijheid van Bordeaux, 60 kilometer verder naar het zuiden, waar gisteren Polleke van de Linkebal in een geweldige sprint won, na een loodzware etappe, die ons van zonneschijn naar hagelstenen zo groot als tennisballen bracht.' En los is Mart. Niks mis met lieve Dioontje, ik geniet altijd van haar stralende lach en guitige blik. Maar soms, eigenlijk vaak, verlang ik naar een stekelige opmerking, of een prikkelende vraag van de chagrijn acterende, hooghartige Mart Smeets. Als Mart lachte vond ie iets echt leuk. Hij hield wel eens zijn kaken op elkaar, om maar niet te hoeven lachen. Hij was de conservator van zijn eigen humeur. De schaterlach bewaarder voor zijn opvolgster.
De grootste lach was altijd als ie op het eind van de uitzending Dalidah aankondigde. Dalidah de bloedmooie zangeres die treurig, alleen en verlaten zelfmoord pleegde. Dan hief ie zijn glas, leek ie opgelucht weer eens heelhuids de finish gehaald te hebben. Dan heeft DaMart een mooier afscheid gekregen. Herman Brood zei ooit: 'Ik ben het type niet om dood te gaan.' Dit zouden woorden van DaMart kunnen zijn geweest.
Anderhalf uur klasse-TV voor een klasbak, een patron in de televisiewereld, die groter werd dan de programma's die hij presenteerde. Vervloekt en verguisd, bewonderd en aanbeden. Geen tussenweg, geen wit of zwart. Mart was Mart, een geval apart. Ik miste hem de laatste Tours. Hij nam definitief afscheid tijdens de Olympische Spelen van Rio. Waar hij iedere ochtend, integraal, de basketbalwedstrijden versloeg. Ik denk dat zo ongeveer dit zijn laatste woorden in de ether waren: 'Met deze zege van Amerika zitten de Spelen er voor mij op, ik heb er van genoten, ik hoop u thuis ook, au revoir en tot ziens, dit was het,' We hebben ook van jou genoten Mart.
Een tijdperk van memorabele sportmomenten ligt achter ons, begeleid door een bij leven legendarische verslaggever en programmamaker. Leen Pfrommer zittend naast Mart: 'Mart jongen, wat doe je, je moet nog een rondje.' Helaas was Mart weer eens eigenwijs. Krom gebogen liep twee meter sporthistorie de studio uit, één keer keek ie nog eens achterom en dacht: 'Het was mooi, het is goed zo.'
Heb ooit een reportage achter de schermen gezien over De Avondetappe, één en al chaos, rennen, haasten, kabels ontwarren en aansluiten, stekkers repareren. Van het ene gehucht naar het andere dorp racen. De zooi afbreken en de boel weer opbouwen. Tussendoor je voorbereiden en het script in zien. Kijken waar je kunt eten en zoeken waar ze moeten zijn. Daar tussendoor loopt de Mastodont goedkeurend te delegeren. Hand op de rug, frisse lucht inademend voor de uitzending die avond.
1...2...3.....'Goeie avond dames en heren, welkom in het pittoreske St. Donderjeu sůr la Męre, we bevinden ons in de nabijheid van Bordeaux, 60 kilometer verder naar het zuiden, waar gisteren Polleke van de Linkebal in een geweldige sprint won, na een loodzware etappe, die ons van zonneschijn naar hagelstenen zo groot als tennisballen bracht.' En los is Mart. Niks mis met lieve Dioontje, ik geniet altijd van haar stralende lach en guitige blik. Maar soms, eigenlijk vaak, verlang ik naar een stekelige opmerking, of een prikkelende vraag van de chagrijn acterende, hooghartige Mart Smeets. Als Mart lachte vond ie iets echt leuk. Hij hield wel eens zijn kaken op elkaar, om maar niet te hoeven lachen. Hij was de conservator van zijn eigen humeur. De schaterlach bewaarder voor zijn opvolgster.
De grootste lach was altijd als ie op het eind van de uitzending Dalidah aankondigde. Dalidah de bloedmooie zangeres die treurig, alleen en verlaten zelfmoord pleegde. Dan hief ie zijn glas, leek ie opgelucht weer eens heelhuids de finish gehaald te hebben. Dan heeft DaMart een mooier afscheid gekregen. Herman Brood zei ooit: 'Ik ben het type niet om dood te gaan.' Dit zouden woorden van DaMart kunnen zijn geweest.
Anderhalf uur klasse-TV voor een klasbak, een patron in de televisiewereld, die groter werd dan de programma's die hij presenteerde. Vervloekt en verguisd, bewonderd en aanbeden. Geen tussenweg, geen wit of zwart. Mart was Mart, een geval apart. Ik miste hem de laatste Tours. Hij nam definitief afscheid tijdens de Olympische Spelen van Rio. Waar hij iedere ochtend, integraal, de basketbalwedstrijden versloeg. Ik denk dat zo ongeveer dit zijn laatste woorden in de ether waren: 'Met deze zege van Amerika zitten de Spelen er voor mij op, ik heb er van genoten, ik hoop u thuis ook, au revoir en tot ziens, dit was het,' We hebben ook van jou genoten Mart.
Een tijdperk van memorabele sportmomenten ligt achter ons, begeleid door een bij leven legendarische verslaggever en programmamaker. Leen Pfrommer zittend naast Mart: 'Mart jongen, wat doe je, je moet nog een rondje.' Helaas was Mart weer eens eigenwijs. Krom gebogen liep twee meter sporthistorie de studio uit, één keer keek ie nog eens achterom en dacht: 'Het was mooi, het is goed zo.'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het nieuwe sportcomplex van NIVO Sparta en Mixed Hockey club Bommelerwaard 'De Watertoren,' is gruwelijk mooi geworden. Het proces van bouwen en creëren is schitterend vastgelegd door huisfotograaf Marco Oomen. Die vanaf het begin ons op de hoogte hield van de vorderingen. Ben er echt trots op. We kunnen ons weer laten zien met een representatieve accommodatie. Wat een verbetering met de vorige bouwval. Bouwval klinkt misschien iets te hard, maar het enige dat niet op instorten stond waren Theo van Gemert, Edwin Middelkoop en de tribune, die vooral voor de oudere garde een ideale plek was om de wedstrijden te zien en elkaar te ontmoeten.
Een paar jaar geleden een mooie laatste reünieavond gehad. Veel bekenden van vroeger. Ouwe Spartaanse-jongens krentenbrood, en ouwe NIVO-verhalen opgehaald. Herman van Diejen, Hans Brinkman, Joop Becker, Henrie Stehman, Reneetje Rensen, krijg een grote glimlach op m'n gezicht terwijl ik dit type. Terwijl ik naar de uitgang liep zag ik Rene een frietje eten, met hem meegedaan en lekker geluld met m'n maat. Nog een laatste blik geworpen op het ouwe complex. Heb er heel m'n jeugd en een groot deel daarna doorgebracht. Dus voordat ik slingerend naar huis fietste even geslikt. Zo'n brok in de keel kan danig in de weg zitten.
Gevoetbald, gescoord, getraind en afgemeld, gewonnen en verloren. Gejuicht en gevloekt, gelachen en gehuild. Leren zuipen en leren accepteren, lootjes gekocht en gedart, getafelvoetbald en geflippert. Vrienden voor het leven gemaakt en kennissen opgedaan. Volwassen geworden met de bal aan de voet. Ome Leo leren kennen. Henk van Zuidam zien trainen. Ome sijmen zijn frikandelletje met mayo zien eten. Als 15jarig broekie in het eerste opgevangen worden door Joop Becker en Wout Blanken. Harold zien komen en gaan en weer prominent zien komen, Harjen Wolters ontgroend op de training. Op zondag bij Olympia kijken, waarvan je destijds meer spelers uit het eerste kende dan tegenwoordig in het eerste van NIVO. De promotie naar de hoofdklasse gevierd. Een unieke prestatie, Ijsselmeervogels, DOVO, Ajax en GVVV hebben maar mooi op ons oude complex gespeeld.
Wat rest zijn de herinneringen in nostalgisch rood-wit-zwarte beelden. Voor sommigen zelfs herinneringen van 70 jaar geleden, toen er voor het eerst voet aan land werd gezet op het terrein dat nu op een maanlandschap lijkt. Het was destijds voor Loek en Toon van Gameren, Henk Nijhof, Hans van der Leeden, Sijmen van Eck en de oude Blanken 'A small step for men, but a giant leap for NIVO Sparta.' Ik ging er voor, en had er zin in. Het was even wennen een nieuw plekje te vinden, een eigen plekje waar je je thuis voelt. Waar je over een paar jaar nog steeds trots op bent . Het water stond ons aan de lippen op de "Oude Bosscheweg." We zijn net op tijd geëvacueerd. Weliswaar zonder reddingsvesten, maar de Watertoren lonkte De borsten kunnen worden nat gemaakt, in de derde helft de kelen. We zijn gesettled en hebben onze plek gevonden. Groen en rood verenigd.
Die dan ook schreeuwen: 'NIVO SPARTA, NAAAAR VÓÓÓÓREN!'
Een paar jaar geleden een mooie laatste reünieavond gehad. Veel bekenden van vroeger. Ouwe Spartaanse-jongens krentenbrood, en ouwe NIVO-verhalen opgehaald. Herman van Diejen, Hans Brinkman, Joop Becker, Henrie Stehman, Reneetje Rensen, krijg een grote glimlach op m'n gezicht terwijl ik dit type. Terwijl ik naar de uitgang liep zag ik Rene een frietje eten, met hem meegedaan en lekker geluld met m'n maat. Nog een laatste blik geworpen op het ouwe complex. Heb er heel m'n jeugd en een groot deel daarna doorgebracht. Dus voordat ik slingerend naar huis fietste even geslikt. Zo'n brok in de keel kan danig in de weg zitten.
Gevoetbald, gescoord, getraind en afgemeld, gewonnen en verloren. Gejuicht en gevloekt, gelachen en gehuild. Leren zuipen en leren accepteren, lootjes gekocht en gedart, getafelvoetbald en geflippert. Vrienden voor het leven gemaakt en kennissen opgedaan. Volwassen geworden met de bal aan de voet. Ome Leo leren kennen. Henk van Zuidam zien trainen. Ome sijmen zijn frikandelletje met mayo zien eten. Als 15jarig broekie in het eerste opgevangen worden door Joop Becker en Wout Blanken. Harold zien komen en gaan en weer prominent zien komen, Harjen Wolters ontgroend op de training. Op zondag bij Olympia kijken, waarvan je destijds meer spelers uit het eerste kende dan tegenwoordig in het eerste van NIVO. De promotie naar de hoofdklasse gevierd. Een unieke prestatie, Ijsselmeervogels, DOVO, Ajax en GVVV hebben maar mooi op ons oude complex gespeeld.
Wat rest zijn de herinneringen in nostalgisch rood-wit-zwarte beelden. Voor sommigen zelfs herinneringen van 70 jaar geleden, toen er voor het eerst voet aan land werd gezet op het terrein dat nu op een maanlandschap lijkt. Het was destijds voor Loek en Toon van Gameren, Henk Nijhof, Hans van der Leeden, Sijmen van Eck en de oude Blanken 'A small step for men, but a giant leap for NIVO Sparta.' Ik ging er voor, en had er zin in. Het was even wennen een nieuw plekje te vinden, een eigen plekje waar je je thuis voelt. Waar je over een paar jaar nog steeds trots op bent . Het water stond ons aan de lippen op de "Oude Bosscheweg." We zijn net op tijd geëvacueerd. Weliswaar zonder reddingsvesten, maar de Watertoren lonkte De borsten kunnen worden nat gemaakt, in de derde helft de kelen. We zijn gesettled en hebben onze plek gevonden. Groen en rood verenigd.
Die dan ook schreeuwen: 'NIVO SPARTA, NAAAAR VÓÓÓÓREN!'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
ik ben verdrietig
niet omdat het kan
omdat het moet
geen tranen
droge druppels
langzaam druppelend
op mijn wang
niet bang
om emoties te tonen
gewoon het besef
van het oneindige
dat eindig is
niet omdat het kan
omdat het moet
geen tranen
droge druppels
langzaam druppelend
op mijn wang
niet bang
om emoties te tonen
gewoon het besef
van het oneindige
dat eindig is
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik hč niks tege buitelanders uit een ander land. Ik bedoel andere landen moete er ook zijn anders kun de nooit nie eens naar het buiteland op vakantie. Zoals Majorka of griekeland of een ander land met de zee. In nederland is het druk genoeg me buitelanders die hier naar toe kome buite de vakantie om. Die wille dan blijve en houde dan de ballebak van de ikea bezet. En dan kan de nederlandse jeugd fluiten op hun vingers naar de ballebak. Dan zegge ze da ieder een dezellufde rechte mot hebbe. Maar ik krijg altijd de indruk da ze worre veurgetrokke. Want ze zijn op de vlucht veur de vluwelehanschoenen. Van de geitewolle sokke. Da Of hier al ware uit ut buiteland, maar dan deur hun vader en moeder uit de eerste ligting.
Komp om da wij ze mč ope arme ontvange. Kik da ze hier op vakantie kome viere, motte ze helemaal zelluf wete. Da krijde ache atraksies het. Zoals de ef teling en de Ikea vlak bij eindhove. Dan hek ut nog nie gehat over alle duive op de dam. Die schijte alles onder. Maar daar kunne de buitelanders dan weer niks an doen. Da zijn ok maar toeristische mense.Die neme ze nie zelluf mee. De duive op de dam. Naar de Dam, of andere pleinen in de binnestad. Moest er nog bij kome ook. Da ze zelluf de duive meeneme. Veur de lieve vrede te beware zegge ze dan. Maar ze vrete wel alle takke van onze duive op. Kunde zien op de tekeninge. Hebbe ze altijd een tak in hun mond. Da zie de hier nooit nie bij de egte nederlandse duive. De Nederlandse duif moet hun poot stijf houwe. En opkome veur de oprechte, hart werkende koerden de duif.
Wak wou zegge en nie liege dak ut best wel kut feind veur die turke. Ik ken mijn beste turke bij shoarmazaak Ramses. Daar kom ik al zo lang dak vergete ben hoelang da al nie is gewist dak daar veur het eerst kwam. De lutste keer hak me Ramses te doen hij was zo stil dus ik hem de ore van de kop gelult en veul bestelt om hem te trooste. Eigeluk ken ik verder gin turke maar volgens Ramses motte nie kijke naar de voor oordele op tv da nie
iedere turk in een tenk over otoos en over brugge rijt. hun baas is geen lievertje zij Ramses ge meugt daar niet zegge wagge wel kunt zegge in nederland agge vrije mening het. Om te uite. Da ze daarom wel naar nederland wille kome maar da de niet mag van hun baas die de lijding heeft aan het hooft van hun land.
Mun opa hat trouwes ok duive. Toen hadde ze nog geen shoarmatente en mense die Ramses hiete. Ja Ramses shaffie die was homo dus da telt nie.
homoos hebben nooit nie duive of shoarmatente want joop braakhekke heeft een garage waar ie ete kookt en minse diskrimineert terwijl ie selluf homo is. As de duif dood was deed opa um altijd in de soep om te eten.
Hij moest wel eerst dood zijn anders verbrant de duif levend da wilde opa nie denk ik ten minste ak er over nadenk. Ik ga zo weer effe naar Ramses. Bietje lulle over de wereld en de duive met hun vrede want da wit ramses dan weer nie over de duive en de takke die ze in hun mond hebbe. over ete wit ie wel veul net zoas ie over de baas van turkije veul wit en dan een bietje zielig wort en dak dan een extra broodje shoarma bestelt. Veur de lieve vrede. Wak al zij ik heb niks tege buitelanders die motte er ok zijn maar kunne ze in het vervolg nie in hun eige land vluchte?
Komp om da wij ze mč ope arme ontvange. Kik da ze hier op vakantie kome viere, motte ze helemaal zelluf wete. Da krijde ache atraksies het. Zoals de ef teling en de Ikea vlak bij eindhove. Dan hek ut nog nie gehat over alle duive op de dam. Die schijte alles onder. Maar daar kunne de buitelanders dan weer niks an doen. Da zijn ok maar toeristische mense.Die neme ze nie zelluf mee. De duive op de dam. Naar de Dam, of andere pleinen in de binnestad. Moest er nog bij kome ook. Da ze zelluf de duive meeneme. Veur de lieve vrede te beware zegge ze dan. Maar ze vrete wel alle takke van onze duive op. Kunde zien op de tekeninge. Hebbe ze altijd een tak in hun mond. Da zie de hier nooit nie bij de egte nederlandse duive. De Nederlandse duif moet hun poot stijf houwe. En opkome veur de oprechte, hart werkende koerden de duif.
Wak wou zegge en nie liege dak ut best wel kut feind veur die turke. Ik ken mijn beste turke bij shoarmazaak Ramses. Daar kom ik al zo lang dak vergete ben hoelang da al nie is gewist dak daar veur het eerst kwam. De lutste keer hak me Ramses te doen hij was zo stil dus ik hem de ore van de kop gelult en veul bestelt om hem te trooste. Eigeluk ken ik verder gin turke maar volgens Ramses motte nie kijke naar de voor oordele op tv da nie
iedere turk in een tenk over otoos en over brugge rijt. hun baas is geen lievertje zij Ramses ge meugt daar niet zegge wagge wel kunt zegge in nederland agge vrije mening het. Om te uite. Da ze daarom wel naar nederland wille kome maar da de niet mag van hun baas die de lijding heeft aan het hooft van hun land.
Mun opa hat trouwes ok duive. Toen hadde ze nog geen shoarmatente en mense die Ramses hiete. Ja Ramses shaffie die was homo dus da telt nie.
homoos hebben nooit nie duive of shoarmatente want joop braakhekke heeft een garage waar ie ete kookt en minse diskrimineert terwijl ie selluf homo is. As de duif dood was deed opa um altijd in de soep om te eten.
Hij moest wel eerst dood zijn anders verbrant de duif levend da wilde opa nie denk ik ten minste ak er over nadenk. Ik ga zo weer effe naar Ramses. Bietje lulle over de wereld en de duive met hun vrede want da wit ramses dan weer nie over de duive en de takke die ze in hun mond hebbe. over ete wit ie wel veul net zoas ie over de baas van turkije veul wit en dan een bietje zielig wort en dak dan een extra broodje shoarma bestelt. Veur de lieve vrede. Wak al zij ik heb niks tege buitelanders die motte er ok zijn maar kunne ze in het vervolg nie in hun eige land vluchte?
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Paar jaar geleden genoten van het eerbetoon van DWDD aan DaMart. Je kunt vinden van hem wat je wil, arrogant, hooghartig, te assertief, te bijdehand weet ik veel wat hem allemaal wordt verweten. Eén ding kun je hem niet ontzeggen......vakmanschap. Hoe hij in precies drie minuten, zonder beelden, zittend op de rand van de stoep een etappe improviserend beschrijft, waar later pas de beelden aan worden toegevoegd voor de tv-kijkers is uniek. Vaak sta je er niet bij stil hoeveel er wordt geďmproviseerd door de verslaggevers en programmamakers. In welke chaos ze soms moeten werken.
Heb ooit een reportage achter de schermen gezien over De Avondetappe, één en al chaos, rennen, haasten, kabels ontwarren en aansluiten, stekkers repareren. Van het ene gehucht naar het andere dorp racen. De zooi afbreken en de boel weer opbouwen. Tussendoor je voorbereiden en het script in zien. Kijken waar je kunt eten en zoeken waar ze moeten zijn. Daar tussendoor loopt de Mastodont goedkeurend te delegeren. Hand op de rug, frisse lucht inademend voor de uitzending die avond.
1...2...3.....'Goeie avond dames en heren, welkom in het pitoreske St. Donderjeu sůr la Męre, we bevinden ons in de nabijheid van Bordeaux, 60 kilometer verder naar het zuiden, waar gisteren Polleke van de Linkebal in een geweldige sprint won, na een loodzware etappe, die ons van zonneschijn naar hagelstenen zo groot als tennisballen bracht.' En los is Mart. Niks mis met lieve Dioontje, ik geniet altijd van haar stralende lach en guitige blik. Maar soms, eigenlijk vaak, verlang ik naar een stekelige opmerking, of een prikkelende vraag van de chagrijn acterende, hooghartige Mart Smeets. Als Mart lachte vond ie iets echt leuk. Hij hield wel eens zijn kaken op elkaar, om maar niet te hoeven lachen. Hij was de conservator van zijn eigen humeur. De schaterlach bewaarder voor zijn opvolgster.
De grootste lach was altijd als ie op het eind van de uitzending Dalidah aankondigde. Dalidah de bloedmooie zangeres die treurig, alleen en verlaten zelfmoord pleegde. Dan hief ie zijn glas, leek ie opgelucht weer eens heelhuids de finish gehaald te hebben. Dan heeft DaMart een mooier afscheid gekregen. Herman Brood zei ooit: 'Ik ben het type niet om dood te gaan.' Dit zouden woorden van DaMart kunnen zijn geweest.
Anderhalf uur klasse-TV voor een klasbak, een patron in de televisiewereld, die groter werd dan de programma's die hij presenteerde. Vervloekt en verguisd, bewonderd en aanbeden. Geen tussenweg, geen wit of zwart. Mart was Mart, een geval apart. Ik miste hem deze Tour. Hij neemt definitief afscheid tijdens de Olympische Spelen van Rio. Waar hij iedere ochtend, integraal, de basketbalwedstrijden gaat verslaan. Ik denk dat zo ongeveer dit zijn laatste woorden in de ether zullen zijn: 'Met deze zege van Amerika zitten de Spelen er voor mij op, ik heb er van genoten, ik hoop u thuis ook, au revoir en tot ziens, dit was het,' We hebben ook van jou genoten Mart.
Een tijdperk van memorabele sportmomenten ligt achter ons, begeleid door een bij leven legendarische verslaggever en programmamaker. Leen Pfrommer zittend naast Mart: 'Mart jongen, wat doe je, je moet nog een rondje.' Helaas was Mart weer eens eigenwijs. Krom gebogen liep twee meter sporthistorie de studio uit, één keer keek ie nog eens achterom en dacht: 'Het was mooi, het is goed zo.'
Heb ooit een reportage achter de schermen gezien over De Avondetappe, één en al chaos, rennen, haasten, kabels ontwarren en aansluiten, stekkers repareren. Van het ene gehucht naar het andere dorp racen. De zooi afbreken en de boel weer opbouwen. Tussendoor je voorbereiden en het script in zien. Kijken waar je kunt eten en zoeken waar ze moeten zijn. Daar tussendoor loopt de Mastodont goedkeurend te delegeren. Hand op de rug, frisse lucht inademend voor de uitzending die avond.
1...2...3.....'Goeie avond dames en heren, welkom in het pitoreske St. Donderjeu sůr la Męre, we bevinden ons in de nabijheid van Bordeaux, 60 kilometer verder naar het zuiden, waar gisteren Polleke van de Linkebal in een geweldige sprint won, na een loodzware etappe, die ons van zonneschijn naar hagelstenen zo groot als tennisballen bracht.' En los is Mart. Niks mis met lieve Dioontje, ik geniet altijd van haar stralende lach en guitige blik. Maar soms, eigenlijk vaak, verlang ik naar een stekelige opmerking, of een prikkelende vraag van de chagrijn acterende, hooghartige Mart Smeets. Als Mart lachte vond ie iets echt leuk. Hij hield wel eens zijn kaken op elkaar, om maar niet te hoeven lachen. Hij was de conservator van zijn eigen humeur. De schaterlach bewaarder voor zijn opvolgster.
De grootste lach was altijd als ie op het eind van de uitzending Dalidah aankondigde. Dalidah de bloedmooie zangeres die treurig, alleen en verlaten zelfmoord pleegde. Dan hief ie zijn glas, leek ie opgelucht weer eens heelhuids de finish gehaald te hebben. Dan heeft DaMart een mooier afscheid gekregen. Herman Brood zei ooit: 'Ik ben het type niet om dood te gaan.' Dit zouden woorden van DaMart kunnen zijn geweest.
Anderhalf uur klasse-TV voor een klasbak, een patron in de televisiewereld, die groter werd dan de programma's die hij presenteerde. Vervloekt en verguisd, bewonderd en aanbeden. Geen tussenweg, geen wit of zwart. Mart was Mart, een geval apart. Ik miste hem deze Tour. Hij neemt definitief afscheid tijdens de Olympische Spelen van Rio. Waar hij iedere ochtend, integraal, de basketbalwedstrijden gaat verslaan. Ik denk dat zo ongeveer dit zijn laatste woorden in de ether zullen zijn: 'Met deze zege van Amerika zitten de Spelen er voor mij op, ik heb er van genoten, ik hoop u thuis ook, au revoir en tot ziens, dit was het,' We hebben ook van jou genoten Mart.
Een tijdperk van memorabele sportmomenten ligt achter ons, begeleid door een bij leven legendarische verslaggever en programmamaker. Leen Pfrommer zittend naast Mart: 'Mart jongen, wat doe je, je moet nog een rondje.' Helaas was Mart weer eens eigenwijs. Krom gebogen liep twee meter sporthistorie de studio uit, één keer keek ie nog eens achterom en dacht: 'Het was mooi, het is goed zo.'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik bespeur een gedicht.
Ik bespeur een gedicht
gesloten regels, de zin
ik bespeur de letters, ontketend
van het woord
de rijkdom, de arme last
ontbeert, vereerd de zingeving
de regelmaat, de cadans
van het verhaal
de gebaren zwijgen in het
diepste geheim, het woord wordt gehouden
woordeloos gerijm, ik bespeur
het oneindige gedicht
Ik bespeur een gedicht
gesloten regels, de zin
ik bespeur de letters, ontketend
van het woord
de rijkdom, de arme last
ontbeert, vereerd de zingeving
de regelmaat, de cadans
van het verhaal
de gebaren zwijgen in het
diepste geheim, het woord wordt gehouden
woordeloos gerijm, ik bespeur
het oneindige gedicht
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Een kleine post over de Pokémon in Bommel.
Ik strompelde zo'n zes jaar geleden op mijn slippers richting Hema en terug. Ik moest de bocht om, bij de Etos om de Koningstraat in te gaan. Richting mijn flatje in de Jan Haeckenhof. Kon ik thuis weer de voetjes van de vloer doen en uitrustend de juiste lymfeklieren bevaren. Het water moet namelijk ook van zijn Latijn zijn en de juiste peristaltische bewegingen omhoog zien te vinden. De klompvoet van mij had heel wat te voorduren gehad. De ballen panklaar op de schedel van Robbie Roding leggen hakte erin in de loop der jaren
Stonden er plots drie jochies, van naar ik schat 12 jaar oud, op de hoek van Boschstraat-Koningstraat.. Niks bijzonders zal je zeggen. Echter, de mooist gekuifde was in een NIVO Sparta trainingspak gekleed.
Dat laat ik dan niet op me zitten. Die spreek ik altijd aan. Menigeen weet er alles van. Burhenne, van den Hoek, van Beest, van Driel, Nikolov of Schreuders, ik voel een onbedwingbare behoefte om contact te leggen met NIVO in mijn schootsveld.
Zo ook ditmaal. Hij had het hoogste woord, was niet onbescheiden. Ze keken alle drie naar beneden, dan weer omhoog. Niet uit verlegenheid, eerder op zoek, assertief in hun handelen. Na de Patat-generatie, de Pokémon-generatie.
Ze namen amper notie van me. Ze praatten tegen me zonder oogcontact. Ze luisterden, en multi-taskten. Modern, van alle markten thuis. Ik vroeg aan de jongen in NIVO Sparta trainingspak in welk elftal ie speelde. Plots veerde één van de andere jongetjes op, gewekt uit zijn Pokémon-beleving. 'Man hij is goed hoor.' Ik vroeg hoe goed. 'In de selectie van de D1.'
Ik ben van de generatie dat je blij bent 11 spelers paraat te hebben tegen Gameren uit op de fiets. Dat je niet kon poepen omdat het stromend water het liet afweten in de keet langs de dijk.
Ik vroeg aan de jongen in trainingspak wie zijn trainer was. 'Dat is Richard.' Zei ie. Ik bespeurde een soort trots, zoals je als jager bent als je een Pokémon vangt, het in de eigen ei qua training kunt vangen en koesteren.
'Toch niet Richard Schimmer ?' 'Nee, dat is mijn vader.' Zei ie glunderend. Tussen neus en lippen bagataliserend. Alsof wielrennen niet beduidend genoeg is, en niet beseffend hoe goed zijn vader was als wielrenner. Dit is nu en dat was destijds. Mooie mennekes, op weg naar hun doel. Geen paal en lat. Wel met passie. Dan maakt het niet uit dat ze me niet in de ogen kijken. Dat deed ik ook niet als 15jarige toen ik na de wedstrijd van het veld afliep. Ik koesterde die ene passeerbeweging. Nog tijd genoeg om de dromen naast je neer te leggen en een volwassen voetballer te worden. Koester je dromen, al is het in een virtuele wereld. Richard, je mag trots zijn.
Ik strompelde zo'n zes jaar geleden op mijn slippers richting Hema en terug. Ik moest de bocht om, bij de Etos om de Koningstraat in te gaan. Richting mijn flatje in de Jan Haeckenhof. Kon ik thuis weer de voetjes van de vloer doen en uitrustend de juiste lymfeklieren bevaren. Het water moet namelijk ook van zijn Latijn zijn en de juiste peristaltische bewegingen omhoog zien te vinden. De klompvoet van mij had heel wat te voorduren gehad. De ballen panklaar op de schedel van Robbie Roding leggen hakte erin in de loop der jaren
Stonden er plots drie jochies, van naar ik schat 12 jaar oud, op de hoek van Boschstraat-Koningstraat.. Niks bijzonders zal je zeggen. Echter, de mooist gekuifde was in een NIVO Sparta trainingspak gekleed.
Dat laat ik dan niet op me zitten. Die spreek ik altijd aan. Menigeen weet er alles van. Burhenne, van den Hoek, van Beest, van Driel, Nikolov of Schreuders, ik voel een onbedwingbare behoefte om contact te leggen met NIVO in mijn schootsveld.
Zo ook ditmaal. Hij had het hoogste woord, was niet onbescheiden. Ze keken alle drie naar beneden, dan weer omhoog. Niet uit verlegenheid, eerder op zoek, assertief in hun handelen. Na de Patat-generatie, de Pokémon-generatie.
Ze namen amper notie van me. Ze praatten tegen me zonder oogcontact. Ze luisterden, en multi-taskten. Modern, van alle markten thuis. Ik vroeg aan de jongen in NIVO Sparta trainingspak in welk elftal ie speelde. Plots veerde één van de andere jongetjes op, gewekt uit zijn Pokémon-beleving. 'Man hij is goed hoor.' Ik vroeg hoe goed. 'In de selectie van de D1.'
Ik ben van de generatie dat je blij bent 11 spelers paraat te hebben tegen Gameren uit op de fiets. Dat je niet kon poepen omdat het stromend water het liet afweten in de keet langs de dijk.
Ik vroeg aan de jongen in trainingspak wie zijn trainer was. 'Dat is Richard.' Zei ie. Ik bespeurde een soort trots, zoals je als jager bent als je een Pokémon vangt, het in de eigen ei qua training kunt vangen en koesteren.
'Toch niet Richard Schimmer ?' 'Nee, dat is mijn vader.' Zei ie glunderend. Tussen neus en lippen bagataliserend. Alsof wielrennen niet beduidend genoeg is, en niet beseffend hoe goed zijn vader was als wielrenner. Dit is nu en dat was destijds. Mooie mennekes, op weg naar hun doel. Geen paal en lat. Wel met passie. Dan maakt het niet uit dat ze me niet in de ogen kijken. Dat deed ik ook niet als 15jarige toen ik na de wedstrijd van het veld afliep. Ik koesterde die ene passeerbeweging. Nog tijd genoeg om de dromen naast je neer te leggen en een volwassen voetballer te worden. Koester je dromen, al is het in een virtuele wereld. Richard, je mag trots zijn.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik was 25 jaar oud in de zomer van 1988, wezen stappen in Den Bosch met een paar meiden uit Zaltbommel, eenmaal terug in Bommel, goed aangeschoten besloten we te gaan zwemmen in het natuurbad Nieuwe Tijningen/Put van Zaan. Ik woonde er vlakbij, laken gehaald thuis, flesje wijn erbij. Het was bloedheet, en ik zou het nog heter gaan krijgen. 5 meiden, tieners en van voor in de 20. Uitgekleed tot het slipje, plagen, spetteren en spatten. Oeps, zwem ik toch per ongeluk tegen Katja aan, even blijven watertrappelen, en de tepeltjes, prominent uitstekend op haar grote borsten, tegen m'n borsthaar aanvoelen. Vluchtig kussen, daarna zoenen en lebberen. Bekken noemden we dat vroeger. Begon het een beetje koud te krijgen, moe te worden en dorst te krijgen. Naar de kant, goed afgedroogd en even op het laken gaan liggen. Annelies dacht hetzelfde en ging tegen me aan liggen. Van het één kwam het ander en ik had de tweede tong te pakken. Deze Tong liet zich niet onbetuigd en hengelde er op los.
Na een tijdje was de fles leeg, en besloten we naar huis te gaan. Katja en Annelies vonden mij wel aangenaam gezelschap geloof ik, gingen dan ook met me mee. Bij mij thuis even een afzakkertje halen. De wijn was thuis ook op dus werd het rosé. Ik woonde nog bij m'n ouders thuis, dus we moesten rustig aan doen, niet te veel lawaai maken het was immers midden in de nacht. Annelies van der Pies was echter een giebelkont, een luidruchtig huppelkutje. ADHD bestond nog niet, lekker wijf wel. Katja ging even plassen, toen ze terug de slaapkamer in kwam, had Annelies haar truitje al uitgedaan, en was me plagend aan het uitdagen. Katja moest lachen, en goed aangeschoten zei ze: 'Ach waarom ook niet, kan mij het schelen.' En volgde het voorbeeld van de luidruchtige Annelies.
Ik kon niet achter blijven, de beide meiden hielpen me uit m'n T-shirt. Had ik zelf wel kunnen doen natuurlijk, maar opzichtig stuntelen was het sein aan de dames om actie te ondernemen.
Enig zelfwerkzaamheid was ze niet vreemd, ze gingen een paar minuten later alleen nog gekleed in hun slipjes.
Niet dat ik snel opgewonden raak, maar ik voelde wel letterlijk en figuurlijk dat er aan de binnenkant van m'n broek tegen de rits werd geklopt. Snel open gedaan, gastvrijheid staat bij mij hoog in het vaandel. Er stond nog wel meer, en niet bepaald half stok. Ik vloek niet graag, schelden doe en deed ik al helemaal niet. Dus toen ik zag wat voor een eikel er had aangeklopt hield ik me in en gaf hem vriendschappelijk een hand. Inmiddels was Annelies zo dronken dat ze steeds harder ging praten, en bulderend ging lachen. We gingen verder met ons biologische experiment. Natuurlijk stelden Annelies en Katja zich voor aan de eikel die uit het niets was komen aanwaaien. Het stond als een paal boven water dat ze hem wel mochten. De natuur ontledend begon ik een beetje in het duister te tasten en als een blinde geilneef, met m'n handen, de grotten van Han te ontdekken. De staletieten hingen druipend aan de bovenkant, kunnen ook stalegnieten zijn geweest. Annelies was inmiddels ladderzat en had geen idee meer waar ze was of wat ze deed. Ik kon haar luidruchtige stem niet meer in toom houden.
Katja, ook aangeschoten zag het allemaal aan en probeerde deel te nemen aan onze speurtocht in de krochten van het genot. Toen gebeurde waar ik bang voor was. Annelies verloor nu echt alle controle en schreeuwde het uit. We waren goed of wel bezig of er werd op de deur gebonkt. Dat dit de druppel was en m'n vriendinnetje als de wiede weerga naar huis moest gaan. Pa naar beneden, in de kamer wachtend op wat komen zou. Katja en ik hielpen Annelies met aankleden. En passant was de fles rosé met een harde knal van m'n bureau op de houten vloer gekletterd.
Ik ging als eerste het schavot tegemoet, pa zat als een beul te wachten om het eindvonnis te vellen. Als een IS-soldaat bereid om mij en m'n scharrel een kopje kleiner te maken. Een lesje te leren zogezegd. Ik kwam als eerste schoorvoetend de trap af en de kamer binnen. De priemende blik alleen al was dodelijk. Katja volgde, met moeite rechtop lopend. Zag aan pa dat ie haar niet onaantrekkelijk vond. Toen kwam de apotheose, de gruwelijke epiloog, het eindvonnis dat ik nooit meer zal vergeten.
Pa had er geen rekening mee gehouden dat er nog een tweede dolle Mina de trap af zou komen. Annelies kwam met donderend geraas van de trap af gevallen. Slingerde zich strontbezopen, aan de deurpost vastgeklemd de kamer in. Als een heuse Bonny st Claire, die een hele fles Jägermeister van de Sint Bernardshond in één teug naar binnen had gekeild, liet ze zich ongegeneerd in de grote leren stoel zakken. Als een spastische bouwvakker on acid bewoog ze alle kanten op en sprak de legendarische woorden: 'Daw menweer, bemt uw de vadew vam hewmam?' 'Sowwy voooor de rosseeee ongewlukje, Ik bem Amneliez.' Een maand later woonde ik op mezelf.
Na een tijdje was de fles leeg, en besloten we naar huis te gaan. Katja en Annelies vonden mij wel aangenaam gezelschap geloof ik, gingen dan ook met me mee. Bij mij thuis even een afzakkertje halen. De wijn was thuis ook op dus werd het rosé. Ik woonde nog bij m'n ouders thuis, dus we moesten rustig aan doen, niet te veel lawaai maken het was immers midden in de nacht. Annelies van der Pies was echter een giebelkont, een luidruchtig huppelkutje. ADHD bestond nog niet, lekker wijf wel. Katja ging even plassen, toen ze terug de slaapkamer in kwam, had Annelies haar truitje al uitgedaan, en was me plagend aan het uitdagen. Katja moest lachen, en goed aangeschoten zei ze: 'Ach waarom ook niet, kan mij het schelen.' En volgde het voorbeeld van de luidruchtige Annelies.
Ik kon niet achter blijven, de beide meiden hielpen me uit m'n T-shirt. Had ik zelf wel kunnen doen natuurlijk, maar opzichtig stuntelen was het sein aan de dames om actie te ondernemen.
Enig zelfwerkzaamheid was ze niet vreemd, ze gingen een paar minuten later alleen nog gekleed in hun slipjes.
Niet dat ik snel opgewonden raak, maar ik voelde wel letterlijk en figuurlijk dat er aan de binnenkant van m'n broek tegen de rits werd geklopt. Snel open gedaan, gastvrijheid staat bij mij hoog in het vaandel. Er stond nog wel meer, en niet bepaald half stok. Ik vloek niet graag, schelden doe en deed ik al helemaal niet. Dus toen ik zag wat voor een eikel er had aangeklopt hield ik me in en gaf hem vriendschappelijk een hand. Inmiddels was Annelies zo dronken dat ze steeds harder ging praten, en bulderend ging lachen. We gingen verder met ons biologische experiment. Natuurlijk stelden Annelies en Katja zich voor aan de eikel die uit het niets was komen aanwaaien. Het stond als een paal boven water dat ze hem wel mochten. De natuur ontledend begon ik een beetje in het duister te tasten en als een blinde geilneef, met m'n handen, de grotten van Han te ontdekken. De staletieten hingen druipend aan de bovenkant, kunnen ook stalegnieten zijn geweest. Annelies was inmiddels ladderzat en had geen idee meer waar ze was of wat ze deed. Ik kon haar luidruchtige stem niet meer in toom houden.
Katja, ook aangeschoten zag het allemaal aan en probeerde deel te nemen aan onze speurtocht in de krochten van het genot. Toen gebeurde waar ik bang voor was. Annelies verloor nu echt alle controle en schreeuwde het uit. We waren goed of wel bezig of er werd op de deur gebonkt. Dat dit de druppel was en m'n vriendinnetje als de wiede weerga naar huis moest gaan. Pa naar beneden, in de kamer wachtend op wat komen zou. Katja en ik hielpen Annelies met aankleden. En passant was de fles rosé met een harde knal van m'n bureau op de houten vloer gekletterd.
Ik ging als eerste het schavot tegemoet, pa zat als een beul te wachten om het eindvonnis te vellen. Als een IS-soldaat bereid om mij en m'n scharrel een kopje kleiner te maken. Een lesje te leren zogezegd. Ik kwam als eerste schoorvoetend de trap af en de kamer binnen. De priemende blik alleen al was dodelijk. Katja volgde, met moeite rechtop lopend. Zag aan pa dat ie haar niet onaantrekkelijk vond. Toen kwam de apotheose, de gruwelijke epiloog, het eindvonnis dat ik nooit meer zal vergeten.
Pa had er geen rekening mee gehouden dat er nog een tweede dolle Mina de trap af zou komen. Annelies kwam met donderend geraas van de trap af gevallen. Slingerde zich strontbezopen, aan de deurpost vastgeklemd de kamer in. Als een heuse Bonny st Claire, die een hele fles Jägermeister van de Sint Bernardshond in één teug naar binnen had gekeild, liet ze zich ongegeneerd in de grote leren stoel zakken. Als een spastische bouwvakker on acid bewoog ze alle kanten op en sprak de legendarische woorden: 'Daw menweer, bemt uw de vadew vam hewmam?' 'Sowwy voooor de rosseeee ongewlukje, Ik bem Amneliez.' Een maand later woonde ik op mezelf.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Met het hart op de tong, met de tong die klikt en met de gebaren van een dirigent die het orkest van het nationale blindeninstituut de weg moet wijzen. Donald Trump is de beerput voor, omdat ie al is gedempt. Er valt niks meer te beerputten voor de pers en de onderzoeksjournalisten. Hij heeft al 40 jaar roddelpers achter de rug. Het eelt op zijn ziel is authentieker dan dat de leugendetector bij Hillary Clinton betrouwbaar is. Hij viel ook niet meer te temmen, als je bij hem in de kooi stapt, slaat ie zijn klauwen al uit voordat je de zweep goed en wel in je handen hebt. Geen houden aan. Een onberekenbaar projectiel, die de klappen van de zweep kent. Een man naar mijn hart.
Trump is de moderne versie van Archie Bunker, de nukkige xenofoob uit All in the familie. Trump is de karikatuur van de doorgeslagen American Dream. Archie was aandoenlijk als chagrijnige vader en echtgenoot en had het met zijn venijnige, vaak racistische opmerkingen vooral gemund op zijn schoonzoon, de Polak Meathead. Trump was aandoenlijk als schertsvertoning in het bordkartonnen decor van de Republikeinse Conventie of van de Republikeinse Partij. Denkt net als Archie in zwart-wit. Is net als Archie een onafhankelijke geest, vol met vooroordelen. Met dit verschil dat Donald Trump een paar spaarcentjes achter de hand heeft. Tegenover Archie Bunker die de lacherds op zijn hand weet. Trump zou nooit hebben gezegd dat ie geen seks heeft gehad met 'that woman Lewinski.' Donald Trump zou met harde stem verklaren dat het met wederzijdse instemming was, dat ie toch al in scheiding lag met zijn vierde vrouw en dat ie nog nooit zo'n mooie sigarendoos van dichtbij heeft gezien. De scriptschrijvers van All in the Familie waren briljant. De ene geweldige one-liner na de andere kwam er uit hun koker. Het zwart-wit denken bleef ook bij de opkomst van de kleurentelevisie. Trump is het best als ie moet improviseren, het liefst op vragen van aantrekkelijke vrouwelijke journalistes, van het andere geslacht. Die legt ie met vunzige opmerkingen op de slachtbank of probeert ie ordinair te fileren met intimiderende seksistische toespelingen. Man naar mijn hart.
Tijdens de Republikeinse Conventie had Trump wel een goede scriptschrijver kunnen gebruiken. Niet voor zichzelf, maar voor zijn geplastificeerde trekpop, AKA zijn vrouw Melania. Normaal heeft Trump altijd en overal de touwtjes in handen, ditmaal mocht een stagiaire het script schrijven voor de speech van Melania Trump. Met alle gevolgen van dien. Er werd geplagiëerd dat het een lieve lust was. Nog wel uit een toespraak van de zwarte vrouw van Barak Obama. Als vroegere naaktmodel en lustobject stond ze achter het catheder te orakelen alsof ze Edith Bunker was, de aandoenlijke vrouw van Archie. Je hoorde de woorden uit haar mond komen en wist meteen dat ze geen idee had wat ze betekenden. Het was genant, pijnlijk en lachwekkend. Precies hoe Donald Trump vrouwen behandelt. Hillary zoul die fout niet maken. Bill zal als ex-president van America een perfecte toespraak houden. Zal proberen positiviteit uit te stralen. Niemand zal de sigaar worden, en niemand wordt geschoffeerd. Het is niet allemaal kommer en kwel qua vrouwen en Trump. Zijn dochter, Ivanka Trump, stal met een gloedvolle toespraak mijn hart. Niet dat ik op de inhoud lette, ditmaal gaf ik een keer de voorkeur aan de buitenkant. Wat een onwerkelijke schoonheid. Heeft ie goed gedaan die miljardair. Man naar mijn hart.
De Doctoraal afgestudeerde Ivanka, scheen als zonnig stralende kristallen in een bedding van zoete fluweel zacht dwarrelende donsjes, dwars door de beeldbuis mijn flatje binnen. Deze bevestiging had ik nodig, deze charismatische deerne maakte alle schofferingen van haar vader teniet. 'By the way Glenn Miller played, those where the days.' De dagen van Trump kwamen er aan. Hij stond al boven Hillary in de peilingen. Bovenaan The Billboard Hitparade. No sigare for Hillary. Kan geen speech van Bill tegenop. Donald Trump, man naar mijn hart. Ivanka mag mijn gestolen hart houden, zolang Donald Hillary maar versloeg. Ik kijk uit naar de volgende verkiezingen, naar de dag dat Ivanka haar vader aankondigt als de next president of the USA en Melania Trump triomfantelijk om zich heen kijkt en zich afvraagt waarom ze een pleister op haar mond kreeg. Man naar m'n hart.
Trump is de moderne versie van Archie Bunker, de nukkige xenofoob uit All in the familie. Trump is de karikatuur van de doorgeslagen American Dream. Archie was aandoenlijk als chagrijnige vader en echtgenoot en had het met zijn venijnige, vaak racistische opmerkingen vooral gemund op zijn schoonzoon, de Polak Meathead. Trump was aandoenlijk als schertsvertoning in het bordkartonnen decor van de Republikeinse Conventie of van de Republikeinse Partij. Denkt net als Archie in zwart-wit. Is net als Archie een onafhankelijke geest, vol met vooroordelen. Met dit verschil dat Donald Trump een paar spaarcentjes achter de hand heeft. Tegenover Archie Bunker die de lacherds op zijn hand weet. Trump zou nooit hebben gezegd dat ie geen seks heeft gehad met 'that woman Lewinski.' Donald Trump zou met harde stem verklaren dat het met wederzijdse instemming was, dat ie toch al in scheiding lag met zijn vierde vrouw en dat ie nog nooit zo'n mooie sigarendoos van dichtbij heeft gezien. De scriptschrijvers van All in the Familie waren briljant. De ene geweldige one-liner na de andere kwam er uit hun koker. Het zwart-wit denken bleef ook bij de opkomst van de kleurentelevisie. Trump is het best als ie moet improviseren, het liefst op vragen van aantrekkelijke vrouwelijke journalistes, van het andere geslacht. Die legt ie met vunzige opmerkingen op de slachtbank of probeert ie ordinair te fileren met intimiderende seksistische toespelingen. Man naar mijn hart.
Tijdens de Republikeinse Conventie had Trump wel een goede scriptschrijver kunnen gebruiken. Niet voor zichzelf, maar voor zijn geplastificeerde trekpop, AKA zijn vrouw Melania. Normaal heeft Trump altijd en overal de touwtjes in handen, ditmaal mocht een stagiaire het script schrijven voor de speech van Melania Trump. Met alle gevolgen van dien. Er werd geplagiëerd dat het een lieve lust was. Nog wel uit een toespraak van de zwarte vrouw van Barak Obama. Als vroegere naaktmodel en lustobject stond ze achter het catheder te orakelen alsof ze Edith Bunker was, de aandoenlijke vrouw van Archie. Je hoorde de woorden uit haar mond komen en wist meteen dat ze geen idee had wat ze betekenden. Het was genant, pijnlijk en lachwekkend. Precies hoe Donald Trump vrouwen behandelt. Hillary zoul die fout niet maken. Bill zal als ex-president van America een perfecte toespraak houden. Zal proberen positiviteit uit te stralen. Niemand zal de sigaar worden, en niemand wordt geschoffeerd. Het is niet allemaal kommer en kwel qua vrouwen en Trump. Zijn dochter, Ivanka Trump, stal met een gloedvolle toespraak mijn hart. Niet dat ik op de inhoud lette, ditmaal gaf ik een keer de voorkeur aan de buitenkant. Wat een onwerkelijke schoonheid. Heeft ie goed gedaan die miljardair. Man naar mijn hart.
De Doctoraal afgestudeerde Ivanka, scheen als zonnig stralende kristallen in een bedding van zoete fluweel zacht dwarrelende donsjes, dwars door de beeldbuis mijn flatje binnen. Deze bevestiging had ik nodig, deze charismatische deerne maakte alle schofferingen van haar vader teniet. 'By the way Glenn Miller played, those where the days.' De dagen van Trump kwamen er aan. Hij stond al boven Hillary in de peilingen. Bovenaan The Billboard Hitparade. No sigare for Hillary. Kan geen speech van Bill tegenop. Donald Trump, man naar mijn hart. Ivanka mag mijn gestolen hart houden, zolang Donald Hillary maar versloeg. Ik kijk uit naar de volgende verkiezingen, naar de dag dat Ivanka haar vader aankondigt als de next president of the USA en Melania Trump triomfantelijk om zich heen kijkt en zich afvraagt waarom ze een pleister op haar mond kreeg. Man naar m'n hart.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Gooide zaterdag klein geld in het bakkie van Martin de orgelman. Al 40 jaar de misthoorn, en wegwijzer in hartje Zaltbommel. Zonder het draaiorgel is de zaterdag niet compleet. Als ik het draaiorgel niet hoor, verslaap ik me, is zelfs het carrilon van het Gasthuis te laat. Martin en ik ouwehoeren even over alles en nog niks. Op z'n Bommels effe kleppen, met de oud-klasgenoot van Wim, m'n broer. Het gesprek eindigt altijd met een glimlach en de duim omhoog. Doet ie ook als je geen kleingeld in het bakkie gooit. Hij staat er altijd te lachen met de duim paraat om in de hoogte te steken. Geen kleingeld voor deze man die als klein jochie het vak leerde, met de paplepel ingegoten, nog voor er gootspoken bestonden in Bommel.
Ik ging er even bij zitten. Martin op de Męrt en in De Gamerschestraat is een instituut. Zoals zijn vader het is en was als wegwijzer met de vinger aan de pols en de wielrenners sponsorend.
Zoals gewoonlijk maak ik de strippenkaart van de Hema vol. Ga door met het Bommels kleppen met de cassiere van dienst, verontschuldig me tegen de andere cassiere, de lieve Bibi, dat ik nu eenmaal maar aan één kassa kan afrekenen. Ze moest lachen. Mijn dag was weer goed. Staat Paul van Dijk achter me. Mooi fleurig hoedje op. Nog net geen stokje met een vlindertje.
Paul is ook zo'n goedlachse Bommelaar. Die houd je nog staande als je een slechte adem hebt. Paul mag dat, die deugt, op z'n Bommels. Is van de natuurproducten, naturel. Zoals zijn lach en de lach van Martin.
Eenmaal buiten moet je weer langs Martin, met z'n bakkie. De glimlach niet van z'n bakkes te slaan. Ik wilde hem nog groeten, maar er staat een man, zo groot als een zwangere amoebe uit een stripboek van Suske en Wiske tussen mij en Martin in. Ik tik de man, in blauwe polo, zachtjes op zijn schouder, niet intimiderend, gevoelvol, zachtjes als het duurste waspoeder. Zeg tegen de grote man, dat ie niet alles moet geloven wat Martin zegt. Hij draait zich om en snauwt: 'Zie je niet dat ik in gesprek ben! ?' Ik zag martin denken. 'Laat het zitten Herm.' De stille knipoog van Martin zei meer dan de botte woorden van twee meter uit de lucht. Gezwam uit de ruimte. Volgende week weer lekker ouwehoeren met Martin. Onmisbaar in "De Stad" Kan geen import iets aan veranderen.
Ik ging er even bij zitten. Martin op de Męrt en in De Gamerschestraat is een instituut. Zoals zijn vader het is en was als wegwijzer met de vinger aan de pols en de wielrenners sponsorend.
Zoals gewoonlijk maak ik de strippenkaart van de Hema vol. Ga door met het Bommels kleppen met de cassiere van dienst, verontschuldig me tegen de andere cassiere, de lieve Bibi, dat ik nu eenmaal maar aan één kassa kan afrekenen. Ze moest lachen. Mijn dag was weer goed. Staat Paul van Dijk achter me. Mooi fleurig hoedje op. Nog net geen stokje met een vlindertje.
Paul is ook zo'n goedlachse Bommelaar. Die houd je nog staande als je een slechte adem hebt. Paul mag dat, die deugt, op z'n Bommels. Is van de natuurproducten, naturel. Zoals zijn lach en de lach van Martin.
Eenmaal buiten moet je weer langs Martin, met z'n bakkie. De glimlach niet van z'n bakkes te slaan. Ik wilde hem nog groeten, maar er staat een man, zo groot als een zwangere amoebe uit een stripboek van Suske en Wiske tussen mij en Martin in. Ik tik de man, in blauwe polo, zachtjes op zijn schouder, niet intimiderend, gevoelvol, zachtjes als het duurste waspoeder. Zeg tegen de grote man, dat ie niet alles moet geloven wat Martin zegt. Hij draait zich om en snauwt: 'Zie je niet dat ik in gesprek ben! ?' Ik zag martin denken. 'Laat het zitten Herm.' De stille knipoog van Martin zei meer dan de botte woorden van twee meter uit de lucht. Gezwam uit de ruimte. Volgende week weer lekker ouwehoeren met Martin. Onmisbaar in "De Stad" Kan geen import iets aan veranderen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
kijk eens
naar de zon
dat het raam open gaat
je de warmte voelt
niet van de bom
dat is andere warmte
ver weg
die horizon
geniet
geniet wat je hebt
de weelde
in vrijheid te leven
Herman
naar de zon
dat het raam open gaat
je de warmte voelt
niet van de bom
dat is andere warmte
ver weg
die horizon
geniet
geniet wat je hebt
de weelde
in vrijheid te leven
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
de warmte is dichterbij
dan je denkt
bijna aaibaar
naderbij dan
je bevroedt
het goede gemoed
onderweg
helaas, de zon
schijnt verdwenen
morgen tellen we
de stralen
komt alles goed
dan je denkt
bijna aaibaar
naderbij dan
je bevroedt
het goede gemoed
onderweg
helaas, de zon
schijnt verdwenen
morgen tellen we
de stralen
komt alles goed
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Hij versleet slijters bij de vleet.
hij versleet slijters bij de vleet
hij hijgde amechtig
het zweet druppelde stapsgewijs,
drapeerde zijn vocht bedachtzaam
hij besteedde de bron uit
beduusd van het geweld der
poriën, uitgeteld, bezweken
geraakt door nattigheid
hij was dorstig, gulzig
de dronken schavuit, de schuit
voerde hem langs de kanalen
dronken van geluk, eeuwig uitgeteld
hij versleet slijters bij de vleet
hij hijgde amechtig
het zweet druppelde stapsgewijs,
drapeerde zijn vocht bedachtzaam
hij besteedde de bron uit
beduusd van het geweld der
poriën, uitgeteld, bezweken
geraakt door nattigheid
hij was dorstig, gulzig
de dronken schavuit, de schuit
voerde hem langs de kanalen
dronken van geluk, eeuwig uitgeteld
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Zo meteen de hulp in de huishouding. Buiten het poetsen van de plaat, dweilen met de kraan open en zuigen onder de dekens, even op z'n Bommels de laatste roddels doornemen. Jennie komt oorspronkelijk dan wel uit Gameren, maar omdat ik krant 'De Toren' meer niet dan wel krijg, is het uitwisselen van cruciale informatie uit ons stadje onontbeerlijk om je te handhaven in de stad. Jennie heeft in het dagelijks leven te maken met een echte Bommelse ex-spits, en is goed geďntegreerd zoals dč hiet.
Ben grotendeels van m'n evenwichtsverlies af, de nieuwe medicatie is dus goed aangeslagen. Waar ik eerst anderhalve maand voor de Kat z'n Jodokus nutteloos medicijnen heb geslikt. Ook het enorme zweten is stukken minder, wel sta ik nog steeds moe op doordat m'n nachtrust niet goed is, ik ben nog steeds blij als ik vier uurtjes kan slapen. Overdag moet ik dan ook af en toe gaan liggen, mede door de hoofdpijn, die weliswaar is afgenomen maar me toch nog belet goed te functioneren. Moet later eens foto's van gemaakt worden, of hoe dat ook moge heten.
M'n eetlust is weer op peil, het voedsel blijft binnenboord en komt er niet meer als de Niagara-watervallen direct weer uit. Voel me ondanks de chronische vermoeidheid momenteel sterker dan het laatste half jaar. Het is ook prettig dat het constante hongergevoel is verdwenen. Drinken doe ik met het warme weer meer dan gemiddeld, komt ook door de zouttabletten die ik slik. Mijn bloeddruk was vorige week nog 185, volgende week een afspraak maken om te kijken of deze medicijnen wčl aan slaan. Misschien dat ik morgen al een afspraak maak, heb namelijk een opgezwollen voet en enkel, ik noem het maar een klompvoet. Alsof Bert van Osch er met een fietspomp lucht in heeft gepompt. Misschien komt dat door de te hoge bloeddruk, heb geen idee. Het is ook pijnlijk omdat de achillespees strak staat, ik kan geen schoen dragen. Dus slippers ditmaal. Nu ik eigenlijk nooit meer uit ga, is het wel zo leuk toch nog eens een slippertje te maken.
Mijn cholesterol was vorige week nog 9.1, dus ook veel te hoog. Ben al begonnen met gezonder te eten. Medicatie komt als mijn huisarts, Dr. Vollenberg terug is van vakantie. Hij woont in Brabant, ik vroeg aan hem waar ie op vakantie ging, Gelderland zei ie. Man naar m'n hart. inmiddels blijkbaar zo verknocht geraakt aan de mooiste provincie van Nederland, dat ie zelfs in zijn vakantie feeling wil houden. Al met al gaat het gestaag vorderend, geleidelijk, positief de goede kant op. Er zit progressie in, waar het 't laatste half jaar dweilen was met de kraan open. Steeds één stap vooruit en dan weer twee stappen terug, het was continue one step behond. Nu is dat juist andersom. Misschien is het de positieve inbreng van Jennie, iedere week hier het zonnetje in huis. Een dweilorkest in haar eentje, die de smartlap buiten de deur zet, en meezingers achter laat als ze de deur achter zich dicht trekt.
Ben grotendeels van m'n evenwichtsverlies af, de nieuwe medicatie is dus goed aangeslagen. Waar ik eerst anderhalve maand voor de Kat z'n Jodokus nutteloos medicijnen heb geslikt. Ook het enorme zweten is stukken minder, wel sta ik nog steeds moe op doordat m'n nachtrust niet goed is, ik ben nog steeds blij als ik vier uurtjes kan slapen. Overdag moet ik dan ook af en toe gaan liggen, mede door de hoofdpijn, die weliswaar is afgenomen maar me toch nog belet goed te functioneren. Moet later eens foto's van gemaakt worden, of hoe dat ook moge heten.
M'n eetlust is weer op peil, het voedsel blijft binnenboord en komt er niet meer als de Niagara-watervallen direct weer uit. Voel me ondanks de chronische vermoeidheid momenteel sterker dan het laatste half jaar. Het is ook prettig dat het constante hongergevoel is verdwenen. Drinken doe ik met het warme weer meer dan gemiddeld, komt ook door de zouttabletten die ik slik. Mijn bloeddruk was vorige week nog 185, volgende week een afspraak maken om te kijken of deze medicijnen wčl aan slaan. Misschien dat ik morgen al een afspraak maak, heb namelijk een opgezwollen voet en enkel, ik noem het maar een klompvoet. Alsof Bert van Osch er met een fietspomp lucht in heeft gepompt. Misschien komt dat door de te hoge bloeddruk, heb geen idee. Het is ook pijnlijk omdat de achillespees strak staat, ik kan geen schoen dragen. Dus slippers ditmaal. Nu ik eigenlijk nooit meer uit ga, is het wel zo leuk toch nog eens een slippertje te maken.
Mijn cholesterol was vorige week nog 9.1, dus ook veel te hoog. Ben al begonnen met gezonder te eten. Medicatie komt als mijn huisarts, Dr. Vollenberg terug is van vakantie. Hij woont in Brabant, ik vroeg aan hem waar ie op vakantie ging, Gelderland zei ie. Man naar m'n hart. inmiddels blijkbaar zo verknocht geraakt aan de mooiste provincie van Nederland, dat ie zelfs in zijn vakantie feeling wil houden. Al met al gaat het gestaag vorderend, geleidelijk, positief de goede kant op. Er zit progressie in, waar het 't laatste half jaar dweilen was met de kraan open. Steeds één stap vooruit en dan weer twee stappen terug, het was continue one step behond. Nu is dat juist andersom. Misschien is het de positieve inbreng van Jennie, iedere week hier het zonnetje in huis. Een dweilorkest in haar eentje, die de smartlap buiten de deur zet, en meezingers achter laat als ze de deur achter zich dicht trekt.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Zaltbommel 2022.......
2016 gezien
nachtblind, ontploffende
schrik je rotjes
bijkans het schip gemist
groot dorp in een klein stadje
Bennie, Heiny, Bax, Boelie
degene die ik vergeet
degene die niet meer
naar de Toren kijken
vanaf de Bommelse brug
Eeuwig in ons hart
zo'n toren krijg je niet snel neer
blik vooruit
schichtig achterom kijkend
het verleden mag niet worden vergeten
2016 gezien
nachtblind, ontploffende
schrik je rotjes
bijkans het schip gemist
groot dorp in een klein stadje
Bennie, Heiny, Bax, Boelie
degene die ik vergeet
degene die niet meer
naar de Toren kijken
vanaf de Bommelse brug
Eeuwig in ons hart
zo'n toren krijg je niet snel neer
blik vooruit
schichtig achterom kijkend
het verleden mag niet worden vergeten
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Leugentje om bestwil.....
'Blijf onderzoeken en onafhankelijk nadenken.' Zei Sylvana Simons op haar FaceBook-pagina, nadat ze betrapt werd op een leugen in het praatprogramma Pauw. Ze beweerde stellig dat Donald Trump in de jaren tachtig heeft gezegd, dat als ie ooit de politiek in zou gaan dit bij de Republikeinen zou zijn. De stemmers op de Republikeinse partij zijn immers domme koeien die alles geloven wat de tv-zender FOX in de ether gooit. Toen Pauw vroeg of dat echt zo is gezegd door Donald Trump, beweerde Oboema Seko Seko Simons dat het echt zo is gebeurd. Ze had immers de bewegende beelden met eigen ogen gezien. Toen Jeroen Pauw vlak voor het einde, terwijl ie al met de slot van de uitzending bezig was, tegen de ex-VJ zei dat het volgens zijn redactie een hoax is, en een fotoshop bovendien. Gaf ze met een lach, geleend van een boer met kiespijn, haar fout toe. Dat ze in de val van de sociale media is getrapt. Buiten de Donald(Trump)Duck, de VIVA-Espagna en het woordenboek voor kokerkijkers en begeleiders van blinde hondenbezitters is haar nieuwsbron dus FaceBook. Ik zag daar laatst dat Mark Rutte een neus kreeg zo groot als die van Pinokkio. Dat bevestigde me weer eens dat die Rutte niet te vertrouwen is. Het stond immers op FaceBook. Ik heb het met eigen ogen gezien.
Het woord "nadenken" is nu juist het probleem. Heb ik het nog niet eens over "onafhankelijk" Als er één bitch zonder hersencellen afhankelijk is, is het wel deze ex-kapster. De verongelijkte wenkbrauw nooit bijgeknipt. Die het fronsen heeft uitgevonden. De vrouwelijke, zwarte Ruud Lubbers zonder idee, die denkt dat ze mee dacht bij DENK. Maar steeds weer geknipt en geschoren wordt door haar discussie partners. Een taaie pepernoot, die niet normaal kan discussiëren zonder haar stem te verheffen en/of geagiteerd, onmiddellijk in de verdedigende aanval schiet. Uit de losse pols, tijdens een discussie, een opmerking plaatst die niks met het onderwerp of gesprek te maken heeft. Alleen maar om haar aanwezigheid te rechtvaardigen. Immers, zei Descartes het niet ooit: 'Ik praat dus ik besta.'
Een kip zonder kop kakelt nog grotere wijsheden dan deze omhoog gekukelde, kakelende leugenaar. Ze zei laatst nog dat ze een kip had zien vliegen. Toen iemand zei dat een kip niet kan vliegen en het gemarineerde kippenvleugeltjes waren, verontschuldigde ze zich door, als haantje de voorste, te zeggen dat ze op een schotel lagen en het verwisselde met een UFO. Die had ze immers ooit ook in het echt gezien. Dat hetgeen ze in het echt had gezien een schotel antenne was, die het Zwarte Piet soms lastig maakt op het dak maakt het alleen maar schrijnender.
Als je haar vraagt over de politieke toestand in Turkije, waar president Erdogan regeert als een dictatoriale potentaat, reageert ze door te zeggen dat ze daar geen mening over heeft. Het kan haar immers de kop kosten. DENK, de politieke partij waar ze zich bij had aangesloten, heeft banden met de partij van Erdogan en steunt diens beleid. Liever draait de vrouw, die ooit een bril aanschafte omdat het intulecturieel overkomt bij een boekenprogramma, een onschuldig, traditioneel, eeuwenoud kinderfeest de nek om. Wat haalt ze op haar hals zou je zeggen. Laat het rusten en er is geen haan die er naar kraait. Ze belde laatst Frank Boeijen op, of ie de tekst wilde veranderen van een oude hit van hem. 'DENK niet wit, DENK niet licht getint, DENK niet licht getint wit, maar in de kleur van je hart. Deze pronkster, met van anders denkende gestolen veren, acterend dat ze een negerin is, zo trots als een pauw, mag de klere krijgen van de keizer. De naakte waarheid kwam immers boven de tafel van het praatprogramma van Jeroen Pauw. Ze werd ontmaskerd als een notoire leugenaar. Publiekelijk afgeschminkt. Nog net niet gestikt in haar laatste leugen. Ik ben geen zwartkijker, dus ik zie de toekomst kleurrijk in.
De totale rehabilitatie van ons aller Zwarte Piet ligt in het verschiet. Ze heeft haar kruitnoot verschoten. Ze wedde op het verkeerde paard. Amerika werd haar ondergang. Americo komt triomfantelijk, met de keizerlijke Sinterklaas op zijn rug, naar Nederland gestoomd. Eenmaal aangemeerd, roept De Sint naar de Wegwijs Piet: 'Kijk eens Wegwijs Piet, het staat zwart van de mensen, we staan er weer gekleurd op.' Ondanks de raaskallende één mans fractie.
[ Bericht 0% gewijzigd door tong80 op 16-04-2022 06:42:43 ]
'Blijf onderzoeken en onafhankelijk nadenken.' Zei Sylvana Simons op haar FaceBook-pagina, nadat ze betrapt werd op een leugen in het praatprogramma Pauw. Ze beweerde stellig dat Donald Trump in de jaren tachtig heeft gezegd, dat als ie ooit de politiek in zou gaan dit bij de Republikeinen zou zijn. De stemmers op de Republikeinse partij zijn immers domme koeien die alles geloven wat de tv-zender FOX in de ether gooit. Toen Pauw vroeg of dat echt zo is gezegd door Donald Trump, beweerde Oboema Seko Seko Simons dat het echt zo is gebeurd. Ze had immers de bewegende beelden met eigen ogen gezien. Toen Jeroen Pauw vlak voor het einde, terwijl ie al met de slot van de uitzending bezig was, tegen de ex-VJ zei dat het volgens zijn redactie een hoax is, en een fotoshop bovendien. Gaf ze met een lach, geleend van een boer met kiespijn, haar fout toe. Dat ze in de val van de sociale media is getrapt. Buiten de Donald(Trump)Duck, de VIVA-Espagna en het woordenboek voor kokerkijkers en begeleiders van blinde hondenbezitters is haar nieuwsbron dus FaceBook. Ik zag daar laatst dat Mark Rutte een neus kreeg zo groot als die van Pinokkio. Dat bevestigde me weer eens dat die Rutte niet te vertrouwen is. Het stond immers op FaceBook. Ik heb het met eigen ogen gezien.
Het woord "nadenken" is nu juist het probleem. Heb ik het nog niet eens over "onafhankelijk" Als er één bitch zonder hersencellen afhankelijk is, is het wel deze ex-kapster. De verongelijkte wenkbrauw nooit bijgeknipt. Die het fronsen heeft uitgevonden. De vrouwelijke, zwarte Ruud Lubbers zonder idee, die denkt dat ze mee dacht bij DENK. Maar steeds weer geknipt en geschoren wordt door haar discussie partners. Een taaie pepernoot, die niet normaal kan discussiëren zonder haar stem te verheffen en/of geagiteerd, onmiddellijk in de verdedigende aanval schiet. Uit de losse pols, tijdens een discussie, een opmerking plaatst die niks met het onderwerp of gesprek te maken heeft. Alleen maar om haar aanwezigheid te rechtvaardigen. Immers, zei Descartes het niet ooit: 'Ik praat dus ik besta.'
Een kip zonder kop kakelt nog grotere wijsheden dan deze omhoog gekukelde, kakelende leugenaar. Ze zei laatst nog dat ze een kip had zien vliegen. Toen iemand zei dat een kip niet kan vliegen en het gemarineerde kippenvleugeltjes waren, verontschuldigde ze zich door, als haantje de voorste, te zeggen dat ze op een schotel lagen en het verwisselde met een UFO. Die had ze immers ooit ook in het echt gezien. Dat hetgeen ze in het echt had gezien een schotel antenne was, die het Zwarte Piet soms lastig maakt op het dak maakt het alleen maar schrijnender.
Als je haar vraagt over de politieke toestand in Turkije, waar president Erdogan regeert als een dictatoriale potentaat, reageert ze door te zeggen dat ze daar geen mening over heeft. Het kan haar immers de kop kosten. DENK, de politieke partij waar ze zich bij had aangesloten, heeft banden met de partij van Erdogan en steunt diens beleid. Liever draait de vrouw, die ooit een bril aanschafte omdat het intulecturieel overkomt bij een boekenprogramma, een onschuldig, traditioneel, eeuwenoud kinderfeest de nek om. Wat haalt ze op haar hals zou je zeggen. Laat het rusten en er is geen haan die er naar kraait. Ze belde laatst Frank Boeijen op, of ie de tekst wilde veranderen van een oude hit van hem. 'DENK niet wit, DENK niet licht getint, DENK niet licht getint wit, maar in de kleur van je hart. Deze pronkster, met van anders denkende gestolen veren, acterend dat ze een negerin is, zo trots als een pauw, mag de klere krijgen van de keizer. De naakte waarheid kwam immers boven de tafel van het praatprogramma van Jeroen Pauw. Ze werd ontmaskerd als een notoire leugenaar. Publiekelijk afgeschminkt. Nog net niet gestikt in haar laatste leugen. Ik ben geen zwartkijker, dus ik zie de toekomst kleurrijk in.
De totale rehabilitatie van ons aller Zwarte Piet ligt in het verschiet. Ze heeft haar kruitnoot verschoten. Ze wedde op het verkeerde paard. Amerika werd haar ondergang. Americo komt triomfantelijk, met de keizerlijke Sinterklaas op zijn rug, naar Nederland gestoomd. Eenmaal aangemeerd, roept De Sint naar de Wegwijs Piet: 'Kijk eens Wegwijs Piet, het staat zwart van de mensen, we staan er weer gekleurd op.' Ondanks de raaskallende één mans fractie.
[ Bericht 0% gewijzigd door tong80 op 16-04-2022 06:42:43 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
ik zag een mooi rokje
wapperend in de windluwe stilte
kwispelende benen
rank, bijna oneindige weelde
ik stond even stil
ze had geen idee
geen idee dat ik staarde
ze was op weg naar de lente
eeuwig rokjesdag
geen bril nodig om de schoonheid
van de vrouwelijke, de vrouwelijke alles
te adoreren
wapperend in de windluwe stilte
kwispelende benen
rank, bijna oneindige weelde
ik stond even stil
ze had geen idee
geen idee dat ik staarde
ze was op weg naar de lente
eeuwig rokjesdag
geen bril nodig om de schoonheid
van de vrouwelijke, de vrouwelijke alles
te adoreren
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik sta doodgemoedelijk, chagrijnig op. Nog niks aan de hand. De eerste teen die ik stoot was al klagenswaardig. Ik ben echter het zonnetje in huis, ik laat het er dus niet bij zitten. Zeg tegen de teen naast m'n grote teen dat ie boft, dat ie uit de schaduw wordt gehouden, terwijl andere tenen, bekneld in te kleine schoenen graag de schaduw willen opzoeken. Afijn, m'n steunzool uit de schoen gehaald. Wat een lucht daar dan uitkomt is niet te beschrijven. Val dan net niet in katzwijn, doe poeslief alsof ik niks ruik. Muggeziften heet dat onder de insekten-liefhebbers. Ik houd van vlooien, bij een ander. Dan kan ik ze zonder vliegbevret in de haren vliegen.
Het punt is dat menig user er baat bij heeft om zijn of haar slechte adem te luchten in Klaagbaak. Doe het zelden, maar als ik het doe is het ook oprecht. Ik zal niet snel klagen over te veel chloor in het zwembad, of dat je door een verfje kunt zien waar je hebt gepist in het buitenbad. Dat er een schimmel zit in je bedorven yoghurt kan Sinterklaas niks aan doen, dat ie als travestiet een klein kind op zijn schoot neemt ook niet. Hij kan zo'n kindje ook in het geheim nemen, zonder dekmantel.
Waar het mij om gaat is dat de kleine, beklagenswaardige, dagelijkse 'Godverdommes' onder gesneeuwd raken. Zeg maar de hondendrol in de sneeuwpop, waar je wel je vingers aan brandt. En eerst niet koud of warm van wordt. Zeg maar de meur die je bespeur. Dan heb ik het nog niet over de overgekookte brandnetelsoep, die geen hond ooit op heeft, maar wel in elk dieetboek staat.
Om de komma bij de punt te voegen. Het gaat mij om de punaisse. Het gaat 289 keer goed,maar dan dan komt ie, de punaisse die alle plezier van Dolly Dots aan de muur, Doris Day and the pins en John Travolta weg haalt. De punaisse die dwars door het kleine rubbertje heen, in het puntje van je middelvinger prikt. De grote kleine auw. The horror op je jongens en meisjeskamer.
Het leed dat je nooit zal vergeten. De punaisse from hel.
Er dwars doorheen.
Het punt is dat menig user er baat bij heeft om zijn of haar slechte adem te luchten in Klaagbaak. Doe het zelden, maar als ik het doe is het ook oprecht. Ik zal niet snel klagen over te veel chloor in het zwembad, of dat je door een verfje kunt zien waar je hebt gepist in het buitenbad. Dat er een schimmel zit in je bedorven yoghurt kan Sinterklaas niks aan doen, dat ie als travestiet een klein kind op zijn schoot neemt ook niet. Hij kan zo'n kindje ook in het geheim nemen, zonder dekmantel.
Waar het mij om gaat is dat de kleine, beklagenswaardige, dagelijkse 'Godverdommes' onder gesneeuwd raken. Zeg maar de hondendrol in de sneeuwpop, waar je wel je vingers aan brandt. En eerst niet koud of warm van wordt. Zeg maar de meur die je bespeur. Dan heb ik het nog niet over de overgekookte brandnetelsoep, die geen hond ooit op heeft, maar wel in elk dieetboek staat.
Om de komma bij de punt te voegen. Het gaat mij om de punaisse. Het gaat 289 keer goed,maar dan dan komt ie, de punaisse die alle plezier van Dolly Dots aan de muur, Doris Day and the pins en John Travolta weg haalt. De punaisse die dwars door het kleine rubbertje heen, in het puntje van je middelvinger prikt. De grote kleine auw. The horror op je jongens en meisjeskamer.
Het leed dat je nooit zal vergeten. De punaisse from hel.
Er dwars doorheen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Oekraďne
bladeren vallen
geen hond kijkt er naar om
de wortels schieten niet meer
geen verschiet
het vooruitzicht
zijn dorre bladeren
vergeten bomen
de wortels zonder water
de bladeren op de grond
verdorrend,
verstomd is het geluid
van de wuivende bomen
de bladeren
onbekommerd creperend
terwijl de natuur door gaat
met het stelen van de toekomst
straks geen bomen meer
geen mooie bladeren
wapperend in de wind
het kind bleef dood achter
Herman
bladeren vallen
geen hond kijkt er naar om
de wortels schieten niet meer
geen verschiet
het vooruitzicht
zijn dorre bladeren
vergeten bomen
de wortels zonder water
de bladeren op de grond
verdorrend,
verstomd is het geluid
van de wuivende bomen
de bladeren
onbekommerd creperend
terwijl de natuur door gaat
met het stelen van de toekomst
straks geen bomen meer
geen mooie bladeren
wapperend in de wind
het kind bleef dood achter
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Hij of zij
zat parmantig op de rand
De rand van de mand
van de Hema
Het was aandoenlijk
Ze had geen benul
Wat deze knul zou gaan doen
Het lieveheersbeestje
De stippen geteld
de vleugeltjes
neergeslagen
Vol welbehagen
Haar of hem
Neer gevleid
Op het zachte windje
Buiten, de deur
Hoe het nu gesteld is
weet ik niet
Een heel nieuw leven
In het verschiet
zat parmantig op de rand
De rand van de mand
van de Hema
Het was aandoenlijk
Ze had geen benul
Wat deze knul zou gaan doen
Het lieveheersbeestje
De stippen geteld
de vleugeltjes
neergeslagen
Vol welbehagen
Haar of hem
Neer gevleid
Op het zachte windje
Buiten, de deur
Hoe het nu gesteld is
weet ik niet
Een heel nieuw leven
In het verschiet
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik hoop niet dat het een overdosis is qua van Tongerlo. Maar deze anekdote en verhaal mag en kan ik niet laten lopen. Heb toestemming van Leen. Zittend op het bankje voor de Hema raakten we in gesprek. Ik neem af en toe rust door omstandigheden.
Ik complimenteerde hem met z'n mooie grijze haren en dat-ie subtiel van de fiets sprong. Hij woonde in de Kerkstraat. Ik ooit in de Vogelenzang, wilde ik zeggen. Tot zijn oog viel. Hij raapte zijn glazen oog op en zag een bekend vehikel, naast zijn eigen fiets.
Is dat niet de fiets van Maria ? Achtergelaten en gestolen bij het station. Heel verhaal. Je maakt wat mee bij de Hema en als hartpatiënt.
Een lieve vrouw kwam uit de Hema "haar" fiets ophalen. Leen: 'Mevrouw, weet u zeker dat het uw fiets is?' 'Die stond gratis bij het station.' Niet gestolen dus. Tegen de spiegies even in de war mevrouw wordt en werd geen aangifte gedaan. Wel een absurd verhaal. Dat Leen z'n fiets precies naast de "gestolen fiets" parkeert.
Echt Hema
Ik complimenteerde hem met z'n mooie grijze haren en dat-ie subtiel van de fiets sprong. Hij woonde in de Kerkstraat. Ik ooit in de Vogelenzang, wilde ik zeggen. Tot zijn oog viel. Hij raapte zijn glazen oog op en zag een bekend vehikel, naast zijn eigen fiets.
Is dat niet de fiets van Maria ? Achtergelaten en gestolen bij het station. Heel verhaal. Je maakt wat mee bij de Hema en als hartpatiënt.
Een lieve vrouw kwam uit de Hema "haar" fiets ophalen. Leen: 'Mevrouw, weet u zeker dat het uw fiets is?' 'Die stond gratis bij het station.' Niet gestolen dus. Tegen de spiegies even in de war mevrouw wordt en werd geen aangifte gedaan. Wel een absurd verhaal. Dat Leen z'n fiets precies naast de "gestolen fiets" parkeert.
Echt Hema
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Herken je dit euforische gevoel ?
Dat je even boven de aarde zweeft, je buiten je zelf treedt, niet meer beseft waar je bent, geen notie hebt van wie er in je buurt is, het kippenvel op je armen strijdt met het haantjes gedrag op je blozende hoofd, je dronken van geluk bent als geheel onthouder, op je knieën valt het goddelijke aanbiddend, je onbewust, de almachtige zender van het intense geluk in je armen sluit, je intens een oerkreet uit het diepste van je keel laat weerkaatsen, je eenmaal teruggekeerd van het zweven boven de aarde, pas echt beseft wat je hebt gezien, je onmiddellijk weet dat je bij iets historisch aanwezig bent geweest, je het koud en warm tegelijk krijgt, je rondom je heen kijkt, omdat je het gelukzalige gevoel wil delen, je de tranen bij anderen in de ogen ziet en weet dat je niet de enige bent, je beseft dat je bevoorrecht bent, niet alleen maar om het te hebben gezien, maar ook omdat het mooie aanvallende voetbal op het hoogste podium wordt bekroond door één van de geniaalste doelpunten ooit, je beseft dat je bevoorrecht bent een Nederlander te zijn, een trotse Nederlander, waar vaak het meewarige negativisme heerst, nu er geen houden meer aan is voor de positivo's, je de emoties niet de baas was, om dat er een baas was die misschien de basis had gelegd, op een bazen-toernooi voor de eerste wereldtitel van het kleine, grote landje aan de Noordzee, dat de euforie kortstondig was, maar voor eeuwig in je geheugen gegrift staat, in gouden gekrulde letters, zoals de bal van Dennis ongeëvenaard in de bovenhoek krulde, onder begeleiding van het commentaar van de eeuw, de schreeuwende, hartstochtelijke, emotionele, gruwelijk intense, dramatisch betrokken, meelevende, uitgelaten, bevlogen Jacques van Gelder, samen met Dennis de Menice, voor altijd de belichaming van de intense euforie, het ultieme genot, de bevrijding van de geest, de inspiratiebron van het optimisme, de oneindige tunnel, waar je op het eind het felle licht ziet, een flits die langer duurt dan je bij het einde van het wonder zou vermoeden, het wonderdoelpunt verstevigde de band tussen de liefhebbers, zelfs de leken en onwetenden begrepen wat er was gebeurd, het eeuwige licht zou blijven stralen in de gedachten van de universele mens, het leven was compleet, dankzij Dennis en Jack, die ons deelgenoot maakten van iets dat groter is dan de som der delen, de tijd stond even stil, en ik vond het tijd om er nu even bij stil te staan.
Dat je even boven de aarde zweeft, je buiten je zelf treedt, niet meer beseft waar je bent, geen notie hebt van wie er in je buurt is, het kippenvel op je armen strijdt met het haantjes gedrag op je blozende hoofd, je dronken van geluk bent als geheel onthouder, op je knieën valt het goddelijke aanbiddend, je onbewust, de almachtige zender van het intense geluk in je armen sluit, je intens een oerkreet uit het diepste van je keel laat weerkaatsen, je eenmaal teruggekeerd van het zweven boven de aarde, pas echt beseft wat je hebt gezien, je onmiddellijk weet dat je bij iets historisch aanwezig bent geweest, je het koud en warm tegelijk krijgt, je rondom je heen kijkt, omdat je het gelukzalige gevoel wil delen, je de tranen bij anderen in de ogen ziet en weet dat je niet de enige bent, je beseft dat je bevoorrecht bent, niet alleen maar om het te hebben gezien, maar ook omdat het mooie aanvallende voetbal op het hoogste podium wordt bekroond door één van de geniaalste doelpunten ooit, je beseft dat je bevoorrecht bent een Nederlander te zijn, een trotse Nederlander, waar vaak het meewarige negativisme heerst, nu er geen houden meer aan is voor de positivo's, je de emoties niet de baas was, om dat er een baas was die misschien de basis had gelegd, op een bazen-toernooi voor de eerste wereldtitel van het kleine, grote landje aan de Noordzee, dat de euforie kortstondig was, maar voor eeuwig in je geheugen gegrift staat, in gouden gekrulde letters, zoals de bal van Dennis ongeëvenaard in de bovenhoek krulde, onder begeleiding van het commentaar van de eeuw, de schreeuwende, hartstochtelijke, emotionele, gruwelijk intense, dramatisch betrokken, meelevende, uitgelaten, bevlogen Jacques van Gelder, samen met Dennis de Menice, voor altijd de belichaming van de intense euforie, het ultieme genot, de bevrijding van de geest, de inspiratiebron van het optimisme, de oneindige tunnel, waar je op het eind het felle licht ziet, een flits die langer duurt dan je bij het einde van het wonder zou vermoeden, het wonderdoelpunt verstevigde de band tussen de liefhebbers, zelfs de leken en onwetenden begrepen wat er was gebeurd, het eeuwige licht zou blijven stralen in de gedachten van de universele mens, het leven was compleet, dankzij Dennis en Jack, die ons deelgenoot maakten van iets dat groter is dan de som der delen, de tijd stond even stil, en ik vond het tijd om er nu even bij stil te staan.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik denk dat je in de war bent met beslag voor taart of cake. Beslag voor pannenkoeken is gewoon vies in principe.quote:
Het leuke van een pannenkoekenrestaurant is dat het ook naar pannenkoeken ruikt. Ik wilde bijna gaan vragen of ik de klopper mocht schoonlikken, zoals bij moeke vroeger.
vrijdag 9 december 2016 15:58 schreef Ringo het volgende:
Welke discussie? Ik zie alleen maar harige kerels die elkaar de rug inzepen.
Welke discussie? Ik zie alleen maar harige kerels die elkaar de rug inzepen.
Je hebt gelijk.quote:
[..]
Ik denk dat je in de war bent met beslag voor taart of cake. Beslag voor pannenkoeken is gewoon vies in principe.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
het centrum is de stad
de nieuwbouw was de Balkan
boomplantdag in de nieuwe wijk
de Spellerwaard
achterhaald, ingelopen
de Waluwe tegenwoordig
ik verdwaal er
ben de weg kwijt in Bommel
het is als in het leven
je kijkt achterom
de bebouwde kom is gebleven
de goudvis het hoekje om
op de hoek zitten in je gedachten
nog steeds mannen op het kratje bier
te vieren dat Feyenoord de Europa-Cup won
lang geleden
we blijven denken aan het hart van Bommel
zoals in Rotterdam
de Kromme en ijzeren Rinus
hun hart in het gebroken centrum
mijn Bommelse hart ligt in De Stad
ik verdwaal nog steeds in de Spellerwaard
de zwaluwen vliegen over de stad
ligt niet aan de Waluwe
Ligt aan mij
Herman
de nieuwbouw was de Balkan
boomplantdag in de nieuwe wijk
de Spellerwaard
achterhaald, ingelopen
de Waluwe tegenwoordig
ik verdwaal er
ben de weg kwijt in Bommel
het is als in het leven
je kijkt achterom
de bebouwde kom is gebleven
de goudvis het hoekje om
op de hoek zitten in je gedachten
nog steeds mannen op het kratje bier
te vieren dat Feyenoord de Europa-Cup won
lang geleden
we blijven denken aan het hart van Bommel
zoals in Rotterdam
de Kromme en ijzeren Rinus
hun hart in het gebroken centrum
mijn Bommelse hart ligt in De Stad
ik verdwaal nog steeds in de Spellerwaard
de zwaluwen vliegen over de stad
ligt niet aan de Waluwe
Ligt aan mij
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik kwam Wilma vanochtend tegen
ik liep Wilma vanochtend tegemoet
ze zwaaide,
enthousiast
ik zwaaide terug
deur open, riem los
hond op m'n pad
ze zwaaide amicaal
gelukkig een lieve lobbes,
laat dat maar aan Wilma
die kwispelt zelf zonder staart
een spring in 't veld
altijd goedlachs
altijd een praatje
altijd met goede zin
altijd de positivo in de stad
altijd vergeten dat ze import is
een echte Bommelaar
het was nog vroeg
dag kon niet meer kapot
moest de trap nog op
met een glimlach hijgen
hijgend met boodschappen
maakte niet uit
voelde me de koning te rijk
met Wilma van den Heuvel
Koningsetappe, met Wilma achterop
ik liep Wilma vanochtend tegemoet
ze zwaaide,
enthousiast
ik zwaaide terug
deur open, riem los
hond op m'n pad
ze zwaaide amicaal
gelukkig een lieve lobbes,
laat dat maar aan Wilma
die kwispelt zelf zonder staart
een spring in 't veld
altijd goedlachs
altijd een praatje
altijd met goede zin
altijd de positivo in de stad
altijd vergeten dat ze import is
een echte Bommelaar
het was nog vroeg
dag kon niet meer kapot
moest de trap nog op
met een glimlach hijgen
hijgend met boodschappen
maakte niet uit
voelde me de koning te rijk
met Wilma van den Heuvel
Koningsetappe, met Wilma achterop
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Aan de hand van hoe preuts we zijn geworden.
Destijds lag 80 % topless.
Hangtiet of niet.
Iedere tiet was een geniet.
Al was het een vergiet.
Nu googlde ik dus op blote tiet jaren 80.
Ja, je moet toch met voorbeelden komen.
Geen tiet te zien.
Een klein beetje.
Als je door het badpak heen Fantaseert.
Ik ben blij 20-en30 jaar geleden te zijn opgegroeid.
Kijk uit opa. Een tiet van gaan en een tiet van komen achter je.
Wij doken in bed. Nu woken ze in bed.
Arme geile wijven.
Destijds lag 80 % topless.
Hangtiet of niet.
Iedere tiet was een geniet.
Al was het een vergiet.
Nu googlde ik dus op blote tiet jaren 80.
Ja, je moet toch met voorbeelden komen.
Geen tiet te zien.
Een klein beetje.
Als je door het badpak heen Fantaseert.
Ik ben blij 20-en30 jaar geleden te zijn opgegroeid.
Kijk uit opa. Een tiet van gaan en een tiet van komen achter je.
Wij doken in bed. Nu woken ze in bed.
Arme geile wijven.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Als oprechte, introverte, spraakzame echte Bommelaar sprak ik voor de HEMA een eenzame fietser aan. Althans ik zei 'U bent op uw vrouw aan het wachten, zittend op de stang ?' Was een herenfiets. Een heer van stang. Zijn vrouw mocht het geld uitgeven. Hij lette op de fietsen. Dat ze er niet met een ander vandoor zouden gaan.
Dat klopte dus. Ik vond hem er vaal en bedroefd uitzien. 'Alles goed verder meneer?' 'Het gaat. Zo op en neer.' 'Zo nu en dan.' 'U komt niet uit Bommel zo te horen.' 'Nee gelukkig niet.' 'Hoezo gelukkig niet?'
'Stug volk. Geen contact mee te krijgen' 'Woont u in Zaltbommel?' 'Helaas wel.'
God behoedde hem ooit Cor de Gram tegen te komen. Die lult Vincent van Gogh nog de oren van z'n kop. Die mokt van een pond in één ogenblik een kilo. Laat Cor maar schuiven. Dan kunde oew gram nooit meer halen.
Ondertussen Rende de Sambo me voorbij...'Hey Herm, ik woon in Gameren maar door jou blijf ik een echte Bommelaar.'
Handen schudden, wa hiet ? Sambo/Johnnie en Tong innerlijk omhelsend. Midden op straat. Zonder schaamte..
'Wa zijn jullie an ut doen?' Riep Chris van Brakel, met de hand aan de fiets, tegen het verkeer inlopend in de Bosschstraat. Dat hem een kleine drie kwartier kostte wegens verbaal onderhoud bij de spraakwerkzaamheden.
Verder met het gesprek met de import, Ik zei dat het eventueel ook aan jezelf kan liggen. Dat je een beetje moeite moet doen om te vechten tegen de vooroordelen.
Hij bleef stug volhouden. 'Stug volk.' Ik liet het er maar bij zitten. Wilde hem niet gaan stangen en opzadelen met een schuldcomplex.
Aan de overkant zag ik Jiel en Roy ouwehoeren.
Me aangesloten. Kennisen/vrienden vanaf 40 jaar geleden. Roy 2 dagen jonger dan ik. Half uur later. Eérste klas, op de eerste rij, murw gebeukt en van alle laatste roddels voorzien, met m'n Hema-rookworst, op weg naar m'n flatje.
Komt Chris langs gefietst 'Geleuf nie alles wa ie zeet, moar komt wel ut een goed hart.'
Dat klopte dus. Ik vond hem er vaal en bedroefd uitzien. 'Alles goed verder meneer?' 'Het gaat. Zo op en neer.' 'Zo nu en dan.' 'U komt niet uit Bommel zo te horen.' 'Nee gelukkig niet.' 'Hoezo gelukkig niet?'
'Stug volk. Geen contact mee te krijgen' 'Woont u in Zaltbommel?' 'Helaas wel.'
God behoedde hem ooit Cor de Gram tegen te komen. Die lult Vincent van Gogh nog de oren van z'n kop. Die mokt van een pond in één ogenblik een kilo. Laat Cor maar schuiven. Dan kunde oew gram nooit meer halen.
Ondertussen Rende de Sambo me voorbij...'Hey Herm, ik woon in Gameren maar door jou blijf ik een echte Bommelaar.'
Handen schudden, wa hiet ? Sambo/Johnnie en Tong innerlijk omhelsend. Midden op straat. Zonder schaamte..
'Wa zijn jullie an ut doen?' Riep Chris van Brakel, met de hand aan de fiets, tegen het verkeer inlopend in de Bosschstraat. Dat hem een kleine drie kwartier kostte wegens verbaal onderhoud bij de spraakwerkzaamheden.
Verder met het gesprek met de import, Ik zei dat het eventueel ook aan jezelf kan liggen. Dat je een beetje moeite moet doen om te vechten tegen de vooroordelen.
Hij bleef stug volhouden. 'Stug volk.' Ik liet het er maar bij zitten. Wilde hem niet gaan stangen en opzadelen met een schuldcomplex.
Aan de overkant zag ik Jiel en Roy ouwehoeren.
Me aangesloten. Kennisen/vrienden vanaf 40 jaar geleden. Roy 2 dagen jonger dan ik. Half uur later. Eérste klas, op de eerste rij, murw gebeukt en van alle laatste roddels voorzien, met m'n Hema-rookworst, op weg naar m'n flatje.
Komt Chris langs gefietst 'Geleuf nie alles wa ie zeet, moar komt wel ut een goed hart.'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Van Maren. Een burgemeester van niks.
Onze burgemeester ging naar de Tweede kamer.....
ooit zei iemand
ik ben niet links
ik ben niet rechts
ik ben recht door het midden
deze man
ging bij Hoevelaken links af
geeft rechts voorrang
zonder problemen
een wegbereider
op weg naar Den Haag
zijn sporen achter gelaten
alles op de rails
de politieke kleur vergeten
midden in het land
midden tussen de mensen
Arie Ribbens is jaloers
Albert kan niet zingen
aan het stuur zat ie wel
dank je wel Albert van den Bosch
in Bommel zijn we een bietje trots
Herman
Onze burgemeester ging naar de Tweede kamer.....
ooit zei iemand
ik ben niet links
ik ben niet rechts
ik ben recht door het midden
deze man
ging bij Hoevelaken links af
geeft rechts voorrang
zonder problemen
een wegbereider
op weg naar Den Haag
zijn sporen achter gelaten
alles op de rails
de politieke kleur vergeten
midden in het land
midden tussen de mensen
Arie Ribbens is jaloers
Albert kan niet zingen
aan het stuur zat ie wel
dank je wel Albert van den Bosch
in Bommel zijn we een bietje trots
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Katwijk, garnalen gepeld
de maaltijd, de vissers bereid
wat telt, de stillen luiden
de kerkklok gehoorzaam
jubelen naar het hoogste
dienaren, geknield
vissers binnengehaald
niet op zondag
aan zijn voeten liggen ze
erkenning herkend
jongensboek geschreven
ongekroonde held
dekselse Dirkie
Quick Boys en Katwijk ontstegen
een derby op zichzelf
held voor het leven
maar waarom Bronk en Duytz
gezamenlijk
zaterdagse en dinsdag visje
verdwenen?
Herman
de maaltijd, de vissers bereid
wat telt, de stillen luiden
de kerkklok gehoorzaam
jubelen naar het hoogste
dienaren, geknield
vissers binnengehaald
niet op zondag
aan zijn voeten liggen ze
erkenning herkend
jongensboek geschreven
ongekroonde held
dekselse Dirkie
Quick Boys en Katwijk ontstegen
een derby op zichzelf
held voor het leven
maar waarom Bronk en Duytz
gezamenlijk
zaterdagse en dinsdag visje
verdwenen?
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Thuiskomen
ge rijt op de brug
ge ziet
de toren
geen weg terug
de ouwe brug
nust oe
de Waal kabbelt
de mins wauwelt
Bommel in het vizier
thuiskomen
asof ge nooit
weg zeit gewiest
Herman
ge rijt op de brug
ge ziet
de toren
geen weg terug
de ouwe brug
nust oe
de Waal kabbelt
de mins wauwelt
Bommel in het vizier
thuiskomen
asof ge nooit
weg zeit gewiest
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
het mooie van Bommel
het mooie van Bommel
het mooie van Bommel
kun je niet genoeg herhalen
de schoonheid
ligt te dichtbij
zie de toren
zie de brug
zie de echte Bommelaar
waar ook import
wordt gekoesterd
met beide armen
omarmd
Herman
het mooie van Bommel
het mooie van Bommel
kun je niet genoeg herhalen
de schoonheid
ligt te dichtbij
zie de toren
zie de brug
zie de echte Bommelaar
waar ook import
wordt gekoesterd
met beide armen
omarmd
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
een slenterende zomer zaterdag
de mert in zijn glorie
de zon perfect
op temperatuur
de zoon van Paul Ruisink
op de stoep
op het bankje
bij Hans Heijman
zijn schone vader
naast de kaas en wijn
die het ditmaal
wel gaat redden
een slenterende zomerse dag
Mart met zijn kraam
de zon
de Bommelse zon
het geluk
ligt in kleine dingen
ook in zomers Bommel
op de hoek van de mert
Herman
de mert in zijn glorie
de zon perfect
op temperatuur
de zoon van Paul Ruisink
op de stoep
op het bankje
bij Hans Heijman
zijn schone vader
naast de kaas en wijn
die het ditmaal
wel gaat redden
een slenterende zomerse dag
Mart met zijn kraam
de zon
de Bommelse zon
het geluk
ligt in kleine dingen
ook in zomers Bommel
op de hoek van de mert
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
centen, alsof het niks is
Martin is er blij mee
in zijn bakkie
ouwe jongens krentenbrood
een man overboord
de span, het bakkie die overhevelde
samen met een broer
in het oranje
Broer Dirks
op campagne
de zijspan crosser
de Bommelse held
oh ja
de centjes van de Cola flesjes
bierflesjes rapen
op de dijk
je werd rijk
nu nostalgie, en volgende week
weer een kans
crossen in Bommel
grijp je kans
en het statiegeld
op het mooiste parcours
stiekem naar binnen glippend
Herman
Martin is er blij mee
in zijn bakkie
ouwe jongens krentenbrood
een man overboord
de span, het bakkie die overhevelde
samen met een broer
in het oranje
Broer Dirks
op campagne
de zijspan crosser
de Bommelse held
oh ja
de centjes van de Cola flesjes
bierflesjes rapen
op de dijk
je werd rijk
nu nostalgie, en volgende week
weer een kans
crossen in Bommel
grijp je kans
en het statiegeld
op het mooiste parcours
stiekem naar binnen glippend
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Wilde het over een echte Bommelaar hebben....Kees de Bil.
In 1985 was Kees de Bil één van de grondleggers van de Bommel-revue. Een initiatief om oude en actuele Bommelse gebeurtenissen in revue, muzikaal, cabaret, dans of musicalvorm gemixt en gezamenlijk op het toneel te brengen. Zo begon de stichting Bommel-revue aan een serie voorstellingen, waaraan veel verenigingen, jonge- en oudere Bommelaren vol enthousiasme, om de vier jaar, een bijdrage gingen leveren. Kees de Bil werd de eerste voorzitter. Geen verkeerde keus natuurlijk. Kees kent iedereen en iedereen kent deze aimabele man. Zonder hoog van de toren te blazen straalt ie door zijn uitstraling gezag uit. Op zijn boerenfluitjes had ie de juiste noten op zijn zang. Ook voor de teksten van o.a oud-huisarts Hans van den Bosch stonden de mensen in de rij voor theater Poorterij.
Na zes keer een Bommel-revue op de planken te hebben gebracht, kwam de inmiddels traditionele Bommelse show in de Poort jammer genoeg op een laag pitje te staan. Persoonlijke omstandigheden van de drijvende krachten achter de Bommel-revue verhinderden de aanpak van een volgend project, maar gelukkig was het vuur nooit helemaal gedoofd!
Vijf jaar na de zesde Bommelrevu, droeg het oude bestuur de fakkel over aan een nieuw bestuur en in november 2007 werd Tijden in Beeld met veel succes voor een enthousiast publiek gepresenteerd!
Mijn moeke, ik noem haar tegenwoordig Fittipaldi, in haar scootmobiel. Werd een paar jaar geleden door Kees en Mini "gered.". Haar scootmobieltje begaf het. Kinderen zijn tegenwoordig al handen-en tandenloos als ze geen Pokémon kunnen vinden. Moeke stond echter midden op de Steenweg stil. Links en rechts auto's toeterend en knipperend dan wel zwaaiend. Kees zwaaide naar deze prinses als de koningsmuzikant van Bommel.
Echter, 50 meter verderop bedacht ie zich. Letta midden op de Steenweg, zwaaiend naar auto's alsof ze er niet meer woont, er RustWat al 20 jaar dicht is. Kees reed een blokje om, reed achter de ontstaande file aan. Zette Mini uit zijn wagen, alsof ie een vlaggenmast in de top hees.
Mini ging het verkeer zwaaiend regelen. Auto's stoppen. Kees met alle kracht die hij in zijn lichaam had m'n moeke de Steenweg over helpen.
Moeke is heelhuids thuisgekomen. Heb toestemming gevraagd voor dit topic. Als ze het er niet mee eens zou zijn geweest had ik hem toch gepost.
Bescheiden mensen en bescheiden Echte Bommelaars mogen ook in het zonnetje worden gezet. Geweldig Kees. Geniet altijd van je posts. Relativeren laten we effe aan anderen over. Let the music play. En m'n moeke schitteren. Echte Bommelaars verdienen dat.
De zeepkistenrace op de Steenweg bestaat niet meer. Evenals het kussengevecht op de Mert verleden tijd is. Maar vandaag weer de echte Bommelse, traditionele Braderie. Genieten en lekker eten. Op koopjes jagen en lootjes trekken. Moeke had zich er op verheugd. Helaas ligt ze te snotteren met Corona. Maar de pret wordt niet gedrukt. Veel plezier minse.
Herman.
In 1985 was Kees de Bil één van de grondleggers van de Bommel-revue. Een initiatief om oude en actuele Bommelse gebeurtenissen in revue, muzikaal, cabaret, dans of musicalvorm gemixt en gezamenlijk op het toneel te brengen. Zo begon de stichting Bommel-revue aan een serie voorstellingen, waaraan veel verenigingen, jonge- en oudere Bommelaren vol enthousiasme, om de vier jaar, een bijdrage gingen leveren. Kees de Bil werd de eerste voorzitter. Geen verkeerde keus natuurlijk. Kees kent iedereen en iedereen kent deze aimabele man. Zonder hoog van de toren te blazen straalt ie door zijn uitstraling gezag uit. Op zijn boerenfluitjes had ie de juiste noten op zijn zang. Ook voor de teksten van o.a oud-huisarts Hans van den Bosch stonden de mensen in de rij voor theater Poorterij.
Na zes keer een Bommel-revue op de planken te hebben gebracht, kwam de inmiddels traditionele Bommelse show in de Poort jammer genoeg op een laag pitje te staan. Persoonlijke omstandigheden van de drijvende krachten achter de Bommel-revue verhinderden de aanpak van een volgend project, maar gelukkig was het vuur nooit helemaal gedoofd!
Vijf jaar na de zesde Bommelrevu, droeg het oude bestuur de fakkel over aan een nieuw bestuur en in november 2007 werd Tijden in Beeld met veel succes voor een enthousiast publiek gepresenteerd!
Mijn moeke, ik noem haar tegenwoordig Fittipaldi, in haar scootmobiel. Werd een paar jaar geleden door Kees en Mini "gered.". Haar scootmobieltje begaf het. Kinderen zijn tegenwoordig al handen-en tandenloos als ze geen Pokémon kunnen vinden. Moeke stond echter midden op de Steenweg stil. Links en rechts auto's toeterend en knipperend dan wel zwaaiend. Kees zwaaide naar deze prinses als de koningsmuzikant van Bommel.
Echter, 50 meter verderop bedacht ie zich. Letta midden op de Steenweg, zwaaiend naar auto's alsof ze er niet meer woont, er RustWat al 20 jaar dicht is. Kees reed een blokje om, reed achter de ontstaande file aan. Zette Mini uit zijn wagen, alsof ie een vlaggenmast in de top hees.
Mini ging het verkeer zwaaiend regelen. Auto's stoppen. Kees met alle kracht die hij in zijn lichaam had m'n moeke de Steenweg over helpen.
Moeke is heelhuids thuisgekomen. Heb toestemming gevraagd voor dit topic. Als ze het er niet mee eens zou zijn geweest had ik hem toch gepost.
Bescheiden mensen en bescheiden Echte Bommelaars mogen ook in het zonnetje worden gezet. Geweldig Kees. Geniet altijd van je posts. Relativeren laten we effe aan anderen over. Let the music play. En m'n moeke schitteren. Echte Bommelaars verdienen dat.
De zeepkistenrace op de Steenweg bestaat niet meer. Evenals het kussengevecht op de Mert verleden tijd is. Maar vandaag weer de echte Bommelse, traditionele Braderie. Genieten en lekker eten. Op koopjes jagen en lootjes trekken. Moeke had zich er op verheugd. Helaas ligt ze te snotteren met Corona. Maar de pret wordt niet gedrukt. Veel plezier minse.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het was een klein, tevens groot rondje door de braderie vanmiddag. Op blote voeten en daardoor schoorvoetend. Schoenloos m'n weg gebaand. Eerst bij m'n huisadres stil gestaan. Stino riep me, voor de Hema stilstaand. Corrie was het geld aan het uitgeven. Echt Hema. Opdracht voor nieuw nummer in de pocket m'n weg herhaald.
Vera en Sandra van de Hema gegroed de weg over gestoken. Een geweldige kraam gezien met lieve mensen. Baby en haakpatronen. Ha ha ha. Het zag er mooi en kleurrijk uit. Pastel zeg maar. Olifantjes en andere dieren. Ze stalen m'n hart.
Van de teamsporters is handbal de gevaarlijkste. Laat ik die nu net treffen. Een lieve moeder die de sport van haar zoon promote. Nieuw in Bommel en in de traditie van Limburger Jo Smeets hard aan te bevelen. Ze hebben nog jeugdleden nodig. Gezien Nederland bij de wereldtop behoort tegenwoordig een weg naar succesrijke toekomst.
Liep ik tegen Jaap op. Jaap van de EHBO. Swachtelde 40 jaar geleden al m'n enkels bij het eerste van NIVO. De figurant zat er schrikbarend echt bij. Jaap stelde me gerust. Het was nep. Het was in de loop langs de Spin. Wat een gebroed je daar tegenkomt is met geen woord te beschrijven.
De Rat zat bijna op de stoep. De boel in de gaten houden in de straten. Laat dat maar aan Marcel over. Links de muiters. Marco van Beest en Bas Sotthewes de hand geschud. M'n arm daarna geblesseerd. Jaap Bambacht, zeg maar de Bums, heette me kortstondig welkom. Met luidde stem: 'Herm, let op je zelf.'
Na Cor en Elke Wijkhuizen nog te hebben gegroet, met een voldaan gevoel wedergekeerd. De braderie was ouderwets gezellig en ouderwets modern Bommels.
Herman.
Vera en Sandra van de Hema gegroed de weg over gestoken. Een geweldige kraam gezien met lieve mensen. Baby en haakpatronen. Ha ha ha. Het zag er mooi en kleurrijk uit. Pastel zeg maar. Olifantjes en andere dieren. Ze stalen m'n hart.
Van de teamsporters is handbal de gevaarlijkste. Laat ik die nu net treffen. Een lieve moeder die de sport van haar zoon promote. Nieuw in Bommel en in de traditie van Limburger Jo Smeets hard aan te bevelen. Ze hebben nog jeugdleden nodig. Gezien Nederland bij de wereldtop behoort tegenwoordig een weg naar succesrijke toekomst.
Liep ik tegen Jaap op. Jaap van de EHBO. Swachtelde 40 jaar geleden al m'n enkels bij het eerste van NIVO. De figurant zat er schrikbarend echt bij. Jaap stelde me gerust. Het was nep. Het was in de loop langs de Spin. Wat een gebroed je daar tegenkomt is met geen woord te beschrijven.
De Rat zat bijna op de stoep. De boel in de gaten houden in de straten. Laat dat maar aan Marcel over. Links de muiters. Marco van Beest en Bas Sotthewes de hand geschud. M'n arm daarna geblesseerd. Jaap Bambacht, zeg maar de Bums, heette me kortstondig welkom. Met luidde stem: 'Herm, let op je zelf.'
Na Cor en Elke Wijkhuizen nog te hebben gegroet, met een voldaan gevoel wedergekeerd. De braderie was ouderwets gezellig en ouderwets modern Bommels.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
tranen maken je moe
je moe
moedeloos moe
moe staat je bij
je bij
wanneer de tranen
moedeloos, nutteloos zijn
zijn moeders tranen
je wil het niet
maar het verdriet
hoe moeilijk ook
is mooi om te delen
Herman
je moe
moedeloos moe
moe staat je bij
je bij
wanneer de tranen
moedeloos, nutteloos zijn
zijn moeders tranen
je wil het niet
maar het verdriet
hoe moeilijk ook
is mooi om te delen
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
ik woon in
de mooiste stad
van Nederland
ondanks
de lelijke
nieuwe brug
die je mooi
moet vinden
het stalen gedrocht
staat mijn uitzicht
op de Toren
niet in de weg
Herman
de mooiste stad
van Nederland
ondanks
de lelijke
nieuwe brug
die je mooi
moet vinden
het stalen gedrocht
staat mijn uitzicht
op de Toren
niet in de weg
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
48 jaar geleden dat nummer 14 schitterde op het WK-74. Cruijffie is niet meer. Overleed maart 2016. De herinnering blijft aan een groot mens en aan een groot sportman. De in 2000 tot Europees voetballer van de 20e eeuw gekozen Cruijff was op dat legendarische WK in 1974 pas 26 jaar jong. Ik was destijds niet ouder dan 11. Niet denkend aan de nabije toekomst. Al helemaal niet aan het jaar 2022 waarin we nu leven. 40-45 had nog geen betekenis. 4711 evenmin. Een verleden had ik niet. Althans, dat lag al lang achter me.
Als 11jarige leef je in het heden. Het heden van De Kromme met nummer 10 op het WK-74 in West-Duitsland. Had nog nooit gehoord van George Orwells onheilspellende boek 1984. Van Beatles gitarist George Harrison, ondanks veel nummer 1 hits met De Beatles, kende ik het bestaan niet. Hoe George zijn best ook zou doen, zelfs bij deze legendarische Ierse Europees voetballer van het jaar 1967 ging er geen slaapkamerlichtje branden in 1974.
Het leeftijdsverschil tussen de jonge Herman en de oudere Johan was met 15 jaar eigenlijk niet eens zo groot. Toch waren het 2 verschillende werelden.
Alsof Neil Armstrong vanaf de maan naar de aarde keek en besefte dat de aarde relatief jong is. Met de meest geavanceerde lens zou Armstrong nog de eeuwigheid niet kunnen bevatten. Mijn huidige leeftijd van 59 klinkt relatief oud. Gelukkig ben ik jong van geest en is de geest uit de fles. 54 is wel het jaar, net als 74, dat West Duitsland onterecht wereldkampioen werd.
55 jaar geleden werd George Best, op jonge leeftijd, Europees voetballer van het jaar. Op latere leeftijd had ie heel wat op zijn lever. Ik was 25 jaartjes jong toen Nederland in 1988 Europees kampioen werd.
De 34 jaren daarna zijn omgevlogen. Via de exploderende, omvliegende Space Shuttle in 1989 en de aanslag plegende vliegtuigen op 9-11. Herinneringen die je uit je geheugen wil wissen. Daar waar je de successen van de grote voetballers in die 34 jaar wil koesteren.
Ik koester, als muziekliefhebber, ook de gedachten aan m'n muzikale helden uit het klankrijke verleden. Op mijn 18e ging ik met vrienden in 1979 voor het eerst naar Pinkpop. Een jaar later, 1980 zag ik Bono van U2 in de stellage van het Pinkpop-podium klimmen. Stiekem hoopte ik dat ie naar beneden zou vallen. Dan was ik erbij geweest. Zoals ik 6 jaar later in De Meer zat om de vermaarde omhaal van Marco van Basten tegen FC Den Bosch live te zien, en in 1988 in het stadion van HSV achter het doel stond in 1988 toen San Marco in de 90ste minuut tegen de Duitsers de 2-1 er in gleed.
Herinneringen die nu nog kippenvel veroorzaken. Tijdloze herinneringen, herinneringen waarbij de tijd even lijkt stil te staan. Een 76 jarige rocker, die meer dan 40 albums heeft uitgebracht, bezorgt me ook nog steeds het euforische gevoel dat ik als 11jarig voetballiefhebbertje voelde bij het Totaalvoetbal van Oranje op het WK-74. Een zanger/gitarist die zich al vanaf de jaren 60 continue vernieuwt, zonder zijn roots uit het oog te verliezen. Als snotaap in de zestiger jaren waren The Monkees mijn muzikale helden. Wist ik veel dat ze De Beatles wilden naäpen. Deze Canadese muzikale held speelt de pannen nog steeds van het dak. Alsof ie Cruijff of van Basten is in hun jonge jaren.
Cruijff en van Basten kun je zonder omhaal van woorden geniale voetballers noemen. Dinosaur Sr, Neil Young, mag je ook in die categorie scharen. Piet Keizer noemde men de koning van de schaar. De oude rot Neil Young, raakt als een jonge God nog steeds de gevoelige snaar.
Dan zeggen cijfers, leeftijd of jaartallen niks meer. Pietje en Johan houden in de voetbalhemel als Godenzonen samen een balletje hoog. Zoals Neil Young de eer hooghoudt van muzikanten die je recht in het hart raken. Als Neil Young de sterren van de hemel speelt, houdt deze 50jarige het niet droog. Zoals ooit de jonge, 11jarige Herman na de verloren WK finale in 1974. Zich niet realiserend dat schoonheid uiteindelijk altijd overwint. Keep on rocking in the free world....
Als 11jarige leef je in het heden. Het heden van De Kromme met nummer 10 op het WK-74 in West-Duitsland. Had nog nooit gehoord van George Orwells onheilspellende boek 1984. Van Beatles gitarist George Harrison, ondanks veel nummer 1 hits met De Beatles, kende ik het bestaan niet. Hoe George zijn best ook zou doen, zelfs bij deze legendarische Ierse Europees voetballer van het jaar 1967 ging er geen slaapkamerlichtje branden in 1974.
Het leeftijdsverschil tussen de jonge Herman en de oudere Johan was met 15 jaar eigenlijk niet eens zo groot. Toch waren het 2 verschillende werelden.
Alsof Neil Armstrong vanaf de maan naar de aarde keek en besefte dat de aarde relatief jong is. Met de meest geavanceerde lens zou Armstrong nog de eeuwigheid niet kunnen bevatten. Mijn huidige leeftijd van 59 klinkt relatief oud. Gelukkig ben ik jong van geest en is de geest uit de fles. 54 is wel het jaar, net als 74, dat West Duitsland onterecht wereldkampioen werd.
55 jaar geleden werd George Best, op jonge leeftijd, Europees voetballer van het jaar. Op latere leeftijd had ie heel wat op zijn lever. Ik was 25 jaartjes jong toen Nederland in 1988 Europees kampioen werd.
De 34 jaren daarna zijn omgevlogen. Via de exploderende, omvliegende Space Shuttle in 1989 en de aanslag plegende vliegtuigen op 9-11. Herinneringen die je uit je geheugen wil wissen. Daar waar je de successen van de grote voetballers in die 34 jaar wil koesteren.
Ik koester, als muziekliefhebber, ook de gedachten aan m'n muzikale helden uit het klankrijke verleden. Op mijn 18e ging ik met vrienden in 1979 voor het eerst naar Pinkpop. Een jaar later, 1980 zag ik Bono van U2 in de stellage van het Pinkpop-podium klimmen. Stiekem hoopte ik dat ie naar beneden zou vallen. Dan was ik erbij geweest. Zoals ik 6 jaar later in De Meer zat om de vermaarde omhaal van Marco van Basten tegen FC Den Bosch live te zien, en in 1988 in het stadion van HSV achter het doel stond in 1988 toen San Marco in de 90ste minuut tegen de Duitsers de 2-1 er in gleed.
Herinneringen die nu nog kippenvel veroorzaken. Tijdloze herinneringen, herinneringen waarbij de tijd even lijkt stil te staan. Een 76 jarige rocker, die meer dan 40 albums heeft uitgebracht, bezorgt me ook nog steeds het euforische gevoel dat ik als 11jarig voetballiefhebbertje voelde bij het Totaalvoetbal van Oranje op het WK-74. Een zanger/gitarist die zich al vanaf de jaren 60 continue vernieuwt, zonder zijn roots uit het oog te verliezen. Als snotaap in de zestiger jaren waren The Monkees mijn muzikale helden. Wist ik veel dat ze De Beatles wilden naäpen. Deze Canadese muzikale held speelt de pannen nog steeds van het dak. Alsof ie Cruijff of van Basten is in hun jonge jaren.
Cruijff en van Basten kun je zonder omhaal van woorden geniale voetballers noemen. Dinosaur Sr, Neil Young, mag je ook in die categorie scharen. Piet Keizer noemde men de koning van de schaar. De oude rot Neil Young, raakt als een jonge God nog steeds de gevoelige snaar.
Dan zeggen cijfers, leeftijd of jaartallen niks meer. Pietje en Johan houden in de voetbalhemel als Godenzonen samen een balletje hoog. Zoals Neil Young de eer hooghoudt van muzikanten die je recht in het hart raken. Als Neil Young de sterren van de hemel speelt, houdt deze 50jarige het niet droog. Zoals ooit de jonge, 11jarige Herman na de verloren WK finale in 1974. Zich niet realiserend dat schoonheid uiteindelijk altijd overwint. Keep on rocking in the free world....
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
lang
ging hij door
in het doodsbesef
radeloos verloren
de inhoudsloze
zijn ziel verloren
in de nutteloosheid
van het voetbalbestaan.
zolang Wim van Hanegem
blijft bestaan
vloeien de daden
niet in het Feijenoord heden
Herman
ging hij door
in het doodsbesef
radeloos verloren
de inhoudsloze
zijn ziel verloren
in de nutteloosheid
van het voetbalbestaan.
zolang Wim van Hanegem
blijft bestaan
vloeien de daden
niet in het Feijenoord heden
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Deze moet hier: VBL / Tong's voetbalcolumns # 1quote:
48 jaar geleden dat nummer 14 schitterde op het WK-74. Cruijffie is niet meer. Overleed maart 2016. De herinnering blijft aan een groot mens en aan een groot sportman. De in 2000 tot Europees voetballer van de 20e eeuw gekozen Cruijff was op dat legendarische WK in 1974 pas 26 jaar jong. Ik was destijds niet ouder dan 11. Niet denkend aan de nabije toekomst. Al helemaal niet aan het jaar 2022 waarin we nu leven. 40-45 had nog geen betekenis. 4711 evenmin. Een verleden had ik niet. Althans, dat lag al lang achter me.
Als 11jarige leef je in het heden. Het heden van De Kromme met nummer 10 op het WK-74 in West-Duitsland. Had nog nooit gehoord van George Orwells onheilspellende boek 1984. Van Beatles gitarist George Harrison, ondanks veel nummer 1 hits met De Beatles, kende ik het bestaan niet. Hoe George zijn best ook zou doen, zelfs bij deze legendarische Ierse Europees voetballer van het jaar 1967 ging er geen slaapkamerlichtje branden in 1974.
Het leeftijdsverschil tussen de jonge Herman en de oudere Johan was met 15 jaar eigenlijk niet eens zo groot. Toch waren het 2 verschillende werelden.
Alsof Neil Armstrong vanaf de maan naar de aarde keek en besefte dat de aarde relatief jong is. Met de meest geavanceerde lens zou Armstrong nog de eeuwigheid niet kunnen bevatten. Mijn huidige leeftijd van 59 klinkt relatief oud. Gelukkig ben ik jong van geest en is de geest uit de fles. 54 is wel het jaar, net als 74, dat West Duitsland onterecht wereldkampioen werd.
55 jaar geleden werd George Best, op jonge leeftijd, Europees voetballer van het jaar. Op latere leeftijd had ie heel wat op zijn lever. Ik was 25 jaartjes jong toen Nederland in 1988 Europees kampioen werd.
De 34 jaren daarna zijn omgevlogen. Via de exploderende, omvliegende Space Shuttle in 1989 en de aanslag plegende vliegtuigen op 9-11. Herinneringen die je uit je geheugen wil wissen. Daar waar je de successen van de grote voetballers in die 34 jaar wil koesteren.
Ik koester, als muziekliefhebber, ook de gedachten aan m'n muzikale helden uit het klankrijke verleden. Op mijn 18e ging ik met vrienden in 1979 voor het eerst naar Pinkpop. Een jaar later, 1980 zag ik Bono van U2 in de stellage van het Pinkpop-podium klimmen. Stiekem hoopte ik dat ie naar beneden zou vallen. Dan was ik erbij geweest. Zoals ik 6 jaar later in De Meer zat om de vermaarde omhaal van Marco van Basten tegen FC Den Bosch live te zien, en in 1988 in het stadion van HSV achter het doel stond in 1988 toen San Marco in de 90ste minuut tegen de Duitsers de 2-1 er in gleed.
Herinneringen die nu nog kippenvel veroorzaken. Tijdloze herinneringen, herinneringen waarbij de tijd even lijkt stil te staan. Een 76 jarige rocker, die meer dan 40 albums heeft uitgebracht, bezorgt me ook nog steeds het euforische gevoel dat ik als 11jarig voetballiefhebbertje voelde bij het Totaalvoetbal van Oranje op het WK-74. Een zanger/gitarist die zich al vanaf de jaren 60 continue vernieuwt, zonder zijn roots uit het oog te verliezen. Als snotaap in de zestiger jaren waren The Monkees mijn muzikale helden. Wist ik veel dat ze De Beatles wilden naäpen. Deze Canadese muzikale held speelt de pannen nog steeds van het dak. Alsof ie Cruijff of van Basten is in hun jonge jaren.
Cruijff en van Basten kun je zonder omhaal van woorden geniale voetballers noemen. Dinosaur Sr, Neil Young, mag je ook in die categorie scharen. Piet Keizer noemde men de koning van de schaar. De oude rot Neil Young, raakt als een jonge God nog steeds de gevoelige snaar.
Dan zeggen cijfers, leeftijd of jaartallen niks meer. Pietje en Johan houden in de voetbalhemel als Godenzonen samen een balletje hoog. Zoals Neil Young de eer hooghoudt van muzikanten die je recht in het hart raken. Als Neil Young de sterren van de hemel speelt, houdt deze 50jarige het niet droog. Zoals ooit de jonge, 11jarige Herman na de verloren WK finale in 1974. Zich niet realiserend dat schoonheid uiteindelijk altijd overwint. Keep on rocking in the free world....
Done.quote:Op maandag 12 september 2022 19:32 schreef Socios het volgende:
[..]
Deze moet hier: VBL / Tong's voetbalcolumns # 1
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het is een verdrietige dag voor de familie Hazes. Vrijdag is het 18 jaar geleden dat alcoholist, pedofiel en volkszanger André Hazes senior overleed. Zijn zwart geblakerde tostie Rachel staat semi emotioneel, met eurotekens in haar ogen, stil bij het grote gemis.
Het is een turbulente periode voor Rachel en de familie. Haar zoon André liet vorige maand na een lange mediastilte en rustperiode weer van zich horen. De zanger zei eerder een pauze te nemen vanwege een burn-out, maar bevestigde in het bericht de geruchten dat hij kampte met verslavingen. Ook kondigde hij helaas zijn muzikale comeback aan.
En Rachel haalde onlangs openlijk uit naar haar dochter. In Beste Zangers vertelde Roxeanne over de "nare vorm van heimwee" die ze opliep door "trauma's uit haar jeugd". Roxeanne zei dat ze "de grootste klap" uit haar jeugd kreeg toen haar moeder een boek schreef na het overlijden van haar corpulente vader. "Toen heb ik mijn moeder negen maanden niet bij me gehad. Juist op het moment dat je haar zo nodig hebt om te rouwen." Daar hield de dochter van de overleden altijd dronken volkszanger naar eigen zeggen een "enorme knauw" aan over. Rachel liet weten "vol verbazing" kennis te hebben genomen van de uitspraken van haar dochter.
Op Instagram deelt bruine hoogtezon leren lap Rachel een foto van de zanger en schrijft erbij: "Ik mis jouw stem, jouw lieve lach. Ik mis jouw alles, nog elke dag. Ik mis het simpele, zoals een kus, jouw blik, het even samen zijn. En al dat missen, doet nog altijd pijn. Onvoorwaardelijk bestaat echt, want Dré je bent en blijft mijn grote liefde.❤️❤️❤️"
Rachel onthulde in 2020 een wassenbeeld van de agressieve André Hazes. Is na ruzie met haar dochter, zoon en schoondochter nu bezig met een boek over de relatie met de woordenboek rijmelaar waar ze mee in scheiding lag. Haar verslaafde zoontje woont weer bij haar thuis. De dochter, Roxanne, beschouwt ze als paria. Lang leve deze valse heks. Iedereen voelt er zich beter door.
Het is een turbulente periode voor Rachel en de familie. Haar zoon André liet vorige maand na een lange mediastilte en rustperiode weer van zich horen. De zanger zei eerder een pauze te nemen vanwege een burn-out, maar bevestigde in het bericht de geruchten dat hij kampte met verslavingen. Ook kondigde hij helaas zijn muzikale comeback aan.
En Rachel haalde onlangs openlijk uit naar haar dochter. In Beste Zangers vertelde Roxeanne over de "nare vorm van heimwee" die ze opliep door "trauma's uit haar jeugd". Roxeanne zei dat ze "de grootste klap" uit haar jeugd kreeg toen haar moeder een boek schreef na het overlijden van haar corpulente vader. "Toen heb ik mijn moeder negen maanden niet bij me gehad. Juist op het moment dat je haar zo nodig hebt om te rouwen." Daar hield de dochter van de overleden altijd dronken volkszanger naar eigen zeggen een "enorme knauw" aan over. Rachel liet weten "vol verbazing" kennis te hebben genomen van de uitspraken van haar dochter.
Op Instagram deelt bruine hoogtezon leren lap Rachel een foto van de zanger en schrijft erbij: "Ik mis jouw stem, jouw lieve lach. Ik mis jouw alles, nog elke dag. Ik mis het simpele, zoals een kus, jouw blik, het even samen zijn. En al dat missen, doet nog altijd pijn. Onvoorwaardelijk bestaat echt, want Dré je bent en blijft mijn grote liefde.❤️❤️❤️"
Rachel onthulde in 2020 een wassenbeeld van de agressieve André Hazes. Is na ruzie met haar dochter, zoon en schoondochter nu bezig met een boek over de relatie met de woordenboek rijmelaar waar ze mee in scheiding lag. Haar verslaafde zoontje woont weer bij haar thuis. De dochter, Roxanne, beschouwt ze als paria. Lang leve deze valse heks. Iedereen voelt er zich beter door.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik was op weg naar de Vivo toen ik me bedacht. Misschien is de Centra een beter idee. Eerst nog even naar de Jamin. Voor het roze ijsje. Of langs Hilleke? Rengeling ligt uit de route. Nee, weet je wat? Eerst een frietje bij Henkie Patat. Als-ie gesloten is langs Schönehage of van Zanten.
Pa zit toch in het Bondshuis. Ma staat al 50 jaar te wachten tot ik uit het Kwetternest kom. De bebouwdekom bij de Juliana school. Heel eind lopen door het tunneltje naar Bommel, of Olympia zoals ze zeggen.
Kwamde het buitenbad tegen? Nie inspringen. Veul te koud nou.
Binnenbad ? Da's ok weg. Net als de snoepautomaat.
Dan maar een filmpje in de bioscoop. Iets met Tarzan of Billie Turf.
Dat meen je niet? Bestaat de bios ok nie meer ?
Maar het Zandgat dan ? Ok al uitgestorven?
Dan nemen we nog een pilsje bij de rooie in het Torentje.
Herman.
Pa zit toch in het Bondshuis. Ma staat al 50 jaar te wachten tot ik uit het Kwetternest kom. De bebouwdekom bij de Juliana school. Heel eind lopen door het tunneltje naar Bommel, of Olympia zoals ze zeggen.
Kwamde het buitenbad tegen? Nie inspringen. Veul te koud nou.
Binnenbad ? Da's ok weg. Net als de snoepautomaat.
Dan maar een filmpje in de bioscoop. Iets met Tarzan of Billie Turf.
Dat meen je niet? Bestaat de bios ok nie meer ?
Maar het Zandgat dan ? Ok al uitgestorven?
Dan nemen we nog een pilsje bij de rooie in het Torentje.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Herman in de zon op een terras
Een biertje drinkend uit een te groot glas
Kijkend naar de mensen om hem heen
Terwijl de zon niet eens uitbundig scheen
Ja zonder hem, zonder Herman....is de mensheid een uit-ster-vend ras
Een biertje drinkend uit een te groot glas
Kijkend naar de mensen om hem heen
Terwijl de zon niet eens uitbundig scheen
Ja zonder hem, zonder Herman....is de mensheid een uit-ster-vend ras
quote:
Herman in de zon op een terras
Een biertje drinkend uit een te groot glas
Kijkend naar de mensen om hem heen
Terwijl de zon niet eens uitbundig scheen
Ja zonder hem, zonder Herman....is de mensheid een uit-ster-vend ras
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
De "gewone man" is de standaard geworden. De "gewone man" is de ultieme gulden middenweg op ieder Nederlands en Bommels terrein. De "gewone man" is de belichaming geworden van wat ooit de Vox Populi heette. Het is allemaal begonnen met Ruud en Henk de Vries. De oer versie van de "gewone man."
Ruud hing dagenlang, met zijn rode wielerpetje, lui op de bank en voerde geen reet uit. Nou ja, dat is niet helemaal waar. Hij liet zo nu en dan een natte scheet, knuffelde met een Amsterdamse volksvrouw en speelde een potje Harry Mens Erger Je Niet met Wim, de kok des huizes. Henk zuchtte, en iedereen vond het zuchten mooi.
Het Big Brother-huis was in 1999 het middelpunt van de wereld voor de Nederlandse tv-kijker en de Nederlandse media. Tevens het begin van het einde van Transmedia/Dijkzicht. De scheten van Ruud veranderden door de uitvergroting op het beeldscherm in donderslagen bij heldere hemel, die alles vernietigende mosterdgassen na het laatste avondmaal op je schoot in de huiskamer deponeerden.
De Amsterdamse volksvrouw Mona verliet even vrijwillig het knusse, knibbel-knabbel huisje als dat ze het was betreden. De knuffeltjes die ze van Ruud kreeg kwamen de goedzak echter nog net niet op een verblijf in het huis van bewaring te staan. De brute aanrandingen van het ongewassen monster kwamen als een mokerslag bij haar familie op het netvlies binnen.
Het was de karikaturale uitvergroting van het niets. Een voorbode van wat ons te wachten zou komen te staan. Bijna twintig jaar later is het medialandschap dusdanig veranderd dat van "niets" "iets" moet worden gemaakt. De Toren bestaat niet meer en de mond op mond informatie regeert weer in Bommel.
De duizenden nieuwsbronnen die we tot onze beschikking hebben, de televisieprogramma's, alles moet worden gevuld. Je wordt gebombardeerd met informatie, actie, geweld en actualiteit. Het is echter nog nooit zo vredig geweest in de wereld, in Europa of in Nederland. Je gaat bijna verlangen dat de voortkabbelende burenruzie tussen Amerika en Noord-Korea net zo heftig wordt als de Vietnam-oorlog, de Korea-oorlog of desnoods de bijna-derde-wereldoorlog door de Cuba-crisis. Een beetje röring kan geen kwaad. Dat Rusland weer flauw moet doen. Doet geen recht aan Stalin. De grootste massamoordenaar na de Chinees Mao.
Ik ben volwassen geworden in de jaren 70 en 80. Nieuws opvangend in de Vogelenzang. Waar het gevaar van Wiegel en ander rechts kwam. Waar het politieke establishment in Europa bloedig werd geterroriseerd door de RAF, Rode Brigade, MLS, Bende van Nijvel of de ETA. Waar men zich te buiten ging aan trein-en vliegtuigkapingen, er in Afrika niet één dictator aan de macht was, maar het een uitzondering betrof had men op het continent stemrecht, de Oegandese leider Idi Amin zijn tegenstanders zelfs letterlijk met huid en haar opvrat. Waar de negers in Zuid-Afrika nog geen stemrecht hadden, je ze bovendien gewoon zwart mocht noemen. Waar "het Ijzeren Gordijn" 't nog te metselen muurtje van Donald Trump degradeerde tot het muurtje van Oranje bij een vrije trap van Platini.
Waar de gehele Israëlische Olympische delegatie, mannetje of 20, door de PLO werd gegijzeld in het Olympische dorp van München. Vervolgens bij de Duitse bevrijdingsactie om het leven kwam, en daarna de Olympische Spelen gewoon doorgingen. The Games must immers go on. Het WK in Qatar ook na minimaal 2000 doden.
Begin jaren 80 pikten "De Nederlanders" het niet langer. Men kwam met miljoenen in opstand tegen de te installeren kruisraketten. De wereldvrede zou in gevaar komen. Ook de "gewone man" had haar vertegenwoordiging middels de vakbonden. Die hadden nog betekenis en invloed. Menigeen heeft nog uit Bommel heeft nog de bus uit Bommel. De demonstraties, met honderdduizenden deelnemers, in Den Haag en Amsterdam waren succesvol.
In deze dagen van digitalisering en internet, hoef je de straat niet meer op. Er is ook geen aanleiding om massaal te protesteren. "We" hebben het met z'n allen hartstikke goed. Ach, er is wel eens een demente bejaarde die te lang in haar eigen poep wakker ligt te draaien, die merkt er toch niks van. Een bejaarde in de Wielewaal die overlijdt en een medewerkster tegen het injecteren mag blijven posten op FB. Terwijl mijn moeder twee keer Covid heeft gehad.
Een lachgas te veel geboord in Groningen. Verpleegsters zijn de stank voor dank intussen wel gewend. Helaas gaat Bommel hard achteruit door rechts-Christelijk beleid. De gewone man is altijd de dupe. We hebben het niet zo slecht. Maar door de miljonair boeren hadden we het in Bommel beter gehad.
Herman.
Ruud hing dagenlang, met zijn rode wielerpetje, lui op de bank en voerde geen reet uit. Nou ja, dat is niet helemaal waar. Hij liet zo nu en dan een natte scheet, knuffelde met een Amsterdamse volksvrouw en speelde een potje Harry Mens Erger Je Niet met Wim, de kok des huizes. Henk zuchtte, en iedereen vond het zuchten mooi.
Het Big Brother-huis was in 1999 het middelpunt van de wereld voor de Nederlandse tv-kijker en de Nederlandse media. Tevens het begin van het einde van Transmedia/Dijkzicht. De scheten van Ruud veranderden door de uitvergroting op het beeldscherm in donderslagen bij heldere hemel, die alles vernietigende mosterdgassen na het laatste avondmaal op je schoot in de huiskamer deponeerden.
De Amsterdamse volksvrouw Mona verliet even vrijwillig het knusse, knibbel-knabbel huisje als dat ze het was betreden. De knuffeltjes die ze van Ruud kreeg kwamen de goedzak echter nog net niet op een verblijf in het huis van bewaring te staan. De brute aanrandingen van het ongewassen monster kwamen als een mokerslag bij haar familie op het netvlies binnen.
Het was de karikaturale uitvergroting van het niets. Een voorbode van wat ons te wachten zou komen te staan. Bijna twintig jaar later is het medialandschap dusdanig veranderd dat van "niets" "iets" moet worden gemaakt. De Toren bestaat niet meer en de mond op mond informatie regeert weer in Bommel.
De duizenden nieuwsbronnen die we tot onze beschikking hebben, de televisieprogramma's, alles moet worden gevuld. Je wordt gebombardeerd met informatie, actie, geweld en actualiteit. Het is echter nog nooit zo vredig geweest in de wereld, in Europa of in Nederland. Je gaat bijna verlangen dat de voortkabbelende burenruzie tussen Amerika en Noord-Korea net zo heftig wordt als de Vietnam-oorlog, de Korea-oorlog of desnoods de bijna-derde-wereldoorlog door de Cuba-crisis. Een beetje röring kan geen kwaad. Dat Rusland weer flauw moet doen. Doet geen recht aan Stalin. De grootste massamoordenaar na de Chinees Mao.
Ik ben volwassen geworden in de jaren 70 en 80. Nieuws opvangend in de Vogelenzang. Waar het gevaar van Wiegel en ander rechts kwam. Waar het politieke establishment in Europa bloedig werd geterroriseerd door de RAF, Rode Brigade, MLS, Bende van Nijvel of de ETA. Waar men zich te buiten ging aan trein-en vliegtuigkapingen, er in Afrika niet één dictator aan de macht was, maar het een uitzondering betrof had men op het continent stemrecht, de Oegandese leider Idi Amin zijn tegenstanders zelfs letterlijk met huid en haar opvrat. Waar de negers in Zuid-Afrika nog geen stemrecht hadden, je ze bovendien gewoon zwart mocht noemen. Waar "het Ijzeren Gordijn" 't nog te metselen muurtje van Donald Trump degradeerde tot het muurtje van Oranje bij een vrije trap van Platini.
Waar de gehele Israëlische Olympische delegatie, mannetje of 20, door de PLO werd gegijzeld in het Olympische dorp van München. Vervolgens bij de Duitse bevrijdingsactie om het leven kwam, en daarna de Olympische Spelen gewoon doorgingen. The Games must immers go on. Het WK in Qatar ook na minimaal 2000 doden.
Begin jaren 80 pikten "De Nederlanders" het niet langer. Men kwam met miljoenen in opstand tegen de te installeren kruisraketten. De wereldvrede zou in gevaar komen. Ook de "gewone man" had haar vertegenwoordiging middels de vakbonden. Die hadden nog betekenis en invloed. Menigeen heeft nog uit Bommel heeft nog de bus uit Bommel. De demonstraties, met honderdduizenden deelnemers, in Den Haag en Amsterdam waren succesvol.
In deze dagen van digitalisering en internet, hoef je de straat niet meer op. Er is ook geen aanleiding om massaal te protesteren. "We" hebben het met z'n allen hartstikke goed. Ach, er is wel eens een demente bejaarde die te lang in haar eigen poep wakker ligt te draaien, die merkt er toch niks van. Een bejaarde in de Wielewaal die overlijdt en een medewerkster tegen het injecteren mag blijven posten op FB. Terwijl mijn moeder twee keer Covid heeft gehad.
Een lachgas te veel geboord in Groningen. Verpleegsters zijn de stank voor dank intussen wel gewend. Helaas gaat Bommel hard achteruit door rechts-Christelijk beleid. De gewone man is altijd de dupe. We hebben het niet zo slecht. Maar door de miljonair boeren hadden we het in Bommel beter gehad.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik vind het leuk om Max te zien winnen. Maar geneer me voor de beelden op de NPO, RTL en SBS waar ze de juichende Nederlanders, zonder verstand van de sport laten zien. Bijna nog erger dan bij het Nederlands elftal tijdens een groot voetbaltoernooi. Vooral vrouwen die hup Holland hup roepen. Ik heb niks tegen vrouwen. Maar ze kunnen niet voetballen en autorijden. Ik kan ook niet autorijden. Erken dan ook geen verstand van de sport te hebben. Ik geniet ingetogen. Voetballen kon ik wel, en pretendeer er verstand van te hebben. Daarom was het terecht dat ik ooit een slagroombol door het raam wilde gooien na een nederlaag. Dat het raam nog dicht stond, lag aan mijn hulp in de huishouding. Een vrouw.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het begint leuk maar waarom overgaan op vrouwonvriendelijke uitspraken? Vrouwen zijn soms net al mannen, ze roepen hup holland hup en soms voetballen ze zelf ook.quote:
Ik vind het leuk om Max te zien winnen. Maar geneer me voor de beelden op de NPO, RTL en SBS waar ze de juichende Nederlanders, zonder verstand van de sport laten zien. Bijna nog erger dan bij het Nederlands elftal tijdens een groot voetbaltoernooi. Vooral vrouwen die hup Holland hup roepen. Ik heb niks tegen vrouwen. Maar ze kunnen niet voetballen en autorijden. Ik kan ook niet autorijden. Erken dan ook geen verstand van de sport te hebben. Ik geniet ingetogen. Voetballen kon ik wel, en pretendeer er verstand van te hebben. Daarom was het terecht dat ik ooit een slagroombol door het raam wilde gooien na een nederlaag. Dat het raam nog dicht stond, lag aan mijn hulp in de huishouding. Een vrouw.
Een halve gemiste kans , Herman.
Flikker op met je halve compliment en met je denigrerende "Herman."quote:
[..]
Het begint leuk maar waarom overgaan op vrouwonvriendelijke uitspraken? Vrouwen zijn soms net al mannen, ze roepen hup holland hup en soms voetballen ze zelf ook.
Een halve gemiste kans , Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Sorry Herman.quote:
[..]
Flikker op met je halve compliment en met je denigrerende "Herman."
Het vreemde is dat Ajax supporters wordt verweten successupporters te zijn. Terwijl dat klopt. We hebben in het verleden veel successen geboekt. Feijenoord supporters worden gewaardeerd omdat ze zo trouw zijn. Dat klopt ook. 1 keer in de 20 jaar een kampioenschap. Ik geef het je te doen. Dan valt het niet mee successupporter te zijn.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het vreemde is, m'n pa was 62 toen-ie overleed. Voortschrijdende tijd. Had er het met Wim over. Dat was een oud menneke. Met alle respect. Ik ben nu 2 jaar jonger en een huppelend veulentje vergeleken. Pa met z'n kunstknie en wandelstok onder een petje. Op z'n 12e al begonnen met werken in de wegenbouw. Terwijl ik heel m'n leven op m'n luie reet zit te profiteren van de staat.
Ik ben nog steeds trots op alle jeugdrecords van NIVO. Maar zoals pa zei: 'Met mijn mentaliteit had-je betaald voetbal gehaald.' Hard werken loonde. Maar maakte het ook zwaarder. Woensdag kwam Herman van Diejen samen met Jack Schreuders naar Ajax kijken. Ouwe jongens krentenbrood. Herm ook al weer ruim in de 70. tijd vliegt sneller dan je lief is. Jack was altijd aanvoerder. In hart en nieren een vriend. Met mijn hartproblemen steeds paraat.
Leeftijd zegt weinig maar soms ook veel. Herinneringen komen boven en nostalgie ligt op de loer. Nu, maandag weer Freek overleden. Van mijn jeugdleiders en trainers zijn er steeds minder over. Geniet van de dag mensen. Pluk het desnoods. Ik ben nu 60. En koester m'n herinneringen. Van de jeugd met Robbie van Westreenen, in het eerste debuteren bij de grootmeesters Wout Blanken en Joop Bekker tot aan het vierde met Wim Haasakker en Edwin Middelkoop. Enjoy live. Carpe Diem.
Ik ben nog steeds trots op alle jeugdrecords van NIVO. Maar zoals pa zei: 'Met mijn mentaliteit had-je betaald voetbal gehaald.' Hard werken loonde. Maar maakte het ook zwaarder. Woensdag kwam Herman van Diejen samen met Jack Schreuders naar Ajax kijken. Ouwe jongens krentenbrood. Herm ook al weer ruim in de 70. tijd vliegt sneller dan je lief is. Jack was altijd aanvoerder. In hart en nieren een vriend. Met mijn hartproblemen steeds paraat.
Leeftijd zegt weinig maar soms ook veel. Herinneringen komen boven en nostalgie ligt op de loer. Nu, maandag weer Freek overleden. Van mijn jeugdleiders en trainers zijn er steeds minder over. Geniet van de dag mensen. Pluk het desnoods. Ik ben nu 60. En koester m'n herinneringen. Van de jeugd met Robbie van Westreenen, in het eerste debuteren bij de grootmeesters Wout Blanken en Joop Bekker tot aan het vierde met Wim Haasakker en Edwin Middelkoop. Enjoy live. Carpe Diem.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik kwam Wilma vanochtend tegen
ik liep Wilma vanochtend tegemoet
ze zwaaide,
enthousiast
ik zwaaide terug
deur open, riem los
hond op m'n pad
ze zwaaide amicaal
gelukkig een lieve lobbes,
laat dat maar aan Wilma
die kwispelt zelf zonder staart
een spring in 't veld
altijd goedlachs
altijd een praatje
altijd met goede zin
altijd de positivo in de stad
altijd vergeten dat ze import is
een echte Bommelaar
het was nog vroeg
dag kon niet meer kapot
moest de trap nog op
met een glimlach hijgen
hijgend met boodschappen
maakte niet uit
voelde me de koning te rijk
met Wilma van den Heuvel
Koningsetappe, met Wilma achterop
ik liep Wilma vanochtend tegemoet
ze zwaaide,
enthousiast
ik zwaaide terug
deur open, riem los
hond op m'n pad
ze zwaaide amicaal
gelukkig een lieve lobbes,
laat dat maar aan Wilma
die kwispelt zelf zonder staart
een spring in 't veld
altijd goedlachs
altijd een praatje
altijd met goede zin
altijd de positivo in de stad
altijd vergeten dat ze import is
een echte Bommelaar
het was nog vroeg
dag kon niet meer kapot
moest de trap nog op
met een glimlach hijgen
hijgend met boodschappen
maakte niet uit
voelde me de koning te rijk
met Wilma van den Heuvel
Koningsetappe, met Wilma achterop
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik tel de dagen af. Mooi dat dit toernooi voorlopig is gevrijwaard van successupporters en carnaval. Eindelijk na jaren, een toernooi voor de echte voetballiefhebbers. Die droef toeterende ellende kijkt niet en maakt ons niet te schande op de tribunes. Dat is al een prettig vooruitzicht. Geen dronken hockeyende studenten, die lallend hun overwinning claimen, gedrapeerd in hockeysjaaltjes. Geen Hagenezen en Jordanezen die hun best doen er de lelijkste oranje straat van de maken.
Heerlijk bij de NOS Tom Egberts die zich distantieert van dit WK. Er geen voetbal of WK-gevoel bij heeft. Laten we nou dit juist al bij hem hebben de afgelopen 40 Jaar. Mooie documentaire mag ie maken na afloop. Dat kan-ie wel. Na afloop. Tijdens, zitten we opgescheept met Jeroen Stekelenburg. De Aftandse zoon van zijn vader. Het is behelpen met de verslaggevers tegenwoordig. Het zijn allemaal afgezanten en afgezaden van hun ouders. Van de Mol, tot van Cuilenburg.
Ik stop er mee me te ergeren. Ik blijf aftellen naar zondag. Om te gaan genieten van Messi en mijn held Cavani van Uruguay. Ga kijken hoe onze Frenkie en de Ligt zich staande gaan houden. Wat de "oude" Ronaldo nog kan. En ga genieten van een Oranje-vrije kermis. Met echte liefhebbers. Zonder snobs, oranje Tokkies en woke types die zich ver houden van de realiteit. Gas erop.
Heerlijk bij de NOS Tom Egberts die zich distantieert van dit WK. Er geen voetbal of WK-gevoel bij heeft. Laten we nou dit juist al bij hem hebben de afgelopen 40 Jaar. Mooie documentaire mag ie maken na afloop. Dat kan-ie wel. Na afloop. Tijdens, zitten we opgescheept met Jeroen Stekelenburg. De Aftandse zoon van zijn vader. Het is behelpen met de verslaggevers tegenwoordig. Het zijn allemaal afgezanten en afgezaden van hun ouders. Van de Mol, tot van Cuilenburg.
Ik stop er mee me te ergeren. Ik blijf aftellen naar zondag. Om te gaan genieten van Messi en mijn held Cavani van Uruguay. Ga kijken hoe onze Frenkie en de Ligt zich staande gaan houden. Wat de "oude" Ronaldo nog kan. En ga genieten van een Oranje-vrije kermis. Met echte liefhebbers. Zonder snobs, oranje Tokkies en woke types die zich ver houden van de realiteit. Gas erop.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
HERMAN VAN TONGERLO KIJKT TERUG EN WEER VOORUIT
Het kan altijd erger qua accommodatie. Ik was jeugdspeler zo rond 1974. We speelden met m'n elftal tegen Gameren uit. Aan de dijk, aan het water met een schuur als kantine. We gingen er heen met de fiets en kwamen niet met gestolen punten terug. NIVO wint (bijna) altijd van Gameren dus toen ook.
Het klotige was dat ik na de wedstrijd naar het toilet moest. Geen probleem normaal gesproken. Maar in Gameren hadden ze nog geen sanitaire voorzieningen. Het werd afzien op de terugweg naar Bommel. Gelukkig was Lex van Loon mijn ploeggenoot. En bracht zijn ouderlijk huis in de Thorbeckestraat uitkomst.
Zelden zo heerlijk op een toilet gezeten. Later kreeg Gameren een mooi complex. Bij NIVO hadden we wel een kantine en toilet, maar het hield niet over. Knus en vertrouwd. Maar het was best wel armoede dat de lof kraaide. We voelden ons er wel thuis. Na een paar jaar werd er een tribune gebouwd. Dan lijkt je sportpark al heel wat. Maar het bleef een beetje armoedig en afgetrapt, nog net niet Qatarees qua vrijwilligers.
Het werd tijd om te verkassen…..In 2016 is een geweldig nieuw complex geopend, en wel sportpark De Watertoren. In Gameren zullen ze jaloers zijn, maar ik kan er nog steeds op m'n fiets heen. Het was al het mooiste sportcomplex van Gelderland. Maar nu heeft het ook de mooiste kantine. Wat een klus en wat een schitterend resultaat. Ben trots op m'n club en op de nieuwe kantine. Willem Gevers, Joop de Bie, Toon en de lootjes van z’n vrouw Riet, Jan en Netty van Wordragen, Jackie en Grat zullen het beamen.
Herman
Het kan altijd erger qua accommodatie. Ik was jeugdspeler zo rond 1974. We speelden met m'n elftal tegen Gameren uit. Aan de dijk, aan het water met een schuur als kantine. We gingen er heen met de fiets en kwamen niet met gestolen punten terug. NIVO wint (bijna) altijd van Gameren dus toen ook.
Het klotige was dat ik na de wedstrijd naar het toilet moest. Geen probleem normaal gesproken. Maar in Gameren hadden ze nog geen sanitaire voorzieningen. Het werd afzien op de terugweg naar Bommel. Gelukkig was Lex van Loon mijn ploeggenoot. En bracht zijn ouderlijk huis in de Thorbeckestraat uitkomst.
Zelden zo heerlijk op een toilet gezeten. Later kreeg Gameren een mooi complex. Bij NIVO hadden we wel een kantine en toilet, maar het hield niet over. Knus en vertrouwd. Maar het was best wel armoede dat de lof kraaide. We voelden ons er wel thuis. Na een paar jaar werd er een tribune gebouwd. Dan lijkt je sportpark al heel wat. Maar het bleef een beetje armoedig en afgetrapt, nog net niet Qatarees qua vrijwilligers.
Het werd tijd om te verkassen…..In 2016 is een geweldig nieuw complex geopend, en wel sportpark De Watertoren. In Gameren zullen ze jaloers zijn, maar ik kan er nog steeds op m'n fiets heen. Het was al het mooiste sportcomplex van Gelderland. Maar nu heeft het ook de mooiste kantine. Wat een klus en wat een schitterend resultaat. Ben trots op m'n club en op de nieuwe kantine. Willem Gevers, Joop de Bie, Toon en de lootjes van z’n vrouw Riet, Jan en Netty van Wordragen, Jackie en Grat zullen het beamen.
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Gelukkig ga ik nooit meer uit, en drink ik vrijwel niet buitenshuis. Omdat in de jaren '80 een pilsje in de kroeg twee gulden kostte, en tijdens Happy Hour in het Torentje één gulden. Arme jeugd van tegenwoordig. Ze hebben al geen geen keus qua uitgaan. Geef eens een rondje voor tien man in de Spin tegenwoordig, als 18jarige. Je bent je hele zwaar verdiende bijbaantje-geld kwijt. En kun je niet sparen voor je uitzet. Je moet er zelfs geld bij leggen, 4 Euro per glas bier.
In Café De Republiek is het elitair. Voor oudere jongeren bedoeld. Een gruwelijke doelgroep. Ik ben nóg ouder. Feestjes voor geld, uit verhuurd. op de zaterdagavond. Geen vaste gasten. Dat maakt niet uit. Die creëren ze ook niet. Geen Sammie aan de toog in het Torentje of Gerard aan de bar in de Spin.
Ze hebben geen Boemel voor één gulden 25 per pilsje. Kun je er een meter bier bestellen ? Zoals in de kantine van NIVO vroeger.? Dat kostje niks. Draaide Hans van den Heuvel op voor de extra kosten met z'n baco. Toen wist je nog wie het meeste zopen op eigen kosten in het eerste en tweede van NIVO en Olympia. Nu krijgen ze geld toe als eerste elftalspeler van NIVO. Speelden net zo hoog als Baco-Hans en ik destijds. Hans in het tweede. Door z'n baco's.
Het mag wat kosten tegenwoordig, om net zo hoog van de Watertoren te blazen als in 1978 of 88. Ik speelde toen hoger dan de spelers van nu. qua divisie. Om met de Europees kampioen, en speler van de Europa-cup 1 winnaar PSV uit 1988, Berry van Aerle te spreken: 'Wanneer schikt het om m'n contributie over te maken?'
Hopen dat NIVO niet degradeert. Dan spelen ze in de op één na laagste Divisie. Dat was in "mijn" tijd" onderbond. Zeg maar Kerkwijk en WNC voor het grote geld in Waardenburg.
Herman. Rechtsbuiten. Zonder geld.
Zelfs de spelers zijn te duur geworden
In Café De Republiek is het elitair. Voor oudere jongeren bedoeld. Een gruwelijke doelgroep. Ik ben nóg ouder. Feestjes voor geld, uit verhuurd. op de zaterdagavond. Geen vaste gasten. Dat maakt niet uit. Die creëren ze ook niet. Geen Sammie aan de toog in het Torentje of Gerard aan de bar in de Spin.
Ze hebben geen Boemel voor één gulden 25 per pilsje. Kun je er een meter bier bestellen ? Zoals in de kantine van NIVO vroeger.? Dat kostje niks. Draaide Hans van den Heuvel op voor de extra kosten met z'n baco. Toen wist je nog wie het meeste zopen op eigen kosten in het eerste en tweede van NIVO en Olympia. Nu krijgen ze geld toe als eerste elftalspeler van NIVO. Speelden net zo hoog als Baco-Hans en ik destijds. Hans in het tweede. Door z'n baco's.
Het mag wat kosten tegenwoordig, om net zo hoog van de Watertoren te blazen als in 1978 of 88. Ik speelde toen hoger dan de spelers van nu. qua divisie. Om met de Europees kampioen, en speler van de Europa-cup 1 winnaar PSV uit 1988, Berry van Aerle te spreken: 'Wanneer schikt het om m'n contributie over te maken?'
Hopen dat NIVO niet degradeert. Dan spelen ze in de op één na laagste Divisie. Dat was in "mijn" tijd" onderbond. Zeg maar Kerkwijk en WNC voor het grote geld in Waardenburg.
Herman. Rechtsbuiten. Zonder geld.
Zelfs de spelers zijn te duur geworden
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Schuin schurend de bocht door. De school-en voetbaltas op je rug. Wie is er niet op weg geweest naar de Buys Ballot of huishoudschool en LTS? De Mulo werd Mavo, het Atheneum VWO, en de pudding academie huishoudschool. Naar NIVO op zaterdag en Olympia op zondag. Kruisbestuivingen vaak. Alleen de hardhoofdigen mijden elkaar. Gemaakte rivaliteit, met een knipoog. Op zaterdag de VV Bommelaars langs de lijn bij NIVO, op zondag de NIVO-mannen bij Olympia. Allemaal via het gezamenlijke tunneltje.
Het tunneltje. Een groot begrip voor iets kleins. Het tunneltje staat synoniem voor het "oude" Bommel. Het tunneltje verbond en kende maar één weg. De goede. Alles kwam er samen. Tunnelvisie bestond nog niet. De Godsvruchtige dorpen hadden nog niks te zeggen over ons Bommel. Laat staan dat ze de weg naar het Tunneltje wisten te vinden.
Nu is het uitkijken bij oversteken op de van Heemstraweg. Het tunneltje bestaat niet meer. Het gemeentehuis hebben ze buiten de gemeente geplaatst. Gebroederlijke gemeenschap is buiten de stad gedeponeerd. Zo ver mogelijk buiten het zicht. Zo ontoegankelijk mogelijk. Het tunneltje zou zich doodschamen. Het tunneltje. De wegberijder van het mooie Bommelse verleden. Uniek in zijn soort.
Het tunneltje. Een groot begrip voor iets kleins. Het tunneltje staat synoniem voor het "oude" Bommel. Het tunneltje verbond en kende maar één weg. De goede. Alles kwam er samen. Tunnelvisie bestond nog niet. De Godsvruchtige dorpen hadden nog niks te zeggen over ons Bommel. Laat staan dat ze de weg naar het Tunneltje wisten te vinden.
Nu is het uitkijken bij oversteken op de van Heemstraweg. Het tunneltje bestaat niet meer. Het gemeentehuis hebben ze buiten de gemeente geplaatst. Gebroederlijke gemeenschap is buiten de stad gedeponeerd. Zo ver mogelijk buiten het zicht. Zo ontoegankelijk mogelijk. Het tunneltje zou zich doodschamen. Het tunneltje. De wegberijder van het mooie Bommelse verleden. Uniek in zijn soort.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Eén keer door het lint gaan, op het toppunt van zijn zenuwen, op zijn laatste WK, en Nederland staat haantje de voorste om de poten onder zijn stoel weg te zagen. De woorden voor de wedstrijd van van Gaal zijn vergeten. ('Argentinië is maar een counter ploegje. Messi is gemakkelijk af te stoppen. Die doet bij balverlies niks.'). Dat zei de omhooggevallen, falende bondscoach dus echt letterlijk. De respectloze woorden van de megalomane brulaap weerkaatsten nog na, nadat Messi de schreeuwlelijk naar huis had gestuurd. Van Gaal die zich als coach van Oranje niet wist te plaatsen voor het WK 2002 en op het WK 2022 de Nederlandse voetbal reputatie te grabbelen gooide, was er debet aan dat één van de beste spelers ooit zich liet gaan.
Messi. De naam alleen al bestrijkt een tijdperk. Ik vind Cruijff een betere voetballer. Dat is denk ik ingegeven door een vleugje chauvinisme. Dat geef ik toe. Er zijn vier voetballers die een tijdperk bestrijken. Die synoniem staan voor het voetbal in hun era. Di Stefano, Pelé, Maradona en de kleine wondervoetballer uit Argentinië. Wat Messi de laatste 20 jaar heeft laten zien is van unieke en ongekende klasse. Het puntje van de stoel kreeg een nieuwe dimensie. Voor zoveel schoonheid kun je alleen maar respect hebben. Daar kan zelfs de scherpe Nederlandse zaag na Nederland - Argentinië niks aan doen. Daar mag van Gaal met zijn botte, narcistische bijl alleen maar respect voor hebben. Hopen dat deze geweldenaar zondag wint van Frankrijk. En zonder te provoceren zichzelf is. De Messi die we kennen. De Messi met de beker omhoog. 20 jaar wondervoetbal en zichzelf erend.
Messi. De naam alleen al bestrijkt een tijdperk. Ik vind Cruijff een betere voetballer. Dat is denk ik ingegeven door een vleugje chauvinisme. Dat geef ik toe. Er zijn vier voetballers die een tijdperk bestrijken. Die synoniem staan voor het voetbal in hun era. Di Stefano, Pelé, Maradona en de kleine wondervoetballer uit Argentinië. Wat Messi de laatste 20 jaar heeft laten zien is van unieke en ongekende klasse. Het puntje van de stoel kreeg een nieuwe dimensie. Voor zoveel schoonheid kun je alleen maar respect hebben. Daar kan zelfs de scherpe Nederlandse zaag na Nederland - Argentinië niks aan doen. Daar mag van Gaal met zijn botte, narcistische bijl alleen maar respect voor hebben. Hopen dat deze geweldenaar zondag wint van Frankrijk. En zonder te provoceren zichzelf is. De Messi die we kennen. De Messi met de beker omhoog. 20 jaar wondervoetbal en zichzelf erend.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Tafeltje-Dek-Je Gameren, gemeente Zaltbommel.
Jullie favoriete Culinaire recensent is na zijn operatie, soms, nog steeds een beetje slecht ter been. Lange afstanden lopen of fietsen zit er dan even niet in. Daarom leek Tafeltje-Dek-Je me een prima alternatief.
De maaltijd wordt thuis bezorgd, op een zelf uit te kiezen tijdstip. Het is gezond, voor zieken en/of bejaarden en nog lekker ook had ik vernomen.
Voordat ik ging bestellen wilde ik toch iets aan lichaamsbeweging doen. 'Nederland in beweging' op Nederland-1 leek me een prima optie. Maar zoals het deze herfst betaamt kwam ik van een koude kermis thuis. Ik hou van sterke vrouwen, maar er zijn grenzen. De naam Olga deed me al aan een kampbewaarster denken. Mijn vrees kwam dan ook uit. Olga bleef maar commanderen en had wel erg veel noten op haar zang. Dat ik laatst 60 ben geworden wil niet zeggen dat ik als een dementerende bejaarde toegesproken wil worden. Ik ben Johan Derksen niet.
Het einde van de middag naderde, dus de telefoon ter hand genomen en een bestelling geplaatst.
Jullie zullen je afvragen, waarom niet via internet ? Nou, de laatste bestelling die ik via internet plaatste was niet zo'n succes. Ik bestelde een doos Raketjes. Sindsdien zit Nederland voor 30 jaar vast aan een contract betreffende de Starstriker-Straaljagers. Gemoedelijke stem aan de andere kant van de lijn. Geduldig maakte ze de bestelling op.
Kippensoep, stamppot (Moet ik altijd aan SM met een lesbienne denken) boerenkool met worst en spekjes. Als toetje perzik-yoghurt. Gevarieerd, gezond en lekker. Precies op de afgesproken tijd ging de bel. Irene, zo bleek ze te heten, met de maaltijd. Zoals altijd probeerde ik met een grapje het ijs te breken. 'Zo, dat is niet slow schat, sneller dan de Irene-Brigade.'
Ze keek me aan alsof ze ijswater zag branden. Ik nam het haar niet kwalijk. Niet iedere bejaarde is zo jong van geest als jullie favoriete culinaire recensent. Ik had wel de neiging om mijn tong uit te steken. Maar dat zou verkeerd opgevat kunnen worden. 'Doe de groetjes aan Carlo, Irene.' riep ik nog toen ze wegging. Geen respons.
Ik had mijn tafel van te voren al gedekt, dus kon gelijk aan het avondeten beginnen. Eerst de kippensoep. Het aroma kwam me tegemoet. Mijn neusvleugels konden gelukkig, zoals een kip, niet echt vliegen. Reken maar dat ze figuurlijk in de zevende hemel waren. De smaak was ook perfect. De stukjes kip waren niet te groot, de selderij lekker vers en de maďs maakte het af. Als de rest van de maaltijd van dezelfde kwaliteit zou zijn had ik niets te klagen.
Nu het hoofdgerecht. Stamppot boerenkool, een vertrouwde keuze. Uit de traditionele Hollandsche keuken toch wel mijn favoriet. Door moeders er met de paplepel ingegoten. Eén van de zeven schoonheden is het kuiltje in de kin. Daarom genoot ik zo van het kuiltje met jus in de stamppot. Likkerbarend lekker. Het droop van de kin af. De rookworst werd bijna stijf van vreugde bij het vooruitzicht in de jus gedoopt te worden. De blokjes spek en de uitjes konden het goed met elkaar vinden. Dit was een vreugdevolle maaltijd. Het was in één woord heerlijk.
Hier kon geen duur, erkend restaurant tegenop. Dan neem je de vuile vaat op de koop toe. Het toetje, perzik-yoghurt, was ook goed te pruimen. Je kunt geen appels met peren vergelijken, maar voor hetzelfde geld waren de druiven zuur geweest.
Het was een blijde verrassing dat alles zo goed gesmaakt had. Bij Tafeltje-Dek-Je had ik toch visioenen aan een strenge winter waar Majoor Boschardt (geen Carlo) namens Het Leger des Heils, met een pollepel, erwtensoep op het bord van een dakloze pleurt.
Dit was voor herhaling vatbaar. Gezond op naar mijn 65ste verjaardag, dan mag ik een gratis maaltijd uitkiezen. Dan neem ik als toetje een sorbet met een aapje op een stokje, plus een rietje en een vlaggetje. Net zoals bij Sjönhage vroeger. Jong van geest, je weet.
Een dikke 8.
Jullie favoriete Culinaire recensent is na zijn operatie, soms, nog steeds een beetje slecht ter been. Lange afstanden lopen of fietsen zit er dan even niet in. Daarom leek Tafeltje-Dek-Je me een prima alternatief.
De maaltijd wordt thuis bezorgd, op een zelf uit te kiezen tijdstip. Het is gezond, voor zieken en/of bejaarden en nog lekker ook had ik vernomen.
Voordat ik ging bestellen wilde ik toch iets aan lichaamsbeweging doen. 'Nederland in beweging' op Nederland-1 leek me een prima optie. Maar zoals het deze herfst betaamt kwam ik van een koude kermis thuis. Ik hou van sterke vrouwen, maar er zijn grenzen. De naam Olga deed me al aan een kampbewaarster denken. Mijn vrees kwam dan ook uit. Olga bleef maar commanderen en had wel erg veel noten op haar zang. Dat ik laatst 60 ben geworden wil niet zeggen dat ik als een dementerende bejaarde toegesproken wil worden. Ik ben Johan Derksen niet.
Het einde van de middag naderde, dus de telefoon ter hand genomen en een bestelling geplaatst.
Jullie zullen je afvragen, waarom niet via internet ? Nou, de laatste bestelling die ik via internet plaatste was niet zo'n succes. Ik bestelde een doos Raketjes. Sindsdien zit Nederland voor 30 jaar vast aan een contract betreffende de Starstriker-Straaljagers. Gemoedelijke stem aan de andere kant van de lijn. Geduldig maakte ze de bestelling op.
Kippensoep, stamppot (Moet ik altijd aan SM met een lesbienne denken) boerenkool met worst en spekjes. Als toetje perzik-yoghurt. Gevarieerd, gezond en lekker. Precies op de afgesproken tijd ging de bel. Irene, zo bleek ze te heten, met de maaltijd. Zoals altijd probeerde ik met een grapje het ijs te breken. 'Zo, dat is niet slow schat, sneller dan de Irene-Brigade.'
Ze keek me aan alsof ze ijswater zag branden. Ik nam het haar niet kwalijk. Niet iedere bejaarde is zo jong van geest als jullie favoriete culinaire recensent. Ik had wel de neiging om mijn tong uit te steken. Maar dat zou verkeerd opgevat kunnen worden. 'Doe de groetjes aan Carlo, Irene.' riep ik nog toen ze wegging. Geen respons.
Ik had mijn tafel van te voren al gedekt, dus kon gelijk aan het avondeten beginnen. Eerst de kippensoep. Het aroma kwam me tegemoet. Mijn neusvleugels konden gelukkig, zoals een kip, niet echt vliegen. Reken maar dat ze figuurlijk in de zevende hemel waren. De smaak was ook perfect. De stukjes kip waren niet te groot, de selderij lekker vers en de maďs maakte het af. Als de rest van de maaltijd van dezelfde kwaliteit zou zijn had ik niets te klagen.
Nu het hoofdgerecht. Stamppot boerenkool, een vertrouwde keuze. Uit de traditionele Hollandsche keuken toch wel mijn favoriet. Door moeders er met de paplepel ingegoten. Eén van de zeven schoonheden is het kuiltje in de kin. Daarom genoot ik zo van het kuiltje met jus in de stamppot. Likkerbarend lekker. Het droop van de kin af. De rookworst werd bijna stijf van vreugde bij het vooruitzicht in de jus gedoopt te worden. De blokjes spek en de uitjes konden het goed met elkaar vinden. Dit was een vreugdevolle maaltijd. Het was in één woord heerlijk.
Hier kon geen duur, erkend restaurant tegenop. Dan neem je de vuile vaat op de koop toe. Het toetje, perzik-yoghurt, was ook goed te pruimen. Je kunt geen appels met peren vergelijken, maar voor hetzelfde geld waren de druiven zuur geweest.
Het was een blijde verrassing dat alles zo goed gesmaakt had. Bij Tafeltje-Dek-Je had ik toch visioenen aan een strenge winter waar Majoor Boschardt (geen Carlo) namens Het Leger des Heils, met een pollepel, erwtensoep op het bord van een dakloze pleurt.
Dit was voor herhaling vatbaar. Gezond op naar mijn 65ste verjaardag, dan mag ik een gratis maaltijd uitkiezen. Dan neem ik als toetje een sorbet met een aapje op een stokje, plus een rietje en een vlaggetje. Net zoals bij Sjönhage vroeger. Jong van geest, je weet.
Een dikke 8.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Je kent dat wel. Dromend en gedachteloos op de fiets, denkend aan niks. Blijk je een paar honderd meter te ver zijn gereden van je bestemming. Ik had net zoiets. Boodschappen gedaan. Zeg nog tegen de cassičre dat ik het mandje weer op de stapel bij de ingang zal zetten. Buiten een praatje met de zus van Jan van Leeuwen, Gerrie van Os en Rein van Willigen. Zag ze al kijken. Vermoedde dat ze nieuwsgierig waren naar de inhoud van m'n tas. 'Als-ie maar geen alcohol heeft gekocht.'
Beetje moe, eenmaal bij de HEMA, als tussenstap op het bankje gaan zitten. Hans de Mooij: 'Wat dacht je Herman, mooi blauw kratje, die kan ik wel gebruiken.' Zal hem morgen terugbrengen Albert. Wordt m'n eerste goede daad van het jaar.
Beetje moe, eenmaal bij de HEMA, als tussenstap op het bankje gaan zitten. Hans de Mooij: 'Wat dacht je Herman, mooi blauw kratje, die kan ik wel gebruiken.' Zal hem morgen terugbrengen Albert. Wordt m'n eerste goede daad van het jaar.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
In 1900 geboren. In 1977 overleden. Piet van Eck (Piet de kolf). Ik werd als leerling door conciërge ome Leo van Opijnen uit de klas gehaald. Realiseerde me niet echt wat er aan de hand was. Opa was ziek, zei ome Leo. Ik naar huis. Niemand thuis. Natuurlijk....naar het bejaardentehuis de Wielewaal. Kamer helemaal vol met familie. Opa wilde nog iets tegen me zeggen op z'n sterfbed. Ik was helaas te laat. Ben met mijn moeder de eerste 3 jaar van m'n leven bij opa en opoe opgegroeid. In het rustieke Sophiastraatje, ook wel hofje. Ik was als jongste zoon voor hem, en opa als een tweede vader. Als het Moederdag was, maakte ik op de kleuterschool een tekening voor opoe én voor moeke.
Opa kwam uit een arbeidersmilieu. Dan kon je niet studeren destijds. Als timmerman liet hij echter zijn handen spreken bij de restauratie van de Sint-Maartenskerk. Opa was een creatieve autodidact, kon goed dammen en schaken en weet ik veel niet wat allemaal. Het heelal en de sterrenhemel heb ik door hem leren kennen. Als ik met hem damde kreeg ie het altijd voor elkaar te verliezen. En dan niet zomaar. Ik kon met m'n overgebleven dam zijn laatste 8 stenen slaan. Zoals Tommy Cooper faalde met het goochelen en het verbazingwekkend was hoe briljant het toch nog goed kwam. Ook verfde opa in de crisistijd voor de oorlog mussen geel. Verkocht ze aan de kouwe kak als zijnde fluitende kanaries.
Opa was ook een stroper en visser. Op een gegeven moment was ie de stoere praatjes zat van de maat die naast hem zat te hengelen. Kocht een pond wortelen en ging vissen. Haalde al snel de hengel op. 'Beet' riep ie. Pakte de vis schoon van de haak, stak 'm in z'n mond en vrat 'm op. 'Wa doede nou Piet ?' 'De eerste die ik vang vreet ik altijd op, dan witte hoe het water er veur staat.' Z'n maat wist niet dat het een wortel was die ie schoon aan de haak had gehangen.
Ik was een redelijk goede jeugdvoetballer bij NIVO Sparta. Scoorde regelmatig. Ik rende na thuis de uitslag gemeld te hebben naar opa. Opa schoof dan 'mijn' TV-stoel naast die van hem. Zo'n echte opa-stoel. Gingen we samen, om 18:00 uur, naar het Duitse voetbal kijken. Preussen Münster, Kickers Offenbach en Sankt Pauli. 'Hoeveel Hem ?' 'Drie vandaag opa. We hebben met 4-1 gewonnen van Zuilichem.' 'Mooi Hermpie.' Niet lang daarna speelde ik in het eerste. Ik rende na afloop nog steeds naar opa. Op de vraag 'Hoeveel Hermke ?' Moest ik steeds vaker 'nul opa', zeggen. 'Ze motte oe ok vaker de bal geve.' Volwassen worden als snotaap viel niet altijd mee.
Opa was een levenskunstenaar. Geen gekwelde kunstenaar, die schoonheid peurt uit ellende, nee de schoonheid stond voorop. Opa maakte van een klomp klei de mooiste dingen. Dingen klinkt eigenlijk te neerbuigend. De hoofden die in marmer gegoten hadden moet worden, maar uit de Hollandsche handen en de Hollandsche klei ontstonden, staan eeuwig in m'n geheugen gegrift. Geboetseerd uit de ware ziel van de ware kunstenaar, die met z'n handen iemand kon neerzetten. Met hout kon-ie ook overweg. Menig Bommelaar heeft nog een stoof door opa gemaakt. Ik kreeg er een paar jaar geleden nog één van fysiotherapeut Theo de Jong.
Hebben ze het hier op de Bommelse site over echte Bommelaars. Niks ten nadelen, maar de echte-echte Bommelaars zijn eigenlijk de Bommelaars, die een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten in een internet-loos tijdperk. M'n opa was niet uniek. Wel een bietje uitgestorven.
Opa kwam uit een arbeidersmilieu. Dan kon je niet studeren destijds. Als timmerman liet hij echter zijn handen spreken bij de restauratie van de Sint-Maartenskerk. Opa was een creatieve autodidact, kon goed dammen en schaken en weet ik veel niet wat allemaal. Het heelal en de sterrenhemel heb ik door hem leren kennen. Als ik met hem damde kreeg ie het altijd voor elkaar te verliezen. En dan niet zomaar. Ik kon met m'n overgebleven dam zijn laatste 8 stenen slaan. Zoals Tommy Cooper faalde met het goochelen en het verbazingwekkend was hoe briljant het toch nog goed kwam. Ook verfde opa in de crisistijd voor de oorlog mussen geel. Verkocht ze aan de kouwe kak als zijnde fluitende kanaries.
Opa was ook een stroper en visser. Op een gegeven moment was ie de stoere praatjes zat van de maat die naast hem zat te hengelen. Kocht een pond wortelen en ging vissen. Haalde al snel de hengel op. 'Beet' riep ie. Pakte de vis schoon van de haak, stak 'm in z'n mond en vrat 'm op. 'Wa doede nou Piet ?' 'De eerste die ik vang vreet ik altijd op, dan witte hoe het water er veur staat.' Z'n maat wist niet dat het een wortel was die ie schoon aan de haak had gehangen.
Ik was een redelijk goede jeugdvoetballer bij NIVO Sparta. Scoorde regelmatig. Ik rende na thuis de uitslag gemeld te hebben naar opa. Opa schoof dan 'mijn' TV-stoel naast die van hem. Zo'n echte opa-stoel. Gingen we samen, om 18:00 uur, naar het Duitse voetbal kijken. Preussen Münster, Kickers Offenbach en Sankt Pauli. 'Hoeveel Hem ?' 'Drie vandaag opa. We hebben met 4-1 gewonnen van Zuilichem.' 'Mooi Hermpie.' Niet lang daarna speelde ik in het eerste. Ik rende na afloop nog steeds naar opa. Op de vraag 'Hoeveel Hermke ?' Moest ik steeds vaker 'nul opa', zeggen. 'Ze motte oe ok vaker de bal geve.' Volwassen worden als snotaap viel niet altijd mee.
Opa was een levenskunstenaar. Geen gekwelde kunstenaar, die schoonheid peurt uit ellende, nee de schoonheid stond voorop. Opa maakte van een klomp klei de mooiste dingen. Dingen klinkt eigenlijk te neerbuigend. De hoofden die in marmer gegoten hadden moet worden, maar uit de Hollandsche handen en de Hollandsche klei ontstonden, staan eeuwig in m'n geheugen gegrift. Geboetseerd uit de ware ziel van de ware kunstenaar, die met z'n handen iemand kon neerzetten. Met hout kon-ie ook overweg. Menig Bommelaar heeft nog een stoof door opa gemaakt. Ik kreeg er een paar jaar geleden nog één van fysiotherapeut Theo de Jong.
Hebben ze het hier op de Bommelse site over echte Bommelaars. Niks ten nadelen, maar de echte-echte Bommelaars zijn eigenlijk de Bommelaars, die een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten in een internet-loos tijdperk. M'n opa was niet uniek. Wel een bietje uitgestorven.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Bommel laat zich dit weekend weer eens van haar beste kant zien. Dat er in Bommel nooit wat kan en mag, nooit wat te doen is en er nooit wat gebeurt, is dan ook een gruwelijk Bommels cliché waar m'n nekharen recht van overeind gaan staan. Op het terrein waar in vroeger dagen, langs de Waal, tijdens Pinksteren, de nationale motorcross werd gehouden (vooral zijspannen) is dit weekend het nationaal kampioenschap veldrijden. Noem het gekscherend veldlopen met als bagage een fiets in je nek.
Door particulier initiatief ziet heel Nederland wat een bruisend stadje Bommel is. Rechtstreeks op Nederland-1. Ik vermeld met opzet particulier, omdat het niet uit de cultureel of sportieve aderen van het gemeentebestuur is ontsproten. Die verkwanselen liever miljoenen aan gemeenschapsgeld aan cultureel centrum de Poorterij. Dat door wanbeleid de afgelopen jaren alles naar de klote helpt wat Piet Leijten en anderen hebben opgebouwd en hersteld. Die programmeren Hennie Huisman, met 16 toeschouwers in de zaal. En vragen (al ruim gesponsord) zoveel geld aan de gemeente, dat die genoodzaakt ziet het Carnaval te verplaatsen naar een tent op een grasveld in de buurt. Kunt u mij de weg naar Boschenaar van Harmelen vertellen meneer ? Er zijn dan ook plannen van het gemeentebestuur de Poorterij naar buiten de bebouwde kom te verplaatsen. De gotspe. Misschien lekker dicht bij het ver afgelegen gemeentehuis.
Terug naar het Nederlands kampioenschap veldrijden. Daarnet al mooie beelden in het 18:00 uur journaal. Vette beelden, om het modern te zeggen. Moddervet. Bommel heeft een mooie historie en traditie met wielrennen. Jarenlang de ronde van Bommel tijdens de Bommelweek. Het door Martin Conrads gesponsorde wielerteam (Saltboemel, Martin & Conrads). De snelste postbode van Nederland, Willem van Gameren. Bommelse Tourrit winnaars Adrie van Houwelingen en Maarten Ducrot. Mecanicičn Joost Hoetelmans bij de topteams van RABO en Shimano. Plus de Schimmertjes; Robert en Richard op vele terreinen paraat en adequaat.
Als jochie verzamelde ik voor het statiegeld flesjes Cola en Heineken tijdens de motorcross. Een herinnering die velen met me delen. Ik hoop dat de jeugd over een paar jaar met net zulke warme gevoelens terugkijkt op dit Nationaal kampioenschap veldrijden. Statiegeld zal er niet te scoren zijn. Het nat komt ditmaal van boven. Ook is Mathieu van der Poel niet aanwezig in de modderpoel. Maar dat mag de pret niet drukken. Veel plezier en dat de beste moge winnen. De uiteindelijke winnaar staat nu al vast......Zaltbommel.
Herman.
Door particulier initiatief ziet heel Nederland wat een bruisend stadje Bommel is. Rechtstreeks op Nederland-1. Ik vermeld met opzet particulier, omdat het niet uit de cultureel of sportieve aderen van het gemeentebestuur is ontsproten. Die verkwanselen liever miljoenen aan gemeenschapsgeld aan cultureel centrum de Poorterij. Dat door wanbeleid de afgelopen jaren alles naar de klote helpt wat Piet Leijten en anderen hebben opgebouwd en hersteld. Die programmeren Hennie Huisman, met 16 toeschouwers in de zaal. En vragen (al ruim gesponsord) zoveel geld aan de gemeente, dat die genoodzaakt ziet het Carnaval te verplaatsen naar een tent op een grasveld in de buurt. Kunt u mij de weg naar Boschenaar van Harmelen vertellen meneer ? Er zijn dan ook plannen van het gemeentebestuur de Poorterij naar buiten de bebouwde kom te verplaatsen. De gotspe. Misschien lekker dicht bij het ver afgelegen gemeentehuis.
Terug naar het Nederlands kampioenschap veldrijden. Daarnet al mooie beelden in het 18:00 uur journaal. Vette beelden, om het modern te zeggen. Moddervet. Bommel heeft een mooie historie en traditie met wielrennen. Jarenlang de ronde van Bommel tijdens de Bommelweek. Het door Martin Conrads gesponsorde wielerteam (Saltboemel, Martin & Conrads). De snelste postbode van Nederland, Willem van Gameren. Bommelse Tourrit winnaars Adrie van Houwelingen en Maarten Ducrot. Mecanicičn Joost Hoetelmans bij de topteams van RABO en Shimano. Plus de Schimmertjes; Robert en Richard op vele terreinen paraat en adequaat.
Als jochie verzamelde ik voor het statiegeld flesjes Cola en Heineken tijdens de motorcross. Een herinnering die velen met me delen. Ik hoop dat de jeugd over een paar jaar met net zulke warme gevoelens terugkijkt op dit Nationaal kampioenschap veldrijden. Statiegeld zal er niet te scoren zijn. Het nat komt ditmaal van boven. Ook is Mathieu van der Poel niet aanwezig in de modderpoel. Maar dat mag de pret niet drukken. Veel plezier en dat de beste moge winnen. De uiteindelijke winnaar staat nu al vast......Zaltbommel.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Kut Maarten Ducrot heeft kritiek op de organisatie en parcours. Een Bommelaar notabene. Wat een klote ambassadeur. Altijd al een raaskallende zak patat gevonden. Gruwelijke vent. Kleineert ook nog eens de organisatoren. 'Kleine puppies.' Praat over Bommel als een kakkers-stadje. Totaal misplaatst als uithangbord. Heeft het weer eens tien minuten over zichzelf. Gemiste kans voor Bommel dankzij een egotrippende selfkicker. Alleen maar negativiteit dat ie spuit. Gelukkig niet bij de NOS maar bij TV-Gelderland. Dan blijft het nog een beetje klein. Net zo klein als Ducrot zelf is.
Herman.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ondersteboven op de fietsquote:
Kut Maarten Ducrot heeft kritiek op de organisatie en parcours. Een Bommelaar notabene. Wat een klote ambassadeur. Altijd al een raaskallende zak patat gevonden. Gruwelijke vent. Kleineert ook nog eens de organisatoren. 'Kleine puppies.' Praat over Bommel als een kakkers-stadje. Totaal misplaatst als uithangbord. Heeft het weer eens tien minuten over zichzelf. Gemiste kans voor Bommel dankzij een egotrippende selfkicker. Alleen maar negativiteit dat ie spuit. Gelukkig niet bij de NOS maar bij TV-Gelderland. Dan blijft het nog een beetje klein. Net zo klein als Ducrot zelf is.
Herman.
Achterstevoren op de fiets
Door het Skoekeloen
Die renner heeft een neus als een zinksnijder
Ik ga ff uit het raam hangen
Maarten
Ik plaatste hier laatst een topic waarin ik aangaf, wanneer ik naar de Elpee ging om m'n laatste CD te kopen.
Het was van de band Jawbox. Titel van de CD weet ik niet meer. Mediocere, maar wel goeie band. Zoals Elpee een goeie platenzaak was, maar te vinden in Brabant, provincie Den Bosch. Obscuur gebied in Nederland, de hoofdstad van Brussel. Als beroeps-werkloze viel op een gegeven moment het kwartje. Realiseerde me dat de verdubbeling van prijs van LP naar CD, absurd was.
Fucking 40 gulden, waar het eerst 19:55 was. Als armlastige muziekliefhebber uit Zaltbommel moest ik ook nog eens een treinkaartje betalen. Zwartrijden was te gevaarlijk. Nu de LP niet meer grijs gedraaid kon worden. Het treinkaartje bleef. Naar de Bieb in Den Bosch. Waar ik eerst voor 80 gulden twee CD's in de brasspocket had, had ik er nu 10 voor 25 gulden. Niet meer als eerste, maar een kniesoor die Joop Zoetemelk zijn carriere verwijt. Cassettebandjes waren een mooie handlanger. Met potlood.
Het geweldige Elpee ging kapot aan de industrie en internet. Het zou echter alleen nog maar erger worden. Via internet kon de consument gratis muziek binnenhalen. Heerlijk, gemakkelijk en goedkoop. Maar, de reden dat ik dit topic open is........
Het feit dat een kaartje voor Lowlands momenteel 320 Euro kost. Ik reken nog steeds om in guldens. En als ouwe, zuinige krentenkakker uit de provincie, kom ik dan op bijna 700 gulden voor een fucking kaartje voor een popfestival. Ik betaalde 110 gulden. Wat al veel geld is. Dus Paulus, zo slecht deden jullie het niet. Hoeveel CD's van Undeclinable kun je daar niet van kopen?
Herman.
Het was van de band Jawbox. Titel van de CD weet ik niet meer. Mediocere, maar wel goeie band. Zoals Elpee een goeie platenzaak was, maar te vinden in Brabant, provincie Den Bosch. Obscuur gebied in Nederland, de hoofdstad van Brussel. Als beroeps-werkloze viel op een gegeven moment het kwartje. Realiseerde me dat de verdubbeling van prijs van LP naar CD, absurd was.
Fucking 40 gulden, waar het eerst 19:55 was. Als armlastige muziekliefhebber uit Zaltbommel moest ik ook nog eens een treinkaartje betalen. Zwartrijden was te gevaarlijk. Nu de LP niet meer grijs gedraaid kon worden. Het treinkaartje bleef. Naar de Bieb in Den Bosch. Waar ik eerst voor 80 gulden twee CD's in de brasspocket had, had ik er nu 10 voor 25 gulden. Niet meer als eerste, maar een kniesoor die Joop Zoetemelk zijn carriere verwijt. Cassettebandjes waren een mooie handlanger. Met potlood.
Het geweldige Elpee ging kapot aan de industrie en internet. Het zou echter alleen nog maar erger worden. Via internet kon de consument gratis muziek binnenhalen. Heerlijk, gemakkelijk en goedkoop. Maar, de reden dat ik dit topic open is........
Het feit dat een kaartje voor Lowlands momenteel 320 Euro kost. Ik reken nog steeds om in guldens. En als ouwe, zuinige krentenkakker uit de provincie, kom ik dan op bijna 700 gulden voor een fucking kaartje voor een popfestival. Ik betaalde 110 gulden. Wat al veel geld is. Dus Paulus, zo slecht deden jullie het niet. Hoeveel CD's van Undeclinable kun je daar niet van kopen?
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dit jaar alweer 35 jaar geleden, stond ik, nog geen tong80, gewoon Herman, achter het doel. EK-88, halve finale West-Duitsland - Nederland. Samen met m'n vriend Cees Robbemondt op avontuur naar Hamburg. EK-1988. Alles zat mee, waar het andere toernooien tegenzat. Of zou gaan zitten.
Van Basten speelde op het EK-92 beter dan op het EK-88. Maar de omhaal ging op de lat tegen de Denen in de halve finale en het stiftje op de paal. EK-1988. Mislukt schot van Ronald Koeman. Wim Kieft op de goede plaats en de kopbal gaat via een polletje in het doel tegen Ierland. Kieft stond ook nog eens buitenspel. Geen VAR die er destijds naar en om kraaide. Wat een beetje mazzel kan betekenen.
De halve finale tegen de West-Duitsers. Mijn vriend Cees bood scheidsrechter Inea uit Roemenië gekscherend een tientje aan. Wenste Sjaak Troost geluk. Ik herkende Troost niet eens. Ter troost, de reserve international en Feijenoorder kende Cees ook niet.
Samen sterk en samen achter het goede doel. Onder ons werden we gek. Cees hing in de hekken. Was naar beneden gestormd. Ik was omhoog gevlucht en sprong een verbouwereerde Deen op zijn rug. Vlak voor tijd 2-1 tegen de Duitsers.
'Het Volksparkstadion is van Oranje.' Sprak de legendarische Evert ten Napel. Legendarisch toernooi met een legendarisch doelpunt tegen Rusland. Het mooiste doelpunt ooit in een finale. Oranje Europees kampioen. 2-0 winst tegen de Russen. En Tong een ervaring voor het leven rijker. De terugreis was hemels. In de zevende hemel op de banken in de bus.
Voor de Duitse toeristen hing er die zomer een spandoek ter welkom: 'Wilkommen, sie fahren jetzt in dass land der Europameister.' Twee jaar later namen de Duitsers revanche op het WK. Maar daar heb ik het later nog wel over. Michels heeft namelijk meer leed dan vreugde betekend voor het Nederlandse voetbal. (van Basten reserve in de eerste wedstrijd op het EK-88. God zij dank wist Johnny Bosman niet te scoren)
Van Basten speelde op het EK-92 beter dan op het EK-88. Maar de omhaal ging op de lat tegen de Denen in de halve finale en het stiftje op de paal. EK-1988. Mislukt schot van Ronald Koeman. Wim Kieft op de goede plaats en de kopbal gaat via een polletje in het doel tegen Ierland. Kieft stond ook nog eens buitenspel. Geen VAR die er destijds naar en om kraaide. Wat een beetje mazzel kan betekenen.
De halve finale tegen de West-Duitsers. Mijn vriend Cees bood scheidsrechter Inea uit Roemenië gekscherend een tientje aan. Wenste Sjaak Troost geluk. Ik herkende Troost niet eens. Ter troost, de reserve international en Feijenoorder kende Cees ook niet.
Samen sterk en samen achter het goede doel. Onder ons werden we gek. Cees hing in de hekken. Was naar beneden gestormd. Ik was omhoog gevlucht en sprong een verbouwereerde Deen op zijn rug. Vlak voor tijd 2-1 tegen de Duitsers.
'Het Volksparkstadion is van Oranje.' Sprak de legendarische Evert ten Napel. Legendarisch toernooi met een legendarisch doelpunt tegen Rusland. Het mooiste doelpunt ooit in een finale. Oranje Europees kampioen. 2-0 winst tegen de Russen. En Tong een ervaring voor het leven rijker. De terugreis was hemels. In de zevende hemel op de banken in de bus.
Voor de Duitse toeristen hing er die zomer een spandoek ter welkom: 'Wilkommen, sie fahren jetzt in dass land der Europameister.' Twee jaar later namen de Duitsers revanche op het WK. Maar daar heb ik het later nog wel over. Michels heeft namelijk meer leed dan vreugde betekend voor het Nederlandse voetbal. (van Basten reserve in de eerste wedstrijd op het EK-88. God zij dank wist Johnny Bosman niet te scoren)
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Je hoeft Bommel niet uit te gaan om een wereldreiziger in Nederland te zijn. Vanmiddag op weg, en terug, naar de Albert Heijn kwam ik Luc van Dalen, Hans van den Bosch, Arry van Katwijk, René van Bruchem en Tonnie van Hemert tegen. What's in a plaatsnaam ?
Heb ik vandaag Ad van Tricht, Hans van Keulen, Dick van Heusden, Anton van Brakel, Esther van Haaften, Maarten van Rossum, Wout van Driel en Pipo nog niet eens gezien. Misschien was Anton van Gameren de hort op met Mamaloe. Ik weet wel dat Petra ooit de ontsnapte papagaai van Anton/Pipo heeft gevangen. Maar die heet dan weer Bronk. Of toch van Bruchem?
Herman van Tongerlo. Buitenland, qua achternaam.
Heb ik vandaag Ad van Tricht, Hans van Keulen, Dick van Heusden, Anton van Brakel, Esther van Haaften, Maarten van Rossum, Wout van Driel en Pipo nog niet eens gezien. Misschien was Anton van Gameren de hort op met Mamaloe. Ik weet wel dat Petra ooit de ontsnapte papagaai van Anton/Pipo heeft gevangen. Maar die heet dan weer Bronk. Of toch van Bruchem?
Herman van Tongerlo. Buitenland, qua achternaam.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
In het kader van het 70-jarig jubileum van voetbalvereniging N*I*V*O Sparta in 2023, heeft een onafhankelijke jury, onder voorzitterschap van de partijdige kneuzeheer Herman van Tongerlo, een all time N*I*V*O*-elftal samengesteld.
De gekozen coach kan natuurlijk niemand anders zijn dan good old Sijmen van Eck. Ook wel ome Sijmen genoemd. Net zoals er een ome Leo was uit die generatie. Twee illustere karakters. Als assistent in de dug out de fameuze jeugd-en keeperstrainer Henk van Zuijdam. Materiaalman natuurlijk Wilfred van Gameren en als hardhandige, tevens slappe kletsmajoor, masseur Marie van Eck. Karel van den Heuvel en Gustavo wisselen als grensrechters in de rust.
Komen we bij de doelman. Die positie komt natuurlijk Herman van Diejen toe. Terwijl "we" een mooie traditie hebben van goede doelmannen. Helaas, m'n ex-ploeggenoot in het eerste, Dick van Leerdam recent overleden.
De achterhoede bestaat uit Hans van der Leeden, Johan Lambooij, Hans van Keulen en Patrick Peelen. M'n medespelers in het eerste, Lutje, Tuup, Joop en Dick krijgen een eervolle vermelding.
M'n middenveld begint bij Wout Blanken. De Socrates van N*I*V*O*. Dan de Johan Neeskens van N*I*V*O*, Björn Jongste. Vervolgens de Bernd Schuster van onze club, Peter Schultes.
De voorhoede kan niet anders bestaan dan uit Rinie Heijn, Jacques Jansen en Willem Looijen.
In 70 jaar N*I*V*O* op de Sparta reservebank te moeten plaatsnemen is geen schande. Ruud Geels en Piet Keizer zaten er op in de WK-74 finale. Daarom de selectie van 18 man rond gemaakt met: Peter Remie, Theo van Gemert, Rob Roding, Theo van Geffen, Aart Blanken, Roberto Verhagen en Hennie van Brakel.
P.S. Riet van Gameren en Willem Gevers in the hall off fame.
De gekozen coach kan natuurlijk niemand anders zijn dan good old Sijmen van Eck. Ook wel ome Sijmen genoemd. Net zoals er een ome Leo was uit die generatie. Twee illustere karakters. Als assistent in de dug out de fameuze jeugd-en keeperstrainer Henk van Zuijdam. Materiaalman natuurlijk Wilfred van Gameren en als hardhandige, tevens slappe kletsmajoor, masseur Marie van Eck. Karel van den Heuvel en Gustavo wisselen als grensrechters in de rust.
Komen we bij de doelman. Die positie komt natuurlijk Herman van Diejen toe. Terwijl "we" een mooie traditie hebben van goede doelmannen. Helaas, m'n ex-ploeggenoot in het eerste, Dick van Leerdam recent overleden.
De achterhoede bestaat uit Hans van der Leeden, Johan Lambooij, Hans van Keulen en Patrick Peelen. M'n medespelers in het eerste, Lutje, Tuup, Joop en Dick krijgen een eervolle vermelding.
M'n middenveld begint bij Wout Blanken. De Socrates van N*I*V*O*. Dan de Johan Neeskens van N*I*V*O*, Björn Jongste. Vervolgens de Bernd Schuster van onze club, Peter Schultes.
De voorhoede kan niet anders bestaan dan uit Rinie Heijn, Jacques Jansen en Willem Looijen.
In 70 jaar N*I*V*O* op de Sparta reservebank te moeten plaatsnemen is geen schande. Ruud Geels en Piet Keizer zaten er op in de WK-74 finale. Daarom de selectie van 18 man rond gemaakt met: Peter Remie, Theo van Gemert, Rob Roding, Theo van Geffen, Aart Blanken, Roberto Verhagen en Hennie van Brakel.
P.S. Riet van Gameren en Willem Gevers in the hall off fame.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Om een juist beeld te vormen en een juiste opinie te openbaren, heb ik na twee weken weer eens naar Vandaag Inside gekeken. Het is stuitend hoe extreem rechts ze daar hun mening kunnen verkondigen. Zonder weerwoord door blonde, giechelende excuus wijven aan tafel. Nog een bar slechte scheidsrechter, een VVD-homo en een dikke pens aan de bar. En van der Gijp kan goed gemutst met een dildo op z'n hoofd zeggen dat buiten de Oekraďne, die Poetin ook geen lievertje is.
Waar ze hun scheten en losse flodders op los kunnen laten is ze worst. Behalve de familie de Mol. Die zijn heiliger dan prins carnaval die zich in de rondte neukt, en alaaf slaat. Ik krijg steeds meer het gevoel dat Johan Derksen en René van der Gijp zwakbegaafd zijn. Dat Andy Van der Meijden en Wesley Sneijder de P.C Hooft-prijs verdienen is een tweede. De Nobelprijs voor de literatuur ging immers naar de vals Hans Kraaij jr. kraaiende Bob Dylan. De Jip en Janneke-taal brabbelaar.
Herman, niet te Gortig.
[ Bericht 0% gewijzigd door tong80 op 18-02-2023 08:25:17 ]
Waar ze hun scheten en losse flodders op los kunnen laten is ze worst. Behalve de familie de Mol. Die zijn heiliger dan prins carnaval die zich in de rondte neukt, en alaaf slaat. Ik krijg steeds meer het gevoel dat Johan Derksen en René van der Gijp zwakbegaafd zijn. Dat Andy Van der Meijden en Wesley Sneijder de P.C Hooft-prijs verdienen is een tweede. De Nobelprijs voor de literatuur ging immers naar de vals Hans Kraaij jr. kraaiende Bob Dylan. De Jip en Janneke-taal brabbelaar.
Herman, niet te Gortig.
[ Bericht 0% gewijzigd door tong80 op 18-02-2023 08:25:17 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Eens kijken of deze wel door de censuur komt. In de traditie van Johan Derksen vrees ik het ergste. Naar de site van VI....
M'n TV-recensie op het grootste internet forum van Nederland:
Om een juist beeld te vormen en een juiste opinie te openbaren, heb ik na twee weken weer eens naar Vandaag Inside gekeken. Het is stuitend hoe extreem rechts ze daar hun mening kunnen verkondigen. Zonder weerwoord door blonde, giechelende excuus ex-sportsters, tevens wijven als vrouwen vermomd, aan tafel. Nog een bar slechte, megalomane scheidsrechter die popie Jopie doet, een ratelende VVD-homo en een dikke pens, die meer geheim houdt dan staats geheimen aan de bar. John de Bever zie je niet meer. Die was te normaal als homo. Van der Gijp kan goed gemutst met een dildo op z'n hoofd zeggen dat buiten de Oekraďne, die Poetin ook geen lievertje is.
Waar ze hun scheten en losse flodders op los kunnen laten is ze worst. Behalve de familie de Mol. Die zijn heiliger dan prins carnaval die zich in de rondte neukt, en alaaf slaat. Ik krijg steeds meer het gevoel dat Johan Derksen en René van der Gijp zwakbegaafd zijn. Dat Andy Van der Meijden en Wesley Sneijder de P.C Hooft-prijs verdienen is een tweede. De Nobelprijs voor de literatuur ging immers naar de vals Hans Kraaij jr. kraaiende Bob Dylan. De Jip en Janneke-taal brabbelaar. De muziek waar Derksen van houdt. Zoals Johan graag z'n extreem rechtse opinie bevestigd ziet worden. In z'n wansmaak zwemmend. Geilend op de baard van een nep-Elvis op SBS.
Herman, niet te Gortig.
M'n TV-recensie op het grootste internet forum van Nederland:
Om een juist beeld te vormen en een juiste opinie te openbaren, heb ik na twee weken weer eens naar Vandaag Inside gekeken. Het is stuitend hoe extreem rechts ze daar hun mening kunnen verkondigen. Zonder weerwoord door blonde, giechelende excuus ex-sportsters, tevens wijven als vrouwen vermomd, aan tafel. Nog een bar slechte, megalomane scheidsrechter die popie Jopie doet, een ratelende VVD-homo en een dikke pens, die meer geheim houdt dan staats geheimen aan de bar. John de Bever zie je niet meer. Die was te normaal als homo. Van der Gijp kan goed gemutst met een dildo op z'n hoofd zeggen dat buiten de Oekraďne, die Poetin ook geen lievertje is.
Waar ze hun scheten en losse flodders op los kunnen laten is ze worst. Behalve de familie de Mol. Die zijn heiliger dan prins carnaval die zich in de rondte neukt, en alaaf slaat. Ik krijg steeds meer het gevoel dat Johan Derksen en René van der Gijp zwakbegaafd zijn. Dat Andy Van der Meijden en Wesley Sneijder de P.C Hooft-prijs verdienen is een tweede. De Nobelprijs voor de literatuur ging immers naar de vals Hans Kraaij jr. kraaiende Bob Dylan. De Jip en Janneke-taal brabbelaar. De muziek waar Derksen van houdt. Zoals Johan graag z'n extreem rechtse opinie bevestigd ziet worden. In z'n wansmaak zwemmend. Geilend op de baard van een nep-Elvis op SBS.
Herman, niet te Gortig.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
An de Kneuter. Live geplaybackt in de Mispelhof.
Ik ben naar Mispelgat gekomen
De stad van liefde en van zon
't Was in de schaduw van de bomen
Dat net als in dromen
Een sprookje op de Bommelse wallen begon
Ik was daar op een groot fiesta
En zag een Lions taxi staan
We dansten samen toen een rumba
En daar bij die rumba
Is samen met Jan van Leeuwen alles ontstaan
Gitaarmuziek klonk door de Mexicaanse nacht en langs de Bommelse gracht
Gitaarmuziek heeft liefde voor ons meegebracht
Ik zal er altijd blijven wonen
Geef andere steden graag kado
Ja, het blijft me steeds bekoren
Want ik heb mijn hart verloren
In het mooie Mexico Mexico, Mexi-iiiico
Oh stad van al mijn dromen
Met je gitaarmuziek bracht je de romantiek
Voor hem en mij
Mexico, Mexi-iiiiiiiico
Ik blijf er altijd wonen
Je bent me alles Bommelerwaard
Een paradijs op aard
Ja dat ben jij
Gitaarmuziek klonk door de Bommelse nacht
Gitaarmuziek heeft liefde voor ons meegebracht
Ik zal er altijd blijven wonen
Geef andere landen graag kado
Ja, het blijft me steeds bekoren
Want ik heb mijn hart verloren
In het mooie Mispelgat
Mexico, Mexi-iiiico
Oh land van al mijn dromen
Met je gitaarmuziek bracht je de romantiek
Voor hem en mij
Mexico, Mexi-iiiiiiiico
Ik blijf er altijd wonen
Je bent me alles Bommelerwaard
Een paradijs op aard
Ja dat ben jij
Mexico, Mispelgat, Mexicoo
Mexico, Mispelgat........Mexicoooooo
Olé
Ik ben naar Mispelgat gekomen
De stad van liefde en van zon
't Was in de schaduw van de bomen
Dat net als in dromen
Een sprookje op de Bommelse wallen begon
Ik was daar op een groot fiesta
En zag een Lions taxi staan
We dansten samen toen een rumba
En daar bij die rumba
Is samen met Jan van Leeuwen alles ontstaan
Gitaarmuziek klonk door de Mexicaanse nacht en langs de Bommelse gracht
Gitaarmuziek heeft liefde voor ons meegebracht
Ik zal er altijd blijven wonen
Geef andere steden graag kado
Ja, het blijft me steeds bekoren
Want ik heb mijn hart verloren
In het mooie Mexico Mexico, Mexi-iiiico
Oh stad van al mijn dromen
Met je gitaarmuziek bracht je de romantiek
Voor hem en mij
Mexico, Mexi-iiiiiiiico
Ik blijf er altijd wonen
Je bent me alles Bommelerwaard
Een paradijs op aard
Ja dat ben jij
Gitaarmuziek klonk door de Bommelse nacht
Gitaarmuziek heeft liefde voor ons meegebracht
Ik zal er altijd blijven wonen
Geef andere landen graag kado
Ja, het blijft me steeds bekoren
Want ik heb mijn hart verloren
In het mooie Mispelgat
Mexico, Mexi-iiiico
Oh land van al mijn dromen
Met je gitaarmuziek bracht je de romantiek
Voor hem en mij
Mexico, Mexi-iiiiiiiico
Ik blijf er altijd wonen
Je bent me alles Bommelerwaard
Een paradijs op aard
Ja dat ben jij
Mexico, Mispelgat, Mexicoo
Mexico, Mispelgat........Mexicoooooo
Olé
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Zit je even uit te hijgen op het bankje voor de Hema. Komt er een oudere man naast me zitten. Tasje in de hand en voor een praatje bereid. Blijkt het de oom van een jeugdvriend te zijn. Tevens naamgenoot van Bas van Brakel. De eerste rechtsbuiten van toen nog N*IV*O*. Zonder Sparta. In 1953 de eerste dribbelaar langs de flank. Samen met deze oud-rechtsbuiten een half uur lang anekdotes en verhalen opgehaald over N*I*V*O* Sparta en ander Bommels verleden. Van Ome Sijmen, tot ome Leo, en van Jan van de Flier tot Bep Teunissen. Mijn dag was weer geslaagd. Bas-geslaagd zou ik bijna zeggen. Goed gestemd op weg naar een mooie CL-avond. Qua bas zit er altijd muziek in. Laat het Jan van Maren niet horen.
Of Basje, in de volksmond. Basje van Brakel i.d.d. Inmiddels al 87. Klinkt te klein voor een grote voetballer. Maar verkleinwoordjes hoeven niet verkeerd te zijn. Johan Cruijff mag je zelfs Jopie noemen tegenwoordig. Mijn hondje in 1972 heette al Cruijffie. De tijd van de Tank en goudhaantje.
Bij N*I*VO* heb je zelfs verkleinwoordjes in bijnamen. Bijvoorbeeld Lutje voor Ton van den Hoek. Lut klinkt te volwassen. Wel één van de herkenbare bijnamen uit het eerste. Tuup ook bijvoorbeeld, voor anderen Boudewijn, de broer van de Kiep, René Rensen. Of de Pang. Eentje van van Hees. Hans van Keulen, aka: de lange. De bal niet krijgen de Muis. In het dagelijks leven Harry Gloudemans. De Rat heeft het eerste elftal nooit gehaald. Wel het eerste-en laatste rondje.
Herman. (Marco van Beest vergeten, maar die was de hort op met carnaval.)
Herman.
Of Basje, in de volksmond. Basje van Brakel i.d.d. Inmiddels al 87. Klinkt te klein voor een grote voetballer. Maar verkleinwoordjes hoeven niet verkeerd te zijn. Johan Cruijff mag je zelfs Jopie noemen tegenwoordig. Mijn hondje in 1972 heette al Cruijffie. De tijd van de Tank en goudhaantje.
Bij N*I*VO* heb je zelfs verkleinwoordjes in bijnamen. Bijvoorbeeld Lutje voor Ton van den Hoek. Lut klinkt te volwassen. Wel één van de herkenbare bijnamen uit het eerste. Tuup ook bijvoorbeeld, voor anderen Boudewijn, de broer van de Kiep, René Rensen. Of de Pang. Eentje van van Hees. Hans van Keulen, aka: de lange. De bal niet krijgen de Muis. In het dagelijks leven Harry Gloudemans. De Rat heeft het eerste elftal nooit gehaald. Wel het eerste-en laatste rondje.
Herman. (Marco van Beest vergeten, maar die was de hort op met carnaval.)
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Er kan en mag niks in Bommel. Onderteken hier, als je de bots-auto's terug wilt in de Kindertuin. De oprechte bots auto-Bommelaars eerst. Dat we als recht geaarde electricién en boven dien Jan de Bakker, mogen blijven genieten van de nalatenschappen, uit de Hollandse kermis keuken. Leve de suikerspin. In de Kindertuin. Met het grind tussen oew tenen.
Leve de azijnzeikers. Tegen de wind in.
Leve de azijnzeikers. Tegen de wind in.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Hij versleet slijters bij de vleet.
hij versleet slijters bij de vleet
hij hijgde amechtig
het zweet druppelde stapsgewijs,
drapeerde zijn vocht bedachtzaam
hij besteedde de bron uit
beduusd van het geweld der
poriën, uitgeteld, bezweken
geraakt door nattigheid
hij was dorstig, gulzig
de dronken schavuit, de schuit
voerde hem langs de kanalen
dronken van geluk, eeuwig uitgeteld
hij versleet slijters bij de vleet
hij hijgde amechtig
het zweet druppelde stapsgewijs,
drapeerde zijn vocht bedachtzaam
hij besteedde de bron uit
beduusd van het geweld der
poriën, uitgeteld, bezweken
geraakt door nattigheid
hij was dorstig, gulzig
de dronken schavuit, de schuit
voerde hem langs de kanalen
dronken van geluk, eeuwig uitgeteld
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Een beetje Bommelaar had zondag's ringen onder zijn ogen, na een zaterdagavond Skol-happen bij de rooie. Toch zaalvoetballen in de Ring. En de zesde voetbalhelft van het weekend winnend afsluiten bij Henk en Conny. Een meter bier bestellen in het Torentje. Jan van Hees, die tijdens Happy Hour bulderde: 'Kan mij het schele, iedereen een meter bier, doe mij maar wodka jus, ben aan de slanke lijn.' Het volkslied werd 's nachts gespeeld door de Schuuk, op het balkon van het gemeentehuis. Zonder tekst, wel met saxofoon. Je had immers geen mobieltje. De Schuuk trommelde iedereen op, zonder drumstel. Niemand weet nog wie er dronken op de ladderzat. De Bolle liep net naar huis na een avondje Boemelen. Het tafelvoetballen achter de rug. Met een andere Bolle als doelman. We hadden toen al twee Bolles. De één gaf ze aan, de ander zoop ze op. Zeg maar de bolle van Zwolle in het doel bij het tafelvoetballen. En de Bolle van Nivo, die de lijnen trok en uitzette zonder te snuiven.
Het tafelvoetballen had toen nog aanzien. Wie het eerst het gras voor de voeten weg maaide die het langst kon scoren. Er was geen beginnen aan. De Binkies waren de besten. Jan en Peter van Eck, uit de losse pols, als tweeling vingersvlug. Beiden, samen een leuke cafetaria begonnen, 'De Binkies.' Waar eerst Schönhage was, de friettent met het lekkerste sorbet ooit. De sorbet met een aapje op een stokje, het zoete koekje er naast, het vlaggetje in de hand. Daarna slurpen uit het sorbetglas.
De Gasthuisstraat, waar nu Walter en Anneke wonen. Jack en Margot. Paul en Sascha. Waar de bioscoop ooit was, stiekem naar binnen sluipen bij een pornofilm, nadat de Boemel uit was. Keesje Blom de belhamel, als witte deugniet van Japie de visboer. Tevens mascotte van de stad.
De Boemel, waar ooit het Kwetternest was, de kleuterschool. Waar Eric Vos en Edwin van Zelst niet wisten als kleuters, dat ze er 30 jaar later disco muziek zouden draaien. Disco, ook alweer lang verleden tijd. Jongens en meisjes, gescheiden tegenover elkaar. De meisjes het handtasje bij elkaar gelegd langs de kant. Schielijk uit de ooghoeken kijkend of het tasje veilig was. Johnnie van Veen en Freddie Rike hielden het, naast het glazen ophalen goed in de gaten. De disco-lampen maakten geen onderscheid. Dat deden de Bax en Bertus aan de deur. Dat heette deurbeleid.
De Boemel en het Torentje in de jaren 80. Je moet erbij geweest zijn. Niet sentimenteel of in het verleden blijven hangen. Drinkenbroeder en turner Jury van Gelder zou blij zijn geweest met zo'n hangplek. Een periode om door een ringetje te halen. Over de Spin zwijg ik nu even. Anders krijgen Dick en Chris het nog hoog in de discobol. Dan valt er echt geen spinnenweb meer mee te bezeilen op het huidige internet.
Yuri gaat een rechtszaak beginnen tegen de turnbond. De Bums misschien als getuige, de Muis is benaderd, de Kiep twijfelt nog, de Rat zit op het vinkentouw en de Scheur vertegenwoordigt de Gasthuisstraat. Of de zandbak ooit terugkomt ligt aan de Bloemendaal. Het schijnt dat Mixed Club Bommelerwaard Floris Jan Bovenlander heeft benaderd om te bemiddelen. Terug naar het Kwetternest of de Boemel. Een gouden tijd, om door een ringetje te halen.
Herman.
Het tafelvoetballen had toen nog aanzien. Wie het eerst het gras voor de voeten weg maaide die het langst kon scoren. Er was geen beginnen aan. De Binkies waren de besten. Jan en Peter van Eck, uit de losse pols, als tweeling vingersvlug. Beiden, samen een leuke cafetaria begonnen, 'De Binkies.' Waar eerst Schönhage was, de friettent met het lekkerste sorbet ooit. De sorbet met een aapje op een stokje, het zoete koekje er naast, het vlaggetje in de hand. Daarna slurpen uit het sorbetglas.
De Gasthuisstraat, waar nu Walter en Anneke wonen. Jack en Margot. Paul en Sascha. Waar de bioscoop ooit was, stiekem naar binnen sluipen bij een pornofilm, nadat de Boemel uit was. Keesje Blom de belhamel, als witte deugniet van Japie de visboer. Tevens mascotte van de stad.
De Boemel, waar ooit het Kwetternest was, de kleuterschool. Waar Eric Vos en Edwin van Zelst niet wisten als kleuters, dat ze er 30 jaar later disco muziek zouden draaien. Disco, ook alweer lang verleden tijd. Jongens en meisjes, gescheiden tegenover elkaar. De meisjes het handtasje bij elkaar gelegd langs de kant. Schielijk uit de ooghoeken kijkend of het tasje veilig was. Johnnie van Veen en Freddie Rike hielden het, naast het glazen ophalen goed in de gaten. De disco-lampen maakten geen onderscheid. Dat deden de Bax en Bertus aan de deur. Dat heette deurbeleid.
De Boemel en het Torentje in de jaren 80. Je moet erbij geweest zijn. Niet sentimenteel of in het verleden blijven hangen. Drinkenbroeder en turner Jury van Gelder zou blij zijn geweest met zo'n hangplek. Een periode om door een ringetje te halen. Over de Spin zwijg ik nu even. Anders krijgen Dick en Chris het nog hoog in de discobol. Dan valt er echt geen spinnenweb meer mee te bezeilen op het huidige internet.
Yuri gaat een rechtszaak beginnen tegen de turnbond. De Bums misschien als getuige, de Muis is benaderd, de Kiep twijfelt nog, de Rat zit op het vinkentouw en de Scheur vertegenwoordigt de Gasthuisstraat. Of de zandbak ooit terugkomt ligt aan de Bloemendaal. Het schijnt dat Mixed Club Bommelerwaard Floris Jan Bovenlander heeft benaderd om te bemiddelen. Terug naar het Kwetternest of de Boemel. Een gouden tijd, om door een ringetje te halen.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Godverdomme. Herman van Diejen is overleden. Het leven is niet rechtvaardig.
Voor één van m'n beste vrienden. Herman van Diejen. Een doelman en mens uit duizenden is overleden. Z'n duizend-jubileum wedstrijd zelf georganiseerd. Terecht, zichzelf erkennend. Afgelopen zaterdag nog aanwezig bij NIVO als journalist.. Een unieke man en één brok energie. Het leven is soms onrechtvaardig. Zelfs tijdens Pasen. Dag lieve Herm. Ik mis je nu al.
De andere Herm.
Herman.
Voor één van m'n beste vrienden. Herman van Diejen. Een doelman en mens uit duizenden is overleden. Z'n duizend-jubileum wedstrijd zelf georganiseerd. Terecht, zichzelf erkennend. Afgelopen zaterdag nog aanwezig bij NIVO als journalist.. Een unieke man en één brok energie. Het leven is soms onrechtvaardig. Zelfs tijdens Pasen. Dag lieve Herm. Ik mis je nu al.
De andere Herm.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Er is me door Hans de voorzitter van NIVO gevraagd een IM te schrijven over Herman van Diejen. Natuurlijk zei ik ja. Echter, waar moet je beginnen?
Zijn NIVO-verleden gaat terug naar de leeftijd van 15. Debuterend in de jaren 60, als doelman met de laatste man Sijmen van Eck voor zich. Sijmen en Herman (Hennie) zo'n beetje de eerste namen die in je opkomen als je aan NIVO denkt. Twee markante Spartanen. Sportief en op entertain-gebied. De één was figuurlijk een oom voor velen, voor mij letterlijk. Zoals Herman een echte vriend werd. Herman heeft ome Sijmen nog opgezocht in de Wielewaal vlak voordat Ome Sijmen overleed. Dat typeerde Herman.
Op zijn 15e debuterend, en 25 jaar lang een betrouwbaar slot op de deur. Zelf debuteerde ik als 15jarige snotaap in het eerste. Ome Sijmen was m'n trainer en Herman, samen met Joop Bekker en Wout Blanken, de beschermende veteranen van dienst. Ik zat op de middelbare school met voorzitter Hans van den Biggelaar als klasgenoot. We genoten van ome Leo van Opijnen als congierge. Ook al zo'n flamboyante NIVO icoon. Bommel is niet zo groot wat dat betreft.
Herman ging wel z'n eigen weg en stak de Waal over. Neerijnen. Opijnen, zou ome Leo zeggen. Nadat-ie nog bij Rossum heeft gespeeld, maakte hij zijn kilometers bij MVV in Meteren. Natuurlijk ook in het eerste. Zelfs na zijn 40ste bleef-ie een klasbak. Zoals Herman met zijn Alice het Nederlands kampioenschap sjoelen aan de man bracht. Laat Herm maar schuiven.
In Sleeuwijk heeft Herman zijn Waterloo gevonden. Zijn geluk eerst nog in Woudrichem gezocht. Golfend tussen de vestingsteden. Als impresario, die de Hollies, Herman Brood en Roy Orbison wist te boeken, een onterechte rode kaart. Samen met Herm heb ik in 1978 op de laatste wedstrijddag, tegen Sleeuwijk, een degradatie-wedstrijd met 1-0 gewonnen. Die winst valt in het niet bij dit verlies. Dag lieve Herm. NIVO gaat je missen. Zoals deze Bommelse spits voor open doel.
Herman.
Zijn NIVO-verleden gaat terug naar de leeftijd van 15. Debuterend in de jaren 60, als doelman met de laatste man Sijmen van Eck voor zich. Sijmen en Herman (Hennie) zo'n beetje de eerste namen die in je opkomen als je aan NIVO denkt. Twee markante Spartanen. Sportief en op entertain-gebied. De één was figuurlijk een oom voor velen, voor mij letterlijk. Zoals Herman een echte vriend werd. Herman heeft ome Sijmen nog opgezocht in de Wielewaal vlak voordat Ome Sijmen overleed. Dat typeerde Herman.
Op zijn 15e debuterend, en 25 jaar lang een betrouwbaar slot op de deur. Zelf debuteerde ik als 15jarige snotaap in het eerste. Ome Sijmen was m'n trainer en Herman, samen met Joop Bekker en Wout Blanken, de beschermende veteranen van dienst. Ik zat op de middelbare school met voorzitter Hans van den Biggelaar als klasgenoot. We genoten van ome Leo van Opijnen als congierge. Ook al zo'n flamboyante NIVO icoon. Bommel is niet zo groot wat dat betreft.
Herman ging wel z'n eigen weg en stak de Waal over. Neerijnen. Opijnen, zou ome Leo zeggen. Nadat-ie nog bij Rossum heeft gespeeld, maakte hij zijn kilometers bij MVV in Meteren. Natuurlijk ook in het eerste. Zelfs na zijn 40ste bleef-ie een klasbak. Zoals Herman met zijn Alice het Nederlands kampioenschap sjoelen aan de man bracht. Laat Herm maar schuiven.
In Sleeuwijk heeft Herman zijn Waterloo gevonden. Zijn geluk eerst nog in Woudrichem gezocht. Golfend tussen de vestingsteden. Als impresario, die de Hollies, Herman Brood en Roy Orbison wist te boeken, een onterechte rode kaart. Samen met Herm heb ik in 1978 op de laatste wedstrijddag, tegen Sleeuwijk, een degradatie-wedstrijd met 1-0 gewonnen. Die winst valt in het niet bij dit verlies. Dag lieve Herm. NIVO gaat je missen. Zoals deze Bommelse spits voor open doel.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Corine
Corine, aangenaam dame
bij voorkeur geen achternaam nodig
wat beklijft is te voornaam
het voornamelijke beaamd
een naam als zovelen
bestaansrecht, in het heden en verleden
het verleden van Fiep en notabelen
de straten, en wallen onbenoemd
de tegenwoordige tijd
onverbloemd, een heldin uit de huidige strijd
Corine van Knijff
Wat een helden wijf
een Bommelse heldin
de slingers van haar leven
hangen vreugdevol via de Virieu
niet ver-en steen weg
Corine, voor eeuwig
in ons hart gebleven
Herman.
Corine, aangenaam dame
bij voorkeur geen achternaam nodig
wat beklijft is te voornaam
het voornamelijke beaamd
een naam als zovelen
bestaansrecht, in het heden en verleden
het verleden van Fiep en notabelen
de straten, en wallen onbenoemd
de tegenwoordige tijd
onverbloemd, een heldin uit de huidige strijd
Corine van Knijff
Wat een helden wijf
een Bommelse heldin
de slingers van haar leven
hangen vreugdevol via de Virieu
niet ver-en steen weg
Corine, voor eeuwig
in ons hart gebleven
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
NIVO weer verloren. Kan me niet bekoren. Tijd om te scoren. Ik ga Robbie effe bellen. Of-ie bereid is de gemakkelijke voorzetten in te koppen. Trek ik de stoute schoenen aan. Strik ik Wout voor de veters van de steekpass en Joop voor de knoop in de veter van Peter. Hans, Henk en Lut om Harrie wakker te schudden. Boudewijn, de baco van Harold gutstend in te schenken. Freek en Grat het krat klaar zetten. De meters bier gelopen voor de wedstrijd. Eindelijk weer eens punten. Het punthoofd voordat de kater er achteraf is.
Herman.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Via Herman van Dijk, mijn overbuurman in de Koningstraat, bekend van zijn spijs en wijn, kwam ik in contact met Maarten van Rossum. De zoon van Toon, mijn favoriete leraar van vroeger. Ik mengde me in hun chat op FaceBook. Was grappig. Het klikte onmiddellijk. Ik zat in de klas bij meneer van Rossum. Op de Mavo, in de Thorbeckestraat. Met ome Leo van Opijnen als de ultieme concierge.
Meneer van Rossum was een flamboyante man. Als het onrustig was in de klas en de belhamels de overhand namen, strooide ie met geweldige anekdotes. In één of andere hoek. Zelfs de stoersten hingen aan zijn lippen. Eén en al oor, waar andere leraren de leerlingen kwelden alsof ze kwel zelf waren. De lessen van Toon van Rossum waren alles behalve een kwelling. Niet te turven hoe vaak ik bollend van plezier uit de klas rolde.
Vertelde ie-hoe hij als Nederlandse Top-Bridger in Duitsland op vakantie, in aanraking kwam met hun nationale kaartspel. Skaat. Zeg maar het Duitse klaverjassen. Het fotografische geheugen en de net geleerde grondbeginselen gingen hun werk doen. Zonder te pochen vertelde hij dat ie tien seconden naar de kaarten in zijn hand keek. Hij ze in z'n geheugen had gegrift. Vervolgens blindelings zijn eerste Skaat-kaartwedstrijd won zonder te verblikken of te verblozen. Zijn kaartgenoten in Duitse verbijstering achterlatend. Zoals een Duitse verslaggever ooit riep tijdens Kaiserslautern - Ajax bij het debuut van Clarence Seedorf: 'Dass gibt's nicht, der burche is grade 16.'
Van Rossum, voor mij destijds nog voornaamloos, kon de spanning ook mooi opbouwen. Tentamen luistervaardigheid Duits. Eén voor één werden de cijfers door meneer van Rossum opgelezen. Dan zit je te zweten als een leerling op de basisschool, die opgeroepen wordt voor de schooltandarts. Niet begrijpend dat het afroepen op alfabet gaat, en je de blauwe enveloppe pas aan het eind van de week krijgt. Een 'T' qua eerste letter van de achternaam immers.
Mijn naam kwam maar niet te voorschijn. Toen als laatste kwam ik aan de beurt. Leraar Toon van Rossum, met een grafstem en diepe treurnis veinzend: 'Herman, ik kan het niet anders formuleren, je hebt het weer eens voor elkaar.' Ik zakte steeds verder weg onder de tafel, zwemmend in m'n eigen zweet. Daar komt weer een onvoldoende. 'Herman, je hebt een tien. In Duitsland is dat zwaar onvoldoende. Zal ik het op zijn Duits zeggen. Du hast ein einz. Foutloos'
Later op de Havo, waar ik 8 jaar over deed, en van school ging zonder diploma, omdat klasgenoten me met u begonnen aan te spreken, vaak aan Toon van Rossum gedacht. Het knusse van de Mavo, met leraren die je dierbaar waren en een concierge uit duizenden miste ik wel op de van Heemstraweg. Het tunneltje mis ik ook, maar dan spreekt mijn Nivo-Sparta hart. Het Nivo Sparta van Ome Leo. De leraar Duits, die veel te vroeg overleed. Ze zouden een museum naar hem moeten vernoemen.
Hermann
Meneer van Rossum was een flamboyante man. Als het onrustig was in de klas en de belhamels de overhand namen, strooide ie met geweldige anekdotes. In één of andere hoek. Zelfs de stoersten hingen aan zijn lippen. Eén en al oor, waar andere leraren de leerlingen kwelden alsof ze kwel zelf waren. De lessen van Toon van Rossum waren alles behalve een kwelling. Niet te turven hoe vaak ik bollend van plezier uit de klas rolde.
Vertelde ie-hoe hij als Nederlandse Top-Bridger in Duitsland op vakantie, in aanraking kwam met hun nationale kaartspel. Skaat. Zeg maar het Duitse klaverjassen. Het fotografische geheugen en de net geleerde grondbeginselen gingen hun werk doen. Zonder te pochen vertelde hij dat ie tien seconden naar de kaarten in zijn hand keek. Hij ze in z'n geheugen had gegrift. Vervolgens blindelings zijn eerste Skaat-kaartwedstrijd won zonder te verblikken of te verblozen. Zijn kaartgenoten in Duitse verbijstering achterlatend. Zoals een Duitse verslaggever ooit riep tijdens Kaiserslautern - Ajax bij het debuut van Clarence Seedorf: 'Dass gibt's nicht, der burche is grade 16.'
Van Rossum, voor mij destijds nog voornaamloos, kon de spanning ook mooi opbouwen. Tentamen luistervaardigheid Duits. Eén voor één werden de cijfers door meneer van Rossum opgelezen. Dan zit je te zweten als een leerling op de basisschool, die opgeroepen wordt voor de schooltandarts. Niet begrijpend dat het afroepen op alfabet gaat, en je de blauwe enveloppe pas aan het eind van de week krijgt. Een 'T' qua eerste letter van de achternaam immers.
Mijn naam kwam maar niet te voorschijn. Toen als laatste kwam ik aan de beurt. Leraar Toon van Rossum, met een grafstem en diepe treurnis veinzend: 'Herman, ik kan het niet anders formuleren, je hebt het weer eens voor elkaar.' Ik zakte steeds verder weg onder de tafel, zwemmend in m'n eigen zweet. Daar komt weer een onvoldoende. 'Herman, je hebt een tien. In Duitsland is dat zwaar onvoldoende. Zal ik het op zijn Duits zeggen. Du hast ein einz. Foutloos'
Later op de Havo, waar ik 8 jaar over deed, en van school ging zonder diploma, omdat klasgenoten me met u begonnen aan te spreken, vaak aan Toon van Rossum gedacht. Het knusse van de Mavo, met leraren die je dierbaar waren en een concierge uit duizenden miste ik wel op de van Heemstraweg. Het tunneltje mis ik ook, maar dan spreekt mijn Nivo-Sparta hart. Het Nivo Sparta van Ome Leo. De leraar Duits, die veel te vroeg overleed. Ze zouden een museum naar hem moeten vernoemen.
Hermann
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ben ik nou gek ? En bestaan er tegenwoordig alleen maar gemengde huwelijken? Of zijn reclamespotjes geen reële afspiegeling van de samenleving. En is boerin Berti er ook maar met de haren bijgesleept als lesbienne in boer zoekt vrouw.
Hoeveel verdient zo'n zendermanager per jaar, als ie Jeroen van Koningsbrugge op een sjoelbak het Wilhelmus laat slaan ? Gelukkig is er nog knikkeren voor zwakbegaafden zoals Johan Derksen. De extreem rechtse demagoog, die zoals iedere demagoog zegt te spreken namens de gewone, normale Nederlander. Gelukkig ben ik ongewoon niet normaal. Het gezonde verstand is ver te zoeken momenteel. Niet dat het vroeger voor handen lag.
Hoeveel verdient zo'n zendermanager per jaar, als ie Jeroen van Koningsbrugge op een sjoelbak het Wilhelmus laat slaan ? Gelukkig is er nog knikkeren voor zwakbegaafden zoals Johan Derksen. De extreem rechtse demagoog, die zoals iedere demagoog zegt te spreken namens de gewone, normale Nederlander. Gelukkig ben ik ongewoon niet normaal. Het gezonde verstand is ver te zoeken momenteel. Niet dat het vroeger voor handen lag.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
het vreemde, tijdens moederdag
komen de herinneringen
aan m'n vader
bovendrijven
de paddengracht
de moeder eend
in alle paal en pracht
de drijvende kracht
de sterke schouders
beide ouders
in gedachten
vereend zorgzaam
Herman.
komen de herinneringen
aan m'n vader
bovendrijven
de paddengracht
de moeder eend
in alle paal en pracht
de drijvende kracht
de sterke schouders
beide ouders
in gedachten
vereend zorgzaam
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het gaat er tegenwoordig niet meer om hoe goed muziek is. Het feit dat je minder slecht bent dan Sid Vicious, maakt je een betere kandidaat dan An de Kneuter voor het songfestival. De Bommelse muziekscene is al 40 jaar in de greep van oubollige coverbands.
H8tred, Murphy's Law, Old Skool en Insert Coin hebben nooit bestaan volgens de geschiedschrijvers. ZBomb en de pioniers van de Nassau Gang gingen nooit hun gang. The Nozems draaien zich om.
Herman.
H8tred, Murphy's Law, Old Skool en Insert Coin hebben nooit bestaan volgens de geschiedschrijvers. ZBomb en de pioniers van de Nassau Gang gingen nooit hun gang. The Nozems draaien zich om.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Prettig wakker worden daarnet. Mooi begin van een sportief Bommels weekend. "Onze" Willem van Gameren met een leuk wieler item in Hart van Nederland op SBS6. Wim organiseert al meer dan 10 jaar iedere zaterdag een wielerrit voor dames. Met recht een krasse knar. Heel z'n leven al de kar trekkend en een voorbeeld voor velen. Ooit de snelste postbode van Nederland.
Met het hart van Bommel op de juiste plaats. Mede dankzij Willem is Bommel de wielerhoofdstad van Nederland. Na Lolliepop in één week tijd weer iets om trots op te zijn. Daarom Willem citerend: 'Heb het leven lief.'
Herman.
Met het hart van Bommel op de juiste plaats. Mede dankzij Willem is Bommel de wielerhoofdstad van Nederland. Na Lolliepop in één week tijd weer iets om trots op te zijn. Daarom Willem citerend: 'Heb het leven lief.'
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
ik prijs me rijk
een lot uit de loterij
op de eerste rang
op de tweede verdieping
in het vergezicht
zie ik van dichtbij
ieder ogenblik
in m'n blikveld
zonder fotoblikken
of verblozen
Bommelse schoonheid
verpozen
De Toren
zich niet bewust
van z'n
Bommelse waardachtigheid
Herman.
een lot uit de loterij
op de eerste rang
op de tweede verdieping
in het vergezicht
zie ik van dichtbij
ieder ogenblik
in m'n blikveld
zonder fotoblikken
of verblozen
Bommelse schoonheid
verpozen
De Toren
zich niet bewust
van z'n
Bommelse waardachtigheid
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik ben blij in deze geweldige tijd te leven. De wereld is nog nooit zo vredig, onschuldig en naďef geweest. Ik ben nu 60. Zag het allemaal nog door de viewmaster en zwart-wit televisie. In de jaren 80 gedemonstreerd tegen kernwapens. Er kwam meer kleur in het leven. Wiegel, den Uijl en van Agt gingen bij elkaar op de koffie. Terwijl de derde-wereld oorlog nog net werd voorkomen door de man van zes miljoen. Met behulp van Mister-T.
Momenteel demonstreren ze tegen zwarte piet. Nu protesteert een gek met een fakkel tegen Siegried Kaag. Of ze plakken zich vast op de tafel van een mislukte talkshow. In de jaren 70 gijzelden ze gewoon kinderen, en reden de treinen van de NS niet op tijd om onschuldige reizigers dood te kunnen schieten. Waren de Molukkers nog geen mislukte nepotisten. Qua de Mol. Olav erbuiten gelaten.
Geert Wilders wordt, als Limburger en geblondeerd transgender, gewoon geaccepteerd als fascist en racist. Een populistische zwakbegaafde haalt namens de boertjes van buten de meeste stemmen binnen. Leve deze tijd. Ik hoop echter niet dat de rechtsen zoals de VVD met Pinokkio in Nederland aan de macht blijven. Dan zie ik het somber in. Mocht ik over 100 jaar nog leven.
tong80
'Door klimaatverandering kunnen mensen aan het eind van deze eeuw met ernstige gezondheidsproblemen te maken krijgen, staat in een nieuw rapport van de KNAW, de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen.
Als de milieuverandering doorzet, kunnen miljarden mensen wereldwijd lijden onder hittestress ,infectieziekten, psychische problemen en ondervoeding. Sommige delen van de wereld worden bedreigd in hun voortbestaan door hitte en droogte. Veel mensen kunnen daaraan overlijden.
De effecten kunnen in de loop van deze eeuw erger worden. Tegen het einde zijn ze potentieel desastreus, aldus de KNAW.' De KNVB onthoudt zich van ieder commentaar. Ze zijn een plastic bekertje aan het onderzoeken naar vingerafdrukken.
Herman.
Momenteel demonstreren ze tegen zwarte piet. Nu protesteert een gek met een fakkel tegen Siegried Kaag. Of ze plakken zich vast op de tafel van een mislukte talkshow. In de jaren 70 gijzelden ze gewoon kinderen, en reden de treinen van de NS niet op tijd om onschuldige reizigers dood te kunnen schieten. Waren de Molukkers nog geen mislukte nepotisten. Qua de Mol. Olav erbuiten gelaten.
Geert Wilders wordt, als Limburger en geblondeerd transgender, gewoon geaccepteerd als fascist en racist. Een populistische zwakbegaafde haalt namens de boertjes van buten de meeste stemmen binnen. Leve deze tijd. Ik hoop echter niet dat de rechtsen zoals de VVD met Pinokkio in Nederland aan de macht blijven. Dan zie ik het somber in. Mocht ik over 100 jaar nog leven.
tong80
'Door klimaatverandering kunnen mensen aan het eind van deze eeuw met ernstige gezondheidsproblemen te maken krijgen, staat in een nieuw rapport van de KNAW, de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen.
Als de milieuverandering doorzet, kunnen miljarden mensen wereldwijd lijden onder hittestress ,infectieziekten, psychische problemen en ondervoeding. Sommige delen van de wereld worden bedreigd in hun voortbestaan door hitte en droogte. Veel mensen kunnen daaraan overlijden.
De effecten kunnen in de loop van deze eeuw erger worden. Tegen het einde zijn ze potentieel desastreus, aldus de KNAW.' De KNVB onthoudt zich van ieder commentaar. Ze zijn een plastic bekertje aan het onderzoeken naar vingerafdrukken.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
je kunt pas berusten
als je rustig achterover
leunend
je leven overdenkt
je kunt pas overdenken
als je beseft
dat rust niet
iedereen gegeven is
dat het een geschenk is
op je wenken bediend te zijn
door in Bommel
geboren te worden
te leven in de mooiste stad van Nederland
met het fraaiste uitzicht
het vooruitzicht
naar een geweldig achterom kijken
Herman.
als je rustig achterover
leunend
je leven overdenkt
je kunt pas overdenken
als je beseft
dat rust niet
iedereen gegeven is
dat het een geschenk is
op je wenken bediend te zijn
door in Bommel
geboren te worden
te leven in de mooiste stad van Nederland
met het fraaiste uitzicht
het vooruitzicht
naar een geweldig achterom kijken
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
kunst, is niet wat je uitbeeld
kunst is
wat je bent
de essentie van het leven
Herman
kunst is
wat je bent
de essentie van het leven
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Als oprechte, introverte, spraakzame echte Bommelaar sprak ik voor de HEMA een eenzame fietser aan. Althans ik zei 'U bent op uw vrouw aan het wachten, zittend op de stang, terwijl ze uw dik verdiende geld uitgeef?' Was een herenfiets. Een heer van stang. Zijn vrouw mocht het geld verpatsen. Hij lette op de fietsen. Dat ze er niet met een ander vandoor zouden gaan. De stuurlozen.
Dat klopte dus. Ik vond hem er vaal en bedroefd uitzien. 'Alles goed verder meneer?' 'Het gaat. Zo op en neer.' 'Zo nu en dan.' 'U komt niet uit Bommel zo te horen.' 'Nee gelukkig niet.' 'Hoezo gelukkig niet?'
'Stug volk. Geen contact mee te krijgen' 'Woont u in Zaltbommel?' 'Helaas wel.'
God behoedde hem ooit Cor de Gram tegen te komen. Die lult Vincent van Gogh nog de oren van z'n kop. Die mokt van een pond in één ogenblik een kilo. Laat Cor maar schuiven. Dan kunde oew gram nooit meer halen. Deze lichtgewicht echter. Geen Cor de kat mee te bezeilen.
Ondertussen Rende de Sambo me voorbij...'Hey Herm, ik woon in Gameren maar door jou blijf ik een echte Bommelaar.'
Handen schudden, wa hiet ? Sambo/Johnnie en Tong innerlijk omhelsend. Midden op straat. Zonder schaamte..
'Wa zijn jullie an ut doen?' Riep Chris van Brakel, met de hand aan de fiets, tegen het verkeer inlopend in de Bosschstraat. Dat hem een kleine drie kwartier kostte wegens verbaal onderhoud bij de spraakwerkzaamheden.
Verder met het gesprek met de import, Ik zei dat het eventueel ook aan jezelf kan liggen. Dat je een beetje moeite moet doen om te vechten tegen de vooroordelen.
Hij bleef stug en staandvastig volhouden. 'Stug volk.' Ik liet het er maar bij zitten. Wilde hem niet gaan stangen en opzadelen met een schuldcomplex.
Aan de overkant zag ik Jiel en Roy ouwehoeren.
Me aangesloten. Kennissen/vrienden vanaf 50 jaar geleden. Het Kwetternest kwettert er nog van. Alleen de Schuuk ontbrak nog. Roy 2 dagen jonger dan ik. Half uur later. Eérste klas, op de eerste rij, murw gebeukt en van alle laatste roddels voorzien, met m'n Hema-rookworst, op weg naar m'n flatje.
Komt Chris langs gefietst 'Geleuf nie alles wa ie zeet, moar komt wel ut een goed hart.'
Herm.
Dat klopte dus. Ik vond hem er vaal en bedroefd uitzien. 'Alles goed verder meneer?' 'Het gaat. Zo op en neer.' 'Zo nu en dan.' 'U komt niet uit Bommel zo te horen.' 'Nee gelukkig niet.' 'Hoezo gelukkig niet?'
'Stug volk. Geen contact mee te krijgen' 'Woont u in Zaltbommel?' 'Helaas wel.'
God behoedde hem ooit Cor de Gram tegen te komen. Die lult Vincent van Gogh nog de oren van z'n kop. Die mokt van een pond in één ogenblik een kilo. Laat Cor maar schuiven. Dan kunde oew gram nooit meer halen. Deze lichtgewicht echter. Geen Cor de kat mee te bezeilen.
Ondertussen Rende de Sambo me voorbij...'Hey Herm, ik woon in Gameren maar door jou blijf ik een echte Bommelaar.'
Handen schudden, wa hiet ? Sambo/Johnnie en Tong innerlijk omhelsend. Midden op straat. Zonder schaamte..
'Wa zijn jullie an ut doen?' Riep Chris van Brakel, met de hand aan de fiets, tegen het verkeer inlopend in de Bosschstraat. Dat hem een kleine drie kwartier kostte wegens verbaal onderhoud bij de spraakwerkzaamheden.
Verder met het gesprek met de import, Ik zei dat het eventueel ook aan jezelf kan liggen. Dat je een beetje moeite moet doen om te vechten tegen de vooroordelen.
Hij bleef stug en staandvastig volhouden. 'Stug volk.' Ik liet het er maar bij zitten. Wilde hem niet gaan stangen en opzadelen met een schuldcomplex.
Aan de overkant zag ik Jiel en Roy ouwehoeren.
Me aangesloten. Kennissen/vrienden vanaf 50 jaar geleden. Het Kwetternest kwettert er nog van. Alleen de Schuuk ontbrak nog. Roy 2 dagen jonger dan ik. Half uur later. Eérste klas, op de eerste rij, murw gebeukt en van alle laatste roddels voorzien, met m'n Hema-rookworst, op weg naar m'n flatje.
Komt Chris langs gefietst 'Geleuf nie alles wa ie zeet, moar komt wel ut een goed hart.'
Herm.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
in een discussie gaat het er niet om
om gelijk te krijgen
het is essentieel te begrijpen,
dat tong80
nooit ongelijk heeft
zeg maar
de waarheid in pacht
tijdelijk uitgeleend
om gelijk te krijgen
het is essentieel te begrijpen,
dat tong80
nooit ongelijk heeft
zeg maar
de waarheid in pacht
tijdelijk uitgeleend
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik wilde een mooi gedicht schrijven.
Een verhaal dichten.
Een ode verwoorden, aan een mooie vrouw.
Maar voor Corine, mag er alleen muziek klinken.
Een verhaal dichten.
Een ode verwoorden, aan een mooie vrouw.
Maar voor Corine, mag er alleen muziek klinken.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Bestaat straatvoetballen nog? Dat er straatschoffies leerden schoffelen zonder tuin. Achter de Christelijke school en bij de Philips. Wie het eerst was kon meedoen. Iets te laat, dan op je beurt wachten. De jassen als paal. Binnenkant paal bestond niet. Hij moest er echt helemaal in. Geen twijfel mogelijk. Zelfs niet in de kindertuin. 'Zijn we er toch ingetuind?' Riep Herman Kuiphof tijdens het WK-74. De kiezelstenen hadden geen keus.
De Kindertuin was onze Kuip. Langs de Waal onze Meer. Makkie, Bennie, Henkie, Renéetje, Basje, Woutje en andere tjetjes. De kapotte knieën lavend aan het geschaafde lichaamsdeel. Vliegende kiep en drie corners penaltie. Poten, zonder dat het vrouwenvoetbal een poot aan de grond kreeg. Een pleister op de wonde. Mietjes tegenwoordig.
De eenzame ster. Jantje Willekes, die tegen de muur in de Vogelenzang, Ruud Krol, Sjaak Swart en Cruijffie in één was. Om de hoek, Boer Knobout, die gespeeld verontwaardigd, de bal teruggooide naar het pleintje van het Kwetternest. De keinder weer hun bal gunnend.
Ik zie het niet meer. Ik heb nog tot m'n 19e gestraatvoetbald. Achter de Christelijke Mavo. Met Lex, Johan, Kees, René, Wim, Henry en René. Toen moest ik dienst in. Daarna schoot ik in een hoek van 90 graden. De Russen vielen Nederland niet binnen. Maar het scheelde niet veel. San Marco, misschien wel de laatste echte straatvoetballer, redde de eer.
Dit was een ode aan Theo van Gemert.
Herman.
De Kindertuin was onze Kuip. Langs de Waal onze Meer. Makkie, Bennie, Henkie, Renéetje, Basje, Woutje en andere tjetjes. De kapotte knieën lavend aan het geschaafde lichaamsdeel. Vliegende kiep en drie corners penaltie. Poten, zonder dat het vrouwenvoetbal een poot aan de grond kreeg. Een pleister op de wonde. Mietjes tegenwoordig.
De eenzame ster. Jantje Willekes, die tegen de muur in de Vogelenzang, Ruud Krol, Sjaak Swart en Cruijffie in één was. Om de hoek, Boer Knobout, die gespeeld verontwaardigd, de bal teruggooide naar het pleintje van het Kwetternest. De keinder weer hun bal gunnend.
Ik zie het niet meer. Ik heb nog tot m'n 19e gestraatvoetbald. Achter de Christelijke Mavo. Met Lex, Johan, Kees, René, Wim, Henry en René. Toen moest ik dienst in. Daarna schoot ik in een hoek van 90 graden. De Russen vielen Nederland niet binnen. Maar het scheelde niet veel. San Marco, misschien wel de laatste echte straatvoetballer, redde de eer.
Dit was een ode aan Theo van Gemert.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
ik kwam net een lidwoord tegen
het was aan het zeveren
een guitige schavuit
de de als roerganger
de spraakwater
blies hoog van de toren
de roerganger
ging zijn gang
het spetterde
klaterde goud
tijd om naar bed te gaan
en het alfabet te verzilveren
tong80
het was aan het zeveren
een guitige schavuit
de de als roerganger
de spraakwater
blies hoog van de toren
de roerganger
ging zijn gang
het spetterde
klaterde goud
tijd om naar bed te gaan
en het alfabet te verzilveren
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Na Rob van der Roemers in 2022 nemen eind volgende maand violiste Emmy Verhey en haar dochters het volkslied voor hun rekening voor de start van de Formule 1 Grand Prix op Zandvoort. Dat maakte de Bommelse wereldster gisteravond zelf bekend na haar concert in de wijnkelder van Wijnand van der Flier. Ze doet de zogenaamde Pre Race Show samen met DJ Dahne van der Brakel. Aka D.J. Daffie. Niet te verwarren met de sopraan haantje de voorste, Jiel kuikentjes.
,,Wij spelen dan op de race-kak baan zelf, vlak voor de start. Twee nummers mogen we brengen, het Wilhelmus en de Second Waltz. En daarna moeten we heel snel aan de kant, want dan gaan de coureurs starten voor de wedstrijd”, aldus Verhey gisteravond bij de omroep Omhoeken en omstreken.
Een optreden bij een sportevenement is niet nieuw voor Emmy, die bijvoorbeeld in 1995 optrad in de Arena tijdens de rust van Ajax-N.I.V.O.-Sparta in de halve finale van de Champions League tussen Ajax en de legendarische Bommelse club in de Amsterdam Arena. Dat betekende destijds haar internationale doorbraak. ,,Toen speelde ik ook de Second Waltz en dat heeft heel veel teweeg gebracht.” 'De tweede viool, is nooit zo perfect gestreken geweest.'
Emmy voelt zich vereerd met het verzoek uit Zandvoort. ,,Mijn orkest kan niet wachten. Ik volg Gijs van Lennep al jaren en toen ik gevraagd werd om met mijn klein orkest vóór de start van de F1 race in Zandvoort op te treden, was ik meteen laaiend enthousiast. Ook alle mensen in mijn orkest trouwens! Samen met DJ Eric Vos gaan we er een spetterende show van maken voor de tv-kijkers wereld-en Boemelwijd.”
Herman.
,,Wij spelen dan op de race-kak baan zelf, vlak voor de start. Twee nummers mogen we brengen, het Wilhelmus en de Second Waltz. En daarna moeten we heel snel aan de kant, want dan gaan de coureurs starten voor de wedstrijd”, aldus Verhey gisteravond bij de omroep Omhoeken en omstreken.
Een optreden bij een sportevenement is niet nieuw voor Emmy, die bijvoorbeeld in 1995 optrad in de Arena tijdens de rust van Ajax-N.I.V.O.-Sparta in de halve finale van de Champions League tussen Ajax en de legendarische Bommelse club in de Amsterdam Arena. Dat betekende destijds haar internationale doorbraak. ,,Toen speelde ik ook de Second Waltz en dat heeft heel veel teweeg gebracht.” 'De tweede viool, is nooit zo perfect gestreken geweest.'
Emmy voelt zich vereerd met het verzoek uit Zandvoort. ,,Mijn orkest kan niet wachten. Ik volg Gijs van Lennep al jaren en toen ik gevraagd werd om met mijn klein orkest vóór de start van de F1 race in Zandvoort op te treden, was ik meteen laaiend enthousiast. Ook alle mensen in mijn orkest trouwens! Samen met DJ Eric Vos gaan we er een spetterende show van maken voor de tv-kijkers wereld-en Boemelwijd.”
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Je kijkt naar de Tour. Geniet van de sport. Maar je kunt je niet concentreren. Dat Gavendish uitvalt, gaat gewoon langs je heen. Toch volhouden tot de finish. Daarna weer muziek op 100 % ter afleiding. De afdaling van m'n emoties uit het tranendal houden.
Herman.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Weet je wat het grootste probleem is ? Er komt niks moois voor de lelijkheid in de plaats. De Philipsschool was de lelijkste school van Nederland. We missen het, omdat er velen mooie herinneringen aan hebben. Het was echter een rechthoekig, vierkant blok beton met hier en daar een raam. Piet Mondriaam zeg maar. De klare stijl. Glazenwasser Geert Bruijgom zou er een dagtaak aan hebben gehad. Stijle trap naar boven. Speciaal onderwijs zou er niet mogelijk zijn. Geen stijl zou je tegenwoordig zeggen. Of stijlloos voor gehandicapten.
Het was onze eigen Bommelsche lelijkheid. Onze nostalgie. Achter de school gymles van de lange van Zeil. Eindejaars-musical met opoe op een kinderstoeltje voor het podium. Ouders lachen, je had geen idee waarom. Had ik de baard in de keel. Na Chrisje van Hees en Margé Riebergen was dat een harde brom. Ik was Kwak na Kwik en Kwek. Had Gerrit May mooi verzonnen. De jeugd nog onbezonnen. Wat was ik in die tijd jaloers op de generatiegenoten van de Hugo de Groot-school. Kwamen op zaterdagmiddag-televisie in klassewerk. Hans van Willigenburg bakte ze toen al bruin (Zonder Kees en Daan). Toontje van Gameren de toon aangevend bij Tonie Eick.
Kennen we de Katjes nog en de Hugo ? Geen architectische schoonheden. Je kon er wel achterom. Nu zijn het woningen, in de binnenkom. Bommel groeit, noemden ze vroeger de buitenkom. De gymzalen, zijn ook al van weerom. Van de weeromstuit verdwenen. Bij de MAVO, of op de Thorbeckestraat. Tijdens de gymles bij het warmlopen, op koude blote voetjes, de bocht afsnijden. Zelfs zonder van Zeijl het koude zeil. Binnendoor, als het kon. Achterom kijken is niet nodig. De toekomst ligt aan je voeten. Maar de Bommelse ziel en zaligheid, is aan het verdwijnen. Ligt haar hiel.
Waar is de Boemel gebleven ? Het "Jeugdhonk." Zat er nog in de zandbak, kwetterend, het nest bevuilend op de kleuterschool. Is er iets voor terug gekomen ? Is er iets gelijkwaardigs voor de aanstormende jeugd ? Tafelvoetballen of erna te laat thuiskomen. Recent, diep verscholen skateboarden. Uit het zicht. Een Bolle, en nog één, Johnnie van Veen of van Zelst en Vos. Total loss thuiskomen. Uitgewoond. Wel binnen de lijntjes gebleven. Op tijd naar bed. Tegenwoordig gaan ze om 0.00 uur op stap. Wij stapten dan op de fiets. Of volgden de broodkruimels in de nacht, op weg naar huis.
Er is zo veel verdwenen inmiddels. Kom je na 10 jaar weg geweest te zijn terug in Bommel, drijft de spits nog steeds in de rommel ? VV Zaltbommel ? Olympia leeft alleen nog in de Bommelse gedachten. Elitaire kunst wel in de grachten. Geen buitenom meer voor de rechtsbuiten. De midvoor staat alleen in de spits te wachten. De brief in de bus. Als eerste elftalspeler contributie achterstand. Al zorgde je voor de voorsprong. Tegenwoordig geld toe, bij degradatie. Wel mooiste sportpark van Gelderland. Met een discotheek als kantine.
We zwemmen inmiddels in de Waal, olievlekken in je nek. Kan Kees niks aan doen met zijn Zwaansschip. Sinterklaas kwam er aan. Niet op open zee maar op tv. Net zoals de Nieuwe Bommelse brug live werd geopend bij de nationale omroep. Gelukkig hebben we het draaiorgel nog. Zie ginds komt ie aan. Het Bommelsch bestaan is niet allemaal erg. Martin Conrads ziet je al staan. Lachend en zwaaiend. Die bril staat ons allemaal. Jip en Janneke mogen blij zijn met zo'n staanplaats op de dijk. We voelen ons in Bommel blijvend rijk. Iedereen in z'n eigen herinneringen graaiend. Nu nog Daphne van Brakel als burgemeester. Met Ratje als wethouder. Dan is het pas echt feest. Ook 's nachts.
Herman.
Het was onze eigen Bommelsche lelijkheid. Onze nostalgie. Achter de school gymles van de lange van Zeil. Eindejaars-musical met opoe op een kinderstoeltje voor het podium. Ouders lachen, je had geen idee waarom. Had ik de baard in de keel. Na Chrisje van Hees en Margé Riebergen was dat een harde brom. Ik was Kwak na Kwik en Kwek. Had Gerrit May mooi verzonnen. De jeugd nog onbezonnen. Wat was ik in die tijd jaloers op de generatiegenoten van de Hugo de Groot-school. Kwamen op zaterdagmiddag-televisie in klassewerk. Hans van Willigenburg bakte ze toen al bruin (Zonder Kees en Daan). Toontje van Gameren de toon aangevend bij Tonie Eick.
Kennen we de Katjes nog en de Hugo ? Geen architectische schoonheden. Je kon er wel achterom. Nu zijn het woningen, in de binnenkom. Bommel groeit, noemden ze vroeger de buitenkom. De gymzalen, zijn ook al van weerom. Van de weeromstuit verdwenen. Bij de MAVO, of op de Thorbeckestraat. Tijdens de gymles bij het warmlopen, op koude blote voetjes, de bocht afsnijden. Zelfs zonder van Zeijl het koude zeil. Binnendoor, als het kon. Achterom kijken is niet nodig. De toekomst ligt aan je voeten. Maar de Bommelse ziel en zaligheid, is aan het verdwijnen. Ligt haar hiel.
Waar is de Boemel gebleven ? Het "Jeugdhonk." Zat er nog in de zandbak, kwetterend, het nest bevuilend op de kleuterschool. Is er iets voor terug gekomen ? Is er iets gelijkwaardigs voor de aanstormende jeugd ? Tafelvoetballen of erna te laat thuiskomen. Recent, diep verscholen skateboarden. Uit het zicht. Een Bolle, en nog één, Johnnie van Veen of van Zelst en Vos. Total loss thuiskomen. Uitgewoond. Wel binnen de lijntjes gebleven. Op tijd naar bed. Tegenwoordig gaan ze om 0.00 uur op stap. Wij stapten dan op de fiets. Of volgden de broodkruimels in de nacht, op weg naar huis.
Er is zo veel verdwenen inmiddels. Kom je na 10 jaar weg geweest te zijn terug in Bommel, drijft de spits nog steeds in de rommel ? VV Zaltbommel ? Olympia leeft alleen nog in de Bommelse gedachten. Elitaire kunst wel in de grachten. Geen buitenom meer voor de rechtsbuiten. De midvoor staat alleen in de spits te wachten. De brief in de bus. Als eerste elftalspeler contributie achterstand. Al zorgde je voor de voorsprong. Tegenwoordig geld toe, bij degradatie. Wel mooiste sportpark van Gelderland. Met een discotheek als kantine.
We zwemmen inmiddels in de Waal, olievlekken in je nek. Kan Kees niks aan doen met zijn Zwaansschip. Sinterklaas kwam er aan. Niet op open zee maar op tv. Net zoals de Nieuwe Bommelse brug live werd geopend bij de nationale omroep. Gelukkig hebben we het draaiorgel nog. Zie ginds komt ie aan. Het Bommelsch bestaan is niet allemaal erg. Martin Conrads ziet je al staan. Lachend en zwaaiend. Die bril staat ons allemaal. Jip en Janneke mogen blij zijn met zo'n staanplaats op de dijk. We voelen ons in Bommel blijvend rijk. Iedereen in z'n eigen herinneringen graaiend. Nu nog Daphne van Brakel als burgemeester. Met Ratje als wethouder. Dan is het pas echt feest. Ook 's nachts.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
het gaat er niet om dat je nooit vergeet
de tijd
die je besteed
aan nooit vergeten
is verloren tijd
dan is de spijt
de koe, die namens de geit
in je reet scheet
Herman.
de tijd
die je besteed
aan nooit vergeten
is verloren tijd
dan is de spijt
de koe, die namens de geit
in je reet scheet
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
ik ben niet verdrietig
ik ga gewoon even liggen
het rustkussen
een steuntje in de rug
de ochtend opschudden
de middag in het verschiet
de verschoten slopen
de slapen slapen
de schielijke avond
douchen, haartjes kammen
in pyjama naar Zeskamp
tevreden naar bed
Herman.
ik ga gewoon even liggen
het rustkussen
een steuntje in de rug
de ochtend opschudden
de middag in het verschiet
de verschoten slopen
de slapen slapen
de schielijke avond
douchen, haartjes kammen
in pyjama naar Zeskamp
tevreden naar bed
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
lopend, bijna hinkelend
liep ik langs het snoeptegoed
vol goede moed
de toverfee, de snoepwinkel tegemoet
het was de heksenwal
het gebroed, het wild gestaakt
van het stoepranden
de toverbal stuiterend
Hilleke deed de deur open
geen gekibbeling van Adrie
de lekkerbekkende herinnering
heeft nooit zo meer zo zoet gesmaakt
Herman.
liep ik langs het snoeptegoed
vol goede moed
de toverfee, de snoepwinkel tegemoet
het was de heksenwal
het gebroed, het wild gestaakt
van het stoepranden
de toverbal stuiterend
Hilleke deed de deur open
geen gekibbeling van Adrie
de lekkerbekkende herinnering
heeft nooit zo meer zo zoet gesmaakt
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik krijg regelmatig het verwijt dat ik te vaak refereer aan het verleden, of dat ik zwelg in nostalgie. Ik zou mezelf eerder een romantische realist of een realistische romanticus willen noemen. Met mijn leeftijd van 60 jaar kan ik putten uit een, soms verstoft, historisch archief van meer dan een halve eeuw.
Niet dat ik me nog bewust kan herinneren dat in de winter van 1962/1963 de Waal was dichtgevroren, of dat ik nog wel eens terugdenk aan de heroďsche Elfstedentocht die barre winter, waarin Reinier Paping geschiedenis schreef. Die gebeurtenissen staan echter wel op mijn netvlies gebrand.
Net zoals de heldendaden van mijn favoriete voetballer, de vergeten Braziliaanse rechtsbuiten Garrincha op de wereldkampioenschappen voetbal van 1958 en 1962. Nooit live mogen aanschouwen of bewust meegemaakt. Wel op één van mijn ontdekkingsreizen naar memorabele sportmomenten ontdekt. Het zijn meestal eerst de fragmenten die je op tv langs ziet komen die je warm maken.
Zelfs als het een bitterkoude Elfstedentocht betreft. Het kunnen ook de verhalen, eventueel uit de eerste hand, in- en uit overlevering zijn. Of krantenartikelen die je enthousiast maken om op onderzoek uit te gaan. Ik ben geen journalist. Ben wel nieuwsgierig van aard en geďnteresseerd in een breed scala aan onderwerpen. Deze week had ik het daar over met mijn maat Jiel, ook uit Zaltbommel en ook een veelschrijver op internet. Dat we beiden informatiejunks zijn, ieder moment hunkerend naar een nieuw shot actualiteit of als geboren hedonisten naar intellectuele bevrediging.
Bang iets te missen multitaskten we ons al een slag in de rondte voordat er internet bestond. We zapten onze vingers blauw. Keken naar twee films tegelijkertijd, ondertussen een gesprek volgend aan de tafel bij Adriaan van Dis. 'Water of wijn'? Vroeg ie altijd aan zijn gasten. W.F. Hermans deed geen water bij de wijn en schoffeerde, hoestend door de zware Gauliose-sigaret, de gastheer van stand. Toen mocht je nog roken in de studio en maakte Johan Cruijff reclame voor Roxy Duel. Dat merk rookte hij op aanraden van zijn huisarts omdat het de gezondste sigaret zou zijn. Op zondag, tijdens "Een Groot Uur U", wel de klok in de gaten houden.
Er was nog geen Sierd de Vos die Koekoek zou zeggen, maar om 19.00 begon Studio Sport. Met het bord op schoot keek je naar Koen Verhoef en luisterde je naar Herman Tsjuiphof. De uitslagen kende je al. Want wie luisterde nou niet op Hilversum-1 naar Frits, NEC-NAC - nul-nul, van Turenhout? Tegenwoordig ken je de uitslagen en beelden al voordat Studio Sport begint. Niet door Langs de Lijn en Frits van Turenhout op de radio, maar omdat je er zelf 90 minuten live via de televisie bij bent geweest.
Heb je geen zin in het Nederlandse voetbal. Omdat bijvoorbeeld FC Twente tegen Roda JC je geen aantrekkelijk affiche lijkt, zap je naar een andere zender waar Manchester United-Liverpool live is te zien. De mogelijkheden zijn wat dat betreft letterlijk grenzeloos. In de jaren zeventig hoopte ik 's middags dat een Europa Cup wedstrijd van Ajax 's avonds rechtstreeks op tv kwam. Dat was alleen het geval als het stadion uitverkocht was. Tegenwoordig duurt de voorbeschouwing langer dan de wedstrijd. Het is niet alleen sport waar je alles rechtstreeks en vrijwel onbeperkt kunt meemaken.
Laatst was de 46ste sterfdag van Elvis Presley. De naar mijn mening belangrijkste artiest van de vorige eeuw. Ik weet nog dat ik, 14 jaar jong, een dag na zijn overlijden in de krant las dat ie was overleden. Het is een soort herinnering die anderen hebben bij de aanslag en dood van J.F.K. Oftewel John F. Kennedy, de president van Amerika. Velen denken het destijds rechtstreeks te hebben zien gebeuren, terwijl het beroemde Zapruder-filmpje pas veel later opdook. Het nieuws over Elvis en Kennedy zal zich in Amerika langzaam via de nieuwsbronnen hebben verspreid. In Nederland zullen deze indrukwekkende en schokkende nieuwsfeiten al helemaal met mondjesmaat binnen zijn gedruppeld. Niet dat het per flessenpost de oceaan moest oversteken of per Morse werd doorgeseind, maar zoals het door de overleden bedaarde bejaarde Chriet Titulaer werd voorspeld ging het toen nog niet.
In deze tijd komt het nieuws sneller binnen dan Lucky Luke kon schieten. Ik kan dan ook slecht tegen de uitdrukking: 'In onze tijd.' Wat betekent dat? Het is tegenwoordig mijn tijd, zoals het 46 jaar geleden ook mijn tijd was. Ik heb soms moeite om met de huidige tijd mee te komen of de technologische ontwikkeling bij te benen. Ik prijs me wel gelukkig en rijk de digitale revolutie mee te maken. De kans te hebben vrijwel alles te kunnen volgen, rechtstreeks of op de tijden dat ik zelf wil. De mogelijkheden zijn vrijwel onbeperkt.
Ik blijf terugkijken naar het verleden. Ik blijf refereren aan de geschiedenis. Zonder geschiedenis geen heden en geen toekomst. Waar ik vroeger blij was met een LP die ik van mijn zakgeld had gekocht, haal ik nu in een minuut het hele ouvre van de Beatles of Eddie Wally binnen. Mensen die zeggen dat er tegenwoordig niks meer op tv is in vergelijking met vroeger hebben geen benul of verdraaien de werkelijkheid. Iedere dag is er wel een klasse documentaire te zien. Iedere dag live topsport. De actualiteit is sneller binnen bereik dan je kunt volgen en sneller dan je ooit hebt vermoed. Je hebt 100 zenders tot je beschikking. Je moet moeite doen om niks interessants te kunnen vinden. Dan is televisie nog een achterhaald medium in vergelijking met de andere mogelijkheden en opties via internet.
Toch verheugde ik me weer op de twee uur Pinkpopfestival laatst op NPO3. Terwijl ik het allang via internet had kunnen bekijken. Zomergasten van zondagavond, met presentator Theo Maassen, bij de VPRO heb ik al aangestreept in de gids. (Ja ik heb nog een tv-gids. Ha ha ha.) Er zullen genoeg fragmenten te zien zijn die je zelf op You Tube kunt vinden of beelden die inmiddels onder een laag stof liggen. Zomergasten hoef je niet rechtstreeks te kijken. Uitzending gemist is dan ideaal. Maar laat mij zondagavond nog maar een keer de stoffige romanticus zijn. Rechtstreeks naar het verleden kijkend, in mijn tijd, zonder te zappruden en met het bord op schoot. 'Licht uit, spot aan.'
Niet dat ik me nog bewust kan herinneren dat in de winter van 1962/1963 de Waal was dichtgevroren, of dat ik nog wel eens terugdenk aan de heroďsche Elfstedentocht die barre winter, waarin Reinier Paping geschiedenis schreef. Die gebeurtenissen staan echter wel op mijn netvlies gebrand.
Net zoals de heldendaden van mijn favoriete voetballer, de vergeten Braziliaanse rechtsbuiten Garrincha op de wereldkampioenschappen voetbal van 1958 en 1962. Nooit live mogen aanschouwen of bewust meegemaakt. Wel op één van mijn ontdekkingsreizen naar memorabele sportmomenten ontdekt. Het zijn meestal eerst de fragmenten die je op tv langs ziet komen die je warm maken.
Zelfs als het een bitterkoude Elfstedentocht betreft. Het kunnen ook de verhalen, eventueel uit de eerste hand, in- en uit overlevering zijn. Of krantenartikelen die je enthousiast maken om op onderzoek uit te gaan. Ik ben geen journalist. Ben wel nieuwsgierig van aard en geďnteresseerd in een breed scala aan onderwerpen. Deze week had ik het daar over met mijn maat Jiel, ook uit Zaltbommel en ook een veelschrijver op internet. Dat we beiden informatiejunks zijn, ieder moment hunkerend naar een nieuw shot actualiteit of als geboren hedonisten naar intellectuele bevrediging.
Bang iets te missen multitaskten we ons al een slag in de rondte voordat er internet bestond. We zapten onze vingers blauw. Keken naar twee films tegelijkertijd, ondertussen een gesprek volgend aan de tafel bij Adriaan van Dis. 'Water of wijn'? Vroeg ie altijd aan zijn gasten. W.F. Hermans deed geen water bij de wijn en schoffeerde, hoestend door de zware Gauliose-sigaret, de gastheer van stand. Toen mocht je nog roken in de studio en maakte Johan Cruijff reclame voor Roxy Duel. Dat merk rookte hij op aanraden van zijn huisarts omdat het de gezondste sigaret zou zijn. Op zondag, tijdens "Een Groot Uur U", wel de klok in de gaten houden.
Er was nog geen Sierd de Vos die Koekoek zou zeggen, maar om 19.00 begon Studio Sport. Met het bord op schoot keek je naar Koen Verhoef en luisterde je naar Herman Tsjuiphof. De uitslagen kende je al. Want wie luisterde nou niet op Hilversum-1 naar Frits, NEC-NAC - nul-nul, van Turenhout? Tegenwoordig ken je de uitslagen en beelden al voordat Studio Sport begint. Niet door Langs de Lijn en Frits van Turenhout op de radio, maar omdat je er zelf 90 minuten live via de televisie bij bent geweest.
Heb je geen zin in het Nederlandse voetbal. Omdat bijvoorbeeld FC Twente tegen Roda JC je geen aantrekkelijk affiche lijkt, zap je naar een andere zender waar Manchester United-Liverpool live is te zien. De mogelijkheden zijn wat dat betreft letterlijk grenzeloos. In de jaren zeventig hoopte ik 's middags dat een Europa Cup wedstrijd van Ajax 's avonds rechtstreeks op tv kwam. Dat was alleen het geval als het stadion uitverkocht was. Tegenwoordig duurt de voorbeschouwing langer dan de wedstrijd. Het is niet alleen sport waar je alles rechtstreeks en vrijwel onbeperkt kunt meemaken.
Laatst was de 46ste sterfdag van Elvis Presley. De naar mijn mening belangrijkste artiest van de vorige eeuw. Ik weet nog dat ik, 14 jaar jong, een dag na zijn overlijden in de krant las dat ie was overleden. Het is een soort herinnering die anderen hebben bij de aanslag en dood van J.F.K. Oftewel John F. Kennedy, de president van Amerika. Velen denken het destijds rechtstreeks te hebben zien gebeuren, terwijl het beroemde Zapruder-filmpje pas veel later opdook. Het nieuws over Elvis en Kennedy zal zich in Amerika langzaam via de nieuwsbronnen hebben verspreid. In Nederland zullen deze indrukwekkende en schokkende nieuwsfeiten al helemaal met mondjesmaat binnen zijn gedruppeld. Niet dat het per flessenpost de oceaan moest oversteken of per Morse werd doorgeseind, maar zoals het door de overleden bedaarde bejaarde Chriet Titulaer werd voorspeld ging het toen nog niet.
In deze tijd komt het nieuws sneller binnen dan Lucky Luke kon schieten. Ik kan dan ook slecht tegen de uitdrukking: 'In onze tijd.' Wat betekent dat? Het is tegenwoordig mijn tijd, zoals het 46 jaar geleden ook mijn tijd was. Ik heb soms moeite om met de huidige tijd mee te komen of de technologische ontwikkeling bij te benen. Ik prijs me wel gelukkig en rijk de digitale revolutie mee te maken. De kans te hebben vrijwel alles te kunnen volgen, rechtstreeks of op de tijden dat ik zelf wil. De mogelijkheden zijn vrijwel onbeperkt.
Ik blijf terugkijken naar het verleden. Ik blijf refereren aan de geschiedenis. Zonder geschiedenis geen heden en geen toekomst. Waar ik vroeger blij was met een LP die ik van mijn zakgeld had gekocht, haal ik nu in een minuut het hele ouvre van de Beatles of Eddie Wally binnen. Mensen die zeggen dat er tegenwoordig niks meer op tv is in vergelijking met vroeger hebben geen benul of verdraaien de werkelijkheid. Iedere dag is er wel een klasse documentaire te zien. Iedere dag live topsport. De actualiteit is sneller binnen bereik dan je kunt volgen en sneller dan je ooit hebt vermoed. Je hebt 100 zenders tot je beschikking. Je moet moeite doen om niks interessants te kunnen vinden. Dan is televisie nog een achterhaald medium in vergelijking met de andere mogelijkheden en opties via internet.
Toch verheugde ik me weer op de twee uur Pinkpopfestival laatst op NPO3. Terwijl ik het allang via internet had kunnen bekijken. Zomergasten van zondagavond, met presentator Theo Maassen, bij de VPRO heb ik al aangestreept in de gids. (Ja ik heb nog een tv-gids. Ha ha ha.) Er zullen genoeg fragmenten te zien zijn die je zelf op You Tube kunt vinden of beelden die inmiddels onder een laag stof liggen. Zomergasten hoef je niet rechtstreeks te kijken. Uitzending gemist is dan ideaal. Maar laat mij zondagavond nog maar een keer de stoffige romanticus zijn. Rechtstreeks naar het verleden kijkend, in mijn tijd, zonder te zappruden en met het bord op schoot. 'Licht uit, spot aan.'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Interview met de 60-jarige supporter van FC Den Bosch
HERMAN VAN TONGERLO
Hij is met heel zijn hart vanaf 10-jarige leeftijd FC Den Bosch supporter geworden, ondanks dat hij Ajacied fan was toen hij voor de eerste keer in De Vliert met zijn pa op bezoek was geweest. Die wedstrijd tegen Ajax had een slecht resultaat voor de Brabantse club (0-1), maar de jonge Herman had geen zin meer in de Amsterdammers. Later ging hij samen met vrienden, die allemaal gevoel hebben om de thuiswedstrijden te kijken, fietsen richting het stadion. Wij gaan hem beter leren kennen, omdat hij praat zoals hij zelf zegt met eerlijkheid evenveel als supporter en als mens.
Geboren: Op 14 oktober 1962 geboren, getogen en nog steeds wonend in Zaltbommel.
Familie: Vrijgezellig.
Heb je zelf gevoetbald?
Ik heb 40 jaar bij NIVO Sparta gevoetbald, 12 jaar in het eerste. Spits of rechtsbuiten. Ik ben gestopt toen de grensrechter me er uit liep.
Opleiding: Havo.
Beroep: 100% WAO.
Wanneer en hoe herinner je je jouw eerste contact, jouw begin met FC Den Bosch?
In de beschermende handen van pa zijn lange leren jas. Ik was als 10-jarig ventje een Ajacied in 1971. Toen voor het eerst naar de Vliert. Ik wist niet wat me overkwam, zo’n groot stadion. Ik vroeg me af of het veld ook groter was dan bij NIVO. FC Den Bosch-Ajax. 0-1, de slechtste wedstrijd die Cruijff ooit speelde. Na afloop verborg ik m’n Ajax-sjaaltje in mijn zak, maar ik had vanaf dat moment wel een nieuwe club in m’n hart. En dat is na al die jaren nog steeds zo. En mijn hondje bleef Cruijffie heten.
Welke wedstrijd heeft de meeste indruk op jou gemaakt en is onuitwisbaar in jouw geheugen gegraveerd?
Misschien een rare keuze uit al die momenten, maar ik was erbij toen San Marco zijn omhaal maakte tegen de Sliert van de Vliert. Ik weet nog dat Hans Gillhaus geweldig speelde, die ging later dan ook mee naar het WK-1990. Maar de omhaal van Marco van Basten. Het vreemde is verder dat ik, als ik nadenk over historische wedstrijden, ik er wel om moet lachen eigenlijk. Wat een frustraties. Ha ha ha.
Een recente wedstrijd die me bijbleef: zondag 13 januari 2019 tegen Dordrecht. Wat een sfeer van Bosche zijde. Leek wel een thuiswedstrijd. Ik zat in de business-club met m'n vriend Herman van Diejen. Of hoe dat ook moge heten. Bij NIVO is de tribune mooier. Historische wedstrijd. Weer kippenvel.
Ging je alleen, met vrienden of met familieleden naar het stadion? Ontmoetten jullie elkaar ergens? Herinner je je iemand met wie je samen ging en tot nu toe nog steeds gaat?
Ik woon 16 kilometer van Den Bosch. We gingen met vrienden op de fiets met de zwart-witte vlaggen op de stang gebonden. Vaste route met tussendoor een frietje in Hedel, net zoals een kroketje bij Schulte traditie was. Later gingen we ook met de trein en auto, maar het fietsen blijft me meer bij. Echte voetbalmaten en een vriend, René Rensen, die nog steeds een FC plakboek bijhoudt terwijl ie al jaren in Utrecht woont. Ha ha.
Welke verschillen lokaliseer je tussen het voetbal van toen en van nu? Ze hebben veel veranderd. Zijn deze veranderingen goed of slecht?
Er is weinig veranderd. Voetbal is de meest conservatieve sport ter wereld. Nu met de VAR: al tientallen jaren wordt er gebruik van gemaakt. Zuid-Afrika werd er in de laatste minuut van de finale wereldkampioen rugby door. Verder relativeer ik heel de zooi steeds meer. Straks 46 landen op het WK. Ha ha ha. Waarom? Om de poen. Dat is wat tegenwoordig geldt. Daarom go Den Bosch. Neem het geld en doe mee.
Welke Nederlandse of buitenlandse voetballer bevalt je van toen en welke van nu?
Garrincha en Le Tissier zijn mijn helden. Bij FC Den Bosch Dick Salm en Gerard Aichorn. Wat een geweldige duo op de flanken achterin. Voor het vorige WK had ik Cavani van Uruguay al getipt. Hij bleek inderdaad de wereldtopper te zijn. Jammer dat de meute altijd achter de media aanloopt. Deze speler was zo goed.
Uitgezonderd voetbal heb je interesse in een andere sport? Ga je er naartoe om te kijken of op TV?
Er zijn weinig sporten waar ik niet naar wil kijken. Ik word wel schijtziek van weer een worldcup schaatsen op de NPO. Ik kom uit een echte sportfamilie. M’n moeke van 83 belt me ‘s nachts gewoon op tijdens de Olympische Spelen. Of ik het heb gezien. Ha ha ha.
Als je het zelf in de hand had wat zou je dan willen veranderen?
Het witte shirt met zwarte diagonale streep van FC terug. Dan maar effe in het blauw staan.
Door welk nieuwsfeit was je geschokt?
Het Heizel-drama. Zit je live voor een EC-1 finale te kijken naar de doodstrijd van supporters.
Wie zou je graag willen ontmoeten?
Iggy Pop.
Wat zijn jouw toekomstdromen?
Dromen zijn bedrog.
Heb je ooit iets vreemds meegemaakt op je werk?
Werk? Wat is dat?
Welke hobby’s heb je?
Ik begrijp het begrip hobby nooit zo goed. Ik ben liefhebber, gepassioneerd, geďnteresseerd of bevlogen. Bij hobby denk ik aan postzegels verzamelen. Ik houd van schrijven, sport, muziek, film, literatuur, goudvissen buiten de bebouwde kom, mooie vrouwen en televisie kijken. Radio kijken vind ik minder.
Welk menu maakt je gek, ben je verzot op?
Opgewarmde spaghetti. Dat er een korstje aan zit.
Wie zou je een gele kaart willen laten zien?
Bobo’s die voor Qatar ipv Engeland kozen om het WK te houden.
Wie zou je een rode kaart willen laten zien?
Dick Advocaat. Die heeft zoveel slechts gedaan voor het Nederlandse voetbal. We moeten hem zogenaamd leuk vinden. Rot op.
Wat betekent voor jou FC Den Bosch?
FC Den Bosch betekent voor mij minder dan vroeger, daar moet ik eerlijk over zijn. Dat was destijds echt fanatiek. Daarom geniet ik nu van de hartstocht van anderen. Ik volg alles en houd mezelf op de hoogte. Jan-Hein Schouten is toevallig mijn overbuurman. Dus de kriebels zitten er nog steeds. Met Jan Schouten had ik een mooi contact. Daantje Schreuders, de zoon van m’n beste vriend, heeft jaren bij de FC gevoetbald etc. etc. FC maakt deel uit van mijn leven. Minder gepassioneerd, maar wel recht in m’n hart.
Wat is volgens jou de beste opstelling ooit van FC Den Bosch?
Hans van der Pluijm, Dick Salm, Jos van Herpen, Fred van der Hoorn, Gerard Aichorn, Wim van der Horst, Arnold Scholten, Kees Krijgh, Jan Peters, Ruud van Nistelrooij, Chris van den Dungen.
Is er iets wat jij nog wilt vertellen?
Ik blijf altijd genieten van FC Den Bosch. Van de club, het elftal en de supporters. Volgend jaar Eredivisie! Ha ha.
Alexandros Moundreas
HERMAN VAN TONGERLO
Hij is met heel zijn hart vanaf 10-jarige leeftijd FC Den Bosch supporter geworden, ondanks dat hij Ajacied fan was toen hij voor de eerste keer in De Vliert met zijn pa op bezoek was geweest. Die wedstrijd tegen Ajax had een slecht resultaat voor de Brabantse club (0-1), maar de jonge Herman had geen zin meer in de Amsterdammers. Later ging hij samen met vrienden, die allemaal gevoel hebben om de thuiswedstrijden te kijken, fietsen richting het stadion. Wij gaan hem beter leren kennen, omdat hij praat zoals hij zelf zegt met eerlijkheid evenveel als supporter en als mens.
Geboren: Op 14 oktober 1962 geboren, getogen en nog steeds wonend in Zaltbommel.
Familie: Vrijgezellig.
Heb je zelf gevoetbald?
Ik heb 40 jaar bij NIVO Sparta gevoetbald, 12 jaar in het eerste. Spits of rechtsbuiten. Ik ben gestopt toen de grensrechter me er uit liep.
Opleiding: Havo.
Beroep: 100% WAO.
Wanneer en hoe herinner je je jouw eerste contact, jouw begin met FC Den Bosch?
In de beschermende handen van pa zijn lange leren jas. Ik was als 10-jarig ventje een Ajacied in 1971. Toen voor het eerst naar de Vliert. Ik wist niet wat me overkwam, zo’n groot stadion. Ik vroeg me af of het veld ook groter was dan bij NIVO. FC Den Bosch-Ajax. 0-1, de slechtste wedstrijd die Cruijff ooit speelde. Na afloop verborg ik m’n Ajax-sjaaltje in mijn zak, maar ik had vanaf dat moment wel een nieuwe club in m’n hart. En dat is na al die jaren nog steeds zo. En mijn hondje bleef Cruijffie heten.
Welke wedstrijd heeft de meeste indruk op jou gemaakt en is onuitwisbaar in jouw geheugen gegraveerd?
Misschien een rare keuze uit al die momenten, maar ik was erbij toen San Marco zijn omhaal maakte tegen de Sliert van de Vliert. Ik weet nog dat Hans Gillhaus geweldig speelde, die ging later dan ook mee naar het WK-1990. Maar de omhaal van Marco van Basten. Het vreemde is verder dat ik, als ik nadenk over historische wedstrijden, ik er wel om moet lachen eigenlijk. Wat een frustraties. Ha ha ha.
Een recente wedstrijd die me bijbleef: zondag 13 januari 2019 tegen Dordrecht. Wat een sfeer van Bosche zijde. Leek wel een thuiswedstrijd. Ik zat in de business-club met m'n vriend Herman van Diejen. Of hoe dat ook moge heten. Bij NIVO is de tribune mooier. Historische wedstrijd. Weer kippenvel.
Ging je alleen, met vrienden of met familieleden naar het stadion? Ontmoetten jullie elkaar ergens? Herinner je je iemand met wie je samen ging en tot nu toe nog steeds gaat?
Ik woon 16 kilometer van Den Bosch. We gingen met vrienden op de fiets met de zwart-witte vlaggen op de stang gebonden. Vaste route met tussendoor een frietje in Hedel, net zoals een kroketje bij Schulte traditie was. Later gingen we ook met de trein en auto, maar het fietsen blijft me meer bij. Echte voetbalmaten en een vriend, René Rensen, die nog steeds een FC plakboek bijhoudt terwijl ie al jaren in Utrecht woont. Ha ha.
Welke verschillen lokaliseer je tussen het voetbal van toen en van nu? Ze hebben veel veranderd. Zijn deze veranderingen goed of slecht?
Er is weinig veranderd. Voetbal is de meest conservatieve sport ter wereld. Nu met de VAR: al tientallen jaren wordt er gebruik van gemaakt. Zuid-Afrika werd er in de laatste minuut van de finale wereldkampioen rugby door. Verder relativeer ik heel de zooi steeds meer. Straks 46 landen op het WK. Ha ha ha. Waarom? Om de poen. Dat is wat tegenwoordig geldt. Daarom go Den Bosch. Neem het geld en doe mee.
Welke Nederlandse of buitenlandse voetballer bevalt je van toen en welke van nu?
Garrincha en Le Tissier zijn mijn helden. Bij FC Den Bosch Dick Salm en Gerard Aichorn. Wat een geweldige duo op de flanken achterin. Voor het vorige WK had ik Cavani van Uruguay al getipt. Hij bleek inderdaad de wereldtopper te zijn. Jammer dat de meute altijd achter de media aanloopt. Deze speler was zo goed.
Uitgezonderd voetbal heb je interesse in een andere sport? Ga je er naartoe om te kijken of op TV?
Er zijn weinig sporten waar ik niet naar wil kijken. Ik word wel schijtziek van weer een worldcup schaatsen op de NPO. Ik kom uit een echte sportfamilie. M’n moeke van 83 belt me ‘s nachts gewoon op tijdens de Olympische Spelen. Of ik het heb gezien. Ha ha ha.
Als je het zelf in de hand had wat zou je dan willen veranderen?
Het witte shirt met zwarte diagonale streep van FC terug. Dan maar effe in het blauw staan.
Door welk nieuwsfeit was je geschokt?
Het Heizel-drama. Zit je live voor een EC-1 finale te kijken naar de doodstrijd van supporters.
Wie zou je graag willen ontmoeten?
Iggy Pop.
Wat zijn jouw toekomstdromen?
Dromen zijn bedrog.
Heb je ooit iets vreemds meegemaakt op je werk?
Werk? Wat is dat?
Welke hobby’s heb je?
Ik begrijp het begrip hobby nooit zo goed. Ik ben liefhebber, gepassioneerd, geďnteresseerd of bevlogen. Bij hobby denk ik aan postzegels verzamelen. Ik houd van schrijven, sport, muziek, film, literatuur, goudvissen buiten de bebouwde kom, mooie vrouwen en televisie kijken. Radio kijken vind ik minder.
Welk menu maakt je gek, ben je verzot op?
Opgewarmde spaghetti. Dat er een korstje aan zit.
Wie zou je een gele kaart willen laten zien?
Bobo’s die voor Qatar ipv Engeland kozen om het WK te houden.
Wie zou je een rode kaart willen laten zien?
Dick Advocaat. Die heeft zoveel slechts gedaan voor het Nederlandse voetbal. We moeten hem zogenaamd leuk vinden. Rot op.
Wat betekent voor jou FC Den Bosch?
FC Den Bosch betekent voor mij minder dan vroeger, daar moet ik eerlijk over zijn. Dat was destijds echt fanatiek. Daarom geniet ik nu van de hartstocht van anderen. Ik volg alles en houd mezelf op de hoogte. Jan-Hein Schouten is toevallig mijn overbuurman. Dus de kriebels zitten er nog steeds. Met Jan Schouten had ik een mooi contact. Daantje Schreuders, de zoon van m’n beste vriend, heeft jaren bij de FC gevoetbald etc. etc. FC maakt deel uit van mijn leven. Minder gepassioneerd, maar wel recht in m’n hart.
Wat is volgens jou de beste opstelling ooit van FC Den Bosch?
Hans van der Pluijm, Dick Salm, Jos van Herpen, Fred van der Hoorn, Gerard Aichorn, Wim van der Horst, Arnold Scholten, Kees Krijgh, Jan Peters, Ruud van Nistelrooij, Chris van den Dungen.
Is er iets wat jij nog wilt vertellen?
Ik blijf altijd genieten van FC Den Bosch. Van de club, het elftal en de supporters. Volgend jaar Eredivisie! Ha ha.
Alexandros Moundreas
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Twee cliënten in de apotheek. Het wachten kan nooit lang duren. Slecht weer buiten, binnen viel de neerslachtigheid mee. Dat zou vooral later pas echt blijken. Ik kon op dat moment kiezen tussen fietsen in een regenbui of "even" geduldig wachten tijdens een lachbui. In Theater De Poorterij kost een briefkaart op de eerste rang meer geld. Vooral nu Jan en Anneke Scheffers er helaas, al een tijdje, niet meer op de kleintjes letten. Gelukkig werkt Tuup er nog wel om de lachbanden op te pompen. En zijn Jan en Anneke onder de pannen met hun kleinkeinder. Na kort op het antwoord te hebben gebroed, koos ik derhalve eieren voor m'n geld. Alleen de popcorn ontbrak nog, toen ik naar de zitplaats naast het koffieapparaat begeleid werd.
De nog steeds nadruppelende bejaarde dame nam de tijd om het gesprek met de apothekersassistente opgang te brengen. Ik vermoed dat ze al haar geheimen, behalve haar pincode, aan het opbiechten was. Nadat ze steunend op haar rollator zich één maal omdraaide, herkende ik haar gezicht. Zonder haar naam te weten wist ik 100 % zeker dat het hier "Een Echte Bommelaar" betrof. "Een echte Bommelse" in de volksmond. "Een Echte Zaltbommelaar" las ik laats op een T-shirt. Dat is net zoiets als een schorre reclamestem die aanbevelend roept: 'Echt, de winkelketen die tegen buitenlandse overname vecht.'
Geduldig liet ik het stukje echt Bommels kleppen in het typisch Bommels-stadsgebeuren over me heen komen. Of op me neerdalen, qua weer op dat moment. Zeiken zou dan: "Ut rčgent dat zekt" worden. Ik voelde me op m'n gemak, trok m'n jas uit en m'n pantoffels aan. Zo te horen mankeerde de dame iets aan haar oor. Of ze iets tegen de ruis kon krijgen. Het liefst die ze tien jaar geleden daar had gekocht. 'U weet wel, die groene pilletjes in een blauw doosje.' 'Kan ook een groen doosje zijn geweest.'
Twee doosjes werden voor haar neergelegd. Een groene en een blauwe. Ze werkten beiden hetzelfde. Oraal. De inname van de medicatie moest met een glaasje water. 'Mag het ook met een stenen kopje?' Vanzelfsprekend mocht dat. Geen probleem zelfs. Dat vond de lieve bejaarde Bommelse erg fijn. Ze was namelijk nogal zuinig op haar glazen serviesgoed.
Nu was het zo dat ze niet echt veel te besteden had en dus informeerde naar de prijs. Dat kwam neer op 4 euro per doosje. Ongeacht de kleur. Dat was wel veel geld. Ze vroeg daarom hoelang ieder doosje zou mee kunnen gaan. Dat bleek drie jaar te zijn.
'Heeft u echt niets anders? Ik ben namelijk al 77. Over drie jaar ben ik misschien al dood. Dan haal ik het geld er nooit meer uit' Na toch maar het onbekende avontuur te zijn aan gegaan -wisselen van pilletjes naar druppels- zocht de inmiddels bijna droge, oudere vrouw met rollator haar portemonnaie. Zorgvuldig legde ze de 90 cent kleingeld op de balie. Het wachten kon me op dat moment niet lang genoeg duren. Het was geen dijenkletser geweest. Deze liefhebber van droge humor werd op zijn wenken bediend. De lieve bejaarde vrouw mag vandaag bij me in Het Theater van het Sentiment schuilen.
Herman.
De nog steeds nadruppelende bejaarde dame nam de tijd om het gesprek met de apothekersassistente opgang te brengen. Ik vermoed dat ze al haar geheimen, behalve haar pincode, aan het opbiechten was. Nadat ze steunend op haar rollator zich één maal omdraaide, herkende ik haar gezicht. Zonder haar naam te weten wist ik 100 % zeker dat het hier "Een Echte Bommelaar" betrof. "Een echte Bommelse" in de volksmond. "Een Echte Zaltbommelaar" las ik laats op een T-shirt. Dat is net zoiets als een schorre reclamestem die aanbevelend roept: 'Echt, de winkelketen die tegen buitenlandse overname vecht.'
Geduldig liet ik het stukje echt Bommels kleppen in het typisch Bommels-stadsgebeuren over me heen komen. Of op me neerdalen, qua weer op dat moment. Zeiken zou dan: "Ut rčgent dat zekt" worden. Ik voelde me op m'n gemak, trok m'n jas uit en m'n pantoffels aan. Zo te horen mankeerde de dame iets aan haar oor. Of ze iets tegen de ruis kon krijgen. Het liefst die ze tien jaar geleden daar had gekocht. 'U weet wel, die groene pilletjes in een blauw doosje.' 'Kan ook een groen doosje zijn geweest.'
Twee doosjes werden voor haar neergelegd. Een groene en een blauwe. Ze werkten beiden hetzelfde. Oraal. De inname van de medicatie moest met een glaasje water. 'Mag het ook met een stenen kopje?' Vanzelfsprekend mocht dat. Geen probleem zelfs. Dat vond de lieve bejaarde Bommelse erg fijn. Ze was namelijk nogal zuinig op haar glazen serviesgoed.
Nu was het zo dat ze niet echt veel te besteden had en dus informeerde naar de prijs. Dat kwam neer op 4 euro per doosje. Ongeacht de kleur. Dat was wel veel geld. Ze vroeg daarom hoelang ieder doosje zou mee kunnen gaan. Dat bleek drie jaar te zijn.
'Heeft u echt niets anders? Ik ben namelijk al 77. Over drie jaar ben ik misschien al dood. Dan haal ik het geld er nooit meer uit' Na toch maar het onbekende avontuur te zijn aan gegaan -wisselen van pilletjes naar druppels- zocht de inmiddels bijna droge, oudere vrouw met rollator haar portemonnaie. Zorgvuldig legde ze de 90 cent kleingeld op de balie. Het wachten kon me op dat moment niet lang genoeg duren. Het was geen dijenkletser geweest. Deze liefhebber van droge humor werd op zijn wenken bediend. De lieve bejaarde vrouw mag vandaag bij me in Het Theater van het Sentiment schuilen.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Bommels centrum hiet de stad
de Balkan ooit nieuwbouw
boomplantdag in de Spellerwaard
spelenderwijs Bommel uitgebreid
niet alles is achterhaald
ingelopen door de tijd
de tijd verstrijkt geleidelijk
het hart van Bommel blijft
het is als het leven
je kijkt achterom
de bebouwde kom is gebleven
de goudvis het hoekje om
op de stoep zitten in gedachten
mannen op kratjes bier
kinderen spelen verstoppertje
vrouwen hebben Peyton Place vertier
de wallen omhelzen de grachten
al eeuwen wordt naar goud gevist
verdwaald in de Waluwe
gedachteloos naambordje gemist
in de puddingbuurt
lustten ze er wel pap van
de Schuuk lette op de Tor
Cor de Kat om de hoek
de slager die het bij z'n leest hield
de visjes van Willem
de voetbalheld Jantje Willekes
de stoute keinder, achter het behang geplakt
Herman.
de Balkan ooit nieuwbouw
boomplantdag in de Spellerwaard
spelenderwijs Bommel uitgebreid
niet alles is achterhaald
ingelopen door de tijd
de tijd verstrijkt geleidelijk
het hart van Bommel blijft
het is als het leven
je kijkt achterom
de bebouwde kom is gebleven
de goudvis het hoekje om
op de stoep zitten in gedachten
mannen op kratjes bier
kinderen spelen verstoppertje
vrouwen hebben Peyton Place vertier
de wallen omhelzen de grachten
al eeuwen wordt naar goud gevist
verdwaald in de Waluwe
gedachteloos naambordje gemist
in de puddingbuurt
lustten ze er wel pap van
de Schuuk lette op de Tor
Cor de Kat om de hoek
de slager die het bij z'n leest hield
de visjes van Willem
de voetbalheld Jantje Willekes
de stoute keinder, achter het behang geplakt
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Hebben ze het over ene Fiep, die al vroeg Bommel verliet. De hort op. Ging poppetjes tekenen in de grote stad. Waarschijnlijk kleurenblind uitgetekend door Annie. Niet de Kneuter, die zong mooier dan de vogeltjes in de Vogelenzang. Hele straten, halve zolen, pleinen en gebouwen zijn naar haar vernoemd. Bommel is een stad, geen dorp. Echter Fiep van der Westenstad waart over de Bommelerwaard, alsof het van Gogh zelf is, die zich een oor laat aannaaien door verstopte zwarte kousen.
Tijdens m'n ochtendwandeling kwam ik daarnet in 5 minuten tijd meer echte Bommelaren tegen dan Fliep ooit in de stad liep. Het begon al met Henkie van Eck, die goedgemutst terugzwaaide, terwijl-ie langsfietste bij van Uffelen. Het huisadres van Mariska van Rooijen, al even gul met de gulle lach als Tessa van Gendt ff verderop. Ge wit wel, de dochter van Riet en Edwin. De schone dochter van Coby. De wuivende Riet, vriendin van Lammie, de vrouw van Piet. Nu dwaal ik af. Voor je het weet zit je bij Stephan in Costa Rica in de zon te genieten van de tattoes van Jan Papfles.
Op het Hema bankje zat Aki ( geen achternaam nodig) hij keek niet op tegen Erik Vos, ze keuvelden zo te zien, eventueel gelijkwaardig, Bommelerwaard ouwehoerend. Hij riep iets naar me, ik deed alsof ik het verstond. 'Jij ook maat.' Op de terugweg van de dijk, waar ene Jip samen met Janneke haar hond uit liet, groette ik de haring happende Chris van Brakel. Chris heeft nooit aan de slanke lijn gedaan. Daar spint de rat nog steeds garen mee. Nu nog die kut hond op de dijk aanlijnen. En Fieperdepiep hoera roepen als de wanstaltelijke beelden aan de Waal worden gekielhaalt. Dan zingen we in naam van An de Kneuter in geruiten kiel : 'In die mooie stad Zaltbommel. Dreven de spitsen van NIVO en Olympia in het rond.'
Met de rechtsbuiten aan het lijntje.
Herman.
Tijdens m'n ochtendwandeling kwam ik daarnet in 5 minuten tijd meer echte Bommelaren tegen dan Fliep ooit in de stad liep. Het begon al met Henkie van Eck, die goedgemutst terugzwaaide, terwijl-ie langsfietste bij van Uffelen. Het huisadres van Mariska van Rooijen, al even gul met de gulle lach als Tessa van Gendt ff verderop. Ge wit wel, de dochter van Riet en Edwin. De schone dochter van Coby. De wuivende Riet, vriendin van Lammie, de vrouw van Piet. Nu dwaal ik af. Voor je het weet zit je bij Stephan in Costa Rica in de zon te genieten van de tattoes van Jan Papfles.
Op het Hema bankje zat Aki ( geen achternaam nodig) hij keek niet op tegen Erik Vos, ze keuvelden zo te zien, eventueel gelijkwaardig, Bommelerwaard ouwehoerend. Hij riep iets naar me, ik deed alsof ik het verstond. 'Jij ook maat.' Op de terugweg van de dijk, waar ene Jip samen met Janneke haar hond uit liet, groette ik de haring happende Chris van Brakel. Chris heeft nooit aan de slanke lijn gedaan. Daar spint de rat nog steeds garen mee. Nu nog die kut hond op de dijk aanlijnen. En Fieperdepiep hoera roepen als de wanstaltelijke beelden aan de Waal worden gekielhaalt. Dan zingen we in naam van An de Kneuter in geruiten kiel : 'In die mooie stad Zaltbommel. Dreven de spitsen van NIVO en Olympia in het rond.'
Met de rechtsbuiten aan het lijntje.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik ben verlegen en introvert. Maar als het 's ochtends is, eventueel vroeg, probeer ik bij het passeren op straat mensen in de ogen te kijken. Voor je het weet is het een bekende. En vergeet je hallo te zeggen, en te groeten. Ik begrijp wel dat je in de Boschstraat of Waterstraat niet iedereen groet die in je blikveld komt. Dan blijf je aan het Vogelenzangen. Maar het lijkt me een kleine moeite, om op het zebrapad bij de Albert Heijn, op te kijken. Goede morgen te zeggen. Terug te groeten. Al is het met verschrikte groeteblik in de aanbieding.
Zelfs op de nauwe stoep van Blokker in de Gamerschestraat weten blokkerende tegenliggers zich te laveren tussen 'ook goede morge' en hun mobieltje. Er is een blikvanger net achter het viaduct. Statiegeld is nog nooit zo duur geweest. Laten we het goeiemoregn gratis maken. Ook in het statiestraatje.
Herman.
Zelfs op de nauwe stoep van Blokker in de Gamerschestraat weten blokkerende tegenliggers zich te laveren tussen 'ook goede morge' en hun mobieltje. Er is een blikvanger net achter het viaduct. Statiegeld is nog nooit zo duur geweest. Laten we het goeiemoregn gratis maken. Ook in het statiestraatje.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Oud-Bommelsche geneugten:
Bami-blokken bij Rengeling in de Koekkoekstraat
Bananen ijs bij de Tigo, na de kroket uit de muur
Slappe, druipende friet bij Schönehage
Roze Jamin-ijsjes voor een kwartje in de Boschstraat
Zoethout en veterdrop bij Hilleke
Voor 25 cent stroopwafelresten op de mert
Voor de uitsmijter, carnavalsontbijt in de Verdraagzaamheid
Hoofdpijn Skol bier bij de rooie in het Torentje
Vers brood aan de deur van Jan de bakker
Kleinigheidje in de Spin bij Chris
Nuts en smarties in de pauze van de bios
Kauwgum onder je voetzolen in het buitenbad
Smul ijs bij Rustwat
Nachtelijke shoarma bij Brian op de Omhoeken
Herman.
Bami-blokken bij Rengeling in de Koekkoekstraat
Bananen ijs bij de Tigo, na de kroket uit de muur
Slappe, druipende friet bij Schönehage
Roze Jamin-ijsjes voor een kwartje in de Boschstraat
Zoethout en veterdrop bij Hilleke
Voor 25 cent stroopwafelresten op de mert
Voor de uitsmijter, carnavalsontbijt in de Verdraagzaamheid
Hoofdpijn Skol bier bij de rooie in het Torentje
Vers brood aan de deur van Jan de bakker
Kleinigheidje in de Spin bij Chris
Nuts en smarties in de pauze van de bios
Kauwgum onder je voetzolen in het buitenbad
Smul ijs bij Rustwat
Nachtelijke shoarma bij Brian op de Omhoeken
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik krijg een berichtje van Facebook, dat ik eerdaags jarig ben. Toch attent, zou het bijna zijn vergeten. Ze vragen me aan FB-vrienden geld te schooien. Tegen kanker, aids, tyfus, cholera of Erika Terpstra. Dat wordt dan overgemaakt op de bankrekening van de voorzitter van het Goede Doel. Dus namens Henk Westbroek de gaten dichten die de extreem rechtse Mark Rutte heeft laten vallen, tijdens het afbreken van de door links opgebouwde beste gezondheidszorg ter wereld. Gelukkig hebben ze het gezond verstand niet helemaal uit kunnen roeien. Kan ik de graaiers links laten liggen. Doneer niks aan het kankerfonds. Stem gewoon links. En herstel de gezondheidszorg in Nederland. Dan hoeft Maarten van der Weijden niet meer zielig in rioolwater zieltjes te winnen. Komt de stront van de VVD van zelf bovendrijven. Is het alles weglachen, gieren, brullen van Rutte, Terpstra, Kamp en Zalm voorbij.
Herman. Socialist in hart en nieren, en lever overigens. Met het hart op de goede plaats.
Herman. Socialist in hart en nieren, en lever overigens. Met het hart op de goede plaats.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Een echte, eventueel oudere, Bommelaar kent Hans de kapper nog, of Slosser en van Schijndel, later Kitty van den Heuvel. Frans van Run net buiten de stad. Ook nog Wim, net binnen de wallen.
Momenteel loopt en knipt het echter de kappersspuigaten uit in de stad. Ik lees net dat er een nieuwe kapperszaak wordt geopend in de Boschstraat. Vanaf de Omhoeken naar Gamerschestraat zijn er momenteel dus 8 kapperszaken. Die geen van allen gewoon kapper heten. Je kunt je momenteel op z'n Grieks, Turks, Marokkaans of Abe van den Bans laten bijpunten.
Op de menukaart in de Gamerschestraat staat dat je voor 32 Euro al een knipbeleving kunt ondergaan. Serieus, het staat er echt in het raam op de kaart: 'Knipbeleving, 32 Euro.' Wat moet bijknippen dan wel niet kosten tijdens een stukje haarfijn knipgebeuren?
Dat je wordt kaalgeplukt kan er nog wel in. Maar zou het niet een goed idee zijn om weer eens een groenteboer of slager in de stad te hebben ?
De volgende keer heb ik het over de 20 kledingwinkels voor alleen vrouwen in de stad. Niks tegen kapsters trouwens. Heb ze onder en boven m'n beste vriendinnen.
Herman.
Momenteel loopt en knipt het echter de kappersspuigaten uit in de stad. Ik lees net dat er een nieuwe kapperszaak wordt geopend in de Boschstraat. Vanaf de Omhoeken naar Gamerschestraat zijn er momenteel dus 8 kapperszaken. Die geen van allen gewoon kapper heten. Je kunt je momenteel op z'n Grieks, Turks, Marokkaans of Abe van den Bans laten bijpunten.
Op de menukaart in de Gamerschestraat staat dat je voor 32 Euro al een knipbeleving kunt ondergaan. Serieus, het staat er echt in het raam op de kaart: 'Knipbeleving, 32 Euro.' Wat moet bijknippen dan wel niet kosten tijdens een stukje haarfijn knipgebeuren?
Dat je wordt kaalgeplukt kan er nog wel in. Maar zou het niet een goed idee zijn om weer eens een groenteboer of slager in de stad te hebben ?
De volgende keer heb ik het over de 20 kledingwinkels voor alleen vrouwen in de stad. Niks tegen kapsters trouwens. Heb ze onder en boven m'n beste vriendinnen.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Zaterdag, op m'n verjaardag, de 14e oktober de wedstrijd Sleeuwijk-N.I.V.O. Sparta. Op het eerste gezicht en op het eerste veld een normale wedstrijd. Echter, m'n naamgenoot en N.I.V.O-legende doelman Herman van Diejen woonde de laatste jaren in Sleeuwijk. Hij overleed dit jaar plots. Ging er prat op nooit gedronken of gerookt te hebben. René Sleeswijk veranderde zijn naam ooit, in René van Vooren. Wilde niet profiteren van de artiestennaam van z'n familie. Samen met Piet Bambergen daarna een illuster komisch duo. Herman bleef van voren een Echte Bommelaar. De beste laatste sluitman in Bommel ooit.
Als snotaap van 15, met Herman in het doel, in 1978 een degradatie-wedstrijd gespeeld tegen Sleeuwijk. We wonnen thuis, de laatste wedstrijd van het seizoen met 1-0. We bleven in de derde klasse. Daarna graag in de auto bij hem. De muziek klonk tijdens uitwedstrijden als goud van oud in m'n oren. De impressario bediende me op de wenken.
Ik vormde 40 jaar later pas een duo met Herm. Er was een vriendschap geboren. Tevens de term Herm en Herm. Helaas bleek het niet permanhermt te zijn.
Als het zaterdag 1-0 wordt, neem ik er een cola light op. Proost ik in gedachten met Herm. Gewit wel, die van van Diejen. De beste doelman in Bommel ooit. Sorry Baks, ge zeit een mooie tweede. Zoals de Nees een mooie tweede Johan was na de nummer 14.
Herman.
Als snotaap van 15, met Herman in het doel, in 1978 een degradatie-wedstrijd gespeeld tegen Sleeuwijk. We wonnen thuis, de laatste wedstrijd van het seizoen met 1-0. We bleven in de derde klasse. Daarna graag in de auto bij hem. De muziek klonk tijdens uitwedstrijden als goud van oud in m'n oren. De impressario bediende me op de wenken.
Ik vormde 40 jaar later pas een duo met Herm. Er was een vriendschap geboren. Tevens de term Herm en Herm. Helaas bleek het niet permanhermt te zijn.
Als het zaterdag 1-0 wordt, neem ik er een cola light op. Proost ik in gedachten met Herm. Gewit wel, die van van Diejen. De beste doelman in Bommel ooit. Sorry Baks, ge zeit een mooie tweede. Zoals de Nees een mooie tweede Johan was na de nummer 14.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
net het gedicht van m'n leven
geschreven
bleek niet te
kloppen met m'n daden
toch ga ik niet hand in hand lopen
om de historie
samen met kameraden
te herschrijven
tong80
geschreven
bleek niet te
kloppen met m'n daden
toch ga ik niet hand in hand lopen
om de historie
samen met kameraden
te herschrijven
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik word strontziek van de debiele reclames en spotjes over kanker, reuma, geldzucht, Isa Kinkhoest en cholera. Nu weer Socutera, lul voor jezelf. Ik ben niet zielig, ik kan mezelf prima vertegenwoordigen bij de voedselbank. Volgens het reumafonds in een tv-spotje raak je vrienden kwijt door reuma. Dat zijn dan geen vrienden. Ik leer zelfs m'n echte vrienden kennen. Heb eigenlijk nog nooit zoveel vrienden gehad als momenteel. Ze liggen in slaapzakken voor m'n deur. Terwijl door de hormoonbehandeling, m'n zak in de slaapstand rust.
En kanker rangschikken in zwaarte. ha ha ha. Ik heb al een feestje gegeven met Harrie Slingers en lachgasballonnen. Wel bek af na de polenaisse. Ze zeggen vaak tegen me, goed bedoeld, prostaat kanker is het best te genezen. Vergeleken bij de Gaza-strook valt de oorlog in Oekraďne momenteel idd best wel mee.
Kreeg net een complimentje van m'n buurman, al zes maanden niet gezien, dat ik zo mooi af ben gevallen. 'Ik doe er dan ook m'n stinkende voor buurman.' Afgelopen week wel zes tompoezen naar binnen gewerkt, omdat de twee voetbalavonden voor m'n verjaardag met maten niet door konden gaan. Dan ben ik mateloos. Koester ik de vrienden en kameraden die ik heb. In alle soorten en maten. Dan mogen ze zelfs hand in hand lopen.
Herman.
En kanker rangschikken in zwaarte. ha ha ha. Ik heb al een feestje gegeven met Harrie Slingers en lachgasballonnen. Wel bek af na de polenaisse. Ze zeggen vaak tegen me, goed bedoeld, prostaat kanker is het best te genezen. Vergeleken bij de Gaza-strook valt de oorlog in Oekraďne momenteel idd best wel mee.
Kreeg net een complimentje van m'n buurman, al zes maanden niet gezien, dat ik zo mooi af ben gevallen. 'Ik doe er dan ook m'n stinkende voor buurman.' Afgelopen week wel zes tompoezen naar binnen gewerkt, omdat de twee voetbalavonden voor m'n verjaardag met maten niet door konden gaan. Dan ben ik mateloos. Koester ik de vrienden en kameraden die ik heb. In alle soorten en maten. Dan mogen ze zelfs hand in hand lopen.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik was 12, het was 1974, het Nederlands Elftal was in West-Duitsland bezig in het Oranje de wereld te veroveren. Woonde in de Vogelenzang, Zaltbommel. Jantje Willekes als Pietje Keizer vrije trappen aan het oefenen, over de muur van de overbuurvrouw. Ik vond het wel een leuk idee om een hond te hebben. Ik wilde hem Cruijffie noemen, mijn broer Lassie. Zo heette immers iedere hond. Mijn broer heet Wim voor de duidelijkheid. Een net geboren kind noem je geen Lassie. Of Fikkie, nog erger. 'Heb je het gehoord van Fikkie?' 'Wat dan?' 'Hij heeft weer een vuurtje gestookt.' 'Nu ben je zelf aan het stoken. Fikkie is braaf, die stookt geen vuurtjes.'
Het werd, na bemiddeling van de rijdende scheidsrechter, Maurice de Hond, uiteindelijk Cruijffie. Hij bofte dat het geen rooie hond was. Zo bleef ie van beschuldigingen van partijdigheid gevrijwaard. Dat zat wel snor zei de grensrechter.
Er was echter een klein probleempje. Cruijffie moest wel eens een kleine of grote boodschap doen. Zelfs als kind begrijp je dat je zo'n beest niet op de WC-pot kunt zetten. Komen je ouders thuis, vinden ze de hond in de pot. Tegenwoordig zou je van seksisme of bestialiteit worden beschuldigd. Sportief als ik ben, en met mijn aangeboren talent voor delegeren, mocht Wim de vuurdoop doorstaan en als eerst Cruijffie langs de goten in de binnenstad leiden. Zonder spoken.
Van verre zag ik Cruijffie z'n eerste pootje lichten. Ik bloosde van trots. Van binnen stond ik in lichter laaien, van buiten liep ik rood aan van opwinding. Eenmaal terug van de wandeling was Wim uitgelaten en vertelde hij trots over zijn avonturen en belevenissen helemaal in de Oenselsestraat en op het Kerkplein. De dag erna was ik aan de beurt. Maar ja, net op het moment dat ik naar buiten moest begon het te gieten van de regen. Het goot pijpenstelen. Zeiknat kwam ik thuis. Had ook nog eens de eerste helft van Nederland tegen Bulgarije moeten missen. Voor de jonge Herman was dat geen kattenpis. Bedroefd vierde ik de overwinning van mijn helden.
Het enthousiasme doofde sneller dan de opwinding was opgelaaid. Het bleek dat mijn Cruijffie iedere dag uitgelaten moest worden. En dan ook nog eens meerdere keren. Mijn verweer dat ik zo niet genoeg tijd aan m'n huiswerk kon besteden en de schoolresultaten er onder kwamen te lijden, sloeg niet echt aan. Johan Cruijff zou die zomer in West-Duitsland de sterren van de hemel blijven spelen. Mijn sprookje ging als een nachtkaars in de kaarsenfabriek in rook op. Tussen honden en mij is het nooit meer goed gekomen. Ik loop er gewoonlijk met een grote boog omheen. De regenboog transginder.
Als ik tegenwoordig naar de sterren aan de hemel kijk, denk ik nog wel eens aan mijn helden uit de zomer van 1974. Aan mijn hard blaffende, maar lieve Cruijffie, die geen hond kwaad deed. En aan onze nationale held. Cruijffie, die met praatjes voor tien honden en met vuurwerk aan de bal, ons land in vuur en vlam zette. Herman Kuiphof: 'Zijn we er toch in gebuitentuind?' Kijk naar de regenboog. Die verbroedert en tolereert. Al is het maar twee minuten. Alles sal reg kom. Zelfs de kromme hoopt dat in de stad van Philips en Henk de Vries.
Herman.
Het werd, na bemiddeling van de rijdende scheidsrechter, Maurice de Hond, uiteindelijk Cruijffie. Hij bofte dat het geen rooie hond was. Zo bleef ie van beschuldigingen van partijdigheid gevrijwaard. Dat zat wel snor zei de grensrechter.
Er was echter een klein probleempje. Cruijffie moest wel eens een kleine of grote boodschap doen. Zelfs als kind begrijp je dat je zo'n beest niet op de WC-pot kunt zetten. Komen je ouders thuis, vinden ze de hond in de pot. Tegenwoordig zou je van seksisme of bestialiteit worden beschuldigd. Sportief als ik ben, en met mijn aangeboren talent voor delegeren, mocht Wim de vuurdoop doorstaan en als eerst Cruijffie langs de goten in de binnenstad leiden. Zonder spoken.
Van verre zag ik Cruijffie z'n eerste pootje lichten. Ik bloosde van trots. Van binnen stond ik in lichter laaien, van buiten liep ik rood aan van opwinding. Eenmaal terug van de wandeling was Wim uitgelaten en vertelde hij trots over zijn avonturen en belevenissen helemaal in de Oenselsestraat en op het Kerkplein. De dag erna was ik aan de beurt. Maar ja, net op het moment dat ik naar buiten moest begon het te gieten van de regen. Het goot pijpenstelen. Zeiknat kwam ik thuis. Had ook nog eens de eerste helft van Nederland tegen Bulgarije moeten missen. Voor de jonge Herman was dat geen kattenpis. Bedroefd vierde ik de overwinning van mijn helden.
Het enthousiasme doofde sneller dan de opwinding was opgelaaid. Het bleek dat mijn Cruijffie iedere dag uitgelaten moest worden. En dan ook nog eens meerdere keren. Mijn verweer dat ik zo niet genoeg tijd aan m'n huiswerk kon besteden en de schoolresultaten er onder kwamen te lijden, sloeg niet echt aan. Johan Cruijff zou die zomer in West-Duitsland de sterren van de hemel blijven spelen. Mijn sprookje ging als een nachtkaars in de kaarsenfabriek in rook op. Tussen honden en mij is het nooit meer goed gekomen. Ik loop er gewoonlijk met een grote boog omheen. De regenboog transginder.
Als ik tegenwoordig naar de sterren aan de hemel kijk, denk ik nog wel eens aan mijn helden uit de zomer van 1974. Aan mijn hard blaffende, maar lieve Cruijffie, die geen hond kwaad deed. En aan onze nationale held. Cruijffie, die met praatjes voor tien honden en met vuurwerk aan de bal, ons land in vuur en vlam zette. Herman Kuiphof: 'Zijn we er toch in gebuitentuind?' Kijk naar de regenboog. Die verbroedert en tolereert. Al is het maar twee minuten. Alles sal reg kom. Zelfs de kromme hoopt dat in de stad van Philips en Henk de Vries.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Wegens hier en gender poliklinieke correctheid heeft de landelijke directie van winkelketen Hema, in goed overleg met de Echte Bommelaren, tevens Echt Hema medewerksters, de Brakelse Vera Bok en Crystel uit Rossum, besloten tot een plaatselijke naamsverandering. De Zaltbommelse vestiging in de Boschstraat, zal als eenmalige proef voorlopig de naam Hepa dragen. Volgens woordvoerders Rik en Loekie de Leeuw zal het één en ander vanaf drie uur zaterdagmiddag worden gevierd middels een concert aan de Waalkade. De kannen en kruiken worden knus en waarachtig opgewarmd door het illustere bankstel : Gerry en Nigel.
'Ondanks dat het traject pas in de kinderschoenen staat en de verandering in het begin niet in onze koude kleren zal gaan zitten, hopen we ondanks de fucking Jip en Janneke, op voldoende toeloop.' Aldus Rik de Leeuw. De Leeuw, ook bekend als De stem van de Hema, ziet het al helemaal zitten, en hoopt dat de artiesten de mensen op de leugenbanken kunnen krijgen. Dat de Hema op het punt staat om bankroet te gaan is een eeuwige leugen volgens de Leeuw. We kunnen ons niet heugen of de meug slikt alle fabels over Jan van Leeuwen en z'n busje komt zo. Vooral tijdens het carnaval liep het de polonaisse uit. Hier gaat Hepa verandering in brengen.
'Mensen die beweren hebben er geen pepernoot verstand van, hebben er geen chocola van gegeten en proberen ons alleen maar zwart te maken. Pislink word ik er van. Dat gezeik moet een keer op gaan houden. Laat ze lekker in hun eigen tijd gaan beweren' Vervolgt hij.
De optredens zijn gratis en voor niets te zien. Enkele artiesten die hun op-tevens verwachting zullen maken zijn o.a.: Het Bommelse zangduo de Henk Damens met Ferdy op Hamiltong drankorgel. Volkszanger Herman van Bronkhorst en de viskraam verzorgsters uit Spakenburg en omstreek die buurt. Alsmede slager zangeres Connie de BIFI-Worst samen met kinderkoor Trans uit Genderen.
Bij onverhoopt hoog water, worden de optredens verplaatst naar de wijnkelder in de biersteeg.
Veel plezier.
'Ondanks dat het traject pas in de kinderschoenen staat en de verandering in het begin niet in onze koude kleren zal gaan zitten, hopen we ondanks de fucking Jip en Janneke, op voldoende toeloop.' Aldus Rik de Leeuw. De Leeuw, ook bekend als De stem van de Hema, ziet het al helemaal zitten, en hoopt dat de artiesten de mensen op de leugenbanken kunnen krijgen. Dat de Hema op het punt staat om bankroet te gaan is een eeuwige leugen volgens de Leeuw. We kunnen ons niet heugen of de meug slikt alle fabels over Jan van Leeuwen en z'n busje komt zo. Vooral tijdens het carnaval liep het de polonaisse uit. Hier gaat Hepa verandering in brengen.
'Mensen die beweren hebben er geen pepernoot verstand van, hebben er geen chocola van gegeten en proberen ons alleen maar zwart te maken. Pislink word ik er van. Dat gezeik moet een keer op gaan houden. Laat ze lekker in hun eigen tijd gaan beweren' Vervolgt hij.
De optredens zijn gratis en voor niets te zien. Enkele artiesten die hun op-tevens verwachting zullen maken zijn o.a.: Het Bommelse zangduo de Henk Damens met Ferdy op Hamiltong drankorgel. Volkszanger Herman van Bronkhorst en de viskraam verzorgsters uit Spakenburg en omstreek die buurt. Alsmede slager zangeres Connie de BIFI-Worst samen met kinderkoor Trans uit Genderen.
Bij onverhoopt hoog water, worden de optredens verplaatst naar de wijnkelder in de biersteeg.
Veel plezier.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het interesseert me momenteel geen ene fuck meer. Toch ben ik al meer dan 50 jaar fan. M'n hondje heette in 1972 Cruijffie. Ik was in de Meer bij de omhaal en in het Olympisch stadion tegen Bayern in 1995. Toen Ajax de eerste viool speelde, en over Bayern heen walste. Was op tv als Ajax-vertegenwoordiger in de kwis Voetbalkrexxx in 1997 op NED1, met Gerald Vanenburg als specialiteit. Ben columnist op de grootste site van Nederland, FOK!.
Met Nico Dijkshoorn als m'n voorloper. Genoeg grootspraak over mij. Terug naar iets bescheideners. Ajax.
Iedereen heeft een mening over Ajax tegenwoordig. Vooral de negatievelingen komen op de stront af. Je hebt geen Feijenoorder meer nodig om je eigen spelers af te kraken of om weg te fluiten. Ik ben niks of stel niks voor, maar schreef en voorspelde als bescheiden briljante columnist, dat de downfall werd ingezet met een Duitse scout en een megalomane hockey bal aan het roer. Daar kan geen goede stuurman of aan lager wal geraakte columnist meer iets aan veranderen.
Jammer dat dit zinkende schip niet gaat degraderen. Ajax, was dan uniek op alle terreinen. Zelfs de underdog op het kunstgras van Almere City. Daar is de stront wel gemakkelijker om op te vegen. Maar of het oplucht.
tong80
Met Nico Dijkshoorn als m'n voorloper. Genoeg grootspraak over mij. Terug naar iets bescheideners. Ajax.
Iedereen heeft een mening over Ajax tegenwoordig. Vooral de negatievelingen komen op de stront af. Je hebt geen Feijenoorder meer nodig om je eigen spelers af te kraken of om weg te fluiten. Ik ben niks of stel niks voor, maar schreef en voorspelde als bescheiden briljante columnist, dat de downfall werd ingezet met een Duitse scout en een megalomane hockey bal aan het roer. Daar kan geen goede stuurman of aan lager wal geraakte columnist meer iets aan veranderen.
Jammer dat dit zinkende schip niet gaat degraderen. Ajax, was dan uniek op alle terreinen. Zelfs de underdog op het kunstgras van Almere City. Daar is de stront wel gemakkelijker om op te vegen. Maar of het oplucht.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik hoop dat NSC de verkiezingen gaat winnen. Een partij zonder programma en oplossingen. Met straks 30 incapabele, onervaren opportunisten onder leiding van een overspannen demagoog. Die twee weken voor de verkiezingen nog niet weet of ie Minister President wil worden. Hij moet immers ook aan z'n huishoudelijke taken voldoen. Het landelijke huishoudboekje komt straks in handen van de nummer twee op hun lijst. Nicolien van Vroonhoven. Een radio-presentatrice die de afgelopen 5 jaar in Australië woonde. Zich in dienst stelde van haar carričre makende man en haar 5 kinderen. Kan een goeroe dieper in de buidel tasten op zoek naar een gemiddelde ex-CDAer?
Na Thiery en Caroline, mag het Nederlandse onderbuik gevoel weer kiezen voor een oprisping tegen buikpijn van het lachen. Het is alsof ze een vals zingend, onbekend duo, zonder live ervaring namens Nederland naar het Eurovisie Songfestival sturen, of de leiding van Ajax in handen van een Duitse scout en Nederlandse ex-hockeycoach leggen. Oh wacht.
tong80
Na Thiery en Caroline, mag het Nederlandse onderbuik gevoel weer kiezen voor een oprisping tegen buikpijn van het lachen. Het is alsof ze een vals zingend, onbekend duo, zonder live ervaring namens Nederland naar het Eurovisie Songfestival sturen, of de leiding van Ajax in handen van een Duitse scout en Nederlandse ex-hockeycoach leggen. Oh wacht.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Toen van Gaal trainer werd bij Ajax kreeg ie van der Davids ster, Seestad, Bergkramp, twee agrariërs, twee wereldkeepererdepiepers, een blinde, een schipper mag ik overmars varen, Petturs z'n dochter, biogarde links omgedraaide yogurt, een vreemdeling zeker die reiziger niet verdwaald was zeker, een kanu varende keus tussen Petrov, Mrkelalala en Finidi zonder gebabbangida gebabel in z'n schoot geworpen. Zijn kostje was gekocht.
Wiel Coerver, Kees Rijvers en Co Adriaanse werden gekielhaald. Terwijl de Rinus Micheline semi-sterren Leo Beenhakkers, Aad de Mossen en Louise van der Gaals hun steentje bij dragen als omhooggevallen advocaatjes zonder slagroem.
De grootste Dick pick nog niet genoemd. De val van het Nederlandse voetbal werd ingezet toen Advocaat blij terug kwam van het WK-94. Trots op een zevende plaats. Nadat-ie Cruijff een mes in de rug had gestoken. De eerste Europees voetballer van het jaar was Stanley Matthews. Hier ligt een briljante woordgrap qua Stanley Messi voor de hand. Gelukkig stak de hand van God er een stokje voor.
tong80
Wiel Coerver, Kees Rijvers en Co Adriaanse werden gekielhaald. Terwijl de Rinus Micheline semi-sterren Leo Beenhakkers, Aad de Mossen en Louise van der Gaals hun steentje bij dragen als omhooggevallen advocaatjes zonder slagroem.
De grootste Dick pick nog niet genoemd. De val van het Nederlandse voetbal werd ingezet toen Advocaat blij terug kwam van het WK-94. Trots op een zevende plaats. Nadat-ie Cruijff een mes in de rug had gestoken. De eerste Europees voetballer van het jaar was Stanley Matthews. Hier ligt een briljante woordgrap qua Stanley Messi voor de hand. Gelukkig stak de hand van God er een stokje voor.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
De kapper Eus, heeft een boekenprogramma bij de NPO. Tussen onbescheidenheid door, wist ie nog tijd te vinden om als vaste tafelgast bij Vandaag Inside, naar Turkije te reizen om er televisie opnamen te maken voor een reisprogramma. Te zien na bekende Nederlanders die geschilderd worden door onbekende kunstenaars, die door de alleskunner Eus worden geďnterviewd. Het wachten is op Eus zijn commentaar tijdens het snookeren. Dat-ie geen keus had. Maar wel geld in the pocket.
tong80
P.S. De kapster, tevens VJ, Sylvana kocht een leesbril toen ze als politicus een mislukt boekenprogramma ging presenteren
tong80
P.S. De kapster, tevens VJ, Sylvana kocht een leesbril toen ze als politicus een mislukt boekenprogramma ging presenteren
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik ken m'n plaats. Heb bijvoorbeeld bij Frénk van der Linden bedankt om een uur geďnterviewd te worden op radio1 in Kunststof. Waarom zou ik als Bommelse zolderkamer-kluizenaar een uur in de ruimte lullen als zelfs dovenmans oren naar SKY-radio luisteren, omdat ze niet tot 538 kunnen tellen. Vriend Frénk probeerde me nog over te halen om het interview bij mij thuis te doen, ipv rechtstreeks vanuit het Mediapark. Het dak van het Hilton was op zijn aanraden geen optie voor mij. Daar zag-ie geen brood in.
Er wordt door analfabeten wel eens aan me gevraagd waarom ik geen boek schrijf. Waarom wel wel? Dat snappen ze dan niet. Omdat ze begrijpen niet begrijpen. Het gruwelijkste tijdens m'n 'werkzame'-non leven was de pauze. Dat er een doos vraagt: 'Boek aan het lezen?' De boekendoos geen idee heeft wat het verschil tussen de Voetbal International en een gebonden bord voor je kop van Bordewijk is. Waarom nog een boek schrijven als W.F. Hermans altijd gelijk heeft? En, zoals ze zelf zegt, Georgina boeken op kleur koopt. Zoals Frans Bauer z'n huilende zigeunerinnetje naar de kleur van z'n behang.
Bind me er niet op vast. Bundel m'n 700.000 briljante FOK!-posts niet. Verzamel m'n 60.000 geniale topics niet. Laat me met rust. Laat me lekker ergeren aan de schaamteloze Georgina Verbaan en Peter Buwalda nu op NPO1. Ze hebben niks te melden. Buiten de nietjes in hun plastic tietjes in de Playboy. Was ik maar zo schaamteloos, onbevangen, zelfverzekerd nietszeggend.
Dan was er echter weer een briljante column minder geweest. Had ik het al over Lieke van Lexmond of Robert Molendijk gehad. Zouden die me attenderen op het lelijke twee keer 'had' ? Heb ik weer.
tong80
Er wordt door analfabeten wel eens aan me gevraagd waarom ik geen boek schrijf. Waarom wel wel? Dat snappen ze dan niet. Omdat ze begrijpen niet begrijpen. Het gruwelijkste tijdens m'n 'werkzame'-non leven was de pauze. Dat er een doos vraagt: 'Boek aan het lezen?' De boekendoos geen idee heeft wat het verschil tussen de Voetbal International en een gebonden bord voor je kop van Bordewijk is. Waarom nog een boek schrijven als W.F. Hermans altijd gelijk heeft? En, zoals ze zelf zegt, Georgina boeken op kleur koopt. Zoals Frans Bauer z'n huilende zigeunerinnetje naar de kleur van z'n behang.
Bind me er niet op vast. Bundel m'n 700.000 briljante FOK!-posts niet. Verzamel m'n 60.000 geniale topics niet. Laat me met rust. Laat me lekker ergeren aan de schaamteloze Georgina Verbaan en Peter Buwalda nu op NPO1. Ze hebben niks te melden. Buiten de nietjes in hun plastic tietjes in de Playboy. Was ik maar zo schaamteloos, onbevangen, zelfverzekerd nietszeggend.
Dan was er echter weer een briljante column minder geweest. Had ik het al over Lieke van Lexmond of Robert Molendijk gehad. Zouden die me attenderen op het lelijke twee keer 'had' ? Heb ik weer.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
John de Wolf heeft z'n contract met 2 jaar verlengd bij Feijenoord. Dit kan ik als Ajacied alleen maar toejuichen. Zolang een ordinaire, simpele voetballer (Die de enkels van Romario, Bergkamp en Martin Brozius probeerde te breken) z'n beste vriend, Rob Witschge, voor duizenden guldens bedonderde bij het kaarten, daardoor uit de selectie van het WK-94 werd geflikkerd, toch als clubheld wordt gezien, hoef je als sub-wastobber uit Rotterdam, niks meer te zeggen met badinerende opmerkingen over het huidige Ajax.
Dan begrijp je dat ze betonrot als normaal beschouwen in de Kuip. Daar kan geen slechte Ajax-grap met een internetplaatje over vaatwas tegenop. Weet je wat het verschil is tussen de van Brienenoordbrug en Catherine Keijl ? De van Brienenoordbrug beweegt wel als je er overheen gaat. Nu nog een grap bedenken over de moordenaar en Feijenoord linksachter Jantje Mulder. Klopt het dat-ie tijdens een open dag, via een open dak is ontsnapt ? Nee de als paria's behandelden Been en Beenhakker zagen er geen been in. En Cor dan ? Die kwam het stadion niet in. Oh nu begijp ik het.
Dan begrijp je dat ze betonrot als normaal beschouwen in de Kuip. Daar kan geen slechte Ajax-grap met een internetplaatje over vaatwas tegenop. Weet je wat het verschil is tussen de van Brienenoordbrug en Catherine Keijl ? De van Brienenoordbrug beweegt wel als je er overheen gaat. Nu nog een grap bedenken over de moordenaar en Feijenoord linksachter Jantje Mulder. Klopt het dat-ie tijdens een open dag, via een open dak is ontsnapt ? Nee de als paria's behandelden Been en Beenhakker zagen er geen been in. En Cor dan ? Die kwam het stadion niet in. Oh nu begijp ik het.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Zoals men in Nederland Cora van Mora kent, kennen we in Bommel aan de Maas, ik bedoel de Waal, Cora van de Hema. Cora, de dochter van de heer Westwaal, ik bedoel Westmaas, kreeg het met de paplepel ingegoten. Haar pa de baas in de Hema. Cora, samen met haar drie zusters kind aan huis als andere werknemers. De moeder kloek assisterend. Je zou het bijna een familiebedrijf als Vroom en Dreesman noemen. Zo bedrijvig was heel de familie Westmaas aanwezig als rond zoemende bezige bijtjes.
Deze dag, dinsdag 14 november 2023, viert "onze" Cora haar 40-jarige Hema-jubileum. 14 november 1983 begonnen. De dag weet ik niet. Het zal vast geen zondag zijn geweest. De familie Westmaas woonde destijds wel in De Stad. Boven waar nu Bakker Bart zit, en tevens en ook waar de tweede verdieping van de Hema zat. Met de bromtollen, skippy-en voetballen, naast de platenbak op de kinderafdeling. Toen nog met Elpees. Het unieke, enorme assortiment bestond uit platen van Queen, Status Quo en AC/DC. Het schijnt dat de CD hier zijn oorsprong vond. Met Philips is dan de Bommelse cirkel rond. Net zoals het plaatje van pa, ma en hun drie dochters. Met tegenwoordig Cora Broekman-Westmaas, die de boel draaiende houdt. Cora......echt Hema. Op naar de volgende 40 jaar.
Herman.
Deze dag, dinsdag 14 november 2023, viert "onze" Cora haar 40-jarige Hema-jubileum. 14 november 1983 begonnen. De dag weet ik niet. Het zal vast geen zondag zijn geweest. De familie Westmaas woonde destijds wel in De Stad. Boven waar nu Bakker Bart zit, en tevens en ook waar de tweede verdieping van de Hema zat. Met de bromtollen, skippy-en voetballen, naast de platenbak op de kinderafdeling. Toen nog met Elpees. Het unieke, enorme assortiment bestond uit platen van Queen, Status Quo en AC/DC. Het schijnt dat de CD hier zijn oorsprong vond. Met Philips is dan de Bommelse cirkel rond. Net zoals het plaatje van pa, ma en hun drie dochters. Met tegenwoordig Cora Broekman-Westmaas, die de boel draaiende houdt. Cora......echt Hema. Op naar de volgende 40 jaar.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Omtzigt vind PvdA/Groen links een moeilijke partner om mee te gaan regeren. Ha ha ha. Wie denkt-ie wel dat-ie niet is? Waarom krijgen megalomane politieke oprispingen zoveel aandacht ? De spatjes na 2 maanden hoog in de peilingen, is groter dan de spaties tussen de onzinnen in hun partijprogramma. De onzin van Omtzigt is helaas de regel. Schreeuw dat het anders moet. Verkoop je praatjes voor de vaak zonder oplossingen. Wees vaag. Behaag Den Haag, en je creëert een behoefte die er niet is. Wie vraagt werd vroeger overgeslagen. Terwijl er geen domme vragen bestaan.
Slimme antwoorden-ontwijkers helaas wel. De Volewijckers bestaan niet meer. Evenals Blauw-Wit en DWS. Misschien ideetje voor Pieter. Fuseren met PVV, BBB en FvD tot FC Den Haag? En dan samen FC Amsterdam imiteren. Die bestaan niet meer. Maar zijn wel legendarisch. Als "Lieverdjes." Een geweldige bijnaam. Als je het mij vraagt.
tong80
Slimme antwoorden-ontwijkers helaas wel. De Volewijckers bestaan niet meer. Evenals Blauw-Wit en DWS. Misschien ideetje voor Pieter. Fuseren met PVV, BBB en FvD tot FC Den Haag? En dan samen FC Amsterdam imiteren. Die bestaan niet meer. Maar zijn wel legendarisch. Als "Lieverdjes." Een geweldige bijnaam. Als je het mij vraagt.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
M'n column vandaag op het plaatselijke sufferdje. Anarchisten unite......
De laatste keer dat een rooie de baas was in Het Torentje, waren we nog voor één gulden 25 in de olie.
1989, voor het urst op mun eige. In de Jan Haeckenhof. Midden in de stad. Zo as dč hiet in correct Bommels. Buitelanders die kome profitere kunne daar een voorbeeld aan neme. Lut staan buitelanders die hier kome aanmere, doordat en omdat we een havestad in Zaltbommel zijn, met kilo's zout van vroeger. Midden in het centrum van Bommel, in de stad zeggen we hier dus. Centrum klinkt niet rechts genoeg. En de Centra is failliet. Bij de Etos links afslaan, toen nog de Aldi, met Mariska als wegwijzer.
De Koningstraat in en dan het hofje links. Heerlijk Bommels hoffelijk. Al twee keer links, dat belooft wat. Ik woon er nog steeds. Inmiddels 34 jaar. Kan geen Sint Maartenstoren uit m'n raam meer zien. Maar goed, gelukkig hebben we de foto's nog. (voor de duidelijkheid, dat laatste was ironisch). (Het één na laatste ook). De rest moet je met een korreltje zout nemen. Alhoewel, dan heeft het er inpeperen geen nut. Hier ligt ook weer een nutteloze grap over Het Nut in het verschiet.
Geboren in het Sophiahofje en opgegroeid in de Vogelenzang, ook wel Peyton Place of de pudding buurt genoemd. Qua uitwijken verplicht naar de Buitentuin, zo snel mogelijk weg van de Steenweg.
Helaas had ik in de Vogelenzang last van een gruwelijk mooie jeugd. Ondanks gajes als: Wilrie Stevens (familie van luguber hedendaags tuig zoals Ferdy van der Stam en Jarno), Jantje Willikes, Ron de Schukelaar, Piet de Lub, Jan Vink, Walter van Hees, Truus van Eck, Peter Teunissen, John van Zanten, Giel Stevens, Hans en Cor Wijkhuizen, Hennie Hittinger en z'n criminele zonen, Koos van der Elshout, Aart van Veen, de familie Pellegrom en consorten.
Ik heb An de kneuter, m'n buurvrouw in de Vogelenzang, niet genoemd. De wereldster, de grootste Bommelaar van de laatste 100 jaar. Omdat men bezig is het slechtste boven te halen in het rijkste land ter wereld. Gelukkig zijn er 20 kapsalonnen in Bommel om je haar te kunnen blonderen. Meer dan de helft gerund door buitenlanders. Frans was op de run.
Herman.
[ Bericht 4% gewijzigd door tong80 op 24-11-2023 12:35:14 ]
De laatste keer dat een rooie de baas was in Het Torentje, waren we nog voor één gulden 25 in de olie.
1989, voor het urst op mun eige. In de Jan Haeckenhof. Midden in de stad. Zo as dč hiet in correct Bommels. Buitelanders die kome profitere kunne daar een voorbeeld aan neme. Lut staan buitelanders die hier kome aanmere, doordat en omdat we een havestad in Zaltbommel zijn, met kilo's zout van vroeger. Midden in het centrum van Bommel, in de stad zeggen we hier dus. Centrum klinkt niet rechts genoeg. En de Centra is failliet. Bij de Etos links afslaan, toen nog de Aldi, met Mariska als wegwijzer.
De Koningstraat in en dan het hofje links. Heerlijk Bommels hoffelijk. Al twee keer links, dat belooft wat. Ik woon er nog steeds. Inmiddels 34 jaar. Kan geen Sint Maartenstoren uit m'n raam meer zien. Maar goed, gelukkig hebben we de foto's nog. (voor de duidelijkheid, dat laatste was ironisch). (Het één na laatste ook). De rest moet je met een korreltje zout nemen. Alhoewel, dan heeft het er inpeperen geen nut. Hier ligt ook weer een nutteloze grap over Het Nut in het verschiet.
Geboren in het Sophiahofje en opgegroeid in de Vogelenzang, ook wel Peyton Place of de pudding buurt genoemd. Qua uitwijken verplicht naar de Buitentuin, zo snel mogelijk weg van de Steenweg.
Helaas had ik in de Vogelenzang last van een gruwelijk mooie jeugd. Ondanks gajes als: Wilrie Stevens (familie van luguber hedendaags tuig zoals Ferdy van der Stam en Jarno), Jantje Willikes, Ron de Schukelaar, Piet de Lub, Jan Vink, Walter van Hees, Truus van Eck, Peter Teunissen, John van Zanten, Giel Stevens, Hans en Cor Wijkhuizen, Hennie Hittinger en z'n criminele zonen, Koos van der Elshout, Aart van Veen, de familie Pellegrom en consorten.
Ik heb An de kneuter, m'n buurvrouw in de Vogelenzang, niet genoemd. De wereldster, de grootste Bommelaar van de laatste 100 jaar. Omdat men bezig is het slechtste boven te halen in het rijkste land ter wereld. Gelukkig zijn er 20 kapsalonnen in Bommel om je haar te kunnen blonderen. Meer dan de helft gerund door buitenlanders. Frans was op de run.
Herman.
[ Bericht 4% gewijzigd door tong80 op 24-11-2023 12:35:14 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ironie is een serieuze zaak.
Ik zag afgelopen week 'Een Prettig Gesprek' van Theo van Gogh met de Belgische schrijver, en beroeps provocateur Herman Brusselmans uit 1992. In het interview zei Brusselmans dat ironie niet meer werd begrepen, je er mee moest uitkijken. Het kon tegen je gaan werken, de overdrijving als stijlmiddel was uit de "mode" en "not done." Kees van Kooten en Wim de Bie moesten bijvoorbeeld stoppen met hun "Tegenpartij." De typetjes Jacobse en van Es zouden, als ze hadden meegedaan aan de verkiezingen, 25 zetels hebben gehaald met politieke standpunten rechts van de PVV. Hun pijlsnelle, van VVV Venlo overgenomen, vleugelspeler Blonde Greet staat model voor de werkelijkheid die de ironie heeft ingehaald.
Een paar jaar daarna kwam de ironie echter alsnog opzetten. Werd het weer geaccepteerd en gemeengoed. Frappant was daarom dat juist in die periode Theo van Gogh en Pim Fortuijn werden vermoord. Fortuijn was denk ik de ironie al voorbij. Dat was een oprechte recalcitrant, waarbij de ondertoon gemeend en serieus was. Zoals Gerard Reve, een paar decennia daarvoor, als briljant schrijver en preker voor eigen parochie, echt van zijn geloof was gevallen. Momenteel leven we naar mijn mening, en die is zéér relevant, weer in een tijd van doe maar normaal en kijk uit met wat je zegt. 25 jaar later zijn we dus weer in 1992 beland.
Daarom was het leuk en toevallig afgelopen week Herman Brusselmans bij Jeroen Pauw aan tafel te zien. Hij vertelde dat je hem en zijn grootspraak allemaal niet zo serieus moet nemen. Dat-ie maar een verlegen jongen is die drank nodig had om zelfvertrouwen te kweken. Dat is dodelijk. Dan val je net als Gerard Reve destijds van een zelf gecreëerd voetstuk. Je kunt niet tot twee kampen behoren en van twee walletjes eten. Theo Maassen noemde in zijn laatste voorstelling humor niet voor niets de hoogste kunstvorm. Daar wil ik ironische humor om te lachen aan toevoegen. Humor om te lachen is een serieuze zaak. Daar mag je geen loopje mee nemen. Als er mensen mochten zijn die na het lezen van deze column twijfelen aan mijn oprechtheid en goede bedoelingen, geef ik ze geen ongelijk. Dat doe ik zelf namelijk ook. Althans, daarnet nog. Volgens mij.
tong80 in 2017.
Ik zag afgelopen week 'Een Prettig Gesprek' van Theo van Gogh met de Belgische schrijver, en beroeps provocateur Herman Brusselmans uit 1992. In het interview zei Brusselmans dat ironie niet meer werd begrepen, je er mee moest uitkijken. Het kon tegen je gaan werken, de overdrijving als stijlmiddel was uit de "mode" en "not done." Kees van Kooten en Wim de Bie moesten bijvoorbeeld stoppen met hun "Tegenpartij." De typetjes Jacobse en van Es zouden, als ze hadden meegedaan aan de verkiezingen, 25 zetels hebben gehaald met politieke standpunten rechts van de PVV. Hun pijlsnelle, van VVV Venlo overgenomen, vleugelspeler Blonde Greet staat model voor de werkelijkheid die de ironie heeft ingehaald.
Een paar jaar daarna kwam de ironie echter alsnog opzetten. Werd het weer geaccepteerd en gemeengoed. Frappant was daarom dat juist in die periode Theo van Gogh en Pim Fortuijn werden vermoord. Fortuijn was denk ik de ironie al voorbij. Dat was een oprechte recalcitrant, waarbij de ondertoon gemeend en serieus was. Zoals Gerard Reve, een paar decennia daarvoor, als briljant schrijver en preker voor eigen parochie, echt van zijn geloof was gevallen. Momenteel leven we naar mijn mening, en die is zéér relevant, weer in een tijd van doe maar normaal en kijk uit met wat je zegt. 25 jaar later zijn we dus weer in 1992 beland.
Daarom was het leuk en toevallig afgelopen week Herman Brusselmans bij Jeroen Pauw aan tafel te zien. Hij vertelde dat je hem en zijn grootspraak allemaal niet zo serieus moet nemen. Dat-ie maar een verlegen jongen is die drank nodig had om zelfvertrouwen te kweken. Dat is dodelijk. Dan val je net als Gerard Reve destijds van een zelf gecreëerd voetstuk. Je kunt niet tot twee kampen behoren en van twee walletjes eten. Theo Maassen noemde in zijn laatste voorstelling humor niet voor niets de hoogste kunstvorm. Daar wil ik ironische humor om te lachen aan toevoegen. Humor om te lachen is een serieuze zaak. Daar mag je geen loopje mee nemen. Als er mensen mochten zijn die na het lezen van deze column twijfelen aan mijn oprechtheid en goede bedoelingen, geef ik ze geen ongelijk. Dat doe ik zelf namelijk ook. Althans, daarnet nog. Volgens mij.
tong80 in 2017.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
wat kijk je sip
is er iets
nee, er is niks
er is echt niks
je kijkt zo bedroefd
nee hoor
lijkt maar zo
dat bedroefd zijn
ik kijk gewoon
zonder de kwinkslag
zonder van slag te zijn
gewoon meewarig
niet minderwaardig
iedere generatie heeft z'n helden
laten die van mij
de Niro en Al Pacino zijn
tong80
is er iets
nee, er is niks
er is echt niks
je kijkt zo bedroefd
nee hoor
lijkt maar zo
dat bedroefd zijn
ik kijk gewoon
zonder de kwinkslag
zonder van slag te zijn
gewoon meewarig
niet minderwaardig
iedere generatie heeft z'n helden
laten die van mij
de Niro en Al Pacino zijn
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
[ Bericht 75% gewijzigd door tong80 op 04-12-2023 12:33:13 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik bespeur een Bommels-Kerstgedicht
Ik bespeur een gedicht
gesloten regels, de Bommelse zin
ik bespeur de letters, ontketend
van het Bommelse woord
de rijkdom, de arme last
ontbeert, vereerd de zingeving
de regelmaat, de Bommelerwaard
van het plaatselijke verhaal
de gebaren zwijgen in het
diepste geheim, woord wordt gehouden
woordeloos gerijm, ik bespeur
het oneindige gedicht
de Bommelaren die het waard zijn
in ons aller bewustzijn
de Bommelaren die er waren
er nog steeds zijn
Herman
Ik bespeur een gedicht
gesloten regels, de Bommelse zin
ik bespeur de letters, ontketend
van het Bommelse woord
de rijkdom, de arme last
ontbeert, vereerd de zingeving
de regelmaat, de Bommelerwaard
van het plaatselijke verhaal
de gebaren zwijgen in het
diepste geheim, woord wordt gehouden
woordeloos gerijm, ik bespeur
het oneindige gedicht
de Bommelaren die het waard zijn
in ons aller bewustzijn
de Bommelaren die er waren
er nog steeds zijn
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Meer dan een jaar geleden schilderij gekocht van één van m'n helden. Iggy Pop. Wout van Driel, de zondag en zaterdag-voetballer, van Olympia en N,I,V,O,-Sparta, bleek plots ook een geweldige zondagschilder te zijn. Door bekende omstandigheden kon ik het schilderij nooit ophalen.
Staat Wout daarnet plots voor de deur. Het schilderij in een vuilniszak, zoals het bij een trailertrash legende hoort. Ik schoot nog net niet vol. Wout raakte me echter recht in m'n hart. Wout wilde niet naar binnen in m'n flatje, verkouden e.d. 'Ik wil je niet aansteken.' 'Prettige dagen Herm.' 'Je kunt het wel gebruiken.'
Bedankt Wouter. Hij krijgt een mooi plaatsje. De hond van Herman Brood heette Iggy. Ik ga sparen voor je schilderij van Herman Brood. Dan is de cirkel rond. En heb ik nog meer lust for life op saturday night.
Herman.
Staat Wout daarnet plots voor de deur. Het schilderij in een vuilniszak, zoals het bij een trailertrash legende hoort. Ik schoot nog net niet vol. Wout raakte me echter recht in m'n hart. Wout wilde niet naar binnen in m'n flatje, verkouden e.d. 'Ik wil je niet aansteken.' 'Prettige dagen Herm.' 'Je kunt het wel gebruiken.'
Bedankt Wouter. Hij krijgt een mooi plaatsje. De hond van Herman Brood heette Iggy. Ik ga sparen voor je schilderij van Herman Brood. Dan is de cirkel rond. En heb ik nog meer lust for life op saturday night.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Nooit ziek zijn tijdens de "feestdagen" Donderdag van alles gebeurd. Waaronder op m'n bek gepleurd. Hartslag van 40. Gelukkig liep m'n Pontiac nog. Daarna wordt het weekend en Kerst op de koop toe. Dan ligt de niet acute gezondheidszorg op z'n gat en de overheid achter dubbel Balkenende glas. Inmiddels woensdag. Huisarts niet thuis. Inmiddels best wel een beetje veel acuut aan het worden. Volgende week dinsdag pas weer bereikbaar. Kan Geert niet iets doen aan de zondagse feestdagen ?
Daarom contact met andere huisarts. Verwees me naar cardiologie. Ongelogen die verwees me weer terug. De Heen en Weer zou er een Volendamse hartverzakking van krijgen. Kort verhaal lang.......Net gebeld door Apotheek. Het is na kastje naar muur geregeld. Wel zelf nog omslachtige actie ondernemen qua medicatie en verdere begeleiding. Gelukkig kun je nog wel gewoon uit de muur eten bij de Tigo, tegenover de apotheek. Maar of dat zo gezond is.
Verder aanvragen nieuw bankpasje net mislukt. Drie keer verkeerd wachtwoord van Digipas ingetoetst. Of zoiets. M'n bankpasje was in boekhandel Bruna ingeslikt op het moment dat ik van m'n stokkie ging donderdag. 20 meter verderop, in de Bosschstraat zit een filiaal van de SNS bank. Waar je niet kunt pinnen en geen nieuw pasje kunt aanvragen. Wat ze daar wel doen tijdens het uit hun neus vreten is me een raadsel. Gezonder dan bij de Tigo zal het niet zijn.
tong80
Daarom contact met andere huisarts. Verwees me naar cardiologie. Ongelogen die verwees me weer terug. De Heen en Weer zou er een Volendamse hartverzakking van krijgen. Kort verhaal lang.......Net gebeld door Apotheek. Het is na kastje naar muur geregeld. Wel zelf nog omslachtige actie ondernemen qua medicatie en verdere begeleiding. Gelukkig kun je nog wel gewoon uit de muur eten bij de Tigo, tegenover de apotheek. Maar of dat zo gezond is.
Verder aanvragen nieuw bankpasje net mislukt. Drie keer verkeerd wachtwoord van Digipas ingetoetst. Of zoiets. M'n bankpasje was in boekhandel Bruna ingeslikt op het moment dat ik van m'n stokkie ging donderdag. 20 meter verderop, in de Bosschstraat zit een filiaal van de SNS bank. Waar je niet kunt pinnen en geen nieuw pasje kunt aanvragen. Wat ze daar wel doen tijdens het uit hun neus vreten is me een raadsel. Gezonder dan bij de Tigo zal het niet zijn.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
31 december....
Vanaf vanmiddag in m'n nest gelegen. Te beroerd om me te ergeren. Effe er uit. Zet net de tv aan. Het eerste dat ik zie is Raymond Mens en Heleen van Rooyen in een wedstrijd met Georgina Verbaan die met mijn kijkgeld hun best doen om dommer te zijn dan de gemiddelde Nederlanders die ze moeten beoordelen.
Ik verlang niet meer naar Wim Kan. Ik eis m'n IQ terug. Al is het maar de helft. Zeg maar de I van intelligentie. Dat ik Q&Q kan waarderen en de kleine waarheid op waarde kan schatten. De waardebon kan inleveren, met teruggave van klein geld. De kleine waarheid is immers een groot goed. Wat ik U zeg.
Ze zeggen dat de BNers op zijn om deel te nemen aan De Slimste Mens. Is het geen idee om de onbekende Nederlander in ere te herstellen ? Misschien wordt dan het gemiddelde IQ opgekrikt. Opgefrist, met Fritsie van Jiskefet als DJ.
Hidden soundsystem als klinkend voorbeeld. Met Harry Mens als mentor van Raymond. Misschien dat de mensheid er dan beter uit gaat zien. Waarschijnlijk dovenmans oren. We zullen het zien. Straks weer Danny Blind aan het roer. Een land stuurloos. Hopeloos verloren. Toch hou ik van de spruitjes, desolaat opzoek geprakt te worden. Gelukkig nieuw jaar en koester wat je niet hebt.
Herman.
Vanaf vanmiddag in m'n nest gelegen. Te beroerd om me te ergeren. Effe er uit. Zet net de tv aan. Het eerste dat ik zie is Raymond Mens en Heleen van Rooyen in een wedstrijd met Georgina Verbaan die met mijn kijkgeld hun best doen om dommer te zijn dan de gemiddelde Nederlanders die ze moeten beoordelen.
Ik verlang niet meer naar Wim Kan. Ik eis m'n IQ terug. Al is het maar de helft. Zeg maar de I van intelligentie. Dat ik Q&Q kan waarderen en de kleine waarheid op waarde kan schatten. De waardebon kan inleveren, met teruggave van klein geld. De kleine waarheid is immers een groot goed. Wat ik U zeg.
Ze zeggen dat de BNers op zijn om deel te nemen aan De Slimste Mens. Is het geen idee om de onbekende Nederlander in ere te herstellen ? Misschien wordt dan het gemiddelde IQ opgekrikt. Opgefrist, met Fritsie van Jiskefet als DJ.
Hidden soundsystem als klinkend voorbeeld. Met Harry Mens als mentor van Raymond. Misschien dat de mensheid er dan beter uit gaat zien. Waarschijnlijk dovenmans oren. We zullen het zien. Straks weer Danny Blind aan het roer. Een land stuurloos. Hopeloos verloren. Toch hou ik van de spruitjes, desolaat opzoek geprakt te worden. Gelukkig nieuw jaar en koester wat je niet hebt.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Laatst heb ik een column geschreven over de term 'On-Nederlands' goed. Hierin vroeg ik me af wat daarmee wordt bedoeld. Verbazingwekkend weinig verklaringen over deze uitdrukking. Ik weet het nog steeds niet. Wat me wel duidelijk is geworden, is dat er kwaliteit of klasse mee wordt bedoeld. Op welk terrein dan ook is er een topprestatie geleverd door een Nederlander of Nederlanders.
Het meest wordt het in de muziek gebruikt. Als de Urban Dance Squad met 'Deeper Shade of Soul' een hitje scoort in het buitenland, dan ook nog specifiek in Amerika is het plots van internationale klasse. Moet eerst nog Rage Against the Machine hun sound jatten, dan is het duidelijk: On-Nederlands goed. De muziekliefhebbers-"kenners" in Nederland waren al veel langer overtuigd. Zelden een band zo een zaal of festivalterrein live plat zien spelen. Het hoogtepunt was Pinkpop 1990. Eén dansende, springende, genietende massa van 30.000 festivalgangers. Daar wordt echter nooit meer aan gerefereerd. Rage Against the Machine zorgde pas voor een aardschok. Dat de geluidsthermometer toen voor het eerst in de oren werd aangebracht wordt vergeten. Męh, zou Speedy van de Boegies uit Groningen zeggen. Lachgas niet nodig.
Net als bij de Golden Earring destijds (Radar Love) denken of dachten veel Noord-Amerikanen dat het landgenoten zijn. De Amerikaanse tongval en trashtalk/slang van zanger/rapper Rude Boy Remington was er mede debet aan. Bettie serveerde niet alleen op het heilige gras van Wimbledon, Bettie Serveert speelde ook tennisracketgitaarrock in andere landen, met een in Canada geboren en opgegroeide Nederlandse zangeres als frontvrouw. De successen van die band waren niet te vergelijken met The Earring, wel van een niveau waar menig undergroundband alleen maar van kan dromen. Barry Hay, de cosmopolitische en charismatische zanger van The Golden Earring laat zich, als geboren Indiër, ook niet door de bekrompen Nederlandse landsgrenzen binnen de dijken houden.
In de muziek zijn we dus trots, mogen ze een beetje sterallures hebben. Niet te veel natuurlijk. Het moet wel knuffelbaar blijven. En als Herman Brood's verovering van Amerika mislukt, is menigeen tevreden. Want wie denkt ie wel dat-ie is? Zo blijft ie van "ons" en kunnen we hem in toom houden. Anouk is ook al zo'n omhooggevallen diva. Zou het in Amerika gaan maken. Lekker dat het mislukte. Een ambitieuze vrouw, nog wel met een uitgesproken eigen mening. Ze houdt van seks, het liefst met negers die een groot apparaat hebben. Shocking. Dat heeft zomaar kinderen. Laat ze thuis blijven en het huishouden doen. Iedereens wijf.
De laatste paar jaar hebben we Max die huishoudt. Een megatalent in één van de grootste sporten ter wereld. De coureurs zijn niet alleen topsporters, staan ook nog eens dusdanig in de spotlights dat ze zijn te vergelijken met steracteurs en muzikanten. Max spreekt ook nog eens een goed woordje buiten de deur. De fucks, en shits vliegen je om de oren tussen grammaticaal perfect Engels.
Nu wil het geval dat Maxie, zou Hansie zeggen, niet alleen een megatalent is, hij is er zich ook van bewust en presteert ernaar. Hij is als een Mozart, Shirley Temple, Bobby Fischer, Picasso of Johan Cruijff. Ze zijn enig in hun soort. Denken er al vanaf jonge leeftijd niet eens bij na. Ze presteren en creëren schoonheid zoals een "normaal" iemand achteloos tanden poetst. De normaalste zaak van de wereld. Behalve in Nederland.
Max Verstappen is een exclusief en explosief talent, niet te houden voor en door zijn tegenstanders en niet in te tomen door de bazen in hogere sferen. Remmingloos als Rude Boy van The Urban Dance Squad, en schaamteloos, qua zelfbewustzijn als Herman Brood. Nederlands enige echte Rock 'n Roll animal had speed nodig om te kunnen presteren. Max haalt achteloos zijn neus op en geeft als een Speedy Gonzales plankgas zonder uit de bocht te vliegen. Waar we als grootste Nederlandse sportman ooit, Johan Cruijff, losjes uit de spleenheupen, zich een weg zagen schieten naar onsterfelijkheid, schiet en baant Max Verstappen zich sneller dan zijn schaduw een weg naar het sterrenfirmament.
Max Verstappen schoot als een komeet omhoog. Dat wekte, naast bewondering, al snel scepsis en cynisme op. In plaats van te genieten van een uniek, internationaal en toch Nederlands fenomeen werd er gezocht naar kiezeltjes in het warme zand. Het grindpad van zijn vader werd er zelfs bijgehaald. De handjes van Jos, zijn vader, zouden in het verleden nogal losjes hebben gezeten.
Max, amper plaatsgenomen in een Formule-1 wagen, werd daarmee belast alsof ie hoogstpersoonlijk, als kleinkind van Goebels, de gaskraan had opengedraaid. Zo snel als de bewondering kwam, zo snel werden er redenen gezocht hem te besmeuren.
"We," de Nederlandse sport- en autoliefhebbers mogen inmiddels, door een groep azijnpissers waar Patricia Paay van naar adem gaat happen, niet genieten en trots zijn op deze veelvoudige wereldkampioen. Waar ze in het buitenland iedere keer weer in vervoering woorden te kort komen, en met grote uitroeptekens zijn enorme potentieel en klasse bewieroken, moet in de polder achter de duinen van Zandvoort gewaakt worden voor overdreven euforie en chauvinisme. Succes-supporter word je genoemd, als je van dit fenomeen durft te genieten.
Tot in Mongolië kennen ze inmiddels zijn naam. Tot over de muur van China liggen ze al aan zijn voeten. Laten we verdomme genieten van dit wonderkind. Van dit door God gezonden talent. In Brazilië wordt Ayrton Senna nog steeds vereerd. Officieus heilig verklaard. In Nederland heeft De Verlosser en ultieme Godenzoon plaats gemaakt. De één was alleen door een muurtje te stoppen, de ander sprak als Nederlander met armgebaren en zijn voeten wereldwijd een woordje mee. Dus Suck the Fuck op met je On-Nederlands goed. Een wereldgozer, een wereldtopper en wereldster aan de sporthemel. Nederlands goed. Door geen negatief syndroom down te krijgen. Stelletje mongolen.
tong80. Nederlands goed.
Het meest wordt het in de muziek gebruikt. Als de Urban Dance Squad met 'Deeper Shade of Soul' een hitje scoort in het buitenland, dan ook nog specifiek in Amerika is het plots van internationale klasse. Moet eerst nog Rage Against the Machine hun sound jatten, dan is het duidelijk: On-Nederlands goed. De muziekliefhebbers-"kenners" in Nederland waren al veel langer overtuigd. Zelden een band zo een zaal of festivalterrein live plat zien spelen. Het hoogtepunt was Pinkpop 1990. Eén dansende, springende, genietende massa van 30.000 festivalgangers. Daar wordt echter nooit meer aan gerefereerd. Rage Against the Machine zorgde pas voor een aardschok. Dat de geluidsthermometer toen voor het eerst in de oren werd aangebracht wordt vergeten. Męh, zou Speedy van de Boegies uit Groningen zeggen. Lachgas niet nodig.
Net als bij de Golden Earring destijds (Radar Love) denken of dachten veel Noord-Amerikanen dat het landgenoten zijn. De Amerikaanse tongval en trashtalk/slang van zanger/rapper Rude Boy Remington was er mede debet aan. Bettie serveerde niet alleen op het heilige gras van Wimbledon, Bettie Serveert speelde ook tennisracketgitaarrock in andere landen, met een in Canada geboren en opgegroeide Nederlandse zangeres als frontvrouw. De successen van die band waren niet te vergelijken met The Earring, wel van een niveau waar menig undergroundband alleen maar van kan dromen. Barry Hay, de cosmopolitische en charismatische zanger van The Golden Earring laat zich, als geboren Indiër, ook niet door de bekrompen Nederlandse landsgrenzen binnen de dijken houden.
In de muziek zijn we dus trots, mogen ze een beetje sterallures hebben. Niet te veel natuurlijk. Het moet wel knuffelbaar blijven. En als Herman Brood's verovering van Amerika mislukt, is menigeen tevreden. Want wie denkt ie wel dat-ie is? Zo blijft ie van "ons" en kunnen we hem in toom houden. Anouk is ook al zo'n omhooggevallen diva. Zou het in Amerika gaan maken. Lekker dat het mislukte. Een ambitieuze vrouw, nog wel met een uitgesproken eigen mening. Ze houdt van seks, het liefst met negers die een groot apparaat hebben. Shocking. Dat heeft zomaar kinderen. Laat ze thuis blijven en het huishouden doen. Iedereens wijf.
De laatste paar jaar hebben we Max die huishoudt. Een megatalent in één van de grootste sporten ter wereld. De coureurs zijn niet alleen topsporters, staan ook nog eens dusdanig in de spotlights dat ze zijn te vergelijken met steracteurs en muzikanten. Max spreekt ook nog eens een goed woordje buiten de deur. De fucks, en shits vliegen je om de oren tussen grammaticaal perfect Engels.
Nu wil het geval dat Maxie, zou Hansie zeggen, niet alleen een megatalent is, hij is er zich ook van bewust en presteert ernaar. Hij is als een Mozart, Shirley Temple, Bobby Fischer, Picasso of Johan Cruijff. Ze zijn enig in hun soort. Denken er al vanaf jonge leeftijd niet eens bij na. Ze presteren en creëren schoonheid zoals een "normaal" iemand achteloos tanden poetst. De normaalste zaak van de wereld. Behalve in Nederland.
Max Verstappen is een exclusief en explosief talent, niet te houden voor en door zijn tegenstanders en niet in te tomen door de bazen in hogere sferen. Remmingloos als Rude Boy van The Urban Dance Squad, en schaamteloos, qua zelfbewustzijn als Herman Brood. Nederlands enige echte Rock 'n Roll animal had speed nodig om te kunnen presteren. Max haalt achteloos zijn neus op en geeft als een Speedy Gonzales plankgas zonder uit de bocht te vliegen. Waar we als grootste Nederlandse sportman ooit, Johan Cruijff, losjes uit de spleenheupen, zich een weg zagen schieten naar onsterfelijkheid, schiet en baant Max Verstappen zich sneller dan zijn schaduw een weg naar het sterrenfirmament.
Max Verstappen schoot als een komeet omhoog. Dat wekte, naast bewondering, al snel scepsis en cynisme op. In plaats van te genieten van een uniek, internationaal en toch Nederlands fenomeen werd er gezocht naar kiezeltjes in het warme zand. Het grindpad van zijn vader werd er zelfs bijgehaald. De handjes van Jos, zijn vader, zouden in het verleden nogal losjes hebben gezeten.
Max, amper plaatsgenomen in een Formule-1 wagen, werd daarmee belast alsof ie hoogstpersoonlijk, als kleinkind van Goebels, de gaskraan had opengedraaid. Zo snel als de bewondering kwam, zo snel werden er redenen gezocht hem te besmeuren.
"We," de Nederlandse sport- en autoliefhebbers mogen inmiddels, door een groep azijnpissers waar Patricia Paay van naar adem gaat happen, niet genieten en trots zijn op deze veelvoudige wereldkampioen. Waar ze in het buitenland iedere keer weer in vervoering woorden te kort komen, en met grote uitroeptekens zijn enorme potentieel en klasse bewieroken, moet in de polder achter de duinen van Zandvoort gewaakt worden voor overdreven euforie en chauvinisme. Succes-supporter word je genoemd, als je van dit fenomeen durft te genieten.
Tot in Mongolië kennen ze inmiddels zijn naam. Tot over de muur van China liggen ze al aan zijn voeten. Laten we verdomme genieten van dit wonderkind. Van dit door God gezonden talent. In Brazilië wordt Ayrton Senna nog steeds vereerd. Officieus heilig verklaard. In Nederland heeft De Verlosser en ultieme Godenzoon plaats gemaakt. De één was alleen door een muurtje te stoppen, de ander sprak als Nederlander met armgebaren en zijn voeten wereldwijd een woordje mee. Dus Suck the Fuck op met je On-Nederlands goed. Een wereldgozer, een wereldtopper en wereldster aan de sporthemel. Nederlands goed. Door geen negatief syndroom down te krijgen. Stelletje mongolen.
tong80. Nederlands goed.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Maurits Hendriks per 1 maart uit elkaar.
De lichaamsdelen van zowel Maurits als van Hendriks zullen per opbod worden verkocht. Verwacht wordt dat bij Maurits de grote mond het meest zal gaan opbrengen. Boze tongen beweren dat de prijzen van Hendriks z'n hersenen de pan uit zullen gaan reizen. De losersvlucht is daarom nu al geboekt bij Pan-Am. Voor de duidelijkheid, een enkele reis. Dat daar geen Misverlat over bestaat. Er zijn al genoeg luchtkastelen naar de Arne slot Loevestein ge-Ti Ta tovenaart.
Zijn scrotum, in de volksmond 'hockeyballen', worden op de Albert Kuip aan de hoogste bieder opgehangen. Mocht je voor paal willen staan, ook eikels uit Rotterdam mogen zich aanbieden. Bij Ajax leggen we de lat niet zo hoog momenteel.
Toon Gerbrands, Hans Jorritsma, Robert Eenhoorn, Jan Siemerink en Gerard Kemkers zullen als voetbaliconen, onder leiding van de journalistieke legende Noa Vahle, de catering verzorgen. Volgens woordvoerder, ene Sjaak van der Swart, wordt tegenwoordig toch alles geslikt. Dezelfde Sjaak zegt verder dat-ie in goede conditie is. Zelfs de Coopertest binnen de 12 minuten loopt. Daar krijgt toch iedere Ajacied, zelfs de zwartkijkers, weer goede moed van ? Op naar de toekomst. Straks de godenzonen weer in de zevende hemel. Zonder vliegbrevet van onvermogen.
tong80
De lichaamsdelen van zowel Maurits als van Hendriks zullen per opbod worden verkocht. Verwacht wordt dat bij Maurits de grote mond het meest zal gaan opbrengen. Boze tongen beweren dat de prijzen van Hendriks z'n hersenen de pan uit zullen gaan reizen. De losersvlucht is daarom nu al geboekt bij Pan-Am. Voor de duidelijkheid, een enkele reis. Dat daar geen Misverlat over bestaat. Er zijn al genoeg luchtkastelen naar de Arne slot Loevestein ge-Ti Ta tovenaart.
Zijn scrotum, in de volksmond 'hockeyballen', worden op de Albert Kuip aan de hoogste bieder opgehangen. Mocht je voor paal willen staan, ook eikels uit Rotterdam mogen zich aanbieden. Bij Ajax leggen we de lat niet zo hoog momenteel.
Toon Gerbrands, Hans Jorritsma, Robert Eenhoorn, Jan Siemerink en Gerard Kemkers zullen als voetbaliconen, onder leiding van de journalistieke legende Noa Vahle, de catering verzorgen. Volgens woordvoerder, ene Sjaak van der Swart, wordt tegenwoordig toch alles geslikt. Dezelfde Sjaak zegt verder dat-ie in goede conditie is. Zelfs de Coopertest binnen de 12 minuten loopt. Daar krijgt toch iedere Ajacied, zelfs de zwartkijkers, weer goede moed van ? Op naar de toekomst. Straks de godenzonen weer in de zevende hemel. Zonder vliegbrevet van onvermogen.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Alweer 10 jaar geleden dat Jack een enkele reis boekte naar de muzikantenhemel.....
Tien jaar geleden overleed mijn beste vriend Jack aan die onrechtvaardige klote ziekte. Hij woonde net zoals ik op dit rustieke, gemoedelijke, mooie hofje in het centrum van het historische hanzenstadje Zaltbommel. Jack was naast al 40 jaar een maat de afgelopen 20 jaar buurman. Hij was pas 54. Voor iemand van 20 lijkt dat best wel op leeftijd. Als je zelf eenmaal in die leeftijdscategorie vertoeft, sta je er niet eens bij stil dat je al een halve eeuw rondhangt op deze planeet. Er komen wel steeds meer herinneringen bij, en de toekomst wordt steeds korter en kleiner. Jack en ik hebben altijd bij het moment geleefd, deden niet aan carriereplanning, hadden geen uitzet gespaard, zagen wel wat er in het verschiet lag. We hinkelden, zonder in het krijt te staan, van meisje naar deerne en van griet naar mokkel. Relaties hielden niet zolang stand als onze broederschap.
Onze binding lag voornamelijk in de muziek en sport. Van jongs af aan hadden we daarom een extra klik. Een eeuwigheid geleden gingen we beiden al met een groepje vrienden en vriendinnen naar Pinkpop. U2, Elvis Costello, Simple Minds, The Alarm etc. Jack echter was een echte pionier. Als je iedereen moet geloven zouden de Pistols en Nirvana in de Kuip hebben gespeeld. Jack had de kaartjes nog. Als ie tussen neus en lippen door zei: 'Oh ja, daar was ik bij.' Geloofde je hem op zijn woord. Jack zag er destijds nog uit als de broer van Dikke Dennis zonder de tatoo's.
Jack was nogal een feestbeest, en dan druk ik me bescheiden uit. Hij had vele kennissen en vrienden. Was werkzaam als "roadmanager" voor bands en bandjes (Peter Pan Speedrock), was ICT-er, taxichauffeur en zwartwerker. Stond voor iedereen klaar. Of je nou problemen had met je PC, vervoer nodig had naar het ziekenhuis, kaartjes voor Dinosaur jr, of Ajax-Celtic, Jack was the man.
Je kunt hem op een Rock 'n' Roll manier flamboyant noemen. Jack zat in de organisatie van PaasPop en Eindhoven open air. Had overal zijn lijntjes, letterlijk en figuurlijk. Hij zorgde ervoor dat er genoeg (Bommelse) securatie was of dat buitenlandse bands goed werden opgevangen. Het mooie was dat-ie als alles eenmaal op poten stond, hij voor ging in de hardcore polonaisse.
Jack at niet, Jack schoof de pizza's met een heftruck naar binnen en schrokte de broodjes bal nonchalant zonder schijnbewegingen in zijn moordmuil. Tijdens de watersnood evacuatie in 1995 verschanste hij zich op zolder, voordat ie werd betrapt leefde hij op een rantsoen van gehaktballen en bier. Op de zolderkamer wakend over Bommel. Van zijn hart maakte ie ook geen moordkuil. Hart op de tong en right in your face. We waren hem een keer kwijt op Paaspop. Zagen we plots een kluwen mensen, stond Jack dronken in zijn blote bast in een kliko het volk te vermaken. We hoorden hem schateren met zijn typische lach.
'Herm ga je mee? Ik heb nog een kaartje over voor het 25jarige jubileumfeest van Muziekkrant OOR in de Melkweg.' 10 minuten later zat ik naast de op The Bad Brains mee bewegende hardcore chauffeur op weg naar Amsterdam en Arno Hintjes. Met Jackie naar 'Ein Abend in Wien' In Rotterdam, genieten van Einstürzende Neubauten, Birthday Pary en Texecolina Jones. Van die laatste was ie groot fan. Ze kon immers met de binnenkant van haar dijen een blikje bier open persen. Was echt iets voor m'n maat.
Ik mis hem nu al veel te lang, zijn schaterlach, zijn kennis en passie voor het wielrennen, het samen met vrienden naar Ajax kijken, de snelle korte babbel of de lange gesprekken. Het uitwisselen van goede nieuwe bandjes en het avonden ouwe shit draaien. Je weet pas wat je mist als het er niet meer is. Je weet pas hoe hecht een band echt is als de banden onvrijwillig worden doorgeknipt.
Plots stond Jo, zijn moeder, aan de deur met de computer van Jack, zijn beeldscherm had ik al. 'Voor jou Herm' Brok in de keel. Kwam ook nog eens op het juiste moment, m'n eigen PC was op sterven na dood, de stekker zou er aanstonds definitief uit gaan. Vriend van me zou hem herprogrammeren, opschonen en installeren. Al die tijd geen muziek kunnen draaien. Daarna des te harder.
De computer was reten snel, sneller dan Quicksand of Rocket from the Crypt. Jackie ging veel te snel van ons heen. Hij heeft snel geleefd. Niet sneller dan het geluid, het komt in de buurt. De remsporen, stofwolken en schroeiende benzinelucht zijn stille getuigen van een leven vol passie, hartstocht en toewijding. Hij heeft geleefd voor twee, ik was erbij, en ben trots hem gekend te hebben. Net zo trots ben ik met zijn computer. Zo is-ie toch nog een bietje bij me.
Dag Jack, Dag maat, Rock on brother !
Herman.
Tien jaar geleden overleed mijn beste vriend Jack aan die onrechtvaardige klote ziekte. Hij woonde net zoals ik op dit rustieke, gemoedelijke, mooie hofje in het centrum van het historische hanzenstadje Zaltbommel. Jack was naast al 40 jaar een maat de afgelopen 20 jaar buurman. Hij was pas 54. Voor iemand van 20 lijkt dat best wel op leeftijd. Als je zelf eenmaal in die leeftijdscategorie vertoeft, sta je er niet eens bij stil dat je al een halve eeuw rondhangt op deze planeet. Er komen wel steeds meer herinneringen bij, en de toekomst wordt steeds korter en kleiner. Jack en ik hebben altijd bij het moment geleefd, deden niet aan carriereplanning, hadden geen uitzet gespaard, zagen wel wat er in het verschiet lag. We hinkelden, zonder in het krijt te staan, van meisje naar deerne en van griet naar mokkel. Relaties hielden niet zolang stand als onze broederschap.
Onze binding lag voornamelijk in de muziek en sport. Van jongs af aan hadden we daarom een extra klik. Een eeuwigheid geleden gingen we beiden al met een groepje vrienden en vriendinnen naar Pinkpop. U2, Elvis Costello, Simple Minds, The Alarm etc. Jack echter was een echte pionier. Als je iedereen moet geloven zouden de Pistols en Nirvana in de Kuip hebben gespeeld. Jack had de kaartjes nog. Als ie tussen neus en lippen door zei: 'Oh ja, daar was ik bij.' Geloofde je hem op zijn woord. Jack zag er destijds nog uit als de broer van Dikke Dennis zonder de tatoo's.
Jack was nogal een feestbeest, en dan druk ik me bescheiden uit. Hij had vele kennissen en vrienden. Was werkzaam als "roadmanager" voor bands en bandjes (Peter Pan Speedrock), was ICT-er, taxichauffeur en zwartwerker. Stond voor iedereen klaar. Of je nou problemen had met je PC, vervoer nodig had naar het ziekenhuis, kaartjes voor Dinosaur jr, of Ajax-Celtic, Jack was the man.
Je kunt hem op een Rock 'n' Roll manier flamboyant noemen. Jack zat in de organisatie van PaasPop en Eindhoven open air. Had overal zijn lijntjes, letterlijk en figuurlijk. Hij zorgde ervoor dat er genoeg (Bommelse) securatie was of dat buitenlandse bands goed werden opgevangen. Het mooie was dat-ie als alles eenmaal op poten stond, hij voor ging in de hardcore polonaisse.
Jack at niet, Jack schoof de pizza's met een heftruck naar binnen en schrokte de broodjes bal nonchalant zonder schijnbewegingen in zijn moordmuil. Tijdens de watersnood evacuatie in 1995 verschanste hij zich op zolder, voordat ie werd betrapt leefde hij op een rantsoen van gehaktballen en bier. Op de zolderkamer wakend over Bommel. Van zijn hart maakte ie ook geen moordkuil. Hart op de tong en right in your face. We waren hem een keer kwijt op Paaspop. Zagen we plots een kluwen mensen, stond Jack dronken in zijn blote bast in een kliko het volk te vermaken. We hoorden hem schateren met zijn typische lach.
'Herm ga je mee? Ik heb nog een kaartje over voor het 25jarige jubileumfeest van Muziekkrant OOR in de Melkweg.' 10 minuten later zat ik naast de op The Bad Brains mee bewegende hardcore chauffeur op weg naar Amsterdam en Arno Hintjes. Met Jackie naar 'Ein Abend in Wien' In Rotterdam, genieten van Einstürzende Neubauten, Birthday Pary en Texecolina Jones. Van die laatste was ie groot fan. Ze kon immers met de binnenkant van haar dijen een blikje bier open persen. Was echt iets voor m'n maat.
Ik mis hem nu al veel te lang, zijn schaterlach, zijn kennis en passie voor het wielrennen, het samen met vrienden naar Ajax kijken, de snelle korte babbel of de lange gesprekken. Het uitwisselen van goede nieuwe bandjes en het avonden ouwe shit draaien. Je weet pas wat je mist als het er niet meer is. Je weet pas hoe hecht een band echt is als de banden onvrijwillig worden doorgeknipt.
Plots stond Jo, zijn moeder, aan de deur met de computer van Jack, zijn beeldscherm had ik al. 'Voor jou Herm' Brok in de keel. Kwam ook nog eens op het juiste moment, m'n eigen PC was op sterven na dood, de stekker zou er aanstonds definitief uit gaan. Vriend van me zou hem herprogrammeren, opschonen en installeren. Al die tijd geen muziek kunnen draaien. Daarna des te harder.
De computer was reten snel, sneller dan Quicksand of Rocket from the Crypt. Jackie ging veel te snel van ons heen. Hij heeft snel geleefd. Niet sneller dan het geluid, het komt in de buurt. De remsporen, stofwolken en schroeiende benzinelucht zijn stille getuigen van een leven vol passie, hartstocht en toewijding. Hij heeft geleefd voor twee, ik was erbij, en ben trots hem gekend te hebben. Net zo trots ben ik met zijn computer. Zo is-ie toch nog een bietje bij me.
Dag Jack, Dag maat, Rock on brother !
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik begrijp dat de nieuwe Poorterij 2 kilometer buiten de stad komt. Zijn ze niet goed wijs? Vroeg ik aan Ivo de directeur. Hij begreep me niet helemaal. Nadat ik z'n functie omschrijving had gelezen, begreep ik waarom.
'Experienced Owner with a demonstrated history of working in the public relations and communications industry. Strong business development professional skilled in Marketing Management, Operations Management, Coaching, Event Management, and Dutch.'
Vooral dat laatste intrigeerde me: 'and Dutch.' Voor hetzelfde geld zou-ie als inwoner van Rosmalen Bommels kwčke. Liever krijgen we een real live soap over een burgemčster uit Urk. Die weet ook van toeten nog blazen. Die zou de Wallenpikkers nog op heterdaad laten arresteren.
Herman. Geschiedsoverdrijver.
'Experienced Owner with a demonstrated history of working in the public relations and communications industry. Strong business development professional skilled in Marketing Management, Operations Management, Coaching, Event Management, and Dutch.'
Vooral dat laatste intrigeerde me: 'and Dutch.' Voor hetzelfde geld zou-ie als inwoner van Rosmalen Bommels kwčke. Liever krijgen we een real live soap over een burgemčster uit Urk. Die weet ook van toeten nog blazen. Die zou de Wallenpikkers nog op heterdaad laten arresteren.
Herman. Geschiedsoverdrijver.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Joke van der Pol is vandaag jarig. Voordat het fotografisch geheugen achteruit gaat. Ik weet nog dat ik bij van der Pol 's ochtends keek of 's middags de wedstrijden doorgingen. Dat we voordat we het tunneltje inreden, wisten dat het niet voor niets was. Dat we fietsten met de voetbaltas achterop. De tijd dat de Bel bij de eerste klant nuchter aanbelde, bij de lutste slingerend de TOTO mee naar huis nam. De bel op de fiets. Het vroegere mobieltje.
Ik weet nog dat ome Leo de weg overstak. Vanaf de Julianastraat naar Olympia. Als NIVO man tevens z'n hart verpand aan Bommel. Zoals er gezonde tweestrijd was destijds. In de zaal gebroederlijk met en tegen elkaar. De legendarische zaalvoetbalwedstrijden op zondagavond. De biertap van Henk en Conny geen onderscheid maakte. De moppen werden getapt voor 2 gulden.
Op zaterdag ging Olympia bij NIVO kijken, op zondag de NIVO-mannen bij Bommel. Je kende iedere eerste elftal speler nog. Zelfs uit het derde kon je de opstelling van elkaar opnoemen. De derde helft wonnen ze/we gezamenlijk. Dus wees lief voor elkaar. Koester wat het betekend om een echte Bommelaar te zijn. Zonder een ander uit te sluiten.
Thuiskomen.
daar doemt ie op
in nevelen gehuld
onbeschut, gracieus
de mist wijst de weg
de Waal zich onbewust
van het stijgende water
de Bommelse kust,
de natte welkoms kus
het uitzicht voelt als thuiskomen
dichter bij het gedicht van
bruggenbouwer Martinus kan niet
het vers verspreidt het uitzicht
je weet, het komt goed
het komt goed, zoals altijd
voor eeuwig onze toren
voor altijd onze trots
Herman.
Ik weet nog dat ome Leo de weg overstak. Vanaf de Julianastraat naar Olympia. Als NIVO man tevens z'n hart verpand aan Bommel. Zoals er gezonde tweestrijd was destijds. In de zaal gebroederlijk met en tegen elkaar. De legendarische zaalvoetbalwedstrijden op zondagavond. De biertap van Henk en Conny geen onderscheid maakte. De moppen werden getapt voor 2 gulden.
Op zaterdag ging Olympia bij NIVO kijken, op zondag de NIVO-mannen bij Bommel. Je kende iedere eerste elftal speler nog. Zelfs uit het derde kon je de opstelling van elkaar opnoemen. De derde helft wonnen ze/we gezamenlijk. Dus wees lief voor elkaar. Koester wat het betekend om een echte Bommelaar te zijn. Zonder een ander uit te sluiten.
Thuiskomen.
daar doemt ie op
in nevelen gehuld
onbeschut, gracieus
de mist wijst de weg
de Waal zich onbewust
van het stijgende water
de Bommelse kust,
de natte welkoms kus
het uitzicht voelt als thuiskomen
dichter bij het gedicht van
bruggenbouwer Martinus kan niet
het vers verspreidt het uitzicht
je weet, het komt goed
het komt goed, zoals altijd
voor eeuwig onze toren
voor altijd onze trots
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik kwam net Betsie tegen in de Boschstraat. In het voorbijgaan riep ze: 'Gij wordt er ook alleen maar knapper op.' Toen ik in de etalageruit van van Uffelen keek, kon ik haar niet anders dan gelijk geven. Ik begreep waarom Mariska altijd naar me zwaait en Luuk altijd goeie zin het. Voordat ik Niek haar zoon, de baas van PinkPop, Jan van Maren, de baas van z'n bas, en Stieno Sr. de fijn besnaarde gitarist ga zien, deze goud van oud-recensie. Anders vragen die straks nog of ik weer op de rechter vleugel ga spelen. Terwijl ik al jaren rechtsbinnen ben.......
Lunchcafé In de Roos
Had goeie verhalen gehoord over In de Roos. Leuk personeel, leuke sfeer, leuke inrichting en leuke keuke. Dus het moest er een keer van komen. Benieuwd of deze aanbeveling klopte. Was er al vaak langs gefietst, 's zomers is het druk op het terras, dat is natuurlijk niet voor niets, dacht ik op de fiets. In de Roos is gevestigd in het oude Stadshuis, mooi karakteristiek gesitueerd dus. Mooier, dan daar op de Markt/mert, kun je niet zijn gevestigd. Bij binnenkomst viel inderdaad de mooie inrichting op. Niet wit, niet zwart, maar in de kleur van je hart. Rood dus. Met kleine zwarte accentjes.
Eenmaal plaatsgenomen kreeg ik gelijk al een prettige verrassing. Een oude bekende begroette me. Niet dat ze oud is, maar in overdrachtelijke zin gesproken. Betsie heette me welkom. Betsie, tevens moeder van de opvolger van Jan Smeets bij PinkPop, ken ik al jaren. Zoals dat soms gaat verlies je elkaar een bietje uit het oog. Maar niet uit het rode hart.
Betsie vertelde me dat ze nog steeds kapster is, maar in In de Roos vrijwilligerswerk doet. Ze begeleidt, met andere vrijwilligers het "personeel." Ze vertelde me dat het mensen zijn met een verstandelijke-of lichamelijke beperking. Ik zei tegen Betsie dat ik me dan wel thuis moest voelen.
Het uitzicht was vertrouwd en op z'n Bommelsch mooi. Ieder moment kon ik zwaaiend langs komen fietsen. De laatste keer dat ik hier was geweest, was om te stemmen. Tegenwoordig weer met een rood potlood, zoals het hoort. Met links graag. Andere keren was bij huwelijken. Bijvoorbeeld bij die van m'n broer. Toen was ik zelfs getuigen. Zoals ik nu getuigen was van een mooie ambiance, een prettige sfeer en een geweldig uitzicht. Ik keek hongerig uit naar wat de menukaart me zou brengen. Ik had me van te voren al georiënteerd, maar wilde me wel aan de gedragscode houden.
Soep vooraf, was de eerste keuze. Werd tomatensoep, wilde het in de rode-stijl houden. Dit was smullen, hier was werk van gemaakt. Lekker romig, zou de paus hebben gezegd. M'n smaakpapillen vochten om voorrang. Het begin was geslaagd. Nu de rest nog. Na de warme soep, een lekkere, althans dat hoopte ik, koude maaltijdsalade. Dit overtrof weer m'n ondeugendste verwachtingen.
Ik ging bijna hopen dat iedereen in de horeca verstandelijk-of lichamelijk beperkt zou zijn. Stukjes vlees, augurkjes, uitjes, worteltjes, eitjes. Zo klinkt het klinisch, maar als je het ziet en als je het proeft, word je bijna euforisch. Ik wilde afsluiten met iets warms. Dat werd een worstenbroodje. Ik hoef bijna niet te vermelden dat die ook vurrukkulluk was. Kopje koffie op het eind en de missie was geslaagd. Als Nederlander dacht ik : "En dat voor die prijs. Midden in de roos"
Op weg naar de uitgang kwam ik Betsie nog tegen. "En, hoe vond je het ?" Ik zei : "Betsie, ik wil niet alles over één kam scheren, maar ik schaar dit onder de betere eetgelegenheden van Bommel. En jij bent geknipt voor dit werk." Betsie moest blozen. Rood.
Herman. Geen Brood. Zit wel muziek in.
Lunchcafé In de Roos
Had goeie verhalen gehoord over In de Roos. Leuk personeel, leuke sfeer, leuke inrichting en leuke keuke. Dus het moest er een keer van komen. Benieuwd of deze aanbeveling klopte. Was er al vaak langs gefietst, 's zomers is het druk op het terras, dat is natuurlijk niet voor niets, dacht ik op de fiets. In de Roos is gevestigd in het oude Stadshuis, mooi karakteristiek gesitueerd dus. Mooier, dan daar op de Markt/mert, kun je niet zijn gevestigd. Bij binnenkomst viel inderdaad de mooie inrichting op. Niet wit, niet zwart, maar in de kleur van je hart. Rood dus. Met kleine zwarte accentjes.
Eenmaal plaatsgenomen kreeg ik gelijk al een prettige verrassing. Een oude bekende begroette me. Niet dat ze oud is, maar in overdrachtelijke zin gesproken. Betsie heette me welkom. Betsie, tevens moeder van de opvolger van Jan Smeets bij PinkPop, ken ik al jaren. Zoals dat soms gaat verlies je elkaar een bietje uit het oog. Maar niet uit het rode hart.
Betsie vertelde me dat ze nog steeds kapster is, maar in In de Roos vrijwilligerswerk doet. Ze begeleidt, met andere vrijwilligers het "personeel." Ze vertelde me dat het mensen zijn met een verstandelijke-of lichamelijke beperking. Ik zei tegen Betsie dat ik me dan wel thuis moest voelen.
Het uitzicht was vertrouwd en op z'n Bommelsch mooi. Ieder moment kon ik zwaaiend langs komen fietsen. De laatste keer dat ik hier was geweest, was om te stemmen. Tegenwoordig weer met een rood potlood, zoals het hoort. Met links graag. Andere keren was bij huwelijken. Bijvoorbeeld bij die van m'n broer. Toen was ik zelfs getuigen. Zoals ik nu getuigen was van een mooie ambiance, een prettige sfeer en een geweldig uitzicht. Ik keek hongerig uit naar wat de menukaart me zou brengen. Ik had me van te voren al georiënteerd, maar wilde me wel aan de gedragscode houden.
Soep vooraf, was de eerste keuze. Werd tomatensoep, wilde het in de rode-stijl houden. Dit was smullen, hier was werk van gemaakt. Lekker romig, zou de paus hebben gezegd. M'n smaakpapillen vochten om voorrang. Het begin was geslaagd. Nu de rest nog. Na de warme soep, een lekkere, althans dat hoopte ik, koude maaltijdsalade. Dit overtrof weer m'n ondeugendste verwachtingen.
Ik ging bijna hopen dat iedereen in de horeca verstandelijk-of lichamelijk beperkt zou zijn. Stukjes vlees, augurkjes, uitjes, worteltjes, eitjes. Zo klinkt het klinisch, maar als je het ziet en als je het proeft, word je bijna euforisch. Ik wilde afsluiten met iets warms. Dat werd een worstenbroodje. Ik hoef bijna niet te vermelden dat die ook vurrukkulluk was. Kopje koffie op het eind en de missie was geslaagd. Als Nederlander dacht ik : "En dat voor die prijs. Midden in de roos"
Op weg naar de uitgang kwam ik Betsie nog tegen. "En, hoe vond je het ?" Ik zei : "Betsie, ik wil niet alles over één kam scheren, maar ik schaar dit onder de betere eetgelegenheden van Bommel. En jij bent geknipt voor dit werk." Betsie moest blozen. Rood.
Herman. Geen Brood. Zit wel muziek in.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Er verscheen vandaag een mediarapport over grensoverschrijdend gedrag in de media. De media concludeert dat er heel wat mis is in de media. Ik heb vakken gevuld, gebadmeesterd, gedienstplicht en hout gezaagd. Durf te wedden dat het er daar groffer en vrouwonvriendelijker aan toe ging. Ik zal de media eens opzoeken. Zelf trouwens vaak ongevraagd in m'n billen geknepen door kuthoeren.
Gelukkig worden vrouwen/wijven/meiden/meisjes en vrouwtjes in VI niet beoordeeld op hun kwaliteiten. Maar dat ze er zo schattig uitzien, goed gekleed, en als 21jarige stagiaire uit de familie de Mol de kans krijgen om hun opstel te mogen declameren tijdens het WK voetbal. Zelfs zonder stotteren haar briefje voor leest.
Zo'n Hélčne Hendriks is te veel bij de pinken om zich te laten piepelen. Die lacht gewoon neukstraal mee. Die kent haar pappenheimers. Laat de pappa's in hun waarde. Trek eens aan m'n vinger vroeg Merel aan van der Gijp. Vervolgens werd Heleen van Rooijen Ek-verslaggeefster. Dit was geen Sam en Moos grap. Anders wordt Johan boos. Jaloers op mij. Dat-ie nooit zo'n briljante column heeft geschreven.
tong80
Gelukkig worden vrouwen/wijven/meiden/meisjes en vrouwtjes in VI niet beoordeeld op hun kwaliteiten. Maar dat ze er zo schattig uitzien, goed gekleed, en als 21jarige stagiaire uit de familie de Mol de kans krijgen om hun opstel te mogen declameren tijdens het WK voetbal. Zelfs zonder stotteren haar briefje voor leest.
Zo'n Hélčne Hendriks is te veel bij de pinken om zich te laten piepelen. Die lacht gewoon neukstraal mee. Die kent haar pappenheimers. Laat de pappa's in hun waarde. Trek eens aan m'n vinger vroeg Merel aan van der Gijp. Vervolgens werd Heleen van Rooijen Ek-verslaggeefster. Dit was geen Sam en Moos grap. Anders wordt Johan boos. Jaloers op mij. Dat-ie nooit zo'n briljante column heeft geschreven.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik heb uit betrouwbare bron vernomen, dat het gemeentebestuur, na alle klachten en kritiek, overstag is gegaan. Er is alsnog gekozen voor een meer feestelijke locatie om carnaval in Mispelgat te vieren. De nieuwe/oude locatie straalt zoveel feestvreugde en gezelligheid uit dat ze geen andere keus meer hadden. Aldus Urkentrekker Wijnand. Alles komt voor de bakker, vervolgde hij.
Verder komt er gratis vervoer van en naar de stad. De drankmuntjes kunnen volgende week ook worden gebruikt in de botsauto's richting centrum. De blaastesten zullen worden afgenomen door Spuug Zat. Wie te hoog van de toren blaast, wordt een stevige mispel mee gekraakt.
Herman. Ex-drankmeester, jeugdraad van elf.
Verder komt er gratis vervoer van en naar de stad. De drankmuntjes kunnen volgende week ook worden gebruikt in de botsauto's richting centrum. De blaastesten zullen worden afgenomen door Spuug Zat. Wie te hoog van de toren blaast, wordt een stevige mispel mee gekraakt.
Herman. Ex-drankmeester, jeugdraad van elf.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
'De aanstelling van Peter Rehwinkel als waarnemend burgemeester van Zaltbommel op 25 april 2017 leidde opnieuw tot ophef vanwege de eerdere kritiek op zijn burgemeesterschap in Groningen en de periode daarna. Op 19 september 2019 werd Pieter van Maaren burgemeester van Zaltbommel.'
Ik stel me beschikbaar als nieuwe burgemčster.
Misschien is m'n cv iets te veel Bommels, te weinig ophef.
Geboren Sophiahofje, daarna Ruiterstraat, opgegroeid in de Vogelenzang. Met Hans en Cor Wijkhuizen als buurjongens. Daarna Buitentuin en Steenweg.
Straatgenoten, Jan Vink, An de Kneuter, Koos van der Elshout, Gerrit de Koreaan, Piet de Lub, Pellegrom, Stevens, Jantje Willekes, de Schuuk de Tor, Hittinger, en Teunissen. Met om de hoek Cor de Kat en de Centra. Hilleke in direct bereik.
Klasgenoot van Chrisje van Hees, Aart de ridder, Harry van der Wetering, Yvonne Vermeulen, Ans scheffers, Connie de Bie en Johnnie van Veen op de Philipschool.
Straatvoetballen met Henkie van der Veer, Woutje van Leerdam, Robbie van Westreenen, Gratje Damen, Bennie Welbie, René Rensen, Henrie Stehman Bas van Brakel en Lutje en de Muis.
Lid van de eerste jeugd raad van elf.
Afgezwommen bij Ad van Tricht. Papier opgehaald en zomerse badmeester gewist.
40 jaar gevoetbald bij NIVO. 400 doelpunten in de jeugd, vervolgens 15 jaar in het eerste. Tevens 15 jaar columns voor het clubblad.
Op zondag als NIVO-man Olympia-1 aanmoedigen.
Lid geweest van Ardito en Never Down.
Als toetje, samen met Eric van der Aa, het beeld voor het stadscafé, 's nachts om 3 uur, onthuld. Daarna bij twee sterren restaurant La Provence aangebeld. Of ze op die tijd ook nog broodjes kroket verkochten.
Herman.
Ik stel me beschikbaar als nieuwe burgemčster.
Misschien is m'n cv iets te veel Bommels, te weinig ophef.
Geboren Sophiahofje, daarna Ruiterstraat, opgegroeid in de Vogelenzang. Met Hans en Cor Wijkhuizen als buurjongens. Daarna Buitentuin en Steenweg.
Straatgenoten, Jan Vink, An de Kneuter, Koos van der Elshout, Gerrit de Koreaan, Piet de Lub, Pellegrom, Stevens, Jantje Willekes, de Schuuk de Tor, Hittinger, en Teunissen. Met om de hoek Cor de Kat en de Centra. Hilleke in direct bereik.
Klasgenoot van Chrisje van Hees, Aart de ridder, Harry van der Wetering, Yvonne Vermeulen, Ans scheffers, Connie de Bie en Johnnie van Veen op de Philipschool.
Straatvoetballen met Henkie van der Veer, Woutje van Leerdam, Robbie van Westreenen, Gratje Damen, Bennie Welbie, René Rensen, Henrie Stehman Bas van Brakel en Lutje en de Muis.
Lid van de eerste jeugd raad van elf.
Afgezwommen bij Ad van Tricht. Papier opgehaald en zomerse badmeester gewist.
40 jaar gevoetbald bij NIVO. 400 doelpunten in de jeugd, vervolgens 15 jaar in het eerste. Tevens 15 jaar columns voor het clubblad.
Op zondag als NIVO-man Olympia-1 aanmoedigen.
Lid geweest van Ardito en Never Down.
Als toetje, samen met Eric van der Aa, het beeld voor het stadscafé, 's nachts om 3 uur, onthuld. Daarna bij twee sterren restaurant La Provence aangebeld. Of ze op die tijd ook nog broodjes kroket verkochten.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Vandaag zijn alle pijlen gericht op een mislukte burgemeester uit Urk. Laten we de urkentrekker eens gebruiken om de wijn te ontkurken bij de verjaardag van de Bommelse net-niet miss Nederland. Eva van de Wetering wordt vandaag 23. Op haar 21ste bijna de mooiste van Nederland. Uit een echt Bommels nest. Of ze op het Kwetternest heeft gezeten weet ik niet. Ze werd wel mooi tweede. Net zoals de Hugo ooit net niet Klassewerk won, ze gingen wel de boeken in. Het is niet alleen maar kommer en Kwel in Bommel. Laat je dus niks wijsmaken. Eva gefeliciteerd. We zijn trots op je.
Eva van de Wetering
De 21-jarige Eva woont in Zaltbommel en omschrijft zichzelf als een eerlijk, zorgzaam en spontaan persoon. Momenteel werkt ze in de horeca als serveerster. Met haar deelname aan Miss Nederland wil ze positiviteit verspreiden en mensen inspireren om beter voor hun fysieke en mentale gezondheid te zorgen. Eva staat ook voor de onafhankelijkheid van vrouwen die gewaardeerd worden om wie ze zijn, niet alleen om hoe ze eruit zien.
[ Bericht 19% gewijzigd door tong80 op 08-02-2024 08:34:22 ]
Eva van de Wetering
De 21-jarige Eva woont in Zaltbommel en omschrijft zichzelf als een eerlijk, zorgzaam en spontaan persoon. Momenteel werkt ze in de horeca als serveerster. Met haar deelname aan Miss Nederland wil ze positiviteit verspreiden en mensen inspireren om beter voor hun fysieke en mentale gezondheid te zorgen. Eva staat ook voor de onafhankelijkheid van vrouwen die gewaardeerd worden om wie ze zijn, niet alleen om hoe ze eruit zien.
[ Bericht 19% gewijzigd door tong80 op 08-02-2024 08:34:22 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
In die grote stad Zaltbommel, bommel
Heerste een burgemčster in de Waterstraat
En zo menig arme drommel, drommel
Zag om de hoek hoe hoog het water aan de lippen staat
Refrein:
En te midden van die rommel, rommel
Dreef de burgemčster van Bi-Ba-Bommel
En te midden van die rommel, rommel
Vloog het dubbel glas in 't rond
Op een vlot van houten planken, planken
Zat een grote herdershond
Zo erbarmelijk te janken, janken
Omdat de leugenbank geen Urks verstond
Refrein
Een matroos met houten benen, benen
En een christelijke zwembroek aan
Zat als een klein kind te wenen, wenen
Want het mooie Bommel was vergaan
Refrein
't Was afgrijselijk te aanschouwen, schouwen
Hoe beroofd van zijn korset
Een regent uit Urk of Henegouwen
Aan kwam drijven op z'n oliebollen vet
Refrein
In een mand met verse broodjes, broodjes
Dreef des bakkers jongste kind
Zwaaide met zijn blote pootjes, pootjes
En stonk uren in de regenten wind
Refrein
Op een vloer met nog wat planken, planken
Dreef de doopsgezinde school
Jongens hingen uit de banken
Lapten met carnaval namens de halve zool
Refrein
In een Ford met lekke banden, banden
Zat een rijke kruidenier
Tussen zijn verkleumde handen, handen
Klemde een hol vat leugens en hij geef geen ene zier
Refrein
Een chinees met lange haren, haren
Op zijn rug een linnen zak
Viste met machinegaren, garen
Weer een kapper voor de kust, en aan regels had hij lak
Refrein
Op een ton met houten banden, banden
Zaten Luuc van Boort en Wijnand fier
Hij wreef juichend in zijn handen, handen
Hij had nu de Waterstraat voor zijn bier
Refrein
De twee zoontjes van de koster, koster
Zaten op het kerkedak
Samen stekelbaars te vangen, vangen
Na de collecte resteerde een lege Urkse zak
Herman.
Heerste een burgemčster in de Waterstraat
En zo menig arme drommel, drommel
Zag om de hoek hoe hoog het water aan de lippen staat
Refrein:
En te midden van die rommel, rommel
Dreef de burgemčster van Bi-Ba-Bommel
En te midden van die rommel, rommel
Vloog het dubbel glas in 't rond
Op een vlot van houten planken, planken
Zat een grote herdershond
Zo erbarmelijk te janken, janken
Omdat de leugenbank geen Urks verstond
Refrein
Een matroos met houten benen, benen
En een christelijke zwembroek aan
Zat als een klein kind te wenen, wenen
Want het mooie Bommel was vergaan
Refrein
't Was afgrijselijk te aanschouwen, schouwen
Hoe beroofd van zijn korset
Een regent uit Urk of Henegouwen
Aan kwam drijven op z'n oliebollen vet
Refrein
In een mand met verse broodjes, broodjes
Dreef des bakkers jongste kind
Zwaaide met zijn blote pootjes, pootjes
En stonk uren in de regenten wind
Refrein
Op een vloer met nog wat planken, planken
Dreef de doopsgezinde school
Jongens hingen uit de banken
Lapten met carnaval namens de halve zool
Refrein
In een Ford met lekke banden, banden
Zat een rijke kruidenier
Tussen zijn verkleumde handen, handen
Klemde een hol vat leugens en hij geef geen ene zier
Refrein
Een chinees met lange haren, haren
Op zijn rug een linnen zak
Viste met machinegaren, garen
Weer een kapper voor de kust, en aan regels had hij lak
Refrein
Op een ton met houten banden, banden
Zaten Luuc van Boort en Wijnand fier
Hij wreef juichend in zijn handen, handen
Hij had nu de Waterstraat voor zijn bier
Refrein
De twee zoontjes van de koster, koster
Zaten op het kerkedak
Samen stekelbaars te vangen, vangen
Na de collecte resteerde een lege Urkse zak
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Net vernomen dat er met carnaval toch een tent op de mčrt staat. De uitjes bij de tentharingen voor de halve prijs zijn. Koppijn op woensdag op de koop toe. Mits de houte kop veroorzaakt is door houte tentharingen. Dan wordt extra ijzer van Driek Welsing aanbevolen. Niet voor niks oud-buurman van ijzervreters als Giovanni en Adrie van der Bronkhorst. Maar pin me er niet op vast.
Trouwens, in Bommel kunde pas in de stad pinne as boekhandel Bruna ope is, nie 's avonds na zesse, nie op zondag en nie op maandag veur één uur. Gelukkig is er een filiaal van de SNS-bank in de Boschstraat, waar ze je verwijzen naar de benzinepomp van de ESSO. Op hun advies, mooi zo'n meedenkende denktank, ben ik m'n rijbewijs gaan halen. Kreeg echter nul op m'n request in het gemeentehuis ver buiten de stad. Moest eerst rijlessen nemen en daarna afrijden. Dus heel dč stuk weer teruggelopen vanaf de Oude Boscheweg. Ge zou bijna de weg kwijt rake zonder tunnelke. Terwijl we een Albert als burgemeester hadden, die de weg wel wist te vinden, zonder mol te zijn.
Komt de optocht morgen nog langs de Fieperdefieplaan, of langs het Pom de dinges huis, nust de pletteflat? Dan waarschuw ik Driek alvast, dat-ie z'n vrachtwagen vooral nie veur het Maarten van Rossum kasteel mot zetten. Veur ge het wit wordt het uitzicht bedorven op wč ooit echt Bommels was. Kik ut mč wagge doet.
Zelfs de legendarische vrachtwagen op de Heksenwal is inmiddels een museumstuk. Wanneer komen ze tot inzicht ? Dat het uitzicht niet wordt bedorven door oud ijzer. Dat Bommel leeft bij de gratie van ijzervreters. Straks Bommel een museum is. Pronkend met de kleren van de keizer. Verstopt in de wijnkelder van Luuc van Boort.
Herman.
Trouwens, in Bommel kunde pas in de stad pinne as boekhandel Bruna ope is, nie 's avonds na zesse, nie op zondag en nie op maandag veur één uur. Gelukkig is er een filiaal van de SNS-bank in de Boschstraat, waar ze je verwijzen naar de benzinepomp van de ESSO. Op hun advies, mooi zo'n meedenkende denktank, ben ik m'n rijbewijs gaan halen. Kreeg echter nul op m'n request in het gemeentehuis ver buiten de stad. Moest eerst rijlessen nemen en daarna afrijden. Dus heel dč stuk weer teruggelopen vanaf de Oude Boscheweg. Ge zou bijna de weg kwijt rake zonder tunnelke. Terwijl we een Albert als burgemeester hadden, die de weg wel wist te vinden, zonder mol te zijn.
Komt de optocht morgen nog langs de Fieperdefieplaan, of langs het Pom de dinges huis, nust de pletteflat? Dan waarschuw ik Driek alvast, dat-ie z'n vrachtwagen vooral nie veur het Maarten van Rossum kasteel mot zetten. Veur ge het wit wordt het uitzicht bedorven op wč ooit echt Bommels was. Kik ut mč wagge doet.
Zelfs de legendarische vrachtwagen op de Heksenwal is inmiddels een museumstuk. Wanneer komen ze tot inzicht ? Dat het uitzicht niet wordt bedorven door oud ijzer. Dat Bommel leeft bij de gratie van ijzervreters. Straks Bommel een museum is. Pronkend met de kleren van de keizer. Verstopt in de wijnkelder van Luuc van Boort.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Thijs Berghuis stelt een normale vraag op deze pagina. Ik vind dat al heel wat in Bommel tegenwoordig. Je moet je muil houwen, of mee lopen in de polonaisse naar de open deur. Die al is ingetrapt voor dat het gaat tochten. Er wordt je niet eens netjes gevraagd Bommel te verlaten. Nee, luguber en luidruchtig, een enkeltje naar Israël geadviseerd.
Hij probeert in zijn bericht juist aan te geven dat-ie niet wil klagen. Hij gaat al door het stof voordat ie op verzenden geklikt heeft. Er is niks meer te doen in Bommel volgens velen, terwijl dat complete onzin is natuurlijk. Van vorige week de mooi hardloop wedstrijd voor het goede doel, naar volgende week een mooie tribute-muziek-voetbal dag bij N,I,V,O,-Sparta voor Jan van Maren. Misschien good old Willem van Maren op doel? En "onze" Jan nog efkes op bas.
Misschien een ideetje voor de klagers, of voor diegenen die zeggen dat er niks meer te doen is in Bommel. Ga daar eens kijken, en/of doneren. Anders organiseer je zelf een optocht naar de stad. En dan op de Heksenwal Thijs op de brandstapel. Want wie denkt meneer Berghuis wel dat-ie is ? Stel je voor dat ie zich hier thuis zal voelen. Branden zal-ie. Ter lering en vermaak. Gebeurt er ook weer eens iets in de stad. Of is dat te veel lood om oud ijzer ?
Herman.
Hij probeert in zijn bericht juist aan te geven dat-ie niet wil klagen. Hij gaat al door het stof voordat ie op verzenden geklikt heeft. Er is niks meer te doen in Bommel volgens velen, terwijl dat complete onzin is natuurlijk. Van vorige week de mooi hardloop wedstrijd voor het goede doel, naar volgende week een mooie tribute-muziek-voetbal dag bij N,I,V,O,-Sparta voor Jan van Maren. Misschien good old Willem van Maren op doel? En "onze" Jan nog efkes op bas.
Misschien een ideetje voor de klagers, of voor diegenen die zeggen dat er niks meer te doen is in Bommel. Ga daar eens kijken, en/of doneren. Anders organiseer je zelf een optocht naar de stad. En dan op de Heksenwal Thijs op de brandstapel. Want wie denkt meneer Berghuis wel dat-ie is ? Stel je voor dat ie zich hier thuis zal voelen. Branden zal-ie. Ter lering en vermaak. Gebeurt er ook weer eens iets in de stad. Of is dat te veel lood om oud ijzer ?
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Door Ferry de Groot deze weer eens opgespit. Ik blijk dus niet de enige te zijn. Op zijn tijdlijn geven veel Hilversumse collega's hem met z'n dodelijke kritiek gelijk. FOK! column uit 2016.....
Gisteren een nieuw dieptepunt in de Nederlandse televisiegeschiedenis. De ex-topzwemster, programmamaakster en producente Hansje Bunschoten is 58 jaar en terminaal kankerpatiente.
Ze was succesvol op al die gebieden. In 1972 deed ze bijvoorbeeld mee aan de Olympische Spelen van München. Ze was ook programmamaakster bij De rijdende rechter en Studio Sport, om maar iets te noemen.
Nu heeft ze op zondagavond laat een eigen programma, waar ze wel in beeld is te zien.'Maskers Af' Waar ze in gesprek gaat met o.a. Mart Smeets en Eva Jinek. Het is dus geen interview, maar een conversatie tussen twee gelijkwaardigen. Het heet 'Maskers Af', omdat ze zichzelf bloot wil geven, openhartig en eerlijk. Dit verwacht ze dan ook van haar gesprekspartner. Helaas kom je dan met Mart Smeets van een ontzettend koude kermis thuis.
Gisteravond de eerste aflevering.
Wat een enge ijdeltuit. Op een gegeven moment zei Hansje: 'Was dan niet gekomen.' En gelijk had ze. De stugge zelfverklaarde schrijver, gaf zich geen moment bloot, deed superieur uit de hoogte, had totaal geen interesse in Hansje en zat er alleen maar onoprechte schijnbewegingen te maken. Over de liefde wilde hij het niet hebben. Natuurlijk niet, dan worden types zoals hij kwetsbaar. Dan wordt de macho-pose te broos, dan heeft de gouden ketting op de behaarde borst zijn waarde verloren. Dan moet je plots jezelf zijn. Het was eigenlijk te genant om er kwaad door te worden.
Smeets zegt altijd dat ie een hekel heeft aan het Hilversumse wereldje en de BNers die overal en altijd op komen draven. Zelf is ie niet van de buis te slaan. 'Nou ik weet niet of ik dat wel moet doen.' 'Nou Mart, als we.........' 'Ok, omdat je zo aandringt en jij het bent Matthijs, Hansje, Tom, Kees, Harry, Paul, Hanneke, Sonja, Eva, Jeroen.....' Hij zei dus ja tegen Hansje Bunschoten, die hij goed kent door de sportprogramma's die ze samen hebben gemaakt. En nóg wist ie een ijskoude afstand te bewaren, met ijsschotsen die steeds verder wegdreven.
Het was vanaf het begint dweilen met de kraan open, geen warm water. Want hij brand zijn vingers niet graag.
De vraag over liefde van Hansje Bunschoten ging feitelijk over zijn ervaringen als ie op reis was. Hansje zelf vond het soms moeilijk om te beseffen dat haar geliefde thuis op haar wachtte en ze toch aantrekkelijke mannen tegen kwam. 'Dat gaat je niks aan', bromde de zelfverklaarde Casanova met de gouden ketting en inscriptie 'mama ik hou van jou'.
'Was dan niet gekomen.' Geweldige respons. Het water klotste onder zijn oksels. 'Wat doe ik hier?' hoorde je hem denken. Steeds weer wist ie het antwoord te omzeilen als Hansje iets aan hem vroeg. 'Heb je wel eens heimwee naar de tijd dat je onbevangen iets aan kon pakken?' Zonder te antwoorden: 'En jij?' Die wedervraag zit zo vol dedain. Zonder zich bloot te geven kaatste hij de ijsbal terug. Niet uit interesse voor Hansje, maar om zijn pose in stand te houden.
Zo werd het toch steeds meer een interview van Hansje met meneer-het-interesseert-me-allemaal-niet. Het was hem weer gelukt. De aandacht lag weer bij de heer Smeets. De focus verleggen noemt Emiel Ratelband dat. Daar is Mart de beste in. Een sporter werd niet door hem geďnterviewd, nee de sporter mocht blij zijn geďnterviewd te worden door meneer de groot himself. Het was tenenkrommend, zelfs niet mogelijk er een scheve schaats mee te rijden. Smeets past alleen maar Friese doorlopers. Op houtjes glibbert ie overal doorheen.
Op iedere vraag om te komen verschijnen zegt ie ja. Waarom weten we sinds gisteren zeker. De wereld bestaat bij Smeets' gratie. De goddelijke Mart. Arme Hansje. Zit daar een beetje terminaal haar ziel bloot te leggen tegen een egocentrische ijspilaar. 'Was dan niet gekomen.'
Go Hansje!
tong80
Gisteren een nieuw dieptepunt in de Nederlandse televisiegeschiedenis. De ex-topzwemster, programmamaakster en producente Hansje Bunschoten is 58 jaar en terminaal kankerpatiente.
Ze was succesvol op al die gebieden. In 1972 deed ze bijvoorbeeld mee aan de Olympische Spelen van München. Ze was ook programmamaakster bij De rijdende rechter en Studio Sport, om maar iets te noemen.
Nu heeft ze op zondagavond laat een eigen programma, waar ze wel in beeld is te zien.'Maskers Af' Waar ze in gesprek gaat met o.a. Mart Smeets en Eva Jinek. Het is dus geen interview, maar een conversatie tussen twee gelijkwaardigen. Het heet 'Maskers Af', omdat ze zichzelf bloot wil geven, openhartig en eerlijk. Dit verwacht ze dan ook van haar gesprekspartner. Helaas kom je dan met Mart Smeets van een ontzettend koude kermis thuis.
Gisteravond de eerste aflevering.
Wat een enge ijdeltuit. Op een gegeven moment zei Hansje: 'Was dan niet gekomen.' En gelijk had ze. De stugge zelfverklaarde schrijver, gaf zich geen moment bloot, deed superieur uit de hoogte, had totaal geen interesse in Hansje en zat er alleen maar onoprechte schijnbewegingen te maken. Over de liefde wilde hij het niet hebben. Natuurlijk niet, dan worden types zoals hij kwetsbaar. Dan wordt de macho-pose te broos, dan heeft de gouden ketting op de behaarde borst zijn waarde verloren. Dan moet je plots jezelf zijn. Het was eigenlijk te genant om er kwaad door te worden.
Smeets zegt altijd dat ie een hekel heeft aan het Hilversumse wereldje en de BNers die overal en altijd op komen draven. Zelf is ie niet van de buis te slaan. 'Nou ik weet niet of ik dat wel moet doen.' 'Nou Mart, als we.........' 'Ok, omdat je zo aandringt en jij het bent Matthijs, Hansje, Tom, Kees, Harry, Paul, Hanneke, Sonja, Eva, Jeroen.....' Hij zei dus ja tegen Hansje Bunschoten, die hij goed kent door de sportprogramma's die ze samen hebben gemaakt. En nóg wist ie een ijskoude afstand te bewaren, met ijsschotsen die steeds verder wegdreven.
Het was vanaf het begint dweilen met de kraan open, geen warm water. Want hij brand zijn vingers niet graag.
De vraag over liefde van Hansje Bunschoten ging feitelijk over zijn ervaringen als ie op reis was. Hansje zelf vond het soms moeilijk om te beseffen dat haar geliefde thuis op haar wachtte en ze toch aantrekkelijke mannen tegen kwam. 'Dat gaat je niks aan', bromde de zelfverklaarde Casanova met de gouden ketting en inscriptie 'mama ik hou van jou'.
'Was dan niet gekomen.' Geweldige respons. Het water klotste onder zijn oksels. 'Wat doe ik hier?' hoorde je hem denken. Steeds weer wist ie het antwoord te omzeilen als Hansje iets aan hem vroeg. 'Heb je wel eens heimwee naar de tijd dat je onbevangen iets aan kon pakken?' Zonder te antwoorden: 'En jij?' Die wedervraag zit zo vol dedain. Zonder zich bloot te geven kaatste hij de ijsbal terug. Niet uit interesse voor Hansje, maar om zijn pose in stand te houden.
Zo werd het toch steeds meer een interview van Hansje met meneer-het-interesseert-me-allemaal-niet. Het was hem weer gelukt. De aandacht lag weer bij de heer Smeets. De focus verleggen noemt Emiel Ratelband dat. Daar is Mart de beste in. Een sporter werd niet door hem geďnterviewd, nee de sporter mocht blij zijn geďnterviewd te worden door meneer de groot himself. Het was tenenkrommend, zelfs niet mogelijk er een scheve schaats mee te rijden. Smeets past alleen maar Friese doorlopers. Op houtjes glibbert ie overal doorheen.
Op iedere vraag om te komen verschijnen zegt ie ja. Waarom weten we sinds gisteren zeker. De wereld bestaat bij Smeets' gratie. De goddelijke Mart. Arme Hansje. Zit daar een beetje terminaal haar ziel bloot te leggen tegen een egocentrische ijspilaar. 'Was dan niet gekomen.'
Go Hansje!
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dit was mijn reactie op het bericht van Neerlands grootste cabaret-kenner en schrijver.
'Ik ben ook niet te vangen. 800.000 posts, 80.000 topics en 4000 briljante columns op internet. Als tong80 de bekendste, grappigste, grootste sport/voetbalkenner, tevens en ook algemeen ontwikkelde user op het grootste forum van Nederland (FOK!) Daar opvolger als columnist op de frontpage van Nico Dijkshoorn. Die ik al 20 jaar overschaduw. Te bescheiden om op de uitnodiging van Frénk van der Linden in te gaan, die me graag in Kunststof op Radio1 wilde interviewen. Wilde het zelfs bij mij thuis opnemen en vooraf laten horen, ter goedkeuring. Hem heb geschoffeerd, daarna verbrak hij de vriendschap. Ik dit jammer vind voor Frénk en de Nederlandse radio. Nu blijven de luistercijfers onder die van het journaal voor doven en slechthorenden. P.S: M'n bescheidenheid is m'n grootste deugd. Met uw welnemen......Herman/tong80. Herm en Tong voor vrienden en bekenden.'
tong80
Jacques Klöters
16u ˇ
Ik moest vanmorgen denken dat Hans Teeuwen eigenlijk een zot is. En Wim Helsen ook. En nňg wel een enkeling, ik denk aan Stefano Keizers. Ze maken gebruik van het cabaret maar ze zijn eigenlijk te mysterieus, te tragisch en te verontrustend voor dat ondertussen vriendelijke genre.
In het cabaret probeert men dicht bij zichzelf te blijven, normaal te doen, het publiek herkenning te geven. Zij niet. Zij spelen meer en je weet niet zo goed waar hun personages beginnen en eindigen. Ze gaan niet een gezellige dialoog met het publiek aan. Als Teeuwen een gezellige toon opzet, weet je dat hij meteen daarna grof zal uitvallen. Soms doet hij debiel, soms super-intelligent, je krijgt geen grip op zijn toneelpersoonlijkheid. Wie is hij?
Helsen is ook een vreemde, niet een van ons, lijkt wel een alien. Hij blijft ietwat formeel, houdt afstand en drijft de spot met onze tekortkomingen en amuseert zich ermee. Omdat hij afkomstig lijkt van een andere planeet, ben ik een beetje huiverig voor hem. Hij trekt in zijn shows een wereld op die op de onze lijkt, maar het niet is. Magisch realisme.
Bij het wieden der boeken kwam ik bij “De acteur: atleet van het hart” van Herman Verbeeck. Moet het blijven of kan het weg? Zoveel goede boeken zijn er niet over acteren. Verbeek neemt het lichaam van de acteur, zijn fysieke uitdrukkingskracht en zijn bewegen als uitgangspunt. Hij heeft een wijde blik. Hij ziet ook de acteur in de nagebootste dieren en dier-mensen van de Zuid_Amerikanen, de duivels en draken van de Aziaten, de trollen uit de schemering van de Noordelijke landen. Tussen die bizarre theatrale verschijningen wil ik Teeuwen en Helsen ook plaatsen. Marginale figuren die contact hebben met de wereld van het mysterie en die de wereld van de normalen parodiëren.
Verbeek gebruikt voor zot de Franse term ‘bouffon’ en zegt dat die figuur thuis hoort in het rijk van de georganiseerde waanzin. Die waanzin is noodzakelijk om de waarheid beter te kunnen verdragen. “Van de zot aanvaarden we wat we niet aanvaarden van een zogenaamd normaal persoon en we luisteren naar hem zoals de koning naar zijn nar luistert".
De zot heeft een raar lichaam zoals de clown een raar masker heeft. De speler moet dat rare lichaam zien te vinden bij zich zelf. Ik denk aan Jim van der Woude, René van ’t Hof en Arjan Ederveen die vreemde wezens geschapen hebben in het theater, waanzinnige figuren die maar ten dele op ons lijken.
De Ashton brothers leken aanvankelijk op een troepje zotten. Hun acties waren onlogisch, bizar, haast bovenmenselijk. Bijna boosaardige kinderen. Ze lachten over alles wat ze deden, ze speelden de grote parodie. Maar de stap naar het domein van de waanzin waarin alles voor de bijl gaat, hebben ze niet willen zetten. Ze maken veilig en genoeglijk amusement en zijn ondertussen zeer professionele artiesten geworden. Maar de zenuwachtige lach is uit de zaal verdwenen.
Wim Helsen had een programma “Bij mij zijt ge veilig” en dat was zeer verontrustend. Zijn kritiek was vernietigend en zijn spot bijtend. Verbeek schrijft dat de bouffon net als de tragedie zich beweegt om de verticale as, tussen hemel en aarde. De tragedie kijkt klagend omhoog. De zot spuugt naar de hemel en pist naar de aarde.
In zijn eerste programma vertelde Teeuwen dat hij een zieke non in haar bek wilde schijten. Dat is rauw, dat is wreed, dat is verontrustend. Niet zomaar aardig, maar boosaardig.
O ja en het boek van Verbeeck blijft in de kast.
foto Stefano Keizers
'Ik ben ook niet te vangen. 800.000 posts, 80.000 topics en 4000 briljante columns op internet. Als tong80 de bekendste, grappigste, grootste sport/voetbalkenner, tevens en ook algemeen ontwikkelde user op het grootste forum van Nederland (FOK!) Daar opvolger als columnist op de frontpage van Nico Dijkshoorn. Die ik al 20 jaar overschaduw. Te bescheiden om op de uitnodiging van Frénk van der Linden in te gaan, die me graag in Kunststof op Radio1 wilde interviewen. Wilde het zelfs bij mij thuis opnemen en vooraf laten horen, ter goedkeuring. Hem heb geschoffeerd, daarna verbrak hij de vriendschap. Ik dit jammer vind voor Frénk en de Nederlandse radio. Nu blijven de luistercijfers onder die van het journaal voor doven en slechthorenden. P.S: M'n bescheidenheid is m'n grootste deugd. Met uw welnemen......Herman/tong80. Herm en Tong voor vrienden en bekenden.'
tong80
Jacques Klöters
16u ˇ
Ik moest vanmorgen denken dat Hans Teeuwen eigenlijk een zot is. En Wim Helsen ook. En nňg wel een enkeling, ik denk aan Stefano Keizers. Ze maken gebruik van het cabaret maar ze zijn eigenlijk te mysterieus, te tragisch en te verontrustend voor dat ondertussen vriendelijke genre.
In het cabaret probeert men dicht bij zichzelf te blijven, normaal te doen, het publiek herkenning te geven. Zij niet. Zij spelen meer en je weet niet zo goed waar hun personages beginnen en eindigen. Ze gaan niet een gezellige dialoog met het publiek aan. Als Teeuwen een gezellige toon opzet, weet je dat hij meteen daarna grof zal uitvallen. Soms doet hij debiel, soms super-intelligent, je krijgt geen grip op zijn toneelpersoonlijkheid. Wie is hij?
Helsen is ook een vreemde, niet een van ons, lijkt wel een alien. Hij blijft ietwat formeel, houdt afstand en drijft de spot met onze tekortkomingen en amuseert zich ermee. Omdat hij afkomstig lijkt van een andere planeet, ben ik een beetje huiverig voor hem. Hij trekt in zijn shows een wereld op die op de onze lijkt, maar het niet is. Magisch realisme.
Bij het wieden der boeken kwam ik bij “De acteur: atleet van het hart” van Herman Verbeeck. Moet het blijven of kan het weg? Zoveel goede boeken zijn er niet over acteren. Verbeek neemt het lichaam van de acteur, zijn fysieke uitdrukkingskracht en zijn bewegen als uitgangspunt. Hij heeft een wijde blik. Hij ziet ook de acteur in de nagebootste dieren en dier-mensen van de Zuid_Amerikanen, de duivels en draken van de Aziaten, de trollen uit de schemering van de Noordelijke landen. Tussen die bizarre theatrale verschijningen wil ik Teeuwen en Helsen ook plaatsen. Marginale figuren die contact hebben met de wereld van het mysterie en die de wereld van de normalen parodiëren.
Verbeek gebruikt voor zot de Franse term ‘bouffon’ en zegt dat die figuur thuis hoort in het rijk van de georganiseerde waanzin. Die waanzin is noodzakelijk om de waarheid beter te kunnen verdragen. “Van de zot aanvaarden we wat we niet aanvaarden van een zogenaamd normaal persoon en we luisteren naar hem zoals de koning naar zijn nar luistert".
De zot heeft een raar lichaam zoals de clown een raar masker heeft. De speler moet dat rare lichaam zien te vinden bij zich zelf. Ik denk aan Jim van der Woude, René van ’t Hof en Arjan Ederveen die vreemde wezens geschapen hebben in het theater, waanzinnige figuren die maar ten dele op ons lijken.
De Ashton brothers leken aanvankelijk op een troepje zotten. Hun acties waren onlogisch, bizar, haast bovenmenselijk. Bijna boosaardige kinderen. Ze lachten over alles wat ze deden, ze speelden de grote parodie. Maar de stap naar het domein van de waanzin waarin alles voor de bijl gaat, hebben ze niet willen zetten. Ze maken veilig en genoeglijk amusement en zijn ondertussen zeer professionele artiesten geworden. Maar de zenuwachtige lach is uit de zaal verdwenen.
Wim Helsen had een programma “Bij mij zijt ge veilig” en dat was zeer verontrustend. Zijn kritiek was vernietigend en zijn spot bijtend. Verbeek schrijft dat de bouffon net als de tragedie zich beweegt om de verticale as, tussen hemel en aarde. De tragedie kijkt klagend omhoog. De zot spuugt naar de hemel en pist naar de aarde.
In zijn eerste programma vertelde Teeuwen dat hij een zieke non in haar bek wilde schijten. Dat is rauw, dat is wreed, dat is verontrustend. Niet zomaar aardig, maar boosaardig.
O ja en het boek van Verbeeck blijft in de kast.
foto Stefano Keizers
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
In het Bommel, waar de christen fundamentalisten het voor het zeggen hebben, er een burgemeester is die geen idee heeft dat we inmiddels elektriciteit en stromend water hebben, z'n functie niet eens op de (carnavals)tocht staat, waar de extreem rechtse, geblondeerde fascist de meeste stemmen trekt als dictatoriale één partij grondwet ontkenner, blijf ik geloven in de goedheid van de mens. Tevens in oprechte kappers, die zonder aanziens des persoons je in de stad een blond-dom kapsel aansmeren.
Er is nog hoop. Er is nog ergens schoonheid en positivisme te vinden.
Omarm de helden........Erasmus, Rembrandt, van Gogh, Mondriaan, Multatuli, Fannie Blankers Koen, Kees, Henk, Karel en Truus Philips, Jantje Willekes, Jan Cremer, André van Duin, Herman Brood, Johan Cruijff, Rutger Hauer, Bert Struik, Ard Schenk, Hans Teeuwen, Jaap de Bums, de kromme, Femke Bol, de bolle de Vries en Joost Klein.
Waar zouden we zijn zonder deze bruggenbouwers ? Laat je niet klein krijgen. Blijf groot dromen. Bommel is immers geen dorp. Gewoon, ongewoon een klein mooi stadje.
daar doemt ie op
in nevelen gehuld
onbeschut, gracieus
de mist wijst de weg
de Waal, zich onbewust
van het stijgende water
de Bommelse kust,
de natte welkoms kus
het uitzicht voelt als thuiskomen
dichter bij het gedicht van
bruggenbouwer Martinus kan niet
het vers verspreidt het uitzicht
je weet, het komt goed, zoals altijd
het komt goed
voor eeuwig onze toren
voor altijd onze trots
Herman.
Er is nog hoop. Er is nog ergens schoonheid en positivisme te vinden.
Omarm de helden........Erasmus, Rembrandt, van Gogh, Mondriaan, Multatuli, Fannie Blankers Koen, Kees, Henk, Karel en Truus Philips, Jantje Willekes, Jan Cremer, André van Duin, Herman Brood, Johan Cruijff, Rutger Hauer, Bert Struik, Ard Schenk, Hans Teeuwen, Jaap de Bums, de kromme, Femke Bol, de bolle de Vries en Joost Klein.
Waar zouden we zijn zonder deze bruggenbouwers ? Laat je niet klein krijgen. Blijf groot dromen. Bommel is immers geen dorp. Gewoon, ongewoon een klein mooi stadje.
daar doemt ie op
in nevelen gehuld
onbeschut, gracieus
de mist wijst de weg
de Waal, zich onbewust
van het stijgende water
de Bommelse kust,
de natte welkoms kus
het uitzicht voelt als thuiskomen
dichter bij het gedicht van
bruggenbouwer Martinus kan niet
het vers verspreidt het uitzicht
je weet, het komt goed, zoals altijd
het komt goed
voor eeuwig onze toren
voor altijd onze trots
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Net deze briljante column in het volgens sommige Bommelerwaardse sufferdje. 50.000 lezers. FOK! zou er tegenwoordig een moord voor doen.
Soms, zeg maar soms vaak, is het mooi in de stad te wonen. Ge lopt de Koningstraat uit, ziet bij de containers in de Boschstraat een grote man staan. In T-shirt notabene. Korte mouwen bovendien. Ik wilde hem op de rug tikken en complimenteren dat-ie de ooster wind en kou trotseerde. Draait-ie zich om, blijkt het Ferdy te zijn. De hardcore Bommelaar met baard. Wiens stamboom gepland is daar waar tevens de Stevens resideerden. Toen ik z'n baard zag, schoot ik een bietje vol. Dat zit wel snor dacht ik. In goede handen bij deze figuurlijk-en letterlijk grote man.
Samen opgelopen met dezelfde missie. De Hema. Ferdy voor z'n ham, terwijl ik niet wist wat ik van plan was. Gekeuveld, de wereldpolitiek in kaart gebracht, evenals gediscussiëerd over wat echt goede muziek is. Qua goede smaak waren we het eens. Die bestaat niet. Ieder zijn wansmaak en ieder zijn zouteloze ham. Terwijl Ferdy niet wist dat de kaasjager ooit op pekelharing joeg.
Eenmaal in de Hema werden we onderbroken door fans, ook wel medewerksters genoemd. Het is dat Elke van den Berg net als ik, op zoek was naar netkousen en genderneutraal deed alsof dat de normaalste zaak van de wereld was. Naast Pekelharing, Kaasjager en de Hema. En de puffende Loek bij van Uffelen.
Aan de kassa samen met Ferdy en de cassieres besproken wat ultiem geluk was. We er uit kwamen dat het de Hema-ham was, met als goede tweede en derde de rosbief en rookworst. Buiten knuffelend afscheid genomen. Dit keer niet in tranen. Maar werd wel gedwongen Corné Jegen en Gerrit Wagemakers te begroeten.
Zo kom je nooit thuis. Vooral niet als je samen met Gerrit en zijn monster hond lult over de Bommelse muziekscene. Ondertussen wordt onderbroken door kut-scooters, die meer herrie maken dan heel die Blue Meanies, Oldskool, H8tred, ZBomb, Nassau Gang, Be Careful. Watout, Insert Coin, An de Kneuter en Beg to Differ bij elkaar.
Gelukkig kwam ik Jan Hein nog tegen, vlak voordat ik m'n hofje op liep. Dat het geen nut heeft je druk te maken. Die knipoog me weer deed realiseren dat er na het Nut de Poorterij kwam. Daar ook geen muziek meer in zit. Er altijd Ferdy's blijven. Die je doen realiseren hoe mooi Bommel is. De ongezouten meningen niks te maken hebben met goede smaak. Als het maar puur is. En er ironisch op z'n Bommels ingepeperd mag worden.
P.S. Zeiksnorren hebben een baard en zijn zelfs bij van Uffelen uit de mode.
Herman.
Veel inside Bommels. Dat wordt me op FOK! verweten. Te veel inside FOK! Kan het nergens anders kwijt zonder bang te zijn voor een slotje op FOK! Ik zend iedere dag een geniaal, of briljante column in op de Frontpage. Als ik geluk heb wordt er één geplaatst. Er wordt geen geweldige recensie geplaatst als er al een indrukwekkende column van me is geplaatst.
Soms, zeg maar soms vaak, is het mooi in de stad te wonen. Ge lopt de Koningstraat uit, ziet bij de containers in de Boschstraat een grote man staan. In T-shirt notabene. Korte mouwen bovendien. Ik wilde hem op de rug tikken en complimenteren dat-ie de ooster wind en kou trotseerde. Draait-ie zich om, blijkt het Ferdy te zijn. De hardcore Bommelaar met baard. Wiens stamboom gepland is daar waar tevens de Stevens resideerden. Toen ik z'n baard zag, schoot ik een bietje vol. Dat zit wel snor dacht ik. In goede handen bij deze figuurlijk-en letterlijk grote man.
Samen opgelopen met dezelfde missie. De Hema. Ferdy voor z'n ham, terwijl ik niet wist wat ik van plan was. Gekeuveld, de wereldpolitiek in kaart gebracht, evenals gediscussiëerd over wat echt goede muziek is. Qua goede smaak waren we het eens. Die bestaat niet. Ieder zijn wansmaak en ieder zijn zouteloze ham. Terwijl Ferdy niet wist dat de kaasjager ooit op pekelharing joeg.
Eenmaal in de Hema werden we onderbroken door fans, ook wel medewerksters genoemd. Het is dat Elke van den Berg net als ik, op zoek was naar netkousen en genderneutraal deed alsof dat de normaalste zaak van de wereld was. Naast Pekelharing, Kaasjager en de Hema. En de puffende Loek bij van Uffelen.
Aan de kassa samen met Ferdy en de cassieres besproken wat ultiem geluk was. We er uit kwamen dat het de Hema-ham was, met als goede tweede en derde de rosbief en rookworst. Buiten knuffelend afscheid genomen. Dit keer niet in tranen. Maar werd wel gedwongen Corné Jegen en Gerrit Wagemakers te begroeten.
Zo kom je nooit thuis. Vooral niet als je samen met Gerrit en zijn monster hond lult over de Bommelse muziekscene. Ondertussen wordt onderbroken door kut-scooters, die meer herrie maken dan heel die Blue Meanies, Oldskool, H8tred, ZBomb, Nassau Gang, Be Careful. Watout, Insert Coin, An de Kneuter en Beg to Differ bij elkaar.
Gelukkig kwam ik Jan Hein nog tegen, vlak voordat ik m'n hofje op liep. Dat het geen nut heeft je druk te maken. Die knipoog me weer deed realiseren dat er na het Nut de Poorterij kwam. Daar ook geen muziek meer in zit. Er altijd Ferdy's blijven. Die je doen realiseren hoe mooi Bommel is. De ongezouten meningen niks te maken hebben met goede smaak. Als het maar puur is. En er ironisch op z'n Bommels ingepeperd mag worden.
P.S. Zeiksnorren hebben een baard en zijn zelfs bij van Uffelen uit de mode.
Herman.
Veel inside Bommels. Dat wordt me op FOK! verweten. Te veel inside FOK!
Kan het nergens anders kwijt zonder bang te zijn voor een slotje op FOK! Ik zend iedere dag een geniaal, of briljante column in op de Frontpage. Als ik geluk heb wordt er één geplaatst. Er wordt geen geweldige recensie geplaatst als er al een indrukwekkende column van me is geplaatst. 
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik liep gisteren m'n dagelijkse rondje Bommel. Dit keer o.a. rond het Kerkplein. Langs het weeshuis. Zoas dč in de Bommelse volksmond hiet. Hetgeen je schijnbaar niet meer mag zeggen. De tere kinderzieltjes zullen maar worden gekwetterkwetst. Net zoals "het museum" niet meer mag. Het hiet tegenwoordig "het stadskasteel." Dit om kinder-touristjes en klanten te winnen. Ik durf er een overwinning van Bommel op te verwedden, dč ze niks meer hebben gewonnen dan Olympia in hun slechtste tijd.
Ik liep op het Kerkplein ok langs het gebouw waar de Bel ooit thuis hield. Het Totoformulier werd daar ingeleverd. Alle 13 goed zat er niet in. De Bel zat er wel op z'n plaats. Net zoals ie later langs de deuren ging. De bel op de fiets. Letterlijk en figuurlijk. De heenweg recht vooruit, de terugweg met een glaasje op. Hij liet zich zelf rijden.
Er kwam een soort bouwvakker uit het oude Toto gebouw. Ik wilde hem groeten, hij keek me echter niet aan. We liepen samen op. Hij keek niet om of op. Ik vond dat vreemd. Hij verdween in de openstaande deur van de kapel van de toren. Hij had niet eens gehoord van de bel. De klepel niet eens horen luiden.
Soms verlang ik naar de oude Bommelse luiden. Waar ge mee kon kleppen. Zonder dagge oew eige moest verantwoorde. Dagge wist da ge de Toto nie had gewonnen. Ze wel allemaal op een Bommels rijtje had. Niet voor één opa's gatje gevangen.
Herman.
Ik liep op het Kerkplein ok langs het gebouw waar de Bel ooit thuis hield. Het Totoformulier werd daar ingeleverd. Alle 13 goed zat er niet in. De Bel zat er wel op z'n plaats. Net zoals ie later langs de deuren ging. De bel op de fiets. Letterlijk en figuurlijk. De heenweg recht vooruit, de terugweg met een glaasje op. Hij liet zich zelf rijden.
Er kwam een soort bouwvakker uit het oude Toto gebouw. Ik wilde hem groeten, hij keek me echter niet aan. We liepen samen op. Hij keek niet om of op. Ik vond dat vreemd. Hij verdween in de openstaande deur van de kapel van de toren. Hij had niet eens gehoord van de bel. De klepel niet eens horen luiden.
Soms verlang ik naar de oude Bommelse luiden. Waar ge mee kon kleppen. Zonder dagge oew eige moest verantwoorde. Dagge wist da ge de Toto nie had gewonnen. Ze wel allemaal op een Bommels rijtje had. Niet voor één opa's gatje gevangen.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik kwam vanochtend Herman tegen. Of andersom natuurlijk. Het is maar net van welke kant je het bekijkt. Herman van Dijk is m'n overbuurman. Woont in de Koningstraat. Ik vroeg waarom-ie handschoenen droeg. Zo koud is het niet, en als wielrenner hoefde hij niemand van zich af te schudden. Handen schudden raadde hij me niet aan. De handschoenen hadden namelijk een doel. Het opruimen van restafval in de stad.
Er zijn namelijk Bommelaars die zonder bezwaar hun zooi op straat achterlaten. Dan zijn er daarna weer Bommelaars die er een foto van maken. Waarna op Een Echte Bommelaar weer geklaagd wordt of dat zo maar kan of mag. Ongevraagd foto's maken (joking). Herman echter, maakt gebruik van z'n dagelijkse wandeling om het goede voorbeeld te geven. Handen uit de mouwen, en zonder te mauwen de daad bij het woord. Geen woorden maar daden zogezegd.
Iets verderop liep ik op met Henny van Gemert. Henny was op weg naar de sportschool van Marc. "Dus jij betaalt om te mogen fietsen?" Henny lachte, en zei dat als ie te laat is gebeld wordt door Cees. Soms een schop onder z'n reet of een stok achter de deur nodig heeft. Cees is de officieuze baas van Fitline. Zoals de andere Kees, van Kooten, eigenaar van het pand, de officieuze burgemčster van Bommel is.
Ik voetbalde op een hoog niveau bij NIVO in 1995. In het zesde namelijk. Het water niveau was ook onpeilbaar hoog die winter, en we moesten evacueren. Cees Donker was toen samen met Theo van Gemert, broer van, elftalleider. Een technische staf om van te watertanden. Cees was samen met Ratje en de Rooie illegaal in Bommel achtergebleven. Twee basisreserves van dat elftal. Ze bivakkeerden in Fitline.
Vanuit Den Bosch belde ik naar Cees in Bommel, of de wedstrijd die zaterdag door zou gaan. Cees zei dat het er vanaf hing of de motorcross zou doorgaan. De humor lag toen al voor het oprapen in de stad. Ge mot het alleen willen zien. Een opgeruimd gemoed is een schone zaak. Staat ook netjes.
P.S.: Deze Pasen is het een jaar geleden dat een andere Herman ons ontviel. Een doelman van hoog niveau. Die als keeper z'n doel schoon hield. Tevens een dijk van een vent. Soms zijde trots om ok Herman te hiete.
Herman.
Er zijn namelijk Bommelaars die zonder bezwaar hun zooi op straat achterlaten. Dan zijn er daarna weer Bommelaars die er een foto van maken. Waarna op Een Echte Bommelaar weer geklaagd wordt of dat zo maar kan of mag. Ongevraagd foto's maken (joking). Herman echter, maakt gebruik van z'n dagelijkse wandeling om het goede voorbeeld te geven. Handen uit de mouwen, en zonder te mauwen de daad bij het woord. Geen woorden maar daden zogezegd.
Iets verderop liep ik op met Henny van Gemert. Henny was op weg naar de sportschool van Marc. "Dus jij betaalt om te mogen fietsen?" Henny lachte, en zei dat als ie te laat is gebeld wordt door Cees. Soms een schop onder z'n reet of een stok achter de deur nodig heeft. Cees is de officieuze baas van Fitline. Zoals de andere Kees, van Kooten, eigenaar van het pand, de officieuze burgemčster van Bommel is.
Ik voetbalde op een hoog niveau bij NIVO in 1995. In het zesde namelijk. Het water niveau was ook onpeilbaar hoog die winter, en we moesten evacueren. Cees Donker was toen samen met Theo van Gemert, broer van, elftalleider. Een technische staf om van te watertanden. Cees was samen met Ratje en de Rooie illegaal in Bommel achtergebleven. Twee basisreserves van dat elftal. Ze bivakkeerden in Fitline.
Vanuit Den Bosch belde ik naar Cees in Bommel, of de wedstrijd die zaterdag door zou gaan. Cees zei dat het er vanaf hing of de motorcross zou doorgaan. De humor lag toen al voor het oprapen in de stad. Ge mot het alleen willen zien. Een opgeruimd gemoed is een schone zaak. Staat ook netjes.
P.S.: Deze Pasen is het een jaar geleden dat een andere Herman ons ontviel. Een doelman van hoog niveau. Die als keeper z'n doel schoon hield. Tevens een dijk van een vent. Soms zijde trots om ok Herman te hiete.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
In de krant vandaag :........
'Twee namen die de Bommelse ziel raken als een zachte bries door de uiterwaarden. 🌿
Echte Bommelaren, geworteld in de klei van de Waaldijk, waar de rivier haar verhalen fluistert aan wie wil luisteren. Ze zijn als de rietkragen, buigzaam en veerkrachtig, hun wortels diep verankerd in de geschiedenis van Zaltbommel.
Joost, met zijn pretoogjes en zijn lach die de zon doet schijnen op grijze dagen. Hij kent de straten als zijn broekzak, de kroegen als zijn tweede thuis. Een echte Bommelaar, met een hart zo groot als de Sint-Maartenskerk.
En dan Herman, de verteller van verhalen. Zijn stem galmt door de oude steegjes, zijn woorden als kiezels die rimpelingen maken in de stille wateren van de Waal. Hij weeft de geschiedenis samen met het heden, en zijn pen is als een tijdreismachine.
Samen zijn ze de bewakers van de stad, de hoeders van de Bommelse ziel. Ze kennen de geheimen van de oude muren, de geur van versgebakken brood bij de bakker op de hoek. Ze zijn de levende kronieken van Bommel, de verhalenvertellers die de stad adem geven.
Dus hef het glas op Joost en Herman, op de echte Bommelaren die de tijd trotseren en de geschiedenis levend houden.'
'Twee namen die de Bommelse ziel raken als een zachte bries door de uiterwaarden. 🌿
Echte Bommelaren, geworteld in de klei van de Waaldijk, waar de rivier haar verhalen fluistert aan wie wil luisteren. Ze zijn als de rietkragen, buigzaam en veerkrachtig, hun wortels diep verankerd in de geschiedenis van Zaltbommel.
Joost, met zijn pretoogjes en zijn lach die de zon doet schijnen op grijze dagen. Hij kent de straten als zijn broekzak, de kroegen als zijn tweede thuis. Een echte Bommelaar, met een hart zo groot als de Sint-Maartenskerk.
En dan Herman, de verteller van verhalen. Zijn stem galmt door de oude steegjes, zijn woorden als kiezels die rimpelingen maken in de stille wateren van de Waal. Hij weeft de geschiedenis samen met het heden, en zijn pen is als een tijdreismachine.
Samen zijn ze de bewakers van de stad, de hoeders van de Bommelse ziel. Ze kennen de geheimen van de oude muren, de geur van versgebakken brood bij de bakker op de hoek. Ze zijn de levende kronieken van Bommel, de verhalenvertellers die de stad adem geven.
Dus hef het glas op Joost en Herman, op de echte Bommelaren die de tijd trotseren en de geschiedenis levend houden.'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik zocht net naar een column die ik ooit heb geschreven over Joost Hoetelmans. Vorige eeuw nog, tijdens de Braderie een wedstrijd eieren gooien op de mert. Leek me wel toepasselijk nu tijdens Pasen. Wie het verst kon gooien terwijl het ei heel opgevangen moest worden. Ik kan helaas de column op een Echte Bommelaar niet meer terugvinden.
Joost gooide en ik meen dat Michael Sengers het ei zou vangen. Echter, het raam boven de sigarenzaak van Bob, Willie, de lieve Russin en Robbie stond open. Ik weet niet meer of Walter of Berry er woonde. Ik weet nog wel dat Joost zich een kwartslag draaide, en tot ieders verbazing en hilariteit niet alleen op het open raam mikte, z'n doel ook nog eens bereikte.
De vraag was niet hoe je het ei wilde hebben. Zacht, medium of hardgekookt, Joost was weer eens bij de pinken en uitgekookt. Wie de wedstrijd heeft gewonnen is me onbekend. Joost liet voor het eerst plaatselijk van zich horen in hartje Bommel. Zoals ie tegenwoordig sportief Bommel vertegenwoordigt in het internationale wielerpeloton.
Het ei droop af, en Joost had ons hart gestolen. Zoals Mathieu eenzame klasse was op de keien, was Joost de koning van de kluts op de Bommelse keinderkopjes. Straks Joost Klein de grote winnaar in Europa. En "onze" Joost alvast douze point. Joost......keigoed als uitsmijter.
Herman.
Joost gooide en ik meen dat Michael Sengers het ei zou vangen. Echter, het raam boven de sigarenzaak van Bob, Willie, de lieve Russin en Robbie stond open. Ik weet niet meer of Walter of Berry er woonde. Ik weet nog wel dat Joost zich een kwartslag draaide, en tot ieders verbazing en hilariteit niet alleen op het open raam mikte, z'n doel ook nog eens bereikte.
De vraag was niet hoe je het ei wilde hebben. Zacht, medium of hardgekookt, Joost was weer eens bij de pinken en uitgekookt. Wie de wedstrijd heeft gewonnen is me onbekend. Joost liet voor het eerst plaatselijk van zich horen in hartje Bommel. Zoals ie tegenwoordig sportief Bommel vertegenwoordigt in het internationale wielerpeloton.
Het ei droop af, en Joost had ons hart gestolen. Zoals Mathieu eenzame klasse was op de keien, was Joost de koning van de kluts op de Bommelse keinderkopjes. Straks Joost Klein de grote winnaar in Europa. En "onze" Joost alvast douze point. Joost......keigoed als uitsmijter.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik wilde me een beetje gedeisd gaan houden op Een Echte Bommelaar. Anders kun je het beter een Een Echte van Tongerlo gaan noemen. Maar steeds weer moet ik op dit besluit terugkomen. Eerst voor Vera van de Hema, daarna voor Lut die eigenlijk Ton heet. De laatste dus toch een beetje van TONgerlo. Dat waren feestelijke, en vrolijke berichten. Door omstandigheden lig ik vaak vroeg in bed. Daarom las ik daarnet pas het bericht van Marco in m'n mailbox, dat Nol vrijdag een herseninfarct heeft gehad. Marco had z'n bericht niet afgemaakt, en verder dan dat-ie een herseninfarct had gekregen stond er niet.
Op de pagina van NIVO gekeken, zag dat het eerste een mooie overwinning had geboekt tegen Tricht. Echter iets verderop las ik dat Arnold van Aalst had verloren van iets waar je je niet tegen kunt verdedigen. Waar ik bang voor was werd bewaarheid. Nol is overleden. Ik noemde hem net Arnold, net zoals ik z'n broer Rik, af en toe nog Erik noem. Dat zit in je systeem, omdat je van jongs af aan niet beter weet.
Daarom was het bij Nol, en ook bij Rik, juist niet het verkleinwoordje dat amicaal moet overkomen, maar Arnold en Erik, om de affiniteit te accentueren. Nol en Rik waren niet de allerbeste voetballers, ook niet de slechtsten. Net niet goed genoeg voor het eerste, maar wel bij de beteren van het tweede.
Ze waren en zijn wel altijd bij de les geweest en gebleven. Rik Summa-cum laude met een 10 afgestudeerd in sportsmanagement, en Nol afgestuurd op de sportacademie in Tilburg. Zo slim als Nol was, wist-ie het als tweede-elftalspeler van NIVO voor elkaar te krijgen om bij Willem 2 mee te mogen trainen tijdens zijn studie in Tilburg. Echter toen "we" uit tegen ASH in Hellouw speelden met het eerste, kwamen ze hem scouten. Nol had al met het tweede gespeeld, en stond met een biertje langs de lijn. Ik heb Arnold nog nooit zo snel gezien. Iedereen van NIVO moest weten dat-ie zogenaamd geblesseerd was. Dat als ze vroegen waarom Arnold van Aalst niet speelde, dat de reden was.
Dus Nol, ik noem je nog één keer Arnold. Je pa was de baas van de bruggenbouwers. Voor jou dit Bommels gedicht. Doen we net alsof je thuiskomt na een overwinning op ASH. Een wedstrijd die je nooit hebt gespeeld, maar wel hebt gewonnen.
daar doemt ie op
in nevelen gehuld
onbewust, gracieus
de mist wijst de weg
de Waal zich onbewust
van het stijgende water
de Bommelse kust
de natte welkoms kus
het uitzicht voelt als thuiskomen
dichter bij het gedicht van
bruggenbouwer Martinus kan niet
het vers verspreidt het uitzicht
je weet het komt goed
het komt goed, zoals altijd
voor eeuwig onze toren
voor altijd onze trots
Herman/Herm.
Op de pagina van NIVO gekeken, zag dat het eerste een mooie overwinning had geboekt tegen Tricht. Echter iets verderop las ik dat Arnold van Aalst had verloren van iets waar je je niet tegen kunt verdedigen. Waar ik bang voor was werd bewaarheid. Nol is overleden. Ik noemde hem net Arnold, net zoals ik z'n broer Rik, af en toe nog Erik noem. Dat zit in je systeem, omdat je van jongs af aan niet beter weet.
Daarom was het bij Nol, en ook bij Rik, juist niet het verkleinwoordje dat amicaal moet overkomen, maar Arnold en Erik, om de affiniteit te accentueren. Nol en Rik waren niet de allerbeste voetballers, ook niet de slechtsten. Net niet goed genoeg voor het eerste, maar wel bij de beteren van het tweede.
Ze waren en zijn wel altijd bij de les geweest en gebleven. Rik Summa-cum laude met een 10 afgestudeerd in sportsmanagement, en Nol afgestuurd op de sportacademie in Tilburg. Zo slim als Nol was, wist-ie het als tweede-elftalspeler van NIVO voor elkaar te krijgen om bij Willem 2 mee te mogen trainen tijdens zijn studie in Tilburg. Echter toen "we" uit tegen ASH in Hellouw speelden met het eerste, kwamen ze hem scouten. Nol had al met het tweede gespeeld, en stond met een biertje langs de lijn. Ik heb Arnold nog nooit zo snel gezien. Iedereen van NIVO moest weten dat-ie zogenaamd geblesseerd was. Dat als ze vroegen waarom Arnold van Aalst niet speelde, dat de reden was.
Dus Nol, ik noem je nog één keer Arnold. Je pa was de baas van de bruggenbouwers. Voor jou dit Bommels gedicht. Doen we net alsof je thuiskomt na een overwinning op ASH. Een wedstrijd die je nooit hebt gespeeld, maar wel hebt gewonnen.
daar doemt ie op
in nevelen gehuld
onbewust, gracieus
de mist wijst de weg
de Waal zich onbewust
van het stijgende water
de Bommelse kust
de natte welkoms kus
het uitzicht voelt als thuiskomen
dichter bij het gedicht van
bruggenbouwer Martinus kan niet
het vers verspreidt het uitzicht
je weet het komt goed
het komt goed, zoals altijd
voor eeuwig onze toren
voor altijd onze trots
Herman/Herm.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Wilde me ook eens aanmelden op Tinder. Niet dat ik verlegen zit, of anderszins tekort kom. Gewoon geen zin om moeite te doen om vrouwen af te wijzen. Of dat ik vrouwen teleur moet stellen als hun brillen niet corresponderen met mijn zittend gezeik. Eerder uit nieuwsgierigheid. Ben er geweigerd. M'n profiel werd niet geloofd, of als onwaarschijnlijk beschouwd. M'n foto werd als fotoshop gezien. Dat ik met een Dolly Dot heb gevreeën in de jaren 80, ipv een poster aan de muur heb geprikt werd niet geloofd. Dat ik op vakantie in Lloret de Mar gevraagd werd om in de jury van een miss-verkiezing de cijfers te geven niet voor waarheid aangenomen. Als verlegen adolecent uit de grote stad Zaltbommel, zich moed moest indrinken om uit elk dorp in de buurt door de mooiste meid versiertd te worden zette geen zoden aan de dijk.
Dan klagen vrouwen dat ze niet alleen op uiterlijk moeten worden beoordeeld. Ik ben niet eens toegekomen aan m'n innerlijk. Terwijl die buiten m'n geweldige gevoel voor humor, naast m'n indrukwekkend emphatisch vermogen kan wedijveren met m'n aandoenlijke bescheidenheid.
P.S. Vrouwen met gevoel voor humor, worden niet serieus genomen.
Dan klagen vrouwen dat ze niet alleen op uiterlijk moeten worden beoordeeld. Ik ben niet eens toegekomen aan m'n innerlijk. Terwijl die buiten m'n geweldige gevoel voor humor, naast m'n indrukwekkend emphatisch vermogen kan wedijveren met m'n aandoenlijke bescheidenheid.
P.S. Vrouwen met gevoel voor humor, worden niet serieus genomen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Als oprechte, introverte, spraakzame echte Bommelaar sprak ik voor de HEMA een eenzame fietser aan. Althans ik vroeg 'U bent op uw vrouw aan het wachten, zittend op de stang ?' Was een herenfiets. Een heer van stang. Zijn vrouw mocht het geld uitgeven. Hij lette op de fietsen. Dat ze er niet met een ander vandoor zouden gaan. Dat klopte dus. Ik vond hem er vaal en bedroefd uitzien. 'Alles goed verder meneer?' 'Het gaat. Zo op en neer.' 'Zo nu en dan.' 'U komt niet uit Bommel zo te horen.' 'Nee gelukkig niet.' 'Hoezo gelukkig niet?'
'Stug volk. Geen contact mee te krijgen' 'Woont u in Zaltbommel?' 'Helaas wel.'
God behoedde hem ooit Correke de Gram tegen te komen. Die lult Vincent van Gogh nog de oren van z'n kop. Die mokt van een pond in één ogenblik een kilo. Laat Cor maar schuiven. Dan kunde oew gram nooit meer halen. De stugge minse hebben geen benul.
Ondertussen Rende de Sambo me voorbij...'Hey Herm, ik woon in Gameren maar door jou blijf ik een echte Bommelaar.'
Handen schudden, wa hiet ? Sambo/Johnnie en Tong innerlijk omhelsend. Midden op straat. Zonder schaamte..
'Wa zijn jullie an ut doen?' Riep Chris van Brakel, met de hand aan de fiets, tegen het verkeer inlopend in de Bosschstraat. Dat hem een kleine drie kwartier kostte wegens verbaal onderhoud bij de spraakwerkzaamheden.
Verder met het gesprek met de import, Ik zei dat het eventueel ook aan oe eige kan liggen. Dagge een bietje moeite moet doen om te vechten tegen de vooroordelen.
Hij bleef stug volhouden. 'Stug volk.' Ik liet het er maar bij zitten. Wilde hem niet gaan stangen en opzadelen met een schuldcomplex.
Aan de overkant zag ik Jiel en Roy ouwehoere.
Me aangesloten bij de bandieten. Kennisen/vrienden van 40-45 jaar geleden. Patatje oorlog moest nog worre uitgevonden. Roy, net als ik 14 oktober 1962 op de wereld geworpen. Jiel moest nog de Kuin worden. Het ijs op de Waal nog niet Disco proof. De leugenbank z'n kont nog nie gekeerd tegen het ouwe politiebureau.
Komt Chris langs gefietst 'Geleuf nie alles wa ie zeet. Maar ut komt ut een goed hart'
Dč alles in hartje Bommel. Zomaar op een zaterdagmiddag. In de stad zoas we zeggen. Lut oe eige nie stange. Anders zitte daar weer mee opgezadeld.
Herman. Zonder rijbewijs, maar met zwemdiploma van Adje.
'Stug volk. Geen contact mee te krijgen' 'Woont u in Zaltbommel?' 'Helaas wel.'
God behoedde hem ooit Correke de Gram tegen te komen. Die lult Vincent van Gogh nog de oren van z'n kop. Die mokt van een pond in één ogenblik een kilo. Laat Cor maar schuiven. Dan kunde oew gram nooit meer halen. De stugge minse hebben geen benul.
Ondertussen Rende de Sambo me voorbij...'Hey Herm, ik woon in Gameren maar door jou blijf ik een echte Bommelaar.'
Handen schudden, wa hiet ? Sambo/Johnnie en Tong innerlijk omhelsend. Midden op straat. Zonder schaamte..
'Wa zijn jullie an ut doen?' Riep Chris van Brakel, met de hand aan de fiets, tegen het verkeer inlopend in de Bosschstraat. Dat hem een kleine drie kwartier kostte wegens verbaal onderhoud bij de spraakwerkzaamheden.
Verder met het gesprek met de import, Ik zei dat het eventueel ook aan oe eige kan liggen. Dagge een bietje moeite moet doen om te vechten tegen de vooroordelen.
Hij bleef stug volhouden. 'Stug volk.' Ik liet het er maar bij zitten. Wilde hem niet gaan stangen en opzadelen met een schuldcomplex.
Aan de overkant zag ik Jiel en Roy ouwehoere.
Me aangesloten bij de bandieten. Kennisen/vrienden van 40-45 jaar geleden. Patatje oorlog moest nog worre uitgevonden. Roy, net als ik 14 oktober 1962 op de wereld geworpen. Jiel moest nog de Kuin worden. Het ijs op de Waal nog niet Disco proof. De leugenbank z'n kont nog nie gekeerd tegen het ouwe politiebureau.
Komt Chris langs gefietst 'Geleuf nie alles wa ie zeet. Maar ut komt ut een goed hart'
Dč alles in hartje Bommel. Zomaar op een zaterdagmiddag. In de stad zoas we zeggen. Lut oe eige nie stange. Anders zitte daar weer mee opgezadeld.
Herman. Zonder rijbewijs, maar met zwemdiploma van Adje.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik had vanavond een mooi gedicht gepost over een ex-Bommelaar. Een eventuele nieuwe burgemęster. Een bietje kolderiek, gekscherend en ironisch. Helaas heb ik het moeten verwijderen. De werkelijkheid haalt de ironie in. De reacties waren te realistisch. Het is daadwerkelijk de realiteit dat zelfs in Zaltbommel de PVV, hoger scoort dan VVV, PSV en MVV op de lat qua humor. Een dildo op je hoofd en een kaars in je vagina een vereiste is om in een groen kikkerpak de oorlog in de Oekraďne te duiden.
Je gaat bijna geloven dat een ex-hockeycoach een vrijbrief krijgt bij de grootste club van Nederland, om een Duitse scout aan te stellen die voor miljoenen mislukte Oost-Europese linksachters koopt. Het zal toch niet waar zijn dat er een terrein in Bommel is aangewezen voor festiviteiten en festivals. Dat er daadwerkelijk spijkers met koppen zijn en worden geslagen. Dat de organiserende verenigingen zich niet meer in bochten moeten wurmen om iets voor elkaar te krijgen. Een bietje feest vieren zonder gezeik en zonder gekroot tijdens het pissen. Het moet niet veel gekker worre. Zelfs de raad van Elf vond het een geslaagde carnaval. Kunde nagaan hoe onbetrouwbaar ze zijn. Nie ins geluisterd naar de oprechte Bommelse spuit elf.
Wak zegge wou en liege nie. Ik vertrouw heul die nieuwe Wielewaal veur gin cent. Wedde da ze er alleen maar ouwe miense ut vreemde buitelande in stoppe. De zogenaamde vierde Nederlandse generatie. Die hun boodschappen nie doen bij Aziz maar op de koffie kome bij een Egyptische kapper. Omdat ut tweede kopje gratis is. Hek ut nog nie gehad over de oprecht Friese botsauto's die in de wind worre gezet door de oer-Hollandse drankorgels.
Het loopt de spuigaten uit. Het wordt tijd voor paal en perk. Laten we in opstand komen. Klein vraagje verder. Iemand enig idee wat spuigaten zijn ? En hoe je er eventueel uit kunt lopen. Trouwens, mag het ook perk en paal zijn ? Voordat we in opstand komen. Ik vraag dit namens een zogenaamde kindervriend, in lange rode jurk, tevens een ouwe vent met lange witte baard. Ik vertrouw het zaakje niet. Ik ga even stoom af blazen. Trusten.
Herman.
Je gaat bijna geloven dat een ex-hockeycoach een vrijbrief krijgt bij de grootste club van Nederland, om een Duitse scout aan te stellen die voor miljoenen mislukte Oost-Europese linksachters koopt. Het zal toch niet waar zijn dat er een terrein in Bommel is aangewezen voor festiviteiten en festivals. Dat er daadwerkelijk spijkers met koppen zijn en worden geslagen. Dat de organiserende verenigingen zich niet meer in bochten moeten wurmen om iets voor elkaar te krijgen. Een bietje feest vieren zonder gezeik en zonder gekroot tijdens het pissen. Het moet niet veel gekker worre. Zelfs de raad van Elf vond het een geslaagde carnaval. Kunde nagaan hoe onbetrouwbaar ze zijn. Nie ins geluisterd naar de oprechte Bommelse spuit elf.
Wak zegge wou en liege nie. Ik vertrouw heul die nieuwe Wielewaal veur gin cent. Wedde da ze er alleen maar ouwe miense ut vreemde buitelande in stoppe. De zogenaamde vierde Nederlandse generatie. Die hun boodschappen nie doen bij Aziz maar op de koffie kome bij een Egyptische kapper. Omdat ut tweede kopje gratis is. Hek ut nog nie gehad over de oprecht Friese botsauto's die in de wind worre gezet door de oer-Hollandse drankorgels.
Het loopt de spuigaten uit. Het wordt tijd voor paal en perk. Laten we in opstand komen. Klein vraagje verder. Iemand enig idee wat spuigaten zijn ? En hoe je er eventueel uit kunt lopen. Trouwens, mag het ook perk en paal zijn ? Voordat we in opstand komen. Ik vraag dit namens een zogenaamde kindervriend, in lange rode jurk, tevens een ouwe vent met lange witte baard. Ik vertrouw het zaakje niet. Ik ga even stoom af blazen. Trusten.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het doet er niet meer toe Tong. Het zal iedereen en z'n ouwe moer aan de reet roesten. De Feijenoorders zitten in de Ajax topics, de Ajacieden doen alsof hun al dan niet gebroken (Joodse) neus bloedt en het EK-forum loopt niet. Ze hebben wel 4 mods om het gepeupel in het EK-forum in het gareel te houden. Er is echter niet één mod om er iets van te maken. Het gevaar, zeg maar de kwaadaardige peupel, noem hem tong80, lag op de loer. Die zou het forum onmiddellijk bij de strot hebben genomen als mod. Er werk van hebben gemaakt. Met mooie topics, kwisjes en/of andere stimulerende activiteiten. Helaas werd zijn sollicitatie om mod te worden in het EK-forum niet serieus genomen.
Volgens de FA GGMM weet tong80 wel waarom. Ik probeer niet in derde fout enkelsom te spreken. Maar wij en ik hebben daadwerkelijk geen idee. Het is alsof tong80 het VBL-forum niet levend houdt. Heeft de mod, tevens voetbalhater, Plompzakker nog iets quasie leuks gepost na z'n hilarische "Ed de Goeij" ? Meestal post ie OK, of andere shit in leuke topics. Om z'n superioriteit en minachting te laten blijken voor het klootjesvolk op FOK!. Als je er dan iets van zegt smeert ie je een ban aan wegens crewbash. Hoe mooi zou het niet zijn geweest. tong80, die z'n eigen topic sluit. 'Tong, je hebt nu een grens overschreden. Dit gaat verder dan Onlogisch die lekkere Zweedse wijven post, terwijl Zweden niet meedoet.' Het zit en zat er niet in.
Sorry dat ik of topic ging. Hoewel, het maakt geen ene flikker uit. On of on topic. Niemand die er gebukt onder gaat. Leuke woordgrap Herman. Dank je maat.
Volgens de FA GGMM weet tong80 wel waarom. Ik probeer niet in derde fout enkelsom te spreken. Maar wij en ik hebben daadwerkelijk geen idee. Het is alsof tong80 het VBL-forum niet levend houdt. Heeft de mod, tevens voetbalhater, Plompzakker nog iets quasie leuks gepost na z'n hilarische "Ed de Goeij" ? Meestal post ie OK, of andere shit in leuke topics. Om z'n superioriteit en minachting te laten blijken voor het klootjesvolk op FOK!. Als je er dan iets van zegt smeert ie je een ban aan wegens crewbash. Hoe mooi zou het niet zijn geweest. tong80, die z'n eigen topic sluit. 'Tong, je hebt nu een grens overschreden. Dit gaat verder dan Onlogisch die lekkere Zweedse wijven post, terwijl Zweden niet meedoet.' Het zit en zat er niet in.
Sorry dat ik of topic ging. Hoewel, het maakt geen ene flikker uit. On of on topic. Niemand die er gebukt onder gaat. Leuke woordgrap Herman. Dank je maat.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
M'n beste vriend begin jaren 80 was Corné van Os. We zaten samen op de Havo in Zaltbommel. Corné woonde in Rossum. Ik in Bommel. Hadden beiden een Tomos met verlengd stuur. Leren jas bovendien. Met buttons. Ik had een integraal helm, zoals dat heet. Had The Clash, The Jam en Rousers er met zwarte vilstift op gekalkt. Alternatief, je weet.
Ik ben laatst 61 geworden. Mijn mooiste muziekperiode blijft toch de ontdekkingsreis begin jaren 80. Samen met Corné op de trein op weg naar de grote stad. Van Bommel naar den bosch. Naar Elpee vooral. Letterlijk LP's toen nog. Al jong bevuild met goede smaak. Foetus, Wipers, Joe Jackson, Elvis Costello, Undertones, Wire en Stiff Little Fingers.
Vissen in de vijver van de tweede hands LP's. Voor een habbekrats op te hengelen uit de muzikale bakken. Corné werd later bassist van de onvolprezen Nozems. Een band die destijds in één adem werd genoemd met The Fatal Flowers, Claw Boys Claw, Hallo Venray en Corry en de Rekels. Corné maakte het als bassist. Terwijl ik het bij één optreden hield als toetsenist op Bommelpop. Ik was echter een betere voetballer, en was Corné net even voor bij het scoren van Pure Mania van The Vibrators. Goedkoop scoren heet dat.
Herman/tong80
Ik ben laatst 61 geworden. Mijn mooiste muziekperiode blijft toch de ontdekkingsreis begin jaren 80. Samen met Corné op de trein op weg naar de grote stad. Van Bommel naar den bosch. Naar Elpee vooral. Letterlijk LP's toen nog. Al jong bevuild met goede smaak. Foetus, Wipers, Joe Jackson, Elvis Costello, Undertones, Wire en Stiff Little Fingers.
Vissen in de vijver van de tweede hands LP's. Voor een habbekrats op te hengelen uit de muzikale bakken. Corné werd later bassist van de onvolprezen Nozems. Een band die destijds in één adem werd genoemd met The Fatal Flowers, Claw Boys Claw, Hallo Venray en Corry en de Rekels. Corné maakte het als bassist. Terwijl ik het bij één optreden hield als toetsenist op Bommelpop. Ik was echter een betere voetballer, en was Corné net even voor bij het scoren van Pure Mania van The Vibrators. Goedkoop scoren heet dat.
Herman/tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Toch nog effe een mooi, tevens dramatisch bericht over de marathon van Rotterdam. Na het tragisch overlijden van Kelvin Kiptum, de eerste loper die de marathon onder de 2 uur zou gaan lopen, wist Lee Towers er nog een schepje bovenop te doen. Aan zijn lijdensweg qua kwalen aan z'n spleenheup en afgestorven schouders wegens overmatig gebruik van z'n ellendebogen, kwam afgelopen zondag een abrupt einde. Door deze gruwelijke lichamelijke aandoeningen, moest hij het Nederlandse volk mededelen dat-ie gedwongen is het clublied van Liverpool niet langer te verkrachten.
We zullen het in het vervolg van ons leven moeten doen zonder de twee minuten galmende persiflage van de onmisbare Leentje buur. Hij kan het echt niet langer meer opbrengen, één keer per jaar, zijn zielige zaligheid te geven. De twee minuten van You never walk alone, zullen we in het vervolg van het origineel moeten hebben. We zullen nooit weten of Lee ooit onder de twee minuten zou zijn gedoken. Gelukkig hebben we de herinneringen nog van alle praatshows waar hij afgelopen week aanschoof. De Twin Towers waren er niks bij. Het ego van Lee telde voor twee. En dat hebben we geweten.
We zullen het in het vervolg van ons leven moeten doen zonder de twee minuten galmende persiflage van de onmisbare Leentje buur. Hij kan het echt niet langer meer opbrengen, één keer per jaar, zijn zielige zaligheid te geven. De twee minuten van You never walk alone, zullen we in het vervolg van het origineel moeten hebben. We zullen nooit weten of Lee ooit onder de twee minuten zou zijn gedoken. Gelukkig hebben we de herinneringen nog van alle praatshows waar hij afgelopen week aanschoof. De Twin Towers waren er niks bij. Het ego van Lee telde voor twee. En dat hebben we geweten.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
ik zag een mooi rokje
wapperend in de windluwe stilte
kwispelende benen
rank, bijna oneindige weelde
ik stond even stil
ze had geen idee
geen idee dat ik staarde
ze was op weg naar de lente
eeuwig rokjesdag
geen bril nodig om de schoonheid
van de vrouwelijke, de vrouwelijke alles
te adoreren
Herman.
wapperend in de windluwe stilte
kwispelende benen
rank, bijna oneindige weelde
ik stond even stil
ze had geen idee
geen idee dat ik staarde
ze was op weg naar de lente
eeuwig rokjesdag
geen bril nodig om de schoonheid
van de vrouwelijke, de vrouwelijke alles
te adoreren
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
'Af en toe denk ik wel eens aan Bommel. Zeg maar voetbalclub Olympia. Dagge zelf bij Nivo voetbalde en op zondag bij de buren ging kijke. De vise versa was wederzijds en ook andersom. Allemaal door het tunneltje gereden, met oew voetbaltas op de rug. Nog net de bocht houdend. Anders pleurde je op oew bek. Ge kende als Nivo-speler alle spelers van het urste van Bommel. Sterker nog, ge wist wie er reserve stond in het tweede. Correke van Wijk, Edwin Poot of Karel van Mourik. Zeg maar de speulers die net nie goed genoeg ware, maar wel een rijbewijs voor de uitwedstrijd. Vervoer gegarandeerd. Het hiette gezonde rivaliteit. De gekscherendheid was met een knipoog, en vijandigheid gesponsord door Frans van Run. Het 'FF kappe nou' serieus werd genomen.
Ik denk zo af en toe ook aan m'n eigen cluppie. Waar ge, hoe bizar het ook klinkt, iedereen kende, uit welk elftal dan ook. Van het eerste tot het vijfde wist wie ze waren. De doelmannen in één generatie van Diejen, Vogel, Veeken, Roding en van Gemert waren. Allemaal eerste-elftal waardig. Behalve Theo. Die was dan weer de beste zaalvoetballer in Bommel, legendarische penaltie misser bovendien.
Af en toe moet ik stoppen met denken. Dan mijmer ik te veel. Dan ligt de tunnelvisie op de loer. Echter, het vastleggen van mooie voetbal herinneringen is niet strafbaar. Zelfs niet met een mooie voetbalbagage op de rug. Met vijandige vriendschappen voor het leven. Je zal maar zo'n bagagedrager zijn.
Herman.
Ik denk zo af en toe ook aan m'n eigen cluppie. Waar ge, hoe bizar het ook klinkt, iedereen kende, uit welk elftal dan ook. Van het eerste tot het vijfde wist wie ze waren. De doelmannen in één generatie van Diejen, Vogel, Veeken, Roding en van Gemert waren. Allemaal eerste-elftal waardig. Behalve Theo. Die was dan weer de beste zaalvoetballer in Bommel, legendarische penaltie misser bovendien.
Af en toe moet ik stoppen met denken. Dan mijmer ik te veel. Dan ligt de tunnelvisie op de loer. Echter, het vastleggen van mooie voetbal herinneringen is niet strafbaar. Zelfs niet met een mooie voetbalbagage op de rug. Met vijandige vriendschappen voor het leven. Je zal maar zo'n bagagedrager zijn.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het verongelijkte kindje loopt stampvoetend de klas uit. Mokkend zit hij op de gang te wachten tot de juf hem terughaalt. 'Ik wil in alles mijn zin krijgen juf.' 'Echt alles Greetje?' 'Niet alles juf, gewoon dat de grootste mond de vinger niet op hoeft te steken en dat wie het hardst schreeuwt een 10 voor gymnastiek krijgt.' 'Maar Greet, er is al lang geen lichamelijke oefening meer in het basis onderwijs.' 'Dan wil ik met een busje opgehaald worden naar de zwemles.' 'Dat kan ook niet mijn jongen. Dat is ook allang afgeschaft.' 'Dan blijft er weinig over juf.' 'Kunnen we Fransje niet de schuld geven ?' 'Gaat helaas ook niet m'n jongen.' 'Die wordt al beschuldigd van het hebben van gezond verstand.' 'Het schijnt zelfs dat-ie een vakantie baantje heeft en daarvan de wijsheid in pacht wil bekostigen.' 'Zeg maar alles wat we jou willen bijbrengen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik ben op pagina 3 en heb wonderschone zinnen gelezen.
Sommige stukjes zijn meer voor mannen, en hoe gek ook, ik mag die Melania wel, zoals ze die kerst shit niet wilde ophangen, ik vind haar ook allure hebben.
Morgen of straks verder.
Sommige stukjes zijn meer voor mannen, en hoe gek ook, ik mag die Melania wel, zoals ze die kerst shit niet wilde ophangen, ik vind haar ook allure hebben.
Morgen of straks verder.
Wat is er zo specifiek voor mannenquote:
Ik ben op pagina 3 en heb wonderschone zinnen gelezen.
Sommige stukjes zijn meer voor mannen, en hoe gek ook, ik mag die Melania wel, zoals ze die kerst shit niet wilde ophangen, ik vind haar ook allure hebben.
Morgen of straks verder.
Verder leuk om dit te lezen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik blijf genieten van de slotjes in VBL. Nu deze weer. Is het een record ? Is het tevens een record dat een VBL user een VBL-mod attendeert op het feit dat tong80 een topic opent ? Hij attendeert de mod niet om te laten zien dat Tong goed bezig is. Nee, het feit dat er al een topic is op een ander forum over dit onderwerp schiet alle doelen en knikkers voorbij. Hoe durft tong80 een topic te openen met een uitgebreide OP en tevens en ook informatie met een knipoog. Laten we de ironie wel varen, de topics ongepost, het gepostte ongezien bedaren, opdat Tong nooit meer durft te posten. Trusten. Maak er wat van. Ik heb er een houten en hard hoofd in.
VBL / Zaterdag Jeroen Stekelenburg en Milan van Dongen op TV.
Trusten. Kill your idols.
VBL / Zaterdag Jeroen Stekelenburg en Milan van Dongen op TV.
Trusten. Kill your idols.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Veel voetbal, voetbal herinneringen, daarvoor moet je een liefhebber zijn, meestal een man denk ik.quote:
Wat is er zo specifiek voor mannen
Je schrijft prachtig en neemt mensen onbevangen mee terug in de tijd, ik ben benieuwd geraakt naar Zaltbommel en heb even zitten googlen.
Wat heerlijk wanneer je zo van je stad, stadgenoten en uitzicht kunt genieten. Ik vind ook het terugkomende bankje voor de Hema zo leuk.
(Ik ben bij pagina 6 nu)
Je schrijft mooie woorden ... Ik dacht dat ik nog wat zou schrijven, maar ik blijf stil... Hou je sterk, y un Abrazo
Dat is ook onmogelijk, aangezien dit nog nooit voorgekomen is.quote:
Hij attendeert de mod niet om te laten zien dat Tong goed bezig is.
Tong is goed bezig.quote:
Dat is ook onmogelijk, aangezien dit nog nooit voorgekomen is.
Laat dat gezeur toch achterwege, en de 48.000 lezers die nooit een like hebben gezet zich schamen.
In 1900 geboren. In 1977 overleden. Piet van Eck (Piet de kolf). Ik werd als leerling door conciërge ome Leo van Opijnen uit de klas gehaald. Realiseerde me niet echt wat er aan de hand was. Opa was ziek, zei ome Leo. Ik naar huis. Niemand thuis. Natuurlijk....naar het bejaardentehuis de Wielewaal. Kamer helemaal vol met familie. Opa wilde nog iets tegen me zeggen op z'n sterfbed. Ik was helaas te laat. Ben met mijn moeder de eerste 3 jaar van m'n leven bij opa en opoe opgegroeid. In het rustieke Sophiastraatje, ook wel hofje. Ik was als jongste zoon voor hem, en opa als een tweede vader. Als het Moederdag was, maakte ik op de kleuterschool een tekening voor opoe én voor moeke.
Opa kwam uit een arbeidersmilieu. Dan kon je niet studeren destijds. Als timmerman liet hij echter zijn handen spreken bij de restauratie van de Sint-Maartenskerk. Opa was een creatieve autodidact, kon goed dammen en schaken en weet ik veel niet wat allemaal. Het heelal en de sterrenhemel heb ik door hem leren kennen. Als ik met hem damde kreeg ie het altijd voor elkaar te verliezen. En dan niet zomaar. Ik kon met m'n overgebleven dam zijn laatste 8 stenen slaan. Zoals Tommy Cooper faalde met het goochelen en het verbazingwekkend was hoe briljant het toch nog goed kwam. Ook verfde opa in de crisistijd voor de oorlog mussen geel. Verkocht ze aan de kouwe kak als zijnde fluitende kanaries.
Opa was ook een stroper en visser. Op een gegeven moment was ie de stoere praatjes zat van de maat die naast hem zat te hengelen. Kocht een pond wortelen en ging vissen. Haalde al snel de hengel op. 'Beet' riep ie. Pakte de vis schoon van de haak, stak 'm in z'n mond en vrat 'm op. 'Wa doede nou Piet ?' 'De eerste die ik vang vreet ik altijd op, dan witte hoe het water er veur staat.' Z'n maat wist niet dat het een wortel was die ie schoon aan de haak had gehangen.
Ik was een redelijk goede jeugdvoetballer bij NIVO Sparta. Scoorde regelmatig. Ik rende na thuis de uitslag gemeld te hebben naar opa. Opa schoof dan 'mijn' TV-stoel naast die van hem. Zo'n echte opa-stoel. Gingen we samen, om 18:00 uur, naar het Duitse voetbal kijken. Preussen Münster, Kickers Offenbach en Sankt Pauli. 'Hoeveel Hem ?' 'Drie vandaag opa. We hebben met 4-1 gewonnen van Zuilichem.' 'Mooi Hermpie.' Niet lang daarna speelde ik in het eerste. Ik rende na afloop nog steeds naar opa. Op de vraag 'Hoeveel Hermke ?' Moest ik steeds vaker 'nul opa', zeggen. 'Ze motte oe ok vaker de bal geve.' Volwassen worden als snotaap viel niet altijd mee.
Opa was een levenskunstenaar. Geen gekwelde kunstenaar, die schoonheid peurt uit ellende, nee de schoonheid stond voorop. Opa maakte van een klomp klei de mooiste dingen. Dingen klinkt eigenlijk te neerbuigend. De hoofden die in marmer gegoten hadden moet worden, maar uit de Hollandsche handen en de Hollandsche klei ontstonden, staan eeuwig in m'n geheugen gegrift. Geboetseerd uit de ware ziel van de ware kunstenaar, die met z'n handen iemand kon neerzetten. Met hout kon-ie ook overweg. Menig Bommelaar heeft nog een stoof door opa gemaakt. Ik kreeg er een paar jaar geleden nog één van fysiotherapeut Theo de Jong.
Hebben ze het op de Bommelse site over echte Bommelaars. Niks ten nadelen, maar de echte-echte Bommelaars zijn eigenlijk de Bommelaars, die een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten in een internet-loos tijdperk. M'n opa was niet uniek. Wel een bietje uitgestorven. Door zichzelf gekleid. Geheid, dč ie da wiest
Herman/Herm
Opa kwam uit een arbeidersmilieu. Dan kon je niet studeren destijds. Als timmerman liet hij echter zijn handen spreken bij de restauratie van de Sint-Maartenskerk. Opa was een creatieve autodidact, kon goed dammen en schaken en weet ik veel niet wat allemaal. Het heelal en de sterrenhemel heb ik door hem leren kennen. Als ik met hem damde kreeg ie het altijd voor elkaar te verliezen. En dan niet zomaar. Ik kon met m'n overgebleven dam zijn laatste 8 stenen slaan. Zoals Tommy Cooper faalde met het goochelen en het verbazingwekkend was hoe briljant het toch nog goed kwam. Ook verfde opa in de crisistijd voor de oorlog mussen geel. Verkocht ze aan de kouwe kak als zijnde fluitende kanaries.
Opa was ook een stroper en visser. Op een gegeven moment was ie de stoere praatjes zat van de maat die naast hem zat te hengelen. Kocht een pond wortelen en ging vissen. Haalde al snel de hengel op. 'Beet' riep ie. Pakte de vis schoon van de haak, stak 'm in z'n mond en vrat 'm op. 'Wa doede nou Piet ?' 'De eerste die ik vang vreet ik altijd op, dan witte hoe het water er veur staat.' Z'n maat wist niet dat het een wortel was die ie schoon aan de haak had gehangen.
Ik was een redelijk goede jeugdvoetballer bij NIVO Sparta. Scoorde regelmatig. Ik rende na thuis de uitslag gemeld te hebben naar opa. Opa schoof dan 'mijn' TV-stoel naast die van hem. Zo'n echte opa-stoel. Gingen we samen, om 18:00 uur, naar het Duitse voetbal kijken. Preussen Münster, Kickers Offenbach en Sankt Pauli. 'Hoeveel Hem ?' 'Drie vandaag opa. We hebben met 4-1 gewonnen van Zuilichem.' 'Mooi Hermpie.' Niet lang daarna speelde ik in het eerste. Ik rende na afloop nog steeds naar opa. Op de vraag 'Hoeveel Hermke ?' Moest ik steeds vaker 'nul opa', zeggen. 'Ze motte oe ok vaker de bal geve.' Volwassen worden als snotaap viel niet altijd mee.
Opa was een levenskunstenaar. Geen gekwelde kunstenaar, die schoonheid peurt uit ellende, nee de schoonheid stond voorop. Opa maakte van een klomp klei de mooiste dingen. Dingen klinkt eigenlijk te neerbuigend. De hoofden die in marmer gegoten hadden moet worden, maar uit de Hollandsche handen en de Hollandsche klei ontstonden, staan eeuwig in m'n geheugen gegrift. Geboetseerd uit de ware ziel van de ware kunstenaar, die met z'n handen iemand kon neerzetten. Met hout kon-ie ook overweg. Menig Bommelaar heeft nog een stoof door opa gemaakt. Ik kreeg er een paar jaar geleden nog één van fysiotherapeut Theo de Jong.
Hebben ze het op de Bommelse site over echte Bommelaars. Niks ten nadelen, maar de echte-echte Bommelaars zijn eigenlijk de Bommelaars, die een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten in een internet-loos tijdperk. M'n opa was niet uniek. Wel een bietje uitgestorven. Door zichzelf gekleid. Geheid, dč ie da wiest
Herman/Herm
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Vandaag op de Bommelse site.....
Bommels centrum hiet de stad
de Balkan ooit nieuwbouw
boomplantdag in de Spellerwaard
spelenderwijs Bommel uitgebreid
niet alles is achterhaald
ingelopen door de tijd
de tijd verstrijkt geleidelijk
het hart van Bommel blijft
het is als het leven
je kijkt achterom
de bebouwde kom is gebleven
de goudvis het hoekje om
op de stoep zitten in gedachten
mannen op kratjes bier
kinderen spelen verstoppertje
vrouwen hebben Peyton Place vertier
de wallen omhelzen de grachten
al eeuwen wordt naar goud gevist
verdwaald in de Waluwe
gedachteloos het naambordje gemist
Prettige Koningsdag minse.....Herman.
Bommels centrum hiet de stad
de Balkan ooit nieuwbouw
boomplantdag in de Spellerwaard
spelenderwijs Bommel uitgebreid
niet alles is achterhaald
ingelopen door de tijd
de tijd verstrijkt geleidelijk
het hart van Bommel blijft
het is als het leven
je kijkt achterom
de bebouwde kom is gebleven
de goudvis het hoekje om
op de stoep zitten in gedachten
mannen op kratjes bier
kinderen spelen verstoppertje
vrouwen hebben Peyton Place vertier
de wallen omhelzen de grachten
al eeuwen wordt naar goud gevist
verdwaald in de Waluwe
gedachteloos het naambordje gemist
Prettige Koningsdag minse.....Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ben een paar jaar aan het kwakkelen. Ik was niet voor niets Kwak in de eindejaarsmusical op de Philipsschool. Chrisje van Hees was Kwik en Margé Riebergen (vd Hoek) Kwek. Vandaag weer een hele strooptocht. Via de dokter naar de prikklok. Als beroepswerkloze een hele tour. Wel Lilian bij de Bruna tegengekomen. Afgesproken samen te gaan hinkelen als ik beter ben. Dus dat zit wel snor zou Dick Bruna zeggen. Daar kan geen Fiep tegenop. Met d'r Westendorp. Bommel is een stad. Alhoewel. We hebben de lelijkste kunstwerken her en der. Zelfs aan de Waal staan gedrochten het mooiste uitzicht van Nederland en andere uiterwaarden al 30 jaar te verpesten. Je gaat bijna hopen dat Adje Patatje ze naar de overkant helpt zwemmen. "We" zijn trots op Jip en Janneke, die geen ene flikker met Bommel te maken hebben. Zet er een beeld van Thijs de Torenwachter neer. Of van Hans Keser die z'n hondje uitlaat. Gemaakt door Joris Baudoin en Ranko van Tricht, ingekleurd door Hans Heijman. Wil ik het wel onthullen. Zoals ik het gruwelijke beeld voor het Stadscafé ooit midden in de nacht, redelijk aangeschoten, officieus heb onthuld samen met Erik van der Aa. Het touwtje voor de regenten hing er te uitdagend uit.
Onderweg nog ff met Stino geouwehoerd. Over George Best, sinaasappels en Otis Redding. Zeg maar de normale dingen des levens. Moest helaas doorlopen voor de prik toen ik de blonde Blom/bom Barjo groette. Anders zou Nico toch maar jaloers zijn geworden. Je weet het nooit met zo'n halve soul. Chris van Brakel de hand geschud. Hoorde nie ins wat-ie nou weer te lekkerbekken ha. Iets mč onderling kibbelingen onder de knie krijgen.
Na de prik snel nog ff Appie Heijn doen. Gelukkig staan er in de Gamerschestraat her en der bankjes ter leuning, ondersteuning en vermaak. Bijna bij de finish op m'n vertrouwde Hema bankje lucht geschept voor de eindsprint. Gerry kwam me moed inspreken. Ook lucht scheppend na de trek aan haar sigaret.
Toen vlak voor m'n hofje een vertrouwd gezicht van de thuis/buurtzorg tegen me zei dat ik er goed uit zag, wilde ik het hele traject herhalen. Ze kon me nog net tegenhouden. Er zijn inderdaad andere manieren om af te vallen. Opvallen kun je wel aan mij overlaten. Trouwens 10 jaar geleden gestopt met roken. Sindsdien ging mijn gezondheid met sprongen achteruit. Kan het iedereen afraden. Nu snel iets naar binnen werken en plat voor een dag. Oh ja, ben weer doorverwezen naar een loog. Ik hoop niet dat het Ti Ta Tovenaar is. Je weet het immers maar nooit met een arts die Ti To heet.
P.S. De leugenbank zoekt nog een vrijwilliger voor de Toonbank. Als het iemand is met een horloge in z'n hand zit het wel snor. Ook voor de derde helft.
Herman.
Onderweg nog ff met Stino geouwehoerd. Over George Best, sinaasappels en Otis Redding. Zeg maar de normale dingen des levens. Moest helaas doorlopen voor de prik toen ik de blonde Blom/bom Barjo groette. Anders zou Nico toch maar jaloers zijn geworden. Je weet het nooit met zo'n halve soul. Chris van Brakel de hand geschud. Hoorde nie ins wat-ie nou weer te lekkerbekken ha. Iets mč onderling kibbelingen onder de knie krijgen.
Na de prik snel nog ff Appie Heijn doen. Gelukkig staan er in de Gamerschestraat her en der bankjes ter leuning, ondersteuning en vermaak. Bijna bij de finish op m'n vertrouwde Hema bankje lucht geschept voor de eindsprint. Gerry kwam me moed inspreken. Ook lucht scheppend na de trek aan haar sigaret.
Toen vlak voor m'n hofje een vertrouwd gezicht van de thuis/buurtzorg tegen me zei dat ik er goed uit zag, wilde ik het hele traject herhalen. Ze kon me nog net tegenhouden. Er zijn inderdaad andere manieren om af te vallen. Opvallen kun je wel aan mij overlaten. Trouwens 10 jaar geleden gestopt met roken. Sindsdien ging mijn gezondheid met sprongen achteruit. Kan het iedereen afraden. Nu snel iets naar binnen werken en plat voor een dag. Oh ja, ben weer doorverwezen naar een loog. Ik hoop niet dat het Ti Ta Tovenaar is. Je weet het immers maar nooit met een arts die Ti To heet.
P.S. De leugenbank zoekt nog een vrijwilliger voor de Toonbank. Als het iemand is met een horloge in z'n hand zit het wel snor. Ook voor de derde helft.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Niet doorvertellen hoor. Maar Irma werkt vandaag 12 en een half jaar in de Wielewaal. Voor je het weet gaat ze naast haar schoenen lopen. Of met haar hoofd in de wolken. Laat ze de boel versloffen en denkt ze dat ze Yvonne Jaspers is. De miljonaire, die oprecht begaan is met vrijgezelle, half autistische, stotterende en wereldvreemde boeren. Die een vrouw zoeken om gezamenlijk aan koeieuiers te trekken, daarna de vaat laten staan, en zwijgend naar elkaar gaan zitten staren.
Huilend op tv, in OP1, zat ze te snikken dat haar onrecht was aangedaan. Ze helemaal geen reclame maakte voor links-en rechts omgedraaide Bulgaarse yoghurt van Campina. Haar ego was zich niet bewust van de meewarige blikken van de ouders van de vermoorde Marianne Vaatstra. Yvonne Jaspers. Ze kan mooi de vermoorde onschuld spelen. Ze kreeg daarom vorige week een lintje. Koninklijk onderscheiden.
De echte wereld kennen dit soort mensen niet. De wereld van Irma Nijhuis-Hermes. Die zit niet op een lintje te wachten. Voor haar en andere mensen in de zorg en hulpverlening is een dank-je-wel van een cliënt of bewoner genoeg. Die laten de vaat niet staan. Die lopen hun vuur uit de sloffen. Zijn goud waard, ook bij een bronzen medaille. Hun voetstuk kan niet hoog genoeg zijn. Onbetaalbaar.
Herman.
Huilend op tv, in OP1, zat ze te snikken dat haar onrecht was aangedaan. Ze helemaal geen reclame maakte voor links-en rechts omgedraaide Bulgaarse yoghurt van Campina. Haar ego was zich niet bewust van de meewarige blikken van de ouders van de vermoorde Marianne Vaatstra. Yvonne Jaspers. Ze kan mooi de vermoorde onschuld spelen. Ze kreeg daarom vorige week een lintje. Koninklijk onderscheiden.
De echte wereld kennen dit soort mensen niet. De wereld van Irma Nijhuis-Hermes. Die zit niet op een lintje te wachten. Voor haar en andere mensen in de zorg en hulpverlening is een dank-je-wel van een cliënt of bewoner genoeg. Die laten de vaat niet staan. Die lopen hun vuur uit de sloffen. Zijn goud waard, ook bij een bronzen medaille. Hun voetstuk kan niet hoog genoeg zijn. Onbetaalbaar.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Beste Herman,
Dankjewel voor dit inkijkje in je leven. Ik heb opeens het gevoel je heel goed te kennen, weet dingen van je, de herinneringen die je koestert, je gevoelens over om het even wat.
Heb ik het recht om deelgenoot te zijn van je leven, blijkbaar wel, dank hiervoor.
Ik benijd de liefde die je voelt voor je stad, de mensen die je al je hele leven kent daar, bij mij ligt dat zo anders.
Een sorbet met een aapje op een stokje, het zijn de details, maar in mijn leven absent.
Alhoewel er wel degelijk aapjes op stokjes momenten waren in mijn leven, vrijwel altijd aan mij gegeven door mijn vader, en die koester ik.
Ik blijf hier lezen, en zo te zien velen met mij.
Jammer en voor mij vreemd is dat er nauwelijks feedback is hier, maar misschien is zelfs het niet aanwezig zijn van likes een compliment omdat de waardering voor zich spreekt, en een duimpje zetten als een banaliteit kan worden gezien, vergeef me in dat geval, ik kon het niet laten hier en daar.
Za
Dankjewel voor dit inkijkje in je leven. Ik heb opeens het gevoel je heel goed te kennen, weet dingen van je, de herinneringen die je koestert, je gevoelens over om het even wat.
Heb ik het recht om deelgenoot te zijn van je leven, blijkbaar wel, dank hiervoor.
Ik benijd de liefde die je voelt voor je stad, de mensen die je al je hele leven kent daar, bij mij ligt dat zo anders.
Een sorbet met een aapje op een stokje, het zijn de details, maar in mijn leven absent.
Alhoewel er wel degelijk aapjes op stokjes momenten waren in mijn leven, vrijwel altijd aan mij gegeven door mijn vader, en die koester ik.
Ik blijf hier lezen, en zo te zien velen met mij.
Jammer en voor mij vreemd is dat er nauwelijks feedback is hier, maar misschien is zelfs het niet aanwezig zijn van likes een compliment omdat de waardering voor zich spreekt, en een duimpje zetten als een banaliteit kan worden gezien, vergeef me in dat geval, ik kon het niet laten hier en daar.
Za
Tijdje geleden nieuwe buurvrouw gekregen. Nou ja gekregen. Ze ging hier naast wonen. Als ik haar gekregen had zou ze bij mij mogen blijven slapen. En had ik haar, na het inpakken, met strik en al, weer moeten uitpakken. Zo mooi is ze. Je raakt bijna verstrikt in je eigen gedachten, gedachteloos bonkt je hart in de keel. Mooie, pronte borstjes, golvende, blonde, gekrulde haren, die zich rond haar ranke hals drapperen. Strakke, bossche-bollig ronde, zoete billetjes, onder een taille dat door een met zilveren sterretjes bewerkt hoepeltje kan. Een lach zo stralend dat de Niagara-watervallen omhoog klauteren, spetterend en kletterend van vreugde, omdat ze even in haar diep blauwe ogen hebben mogen kijken.
Dat ik binnen een waterstraal van drie kubeke-meter van haar flatje woon, en dezelfde lucht mag inademen die zij teder langs haar diep rode, zwoele lippen naar buiten heeft gezucht, vervult mij met de grootste blijheid en vreugde. De sierlijke tred die ik iedere dag schielijk aanschouw uit mijn raam, als ik haar aan hoor komen dartelen, op haar roze pumpjes, doet m'n nekharen steigeren, galopperend verkneukelen ze zich onderling. Als je goed luistert, hoor je de giechelende kieteling van de haartjes die als haantjes de voorste om de eerste rang vechten.
Het gevecht dat ik met mezelf voerde was iets pijnlijker. Mijn afschrikwekkend, hardnekkig aanwezige, adembenauwende verlegenheid, had me tot dat moment belet me aan haar voor te stellen. Daar waar zij dartelde op haar roze-wolkjes, zwevend langs mijn kleine universum, schroomde ik de stoute schoenen aan te trekken, en een kopje suiker te gaan lenen. Wat dat betreft ben ik geen echte vent, zo zoetjes aan raak je daar aan gewend, een echte man weet van aanpakken, en een schuwe deurdrempel te trotseren. Ik keek nog eens in de spiegel. En wat ik zag hoor ik van anderen eigenlijk al jaren. Dat ik een gruwelijk aantrekkelijke, bijzonder fotogenieke, adembenemende, wonderlijk stralende, schitterend blinkende, mannelijke uitstraling heb.
Voor het eerst dacht ik, kom op Herm, accepteer eens een keer een complimentje.
Deur achter me dicht getrokken. Op m'n tenen gaan lopen. Immers, de verrassing moet natuurlijk wel compleet zijn. Dat ze de deur niet al open doet omdat ze de man van de map hoort aankomen. Diep ademgehaald, verslikte me bijna in de te frisse lucht, doordat ik zo'n 6 keer m'n tanden had gepoetst.
De bel met een flinke mannelijke kracht ingedrukt. Vooraleer de deur zou opengaan, nogmaals, ter ondersteuning en om kracht te putten, een slok frisfruitige zuurstof geďnhaleerd. De deur gaat open, er verschijnt de vrouw van iedere man zijn dromen, het aura was van een koninklijke schoonheidskoningin, de Niagara-watervallen omzoomden haar voetbedding, de roze blaadjes dreven eendrachtig in een poel van liefde. Sensualiteit en ongedwongenheid in alle ontroering, vochten spartelend en in vervoering om voorrang. Toen ik het nu al legendarische woord sprak........
........'Neuken ?'
[ Bericht 2% gewijzigd door tong80 op 13-05-2024 16:58:10 ]
Dat ik binnen een waterstraal van drie kubeke-meter van haar flatje woon, en dezelfde lucht mag inademen die zij teder langs haar diep rode, zwoele lippen naar buiten heeft gezucht, vervult mij met de grootste blijheid en vreugde. De sierlijke tred die ik iedere dag schielijk aanschouw uit mijn raam, als ik haar aan hoor komen dartelen, op haar roze pumpjes, doet m'n nekharen steigeren, galopperend verkneukelen ze zich onderling. Als je goed luistert, hoor je de giechelende kieteling van de haartjes die als haantjes de voorste om de eerste rang vechten.
Het gevecht dat ik met mezelf voerde was iets pijnlijker. Mijn afschrikwekkend, hardnekkig aanwezige, adembenauwende verlegenheid, had me tot dat moment belet me aan haar voor te stellen. Daar waar zij dartelde op haar roze-wolkjes, zwevend langs mijn kleine universum, schroomde ik de stoute schoenen aan te trekken, en een kopje suiker te gaan lenen. Wat dat betreft ben ik geen echte vent, zo zoetjes aan raak je daar aan gewend, een echte man weet van aanpakken, en een schuwe deurdrempel te trotseren. Ik keek nog eens in de spiegel. En wat ik zag hoor ik van anderen eigenlijk al jaren. Dat ik een gruwelijk aantrekkelijke, bijzonder fotogenieke, adembenemende, wonderlijk stralende, schitterend blinkende, mannelijke uitstraling heb.
Voor het eerst dacht ik, kom op Herm, accepteer eens een keer een complimentje.
Deur achter me dicht getrokken. Op m'n tenen gaan lopen. Immers, de verrassing moet natuurlijk wel compleet zijn. Dat ze de deur niet al open doet omdat ze de man van de map hoort aankomen. Diep ademgehaald, verslikte me bijna in de te frisse lucht, doordat ik zo'n 6 keer m'n tanden had gepoetst.
De bel met een flinke mannelijke kracht ingedrukt. Vooraleer de deur zou opengaan, nogmaals, ter ondersteuning en om kracht te putten, een slok frisfruitige zuurstof geďnhaleerd. De deur gaat open, er verschijnt de vrouw van iedere man zijn dromen, het aura was van een koninklijke schoonheidskoningin, de Niagara-watervallen omzoomden haar voetbedding, de roze blaadjes dreven eendrachtig in een poel van liefde. Sensualiteit en ongedwongenheid in alle ontroering, vochten spartelend en in vervoering om voorrang. Toen ik het nu al legendarische woord sprak........
........'Neuken ?'
[ Bericht 2% gewijzigd door tong80 op 13-05-2024 16:58:10 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
het mooie van Bommel
het mooie van Bommel
het mooie van Bommel
kun je niet genoeg herhalen
de schoonheid
ligt te dichtbij
zie de toren
zie de brug
zie de echte Bommelaar
waar ook import
wordt gekoesterd
met beide armen
omarmd
Herman.
het mooie van Bommel
het mooie van Bommel
kun je niet genoeg herhalen
de schoonheid
ligt te dichtbij
zie de toren
zie de brug
zie de echte Bommelaar
waar ook import
wordt gekoesterd
met beide armen
omarmd
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het "nieuwe" sportcomplex van N.I.V.O.-Sparta en Mixed Hockey club Bommelerwaard 'De Watertoren,' is gruwelijk mooi geworden. Het mooiste sportterrein van Gelderland en omstreken. Samen met de nieuwe sporthal en zwembad. U ziet ik ben de objectiviteit zelve. Het proces van bouwen en creëren werd schitterend vastgelegd door huisfotograaf Marco Oomen. Die vanaf het begin ons op de hoogte hield van de vorderingen. 8 jaar geleden geopend. Padelen bestond niet, Donald Trump werd niet serieus genomen en "we" dachten toen nog dat het kabinet Rutte rechts was. We konden ons weer laten zien met een representatieve accomodatie. Een enorme verbetering met de vorige bouwval aan de Oude Bosscheweg. Bouwval klinkt misschien iets te hard, maar het enige dat niet op instorten stond waren de tribune, hoekvlaggen, scorebord, ratje, en de meter bier ter vertier.
In 2016, vóór de verhuizing, een mooie laatste reünieavond gehad op het ouwe terrein. Veel bekenden van vroeger. Ouwe Spartaanse-jongens krentenbrood, en ouwe N.I.V.O.-verhalen. Met o.a. Herman van Diejen, Hans Brinkman, Joop Becker, Rob Roding, Jack Schreuders, Henrie Stehman, Reneetje Rensen en z'n broer Boudewijn(Tuup). Oud-ploeggenoten waarvan sommigen vrienden voor het leven.Terwijl ik naar de uitgang liep zag ik Rene een frietje eten, met hem meegedaan en lekker geluld met m'n maat. Nog een laatste blik geworpen op het ouwe complex. Heb er heel m'n jeugd en een groot deel daarna doorgebracht. Dus voordat ik slingerend naar huis fietste even geslikt. Zo'n brok in de keel kan danig in de weg zitten. Zie zo snel, als excuus, maar eens een Fishermans friend te scoren. Op weg naar de nieuwe toekomst. Met momenteel 10 senioren-elftallen, vrouwenvoetbal en geweldige jeugdelftallen.
Gevoetbald, gescoord, getraind en afgemeld. Kansen gemist en geblesseerd geraakt. Gewonnen en verloren. Gejuicht en gevloekt, gelachen en gehuild. Leren zuipen en leren accepteren. lootjes gekocht van Riet. Ge-dart, geflipperd en getafelvoetbald. Vrienden voor het leven gemaakt en kennissen opgedaan. Volwassen geworden met de bal aan de voet. Ome Leo leren kennen. Piet Pastoor, Henk van Zuidam, Aart Blanken en Cees Rike zien trainen. Ome sijmen zijn frikandelletje met mayo zien eten. Vloekend rondjes gelopen op de ijsbaan. Als 15jarig broekie in het eerste opgevangen worden door Joop Becker en Wout Blanken. Harold zien komen en gaan en weer prominent zien komen, Harjen Wolters ontgroend op de training. Op zondag bij Olympia kijken, waarvan je destijds meer spelers uit het eerste kende dan tegenwoordig in het eerste van N.I.V.O. De promotie naar de hoofdklasse gevierd. Een unieke prestatie, Ijsselmeervogels, DOVO, Ajax en GVVV hebben maar mooi op ons oude complex gespeeld.
Wat rest zijn de herinneringen in nostalgisch rood-wit-zwarte beelden. Voor sommigen zelfs herinneringen van 70 jaar geleden, toen er voor het eerst de voetbalvoet aan land werd gezet. De doelpalen nog vierkant en van hout waren. In vergelijking met het nieuwe complex was het De Meer tegen De Arena. We mogen ons gelukkig prijzen met deze mooie plek. Een mooie plek om aanstaande zaterdag de kampioenswedstrijd te spelen voor een plaats in de Eerste-Klasse. Dat is ook de doelstelling te lezen in de N.I.V.O.-Sparta Bijbel. Geschreven door onze ex-voorzitter Jan Schouten.
Het was destijds voor Loek en Toon van Gameren, Henk Nijhof, Hans van der Leeden, Sijmen van Eck en de oude Blanken 'A small step for men, but a giant leap for N.I.V.O. Sparta.' Voor deze generatie is het ook een grote stap geweest. Het was even wennen een nieuw plekje te vinden, een eigen plekje waar je je thuis voelt. Waar je over een paar jaar nog steeds trots op bent . Het water stond ons aan de lippen op de "Oude Bosscheweg." We zijn net op tijd geëvacueerd. Weliswaar zonder reddingsvesten, maar de Watertoren lonkte. De borsten konden worden nat gemaakt, in de derde helft de kelen.
Zaterdag na N.I.V.O.-Sparta - Achilles'29 graag slingerend naar huis fietsen En schreeuwen: 'N.I.V.O.-SPARTA, NAAAAR VÓÓÓÓREN!'
[ Bericht 0% gewijzigd door tong80 op 20-05-2024 18:07:25 ]
In 2016, vóór de verhuizing, een mooie laatste reünieavond gehad op het ouwe terrein. Veel bekenden van vroeger. Ouwe Spartaanse-jongens krentenbrood, en ouwe N.I.V.O.-verhalen. Met o.a. Herman van Diejen, Hans Brinkman, Joop Becker, Rob Roding, Jack Schreuders, Henrie Stehman, Reneetje Rensen en z'n broer Boudewijn(Tuup). Oud-ploeggenoten waarvan sommigen vrienden voor het leven.Terwijl ik naar de uitgang liep zag ik Rene een frietje eten, met hem meegedaan en lekker geluld met m'n maat. Nog een laatste blik geworpen op het ouwe complex. Heb er heel m'n jeugd en een groot deel daarna doorgebracht. Dus voordat ik slingerend naar huis fietste even geslikt. Zo'n brok in de keel kan danig in de weg zitten. Zie zo snel, als excuus, maar eens een Fishermans friend te scoren. Op weg naar de nieuwe toekomst. Met momenteel 10 senioren-elftallen, vrouwenvoetbal en geweldige jeugdelftallen.
Gevoetbald, gescoord, getraind en afgemeld. Kansen gemist en geblesseerd geraakt. Gewonnen en verloren. Gejuicht en gevloekt, gelachen en gehuild. Leren zuipen en leren accepteren. lootjes gekocht van Riet. Ge-dart, geflipperd en getafelvoetbald. Vrienden voor het leven gemaakt en kennissen opgedaan. Volwassen geworden met de bal aan de voet. Ome Leo leren kennen. Piet Pastoor, Henk van Zuidam, Aart Blanken en Cees Rike zien trainen. Ome sijmen zijn frikandelletje met mayo zien eten. Vloekend rondjes gelopen op de ijsbaan. Als 15jarig broekie in het eerste opgevangen worden door Joop Becker en Wout Blanken. Harold zien komen en gaan en weer prominent zien komen, Harjen Wolters ontgroend op de training. Op zondag bij Olympia kijken, waarvan je destijds meer spelers uit het eerste kende dan tegenwoordig in het eerste van N.I.V.O. De promotie naar de hoofdklasse gevierd. Een unieke prestatie, Ijsselmeervogels, DOVO, Ajax en GVVV hebben maar mooi op ons oude complex gespeeld.
Wat rest zijn de herinneringen in nostalgisch rood-wit-zwarte beelden. Voor sommigen zelfs herinneringen van 70 jaar geleden, toen er voor het eerst de voetbalvoet aan land werd gezet. De doelpalen nog vierkant en van hout waren. In vergelijking met het nieuwe complex was het De Meer tegen De Arena. We mogen ons gelukkig prijzen met deze mooie plek. Een mooie plek om aanstaande zaterdag de kampioenswedstrijd te spelen voor een plaats in de Eerste-Klasse. Dat is ook de doelstelling te lezen in de N.I.V.O.-Sparta Bijbel. Geschreven door onze ex-voorzitter Jan Schouten.
Het was destijds voor Loek en Toon van Gameren, Henk Nijhof, Hans van der Leeden, Sijmen van Eck en de oude Blanken 'A small step for men, but a giant leap for N.I.V.O. Sparta.' Voor deze generatie is het ook een grote stap geweest. Het was even wennen een nieuw plekje te vinden, een eigen plekje waar je je thuis voelt. Waar je over een paar jaar nog steeds trots op bent . Het water stond ons aan de lippen op de "Oude Bosscheweg." We zijn net op tijd geëvacueerd. Weliswaar zonder reddingsvesten, maar de Watertoren lonkte. De borsten konden worden nat gemaakt, in de derde helft de kelen.
Zaterdag na N.I.V.O.-Sparta - Achilles'29 graag slingerend naar huis fietsen En schreeuwen: 'N.I.V.O.-SPARTA, NAAAAR VÓÓÓÓREN!'
[ Bericht 0% gewijzigd door tong80 op 20-05-2024 18:07:25 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Oud eerste elftal speler Herman van Tongerlo heeft weer eens een mooi stuk geschreven wat we jullie niet wilden onthouden.
Neutraal voetbal kijken is de helft zo leuk als partij kiezen, de ene helft verloren. Je krijgt minder teleurstellingen te slikken, ook minder te bekoren. De hoogtepunten en euforie zijn ook schaarser. Op zaterdag naar Sjaak kijken en op zondag naar Kees. Ik koos altijd rood of groen, gras was wel groen, rode kaart bestond nog niet.
Wilde eigenlijk bij Bommel gaan voetballen maar werd gedwongen door pa en ome Sijm een rood shirt aan te trekken, nu even op rijm. Had geen keus, maar het groen bleef altijd bij me, op het groene laken geen keus, daden nooit staken. Geen geslijm, vraag maar aan Makkie, Bennie of Henkie Voetballen deden we op straat al samen. Zou ik bijna de familie Damen vergeten. Eenmaal bij NIVO aanbeland was Henk van Rooyen m'n eerste trainer. Typische naam voor een NIVO-man.
Samen met Robbie in de spits, die van Westreenen kon er wat van, te vroeg gestopt, ging ie aan gewichten heffen. Z'n broer Puck ging geloof ik ijshockeyen of bij Rossum voetballen, nivootje lager, was ie laatste man.
In de jeugd gespeeld met Herman van Beurden, Basje van Voorden op doel, Waldie pronkte toen al met z'n veren, Renéétje was tweebenig. Bas van Brakel was samen met Jack Schreuders al scheutig met pasen. Met Kerst liet ie het er bij zitten. Dan stond Loek stoer aan het roer. John de Mol heeft dat concept ooit gejat. Een fortuin mee verdiend draaiend aan het rad. Tegenwoordig hebben we een andere Rat Die is meer van petje op petje af.
Tas op de rug, de bocht door in het tunneltje.Welke Bommelse voetballer heeft niet gezucht toen ie ook nog omhoog moest fietsen, of iemand moest ontwijken die niet uitkeek. NIVO begon ooit aan de dijken. Ontstaan uit Olympia, de club die een 100-jarig jubileum had verdiend Met Rombeek, van Mourik, Apeldoorn en de twee besten De Beun en de vader van Kees en Johan. Ik zie plots de Snor op z'n klok kijken, Toon attenderend
dat Riet op de fiets moet stappen, de kantine stroomt vol, spelers aan de tafel, lappend, om de lootjes te kopen.
In gedachten zie ik Rienie Hein lopen, de bal van Blanken gekregen, Sjaak nam het stokje over, Wout nam altijd de jongeren bij de arm. Die van Diejen kon er ook wat van, Björn is de jongste niet meer, maar houdt nog steeds het eerste bij de les.
De Oude Bosscheweg.......Wat ooit was.
In de geest van Ome Leo : 'Jippie ha hé, Jippie ha ho. Ik zal oe nooit nie vergete.'
Neutraal voetbal kijken is de helft zo leuk als partij kiezen, de ene helft verloren. Je krijgt minder teleurstellingen te slikken, ook minder te bekoren. De hoogtepunten en euforie zijn ook schaarser. Op zaterdag naar Sjaak kijken en op zondag naar Kees. Ik koos altijd rood of groen, gras was wel groen, rode kaart bestond nog niet.
Wilde eigenlijk bij Bommel gaan voetballen maar werd gedwongen door pa en ome Sijm een rood shirt aan te trekken, nu even op rijm. Had geen keus, maar het groen bleef altijd bij me, op het groene laken geen keus, daden nooit staken. Geen geslijm, vraag maar aan Makkie, Bennie of Henkie Voetballen deden we op straat al samen. Zou ik bijna de familie Damen vergeten. Eenmaal bij NIVO aanbeland was Henk van Rooyen m'n eerste trainer. Typische naam voor een NIVO-man.
Samen met Robbie in de spits, die van Westreenen kon er wat van, te vroeg gestopt, ging ie aan gewichten heffen. Z'n broer Puck ging geloof ik ijshockeyen of bij Rossum voetballen, nivootje lager, was ie laatste man.
In de jeugd gespeeld met Herman van Beurden, Basje van Voorden op doel, Waldie pronkte toen al met z'n veren, Renéétje was tweebenig. Bas van Brakel was samen met Jack Schreuders al scheutig met pasen. Met Kerst liet ie het er bij zitten. Dan stond Loek stoer aan het roer. John de Mol heeft dat concept ooit gejat. Een fortuin mee verdiend draaiend aan het rad. Tegenwoordig hebben we een andere Rat Die is meer van petje op petje af.
Tas op de rug, de bocht door in het tunneltje.Welke Bommelse voetballer heeft niet gezucht toen ie ook nog omhoog moest fietsen, of iemand moest ontwijken die niet uitkeek. NIVO begon ooit aan de dijken. Ontstaan uit Olympia, de club die een 100-jarig jubileum had verdiend Met Rombeek, van Mourik, Apeldoorn en de twee besten De Beun en de vader van Kees en Johan. Ik zie plots de Snor op z'n klok kijken, Toon attenderend
dat Riet op de fiets moet stappen, de kantine stroomt vol, spelers aan de tafel, lappend, om de lootjes te kopen.
In gedachten zie ik Rienie Hein lopen, de bal van Blanken gekregen, Sjaak nam het stokje over, Wout nam altijd de jongeren bij de arm. Die van Diejen kon er ook wat van, Björn is de jongste niet meer, maar houdt nog steeds het eerste bij de les.
De Oude Bosscheweg.......Wat ooit was.
In de geest van Ome Leo : 'Jippie ha hé, Jippie ha ho. Ik zal oe nooit nie vergete.'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
gruwelijk
ligt de zon
te baden in
de schaduw
het hopen is op
het weer omkeer
de zon laat zich zien
in het donker
het genieten
niet iedereen gegeven
zalig de mensen
die in schaduwen leven
Herman
ligt de zon
te baden in
de schaduw
het hopen is op
het weer omkeer
de zon laat zich zien
in het donker
het genieten
niet iedereen gegeven
zalig de mensen
die in schaduwen leven
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Voel me de laatste dagen steeds beter. Of is het minder slecht ? Weet bijna niet meer hoe het voelt zonder klachten. Op een gegeven moment wist ik niet meer waar bepaalde klachten vandaan kwamen. Qua "logen' is/was het moeilijk kiezen.
Donderdag naar de cardioloog. Opletten dat ik hem niet meneer Wijn noem. Dat-ie denkt dat ik 'm in de zeik neem. Qua dijenkletser. Zo heet m'n uroloog namelijk. M'n cardioloog heet Polat. Hoe mijn neuroloog heet ben ik vergeten. Hij vertelde wel aan me na de MRI scan, dat m'n hersenen waren gekrompen. Ik zei tegen hem dat Cor dat ook had. Cor ? Vroeg-ie. Ja, Cor Sakow.
Maar goed, ik mag van mezelf de laatste dagen weer langer opblijven. Toch prettig om weer eens 's avonds live wedstrijden te zien. Vanavond de topper NAC-Excelsior. "Vroeger" had ik gezelschap van een wijntje. Die laat ik tegenwoordig onberoerd. Net zoals Bergwijn en Wijnaldum me onberoerd laten. Koeman moet het roer eens omgooien straks op het EK. Gewoon Piet Wijnberg en Bennie Wijnstekers alsnog oproepen. Of nog meer jong bloed. Dat Sjakie straks voor de camera zegt dat het tijd werd. Al 50 jaar voor de kat z'n k*t z'n conditie op peil aan het houden is.
P.S.: 3-2 bij rust.
Herman/Tong.......
Donderdag naar de cardioloog. Opletten dat ik hem niet meneer Wijn noem. Dat-ie denkt dat ik 'm in de zeik neem. Qua dijenkletser. Zo heet m'n uroloog namelijk. M'n cardioloog heet Polat. Hoe mijn neuroloog heet ben ik vergeten. Hij vertelde wel aan me na de MRI scan, dat m'n hersenen waren gekrompen. Ik zei tegen hem dat Cor dat ook had. Cor ? Vroeg-ie. Ja, Cor Sakow.
Maar goed, ik mag van mezelf de laatste dagen weer langer opblijven. Toch prettig om weer eens 's avonds live wedstrijden te zien. Vanavond de topper NAC-Excelsior. "Vroeger" had ik gezelschap van een wijntje. Die laat ik tegenwoordig onberoerd. Net zoals Bergwijn en Wijnaldum me onberoerd laten. Koeman moet het roer eens omgooien straks op het EK. Gewoon Piet Wijnberg en Bennie Wijnstekers alsnog oproepen. Of nog meer jong bloed. Dat Sjakie straks voor de camera zegt dat het tijd werd. Al 50 jaar voor de kat z'n k*t z'n conditie op peil aan het houden is.
P.S.: 3-2 bij rust.
Herman/Tong.......
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Van de Frontpage......
k zit op FOK! en FB. Op beiden schrijf ik wel eens columns. Laatst op FB over het zgn "Leugenbankje" in mijn stadje. Zo'n verzamelplek in de stad waar ouderen en andere bejaarden zich verzamelen om de laatste roddels door te nemen. Ik schreef gekscherend over hangbejaarden die de omgeving terroriseerden met hun uitgespuwde pijptabak, hun rooksignalen van de sigaren en geluidoverlast wegens geschreeuw door slechthorendheid. Werd er zaterdagochtend op de deur geklopt en hard aangebeld. Of andersom. Eén van de bejaarden woest en vuurspuwend, wat ik wel niet dacht met m'n hangbejaarden enzo. Ik schatte hem op een jaar of 80. Dus hem binnengelaten, bakje koffie en uitgelegd wat ironie is. Half uur later had ik er een vriend bij, en schreef een column dat je ironie serieus moet nemen en nooit mag worden onderschat.
P.S. : Ik heb deze draad even teruggelezen. En ja hoor. Iets met moslims. Zonder een spatje ironie helaas. Het zal nooit veranderen. Ook niet op FOK!
tong80
k zit op FOK! en FB. Op beiden schrijf ik wel eens columns. Laatst op FB over het zgn "Leugenbankje" in mijn stadje. Zo'n verzamelplek in de stad waar ouderen en andere bejaarden zich verzamelen om de laatste roddels door te nemen. Ik schreef gekscherend over hangbejaarden die de omgeving terroriseerden met hun uitgespuwde pijptabak, hun rooksignalen van de sigaren en geluidoverlast wegens geschreeuw door slechthorendheid. Werd er zaterdagochtend op de deur geklopt en hard aangebeld. Of andersom. Eén van de bejaarden woest en vuurspuwend, wat ik wel niet dacht met m'n hangbejaarden enzo. Ik schatte hem op een jaar of 80. Dus hem binnengelaten, bakje koffie en uitgelegd wat ironie is. Half uur later had ik er een vriend bij, en schreef een column dat je ironie serieus moet nemen en nooit mag worden onderschat.
P.S. : Ik heb deze draad even teruggelezen. En ja hoor. Iets met moslims. Zonder een spatje ironie helaas. Het zal nooit veranderen. Ook niet op FOK!
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Twee cliënten in de apotheek. Het wachten kan nooit lang duren. Slecht weer buiten, binnen viel de neerslachtigheid mee. Dat zou vooral later pas echt blijken. Ik kon op dat moment kiezen tussen fietsen in een regenbui of "even" geduldig wachten tijdens een lachbui. In Theater De Poorterij kost een briefkaart op de eerste rang meer geld. Vooral nu Jan en Anneke Scheffers er helaas, al een tijdje, niet meer op de kleintjes letten. Gelukkig werkt Tuup er nog wel om de lachbanden op te pompen. En zijn Jan en Anneke onder de pannen met hun kleinkeinder. Na kort op het antwoord te hebben gebroed, koos ik derhalve eieren voor m'n geld. Alleen de popcorn ontbrak nog, toen ik naar de zitplaats naast het koffieapparaat begeleid werd.
De nog steeds nadruppelende bejaarde dame nam de tijd om het gesprek met de apothekersassistente opgang te brengen. Ik vermoed dat ze al haar geheimen, behalve haar pincode, aan het opbiechten was. Nadat ze steunend op haar rollator zich één maal omdraaide, herkende ik haar gezicht. Zonder haar naam te weten wist ik 100 % zeker dat het hier "Een Echte Bommelaar" betrof. "Een echte Bommelse" in de volksmond. "Een Echte Zaltbommelaar" las ik laats op een T-shirt. Dat is net zoiets als een schorre reclamestem die aanbevelend roept: 'Echt, de winkelketen die tegen buitenlandse overname vecht.'
Geduldig liet ik het stukje echt Bommels kleppen in het typisch Bommels-stadsgebeuren over me heen komen. Of op me neerdalen, qua weer op dat moment. Zeiken zou dan: "Ut rčgent dat zekt" worden. Ik voelde me op m'n gemak, trok m'n jas uit en m'n pantoffels aan. Zo te horen mankeerde de dame iets aan haar oor. Of ze iets tegen de ruis kon krijgen. Het liefst die ze tien jaar geleden daar had gekocht. 'U weet wel, die groene pilletjes in een blauw doosje.' 'Kan ook een groen doosje zijn geweest.'
Twee doosjes werden voor haar neergelegd. Een groene en een blauwe. Ze werkten beiden hetzelfde. Oraal. De inname van de medicatie moest met een glaasje water. 'Mag het ook met een stenen kopje?' Vanzelfsprekend mocht dat. Geen probleem zelfs. Dat vond de lieve bejaarde Bommelse erg fijn. Ze was namelijk nogal zuinig op haar glazen serviesgoed.
Nu was het zo dat ze niet echt veel te besteden had en dus informeerde naar de prijs. Dat kwam neer op 4 euro per doosje. Ongeacht de kleur. Dat was wel veel geld. Ze vroeg daarom hoelang ieder doosje zou mee kunnen gaan. Dat bleek drie jaar te zijn.
'Heeft u echt niets anders? Ik ben namelijk al 83. Over drie jaar ben ik misschien al dood. Dan haal ik het geld er nooit meer uit' Na toch maar het onbekende avontuur te zijn aan gegaan -wisselen van pilletjes naar druppels- zocht de inmiddels bijna droge, oudere vrouw met rollator haar portemonnaie. Zorgvuldig legde ze de 90 cent kleingeld op de balie. Het wachten kon me op dat moment niet lang genoeg duren. Het was geen dijenkletser geweest. Maar deze liefhebber van droge humor was op zijn wenken bediend. De lieve bejaarde vrouw mag vandaag bij me in Het Theater van het Sentiment schuilen. Mijn eigen moeke is niet voor niets eveneens 83. Actrice bovendien. Die op haar eigen kleintjes let.
tong80
[ Bericht 2% gewijzigd door tong80 op 31-05-2024 22:43:05 ]
De nog steeds nadruppelende bejaarde dame nam de tijd om het gesprek met de apothekersassistente opgang te brengen. Ik vermoed dat ze al haar geheimen, behalve haar pincode, aan het opbiechten was. Nadat ze steunend op haar rollator zich één maal omdraaide, herkende ik haar gezicht. Zonder haar naam te weten wist ik 100 % zeker dat het hier "Een Echte Bommelaar" betrof. "Een echte Bommelse" in de volksmond. "Een Echte Zaltbommelaar" las ik laats op een T-shirt. Dat is net zoiets als een schorre reclamestem die aanbevelend roept: 'Echt, de winkelketen die tegen buitenlandse overname vecht.'
Geduldig liet ik het stukje echt Bommels kleppen in het typisch Bommels-stadsgebeuren over me heen komen. Of op me neerdalen, qua weer op dat moment. Zeiken zou dan: "Ut rčgent dat zekt" worden. Ik voelde me op m'n gemak, trok m'n jas uit en m'n pantoffels aan. Zo te horen mankeerde de dame iets aan haar oor. Of ze iets tegen de ruis kon krijgen. Het liefst die ze tien jaar geleden daar had gekocht. 'U weet wel, die groene pilletjes in een blauw doosje.' 'Kan ook een groen doosje zijn geweest.'
Twee doosjes werden voor haar neergelegd. Een groene en een blauwe. Ze werkten beiden hetzelfde. Oraal. De inname van de medicatie moest met een glaasje water. 'Mag het ook met een stenen kopje?' Vanzelfsprekend mocht dat. Geen probleem zelfs. Dat vond de lieve bejaarde Bommelse erg fijn. Ze was namelijk nogal zuinig op haar glazen serviesgoed.
Nu was het zo dat ze niet echt veel te besteden had en dus informeerde naar de prijs. Dat kwam neer op 4 euro per doosje. Ongeacht de kleur. Dat was wel veel geld. Ze vroeg daarom hoelang ieder doosje zou mee kunnen gaan. Dat bleek drie jaar te zijn.
'Heeft u echt niets anders? Ik ben namelijk al 83. Over drie jaar ben ik misschien al dood. Dan haal ik het geld er nooit meer uit' Na toch maar het onbekende avontuur te zijn aan gegaan -wisselen van pilletjes naar druppels- zocht de inmiddels bijna droge, oudere vrouw met rollator haar portemonnaie. Zorgvuldig legde ze de 90 cent kleingeld op de balie. Het wachten kon me op dat moment niet lang genoeg duren. Het was geen dijenkletser geweest. Maar deze liefhebber van droge humor was op zijn wenken bediend. De lieve bejaarde vrouw mag vandaag bij me in Het Theater van het Sentiment schuilen. Mijn eigen moeke is niet voor niets eveneens 83. Actrice bovendien. Die op haar eigen kleintjes let.
tong80
[ Bericht 2% gewijzigd door tong80 op 31-05-2024 22:43:05 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Terug uit Den Bosch. Jeroen Boschziekenhuis. Huisartsenpost Brabant-oost heet het gebouw naast het ziekenhuis. Gelukkig zeggen we hier ook 'houdoe war' en 'ons moeke,' anders kunde oe eige as Gelderlander nie ins verstaanbaar make. Er wordt al lange tijd bezuinigd op de gezondheidszorg. Dus in Bommel geen huisartsenpost in het weekend meer. Participatie samenleving noemen ze dat. De mantelzorgers (Buurman, wat doet u nu?) kunnen, mogen of weten niet alles. Zelfs de mantel der liefde is dan niet toereikend.
Heb een pijnlijk, dikke en paarse voet/enkel. Blijkt een ontsteking te zijn. Bacteriën toegeslagen door verminderde weerstand. Kuurtje van 10 dagen en been omhoog. Was goed dat ik niet heb gewacht tot maandag zei dokter Klaver, die ook een dag in Bommel werkt bij Dr. Titto. De gruwelijke, genadeloze, amper te trotseren pijn zal ik nog even moeten verdragen.
Tongtsteking.
Heb een pijnlijk, dikke en paarse voet/enkel. Blijkt een ontsteking te zijn. Bacteriën toegeslagen door verminderde weerstand. Kuurtje van 10 dagen en been omhoog. Was goed dat ik niet heb gewacht tot maandag zei dokter Klaver, die ook een dag in Bommel werkt bij Dr. Titto. De gruwelijke, genadeloze, amper te trotseren pijn zal ik nog even moeten verdragen.
Tongtsteking.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik blijf aan het aanklooien. Nu weer een tiendaagse (vitamine kuur wilde ik zeggen) antibioticakuur. Dikke opgezwollen enkel/voet. (klinkt als muziek in de oren). Politiekbewust, op m'n slippers, naar Margot in het Gasthuis gestrompeld. Twee vliegen in één klap. M'n democratische plicht gedaan, en tegen Margoke gezegd dat Jack geen boodschappen hoeft te doen, omdat ik Hans m'n participerende onderbuurman heb gerekruteerd. De slimpies, aardbeiensmaak, aanstonds aangemaakt worden. Geeft het vocht in m'n voet misschien een beetje gekleurd gezelschap.
Omdat ik nu 5 dagen met de kuur bezig ben, en hij dik en paars blijft, zelfs paarser en dikker wordt, een afspraak moeten maken met de huisarts. Vandaag zat al vol en op vrijdag heb je het niet voor het uitkiezen. Het is nu eenmaal niet iedere dag verkiezingstijd. Die dag is voor urgente gevallen. En als er iemand urgent is ben ik het wel. Daar ben ik het samen over eens. Door omstandigheden die ik niet in de hand heb, zette het wel voeten in aarde. Mijn afspraak morgen (11:00 uur) valt samen met de hulp van de Betuwezorg. Netjes afgebeld daarnet.
Kreeg ik het verzoek om de volgende keer eerder te bellen. Anders wordt het extra in rekening gebracht. 'Ik begrijp het mevrouw, ik zal aan de bacteriën vragen of ze een dag eerder willen toeslaan, wie denken ze wel dat ze zijn? Netanyahu?' Je gaat bijna verlangen naar de tijd van Max Tailleur en zijn geinlijn. Toen was het nog lachen met Joodse humor. Of gaat dat te ver ? En was geluk ook niet altijd heel gewoon.
Herman.
Omdat ik nu 5 dagen met de kuur bezig ben, en hij dik en paars blijft, zelfs paarser en dikker wordt, een afspraak moeten maken met de huisarts. Vandaag zat al vol en op vrijdag heb je het niet voor het uitkiezen. Het is nu eenmaal niet iedere dag verkiezingstijd. Die dag is voor urgente gevallen. En als er iemand urgent is ben ik het wel. Daar ben ik het samen over eens. Door omstandigheden die ik niet in de hand heb, zette het wel voeten in aarde. Mijn afspraak morgen (11:00 uur) valt samen met de hulp van de Betuwezorg. Netjes afgebeld daarnet.
Kreeg ik het verzoek om de volgende keer eerder te bellen. Anders wordt het extra in rekening gebracht. 'Ik begrijp het mevrouw, ik zal aan de bacteriën vragen of ze een dag eerder willen toeslaan, wie denken ze wel dat ze zijn? Netanyahu?' Je gaat bijna verlangen naar de tijd van Max Tailleur en zijn geinlijn. Toen was het nog lachen met Joodse humor. Of gaat dat te ver ? En was geluk ook niet altijd heel gewoon.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Tong80 is a well-known user on the FOK! forum, a popular Dutch online community. They have garnered a significant amount of attention and controversy due to their prolific posting habits and distinctive style. Tong80 has been active for many years, contributing hundreds of thousands of posts, often on a variety of topics including football stories, general chat, and other trivial subjects.
Tong80’s posts are known for being numerous yet often perceived as lacking depth. Despite this, they have built a dedicated following and a notable presence on the forum, achieving a record number of posts at one point. Their contributions have been a mix of personal anecdotes, opinions on various subjects, and interactions with other forum members.
For more details, you can explore the FOK! wiki entry on Tong80 .
Tong80’s posts are known for being numerous yet often perceived as lacking depth. Despite this, they have built a dedicated following and a notable presence on the forum, achieving a record number of posts at one point. Their contributions have been a mix of personal anecdotes, opinions on various subjects, and interactions with other forum members.
For more details, you can explore the FOK! wiki entry on Tong80 .
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Herinneringen aan 'Het zwembad.' Akwamarijn..........
Adje patatje en het douchen vooraf
Voor de eerste keer naar het diepe, onder het zwemtouw door
De koude haak onder je nek
Een minuut duurde een eeuwigheid bij het watertrappelen
Vrij zwemmen op zondagmiddag, een ge-ren en herrie dat het was
Papierprikken na zes uur, die klote prikker onhandig was, dus het maar opraapte. Je deed net of je de troep in de bosjes niet zag
De avond zwemvierdaagse
Voor het B-diploma afzwemmen met je kleren aan. Je schoenen vol liepen en daarom iedereen slaagde.
Bruine Caramel-blokken, waar je een halve dag zoet mee was
Stiekem in het pierenbadje, eigenlijk was je te oud
Het snoephokje bij het buitenbad. Met zwarte trekdrop of een ijsje met onderin een kauwgombal die je er niet uit
kreeg. Of een oranje sinas-ijsje, die begon te druppen, daarom aan de onderkant verder ging, waardoor de bovenkant er af viel
Gesmolten kauwgom onder je blote voeten
Plassen in het zwembad, daarna bang dat het water geel zou kleuren
Met je buik op de warme tegels liggen, wie het langst durfde
Stoer aan de beugels buiten in het klimrek een aap na doen (Net doen alsof het gin moeite kostte)
Swikken en toepen met je vriendjes. Om grof geld. Er bestonden immers nog kwartjes
De 18-strippen zwemkaart. Ook in de regen. Ge moest het geld er immers uithalen
Van de startblokken duiken, of over het muurtje in het water springen. Het liefst met iemand die op de rand lag. Dat was voor de durfallen. Ik dus niet
Jo Smeets de bedrijfsleider, die er uit zag als een bokskampioen, terwijl het de liefste bedrijfsleider van heel de wereld was
De sporthal ging niet voor niets de Ring heten. Daarover later meer. Eerst deze herinneringen even laten bezinken. Dat wordt de volgende ronde. Neem ik gelijk het drinken in de Mispelhof mee.
Herman. Ex-vakantie-werkende badmeester en papierprikker.
Adje patatje en het douchen vooraf
Voor de eerste keer naar het diepe, onder het zwemtouw door
De koude haak onder je nek
Een minuut duurde een eeuwigheid bij het watertrappelen
Vrij zwemmen op zondagmiddag, een ge-ren en herrie dat het was
Papierprikken na zes uur, die klote prikker onhandig was, dus het maar opraapte. Je deed net of je de troep in de bosjes niet zag
De avond zwemvierdaagse
Voor het B-diploma afzwemmen met je kleren aan. Je schoenen vol liepen en daarom iedereen slaagde.
Bruine Caramel-blokken, waar je een halve dag zoet mee was
Stiekem in het pierenbadje, eigenlijk was je te oud
Het snoephokje bij het buitenbad. Met zwarte trekdrop of een ijsje met onderin een kauwgombal die je er niet uit
kreeg. Of een oranje sinas-ijsje, die begon te druppen, daarom aan de onderkant verder ging, waardoor de bovenkant er af viel
Gesmolten kauwgom onder je blote voeten
Plassen in het zwembad, daarna bang dat het water geel zou kleuren
Met je buik op de warme tegels liggen, wie het langst durfde
Stoer aan de beugels buiten in het klimrek een aap na doen (Net doen alsof het gin moeite kostte)
Swikken en toepen met je vriendjes. Om grof geld. Er bestonden immers nog kwartjes
De 18-strippen zwemkaart. Ook in de regen. Ge moest het geld er immers uithalen
Van de startblokken duiken, of over het muurtje in het water springen. Het liefst met iemand die op de rand lag. Dat was voor de durfallen. Ik dus niet
Jo Smeets de bedrijfsleider, die er uit zag als een bokskampioen, terwijl het de liefste bedrijfsleider van heel de wereld was
De sporthal ging niet voor niets de Ring heten. Daarover later meer. Eerst deze herinneringen even laten bezinken. Dat wordt de volgende ronde. Neem ik gelijk het drinken in de Mispelhof mee.
Herman. Ex-vakantie-werkende badmeester en papierprikker.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
We raken er gewend aan. Neerlands sport succes. Ik zet de tv aan. Eerst ff een half uurtje sport round up op CNN. Gelijk rijdt Verstappen je kamer binnen. Iets met pole position. Je kijkt maar half, hij gaat toch wel winnen in Canada. Daarna item over Roland Garros, dat een Nederlandse een tennis record vestigt in het rolstoeltennis. Een record dat Esther Vergeer, een andere Nederlandse in handen had. Kom even niet op haar naam. Ach, ze is nog jong, en volgens Mart Smeets is sport voor mensen met een beperking irrelevant en er kijkt geen hond naar. Je weet wel, Mart Smeets, die 40 jaar voorzitter was van het mannen dispuut 'Het arrogante zelfvoldaantje.'
Ben bijna de Nederlanders vergeten die gisteren medailles wonnen op het EK-atletiek. Zat weer eens geen goud bij. Hoe durven ze te juichen voor zilver en brons. Typisch Nederlands. Gelukkig is er nog voetballen. Een sport voor echte mannen. Waar die omhoog gevallen aanstaande topscorer allertijden voor het Nederlands elftal, terecht bekritiseerd wordt. Depay heet-ie. Is duidelijk niet één van ons. Hoe durft ie niet mee te zingen met het Wilhelmus. Iedere rechtgeaarde Nederlander kent dat heldenlied immers helemaal uit het hoofd. De uitslover durft zelfs een witte haarband te dragen. Je schaamt je toch kapot ? Terecht ontplofte heel internet om dit nationale schandaal te bespreken. Dat de bondscoach hem niet direct naar huis heeft gestuurd is onverklaarbaar. Gelukkig stelden de geroutineerde, journalistieke vakvrouwen Hélčne Hendriks en Noa Vahle dit ter discussie.
Eerlijk gezegd en niet gezwegen. Stiekem verlangen we terug naar een stotterende Tom Egberts, die tijdens het sportjaaroverzicht aan Mart Smeets vraagt de envelop te openen. Waarin de winnaar staat van de sportman van het jaar verkiezing 1991. De professionele Mart, zonder ironie, zegt dat het een verrassende ex-aequa is geworden.
'En de winnaars zijn: De aimabele Limburgse amateurbokser Arnold Vanderlyde, die heroďsch tweede werd bij het wereldkampioenschap boksen in Sydney, en de geweldige Edwin Jongejans, met een gouden plak tijdens het WK-schoonspringen vanaf één meter.'
Er is bij de NPO al jaren een reeks van mooie sportdocumentaires. 'Andere tijden sport.' Er zijn nu afleveringen over voetbaltoernooien en voetballers op EK's uit het verleden. 1988 natuurlijk, maar ook over minder geslaagde EK's, zoals het EK-80. (80, mooi getal overigens). Ik vermoed dat we over een jaar of 40 een aflevering krijgen over het grote schandaal betreffende de witte haarband van Memphis Depay. Een nationale voetbalrel, zelden vertoond. De kazen werden gesmolten, de dijken gestut en de barricaden beklommen. De bejaarde Hélčne Hendriks en Noa Vahle doen dan hun relaas. Ze zullen bekennen dat Nederland mede door hen Europees kampioen werd. Wie er precies op het idee kwam om Depay aan te raden de witte haarband om te ruilen tegen een blauwe, blijft in het gewisse. Dat het een heldendaad was staat buiten kijf. Ze verdienen beiden alsnog een medaille. Laten we het houden op gedeeld zilver. Dan heeft niet alleen oranje gewonnen, maar ook deze heldinnen de zilvervloot.
Herman-niet Vanspringel.
[ Bericht 15% gewijzigd door tong80 op 10-06-2024 17:40:15 ]
Ben bijna de Nederlanders vergeten die gisteren medailles wonnen op het EK-atletiek. Zat weer eens geen goud bij. Hoe durven ze te juichen voor zilver en brons. Typisch Nederlands. Gelukkig is er nog voetballen. Een sport voor echte mannen. Waar die omhoog gevallen aanstaande topscorer allertijden voor het Nederlands elftal, terecht bekritiseerd wordt. Depay heet-ie. Is duidelijk niet één van ons. Hoe durft ie niet mee te zingen met het Wilhelmus. Iedere rechtgeaarde Nederlander kent dat heldenlied immers helemaal uit het hoofd. De uitslover durft zelfs een witte haarband te dragen. Je schaamt je toch kapot ? Terecht ontplofte heel internet om dit nationale schandaal te bespreken. Dat de bondscoach hem niet direct naar huis heeft gestuurd is onverklaarbaar. Gelukkig stelden de geroutineerde, journalistieke vakvrouwen Hélčne Hendriks en Noa Vahle dit ter discussie.
Eerlijk gezegd en niet gezwegen. Stiekem verlangen we terug naar een stotterende Tom Egberts, die tijdens het sportjaaroverzicht aan Mart Smeets vraagt de envelop te openen. Waarin de winnaar staat van de sportman van het jaar verkiezing 1991. De professionele Mart, zonder ironie, zegt dat het een verrassende ex-aequa is geworden.
'En de winnaars zijn: De aimabele Limburgse amateurbokser Arnold Vanderlyde, die heroďsch tweede werd bij het wereldkampioenschap boksen in Sydney, en de geweldige Edwin Jongejans, met een gouden plak tijdens het WK-schoonspringen vanaf één meter.'
Er is bij de NPO al jaren een reeks van mooie sportdocumentaires. 'Andere tijden sport.' Er zijn nu afleveringen over voetbaltoernooien en voetballers op EK's uit het verleden. 1988 natuurlijk, maar ook over minder geslaagde EK's, zoals het EK-80. (80, mooi getal overigens). Ik vermoed dat we over een jaar of 40 een aflevering krijgen over het grote schandaal betreffende de witte haarband van Memphis Depay. Een nationale voetbalrel, zelden vertoond. De kazen werden gesmolten, de dijken gestut en de barricaden beklommen. De bejaarde Hélčne Hendriks en Noa Vahle doen dan hun relaas. Ze zullen bekennen dat Nederland mede door hen Europees kampioen werd. Wie er precies op het idee kwam om Depay aan te raden de witte haarband om te ruilen tegen een blauwe, blijft in het gewisse. Dat het een heldendaad was staat buiten kijf. Ze verdienen beiden alsnog een medaille. Laten we het houden op gedeeld zilver. Dan heeft niet alleen oranje gewonnen, maar ook deze heldinnen de zilvervloot.
Herman-niet Vanspringel.
[ Bericht 15% gewijzigd door tong80 op 10-06-2024 17:40:15 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Herinneringen aan sporthal De Ring.
Geopend 1977, met het eerste voetbaltoernooi. Winnaar Fortuna Slootwater Combinatie.
Achter de bar Henk en Connie. Achternaam niet nodig. Nog steeds getapt bij de Bommellaren.
Ome Sijmen ook in de zaal prominent bewaarder van de Bommelse sportwaarden. Willie en Wim de secondanten.
Ardito in het blauw. Opgericht door Gerard Klijmij. Gerrit Maij de eerste voorzitter. In de zaal de snelheidsduivels
Bert van Hees en Paul van den Bossche. Toine bakte ze bruin. Allemaal om door een ringetje te halen.
Never Down toch kopje onder gegaan. Ze staan nog wel in het krijt bij de Keu. Teus schreef namelijk geschiedenis. Deze landelijke tafeltennistopper schreef zelfs Peter van Brakel de les.
De volleyballers van Phoenix hoeven niet uit de as te herrijzen. Theo en René van Rijen, Jaap, Marc, en Marcel Bambacht stonden daar garant voor. Bas mocht de lijnen uitzetten. Pa en ma Sotthewes de teugels vieren.
De Rooie was zijn tijd ver vooruit. Het Torentje speelde, in de zaal op zondagavond, al met witte en blauwe haarbanden, voordat Memphis was geboren.
Op die zondagavonden speelden de NIVO-en Bommel mannen gebroederlijk tegen elkaar. Stehman-Sport was paraat en De Boemel was actief. De afsluiting was weer bij Henk en Connie. Zo is de cirkel rond. En de Ring gesloten.........
P.S.: Zou bijna De Mispelhof vergeten. Toen er nog geen discussie was of er carnaval buiten de stad moest worden gevierd. Omdat er te veel verzwegen moet worden, of eigenlijk......Het is maar goed dat er nog geen mobieltjes waren......één woord.......
'MEXICOOOOOOOOOOOO!
Herman.
Geopend 1977, met het eerste voetbaltoernooi. Winnaar Fortuna Slootwater Combinatie.
Achter de bar Henk en Connie. Achternaam niet nodig. Nog steeds getapt bij de Bommellaren.
Ome Sijmen ook in de zaal prominent bewaarder van de Bommelse sportwaarden. Willie en Wim de secondanten.
Ardito in het blauw. Opgericht door Gerard Klijmij. Gerrit Maij de eerste voorzitter. In de zaal de snelheidsduivels
Bert van Hees en Paul van den Bossche. Toine bakte ze bruin. Allemaal om door een ringetje te halen.
Never Down toch kopje onder gegaan. Ze staan nog wel in het krijt bij de Keu. Teus schreef namelijk geschiedenis. Deze landelijke tafeltennistopper schreef zelfs Peter van Brakel de les.
De volleyballers van Phoenix hoeven niet uit de as te herrijzen. Theo en René van Rijen, Jaap, Marc, en Marcel Bambacht stonden daar garant voor. Bas mocht de lijnen uitzetten. Pa en ma Sotthewes de teugels vieren.
De Rooie was zijn tijd ver vooruit. Het Torentje speelde, in de zaal op zondagavond, al met witte en blauwe haarbanden, voordat Memphis was geboren.
Op die zondagavonden speelden de NIVO-en Bommel mannen gebroederlijk tegen elkaar. Stehman-Sport was paraat en De Boemel was actief. De afsluiting was weer bij Henk en Connie. Zo is de cirkel rond. En de Ring gesloten.........
P.S.: Zou bijna De Mispelhof vergeten. Toen er nog geen discussie was of er carnaval buiten de stad moest worden gevierd. Omdat er te veel verzwegen moet worden, of eigenlijk......Het is maar goed dat er nog geen mobieltjes waren......één woord.......
'MEXICOOOOOOOOOOOO!
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Sport en politiek moet je volgens velen gescheiden houden. Echter op het punt van opportunisme hebben ze meer raakvlakken dan men zou willen. De tijdsgeest bepaalt de politieke wind. De één is daar immuun voor, de ander waait met elke wind mee.
Een voorbeeld van dat laatste is de ex-voetbaljournalist Johan Derksen. Al naar gelang het wapperen van zijn dekbed, nadat ie een scheet heeft gelaten, inhaleert-ie alsof het een dikke sigaar betreft en bazelt hij z'n hersenscheet voor een miljoenenpubliek.
De ene keer gaat-ie met Thiery Baudet op de foto, als deze volksmenner iets over het randje is gegaan wordt plots Pieter Omtzigt zijn redder des vaderlands. Daarna laat de politiezoon z'n gemoed rusten op de schouders van de ma Flodder epigoon van de BBB, Caroline van der Plas. Die rookt immers ook sigaren.
Johan Derksen zegt altijd namens de gewone man te spreken. Ik weet niet wat het begrip "gewone man" precies inhoudt, ik heb wel een vermoeden. Als hij de gemiddelde Nederlander bedoelt begrijp ik het beter. Dan kom ik gelijk bij de term "kantine praat."
Momenteel zou het onderwerp voornamelijk het EK in Duitsland zijn. Stel je voor dat ik niks zou hebben met voetballen en/of niks meegekregen van de prestaties van het Nederlands elftal, en midden in een discussie vallen, moet ene Wout Weghorst de nieuwe verlosser zijn. Een tweede Marco van Basten of Robin van Persie. Op 9 van de 10 oranje shirtjes aan de bar en achter het bier, prijkt de naam Weghorst. Na enig onderzoek blijkt het te gaan om een midvoor die op het EK 2 keer is ingevallen. Bij één van deze invalbeurten scoorde hij met zijn eerste balcontact. Dat lijkt me leuk, mooi voor die jongen en voor de Oranje-supporters een mooie stimulans om het nog meer op een zuipen te gaan zetten.
Wat schetst mijn verbazing, heel het land heeft er een nieuw idool bij. Het is niet eens de nieuwe van Basten, nee het is de nieuwe Cruijff. Toch even kijken wat het palmares is van deze blonde Pelé, de blanke Gullit zonder toupet. Dat valt tegen. Heb ik wel de goeie Weghorst voor me ? Vanaf 2022 staat hij onder contract bij het Engelse Burnley. Hij maakte 2 doelpunten en degradeerde met die club. Waarna hij bij Besiktas 7 keer het doel trof. Nadat de Turken afzagen van een langere leen periode, ging hij, nog steeds uitgeleend, naar Manchester United. Bij Manchester wist hij nul keer te scoren. Waarna het afgelopen seizoen 7 doelpunten in de Bundesliga bij Hoffenheim.
Het contrast is groot met Clarence Seedorf. Deze speler werd ooit verketterd, weggehoond en klein gehouden. Op zijn palmares rijken 4 Champions League titels bij 3 verschillende clubs, 2 wereldtitels. 87 interlands, 7 landstitels in 3 verschillende landen. Gekozen tot 7de beste speler in de CL ooit. Gekozen in Pelé's TOP-100. Zou zijn impopulariteit komen door de gemiste strafschoppen tegen Turkije en op het EK-96 tegen Frankrijk ? Of heeft het er mee te maken dat hij net als "tuinkabouter Timmerfrans" 7 talen vloeiend spreekt. Misschien is Clarence op de verkeerde dag geboren. 1 april doet immers wat-ie wil.
P.S.: PVV zoekt nog een rechtsbuiten.
Een voorbeeld van dat laatste is de ex-voetbaljournalist Johan Derksen. Al naar gelang het wapperen van zijn dekbed, nadat ie een scheet heeft gelaten, inhaleert-ie alsof het een dikke sigaar betreft en bazelt hij z'n hersenscheet voor een miljoenenpubliek.
De ene keer gaat-ie met Thiery Baudet op de foto, als deze volksmenner iets over het randje is gegaan wordt plots Pieter Omtzigt zijn redder des vaderlands. Daarna laat de politiezoon z'n gemoed rusten op de schouders van de ma Flodder epigoon van de BBB, Caroline van der Plas. Die rookt immers ook sigaren.
Johan Derksen zegt altijd namens de gewone man te spreken. Ik weet niet wat het begrip "gewone man" precies inhoudt, ik heb wel een vermoeden. Als hij de gemiddelde Nederlander bedoelt begrijp ik het beter. Dan kom ik gelijk bij de term "kantine praat."
Momenteel zou het onderwerp voornamelijk het EK in Duitsland zijn. Stel je voor dat ik niks zou hebben met voetballen en/of niks meegekregen van de prestaties van het Nederlands elftal, en midden in een discussie vallen, moet ene Wout Weghorst de nieuwe verlosser zijn. Een tweede Marco van Basten of Robin van Persie. Op 9 van de 10 oranje shirtjes aan de bar en achter het bier, prijkt de naam Weghorst. Na enig onderzoek blijkt het te gaan om een midvoor die op het EK 2 keer is ingevallen. Bij één van deze invalbeurten scoorde hij met zijn eerste balcontact. Dat lijkt me leuk, mooi voor die jongen en voor de Oranje-supporters een mooie stimulans om het nog meer op een zuipen te gaan zetten.
Wat schetst mijn verbazing, heel het land heeft er een nieuw idool bij. Het is niet eens de nieuwe van Basten, nee het is de nieuwe Cruijff. Toch even kijken wat het palmares is van deze blonde Pelé, de blanke Gullit zonder toupet. Dat valt tegen. Heb ik wel de goeie Weghorst voor me ? Vanaf 2022 staat hij onder contract bij het Engelse Burnley. Hij maakte 2 doelpunten en degradeerde met die club. Waarna hij bij Besiktas 7 keer het doel trof. Nadat de Turken afzagen van een langere leen periode, ging hij, nog steeds uitgeleend, naar Manchester United. Bij Manchester wist hij nul keer te scoren. Waarna het afgelopen seizoen 7 doelpunten in de Bundesliga bij Hoffenheim.
Het contrast is groot met Clarence Seedorf. Deze speler werd ooit verketterd, weggehoond en klein gehouden. Op zijn palmares rijken 4 Champions League titels bij 3 verschillende clubs, 2 wereldtitels. 87 interlands, 7 landstitels in 3 verschillende landen. Gekozen tot 7de beste speler in de CL ooit. Gekozen in Pelé's TOP-100. Zou zijn impopulariteit komen door de gemiste strafschoppen tegen Turkije en op het EK-96 tegen Frankrijk ? Of heeft het er mee te maken dat hij net als "tuinkabouter Timmerfrans" 7 talen vloeiend spreekt. Misschien is Clarence op de verkeerde dag geboren. 1 april doet immers wat-ie wil.
P.S.: PVV zoekt nog een rechtsbuiten.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Een goede kennis van me, Jan Schouten (ex-voorzitter FC Den Bosch, helaas vorig jaar overleden) heeft op Facebook een mooi filmpje geplaatst. Met de titel: 'Vrouwen zijn niet lui genoeg.' Als ondernemer was hij van mening dat vrouwen vaak te veel hooi op de vork namen en slecht konden delegeren. Alsof-ie de beste leerling was van één van z'n assertiviteitsopleidingen, gaf hij onverbloemd zijn mening, ook als je er niet om had gevraagd. In de jaren 90 legde hij de drie voorzitters van Ajax, PSV en Feijenoord, het vuur aan de schenen. Mes scherp en zonder scheenbeschermers. Zijn flamboyante karakter plus zijn imponerende voorkomen maakten van hem een markante persoonlijkheid. Charisma in de volksmond.
Ik stip dit aan omdat het daar aan schort bij Oranje. Het rent en het vliegt over het veld. Als een kip zonder kop en zonder Arie Haan als stuwende laatste man. Dat er niet hard genoeg wordt gewerkt is dan ook onzin. Ze werken juist té hard. Schrijnend voorbeeld is het eigen doelpunt van Donyell Malen (wat doen sommige ouders hun kroost toch aan). Ik als briljante rechtsbuiten, liet mijn verdediger in het begin van de wedstrijd altijd lopen. Net als René van der Gijp dat zei te doen. Niet dat ik Gijp met mezelf wil vergelijken. Daar zijn z'n literaire kwaliteiten net niet goed genoeg voor.
Mocht de tegenstander de bal verliezen, was het mijn bedoeling om de bal zo snel mogelijk te krijgen. Als de opzet slaagde had ik bijna vrij spel. Nu wilde Malen zich bewijzen en maakte een sliding ŕ la Neeskens. Die deed dat echter op het middenveld. Neeskens was een geweldige middenvelder. Knapte het vuile werk op, plus dat hij aanvallend zijn inbreng had. De perfecte stofzuiger. Zelfs zo goed dat bij zijn strafschoppen het stof opvloog. Naast Johan Neeskens speelde Wim Jansen. Die in de WK-74 finale ook in z'n eigen strafschopgebied een sliding maakte. De ultieme 'schwalbe' was geboren. Wim was te gretig, net zoals Malen gisteren.
Dat we geen wereldklasse in het Nederlands Elftal hebben momenteel werd gisteren pijnlijk duidelijk. De enige die er voor in aanmerking komt zou Virgil van Dijk moeten zijn. Hij heeft de uitstraling van een vedette, maar ontbeert de broodnodige capaciteiten. Helaas is Frenkie de Jong geblesseerd. Een erg goede voetballer, een verbindingsspeler. Een kip met kop, waardoor linies kunnen aansluiten en de voorhoede bediend. Het is geen van Hanegem, maar wel een essentiële speler. Nu blijkt hoe belangrijk hij is. Hem wordt echter verweten niet te rennen, niet te bikkelen en geen haar op de tanden te hebben. Toen hij z'n recente blessure opliep blesseerde hij zichzelf. Net zoals van Basten ooit tegen Groningen gefrustreerd zichzelf blesseerde door een onbezonnen sliding. Schoenmaker blijf bij je leest. Als analist, met wat hij niet leest.
Gisteren werd na de wedstrijd Jerdy Schouten naar voren geschoven om aan de tafel van de NOS de verslaggever te woord te staan. Dat vond ik vreemd. Daar hoort een routinier te zitten of Ronald Koeman. Koeman kwam later nog aan het woord en ging helaas gelijk in de verdediging. Terwijl ie als meest scorende verdediger allertijden bekend staat. Schouten echter kwam met betere teksten dan van Dijk en Koeman. Als voetbal-jongensboeken personage was het achteraf een prima keuze. Er is nog hoop. Met deze Schouten komt het wel goed. Nu Oranje nog. Dan hoeft Koeman niet weer na twee minuten, rennend en gebarend langs de lijn, rood aan te lopen. Dan is het in de geest van de meest charismatische coach ooit: 'Kein geloel, fussballen.'
tong80
Ik stip dit aan omdat het daar aan schort bij Oranje. Het rent en het vliegt over het veld. Als een kip zonder kop en zonder Arie Haan als stuwende laatste man. Dat er niet hard genoeg wordt gewerkt is dan ook onzin. Ze werken juist té hard. Schrijnend voorbeeld is het eigen doelpunt van Donyell Malen (wat doen sommige ouders hun kroost toch aan). Ik als briljante rechtsbuiten, liet mijn verdediger in het begin van de wedstrijd altijd lopen. Net als René van der Gijp dat zei te doen. Niet dat ik Gijp met mezelf wil vergelijken. Daar zijn z'n literaire kwaliteiten net niet goed genoeg voor.
Mocht de tegenstander de bal verliezen, was het mijn bedoeling om de bal zo snel mogelijk te krijgen. Als de opzet slaagde had ik bijna vrij spel. Nu wilde Malen zich bewijzen en maakte een sliding ŕ la Neeskens. Die deed dat echter op het middenveld. Neeskens was een geweldige middenvelder. Knapte het vuile werk op, plus dat hij aanvallend zijn inbreng had. De perfecte stofzuiger. Zelfs zo goed dat bij zijn strafschoppen het stof opvloog. Naast Johan Neeskens speelde Wim Jansen. Die in de WK-74 finale ook in z'n eigen strafschopgebied een sliding maakte. De ultieme 'schwalbe' was geboren. Wim was te gretig, net zoals Malen gisteren.
Dat we geen wereldklasse in het Nederlands Elftal hebben momenteel werd gisteren pijnlijk duidelijk. De enige die er voor in aanmerking komt zou Virgil van Dijk moeten zijn. Hij heeft de uitstraling van een vedette, maar ontbeert de broodnodige capaciteiten. Helaas is Frenkie de Jong geblesseerd. Een erg goede voetballer, een verbindingsspeler. Een kip met kop, waardoor linies kunnen aansluiten en de voorhoede bediend. Het is geen van Hanegem, maar wel een essentiële speler. Nu blijkt hoe belangrijk hij is. Hem wordt echter verweten niet te rennen, niet te bikkelen en geen haar op de tanden te hebben. Toen hij z'n recente blessure opliep blesseerde hij zichzelf. Net zoals van Basten ooit tegen Groningen gefrustreerd zichzelf blesseerde door een onbezonnen sliding. Schoenmaker blijf bij je leest. Als analist, met wat hij niet leest.
Gisteren werd na de wedstrijd Jerdy Schouten naar voren geschoven om aan de tafel van de NOS de verslaggever te woord te staan. Dat vond ik vreemd. Daar hoort een routinier te zitten of Ronald Koeman. Koeman kwam later nog aan het woord en ging helaas gelijk in de verdediging. Terwijl ie als meest scorende verdediger allertijden bekend staat. Schouten echter kwam met betere teksten dan van Dijk en Koeman. Als voetbal-jongensboeken personage was het achteraf een prima keuze. Er is nog hoop. Met deze Schouten komt het wel goed. Nu Oranje nog. Dan hoeft Koeman niet weer na twee minuten, rennend en gebarend langs de lijn, rood aan te lopen. Dan is het in de geest van de meest charismatische coach ooit: 'Kein geloel, fussballen.'
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Van Tongerlo de wereld over. Op Internationale Nederlands-voetbal site overgenomen. Hoezo een boek schrijven ?
Herman. Ex-rechtsbuiten.
A good acquaintance of mine, Jan Schouten (ex-chairman FC Den Bosch, unfortunately died last year) has posted a nice video on Facebook. Entitled: "Women aren't lazy enough." 'As an entrepreneur, he was of the opinion that women often took too much hay on the fork and could delegate badly. As if he was the best student of one of his assertiveness classes, he gave his opinion unambiguously, even if you didn't ask. In the 90s he set the three chairmen of Ajax, PSV and Feijenoord on fire. Knife sharp and without razor guards. His flamboyant character plus his impressive appearances made him a prominent personality. Charisma in the mouth of the people.
I point out this because it supports that at Oranje. It runs and it flies over the field. Like a chicken without a head and without Arie Haan as the last man pushing. The fact that people don't work hard enough is also nonsense. They work way too hard. Donyell Malen's own goal is a striking example (what do some parents do to their brood). Me as a brilliant right winger, always had my defender run early in the game. Just like René van der Gijp said it would be done. Not that I want to compare Gijp with myself. His literary qualities are just not good enough for that.
In case the opponent loses the ball, I intended to get the ball as soon as possible. If the setup worked I almost had free play. Now Malen wanted to prove himself and made a slide ŕ la Neeskens. He did that in midfield though. Neeskens was a great midfielder Cut up the dirty work, plus he had an offensive input. The perfect vacuum cleaner. Even so good that the dust flew up during his penalty kicks. Wim Jansen played alongside Johan Neeskens. He also made a slide in his own penalty area in the World Cup-74 final. The ultimate 'swallow' was born. Wim was too eager, just like Malen yesterday.
It became painfully clear yesterday that we don't have a world class in the Dutch national team at the moment. The only one to qualify should be Virgil van Dijk. He has the appearance of a fatty, but lacks the much-needed capabilities. Unfortunately, Frenkie de Jong was injured. A very good footballer, a connector player. A chicken with a head, allowing lines to be connected and operated the vanguard. It's not from Hanegem, but it's an essential player. Now it shows how important he is. However, he is taught not to run, not to bark and not to have a hair in his teeth. He injured himself after his recent injury. Just like van Basten once frustrated against Groningen, he injured himself due to an unconscious slide. Shoemaker stay with your read. As an analyst, with what he doesn't read.
Yesterday, after the game, Jerdy Schouten was pushed to the front to speak at the NOS table as the reporter. I thought that was odd. There should be a routine worker or Ronald Koeman. Koeman spoke later and unfortunately went to the defense immediately. While he's known as the highest-scoring defender of all time. Schouten, however, came with better texts than those of Dijk and Koeman. As a soccer-boy-books character, it was a great choice after all. There is still hope. It'll be fine with these Schouten. Now Orange is enough. Then Koeman doesn't have to run red again after two minutes, running and yawning along the line. Then it's in the mind of the most charismatic coach ever: 'No believe, soccer. '
'No believe, soccer.' Ha ha ha.
tong80
Herman. Ex-rechtsbuiten.
A good acquaintance of mine, Jan Schouten (ex-chairman FC Den Bosch, unfortunately died last year) has posted a nice video on Facebook. Entitled: "Women aren't lazy enough." 'As an entrepreneur, he was of the opinion that women often took too much hay on the fork and could delegate badly. As if he was the best student of one of his assertiveness classes, he gave his opinion unambiguously, even if you didn't ask. In the 90s he set the three chairmen of Ajax, PSV and Feijenoord on fire. Knife sharp and without razor guards. His flamboyant character plus his impressive appearances made him a prominent personality. Charisma in the mouth of the people.
I point out this because it supports that at Oranje. It runs and it flies over the field. Like a chicken without a head and without Arie Haan as the last man pushing. The fact that people don't work hard enough is also nonsense. They work way too hard. Donyell Malen's own goal is a striking example (what do some parents do to their brood). Me as a brilliant right winger, always had my defender run early in the game. Just like René van der Gijp said it would be done. Not that I want to compare Gijp with myself. His literary qualities are just not good enough for that.
In case the opponent loses the ball, I intended to get the ball as soon as possible. If the setup worked I almost had free play. Now Malen wanted to prove himself and made a slide ŕ la Neeskens. He did that in midfield though. Neeskens was a great midfielder Cut up the dirty work, plus he had an offensive input. The perfect vacuum cleaner. Even so good that the dust flew up during his penalty kicks. Wim Jansen played alongside Johan Neeskens. He also made a slide in his own penalty area in the World Cup-74 final. The ultimate 'swallow' was born. Wim was too eager, just like Malen yesterday.
It became painfully clear yesterday that we don't have a world class in the Dutch national team at the moment. The only one to qualify should be Virgil van Dijk. He has the appearance of a fatty, but lacks the much-needed capabilities. Unfortunately, Frenkie de Jong was injured. A very good footballer, a connector player. A chicken with a head, allowing lines to be connected and operated the vanguard. It's not from Hanegem, but it's an essential player. Now it shows how important he is. However, he is taught not to run, not to bark and not to have a hair in his teeth. He injured himself after his recent injury. Just like van Basten once frustrated against Groningen, he injured himself due to an unconscious slide. Shoemaker stay with your read. As an analyst, with what he doesn't read.
Yesterday, after the game, Jerdy Schouten was pushed to the front to speak at the NOS table as the reporter. I thought that was odd. There should be a routine worker or Ronald Koeman. Koeman spoke later and unfortunately went to the defense immediately. While he's known as the highest-scoring defender of all time. Schouten, however, came with better texts than those of Dijk and Koeman. As a soccer-boy-books character, it was a great choice after all. There is still hope. It'll be fine with these Schouten. Now Orange is enough. Then Koeman doesn't have to run red again after two minutes, running and yawning along the line. Then it's in the mind of the most charismatic coach ever: 'No believe, soccer. '
'No believe, soccer.' Ha ha ha.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Tegenwoordig slaat de vertrutting en doe-maar-gewoon-dan-doe-je-gek genoeg weer toe. Op alle fronten. Een haarband is het gesprek van de dag (van Hanegem, Schrijvers en Geels droegen een permanent). Een middag met de familie doorbrengen is onvergefelijk (vroeger kropen de spelers 's nachts uit het raam om te hoeren en snoeren). Hoe durft een speler een plaatje op te nemen. (Cruijff gaf in de jaren 60 al een loei aan de draaischijf).
Regels zijn regels, und ordnung muss sein. Je moet op je woorden letten, want iedereen is momenteel heiliger dan de Paus en Bartje die niet voor bruine bonen wenste te bidden. De mediatrainers maken overuren en spelers die wel oprecht hun mondje roeren zorgen voor controversie (Seedorf, Weghorst, Kramer). We zijn in het pré-Beatleliaanse tijdperk aanbeland. Michael J. Fox speelt op Glansterbury samen met Coldplay de sterren van de hemel alsof-ie echt back to the future is komen aanvaren in een gele duikboot. Op tv is er geen authentieke band of zanger meer te zien. Alles wordt ondergedompeld in derderangs namaak, of tribute-gedoe. Elvis is een witte man met snor en de gillende Bi-Gees zijn transeksueel. Muziek is een wedstrijd geworden. Joost mag weten waarom. Echtheid wordt klein gehouden. Puurheid gediskwalificeerd. Niet alleen in Nederland en niet alleen in de muziek.
Na het recente Eurovisie Songfestival is het nu de beurt aan het Europees kampioenschap voetbal om mondjes te snoeren en alle spontaniteit en echtheid de nek om te draaien. Ik denk dat het begon mis te gaan toen Danny Blind op weg naar de penaltystip in de Wereldbeker finale van Ajax tegen Gremio, netjes in zijn hand hoestte. Tegenwoordig zou hij geel krijgen, omdat-ie verzuimde in z'n ellenboog te kuchen. Alleen de aanvoerder mag nog 'foei meneer de scheidsrechter hier trek ik uw beslissing in twijfel,' zeggen. Ooit zijn spelregels bedacht om sportiviteit te waarborgen. Waar er een paar jaar geleden werd besloten om bij eventueel buitenspel de aanvallende partij het voordeel van de twijfel te geven, is er nu een VAR die gebruikt wordt om alles wat voetbal leuk maakt de kop in te drukken.
Randje buitenspel bestaat niet meer. Een teennagel over het randje is al genoeg om over de kook te raken. Lekker ongedwongen juichend door de kamer rennen ( ik spreek uit ervaring) doe je niet meer. Want straks ben je vastgelegd door de buurtcamera van tante Bep en ome Koos. Ben je het lachertje in de buurt-app. "Vroeger" ging de discussie na een doelpunt of hij dubbel telde, of dat er qua doelsaldo nog één moest worden gemaakt. Tegenwoordig is er de vraag of de VAR zal ingrijpen ja of nee. Op een juiste manier gebruik maken van de VAR en andere moderne hulpmiddelen is toe te juichen, maar dan zouden ook andere regels veranderd moeten worden. Schaf bijvoorbeeld buitenspel af zoals het succesvol bij het hockeyen is ingevoerd. Doe ook iets aan de handsballen in het strafschopgebied. Zelfs bij volleybal mag je je voeten gebruiken. Zoals je bij bobsleeën je kont mag keren en bij hink-stap-springen je beste beentje mag voorzetten. Voetbal is inmiddels gekaderd in lijntjes en regels. Alles is strak geregisseerd. Spelers praten achter hun mond en scheidsrechters worden gesouffleerd.
Laat ik positief afsluiten. Er zijn ook voordelen aan het moderne-conservatisme. Als er nog één doelpunt van Lukaku wordt afgekeurd, is hij straks topscorer met 4 afgekeurde doelpunten. Met Afellay als analist, hoef je geen spreker meer te zoeken voor je uitvaart. Paul Verhoeven heeft scheidsrechters van Boekel en Makelie al gecast voor de Duitse remake van De Vierde Man als homofiele blazers. Douwe Bob en Tom Egberts komen in de rust van de finale op de koffie........Echte koffie.........met een wokeje melk.
tong80
Regels zijn regels, und ordnung muss sein. Je moet op je woorden letten, want iedereen is momenteel heiliger dan de Paus en Bartje die niet voor bruine bonen wenste te bidden. De mediatrainers maken overuren en spelers die wel oprecht hun mondje roeren zorgen voor controversie (Seedorf, Weghorst, Kramer). We zijn in het pré-Beatleliaanse tijdperk aanbeland. Michael J. Fox speelt op Glansterbury samen met Coldplay de sterren van de hemel alsof-ie echt back to the future is komen aanvaren in een gele duikboot. Op tv is er geen authentieke band of zanger meer te zien. Alles wordt ondergedompeld in derderangs namaak, of tribute-gedoe. Elvis is een witte man met snor en de gillende Bi-Gees zijn transeksueel. Muziek is een wedstrijd geworden. Joost mag weten waarom. Echtheid wordt klein gehouden. Puurheid gediskwalificeerd. Niet alleen in Nederland en niet alleen in de muziek.
Na het recente Eurovisie Songfestival is het nu de beurt aan het Europees kampioenschap voetbal om mondjes te snoeren en alle spontaniteit en echtheid de nek om te draaien. Ik denk dat het begon mis te gaan toen Danny Blind op weg naar de penaltystip in de Wereldbeker finale van Ajax tegen Gremio, netjes in zijn hand hoestte. Tegenwoordig zou hij geel krijgen, omdat-ie verzuimde in z'n ellenboog te kuchen. Alleen de aanvoerder mag nog 'foei meneer de scheidsrechter hier trek ik uw beslissing in twijfel,' zeggen. Ooit zijn spelregels bedacht om sportiviteit te waarborgen. Waar er een paar jaar geleden werd besloten om bij eventueel buitenspel de aanvallende partij het voordeel van de twijfel te geven, is er nu een VAR die gebruikt wordt om alles wat voetbal leuk maakt de kop in te drukken.
Randje buitenspel bestaat niet meer. Een teennagel over het randje is al genoeg om over de kook te raken. Lekker ongedwongen juichend door de kamer rennen ( ik spreek uit ervaring) doe je niet meer. Want straks ben je vastgelegd door de buurtcamera van tante Bep en ome Koos. Ben je het lachertje in de buurt-app. "Vroeger" ging de discussie na een doelpunt of hij dubbel telde, of dat er qua doelsaldo nog één moest worden gemaakt. Tegenwoordig is er de vraag of de VAR zal ingrijpen ja of nee. Op een juiste manier gebruik maken van de VAR en andere moderne hulpmiddelen is toe te juichen, maar dan zouden ook andere regels veranderd moeten worden. Schaf bijvoorbeeld buitenspel af zoals het succesvol bij het hockeyen is ingevoerd. Doe ook iets aan de handsballen in het strafschopgebied. Zelfs bij volleybal mag je je voeten gebruiken. Zoals je bij bobsleeën je kont mag keren en bij hink-stap-springen je beste beentje mag voorzetten. Voetbal is inmiddels gekaderd in lijntjes en regels. Alles is strak geregisseerd. Spelers praten achter hun mond en scheidsrechters worden gesouffleerd.
Laat ik positief afsluiten. Er zijn ook voordelen aan het moderne-conservatisme. Als er nog één doelpunt van Lukaku wordt afgekeurd, is hij straks topscorer met 4 afgekeurde doelpunten. Met Afellay als analist, hoef je geen spreker meer te zoeken voor je uitvaart. Paul Verhoeven heeft scheidsrechters van Boekel en Makelie al gecast voor de Duitse remake van De Vierde Man als homofiele blazers. Douwe Bob en Tom Egberts komen in de rust van de finale op de koffie........Echte koffie.........met een wokeje melk.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik moet nog steeds goed op m'n bloeddruk letten. Zal nu maar even wachten met het meten, tot ik m'n pilletjes op heb. Ik zet namelijk een bakkie koffie en zet gewoontegetrouw m'n tv aan. Standaard begin is 'Goeiemorgen Nederland.' Niet omdat het hoogstaand is, eerder is het gewoonte om bij de nationale omroep te beginnen. Wat schetst mijn verbazing: zie ik de glimmende aal, de grimas uit de hel, de eeuwige zondaar.......Henk fucking Kamp. Ik dacht dat Rutte gisteren de schaamte voorbij was, door de Groningse flater en de toeslagenaffaire bagataliserend af te doen als smetjes op een verder schoon blazoen. Het kan dus altijd nog erger en schaamtelozer.
De domme doos Welmoed Sijtsma, stelde hem voor als de aftredende minister die weet hoe het is op het bordes te staan, en vast wel leuke anekdotes heeft over zijn jaren in Den Haag. Ze zei het echt. Zonder met haar ogen te knipperen. De beroeps tafelgast Wouter de Winter, zat er warmpjes bij en onthield zich van commentaar. Het moet tegenwoordig immers altijd en overal gezellig blijven. Daarom zei hij gisteren niks bij Vandaag Inside, toen de rechts-extremistische wolf in schapenkleren Johan Derksen doodleuk zei dat het tijd wordt dat het nieuwe kabinet begint om 14 jaar mislukt links beleid schoon te poetsen. Henk Spaan riep het jaren geleden in het geweldige radio-programma 'Tussen Start en finish' al: 'VUILNISMAN, KAN DEZE ZAK OOK MEE?'
tong80
'In oktober 2010 keerde Kamp terug als minister, nu van Sociale Zaken en Werkgelegenheid in het kabinet-Rutte I. In die hoedanigheid was hij ook verantwoordelijk voor de door de Tweede Kamer geëiste hardvochtige aanpak door de Belastingdienst van ouders die (deels) ten onrechte een toeslag hadden ontvangen, of niet alle benodigde informatie hadden aangeleverd, wat leidde tot de enorme misstanden, culminerend in de toeslagenaffaire.'
'Na de zwaarste aardbeving boven het Groningenveld tot dan toe, de aardbeving Huizinge 2012, besloot Kamp niet direct om de gaswinning te verminderen, maar in plaats daarvan eerst onderzoek te laten doen. Op dit besluit kwam veel kritiek.'
'Ook droeg Kamp bij aan de bouw van windmolens, om de energietransitie in gang te zetten, maar hij zag er geen heil in de CO2 uitstoot meer te verminderen dan de normen van de EU.'
'In 2016 kwam hij in verlegenheid toen bleek dat hij zijn persoonlijk e-mail gebruikte voor verschillende vertrouwelijke documenten en een staatsgeheim. Hij heeft in 2014 aangifte gedaan van het hacken van zijn privé e-mailadres. Dit heeft geleid tot een strafrechtelijk onderzoek, maar dat is uiteindelijk geseponeerd omdat er onvoldoende bewijs was voor een hack.'
Nu eerst koffie. Zwart.
De domme doos Welmoed Sijtsma, stelde hem voor als de aftredende minister die weet hoe het is op het bordes te staan, en vast wel leuke anekdotes heeft over zijn jaren in Den Haag. Ze zei het echt. Zonder met haar ogen te knipperen. De beroeps tafelgast Wouter de Winter, zat er warmpjes bij en onthield zich van commentaar. Het moet tegenwoordig immers altijd en overal gezellig blijven. Daarom zei hij gisteren niks bij Vandaag Inside, toen de rechts-extremistische wolf in schapenkleren Johan Derksen doodleuk zei dat het tijd wordt dat het nieuwe kabinet begint om 14 jaar mislukt links beleid schoon te poetsen. Henk Spaan riep het jaren geleden in het geweldige radio-programma 'Tussen Start en finish' al: 'VUILNISMAN, KAN DEZE ZAK OOK MEE?'
tong80
'In oktober 2010 keerde Kamp terug als minister, nu van Sociale Zaken en Werkgelegenheid in het kabinet-Rutte I. In die hoedanigheid was hij ook verantwoordelijk voor de door de Tweede Kamer geëiste hardvochtige aanpak door de Belastingdienst van ouders die (deels) ten onrechte een toeslag hadden ontvangen, of niet alle benodigde informatie hadden aangeleverd, wat leidde tot de enorme misstanden, culminerend in de toeslagenaffaire.'
'Na de zwaarste aardbeving boven het Groningenveld tot dan toe, de aardbeving Huizinge 2012, besloot Kamp niet direct om de gaswinning te verminderen, maar in plaats daarvan eerst onderzoek te laten doen. Op dit besluit kwam veel kritiek.'
'Ook droeg Kamp bij aan de bouw van windmolens, om de energietransitie in gang te zetten, maar hij zag er geen heil in de CO2 uitstoot meer te verminderen dan de normen van de EU.'
'In 2016 kwam hij in verlegenheid toen bleek dat hij zijn persoonlijk e-mail gebruikte voor verschillende vertrouwelijke documenten en een staatsgeheim. Hij heeft in 2014 aangifte gedaan van het hacken van zijn privé e-mailadres. Dit heeft geleid tot een strafrechtelijk onderzoek, maar dat is uiteindelijk geseponeerd omdat er onvoldoende bewijs was voor een hack.'
Nu eerst koffie. Zwart.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Voor één keer val ik van m'n geloof. Geloof het of niet, zelfs mij zal het vanaf nu aan m'n letterlijke reet roesten. Het wordt tijd voor een gouwe pik. De punten pikken en inpakken. Schijt aan de duvel en z'n ouwe moer. Straks de gouden medaille koesteren. Er telt nog maar één ding: Europees kampioen worden. Zelfs de Grieken wonnen ooit het EK. De spelers van destijds worden nog steeds op handen gedragen. Het werden vanaf het EK 2004 godenzonen. Hun destructieve, verdedigende voetbal deed er niet toe. De Portugezen in tranen. De nog jonge Ronaldo leerde voor het eerst de oppergod Zeus kennen. De waterlanders stromen nog steeds over zijn wangetjes. Terwijl de Grieken hun enige voetbalprijs koesteren alsof het wijwater is voor de egoďstische pingelaar.
De triomftocht van "mijn" godenzonen begon op het heilige gras van Wembley. Onder leiding van de aardse J.C.. Bij leven en welzijn Johan Cruijff genoemd, werd het Griekse Panathinaikos met 2-0 verslagen. Met een generaal aan het roer kon het niet mis gaan voor Ajax. De opvolger van Rinus Michels werd de Roemeen Stefan Kovacs. Deze aimabele coach werd in 1972 en 1973 eveneens winnaar van de EC-1. Vóór deze triologie had Feijenoord de weg naar Europees succes al geplaveid, door in 1970 de EC-1 te winnen. Legendarisch is het commentaar van de al even legendarische verslaggever Herman Kuiphof: 'Hands, hij maakt hands, dat moet een penalty zijn, nee, het is een goal, hij laat doorspelen, en natuurlijk, zeer terecht, en Kindvall scoort, Kindvall scoort, hij wordt op de schouders nu weggedragen.'
Er scheidt Oranje nog maar twee wedstrijden van eeuwige roem. Van mij hoeft het Nederlands elftal woensdag en eventueel zondag een keer niet mooi, en/of aanvallend voetbal te spelen. Voor mijn part gaan ze met tien man voor het doel van Engeland bivakkeren. Loerend op een luizige counter. Ik zie schwalbes door de vingers. De Engelsen gele en rode kaarten aansmeren zal ik toejuichen. Tijdtrekken beschouw ik als broodnodig kwaad.
In de EC-1 finale 1971 scoorde Dick van Dijk de eerste goal. Het zou een mooi handgebaar naar Maradona zijn (De hand van God) als Virgil van Dijk woensdag, net zoals Maradona, ooit tegen de Engelsen met de hand het eerste doelpunt maakt. In de voetbalhemel geeft Herman Tsjuiphof commentaar, terwijl de kameraden Cruijff en Maradona, hand in hand, goedkeurend toekijken. 'We leiden. Zijn ze er toch ingetuind.....!' Na de 1-0 overwinning pink ik een traantje weg en denk: 'Dit is een goed stel hoor.'
tong80
De triomftocht van "mijn" godenzonen begon op het heilige gras van Wembley. Onder leiding van de aardse J.C.. Bij leven en welzijn Johan Cruijff genoemd, werd het Griekse Panathinaikos met 2-0 verslagen. Met een generaal aan het roer kon het niet mis gaan voor Ajax. De opvolger van Rinus Michels werd de Roemeen Stefan Kovacs. Deze aimabele coach werd in 1972 en 1973 eveneens winnaar van de EC-1. Vóór deze triologie had Feijenoord de weg naar Europees succes al geplaveid, door in 1970 de EC-1 te winnen. Legendarisch is het commentaar van de al even legendarische verslaggever Herman Kuiphof: 'Hands, hij maakt hands, dat moet een penalty zijn, nee, het is een goal, hij laat doorspelen, en natuurlijk, zeer terecht, en Kindvall scoort, Kindvall scoort, hij wordt op de schouders nu weggedragen.'
Er scheidt Oranje nog maar twee wedstrijden van eeuwige roem. Van mij hoeft het Nederlands elftal woensdag en eventueel zondag een keer niet mooi, en/of aanvallend voetbal te spelen. Voor mijn part gaan ze met tien man voor het doel van Engeland bivakkeren. Loerend op een luizige counter. Ik zie schwalbes door de vingers. De Engelsen gele en rode kaarten aansmeren zal ik toejuichen. Tijdtrekken beschouw ik als broodnodig kwaad.
In de EC-1 finale 1971 scoorde Dick van Dijk de eerste goal. Het zou een mooi handgebaar naar Maradona zijn (De hand van God) als Virgil van Dijk woensdag, net zoals Maradona, ooit tegen de Engelsen met de hand het eerste doelpunt maakt. In de voetbalhemel geeft Herman Tsjuiphof commentaar, terwijl de kameraden Cruijff en Maradona, hand in hand, goedkeurend toekijken. 'We leiden. Zijn ze er toch ingetuind.....!' Na de 1-0 overwinning pink ik een traantje weg en denk: 'Dit is een goed stel hoor.'
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Mijn eerste grote voetbal teleurstelling was op het WK-74. Ik was elf jaar, dus oud genoeg om het bewust mee te maken. Natuurlijk niet het hele plaatje, zoals dat wordt genoemd. De impact van zo'n toernooi, of het historisch besef kwam pas een paar jaar later. Op die leeftijd maakt één of twee jaar al veel verschil. Hoe ouder je wordt, hoe minder de afstand in jaren. Op het WK-74 waren de spelers bijna bejaard voor een jochie zoals ik. Terwijl Johan Cruijff pas 26 was. Mocht Cruijffie nog leven zou hij 77 zijn. Nu denk ik, hij is niet eens zo veel ouder dan ik met m'n 61 jaar.
Ik heb soms de neiging te veel aan het verleden te refereren. Dat krijg je doordat je levensgeschiedenis met als onderdeel de voetbalgeschiedenis steeds breder en langer wordt. Ik betrapte me er op dat als mensen het EK-88 bewierookten, ik zei dat we op het WK-74 nog beter speelden en nog meer impact hadden qua voetbalhistorie en belangrijkheid. Ook op FOK! word ik daar op gewezen. 'Opa spreekt' of refererend aan één van m'n voetbalverhalen (EK-88): 'Stond je achter het doel?' Dat EK lijkt voor mij nog redelijk recent, terwijl het alweer 36 jaar geleden is.
Als ik de spelers uit die tijd, of van dat EK als analisten op tv zie, word ik met m'n neus op de feiten gedrukt. Gullit lijkt wel een verkeerde kloon van zichzelf. Bij wie je niks meer herkent van de meest charismatische voetballer aller-tijden. Bij van Basten is van alle mysterieuze voetbalromantiek niks meer over en lijkt hij wel één van de twee grijze, mopperende opa's uit de Muppet-show. Als hem gevraagd wordt wat hij van de wedstrijd vond van het Nederlands elftal tegen Polen, doet-ie eerst z'n gebitje uit en vraagt om een glas water en een tube Kukident, waarna hij stamelt dat ie de wedstrijd niet heeft gezien omdat het kegelen bij bejaardenclub de Blauwe Knoop was uitgelopen.
Het afgelopen EK haalde het Nederlands Elftal de halve finale. Heel Nederland stond op z'n kop. Er werd van links naar rechts gesprongen en vice versa qua andersom. De pret kon niet op. Oranje was wat de klok sloeg en iedereen wist waar de voetbalklepel hing. Het zag er getikt uit en niemand maalde erom. Dat Malen bijna geen speeltijd kreeg, was bijzaak. We hadden immers Wouter. Wouter uit een jongensboek. Wouter was de Berry van Aerle van dit toernooi. Cultspelers die mee mogen doen omdat ze hun contributie op tijd betalen.
Er is en was echter één groot verschil. Iedereen wist tijdens het EK-88 dat 'Ons Ber' eigenlijk niet zo goed was. Maar dat het "type" van Aerle ook in een elftal hoort. Dat noemt men waterdragers, of stofzuiger, dienende speler kan ook nog. Wout Weghorst moest zich eigenlijk ook dienstbaar opstellen. Zijn inbreng hoort er uit te bestaan, dat-ie wordt ingezet als het spelverloop het vraagt. Bij achter-of gelijke stand. Pinchhitter of supersub zijn dan de benamingen voor deze meestal bonkige en lange spits. Koppen is wat ze het beste kunnen.
Dat Wouter één keer dit toernooi met zijn eerste balcontact scoorde, bezorgde hem een heldenstatus. Heel het land riep om hem. Wout was plots de verlosser en Nederlandse Messi. De Messias, de nieuwe Cruijff. Daarom vierde ik stilletjes mee. Ging mee in de roes. Het maakte me even niet uit op welke manier we speelden. Het afgrijselijke voetbal was niet om aan te zien. De punten werden gestolen en de Oostenrijkers en Turken waren plots onneembare vestingen met een ontzagwekkend en groots voetbalverleden. De Oranje nep borsten en plastic dildo's op het hoofd bij volwassen mannen beschouwde ik als normaal. René van der Gijp had al eerder de weg geplaveid voor deze ridicule carnavalsmars. Dus wie ben ik om het af te keuren.
Ik gunde deze generatie hun feestje. Cruijff, van Hanegem, Neeskens, Rensenbrink, Krol, Gullit, van Basten, Rijkaard, Bergkamp, Seedorf, Davids, Kluivert, Robben, van Persie en Sneijder waren voor even uit m'n geheugen gewist. Het Volkspark stadion was weer voor Oranje. En ik ging stiekem terug in de tijd. Zonder het aan de grote klok te hangen dacht ik: 'Daar stond deze opa toch maar mooi achter het doel waar San Marco scoorde en de Duitsers uit het toernooi kegelde.'
Ik heb soms de neiging te veel aan het verleden te refereren. Dat krijg je doordat je levensgeschiedenis met als onderdeel de voetbalgeschiedenis steeds breder en langer wordt. Ik betrapte me er op dat als mensen het EK-88 bewierookten, ik zei dat we op het WK-74 nog beter speelden en nog meer impact hadden qua voetbalhistorie en belangrijkheid. Ook op FOK! word ik daar op gewezen. 'Opa spreekt' of refererend aan één van m'n voetbalverhalen (EK-88): 'Stond je achter het doel?' Dat EK lijkt voor mij nog redelijk recent, terwijl het alweer 36 jaar geleden is.
Als ik de spelers uit die tijd, of van dat EK als analisten op tv zie, word ik met m'n neus op de feiten gedrukt. Gullit lijkt wel een verkeerde kloon van zichzelf. Bij wie je niks meer herkent van de meest charismatische voetballer aller-tijden. Bij van Basten is van alle mysterieuze voetbalromantiek niks meer over en lijkt hij wel één van de twee grijze, mopperende opa's uit de Muppet-show. Als hem gevraagd wordt wat hij van de wedstrijd vond van het Nederlands elftal tegen Polen, doet-ie eerst z'n gebitje uit en vraagt om een glas water en een tube Kukident, waarna hij stamelt dat ie de wedstrijd niet heeft gezien omdat het kegelen bij bejaardenclub de Blauwe Knoop was uitgelopen.
Het afgelopen EK haalde het Nederlands Elftal de halve finale. Heel Nederland stond op z'n kop. Er werd van links naar rechts gesprongen en vice versa qua andersom. De pret kon niet op. Oranje was wat de klok sloeg en iedereen wist waar de voetbalklepel hing. Het zag er getikt uit en niemand maalde erom. Dat Malen bijna geen speeltijd kreeg, was bijzaak. We hadden immers Wouter. Wouter uit een jongensboek. Wouter was de Berry van Aerle van dit toernooi. Cultspelers die mee mogen doen omdat ze hun contributie op tijd betalen.
Er is en was echter één groot verschil. Iedereen wist tijdens het EK-88 dat 'Ons Ber' eigenlijk niet zo goed was. Maar dat het "type" van Aerle ook in een elftal hoort. Dat noemt men waterdragers, of stofzuiger, dienende speler kan ook nog. Wout Weghorst moest zich eigenlijk ook dienstbaar opstellen. Zijn inbreng hoort er uit te bestaan, dat-ie wordt ingezet als het spelverloop het vraagt. Bij achter-of gelijke stand. Pinchhitter of supersub zijn dan de benamingen voor deze meestal bonkige en lange spits. Koppen is wat ze het beste kunnen.
Dat Wouter één keer dit toernooi met zijn eerste balcontact scoorde, bezorgde hem een heldenstatus. Heel het land riep om hem. Wout was plots de verlosser en Nederlandse Messi. De Messias, de nieuwe Cruijff. Daarom vierde ik stilletjes mee. Ging mee in de roes. Het maakte me even niet uit op welke manier we speelden. Het afgrijselijke voetbal was niet om aan te zien. De punten werden gestolen en de Oostenrijkers en Turken waren plots onneembare vestingen met een ontzagwekkend en groots voetbalverleden. De Oranje nep borsten en plastic dildo's op het hoofd bij volwassen mannen beschouwde ik als normaal. René van der Gijp had al eerder de weg geplaveid voor deze ridicule carnavalsmars. Dus wie ben ik om het af te keuren.
Ik gunde deze generatie hun feestje. Cruijff, van Hanegem, Neeskens, Rensenbrink, Krol, Gullit, van Basten, Rijkaard, Bergkamp, Seedorf, Davids, Kluivert, Robben, van Persie en Sneijder waren voor even uit m'n geheugen gewist. Het Volkspark stadion was weer voor Oranje. En ik ging stiekem terug in de tijd. Zonder het aan de grote klok te hangen dacht ik: 'Daar stond deze opa toch maar mooi achter het doel waar San Marco scoorde en de Duitsers uit het toernooi kegelde.'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Vis moet zwemmen........
Ik was begin 20 in de zomer van 1986, wezen stappen in Den Bosch met een paar meiden uit Zaltbommel, eenmaal terug in Bommel, goed aangeschoten besloten we te gaan zwemmen in het natuurbad Nieuwe Tijningen/Put van Zaan. Ik woonde er vlakbij (Buitentuin), laken gehaald thuis, flesje wijn erbij. Het was bloedheet, en ik zou het nog heter gaan krijgen. 5 meiden, tieners en van voor in de 20. Uitgekleed tot het slipje, plagen, spetteren en spatten. Oeps, zwem ik toch per ongeluk tegen Katja aan, even blijven watertrappelen, en de tepeltjes, prominent uitstekend op haar grote borsten, tegen m'n borsthaar aanvoelen. Vluchtig kussen, daarna zoenen en lebberen. Bekken noemden we dat vroeger.
Ik begon het een beetje koud te krijgen, moe te worden, dorstig bovendien. Naar de kant gezwommen, goed afgedroogd en even op het laken gaan liggen. Annelies dacht hetzelfde en schurkte schurend tegen me aan. Van het één kwam het ander en ik had de tweede tong te pakken. Deze Tong liet zich niet onbetuigd en hengelde er op los. Die vangst liet ik me niet meer ontglippen.
Na een tijdje was de fles leeg, en besloten we naar huis te gaan. Katja en Annelies vonden mij wel aangenaam gezelschap geloof ik, gingen dan ook met me mee. Waar de fles leeg was, werd mijn hoop vol. Bij mij thuis even een afzakkertje halen. De wijn was er ook op dus werd het rosé. Ik woonde nog bij m'n ouders, dus we moesten rustig aan doen, niet te veel lawaai maken het was immers midden in de nacht. Ik hoorde pa snurken, dat gaf me altijd een gerust gevoel. Net zoals ik varende boten, de jaren daarvoor in de Vogelenzang als kabbelende geruststelling ervoer.
Annelies was echter een giebelkont, een luidruchtig huppelkutje. ADHD bestond nog niet, lekker wijf wel. Katja ging even plassen, toen ze terug de slaapkamer in kwam, had Annelies haar truitje al uitgedaan, en was me plagend aan het uitdagen. Katja moest lachen, en goed aangeschoten zei ze: 'Ach waarom ook niet, kan mij het schelen.' En volgde het voorbeeld van de luidruchtige Annelies.
Inmiddels was Annelies zo dronken dat ze steeds harder ging praten, en bulderend ging lachen. We gingen verder met ons biologische experiment. Het stond als een paal boven water dat ze het naar hun zin hadden. De natuur ontledend begon ik een beetje in het duister te tasten en als een blinde geilneef, met m'n handen, de grotten van Han te ontdekken. De staletieten hingen druipend aan de bovenkant, kunnen ook stalegnieten zijn geweest. Annelies was inmiddels ladderzat en had geen idee meer waar ze was of wat ze deed. Ik kon haar luidruchtige stem niet meer in toom houden.
Katja, ook aangeschoten zag het allemaal aan en probeerde deel te nemen aan onze speurtocht in de krochten van het genot. Toen gebeurde waar ik bang voor was. Annelies verloor nu echt alle controle en schreeuwde het uit. We waren goed of wel bezig of er werd op de deur gebonkt. Dat dit de druppel was en m'n vriendinnetje als de wiede weerga naar huis moest gaan. Pa naar beneden, in de kamer wachtend op wat komen zou. Katja en ik hielpen Annelies met aankleden. En passant was de fles rosé met een harde knal van m'n bureau op de houten vloer gekletterd.
Ik ging als eerste het schavot tegemoet, pa zat als een goedaardige beul te wachten om het eindvonnis te vellen. Als een IS-soldaat bereid om mij en m'n scharrel een kopje kleiner te maken. Een lesje te leren zogezegd. Ik kwam als eerste schoorvoetend de trap af en de kamer binnen. De priemende blik alleen al was dodelijk. Katja volgde, met moeite rechtop lopend. Zag aan pa dat ie haar niet onaantrekkelijk vond. Toen kwam de apotheose, de gruwelijke epiloog, het eindvonnis dat ik nooit meer zal vergeten.
M'n lieve pa had er geen rekening mee gehouden dat er nog een tweede dolle Mina de trap af zou komen razen. Annelies kwam met donderend geraas van de trap af gevallen. Slingerde zich strontbezopen, aan de deurpost vastgeklemd de kamer in. Als een heuse Bonny st Claire, die een hele fles Jägermeister van de Sint Bernardshond in één teug naar binnen had gekeild, liet ze zich ongegeneerd in de grote leren stoel zakken. Als een spastische bouwvakker on acid bewoog ze alle kanten op en sprak de legendarische woorden: 'Daw menweer, bemt uw de vadew vam hewmam?' 'Sowwy voooor de rosseeee ongewlukje, aamwgemaam ik bem Annelies' Een maand later woonde ik op mezelf.
Herman. Zwemdiploma-B(ommel)
Ik was begin 20 in de zomer van 1986, wezen stappen in Den Bosch met een paar meiden uit Zaltbommel, eenmaal terug in Bommel, goed aangeschoten besloten we te gaan zwemmen in het natuurbad Nieuwe Tijningen/Put van Zaan. Ik woonde er vlakbij (Buitentuin), laken gehaald thuis, flesje wijn erbij. Het was bloedheet, en ik zou het nog heter gaan krijgen. 5 meiden, tieners en van voor in de 20. Uitgekleed tot het slipje, plagen, spetteren en spatten. Oeps, zwem ik toch per ongeluk tegen Katja aan, even blijven watertrappelen, en de tepeltjes, prominent uitstekend op haar grote borsten, tegen m'n borsthaar aanvoelen. Vluchtig kussen, daarna zoenen en lebberen. Bekken noemden we dat vroeger.
Ik begon het een beetje koud te krijgen, moe te worden, dorstig bovendien. Naar de kant gezwommen, goed afgedroogd en even op het laken gaan liggen. Annelies dacht hetzelfde en schurkte schurend tegen me aan. Van het één kwam het ander en ik had de tweede tong te pakken. Deze Tong liet zich niet onbetuigd en hengelde er op los. Die vangst liet ik me niet meer ontglippen.
Na een tijdje was de fles leeg, en besloten we naar huis te gaan. Katja en Annelies vonden mij wel aangenaam gezelschap geloof ik, gingen dan ook met me mee. Waar de fles leeg was, werd mijn hoop vol. Bij mij thuis even een afzakkertje halen. De wijn was er ook op dus werd het rosé. Ik woonde nog bij m'n ouders, dus we moesten rustig aan doen, niet te veel lawaai maken het was immers midden in de nacht. Ik hoorde pa snurken, dat gaf me altijd een gerust gevoel. Net zoals ik varende boten, de jaren daarvoor in de Vogelenzang als kabbelende geruststelling ervoer.
Annelies was echter een giebelkont, een luidruchtig huppelkutje. ADHD bestond nog niet, lekker wijf wel. Katja ging even plassen, toen ze terug de slaapkamer in kwam, had Annelies haar truitje al uitgedaan, en was me plagend aan het uitdagen. Katja moest lachen, en goed aangeschoten zei ze: 'Ach waarom ook niet, kan mij het schelen.' En volgde het voorbeeld van de luidruchtige Annelies.
Inmiddels was Annelies zo dronken dat ze steeds harder ging praten, en bulderend ging lachen. We gingen verder met ons biologische experiment. Het stond als een paal boven water dat ze het naar hun zin hadden. De natuur ontledend begon ik een beetje in het duister te tasten en als een blinde geilneef, met m'n handen, de grotten van Han te ontdekken. De staletieten hingen druipend aan de bovenkant, kunnen ook stalegnieten zijn geweest. Annelies was inmiddels ladderzat en had geen idee meer waar ze was of wat ze deed. Ik kon haar luidruchtige stem niet meer in toom houden.
Katja, ook aangeschoten zag het allemaal aan en probeerde deel te nemen aan onze speurtocht in de krochten van het genot. Toen gebeurde waar ik bang voor was. Annelies verloor nu echt alle controle en schreeuwde het uit. We waren goed of wel bezig of er werd op de deur gebonkt. Dat dit de druppel was en m'n vriendinnetje als de wiede weerga naar huis moest gaan. Pa naar beneden, in de kamer wachtend op wat komen zou. Katja en ik hielpen Annelies met aankleden. En passant was de fles rosé met een harde knal van m'n bureau op de houten vloer gekletterd.
Ik ging als eerste het schavot tegemoet, pa zat als een goedaardige beul te wachten om het eindvonnis te vellen. Als een IS-soldaat bereid om mij en m'n scharrel een kopje kleiner te maken. Een lesje te leren zogezegd. Ik kwam als eerste schoorvoetend de trap af en de kamer binnen. De priemende blik alleen al was dodelijk. Katja volgde, met moeite rechtop lopend. Zag aan pa dat ie haar niet onaantrekkelijk vond. Toen kwam de apotheose, de gruwelijke epiloog, het eindvonnis dat ik nooit meer zal vergeten.
M'n lieve pa had er geen rekening mee gehouden dat er nog een tweede dolle Mina de trap af zou komen razen. Annelies kwam met donderend geraas van de trap af gevallen. Slingerde zich strontbezopen, aan de deurpost vastgeklemd de kamer in. Als een heuse Bonny st Claire, die een hele fles Jägermeister van de Sint Bernardshond in één teug naar binnen had gekeild, liet ze zich ongegeneerd in de grote leren stoel zakken. Als een spastische bouwvakker on acid bewoog ze alle kanten op en sprak de legendarische woorden: 'Daw menweer, bemt uw de vadew vam hewmam?' 'Sowwy voooor de rosseeee ongewlukje, aamwgemaam ik bem Annelies' Een maand later woonde ik op mezelf.
Herman. Zwemdiploma-B(ommel)
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Herman in 2020......
'Door alle corona-ellende en polarisatie in ons land, raakt het showbizznieuws af en toe behoorlijk ondergesneeuwd. Toch gebeuren er nog veel opzienbarende dingen in BN’er-land. Zo zijn de billen van Quinty Trustfull in de afgelopen twaalf maanden een maat groter geworden. De kadetten van Quinty staan tegenwoordig behoorlijk op springen. “In het laatste jaar ben ik een maat groter geworden bij mijn billen, waar ik heel blij mee ben“, onthult de 48-jarige Koffietijd-presentatrice op Instagram.
Het is voor Quinty een behoorlijke struggle geweest. “Ik heb namelijk nooit echt billen gehad. Ik weet het, de meeste mensen zijn blij als ze afvallen, maar ik ben juist blij met meer bil.”
Hoe heeft ze haar billen laten groeien? “Goed en gezond gegeten en veel getraind (squattend door het leven). En nog steeds kan het beter, maar ik ben er tevreden mee.”
De billen van Quinty springen er kennelijk behoorlijk uit, want op Instagram krijgt ze er nu complimentjes over. “Dag Quinty, ik heb een vraag. Mijn dochter wil graag Quinty Trustfull-billen, dus ik dacht: ik ben zo vrij je te berichten. Heb je tips voor haar? Fijne avond. Groeten, Toos.”
Gezien haar billenverleden vindt Quinty dit een erg mooi compliment. “Je snapt het, mijn avond kan niet meer stuk.” Het nieuws dat het Quinty maar liefst een jaar heeft gekost om bilvolume te creëren zal voor gefronste wenkbrauwen zorgen op de studiovloer van Koffietijd. Eén bilmaat groeien is voor Loretta Schrijver immers een reguliere vrijdagavond.'
tong80
'Door alle corona-ellende en polarisatie in ons land, raakt het showbizznieuws af en toe behoorlijk ondergesneeuwd. Toch gebeuren er nog veel opzienbarende dingen in BN’er-land. Zo zijn de billen van Quinty Trustfull in de afgelopen twaalf maanden een maat groter geworden. De kadetten van Quinty staan tegenwoordig behoorlijk op springen. “In het laatste jaar ben ik een maat groter geworden bij mijn billen, waar ik heel blij mee ben“, onthult de 48-jarige Koffietijd-presentatrice op Instagram.
Het is voor Quinty een behoorlijke struggle geweest. “Ik heb namelijk nooit echt billen gehad. Ik weet het, de meeste mensen zijn blij als ze afvallen, maar ik ben juist blij met meer bil.”
Hoe heeft ze haar billen laten groeien? “Goed en gezond gegeten en veel getraind (squattend door het leven). En nog steeds kan het beter, maar ik ben er tevreden mee.”
De billen van Quinty springen er kennelijk behoorlijk uit, want op Instagram krijgt ze er nu complimentjes over. “Dag Quinty, ik heb een vraag. Mijn dochter wil graag Quinty Trustfull-billen, dus ik dacht: ik ben zo vrij je te berichten. Heb je tips voor haar? Fijne avond. Groeten, Toos.”
Gezien haar billenverleden vindt Quinty dit een erg mooi compliment. “Je snapt het, mijn avond kan niet meer stuk.” Het nieuws dat het Quinty maar liefst een jaar heeft gekost om bilvolume te creëren zal voor gefronste wenkbrauwen zorgen op de studiovloer van Koffietijd. Eén bilmaat groeien is voor Loretta Schrijver immers een reguliere vrijdagavond.'
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Rondje braderie was ouderwets leuk en gezellig vanmiddag. Onder een heerlijk zonnetje bietje Bommels ouwehoere (kleppe), met de Bums bijvoorbeeld. (Witte da Jaap al langer in Bruchem woont dan in Bommel?) Of mej Annemarie en dochter Marrianne van Bruchem. Zo hiette ze nie meer, maar dan witte over wie ik het heb. En is ut een mooi bruggetje. Een andere Jaap, Jaap Giltjes, hield traditioneel namens de EHBO, een oogje in het zeil. Dč waor ok weer een mooi brugske, al zeg ik ut zelluf. Terwijl de groenteboer uit Wijk-en Aalburg, mej z'n heerlijke aardbeien, op z'n vertrouwde plek stond, op de hoek van de Boschstraat nust Robbie en z'n sigaren, sigaretten en andere handtasjes. De stroom was efkes uitgevallen, maar Grat en Patricia konden ze al snel weer bruin bakken. De aroma kwam me tegemoet.
Ge kunt nie mej iedereen ouwehoeren, dus af en toe een groet of van afstand ff zwaaie. Mej Regina en Gerrie bijvoorbeeld of mč Jan Tattoo-Sidiropoulos (Z'n broer Paflos, noemden we vroeger gekscherend papfles). Ik tikte in het voorbijgaan de verkeerde op z'n schouder. Toen-ie zich omdraaide bleek het niet Jan Nijhof te zijn. Maar hij lekt er gruwelijks veul op. Samen mej de moeder van Henkie van Eck een enveloppe getrokken. Er zat niks in. Nie ins een bietje gebakken lucht. Iets verderop had ik meer geluk.
"Toevallig" heb ik nieuwe wandel/sportschoenen nodig en kwamen ze op m'n pad. Hij zei dat-ie een neef van Ino was en z'n handel kwijt moest. Als er één naam in Bommel voor sportiviteit en betrouwbaarheid staat is het wel Stehman. De schoenen kostten me 25 euro, terwijl ze winkelwaarde 100 zijn. Dus snel over de brug gekomen en nu in het bezit van een paar mooie schoentjes. Hier kan zelfs geen gedicht van Martinus Nijhoff tegenop. Dit was mun lutste bruggetje voor vandaag. Oh ja, de neef van Ino komt uit Waardenburg. Sorry, toch nog een brugske. 🙂
Herman/tong80
Ge kunt nie mej iedereen ouwehoeren, dus af en toe een groet of van afstand ff zwaaie. Mej Regina en Gerrie bijvoorbeeld of mč Jan Tattoo-Sidiropoulos (Z'n broer Paflos, noemden we vroeger gekscherend papfles). Ik tikte in het voorbijgaan de verkeerde op z'n schouder. Toen-ie zich omdraaide bleek het niet Jan Nijhof te zijn. Maar hij lekt er gruwelijks veul op. Samen mej de moeder van Henkie van Eck een enveloppe getrokken. Er zat niks in. Nie ins een bietje gebakken lucht. Iets verderop had ik meer geluk.
"Toevallig" heb ik nieuwe wandel/sportschoenen nodig en kwamen ze op m'n pad. Hij zei dat-ie een neef van Ino was en z'n handel kwijt moest. Als er één naam in Bommel voor sportiviteit en betrouwbaarheid staat is het wel Stehman. De schoenen kostten me 25 euro, terwijl ze winkelwaarde 100 zijn. Dus snel over de brug gekomen en nu in het bezit van een paar mooie schoentjes. Hier kan zelfs geen gedicht van Martinus Nijhoff tegenop. Dit was mun lutste bruggetje voor vandaag. Oh ja, de neef van Ino komt uit Waardenburg. Sorry, toch nog een brugske. 🙂
Herman/tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Remco Pasveer schreef gisteren tijdens Ajax-Panathinaikos een pagina in het grote penaltie-sprookjesboek. Of het zal beklijven staat in de sterren en toekomst geschreven. Eén doelman bivakkeert er al 38 jaar.....Helmut Ducadam.
Sommige spelers worden na hun carričre herinnerd door één wapenfeit. Robbie Rensenbrink wordt onrecht aangedaan door alleen aan zijn bal op de paal te refereren, in de laatste minuut van de WK-78 finale tegen Argentinië. Andere spelers teren op zo'n gebeurtenis. Zijn trots op dat ene spotlight-moment. Danken er soms hun status aan. Zoals ook Helmuth Ducadam. De doelman van het Roemeense Steaua Boekarest in de jaren 80.
Nooit had een Oost-Europese club de EC-1 gewonnen. De huidige CL. Wel had Dynamo Kiew in de jaren 70 en 80, onder de legendarische trainer Lobanowski, furore gemaakt in andere Europese competities. Mei 1986, Steaua Boekarest speelt de EC-1 finale uitgerekend in Spanje tegen Barcelona. Barcelona had vreemd genoeg nog nooit de hoogste Europese prijs gewonnen, kreeg nu een schot voor open doel en de winst was eigenlijk al binnen. 50.000 tifosi op de tribune, naast een handjevol communistische, geprivéligeerde Bobo's uit Roemenië.
Ducadam speelde de wedstrijd van zijn leven. Het was na 90 minuten 0-0. Na de verlengingen stond het nog steeds 0-0. Ducadam was op dat moment al een held aan het worden. Zijn ultieme hoogtepunt moest echter nog komen. Het leek alsof ie net was warmgedraaid toen ie de eerste strafschop in de penaltiereeks stopte. Dat bleek ook zo te zijn. Nummer twee volgde, en nummer drie. Bij de vierde gestopte penaltie werd het oorverdovend stil in Sevilla. Een legende was geboren. De Oost-Blokker Panenka werd onsterfelijk door een geniale strafschop. Een andere Oost-Blokker door er vier op een rij te stoppen.
Barcelona moest nog een paar jaar wachten op Cruijff en Koeman om de cup met de grote oren te winnen.
Ducadam zelf heeft daarna nog maar een paar wedstrijden gespeeld. Hij moest stoppen door bloedarmoede. Letterlijk arm zal ie na 1986 niet zijn geweest. Het voetbal was wel een cultheld rijker.
Sommige spelers worden na hun carričre herinnerd door één wapenfeit. Robbie Rensenbrink wordt onrecht aangedaan door alleen aan zijn bal op de paal te refereren, in de laatste minuut van de WK-78 finale tegen Argentinië. Andere spelers teren op zo'n gebeurtenis. Zijn trots op dat ene spotlight-moment. Danken er soms hun status aan. Zoals ook Helmuth Ducadam. De doelman van het Roemeense Steaua Boekarest in de jaren 80.
Nooit had een Oost-Europese club de EC-1 gewonnen. De huidige CL. Wel had Dynamo Kiew in de jaren 70 en 80, onder de legendarische trainer Lobanowski, furore gemaakt in andere Europese competities. Mei 1986, Steaua Boekarest speelt de EC-1 finale uitgerekend in Spanje tegen Barcelona. Barcelona had vreemd genoeg nog nooit de hoogste Europese prijs gewonnen, kreeg nu een schot voor open doel en de winst was eigenlijk al binnen. 50.000 tifosi op de tribune, naast een handjevol communistische, geprivéligeerde Bobo's uit Roemenië.
Ducadam speelde de wedstrijd van zijn leven. Het was na 90 minuten 0-0. Na de verlengingen stond het nog steeds 0-0. Ducadam was op dat moment al een held aan het worden. Zijn ultieme hoogtepunt moest echter nog komen. Het leek alsof ie net was warmgedraaid toen ie de eerste strafschop in de penaltiereeks stopte. Dat bleek ook zo te zijn. Nummer twee volgde, en nummer drie. Bij de vierde gestopte penaltie werd het oorverdovend stil in Sevilla. Een legende was geboren. De Oost-Blokker Panenka werd onsterfelijk door een geniale strafschop. Een andere Oost-Blokker door er vier op een rij te stoppen.
Barcelona moest nog een paar jaar wachten op Cruijff en Koeman om de cup met de grote oren te winnen.
Ducadam zelf heeft daarna nog maar een paar wedstrijden gespeeld. Hij moest stoppen door bloedarmoede. Letterlijk arm zal ie na 1986 niet zijn geweest. Het voetbal was wel een cultheld rijker.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik hč niks tege buitelanders uit een ander land. Ik bedoel andere landen moete er ook zijn anders kun de nooit nie eens naar het buiteland op vakantie. Zoals Majorka of griekeland of een ander land met de zee in de buurt. In nederland is het druk genoeg me buitelanders die hier naar toe kome buite de vakantie om. Die wille dan blijve en houde dan de ballebak van de ikea bezet. En dan kan de nederlandse jeugd fluiten op hun vingers naar de ballebak. Dan zegge ze da ieder een dezellufde rechte mot hebbe. Maar ik vin altijd de indruk da ze worre veurgetrokke. Want ze zijn op de vlucht veur de vluwelehanschoenen. Van de geitewolle sokke. Da Of hier al ware uit ut buiteland, maar dan deur hun vader en moeder uit de eerste ligting.
Komp om da wij ze mč ope arme ontvange. Kik da ze hier op vakantie kome viere, motte ze helemaal zelluf wete. Da krijde ache atraksies het. Zoals de zandgat, Put van Zaan, de ef teling en de Ikea vlak bij eindhove. Dan hek ut nog nie gehat over alle duive op de dam. Die schijte alles onder. Maar daar kunne de buitelanders dan weer niks an doen. Da zijn ok maar toeristische mense. Die neme ze nie zelluf mee. De duive op de dam. of andere pleinen in de stad zoas de Mert.
Moest er nog bij kome ok. Da ze zelluf de duive meeneme. Veur de lieve vrede te beware zegge ze dan. Maar ze vrete wel alle takke van onze duive op. Kunde zien op de tekeninge. Hebbe ze altijd een tak in hun mond. Da zie de hier nooit nie bij de egte nederlandse duive. De Nederlandse duife melkers moete hun poot stijf houwe. En opkome veur de oprechte, hart werkende koerden de duif.
Wak wou zegge en liege nie dak ut best wel kut feind veur die turke. Ik kende mijn beste turke bij shoarmazaak Ramses. Daar kwam ik al zo lang dak vergete ben hoelang da al nie is gewist dak daar veur het eerst kwam. De lutste keer hak me Ramses te doen hij was zo stil dus ik hem de ore van de kop gelult en veul bestelt om hem te trooste. Eigeluk ken ik verder gin turke maar volgens Ramses motte nie kijke naar de voor oordele op tv da nie iedere turk in een tenk over otoos en over brugge rijt. hun baas is geen lievertje zij Ramses ge meugt daar niet zegge wagge wel kunt zegge in nederland agge vrije mening het. Om te uite. Da ze daarom wel naar nederland wille kome maar da de niet mag van hun baas die de lijding het aan het hooft van hun land.
Mun opa hat ok duive. Toen hadde ze nog geen shoarmatente en minse die Ramses hiete. Ja Ramses shaffie die keek altijd omhoog met zun maat Sammie Mijdam om de duive die op zun hooft poepte. Toen hadde we wel oer hollanse chineze zaken, me kroepoek en mooie watervalle op de muur. En een televisie die op de verkeerde zender stond veur de sport op zondagmiddag agge moes wachte op oew nummertje.
As de duif dood was deed opa um altijd in de soep om te eten. Daar had Toon Hermans nog een nummer over. Da de duif doot was. En over een bal gehakt die hij nust de soep legde. Hij moest wel eerst dood zijn anders verbrant de duif levend da wilde opa nie denk ik ten minste ak er over nadenk. Ik ga vande week weer is naar de TIGO. Daar hedde gehaktballe en nasischijfe nust elkaar in de chinese muur. Da fein ik zo mooi. Net zoas de ijs van Anton Tigo. Van alle kleure, da vink het mooiste. Dat da allemaal kan nust elkaar in Bommel. Da noeme ze tulerantie. Net zoas ik voor Nivo ben en de Tigo voor Nec. Maar daar kan Anton niks an doen. Da zit in zun gene. Daar wort ie aan geholpen.
Dan ga ik nu ff bijkomme van de bommelweek en de kermis. Da hakt erin op oew ouwe dag. Volgend jaar maar in de draaimole in plaats van de botsautoos. Dan meude gratis een extra rondje ache aan de pluim het getrokke. Omda een rondje in de kroeg nie meer is te betale qua geld om uit te geve. Net zoas de suiker Spin die ok zo duur zijn geworre. Maar goed een kleinigheidje houde tog zou Chris van Brakel zegge. Nou minse truste veur straks en merrege gezond weer op.
Herman.
Komp om da wij ze mč ope arme ontvange. Kik da ze hier op vakantie kome viere, motte ze helemaal zelluf wete. Da krijde ache atraksies het. Zoals de zandgat, Put van Zaan, de ef teling en de Ikea vlak bij eindhove. Dan hek ut nog nie gehat over alle duive op de dam. Die schijte alles onder. Maar daar kunne de buitelanders dan weer niks an doen. Da zijn ok maar toeristische mense. Die neme ze nie zelluf mee. De duive op de dam. of andere pleinen in de stad zoas de Mert.
Moest er nog bij kome ok. Da ze zelluf de duive meeneme. Veur de lieve vrede te beware zegge ze dan. Maar ze vrete wel alle takke van onze duive op. Kunde zien op de tekeninge. Hebbe ze altijd een tak in hun mond. Da zie de hier nooit nie bij de egte nederlandse duive. De Nederlandse duife melkers moete hun poot stijf houwe. En opkome veur de oprechte, hart werkende koerden de duif.
Wak wou zegge en liege nie dak ut best wel kut feind veur die turke. Ik kende mijn beste turke bij shoarmazaak Ramses. Daar kwam ik al zo lang dak vergete ben hoelang da al nie is gewist dak daar veur het eerst kwam. De lutste keer hak me Ramses te doen hij was zo stil dus ik hem de ore van de kop gelult en veul bestelt om hem te trooste. Eigeluk ken ik verder gin turke maar volgens Ramses motte nie kijke naar de voor oordele op tv da nie iedere turk in een tenk over otoos en over brugge rijt. hun baas is geen lievertje zij Ramses ge meugt daar niet zegge wagge wel kunt zegge in nederland agge vrije mening het. Om te uite. Da ze daarom wel naar nederland wille kome maar da de niet mag van hun baas die de lijding het aan het hooft van hun land.
Mun opa hat ok duive. Toen hadde ze nog geen shoarmatente en minse die Ramses hiete. Ja Ramses shaffie die keek altijd omhoog met zun maat Sammie Mijdam om de duive die op zun hooft poepte. Toen hadde we wel oer hollanse chineze zaken, me kroepoek en mooie watervalle op de muur. En een televisie die op de verkeerde zender stond veur de sport op zondagmiddag agge moes wachte op oew nummertje.
As de duif dood was deed opa um altijd in de soep om te eten. Daar had Toon Hermans nog een nummer over. Da de duif doot was. En over een bal gehakt die hij nust de soep legde. Hij moest wel eerst dood zijn anders verbrant de duif levend da wilde opa nie denk ik ten minste ak er over nadenk. Ik ga vande week weer is naar de TIGO. Daar hedde gehaktballe en nasischijfe nust elkaar in de chinese muur. Da fein ik zo mooi. Net zoas de ijs van Anton Tigo. Van alle kleure, da vink het mooiste. Dat da allemaal kan nust elkaar in Bommel. Da noeme ze tulerantie. Net zoas ik voor Nivo ben en de Tigo voor Nec. Maar daar kan Anton niks an doen. Da zit in zun gene. Daar wort ie aan geholpen.
Dan ga ik nu ff bijkomme van de bommelweek en de kermis. Da hakt erin op oew ouwe dag. Volgend jaar maar in de draaimole in plaats van de botsautoos. Dan meude gratis een extra rondje ache aan de pluim het getrokke. Omda een rondje in de kroeg nie meer is te betale qua geld om uit te geve. Net zoas de suiker Spin die ok zo duur zijn geworre. Maar goed een kleinigheidje houde tog zou Chris van Brakel zegge. Nou minse truste veur straks en merrege gezond weer op.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Vriend van me hangt volgende week in een galerij. Tentoonstelling van ons bekende kunstenares.
Zo'n 20 jaar geleden was ik in concertzaal Willem 2. Concert van punkband the Dwarves. 'Hier zie je hem wel.' Ferdy, was het die me aansprak. 'Hier zie je hem wel.' Hij doelde op het feit dat de gitarist helemaal naakt was, alleen een masker droeg hij. Verder ruige muziek, passend in ons beider straatje. Misschien toch een beetje schaamte. Je geeft jezelf immers niet zo maar ongezien bloot.
Drie maanden geleden zag ik in de Boschstraat een grote man in hemsmouwen, gebogen over de vuilcontainer. Korte mouwtjes, terwijl het weer er niet toe uitnodigde. Ik sprak hem aan. Ik wilde hem vragen of het niet te koud was. Hij hief zijn hoofd, het was Ferdy. Voordat hij me antwoordde, schoot ik vol. Ik weet niet waarom. Hoeft ook niet. Sommige mensen hebben dat, ze laten je niet onberoerd. Ferdy is zo iemand. Daarom herrinner ik zijn woorden nog van 20 jaar geleden: 'Hier zie je hem wel.'
Twee maanden geleden ging de deurbel. Ferdy. Alsof-ie hier wekelijks over de vloer kwam. Het was de eerste keer. Ik woon al 30 jaar in "de stad" Na het compliment voor het mooie uitzicht op 'de toren' een uur de huidige wereldpolitiek, muziek geschiedenis en het onstaan van rechtsgedraaide Bulgaarse yoghurt door genomen te hebben, verliet hij m'n flatje. Vorige maand kwamen we elkaar weer tegen in 'de stad.' Hij had een hartaanval gekregen, en moest worden geopereerd. Hij vertelde me dat-ie angstig was voor de operatie. Hij was bang dat er niks meer was na overlijden. Mij is dat twee jaar geleden overkomen. Ook een open hartoperatie. Ik zei dat ik er "onverschilliger" instond. Dat ik, misschien tegen beter weten in, de kans open liet dat er wel iets na het aardse bestaan bestond.
Nu hangt de grote man met dito baard, hier aan de muur. Weer in 'de stad.' Hij heeft inmiddels de operatie achter de rug. En hij leeft nog. 'Hier zie je hem wel.' Mooi, prominent en , vraag me niet waarom, met een kat op z'n hoofd. Zijn baard is inmiddels drie keer zo lang en breed. Zijn uitstraling lijdt daar niet onder. Ferdy heeft zo als dat heet: charisma. Hij laat je niet onberoerd. Misschien is de baard een schild. Zoals het masker van de gitarist van The Dwarves. Ferdy is niet klein te krijgen. Letterlijk en figuurlijk een groot mens.
Daarom hangt hij hier. Prominent, in hartje Zaltbommel. Zijn stad. Met het hart op de juiste plaats. 'Hier zie je hem wel.' Ik krijg weer vochtige ogen.
Herman.
Zo'n 20 jaar geleden was ik in concertzaal Willem 2. Concert van punkband the Dwarves. 'Hier zie je hem wel.' Ferdy, was het die me aansprak. 'Hier zie je hem wel.' Hij doelde op het feit dat de gitarist helemaal naakt was, alleen een masker droeg hij. Verder ruige muziek, passend in ons beider straatje. Misschien toch een beetje schaamte. Je geeft jezelf immers niet zo maar ongezien bloot.
Drie maanden geleden zag ik in de Boschstraat een grote man in hemsmouwen, gebogen over de vuilcontainer. Korte mouwtjes, terwijl het weer er niet toe uitnodigde. Ik sprak hem aan. Ik wilde hem vragen of het niet te koud was. Hij hief zijn hoofd, het was Ferdy. Voordat hij me antwoordde, schoot ik vol. Ik weet niet waarom. Hoeft ook niet. Sommige mensen hebben dat, ze laten je niet onberoerd. Ferdy is zo iemand. Daarom herrinner ik zijn woorden nog van 20 jaar geleden: 'Hier zie je hem wel.'
Twee maanden geleden ging de deurbel. Ferdy. Alsof-ie hier wekelijks over de vloer kwam. Het was de eerste keer. Ik woon al 30 jaar in "de stad" Na het compliment voor het mooie uitzicht op 'de toren' een uur de huidige wereldpolitiek, muziek geschiedenis en het onstaan van rechtsgedraaide Bulgaarse yoghurt door genomen te hebben, verliet hij m'n flatje. Vorige maand kwamen we elkaar weer tegen in 'de stad.' Hij had een hartaanval gekregen, en moest worden geopereerd. Hij vertelde me dat-ie angstig was voor de operatie. Hij was bang dat er niks meer was na overlijden. Mij is dat twee jaar geleden overkomen. Ook een open hartoperatie. Ik zei dat ik er "onverschilliger" instond. Dat ik, misschien tegen beter weten in, de kans open liet dat er wel iets na het aardse bestaan bestond.
Nu hangt de grote man met dito baard, hier aan de muur. Weer in 'de stad.' Hij heeft inmiddels de operatie achter de rug. En hij leeft nog. 'Hier zie je hem wel.' Mooi, prominent en , vraag me niet waarom, met een kat op z'n hoofd. Zijn baard is inmiddels drie keer zo lang en breed. Zijn uitstraling lijdt daar niet onder. Ferdy heeft zo als dat heet: charisma. Hij laat je niet onberoerd. Misschien is de baard een schild. Zoals het masker van de gitarist van The Dwarves. Ferdy is niet klein te krijgen. Letterlijk en figuurlijk een groot mens.
Daarom hangt hij hier. Prominent, in hartje Zaltbommel. Zijn stad. Met het hart op de juiste plaats. 'Hier zie je hem wel.' Ik krijg weer vochtige ogen.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik bedenk me af en toe, hoe vergankelijk tijd is. Hoe snel de tijd gaat. Ik word in oktober 62. 30 jaar geleden lijkt als de dag van gisteren. Over nog eens 30 jaar ben ik 92. Het Torentje als stamkroeg is alweer 40 jaar geleden. De Boemel, alleen van horen zeggen.
Jan van Hees bijvoorbeeld. Iemand die altijd aanwezig was. Een markante Bommelaar. In mijn herinnering is Jan al op leeftijd. Terwijl ie niet oud is geworden. Ik ben inmiddels 20 jaar ouder dan Jan destijds.
Als je 10/20 jaar Bommel uit bent, is er zoveel veranderd. Scholen zijn verdwenen. Zwembad is er niet meer. De sporthal wordt gesloopt. De ijsbaan ? Er lag vroeger al geen ijs op. Olympia en NIVO zijn samengesmolten. Maar de oude Bosscheweg is ingeruild voor sportpark de Watertoren.
Zeiken en zeuren is wel intact gebleven. Bommel bruist als nooit tevoren. In de zomer is er altijd wel iets te doen. Zelfs de kermis is weer terug. De zeiksnoren zie je nooit. Je ziet of hoort ze niet als er iets leuks is georganiseerd.
Ik ben trots op Bommel. Nu nog dat Fiep en Jip en Janneke gedoe wegpleuren. As of er verder niks anders is in Bommel. De Jan van Heesstraat, of de Bumslaan, Correke de Gramwijk, Ad van Tricht zwembad, Huubkes buurthuis, Jantje Willekes straat, An de Kneuter zangfestival, het ome Sijmstraatvoetbal toernooi, Rein van Willigen dagbesteding, Henk de Vries vrijwilligers dag, Erika Flach kunstroute etc. en tevens enzovoort.
'Nee, ik hit Driek zei Driek.' 'Gehit toch allemaal Jan bij jullie?' 'Bijna allemaal, m'n vader hiet Henk.' 'Ik dacht dat juist Henk, Jan hiette.' 'Nee de vader van m'n vader hiette Jan.' Net zoals nog drie andere in de familie.'
'Das dan drie keer Jan, Driek. Veur het zelfde geld hadde Driekus Jan gehete.' 'Net zoals Jan Hendrik van Veen op de lagere school. Die hiet gewoon Johnnie.' 'Ik noem m'n broer ok gin Jan Willem.' Zo vroeg ik laatst aan Nel, hoe het met haar broer ging. Jan Jozuis de Cuick. 'Wie ?' vroeg ze ? 'Zo noemen we hem al 40 jaar niet meer.' Ze lag in een deuk. 't is gewoon Jan.'
Afijn, na het handen schudden, ondertussen kijkend naar de imposante tatoeage op z'n arm. Zal vast moeder, met een hartje, op hebben gestaan, begreep ik dat ze wel allemaal Welsing heten. Kwam ik al helemaal in een moeilijk pakket. Van de één naar de andere Welsing gingen via Schouten en Damen terug naar de roots van de ultieme ijzerboer. Henk Elsink. Geintje. Henk Welsing. De ontmoeting met Björn vanochtend was te kort om er een stukje over te schrijven. Hoe jammer ik het ook voor z'n moeder Ani van Lith vind. Die zou wat trots zijn. Zelfs iets bij Björn om naar op te kijken.
Terug naar het ijzer vreten. Voordat we de rode draad van het verhaal vergeten. Ik wist inmiddels dat Henk, Henk hiette. Volgens Driek, de oudste en langst werkzame ijzerboer in de Bommelerwaard. Boer klinkt misschien denigrerend. Maar ijzer-agrariër bek nie echt. Vergeten naar z'n leeftijd te vragen. Maar de vader van Driek en de Jannen. de zoon van de opa van de Jannen, die ok Jan hiette, mot wel tegen de 90 lope. Hij loopt nog steeds mee, al beunend en steunend met z'n zoon. Drie keer raaie mč wie.
Toen Opa Welsing uit Veenendaal moest vertrekken zocht ie z'n heil in Bommel. Toen waren we nog gastvrij. Is er nog een ziekenhuis kerk-en straat naar vernoemd. Hoor net nu de klokken luiden. Henk Welsing ging al jong werken en voor zichzelf zorgen. Kwam er een gezin bij. Henk Welsing was Mark Rutte 50 jaar voor uit, met het verschil dat de participatie-samenleving van Henk Welsing er socialer uit zag dan het gedrocht van Mark Rutte.
Na het kamp, zoals we dat in de volksmond noemen, moest ie een ander adres zoeken. Het werd gesloten, en de bewoners werden naar een groot woonwagenkamp in Tiel gedirigeerd. Ho even dacht Henk Welsing. 'Bommel heeft m'n hart gestolen.' 'En ik ga geen aangifte doen.'
De vader van Driek en de hoeder van de naam Jan, woont nu al bijna 50 jaar op de Heksewal. Dat noemen we nog eens integreren. Henk, de hardwerkende ijzerboer, heeft later alsnog aangifte gedaan bij de gemeente Bommel. Of ze in het geboorte-register erbij wilden zetten dat z'n dochters geen Jan heten.
Herman. Ooit Sophiahofje en Vogelenzang.
Jan van Hees bijvoorbeeld. Iemand die altijd aanwezig was. Een markante Bommelaar. In mijn herinnering is Jan al op leeftijd. Terwijl ie niet oud is geworden. Ik ben inmiddels 20 jaar ouder dan Jan destijds.
Als je 10/20 jaar Bommel uit bent, is er zoveel veranderd. Scholen zijn verdwenen. Zwembad is er niet meer. De sporthal wordt gesloopt. De ijsbaan ? Er lag vroeger al geen ijs op. Olympia en NIVO zijn samengesmolten. Maar de oude Bosscheweg is ingeruild voor sportpark de Watertoren.
Zeiken en zeuren is wel intact gebleven. Bommel bruist als nooit tevoren. In de zomer is er altijd wel iets te doen. Zelfs de kermis is weer terug. De zeiksnoren zie je nooit. Je ziet of hoort ze niet als er iets leuks is georganiseerd.
Ik ben trots op Bommel. Nu nog dat Fiep en Jip en Janneke gedoe wegpleuren. As of er verder niks anders is in Bommel. De Jan van Heesstraat, of de Bumslaan, Correke de Gramwijk, Ad van Tricht zwembad, Huubkes buurthuis, Jantje Willekes straat, An de Kneuter zangfestival, het ome Sijmstraatvoetbal toernooi, Rein van Willigen dagbesteding, Henk de Vries vrijwilligers dag, Erika Flach kunstroute etc. en tevens enzovoort.
'Nee, ik hit Driek zei Driek.' 'Gehit toch allemaal Jan bij jullie?' 'Bijna allemaal, m'n vader hiet Henk.' 'Ik dacht dat juist Henk, Jan hiette.' 'Nee de vader van m'n vader hiette Jan.' Net zoals nog drie andere in de familie.'
'Das dan drie keer Jan, Driek. Veur het zelfde geld hadde Driekus Jan gehete.' 'Net zoals Jan Hendrik van Veen op de lagere school. Die hiet gewoon Johnnie.' 'Ik noem m'n broer ok gin Jan Willem.' Zo vroeg ik laatst aan Nel, hoe het met haar broer ging. Jan Jozuis de Cuick. 'Wie ?' vroeg ze ? 'Zo noemen we hem al 40 jaar niet meer.' Ze lag in een deuk. 't is gewoon Jan.'
Afijn, na het handen schudden, ondertussen kijkend naar de imposante tatoeage op z'n arm. Zal vast moeder, met een hartje, op hebben gestaan, begreep ik dat ze wel allemaal Welsing heten. Kwam ik al helemaal in een moeilijk pakket. Van de één naar de andere Welsing gingen via Schouten en Damen terug naar de roots van de ultieme ijzerboer. Henk Elsink. Geintje. Henk Welsing. De ontmoeting met Björn vanochtend was te kort om er een stukje over te schrijven. Hoe jammer ik het ook voor z'n moeder Ani van Lith vind. Die zou wat trots zijn. Zelfs iets bij Björn om naar op te kijken.
Terug naar het ijzer vreten. Voordat we de rode draad van het verhaal vergeten. Ik wist inmiddels dat Henk, Henk hiette. Volgens Driek, de oudste en langst werkzame ijzerboer in de Bommelerwaard. Boer klinkt misschien denigrerend. Maar ijzer-agrariër bek nie echt. Vergeten naar z'n leeftijd te vragen. Maar de vader van Driek en de Jannen. de zoon van de opa van de Jannen, die ok Jan hiette, mot wel tegen de 90 lope. Hij loopt nog steeds mee, al beunend en steunend met z'n zoon. Drie keer raaie mč wie.
Toen Opa Welsing uit Veenendaal moest vertrekken zocht ie z'n heil in Bommel. Toen waren we nog gastvrij. Is er nog een ziekenhuis kerk-en straat naar vernoemd. Hoor net nu de klokken luiden. Henk Welsing ging al jong werken en voor zichzelf zorgen. Kwam er een gezin bij. Henk Welsing was Mark Rutte 50 jaar voor uit, met het verschil dat de participatie-samenleving van Henk Welsing er socialer uit zag dan het gedrocht van Mark Rutte.
Na het kamp, zoals we dat in de volksmond noemen, moest ie een ander adres zoeken. Het werd gesloten, en de bewoners werden naar een groot woonwagenkamp in Tiel gedirigeerd. Ho even dacht Henk Welsing. 'Bommel heeft m'n hart gestolen.' 'En ik ga geen aangifte doen.'
De vader van Driek en de hoeder van de naam Jan, woont nu al bijna 50 jaar op de Heksewal. Dat noemen we nog eens integreren. Henk, de hardwerkende ijzerboer, heeft later alsnog aangifte gedaan bij de gemeente Bommel. Of ze in het geboorte-register erbij wilden zetten dat z'n dochters geen Jan heten.
Herman. Ooit Sophiahofje en Vogelenzang.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Arme huidige generatie voetballiefhebbers. Het is al behelpen deze eeuw, met volgens de FIFA (en haar verkiezingen) maar 2 stervoetballers. Toernooien die het aanzien niet waard zijn. Een 21ste eeuw waar fucking Miroslaw Klose WK-topscorer allertijden kan worden. Nederland na 2014 geen topaanvaller meer heeft. Men zich drukker maakt over een haarband dan over het weggooien van de Nederlandse reputatie qua mooi aanvallend voetbal. Straks 64 landen op een WK. (De Oranje-camping tijdens het WK-2030 wordt opgeslagen op de Kaaimaneilanden, wegens lekker centraal gelegen). Gelukkig wordt de immens populaire, sympathieke, briljante technicus Memphis Depay de opvolger van Robin van Persie als Oranje topscorer. Nu nog hopen dat de buitenlandse wondercoaches het gedateerde gedachtengoed van de Kromme en Cruijffie voorgoed bij het oud vuil zetten. Anders valt er niks meer te zeiken door deze voetbal opa. Nu FF pissen en de geraniums watergeven.
Herman-Ex-rechtsbuiten.
Herman-Ex-rechtsbuiten.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
In 1985 was Kees de Bil één van de grondleggers van de Bommel-revue. Een initiatief om oude en actuele Bommelse gebeurtenissen in revue, muzikaal, cabaret, dans of musicalvorm gemixt en gezamenlijk op het toneel te brengen. Zo begon de stichting Bommel-revue aan een serie voorstellingen, waaraan veel verenigingen, jonge- en oudere Bommelaren vol enthousiasme, om de vier jaar, een bijdrage gingen leveren. Kees de Bil werd de eerste voorzitter. Geen verkeerde keus natuurlijk. Kees kent iedereen en iedereen kent deze aimabele man. Zonder hoog van de toren te blazen straalt ie door zijn uitstraling gezag uit. Op zijn boerenfluitjes had ie de juiste noten op zijn zang. Ook voor de teksten van o.a oud-huisarts Hans van den Bosch stonden de mensen in de rij voor theater Poorterij.
Na zes keer een Bommel-revue op de planken te hebben gebracht, kwam de inmiddels traditionele Bommelse show in de Poorterij jammer genoeg op een laag pitje te staan. Persoonlijke omstandigheden van de drijvende krachten achter de Bommel-revue verhinderden de aanpak van een volgend project. Gelukkig was het vuur nooit helemaal gedoofd!
Vijf jaar na de zesde Bommelrevue, droeg het oude bestuur de fakkel over aan een nieuw bestuur en in november 2007 werd 'Tijden in Beeld' met veel succes voor een enthousiast publiek gepresenteerd! M'n moeke, Letta, speelde natuurlijk ook weer mee. 'Zijde gij er een van Letta's?'' Net als met Kees, kent iedereen Letta. Is er enige twijfel, zeg ik dat ze van de drieling is. Dan valt het kwartje definitief.
Mijn moeke, ik noem haar tegenwoordig Fittipaldi, stond een paar jaar geleden plots midden op de Steenweg stil. Ze kon geen kant meer op, en uitstappen was onverantwoord. Haar scootmobieltje begaf het. Links en rechts auto's toeterend en knipperend dan wel zwaaiend. Kees zwaaide naar moeke als de koningsmuzikant van Bommel.
Echter, 50 meter verderop bedacht-ie zich. Letta midden op de Steenweg, zwaaiend naar auto's terwijl ze er allang niet meer woont. Daar klopt iets niet. Kees reed een blokje om, reed achter de ontstaande file aan. Zette zijn vrouw Mini uit zijn wagen, alsof ie een vlaggenmast in de top hees. Gezamenlijk redden ze zich uit deze situatie. Als jazz-trompetist wist Kees natuurlijk hoe het is om te improviseren.
1 november krijgt moeke de sleutel van haar nieuwe kamer, in de nieuwe Wielewaal. Iets verder van de stad. Maar nog steeds dichtbij genoeg om in haar scootmobiel haar visje te gaan kopen. Een hele onderneming voor de bewoners. Ze ziet er natuurlijk tegenop, maar verheugt zich ook om een nieuwe start te maken. Moeke speelt geen theater meer, Kees woont niet meer heel het jaar in Bommel. Maar ache ze ziet, of ache ze tegekomt, meude heus wel zwaaie. Deze column motte ze maar beschouwe as een loftrompet. Da we er effe bij hebbe stilgestaan. Gelukkig nie midde op de Steenweg.
Herman.
[ Bericht 3% gewijzigd door tong80 op 05-09-2024 17:44:01 ]
Na zes keer een Bommel-revue op de planken te hebben gebracht, kwam de inmiddels traditionele Bommelse show in de Poorterij jammer genoeg op een laag pitje te staan. Persoonlijke omstandigheden van de drijvende krachten achter de Bommel-revue verhinderden de aanpak van een volgend project. Gelukkig was het vuur nooit helemaal gedoofd!
Vijf jaar na de zesde Bommelrevue, droeg het oude bestuur de fakkel over aan een nieuw bestuur en in november 2007 werd 'Tijden in Beeld' met veel succes voor een enthousiast publiek gepresenteerd! M'n moeke, Letta, speelde natuurlijk ook weer mee. 'Zijde gij er een van Letta's?'' Net als met Kees, kent iedereen Letta. Is er enige twijfel, zeg ik dat ze van de drieling is. Dan valt het kwartje definitief.
Mijn moeke, ik noem haar tegenwoordig Fittipaldi, stond een paar jaar geleden plots midden op de Steenweg stil. Ze kon geen kant meer op, en uitstappen was onverantwoord. Haar scootmobieltje begaf het. Links en rechts auto's toeterend en knipperend dan wel zwaaiend. Kees zwaaide naar moeke als de koningsmuzikant van Bommel.
Echter, 50 meter verderop bedacht-ie zich. Letta midden op de Steenweg, zwaaiend naar auto's terwijl ze er allang niet meer woont. Daar klopt iets niet. Kees reed een blokje om, reed achter de ontstaande file aan. Zette zijn vrouw Mini uit zijn wagen, alsof ie een vlaggenmast in de top hees. Gezamenlijk redden ze zich uit deze situatie. Als jazz-trompetist wist Kees natuurlijk hoe het is om te improviseren.
1 november krijgt moeke de sleutel van haar nieuwe kamer, in de nieuwe Wielewaal. Iets verder van de stad. Maar nog steeds dichtbij genoeg om in haar scootmobiel haar visje te gaan kopen. Een hele onderneming voor de bewoners. Ze ziet er natuurlijk tegenop, maar verheugt zich ook om een nieuwe start te maken. Moeke speelt geen theater meer, Kees woont niet meer heel het jaar in Bommel. Maar ache ze ziet, of ache ze tegekomt, meude heus wel zwaaie. Deze column motte ze maar beschouwe as een loftrompet. Da we er effe bij hebbe stilgestaan. Gelukkig nie midde op de Steenweg.
Herman.
[ Bericht 3% gewijzigd door tong80 op 05-09-2024 17:44:01 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Van Dennis Bergkamp wordt gezegd dat ie alleen maar mooie doelpunten heeft gemaakt. Dennis, the Non Flying Dutchman, maakte inderdaad schitterende doelpunten. De keuze welke de mooiste was is geen moeilijke. Dat was het wonderdoelpunt tegen Argentinië op het WK-98. Heel Nederland in de wolken en Dennis in de zevende hemel.
Er is een andere Nederlander die wel vloog. Op een WK zelfs. Scoorde niet met fluwelen voet of met een lobje. Met zijn kopbal in de finale van het WK-78, ook tegen Argentinië, brak de hemel open voor Oranje in het blauwe bastion. Dick Nanninga maakte als invaller de gelijkmaker. De 1-1 betekende verlengingen. De spits, met bakkebaarden tot op zijn kin, van Roda J.C werd pas in 1978 international. Waar een andere J.C. het af liet weten nam de ketting rokende Groninger de honeurs waar op het WK in Argentinië. Op een vraag van een journalist wat ie van het dictatoriale regime van Videla vond, antwoordde hij dat ie de kogels gewoon terug zal koppen. De finale ging alsnog met 3-1 verloren na verlengingen.
Dick Nanninga blijft echter de enige Nederlandse voetballer die een velddoelpunt heeft gemaakt in een WK-finale. Rensenbrink schoot vlak voor tijd op de paal, waar Arjen Robben in een andere finale, de hak van de doelman van Spanje, Cassilas, raakte. De lange, keiharde spits moest het niet van hakballetjes hebben. Hij maakte wel gehakt van de verdedigers. De doelmannen bleven liever op de lijn staan. Een duel met Nanninga was bij voorbaat een verloren strijd. Dick Nanninga was een unieke speler. Werd pas op zijn 24ste prof.
Cor van der Gijp, de all time topscorer van Feijenoord, en oom van René haalde hem naar Veendam. Samen met Ruud Geels is Nanninga de beste kopper die in Oranje heeft gespeeld. Hij speelde 15 interlands waarin ie zes keer scoorde. 15 interlands lijkt niet veel. Maar voor een spits die bij Veendam begon op 24jarige leeftijd en diep in het zuiden bij Roda JC eindigde als bloemist, een respectabel aantal.
De bourgondische Groninger en levensgenieter trof het daarna minder. Hij kreeg suikerziekte. Dat krijgen wel meer mensen. Bij Nanninga kwamen er echter complicaties. Zijn linker onderbeen moest worden afgezet. Door een infectie kwam ie zelfs vier maanden in coma te liggen. Ook zijn rechter onderbeen moest daarna worden afgezet. Een reus was alsnog geveld. Door hoge koorts overleed de held van het WK-78 op 66jarige leeftijd in het ziekenhuis van Maaseik in België. Een boom van een vent, zijn wortels in Groningen, zijn takken uitgeslagen in Limburg, alsnog neergehaald. Wat blijft is de herinnering aan een historisch doelpunt. Dick Nanninga had zijn laatste luchtduel verloren.
tong80
Er is een andere Nederlander die wel vloog. Op een WK zelfs. Scoorde niet met fluwelen voet of met een lobje. Met zijn kopbal in de finale van het WK-78, ook tegen Argentinië, brak de hemel open voor Oranje in het blauwe bastion. Dick Nanninga maakte als invaller de gelijkmaker. De 1-1 betekende verlengingen. De spits, met bakkebaarden tot op zijn kin, van Roda J.C werd pas in 1978 international. Waar een andere J.C. het af liet weten nam de ketting rokende Groninger de honeurs waar op het WK in Argentinië. Op een vraag van een journalist wat ie van het dictatoriale regime van Videla vond, antwoordde hij dat ie de kogels gewoon terug zal koppen. De finale ging alsnog met 3-1 verloren na verlengingen.
Dick Nanninga blijft echter de enige Nederlandse voetballer die een velddoelpunt heeft gemaakt in een WK-finale. Rensenbrink schoot vlak voor tijd op de paal, waar Arjen Robben in een andere finale, de hak van de doelman van Spanje, Cassilas, raakte. De lange, keiharde spits moest het niet van hakballetjes hebben. Hij maakte wel gehakt van de verdedigers. De doelmannen bleven liever op de lijn staan. Een duel met Nanninga was bij voorbaat een verloren strijd. Dick Nanninga was een unieke speler. Werd pas op zijn 24ste prof.
Cor van der Gijp, de all time topscorer van Feijenoord, en oom van René haalde hem naar Veendam. Samen met Ruud Geels is Nanninga de beste kopper die in Oranje heeft gespeeld. Hij speelde 15 interlands waarin ie zes keer scoorde. 15 interlands lijkt niet veel. Maar voor een spits die bij Veendam begon op 24jarige leeftijd en diep in het zuiden bij Roda JC eindigde als bloemist, een respectabel aantal.
De bourgondische Groninger en levensgenieter trof het daarna minder. Hij kreeg suikerziekte. Dat krijgen wel meer mensen. Bij Nanninga kwamen er echter complicaties. Zijn linker onderbeen moest worden afgezet. Door een infectie kwam ie zelfs vier maanden in coma te liggen. Ook zijn rechter onderbeen moest daarna worden afgezet. Een reus was alsnog geveld. Door hoge koorts overleed de held van het WK-78 op 66jarige leeftijd in het ziekenhuis van Maaseik in België. Een boom van een vent, zijn wortels in Groningen, zijn takken uitgeslagen in Limburg, alsnog neergehaald. Wat blijft is de herinnering aan een historisch doelpunt. Dick Nanninga had zijn laatste luchtduel verloren.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Hans Kraay junior speelde vaak toneel tijdens Voetbal/Veronica Inside. Dat is jammer omdat ie wel zinnige dingen te zeggen en melden heeft. Hij liet zich, als het kale mannetje bij Bennie Hill, vrijwillig op z'n kop slaan. De ene keer letterlijk door de goeie lobbes Jan Boskamp (het betere schouderwerk), de andere keren figuurlijk door Gijp en Derksen. Die plaatsten stelselmatig denigrerende opmerkingen als Kraaij wel degelijk iets zinnigs zei. Kraaij speelde dan (meestal) het opgewonden standje, zoals hij dat ook op het veld als voetballer deed. Als ze er aan de tafel een warboel van maakten, pleurde de luis in de pels, de overal mislukte programmamaker, verslaggever of interviewer, de wanstaltige schlagermuziek karaokende Wilfred Genee er een poep-en pies filmpje in. Dan nog het liefst een video van de opgewonden Kraaij, die langs de lijn als amateurcoach z'n jasje op de grond smeet. Het geruzie was vaak gespeeld, want immers alles voor de kijkcijfers.
Hij was een talentje in de jeugd bij Feijenoord. Een groter talent in dat B-elftal was ene René van der Gijp. Gijp was toen al een losbol, en werd bij Feijenoord, toen-ie zich met bolhoed en wandelstok, met een taxi voor het trainingsveld had laten afzetten, weggestuurd. Gijp haalde met een omweg, Sparta, Lokeren....PSV, toch nog de top en het Nederlands elftal. Gek genoeg zegt men toch nog steeds dat Gijp er meer uit had kunnen halen. Dat zou kunnen kloppen. Maar misschien had vd Gijp deze instelling en gedrag wel nodig om zich prettig te voelen, te presteren.
Toen de vader van Kraaij Jr., Hans Kraaij Sr., manager was van Feijenoord, stond Jr, op het punt van debuteren in het eerste. Zijn dominante vader, besloot echter zijn invloed te laten gelden en stak daar een stokje voor. Kraaij Jr. zou te onvolwassen zijn en z'n pa was bang voor een afgang. Kraaij Sr. zal eerder aan zichzelf gedacht hebben. Hij zou er misschien op aangekeken worden. Senior was toch al van de onzekerheid. Bij Ajax en Feijenoord moest hij wegens het feit dat-ie niet tegen spanning kon voortijdig opstappen als trainer en technisch directeur. Het ego van Jr.'s vader was sowieso al groter dan de gemene deler, gezien het feit dat ie niet meer aan tafel wilde zitten bij Gijp en Derksen, omdat-ie te weinig spreektijd kreeg ten opzichte van die twee.
Kraaij Jr. heeft ondanks dat-ie het bij Feijenoord niet haalde, toch nog geschopt tot prof. Letterlijk en figuurlijk. Een carriere van meer dan 15 jaar zelfs. Waar Sr. groter was dan de gemene deler, was Jr. eerder een gemene uitdeler. Verborgen bleef zijn voetballende talent. Hij dacht zich alleen te kunnen handhaven in het betaalde voetbal door als een zeis over het veld te razen. Hij wist dat-ie Zeist (trainingscentrum Nederlands-Elftal) nooit zou kunnen halen. Zijn ego echter zat hem niet in de weg. Als ie niet voetballend over de tong zou gaan of anderzijds er bovenuit kon steken dan maar schoppend en tierend.
Kraaij Junior kreeg ooit een schorsing van 24 wedstrijden. Later gereduceerd tot 15. Hij gaf scheidsrechter Wil de Vrieze een schouderduw. Had in het American Football niet misstaan. Junior ging in de geschorste periode dan ook in Amerika voetballen. Speelde toen in hetzelfde elftal met één van de beste spelers ooit. Wie kan zeggen dat ie met George Best samen heeft gespeeld ?
Inmiddels is Kraaij Jr. al meer dan 30 jaar werkzaam als reporter op tv. Veelal in de KKD. Hij neemt blijkbaar genoegen met een rol aan de zijlijn. Dat is jammer. Net zo jammer is dat hij een vreselijk programma met homevideo's presenteert. In het voedbalpanel (Voetbalpraat) bij ESPN heeft hij altijd zinnige woorden. Daar hoeft-ie geen toneel te spelen. Hoeft hij zich niet te laten kleineren en wordt hij niet uit de tent gelokt door een omhooggevallen haarstukje. Ik zou hem graag terug zien in VI. Doe er dan gelijk Wim Kieft bij. En als frisse wind Theo Janssen, die helaas ook z'n image tegen heeft van losbol en drankschuit. Mogen in het vervolg Wierd Duck, Hélčne Hendriks, Heleen van Rooijen, Job van der Knoestert en andere kontlikkers van Derksen thuisblijven. Kunnen ze lekker homevideootjes kijken. En naar Vandaag Inside. In een oud-tevens nieuw jasje. Allebei gepresenteerd door.....Wilfred Genee.
tong80
[ Bericht 0% gewijzigd door tong80 op 12-09-2024 18:21:33 ]
Hij was een talentje in de jeugd bij Feijenoord. Een groter talent in dat B-elftal was ene René van der Gijp. Gijp was toen al een losbol, en werd bij Feijenoord, toen-ie zich met bolhoed en wandelstok, met een taxi voor het trainingsveld had laten afzetten, weggestuurd. Gijp haalde met een omweg, Sparta, Lokeren....PSV, toch nog de top en het Nederlands elftal. Gek genoeg zegt men toch nog steeds dat Gijp er meer uit had kunnen halen. Dat zou kunnen kloppen. Maar misschien had vd Gijp deze instelling en gedrag wel nodig om zich prettig te voelen, te presteren.
Toen de vader van Kraaij Jr., Hans Kraaij Sr., manager was van Feijenoord, stond Jr, op het punt van debuteren in het eerste. Zijn dominante vader, besloot echter zijn invloed te laten gelden en stak daar een stokje voor. Kraaij Jr. zou te onvolwassen zijn en z'n pa was bang voor een afgang. Kraaij Sr. zal eerder aan zichzelf gedacht hebben. Hij zou er misschien op aangekeken worden. Senior was toch al van de onzekerheid. Bij Ajax en Feijenoord moest hij wegens het feit dat-ie niet tegen spanning kon voortijdig opstappen als trainer en technisch directeur. Het ego van Jr.'s vader was sowieso al groter dan de gemene deler, gezien het feit dat ie niet meer aan tafel wilde zitten bij Gijp en Derksen, omdat-ie te weinig spreektijd kreeg ten opzichte van die twee.
Kraaij Jr. heeft ondanks dat-ie het bij Feijenoord niet haalde, toch nog geschopt tot prof. Letterlijk en figuurlijk. Een carriere van meer dan 15 jaar zelfs. Waar Sr. groter was dan de gemene deler, was Jr. eerder een gemene uitdeler. Verborgen bleef zijn voetballende talent. Hij dacht zich alleen te kunnen handhaven in het betaalde voetbal door als een zeis over het veld te razen. Hij wist dat-ie Zeist (trainingscentrum Nederlands-Elftal) nooit zou kunnen halen. Zijn ego echter zat hem niet in de weg. Als ie niet voetballend over de tong zou gaan of anderzijds er bovenuit kon steken dan maar schoppend en tierend.
Kraaij Junior kreeg ooit een schorsing van 24 wedstrijden. Later gereduceerd tot 15. Hij gaf scheidsrechter Wil de Vrieze een schouderduw. Had in het American Football niet misstaan. Junior ging in de geschorste periode dan ook in Amerika voetballen. Speelde toen in hetzelfde elftal met één van de beste spelers ooit. Wie kan zeggen dat ie met George Best samen heeft gespeeld ?
Inmiddels is Kraaij Jr. al meer dan 30 jaar werkzaam als reporter op tv. Veelal in de KKD. Hij neemt blijkbaar genoegen met een rol aan de zijlijn. Dat is jammer. Net zo jammer is dat hij een vreselijk programma met homevideo's presenteert. In het voedbalpanel (Voetbalpraat) bij ESPN heeft hij altijd zinnige woorden. Daar hoeft-ie geen toneel te spelen. Hoeft hij zich niet te laten kleineren en wordt hij niet uit de tent gelokt door een omhooggevallen haarstukje. Ik zou hem graag terug zien in VI. Doe er dan gelijk Wim Kieft bij. En als frisse wind Theo Janssen, die helaas ook z'n image tegen heeft van losbol en drankschuit. Mogen in het vervolg Wierd Duck, Hélčne Hendriks, Heleen van Rooijen, Job van der Knoestert en andere kontlikkers van Derksen thuisblijven. Kunnen ze lekker homevideootjes kijken. En naar Vandaag Inside. In een oud-tevens nieuw jasje. Allebei gepresenteerd door.....Wilfred Genee.
tong80
[ Bericht 0% gewijzigd door tong80 op 12-09-2024 18:21:33 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Al veranderd/toegevoegd.quote:
Op
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik liep vanochtend met twee tassen vol boodschappen van de Appie, tegen de wind in, kromgebogen naar m'n flatje in de Jan Haeckenhof. Wilde net de Koningstraat ingaan toen ik werd toegezwaaid. Het was de altijd vriendelijke verkoopster van de Etos die de winkel opende. Zoals het hoort goed gebruind en in het zwart. Ze riep dat ze mijn stukjes graag leest. Leuk, zei ik. Maar kijk wel uit met wat je zegt, ik schrijf er zo een stukske over. Ze moest hard lachen. Misschien geef ik je wel een bijnaam. Ze schaterde het uit.
Vorige week had ik het er over dat er zoveel verdwijnt en verdwenen is in Bommel. Voordat de Etos er kwam, zat er de Aldi. Daar nog voor Expert. En nog langer geleden Volume. Dit rijtje namen toont in een paar zinnen aan hoe snel het gaat. Of juist langzaam. Net wagge wil. Ik wilde de verkoopster een stoere bijnaam geven, maar ik wist niet eens hoe ze in het echt heet. Ik terug naar de winkel. Ze bleek Marianne Wijnnen te heten. Met twee 'ennen' zei ze. Of het haar voor-of achternaam betrof weet ik eigenlijk niet. Daarom gewoon allebei met dubbel n. Altijd beter dan een dubbele tong. Qua wijn dan.
Bijnamen, ook zoiets wat langzaam verdwijnt uit Bommel. Wie wit nog wie De Tor was, of De Schuuk ? Gerrit de Koreaan. Net als De Lub en De Kneuter wonend in De Puddingbuurt, oftewel Peyton Place. Om de hoek in de Agnietenstraat woonde Cor de Kat. Ik vermoed dat Dikke Ton daar zijn vleeswaren haalde. Die woonde immers iets verderop in de Maasstraat. Dat Jan de Bakker ook vlakbij zat was mooi meegenomen. Alhoewel die ook langs de deuren ging. Daar heeft De Bums zijn bijnaam aan te danken. Welleswaar bij een andere bakker, maar hij bakte ze wel degelijk bruin.
Dat is een mooi ezelsbruggetje naar Marianne. Nu nog een bijnaam. Maar zal ik dat wel doen ? Er kleeft al snel iets negatiefs aan een bijnaam. Nee, ik doe het niet. Ze verdient gewoon een keer in het zonnetje gezet te worden. Onder haar eigen naam. Met of zonder twee ennen maakt dan niks uit. Dat we nog lang mogen genieten van een vaste lach in de stad. Zon gebruind en zwart gekleed. Echt Hema wilde ik posten. Moet natuurlijk zijn Echt Etos, en Echt Marianne. Daar pakken we een wijntje op. Proost.
Herman. Ook in het zwart.
Vorige week had ik het er over dat er zoveel verdwijnt en verdwenen is in Bommel. Voordat de Etos er kwam, zat er de Aldi. Daar nog voor Expert. En nog langer geleden Volume. Dit rijtje namen toont in een paar zinnen aan hoe snel het gaat. Of juist langzaam. Net wagge wil. Ik wilde de verkoopster een stoere bijnaam geven, maar ik wist niet eens hoe ze in het echt heet. Ik terug naar de winkel. Ze bleek Marianne Wijnnen te heten. Met twee 'ennen' zei ze. Of het haar voor-of achternaam betrof weet ik eigenlijk niet. Daarom gewoon allebei met dubbel n. Altijd beter dan een dubbele tong. Qua wijn dan.
Bijnamen, ook zoiets wat langzaam verdwijnt uit Bommel. Wie wit nog wie De Tor was, of De Schuuk ? Gerrit de Koreaan. Net als De Lub en De Kneuter wonend in De Puddingbuurt, oftewel Peyton Place. Om de hoek in de Agnietenstraat woonde Cor de Kat. Ik vermoed dat Dikke Ton daar zijn vleeswaren haalde. Die woonde immers iets verderop in de Maasstraat. Dat Jan de Bakker ook vlakbij zat was mooi meegenomen. Alhoewel die ook langs de deuren ging. Daar heeft De Bums zijn bijnaam aan te danken. Welleswaar bij een andere bakker, maar hij bakte ze wel degelijk bruin.
Dat is een mooi ezelsbruggetje naar Marianne. Nu nog een bijnaam. Maar zal ik dat wel doen ? Er kleeft al snel iets negatiefs aan een bijnaam. Nee, ik doe het niet. Ze verdient gewoon een keer in het zonnetje gezet te worden. Onder haar eigen naam. Met of zonder twee ennen maakt dan niks uit. Dat we nog lang mogen genieten van een vaste lach in de stad. Zon gebruind en zwart gekleed. Echt Hema wilde ik posten. Moet natuurlijk zijn Echt Etos, en Echt Marianne. Daar pakken we een wijntje op. Proost.
Herman. Ook in het zwart.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Er zijn wereldsterren of grote voetballers die niet oud werden doordat ze verongelukten, een hartaanval kregen of anderzijds. Bruno Pezzey (39) bijvoorbeeld. De sierlijke Oostenrijkse verdediger, die 4 keer genomineerd was voor Europees voetballer van het jaar en op het WK78 met Oostenrijk, West Duitsland met 3-2 uitschakelde in de Achtste finales. De 3-2 overwinning staat als hoogtepunt in de Oostenrijkse voetbalgeschiedenis. Pezzey overleed als toeschouwer bij een ijshockey wedstrijd door een hartaanval. Of de Italiaanse wereldkampioen (1982) Gaetano Scirea (36), eén van de zes spelers die alle zes prijzen van UEFA en FIFA won. Ook hield hij Franco Baresi vier jaar uit het nationale elftal totdat hij in 1986 afscheid nam. Hij wordt gezien als één van de beste verdedigers ooit. Als scout voor Juventus in Polen verongelukte hij met nog twee slachtoffers.
Vier dagen later verongelukte de misschien wel beste Poolse speler ooit, vooruit samen met Boniek, Kazimierz Deyna. Hij won Olympisch goud op de Olympische Spelen van München. Vier jaar later werd het brons, net zoals op het WK78. Ook in Duitsland werd hij derde op het WK74. Hij speelde een voor die tijd enorm aantal van 97 interlands, waarin hij het ook niet misselijke aantal van 41 doelpunten maakte. De wonderdribbelaar uit Spanje Juanito (38) verongelukte, ook als scout werkzaam voor zijn oude club Real Madrid tegen Torino. De flamboyante Belg Ludo Coeck (30) verongelukte toen hij nog voetballer was na een tv-optreden. Coeck speelde op het WK82 en het EK84 en behoorde tot de beste Belgische generatie met het beste nationale elftal. De Belgische glory, derde op het WK86 zou hij niet meer meemaken.
Er zijn ook minder bekende spelers die door een auto ongeluk om het leven kwamen. Wie kent Tommie Krommendijk (23) nog? Eén van de grootste talenten van de generatie Rijkaard, Gullit, van Basten. Tommie speelde met dit supertrio in diverse jeugdselecties. Hij zou echter maar 23 jaar worden. Begonnen bij het verdwenen Wageningen (samen met o.a. John van den Brom), werd hij gecontracteerd door eerst AZ-67 en daarna Feijenoord. Door twee zware blessures kwam zijn talent niet tot zijn recht en werd hij uitgeleend aan Cercle Brugge om daarna een contract te tekenen bij FC Twente.
Eenmaal bij de Subtopper Twente was hij er klaar voor. De blessures overwonnen zou hij alsnog, via een omweg, de top gaan bereiken. Het werd echter een andere weg die het talent in de knop brak. Hij speelde maar één wedstrijd voor de club uit Enschede. Na de overwinning tegen Roda JC, waarin hij scoorde, vond hij zijn Waterloo tussen Enschede en zijn woonplaats Hengelo. Net als bij zijn generatiegenoot Ajacied Robbie de Wit (hersenbloeding), zullen we nooit weten hoe goed hij zou zijn geworden.
John van den Brom is momenteel een trainer met overwicht en analist met overgewicht. Een bierbuik schijnt momenteel een vereiste te zijn om te mogen analiseren op tv. Gezien levensgenieter Tommie Krommendijk wel een pilsje lustte, is het goed mogelijk dat hij ex-Twente speler Theo Janssen zou assisteren bij Rondo. Een rondo die hij maar tot 1990 mocht maken op de velden. Een rondje geven zat er helaas niet meer in.
Vier dagen later verongelukte de misschien wel beste Poolse speler ooit, vooruit samen met Boniek, Kazimierz Deyna. Hij won Olympisch goud op de Olympische Spelen van München. Vier jaar later werd het brons, net zoals op het WK78. Ook in Duitsland werd hij derde op het WK74. Hij speelde een voor die tijd enorm aantal van 97 interlands, waarin hij het ook niet misselijke aantal van 41 doelpunten maakte. De wonderdribbelaar uit Spanje Juanito (38) verongelukte, ook als scout werkzaam voor zijn oude club Real Madrid tegen Torino. De flamboyante Belg Ludo Coeck (30) verongelukte toen hij nog voetballer was na een tv-optreden. Coeck speelde op het WK82 en het EK84 en behoorde tot de beste Belgische generatie met het beste nationale elftal. De Belgische glory, derde op het WK86 zou hij niet meer meemaken.
Er zijn ook minder bekende spelers die door een auto ongeluk om het leven kwamen. Wie kent Tommie Krommendijk (23) nog? Eén van de grootste talenten van de generatie Rijkaard, Gullit, van Basten. Tommie speelde met dit supertrio in diverse jeugdselecties. Hij zou echter maar 23 jaar worden. Begonnen bij het verdwenen Wageningen (samen met o.a. John van den Brom), werd hij gecontracteerd door eerst AZ-67 en daarna Feijenoord. Door twee zware blessures kwam zijn talent niet tot zijn recht en werd hij uitgeleend aan Cercle Brugge om daarna een contract te tekenen bij FC Twente.
Eenmaal bij de Subtopper Twente was hij er klaar voor. De blessures overwonnen zou hij alsnog, via een omweg, de top gaan bereiken. Het werd echter een andere weg die het talent in de knop brak. Hij speelde maar één wedstrijd voor de club uit Enschede. Na de overwinning tegen Roda JC, waarin hij scoorde, vond hij zijn Waterloo tussen Enschede en zijn woonplaats Hengelo. Net als bij zijn generatiegenoot Ajacied Robbie de Wit (hersenbloeding), zullen we nooit weten hoe goed hij zou zijn geworden.
John van den Brom is momenteel een trainer met overwicht en analist met overgewicht. Een bierbuik schijnt momenteel een vereiste te zijn om te mogen analiseren op tv. Gezien levensgenieter Tommie Krommendijk wel een pilsje lustte, is het goed mogelijk dat hij ex-Twente speler Theo Janssen zou assisteren bij Rondo. Een rondo die hij maar tot 1990 mocht maken op de velden. Een rondje geven zat er helaas niet meer in.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik belde net met Jan. Jan van Maren. De muzikant met Afro kapsel. De voetballiefhebber. De fan van FC Den Bosch. De fan van Nivo Sparta. De Echte Bommelaar en muzikant. In een dorp geboren. De stadse fratsen al snel onder de knie. De Oboema onder de Tony van Heemschuts. De levenslustige stapper. De positivo pur sang.
Jan zei met heldere stem dat-ie nog twee of drie weken te leven heeft. Ik schrok me kapot. Z'n stem klonk zo helder. Z'n grappen waren als nooit te voren.
Ik durfde het gesprek niet te beëindigen. Wetende dat het de laatste keer is. Jan ik hou van je en nog vele andere Bommelaars.
Kick some ass in de muzikantenhemel.....!
Herman.
Nivo Sparta is nog altijd foutloos in de tweede klasse F, maar dat was niet het belangrijkste: de overwinning op GJS werd opgedragen aan vrijwilliger Jan van Maren, die ernstig ziek is. Voor de aftrap van de wedstrijd was er al een groot spandoek te zien voor de clubman.
Marry Bouman, Kees Klijn 28-09-24, 19:51 Bron: BD
Nivo Sparta - GJS 3-2 (1-20). 8. Iain Brands 1-0, 21. Alex McDetmott 1-1, 36. Sjors Hendriks 1-2, 52. Frenk Schaap 2-2 (strafschop), 61. Sky van Dongen 3-2.
Trainer Niels Blom noemde het een zwaarbevochten zege. ,,Zelfs op het laatst nog wel wat billenknijpen." Nadat Iain Brands met een kopbal de Zaltbommelnaren op 1-0 had gezet, was het uitvallen van verdediger Fabrice de Jonge een ommekeer in de verhoudingen. ,,Toen waren we het even kwijt en GJS profiteerde door de score om te draaien", analyseerde Blom. Uit twee vrije trappen van Quincy Bartens werd ook twee keer met het hoofd gescoord door de Gorcummers.
Na rust lachte het geluk de thuisclub toe. ,,We kregen een makkelijke gegeven strafschop en daar wist Frenk Schaap wel raad mee", vervolgde Blom. Uiteindelijk had Sky van Dongen het laatste woord. Hij schoof de winnende binnen: 3-2. Het betekende de tweede driepunter in dit prille seizoen. Nivo Sparta bracht vooraf met een groot spandoek een eerbetoon voor de ernstig zieke supervrijwilliger Jan van Maren. ,,We hebben de zege aan hem opgedragen", besloot Blom.
[ Bericht 33% gewijzigd door tong80 op 29-09-2024 14:07:13 ]
Jan zei met heldere stem dat-ie nog twee of drie weken te leven heeft. Ik schrok me kapot. Z'n stem klonk zo helder. Z'n grappen waren als nooit te voren.
Ik durfde het gesprek niet te beëindigen. Wetende dat het de laatste keer is. Jan ik hou van je en nog vele andere Bommelaars.
Kick some ass in de muzikantenhemel.....!
Herman.
Nivo Sparta is nog altijd foutloos in de tweede klasse F, maar dat was niet het belangrijkste: de overwinning op GJS werd opgedragen aan vrijwilliger Jan van Maren, die ernstig ziek is. Voor de aftrap van de wedstrijd was er al een groot spandoek te zien voor de clubman.
Marry Bouman, Kees Klijn 28-09-24, 19:51 Bron: BD
Nivo Sparta - GJS 3-2 (1-20). 8. Iain Brands 1-0, 21. Alex McDetmott 1-1, 36. Sjors Hendriks 1-2, 52. Frenk Schaap 2-2 (strafschop), 61. Sky van Dongen 3-2.
Trainer Niels Blom noemde het een zwaarbevochten zege. ,,Zelfs op het laatst nog wel wat billenknijpen." Nadat Iain Brands met een kopbal de Zaltbommelnaren op 1-0 had gezet, was het uitvallen van verdediger Fabrice de Jonge een ommekeer in de verhoudingen. ,,Toen waren we het even kwijt en GJS profiteerde door de score om te draaien", analyseerde Blom. Uit twee vrije trappen van Quincy Bartens werd ook twee keer met het hoofd gescoord door de Gorcummers.
Na rust lachte het geluk de thuisclub toe. ,,We kregen een makkelijke gegeven strafschop en daar wist Frenk Schaap wel raad mee", vervolgde Blom. Uiteindelijk had Sky van Dongen het laatste woord. Hij schoof de winnende binnen: 3-2. Het betekende de tweede driepunter in dit prille seizoen. Nivo Sparta bracht vooraf met een groot spandoek een eerbetoon voor de ernstig zieke supervrijwilliger Jan van Maren. ,,We hebben de zege aan hem opgedragen", besloot Blom.
[ Bericht 33% gewijzigd door tong80 op 29-09-2024 14:07:13 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
witte nog
de Wielewaal
ouwe minse
samen, in goede handen
nust het hertekamp
Zeus op de loer
de God van het water
de reus in beton
witte nog de tweede
Wielewaal
de tussenstap
ook al bejaard
nu de derde Wielewaal
jong van geest
de ouwe Bommelse minse
weer in veilige handen
Herman.
de Wielewaal
ouwe minse
samen, in goede handen
nust het hertekamp
Zeus op de loer
de God van het water
de reus in beton
witte nog de tweede
Wielewaal
de tussenstap
ook al bejaard
nu de derde Wielewaal
jong van geest
de ouwe Bommelse minse
weer in veilige handen
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Via Herman van Dijk, mijn overbuurman in de Koningstraat, bekend van zijn spijs en wijn, kwam ik in contact met Maarten van Rossum. De zoon van Toon, mijn favoriete leraar van vroeger. Ik mengde me in hun chat op FaceBook. Was grappig. Het klikte onmiddellijk. Ik zat in de klas bij meneer van Rossum. Op de Mavo, in de Thorbeckestraat. Met ome Leo van Opijnen als de ultieme concierge. Meneer van Rossum was een flamboyante man. Als het onrustig was in de klas en de belhamels de overhand namen, strooide ie met geweldige anekdotes. In één of andere hoek. Zelfs de stoersten hingen aan zijn lippen. Eén en al oor, waar andere leraren de leerlingen kwelden alsof ze kwel zelf waren. De lessen van Toon van Rossum waren alles behalve een kwelling. Niet te turven hoe vaak ik bollend van plezier uit de klas rolde.
Vertelde ie hoe hij als Nederlandse Top-Bridger in Duitsland op vakantie, in aanraking kwam met hun nationale kaartspel. Skaat. Zeg maar het Duitse klaverjassen. Het fotografische geheugen en de net geleerde grondbeginselen gingen hun werk doen. Zonder te pochen vertelde hij dat-ie tien seconden naar de kaarten in zijn hand keek. Hij ze in z'n geheugen had gegrift. Vervolgens blindelings zijn eerste Skaat-kaartwedstrijd won zonder te verblikken of te verblozen. Zijn kaartgenoten in Duitse verbijstering achterlatend. Zoals een Duitse verslaggever ooit riep tijdens Kaiserslautern - Ajax bij het debuut van Clarence Seedorf: 'Dass gibt's nicht, der burche is grade 16.'
Van Rossum, voor mij destijds nog voornaamloos, kon de spanning ook mooi opbouwen. Tentamen luistervaardigheid Duits. Eén voor één werden de cijfers door meneer van Rossum opgelezen. Dan zit je te zweten als een leerling op de basisschool, die opgeroepen wordt voor de schooltandarts. Niet begrijpend dat het op alfabet gaat, en je de blauwe enveloppe pas aan het eind van de week krijgt. Een 'T' immers.
Mijn naam kwam maar niet te voorschijn. Toen als laatste was ik aan de beurt. Toon van Rossum, met een grafstem en diepe treurnis veinzend: 'Herman, ik kan het niet anders formuleren, je hebt het weer eens voor elkaar.' Ik zakte steeds verder weg onder de tafel, zwemmend in m'n eigen zweet. Daar komt weer een onvoldoende. 'Herman, je hebt een tien. In Duitsland is dat zwaar onvoldoende. Zal ik het op zijn Duits zeggen. Du hast ein einz.'
Later op de Havo, waar ik 8 jaar over deed, en van school ging zonder diploma, omdat klasgenoten me met u begonnen aan te spreken en vroegen of ze m'n tas moesten dragen, vaak aan Toon van Rossum gedacht. Het knusse van de Mavo, met leraren die je dierbaar waren en een concierge uit duizenden miste ik wel op de van Heemstraweg. Het tunneltje mis ik ook, maar dan spreekt mijn Nivo-Sparta hart. Het Nivo Sparta van Ome Leo de congierge. De leraar Duits Toon van Rossum, die veel te vroeg overleed. Ze zouden een museum naar hem moeten vernoemen. En ome Leo verdient een standbeeld.
Herman.
Vertelde ie hoe hij als Nederlandse Top-Bridger in Duitsland op vakantie, in aanraking kwam met hun nationale kaartspel. Skaat. Zeg maar het Duitse klaverjassen. Het fotografische geheugen en de net geleerde grondbeginselen gingen hun werk doen. Zonder te pochen vertelde hij dat-ie tien seconden naar de kaarten in zijn hand keek. Hij ze in z'n geheugen had gegrift. Vervolgens blindelings zijn eerste Skaat-kaartwedstrijd won zonder te verblikken of te verblozen. Zijn kaartgenoten in Duitse verbijstering achterlatend. Zoals een Duitse verslaggever ooit riep tijdens Kaiserslautern - Ajax bij het debuut van Clarence Seedorf: 'Dass gibt's nicht, der burche is grade 16.'
Van Rossum, voor mij destijds nog voornaamloos, kon de spanning ook mooi opbouwen. Tentamen luistervaardigheid Duits. Eén voor één werden de cijfers door meneer van Rossum opgelezen. Dan zit je te zweten als een leerling op de basisschool, die opgeroepen wordt voor de schooltandarts. Niet begrijpend dat het op alfabet gaat, en je de blauwe enveloppe pas aan het eind van de week krijgt. Een 'T' immers.
Mijn naam kwam maar niet te voorschijn. Toen als laatste was ik aan de beurt. Toon van Rossum, met een grafstem en diepe treurnis veinzend: 'Herman, ik kan het niet anders formuleren, je hebt het weer eens voor elkaar.' Ik zakte steeds verder weg onder de tafel, zwemmend in m'n eigen zweet. Daar komt weer een onvoldoende. 'Herman, je hebt een tien. In Duitsland is dat zwaar onvoldoende. Zal ik het op zijn Duits zeggen. Du hast ein einz.'
Later op de Havo, waar ik 8 jaar over deed, en van school ging zonder diploma, omdat klasgenoten me met u begonnen aan te spreken en vroegen of ze m'n tas moesten dragen, vaak aan Toon van Rossum gedacht. Het knusse van de Mavo, met leraren die je dierbaar waren en een concierge uit duizenden miste ik wel op de van Heemstraweg. Het tunneltje mis ik ook, maar dan spreekt mijn Nivo-Sparta hart. Het Nivo Sparta van Ome Leo de congierge. De leraar Duits Toon van Rossum, die veel te vroeg overleed. Ze zouden een museum naar hem moeten vernoemen. En ome Leo verdient een standbeeld.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
het centrum is de stad
de nieuwbouw was de Balkan
boomplantdag in de nieuwe wijk
de Spellerwaard
achterhaald, ingelopen
de Waluwe tegenwoordig
ik verdwaal er
ben de weg kwijt in Bommel
het is als in het leven
je kijkt achterom
de bebouwde kom is gebleven
de goudvis het hoekje om
we blijven denken aan het hart van Bommel
zoals in Rotterdam
de Kromme en ijzeren Rinus
hun hart in het gebroken centrum
mijn Bommelse hart ligt in De Stad
ik verdwaal nog steeds in de Spellerwaard
de zwaluwen vliegen de stad voorbij
ligt niet aan de Waluwe
Ligt aan mij
Herman.
de nieuwbouw was de Balkan
boomplantdag in de nieuwe wijk
de Spellerwaard
achterhaald, ingelopen
de Waluwe tegenwoordig
ik verdwaal er
ben de weg kwijt in Bommel
het is als in het leven
je kijkt achterom
de bebouwde kom is gebleven
de goudvis het hoekje om
we blijven denken aan het hart van Bommel
zoals in Rotterdam
de Kromme en ijzeren Rinus
hun hart in het gebroken centrum
mijn Bommelse hart ligt in De Stad
ik verdwaal nog steeds in de Spellerwaard
de zwaluwen vliegen de stad voorbij
ligt niet aan de Waluwe
Ligt aan mij
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik was 11, het was 1974, het Nederlands Elftal was in West-Duitsland bezig in het Oranje de wereld te veroveren. Ik vond het wel een leuk idee om een hond te hebben. Het werd, en hij kreeg de naam Cruijffie. Na bemiddeling van de rijdende scheidsrechter, Maurice de Hond. Mijn broertje Wim dolf het onderspit. Die had meer met de andere Johan, Johan Neeskens. Ook wel Johan de Tweede genoemd. Hij bofte dat het geen rooie hond was.
Er was echter een klein probleempje. Cruijffie moest wel eens een kleine of grote boodschap doen. Zelfs als kind begrijp je dat je zo'n beest niet op de WC-pot kunt zetten (Ondanks het huidige succes van damesvoetbal). Komen je ouders thuis, vinden ze de hond in de pot. Sportief als ik ben, en met mijn aangeboren talent voor delegeren, mocht Wim de vuurdoop doorstaan en als eerst Cruijffie langs de goten in de binnenstad leiden.
Van verre zag ik Cruijffie z'n eerste pootje lichten. Ik bloosde van trots. Van binnen stond ik in lichter laaien, van buiten liep ik rood aan van opwinding. Eenmaal terug van de wandeling was Wim uitgelaten en vertelde hij trots over zijn avonturen en belevenissen helemaal in de Oenselsestraat en op het Kerkplein.
De dag erna was ik aan de beurt. Maar ja, net op het moment dat ik naar buiten moest begon het te gieten van de regen. Het goot spoken van pijpenstelen. Zeiknat kwam ik thuis. Had ook nog eens de eerste helft van Nederland tegen Bulgarije moeten missen. De wedstrijd waarbij de scheidsrechter zo onder de indruk van de held van m'n broertje was dat ie Johan Neeskens 3 keer een strafschop liet nemen. Twee keer regulair en één keer extra omdat Wim Jansen te vroeg inliep.
Mijn enthousiasme voor het hondje genaamd Cruijffie doofde sneller dan de opwinding was opgelaaid. Het bleek dat mijn Cruijffie iedere dag uitgelaten moest worden. En dan ook nog eens meerdere keren. Mijn verweer dat ik zo niet genoeg tijd aan m'n huiswerk kon besteden en de schoolresultaten er onder kwamen te lijden, sloeg niet echt aan. Johan Cruijff zou samen met Johan Neeskens en andere helden die zomer in West-Duitsland de sterren van de hemel blijven spelen. Mijn sprookje ging als een nachtkaars in de kaarsenfabriek in rook op. Tussen honden en mij is het nooit meer goed gekomen. Mijn broer bleef de grootste fan van De Nees.
Als ik tegenwoordig naar de sterren aan de hemel kijk, denk ik nog wel eens aan mijn en m'n broertjes helden uit de zomer van 1974. Aan mijn hard blaffende, maar lieve Cruijffie, die geen hond kwaad deed. En aan onze nationale helden. Cruijffie en Neeskens. Sterren die eeuwig zullen stralen. De voetbalhemel heeft er vandaag weer een godenzoon bij. Een Hollandse meester, met de fluwelen streek aan de bal, in beton gegoten. Is ie er toch ingetuind.
Herman.
Er was echter een klein probleempje. Cruijffie moest wel eens een kleine of grote boodschap doen. Zelfs als kind begrijp je dat je zo'n beest niet op de WC-pot kunt zetten (Ondanks het huidige succes van damesvoetbal). Komen je ouders thuis, vinden ze de hond in de pot. Sportief als ik ben, en met mijn aangeboren talent voor delegeren, mocht Wim de vuurdoop doorstaan en als eerst Cruijffie langs de goten in de binnenstad leiden.
Van verre zag ik Cruijffie z'n eerste pootje lichten. Ik bloosde van trots. Van binnen stond ik in lichter laaien, van buiten liep ik rood aan van opwinding. Eenmaal terug van de wandeling was Wim uitgelaten en vertelde hij trots over zijn avonturen en belevenissen helemaal in de Oenselsestraat en op het Kerkplein.
De dag erna was ik aan de beurt. Maar ja, net op het moment dat ik naar buiten moest begon het te gieten van de regen. Het goot spoken van pijpenstelen. Zeiknat kwam ik thuis. Had ook nog eens de eerste helft van Nederland tegen Bulgarije moeten missen. De wedstrijd waarbij de scheidsrechter zo onder de indruk van de held van m'n broertje was dat ie Johan Neeskens 3 keer een strafschop liet nemen. Twee keer regulair en één keer extra omdat Wim Jansen te vroeg inliep.
Mijn enthousiasme voor het hondje genaamd Cruijffie doofde sneller dan de opwinding was opgelaaid. Het bleek dat mijn Cruijffie iedere dag uitgelaten moest worden. En dan ook nog eens meerdere keren. Mijn verweer dat ik zo niet genoeg tijd aan m'n huiswerk kon besteden en de schoolresultaten er onder kwamen te lijden, sloeg niet echt aan. Johan Cruijff zou samen met Johan Neeskens en andere helden die zomer in West-Duitsland de sterren van de hemel blijven spelen. Mijn sprookje ging als een nachtkaars in de kaarsenfabriek in rook op. Tussen honden en mij is het nooit meer goed gekomen. Mijn broer bleef de grootste fan van De Nees.
Als ik tegenwoordig naar de sterren aan de hemel kijk, denk ik nog wel eens aan mijn en m'n broertjes helden uit de zomer van 1974. Aan mijn hard blaffende, maar lieve Cruijffie, die geen hond kwaad deed. En aan onze nationale helden. Cruijffie en Neeskens. Sterren die eeuwig zullen stralen. De voetbalhemel heeft er vandaag weer een godenzoon bij. Een Hollandse meester, met de fluwelen streek aan de bal, in beton gegoten. Is ie er toch ingetuind.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het Nederlands Elftal wordt de eeuwige tweede genoemd. Joop Zoetemelk als individu ook. Die werd echter ooit Tour winnaar en wereldkampioen. Drie keer tweede geworden op een WK als klein land. Wel het voetbal gemoderniseerd. In 1974 West-Duitsland in de finale gekleineerd. Niet voor de winst gaan, maar voor de vernedering, schoonheid en romantiek.
De op één na mooiste en memorabele strafschop op een groot toernooi is ook door Oranje binnengeschoten op dat wereldkampioenschap in West-Duitsland. Ditmaal niet door een fluwelen streling van een Hollandsche-of Tsjechische meester. De Panenka op het EK-76 staat met stip op één. Door de hartstocht die het Nederlands-Elftal ook typeert staan we op twee. Johan de tweede, legde in de tweede minuut aan. Een strafschop vol met kalk. Kalk van de links-en rechtsbuiten was het normaal. Nu was het opstuivende kalk van de penaltystip. De Panenka was van een brute schoonheid. Neeskens combineerde het met hartstocht en passie. Heel Nederland stoof op.'We leiden.' sprak de legendarische Herman Kuiphof.
Als elfjarige sprong ik een gat in de lucht. De Nees schoot een gat in het net. Dit kon niet meer misgaan. Het droevige einde was toen niet te voorzien. Weer tweede. Net zoals op het WK-54 wonnen de Duitsers van het beste team in de finale. Destijds het al vijf jaar ongeslagen Hongarije, na een 0-2 achterstand. In de internationale verkiezing van elftallen van de eeuw, eindigde Wereldkampioen Brazilië van het WK-70, met Pelé, op 1.
Het geweldige Hongarije van het WK-54, met Puskas, op 2. Oranga Magica, het totaalvoetbal van Nederland met Cruijff, op het WK-74 op 3. Eens iets anders dan tweede. Als er iemand de tweede plek verdient in de voetbalhistorie is het wel de Nees. Johan twee genoemd in zijn hoogtijdagen bij Ajax en Barcelona. Achter Johan Cruijff. De op één na mooiste strafschop aller tijden van de mooiste en beste nummer twee van Nederland.
tong80
De op één na mooiste en memorabele strafschop op een groot toernooi is ook door Oranje binnengeschoten op dat wereldkampioenschap in West-Duitsland. Ditmaal niet door een fluwelen streling van een Hollandsche-of Tsjechische meester. De Panenka op het EK-76 staat met stip op één. Door de hartstocht die het Nederlands-Elftal ook typeert staan we op twee. Johan de tweede, legde in de tweede minuut aan. Een strafschop vol met kalk. Kalk van de links-en rechtsbuiten was het normaal. Nu was het opstuivende kalk van de penaltystip. De Panenka was van een brute schoonheid. Neeskens combineerde het met hartstocht en passie. Heel Nederland stoof op.'We leiden.' sprak de legendarische Herman Kuiphof.
Als elfjarige sprong ik een gat in de lucht. De Nees schoot een gat in het net. Dit kon niet meer misgaan. Het droevige einde was toen niet te voorzien. Weer tweede. Net zoals op het WK-54 wonnen de Duitsers van het beste team in de finale. Destijds het al vijf jaar ongeslagen Hongarije, na een 0-2 achterstand. In de internationale verkiezing van elftallen van de eeuw, eindigde Wereldkampioen Brazilië van het WK-70, met Pelé, op 1.
Het geweldige Hongarije van het WK-54, met Puskas, op 2. Oranga Magica, het totaalvoetbal van Nederland met Cruijff, op het WK-74 op 3. Eens iets anders dan tweede. Als er iemand de tweede plek verdient in de voetbalhistorie is het wel de Nees. Johan twee genoemd in zijn hoogtijdagen bij Ajax en Barcelona. Achter Johan Cruijff. De op één na mooiste strafschop aller tijden van de mooiste en beste nummer twee van Nederland.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Op woensdagavond 21 december 1977 speelt FC Wageningen de meest memorabele, de meest spraakmakende en de beste wedstrijd in haar betaald voetbalperiode. Die avond zorgt FC Wageningen voor een bekerstunt van de eerste orde. De groen-witten verpletteren het machtige PSV, de trotse, ongeslagen lijstaanvoerder van de eredivisie en de latere landskampioen en winnaar van de UEFA-cup.
In de jaren 70 was het Franse St. Etienne het grote struikelblok voor PSV in de Europacup-1. Er was zelfs een duel waarbij PSV binnen 7 minuten met 3-0 achter kwam te staan tegen deze destijds Europese topclub. Verder waren het gelijk opgaande wedstrijden op hoog internationaal niveau. De Fransen speelden in het groen/wit. Een kleurencombinatie die PSV op een koude decemberavond het zwart voor de ogen liet zien.
Destijds werd er in december nog niet negatief gesproken over de kleur zwart. Of het moeten die bewuste avond de rood-wit PSV-supporters in het Philipsstadion zijn geweest. Als zwartkijkers kleurenblind gespeeld.
FC Wageningen was op dat moment de nummer 9 van de Eerste-Divisie. Een modale club zonder grote historie. Hun beste spelers waren Stanley Bish, Jan Menting, Bram Braam en Gerdo Hazelhekke. PSV was ongeslagen koploper in de Eredivisie en had de eerste helft van het seizoen 1977-1978 in 18 wedstrijden pas 8 doelpunten moeten incasseren. De sterspelers waren, René en Willy van der Kerkhof, Willy van der Kuijlen en Jan van Beveren. Internationals met een reputatie die verder reikte dan de eredivisie.
De sensatie begon al na 72 seconden. Na een lange trap vanaf eigen helft door verdediger Cees van den Berg, veranderde PSV voorstopper Ernie Brandts de bal van richting en werd het 0-1 voor FC Wageningen. Ernie Brandts zou een half jaar later in de halve finale van het WK-78 ook in eigen doel schieten, hetgeen-ie later in de wedstrijd met een doelpunt zou goed maken met een vernietigende knal in het doel van de legendarische Dino Zoff. Zover kwam het die avond niet. Integendeel zelfs.
In de 20ste minuut ziet FC Wageningen aanvaller Stanley Bish geen andere mogelijkheid dan op het doel van Jan van Beveren te schieten, zelfs voor deze doelman van wereldklasse een onhoudbaar schot, 0-2. De sensatie wordt compleet als Jan Menting er 0-3 en 0-4 van weet te maken. De ruststand had nog positiever voor FC Wageningen kunnen zijn. De wedstrijd waar Wageningen als een berg tegenop zag, werd een sprookje waar maar geen einde aan wilde komen.
FC Wageningen gaat in de tweede helft verder waarmee het in de eerste helft eindigde, aanvallen alsof ze een oefenwedstrijdje tegen een amateurclub spelen. Toch is het PSV dat via Willy van der Kuijlen er in de 67ste minuut 1-4 van weet te maken. De "vreugde" is van korte duur. Gerdo Hazelhekke maakt er binnen drie minuten 1-5 van, waarna de snelle aanvaller Jan Menting 5 minuten later zijn trilogie van de avond voltooit. Een sensationele uitslag. Er zijn in de beker wel vaker verrassingen. Het is niet zeldzaam dat een topclub wordt uitgeschakeld. Maar met zulke cijfers thuis verliezen van een club die een divisie lager speelt, terwijl je dat seizoen verder alles wint wat er te winnen valt, is uniek te noemen.
De legendarische trainer Frans Körver wordt na afloop op de schouders van de spelers rondgedragen. De Limburger Frans Körver heeft met 6 promoties naar de eredivisie een record in handen. Mede door de nacompetitie. Toevallig bedacht door oud-FC Wageningen voorzitter Piet de Wit. FC Wageningen bestaat niet meer. "De Wageningse Berg" hun stadion ligt er tegenwoordig bij als een monument voor de slag van Ieper. Een veldslag zonder winnaar. Deze avond kreeg een winnaar die historie schreef door dodelijk effectief ten aanval te gaan. Een monumentale wedstrijd, gebeiteld in ieders geheugen.
tong80
In de jaren 70 was het Franse St. Etienne het grote struikelblok voor PSV in de Europacup-1. Er was zelfs een duel waarbij PSV binnen 7 minuten met 3-0 achter kwam te staan tegen deze destijds Europese topclub. Verder waren het gelijk opgaande wedstrijden op hoog internationaal niveau. De Fransen speelden in het groen/wit. Een kleurencombinatie die PSV op een koude decemberavond het zwart voor de ogen liet zien.
Destijds werd er in december nog niet negatief gesproken over de kleur zwart. Of het moeten die bewuste avond de rood-wit PSV-supporters in het Philipsstadion zijn geweest. Als zwartkijkers kleurenblind gespeeld.
FC Wageningen was op dat moment de nummer 9 van de Eerste-Divisie. Een modale club zonder grote historie. Hun beste spelers waren Stanley Bish, Jan Menting, Bram Braam en Gerdo Hazelhekke. PSV was ongeslagen koploper in de Eredivisie en had de eerste helft van het seizoen 1977-1978 in 18 wedstrijden pas 8 doelpunten moeten incasseren. De sterspelers waren, René en Willy van der Kerkhof, Willy van der Kuijlen en Jan van Beveren. Internationals met een reputatie die verder reikte dan de eredivisie.
De sensatie begon al na 72 seconden. Na een lange trap vanaf eigen helft door verdediger Cees van den Berg, veranderde PSV voorstopper Ernie Brandts de bal van richting en werd het 0-1 voor FC Wageningen. Ernie Brandts zou een half jaar later in de halve finale van het WK-78 ook in eigen doel schieten, hetgeen-ie later in de wedstrijd met een doelpunt zou goed maken met een vernietigende knal in het doel van de legendarische Dino Zoff. Zover kwam het die avond niet. Integendeel zelfs.
In de 20ste minuut ziet FC Wageningen aanvaller Stanley Bish geen andere mogelijkheid dan op het doel van Jan van Beveren te schieten, zelfs voor deze doelman van wereldklasse een onhoudbaar schot, 0-2. De sensatie wordt compleet als Jan Menting er 0-3 en 0-4 van weet te maken. De ruststand had nog positiever voor FC Wageningen kunnen zijn. De wedstrijd waar Wageningen als een berg tegenop zag, werd een sprookje waar maar geen einde aan wilde komen.
FC Wageningen gaat in de tweede helft verder waarmee het in de eerste helft eindigde, aanvallen alsof ze een oefenwedstrijdje tegen een amateurclub spelen. Toch is het PSV dat via Willy van der Kuijlen er in de 67ste minuut 1-4 van weet te maken. De "vreugde" is van korte duur. Gerdo Hazelhekke maakt er binnen drie minuten 1-5 van, waarna de snelle aanvaller Jan Menting 5 minuten later zijn trilogie van de avond voltooit. Een sensationele uitslag. Er zijn in de beker wel vaker verrassingen. Het is niet zeldzaam dat een topclub wordt uitgeschakeld. Maar met zulke cijfers thuis verliezen van een club die een divisie lager speelt, terwijl je dat seizoen verder alles wint wat er te winnen valt, is uniek te noemen.
De legendarische trainer Frans Körver wordt na afloop op de schouders van de spelers rondgedragen. De Limburger Frans Körver heeft met 6 promoties naar de eredivisie een record in handen. Mede door de nacompetitie. Toevallig bedacht door oud-FC Wageningen voorzitter Piet de Wit. FC Wageningen bestaat niet meer. "De Wageningse Berg" hun stadion ligt er tegenwoordig bij als een monument voor de slag van Ieper. Een veldslag zonder winnaar. Deze avond kreeg een winnaar die historie schreef door dodelijk effectief ten aanval te gaan. Een monumentale wedstrijd, gebeiteld in ieders geheugen.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Stel je mag een Nederlands Elftal aller tijden samenstellen. Je begint natuurlijk achterin. In het doel onbetwist Jan van Beveren. Daarna de laatste man. Ronald Koeman zal voor velen de eerste optie zijn. Echter, misschien gaan ze twijfelen aan het einde van deze column.
Er was immers een Amsterdammer die in Rotterdam furore maakte. Net zoals Robbie Rensenbrink en Ruud Gullit als Amsterdammers nooit voor Ajax gespeeld. Wel wereldtoppers geworden. In 1964 werd Rinus Israël, samen met Rob Rensenbrink en Jan Jongbloed, landskampioen met DWS. De laatste landskampioen voordat de grote drie clubs de buit ging verdelen. Alle drie zouden 10 jaar later actief zijn op het WK-74. De één met meer succes dan de ander.
Rinus Israël had zich in de tien jaar daartussen als grote voetballer laten zien. In de aanloop naar de succesperiode van Oranje en het Nederlandse voetbal was Ijzeren Rinus een pionier. Niet alleen in de aanloop, met als prelude het landskampioenschap van DWS. Ook in de eerste succesperiode van het Nederlandse voetbal was ie een leider. Israël stapte van DWS over naar Feijenoord, waar hij als speler zijn grootste successen zou gaan beleven. Driemaal een landskampioenschap, eenmaal de KNVB beker, de Europa Cup I en de UEFA Cup. Plus natuurlijk de Wereldbeker. In de finale van de Europa Cup I in 1970 tegen Celtic FC scoorde hij zelfs één van de twee Rotterdamse goals.
Legendarisch zijn de beelden van een majestueuze Rinus Israël die met één hand omhoog, als verdediger, juichend terug loopt na met een geplaatste kopbal gescoord te hebben in de EC-1 finale tegen Celtic. Een legendarische finale. Ajax verloor het jaar er voor de finale van AC Milan. Ajax viel in de val van het catenaccio. Verloor met 4-1. Feijenoord en Rinus kwamen namens Nederland revanche nemen. Celtic was destijds een Europese grootmacht. Was in 1967 zelfs de eerste Britse club die de EC-1 wist te winnen. Na tien jaar het ene na het andere nationale en internationale succes te hebben geboekt als aanvoerder van Feijenoord en speler van Oranje ging ie "afbouwen" bij een andere Rotterdamse club, Excelsior. Zijn knieën wilden eigenlijk niet meer. Hetgeen op het WK-74 al pijnlijk duidelijk was geworden.
De laatste man, de ijzervreter, de charismatische voetballer, moest zijn plaats op dat toernooi afstaan aan Arie Haan. Na zijn vertrek bij Feijenoord speelde hij een seizoen bij Excelsior. In dat seizoen 1974-1975 werd ie zelfs gekozen tot voetballer van het jaar in de Eredivisie. Een laatste man die bij een degradatiekandidaat, half invalide speler van het jaar wordt. Alleen een ijzervreter presteert zoiets.
De laatste zeven jaar van zijn actieve spelerscarričre speelde hij bij PEC Zwolle (1975-1976 tot en met 1981-1982). Op het tandvlees speelde hij door. Tot aan de tanden bewapend. Z'n knieën gehuld in rekverband. Zijn voetballoopbaan rekkend. Zijn maatje bij Feyenoord in het hart van de verdediging, de veel te jong overleden Theo (De Tank) Laseroms zal trots op hem zijn geweest. Rinus Israël, een Feyenoord instituut. Te vergelijken met De Kromme en Coentje. Geen wereldster geworden. Zou ook niks voor hem zijn geweest. De opa en familieman begon een sigarenzaak en kaart nog steeds met zijn vrienden in z'n stamkroeg. Grote mond, klein hartje. Een gouden gids geweest voor het Nederlandse voetbal.
tong80
Er was immers een Amsterdammer die in Rotterdam furore maakte. Net zoals Robbie Rensenbrink en Ruud Gullit als Amsterdammers nooit voor Ajax gespeeld. Wel wereldtoppers geworden. In 1964 werd Rinus Israël, samen met Rob Rensenbrink en Jan Jongbloed, landskampioen met DWS. De laatste landskampioen voordat de grote drie clubs de buit ging verdelen. Alle drie zouden 10 jaar later actief zijn op het WK-74. De één met meer succes dan de ander.
Rinus Israël had zich in de tien jaar daartussen als grote voetballer laten zien. In de aanloop naar de succesperiode van Oranje en het Nederlandse voetbal was Ijzeren Rinus een pionier. Niet alleen in de aanloop, met als prelude het landskampioenschap van DWS. Ook in de eerste succesperiode van het Nederlandse voetbal was ie een leider. Israël stapte van DWS over naar Feijenoord, waar hij als speler zijn grootste successen zou gaan beleven. Driemaal een landskampioenschap, eenmaal de KNVB beker, de Europa Cup I en de UEFA Cup. Plus natuurlijk de Wereldbeker. In de finale van de Europa Cup I in 1970 tegen Celtic FC scoorde hij zelfs één van de twee Rotterdamse goals.
Legendarisch zijn de beelden van een majestueuze Rinus Israël die met één hand omhoog, als verdediger, juichend terug loopt na met een geplaatste kopbal gescoord te hebben in de EC-1 finale tegen Celtic. Een legendarische finale. Ajax verloor het jaar er voor de finale van AC Milan. Ajax viel in de val van het catenaccio. Verloor met 4-1. Feijenoord en Rinus kwamen namens Nederland revanche nemen. Celtic was destijds een Europese grootmacht. Was in 1967 zelfs de eerste Britse club die de EC-1 wist te winnen. Na tien jaar het ene na het andere nationale en internationale succes te hebben geboekt als aanvoerder van Feijenoord en speler van Oranje ging ie "afbouwen" bij een andere Rotterdamse club, Excelsior. Zijn knieën wilden eigenlijk niet meer. Hetgeen op het WK-74 al pijnlijk duidelijk was geworden.
De laatste man, de ijzervreter, de charismatische voetballer, moest zijn plaats op dat toernooi afstaan aan Arie Haan. Na zijn vertrek bij Feijenoord speelde hij een seizoen bij Excelsior. In dat seizoen 1974-1975 werd ie zelfs gekozen tot voetballer van het jaar in de Eredivisie. Een laatste man die bij een degradatiekandidaat, half invalide speler van het jaar wordt. Alleen een ijzervreter presteert zoiets.
De laatste zeven jaar van zijn actieve spelerscarričre speelde hij bij PEC Zwolle (1975-1976 tot en met 1981-1982). Op het tandvlees speelde hij door. Tot aan de tanden bewapend. Z'n knieën gehuld in rekverband. Zijn voetballoopbaan rekkend. Zijn maatje bij Feyenoord in het hart van de verdediging, de veel te jong overleden Theo (De Tank) Laseroms zal trots op hem zijn geweest. Rinus Israël, een Feyenoord instituut. Te vergelijken met De Kromme en Coentje. Geen wereldster geworden. Zou ook niks voor hem zijn geweest. De opa en familieman begon een sigarenzaak en kaart nog steeds met zijn vrienden in z'n stamkroeg. Grote mond, klein hartje. Een gouden gids geweest voor het Nederlandse voetbal.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Chinees Restaurant Bommel Wok.
Als Culinaire-journalist is het niet altijd het gezondste voedsel dat je binnen krijgt.Het zorgt er ook niet voor dat je een lijntje hebt als Martin Brozius.Voelde me de laatste tijd dan ook een beetje opgezwollen,slapjes en snel moe.Naar de huisarts geweest,die vertelde me dat ik een verminderde weerstand had en tegen ziekte aanleunde.Ik moest er snel iets aan gaan doen.Meer bewegen het liefst door te gaan sporten,gezonder en gevariëerder eten en dagelijks genoeg vocht tot me nemen.Dat was niet aan dovenmans oren gericht zou Vincent Bijlo zeggen.De andere dag me onmiddellijk aangemeld bij Damvereniging De Harde Schijf.Ik was liever gaan schaken,maar mocht niet te hard van stapel lopen.Dan zijn vier lopers net iets teveel van het goede.
Nu nog gevariëerder eten en genoeg drinken.Ik liet mijn fantasie gaan en kwam tot de conclusie dat wokken de ideale combinatie zou zijn van de drie opties die ik van mijn huisarts meekreeg.
Gevariëerder eten dan in een Wokrestaurant is bijna onmogelijk.Je hebt vaak zoveel keus dat als je eenmaal thuis bent en in het zakje kijkt waarin je de restjes hebt bewaard,het lijkt alsof je langs de deuren bent geweest tijdens Sint-Maarten. Kan natuurlijk ook komen door de lampions in Chineze restaurants.Het aparte van een Wokrestaurant is dat het een soort lopend buffet is en dat zou dan een mooie combinatie zijn.Je beweegt terwijl je gevariëerd eet.
Ik op pad naar Bommelwok,lopend natuurlijk.Daar waar ik vroeger met de fiets zou zijn gegaan.
Eerst gebeld of ik moest reserveren.Dat bleek niet nodig volgens de lieve stem aan de telefoon.
Eigenlijk verbazingwekkend dat er zoveel Chinezen de doodstraf krijgen.Het lijkt wel alsof alleen de lieve Chinezen emigreren.Zoals altijd probeerde ik gelijk met een grapje het ijs te breken en vroeg aan de aller-charmantste serveerster of ik er ook uit de muur kon eten.Haar opmerking dat uit de muur eten in Zaltbommel alleen bij Cafetaria Tigo kan gaf me de indruk dat het kwartje niet was gevallen.Ondertussen werd ik naar een mooi gedekte tafel geleid.
Of ik iets wilde drinken, vroeg de serveerster.Omdat ik voldoende moest drinken bestelde ik een pul bier.De stoute schoenen aangetrokken en opweg naar de mooi gestalde voederbakken.Bord en bestek gepakt en me aangesloten bij de rij andere gasten.Het is in een Wok-restaurant altijd moeilijk kiezen,er is zoveel keus dat je gaat twijfelen.Maar je kunt niet te lang aarzelen dan krijg je filevorming.Dus God zegene de greep en je gooit her en der lukraak iets op je bord.Eenmaal aan tafel vraag je jezelf soms af wat het nou eigenlijk is wat je naar binnen gaat werken.
Ditmaal bleek ik de juiste keuzes te hebben gemaakt,alles was herkenbaar.Nu nog kijken of het eetbaar is.En of het eetbaar was.De nasi was lekker pittig,de Chineze garnalenkroketjes om op te vreten,de mini loempiaatjes vol tauché en groentes.Dus ik kreeg ook mijn vitaminen-C binnen.Eenmaal bordje leeggegeten bestelde ik nog een pul bier.Aan mijn vochthuishouding zal het herstel niet liggen.
Op naar de tweede ronde.Voelde me wel een beetje dizzy,beetje wankel.Te snel opgestaan denk ik.
Nieuw schoon bord en nieuw bestek.Het leuke van een Wok-restaurant is dat je ook eens onder de mensen komt.Beetje socialiseren kan voor mij geen kwaad.Zo raakte ik in gesprek met de broer van Henk de Vries.Hij was een fervent wokker en beval me verschillende lekkernijen aan.Op een gegeven moment schrok ik wel, ik dacht dat er brand was.Ik liep al naar de brandblusser toen ik merkte dat het de kok was die aan het flamberen sloeg.Aan tafel begon mijn tweede expeditie.En weer was alles geweldig.De kip kakelde zowat vrijwillig mijn mond in,de gamba's vochten onderling voor een plekje op mijn vork,de patatjes waren niet te zout en op z'n Hollands gefrituurd.
Bordje eenmaal leeggegeten bestelde ik nog een pul bier.Voldaan leunde ik achterover en liet een grote boer.Gasten aan de aanpallende tafel keken verbouwereerd op.Maar die weten niks van de Chineze cultuur.Bommel had het weer voor elkaar.Ik stond op en was nog meer dizzy dan eerder die avond. Moet toch eens afleren te snel op te staan.Ik bestelde voordat ik zou gaan afrekenen nog één pulletje bier aan de toog.Je moet immers altijd goed luisteren naar je huisarts.Het was niet prijzig, het was de moeite waard geweest.Wankelend liep ik naar huis.Toch iets te veel gegeten denk ik.Me rot rennen zoals Martin Brozius zat er op dat moment nog niet in.Maar ik ben op de goede weg.
Een acht en een half.
tong80
Als Culinaire-journalist is het niet altijd het gezondste voedsel dat je binnen krijgt.Het zorgt er ook niet voor dat je een lijntje hebt als Martin Brozius.Voelde me de laatste tijd dan ook een beetje opgezwollen,slapjes en snel moe.Naar de huisarts geweest,die vertelde me dat ik een verminderde weerstand had en tegen ziekte aanleunde.Ik moest er snel iets aan gaan doen.Meer bewegen het liefst door te gaan sporten,gezonder en gevariëerder eten en dagelijks genoeg vocht tot me nemen.Dat was niet aan dovenmans oren gericht zou Vincent Bijlo zeggen.De andere dag me onmiddellijk aangemeld bij Damvereniging De Harde Schijf.Ik was liever gaan schaken,maar mocht niet te hard van stapel lopen.Dan zijn vier lopers net iets teveel van het goede.
Nu nog gevariëerder eten en genoeg drinken.Ik liet mijn fantasie gaan en kwam tot de conclusie dat wokken de ideale combinatie zou zijn van de drie opties die ik van mijn huisarts meekreeg.
Gevariëerder eten dan in een Wokrestaurant is bijna onmogelijk.Je hebt vaak zoveel keus dat als je eenmaal thuis bent en in het zakje kijkt waarin je de restjes hebt bewaard,het lijkt alsof je langs de deuren bent geweest tijdens Sint-Maarten. Kan natuurlijk ook komen door de lampions in Chineze restaurants.Het aparte van een Wokrestaurant is dat het een soort lopend buffet is en dat zou dan een mooie combinatie zijn.Je beweegt terwijl je gevariëerd eet.
Ik op pad naar Bommelwok,lopend natuurlijk.Daar waar ik vroeger met de fiets zou zijn gegaan.
Eerst gebeld of ik moest reserveren.Dat bleek niet nodig volgens de lieve stem aan de telefoon.
Eigenlijk verbazingwekkend dat er zoveel Chinezen de doodstraf krijgen.Het lijkt wel alsof alleen de lieve Chinezen emigreren.Zoals altijd probeerde ik gelijk met een grapje het ijs te breken en vroeg aan de aller-charmantste serveerster of ik er ook uit de muur kon eten.Haar opmerking dat uit de muur eten in Zaltbommel alleen bij Cafetaria Tigo kan gaf me de indruk dat het kwartje niet was gevallen.Ondertussen werd ik naar een mooi gedekte tafel geleid.
Of ik iets wilde drinken, vroeg de serveerster.Omdat ik voldoende moest drinken bestelde ik een pul bier.De stoute schoenen aangetrokken en opweg naar de mooi gestalde voederbakken.Bord en bestek gepakt en me aangesloten bij de rij andere gasten.Het is in een Wok-restaurant altijd moeilijk kiezen,er is zoveel keus dat je gaat twijfelen.Maar je kunt niet te lang aarzelen dan krijg je filevorming.Dus God zegene de greep en je gooit her en der lukraak iets op je bord.Eenmaal aan tafel vraag je jezelf soms af wat het nou eigenlijk is wat je naar binnen gaat werken.
Ditmaal bleek ik de juiste keuzes te hebben gemaakt,alles was herkenbaar.Nu nog kijken of het eetbaar is.En of het eetbaar was.De nasi was lekker pittig,de Chineze garnalenkroketjes om op te vreten,de mini loempiaatjes vol tauché en groentes.Dus ik kreeg ook mijn vitaminen-C binnen.Eenmaal bordje leeggegeten bestelde ik nog een pul bier.Aan mijn vochthuishouding zal het herstel niet liggen.
Op naar de tweede ronde.Voelde me wel een beetje dizzy,beetje wankel.Te snel opgestaan denk ik.
Nieuw schoon bord en nieuw bestek.Het leuke van een Wok-restaurant is dat je ook eens onder de mensen komt.Beetje socialiseren kan voor mij geen kwaad.Zo raakte ik in gesprek met de broer van Henk de Vries.Hij was een fervent wokker en beval me verschillende lekkernijen aan.Op een gegeven moment schrok ik wel, ik dacht dat er brand was.Ik liep al naar de brandblusser toen ik merkte dat het de kok was die aan het flamberen sloeg.Aan tafel begon mijn tweede expeditie.En weer was alles geweldig.De kip kakelde zowat vrijwillig mijn mond in,de gamba's vochten onderling voor een plekje op mijn vork,de patatjes waren niet te zout en op z'n Hollands gefrituurd.
Bordje eenmaal leeggegeten bestelde ik nog een pul bier.Voldaan leunde ik achterover en liet een grote boer.Gasten aan de aanpallende tafel keken verbouwereerd op.Maar die weten niks van de Chineze cultuur.Bommel had het weer voor elkaar.Ik stond op en was nog meer dizzy dan eerder die avond. Moet toch eens afleren te snel op te staan.Ik bestelde voordat ik zou gaan afrekenen nog één pulletje bier aan de toog.Je moet immers altijd goed luisteren naar je huisarts.Het was niet prijzig, het was de moeite waard geweest.Wankelend liep ik naar huis.Toch iets te veel gegeten denk ik.Me rot rennen zoals Martin Brozius zat er op dat moment nog niet in.Maar ik ben op de goede weg.
Een acht en een half.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Cafetaria Marktzicht
Ik en mijn partner hadden een dagje te vieren, we zijn nu al een jaartje plus 5 dagen samen namelijk. Wat doe je dan ? Dan blijf je dicht bij huis en gaat naar je favoriete eetgelegenheid. Nu was het leuke dat het zondag mooi weer was dus we konden op de stoep beginnen. We zeiden tegen elkaar dat Marktzicht zo'n mooie naam is. Want wat wil je meer dan de markt in blakende zonnenschijn aanschouwen, terwijl je op het terrasje je aardbeien milkshake kunt slurpen.
En wat voor een milkshake, je durfde het rietje bijna niet uit je mond te halen zo heerlijk. Perfect gekoeld en geserveerd in mooie plastic bekers met de naam van het cafetaria er op. Dit kon niet meer fout gaan zei m'n partner.
We hadden inmiddels onze bestelling geplaatst, mijn schat nam het menu van de dag, bestaand uit een patatje stoofvlees en een frikandel met uien en ketchup. Ikzelf, meer aanhanger van de traditionele maaltijd, nam een berenlul en een patatje oorlog. Het duurde niet te lang dat onze delicatessen klaar waren. Een minpuntje was wel dat we zelf onze bestelling aan de balie moesten ophalen, i.p.v. dat het aan het tafeltje werd bezorgd. Maar goed een kniesoor.
Want eenmaal aan het eten geslagen kwamen we steeds meer in vervoering. Alles was perfect op temperatuur. Zelfs de berenlul, waar, zo als je weet, veel mee kan misgaan was perfect. De uitjes bij de frikandel waren mooi fijn gesneden en niet te grof.
Maar het hoogtepunt was toch het patatje stoofvlees, Frietje Haché zoals we hier zeggen. Zelden zo'n hoeveelheid vlees gezien op een patatje. Ik keek m'n ogen uit. Je zag de patat amper meer. Zelden zoiets gezien.
Dat het iets aan de prijzige kant was maakte niet uit. Want dit was een voorrecht om mee te maken.
De bediening was ook al perfect. Ze sleepten zelfs de naast ons leegstaande plastic stoeltjes naar binnen, terwijl we nog aan het eten waren. Alles om ons op het gemak te stellen.
Na de Bommel wok is het wel uniek dat je in dezelfde plaats een even hoog niveau treft bij een eettent.
Net als bij de Bommelse wok een dikke 8 en half. Ik ben nog aan het bijkomen. Of uitbuiken, net wagge wil.
Ik en mijn partner hadden een dagje te vieren, we zijn nu al een jaartje plus 5 dagen samen namelijk. Wat doe je dan ? Dan blijf je dicht bij huis en gaat naar je favoriete eetgelegenheid. Nu was het leuke dat het zondag mooi weer was dus we konden op de stoep beginnen. We zeiden tegen elkaar dat Marktzicht zo'n mooie naam is. Want wat wil je meer dan de markt in blakende zonnenschijn aanschouwen, terwijl je op het terrasje je aardbeien milkshake kunt slurpen.
En wat voor een milkshake, je durfde het rietje bijna niet uit je mond te halen zo heerlijk. Perfect gekoeld en geserveerd in mooie plastic bekers met de naam van het cafetaria er op. Dit kon niet meer fout gaan zei m'n partner.
We hadden inmiddels onze bestelling geplaatst, mijn schat nam het menu van de dag, bestaand uit een patatje stoofvlees en een frikandel met uien en ketchup. Ikzelf, meer aanhanger van de traditionele maaltijd, nam een berenlul en een patatje oorlog. Het duurde niet te lang dat onze delicatessen klaar waren. Een minpuntje was wel dat we zelf onze bestelling aan de balie moesten ophalen, i.p.v. dat het aan het tafeltje werd bezorgd. Maar goed een kniesoor.
Want eenmaal aan het eten geslagen kwamen we steeds meer in vervoering. Alles was perfect op temperatuur. Zelfs de berenlul, waar, zo als je weet, veel mee kan misgaan was perfect. De uitjes bij de frikandel waren mooi fijn gesneden en niet te grof.
Maar het hoogtepunt was toch het patatje stoofvlees, Frietje Haché zoals we hier zeggen. Zelden zo'n hoeveelheid vlees gezien op een patatje. Ik keek m'n ogen uit. Je zag de patat amper meer. Zelden zoiets gezien.
Dat het iets aan de prijzige kant was maakte niet uit. Want dit was een voorrecht om mee te maken.
De bediening was ook al perfect. Ze sleepten zelfs de naast ons leegstaande plastic stoeltjes naar binnen, terwijl we nog aan het eten waren. Alles om ons op het gemak te stellen.
Na de Bommel wok is het wel uniek dat je in dezelfde plaats een even hoog niveau treft bij een eettent.
Net als bij de Bommelse wok een dikke 8 en half. Ik ben nog aan het bijkomen. Of uitbuiken, net wagge wil.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dinsdag visdag in Zaltbommel. Het is dan kiezen tussen de viskraam van Bronk. Of die van Duytz.
Ik heb ditmaal Duytz gekozen omdat mijn ma er al 40 jaar komt.
Jaap heet de chefkok. Voor iedereen een praatje paraat en altijd adrem met zijn grapjes. Jaap is al 75, maar staat nog steeds als een echte heer de kibbeling te braden. Al staat ie met de rug naar je toe, hij blijft beleefd en veegt eerst zijn handen af als ie iets tegen je zegt. Uit Spakenburg komen ze. En dat proef je ook. De kabeljauw lijkt wel vers gevangen en de makreel lijkt wel net van kop en kont gescheiden. Het personeel blijft altijd beleefd, ook als je zegt dat ze de saus zijn vergeten bij de kibbeling. Altijd een net excuus en je krijgt dan een extra bakje saus.
De kraam staat prominent op de markt. Hetgeen het eten aan de kraam extra leuk maakt. Het naar binnen laten glijden van de haring met uitjes krijgt een nieuwe dimentie als je omhoog kijkend de Bommelse toren ziet. Extra pluspunten krijgen ze ook doordat als er iemand voordringt ze het met een grapje oplossen. De hoofd-assistente is verder bloedmooi en lijkt op de vrouw van Jaap van 50 jaar geleden. Die was ooit het Vismeisje van het jaar in Spakenburg.
De garnalen wil ik nog extra vernoemen. Je proeft gewoon dat heel de familie van Jaap bruut aan het pellen is geweest. Geen kopje te herkennen. En als je garnalen en Kibbeling samen koopt zegt de vrouw van Jaap altijd heel lief dat je ze goed gescheiden moet houden voor de smaak en dat de garnalen natuurlijk wel peper en zout nodig hebben. Dat doet ze ook al 40 jaar. Zijn zonen zijn in opleiding en mogen elke dinsdag meekijken tussen het afrekenen door hoe de grote baas al jaren aan de top staat. Voor de echte visliefhebber is er geen andere dan Jaap met zijn kraam.
Ik geef hem dan ook een vette 9. Terwijl ik het niet eens over de paling heb gehad. En geen onzin heb uitgekraamd.
Ik heb ditmaal Duytz gekozen omdat mijn ma er al 40 jaar komt.
Jaap heet de chefkok. Voor iedereen een praatje paraat en altijd adrem met zijn grapjes. Jaap is al 75, maar staat nog steeds als een echte heer de kibbeling te braden. Al staat ie met de rug naar je toe, hij blijft beleefd en veegt eerst zijn handen af als ie iets tegen je zegt. Uit Spakenburg komen ze. En dat proef je ook. De kabeljauw lijkt wel vers gevangen en de makreel lijkt wel net van kop en kont gescheiden. Het personeel blijft altijd beleefd, ook als je zegt dat ze de saus zijn vergeten bij de kibbeling. Altijd een net excuus en je krijgt dan een extra bakje saus.
De kraam staat prominent op de markt. Hetgeen het eten aan de kraam extra leuk maakt. Het naar binnen laten glijden van de haring met uitjes krijgt een nieuwe dimentie als je omhoog kijkend de Bommelse toren ziet. Extra pluspunten krijgen ze ook doordat als er iemand voordringt ze het met een grapje oplossen. De hoofd-assistente is verder bloedmooi en lijkt op de vrouw van Jaap van 50 jaar geleden. Die was ooit het Vismeisje van het jaar in Spakenburg.
De garnalen wil ik nog extra vernoemen. Je proeft gewoon dat heel de familie van Jaap bruut aan het pellen is geweest. Geen kopje te herkennen. En als je garnalen en Kibbeling samen koopt zegt de vrouw van Jaap altijd heel lief dat je ze goed gescheiden moet houden voor de smaak en dat de garnalen natuurlijk wel peper en zout nodig hebben. Dat doet ze ook al 40 jaar. Zijn zonen zijn in opleiding en mogen elke dinsdag meekijken tussen het afrekenen door hoe de grote baas al jaren aan de top staat. Voor de echte visliefhebber is er geen andere dan Jaap met zijn kraam.
Ik geef hem dan ook een vette 9. Terwijl ik het niet eens over de paling heb gehad. En geen onzin heb uitgekraamd.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Een voetballer is normaal gezien op zijn hoogtepunt tussen zijn 24ste en 30ste. Normaal is echter niet van toepassing op de Engelse rechtsbuiten Stanley Matthews. Geboren in 1915 werd hij opgeroepen om tijdens de tweede Wereldoorlog zijn land te dienen. Het weerhield hem er niet van één van de grootste voetballers ooit uit Engeland te worden. Als illustratie voor zijn status werd ie als enige speler geridderd terwijl ie nog betaald voetbal speelde.
Hij werd op jonge leeftijd gescout door Stoke City. Hij speelde van 1932 tot 1947 en van 1961 tot 1965 bij die club. Tussen die twee periodes droeg hij 14 jaar het shirt van Blackpool. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te berekenen dat zijn profcarričre dus 33 jaar heeft geduurd. Gezien hij in 1915 is geboren was hij tijdens zijn laatste wedstrijd op het hoogste Engelse niveau 50 jaar. De oudste speler ooit die op het hoogste profniveau speelde en met 42 tevens de oudste Engelse international.
Hij werd ook de oudste speler die voor Engeland scoorde. Op zijn 19e werd hij Engels international. Er volgden nog 23 jaren als drager van het Engelse shirt. Matthews was jarenlang een op het eiland vereerde sterspeler zonder vedette neigingen. Zijn superieure dribbels en voorzetten werden op zijn 41ste op het vasteland beloond. In 1956 werd hij de allereerste Voetballer van het jaar in Europa.
Op de WK's van 1950 en 1954 had hij al indruk gemaakt. Helaas voor Matthews hechtte de Engelse bond weinig waarde aan de wereldkampioenschappen. Engeland had het voetbal immers uitgevonden en keken neer op het internationale voetbal.
In 1953 echter werd Engeland op Wembley hard met de neus op de voetbalfeiten gedrukt. In wat later bekend zou worden als "The Match of the Century" werd er met 3-6 verloren van het Hongaarse wonderteam met de legendarische Ferenc Puskas als grootste ster. Het betekende tevens de allereerste thuisnederlaag van het de Engelsen. Matthews gaf de Engelse Bobo's en bondscoach de schuld van de pijnlijke nederlaag tegen een team dat vele malen moderner speelde dan het in Engeland gebruikelijke systeem. Hij had echter grote bewondering voor de Hongaren en dan speciaal voor Puskas.
1953 zou voor de geniale rechtsbuiten nog een legendarische wedstrijd voortbrengen. De zogenaamde "Matthews Final." Na 2 verloren finales met Blackpool stonden ze nu in de FA-Cup finale tegenover Bolton Wanderers. Met nog 30 minuten te spelen stond Blackpool met 1-3 achter. Matthews liet toen zien waarom hij tot Engelands grootste spelers wordt gerekend. Onder zijn leiding werd de 1-3 achterstand omgebogen tot een 4-3 overwinning. Men kwam superlatieven tekort. Het zou later worden beschouwd als de beste wedstrijd uit zijn toch al imposante loopbaan.
Hij vertrok ooit van Stoke City naar Blackpool om financiële redenen, hij voelde zich ondergewaardeerd qua salarisbetalingen. Na 14 jaar ging hij terug naar Stoke. Ook weer door de minimale inkomsten. De Engelse bond liet niet toe dat er fors salaris werd betaald, via onder andere de transferkosten wist hij zijn inkomen aan te vullen. Op 6 februari 1965 speelde hij zijn laatste wedstrijd als prof. Met Stoke City wist hij Fulham met 3-1 te verslaan. Later vertelde hij graag nog 2 jaar te hebben door gevoetbald. Matthews was echter al een fenomeen. Mede door zijn gezonde levensstijl en leefgewoontes gecombineerd met zijn zelfwerkzaamheid als modelprof had hij het tot zijn 50ste uitgehouden.
Een speler, uniek in zijn soort. Een technisch briljante buitenspeler die als voetballer zijn tijd ver vooruit was. Zijn dribbels en techniek waren uitzonderlijk voor die tijd. De ballen van tegenwoordig zijn van fluweel vergeleken met de bruine harde kanonskogels van destijds. Hij verafschuwde de Engelse officials die geen aandacht hadden voor andere competities dan die in Engeland. Zelfs het WK vonden ze ondergeschikt en niet van belang. De Engelse spelers mochten ook niet op andere schoenen spelen dan door de bond bepaald. In andere landen waren ze qua materiaal jaren verder.
Op 15 april 1965 werd een testimonial gespeeld georganiseerd door Stoke City. Het minimum loon/salaris, opgelegd door de Engelse bond, had van Stanley Matthews geen rijke man gemaakt. De speler die iedere voetballiefhebber in zijn hart had gesloten, vond die waardering niet terug in zijn loonzakje. De wedstrijd van een Engels All-Star team tegen een wereldelftal werd een financiëel en sportief succes. Voor een uitverkocht stadion wonnen de buitenlandse sterren met 6-3.
Op de schouders van Ferenc Puskas en de wonderkeeper Lev Yashin werd de sensationele geweldenaar van het veld gedragen. Je kunt op de schouders van mindere spelers terecht komen. Een eerbetoon met een einde dat niet lang genoeg kon duren.
Zoals de speler Matthews een carričre had gehad die oneindig leek. De gentleman voetballer, met bijnamen als 'The Wizard of Dribble' en 'The Magician,' werd nooit geboekt of uit het veld gestuurd. Hij kreeg een standbeeld buiten Stoke City's Brittanium Stadium. En kwam in The football Hall of Fame.
Op 23 februari 2000 overleed de man die onsterfelijk leek. Een speler die records vestigde en met gouden hoofdletters in de geschiedenisboeken staat. Zoals er meer dan 100.000 mensen langs de begrafenisroute in Stoke-on-Trent stonden om hem de laatste eer te bewijzen.
De woorden van Pelé zeiden later alles: 'Stanley Matthews leerde ons de manier hoe voetbal gespeeld moet worden.'
tong80
Hij werd op jonge leeftijd gescout door Stoke City. Hij speelde van 1932 tot 1947 en van 1961 tot 1965 bij die club. Tussen die twee periodes droeg hij 14 jaar het shirt van Blackpool. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te berekenen dat zijn profcarričre dus 33 jaar heeft geduurd. Gezien hij in 1915 is geboren was hij tijdens zijn laatste wedstrijd op het hoogste Engelse niveau 50 jaar. De oudste speler ooit die op het hoogste profniveau speelde en met 42 tevens de oudste Engelse international.
Hij werd ook de oudste speler die voor Engeland scoorde. Op zijn 19e werd hij Engels international. Er volgden nog 23 jaren als drager van het Engelse shirt. Matthews was jarenlang een op het eiland vereerde sterspeler zonder vedette neigingen. Zijn superieure dribbels en voorzetten werden op zijn 41ste op het vasteland beloond. In 1956 werd hij de allereerste Voetballer van het jaar in Europa.
Op de WK's van 1950 en 1954 had hij al indruk gemaakt. Helaas voor Matthews hechtte de Engelse bond weinig waarde aan de wereldkampioenschappen. Engeland had het voetbal immers uitgevonden en keken neer op het internationale voetbal.
In 1953 echter werd Engeland op Wembley hard met de neus op de voetbalfeiten gedrukt. In wat later bekend zou worden als "The Match of the Century" werd er met 3-6 verloren van het Hongaarse wonderteam met de legendarische Ferenc Puskas als grootste ster. Het betekende tevens de allereerste thuisnederlaag van het de Engelsen. Matthews gaf de Engelse Bobo's en bondscoach de schuld van de pijnlijke nederlaag tegen een team dat vele malen moderner speelde dan het in Engeland gebruikelijke systeem. Hij had echter grote bewondering voor de Hongaren en dan speciaal voor Puskas.
1953 zou voor de geniale rechtsbuiten nog een legendarische wedstrijd voortbrengen. De zogenaamde "Matthews Final." Na 2 verloren finales met Blackpool stonden ze nu in de FA-Cup finale tegenover Bolton Wanderers. Met nog 30 minuten te spelen stond Blackpool met 1-3 achter. Matthews liet toen zien waarom hij tot Engelands grootste spelers wordt gerekend. Onder zijn leiding werd de 1-3 achterstand omgebogen tot een 4-3 overwinning. Men kwam superlatieven tekort. Het zou later worden beschouwd als de beste wedstrijd uit zijn toch al imposante loopbaan.
Hij vertrok ooit van Stoke City naar Blackpool om financiële redenen, hij voelde zich ondergewaardeerd qua salarisbetalingen. Na 14 jaar ging hij terug naar Stoke. Ook weer door de minimale inkomsten. De Engelse bond liet niet toe dat er fors salaris werd betaald, via onder andere de transferkosten wist hij zijn inkomen aan te vullen. Op 6 februari 1965 speelde hij zijn laatste wedstrijd als prof. Met Stoke City wist hij Fulham met 3-1 te verslaan. Later vertelde hij graag nog 2 jaar te hebben door gevoetbald. Matthews was echter al een fenomeen. Mede door zijn gezonde levensstijl en leefgewoontes gecombineerd met zijn zelfwerkzaamheid als modelprof had hij het tot zijn 50ste uitgehouden.
Een speler, uniek in zijn soort. Een technisch briljante buitenspeler die als voetballer zijn tijd ver vooruit was. Zijn dribbels en techniek waren uitzonderlijk voor die tijd. De ballen van tegenwoordig zijn van fluweel vergeleken met de bruine harde kanonskogels van destijds. Hij verafschuwde de Engelse officials die geen aandacht hadden voor andere competities dan die in Engeland. Zelfs het WK vonden ze ondergeschikt en niet van belang. De Engelse spelers mochten ook niet op andere schoenen spelen dan door de bond bepaald. In andere landen waren ze qua materiaal jaren verder.
Op 15 april 1965 werd een testimonial gespeeld georganiseerd door Stoke City. Het minimum loon/salaris, opgelegd door de Engelse bond, had van Stanley Matthews geen rijke man gemaakt. De speler die iedere voetballiefhebber in zijn hart had gesloten, vond die waardering niet terug in zijn loonzakje. De wedstrijd van een Engels All-Star team tegen een wereldelftal werd een financiëel en sportief succes. Voor een uitverkocht stadion wonnen de buitenlandse sterren met 6-3.
Op de schouders van Ferenc Puskas en de wonderkeeper Lev Yashin werd de sensationele geweldenaar van het veld gedragen. Je kunt op de schouders van mindere spelers terecht komen. Een eerbetoon met een einde dat niet lang genoeg kon duren.
Zoals de speler Matthews een carričre had gehad die oneindig leek. De gentleman voetballer, met bijnamen als 'The Wizard of Dribble' en 'The Magician,' werd nooit geboekt of uit het veld gestuurd. Hij kreeg een standbeeld buiten Stoke City's Brittanium Stadium. En kwam in The football Hall of Fame.
Op 23 februari 2000 overleed de man die onsterfelijk leek. Een speler die records vestigde en met gouden hoofdletters in de geschiedenisboeken staat. Zoals er meer dan 100.000 mensen langs de begrafenisroute in Stoke-on-Trent stonden om hem de laatste eer te bewijzen.
De woorden van Pelé zeiden later alles: 'Stanley Matthews leerde ons de manier hoe voetbal gespeeld moet worden.'
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Shoarma-zaak Ramses
De buitenkant van Ramses zag er leuk en kleurrijk uit. Alles in de nationale kleuren van Egypte. Dat was al een lokkertje om naar binnen te stappen. Maar ook mooie, felle oranje neonlichten voor het raam en een knipperlichtend bordje op de deur dat duidelijk maakte dat ze open waren. Mooie service. Want voor hetzelfde geld sta je voor een gesloten deur en sta je als Jan met de korte achternaam aan een dichte deur te trekken. Dat is hetzelfde als dat het alarm afgaat bij het verlaten van de HEMA. Je zal zeggen dat is me worst. Maar toch ga je blozen.
Bij binnenkomst een grapje maken kan het ijs breken dacht ik. 'Wat Shaffie vandaag Ramses ?' werd echter niet begrepen. 'Ik Ali.' Daar sta je dan met je mond vol tanden. Maar goed, die tanden zou ik nog hard nodig hebben. Ik wachtte rustig mijn beurt af, er was immers nog een klant voor me. Die klant bleek echter Gekke Fritsie te zijn. Een soort mascotte van de zaak. Fritsie bestelde nooit iets, zat op een kruk in de hoek en vertelde al 10 jaar dezelfde grap aan de klanten. Iets met gehakt maken van Egyptenaren. Ik begreep er niks van, maar lachte hardop. Fritsie was weer tevreden. Fritsie zorgde voor de vrolijke noot in de zaak. En werd getollereerd door Ali.
Daar scoorde Ali, die zowel eigenaar als kok bleek te zijn, gelijk punten mee. Dat toonde zijn gastvrijheid. Ali was al even vriendelijk als Gekke Fritsie. Heel anders dan je van een Egyptenaar zou verwachten de laatste tijd. Ik voelde me gelijk op m'n gemak.
Ik bestelde een shoarmaschotel en een flesje Cola. De bestelling werd netjes genoteerd, opdat er niks mis kon gaan. Het zijn kleine details, maar dat maakt nu juist het onderscheid. Ik ging aan een tafeltje zitten met mooie plastic bloemen en een bakje water. Je weet immers nooit wie er met zijn handen gaat eten, er zijn zoveel buitenlanders hier momenteel. Het was brandschoon. Dat heb ik in andere zaken wel eens anders meegemaakt. Ik zag aan de muur een certificaat hangen. Ik dacht dat het een hygiëne-certificaat was, maar bleek het strikdiploma van zijn dochtertje te zijn. Dat vond ik zo lief en sympathiek. Ik ging me steeds meer op m'n gemak voelen.
Ali kwam persoonlijk de shoarmaschotel serveren. Met een glimlach werd ik bediend. 'Eet uw smakelijks meneer, dat uw het maar lekker zalt vinden.' Waar vind je die beleefdheid tegenwoordig nog ? De eerste hap is altijd het belangrijkst en die was heerlijk. De champion was lekker knisperig, het shoarmavlees perfect op temperatuur en goed gekruid. De saus maakte het af. Dat kon niet meer misgaan dacht ik. De ansjovis deed zijn werk ook goed. Mijn smaakpapillen werden gestreeld alsof André Riéu de maaltijd er per strijkstok inwalste.
Maar het cruciale moest nog komen, de patatjes. Die kunnen zo'n schotel verpesten. Een echte test voor Ali. Te slap, te hard, te koud, te flauw, alles is mogelijk. Ik was dan ook opgelucht dat de patatjes ook echte patatjes waren. Je zou ze bijna op z'n Belgisch frietjes gaan noemen. Maar patatjes klinkt internationaler, heeft meer allure. Bij frietjes denk je al snel aan 'Frietkot Kees Kroket'
Deze zaak had internationale allure. Alles klopte. Vanaf de binnenkomst tot het afrekenen. 'Heeft het uw gesmaakt meneer ? Wilt u misschien ook nog een pepermunnetje voor de adem ?' Nou ja zeg, dat kon er nog wel bij. Ali was oprecht bang dat ik uit m'n mond zou stinken. Weer zo lief. Het afrekenen ging ook in een aimabele sfeer. 'Tot de volgende keer meneer.' En die volgende keer komt er zeker. Ali verdient zelf een diploma, naast die van zijn dochter. En Fritsie ? Fritsie was in afwachting van de volgende klant, zijn repertoire was wat dat betreft onbeperkt.
Ramses krijgt een dikke 9 van me.
tong80
De buitenkant van Ramses zag er leuk en kleurrijk uit. Alles in de nationale kleuren van Egypte. Dat was al een lokkertje om naar binnen te stappen. Maar ook mooie, felle oranje neonlichten voor het raam en een knipperlichtend bordje op de deur dat duidelijk maakte dat ze open waren. Mooie service. Want voor hetzelfde geld sta je voor een gesloten deur en sta je als Jan met de korte achternaam aan een dichte deur te trekken. Dat is hetzelfde als dat het alarm afgaat bij het verlaten van de HEMA. Je zal zeggen dat is me worst. Maar toch ga je blozen.
Bij binnenkomst een grapje maken kan het ijs breken dacht ik. 'Wat Shaffie vandaag Ramses ?' werd echter niet begrepen. 'Ik Ali.' Daar sta je dan met je mond vol tanden. Maar goed, die tanden zou ik nog hard nodig hebben. Ik wachtte rustig mijn beurt af, er was immers nog een klant voor me. Die klant bleek echter Gekke Fritsie te zijn. Een soort mascotte van de zaak. Fritsie bestelde nooit iets, zat op een kruk in de hoek en vertelde al 10 jaar dezelfde grap aan de klanten. Iets met gehakt maken van Egyptenaren. Ik begreep er niks van, maar lachte hardop. Fritsie was weer tevreden. Fritsie zorgde voor de vrolijke noot in de zaak. En werd getollereerd door Ali.
Daar scoorde Ali, die zowel eigenaar als kok bleek te zijn, gelijk punten mee. Dat toonde zijn gastvrijheid. Ali was al even vriendelijk als Gekke Fritsie. Heel anders dan je van een Egyptenaar zou verwachten de laatste tijd. Ik voelde me gelijk op m'n gemak.
Ik bestelde een shoarmaschotel en een flesje Cola. De bestelling werd netjes genoteerd, opdat er niks mis kon gaan. Het zijn kleine details, maar dat maakt nu juist het onderscheid. Ik ging aan een tafeltje zitten met mooie plastic bloemen en een bakje water. Je weet immers nooit wie er met zijn handen gaat eten, er zijn zoveel buitenlanders hier momenteel. Het was brandschoon. Dat heb ik in andere zaken wel eens anders meegemaakt. Ik zag aan de muur een certificaat hangen. Ik dacht dat het een hygiëne-certificaat was, maar bleek het strikdiploma van zijn dochtertje te zijn. Dat vond ik zo lief en sympathiek. Ik ging me steeds meer op m'n gemak voelen.
Ali kwam persoonlijk de shoarmaschotel serveren. Met een glimlach werd ik bediend. 'Eet uw smakelijks meneer, dat uw het maar lekker zalt vinden.' Waar vind je die beleefdheid tegenwoordig nog ? De eerste hap is altijd het belangrijkst en die was heerlijk. De champion was lekker knisperig, het shoarmavlees perfect op temperatuur en goed gekruid. De saus maakte het af. Dat kon niet meer misgaan dacht ik. De ansjovis deed zijn werk ook goed. Mijn smaakpapillen werden gestreeld alsof André Riéu de maaltijd er per strijkstok inwalste.
Maar het cruciale moest nog komen, de patatjes. Die kunnen zo'n schotel verpesten. Een echte test voor Ali. Te slap, te hard, te koud, te flauw, alles is mogelijk. Ik was dan ook opgelucht dat de patatjes ook echte patatjes waren. Je zou ze bijna op z'n Belgisch frietjes gaan noemen. Maar patatjes klinkt internationaler, heeft meer allure. Bij frietjes denk je al snel aan 'Frietkot Kees Kroket'
Deze zaak had internationale allure. Alles klopte. Vanaf de binnenkomst tot het afrekenen. 'Heeft het uw gesmaakt meneer ? Wilt u misschien ook nog een pepermunnetje voor de adem ?' Nou ja zeg, dat kon er nog wel bij. Ali was oprecht bang dat ik uit m'n mond zou stinken. Weer zo lief. Het afrekenen ging ook in een aimabele sfeer. 'Tot de volgende keer meneer.' En die volgende keer komt er zeker. Ali verdient zelf een diploma, naast die van zijn dochter. En Fritsie ? Fritsie was in afwachting van de volgende klant, zijn repertoire was wat dat betreft onbeperkt.
Ramses krijgt een dikke 9 van me.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Er zijn spelers die je aan hun voornaam herkent. Oeki, Koko, Epi of Clarence. Ik wil daar Kiki aan toevoegen. Kiki is een beetje vergeten voetballer. Terwijl-ie 3 keer landskampioen werd, de Champions League, Wereldbeker voor clubteams en Europese-Supercup heeft gewonnen.
Speelde bij o.a. Ajax, Malaga, Atletico Madrid, Manchester City, Bordeaux en AZ. Niet de minste clubs. Stond bijvoorbeeld ook in de basis bij Ajax-Juventus. De verloren CL-finale 96. Dat de spelers van De Oude Dame stijf van de doping stonden kwam helaas pas jaren later aan het licht.
Hij schreef op 21 augustus 1996 tevens Ajax-geschiedenis door het eerste doelpunt ooit in de Arena te scoren, in een wedstrijd die Ajax met 1-0 won van NAC-Breda. Destijds speelde Ajax nog de pannen van het open dak. En moest Marco van Basten nog een pannenkoekenbakker worden. 'Het kan verkeren' schreef Brederode ooit. De rode lantaren nog niet gedragen. Kiki Musampa werd, door zijn goede spel in Manchester, voor het Nederlands elftal opgeroepen door de toen nog heilige San Marco. Helaas kreeg hij geen speelminuten. Hij speelde wel op WK's en EK's met jong Oranje. Daardoor kon hij niet voor Congo-Kinshasa uitkomen. De FIFA-regels lieten dat niet toe. De geboren Edenaar moest er maar vrede mee hebben. (Volgende week een column over Zaďre/Congo op het WK-74).
In die jaren was het internationale voetbal niet zo vaak op tv te zien. Daarom staat de naam Kiki Musampa niet bij iedere voetballiefhebber in het geheugen gegrift. Ook kon hij de voetsporen van Edgard Davids en Richard Witchge niet volledig vullen. De spelers die hij opvolgde waren van wereldklasse.
Toch verdient Kiki respect en meer waardering. Een mooie carriere bij grote clubs. Kiki is echter geen grote naam. In de voetbalanalen een voetnoot. Als voetballer groter dan de herinneringen die niet bekleven. Een snelle en wendbare, kleine linkermiddenvelder. Heinz, Clarence, Edgar, Velibor, Sören, Tsjeu, Finidi, Nwanku, Winston, Jari en Kiki. Je kunt in een slechter rijtje, met karakteristieke voornamen staan op de elftalfoto.
In het seizoen dat Ajax onderaan het rechterrijtje bungelde zou er Sven tussen staan. Uitgemaakt worden voor onzin uitkramer. De Mislinlat ligt niet meer zo hoog. De pannenkoeken met boter en suiker ingemaakt. De scheve schaats het klappen niet waard.
tong80
Speelde bij o.a. Ajax, Malaga, Atletico Madrid, Manchester City, Bordeaux en AZ. Niet de minste clubs. Stond bijvoorbeeld ook in de basis bij Ajax-Juventus. De verloren CL-finale 96. Dat de spelers van De Oude Dame stijf van de doping stonden kwam helaas pas jaren later aan het licht.
Hij schreef op 21 augustus 1996 tevens Ajax-geschiedenis door het eerste doelpunt ooit in de Arena te scoren, in een wedstrijd die Ajax met 1-0 won van NAC-Breda. Destijds speelde Ajax nog de pannen van het open dak. En moest Marco van Basten nog een pannenkoekenbakker worden. 'Het kan verkeren' schreef Brederode ooit. De rode lantaren nog niet gedragen. Kiki Musampa werd, door zijn goede spel in Manchester, voor het Nederlands elftal opgeroepen door de toen nog heilige San Marco. Helaas kreeg hij geen speelminuten. Hij speelde wel op WK's en EK's met jong Oranje. Daardoor kon hij niet voor Congo-Kinshasa uitkomen. De FIFA-regels lieten dat niet toe. De geboren Edenaar moest er maar vrede mee hebben. (Volgende week een column over Zaďre/Congo op het WK-74).
In die jaren was het internationale voetbal niet zo vaak op tv te zien. Daarom staat de naam Kiki Musampa niet bij iedere voetballiefhebber in het geheugen gegrift. Ook kon hij de voetsporen van Edgard Davids en Richard Witchge niet volledig vullen. De spelers die hij opvolgde waren van wereldklasse.
Toch verdient Kiki respect en meer waardering. Een mooie carriere bij grote clubs. Kiki is echter geen grote naam. In de voetbalanalen een voetnoot. Als voetballer groter dan de herinneringen die niet bekleven. Een snelle en wendbare, kleine linkermiddenvelder. Heinz, Clarence, Edgar, Velibor, Sören, Tsjeu, Finidi, Nwanku, Winston, Jari en Kiki. Je kunt in een slechter rijtje, met karakteristieke voornamen staan op de elftalfoto.
In het seizoen dat Ajax onderaan het rechterrijtje bungelde zou er Sven tussen staan. Uitgemaakt worden voor onzin uitkramer. De Mislinlat ligt niet meer zo hoog. De pannenkoeken met boter en suiker ingemaakt. De scheve schaats het klappen niet waard.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Cafetaria TIGO
Leuke zaak. Niet voor niets gekozen tot leukste snackbar van Gelderland. Iets te weinig stoelen om een karakteristiek mooie ambiance te creëren, verder is de aankleding gezellig. Terwijl ik niks heb met gezelligheid. Ik ben meer van het "leuke"-type. Er wordt per dag dan ook menigmaal aan m'n vinger getrokken.
Je kunt kiezen om te blijven staan bij de toonbank of te zitten op een mooi bruin bankje. Er is ook keuze om uit de eet-muur een kroketje te trekken of een frikandel, net wat je wil. Ik koos voor de toonbank en dat beviel me goed, leuke mensen achter de toog. De naam Anton is dan ook typisch Bommels. Anton Philips bijvoorbeeld. Zijn achternaam doet Flipje vermoeden, is echter van Tiel. Man en vrouw dus afwisseling. De man was erg bezig het de klanten naar de zin te maken en gooide uit de losse pols friet, bami, kroketten en andere snacks in de frietbak. Erg leuk om dat live te mogen aanschouwen. Een Bommelse vakman.
De dame was druk met het aanvullen van het voer en had voor iedere klant een goed woordje. Ze voelde zich echt thuis in deze cafetaria en was de dame die elke friettent zich wenst. Het uitzicht was ook zeer leuk, de vrachtwagen die voor de deur stond deed niks af aan de ambiance. Iedere wandelaar kon gewoon naar binnen kijken en gezien het aantal keren dat de eigenaar zwaaide werd dat zeer op prijs gesteld.
Ik en mijn partner, sorry.....mijn partner en ik, hadden het bescheiden gehouden en de maaltijd van de dag besteld. Voor mij een frietje stoofvlees en een (op aanbeveling) lihanboutje met mayonaise. M'n Partner nam een patatje oorlog. Die gaat echt met haar tijd mee wat dat betreft. Alles was perfect op warmte. Hoewel het stoofvlees iets langer gebraden had mogen worden. De tussen het wachten op de bestelling uit de muur getrokken kroket was echter perfect qua smaak en omvang. Het wachten op de bestelling werd daardoor een genot en duurde me niet lang genoeg.
Als aperitief nam mijn partner een ijsje van citroen en aardbei. Volgens haar was dit een delicatesse voor de tong. Ik zelf kon me niet beheersen en nam nog een klein huzaren slaatje. Dat was even wennen na de patat stoofvlees, frietje hachee zoals we in Bommel zeggen. Achteraf was de aanbeveling van de cafetariahouder een ware tong in sjiek. De salade paste perfect bij het net genuttigde patatje. Een waar huzarenstukje.
Al met al een aanbeveling en een bezoekje waard in de Bommelerwaard. Een echte boffert, deze NEC-supporter uit de Goffert. Zonder omhaal der woorden, een leuke 9+
[ Bericht 76% gewijzigd door tong80 op 02-11-2024 08:29:41 ]
Leuke zaak. Niet voor niets gekozen tot leukste snackbar van Gelderland. Iets te weinig stoelen om een karakteristiek mooie ambiance te creëren, verder is de aankleding gezellig. Terwijl ik niks heb met gezelligheid. Ik ben meer van het "leuke"-type. Er wordt per dag dan ook menigmaal aan m'n vinger getrokken.
Je kunt kiezen om te blijven staan bij de toonbank of te zitten op een mooi bruin bankje. Er is ook keuze om uit de eet-muur een kroketje te trekken of een frikandel, net wat je wil. Ik koos voor de toonbank en dat beviel me goed, leuke mensen achter de toog. De naam Anton is dan ook typisch Bommels. Anton Philips bijvoorbeeld. Zijn achternaam doet Flipje vermoeden, is echter van Tiel. Man en vrouw dus afwisseling. De man was erg bezig het de klanten naar de zin te maken en gooide uit de losse pols friet, bami, kroketten en andere snacks in de frietbak. Erg leuk om dat live te mogen aanschouwen. Een Bommelse vakman.
De dame was druk met het aanvullen van het voer en had voor iedere klant een goed woordje. Ze voelde zich echt thuis in deze cafetaria en was de dame die elke friettent zich wenst. Het uitzicht was ook zeer leuk, de vrachtwagen die voor de deur stond deed niks af aan de ambiance. Iedere wandelaar kon gewoon naar binnen kijken en gezien het aantal keren dat de eigenaar zwaaide werd dat zeer op prijs gesteld.
Ik en mijn partner, sorry.....mijn partner en ik, hadden het bescheiden gehouden en de maaltijd van de dag besteld. Voor mij een frietje stoofvlees en een (op aanbeveling) lihanboutje met mayonaise. M'n Partner nam een patatje oorlog. Die gaat echt met haar tijd mee wat dat betreft. Alles was perfect op warmte. Hoewel het stoofvlees iets langer gebraden had mogen worden. De tussen het wachten op de bestelling uit de muur getrokken kroket was echter perfect qua smaak en omvang. Het wachten op de bestelling werd daardoor een genot en duurde me niet lang genoeg.
Als aperitief nam mijn partner een ijsje van citroen en aardbei. Volgens haar was dit een delicatesse voor de tong. Ik zelf kon me niet beheersen en nam nog een klein huzaren slaatje. Dat was even wennen na de patat stoofvlees, frietje hachee zoals we in Bommel zeggen. Achteraf was de aanbeveling van de cafetariahouder een ware tong in sjiek. De salade paste perfect bij het net genuttigde patatje. Een waar huzarenstukje.
Al met al een aanbeveling en een bezoekje waard in de Bommelerwaard. Een echte boffert, deze NEC-supporter uit de Goffert. Zonder omhaal der woorden, een leuke 9+
[ Bericht 76% gewijzigd door tong80 op 02-11-2024 08:29:41 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Chinees restaurant Happy Garden
Mooie Plastic bloemen. Peper en zout op de tafel in een perfect houten beeldhouwwerkje. We hadden de maandagavond gekozen om te kunnen genieten. En wat een avond werd het. De Chinese gastvrouw, Suus, was allerliefst. We konden zelfs blijven zitten toen we het bier bestelden. We kozen het Hoegaarden witbier dat ze in huis hadden. Lekker fris, koel en fruitig. Mijn partner bestelde een Babi Pangang ik een Foe Yong Hai. Ik gaf de serveerster een compliment voor haar mooie make up. Ze moest blozen. Dat is mooi bij Chinezen, dan worden ze Oranje.
Het wachten op het gerecht duurde niet eens te lang. Na een kwartier stond het eten al voor onze neus. Wel jammer eigenlijk want we waren net lekker aan het zuipen met z'n tweetjes. Maar dit ongenoegen werd weggenomen door de eerste hap in het gerecht. Zelden zo'n Foe Yong Hai geproefd. Een haai zou er high van worden. Het ei leek net gelegd en de nasi erbij geserveerd was als net geoogst. Mijn partner had weinig tijd om te eten omdat ze haar Babi Pangang steeds wilde aanprijzen. 'Tong dit moet je proeven' zei ze.
En Inderdaad wat een delicatesse. Wat een kok hebben ze daar in de keuken. Maar het mooiste was eigenlijk de dingen rondom. Een mooie waterval aan de muur. Lekkere Chinese muziek om te horen. En dan nog gratis kroepoek bij iedere maaltijd. Dit was iets om van te genieten. Dat deden we ook. We bestelden ook nog Gamba's en garnalen. De amuses maken de pret vaak dubbelop. Zoals nu het geval. Het overtrof elke verwachting. Dit verwacht je niet in een stadje zoals Zaltbommel. Alhoewel, ondertussen ligt het niveau zo hoog dat er geen houden meer aan lijkt. De garnalen gingen erin als koek. Ze zeiden dat familieleden ze zelf hadden gevangen in de Chinese zee. Ik geloof ze direct.
Ik hoef niemand meer te vertellen dat het toetje ook grandioos was. Het bestond uit gele vanille vla met Yoghurt, aardbeien uit de streek en barmhartige bramen om het af te maken. Dit alles om de Nederlandse gasten zich thuis te laten voelen. En óf we ons thuis voelden. Alles piek fijn, en de euro's waren wel besteed.
Dit was na de Tigo en Markzicht alweer een fabelachtig genot. Een 8 en half ditmaal.
tong80
Mooie Plastic bloemen. Peper en zout op de tafel in een perfect houten beeldhouwwerkje. We hadden de maandagavond gekozen om te kunnen genieten. En wat een avond werd het. De Chinese gastvrouw, Suus, was allerliefst. We konden zelfs blijven zitten toen we het bier bestelden. We kozen het Hoegaarden witbier dat ze in huis hadden. Lekker fris, koel en fruitig. Mijn partner bestelde een Babi Pangang ik een Foe Yong Hai. Ik gaf de serveerster een compliment voor haar mooie make up. Ze moest blozen. Dat is mooi bij Chinezen, dan worden ze Oranje.
Het wachten op het gerecht duurde niet eens te lang. Na een kwartier stond het eten al voor onze neus. Wel jammer eigenlijk want we waren net lekker aan het zuipen met z'n tweetjes. Maar dit ongenoegen werd weggenomen door de eerste hap in het gerecht. Zelden zo'n Foe Yong Hai geproefd. Een haai zou er high van worden. Het ei leek net gelegd en de nasi erbij geserveerd was als net geoogst. Mijn partner had weinig tijd om te eten omdat ze haar Babi Pangang steeds wilde aanprijzen. 'Tong dit moet je proeven' zei ze.
En Inderdaad wat een delicatesse. Wat een kok hebben ze daar in de keuken. Maar het mooiste was eigenlijk de dingen rondom. Een mooie waterval aan de muur. Lekkere Chinese muziek om te horen. En dan nog gratis kroepoek bij iedere maaltijd. Dit was iets om van te genieten. Dat deden we ook. We bestelden ook nog Gamba's en garnalen. De amuses maken de pret vaak dubbelop. Zoals nu het geval. Het overtrof elke verwachting. Dit verwacht je niet in een stadje zoals Zaltbommel. Alhoewel, ondertussen ligt het niveau zo hoog dat er geen houden meer aan lijkt. De garnalen gingen erin als koek. Ze zeiden dat familieleden ze zelf hadden gevangen in de Chinese zee. Ik geloof ze direct.
Ik hoef niemand meer te vertellen dat het toetje ook grandioos was. Het bestond uit gele vanille vla met Yoghurt, aardbeien uit de streek en barmhartige bramen om het af te maken. Dit alles om de Nederlandse gasten zich thuis te laten voelen. En óf we ons thuis voelden. Alles piek fijn, en de euro's waren wel besteed.
Dit was na de Tigo en Markzicht alweer een fabelachtig genot. Een 8 en half ditmaal.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
S.C. Tasmania Berlin 1900 is misschien wel de onbekendste club die in de Bundesliga heeft gespeeld. Het seizoen 65/66. Althans voor voetballiefhebbers van buiten Duitsland. Bobo's en geldschieters waren al machtiger dan welke hand van God of VAR-bijziender dan ook. Destijds ging het al niet om sportiviteit. Schwalbe moest zijn Duitse intrede nog doen. Fouten in de 40-45ste minuut werden over het hoofd gezien.
De wedstrijd West-Duitsland - Oostenrijk op het WK 1982 nog gespeeld. Door een opeenstapeling van incidenten, rechtszaken en invloed van het kapitaalkrachtige Axel-Springer-Gelag, werden er beslissingen genomen die door de DFB werden herroepen of door de rechtbank werden hersteld. Het was een complete chaos tot vlak voor het begin van het seizoen. Het scenario van ellende was geschreven. De Bundesliga bestond altijd uit 16 clubs. Karlsruhe S.C. en Saarbrücken zouden om promotie degradatie spelen. Doordat Hertha B.S.C door financiële malversaties terug werd gezet naar de tweede Bundesliga wilde het Axel-Springer-Verlag alsnog een West Berlijnse club in de Bundesliga. Hier stemde de DFB tegen.
Inmiddels bestond door de "na-competitie" de Bundesliga uit 17 clubs. De clubs kregen bij de DFB nu wel een gewillig oor, met de argumentatie dat de Bundesliga uit 18 clubs zou moeten bestaan. Tennis Borussia Berlin was al gestruikeld in de kampioenskompetitie van de Tweede Bundesliga, en de nummer twee van die competitie wilde niet promoveren. Slechts twee weken voor het begin van de competitie moest Tasmania, zoals de Denen voor het EK-92, zijn spelers terug roepen van vakantie. Sommigen moesten hun baan opzeggen om semi-prof te worden. Eigenlijk was het onbegonnen werk een Bundesliga-waardige selectie samen te stellen.
In maart vroeg het bestuur aan de spelers of ze een gedeelte van hun salaris wilden inleveren om de club te redden. Het bleek geen 1-april grap. Het lachen zou ze vergaan. Tasmania werd vervolgens het slechtste Bundesliga-elftal ooit. Ze wonnen in het seizoen 1965/1966 precies twee wedstrijden, scoorden 15 doelpunten en kregen er 108 tegen. Ze haalden buitenshuis 1 punt door een gelijkspel tegen F.C Kaiserslautern. Records voor de bijna eeuwigheid....... Laatste plaats op de eeuwige Bundesliga ranglijst. Minste doelpunten voor,15, meeste doelpunten tegen,108. Minste punten, 8. Met de drie punten regel is dat 10. Minste overwinningen, 2, meeste nederlagen, 18. Enige Bundesligavereniging zonder uitzege. Langste reeks zonder zege, 31, 14. Augustus 1965 tot 21. Mei 1966. Grootste thuis nederlaag, 0-9 tegen Meideriger S.V. (Tegenwoordig MSV Duisburg) 26 maart 1966. Wedstrijd met de minste toeschouwers, 15 januari 1966, 827 tegen Borussia Mönchengladbach. Langste serie nederlagen 10 stuks. Ze waren er stuk van. Bij de eerste wedstrijd tegen Karlsruher S.C. trokken ze nog 80.00 toeschouwers, de laatste wedstrijden waren er steeds minder dan 10.000 geďnteresseerd.
tong80
De wedstrijd West-Duitsland - Oostenrijk op het WK 1982 nog gespeeld. Door een opeenstapeling van incidenten, rechtszaken en invloed van het kapitaalkrachtige Axel-Springer-Gelag, werden er beslissingen genomen die door de DFB werden herroepen of door de rechtbank werden hersteld. Het was een complete chaos tot vlak voor het begin van het seizoen. Het scenario van ellende was geschreven. De Bundesliga bestond altijd uit 16 clubs. Karlsruhe S.C. en Saarbrücken zouden om promotie degradatie spelen. Doordat Hertha B.S.C door financiële malversaties terug werd gezet naar de tweede Bundesliga wilde het Axel-Springer-Verlag alsnog een West Berlijnse club in de Bundesliga. Hier stemde de DFB tegen.
Inmiddels bestond door de "na-competitie" de Bundesliga uit 17 clubs. De clubs kregen bij de DFB nu wel een gewillig oor, met de argumentatie dat de Bundesliga uit 18 clubs zou moeten bestaan. Tennis Borussia Berlin was al gestruikeld in de kampioenskompetitie van de Tweede Bundesliga, en de nummer twee van die competitie wilde niet promoveren. Slechts twee weken voor het begin van de competitie moest Tasmania, zoals de Denen voor het EK-92, zijn spelers terug roepen van vakantie. Sommigen moesten hun baan opzeggen om semi-prof te worden. Eigenlijk was het onbegonnen werk een Bundesliga-waardige selectie samen te stellen.
In maart vroeg het bestuur aan de spelers of ze een gedeelte van hun salaris wilden inleveren om de club te redden. Het bleek geen 1-april grap. Het lachen zou ze vergaan. Tasmania werd vervolgens het slechtste Bundesliga-elftal ooit. Ze wonnen in het seizoen 1965/1966 precies twee wedstrijden, scoorden 15 doelpunten en kregen er 108 tegen. Ze haalden buitenshuis 1 punt door een gelijkspel tegen F.C Kaiserslautern. Records voor de bijna eeuwigheid....... Laatste plaats op de eeuwige Bundesliga ranglijst. Minste doelpunten voor,15, meeste doelpunten tegen,108. Minste punten, 8. Met de drie punten regel is dat 10. Minste overwinningen, 2, meeste nederlagen, 18. Enige Bundesligavereniging zonder uitzege. Langste reeks zonder zege, 31, 14. Augustus 1965 tot 21. Mei 1966. Grootste thuis nederlaag, 0-9 tegen Meideriger S.V. (Tegenwoordig MSV Duisburg) 26 maart 1966. Wedstrijd met de minste toeschouwers, 15 januari 1966, 827 tegen Borussia Mönchengladbach. Langste serie nederlagen 10 stuks. Ze waren er stuk van. Bij de eerste wedstrijd tegen Karlsruher S.C. trokken ze nog 80.00 toeschouwers, de laatste wedstrijden waren er steeds minder dan 10.000 geďnteresseerd.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Johan Derksen was gisteren weer aan het mokken. Hij voelde zich weer eens beledigd door Wilfred Genee en op z'n pik getrapt bovendien. Op hoge poten en met lange tenen verliet hij de uitzending van Vandaag Inside. Hij pocht steeds dat iedereen alles mag zeggen, ook over hem. Dat we Vandaag Inside niet serieus moeten nemen, want gewoon kantinepraat is. Ondertussen beledigt hij iedereen en z'n ouwe moer. Joost Klein is een Clown, Siegried Kaag is een heks, Frans Timmermans een dikke tuinkabouter en Sander Schimmelpenninck een communist.
Johan Derksen heeft een lijst met zo'n 20 gasten uit VI die niet meer uitgenodigd worden. Dat is niet in goed overleg gegaan, nee die heeft de Nederlandse Mccarthy (Amerikaanse communisten-jager uit de jaren 50) zelf samengesteld. Ondertussen schuiven alleen nog ja-knikkers en andere vrouwelijke rolmodellen die hem naar de mond praten aan. Ze lachen om seksistisch "grappen" en spelen 'one of the guys'.
De andere vaste tafelgast is René van der Gijp, die met aangever Wilfred Genee het trio volmaakt. Van der Gijp is een voetbalkenner (alhoewel) en heeft van de rest van de wereld geen notie. Hij beledigt net zoals Johan Derksen mensen alsof ze niet van vlees en bloed zijn. Met een dildo op z'n hoofd lacht-ie als Roxanne Knetemann vertelt dat haar vader die dag 20 jaar geleden is overleden. "Lache man, ha ha ha, laat gaan joh, maakt het uit."
Johan Derksen zegt dat-ie zijn eigen programma maar niks vindt. Met tegenzin iedere dag vanuit Grollo naar Hilversum rijdt. Ik zou het er ook voor over hebben met tegenzin naar m'n werk te gaan als ik er een miljoen voor krijg. Hij vindt "Hilversum" maar een eng kliekje van mensen die overal aanschuiven. Zelf liet hij zich door Özcan Akyol als BNer knippen in "De geknipte gast", liet hij zich portretteren door amateurschilders in "Sterren op het doek" en ging hij in een afzichtelijke wollen trui knikkeren in een programma waar ik de titel van heb verdrongen.
Natuurlijk is Genee een eng glad mannetje, natuurlijk is zijn singeltje niet om aan te horen. Natuurlijk ging hij veel te ver door met het promoten van z'n plaatje. Natuurlijk probeerde hij Johan Derksen op de kast te krijgen. Maar de zelf verklaarde muziekkenner, met een platencollectie van 20000 albums in één genre, witte bejaarde mannen met een gitaar, liet zich gisterenavond weer eens kennen.
Hoe ouder je wordt hoe meer je je als een klein kind gaat gedragen bleek weer eens. Mokkend en stampvoetend verliet kleine Johannetje de klas. Dat gaat nog wat worden als Johannetje straks ouder is. Als-ie maar geen voetballer wordt, ze schoppen hem misschien halfdood. Ach, hij kan altijd nog muziekles nemen. Of achter de bar gaan staan in de kantine van FC Grollo Vooruit. Dan mag Gijp er moppen komen tappen en Genee zijn mokken promoten.
tong80
Johan Derksen heeft een lijst met zo'n 20 gasten uit VI die niet meer uitgenodigd worden. Dat is niet in goed overleg gegaan, nee die heeft de Nederlandse Mccarthy (Amerikaanse communisten-jager uit de jaren 50) zelf samengesteld. Ondertussen schuiven alleen nog ja-knikkers en andere vrouwelijke rolmodellen die hem naar de mond praten aan. Ze lachen om seksistisch "grappen" en spelen 'one of the guys'.
De andere vaste tafelgast is René van der Gijp, die met aangever Wilfred Genee het trio volmaakt. Van der Gijp is een voetbalkenner (alhoewel) en heeft van de rest van de wereld geen notie. Hij beledigt net zoals Johan Derksen mensen alsof ze niet van vlees en bloed zijn. Met een dildo op z'n hoofd lacht-ie als Roxanne Knetemann vertelt dat haar vader die dag 20 jaar geleden is overleden. "Lache man, ha ha ha, laat gaan joh, maakt het uit."
Johan Derksen zegt dat-ie zijn eigen programma maar niks vindt. Met tegenzin iedere dag vanuit Grollo naar Hilversum rijdt. Ik zou het er ook voor over hebben met tegenzin naar m'n werk te gaan als ik er een miljoen voor krijg. Hij vindt "Hilversum" maar een eng kliekje van mensen die overal aanschuiven. Zelf liet hij zich door Özcan Akyol als BNer knippen in "De geknipte gast", liet hij zich portretteren door amateurschilders in "Sterren op het doek" en ging hij in een afzichtelijke wollen trui knikkeren in een programma waar ik de titel van heb verdrongen.
Natuurlijk is Genee een eng glad mannetje, natuurlijk is zijn singeltje niet om aan te horen. Natuurlijk ging hij veel te ver door met het promoten van z'n plaatje. Natuurlijk probeerde hij Johan Derksen op de kast te krijgen. Maar de zelf verklaarde muziekkenner, met een platencollectie van 20000 albums in één genre, witte bejaarde mannen met een gitaar, liet zich gisterenavond weer eens kennen.
Hoe ouder je wordt hoe meer je je als een klein kind gaat gedragen bleek weer eens. Mokkend en stampvoetend verliet kleine Johannetje de klas. Dat gaat nog wat worden als Johannetje straks ouder is. Als-ie maar geen voetballer wordt, ze schoppen hem misschien halfdood. Ach, hij kan altijd nog muziekles nemen. Of achter de bar gaan staan in de kantine van FC Grollo Vooruit. Dan mag Gijp er moppen komen tappen en Genee zijn mokken promoten.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Argentijns restaurant Máxima
Zoals beloofd zo snel mogelijk een nieuwe recensie van jullie favoriete recensent. Daarom het dicht bij huis gezocht, waar je bovendien niet hoeft te reserveren. Ik had er nog nooit gegeten en was dan ook zeer benieuwd. Zag als ik er langs liep of fietste dat het er altijd bom vol is. Da's een goed teken. Vroeger heette het dan ook cafetaria Olie B. Bommel. Máxima is mooi gelegen, op de hoek van de Nieuwstraat en Boschstraat. Tegenover het cultureel centrum de Poorterij. Helaas is de tegenover gelegen Philipsschool afgebroken doordat er te veel verkeerde culturen vervelende dingen deden bij deze buren.
Bij binnenkomst bleek het inderdaad hartstikke druk te zijn. Eigenlijk niks voor mij, maar jullie recensent gaat door muren en vuren om zijn recensie te kunnen maken. Eenmaal aan tafel probeerde ik met een grapje het ijs te breken. Of ze hier ook stanley messi's hebben om het vlees te snijden. Kwartje viel weer eens niet. Niet getreurd, de serveerster was allerliefst. Ik koos voor een Argentijnse witte wijn. Een avocadosoepje vooraf en een T-bone steak, ben de naam ervan vergeten. Het was wel het duurste dat je kon bestellen. Ik dacht dat moet wel veel vlees zijn om naar binnen te werken.
Wijntje smaakte prima. Primadonna zou Maradona hebben gezegd. Soep was lekker als voorafje. Als nagerecht vind ik soep altijd wat minder. Dan kan zo'n etentje op het eind nog in de soep lopen. Zit weer een Koos Alberts grap in. Ik keek eens rond en zag weinig bekende gezichten. De gasten waren wel lekker aan het schrokken. Dat beloofde wat voor mijn steak. En wat voor een steak. Had ik mezelf niet overschat en moest ik het zakje gebruiken om de rest van de maaltijd mee naar huis te nemen ? Niets was minder waar. Jammer dat er geen botjes aanzaten, anders was ik gaan Patrick Kluiveren. Heerlijk pittig. Lekker net niet aangebrand en met mooie groentjes en aardappeltjes. Ik kon me nog net inhouden om, zoals Tong privé, het bord schoon te likken.
Koning bier zou bij Máxima nog een pilsje hebben besteld. Maar m'n fles wijn was nog niet leeg en bier op wijn geeft koppijn. Voldaan zakte ik even onderuit en liet alles lekker bezinken. We drinken immers tot we zinken. Complimentje aan de serveerster voor de snelle service en goede bediening. Al met al weer een prima avondje in een Bommels toprestaurant. Ben over het zebrapad naar huis gelopen. Was wel een omweg van 10 meter, maar aan je conditie werken is nooit verkeerd.
Een dikke voldoende, geen maximale 10. Die krijgen alleen Messi en Maradona. Een mooie ronde 8. En een kus van de juf van de Philipsschool.
Zoals beloofd zo snel mogelijk een nieuwe recensie van jullie favoriete recensent. Daarom het dicht bij huis gezocht, waar je bovendien niet hoeft te reserveren. Ik had er nog nooit gegeten en was dan ook zeer benieuwd. Zag als ik er langs liep of fietste dat het er altijd bom vol is. Da's een goed teken. Vroeger heette het dan ook cafetaria Olie B. Bommel. Máxima is mooi gelegen, op de hoek van de Nieuwstraat en Boschstraat. Tegenover het cultureel centrum de Poorterij. Helaas is de tegenover gelegen Philipsschool afgebroken doordat er te veel verkeerde culturen vervelende dingen deden bij deze buren.
Bij binnenkomst bleek het inderdaad hartstikke druk te zijn. Eigenlijk niks voor mij, maar jullie recensent gaat door muren en vuren om zijn recensie te kunnen maken. Eenmaal aan tafel probeerde ik met een grapje het ijs te breken. Of ze hier ook stanley messi's hebben om het vlees te snijden. Kwartje viel weer eens niet. Niet getreurd, de serveerster was allerliefst. Ik koos voor een Argentijnse witte wijn. Een avocadosoepje vooraf en een T-bone steak, ben de naam ervan vergeten. Het was wel het duurste dat je kon bestellen. Ik dacht dat moet wel veel vlees zijn om naar binnen te werken.
Wijntje smaakte prima. Primadonna zou Maradona hebben gezegd. Soep was lekker als voorafje. Als nagerecht vind ik soep altijd wat minder. Dan kan zo'n etentje op het eind nog in de soep lopen. Zit weer een Koos Alberts grap in. Ik keek eens rond en zag weinig bekende gezichten. De gasten waren wel lekker aan het schrokken. Dat beloofde wat voor mijn steak. En wat voor een steak. Had ik mezelf niet overschat en moest ik het zakje gebruiken om de rest van de maaltijd mee naar huis te nemen ? Niets was minder waar. Jammer dat er geen botjes aanzaten, anders was ik gaan Patrick Kluiveren. Heerlijk pittig. Lekker net niet aangebrand en met mooie groentjes en aardappeltjes. Ik kon me nog net inhouden om, zoals Tong privé, het bord schoon te likken.
Koning bier zou bij Máxima nog een pilsje hebben besteld. Maar m'n fles wijn was nog niet leeg en bier op wijn geeft koppijn. Voldaan zakte ik even onderuit en liet alles lekker bezinken. We drinken immers tot we zinken. Complimentje aan de serveerster voor de snelle service en goede bediening. Al met al weer een prima avondje in een Bommels toprestaurant. Ben over het zebrapad naar huis gelopen. Was wel een omweg van 10 meter, maar aan je conditie werken is nooit verkeerd.
Een dikke voldoende, geen maximale 10. Die krijgen alleen Messi en Maradona. Een mooie ronde 8. En een kus van de juf van de Philipsschool.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Frits van Turenhout draait zich om in z'n graf. NEC-NAC: 'NUL-NUL' op zondagmiddag half vijf, is definitief verledentijd. Er is geen vastigheid meer en je weet niet meer waar je aan toe bent bij Langs de Lijn en Studio Sport.
Zaterdag 25 november 2023, 18:15 Excelsior-Feijenoord 2-4. Ajax-Vitesse begint om negen uur. Mits er geen lege aansteker of half leeg plastic bierglas wordt gegooid door een puber van 15, die gelukkig snel in de kraag wordt gegrepen en een jarenlang stadionverbod krijgt.
Het schorem, de doerakken en belhamels moet eens een goed lesje worden geleerd. Het loopt de spuigaten uit. De sintelbanen worden grondig gemist in de Vliert, Galgenwaard en Goffert. Zelfs op de tribune van het doorgaans gemoedelijke FC Den Bosch, werden ontoelaatbare termen als domme scheidsrechter, kutKNVB, hé jij, kale, hiha hondenlul en je moeder is een sekswerkster gebezigd.
Frits zou als verslaggever allang zijn gaan staken. Die had ze nog allemaal op een rijtje. Gewoon alle 13 goed en Albert West namens Den Bosch op 1. Ajax in het linker rijtje en vader Abraham door een waterkraan. Met het lek van PEC boven.
Zaterdag 25 november 2023, 18:15 Excelsior-Feijenoord 2-4. Ajax-Vitesse begint om negen uur. Mits er geen lege aansteker of half leeg plastic bierglas wordt gegooid door een puber van 15, die gelukkig snel in de kraag wordt gegrepen en een jarenlang stadionverbod krijgt.
Het schorem, de doerakken en belhamels moet eens een goed lesje worden geleerd. Het loopt de spuigaten uit. De sintelbanen worden grondig gemist in de Vliert, Galgenwaard en Goffert. Zelfs op de tribune van het doorgaans gemoedelijke FC Den Bosch, werden ontoelaatbare termen als domme scheidsrechter, kutKNVB, hé jij, kale, hiha hondenlul en je moeder is een sekswerkster gebezigd.
Frits zou als verslaggever allang zijn gaan staken. Die had ze nog allemaal op een rijtje. Gewoon alle 13 goed en Albert West namens Den Bosch op 1. Ajax in het linker rijtje en vader Abraham door een waterkraan. Met het lek van PEC boven.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Tijdje geleden alweer dat jullie een recensie van jullie favoriete culinaire recensent mochten lezen. Komt, ik zit een beetje in de lappenmand, fruitmand is toepasselijker. Van uit eten gaan komt dan weinig. Maar niet getreurd, ik heb nog een paar onafgemaakte stukjes liggen, beetje aanpassen aan de actualiteit, en gaan met die geit.
Paar jaar geleden een ongeëvenaarde avond. Het mooie Chinees-Indische restaurant Quo Ching. Het is er zo groot dat ik geen risico hoefde te nemen door niet vooraf te reserveren. Ik heb er al vaak m'n zondagse loempiaatje gehaald. Eerste keer dat ik er ging eten. De buitenkant is veel glas. Had dus al kunnen zien dat het er weer blinkend schoon was. Bij binnenkomst een tweede glazen deur. Het verbaasde me niet dat het echode toen ik de lieve gastvrouw begroette. Ik vroeg aan haar 'kent u de koning van Wezel ?' Ze keek me glazig aan. Ik blijf het jammer vinden dat heel Nederland aan het verglazen is, dat heet moderne architectuur. Ik vind het gladde, doorzichtige fantasieloosheid.
Mooie plastic bloemen, in een hoog Chinees glas. Peper-en zout stel, in een traditioneel houtenhoudertje. Kolkende, geruisloze waterval aan de muur. De muziek kwam zachtjes, samen met het gedimde licht, de ruimte binnen. Ik mis nog steeds de grote glazen asbak. Kon je je slechte, mislukte grappen in uitdrukken, die gingen dan de mist in en in rook op. Zoals de uitdrukking luidt.
Het was lekker rustig qua in-en uitlopende afhaal-Chinezen. Vind ik wel zo prettig. In andere Chinese restaurants is het soms zo vol dat je je op een Chinees marktplein waant, waar ze massaal de hond in de pot aan het zoeken zijn en Corona vinden. Afijn, bestelling geplaatst.
Ditmaal de traditionele oud Hollandsche/Chinese maaltijd, Babi Pangang, vooraf een tomatensoepje, als amuses kleine loempiaatjes en kleine porties garnalen. Ik ken de gastvrouw al langere tijd, vond dat het tijd werd voor m'n traditionele complimentje. Ik zei dat ze er weer mooi uit zag, en ik me er erg op m'n gemak voelde. Ook zij moest blozen. Dat was zo leuk en lief om te zien. Chinezen worden dan oranje zoals jullie inmiddels weten.
De soep werd al snel geserveerd, sneller dan Michael Chang ooit onderhands serveerde tegen Iwan Lendl. Dat was erg onsportief destijds. Daarom had ik nu de neiging om bovenhands te applaudisseren. Kon mezelf nog net inhouden. Maar stond niet garant voor de volgende eventuele neiging. Zo mooi was deze overwinning van de soep met ballen. Nog net geen tennisballen. Maar de eerste ballotage was geslaagd. Loempiaatje voor ik de aanval zou inzetten op de hoofdmaaltijd. Knisperig, vol groente, en lekkere taugé, hier was niks mis mee. Tevreden wachtte ik op wat komen zou.
'Of het had gesmaakt' 'Is de Paus Katholiek? En fietst-ie een rondje Bommel op munne tong.' Eerst een slok Cola uit het grote glas. De Babi Pangang stond dampend voor me te wachten, bijna smachtend om verorberd te worden. Als een fijnbesnaard tennisracket ging ik gespannen op weg naar m'n zoveelste culinaire avontuur. Eerst de witte rijst op het bord, rijst idd geen nasi. Daar zitten te veel ingrediënten in die afbreuk doen aan de Babi Pangang. Ik had zin om een flauwe grap te maken over Nazi Göreng, maar er staan geen glazen asbakken meer, gelukkig maar eigenlijk. Het was heerlijk. Ik had me al ingelezen op internet, andere gasten hadden deze Babi Pangang zelfs een tien gegeven. Ik sta bekend als uiterst kritisch, dus bij mij werd het hoofdgerecht een negen.
Ondertussen nam ik af en toe een loempiaatje of een garnaaltje. Beetje afwisseling, soort gemengd dubbel. Soms hoopte ik dat het garnaaltje de rugslag zwom op m'n tong, zodat ik er nog een keer van kon genieten. Jeetje mina, wat was dat lekker. Als ik Miena zou hebben geheten was ik door het dolle heen geweest. Ik was echt in de zevende gehemelte. Ongekend. Wat een fijnproeverij. Groots voor zo'n klein stadje. Nogmaals vroeg ze of het had gesmaakt. Ik kon bijna geen woord meer uitbrengen. En stamelde iets van onvergetelijk, uniek en uitzonderlijk.
Dit was een match made in heaven. Ik was in de wolken en zou nog dagenlang blijven zweven. Game, Set, and Match Quo Ching. Gefeliciteerd, groot-groots restaurant. Van harte lieve gastvrouw. Wat heb ik genoten. Dit wordt geen wisselbokaal. Deze prijs hoort definitief bij dit restaurant. De fictieve glazen beker overhandigde ik haar, tijdens het afrekenen, met m'n gedachten en fantasie. Dat-ie maar een mooi plekje krijgt in de glazen prijzenkast, zodat ie tot in lengte van dagen is te zien.
Niet minder dan een negen en een half.
Herman Tong Ching.
Paar jaar geleden een ongeëvenaarde avond. Het mooie Chinees-Indische restaurant Quo Ching. Het is er zo groot dat ik geen risico hoefde te nemen door niet vooraf te reserveren. Ik heb er al vaak m'n zondagse loempiaatje gehaald. Eerste keer dat ik er ging eten. De buitenkant is veel glas. Had dus al kunnen zien dat het er weer blinkend schoon was. Bij binnenkomst een tweede glazen deur. Het verbaasde me niet dat het echode toen ik de lieve gastvrouw begroette. Ik vroeg aan haar 'kent u de koning van Wezel ?' Ze keek me glazig aan. Ik blijf het jammer vinden dat heel Nederland aan het verglazen is, dat heet moderne architectuur. Ik vind het gladde, doorzichtige fantasieloosheid.
Mooie plastic bloemen, in een hoog Chinees glas. Peper-en zout stel, in een traditioneel houtenhoudertje. Kolkende, geruisloze waterval aan de muur. De muziek kwam zachtjes, samen met het gedimde licht, de ruimte binnen. Ik mis nog steeds de grote glazen asbak. Kon je je slechte, mislukte grappen in uitdrukken, die gingen dan de mist in en in rook op. Zoals de uitdrukking luidt.
Het was lekker rustig qua in-en uitlopende afhaal-Chinezen. Vind ik wel zo prettig. In andere Chinese restaurants is het soms zo vol dat je je op een Chinees marktplein waant, waar ze massaal de hond in de pot aan het zoeken zijn en Corona vinden. Afijn, bestelling geplaatst.
Ditmaal de traditionele oud Hollandsche/Chinese maaltijd, Babi Pangang, vooraf een tomatensoepje, als amuses kleine loempiaatjes en kleine porties garnalen. Ik ken de gastvrouw al langere tijd, vond dat het tijd werd voor m'n traditionele complimentje. Ik zei dat ze er weer mooi uit zag, en ik me er erg op m'n gemak voelde. Ook zij moest blozen. Dat was zo leuk en lief om te zien. Chinezen worden dan oranje zoals jullie inmiddels weten.
De soep werd al snel geserveerd, sneller dan Michael Chang ooit onderhands serveerde tegen Iwan Lendl. Dat was erg onsportief destijds. Daarom had ik nu de neiging om bovenhands te applaudisseren. Kon mezelf nog net inhouden. Maar stond niet garant voor de volgende eventuele neiging. Zo mooi was deze overwinning van de soep met ballen. Nog net geen tennisballen. Maar de eerste ballotage was geslaagd. Loempiaatje voor ik de aanval zou inzetten op de hoofdmaaltijd. Knisperig, vol groente, en lekkere taugé, hier was niks mis mee. Tevreden wachtte ik op wat komen zou.
'Of het had gesmaakt' 'Is de Paus Katholiek? En fietst-ie een rondje Bommel op munne tong.' Eerst een slok Cola uit het grote glas. De Babi Pangang stond dampend voor me te wachten, bijna smachtend om verorberd te worden. Als een fijnbesnaard tennisracket ging ik gespannen op weg naar m'n zoveelste culinaire avontuur. Eerst de witte rijst op het bord, rijst idd geen nasi. Daar zitten te veel ingrediënten in die afbreuk doen aan de Babi Pangang. Ik had zin om een flauwe grap te maken over Nazi Göreng, maar er staan geen glazen asbakken meer, gelukkig maar eigenlijk. Het was heerlijk. Ik had me al ingelezen op internet, andere gasten hadden deze Babi Pangang zelfs een tien gegeven. Ik sta bekend als uiterst kritisch, dus bij mij werd het hoofdgerecht een negen.
Ondertussen nam ik af en toe een loempiaatje of een garnaaltje. Beetje afwisseling, soort gemengd dubbel. Soms hoopte ik dat het garnaaltje de rugslag zwom op m'n tong, zodat ik er nog een keer van kon genieten. Jeetje mina, wat was dat lekker. Als ik Miena zou hebben geheten was ik door het dolle heen geweest. Ik was echt in de zevende gehemelte. Ongekend. Wat een fijnproeverij. Groots voor zo'n klein stadje. Nogmaals vroeg ze of het had gesmaakt. Ik kon bijna geen woord meer uitbrengen. En stamelde iets van onvergetelijk, uniek en uitzonderlijk.
Dit was een match made in heaven. Ik was in de wolken en zou nog dagenlang blijven zweven. Game, Set, and Match Quo Ching. Gefeliciteerd, groot-groots restaurant. Van harte lieve gastvrouw. Wat heb ik genoten. Dit wordt geen wisselbokaal. Deze prijs hoort definitief bij dit restaurant. De fictieve glazen beker overhandigde ik haar, tijdens het afrekenen, met m'n gedachten en fantasie. Dat-ie maar een mooi plekje krijgt in de glazen prijzenkast, zodat ie tot in lengte van dagen is te zien.
Niet minder dan een negen en een half.
Herman Tong Ching.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
ik ging vanmiddag een blokje om
een blokje om in Bommel
de onbekommerde tijd uit het verleden
het heden die zijn sporen liet
steeds meer verdwenen, steeds meer verledentijd
toen ik Wino zag staan, alleen in zijn zaak
bedacht ik me geen moment
hij was goed gemutst en vastberaden
het talent van zijn vader, tevens en ook een prima vent
zijn tent wordt opgedoekt
de laatste reis eerdaags geboekt
een reis naar het heden
binnenkort is er geen Blokker meer
daarom bij deze.......
bedankt Wino, bedankt Bob
straks is de laatste klant, zoals altijd tevreden
Herman
een blokje om in Bommel
de onbekommerde tijd uit het verleden
het heden die zijn sporen liet
steeds meer verdwenen, steeds meer verledentijd
toen ik Wino zag staan, alleen in zijn zaak
bedacht ik me geen moment
hij was goed gemutst en vastberaden
het talent van zijn vader, tevens en ook een prima vent
zijn tent wordt opgedoekt
de laatste reis eerdaags geboekt
een reis naar het heden
binnenkort is er geen Blokker meer
daarom bij deze.......
bedankt Wino, bedankt Bob
straks is de laatste klant, zoals altijd tevreden
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Tien jaar geleden is deze ouwe snoepert gestopt met roken. Sindsdien gaat m'n gezondheid met sprongen achteruit. Het vooruitzicht was destijds anders, en had ik andere gevolgen verwacht. Het was weliswaar een sprong in het diepe, maar dat ik m'n hoofd nadien zo moeilijk boven water zou houden stond niet in de planning. Je zou bijna Ad van Tricht, de badmeester, gaan raadplegen. Ware het niet dat ie waarschijnlijk toch geen tijd zou hebben, gezien zijn vele optredens in weekblad 'de Toren.' Daar staat ie vaker in dan columnist Thijs de Torenwachter vroeger. Deze week had ie weer eens een jubileum. Ik meen dat ie inmiddels 10 jaar zelfstandig bad meestert. Wat dat betreft torent ie boven alle Bommelaren uit. Ik denk zelfs dat ie meer onderscheidingen heeft dan An de Kneuter Carnavalshits. En dat was al een imponerende reeks.
Waarschijnlijk ging mijn lichaam tegenstribbelen en dacht van 'Hé maat, zo zijn we niet getrouwd.'
Om hem toch zoet te houden ben ik lollies gaan eten. Zoethout gaat zo druppen boven het toetsenbord. En met een slabbetje typen staat zo raar bij een 60+er. De lollie zou dan tevens een prima vervanger zijn voor de giftige nicotine-staaf, die m'n lichaam dertig jaar lang, met vergif, te lijf is gegaan.
Zo gezegd zo gedaan. Om het hoekske hier bij de Koningsstraat, heb je een mooi snoepwinkeltje....Ollie B. & Geintje. Was er al vaak langs gelopen, op weg naar het Kruidvat, om toiletpapier om van je af te vegen te kopen. Of naar Aziz. De lieve zelfstandige Marokkaanse winkelier. Ik krijg dan altijd kriebels in m'n buik, lekkere kriebels, want ik ga dan 40 jaar terug in de tijd. En sta met m'n gulden bij Hilleke in de snoepwinkel, treuzelend, zeg maar aarzelend. Zo'n gulden kun je maar één keer uitgeven. Als weegschaal moet je dan de juiste afweging maken.
In dit winkeltje staat de moderne Hilleke. Elly hiet ze. Bijgestaan door haar man Jan, runt ze al vanaf 2002 het Bommelsche snoepwinkeltje in het centrum. Een echte Bommelaar zegt: 'de stad.' Elly is officieel geen echte Bommelaar, ze komt uit Den Bosch. Maar ik vind officieus zo'n lelijk woord, dat ik haar wel degelijk beschouw als één van ons. Ze begonnen het winkeltje aan de overkant van de Boschstraat, daarna hebben ze een tijd hun hart verpand in de Waterstraat, om vanaf afgelopen augustus weer een bietje thuis te komen in de Boschstraat. De eerste keer dat ik binnen was, stonden we binnen een minuut te kleppen alsof we elkaar al jaren kende. Toen ze zei dat ze uit Den Bosch kwam, vroeg ik haar, als geintje, of ze wist waarom Bosschenaren zo graag Macaroni eten. Ze had geen idee. 'Dan kunnen ze door de gaatjes door blijven lullen.' Hek van de dam en m'n keuze gaan maken.
Als een volleerde toverballenfee beval ze me de ene lekkernij na de andere aan. Daarvoor had ik me eerst georiënteerd in de winkel. Het bleek niet alleen een snoepwinkeltje te zijn, er waren ook feest-en kado-artikelen te koop. Badmeester Ad van Tricht zou zich hier als een vis in het water hebben gevoeld, twijfelend welk feestartikel ie zou aanschaffen met z'n kado-bon. Ik raakte gewoon in een feeststemming van alle toeters, felicitatiekaartjes, mokken met opdruk en jubileumaffiches. Ze afficheerden zich meer als snoepwinkel, maar de aanblik van al die vrolijkheid deed me ook watertanden.
Allerlei snoepwaar uitgezocht, lollies natuurlijk in aantal het meest. Het echte feest moest nog beginnen. Ik zou thuis als een kleuter zo blij na Sinten Maarten Mik Mak, je moeder is een dikzak, de snoepwaar uit gaan pakken. Me daarna te goed doen aan al het lekkers. Waarna ik misselijk maar voldaan, het avondeten een keertje over zou slaan. Een mandarijntje van Aziz om m'n geweten te schonen. Het gekochte product van het Kruidvat, hing al klaar. Het etenswaar moest immers ergens eindigen. Maar dit begin was onovertroffen. Ik had het zelf ook getroffen met dit winkeltje in de buurt. Plus dat ik het trof met deze nieuwe vriendin. Sindsdien treffen we elkaar wekelijks. Dan hebben we de grootste lol tussen de lollies. Mijn advies. Wip er eens binnen. Binnen de kortste keren ben je in een feeststemming.
Dikke 9
Waarschijnlijk ging mijn lichaam tegenstribbelen en dacht van 'Hé maat, zo zijn we niet getrouwd.'
Om hem toch zoet te houden ben ik lollies gaan eten. Zoethout gaat zo druppen boven het toetsenbord. En met een slabbetje typen staat zo raar bij een 60+er. De lollie zou dan tevens een prima vervanger zijn voor de giftige nicotine-staaf, die m'n lichaam dertig jaar lang, met vergif, te lijf is gegaan.
Zo gezegd zo gedaan. Om het hoekske hier bij de Koningsstraat, heb je een mooi snoepwinkeltje....Ollie B. & Geintje. Was er al vaak langs gelopen, op weg naar het Kruidvat, om toiletpapier om van je af te vegen te kopen. Of naar Aziz. De lieve zelfstandige Marokkaanse winkelier. Ik krijg dan altijd kriebels in m'n buik, lekkere kriebels, want ik ga dan 40 jaar terug in de tijd. En sta met m'n gulden bij Hilleke in de snoepwinkel, treuzelend, zeg maar aarzelend. Zo'n gulden kun je maar één keer uitgeven. Als weegschaal moet je dan de juiste afweging maken.
In dit winkeltje staat de moderne Hilleke. Elly hiet ze. Bijgestaan door haar man Jan, runt ze al vanaf 2002 het Bommelsche snoepwinkeltje in het centrum. Een echte Bommelaar zegt: 'de stad.' Elly is officieel geen echte Bommelaar, ze komt uit Den Bosch. Maar ik vind officieus zo'n lelijk woord, dat ik haar wel degelijk beschouw als één van ons. Ze begonnen het winkeltje aan de overkant van de Boschstraat, daarna hebben ze een tijd hun hart verpand in de Waterstraat, om vanaf afgelopen augustus weer een bietje thuis te komen in de Boschstraat. De eerste keer dat ik binnen was, stonden we binnen een minuut te kleppen alsof we elkaar al jaren kende. Toen ze zei dat ze uit Den Bosch kwam, vroeg ik haar, als geintje, of ze wist waarom Bosschenaren zo graag Macaroni eten. Ze had geen idee. 'Dan kunnen ze door de gaatjes door blijven lullen.' Hek van de dam en m'n keuze gaan maken.
Als een volleerde toverballenfee beval ze me de ene lekkernij na de andere aan. Daarvoor had ik me eerst georiënteerd in de winkel. Het bleek niet alleen een snoepwinkeltje te zijn, er waren ook feest-en kado-artikelen te koop. Badmeester Ad van Tricht zou zich hier als een vis in het water hebben gevoeld, twijfelend welk feestartikel ie zou aanschaffen met z'n kado-bon. Ik raakte gewoon in een feeststemming van alle toeters, felicitatiekaartjes, mokken met opdruk en jubileumaffiches. Ze afficheerden zich meer als snoepwinkel, maar de aanblik van al die vrolijkheid deed me ook watertanden.
Allerlei snoepwaar uitgezocht, lollies natuurlijk in aantal het meest. Het echte feest moest nog beginnen. Ik zou thuis als een kleuter zo blij na Sinten Maarten Mik Mak, je moeder is een dikzak, de snoepwaar uit gaan pakken. Me daarna te goed doen aan al het lekkers. Waarna ik misselijk maar voldaan, het avondeten een keertje over zou slaan. Een mandarijntje van Aziz om m'n geweten te schonen. Het gekochte product van het Kruidvat, hing al klaar. Het etenswaar moest immers ergens eindigen. Maar dit begin was onovertroffen. Ik had het zelf ook getroffen met dit winkeltje in de buurt. Plus dat ik het trof met deze nieuwe vriendin. Sindsdien treffen we elkaar wekelijks. Dan hebben we de grootste lol tussen de lollies. Mijn advies. Wip er eens binnen. Binnen de kortste keren ben je in een feeststemming.
Dikke 9
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
De Toren
kijk eens hoe hij schittert
zonder blikken of blozen
deze blauwe lucht
benut-ie ten volle
majestueus
stralend, torent ie uit
boven de stad
licht blauwe achtergrond
een vlag als kers
op de taart
hoe hij staat
deze aanblik, mag eeuwig duren
Herman
kijk eens hoe hij schittert
zonder blikken of blozen
deze blauwe lucht
benut-ie ten volle
majestueus
stralend, torent ie uit
boven de stad
licht blauwe achtergrond
een vlag als kers
op de taart
hoe hij staat
deze aanblik, mag eeuwig duren
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Valeriy Lobanovskyi werd geboren op 6 januari 1939 in Kiev, een stad in de destijds nog Sovjet Unie. Hij zou niet ouder worden dan 63. Op 13 mei 2002 overleed hij. Lobanovski was geen echte topper als voetballer, wel een speler waar rekening mee werd gehouden. Vermaard waren zijn hoekschoppen, waaruit hij menig doelpunt scoorde. Hij speelde als linkerspits van Dynamo Kiev twee interlands.
Wereldwijde erkenning en waardering kreeg hij pas als coach. Na zijn voetballoopbaan begon hij als trainer bij Dnjepr Dnepropetrovsk (PSVers zullen zich deze club nog wel herinneren). Na vier jaar begon hij in 1974 aan een ongekende succesreeks als coach van Dynamo Kiev. Hij doorbrak de hegemonie van de "Russische" clubs door met het Oekraďense Dynamo Kiev in vijftien jaar, acht keer kampioen van de Sovjet Unie te worden en zes keer de nationale beker te veroveren.
Ook buiten zijn "eigen" land behaalde hij grote successen. Als eerste club uit de Sovjet Unie won ie in 1975 een Europacup, de Europacup-2, om dit in 1986 te herhalen. In beide jaren werd één van zijn spelers Europees speler van het jaar. Respectievelijk Oleg Blochin en Igor Belanov. In 1975 voegde hij er ook de Europese Supercup aan toe. Tussentijds was hij coach van de Sovjet Unie op het WK-86 en EK-88. Deze teams bestonden voornamelijk uit spelers van Dynamo Kiev.
Er zijn weinig coaches geweest die zo'n stempel op hun elftallen wisten te drukken dan Lobanovski. Bij hem stond het systeem boven de individuele speler. Het soms klinisch aandoende spel, was tot het oneindige geoefend. Het perfectionisme was er bijna wetenschappelijk ingehamerd. Het was soms adembenemend te zien hoe linies in elkaar vervlochten en hoe er strategisch werd aangevallen of op de counter gespeeld. Op het WK-86 eindigde de Sovjet Unie als eerste in hun poule. Het gold toen gelijk als favoriet voor de wereldtitel. Toch werden ze uitgeschakeld door België, dat zijn beste wedstrijd ooit speelde tijdens hun beste WK-deelname. Het werd na verlengingen 4-3 voor de Belgen, terwijl de rode duivels eigenlijk al in de touwen hingen om de KO te krijgen. De legendarische verslaggever Rik de Saedeleer verzocht tijdens zijn verslag om de spelers niet naar een strafkamp in Siberië te sturen. Hetgeen nu ietwat cru klinkt. Gelukkig is de Oekrainse president Zelensky een ex-komiek en zal Rik's commentaar op waarde kunnen inschatten........
"Hier se gerets... Dáár se Demol... Ha ha ha... Ha ha ha... Ik hoop toch dat ze die jongens niet naar Siberië sturen. Dat hebben ze niet verdiend. Ze spelen tegen een goede ploeg. (Demol scoorde de 3-2 in de verlengingen). "Ho ho ho ooh, dat is er dat is er... Nico Claesen. Ha ha ha... Ik hoop dat het geen al te harde zomer is in Siberië" (Nico Claesen scoort 4-2 tegen de USSR).
Op het EK '88 won de Sovjet Unie hun eerste wedstrijd tegen Nederland. In de finale troffen beide landen elkaar weer. Ditmaal won Oranje door Gullit en Van Basten met zijn wondergoal. De Sovjet Unie had net als in '86 toch indruk gemaakt door het perfecte teamspel met vrijheden voor de enkele individualist. Zo werd Olech Blochin in 1975 Europees voetballer van het jaar. In 1986 kwam deze eer Igor Belanov toe. Twee spelers die als sterren de kers op de voetbaltaart waren.
Na zes jaar in het Midden-Oosten te hebben gewerkt werd Lobanovski in 1997 gevraagd de gevallen topclub Dynamo Kiev weer naar de top te brengen. Vervolgens werd Dynamo Kiev vijf maal achter elkaar landskampioen en werd het weer een Europese topper. In 1999 haalden ze zelfs de halve finale van de CL.
Zijn persoonlijke prijzen laten zijn status zien:
Europees coach van het jaar in 1986, 1988 en 1999.
Gekozen bij de tien beste coaches van de UEFA-periode van 1954 tot 2016.
Door World Soccer gekozen tot de zesde coach aller tijden.
Door France Football gekozen tot achtste coach van de 20ste eeuw.
Wereldwijde erkenning en waardering kreeg hij pas als coach. Na zijn voetballoopbaan begon hij als trainer bij Dnjepr Dnepropetrovsk (PSVers zullen zich deze club nog wel herinneren). Na vier jaar begon hij in 1974 aan een ongekende succesreeks als coach van Dynamo Kiev. Hij doorbrak de hegemonie van de "Russische" clubs door met het Oekraďense Dynamo Kiev in vijftien jaar, acht keer kampioen van de Sovjet Unie te worden en zes keer de nationale beker te veroveren.
Ook buiten zijn "eigen" land behaalde hij grote successen. Als eerste club uit de Sovjet Unie won ie in 1975 een Europacup, de Europacup-2, om dit in 1986 te herhalen. In beide jaren werd één van zijn spelers Europees speler van het jaar. Respectievelijk Oleg Blochin en Igor Belanov. In 1975 voegde hij er ook de Europese Supercup aan toe. Tussentijds was hij coach van de Sovjet Unie op het WK-86 en EK-88. Deze teams bestonden voornamelijk uit spelers van Dynamo Kiev.
Er zijn weinig coaches geweest die zo'n stempel op hun elftallen wisten te drukken dan Lobanovski. Bij hem stond het systeem boven de individuele speler. Het soms klinisch aandoende spel, was tot het oneindige geoefend. Het perfectionisme was er bijna wetenschappelijk ingehamerd. Het was soms adembenemend te zien hoe linies in elkaar vervlochten en hoe er strategisch werd aangevallen of op de counter gespeeld. Op het WK-86 eindigde de Sovjet Unie als eerste in hun poule. Het gold toen gelijk als favoriet voor de wereldtitel. Toch werden ze uitgeschakeld door België, dat zijn beste wedstrijd ooit speelde tijdens hun beste WK-deelname. Het werd na verlengingen 4-3 voor de Belgen, terwijl de rode duivels eigenlijk al in de touwen hingen om de KO te krijgen. De legendarische verslaggever Rik de Saedeleer verzocht tijdens zijn verslag om de spelers niet naar een strafkamp in Siberië te sturen. Hetgeen nu ietwat cru klinkt. Gelukkig is de Oekrainse president Zelensky een ex-komiek en zal Rik's commentaar op waarde kunnen inschatten........
"Hier se gerets... Dáár se Demol... Ha ha ha... Ha ha ha... Ik hoop toch dat ze die jongens niet naar Siberië sturen. Dat hebben ze niet verdiend. Ze spelen tegen een goede ploeg. (Demol scoorde de 3-2 in de verlengingen). "Ho ho ho ooh, dat is er dat is er... Nico Claesen. Ha ha ha... Ik hoop dat het geen al te harde zomer is in Siberië" (Nico Claesen scoort 4-2 tegen de USSR).
Op het EK '88 won de Sovjet Unie hun eerste wedstrijd tegen Nederland. In de finale troffen beide landen elkaar weer. Ditmaal won Oranje door Gullit en Van Basten met zijn wondergoal. De Sovjet Unie had net als in '86 toch indruk gemaakt door het perfecte teamspel met vrijheden voor de enkele individualist. Zo werd Olech Blochin in 1975 Europees voetballer van het jaar. In 1986 kwam deze eer Igor Belanov toe. Twee spelers die als sterren de kers op de voetbaltaart waren.
Na zes jaar in het Midden-Oosten te hebben gewerkt werd Lobanovski in 1997 gevraagd de gevallen topclub Dynamo Kiev weer naar de top te brengen. Vervolgens werd Dynamo Kiev vijf maal achter elkaar landskampioen en werd het weer een Europese topper. In 1999 haalden ze zelfs de halve finale van de CL.
Zijn persoonlijke prijzen laten zijn status zien:
Europees coach van het jaar in 1986, 1988 en 1999.
Gekozen bij de tien beste coaches van de UEFA-periode van 1954 tot 2016.
Door World Soccer gekozen tot de zesde coach aller tijden.
Door France Football gekozen tot achtste coach van de 20ste eeuw.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Engeland won in zijn historie één groot toernooi. Het WK-66 in eigen land. De grootste voetballer van zijn generatie zou de absolute ster moeten worden. Het werd echter één van de grootste decepties of voetbaldrama's op een WK. Jimmy Greaves had vrijwel elk mogelijk record als clubvoetballer en international in zijn bezit.
In Engeland had hij een status vergelijkbaar met Messi, Ronaldo of Marco van Basten. Niet iedere voetballer kan die status waarmaken op een WK. Of doordat ze uit een "klein" voetballand kwamen en/of zich niet kwalificeerden. George Best, Jari Litmanen, Ryan Giggs of George Weah zijn de grootste voorbeelden. Soms door zelf slecht te spelen, een andere keer door een verzakend elftal of door blessureleed. Dat laatste overkwam deze vedette.
Jimmy Greaves begon bij Chelsea zijn profloopbaan. Bij die club vestigde hij in 1961 zijn eerste record door 41 doelpunten te maken in één seizoen, nog steeds een clubrecord. In 1959 en 1961 werd hij algemeen topscorer van Engeland. In 1960 werd het de jongste speler die 100 doelpunten in de Engelse competitie maakte. Om een paar jaar later op zijn 23ste zijn 200ste te maken, ook al een record.
Het buitenland lonkte. Maar net zoals bij een andere legendarische spits uit het Verenigd Koninkrijk, Ian Rush, werd het geen succes in Italië. In feite mislukte hij niet als voetballer bij AC Milan, hij maakte 9 doelpunten in 12 wedstrijden, maar de heimwee naar Engeland werd hem teveel. Hij vertrok naar Tottenham Hotspur. Daar steeg zijn toch al imponerende carriere naar nog grotere hoogtes. Hij speelde er 9 seizoenen waarin hij 266 doelpunten maakte in 379 wedstrijden. Werd ook nog eens 4 keer topscorer van Engeland; in 1963, 1964, 1965 en 1969. Daardoor heeft ie nog altijd het record van zes maal topscorer van Engeland in handen.
Nog eens een record zijn z'n 357 doelpunten in 516 wedstrijden. Waar hij echter het meest naar snakte was de ultieme internationale roem met het Engelse elftal. Op het WK in eigen land. Met Tottenham had ie al internationaal van zich doen spreken door in 1963 de Europacup-2 te winnen door met 5-1 Atletico Madrid te verslaan in de finale. Twee goals van de superspits. De eerste Europa-Cup voor een Engelse club.
In het Engelse elftal zou hij uiteindelijk 44 doelpunten maken in 57 wedstrijden. Het was niet de vraag of Greaves zou gaan schitteren, de vraag was hoeveel doelpunten hij zou gaan maken. Het werden er nul. In de wedstrijd tegen Frankrijk viel hij geblesseerd uit en werd vervangen door Geoff Hurst. Die hem met zijn doelpunten, onder anderen een hattrick in de finale tegen West-Duitsland, uit het team hield.
Greaves is één van de echt grote spelers die nooit op een WK heeft mogen schitteren. Nog steeds in eigen land een onsterfelijke voetballegende, ook als analist graag gezien. Internationaal wordt Geoff Hurst herinnerd als ster van het winnende Engelse WK-team. Jimmy Greaves voetbalde nog lang door. Op zijn 38ste stopte hij pas. Zijn leven voortzettend als TV-analist en in de pub met een biertje voor de tv.
De tv-beelden van een schitterende Jimmy Greaves op het WK-66 in eigen land zijn nooit te zien geweest. Zijn palmares blijft echter ongeëvenaard. Evenals zijn populariteit, te vergelijken met Willem van Hanegem in Nederland, Garrincha in Brazilië, Uwe Seeler in Duitsland en Rick Coppens in België. Geweldige voetballers, kleurrijk en geliefd. Dus Willem, blijf nog maar ff onder ons. We kunnen wel een authentieke brombeer gebruiken in deze cynische tijden.
tong80
In Engeland had hij een status vergelijkbaar met Messi, Ronaldo of Marco van Basten. Niet iedere voetballer kan die status waarmaken op een WK. Of doordat ze uit een "klein" voetballand kwamen en/of zich niet kwalificeerden. George Best, Jari Litmanen, Ryan Giggs of George Weah zijn de grootste voorbeelden. Soms door zelf slecht te spelen, een andere keer door een verzakend elftal of door blessureleed. Dat laatste overkwam deze vedette.
Jimmy Greaves begon bij Chelsea zijn profloopbaan. Bij die club vestigde hij in 1961 zijn eerste record door 41 doelpunten te maken in één seizoen, nog steeds een clubrecord. In 1959 en 1961 werd hij algemeen topscorer van Engeland. In 1960 werd het de jongste speler die 100 doelpunten in de Engelse competitie maakte. Om een paar jaar later op zijn 23ste zijn 200ste te maken, ook al een record.
Het buitenland lonkte. Maar net zoals bij een andere legendarische spits uit het Verenigd Koninkrijk, Ian Rush, werd het geen succes in Italië. In feite mislukte hij niet als voetballer bij AC Milan, hij maakte 9 doelpunten in 12 wedstrijden, maar de heimwee naar Engeland werd hem teveel. Hij vertrok naar Tottenham Hotspur. Daar steeg zijn toch al imponerende carriere naar nog grotere hoogtes. Hij speelde er 9 seizoenen waarin hij 266 doelpunten maakte in 379 wedstrijden. Werd ook nog eens 4 keer topscorer van Engeland; in 1963, 1964, 1965 en 1969. Daardoor heeft ie nog altijd het record van zes maal topscorer van Engeland in handen.
Nog eens een record zijn z'n 357 doelpunten in 516 wedstrijden. Waar hij echter het meest naar snakte was de ultieme internationale roem met het Engelse elftal. Op het WK in eigen land. Met Tottenham had ie al internationaal van zich doen spreken door in 1963 de Europacup-2 te winnen door met 5-1 Atletico Madrid te verslaan in de finale. Twee goals van de superspits. De eerste Europa-Cup voor een Engelse club.
In het Engelse elftal zou hij uiteindelijk 44 doelpunten maken in 57 wedstrijden. Het was niet de vraag of Greaves zou gaan schitteren, de vraag was hoeveel doelpunten hij zou gaan maken. Het werden er nul. In de wedstrijd tegen Frankrijk viel hij geblesseerd uit en werd vervangen door Geoff Hurst. Die hem met zijn doelpunten, onder anderen een hattrick in de finale tegen West-Duitsland, uit het team hield.
Greaves is één van de echt grote spelers die nooit op een WK heeft mogen schitteren. Nog steeds in eigen land een onsterfelijke voetballegende, ook als analist graag gezien. Internationaal wordt Geoff Hurst herinnerd als ster van het winnende Engelse WK-team. Jimmy Greaves voetbalde nog lang door. Op zijn 38ste stopte hij pas. Zijn leven voortzettend als TV-analist en in de pub met een biertje voor de tv.
De tv-beelden van een schitterende Jimmy Greaves op het WK-66 in eigen land zijn nooit te zien geweest. Zijn palmares blijft echter ongeëvenaard. Evenals zijn populariteit, te vergelijken met Willem van Hanegem in Nederland, Garrincha in Brazilië, Uwe Seeler in Duitsland en Rick Coppens in België. Geweldige voetballers, kleurrijk en geliefd. Dus Willem, blijf nog maar ff onder ons. We kunnen wel een authentieke brombeer gebruiken in deze cynische tijden.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Een oudje voor het plaatselijke "sufferdje"......
1980.
De eerste keer met vrienden op vakantie, naar Vlieland. Eerst de trein, daarna de boot in Harlingen. Stoere jongens van 17 uit de provincie. Zouden het wel even gaan maken. In Utrecht overstappen. Later ging René (Kiep) er zelf wonen, en bij oud-landskampioen DOS voetballen. Verder Kees, Henri en Jack (Scheur). Harry (Muis) en Ton (Lut) kwamen twee dagen later. Moesten nog huiswerk maken of zo. Waren immers pas 16. Lutje had toen al het grootste woord. Snotaap nog van één meter 60. Grote charmeur in het uitgaansleven bij de oudere meiden. Lach aan z'n kont heet dat.
Eenmaal op de boot gingen we buiten aan boort van het uitzicht genieten. Stonden wel verdacht veel geitenwollensokkers met een vlindervanger aan de reling. Dat realiseerden we ons pas echt toen we de boot uit Terschelling passeerden. Die was op de terugweg naar Harlingen. Kees: 'Herm, die is drie keer zo groot. En veel meer mooie meiden.' Hangend over de reling kreeg ik een windvlaag in m'n mond. Moest een beetje rochelen en spuugde het weg. Recht tegen de wind in. Het waaide terug op de jas van een flierenfluitende natuurgenieter. 'Jeetje wat smerig, potjandorie nog an toen.' Toon Hermans zou die spreuk hebben herhaald. Haagse Sjonnie uit de Schilderswijk zou m'n neus hebben gebroken.
Tent opgezet. Leuke aanmoedigende stimulans van de meiden die onze buren werden. Uit Dokkum en hoog volleyballend. Als sporters onmiddellijk een mooi gespreksonderwerp om contact te krijgen. Toen de tent eenmaal stond gelijk naar het strand. Stortemelk, de camping, lag immers achter de duinen. Eenmaal op het strand maakte ik van de eerste de beste blote borsten een foto. Had ik in Bommel op het strand nooit gezien. Zal wel een randstedelinge zijn geweest. Henri ingegraven en een frisbee op z'n hoofd gelegd. Waarom weet ik nog steeds niet. Hij zal er wel om gevraagd hebben.
's avonds stappen in De Witte Zeeman. Leuk contact met de buurvrouwtjes. Na een paar dagen gingen we eens in de tegenoverliggende tent kijken. De Stoep. Zaten Hans van den Heuvel, Jaap Bambacht (De Bums) Paul Ruijsink en Theo Van Rijen. Ouwe jongens krentenbrood. Stonden ook op Stortemelk. Paul en Jaap volgens mij op de motor. Waren al veel ouder en volwassener dan wij. Zeker 21.Die zochten dus een relaxtere omgeving om te gaan stappen. Al die drukte van jonge minse. Inmiddels klikte het steeds beter met Ineke uit Dokkum. Van het één kwam het ander en voor je het weet heb je duinzand in je bilnaad. Na 2 weken kon ik Peter's Gun, The harder they come en Is she realy goďng out with him wel dromen. Dromen deed ik nog lang over Ineke. Zij was op haar 18e natuurlijk al een fase verder in haar leven. Met haar uitzet bezig ofzo.
Later met m'n maten vaak naar Terschelling geweest. Ook met andere Nozems. We waren onze onschuld al aan het verliezen. De echte onschuld blijft echter altijd bij je. Een jonge geest valt niet te verspoken. Nog verschillende soorten Inekes ontmoet. Niemand was zo goed aan het net en zo sterk bij de eerste oogopslag als zij.
Oh ja. René had geen zin om de zware tent helemaal mee naar Bommel te slepen. Stak er de fik in. Ons snel uit de voeten gemaakt. Immers de broer van René, Ruud Rensen (fotootje bouwen) werkte op Stortemelk. We waren sneller weg dan dat Joop Zoetemelk de Tour won. Hetgeen we in de kantine live hadden meegemaakt. Joop was even niet de eeuwige tweede. Zoals Ineke voor mij de eeuwige eerste blijft.
Herman.
1980.
De eerste keer met vrienden op vakantie, naar Vlieland. Eerst de trein, daarna de boot in Harlingen. Stoere jongens van 17 uit de provincie. Zouden het wel even gaan maken. In Utrecht overstappen. Later ging René (Kiep) er zelf wonen, en bij oud-landskampioen DOS voetballen. Verder Kees, Henri en Jack (Scheur). Harry (Muis) en Ton (Lut) kwamen twee dagen later. Moesten nog huiswerk maken of zo. Waren immers pas 16. Lutje had toen al het grootste woord. Snotaap nog van één meter 60. Grote charmeur in het uitgaansleven bij de oudere meiden. Lach aan z'n kont heet dat.
Eenmaal op de boot gingen we buiten aan boort van het uitzicht genieten. Stonden wel verdacht veel geitenwollensokkers met een vlindervanger aan de reling. Dat realiseerden we ons pas echt toen we de boot uit Terschelling passeerden. Die was op de terugweg naar Harlingen. Kees: 'Herm, die is drie keer zo groot. En veel meer mooie meiden.' Hangend over de reling kreeg ik een windvlaag in m'n mond. Moest een beetje rochelen en spuugde het weg. Recht tegen de wind in. Het waaide terug op de jas van een flierenfluitende natuurgenieter. 'Jeetje wat smerig, potjandorie nog an toen.' Toon Hermans zou die spreuk hebben herhaald. Haagse Sjonnie uit de Schilderswijk zou m'n neus hebben gebroken.
Tent opgezet. Leuke aanmoedigende stimulans van de meiden die onze buren werden. Uit Dokkum en hoog volleyballend. Als sporters onmiddellijk een mooi gespreksonderwerp om contact te krijgen. Toen de tent eenmaal stond gelijk naar het strand. Stortemelk, de camping, lag immers achter de duinen. Eenmaal op het strand maakte ik van de eerste de beste blote borsten een foto. Had ik in Bommel op het strand nooit gezien. Zal wel een randstedelinge zijn geweest. Henri ingegraven en een frisbee op z'n hoofd gelegd. Waarom weet ik nog steeds niet. Hij zal er wel om gevraagd hebben.
's avonds stappen in De Witte Zeeman. Leuk contact met de buurvrouwtjes. Na een paar dagen gingen we eens in de tegenoverliggende tent kijken. De Stoep. Zaten Hans van den Heuvel, Jaap Bambacht (De Bums) Paul Ruijsink en Theo Van Rijen. Ouwe jongens krentenbrood. Stonden ook op Stortemelk. Paul en Jaap volgens mij op de motor. Waren al veel ouder en volwassener dan wij. Zeker 21.Die zochten dus een relaxtere omgeving om te gaan stappen. Al die drukte van jonge minse. Inmiddels klikte het steeds beter met Ineke uit Dokkum. Van het één kwam het ander en voor je het weet heb je duinzand in je bilnaad. Na 2 weken kon ik Peter's Gun, The harder they come en Is she realy goďng out with him wel dromen. Dromen deed ik nog lang over Ineke. Zij was op haar 18e natuurlijk al een fase verder in haar leven. Met haar uitzet bezig ofzo.
Later met m'n maten vaak naar Terschelling geweest. Ook met andere Nozems. We waren onze onschuld al aan het verliezen. De echte onschuld blijft echter altijd bij je. Een jonge geest valt niet te verspoken. Nog verschillende soorten Inekes ontmoet. Niemand was zo goed aan het net en zo sterk bij de eerste oogopslag als zij.
Oh ja. René had geen zin om de zware tent helemaal mee naar Bommel te slepen. Stak er de fik in. Ons snel uit de voeten gemaakt. Immers de broer van René, Ruud Rensen (fotootje bouwen) werkte op Stortemelk. We waren sneller weg dan dat Joop Zoetemelk de Tour won. Hetgeen we in de kantine live hadden meegemaakt. Joop was even niet de eeuwige tweede. Zoals Ineke voor mij de eeuwige eerste blijft.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
'Niet één voetballer werd of wordt door zowel Barcelona als Real Madrid supporters gehaat. Bernd Schuster kreeg het voor elkaar. Als wonderkind maakte hij op z'n 18e zijn debuut voor FC Köln. Tijdens hetzelfde seizoen debuteert ie ook nog eens voor Die Manschaft. A Star Was Born. De sierlijke middenvelder met de blonde lokken was op weg een wereldster te worden. Zijn doelpunten waren ongekend van schoonheid, zijn passes magistraal en zijn stijl on-Duits. Vergelijkbaar met zijn grote voorbeeld Günter Netzer.
In 1980 werd het Europees kampioenschap in Italië gespeeld. Een toernooi waarin Lothar Mattheus, de typische Duitse voetballer en het tegenbeeld van Schuster, zijn debuut voor het nationale elftal zou maken tegen Nederland. Schuster was pas 20, maar werd uiteindelijk gekozen tot beste speler van het toernooi. Duitsland won de finale tegen België met 2-1. Met twee doelpunten van Horst Hrubesch. Zoals het Duitsland betaamt, met het winnende doelpunt in de 88ste minuut. Het gevolg was een transfer naar het grote Barcelona.
Hij zou even vaak schitteren op het veld als opvallen door zijn recalcitrante gedrag. Geen bestuurslid of trainer waar hij geen ruzie mee kreeg. Ruzie die hij ook kreeg met de Duitse Bondscoach Jupp Derwall. Hij en zijn vrouw, tevens zaakwaarneemster, vonden dat ze werden onderbetaald door de Duitse bond, en dat de coach veel te defensief speelde.
Ladenkoller und heibel in de tent. Resultaat: Bernd Schuster bedankte op zijn 23ste, na 21 interlands, voor die Manschaft. Hij kwam nooit meer op deze beslissing terug. Na 7 jaar kon het niet uitblijven, Barcelona en Schuster scheiden hun wegen na de zoveelste ruzie. Schuster deed een Cruijffie (Ajax>Feijenoord). Hij tekende voor Real Madrid, de grootste tegenstander tevens vijand van Barcelona. Ook hier grote successen en met ruzie uit elkaar. Weer nam ie wraak, hij ging voor stadgenoot Atletico Madrid spelen. De gevallen topclub hielp ie aan Spaanse bekers en twee vice-kampioenschappen. Het ultieme verraad.
Een geweldenaar als voetballer werd in Spanje toch nog steeds als recalcitrante paria beschouwd. De voetballer die op grote toernooien zou gaan schitteren wordt voornamelijk herinnerd, als ie nog wordt herinnerd, als opstandig buitenbeentje. Als speler die bij de "grootste" middenvelders ooit had kunnen behoren. In 1994 speelt-ie uiteindelijk weer in Duitsland. Dit keer voor Bayern Leverkusen. Alsof ie op zijn ouwe dag nog één keer wilde laten zien wat ze al die jaren hebben gemist. Hij maakt 3 keer Dass Tor des Monats.
Als apotheose behaalt het semi-genie zelfs de plaatsen één, twee en drie bij de verkiezing van het doelpunt van het jaar. Daarna was het schluss voor Schuster. De ster en blonde engel daalde weer af naar aardse zaken. De voetbalhemel was bestormd. Het buitenbeentje sloot de deuren, de triomftocht was volbracht.
tong80
In 1980 werd het Europees kampioenschap in Italië gespeeld. Een toernooi waarin Lothar Mattheus, de typische Duitse voetballer en het tegenbeeld van Schuster, zijn debuut voor het nationale elftal zou maken tegen Nederland. Schuster was pas 20, maar werd uiteindelijk gekozen tot beste speler van het toernooi. Duitsland won de finale tegen België met 2-1. Met twee doelpunten van Horst Hrubesch. Zoals het Duitsland betaamt, met het winnende doelpunt in de 88ste minuut. Het gevolg was een transfer naar het grote Barcelona.
Hij zou even vaak schitteren op het veld als opvallen door zijn recalcitrante gedrag. Geen bestuurslid of trainer waar hij geen ruzie mee kreeg. Ruzie die hij ook kreeg met de Duitse Bondscoach Jupp Derwall. Hij en zijn vrouw, tevens zaakwaarneemster, vonden dat ze werden onderbetaald door de Duitse bond, en dat de coach veel te defensief speelde.
Ladenkoller und heibel in de tent. Resultaat: Bernd Schuster bedankte op zijn 23ste, na 21 interlands, voor die Manschaft. Hij kwam nooit meer op deze beslissing terug. Na 7 jaar kon het niet uitblijven, Barcelona en Schuster scheiden hun wegen na de zoveelste ruzie. Schuster deed een Cruijffie (Ajax>Feijenoord). Hij tekende voor Real Madrid, de grootste tegenstander tevens vijand van Barcelona. Ook hier grote successen en met ruzie uit elkaar. Weer nam ie wraak, hij ging voor stadgenoot Atletico Madrid spelen. De gevallen topclub hielp ie aan Spaanse bekers en twee vice-kampioenschappen. Het ultieme verraad.
Een geweldenaar als voetballer werd in Spanje toch nog steeds als recalcitrante paria beschouwd. De voetballer die op grote toernooien zou gaan schitteren wordt voornamelijk herinnerd, als ie nog wordt herinnerd, als opstandig buitenbeentje. Als speler die bij de "grootste" middenvelders ooit had kunnen behoren. In 1994 speelt-ie uiteindelijk weer in Duitsland. Dit keer voor Bayern Leverkusen. Alsof ie op zijn ouwe dag nog één keer wilde laten zien wat ze al die jaren hebben gemist. Hij maakt 3 keer Dass Tor des Monats.
Als apotheose behaalt het semi-genie zelfs de plaatsen één, twee en drie bij de verkiezing van het doelpunt van het jaar. Daarna was het schluss voor Schuster. De ster en blonde engel daalde weer af naar aardse zaken. De voetbalhemel was bestormd. Het buitenbeentje sloot de deuren, de triomftocht was volbracht.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Mijn 250ste Frontpage FOK!-voetbalcolumn. Een jubileum als ode aan de vorige maand overleden Frans Körver, en de verloren romantiek in het betaalde voetbal..... Op een winterse woensdagavond, 21 december 1977, speelt FC Wageningen de meest memorabele, de meest spraakmakende en de beste wedstrijd in haar betaald voetbalperiode.
Die avond zorgt FC Wageningen voor een bekerstunt van de eerste orde. De groen-witten verpletteren het machtige PSV, de trotse, ongeslagen lijstaanvoerder van de eredivisie en de latere landskampioen en winnaar van de UEFA-cup tegen Bastia. In de jaren 70 was het Franse St. Etienne het grote struikelblok voor PSV in de Europacup-1. Er was zelfs een duel waarbij PSV binnen 7 minuten met 3-0 achter kwam te staan tegen deze destijds Europese topclub. Verder waren het gelijk opgaande wedstrijden op hoog internationaal niveau. De Fransen speelden in het groen/wit. Een kleurencombinatie die PSV op een koude decemberavond het zwart voor de ogen liet zien.
Destijds werd er in december nog niet negatief gesproken over de kleur zwart. Of het moeten die bewuste avond de rood-wit PSV-supporters in het Philipsstadion zijn geweest. Als zwartkijkers kleurenblind gespeeld. FC Wageningen was op dat moment de nummer 9 van de Eerste-Divisie. Een modale club zonder grote historie. Hun beste spelers waren Stanley Bish, Jan Menting, Bram Braam en Gerdo Hazelhekke. PSV was ongeslagen koploper in de Eredivisie en had de eerste helft van het seizoen 1977-1978 in 18 wedstrijden pas 8 doelpunten moeten incasseren. De sterspelers waren, René en Willy van der Kerkhof, Willy van der Kuijlen en Jan van Beveren. Internationals met een reputatie die verder reikte dan de eredivisie. De sensatie begon al na 72 seconden.
Na een lange trap vanaf eigen helft door verdediger Cees van den Berg, veranderde PSV voorstopper Ernie Brandts de bal van richting en werd het 0-1 voor FC Wageningen. Ernie Brandts zou een half jaar later in de halve finale van het WK-78 ook in eigen doel schieten, hetgeen-ie later in de wedstrijd met een doelpunt zou goed maken met een vernietigende knal in het doel van de legendarische Dino Zoff. Zover kwam het die avond niet. Integendeel zelfs. In de 20ste minuut ziet FC Wageningen aanvaller Stanley Bish geen andere mogelijkheid dan op het doel van Jan van Beveren te schieten, zelfs voor deze doelman van wereldklasse een onhoudbaar schot, 0-2.
De sensatie wordt compleet als Jan Menting er 0-3 en 0-4 van weet te maken. De ruststand had nog positiever voor FC Wageningen kunnen zijn. De wedstrijd waar Wageningen als een berg tegenop zag, werd een sprookje waar maar geen einde aan wilde komen. FC Wageningen gaat in de tweede helft verder waarmee het in de eerste helft eindigde, aanvallen alsof ze een oefenwedstrijdje tegen een amateurclub spelen. Toch is het PSV dat via Willy van der Kuijlen er in de 67ste minuut 1-4 van weet te maken. De "vreugde" is van korte duur. Gerdo Hazelhekke maakt er binnen drie minuten 1-5 van, waarna de snelle aanvaller Jan Menting 5 minuten later zijn trilogie van de avond voltooit. Een sensationele uitslag. Er zijn in de beker wel vaker verrassingen.
Deze week weer amateurs die van Fortuna Sittard, Volendam en Willem 2 wonnen. Het is niet zeldzaam dat een sub-of sub-topclub wordt uitgeschakeld. Maar met zulke cijfers thuis verliezen van een club die een divisie lager speelt, terwijl je dat seizoen verder alles wint wat er te winnen valt, is uniek te noemen. De vorige week overleden legendarische trainer Frans Körver wordt na afloop dan ook op de schouders van de spelers rondgedragen. De Limburger Frans Körver heeft met 6 promoties naar de eredivisie een record in handen. Mede door de nacompetitie. Toevallig bedacht door oud-FC Wageningen voorzitter Piet de Wit. FC Wageningen bestaat niet meer. "De Wageningse Berg" hun stadion ligt er tegenwoordig bij als een monument voor de slag van Ieper. Een veldslag zonder winnaar. Deze avond kreeg een winnaar die historie schreef door dodelijk effectief ten aanval te trekken . Een monumentale wedstrijd, gebeiteld in ieders geheugen.
Zoals Frans Körver in het collectieve geheugen van de oudere voetballiefhebbers staat gegrafeerd. Een markante trainer van een uitgestorven ras. Zoals ooit Barry Hughes, Frits Korbach en Simon Kistemaker. Kleurrijk en succesvol. Met het hart op de tong. En deze Tong als grootste bewonderaar.
tong80
Die avond zorgt FC Wageningen voor een bekerstunt van de eerste orde. De groen-witten verpletteren het machtige PSV, de trotse, ongeslagen lijstaanvoerder van de eredivisie en de latere landskampioen en winnaar van de UEFA-cup tegen Bastia. In de jaren 70 was het Franse St. Etienne het grote struikelblok voor PSV in de Europacup-1. Er was zelfs een duel waarbij PSV binnen 7 minuten met 3-0 achter kwam te staan tegen deze destijds Europese topclub. Verder waren het gelijk opgaande wedstrijden op hoog internationaal niveau. De Fransen speelden in het groen/wit. Een kleurencombinatie die PSV op een koude decemberavond het zwart voor de ogen liet zien.
Destijds werd er in december nog niet negatief gesproken over de kleur zwart. Of het moeten die bewuste avond de rood-wit PSV-supporters in het Philipsstadion zijn geweest. Als zwartkijkers kleurenblind gespeeld. FC Wageningen was op dat moment de nummer 9 van de Eerste-Divisie. Een modale club zonder grote historie. Hun beste spelers waren Stanley Bish, Jan Menting, Bram Braam en Gerdo Hazelhekke. PSV was ongeslagen koploper in de Eredivisie en had de eerste helft van het seizoen 1977-1978 in 18 wedstrijden pas 8 doelpunten moeten incasseren. De sterspelers waren, René en Willy van der Kerkhof, Willy van der Kuijlen en Jan van Beveren. Internationals met een reputatie die verder reikte dan de eredivisie. De sensatie begon al na 72 seconden.
Na een lange trap vanaf eigen helft door verdediger Cees van den Berg, veranderde PSV voorstopper Ernie Brandts de bal van richting en werd het 0-1 voor FC Wageningen. Ernie Brandts zou een half jaar later in de halve finale van het WK-78 ook in eigen doel schieten, hetgeen-ie later in de wedstrijd met een doelpunt zou goed maken met een vernietigende knal in het doel van de legendarische Dino Zoff. Zover kwam het die avond niet. Integendeel zelfs. In de 20ste minuut ziet FC Wageningen aanvaller Stanley Bish geen andere mogelijkheid dan op het doel van Jan van Beveren te schieten, zelfs voor deze doelman van wereldklasse een onhoudbaar schot, 0-2.
De sensatie wordt compleet als Jan Menting er 0-3 en 0-4 van weet te maken. De ruststand had nog positiever voor FC Wageningen kunnen zijn. De wedstrijd waar Wageningen als een berg tegenop zag, werd een sprookje waar maar geen einde aan wilde komen. FC Wageningen gaat in de tweede helft verder waarmee het in de eerste helft eindigde, aanvallen alsof ze een oefenwedstrijdje tegen een amateurclub spelen. Toch is het PSV dat via Willy van der Kuijlen er in de 67ste minuut 1-4 van weet te maken. De "vreugde" is van korte duur. Gerdo Hazelhekke maakt er binnen drie minuten 1-5 van, waarna de snelle aanvaller Jan Menting 5 minuten later zijn trilogie van de avond voltooit. Een sensationele uitslag. Er zijn in de beker wel vaker verrassingen.
Deze week weer amateurs die van Fortuna Sittard, Volendam en Willem 2 wonnen. Het is niet zeldzaam dat een sub-of sub-topclub wordt uitgeschakeld. Maar met zulke cijfers thuis verliezen van een club die een divisie lager speelt, terwijl je dat seizoen verder alles wint wat er te winnen valt, is uniek te noemen. De vorige week overleden legendarische trainer Frans Körver wordt na afloop dan ook op de schouders van de spelers rondgedragen. De Limburger Frans Körver heeft met 6 promoties naar de eredivisie een record in handen. Mede door de nacompetitie. Toevallig bedacht door oud-FC Wageningen voorzitter Piet de Wit. FC Wageningen bestaat niet meer. "De Wageningse Berg" hun stadion ligt er tegenwoordig bij als een monument voor de slag van Ieper. Een veldslag zonder winnaar. Deze avond kreeg een winnaar die historie schreef door dodelijk effectief ten aanval te trekken . Een monumentale wedstrijd, gebeiteld in ieders geheugen.
Zoals Frans Körver in het collectieve geheugen van de oudere voetballiefhebbers staat gegrafeerd. Een markante trainer van een uitgestorven ras. Zoals ooit Barry Hughes, Frits Korbach en Simon Kistemaker. Kleurrijk en succesvol. Met het hart op de tong. En deze Tong als grootste bewonderaar.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Zijn legendarische dynamiek en loopvermogen schonken hem in zijn vaderland de bijnaam Il Trattore (De Tractor). de op 10 augustus 1973 geboren Argentijn kwam in 1995 bij Inter Milaan terecht en nam daar pas in 2014 afscheid. Javier Zanetti is zo'n bijna vergeten speler voor wie je een diepe buiging zou willen maken. Alleen al het aantal Serie A-duels voor Internationale is indrukwekkend, 615. Die ongelooflijke carričre bezorgde hem tevens 145 interlands, een Argentijns record.
Het wordt allemaal nog imposanter wanneer je bedenkt dat Zanetti wekelijks het hele veld bestreek, door als vleugelback vol mee ten aanval te trekken. Zowel links als rechts achterin hoorde hij bij de wereldtop. Trainers konden hem ook als verdedigende middenvelder gebruiken of zelfs als aanvallende buitenspeler posteren.
19 van zijn 22 jaren als prof speelde hij voor Inter. Na 15 jaar voor die club te hebben gespeeld, verlengde hij zijn contract met nog eens 3 jaar. Voor doelmannen is zo'n lange profcarričre niet uitzonderlijk, voor een speler die zoveel kilometers heeft afgelegd als Zanetti is het hoogst ongebruikelijk om tot je 40ste te blijven voetballen.
Van 1994 tot en met 2011 speelde hij voor het Argentijnse nationale elftal. in de 145 interlands wist hij 4 maal te scoren. Al die wedstrijden voor Inter gaven hem de status van clublegende. Die status werd onderstreept door de vele belangrijke prijzen die hij met de Nerazzurri wist te veroveren. Vijf Serie A-titels, vier Italiaanse bekers, de UEFA Cup en als hoogtepunten het winnen van de Champions League en daarna de Wereldbeker voor clubteams. Op 22 mei 2010 speelde Zanetti zijn 700ste officiële wedstrijd in het shirt van Inter, tegen Bayern München in de finale van de UEFA Champions League. Aan het einde van deze wedstrijd nam Zanetti als Inter-aanvoerder na vijftien dienstjaren de Champions League-beker in ontvangst. "Onze" Wesley Sneider maakte deel uit van dit elftal. Net zoals Sneijder dat jaar de WK finale speelde.
Het toeval wilde dat Zanetti in 2006 ook tegen Bayern München zijn 500ste officiële wedstrijd voor Inter speelde. Eigenlijk klinkt 'De Tractor' te oneerbiedig voor een speler die tijdens zijn loopbaan zoveel te bieden had. Zijn andere bijnaam doet hem meer eer aan. Pupi, The Silent Engine (De Stille Motor).
Internazionale's voorzitter Erick Thohir maakte op maandag 27 april 2015 bekend het rugnummer 4 nooit meer te gebruiken, ter ere van Zanetti. "Dit rugnummer zal voor eeuwig van jou zijn." Sneijder wordt voor eeuwig herinnerd aan het feit dat hij Europees voetballer van het jaar had moeten worden in 2010. Zanetti heeft qua extra bagage uit het verleden minder kilo's mee te dragen.
tong80
Het wordt allemaal nog imposanter wanneer je bedenkt dat Zanetti wekelijks het hele veld bestreek, door als vleugelback vol mee ten aanval te trekken. Zowel links als rechts achterin hoorde hij bij de wereldtop. Trainers konden hem ook als verdedigende middenvelder gebruiken of zelfs als aanvallende buitenspeler posteren.
19 van zijn 22 jaren als prof speelde hij voor Inter. Na 15 jaar voor die club te hebben gespeeld, verlengde hij zijn contract met nog eens 3 jaar. Voor doelmannen is zo'n lange profcarričre niet uitzonderlijk, voor een speler die zoveel kilometers heeft afgelegd als Zanetti is het hoogst ongebruikelijk om tot je 40ste te blijven voetballen.
Van 1994 tot en met 2011 speelde hij voor het Argentijnse nationale elftal. in de 145 interlands wist hij 4 maal te scoren. Al die wedstrijden voor Inter gaven hem de status van clublegende. Die status werd onderstreept door de vele belangrijke prijzen die hij met de Nerazzurri wist te veroveren. Vijf Serie A-titels, vier Italiaanse bekers, de UEFA Cup en als hoogtepunten het winnen van de Champions League en daarna de Wereldbeker voor clubteams. Op 22 mei 2010 speelde Zanetti zijn 700ste officiële wedstrijd in het shirt van Inter, tegen Bayern München in de finale van de UEFA Champions League. Aan het einde van deze wedstrijd nam Zanetti als Inter-aanvoerder na vijftien dienstjaren de Champions League-beker in ontvangst. "Onze" Wesley Sneider maakte deel uit van dit elftal. Net zoals Sneijder dat jaar de WK finale speelde.
Het toeval wilde dat Zanetti in 2006 ook tegen Bayern München zijn 500ste officiële wedstrijd voor Inter speelde. Eigenlijk klinkt 'De Tractor' te oneerbiedig voor een speler die tijdens zijn loopbaan zoveel te bieden had. Zijn andere bijnaam doet hem meer eer aan. Pupi, The Silent Engine (De Stille Motor).
Internazionale's voorzitter Erick Thohir maakte op maandag 27 april 2015 bekend het rugnummer 4 nooit meer te gebruiken, ter ere van Zanetti. "Dit rugnummer zal voor eeuwig van jou zijn." Sneijder wordt voor eeuwig herinnerd aan het feit dat hij Europees voetballer van het jaar had moeten worden in 2010. Zanetti heeft qua extra bagage uit het verleden minder kilo's mee te dragen.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Na het winnen van het EK-88 "faalde" Oranje op het WK-90. Daar hoef ik niet over uit te wijden, alles immers tot in den treuren herkauwd. Ik had meer verdriet over het niet winnen van het EK-92 in Zweden. Nederland werd door de Duitsers uitgeschakeld op het WK-90. Op het EK-92 kans op revanche. Het bleef bij één legendarische overwinning.
In één van de beste wedstrijd die Oranje ooit speelde op een groot toernooi werd Duitsland in de poulefase met 3-1 verslagen. Deze spelers stonden aan de aftrap: Een voorhoede met Ruud Gullit, Marco van Basten. Daarachter Dennis Bergkamp. Jan Wouters en Aron Winter samen met Rob Witschge op het middenveld. Achterin Frank Rijkaard, Adrie van Tiggelen, Ronald Koeman en Frank de Boer.
De Duitsers boften dat het maar bij 3-1 bleef. Nederland ging de Duitsers niet uitdagen zoals op het WK-74, maar opzoek naar een grote overwinning. Dan ben je niet alleen superieur. Maar maak je ook duidelijk wie er Europees kampioen gaat worden. Althans, dat dachten we/ik. We moesten alleen nog even van Denemarken winnen in de halve finale. Ik had het feestmaal al besteld. Gehaktballen en kratten bier. Het werd echter een galgenmaal. In plaats van het bier werden we zelf kalt gesteld.
Net als in 1976, was Nederland meer bezig met een finale tegen Duitsland dan de nog te spelen halve finale. Nederland begon slap aan de wedstrijd. De Denen waren beter en veel feller. Waar we op het EK-88 superieur waren tegen de Ieren en met geluk vlak voor tijd scoorden, zat het nu tegen in een wedstrijd waar de tegenstander beter was. Een omhaal van Marco van Basten op de lat bijvoorbeeld. Rijkaard scoorde uiteindelijk in de 86ste minuut toch nog de 2-2.
Na de verlengingen moesten er strafschoppen worden genomen. Uitgerekend San Marco, op het toppunt van zijn kunnen, miste als enige. Terwijl hij in zijn loopbaan maar 3 van de 54 strafschoppen miste in regulaire speeltijd. Ik vervloekte doelman Schmeichel. Verweet van Breukelen niks. Je kunt raden welk land wél de finale haalde naast de Denen. M'n bier daarna toch terecht koud gezet.
Denemarken won zeer verrassend met 2-0 van de Duitsers, en werd Europees-kampioen. Toen konden de Deense spelers eindelijk op een wel verdiende vakantie.
tong80
In één van de beste wedstrijd die Oranje ooit speelde op een groot toernooi werd Duitsland in de poulefase met 3-1 verslagen. Deze spelers stonden aan de aftrap: Een voorhoede met Ruud Gullit, Marco van Basten. Daarachter Dennis Bergkamp. Jan Wouters en Aron Winter samen met Rob Witschge op het middenveld. Achterin Frank Rijkaard, Adrie van Tiggelen, Ronald Koeman en Frank de Boer.
De Duitsers boften dat het maar bij 3-1 bleef. Nederland ging de Duitsers niet uitdagen zoals op het WK-74, maar opzoek naar een grote overwinning. Dan ben je niet alleen superieur. Maar maak je ook duidelijk wie er Europees kampioen gaat worden. Althans, dat dachten we/ik. We moesten alleen nog even van Denemarken winnen in de halve finale. Ik had het feestmaal al besteld. Gehaktballen en kratten bier. Het werd echter een galgenmaal. In plaats van het bier werden we zelf kalt gesteld.
Net als in 1976, was Nederland meer bezig met een finale tegen Duitsland dan de nog te spelen halve finale. Nederland begon slap aan de wedstrijd. De Denen waren beter en veel feller. Waar we op het EK-88 superieur waren tegen de Ieren en met geluk vlak voor tijd scoorden, zat het nu tegen in een wedstrijd waar de tegenstander beter was. Een omhaal van Marco van Basten op de lat bijvoorbeeld. Rijkaard scoorde uiteindelijk in de 86ste minuut toch nog de 2-2.
Na de verlengingen moesten er strafschoppen worden genomen. Uitgerekend San Marco, op het toppunt van zijn kunnen, miste als enige. Terwijl hij in zijn loopbaan maar 3 van de 54 strafschoppen miste in regulaire speeltijd. Ik vervloekte doelman Schmeichel. Verweet van Breukelen niks. Je kunt raden welk land wél de finale haalde naast de Denen. M'n bier daarna toch terecht koud gezet.
Denemarken won zeer verrassend met 2-0 van de Duitsers, en werd Europees-kampioen. Toen konden de Deense spelers eindelijk op een wel verdiende vakantie.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Weet je wat het grootste probleem is ? Er komt niks moois voor de lelijkheid in de plaats. De Philipsschool was de lelijkste school van Nederland. We missen het, omdat er velen mooie herinneringen aan hebben. Het was echter een rechthoekig, vierkant blok beton, met hier en daar een raam. Steile trap naar boven. Het was wél onze eigen Bommelsche lelijkheid. Onze nostalgie. Die daar begon.
Stonden we op de planken. Eindejaars-musical met opoe in de zaal. Op een kinderstoeltje. Als het kon. Ouders lachen, je had geen idee waarom. Had ik de baard in de keel. Na Chrisje van Hees en Margé Riebergen was dat een harde brom. Dat zat wel snor. De Snor hield de tijd bij. Horloge in de hand. Pedant peddelend langs de lijn. Op tijd de scheids attenderend. De derde helft lonkte. De overwinning beklonken. De nederlaag Olympisch verdrongen.
Kennen we de Katjes nog en de Hugo ? Geen architectische schoonheden, maar je kon er wel achterom. Nu zijn het woningen, in de binnenkom. Bommel groeit, noemden ze vroeger de buitenkom. Tegenwoordig buitenom, om in Bommel te komen. De gymzalen, zijn ook al weerom. Van de weeromstuit verdwenen. Bij de MAVO, of op de Thorbeckestraat. Met de lange van Zeijl, de bocht afsnijden. Binnendoor, als het kon. Achterom kijken is niet nodig. De toekomst ligt aan je voeten. Maar de Bommelse ziel en zaligheid, is aan het verdwijnen. Ligt haar hiel en eigenheid. De eenheidsworst geschonken.
Waar is de Boemel gebleven ? Zat er nog in de zandbak, kwetterend, het nest bevuilend. Is er iets voor terug gekomen ? Is er iets gelijkwaardigs voor de aanstormende jeugd ? Alsof het niet op kon, zelfs de Orion, waar het begon. De jeugd van toen, nu ver weggestopt als bejaarden verstoten, de Wielewaal uitgefloten. Gezamenlijk alleen. Randje buitenspel. Als Jantje Beton in blokkendoos gegoten.
Er is zo veel verdwenen inmiddels. Kom je na 10 jaar weggeweest te zijn terug in Bommel, drijft de spits nog steeds in de rommel ? Olympia leeft alleen nog in de Bommelse gedachten. Elitaire kunst wel in de grachten. Geen buitenom meer voor de rechtsbuiten. Spits staat alleen te wachten. De Torenspits zag ook van Voorden verdwijnen. Echte Bommelaars, sommigen heel hun leven aan het gieten en aan het dooien. De ijspret op de grachten, de ijsbaan lekkend in gedachten.
Gelukkig hebben we het draaiorgel nog. Zie ginds komt ie aan. Het Bommelsch bestaan is niet allemaal erg. Martin Conrads ziet je al staan. Lachend en zwaaiend. Die bril staat ons allemaal. Jip en Janneke mogen blij zijn met zo'n staanplaats op de dijk. Geen gezeik. We voelen ons in Bommel blijvend rijk. Iedereen met eigen herinneringen. De dingen die voorbij gaan. Het heden van tijdelijke aard. Het verleden gekoesterd. De toekomst gegarandeerd. De mooiste plek op aarde. Onze eigen stad. Het hart van de Bommelerwaard.
Herman.
Stonden we op de planken. Eindejaars-musical met opoe in de zaal. Op een kinderstoeltje. Als het kon. Ouders lachen, je had geen idee waarom. Had ik de baard in de keel. Na Chrisje van Hees en Margé Riebergen was dat een harde brom. Dat zat wel snor. De Snor hield de tijd bij. Horloge in de hand. Pedant peddelend langs de lijn. Op tijd de scheids attenderend. De derde helft lonkte. De overwinning beklonken. De nederlaag Olympisch verdrongen.
Kennen we de Katjes nog en de Hugo ? Geen architectische schoonheden, maar je kon er wel achterom. Nu zijn het woningen, in de binnenkom. Bommel groeit, noemden ze vroeger de buitenkom. Tegenwoordig buitenom, om in Bommel te komen. De gymzalen, zijn ook al weerom. Van de weeromstuit verdwenen. Bij de MAVO, of op de Thorbeckestraat. Met de lange van Zeijl, de bocht afsnijden. Binnendoor, als het kon. Achterom kijken is niet nodig. De toekomst ligt aan je voeten. Maar de Bommelse ziel en zaligheid, is aan het verdwijnen. Ligt haar hiel en eigenheid. De eenheidsworst geschonken.
Waar is de Boemel gebleven ? Zat er nog in de zandbak, kwetterend, het nest bevuilend. Is er iets voor terug gekomen ? Is er iets gelijkwaardigs voor de aanstormende jeugd ? Alsof het niet op kon, zelfs de Orion, waar het begon. De jeugd van toen, nu ver weggestopt als bejaarden verstoten, de Wielewaal uitgefloten. Gezamenlijk alleen. Randje buitenspel. Als Jantje Beton in blokkendoos gegoten.
Er is zo veel verdwenen inmiddels. Kom je na 10 jaar weggeweest te zijn terug in Bommel, drijft de spits nog steeds in de rommel ? Olympia leeft alleen nog in de Bommelse gedachten. Elitaire kunst wel in de grachten. Geen buitenom meer voor de rechtsbuiten. Spits staat alleen te wachten. De Torenspits zag ook van Voorden verdwijnen. Echte Bommelaars, sommigen heel hun leven aan het gieten en aan het dooien. De ijspret op de grachten, de ijsbaan lekkend in gedachten.
Gelukkig hebben we het draaiorgel nog. Zie ginds komt ie aan. Het Bommelsch bestaan is niet allemaal erg. Martin Conrads ziet je al staan. Lachend en zwaaiend. Die bril staat ons allemaal. Jip en Janneke mogen blij zijn met zo'n staanplaats op de dijk. Geen gezeik. We voelen ons in Bommel blijvend rijk. Iedereen met eigen herinneringen. De dingen die voorbij gaan. Het heden van tijdelijke aard. Het verleden gekoesterd. De toekomst gegarandeerd. De mooiste plek op aarde. Onze eigen stad. Het hart van de Bommelerwaard.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het gaat veel te snel de "laatste tijd." Weer een illustere Bommelaar niet meer onder ons. Type grote mond, klein hartje. Die hem hebben gekend zullen dat beamen. Die zouden eerder spreken van een hart van goud. In feite had Eric van der Aa een groot hart. Soms overschreeuwde hij zichzelf. Dan was het kleine hartje onzeker. Hij maakte het soms moeilijk voor zichzelf. Voor "anderen" was hij af en toe ook niet de makkelijkste. Eén ding is wel zeker, waar Eric was vielen geen stiltes en hoefde je niet bang te zijn voor verveling. Eric was ook de eerste die binnenkwam als er een feestje was, hij zorgde er tevens voor dat het laatste rondje vlekkeloos verliep. Dat hij daarna naar huis moest lopen, omdat-ie vergeten was waar hij zijn fiets had gestald, is een kleinigheidje.
Eric was een eenling met veel vrienden. Als je hem nodig had stond hij voor je klaar. Ik kan een boek schrijven met anekdotes. Eric werd zelfs landelijk nieuws. Live tijdens een tenniswedstrijd op NED-1, ik meen Daviscup tegen Amerika, kwam luid en duidelijk de Nederlandse huiskamers binnen, dat Eric op de tribune zat. Een harde boer heeft nooit meer zo geklonken als toen uit Erics keel.
Eric heeft nu voor het laatst afscheid genomen. The party is over. Maar de gedachten aan deze markante echte Bommelaar zullen blijvend zijn. Dag Eric, je hebt geleefd voor twee. Zoals een echte dubbelspeler betaamt.
Herman.
Eric was een eenling met veel vrienden. Als je hem nodig had stond hij voor je klaar. Ik kan een boek schrijven met anekdotes. Eric werd zelfs landelijk nieuws. Live tijdens een tenniswedstrijd op NED-1, ik meen Daviscup tegen Amerika, kwam luid en duidelijk de Nederlandse huiskamers binnen, dat Eric op de tribune zat. Een harde boer heeft nooit meer zo geklonken als toen uit Erics keel.
Eric heeft nu voor het laatst afscheid genomen. The party is over. Maar de gedachten aan deze markante echte Bommelaar zullen blijvend zijn. Dag Eric, je hebt geleefd voor twee. Zoals een echte dubbelspeler betaamt.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Gecondoleerd oudste.quote:
Eric heeft nu voor het laatst afscheid genomen. The party is over. Maar de gedachten aan deze markante echte Bommelaar zullen blijvend zijn. Dag Eric, je hebt geleefd voor twee. Zoals een echte dubbelspeler betaamt.
vrijdag 9 december 2016 15:58 schreef Ringo het volgende:
Welke discussie? Ik zie alleen maar harige kerels die elkaar de rug inzepen.
Welke discussie? Ik zie alleen maar harige kerels die elkaar de rug inzepen.
Er vallen veel te veel mensen weg. Absurd de laatste 2 jaar.quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ja we krijgen een beetje de leeftijd. Gezondheid wat twijfelachtig. Een vriend van mij heeft zo'n beetje binnen 15 jaar zijn beide ouders, zijn broer en zijn zus weggebracht zodat hij nu de laatste der Mohikanen is. Het leven is niet aardig voor ons zo de 3e helft. Blessuretijd.quote:
[..]
Er vallen veel te veel mensen weg. Absurd de laatste 2 jaar.
vrijdag 9 december 2016 15:58 schreef Ringo het volgende:
Welke discussie? Ik zie alleen maar harige kerels die elkaar de rug inzepen.
Welke discussie? Ik zie alleen maar harige kerels die elkaar de rug inzepen.
Klopt, maar het gros is geen 60 of 70. Er zijn er hier meer die het zo voelen.quote:
[..]
Ja we krijgen een beetje de leeftijd. Gezondheid wat twijfelachtig. Een vriend van mij heeft zo'n beetje binnen 15 jaar zijn beide ouders, zijn broer en zijn zus weggebracht zodat hij nu de laatste der Mohikanen is. Het leven is niet aardig voor ons zo de 3e helft. Blessuretijd.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik zeg al weken hetzelfde als lieve Eva gisteren tegen Tim Hoffman bij 'Over m'n Lijk'....'Leef bij de dag. Maar wel doen hoor.' Zelf het één en ander achter de rug de laatste jaren. Plus de vrienden en bekenden die plots of minder onverwacht ons en mij verlieten, doen je beseffen dat Carpe Diem geen cliché is. Integendeel.
Daarnet hebben ze m'n nieuwe wasmachine- en droger-ineen gebracht en geďnstalleerd. Natuurlijk bij Jos Verstegen gekocht. Die kan momenteel wel een steuntje gebruiken. Plus Bommels geld moet immers in Bommel blijven. Twee hoog qua zwaar om te tillen. Al delegerend tilde ik er niet te zwaar aan. Vanuit m'n nieuwe bureaustoel achter m'n verse Computermeubel zag ik dat het goed was. Het eerste wasje klinkt als muziek in m'n oren. Net zoals de muziek uit m'n nieuwe boxen klinkt alsof Viola voor de muziek uit holt.
Het is 's ochtends momenteel prettig opstaan als ik in de spiegel van de net aangeschafte klerenkast kijk. Ik kan eindelijk mijn hele goddelijke lichaam in al zijn glorie aanschouwen. Zeg maar m'n eigen klerenkast maar dan zonder rib uit m'n lijf. Daarna de gordijnen open, en genieten van het mooiste uitzicht van Bommel. Voor 350 Euro per maand al 36 jaar op de eerste rang, zie ik de Toren in al zijn pronkende schoonheid.
Morgenochtend komt munne maat René van Rijen het televisiemeubel voor de slaapkamer in elkaar zetten. De televisie ga ik daarna op kleur uitzoeken. Zoals Frans Bauer in 'Sterren op het doek' het schilderij koos dat bij de kleur van zijn behang paste.
Nu de kinderen van een ander het huis uit zijn, de hond in de pot is gevonden en de goudvissen een blokje om buiten de bebouwde kom, kan ik wel zonder de bank in m'n flatje. Daar komt een mooie tweede boekenkast te staan. Het schilderij van Iggy Pop zal een prominente andere plaats moeten krijgen. Waarschijnlijk naast het schilderij van Herman Brood (Beiden van de Hollandsche/Bommelsche meester Wout van Driel). Het hondje van Herman heette immers Iggy. Die van mij vroeger Cruijffie. Die heb ik maar kort gehad. Ik dacht dat-ie tweebenig was, maar hij had 4 poten. Die kon ik niet bijhouden bij het uitlaten in de Puddingbuurt.
Dus minse, pluk de dag. Verwen oe eige. Veur ge ut wit is het voorbij. Carpe Diem, en tot de volgende keer. Waarschijnlijk vanuit Ibiza. Of anders het Zandgat. Ik heb namelijk vliegangst. Maar daar wor ik veur geholpe.
Herman. Geen Brood.
Bekijk deze YouTube-video
Daarnet hebben ze m'n nieuwe wasmachine- en droger-ineen gebracht en geďnstalleerd. Natuurlijk bij Jos Verstegen gekocht. Die kan momenteel wel een steuntje gebruiken. Plus Bommels geld moet immers in Bommel blijven. Twee hoog qua zwaar om te tillen. Al delegerend tilde ik er niet te zwaar aan. Vanuit m'n nieuwe bureaustoel achter m'n verse Computermeubel zag ik dat het goed was. Het eerste wasje klinkt als muziek in m'n oren. Net zoals de muziek uit m'n nieuwe boxen klinkt alsof Viola voor de muziek uit holt.
Het is 's ochtends momenteel prettig opstaan als ik in de spiegel van de net aangeschafte klerenkast kijk. Ik kan eindelijk mijn hele goddelijke lichaam in al zijn glorie aanschouwen. Zeg maar m'n eigen klerenkast maar dan zonder rib uit m'n lijf. Daarna de gordijnen open, en genieten van het mooiste uitzicht van Bommel. Voor 350 Euro per maand al 36 jaar op de eerste rang, zie ik de Toren in al zijn pronkende schoonheid.
Morgenochtend komt munne maat René van Rijen het televisiemeubel voor de slaapkamer in elkaar zetten. De televisie ga ik daarna op kleur uitzoeken. Zoals Frans Bauer in 'Sterren op het doek' het schilderij koos dat bij de kleur van zijn behang paste.
Nu de kinderen van een ander het huis uit zijn, de hond in de pot is gevonden en de goudvissen een blokje om buiten de bebouwde kom, kan ik wel zonder de bank in m'n flatje. Daar komt een mooie tweede boekenkast te staan. Het schilderij van Iggy Pop zal een prominente andere plaats moeten krijgen. Waarschijnlijk naast het schilderij van Herman Brood (Beiden van de Hollandsche/Bommelsche meester Wout van Driel). Het hondje van Herman heette immers Iggy. Die van mij vroeger Cruijffie. Die heb ik maar kort gehad. Ik dacht dat-ie tweebenig was, maar hij had 4 poten. Die kon ik niet bijhouden bij het uitlaten in de Puddingbuurt.
Dus minse, pluk de dag. Verwen oe eige. Veur ge ut wit is het voorbij. Carpe Diem, en tot de volgende keer. Waarschijnlijk vanuit Ibiza. Of anders het Zandgat. Ik heb namelijk vliegangst. Maar daar wor ik veur geholpe.
Herman. Geen Brood.
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
FC Volendam is een traditionele Ere-Eerste divisieclub. Ze staan niet voor niets bekend onder de naam "De Heen en Weer." De naam van de veerpont. Die laveerde op het water, zoals FC Volendam tussen deze twee divisies. De laatste jaren zijn ze weer in woelige baren en wateren beland. Woeliger dan ooit te voren.
Momenteel staan ze echter weer aan kop in de Eerste-Divisie. Alsof het de normaalste zaak is na alle hectiek en bestuurlijk tumult. Het water stond aan de lippen en boegbeelden moesten vertrekken. Mede door de RVC onder leiding van een Veerman. Zelfs Wim Jonk en Jan Smit werden slachtoffer van de Volendamse dorpsmentaliteit. In het palingdorp moeten er immers koppen rollen als je boven het maaiveld wordt gesignaleerd. Doe Maar Normaal, dan ben je BZN genoeg.
Er is echter één seizoen dat er nooit twijfel was aan de club, het bestuur of het elftal. Sterker nog, er was uitzicht op Europees voetbal. In het seizoen 1989/1990 werden ze zesde in de Eredivisie. Eric Steltenpoel was één van de betere spelers. Wie kent hem nog ? Drie andere spelers zijn bekender van naam. Alex Pastoor, Frank/Pico Berghuis (de vader van) en Johan Steur (later Feijenoord). Dat waren belangrijke spelers. Zoals ooit de "ontslagen" trainer Wim Jonk, en de ex-Ajacied-en Feijenoorder Keje Molenaar in de Volendamse logboeken met hoofdletters werden vermeld.
Wie er ook belangrijk was, is een Amerikaan. Midvoor Peter Vermes was een immigranten zoon uit Hongarije. In 1956 vluchtten zijn ouders voor de Russische tanks. In 1990 keerde hij terug naar Amerika. Het land waar hij in 1994 voor zou spelen op het WK in hetzelfde land. Op datzelfde WK scoorde "Nederlander" Earnie Stewart de winnende treffer voor Amerika tegen Colombia. Daarna kwam ie op de cover van Sports Illustrated. In dezelfde wedstrijd scoorde de Colombiaan Andrés Escobar in eigen doel. Dit doelpunt moest hij met de dood bekopen. De Colombiaanse Maffia was al even crimineel als sommige bestuursleden van de FIFA-Maffia.
Volendam werd dat seizoen zesde. Even opmerkelijk is het feit dat ze in de zes uit-en thuiswedstrijden tegen Ajax, PSV en Feijenoord ongeslagen bleven. Johan Steur ging daarna bij Feijenoord spelen. De naam van Peter Vermes kent in Nederland vrijwel niemand meer. De zoon van Pico Berghuis, Steven, houdt tegenwoordig de familienaam in ere bij Ajax en in het andere Oranje. Geel en rood maakt immers oranje. Gelukkig is-ie niet kleurloos. Wel weer een gemakkelijke prooi voor de supporters en analisten. Waarbij de Volendamse analist de meest kleurloze is.
tong80
Momenteel staan ze echter weer aan kop in de Eerste-Divisie. Alsof het de normaalste zaak is na alle hectiek en bestuurlijk tumult. Het water stond aan de lippen en boegbeelden moesten vertrekken. Mede door de RVC onder leiding van een Veerman. Zelfs Wim Jonk en Jan Smit werden slachtoffer van de Volendamse dorpsmentaliteit. In het palingdorp moeten er immers koppen rollen als je boven het maaiveld wordt gesignaleerd. Doe Maar Normaal, dan ben je BZN genoeg.
Er is echter één seizoen dat er nooit twijfel was aan de club, het bestuur of het elftal. Sterker nog, er was uitzicht op Europees voetbal. In het seizoen 1989/1990 werden ze zesde in de Eredivisie. Eric Steltenpoel was één van de betere spelers. Wie kent hem nog ? Drie andere spelers zijn bekender van naam. Alex Pastoor, Frank/Pico Berghuis (de vader van) en Johan Steur (later Feijenoord). Dat waren belangrijke spelers. Zoals ooit de "ontslagen" trainer Wim Jonk, en de ex-Ajacied-en Feijenoorder Keje Molenaar in de Volendamse logboeken met hoofdletters werden vermeld.
Wie er ook belangrijk was, is een Amerikaan. Midvoor Peter Vermes was een immigranten zoon uit Hongarije. In 1956 vluchtten zijn ouders voor de Russische tanks. In 1990 keerde hij terug naar Amerika. Het land waar hij in 1994 voor zou spelen op het WK in hetzelfde land. Op datzelfde WK scoorde "Nederlander" Earnie Stewart de winnende treffer voor Amerika tegen Colombia. Daarna kwam ie op de cover van Sports Illustrated. In dezelfde wedstrijd scoorde de Colombiaan Andrés Escobar in eigen doel. Dit doelpunt moest hij met de dood bekopen. De Colombiaanse Maffia was al even crimineel als sommige bestuursleden van de FIFA-Maffia.
Volendam werd dat seizoen zesde. Even opmerkelijk is het feit dat ze in de zes uit-en thuiswedstrijden tegen Ajax, PSV en Feijenoord ongeslagen bleven. Johan Steur ging daarna bij Feijenoord spelen. De naam van Peter Vermes kent in Nederland vrijwel niemand meer. De zoon van Pico Berghuis, Steven, houdt tegenwoordig de familienaam in ere bij Ajax en in het andere Oranje. Geel en rood maakt immers oranje. Gelukkig is-ie niet kleurloos. Wel weer een gemakkelijke prooi voor de supporters en analisten. Waarbij de Volendamse analist de meest kleurloze is.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Is er een mooiere spelersnaam dan Socrates? Misschien Pitbull Erasmus. En dan gaat het niet over Edgar Davids (De pitbull). Voluit is de volledige naam van de Brazilaan Socrates nog mooier: Sócrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira. Daar zou zelfs Evert ten Napoli zijn tong over breken.
De Braziliaanse middenvelder Socrates was een mooie, elegante, sierlijke majestueuze aanvallende middenvelder. Begonnen bij Botafogo. Later o.a. andere legendarische clubs zoals Santos, Flamengo en vooral Corinthians. In Italië schitterend in de hoogtijdagen van het Italiaanse voetbal bij Fiorentina. Bij de naam Socrates denk ik vooral aan het grandioze Brazilië van het WK-82. Waar Brazilië met het fameuze middenveld Socrates, Zico, Falcăo en Toninho Cerezo de wereld en de romantische voetbalharten stal. Echter de echte buit vergat mee te nemen. Rossi Italië als sluipschutter eeuwige roem bezorgde.
Dat Brazilië hoort samen met Hongarije-WK 54 en Nederland-WK 74 tot de landenteams die herinnerd worden als revolutionaire, briljante landenteams, die echter geen wereldkampioen werden. De herinnering beklijft daarentegen wel. Wie herinnert zich nog de doelpunten van de WK-topscorer allertijden ? Weet iemand bijvoorbeeld wie dat is? Harde cijfers en resultaten spreken soms niet voor zichzelf.
Socrates zoop en rookte al tijdens zijn voetbalcarričre. Misschien nam hij daarom geen aanloop in de achtste-finale wedstrijd tegen Polen op het WK-86 toen hij een strafschop verzilverde bij de 4-0 overwinning. Hij verzilverde wel z'n intelligentie. Nog tijdens zijn voetballoopbaan behaalde hij een universitaire graad en werd dokter in de medicijnen. Politiek actief bovendien. Wraak nemend op de dictatuur uit de jaren zestig. Toen zijn vader te linkse boeken moest verbranden.
De wijsheid van deze voetbal-geweldenaar en linkse intellectueel verdween in de kan. Zoals Wayne Rooney laatst vertelde, en Paul Merson en Paul Gascoinge ooit opbiechtten, dronken ze al tijdens hun voetbalcarričre ongelimiteerd en grenzeloos.
De Zuid-Amerikaans voetballer van het jaar 1983, overleed in 2011 als 56jarige ex-voetbalkoning door excessief drankgebruik. Het Braziliaanse voetbalverdriet was groot. Het eerbetoon grootser dan groots. Pelé noemde hem, samen met andere drankgenoten, George Best en Garrincha in z'n elftal aller tijden. Daar proosten we als (Nederlandse) voetballiefhebbers op. Dat we dat maar geheel onthouden.
tong80 Ex-meedrinkende rechtsbuiten.
Bekijk deze YouTube-video
De Braziliaanse middenvelder Socrates was een mooie, elegante, sierlijke majestueuze aanvallende middenvelder. Begonnen bij Botafogo. Later o.a. andere legendarische clubs zoals Santos, Flamengo en vooral Corinthians. In Italië schitterend in de hoogtijdagen van het Italiaanse voetbal bij Fiorentina. Bij de naam Socrates denk ik vooral aan het grandioze Brazilië van het WK-82. Waar Brazilië met het fameuze middenveld Socrates, Zico, Falcăo en Toninho Cerezo de wereld en de romantische voetbalharten stal. Echter de echte buit vergat mee te nemen. Rossi Italië als sluipschutter eeuwige roem bezorgde.
Dat Brazilië hoort samen met Hongarije-WK 54 en Nederland-WK 74 tot de landenteams die herinnerd worden als revolutionaire, briljante landenteams, die echter geen wereldkampioen werden. De herinnering beklijft daarentegen wel. Wie herinnert zich nog de doelpunten van de WK-topscorer allertijden ? Weet iemand bijvoorbeeld wie dat is? Harde cijfers en resultaten spreken soms niet voor zichzelf.
Socrates zoop en rookte al tijdens zijn voetbalcarričre. Misschien nam hij daarom geen aanloop in de achtste-finale wedstrijd tegen Polen op het WK-86 toen hij een strafschop verzilverde bij de 4-0 overwinning. Hij verzilverde wel z'n intelligentie. Nog tijdens zijn voetballoopbaan behaalde hij een universitaire graad en werd dokter in de medicijnen. Politiek actief bovendien. Wraak nemend op de dictatuur uit de jaren zestig. Toen zijn vader te linkse boeken moest verbranden.
De wijsheid van deze voetbal-geweldenaar en linkse intellectueel verdween in de kan. Zoals Wayne Rooney laatst vertelde, en Paul Merson en Paul Gascoinge ooit opbiechtten, dronken ze al tijdens hun voetbalcarričre ongelimiteerd en grenzeloos.
De Zuid-Amerikaans voetballer van het jaar 1983, overleed in 2011 als 56jarige ex-voetbalkoning door excessief drankgebruik. Het Braziliaanse voetbalverdriet was groot. Het eerbetoon grootser dan groots. Pelé noemde hem, samen met andere drankgenoten, George Best en Garrincha in z'n elftal aller tijden. Daar proosten we als (Nederlandse) voetballiefhebbers op. Dat we dat maar geheel onthouden.
tong80 Ex-meedrinkende rechtsbuiten.
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Fritz Korbach (Diez an der Lahn, 18 juli 1945 – Leeuwarden, 14 augustus 2011) was een Duits/Nederlandse voetbaltrainer die hoofdzakelijk in Nederland werkzaam was. Als de term flamboyant op een voetbaltrainer van toepassing is, is het wel bij deze markante coach. Met 926 wedstrijden achter zijn naam is hij de meest ervaren voetbaltrainer in het Nederlandse betaalde voetbal.
Er werd gesproken over het Fritz-Korbach-effect. Hij werd vaak opgeroepen in tijden van crises bij clubs om een ontslagen trainer op te volgen. Zette de schouders eronder. Was succesvol en ging vervolgens op de schouders van de spelers. Hij zette de boel op stelten en het op juiste spoor. Ondanks dat-ie vijf keer wist te promoveren kreeg Korbach nooit aanbiedingen van een topclub. Wel staat-ie tweede achter een andere markante trainer, Frans Körver die promoveerde zes keer. Vermeld moet wel worden dat Korbach ook drie keer degradeerde uit de Eredivisie. Met FC Wageningen, Heerenveen en Cambuur.
Zijn ruige levensstijl, drankgebruik, (mondelinge) gevechten met Bobo's en zakelijke relaties stonden een grotere carričre in de weg. Zijn harde grappen dienden als guillotine, om de eigen loopbaan een kopje kleiner te maken. Het nek omdraaien kwam op het eind. Hij bleef drinken en werd een karikatuur van zichzelf. Hij ontkende zijn verslaving, zijn onsamenhangende uitspraken en zijn laveloos gedrag. Bij Sparta werd ie na twee dagen dronken van het trainingsveld gedragen. Een troonopvolger, die zelfs op het Kasteel zich van de prins niet rijk en kwaad wist.
Zijn redder in nood, een Friese bevriende cafébaas, zorgde dat de toen dakloze trainer werd geholpen. Hij zorgde voor een nieuw huis voor Korbach die hij op eigen kosten betaalde, en richtte het tevens kosteloos in. De gratis maaltijden nuttigde Fritz bij deze goedheilig man. Als dank ging Korbach er met diens vrouw vandoor en werd de café-eigenaar failliet verklaard. Zijn leven had niet alleen sporen van vernieling achter gelaten, ook zijn vrienden, vriendinnen en vrouwen verlieten hem bijna allemaal.
Ook zijn lichaam was aan het einde vernield, de vele drankgelagen en iedere dag dikken sigaren bezorgden hem begin 2011 keelkanker. Een half jaar later overleed een legendarische trainer die overal geliefd en populair was. Zijn laatste adem blies ie uit door een hartaanval. Definitief gestopt met roken. Voor de laatste keer de sigaar.
Zijn spreuken leven echter voort. Soms komisch, soms onnodig kwetsend. Altijd controversieel. Aan Frits Barend vroeg hij waarom een Joodse douchekop elf gaten heeft. 'Omdat Joden maar tien vingers hebben.' Nadat Johan Derksen hem daar op televisie op aansprak was Korbach een dag later vrij duidelijk. ‘Ik mag dan veel drinken, ik pleur tenminste niet mijn vrouw van de trap af.’ Waarmee hij de vrouw van Derksen bedoelde die door een tragisch ongeluk om het leven kwam. Een carričre bij PSV en Feyenoord kwam om diverse contractuele redenen niet van de grond. Soms was hij zelf de oorzaak.
Terwijl zijn zaakwaarnemer na winst van Go Ahead Eagles op Ajax met bestuursleden van Ajax in de bestuurskamer zat, kwam Fritz Korbach informeren waarom de stemming zo bedrukt was. Immers het neuken zou om elf uur beginnen die avond. Na gevulde glazen, gooide hij ze zelfstandig weer in.
tong80
Voor heerlijke verhalen en anekdotes hier een mooie documentaire.
Bekijk deze YouTube-video
Er werd gesproken over het Fritz-Korbach-effect. Hij werd vaak opgeroepen in tijden van crises bij clubs om een ontslagen trainer op te volgen. Zette de schouders eronder. Was succesvol en ging vervolgens op de schouders van de spelers. Hij zette de boel op stelten en het op juiste spoor. Ondanks dat-ie vijf keer wist te promoveren kreeg Korbach nooit aanbiedingen van een topclub. Wel staat-ie tweede achter een andere markante trainer, Frans Körver die promoveerde zes keer. Vermeld moet wel worden dat Korbach ook drie keer degradeerde uit de Eredivisie. Met FC Wageningen, Heerenveen en Cambuur.
Zijn ruige levensstijl, drankgebruik, (mondelinge) gevechten met Bobo's en zakelijke relaties stonden een grotere carričre in de weg. Zijn harde grappen dienden als guillotine, om de eigen loopbaan een kopje kleiner te maken. Het nek omdraaien kwam op het eind. Hij bleef drinken en werd een karikatuur van zichzelf. Hij ontkende zijn verslaving, zijn onsamenhangende uitspraken en zijn laveloos gedrag. Bij Sparta werd ie na twee dagen dronken van het trainingsveld gedragen. Een troonopvolger, die zelfs op het Kasteel zich van de prins niet rijk en kwaad wist.
Zijn redder in nood, een Friese bevriende cafébaas, zorgde dat de toen dakloze trainer werd geholpen. Hij zorgde voor een nieuw huis voor Korbach die hij op eigen kosten betaalde, en richtte het tevens kosteloos in. De gratis maaltijden nuttigde Fritz bij deze goedheilig man. Als dank ging Korbach er met diens vrouw vandoor en werd de café-eigenaar failliet verklaard. Zijn leven had niet alleen sporen van vernieling achter gelaten, ook zijn vrienden, vriendinnen en vrouwen verlieten hem bijna allemaal.
Ook zijn lichaam was aan het einde vernield, de vele drankgelagen en iedere dag dikken sigaren bezorgden hem begin 2011 keelkanker. Een half jaar later overleed een legendarische trainer die overal geliefd en populair was. Zijn laatste adem blies ie uit door een hartaanval. Definitief gestopt met roken. Voor de laatste keer de sigaar.
Zijn spreuken leven echter voort. Soms komisch, soms onnodig kwetsend. Altijd controversieel. Aan Frits Barend vroeg hij waarom een Joodse douchekop elf gaten heeft. 'Omdat Joden maar tien vingers hebben.' Nadat Johan Derksen hem daar op televisie op aansprak was Korbach een dag later vrij duidelijk. ‘Ik mag dan veel drinken, ik pleur tenminste niet mijn vrouw van de trap af.’ Waarmee hij de vrouw van Derksen bedoelde die door een tragisch ongeluk om het leven kwam. Een carričre bij PSV en Feyenoord kwam om diverse contractuele redenen niet van de grond. Soms was hij zelf de oorzaak.
Terwijl zijn zaakwaarnemer na winst van Go Ahead Eagles op Ajax met bestuursleden van Ajax in de bestuurskamer zat, kwam Fritz Korbach informeren waarom de stemming zo bedrukt was. Immers het neuken zou om elf uur beginnen die avond. Na gevulde glazen, gooide hij ze zelfstandig weer in.
tong80
Voor heerlijke verhalen en anekdotes hier een mooie documentaire.
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Deze voetballer toverde met de toverstaf aan de voeten. Kleurrijk en glanzend. Net zoals "onze" Dennis lijkt-ie in ons geheugen geen doorsnee, gewoon doelpunt te hebben gemaakt. Hij leek zich te schamen voor een intikkertje. Dat was voor het gepeupel.
Luc Nilis voetbalde in de verkeerde tijd voor het verkeerde land. Zijn genialiteit werd in België genegeerd en ingeleverd voor het verdedigende systeem. De verdedigende stellingen werden opgetrokken en werden belangrijker gevonden dan een wereldspits in stelling te brengen. Met die Nilis zou België tegenwoordig op ieder groot toernooi favoriet zijn. Nilis moest het in interlands doen met een sporadische hoge bal. Bij Anderlecht kregen buitenlandse aankopen meer waardering.
PSV zag zijn grootsheid wel. Bij PSV zou ie furore gaan schrijven. Nilis was een kunstenaar. betoverde het publiek. Het ene wonderdoelpunt na het andere. Verliezen tegen Barcelona maakte niet uit. Zijn schitterende doelpunt staat in ons geheugen gegrift. Met zijn voeten sprak-ie boekdelen. Hij deelt zijn sterren-positie bij PSV met Romario en Ronaldo. Skieten Willie ook natuurlijk. Ronaldo noemde hem laatst de beste speler waar-ie mee samen heeft gespeeld. En dat uit de mond van een Braziliaans wonderkind. ("I played together with big football players, great teammates, but it worked best with Luc Nilis, with whom I played at PSV. He was simply fantastic, the best strike partner I had played with, despite sharing a brief time with him" (Ronaldo about Luc Nilis)
Zelden heeft een voetballer wraak genomen zoals Lucie Nilis op België. In Nederland werd-ie voetballer van het jaar. Dat zijn er meer geweest. Maar niet in het jaar dat Ajax de wereld veroverde door in 1995 de CL te winnen. Zijn tranen, en van zijn vrouw, waren oprecht. Op het podium, toen-ie gekozen was tot voetballer van het jaar, stond een trotse geniale Belg. Ik huilde met hem mee. Had medelijden met België, dat ze zo'n voetballer jarenlang hadden ondergewaardeerd.
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Luc Nilis voetbalde in de verkeerde tijd voor het verkeerde land. Zijn genialiteit werd in België genegeerd en ingeleverd voor het verdedigende systeem. De verdedigende stellingen werden opgetrokken en werden belangrijker gevonden dan een wereldspits in stelling te brengen. Met die Nilis zou België tegenwoordig op ieder groot toernooi favoriet zijn. Nilis moest het in interlands doen met een sporadische hoge bal. Bij Anderlecht kregen buitenlandse aankopen meer waardering.
PSV zag zijn grootsheid wel. Bij PSV zou ie furore gaan schrijven. Nilis was een kunstenaar. betoverde het publiek. Het ene wonderdoelpunt na het andere. Verliezen tegen Barcelona maakte niet uit. Zijn schitterende doelpunt staat in ons geheugen gegrift. Met zijn voeten sprak-ie boekdelen. Hij deelt zijn sterren-positie bij PSV met Romario en Ronaldo. Skieten Willie ook natuurlijk. Ronaldo noemde hem laatst de beste speler waar-ie mee samen heeft gespeeld. En dat uit de mond van een Braziliaans wonderkind. ("I played together with big football players, great teammates, but it worked best with Luc Nilis, with whom I played at PSV. He was simply fantastic, the best strike partner I had played with, despite sharing a brief time with him" (Ronaldo about Luc Nilis)
Zelden heeft een voetballer wraak genomen zoals Lucie Nilis op België. In Nederland werd-ie voetballer van het jaar. Dat zijn er meer geweest. Maar niet in het jaar dat Ajax de wereld veroverde door in 1995 de CL te winnen. Zijn tranen, en van zijn vrouw, waren oprecht. Op het podium, toen-ie gekozen was tot voetballer van het jaar, stond een trotse geniale Belg. Ik huilde met hem mee. Had medelijden met België, dat ze zo'n voetballer jarenlang hadden ondergewaardeerd.
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
M'n voetbalmaatje in de jaren 80. Ik herinner me nog de eerste kennismaking met Guus. In de trein naar Den Bosch. Ik ging CD's scoren en Guus was met een Nederlands woordenboek in de hand op weg naar Nederlandse les. Daarna scoorden we beiden in het eerste van N.I.V.O.-Sparta. Minder dan Robbie, maar samen met Harold legden we ze panklaar neer. Rob Roding was uitgekookt genoeg om ze er in te knikken.
Tegenwoordig is de tendens om alles wat uit het buitenland komt met argwaan te bekijken. Argwaan dat gestimuleerd wordt door populisten en haatdragende politici. Wat de boer niet kent vreet-ie niet. Gelukkig is Bommel een stad, en is Guusje al jaren één van ons. Een Echte Bommelaar zou ik willen zeggen. Een menneke om op te vreten.
Herman. Ex-ploeggenoot.
Uit de krant: Bommelse Colombiaan
19 februari 2025
ZALTBOMMEL/ALEM - Hij voetbalde op hoog (jeugd)niveau in Zuid-Amerika en debuteerde al op jonge leeftijd in het eerste elftal van Nivo Sparta, maar tegenwoordig staat Gustavo Enciso-Garcia vooral bekend als hartstochtelijke materiaalman van 'zijn club'. En ook als assistent-scheidsrechter van Alem, waar hij afgelopen zomer (vanaf het vliegveld van zijn geboortestad Cali) enthousiast over vertelde. Het leverde het volgende interview, voor in de 073voetbalkrant, op:
In een vorig voetballeven was Gustavo (58) zelf trotse speler van het eerste elftal van Nivo Sparta. Tegenwoordig leeft hij langs de lijn minstens net zo hard mee met de spelers die hij als zijn kinderen beschouwt en die het shirt verdedigen van de vereniging waar hij naar eigen zeggen 'alles voor doet'. "Ik ben al 45 jaar lid, dit is mijn club. Mijn hart ligt er gewoon."
Toch liet de geboren Colombiaan zich verleiden om ook bij een kleine buurman aan de slag te gaan. "Ik fluit al lang bij Nivo, met heel veel plezier. Jeugdteams, vrouwen, zelfs oefenwedstrijden van het eerste elftal. Via een paar collega's die bij Alem actief zijn - onder meer Patrick Theuwis, de toenmalige hoofdtrainer - leidde ik ook daar een keer een wedstrijd. Toen ze me daarna vroegen of ik vaker wilde fluiten en zelfs assistent-scheidsrechter bij het eerste wilde worden, moest ik dat wel even met mijn vrouw en dochter overleggen. Ik ben op zaterdag al van 10.00 tot 19.00 uur van huis en tegenwoordig ook nog de zondagen, haha. Mijn dochter van zestien hockeyt ook in het weekend en daar probeer ik altijd te gaan kijken."
Niks tekort komen
In Zaltbommel, waar Gustavo als tiener terechtkwam toen zijn moeder met een Nederlander trouwde, hoeft hij enkel nog maar te vlaggen als zijn opvolger een keer verhinderd is. "Dat werd echt teveel. Ik ben een van de teamleiders, zorg er als materiaalman voor dat alle randzaken geregeld zijn. De trainers hoeven enkel maar hun taak uit te voeren, spelers beter te maken. Wij zorgen ervoor dat de kleedkamers er prima uitzien, dat de trainers en voetballers niks tekort komen."
In zijn enthousiasme vergeet Gustavo bijna te vertellen dat hij ook actief is bij het vrouwenteam van Nivo Sparta. "Ik heb vorig jaar, toen ze op zoek waren naar een nieuwe trainer, Stevan Aipassa binnengehaald. Die vroeg of ik zelf zijn assistent wilde worden en omdat het zo'n talentvolle groep met leuke meiden is, besloot ik het te doen. Op dinsdag en donderdag was ik toch al op de club en ze spelen op zaterdag meestal vroeg."
Deceptie
Met de vlaggenschepen van zijn beide clubs kreeg onze gesprekspartner een bittere pil te verwerken. Geen kampioenschap met Nivo en degradatie met Alem, dat kwam hard aan. "Ik heb er, nu ik in Colombia op vakantie ben, nog steeds last van. Bij Alem is het zuur, maar als er daar een stuk of vier niet bij zijn, wordt het meteen lastig. Er is nou eenmaal geen doorstroming vanuit de jeugd."
Vooral de deceptie op sportpark De Watertoren (Nivo verspeelde een 3-0 voorsprong in de kampioenswedstrijd) was pijnlijk voor de clubman. "We wilden bij de eerste vier eindigen en een periode pakken. Dat is gelukt, maar als je er zo dichtbij bent, dan moet je het afmaken ook. Ik heb tegen de jongens gezegd: jullie beseffen nu misschien niet wat je hebt weggegooid, maar later komen jullie daar nog wel achter. In twaalf jaar als selectiespeler ben ik twee keer gepromoveerd, maar nooit kampioen geworden. Eeuwig zonde dat we het hebben weggegeven. Dit seizoen maar een nieuwe poging dus. Wij horen gewoon in de 1e klasse met zo'n selectie."
Tegenwoordig is de tendens om alles wat uit het buitenland komt met argwaan te bekijken. Argwaan dat gestimuleerd wordt door populisten en haatdragende politici. Wat de boer niet kent vreet-ie niet. Gelukkig is Bommel een stad, en is Guusje al jaren één van ons. Een Echte Bommelaar zou ik willen zeggen. Een menneke om op te vreten.
Herman. Ex-ploeggenoot.
Uit de krant: Bommelse Colombiaan
19 februari 2025
ZALTBOMMEL/ALEM - Hij voetbalde op hoog (jeugd)niveau in Zuid-Amerika en debuteerde al op jonge leeftijd in het eerste elftal van Nivo Sparta, maar tegenwoordig staat Gustavo Enciso-Garcia vooral bekend als hartstochtelijke materiaalman van 'zijn club'. En ook als assistent-scheidsrechter van Alem, waar hij afgelopen zomer (vanaf het vliegveld van zijn geboortestad Cali) enthousiast over vertelde. Het leverde het volgende interview, voor in de 073voetbalkrant, op:
In een vorig voetballeven was Gustavo (58) zelf trotse speler van het eerste elftal van Nivo Sparta. Tegenwoordig leeft hij langs de lijn minstens net zo hard mee met de spelers die hij als zijn kinderen beschouwt en die het shirt verdedigen van de vereniging waar hij naar eigen zeggen 'alles voor doet'. "Ik ben al 45 jaar lid, dit is mijn club. Mijn hart ligt er gewoon."
Toch liet de geboren Colombiaan zich verleiden om ook bij een kleine buurman aan de slag te gaan. "Ik fluit al lang bij Nivo, met heel veel plezier. Jeugdteams, vrouwen, zelfs oefenwedstrijden van het eerste elftal. Via een paar collega's die bij Alem actief zijn - onder meer Patrick Theuwis, de toenmalige hoofdtrainer - leidde ik ook daar een keer een wedstrijd. Toen ze me daarna vroegen of ik vaker wilde fluiten en zelfs assistent-scheidsrechter bij het eerste wilde worden, moest ik dat wel even met mijn vrouw en dochter overleggen. Ik ben op zaterdag al van 10.00 tot 19.00 uur van huis en tegenwoordig ook nog de zondagen, haha. Mijn dochter van zestien hockeyt ook in het weekend en daar probeer ik altijd te gaan kijken."
Niks tekort komen
In Zaltbommel, waar Gustavo als tiener terechtkwam toen zijn moeder met een Nederlander trouwde, hoeft hij enkel nog maar te vlaggen als zijn opvolger een keer verhinderd is. "Dat werd echt teveel. Ik ben een van de teamleiders, zorg er als materiaalman voor dat alle randzaken geregeld zijn. De trainers hoeven enkel maar hun taak uit te voeren, spelers beter te maken. Wij zorgen ervoor dat de kleedkamers er prima uitzien, dat de trainers en voetballers niks tekort komen."
In zijn enthousiasme vergeet Gustavo bijna te vertellen dat hij ook actief is bij het vrouwenteam van Nivo Sparta. "Ik heb vorig jaar, toen ze op zoek waren naar een nieuwe trainer, Stevan Aipassa binnengehaald. Die vroeg of ik zelf zijn assistent wilde worden en omdat het zo'n talentvolle groep met leuke meiden is, besloot ik het te doen. Op dinsdag en donderdag was ik toch al op de club en ze spelen op zaterdag meestal vroeg."
Deceptie
Met de vlaggenschepen van zijn beide clubs kreeg onze gesprekspartner een bittere pil te verwerken. Geen kampioenschap met Nivo en degradatie met Alem, dat kwam hard aan. "Ik heb er, nu ik in Colombia op vakantie ben, nog steeds last van. Bij Alem is het zuur, maar als er daar een stuk of vier niet bij zijn, wordt het meteen lastig. Er is nou eenmaal geen doorstroming vanuit de jeugd."
Vooral de deceptie op sportpark De Watertoren (Nivo verspeelde een 3-0 voorsprong in de kampioenswedstrijd) was pijnlijk voor de clubman. "We wilden bij de eerste vier eindigen en een periode pakken. Dat is gelukt, maar als je er zo dichtbij bent, dan moet je het afmaken ook. Ik heb tegen de jongens gezegd: jullie beseffen nu misschien niet wat je hebt weggegooid, maar later komen jullie daar nog wel achter. In twaalf jaar als selectiespeler ben ik twee keer gepromoveerd, maar nooit kampioen geworden. Eeuwig zonde dat we het hebben weggegeven. Dit seizoen maar een nieuwe poging dus. Wij horen gewoon in de 1e klasse met zo'n selectie."
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Lieve jongens en andere Tik Tok meisjes. Ooit was er een tijd dat er live muziek op tv was. Muziek dat langer duurde dan 30 seconden. Nog voordat de Bee Gees, Elvis, Nirvana en Theo the King werden nagedaan door mislukte provinciaaltjes buiten de Volendamse bebouwde kom. Zeg maar Elvis met de baard in de keel ipv op z'n kin. Dikke volkszangers bestonden nog niet. Je had Johnnie Jordaan en Willie Alberti die meenden wat ze zongen. Destijds zouden ze Jeroen aan de hoogste Boom hebben opgeknoopt. Dit laatste is schertsend bedoeld. Dat moet je er tegenwoordig bijzeggen. Want ironie is verboden en alles kan tegen je worden gebruikt. Als je gevoelig bent, tegen homohaat en discriminatie, opkomt voor minderheden ben je woke. Terwijl woke een van oorsprong positieve lading had. Oh ja, een televisie is een soort poppenkast maar dan met bekende Nederlanders.
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 8% gewijzigd door tong80 op 19-02-2025 17:39:17 ]
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 8% gewijzigd door tong80 op 19-02-2025 17:39:17 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Eindelijk is m'n nieuwe mediabox geďnstalleerd. Ik kan nu weer ESPN ontvangen. Val met m'n neus in de boter. Het Nederlandse voetbal rechtstreeks en in de analyse of herhaling. In de armoedige Nederlandse-en internationale voetbaltijden, derderangs ex-voetballers de waarheid horen verkondigen. Ene van der Kwakman uit Volendam, en een verdwaalde Deen. Perez met z'n kwetsend gezwets.
De plotse opleving dit Europees seizoen zal een oprisping zijn. Immers, resultaten bereikt met betonvoetbal. Het resultaat telt. Ondanks de laatste twee romantici langs de lijn. Typisch ook dat zowel van Persie als Bosz het zwaard van de publieke opinie boven hun hoofd hebben hangen. Hangen zullen ze ongetwijfeld. Uitstel van executie. Met de gitzwarte giftpennen in azijn gedoopt.
De 21ste eeuw gaat weer voor me open. Waar Depay topscorer allertijden kan worden in Oranje. Luuk de Jong, Wout Weghorst en Vincent Jansen de andere optionele spitsen zijn. "Vroeger" Willie van der Kuijlen, Willie Brokamp, Ruud Geels, Jan Mulder, Kees Kist, Wim Kieft, Roy Makaay, Jerrel Hasselbaink, Johnnie Bosman, Dick Nanninga, en Ruud van Nistelrooij reserve spitsen van Oranje waren.
Waar Miroslaw Klose all time topscorer op WK's kan worden. De echte Ronaldo en de legende Gerd Müller uit het Kröller Müller voetbalmuseum mag schieten. Waar Messi 8 keer Europees voetballer van het jaar wordt, de tweedehands Ronaldo in z'n slipstream de dubbele schaar en vrije trappen tot tranen toe ziet mislukken. Toch jankt dat-ie niet wordt gewaardeerd met z'n 5 uitverkiezingen.
Terwijl Bergkamp, Cantona, Laudrup, Robson, Lineker, Puskas, van Himst, Batistuta, Vialli, Gascoinge, Henry, van Hanegem, Netzer, Shearer, Seeler, Panenka, Nilis, Moore, Riva, Dahlglish, Giggs, Litmanen, Ginola, Zoff, Rensenbrink, Figo, Guardiola, Berry van Aerle, Deyna, Boniek, Buffon, Maldini, Rijkaard, Baresi, Klinsmann, Raôul bij elkaar nul keer "Europees" voetballer van het jaar werden.
Laat opa maar zeuren dat het vroeger beter was. Ik ga toch weer lekker genieten van ESPN. En me bevestigd zien in m'n mening. Toch hardop juichend. Opportunisme is me helaas niet vreemd. Hup Twente, Hup AZ, Hup Ajax. NAAAAAARRRRRR VOOOOREN....!
tong80
De plotse opleving dit Europees seizoen zal een oprisping zijn. Immers, resultaten bereikt met betonvoetbal. Het resultaat telt. Ondanks de laatste twee romantici langs de lijn. Typisch ook dat zowel van Persie als Bosz het zwaard van de publieke opinie boven hun hoofd hebben hangen. Hangen zullen ze ongetwijfeld. Uitstel van executie. Met de gitzwarte giftpennen in azijn gedoopt.
De 21ste eeuw gaat weer voor me open. Waar Depay topscorer allertijden kan worden in Oranje. Luuk de Jong, Wout Weghorst en Vincent Jansen de andere optionele spitsen zijn. "Vroeger" Willie van der Kuijlen, Willie Brokamp, Ruud Geels, Jan Mulder, Kees Kist, Wim Kieft, Roy Makaay, Jerrel Hasselbaink, Johnnie Bosman, Dick Nanninga, en Ruud van Nistelrooij reserve spitsen van Oranje waren.
Waar Miroslaw Klose all time topscorer op WK's kan worden. De echte Ronaldo en de legende Gerd Müller uit het Kröller Müller voetbalmuseum mag schieten. Waar Messi 8 keer Europees voetballer van het jaar wordt, de tweedehands Ronaldo in z'n slipstream de dubbele schaar en vrije trappen tot tranen toe ziet mislukken. Toch jankt dat-ie niet wordt gewaardeerd met z'n 5 uitverkiezingen.
Terwijl Bergkamp, Cantona, Laudrup, Robson, Lineker, Puskas, van Himst, Batistuta, Vialli, Gascoinge, Henry, van Hanegem, Netzer, Shearer, Seeler, Panenka, Nilis, Moore, Riva, Dahlglish, Giggs, Litmanen, Ginola, Zoff, Rensenbrink, Figo, Guardiola, Berry van Aerle, Deyna, Boniek, Buffon, Maldini, Rijkaard, Baresi, Klinsmann, Raôul bij elkaar nul keer "Europees" voetballer van het jaar werden.
Laat opa maar zeuren dat het vroeger beter was. Ik ga toch weer lekker genieten van ESPN. En me bevestigd zien in m'n mening. Toch hardop juichend. Opportunisme is me helaas niet vreemd. Hup Twente, Hup AZ, Hup Ajax. NAAAAAARRRRRR VOOOOREN....!
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Half lege plastic bierglazen en kleine wegwerpaanstekers op het veld, spelersvrouwen die zogenaamd als sekswerkers bijklussen, spelers die netjes en beleefd, met twee woorden, om een gele kaart voor de tegenstanders vragen. Keurige hockey- en honkbal-ballen en volleybaltrainers die het voor het zeggen hebben bij de topclubs. Internationals van Oranje met een blauwe haarband. Het loopt de spuigaten uit in de Nederlandse stadions. Wanneer stopt deze gekte?
Wanneer worden wedstrijden weer eens ouderwets en goed verkloot ? Waar blijven de zwaargewonden na vechtpartijen op de tribunes? Waar blijven de volle bierflesjes, die goed gemikt doel troffen ? Zoals ooit bij NAC en Inter Milaan. We snakken naar Bengaalse, voetzoekende tijger-kanonknallers in het uit vak. We snakken naar ijdele, megalomane voorzitters en frauderende clubeigenaren. Of een traditioneel opstootje in Beverwijk.
Vroeger was niet alles beter, maar veel wel. Het voetbal zelf natuurlijk. Maar ook de randzaken waren geen kattenpis. Of voor de kat z'n kut. Toen werd er niet gezeken over een hi ha hondenlul meer of minder. Kon de Kromme gewoon openlijk op het veld "racistisch" een "spleetoog" uit Zuid-Korea nadoen tijdens FC Utrecht-PSV. Mocht Johan Derksen op het veld en in de VI iedereen nog figuurlijk en letterlijk afslachten. Weliswaar geen Friesland, maar in Veendam deden in het noorden ook de kaasschaaf en botte bijl van Derksen hun werk. Al dan niet bij kaarslicht.
Toen veegde de huidige bondscoach Ronald Koeman ongestraft z'n reet met een Duits voetbalshirt af. Waar ik live getuige van was op het EK-88. Ik stond immers achter het doel. Stonden meiden nog gewoon woke te koke i.p.v. dat Joke loopt te stoke dat ze hetzelfde loonstrookje moet krijgen als de Berry van Aerle's van tegenwoordig.
Zoals juni 1979. Nacompetitie FC Groningen-Telstar. FC Groningen leidt met 2-0. Fred Bischot, linksback en aanvoerder van Telstar, staat op het punt om in te gooien tot hij iets langs zijn oor hoort suizen. Een medespeler raapt een mes op dat uit het publiek op het veld is gegooid. Scheidsrechter Bep Thomas staakt de wedstrijd, waarna Telstar ontdaan weigert de wedstrijd te hervatten. De Telstar-spelers worden bekogeld met stenen terwijl ze onder politiebegeleiding het stadion verlaten. Een 41-jarige Groninger wordt gearresteerd als messenwerper.
Na het uitspelen van het restant aan speeltijd wint FC Groningen met 3-0. Willem 2 zal uiteindelijk promoveren. Ik was erbij, samen met m'n maten Ton en Harry, toen Willem 2 de laatste wedstrijd won. Kan me er weinig meer van herinneren. Zo messcherp is m'n geheugen ook niet meer.
Het is nog nooit zo rustig geweest op en rond de velden. Toch weten populisten en andere politici de indruk te wekken dat het zo niet langer kan. Dat er eindelijk eens maatregelen moeten worden getroffen. Zoals laatst wethouder Hekking van Doetichem, gemeente Juinen, de supportersbus van FC Den Bosch retour stuurde, Het was een uur voor de wedstrijden en het was notabe een combi. Waardoor het vrijwel zeker is dat er geen ongeregeldheden zouden plaatsvinden. Het leek deze week in het Europeesvoetbal dat er in Nederland meer saamhorigheid was dan ooit te voren. In mijn omgeving gunden Feijenoorders, Ajacieden en PSVers elkaar de volgende ronde. Ook op mijn favoriete voetbalforum (FOK!) was het al om positivisme. Wordt het niet eens tijd dat de uitsupporters van de (sub)topclubs weer in de stadions worden toegelaten? We onze toekomstige Stanley Messi's weer eens in alle stadions kunnen aanschouwen. Of is dat te scherp gesteld ?
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Wanneer worden wedstrijden weer eens ouderwets en goed verkloot ? Waar blijven de zwaargewonden na vechtpartijen op de tribunes? Waar blijven de volle bierflesjes, die goed gemikt doel troffen ? Zoals ooit bij NAC en Inter Milaan. We snakken naar Bengaalse, voetzoekende tijger-kanonknallers in het uit vak. We snakken naar ijdele, megalomane voorzitters en frauderende clubeigenaren. Of een traditioneel opstootje in Beverwijk.
Vroeger was niet alles beter, maar veel wel. Het voetbal zelf natuurlijk. Maar ook de randzaken waren geen kattenpis. Of voor de kat z'n kut. Toen werd er niet gezeken over een hi ha hondenlul meer of minder. Kon de Kromme gewoon openlijk op het veld "racistisch" een "spleetoog" uit Zuid-Korea nadoen tijdens FC Utrecht-PSV. Mocht Johan Derksen op het veld en in de VI iedereen nog figuurlijk en letterlijk afslachten. Weliswaar geen Friesland, maar in Veendam deden in het noorden ook de kaasschaaf en botte bijl van Derksen hun werk. Al dan niet bij kaarslicht.
Toen veegde de huidige bondscoach Ronald Koeman ongestraft z'n reet met een Duits voetbalshirt af. Waar ik live getuige van was op het EK-88. Ik stond immers achter het doel. Stonden meiden nog gewoon woke te koke i.p.v. dat Joke loopt te stoke dat ze hetzelfde loonstrookje moet krijgen als de Berry van Aerle's van tegenwoordig.
Zoals juni 1979. Nacompetitie FC Groningen-Telstar. FC Groningen leidt met 2-0. Fred Bischot, linksback en aanvoerder van Telstar, staat op het punt om in te gooien tot hij iets langs zijn oor hoort suizen. Een medespeler raapt een mes op dat uit het publiek op het veld is gegooid. Scheidsrechter Bep Thomas staakt de wedstrijd, waarna Telstar ontdaan weigert de wedstrijd te hervatten. De Telstar-spelers worden bekogeld met stenen terwijl ze onder politiebegeleiding het stadion verlaten. Een 41-jarige Groninger wordt gearresteerd als messenwerper.
Na het uitspelen van het restant aan speeltijd wint FC Groningen met 3-0. Willem 2 zal uiteindelijk promoveren. Ik was erbij, samen met m'n maten Ton en Harry, toen Willem 2 de laatste wedstrijd won. Kan me er weinig meer van herinneren. Zo messcherp is m'n geheugen ook niet meer.
Het is nog nooit zo rustig geweest op en rond de velden. Toch weten populisten en andere politici de indruk te wekken dat het zo niet langer kan. Dat er eindelijk eens maatregelen moeten worden getroffen. Zoals laatst wethouder Hekking van Doetichem, gemeente Juinen, de supportersbus van FC Den Bosch retour stuurde, Het was een uur voor de wedstrijden en het was notabe een combi. Waardoor het vrijwel zeker is dat er geen ongeregeldheden zouden plaatsvinden. Het leek deze week in het Europeesvoetbal dat er in Nederland meer saamhorigheid was dan ooit te voren. In mijn omgeving gunden Feijenoorders, Ajacieden en PSVers elkaar de volgende ronde. Ook op mijn favoriete voetbalforum (FOK!) was het al om positivisme. Wordt het niet eens tijd dat de uitsupporters van de (sub)topclubs weer in de stadions worden toegelaten? We onze toekomstige Stanley Messi's weer eens in alle stadions kunnen aanschouwen. Of is dat te scherp gesteld ?
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Sommige voetballers hebben het aan zichzelf te danken dat ze geen grote naam of speler zijn geworden. Bij andere grote talenten lag het niet in eigen hand. Het verspillen van talent zichzelf aangedaan. Op het EK-88 speelden Gerald Vanenburg en Arnold Mühren, op links en rechts als aanvallende middenvelders.
Oranje speelde voorheen altijd met drie voorhoedespelers. Met dribbelaars als Piet Keizer, Coen Moulijn, Simon Tahamata of Tsjeu la Ling als passerende passanten. Soms lantefanterend, nooit meeverdedigend. Het was bijna heiligschennis van coach Michels om er vanaf te stappen. Met twee wereldaanvallers, Marco van Basten en Ruud Gullit, was de keus snel gemaakt. Als het leven, en vooral voetballeven rechtvaardig zou zijn, waren op het EK-88 de vleugels wel degelijk bezet geweest door raspaardjes.
Eén er van was René van der Gijp. Eén van de grootste talenten van zijn generatie. Een geweldige voetballer, die het echter belangrijker vond de komiek uit te hangen en te lui was om zijn eigen veters te strikken. Natuurlijk haalde ie de Nederlandse top bij PSV. Dat bleef bij twee seizoenen. Lokeren, Xamax Neuchatel, Arau en Sparta waren zijn andere stations. Tegenwoordig raaskalt-ie hinnikend, met een dildo op z'n hoofd, op een Tokkie-station. Wilfred en Johan als aangevers aan de zijkant.
De linksbuiten die had moeten schitteren, had gouden vleugels. De kleurrijke schoonheid van een vlinder gecombineerd met het charisma van een aanstaande wereldster. Het noodlot sloeg echter toe. Robbie de Wit werd, als speler van Ajax, getroffen door een hersenbloeding. De begaafde linksbuiten had aan twee jaar FC Utrecht genoeg om Ajax van zijn kwaliteiten te overtuigen. Werd nog in zijn eerste jaar bij Ajax, als 21-jarige international. Ondanks zijn achternaam, een kleurrijke toekomst in het verschiet. Al snel publiekslieveling van Ajax, mocht echter maar 8 interlands spelen.
Op vakantie in 1986 werd ie als 22-jarige profvoetballer getroffen door een hersenbloeding. Het leek allemaal mee te vallen. Zijn medespelers stuurden nog een kaartje: 'We wisten niet dat je hersens had.' Het lachen verging ze al snel, de snelle technische linksbuiten, bleek zijn laatste wedstrijd te hebben gespeeld. Een speler, bestemd voor de wereldtop, speelde maar 4 seizoenen betaald voetbal. In 8 interlands maakte hij 3 doelpunten. Waarvan er twee legendarisch zijn. Tegen België en Hongarije waren de goals gestreeld met een fluwelen voet, van een Hollandse meester.
Robbie de Wit kreeg in 1993 en 2005 nogmaals een hersenbloeding. Een hattrick nooit gewenst. Marco van Basten heeft aan de wereld kunnen laten zien wat schoonheid uit de Hollandsche school is. Moest ook te vroeg stoppen. Robbie de Wit heeft zelfs die kans nooit echt gehad. San Marco zei later dat-ie Robbie beter vond dan zichzelf. Twee Utrechtse grootheden. Overvleugeld door de pijnlijke realiteit.
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Oranje speelde voorheen altijd met drie voorhoedespelers. Met dribbelaars als Piet Keizer, Coen Moulijn, Simon Tahamata of Tsjeu la Ling als passerende passanten. Soms lantefanterend, nooit meeverdedigend. Het was bijna heiligschennis van coach Michels om er vanaf te stappen. Met twee wereldaanvallers, Marco van Basten en Ruud Gullit, was de keus snel gemaakt. Als het leven, en vooral voetballeven rechtvaardig zou zijn, waren op het EK-88 de vleugels wel degelijk bezet geweest door raspaardjes.
Eén er van was René van der Gijp. Eén van de grootste talenten van zijn generatie. Een geweldige voetballer, die het echter belangrijker vond de komiek uit te hangen en te lui was om zijn eigen veters te strikken. Natuurlijk haalde ie de Nederlandse top bij PSV. Dat bleef bij twee seizoenen. Lokeren, Xamax Neuchatel, Arau en Sparta waren zijn andere stations. Tegenwoordig raaskalt-ie hinnikend, met een dildo op z'n hoofd, op een Tokkie-station. Wilfred en Johan als aangevers aan de zijkant.
De linksbuiten die had moeten schitteren, had gouden vleugels. De kleurrijke schoonheid van een vlinder gecombineerd met het charisma van een aanstaande wereldster. Het noodlot sloeg echter toe. Robbie de Wit werd, als speler van Ajax, getroffen door een hersenbloeding. De begaafde linksbuiten had aan twee jaar FC Utrecht genoeg om Ajax van zijn kwaliteiten te overtuigen. Werd nog in zijn eerste jaar bij Ajax, als 21-jarige international. Ondanks zijn achternaam, een kleurrijke toekomst in het verschiet. Al snel publiekslieveling van Ajax, mocht echter maar 8 interlands spelen.
Op vakantie in 1986 werd ie als 22-jarige profvoetballer getroffen door een hersenbloeding. Het leek allemaal mee te vallen. Zijn medespelers stuurden nog een kaartje: 'We wisten niet dat je hersens had.' Het lachen verging ze al snel, de snelle technische linksbuiten, bleek zijn laatste wedstrijd te hebben gespeeld. Een speler, bestemd voor de wereldtop, speelde maar 4 seizoenen betaald voetbal. In 8 interlands maakte hij 3 doelpunten. Waarvan er twee legendarisch zijn. Tegen België en Hongarije waren de goals gestreeld met een fluwelen voet, van een Hollandse meester.
Robbie de Wit kreeg in 1993 en 2005 nogmaals een hersenbloeding. Een hattrick nooit gewenst. Marco van Basten heeft aan de wereld kunnen laten zien wat schoonheid uit de Hollandsche school is. Moest ook te vroeg stoppen. Robbie de Wit heeft zelfs die kans nooit echt gehad. San Marco zei later dat-ie Robbie beter vond dan zichzelf. Twee Utrechtse grootheden. Overvleugeld door de pijnlijke realiteit.
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ze viel me die ochtend al eerder op. Je kent ze wel. Dat je denkt: 'Meid loop door, die chocoladeletters liggen er volgende maand nog steeds.' Alsof ze m'n gedachten kon lezen stapelde ze de letters op alfabet en op kleur. Puur, of ik er wel notie van wilde nemen. Qua inpeperen kon hier geen zwartkijkende, gekleurde Piet tegenop. Ze had geen haast zo te zien. Ik zou hier niks in de melk te brokkelen krijgen. Ze hervatte haar duidelijk van tevoren uitgestippelde snoeproute.
Ik moest denken aan mijn eerste dag in het magazijn van De Basismarkt. Op het industrieterrein, schuin tegenover het distributiecentrum van de PTT. Het zal 1996 geweest zijn. Voordat ik mijn route als orderverzamelaar begon met het eerste orderbriefje, gekregen van Paul van Steenbergen uit Gameren, kwam ik langs twee andere orderpickers.
Ik kende ze vaag van gezicht. De één vroeg, nogal luid: 'Bende gij nie van Nivo?' Ik schrok een beetje, was bijna geďntimideerd. Buiten dat ie nogal hard praatte, had ie een blik van: 'Durf eens ja te zegge, dan dan krijde een hengst.' Ik vroeg timide of ie me wel eens had zien voetballen dan. 'Jazeker, mč munne neef, De Platte.' Bleek later dat Henkie Versfeld, daar heb ik het over, altijd zo praatte. Dat-ie het type ruwe bolster blanke pit is. Je vergeeft zo iemand zelfs dat ie supporter van Feyenoord is. Oh ja, die andere was de neef van Henk, Bert vd Wetering. Hoe meer Bommels wilde het hebben?
Ik hervatte mijn tocht in de Albert Heijn. Ik volgde dezelfde weg als de, laat ik het netjes zeggen, vrouw die haar woorden niet op een schaaltje weegt. De broodkruimels die ik op mijn pad vond die ochtend waren onmiskenbaar van de onderweg snoepende voorgangster.
Ik kon er dus niet langs. Het leek me niet echt een schappelijke dame, hoewel ze er wel in huis hield. Ik liet het maar op zijn beloop. Klinkt misschien vreemd, maar weer kwam Henkie en De Basismarkt bij me in gedachten op. Van de grootste Luc Nilis fan van Nederland, tevens de gemeenste grensrechter in de Bommelerwaard Paul van Steenbergen, weer een orderbrief gekregen. Vol goede moed aan het verzamelen. Niet op de hoogte van de spelregels op de werkvloer passeerde ik Henk, alsof ie een trage linksachter van het tweede van Olympia was. Toen hoorde ik plots met de meest lijzige stem, alsof Frans Bromet aan het filmen was: 'Gááááán we inhááááálen?' Ik werd even op z'n Henks en op z'n Bommels op m'n plaats gewezen.
Die ochtend in december eenmaal buiten, m'n boodschapjes in de fietstas op de bagagedrager aan het laden. Staat de chocoladeletterkundige, spreekwoordelijk, pal naast me. Het was denk ik net even een stukje te ver lopen na alle inspanningen in de winkel. Ze gooide namelijk, met een ferme zwaai, haar halfje bruin in een rekje aan het stuur. 'U lijkt wel zo'n ouderwetse bakker, die deden dat vroeger ook.' Langzaam richtte ze haar hoofd op. Duidelijk onwetend van het bestaan van Jan de bakker. Ze besnuffelde me, met een misprijzende blik, van top tot teen. Het dedain spatte onder haar zware wenkbrauwen me tegemoet. Ze gaf geen krimp. Haar houding zei genoeg. 'Het was maar een grapje mevrouw.' 'Dat zijn geen grapjes. Dat laat je maar. Daar ben ik niet van gediend.'
Toen ze wegreed keek ik een andere klant aan. We hadden geen woorden nodig. We lachten beiden binnensmonds. Alsof we met een mond vol tanden stonden. Dan is het contrast met m'n oud-collega groot. Als Feyenoorder wist-ie 30 jaar geleden al van aanpakken. Had geen woorden nodig om tot daden te komen. Bij Henkie wist je al snel wat voor een vlees je in de Kuip had. Zoals De Kromme ooit hand in hand, tegen de tranen vechtend, afscheid nam van de "norse" Ernst Happel, zo steek ik m'n hand in het vuur voor de man wiens blikken kunnen doden. Zolang wij Feyenoord maar mogen blijven inblikken. Grapje Henk.......Voor de zekerheid.
Herman. Ex-collega.
Ik moest denken aan mijn eerste dag in het magazijn van De Basismarkt. Op het industrieterrein, schuin tegenover het distributiecentrum van de PTT. Het zal 1996 geweest zijn. Voordat ik mijn route als orderverzamelaar begon met het eerste orderbriefje, gekregen van Paul van Steenbergen uit Gameren, kwam ik langs twee andere orderpickers.
Ik kende ze vaag van gezicht. De één vroeg, nogal luid: 'Bende gij nie van Nivo?' Ik schrok een beetje, was bijna geďntimideerd. Buiten dat ie nogal hard praatte, had ie een blik van: 'Durf eens ja te zegge, dan dan krijde een hengst.' Ik vroeg timide of ie me wel eens had zien voetballen dan. 'Jazeker, mč munne neef, De Platte.' Bleek later dat Henkie Versfeld, daar heb ik het over, altijd zo praatte. Dat-ie het type ruwe bolster blanke pit is. Je vergeeft zo iemand zelfs dat ie supporter van Feyenoord is. Oh ja, die andere was de neef van Henk, Bert vd Wetering. Hoe meer Bommels wilde het hebben?
Ik hervatte mijn tocht in de Albert Heijn. Ik volgde dezelfde weg als de, laat ik het netjes zeggen, vrouw die haar woorden niet op een schaaltje weegt. De broodkruimels die ik op mijn pad vond die ochtend waren onmiskenbaar van de onderweg snoepende voorgangster.
Ik kon er dus niet langs. Het leek me niet echt een schappelijke dame, hoewel ze er wel in huis hield. Ik liet het maar op zijn beloop. Klinkt misschien vreemd, maar weer kwam Henkie en De Basismarkt bij me in gedachten op. Van de grootste Luc Nilis fan van Nederland, tevens de gemeenste grensrechter in de Bommelerwaard Paul van Steenbergen, weer een orderbrief gekregen. Vol goede moed aan het verzamelen. Niet op de hoogte van de spelregels op de werkvloer passeerde ik Henk, alsof ie een trage linksachter van het tweede van Olympia was. Toen hoorde ik plots met de meest lijzige stem, alsof Frans Bromet aan het filmen was: 'Gááááán we inhááááálen?' Ik werd even op z'n Henks en op z'n Bommels op m'n plaats gewezen.
Die ochtend in december eenmaal buiten, m'n boodschapjes in de fietstas op de bagagedrager aan het laden. Staat de chocoladeletterkundige, spreekwoordelijk, pal naast me. Het was denk ik net even een stukje te ver lopen na alle inspanningen in de winkel. Ze gooide namelijk, met een ferme zwaai, haar halfje bruin in een rekje aan het stuur. 'U lijkt wel zo'n ouderwetse bakker, die deden dat vroeger ook.' Langzaam richtte ze haar hoofd op. Duidelijk onwetend van het bestaan van Jan de bakker. Ze besnuffelde me, met een misprijzende blik, van top tot teen. Het dedain spatte onder haar zware wenkbrauwen me tegemoet. Ze gaf geen krimp. Haar houding zei genoeg. 'Het was maar een grapje mevrouw.' 'Dat zijn geen grapjes. Dat laat je maar. Daar ben ik niet van gediend.'
Toen ze wegreed keek ik een andere klant aan. We hadden geen woorden nodig. We lachten beiden binnensmonds. Alsof we met een mond vol tanden stonden. Dan is het contrast met m'n oud-collega groot. Als Feyenoorder wist-ie 30 jaar geleden al van aanpakken. Had geen woorden nodig om tot daden te komen. Bij Henkie wist je al snel wat voor een vlees je in de Kuip had. Zoals De Kromme ooit hand in hand, tegen de tranen vechtend, afscheid nam van de "norse" Ernst Happel, zo steek ik m'n hand in het vuur voor de man wiens blikken kunnen doden. Zolang wij Feyenoord maar mogen blijven inblikken. Grapje Henk.......Voor de zekerheid.
Herman. Ex-collega.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
De eerste nieuwe Cruijff die ten onder ging aan veel te hoge verwachtingen was Sjoerd Ruiter. Er zouden er nog veel volgen. De mythe werd mede in stand gehouden doordat deze tengere aanvaller, met het postuur van Johan Cruijff, nooit in het eerste van Ajax zou spelen, zelfs niet op de bank zou zitten.
Sjoerd Ruiter begon in 1967 op 15-jarige leeftijd in de B1 van Ajax. Hij doorliep de A1, speelde in het tweede elftal en intern was de technische staf het al snel eens: Ruiter had toekomst. Hij groeide in de jeugd op met o.a. Johnnie Rep, Gerrie Kleton, Johan Neeskens en Louis van Gaal. Met deze spelers voetbalde hij ook samen met Bert van Marwijk en Wim Rijsbergen in Jong Oranje. Latere toppers, sommige zelfs wereldtoppers.
Tot het moment dat de destijds toonaangevende journalist en Ajax-kenner Maarten de Vos hem de nieuwe Cruijff noemde, was er niets aan de hand. Hij voetbalde op intuďtie, op gevoel en met spelplezier. Hij was de beste van zijn generatie, maar zou onder de druk bezwijken. Alle ogen waren plots op hem gericht, en natuurlijk ging dan de vergelijking mank. Niemand is en was te vergelijken met Cruijff. Er werden nu dingen van hem verwacht die tegen zijn natuur ingingen. Wat nog erger was, waren de trainingsmethodes destijds.
De jeugdtrainers en assistenten van Rinus Michels, Bobby Haarms en Han Grijzenhout, behandelden hem alsof hij zelf vond dat-ie Cruijff was. Terwijl het een introverte tiener was die niet tegen autoriteit kon. Ze scholden hem verrot met opmerkingen als: 'De grote teen van Cruijff heeft meer techniek dan jouw hele been.' Sjoerd Ruiter had een vader die zeevaarder was. Een man die hem negeerde of schoffeerde. Het zou een funeste ballast in zijn verdere leven veroorzaken. Ook zijn broer en zus kregen dat te verduren. De Ruiter was al labiel en raakte in een depressie.
Op zijn twintigste ging hij naar voorzitter Jaap van Praag, op het punt staand te debuteren in AJAX-1. Hij zette echter een punt achter zijn Ajax-tijd, nog voor hij een professionele Ajacied zou worden. Desondanks wilden verschillende clubs hem inlijven. Daar ging hij niet op in. De afkeer van het harde voetbal was te groot. Wel belandde tijdelijk hij in een psychiatrische kliniek. Met Ruiter werd er niet eens een carričre in de kiem gesmoord, de kiem is nooit gelegd.
Verschillende spelers werden later nog als de nieuwe Cruijff bestempeld. Ruud Kaiser bijvoorbeeld of Johnny Holshuijsen. In een recenter verleden de Portugees Dani en de fręle Cruijff-protegé Tarik Oulida. De bekendste mislukte nieuwe Johan Cruijff is ongetwijfeld Ton Blanker. Dat kwam op het conto van de destijds nog schrijvende voetbaljournalist Johan Derksen in de Voetbal International. Ton Blanker speelde niet veel later bij Excelsior en een paar andere kleine clubs. Hij belandde zelfs in de bajes wegens het vervoeren van drugs. Zelf heeft hij altijd ontkent schuldig te zijn. Er ingeluisd door "vrienden."
In het liefdesleven scoorde Ton Blanker wel, door zijn huwelijk met de op één na mooiste Dolly Dot, Anita Heilker. De mooiste was Patty. Maar dat is een gekleurde en persoonlijke mening. Iets met een dot van een kans, die ik vergat in te koppen. Ach, Cruijff was ook niet de allerbeste kopper. Iets dat hij waarschijnlijk ruiterlijk zou hebben toegegeven.
tong80
Sjoerd Ruiter begon in 1967 op 15-jarige leeftijd in de B1 van Ajax. Hij doorliep de A1, speelde in het tweede elftal en intern was de technische staf het al snel eens: Ruiter had toekomst. Hij groeide in de jeugd op met o.a. Johnnie Rep, Gerrie Kleton, Johan Neeskens en Louis van Gaal. Met deze spelers voetbalde hij ook samen met Bert van Marwijk en Wim Rijsbergen in Jong Oranje. Latere toppers, sommige zelfs wereldtoppers.
Tot het moment dat de destijds toonaangevende journalist en Ajax-kenner Maarten de Vos hem de nieuwe Cruijff noemde, was er niets aan de hand. Hij voetbalde op intuďtie, op gevoel en met spelplezier. Hij was de beste van zijn generatie, maar zou onder de druk bezwijken. Alle ogen waren plots op hem gericht, en natuurlijk ging dan de vergelijking mank. Niemand is en was te vergelijken met Cruijff. Er werden nu dingen van hem verwacht die tegen zijn natuur ingingen. Wat nog erger was, waren de trainingsmethodes destijds.
De jeugdtrainers en assistenten van Rinus Michels, Bobby Haarms en Han Grijzenhout, behandelden hem alsof hij zelf vond dat-ie Cruijff was. Terwijl het een introverte tiener was die niet tegen autoriteit kon. Ze scholden hem verrot met opmerkingen als: 'De grote teen van Cruijff heeft meer techniek dan jouw hele been.' Sjoerd Ruiter had een vader die zeevaarder was. Een man die hem negeerde of schoffeerde. Het zou een funeste ballast in zijn verdere leven veroorzaken. Ook zijn broer en zus kregen dat te verduren. De Ruiter was al labiel en raakte in een depressie.
Op zijn twintigste ging hij naar voorzitter Jaap van Praag, op het punt staand te debuteren in AJAX-1. Hij zette echter een punt achter zijn Ajax-tijd, nog voor hij een professionele Ajacied zou worden. Desondanks wilden verschillende clubs hem inlijven. Daar ging hij niet op in. De afkeer van het harde voetbal was te groot. Wel belandde tijdelijk hij in een psychiatrische kliniek. Met Ruiter werd er niet eens een carričre in de kiem gesmoord, de kiem is nooit gelegd.
Verschillende spelers werden later nog als de nieuwe Cruijff bestempeld. Ruud Kaiser bijvoorbeeld of Johnny Holshuijsen. In een recenter verleden de Portugees Dani en de fręle Cruijff-protegé Tarik Oulida. De bekendste mislukte nieuwe Johan Cruijff is ongetwijfeld Ton Blanker. Dat kwam op het conto van de destijds nog schrijvende voetbaljournalist Johan Derksen in de Voetbal International. Ton Blanker speelde niet veel later bij Excelsior en een paar andere kleine clubs. Hij belandde zelfs in de bajes wegens het vervoeren van drugs. Zelf heeft hij altijd ontkent schuldig te zijn. Er ingeluisd door "vrienden."
In het liefdesleven scoorde Ton Blanker wel, door zijn huwelijk met de op één na mooiste Dolly Dot, Anita Heilker. De mooiste was Patty. Maar dat is een gekleurde en persoonlijke mening. Iets met een dot van een kans, die ik vergat in te koppen. Ach, Cruijff was ook niet de allerbeste kopper. Iets dat hij waarschijnlijk ruiterlijk zou hebben toegegeven.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Net 2 uur bij de optocht gestaan en gekeke. Veel bekenden tusse de miense die meedede. Een paar keer half de optocht ingesleurd deur de meeleupers. Ik kreej gelijk weer zin. Munne maat René dun urste interviewde me. Ik vroeg hoe-ie ok al weer hiette. Hij was zunne achternaam nu al vergčte. Vruger konnie bčter tege drank. Ut woar iig René van veure. Of van Vooren, zoals Piet Bambergen vruger zee bij de Mounties. Eigeluk hiet-ie van Rijen. Maar dan is ie niet incognieto mej carnaval. Dagge dan gin gekke dinge meut veroorlofe.
Van zunne doordeweekse doorweekte collega Rinus Reuzel van Rauw van de Barbecue, moes ik midden op straat aan een kwis meej doen. Het mooie woar dasse alle antwoorden goed rekenden. Dus nu in het bezit van een mooie ketting om om munne nek te hange. Er zat ok muziek in de optocht, want DJ Daffie liep mej Rauw van de Barbecue mee. Das bčter dan dieje president van Amerika, die valt oe rauw op oew dak qua Duck. Of woar ut Duk ? Volgens mij haal ik nau twee Donalds deur mekaar. Zal ut ins aan Wierd vrage. Die hčt overal een mening over, waar ie gin verstand van hčt.
Dur wer ok heel wa opgetrommeld qua publiek en meelopers. Henk liep vruger bij Olympia harder dan vanmiddag. Maar toen had-ie gin trommel om zunne nek. Nou verdedigde Henkie de kleure van de Bommelero's. Hij sloeg geen modderfiguur. Integendeel. Zelfs badmčster Adje Patatje stond mee te klappe. Maar die dacht denk ik da ut de bruur van Henk woar, Nico de zwemmert en Olympische scheidsrechter. Moar die trok deur Corona minder publiek in Tokio.
Over publiek gesproke. Het is asof ut ieder jaar ut zelfde herhaald wor. Piet Krens meezingend mej een hoedje op, Erica mej een Bosch flachetje zwaaiend, Hans dun vrugere dokter en vrijetijds musical schrijver mej zunne kleinzoon en Ome Wim en tante Tonnie samen een klein kliekske. Die zijn op leeftijd, dus op de loopfiets. Ome Wim moest lache toen ik seej dat dč komt deur de loopneuze in de familie.
Er liep ook unne Herman meej. Een kampioenskoppel mej zunne bruur Hans. Henk woar een keer nie te laat en beurde de twee bruurs op asse er deurheen zate. Da is ut moje tegewoordig, dč NIVO en Olympia gebroederlijk same speule. Munne nicht Marjoleine liep te zwieren en te zwaaije mej Hennie. Das misschien wel om de eer hoog te houwe van de allerurste Prins Carnaval in Bommel. Ik bedoel Mispelgat,
Anneke, Marianne, Jolanda en Luuk ontbrake natuurluk ok nie. Ik kon nu oprecht zegge dasse een dikke reet hadde. Want ze deje ut erom qua opvulling. Anneke voegde zoas altijd het woord bijj de daad en scoorde snel een loempiaatje. Das veur de middestand op stand en peil te houwe. Das een goed stel hoor, zou Theo Reitsma hebbe gezeet. Maar die is al mej pesioen. Dus die kannie meer zien wie er scoort. Zoas Maradona ooit mej de hand. De bijnaam van Diego was Pluisje trouwes. Een mooi bruggeske naar de lieve keinder die pluisjes en confettie in het publiek spote. De keinder langs de kant krege veul snoep van de optocht. Het leek SinteMaarten Mikmak wel.
Er deje ok veul minse ut ut Malse Arkeldurp meej. Dus nie alleen sport verbroedert, ok carnaval tegewoordig. Doar kunde van veinde wagge wil, ut is altijd bčter dan de polarisario van tegenwoordig. Dus accepteer mukaar, loop de polonaisse tegen de polarisario en alles sal reg kom. Dč kunde wel overlate aan de neije prins. Right said Fred. Die is ut gewend om veurop te lope as Bommelse trommelaar.
Iedereen un geweldige, gezellige en gebroederluke carnaval in ut mooie Mispelgat. Dagge na afloop zeet: 'Dč woar gruweluk lekker.'
ALAAAAAAAAAAF.......!
Herman. Ex-Drankmčster.
Bekijk deze YouTube-video
Van zunne doordeweekse doorweekte collega Rinus Reuzel van Rauw van de Barbecue, moes ik midden op straat aan een kwis meej doen. Het mooie woar dasse alle antwoorden goed rekenden. Dus nu in het bezit van een mooie ketting om om munne nek te hange. Er zat ok muziek in de optocht, want DJ Daffie liep mej Rauw van de Barbecue mee. Das bčter dan dieje president van Amerika, die valt oe rauw op oew dak qua Duck. Of woar ut Duk ? Volgens mij haal ik nau twee Donalds deur mekaar. Zal ut ins aan Wierd vrage. Die hčt overal een mening over, waar ie gin verstand van hčt.
Dur wer ok heel wa opgetrommeld qua publiek en meelopers. Henk liep vruger bij Olympia harder dan vanmiddag. Maar toen had-ie gin trommel om zunne nek. Nou verdedigde Henkie de kleure van de Bommelero's. Hij sloeg geen modderfiguur. Integendeel. Zelfs badmčster Adje Patatje stond mee te klappe. Maar die dacht denk ik da ut de bruur van Henk woar, Nico de zwemmert en Olympische scheidsrechter. Moar die trok deur Corona minder publiek in Tokio.
Over publiek gesproke. Het is asof ut ieder jaar ut zelfde herhaald wor. Piet Krens meezingend mej een hoedje op, Erica mej een Bosch flachetje zwaaiend, Hans dun vrugere dokter en vrijetijds musical schrijver mej zunne kleinzoon en Ome Wim en tante Tonnie samen een klein kliekske. Die zijn op leeftijd, dus op de loopfiets. Ome Wim moest lache toen ik seej dat dč komt deur de loopneuze in de familie.
Er liep ook unne Herman meej. Een kampioenskoppel mej zunne bruur Hans. Henk woar een keer nie te laat en beurde de twee bruurs op asse er deurheen zate. Da is ut moje tegewoordig, dč NIVO en Olympia gebroederlijk same speule. Munne nicht Marjoleine liep te zwieren en te zwaaije mej Hennie. Das misschien wel om de eer hoog te houwe van de allerurste Prins Carnaval in Bommel. Ik bedoel Mispelgat,
Anneke, Marianne, Jolanda en Luuk ontbrake natuurluk ok nie. Ik kon nu oprecht zegge dasse een dikke reet hadde. Want ze deje ut erom qua opvulling. Anneke voegde zoas altijd het woord bijj de daad en scoorde snel een loempiaatje. Das veur de middestand op stand en peil te houwe. Das een goed stel hoor, zou Theo Reitsma hebbe gezeet. Maar die is al mej pesioen. Dus die kannie meer zien wie er scoort. Zoas Maradona ooit mej de hand. De bijnaam van Diego was Pluisje trouwes. Een mooi bruggeske naar de lieve keinder die pluisjes en confettie in het publiek spote. De keinder langs de kant krege veul snoep van de optocht. Het leek SinteMaarten Mikmak wel.
Er deje ok veul minse ut ut Malse Arkeldurp meej. Dus nie alleen sport verbroedert, ok carnaval tegewoordig. Doar kunde van veinde wagge wil, ut is altijd bčter dan de polarisario van tegenwoordig. Dus accepteer mukaar, loop de polonaisse tegen de polarisario en alles sal reg kom. Dč kunde wel overlate aan de neije prins. Right said Fred. Die is ut gewend om veurop te lope as Bommelse trommelaar.
Iedereen un geweldige, gezellige en gebroederluke carnaval in ut mooie Mispelgat. Dagge na afloop zeet: 'Dč woar gruweluk lekker.'
ALAAAAAAAAAAF.......!
Herman. Ex-Drankmčster.
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het houdt maar niet op. Net weer een verdrietig bericht. Henk is overleden. Henk de gepassioneerde muziek-en voetballiefhebber. Henk de intelligente mentor plus jeugd-en keeperstrainer. Henk de coach van Stehman Sport in het legendarische zondagavond zaalvoetbal in de sporthal. Henk de laatste man van het zesde toen ze kampioen werden. Henk van Zuidam het erelid van NIVO, wegens 60 jaar lidmaatschap. Zijn hart lag dan ook bij N.I.V.O.-Sparta en bij Feijenoord natuurlijk. Zijn historische feitenkennis was up to date. Zowel qua voetbal als bij muziek.
Na zijn pensionering werd hij vrijwilliger bij de kringloop. De boekenafdeling had er een gouden kracht aan. Henk was zelf een veellezer. Op de hoogte van mijn liefde voor het voetbal en dan vooral Ajax, legde hij altijd de pareltjes voor mij apart. Voor een stuiver op de eerste rang. We deelden ook de passie voor muziek. Henk meer van de traditionele bands en artiesten, ik van de alternatieve gitaren. Soms overlapte de goede smaak. Zoals bij Bruce Springsteen. Ik plaag Feijenoorders wel eens dat ik op de grasmat stond bij het mooiste dat de Kuip ooit overkwam. The Boss live in 1985. Toen Henk en ik, samen met zijn broer Gijs, en zijn beste maat Rob en zoon Berry 4 uur lang genoten van een ras artiest.
Vanavond speelt Feijenoord in de Kuip tegen Inter Milaan. Ik vind als Ajacied de Europacup-finale in 1972 tegen ditzelfde Inter, in ditzelfde stadion, de beste wedstrijd van Ajax ooit. Met Cruijff op zijn hoogtepunt. Ik hoop vanavond dat Feijenoord ook tot grote hoogten komt. Dat ze winnen en een nieuw hoofdstuk schrijven in de roemruchte geschiedenis van deze mooie club. Dan mag voor mij het optreden van Bruce Springsteen een plaatsje zakken. Dat vanaf vanavond deze wedstrijd tegen Inter Milaan de boeken ingaat als mooiste ooit in de Kuip. Dat de geschiedenis is herschreven. Als kleine troost voor het overlijden van een echte Feijenoorder. Voor altijd een kameraad. Voor altijd een echte Bommelaar.
Herman.
Bekijk deze YouTube-video
Na zijn pensionering werd hij vrijwilliger bij de kringloop. De boekenafdeling had er een gouden kracht aan. Henk was zelf een veellezer. Op de hoogte van mijn liefde voor het voetbal en dan vooral Ajax, legde hij altijd de pareltjes voor mij apart. Voor een stuiver op de eerste rang. We deelden ook de passie voor muziek. Henk meer van de traditionele bands en artiesten, ik van de alternatieve gitaren. Soms overlapte de goede smaak. Zoals bij Bruce Springsteen. Ik plaag Feijenoorders wel eens dat ik op de grasmat stond bij het mooiste dat de Kuip ooit overkwam. The Boss live in 1985. Toen Henk en ik, samen met zijn broer Gijs, en zijn beste maat Rob en zoon Berry 4 uur lang genoten van een ras artiest.
Vanavond speelt Feijenoord in de Kuip tegen Inter Milaan. Ik vind als Ajacied de Europacup-finale in 1972 tegen ditzelfde Inter, in ditzelfde stadion, de beste wedstrijd van Ajax ooit. Met Cruijff op zijn hoogtepunt. Ik hoop vanavond dat Feijenoord ook tot grote hoogten komt. Dat ze winnen en een nieuw hoofdstuk schrijven in de roemruchte geschiedenis van deze mooie club. Dan mag voor mij het optreden van Bruce Springsteen een plaatsje zakken. Dat vanaf vanavond deze wedstrijd tegen Inter Milaan de boeken ingaat als mooiste ooit in de Kuip. Dat de geschiedenis is herschreven. Als kleine troost voor het overlijden van een echte Feijenoorder. Voor altijd een kameraad. Voor altijd een echte Bommelaar.
Herman.
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
2 december overleed de iconische Roemeense doelman Helmuth Ducadam op 65jarige leeftijd. Een doelman die internationaal bekend werd door één wedstrijd, en 4 gestopte strafschoppen.
Sommige spelers worden na hun carričre herinnerd door één wapenfeit. Robbie Rensenbrink wordt onrecht aangedaan door alleen aan zijn bal op de paal te refereren, in de laatste minuut van de WK-78 finale tegen Argentinië. Andere spelers teren op zo'n gebeurtenis. Zijn trots op dat ene spotlight-moment. Danken er soms hun status aan.
Zo ook Helmuth Ducadam. De doelman van het Roemeense Steaua Boekarest in de jaren 80. Nooit had een Oost-Europese club de EC-1 gewonnen. De huidige CL. Wel had Dynamo Kiew in de jaren 70 en 80, onder de legendarische trainer Lobanowski, furore gemaakt in andere Europese competities.
Mei 1986, Steaua Boekarest speelt de EC-1 finale uitgerekend in Spanje (Sevilla) tegen Barcelona. Barcelona had vreemd genoeg nog nooit de hoogste Europese prijs gewonnen, kreeg nu een schot voor open doel, de winst was eigenlijk al binnen. 50.000 tifosi op de tribune, naast een handjevol communistische, geprivilegieerde Bobo's uit Roemenië.
Ducadam speelde de wedstrijd van zijn leven. Het was na 90 minuten 0-0. Na de verlengingen stond het nog steeds 0-0. Ducadam was op dat moment al een held aan het worden. Zijn ultieme hoogtepunt moest echter nog komen. Het leek alsof ie net was warmgedraaid toen ie de eerste strafschop in de penaltyreeks stopte. Dat bleek ook zo te zijn. Nummer twee volgde, en nummer drie. Bij de vierde gestopte penalty werd het oorverdovend stil in Sevilla. Een legende was geboren.
De Oost-Blokker Panenka werd onsterfelijk door een geniale strafschop. Een andere Oost-Blokker door er vier op een rij te stoppen. Barcelona moest nog een paar jaar wachten op Cruijff en Koeman om de cup met de grote oren te winnen. Ducadam zelf heeft daarna nog maar een paar wedstrijden gespeeld. Hij moest stoppen door bloedarmoede. Letterlijk arm zal ie na 1986 niet zijn geweest. Het voetbal was wel een cultheld rijker.
tong80
Sommige spelers worden na hun carričre herinnerd door één wapenfeit. Robbie Rensenbrink wordt onrecht aangedaan door alleen aan zijn bal op de paal te refereren, in de laatste minuut van de WK-78 finale tegen Argentinië. Andere spelers teren op zo'n gebeurtenis. Zijn trots op dat ene spotlight-moment. Danken er soms hun status aan.
Zo ook Helmuth Ducadam. De doelman van het Roemeense Steaua Boekarest in de jaren 80. Nooit had een Oost-Europese club de EC-1 gewonnen. De huidige CL. Wel had Dynamo Kiew in de jaren 70 en 80, onder de legendarische trainer Lobanowski, furore gemaakt in andere Europese competities.
Mei 1986, Steaua Boekarest speelt de EC-1 finale uitgerekend in Spanje (Sevilla) tegen Barcelona. Barcelona had vreemd genoeg nog nooit de hoogste Europese prijs gewonnen, kreeg nu een schot voor open doel, de winst was eigenlijk al binnen. 50.000 tifosi op de tribune, naast een handjevol communistische, geprivilegieerde Bobo's uit Roemenië.
Ducadam speelde de wedstrijd van zijn leven. Het was na 90 minuten 0-0. Na de verlengingen stond het nog steeds 0-0. Ducadam was op dat moment al een held aan het worden. Zijn ultieme hoogtepunt moest echter nog komen. Het leek alsof ie net was warmgedraaid toen ie de eerste strafschop in de penaltyreeks stopte. Dat bleek ook zo te zijn. Nummer twee volgde, en nummer drie. Bij de vierde gestopte penalty werd het oorverdovend stil in Sevilla. Een legende was geboren.
De Oost-Blokker Panenka werd onsterfelijk door een geniale strafschop. Een andere Oost-Blokker door er vier op een rij te stoppen. Barcelona moest nog een paar jaar wachten op Cruijff en Koeman om de cup met de grote oren te winnen. Ducadam zelf heeft daarna nog maar een paar wedstrijden gespeeld. Hij moest stoppen door bloedarmoede. Letterlijk arm zal ie na 1986 niet zijn geweest. Het voetbal was wel een cultheld rijker.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Er zijn spelers die successen boekten en toch "vergeten" zijn. Spelers die meer verdienen dan een voetnoot in de voetbalgeschiedenis. Harry Lubse. Wie? Zullen sommigen denken. De echte kenners en voetballiefhebbers weten zeker wel van zijn daden in voornamelijk het rood/wit gestreepte PSV-shirt.
Harry Lubse was een veel scorende, hardwerkende spits van PSV. In de schaduw van Willie van der Kuylen, maar wel degelijk een klasbak. Als tweede-of schaduwspits maakt Harrie Lubse tussen 1969 en 1980 112 doelpunten in 322 wedstrijden voor PSV. Hij trok de gaten, deed het vuile werk. Een clubvoetballer pur sang, die het resultaat van zijn elftal belangrijker vond dan eigen glorie. De club ging hem als geboren Eindhovenaar dan ook aan het rood witte hart. Al jong fan, en dromend ooit voor PSV in het Philips stadion te mogen spelen, kwam zijn droom tot leven onder de Eindhovense lichtmasten.
Hij werd drie keer landskampioen en won twee keer de KNVB-beker. Lubse en zijn ploeggenoten wonnen in het seizoen 1977-1978 de UEFA-Cup. De eerste Europese prijs in de clubhistorie. Ze wonnen achtereenvolgens van Glenavon, Widzew Lodz, Eintracht Braunschweig en FC Magdenburg, in de halve finale van Barcelona (met Johan Cruijff) en in de finale van Bastia. Lubse scoorde tegen Glenavon (2x), Eintracht Braunschweig, Magdeburg en Barcelona.
Als beloning werd hij door Ernst Happel opgeroepen voor de selectie van het Nederlands Elftal in 1978. Hij speelde 1 interland. Tegen Finland, in de voorbereiding op het EK-1976 in Joegoslavië. Hij scoorde één maal bij de 4-1 overwinning. De andere drie doelpunten werden gemaakt door......Willy van der Kuylen!
Harry Lubse had mooie voetbal-nadagen bij Beerschot, Helmond Sport en Vitesse. Als Brabander promoveerde hij zelfs als topscorer van Helmond Sport naar de eredivisie. Hij maakte ook nog eens het winnende doelpunt tegen Veendam, waardoor Helmond Sport kampioen werd. In zijn twee Eredivisie-jaren met Helmond Sport scoorde hij nog 19 keer in de Eredivisie. Niet slecht voor een veteraan bij een degradant. Harry Lubse. Een vergeten, grote voetballer met een mooi palmares. Tegenwoordig doen we een moord voor zo'n spits. Dodelijk in de zestien, de schaduw schuwend. Die zou hij aan Luuk overlaten. Zelf lucky in de zon, en onder de Eindhovense schijnwerpers raak schietend.
tong80
Harry Lubse was een veel scorende, hardwerkende spits van PSV. In de schaduw van Willie van der Kuylen, maar wel degelijk een klasbak. Als tweede-of schaduwspits maakt Harrie Lubse tussen 1969 en 1980 112 doelpunten in 322 wedstrijden voor PSV. Hij trok de gaten, deed het vuile werk. Een clubvoetballer pur sang, die het resultaat van zijn elftal belangrijker vond dan eigen glorie. De club ging hem als geboren Eindhovenaar dan ook aan het rood witte hart. Al jong fan, en dromend ooit voor PSV in het Philips stadion te mogen spelen, kwam zijn droom tot leven onder de Eindhovense lichtmasten.
Hij werd drie keer landskampioen en won twee keer de KNVB-beker. Lubse en zijn ploeggenoten wonnen in het seizoen 1977-1978 de UEFA-Cup. De eerste Europese prijs in de clubhistorie. Ze wonnen achtereenvolgens van Glenavon, Widzew Lodz, Eintracht Braunschweig en FC Magdenburg, in de halve finale van Barcelona (met Johan Cruijff) en in de finale van Bastia. Lubse scoorde tegen Glenavon (2x), Eintracht Braunschweig, Magdeburg en Barcelona.
Als beloning werd hij door Ernst Happel opgeroepen voor de selectie van het Nederlands Elftal in 1978. Hij speelde 1 interland. Tegen Finland, in de voorbereiding op het EK-1976 in Joegoslavië. Hij scoorde één maal bij de 4-1 overwinning. De andere drie doelpunten werden gemaakt door......Willy van der Kuylen!
Harry Lubse had mooie voetbal-nadagen bij Beerschot, Helmond Sport en Vitesse. Als Brabander promoveerde hij zelfs als topscorer van Helmond Sport naar de eredivisie. Hij maakte ook nog eens het winnende doelpunt tegen Veendam, waardoor Helmond Sport kampioen werd. In zijn twee Eredivisie-jaren met Helmond Sport scoorde hij nog 19 keer in de Eredivisie. Niet slecht voor een veteraan bij een degradant. Harry Lubse. Een vergeten, grote voetballer met een mooi palmares. Tegenwoordig doen we een moord voor zo'n spits. Dodelijk in de zestien, de schaduw schuwend. Die zou hij aan Luuk overlaten. Zelf lucky in de zon, en onder de Eindhovense schijnwerpers raak schietend.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Engeland-Frankrijk was vooraf aangekondigd als een van de krakers van de eerste ronde van het WK-82. Engeland is, als ze meedoen, altijd één van de favorieten. Ze wonnen echter maar één hoofdprijs. In 1966 in eigen land de wereldtitel. Frankrijk had nog geen reputatie als "top" voetballand. Wel uitschieters zoals het WK-58 met spelers als Just Fontaine en Raymond Kopa, en Europees St-Etienne in de jaren 70.
Frankrijk had vice-wereldkampioen Nederland uitgeschakeld in de voorronde en was bij de internationale pers ditmaal een favoriet. Ze hadden immers de vedette Michel Platini in hun gelederen. Deze aanvallende middenvelder zou na dit WK in Spanje driemaal op rij Europees voetballer van het jaar worden: 83-84-85. Momenteel zit hij minder hoog te paard, gezien het strafproces wegens corruptie tegen hem en ex-voorzitter van de FIFA Sepp Blatter vandaag wordt heropend.
De 'kathedraal van San Mames' in Bilbao was het decor. De Guardia Civil, die normaal het ETA-terrorisme moest bestrijden, moest op deze dag de aandacht verleggen naar de Engelse hooligans. De supporters werden in toom gehouden, en het geweld in bedwang. De wedstrijd bleek er één voor de statistieken te worden. Achteraf onterecht. Engeland kreeg na twintig seconden een inworp aan de zijlijn die werd hoog voorgegeven door Steve Coppell. De lange spits Paul Mariner liet de bal lopen voor zijn Ipswich-ploeggenoot Steve Butcher, die de bal doortikte naar de vrijstaande Bryan Robson. Na 27 seconden stond Engeland dankzij de middenvelder van Manchester United met 1-0 voor. De treffer werd door de chauvinistische Britse media meteen omgedoopt tot ‘de snelste goal in de WK-geschiedenis.’ Zonder dat iemand eraan twijfelde werd dit feit blindelings overgenomen door de internationale media. De Engelsen wonnen de wedstrijd met 3-1 en de recordboeken waren herschreven.
Totdat een oplettende Chileense journalist met het bericht kwam dat op het WK van 1962 in Chili de Tsjecho-Slowaak Vavlek Malek tegen Mexico binnen 20 seconden had gescoord. 26 jaar te laat werd het record en de prestatie van de Tsjech in ere hersteld. Het record zou veertien jaar later weer uit de recordboeken verdwijnen. Want momenteel is het de Turkse spits Hakan Sükür (De stier van de Bosporus) die de snelste goal ooit maakte op een WK. Dat deed hij na 10,8 seconden op het WK van 2002 in de troostfinale tegen Zuid-Korea. Hoewel Sükür de grootste ster is in het Turkse voetbal, leeft hij al jaren in ballingschap in de V.S. Hem wordt belediging van de Turkse president Erdogan verweten, en het lid zijn van de verboden "terroristische" Gülen partij
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Frankrijk had vice-wereldkampioen Nederland uitgeschakeld in de voorronde en was bij de internationale pers ditmaal een favoriet. Ze hadden immers de vedette Michel Platini in hun gelederen. Deze aanvallende middenvelder zou na dit WK in Spanje driemaal op rij Europees voetballer van het jaar worden: 83-84-85. Momenteel zit hij minder hoog te paard, gezien het strafproces wegens corruptie tegen hem en ex-voorzitter van de FIFA Sepp Blatter vandaag wordt heropend.
De 'kathedraal van San Mames' in Bilbao was het decor. De Guardia Civil, die normaal het ETA-terrorisme moest bestrijden, moest op deze dag de aandacht verleggen naar de Engelse hooligans. De supporters werden in toom gehouden, en het geweld in bedwang. De wedstrijd bleek er één voor de statistieken te worden. Achteraf onterecht. Engeland kreeg na twintig seconden een inworp aan de zijlijn die werd hoog voorgegeven door Steve Coppell. De lange spits Paul Mariner liet de bal lopen voor zijn Ipswich-ploeggenoot Steve Butcher, die de bal doortikte naar de vrijstaande Bryan Robson. Na 27 seconden stond Engeland dankzij de middenvelder van Manchester United met 1-0 voor. De treffer werd door de chauvinistische Britse media meteen omgedoopt tot ‘de snelste goal in de WK-geschiedenis.’ Zonder dat iemand eraan twijfelde werd dit feit blindelings overgenomen door de internationale media. De Engelsen wonnen de wedstrijd met 3-1 en de recordboeken waren herschreven.
Totdat een oplettende Chileense journalist met het bericht kwam dat op het WK van 1962 in Chili de Tsjecho-Slowaak Vavlek Malek tegen Mexico binnen 20 seconden had gescoord. 26 jaar te laat werd het record en de prestatie van de Tsjech in ere hersteld. Het record zou veertien jaar later weer uit de recordboeken verdwijnen. Want momenteel is het de Turkse spits Hakan Sükür (De stier van de Bosporus) die de snelste goal ooit maakte op een WK. Dat deed hij na 10,8 seconden op het WK van 2002 in de troostfinale tegen Zuid-Korea. Hoewel Sükür de grootste ster is in het Turkse voetbal, leeft hij al jaren in ballingschap in de V.S. Hem wordt belediging van de Turkse president Erdogan verweten, en het lid zijn van de verboden "terroristische" Gülen partij
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Marco Boogers (Dordrecht, 12 januari 1967) is een Nederlands voormalig profvoetballer die in zijn carričre onder meer uitkwam voor RKC, FC Dordrecht, Sparta en West Ham United. Marco Boogers was als voetballer, en later als voetbalmanager, een markante persoonlijkheid.
Als manager van FC Dordrecht schuwde hij de confrontatie niet met z'n trainers (de flamboyante Jan Everse noemde hem compleet gestoord), andere bestuursleden en de supporters. Ook de KNVB krijgt het er regelmatig van langs. Ik wil het echter hebben over de opzienbarende carričre die hij als actieve voetballer had. Talent kon hem niet worden ontzegd als flegmatieke linksbuiten. Met zijn sokken op half zeven, shirtje uit de broek en haren tot op de schouders, zag ie er al jong uit als aanstaande zelfverzekerde topper. Als speler van DS'79 speelde hij in nationale jeugdselecties.
Als speler van FC Utrecht werd hij in zijn eerste seizoen gelijk topscorer van de club. Na een tussenstap bij RKC, belandde hij bij de subtopper Sparta. Hier liet Marco Boogers voor het eerst op een hoger niveau zien wat hij kon. Met als bekroning de Bronzen Schoen als de op twee na beste voetballer van het seizoen. Er kwam interesse van Everton, Napoli en Borussia Dortmund. Het was echter West Ham United dat hem voor 800.000 pond binnenhaalde. DE transfer van die zomer. Ook de Portugees Dani en de Roemeen Dumutrescu werden gecontracteerd. Marco Boogers kreeg nummer 11 en schiep hoge verwachtingen bij trainer Harry Redknapp en de supporters. Het liep echter anders. In het begin moest ie zich zien te redden in een stacaravan. Zijn vrouw en Boogers zelf snakten uit heimwee naar Nederland. De technicus kon niet wennen aan de harde trainingen en het harde Engelse spel.
Zijn eerste wedstrijd was een invalbeurt. In de tweede wedstrijd van het seizoen viel hij in tegen Manchester United. Het zou een memorabele wedstrijd voor hem worden. Binnen een paar minuten schopte hij de Engelse international Gerry Neville uit de wedstrijd. Hij kreeg rood en vier wedstrijden schorsing. De Engelse media viel over hem heen. Na zijn rode kaart speelde hij nog twee keer voor West Ham. Na een blessure ging ie in Nederland revalideren. Was weken onvindbaar en de Engelse pers speculeerde er lustig op los waar de schoppende en schoffelende Nederlander was gebleven. Eenmaal terug in Engeland werd het contract met wederzijds goedvinden ontbonden. Hij speelde in totaal vier wedstrijden voor West Ham United en kwam 44 minuten in actie. Werd gekozen tot Engelse miskoop van het jaar. In 2007 werd ie door The Times gekozen tot negentiende slechtste-'slechte speler ooit' in The Premier League. Een Top-50 waar ook Andy van der Meijden in staat.
Voor de fans van The Hammers is Marco een legende. Zijn doodschop tegen Gerry Neville wordt herinnerd. Zijn voetbaltechnische kwaliteiten hebben ze van horen zeggen. Alsof in Nederland de legendarische Engelse midvoor Gary Lineker, die nooit een gele of rode kaart ontving, herinnerd wordt omdat-ie altijd zo goed meeverdedigde. De voetbalwereld draait soms vreemde rondjes en heeft vreemde kostgangers. Dat maakt de voetballerij wel zo aangenaam.
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Als manager van FC Dordrecht schuwde hij de confrontatie niet met z'n trainers (de flamboyante Jan Everse noemde hem compleet gestoord), andere bestuursleden en de supporters. Ook de KNVB krijgt het er regelmatig van langs. Ik wil het echter hebben over de opzienbarende carričre die hij als actieve voetballer had. Talent kon hem niet worden ontzegd als flegmatieke linksbuiten. Met zijn sokken op half zeven, shirtje uit de broek en haren tot op de schouders, zag ie er al jong uit als aanstaande zelfverzekerde topper. Als speler van DS'79 speelde hij in nationale jeugdselecties.
Als speler van FC Utrecht werd hij in zijn eerste seizoen gelijk topscorer van de club. Na een tussenstap bij RKC, belandde hij bij de subtopper Sparta. Hier liet Marco Boogers voor het eerst op een hoger niveau zien wat hij kon. Met als bekroning de Bronzen Schoen als de op twee na beste voetballer van het seizoen. Er kwam interesse van Everton, Napoli en Borussia Dortmund. Het was echter West Ham United dat hem voor 800.000 pond binnenhaalde. DE transfer van die zomer. Ook de Portugees Dani en de Roemeen Dumutrescu werden gecontracteerd. Marco Boogers kreeg nummer 11 en schiep hoge verwachtingen bij trainer Harry Redknapp en de supporters. Het liep echter anders. In het begin moest ie zich zien te redden in een stacaravan. Zijn vrouw en Boogers zelf snakten uit heimwee naar Nederland. De technicus kon niet wennen aan de harde trainingen en het harde Engelse spel.
Zijn eerste wedstrijd was een invalbeurt. In de tweede wedstrijd van het seizoen viel hij in tegen Manchester United. Het zou een memorabele wedstrijd voor hem worden. Binnen een paar minuten schopte hij de Engelse international Gerry Neville uit de wedstrijd. Hij kreeg rood en vier wedstrijden schorsing. De Engelse media viel over hem heen. Na zijn rode kaart speelde hij nog twee keer voor West Ham. Na een blessure ging ie in Nederland revalideren. Was weken onvindbaar en de Engelse pers speculeerde er lustig op los waar de schoppende en schoffelende Nederlander was gebleven. Eenmaal terug in Engeland werd het contract met wederzijds goedvinden ontbonden. Hij speelde in totaal vier wedstrijden voor West Ham United en kwam 44 minuten in actie. Werd gekozen tot Engelse miskoop van het jaar. In 2007 werd ie door The Times gekozen tot negentiende slechtste-'slechte speler ooit' in The Premier League. Een Top-50 waar ook Andy van der Meijden in staat.
Voor de fans van The Hammers is Marco een legende. Zijn doodschop tegen Gerry Neville wordt herinnerd. Zijn voetbaltechnische kwaliteiten hebben ze van horen zeggen. Alsof in Nederland de legendarische Engelse midvoor Gary Lineker, die nooit een gele of rode kaart ontving, herinnerd wordt omdat-ie altijd zo goed meeverdedigde. De voetbalwereld draait soms vreemde rondjes en heeft vreemde kostgangers. Dat maakt de voetballerij wel zo aangenaam.
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Is er een mooiere spelersnaam dan Socrates? Misschien Pitbull Erasmus. En dan gaat het niet over Edgar Davids (De pitbull). Voluit is de volledige naam van de Brazilaan Socrates nog mooier: Sócrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira. Daar zou zelfs Evert ten Napoli zijn tong over breken.
De Braziliaanse middenvelder Socrates was een mooie, elegante, sierlijke majestueuze aanvallende middenvelder. Begonnen bij Botafogo. Later o.a. andere legendarische clubs zoals Santos, Flamengo en vooral Corinthians. In Italië schitterend in de hoogtijdagen van het Italiaanse voetbal bij Fiorentina.
Bij de naam Socrates denk ik vooral aan het grandioze Brazilië van het WK-82. Waar Brazilië met het fameuze middenveld Socrates, Zico, Falcăo en Toninho Cerezo de wereld en de romantische voetbalharten stal. Echter de echte buit vergat mee te nemen. Rossi Italië als sluipschutter eeuwige roem bezorgde. Dat Brazilië hoort samen met Hongarije-WK 54 en Nederland-WK 74 tot de landenteams die herinnerd worden als revolutionaire, briljante landenteams, die echter geen wereldkampioen werden.
De herinnering beklijft daarentegen wel. Wie herinnert zich nog de doelpunten van de WK-topscorer allertijden ? Weet iemand bijvoorbeeld wie dat is? Harde cijfers en resultaten spreken soms niet voor zichzelf. Socrates zoop en rookte al tijdens zijn voetbalcarričre. Misschien nam hij daarom geen aanloop in de achtste-finale wedstrijd tegen Polen op het WK-86 toen hij een strafschop verzilverde bij de 4-0 overwinning. Hij verzilverde wel z'n intelligentie. Nog tijdens zijn voetballoopbaan behaalde hij een universitaire graad en werd dokter in de medicijnen. Politiek actief bovendien. Wraak nemend op de dictatuur uit de jaren zestig. Toen zijn vader te linkse boeken moest verbranden.
De wijsheid van deze voetbal-geweldenaar en linkse intellectueel verdween in de kan. Zoals Wayne Rooney laatst vertelde, en Paul Merson en Paul Gascoinge ooit opbiechtten, dronken ze al tijdens hun voetbalcarričre ongelimiteerd en grenzeloos. De Zuid-Amerikaans voetballer van het jaar 1983, overleed in 2011 als 56jarige ex-voetbalkoning door excessief drankgebruik. Het Braziliaanse voetbalverdriet was groot. Het eerbetoon grootser dan groots. Pelé noemde hem, samen met andere drankgenoten, George Best en Garrincha in z'n elftal aller tijden. Daar proosten we als (Nederlandse) voetballiefhebbers op. Dat we dat maar geheel onthouden.
tong80 Ex-meedrinkende rechtsbuiten.
Bekijk deze YouTube-video
De Braziliaanse middenvelder Socrates was een mooie, elegante, sierlijke majestueuze aanvallende middenvelder. Begonnen bij Botafogo. Later o.a. andere legendarische clubs zoals Santos, Flamengo en vooral Corinthians. In Italië schitterend in de hoogtijdagen van het Italiaanse voetbal bij Fiorentina.
Bij de naam Socrates denk ik vooral aan het grandioze Brazilië van het WK-82. Waar Brazilië met het fameuze middenveld Socrates, Zico, Falcăo en Toninho Cerezo de wereld en de romantische voetbalharten stal. Echter de echte buit vergat mee te nemen. Rossi Italië als sluipschutter eeuwige roem bezorgde. Dat Brazilië hoort samen met Hongarije-WK 54 en Nederland-WK 74 tot de landenteams die herinnerd worden als revolutionaire, briljante landenteams, die echter geen wereldkampioen werden.
De herinnering beklijft daarentegen wel. Wie herinnert zich nog de doelpunten van de WK-topscorer allertijden ? Weet iemand bijvoorbeeld wie dat is? Harde cijfers en resultaten spreken soms niet voor zichzelf. Socrates zoop en rookte al tijdens zijn voetbalcarričre. Misschien nam hij daarom geen aanloop in de achtste-finale wedstrijd tegen Polen op het WK-86 toen hij een strafschop verzilverde bij de 4-0 overwinning. Hij verzilverde wel z'n intelligentie. Nog tijdens zijn voetballoopbaan behaalde hij een universitaire graad en werd dokter in de medicijnen. Politiek actief bovendien. Wraak nemend op de dictatuur uit de jaren zestig. Toen zijn vader te linkse boeken moest verbranden.
De wijsheid van deze voetbal-geweldenaar en linkse intellectueel verdween in de kan. Zoals Wayne Rooney laatst vertelde, en Paul Merson en Paul Gascoinge ooit opbiechtten, dronken ze al tijdens hun voetbalcarričre ongelimiteerd en grenzeloos. De Zuid-Amerikaans voetballer van het jaar 1983, overleed in 2011 als 56jarige ex-voetbalkoning door excessief drankgebruik. Het Braziliaanse voetbalverdriet was groot. Het eerbetoon grootser dan groots. Pelé noemde hem, samen met andere drankgenoten, George Best en Garrincha in z'n elftal aller tijden. Daar proosten we als (Nederlandse) voetballiefhebbers op. Dat we dat maar geheel onthouden.
tong80 Ex-meedrinkende rechtsbuiten.
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Soms heb je gesprekken die van belang zijn. Zo nu en dan erg belangrijk. Zoals vanochtend. Over WLZ. Het gaat over een lang traject. Zeg maar iets dat de kwaliteit van je leven voor een groot deel bepaalt. Geen kwestie van leven of dood, het neemt wel een hoop zorgen weg. Ik voelde me thuis in m'n flatje echter in een rechtbank zonder advocaat. Zoals je de deur achter je dicht trekt na een gesprek bij de huisarts. Je vergeet altijd iets en je maakt niet genoeg duidelijk dat het de onderkant van je rug betreft. De zijpaden leiden de huisarts af, en je gaat met een zalfje de deur uit.
Er was gelukkig een begeleidster bij, die vulde aan waar ik dingen vergat te vertellen. Ze bracht ook een beetje lijn in m'n relaas. Vaak komt het goed uit als je verbaal sterk bent, soms, zoals vanochtend, raak je verstrikt in je woorden. Ook door de spanning. De begeleidster van Iris-zorg (al 8 jaar ) stelde me achteraf wel gerust.
Ze begreep wel wat ik bedoelde. Ze zei dat het best goed was gegaan. Toch voelde het onprettig. Het hoeft niet 100 % empathie te zijn, maar als je het gevoel krijgt dat je jezelf moet bewijzen als "hulp vragende" voelt het onaangenaam. Ben gelijk m'n nest in gedoken en van me af geslapen. Dromend van Cruijffie enzo. Zeg maar dat je een nummertje bent tussen de 13 en 15.
Nu effe muzikaal van me af blazen. Om dan vanavond, goed voorbereid, PSV met 8-1 van Arsenal te zien winnen. Of moeten ze uit ? Dan is het niet realistisch................
Herman, of tong80. Wis en waarachtig. Ache dč maar wit.
Bekijk deze YouTube-video
Er was gelukkig een begeleidster bij, die vulde aan waar ik dingen vergat te vertellen. Ze bracht ook een beetje lijn in m'n relaas. Vaak komt het goed uit als je verbaal sterk bent, soms, zoals vanochtend, raak je verstrikt in je woorden. Ook door de spanning. De begeleidster van Iris-zorg (al 8 jaar ) stelde me achteraf wel gerust.
Ze begreep wel wat ik bedoelde. Ze zei dat het best goed was gegaan. Toch voelde het onprettig. Het hoeft niet 100 % empathie te zijn, maar als je het gevoel krijgt dat je jezelf moet bewijzen als "hulp vragende" voelt het onaangenaam. Ben gelijk m'n nest in gedoken en van me af geslapen. Dromend van Cruijffie enzo. Zeg maar dat je een nummertje bent tussen de 13 en 15.
Nu effe muzikaal van me af blazen. Om dan vanavond, goed voorbereid, PSV met 8-1 van Arsenal te zien winnen. Of moeten ze uit ? Dan is het niet realistisch................
Herman, of tong80. Wis en waarachtig. Ache dč maar wit.
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden. Robin van Persie zweefde door de lucht en maakte één van de mooiste doelpunten ooit in Oranje. Nederland bakte er in de eerste helft niks van tegen Spanje. Het kookpunt werd echter uitgesteld.
Er kwam de tover-kopbal over de beste keeper ter wereld. De Spaanse doelman Casillas viste achter het net. Z'n teennagel gaf dit keer geen soelaas. Het helaas van vier jaar eerder werd even gekortwiekt. Een blinde pass, staakte het Spaanse geraas. Een waanzinnige wending in een wedstrijd die bijna verloren leek. Spanje miste kans op kans om de 2-0 te maken. Oranje werd weggespeeld.
Echter, Nederland had nog klasse spelers in de voorhoede, die door de succescoach Louis van Gaal als speerpunt werden gebruikt. I.p.v in de schulp te kruipen werden de spelers naar voren gedirigeerd. De dirigent aan de zijlijn haalde het maximale uit zijn elftal. Met wereldklasse voorin had het geen nut te blijven verdedigen.
Na de rust ontbrandde het Duel van de Waanzin. De Spanjaarden, gewend aan superioriteit, kwamen de Hollandsche-school tegen. De vader van Robin is niet voor niets kunstschilder. De mannen van Louis van Gaal maakten 1-2, 1-3, 1-4. Na een sprint over 40 meter met de bal aan de voet maakte de beste speler, Arjen Robben, er zelfs 1-5 van. Een apotheose zelden gezien. In euforie waren we dronken van geluk. In oranje gekleurde café's ging de tap extra open. We wisten toen nog niet dat we er nog jaren op moesten teren. We waren blind van geluk.
Momenteel is het behelpen voorin. Schraalhans koning, de spits van PSV in vrijwillige ballingschap. Die van Feyenoord een buitenlander, terwijl de midvoor van Ajax de handen niet op elkaar krijgt. En Robin ? Robin wordt straks de nieuwe pannenkoek. Hij bakt er immers niks van. Hier wordt het verleden snel vergeten. Verdedigen is het nieuwe heden. De buitenlandse trainers zitten niet voor niets op de schopstoel.
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Er kwam de tover-kopbal over de beste keeper ter wereld. De Spaanse doelman Casillas viste achter het net. Z'n teennagel gaf dit keer geen soelaas. Het helaas van vier jaar eerder werd even gekortwiekt. Een blinde pass, staakte het Spaanse geraas. Een waanzinnige wending in een wedstrijd die bijna verloren leek. Spanje miste kans op kans om de 2-0 te maken. Oranje werd weggespeeld.
Echter, Nederland had nog klasse spelers in de voorhoede, die door de succescoach Louis van Gaal als speerpunt werden gebruikt. I.p.v in de schulp te kruipen werden de spelers naar voren gedirigeerd. De dirigent aan de zijlijn haalde het maximale uit zijn elftal. Met wereldklasse voorin had het geen nut te blijven verdedigen.
Na de rust ontbrandde het Duel van de Waanzin. De Spanjaarden, gewend aan superioriteit, kwamen de Hollandsche-school tegen. De vader van Robin is niet voor niets kunstschilder. De mannen van Louis van Gaal maakten 1-2, 1-3, 1-4. Na een sprint over 40 meter met de bal aan de voet maakte de beste speler, Arjen Robben, er zelfs 1-5 van. Een apotheose zelden gezien. In euforie waren we dronken van geluk. In oranje gekleurde café's ging de tap extra open. We wisten toen nog niet dat we er nog jaren op moesten teren. We waren blind van geluk.
Momenteel is het behelpen voorin. Schraalhans koning, de spits van PSV in vrijwillige ballingschap. Die van Feyenoord een buitenlander, terwijl de midvoor van Ajax de handen niet op elkaar krijgt. En Robin ? Robin wordt straks de nieuwe pannenkoek. Hij bakt er immers niks van. Hier wordt het verleden snel vergeten. Verdedigen is het nieuwe heden. De buitenlandse trainers zitten niet voor niets op de schopstoel.
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Onderwerpen voor een voetbalcolumn, of in dit geval verhaal, liggen voor het oprapen. Meer dan een eeuw voetbalhistorie is een weldadige en gevarieerde bron om uit te putten. Ditmaal hou ik het echter dichter bij huis en recenter van geschiedenis.
Ik ben drie jaar geleden geopereerd aan m'n hart. Ja Ajacieden hebben een goed hart, zei Jules Deelder ooit. 'Gekookt op hun rug.' De rustmomenten daarna heb ik gedeeltelijk gevuld met achterstallig onderhoud qua voetballiteratuur. Of lectuur volgens de hooghartige literatuursnobs. Kieft en Gijp lagen al een tijdje te lonken. Ze pronkten in mijn boekenkast zoals Jan Boskamp bij een mosselmaaltijd. Ze zouden er dan ook inglijden als koek. Ik nam ze echter, door de waarheidsgetrouwe inhoud, niet als zoete koek. Integendeel. De één komisch, de ander verbazingwekkend rauw op de nuchtere maag.
Bij nuchter denk ik aan de jaren die achter me liggen. Die waren allesbehalve nuchter. De alcohol-en nicotinedampen sluimerden nog na in het Jeroen Bosch ziekenhuis. Het rookgordijn ligt, na 30 jaar te hebben gepaft, al weer 12 jaar achter me. Het gerstenat is van recentere datum. Zeg maar tot aan m'n laatste hartaanval.
Het roken, drinken en inertie de laatste 20 jaar was er mede oorzaak van dat m'n aderen waren dicht geslipt, als de ringweg bij Zaandam. Nu zijn ze weer om door een ringetje te halen en kan ik aan m'n herstel werken en langzaam weer op adem komen. Ademloos las ik in het ziekenhuis deze twee prijswinnende boeken uit. Niet in één ruk, van rukken kwam sowieso weinig, maar stapsgewijs en genietend van elke zin. Er was weinig voor nodig om me met deze twee voetbal-en TV persoonlijkheden te identificeren.
Vooral Kieft raakte me in het hart. Zijn levensloop is nog heftiger dan die van mij. Facetten van de stormbaan waar hij op balanceerde hadden wel raakvlakken met mijn provinciaalse bestaan. Dat we beiden een voetbalverleden en voetbalachtergrond hebben was de rode draad. De introversie en daarbij samengaande genots-cq verslavingsmiddelen maakte het verhaaltje af. Het verhaal van Kieft greep me bij de strot. Bijna ademloos verorberde ik zijn door Michel van Egmond opgetekende levensverhaal.
Dat Kieft nog functioneerde tijdens zijn dieptepunten is verbazingwekkend. Er gingen al wel geruchten destijds. En hij verscheen wel eens aangeschoten in beeld als analist. Maar gezien het destructieve leven waarin-ie zich bevond was het een mirakel. De openhartigheid waarin hij zijn verhaal openbaarde maakte hem nog sympathieker dan ik hem daarvoor al vond. Ikzelf functioneerde niet, tot bijna niet in mijn donkere periodes. Mijn afspraken met journalist Frénk van der Linden (kunststof NPO1) en de vorig jaar overleden uitgever Jan Schouten (ex-voorzitter FC Den Bosch) verdwenen als Jan Wolkers voor de zon. Ik gaf voorrang aan mijn destijds beste vriend, de fles. Ze zijn nog niet verdampt, liggen nog steeds te sluimeren. Maar er is wel werk aan de winkel.
Het tweede deel van René van der Gijps biografie ligt op me te wachten. Het overlijden van zijn vrouw zal de leidraad voor Michel van Egmond zijn geweest bij het optekenen uit René's mond. De praatjesmaker en rode wijnliefhebber zal ongetwijfeld ook op m'n gemoed gaan spelen.
Gijp en Kieft, twee totaal verschillende voetbalgrootheden. Een mix geeft een klein beetje tong80. Of een klein beetje Herman uit Zaltbommel. Ik mag niet in hun schaduw staan. Maar sinds het lezen van hun boeken heb ik er wel twee imaginaire kameraden bij. Momenteel zijn Gijp en VI geen schim meer van wat ze ooit waren. De urgentie is weg, alleen nog spraakmakend door ordinaire rellen en onderbroekenlol.
Ook mis ik Kieft tegenwoordig. Net zoals ik Kraaij en Bossie mis in wat ooit een geweldig voetbalprogramma was. Ik blijf duimen dat Kieft er straks weer eens zit. Nippend aan een glaasje water. Dat het weer over voetballen gaat. Misschien volgend jaar tijdens het WK. Samen met Kraaij en Boskamp natuurlijk. Dan is mijn zomer bij voorbaat geslaagd.
tong80
Ik ben drie jaar geleden geopereerd aan m'n hart. Ja Ajacieden hebben een goed hart, zei Jules Deelder ooit. 'Gekookt op hun rug.' De rustmomenten daarna heb ik gedeeltelijk gevuld met achterstallig onderhoud qua voetballiteratuur. Of lectuur volgens de hooghartige literatuursnobs. Kieft en Gijp lagen al een tijdje te lonken. Ze pronkten in mijn boekenkast zoals Jan Boskamp bij een mosselmaaltijd. Ze zouden er dan ook inglijden als koek. Ik nam ze echter, door de waarheidsgetrouwe inhoud, niet als zoete koek. Integendeel. De één komisch, de ander verbazingwekkend rauw op de nuchtere maag.
Bij nuchter denk ik aan de jaren die achter me liggen. Die waren allesbehalve nuchter. De alcohol-en nicotinedampen sluimerden nog na in het Jeroen Bosch ziekenhuis. Het rookgordijn ligt, na 30 jaar te hebben gepaft, al weer 12 jaar achter me. Het gerstenat is van recentere datum. Zeg maar tot aan m'n laatste hartaanval.
Het roken, drinken en inertie de laatste 20 jaar was er mede oorzaak van dat m'n aderen waren dicht geslipt, als de ringweg bij Zaandam. Nu zijn ze weer om door een ringetje te halen en kan ik aan m'n herstel werken en langzaam weer op adem komen. Ademloos las ik in het ziekenhuis deze twee prijswinnende boeken uit. Niet in één ruk, van rukken kwam sowieso weinig, maar stapsgewijs en genietend van elke zin. Er was weinig voor nodig om me met deze twee voetbal-en TV persoonlijkheden te identificeren.
Vooral Kieft raakte me in het hart. Zijn levensloop is nog heftiger dan die van mij. Facetten van de stormbaan waar hij op balanceerde hadden wel raakvlakken met mijn provinciaalse bestaan. Dat we beiden een voetbalverleden en voetbalachtergrond hebben was de rode draad. De introversie en daarbij samengaande genots-cq verslavingsmiddelen maakte het verhaaltje af. Het verhaal van Kieft greep me bij de strot. Bijna ademloos verorberde ik zijn door Michel van Egmond opgetekende levensverhaal.
Dat Kieft nog functioneerde tijdens zijn dieptepunten is verbazingwekkend. Er gingen al wel geruchten destijds. En hij verscheen wel eens aangeschoten in beeld als analist. Maar gezien het destructieve leven waarin-ie zich bevond was het een mirakel. De openhartigheid waarin hij zijn verhaal openbaarde maakte hem nog sympathieker dan ik hem daarvoor al vond. Ikzelf functioneerde niet, tot bijna niet in mijn donkere periodes. Mijn afspraken met journalist Frénk van der Linden (kunststof NPO1) en de vorig jaar overleden uitgever Jan Schouten (ex-voorzitter FC Den Bosch) verdwenen als Jan Wolkers voor de zon. Ik gaf voorrang aan mijn destijds beste vriend, de fles. Ze zijn nog niet verdampt, liggen nog steeds te sluimeren. Maar er is wel werk aan de winkel.
Het tweede deel van René van der Gijps biografie ligt op me te wachten. Het overlijden van zijn vrouw zal de leidraad voor Michel van Egmond zijn geweest bij het optekenen uit René's mond. De praatjesmaker en rode wijnliefhebber zal ongetwijfeld ook op m'n gemoed gaan spelen.
Gijp en Kieft, twee totaal verschillende voetbalgrootheden. Een mix geeft een klein beetje tong80. Of een klein beetje Herman uit Zaltbommel. Ik mag niet in hun schaduw staan. Maar sinds het lezen van hun boeken heb ik er wel twee imaginaire kameraden bij. Momenteel zijn Gijp en VI geen schim meer van wat ze ooit waren. De urgentie is weg, alleen nog spraakmakend door ordinaire rellen en onderbroekenlol.
Ook mis ik Kieft tegenwoordig. Net zoals ik Kraaij en Bossie mis in wat ooit een geweldig voetbalprogramma was. Ik blijf duimen dat Kieft er straks weer eens zit. Nippend aan een glaasje water. Dat het weer over voetballen gaat. Misschien volgend jaar tijdens het WK. Samen met Kraaij en Boskamp natuurlijk. Dan is mijn zomer bij voorbaat geslaagd.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Als je op doktersadvies dagelijks moet wandelen en in "de stad" woont, is het normaal dat je echte Bommelaars tegenkomt. Ik weet eigenlijk niet wat de definitie van een echte Bommelaar is. Voor mij, en wie ben ik, is iedere Bommelaar een echte. Als ik de laatste tijd een Bommelaar tegenkom, echt of niet, is de vraag vaak: 'Hedde ut geheurd?' Dat hoor ik de laatste tijd te vaak. Veel te vaak. Soms ben ik op de hoogte, de andere keer ben ik bang om te horen wie nu weer. Het betreft dan weer een overleden (echte) Bommelaar.
Ik ben inmiddels 62. Een leeftijd waarop je meer begrafenissen hebt dan bruiloften. Maar voor mijn gevoel gaat het iets te hard. Iets te veel jonge minse, iets te veel markante minse en iets te veel echte minse. Het betrof dit keer Kees. De muzikant, schrijver, organisator, acteur, reclameman, levensgenieter (Al dan niet in Spanje). Daarom deze column uit het archief. Waarbij ik niet twijfel hem een Echte Bommelaar te noemen. Dus minse, Carpe Diem. Geniet van wagge het, en koester dagge een Echte Bommelaar zeet. Veur ge het wit zeggen ze over oe: "Hedde het geheurd?"
In 1985 was Kees de Bil één van de grondleggers van de Bommel-revue. Een initiatief om oude en actuele Bommelse gebeurtenissen in revue, muzikaal, cabaret, dans of musicalvorm gemixt en gezamenlijk op het toneel te brengen. Zo begon de stichting Bommel-revue aan een serie voorstellingen, waaraan veel verenigingen, jonge- en oudere Bommelaren vol enthousiasme, om de vier jaar, een bijdrage gingen leveren. Kees de Bil werd de eerste voorzitter. Geen verkeerde keus natuurlijk. Kees kent iedereen en iedereen kent deze aimabele man. Zonder hoog van de toren te blazen straalt ie door zijn uitstraling gezag uit. Op zijn boerenfluitjes had ie de juiste noten op zijn zang. Ook voor de teksten van o.a oud-huisarts Hans van den Bosch stonden de mensen in de rij voor theater Poorterij.
Na zes keer een Bommel-revue op de planken te hebben gebracht, kwam de inmiddels traditionele Bommelse show in de Poorterij jammer genoeg op een laag pitje te staan. Persoonlijke omstandigheden van de drijvende krachten achter de Bommel-revue verhinderden de aanpak van een volgend project, maar gelukkig was het vuur nooit helemaal gedoofd!
Vijf jaar na de zesde Bommelrevue, droeg het oude bestuur de fakkel over aan een nieuw bestuur en in november 2007 werd Tijden in Beeld met veel succes voor een enthousiast publiek gepresenteerd!
Mijn moeke, ik noem haar tegenwoordig Fittipaldi, in haar scootmobiel werd gered door Kees en zijn Mini vanmiddag. Haar scootmobieltje begaf het. Kinderen zijn tegenwoordig al handen-en tandenloos als ze geen Pokémon kunnen vinden. Moeke stond echter midden op de Steenweg stil. Links en rechts auto's toeterend en knipperend dan wel zwaaiend. Kees zwaaide naar deze prinses als de koningsmuzikant van Bommel.
Echter, 50 meter verderop bedacht ie zich. Letta midden op de Steenweg, zwaaiend naar auto's alsof ze er niet meer woont, er RustWat al 20 jaar dicht is. Kees reed een blokje om, reed achter de ontstaande file aan. Zette Mini uit zijn wagen, alsof ie een vlaggenmast in de top hees.
Mini ging het verkeer zwaaiend regelen. Auto's stoppen. Kees met alle kracht die hij in zijn lichaam had m'n moeke de Steenweg over helpen. Moeke is heelhuids thuisgekomen.
Bescheiden mensen en bescheiden Echte Bommelaars mogen ook in het zonnetje worden gezet. Geweldig Kees. Geniet altijd van je posts. Relativeren laten we effe aan anderen over. Let the music play. En m'n moeke schitteren. Echte Bommelaars verdienen dat.
Herman.
Ik ben inmiddels 62. Een leeftijd waarop je meer begrafenissen hebt dan bruiloften. Maar voor mijn gevoel gaat het iets te hard. Iets te veel jonge minse, iets te veel markante minse en iets te veel echte minse. Het betrof dit keer Kees. De muzikant, schrijver, organisator, acteur, reclameman, levensgenieter (Al dan niet in Spanje). Daarom deze column uit het archief. Waarbij ik niet twijfel hem een Echte Bommelaar te noemen. Dus minse, Carpe Diem. Geniet van wagge het, en koester dagge een Echte Bommelaar zeet. Veur ge het wit zeggen ze over oe: "Hedde het geheurd?"
In 1985 was Kees de Bil één van de grondleggers van de Bommel-revue. Een initiatief om oude en actuele Bommelse gebeurtenissen in revue, muzikaal, cabaret, dans of musicalvorm gemixt en gezamenlijk op het toneel te brengen. Zo begon de stichting Bommel-revue aan een serie voorstellingen, waaraan veel verenigingen, jonge- en oudere Bommelaren vol enthousiasme, om de vier jaar, een bijdrage gingen leveren. Kees de Bil werd de eerste voorzitter. Geen verkeerde keus natuurlijk. Kees kent iedereen en iedereen kent deze aimabele man. Zonder hoog van de toren te blazen straalt ie door zijn uitstraling gezag uit. Op zijn boerenfluitjes had ie de juiste noten op zijn zang. Ook voor de teksten van o.a oud-huisarts Hans van den Bosch stonden de mensen in de rij voor theater Poorterij.
Na zes keer een Bommel-revue op de planken te hebben gebracht, kwam de inmiddels traditionele Bommelse show in de Poorterij jammer genoeg op een laag pitje te staan. Persoonlijke omstandigheden van de drijvende krachten achter de Bommel-revue verhinderden de aanpak van een volgend project, maar gelukkig was het vuur nooit helemaal gedoofd!
Vijf jaar na de zesde Bommelrevue, droeg het oude bestuur de fakkel over aan een nieuw bestuur en in november 2007 werd Tijden in Beeld met veel succes voor een enthousiast publiek gepresenteerd!
Mijn moeke, ik noem haar tegenwoordig Fittipaldi, in haar scootmobiel werd gered door Kees en zijn Mini vanmiddag. Haar scootmobieltje begaf het. Kinderen zijn tegenwoordig al handen-en tandenloos als ze geen Pokémon kunnen vinden. Moeke stond echter midden op de Steenweg stil. Links en rechts auto's toeterend en knipperend dan wel zwaaiend. Kees zwaaide naar deze prinses als de koningsmuzikant van Bommel.
Echter, 50 meter verderop bedacht ie zich. Letta midden op de Steenweg, zwaaiend naar auto's alsof ze er niet meer woont, er RustWat al 20 jaar dicht is. Kees reed een blokje om, reed achter de ontstaande file aan. Zette Mini uit zijn wagen, alsof ie een vlaggenmast in de top hees.
Mini ging het verkeer zwaaiend regelen. Auto's stoppen. Kees met alle kracht die hij in zijn lichaam had m'n moeke de Steenweg over helpen. Moeke is heelhuids thuisgekomen.
Bescheiden mensen en bescheiden Echte Bommelaars mogen ook in het zonnetje worden gezet. Geweldig Kees. Geniet altijd van je posts. Relativeren laten we effe aan anderen over. Let the music play. En m'n moeke schitteren. Echte Bommelaars verdienen dat.
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Bommels centrum hiet de stad
de Balkan ooit nieuwbouw
boomplantdag in de Spellerwaard
spelenderwijs Bommel uitgebreid
niet alles is achterhaald
ingelopen door de tijd
de tijd verstrijkt geleidelijk
het hart van Bommel blijft
het is als het leven
je kijkt achterom
de bebouwde kom is gebleven
de goudvis het hoekje om
op de stoep zitten in gedachten
mannen op kratjes bier
kinderen spelen verstoppertje
vrouwen hebben Peyton Place vertier
de Wallen omhelzen de grachten
al eeuwen wordt naar goud gevist
verdwaald in de Waluwe
gedachteloos naambordje gemist
het mooie hart van Bommel
blijft eeuwig kloppend
daar valt niet aan te tornen
Bommel in al zijn pracht
Herman
de Balkan ooit nieuwbouw
boomplantdag in de Spellerwaard
spelenderwijs Bommel uitgebreid
niet alles is achterhaald
ingelopen door de tijd
de tijd verstrijkt geleidelijk
het hart van Bommel blijft
het is als het leven
je kijkt achterom
de bebouwde kom is gebleven
de goudvis het hoekje om
op de stoep zitten in gedachten
mannen op kratjes bier
kinderen spelen verstoppertje
vrouwen hebben Peyton Place vertier
de Wallen omhelzen de grachten
al eeuwen wordt naar goud gevist
verdwaald in de Waluwe
gedachteloos naambordje gemist
het mooie hart van Bommel
blijft eeuwig kloppend
daar valt niet aan te tornen
Bommel in al zijn pracht
Herman
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Atletico Madrid voorzitter Jesus Gil a Gil vroeg zich in de jaren 90 af of er bij Ajax een bonenmachine was waar donkere voetballers uit werden geperst. Zijn club speelde in het Champions-League seizoen 95/96 tegen Seedorf, Kanu, Finidi, Bogarde, Musampa, Davids, Reiziger en Wooter. Het was echter niks vergeleken met de discriminatie uit de begintijd van het voetbal.
De naam Arthur Friedenreich zal weinigen iets zeggen. Toch is het één van de beste en/of succesvolste voetballers ooit. Tevens wegbereider in de strijd tegen racisme in de sport. Arthur Friedenreich was de eerste zwarte stervoetballer. Zijn vader Oscar, was een zoon van een Duitse emigrant en werd geboren in Blumenau. Zijn moeder Matilde was een zwarte slavin. Op tienjarige leeftijd ging Arthur naar het Mackenzie College in Săo Paulo, waar hij het voetbal leerde kennen.
In de begindagen was het voetbal ook in Brazilië een sport die enkel voor de bovenlaag van de samenleving was weggelegd. Door zijn Duitse afkomst kon ook de jonge, donker gekleurde Arthur deze, toen nog, "edele" sport beoefenen. Friedenreich was op 21 juli 1914 in Rio de Janeiro één van de spelers die de eerste interland speelden voor het nationale elftal. Tegenstander was geen ander nationaal elftal maar de Engelse club Exeter City. FC. Brazilië won met 2-0. Friedenreich verloor in de ruwe wedstrijd twee tanden door het geweld van de onsportieve tegenstander.
De Engelsen claimden destijds al het alleenrecht op de enige manier van voetballen. Het zou ze decennia lang weerhouden van echt internationaal succes. Met voetbalgeweld bleven ze koploper.
In 1925 ging Friedenreich met zijn team CA Paulistano op tournee door Europa en werd door een Franse krant bestempeld als de koning der koningen van het voetbal. Zoals Pelé later El Rey zou worden genoemd. De Brazilianen noemden hem Pé de Ouro (goudvoet) en de Uruguayen gaven hem na de finale van het Zuid-Amerikaanse kampioenschap 1919 de bijnaam El Tigre (de tijger). Hij werd international dankzij zijn vaders afkomst. Zwarte (donker getinten. *Zucht* ) Brazilianen werden pas in 1918 toegelaten bij het nationale elftal. Friedenreich was 4 jaar eerder voor die tijd een opmerkelijke uitzondering.
Volgens de FIFA-statistieken scoorde hij 1329 keer in officiële wedstrijden (49 meer dan Pelé). Hierdoor geldt hij als de meest scorende speler in de geschiedenis en was ook de eerste speler die meer dan 1.000 keer scoorde. Hij werd tevens negen keer topschutter in de competitie van Săo Paulo. Friedenreich, de nummer 1 in de TOP-20 beste, onbekende voetballers. Waar roem niet alleen vergankelijk is, maar ook nooit gekregen.
tong80
De naam Arthur Friedenreich zal weinigen iets zeggen. Toch is het één van de beste en/of succesvolste voetballers ooit. Tevens wegbereider in de strijd tegen racisme in de sport. Arthur Friedenreich was de eerste zwarte stervoetballer. Zijn vader Oscar, was een zoon van een Duitse emigrant en werd geboren in Blumenau. Zijn moeder Matilde was een zwarte slavin. Op tienjarige leeftijd ging Arthur naar het Mackenzie College in Săo Paulo, waar hij het voetbal leerde kennen.
In de begindagen was het voetbal ook in Brazilië een sport die enkel voor de bovenlaag van de samenleving was weggelegd. Door zijn Duitse afkomst kon ook de jonge, donker gekleurde Arthur deze, toen nog, "edele" sport beoefenen. Friedenreich was op 21 juli 1914 in Rio de Janeiro één van de spelers die de eerste interland speelden voor het nationale elftal. Tegenstander was geen ander nationaal elftal maar de Engelse club Exeter City. FC. Brazilië won met 2-0. Friedenreich verloor in de ruwe wedstrijd twee tanden door het geweld van de onsportieve tegenstander.
De Engelsen claimden destijds al het alleenrecht op de enige manier van voetballen. Het zou ze decennia lang weerhouden van echt internationaal succes. Met voetbalgeweld bleven ze koploper.
In 1925 ging Friedenreich met zijn team CA Paulistano op tournee door Europa en werd door een Franse krant bestempeld als de koning der koningen van het voetbal. Zoals Pelé later El Rey zou worden genoemd. De Brazilianen noemden hem Pé de Ouro (goudvoet) en de Uruguayen gaven hem na de finale van het Zuid-Amerikaanse kampioenschap 1919 de bijnaam El Tigre (de tijger). Hij werd international dankzij zijn vaders afkomst. Zwarte (donker getinten. *Zucht* ) Brazilianen werden pas in 1918 toegelaten bij het nationale elftal. Friedenreich was 4 jaar eerder voor die tijd een opmerkelijke uitzondering.
Volgens de FIFA-statistieken scoorde hij 1329 keer in officiële wedstrijden (49 meer dan Pelé). Hierdoor geldt hij als de meest scorende speler in de geschiedenis en was ook de eerste speler die meer dan 1.000 keer scoorde. Hij werd tevens negen keer topschutter in de competitie van Săo Paulo. Friedenreich, de nummer 1 in de TOP-20 beste, onbekende voetballers. Waar roem niet alleen vergankelijk is, maar ook nooit gekregen.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Aanvaller/middenvelder Matt Le Tissier had misschien wel record international kunnen worden in Nederland of Brazilië. Hij was echter een Engelse voetballer. In Engeland moest je destijds voornamelijk draven en rennen. Le Tissier speelde 540 wedstrijden voor Southampton waarin hij 209 doelpunten maakte. Hij zou uiteindelijk maar een schamele 8 interlands spelen. Zelfs onder bondscoach Glenn Hoddle, ex speler van Tottenham Hotspur, kreeg hij amper speeltijd. Terwijl Hoddle zelf ook een elegante technische middenvelder was als speler. De voorganger van Hoddle, Terry Venables, schatte zijn kwaliteiten ook niet op waarde. Dit alles zou te maken kunnen hebben met het feit dat Le Tissier begin jaren 90 een al getekend contract bij de Spurs verscheurde. Hoewel het zijn favoriete club was zou hij spijt kunnen krijgen zei hij.
Hij speelde heel zijn carričre maar voor één club, Southampton. Manchester United wilde hem hebben, evenals AC Milan in hun hoogtijdagen. Le God bleef zijn club trouw. The Saints degradeerden nooit terwijl dat zonder Le Tiss waarschijnlijk wel zou zijn gebeurd. Hij nam 49 strafschoppen, miste er één. Oranje zou er een moord voor doen. Arsenal trainer Arsene Wenger vergeleek hem met Michel Platini. Paul Gascoinge noemde hem Le Genius. Meer dan 200 doelpunten bij een degradatiekandidaat. Ongekende cijfers. Als hij scoorde was het vaak van buiten het strafschopgebied. Een van deze afstandschoten was die tegen Blackburn Rovers. Na enkele spelers te zijn gepasseerd, schoot Le Tissier de bal vanaf 30 meter in de linkerbovenhoek. Aan het einde van het seizoen 1994/95 werd deze treffer verkozen tot Doelpunt van het Jaar.
Zijn laatste doelpunt voor The Saints maakte hij in 2001, na 2 jaar van blessureleed. Deze bleek memorabel omdat het ook het laatste doelpunt was dat in The Dell werd gemaakt. Het 103 jaar oude stadion werd te klein en de club zou vanaf het volgende seizoen zijn wedstrijden afwerken in het veel grotere St. Mary's Stadium. De laatste wedstrijddag van het seizoen 2000/01 was tegen Arsenal in eigen huis. Tweemaal kwamen The Saints op achterstand tegen de Gunners, maar beide keren wisten ze de stand weer gelijk te trekken. In de 74e minuut kwam een aangeslagen Le Tissier vervolgens binnen de krijtlijnen. Twee minuten voor het einde van de wedstrijd kreeg hij de bal ineens aangespeeld, Le God stond echter met zijn rug richting de goal. Met twee snelle passen nam hij de bal mee en met een dropkick plaatste hij deze in de linkerhoek van het doel, achter keeper David Seaman. Het stadion ontplofte en huilende fans vierden nog minutenlang na het laatste fluitsignaal het bevrijdende doelpunt van Matthew Le Tissier.
"Le Tiss! Le Tiss! Matt Matt Le Tiss! He gets the ball, he takes the piss! Matt Matt Le Tiss!"
Bekijk deze YouTube-video
Hij speelde heel zijn carričre maar voor één club, Southampton. Manchester United wilde hem hebben, evenals AC Milan in hun hoogtijdagen. Le God bleef zijn club trouw. The Saints degradeerden nooit terwijl dat zonder Le Tiss waarschijnlijk wel zou zijn gebeurd. Hij nam 49 strafschoppen, miste er één. Oranje zou er een moord voor doen. Arsenal trainer Arsene Wenger vergeleek hem met Michel Platini. Paul Gascoinge noemde hem Le Genius. Meer dan 200 doelpunten bij een degradatiekandidaat. Ongekende cijfers. Als hij scoorde was het vaak van buiten het strafschopgebied. Een van deze afstandschoten was die tegen Blackburn Rovers. Na enkele spelers te zijn gepasseerd, schoot Le Tissier de bal vanaf 30 meter in de linkerbovenhoek. Aan het einde van het seizoen 1994/95 werd deze treffer verkozen tot Doelpunt van het Jaar.
Zijn laatste doelpunt voor The Saints maakte hij in 2001, na 2 jaar van blessureleed. Deze bleek memorabel omdat het ook het laatste doelpunt was dat in The Dell werd gemaakt. Het 103 jaar oude stadion werd te klein en de club zou vanaf het volgende seizoen zijn wedstrijden afwerken in het veel grotere St. Mary's Stadium. De laatste wedstrijddag van het seizoen 2000/01 was tegen Arsenal in eigen huis. Tweemaal kwamen The Saints op achterstand tegen de Gunners, maar beide keren wisten ze de stand weer gelijk te trekken. In de 74e minuut kwam een aangeslagen Le Tissier vervolgens binnen de krijtlijnen. Twee minuten voor het einde van de wedstrijd kreeg hij de bal ineens aangespeeld, Le God stond echter met zijn rug richting de goal. Met twee snelle passen nam hij de bal mee en met een dropkick plaatste hij deze in de linkerhoek van het doel, achter keeper David Seaman. Het stadion ontplofte en huilende fans vierden nog minutenlang na het laatste fluitsignaal het bevrijdende doelpunt van Matthew Le Tissier.
"Le Tiss! Le Tiss! Matt Matt Le Tiss! He gets the ball, he takes the piss! Matt Matt Le Tiss!"
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Welke Nederlandse spelers kunnen zeggen dat ze in buitenlandse dienst de wereldbeker hebben gewonnen? Je denkt dan aan Ruud Gullit, Frank Rijkaard of de grote Marco van Basten. Weinigen zullen denken aan Harry Decheiver (Bijnaam mooie Harry).
Met Borussia Dortmund won hij in 1997 de wereldbeker voor clubteams. Naast Decheiver zijn er verscheidene andere Nederlanders die deze prijs in buitenlandse dienst wonnen. Uit m'n hoofd (aanvullen mag): Frank Rijkaard, Marco van Basten, Ruud Gullit, Jaap Stam, Raimond van der Gouw, Clarence Seedorf, Edwin van der Sar, Ibrahim Afellay, Arjen Robben en Wesley Sneijder. Grote namen. Maar geen garantie voor later succes. Vijf mislukte (bonds)coaches en de saaiste voetbal-analist ooit. De open deur intrappende Afellay. Dus niet degene met Rondo-bierbuik. Die is als onderdeur, aandoenlijk partijdig en heeft zinnige en prikkelende meningen.
Decheiver maakte op zijn 16e z'n debuut voor Go Ahead Eagles. Hij werd gezien als één van de grootste talenten van zijn generatie. Toch duurde het nog meer dan 10 jaar voor-ie bij Dortmund terecht kwam. Dit gebeurde o.a via Heerenveen, RKC, FC Utrecht en FC Freiburg.
De Duitsers wonnen in 1997 verrassend de CL-finale van Juventus. Het naar later bleek gedoopte Juventus dat Ajax in de halve finale had uitgeschakeld, en een jaar eerder in de finale Ajax versloeg. Decheiver kwam na dit succes naar Borussia Dortmund. Vervolgens won Dortmund datzelfde jaar met Decheiver de wereldcup tegen het Braziliaanse Cruzeiro. Helaas zou het één van de laatste keren zijn dat hij kon juichen. Na nog geen handvol wedstrijden voor de geel-zwarten ging zijn loopbaan op zwart. Op 28-jarige leeftijd moest hij al stoppen met betaald voetbal.
De sierlijke, technische spits moest door talloze blessures, evenals van Basten voor hem, te jong de strijd staken. Een mooie voetballer, waarvan we nooit zullen weten wat ie allemaal nog in zijn mars had in het topvoetbal. De aftocht geblazen met een wereldcup. Het kan minder. Het had ook meer kunnen zijn. Silvester Stallone speelde ooit een basketballende doelman in Escape to Victorie, Harry Decheiver had een hoofdrol in z'n eigen aftiteling. Daar was geen ontsnappen aan. Zelfs niet voor de mooiste jongen van de klas.
tong80
Met Borussia Dortmund won hij in 1997 de wereldbeker voor clubteams. Naast Decheiver zijn er verscheidene andere Nederlanders die deze prijs in buitenlandse dienst wonnen. Uit m'n hoofd (aanvullen mag): Frank Rijkaard, Marco van Basten, Ruud Gullit, Jaap Stam, Raimond van der Gouw, Clarence Seedorf, Edwin van der Sar, Ibrahim Afellay, Arjen Robben en Wesley Sneijder. Grote namen. Maar geen garantie voor later succes. Vijf mislukte (bonds)coaches en de saaiste voetbal-analist ooit. De open deur intrappende Afellay. Dus niet degene met Rondo-bierbuik. Die is als onderdeur, aandoenlijk partijdig en heeft zinnige en prikkelende meningen.
Decheiver maakte op zijn 16e z'n debuut voor Go Ahead Eagles. Hij werd gezien als één van de grootste talenten van zijn generatie. Toch duurde het nog meer dan 10 jaar voor-ie bij Dortmund terecht kwam. Dit gebeurde o.a via Heerenveen, RKC, FC Utrecht en FC Freiburg.
De Duitsers wonnen in 1997 verrassend de CL-finale van Juventus. Het naar later bleek gedoopte Juventus dat Ajax in de halve finale had uitgeschakeld, en een jaar eerder in de finale Ajax versloeg. Decheiver kwam na dit succes naar Borussia Dortmund. Vervolgens won Dortmund datzelfde jaar met Decheiver de wereldcup tegen het Braziliaanse Cruzeiro. Helaas zou het één van de laatste keren zijn dat hij kon juichen. Na nog geen handvol wedstrijden voor de geel-zwarten ging zijn loopbaan op zwart. Op 28-jarige leeftijd moest hij al stoppen met betaald voetbal.
De sierlijke, technische spits moest door talloze blessures, evenals van Basten voor hem, te jong de strijd staken. Een mooie voetballer, waarvan we nooit zullen weten wat ie allemaal nog in zijn mars had in het topvoetbal. De aftocht geblazen met een wereldcup. Het kan minder. Het had ook meer kunnen zijn. Silvester Stallone speelde ooit een basketballende doelman in Escape to Victorie, Harry Decheiver had een hoofdrol in z'n eigen aftiteling. Daar was geen ontsnappen aan. Zelfs niet voor de mooiste jongen van de klas.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Van alle culthelden die Feyenoord in de jaren negentig op het veld had staan, was József de meest geliefde. Alsof het de Taaie Tijgers uit Louloenersloot, het stripboekenelftal van de bananen etende spits Appie Happie, betrof stonden ze als markante en kleurrijke persoonlijkheden op het veld.
John de Wolf was een stoere, bebaarde kaarten verzamelaar, Ed de Goey gewoon, degelijk goed, Gaston en Regi kwikzilverachtige dartelaars en Mike Obiku aandoenlijk exotisch. József was vooral gewoon gewoon. Echter, doe normaal dan doe je gek genoeg, gold niet voor deze Hongaarse aanvaller van wereldklasse.
József Kiprich stond gewoon in het telefoonboek en woonde gewoon in een eengezinswoning in Sterrenburg, een gewone, rustige jaren-zeventigwijk in Dordrecht. Net zoals de doorsnee-supporter, die hem zag als een buurman die er af en toe uit het niets een bal in trapte op zondagochtend, op een trapveldje in het park vlak bij de wijk. Daarna een sigaretje rookte en verder ging met het spel tussen de vier jassen als doelpalen.
József Kiprich de tovenaar uit Tatabánya, de puffende Hongaarse magiër. Heel veel doelpunten maakte József niet. Maar áls hij ze maakte, waren ze vaak belangrijk, curieus of gewoon mooi. Neem nou de wedstrijd thuis tegen PSV, in het seizoen ’94-’95. In de vijftigste minuut krijgt Feijenoord een strafschop nadat Stan Valcks de jonge Braziliaan Glausio heeft gevloerd. Valcks een tweede gele, dus rode kaart, en Glausio per brancard van het veld af. József komt het veld in als vervanger van de Braziliaan. Zonder warming-up, sloft hij met z'n karakteristieke hangende schouders naar de stip. Wacht net zo lang tot PSV doelman Stanley Menzo een hoek kiest, en schiet ‘m niet overdreven hard in de andere: 2-2. Twintig minuten later scoorde hij ook nog het winnende doelpunt. Het publiek was uitzinnig en scandeerde de rest van de wedstrijd ‘Jóóóózsef, Jóóóózsef’.
De Tovenaar van Tatabánya maakte zijn bijnaam weer waar. De mystieke Magyaar had de Kuip voorgoed omgetoverd in een sprookjesstadion voor geweldige voetballers zonder sterallures.
tong80
Bekijk deze YouTube-video
John de Wolf was een stoere, bebaarde kaarten verzamelaar, Ed de Goey gewoon, degelijk goed, Gaston en Regi kwikzilverachtige dartelaars en Mike Obiku aandoenlijk exotisch. József was vooral gewoon gewoon. Echter, doe normaal dan doe je gek genoeg, gold niet voor deze Hongaarse aanvaller van wereldklasse.
József Kiprich stond gewoon in het telefoonboek en woonde gewoon in een eengezinswoning in Sterrenburg, een gewone, rustige jaren-zeventigwijk in Dordrecht. Net zoals de doorsnee-supporter, die hem zag als een buurman die er af en toe uit het niets een bal in trapte op zondagochtend, op een trapveldje in het park vlak bij de wijk. Daarna een sigaretje rookte en verder ging met het spel tussen de vier jassen als doelpalen.
József Kiprich de tovenaar uit Tatabánya, de puffende Hongaarse magiër. Heel veel doelpunten maakte József niet. Maar áls hij ze maakte, waren ze vaak belangrijk, curieus of gewoon mooi. Neem nou de wedstrijd thuis tegen PSV, in het seizoen ’94-’95. In de vijftigste minuut krijgt Feijenoord een strafschop nadat Stan Valcks de jonge Braziliaan Glausio heeft gevloerd. Valcks een tweede gele, dus rode kaart, en Glausio per brancard van het veld af. József komt het veld in als vervanger van de Braziliaan. Zonder warming-up, sloft hij met z'n karakteristieke hangende schouders naar de stip. Wacht net zo lang tot PSV doelman Stanley Menzo een hoek kiest, en schiet ‘m niet overdreven hard in de andere: 2-2. Twintig minuten later scoorde hij ook nog het winnende doelpunt. Het publiek was uitzinnig en scandeerde de rest van de wedstrijd ‘Jóóóózsef, Jóóóózsef’.
De Tovenaar van Tatabánya maakte zijn bijnaam weer waar. De mystieke Magyaar had de Kuip voorgoed omgetoverd in een sprookjesstadion voor geweldige voetballers zonder sterallures.
tong80
Bekijk deze YouTube-video
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Nog 3.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
