VBL Voetbal
Van strafschop tot schwalbe. Hier vind je Voetbal en alles wat daarmee te maken heeft. VBL - United in Voetbal.
Topclub? Eén keer in de twintig jaar kampioen. Twee keer overwinterd de laatste 15 jaar in Europa. Net zoals ik de keus voor Erik ten Hag bij Ajax niet begreep (ik blijk gelijk te krijgen) begrijp ik de keuze voor Slot niet. Anderhalf jaar hoofdtrainer, terend op de erfenis van John van den Brom. Heerlijk. Het is niks, wordt niks en blijft niks. Gelukkig hebben ze in 2030 een nieuw stadion. Met open dak. Anders kan er geen wentelwieker landen.
Ooit de rijkste club ter wereld. Later een rijke geldschieter die de club uit het moeras trok om er vervolgens met pek en veren in te worden gesodemieterd. Ex-voorzitter Jorien van den Herik verliet met de staart tussen de benen de Kuip. Net zoals oer-Rotterdammers Mario Been en Leo Beenhakkert persona non grata werden. All-Time topscorer bij Feyenoord Cor van der Gijp (oom van) kon voor een wedstrijd zelfs geen kaartje krijgen.
Toen Feyenoord de laatste keer (waarschijnlijk voor langere tijd) kampioen werd, vlogen ze ene Poolse Dudek in om de kampioenschaal uit te reiken. Toen de Oostenrijker Arnautofiets twee jaartjes redelijk speelde, voor Nederlandse begrippen, werd-ie als nieuwe volksheld omarmd. Dat je de Pool Smolarek of de Oostenrijker Hasil als clubheld omarmt ligt eerder voor de hand. Het zijn allemaal feiten een subtopper waardig. Dat bij Feyenoord Ruud Heus, Ben Wijnstekers en John de Wolf de lievelingetjes waren zegt al genoeg. Simpele verdedigers.
Doe maar normaal dan doe je gek genoeg. Daar slagen ze als de beste in. Ajax kan er niets aan doen dat ze successupporters hebben. Die krijg je nu eenmaal als je de prijzen pakt. Trainer Dick Advocaat zei het zelf al. Feyenoord is geen topclub. Wie zijn wij dan om deze geweldenaar, met meer haar op z'n hoofd dan punten in de stand, tegen te spreken? Over punten gesproken. Het hoort Feijenoord te zijn, en niet Feyenoord. Mijn zoveelste puntje van kritiek. Je zou er een punthoofd van krijgen.
Ooit de rijkste club ter wereld. Later een rijke geldschieter die de club uit het moeras trok om er vervolgens met pek en veren in te worden gesodemieterd. Ex-voorzitter Jorien van den Herik verliet met de staart tussen de benen de Kuip. Net zoals oer-Rotterdammers Mario Been en Leo Beenhakkert persona non grata werden. All-Time topscorer bij Feyenoord Cor van der Gijp (oom van) kon voor een wedstrijd zelfs geen kaartje krijgen.
Toen Feyenoord de laatste keer (waarschijnlijk voor langere tijd) kampioen werd, vlogen ze ene Poolse Dudek in om de kampioenschaal uit te reiken. Toen de Oostenrijker Arnautofiets twee jaartjes redelijk speelde, voor Nederlandse begrippen, werd-ie als nieuwe volksheld omarmd. Dat je de Pool Smolarek of de Oostenrijker Hasil als clubheld omarmt ligt eerder voor de hand. Het zijn allemaal feiten een subtopper waardig. Dat bij Feyenoord Ruud Heus, Ben Wijnstekers en John de Wolf de lievelingetjes waren zegt al genoeg. Simpele verdedigers.
Doe maar normaal dan doe je gek genoeg. Daar slagen ze als de beste in. Ajax kan er niets aan doen dat ze successupporters hebben. Die krijg je nu eenmaal als je de prijzen pakt. Trainer Dick Advocaat zei het zelf al. Feyenoord is geen topclub. Wie zijn wij dan om deze geweldenaar, met meer haar op z'n hoofd dan punten in de stand, tegen te spreken? Over punten gesproken. Het hoort Feijenoord te zijn, en niet Feyenoord. Mijn zoveelste puntje van kritiek. Je zou er een punthoofd van krijgen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Zal het de volgende keer over een topclub hebben.quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
In 1969 verloor Ajax de EC-1 finale van AC Milan met 4-1. Ajax was op weg later geschiedenis te schrijven. Hierdoor trad Milan aan tegen het Argentijnse Estudiantes om de wereldcup.
In de heenwedstrijd waren de Italianen superieur. Wonnen met 3-0. Het was een agressieve wedstrijd. Dan wel van Argentijnse kant. Geschopt en gescholden werd er. Vooral tegen de Fransman Nestor Combin, in Argentinië geboren. Die werd landverrader genoemd.
Het was pas het begin. In de terugwedstrijd werd topscorer Pierino Prati na 3 minuten al bewusteloos geslagen. De Argentijnen beseften dat ze kansloos waren. Toen de sterspeler Gianni Rivera geblesseerd op de grond lag, trapte de doelman van Estudiantes Poletti hem nog even tegen het hoofd.
Toen Rivera scoorde wilde Combin zijn ploeggenoot feliciteren maar zover kwam het niet. Aguirre Suárez stampte hem zo hard dat hij tien minuten bewusteloos op de grond lag. Estudiantes won met 2-1 maar de beker ging naar Milan, echter waren de spelers zo geïntimideerd dat ze de beker niet eens durfden ophalen. De hele situatie werd nog gekker toen de Argentijnse politie Combin in de boeien meenam terwijl artsen hem aan het oplappen waren.
Het bleek dat een rechter in Rosario een aanhoudingsbevel uitgevaardigd had omdat Combin zijn militaire dienstplicht verzuimd had, later bleek dat hij zijn dienstplicht wel voldaan had, in Frankrijk.
AC Milan zocht steun bij de politieke instanties en de Argentijnse president Juan Carlos Onganía greep in en zorgde voor de vrijlating van Combin. Hij liet ook het team van Estudiantes arresteren. Poletti, Aguirre Suárez en Manera vlogen een maand de gevangenis in en Poletti werd levenslang geschorst (al werd dit later herroepen). Aguirre Suárez en Manera werden voor respectievelijk dertig en twintig wedstrijden geschorst en mochten nooit meer internationale wedstrijden spelen.
Het jaar er op speelde Feijenoord de Wereldcupfinale. Ook tegen Estudiantes. Weer werden het schopppartijen van Argentijnse kant. Met als voorbeeld het incident na de goal van Joop van Daele. Hij speelde met een brilletje dat na het gescoorde doelpunt van zijn hoofd werd geplukt, en kapot gestampt door zijn tegenstander. Feijenoord werd toch wereldkampioen. Het brilletje van van Daele werd een begrip en heeft een prominente plaats in het Feijenoordmuseum.
Ajax werd maar 1 keer wereldkampioen begin jaren 70 terwijl ze 3 keer de EC-1 wonnen. De Amsterdammers weigerden, op 1972 na door het geweldadige voetbal, tegen de Zuid-Amerikaanse kampioenen te spelen. Wel werden ze in 1972 tegen Independiente wereldkampioen. Wedstrijden die relatief correct verliepen.
In de heenwedstrijd waren de Italianen superieur. Wonnen met 3-0. Het was een agressieve wedstrijd. Dan wel van Argentijnse kant. Geschopt en gescholden werd er. Vooral tegen de Fransman Nestor Combin, in Argentinië geboren. Die werd landverrader genoemd.
Het was pas het begin. In de terugwedstrijd werd topscorer Pierino Prati na 3 minuten al bewusteloos geslagen. De Argentijnen beseften dat ze kansloos waren. Toen de sterspeler Gianni Rivera geblesseerd op de grond lag, trapte de doelman van Estudiantes Poletti hem nog even tegen het hoofd.
Toen Rivera scoorde wilde Combin zijn ploeggenoot feliciteren maar zover kwam het niet. Aguirre Suárez stampte hem zo hard dat hij tien minuten bewusteloos op de grond lag. Estudiantes won met 2-1 maar de beker ging naar Milan, echter waren de spelers zo geïntimideerd dat ze de beker niet eens durfden ophalen. De hele situatie werd nog gekker toen de Argentijnse politie Combin in de boeien meenam terwijl artsen hem aan het oplappen waren.
Het bleek dat een rechter in Rosario een aanhoudingsbevel uitgevaardigd had omdat Combin zijn militaire dienstplicht verzuimd had, later bleek dat hij zijn dienstplicht wel voldaan had, in Frankrijk.
AC Milan zocht steun bij de politieke instanties en de Argentijnse president Juan Carlos Onganía greep in en zorgde voor de vrijlating van Combin. Hij liet ook het team van Estudiantes arresteren. Poletti, Aguirre Suárez en Manera vlogen een maand de gevangenis in en Poletti werd levenslang geschorst (al werd dit later herroepen). Aguirre Suárez en Manera werden voor respectievelijk dertig en twintig wedstrijden geschorst en mochten nooit meer internationale wedstrijden spelen.
Het jaar er op speelde Feijenoord de Wereldcupfinale. Ook tegen Estudiantes. Weer werden het schopppartijen van Argentijnse kant. Met als voorbeeld het incident na de goal van Joop van Daele. Hij speelde met een brilletje dat na het gescoorde doelpunt van zijn hoofd werd geplukt, en kapot gestampt door zijn tegenstander. Feijenoord werd toch wereldkampioen. Het brilletje van van Daele werd een begrip en heeft een prominente plaats in het Feijenoordmuseum.
Ajax werd maar 1 keer wereldkampioen begin jaren 70 terwijl ze 3 keer de EC-1 wonnen. De Amsterdammers weigerden, op 1972 na door het geweldadige voetbal, tegen de Zuid-Amerikaanse kampioenen te spelen. Wel werden ze in 1972 tegen Independiente wereldkampioen. Wedstrijden die relatief correct verliepen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Bij het kampioenschap gebruik je 20 jaar als schaal en bij Europees opeens 15 jaar, goh wat een toeval 
Welkom terug tong
Welkom terug tong
Weinig voetbalcarrieres zijn zo'n sprookje geweest als die van Jerrel Hasselbaink. Hij had zijn droom eigenlijk al opgegeven. Als mislukte prof van Telstar en AZ ging ie weer bij de amateurs van Neerlandia spelen.quote:Op zaterdag 26 december 2020 11:24 schreef GurneyIsBestOke het volgende:
ga gewoon iets anders doen man
In 1990 debuteerde de snelle aanvaller het seizoen 1990/1991 in de Eerste Divisie bij Telstar. Hij vertrok daarna naar AZ-67, ook in de Eerste Divisie. Hij brak echter nooit door. Scoorde maar 5 keer in zo'n 50 wedstrijden.
In het seizoen 1995/96 vertrok hij toch nog naar het Portugese Campomaiorense. Niemand weet nog hoe de Portugezen bij hem terechtkwamen. Hier kreeg Hasselbaink de bijnaam Jimmy Floyd en onder deze naam staat hij sindsdien bekend. Bij deze club scoorde hij 12 maal in 31 optredens. Campomaiorense degradeerde echter uit de hoogste divisie. Hasselbaink werd overgenomen door Boavista FC. In de SuperLiga scoorde hij 20 doelpunten in 29 duels en veroverde Boavista ten koste van Benfica de Taça de Portugal. Zijn doelpuntenproductie in Portugal viel op, in juni 1997 haalde Leeds United hem voor een transfersom van 2 miljoen pond naar de Premier League.
In zijn tweede seizoen werd hij met 18 doelpunten topscorer van Engeland. Hij deelde deze titel met Michael Owen en Dwight Yorke. Hij vertrok in 1999 naar Atlético Madrid na een onenigheid met Leeds United over contractverlenging. Met deze overstap was 40 miljoen gulden (omgerekend achttien miljoen euro) gemoeid, waarmee Hasselbaink destijds de duurste Nederlandse voetballer aller tijden was. Hasselbaink was niet eens basisspeler van Oranje.
In zijn debuutseizoen in de Primera Division scoorde Hasselbaink 29 doelpunten, waarmee hij vice-topscorer van Spanje werd. Chelsea, destijds een in opkomst zijnde topclub, haalde Hasselbaink voor 24 miljoen euro terug naar Engeland, destijds een recordtransfer voor de Londense club. In zijn eerste seizoen werd hij voor de tweede maal topscorer van de Premier League met 23 goals. Dit aantal wist Hasselbaink in zijn tweede seizoen bij Chelsea te evenaren.
Vlak voor het WK-98 maakte Hasselbaink zijn debuut in Oranje. Op dat WK zou hij in twee groepswedstrijden spelen. Hasselbaink speelde in totaal 23 interlands, waarin hij negen doelpunten produceerde. Elf keer begon hij in de basis.
Tegenwoordig zouden we een moord doen voor zo'n spits. Hasselbaink moest echter concurreren met Dennis Bergkamp en Patrick Kluivert. Desalniettemin een schitterende loopbaan bij topclubs in top-voetballanden. Hasselbaink heeft met Willy Dullens gemeen dat ze nooit in de Eredivisie hebben gespeeld als Nederlandse internationals. En als Amsterdammer samen met Robbie Rensenbrink, Rinus Israël, Ruud Gullit en Jan Jongbloed nooit voor Ajax.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ha ha ha ha. Ik heb een uitgever.quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Rukken ?quote:
ga gewoon iets anders doen man
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
En West Ham?quote:
Eens met de TS, West Bromwich Albion is inderdaad een kut club.
Je hebt scheidsrechters in alle soorten en maten. Bas Nijhuis zal herinnerd worden als rariteit. Net zoals Björn Kuipers als wereldtopper. We hadden in het verleden andere toppers. Leo Horn, Frans Derks, Charles Corver en Leo van der Kroft bijvoorbeeld.
Een andere "topper" was Dick Jol. Een straatschoffie, dat wedde op z'n eigen wedstrijden. Floot in zijn nadagen nog 20 Champions League wedstrijden. Hart op de tong, en dan met Haagse tongval. Als Tong kon ik dat wel waarderen. Leuker dan de Haagse tongval van Tommie Beugelsdijk, waarvan niemand weet hoe hij in het betaalde voetbal is terecht gekomen. Zoals Johan Derksen, in het kielzog van Bas Nijhuis, tegenwoordig predikt voor meer mannelijk voetbal in Nederland, gaf Dick Jol daar twintig jaar geleden al gehoor aan.
Wat weinigen nog weten is dat-ie twee van de beste doelmannen ooit uit het veld stuurde. De eerste was Claudio Taffarel, de doelman die de mythe van de slechte Braziliaanse doelmannen doorbrak. Taffarel speelde 101 interlands voor Brazilië. Als speler van Galatasaray werd-ie in 1999 uit het veld gestuurd tegen Chelsea. Was hem dat maar overkomen in de halve finale op het WK-98. Toen mocht er echter geen Nederlander fluiten.
De tweede grote doelman die uit het veld werd gestuurd door Jol, was Edwin van der Sar spelend voor Juventus. Een club die achteraf spijt kreeg hem te hebben verkocht aan Manchester United. In 2000 werd "Sar" met twee keer geel uit het veld gestuurd tegen Panathinaikos. Eerder had-ie als echte Ajacied mooie herinneringen aan deze Griekse club. Net zoals later iedereen mooie herinneringen kreeg aan van der Sar met zijn gestopte strafschoppen in de Champions League.
Twee geweldige doelmannen, record-internationals. Dick Jol werd geen legende. Wel in het scheidsrechters-geheugen gegrift. De andere Hagenees en scheidsrechtersbaas, de vorig jaar overleden Leo van der Kroft, zal trots op hem zijn geweest.
Een andere "topper" was Dick Jol. Een straatschoffie, dat wedde op z'n eigen wedstrijden. Floot in zijn nadagen nog 20 Champions League wedstrijden. Hart op de tong, en dan met Haagse tongval. Als Tong kon ik dat wel waarderen. Leuker dan de Haagse tongval van Tommie Beugelsdijk, waarvan niemand weet hoe hij in het betaalde voetbal is terecht gekomen. Zoals Johan Derksen, in het kielzog van Bas Nijhuis, tegenwoordig predikt voor meer mannelijk voetbal in Nederland, gaf Dick Jol daar twintig jaar geleden al gehoor aan.
Wat weinigen nog weten is dat-ie twee van de beste doelmannen ooit uit het veld stuurde. De eerste was Claudio Taffarel, de doelman die de mythe van de slechte Braziliaanse doelmannen doorbrak. Taffarel speelde 101 interlands voor Brazilië. Als speler van Galatasaray werd-ie in 1999 uit het veld gestuurd tegen Chelsea. Was hem dat maar overkomen in de halve finale op het WK-98. Toen mocht er echter geen Nederlander fluiten.
De tweede grote doelman die uit het veld werd gestuurd door Jol, was Edwin van der Sar spelend voor Juventus. Een club die achteraf spijt kreeg hem te hebben verkocht aan Manchester United. In 2000 werd "Sar" met twee keer geel uit het veld gestuurd tegen Panathinaikos. Eerder had-ie als echte Ajacied mooie herinneringen aan deze Griekse club. Net zoals later iedereen mooie herinneringen kreeg aan van der Sar met zijn gestopte strafschoppen in de Champions League.
Twee geweldige doelmannen, record-internationals. Dick Jol werd geen legende. Wel in het scheidsrechters-geheugen gegrift. De andere Hagenees en scheidsrechtersbaas, de vorig jaar overleden Leo van der Kroft, zal trots op hem zijn geweest.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
quote:
Juventus. Een club die achteraf spijt kreeg hem te hebben verkocht aan Manchester United
Juventus heeft Edwin van der Sar verkocht aan Fulham en daar nooit spijt van gehad.
We have always been at war with Eastasia.
Voorbeeld graag.quote:
Zeikneus.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Leo van der Kroft is al even dood. Dus ga vooralsnog uit van knip- en plakwerkquote:
VBL SC influencer
Left, right, behind
Left, right, behind
Heerlijk deze negativiteit.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik ga gewoon door. Ondanks de azijnplassers. Die een stijve krijgen van gelul in de ruimte.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
quote:
In het seizoen 1995/96 vertrok hij toch nog naar het Portugese Campomaiorense. Niemand weet nog hoe de Portugezen bij hem terechtkwamen. Hier kreeg Hasselbaink de bijnaam Jimmy Floyd en onder deze naam staat hij sindsdien bekend. Bij deze club scoorde hij 12 maal in 31 optredens. Campomaiorense degradeerde echter uit de hoogste divisie. Hasselbaink werd overgenomen door Boavista FC. In de SuperLiga scoorde hij 20 doelpunten in 29 duels en veroverde Boavista ten koste van Benfica de Taça de Portugal. Zijn doelpuntenproductie in Portugal viel op, in juni 1997 haalde Leeds United hem voor een transfersom van 2 miljoen pond naar de Premier League.
Maar liefst één zinnetje toegevoegd ten opzichte van het stuk op Wikipedia, klasse.
Je moet soms parafraseren. Plaats heel de briljante column. Held op sokken.quote:
[..]
[ afbeelding ]
Maar liefst één zinnetje toegevoegd ten opzichte van het stuk op Wikipedia, klasse.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Twee beste doelmannen ooit🤣quote:
Je hebt scheidsrechters in alle soorten en maten. Bas Nijhuis zal herinnerd worden als rariteit. Net zoals Björn Kuipers als wereldtopper. We hadden in het verleden andere toppers. Leo Horn, Frans Derks, Charles Corver en Leo van der Kroft bijvoorbeeld.
Een andere "topper" was Dick Jol. Een straatschoffie, dat wedde op z'n eigen wedstrijden. Floot in zijn nadagen nog 20 Champions League wedstrijden. Hart op de tong, en dan met Haagse tongval. Als Tong kon ik dat wel waarderen. Leuker dan de Haagse tongval van Tommie Beugelsdijk, waarvan niemand weet hoe hij in het betaalde voetbal is terecht gekomen. Zoals Johan Derksen, in het kielzog van Bas Nijhuis, tegenwoordig predikt voor meer mannelijk voetbal in Nederland, gaf Dick Jol daar twintig jaar geleden al gehoor aan.
Wat weinigen nog weten is dat-ie twee van de beste doelmannen ooit uit het veld stuurde. De eerste was Claudio Taffarel, de doelman die de mythe van de slechte Braziliaanse doelmannen doorbrak. Taffarel speelde 101 interlands voor Brazilië. Als speler van Galatasaray werd-ie in 1999 uit het veld gestuurd tegen Chelsea. Was hem dat maar overkomen in de halve finale op het WK-98. Toen mocht er echter geen Nederlander fluiten.
De tweede grote doelman die uit het veld werd gestuurd door Jol, was Edwin van der Sar spelend voor Juventus. Een club die achteraf spijt kreeg hem te hebben verkocht aan Manchester United. In 2000 werd "Sar" met twee keer geel uit het veld gestuurd tegen Panathinaikos. Eerder had-ie als echte Ajacied mooie herinneringen aan deze Griekse club. Net zoals later iedereen mooie herinneringen kreeg aan van der Sar met zijn gestopte strafschoppen in de Champions League.
Twee geweldige doelmannen, record-internationals. Dick Jol werd geen legende. Wel in het scheidsrechters-geheugen gegrift. De andere Hagenees en scheidsrechtersbaas, de vorig jaar overleden Leo van der Kroft, zal trots op hem zijn geweest.
Welkom terug.quote:
[..]
Weinig voetbalcarrieres zijn zo'n sprookje geweest als die van Jerrel Hasselbaink. Hij had zijn droom eigenlijk al opgegeven. Als mislukte prof van Telstar en AZ ging ie weer bij de amateurs van Neerlandia spelen.
In 1990 debuteerde de snelle aanvaller het seizoen 1990/1991 in de Eerste Divisie bij Telstar. Hij vertrok daarna naar AZ-67, ook in de Eerste Divisie. Hij brak echter nooit door. Scoorde maar 5 keer in zo'n 50 wedstrijden.
In het seizoen 1995/96 vertrok hij toch nog naar het Portugese Campomaiorense. Niemand weet nog hoe de Portugezen bij hem terechtkwamen. Hier kreeg Hasselbaink de bijnaam Jimmy Floyd en onder deze naam staat hij sindsdien bekend. Bij deze club scoorde hij 12 maal in 31 optredens. Campomaiorense degradeerde echter uit de hoogste divisie. Hasselbaink werd overgenomen door Boavista FC. In de SuperLiga scoorde hij 20 doelpunten in 29 duels en veroverde Boavista ten koste van Benfica de Taça de Portugal. Zijn doelpuntenproductie in Portugal viel op, in juni 1997 haalde Leeds United hem voor een transfersom van 2 miljoen pond naar de Premier League.
In zijn tweede seizoen werd hij met 18 doelpunten topscorer van Engeland. Hij deelde deze titel met Michael Owen en Dwight Yorke. Hij vertrok in 1999 naar Atlético Madrid na een onenigheid met Leeds United over contractverlenging. Met deze overstap was 40 miljoen gulden (omgerekend achttien miljoen euro) gemoeid, waarmee Hasselbaink destijds de duurste Nederlandse voetballer aller tijden was. Hasselbaink was niet eens basisspeler van Oranje.
In zijn debuutseizoen in de Primera Division scoorde Hasselbaink 29 doelpunten, waarmee hij vice-topscorer van Spanje werd. Chelsea, destijds een in opkomst zijnde topclub, haalde Hasselbaink voor 24 miljoen euro terug naar Engeland, destijds een recordtransfer voor de Londense club. In zijn eerste seizoen werd hij voor de tweede maal topscorer van de Premier League met 23 goals. Dit aantal wist Hasselbaink in zijn tweede seizoen bij Chelsea te evenaren.
Vlak voor het WK-98 maakte Hasselbaink zijn debuut in Oranje. Op dat WK zou hij in twee groepswedstrijden spelen. Hasselbaink speelde in totaal 23 interlands, waarin hij negen doelpunten produceerde. Elf keer begon hij in de basis.
Tegenwoordig zouden we een moord doen voor zo'n spits. Hasselbaink moest echter concurreren met Dennis Bergkamp en Patrick Kluivert. Desalniettemin een schitterende loopbaan bij topclubs in top-voetballanden. Hasselbaink heeft met Willy Dullens gemeen dat ze nooit in de Eredivisie hebben gespeeld als Nederlandse internationals. En als Amsterdammer samen met Robbie Rensenbrink, Rinus Israël, Ruud Gullit en Jan Jongbloed nooit voor Ajax.
Altijd veel sympathie gehad voor Jimmy Floyd.
quote:
quote:
Ik vind deze reacties wel terecht maar ook wat ontmoedigend. Probeer je ambities na te leven, maar dan zoals gebruikelijk in de plaatselijke bode. En probeer je aan je ambities te houden op het vlak van FOK! en aangevraagde bans.quote:
ga gewoon iets anders doen man
Jerrel is een absolute held, maar de noodzaak die H. van Tong ziet om de wikipedia van Hasselbaink wat door elkaar te husselen en die woordenbrij hier neer te zetten, ontgaat mij.quote:Op zondag 27 december 2020 23:07 schreef superniger het volgende:
[..]
Welkom terug.
Altijd veel sympathie gehad voor Jimmy Floyd.
...
Je hebt voetballers die wereldsterren konden worden. Het een moment waren en weer vergeten zijn. Wie van de jongere generatie kent Zico nog, of Garrincha, Günter Netzer ?
Een wereldster in wording was de Argentijn René Houseman. Zijn club-palmares is ongeëvenaard in Zuid-Amerika. Huracán, River Plate, Colo-Colo, Independiente, Excursionistas. Zelfs Clarence Seedorf zou er jaloers op zijn geweest.
De schitterende voetballer schitterde niet genoeg. Op het WK-74 noemde Cruijff hem de beste speler van het toernooi. Hij scoorde drie keer. Het Argentijnse team was niet memorabel genoeg.
Houseman, was inmiddels van veeldrinker een alcoholist geworden. Het WK-78 diende zich aan en daarmee Maradona, het 17-jarige wonderkind. Menotti, de bondscoach, gaf de voorkeur aan Houseman.
Maradona en het Argentijnse volk hebben het Menotti nooit kwalijk genomen. Kempes werd de vedette op het WK-78 voor de Argentijnen. Houseman wordt nog steeds gekoesterd.
Ze denken vaak terug aan Houseman. Hoe goed ie had kunnen zijn zonder alcohol. Hij was voorbestemd één van de besten ooit te zijn geworden. Hij schitterde en scheen aan een te laag plafond. Soms gaat er nog een lampje branden bij de echte liefhebbers. Bij mij staat ie in het geheugen gegrift. Hij leeft niet meer. Toch heeft-ie een vast plekje in zijn stamkroeg. Daar wordt-ie voor eeuwig op handen gedragen.
Een wereldster in wording was de Argentijn René Houseman. Zijn club-palmares is ongeëvenaard in Zuid-Amerika. Huracán, River Plate, Colo-Colo, Independiente, Excursionistas. Zelfs Clarence Seedorf zou er jaloers op zijn geweest.
De schitterende voetballer schitterde niet genoeg. Op het WK-74 noemde Cruijff hem de beste speler van het toernooi. Hij scoorde drie keer. Het Argentijnse team was niet memorabel genoeg.
Houseman, was inmiddels van veeldrinker een alcoholist geworden. Het WK-78 diende zich aan en daarmee Maradona, het 17-jarige wonderkind. Menotti, de bondscoach, gaf de voorkeur aan Houseman.
Maradona en het Argentijnse volk hebben het Menotti nooit kwalijk genomen. Kempes werd de vedette op het WK-78 voor de Argentijnen. Houseman wordt nog steeds gekoesterd.
Ze denken vaak terug aan Houseman. Hoe goed ie had kunnen zijn zonder alcohol. Hij was voorbestemd één van de besten ooit te zijn geworden. Hij schitterde en scheen aan een te laag plafond. Soms gaat er nog een lampje branden bij de echte liefhebbers. Bij mij staat ie in het geheugen gegrift. Hij leeft niet meer. Toch heeft-ie een vast plekje in zijn stamkroeg. Daar wordt-ie voor eeuwig op handen gedragen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Suck my fuck nobody.quote:
[..]
Jerrel is een absolute held, maar de noodzaak die H. van Tong ziet om de wikipedia van Hasselbaink wat door elkaar te husselen en die woordenbrij hier neer te zetten, ontgaat mij.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Wat een triestheid in het wereldgebeuren. Zoek hulp.quote:
[..]
[..]
[..]
Ik vind deze reacties wel terecht maar ook wat ontmoedigend. Probeer je ambities na te leven, maar dan zoals gebruikelijk in de plaatselijke bode. En probeer je aan je ambities te houden op het vlak van FOK! en aangevraagde bans.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Niet gaan grommen tegen mensen die je uit medelijden sparen.quote:
Maak er een fijne dag van, lieverd.
...
Overleden aan tongkankerquote:
Je hebt voetballers die wereldsterren konden worden. Het een moment waren en weer vergeten zijn. Wie van de jongere generatie kent Zico nog, of Garrincha, Günter Netzer ?
Een wereldster in wording was de Argentijn René Houseman. Zijn club-palmares is ongeëvenaard in Zuid-Amerika. Huracán, River Plate, Colo-Colo, Independiente, Excursionistas. Zelfs Clarence Seedorf zou er jaloers op zijn geweest.
De schitterende voetballer schitterde niet genoeg. Op het WK-74 noemde Cruijff hem de beste speler van het toernooi. Hij scoorde drie keer. Het Argentijnse team was niet memorabel genoeg.
Houseman, was inmiddels van veeldrinker een alcoholist geworden. Het WK-78 diende zich aan en daarmee Maradona, het 17-jarige wonderkind. Menotti, de bondscoach, gaf de voorkeur aan Houseman.
Maradona en het Argentijnse volk hebben het Menotti nooit kwalijk genomen. Kempes werd de vedette op het WK-78 voor de Argentijnen. Houseman wordt nog steeds gekoesterd.
Ze denken vaak terug aan Houseman. Hoe goed ie had kunnen zijn zonder alcohol. Hij was voorbestemd één van de besten ooit te zijn geworden. Hij schitterde en scheen aan een te laag plafond. Soms gaat er nog een lampje branden bij de echte liefhebbers. Bij mij staat ie in het geheugen gegrift. Hij leeft niet meer. Toch heeft-ie een vast plekje in zijn stamkroeg. Daar wordt-ie voor eeuwig op handen gedragen.
Ha ha ha. Na 30 jaar in 2014 gestopt met roken.quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Matige zet. Ik overtref je in alles op FOK!quote:
[..]
Niet gaan grommen tegen mensen die je uit medelijden sparen.
Maak er een fijne dag van, lieverd.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Willy van der Kuijlen. Bij iedere PSV-er gaat het hart sneller kloppen. Ook bij supporters van andere clubs. Een weergaloze voetballer. René van der Gijp had het er laatst nog over. Hij deed als trainer schietoefeningen voor. Schoot de ballen met links én rechts stijf in de kruising.
'Mister PSV'. Een andere bijnaam van hem is ‘Skiete Willy’, vanwege zijn harde schoten met links én rechts. Tussen 1964 en 1981 speelde van der Kuijlen 528 wedstrijden voor PSV. Daarin scoorde ie 311 doelpunten. En hij is topscorer aller tijden van de Eredivisie. Dat zal ie waarschijnlijk tot in lengte der dagen blijven. Een speler van zijn kaliber speelt tegenwoordig niet heel zijn carrière in Nederland.
Hij maakte in zijn totale carrière 29 doelpunten in Europees verband: tien in de Europacup I, elf in de Europa Cup II en acht in de UEFA Cup. Hij werd een paar keer landskampioen. Had zijn hoogtepunt in het seizoen 1977/78. PSV won de EUFA-cup door Bastia te verslaan. Zijn beste wedstrijden speelde ie echter tegen Barcelona in de halve finale.
Barcelona, de club van Johan Cruijff. De voetballer die de wereldroem van een andere parel in de weg stond. Door onenigheid tussen PSV -en Ajaxspelers, onder leiding van Cruijff, ontbraken van der Kuijlen en doelman Jan van Beveren jarenlang in de Oranje selectie.
Menigeen denkt dat we met het PSV-duo twee keer wereldkampioen hadden kunnen worden. In 2004 werden er aan de oostkant van het Philips Stadion standbeelden onthuld van Van der Kuijlen en Coen Dillen, een ander clubicoon van PSV. De bronzen versie Van der Kuijlen, tweebenig, maar van nature rechts, staat schietend met links afgebeeld.
Ik ben jong of oud genoeg om hem te kunnen herinneren. Eén van de beste voetballers ooit in Nederland. Ik ben fan van Cruijff, dit is één van de weinige dingen die hij verkeerd heeft aangepakt.
'Mister PSV'. Een andere bijnaam van hem is ‘Skiete Willy’, vanwege zijn harde schoten met links én rechts. Tussen 1964 en 1981 speelde van der Kuijlen 528 wedstrijden voor PSV. Daarin scoorde ie 311 doelpunten. En hij is topscorer aller tijden van de Eredivisie. Dat zal ie waarschijnlijk tot in lengte der dagen blijven. Een speler van zijn kaliber speelt tegenwoordig niet heel zijn carrière in Nederland.
Hij maakte in zijn totale carrière 29 doelpunten in Europees verband: tien in de Europacup I, elf in de Europa Cup II en acht in de UEFA Cup. Hij werd een paar keer landskampioen. Had zijn hoogtepunt in het seizoen 1977/78. PSV won de EUFA-cup door Bastia te verslaan. Zijn beste wedstrijden speelde ie echter tegen Barcelona in de halve finale.
Barcelona, de club van Johan Cruijff. De voetballer die de wereldroem van een andere parel in de weg stond. Door onenigheid tussen PSV -en Ajaxspelers, onder leiding van Cruijff, ontbraken van der Kuijlen en doelman Jan van Beveren jarenlang in de Oranje selectie.
Menigeen denkt dat we met het PSV-duo twee keer wereldkampioen hadden kunnen worden. In 2004 werden er aan de oostkant van het Philips Stadion standbeelden onthuld van Van der Kuijlen en Coen Dillen, een ander clubicoon van PSV. De bronzen versie Van der Kuijlen, tweebenig, maar van nature rechts, staat schietend met links afgebeeld.
Ik ben jong of oud genoeg om hem te kunnen herinneren. Eén van de beste voetballers ooit in Nederland. Ik ben fan van Cruijff, dit is één van de weinige dingen die hij verkeerd heeft aangepakt.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Goeie columnquote:
Willy van der Kuijlen. Bij iedere PSV-er gaat het hart sneller kloppen. Ook bij supporters van andere clubs. Een weergaloze voetballer. René van der Gijp had het er laatst nog over. Hij deed als trainer schietoefeningen voor. Schoot de ballen met links én rechts stijf in de kruising.
'Mister PSV'. Een andere bijnaam van hem is ‘Skiete Willy’, vanwege zijn harde schoten met links én rechts. Tussen 1964 en 1981 speelde van der Kuijlen 528 wedstrijden voor PSV. Daarin scoorde ie 311 doelpunten. En hij is topscorer aller tijden van de Eredivisie. Dat zal ie waarschijnlijk tot in lengte der dagen blijven. Een speler van zijn kaliber speelt tegenwoordig niet heel zijn carrière in Nederland.
Hij maakte in zijn totale carrière 29 doelpunten in Europees verband: tien in de Europacup I, elf in de Europa Cup II en acht in de UEFA Cup. Hij werd een paar keer landskampioen. Had zijn hoogtepunt in het seizoen 1977/78. PSV won de EUFA-cup door Bastia te verslaan. Zijn beste wedstrijden speelde ie echter tegen Barcelona in de halve finale.
Barcelona, de club van Johan Cruijff. De voetballer die de wereldroem van een andere parel in de weg stond. Door onenigheid tussen PSV -en Ajaxspelers, onder leiding van Cruijff, ontbraken van der Kuijlen en doelman Jan van Beveren jarenlang in de Oranje selectie.
Menigeen denkt dat we met het PSV-duo twee keer wereldkampioen hadden kunnen worden. In 2004 werden er aan de oostkant van het Philips Stadion standbeelden onthuld van Van der Kuijlen en Coen Dillen, een ander clubicoon van PSV. De bronzen versie Van der Kuijlen, tweebenig, maar van nature rechts, staat schietend met links afgebeeld.
Ik ben jong of oud genoeg om hem te kunnen herinneren. Eén van de beste voetballers ooit in Nederland. Ik ben fan van Cruijff, dit is één van de weinige dingen die hij verkeerd heeft aangepakt.
Door onenigheid tussen PSV -en Ajaxspelers, onder leiding van Cruijff, ontbraken van der Kuijlen en doelman Jan van Beveren jarenlang in de Oranje selectie.
Kwam van 1 kant he.. de PSVers hadden geen schuld
Het ego van Cruijff en de andere meelopers uit Amsterdam koste NL 2 wereldtitels
Misschien wat opsommingstekens gebruiken, dat bespaart je de moeit om er zogenaamde "zinnen" van te maken. Of gewoon een verwijzing naar wikipedia natuurlijk.quote:
Willy van der Kuijlen. Bij iedere PSV-er gaat het hart sneller kloppen. Ook bij supporters van andere clubs. Een weergaloze voetballer. René van der Gijp had het er laatst nog over. Hij deed als trainer schietoefeningen voor. Schoot de ballen met links én rechts stijf in de kruising.
'Mister PSV'. Een andere bijnaam van hem is ‘Skiete Willy’, vanwege zijn harde schoten met links én rechts. Tussen 1964 en 1981 speelde van der Kuijlen 528 wedstrijden voor PSV. Daarin scoorde ie 311 doelpunten. En hij is topscorer aller tijden van de Eredivisie. Dat zal ie waarschijnlijk tot in lengte der dagen blijven. Een speler van zijn kaliber speelt tegenwoordig niet heel zijn carrière in Nederland.
Hij maakte in zijn totale carrière 29 doelpunten in Europees verband: tien in de Europacup I, elf in de Europa Cup II en acht in de UEFA Cup. Hij werd een paar keer landskampioen. Had zijn hoogtepunt in het seizoen 1977/78. PSV won de EUFA-cup door Bastia te verslaan. Zijn beste wedstrijden speelde ie echter tegen Barcelona in de halve finale.
Barcelona, de club van Johan Cruijff. De voetballer die de wereldroem van een andere parel in de weg stond. Door onenigheid tussen PSV -en Ajaxspelers, onder leiding van Cruijff, ontbraken van der Kuijlen en doelman Jan van Beveren jarenlang in de Oranje selectie.
Menigeen denkt dat we met het PSV-duo twee keer wereldkampioen hadden kunnen worden. In 2004 werden er aan de oostkant van het Philips Stadion standbeelden onthuld van Van der Kuijlen en Coen Dillen, een ander clubicoon van PSV. De bronzen versie Van der Kuijlen, tweebenig, maar van nature rechts, staat schietend met links afgebeeld.
Ik ben jong of oud genoeg om hem te kunnen herinneren. Eén van de beste voetballers ooit in Nederland. Ik ben fan van Cruijff, dit is één van de weinige dingen die hij verkeerd heeft aangepakt.
Echt goed man, je mag trots zijn. Wat zei die uitgever, plaats die vodjes op FOK! en als je er +2 eigen zinnen aan toevoegt overwegen we publicatie in de plaatselijke krant?quote:
[..]
Ha ha ha ha. Ik heb een uitgever.
FOK! VBL is dood.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
En authentieke inhoud?quote:
[..]
Je column mist nogal wat regels
Bij de tweede WK in 1978 deed Cruijff niet eens mee. En toen waren wij er het dichtst bijquote:
[..]
Goeie column
Door onenigheid tussen PSV -en Ajaxspelers, onder leiding van Cruijff, ontbraken van der Kuijlen en doelman Jan van Beveren jarenlang in de Oranje selectie.
Kwam van 1 kant he.. de PSVers hadden geen schuld
Het ego van Cruijff en de andere meelopers uit Amsterdam koste NL 2 wereldtitels
Tussen 1991 en 1998 speelde Paul Merson in totaal 21 wedstrijden voor het Engels voetbalelftal en maakte daarbij drie doelpunten. Het hadden gezien zijn talent 90 wedstrijden en 30 doelpunten moeten en kunnen zijn.
Merson begon zijn loopbaan als middenvelder in 1985 bij Arsenal FC waar hij, op een korte huurperiode bij Brentford FC in 1987 na, tot 1997 zou spelen. Hij speelde in die tijd 327 competitiewedstrijden waarin hij 78 doelpunten maakte en waarin hij met Arsenal tweemaal de Premier League (1989 en 1991), de FA Cup (1993), de Football League Cup (1993) en de Europacup II (1994) won .
Gedurende zijn loopbaan had Merson een alcohol- en cocaïneverslaving waarvoor hij in een afkickkliniek belandde. Ook had hij gokproblemen. In een vraaggesprek met de Daily Mirror erkende Merson op 25 november 1994 dat hij verslaafd was geweest aan cocaïne. "Ik heb de afgelopen maanden mijn loopbaan en mijn huwelijk op het spel gezet. Iedereen mag nu weten wat er met mij gebeurd is. Ik wil alles opzij zetten en opnieuw beginnen."
Het zijn letterlijke citaten. Figuurlijk denk je na al die jaren, waarom? Een geweldenaar. Tevens spelend voor mijn favoriete buitenlandse club. A Gunner for life. Zoals Charley George bij Arsenal hoort, en Bergkamp en Henry.
Veel voetballers gingen hem voor. De meesten die in de goot vielen deden dat na hun carierre. Paul Merson was al alcoholist en cocaïnesnuiver tijdens zijn loopbaan. Weinig voetballers hebben als junk zo'n erelijst bij elkaar gespeeld.
Dronk 80 glazen bier per week en flessen whisky. Een echte Gunner met een prijzenkast waar ze tegenwoordig jaloers op zijn. Niemand weet hoe goed ie was geweest zonder alcohol en drugs. Hij mag trots zijn de verslaving overwonnen te hebben en analist te zijn op tv.
Merson begon zijn loopbaan als middenvelder in 1985 bij Arsenal FC waar hij, op een korte huurperiode bij Brentford FC in 1987 na, tot 1997 zou spelen. Hij speelde in die tijd 327 competitiewedstrijden waarin hij 78 doelpunten maakte en waarin hij met Arsenal tweemaal de Premier League (1989 en 1991), de FA Cup (1993), de Football League Cup (1993) en de Europacup II (1994) won .
Gedurende zijn loopbaan had Merson een alcohol- en cocaïneverslaving waarvoor hij in een afkickkliniek belandde. Ook had hij gokproblemen. In een vraaggesprek met de Daily Mirror erkende Merson op 25 november 1994 dat hij verslaafd was geweest aan cocaïne. "Ik heb de afgelopen maanden mijn loopbaan en mijn huwelijk op het spel gezet. Iedereen mag nu weten wat er met mij gebeurd is. Ik wil alles opzij zetten en opnieuw beginnen."
Het zijn letterlijke citaten. Figuurlijk denk je na al die jaren, waarom? Een geweldenaar. Tevens spelend voor mijn favoriete buitenlandse club. A Gunner for life. Zoals Charley George bij Arsenal hoort, en Bergkamp en Henry.
Veel voetballers gingen hem voor. De meesten die in de goot vielen deden dat na hun carierre. Paul Merson was al alcoholist en cocaïnesnuiver tijdens zijn loopbaan. Weinig voetballers hebben als junk zo'n erelijst bij elkaar gespeeld.
Dronk 80 glazen bier per week en flessen whisky. Een echte Gunner met een prijzenkast waar ze tegenwoordig jaloers op zijn. Niemand weet hoe goed ie was geweest zonder alcohol en drugs. Hij mag trots zijn de verslaving overwonnen te hebben en analist te zijn op tv.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Niemand minder dan Dennis Bergkamp maakte het duizendste doelpunt voor het Nederlands elftal.
Dat deed Bergkamp in een geweldige wedstrijd. Op het EK-92 tegen Duitsland, die met 3-1 werd gewonnen. Op aanwijzing van van Basten scoorde ie met het hoofd. Een droom-duo in een droom-elftal. Dat beter speelde dan op het EK-88. Helaas ontbrak het geluk in de halve finale tegen Denemarken, waar in '88 met alle geluk een polletje tegen Ierland redding gaf.
Een voetballer die je niet verwacht in de recordboeken is oud-Feyenoorder Ruben Schaken. Het vijftienhonderste doelpunt van Oranje kwam op zijn naam. In 2013 scoorde ie het in het WK-kwalificatieduel met Estland de 3-0.
Niet slecht voor een voetballer die laat doorbrak en voor drie Eerste-Divisieclubs speelde voor ie zich namens Feyenoord international mocht noemen.
Twee leuke andere feitjes over een duizendste doelpunt gaan over Rob Rensenbrink, het slangenmens en Pelé. Robbie scoorde op het WK-78 tegen Oostenrijk het duizendste doelpunt op een WK.
Pelé maakte er in zijn ééntje meer dan 1000. Zijn duizendste was net zoals die van Rensenbrink uit een strafschop. Illustere en grote namen. Ruben Schaken staat kleiner in de geschiedenisboeken. Robbie ging recent van ons heen. Een geweldenaar. Jannes zou hem aanbeden hebben als stilzwijgende dammer.
Dat deed Bergkamp in een geweldige wedstrijd. Op het EK-92 tegen Duitsland, die met 3-1 werd gewonnen. Op aanwijzing van van Basten scoorde ie met het hoofd. Een droom-duo in een droom-elftal. Dat beter speelde dan op het EK-88. Helaas ontbrak het geluk in de halve finale tegen Denemarken, waar in '88 met alle geluk een polletje tegen Ierland redding gaf.
Een voetballer die je niet verwacht in de recordboeken is oud-Feyenoorder Ruben Schaken. Het vijftienhonderste doelpunt van Oranje kwam op zijn naam. In 2013 scoorde ie het in het WK-kwalificatieduel met Estland de 3-0.
Niet slecht voor een voetballer die laat doorbrak en voor drie Eerste-Divisieclubs speelde voor ie zich namens Feyenoord international mocht noemen.
Twee leuke andere feitjes over een duizendste doelpunt gaan over Rob Rensenbrink, het slangenmens en Pelé. Robbie scoorde op het WK-78 tegen Oostenrijk het duizendste doelpunt op een WK.
Pelé maakte er in zijn ééntje meer dan 1000. Zijn duizendste was net zoals die van Rensenbrink uit een strafschop. Illustere en grote namen. Ruben Schaken staat kleiner in de geschiedenisboeken. Robbie ging recent van ons heen. Een geweldenaar. Jannes zou hem aanbeden hebben als stilzwijgende dammer.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Keepersblunders heb je in alle soorten en maten. Dertien jaar geleden. Feyenoord speelt tegen FC Twente. Feyenoord-doelman Maikel Aerts komt onnodig ver zijn doel uit. Speelt de bal in de voeten van FC Twente-spits Blaise Nkufo. 2-2. Aerts schreeuwt het uit van frustratie. Althans, daar lijkt het op.
Hij vraagt vervolgens zelf om een wissel bij coach Ronald Koeman. Patrick Lodewijks is geblesseerd en derde doelman Sherif Ekramy maakt zijn Eredivisie-debuut. Aerts wordt later betrapt op match-fixing en cocaïne-gebruik. Of was het eerder ? In ieder geval hebben we nooit meer iets gehoord over dit "incident." Er was nog geen VAR. En dubieuze situaties hoorden nog bij het spel.
Bij andere clubs zat ie ook op het verdachtenbankje. Wat-ie allemaal op zijn conto, en kerfstok heeft staan is veel. Mooie sportprestaties zitten er niet tussen.
Roze, de kleur van de onschuld. Wel je haren verliezen. Maar je onschuld en streken ?
Hij vraagt vervolgens zelf om een wissel bij coach Ronald Koeman. Patrick Lodewijks is geblesseerd en derde doelman Sherif Ekramy maakt zijn Eredivisie-debuut. Aerts wordt later betrapt op match-fixing en cocaïne-gebruik. Of was het eerder ? In ieder geval hebben we nooit meer iets gehoord over dit "incident." Er was nog geen VAR. En dubieuze situaties hoorden nog bij het spel.
Bij andere clubs zat ie ook op het verdachtenbankje. Wat-ie allemaal op zijn conto, en kerfstok heeft staan is veel. Mooie sportprestaties zitten er niet tussen.
Roze, de kleur van de onschuld. Wel je haren verliezen. Maar je onschuld en streken ?
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Over René van der Gijp kun je de meest uiteenlopende dingen zeggen. Dat-ie vaak grappig is en de lach aan zijn kont heeft hangen.
Dat-ie niet het uiterste uit zijn talent haalde. Dat-ie na zijn loopbaan een nog grotere cultheld werd dan hij als speler al was.
Hij debuteerde september 1982 als aanvaller van Lokeren in het Nederlands elftal. Huub Stevens, Gullit en Willy van der kerkhof waren ploeggenoten. Hij speelde in zijn beginjaren samen met Louis van Gaal bij Sparta. Die mocht het vuile werk voor hem en topscorer Ruud Geels opknappen. Een geweldenaar als rechtsbuiten. De beste van zijn generatie. Als speler van Feyenoord weggestuurd, omdat-ie zich met bolhoed en al bij de training liet afzetten. Zestien jaar oud. Op zijn 20ste liet-ie zich filmen met zwemvliezen aan en een duikbril op. De training van Sparta werd afgelast.
Had-ie de juiste voetbalmentaliteit zou ie in 1988 met PSV en Oranje met de beker in zijn handen hebben gestaan. Een mooie man en persoonlijkheid. Wat weinigen nog weten is dat-ie in de Hitparade heeft gestaan met 'Geef me Hoop Jomanda.' Een cover van Eddy Grant's 'Gimme hope Jo'anna.' In 1995. Hoogste notering 28. Cultfiguur pur sang. De laatste die zichzelf serieus neemt. Kan de huidige generatie nog iets van leren.
Kijk en huiver van dit wonderdoelpunt. Weet niet meer waar, geloof Engeland, werd het gekozen tot mooiste doelpunt ooit .....
Achteraf zei hij dat-ie te lui was om door te lopen.
Dat-ie niet het uiterste uit zijn talent haalde. Dat-ie na zijn loopbaan een nog grotere cultheld werd dan hij als speler al was.
Hij debuteerde september 1982 als aanvaller van Lokeren in het Nederlands elftal. Huub Stevens, Gullit en Willy van der kerkhof waren ploeggenoten. Hij speelde in zijn beginjaren samen met Louis van Gaal bij Sparta. Die mocht het vuile werk voor hem en topscorer Ruud Geels opknappen. Een geweldenaar als rechtsbuiten. De beste van zijn generatie. Als speler van Feyenoord weggestuurd, omdat-ie zich met bolhoed en al bij de training liet afzetten. Zestien jaar oud. Op zijn 20ste liet-ie zich filmen met zwemvliezen aan en een duikbril op. De training van Sparta werd afgelast.
Had-ie de juiste voetbalmentaliteit zou ie in 1988 met PSV en Oranje met de beker in zijn handen hebben gestaan. Een mooie man en persoonlijkheid. Wat weinigen nog weten is dat-ie in de Hitparade heeft gestaan met 'Geef me Hoop Jomanda.' Een cover van Eddy Grant's 'Gimme hope Jo'anna.' In 1995. Hoogste notering 28. Cultfiguur pur sang. De laatste die zichzelf serieus neemt. Kan de huidige generatie nog iets van leren.
Kijk en huiver van dit wonderdoelpunt. Weet niet meer waar, geloof Engeland, werd het gekozen tot mooiste doelpunt ooit .....
Achteraf zei hij dat-ie te lui was om door te lopen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Was je zelf tevreden over die zin?quote:
Roze, de kleur van de onschuld. Wel je haren verliezen. Maar je onschuld en streken ?
Dit heb je al gepost in 2017. Bedankt voor de herhaling.quote:
Over René van der Gijp kun je de meest uiteenlopende dingen zeggen. Dat-ie vaak grappig is en de lach aan zijn kont heeft hangen.
[ afbeelding ]
Dat-ie niet het uiterste uit zijn talent haalde. Dat-ie na zijn loopbaan een nog grotere cultheld werd dan hij als speler al was.
[ afbeelding ]
Hij debuteerde september 1982 als aanvaller van Lokeren in het Nederlands elftal. Huub Stevens, Gullit en Willy van der kerkhof waren ploeggenoten. Hij speelde in zijn beginjaren samen met Louis van Gaal bij Sparta. Die mocht het vuile werk voor hem en topscorer Ruud Geels opknappen.
[ afbeelding ]
Had ie de juiste voetbalmentaliteit zou ie in 1988 met PSV en Oranje met de beker in zijn handen hebben gestaan. Een mooie man en persoonlijkheid. Wat weinigen nog weten is dat ie in de Hitparade heeft gestaan met 'Geef me Hoop Jomanda.' Een cover van Eddy Grant's 'Gimme hope Jo'anna.' In 1995. Hoogste notering 28. Cultfiguur pur sang. De laatste die zichzelf serieus neemt. Kan de huidige generatie nog iets van leren.
Kijk en huiver van dit wonderdoelpunt. Weet niet meer waar, geloof Engeland, werd ie gekozen tot mooiste doelpunt ooit....
Achteraf zei hij dat ie te lui was om door te lopen.
'Als ik de kans krijg maak ik van deze club iets groots.' Woorden van Aad de Mos bij zijn aanstelling vlak voor het einde van het seizoen om Sparta te behoeden voor degradatie.
Bescheidenheid is hem altijd vreemd geweest. Omhooggevallen als hulptrainer van Ajax. Net zoals Leo Beenhakker ooit hoofdtrainer werd in Amsterdam. April 2010 stelde Sparta hem aan. Naar verluidt voor 2 ton in vier wedstrijden. Het werden er zes. Play-offs tegen het nietige Excelsior rekten het seizoen.
Op de persconferentie bij zijn aanstelling bij PSV sprak ie de woorden: 'Ik ben een garantie voor succes.' De afloop is bekend. Aad Afkoopsom is niet voor niets zijn bijnaam. Hij won met KV Mechelen onterecht van Ajax de EC-2. Danny Blind werd er na 10 minuten al uitgestuurd. Ook zo'n "grote coach."
Terug naar Sparta. De club degradeerde ooit één keer. Aad de Mos zou het wanbeleid van de roemruchte club niet kunnen omdraaien. Op het Kasteel gleed ie nog op zijn knieën langs de zijlijn toen Sparta in de 85ste minuut scoorde tegen Excelsior. Nahijgend in zijn euforie zag ie Excelsior in de play-off tegen degradatie, zittend op de bank, de Rotterdamse concurrent in de 90ste minuut toch nog scoren.
Geen Aad afkoopsom ditmaal. Wel een staart tussen de benen, die weer vertrok. Geld opgestreken om de beste analist na Jan Mulder te worden. Markante man. Altijd leuke tv, maar als coach niet de begenadigde coach die hij zich inbeeldt te zijn. Zijn middelvinger tegen Ajax vergeef ik hem nooit. De club waar ie als coach alles aan heeft te danken.
Bescheidenheid is hem altijd vreemd geweest. Omhooggevallen als hulptrainer van Ajax. Net zoals Leo Beenhakker ooit hoofdtrainer werd in Amsterdam. April 2010 stelde Sparta hem aan. Naar verluidt voor 2 ton in vier wedstrijden. Het werden er zes. Play-offs tegen het nietige Excelsior rekten het seizoen.
Op de persconferentie bij zijn aanstelling bij PSV sprak ie de woorden: 'Ik ben een garantie voor succes.' De afloop is bekend. Aad Afkoopsom is niet voor niets zijn bijnaam. Hij won met KV Mechelen onterecht van Ajax de EC-2. Danny Blind werd er na 10 minuten al uitgestuurd. Ook zo'n "grote coach."
Terug naar Sparta. De club degradeerde ooit één keer. Aad de Mos zou het wanbeleid van de roemruchte club niet kunnen omdraaien. Op het Kasteel gleed ie nog op zijn knieën langs de zijlijn toen Sparta in de 85ste minuut scoorde tegen Excelsior. Nahijgend in zijn euforie zag ie Excelsior in de play-off tegen degradatie, zittend op de bank, de Rotterdamse concurrent in de 90ste minuut toch nog scoren.
Geen Aad afkoopsom ditmaal. Wel een staart tussen de benen, die weer vertrok. Geld opgestreken om de beste analist na Jan Mulder te worden. Markante man. Altijd leuke tv, maar als coach niet de begenadigde coach die hij zich inbeeldt te zijn. Zijn middelvinger tegen Ajax vergeef ik hem nooit. De club waar ie als coach alles aan heeft te danken.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik sluit me bij @Bolasie aan. Dit is de leukste rubriek op FOK!quote:
'Als ik de kans krijg maak ik van deze club iets groots.' Woorden van Aad de Mos bij zijn aanstelling vlak voor het einde van het seizoen om Sparta te behoeden voor degradatie.
Bescheidenheid is hem altijd vreemd geweest. Omhooggevallen als hulptrainer van Ajax. Net zoals Leo Beenhakker ooit hoofdtrainer werd in Amsterdam. April 2010 stelde Sparta hem aan. Naar verluidt voor 2 ton in vier wedstrijden. Het werden er zes. Play-offs tegen het nietige Excelsior rekten het seizoen.
Op de persconferentie bij zijn aanstelling bij PSV sprak ie de woorden: 'Ik ben een garantie voor succes.' De afloop is bekend. Aad Afkoopsom is niet voor niets zijn bijnaam. Hij won met KV Mechelen onterecht van Ajax de EC-2. Danny Blind werd er na 10 minuten al uitgestuurd. Ook zo'n "grote coach."
Terug naar Sparta. De club degradeerde ooit één keer. Aad de Mos zou het wanbeleid van de roemruchte club niet kunnen omdraaien. Op het Kasteel gleed ie nog op zijn knieën langs de zijlijn toen Sparta in de 85ste minuut scoorde tegen Excelsior. Nahijgend in zijn euforie zag ie Excelsior in de play-off tegen degradatie, zittend op de bank, de Rotterdamse concurrent in de 90ste minuut toch nog scoren.
Geen Aad afkoopsom ditmaal. Wel een staart tussen de benen, die weer vertrok. Geld opgestreken om de beste analist na Jan Mulder te worden. Markante man. Altijd leuke tv, maar als coach niet de begenadigde coach die hij zich inbeeldt te zijn. Zijn middelvinger tegen Ajax vergeef ik hem nooit. De club waar ie als coach alles aan heeft te danken.
quote:
'Als ik de kans krijg maak ik van deze club iets groots.' Woorden van Aad de Mos bij zijn aanstelling vlak voor het einde van het seizoen om Sparta te behoeden voor degradatie.
[ afbeelding ]
Bescheidenheid is hem altijd vreemd geweest. Omhooggevallen als hulptrainer van Ajax. Net zoals leo Beenhakker ooit hoofdtrainer werd in Amsterdam. April 2010 stelde Sparta hem aan. Naar verluidt voor 2 ton in vier wedstrijden. Het werden er zes. Play Offs tegen het nietige Excelsior rekten het seizoen.
[ afbeelding ]
Op de persconferentie bij zijn aanstelling bij PSV sprak ie de woorden: 'Ik ben een garantie voor succes.' De afloop is bekend. Aad Afkoopsom is niet voor niets zijn bijnaam. Hij won met KV Mechelen onterecht van Ajax de EC-2. Danny Blind werd er na 10 minuten al uitgestuurd. Ook zo'n "grote coach."
[ afbeelding ]
Terug naar Sparta. De club degradeerde ooit één keer. Aad de Mos zou het wanbeleid van de roemruchte club niet kunnen omdraaien. Op het Kasteel gleed ie nog op zijn knieën langs de zijlijn toen Sparta in de 85 minuut scoorde tegen Excelsior. Na hijgend in zijn euforie zag ie Excelsior in de Play-Off tegen degradatie, zittend op de bank, de Rotterdamse concurrent in de 90ste minuut toch nog scoren.
[ afbeelding ]
Geen Aad afkoopsom ditmaal. Wel een staart tussen de benen, die weer vertrok. Geld opgestreken om de beste analist na Jan Mulder te worden. Markante man. Altijd leuke tv, maar als coach niet de begenadigde coach die hij zich inbeeldt te zijn. Zijn middelvinger tegen Ajax vergeef ik hem nooit. De club waar ie als coach alles aan heeft te danken.
Ik ga gewoon door. Briljantie kent geen grenzen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dirk Kuijt verdiende een mooi afscheid. Als Ajacied hoopte ik dat ie het mooie afscheid een jaartje zou uitstellen. Geen stilist. Maar een onbedwingbare honger naar succes en erkenning. Niet de meest verfijnde speler en niet de meest getalenteerde. Als je dan in je laatste wedstrijd, met een hattrick, Feyenoord het landskampioenschap kan bezorgen mag je spreken van de kers op de taart.
Johan Derksen zaagt heel zijn leven voetballers af, maakt en kraakt voetballers, breekt soms hun loopbaan. Denk aan Ton Blanker, die hij de nieuwe Cruijff noemde. Die betiteling natuurlijk nooit kon waarmaken. Bij enig weerwoord komt ie niet meer in een TV-programma. Zelf kan ie niet tegen kritiek. Dan drukt ie zijn snor en pocht met zijn muziekkennis over duizend doodsaaie bluesmuzikanten.
Hij verwijt zelfs Dirk Kuijt zijn voetbalcarriere en zijn saaie teksten. Terwijl ie praatjesmakers ook met de grond gelijk maakt. Net zoals ie als verdediger deed. Er nog trots op is ook. Wees blij dat er in de Kuip weer een cultheld was. Iemand die niet raaskalde. Dat deed Dennis Bergkamp ook niet. Iemand die zijn voeten liet spreken. Een speler waar Derksen als voetballer niet aan had kunnen tippen. Een topscorer in de Eredivisie met 29 doelpunten voor Feyenoord in het seizoen 2003/2004.
Een voetballer die zes seizoenen voor Liverpool heeft gespeeld. Er zelfs de Champions League finale mee haalde. Liverpool verloor. Dirk uit Katwijk scoorde die wedstrijd wel. Kattik zeggen ze plaatselijk. Daar wordt ie op handen gedragen. Net zoals in Rotterdam en Liverpool. Derksen wordt pas bij zijn begrafenis op handen gedragen. Dan gaat ie als sigarenroker de pijp uit. En kijkt die dekselse Dirk uit Katwijk toe.
Johan Derksen zaagt heel zijn leven voetballers af, maakt en kraakt voetballers, breekt soms hun loopbaan. Denk aan Ton Blanker, die hij de nieuwe Cruijff noemde. Die betiteling natuurlijk nooit kon waarmaken. Bij enig weerwoord komt ie niet meer in een TV-programma. Zelf kan ie niet tegen kritiek. Dan drukt ie zijn snor en pocht met zijn muziekkennis over duizend doodsaaie bluesmuzikanten.
Hij verwijt zelfs Dirk Kuijt zijn voetbalcarriere en zijn saaie teksten. Terwijl ie praatjesmakers ook met de grond gelijk maakt. Net zoals ie als verdediger deed. Er nog trots op is ook. Wees blij dat er in de Kuip weer een cultheld was. Iemand die niet raaskalde. Dat deed Dennis Bergkamp ook niet. Iemand die zijn voeten liet spreken. Een speler waar Derksen als voetballer niet aan had kunnen tippen. Een topscorer in de Eredivisie met 29 doelpunten voor Feyenoord in het seizoen 2003/2004.
Een voetballer die zes seizoenen voor Liverpool heeft gespeeld. Er zelfs de Champions League finale mee haalde. Liverpool verloor. Dirk uit Katwijk scoorde die wedstrijd wel. Kattik zeggen ze plaatselijk. Daar wordt ie op handen gedragen. Net zoals in Rotterdam en Liverpool. Derksen wordt pas bij zijn begrafenis op handen gedragen. Dan gaat ie als sigarenroker de pijp uit. En kijkt die dekselse Dirk uit Katwijk toe.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Leuke column Tong.
Zelf altijd een bloedhekel aan Kuyt maar wel respect voor zijn loopbaan. Onvermoeibaar.
Zelf altijd een bloedhekel aan Kuyt maar wel respect voor zijn loopbaan. Onvermoeibaar.
Zo sta ik er ook in. Die heeft er echt alles uitgehaald.quote:
Leuke column Tong.
Zelf altijd een bloedhekel aan Kuyt maar wel respect voor zijn loopbaan. Onvermoeibaar.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Geen eredivisie maar heb je ooit eens een column gewijd aan Rivellino, heb altijd wel een zwak voor voetballers met een goede snor 
Je zal als spits Marco van Basten moeten opvolgen bij Ajax. Bij AC Milan deed George Weah het met verve.
Dat werd een negen, waar van Basten een negen en half was. Bij Ajax had een andere kleurling minder fortuin. Henny Meijer, kwam, zag, en verloor. Een schitterende carrière echter. Qua dikke kont.
Deze dikke kont bleef op relatief laag of middelmatig niveau presteren.
Hij vormde met Milco Djurovski een perfect duo bij FC Groningen en bij Volendam gingen ze met deze neger in kostuum op de foto.
Hij maakte voor Roda JC negentien doelpunten in het seizoen 1986/1987. Opportunistisch als de voetbalwereld is kochten ze bij Ajax deze spits met dikke kont. Zijn verblijf in de Meer werd geen succes. Na een jaar vertrok ie met de staart tussen de billen. Hij scoorde ooit vijf keer als speler van Telstar tegen Heracles bij een 5-1 overwinning. Kom ik nu pas aangescheten met dit feitje.
Henny Meijer won ooit de gouden schoen in Nederland. Henny Meijer speelde één interland met z'n dikke reet. Henny Meijer was de eerste die scoorde in de Japanse J-Leaque. Bert Konterman deed het hem niet na.
Meijer was in 1989 een van de voetballers die met het Kleurrijk Elftal een toernooi in Suriname zouden spelen. Hij en Stanley Menzo vlogen niet met de grote groep mee maar namen een eerdere vlucht; zo ontsnapten beiden aan de SLM-ramp.
Reteveel geluk. Henny Meijer, die maar één voetballer met een dikkere reet voor zich mag dulden. De grootste reet die ooit wereldtopper werd is natuurlijk Ronald Koeman. Die had zelfs schijt aan de Duitsers.
Dat werd een negen, waar van Basten een negen en half was. Bij Ajax had een andere kleurling minder fortuin. Henny Meijer, kwam, zag, en verloor. Een schitterende carrière echter. Qua dikke kont.
Deze dikke kont bleef op relatief laag of middelmatig niveau presteren.
Hij vormde met Milco Djurovski een perfect duo bij FC Groningen en bij Volendam gingen ze met deze neger in kostuum op de foto.
Hij maakte voor Roda JC negentien doelpunten in het seizoen 1986/1987. Opportunistisch als de voetbalwereld is kochten ze bij Ajax deze spits met dikke kont. Zijn verblijf in de Meer werd geen succes. Na een jaar vertrok ie met de staart tussen de billen. Hij scoorde ooit vijf keer als speler van Telstar tegen Heracles bij een 5-1 overwinning. Kom ik nu pas aangescheten met dit feitje.
Henny Meijer won ooit de gouden schoen in Nederland. Henny Meijer speelde één interland met z'n dikke reet. Henny Meijer was de eerste die scoorde in de Japanse J-Leaque. Bert Konterman deed het hem niet na.
Meijer was in 1989 een van de voetballers die met het Kleurrijk Elftal een toernooi in Suriname zouden spelen. Hij en Stanley Menzo vlogen niet met de grote groep mee maar namen een eerdere vlucht; zo ontsnapten beiden aan de SLM-ramp.
Reteveel geluk. Henny Meijer, die maar één voetballer met een dikkere reet voor zich mag dulden. De grootste reet die ooit wereldtopper werd is natuurlijk Ronald Koeman. Die had zelfs schijt aan de Duitsers.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Er zijn WK's die herinnerd worden door legendarische wedstrijden en legendarische spelers. De laatste toernooien worden we niet meer verwend. Had je in het verleden talloze wereldsterren op één toernooi. Het lijkt alsof we het de laatste jaren met Messi en Ronaldo moeten doen.
Op het WK-98 speelden in het Nederlands-elftal alleen al meer wereldtoppers dan in andere finale-wedstrijden op WK's de laatste jaren. Ik overdrijf natuurlijk, het is meer een gevoel. Op het WK-2006 werden wel records gebroken. Er werden op dat WK liefst 28 rode kaarten uitgedeeld. De wedstrijd Nederland-Portugal was een schande. Vier rode kaarten in deze Achtste finale.
Zelfs de finale dat toernooi eindigde niet met 22 spelers. Het kroonjuweel van het internationale voetbal destijds, Zinedine Zidane, liet zich provoceren door een Italiaanse houwdegen. Hij gaf na een provocerende opmerking, een kopstoot aan Marco Materazzi. Met rood verliet Zidane het veld.
In de achtste finale tegen Australië had deze beperkte voetballer, Materazzi, zelf rood gekregen. Italië werd wereldkampioen. Een wereldkampioen die niet de geschiedenis in zal gaan zoals Zinedine Zidane als individu.
Dit wereldkampioenschap is een voetnoot in de voetbalgeschiedenis, net zoals Italië als de wereldkampioen van het WK-2006.
Zidane zal echter herinnerd worden als één van de grootste voetballers ooit. Is geen voetnoot in de voetbalgeschiedenis. Heeft een eigen standbeeld, geplaatst op een voetstuk, waar Marco Materazzi alleen maar van kan dromen. Zinedine Zidane als speler groter dan het wereldkampioenschap van Italië in 2006. Hij verloor zijn hoofd. Blijft echter aan kop van zijn generatie.
Op het WK-98 speelden in het Nederlands-elftal alleen al meer wereldtoppers dan in andere finale-wedstrijden op WK's de laatste jaren. Ik overdrijf natuurlijk, het is meer een gevoel. Op het WK-2006 werden wel records gebroken. Er werden op dat WK liefst 28 rode kaarten uitgedeeld. De wedstrijd Nederland-Portugal was een schande. Vier rode kaarten in deze Achtste finale.
Zelfs de finale dat toernooi eindigde niet met 22 spelers. Het kroonjuweel van het internationale voetbal destijds, Zinedine Zidane, liet zich provoceren door een Italiaanse houwdegen. Hij gaf na een provocerende opmerking, een kopstoot aan Marco Materazzi. Met rood verliet Zidane het veld.
In de achtste finale tegen Australië had deze beperkte voetballer, Materazzi, zelf rood gekregen. Italië werd wereldkampioen. Een wereldkampioen die niet de geschiedenis in zal gaan zoals Zinedine Zidane als individu.
Dit wereldkampioenschap is een voetnoot in de voetbalgeschiedenis, net zoals Italië als de wereldkampioen van het WK-2006.
Zidane zal echter herinnerd worden als één van de grootste voetballers ooit. Is geen voetnoot in de voetbalgeschiedenis. Heeft een eigen standbeeld, geplaatst op een voetstuk, waar Marco Materazzi alleen maar van kan dromen. Zinedine Zidane als speler groter dan het wereldkampioenschap van Italië in 2006. Hij verloor zijn hoofd. Blijft echter aan kop van zijn generatie.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Pierre, destijds reserve van het Nederlands Elftal, zou tegenwoordig vaste basisspeler en spits zijn in Oranje. Geen twijfel mogelijk. We liepen over van kwaliteit. Beseften het niet allemaal. Vonden het normaal om top-favoriet te zijn op een EK en de finale te halen op een WK. Werd er gescholden, waarom die en deze en dat verkeerd dekten. Oranje was een top-land qua nationale elftal. Op Ajax na midden jaren 90 was het echter behelpen met de clubteams.
De weelde van een gewonnen Europacup, zoals Feijenoord in 2002, werd destijds ook niet echt in proporties gezien. Ze werden niet eens sportploeg van het jaar. Dat werd het Nederlandse-dames turnen team. Dat werd derde op het EK-turnen.
In de eigen Kuip. In de finale tegen Dortmund. Ondertussen even Inter Milaan uitschakelend. Ik wil het echter hebben over één van de mooiste vrije trappen ooit. De reservespeler van Oranje nam ze vaker. Nam ze vaker op de wreef. Hij wreef het er op dat moment in dat een reserve van Oranje ook een ster kan zijn.
Zelden is er een vrije trap mooier in de kruising gegaan dan deze van van Hooijdonck tegen Freiburg. Feijenoord won de EC in de Kuip. Als Totterdammer kun je niet meer wensen. Maar deze vrije trap staat in mijn geheugen. Het requiem van het Nederlandse voetbal. Een laatste briljante ademtocht. Totdat Oranje weer een gouden lichting kreeg.
Hang me er niet aan op. Kruisig me niet. Als Ajacied blijf ik objectief. Eén van de mooiste vrije trappen ooit. Van een geweldige spits, die de pech had briljante midvoors, voor zich te hebben.
De weelde van een gewonnen Europacup, zoals Feijenoord in 2002, werd destijds ook niet echt in proporties gezien. Ze werden niet eens sportploeg van het jaar. Dat werd het Nederlandse-dames turnen team. Dat werd derde op het EK-turnen.
In de eigen Kuip. In de finale tegen Dortmund. Ondertussen even Inter Milaan uitschakelend. Ik wil het echter hebben over één van de mooiste vrije trappen ooit. De reservespeler van Oranje nam ze vaker. Nam ze vaker op de wreef. Hij wreef het er op dat moment in dat een reserve van Oranje ook een ster kan zijn.
Zelden is er een vrije trap mooier in de kruising gegaan dan deze van van Hooijdonck tegen Freiburg. Feijenoord won de EC in de Kuip. Als Totterdammer kun je niet meer wensen. Maar deze vrije trap staat in mijn geheugen. Het requiem van het Nederlandse voetbal. Een laatste briljante ademtocht. Totdat Oranje weer een gouden lichting kreeg.
Hang me er niet aan op. Kruisig me niet. Als Ajacied blijf ik objectief. Eén van de mooiste vrije trappen ooit. Van een geweldige spits, die de pech had briljante midvoors, voor zich te hebben.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Niet veel landen blijven ongeslagen op een WK. Op het WK van 2014 waren het er drie. Waaronder Nederland.
Het eerste land waar je aan denkt is natuurlijk wereldkampioen Duitsland. Won zes wedstrijden. Het andere land is misschien verrassend.
Costa Rica speelde tegen Uruguay, Engeland, Italië en Griekenland en vertrok niet met de krul in de staart. De staart van de wedstrijd zal het zich nog herinneren.
Costa Rica, het kleine voetballand, dacht tegen het kleine land uit Europa met een grote voetbal-historie zelf historie te kunnen schrijven.
De geniale coach van Gaal stak daar een stokje voor. Tim Krul kwam in het doel te staan. Tim Krul blijft eeuwig in het geheugen. Werd vlak voor tijd ingebracht. Stopte de penalties in de strafschoppenserie. Wie hij verving is straks vergeten. Van Gaal niet. Die heeft nog meer op zijn kerfstok. Het WK-Brazilië blijft ook in onze gedachte. Het lijkt zo lang geleden voor Oranje en het Nederlandse voetbal.
Nederland haalde de finale niet. Strandde tegen het middelmatige Argentinië. Sommigen zeiden achteraf dat we toch geen kans hadden gemaakt tegen Duitsland. Als voetballiefhebber gaan dan m'n nekharen omhoog staan. Hoe vaak werd West-Duitsland niet onverdiend wereldkampioen?
Straks een uitgesteld EK. Met een nog betere lichting dan in 2014. Als voetbal-romanticus droom ik nu al van het Oranje van de jeugd. Met eerbied voor een mooi gekleurd Oranje verleden.
Het eerste land waar je aan denkt is natuurlijk wereldkampioen Duitsland. Won zes wedstrijden. Het andere land is misschien verrassend.
Costa Rica speelde tegen Uruguay, Engeland, Italië en Griekenland en vertrok niet met de krul in de staart. De staart van de wedstrijd zal het zich nog herinneren.
Costa Rica, het kleine voetballand, dacht tegen het kleine land uit Europa met een grote voetbal-historie zelf historie te kunnen schrijven.
De geniale coach van Gaal stak daar een stokje voor. Tim Krul kwam in het doel te staan. Tim Krul blijft eeuwig in het geheugen. Werd vlak voor tijd ingebracht. Stopte de penalties in de strafschoppenserie. Wie hij verving is straks vergeten. Van Gaal niet. Die heeft nog meer op zijn kerfstok. Het WK-Brazilië blijft ook in onze gedachte. Het lijkt zo lang geleden voor Oranje en het Nederlandse voetbal.
Nederland haalde de finale niet. Strandde tegen het middelmatige Argentinië. Sommigen zeiden achteraf dat we toch geen kans hadden gemaakt tegen Duitsland. Als voetballiefhebber gaan dan m'n nekharen omhoog staan. Hoe vaak werd West-Duitsland niet onverdiend wereldkampioen?
Straks een uitgesteld EK. Met een nog betere lichting dan in 2014. Als voetbal-romanticus droom ik nu al van het Oranje van de jeugd. Met eerbied voor een mooi gekleurd Oranje verleden.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik had de hoop dat je na tien dagen nuchter zijn ook niet meer zou verder zou gasan met die kutstukjes van je. Helaas.
Leg eens uit wat je niet bevalt.quote:
Ik had de hoop dat je na tien dagen nuchter zijn ook niet meer zou verder zou gasan met die kutstukjes van je. Helaas.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Twee keer zou en gasan. Dat is pas schrijftalent.quote:
Ik had de hoop dat je na tien dagen nuchter zijn ook niet meer zou verder zou gasan met die kutstukjes van je. Helaas.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Zal eens kijken.quote:Op woensdag 30 december 2020 00:56 schreef JR-Style-93 het volgende:
[..]
Plaats eens wat van je columns die in je plaatselijke krant staan dan.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Zie die van afgelopen vrijdag op de FP.quote:
Geen eredivisie maar heb je ooit eens een column gewijd aan Rivellino, heb altijd wel een zwak voor voetballers met een goede snor
Over Abe van den Ban.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dat lijkt mij niet.quote:
Met een nog betere lichting dan in 2014.
Ik begin nu te twijfelen. Misschien overdreef ik wel. Nee, je hebt gelijk.quote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Blijf deze foto geweldig vinden. De coach van Costa Rica met een blik van "the fuck is this?"quote:
Niet veel landen blijven ongeslagen op een WK. Op het WK van 2014 waren het er drie. Waaronder Nederland.
Het eerste land waar je aan denkt is natuurlijk wereldkampioen Duitsland. Won zes wedstrijden. Het andere land is misschien verrassend.
Costa Rica speelde tegen Uruguay, Engeland, Italië en Griekenland en vertrok niet met de krul in de staart. De staart van de wedstrijd zal het zich nog herinneren.
Costa Rica, het kleine voetballand, dacht tegen het kleine land uit Europa met een grote voetbal-historie zelf historie te kunnen schrijven.
De geniale coach van Gaal stak daar een stokje voor. Tim Krul kwam in het doel te staan. Tim Krul blijft eeuwig in het geheugen. Werd vlak voor tijd ingebracht. Stopte de penalties in de strafschoppenserie. Wie hij verving is straks vergeten. Van Gaal niet. Die heeft nog meer op zijn kerfstok. Het WK-Brazilië blijft ook in onze gedachte. Het lijkt zo lang geleden voor Oranje en het Nederlandse voetbal.
Nederland haalde de finale niet. Strandde tegen het middelmatige Argentinië. Sommigen zeiden achteraf dat we toch geen kans hadden gemaakt tegen Duitsland. Als voetballiefhebber gaan dan m'n nekharen omhoog staan. Hoe vaak werd West-Duitsland niet onverdiend wereldkampioen?
Straks een uitgesteld EK. Met een nog betere lichting dan in 2014. Als voetbal-romanticus droom ik nu al van het Oranje van de jeugd. Met eerbied voor een mooi gekleurd Oranje verleden.
[ afbeelding ]
:focal(1212x311:1214x309)/origin-imgresizer.eurosport.com/2014/07/06/1273758-27466972-2560-1440.jpg)
Twee cliënten in de apotheek. Het wachten kan nooit lang duren. Slecht weer buiten, binnen viel de neerslachtigheid mee. Dat zou vooral later pas echt blijken. Ik kon op dat moment kiezen tussen fietsen in een regenbui of "even" geduldig wachten tijdens een lachbui. In Theater De Poorterij kost een briefkaart op de eerste rang meer geld. Vooral nu Jan en Anneke Scheffers er helaas, al een tijdje, niet meer op de kleintjes letten. Gelukkig werkt Tuup er nog wel om de lachbanden op te pompen. En zijn Jan en Anneke onder de pannen met hun kleinkeinder. Na kort op het antwoord te hebben gebroed, koos ik derhalve eieren voor m'n geld. Alleen de popcorn ontbrak nog, toen ik naar de zitplaats naast het koffieapparaat begeleid werd.quote:
[..]
Plaats eens wat van je columns die in je plaatselijke krant staan dan.
De nog steeds nadruppelende bejaarde dame nam de tijd om het gesprek met de apothekersassistente opgang te brengen. Ik vermoed dat ze al haar geheimen, behalve haar pincode, aan het opbiechten was. Nadat ze steunend op haar rollator zich één maal omdraaide, herkende ik haar gezicht. Zonder haar naam te weten wist ik 100 % zeker dat het hier "Een Echte Bommelaar" betrof. "Een echte Bommelse" in de volksmond. "Een Echte Zaltbommelaar" las ik laats op een T-shirt. Dat is net zoiets als een schorre reclamestem die aanbevelend roept: 'Echt, de winkelketen die tegen buitenlandse overname vecht.'
Geduldig liet ik het stukje echt Bommels kleppen in het typisch Bommels-stadsgebeuren over me heen komen. Of op me neerdalen, qua weer op dat moment. Zeiken zou dan: "Ut règent dat zekt" worden. Ik voelde me op m'n gemak, trok m'n jas uit en m'n pantoffels aan. Zo te horen mankeerde de dame iets aan haar oor. Of ze iets tegen de ruis kon krijgen. Het liefst die ze tien jaar geleden daar had gekocht. 'U weet wel, die groene pilletjes in een blauw doosje.' 'Kan ook een groen doosje zijn geweest.'
Twee doosjes werden voor haar neergelegd. Een groene en een blauwe. Ze werkten beiden hetzelfde. Oraal. De inname van de medicatie moest met een glaasje water. 'Mag het ook met een stenen kopje?' Vanzelfsprekend mocht dat. Geen probleem zelfs. Dat vond de lieve bejaarde Bommelse erg fijn. Ze was namelijk nogal zuinig op haar glazen serviesgoed.
Nu was het zo dat ze niet echt veel te besteden had en dus informeerde naar de prijs. Dat kwam neer op 4 euro per doosje. Ongeacht de kleur. Dat was wel veel geld. Ze vroeg daarom hoelang ieder doosje zou mee kunnen gaan. Dat bleek drie jaar te zijn.
'Heeft u echt niets anders? Ik ben namelijk al 77. Over drie jaar ben ik misschien al dood. Dan haal ik het geld er nooit meer uit' Na toch maar het onbekende avontuur te zijn aan gegaan -wisselen van pilletjes naar druppels- zocht de inmiddels bijna droge, oudere vrouw met rollator haar portemonnaie. Zorgvuldig legde ze de 90 cent kleingeld op de balie. Het wachten kon me op dat moment niet lang genoeg duren. Het was geen dijenkletser geweest. Maar deze liefhebber van droge humor was op zijn wenken bediend. De lieve bejaarde vrouw mag vandaag bij me in Het Theater van het Sentiment schuilen. Mijn eigen moeke is niet voor niets eveneens 77. Actrice bovendien. Die op haar eigen kleintjes let.
Als blikken konden doden.....
Ze viel me vanochtend al op. Je kent ze wel. Dat je denkt: 'Meid loop door, die chocoladeletters liggen er volgende maand nog steeds.' Alsof ze m'n gedachten kon lezen stapelde ze de letters op alfabet en op kleur. Puur, of ik er wel notie van wilde nemen. Qua inpeperen kon hier geen zwartkijkende, gekleurde Piet tegenop. Ze had geen haast zo te zien. Ik zou hier niks in de melk te brokkelen krijgen. Ze hervatte haar duidelijk van tevoren uitgestippelde snoeproute.
Ik moest denken aan mijn eerste dag in het magazijn van De Basismarkt. Op het industrieterrein, schuin tegenover het distributiecentrum van de PTT. Het zal 1996 geweest zijn. Voordat ik mijn route als orderverzamelaar begon met het eerste orderbriefje, gekregen van Paul van Steenbergen uit Gameren, kwam ik langs twee andere orderpickers. Die ik vaag van gezicht kende. De één vroeg, nogal luid: 'Bende gij nie van Nivo?' Ik schrok een beetje, was bijna geïntimideerd. Buiten dat ie nogal hard praatte, had ie een blik van: 'Durf eens ja te zegge, dan sla ik oe verrot.' Ik vroeg timide of ie me wel eens had zien voetballen dan. 'Jazeker, mè munne neef, De Platte.' Bleek later dat Henkie Versfeld, daar heb ik het over, altijd zo praatte. Dat ie het type ruwe bolster blanke pit is. Bleek ie later idd een goeie gast te zijn. Je vergeeft zo iemand zelfs dat ie supporter van Feyenoord is.
Ik hervatte mijn tocht in de Albert Heijn. Ik volgde dezelfde weg als de, laat ik het netjes zeggen, vrouw die haar woorden niet op een schaaltje weegt, al heeft ze nog zoveel gesuikerde letters. Er is een tijd geweest dat je mij kon volgen gewoon door het zweetspoor op de grond. De broodkruimels die ik op mijn pad vond vanochtend waren onmiskenbaar van de onderweg snoepende voorgangster. Het was geen tuinpad van m'n vader, eerder een slakkengangetje in de rij voor het jubilerende Bommelse sterren restaurant La Provence. Die bestaat inmiddels 30 jaar. Ooit, lang geleden, 's nachts om een uurtje of 3 samen met Eric van de Aa aangebeld. Of ze ook broodjes kroket verkochten.
Ik kon er dus niet langs. Het leek me niet echt een schappelijke dame, hoewel ze er wel in huis houde. Ik liet het maar op zijn beloop. Klinkt misschien vreemd, maar weer kwam Henkie en De Basismarkt bij me in gedachten op. Van de grootste Luci Nilis fan van Nederland, tevens de gemeenste grensrechter in de Bommelerwaard, Paul van Steenbergen weer een orderbrief gekregen. Vol goede moed aan het verzamelen. Niet op de hoogte van de spelregels op de werkvloer passeerde ik Henk, alsof ie een trage linksachter van het tweede van Olympia was. Toen hoorde ik plots met de meest lijzige stem, alsof Frans Bromet aan het filmen was onder zijn eigen commentaarstem: 'Gááááán we inhááááálen?' Ik werd even op z'n Henks en op z'n Bommels op m'n plaats gewezen.
Vanochtend eenmaal buiten, m'n boodschapjes in de fietstas op de bagagedrager aan het laden. Staat de chocoladeletterkundige, spreekwoordelijk, pal naast me. Het was denk ik net even een stukje te ver lopen na alle inspanningen in de winkel. Ze gooide namelijk, met een ferme zwaai, haar halfje bruin in een rekje aan het stuur. 'U lijkt wel zo'n ouderwetse bakker, die deden dat vroeger ook.' Langzaam richtte ze haar hoofd op. Ze besnuffelde me, met een misprijzende blik, van top tot teen. Het dedain spatte onder haar zware wenkbrauwen me tegemoet. Ze gaf geen krimp. Haar houding zei genoeg. 'Het was maar een grapje mevrouw.' 'Dat zijn geen grapjes. Dat laat je maar. Daar ben ik niet van gediend.' 'Ik zei toch niks verkeerds mevrouw?'
Toen ze wegreed keek ik een andere klant aan. We hadden geen woorden nodig. We lachten beiden binnensmonds. Alsof we met een mond vol tanden stonden. Dan is het contrast met m'n oud-collega groot. Als Feyenoorder wist-ie 20 jaar geleden al van aanpakken. Had geen woorden nodig om tot daden te komen. Bij Henkie wist je al snel wat voor een vlees je in de Kuip had. Zoals De Kromme ooit hand in hand, tegen de tranen vechtend, afscheid nam van de "norse" Ernst Happel, zo steek ik m'n hand in het vuur voor de man wiens blikken kunnen doden. Zolang wij Feyenoord maar mogen blijven inblikken.
Het gaat niet alleen om de stenen van "De leugenbank" aan de Waal. Het is ook de plek die het uniek- en echt Bommels maakt. Het vooruitzicht dat het uitzicht gericht zal zijn naar het gruwelijke monument dat aangeeft hoe hoog het water stond in 1995, doet bij menig hangbejaarde de waterlanders activeren. Het zou niet misstaan in de havenstad Rotterdam. Dan zou het beeld van Zadkine moeten wijken. Denk niet dat het wijkteam in Rotterdam-zuid daar achter zal staan. Hoe gruwelijk beide beelden ook zijn. Het ene beeld is van een onaantastbare schoonheid, het andere weerspiegelt alles dat fout is in al haar lelijkheid. De gestrekte arm van "Philip Cocu" maakt het af. Bij deze PSV-trainer staat het water ook aan de lippen.
De achterban van diens club roert zich steeds meer. Volgens velen zit ie al te lang op de trainersstoel van PSV. De achterbank van "onze" Sterkhouders mag er komen voor de reservespelers. Die mogen even plaatsnemen. De echte roergangers en woordvoerders moeten uitzicht blijven houden op het hoofdveld. In dit geval de Waal. Met hoeveel geld de bestuurders ook over de brug komen.
In Amerika verhuizen sportploegen gewoon van stad. The Los Angeles Dodgers heetten 50 jaar geleden The Brooklyn Dodgers. Kwestie van geld. Die Amerikaanse Dollars zijn nu overgewaaid naar Europa. Met geld het hart uit de club Manchester City gestolen. Een arbeidersclub. Qua ziel ooit vergelijkbaar met Feyenoord. Qua status, traditie en sympathie vergelijkbaar met Sparta. Manchester City is in de vaart der volkeren gestegen, het eigene, het volkse echter kwijtgeraakt.
Ik ben een NIVO Sparta-man. Maar realiseer me wel dat VV Zaltbommel, Olympia eigenlijk of nog meer gewoon "Bommel"
ondanks het groene shirt, meer het rode hart van de Zaltbommelse voetbaltraditie vertegenwoordigt. Afgelopen week zou "Bommel" honderd jaar hebben bestaan. Via Facebook en m'n buurman Mari van der Linden kwam ik het te weten. Mijn oud-collega Henkie Versveld noemt Mari altijd: "De kleine Erpel." Olympia bestaat niet meer. Maar Mari heeft een schitterend archief opgebouwd in de loop der jaren.
Veel van de vroegere Bommelspelers, leden of supporters zijn met de vroegere buurman, NIVO Sparta, meeverhuisd naar het mooiste sportcomplex van Gelderland. "De Watertoren." De voetballers met een stokkie van mixed hockeyclub Bommelerwaard hebben er ook hun stekkie gevonden. Zelfs hengelaar Henkie Versveld drinkt er tegenwoordig zijn Cola-Mix. Er is een mengeling gecreëerd waar menig dorp en menige stad jaloers op zal zijn.
Bommel blijft zo een stad met allure. Er moet echter wel worden opgepast dat de kleintjes niet worden vergeten in de grote stad Zaltbommel. Burgemeester Albert van den Bosch is verhuisd naar de Tweede Kamer. Hij bezet er namens de VVD een zetel. Nivo Sparta Is verhuisd van de Oude Bosche Weg naar een nieuwe toekomst. De hockeyers hebben zich er eveneens genesteld. Het oude, vertrouwde nest in "De Stad" voor de echte Bommelaren moet echter worden gekoesterd. Het zijn de kleine dingen die het hem doen.
Nu is het aan anderen om zich groots te tonen en de tunnelvisie te laten varen. Hockeyers hebben allang geen aardappel meer in hun keel. Henkie Versfeld smeert zijn keel inmiddels bij NIVO. Dus onder leiding van dirigent Cobie Werner van "Het Bommelsche Leugenbank Koor", en in de traditie van het Rotterdamse Sparta:
'Zaltbommel.....naar vóóóóóren!'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Terug naar het voetballen.....
Het laatste grote Nederlandse team dat via de Hollandsche School de wereld veroverde is het Ajax van de jaren 90. Tot vorig jaar. Ajax in de CL. Wat niemand voor mogelijk hield gebeurde. Met Real Madrid-Ajax als hoogtepunt. Alsof Gerrie Mühren tot leven kwam. De bal op de pantoffel. Even in de lucht.
Natuurlijk heb ik genoten van de EC-2 winst van Feyenoord in 2002. Hoe mooier kun je een Europacup winnen dan in je eigen Kuip? Daarvoor nog even Borussia Dortmund en Inter verslaan. Kom er tegenwoordig eens om. Of kom er eens aan. De winst in de halve finale tegen Bayern München in de halve finale van Ajax in de Champions League staat als supporter op mijn netvlies gebrand. Ook tegen een Duitse topclub. Die door het grote geld Meistershaft ist.
Ajax is een grote naam uit de historie. Niemand verwachtte deze prestaties dat seizoen. Ook in 1992 met mooi voetbal de EC-3 gewonnen tegen Torino. Niemand bevroedde dat we aankomende sterren in huis hadden. Ik hoef ze niet op te noemen. 5-2 tegen Bayern met werelddoelpunten van geweldige voetballers. in het seizoen van de CL overwinning 94-95. Toen ook niet verbroed of vermoed. Vorig jaar geen overwinningsgebaar van Frenkie, of Mathijs. Maar de vreugde kan volgend jaar des te mooier zijn. Het EK-2020 in 2021 winnen. Oranje blijft uniek. Op de Hollandsche school voor eigen publiek. Van A tot Z met eigen talenten. In de geest van Feyenoorder Leen Vente.
De Finale tegen AC Milan was niet spraakmakend. Wel goed smakend achteraf. Kluivert als wisselspeler, als 17-jarige ingebracht door de latere bondscoach Louis van Gaal. Mijn buren zijn inmiddels verhuisd. Na het doelpunt van Kluivert rende ik niet over de straat. De straat rende over mij. Wegens geluidsoverlast. Ik hoop op herhaling. Maar blijf in Bommel wonen. Smullend in een klein stadje, in een klein landje. Van het grote succes genietend. Keer op keer. Kan geen FC Corona iets aan doen. Later spreken we weer over toen. Van weet je nog? Dat seizoen.
Het laatste grote Nederlandse team dat via de Hollandsche School de wereld veroverde is het Ajax van de jaren 90. Tot vorig jaar. Ajax in de CL. Wat niemand voor mogelijk hield gebeurde. Met Real Madrid-Ajax als hoogtepunt. Alsof Gerrie Mühren tot leven kwam. De bal op de pantoffel. Even in de lucht.
Natuurlijk heb ik genoten van de EC-2 winst van Feyenoord in 2002. Hoe mooier kun je een Europacup winnen dan in je eigen Kuip? Daarvoor nog even Borussia Dortmund en Inter verslaan. Kom er tegenwoordig eens om. Of kom er eens aan. De winst in de halve finale tegen Bayern München in de halve finale van Ajax in de Champions League staat als supporter op mijn netvlies gebrand. Ook tegen een Duitse topclub. Die door het grote geld Meistershaft ist.
Ajax is een grote naam uit de historie. Niemand verwachtte deze prestaties dat seizoen. Ook in 1992 met mooi voetbal de EC-3 gewonnen tegen Torino. Niemand bevroedde dat we aankomende sterren in huis hadden. Ik hoef ze niet op te noemen. 5-2 tegen Bayern met werelddoelpunten van geweldige voetballers. in het seizoen van de CL overwinning 94-95. Toen ook niet verbroed of vermoed. Vorig jaar geen overwinningsgebaar van Frenkie, of Mathijs. Maar de vreugde kan volgend jaar des te mooier zijn. Het EK-2020 in 2021 winnen. Oranje blijft uniek. Op de Hollandsche school voor eigen publiek. Van A tot Z met eigen talenten. In de geest van Feyenoorder Leen Vente.
De Finale tegen AC Milan was niet spraakmakend. Wel goed smakend achteraf. Kluivert als wisselspeler, als 17-jarige ingebracht door de latere bondscoach Louis van Gaal. Mijn buren zijn inmiddels verhuisd. Na het doelpunt van Kluivert rende ik niet over de straat. De straat rende over mij. Wegens geluidsoverlast. Ik hoop op herhaling. Maar blijf in Bommel wonen. Smullend in een klein stadje, in een klein landje. Van het grote succes genietend. Keer op keer. Kan geen FC Corona iets aan doen. Later spreken we weer over toen. Van weet je nog? Dat seizoen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Je hebt spitsen in alle soorten en maten. Ian Rush had het totale plaatje. Perfect tweebenig, geweldige kopper, snel op de eerste meters, een schlitsohr, meedogenloos in de 16.
Zijn palmares bij Liverpool is indrukwekkend. Vijf landstitels, vijf League Cups, drie FA Cups en als bonus twee Europa Cups 1. 1983/1984 was zijn beste seizoen. In de halve finale scoorde ie in de moeilijke uitwedstrijd tegen Rapid Boekarest twee keer goed voor een 1-2 zege. De finale werd gewonnen tegen AS Roma.
Het was een elftal met legendarische Liverpudlians. Kenny Dalglish, Phil Neal, Ronnie Whelan (RIP), Graeme Souness en andere helden. "King of the Kop" werd zijn bijnaam. Ze raakten niet uitgezongen als ie weer eens had gescoord op Anfield. De teller zou blijven staan bij 346 goals in 660 officiële wedstrijden. Als international voor Wales nam ie opvallend vaak de winnende treffer voor zijn rekening.
Het Liverpool-sprookje strandde een jaar later in de finale tegen Juventus. De club waar ie in 1987 voor uit zou komen. Na een jaar keerde hij terug naar Liverpool. Waar ie tot 1996 zou spelen. Tijdens het Heizeldrama brak een muur de zegereeks van de na Real Madrid en AC Milan succesrijkste club in Europa. Voor jaren uit Europa verbannen. De vloek of ban werd nog wreder toen de club op Hillsborough getroffen werd in het rode hart. Ian Rush staat naast deze feiten in hun geheugen gegrift. Net zoals het bordje boven de ingang in de spelerstunnel. "You'll never walk alone."
Zijn palmares bij Liverpool is indrukwekkend. Vijf landstitels, vijf League Cups, drie FA Cups en als bonus twee Europa Cups 1. 1983/1984 was zijn beste seizoen. In de halve finale scoorde ie in de moeilijke uitwedstrijd tegen Rapid Boekarest twee keer goed voor een 1-2 zege. De finale werd gewonnen tegen AS Roma.
Het was een elftal met legendarische Liverpudlians. Kenny Dalglish, Phil Neal, Ronnie Whelan (RIP), Graeme Souness en andere helden. "King of the Kop" werd zijn bijnaam. Ze raakten niet uitgezongen als ie weer eens had gescoord op Anfield. De teller zou blijven staan bij 346 goals in 660 officiële wedstrijden. Als international voor Wales nam ie opvallend vaak de winnende treffer voor zijn rekening.
Het Liverpool-sprookje strandde een jaar later in de finale tegen Juventus. De club waar ie in 1987 voor uit zou komen. Na een jaar keerde hij terug naar Liverpool. Waar ie tot 1996 zou spelen. Tijdens het Heizeldrama brak een muur de zegereeks van de na Real Madrid en AC Milan succesrijkste club in Europa. Voor jaren uit Europa verbannen. De vloek of ban werd nog wreder toen de club op Hillsborough getroffen werd in het rode hart. Ian Rush staat naast deze feiten in hun geheugen gegrift. Net zoals het bordje boven de ingang in de spelerstunnel. "You'll never walk alone."
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Nottingham Forrest won in 1979 en 1980 de EC-1. Het werd daarmee de enige club die vaker de EC-1 won dan landskampioen werd. Natuurlijk hadden ze geweldige spelers. Robinson of Francis bijvoorbeeld. Maar het succes was eigenlijk te danken aan de legendarische coach Brian Clough. Er wordt naar mijn mening iets te vaak over legendes gesproken in het voetbal. Clough verdient dat predicaat echter voor de volle 100 procent.
Als speler stond hij bekend als iemand die makkelijk doelpunten wist te maken, in 274 competitiewedstrijden wist hij 251 maal te scoren. Clough leidde, als coach, Derby County eind jaren zestig begin jaren zeventig van de bodem van de tweede divisie naar het landskampioenschap. Het jaar er op werden ze door het onverslaanbare Ajax uitgeschakeld in de EC-1.
De finales in 1979 en 1980 werden gewonnen van Malmö FF en Hamburgers SV. In 1980 schakelden ze Ajax uit in de halve finale. De wraak van de eerdere nederlagen met Derby County smaakte waarschijnlijk zoet voor deze alcoholist. Er is een mooie film over zijn leven gemaakt die het kijken waard is. Hij heeft zoveel indrukwekkends en memorabels gedaan dat deze column te lang zou worden. Clough verwierf in Nederland bekendheid als de bedenker van de term Mickey Mouse League, de weinig vleiende bijnaam voor de Nederlandse competitie.
Clough is even beroemd/berucht door zijn voetbalprestaties als door zijn teksten en drankgebruik.
Enkele van zijn uitspraken:
"Rome wasn't built in a day. But I wasn't on that particular job."
"Beckham? His wife can’t sing and his barber can’t cut hair."
To the Forest physio after Stuart Pearce suffered concussion: "Tell him he’s Pele and that he’s playing up front for the last 10 minutes."
On Roy Keane: "I only ever hit Roy once. He got up so I couldn't have hit him very hard."
On Sven Erikson getting the England job: "At last we’ve appointed a manager who speaks English better than the players."
"When I go, God’s going to have to give up his favourite chair."
"I'm sure the England selectors thought if they took me on and gave me the job, I'd want to run the show. They were shrewd, because that's exactly what I would have done."
Na zijn levertranspantatie: "To put everybody’s mind at rest, I’d like to stress that they didn’t give me George Best’s old liver."
Over zijn relatie met spelers: ”We talk about it for twenty minutes and then we decide I was right.”
"I wouldn't say I was the best manager in the business. But I was in the top one."
Als speler stond hij bekend als iemand die makkelijk doelpunten wist te maken, in 274 competitiewedstrijden wist hij 251 maal te scoren. Clough leidde, als coach, Derby County eind jaren zestig begin jaren zeventig van de bodem van de tweede divisie naar het landskampioenschap. Het jaar er op werden ze door het onverslaanbare Ajax uitgeschakeld in de EC-1.
De finales in 1979 en 1980 werden gewonnen van Malmö FF en Hamburgers SV. In 1980 schakelden ze Ajax uit in de halve finale. De wraak van de eerdere nederlagen met Derby County smaakte waarschijnlijk zoet voor deze alcoholist. Er is een mooie film over zijn leven gemaakt die het kijken waard is. Hij heeft zoveel indrukwekkends en memorabels gedaan dat deze column te lang zou worden. Clough verwierf in Nederland bekendheid als de bedenker van de term Mickey Mouse League, de weinig vleiende bijnaam voor de Nederlandse competitie.
Clough is even beroemd/berucht door zijn voetbalprestaties als door zijn teksten en drankgebruik.
Enkele van zijn uitspraken:
"Rome wasn't built in a day. But I wasn't on that particular job."
"Beckham? His wife can’t sing and his barber can’t cut hair."
To the Forest physio after Stuart Pearce suffered concussion: "Tell him he’s Pele and that he’s playing up front for the last 10 minutes."
On Roy Keane: "I only ever hit Roy once. He got up so I couldn't have hit him very hard."
On Sven Erikson getting the England job: "At last we’ve appointed a manager who speaks English better than the players."
"When I go, God’s going to have to give up his favourite chair."
"I'm sure the England selectors thought if they took me on and gave me the job, I'd want to run the show. They were shrewd, because that's exactly what I would have done."
Na zijn levertranspantatie: "To put everybody’s mind at rest, I’d like to stress that they didn’t give me George Best’s old liver."
Over zijn relatie met spelers: ”We talk about it for twenty minutes and then we decide I was right.”
"I wouldn't say I was the best manager in the business. But I was in the top one."
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Hans Kraay junior speelt vaak toneel tijdens Veronica Inside. Het vroegere voetbal inside. Dat is jammer omdat ie wel zinnige dingen te zeggen heeft. De smalende lach van Gijp en Derksen dwingt hem in die rol
Hetzelfde deed ie tijdens zijn actieve voetbalcarriere. Het dwangmatig voldoen aan de behoeften van een ander. Hij was een talent bij Feijenoord. Een voetballende verdediger. Hij werd profvoetballer. Maar dacht dat ie zich op de been moest houden door te schoppen. Niet tegen de bal. Maar tegen de tegenstander.
Hij werd daardoor wel een cultheld bij De Graafschap. En bij Den Bosch aanvoerder in een team met Theo Lucius en Ruud van Nistelrooij.
Zijn vader had geen affectie voor hem. Geen complimentjes en arm om de schouder door Kraaij senior. Kraaij senior was international. Hans Junior zou er nooit aan kunnen tippen. Net zoals zijn ploeggenoot bij Feijenoord, René van der Gijp, nooit zou kunnen tippen aan ome Cor. Mede door senior zelf. Junior wist dat ie nooit topscorer zou worden. Wilde zich wel bewijzen. Dan maar in het negatieve. Aandacht is aandacht.
Kraaij Junior kreeg een schorsing van 24 wedstrijden. Later gereduceerd tot 15. Hij gaf scheidsrechter Wil de Vrieze een schouderduw. Had in het American Football niet misstaan. Junior ging in de geschorste periode dan ook in Amerika voetballen. Speelde toen in hetzelfde elftal met één van de beste spelers ooit. George Best Wie kan zeggen dat ie met Hans Kraaij samen heeft gespeeld ?
Hetzelfde deed ie tijdens zijn actieve voetbalcarriere. Het dwangmatig voldoen aan de behoeften van een ander. Hij was een talent bij Feijenoord. Een voetballende verdediger. Hij werd profvoetballer. Maar dacht dat ie zich op de been moest houden door te schoppen. Niet tegen de bal. Maar tegen de tegenstander.
Hij werd daardoor wel een cultheld bij De Graafschap. En bij Den Bosch aanvoerder in een team met Theo Lucius en Ruud van Nistelrooij.
Zijn vader had geen affectie voor hem. Geen complimentjes en arm om de schouder door Kraaij senior. Kraaij senior was international. Hans Junior zou er nooit aan kunnen tippen. Net zoals zijn ploeggenoot bij Feijenoord, René van der Gijp, nooit zou kunnen tippen aan ome Cor. Mede door senior zelf. Junior wist dat ie nooit topscorer zou worden. Wilde zich wel bewijzen. Dan maar in het negatieve. Aandacht is aandacht.
Kraaij Junior kreeg een schorsing van 24 wedstrijden. Later gereduceerd tot 15. Hij gaf scheidsrechter Wil de Vrieze een schouderduw. Had in het American Football niet misstaan. Junior ging in de geschorste periode dan ook in Amerika voetballen. Speelde toen in hetzelfde elftal met één van de beste spelers ooit. George Best Wie kan zeggen dat ie met Hans Kraaij samen heeft gespeeld ?
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Deze voetballer toverde met de toverstaf aan de voeten. Kleurrijk en glanzend. Net zoals "onze" Dennis lijkt-ie in ons geheugen geen doorsnee, gewoon doelpunt te hebben gemaakt. Hij leek zich te schamen voor een intikkertje. Dat was voor het gepeupel.
Luc Nilis voetbalde in de verkeerde tijd voor het verkeerde land. Zijn genialiteit werd in België genegeerd en ingeleverd voor het verdedigende systeem. De verdedigende stellingen werden opgetrokken en werden belangrijker gevonden dan een wereldspits in stelling te brengen. Met die Nilis zou België tegenwoordig op ieder groot toernooi favoriet zijn. Nilis moest het in interlands doen met een sporadische hoge bal. Bij Anderlecht kregen buitenlandse aankopen meer waardering.
PSV zag zijn grootsheid wel. Bij PSV zou ie furore gaan schrijven. Nilis was een kunstenaar. betoverde het publiek. Het ene wonderdoelpunt na het andere. Verliezen tegen Barcelona maakte niet uit. Zijn wonderdoelpunt staat in ons geheugen gegrift. Met zijn voeten sprak-ie boekdelen. Hij deelt zijn sterren-positie bij PSV met Romario en Ronaldo. Skieten Willie ook natuurlijk. Ronaldo noemde hem laatst de beste speler waar-ie mee samen heeft gespeeld. En dat uit de mond van een Braziliaans wonderkind.
Zelden heeft een voetballer wraak genomen zoals Lucie Nilis op België. In Nederland werd-ie voetballer van het jaar. Dat zijn er meer geweest. Maar niet in het jaar dat Ajax de wereld veroverde door in 1995 de CL te winnen. Zijn tranen, en van zijn vrouw, waren oprecht. Op het podium, toen-ie gekozen was tot voetballer van het jaar, stond een trotse geniale Belg. Ik huilde met hem mee. Had medelijden met België, dat ze zo'n voetballer jarenlang hadden ondergewaardeerd.
Een kunstenaar. Zijn voeten als penselen, met de fluwelen streling van Breugel. Eeuwig op ons netvlies gebrand. Als een meester uit de gouden eeuw, door een Philips-lampje in de spotlights gezet.
Luc Nilis voetbalde in de verkeerde tijd voor het verkeerde land. Zijn genialiteit werd in België genegeerd en ingeleverd voor het verdedigende systeem. De verdedigende stellingen werden opgetrokken en werden belangrijker gevonden dan een wereldspits in stelling te brengen. Met die Nilis zou België tegenwoordig op ieder groot toernooi favoriet zijn. Nilis moest het in interlands doen met een sporadische hoge bal. Bij Anderlecht kregen buitenlandse aankopen meer waardering.
PSV zag zijn grootsheid wel. Bij PSV zou ie furore gaan schrijven. Nilis was een kunstenaar. betoverde het publiek. Het ene wonderdoelpunt na het andere. Verliezen tegen Barcelona maakte niet uit. Zijn wonderdoelpunt staat in ons geheugen gegrift. Met zijn voeten sprak-ie boekdelen. Hij deelt zijn sterren-positie bij PSV met Romario en Ronaldo. Skieten Willie ook natuurlijk. Ronaldo noemde hem laatst de beste speler waar-ie mee samen heeft gespeeld. En dat uit de mond van een Braziliaans wonderkind.
Zelden heeft een voetballer wraak genomen zoals Lucie Nilis op België. In Nederland werd-ie voetballer van het jaar. Dat zijn er meer geweest. Maar niet in het jaar dat Ajax de wereld veroverde door in 1995 de CL te winnen. Zijn tranen, en van zijn vrouw, waren oprecht. Op het podium, toen-ie gekozen was tot voetballer van het jaar, stond een trotse geniale Belg. Ik huilde met hem mee. Had medelijden met België, dat ze zo'n voetballer jarenlang hadden ondergewaardeerd.
Een kunstenaar. Zijn voeten als penselen, met de fluwelen streling van Breugel. Eeuwig op ons netvlies gebrand. Als een meester uit de gouden eeuw, door een Philips-lampje in de spotlights gezet.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Publiekslievelingen zijn doorgaans de betere voetballers. Anders de harde werkers op het middenveld of de granieten verdedigers. Eventueel uit beton gegoten. Daarom is de ongekende populariteit van René van Rijswijk bij zijn clubs zo uitzonderlijk. Bijna een raadsel.
De Rotterdammer begon in het betaalde voetbal bij RKC in Waalwijk, daarna Cambuur en NEC, om weer bij Cambuur te eindigen. Zijn slungelige lichaamsbouw maakte van de rechtsbuiten een a-typische profvoetballer. Wat hem nog meer een vreemde eend in de voetbalbijt maakte was zijn haardracht. Valderama, Lalas en Gullit hadden als spelers een opmerkelijk kapsel. Dat waren wereldtoppers, die zich dat konden en mochten veroorloven.
De klittende paardenstaart tot op zijn billen maakte van van Rijswijk een buitenbeentje. Zijn interesse in alternatieve gitaarmuziek en psychologie was ook niet standaard te noemen. Je zou verwachten dat als je je zo etaleert en profileert, je dat compenseert met prestaties op het veld. Hij had echter als bijnaam "De spits die nooit scoort." De latere student psychologie scoorde voor zijn drie clubs in 314 wedstrijden welgeteld 31 doelpunten. Dat zijn zo'n 50 doelpunten minder dan dat zijn beste vriend en ploeggenoot bij NEC, Patrick Pothuizen, aan gele kaarten ontving (Nederlands record).
De talentloze, blind rennende, hardwerkende en nooit scorende rechtsbuiten had niks met het voetbalwereldje. Hij vond zijn collega's maar eenheidsworsten. Toch werd-ie op handen gedragen door de supporters. Van Rijswijk scoorde in De Goffert in 123 wedstrijden 3 keer voor NEC. Hij wist in drie seizoenen, 3 keer de nul te houden. Nadat hij 60 wedstrijden achtereen het net niet wist te vinden, kreeg hij een niet te missen kans, raakte de bal verkeerd met zijn scheenbeen, waarna de bal tergend langzaam over de doellijn hobbelde. Hij liep nog net geen ererondje. Maakte zijn cultstatus wel waar. Het hartstochtelijk juichen van de NEC-supporters was oprecht. Zo maak je ze niet veel meer mee tegenwoordig. Ondanks de kappers-corona-crisis.
De Rotterdammer begon in het betaalde voetbal bij RKC in Waalwijk, daarna Cambuur en NEC, om weer bij Cambuur te eindigen. Zijn slungelige lichaamsbouw maakte van de rechtsbuiten een a-typische profvoetballer. Wat hem nog meer een vreemde eend in de voetbalbijt maakte was zijn haardracht. Valderama, Lalas en Gullit hadden als spelers een opmerkelijk kapsel. Dat waren wereldtoppers, die zich dat konden en mochten veroorloven.
De klittende paardenstaart tot op zijn billen maakte van van Rijswijk een buitenbeentje. Zijn interesse in alternatieve gitaarmuziek en psychologie was ook niet standaard te noemen. Je zou verwachten dat als je je zo etaleert en profileert, je dat compenseert met prestaties op het veld. Hij had echter als bijnaam "De spits die nooit scoort." De latere student psychologie scoorde voor zijn drie clubs in 314 wedstrijden welgeteld 31 doelpunten. Dat zijn zo'n 50 doelpunten minder dan dat zijn beste vriend en ploeggenoot bij NEC, Patrick Pothuizen, aan gele kaarten ontving (Nederlands record).
De talentloze, blind rennende, hardwerkende en nooit scorende rechtsbuiten had niks met het voetbalwereldje. Hij vond zijn collega's maar eenheidsworsten. Toch werd-ie op handen gedragen door de supporters. Van Rijswijk scoorde in De Goffert in 123 wedstrijden 3 keer voor NEC. Hij wist in drie seizoenen, 3 keer de nul te houden. Nadat hij 60 wedstrijden achtereen het net niet wist te vinden, kreeg hij een niet te missen kans, raakte de bal verkeerd met zijn scheenbeen, waarna de bal tergend langzaam over de doellijn hobbelde. Hij liep nog net geen ererondje. Maakte zijn cultstatus wel waar. Het hartstochtelijk juichen van de NEC-supporters was oprecht. Zo maak je ze niet veel meer mee tegenwoordig. Ondanks de kappers-corona-crisis.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik zie columns of stukje voorbij komen over WK's, Brian Clough, en Ian Rush waarbij ik het verband niet helemaal zie met de titel van dit topic ? "Eredivisiecolumn" ?
Honey ! Take me drunk, i am home !
Dekt ook de lading niet. Maar goed. Ik ga gewoon door.quote:
Ik zie columns of stukje voorbij komen over WK's, Brian Clough, en Ian Rush waarbij ik het verband niet helemaal zie met de titel van dit topic ? "Eredivisiecolumn" ?
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Er zijn wedstrijden die onterecht nooit legendarisch zijn geworden. Het zijn Oh-Ja wedstrijden. Wedstrijden vaak tussen grote clubs. Dit was er zo één. Halve finale Champions League, April 2003. Old Trafford. Manchester United-Real Madrid. Twee grootmachten met een grote historie. Dat is geen garantie voor mooi voetbal. Deze avond wel.
Eén van de mooiste wedstrijden ooit op het hoogste niveau. Droomvoetbal tussen twee teams op hun piek. Zeven doelpunten. Dus niet gelijkelijk verdeeld. Manchester trok aan het langste eind bij de 4-3
Ronaldo, de ster die ontlook in Nederland, scoorde drie keer namens de Spanjaarden. Een andere latere wereldster scoorde twee keer. Twee spelers die het mooie PSV-shirt droegen. Met trots naar een ander land gingen. Om te scoren en geschiedenis te schrijven.
Ik weet niet meer of ie z'n haren in de plooi hield tijdens het juichen. Beckham was de enige echte Ronaldo wel voor destijds. Tegenwoordig lachen ze in de plooi voor de fotografen. Hij viel in. Z'n haren toen al gladgestreken.
En Ruud? Ik wil het niet op de spits drijven. Daar doen we een moord voor tegenwoordig in Oranje.
Manchester United (4-3-3): Barthez; Brown, Ferdinand, Silvestre (P Neville, 79), O'Shea; Veron (Beckham, 63), Keane (Fortune, 82), Butt; Solskjaer, Van Nistelrooy, Giggs.
Real Madrid (4-3-2-1): Casillas; Salgado, Hierro, Helguera, Roberto Carlos; Makelele, Guti, McManaman (Portillo, 69); Figo (Pavon, 88), Zidane; Ronaldo (Solari, 67).
Eén van de mooiste wedstrijden ooit op het hoogste niveau. Droomvoetbal tussen twee teams op hun piek. Zeven doelpunten. Dus niet gelijkelijk verdeeld. Manchester trok aan het langste eind bij de 4-3
Ronaldo, de ster die ontlook in Nederland, scoorde drie keer namens de Spanjaarden. Een andere latere wereldster scoorde twee keer. Twee spelers die het mooie PSV-shirt droegen. Met trots naar een ander land gingen. Om te scoren en geschiedenis te schrijven.
Ik weet niet meer of ie z'n haren in de plooi hield tijdens het juichen. Beckham was de enige echte Ronaldo wel voor destijds. Tegenwoordig lachen ze in de plooi voor de fotografen. Hij viel in. Z'n haren toen al gladgestreken.
En Ruud? Ik wil het niet op de spits drijven. Daar doen we een moord voor tegenwoordig in Oranje.
Manchester United (4-3-3): Barthez; Brown, Ferdinand, Silvestre (P Neville, 79), O'Shea; Veron (Beckham, 63), Keane (Fortune, 82), Butt; Solskjaer, Van Nistelrooy, Giggs.
Real Madrid (4-3-2-1): Casillas; Salgado, Hierro, Helguera, Roberto Carlos; Makelele, Guti, McManaman (Portillo, 69); Figo (Pavon, 88), Zidane; Ronaldo (Solari, 67).
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het Chelsea van tegenwoordig kan qua sympathie niet tippen aan het Chelsea van jaren geleden. Chelsea was het Sparta van Engeland. Een door iedereen geliefde club. Het grote geld regeerde nog niet. Toch wonnen ze de UEFA-cup begin jaren 70.
Gebouwd op een Londens fundament. Zonder groot en veel buitenlands geld.
De sterspelers waren doelman Peter Bonetti en aanvaller Peter Osgood. Osgood was de George Best van Chelsea. Speelde tussen 1964 en 1974 voor de Londense club. Helaas was in die tijd Sir Alf Ramsey (wel wereldkampioen) de bondscoach. Die moest niets hebben van langharig tuig, dat zich hip kleedde en die zich lieten zien in het uitgaansleven. 150 doelpunten scoorde hij voor Chelsea. Helaas bleef het bij vier interlands.
Peter Osgood was Zlatan jaren vooruit. Strooide met sierlijke dribbels, fantastische schoten en mooie doelpunten. Het was de beste allround-aanvaller van zijn generatie. Hij genoot van het leven. Het leven dat ie in 2006 moest verlaten. Op 59-jarige leeftijd overleed de flamboyante voetballer aan een hartaanval. Typisch genoeg, vlak na de begrafenis van een familielid. Voor eeuwig in het hart op Stamford Bridge.
Gebouwd op een Londens fundament. Zonder groot en veel buitenlands geld.
De sterspelers waren doelman Peter Bonetti en aanvaller Peter Osgood. Osgood was de George Best van Chelsea. Speelde tussen 1964 en 1974 voor de Londense club. Helaas was in die tijd Sir Alf Ramsey (wel wereldkampioen) de bondscoach. Die moest niets hebben van langharig tuig, dat zich hip kleedde en die zich lieten zien in het uitgaansleven. 150 doelpunten scoorde hij voor Chelsea. Helaas bleef het bij vier interlands.
Peter Osgood was Zlatan jaren vooruit. Strooide met sierlijke dribbels, fantastische schoten en mooie doelpunten. Het was de beste allround-aanvaller van zijn generatie. Hij genoot van het leven. Het leven dat ie in 2006 moest verlaten. Op 59-jarige leeftijd overleed de flamboyante voetballer aan een hartaanval. Typisch genoeg, vlak na de begrafenis van een familielid. Voor eeuwig in het hart op Stamford Bridge.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dit was de kwartfinale, maar voor de rest, goed verhaal!quote:
Er zijn wedstrijden die onterecht nooit legendarisch zijn geworden. Het zijn Oh-Ja wedstrijden. Wedstrijden vaak tussen grote clubs. Dit was er zo één. Halve Kwartfinale Champions League, April 2003. Old Trafford. Manchester United-Real Madrid. Twee grootmachten met een grote historie. Dat is geen garantie voor mooi voetbal. Deze avond wel.
Op vrijdag 15 januari 2016 23:58 schreef Ajacied422 het volgende:
Feitelijk heeft Shreyas gewoon gelijk.
Feitelijk heeft Shreyas gewoon gelijk.
Ik moet toch eens vaker Wikipedia raadplegen.quote:
[..]
Dit was de kwartfinale, maar voor de rest, goed verhaal!
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Wie kent Clyde Wijnhard nog? Een loopbaan als onopvallende speler op bescheiden niveau. Dat soort zoden zetten ze zelfs in Volendam niet aan de dijk. Toch maakte hij in 1992 op 19-jarige leeftijd zijn debuut voor Ajax. Hij kwam tot 4 wedstrijden in het seizoen 92/93 en 4 doelpunten. Hij werd als nog-net-niet afgeschreven speler uitgeleend aan FC Groningen.
Daar bleek-ie Ajax niet te kunnen overtuigen hem terug te halen. Althans niet als aanvaller. 23 wedstrijden en 3 doelpuntjes is schamel. Coach Louis van Gaal wilde hem echter wel in het Ajax-shirt zien. Als rechtsbuiten ombouwen tot aanvallende verdediger. (Misschien iets voor Feyenoord met Kelly) Zoals-ie later met Winston Bogarde zou doen. Wijnhard zag zichzelf echter als aanstaande top-aanvaller, weigerde en maakte een transfer naar RKC.
Wijnhard wilde dus niet, de aanvallende middenvelder en rechtsbuiten Michael Reiziger hapte wel toe. Als eveneens uitgeleende speler van Ajax aan FC Volendam en FC Groningen had en zag-ie geen toekomst in de Meer. De opleiding op de Toekomst had ie wel degelijk achter de rug. Wat hem in het verschiet zou gaan liggen had ie nooit kunnen bevroeden. Die toekomst had door geen glazen bol heks voorspeld kunnen worden
Van Gaal de ziener zag het wel. Michael Reiziger werd, in de traditie van andere omgeschoolde Ajax-aanvallers, Wim Suurbier en Ruud Krol, een wereldtopper in de verdediging. Als dynamische rechtsachter met snelheid en prima voorzet, won ie met Ajax de Champions League en speelde hij voor AC Milan en zeven seizoenen voor Barcelona. Zijn palmares zou een halve column beslaan.
72 interlands later stopte hij als vereerde voetbalheld. Een sprookjesboek met een vergulde pen. Clyde Wijnhard slaapt nog steeds slecht. De nachtmerrie van de verkeerde keuze zal hem blijven achtervolgen. Zoals Reiziger steraanvallers succesvol achtervolgde. Zijn stoutste dromen waarmakend.
Daar bleek-ie Ajax niet te kunnen overtuigen hem terug te halen. Althans niet als aanvaller. 23 wedstrijden en 3 doelpuntjes is schamel. Coach Louis van Gaal wilde hem echter wel in het Ajax-shirt zien. Als rechtsbuiten ombouwen tot aanvallende verdediger. (Misschien iets voor Feyenoord met Kelly) Zoals-ie later met Winston Bogarde zou doen. Wijnhard zag zichzelf echter als aanstaande top-aanvaller, weigerde en maakte een transfer naar RKC.
Wijnhard wilde dus niet, de aanvallende middenvelder en rechtsbuiten Michael Reiziger hapte wel toe. Als eveneens uitgeleende speler van Ajax aan FC Volendam en FC Groningen had en zag-ie geen toekomst in de Meer. De opleiding op de Toekomst had ie wel degelijk achter de rug. Wat hem in het verschiet zou gaan liggen had ie nooit kunnen bevroeden. Die toekomst had door geen glazen bol heks voorspeld kunnen worden
Van Gaal de ziener zag het wel. Michael Reiziger werd, in de traditie van andere omgeschoolde Ajax-aanvallers, Wim Suurbier en Ruud Krol, een wereldtopper in de verdediging. Als dynamische rechtsachter met snelheid en prima voorzet, won ie met Ajax de Champions League en speelde hij voor AC Milan en zeven seizoenen voor Barcelona. Zijn palmares zou een halve column beslaan.
72 interlands later stopte hij als vereerde voetbalheld. Een sprookjesboek met een vergulde pen. Clyde Wijnhard slaapt nog steeds slecht. De nachtmerrie van de verkeerde keuze zal hem blijven achtervolgen. Zoals Reiziger steraanvallers succesvol achtervolgde. Zijn stoutste dromen waarmakend.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Sommige voetballers hebben het aan zichzelf te danken dat ze geen grote spelers zijn geworden. Bij andere grote talenten lag het niet in eigen hand. Op het EK-88 speelden Gerald Vanenburg en Arnold Mühren, op links en rechts als aanvallende middenvelders
.
Oranje speelde voorheen altijd met drie voorhoedespelers. Het was bijna heiligschennis van coach Michels om er vanaf te stappen. Hij had echter geen keus. Met twee wereldaanvallers, Marco van Basten en Ruud Gullit, was de keus snel gemaakt.
Als het leven, en vooral voetballeven rechtvaardig zou zijn geweest, Waren de vleugels wel degelijk bezet geweest door raspaardjes. Eén er van was René van der Gijp. Eén van de grootste talenten van zijn generatie. Een geweldige voetballer, die het echter belangrijker vond de komiek uit te hangen en te lui was om zijn eigen veters te strikken. Natuurlijk haalde ie de Nederlandse top bij PSV. Dat bleef bij twee seizoenen. Lokeren, Arau en Sparta waren zijn andere stations. Als voetbalanalist en als mens een wereldtopper. Als speler een voetnoot.
De linksbuiten die had moeten schitteren, had gouden vleugels. De kleurrijke schoonheid van een vlinder gecombineerd met het charisma van een aanstaande wereldster. Het noodlot sloeg echter toe. Robbie de Wit werd, als speler van Ajax, getroffen door een hersenbloeding. De begaafde linksbuiten had aan twee jaar FC Utrecht genoeg om Ajax van zijn kwaliteiten te overtuigen. Werd nog in zijn eerste jaar bij Ajax, als 21-jarige international.
De publiekslieveling van Ajax, mocht maar 8 interlands spelen. Op vakantie in 1986 werd ie als 22jarige profvoetballer getroffen door een hersenbloeding. Het leek allemaal mee te vallen. Zijn medespelers stuurden nog een kaartje: 'We wisten niet dat je hersens had.' Het lachen verging ze al snel, de snelle technische linksbuiten, bleek zijn laatste wedstrijd te hebben gespeeld.
Een speler, bestemd voor de wereldtop, speelde maar 4 seizoenen betaald voetbal. In 8 interlands maakte hij 3 doelpunten. Waarvan er twee legendarisch zijn. Robbie de Wit kreeg in 1993 en 2005 nogmaals een hersenbloeding. Marco van Basten heeft aan de wereld kunnen laten zien wat schoonheid is. Moest te vroeg stoppen. Robbie de Wit heeft die kans nooit echt gehad. Als je terug kijkt naar zijn doelpunten tegen Hongarije en België, zie je wat voor een gemis dat is geweest.
Robbie de Wit, de wereldster die nooit heeft mogen stralen.
.
Oranje speelde voorheen altijd met drie voorhoedespelers. Het was bijna heiligschennis van coach Michels om er vanaf te stappen. Hij had echter geen keus. Met twee wereldaanvallers, Marco van Basten en Ruud Gullit, was de keus snel gemaakt.
Als het leven, en vooral voetballeven rechtvaardig zou zijn geweest, Waren de vleugels wel degelijk bezet geweest door raspaardjes. Eén er van was René van der Gijp. Eén van de grootste talenten van zijn generatie. Een geweldige voetballer, die het echter belangrijker vond de komiek uit te hangen en te lui was om zijn eigen veters te strikken. Natuurlijk haalde ie de Nederlandse top bij PSV. Dat bleef bij twee seizoenen. Lokeren, Arau en Sparta waren zijn andere stations. Als voetbalanalist en als mens een wereldtopper. Als speler een voetnoot.
De linksbuiten die had moeten schitteren, had gouden vleugels. De kleurrijke schoonheid van een vlinder gecombineerd met het charisma van een aanstaande wereldster. Het noodlot sloeg echter toe. Robbie de Wit werd, als speler van Ajax, getroffen door een hersenbloeding. De begaafde linksbuiten had aan twee jaar FC Utrecht genoeg om Ajax van zijn kwaliteiten te overtuigen. Werd nog in zijn eerste jaar bij Ajax, als 21-jarige international.
De publiekslieveling van Ajax, mocht maar 8 interlands spelen. Op vakantie in 1986 werd ie als 22jarige profvoetballer getroffen door een hersenbloeding. Het leek allemaal mee te vallen. Zijn medespelers stuurden nog een kaartje: 'We wisten niet dat je hersens had.' Het lachen verging ze al snel, de snelle technische linksbuiten, bleek zijn laatste wedstrijd te hebben gespeeld.
Een speler, bestemd voor de wereldtop, speelde maar 4 seizoenen betaald voetbal. In 8 interlands maakte hij 3 doelpunten. Waarvan er twee legendarisch zijn. Robbie de Wit kreeg in 1993 en 2005 nogmaals een hersenbloeding. Marco van Basten heeft aan de wereld kunnen laten zien wat schoonheid is. Moest te vroeg stoppen. Robbie de Wit heeft die kans nooit echt gehad. Als je terug kijkt naar zijn doelpunten tegen Hongarije en België, zie je wat voor een gemis dat is geweest.
Robbie de Wit, de wereldster die nooit heeft mogen stralen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Zelden verdiende iemand zó snel vier vermeldingen in het Guiness Book of Records als Robert Lewandowski. De Poolse spits had er welgeteld negen minuten voor nodig. We gaan terug naar 22 september 2015, een avond om nooit te vergeten.
Bayern München speelde een thuiswedstrijd in de competitie tegen VFL Wolfsburg, kwam op een 1-0 achterstand en ging met die stand de rust in. Na de pauze zorgde invaller Lewandowski voor één van de grootste voetbalmirakels ooit. Hij produceerde binnen negen minuten vijf doelpunten. Tussen de 51ste en 60ste minuut veranderde 0-1 in 5-1, het leek wel magie.
De in 1988 in Warschau geboren spits had zich gestaag naar de Europese top gespeeld. In 2008 tekende hij als 20-jarige een contract bij de Poolse topclub Lech Poznan, om nog hetzelfde seizoen onder coach Leo Beenhakker te debuteren als international. In zijn eerste seizoen in de hoogste Poolse competitie speelde hij alle wedstrijden, scoorde 14 doelpunten en had veel assists. Het seizoen 2009-2010 deed hij het nog beter met 18 doelpunten. Hij eindigde daarmee als topscorer en werd met zijn club landskampioen.
Inmiddels als talent bij de beloften in Polen waargemaakt, waren er daarna veel clubs geïnteresseerd om de nog steeds jonge spits over te nemen van Lech Poznan. FC Twente, PSV, Blackburn Rovers en Bayer Leverkusen waren onder de gegadigden. Het werd echter een andere Duitse club waar Lewandowski voor koos, Borussia Dortmund legde hem voor vier jaar vast. In het seizoen 2010-2011 werd hij gelijk kampioen met Dortmund. Het tweede jaar op rij dat ie een landskampioenschap kon vieren.
In het daaropvolgende seizoen startte hij alle wedstrijden in de basis, terwijl geen andere speler dat seizoen meer speelminuten maakte. Tegen FC Augsburg scoorde hij zijn eerste hattrick in het betaalde voetbal, om dat later te herhalen tegen Bayern München in de bekerfinale. In dat seizoen zou ie 22 keer scoren. Aan het eind van van 2012 werd ie beloond voor zijn successen door gekozen te worden tot Pools voetballer van het jaar.
Tussen december 2012 en april 2013 was hij in twaalf opeenvolgende wedstrijden trefzeker (veertien doelpunten) een nieuw clubrecord. In juni 2013 sloot de clubleiding een overname van Lewandowski naar Bayern uit. Voor Dortmund speelde hij in de editie 2012/13 van de Champions League alle dertien wedstrijden. In de heenwedstrijd van de halve finale tegen Real Madrid op 24 april maakte Lewandowski vier doelpunten. Dortmund won met 4–1. Hij behoorde daarmee tot een groep van acht voetballers die eerder al viermaal trefzeker waren in een Champions League-wedstrijd – onder anderen Ruud van Nistelrooij, Lionel Messi en Mario Gómez – maar geen van hen wist dat te doen in een halve finale. Daarnaast was hij de eerste voetballer met een hattrick tegen Real Madrid en de eerste speler met vijf doelpunten tegen Madrid in één seizoen.
Borussia Dortmund was een grote club, een club waar menigeen zou willen spelen. Maar de belangstelling van Bayern München, Manchester United en Juventus was zo aantrekkelijk dat het een grote teleurstelling was dat ie de mogelijkheid van zijn club niet kreeg om te vertrekken.
Het seizoen 2013-2014 werd zodoende zijn laatste seizoen in Dortmund. Met 20 doelpunten en de topscorerstitel nam ie waardig afscheid van het Ruhrgebied. De persoonlijke statistieken van zijn periode bij Borussia zijn indrukwekkend. In totaal kwam hij in vier seizoenen bij Borussia Dortmund in actie in 186 wedstrijden (alle competities), waarin hij 103 doelpunten maakte en 44 assists leverde.
Op 4 januari 2014 maakte Bayern München bekend Lewandowski te zullen overnemen na afloop van de jaargang 2013/14. De overname was transfervrij, omdat hij zijn contract in Dortmund uitgediend had. Lewandowski tekende een contract voor vijf seizoenen, tot 30 juni 2019. Gelukkig voor de liefhebber werd zijn contract tussentijds verlengd.
In de jaargang 2014/15, het eerste van Lewandowski in Beieren, speelde hij in alle competities tezamen 49 wedstrijden voor Bayern, waarin hij 25 doelpunten maakte en dertien assists leverde. In het topscorersklassement van de Bundesliga eindigde hij samen met ploeggenoot Arjen Robben op een gedeelde tweede plaats (beide zeventien doelpunten), achter Alexander Meier (negentien doelpunten). Mooie cijfers, die in de schaduw zouden komen te staan van iets nóg groters.
In het seizoen 2015-2016 werd hij met 30 doelpunten voor het eerst topscorer van de Bundesliga. Een prestatie van formaat. Toch zullen weinig voetballiefhebbers eraan refereren als ze het over dat seizoen hebben. Nadat hij aan het begin van de tweede helft tegen VFL Wolfsburg bij een 0–1 achterstand Thiago Alcántara verving, maakte Lewandowski tussen de 51ste en 60ste minuut van de wedstrijd vijf doelpunten, goed voor een uiteindelijke 5–1 eindstand. Lewandowski maakte daarbij zowel de snelste hattrick (drieënhalve minuut), de snelste vier (in minder dan zes minuten) als de snelste vijf doelpunten ooit. Verder maakte geen voetballer vijf doelpunten na, als invaller, binnen de lijnen te zijn gekomen.
Voor de nationale ploeg van Polen heeft ie na zijn debuut in 2008 in bijna 120 interlands meer dan 60 keer gescoord. Lewandowski maakte op 6 oktober 2019 zijn zesde hattrick voor de nationale ploeg. Hij maakte die dag alle doelpunten in een met 0–3 gewonnen kwalificatiewedstrijd voor het EK 2020 in en tegen Letland. Of EK 2021, zo je wilt.
Een internationale ster met een gedroomde loopbaan die voor weinigen is weggelegd. Die echter vooral in de herinnering zal blijven voortleven door negen magische minuten. Minuten die de boeken zijn ingegaan. Minuten die vastgelegd zijn in het grote recordboek voor gerealiseerde dromen. Daar mag een pint Guiness op gedronken worden.
Bayern München speelde een thuiswedstrijd in de competitie tegen VFL Wolfsburg, kwam op een 1-0 achterstand en ging met die stand de rust in. Na de pauze zorgde invaller Lewandowski voor één van de grootste voetbalmirakels ooit. Hij produceerde binnen negen minuten vijf doelpunten. Tussen de 51ste en 60ste minuut veranderde 0-1 in 5-1, het leek wel magie.
De in 1988 in Warschau geboren spits had zich gestaag naar de Europese top gespeeld. In 2008 tekende hij als 20-jarige een contract bij de Poolse topclub Lech Poznan, om nog hetzelfde seizoen onder coach Leo Beenhakker te debuteren als international. In zijn eerste seizoen in de hoogste Poolse competitie speelde hij alle wedstrijden, scoorde 14 doelpunten en had veel assists. Het seizoen 2009-2010 deed hij het nog beter met 18 doelpunten. Hij eindigde daarmee als topscorer en werd met zijn club landskampioen.
Inmiddels als talent bij de beloften in Polen waargemaakt, waren er daarna veel clubs geïnteresseerd om de nog steeds jonge spits over te nemen van Lech Poznan. FC Twente, PSV, Blackburn Rovers en Bayer Leverkusen waren onder de gegadigden. Het werd echter een andere Duitse club waar Lewandowski voor koos, Borussia Dortmund legde hem voor vier jaar vast. In het seizoen 2010-2011 werd hij gelijk kampioen met Dortmund. Het tweede jaar op rij dat ie een landskampioenschap kon vieren.
In het daaropvolgende seizoen startte hij alle wedstrijden in de basis, terwijl geen andere speler dat seizoen meer speelminuten maakte. Tegen FC Augsburg scoorde hij zijn eerste hattrick in het betaalde voetbal, om dat later te herhalen tegen Bayern München in de bekerfinale. In dat seizoen zou ie 22 keer scoren. Aan het eind van van 2012 werd ie beloond voor zijn successen door gekozen te worden tot Pools voetballer van het jaar.
Tussen december 2012 en april 2013 was hij in twaalf opeenvolgende wedstrijden trefzeker (veertien doelpunten) een nieuw clubrecord. In juni 2013 sloot de clubleiding een overname van Lewandowski naar Bayern uit. Voor Dortmund speelde hij in de editie 2012/13 van de Champions League alle dertien wedstrijden. In de heenwedstrijd van de halve finale tegen Real Madrid op 24 april maakte Lewandowski vier doelpunten. Dortmund won met 4–1. Hij behoorde daarmee tot een groep van acht voetballers die eerder al viermaal trefzeker waren in een Champions League-wedstrijd – onder anderen Ruud van Nistelrooij, Lionel Messi en Mario Gómez – maar geen van hen wist dat te doen in een halve finale. Daarnaast was hij de eerste voetballer met een hattrick tegen Real Madrid en de eerste speler met vijf doelpunten tegen Madrid in één seizoen.
Borussia Dortmund was een grote club, een club waar menigeen zou willen spelen. Maar de belangstelling van Bayern München, Manchester United en Juventus was zo aantrekkelijk dat het een grote teleurstelling was dat ie de mogelijkheid van zijn club niet kreeg om te vertrekken.
Het seizoen 2013-2014 werd zodoende zijn laatste seizoen in Dortmund. Met 20 doelpunten en de topscorerstitel nam ie waardig afscheid van het Ruhrgebied. De persoonlijke statistieken van zijn periode bij Borussia zijn indrukwekkend. In totaal kwam hij in vier seizoenen bij Borussia Dortmund in actie in 186 wedstrijden (alle competities), waarin hij 103 doelpunten maakte en 44 assists leverde.
Op 4 januari 2014 maakte Bayern München bekend Lewandowski te zullen overnemen na afloop van de jaargang 2013/14. De overname was transfervrij, omdat hij zijn contract in Dortmund uitgediend had. Lewandowski tekende een contract voor vijf seizoenen, tot 30 juni 2019. Gelukkig voor de liefhebber werd zijn contract tussentijds verlengd.
In de jaargang 2014/15, het eerste van Lewandowski in Beieren, speelde hij in alle competities tezamen 49 wedstrijden voor Bayern, waarin hij 25 doelpunten maakte en dertien assists leverde. In het topscorersklassement van de Bundesliga eindigde hij samen met ploeggenoot Arjen Robben op een gedeelde tweede plaats (beide zeventien doelpunten), achter Alexander Meier (negentien doelpunten). Mooie cijfers, die in de schaduw zouden komen te staan van iets nóg groters.
In het seizoen 2015-2016 werd hij met 30 doelpunten voor het eerst topscorer van de Bundesliga. Een prestatie van formaat. Toch zullen weinig voetballiefhebbers eraan refereren als ze het over dat seizoen hebben. Nadat hij aan het begin van de tweede helft tegen VFL Wolfsburg bij een 0–1 achterstand Thiago Alcántara verving, maakte Lewandowski tussen de 51ste en 60ste minuut van de wedstrijd vijf doelpunten, goed voor een uiteindelijke 5–1 eindstand. Lewandowski maakte daarbij zowel de snelste hattrick (drieënhalve minuut), de snelste vier (in minder dan zes minuten) als de snelste vijf doelpunten ooit. Verder maakte geen voetballer vijf doelpunten na, als invaller, binnen de lijnen te zijn gekomen.
Voor de nationale ploeg van Polen heeft ie na zijn debuut in 2008 in bijna 120 interlands meer dan 60 keer gescoord. Lewandowski maakte op 6 oktober 2019 zijn zesde hattrick voor de nationale ploeg. Hij maakte die dag alle doelpunten in een met 0–3 gewonnen kwalificatiewedstrijd voor het EK 2020 in en tegen Letland. Of EK 2021, zo je wilt.
Een internationale ster met een gedroomde loopbaan die voor weinigen is weggelegd. Die echter vooral in de herinnering zal blijven voortleven door negen magische minuten. Minuten die de boeken zijn ingegaan. Minuten die vastgelegd zijn in het grote recordboek voor gerealiseerde dromen. Daar mag een pint Guiness op gedronken worden.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Er zijn voetballers die jong overlijden. Er zijn ook voetballers die geschitterd hebben op een WK, die te jong het huidige voor het eeuwige speelveld verruilden. De Polen Deijna en Smolarek bijvoorbeeld, of de Oostenrijker Pezeij, de Belg Ludo Coeck of de Italiaan Tardelli. Dokter Socrates van Brazilië zoop zich jong het graf in. "Onze" Wimpie Suurbier werd nog 75 als dubbele WK-finalist. Rashidi Yekini is echter zo'n speler die te jong gesmoord werd in zijn droomwereld. Geboren in 1963 overleed deze letterlijke gigant in 2012. Net geen 50 geworden.
Als ik aan het WK-94 in Amerika denk, denk ik aan de kwartfinale Brazilië-Nederland (3-2). Maar ik denk ook aan deze grote Afrikaan. Hij hing in de touwen na het eerste Nigeriaanse doelpunt ooit op een WK. Tegen Bulgarije maakte ie in de 3-0 gewonnen wedstrijd de 1-0. De beelden waren uniek. Net zo uniek als de beelden van de in extase juichende Tardelli, tijdens Italië-West-Duitsland de WK-finale '82.
Het was Finidi George, de Nigeriaan van het grote Ajax midden jaren 90 die de voorzet gaf. Het mooie van dat Nigeriaanse elftal was dat er meer spelers uit Nigeria in de Europese top speelden. Ze combineerden de Nigeriaanse/Afrikaanse hardheid met de Europese flair. Sunday Oliseh was een zondagvoetballer in de Eredivisie. Zoals Peter Rufai, Onana voorging als Afrikaanse doelman van wereldniveau. Emmanuel Amonike en Daniel Amokachi waren ook beesten en technische toppers op het andere continent. De Super Adelaars sloegen met succes hun vleugels uit. Ondanks de incapabele Nederlandse coach Clemence Westerhof.
Yekini echter, zal eeuwig worden herinnerd. De grote spits, lichamelijk en geestelijk, zal voor eeuwig de held blijven. Met 37 doelpunten in 58 interlands misschien nooit meer in te halen. Als speler van Vitória Setubal maakte hij in die periode 90 doelpunten in 108 wedstrijden, en werd hij in 1993 gekozen tot Afrikaans voetballer van het jaar.
Hij was het grote voorbeeld voor George Weah, de Liberiaanse stervoetballer van AC Milan, die de eerste niet-Europese voetballer van het jaar zou worden. Soccer zal nooit de harten stelen van de traditionele Amerikaanse sportliefhebber. Maar even, al was het een paar tellen, stal Rashidi Yekini de harten van een wereldpubliek op een wereldpodium. Mijn hart heeft-ie voor altijd gestolen. De tijd stond even stil. Evenals zijn hart, na een kortstondig ziekbed, het begaf. Wat hij teruggaf was een moment om te koesteren, in het toch al illustere WK-geschiedenisboek.
Als ik aan het WK-94 in Amerika denk, denk ik aan de kwartfinale Brazilië-Nederland (3-2). Maar ik denk ook aan deze grote Afrikaan. Hij hing in de touwen na het eerste Nigeriaanse doelpunt ooit op een WK. Tegen Bulgarije maakte ie in de 3-0 gewonnen wedstrijd de 1-0. De beelden waren uniek. Net zo uniek als de beelden van de in extase juichende Tardelli, tijdens Italië-West-Duitsland de WK-finale '82.
Het was Finidi George, de Nigeriaan van het grote Ajax midden jaren 90 die de voorzet gaf. Het mooie van dat Nigeriaanse elftal was dat er meer spelers uit Nigeria in de Europese top speelden. Ze combineerden de Nigeriaanse/Afrikaanse hardheid met de Europese flair. Sunday Oliseh was een zondagvoetballer in de Eredivisie. Zoals Peter Rufai, Onana voorging als Afrikaanse doelman van wereldniveau. Emmanuel Amonike en Daniel Amokachi waren ook beesten en technische toppers op het andere continent. De Super Adelaars sloegen met succes hun vleugels uit. Ondanks de incapabele Nederlandse coach Clemence Westerhof.
Yekini echter, zal eeuwig worden herinnerd. De grote spits, lichamelijk en geestelijk, zal voor eeuwig de held blijven. Met 37 doelpunten in 58 interlands misschien nooit meer in te halen. Als speler van Vitória Setubal maakte hij in die periode 90 doelpunten in 108 wedstrijden, en werd hij in 1993 gekozen tot Afrikaans voetballer van het jaar.
Hij was het grote voorbeeld voor George Weah, de Liberiaanse stervoetballer van AC Milan, die de eerste niet-Europese voetballer van het jaar zou worden. Soccer zal nooit de harten stelen van de traditionele Amerikaanse sportliefhebber. Maar even, al was het een paar tellen, stal Rashidi Yekini de harten van een wereldpubliek op een wereldpodium. Mijn hart heeft-ie voor altijd gestolen. De tijd stond even stil. Evenals zijn hart, na een kortstondig ziekbed, het begaf. Wat hij teruggaf was een moment om te koesteren, in het toch al illustere WK-geschiedenisboek.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Zelfs de onafhankelijke voetballiefhebbers herinneren het zich nog. AZ-Sporting Lissabon, halve finale UEFA-Cup, 5 mei 2005. Bevrijdingsdag. Het werd echter een bevrijding voor de Portugese tegenstander. Nederland was nog niet gezonken in de spelonken van het internationale voetbal, en moest niet nog eens 12 jaar wachten op Ajax in een Europa-cup finale, 2017 tegen het Manchester United van Mourinho. Ook een Portugees. Drie jaar eerder had Feijenoord nog de EC-3 gewonnen in de eigen Kuip. AZ was op weg deze stunt te evenaren.
AZ had al 22 jaar geen Europees voetbal gespeeld. Maakte er in de verouderde Alkmaarderhout een Europese triomftocht van. Terwijl men in de competitie ook geweldig presteerde. Met een derde plaats als gevolg. Onder leiding van topcoach Co Adriaanse werden clubs als, Auxerre, Glasgow Rangers en Villareal uitgeschakeld. Het elftal beschikte over een spelersgroep om je lange vingers bij af te likken. Kenneth Perez, Denny Landzaat, Barry Opdam, Barry van Galen , Ron Vlaar en Tim de Cler bijvoorbeeld.
De uitwedstrijd was met 2-1 verloren. Een uitslag die in Europa perspectief biedt. Een uit-doelpunt is vaak goud waard. Ook bij een nederlaag. AZ speelde de terugwedstrijd erg goed en verdiende in 90 minuten meer dan de uiteindelijke 2-1 stand. Verlengingen in het verschiet. Verlengingen die langer zouden duren dan twee keer 15 minuten. De extra seconden in de blessuretijd van de tweede verlenging dompelden Alkmaar en veel andere Nederlandse voetballiefhebbers in diepe rouw.
AZ had in de verlenging via Kew Jaliens een 3-1 voorsprong genomen. Genoeg dus om de finale te bereiken. Er stonden 120 minuten en een 3-1 stand op het sleetse scorebord. Waarom coach Co Adriaanse alsnog wisselde zal eeuwig een raadsel blijven. Barry van Galen zei later dat-ie er 15 jaar later nog nachtmerries over heeft. De kleine, 19-jarige Bonivacius werd in het veld gebracht voor Tarik Sektioui. Duidelijk een wissel om tijd te rekken.
Laat nu net de ingevallen Bonivacius in de laatste seconden een corner veroorzaken. Met zijn hoofd nog wel. Waarschijnlijk de eerste tevens laatste kopbal uit zijn carierre. Luttele seconden scheiden de Alkmaarders van de finale als Miguel Garcia in de 121e minuut de 3-2 scoort. Een lelijk doelpunt, maar toch onhoudbaar voor doelman Henk Timmer. "Dit vergeet je nooit meer." Barry van Galen." " Dit neem ik in mijn graf mee", aldus een ontgoochelde Adriaanse na afloop.
Er zijn zure nederlagen van topclubs in eindfases van grote toernooien. PSV, Feyenoord en Ajax kunnen ze zo opnoemen. Maar een club als AZ, zal waarschijnlijk nooit meer in deze situatie belanden. 16 jaar later heerst er trots. Maar de borst vooruit had op het podium moeten eindigen.
Wat rest is een legendarische nederlaag op een sensationele manier. Fier mogen ze nog steeds zijn. Maar oh, wat hadden ze het graag met Co gevierd. Louis nam het stokje over. Drukte ook zijn stempel. Maar dit elftal miste de kus van de juf. AZ in rouw. De griffier maakte overuren in Alkmaar.
:quality(80)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/fd8c2f12-8e96-11ea-ba2e-0217670beecd.jpg)
AZ had al 22 jaar geen Europees voetbal gespeeld. Maakte er in de verouderde Alkmaarderhout een Europese triomftocht van. Terwijl men in de competitie ook geweldig presteerde. Met een derde plaats als gevolg. Onder leiding van topcoach Co Adriaanse werden clubs als, Auxerre, Glasgow Rangers en Villareal uitgeschakeld. Het elftal beschikte over een spelersgroep om je lange vingers bij af te likken. Kenneth Perez, Denny Landzaat, Barry Opdam, Barry van Galen , Ron Vlaar en Tim de Cler bijvoorbeeld.
De uitwedstrijd was met 2-1 verloren. Een uitslag die in Europa perspectief biedt. Een uit-doelpunt is vaak goud waard. Ook bij een nederlaag. AZ speelde de terugwedstrijd erg goed en verdiende in 90 minuten meer dan de uiteindelijke 2-1 stand. Verlengingen in het verschiet. Verlengingen die langer zouden duren dan twee keer 15 minuten. De extra seconden in de blessuretijd van de tweede verlenging dompelden Alkmaar en veel andere Nederlandse voetballiefhebbers in diepe rouw.
AZ had in de verlenging via Kew Jaliens een 3-1 voorsprong genomen. Genoeg dus om de finale te bereiken. Er stonden 120 minuten en een 3-1 stand op het sleetse scorebord. Waarom coach Co Adriaanse alsnog wisselde zal eeuwig een raadsel blijven. Barry van Galen zei later dat-ie er 15 jaar later nog nachtmerries over heeft. De kleine, 19-jarige Bonivacius werd in het veld gebracht voor Tarik Sektioui. Duidelijk een wissel om tijd te rekken.
Laat nu net de ingevallen Bonivacius in de laatste seconden een corner veroorzaken. Met zijn hoofd nog wel. Waarschijnlijk de eerste tevens laatste kopbal uit zijn carierre. Luttele seconden scheiden de Alkmaarders van de finale als Miguel Garcia in de 121e minuut de 3-2 scoort. Een lelijk doelpunt, maar toch onhoudbaar voor doelman Henk Timmer. "Dit vergeet je nooit meer." Barry van Galen." " Dit neem ik in mijn graf mee", aldus een ontgoochelde Adriaanse na afloop.
Er zijn zure nederlagen van topclubs in eindfases van grote toernooien. PSV, Feyenoord en Ajax kunnen ze zo opnoemen. Maar een club als AZ, zal waarschijnlijk nooit meer in deze situatie belanden. 16 jaar later heerst er trots. Maar de borst vooruit had op het podium moeten eindigen.
Wat rest is een legendarische nederlaag op een sensationele manier. Fier mogen ze nog steeds zijn. Maar oh, wat hadden ze het graag met Co gevierd. Louis nam het stokje over. Drukte ook zijn stempel. Maar dit elftal miste de kus van de juf. AZ in rouw. De griffier maakte overuren in Alkmaar.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik had het als voetbal-romanticus laatst over de mooiste Europacup-1 finale ooit. Ik bedoelde Benfica-Real Madrid begin jaren 60. 5-3. In De Kuip. Eusébio-Puskas. De eerste keer dat één van de grootste Europese voetballers van zich deed spreken. Tegen de gevestigde vedette uit Hongarije. Het linksbenige kanon, tegen de Parel van Mozambique.
Eusébio zou later nog vaak schitteren. Zoals op het WK-66 in Engeland. Dat ik het de mooiste finale ooit noemde is zo subjectief als maar kan. Ik meen dat ik één jaar oud was. Het waren de oude beelden en verhalen die me tot die uitdrukking brachten. Een column mag af en toe iets of wat aandikken, eventueel prikkelen. Maar het recente verleden, of actuele heden blijft de waarheidsbron om uit te putten.
Een Europacup-1 finale, tegenwoordig Champions League-finale, die me wel op het netvlies gebrand staat is die van 16 jaar geleden. Zoals Eusébio schitterde op het WK-66 in Engeland, was er nu een Engelse club bij betrokken. Een club die je ook legendarisch kunt noemen. De finale zou later het predicaat....... 'Het Mirakel van Istanboel' worden genoemd. En een miraculeuze droomfinale was het. Liverpool-AC Milan. In het Atatürk Olympisch Stadion.
De wedstrijd ging niet voor niets de geschiedenis in als het Mirakel van Istanboel. Favoriet AC Milan (ook al het woord legendarisch waard) kwam al na een minuut 1-0 voor, dankzij een goal van verdediger en aanvoerder Paolo Maldini. Nog voor de rust werd de score uitgediept tot 3-0, dankzij twee doelpunten van de Argentijnse aanvaller Hernán Crespo. Liverpool bijna knock-out. Maar hing nog net in de touwen.
Wedstrijd leek gespeeld dus. Echter in de tweede helft scoorde Liverpool 3 keer in 6 minuten. In zes dolle minuten (54, 56 en 60) maakte Liverpool gelijk. Door Gerrard, Smicer en Xavi Alonso. De namen in deze column zouden stuk voor stuk niet misstaan in een wereldelftal.
Het bleef ook na verlengingen 3-3. Een eindstand op zich al spectaculair. Nog spectaculairder door de wederopstanding van de Engelse grootmacht. De VBL-mod op FOK! was destijds Doc. Ik had tijdens de wedstrijd af en toe telefonisch contact met hem. De "grootste" Liverpool-fan die je je in Nederland kunt voorstellen. (bij wijze van) Hij kon het van de zenuwen niet meer aan. Ging douchen tijdens de strafschoppen.
In de strafschoppenreeks probeerde doelman Jerzy Dudek (ex-Feijenoord) de tegenstanders van Milan af te leiden. Hij imiteerde de "spaghettibenen" van gewezen Liverpool-keeper Bruce Grobbelaar. Het had op dat moment succes. Serginho schoot over. De Liverpudlian Smicer maakte 3-2 voor zijn ploeg. Bij deze voordelige stand voor Liverpool moest de Oekraïense aanvaller Andrij Sjevtsjenko scoren.
De speler van Milan had twee jaar eerder nog de beslissende penalty binnen getrapt in de Champions League-finale tegen Juventus. Ditmaal werd zijn schot gestopt door de "dronken" Dudek. Liverpool won zo zijn vijfde Europacup-1 (CL) na een onwaarschijnlijke, en ongeëvenaarde thriller. Jaren later kwam Liverpool weer op een voetstuk. Weer lag Europa aan de voeten van deze giganten.
Doc huilde 16 jaar geleden vreugdetranen. Helden van Liverpool. En een helden VBL-mod destijds. Het water van de douche was niet koud. Het werd een warm bad. Je kunt van een mindere club fan zijn. De geschiedschrijving van The Reds zou na die memorabele wedstrijd niet opdrogen. Doc zijn tranen ook niet. Die bungelen eeuwig op z'n vroegere FOK!-wangen.
Eusébio zou later nog vaak schitteren. Zoals op het WK-66 in Engeland. Dat ik het de mooiste finale ooit noemde is zo subjectief als maar kan. Ik meen dat ik één jaar oud was. Het waren de oude beelden en verhalen die me tot die uitdrukking brachten. Een column mag af en toe iets of wat aandikken, eventueel prikkelen. Maar het recente verleden, of actuele heden blijft de waarheidsbron om uit te putten.
Een Europacup-1 finale, tegenwoordig Champions League-finale, die me wel op het netvlies gebrand staat is die van 16 jaar geleden. Zoals Eusébio schitterde op het WK-66 in Engeland, was er nu een Engelse club bij betrokken. Een club die je ook legendarisch kunt noemen. De finale zou later het predicaat....... 'Het Mirakel van Istanboel' worden genoemd. En een miraculeuze droomfinale was het. Liverpool-AC Milan. In het Atatürk Olympisch Stadion.
De wedstrijd ging niet voor niets de geschiedenis in als het Mirakel van Istanboel. Favoriet AC Milan (ook al het woord legendarisch waard) kwam al na een minuut 1-0 voor, dankzij een goal van verdediger en aanvoerder Paolo Maldini. Nog voor de rust werd de score uitgediept tot 3-0, dankzij twee doelpunten van de Argentijnse aanvaller Hernán Crespo. Liverpool bijna knock-out. Maar hing nog net in de touwen.
Wedstrijd leek gespeeld dus. Echter in de tweede helft scoorde Liverpool 3 keer in 6 minuten. In zes dolle minuten (54, 56 en 60) maakte Liverpool gelijk. Door Gerrard, Smicer en Xavi Alonso. De namen in deze column zouden stuk voor stuk niet misstaan in een wereldelftal.
Het bleef ook na verlengingen 3-3. Een eindstand op zich al spectaculair. Nog spectaculairder door de wederopstanding van de Engelse grootmacht. De VBL-mod op FOK! was destijds Doc. Ik had tijdens de wedstrijd af en toe telefonisch contact met hem. De "grootste" Liverpool-fan die je je in Nederland kunt voorstellen. (bij wijze van) Hij kon het van de zenuwen niet meer aan. Ging douchen tijdens de strafschoppen.
In de strafschoppenreeks probeerde doelman Jerzy Dudek (ex-Feijenoord) de tegenstanders van Milan af te leiden. Hij imiteerde de "spaghettibenen" van gewezen Liverpool-keeper Bruce Grobbelaar. Het had op dat moment succes. Serginho schoot over. De Liverpudlian Smicer maakte 3-2 voor zijn ploeg. Bij deze voordelige stand voor Liverpool moest de Oekraïense aanvaller Andrij Sjevtsjenko scoren.
De speler van Milan had twee jaar eerder nog de beslissende penalty binnen getrapt in de Champions League-finale tegen Juventus. Ditmaal werd zijn schot gestopt door de "dronken" Dudek. Liverpool won zo zijn vijfde Europacup-1 (CL) na een onwaarschijnlijke, en ongeëvenaarde thriller. Jaren later kwam Liverpool weer op een voetstuk. Weer lag Europa aan de voeten van deze giganten.
Doc huilde 16 jaar geleden vreugdetranen. Helden van Liverpool. En een helden VBL-mod destijds. Het water van de douche was niet koud. Het werd een warm bad. Je kunt van een mindere club fan zijn. De geschiedschrijving van The Reds zou na die memorabele wedstrijd niet opdrogen. Doc zijn tranen ook niet. Die bungelen eeuwig op z'n vroegere FOK!-wangen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
De Fransman Marcel Desailly schopte in de EC-1/Champions League finale: Ajax-AC Milan in 1995 bijna het hoofd van Jari Litmanen van diens Finse romp. Ajax-coach Louis van Gaal deed het beter. Die maakte de imitatie van de eeuw. Die zweefde hoger dan het luchtkasteel van Ti-Ta-Tovenaar. Bij wie het fluitje af en toe wel terecht van de hoogste toren blies.]
De voetballer Desailly was bikkelhard. Geen baltovenaar, maar wel een sierlijke voorstopper. Een beest in het veld, een klein hartje er buiten. Studentikoos brilletje, iedereen te woord staand. Hij speelde onder meer voor Olympique Marseille, AC Milan en Chelsea. Ook speelde hij voor het Frans elftal, waarmee hij in 1998 het WK, in 2000 het EK, en in 2001 en 2003 de Confederations Cup won. In 2005 zette hij een punt achter zijn imponerende carrière.
Dat was eerder in zijn leven wel anders. Toen het talentvolle voetballertje Marcel Desailly 16 was overleed zijn oudere broer Seth Adonkor. Ik houd niet van de term halfbroer. De junior was met stomheid geslagen. Naar later bleek niet verslagen. Desailly werd later beschouwd als een van de beste verdedigers uit zijn tijd, en werd daarom ook door Pelé in maart 2004 vermeld in de opgestelde lijst FIFA 100 beste spelers.
Zijn broer de verdediger van FC Nantes overleed na een avond en nacht uitgaan met voetbalvrienden tijdens een auto-ongeluk. De jonge Desailly moest van zijn vader stoppen met voetballen. Kiezen voor zijn studie. Die gaf de voetbalsport de schuld. Jonge Marcel sloeg terecht het advies, raad en bevel van zijn vader in de wind. Een fabelachtige carriere zou na deze beslissing in het verschiet liggen. Zijn luchtkastelen zouden ze niet van hem afpakken.
Later zou ie als enige speler twee keer achter elkaar de Champions-Leaque winnen met twee verschillende clubs. Olympique Marseille en AC Milan. Zijn derde CL zou ie niet winnen. Dankzij een 18-jarig Ajax voetballertje. Een spelertje dat ook grote hoogtes zou bereiken. Maar wel met de bal aan de voet en meestal het koppie erbij.
Het intellect van Desailly ontbrak bij deze jonge Kluivert. Als wereldaanvaller verhief ie zich wel. Waar de 16-jarige Marcel nog droomde kwam de 17-jarige Patrick met beide benen op de grond. In één sprong in de voetbalrealiteit. Wereldklasse ontmoette elkaar. Met tussendoor de wereldcoach die niet zijn handschrift zette onder deze finale. Maar zijn benen liet spreken. Zoals een toptrainer nooit eerder had gedaan.
Verbaal was van Gaal ongeëvenaard. Evenals zijn sprongvermogen. De jonge karate kid in het veld, en de jonge doelpuntenmaker als held. Maar even vaak, net zoals later, werd ook Louis zijn naam in gouden letters gespeld. De tovenaar van het luchtkasteel. Zoals een echte Spartaan betaamt, ook op Spangen en het Rotterdamse Kasteel vermeld. Maar in de Amsterdamse Arena hangt zijn foto aan de wand. Zonder zwarte karate band.
De voetballer Desailly was bikkelhard. Geen baltovenaar, maar wel een sierlijke voorstopper. Een beest in het veld, een klein hartje er buiten. Studentikoos brilletje, iedereen te woord staand. Hij speelde onder meer voor Olympique Marseille, AC Milan en Chelsea. Ook speelde hij voor het Frans elftal, waarmee hij in 1998 het WK, in 2000 het EK, en in 2001 en 2003 de Confederations Cup won. In 2005 zette hij een punt achter zijn imponerende carrière.
Dat was eerder in zijn leven wel anders. Toen het talentvolle voetballertje Marcel Desailly 16 was overleed zijn oudere broer Seth Adonkor. Ik houd niet van de term halfbroer. De junior was met stomheid geslagen. Naar later bleek niet verslagen. Desailly werd later beschouwd als een van de beste verdedigers uit zijn tijd, en werd daarom ook door Pelé in maart 2004 vermeld in de opgestelde lijst FIFA 100 beste spelers.
Zijn broer de verdediger van FC Nantes overleed na een avond en nacht uitgaan met voetbalvrienden tijdens een auto-ongeluk. De jonge Desailly moest van zijn vader stoppen met voetballen. Kiezen voor zijn studie. Die gaf de voetbalsport de schuld. Jonge Marcel sloeg terecht het advies, raad en bevel van zijn vader in de wind. Een fabelachtige carriere zou na deze beslissing in het verschiet liggen. Zijn luchtkastelen zouden ze niet van hem afpakken.
Later zou ie als enige speler twee keer achter elkaar de Champions-Leaque winnen met twee verschillende clubs. Olympique Marseille en AC Milan. Zijn derde CL zou ie niet winnen. Dankzij een 18-jarig Ajax voetballertje. Een spelertje dat ook grote hoogtes zou bereiken. Maar wel met de bal aan de voet en meestal het koppie erbij.
Het intellect van Desailly ontbrak bij deze jonge Kluivert. Als wereldaanvaller verhief ie zich wel. Waar de 16-jarige Marcel nog droomde kwam de 17-jarige Patrick met beide benen op de grond. In één sprong in de voetbalrealiteit. Wereldklasse ontmoette elkaar. Met tussendoor de wereldcoach die niet zijn handschrift zette onder deze finale. Maar zijn benen liet spreken. Zoals een toptrainer nooit eerder had gedaan.
/s3/static.nrc.nl/images/stripped/2305tzspo_ajax_1995.jpg)
Verbaal was van Gaal ongeëvenaard. Evenals zijn sprongvermogen. De jonge karate kid in het veld, en de jonge doelpuntenmaker als held. Maar even vaak, net zoals later, werd ook Louis zijn naam in gouden letters gespeld. De tovenaar van het luchtkasteel. Zoals een echte Spartaan betaamt, ook op Spangen en het Rotterdamse Kasteel vermeld. Maar in de Amsterdamse Arena hangt zijn foto aan de wand. Zonder zwarte karate band.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden. Robin van Persie zweefde door de lucht en maakte één van de mooiste doelpunten ooit in Oranje. Nederland bakte er niks van tegen Spanje in de eerste helft op het WK-2014. Toen kwam de tover-kopbal over de beste keeper ter wereld. De Spaanse doelman Casillas viste achter het net. De rest is geschiedenis.
Een waanzinnige wending in een wedstrijd die bijna verloren leek. Spanje miste kans op kans om de 2-0 te maken. Oranje werd weggespeeld. Echter Nederland had nog klassespelers, die door de succescoach Louis van Gaal als speerpunt werden gebruikt. I.p.v in de schulp te kruipen werden de spelers naar voren gedirigeerd.
De dirigent aan de zijlijn haalde het maximale uit zijn elftal. Met wereldklasse voorin had het geen nut te blijven verdedigen. Na de rust ontbrandde het Duel van de Waanzin. De Spanjaarden, gewend aan superioriteit, kwamen de Hollandsche-school tegen.
De mannen van Louis van Gaal maakten 1-2, 1-3, 1-4. Na een sprint over 40 meter met de bal aan de voet maakte de beste speler, Arjen Robben, er zelfs 1-5 van. Een apotheose zelden gezien. In euforie waren we dronken van geluk. In de café's ging de tap extra open. We wisten toen nog niet dat we er nog jaren op moesten teren. We waren blind van geluk. Het drankgelag werd een hoongelach. Van Persie werd een tweede Clarence. Over tien jaar krijgt ie een afscheidswedstrijd, tegen Quick Boys.
Een waanzinnige wending in een wedstrijd die bijna verloren leek. Spanje miste kans op kans om de 2-0 te maken. Oranje werd weggespeeld. Echter Nederland had nog klassespelers, die door de succescoach Louis van Gaal als speerpunt werden gebruikt. I.p.v in de schulp te kruipen werden de spelers naar voren gedirigeerd.
De dirigent aan de zijlijn haalde het maximale uit zijn elftal. Met wereldklasse voorin had het geen nut te blijven verdedigen. Na de rust ontbrandde het Duel van de Waanzin. De Spanjaarden, gewend aan superioriteit, kwamen de Hollandsche-school tegen.
De mannen van Louis van Gaal maakten 1-2, 1-3, 1-4. Na een sprint over 40 meter met de bal aan de voet maakte de beste speler, Arjen Robben, er zelfs 1-5 van. Een apotheose zelden gezien. In euforie waren we dronken van geluk. In de café's ging de tap extra open. We wisten toen nog niet dat we er nog jaren op moesten teren. We waren blind van geluk. Het drankgelag werd een hoongelach. Van Persie werd een tweede Clarence. Over tien jaar krijgt ie een afscheidswedstrijd, tegen Quick Boys.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Tong, ben op zoek naar een wedstrijd. Ik weet helaas te weinig details om goed te kunnen zoeken. Maar het was op een EK/WK poulefase waarbij beide landen aan een puntje genoeg hadden. Die wedstrijd werd echt een genante vertoning van "we willen niet voetballen". Geen idee meer welke periode en welke landen, weet wel dat er destijds wel best wat om te doen was.
Het bedrog van Gijón is de benaming voor een wedstrijd gespeeld tijdens het Wereldkampioenschap voetbal 1982 tussen West-Duitsland en Oostenrijk op 25 juni 1982. De wedstrijd werd gespeeld in El Molinón in de Spaanse stad Gijón, en stond onder leiding van de Schotse scheidsrechter Bob Valentine.quote:
Tong, ben op zoek naar een wedstrijd. Ik weet helaas te weinig details om goed te kunnen zoeken. Maar het was op een EK/WK poulefase waarbij beide landen aan een puntje genoeg hadden. Die wedstrijd werd echt een genante vertoning van "we willen niet voetballen". Geen idee meer welke periode en welke landen, weet wel dat er destijds wel best wat om te doen was.
De wedstrijd tussen West-Duitsland en Oostenrijk was de laatste in Groep B. Algerije had een dag eerder al met 3-2 gewonnen van Chili en West-Duitsland en Oostenrijk wisten dat een Duitse overwinning met één of twee doelpunten voor beide landen voldoende zou zijn voor kwalificatie naar de volgende ronde. Elk ander resultaat zou gunstig zijn voor Algerije en dus ten koste gaan van of West-Duitsland of Oostenrijk.
West-Duitsland kwam in de wedstrijd al snel met 1-0 voor door een doelpunt van Horst Hrubesch.[2] Wat na de Duitse goal volgde was het langdurig en schaamteloos rondspelen van de bal rond de middencirkel, tot grote woede van de Spaanse en Algerijnse fans die getuige waren van het akkoordje tussen West-Duitsland en Oostenrijk ten koste van Algerije. De Algerijnse fans zwaaiden met bankbiljetten naar de spelers terwijl de Spaanse fans "Fuera, fuera" ("Eruit, eruit") schreeuwden.
De aanwezige Duitse en Oostenrijkse fans reageerden vooral besmuikt, alhoewel een Duitse fan uit protest de vlag van zijn land verbrandde. Na afloop protesteerde Algerije zonder succes bij de FIFA, maar de wedstrijd had wel tot gevolg dat de wereldvoetbalbond besloot dat de afsluitende groepswedstrijden voortaan op dezelfde dag en hetzelfde tijdstip moeten worden gespeeld. Deze regel geldt tot op de dag van vandaag. Ook de UEFA hanteert deze regel tijdens het EK. Ook hierbij worden de afsluitende groepswedstrijden op dezelfde dag en hetzelfde tijdstip gespeeld. Ook tijdens de twee laatste rondes van voetbalcompetities zoals de Nederlandse Eredivisie worden alle wedstrijden op dezelfde dag en hetzelfde tijdstip gespeeld.
Uiteindelijk eindigden Oostenrijk, West-Duitsland en Algerije in groep B alle drie op 4 punten, met Algerije op plaats 3 door het mindere doelsaldo.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Yes, diequote:
[..]
Het bedrog van Gijón is de benaming voor een wedstrijd gespeeld tijdens het Wereldkampioenschap voetbal 1982 tussen West-Duitsland en Oostenrijk op 25 juni 1982. De wedstrijd werd gespeeld in El Molinón in de Spaanse stad Gijón, en stond onder leiding van de Schotse scheidsrechter Bob Valentine.
De wedstrijd tussen West-Duitsland en Oostenrijk was de laatste in Groep B. Algerije had een dag eerder al met 3-2 gewonnen van Chili en West-Duitsland en Oostenrijk wisten dat een Duitse overwinning met één of twee doelpunten voor beide landen voldoende zou zijn voor kwalificatie naar de volgende ronde. Elk ander resultaat zou gunstig zijn voor Algerije en dus ten koste gaan van of West-Duitsland of Oostenrijk.
West-Duitsland kwam in de wedstrijd al snel met 1-0 voor door een doelpunt van Horst Hrubesch.[2] Wat na de Duitse goal volgde was het langdurig en schaamteloos rondspelen van de bal rond de middencirkel, tot grote woede van de Spaanse en Algerijnse fans die getuige waren van het akkoordje tussen West-Duitsland en Oostenrijk ten koste van Algerije. De Algerijnse fans zwaaiden met bankbiljetten naar de spelers terwijl de Spaanse fans "Fuera, fuera" ("Eruit, eruit") schreeuwden.
De aanwezige Duitse en Oostenrijkse fans reageerden vooral besmuikt, alhoewel een Duitse fan uit protest de vlag van zijn land verbrandde. Na afloop protesteerde Algerije zonder succes bij de FIFA, maar de wedstrijd had wel tot gevolg dat de wereldvoetbalbond besloot dat de afsluitende groepswedstrijden voortaan op dezelfde dag en hetzelfde tijdstip moeten worden gespeeld. Deze regel geldt tot op de dag van vandaag. Ook de UEFA hanteert deze regel tijdens het EK. Ook hierbij worden de afsluitende groepswedstrijden op dezelfde dag en hetzelfde tijdstip gespeeld. Ook tijdens de twee laatste rondes van voetbalcompetities zoals de Nederlandse Eredivisie worden alle wedstrijden op dezelfde dag en hetzelfde tijdstip gespeeld.
Uiteindelijk eindigden Oostenrijk, West-Duitsland en Algerije in groep B alle drie op 4 punten, met Algerije op plaats 3 door het mindere doelsaldo.
Thanks!
En uiteraard betrof het de moffen, dat had ik kunnen weten
Ging dus niet om een gelijkspel wat ik dacht, vandaar dat ik niks kon vinden op google
Nederland - Ierland tijdens het WK van 1990quote:
Tong, ben op zoek naar een wedstrijd. Ik weet helaas te weinig details om goed te kunnen zoeken. Maar het was op een EK/WK poulefase waarbij beide landen aan een puntje genoeg hadden. Die wedstrijd werd echt een genante vertoning van "we willen niet voetballen". Geen idee meer welke periode en welke landen, weet wel dat er destijds wel best wat om te doen was.
Honey ! Take me drunk, i am home !
Toen gingen er drie elftallen door uit de voorronde. Nederland dacht slim te zijn en troffen....quote:
[..]
Nederland - Ierland tijdens het WK van 1990
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Niet de Kromme, Puck van Heel, Ove Tshiendval of Ijzeren Rinus, samen met de Tank, werden voetballer van de eeuw van Feijenoord. Het was een kleine fragiele voetballer. Een dribbelaar die ze nog nooit hadden gezien. Zijn Feijenoord hart werd nooit gestolen. De bal ook niet van zijn voet. Eén keer: 'Coentje, Coentje. Wat doe je nu?' Hij was op zijn Feijenoord-hart getrapt. Iedereen hielp hem. Tegenwoordig 6 keer rood. Real Madrid. Wie kent de beelden niet?
Als Coentje was neergesabeld kwamen Israël en Laseroms even poolshoogte nemen. (Rinus Laserels door Dick Bruijnestijn getekend en genoemd.) Ter bescherming van het grootste bezit van Feijenoord werd Coen Moulijn beschermd door twee andere legendes. 'Dont fuck with Coentje.'
Moulijn debuteerde in 1955 voor Feijenoord. Toen nog met twee puntjes op de Y en bij een overwinning. Aan de destijds nog topclub Xerxes betaalden ze 28.000 gulden voor de dribbelaar. Sparta viste achter het voetbalnet. Een andere profclub uit Rotterdam. Een immens bedrag destijds. Het zou een goede investering voor bijna 20 jaar blijken te zijn.
De publiekslieveling trok tienduizenden mensen naar De Kuip. In zijn beginjaren kon Moulijn haast een wedstrijd in zijn eentje beslissen. Begin jaren zestig informeerde FC Barcelona of Moulijn te koop was, hij ging er niet op in en bleef in Rotterdam. Later liet hij weten dat hij daar spijt van had, als hij toen naar Barça was gegaan zou hij een stuk beroemder zijn geworden was zijn overtuiging. Maar de clubs hadden het voor het zeggen. Helaas.
De uitvaart van Coen Moulijn werd historisch. Duizenden mensen stonden langs de kant te applaudiseren voor een grote Rotterdammer. Coentje stal de harten van iedereen. Stal de bal om er mee vandoor te gaan. Stond naast Theo de Tank op het balkon van de Coolsingel. En naast Rinus. Een andere grootheid.
Voor hetzelfde geld vliegt ie er als vleugelspeler vanaf. Van het balkon. Voor ander geld zou-ie tegenwoordig een wereldster zijn. Moulijn is nu een balletje aan het hooghouden. In de zevende hemel. Met Pietje Keizer en Johan. Happel ziet dat het goed is, en steekt er nog één op. Hopen dat we nog lang mogen genieten van de kromme.
Als Coentje was neergesabeld kwamen Israël en Laseroms even poolshoogte nemen. (Rinus Laserels door Dick Bruijnestijn getekend en genoemd.) Ter bescherming van het grootste bezit van Feijenoord werd Coen Moulijn beschermd door twee andere legendes. 'Dont fuck with Coentje.'
Moulijn debuteerde in 1955 voor Feijenoord. Toen nog met twee puntjes op de Y en bij een overwinning. Aan de destijds nog topclub Xerxes betaalden ze 28.000 gulden voor de dribbelaar. Sparta viste achter het voetbalnet. Een andere profclub uit Rotterdam. Een immens bedrag destijds. Het zou een goede investering voor bijna 20 jaar blijken te zijn.
De publiekslieveling trok tienduizenden mensen naar De Kuip. In zijn beginjaren kon Moulijn haast een wedstrijd in zijn eentje beslissen. Begin jaren zestig informeerde FC Barcelona of Moulijn te koop was, hij ging er niet op in en bleef in Rotterdam. Later liet hij weten dat hij daar spijt van had, als hij toen naar Barça was gegaan zou hij een stuk beroemder zijn geworden was zijn overtuiging. Maar de clubs hadden het voor het zeggen. Helaas.
De uitvaart van Coen Moulijn werd historisch. Duizenden mensen stonden langs de kant te applaudiseren voor een grote Rotterdammer. Coentje stal de harten van iedereen. Stal de bal om er mee vandoor te gaan. Stond naast Theo de Tank op het balkon van de Coolsingel. En naast Rinus. Een andere grootheid.
Voor hetzelfde geld vliegt ie er als vleugelspeler vanaf. Van het balkon. Voor ander geld zou-ie tegenwoordig een wereldster zijn. Moulijn is nu een balletje aan het hooghouden. In de zevende hemel. Met Pietje Keizer en Johan. Happel ziet dat het goed is, en steekt er nog één op. Hopen dat we nog lang mogen genieten van de kromme.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Je kunt naar mindere voetballers worden vernoemd dan naar Dennis Law. Dennis Bergkamp had zijn voornaam te danken aan deze Schotse Manchester United legende. Een voetballer uit een sprookjesboek. Maar met een dramatische wending op het laatst.
Dennis Law was het zevende kind in een arm vissersgezin. Zijn eerste voetbalschoenen kreeg hij op zijn 14e van de buurman. Het was al snel duidelijk dat-ie bovengemiddeld begaafd was. Hij mocht als schriel, brildragend spelertje een proefwedstrijd spelen voor Huddersfield Town in Engeland. Hij werd ondanks de twijfels aangenomen.
In 1954 maakte hij, als 16-jarige, zijn debuut. Matt Busby, trainer van Manchester United wilde hem kopen. Huddersfield Town weigerde het bod van 10.000 pond. Nota bene de latere Liverpool-coach Bill Shankly hield de transfer tegen.
Manchester City werd twee jaar later zijn eerste club op het hoogste niveau. Inmiddels was de scorende dribbelaar al international. Nog steeds is ie topscorer van de Barmy Army. Via een omweg werd ie alsnog speler van Manchester United. Hij zou er 11 seizoenen spelen met 170 doelpunten. met als kroon de verkiezing tot Europees voetballer van het jaar. En de Europacup-1 winst in 1968.
Hij nam na 11 jaar afscheid van United om bij City zijn carriere af te sluiten. Zijn laatste competitiewedstrijd in de laatste wedstrijd van het seizoen 1973/1974 eindigde dramatisch. Door een magistrale hakbal in het doel tijdens Manchester City-Manchester United degradeerde Manchester United. Hij weigerde te juichen, hij vroeg om gewisseld te worden. Gebroken, vochtige ogen, zat ie in de dug-out. Geen vreugdetranen. Wel een legende geboren.
En Dennis The Flying Dutchman ? Still flying. Ook One of the greatest...
'Nederland, Nederland gaat in de halve finale komen,
ik heb opeens zo'n gevoel dat we in de halve finale gaan komen
Met balbezit voor Frank de Boer
Frank de Boer speelt de bal, heel goed naar Dennis Bergkamp
Dennis Bergkamp
Dennis Bergkamp neemt de bal aan Dennis Bergkamp!
AOAOAAAAAAARGH!
Frank de Boer speelt de bal naar Dennis Bergkamp
Die neemt de bal feilloos aan
En die schiet de bal erin
We spelen nog officieel 20 seconden
Dennis Bergkamp 2-1
2-1
AOAOAAAAAAARGH!'
Dennis Law was het zevende kind in een arm vissersgezin. Zijn eerste voetbalschoenen kreeg hij op zijn 14e van de buurman. Het was al snel duidelijk dat-ie bovengemiddeld begaafd was. Hij mocht als schriel, brildragend spelertje een proefwedstrijd spelen voor Huddersfield Town in Engeland. Hij werd ondanks de twijfels aangenomen.
In 1954 maakte hij, als 16-jarige, zijn debuut. Matt Busby, trainer van Manchester United wilde hem kopen. Huddersfield Town weigerde het bod van 10.000 pond. Nota bene de latere Liverpool-coach Bill Shankly hield de transfer tegen.
Manchester City werd twee jaar later zijn eerste club op het hoogste niveau. Inmiddels was de scorende dribbelaar al international. Nog steeds is ie topscorer van de Barmy Army. Via een omweg werd ie alsnog speler van Manchester United. Hij zou er 11 seizoenen spelen met 170 doelpunten. met als kroon de verkiezing tot Europees voetballer van het jaar. En de Europacup-1 winst in 1968.
Hij nam na 11 jaar afscheid van United om bij City zijn carriere af te sluiten. Zijn laatste competitiewedstrijd in de laatste wedstrijd van het seizoen 1973/1974 eindigde dramatisch. Door een magistrale hakbal in het doel tijdens Manchester City-Manchester United degradeerde Manchester United. Hij weigerde te juichen, hij vroeg om gewisseld te worden. Gebroken, vochtige ogen, zat ie in de dug-out. Geen vreugdetranen. Wel een legende geboren.
En Dennis The Flying Dutchman ? Still flying. Ook One of the greatest...
'Nederland, Nederland gaat in de halve finale komen,
ik heb opeens zo'n gevoel dat we in de halve finale gaan komen
Met balbezit voor Frank de Boer
Frank de Boer speelt de bal, heel goed naar Dennis Bergkamp
Dennis Bergkamp
Dennis Bergkamp neemt de bal aan Dennis Bergkamp!
AOAOAAAAAAARGH!
Frank de Boer speelt de bal naar Dennis Bergkamp
Die neemt de bal feilloos aan
En die schiet de bal erin
We spelen nog officieel 20 seconden
Dennis Bergkamp 2-1
2-1
AOAOAAAAAAARGH!'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het begon dramatisch (slecht dus) maar ik heb stug volgehouden en ik moet zeggen dat ik de bijdragen vanaf pakweg februari met plezier heb gelezen. Ga zo door, maar ken je grenzen, je hoeft heus niet elke dag iets te posten. Al snap ik dat dit het recyclen is van eerder geposte stukjes tekst.
"Ow, my schnoz! My punim! My pupik! My genechtagazoink!"
Laat maar.......quote:Op vrijdag 12 maart 2021 11:42 schreef vaarsuvius het volgende:
Het begon dramatisch (slecht dus) maar ik heb stug volgehouden en ik moet zeggen dat ik de bijdragen vanaf pakweg februari met plezier heb gelezen. Ga zo door, maar ken je grenzen, je hoeft heus niet elke dag iets te posten. Al snap ik dat dit het recyclen is van eerder geposte stukjes tekst.
[ Bericht 6% gewijzigd door tong80 op 12-03-2021 19:57:47 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Bankzitters zijn vaak onruststokers. Ze ageren zonder te presteren. Er zijn ook uitzonderingen. Iedere voetballiefhebber kende Kenneth Vermeer. Hadden met hem te doen. Kampioen zonder te spelen. Wie kent doelman Jim van Fessem nog ?
Voordat ie bij NAC tekende in 2008 speelde hij vanaf 1995 voor Willem 2, Vitesse, ADO Den Haag, en De Graafschap. Hij was zich bewust van de aanvankelijke reserverol achter eerste doelman Jelle ten Rouwelaar. Wat ie toen niet wist was dat ie tussen 2008 en 2012 geen minuut zou gaan spelen.
Ten Rouwelaar was nooit geblesseerd en miste in de periode geen minuut. 'Ik mag elke dag trainen bij een mooie club. Dan ga je toch niet zitten mopperen?' Aldus de bankzitter in een interview. Modelprof heet dat tegenwoordig. Hij besefte dat ie al een mooi voetballeven achter de rug had en een bevoorrecht mens was.
Ik weet niet wat van Fessem tegenwoordig doet. Lijkt me een type dat in de bouw is gaan werken. Om 5 uur opstaan. Met een busje opgehaald worden. Op z'n werk kijken wat zijn vrouw voor worst op de boterhammen heeft gedaan. Een doelman gebouwd uit de goede genen. Menigeen mag er een voorbeeld aan nemen in het huidige voetbal. Samen met Theo Laseroms deelt ie de bijnaam 'De Tank' Hij zou in het leger niet misstaan hebben in de verdediging.
Voordat ie bij NAC tekende in 2008 speelde hij vanaf 1995 voor Willem 2, Vitesse, ADO Den Haag, en De Graafschap. Hij was zich bewust van de aanvankelijke reserverol achter eerste doelman Jelle ten Rouwelaar. Wat ie toen niet wist was dat ie tussen 2008 en 2012 geen minuut zou gaan spelen.
Ten Rouwelaar was nooit geblesseerd en miste in de periode geen minuut. 'Ik mag elke dag trainen bij een mooie club. Dan ga je toch niet zitten mopperen?' Aldus de bankzitter in een interview. Modelprof heet dat tegenwoordig. Hij besefte dat ie al een mooi voetballeven achter de rug had en een bevoorrecht mens was.
Ik weet niet wat van Fessem tegenwoordig doet. Lijkt me een type dat in de bouw is gaan werken. Om 5 uur opstaan. Met een busje opgehaald worden. Op z'n werk kijken wat zijn vrouw voor worst op de boterhammen heeft gedaan. Een doelman gebouwd uit de goede genen. Menigeen mag er een voorbeeld aan nemen in het huidige voetbal. Samen met Theo Laseroms deelt ie de bijnaam 'De Tank' Hij zou in het leger niet misstaan hebben in de verdediging.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
29 jaar geleden won Barcelona z'n eerste Europacup-1, of Champions-League. Barcelona had een grote naam. De cijfers staafden die reputatie niet. De beste voetballers ter wereld speelden er. Wat restte was één landstitel per decennium en 3 keer de Europa-cup 2.
Maradona mislukte bij Barcelona. Ronald Koeman heeft er een virtueel standbeeld. Hij maakte, 29 jaar geleden, op 20 mei 1992 het winnende doelpunt in de EC1 Finale tegen Sampdoria. Hoe symbolisch, in het toen nog mooie en historische Wembley.
Cruijffie ex-speler van Barca, en toen coach, juichte niet. Struikelde om aanwijzingen te gaan geven bijna over een reclamebord.
Twee verloren EC1 finales werden aan gort geschoten door een blonde Nederlander uit Groningen.
Tevens de buurman van de coach destijds. Koetje en Jopie. Twee normale jongens uit de Hollandse klei. Cruijff aan het roer en Koeman die de vrije trap aan Stoichkov over liet.
Koeman nam de vrije trap niet. Tikkie breed dacht Stoichkov. Bakero legde de bal stil. Michael Laudrup zag dat het goed was. Koeman legde aan. Menig Catalaan liet een traan. Cruijff was al een legende. Ronald Koeman sloot zich er bij aan.
Er volgden nog 5 CL-titels. Het Nederlandse voetbal stelde een tijdje niks meer voor. De Hollandsche school stond echter wel aan de wieg van de jarenlang beste club ter wereld.
Ronald Koemant- is momenteel coach van de misschien wel beste speler ooit. Een droomscenario. Een klein landje wordt weer vertegenwoordigd in het grote Camp Nou.
Maradona mislukte bij Barcelona. Ronald Koeman heeft er een virtueel standbeeld. Hij maakte, 29 jaar geleden, op 20 mei 1992 het winnende doelpunt in de EC1 Finale tegen Sampdoria. Hoe symbolisch, in het toen nog mooie en historische Wembley.
Cruijffie ex-speler van Barca, en toen coach, juichte niet. Struikelde om aanwijzingen te gaan geven bijna over een reclamebord.
Twee verloren EC1 finales werden aan gort geschoten door een blonde Nederlander uit Groningen.
Tevens de buurman van de coach destijds. Koetje en Jopie. Twee normale jongens uit de Hollandse klei. Cruijff aan het roer en Koeman die de vrije trap aan Stoichkov over liet.
Koeman nam de vrije trap niet. Tikkie breed dacht Stoichkov. Bakero legde de bal stil. Michael Laudrup zag dat het goed was. Koeman legde aan. Menig Catalaan liet een traan. Cruijff was al een legende. Ronald Koeman sloot zich er bij aan.
Er volgden nog 5 CL-titels. Het Nederlandse voetbal stelde een tijdje niks meer voor. De Hollandsche school stond echter wel aan de wieg van de jarenlang beste club ter wereld.
Ronald Koemant- is momenteel coach van de misschien wel beste speler ooit. Een droomscenario. Een klein landje wordt weer vertegenwoordigd in het grote Camp Nou.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Er zijn spelers die ondanks zichzelf een ster worden. Het laatste voorbeeld in Nederland is Dirk Kuijt. Nooit een groot talent geweest in de jeugd. Maar de laatste held voor het legioen. Scorend in de kampioenswedstrijd en gerespecteerd international. Dekselse Dirk uit Katwijk, noemde Evert ten Napel hem liefkozend.
Een nog groter mirakel is Miroslav Klose. De in Polen geboren spits emigreerde met zijn ouders naar West-Duitsland. Thuis spreekt-ie nog steeds Pools of Silezisch. Hij voelt zich echter Duitser. Dat kan ook niet anders als je als midvoor de legendarische Ronaldo en landgenoot Gerd Müller voorbij bent gestreefd qua records, en Pelé hebt geëvenaard als speler die op vier WK's scoorde.
Op de WK's 2002, 2006, 2010 en 2014 maakte hij, als niet briljante speler, liefst 16 doelpunten voor die Manschaft. Eén meer dan de Braziliaanse legende Ronaldo (de echte). Gerd Müller, Der Bomber, had vóór Ronaldo het record in handen. Zo geliefd en legendarisch zal-ie waarschijnlijk nooit worden. Ondanks zijn 71 doelpunten in 137 interlands.
Wat wel zeker is, is het feit dat-ie de Duitse legende en knuffelbeer Uwe Seeler nooit in populariteit zal evenaren. De populairste Duitse speler ooit. Hij evenaarde wel het record van deze Schalke speler, die net zoals Pelé op vier WK's scoorde. Beiden op de WK's 1958, 1962, 1966 en 1970. Pelé werd drie maal wereldkampioen, Seeler won niet één titel.
Als er één speler alles uit zijn carrière heeft gehaald is het echter Miroslaw Klose, de Pools-Duitse mijnwerkerszoon. Uwe Seeler werd geen wereldkampioen in 1954 of 1974. Terwijl de Duitsers toen wel op de hoogste trede stonden. Het interbellum kan ook helden voortbrengen. Voetbal is niet altijd oorlog. Of Klose een legende wordt zoals sommige andere Duitse spelers zal de toekomst uitwijzen. Hij is wel op weg.
Over een paar jaar zullen we het weten. Bij leven een legende, is maar voor weinigen weggelegd.
Een nog groter mirakel is Miroslav Klose. De in Polen geboren spits emigreerde met zijn ouders naar West-Duitsland. Thuis spreekt-ie nog steeds Pools of Silezisch. Hij voelt zich echter Duitser. Dat kan ook niet anders als je als midvoor de legendarische Ronaldo en landgenoot Gerd Müller voorbij bent gestreefd qua records, en Pelé hebt geëvenaard als speler die op vier WK's scoorde.
Op de WK's 2002, 2006, 2010 en 2014 maakte hij, als niet briljante speler, liefst 16 doelpunten voor die Manschaft. Eén meer dan de Braziliaanse legende Ronaldo (de echte). Gerd Müller, Der Bomber, had vóór Ronaldo het record in handen. Zo geliefd en legendarisch zal-ie waarschijnlijk nooit worden. Ondanks zijn 71 doelpunten in 137 interlands.
Wat wel zeker is, is het feit dat-ie de Duitse legende en knuffelbeer Uwe Seeler nooit in populariteit zal evenaren. De populairste Duitse speler ooit. Hij evenaarde wel het record van deze Schalke speler, die net zoals Pelé op vier WK's scoorde. Beiden op de WK's 1958, 1962, 1966 en 1970. Pelé werd drie maal wereldkampioen, Seeler won niet één titel.
Als er één speler alles uit zijn carrière heeft gehaald is het echter Miroslaw Klose, de Pools-Duitse mijnwerkerszoon. Uwe Seeler werd geen wereldkampioen in 1954 of 1974. Terwijl de Duitsers toen wel op de hoogste trede stonden. Het interbellum kan ook helden voortbrengen. Voetbal is niet altijd oorlog. Of Klose een legende wordt zoals sommige andere Duitse spelers zal de toekomst uitwijzen. Hij is wel op weg.
Over een paar jaar zullen we het weten. Bij leven een legende, is maar voor weinigen weggelegd.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het Nederlands Elftal wordt de eeuwige tweede genoemd. Joop Zoetemelk als individu ook. Die werd echter ooit Tour winnaar en wereldkampioen. Drie keer tweede geworden op een WK als klein land. Wel het voetbal gemoderniseerd. In 1974 West-Duitsland in de finale gekleineerd. Niet voor de winst gaan, maar voor de vernedering, schoonheid en romantiek.
De op één na mooiste en memorabele strafschop op een groot toernooi is ook door Oranje binnen geschoten op dat wereldkampioenschap in West-Duitsland. Ditmaal niet door een fluwelen streling van een Hollandsche-of Tsjechische meester. De Panenka op het EK-76 staat met stip op één. Door de hartstocht die het Nederlands-Elftal ook typeert staan we op twee. Johan de tweede, legde in de tweede minuut aan. Een strafschop vol met kalk. Kalk van de links-en rechtsbuiten was het normaal. Nu was het opstuivende kalk van de penaltystip. De Panenka was van een brute schoonheid. Neeskens combineerde het met hartstocht en passie.
Heel Nederland stoof op. 'We leiden.' sprak de legendarische Herman Kuiphof. Als elfjarige sprong ik een gat in de lucht. De Nees schoot een gat in het net. Dit kon niet meer misgaan. Het droevige einde was toen niet te voorzien. Weer tweede.
Net zoals op het WK-54 wonnen de Duitsers van het beste team in de finale. Destijds het al vijf jaar ongeslagen Hongarije, na een 0-2 achterstand. In de internationale verkiezing van elftallen van de eeuw, eindigde Wereldkampioen Brazilië van het WK-70, met Pelé, op 1. Het geweldige Hongarije van het WK-54, met Puskas, op 2. Oranga Magica, het totaalvoetbal van Nederland met Cruijff, op het WK-74 op 3. Eens iets anders dan tweede.
Als er iemand de tweede plek verdient in de voetbalhistorie is het wel de Nees. Johan twee genoemd in zijn hoogtijdagen bij Ajax en Barcelona. Achter Johan Cruijff. De op één na mooiste strafschop aller tijden van de mooiste en beste nummer twee van Nederland.
De op één na mooiste en memorabele strafschop op een groot toernooi is ook door Oranje binnen geschoten op dat wereldkampioenschap in West-Duitsland. Ditmaal niet door een fluwelen streling van een Hollandsche-of Tsjechische meester. De Panenka op het EK-76 staat met stip op één. Door de hartstocht die het Nederlands-Elftal ook typeert staan we op twee. Johan de tweede, legde in de tweede minuut aan. Een strafschop vol met kalk. Kalk van de links-en rechtsbuiten was het normaal. Nu was het opstuivende kalk van de penaltystip. De Panenka was van een brute schoonheid. Neeskens combineerde het met hartstocht en passie.
Heel Nederland stoof op. 'We leiden.' sprak de legendarische Herman Kuiphof. Als elfjarige sprong ik een gat in de lucht. De Nees schoot een gat in het net. Dit kon niet meer misgaan. Het droevige einde was toen niet te voorzien. Weer tweede.
Net zoals op het WK-54 wonnen de Duitsers van het beste team in de finale. Destijds het al vijf jaar ongeslagen Hongarije, na een 0-2 achterstand. In de internationale verkiezing van elftallen van de eeuw, eindigde Wereldkampioen Brazilië van het WK-70, met Pelé, op 1. Het geweldige Hongarije van het WK-54, met Puskas, op 2. Oranga Magica, het totaalvoetbal van Nederland met Cruijff, op het WK-74 op 3. Eens iets anders dan tweede.
Als er iemand de tweede plek verdient in de voetbalhistorie is het wel de Nees. Johan twee genoemd in zijn hoogtijdagen bij Ajax en Barcelona. Achter Johan Cruijff. De op één na mooiste strafschop aller tijden van de mooiste en beste nummer twee van Nederland.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
FC Volendam is een traditionele Ere- en Eerste divisieclub. Ze staan niet voor niets bekend onder de bijnaam "De Heen en Weer." De naam van de veerpont, die het vaste land van de gemeente Bunschoten met de overkant verbindt. Die laveert op het water, zoals FC Volendam al jarenlang tussen deze twee divisies marchandeert, alsof het de VAR-official is. Volendam is een beetje cult. Mede door de mooie en ludieke bijnamen van sommige spelers. Zo is de voornaam van de ex-international Pier Tol eigenlijk Cees. Toevallig heet de beste voetballer uit Volendam momenteel Veerman. Joey van voren. Zonder bijnaam. Maar wel naam makend bij Heerenveen.
Er is echter één seizoen dat er nooit twijfel was of Volendam wel of niet zou degraderen. Sterker nog, er was uitzicht op Europees voetbal voor de wijd-broeken. (In de jaren-80 had ik als New-Waver zo'n zwarte Volendammer broek aan, kwartjes zoekend op de dansvloer). In het seizoen 1989/1990 werden ze zesde in de Eredivisie. Ene Eric Steltenpoel was één van de betere spelers. Vergeten en verdwenen. Drie andere spelers zijn bekender van naam en reputatie. Alex Pastoor, Frank (Pico) Berghuis (de vader van) en Johan Steur, de technicus die nog bij Feyenoord terecht kwam. Dat waren belangrijke spelers. Maakten van Volendam een eenmalige subtopper.
Wie er ook belangrijk was in dat elftal, was een Amerikaan. Aanvallende middenvelder Peter Vermes was een immigranten-zoon uit Hongarije. In 1956 vluchtten zijn ouders voor de Russische tanks. In 1990 keerde hij terug naar Amerika. Het land waar-ie in 1994 voor zou spelen op het WK in eigen land. Op datzelfde WK scoorde "Nederlander" Earnie Stewart de winnende treffer voor de VS tegen Colombia. Daarna kwam ie, na Pelé, als tweede voetballer op de cover van het grootste sportblad ter wereld ..... Sports Illustrated.
Volendam werd dat seizoen dus knap zesde. Even opmerkelijk is het feit dat ze in de zes uit- en thuiswedstrijden tegen Ajax, PSV en Feyenoord ongeslagen bleven. Johan Steur ging daarna bij Feyenoord spelen. What's in a name, voor een Volendammer? De naam van Peter Vermes kent vrijwel niemand meer. De zoon van Pico Berghuis, Feyenoorder Steven, houdt tegenwoordig diens naam in ere in het andere, grote, Oranje. Evenals zijn vader een buitenspeler en een buitenbeentje. Volendam doet het dit seizoen redelijk als subtopper in de Keukenkastjes Divisie. Ondanks dat er weer een Tol in het elftal staat, en ondanks ex-wereldtopper Wim Jonk op de bank. Drs P. zou er een nummer over kunnen schrijven, met zijn bijnaam.
Er is echter één seizoen dat er nooit twijfel was of Volendam wel of niet zou degraderen. Sterker nog, er was uitzicht op Europees voetbal voor de wijd-broeken. (In de jaren-80 had ik als New-Waver zo'n zwarte Volendammer broek aan, kwartjes zoekend op de dansvloer). In het seizoen 1989/1990 werden ze zesde in de Eredivisie. Ene Eric Steltenpoel was één van de betere spelers. Vergeten en verdwenen. Drie andere spelers zijn bekender van naam en reputatie. Alex Pastoor, Frank (Pico) Berghuis (de vader van) en Johan Steur, de technicus die nog bij Feyenoord terecht kwam. Dat waren belangrijke spelers. Maakten van Volendam een eenmalige subtopper.
Wie er ook belangrijk was in dat elftal, was een Amerikaan. Aanvallende middenvelder Peter Vermes was een immigranten-zoon uit Hongarije. In 1956 vluchtten zijn ouders voor de Russische tanks. In 1990 keerde hij terug naar Amerika. Het land waar-ie in 1994 voor zou spelen op het WK in eigen land. Op datzelfde WK scoorde "Nederlander" Earnie Stewart de winnende treffer voor de VS tegen Colombia. Daarna kwam ie, na Pelé, als tweede voetballer op de cover van het grootste sportblad ter wereld ..... Sports Illustrated.
Volendam werd dat seizoen dus knap zesde. Even opmerkelijk is het feit dat ze in de zes uit- en thuiswedstrijden tegen Ajax, PSV en Feyenoord ongeslagen bleven. Johan Steur ging daarna bij Feyenoord spelen. What's in a name, voor een Volendammer? De naam van Peter Vermes kent vrijwel niemand meer. De zoon van Pico Berghuis, Feyenoorder Steven, houdt tegenwoordig diens naam in ere in het andere, grote, Oranje. Evenals zijn vader een buitenspeler en een buitenbeentje. Volendam doet het dit seizoen redelijk als subtopper in de Keukenkastjes Divisie. Ondanks dat er weer een Tol in het elftal staat, en ondanks ex-wereldtopper Wim Jonk op de bank. Drs P. zou er een nummer over kunnen schrijven, met zijn bijnaam.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Soms kun je beter op je hoogtepunt stoppen. Marcello Lippi ondervond het als geen ander. Niet als speler, maar als coach maakte ie de fout zijn verleden te willen herhalen.
Het werd geen herhaal maar een grote faal. Als coach van de Squadra Azzuri werd Lippi in 2006 wereldkampioen. De jaren erna werd er door Italië matig gepresteerd onder Roberto Donadoni. Vanaf 2008 nam Lippi weer plaats op de gestileerde Italiaanse bank. Hij droomde van herhaald WK-succes. Het liep anders.
Het WK in Zuid-Afrika werd een grote deceptie. Tegen voetbaldwerg Nieuw-Zeeland werd het 1-1. In 1982 werd Italië wereldkampioen met drie gelijke spelen in de eerste ronde. Geen man over boord dus. Nu liep het anders. Het liep namelijk helemaal niet.
Vier dagen later werd er met 3-2 verloren van een ander "klein" voetballand, Slovenië. Italië kon de tweede ronde vergeten. Een groot voetballand verliet het toernooi na de eerste ronde. Ze waren niet alleen. Ook Zuid-Afrika zou als eerste organiserende land de tweede ronde niet halen.
Lippi zou nog lang blijven betreuren dat hij als bondscoach was teruggekeerd. Hij kwam van een koude kermis thuis. Had een standbeeld kunnen krijgen naast Bearzot. Nu werd het een roemloze aftocht. Hij hield nog wel de eer aan zichzelf. De eer, door anderen, vervloog als wind in de Zuid-Afrikaanse zon. Geen standbeeld. Het voetstuk werd niet afgemaakt. Een held viel er vanaf.
Het werd geen herhaal maar een grote faal. Als coach van de Squadra Azzuri werd Lippi in 2006 wereldkampioen. De jaren erna werd er door Italië matig gepresteerd onder Roberto Donadoni. Vanaf 2008 nam Lippi weer plaats op de gestileerde Italiaanse bank. Hij droomde van herhaald WK-succes. Het liep anders.
Het WK in Zuid-Afrika werd een grote deceptie. Tegen voetbaldwerg Nieuw-Zeeland werd het 1-1. In 1982 werd Italië wereldkampioen met drie gelijke spelen in de eerste ronde. Geen man over boord dus. Nu liep het anders. Het liep namelijk helemaal niet.
Vier dagen later werd er met 3-2 verloren van een ander "klein" voetballand, Slovenië. Italië kon de tweede ronde vergeten. Een groot voetballand verliet het toernooi na de eerste ronde. Ze waren niet alleen. Ook Zuid-Afrika zou als eerste organiserende land de tweede ronde niet halen.
Lippi zou nog lang blijven betreuren dat hij als bondscoach was teruggekeerd. Hij kwam van een koude kermis thuis. Had een standbeeld kunnen krijgen naast Bearzot. Nu werd het een roemloze aftocht. Hij hield nog wel de eer aan zichzelf. De eer, door anderen, vervloog als wind in de Zuid-Afrikaanse zon. Geen standbeeld. Het voetstuk werd niet afgemaakt. Een held viel er vanaf.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Niet iedere speler grijpt zijn tweede kans met beiden armen aan. De in 1983 geboren Franck Ribéry wel. Een jeugd op straat met sigaretjes, alcohol en af en toe een vechtpartijtje. Ondanks zijn dribbels en goede spel werd ie bij Lille in 1999 weggestuurd wegens onhandelbaar. Bij twee kleinere clubs werd ie ook weggezonden. Einde carrière. In 2003 stopte ie zelfs als voetballer. Hij ging gaten boren en leidingen aanleggen als loodgieter.
Het straatschoffie leek verloren voor de voetballerij. Hij kwam echter op zijn schreden terug. Het bestaan in de bouw vond ie zo zwaar dat ie toch zijn kicksen weer aantrok. Hij meldde zich bij de kleine club Stade Brest. Het begin van een unieke revanche op zichzelf. FC Metz klopte aan, vervolgens ging het gestaag via Galatasaray en Olympique Marseille naar de hoogste top.
Bij Bayern München werd ie de ster die hij altijd wilde worden. Op het hoogste plafond werd het straatschoffie een man van de wereld. Hier en daar nog schoonheidsfoutjes. Wippen met een minderjarig hoertje bijvoorbeeld. Maar de herinnering blijft aan een grandioze voetballer. Hij is en was niet de knapste, maar de schoonheidsfoutjes zijn hem allang vergeven.
Het straatschoffie leek verloren voor de voetballerij. Hij kwam echter op zijn schreden terug. Het bestaan in de bouw vond ie zo zwaar dat ie toch zijn kicksen weer aantrok. Hij meldde zich bij de kleine club Stade Brest. Het begin van een unieke revanche op zichzelf. FC Metz klopte aan, vervolgens ging het gestaag via Galatasaray en Olympique Marseille naar de hoogste top.
Bij Bayern München werd ie de ster die hij altijd wilde worden. Op het hoogste plafond werd het straatschoffie een man van de wereld. Hier en daar nog schoonheidsfoutjes. Wippen met een minderjarig hoertje bijvoorbeeld. Maar de herinnering blijft aan een grandioze voetballer. Hij is en was niet de knapste, maar de schoonheidsfoutjes zijn hem allang vergeven.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het ondankbare einde van Hans van Breukelen als international had beter verdiend. Het EK-92 werd een triest einde van een mooie internationale carrière. Samen met superster Marco van Basten nam ie ongewild afscheid in mineur.
Het Nederlands elftal speelde in 1992 op het EK beter dan op het EK-88 in Duitsland. Het geluk ontbrak echter. Doelman Hans Van Breukelen zorgde mede door zijn gestopte strafschoppen in de EC-1 finale 1988 tegen Benfica en de gestopte strafschop van de Rus Belanov in hetzelfde jaar in de Europese finale van Oranje voor een jubelstemming.
Van Basten en van Breukelen waren de helden in 1988. De pechvogels of schlemielen in 1992. Van Breukelen kreeg maar 3 doelpunten tegen in het hele toernooi. Zelfs niet één doelpunt tegen in de eerste ronde. Van Basten was in een bloedvorm. De ballen gingen op paal en lat. Het zat niet mee. Geen Kieft, die zoals tegen Ierland op het EK-88, een balletje lullig kopt en via een polletje in het doel ziet gaan in de 89ste minuut.
Er moesten in de halve finale tegen de Denen strafschoppen worden genomen. Van alle strafschoppen werd er één gemist. Uitgerekend door van Basten. Hans van Breukelen stopte er niet één. Misschien een voorbode. Bijna 30 jaar later is Marco inmiddels mislukt als coach en een pannenkoek genoemd. Wel één van de betere analisten bij Rondo. Omdat doelmannen nooit slagen als coach werd van Breukelen amateurpsycholoog en bestuurder. Hij had geen idee dat doelmannen gewoon een sigarenzaak moeten beginnen. Nu staat de KNVB nog steeds in brand.
Het Nederlands elftal speelde in 1992 op het EK beter dan op het EK-88 in Duitsland. Het geluk ontbrak echter. Doelman Hans Van Breukelen zorgde mede door zijn gestopte strafschoppen in de EC-1 finale 1988 tegen Benfica en de gestopte strafschop van de Rus Belanov in hetzelfde jaar in de Europese finale van Oranje voor een jubelstemming.
Van Basten en van Breukelen waren de helden in 1988. De pechvogels of schlemielen in 1992. Van Breukelen kreeg maar 3 doelpunten tegen in het hele toernooi. Zelfs niet één doelpunt tegen in de eerste ronde. Van Basten was in een bloedvorm. De ballen gingen op paal en lat. Het zat niet mee. Geen Kieft, die zoals tegen Ierland op het EK-88, een balletje lullig kopt en via een polletje in het doel ziet gaan in de 89ste minuut.
Er moesten in de halve finale tegen de Denen strafschoppen worden genomen. Van alle strafschoppen werd er één gemist. Uitgerekend door van Basten. Hans van Breukelen stopte er niet één. Misschien een voorbode. Bijna 30 jaar later is Marco inmiddels mislukt als coach en een pannenkoek genoemd. Wel één van de betere analisten bij Rondo. Omdat doelmannen nooit slagen als coach werd van Breukelen amateurpsycholoog en bestuurder. Hij had geen idee dat doelmannen gewoon een sigarenzaak moeten beginnen. Nu staat de KNVB nog steeds in brand.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
In vier achtereenvolgende wedstrijden geen tegendoelpunten, niet één wedstrijd verliezen op een WK in 90 minuten. En toch uitgeschakeld worden. Het klinkt vreemd. Toch overkwam het Zwitserland op het WK-2006
Zwitserland, normaal geen hoogvlieger, presteerde op Duitse bodem geweldig. Speelden in de voorronde 0-0 tegen Frankrijk, wonnen met 2-0 van achtereenvolgens Togo en Zuid-Korea.
De Zwitsers kwamen in een WK-roes. De tegenstander in de achtste-finale werd Oekraïne. Ook geen hoogvlieger qua internationale reputatie als WK-deelnemer. Dus kansen op de kwartfinale.
Weer werd er, zonder dat het blazoen geschonden was, het doel schoon gehouden. Echter het vizier stond niet op scherp in de voorhoede. Verlengingen volgden. Voor iedere neutrale voetballiefhebber een martelgang.
De Zwitsers hielden in de penaltie-reeks het doel van de tegenstander ook op nul.
'Vijf op een rij en drie gemist', zou de Langs de Lijn Presentator Willem Ruis hebben geroepen. Frits van Turenhout zei: 'Zwitserland-Oekraïne Nul-Nul. Het had ook andersom kunnen zijn.'
Zwitserland, normaal geen hoogvlieger, presteerde op Duitse bodem geweldig. Speelden in de voorronde 0-0 tegen Frankrijk, wonnen met 2-0 van achtereenvolgens Togo en Zuid-Korea.
De Zwitsers kwamen in een WK-roes. De tegenstander in de achtste-finale werd Oekraïne. Ook geen hoogvlieger qua internationale reputatie als WK-deelnemer. Dus kansen op de kwartfinale.
Weer werd er, zonder dat het blazoen geschonden was, het doel schoon gehouden. Echter het vizier stond niet op scherp in de voorhoede. Verlengingen volgden. Voor iedere neutrale voetballiefhebber een martelgang.
De Zwitsers hielden in de penaltie-reeks het doel van de tegenstander ook op nul.
'Vijf op een rij en drie gemist', zou de Langs de Lijn Presentator Willem Ruis hebben geroepen. Frits van Turenhout zei: 'Zwitserland-Oekraïne Nul-Nul. Het had ook andersom kunnen zijn.'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
WK-1950 de Engelsen deden voor de eerste keer mee en werden gezien als de grote favoriet. De WK's ervoor deden ze niet mee. Het echte voetbal werd namelijk in Engeland gespeeld. Na een weinig overtuigende overwinning op Chili (2-0) kreeg Engeland te maken met een zwakke tegenstander: de Verenigde Staten, een verzameling amateurs. Echter, team USA won dankzij een goal van de Haïtiaan Gaetjens. De Engelsen moesten daarna winnen van Spanje in het Maracanã stadion. De Engelsen verloren echter, mede door een onterecht afgekeurd doelpunt.
De doelpuntenmaker in de wedstrijd Engeland-Verenigde Staten had niet eens een Amerikaans paspoort, mocht meedoen omdat hij goed speelde in the American League. Hij speelde alleen voor team USA op het WK in Brazilië ging later weer terug naar Haïti, waar hij één interland speelde. In 1964 werd hij vermoord door het wrede Papa Doc-regime, zijn lijk hebben ze nooit terug gevonden. Desondanks is hij opgenomen in de National Soccer Hall of Fame vanwege deze unieke prestatie.
De doelpuntenmaker in de wedstrijd Engeland-Verenigde Staten had niet eens een Amerikaans paspoort, mocht meedoen omdat hij goed speelde in the American League. Hij speelde alleen voor team USA op het WK in Brazilië ging later weer terug naar Haïti, waar hij één interland speelde. In 1964 werd hij vermoord door het wrede Papa Doc-regime, zijn lijk hebben ze nooit terug gevonden. Desondanks is hij opgenomen in de National Soccer Hall of Fame vanwege deze unieke prestatie.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Juni 1979. Nacompetitie FC Groningen-Telstar. FC Groningen leidt met 2-0. Fred Bischot, linksback en aanvoerder van Telstar, staat op het punt om in te gooien Tot hij iets langs zijn oor hoort suizen. Een medespeler raapt een mes op die uit het publiek op het veld is gegooid. Scheidsrechter Bep Thomas staakt de wedstrijd, waarna Telstar ontdaan weigert de wedstrijd te hervatten. De Telstar-spelers moeten onder politiebegeleiding en bekogeld met stenen het stadion verlaten. Een 41-jarige Groninger wordt gearresteerd als messenwerper. Na het uitspelen van het restant wint FC Groningen met 3-0. Willem 2 zal uiteindelijk promoveren. Sindsdien word de uitstekende linksachter Fred Bischot voornamelijk herinnerd door dit incident.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
In Nederland hadden we Wim van Hanegem, in Duitsland Günter Netzer, in Frankrijk Platini, in Engeland David Beckham en in Italië Andrea Pirlo. Pirlo's leermeester was de Braziliaan Juninho. Scoorde de mooiste doelpunten uit de mooiste vrije trappen in 40 interlands en van 2001 tot 2009 voor het Franse Lyon. Pirlo had uren gestudeerd op de vrije trappen van Juninho. Volgens Pirlo raakte Juninho de bal niet met kracht of vol op de wreef. Hij raakte de bal met drie tenen aan de onderkant, hield zijn voet recht en ontspande op het laatste moment. Gevolg geen rotatie en de bal daalde op het laatste moment. De mooiste vrije trappen waren misschien van Roberto Carlos of van "onze" Pierre namens Feyenoord tegen Freiburg. De grootste specialist was ongetwijfeld Juninho, de kleine grote balkunstenaar. Met een kleine schoenmaat op een groot voetstuk.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik zou Platini ook wel in het rijtje "goedevrijeschoppennemer" kunnen zetten.....beetje subjectief als je het mij vraagt....
Honey ! Take me drunk, i am home !
Door discussie met een vriend, kwam Platini er in. De volgende keer m'n eigen keuze.quote:
Ik zou Platini ook wel in het rijtje "goedevrijeschoppennemer" kunnen zetten.....beetje subjectief als je het mij vraagt....
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Matt Le Tissier zou record international zijn geweest in Nederland of Brazilië. Het was echter een Engelse voetballer. Daar moet je draven en rennen. Voetballer is niet het juiste woord. Hij is de grootste cult-en clubheld in één.
Hij speelde heel zijn carrière maar voor één club, Southampton. Manchester United wilde hem hebben, evenals AC Milan in hun hoogtijdagen. Le God bleef zijn club trouw. The saints degradeerden nooit terwijl dat zonder Le Tiss wel zou zijn gebeurd. Hij nam 49 strafschoppen, miste er één. PSV zou er een moord voor doen. Le Tissier scoorde als middenvelder meer dan 100 doelpunten. Paul Gascoinge noemde hem Le Genius. Meer dan 150 doelpunten bij een degradatiekandidaat. Als hij scoorde was het van buiten het strafschopgebied. Geen straf voor de toeschouwers en fans. Elegant, majestueus en in de kruising.
"Le Tiss! Le Tiss! Matt Matt Le Tiss! He gets the ball, he takes the piss! Matt Matt Le Tiss!
Hij speelde heel zijn carrière maar voor één club, Southampton. Manchester United wilde hem hebben, evenals AC Milan in hun hoogtijdagen. Le God bleef zijn club trouw. The saints degradeerden nooit terwijl dat zonder Le Tiss wel zou zijn gebeurd. Hij nam 49 strafschoppen, miste er één. PSV zou er een moord voor doen. Le Tissier scoorde als middenvelder meer dan 100 doelpunten. Paul Gascoinge noemde hem Le Genius. Meer dan 150 doelpunten bij een degradatiekandidaat. Als hij scoorde was het van buiten het strafschopgebied. Geen straf voor de toeschouwers en fans. Elegant, majestueus en in de kruising.
"Le Tiss! Le Tiss! Matt Matt Le Tiss! He gets the ball, he takes the piss! Matt Matt Le Tiss!
![Matthew Le Tissier, Le God [Best Goals]](https://i.ytimg.com/vi/Wj6H6iV20yc/0.jpg)
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Februari 1977. Het Nederlands elftal speelt één van zijn beste wedstrijden ooit. Op Wembley tegen Engeland. Engeland met Trevor Brooking, Kevin Keegan en Trevor Francis.
Nederland had de wereld versteld doen staan tijdens het WK van 1974 in Duitsland, maar de jaren daarna speelde de vice-wereldkampioen niet meer zo goed. Uitgerekend op Wembley liet Oranje weer oogstrelend voetbal zien.
In de basis was een plekje vrijgemaakt voor NEC-speler Jan Peters. De wisselwerking tussen Peters en Johan Cruijff was uitstekend. Peters dook voortdurend in de gaten die zwervende centrumspits Cruijff trok. Peters kreeg in de 28ste en 36ste minuut de bal aangespeeld op de rand en van het strafschopgebied en rondde twee keer af met een schot in de linkerbenedenhoek.
Eerst werden de 90.000 toeschouwers op de tribune stil, nog voor de rust lieten de Engelsen hun waardering voor het spel van Oranje blijken door een staande ovatie te geven. Nederland won met 2-0 en de manier waarop maakte enorme indruk. Slechts één keer eerder was Engeland op het heilige gras zo weggespeeld, in 1953 won Hongarije er met 6-3.
Het zou de laatste keer zijn dat Cruijff en Peters samenspelen. Peters bedankt voor het WK-78 wegens de zwangerschap van zijn vrouw. Het verhaal van Cruijff is bekend.
Video.....
Nederland had de wereld versteld doen staan tijdens het WK van 1974 in Duitsland, maar de jaren daarna speelde de vice-wereldkampioen niet meer zo goed. Uitgerekend op Wembley liet Oranje weer oogstrelend voetbal zien.
In de basis was een plekje vrijgemaakt voor NEC-speler Jan Peters. De wisselwerking tussen Peters en Johan Cruijff was uitstekend. Peters dook voortdurend in de gaten die zwervende centrumspits Cruijff trok. Peters kreeg in de 28ste en 36ste minuut de bal aangespeeld op de rand en van het strafschopgebied en rondde twee keer af met een schot in de linkerbenedenhoek.
Eerst werden de 90.000 toeschouwers op de tribune stil, nog voor de rust lieten de Engelsen hun waardering voor het spel van Oranje blijken door een staande ovatie te geven. Nederland won met 2-0 en de manier waarop maakte enorme indruk. Slechts één keer eerder was Engeland op het heilige gras zo weggespeeld, in 1953 won Hongarije er met 6-3.
Het zou de laatste keer zijn dat Cruijff en Peters samenspelen. Peters bedankt voor het WK-78 wegens de zwangerschap van zijn vrouw. Het verhaal van Cruijff is bekend.
Video.....
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
De moeder de vrouw
Ik ging naar Bommel
om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
NIVO en Bommel
Die elkaar vroeger schenen te vermijden,
Worden weer buren. Een minuut of tien
Dat ik daar lag, in 't gras, kapot geschupt, mijn thee gedronken,
Mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd -
Laat mij daar midden uit de oneindigheid
Een stem vernemen dat mijn oren klonken.
Kom op Cees, of Rinie
Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
Kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij 't roer,
Alleen het mandekken
hield niet over
En wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren
NIVO Sparta. en Olympia
Voor eeuwig samen
Herman.
Ik ging naar Bommel
om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
NIVO en Bommel
Die elkaar vroeger schenen te vermijden,
Worden weer buren. Een minuut of tien
Dat ik daar lag, in 't gras, kapot geschupt, mijn thee gedronken,
Mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd -
Laat mij daar midden uit de oneindigheid
Een stem vernemen dat mijn oren klonken.
Kom op Cees, of Rinie
Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
Kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij 't roer,
Alleen het mandekken
hield niet over
En wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren
NIVO Sparta. en Olympia
Voor eeuwig samen
Herman.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Garrincha werd in 1933 geboren in Pau Grande, een kleine stad in de buurt van Rio de Janeiro. Bij zijn geboorte bleek dat zijn rechterbeen naar buiten gedraaid stond en dat zijn linkerbeen zes centimeter korter was en naar binnen gedraaid stond. Desondanks, of misschien juist dankzij deze handicap groeide Garrincha uit tot een zeer technische voetballer en één van de grootste dribbelaars aller tijden. De bijnaam "klein vogeltje" kreeg hij van zijn zuster.
Garrincha werd in 1958 en 1962 wereldkampioen met Brazilië. Twee keer werd hij gekozen tot speler van het toernooi. In 1962 werd hij tevens topscorer. Hij was in zijn thuisland popuairder dan Pelé. Voor Botafogo speelde hij twaalf jaar en in 581 wedstrijden scoorde hij 232 keer. Met Botafogo won hij eenmaal het Campeonato Brasileiro en driemaal het Campeonato Carioca. In zijn laatste jaren bij deze club begon het lichaam van Garrincha steeds meer tegen te werken en zijn kapotte knieën begonnen hem steeds meer te hinderen.
Ook zijn drankgebruik en buitenechtelijke escapades werden hem funest. Bij 2 echtgenotes en vele maitesses liet hij 13 kinderen achter. Waaronder één in Zweden na het WK-58.
Tussen 1955 en 1966 speelde hij 50 interlands. Hij verloor er één. Versleten en op oude roem terend op het WK-66 gebeurde dit in zijn allerlaatste interland. Pelé en Garrincha speelden 32 interlands samen en verloren er niet één.
Na zijn voetbalcarrière ging het snel bergafwaarts met Garrincha. Hij wist niet goed om te gaan met de roem en begon steeds meer te drinken. In 1983 stierf hij, op 49-jarige leeftijd, arm en berooid aan levercirrose. Zijn begrafenisprocessie, van het Maracanãstadion naar Pau Grande trok een miljoen mensen. Na zijn dood schreven de mensen op de muur: "Bedankt, Garrincha, dat je geleefd hebt".
Video.......in de link.....
Garrincha werd in 1958 en 1962 wereldkampioen met Brazilië. Twee keer werd hij gekozen tot speler van het toernooi. In 1962 werd hij tevens topscorer. Hij was in zijn thuisland popuairder dan Pelé. Voor Botafogo speelde hij twaalf jaar en in 581 wedstrijden scoorde hij 232 keer. Met Botafogo won hij eenmaal het Campeonato Brasileiro en driemaal het Campeonato Carioca. In zijn laatste jaren bij deze club begon het lichaam van Garrincha steeds meer tegen te werken en zijn kapotte knieën begonnen hem steeds meer te hinderen.
Ook zijn drankgebruik en buitenechtelijke escapades werden hem funest. Bij 2 echtgenotes en vele maitesses liet hij 13 kinderen achter. Waaronder één in Zweden na het WK-58.
Tussen 1955 en 1966 speelde hij 50 interlands. Hij verloor er één. Versleten en op oude roem terend op het WK-66 gebeurde dit in zijn allerlaatste interland. Pelé en Garrincha speelden 32 interlands samen en verloren er niet één.
Na zijn voetbalcarrière ging het snel bergafwaarts met Garrincha. Hij wist niet goed om te gaan met de roem en begon steeds meer te drinken. In 1983 stierf hij, op 49-jarige leeftijd, arm en berooid aan levercirrose. Zijn begrafenisprocessie, van het Maracanãstadion naar Pau Grande trok een miljoen mensen. Na zijn dood schreven de mensen op de muur: "Bedankt, Garrincha, dat je geleefd hebt".
Video.......in de link.....
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Heb toch het idee dat deze "verhalen" eerder zijn geplaatst in diverse andere topics.....
Honey ! Take me drunk, i am home !
Sommige gerystiled.quote:
Heb toch het idee dat deze "verhalen" eerder zijn geplaatst in diverse andere topics.....
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Je hebt door de supporters warm geknuffelde voetballers. Simon Tahamata is er zo één. Eén meter 68 en dribbelaar aan de linkerflank bij Ajax eind jaren 70 en begin jaren 80. Nog voor Robbie de Wit, Bryan Roy en Jesper Olsen was er deze Moluks-Nederlandse speler die later Belg werd.
Simon speelde om te winnen, maar dat was niet de hoofdreden. Kleine Simon speelde om te genieten en de toeschouwers te laten genieten. Genieten liet ie ons. Zijn dribbelkunsten zijn te vergelijken met de grootste dribbelaars van tegenwoordig. Hoewel....Simon was natuurlijker, spontaner en indrukwekkender
In 1979 speelde ie zijn eerste interland. In Bern, Zwitserland. Nederland-Argentinië. Was het 75-jarig bestaan van de FIFA. Kleine Simon was de beste man van het veld. Eén van de grootste spelers was van dezelfde leeftijd. Een tegenstander van Simon in die wedstrijd, ene Maradona, vroeg jaren later aan de Nederlandse pers wat er toch met die kleine man was gebeurd. Het zou voor Simon bij 21 interlands blijven. Een mooi aantal. In deze Nederlandse voetbaltijden zou ie de eerste zijn geweest om te worden opgeroepen.
Met Ajax werd deze mooie voetballer 3 keer landskampioen, met Standard Luik won ie het landskampioenschap 2 keer.
Zelfs bij Feijenoord werd ie een publiekslieveling. Simon was met zijn dribbels en gulle lach immers van iedereen. Tegenwoordig is ie jeugdtrainer bij Ajax. Stel hem op in de A1. En hij wordt gescout door Manchester City.
Simon speelde om te winnen, maar dat was niet de hoofdreden. Kleine Simon speelde om te genieten en de toeschouwers te laten genieten. Genieten liet ie ons. Zijn dribbelkunsten zijn te vergelijken met de grootste dribbelaars van tegenwoordig. Hoewel....Simon was natuurlijker, spontaner en indrukwekkender
In 1979 speelde ie zijn eerste interland. In Bern, Zwitserland. Nederland-Argentinië. Was het 75-jarig bestaan van de FIFA. Kleine Simon was de beste man van het veld. Eén van de grootste spelers was van dezelfde leeftijd. Een tegenstander van Simon in die wedstrijd, ene Maradona, vroeg jaren later aan de Nederlandse pers wat er toch met die kleine man was gebeurd. Het zou voor Simon bij 21 interlands blijven. Een mooi aantal. In deze Nederlandse voetbaltijden zou ie de eerste zijn geweest om te worden opgeroepen.
Met Ajax werd deze mooie voetballer 3 keer landskampioen, met Standard Luik won ie het landskampioenschap 2 keer.
Zelfs bij Feijenoord werd ie een publiekslieveling. Simon was met zijn dribbels en gulle lach immers van iedereen. Tegenwoordig is ie jeugdtrainer bij Ajax. Stel hem op in de A1. En hij wordt gescout door Manchester City.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
November 1978, de grootste godenzoon kreeg zijn afscheidswedstrijd. Hij, die als verlosser kwam voor het Nederlandse en Spaanse voetbal, werd aan het kruis genageld. De spijkers onder de zolen van de Bayern spelers, zoals Rumenigge, Breitner en Sepp Maier waren nog rood gloeiend van vroegere vernederingen. Ajax-Bayern München had een feest moeten worden, niet 'Het Laatste Avondmaal.'
Het begon al op Schiphol, een dag voor de wedstrijd. Niemand van Ajax was aanwezig om de Duitse grootmacht te ontvangen. Daarna werden ze in een tweederangs hotel ondergebracht. Er sluimerden natuurlijk al revanchegevoelens bij Bayern. In het beste seizoen van Ajax ooit, 1972, verloren ze in de EC-1 thuis met 0-5 en uit met 4-0.
Bij het betreden van het stadion werden de Duitsers beschimpt met 'schweine hunde' en 'Nazi's'
De Ajaxspelers negeerden verder hun Duitse tegenstanders. Een onprettige sfeer was geschapen.
Het voornemen van de Duitsers was er een leuke wedstrijd van te maken. Maar de keuze voor Bayern bleek een verkeerde te zijn. Engelse topclubs waren ook beschikbaar.
Later nam Cruijff wraak op de 0-8 van die avond. De grootste Nederlandse voetballer ging naar Amerika, om daar ook voetballer van het jaar te worden. Door een faillisement ging ie nog voetballen bij het kleine Levante en terug naar Ajax om kampioen te worden. Met een magistrale goal in zijn eerste wedstrijd tegen Haarlem.
Uit wraak op Ajax voorzitter Ton Harmsen plakte hij er nog een jaartje Feijenoord achteraan. Waar ie met revanchegevoelens spijkerhard toesloeg. Ondanks een 8-2 nederlaag tegen....Ajax, werd Feijenoord kampioen. Met o.a. een piepjonge Ruud Gullit. Nog zonder rasta haar. Cruijff zette voor altijd een punt achter zijn actieve loopbaan. Dat was in 1984, zeven jaar na de 0-8. Bayern is nog steeds een grootmacht. Ajax teert inmiddels op de rook van Jopie. Cruijffie is niet meer. Zijn rentree bij Ajax in de Meer tegen Haarlem vergeet niemand meer. Zijn afscheidswedstrijd hoort verdrongen te worden.
Het begon al op Schiphol, een dag voor de wedstrijd. Niemand van Ajax was aanwezig om de Duitse grootmacht te ontvangen. Daarna werden ze in een tweederangs hotel ondergebracht. Er sluimerden natuurlijk al revanchegevoelens bij Bayern. In het beste seizoen van Ajax ooit, 1972, verloren ze in de EC-1 thuis met 0-5 en uit met 4-0.
Bij het betreden van het stadion werden de Duitsers beschimpt met 'schweine hunde' en 'Nazi's'
De Ajaxspelers negeerden verder hun Duitse tegenstanders. Een onprettige sfeer was geschapen.
Het voornemen van de Duitsers was er een leuke wedstrijd van te maken. Maar de keuze voor Bayern bleek een verkeerde te zijn. Engelse topclubs waren ook beschikbaar.
Later nam Cruijff wraak op de 0-8 van die avond. De grootste Nederlandse voetballer ging naar Amerika, om daar ook voetballer van het jaar te worden. Door een faillisement ging ie nog voetballen bij het kleine Levante en terug naar Ajax om kampioen te worden. Met een magistrale goal in zijn eerste wedstrijd tegen Haarlem.
Uit wraak op Ajax voorzitter Ton Harmsen plakte hij er nog een jaartje Feijenoord achteraan. Waar ie met revanchegevoelens spijkerhard toesloeg. Ondanks een 8-2 nederlaag tegen....Ajax, werd Feijenoord kampioen. Met o.a. een piepjonge Ruud Gullit. Nog zonder rasta haar. Cruijff zette voor altijd een punt achter zijn actieve loopbaan. Dat was in 1984, zeven jaar na de 0-8. Bayern is nog steeds een grootmacht. Ajax teert inmiddels op de rook van Jopie. Cruijffie is niet meer. Zijn rentree bij Ajax in de Meer tegen Haarlem vergeet niemand meer. Zijn afscheidswedstrijd hoort verdrongen te worden.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Sommige spelers worden na hun carrière herinnerd door één wapenfeit. Robbie Rensenbrink wordt onrecht aangedaan door alleen aan zijn bal op te paal te refereren, in de laatste minuut van de WK-78 finale tegen Argentinië. Andere spelers teren op zo'n gebeurtenis. Zijn trots op die ene gebeurtenis. Danken er hun status aan. Zoals ook Helmuth Ducadam. De doelman van het Roemeense Steaua Boekarest in de jaren 80.
Nooit had een Oost-Europese club de EC-1 gewonnen. De huidige CL. Wel had Dynamo Kiew in de jaren 70 furore gemaakt in andere Europese competities. Mei 1986, Steaua Boekarest speelt de EC-1 finale in Spanje. Uitgerekend in Sevilla tegen Barcelona. Barcelona had nog nooit de hoogste Europese prijs gewonnen, kreeg nu een schot voor open doel en de winst was eigenlijk al zeker. 50.000 Spanjaarden op de tribunes. Een handjevol Bobo's uit Roemenië.
Ducadam speelde de wedstrijd van zijn leven. Het was na 90 minuten 0-0. Na de verlengingen stond het nog steeds 0-0. Ducadam was op dat moment al een held. Zijn ultieme hoogtepunt moest echter nog komen. Het leek alsof ie net was warmgedraaid toen ie de eerste strafschop van de Spanjaarden stopte. Dat bleek ook zo te zijn. Nummer twee volgde, en nummer drie. Bij de vierde gestopte penaltie werd het oorverdovend stil in Sevilla. Een legende was geboren. De Oost-Blokker Panenka werd onsterfelijk door een geniale strafschop. Een andere Oost-Blokker door er vier op een rij te stoppen.
Barcelona moest nog wachten op Cruijff en Koeman om de cup met de grote oren te winnen.
Ducadam zelf heeft daarna nog maar een paar wedstrijden gespeeld. Hij moest stoppen door bloedarmoede. Letterlijk arm zal ie na 1986 niet zijn geweest. Het voetbal was een cultheld rijker.
Nooit had een Oost-Europese club de EC-1 gewonnen. De huidige CL. Wel had Dynamo Kiew in de jaren 70 furore gemaakt in andere Europese competities. Mei 1986, Steaua Boekarest speelt de EC-1 finale in Spanje. Uitgerekend in Sevilla tegen Barcelona. Barcelona had nog nooit de hoogste Europese prijs gewonnen, kreeg nu een schot voor open doel en de winst was eigenlijk al zeker. 50.000 Spanjaarden op de tribunes. Een handjevol Bobo's uit Roemenië.
Ducadam speelde de wedstrijd van zijn leven. Het was na 90 minuten 0-0. Na de verlengingen stond het nog steeds 0-0. Ducadam was op dat moment al een held. Zijn ultieme hoogtepunt moest echter nog komen. Het leek alsof ie net was warmgedraaid toen ie de eerste strafschop van de Spanjaarden stopte. Dat bleek ook zo te zijn. Nummer twee volgde, en nummer drie. Bij de vierde gestopte penaltie werd het oorverdovend stil in Sevilla. Een legende was geboren. De Oost-Blokker Panenka werd onsterfelijk door een geniale strafschop. Een andere Oost-Blokker door er vier op een rij te stoppen.
Barcelona moest nog wachten op Cruijff en Koeman om de cup met de grote oren te winnen.
Ducadam zelf heeft daarna nog maar een paar wedstrijden gespeeld. Hij moest stoppen door bloedarmoede. Letterlijk arm zal ie na 1986 niet zijn geweest. Het voetbal was een cultheld rijker.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
|
|
