R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het zou me niets verbazen, en het doet me echt pijn om dat te zeggen, als dat idd is hoe - lang geleden - mensen dachten. Dat 'rare kind' had gewoon een ferme hand nodig.quote:Op zondag 25 juli 2021 11:03 schreef saparmurat_niyazov het volgende:
[..]
Gewoon het autisme eruit meppen!
(Un)masking for the greater good.
Das toch gewoon triest..quote:Op zondag 25 juli 2021 11:38 schreef Celestien het volgende:
[..]
Ik hoorde eens een dame op zeggen die-en-die best mocht komen spelen. Als-ie dan "raar" ging doen, dan zou ze gewoon zeggen "dat ze niet alles hoefde te horen wat er in zijn hoofd om ging" en dat "ouders van autistische kinderen gewoon niet streng genoeg waren".
Sja.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
quote:
[..]
Ik hoorde eens een dame op zeggen die-en-die best mocht komen spelen. Als-ie dan "raar" ging doen, dan zou ze gewoon zeggen "dat ze niet alles hoefde te horen wat er in zijn hoofd om ging" en dat "ouders van autistische kinderen gewoon niet streng genoeg waren".
Sja.
Fake it till you make it...
Het is alweer een tijd geleden, voordat ik wist dat ik het zelf had, maar ben het nooit vergeten.
(Un)masking for the greater good.
Afhankelijk van de relatie met die persoon, zou ik pr direct af kappen en nooit meer mee omgaan.quote:Op zondag 25 juli 2021 11:02 schreef Lenny77 het volgende:
[..]
"geef dat kind maar eens een week of 2 aan mij, dan zal het wel over zijn"
Aan de andere kant, veel ouders blamen het antisociale aspect vaak aan autisme tegenwoordig. Ook veel autisten in de slachtofferrol, maar dat zal wel iets hedendaags zijn.
Op maandag 26 juli 2021 17:30 schreef Ixnay het volgende:[/b]
Van alle terechte klachten ooit is deze het meest terechte.
Van alle terechte klachten ooit is deze het meest terechte.
En dat terwijl het hebben van een ASS-diagnose niet meteen betekent dat iemand graag alleen wil zijn, geen sociale contacten wil of er niet mee om kan gaan. Het geldt misschien voor een deel, maar het is een misvatting dat autisten per definitie contact schuwen en niet kunnen communiceren.
[ Bericht 0% gewijzigd door Natalie op 11-08-2021 20:23:26 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door Natalie op 11-08-2021 20:23:26 ]
(Un)masking for the greater good.
Hoe zit het met autistische moeders en hun kids? Wat zijn de ervaringen?
Het liefst wil ik 10 kids maar mijn vrouw wordt al moe van een beetje schoonmaken.
Het liefst wil ik 10 kids maar mijn vrouw wordt al moe van een beetje schoonmaken.
Op maandag 26 juli 2021 17:30 schreef Ixnay het volgende:[/b]
Van alle terechte klachten ooit is deze het meest terechte.
Van alle terechte klachten ooit is deze het meest terechte.
Ik kan je vraag niet helemaal plaatsen. Het klinkt wat sarcastisch ofzo.quote:Op donderdag 12 augustus 2021 09:17 schreef ZeventiendeEtage het volgende:
Hoe zit het met autistische moeders en hun kids? Wat zijn de ervaringen?
Het liefst wil ik 10 kids maar mijn vrouw wordt al moe van een beetje schoonmaken.
En hoe zie je dat voor je? Jij verwekt 10 kinderen en je vrouw doet de opvoeding ofzo?
Ik heb nog even terug gelezen en ik weet niet in hoeverre je weet wat het autisme voor jouw vrouw inhoudt?
Fake it till you make it...
Mijn vrouw en ik willen heel graag kinderen echter als de energie en prikkeling nu al teveel is dan ben ik benieuwd hoe dat met de kids wordt en wat het kan doen met hun opvoeding.quote:
[..]
Ik kan je vraag niet helemaal plaatsen. Het klinkt wat sarcastisch ofzo.
En hoe zie je dat voor je? Jij verwekt 10 kinderen en je vrouw doet de opvoeding ofzo?
Ik heb nog even terug gelezen en ik weet niet in hoeverre je weet wat het autisme voor jouw vrouw inhoudt?
10 kids is natuurlijk een overdrijving
Op maandag 26 juli 2021 17:30 schreef Ixnay het volgende:[/b]
Van alle terechte klachten ooit is deze het meest terechte.
Van alle terechte klachten ooit is deze het meest terechte.
Ik heb niet echt advies, ik wist niet dat ik ass had toen we kinderen kregen.
Maar ik was voor die tijd ook al een aantal keer vastgelopen.
Je weet van tevoren niet hoe het zal zijn, maar ik denk dat het wel goed is om er over na te denken en het erover te hebben van tevoren.
Wat bedoel je met wat het kan doen met hun opvoeding?
Maar ik was voor die tijd ook al een aantal keer vastgelopen.
Je weet van tevoren niet hoe het zal zijn, maar ik denk dat het wel goed is om er over na te denken en het erover te hebben van tevoren.
Wat bedoel je met wat het kan doen met hun opvoeding?
Fake it till you make it...
Exact mijn ervaring.quote:
Ik heb niet echt advies, ik wist niet dat ik ass had toen we kinderen kregen.
Maar ik was voor die tijd ook al een aantal keer vastgelopen.
Je weet van tevoren niet hoe het zal zijn, maar ik denk dat het wel goed is om er over na te denken en het erover te hebben van tevoren.
Het is intensief. Iedere verandering, iedere fase die de kinderen in gaan zorgt mogelijk voor overprikkeling bij je vrouw. Besef dat van tevoren. Doe het samen. Echt samen. Niet 'zij zorgt fulltime voor de kinderen & jij bent de hele dag weg'. En zorg voor een goed vangnet. Opa's, oma's, een lieve vriendin of tante die evt een middag of dag op kan passen als je vrouw even bij moet komen.
Ze weet zelf het beste wat ze nodig heeft.
(Un)masking for the greater good.
Op mijn 18e 5 lessen gehad, maar toen al snel gehoord gekregen dat heg ‘beter was’ dat ik maar automaat ging doen. Nooit wilde ik dit.
In 2019, 10 jaar later, weer aan rijlessen begonnen. Ook dit keer na 5 rijlessen gehoord dat automaat beter was, maar ik was eigenwijs en ben hiermee doorgegaan. Ondertussen in juli datzelfde jaar naar 3 pogingen mijn theorie gehaald ( uit mijzelf, de instructeur gaf dit niet aan dat ik dit moest doen, maar ik wilde dit zelf zo snel mogelijk uit de weg geruimd hebben)
Zo eerlijk als ik was, heb ik bij het CBR aangegeven via het gezondheidsverklaring dat ik PDD-NOS en ADHD had. Sommige kennen het rideltje wel; toen naar een psychiater, en daarna - ondanks dat hij niet vond dat ik een rijtest moest- alsnog een rijtest.
In november dat jaar dus de rijtest in een schakelauto, ik kreeg een zware blackout door de zenuwen, en ze hebben na afloop gezegd; kom jij maar terug voor een nieuwe rijtest, mocht deze niet goed zijn is het dossier gesloten en wordt je rij ongeschikt verklaard.
Toen overgestapt alsnog naar de automaat, waarna ik in februari 2020 mijn 2e rijtest had, en deze wél behaalde. Één week later belandde we in de eerste lockdown, wat was ik gelukkig op dat moment
Enfin, mei 2020 weer gestart, waarna ik continue doorlesde, regelmatig en vaak 2 uur achter elkaar. Dat bracht mij net voor de 2e lockdown op het punt van ‘ net wel, net niet examen klaar’.
Toen in maart 2021 wederom opnieuw begonnen. Waarna ik begin mei te horen kreeg dat ik examenklaar was en het examen aangevraagd kon worden, een tweede euforie moment in deze periode ( voor dit onderdeel, dan)
De afgelopen weken heb ik tussen hoop en vrees geleefd. Ik heb tegen iedereen verteld dat ik ‘ toch wel ging zakken’, wat ik niet hoopte, ook vanwege mijn aflopende theorie waar ik geen zin in had die opnieuw te moeten halen.
Afgelopen dinsdag was daar het moment. Het weer zat mee, het was zomervakantie, en het was 09:00 s’ochtends. Kortom; uitgestorven op de weg.
Ik heb het examen gereden, twee bijzondere verrichtingen moeten doen die juist mij enorm goed lagen ( een aantal kan ik wat minder, maar deze had ik 0 moeite mee ). Tijdens het examen puur de focus gehad op het rijden en geprobeerd álle gedachtes uit te zetten, want ‘ ikg ing toch wel zakken’
En uiteindelijk stapte wij uit, en het enige wat hij zei was dat ik geslaagd was
.
Ik kon ( en kan) het nog steeds niet geloven, dat ik - na 188 uur les, 2 rijtesten, 3 keer een theorie, 2 lockdowns, 3 keeer een nieuwe theorie datum vastgezet omdat die dreigde te verlopen en uiteindelijk toch verlengt werd, en ik kan gewoon niet geloven dat ik altijd heb gedacht dat ik het nooit ging halen en nu klaarblijkelijk toch ‘ineens’ heb.
Vanmiddag mag ik mijn rijbewijs ophalen en ik kijk uit na alles waar ik nu toe ( makkelijker) in staat ben
In 2019, 10 jaar later, weer aan rijlessen begonnen. Ook dit keer na 5 rijlessen gehoord dat automaat beter was, maar ik was eigenwijs en ben hiermee doorgegaan. Ondertussen in juli datzelfde jaar naar 3 pogingen mijn theorie gehaald ( uit mijzelf, de instructeur gaf dit niet aan dat ik dit moest doen, maar ik wilde dit zelf zo snel mogelijk uit de weg geruimd hebben)
Zo eerlijk als ik was, heb ik bij het CBR aangegeven via het gezondheidsverklaring dat ik PDD-NOS en ADHD had. Sommige kennen het rideltje wel; toen naar een psychiater, en daarna - ondanks dat hij niet vond dat ik een rijtest moest- alsnog een rijtest.
In november dat jaar dus de rijtest in een schakelauto, ik kreeg een zware blackout door de zenuwen, en ze hebben na afloop gezegd; kom jij maar terug voor een nieuwe rijtest, mocht deze niet goed zijn is het dossier gesloten en wordt je rij ongeschikt verklaard.
Toen overgestapt alsnog naar de automaat, waarna ik in februari 2020 mijn 2e rijtest had, en deze wél behaalde. Één week later belandde we in de eerste lockdown, wat was ik gelukkig op dat moment
Enfin, mei 2020 weer gestart, waarna ik continue doorlesde, regelmatig en vaak 2 uur achter elkaar. Dat bracht mij net voor de 2e lockdown op het punt van ‘ net wel, net niet examen klaar’.
Toen in maart 2021 wederom opnieuw begonnen. Waarna ik begin mei te horen kreeg dat ik examenklaar was en het examen aangevraagd kon worden, een tweede euforie moment in deze periode ( voor dit onderdeel, dan)
De afgelopen weken heb ik tussen hoop en vrees geleefd. Ik heb tegen iedereen verteld dat ik ‘ toch wel ging zakken’, wat ik niet hoopte, ook vanwege mijn aflopende theorie waar ik geen zin in had die opnieuw te moeten halen.
Afgelopen dinsdag was daar het moment. Het weer zat mee, het was zomervakantie, en het was 09:00 s’ochtends. Kortom; uitgestorven op de weg.
Ik heb het examen gereden, twee bijzondere verrichtingen moeten doen die juist mij enorm goed lagen ( een aantal kan ik wat minder, maar deze had ik 0 moeite mee ). Tijdens het examen puur de focus gehad op het rijden en geprobeerd álle gedachtes uit te zetten, want ‘ ikg ing toch wel zakken’
En uiteindelijk stapte wij uit, en het enige wat hij zei was dat ik geslaagd was
. Ik kon ( en kan) het nog steeds niet geloven, dat ik - na 188 uur les, 2 rijtesten, 3 keer een theorie, 2 lockdowns, 3 keeer een nieuwe theorie datum vastgezet omdat die dreigde te verlopen en uiteindelijk toch verlengt werd, en ik kan gewoon niet geloven dat ik altijd heb gedacht dat ik het nooit ging halen en nu klaarblijkelijk toch ‘ineens’ heb.
Vanmiddag mag ik mijn rijbewijs ophalen en ik kijk uit na alles waar ik nu toe ( makkelijker) in staat ben
Gefeliciteerd met je rijbewijs!quote:Op donderdag 12 augustus 2021 11:54 schreef Vlaggenroof het volgende:
Op mijn 18e 5 lessen gehad, maar toen al snel gehoord gekregen dat heg ‘beter was’ dat ik maar automaat ging doen. Nooit wilde ik dit.
In 2019, 10 jaar later, weer aan rijlessen begonnen. Ook dit keer na 5 rijlessen gehoord dat automaat beter was, maar ik was eigenwijs en ben hiermee doorgegaan. Ondertussen in juli datzelfde jaar naar 3 pogingen mijn theorie gehaald ( uit mijzelf, de instructeur gaf dit niet aan dat ik dit moest doen, maar ik wilde dit zelf zo snel mogelijk uit de weg geruimd hebben)
Zo eerlijk als ik was, heb ik bij het CBR aangegeven via het gezondheidsverklaring dat ik PDD-NOS en ADHD had. Sommige kennen het rideltje wel; toen naar een psychiater, en daarna - ondanks dat hij niet vond dat ik een rijtest moest- alsnog een rijtest.
In november dat jaar dus de rijtest in een schakelauto, ik kreeg een zware blackout door de zenuwen, en ze hebben na afloop gezegd; kom jij maar terug voor een nieuwe rijtest, mocht deze niet goed zijn is het dossier gesloten en wordt je rij ongeschikt verklaard.
Toen overgestapt alsnog naar de automaat, waarna ik in februari 2020 mijn 2e rijtest had, en deze wél behaalde. Één week later belandde we in de eerste lockdown, wat was ik gelukkig op dat moment
Enfin, mei 2020 weer gestart, waarna ik continue doorlesde, regelmatig en vaak 2 uur achter elkaar. Dat bracht mij net voor de 2e lockdown op het punt van ‘ net wel, net niet examen klaar’.
Toen in maart 2021 wederom opnieuw begonnen. Waarna ik begin mei te horen kreeg dat ik examenklaar was en het examen aangevraagd kon worden, een tweede euforie moment in deze periode ( voor dit onderdeel, dan)
De afgelopen weken heb ik tussen hoop en vrees geleefd. Ik heb tegen iedereen verteld dat ik ‘ toch wel ging zakken’, wat ik niet hoopte, ook vanwege mijn aflopende theorie waar ik geen zin in had die opnieuw te moeten halen.
Afgelopen dinsdag was daar het moment. Het weer zat mee, het was zomervakantie, en het was 09:00 s’ochtends. Kortom; uitgestorven op de weg.
Ik heb het examen gereden, twee bijzondere verrichtingen moeten doen die juist mij enorm goed lagen ( een aantal kan ik wat minder, maar deze had ik 0 moeite mee ). Tijdens het examen puur de focus gehad op het rijden en geprobeerd álle gedachtes uit te zetten, want ‘ ikg ing toch wel zakken’
En uiteindelijk stapte wij uit, en het enige wat hij zei was dat ik geslaagd was
Ik kon ( en kan) het nog steeds niet geloven, dat ik - na 188 uur les, 2 rijtesten, 3 keer een theorie, 2 lockdowns, 3 keeer een nieuwe theorie datum vastgezet omdat die dreigde te verlopen en uiteindelijk toch verlengt werd, en ik kan gewoon niet geloven dat ik altijd heb gedacht dat ik het nooit ging halen en nu klaarblijkelijk toch ‘ineens’ heb.
Vanmiddag mag ik mijn rijbewijs ophalen en ik kijk uit na alles waar ik nu toe ( makkelijker) in staat ben
Fake it till you make it...
Wat fijn dat het nu toch is gelukt! Dat getuigt van groot doorzettingsvermogen. Gefeliciteerdquote:
Op mijn 18e 5 lessen gehad, maar toen al snel gehoord gekregen dat heg ‘beter was’ dat ik maar automaat ging doen. Nooit wilde ik dit.
In 2019, 10 jaar later, weer aan rijlessen begonnen. Ook dit keer na 5 rijlessen gehoord dat automaat beter was, maar ik was eigenwijs en ben hiermee doorgegaan. Ondertussen in juli datzelfde jaar naar 3 pogingen mijn theorie gehaald ( uit mijzelf, de instructeur gaf dit niet aan dat ik dit moest doen, maar ik wilde dit zelf zo snel mogelijk uit de weg geruimd hebben)
Zo eerlijk als ik was, heb ik bij het CBR aangegeven via het gezondheidsverklaring dat ik PDD-NOS en ADHD had. Sommige kennen het rideltje wel; toen naar een psychiater, en daarna - ondanks dat hij niet vond dat ik een rijtest moest- alsnog een rijtest.
In november dat jaar dus de rijtest in een schakelauto, ik kreeg een zware blackout door de zenuwen, en ze hebben na afloop gezegd; kom jij maar terug voor een nieuwe rijtest, mocht deze niet goed zijn is het dossier gesloten en wordt je rij ongeschikt verklaard.
Toen overgestapt alsnog naar de automaat, waarna ik in februari 2020 mijn 2e rijtest had, en deze wél behaalde. Één week later belandde we in de eerste lockdown, wat was ik gelukkig op dat moment
Enfin, mei 2020 weer gestart, waarna ik continue doorlesde, regelmatig en vaak 2 uur achter elkaar. Dat bracht mij net voor de 2e lockdown op het punt van ‘ net wel, net niet examen klaar’.
Toen in maart 2021 wederom opnieuw begonnen. Waarna ik begin mei te horen kreeg dat ik examenklaar was en het examen aangevraagd kon worden, een tweede euforie moment in deze periode ( voor dit onderdeel, dan)
De afgelopen weken heb ik tussen hoop en vrees geleefd. Ik heb tegen iedereen verteld dat ik ‘ toch wel ging zakken’, wat ik niet hoopte, ook vanwege mijn aflopende theorie waar ik geen zin in had die opnieuw te moeten halen.
Afgelopen dinsdag was daar het moment. Het weer zat mee, het was zomervakantie, en het was 09:00 s’ochtends. Kortom; uitgestorven op de weg.
Ik heb het examen gereden, twee bijzondere verrichtingen moeten doen die juist mij enorm goed lagen ( een aantal kan ik wat minder, maar deze had ik 0 moeite mee ). Tijdens het examen puur de focus gehad op het rijden en geprobeerd álle gedachtes uit te zetten, want ‘ ikg ing toch wel zakken’
En uiteindelijk stapte wij uit, en het enige wat hij zei was dat ik geslaagd was
Ik kon ( en kan) het nog steeds niet geloven, dat ik - na 188 uur les, 2 rijtesten, 3 keer een theorie, 2 lockdowns, 3 keeer een nieuwe theorie datum vastgezet omdat die dreigde te verlopen en uiteindelijk toch verlengt werd, en ik kan gewoon niet geloven dat ik altijd heb gedacht dat ik het nooit ging halen en nu klaarblijkelijk toch ‘ineens’ heb.
Vanmiddag mag ik mijn rijbewijs ophalen en ik kijk uit na alles waar ik nu toe ( makkelijker) in staat ben
.Ik zou ergens ook wel een rijbewijs willen hebben en daardoor vrijer en minder afhankelijk zijn, maar er zitten te veel (deels potentiële) problemen aan vast waardoor ik de conclusie heb getrokken dat het niet de moeite waard is om dat traject te starten.
Why are you wearing that stupid man suit?
Zijn er mensen in je omgeving op wiens kinderen je kunt passen? Niet een uurtje, maar een hele dag, en/of een nacht. Dan kun je een beeld krijgen van of je dat iedere dag, non-stop aan zou kunnen. Ik raad dit aan, ook al is het met de kinderen van iemand anders niet hetzelfde als met je eigen kinderen.quote:Op donderdag 12 augustus 2021 10:14 schreef ZeventiendeEtage het volgende:
[..]
Mijn vrouw en ik willen heel graag kinderen echter als de energie en prikkeling nu al teveel is dan ben ik benieuwd hoe dat met de kids wordt en wat het kan doen met hun opvoeding.
10 kids is natuurlijk een overdrijving
Ik heb zelf geen kinderen, maar veel opgepast (dagen van 7u tot 17u, af en toe een nacht). Ik vond het leuk, het lag me redelijk en ik heb er enorm veel van geleerd (ook over mezelf). Maar het brak me soms ook op, was eigenlijk te veel. En ik weet nu dat ik geen kinderen wil.
Het is echt intensief, je hebt veel energie en geduld nodig, verder heb je niet alleen te maken met de verzorging en opvoeding, maar ook met contact met bijvoorbeeld leerkrachten en andere ouders. Dat laatste vond ik zelf erg lastig. En dan nog al die dingen die je moet regelen. Houd er ook rekening mee dat baby's en peuters veel behoefte hebben aan fysiek contact. Dat is voor veel mensen met een ASS ook moeilijk.
Een voordeel van (jonge) kinderen is dat je een dagelijkse routine ontwikkeld. Dat vond ik altijd wel fijn, rustgevend.
[ Bericht 1% gewijzigd door kuolema op 13-08-2021 01:16:22 ]
Why are you wearing that stupid man suit?
Maar hoe zit het aan jou kant? Kan jij het wel aan qua energie/prikkels? Misschien dat jij er juist een balans in kan brengen. Je moet het immers ook samen doen.quote:
[..]
Mijn vrouw en ik willen heel graag kinderen echter als de energie en prikkeling nu al teveel is dan ben ik benieuwd hoe dat met de kids wordt en wat het kan doen met hun opvoeding.
10 kids is natuurlijk een overdrijving
Ik zit niet zo erg op het spectrum als mijn vrouw, dus dat komt goedquote:
[..]
Maar hoe zit het aan jou kant? Kan jij het wel aan qua energie/prikkels? Misschien dat jij er juist een balans in kan brengen. Je moet het immers ook samen doen.
Van mij mag zij een boel kids krijgen en ik betaal en zorg wel voor hen allen lol
Op maandag 26 juli 2021 17:30 schreef Ixnay het volgende:[/b]
Van alle terechte klachten ooit is deze het meest terechte.
Van alle terechte klachten ooit is deze het meest terechte.
Dat klinkt als: ik verwek ze wel en zij doet de rest...quote:
[..]
Ik zit niet zo erg op het spectrum als mijn vrouw, dus dat komt goed
Van mij mag zij een boel kids krijgen en ik betaal en zorg wel voor hen allen lol
Fake it till you make it...
Andersomquote:
[..]
Dat klinkt als: ik verwek ze wel en zij doet de rest...
Op maandag 26 juli 2021 17:30 schreef Ixnay het volgende:[/b]
Van alle terechte klachten ooit is deze het meest terechte.
Van alle terechte klachten ooit is deze het meest terechte.
Nee, voor mensen met een autistische stoornis is het soms (of vaak) gewoon lastig sociale contacten te leggen, dat kan ik zelf ook zeggen. Ik kan nooit echt mee komen in een groepsgesprek terwijl ik dit heel graag wil, maar het gaat gewoon niet.quote:
En dat terwijl het hebben van een ASS-diagnose niet meteen betekent dat iemand graag alleen wil zijn, geen sociale contacten wil of er niet mee om kan gaan. Het geldt misschien voor een deel, maar het is een misvatting dat autisten per definitie contact schuwen en niet kunnen communiceren.
Wel ben ik blij met mijn kleine kring mensen, ik hoef ook niet meer vrienden al zou het wel leuk zijn als het met iemand goed klikt. Maar dat afspreken voelt dan vaak als verplichting.
Herkenbaar, hoor. Ik wilde als jongere en later als werkende, graag bij 'de groep' horen. Onderdeel zijn van het team. Lekker samen wandelen tijdens lunch, meekletsen met de rest. Maar op de een of andere manier pas ik er nooit tussen, hoor er niet echt bij. Aan de ene kant vervelend, maar ben intussen wel op een leeftijd dat het me niet meer dwarszit, zoals vroeger. En heb gemerkt dat als ik gewoon mijzelf ben, ik mensen aantrek die beter passen bij me. En daarmee vorm ik dan wel weer een gezellige groep. Grappig genoeg geen eens mensen die ook autisme hebben.quote:Op dinsdag 14 september 2021 11:52 schreef Moonlight het volgende:
[..]
Nee, voor mensen met een autistische stoornis is het soms (of vaak) gewoon lastig sociale contacten te leggen, dat kan ik zelf ook zeggen. Ik kan nooit echt mee komen in een groepsgesprek terwijl ik dit heel graag wil, maar het gaat gewoon niet.
Wel ben ik blij met mijn kleine kring mensen, ik hoef ook niet meer vrienden al zou het wel leuk zijn als het met iemand goed klikt. Maar dat afspreken voelt dan vaak als verplichting.
(Un)masking for the greater good.
Dat ken ik ook wel dat wanneer je niet meer je best doet je dan beter bij mensen gaat passen. Ik meestal wel bij mensen die ook autisme hebben, maar dan meer een andere vorm dan ik.quote:
[..]
Herkenbaar, hoor. Ik wilde als jongere en later als werkende, graag bij 'de groep' horen. Onderdeel zijn van het team. Lekker samen wandelen tijdens lunch, meekletsen met de rest. Maar op de een of andere manier pas ik er nooit tussen, hoor er niet echt bij. Aan de ene kant vervelend, maar ben intussen wel op een leeftijd dat het me niet meer dwarszit, zoals vroeger. En heb gemerkt dat als ik gewoon mijzelf ben, ik mensen aantrek die beter passen bij me. En daarmee vorm ik dan wel weer een gezellige groep. Grappig genoeg geen eens mensen die ook autisme hebben.
Of ze vallen op het spectrum, maar weten 't niet omdat ze er verder geen hinder van ondervindenquote:
[..]
Dat ken ik ook wel dat wanneer je niet meer je best doet je dan beter bij mensen gaat passen. Ik meestal wel bij mensen die ook autisme hebben, maar dan meer een andere vorm dan ik.
Ach, weet je, iedereen past zich in zekere mate aan aan waar men is. Of dat nu op school, op het werk of thuis is. En da's niet erg. Het wordt pas vervelend als je je zoveel hebt aangepast (of hebt aan moeten passen) in je leven, dat je niet goed meer weet wie je zelf bent. Dat je als het ware niet meer weet wanneer je een masker draagt en wanneer niet. Da's waar ik mee heb gezeten & het duurde even voordat ik eruit was, voor ik wist wie ìk was, onder al die lagen van aanpassen aan 'de rest'.
En het is niet altijd een fijne realisatie, want mensen 'daarbuiten' hebben een bepaald beeld van je. Die gezellige en drukke Celestien, bleek toch niet zo gezellig en druk. Tja, weet je... het is vermoeiend: zijn wie je niet bent. Je kunt beter zoeken naar jezelf en dan komt de rest vanzelf wel.
(Un)masking for the greater good.
Heel herkenbaar. Dat je dan zo druk en gezellig geweest bent, dat heb ik ook gehad en niet weten wie je nou eigenlijk bent. Daar vecht ik nog steeds wel mee.quote:
[..]
Of ze vallen op het spectrum, maar weten 't niet omdat ze er verder geen hinder van ondervinden
Ach, weet je, iedereen past zich in zekere mate aan aan waar men is. Of dat nu op school, op het werk of thuis is. En da's niet erg. Het wordt pas vervelend als je je zoveel hebt aangepast (of hebt aan moeten passen) in je leven, dat je niet goed meer weet wie je zelf bent. Dat je als het ware niet meer weet wanneer je een masker draagt en wanneer niet. Da's waar ik mee heb gezeten & het duurde even voordat ik eruit was, voor ik wist wie ìk was, onder al die lagen van aanpassen aan 'de rest'.
En het is niet altijd een fijne realisatie, want mensen 'daarbuiten' hebben een bepaald beeld van je. Die gezellige en drukke Celestien, bleek toch niet zo gezellig en druk. Tja, weet je... het is vermoeiend: zijn wie je niet bent. Je kunt beter zoeken naar jezelf en dan komt de rest vanzelf wel.
Hoe ben jij daar uit gekomen als ik vragen mag?
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
De beste vriendin van mijn vriendin heeft een autistisch zoontje van inmiddels een jaar of drie, die is sinds kort gek op dinosaurussen. Dat vind ik top, want ik was daar vroeger ook helemaal gek van. Nou ben ik zelf ook een autist, dus dacht ik toen we door de winkels aan het zoeken waren niet 'leuk, ik koop één dingetje voor hem', maar sloeg ik een beetje door....ze is nu terug naar Brazilië met een dinosauruspuzzel en een stuk of tien kleine dino's voor dat jongetje 
[ Bericht 8% gewijzigd door heywoodu op 14-09-2021 13:44:22 ]
[ Bericht 8% gewijzigd door heywoodu op 14-09-2021 13:44:22 ]
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
