 
		 
			 
			
			
			🙁quote:Op dinsdag 3 november 2020 22:11 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ennnnnnn daar gaaaaaaaaaaan weer... Janken en diep verdrietig. Jippie... Dwingen om wat leuks te doen
Nait soezen
 
			 
			
			
			Ik geef dit niet graag toe... Maar was even heel jaloers (slecht eigenschap) zag ineens allemaal foto's en filmpjes voorbij komen van vrienden en kennissen met jonge gezinnetjes en bedacht me dat ik dat geluk nooit zal kennen. Dat ik alleen ben. En dat kwam even binnen.quote:
 
			 
			
			
			Ja, zoiets kan...quote:Op dinsdag 3 november 2020 22:32 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ik geef dit niet graag toe... Maar was even heel jaloers (slecht eigenschap) zag ineens allemaal foto's en filmpjes voorbij komen van vrienden en kennissen met jonge gezinnetjes en bedacht me dat ik dat geluk nooit zal kennen. Dat ik alleen ben. En dat kwam even binnen.
En het gekke is; ik wil geen partner en geen kinderen.
 
			 
			
			
			 
			 
			
			
			Dat zijn ook geen tijden om je leven onder de loep te nemenquote:Op dinsdag 3 november 2020 23:41 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Lieve lotgenootjes Child, geennaam, Nijna en alle anderen, veel sterkte, ik worstel vandaag "vrolijk" mee..ben er ook helemaal klaar mee op het moment,
Ik ben erg benieuwd hoe ik zo in godsnaam uit de eerste groepssessie kom a.s. vrijdag... Het is zo stom maar enige geluk tot die tijd is dat ik 2 dagen mijn rol mag acteren op het werk, lekker overzichtelijk en druk zodat ik niet nog meer met mezelf geconfronteerd wordt. Kan wel janken van pure frustratie. Ben moe maar geen zin om te gaan slapen en weer als een malle te dromen en tussendoor wakker te liggen.
Ik heb na 20 plus jaar inclusief pleeggezin, verwaarlozing en schulden thuis en recent weer 4 maanden intensieve mantelzorg 3 maanden geleden het contract verbroken met mijn probleem familie. Heb ondanks alles een goede baan, een eigen huishouden op orde en een eigen gezinnetje, maar ik kan er geen enkele kracht, zelfvertrouwen of eigenwijze manier van door het leven gaan uit halen.
Ik voel me alleen maar leeg en 1 groot vraagteken. En ben tot nu misschien wel alleen maar bezig om in dienst van anderen te leven en/of mezelf hoge eisen op te leggen. Geen fijne conclusie voor half 12 savonds op mogelijk de helft van je leven als dertiger.
Desondanks voor iedereen, inclusief mezelf, hou vol, het moet een keer beter worden. Meer kan ik er nu ook niet van maken.
 
  
											 
			 
			
			
			Contact heeft tot niks geleidtquote:Op dinsdag 3 november 2020 20:10 schreef Nijna het volgende:
[..]
Heb je nog contact gehad en is daar nog iets uitgekomen?
[..]
Dat is wel een hele rake opmerking, die zet mij wel aan het denken.
[..]
Succes met je hulptraject!
 
			 
			
			
			Dat lijkt gek maar eigenlijk is het denk ik logisch. Je wilt geen partner of kinderen, dat is een keuze, maar de reden waarom je het niet wilt (psychische handicap van schzofrenie waarom je het niet aankan waarschijnlijk?) was geen keuze.quote:Op dinsdag 3 november 2020 22:32 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik geef dit niet graag toe... Maar was even heel jaloers (slecht eigenschap) zag ineens allemaal foto's en filmpjes voorbij komen van vrienden en kennissen met jonge gezinnetjes en bedacht me dat ik dat geluk nooit zal kennen. Dat ik alleen ben. En dat kwam even binnen.
En het gekke is; ik wil geen partner en geen kinderen.
 
			 
			
			
			Maar ook al wil je geen partner en kinderen, je ziet om je heen wel mensen die een gezinnetje stichten en "gewoon meedraaien". Ik vind het niet raar dat dat een soort jaloers gevoel geeft.quote:Op dinsdag 3 november 2020 22:32 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ik geef dit niet graag toe... Maar was even heel jaloers (slecht eigenschap) zag ineens allemaal foto's en filmpjes voorbij komen van vrienden en kennissen met jonge gezinnetjes en bedacht me dat ik dat geluk nooit zal kennen. Dat ik alleen ben. En dat kwam even binnen.
En het gekke is; ik wil geen partner en geen kinderen.


 
											 
			 
			
			
			Je bent ook jaloers op het geluk niet op de kinderen.quote:Op dinsdag 3 november 2020 22:32 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ik geef dit niet graag toe... Maar was even heel jaloers (slecht eigenschap) zag ineens allemaal foto's en filmpjes voorbij komen van vrienden en kennissen met jonge gezinnetjes en bedacht me dat ik dat geluk nooit zal kennen. Dat ik alleen ben. En dat kwam even binnen.
En het gekke is; ik wil geen partner en geen kinderen.
 
			 
			
			
			Ik heb respect voor je, je bent uit echt uit een diepe dal geklommen. Hou vol inderdaad...quote:Op dinsdag 3 november 2020 23:41 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Lieve lotgenootjes Child, geennaam, Nijna en alle anderen, veel sterkte, ik worstel vandaag "vrolijk" mee..ben er ook helemaal klaar mee op het moment,
Ik ben erg benieuwd hoe ik zo in godsnaam uit de eerste groepssessie kom a.s. vrijdag... Het is zo stom maar enige geluk tot die tijd is dat ik 2 dagen mijn rol mag acteren op het werk, lekker overzichtelijk en druk zodat ik niet nog meer met mezelf geconfronteerd wordt. Kan wel janken van pure frustratie. Ben moe maar geen zin om te gaan slapen en weer als een malle te dromen en tussendoor wakker te liggen.
Ik heb na 20 plus jaar inclusief pleeggezin, verwaarlozing en schulden thuis en recent weer 4 maanden intensieve mantelzorg 3 maanden geleden het contract verbroken met mijn probleem familie. Heb ondanks alles een goede baan, een eigen huishouden op orde en een eigen gezinnetje, maar ik kan er geen enkele kracht, zelfvertrouwen of eigenwijze manier van door het leven gaan uit halen.
Ik voel me alleen maar leeg en 1 groot vraagteken. En ben tot nu misschien wel alleen maar bezig om in dienst van anderen te leven en/of mezelf hoge eisen op te leggen. Geen fijne conclusie voor half 12 savonds op mogelijk de helft van je leven als dertiger.
Desondanks voor iedereen, inclusief mezelf, hou vol, het moet een keer beter worden. Meer kan ik er nu ook niet van maken.
 
			 
			
			
			Ja echt waardeloos. Als ik haar iedere dag zou bellen wordt ze boos en neemt Ze me niet serieusquote:Op woensdag 4 november 2020 09:18 schreef Nijna het volgende:
[..]
Maar ook al wil je geen partner en kinderen, je ziet om je heen wel mensen die een gezinnetje stichten en "gewoon meedraaien". Ik vind het niet raar dat dat een soort jaloers gevoel geeft.
Misschien is het niet precies dat wat je wilt, maar het klinkt niet raar hoor
@:GrumpyOldMan hopelijk geeft het werken wat afleiding.
Je hebt niet de makkelijkste weg gehad als ik het zo lees, toch doe je het maar wel
@:Geennaam7190 je had toch geappt onder kantoortijden... ik kan me voorstellen dat het niet motiveert om weer aan de bel te trekken. Sterkte
 
			 
			
			
			Misschien is dat iets om te bespreken, wanneer bel je?quote:Op woensdag 4 november 2020 09:56 schreef Geennaam7190 het volgende:
[..]
Ja echt waardeloos. Als ik haar iedere dag zou bellen wordt ze boos en neemt Ze me niet serieus
Maar als ik niet bel kan ik ook geen hulp krijgen
En wanneer mag je nou eigenlijk bellen
Snap hier helemaal niets van
 
			 
			
			
			De schizofrenie speelt mee, maar ik heb in de loop der tijd ook geleerd dat relaties me heel gestrest en neerslachtig maken. 'k Verlies mezelf helemaal dan en dat wil ik niet meer. Alleen soms is dat wel een beetje alleenquote:Op woensdag 4 november 2020 09:14 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Dat lijkt gek maar eigenlijk is het denk ik logisch. Je wilt geen partner of kinderen, dat is een keuze, maar de reden waarom je het niet wilt (psychische handicap van schzofrenie waarom je het niet aankan waarschijnlijk?) was geen keuze.
 
 Dat is hem wel idd... Het is niet dat, maar het "doorsnee" willen zijn. Gelukkig willen kunnen zijn met de dingen die anderen ook gelukkig maakt. Anderzijds heb ik nu alle vrijheid om te zijn wie ik ben. Leuk te vinden wat ik leuk vind en dat soort dingen en dat is me meer waardquote:Op woensdag 4 november 2020 09:18 schreef Nijna het volgende:
[..]
Maar ook al wil je geen partner en kinderen, je ziet om je heen wel mensen die een gezinnetje stichten en "gewoon meedraaien". Ik vind het niet raar dat dat een soort jaloers gevoel geeft.
Misschien is het niet precies dat wat je wilt, maar het klinkt niet raar hoor
@:GrumpyOldMan hopelijk geeft het werken wat afleiding.
Je hebt niet de makkelijkste weg gehad als ik het zo lees, toch doe je het maar wel
@:Geennaam7190 je had toch geappt onder kantoortijden... ik kan me voorstellen dat het niet motiveert om weer aan de bel te trekken. Sterkte

Natuurlijk ben ik niet jaloers op de kinderen. En ik heb absoluut geen nijd naar anderen, alleen de wens dat ik normaal was. Misschien is jaloezie het verkeerde woord.quote:Op woensdag 4 november 2020 09:30 schreef ludovico het volgende:
[..]
Je bent ook jaloers op het geluk niet op de kinderen.
Tenminste, je hebt jezelf zo gehersenspoeld dat je aan gedachte zelfkastijding doet dat je niet gelukkig bent.
Ik vind het geen jaloezie ik zie het als onderwerp dat je "zieke" brein aan kan grijpen om je kut te voelen. Jaloezie is meer het hebben van nijd naar een ander zijn geluk.
Al dan niet onbewust. Sterkte.
 
			 
			
			
			 
			 
			
			
			Nee hoor, zij is er juist om je te helpen oplossingen te vinden. Dus lekker bellen en vragen.quote:Op woensdag 4 november 2020 14:15 schreef ChildoftheStars het volgende:
Vanochtend met mijn behandelaar gebeld... We hebben wel mooi gezegd dat ik me uit bed gelijk douch en daarna ga eten. Alleen het is mooi gezegd, maar het lukt me niet... Als het morgen weer niet lukt bel ik gelijk voor een concreter plan, want ik eet amper (en heb de instelling toch dik en lelijk, so what. Beter toch) en ik gun mezelf gewoon het douchen niet (want ik vind het super fijn) en ik weet niet waarom ik zo faal op deze gebieden
Nu toch maar achter de laptop gekropen. Zwakte, alleen vandaag lukt echt even niet anders. Zat enkel naar een witte muur te staren en kwam tot niks. Naar YouTube staren is even wat gemakkelijker, haalt me uit mijn hoofd. Gezien mijn hoofd nu vol spoken zit. Ik denk dat het komt door het gesprek met de behandelaar. Ondanks dat ze lief en meedenkend is, zegt dat ik meer hulp moet vragen, had het gesprek nogal impact. En ik heb het idee dat ik al een oplossing moet hebben voor ik bel, maar ik kom er niet uit.
 
			 
			
			
			Ja ik bel morgen direct even.quote:Op woensdag 4 november 2020 14:52 schreef mootie het volgende:
[..]
Nee hoor, zij is er juist om je te helpen oplossingen te vinden. Dus lekker bellen en vragen.
 Nu een beetje volhoofdig, morgen ruimte voor
 Nu een beetje volhoofdig, morgen ruimte voor  
											 
			 
			
			
			Dat zeg ikquote:Op woensdag 4 november 2020 14:08 schreef ChildoftheStars het volgende:
Natuurlijk ben ik niet jaloers op de kinderen. En ik heb absoluut geen nijd naar anderen, alleen de wens dat ik normaal was. Misschien is jaloezie het verkeerde woord.
 
  
			 
			
			
			Oh sorry verkeerd gelezenquote:Op woensdag 4 november 2020 15:15 schreef ludovico het volgende:
[..]
Dat zeg ik
Maar het blijft zelfkastijding. Hoop voor je dat je de kracht en wil vindt om beter te worden en dat het je lukt ook.
 Gaat al duizend keer beter dan zeg twee jaar geleden.
 Gaat al duizend keer beter dan zeg twee jaar geleden.
											 
			 
			
			
			 
			 
			
			
			Thanks Child, wat liefquote:Op woensdag 4 november 2020 05:29 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Dat zijn ook geen tijden om je leven onder de loep te nemen
Vrijdag is dan, probeer het even los te laten, we leven nu nog op woensdag, ik hoop dat werken je een beetje helpt. Structuur en afleiding is belangrijk. Niet willen slapen is zo herkenbaar, maar op slaap tekort wordt alles nog somberder. Probeer een beetje goed voor jezelf te zorgen, slapen hoort daarbij, hoe moeilijk het ook is.
Je hebt een zware weg gehad, maar moet je zien hoever je geklommen bent! Het is moeilijk te zien voor jou, maar je hebt een baan en gezin, je hebt je grenzen gesteld... Dat zijn allemaal erg grote dingen! Misschien lukt het je zelf niet, maar ik ben echt super trots op jou. Het laat zien hoe sterk je bent, hoe je ondanks alle moeilijkheden toch de dingen op de rit hebt.
Jouw nachtelijke conclusie herken ik wel, maar je hebt wel inzicht in jezelf. Dat inzicht kan je echt verder brengen. Nee, geen leuke conclusie, maar wel een waar je wat aan kan doen. En dan bedoel ik niet opknokken tegen je eigen streven en perfectionisme. Maar juist die eisen bewust wat lager te leggen, het perfectionisme los te laten. Je kan het echt, ik ben nu al trots op je
 Ook Nijna en Geennaam bedankt voor jullie opbeurende woorden. Voel een behoorlijke terugval, weer even dag voor dag nog meer grenzen stellen, ook op het werk vrees ik. Eetlust is er gelukkig nog wel enigszins. Ik ben fysiek moe maar heb vooral behoefte aan rust om eindelijk dingen achter me te kunnen laten. Behandelaars denken nu ook aan EMDR om een specifieke heel traumatische gebeurtenis aan te pakken. Verder wil ik "gewoon" ontdekken wie ik ben als ik niet mijn leven leef uit zelfopoffering of onzeker op de achtergrond. Echt, geld, materiële dingen, het kan me nu allemaal gestolen worden voor stilte, vrede met mezelf en geloof in mezelf. Het voelt alsof ik na jaren uit de oorlog kom maar niet weet waar de uitknop van de overlevingsstand zit. De weg naar een normaal leven zonder twijfel, zelfopoffering en nadenken voelt nog heel ver weg.
 Ook Nijna en Geennaam bedankt voor jullie opbeurende woorden. Voel een behoorlijke terugval, weer even dag voor dag nog meer grenzen stellen, ook op het werk vrees ik. Eetlust is er gelukkig nog wel enigszins. Ik ben fysiek moe maar heb vooral behoefte aan rust om eindelijk dingen achter me te kunnen laten. Behandelaars denken nu ook aan EMDR om een specifieke heel traumatische gebeurtenis aan te pakken. Verder wil ik "gewoon" ontdekken wie ik ben als ik niet mijn leven leef uit zelfopoffering of onzeker op de achtergrond. Echt, geld, materiële dingen, het kan me nu allemaal gestolen worden voor stilte, vrede met mezelf en geloof in mezelf. Het voelt alsof ik na jaren uit de oorlog kom maar niet weet waar de uitknop van de overlevingsstand zit. De weg naar een normaal leven zonder twijfel, zelfopoffering en nadenken voelt nog heel ver weg.  
			 
			
			
			Zo, jij hebt ook je bordje vol. Je schrijft dat je het moeilijk vindt om naar buiten te gaan (herkenbaar!), ga je toch of lukt dat niet? Ik denk dat je baat hebt bij afleiding, jij ook?quote:Op woensdag 4 november 2020 15:34 schreef steelhead het volgende:
Het gaat niet goed loop al een tijd mezelf in de weg.
Had werk voor 20 uur zolang gekregen, maar hield het door vermoeidheid niet vol. Dus weer thuis voorheen werkte ik 32 uur.
Voel me depressief, lastig om naar buiten te gaan. Alles voelt zinloos. Nergens zin meer in.
Ondertussen aangemeld bij de psycholoog. Wachtijd 9 maanden. 1x in de week begeleiding thuis. Dat is iig iets. En ze zijn bij de wsw gelukkig meegaand.
De corona helpt niet mee, ondanks ik een introvert ben lijkt het ondertussen wel een gevangenis. Constant andere in de gaten houden en alles is dicht.
Dan word waarschijnlijk president dumbass herkozen, aanslagen in Europa, klimaat kapot. Mis eigenlijk het optimisme van de jaren 90. Kan me no goed herinneren dat de muur viel in 89.
Het helpt iig allemaal niet mee. Vannochtend ontzettend kwaad, zonder enige reden. Kon het keukenkastje nog in elkaar zetten. Maar fijn was het niet.
De arts gebeld om te vragen of ik tijdelijk wat Oxezapam mag. Dit al eerder gehad. Heb al citalopram.
Nu op het balkon in de zon en frisse lucht. Hoop dat dat iets helpt.
 
			 
			
			
			Je doet al heel veel wat je kunt, soms is dat al genoeg om van jezelf te vragen. Zet de positieve dingen desnoods wat extra neer voor (jezelf wsw is meegaand, je bent aangemeld voor hulp) om bij stil te staan en pak je rust. De buitenwereld is nu inderdaad buitengewoon maar ook daar zullen nieuwe positieve kantelmomenten komen. Hang in there!quote:Op woensdag 4 november 2020 15:34 schreef steelhead het volgende:
Het gaat niet goed loop al een tijd mezelf in de weg.
Had werk voor 20 uur zolang gekregen, maar hield het door vermoeidheid niet vol. Dus weer thuis voorheen werkte ik 32 uur.
Voel me depressief, lastig om naar buiten te gaan. Alles voelt zinloos. Nergens zin meer in.
Ondertussen aangemeld bij de psycholoog. Wachtijd 9 maanden. 1x in de week begeleiding thuis. Dat is iig iets. En ze zijn bij de wsw gelukkig meegaand.
De corona helpt niet mee, ondanks ik een introvert ben lijkt het ondertussen wel een gevangenis. Constant andere in de gaten houden en alles is dicht.
Dan word waarschijnlijk president dumbass herkozen, aanslagen in Europa, klimaat kapot. Mis eigenlijk het optimisme van de jaren 90. Kan me no goed herinneren dat de muur viel in 89.
Het helpt iig allemaal niet mee. Vannochtend ontzettend kwaad, zonder enige reden. Kon het keukenkastje nog in elkaar zetten. Maar fijn was het niet.
De arts gebeld om te vragen of ik tijdelijk wat Oxezapam mag. Dit al eerder gehad. Heb al citalopram.
Nu op het balkon in de zon en frisse lucht. Hoop dat dat iets helpt.
 
			 
			
			
			 . Wel moe, maar ik kan de rust niet zo goed vinden.
 . Wel moe, maar ik kan de rust niet zo goed vinden. 
			 
			
			
			 
			 
			
			
			Je wilt geholpen worden, maar wat ze voorstellen vind je niks (gesprek met de psychiater, je wilt geen opname, je wilt geen antidepressivum) je gaat er al vanuit dat ze niks voor je kunnen betekenen.quote:Op donderdag 5 november 2020 11:20 schreef Geennaam7190 het volgende:
Vandaag had ik een gesprek en wat ik daarvan heb vernomen is dat er niet zoveel gedaan kan worden aan mijn suicidale gedachten. Het duurt nog maanden voordat ik therapie krijg.
Ik moet wel praten met de psychiater over mijn suicidaliteit (maar ik wil niet opgenomen worden) en ik wil ook geen antidepressivum (vanwege de bijwerkingen, kleine kans dat het helpt, hogere kans op zelfdoding binnen mijn leeftijdsgroep, en kans op het ontwikkelen van een manie)
Dus dan vraag ik me af, wat kunnen ze voor me betekenen? Moet ik nu wachten op de dood?
Mezelf verdoven met middelen waarvan ik dat niet wil?
Mijn hele leven is verpest. Achja
Zometeen blowen en slapen. Ik zie het nog wel. Heb dit nu tenminste van me afgeschreven.
En blowen is niet handig vanwege mijn gevoeligheid voor psychoses maar ja.
 
			 
			
			
			Een gesprek gehad met de arts. Ga tijdelijk oxazepam krijgen en de citalopram word verhoogd.quote:Op woensdag 4 november 2020 21:01 schreef GrumpyOldMan het volgende:
[..]
Je doet al heel veel wat je kunt, soms is dat al genoeg om van jezelf te vragen. Zet de positieve dingen desnoods wat extra neer voor (jezelf wsw is meegaand, je bent aangemeld voor hulp) om bij stil te staan en pak je rust. De buitenwereld is nu inderdaad buitengewoon maar ook daar zullen nieuwe positieve kantelmomenten komen. Hang in there!
 
			 
			
			
			Ik probeer wel naar buiten te gaan, maar het lukt niet altijd. Het blijft mezelf echt duwen, wat dan ook weer vermoeiend is.quote:Op woensdag 4 november 2020 20:58 schreef Boca_Raton het volgende:
[..]
Zo, jij hebt ook je bordje vol. Je schrijft dat je het moeilijk vindt om naar buiten te gaan (herkenbaar!), ga je toch of lukt dat niet? Ik denk dat je baat hebt bij afleiding, jij ook?
 
			 
			
			
			 
			 
			
			
			Hopelijk geniet een beetje van die zon, en heel erg veel sterktequote:Op donderdag 5 november 2020 14:05 schreef steelhead het volgende:
[..]
Ik probeer wel naar buiten te gaan, maar het lukt niet altijd. Het blijft mezelf echt duwen, wat dan ook weer vermoeiend is.
Probeer het wel, mezelf af te leiden. Ook dit lukt niet altijd. Probeer te gamen, lezen of iets te kijken op netflix oid.
Soms met gamen stop ik na 10 min weer. In ieder geval niet verslaafd.
Nu op het balkon in de zon. Geloof wel dat dat wat helpt.
 
											 
			 
			
			
			 
			 
			
			
			Dit. Veel sterkte en hoop dat de medicatie snel wat lucht gaat geven.quote:Op donderdag 5 november 2020 16:18 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Hopelijk geniet een beetje van die zon, en heel erg veel sterkte
 
			 
			
			
			Heftig dan die hormonen. Snap wel wat je bedoelt maar als je echt moe bent kan een powernapje wel verkwikkend zijn. Zolang het maar niet meer uren duurt want anders beïnvloedt het wel weer je slaap snachts. Veel rust gewenst.quote:Op woensdag 4 november 2020 21:07 schreef Nijna het volgende:
@:GrumpyOldMan, het is iets beter dan voor het weekend. Ik vermoed toch een zeer sterke invloed ook van mn hormonen. Wel moe, maar ik kan de rust niet zo goed vinden.
Neiging om maar een beetje door te hobbelen, terwijl een powernapje misschien een beter idee zou zijn.
Ik ga in elk geval op tijd naar bed vanavond.
 
			 
			
			
			Sorry dat het zo loopt, maar met blowen,pillen en drank, en zeker in een combi maak je je put doorgaans alleen maar dieper, denk dat je dat ook wel weet. Stop daar mee, welgemeend advies. Voordat dat een probleem op zich wordt. Van die opname snap ik op basis van je eerdere ervaring dat het niet is wat je wil. Als je hier niet zelf uitkomt is dat absoluut geen schande, maar zul je toch iets van hulp moeten toelaten. Waarom probeer je niet iets een kans te geven? Kop omhoog en veel sterkte.quote:Op donderdag 5 november 2020 11:20 schreef Geennaam7190 het volgende:
Vandaag had ik een gesprek en wat ik daarvan heb vernomen is dat er niet zoveel gedaan kan worden aan mijn suicidale gedachten. Het duurt nog maanden voordat ik therapie krijg.
Ik moet wel praten met de psychiater over mijn suicidaliteit (maar ik wil niet opgenomen worden) en ik wil ook geen antidepressivum (vanwege de bijwerkingen, kleine kans dat het helpt, hogere kans op zelfdoding binnen mijn leeftijdsgroep, en kans op het ontwikkelen van een manie)
Dus dan vraag ik me af, wat kunnen ze voor me betekenen? Moet ik nu wachten op de dood?
Mezelf verdoven met middelen waarvan ik dat niet wil?
Mijn hele leven is verpest. Achja
Zometeen blowen en slapen. Ik zie het nog wel. Heb dit nu tenminste van me afgeschreven.
En blowen is niet handig vanwege mijn gevoeligheid voor psychoses maar ja.
 
			 
			
			
			53 gemiste berichten, dan kun je net zo goed bellen,bizar. Das inderdaad wel veel van t goede. Alle tijd wil niet zeggen alle tijd voor iedereen. Terecht dat je een keer niet reageert.quote:Op donderdag 5 november 2020 16:27 schreef ChildoftheStars het volgende:
Vandaag een actievere dag dan gisteren, maar alsnog een uur te vroeg achter de laptop gekropen. Ik weet niet wat ik heb. Over het algemeen voel ik me goed en dan knal ik ineens in de paniek, of trauma's. Zwaar irritant. De reden dat ik nu achter de PC ben gekropen is dat ik wat sufjes ben van de pam (mag vaker, maar voor mezelf de max van eens in de 2 weken gebruiken, zodat ik geen gewenning krijg), maar vandaag was echt even nodig.
Wat er gisteren de oorzaak van was weet ik al. Er is iemand die me obsessief veel appt. Ik was driekwartier met iemand aan het videobellen en had de meldingen af gezet op mijn telefoon. Op dat moment had ik 53 gemiste berichten en dat was niet meer dan anders. En toen vertelde iemand mij dat je ook die meldingen af kan zetten. Dus eens per uur lees en reageer ik heel globaal, het is gewoon teveel om goed te antwoorden (en ik wil wel meer dingen doen op een dag en andere dingen en eens per uur is nog vaker dan ik wil). Dit heb ik ook tegen haar gezegd, maar vandaag weer net zo bizar veel. Omdat ik dit meerdere keren heb aangegeven en ze enorm zuigt, merk ik gewoon dat ik boos begin te worden. Dat mag niet, is niet correct, maar ik heb meerdere malen berichtjes gestuurd in de trant "wil je alsjeblieft minder appen, dit vraagt teveel van me"... dan krijg ik te horen dat ik een wajong heb, dus alle tijd. Ja... ik heb alle tijd, maar ik ben geen praatpaal...
 
			 
			
			
			 
			 
			
			
			Wat is dan iets een kans geven?quote:Op donderdag 5 november 2020 18:34 schreef GrumpyOldMan het volgende:
[..]
Sorry dat het zo loopt, maar met blowen,pillen en drank, en zeker in een combi maak je je put doorgaans alleen maar dieper, denk dat je dat ook wel weet. Stop daar mee, welgemeend advies. Voordat dat een probleem op zich wordt. Van die opname snap ik op basis van je eerdere ervaring dat het niet is wat je wil. Als je hier niet zelf uitkomt is dat absoluut geen schande, maar zul je toch iets van hulp moeten toelaten. Waarom probeer je niet iets een kans te geven? Kop omhoog en veel sterkte.
 
			 
			
			
			 
			 
			
			
			Zulke dingen mag je hier absoluut niet vertellen en daar is een hele goeie reden voor. Je kunt daar mensen heel erg mee triggeren. Sterker nog, je hebt hier iemand heel erg mee getriggerd, zelfs zo erg dat iemand daadwerkelijk aan het overwegen is te doen wat jij daar schreef. Bespreek dat soort dingen met je behandelaars of met mensen privé, maar NIET openbaar op een forum.quote:
 
			 
			
			
			Zoveel berichten sturen terwijl je al hebt aangegeven dat je dat niet prettig vindt is al vervelend en niet zo netjes van diegene (misschien is dat gewoon moeilijk voor hem/haar, dat kan ook), maar die reactie over je uitkering ... dat kan echt niet.quote:Op donderdag 5 november 2020 16:27 schreef ChildoftheStars het volgende:
Vandaag een actievere dag dan gisteren, maar alsnog een uur te vroeg achter de laptop gekropen. Ik weet niet wat ik heb. Over het algemeen voel ik me goed en dan knal ik ineens in de paniek, of trauma's. Zwaar irritant. De reden dat ik nu achter de PC ben gekropen is dat ik wat sufjes ben van de pam (mag vaker, maar voor mezelf de max van eens in de 2 weken gebruiken, zodat ik geen gewenning krijg), maar vandaag was echt even nodig.
Wat er gisteren de oorzaak van was weet ik al. Er is iemand die me obsessief veel appt. Ik was driekwartier met iemand aan het videobellen en had de meldingen af gezet op mijn telefoon. Op dat moment had ik 53 gemiste berichten en dat was niet meer dan anders. En toen vertelde iemand mij dat je ook die meldingen af kan zetten. Dus eens per uur lees en reageer ik heel globaal, het is gewoon teveel om goed te antwoorden (en ik wil wel meer dingen doen op een dag en andere dingen en eens per uur is nog vaker dan ik wil). Dit heb ik ook tegen haar gezegd, maar vandaag weer net zo bizar veel. Omdat ik dit meerdere keren heb aangegeven en ze enorm zuigt, merk ik gewoon dat ik boos begin te worden. Dat mag niet, is niet correct, maar ik heb meerdere malen berichtjes gestuurd in de trant "wil je alsjeblieft minder appen, dit vraagt teveel van me"... dan krijg ik te horen dat ik een wajong heb, dus alle tijd. Ja... ik heb alle tijd, maar ik ben geen praatpaal...
is helemaal niets mis mee. Het is in mijn ogen een nette manier om te je grens aan te geven. Dat mag je doen, dat is niet verkeerd.quote:wil je alsjeblieft minder appen, dit vraagt teveel van me
 
			 
			
			
			Als je nu te horen zou krijgen dat je volgende week kan beginnen met gerichte gesprekstherapie, zou je dan direct kantelen naar de kant van het (gezond) leven?quote:
 
			 
			
			
			 
			 
			
			
			Nachtzorg is juist hiervoor, dus gewoon bellenquote:Op vrijdag 6 november 2020 00:17 schreef kuolema het volgende:
Ik kan niet slapen door de stress. Nare herinneringen van o.a. mijn laatste ziekenhuiservaring zie ik weer voor me en ik raak er weer in paniek door, snelle hartslag, snel ademhalen, trillen.
Ik ben aan het minderen met slaapmedicatie, denk dat het daardoor nu erger is.
Weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Muziekje helpt niet, ik kan beter uit bed gaan. Maar ben zo moe. Kan de nachtzorg bellen maar weet niet of dit een goede reden is daarvoor en of ik dat durf.
 
			 
			
			
			Als het je zoveel kost, omdat er steeds over jouw grenzen gegaan wordt, is het dan een goed contact?quote:Op donderdag 5 november 2020 16:27 schreef ChildoftheStars het volgende:
Vandaag een actievere dag dan gisteren, maar alsnog een uur te vroeg achter de laptop gekropen. Ik weet niet wat ik heb. Over het algemeen voel ik me goed en dan knal ik ineens in de paniek, of trauma's. Zwaar irritant. De reden dat ik nu achter de PC ben gekropen is dat ik wat sufjes ben van de pam (mag vaker, maar voor mezelf de max van eens in de 2 weken gebruiken, zodat ik geen gewenning krijg), maar vandaag was echt even nodig.
Wat er gisteren de oorzaak van was weet ik al. Er is iemand die me obsessief veel appt. Ik was driekwartier met iemand aan het videobellen en had de meldingen af gezet op mijn telefoon. Op dat moment had ik 53 gemiste berichten en dat was niet meer dan anders. En toen vertelde iemand mij dat je ook die meldingen af kan zetten. Dus eens per uur lees en reageer ik heel globaal, het is gewoon teveel om goed te antwoorden (en ik wil wel meer dingen doen op een dag en andere dingen en eens per uur is nog vaker dan ik wil). Dit heb ik ook tegen haar gezegd, maar vandaag weer net zo bizar veel. Omdat ik dit meerdere keren heb aangegeven en ze enorm zuigt, merk ik gewoon dat ik boos begin te worden. Dat mag niet, is niet correct, maar ik heb meerdere malen berichtjes gestuurd in de trant "wil je alsjeblieft minder appen, dit vraagt teveel van me"... dan krijg ik te horen dat ik een wajong heb, dus alle tijd. Ja... ik heb alle tijd, maar ik ben geen praatpaal...
Ik hoop dat je toch nog iets hebt kunnen slapenquote:Op vrijdag 6 november 2020 00:17 schreef kuolema het volgende:
Ik kan niet slapen door de stress. Nare herinneringen van o.a. mijn laatste ziekenhuiservaring zie ik weer voor me en ik raak er weer in paniek door, snelle hartslag, snel ademhalen, trillen.
Ik ben aan het minderen met slaapmedicatie, denk dat het daardoor nu erger is.
Weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Muziekje helpt niet, ik kan beter uit bed gaan. Maar ben zo moe. Kan de nachtzorg bellen maar weet niet of dit een goede reden is daarvoor en of ik dat durf.
 
											 
			 
			
			
			Je mag best boos worden. Je hoeft geen allemansvriendje te zijn. Als iemand keihard over je grenzen heen gaat en alleen energie slurpt die je nu beter ergens anders voor kunt gebruiken, en je hebt dat meerdere keren aangegeven, dan mag je daar echt wel wat van zeggen. Of je nu alle tijd hebt of niet: die berichtjes beginnen meer van je te eisen dan alleen tijd.quote:Op donderdag 5 november 2020 16:27 schreef ChildoftheStars het volgende:
Vandaag een actievere dag dan gisteren, maar alsnog een uur te vroeg achter de laptop gekropen. Ik weet niet wat ik heb. Over het algemeen voel ik me goed en dan knal ik ineens in de paniek, of trauma's. Zwaar irritant. De reden dat ik nu achter de PC ben gekropen is dat ik wat sufjes ben van de pam (mag vaker, maar voor mezelf de max van eens in de 2 weken gebruiken, zodat ik geen gewenning krijg), maar vandaag was echt even nodig.
Wat er gisteren de oorzaak van was weet ik al. Er is iemand die me obsessief veel appt. Ik was driekwartier met iemand aan het videobellen en had de meldingen af gezet op mijn telefoon. Op dat moment had ik 53 gemiste berichten en dat was niet meer dan anders. En toen vertelde iemand mij dat je ook die meldingen af kan zetten. Dus eens per uur lees en reageer ik heel globaal, het is gewoon teveel om goed te antwoorden (en ik wil wel meer dingen doen op een dag en andere dingen en eens per uur is nog vaker dan ik wil). Dit heb ik ook tegen haar gezegd, maar vandaag weer net zo bizar veel. Omdat ik dit meerdere keren heb aangegeven en ze enorm zuigt, merk ik gewoon dat ik boos begin te worden. Dat mag niet, is niet correct, maar ik heb meerdere malen berichtjes gestuurd in de trant "wil je alsjeblieft minder appen, dit vraagt teveel van me"... dan krijg ik te horen dat ik een wajong heb, dus alle tijd. Ja... ik heb alle tijd, maar ik ben geen praatpaal...
 
			 
			
			
			
 
			 
			
			
			Goed besluit. Jouw welzijn is het allerbelangrijkstequote:Op vrijdag 6 november 2020 09:33 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik heb besloten ook dat eens per uur laten varen. Nog vaker dan goed voor me is. Als ik met anderen praat reageer ik even, maar ik ga geen dingen meer opzij leggen
Contact verbreken wil ik niet. Alleen even meer rust. Dat elke uur laat ik varen, gewoon als ik zin heb.
 
			 
			
			
			Dank je welquote:Op vrijdag 6 november 2020 10:24 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
Goed besluit. Jouw welzijn is het allerbelangrijkste
 
											 
			 
			
			
			Oh ik zeg het fout: het was dit keer niet het geval dat ik mijn grenzen slecht aangaf (dit bedoelde ik)quote:Op vrijdag 6 november 2020 10:50 schreef Sarabi het volgende:
[..]
Je hebt gevraagd of ze minder wil appen dat klinkt als op een goede manier grenzen aan geven
 
			 
			
			
			
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |