abonnement bol.com Unibet Coolblue
  maandag 15 juni 2020 @ 20:48:07 #1
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193645993
Deel 1:

quote:
Er is in Nederland verwarring over de betekenis van het begrip 'neo-liberalisme'. Laat ik uiteenzetten wat de burger in Nederland is voorgehouden in de periode die daarbij hoort (1980 - 2010).

Het begon met de stelling dat de groep niet bestaat. Alle begrippen die daarmee samenhangen, zoals algemeen belang en solidariteit, zijn om die reden onzinnig. Zoals Thatcher het stelde: "De samenleving bestaat niet".

Vervolgens werd het begrip 'egoisme' geherdefinieerd. Tot die tijd betekende egoisme dat iemand zo'n groot ego heeft, dat hij onvoldoende rekening houdt met de anderen in de groep. Omdat de groep niet bestaat, was een nieuwe betekenis nodig. Egoisme betekent sindsdien dat je handelt naar je eigen motieven. Omdat ieder mens handelt naar zijn eigen motieven was daarmee iedereen een egoist. Een oplichter die de boel oplicht voor eigen gewin en een zorgzame mantelzorger zijn even egoistisch, daar ze beide handelen naar hun eigen motieven.

Vervolgens werd Andries Moberg de nieuwe CEO bij Ahold. Hij ging 10 miljoen gulden per jaar verdienen (een topsalaris). Iedereen gleed van verbazing van zijn stoel. Wat kon iemand doen dat zoveel geld waard was? De verklaring is, dat in een markteconomie iedereen exact verdient wat hij in de markt betaald krijgt. Dat volgt uit een economisch model dat veronderstelt dat de markt ideaal en in evenwicht is, en iedere deelnemer volledige kennis heeft van alles wat rondgaat. In dat geval zijn ook alle bedrijfswinsten nul. Maar de bedrijfswinsten waren niet nul. Een bezwaar dat met een alternatieve verklaring werd gepareerd: je bent gewoon jaloers.

Een daarmee verwante kwestie was het bonusbeleid. Men stelde dat dit een onontbeerlijk element was voor een goede bedrijfsvoering. Zo zouden resultaatgerichte medewerkers een specifieke prijsprikkel hebben bij het streven naar het gewenste doel. Het bonusbeleid veronderstelt dat een bedrijf de toekomst voldoende kan inschatten om het parcours uit te zetten, met vette worsten lang de gewenste route. Dat leidt tot een serieus informatieprobleem, dat iemand moet kunnen oplossen, en de rest is als een rat in het leerexperiment van een klassieke behaviorist.

Vervolgens werden we verrast met de gedachte dat de enige bestaansreden van een bedrijf is: winst maken, aandeelhouderswaarde creeren. Verbazing alom. Tot dan toe dacht iedereen dat bedrijven er waren om producten te maken. Maar nee, bedrijven zijn er alleen om mensen met geld de mogelijk te bieden om hun geld te vermeerderen.

Vervolgens werd het begrip 'verantwoordelijkheid' herzien. Omdat de groep niet bestaat, heb je geen verantwoordelijkheid naar anderen, maar alleen naar jezelf. Alleen eigen verantwoordelijkheid is de juiste opvatting van verantwoordelijkheid. Waar het ging om anderen, was dat hun eigen verantwoordelijkheid, niet de jouwe. Dat betekende concreet dat iedereen dat zijn eigen broek moest zien op te houden.

Niet iedereen slaag daar altijd in. Men stelde dat daarvoor geen goede reden kan bestaan, omdat iedere probleem teruggevoerd kan worden op een gebrek aan de juiste moraal. "Alles is gewoon een keuze" werd de nieuwe leuze. In dat geval heeft ook niemand een excuus. Iemand die toch zijn omgeving erbij betrekt, als hij zijn situatie wil verklaren, wordt slachtoffergedrag verweten.

De bevolking werd dit niet uitgelegd. Het kwam tot ons in de vorm van slogans, die eindeloos werden herhaald. Men dacht waarschijnlijk dat het klootjesvolk te stom is om het te kunnen begrijpen, zodat imprinting de enige haalbare manier was om deze inzichten over te dragen. Net zoals op de lagere school de tafels van 10 erin gestampt worden.

Het was raar, want wij dachten dat kennis en inzicht iets was dat je bij uitstek leert op een universiteit. Nu bleek dat de faculteit
- sociologie kon worden opgeheven (want de samenleving bestaat niet eens).
- psychologie kon worden opgeheven (want alles is gewoon een keuze)
- natuurkunde kon worden opgeheven (want wat is causaliteit?).
- etc ...

Zo is het neo-liberalisme in Nederland geintroduceerd. Een ideologisch programma, zo gebracht dat het nauwelijks mogelijk is om je tanden erin te zetten. Geen betogen of uiteenzettingen, maar propaganda die iedere analyse uitsluit. Daarom is het bovenstaande de beste definitie die ik van het begrip 'neo-liberalisme' kan geven.

Ik dacht daarover na, en concludeerde dat de bestuurselite zwakzinnig geworden was. Toen dacht ik er nog een keer over na, en besefte dat er nog een mogelijkheid was. Men begreep wel dat het ideologische onzin was, en manipuleerde daarmee moedwillig de bevolking plat. Toen dacht ik er nog een keer over na en realiseerde me dat het niet veel uitmaakt, of de bestuurselite intellectueel of moreel zwakzinnig is. Want in beide gevallen zijn ze ongeschikt voor hun functie.

Rest de vraag:
Kun je het interpreteren als een verkapte klassenstrijd?
The view from nowhere.
  dinsdag 16 juni 2020 @ 03:06:43 #2
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_193649952
quote:
0s.gif Op maandag 15 juni 2020 20:47 schreef deelnemer het volgende:

[..]

De neoliberalen leggen hun managementsysteem ook op. Alleen noemen zij dat managementsysteem 'de waarheid' (de natuurlijke orde, de wereld zoals deze is). Een bekende truuk.

Het hoeft ook niet verplicht te worden. Er zijn zwakkere vormen om lidmaatschap te bevorderen, die al voldoende effectief kunnen zijn. Bijvoorbeeld, dat iedere werknemers de keuze expliciet voorgelegd krijgt bij het aangaan van een arbeidscontract, en een informatiecampagne die de voordelen ervan duidelijk maakt.
Hoewel ik best wil geloven dat de informatieverstrekking over de rol van vakbonden te wensen over laat, is het niet zo dat een groot deel van jouw ideologie juist bepleit dat marktactoren, zoals werknemers, zelfs met alle toegang tot websites vol informatie en hele boeken over het onderwerp, alsnog de ondergeschoven rol hebben in het arbeidsproces? Dus dat de snode werkgever deze sterke positie zal gebruiken om werknemers te ontmoedigen te kiezen voor de vakbond?

quote:
De platformeconomie? Zoals Uber? Uber is geen marktspeler. De marktspelers zijn:
1. de taxi-chauffeurs en
2. de consumenten.
Uber zit ertussen en legt van daaruit de regels op. Uber is geen marktspeler, maar neemt de rol van de overheid over. Hoe democratisch is Uber?
Als Uber de overheid is, waarom bestaat er dan een concurrent in Lyft? De overheid staat toch geen concurrentie toe?
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
  dinsdag 16 juni 2020 @ 14:18:00 #3
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193655664
quote:
0s.gif Op dinsdag 16 juni 2020 03:06 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Hoewel ik best wil geloven dat de informatieverstrekking over de rol van vakbonden te wensen over laat, is het niet zo dat een groot deel van jouw ideologie juist bepleit dat marktactoren, zoals werknemers, zelfs met alle toegang tot websites vol informatie en hele boeken over het onderwerp, alsnog de ondergeschoven rol hebben in het arbeidsproces? Dus dat de snode werkgever deze sterke positie zal gebruiken om werknemers te ontmoedigen te kiezen voor de vakbond?
De snode werkgever is vaak zelf lid van een werkgeversorganisatie. Een kartel dat door neoliberalen niet als zodanig wordt gebrandmerkt, maar dat wel de vakbond zwart maakte als een verstoorder van de ideale vrije markt. De hoge vlucht van ZZP 'ers is ook geen beweging van onderop, maar van een bovenaf, d.m.v. beleid doorgevoerde wens van het bedrijfsleven (een flexibele schil).

Mijn ideologie? Kritiek op het neoliberalisme is nog geen ideologie.

Ook relevant voor deze discussie over democratie, de rol van volksvertegenwoordigers en de neoliberale marktideologie als waarheid, die begint aan het einde van het vorige topic deel: Herwaardering van de waarheid begint met twijfel

quote:
[..]

Als Uber de overheid is, waarom bestaat er dan een concurrent in Lyft? De overheid staat toch geen concurrentie toe?
De platformeconomie is in hoge mate monopolistisch van aard.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 16-06-2020 16:06:57 ]
The view from nowhere.
  dinsdag 16 juni 2020 @ 22:07:20 #4
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_193662546
quote:
0s.gif Op dinsdag 16 juni 2020 14:18 schreef deelnemer het volgende:

[..]

De snode werkgever is vaak zelf lid van een werkgeversorganisatie. Een kartel dat door neoliberalen niet als zodanig wordt gebrandmerkt, maar dat wel de vakbond zwart maakte als een verstoorder van de ideale vrije markt. De hoge vlucht van ZZP 'ers is ook geen beweging van onderop, maar van een bovenaf, d.m.v. beleid doorgevoerde wens van het bedrijfsleven (een flexibele schil).
Een werkgeversorganisatie mag wat mij betreft ook worden afgeschaft, net zo goed als vakbonden. Vakbonden waren er weliswaar eerder en vertegenwoordigen werknemers die niet aangesloten zijn (dat is bij werkgevers en werkgeverorganisaties niet zo), maar dat zzp'ers geen grond van onderaf hebben, is volgens mij onjuist. Met een toenemende specialisatie, een groei van de tertiaire en quartaire sector en meer mensen in non-traditionele arbeidssituaties, was het kostwinnaarsmodel van Jan Modaal met een huisvrouw sowieso aan verandering onderhevig. Meer studenten, meer mensen met een kleine arbeidsovereenkomst, meer mensen met een niet-lineaire loopbaan, meer hoogopgeleide specialisten. Allemaal drijvende krachten achter het zzp'erschap.

quote:
De platformeconomie is in hoge mate monopolistisch van aard.
Maar dus niet absoluut. Je zag het met Hyves en Facebook, met Yahoo en Google, met Just Eat en Takeaway en met Uber en Lyft. Platformen komen en gaan. Ze hebben zeker een bepaalde aantrekkingskracht en profiteren van een kritieke omvang, maar als ze het verpesten onder de gebruikers of aanbieders liggen ze er uit.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
  dinsdag 16 juni 2020 @ 22:45:09 #5
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193663219
quote:
15s.gif Op dinsdag 16 juni 2020 22:07 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Een werkgeversorganisatie mag wat mij betreft ook worden afgeschaft, net zo goed als vakbonden. Vakbonden waren er weliswaar eerder en vertegenwoordigen werknemers die niet aangesloten zijn (dat is bij werkgevers en werkgeverorganisaties niet zo), maar dat zzp'ers geen grond van onderaf hebben, is volgens mij onjuist. Met een toenemende specialisatie, een groei van de tertiaire en quartaire sector en meer mensen in non-traditionele arbeidssituaties, was het kostwinnaarsmodel van Jan Modaal met een huisvrouw sowieso aan verandering onderhevig. Meer studenten, meer mensen met een kleine arbeidsovereenkomst, meer mensen met een niet-lineaire loopbaan, meer hoogopgeleide specialisten. Allemaal drijvende krachten achter het zzp'erschap.
De microwereld van individuele ZZP'ers is één en al kleinschaligheid en diversiteit.

Maar tegelijkertijd is er ook het volgende, waarbij ik de VS als voorbeeld neem:
1. een 1000 tal mega bedrijven vormen het grootste deel van de economie
2. deze mega bedrijven betalen nauwelijks winstbelasting
3. al een paar decennia keren ze 100% van de winst uit aan aandeelhouders in de vorm van dividend of de terugkoop van hun aandelen.
Zo stroomt de winst van de economie naar de bezittende economische bovenlaag en hoopt daar op.

Kortom, de macrowereld ziet er heel anders uit. Al die geindividualiseerde werkers (d.w.z. vakbond afgeschaft) hebben bij vrijwel al hun economische transacties (als werknemer, onderaannemer of consument) mega bedrijven als tegenpartij.

quote:
[..]

Maar dus niet absoluut. Je zag het met Hyves en Facebook, met Yahoo en Google, met Just Eat en Takeaway en met Uber en Lyft. Platformen komen en gaan. Ze hebben zeker een bepaalde aantrekkingskracht en profiteren van een kritieke omvang, maar als ze het verpesten onder de gebruikers of aanbieders liggen ze er uit.
Deze industrie is nog jong. Dat brengt nog enige beroering met zich mee, maar dat ligt al meer in het (korte) verleden. Fusies leiden er al snel toe dat er hooguit een paar spelers overblijven.
The view from nowhere.
  Moderator woensdag 17 juni 2020 @ 00:55:41 #6
54278 crew  Tijger_m
42
pi_193664900
quote:
0s.gif Op dinsdag 16 juni 2020 14:18 schreef deelnemer het volgende:

De snode werkgever is vaak zelf lid van een werkgeversorganisatie. Een kartel dat door neoliberalen niet als zodanig wordt gebrandmerkt, maar dat wel de vakbond zwart maakte als een verstoorder van de ideale vrije markt. De hoge vlucht van ZZP 'ers is ook geen beweging van onderop, maar van een bovenaf, d.m.v. beleid doorgevoerde wens van het bedrijfsleven (een flexibele schil).
Als de werkgeversorganisaties een kartel zijn dan zijn vakbonden dat dan toch ook? En ik kan mij nog goed de tijd herinneren waarin de vakbonden de werkgeversorganisaties net zo zeer zwart maakten.

quote:
Mijn ideologie? Kritiek op het neoliberalisme is nog geen ideologie.
Maar je draagt ook geen alternatief aan.

quote:
Ook relevant voor deze discussie over democratie, de rol van volksvertegenwoordigers en de neoliberale marktideologie als waarheid, die begint aan het einde van het vorige topic deel: Herwaardering van de waarheid begint met twijfel
Volgens mij mogen volksvertegenwoordigers dat uitdragen, de VVD doet dat al vele jaren zeer openlijk en daar stemmen mensen op. En als zij dat uitdragen als volksvertegenwoordigers dan vertolken zij dus een stem van het volk, of niet?
Wat op zich dus uitermate democratisch is.

quote:
De platformeconomie is in hoge mate monopolistisch van aard.
Het is meer in hoge mate verliesgevend waardoor het aantal spelers automagisch kleiner word en kleiner word.
"The enemy isn't men, or women, it's bloody stupid people and no one has the right to be stupid." - Sir Terry Pratchett.
pi_193665040
quote:
0s.gif Op woensdag 17 juni 2020 00:55 schreef Tijger_m het volgende:

[..]

Als de werkgeversorganisaties een kartel zijn dan zijn vakbonden dat dan toch ook? En ik kan mij nog goed de tijd herinneren waarin de vakbonden de werkgeversorganisaties net zo zeer zwart maakten.
De werkgeversorganisatie draagt de marktideologie uit, de vakbonden niet. Daarom kun je dat niet zo vergelijken.
quote:
[..]

Maar je draagt ook geen alternatief aan.
Een hybride model. De democratische rechtsstaat is leidend en marktwerking opereert binnen dat kader i.p.v. eronderuit te kruipen (feitelijk en retorisch).
quote:
[..]

Volgens mij mogen volksvertegenwoordigers dat uitdragen, de VVD doet dat al vele jaren zeer openlijk en daar stemmen mensen op. En als zij dat uitdragen als volksvertegenwoordigers dan vertolken zij dus een stem van het volk, of niet?
Wat op zich dus uitermate democratisch is.
Dan sla je een cruciale stapt over: de kwaliteit van het publieke debat.
quote:
[..]

Het is meer in hoge mate verliesgevend waardoor het aantal spelers automagisch kleiner word en kleiner word.
Google, Facebook en Amazon zijn niet verliesgevend. Je moet wel schaalgrootte hebben. Dat mes snijdt voor de platformeconomie aan twee kanten:
- hoe meer omzet, hoe lager de kosten per product of dienst
- hoe groter het platform, hoe bruikbaarder het platform wordt
Dat leidt tot monopolies.
The view from nowhere.
  Moderator woensdag 17 juni 2020 @ 01:44:01 #8
54278 crew  Tijger_m
42
pi_193665117
quote:
0s.gif Op woensdag 17 juni 2020 01:24 schreef deelnemer het volgende:

[..]

De werkgeversorganisatie draagt de marktideologie uit, de vakbonden niet. Daarom kun je dat niet zo vergelijken.
Gelul, natuurlijk. Marktideologie uitdragen maakt je geen kartel.

quote:
Een hybride model. De democratische rechtsstaat is leidend en marktwerking opereert binnen dat kader i.p.v. eronderuit te kruipen (feitelijk en retorisch).
Dat hebben wij al. En in deze democratische rechtsstaat is de VVD de grootste partij.

quote:
Dan sla je een cruciale stapt over: de kwaliteit van het publieke debat.
De burger moet eisen stellen aan de mensen op wie zij stemmen. De burger doet dat blijkbaar niet of te weinig.

quote:
Google, Facebook en Amazon zijn niet verliesgevend. Je moet wel schaalgrootte hebben. Dat mes snijdt voor de platformeconomie aan twee kanten:
- hoe meer omzet, hoe lager de kosten per product of dienst
- hoe groter het platform, hoe bruikbaarder het platform wordt
Dat leidt tot monopolies.
Google en Facebook? Dat zijn advertentie bedrijven a priori en hebben geen van beiden een monopolie, zeker niet als je het wereldwijd bekijkt.

Amazon is anders maar Amazon is een retailer van orgine die de rol van de oude warenhuizen heeft overgenomen en bij Amazon mag je gerust grote vraagtekens zetten MAAR...Amazon verplicht niemand bij ze te kopen dus alweer, het is de burger die dit in gang zet en iedere burger die zich een beetje inleest weet wat Amazon voor bedrijf is maar de burger zet graag zijn ethiek opzij als het goed uitkomt.
Ben ik overigens zelf ook schuldig aan maar dat komt omdat er maar een bedrijf is wat Kindles verkoopt en dat e-readers zijn imho een van de meest fantastische uitvindingen ooit.

Ik dacht overigens dat je op bedrijven als Uber doelde, maar goed, en dat is nou toevallig net een bedrijf waar ik uit ethische overwegingen weiger om zaken mee te doen.
"The enemy isn't men, or women, it's bloody stupid people and no one has the right to be stupid." - Sir Terry Pratchett.
pi_193669783
Hoe ziet het grote plaatje eruit?
Kentikelenis twitterde op donderdag 06-06-2019 om 12:59:27 New in AJS: "The Making of Neoliberal Globalization" with Sarah Babb.

We examine the rise of Washington Consensus policies in 1980s.
The US engineered the policy agenda, but how? A nerdy thread on institutional change
Paywall: https://t.co/Ye6n97lBZl
Ungated: https://t.co/bWgYR3Eedg https://t.co/4UsP2PxJUH reageer retweet
Het begin van een draadje van 18 tweets over deze kwestie:







[ Bericht 2% gewijzigd door deelnemer op 17-06-2020 14:11:46 ]
The view from nowhere.
  woensdag 17 juni 2020 @ 14:50:45 #10
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193670873
The view from nowhere.
  vrijdag 19 juni 2020 @ 20:28:36 #11
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193702684
PvdA twitterde op woensdag 17-06-2020 om 19:05:25 Hoe pakken we ongelijkheid aan? We moeten andere keuzes willen maken om straks ook samen uit de crisis te komen. @LodewijkA spreekt daar vanavond over met de Franse econoom @LeMondePiketty . Kijk hier ook live mee met het gesprek https://t.co/ZGZYY4SmWj reageer retweet
The view from nowhere.
pi_193703516
quote:
Flexwerkers en zzp’ers
Wordt Nederland slechter in het verheffen van kinderen uit armoede? „We worden er in elk geval niet beter in”, zegt Hoff. „De kansenongelijkheid in het onderwijs, dat een kind van laagopgeleide ouders een lager schooladvies krijgt, speelt daar een rol in.” Bovendien loopt een grotere groep risico arm te worden door de grote groei van het aantal flexwerkers en zzp’ers in Nederland.

„Dan neemt het risico op armoede ook voor hun kinderen toe.”
https://www.nrc.nl/nieuws(...)ken-ze-niet-a4003417
  zaterdag 20 juni 2020 @ 22:04:12 #13
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193716585
quote:
Socioloog Gabriël van den Brink: ‘Niet alles in het leven moet in het licht staan van winnen’

Van den Brinks nieuwste boek, Ruw ontwaken uit een neo-liberale droom, kwam eind vorige maand uit. Toen het deels filosofische, deels sociologische pleidooi voor gemeenschapszin af was, brak de coronacrisis uit. Van den Brink kon er net een naschrift aan toevoegen.

Centrale gedachte van het boek: de laatste vijftig jaar werd het liberalisme op alle terreinen hegemoniaal. Eerst in de politiek, toen in de cultuur, uiteindelijk in de economie. Maar de laatste jaren loopt het op al die gebieden tegen zijn grenzen aan. Het (neo-)liberalisme heeft te weinig oog voor de inbedding van het individu in zijn leefomgeving – zowel de sociale als de ecologische. Het ‘ruw ontwaken’ wordt versterkt door de coronacrisis, vertelt Van den Brink via Zoom. „Die heeft als een versneller gewerkt. Ik zie onderstromen zichtbaar worden die meer op spiritueel vlak liggen en waarvoor de politiek nog geen taal heeft. De rust, de rem op het consumeren, het feit dat er eindelijk schone lucht is: daardoor gaan we ons afvragen hoe we ons verhouden tot de natuur, maar ook tot leven en dood. Een heleboel onzin valt bij zo’n crisis door de mand. Bullshitbanen, het 88ste vliegreisje. Je hoeft geen vier keer per jaar met het vliegtuig naar Marseille.”

Het is de vraag hoe blijvend zo’n mentaliteitsverandering is, erkent Van den Brink – daarover later meer. Eerst wat begripsverheldering. Van den Brink gebruikt in zijn boek de termen liberalisme en neo-liberalisme door elkaar. Ze verschillen niet wezenlijk, zegt hij: de neo-variant is de laatste verschijningsvorm van een denken waarin persoonlijke vrijheid voorop staat. „Dat ideaal werd pas begin jaren 80 bepalend voor de samenleving als geheel. Voor politici als Thatcher en Reagan was dat het enige model.”

an den Brink benadrukt meermaals niet tegen het liberalisme te zijn. „Aanvankelijk was het liberalisme een tegenkracht. Tegen feodaliteit, tegen monarchale macht. Er waren toen heel goede redenen om liberaal te zijn. Maar wat gebeurt er als die tegenkracht overgaat in een dominante zienswijze? Liberalen pleiten voor vrijheid, er moet een strijd van ideeën zijn. Maar één idee moet steeds winnen: het neo-liberalisme! Nationalisme mag niet meer, protectionisme mag niet meer, gemeenschapszin mag niet meer.”

Is dat zo? Hoe verklaart u dan alle aandacht in de politiek voor nationale symbolen? En het pleidooi voor een participatiesamenleving?

„Om met het laatste te beginnen: de bereidheid om elkaar te helpen werd al snel gebruikt om bezuinigingsbeleid te legitimeren. Als burgers meer aan mantelzorg gingen doen, scheelde dat in het budget. En het eerste: Buma wilde wel dat we het volkslied gingen zingen, maar hield intussen aan de neo-liberale agenda vast. Zo moest en zou er marktwerking in de zorg komen. Ook het CDA wilde dat alles zuiniger, efficiënter en competitiever werd. Maar dat leidt wel tot een ondermijning van de gemeenschapszin.”

Zou u alle grote middenpartijen neo-liberaal noemen?

„Ze zijn op een zeker moment neo-liberaal geworden. De christendemocratie en de sociaaldemocratie werden eind negentiende eeuw opgericht om tegenwicht te bieden aan de marktdynamiek. Dat hebben ze tot in de jaren 80 ook gedaan. Maar vanaf 1989 gaven ze hun eigen visie prijs. Dan zie je ook wat er gebeurt als één idee allesbepalend wordt. Als politici in de Kamer zeiden dat er iets mis was met de markt, kregen ze te horen dat ze bij de SP hoorden. De PvdA kon alleen meebesturen op voorwaarde dat ze ‘marktmatig’ dacht. Dat was de keus waar Blair, Schröder en andere sociaaldemocraten voor stonden.”

Nederlanders vinden vanaf halverwege de jaren 90 dat de ongelijkheid tussen rijk en arm te groot is, laat u zien in het boek. Waarom heeft zich dat niet politiek vertaald?

„Omdat dat verhaal niet verteld werd. Je hoort zelden taal waarin het gemeenschappelijke tot uitdrukking komt. Het verhaal van de sociaaldemocratie en christendemocratie is heel dun geworden. Rekenen is één ding, maar een verhaal vertellen over de samenleving is iets anders.”

U beschrijft in het boek dat het neo-liberalisme niet overal vat op heeft gekregen: mensen blijven zich verenigen en blijven vrijwilligerswerk doen. Hoe verklaart u dat?

„Die neo-liberale denkwijze kreeg vooral greep op degenen die besturen, die het publieke debat voeren, die behoren tot de maatschappelijke bovenlaag. Hun invloed op het beleid is groot. Maar gelukkig is het leven meer dan beleid alleen, zoals de mens ook meer is dan de homo economicus uit de economische handboeken.”

Uw boek gaat ook over professionals als zorgverleners en politieagenten, die vast komen te zitten in de bureaucratie van hun organisatie. Wat heeft dat met neo-liberalisme te maken?

„Met het ‘New Public Management’, een bestuursfilosofie die dominant werd in de jaren 90, kwamen dwang en competitie bij elkaar. Ziekenhuizen moesten de concurrentie met elkaar aangaan, onderwijsinstellingen ook. Die combinatie van concurrentie en dwang leidde tot een nieuw soort bureaucratie, waarbij managers de baas waren. Zij zagen erop toe of degenen die het eigenlijke werk deden, wel de gestelde targets haalden.

Het betekent ook, ik heb het zelf aan de universiteit gezien, dat mensen continu in een wedstrijd met elkaar verwikkeld zijn. Hebben we dat gewild? Nee, aan de universiteit was het de bedoeling om goed onderwijs te geven en serieus onderzoek te doen, niet om zoveel mogelijk Chinese studenten binnen te halen of het hoogst te scoren op de ‘h-index’. Er zit een masculiene ondertoon in die mij helemaal niet bevalt: je moet hard zijn, kunnen knokken, je eigen prestaties voorop stellen. Ik hou best van een wedstrijd en ook van winnen, maar niet alles in het leven zou in die sleutel moeten staan.”

In het boek levert u ook kritiek op de verzorgingsstaat.

„In de jaren 70 was er veel bureaucratie en grootschalige verspilling, en misschien werd de verzorgingsstaat onbetaalbaar. Dus ik snap heel goed dat men zei, we gaan het iets bedrijfsmatiger aanpakken. Maar we moeten onderscheid maken tussen twee dingen, namelijk dat er redenen zijn om een organisatie anders in te richten, en het verheerlijken van die werkwijze als een moreel of filosofisch ideaal. Mijn bezwaar zit bij dat laatste. De triomf van het liberalisme in de jaren 80 heeft alles te maken met de triomf in de jaren 60 van het zichzelf ontplooiende individu.”

Maar staan die dingen niet haaks op elkaar? In het New Public Management komt juist het individu in de knel.

„Ja, het neo-liberalisme is inderdaad een wat paradoxaal pakket. Het wil de staat gebruiken om vrijheid op te leggen. Werknemers, professionals en burgers kregen maar één keuze: concurrentie met elkaar aangaan. Maar veel mensen willen dat helemaal niet; die willen samenwerken. Dat leidt tot beroepszeer bij professionals als zorgverleners, politieagenten, leerkrachten.”

De kritiek op het New Public Management is inmiddels vrij oud. Is er niks veranderd?

„Er is vrijwel niets veranderd aan de bestuurlijke praktijk. Kijk naar ziekenhuizen, die vooral aan rendements-eisen moeten voldoen. Met zo’n sturingsmodel stel je financiële uitkomsten centraal. Maar een ziekenhuis is geen bedrijf, het is een zorginstelling. Dus je moet het doel van je organisatie vooropstellen, en de financiering daaruit afleiden.”

U bepleit een weg tussen staat en markt: de ‘coöperatieve werkwijze’. Hoe kan de politiek die bevorderen?

„Veel problemen worden opgelost van onderop, als je daar ruimte voor maakt. Kijk naar wat artsen en verpleegkundigen deze crisis hebben gepresteerd. Dat is hen niet door de regering opgelegd, ze hebben het zelf gedaan. Dus de politiek moet ten eerste ruimte maken voor degenen die het eigenlijke werk doen, en ten tweede hun samenwerking bevorderen.”

U beschreef hoe de coronacrisis mensen aan het denken heeft gezet. Hoe blijvend is dat effect?

„Veranderingen op moreel of mentaal gebied zijn vaak sluipend en ze verlopen traag. Vliegschaamte kwam vorig jaar op de agenda. Veel mensen dachten: het kan toch niet dat je voor 25 euro naar Barcelona vliegt. Die denken er nu extra over na. Ik zeg niet dat het door deze crisis gaat veranderen, maar wel dat dergelijke vragen nu acuut worden. Na 2008 is er niks gebeurd, en daardoor nam het chagrijn enorm toe. Hoeveel chagrijn wil je laten ontstaan? Dat vind ik wel een mooie gewetensvraag voor de politiek.”
The view from nowhere.
  zaterdag 20 juni 2020 @ 22:43:09 #14
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193717455
Europees als het moet, lokaal als het kan

Het subsidiariteitsbeginsel betekent een hierarchie van 'hogere' en 'lagere' openbare overheden. Het hoogste niveau zet de kaders voor de lagere. Daarom worden de belangrijkste zaken op het hoogste niveau geregeld, en de minst belangrijke overgelaten aan het laagste niveau.

Zo zijn de vier vrijheden, die samen de interne vrije markt garanderen, geregeld op het niveau van de EU (het hoogst niveau). Op het terrein van de vrije markt moet op het hoogste niveau een gelijk speelveld gegarandeerd worden.

Zo worden de zorg en het sociale vangnet in Nederland op gemeentelijk niveau geregeld (het laagste niveau). Op het terrein van zorg en sociaal vangnet is er zodoende lokaal experiment, competitie tussen gemeenten en rechtsongelijkheid tussen burgers.

Het subsidiariteitsbeginsel is een waardeloos beginsel als niet duidelijk is wat op het hoogste niveau geregeld moet worden en wat aan het laagste niveau kan worden overgelaten. Dus wat moet Europees en wat kan lokaal? Dat hangt af van wat je belangrijk vindt en wat niet.

[ Bericht 1% gewijzigd door deelnemer op 21-06-2020 00:40:05 ]
The view from nowhere.
  zaterdag 20 juni 2020 @ 23:04:06 #15
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193717876
quote:
Nederland haalt groene eisen EU via Denemarken

Het geld dat aan de Denen wordt overgemaakt, wordt volgens minister Eric Wiebes gestoken in een project voor elektrolyse van waterstof die duurzaam is geproduceerd.
Ook de Shell heeft plannen om de windmolen parken op de Noordzee te gebruiken om waterstof te produceren. Het lost het opslag probleem op, en het kan handig gebruik maken van alle gasleidingen die er al zijn. Maar over het lage rendement, vanwege alle inefficiente omzettingen (elekticiteit --> elektrolyse --> waterstof --> verbrandingsmotor), heeft men het in deze juichende stukken nooit.

[ Bericht 1% gewijzigd door deelnemer op 21-06-2020 01:00:25 ]
The view from nowhere.
  zaterdag 20 juni 2020 @ 23:58:13 #16
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193718686
quote:
De wereld heeft een nieuw besturingssysteem nodig

Grote overheidshervormingen in Nederland zoals de 'participatiemaatschappij' en het verplaatsen van bijvoorbeeld zorgtaken naar gemeenten volgen dezelfde logica.
De filosofie van dit stuk lijkt op de luid bezongen decentralisatie van de markt. Wat ontbreekt, is een antwoord op de vraag, of al deze lokaal opererende mensen ook nog voldoende overzicht hebben om te weten wat er buiten hun eigen toko speelt.

Kenmerkend aan de marktideologie is dat die het besturingssysteem buiten iedere democratische controle plaatst. Daardoor worden burgers lokale marktspelers binnen een systeem dat buiten hun om wordt gedefinieerd en geimplementeerd. Volgens de marktideologie is de consument soeverein en heeft hij, om rationele keuzes te kunnen maken, maar 2 dingen nodig:
- zijn eigen nutsfunctie (dat is wat iemand vanuit zichzelf wil)
- marktwaarden (die worden aangeleverd door het feilloze prijsmechanisme).
Daarmee is de werkelijke complexiteit van wereld weggedefinieerd in irreele abstracties, en lijkt het allemaal veel mooier en eenvoudiger dan het is.

Het doet me ook denken aan de zelfsturende teams in de thuiszorg. Wat bleek? Het is een management formule waarin het personeel geen inspraak heeft. Het betekent alleen dat zorgverleners administratieve en management taken op hun bordje geschoven krijgen, waarbij de criteria al door anderen zijn bepaald. Het heeft mijn zus, die in de thuiszorg werkte, ertoe gebracht ontslag te nemen:
- de zelfsturing ging niet zover, dat ze zelf iets konden doen aan de schrijnende gevallen ,
- de taken van de planner moeten ze overnemen en dat leidde tot chaos

Kortom, het besturingssysteem wordt meestal, geheel anti-democratisch, achter de rug van de burger om bekokstooft en met veel propaganda verkocht.

[ Bericht 7% gewijzigd door deelnemer op 21-06-2020 09:54:22 ]
The view from nowhere.
  zondag 21 juni 2020 @ 17:44:02 #17
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193726562
quote:
Hoe je pensioenfonds de HEMA'S om zeep helpt

Hoe krijg je 230 miljard dollar terwijl je daar eigenlijk niets voor terug doet.
De investeerder Elliott Advisors, die alleen lijkt te bestaan om maximale aandeelhouderswaarde af te dwingen, mag wat mij betreft ook worden opgedoekt.
The view from nowhere.
pi_193726797
quote:
0s.gif Op zondag 21 juni 2020 17:44 schreef deelnemer het volgende:
Hoe je pensioenfonds de HEMA'S om zeep helpt

Hoe krijg je 230 miljard dollar terwijl je daar eigenlijk niets voor terug doet.
Het leest een beetje als een opstel van een middelbare-scholier die het concept van een LBO "analyseert": open deuren en het normaliseren van excessen tot de standaard. Prima hoor dat je KKR tot de cowboys rekent, maar het is allemaal weer zo verschrikkelijk simpel. Of moeten de Mains en Waterlands van deze wereld ook al op het schavot? Ook amusant dat links wil dat er in het kader van het pensioenakkoord gerekend wordt met een "reëel" rendement, maar dat dat reële rendement dan niet in de grotemensenwereld behaald schijnt te mogen worden.

[ Bericht 0% gewijzigd door nostra op 21-06-2020 18:14:43 ]
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
When Tiësto was Tiësto
  zondag 21 juni 2020 @ 22:17:15 #19
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193730086
quote:
7s.gif Op zondag 21 juni 2020 18:00 schreef nostra het volgende:

[..]

Het leest een beetje als een opstel van een middelbare-scholier die het concept van een LBO "analyseert": open deuren en het normaliseren van excessen tot de standaard. Prima hoor dat je KKR tot de cowboys rekent, maar het is allemaal weer zo verschrikkelijk simpel. Of moeten de Mains en Waterlands van deze wereld ook al op het schavot? Ook amusant dat links wil dat er in het kader van het pensioenakkoord gerekend wordt met een "reëel" rendement, maar dat dat reële rendement dan niet in de grotemensenwereld behaald schijnt te mogen worden.
Omdat mensen via hun pensioen ook een klein aandeel hebben in het aandeelhouders kapitalisme betekent niet dat daarmee alle bezwaren zijn afgekocht. De rekenrente is al jaren kunstmatig laag ivm de praktijken in de grotemensenwereld:
- de kredietcris,
- de eurocrisis,
- de berg opgehoopt geld onder een kleine groep vermogende particulieren
- het povere innovatie vermogen van het bedrijfsleven.
The view from nowhere.
pi_193752330
quote:
Hoe bankiers met Orwelliaanse taal hun macht over ons geld verhullen
Met vaagtaal en eufemismen verbloemen bankiers dat er opnieuw honderden miljarden publiek geld in het zwarte gat van de financiële sector verdwijnen. Thomas Bollen analyseert de invloed van het financiële systeem op onze democratie.

‘1984 is het boek waarnaar we grijpen wanneer de waarheid wordt mismaakt, de taal verwrongen, de macht misbruikt, en we willen weten hoe erg het kan worden,’ schreef The Guardian vorig jaar. Het meesterwerk van de Britse schrijver George Orwell over een totalitaire staat die alle aspecten van het leven controleert, is sinds de verkiezing van Donald Trump opnieuw een bestseller.

In Orwells boek, gepubliceerd in 1949, staat de taal van de staat centraal: newspeak. Die taal is zo beperkt dat burgers eenvoudigweg de woorden niet meer hebben om iets te zeggen, of zelfs maar te denken, dat het regime onwelgevallig is. Woorden betekenen in newspeak hun eigen tegenovergestelde: oorlog is vrede (war is peace), vrijheid is slavernij (freedom is slavery) en onwetendheid is kracht (ignorance is strength).

Newspeak is geen fictie, maar een extreme vorm van de misleidende taal die in de echte wereld wordt ingezet om (politieke) feiten te verdraaien. Orwell schreef er ook enkele essays over. In ‘Politiek en de Engelse taal’ uit 1945 zegt hij: ‘Politieke taal is ontworpen om leugens waarheidsgetrouw te laten lijken en moord respectabel, en de schijn van degelijkheid te geven aan niets dan wind.’

Gevaar voor de parlementaire democratie

Waar de newspeak van Donald Trump opzichtig en megalomaan is – en daardoor makkelijk te ontmaskeren – is de politieke taal van economen en bankiers veel subtieler. In hun vocabulaire is geen gebrek aan wat Orwell beschrijft als de drie belangrijkste kenmerken van politieke taal: een overmatig gebruik van het ‘eufemisme’, een stijlfiguur waarmee iets mooier, vriendelijker of minder onaangenaam wordt voorgesteld dan het in werkelijkheid is, ‘question-begging’, cirkelredeneringen waarmee onbewezen aannames voor waar worden aangenomen, en ‘sheer cloudy vagueness’: troebele vaagheid.

Orwelliaans taalgebruik ligt in de financiële wereld verankerd in de instituties. Het grote publiek, en zelfs de volksvertegenwoordiging, snapt daardoor niet meer hoe ons geldstelsel echt functioneert. Bankiers kunnen biljoenen creëren, zonder dat er democratische inspraak is op de bestemming van dat publieke geld.

‘Er is een reden waarom het in de Confederale Staten verboden was een slaaf te leren lezen: geletterdheid is macht. In het tijdperk van credit default swaps en collateralized debt obligations zijn de meesten van ons financiële analfabeten.’ Matt Taibbi, journalist bij Rolling Stone, beargumenteerde in 2009 dat Wall Streetde kredietcrisis heeft aangegrepen om een ‘toch al overmatig complexe economie nog complexer te maken’ en daarmee een ‘historische, revolutionaire verandering van ons politieke systeem te bewerkstelligen: de transformatie van een democratie in een tweelagige staat, eentje met de ingeplugde financiële bureaucraten bovenin, en de onwetende klanten onderin.’

De newspeak van centrale banken

De coronacrisis luidt de volgende fase van die transformatie in. Orwelliaans taalgebruik is daarin opnieuw instrumenteel. Neem alleen al de onnavolgbare namen van de faciliteiten die de Amerikaanse Federal Reserve in maart uit de grond stampte om in een tijdsbestek van enkele dagen biljoenen dollars te creëren: de Term Asset-Backed Securities Loan Facility, de Commercial Paper Funding Facility, de Money Market Mutual Fund Liquidity Facility, de Primary Dealer Credit Facility, de Primary Market Corporate Credit Facility, en de Secondary Market Corporate Credit Facility.

De Europese Centrale Bank (ECB) doet daar niet voor onder met het Pandemic Emergency Purchase Programme (PEPP) en de Pandemic Emergency Longer-Term Refinancing Operations (PELTROs), bovenop de reeds lopende programma’s: het corporate sector purchase programme (CSPP), het public sector purchase programme (PSPP), het asset-backed securities purchase programme (ABSPP) en het derde covered bond purchase programme (CBPP3), main refinancing operations (MROs), longer-term refinancing operations (LTROs) en targeted longer-term refinancing operations (TLTROs).

De ‘sheer cloudy vagueness’ van deze ingewikkelde ‘faciliteiten’, ‘programma’s’ en ‘operaties’ leidt af van de essentie: dit is geldcreatie. In tegenstelling tot de miljoenen- en miljardenbegrotingen die door nationale parlementen moeten worden goedgekeurd, scheppen de ongekozen technocraten die aan het roer staan van centrale banken biljoenen – letterlijk met een druk op de knop van een toetsenbord.

Een factor 10.000 keer meer geld

De huidige programma’s van centrale banken zijn niet nieuw, maar hun omvang is ongekend. Paul Tucker, tijdens de kredietcrisis van 2008 vice-gouverneur van de Bank of England (BoE) en tegenwoordig voorzitter van de Systemic Risk Council, vertelde op 7 april over zijn eigen ervaringen: ‘Toen ging het slechts om tientallen, misschien enkele honderden miljoenen en dat was toen zeker geen “klein bier”. Het was “groot bier”.’ Nu gaat het om honderden miljarden en biljoenen: een factor duizend tot tienduizend keer zoveel geld als in 2008.

De programma’s zijn grofweg in te delen in twee categorieën: opkoopprogramma’s en leenprogramma’s. De ECB schept met het Pandemic Emergency Purchase Programme (PEPP) 1350 miljard nieuwe euro’s voor de aankoop van staats- en bedrijfsobligaties. Die nieuwe euro’s en dollars komen terecht op de rekeningen van de vorige eigenaars van de staats- en bedrijfsobligaties: banken en verschillende soorten (institutionele) beleggers.

Daarnaast hebben 742 banken gebruik gemaakt van het nieuwste leenprogramma van de ECB om gezamenlijk 1308 miljard nieuwe euro’s te lenen voor hun eigen financiering. Ze betalen daarvoor geen rente maar krijgen er (publiek) geld op toe. De ECB vraagt aan de banken een onderpand in de vorm van waardepapieren (obligaties), vergelijkbaar met de manier waarop je huis als onderpand fungeert voor een hypotheek. Ook de eisen die aan dat onderpand worden gesteld zijn versoepeld. De ECB verstrekt krediet in ruil voor obligaties die door de professionele rating agencies zijn afgewaardeerd tot een niveau beneden investment grade – ze worden dus niet meer zo veilig geacht.

Steven Maijoor, voorzitter van de Europese beurstoezichthouder ESMA, uitte in Het Financieele Dagblad zijn zorgen over de gezondheid van financiële instellingen op de lange termijn: ‘Wat we [eerder] zagen waren vooral liquiditeitsproblemen [..] Nu verschuift het naar solvabiliteitsproblemen.’ In dat geval is de financiële gezondheid ook op de lange termijn niet in orde. Lex Hoogduin, hoogleraar economie aan de Rijksuniversiteit Groningen en voormalig bestuurder van De Nederlandsche Bank, noemt de liquiditeitssteun daarom gewoon ‘subsidie geven aan banken’. ‘Dit is geen monetair beleid, maar begrotingsbeleid,’ twitterde hij. Ook Paul Tucker is kritisch. Hij erkent dat het voor de economie van belang is dat voorname kapitaalmarkten blijven functioneren, maar plaatst kanttekeningen bij wat er nu gebeurt: ‘Het is van belang dat centrale banken geloofwaardig maken dat zij geen liquiditeit zullen verschaffen aan failliete financiële instellingen. Dat is begrotingsbeleid.’

Liquiditeitssteun, het verstrekken van cash aan financiële instellingen, is in veel gevallen een Orwelliaans eufemisme: onder de dekmantel van ‘politiek onafhankelijk’ monetair beleid voeren de centraalbankiers – die stuk voor stuk nauwe banden hebben met de financiële sector – begrotingsbeleid. Ze gaan daarmee op de stoel zitten van de regering, maar leggen geen democratische verantwoording af over de bestemming van het geld: dat gaat naar kwakkelende financiële instellingen, die niet alleen kampen met korte termijn liquiditeitsproblemen, maar ook op de lange termijn ongezond zijn.

De vermeende en de echte doelen

In ‘Politiek en de Engelse taal’ schreef Orwell: ‘De grote vijand van heldere taal is onoprechtheid. Wanneer er een kloof bestaat tussen iemands echte en iemands verklaarde doelen, valt men bijna instinctief terug op lange woorden en versleten idioom, zoals een inktvis zwarte wolken loslaat. In ons tijdsgewricht is er niet zoiets als “van de politiek wegblijven”.’

Voor de ECB is het gat tussen de ‘echte’ en de ‘verklaarde’ doelen van haar beleid levensgroot. Zo is het enige officiële mandaat van de ECB het ‘bewaken van de prijsstabiliteit’. Die doelstelling interpreteert de ECB als een inflatiedoelstelling van 2 procent. De centrale bank kiest ervoor om daarbij een nauwe definitie van inflatie te hanteren: alleen de prijsstijgingen van consumptiegoederen tellen mee. Al 10 jaar ligt de gemiddelde prijsstijging van brood, tv’s en kroketten onder de 2 procent. De ECB haalt haar inflatiedoelstelling dus niet – ondanks een geldgroei van biljoenen.

Orwell omschrijft het als volgt: ‘Dergelijke woorden worden vaak op bewust oneerlijke wijze gebruikt. Dat wil zeggen, degene die ze gebruikt hanteert zijn eigen persoonlijke definitie, maar staat toe dat de luisteraar denkt dat hij iets heel anders bedoelt.’

Tegelijkertijd is er buiten de ‘tunneldefinitie’ van de ECB sprake van gierende inflatie. De huizenprijzen rijzen de pan uit: de gemiddelde verkoopprijs van bestaande woningen in Nederland kwam dit jaar voor het eerst in de geschiedenis boven de drie ton uit. ‘Hoe kun je zeggen dat er geen inflatie is, terwijl de gemiddelde burger merkt dat de koopkracht van zijn salaris en de waarde van zijn spaargeld afneemt?’ zei de Spaanse econoom Daniel Lacalle in een interview met reinvent.money.

Het secundaire doel waarmee de ECB het PEPP verantwoordt, ‘de financieringscondities in de reële economie ondersteunen, vooral voor bedrijven en huishoudens,’ wordt evenmin behaald. Grote bedrijven als Shell, British American Tobacco en LVMH kunnen zich weliswaar goedkoper financieren, maar het midden- en kleinbedrijf betaalt nog altijd forse rentepercentages voor een zakelijke lening.

Met question-begging – cirkelredeneringen waarmee onbewezen aannames voor waar worden aangenomen – verbloemt de ECB wat de cijfers laten zien: het ECB-geld is nauwelijks in de reële economie geïnvesteerd, en heeft niet tot de specifieke inflatie geleid die de ECB officieel nastreeft. Dat is geen ‘verrassing’ maar het logische gevolg van de opzet van het beleid. Institutionele beleggers, de ontvangers van het ECB-geld, kopen er geen brood of nieuwe kleren van, maar herinvesteren het in aandelen, obligaties en vastgoed, waardoor de prijzen daarvan nog meer stijgen.

De ‘verklaarde doelen’ worden niet behaald, maar de ‘echte doelen’ wel: de leenkosten van Zuid-Europese eurolanden blijven laag, waardoor de euro overleeft, en de Europese bankensector kan dankzij de spotgoedkope financiering van de ECB eveneens het hoofd boven water houden.

In de VS gebeurt precies hetzelfde. De 81-jarige econoom en historicus Michael Hudson, hoogleraar aan de Universiteit van Missouri en voormalig Wall Street-analist, verwoordt het in duidelijke taal: ‘Waarom is het oké dat de Fed 1,5 biljoen dollar creëert om aandelen en obligaties te kopen zodat rijke mensen geen koersverlies lijden, terwijl het niet oké is om 1 biljoen dollar te printen om gratis gezondheidszorg aan de gehele bevolking te bieden?’ Hij geeft meteen een verklaring waarom deze in zijn ogen ‘absurde situatie’ kan bestaan: ‘Mensen denken: “Zo erg kan het toch onmogelijk zijn?” Maar mensen die op Wall Street hebben gewerkt – 60 jaar, in mijn geval – begrijpen wat de cijfers laten zien. En dat is waarom de media niet over de echte cijfers praten, maar met vage woorden, eufemismen en een Orwelliaans vocabulaire een omgekeerde wereld beschrijven.’

Het officiële mandaat van centrale banken is zo ver uitgerekt dat het als een elastiek om een set politieke maatregelen heen past. Ze hanteren daarbij hun eigen Orwelliaanse spreuken: de financiële sector is de reële economie, asset inflation is prijsstabiliteit, en geld is politiek onafhankelijk. Centrale banken houden zo de illusie in stand dat deze geldschepping in het algemeen belang is, terwijl die in werkelijkheid een kleine groep vermogenden in de kaart speelt.

Schaduwbankieren

Die vermogende personen en bedrijven bankieren niet bij reguliere banken. Zij maken gebruik van een parallel financieel universum van Special Purpose Vehicles, Money Market Funds (geldmarktfondsen), en Repurchase Agreements (repo-contracten) – de wereld van het zogeheten ‘schaduwbankieren’.

De schaduwbancaire sector is tussen 2010 en 2018 met liefst 82 procent gegroeid en heeft nu een omvang van 51 biljoen dollar. Volgens Paul Tucker zijn de systeemrisico’s in de financiële wereld daarmee ook grotendeels verhuisd naar de schaduwbancaire sector. Regulering is volgens hem ‘onvermijdelijk’, maar hij betwijfelt of die er ook komt: ‘De lobbykracht, vooral van niet-banken in de financiële sector, is de afgelopen 10 jaar enorm gegroeid.’

DNB-president Klaas Knot constateerde in januari 2020 in zijn rol als vice-voorzitter van de Financial Stability Board (FSB), verantwoordelijk voor het bewaken van de stabiliteit in het systeem: ‘Niet-banken spelen een steeds belangrijkere rol in het mondiale financiële systeem.’ De FSB zocht de oplossing echter niet in strengere regels en toezicht, maar in vaagtaal: in 2018 kondigde de FSB aan dat de naam ‘shadow banking’ werd vervangen door de term ‘non-bank financial intermediation’. De European Systemic Risk Board (ESRB) kon niet achterblijven en doopte de ‘EU Shadow Banking Monitor’ om naar de ‘EU Non-Bank Financial Intermediation Risk Monitor’.

‘Non-bank financial intermediation’ klinkt een stuk vriendelijker dan schaduwbankieren, maar het verandert niets aan de essentie van wat schaduwbanken doen: geld scheppen. Net als commerciële banken, maar dan buiten het bancaire toezicht om van DNB, de Autoriteit Financiële Markten (AFM) en de European Securities and Markets Authority (ESMA).

Morgan Ricks, voormalig investeringsbankier en hoogleraar aan de Vanderbilt Law School, schrijft in zijn boek The Money Problem: ‘De opkomst van schaduwbankieren is de zoveelste herhaling van het bekende historische patroon. Opnieuw is de piramide van bestaand geld voor speculatieve doeleinden uitgebreid met een nieuw surrogaat van geld.’

Vermogende mensen, grote bedrijven met veel geld (zoals Apple en Google) en institutionele beleggers hebben miljarden onder beheer. Die kunnen ze om veiligheidsredenen niet zomaar op een bankrekening parkeren. De garantie van spaargeld door de overheid, het depositogarantiestelsel, is in Europa gelimiteerd tot 100.000 euro en in de VS tot 250.000 dollar. De bedragen die institutionele beleggers aanhouden als ‘liquide middelen’ zijn op een bankrekening dus niet ‘verzekerd’ tegen een faillissement van de bank. Investeringen in geldmarktfondsen en repo-contracten zijn hun ‘veilige alternatief’ voor een bankrekening.

De Amerikaanse econoom Gary Gorton beschrijft in zijn boek Misunderstanding Financial Crises: Why We Don't See Them Coming hoe de aandelen van geldmarktfondsen, repo-contracten en andere kortetermijn-schuldpapieren in essentie allemaal vormen zijn van ‘privaat geld’. Schaduwbancaire geldtegoeden zijn dus vergelijkbaar met een banktegoed bij de Rabobank, de ING of ABN Amro.

Grote schaduwbanken – deels gewoon andere afdelingen van banken als JP Morgan, Bank of America, Deutsche Bank en de ING, maar ook grote vermogensbeheerders als BlackRock, Fidelity en Vanguard – geven repo-contracten en geldmarktfonds-aandelen uit. Ze beloven dat die waardepapieren 1-op-1 inwisselbaar zijn voor een andere, meer liquide vorm van geld. Ze ‘verkopen’ geldmarktfonds-aandelen als inwisselbaar voor banktegoeden, en banktegoeden worden op hun beurt ‘verkocht’ als inwisselbaar voor contanten: de harde euro’s en dollars van de ECB en de Fed.

Een verzekering tegen bankruns

Dat systeem functioneert zolang er geen paniek ontstaat. In crisistijd blijken die ‘private geldvormen’ (repo-contracten, geldmarktfonds-aandelen en ongedekte banktegoeden) toch minder veilig te zijn. De preferentie voor overheidsgeld (contant geld, centrale bankreserves, en gegarandeerde banktegoeden), neemt in zo’n geval exponentieel toe. En net als bij een reguliere bank ontstaan er ook bij deze geldmarktfondsen problemen als iedereen tegelijk zijn ‘geld’ van zijn rekening wil halen.

De corona-uitbraak schiep in maart zo’n crisissituatie. De eerder genoemde Steven Maijoor zei in het FD: ‘Door de onrust wilden de professionele beleggers in dit specifieke segment hun investering in cash omzetten. Maar als de onderliggende markt voor kortlopende schulden niet liquide is, komen geldmarktfondsen in de problemen.’ Net als in 2008 vond er een bankrun plaats op geldmarktfondsen en repo-contracten.

De wisselbelofte kon toen niet worden nagekomen: het ‘veilige geld’ dat de schuldeisers opeisten was niet direct beschikbaar, maar was uitgeleend aan andere partijen. Wanneer er niet ingegrepen was en de markt had zijn werk gedaan, hadden investeerders in deze geldmarktfondsen een deel van hun geld verloren. Maar de ECB en de Federal Reserve hebben dit opnieuw voorkomen door de digitale geldprinters aan te zwengelen. Ze hebben in feite een permanente overheidsgarantie afgegeven voor privaat geld, zonder dat democratische regeringen daarmee hebben ingestemd.

Die garantie bestaat eigenlijk al vanaf 2008. Private partijen weten inmiddels dat hun geld impliciet wordt gedekt door centrale banken. Banken en schaduwbanken hebben daardoor geen rem op geldschepping in goede tijden. Het levert ze immers private winsten op, terwijl de risico’s worden gesocialiseerd. Centrale banken hebben daarmee de perverse prikkels die bijdragen aan instabiliteit verankerd in het monetair-financieel systeem.

De afgelopen maanden hebben centrale banken opnieuw en masse publiek geld omgewisseld voor private geldvormen die de marktpartijen zelf niet meer wilden hebben. Er is dus een publieke verzekering uitbetaald aan de houders van het private geld, terwijl ze helemaal geen verzekering hadden afgesloten – en ze dus ook geen premie hebben betaald aan de rest van de bevolking.

Hervorming van het geldstelsel

Anat Admati, hoogleraar Financiën aan de Stanford University, schreef in 2016: ‘In een werkende democratie komt verandering voort uit politieke druk, wat inzicht en een goed begrip vereist. Publieke kennisontwikkeling is uitermate belangrijk, opdat mensen vernuftiger worden in hun eigen omgang met het financiële systeem, en opdat ze voorbij de mist van verwarring kunnen kijken.’

Initiatieven als het Britse Positive Money, de Duitse Monetative en de Nederlandse stichtingen Ons Geld en Full Reserve hebben aan die kennisontwikkeling bijgedragen door de weeffouten binnen ons geldstelsel aan te kaarten. Dat leidde in 2016 op verzoek van de Tweede Kamer tot een onderzoek van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). In 2019 bepleitte de WRR de oprichting van een ‘betaalbank die alleen centralebankreserves aanhoudt’. Op die manier krijgt de burger de mogelijkheid zijn geld digitaal te stallen zonder kredietrisico bij een commerciële bank te lopen.

Zo’n veilige haven is volgens de WRR een voorwaarde om de ‘publiek-private verwevenheid’ tussen overheden en banken te doorbreken. Het zou een eerste stap kunnen zijn van een fundamentele herinrichting van ons geldstelsel, waardoor de garanties en subsidies voor (schaduw)banken uiteindelijk kunnen worden afgeschaft en marktwerking zijn herintrede kan doen.

Op 24 juni wordt hierover opnieuw gedebatteerd in de Tweede Kamer. Maar zoals Anat Admati schrijft: ‘Een verstandige discussie voeren is moeilijk wanneer het debat wordt vertroebeld door desinformatie en verwarring.’ Het Orwelliaanse karakter van het financiële vocabulaire draagt eraan bij dat het publieke gelddebat eenvoudig kan worden gesaboteerd. Achtereenvolgende ministers van Financiën hebben elke poging tot een zinnige parlementaire discussie over de inrichting van het geldstelsel afgewimpeld met één lullig zinnetje: ‘Het is aan de ECB om in onafhankelijkheid over monetair beleid te beslissen.’ Minister Hoekstra zou beter moeten weten: de ECB heeft een beperkt uitvoeringsmandaat en de politieke keuzes over de inrichting van ons geldstelsel horen binnen een parlementaire democratie niet gemaakt te worden door ongekozen technocraten.

Maar zoals Orwell zegt: ‘Als het denken de taal kan corrumperen, kan de taal ook het denken corrumperen. Slecht gebruik kan zich via traditie en navolging voortzetten, zelfs onder mensen die beter kunnen en moeten weten.’

https://www.ftm.nl/artike(...)&utm_content=FTM0700
Make Ethnic Nationalism The New Normal Again
  dinsdag 23 juni 2020 @ 14:37:44 #21
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_193752415
quote:
0s.gif Op zondag 21 juni 2020 17:44 schreef deelnemer het volgende:

[..]

De investeerder Elliott Advisors, die alleen lijkt te bestaan om maximale aandeelhouderswaarde af te dwingen, mag wat mij betreft ook worden opgedoekt.
Gelukkig gaan burgers van een heel ander land niet over het bestaansrecht van marktpartijen.
Net zoals ik het kwalijk zou vinden als Elliott zou vinden dat ene user 'deelnemer' van een forum in Nederland zou worden opgedoekt.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
  dinsdag 23 juni 2020 @ 14:40:13 #22
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_193752442
quote:
0s.gif Op zondag 21 juni 2020 22:17 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Omdat mensen via hun pensioen ook een klein aandeel hebben in het aandeelhouders kapitalisme betekent niet dat daarmee alle bezwaren zijn afgekocht. De rekenrente is al jaren kunstmatig laag ivm de praktijken in de grotemensenwereld:
- de kredietcris,
- de eurocrisis,
- de berg opgehoopt geld onder een kleine groep vermogende particulieren
- het povere innovatie vermogen van het bedrijfsleven.
Ook gewoon door praktijken van de gewonemensenwereld:
- de vergrijzing;
- de ontgroening;
- het dalende concurrentievoordeel ten opzichte van ontwikkelde en opkomende economieën;
- de wens om meer te consumeren (zorg, sociaal vangnet, cultuur) dan te investeren;
- de centrale banken van Europa en Nederland die de printer aanzetten.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
  woensdag 24 juni 2020 @ 14:06:35 #23
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193767968
quote:
Pensioen

Ten Cate rekent voor dat we met een omslagstelsel een vast pensioen van zeventig procent van het inkomen kunnen financieren, dat bovendien geïndexeerd is. De tegenwerping, dat dit met de vergrijzing onhoudbaar is, beantwoordt hij met demografische projecties van het CBS. Tien procent van de pensioenpot die we nu hebben zou volgens hem genoeg zijn om een ‘vergrijzingshobbel’ tussen 2030 en 2050 – er zijn dan weinig werkenden vergeleken met het aantal ouderen – over te komen. Negentig procent van de pensioenpot is dus niet meer nodig; we kunnen de groei van de pensioenpot jaarlijks uitkeren of op andere manieren inzetten. Allemaal zonder de kwaliteit van onze pensioenen aan te tasten, stelt Ten Cate.
The view from nowhere.
pi_193768276
1500 miljard onteigenen en nationaliseren en dat geld vervolgens herverdelen, mio Dio.

Het sec kijken naar de uitvoeringskosten is ook wat zinloos, het gaat om het netto rendement en dat is nu juist wat een omslagstelsel niet kan genereren.

Je zal ook weer alles moeten collectiveren, dus pensioendeelname voor alle werknemers en zzp'ers moeten verplichten.

En dat alles in ruil voor een ongedekte claim op de overheid, die in tijden van recessie (of linkse spending spree) een post van ongekende omvang op haar begroting herft staan waar naar hartelust in gegraaid kan worden.

Sounds like a plan.
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
When Tiësto was Tiësto
  woensdag 24 juni 2020 @ 15:18:47 #25
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193768872
quote:
15s.gif Op woensdag 24 juni 2020 14:28 schreef nostra het volgende:
1500 miljard onteigenen en nationaliseren en dat geld vervolgens herverdelen, mio Dio.

Het sec kijken naar de uitvoeringskosten is ook wat zinloos, het gaat om het netto rendement en dat is nu juist wat een omslagstelsel niet kan genereren.

Je zal ook weer alles moeten collectiveren, dus pensioendeelname voor alle werknemers en zzp'ers moeten verplichten.

En dat alles in ruil voor een ongedekte claim op de overheid, die in tijden van recessie (of linkse spending spree) een post van ongekende omvang op haar begroting herft staan waar naar hartelust in gegraaid kan worden.

Sounds like a plan.
Wat ik er interessant aan vind, als het klopt, is dat de pensioenpremies nu al vrijwel dekkend zouden zijn. Want dat is de enige manier waarop de introductie van een omslagstelsel 90% van de pensioenpot per direct overbodig maakt.

Op de lange termijn is een rekenrente van 0%, zelfs zonder inflatie en uitvoeringskosten, niet beter dan een omslagstelsel.

Het pensioengeld kan natuurlijk ook anders geinvesteerd worden, door veel meer zelf aandeelhouder te worden. Dan hoeft het reele rendement niet gelijk te zijn aan de rekenrente. Zo houden we elkaar gevangen in dit aandeelshouderskapitalisme, louter gebaseerd op rente en winst extractie, en dat gepaard gaat met een groeiende ongelijkheid (prisoners dilemma). Dat lijkt me ook niet ideaal.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 24-06-2020 15:23:52 ]
The view from nowhere.
  woensdag 24 juni 2020 @ 18:36:10 #26
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_193771462
quote:
0s.gif Op woensdag 24 juni 2020 15:18 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Wat ik er interessant aan vind, als het klopt, is dat de pensioenpremies nu al vrijwel dekkend zouden zijn. Want dat is de enige manier waarop de introductie van een omslagstelsel 90% van de pensioenpot per direct overbodig maakt.
Eigenlijk is de analogie: als we het Nederlandse minimumloon op ¤ 10.000 leggen, dan zouden we een groot deel van de CAO-onderhandelingen niet meer hoeven te voeren, dus kunnen al die vakbondsmensen wat anders doen. Juist doordat pensioen een private aangelegenheid (micro-economie) is en geen publiek omslagstelsel (de werknemer en werkgever leggen in: meer ingelegd en aan pensioenrechten opgebouwd, een hoger pensioeninkomen) kun je voorkomen dat je met een hoge basis hoeft te rekenen. Ga je 'veel meer' via het omslagstelsel doen, dan ben ik benieuwd waar dat nieuwe AOW-niveau op zal uitkomen. Een modaal salaris, dus ¤ 2500, voor iedere 65-plusser? Misschien dubbel modaal? Wil dit ook zeggen dat mensen die gemiddeld een ton per jaar toucheren als werknemer dit later via het omslagstelsel moeten ontvangen van de nieuwe werknemers, m.a.w., herverdeling van arm naar rijk?

quote:
Op de lange termijn is een rekenrente van 0%, zelfs zonder inflatie en uitvoeringskosten, niet beter dan een omslagstelsel.
Je haalt nu rendement en rekenrente door elkaar, nietwaar? De rekenrente gaat om zekerheid (het defined benefit verhaal), het rendement om de inflatiecorrectie en risicopremie (de reden dat een pensioen voor >50% uit rendement bestaat en voor de rest uit inleg). Ik wil best met je mee gaan: als elke euro op aarde geen rendement in de toekomst meer kan opleveren door behoefte uit te stellen, dan is theoretisch het beste handelsmoment voor elke euro vandaag. Dat is het moment dat prijsstijgingen in de toekomst het onaantrekkelijk maken om te sparen en dan kun je, puur economisch, het beste alles via de balans van de overheid financieren, of dat nu een koopwoning is of een televisie op afbetaling. Hoewel zo'n periode zich kortstondig kan voordoen, zijn we daar nog lang niet. Sterker nog, zelfs Japan is daar niet.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
  woensdag 24 juni 2020 @ 19:31:42 #27
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193772470
quote:
15s.gif Op woensdag 24 juni 2020 18:36 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Eigenlijk is de analogie: als we het Nederlandse minimumloon op ¤ 10.000 leggen, dan zouden we een groot deel van de CAO-onderhandelingen niet meer hoeven te voeren, dus kunnen al die vakbondsmensen wat anders doen. Juist doordat pensioen een private aangelegenheid (micro-economie) is en geen publiek omslagstelsel (de werknemer en werkgever leggen in: meer ingelegd en aan pensioenrechten opgebouwd, een hoger pensioeninkomen) kun je voorkomen dat je met een hoge basis hoeft te rekenen. Ga je 'veel meer' via het omslagstelsel doen, dan ben ik benieuwd waar dat nieuwe AOW-niveau op zal uitkomen. Een modaal salaris, dus ¤ 2500, voor iedere 65-plusser? Misschien dubbel modaal? Wil dit ook zeggen dat mensen die gemiddeld een ton per jaar toucheren als werknemer dit later via het omslagstelsel moeten ontvangen van de nieuwe werknemers, m.a.w., herverdeling van arm naar rijk?
Er staat (ongeacht inkomensverdeling):
quote:
0s.gif Op woensdag 24 juni 2020 14:06 schreef deelnemer het volgende:
Ten Cate rekent voor dat we met een omslagstelsel een vast pensioen van zeventig procent van het inkomen kunnen financieren, dat bovendien geïndexeerd is.
quote:
[..]

Je haalt nu rendement en rekenrente door elkaar, nietwaar? De rekenrente gaat om zekerheid (het defined benefit verhaal), het rendement om de inflatiecorrectie en risicopremie (de reden dat een pensioen voor >50% uit rendement bestaat en voor de rest uit inleg).
Klopt, een omslagstelsel wordt ongunstiger naarmate het investeren van vermogen meer rendeert. Maar dan is een rekenrente van 0% extreem conservatief.

quote:
Ik wil best met je mee gaan: als elke euro op aarde geen rendement in de toekomst meer kan opleveren door behoefte uit te stellen, dan is theoretisch het beste handelsmoment voor elke euro vandaag. Dat is het moment dat prijsstijgingen in de toekomst het onaantrekkelijk maken om te sparen en dan kun je, puur economisch, het beste alles via de balans van de overheid financieren, of dat nu een koopwoning is of een televisie op afbetaling. Hoewel zo'n periode zich kortstondig kan voordoen, zijn we daar nog lang niet. Sterker nog, zelfs Japan is daar niet.
Klopt, bij een gegarandeerde rente van 0% op geleend geld is alles gratis (je gaat pas failliet op het moment dat je doodgaat). Daar zijn we nog niet, en daarom is een rekenrente van 0% onrealistisch.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 26-06-2020 15:48:32 ]
The view from nowhere.
  woensdag 24 juni 2020 @ 19:54:55 #28
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_193772965
quote:
0s.gif Op woensdag 24 juni 2020 19:31 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Er staat (ongeacht inkomensverdeling)
Dus herverdeling van arm naar rijk. Helder. 70% van een ton verzekeren is meer premie van werknemers vragen via het omslagstelsel dan 70% van een minimumloon (daar zit de AOW franchise al op).

quote:
Klopt, een omslagstelsel wordt ongunstiger naarmate het investeren van vermogen meer rendeert. Maar dan is een rekenrente van 0% extreem conservatief.
Nee, dan begrijp je het verschil tussen verwacht rendement (marktrente) en rekenrente niet. Verplichtingen (beloftes) verdisconteer je met een rekenrente. Toekomstige rendementen niet.

quote:
Klopt, bij een gegarandeerde rente van 0% op geleend geld is alles gratis (je gaat pas failliet als je doodgaat). Daar zijn we nog niet, en daarom is een rekenrente van 0% onrealistisch.
Waarom wil je graag een hogere rekenrente?

[ Bericht 3% gewijzigd door GSbrder op 24-06-2020 20:01:26 ]
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
pi_193773252
quote:
0s.gif Op woensdag 24 juni 2020 15:18 schreef deelnemer het volgende:
Wat ik er interessant aan vind, als het klopt, is dat de pensioenpremies nu al vrijwel dekkend zouden zijn. Want dat is de enige manier waarop de introductie van een omslagstelsel 90% van de pensioenpot per direct overbodig maakt.
Dekkend in termen van kasstromen ja. Een omslagstelsel functioneert als het kasboek van een kroeg: er komt iets in, er gaat iets uit, de (eventuele) resultante is winst.

Alle parameters daaromheen - rente, rendement, demografie, levensverwachting - worden volkomen genegeerd. Totdat de resultanten van die parameters materialiseren en dan is er ineens een acuut (financierings)probleem.

Overigens - maar dat kan ik niet staven - zet ik sowieso wel mijn vraagtekens bij een enkel persoon-met-30-jaar-ervaring-bij-de-ABN die in een boekje claimt alles even te hebben doorgerekend en tot een conclusie komt waar de hele actuariële en politieke wereld nooit aan zouden hebben gedacht, of - nog erger - daar wél aan hebben gedacht, maar dat idee verworpen hebben omdat er een verdienmodel achter zit. Dat gaat al snel richting BNW.

quote:
Op de lange termijn is een rekenrente van 0%, zelfs zonder inflatie en uitvoeringskosten, niet beter dan een omslagstelsel.
Dát "de rente" op 0% staat - en daarmee de rekenrente beïnvloedt - is het gevolg van monetair beleid. Je creëert een a-politieke instantie met één mandaat en in de praktijk zet die de geldpers aan om allerlei doelen na te streven die niets te maken hebben met dat mandaat en toch op zijn minst de schijn hebben ook politiek ingegeven te zijn.

[ Bericht 6% gewijzigd door nostra op 24-06-2020 20:12:49 ]
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
When Tiësto was Tiësto
  woensdag 24 juni 2020 @ 21:13:43 #30
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193774142
quote:
1s.gif Op woensdag 24 juni 2020 19:54 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Dus herverdeling van arm naar rijk. Helder. 70% van een ton verzekeren is meer premie van werknemers vragen via het omslagstelsel dan 70% van een minimumloon (daar zit de AOW franchise al op).
[..]

Nee, dan begrijp je het verschil tussen verwacht rendement (marktrente) en rekenrente niet. Verplichtingen (beloftes) verdisconteer je met een rekenrente. Toekomstige rendementen niet.
Hetzelfde inschattingsprobleem onder twee verschillende namen.

quote:
[..]

Waarom wil je graag een hogere rekenrente?
Het kan niet beide waar zijn:
1. een lage inschatting van het rendement van pensioenvermogens
2. een hoge verwachting van pensioensparen (boven een omslagstelsel).

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 24-06-2020 21:41:00 ]
The view from nowhere.
  woensdag 24 juni 2020 @ 21:40:20 #31
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193774522
quote:
7s.gif Op woensdag 24 juni 2020 20:07 schreef nostra het volgende:
Dát "de rente" op 0% staat - en daarmee de rekenrente beïnvloedt - is het gevolg van monetair beleid. Je creëert een a-politieke instantie met één mandaat en in de praktijk zet die de geldpers aan om allerlei doelen na te streven die niets te maken hebben met dat mandaat en toch op zijn minst de schijn hebben ook politiek ingegeven te zijn.
Monetair beleid is politiek, hoe je het ook wendt of keert. Dat begint al met de formulering van het mandaat.

De kredietcrisis begon met geldcreatie door private banken (waarmee de huizen bubbles zijn opgeblazen). Is die geldcreatie ook politiek of is geldcreatie niet noodzakelijk politiek?
The view from nowhere.
  woensdag 24 juni 2020 @ 22:08:08 #32
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_193774932
quote:
0s.gif Op woensdag 24 juni 2020 21:13 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Het kan niet beide waar zijn:
1. een lage inschatting van het rendement van pensioenvermogens
2. een hoge verwachting van pensioensparen (boven een omslagstelsel).
Wat zou jij als drempelwaarde hanteren om een omslagstelsel te verkiezen boven een spaar/kapitaalsysteem? En andersom: als het omslagstelsel geprefereerd wordt omdat de toekomstige rendementen van de kapitaalmarkt - volgens jou - laag liggen, is het dan ook zo dat er een einde aan de groei van de ongelijkheid ontstaat, doordat kapitaal niet langer gecompenseerd wordt voor het financiële risico dat ze nemen en de arbeidsquote daarmee 'als vanzelf' zal groeien ten gunste van het kapitaal?

Hoe zou jij een omslagstelsel eerlijk maken (lasten rijk en arm, demografische ontwikkelingen, hoge uitkeringsbehoefte ten tijde van crisis), of ga je daar allemaal het spaarsaldo van de afgelopen 60 jaar voor gebruiken? 2% reële marktrente vinden veel mensen laag, maar zorgt toch voor een rendement van 50% groei van de oorspronkelijke inleg, of anders gezegd, zou je de pensioenen over 40 jaar willen betalen met een omslagstelsel, dan moet er 50% meer worden afgedragen dan wanneer iedereen voor z'n toekomstige zelf spaart.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
pi_193776055
De zorg- en bancaire sector zijn twee van de meest gereguleerde sectoren in onze economie, en juist deze sectoren worden vaak gebruikt als schoolvoorbeeld om kritiek te geven op marktwerking. Daar klopt toch iets niet.
  donderdag 25 juni 2020 @ 15:47:18 #34
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193784341
quote:
0s.gif Op woensdag 24 juni 2020 23:12 schreef Wegenbouwer het volgende:
De zorg- en bancaire sector zijn twee van de meest gereguleerde sectoren in onze economie, en juist deze sectoren worden vaak gebruikt als schoolvoorbeeld om kritiek te geven op marktwerking. Daar klopt toch iets niet.
De kritiek op marktwerking is dat het een hele nauwe frame is die wereld en samenleving geen recht doet. Niet een gebrek aan marktwerking is het probleem, maar de veel te beperkte concepties die aan marktwerking ten grondslag liggen. Dit falen is geen oproep voor een nog hardnekkiger pleidooi voor meer marktwerking.

Zorg en het geldsysteem zijn beide voorbeelden, waaruit blijkt dat je niet voldoende hebt aan marktwerking. Ziek worden is geen kwestie van vraag en aanbod, maar van oorzaak en gevolg. Het geldsysteem toont de institutionele politieke basis die ten grondslag ligt aan marktwerking, waardoor marktwerking en politiek niet meer los van elkaar kunnen worden gezien. Marktwerking is een politiek geinstitutionaliseerd managementsysteem.

Voor de marktgelovigen kan er echter nooit iets mis zijn met marktwerking, anders dan een gebrek aan marktwerking. Dat gebrek is een zekerheid, omdat de wereld en de mens niet alleen in termen van marktwerking kunnen worden begrepen. Er speelt dus altijd meer. Alleen in het hoofd van de marktfundamentalisten is dat meer een misvatting.

Kortom, de reductie van alle werking tot marktwerking is het probleem.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 26-06-2020 14:08:13 ]
The view from nowhere.
  zaterdag 27 juni 2020 @ 13:54:27 #35
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193814582
VPROTegenlicht twitterde op zaterdag 27-06-2020 om 08:03:00 Zijn vader werd op straat gezet toen hij een kind was.

Nu strijdt stadsgeograaf Cody Hochstenbach tegen het overheidsbeleid dat al jaren steeds meer Nederlanders dakloos maakt. https://t.co/jSDsoupfLa reageer retweet
The view from nowhere.
pi_193815913
quote:
De jaren tachtig zorgden voor een kanteling in het beleid van stimuleren, spreiden en investeren. ‘Don’t back the losers, but pick the winners’, adviseerde voormalig Shell-topman Gerrit Wagner premier Lubbers toen die naar een uitweg uit de economische crisis zocht. Milikowski: „Dat was toen ook wel nodig: de afhankelijkheid van de overheid was simpelweg te groot geworden. Je ziet in Frankrijk wat er dan kan gebeuren. Regio’s wachten daar op wat er uit Parijs komt, waardoor er vaak helemaal niets gebeurt.”

Maar het mantra van ‘eigen kracht’ en verantwoordelijkheid dat de afgelopen dertig jaar leidend was is intussen uitgewerkt, volgens Milikowski. „Je kunt zeggen wat je wilt, maar Lubbers was anders dan Rutte een man met visie. En het beleid om in succesvolle stedelijke centra te investeren hééft ook gewerkt. Kijk maar naar Amsterdam. Toen ik opgroeide in de Watergraafsmeer in Amsterdam zag ik veel gezinnen om ons heen vertrekken. Tot er ineens gezinnen van buiten de stad kwamen wonen. En de stad ineens dé plek werd waar je moest wezen. Dat heb ik in dertig jaar totaal zien kantelen.”

Lees ook de recensie van Floor Milikowski’s vorige boek: ‘Londense toestanden’ in Amsterdam terwijl het stadsbestuur toekijkt
Krimp is de keerzijde van die trek naar de stad, zo stelt ze. „En voor een deel dus ook de consequentie van de keuze voor een beleidsideologie die in het teken van het recht van de sterkste staat. En als die verschillen een keuze zijn, dan is de keuze om ze weer te verkleinen dat ook. We moeten als samenleving weer leren wat onze kinderen op het schoolplein al mee krijgen: samen delen, spelen.”
https://www.nrc.nl/nieuws(...)de-sterkste-a4004056
  zaterdag 27 juni 2020 @ 22:47:19 #37
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_193822684
quote:
Doorgeschoten marktwerking? Doorgeschoten bezuinigingen op de zorg? Doorgeschoten flexibilisering? Laat me niet lachen!

In 2020 stijgt de collectieve uitgavenquote naar 49,9%, verwacht het Planbureau. Van iedere honderd euro die in Nederland wordt uitgegeven stroomt dan ¤49,90 door de bankrekeningen van de overheid en sociale fondsen.

Als percentage van het bbp lagen de collectieve uitgaven in 2019 zelfs iets hoger dan in het begin van de eeuw. Ook de collectieve lasten zijn de afgelopen twintig jaar gestegen.

Maar ook hier strookt het beeld niet met de cijfers. Er is helemaal niet bezuinigd op de zorg. De zorg is nog altijd het koekoeksjong van iedere begroting: het wipt alle ander begrotingsposten uit het nest. Ten opzichte van begin deze eeuw zijn de zorgkosten gestegen van 5,7% naar 9,4% van het bbp. Ter vergelijking: de uitgaven aan onderwijs gingen in die periode nog geen procentpunt omhoog.

Wat is er nog meer doorgeschoten in Nederland? De flexibilisering van de arbeidsmarkt, natuurlijk! Nuluren-contracten, uitzendbaantjes, tijdelijk werk, zzp-constructies, de Nederlandse werknemer heeft in de moderne gig-economie nauwelijks rechten meer. Daar zit op zich wel wat in. Er zijn duidelijk misstanden aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Maar wie naar de internationale statistieken kijkt valt iets heel anders op: vrijwel nergens is de vaste baan zo vast als in ons land. Volgens de Oeso is het alleen in Tsjechië nog moeilijker en kostbaarder om iemand met een vast contract te ontslaan. Zelfs in Zweden, Noorwegen, Denemarken en Zwitserland – toch bepaald geen landen met een asociale arbeidsmarkt - is vast minder vast.

Bron: FD: Doorgeschoten marktwerking?
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
  zaterdag 27 juni 2020 @ 23:49:15 #38
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193824199
quote:
3s.gif Op zaterdag 27 juni 2020 22:47 schreef GSbrder het volgende:
Doorgeschoten marktwerking? Doorgeschoten bezuinigingen op de zorg? Doorgeschoten flexibilisering? Laat me niet lachen!
- De piek in het jaar 2020 heeft alles te maken met het caronavirus en de lockdown.
- De toegenomen zorgkosten hebben te maken met de vergrijzing en mogelijk ook met de introductie van 'marktwerking in de zorg'.
- De aanval op de 'ver-vast-isering' is al jarenlang in volle gang en bestaat uit de enorme groei van ZZP'ers.
- De hoge belastingdruk heeft ook te maken met:
quote:
0s.gif Op dinsdag 16 juni 2020 22:45 schreef deelnemer het volgende:
Maar tegelijkertijd is er ook het volgende, waarbij ik de VS als voorbeeld neem:
1. een 1000 tal mega bedrijven vormen het grootste deel van de economie
2. deze mega bedrijven betalen nauwelijks winstbelasting
3. al een paar decennia keren ze 100% van de winst uit aan aandeelhouders in de vorm van dividend of de terugkoop van hun aandelen.
Zo stroomt de winst van de economie naar de bezittende economische bovenlaag en hoopt daar op.
Niet alleen stroomt de winst van de economie naar de bezittende economische bovenlaag en hoopt daar op. Maar de grote hoeveelheid geld die daar ophoopt, heeft ook een tegenhanger: een evengrote schuldenberg. De bezitters van het geld en bezitters van de schulden zijn vaak niet dezelfde personen. Er ontstaat zo een rentier class.

Verder zegt dit nog niets over de vraag of de marktideologie een zinnige ideologie is. Als blijkt dat er zich in de samenleving problemen voordoen, is daarmee dan bewezen dat je dus wel alles uitsluitend in markttermen moet begrijpen? Antwoord: Nee, want het sowieso al duidelijk dat niet alles een kwestie is van vraag en aanbod.

[ Bericht 2% gewijzigd door deelnemer op 27-06-2020 23:59:24 ]
The view from nowhere.
  zondag 28 juni 2020 @ 10:31:16 #39
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193827069
quote:
Waarom greep niemand in bij wirecard?

1.9 miljard euro is er verdwenen bij de onderneming die het digitale betaalverkeer regelt voor onder meer supermarktketens Aldi en Lidl.
quote:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wirecard

In november 2006 heeft Wirecard een internetbetaalsysteem geïntroduceerd onder de naam "Wirecard". Door zich online te registreren opent de consument een rekening bij Wirecard Bank, die hij kan vullen door middel van contanten, kaarten, overschrijvingen, of een aantal lokale betaalsystemen. De dienst omvatte een gratis virtuele prepaid MasterCard voor consumenten, die gebruikt kon worden om wereldwijd bij MasterCard-locaties te betalen. Naast het gebruik van de standaard MasterCard-producten, konden gebruikers van het Wirecard-systeem ook in realtime geld aan elkaar verzenden. Ook konden klanten kiezen voor een fysieke MasterCard. Het elektronische betaalverwerkings- en risicobeheerplatform van Wirecard AG ondersteunt ruim 85 lokale en internationale betaal- en fraudebeveiligingssystemen.

Met het Wirecard-product Supplier and Commission Payments (SCP) kunnen wereldwijde betalingen aan leveranciers en verkopers automatisch afgehandeld worden. De dienst is gebaseerd op het automatisch uitgeven van "virtuele" creditcards door Wirecard Bank. Leveranciers- of commissiebetalingen die internationaal gebeuren (bijvoorbeeld betaling van intermediaire commissies van hotels aan reisbureaus) kunnen verwerkt en afgehandeld worden via elektronische verzending van enkele "virtuele" creditcardnummers die beperkt gebruikt worden.
Dat krijg je van te vaak 'unicorn unicorn unicorn' brullen.

[ Bericht 7% gewijzigd door deelnemer op 28-06-2020 10:37:02 ]
The view from nowhere.
  zondag 28 juni 2020 @ 10:57:13 #40
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_193827359
quote:
0s.gif Op zaterdag 27 juni 2020 23:49 schreef deelnemer het volgende:

[..]

- De piek in het jaar 2020 heeft alles te maken met het caronavirus en de lockdown.
Dus je zou voorstander zijn van austerity in goede tijden? Met andere woorden: Keynesiaans beleid, in plaats van de Chicago school, is wat je wil dat Nederland toepast? En je bent het ook eens dat zowel de kabinetten Balkenende als Rutte niet de collectieve lasten omlaag hebben gebracht, zoals vaak verweten wordt?

quote:
- De toegenomen zorgkosten hebben te maken met de vergrijzing en mogelijk ook met de introductie van 'marktwerking in de zorg'.
Dat zou wel heel gemakkelijk zijn. De zorgkosten stijgen, maar er is alsnog bezuinigd op de zorg, want alle kostenstijgingen gaan naar marktelementen. Helaas heb ik nooit cijfers gezien die dat onderbouwen of die deze eenzijdige lezing ondersteunen.

quote:
- De aanval op de 'ver-vast-isering' is al jarenlang in volle gang en bestaat uit de enorme groei van ZZP'ers.
Dus het vakbondsbeleid van vast zo vast mogelijk houden, in plaats van het werkgeversorganisatiestandpunt om vast flexibeler te maken, heeft niet jouw voorkeur, zodat het vaste werknemerschap weer aantrekkelijker wordt voor werkgevers en we in lijn komen te liggen met andere gematigde landen?
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
  dinsdag 30 juni 2020 @ 21:53:48 #41
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193865110
quote:
THE MISSING PROFITS OF NATIONS

Between 1985 and 2018, the global average statutory corporate tax rate has fallen by about half, from 49% to 24%. One reason for this decline is international tax competition.

In this paper, Thomas Torslov, Ludvig Wier and Gabriel Zucman explore the extent to which globalization and tax competition are redistributing profits across nations. They analyze how the location of corporate profits would change if all countries adopted the same effective corporate tax rate, keeping global profits and investment constant. To do so, they exploit new macroeconomic data known as foreign affiliates statistics. As a result, the authors find that profits would increase by about 15% in high-tax European Union countries and 10% in the United States. These results can be used to quantify the tax revenues that individual countries could gain under different corporate tax reform scenarios, and to quantify the revenue implications of a formulary apportionment system.

KEY-RESULTS

• Close to 40% of multinational profits are shifted to tax havens globally;

European Union countries appear to be the tax competition largest losers: about 35% of the shifted profits come from E.U. (non-haven) countries, close to 30% from developing countries, and about 25% from the United States;

• Profitability in Local vs. Foreign Firms: foreign firms are more profitable than local firms in tax havens, and local firms are more profitable in high-tax countries;

• U.S. multinationals are the main “shifters”: about half of all the shifted profits ultimately accrue to U.S. parents, while about 30% accrue to E.U. parents;

Profit shifting reduces the corporate tax revenue of the European Union by around 20%. Globally, the tax revenue loss is around 10%;

• The havens that collect the largest amount of revenue appear to be those that impose the lowest tax rate on foreign profits: the revenue-maximizing tax rate appears to be less than 5%.

As an example, Ireland has a 5% corporate tax rate and generates much more revenue than non-haven countries
quote:
Conclusions

What have we learned from this paper? In our view the main finding is that one can obtain
a clear picture of global profit shifting by exploiting the foreign affiliates statistics recently
made available by many countries. These data show that the capital share of corporate value added is extremely high in the foreign firms of tax havens, while it is low in the foreign firms of other countries compared to the capital share of local firms. By exploiting this pattern of differential profitability as well as new bilateral balance of payments data recently made available by tax havens, our paper estimates how much each tax haven, each OECD country, and the main emerging economies gain or lose in profits compared to a benchmark of global tax harmonization. We find that the redistributive effects of tax competition are large: by our estimates, close to 40% of multinational profits are shifted to tax havens in 2015. Non-haven European Union countries appear to be the largest losers from this phenomenon.

It reduces the effective rates paid by multinationals compared to local firms, which could adversely affect competition. It reduces the taxes paid by the wealthy--as ownership of these firms is concentrated--which might call for offsetting changes in individual income taxation, or changes in the way multinational companies are taxed.

We stress that our estimates of the amount of profits shifted by multinationals globally is
conservative. Our investigation has uncovered statistical gaps that limit our ability to monitor
global economic activity and constrain tax enforcement. Statistical improvements are necessary. To solve the asymmetries in bilateral foreign affiliates and direct investment statistics (in
particular between the United States and European tax havens), national statistical authorities
need to be authorized to exchange micro-data. The foreign affiliates statistics that we exploited
in this paper need to be compiled by more countries and expanded to include more information, such as interest payments, corporate income taxes paid, and capital stocks (as the United
States, for example, already does). A number of Caribbean tax havens do not currently publish
comprehensive enough national accounts. Last and maybe most importantly, many countries--
including the United States and a number of tax havens--could improve their public corporate
registries so that all firms are included and profit information is made publicly available at
the subsidiary level. Altogether, these improvements would significantly improve our ability to
study globalization and its distributional effects.

Our analysis has focused on how tax competition redistributes tax bases across countries.
In future research, it would be good to introduce the inequality dimension in the analysis,
i.e., to quantify how much the various income and wealth groups in each country have gained
or lost from tax competition. According to our estimates, about half of the globally shifted
profits accrue to the shareholders of U.S. multinationals
(a majority of which, but not all, are
Americans). Because equity ownership is concentrated (see e.g., Saez and Zucman, 2016, for
evidence on equity wealth concentration in the United States), profit shifting tends, everything
else equal, to reduce the effective tax rate of the wealthy, which may contribute to increasing
inequality
. A quantitative analysis of these redistributive effects across income and wealth
groups would make it possible to make progress towards a full-fledged macro-distributional
analysis of globalization. This raises major conceptual and empirical challenges for future
research.
https://wid.world/documen(...)lity-lab-wp-2020-12/



[ Bericht 8% gewijzigd door deelnemer op 30-06-2020 22:31:37 ]
The view from nowhere.
  woensdag 1 juli 2020 @ 08:46:04 #42
275286 Bondsrepubliek
Weltmeister 2014
pi_193868704
quote:
Vermogensongelijkheid in Nederland is nog groter dan gedacht

De vermogensongelijkheid in Nederland is nog groter dan gedacht. De rijkste 1 procent van de huishoudens bezit volgens nieuwe schattingen niet een kwart, maar een derde van al het private vermogen in Nederland, ongeveer 1.600 miljard euro. De top 0,1 procent (7.750 huishoudens) heeft daarvan niet een tiende, maar een zesde in handen.

Wilco Dekker1 juli 2020, 5:00
quote:
De auteurs wijzen erop dat hun cijfers ‘niet in steen zijn gebeiteld’. Het punt dat ze vooral willen maken is vooral dat de huidige schattingen van de vermogens van de rijksten van Nederland grote hiaten vertonen. Dit ‘ondanks het goede en snelle werk van het CBS’.
Eerder bleek al dat de inkomensongelijkheid ook een stuk groter is dan dat Peter Hein van Mulligen de Nederlandse bevolking voorspiegelt.
ESBtweets twitterde op dinsdag 18-02-2020 om 06:00:00 Terwijl de ongelijkheid van bezit in Nederland bijna Amerikaanse proporties aanneemt, zou de inkomensongelijkheid hier slechts gematigd zijn. Bij een nadere beschouwing van de statistieken blijkt die stelling echter onhoudbaar, zo stelt Alman Metten: https://t.co/inBWFpxQ9L reageer retweet
pi_193876518
quote:
0s.gif Op woensdag 1 juli 2020 08:46 schreef Bondsrepubliek het volgende:
Eerder bleek al dat de inkomensongelijkheid ook een stuk groter is dan dat Peter Hein van Mulligen de Nederlandse bevolking voorspiegelt.
Het is wel wat flauw om, als je eerst een scheiding aanbrengt tussen vermogens- en inkomensongelijkheid, dan vervolgens allerlei (over het algemeen ongerealiseerde) vermogensrendementen (stijgende huizenprijzen, stijgende beurskoersen) als component van de inkomensongelijkheid te beschouwen en dan ook nog eens de kosten van het verschaffen van dat vermogen (rente) niet mee te nemen als uitgave. Dat is wel extreem toeredeneren naar je hypothese.

Maar goed, Metten flirt wel vaker met Piketty: toptarieven van 90 procent en de secretaresse laten meebeslissen over de strategie van een onderneming zonder dat ze daar financieel commitment tegenover hoeft te stellen.
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
When Tiësto was Tiësto
  woensdag 1 juli 2020 @ 20:35:06 #44
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_193879362
quote:
Dus puur voor de Nederlandse situatie: ¤57 miljard teveel corporate profits door onze fiscale mogelijkheden (p. 55).
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
  woensdag 1 juli 2020 @ 21:23:57 #45
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193879893
quote:
1s.gif Op woensdag 1 juli 2020 20:35 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Dus puur voor de Nederlandse situatie: ¤57 miljard teveel corporate profits door onze fiscale mogelijkheden (p. 55).
Naar Nederland verplaatste winst ten gunste van de aandeelhouders van private bedrijven (die overal kunnen verblijven).
The view from nowhere.
  woensdag 1 juli 2020 @ 22:23:53 #46
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193880836
Boek review
Gabriël van den Brink: Ruw ontwaken uit een neoliberale droom
quote:
Merijn Oudenampsen: Dromen van het neoliberalisme

De basale these van Ruw ontwaken is dat het neoliberalisme een proces van liberalisering, modernisering en individualisering in gang heeft gezet. Sinds de jaren tachtig, zo luidt de analyse, is er een neoliberale bestuurlijke elite aangetreden die marktdenken combineert met culturele progressiviteit. De economische globalisering werd in de bestuurskamers omarmd, samen met het multiculturalisme en de vrijzinnigheid. De grachtengordelelite heeft het volk daarin echter niet weten mee te nemen. Vervolgens kwam een populistische tegenreactie op, door Van den Brink beschreven als het 'ontwaken der verworpenen'. De motor van deze nog immer doorwoekerende revolte is het verlangen naar gemeenschap en nationale identiteit. Het 'ruw ontwaken' begon met Pim Fortuyn, die het verzet inluidde tegen 'het neoliberale enthousiasme van de bestuurlijke elite'. Fortuyns politieke erfenis zou later worden overgenomen door Geert Wilders en Thierry Baudet. De neoliberale droom, zo wordt met grote stelligheid beweerd, ligt inmiddels 'in duigen'.

Van den Brink ontpopt zich als populisme-versteher, die met de thermometer in de hand het nationale ongenoegen meet en in zijn analyses dicht tegen het rechts-populisme aanschuurt. Zijn diagnose zal menigeen bekend in de oren klinken. Het verhaal van de ontwortelde grachtengordelelite is immers een populair narratief, bijna een cliché. Het een en ander wordt nog eens bekrachtigd in een introductie van Kim Putters, directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). Hij prijst het boek als 'een haarscherpe analyse van de oorzaken' van de huidige onvrede. Het is alleszins opvallend, want er valt toch wel het een en ander op aan te merken.

Een van de felste pleitbezorgers van het neoliberalisme in Nederland was namelijk Pim Fortuyn. Zijn bekende pamflet Aan het volk van Nederland was één grote lofrede op de homo economicus, waar Gabriël van den Brink in zijn boek zo tegen ageert. Fortuyn wilde een hypermobiele arbeidsmarkt naar Amerikaans model: hij stelde voor om bindende CAO's af te schaffen, de SER te ontmantelen en vaste contracten te verbieden. De Nederlandse burger moest een 'ondernemer van de eigen arbeid' worden, een centraal motto in het neoliberale denken, bekend uit de analyses van Foucault. Fortuyn riep om een 'Hollandse Margaret Thatcher' die de vakbonden zou aanpakken, wilde de helft van alle ambtenaren ontslaan, marktwerking doorvoeren in de publieke sector en de verzorgingsstaat sterk inperken. 'Leer de armen zichzelf te helpen', stelde Fortuyn bij aanvang van zijn politieke campagne in 2001. 'Bij het loket van de verzorgingsstaat krijg je geld, maar je levert je ziel ervoor in. Ik beschouw het als mijn taak om niet alleen te roepen dat de politiek waardeloos is, maar dat ook veel burgers dat zijn. Ze kijken te veel naar wat de overheid allemaal kan en moet doen, en veel te weinig naar wat ze zelf kunnen doen.' Het verkiezingsprogramma van de LPF uit 2002 bepleitte dan ook marktwerking in de zorg, een slordige 8,6 miljard euro belastingverlaging, deregulering van onderwijs, drastische inperking van de wao en afschaffing van huurtoeslag en kinderbijstand.
Als neoconservatieven en neoliberalen het ergens over eens zijn, dan zijn wel het de zegeningen van marktwerking / kapitalisme. De conservatieve gemeenschapszin is veel meer moralistisch (normen en waarden) dan socialistisch. Volgens hen wakkert de verzorgingsstaat de gevreesde Jan Saliegeest aan. Hun zorg is vooral of iedereen wel voldoende presteert. Not care, but the incentive structure is key.

P.S.: Individualisme is wel kenmerkend voor neoliberalisme. Als dat leidt tot een reactie, en de rol van de groep weer in beeld komt, dan scheiden de wegen (socialisme versus nationalisme). Socialisten denken in termen van klassen en nationalisten in termen van naties. Het aandeelhouderskapitalisme is zowel 'meritocratisch' als internationalistisch.

[ Bericht 33% gewijzigd door deelnemer op 02-07-2020 19:37:06 ]
The view from nowhere.
  donderdag 2 juli 2020 @ 11:27:56 #47
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_193886788
quote:
0s.gif Op woensdag 1 juli 2020 21:23 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Naar Nederland verplaatste winst ten gunste van de aandeelhouders van private bedrijven (die overal kunnen verblijven).
Uhu, maar even over de duim genomen, 6 miljard blijft dan over voor de Nederlandse fiscus?
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
  donderdag 2 juli 2020 @ 17:55:11 #48
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_193892152
quote:
15s.gif Op donderdag 2 juli 2020 11:27 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Uhu, maar even over de duim genomen, 6 miljard blijft dan over voor de Nederlandse fiscus?
Men verschuift de winst naar Nederland, niet om hier belasting te mogen betalen, maar om die elders te ontlopen. Hoeveel de Nederlandse fiscus ermee opschiet weet ik niet, niet veel vermoed ik, maar dat rechtvaardigt nog niet de praktijk van belastingvermijding. Belastingvermijding is niet een conflict tussen landen, maar tussen landen en internationale bedrijven, tussen burgers en aandeelhouders.
The view from nowhere.
  donderdag 2 juli 2020 @ 18:02:28 #49
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_193892272
quote:
0s.gif Op donderdag 2 juli 2020 17:55 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Men verschuift de winst naar Nederland, niet om hier belasting te mogen betalen, maar om die elders te ontlopen. Hoeveel de Nederlandse fiscus ermee opschiet weet ik niet, niet veel vermoed ik, maar dat rechtvaardigt nog niet de praktijk van belastingvermijding. Belastingvermijding is niet een conflict tussen landen, maar tussen landen en internationale bedrijven, tussen burgers en aandeelhouders.
Ze betalen hier geen 0 euro, want de effectieve tax rates zijn volgens jouw bron eerder 10% dan 0%. Het is een conflict tussen landen omdat het belastingstarief niet in beton gegoten is. Natuurlijk, het moet “redelijk” zijn, er moet substance bestaan en je moet er mee weg komen. Nederland heft meer inkomstenbelasting c.q. een hoger tarief dan Duitsland, is dat een conflict tussen Nederlandse burgers en belastingbetalers? Als ik mijn persoonlijke belastingaangifte naar Zwitserland of Monaco verplaats, ben ik dan in concurrentie met jou?
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
pi_193892608
quote:
0s.gif Op woensdag 1 juli 2020 21:23 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Naar Nederland verplaatste winst ten gunste van de aandeelhouders van private bedrijven (die overal kunnen verblijven).
Doodgewone arbitrage dus, die de facto alleen maar "would change if all countries adopted the same effective corporate tax rate", wat nooit gaat gebeuren. Dan kan je maar beter goed meespelen in dat spelletje, zoals Nederland doet, dan erg boos worden op een krachtenveld dat zo oneerlijk zou zijn.

Je kan je overigens afvragen of die uitkomsten daadwerkelijk zo oneerlijk zijn als je ziet dat de grootste nettoverliezers de VS en het VK zijn - volgens velen toch de exponenten van het neoliberalisme - wier autoriteiten vrolijk hieraan meewerk(t)en; I wonder why.
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
When Tiësto was Tiësto
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')