Neoliberalisme wat houdt het in? #34

quote:

Op woensdag 24 juni 2020 18:36 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Eigenlijk is de analogie: als we het Nederlandse minimumloon op ¤ 10.000 leggen, dan zouden we een groot deel van de CAO-onderhandelingen niet meer hoeven te voeren, dus kunnen al die vakbondsmensen wat anders doen. Juist doordat pensioen een private aangelegenheid (micro-economie) is en geen publiek omslagstelsel (de werknemer en werkgever leggen in: meer ingelegd en aan pensioenrechten opgebouwd, een hoger pensioeninkomen) kun je voorkomen dat je met een hoge basis hoeft te rekenen. Ga je 'veel meer' via het omslagstelsel doen, dan ben ik benieuwd waar dat nieuwe AOW-niveau op zal uitkomen. Een modaal salaris, dus ¤ 2500, voor iedere 65-plusser? Misschien dubbel modaal? Wil dit ook zeggen dat mensen die gemiddeld een ton per jaar toucheren als werknemer dit later via het omslagstelsel moeten ontvangen van de nieuwe werknemers, m.a.w., herverdeling van arm naar rijk?

quote:

Op woensdag 24 juni 2020 14:06 schreef deelnemer het volgende:
Ten Cate rekent voor dat we met een omslagstelsel een vast pensioen van zeventig procent van het inkomen kunnen financieren, dat bovendien geïndexeerd is.

quote:

[..]

Je haalt nu rendement en rekenrente door elkaar, nietwaar? De rekenrente gaat om zekerheid (het defined benefit verhaal), het rendement om de inflatiecorrectie en risicopremie (de reden dat een pensioen voor >50% uit rendement bestaat en voor de rest uit inleg).

quote:

Ik wil best met je mee gaan: als elke euro op aarde geen rendement in de toekomst meer kan opleveren door behoefte uit te stellen, dan is theoretisch het beste handelsmoment voor elke euro vandaag. Dat is het moment dat prijsstijgingen in de toekomst het onaantrekkelijk maken om te sparen en dan kun je, puur economisch, het beste alles via de balans van de overheid financieren, of dat nu een koopwoning is of een televisie op afbetaling. Hoewel zo'n periode zich kortstondig kan voordoen, zijn we daar nog lang niet. Sterker nog, zelfs Japan is daar niet.

quote:

Op woensdag 24 juni 2020 19:54 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Dus herverdeling van arm naar rijk. Helder. 70% van een ton verzekeren is meer premie van werknemers vragen via het omslagstelsel dan 70% van een minimumloon (daar zit de AOW franchise al op).
[..]

Nee, dan begrijp je het verschil tussen verwacht rendement (marktrente) en rekenrente niet. Verplichtingen (beloftes) verdisconteer je met een rekenrente. Toekomstige rendementen niet.

quote:

[..]

Waarom wil je graag een hogere rekenrente?

quote:

Op woensdag 24 juni 2020 20:07 schreef nostra het volgende:
Dát "de rente" op 0% staat - en daarmee de rekenrente beïnvloedt - is het gevolg van monetair beleid. Je creëert een a-politieke instantie met één mandaat en in de praktijk zet die de geldpers aan om allerlei doelen na te streven die niets te maken hebben met dat mandaat en toch op zijn minst de schijn hebben ook politiek ingegeven te zijn.

quote:

Op woensdag 24 juni 2020 23:12 schreef Wegenbouwer het volgende:
De zorg- en bancaire sector zijn twee van de meest gereguleerde sectoren in onze economie, en juist deze sectoren worden vaak gebruikt als schoolvoorbeeld om kritiek te geven op marktwerking. Daar klopt toch iets niet.

twitter:

VPROTegenlicht twitterde op zaterdag 27-06-2020 om 08:03:00 Zijn vader werd op straat gezet toen hij een kind was.

Nu strijdt stadsgeograaf Cody Hochstenbach tegen het overheidsbeleid dat al jaren steeds meer Nederlanders dakloos maakt. https://t.co/jSDsoupfLa reageer retweet

quote:

Op zaterdag 27 juni 2020 22:47 schreef GSbrder het volgende:
Doorgeschoten marktwerking? Doorgeschoten bezuinigingen op de zorg? Doorgeschoten flexibilisering? Laat me niet lachen!

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 22:45 schreef deelnemer het volgende:
Maar tegelijkertijd is er ook het volgende, waarbij ik de VS als voorbeeld neem:
1. een 1000 tal mega bedrijven vormen het grootste deel van de economie
2. deze mega bedrijven betalen nauwelijks winstbelasting
3. al een paar decennia keren ze 100% van de winst uit aan aandeelhouders in de vorm van dividend of de terugkoop van hun aandelen.
Zo stroomt de winst van de economie naar de bezittende economische bovenlaag en hoopt daar op.

quote:

Waarom greep niemand in bij wirecard?

1.9 miljard euro is er verdwenen bij de onderneming die het digitale betaalverkeer regelt voor onder meer supermarktketens Aldi en Lidl.

quote:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Wirecard

In november 2006 heeft Wirecard een internetbetaalsysteem geïntroduceerd onder de naam "Wirecard". Door zich online te registreren opent de consument een rekening bij Wirecard Bank, die hij kan vullen door middel van contanten, kaarten, overschrijvingen, of een aantal lokale betaalsystemen. De dienst omvatte een gratis virtuele prepaid MasterCard voor consumenten, die gebruikt kon worden om wereldwijd bij MasterCard-locaties te betalen. Naast het gebruik van de standaard MasterCard-producten, konden gebruikers van het Wirecard-systeem ook in realtime geld aan elkaar verzenden. Ook konden klanten kiezen voor een fysieke MasterCard. Het elektronische betaalverwerkings- en risicobeheerplatform van Wirecard AG ondersteunt ruim 85 lokale en internationale betaal- en fraudebeveiligingssystemen.

Met het Wirecard-product Supplier and Commission Payments (SCP) kunnen wereldwijde betalingen aan leveranciers en verkopers automatisch afgehandeld worden. De dienst is gebaseerd op het automatisch uitgeven van "virtuele" creditcards door Wirecard Bank. Leveranciers- of commissiebetalingen die internationaal gebeuren (bijvoorbeeld betaling van intermediaire commissies van hotels aan reisbureaus) kunnen verwerkt en afgehandeld worden via elektronische verzending van enkele "virtuele" creditcardnummers die beperkt gebruikt worden.

quote:

THE MISSING PROFITS OF NATIONS

Between 1985 and 2018, the global average statutory corporate tax rate has fallen by about half, from 49% to 24%. One reason for this decline is international tax competition.

In this paper, Thomas Torslov, Ludvig Wier and Gabriel Zucman explore the extent to which globalization and tax competition are redistributing profits across nations. They analyze how the location of corporate profits would change if all countries adopted the same effective corporate tax rate, keeping global profits and investment constant. To do so, they exploit new macroeconomic data known as foreign affiliates statistics. As a result, the authors find that profits would increase by about 15% in high-tax European Union countries and 10% in the United States. These results can be used to quantify the tax revenues that individual countries could gain under different corporate tax reform scenarios, and to quantify the revenue implications of a formulary apportionment system.

KEY-RESULTS

• Close to 40% of multinational profits are shifted to tax havens globally;

European Union countries appear to be the tax competition largest losers: about 35% of the shifted profits come from E.U. (non-haven) countries, close to 30% from developing countries, and about 25% from the United States;

• Profitability in Local vs. Foreign Firms: foreign firms are more profitable than local firms in tax havens, and local firms are more profitable in high-tax countries;

• U.S. multinationals are the main “shifters”: about half of all the shifted profits ultimately accrue to U.S. parents, while about 30% accrue to E.U. parents;

• Profit shifting reduces the corporate tax revenue of the European Union by around 20%. Globally, the tax revenue loss is around 10%;

• The havens that collect the largest amount of revenue appear to be those that impose the lowest tax rate on foreign profits: the revenue-maximizing tax rate appears to be less than 5%.

As an example, Ireland has a 5% corporate tax rate and generates much more revenue than non-haven countries

quote:

Conclusions

What have we learned from this paper? In our view the main finding is that one can obtain
a clear picture of global profit shifting by exploiting the foreign affiliates statistics recently
made available by many countries. These data show that the capital share of corporate value added is extremely high in the foreign firms of tax havens, while it is low in the foreign firms of other countries compared to the capital share of local firms. By exploiting this pattern of differential profitability as well as new bilateral balance of payments data recently made available by tax havens, our paper estimates how much each tax haven, each OECD country, and the main emerging economies gain or lose in profits compared to a benchmark of global tax harmonization. We find that the redistributive effects of tax competition are large: by our estimates, close to 40% of multinational profits are shifted to tax havens in 2015. Non-haven European Union countries appear to be the largest losers from this phenomenon.

It reduces the effective rates paid by multinationals compared to local firms, which could adversely affect competition. It reduces the taxes paid by the wealthy--as ownership of these firms is concentrated--which might call for offsetting changes in individual income taxation, or changes in the way multinational companies are taxed.

We stress that our estimates of the amount of profits shifted by multinationals globally is
conservative. Our investigation has uncovered statistical gaps that limit our ability to monitor
global economic activity and constrain tax enforcement. Statistical improvements are necessary. To solve the asymmetries in bilateral foreign affiliates and direct investment statistics (in
particular between the United States and European tax havens), national statistical authorities
need to be authorized to exchange micro-data. The foreign affiliates statistics that we exploited
in this paper need to be compiled by more countries and expanded to include more information, such as interest payments, corporate income taxes paid, and capital stocks (as the United
States, for example, already does). A number of Caribbean tax havens do not currently publish
comprehensive enough national accounts. Last and maybe most importantly, many countries--
including the United States and a number of tax havens--could improve their public corporate
registries so that all firms are included and profit information is made publicly available at
the subsidiary level. Altogether, these improvements would significantly improve our ability to
study globalization and its distributional effects.

Our analysis has focused on how tax competition redistributes tax bases across countries.
In future research, it would be good to introduce the inequality dimension in the analysis,
i.e., to quantify how much the various income and wealth groups in each country have gained
or lost from tax competition. According to our estimates, about half of the globally shifted
profits accrue to the shareholders of U.S. multinationals (a majority of which, but not all, are
Americans). Because equity ownership is concentrated (see e.g., Saez and Zucman, 2016, for
evidence on equity wealth concentration in the United States), profit shifting tends, everything
else equal, to reduce the effective tax rate of the wealthy, which may contribute to increasing
inequality. A quantitative analysis of these redistributive effects across income and wealth
groups would make it possible to make progress towards a full-fledged macro-distributional
analysis of globalization. This raises major conceptual and empirical challenges for future
research.

quote:

Op woensdag 1 juli 2020 20:35 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Dus puur voor de Nederlandse situatie: ¤57 miljard teveel corporate profits door onze fiscale mogelijkheden (p. 55).

quote:

Merijn Oudenampsen: Dromen van het neoliberalisme

De basale these van Ruw ontwaken is dat het neoliberalisme een proces van liberalisering, modernisering en individualisering in gang heeft gezet. Sinds de jaren tachtig, zo luidt de analyse, is er een neoliberale bestuurlijke elite aangetreden die marktdenken combineert met culturele progressiviteit. De economische globalisering werd in de bestuurskamers omarmd, samen met het multiculturalisme en de vrijzinnigheid. De grachtengordelelite heeft het volk daarin echter niet weten mee te nemen. Vervolgens kwam een populistische tegenreactie op, door Van den Brink beschreven als het 'ontwaken der verworpenen'. De motor van deze nog immer doorwoekerende revolte is het verlangen naar gemeenschap en nationale identiteit. Het 'ruw ontwaken' begon met Pim Fortuyn, die het verzet inluidde tegen 'het neoliberale enthousiasme van de bestuurlijke elite'. Fortuyns politieke erfenis zou later worden overgenomen door Geert Wilders en Thierry Baudet. De neoliberale droom, zo wordt met grote stelligheid beweerd, ligt inmiddels 'in duigen'.

Van den Brink ontpopt zich als populisme-versteher, die met de thermometer in de hand het nationale ongenoegen meet en in zijn analyses dicht tegen het rechts-populisme aanschuurt. Zijn diagnose zal menigeen bekend in de oren klinken. Het verhaal van de ontwortelde grachtengordelelite is immers een populair narratief, bijna een cliché. Het een en ander wordt nog eens bekrachtigd in een introductie van Kim Putters, directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). Hij prijst het boek als 'een haarscherpe analyse van de oorzaken' van de huidige onvrede. Het is alleszins opvallend, want er valt toch wel het een en ander op aan te merken.

Een van de felste pleitbezorgers van het neoliberalisme in Nederland was namelijk Pim Fortuyn. Zijn bekende pamflet Aan het volk van Nederland was één grote lofrede op de homo economicus, waar Gabriël van den Brink in zijn boek zo tegen ageert. Fortuyn wilde een hypermobiele arbeidsmarkt naar Amerikaans model: hij stelde voor om bindende CAO's af te schaffen, de SER te ontmantelen en vaste contracten te verbieden. De Nederlandse burger moest een 'ondernemer van de eigen arbeid' worden, een centraal motto in het neoliberale denken, bekend uit de analyses van Foucault. Fortuyn riep om een 'Hollandse Margaret Thatcher' die de vakbonden zou aanpakken, wilde de helft van alle ambtenaren ontslaan, marktwerking doorvoeren in de publieke sector en de verzorgingsstaat sterk inperken. 'Leer de armen zichzelf te helpen', stelde Fortuyn bij aanvang van zijn politieke campagne in 2001. 'Bij het loket van de verzorgingsstaat krijg je geld, maar je levert je ziel ervoor in. Ik beschouw het als mijn taak om niet alleen te roepen dat de politiek waardeloos is, maar dat ook veel burgers dat zijn. Ze kijken te veel naar wat de overheid allemaal kan en moet doen, en veel te weinig naar wat ze zelf kunnen doen.' Het verkiezingsprogramma van de LPF uit 2002 bepleitte dan ook marktwerking in de zorg, een slordige 8,6 miljard euro belastingverlaging, deregulering van onderwijs, drastische inperking van de wao en afschaffing van huurtoeslag en kinderbijstand.

quote:

Op donderdag 2 juli 2020 11:27 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Uhu, maar even over de duim genomen, 6 miljard blijft dan over voor de Nederlandse fiscus?