goedenmorgen,
helaas heeft 3 weken geleden mijn vriendin na 4.5 jaar de relatie verbroken.
voorgeschiedenis:
2jaar geleden zijn mijn vriendin en ik trotste eigenaar geworden van een nieuwbouwwoning, dit was op dat moment alles voor ons en het geluk kon niet op, we hebben besloten deze woning casco op te laten leveren zodat we alles samen konden opbouwen. we hadden enorm mooie ideen over onze woning en alles klopte gewoon, samen de spullen uitzoeken de inrichting plannen en alles uittekenen. we wilde alles perfect hebben en het was ook allemaal mogelijk. dit betkenden wel dat de eerste 3 jaar volledig in de ban van klussen/ werken / bouwen stond ( garage werd ook gelijktijdig gebouwd door mijzelf )
een jaar geleden kwam ik thuis na een weekend geweerkt te hebben, daar kwamen ineens de 3 woorden die niemand wil horen "we moeten praten " mijn vriendin brak volledig in tranen uit en gaf aan dat ze twijfelde over haar gevoel en of we nog wel verder moesten gaan!
ze had ook besloten dat ze der spullen ging pakken en weer terug bij der ouders ging wonen( wij waren op dit moment 2 jaar samenwonend en zij was 24 en ik 26 ). dit kwam voor mij volledig uit het niets en was er helemaal gesloopt van.
na 2 dagen geen contact te hebben gehad , stond ze daar ineens weer voor de deur spulletjes onder der armen en tranen rolde over haar wangen van verdriet. ze wist dat dit niet de oplossing was en wilde zograag terugkomen omdat ze me miste. ik stond met mijn mond vol tanden aan de voordeur en wist totaal niet hoe ik moest reageren! ik zag een sprookje dat zo mooi was volledige wegvagen en daarna we langzaam terug komen.
na een gesprek met haar te hebben gehad over wat er precies aan de hand was, bleek dat ze het moeilijk vond dat ik zoveel aan het werk was en dat alles qua huishouden op haar schouders kwam te liggen ( dit moment had ik een fulltime baan en weekend werk waardoor ik vaak hele weekenden/weeken in het buitenland zat ) ik besloot mijn weekend werk te minderen om haar te steunen in het huishouden, dit was voor haar dan ook een hele opluchting. de 4 maanden hierna zag ik haar dn ook weer stralen en gaf ze vaak aan dat ze weer echt gelukkig was.
augustus 2019 gingen we met mijn schoonouders op vakantie omdat deze zoveel jaar getrouwd waren, dit was voor mij een vakantie waar ik enorm naar uitkeek want door ons druk leventje de laatste jaren was ik aardig toe aan rust lichamelijk en mentaal. deze vakantie werd door iedereen van de familie als fantastich beschouwd, wat hebben we enorm genoten met zijn alle. helaas kwam in november 2019 weer die 3 drie verschikkelijk woorden naar boven. "we moeten praten" dit keer was het weer haar gevoel waarme ze zat en ook dit keer kwam het weer als een duveltje uit een doosje zelf der eigen ouders zagen dit niet aankomen. het werd der allemaal teveel en ze kon die twijfel niet meer aan ! weer der spullen gepakt en weer naar de ouders .
en ja hoor de geschiedenis herhaalt zich, 2 dagen laten kreeg mijn zus en eenorm verward berichtje en wilde mij heel graag voorbereiden op de pijn die zij mij ging doen ! ze had een berichtje naar mijn zus gestuurd hoe enorm kut ze dit voor mijn vond maar een toekomst zat er niet meer in ze zag mij niet als de man waarmee ze voor het altaar wilde staan en al helemaal niet als de vader van der kinderen, dit was voor mij een messteek in mijn rug ! dit deed zo enorm zeer omdat te lezen van iemand waar je zo enorm gek op bent. terwijl ik thuis moest bijkomen van dit berichtje ging ineens de deurbel en ja hoor daar stond ze weer en weer rolde de tranen over der wangen en wilde ze weer terugkomen.
ik vond enorm moeilijk te beseffen dat ze 1 uur geleden alls zo goed doordacht had en zeker wist dat ze niks meer wilde en nu weer ineensvolledig omgeslagen was, wat is er toch met je aan de hand vroeg ik haar?
helaas kon ze hier alleen maar op antwoorden dat dit een twijfel was die ze niet kon onderbouwen ! ik heb toen ook gelijk aangegeven dat ik niet opdezelfde voet verder wil als de laatste keer en heb gevraagd of ze samen naar de dokter wilde, helaas kwam hier ook nog is bij dat zij 2 weken hiervoor van baan was gewisseld en enorm spijt had van die beslissing! ze kwam elke avond huilend thuis en wilde niks anders dan op de bank liggen en knuffelen.
na een week hadden we dan eindelijk onze afspraak bij de huisarts, toen de huisarts vroeg aan der "vertel het is wat is er aan de hand " brak ze volledig in 1000 stukjes tranen liepen over de wangen alsof de kraan volledig opengedraaid was, ze vertelde heel der verhaal ook kwamen er hier dingen naar boven waarvan ik niet eens wist dat ze daar me zat zoals ( vorig jaar februari heeft haar vader kanker gehad, dit was enorme impact op haar leven dit was heel begrijpelijk natuurlijk maardit probleem hebben we samen doorstaan en veel over gepraat en ben er altijd voor der geweest! ook is mijn moeder bij ons 3-4 maanden in komen wonen door relatiebreuk met haar vriend,
ook was er een flinke financiele tegenvaller geweest door het kapot gaan van een van de auto's dit maakte het verbouwen ook niet makkelijker! ook had ze in 1,5 jaar tijd 5 verschillende baantjes gehad en gaf aan wel gelukkig te zijn maar toch zocht ze naar meer.
einde van dit gespek, zei de huisarts dat ze wel heel veel kenmerken had van overspannenheid ( vermoeidheid, nergens zin in, en twijfelen over alles ! ) maar helaas wilde ze hier geen hulp voor krijgen terwijl de huisarts dit aan der aanbood ! dit was een enorme domper voor mij. maar je kan iemand niet dwingen.
de weken hierop waren fantastisch, fysiek contact was er enorm, we communiceerde enorm goed dacht ik! alles klopte gewoon, we hadden vakantie plannen gemaakt voor wintersport en zomervakantie we onderneemde een hoop leuke dingen en konden enorm genieten van de avondjes samen knuffelen op de bank!
toen 3 weken geleden ik een heel lief berichtje kreeg van mijn vriendin hoe enorm veel ze van me hield en hoe geweldig goed ze het wel niet vond gaan op het moment. dit berichtje betekende zo enorm veel voor me ! maar toch zat het me niet lekker, daarop reageerde ik ook met de vraag of er ook momenten waren dat het niet goed voelde want dit vond ik misschien wel net zo belangerijk.
vanaf dit moment ging het helemaal mis, ze belde me op en ik merkte dat ze best wel emotioneel was. ze gaf aan dat ze vorige week toch weer een twijfel momentje had gehad. maar dat ze het niet wilt voelen. na een goed gesprek thuis te hebben gehad, zijn we tot de conclusie gekomen dat we er samen alles aan moeten gaan doen om die twijfel bij haar weg te halen, we hebben dan ook voor de 2x hulp ingeschakeld van de huisarts. we wilde zijn mening hebben of we hulp voor haar moesten zoeken of dat we toch hulp voor ons 2e moesten inschakelen oftewel relatie therapie.
we konden 4 dagen later op gesprek komen bij de huisarts, de dagen ervoor waren ook gewoon weer super, veel geknuffeld en veel leuke dingen gedaan, samen lekker hand in hand gewandeld en een weekendje weg geboekt met vriendin voor over een paar weken. totdat de dag aanbrak dat zij naar de huisarts moest. ze had besloten dat ze dit alleen wilde doen. en gaf haar ook alle ruimte om dit voor haar zo makkelijk mogelijk te maken. toen ze terugkwam van de huisarts was ze helemaal overstuur en heeft ze gelijk een punt gezet achter onze relatie.
blijkbaar had de huisarts gezegd dat ze het uit moest maken omdat zij dit van binnen voelde ( maar volgens mij zegt een huisarts zoiets niet ) sinds dat ze der spullen heeft gepakt is er een hoop onduidelijkheid tussen ons ze verteld tegen idereen dat haar gevoel weg is alleen met mij praat ze heel weinig op dat moment. tot een week later en ik de computer opende waar alles van ons samen instaat dus ook de mails die we binnen krijgen.
daar stond ineens een herinnerings mail van de ggz in. dat ze een intake formulier voor de psycholoog nog moest invullen. dit wekte een hoop vragen bij mij op. heeft ze nou gelogen tegen mij over wat er bij de huisarts is gebeurd en heeft die huisarts haar daadwerkelijk wel doorgestuurd naar een psycholoog ? ik snapte er helemaal niks meer van.
de dag erna heb ik haar ook gebeld om te vragen of ze wilde komen praten. 2 uur later zat ze daar dan, ik durfde de vraag niet te stellen over de huisarts omdat ik bang was dat ik haar allen maaar verder weg zou duwen.
wel stelde ik de vraag wat er nou allemaal precies aan de hand was en waarom ze zo van super positief naar super negatief omklapte van het ene op het andere moment. ze gaf aan dat ze hier al een jaar lang meeliep en dat haar gevoel ene moment heel goed was en andere moment voelde ze niks. maar dat ze niks liever wilde dat wij 2 oud zouden worden en ze er alles aan wilde doen om dit te laten werken ook zei ze no dat ze het zelfs een jaar langer had willen proberen. dit alles stond voor mij zo haaks op elkaar en zo haaks op wat zei allemaal liet zien fysiek gezien dan.
ook word ze super emotioneel constant als ze mij ziet en wil ze niks liever dan vrienden blijven. ondertussen liggen de papieren voor de woning klaar om getekend te worden.
wie weet kan iemand mij meer duidelijkheid geven of een ervaring die bijna hetzelfde is. want ik kan niet begrijpen dat zoiets moois ineens zo kan omslaan in zo iets verschikkelijks.
Ik hoop voor je dat ze het traject bij de GGZ kan volgen, denk dat dat meer duidelijkheid creëert voor jou maar ook voor haar.
[ Bericht 5% gewijzigd door Erasmus op 13-02-2020 08:43:02 ]
Als jij min of meer 7 dagen per week werkt, en de rest van de tijd in een immense verbouwing gaat zitten blijft er voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven amper tijd over.
Deze relatie klinkt meer als een stuk onkruid dan een mooie bruine anjer.quote:Op donderdag 13 februari 2020 08:42 schreef Elan het volgende:
Een relatie is als een plantje, die moet je af en toe ook een beetje water geven.
Als jij min of meer 7 dagen per week werkt, en de rest van de tijd in een immense verbouwing gaat zitten blijft er voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven amper tijd over.
Hoe los je het op? Je kunt haar eventueel steunen in haar herstel. Mocht de eerste beschreven oorzaak de reden zijn voor de breuk, dan kan het wellicht goedkomen wanneer ze zich beter voelt en haar gevoel van zekerheid weer terugkeert.
Is er sprake van de tweede oorzaak, dan komt het hoe dan ook niet meer goed. Je kunt haar dan alsnog steunen als je dat wil, maar wees reëel in je verwachtingen.
Daarnaast was en is het altijd belangrijk geweest om tijd voor elkaar te maken. Waarom heb je anders een relatie?
ik zou wel een strikte scheiding aanhouden tussen papierboel en (mogelijk herstel van) relatie. dus geen documenten ondertekenen / dingen doen die meer verbinding tussen jullie betekenen (bijv in relatie tot dat huis of aanschaf van dingen).
Niet dat zij er vandoor kan gaan wanneer ze wil en dat jij er alles aandoet om het weer beter te maken of om het op te lossen als ze dan weer ineens voor de deur staat.
Ik denk inderdaad dat een situatie waarbij je als man eindeloos als een hondje achter je partner aan moet lopen niet echt wenselijk is.quote:
Sta er bij stil dat een relatie van twee kanten moet komen.
Niet dat zij er vandoor kan gaan wanneer ze wil en dat jij er alles aandoet om het weer beter te maken of om het op te lossen als ze dan weer ineens voor de deur staat.
Dit is gewoon niet hoe een relatie werkt. Zij wilde weg? Prima. Maar dan is het wel klaar. Die eerste keer, ok. Kan. Maar het is een rode draad geworden en dan moet je een schaar pakken en de draad doorknippen.
Het maakt ook helemaal niet uit waarom het mis is gegaan. Accepteer het en blijf vooral even bij elkaar vandaan. Je kan best met een ex vriendschappelijk omgaan, maar pas als je echt over haar heen bent.
Kortom: ts, sluit dit af. Uithuilen en opnieuw beginnen. Ik geef je op een briefje dat de volgende relatie veel fijner gaat aanvoelen.
Of ze vindt het heel moeilijk om te handelen naar wat ze echt voelt (dat ze geen toekomst met je ziet).
Of een combinatie.
Als het vooral het eerste is, is er nog hoop als ze echt aan de slag gaat.
Dit ja.quote:
Sta er bij stil dat een relatie van twee kanten moet komen.
Niet dat zij er vandoor kan gaan wanneer ze wil en dat jij er alles aandoet om het weer beter te maken of om het op te lossen als ze dan weer ineens voor de deur staat.
Tldr, maar een argument als 'ik voel me te weinig gesteund in het huishouden' is natuurlijk maar een oppervlakkig argument. Dat kan nooit hèt ding zijn. Toch? Daar zat wat onder.
Daarna gestopt met lezen.
Wat ik echter niet gepikt had waren de uitspraken die ze naar je zus deed en het feit dat ze met haar spullen vertrekt maar steeds na 2 dagen weer als een braaf hondje voor de deur staat. Na de eerste keer was dat klaar geweest voor mij. Niemand speelt zo met mijn gevoelens en komt er mee weg. Hoe rot het ook zou zijn voor mezelf.
En omgedraaid net zo min.quote:
[..]
Ik denk inderdaad dat een situatie waarbij je als man eindeloos als een hondje achter je partner aan moet lopen niet echt wenselijk is.
Binnen een relatie dien je gelijkwaardig te zijn, er voor elkaar te zijn, soms even de een wat meer voor de ander omdat de situatie dat vereist. Maar nooit is het goed voor een mens om als een hondje achter een ander mens, zeker niet je partner, aan te lopen.
Ja. Eens.quote:
[..]
En omgedraaid net zo min.
Binnen een relatie dien je gelijkwaardig te zijn, er voor elkaar te zijn, soms even de een wat meer voor de ander omdat de situatie dat vereist. Maar nooit is het goed voor een mens om als een hondje achter een ander mens, zeker niet je partner, aan te lopen.
Zelfs als het casco opgeleverd wordt zou zoiets toch sneller moeten kunnen?
Verder is hierboven denk ik alles al gezegd. Kan van alles zijn. Depressie, burn out, de koek die echt op is en geen keuze daarin durven maken.
Zoals jullie je huis perfect wilden hebben geldt dat voor haar voor haar leven ook? Perfectionisme kan je ook wel eens compleet vast laten lopen. En misschien ben jij op papier wel haar perfecte partner wel maar ontbreekt het perfecte gevoel wel.
Ik zou maar eerst eens bezien hoe dat met haar bij de psycholoog gaat alvorens er weer in te trappen als ze weer voor je deur staat. En gewoon tekenen die papieren.
[ Bericht 4% gewijzigd door Elpis op 13-02-2020 10:23:20 ]
enquote:dit betkenden wel dat de eerste 3 jaar volledig in de ban van klussen/ werken / bouwen stond
dit
En dan ook nog eens ditquote:ook was er een flinke financiele tegenvaller geweest door het kapot gaan van een van de auto's dit maakte het verbouwen ook niet makkelijker!
Zou ik ook compleet in de stress raken. Dus ik begrijp wel dat je vriendin overspannen is en de relatie heeft verbroken. Advies heb ik verder niet, maar ik snap je vriendin wel.quote:( vorig jaar februari heeft haar vader kanker gehad, dit was enorme impact op haar leven dit was heel begrijpelijk natuurlijk maardit probleem hebben we samen doorstaan en veel over gepraat en ben er altijd voor der geweest! ook is mijn moeder bij ons 3-4 maanden in komen wonen door relatiebreuk met haar vriend,
Ik moest ook heel erg aan een depressie denken. Hoeft niet zo te zijn, maar is zeker het onderzoeken waard. Bovendien had de huisarts al een burn out geconstateerd waarvoor ze geen hulp wilde aannemen.quote:Op donderdag 13 februari 2020 08:51 schreef Cockwhale het volgende:
Een depressie veroorzaakt door bijv werk, levensdoelen, ziekte in de familie etc kan ook doortrekken naar negatieve gevoelens over andere zaken, zoals jullie relatie. Depressie veroorzaakt vaak een algemene onzekerheid, lusteloosheid en/of gevoeligheid. Alle prikkels worden dus of gedempt en/of ondraaglijk versterkt. Je gaat over van alles twijfelen. Nou, dat KAN een oorzaak zijn voor de breuk. Het kan echter ook zo zijn dat ze oprecht niet voldoende meer voor jou voelt en dat haar twijfels en schuldgevoel juist haar breekpunt zijn.
Hoe los je het op? Je kunt haar eventueel steunen in haar herstel. Mocht de eerste beschreven oorzaak de reden zijn voor de breuk, dan kan het wellicht goedkomen wanneer ze zich beter voelt en haar gevoel van zekerheid weer terugkeert.
Is er sprake van de tweede oorzaak, dan komt het hoe dan ook niet meer goed. Je kunt haar dan alsnog steunen als je dat wil, maar wees reëel in je verwachtingen.
Daarnaast was en is het altijd belangrijk geweest om tijd voor elkaar te maken. Waarom heb je anders een relatie?
@mellie99 waarom wilde ze de hulp niet aannemen?
Ik denk daarnaast dat je elkaar nogal kwijt raakt als je 3 jaar lang aan het verbouwen bent en een van beiden ook nog eens heel veel werkt; zelfs 7 dagen per week in het begin.
Maar hoe dan ook is dat allemaal uit het verleden en moet je verder met het nu. En daarin lijkt het me belangrijk dat je nu eerst naar jezelf kijkt en wat jij wil. Wil jij er tijd, energie en aandacht in blijven steken, in haar, in een mogelijke relatie? Voel jij je daar nog voldoede veilig voor, na de ervaring dat ze al meerdere keren zomaar opgestapt is? Dat ze terugkomt is leuk en aardig, maar eerst heb jij toch weer de ellende en verdriet van de verbroken relatie gevoeld.
Het is me overigens niet helemaal duidelijk wat nu de status is van jullie relatie. Is het nog steeds uit? Zij woont bij haar ouders en jij in jullie huis? De papieren die klaar liggen, zijn dat de papieren om haar uit te kopen of zo?
Maar wat ik hierboven ook lees, ik vind het wel kwalijk dat ze 3(!) keer weggaat, en weer terugkomt. Dat zou voor mij ook al een reden geweest zijn om te zeggen dat het over is. Hoe moeilijk het ook is.
@ miss_sly de huisarts had idd geconstateerd dat ze overspannen was en dat alles de afgelopen jaren te veel was geworden. ze vind psychologen zweverig en denkt het zelf wel op te kunnen lossen.quote:
[..]
Ik moest ook heel erg aan een depressie denken. Hoeft niet zo te zijn, maar is zeker het onderzoeken waard. Bovendien had de huisarts al een burn out geconstateerd waarvoor ze geen hulp wilde aannemen.
@:mellie99 waarom wilde ze de hulp niet aannemen?
Ik denk daarnaast dat je elkaar nogal kwijt raakt als je 3 jaar lang aan het verbouwen bent en een van beiden ook nog eens heel veel werkt; zelfs 7 dagen per week in het begin.
Maar hoe dan ook is dat allemaal uit het verleden en moet je verder met het nu. En daarin lijkt het me belangrijk dat je nu eerst naar jezelf kijkt en wat jij wil. Wil jij er tijd, energie en aandacht in blijven steken, in haar, in een mogelijke relatie? Voel jij je daar nog voldoede veilig voor, na de ervaring dat ze al meerdere keren zomaar opgestapt is? Dat ze terugkomt is leuk en aardig, maar eerst heb jij toch weer de ellende en verdriet van de verbroken relatie gevoeld.
Het is me overigens niet helemaal duidelijk wat nu de status is van jullie relatie. Is het nog steeds uit? Zij woont bij haar ouders en jij in jullie huis? De papieren die klaar liggen, zijn dat de papieren om haar uit te kopen of zo?
vorig jaar ben iik ook gestopt met de weekenden werken en heb ik het beperkt tot het verbouwen om dit zo snel mogelijk af te krijgen, dit was een keuze van ons samen zodat we eerder konden gaan genieten van ons huisje samen. helaas hebben we dit niet gered,
voor mij is het heel lastig dat zij die wisselende signalen af blijft geven, zo zegt ze van de week nog, toen ze spullen kwam halen dat ze echt gevoel had dat dit de beste keuze was. maar dat ze wel van me houd en niks liever wilde dan dat dit ging werken ook wilde ze zelfs nog langer doorproberen omdat ze het zo graag wilt.
daarna stelde mijn vader de vraag waarom ze nooit aan relatie therapie heeft gedacht? omdat ze vooral aangeeft dat ze moeite heeft dat sommige dingen gebeurd zijn: zoals een ruzie 4,5 jaar geleden, heb wel is een flinke discussie gehad met mijn schoonouders wat best hoog opliep (zij is best close met der ouders )dit is allemaal netjes uitgepraat en goedgekomen . hierdoor is er vorig jaar in mei iets geknapt en die twijfel is nooit meer weggegaan zegt ze. toen mijn vader die vraag stelde kreeg hij ook het antwoord dat een relatie therapeut ons niet kan helpen omdat ze vind dat onze relatie echt goed is en er niks is wat ze aan mij zou willen veranderen.
ik krijg zo sterk het vermoeden dat ze zich zelf iets aan het aanpraten is, dat ze naar antwoorden aan het zoeken is waarom ze zich zo slecht voelt en dan ze dan uitkomt op onze relatie, terwijl op de momentjes na dat ze weg is gegaan, zie je haar constant genieten en zoekt ze heel veel fysiek contact op en geeft veel knuffels en kusjes. ook had ze super veel ambitie om vakanties te boeken en leuke dingen samen te doen.
ook merkte ik heel erg dat ze met veel dingen heel aanhankelijk was, zij is meestal een heel positief persoon en heel erg van het feesten. afgelopen oud en nieuw zouden we met vrienden samen lekker gaan feesten. paar dagen voor oud en nieuw kwam ze er ineens mee dat ze liever samen op de bank oud en nieuw wilde vieren, dit zag ik zelf niet zo zitten en uiteindelijk zijn we toch naar die vrienden toe gegaan. of ze wilde weinig afspreken meer met vriendinnen. ook zocht ze veel hulp bij mij met haar problemen op het werk en heb haar ook altijd ondersteund.
tussen ons is er op moment geen relatie meer, ze gaf aan dat ze duidelijkheid had gevonden maar zoals ik net al zei, op moment dat je door gaat vragen breekt ze ineens en word ze emotioneel en zegt ze ineens , ik had het nog langer willen proberen en hou nog steeds van je. ik wil zo graag dat dit allemaal gewoon werkt. ik blijf idd in het huis wonen en ga haar uitkopen zij blijft lekker bij der ouders wonen in een warm nest.
Ik vind dit soort uitspraken altijd zo fascinerend. Mede door de stigma op hulp verkrijgen van de GGZ.quote:
ze vind psychologen zweverig en denkt het zelf wel op te kunnen lossen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Erasmus op 13-02-2020 11:14:38 ]
ik vond ook oprecht jammer dat hier zo over gedacht word, maar zoals de huisarts zei als zei als je er maar voor 99,9 procent in geloofd gaat het al niet werken, je moet er 100% achterstaan en zelf willen.quote:
[..]
Ik vind dit soort uitspraken altijd zo fascinerend. Mede door de stigma op hulp verkrijgen van de GGZ.
ja de eerste 3 jaar was omdat ik alles in de avond uurtjes deed door de weeks omdat ik vaak weg was in het weekend, ook kwam erbij dat ik zelf de garage aan het bouwen was. door de ziekte van mijn (ex schoonvader) hebben we een tijdje stil geleegen omdat de situatie hier even niet naar was. Ik zie idd zelf soms ook wel in dat we misschien beter rustig aan hadden kunnen beginnen en langzamerhand opbouwen, helaas is dit niet gebeurd en kan ik niet meer terugdraaien.quote:
Ik bleef eerst even steken op 3 jaar klussen in een nieuwbouwwoning. WTF?
Zelfs als het casco opgeleverd wordt zou zoiets toch sneller moeten kunnen?
Verder is hierboven denk ik alles al gezegd. Kan van alles zijn. Depressie, burn out, de koek die echt op is en geen keuze daarin durven maken.
Zoals jullie je huis perfect wilden hebben geldt dat voor haar voor haar leven ook? Perfectionisme kan je ook wel eens compleet vast laten lopen. En misschien ben jij op papier wel haar perfecte partner wel maar ontbreekt het perfecte gevoel wel.
Ik zou maar eerst eens bezien hoe dat met haar bij de psycholoog gaat alvorens er weer in te trappen als ze weer voor je deur staat. En gewoon tekenen die papieren.
helaas wil zij het advies van de huisarts niet aannemen en wilt ze geen hulp hebben van mensen die hiervoor gestudeerd hebben. dan krijg ik een antwoord : ben niet gek en vind allemaal veel te zweverig.
ik wilde dit verhaal meer delen om te kijken of er mensen waren die een vergelijkbare situatie hebben/hadden. en misschien meer duidelijkheid kunnen geven hoe iemand denkt die met een depressie/overspanning te maken heeft of heeft gehad.
Dit ..quote:
Op een gegeven moment is het dan ook wel een keer echt klaar met kansen geven lijkt mij
Og ajb zeg!! Ze is overspannen lees je toch?quote:
Van mij moet je het niet aannemen en de diagnose zou ik toch echt aan de psych overlaten, maar ze komt een beetje borderline bij mij over als het klopt wat je zegt met het constante aantrekken en afstoten. Maar een persoonlijkheidsstoornis is altijd lastig te zien of te oordelen.
Ik hoop voor je dat ze het traject bij de GGZ kan volgen, denk dat dat meer duidelijkheid creëert voor jou maar ook voor haar.
Dat vond ik al een beetje een raar verhaal als ik eerlijk benquote:
[..]
Og ajb zeg!! Ze is overspannen lees je toch?
Zolang je nog 'de luxe' hebt om te bedenken of je wel hulp wil, dan ben je denk ik nog niet volledig ziek, denk ik soms wel eensquote:
[..]
ik vond ook oprecht jammer dat hier zo over gedacht word, maar zoals de huisarts zei als zei als je er maar voor 99,9 procent in geloofd gaat het al niet werken, je moet er 100% achterstaan en zelf willen.
. Als je echt in crisis zit, dan is het geen vraag meer of je nog hulp wilt. Dan wil je gewoon hulp. Maar goed, haar keuze. (en je kan natuurlijk zelf wel bedenken of wat jij er zelf eigenlijk van vindt. Iemand die niet voor haar relatie wil knokken door aan zichzelf te werken... wil je daar zelf wel een relatie mee?) Nou, daar kan ik je wel iets over vertellen. Je kan haar niet helpen, je kan het niet voor haar oplossen (moet je ook niet willen, want je gaat er zelf aan onderdoor), ze zal het zelf moeten doen, en er zijn zorgverleners die daarvoor zijn getraind om haar daarmee te helpen. Dat zij geen zorg wil, is haar keuze. Hoef jij niet op te vangen, of zelf te geven. Ze zal het echt zelf moeten doen. Het enige dat jij kan doen is zeggen dat ze voor problemen beter naar de huisarts kan gaan (en hopen dat de huisarts het lukt om tot haar door te dringen. Maar laat dat aan de professionals over).quote:
ik wilde dit verhaal meer delen om te kijken of er mensen waren die een vergelijkbare situatie hebben/hadden. en misschien meer duidelijkheid kunnen geven hoe iemand denkt die met een depressie/overspanning te maken heeft of heeft gehad.
[ Bericht 3% gewijzigd door Postbus100 op 13-02-2020 13:33:38 ]
Ja dat lees ik, ik uit gewoon mijn vermoeden. Dat hoeft niet perse te kloppen hè (en ik hoop dat het niet klopt). Het was gewoon herkenbaar voor mij.quote:
[..]
Og ajb zeg!! Ze is overspannen lees je toch?
[ Bericht 4% gewijzigd door Erasmus op 13-02-2020 13:44:06 ]
ik heb dit advies zelf al van de huisarts gekregen, en dat vind ik juist het lastige van alles, je geeft om iemand en bouwt samen een bepaalde toekomst op. maar ik zou die persoon enorm graag willen helpen en vechten voor onze relatie maar dat is dus juist het genen wat ik niet moet doen en haar de rust en ruimte geven die ze denkt nodig te hebben.quote:Op donderdag 13 februari 2020 13:23 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Zolang je nog 'de luxe' hebt om te bedenken of je wel hulp wil, dan ben je denk ik nog niet volledig ziek, denk ik soms wel eens
[..]
Nou, daar kan ik je wel iets over vertellen. Je kan haar niet helpen, je kan het niet voor haar oplossen (moet je ook niet willen, want je gaat er zelf aan onderdoor), ze zal het zelf moeten doen, en er zijn zorgverleners die daarvoor zijn getraind om haar daarmee te helpen. Dat zij geen zorg wil, is haar keuze. Hoef jij niet op te vangen, of zelf te geven. Ze zal het echt zelf moeten doen. Het enige dat jij kan doen is zeggen dat ze voor problemen beter naar de huisarts kan gaan (en hopen dat de huisarts het lukt om tot haar door te dringen. Maar laat dat aan de professionals over).
helaas word ik door genoeg mensen om me heen herrinerd hoe geweldig wij wel niet bij elkaar pasten en dat wij de laatste 2 zouden zijn waarvan ze verwachten uit elkaar te gaan. en dan nog niet gesproken over de informatie die ze verlenen wat zij allemaal aan het doen is op het moment.
ik heb aan haar uitgelegd dat ik alles van social media heb ontvolgd en dat ze dit niet persoonlijk moet opvatten, maar dat ik dit puur uit zelfbescherming doe. helaas heb je dan van die mensen die naar je toe komen en zeggen: ze was gister nog lekker stappen was haar tegen gekomen.
vervolgens hoor je weer van iemand anders dat ze na een half uur stappen alweer naar huis is gegaan. en dan gaan die dingen weer spoken in je hoofd. heb ook aangegeven dat ik niks meer over wil horen en ik graag verder wil gaan, maar toch wil ik graag dingen weten over mensen die overspannen zijn en in relatie's zitten. puur om te kijken of ik overeenkomsten zie in ons verhaal
gelukkig ben ik op een forum beland
en merk dat ik best me ei kwijt kan hier.ook over de reactie dat ze waarschijnlijk depressief of een burnout heeft. ik snap dat je mee probeert te denken en blijf dat vooral doen. helaas heeft de huisarts uitgesproken"dat hij dacht aan een overspannenheid' dat is ook waarom ik nou nog twijfel, heeft ze het wel of heeft ze het niet ?
maar daar zal alleen een psycholoog antwoord op kunnen geven.
Dus als jij het heel moeilijk hebt dan maak jij een relatie uit/ ga je gelijk scheiden?quote:Op donderdag 13 februari 2020 10:07 schreef Karina het volgende:
van dit:
[..]
en
dit
[..]
En dan ook nog eens dit
[..]
Zou ik ook compleet in de stress raken. Dus ik begrijp wel dat je vriendin overspannen is en de relatie heeft verbroken. Advies heb ik verder niet, maar ik snap je vriendin wel.
[ Bericht 88% gewijzigd door HSG op 13-02-2020 14:50:12 ]
Nou dit was een beetje een raar verhaal, ik dacht heel eerlijk gezegd dat dit beetje door de ziekte van der vader kwam, dat ze het er gewoon heel moeilijk mee had en heel erg naar iemand zocht die haar een baaplde aandacht zou geven of in de buurt is als ze dat nodig had.quote:
Heeft ze, voordat het de eerste keer uit ging, al gepoogd met jou over eventuele problemen te praten die jij misschien niet zag?
Of was het meer van "dit is niet wat ik had verwacht" dus ga ik er maar vandoor?
maar toen ik met haar aan de praat raakte zei ze dat het kwam omdat ze het gevoel had dat ze kwa huishouden er alleen voor stond omdat ik vaak werken of bezig was. dit vond ik niet helemaal eerlijk , puur omdat ik dat extra werk ook deed omdat wij zoveel wilde in de woning.
ik heb toen ook aangegeven dat ik hier mee ging stoppen en ben toen heel veel thuis geweest, dit vond zij enorm fijn en gaf ze ook regelmatig aan. de maanden daarna waren dan ook een hele verbetering gaf ze aan, en ze gaf ook meerdere keren aan dat het echt weer goed aanvoelde.
we hebben in september nog een hele leuke vakantie gehad met mijn schoonouders omdat ze zoveel jaar getrouwd waren. hier merkte ik wel dat ze de laatste 2 dagen van de vakantie ( 9Dagen) heel er kortaf reageerde naar haar ouders en gaf ze bij mij aan dat het voor haar lang genoeg heeft geduurt.
dit was voor mij best opmerkelijk, helemaal omdat zij super close is met haar vader en moeder.
toen ze in november besloot om naar der ouders te gaan, gaf ze aan dat der gevoel weer opspeelde, maar na 2 dagen miste ze me wel zei ze ( dit neem ik maar even aan dat ze hier niet over liegt ) daarna hebben we veel gesprekken gevoer over hoe we dit aan gaan pakken.
ik kreeg wel veel te horen: dat ze enorm moeilijk vind om aan te geven wat ze nu voelt, het ene moment twijfelt ze over der gevoel en andere moment zegt ze ik ben echt gelukkig dit is echt wat ik wil.
toen hebben we de huisarts bezocht en die zat te denken aan overspannen.
dit is beetje zoals het gelopen.
Maar dit was nadat het uit was en nadat ze weer op de stoep stond. Maar het gaat erom of ze daarvoor al iets heeft laten merken.quote:
[..]
Nou dit was een beetje een raar verhaal, ik dacht heel eerlijk gezegd dat dit beetje door de ziekte van der vader kwam, dat ze het er gewoon heel moeilijk mee had en heel erg naar iemand zocht die haar een baaplde aandacht zou geven of in de buurt is als ze dat nodig had.
maar toen ik met haar aan de praat raakte zei ze dat het kwam omdat ze het gevoel had dat ze kwa huishouden er alleen voor stond omdat ik vaak werken of bezig was. dit vond ik niet helemaal eerlijk , puur omdat ik dat extra werk ook deed omdat wij zoveel wilde in de woning.
Dat ze blijft twijfelen over haar gevoelens en relatie geeft al aan dat het gewoon niet gaat werken. Ik vind dat jullie een goed gesprek moeten voeren of over wat jullie echt beiden willen want nu is het een soort van knipperlicht.quote:ik heb toen ook aangegeven dat ik hier mee ging stoppen en ben toen heel veel thuis geweest, dit vond zij enorm fijn en gaf ze ook regelmatig aan. de maanden daarna waren dan ook een hele verbetering gaf ze aan, en ze gaf ook meerdere keren aan dat het echt weer goed aanvoelde.
we hebben in september nog een hele leuke vakantie gehad met mijn schoonouders omdat ze zoveel jaar getrouwd waren. hier merkte ik wel dat ze de laatste 2 dagen van de vakantie ( 9Dagen) heel er kortaf reageerde naar haar ouders en gaf ze bij mij aan dat het voor haar lang genoeg heeft geduurt.
dit was voor mij best opmerkelijk, helemaal omdat zij super close is met haar vader en moeder.
toen ze in november besloot om naar der ouders te gaan, gaf ze aan dat der gevoel weer opspeelde, maar na 2 dagen miste ze me wel zei ze ( dit neem ik maar even aan dat ze hier niet over liegt ) daarna hebben we veel gesprekken gevoer over hoe we dit aan gaan pakken.
ik kreeg wel veel te horen: dat ze enorm moeilijk vind om aan te geven wat ze nu voelt, het ene moment twijfelt ze over der gevoel en andere moment zegt ze ik ben echt gelukkig dit is echt wat ik wil.
toen hebben we de huisarts bezocht en die zat te denken aan overspannen.
dit is beetje zoals het gelopen.
En hoe laat ze dat zien dan..? Wat zijn haar plannen op dit gebied?quote:
[..]
@ miss_sly de huisarts had idd geconstateerd dat ze overspannen was en dat alles de afgelopen jaren te veel was geworden. ze vind psychologen zweverig en denkt het zelf wel op te kunnen lossen.
De impact is niet altijd goed in te schatten, maar verhuizen en verbouwen scoren berucht hoog.quote:Vorig jaar ben iik ook gestopt met de weekenden werken en heb ik het beperkt tot het verbouwen om dit zo snel mogelijk af te krijgen, dit was een keuze van ons samen zodat we eerder konden gaan genieten van ons huisje samen. helaas hebben we dit niet gered
Een praktische oplossing haalt lang niet altijd de bijbehorende emoties weg. Zeker niet als je verder nog steeds relatief veel gedoe zoals klussen op je bordje houdt..
Is het echt zo wisselend of heb je misschien niet de juiste parameters ingezet?quote:Voor mij is het heel lastig dat zij die wisselende signalen af blijft geven, zo zegt ze van de week nog, toen ze spullen kwam halen dat ze echt gevoel had dat dit de beste keuze was. maar dat ze wel van me houd en niks liever wilde dan dat dit ging werken ook wilde ze zelfs nog langer doorproberen omdat ze het zo graag wilt.
Wat wil ze dan komen proberen door weer terug te komen? Hoe kan iets weer gaan werken als je niet weet waar je aan wil werken, laat staan hoe?
Houden van is leuk om te horen, maar niet altijd even veelzeggend over blijvende compatibiliteit.
Daarnaast is liefde ook relatief, want wat is je liefde waard als je partner je niet liever iemand gunt met wat minder twijfels?
Sowieso twijfelachtige opmerking over niks willen veranderen. Moet je überhaupt ook niet teveel willen, laat staan of het realistisch is..quote:Daarna stelde mijn vader de vraag waarom ze nooit aan relatie therapie heeft gedacht? omdat ze vooral aangeeft dat ze moeite heeft dat sommige dingen gebeurd zijn: zoals een ruzie 4,5 jaar geleden, heb wel is een flinke discussie gehad met mijn schoonouders wat best hoog opliep (zij is best close met der ouders )dit is allemaal netjes uitgepraat en goedgekomen . hierdoor is er vorig jaar in mei iets geknapt en die twijfel is nooit meer weggegaan zegt ze. toen mijn vader die vraag stelde kreeg hij ook het antwoord dat een relatie therapeut ons niet kan helpen omdat ze vind dat onze relatie echt goed is en er niks is wat ze aan mij zou willen veranderen.
Wat maakt dit zo een goede relatie dan? Zij is niet gelukkig, jij nu ook niet en jij wist niet eens dat zij al zolang met shizzle in d'r maag zit. Laat staan hoe diep het zat. Dat moet toch ergens te denken geven..?
Zeggen de mindere momenten niet juist veel meer over hoe goed een relatie is?quote:krijg zo sterk het vermoeden dat ze zich zelf iets aan het aanpraten is, dat ze naar antwoorden aan het zoeken is waarom ze zich zo slecht voelt en dan ze dan uitkomt op onze relatie, terwijl op de momentjes na dat ze weg is gegaan, zie je haar constant genieten en zoekt ze heel veel fysiek contact op en geeft veel knuffels en kusjes. ook had ze super veel ambitie om vakanties te boeken en leuke dingen samen te doen.
Waarom komt ze ondanks al die andere factoren juist bij jullie relatie uit?
Is het misschien niet ook een soort weg willen vluchten van? Lekker uit dat huis wat jullie zoveel kost en weg uit het gewone leven.
Of hardvochtig proberen om die twijfels weg te knuffelen en te zoenen? Of een keihard schuldgevoel, waarbij ze even vergeet dat y/n gebeuren misschien nog veel kutter voor jou is dan een clean break?
Wat ik zo lees lijkt ze wel bepaalde pleasende of ontwijkende tactieken te hebben. Ongeacht wat daar de oorzaak van is, het zit het functioneren danig in de weg. En toch wel handig om in je achterhoofd te houden bij die mixed signals, of ze je echt denkt te helpen met haar ik hou zo van je of haar schuldgevoel zo probeert te verzachten..quote:Tussen ons is er op moment geen relatie meer, ze gaf aan dat ze duidelijkheid had gevonden maar zoals ik net al zei, op moment dat je door gaat vragen breekt ze ineens en word ze emotioneel en zegt ze ineens , ik had het nog langer willen proberen en hou nog steeds van je. ik wil zo graag dat dit allemaal gewoon werkt. ik blijf idd in het huis wonen en ga haar uitkopen zij blijft lekker bij der ouders wonen in een warm nest.
Heel verstandig om geen heftige administratieve verbintenis aan te gaan, zoals een huis. Fijn als je haar uit kan kopen en niet krom hoeft te liggen om het in je eentje te kunnen rooien.
Trek zulke grenzen ook gerust emotioneel, want je laat haar misschien teveel vrij om in te zien wat de impact is van haar twijfelkonten. Omgekeerd heeft ze laten zien hoe emoties en gedachten verbergen averechts werkt, dus beter maak je niet dezelfde fout. Het is ook mogelijk om niet verwijtend erover te kunnen communiceren. Leuker kun je het niet maken, wel makkelijker..
Sterkte met het afronden en verwerken
zij is echt een enorme binnenvetter, ze heeft geen signalen afgegeven dat het effe niet lekker liep, was voor mij ineens een klap. maar ze heeft de eerste 2x ook niet gezegd dat ze uit elkaar wilde. puur dat ze met der gevoel in de knoop zat en even naar de ouders wilde.quote:
[..]
Maar dit was nadat het uit was en nadat ze weer op de stoep stond. Maar het gaat erom of ze daarvoor al iets heeft laten merken.
[..]
Dat ze blijft twijfelen over haar gevoelens en relatie geeft al aan dat het gewoon niet gaat werken. Ik vind dat jullie een goed gesprek moeten voeren of over wat jullie echt beiden willen want nu is het een soort van knipperlicht.
wat het voor haar zo moeilijkt maakt, is dat ze harstikke gelukkig is, alleen sommige momenten dat ze in bed ligt gaat ze zich ineens afvragen is dit wat ik wil. en dan weer paar minuten later is dit weg. alleen soms heeft ze dagen dat ze heel zenuwachtig word van die gedachten waardoor ze veel gaat piekeren.
maar ze wil niks liever dan samen oud worden en ze geeft ook aan dat ze de relatie perfect vind sinds ik meer thuis ben. ze vind niks zo fijn dan elke avond samen te douchen, bank lekker knufflene en ook in bed ligt ze het liefst heel de nacht tegen me aan. ook krijg ik van haar elke ochtend als ik naar me werk rij een whatsappje, hoeveel ze wel niet van me houd en een hartje erbij.
lijkt me toch dat iemand steeds meer afstand neemt als het gevoel er niet meer is?
De klassieker hier op FOK! Het ligt aan TS. Hij had gewoon x of y iets anders moeten doen. Dan was er geen enkel probleem geweestquote:
Een relatie is als een plantje, die moet je af en toe ook een beetje water geven.
Als jij min of meer 7 dagen per week werkt, en de rest van de tijd in een immense verbouwing gaat zitten blijft er voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven amper tijd over.
- "ons geluk kon niet op"
- "volledig in de ban van klussen "
- "we wilde alles perfect hebben"
- "de weken hierop waren fantastisch"
- "we communiceerde enorm goed"
- "ik zag een sprookje dat zo mooi was "
- "deze vakantie werd door iedereen van de familie als fantastich beschouwd"
Je zou er bijna moe van worden, hoe goed en perfect alles gaat... maar vreemd genoeg worden die overdrijvingen over 'hoe goed alles ging' afgewisseld met duidelijke signalen dat het eigenlijk helemaal niet zo _perfect_ was .
Zowel het gegeven dat zij regelmatig aangeeft problemen te hebben... maar evengoed uit je beschrijving van je eigen activiteiten klinkt het ook voor jou een beetje alsof je eigenlijk veels teveel hooi op je vork neemt en kennelijk continu problemen hebt ... kennelijk financieel ook lang niet alles klopt en je ook in de weekenden moet werken en vrijwel alles aan de verbouwing al jarenlang in je eentje doet.
Ik kan begrijpen dat iemand graag wil dat zijn leven helemaal goed is, dat alles klopt: perfecte relatie, groot huis, verbouwd naar je eigen wensen, succesvol in werk en leuke vakanties....
maar soms lukt dat gewoon niet, en soms is het juist ook goed je beperkingen te erkennen en een stap terug te doen.
Ik geef eigenlijk je partner gelijk als ze zich voor zichzelf ook realiseert en daarop handelt, zeker als het alternatief is vooral door te gaan in een streven dat misschien lastig haalbaar is en een hele hoop energie kost die niet iedereen kan opbrengen.
Ik vermoed dat je partner het idee heeft dat een stapje terugnemen in een relatie met jou niet zal lukken, dat jij steeds verder wil gaan en het liefst een treetje extra wil zetten of desnoods 's nachts doorwerken, klopt dat?
Het zit bij haar dieper dan je denkt. Hele tijd zeggen dat ze het niet wil uitmaken maar je bent al 3x gedumpt. Ik denk dat het een beetje einde verhaal is en dat ze eerst aan haarzelf moet werkenquote:
[..]
zij is echt een enorme binnenvetter, ze heeft geen signalen afgegeven dat het effe niet lekker liep, was voor mij ineens een klap. maar ze heeft de eerste 2x ook niet gezegd dat ze uit elkaar wilde. puur dat ze met der gevoel in de knoop zat en even naar de ouders wilde.
wat het voor haar zo moeilijkt maakt, is dat ze harstikke gelukkig is, alleen sommige momenten dat ze in bed ligt gaat ze zich ineens afvragen is dit wat ik wil. en dan weer paar minuten later is dit weg. alleen soms heeft ze dagen dat ze heel zenuwachtig word van die gedachten waardoor ze veel gaat piekeren.
maar ze wil niks liever dan samen oud worden en ze geeft ook aan dat ze de relatie perfect vind sinds ik meer thuis ben. ze vind niks zo fijn dan elke avond samen te douchen, bank lekker knufflene en ook in bed ligt ze het liefst heel de nacht tegen me aan. ook krijg ik van haar elke ochtend als ik naar me werk rij een whatsappje, hoeveel ze wel niet van me houd en een hartje erbij.
lijkt me toch dat iemand steeds meer afstand neemt als het gevoel er niet meer is?
Nee de fout ligt bij hun beiden. Zij laat niet merken waarmee ze zit en TS is meer aan het werk dan dat hij bij haar is wanneer zij hem nodig heeft. Verder hadden een zeer onrealistisch beeld over wat ze beiden willen.quote:
[..]
De klassieker hier op FOK! Het ligt aan TS. Hij had gewoon x of y iets anders moeten doen. Dan was er geen enkel probleem geweest
quote:
[..]
En hoe laat ze dat zien dan..? Wat zijn haar plannen op dit gebied?
( dit heb ik ook meerdere keren gevraagd, maar zij wilde vooral rust paken en leuke dingen gaan doen, dit voelde voor mij vrij machteloos. helemaal omdat de huisarts mij een advies had gegeven om haar alles behalve te pushen)
[..]
De impact is niet altijd goed in te schatten, maar verhuizen en verbouwen scoren berucht hoog.
Een praktische oplossing haalt lang niet altijd de bijbehorende emoties weg. Zeker niet als je verder nog steeds relatief veel gedoe zoals klussen op je bordje houdt..
(klopt dit is mij ook zeer tegen gevallen maar je bent jong en ambitieus.
[..]
Is het echt zo wisselend of heb je misschien niet de juiste parameters ingezet?
Wat wil ze dan komen proberen door weer terug te komen? Hoe kan iets weer gaan werken als je niet weet waar je aan wil werken, laat staan hoe?
( ik heb haar ook gevraagd wat het nut was om 2 dagen weg te gaan en vervolgens op de zelfde voet weer verder te gaan. maar dit was voor haar de manier. ik heb ook relatie therapie aangeboden. maar zei gaf aan dat onze relatie perfect was en dat ze dit zelf moest uitzoeken )
Houden van is leuk om te horen, maar niet altijd even veelzeggend over blijvende compatibiliteit.
Daarnaast is liefde ook relatief, want wat is je liefde waard als je partner je niet liever iemand gunt met wat minder twijfels?
[..]
Sowieso twijfelachtige opmerking over niks willen veranderen. Moet je überhaupt ook niet teveel willen, laat staan of het realistisch is..( hier had ik ook enorm veel moeite mee helemaal omdat ik mensen om mij heen hulp hebben zien krijgen omdat ze even in een flinke dip zaten. dat is ook de reden waarom ik er echt in geloof dat die mensen jou handvaten kunnen geven)
Wat maakt dit zo een goede relatie dan? Zij is niet gelukkig, jij nu ook niet en jij wist niet eens dat zij al zolang met shizzle in d'r maag zit. Laat staan hoe diep het zat. Dat moet toch ergens te denken geven..? ( klopt helemaal neem het mezelf ook deels kwalijk dat ik het nooit gezien heb, maar klinkt heel dom maar ik kan wel zeggen dat ik oprecht gelukkig met haar was, we hadden dezelfde humor en konden enorm lachen om domme dingen. ook mensen om ons heen hebben nooit iets gemerkt! zelfs haar beste vriendinnen en haar moeder wisten niks over de situatie, terwijl zij alles bespreekt met haar moeder.
[..]
Zeggen de mindere momenten niet juist veel meer over hoe goed een relatie is?
Waarom komt ze ondanks al die andere factoren juist bij jullie relatie uit?
( ook hierin geef ik je gelijk, helaas ben ik niet iemand die het heel snel opgeeft, en heeft de huisarts mij verteld dat als iemand overspannen of depressief is al je emoties woorden afgevlakt, dus ook je gevoelens voor een persoon, misschien houd ik hier te veel aan vast maar klonk vrij logisch voor mij.
Is het misschien niet ook een soort weg willen vluchten van? Lekker uit dat huis wat jullie zoveel kost en weg uit het gewone leven.
Of hardvochtig proberen om die twijfels weg te knuffelen en te zoenen? Of een keihard schuldgevoel, waarbij ze even vergeet dat y/n gebeuren misschien nog veel kutter voor jou is dan een clean break? ( dit zou idd kunnen , maar als jij maanden met iemand moet kussen en knufflen zal je heus wel ergens een steekje laten vallen toch ? maar ze wilde niks liever dan samen zijn ) maar misschien ben ik wel heel naief.
[..]
Wat ik zo lees lijkt ze wel bepaalde pleasende of ontwijkende tactieken te hebben. Ongeacht wat daar de oorzaak van is, het zit het functioneren danig in de weg. En toch wel handig om in je achterhoofd te houden bij die mixed signals, of ze je echt denkt te helpen met haar ik hou zo van je of haar schuldgevoel zo probeert te verzachten..
Heel verstandig om geen heftige administratieve verbintenis aan te gaan, zoals een huis. Fijn als je haar uit kan kopen en niet krom hoeft te liggen om het in je eentje te kunnen rooien.
Trek zulke grenzen ook gerust emotioneel, want je laat haar misschien teveel vrij om in te zien wat de impact is van haar twijfelkonten. Omgekeerd heeft ze laten zien hoe emoties en gedachten verbergen averechts werkt, dus beter maak je niet dezelfde fout. Het is ook mogelijk om niet verwijtend erover te kunnen communiceren. Leuker kun je het niet maken, wel makkelijker..
Sterkte met het afronden en verwerken
Je vult dingen in die ik niet zeg.quote:
[..]
De klassieker hier op FOK! Het ligt aan TS. Hij had gewoon x of y iets anders moeten doen. Dan was er geen enkel probleem geweest
Het lijkt mij persoonlijk gewoon heel erg lastig als je er nooit bent om een gezonde relatie te onderhouden over een periode van 2 jaar.
En als je dan thuis bent moet er keihard geklust worden. Dan heb je types hier die roepen dat dat meisje gek is, borderliner zelfs. Maar wie zou daar nou niet depressief van worden?
Helemaal met zo'n clown als partner die doet alsof alles hosanna en het perfecte plaatje is. Op papier misschien ja.
ik heb idd veel te veel hooi op mijn vork genomen, maar dit was iets wat wij samen wilde.quote:
Wat me opvalt aan je verhaal is het zeer grote aantal overdrijvingen die je gebruikt:
- "ons geluk kon niet op"
- "volledig in de ban van klussen "
- "we wilde alles perfect hebben"
- "de weken hierop waren fantastisch"
- "we communiceerde enorm goed"
- "ik zag een sprookje dat zo mooi was "
- "deze vakantie werd door iedereen van de familie als fantastich beschouwd"
Je zou er bijna moe van worden, hoe goed en perfect alles gaat... maar vreemd genoeg worden die overdrijvingen over 'hoe goed alles ging' afgewisseld met duidelijke signalen dat het eigenlijk helemaal niet zo _perfect_ was .
Zowel het gegeven dat zij regelmatig aangeeft problemen te hebben... maar evengoed uit je beschrijving van je eigen activiteiten klinkt het ook voor jou een beetje alsof je eigenlijk veels teveel hooi op je vork neemt en kennelijk continu problemen hebt ... kennelijk financieel ook lang niet alles klopt en je ook in de weekenden moet werken en vrijwel alles aan de verbouwing al jarenlang in je eentje doet.
Ik kan begrijpen dat iemand graag wil dat zijn leven helemaal goed is, dat alles klopt: perfecte relatie, groot huis, verbouwd naar je eigen wensen, succesvol in werk en leuke vakanties....
maar soms lukt dat gewoon niet, en soms is het juist ook goed je beperkingen te erkennen en een stap terug te doen.
Ik geef eigenlijk je partner gelijk als ze zich voor zichzelf ook realiseert en daarop handelt, zeker als het alternatief is vooral door te gaan in een streven dat misschien lastig haalbaar is en een hele hoop energie kost die niet iedereen kan opbrengen.
Ik vermoed dat je partner het idee heeft dat een stapje terugnemen in een relatie met jou niet zal lukken, dat jij steeds verder wil gaan en het liefst een treetje extra wil zetten of desnoods 's nachts doorwerken, klopt dat?
ik ben wel iemand, als ik iets wil dan doe ik er alles voor. helaas heb ik mezelf waarschijnlijk wel voorbij gelopen en is dit het resultaat.
dat het idd allemaal niet zo perfect was, dat is voor mij wel duidelijk geworden. ik heb de deksel aardig hard op mijn neus gehad, ze komt wel in een warm nest terecht nu natuurlijk dus voor haar is de stap best makkelijk om te maken.
ik merk wel dat iedereen nogal commentaar heeft op mijn manier van aanpakken, tis voor mij ook de eerste keer dat ik samen ging wonen met iemand. zij was het voor mij. en deed niks liever dan hard werken voor ons. ik vond het al moeilijk om te horen dat ze overspannen was en heb me nog nooit zo kut gevoeld toen ze vertelde dat ze het niet meer trok.
financieel hebben we een flinke tegenvaller gehad. mijn motor van mijn auto was kapot gelopen en we moesten een 5K aftikken, dit was best stressvol in een verbouwing waar je alles goed kan gebruiken.
haha bedankt voor deze mooie benaming( clown )quote:
[..]
Je vult dingen in die ik niet zeg.
Het lijkt mij persoonlijk gewoon heel erg lastig als je er nooit bent om een gezonde relatie te onderhouden over een periode van 2 jaar.
En als je dan thuis bent moet er keihard geklust worden. Dan heb je types hier die roepen dat dat meisje gek is, borderliner zelfs. Maar wie zou daar nou niet depressief van worden?
Helemaal met zo'n clown als partner die doet alsof alles hosanna en het perfecte plaatje is. Op papier misschien ja.
ik snap waar je vandaan komt, maar als je goed gelezen had, heb ik ook verteld dat ik enorm de deksel op mijn neus heb gekregen en ik letterlijk niks heb gemerkt. ik denk persoonlijk dat veel mensen op moment dat het misgaat en geen signalen worden gegeven, geen flauw idee hebben.
dit betekend niet dat het fout is dat ik het niet gezien heb en al helemaal niet dat het een goeie zet was om maar door te blijven gaan.
Ik denk dat je het punt een beetje mist. Als de superlatieven die je gebruikt echt bij je horen, lijkt het me vrijwel onmogelijk voor bijvoorbeeld je vriendin om iets niet perfect, geweldig en fantastisch te vinden. Bovendien kun je je afvragen hoe reëel het is dat je je leven zó positief bekijkt. Of is dat nu alleen voor het topic?quote:
[..]
haha bedankt voor deze mooie benaming( clown )
ik snap waar je vandaan komt, maar als je goed gelezen had, heb ik ook verteld dat ik enorm de deksel op mijn neus heb gekregen en ik letterlijk niks heb gemerkt. ik denk persoonlijk dat veel mensen op moment dat het misgaat en geen signalen worden gegeven, geen flauw idee hebben.
dit betekend niet dat het fout is dat ik het niet gezien heb en al helemaal niet dat het een goeie zet was om maar door te blijven gaan.
simp level 9000quote:
Clown niet als belediging maar als stereotype van iemand die zijn problemen weglacht/wegwuift.quote:
[..]
haha bedankt voor deze mooie benaming( clown )
ik snap waar je vandaan komt, maar als je goed gelezen had, heb ik ook verteld dat ik enorm de deksel op mijn neus heb gekregen en ik letterlijk niks heb gemerkt. ik denk persoonlijk dat veel mensen op moment dat het misgaat en geen signalen worden gegeven, geen flauw idee hebben.
dit betekend niet dat het fout is dat ik het niet gezien heb en al helemaal niet dat het een goeie zet was om maar door te blijven gaan.
Je komt over als een oprecht persoon die zijn zaakjes financieel en praktisch graag goed op orde wil hebben en dat siert je. Maar een mensenleven is meer dan alleen maar werken en verbouwen. Zeker als je die leeftijd van jullie hebt. Je hebt je prioriteiten dus niet goed op orde gehad en dat is een leermoment voor je volgende relatie, want geen enkele vrouw zal accepteren dat je haar langere periode compleet verwaarloosd. Welke gouden bergen je daar ook tegenover stelt en hoe groot de belangen ook zijn.
Wat deed zij eigenlijk als jij weg was, had ze ook een baan en druk sociaal leven? Of zat ze thuis te wachten tot jij weer eens thuis kwam om vervolgens haar links te laten liggen en je op de verbouwing te storten? Ondanks jouw goede bedoelingen bekruipt me een beetje een gevoel van medelijden.
moet eerlijk zeggen dat het er zo positief op het moment niet uitziet, ik heb nog nooit op een forum gezeten, dus dat ik hierop ben gaan zitten om wat meer duidelijkheid te krijgen geeft denk al aan dat ik op moment aardig wanhopig ben, helemaal omdat er voor mij nog zoveel vragen zijn die niet beantwoord kunnen worden omdat dit een enorme frictie gaat opleveren.quote:
[..]
Ik denk dat je het punt een beetje mist. Als de superlatieven die je gebruikt echt bij je horen, lijkt het me vrijwel onmogelijk voor bijvoorbeeld je vriendin om iets niet perfect, geweldig en fantastisch te vinden. Bovendien kun je je afvragen hoe reëel het is dat je je leven zó positief bekijkt. Of is dat nu alleen voor het topic?
zal een voorbeeld geven, laatste gesprek dat zij heeft gehad met een huisarts, was niet onze huisarts maar een waarnemend huisarts. zij vertelde mij dat de huisarts haar had verteld, dat ze diep van binnen wist wat ze wilde maar dat ze dit nooit had uitgesproken. dit was voor haar ook de stap om het uit te maken. voorderest had de huisarts niks gezegd zei ze.
toen ik die middag thuis op de mail zat kwam er een mail van ggz binnen op onze computer met een vragenlijst voor een gesprek met een psycholoog. zo'n mail krijg je denk alleen maar binnen op moment dat een huisarts heeft gezegd dat je verdere hulp moet zoeken ? niet als een huisarts zegt misschien moet je het gewoon uitmaken.
zo zijn er nog paar rare dingen die niet kloppen, waardoor ik enorm veel vragen heb wat er nu echt verteld is daar bij de huisarts
Die plaat voor je harses begint steeds dikker te worden is het niet?quote:
[..]
haha bedankt voor deze mooie benaming( clown )
ik snap waar je vandaan komt, maar als je goed gelezen had, heb ik ook verteld dat ik enorm de deksel op mijn neus heb gekregen en ik letterlijk niks heb gemerkt. ik denk persoonlijk dat veel mensen op moment dat het misgaat en geen signalen worden gegeven, geen flauw idee hebben.
dit betekend niet dat het fout is dat ik het niet gezien heb en al helemaal niet dat het een goeie zet was om maar door te blijven gaan.
sorry dat ik het verkeerd opgevat had, ik snap wat je bedoeld!quote:
[..]
Clown niet als belediging maar als stereotype van iemand die zijn problemen weglacht/wegwuift.
Je komt over als een oprecht persoon die zijn zaakjes financieel en praktisch graag goed op orde wil hebben en dat siert je. Maar een mensenleven is meer dan alleen maar werken en verbouwen. Zeker als je die leeftijd van jullie hebt. Je hebt je prioriteiten dus niet goed op orde gehad en dat is een leermoment voor je volgende relatie, want geen enkele vrouw zal accepteren dat je haar langere periode compleet verwaarloosd. Welke gouden bergen je daar ook tegenover stelt en hoe groot de belangen ook zijn.
Wat deed zij eigenlijk als jij weg was, had ze ook een baan en druk sociaal leven? Of zat ze thuis te wachten tot jij weer eens thuis kwam om vervolgens haar links te laten liggen en je op de verbouwing te storten? Ondanks jouw goede bedoelingen bekruipt me een beetje een gevoel van medelijden.
zij heeft gewoon een baan van 5dagen per week en een heel sociaal leven ook speelt ze elke zaterdag tennis. dus ze zat niet echt te wachten tot ik thuis kwam.
maar ik ben wel serieus gaan inzien dat het niet helemaal de juiste keuze was om constant door te willen gaan.
Er zit natuurlijk een verschil tussen pushen en gewoon concreter willen weten waarom en hoe ze denkt iets op te kunnen lossen.quote:
Op zich geen totaal rare gedachte om naast rust ook juist meer focus te leggen op het samen leuke dingen doen. Dat jullie weer meer kunnen ontspannen en nader tot elkaar kunnen komen enzo. Waarom gaf je dit zo een machteloos gevoel?
Ik vind het ook wel tekenend dat zij antwoord dat dit haar manier is. Ook als zij de issue heeft, maakt het twee dagen opstappen en terug komen het niet alleen haar manier. Jij en jouw gevoelens zijn daar ook nog.
Zijn allemaal fijne dingen die je noemt, maar niet geheel onlogisch aangezien jij dacht dat het wel goed zat. Maar hoe kun je het nu nog een goede relatie noemen, als je weet dat zij zolang d'r mond gehouden heeft en jij niks door had?
Waarom wil je zo makkelijk weer terug naar iets dat klaarblijkelijk niet voor haar en dus ook niet voor jou werkt?
Hoe kun je stellen dat ze alles met d'r ma bespreekt, als ze dat dus overduidelijk niet doet?
Het lijkt voor je te spreken dat de rest ook niks gemerkt zou hebben, maar misschien is dat juist bewijs dat dit probleem veel groter is en niet zomaar weer over gaat. Sterker nog, juist een continuering kan zijn van precies hetzelfde gedrag dat haar en daarmee jullie zo in de problemen heeft gebracht.
Hoe kun je erop vertrouwen dat je samen een voldoende open sfeer creëert en behoudt, als zij niet eerlijk is en jij aannames doet dat ze bijvoorbeeld alles met ma bespreekt?
In dat opzicht heb je misschien wel degelijk snel opgegeven en genoegen willen nemen met haar geruststelling en het weer "proberen". Heel begrijpelijk dat je dat wil, dus dit bedoel ik niet verwijtend. Maar als jullie niet een beter idee hebben waar aan te werken en vooral waar aan af te meten dat het echt goed zit, probeer je dan wel echt iets een kans te geven?
Ik proef een beetje defensiviteit bij je, snap ik. Maar ik probeer je hiermee aan het denken te zetten, niet jou jezelf te laten verdedigen.
Denk als je wat langer nadenkt hierover, het ook makkelijker wordt om mixed signals duidelijker te kunnen zien. En dat je een volgende keer misschien een ander denkproces kan hebben, zodat je minder snel weer in zoiets verzeild raakt en er beter uit kan komen.
Weet niet of het naïef is of het gewoon niet willen of kunnen zien. Ze kan niet niks liever dan bij jou willen zijn en al een dik jaar zulke twijfels hebben.
Je kan moeilijk op een "fout" zitten wachten, terwijl ze meerdere keren ogenschijnlijk zonder enige waarschuwing vooraf dramatisch de handdoek in de ring gooit. Dan is zij niet de enige die mixed signals afgeeft.
wat mij zo"n machteloosgevoel gaf: ik heb deze situatie wel eerder meegemaakt met haar natuurlijk. maar had echt idee dat dit anders was. nu zijn we naar de huisarts gegaan en die heeft me dat advies gegeven niks te pushen en haar zelf laten ontdekken wat er aan de hand is op moment dat ze geen hulp wilt. eigenlijk wat ik hier uithaalde was toekijken en wachten en dat gaf me een machteloos gevoel. ik wist totaal niet wat ik nou wel kon doen of niet kon doen.quote:
[..]
Er zit natuurlijk een verschil tussen pushen en gewoon concreter willen weten waarom en hoe ze denkt iets op te kunnen lossen.
Op zich geen totaal rare gedachte om naast rust ook juist meer focus te leggen op het samen leuke dingen doen. Dat jullie weer meer kunnen ontspannen en nader tot elkaar kunnen komen enzo. Waarom gaf je dit zo een machteloos gevoel?
Ik vind het ook wel tekenend dat zij antwoord dat dit haar manier is. Ook als zij de issue heeft, maakt het twee dagen opstappen en terug komen het niet alleen haar manier. Jij en jouw gevoelens zijn daar ook nog.
Zijn allemaal fijne dingen die je noemt, maar niet geheel onlogisch aangezien jij dacht dat het wel goed zat. Maar hoe kun je het nu nog een goede relatie noemen, als je weet dat zij zolang d'r mond gehouden heeft en jij niks door had?
Waarom wil je zo makkelijk weer terug naar iets dat klaarblijkelijk niet voor haar en dus ook niet voor jou werkt?
Hoe kun je stellen dat ze alles met d'r ma bespreekt, als ze dat dus overduidelijk niet doet?
Het lijkt voor je te spreken dat de rest ook niks gemerkt zou hebben, maar misschien is dat juist bewijs dat dit probleem veel groter is en niet zomaar weer over gaat. Sterker nog, juist een continuering kan zijn van precies hetzelfde gedrag dat haar en daarmee jullie zo in de problemen heeft gebracht.
Hoe kun je erop vertrouwen dat je samen een voldoende open sfeer creëert en behoudt, als zij niet eerlijk is en jij aannames doet dat ze bijvoorbeeld alles met ma bespreekt?
In dat opzicht heb je misschien wel degelijk snel opgegeven en genoegen willen nemen met haar geruststelling en het weer "proberen". Heel begrijpelijk dat je dat wil, dus dit bedoel ik niet verwijtend. Maar als jullie niet een beter idee hebben waar aan te werken en vooral waar aan af te meten dat het echt goed zit, probeer je dan wel echt iets een kans te geven?
Ik proef een beetje defensiviteit bij je, snap ik. Maar ik probeer je hiermee aan het denken te zetten, niet jou jezelf te laten verdedigen.
Denk als je wat langer nadenkt hierover, het ook makkelijker wordt om mixed signals duidelijker te kunnen zien. En dat je een volgende keer misschien een ander denkproces kan hebben, zodat je minder snel weer in zoiets verzeild raakt en er beter uit kan komen.
Weet niet of het naïef is of het gewoon niet willen of kunnen zien. Ze kan niet niks liever dan bij jou willen zijn en al een dik jaar zulke twijfels hebben.
Je kan moeilijk op een "fout" zitten wachten, terwijl ze meerdere keren ogenschijnlijk zonder enige waarschuwing vooraf dramatisch de handdoek in de ring gooit. Dan is zij niet de enige die mixed signals afgeeft.
ik ben er achter gekomen dat dit idd geen goede relatie was, alleen zo voelde het voor mij wel het afgelopen jaar ondanks de struggles. dit klinkt heel stom maar er waren ook genoeg momenten dat we het echt heel leuk hadden samen maar die negatieve momenten waren er ook. misschien dacht ik dat dit bij een relatie hoorde. en denk ik daarom dat het zo slecht niet was.
dat ze alles met der ma besprak, omdat ze dit vaak aangaf, als ze dan iets met mij had besproken zei ze vaak ook ik wil ook nog even met ma bespreken om te kijken wat zei ervan vind.
wat zou je als advies geven wat ik nu kan doen, of wat had ik beter kunnen doen laten we het zo zeggen. want ik wil hier echt qwl iets mee doen. want krijg toch wel het idee dat ik serieus wat steken heb laten liggen.
1) Begin een zin met een hoofdletter.
2) Leer het verschil tussen 'is' en 'eens'.
En o ja, dat de vriendin van TS 'slechts' overspannen is en dat die overspannenheid logisch is gezien het geklus en omdat de auto stuk is gegaan, vind ik ietwat aanstelleritis.
Maar behalve de vraag of het aanstellerij is of niet, ik denk dat het voor een groot deel gewoon haar karakter is. Mijn ex legde een vergelijkbare tegenstrijdigheid aan de dag en zij was echt niet depressief of overspannen.
Vooruit, nog een derde tip:
3) RUN! Accepteer dat dit haar karakter is en zoek een vrouw zonder zulk onmogelijk gedrag.
[ Bericht 36% gewijzigd door Puntenjager op 13-02-2020 16:53:46 ]
Ik herken veel van je verhaal uit mijn eerdere relatie. Ook wij hebben ons huis casco gekocht en alles zelf verbouwd. Samen alles besproken, uitgedacht en ik dacht dat alles perfect verliep.. tot ze anderhalf jaar later ook ineens aangaf dat ze niet wist wat ze wilde. Ik kan je reactie erg goed voorstellen. Daar sta je dan met je bek vol tanden. Van geen vuiltje aan de lucht naar ineens, BAM, alles staat op z'n kop. Heel het huis verbouwd naar onze wensen en ineens komt het besef dat alle energie en moeite voor niks is geweest. De vrouw met wie je dacht oud te worden en kinderen van te krijgen is weg en daar zit je dan... te beseffen dat je op je 28st weer terug kan naar je ouders en de band die je had met haar kwijt bent.
Ik had ook nooit eerder signalen opgevangen dat ze het niet meer zag zitten. Als ze een keer wat afstandelijker was dan had ze het druk op haar werk of was ze gewoon moe. Uiteindelijk is ze ook twee weken naar haar ouders vertrokken om na te denken. Op dat moment was ik me al langzaam aan het voorbereiden op einde relatie, gezien de afstand alleen maar groter wordt als je elkaar niet spreekt of ziet. Na twee weken bleek inderdaad dat ze de relatie wilde beëindigen omdat haar gevoel weg was. Ik werkte ook gewoon 5 dagen per week en 's avonds kluste ik wat bij om extra geld te verdienen zodat we hier leuke dingen van konden doen. Echter is dit misschien ook wel de rede geweest dat we (onbewust voor mij) uit elkaar gegroeid zijn. Tevens was ze ook erg materialistisch ingesteld, in tegenstelling tot mij. Ik dacht haar op alle fronten gelukkig te maken maar blijkbaar was het allemaal schijn. Dan zag ze op Facebook dat vrienden op vakantie gingen en hoe leuk ze het hadden en dan begon ze te klagen dat wij nooit zulke leuke dingen doen, terwijl we het naar mijn idee altijd gezellig en leuk hadden samen.
Ik ben later wel tot het besef gekomen dat zij al veel langer afstand aan het nemen was. Nadat ons huis verkocht was had zij binnen 2 weken al een andere appartement waar ze in trok. Dit kan natuurlijk niet zo snel, tenzij je al wat voorwerk heb verricht. Uiteindelijk ben ik nog een paar keer langs geweest om wat te praten en dingen te regelen. Nu bleek dat ze enorm veel spijt had en dat ze graag wilde dat ze alles kon terugdraaien. Tranen met tuiten gehuild alleen dit deed mij echt niks meer. Het gevoel van mijn kant was inmiddels ook weg en gelukkig was ik zo helder dat ik hier niet ben ingetrapt.
Ik kan je alleen maar als tip geven om alles gewoon zo netjes mogelijk proberen af te handelen en voor jezelf hier leermomenten uit te halen. Je huis is maar een huis. Besteed in de toekomst meer tijd aan elkaar, praat meer en wees gewoon eerlijk tegenover elkaar. Over een tijdje zul je beseffen dat je beter af bent zonder haar en dat er genoeg vrouwen rondlopen waarmee je het net zo gezellig en leuk kunt hebben. (Dat besef kwam bij mij ook pas later. In het begin denk je dat niemand zo leuk kan zijn als haar, maar er zijn zat vrouwen die op hun eigen manier net zo leuk zijn!)
Sterkte man de komende tijd!
Waarom wist je dat niet? Wederom geen verwijt, maar denk ik wel belangrijk om na te gaan voor jezelf.quote:
[..]
wat mij zo"n machteloosgevoel gaf: ik heb deze situatie wel eerder meegemaakt met haar natuurlijk. maar had echt idee dat dit anders was. nu zijn we naar de huisarts gegaan en die heeft me dat advies gegeven niks te pushen en haar zelf laten ontdekken wat er aan de hand is op moment dat ze geen hulp wilt. eigenlijk wat ik hier uithaalde was toekijken en wachten en dat gaf me een machteloos gevoel. ik wist totaal niet wat ik nou wel kon doen of niet kon doen.
Aan een kant zeg je niks aan haar of jullie relatie te merken. Je geeft aan dat zij jou ook bevestigde dat het niet zou gaan om jou of iets wat jij zou hebben gedaan. Waarom knaagt het dan bij en voel jij je machteloos? Is dat op basis van bepaalde signalen of komt dit misschien uit jezelf?
Het is ook niet alsof jij niks deed, dus waarom lijk je dan extra bevestiging te willen in de vorm van toch iets kunnen doen met wat gepresenteerd werd als haar probleem?
(Ik kan genoeg dingen bedenken waarom, het is gewoon menselijk gedrag, dus geen verwijt maar om jezelf beter te leren kennen)
Hoezo zou dit stom zijn? Goede momenten zijn hartstikke belangrijk en een mooi streven. Het zou stom zijn als je die niet had en het toch een goede relatie had genoemdquote:k ben er achter gekomen dat dit idd geen goede relatie was, alleen zo voelde het voor mij wel het afgelopen jaar ondanks de struggles. dit klinkt heel stom maar er waren ook genoeg momenten dat we het echt heel leuk hadden samen maar die negatieve momenten waren er ook. misschien dacht ik dat dit bij een relatie hoorde. en denk ik daarom dat het zo slecht niet was.
Slechte momenten horen inderdaad ook gewoon bij het leven en dus ook relaties.
De kunst is denk ik om te kijken naar normen en waarden. Niet alleen bij jezelf, maar ook bij de ander. Wat is goed? Wat is een probleem? Wat is een oplossing?
Als jij teveel werkt en te weinig opschiet met verbouwen, is minder werken en meer verbouwen een oplossing. Maar dat is vooral praktisch, maakt het dat ook goed en echt dè oplossing? Hoe zit het met gevoelens? Wat maakte het bij haar los? En ook niet onbelangrijk, wat voor gevoelens bij jou?
Voelde jij je ook machteloos toen je doorkreeg dat jouw schema zo een impact op haar bleek te hebben? Voelde jij je misschien schuldig? Was het voor jou een goed gevoel om dit om te gooien? Om iets voor haar en jullie te kunnen doen?
Heb je nog andere opties bekeken? Heb je rekening gehouden met de financiële set back door de gemiste inkomsten?
Heeft zij bij jou wel gepeild of jij al dat werken nog wel trok? Of jij geen extra stress kreeg van minder verdienen? Etc.
Wat was er gebeurt als ze had gezegd dat ze vond dat jullie te weinig samen deden en teveel bezig waren met verbouwen en werken?
Wat maakt dit voor jou gelijk aan dan wel alles samen bespreken?quote:dat ze alles met der ma besprak, omdat ze dit vaak aangaf, als ze dan iets met mij had besproken zei ze vaak ook ik wil ook nog even met ma bespreken om te kijken wat zei ervan vind.
Ben je stiekem ook een beetje een pleaser misschien?quote:wat zou je als advies geven wat ik nu kan doen, of wat had ik beter kunnen doen laten we het zo zeggen. want ik wil hier echt qwl iets mee doen. want krijg toch wel het idee dat ik serieus wat steken heb laten liggen.
Wat had je graag anders willen doen en waarom?
Voor haar, voor jezelf of de relatie?
Denk je dat jij de relatie had kunnen of moeten redden?
Zou je voor jezelf ook tevreden kunnen zijn of worden met wat je wel hebt gedaan of geprobeerd, ongeacht de relatiestatus of haar mening denk je?
Slaap daar eens nachtje of meer over voor je echt eerlijk gaat antwoorden. Dit is geen test waar je voor moet slagen, maar ten rade gaan bij jezelf. Als je jezelf, je motivaties, je voorkeuren en je valkuilen beter leert kennen, geeft dat een betere basis. Ook in een relatie, waarin het misschien ook helderder wordt wat een goede relatie voor jou inhoudt, wat en wie je daarvoor nodig hebt en hoe je daar samen het beste naartoe kan proberen te werken. Of niet en geruster afstand kunnen nemen als het niet blijkt te werken.
Dan wordt het misschien ook minder wazig wat liefde is of zou moeten zijn..
Het is wel serieus een kopie van mijn verhaal heb ik zo het idee! alles komt precies overheen wel fijn om te horen dat ik niet de enigste ben maar ook rot voor jou,quote:
Ik zou je niet al te veel aantrekken van de negatieve reacties hier op het forum. Het gros van FOK! heeft überhaupt nog nooit een relatie gehad.
Ik herken veel van je verhaal uit mijn eerdere relatie. Ook wij hebben ons huis casco gekocht en alles zelf verbouwd. Samen alles besproken, uitgedacht en ik dacht dat alles perfect verliep.. tot ze anderhalf jaar later ook ineens aangaf dat ze niet wist wat ze wilde. Ik kan je reactie erg goed voorstellen. Daar sta je dan met je bek vol tanden. Van geen vuiltje aan de lucht naar ineens, BAM, alles staat op z'n kop. Heel het huis verbouwd naar onze wensen en ineens komt het besef dat alle energie en moeite voor niks is geweest. De vrouw met wie je dacht oud te worden en kinderen van te krijgen is weg en daar zit je dan... te beseffen dat je op je 28st weer terug kan naar je ouders en de band die je had met haar kwijt bent.
Ik had ook nooit eerder signalen opgevangen dat ze het niet meer zag zitten. Als ze een keer wat afstandelijker was dan had ze het druk op haar werk of was ze gewoon moe. Uiteindelijk is ze ook twee weken naar haar ouders vertrokken om na te denken. Op dat moment was ik me al langzaam aan het voorbereiden op einde relatie, gezien de afstand alleen maar groter wordt als je elkaar niet spreekt of ziet. Na twee weken bleek inderdaad dat ze de relatie wilde beëindigen omdat haar gevoel weg was. Ik werkte ook gewoon 5 dagen per week en 's avonds kluste ik wat bij om extra geld te verdienen zodat we hier leuke dingen van konden doen. Echter is dit misschien ook wel de rede geweest dat we (onbewust voor mij) uit elkaar gegroeid zijn. Tevens was ze ook erg materialistisch ingesteld, in tegenstelling tot mij. Ik dacht haar op alle fronten gelukkig te maken maar blijkbaar was het allemaal schijn. Dan zag ze op Facebook dat vrienden op vakantie gingen en hoe leuk ze het hadden en dan begon ze te klagen dat wij nooit zulke leuke dingen doen, terwijl we het naar mijn idee altijd gezellig en leuk hadden samen.
Ik ben later wel tot het besef gekomen dat zij al veel langer afstand aan het nemen was. Nadat ons huis verkocht was had zij binnen 2 weken al een andere appartement waar ze in trok. Dit kan natuurlijk niet zo snel, tenzij je al wat voorwerk heb verricht. Uiteindelijk ben ik nog een paar keer langs geweest om wat te praten en dingen te regelen. Nu bleek dat ze enorm veel spijt had en dat ze graag wilde dat ze alles kon terugdraaien. Tranen met tuiten gehuild alleen dit deed mij echt niks meer. Het gevoel van mijn kant was inmiddels ook weg en gelukkig was ik zo helder dat ik hier niet ben ingetrapt.
Ik kan je alleen maar als tip geven om alles gewoon zo netjes mogelijk proberen af te handelen en voor jezelf hier leermomenten uit te halen. Je huis is maar een huis. Besteed in de toekomst meer tijd aan elkaar, praat meer en wees gewoon eerlijk tegenover elkaar. Over een tijdje zul je beseffen dat je beter af bent zonder haar en dat er genoeg vrouwen rondlopen waarmee je het net zo gezellig en leuk kunt hebben. (Dat besef kwam bij mij ook pas later. In het begin denk je dat niemand zo leuk kan zijn als haar, maar er zijn zat vrouwen die op hun eigen manier net zo leuk zijn!)
Sterkte man de komende tijd!
vind wel heel erg knap dat je voet bij stuk hebt gehouden, en gezegd heb dat het voor jou niet meer hoefde, ik weet niet hoelang hierover heen is gegaan maar moet eerlijk zeggen dat het bij mij ongeveer 3 weken aan de gang is en zou echt niet weten hoe ik zou reageren als ze ineens weer voor de deur zou staan.
heb wel afgesproken met mezelf dat zonder hulp ik het niet meer wil proberen. maar waarschijnlijk komt dit nooit aan de order.
we hebben qua huis al redelijk wat dingen besproken en staat a netjes op papier, ik moet haar uitkopen en kan er zelf blijven wonen. maar had het liever ander gezien. gelukkig zijn wel nog steeds heel vriendelijk naar elkaar toe, alleen zij word enorm emotioneel elke keer als ze bij me in de buurt is. vaak krijg ik dan ook een knuffel van der maar dat geeft me een hoop valse hoop ben ik bang.
idd net wat je zegt, op moment zie ik mezelf nooit een leukere meid tegen komen. hoop ook dat we ooit nog is samen kunnen gaan zitten en kunnen genieten van de mooie tijden die we samen hebben gehad. want in 4,5 jaar zijn er ook super veel mooie dingen gebeurd.
Hartstikke goed.quote:
ik heb dit advies zelf al van de huisarts gekregen,
Laat haar eerst aan haarzelf werken. Kunnen jullie/zij/jij daarna bekijken wat jullie willen. Vanuit een gezonde verhouding.
Grote kans is alleen dat jij al heel snel zoiets hebt van: ik ga verder met je leven. En je hebt groot gelijk.
Maar zij
Zijn wel een beetje privézaken, denk je niet? Partner of geen partner.quote:
toen ik die middag thuis op de mail zat kwam er een mail van ggz binnen op onze computer met een vragenlijst voor een gesprek met een psycholoog.
Waarom dan knuffelen? Wil je valse hoop? Wil je haar troosten? Wil je haar liever troosten dan rekening houden met je eigen gevoelens?quote:
Hnaar elkaar toe, alleen zij word enorm emotioneel elke keer als ze bij me in de buurt is. vaak krijg ik dan ook een knuffel van der maar dat geeft me een hoop valse hoop ben ik bang.
Als ze niet uit zichzelf nadenkt over jouw valse hoop, wat zou er dan mis zijn met dit naar haar uit te spreken? Dan kan zij ook wat voor jou doen er rekening mee houden toch?
Ik hoop persoonlijk dat we de kans nog wel krijgen om hier een keer serieus naar te kijken waar we het hebben laten liggen, ook al moeten we hiervoor in relatie therapie of andere hulp.quote:
[..]
Hartstikke goed.
Laat haar eerst aan haarzelf werken. Kunnen jullie/zij/jij daarna bekijken wat jullie willen. Vanuit een gezonde verhouding.
Grote kans is alleen dat jij al heel snel zoiets hebt van: ik ga verder met je leven. En je hebt groot gelijk.
Maar zij
[..]
Zijn wel een beetje privézaken, denk je niet? Partner of geen partner.
maar zie het op moment nog niet gebeuren.
Dit zijn zeker privé zaken, alleen wij hebben een gezamenlijke laptop met alle mails die binnen komen. dus ook van mij en ook van haar. sorry maar ik ben een mens, ik werd heel nieuwsgierig waarom ze dat zou krijgen. omdat dit vooral niet overheen kwam met wat zei tegen mij heeft verteld.
dus voelde me vooral voor de gek gehouden !
ze vind het toch fijn om dit nog te doen, helaas ben ik hiervoor nog te zwak om te zeggen dat ik dit niet meer wil, ondanks dat veel mensen al hebben gezegd dat ik beter kan zeggen dat ik dat niet wil.quote:
[..]
Waarom dan knuffelen? Wil je valse hoop? Wil je haar troosten? Wil je haar liever troosten dan rekening houden met je eigen gevoelens?
Als ze niet uit zichzelf nadenkt over jouw valse hoop, wat zou er dan mis zijn met dit naar haar uit te spreken? Dan kan zij ook wat voor jou doen er rekening mee houden toch?
ik denk dat het daarvoor nog te vers is, maar weet wel dat ik hier niet in mee moet gaan.
Dan zou het netjes zijn om tegen haar te zeggen: "weet je dat al je privézaken (huisarts/psycholoog) op de gezamenlijke mail terechtkomen? Misschien is het handig om je emailadres te wijzigen." In plaats van je met haar zaken bezig te houden.quote:
[..]
Ik hoop persoonlijk dat we de kans nog wel krijgen om hier een keer serieus naar te kijken waar we het hebben laten liggen, ook al moeten we hiervoor in relatie therapie of andere hulp.
maar zie het op moment nog niet gebeuren.
Dit zijn zeker privé zaken, alleen wij hebben een gezamenlijke laptop met alle mails die binnen komen. dus ook van mij en ook van haar. sorry maar ik ben een mens, ik werd heel nieuwsgierig waarom ze dat zou krijgen. omdat dit vooral niet overheen kwam met wat zei tegen mij heeft verteld.
dus voelde me vooral voor de gek gehouden !
Gewoon een oprechte vraag hoor, maar heb je zelf altijd gedacht dat het koek en ei was? Nooit een onbestemde angst oid van dat het te soepel ging, te mooi was om waar te zijn? Altijd je verbonden met haar gevoeld? Dat het voor jou helemaal goed zat? Of knaagde het bij jouzelf ook wel een beetje?quote:
Ik herken veel van je verhaal uit mijn eerdere relatie. Ook wij hebben ons huis casco gekocht en alles zelf verbouwd. Samen alles besproken, uitgedacht en ik dacht dat alles perfect verliep.. tot ze anderhalf jaar later ook ineens aangaf dat ze niet wist wat ze wilde. Ik kan je reactie erg goed voorstellen. Daar sta je dan met je bek vol tanden. Van geen vuiltje aan de lucht naar ineens, BAM, alles staat op z'n kop. Heel het huis verbouwd naar onze wensen en ineens komt het besef dat alle energie en moeite voor niks is geweest. De vrouw met wie je dacht oud te worden en kinderen van te krijgen is weg en daar zit je dan... te beseffen dat je op je 28st weer terug kan naar je ouders en de band die je had met haar kwijt bent.
Weet niet, kan het me gewoon bijna niet voorstellen. (ik kan wel begrijpen dat je blind voor iets wilt zijn, maar ik kan me niet voorstellen dat je nooit een gevoel heb gehad van 'he, dit is raar, hier klopt iets niet.' In haar blik ofzo).
Het hoeft niet zwak te zijn. Je kan een bewuste afweging maken die jou het beste ligt.quote:
[..]
ze vind het toch fijn om dit nog te doen, helaas ben ik hiervoor nog te zwak om te zeggen dat ik dit niet meer wil, ondanks dat veel mensen al hebben gezegd dat ik beter kan zeggen dat ik dat niet wil.
ik denk dat het daarvoor nog te vers is, maar weet wel dat ik hier niet in mee moet gaan.
Wil je het echt niet meer?
Als je het motiveert met wat andere mensen zeggen en je ratio van weten dat het beter is van niet, waar blijft jouw gevoel dan?
Je eerste zin betreft haar gevoel. Dat kan, maar wat maakt het voor jou nu het beste?
Even advocaat van de duivel, denk je er weleens over na dat je nu toestaat dat zij jullie pleister tergend langzaam eraf kan lopen trekken zo? Is het wel echt in haar voordeel om maar mee te blijven gaan hierin? Zeker als jullie beide daarmee voorbij blijven gaan aan wat er voor jou niet goed aanvoelt..
dit weet ze idd, we hebben deze laptop ook samen leeggemaakt op moment dat we uit elkaar gingen. alleen heb niet verteld dat ik die mail gezien heb dit zou alleen maar een moeilijkere situatie veroorzaken.quote:
[..]
Dan zou het netjes zijn om tegen haar te zeggen: "weet je dat al je privézaken (huisarts/psycholoog) op de gezamenlijke mail terechtkomen? Misschien is het handig om je emailadres te wijzigen." In plaats van je met haar zaken bezig te houden.
[..]
Gewoon een oprechte vraag hoor, maar heb je zelf altijd gedacht dat het koek en ei was? Nooit een onbestemde angst oid van dat het te soepel ging, te mooi was om waar te zijn? Altijd je verbonden met haar gevoeld? Dat het voor jou helemaal goed zat? Of knaagde het bij jouzelf ook wel een beetje?
Weet niet, kan het me gewoon bijna niet voorstellen. (ik kan wel begrijpen dat je blind voor iets wilt zijn, maar ik kan me niet voorstellen dat je nooit een gevoel heb gehad van 'he, dit is raar, hier klopt iets niet.' In haar blik ofzo).
het klinkt misschien te mooi om waar te zijn. maar ik meen oprecht als ik zeg dat alles altijd koek en ei was. de eerste paar weken na dat ze bij de ouders was geweest was ik vaak beetje onzeker en vond ik moeilijk te pijlen, maar daar trok zij mij dan doorheen en gaf ze aan dat ik me niet druk moest maken. maar dit gevoel nam ze heel letterlijk weg door haar doen en laten.
ze wilde constant contact via whatsapp als we op het werk zaten, ze stuurde hele dag hartjes.
als ik thuis kwam was het altijd heel enthousiast, en kreeg ik gelijk een kus en een knuffel.
we deden veel leuke dingen samen zoals lekker uiteten gingen we vaak bij me zus langs om lekker bakkie te drinken en de kinderen te zien! ook gingen we in de avonden vaak lekker wandelen of met de hond van haar ouders een stukje lopen. en dan liet ze heel de wandeling me hand niet los en wilde ze vaak foto's maken van ons 2.
en tuurlijk had zij ook dagen dat ze even chagrijnig was, als er weer wat op het werk gebeurd was. of als ze soms even met verkeerde been uit bed gestapt was, maar dit is menselijk toch? we hebben ook bijna nooit ruzie, maar dat betekend niet automatisch dat het een goeie r
maar vaak wilde ze dan samen even in de bank knuffelen en der verhaal doen. dan was het vaak ook zo weer goed.
ik probeer ook best veel na te denken waar ik misschien had kunnen merken dat er iets was, maar ik kan het zo even niet opnoemen, grote kans dat zij dit in de toekomst nog wel een keer kan laten zien.
Ja maar dat is het dus. Het zou je sieren om dat wel te vertellen. Dan weet ze dat je het weet.quote:
dit weet ze idd, we hebben deze laptop ook samen leeggemaakt op moment dat we uit elkaar gingen. alleen heb niet verteld dat ik die mail gezien heb dit zou alleen maar een moeilijkere situatie veroorzaken.
(mijn vraag over koek en ei was oerigens gericht aan @denattedweil , niet per se aan jou, maar maakt verder niet uit )
op moment weet ik niet helemaal wat ik wel en niet wil, het liefst wil ik dat het goed komt alleen zit er niet echt rooskleurig uit. maar van de andere kant weet ik dat dit alleen maar pijn blijft doen. dus het is een soort van 2strijdquote:
[..]
Het hoeft niet zwak te zijn. Je kan een bewuste afweging maken die jou het beste ligt.
Wil je het echt niet meer?
Als je het motiveert met wat andere mensen zeggen en je ratio van weten dat het beter is van niet, waar blijft jouw gevoel dan?
Je eerste zin betreft haar gevoel. Dat kan, maar wat maakt het voor jou nu het beste?
Even advocaat van de duivel, denk je er weleens over na dat je nu toestaat dat zij jullie pleister tergend langzaam eraf kan lopen trekken zo? Is het wel echt in haar voordeel om maar mee te blijven gaan hierin? Zeker als jullie beide daarmee voorbij blijven gaan aan wat er voor jou niet goed aanvoelt..
maar das beetje het hele probleem, ik ben zo gek op haar en nog zo verliefd dat ik op het moment alles maar laat gebeuren. en hoevaak ik ook zeg tis klaar nu op moment dat ze er staat klap ik weer dicht
Volledig mee eens, behalve de laatste zin: wat echt belangrijk is in zijn leven bepaalt de ts zelf lijkt mij.quote:
Een relatie is als een plantje, die moet je af en toe ook een beetje water geven.
Als jij min of meer 7 dagen per week werkt, en de rest van de tijd in een immense verbouwing gaat zitten blijft er voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven amper tijd over.
Echter, uit de daden in zijn verhaal blijkt dit zijn werk te zijn.
We leven niet meer in een ontwikkelingsland, dus iedereen die zo extreem veel werkt en in zijn vrije tijd dan nog gaat klussen kiest daar zelf voor en maakt werk tot zijn prioriteit. Dan doet af en toe een vakantie quality time opnemen daar alsnog weinig aan af@TS: heb jij eigenlijk wel tijd voor een relatie? Lijkt me niet. Aangezien jouw vriendin het huishouden doet is ze dus zelf niet zo'n workaholic, dus het is ook niet zo dat jullie wat dat betreft gelijk gestemd zijn.
Waarom zij zoveel twijfelt kunnen wij niet zeggen hè. Dat weet alleen zij of misschien nog niet eens. Labels eraan hangen komt nogal onzinnig over.
Vandaar dat ik ook even reageerde.quote:
[..]
Het is wel serieus een kopie van mijn verhaal heb ik zo het idee! alles komt precies overheen wel fijn om te horen dat ik niet de enigste ben maar ook rot voor jou,
vind wel heel erg knap dat je voet bij stuk hebt gehouden, en gezegd heb dat het voor jou niet meer hoefde, ik weet niet hoelang hierover heen is gegaan maar moet eerlijk zeggen dat het bij mij ongeveer 3 weken aan de gang is en zou echt niet weten hoe ik zou reageren als ze ineens weer voor de deur zou staan.
heb wel afgesproken met mezelf dat zonder hulp ik het niet meer wil proberen. maar waarschijnlijk komt dit nooit aan de order.
we hebben qua huis al redelijk wat dingen besproken en staat a netjes op papier, ik moet haar uitkopen en kan er zelf blijven wonen. maar had het liever ander gezien. gelukkig zijn wel nog steeds heel vriendelijk naar elkaar toe, alleen zij word enorm emotioneel elke keer als ze bij me in de buurt is. vaak krijg ik dan ook een knuffel van der maar dat geeft me een hoop valse hoop ben ik bang.
idd net wat je zegt, op moment zie ik mezelf nooit een leukere meid tegen komen. hoop ook dat we ooit nog is samen kunnen gaan zitten en kunnen genieten van de mooie tijden die we samen hebben gehad. want in 4,5 jaar zijn er ook super veel mooie dingen gebeurd.
Op een gegeven moment weet je gewoon dat de relatie niet meer te redden is. Uiteindelijk, nadat ze bij haar ouders sliep, om na te denken, had ik haar bij toeval gezien met een ander (tijdens 2e kerstdag). Ik stapte een cafe binnen waar ik wel vaker kwam en daar stond ze ineens volle bak te feesten met een andere gozer (die ik ook kende en 10 jaar ouder was). Dit was wel doorslaggevend geweest voor mij om mijn gevoelens voor haar per direct te blokkeren.
Het lijkt allemaal makkelijker gezegd dan gedaan maar zo is het wel in grote lijnen verlopen. Heb wel veel steun gehad van m'n vrienden. Veel afleiding gezocht in sporten, regelmatig wat drinken met vrienden en aan mezelf gewerkt door kritisch naar mezelf te kijken waar ik steken heb laten vallen in de relatie. Heb ook veel contacten laten verwateren waarvan ik dacht dat het vrienden waren. Dit deed me verbazingwekkend genoeg niets. We hadden samen praktisch dezelfde vriendengroep en van niemand heb ik ook maar één bericht gehad. Alleen maar geroddel achter me nek om waardoor ik daar ook klaar mee.was.
In totaal heeft het toch wel een aantal maanden geduurd voordat alles rond was en ik bij me ouders in trok. Telkens om-en-om in de woning, tot ons huis verkocht was. Dit alles heeft wel een impact op mijn leven gehad maar ik heb de goede vrienden er aan over gehouden.
Toen ik een jaartje vrijgezel was ben ik eens op tinder gaan kijken, puur voor de afleiding. Leuke dates gehad, wat mijn zelfvertrouwen wel goed deed. Je krijgt toch reacties dat je leuk bent en dat doet een mens wel goed na al die ellende. Uiteindelijk hier ook mijn huidige vriendin leren kennen en wonen inmiddels weer een jaar samen.
Zo zie je maar, het leven loopt niet altijd zoals je gepland had maar uiteindelijk kom je er altijd weer bovenop.
Dit inderdaad, wat een verhaal en wat een gedoe. Natuurlijk is het anders als je gevoel voor iemand hebt maar elke keer ermee kappen en weer terugkomen is gewoon een kut streek en moet je echt niet blijven accepteren.quote:
Ik weet niet hoor, maar ik zou haar niet iedere keer terug hebben genomen. Al dat gedoe, daar zou ik heel snel klaar mee zijn.
Dit is gewoon niet hoe een relatie werkt. Zij wilde weg? Prima. Maar dan is het wel klaar. Die eerste keer, ok. Kan. Maar het is een rode draad geworden en dan moet je een schaar pakken en de draad doorknippen.
Het maakt ook helemaal niet uit waarom het mis is gegaan. Accepteer het en blijf vooral even bij elkaar vandaan. Je kan best met een ex vriendschappelijk omgaan, maar pas als je echt over haar heen bent.
Kortom: ts, sluit dit af. Uithuilen en opnieuw beginnen. Ik geef je op een briefje dat de volgende relatie veel fijner gaat aanvoelen.
Ongeacht wat jouw aandeel is had ze zelf ook d'r mond open kunnen doen al die tijd, een relatie heb je namelijk samen en dat lijkt in dit geval allang niet meer het geval.
Definieer eens wat voor jou goed komen is? Is dat gewoon weer samen door gaan? Of heb je daar een iets gedetailleerder beeld van?quote:
[..]
op moment weet ik niet helemaal wat ik wel en niet wil, het liefst wil ik dat het goed komt alleen zit er niet echt rooskleurig uit. maar van de andere kant weet ik dat dit alleen maar pijn blijft doen. dus het is een soort van 2strijd
maar das beetje het hele probleem, ik ben zo gek op haar en nog zo verliefd dat ik op het moment alles maar laat gebeuren. en hoevaak ik ook zeg tis klaar nu op moment dat ze er staat klap ik weer dicht
Ik denk dat het iets complexer ligt en niet alleen maar een kwestie van liefde voor haar is. Althans, het lijkt mij nogal tegenstrijdig dat je zegt het vooral voor haar te doen, zonder de overweging of dat ook wel echt het beste voor haar is.
Hoe uitte jouw onzekerheid zich? En hoe reageerde zij daar op? Wat maakte haar gedrag een geruststellende boodschap voor jou? Waarom kon je hier wel je gevoelens laten merken?quote:
het klinkt misschien te mooi om waar te zijn. maar ik meen oprecht als ik zeg dat alles altijd koek en ei was. de eerste paar weken na dat ze bij de ouders was geweest was ik vaak beetje onzeker en vond ik moeilijk te pijlen, maar daar trok zij mij dan doorheen en gaf ze aan dat ik me niet druk moest maken. maar dit gevoel nam ze heel letterlijk weg door haar doen en laten.
Misschien heb jij haar de boodschap mee gegeven dat jij bovenstaand bedrag als goed beschouwd? Zij had al aangegeven dat het niet aan jou of jullie relatie zou liggen en dit was voor haar een merkbaar lonende situatie om jou toch een goed gevoel te bezorgen.quote:Ze wilde constant contact via whatsapp als we op het werk zaten, ze stuurde hele dag hartjes.
als ik thuis kwam was het altijd heel enthousiast, en kreeg ik gelijk een kus en een knuffel.
we deden veel leuke dingen samen zoals lekker uiteten gingen we vaak bij me zus langs om lekker bakkie te drinken en de kinderen te zien! ook gingen we in de avonden vaak lekker wandelen of met de hond van haar ouders een stukje lopen. en dan liet ze heel de wandeling me hand niet los en wilde ze vaak foto's maken van ons 2.
Jij wil bevestigd worden in dat haar gevoel voor jou en daarmee de relatie goed zit. Zij bevestigd echter een ander soort goed.
Ruzie hoeft helemaal niet zo verkeerd te zijn. Als de emoties hoog oplopen gaat het uiten voor sommige mensen makkelijker. Soms maakt het ook duidelijker hoe hoog bepaalde dingen zitten en dat kan het wat meer gewicht geven. Sommige mensen zien het als moeite doen voor elkaar of zelfs passioneel.quote:En tuurlijk had zij ook dagen dat ze even chagrijnig was, als er weer wat op het werk gebeurd was. of als ze soms even met verkeerde been uit bed gestapt was, maar dit is menselijk toch? we hebben ook bijna nooit ruzie, maar dat betekend niet automatisch dat het een goeie r
maar vaak wilde ze dan samen even in de bank knuffelen en der verhaal doen. dan was het vaak ook zo weer goed.
Geen ruzie maken kan duiden op een evenwichtige relatie, waarin alle partijen zich gehoord en bevestigd enzo voelen. Maar het kan ook betekenen dat op z'n minst één iemand misschien ontwijkend gedrag vertoont.
Kan zowel in het zichzelf durven uiten (bijv. bang om afgewezen of niet serieus genomen te worden of de ander er niet mee willen of durven lastig vallen), als eigenlijk niet willen dat de ander zich negatief uit.
Net als goed kan negatief ook relatief zijn. De een wil niet horen dat er überhaupt maar iets negatiefs zou kunnen zijn. Voor een ander is het pas negatief als het op zichzelf betrokken kan worden. Nooit leuk om te horen natuurlijk, maar extra moeilijk misschien als je het niet op kan lossen. Het tandpastadopje er weer op doen is een stuk praktischer en concreter uitvoerbaar dan wanneer iemand zegt ik voel mis "iets". Dan kun je al dan niet bewust gesprekken gaan ontlopen waarin dat "iets" wel ter sprake zou kunnen komen of actief aansturen op ja maar ik doe het wel goed, want ik doe het tandpastadopje er nu wel op!
Typisch. In de toekomst hoop je dat ze het wel aan je kan laten zien. Maar tot die tijd vraag je aan jezelf waarom je het niet zag.quote:Ik probeer ook best veel na te denken waar ik misschien had kunnen merken dat er iets was, maar ik kan het zo even niet opnoemen, grote kans dat zij dit in de toekomst nog wel een keer kan laten zien.
Misschien moet ze er voor zichzelf nog achter komen, waarom ze dat niet duidelijker aan je kon of wilde laten zien.. Dat kan soms makkelijker gaan als single, omdat je je niet meer kan verschuilen achter de gevoelens van je partner..
Zal ik dan eens de eerste zijn die advocaat van de duivel speelt. Ik heb geen borderline, laat ik dat eerst vooropstellen. Ik kan mij echter voorstellen dat zijn vriendin dit meerdere keren heeft aangeven, maar TS er niks mee heeft gedaan of het niet als een probleem zag. Ik zit namelijk op het moment in dezelfde situatie. Vanaf het begin lag het initiatief tot communicatie voor de periodes dat we niet bij elkaar zijn (lange afstandsrelatie) voor een groot deel bij mij. Ik heb al meerdere malen aangegeven dat hij ook meer in de relatie moet investeren wat dat betreft. De laatste tijd is het erger geworden omdat hij nu net als TS praktisch de hele week zit te werken en vandaag was voor mij de welbekende druppel die de emmer deed overlopen.quote:Op donderdag 13 februari 2020 18:51 schreef S95Sedan het volgende:
Ongeacht wat jouw aandeel is had ze zelf ook d'r mond open kunnen doen al die tijd, een relatie heb je namelijk samen en dat lijkt in dit geval allang niet meer het geval.
Ik heb aangegeven dat zijn gedrag een dealbreker aan het worden is. Dat was voor het eerst in onze relatie een eye-opener voor hem. Ik was dan weer op mijn beurt verbaasd dat hij het nu pas inziet. Mind you, hij geeft zelfs toe dat ik het meerdere keren heb aangekaard, maar hij zag het niet als zo'n dusdanig probleem als ik dat zag, terwijl ik nu op het punt sta om de relatie te verbreken. Aan zijn reacties van vandaag te zien ziet hij echt niet in dat ik serieus over een relatiebreuk aan het nadenken ben. Nu ben ik niet de persoon van ultimatums of scherm continue met de relatie te verbreken, want dit is de eerste keer in die paar jaar dat ik aangeef dat we op een onomkeerbaar punt aan het komen zijn. Ik heb dan ook het idee dat de TS, net als mijn vriend, zo door zijn werk in beslag wordt genomen, dat hij dit soort signalen niet meer oppikt.
Los van dat, aantrekken en afstoten is een verschrikkelijk spelletje. Tegelijkertijd is de wereld natuurlijk niet zo zwart-wit en heb je zelfs in een relatie zoals die van mij, waarin beide parnters op een normale manier communiceren en stabiel zijn, issues die door één partner over het hoofd wordt gezien door het hectische leven van die persoon. Dus om de vraag van TS te beantwoorden. Nee, niet alles kan op een borderlinelabel worden afgeschreven. Kijk ook eens goed naar je eigen aandeel en probeer een betere werk-privé balans te vinden.
Jouw situatie heeft natuurlijk weinig te maken met hetgene waar de TS mee zit maar ook in jouw geval ben je dus totaal niet duidelijk naar je partner. Helemaal als hij aangeeft het te herkennen maar niet dacht dat het een groot probleem was/is.quote:Op donderdag 13 februari 2020 19:38 schreef 01100101 het volgende:
[..]
Zal ik dan eens de eerste zijn die advocaat van de duivel speelt. Ik heb geen borderline, laat ik dat eerst vooropstellen. Ik kan mij echter voorstellen dat zijn vriendin dit meerdere keren heeft aangeven, maar TS er niks mee heeft gedaan of het niet als een probleem zag. Ik zit namelijk op het moment in dezelfde situatie. Vanaf het begin lag het initiatief tot communicatie voor de periodes dat we niet bij elkaar zijn (lange afstandsrelatie) voor een groot deel bij mij. Ik heb al meerdere malen aangegeven dat hij ook meer in de relatie moet investeren wat dat betreft. De laatste tijd is het erger geworden omdat hij nu net als TS praktisch de hele week zit te werken en vandaag was voor mij de welbekende druppel die de emmer deed overlopen.
Ik heb aangegeven dat zijn gedrag een dealbreker aan het worden is. Dat was voor het eerst in onze relatie een eye-opener voor hem. Ik was dan weer op mijn beurt verbaasd dat hij het nu pas inziet. Mind you, hij geeft zelfs toe dat ik het meerdere keren heb aangekaard, maar hij zag het niet als zo'n dusdanig probleem als ik dat zag, terwijl ik nu op het punt sta om de relatie te verbreken. Aan zijn reacties van vandaag te zien ziet hij echt niet in dat ik serieus over een relatiebreuk aan het nadenken ben. Nu ben ik niet de persoon van ultimatums of scherm continue met de relatie te verbreken, want dit is de eerste keer in die paar jaar dat ik aangeef dat we op een onomkeerbaar punt aan het komen zijn. Ik heb dan ook het idee dat de TS, net als mijn vriend, zo door zijn werk in beslag wordt genomen, dat hij dit soort signalen niet meer oppikt.
Los van dat, aantrekken en afstoten is een verschrikkelijk spelletje. Tegelijkertijd is de wereld natuurlijk niet zo zwart-wit en heb je zelfs in een relatie zoals die van mij, waarin beide parnters op een normale manier communiceren en stabiel zijn, issues die door één partner over het hoofd wordt gezien door het hectische leven van die persoon. Dus om de vraag van TS te beantwoorden. Nee, niet alles kan op een borderlinelabel worden afgeschreven. Kijk ook eens goed naar je eigen aandeel en probeer een betere werk-privé balans te vinden.
Veel vrouwen denken dat als ze iets gezegd hebben de ander het ook meteen snapt of het binnen x tijd compleet opgelost is, zo werkt het niet.
Het feit dat jij al een relatiebreuk overweegt en hij het überhaupt niet ziet als een groot probleem bevestigd dit verder ook. Dan ben je namelijk al bezig om je relatie naar de kloten te helpen en is het einde al zoek.
Mannen en vrouwen communiceren in dat opzicht verschillend, daar is enorm veel over te vinden en kan een ander vast beter kan uitleggen.
Eigenlijk wel want de TS is de hele week met zijn werk bezig en ziet niet in dat dat druk op relaties geeft, even los van de hele borderlineaffaire.quote:
[..]
Jouw situatie heeft natuurlijk weinig te maken met hetgene waar de TS mee zit maar ook in jouw geval ben je dus totaal niet duidelijk naar je partner. Helemaal als hij aangeeft het te herkennen maar niet dacht dat het een groot probleem was/is.
Veel vrouwen denken dat als ze iets gezegd hebben de ander het ook meteen snapt of het binnen x tijd compleet opgelost is, zo werkt het niet.
Het feit dat jij al een relatiebreuk overweegt en hij het überhaupt niet ziet als een groot probleem bevestigd dit verder ook. Dan ben je namelijk al bezig om je relatie naar de kloten te helpen en is het einde al zoek.
Mannen en vrouwen communiceren in dat opzicht verschillend, daar is enorm veel over te vinden en kan een ander vast beter kan uitleggen.
Oh en geloof me, ik heb letterlijk tegen hem gezegd: ''Hé, je neemt nogal weinig intiatief merk ik. In een relatie moeten beide kanten voldoende initiatief nemen, zeker in een lange afstandsrelatie, anders is het gedoemd te mislukken.'' Duidelijker dan dat kan al bijna niet en zoals ik al zei, ik ga niet schermen met ultimatumzinnen als: Hé, dit is een dealbreaker en zie de relatie niet meer zitten als dit zo doorgaat" en dat dan keer zes. Dat werkt averechts en verliest ook aan kracht. Bovendien als mijn vriend een topic zou openen over dat ik het 'poefpaf' heb uitgemaakt en ik het zo zou communiceren als onderstaande zin, dan was ik ook de borderliner bij velen hier.
Ik vind iemand die druk is met wat dan ook sowieso geen excuus om zulke dingen te doen, het is gewoon kinderachtig en neigt naar gaslighting.quote:
[..]
Eigenlijk wel want de TS is de hele week met zijn werk bezig en ziet niet in dat dat druk op relaties geeft, even los van de hele borderlineaffaire.
Oh en geloof me, ik heb letterlijk tegen hem gezegd: ''Hé, je neemt nogal weinig intiatief merk ik. In een relatie moeten beide kanten voldoende initiatief nemen, zeker in een lange afstandsrelatie, anders is het gedoemd te mislukken.'' Duidelijker dan dat kan al bijna niet en zoals ik al zei, ik ga niet schermen met ultimatumzinnen als: Hé, dit is een dealbreaker en zie de relatie niet meer zitten als dit zo doorgaat" en dat dan keer zes. Dat werkt averechts en verliest ook aan kracht. Bovendien als mijn vriend een topic zou openen over dat ik het 'poefpaf' heb uitgemaakt en ik het zo zou communiceren als onderstaande zin, dan was ik ook de borderliner bij velen hier.
Maar een keer of heb je jezelf ook erop ingesteld om de situatie daadwerkelijk beter te maken. Want vaak wordt er dus gedacht dat zoiets zeggen genoeg is terwijl er echt wel meer werk van beide partijen in gaat zitten.
Nee, hier heb ik zelf natuurlijk ook genoeg over nagedacht. Ik heb haar naderhand ook vaak deze vraag gesteld. Waarom wilde je er niet over praten? Waarom heb je nooit iets laten merken? En als antwoord krijg je dan: "ik wilde je niet kwetsen". Nou weet ik niet of praten het probleem had opgelost in mijn geval. Wellicht alleen uitstel.quote:
[..]
Dan zou het netjes zijn om tegen haar te zeggen: "weet je dat al je privézaken (huisarts/psycholoog) op de gezamenlijke mail terechtkomen? Misschien is het handig om je emailadres te wijzigen." In plaats van je met haar zaken bezig te houden.
[..]
Gewoon een oprechte vraag hoor, maar heb je zelf altijd gedacht dat het koek en ei was? Nooit een onbestemde angst oid van dat het te soepel ging, te mooi was om waar te zijn? Altijd je verbonden met haar gevoeld? Dat het voor jou helemaal goed zat? Of knaagde het bij jouzelf ook wel een beetje?
Weet niet, kan het me gewoon bijna niet voorstellen. (ik kan wel begrijpen dat je blind voor iets wilt zijn, maar ik kan me niet voorstellen dat je nooit een gevoel heb gehad van 'he, dit is raar, hier klopt iets niet.' In haar blik ofzo).
Ik heb echt niets gemerkt. Zelfs sex was gewoon nog aan de orde. Ik dacht altijd, als ze iets vervelend vind dan zegt ze dat wel. Zo ben ik zelf namelijk wel. Als iets me niet zint dan zal ik dat zeker kenbaar maken, vaak met een geintje maar de boodschap is dan wel duidelijk.
Het is gewoon de schijn ophouden totdat het hoge woord eruit komt. "Ik moet even nadenken". Totaal uit het niets viel dit op mijn dak. Dan begint voor mij de rollercoaster pas en had mijn ex de tijd van 'rouwen' al gehad. Vandaar dat ze ook 2 weken naar haar ouders toe ging. Dat maakte het alleen maar makkelijker voor haar om nog meer afstand te nemen. Maargoed ik begrijp ook goed dat het voor beide partijen lastig is om hiermee om te gaan.
[ Bericht 6% gewijzigd door denattedweil op 13-02-2020 20:53:19 ]
Als eerste wil je op het hart drukken vrouwen in eerste instantie helemaal niet zitten te wachten op een man die denkt dat hij altijd maar moet werken om daar leuke dingen van te doen. Vrouwen vinden het over het algemeen leuker als hij een aantal avonden per week eens lekker op de bank komt zitten zonder te knuffelen. Een lege portemonnee geeft veel stress in een relatie maar een man die altijd aan het werk is, is voor een vrouw die liefde en aandacht nodig heeft nét iets belangrijker. Dan maar wat minder leuke dingen doen. 2 á 3 jaar geleden zat ik in dezelfde kutsituatie als jouw vriendin. Ik werkte in ploegendienst dus was al niet elke avond thuis. Daarnaast ook nog een studie en twee keer per week naar school. Natuurlijk was die studie niet zozeer het probleem maar dat was wel de druppel. Overigens, alle collega’s die dezelfde studie deden of nu doen ervaren datzelfde probleem in hun relatie.
Toen ik een half jaar bezig was begon ikzelf te twijfelen aan onze relatie en of het wel zin had en ik dacht toen oprecht dat ik niet met haar oud zou worden. In de maanden daarna ben ik echter wel compleet ingestort en uiteindelijk na een jaar wel doorgestuurd naar een psycholoog en nu loopt zelfs nog de aanvraag bij ggz. In het gedrag van je vriendin zoals je hier beschrijft lijkt het op zijn minst dat ze overspannen is en hulp nodig heeft.
De enige tip is eigenlijk, neem afstand en denk aan jezelf. Het moet van 2 kanten komen en hoe meer je aan haar gaat trekken hoe meer zijn zich af gaat stoten. En als dan uiteindelijk blijkt dat het geen zin heeft heb jij die afstand al gecreëerd.
Tijd heelt alle wonden.
Ik heb even gaslighting opgezocht, maar ik herken dat er niet in. Of wat bedoel jij met gaslighting ?quote:
[..]
Ik vind iemand die druk is met wat dan ook sowieso geen excuus om zulke dingen te doen, het is gewoon kinderachtig en neigt naar gaslighting.
Maar een keer of heb je jezelf ook erop ingesteld om de situatie daadwerkelijk beter te maken. Want vaak wordt er dus gedacht dat zoiets zeggen genoeg is terwijl er echt wel meer werk van beide partijen in gaat zitten.
Nou, ik heb tegen hem gezegd dat hij ook best wat meer over hoe zijn dag was mag sturen. Dat gebeurt dan inderdaad een tijdje, maar naar anderhalve maand verviel hij weer terug in het oude patroon. Op begeven moment heb ik mij er bij neergelegd, maar toen zijn werktijd een maand geleden drastische veranderde in negatieve zin, kreeg ik pas om 10 uur s'avonds op zijn vroegst een bericht van hem. En dan moet je je bedenken dat ik de hele dag al niks had gestuurd, omdat hij in mijn ogen wat meer interesse mag tonen en ik niet zeven dagen in de week het gesprek moet beginnen. Dit keer kwam hij wel met concrete plannen om het te verbeteren, dus ik wil het nog best een tweede kans geven, maar ik ben natuurlijk geen gek.
Gaslighting is wel een beetje zware term tho. Borderline werd ook al een keer genoemd. De manier waarop relaties soms uit gaan kan daar misschien wel wat weg van hebben maar symptomen van dat soort termen zouden dan al veel eerder zichtbaar tijdens de relatie moeten zijn.quote:
[..]
Ik vind iemand die druk is met wat dan ook sowieso geen excuus om zulke dingen te doen, het is gewoon kinderachtig en neigt naar gaslighting.
Maar een keer of heb je jezelf ook erop ingesteld om de situatie daadwerkelijk beter te maken. Want vaak wordt er dus gedacht dat zoiets zeggen genoeg is terwijl er echt wel meer werk van beide partijen in gaat zitten.
goedemorgen, sorry voor iedereen dat ik niet overal op gereageerd heb gister avond maar had nog een druk avondje. en er werd meer op deze topic gereageerd dan ik had verwacht.quote:
Ik heb al je post gelezen en ergens herken ik me wel in zowel jouw als je vriendin.
Als eerste wil je op het hart drukken vrouwen in eerste instantie helemaal niet zitten te wachten op een man die denkt dat hij altijd maar moet werken om daar leuke dingen van te doen. Vrouwen vinden het over het algemeen leuker als hij een aantal avonden per week eens lekker op de bank komt zitten zonder te knuffelen. Een lege portemonnee geeft veel stress in een relatie maar een man die altijd aan het werk is, is voor een vrouw die liefde en aandacht nodig heeft nét iets belangrijker. Dan maar wat minder leuke dingen doen. 2 á 3 jaar geleden zat ik in dezelfde kutsituatie als jouw vriendin. Ik werkte in ploegendienst dus was al niet elke avond thuis. Daarnaast ook nog een studie en twee keer per week naar school. Natuurlijk was die studie niet zozeer het probleem maar dat was wel de druppel. Overigens, alle collega’s die dezelfde studie deden of nu doen ervaren datzelfde probleem in hun relatie.
Toen ik een half jaar bezig was begon ikzelf te twijfelen aan onze relatie en of het wel zin had en ik dacht toen oprecht dat ik niet met haar oud zou worden. In de maanden daarna ben ik echter wel compleet ingestort en uiteindelijk na een jaar wel doorgestuurd naar een psycholoog en nu loopt zelfs nog de aanvraag bij ggz. In het gedrag van je vriendin zoals je hier beschrijft lijkt het op zijn minst dat ze overspannen is en hulp nodig heeft.
De enige tip is eigenlijk, neem afstand en denk aan jezelf. Het moet van 2 kanten komen en hoe meer je aan haar gaat trekken hoe meer zijn zich af gaat stoten. En als dan uiteindelijk blijkt dat het geen zin heeft heb jij die afstand al gecreëerd.
Tijd heelt alle wonden.
misschien heb ik bij iedereen een beetje een verkeerd beeld opgewekt over mijn werk leven,
de jaren voor ik mijn vriendin leerde kennen was ik nog al een levensgenieter en werkt ik ongeveer 3-4 avonden in de week hooguit 5 uurtjes. daarna leerde ik mijn vriendin kennen en hebben we 2,5 jaar lang bij haar ouders gewoond, dit omdat mijn thuis situatie niet altijd even top was en het ook niet altijd gezellig was bij mijn ouders. ik ben toen een vaste baan gaan zoeken omdat ik merkte dat mijn schoonouders het niet altijd chill vonden dat ik hele dagen thuis was en maar weinig werkte.
hier kon ik me ook volledig in vinden en het feit dat er nu serieus geld binnen kwam gaf me ook een enorme voldoening. na 2.5 jaar daar gewoon te hebben liepen wij op een middag langs dit huis wat we nu samen gekocht hebben, wij vonden dit zo'n mooie plek alles was perfect, locatie en woning en tuin alles klopt. alleen ja ik had nogal me leven geleefd om het zo te zeggen.
dus veel spaargeld was er niet vanuit mijn kant. toen hebben we samen de keuze gemaakt als we deze woning willen kopen en we willen het graag zoals wij het willen zal ik wel wat meer moeten gaan werken om het rond te krijgen. en een buffer op te bouwen. nu heb ik dus in het afgelopen 2 jaar veel gewerkt omdat het af te krijgen zoals wij willen, met alle gevolgen van dien.
ik weet dat ik nu de reacties van mensen ga krijgen, als je het niet kan betalen moet je het niet doen, etc. etc. maar wij hadden samen een bepaalde droom met dit huis en die wilde wij heel graag waar maken. is dit gelukt ? ... Ja . is dit hoe de droom eruit zag ? ... nee
zeker heb ik hier iets uit geleerd, alleen ben ik nu wel hetgeen kwijt waar ik het meest om geef,
snap iedereen zijn reactie ook wel maar dit deed ik altijd voor ons samen, dus op de vraag van sommige: had je het kunnen voorkomen ? ja ik had het kunnen voorkomen, alleen had ik oogkleppen op en heb ik de signalen nooit opgevangen. maar ik denk dat het van een afstandje altijd makkelijker is om te zien dan van dichtbij. ik was er echt van overtuigd dat het heel goed ging tussen ons ondanks de hobbels in de weg.
ik heb me eigen laatste tijd best veel ingelezen in burn-out/ overspannen, ik zie een hoop signalen die zij ook afgeeft. alleen ik ben geen dokter en heb hier niet voor gestudeerd. maar dat is ook waardoor het voor mij beetje ondraaglijk maakt. ik krijg het advies van een huisarts: laat haar dit op haar manier ondervinden, als dit betekend dat zij de relatie verbreekt en rust bij der ouders zoek moet je daarvoor respect hebben en verder gaan met je leven. ik weet dat jullie allemaal hetzelfde zeggen, alleen ik vind nogal simpel gezegd. even verder gaan met je leven alsof die 4,5 jaar niet geweest zijn en alsof die persoon niks voor je betekend.
huisarts heb alleen maar beste met ons beide voor alleen dat komt nogal binnen, laat het gebeuren en zij moet dit zelf doen. ook koestert en nog best wel wat wrok uit haar jeugd, in haar jeugd zijn best wel wat dingen gebeurd omdat zij een broer heeft die agressie problemen heeft. ik heb in die 4,5 jaar aan heel veel dingen gemerkt dat zij ineens compleet omslaat als persoon op moment dat hij binnen komt lopen, helaas wil ze hier niet over praten en hetgeen wat gezegd word heb ik al van haar ouders gehoord. ik vind dit ook extra moeilijk om aan te geven bij haar dat ze hier iets mee moet gaan doen of op zijn minst met mij over kan praten zodat wij de situatie dragelijker kunnen maken voor iedereen.
dit is ook de reden dat ik in een een van mijn berichten heb gezegd dat ik graag over een lange tijd nog een keer wil samen zitten om hier over te praten. alleen ben ik bang dat dit misschien wel meer kapot maakt dan lief is. dit wil ik niet alleen doen om onze relatie te redden maar ook omdat wij beide grote fouten hebben gemaakt qua communicatie en hoe wij met elkaar omgingen.
hopelijk kunnen we elkaar dan heel duidelijk vertellen wat we nu echt voelen en waar wij denken dat we het hebben laten liggen zodat het in de volgende relatie niet op hetzelfde spaak loopt.
wie weet kan iemand van jullie uit ervaring vertellen of dit een slim plan is of een echte NO-go
Gaandeweg zal het verdriet wat slijten, ga je misschien door de afstand ook zaken anders zien en komt er waarschijnlijk een moment dat je je realiseert dat het goed is dat het is zoals het is.
En heel misschien komen jullie in de verre toekomst weer bij elkaar, dat gebeurt ook wel eens. Ik zou alleen als ik jou was voorlopig niet ingaan op een mogelijke poging van haar weer verder te gaan waar jullie waren gebleven, zoals de vorige keren. Hou voet bij stuk en zorg dat jij je leven op orde krijgt, en vertel haar dat ze met zichzelf aan de slag moet en anders zeker geen nieuwe kans krijgt.
Als je veel zelf wilt doen en dan ook nog zes á zeven dagen per week werkt dan ligt het lang stil natuurlijk.quote:
Ik bleef eerst even steken op 3 jaar klussen in een nieuwbouwwoning. WTF?
Zelfs als het casco opgeleverd wordt zou zoiets toch sneller moeten kunnen?
Aan jou de vraag, wil je en kan je met al haar "gebreken" leven.
Klopt, probeer me echt heel er te focussen op mezelf en mensen om me heen die er waren, alleen ik mer dat ik soms nog aardig afglij naar haar helemaal op momenten dat ik even alleen thuis ben. maar dit is idd een kwestie van tijd denk ik.quote:
Het is in mijn ogen niet per se een no-go, maar als je je leven inderdaad oppakt en verder gaat, zal die behoefte waarschijnlijk minder worden en uiteindelijk verdwijnen. En verdergaan met je leven betekent niet dat je alles moet vergeten en doen alsof het nooit is gebeurd. Het betekent dat je je gaat bezig houden met andere dingen dan met haar. Dan mag je best verdrietig zijn, en op momenten met heimwee terugdenken aan wat je had, maar daarna richt je je blik weer op de toekomst en ga je verder.
Gaandeweg zal het verdriet wat slijten, ga je misschien door de afstand ook zaken anders zien en komt er waarschijnlijk een moment dat je je realiseert dat het goed is dat het is zoals het is.
En heel misschien komen jullie in de verre toekomst weer bij elkaar, dat gebeurt ook wel eens. Ik zou alleen als ik jou was voorlopig niet ingaan op een mogelijke poging van haar weer verder te gaan waar jullie waren gebleven, zoals de vorige keren. Hou voet bij stuk en zorg dat jij je leven op orde krijgt, en vertel haar dat ze met zichzelf aan de slag moet en anders zeker geen nieuwe kans krijgt.
ben er ook van overtuigd als je voor elkaar gemaakt ben dat je wel weer samen komt,
alleen moet idd wel iets gaan veranderen anders komt het nooit goed,
ja veel dingen moesten in de avond uren gebeuren, en je weet zelf dat dit kort avondjes zijn. maar ik heb altijd met plezier gedaan, alleen heeft dit wel zijn keerpunten.quote:
[..]
Als je veel zelf wilt doen en dan ook nog zes á zeven dagen per week werkt dan ligt het lang stil natuurlijk.
klopt ik word ook wel vaker een doem denker genoemd, maar is niet makkelijk vanaf te stappen als je dat eenmaal hebt. van de hoge pieken en diepe dalen klopt helemaal. maar het waren vooral hele hoge pieken constant en ineens uit het niets hele diepe dalenquote:
Je denkt teveel na, zet jezelf op de 1e plaats. Ze komt op mij over als manisch depressief. Hele hoge pieken afgewisseld met diepe dalen.
Aan jou de vraag, wil je en kan je met al haar "gebreken" leven.
als iemand aan zijn gebreken werkt kan ik daar best mee leven, alleen dit is dweilen met de kraan open. zolang zij geen hulp wilt zal het nooit beter worden
Ik kan natuurlijk alleen maar vanuit mijzelf, als man, praten en niet iedereen is hetzelfde maar van wat ik om mij heen zie gebeuren klopt mijn theorie toch aardig. Het is in ieder geval weer een les dat je het de volgende keer anders aan zult pakken.
Geef jezelf de tijd om het een plek te geven. Dat zal de komende tijd nog wel zeer doen maar zorg dat je uit de slachtofferrol kruipt. Daar zitten jullie nu beide in en daar hebben jullie beide net niks aan. Je leven zoveel mogelijk oppakken en doorgaan. Niemand die beweert dat het makkelijk gaat zijn. Als jullie echt bij elkaar horen, en ze is bereid er alles voor te doen, dan komen jullie echt wel weer samen.
Echter als ze in de tussentijd niet aan zichzelf werkt en een beetje rond gaat neuken (wat opzich best logisch zou zijn) dan denk ik dat je zelf na verloop van tijd je conclusies ook wel kunt trekken.
ik begrijp je punt, en het is idd een harde les.quote:
@:mellie99, het is ook geen verwijt verder hoor. De meeste mensen kunnen pas inzien dat ze verkeerd bezig waren als het al te laat is. Sterker nog, mijn vader heeft 25 jaar na de scheiding nog niet eens toe dat 80 uur werken per week teveel was. Hij dacht dat hij het deed om hun huis te kunnen betalen en dat mijn moeder dat ook wilde.
Ik kan natuurlijk alleen maar vanuit mijzelf, als man, praten en niet iedereen is hetzelfde maar van wat ik om mij heen zie gebeuren klopt mijn theorie toch aardig. Het is in ieder geval weer een les dat je het de volgende keer anders aan zult pakken.
Geef jezelf de tijd om het een plek te geven. Dat zal de komende tijd nog wel zeer doen maar zorg dat je uit de slachtofferrol kruipt. Daar zitten jullie nu beide in en daar hebben jullie beide net niks aan. Je leven zoveel mogelijk oppakken en doorgaan. Niemand die beweert dat het makkelijk gaat zijn. Als jullie echt bij elkaar horen, en ze is bereid er alles voor te doen, dan komen jullie echt wel weer samen.
Echter als ze in de tussentijd niet aan zichzelf werkt en een beetje rond gaat neuken (wat opzich best logisch zou zijn) dan denk ik dat je zelf na verloop van tijd je conclusies ook wel kunt trekken.
zo denk ik er het zelfde over, alleen op moment ziet het er nog niet echt rooskleurig uit.
ja ik denk persoonlijk niet dat ze een type is die gelijk rond gaat neuken, maar zeg nooit nooit.
Dit.quote:
Een relatie is als een plantje, die moet je af en toe ook een beetje water geven.
Als jij min of meer 7 dagen per week werkt, en de rest van de tijd in een immense verbouwing gaat zitten blijft er voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven amper tijd over.
Ik ben het voor 1000 % eens met RamboDirk's eerste zin. Zet jezelf op de eerste plaats. En denk vooral !!! niet teveel na !quote:
Je denkt teveel na, zet jezelf op de 1e plaats. Ze komt op mij over als manisch depressief. Hele hoge pieken afgewisseld met diepe dalen.
Aan jou de vraag, wil je en kan je met al haar "gebreken" leven.
Over je vriendin wil ik geen uitspraak doen. Zou ik misschien kunnen proberen, maar wat heb je er verder aan, zelfs als ik het bij het rechte eind zou hebben.
Ik wil jou liever schrijven wat je (volgens mij uiteraard, twee generaties ouder dan jou) het beste, heel concreet, kunt doen.
Dat is,
1-regel die papieren zodat het huis van jou is.
2-maak er (van dat huis) iets moois van, echter leef ook nog, het hoeft niet meteen af. Zeker als je er een tijdje alleen zit kun je je concentreren op bv nu is de badkamer aan de beurt, en als die klaar is komt de slaapkamer, of hoe dan ook. Een eigen huis, blijkbaar ook nog een leuk huis, is zo super belangrijk in je leven. Ook als je straks eventueel een nieuwe partner zoekt, is dit een gigantisch pluspunt.
En wat er verder ook gebeurt, als je trouwt of wat dan ook, zorg ervoor dat je je huis nooit hoeft af te geven.
3- ga dus gewoon door met je leven. Steek je energie en richt je gedachten voorlopig in/ op het huis.
4- Denk NIET zo veel na, over je vriendin. Het heeft geen zin. JIj moet gewoon doorgaan met je plan. En ik heb heel sterk de indruk dat zij dan weer bij jou komt. Maar dat maakt niet uit, jij moet jouw plan, jouw levensdoel volgen. Als je heel veel van haar houdt en als je afstand kunt nemen van haar wisselend gedrag naar jou, zou je zelfs met haar kunnen leven. Blijkt in de loop der tojd, dat het echt niet gaat, dat zij niet meer terugkomt, of dat jij het niet aankunt, kap de contacten dan en je zult beslist wel een andere vrouw vinden.
Ik denk dat jij (als je dat wilt natuurlijk) de vaste waarde, de rots kunt zijn in haar leven. In dat mooie droomhuis voor je huidige vriendin. Misschien heeft ze dit gewoon nodig, zit ze zo in elkaar. Af en toe beetje uitflippen, het niet meer weten. Dat kan alleen als jij en het huis er ook altijd zijn. En als je dat niet (meer) wilt of kunt, breek dan alle contact af en ga verder je eigen weg, zonder haar.
Verder nog enkele praktische zaken, koop een computer voor jezelf, of laat haar voor zich een computer kopen. Geen gedeelde computers meer !!
En, ik denk dat het niet goed was dat jij je moeder 3 maanden in huis nam (als ik het goed gelezen heb). Zelfs als je vriendin zegt dat ze er geen moeite mee heeft, drie maanden is te lang. Er is een spreekwoord, gasten en verse vis gaan stinken na 2 dagen.
Een volwassen vrouw 3 maanden bij haar zoon intrekken in Nederland? En als ze nou geen kind zou hebben? Gewoon naar de woningvereniging en zeggen ik kan nergens heen dan komt ze op de urgentielijst. Dan heeft ze snel een huis of woning, flatje.
[ Bericht 2% gewijzigd door LeesFoknl op 14-02-2020 23:50:16 ]
quote:
[..]
Ik ben het voor 1000 % eens met RamboDirk's eerste zin. Zet jezelf op de eerste plaats. En denk vooral !!! niet teveel na !
Over je vriendin wil ik geen uitspraak doen. Zou ik misschien kunnen proberen, maar wat heb je er verder aan, zelfs als ik het bij het rechte eind zou hebben.
Ik wil jou liever schrijven wat je (volgens mij uiteraard, twee generaties ouder dan jou) het beste, heel concreet, kunt doen.
Dat is,
1-regel die papieren zodat het huis van jou is.
2-maak er (van dat huis) iets moois van, echter leef ook nog, het hoeft niet meteen af. Zeker als je er een tijdje alleen zit kun je je concentreren op bv nu is de badkamer aan de beurt, en als die klaar is komt de slaapkamer, of hoe dan ook. Een eigen huis, blijkbaar ook nog een leuk huis, is zo super belangrijk in je leven. Ook als je straks eventueel een nieuwe partner zoekt, is dit een gigantisch pluspunt.
En wat er verder ook gebeurt, als je trouwt of wat dan ook, zorg ervoor dat je je huis nooit hoeft af te geven.
3- ga dus gewoon door met je leven. Steek je energie en richt je gedachten voorlopig in/ op het huis.
4- Denk NIET zo veel na, over je vriendin. Het heeft geen zin. JIj moet gewoon doorgaan met je plan. En ik heb heel sterk de indruk dat zij dan weer bij jou komt. Maar dat maakt niet uit, jij moet jouw plan, jouw levensdoel volgen. Als je heel veel van haar houdt en als je afstand kunt nemen van haar wisselend gedrag naar jou, zou je zelfs met haar kunnen leven. Blijkt in de loop der tojd, dat het echt niet gaat, dat zij niet meer terugkomt, of dat jij het niet aankunt, kap de contacten dan en je zult beslist wel een andere vrouw vinden.
Ik denk dat jij (als je dat wilt natuurlijk) de vaste waarde, de rots kunt zijn in haar leven. In dat mooie droomhuis voor je huidige vriendin. Misschien heeft ze dit gewoon nodig, zit ze zo in elkaar. Af en toe beetje uitflippen, het niet meer weten. Dat kan alleen als jij en het huis er ook altijd zijn. En als je dat niet (meer) wilt of kunt, breek dan alle contact af en ga verder je eigen weg, zonder haar.
Verder nog enkele praktische zaken, koop een computer voor jezelf, of laat haar voor zich een computer kopen. Geen gedeelde computers meer !!
En, ik denk dat het niet goed was dat jij je moeder 3 maanden in huis nam (als ik het goed gelezen heb). Zelfs als je vriendin zegt dat ze er geen moeite mee heeft, drie maanden is te lang. Er is een spreekwoord, gasten en verse vis gaan stinken na 2 dagen.
Een volwassen vrouw 3 maanden bij haar zoon intrekken in Nederland? En als ze nou geen kind zou hebben? Gewoon naar de woningvereniging en zeggen ik kan nergens heen dan komt ze op de urgentielijst. Dan heeft ze snel een huis of woning, flatje.
bedankt voor je reactie!quote:
afgewisseld met diepe dalen.
Aan jou de vraag, wil je en kan je met al haar "gebreken" leven.
1- de papieren zijn zo goed als geregeld nu alleen nog even de bank afwachten
2- gelukkig is alles zo goed als af, en is het allemaal kleine dingetjes die afgewerkt moeten worden. dit was ook een enorme domper voor me, helemaal omdat we er samen bijna waren! Maarja ik moet er niet te veel meer aan denken idd.
3- ga me best doen
4- ik heb alleen met haar contact op moment dat ik zakelijke dingen moet bespreken. dit probeer ik dan ook heel kort te houden. alleen zij probeert met iedereen erover te praten en zegt dan van die vage dingen waardoor ik dan weer heel erg ga piekeren, zoals vandaag zei ze tegen een paar mensen dat ze zo blij is dat we vrienden konden blijven. dan denk ik waar haal je dat vandaan we spreken elkaar nooit. maar ik ga ook daar proberen om er niks van aan te trekken
computer is al geregeld!
Ik ben niet zo oud als LeesFokNL maar wil er toch iets aan toe voegen:quote:
[..]
[..]
bedankt voor je reactie!
1- de papieren zijn zo goed als geregeld nu alleen nog even de bank afwachten
2- gelukkig is alles zo goed als af, en is het allemaal kleine dingetjes die afgewerkt moeten worden. dit was ook een enorme domper voor me, helemaal omdat we er samen bijna waren! Maarja ik moet er niet te veel meer aan denken idd.
3- ga me best doen
4- ik heb alleen met haar contact op moment dat ik zakelijke dingen moet bespreken. dit probeer ik dan ook heel kort te houden. alleen zij probeert met iedereen erover te praten en zegt dan van die vage dingen waardoor ik dan weer heel erg ga piekeren, zoals vandaag zei ze tegen een paar mensen dat ze zo blij is dat we vrienden konden blijven. dan denk ik waar haal je dat vandaan we spreken elkaar nooit. maar ik ga ook daar proberen om er niks van aan te trekken
computer is al geregeld!
Jullie zijn enorm jong, zij 23/24?
En jouw vriendin kan een typische jonge vrouwen twijfel hebben: "Is dit het nou?". En daarbij naïef: dat huis is binnen 3 maanden klaar en dan hebben we een mooi leven!
Nu is dat niet zo, moet er veel geklust worden en gewerkt worden voor het geld. Dat valt prinsesje tegen: vent is er nooit, huis is lelijk en koud en dan moet de was nog opgehangen worden ook!
Facebook/Instagram en al die zooi maakt dit niet makkelijker: vriendinnen/vrienden posten foto's van vette BBQ's, film avonden of zijn al aan het spelen met hun 1e spruit!
Verder schrijf je wel over knuffels maar was er nog goede seks? En ook al was dat er wel, misschien was toch ook daarbij "de prik van de cola" zoals Youp van het Hek mooi verwoord. Oftewel, ze vindt je wel een toffe vent, maar gewoon een toffe vent. Vlinders weg, spanning is weg, daar heb je hem weer, gewoon mijn vriend. Niks meer "Zou ie mij leuk vinden?", momenten of "Hey wat leuk dat hij daarin ook geïnteresseerd is" momenten die spanning opwekken. En dan dus "Is dit het nu??".
Is dit nu te voorkomen? Natuurlijk niet, ook al wordt honderd keer dit door anderen (waar onder ouders) verteld, iedereen moet het werkelijk mee maken. Aandacht geven tussen de verbouwing door voorkomt dit ook niet helemaal. Wel communicatie maar daarin kan ik jou niets in verwijten. Jij hebt gedaan wat je kon, als zij het "Is dit alles?" gevoel had, maar niet goed onder woorden kan brengen houdt het op.
Ga niet als een hondje achter haar aan lopen, maar mocht ze toch weer terug komen voor een gesprek kan je dit misschien nog eens te berde brengen. Wie weet herkent zij zich erin. Misschien was het ook een combinatie van factoren. Maar misschien zit ik er ook volledig naast.
Hoe dan ook, sterkte en het zijn weer goede tips van LeesFokNL
Als ik jou zo lees ben je nu ook al onderhand overspannen denk ik?quote:
relatie breuk door overspannen ?
goedenmorgen,
helaas heeft 3 weken geleden mijn vriendin na 4.5 jaar de relatie verbroken.
voorgeschiedenis:
2jaar geleden zijn mijn vriendin en ik trotste eigenaar geworden van een nieuwbouwwoning, dit was op dat moment alles voor ons en het geluk kon niet op, we hebben besloten deze woning casco op te laten leveren zodat we alles samen konden opbouwen. we hadden enorm mooie ideen over onze woning en alles klopte gewoon, samen de spullen uitzoeken de inrichting plannen en alles uittekenen. we wilde alles perfect hebben en het was ook allemaal mogelijk. dit betkenden wel dat de eerste 3 jaar volledig in de ban van klussen/ werken / bouwen stond ( garage werd ook gelijktijdig gebouwd door mijzelf )
een jaar geleden kwam ik thuis na een weekend geweerkt te hebben, daar kwamen ineens de 3 woorden die niemand wil horen "we moeten praten " mijn vriendin brak volledig in tranen uit en gaf aan dat ze twijfelde over haar gevoel en of we nog wel verder moesten gaan!
ze had ook besloten dat ze der spullen ging pakken en weer terug bij der ouders ging wonen( wij waren op dit moment 2 jaar samenwonend en zij was 24 en ik 26 ). dit kwam voor mij volledig uit het niets en was er helemaal gesloopt van.
na 2 dagen geen contact te hebben gehad , stond ze daar ineens weer voor de deur spulletjes onder der armen en tranen rolde over haar wangen van verdriet. ze wist dat dit niet de oplossing was en wilde zograag terugkomen omdat ze me miste. ik stond met mijn mond vol tanden aan de voordeur en wist totaal niet hoe ik moest reageren! ik zag een sprookje dat zo mooi was volledige wegvagen en daarna we langzaam terug komen.
na een gesprek met haar te hebben gehad over wat er precies aan de hand was, bleek dat ze het moeilijk vond dat ik zoveel aan het werk was en dat alles qua huishouden op haar schouders kwam te liggen ( dit moment had ik een fulltime baan en weekend werk waardoor ik vaak hele weekenden/weeken in het buitenland zat ) ik besloot mijn weekend werk te minderen om haar te steunen in het huishouden, dit was voor haar dan ook een hele opluchting. de 4 maanden hierna zag ik haar dn ook weer stralen en gaf ze vaak aan dat ze weer echt gelukkig was.
augustus 2019 gingen we met mijn schoonouders op vakantie omdat deze zoveel jaar getrouwd waren, dit was voor mij een vakantie waar ik enorm naar uitkeek want door ons druk leventje de laatste jaren was ik aardig toe aan rust lichamelijk en mentaal. deze vakantie werd door iedereen van de familie als fantastich beschouwd, wat hebben we enorm genoten met zijn alle. helaas kwam in november 2019 weer die 3 drie verschikkelijk woorden naar boven. "we moeten praten" dit keer was het weer haar gevoel waarme ze zat en ook dit keer kwam het weer als een duveltje uit een doosje zelf der eigen ouders zagen dit niet aankomen. het werd der allemaal teveel en ze kon die twijfel niet meer aan ! weer der spullen gepakt en weer naar de ouders .
en ja hoor de geschiedenis herhaalt zich, 2 dagen laten kreeg mijn zus en eenorm verward berichtje en wilde mij heel graag voorbereiden op de pijn die zij mij ging doen ! ze had een berichtje naar mijn zus gestuurd hoe enorm kut ze dit voor mijn vond maar een toekomst zat er niet meer in ze zag mij niet als de man waarmee ze voor het altaar wilde staan en al helemaal niet als de vader van der kinderen, dit was voor mij een messteek in mijn rug ! dit deed zo enorm zeer omdat te lezen van iemand waar je zo enorm gek op bent. terwijl ik thuis moest bijkomen van dit berichtje ging ineens de deurbel en ja hoor daar stond ze weer en weer rolde de tranen over der wangen en wilde ze weer terugkomen.
ik vond enorm moeilijk te beseffen dat ze 1 uur geleden alls zo goed doordacht had en zeker wist dat ze niks meer wilde en nu weer ineensvolledig omgeslagen was, wat is er toch met je aan de hand vroeg ik haar?
helaas kon ze hier alleen maar op antwoorden dat dit een twijfel was die ze niet kon onderbouwen ! ik heb toen ook gelijk aangegeven dat ik niet opdezelfde voet verder wil als de laatste keer en heb gevraagd of ze samen naar de dokter wilde, helaas kwam hier ook nog is bij dat zij 2 weken hiervoor van baan was gewisseld en enorm spijt had van die beslissing! ze kwam elke avond huilend thuis en wilde niks anders dan op de bank liggen en knuffelen.
na een week hadden we dan eindelijk onze afspraak bij de huisarts, toen de huisarts vroeg aan der "vertel het is wat is er aan de hand " brak ze volledig in 1000 stukjes tranen liepen over de wangen alsof de kraan volledig opengedraaid was, ze vertelde heel der verhaal ook kwamen er hier dingen naar boven waarvan ik niet eens wist dat ze daar me zat zoals ( vorig jaar februari heeft haar vader kanker gehad, dit was enorme impact op haar leven dit was heel begrijpelijk natuurlijk maardit probleem hebben we samen doorstaan en veel over gepraat en ben er altijd voor der geweest! ook is mijn moeder bij ons 3-4 maanden in komen wonen door relatiebreuk met haar vriend,
ook was er een flinke financiele tegenvaller geweest door het kapot gaan van een van de auto's dit maakte het verbouwen ook niet makkelijker! ook had ze in 1,5 jaar tijd 5 verschillende baantjes gehad en gaf aan wel gelukkig te zijn maar toch zocht ze naar meer.
einde van dit gespek, zei de huisarts dat ze wel heel veel kenmerken had van overspannenheid ( vermoeidheid, nergens zin in, en twijfelen over alles ! ) maar helaas wilde ze hier geen hulp voor krijgen terwijl de huisarts dit aan der aanbood ! dit was een enorme domper voor mij. maar je kan iemand niet dwingen.
de weken hierop waren fantastisch, fysiek contact was er enorm, we communiceerde enorm goed dacht ik! alles klopte gewoon, we hadden vakantie plannen gemaakt voor wintersport en zomervakantie we onderneemde een hoop leuke dingen en konden enorm genieten van de avondjes samen knuffelen op de bank!
toen 3 weken geleden ik een heel lief berichtje kreeg van mijn vriendin hoe enorm veel ze van me hield en hoe geweldig goed ze het wel niet vond gaan op het moment. dit berichtje betekende zo enorm veel voor me ! maar toch zat het me niet lekker, daarop reageerde ik ook met de vraag of er ook momenten waren dat het niet goed voelde want dit vond ik misschien wel net zo belangerijk.
vanaf dit moment ging het helemaal mis, ze belde me op en ik merkte dat ze best wel emotioneel was. ze gaf aan dat ze vorige week toch weer een twijfel momentje had gehad. maar dat ze het niet wilt voelen. na een goed gesprek thuis te hebben gehad, zijn we tot de conclusie gekomen dat we er samen alles aan moeten gaan doen om die twijfel bij haar weg te halen, we hebben dan ook voor de 2x hulp ingeschakeld van de huisarts. we wilde zijn mening hebben of we hulp voor haar moesten zoeken of dat we toch hulp voor ons 2e moesten inschakelen oftewel relatie therapie.
we konden 4 dagen later op gesprek komen bij de huisarts, de dagen ervoor waren ook gewoon weer super, veel geknuffeld en veel leuke dingen gedaan, samen lekker hand in hand gewandeld en een weekendje weg geboekt met vriendin voor over een paar weken. totdat de dag aanbrak dat zij naar de huisarts moest. ze had besloten dat ze dit alleen wilde doen. en gaf haar ook alle ruimte om dit voor haar zo makkelijk mogelijk te maken. toen ze terugkwam van de huisarts was ze helemaal overstuur en heeft ze gelijk een punt gezet achter onze relatie.
blijkbaar had de huisarts gezegd dat ze het uit moest maken omdat zij dit van binnen voelde ( maar volgens mij zegt een huisarts zoiets niet ) sinds dat ze der spullen heeft gepakt is er een hoop onduidelijkheid tussen ons ze verteld tegen idereen dat haar gevoel weg is alleen met mij praat ze heel weinig op dat moment. tot een week later en ik de computer opende waar alles van ons samen instaat dus ook de mails die we binnen krijgen.
daar stond ineens een herinnerings mail van de ggz in. dat ze een intake formulier voor de psycholoog nog moest invullen. dit wekte een hoop vragen bij mij op. heeft ze nou gelogen tegen mij over wat er bij de huisarts is gebeurd en heeft die huisarts haar daadwerkelijk wel doorgestuurd naar een psycholoog ? ik snapte er helemaal niks meer van.
de dag erna heb ik haar ook gebeld om te vragen of ze wilde komen praten. 2 uur later zat ze daar dan, ik durfde de vraag niet te stellen over de huisarts omdat ik bang was dat ik haar allen maaar verder weg zou duwen.
wel stelde ik de vraag wat er nou allemaal precies aan de hand was en waarom ze zo van super positief naar super negatief omklapte van het ene op het andere moment. ze gaf aan dat ze hier al een jaar lang meeliep en dat haar gevoel ene moment heel goed was en andere moment voelde ze niks. maar dat ze niks liever wilde dat wij 2 oud zouden worden en ze er alles aan wilde doen om dit te laten werken ook zei ze no dat ze het zelfs een jaar langer had willen proberen. dit alles stond voor mij zo haaks op elkaar en zo haaks op wat zei allemaal liet zien fysiek gezien dan.
ook word ze super emotioneel constant als ze mij ziet en wil ze niks liever dan vrienden blijven. ondertussen liggen de papieren voor de woning klaar om getekend te worden.
wie weet kan iemand mij meer duidelijkheid geven of een ervaring die bijna hetzelfde is. want ik kan niet begrijpen dat zoiets moois ineens zo kan omslaan in zo iets verschikkelijks.
Elke dag werken én al 3 jaar aan het verbouwen én dan nog en moeder in huis nemen
en ondertussen een schoonvader met kanker met alle ellende die daar bij hoort...
da's niet niks ...
Samen 3 weken vakantie nemen... is geen oplossing, maar misschien kan je nog eens
kijken wat er over is van jullie ''liefde voor elkaar''
Ik zag al een reactie over ''teveel hooi op je vork''..... dat denk ik ik ook wel...
Je kan ook niet álles perfect hebben... mooi huis, mooie auto en en en.....
het is meestal beter en beetje van dit en een beetje van dat....
maar ja wie ben ik
klopt idd dat wij allebei nog vrij jong zijn, we wisten van te voren dat het niet makkelijk ging worden en we zijn ook wel een paar keer gewaarschuwd dat het best vies kan tegenvallen. maar helaas wist ik niet dat zij hier zoveel moeite mee zou hebben, ik heb altijd wel in me achterhoofd gehad wat is nou die paar jaar op een mensen leven, als we daarna het hebben zoals we het willen kunnen we lekker gaan genieten. misschien een beetje naief gedacht maar daar kan ik nu helaas niet super veel aan veranderen.quote:
[..]
Ik ben niet zo oud als LeesFokNL maar wil er toch iets aan toe voegen:
Jullie zijn enorm jong, zij 23/24?
En jouw vriendin kan een typische jonge vrouwen twijfel hebben: "Is dit het nou?". En daarbij naïef: dat huis is binnen 3 maanden klaar en dan hebben we een mooi leven!
Nu is dat niet zo, moet er veel geklust worden en gewerkt worden voor het geld. Dat valt prinsesje tegen: vent is er nooit, huis is lelijk en koud en dan moet de was nog opgehangen worden ook!
Facebook/Instagram en al die zooi maakt dit niet makkelijker: vriendinnen/vrienden posten foto's van vette BBQ's, film avonden of zijn al aan het spelen met hun 1e spruit!
Verder schrijf je wel over knuffels maar was er nog goede seks? En ook al was dat er wel, misschien was toch ook daarbij "de prik van de cola" zoals Youp van het Hek mooi verwoord. Oftewel, ze vindt je wel een toffe vent, maar gewoon een toffe vent. Vlinders weg, spanning is weg, daar heb je hem weer, gewoon mijn vriend. Niks meer "Zou ie mij leuk vinden?", momenten of "Hey wat leuk dat hij daarin ook geïnteresseerd is" momenten die spanning opwekken. En dan dus "Is dit het nu??".
Is dit nu te voorkomen? Natuurlijk niet, ook al wordt honderd keer dit door anderen (waar onder ouders) verteld, iedereen moet het werkelijk mee maken. Aandacht geven tussen de verbouwing door voorkomt dit ook niet helemaal. Wel communicatie maar daarin kan ik jou niets in verwijten. Jij hebt gedaan wat je kon, als zij het "Is dit alles?" gevoel had, maar niet goed onder woorden kan brengen houdt het op.
Ga niet als een hondje achter haar aan lopen, maar mocht ze toch weer terug komen voor een gesprek kan je dit misschien nog eens te berde brengen. Wie weet herkent zij zich erin. Misschien was het ook een combinatie van factoren. Maar misschien zit ik er ook volledig naast.
Hoe dan ook, sterkte en het zijn weer goede tips van LeesFokNL
verder stelde je de vraag of de seks er nog was? deze was er zeker nog en ook nog gewoon zoals tie hoorde te zijn vanuit mijn opzicht. ik heb nooit gemerkt dat ze even niet aangeraakt wilde worden of dat ze graag even afstand wilde. altijd was het net klittenband als we samen waren hoe dichter tegen elkaar aan hoe beter. of ze mij alleen als een toffe vent beschouwde durf ik geen antwoord op te geven, als je het vanaf mijn oogpunt zou bekijken denk ik niet dat het alleen een toffe vent was, ze stak best veel energie elke dag om te laten weten dat ze nog van me hield enz. helaas kwam dit zo over voor me en is gebleken dat dat niet helemaal zo is. dus daar durf ik echt geen antwoord op te geven dat kan alleen zij.
en of dit te voorkomen was? ja misschien wel misschien niet. heb er veel over nagedacht afgelopen weken misschien had ik na de 1ste keer gelijk aan de bel moeten trekken en naar de huisarts moeten gegaan maar dat is koffie dik kijken. maar ik ben bang dat je wel gelijk heb met " is dit alles gevoel"
ja probeer haar zoveel mogelijk met rust te laten, maar merk dat ze erg veel contact zoekt met mijn vrienden groep en mijn familie. zo heeft ze gister avond ook weer contact gezocht met mijn zus en wilde ze even weten hoe het allemaal ging met mijn zus, daarna liet ze ook even doorschemeren dat het met haar wel gaat, maar dat ze het beetje ervaart als een rollercoaster,
naa met mij ging het eigenlijk best goed tot het moment dat zij der tas pakte en er vandoor ging. voelde beetje als een messteek in me rug. helemaal omdat we samen als zoveel doorstaan hebben en dan als het bijna klaar is alle ellende dan pakt ze der spullen en hebben we er geen seconden van kunnen genieten.quote:
[..]
Als ik jou zo lees ben je nu ook al onderhand overspannen denk ik?
Elke dag werken én al 3 jaar aan het verbouwen én dan nog en moeder in huis nemen
en ondertussen een schoonvader met kanker met alle ellende die daar bij hoort...
da's niet niks ...
Samen 3 weken vakantie nemen... is geen oplossing, maar misschien kan je nog eens
kijken wat er over is van jullie ''liefde voor elkaar''
Ik zag al een reactie over ''teveel hooi op je vork''..... dat denk ik ik ook wel...
Je kan ook niet álles perfect hebben... mooi huis, mooie auto en en en.....
het is meestal beter en beetje van dit en een beetje van dat....
maar ja wie ben ik
vakantie samen was gepland we zouden aankomende donderdag lekker gaan skiën een weekje. om lekker tot elkaar te komen, frisse neus ophalen. ook hadden we een vakantie naar Egypte geboekt in de zomer( dit allemaal in de week dat ze het uitmaakte) dus de plannen. waren er alleen de uitvoering hebben we niet gered.
tja.... dan weet ik het ook niet.... Sterkte in ieder geval .........quote:
[..]
naa met mij ging het eigenlijk best goed tot het moment dat zij der tas pakte en er vandoor ging. voelde beetje als een messteek in me rug. helemaal omdat we samen als zoveel doorstaan hebben en dan als het bijna klaar is alle ellende dan pakt ze der spullen en hebben we er geen seconden van kunnen genieten.
vakantie samen was gepland we zouden aankomende donderdag lekker gaan skiën een weekje. om lekker tot elkaar te komen, frisse neus ophalen. ook hadden we een vakantie naar Egypte geboekt in de zomer( dit allemaal in de week dat ze het uitmaakte) dus de plannen. waren er alleen de uitvoering hebben we niet gered.
Jij, jullie hebben enorm veel bereikt voor mensen van die leeftijd. Je bent al 3 jaren aan het verbouwen? Dus waren jullie 21 en 20 toen jullie een huis kochten. Ongelooflijk, toen was ik aan het sparen voor mijn rijbewijs.
Maar, doe jij nou gewoon jouw ding, DAT is wat de vrouw in het algemeen nodig heeft .
Vraag het iedere man met minimaal 20 jaren ervaring in het samen leven met een vrouw. Het geheim is, ja schat. Zeker schat. En ondertussen doe je gewoon hoe jij denkt dat het het beste is. Want gesprekken zijn voor vrouwen een eerste levensbehoefte, terwijl wij mannen gesprekken voeren om informatie en kennis uit te wisselen.
Geef hen hun (deze, praten discussie) eerste levensbehoefte (ja schat, zeker liefje, en zorg verder dat al die andere levensbehoeften, die levensbehoeftes die echt belangrijk zijn zoals geld, huis, wonen, comfort, planning, oude dag planning enz. goed geregeld zijn.
Geloof je me niet. Probeer dan het volgende eens, ik heb het wel 100 maal gedaan. Op een wat rustiger (familie, verjaardags-) feest ga je eerst een uurtje bij de mannen zitten. Let eens op hoeveel waardevolle informatie daar wordt uitgewisseld, over verbouwen, welke materialen en hoe, prijs-kwaliteits verhouding, over belastingen en teruggave tips, auto's, werk, politiek, enz. In slechts één uurtje !!
Dan ga je de rest van de tijd bij de vrouwen zitten, laten we zeggen nog 3-4 uren. En denk dan daarna daar eens over na. Waar hebben ze het nou over gehad? Wedden dat je nog geen 3 dingen kunt opnoemen. Het enige dat je eraan over houdt is een stekende hoofdpijn.
Freud is toch niet de domste man die er ooit bestaan heeft. Weet je wat die op zijn sterfbed zei? Ik heb mijn hele leven de vrouw bestudeerd, maar er nooit achter gekomen wat ze nou eigenlijk wil.
Doe gewoon je ding, en op een moment loop je tegen de vrouw aan die bij jou past en die jou waardeert zoals je bent, en wat je voor haar en jullie gezin doet, en dan maken jullie ook met gemak de 25-40 of 50 jaren samen vol.
Je weet hoe een jongeman denkt over zijn vriendin? Ik hoop dat ze nooit verandert.
Een vrouw denkt, deze man, dat is goed basismateriaal, die kan ik wel op termijn veranderen in een (voor mij) ideale man.
Zo zit de menselijke natuur in elkaar, accepteer het liever maar.
En 23 en 24 jaar, weet je wat ik vind? Jullie zijn veel te jong volwassen geworden. Deze leeftijd moet zijn waar je straks naar terugverlangt en over droomt, maar ook wat je tevreden maakt, want je denkt, wat een geluk, ik heb dat ook gehad, dat onbezorgde leven en de kracht en flexibiliteit van jong zijn.
Zo, en nu ga ik een middagdutje doen. Ben exhausted (doe momenteel naast Fok.nl ook nog een cursus Advanced Englisch voor dummies).
[ Bericht 1% gewijzigd door LeesFoknl op 15-02-2020 16:36:31 ]
Geef het tijd, neem je de tijd, gun mekaar, en gun jullie relatie, de tijd.quote:
[..]
naa met mij ging het eigenlijk best goed tot het moment dat zij der tas pakte en er vandoor ging. voelde beetje als een messteek in me rug. helemaal omdat we samen als zoveel doorstaan hebben en dan als het bijna klaar is alle ellende dan pakt ze der spullen en hebben we er geen seconden van kunnen genieten.
vakantie samen was gepland we zouden aankomende donderdag lekker gaan skiën een weekje. om lekker tot elkaar te komen, frisse neus ophalen. ook hadden we een vakantie naar Egypte geboekt in de zomer( dit allemaal in de week dat ze het uitmaakte) dus de plannen. waren er alleen de uitvoering hebben we niet gered.
Komt allemaal goed, links om of rechts om. Let op mijn woorden !!
ja mijn (ex) vriendin was 22 op moment van samenwonen en ik was 24, wij woonden vanaf het moment dat we elkaar hebben leren kennen al een soort van samen. dit kwam omdat mijn thuis situatie niet echt leefbaar was , en hebben we gekozen samen een betere stabielen oplossing te gaan zoeken, toen hebben mijn schoonouders aangeboden om bij hun te komen wonen.quote:
Zijn jullie zo jong? Toen ik 24 was had ik een motor van 15 jaar oud en als de tank vol was met benzine en ik een pakje shag had (later gestopt met roken) en een tientje (guldens) voor 'n zak friet en een kop koffie onderweg was ik gelukkig.
Jij, jullie hebben enorm veel bereikt voor mensen van die leeftijd. Je bent al 3 jaren aan het verbouwen? Dus waren jullie 21 en 20 toen jullie een huis kochten. Ongelooflijk, toen was ik aan het sparen voor mijn rijbewijs.
Maar, doe jij nou gewoon jouw ding, DAT is wat de vrouw in het algemeen nodig heeft .
Vraag het iedere man met minimaal 20 jaren ervaring in het samen leven met een vrouw. Het geheim is, ja schat. Zeker schat. En ondertussen doe je gewoon hoe jij denkt dat het het beste is. Want gesprekken zijn voor vrouwen een eerste levensbehoefte, terwijl wij mannen gesprekken voeren om informatie en kennis uit te wisselen.
Geef hen hun (deze, praten discussie) eerste levensbehoefte (ja schat, zeker liefje, en zorg verder dat al die andere levensbehoeften, die levensbehoeftes die echt belangrijk zijn zoals geld, huis, wonen, comfort, planning, oude dag planning enz. goed geregeld zijn.
Geloof je me niet. Probeer dan het volgende eens, ik heb het wel 100 maal gedaan. Op een wat rustiger (familie, verjaardags-) feest ga je eerst een uurtje bij de mannen zitten. Let eens op hoeveel waardevolle informatie daar wordt uitgewisseld, over verbouwen, welke materialen en hoe, prijs-kwaliteits verhouding, over belastingen en teruggave tips, auto's, werk, politiek, enz. In slechts één uurtje !!
Dan ga je de rest van de tijd bij de vrouwen zitten, laten we zeggen nog 3-4 uren. En denk dan daarna daar eens over na. Waar hebben ze het nou over gehad? Wedden dat je nog geen 3 dingen kunt opnoemen. Het enige dat je eraan over houdt is een stekende hoofdpijn.
Freud is toch niet de domste man die er ooit bestaan heeft. Weet je wat die op zijn sterfbed zei? Ik heb mijn hele leven de vrouw bestudeerd, maar er nooit achter gekomen wat ze nou eigenlijk wil.
Doe gewoon je ding, en op een moment loop je tegen de vrouw aan die bij jou past en die jou waardeert zoals je bent, en wat je voor haar en jullie gezin doet, en dan maken jullie ook met gemak de 25-40 of 50 jaren samen vol.
Je weet hoe een jongeman denkt over zijn vriendin? Ik hoop dat ze nooit verandert.
Een vrouw denkt, deze man, dat is goed basismateriaal, die kan ik wel op termijn veranderen in een (voor mij) ideale man.
Zo zit de menselijke natuur in elkaar, accepteer het liever maar.
En 23 en 24 jaar, weet je wat ik vind? Jullie zijn veel te jong volwassen geworden. Deze leeftijd moet zijn waar je straks naar terugverlangt en over droomt, maar ook wat je tevreden maakt, want je denkt, wat een geluk, ik heb dat ook gehad, dat onbezorgde leven en de kracht en flexibiliteit van jong zijn.
Zo, en nu ga ik een middagdutje doen. Ben exhausted (doe momenteel naast Fok.nl ook nog een cursus Advanced Englisch voor dummies).
dit was voor ons een perfecte oplossing en het beviel nog ook. na 2 jaar zijn we samengaan wonen dus we waren al een soort van aan elkaar gewend. wij hebben allebei een redelijk goede baan dus we konden best wel wat uitgeven voor onze leeftijd.
ik dacht ook idd dat je ding doen het succes in een relatie was ( ieder zijn eigen ding doen, maar toch veel dingen samen doen) maar wij lieten elkaar heel vrij is ons doen en laten, als zij lekker wilde gaan stappen of met der vriendinnen leuke dingen doen dan was dat nooit een probleem en andersom precies hetzelfde.
ik denk persoonlijk dat jong volwassen worden opzicht geen slecht ding is. wij doen eigenlijk alles nog wat vrienden doen die nog thuis wonen en single zijn (behalve rondneuken ). we feesten, doen leuke dingen, hadden het samen leuk ( tenminste dat dacht ik ). alleen wij hebben meer vaste taken dan hun, soms vond zij het allemaal wel veel maar als we dan samen even 1-2 uur doormaakte was alles qua huishouden gedaan en voelde het alleen maar goed aan.
ik denk wel dat dit het mooiste verhaal is die ik tot heden gelezen heb
maar ik ben er wel achter gekomen dat ik vrouwen nog niet helemaal begrijp zo heeft ze afgelopen week ineens me zus geappt, en wilde ze even laten weten hoe het met der ging. ze zei tegen me zus "dat het wel oké met der ging, maar voelde beetje als een rollercoaster aan " mijn zus en ik zijn vrij close dus ik kom dat sws te weten. maar zelfs mijn zus snapte de boodschap hierachter niet helemaal.
soms denk ik wel is dat het beetje emotioneel instabiliteit ofzo Is, maar misschien zie ik ook alles wel door een roze bril. maar zij heeft heel veel rust nu omdat ze in een warm nest thuis komt waar alles gedaan word. zou ze mij niet ooit gaan missen of spijt krijgen van der besluit ? of komt dit pas na lange tijd ?
Probeer dit ook zeker te doen, en probeer ook zeker me leven weer op te pakken. maar alles wat ik doe word ik wel aan haar herinnerd , zelfs als ik ga stappen en er komt een meisje een gesprekvoeren denk ik al aan haar. hoop dat ze snel gaat inzien dat dit geen oplossing is om maar te blijven rennen voor de problemen. weggaan en alles verkopen is geen oplossing dat zie ik meer als vluchtgedrag.quote:
[..]
Geef het tijd, neem je de tijd, gun mekaar, en gun jullie relatie, de tijd.
Komt allemaal goed, links om of rechts om. Let op mijn woorden !!
[ Bericht 65% gewijzigd door CoolGuy op 17-02-2020 08:16:32 ]
ze is 2 weken geleden langgewenst om de meeste spullen op te halen.
toen ze binnenkwam was ze enorm boos en kon er niet meer dan een hey vanaf.
ik dacht eerste moment dat dit was omdat ze niet de behoefte had om hier binnen te stappen en überhaupt mij te zien! maar na 10 min spullen heen en weer dragen kwam de aap uit de mauw.
ze had gezien dat mijn moeder had ontvolkt had om insta ( hier wist ik niks van af en achteraf had mijn moeder dit gedaan omdat mijn moeder best wel moeite had dat het uit was tussen ons ) mijn ex vriendin brak in tranen uit en heeft heel het weekend der eigen kut gevoeld omdat ze altijd voor mijn moeder klaar had gestaan, ik wist even niet wat me overkwam en wat ik hier van moest vinden. ik zei ook tegen haar dat ik hier niks van afwist. ook heb ik aangegeven dat mijn moeder dit waarschijnlijk deed omdat zij het ook heel moeilijk vind om haar schoondochter te verliezen waar ze zo close mee was, en dat hier geen kwade bedoelingen achter zitten. ze bleef heel emotioneel hier onder en ik vond het een beetje overdreven om zo te reageren op een social media dingetje ( dit heb ik natuurlijk niet gezegd ) maar ik denk dat we belangrijkere zaken aan ons hoofd hebben dan Instagram.
toen ze eenmaal beetje tot rust was gekomen, heb ik de rest van de spullen van haar in de bus geladen zodat we snel weer verder konden gaan zonder elkaar, toen eenmaal de spullen in de bus lagen ging ze bij me vader aan de woonkamer tafel zitten en wilde ze heel graag met hem het gesprek aan gaan waarom dit allemaal gebeurd is. mijn vader probeert zich heel erg buiten deze situatie te houden en ook niet teveel erover te vinden.
nu kwamen er ineens hele andere dingen aan het licht. ze begon in eerste instantie weer dat haar gevoel weg is, en dat ze niks liever had dan samen oud worden en samen verder gaan en samen gelukkig oud worden. maar haar gevoel zegt wat anders. toen mijn vader vroeg wat ze precies voelde, en wat ze precies meemaakt kwam er iets heel anders uit. ze gaf aan dat er de laatste jaren teveel dingen zijn gebeurd waardoor er vorig jaar in mei iets is geknapt ( hier bedoelde zij kleine ruzie's en discussie's ). ze gaf aan dat het laatste tijd super goed ging, en dat ze ook echt tijden heeft gehad dat ze geen twijfel had. maar toen in mei was ze er blijkbaar helemaal klaar mee en dat wil ze gewoon niet meer meemaken. ze heeft dit dan weer heel lang niet en dan ineens na een half jaar komt er soms weer een twijfel en dan gaat ze zich vragen stellen. is dit het ? wil ik kinderen met hem ? wil ik trouwen? en die vragen kan ze dan op moment van twijfel niet beantwoorden. dan paar dagen later is dit weer weg maar ze is bang dat dat ooit weer terugkomt en ze kan niet leven met die twijfel. dit kwam voor mij echt zo hard binnen helemaal omdat ze afgelopen 6 maanden van die rare dingen heeft gedaan waardoor ik dacht dat ze dit allemaal wel wilde.
zo waren we vorig jaar september met mijn schoonouders op vakantie. ik heb haar vlak voor de vakantie een ring gegeven omdat toen wij samen aan het shoppen waren ze die zag liggen en er helemaal weg van was. ze wilde heel graag dat ik een foto maakte van haar met de ring, daarna toen ik aan het douche was heeft e mijn telefoon gepakt en die foto op mijn insta gezet met de volgende tekst " she said yes " ik had niks in de gaten totdat mijn collega"s en vrienden mij belde met gefeliciteerd maat ! ik wist nog steeds niet wat er aan de hand was totdat ik op mijn insta keek.
dit was voor mijn zo fijn gevoel dat zij dit had gedaan ( wel heb ik hem gelijk verwijderd natuurlijk om geen onzin in de wereld te brengen) wij moesten hier samen enorm om lachen. en voelde stiekem wel goed aan dat zij dit had gedaan.
paar maanden later werd er aan ons gevraagd of wij wel is aan kinderen hadden gedacht. wij zeiden allebei dat we hier nog even mee wilde wachten. maar toen we in de auto stapte, hebben we dit gesprek toch samen even voortgezet en hebben we tegen elkaar gezegd als het nu zou gebeuren wat zouden we doen ? toen kwam zij ermee dat als het zou gebeuren ze het gewoon zou willen.
dit waren voor mij allemaal bevestigingen dat het toch wel goed ging tussen ons.
om even terug te komen op het gesprek met mijn vader. nadat mijn vader haar verhaal had aangehoord vroeg hij of ze zeker was dat het haar gevoel was en of het niet aan de communicatie lag ? waarom heb je nooit aangegeven dat je het er moeilijk mee had. ze gaf hierop het antwoord dat ze dat gedaan heeft en dat ik daarna ook enorm positief veranderd was, ze gaf aan dat ze daar zo blij mee was, maar dat ze bang was dat het gewoon te laat was. en dat het blijft knagen bij haar.
toen mijn vader voorstelde dat het misschien slim was op voorlopig apart te gaan leven, maar wel in een soort relatie therapie te gaan samen om te kijken of dit nog te redden valt omdat hij merkte dat ze niet helemaal zeker was van de zaak, werd ze een beetje boos.
volgens haar kan een relatie therapeut ons niet helpen dit omdat zij vind dat haar relatie perfect is laatste tijd. onze relatie is precies zoals ze het hebben wil sinds dat alles zijn rust heeft gekregen. toen mij pa vroeg " waarom zitten we hier dan als het zo perfect is " gaf ze aan dat het gewoon de twijfel is. ze gaf aan dat ze zo bang was om net als vorig jaar mei dat weer een keer mee te maken dat ze er ineens zo klaar mee was. dat wil ze niet meer meemaken en daar denk ze soms over na wat als dit weer een keer terug komt ? hierna heeft ze aangegeven dat ze denk dat haar gevoel gewoon weg is en heeft mijn vader het gesprek verbroken.
vlak voor ze wegging is ze heel emotioneel geworden en heeft me een super lange knuffel gegeven en gezegd dat ik altijd welkom ben bij hun thuis. en dat ze niks liever heeft dat wij al goede vrienden verder gaan. dit was voor mij een soort vaarwel en kwam echt als eenmokerslag binnen.
toen ze we was heb ik een heel lang gesprek met mijn vader gehad, en die was net zo verbaasd als ik. mijn vader is best iemand die recht voor zijn raap is. en die zal nooit valse hoop aanpraten. maar toen hij zei: dit is wel een hele rare situatie, die is totaal niet zeker van der zaak. helemaal omdat ze als laatste zei dat ze nog langer had willen proberen.
week later was onze vakantie, hier was zij natuurlijk niet bij.
ik ben met een enorm dubbel gevoel op vakantie gegaan, ik had er heel veel zin in maar ook totaal niet miste haar nog steeds enorm en was daar echt met een dubbel gevoel.
toen we in Nederland weg reden met de groep, appte mijn ex ineens de vrouw van een hele goed vriend/kennis, normaal spreekt zij die mensen nooit omdat zij hun eigenlijk totaal niet kent ze stuurde het volgende " heel veel plezier op vakantie, maak er iets leuks van ! na de vakantie kom ik even langs een bakkie doen dan praten we even hoe het was !" ik stond met me mond vol tanden hun hebben normaal nooit contact en nu wens je ons allemaal via haar een fijne vakantie ? toen verder in het gesprek met die vrouw zei ze " dat ze enorm blij was dat wij zulke goeie vrienden waren "
ik heb haar sinds het uit is alleen maar zakelijk gesproken over het huis en heeft ze nog nooit interesse getoond hoe het verder met mij ging of over koetjes en kalfjes gesproken.
vlak voor het einde van de vakantie kreeg ik ineens van 2 vrienden van ons "samen" een apje hoe het op mijn vakantie was, en of ik het een beetje naar mijn zin had ? opzicht helemaal niet raar zodat ik even later op hun insta zag dat hun allebei samen met mijn ex aan tafel zaten.
dit riep bij mij zoveel vraagtekens op, hun nemen ineens contact op en toevallig ook nog terwijl ze met jou aan tafel zitten.
waarom zegt zij tegen iedereen dat wij zulke goeie vrienden zijn? terwijl wij app mekaar nooit we zien niks van elkaar op social media behalve via via. als wij zulke goeie vrienden zijn kan zij mij toch een fijne vakantie wensen en kan ze toch ook zelf vragen hoe de vakantie was ?
sorry voor het lange verhaal maar merkte dat ik weer heel erg veel behoeften had om dit op te schrijven. ik merk dt ik het nog totaal geen plekje kan geven. ook moet ze nog steeds wat spullen ophalen hier en toont ze nul interesse in het huis of het goed gaat met hypotheek rondkrijgen.
Het is of het een of het ander, niet een of andere vage constructie ergens middenin.
Ik zou haar duidelijk maken dat ze moet kappen met aandacht zoeken via vrienden of weet ik wat voor andere manier. En die vrienden vertellen dat je geen zin hebt in haar gezeik en gedoe.
Kan dit te maken hebben met haar jeugd? Je had het over een broer met agressieproblemen. Misschien heeft zij zich een soort gedrag aangeleerd om zoveel mogelijk harmonie proberen te bewaren en is ze pisbang voor confrontaties? Net zoals je eerder vertelde over dat ze zo moest huilen als je door bleef vragen naar bepaalde dingen..quote:
even een korte update over de laatste 2 weken.
ze is 2 weken geleden langgewenst om de meeste spullen op te halen.
toen ze binnenkwam was ze enorm boos en kon er niet meer dan een hey vanaf.
ik dacht eerste moment dat dit was omdat ze niet de behoefte had om hier binnen te stappen en überhaupt mij te zien! maar na 10 min spullen heen en weer dragen kwam de aap uit de mauw.
ze had gezien dat mijn moeder had ontvolkt had om insta ( hier wist ik niks van af en achteraf had mijn moeder dit gedaan omdat mijn moeder best wel moeite had dat het uit was tussen ons ) mijn ex vriendin brak in tranen uit en heeft heel het weekend der eigen kut gevoeld omdat ze altijd voor mijn moeder klaar had gestaan, ik wist even niet wat me overkwam en wat ik hier van moest vinden. ik zei ook tegen haar dat ik hier niks van afwist. ook heb ik aangegeven dat mijn moeder dit waarschijnlijk deed omdat zij het ook heel moeilijk vind om haar schoondochter te verliezen waar ze zo close mee was, en dat hier geen kwade bedoelingen achter zitten. ze bleef heel emotioneel hier onder en ik vond het een beetje overdreven om zo te reageren op een social media dingetje ( dit heb ik natuurlijk niet gezegd ) maar ik denk dat we belangrijkere zaken aan ons hoofd hebben dan Instagram.
Vanuit zo een oogpunt gezien staat ze misschien strak van de spanning dat ze bij over de vloer komt, terwijl jouw moeder haar gevoelsmatig afgewezen heeft. Misschien was ze bang dat jij haar ter plekke ook zo zou af wijzen? (Niet omdat je daar reden toe zou hebben gegeven, maar omdat ze dusdanig vanuit haar verleden getriggerd is dat ze niet meer toekomt aan nadenken over hoe het voor een ander is en dat niet per se vooral om haar hoeft te draaien ofzo)
Goedkeuring zoeken--> harmonie. Logisch dat je pa zich neutraal probeert op te stellen, maar dat ervaart zij wellicht ook als afwijzing of op z'n minst onbegrip en verminderde loyaliteit ofzo..quote:toen ze eenmaal beetje tot rust was gekomen, heb ik de rest van de spullen van haar in de bus geladen zodat we snel weer verder konden gaan zonder elkaar, toen eenmaal de spullen in de bus lagen ging ze bij me vader aan de woonkamer tafel zitten en wilde ze heel graag met hem het gesprek aan gaan waarom dit allemaal gebeurd is. mijn vader probeert zich heel erg buiten deze situatie te houden en ook niet teveel erover te vinden.
Misschien zit 'm daar ook de angel, ze wil vooral doen wat zij denkt dat goed voelt of zou moeten voelen..quote:nu kwamen er ineens hele andere dingen aan het licht. ze begon in eerste instantie weer dat haar gevoel weg is, en dat ze niks liever had dan samen oud worden en samen verder gaan en samen gelukkig oud worden. maar haar gevoel zegt wat anders. toen mijn vader vroeg wat ze precies voelde, en wat ze precies meemaakt kwam er iets heel anders uit. ze gaf aan dat er de laatste jaren teveel dingen zijn gebeurd waardoor er vorig jaar in mei iets is geknapt ( hier bedoelde zij kleine ruzie's en discussie's ). ze gaf aan dat het laatste tijd super goed ging, en dat ze ook echt tijden heeft gehad dat ze geen twijfel had. maar toen in mei was ze er blijkbaar helemaal klaar mee en dat wil ze gewoon niet meer meemaken. ze heeft dit dan weer heel lang niet en dan ineens na een half jaar komt er soms weer een twijfel en dan gaat ze zich vragen stellen. is dit het ? wil ik kinderen met hem ? wil ik trouwen? en die vragen kan ze dan op moment van twijfel niet beantwoorden. dan paar dagen later is dit weer weg maar ze is bang dat dat ooit weer terugkomt en ze kan niet leven met die twijfel. dit kwam voor mij echt zo hard binnen helemaal omdat ze afgelopen 6 maanden van die rare dingen heeft gedaan waardoor ik dacht dat ze dit allemaal wel wilde.
zo waren we vorig jaar september met mijn schoonouders op vakantie. ik heb haar vlak voor de vakantie een ring gegeven omdat toen wij samen aan het shoppen waren ze die zag liggen en er helemaal weg van was. ze wilde heel graag dat ik een foto maakte van haar met de ring, daarna toen ik aan het douche was heeft e mijn telefoon gepakt en die foto op mijn insta gezet met de volgende tekst " she said yes " ik had niks in de gaten totdat mijn collega"s en vrienden mij belde met gefeliciteerd maat ! ik wist nog steeds niet wat er aan de hand was totdat ik op mijn insta keek.
dit was voor mijn zo fijn gevoel dat zij dit had gedaan ( wel heb ik hem gelijk verwijderd natuurlijk om geen onzin in de wereld te brengen) wij moesten hier samen enorm om lachen. en voelde stiekem wel goed aan dat zij dit had gedaan.
Zij probeerde dat misschien ook zo bevestigen, voor de harmonie met jou, maar misschien ook om dat knagende gevoel bij haar weg te krijgen..quote:paar maanden later werd er aan ons gevraagd of wij wel is aan kinderen hadden gedacht. wij zeiden allebei dat we hier nog even mee wilde wachten. maar toen we in de auto stapte, hebben we dit gesprek toch samen even voortgezet en hebben we tegen elkaar gezegd als het nu zou gebeuren wat zouden we doen ? toen kwam zij ermee dat als het zou gebeuren ze het gewoon zou willen.
dit waren voor mij allemaal bevestigingen dat het toch wel goed ging tussen ons.
Hij bevestigt haar op zo een moment niet dat ze goed doet of probeert te doen. En misschien nog erger en jakkiebah eng, dat het iets zou kunnen zijn waar zij gewoon eens echt aan moet gaan leren werken..quote:om even terug te komen op het gesprek met mijn vader. nadat mijn vader haar verhaal had aangehoord vroeg hij of ze zeker was dat het haar gevoel was en of het niet aan de communicatie lag ? waarom heb je nooit aangegeven dat je het er moeilijk mee had. ze gaf hierop het antwoord dat ze dat gedaan heeft en dat ik daarna ook enorm positief veranderd was, ze gaf aan dat ze daar zo blij mee was, maar dat ze bang was dat het gewoon te laat was. en dat het blijft knagen bij haar.
toen mijn vader voorstelde dat het misschien slim was op voorlopig apart te gaan leven, maar wel in een soort relatie therapie te gaan samen om te kijken of dit nog te redden valt omdat hij merkte dat ze niet helemaal zeker was van de zaak, werd ze een beetje boos.
Zolang zij jou kan bevestigen in jouw perfectie, kun en hoef jij er niks mee te doen ofzo. Ze sluit je zo buiten denk ik.quote:volgens haar kan een relatie therapeut ons niet helpen dit omdat zij vind dat haar relatie perfect is laatste tijd. onze relatie is precies zoals ze het hebben wil sinds dat alles zijn rust heeft gekregen. toen mij pa vroeg " waarom zitten we hier dan als het zo perfect is " gaf ze aan dat het gewoon de twijfel is. ze gaf aan dat ze zo bang was om net als vorig jaar mei dat weer een keer mee te maken dat ze er ineens zo klaar mee was. dat wil ze niet meer meemaken en daar denk ze soms over na wat als dit weer een keer terug komt ? hierna heeft ze aangegeven dat ze denk dat haar gevoel gewoon weg is en heeft mijn vader het gesprek verbroken.
Zij wil dat niet meer meemaken en jij hebt er maar mee te dealen dus. Zo te horen weinig ruimte en overweging voor hoe het op jou overkomt en of jij misschien wel gebaat zou kunnen zijn bij een wat meer diepgaandere afsluiting onder begeleiding van een relatietherapeut.
Ze solliciteert naar jouw medelijden en aardigheid, want dan heeft ze het toch goed gedaan voor haar gevoel?quote:vlak voor ze wegging is ze heel emotioneel geworden en heeft me een super lange knuffel gegeven en gezegd dat ik altijd welkom ben bij hun thuis. en dat ze niks liever heeft dat wij al goede vrienden verder gaan. dit was voor mij een soort vaarwel en kwam echt als eenmokerslag binnen.
Ik ga nog even rechter voor zijn raap zijn en zeggen dat ik het echt heel een nare situatie vindt dat ze denkt dat het goed is om te roepen dat ze het nog langer had willen proberen. Alsof jij daar gebaat bij zou zijn en dat maar als een compliment zou moeten zien ofzo..quote:toen ze we was heb ik een heel lang gesprek met mijn vader gehad, en die was net zo verbaasd als ik. mijn vader is best iemand die recht voor zijn raap is. en die zal nooit valse hoop aanpraten. maar toen hij zei: dit is wel een hele rare situatie, die is totaal niet zeker van der zaak. helemaal omdat ze als laatste zei dat ze nog langer had willen proberen.
Again, solliciteren naar goede bevestiging..quote:week later was onze vakantie, hier was zij natuurlijk niet bij.
ik ben met een enorm dubbel gevoel op vakantie gegaan, ik had er heel veel zin in maar ook totaal niet miste haar nog steeds enorm en was daar echt met een dubbel gevoel.
toen we in Nederland weg reden met de groep, appte mijn ex ineens de vrouw van een hele goed vriend/kennis, normaal spreekt zij die mensen nooit omdat zij hun eigenlijk totaal niet kent ze stuurde het volgende " heel veel plezier op vakantie, maak er iets leuks van ! na de vakantie kom ik even langs een bakkie doen dan praten we even hoe het was !" ik stond met me mond vol tanden hun hebben normaal nooit contact en nu wens je ons allemaal via haar een fijne vakantie ? toen verder in het gesprek met die vrouw zei ze " dat ze enorm blij was dat wij zulke goeie vrienden waren "
Ze is veel te druk met zichzelf en haar beeld om na te denken over hoe dit alles voor jou is. Je deed alles perfect, ze heeft haar best gedaan blabla, dus dat beeld wil ze denk ik niet verstoren door te vragen hoe het nou echt met jou gaat voorbij de hey, alles goed?quote:ik heb haar sinds het uit is alleen maar zakelijk gesproken over het huis en heeft ze nog nooit interesse getoond hoe het verder met mij ging of over koetjes en kalfjes gesproken.
Lijkt me een beetje een patroon, niet? Misschien als je erover na gaat denken zelfs in het algemeen en niet alleen in jullie relatie.
En dan het risico lopen dat je recht in haar gezicht misschien aangeeft dat het niet zo fantastisch was? Dat je haar gemist hebt en zij schuldig gaat voelen dat ze je niet nog langer in de waan heeft gelaten dat het goed (genoeg) was?quote:vlak voor het einde van de vakantie kreeg ik ineens van 2 vrienden van ons "samen" een apje hoe het op mijn vakantie was, en of ik het een beetje naar mijn zin had ? opzicht helemaal niet raar zodat ik even later op hun insta zag dat hun allebei samen met mijn ex aan tafel zaten.
dit riep bij mij zoveel vraagtekens op, hun nemen ineens contact op en toevallig ook nog terwijl ze met jou aan tafel zitten.
waarom zegt zij tegen iedereen dat wij zulke goeie vrienden zijn? terwijl wij app mekaar nooit we zien niks van elkaar op social media behalve via via. als wij zulke goeie vrienden zijn kan zij mij toch een fijne vakantie wensen en kan ze toch ook zelf vragen hoe de vakantie was ?
Nee, beter dan via de omweg laten zien dat ze zo aardig en begaan met je is. Als het dan escaleert heeft zij op veilige afstand haar best gedaan om de harmonie te bewaren ofzo en dan zijn dit de getuigen ofzo..
Niks sorry man, het lijkt me juist heel goed dat jij van je hart geen moordkuil maakt. Logisch dat je het nog geen plekje kan geven. Zij lijkt nogal sturend te doen om het een specifiek plekje te laten zijn, dat maakt het allemaal niet makkelijker voor jou om jouw weg daarin te vinden.quote:sorry voor het lange verhaal maar merkte dat ik weer heel erg veel behoeften had om dit op te schrijven. ik merk dt ik het nog totaal geen plekje kan geven. ook moet ze nog steeds wat spullen ophalen hier en toont ze nul interesse in het huis of het goed gaat met hypotheek rondkrijgen.
Dit wordt straks makkelijker als jij verder in je verwerkingsproces bent en je de administratie en alles met haar hebt afgehandeld.
Zorg voor jezelf en laat je niet in de hoek drukken dat je jullie relatie en haar alleen maar positief zou moeten zien. Jij hebt recht op emoties die verder gaan dan dat, dat is normaal in de diverse stadia van een rouw zeg maar. Dat zij dat niet wil of kan handelen zegt meer over haar dan over jou. Ook als ze het wel goed bedoelt, is het geen schande om voor jezelf een grens te trekken tot waar het voor jou werkt.
Ze zal je er waarschijnlijk niet naar vragen, maar je kan het bijvoorbeeld uit proberen te leggen dat zo een knuffel voor jou nu te moeilijk is en het erger maakt als ze dat probeert te doen. Niet omdat je haar nu een kutwijf vindt, maar omdat jij afstand moet houden om over haar heen te komen en dat dit tijd nodig heeft. Als je haar in zo een uitleg kan bevestigen in de goedheid en de harmonie, dan zou ze het hopelijk met zo min mogelijk afwijzing op kunnen vatten als iets wat niet zo negatief en onveilig is (en dus niet zo hoeft te escaleren).
Ik wens je veel sterkte toe, want dit is een begrijpelijk wel echt een achtbaan als je er midden zo midden in zit. Maar echt, na het door de zure appel heen bijten, ga je hier beter uit komen.
Ik: *scroll scroll*quote:
even een korte update over de laatste 2 weken.
Hm, kort?
Twee dingen:
Tja, dit is een consequentie van uit elkaar gaan. Misschien lullig, en misschien had ze het zich nog niet gerealiseerd, maar dit is natuurlijk wel logisch. Hoe had ze het dan gedacht? Dat ze het met jou uit kon maken, maar dat ze nog een comfortabele positie kon behouden in relatie met jouw ouders? Snap best dat het er bij aan inhakt, maar 't hoort er wel een beetje bij.quote:
ze had gezien dat mijn moeder had ontvolkt had om insta ( hier wist ik niks van af en achteraf had mijn moeder dit gedaan omdat mijn moeder best wel moeite had dat het uit was tussen ons ) mijn ex vriendin brak in tranen uit en heeft heel het weekend der eigen kut gevoeld omdat ze altijd voor mijn moeder klaar had gestaan,
Ben wel benieuwd hoe je hierop heb gereageerd naar vrienden. Ik snap dat het een vervelende bijsmaak voor je heeft. Zelf zou ik er nogal bits op ingaan, maar ja, daar betrek je dan ook je vrienden bij (die zich waarschijnlijk van geen kwaad bewust zijn dat ze worden gebruikt). Dus hoe breng je dat netjes?quote:
vlak voor het einde van de vakantie kreeg ik ineens van 2 vrienden van ons "samen" een apje hoe het op mijn vakantie was, en of ik het een beetje naar mijn zin had ? opzicht helemaal niet raar zodat ik even later op hun insta zag dat hun allebei samen met mijn ex aan tafel zaten.
dit riep bij mij zoveel vraagtekens op, hun nemen ineens contact op en toevallig ook nog terwijl ze met jou aan tafel zitten.
haha, ik snap dat de koptekst en het verhaal niet heel passend is.quote:
Heb het verhaal inmiddels gelezen (en ook dat het blijkbaar langer werd dan vooraf gedacht, natuurlijk helemaal prima is, maar ik moest glimlachen om de discrepantie tussen je eerste opmerking en de lengte van je post).
Twee dingen:
[..]
Tja, dit is een consequentie van uit elkaar gaan. Misschien lullig, en misschien had ze het zich nog niet gerealiseerd, maar dit is natuurlijk wel logisch. Hoe had ze het dan gedacht? Dat ze het met jou uit kon maken, maar dat ze nog een comfortabele positie kon behouden in relatie met jouw ouders? Snap best dat het er bij aan inhakt, maar 't hoort er wel een beetje bij.
[..]
Ben wel benieuwd hoe je hierop heb gereageerd naar vrienden. Ik snap dat het een vervelende bijsmaak voor je heeft. Zelf zou ik er nogal bits op ingaan, maar ja, daar betrek je dan ook je vrienden bij (die zich waarschijnlijk van geen kwaad bewust zijn dat ze worden gebruikt). Dus hoe breng je dat netjes?
er kwam iets meer in me op onder het typen dan dat ik verwacht had.
ik heb op onze vrienden vrij normaal gereageerd, dat het goed met me gaat en dat ik lekker aan het genieten ben. ik wist namelijk op dit moment nog niet dat zij daar was.
achteraf voelde het wel een beetje dubbel, ik weet natuurlijk niet zeker dat dit vanaf haar komt, maar het zou wel heel toevallig zijn dat hun ineens allebei contact gaan zoeken op hetzelfde moment dat zij daar is.
wat ik wel merk is dat ze bij iedereen even de verhaal wil doen, ook mensen die ze normaal nooit spreekt. zo heeft ze me zus voor de vakantie ook een berichtje gestuurd. en liet ze weten dat het wel oké ging, maar dat ze in een rollercoaster zat. vaak krijg ik beetje het idee dat ze heel erg via via communiceert. zij weet donders goed dat mijn zus en ik heel erg close zijn.
heel erg bedankt, doet me goed !quote:
[..]
Kan dit te maken hebben met haar jeugd? Je had het over een broer met agressieproblemen. Misschien heeft zij zich een soort gedrag aangeleerd om zoveel mogelijk harmonie proberen te bewaren en is ze pisbang voor confrontaties? Net zoals je eerder vertelde over dat ze zo moest huilen als je door bleef vragen naar bepaalde dingen..
Vanuit zo een oogpunt gezien staat ze misschien strak van de spanning dat ze bij over de vloer komt, terwijl jouw moeder haar gevoelsmatig afgewezen heeft. Misschien was ze bang dat jij haar ter plekke ook zo zou af wijzen? (Niet omdat je daar reden toe zou hebben gegeven, maar omdat ze dusdanig vanuit haar verleden getriggerd is dat ze niet meer toekomt aan nadenken over hoe het voor een ander is en dat niet per se vooral om haar hoeft te draaien ofzo)
[..]
ja er zijn vroeger heel veel dingen gebeurd bij hun in huis, haar broer heeft epilepsie en agressie problemen. is daar ook heel veel fysiek geweld bij gekomen, en persoonlijk denk ik dat zij daar nog steeds mee zit, op het moment dat hij binnenkomt veranderd zij compleet als persoon.
Goedkeuring zoeken--> harmonie. Logisch dat je pa zich neutraal probeert op te stellen, maar dat ervaart zij wellicht ook als afwijzing of op z'n minst onbegrip en verminderde loyaliteit ofzo..
[..]
merk idd dat zij bij veel mensen even haar verhaal kwijt wil, ook mensen die zij nooit spreekt en die van mij kant komen.
Misschien zit 'm daar ook de angel, ze wil vooral doen wat zij denkt dat goed voelt of zou moeten voelen..
[..]
ja helaas zag ik dat wel als een positieve verandering in onze relatie, dat zij de buitenwereld durfde te tonen dat wij best verloofd zouden kunnen worden als het moest.
Zij probeerde dat misschien ook zo bevestigen, voor de harmonie met jou, maar misschien ook om dat knagende gevoel bij haar weg te krijgen..
[..]
ik snap wat je bedoel, helaas snap ik niks van de signalen maar misschien zoek ik er ook wel veel te veel achter.
Hij bevestigt haar op zo een moment niet dat ze goed doet of probeert te doen. En misschien nog erger en jakkiebah eng, dat het iets zou kunnen zijn waar zij gewoon eens echt aan moet gaan leren werken..
[..]
Zolang zij jou kan bevestigen in jouw perfectie, kun en hoef jij er niks mee te doen ofzo. Ze sluit je zo buiten denk ik.
Zij wil dat niet meer meemaken en jij hebt er maar mee te dealen dus. Zo te horen weinig ruimte en overweging voor hoe het op jou overkomt en of jij misschien wel gebaat zou kunnen zijn bij een wat meer diepgaandere afsluiting onder begeleiding van een relatietherapeut.
[..]
voor mij zou dit idd een afsluiting zijn waar ik mee zou kunnen leven en waardoor ik ook echt respect voor de situatie zou krijgen. zij denkt dat ze er alles aan heeft gedaan door 2x weg te gaan en 2 dagen later weer op de stoep te staan. zonder dat er iets veranderd is.
ik heb tegen haar gezegd dat dat geen oplossing is maar vlucht gedrag. niks veranderen lost niks op en is wachten tot het weer fout gaat. maar zij zag dit zo niet.
Ze solliciteert naar jouw medelijden en aardigheid, want dan heeft ze het toch goed gedaan voor haar gevoel?
[..]
Ik ga nog even rechter voor zijn raap zijn en zeggen dat ik het echt heel een nare situatie vindt dat ze denkt dat het goed is om te roepen dat ze het nog langer had willen proberen. Alsof jij daar gebaat bij zou zijn en dat maar als een compliment zou moeten zien ofzo..
[..]
ja, klopt. maar toen ze dit zei leek het wel of ze er ook echt zo over dacht want ze keek me wel echt diep in me ogen aan en je zag wel dat ze dit meenden en toen begon ze weer te huilen.
Again, solliciteren naar goede bevestiging..
[..]
Ze is veel te druk met zichzelf en haar beeld om na te denken over hoe dit alles voor jou is. Je deed alles perfect, ze heeft haar best gedaan blabla, dus dat beeld wil ze denk ik niet verstoren door te vragen hoe het nou echt met jou gaat voorbij de hey, alles goed?
Lijkt me een beetje een patroon, niet? Misschien als je erover na gaat denken zelfs in het algemeen en niet alleen in jullie relatie.
[..]
ze is wel iemand die graag mensen pleased, ze kan moeilijk tegen ruzie/confrontaties . en raakt snel in paniek als het even niet zo gaat zoals zij gepland had.
En dan het risico lopen dat je recht in haar gezicht misschien aangeeft dat het niet zo fantastisch was? Dat je haar gemist hebt en zij schuldig gaat voelen dat ze je niet nog langer in de waan heeft gelaten dat het goed (genoeg) was?
Nee, beter dan via de omweg laten zien dat ze zo aardig en begaan met je is. Als het dan escaleert heeft zij op veilige afstand haar best gedaan om de harmonie te bewaren ofzo en dan zijn dit de getuigen ofzo..
[..]
ja ik denk persoonlijk soms wel is dat ze bang is dat ze weer gaat twijfelen net als de vorige 2x. toen deed ze ook alles via me zus, en toen stuurde ze een uur voordat ze terug kwam een heel heftig berichtje hoe erg ze er wel niet klaar mee was. en een uur later stond ze hier met der spullen omdat ze terug wilde komen. soms denk ik wel is dat zij der eigen dingen aanpraat en dat ze daar heel erg aan vastklampt. net als dat met der gevoel, dat ze constant zegt me gevoel is weg. totdat iemand doorgaat vragen en blijkt het een opstapeling van allemaal kleine conflicten wat haar teveel is geworden.
Niks sorry man, het lijkt me juist heel goed dat jij van je hart geen moordkuil maakt. Logisch dat je het nog geen plekje kan geven. Zij lijkt nogal sturend te doen om het een specifiek plekje te laten zijn, dat maakt het allemaal niet makkelijker voor jou om jouw weg daarin te vinden.
Dit wordt straks makkelijker als jij verder in je verwerkingsproces bent en je de administratie en alles met haar hebt afgehandeld.
Zorg voor jezelf en laat je niet in de hoek drukken dat je jullie relatie en haar alleen maar positief zou moeten zien. Jij hebt recht op emoties die verder gaan dan dat, dat is normaal in de diverse stadia van een rouw zeg maar. Dat zij dat niet wil of kan handelen zegt meer over haar dan over jou. Ook als ze het wel goed bedoelt, is het geen schande om voor jezelf een grens te trekken tot waar het voor jou werkt.
Ze zal je er waarschijnlijk niet naar vragen, maar je kan het bijvoorbeeld uit proberen te leggen dat zo een knuffel voor jou nu te moeilijk is en het erger maakt als ze dat probeert te doen. Niet omdat je haar nu een kutwijf vindt, maar omdat jij afstand moet houden om over haar heen te komen en dat dit tijd nodig heeft. Als je haar in zo een uitleg kan bevestigen in de goedheid en de harmonie, dan zou ze het hopelijk met zo min mogelijk afwijzing op kunnen vatten als iets wat niet zo negatief en onveilig is (en dus niet zo hoeft te escaleren).
Ik wens je veel sterkte toe, want dit is een begrijpelijk wel echt een achtbaan als je er midden zo midden in zit. Maar echt, na het door de zure appel heen bijten, ga je hier beter uit komen.
tis idd een verschrikkelijke periode, heb ook echt flinke kut momenten gehad op mijn vakantie afgelopen week, maar ik heb een beetje meegekregen dat zij ook niet echt in een feeststemming is geweest. normaal is zij echt een feestbeest, en had wel verwacht dat ze elke avond carnaval zou gaan vieren. maar ze is geen dag geweest hoorde ik van vrienden. ook ligt ze gemiddeld 11 uur te slapen per avond dus wijst ook niet echt uit dat het met haar super gaat. dit vind ik ook mega kut om te horen heb liever dat ze me soms gewoon een berichtje stuurt dat ze zich super kut voelt en dat ze dit liever ook niet had gehad. maarja het is nou eenmaal zo.
bedankt voor je reactie
er is iets misgegaan met de reactie. mijn reactie staat in jou tekst verwerkt.
Ik denk dat je twee dingen kan doen:quote:
wat ik wel merk is dat ze bij iedereen even de verhaal wil doen, ook mensen die ze normaal nooit spreekt. zo heeft ze me zus voor de vakantie ook een berichtje gestuurd. en liet ze weten dat het wel oké ging, maar dat ze in een rollercoaster zat. vaak krijg ik beetje het idee dat ze heel erg via via communiceert. zij weet donders goed dat mijn zus en ik heel erg close zijn.
- haar heel erg weg houden uit je leven en je leven van haar afschermen
- of je schouders erover ophalen dat ze viavia contact/de band blijft houden. Ze maakt het vooral zichzelf heel erg moeilijk, maar daar hoef jij je niet druk over te maken. Ze stoot vanzelf een keer haar neus.
[ Bericht 7% gewijzigd door Postbus100 op 27-02-2020 15:25:51 ]
Misschien is het niet zozeer een verandering, maar dat het dan dusdanig nijpend wordt voor haar dat ze het niet meer kan verbergen?quote:
ja er zijn vroeger heel veel dingen gebeurd bij hun in huis, haar broer heeft epilepsie en agressie problemen. is daar ook heel veel fysiek geweld bij gekomen, en persoonlijk denk ik dat zij daar nog steeds mee zit, op het moment dat hij binnenkomt veranderd zij compleet als persoon.
Haar verhaal dat ze graag terug wil zien, stukje controle?quote:merk idd dat zij bij veel mensen even haar verhaal kwijt wil, ook mensen die zij nooit spreekt en die van mij kant komen.
Waarom vindt je dat helaas?quote:ja helaas zag ik dat wel als een positieve verandering in onze relatie, dat zij de buitenwereld durfde te tonen dat wij best verloofd zouden kunnen worden als het moest.
Het zou mij, als buitenstaander op afstand, niet verbazen dat ze het ook als positieve verandering bedoelt heeft. Waardoor het voor jou moeilijker wordt om te peilen wat in haar om gaat. Ik hoop dat je de helaas dan ook bedoelt als dat het helaas niet gewerkt heeft en niet dat je het helaas opgevat heeft zoals zij het bedoelde..
Teveel als in op jezelf willen betrekken? Niet zo raar als je nog niet zo ver in je verwerkingsproces zit en nog hoopt dat er met wat aanpassingen samen nog wel een mouw aan te passen valt.quote:ik snap wat je bedoel, helaas snap ik niks van de signalen maar misschien zoek ik er ook wel veel te veel achter.
Maar misschien zelfs gewoon ook te weinig, als je kijkt naar haar verleden en haar ontwijkende en sturende gedrag in het algemeen. Als het zo heftig was en is, dan is dat veel groter dan jou en jouw invloed. Lullig gezegd, dan gaat het niet eens zozeer (meer) om jou en jouw gevoelens, maar dat zij de situatie zo probeert te regisseren dat zij niet geconfronteerd kan worden met waar ze niet tegen kan.
Binnen een relatie kun je tot op zekere hoogte je verschuilen achter elkaar. Als single kan ze dat minder gaan doen en zal ze meer op zichzelf terug gegooid worden. Misschien vindt ze zo een nieuwe fase eng en is het daarom ook belangrijk voor haar om het gevoel te hebben dat ze jou niet als schip verbrandt heeft. Immers, als jullie zo goed uit elkaar zijn gegaan, dan heeft ze het niet zo verkeerd gedaan en is er geen reden tot escalatie. Dan kan ze nog bevestiging krijgen dat het, zij het op vriendschapsniveau, nog wel goed genoeg zit.
Misschien moet je het los leren zien, dat ze vooral signalen geeft en laat zien om haar definitie van goed te genereren, terwijl jouw idee van goed gewoon iets anders is.
Wat hoop je in relatietherapie te bereiken? Misschien kun je ook zonder haar medewerking stappen zetten om dit beter af te sluiten..quote:voor mij zou dit idd een afsluiting zijn waar ik mee zou kunnen leven en waardoor ik ook echt respect voor de situatie zou krijgen. zij denkt dat ze er alles aan heeft gedaan door 2x weg te gaan en 2 dagen later weer op de stoep te staan. zonder dat er iets veranderd is.
ik heb tegen haar gezegd dat dat geen oplossing is maar vlucht gedrag. niks veranderen lost niks op en is wachten tot het weer fout gaat. maar zij zag dit zo niet.
Nou fijn dat ze het oprecht lijkt te menen, maar dat maakt het niet ineens beter of makkelijker voor jou. En ze kan er ook zo blijven denken als ze geen interesse heeft in hoe het echt voor jou is. In dat opzicht kunnen die tranen ook prima als bliksemafleider werken, als je vanuit medelijden haar troostend ontziet.quote:ja, klopt. maar toen ze dit zei leek het wel of ze er ook echt zo over dacht want ze keek me wel echt diep in me ogen aan en je zag wel dat ze dit meenden en toen begon ze weer te huilen.
Controle willen hebben en houden dus. Misschien moet je haar signalen meer in zo een licht zien en niet zozeer dat ze jou daadwerkelijk probeert te pleasen, maar vooral het beeld in haar hoofd en naar de buitenwereld. Niet leuk, maar wellicht wel verhelderend..quote:ze is wel iemand die graag mensen pleased, ze kan moeilijk tegen ruzie/confrontaties . en raakt snel in paniek als het even niet zo gaat zoals zij gepland had.
Of het doorvragen helpt haar niet dichter bij zichzelf te komen, maar geeft haar gewoon een stijgend gevoel van onrust waardoor ze paniekvoetbal gaat doen? Dat ze extra druk voelt om te voldoen haar zelf geschetste pleasende imago aan de ene kant en aan de andere kant niet meer eerlijk durft uit te komen omdat het doorvragen toch wel impliceert dat er iets niet goed zit en ze dat soort van moet verantwoorden aan de vrager..quote:ja ik denk persoonlijk soms wel is dat ze bang is dat ze weer gaat twijfelen net als de vorige 2x. toen deed ze ook alles via me zus, en toen stuurde ze een uur voordat ze terug kwam een heel heftig berichtje hoe erg ze er wel niet klaar mee was. en een uur later stond ze hier met der spullen omdat ze terug wilde komen. soms denk ik wel is dat zij der eigen dingen aanpraat en dat ze daar heel erg aan vastklampt. net als dat met der gevoel, dat ze constant zegt me gevoel is weg. totdat iemand doorgaat vragen en blijkt het een opstapeling van allemaal kleine conflicten wat haar teveel is geworden.
Either way, ze klinkt als iemand die de nodige issues heeft. Dat is prima, hebben de meeste mensen. Maar zolang zij niet een beetje openstaat om daadwerkelijk concreet ergens aan te werken, is zij gewoon geen geschikt relatiemateriaal.
Logisch dat je ups and downs hebt, dat hoort erbij. Maar beter stuurt ze jou geen berichtjes dat het superkut gaat. Ze laat je niet toe om te helpen en het zou ook niet eerlijk zijn als zij van jou verwacht dat je alleen d'r handje vast komt houden zonder enige kritiek of überhaupt ruimte voor jouw gevoelens heeft.quote:[..]
heel erg bedankt, doet me goed !
tis idd een verschrikkelijke periode, heb ook echt flinke kut momenten gehad op mijn vakantie afgelopen week, maar ik heb een beetje meegekregen dat zij ook niet echt in een feeststemming is geweest. normaal is zij echt een feestbeest, en had wel verwacht dat ze elke avond carnaval zou gaan vieren. maar ze is geen dag geweest hoorde ik van vrienden. ook ligt ze gemiddeld 11 uur te slapen per avond dus wijst ook niet echt uit dat het met haar super gaat. dit vind ik ook mega kut om te horen heb liever dat ze me soms gewoon een berichtje stuurt dat ze zich super kut voelt en dat ze dit liever ook niet had gehad. maarja het is nou eenmaal zo.
bedankt voor je reactie
Het siert je dat je niet wil dat ze zich kut voelt of wil dat ze bij jou aanklopt om haar hart uit te storten, maar net als bij jou is dat ook gewoon een proces waar ze door heen moet. Je kan niet voorkomen dat ze zich kut voelt en dat zou je eigenlijk ook niet moeten willen. Omdat je haar dan eigenlijk steunt met die struisvogelpolitiek van haar en dat is nu net waar ze zo op vast loopt.
Als ze uit die kuil wil komen, moet ze leren stoppen met graven.
mooi gezegd, ik snap helemaal wat je bedoeld,quote:
[..]
Misschien is het niet zozeer een verandering, maar dat het dan dusdanig nijpend wordt voor haar dat ze het niet meer kan verbergen?
[..]
ik heb hier wel is een gesprek met haar over gehad, en gezegd dat ik het wel beetje vreemd vind worden helemaal omdat hij op dat moment niet heel erg veel verkeerd doet. maar ze zegt dan gewoon jij heb het nooit meegemaakt, ik kan hem soms gewoon niet uitstaan.
Haar verhaal dat ze graag terug wil zien, stukje controle?
[..] ja ik weet niet helemaal wat e precies probeert, maar heb een beetje idee dat ze der eigen wil goed praten bij iedereen. en dat zij haar verhaal verplicht moet doen van zichzelf.
Waarom vindt je dat helaas?
Het zou mij, als buitenstaander op afstand, niet verbazen dat ze het ook als positieve verandering bedoelt heeft. Waardoor het voor jou moeilijker wordt om te peilen wat in haar om gaat. Ik hoop dat je de helaas dan ook bedoelt als dat het helaas niet gewerkt heeft en niet dat je het helaas opgevat heeft zoals zij het bedoelde..
[..]
bedoel hiermee dat het idd niet gewerkt heeft, helemaal omdat ik wel is aangegeven heb een volgende stap in onze relatie te zetten en dan ik oprecht met haar oud wilde worden. dus toen dit gebeurde had ik soort van idee dat dit een hint was. dat ze er klaar voor was.
Teveel als in op jezelf willen betrekken? Niet zo raar als je nog niet zo ver in je verwerkingsproces zit en nog hoopt dat er met wat aanpassingen samen nog wel een mouw aan te passen valt.
Maar misschien zelfs gewoon ook te weinig, als je kijkt naar haar verleden en haar ontwijkende en sturende gedrag in het algemeen. Als het zo heftig was en is, dan is dat veel groter dan jou en jouw invloed. Lullig gezegd, dan gaat het niet eens zozeer (meer) om jou en jouw gevoelens, maar dat zij de situatie zo probeert te regisseren dat zij niet geconfronteerd kan worden met waar ze niet tegen kan.
Binnen een relatie kun je tot op zekere hoogte je verschuilen achter elkaar. Als single kan ze dat minder gaan doen en zal ze meer op zichzelf terug gegooid worden. Misschien vindt ze zo een nieuwe fase eng en is het daarom ook belangrijk voor haar om het gevoel te hebben dat ze jou niet als schip verbrandt heeft. Immers, als jullie zo goed uit elkaar zijn gegaan, dan heeft ze het niet zo verkeerd gedaan en is er geen reden tot escalatie. Dan kan ze nog bevestiging krijgen dat het, zij het op vriendschapsniveau, nog wel goed genoeg zit.
Misschien moet je het los leren zien, dat ze vooral signalen geeft en laat zien om haar definitie van goed te genereren, terwijl jouw idee van goed gewoon iets anders is.
[..]
ja dat is wel een ding wat zeker is, ik vond oprecht onze relatie goed, en die mening zal ik altijd blijven houden. dit was alleen wel van mij kant. daarom doet het ook een soort van pijn en kan ik het geen plekje geven. ik heb letterlijk alles voor dat meisje over en overgehad. ik heb alles opgegeven toen zij in de put zat met haar vader. ik heb vrije dagen genomen omdat ze het niet trok. en ben er altijd geweest op moment dat het bij hun thuis ook niet goed ging.
maar niet alleen met haar vader, ik zie vaak elke dag wel even een keer dat ze er mooi uitzag en dat ik maar bofte met zo'n mooie vrouw, ook stuurde ik haar altijd onder het werk wel even een aapje hoe der dag was ? en dat ik niet kon wachten om vanavond weer samen te zijn.
soms ben ik wel is bang dat ik haar heb benauwd en miss te close (klef was) maar dat is nou eenmaal hoe ik haar zie!
Wat hoop je in relatietherapie te bereiken? Misschien kun je ook zonder haar medewerking stappen zetten om dit beter af te sluiten..
[..]
hier komt de naïef kant weer even daarboven
Nou fijn dat ze het oprecht lijkt te menen, maar dat maakt het niet ineens beter of makkelijker voor jou. En ze kan er ook zo blijven denken als ze geen interesse heeft in hoe het echt voor jou is. In dat opzicht kunnen die tranen ook prima als bliksemafleider werken, als je vanuit medelijden haar troostend ontziet.
[..]
hier ben ik ook zeker van bewust.
Controle willen hebben en houden dus. Misschien moet je haar signalen meer in zo een licht zien en niet zozeer dat ze jou daadwerkelijk probeert te pleasen, maar vooral het beeld in haar hoofd en naar de buitenwereld. Niet leuk, maar wellicht wel verhelderend..
[..]
ja klopt ze vind wel heel belangrijk wat de buitenwereld denkt daarom appt ze denk ik ook iedereen, en is ze ineens best actief op social media hoe gelukkig ze wel niet is.
Of het doorvragen helpt haar niet dichter bij zichzelf te komen, maar geeft haar gewoon een stijgend gevoel van onrust waardoor ze paniekvoetbal gaat doen? Dat ze extra druk voelt om te voldoen haar zelf geschetste pleasende imago aan de ene kant en aan de andere kant niet meer eerlijk durft uit te komen omdat het doorvragen toch wel impliceert dat er iets niet goed zit en ze dat soort van moet verantwoorden aan de vrager..
Either way, ze klinkt als iemand die de nodige issues heeft. Dat is prima, hebben de meeste mensen. Maar zolang zij niet een beetje openstaat om daadwerkelijk concreet ergens aan te werken, is zij gewoon geen geschikt relatiemateriaal.
[..]
gelukkig is ze dat de eerste 3,5 jaar wel geweest en zijn we vorig jaar mei gewoon in een dal beland, ik herken haar op dit moment ook totaal niet terug als persoon, dit kan ook komen door de situatie natuurlijk.
Logisch dat je ups and downs hebt, dat hoort erbij. Maar beter stuurt ze jou geen berichtjes dat het superkut gaat. Ze laat je niet toe om te helpen en het zou ook niet eerlijk zijn als zij van jou verwacht dat je alleen d'r handje vast komt houden zonder enige kritiek of überhaupt ruimte voor jouw gevoelens heeft.
Het siert je dat je niet wil dat ze zich kut voelt of wil dat ze bij jou aanklopt om haar hart uit te storten, maar net als bij jou is dat ook gewoon een proces waar ze door heen moet. Je kan niet voorkomen dat ze zich kut voelt en dat zou je eigenlijk ook niet moeten willen. Omdat je haar dan eigenlijk steunt met die struisvogelpolitiek van haar en dat is nu net waar ze zo op vast loopt.
Als ze uit die kuil wil komen, moet ze leren stoppen met graven.
ze zal vroeg of laat toch keer eerlijk moeten zijn, laten we hopen dat het niet te laat is maar soms ben ik bang dat het al te laat is. zolang zij geen hulp wil is er echt geen weg meer voor ons. alhoewel ik wel altijd van overtuigd ben dat als je voor elkaar gemaakt ben wij onze weg toch wel naar elkaar vinden.
quote:
even een korte update over de laatste 2 weken.
ze is 2 weken geleden langgewenst om de meeste spullen op te halen.
toen ze binnenkwam was ze enorm boos en kon er niet meer dan een hey vanaf.
ik dacht eerste moment dat dit was omdat ze niet de behoefte had om hier binnen te stappen en überhaupt mij te zien! maar na 10 min spullen heen en weer dragen kwam de aap uit de mauw.
ze had gezien dat mijn moeder had ontvolkt
mobiele type fout? Werd Instagram maar eens ontvolkt van die aandachtshoeren Maar je bedoeld "ontvolgt" dus.
Ze kan je niet los laten, maar ik zou haar wel los laten. Anders houd je het lastig. Zeg tegen je maten dat ze geen doorgeefluik zijn en blokkeer haar.quote:had om insta ( hier wist ik niks van af en achteraf had mijn moeder dit gedaan omdat mijn moeder best wel moeite had dat het uit was tussen ons ) mijn ex vriendin brak in tranen uit en heeft heel het weekend der eigen kut gevoeld omdat ze altijd voor mijn moeder klaar had gestaan, ik wist even niet wat me overkwam en wat ik hier van moest vinden. ik zei ook tegen haar dat ik hier niks van afwist. ook heb ik aangegeven dat mijn moeder dit waarschijnlijk deed omdat zij het ook heel moeilijk vind om haar schoondochter te verliezen waar ze zo close mee was, en dat hier geen kwade bedoelingen achter zitten. ze bleef heel emotioneel hier onder en ik vond het een beetje overdreven om zo te reageren op een social media dingetje ( dit heb ik natuurlijk niet gezegd ) maar ik denk dat we belangrijkere zaken aan ons hoofd hebben dan Instagram.
toen ze eenmaal beetje tot rust was gekomen, heb ik de rest van de spullen van haar in de bus geladen zodat we snel weer verder konden gaan zonder elkaar, toen eenmaal de spullen in de bus lagen ging ze bij me vader aan de woonkamer tafel zitten en wilde ze heel graag met hem het gesprek aan gaan waarom dit allemaal gebeurd is. mijn vader probeert zich heel erg buiten deze situatie te houden en ook niet teveel erover te vinden.
nu kwamen er ineens hele andere dingen aan het licht. ze begon in eerste instantie weer dat haar gevoel weg is, en dat ze niks liever had dan samen oud worden en samen verder gaan en samen gelukkig oud worden. maar haar gevoel zegt wat anders. toen mijn vader vroeg wat ze precies voelde, en wat ze precies meemaakt kwam er iets heel anders uit. ze gaf aan dat er de laatste jaren teveel dingen zijn gebeurd waardoor er vorig jaar in mei iets is geknapt ( hier bedoelde zij kleine ruzie's en discussie's ). ze gaf aan dat het laatste tijd super goed ging, en dat ze ook echt tijden heeft gehad dat ze geen twijfel had. maar toen in mei was ze er blijkbaar helemaal klaar mee en dat wil ze gewoon niet meer meemaken. ze heeft dit dan weer heel lang niet en dan ineens na een half jaar komt er soms weer een twijfel en dan gaat ze zich vragen stellen. is dit het ? wil ik kinderen met hem ? wil ik trouwen? en die vragen kan ze dan op moment van twijfel niet beantwoorden. dan paar dagen later is dit weer weg maar ze is bang dat dat ooit weer terugkomt en ze kan niet leven met die twijfel. dit kwam voor mij echt zo hard binnen helemaal omdat ze afgelopen 6 maanden van die rare dingen heeft gedaan waardoor ik dacht dat ze dit allemaal wel wilde.
zo waren we vorig jaar september met mijn schoonouders op vakantie. ik heb haar vlak voor de vakantie een ring gegeven omdat toen wij samen aan het shoppen waren ze die zag liggen en er helemaal weg van was. ze wilde heel graag dat ik een foto maakte van haar met de ring, daarna toen ik aan het douche was heeft e mijn telefoon gepakt en die foto op mijn insta gezet met de volgende tekst " she said yes " ik had niks in de gaten totdat mijn collega"s en vrienden mij belde met gefeliciteerd maat ! ik wist nog steeds niet wat er aan de hand was totdat ik op mijn insta keek.
dit was voor mijn zo fijn gevoel dat zij dit had gedaan ( wel heb ik hem gelijk verwijderd natuurlijk om geen onzin in de wereld te brengen) wij moesten hier samen enorm om lachen. en voelde stiekem wel goed aan dat zij dit had gedaan.
paar maanden later werd er aan ons gevraagd of wij wel is aan kinderen hadden gedacht. wij zeiden allebei dat we hier nog even mee wilde wachten. maar toen we in de auto stapte, hebben we dit gesprek toch samen even voortgezet en hebben we tegen elkaar gezegd als het nu zou gebeuren wat zouden we doen ? toen kwam zij ermee dat als het zou gebeuren ze het gewoon zou willen.
dit waren voor mij allemaal bevestigingen dat het toch wel goed ging tussen ons.
om even terug te komen op het gesprek met mijn vader. nadat mijn vader haar verhaal had aangehoord vroeg hij of ze zeker was dat het haar gevoel was en of het niet aan de communicatie lag ? waarom heb je nooit aangegeven dat je het er moeilijk mee had. ze gaf hierop het antwoord dat ze dat gedaan heeft en dat ik daarna ook enorm positief veranderd was, ze gaf aan dat ze daar zo blij mee was, maar dat ze bang was dat het gewoon te laat was. en dat het blijft knagen bij haar.
toen mijn vader voorstelde dat het misschien slim was op voorlopig apart te gaan leven, maar wel in een soort relatie therapie te gaan samen om te kijken of dit nog te redden valt omdat hij merkte dat ze niet helemaal zeker was van de zaak, werd ze een beetje boos.
volgens haar kan een relatie therapeut ons niet helpen dit omdat zij vind dat haar relatie perfect is laatste tijd. onze relatie is precies zoals ze het hebben wil sinds dat alles zijn rust heeft gekregen. toen mij pa vroeg " waarom zitten we hier dan als het zo perfect is " gaf ze aan dat het gewoon de twijfel is. ze gaf aan dat ze zo bang was om net als vorig jaar mei dat weer een keer mee te maken dat ze er ineens zo klaar mee was. dat wil ze niet meer meemaken en daar denk ze soms over na wat als dit weer een keer terug komt ? hierna heeft ze aangegeven dat ze denk dat haar gevoel gewoon weg is en heeft mijn vader het gesprek verbroken.
vlak voor ze wegging is ze heel emotioneel geworden en heeft me een super lange knuffel gegeven en gezegd dat ik altijd welkom ben bij hun thuis. en dat ze niks liever heeft dat wij al goede vrienden verder gaan. dit was voor mij een soort vaarwel en kwam echt als eenmokerslag binnen.
toen ze we was heb ik een heel lang gesprek met mijn vader gehad, en die was net zo verbaasd als ik. mijn vader is best iemand die recht voor zijn raap is. en die zal nooit valse hoop aanpraten. maar toen hij zei: dit is wel een hele rare situatie, die is totaal niet zeker van der zaak. helemaal omdat ze als laatste zei dat ze nog langer had willen proberen.
week later was onze vakantie, hier was zij natuurlijk niet bij.
ik ben met een enorm dubbel gevoel op vakantie gegaan, ik had er heel veel zin in maar ook totaal niet miste haar nog steeds enorm en was daar echt met een dubbel gevoel.
toen we in Nederland weg reden met de groep, appte mijn ex ineens de vrouw van een hele goed vriend/kennis, normaal spreekt zij die mensen nooit omdat zij hun eigenlijk totaal niet kent ze stuurde het volgende " heel veel plezier op vakantie, maak er iets leuks van ! na de vakantie kom ik even langs een bakkie doen dan praten we even hoe het was !" ik stond met me mond vol tanden hun hebben normaal nooit contact en nu wens je ons allemaal via haar een fijne vakantie ? toen verder in het gesprek met die vrouw zei ze " dat ze enorm blij was dat wij zulke goeie vrienden waren "
ik heb haar sinds het uit is alleen maar zakelijk gesproken over het huis en heeft ze nog nooit interesse getoond hoe het verder met mij ging of over koetjes en kalfjes gesproken.
vlak voor het einde van de vakantie kreeg ik ineens van 2 vrienden van ons "samen" een apje hoe het op mijn vakantie was, en of ik het een beetje naar mijn zin had ? opzicht helemaal niet raar zodat ik even later op hun insta zag dat hun allebei samen met mijn ex aan tafel zaten.
dit riep bij mij zoveel vraagtekens op, hun nemen ineens contact op en toevallig ook nog terwijl ze met jou aan tafel zitten.
waarom zegt zij tegen iedereen dat wij zulke goeie vrienden zijn? terwijl wij app mekaar nooit we zien niks van elkaar op social media behalve via via. als wij zulke goeie vrienden zijn kan zij mij toch een fijne vakantie wensen en kan ze toch ook zelf vragen hoe de vakantie was ?
sorry voor het lange verhaal maar merkte dat ik weer heel erg veel behoeften had om dit op te schrijven. ik merk dt ik het nog totaal geen plekje kan geven. ook moet ze nog steeds wat spullen ophalen hier en toont ze nul interesse in het huis of het goed gaat met hypotheek rondkrijgen.
IK zou zeggen, de tweede optie. Maar dan om een iets andere reden.quote:
[..]
Ik denk dat je twee dingen kan doen:
- haar heel erg weg houden uit je leven en je leven van haar afschermen
- of je schouders erover ophalen dat ze viavia contact/de band blijft houden. Ze maakt het vooral zichzelf heel erg moeilijk, maar daar hoef jij je niet druk over te maken. Ze stoot vanzelf een keer haar neus.
Zij gaat heen en weer, met haar gevoelens en zeker ook in haar doen. Daar kan JIJ niets aan doen, veranderen. Misschien psycholoog of therapeut maar ja, als ze dat niet wil.
En ook als er een moment komt dat ze wel met jou daarheen wil, moet je niet doen. Jij weet wat je wilt, waar je heen wilt. Jij moet de vaste waarde zijn. Voor jezelf, maak je niet gek en laat je niet gek maken. Ik denk haar enige vaste zekerheid ben jij. En jij streeft (verder) naar wat je wilt. En dat is helemaal niets raars, iets heel normaals en iets dat het gros van de vrouwen ook graag willen. Er zijn heel veel goede vrouwen en iedere relatie is (en blijft ook) toch ook altijd werken, aanpassen, compromis. En die dingen ook willen doen voor je relatie. Van, door beiden. Dus je zult zeker niet als eenzame oude man eindigen.
Als jij dezelfde blijft dan maak je het ook voor haar makkelijk. Dit ben ik en what you see is what you can get. Duidelijkheid, voor haar. Al dat denken, al dat gedoe, niet weten wat ze wil, dan weer wel, dan niet, dáár moet je NIET in meegaan.
Jij, ja, zelfs jullie, moeten steeds meer afstand scheppen van haar. Het is ja, of nee. En dan ook in alles. Niet vriendin blijven met jouw moeder, vriend blijven met jou.
Ik vind jouw vader een heel wijze man, met een klare blik op de situatie. Je moet het steeds meer haar probleem laten worden, en afstand tussen jullie scheppen. Alles wat men doet heeft consequenties, en ook als je iets niet doet (in deze wilt). Ik denk hier help je zeer zeker jezelf mee en eigenlijk ook haar, zij zal bemerken dat ze toch echt een keus maakt en dat dat ook echt consequenties heeft.
Ik vrees overigens dat met deze vrouw een (gezonde) relatie heel moeilijk zal zijn. Met jou maar ook met eventueel ooit een ander. Je begrijpt wat ik wil zeggen? Wil je dat nog wel, voor de rest van je leven of in ieder geval voor deze mooie jonge jaren die nu nog in het verschiet liggen (gezien je leeftijd).
Loyaliteit is mooi, maar ook daar zijn grenzen aan. En jij bent niet een, haar therapeut. Denk goed na en en zorg goed voor jezelf !!!
Dat zoiets goed voelt is niet echt een goed teken. Het is nogal apart gedrag.quote:
ze wilde heel graag dat ik een foto maakte van haar met de ring, daarna toen ik aan het douche was heeft e mijn telefoon gepakt en die foto op mijn insta gezet met de volgende tekst " she said yes " ik had niks in de gaten totdat mijn collega"s en vrienden mij belde met gefeliciteerd maat ! ik wist nog steeds niet wat er aan de hand was totdat ik op mijn insta keek.
dit was voor mijn zo fijn gevoel dat zij dit had gedaan ( wel heb ik hem gelijk verwijderd natuurlijk om geen onzin in de wereld te brengen) wij moesten hier samen enorm om lachen. en voelde stiekem wel goed aan dat zij dit had gedaan.
ik denk dat heb maar net is hoe je het bekijkt.quote:
[..]
Dat zoiets goed voelt is niet echt een goed teken. Het is nogal apart gedrag.
ja het is raar gedrag want zoiets zet je niet voor de grap op insta of waar dan ook.
maar het was voor mij eerder een fijn gevoel dat zij een soort van bevestiging gaf dat ze er aan dacht en aan toekon geven ondanks al het gezeik afgelopen jaar.
Zo, ik heb eerst het hele topic doorgeworsteld en haal daar een paar dingen uit:quote:
[..]
ik denk dat heb maar net is hoe je het bekijkt.
ja het is raar gedrag want zoiets zet je niet voor de grap op insta of waar dan ook.
maar het was voor mij eerder een fijn gevoel dat zij een soort van bevestiging gaf dat ze er aan dacht en aan toekon geven ondanks al het gezeik afgelopen jaar.
- jullie zijn op heel jonge leeftijd aan dingen begonnen waar jullie eigenlijk nog niet aan toe waren (en mogelijk nog steeds niet zijn)
- er zijn een aantal life events geweest, waarvan jullie beiden de impact zwaar hebben onderschat
- dat jij als TS signalen niet hebt gezien, betekent niet dat ze er niet waren.
- jullie nemen beiden de sociale media veel te serieus en communicatie gaat/ging te veel over elkaar en te weinig met elkaar. En dat zit bij jullie beiden. Fuck insta of wat dan ook. Dat is vooral hoe mensen hun gewenste leven laten zien en vooral niet hoe het echt is.
Nu is het zo dat communicatie binnen een relatie tegelijk een van de belangrijkste en een van de moeilijkste dingen is. Mensen die 2 x jullie leeftijd zijn hebben daar nog moeite mee. Dat is iets wat je kunt veranderen, maar dat vereist wel ervaring en leren van je fouten.
Ik propageer niet om van de ene in de andere relatie te hoppen, maar hebben jullie niet een paar stappen overgeslagen?
Er zullen ongetwijfeld redenen geweest zijn om bij haar ouders in te trekken, maar dat is A: op zo'n jonge leeftijd niet heel handig en B: verre van hetzelfde als samen een huishouding voeren.
Om dan vervolgens samen een huis te kopen "omdat dit de beste oplossing voor ons beiden was". Als er iets geen reden is om samen te gaan wonen is dat het wel.
Zie je een beetje waar ik heen wil? Een patroon waar jullie beiden debet aan zijn en waarin jullie voortdurend aan het hollen zijn om maar voor je 30e elk life event gehad te hebben en waarin je belangrijke stappen overslaat, zoals leren met jezelf te leven, leren je eigen grenzen en wensen te verkennen. Jullie zijn beiden veel te vroeg op een eindstation uitgestapt.
Het klinkt een beetje als "high school sweethearts" en dat heb ik in 100% van de gevallen mis zien gaan.
Nu ben ik ook een ouwe taart die al 20 jaar samen is met dezelfde meneer. Maar voor dat deze meneer op de proppen kwam heb ik een heel eigen leven gehad, met eigen ervaringen en ben ik pas gaan settlen op het moment dat ik daar aan toe was en echt geen moment eerder. En ook toen heb ik moeten leren dat een relatie niet altijd rozengeur en maneschijn is. Het is ook de dooie vogeltjes adem in je gezicht bij het wakker worden, het is ook samen shit doorstaan en mekaar daarna nog steeds leuk genoeg vinden.
Te vroeg te veel op jullie nek genomen en dat is zijn tol gaan eisen. Beter dat je daar nu achter komt dan een relatie van 25 jaar en 3 kinderen later.
Advies: zoek eerst eens uit wat je zelf van het leven zou willen, voor je daar een ander bij betrekt en maak jezelf niet zo emotioneel afhankelijk van je ex. Dat voortdurende aantrekken en afstoten is iets voor middelbare scholieren, stop daar gewoon mee.
Zo, einde moederlijk advies 😉
(Ps: ggz papieren krijg je alleen als je bent doorverwezen, is dat punt ook opgehelderd)
Heel erg bedankt voor je reactie !!quote:
[..]
Zo, ik heb eerst het hele topic doorgeworsteld en haal daar een paar dingen uit:
- jullie zijn op heel jonge leeftijd aan dingen begonnen waar jullie eigenlijk nog niet aan toe waren (en mogelijk nog steeds niet zijn)
- er zijn een aantal life events geweest, waarvan jullie beiden de impact zwaar hebben onderschat
- dat jij als TS signalen niet hebt gezien, betekent niet dat ze er niet waren.
- jullie nemen beiden de sociale media veel te serieus en communicatie gaat/ging te veel over elkaar en te weinig met elkaar. En dat zit bij jullie beiden. Fuck insta of wat dan ook. Dat is vooral hoe mensen hun gewenste leven laten zien en vooral niet hoe het echt is.
Nu is het zo dat communicatie binnen een relatie tegelijk een van de belangrijkste en een van de moeilijkste dingen is. Mensen die 2 x jullie leeftijd zijn hebben daar nog moeite mee. Dat is iets wat je kunt veranderen, maar dat vereist wel ervaring en leren van je fouten.
Ik propageer niet om van de ene in de andere relatie te hoppen, maar hebben jullie niet een paar stappen overgeslagen?
Er zullen ongetwijfeld redenen geweest zijn om bij haar ouders in te trekken, maar dat is A: op zo'n jonge leeftijd niet heel handig en B: verre van hetzelfde als samen een huishouding voeren.
Om dan vervolgens samen een huis te kopen "omdat dit de beste oplossing voor ons beiden was". Als er iets geen reden is om samen te gaan wonen is dat het wel.
Zie je een beetje waar ik heen wil? Een patroon waar jullie beiden debet aan zijn en waarin jullie voortdurend aan het hollen zijn om maar voor je 30e elk life event gehad te hebben en waarin je belangrijke stappen overslaat, zoals leren met jezelf te leven, leren je eigen grenzen en wensen te verkennen. Jullie zijn beiden veel te vroeg op een eindstation uitgestapt.
Het klinkt een beetje als "high school sweethearts" en dat heb ik in 100% van de gevallen mis zien gaan.
Nu ben ik ook een ouwe taart die al 20 jaar samen is met dezelfde meneer. Maar voor dat deze meneer op de proppen kwam heb ik een heel eigen leven gehad, met eigen ervaringen en ben ik pas gaan settlen op het moment dat ik daar aan toe was en echt geen moment eerder. En ook toen heb ik moeten leren dat een relatie niet altijd rozengeur en maneschijn is. Het is ook de dooie vogeltjes adem in je gezicht bij het wakker worden, het is ook samen shit doorstaan en mekaar daarna nog steeds leuk genoeg vinden.
Te vroeg te veel op jullie nek genomen en dat is zijn tol gaan eisen. Beter dat je daar nu achter komt dan een relatie van 25 jaar en 3 kinderen later.
Advies: zoek eerst eens uit wat je zelf van het leven zou willen, voor je daar een ander bij betrekt en maak jezelf niet zo emotioneel afhankelijk van je ex. Dat voortdurende aantrekken en afstoten is iets voor middelbare scholieren, stop daar gewoon mee.
Zo, einde moederlijk advies 😉
(Ps: ggz papieren krijg je alleen als je bent doorverwezen, is dat punt ook opgehelderd)
Wat bedoelde je van de enen relatie in de andere te hoppen ? Dat stukje snap ik even niet , welke stappen zouden wij overgeslagen hebben ?
Ook was het meer dat we graag samen wilde wonen omdat wij dachten dat we daar klaar voor waren. Het was ook eerste instantie totaal niet de planning. Maar we kwamen die huis tegen en we wisten als we het nu niet kochten hadden we die kans niet meer.
Waar ik het helemaal mee eens ben, is dat wij wel redelijk snel geprobeerd hebben volwassen te worden. Wij dachten dat wij enorm sterk waren samen en wij elkaar nooit meer uit het oog zouden verliezen. Wij hebben zovaak over kinder wensen gesproken samen en hoe we onze kids zouden noemen. En hoe onze toekomst samen eruit zou zien. Dat ik nooit getwijfeld heb aan onze relatie en dacht serieus dat wij alles aankonden.
Helaas hebben wij bij het dooie vogeltje elkaar idd verloren. En dat doet nog steeds super veel zeer vanuit mij kant. Omdat ik haar nog steeds zie als de moeder van mijn kids en de vrouw voor het altaar. Maar helaas.
Bedankt voor de ophelderin van de ggz papieren !
Ik wist stiekem al dat dit heel raar zou zijn. Maar toch ga je ergens twijfelen.
[ Bericht 62% gewijzigd door CoolGuy op 28-02-2020 23:32:52 ]
Wat ik bedoelde: in jullie haast om samen huisje te spelen zijn jullie totaal vergeten dat die haast nergens voor nodig was. Begin 20 (zo rond 21/22) je al zo vastleggen, dat kon 60 jaar geleden, maar in die 60 jaar is de wereld nogal veranderd.quote:
[..]
Heel erg bedankt voor je reactie !!
Wat bedoelde je van de enen relatie in de andere te hoppen ? Dat stukje snap ik even niet , welke stappen zouden wij overgeslagen hebben ?
Ook was het meer dat we graag samen wilde wonen omdat wij dachten dat we daar klaar voor waren. Het was ook eerste instantie totaal niet de planning. Maar we kwamen die huis tegen en we wisten als we het nu niet kochten hadden we die kans niet meer.
Waar ik het helemaal mee eens ben, is dat wij wel redelijk snel geprobeerd hebben volwassen te worden. Wij dachten dat wij enorm sterk waren samen en wij elkaar nooit meer uit het oog zouden verliezen. Wij hebben zovaak over kinder wensen gesproken samen en hoe we onze kids zouden noemen. En hoe onze toekomst samen eruit zou zien. Dat ik nooit getwijfeld heb aan onze relatie en dacht serieus dat wij alles aankonden.
Helaas hebben wij bij het dooie vogeltje elkaar idd verloren. En dat doet nog steeds super veel zeer vanuit mij kant. Omdat ik haar nog steeds zie als de moeder van mijn kids en de vrouw voor het altaar. Maar helaas.
Bedankt voor de ophelderin van de ggz papieren !
Ik wist stiekem al dat dit heel raar zou zijn. Maar toch ga je ergens twijfelen.
Direct van paps en mams samen gaan wonen bevordert zelfstandigheid niet.
Het KAN goed gaan, maar elke relatie die ik in mijn omgeving (vrienden, collega's, familie) datzelfde patroon heb zien volgen: niet een van die relaties heeft het gered. Vroeger of later komt het "is dit nu alles" gevoel bij de meeste mensen.
Wees blij dat dat vroeger is in jullie situatie.
Jullie dachten er klaar voor te zijn, maar jullie waren er duidelijk nog niet rijp voor.
Samen gaan wonen "omdat jullie het huis tegen kwamen" terwijl het nog niet de bedoeling was....sorry, maar wie hou je voor de gek? Dat is nog steeds niet de juiste reden.
Neem van mij aan: lik je wonden en get over it.
Bij mijn eerste liefde (rond dezelfde leeftijd als jullie begonnen) dacht ik ook dat dat voor eeuwig was. Dat is namelijk wat je denkt op die leeftijd. En ja, je fantaseert over je leven samen. Trust me, dat doe je met een volgende vriendin waarmee het serieus wordt ook.
Nogmaals, gun jezelf en haar de vrijheid, om jezelf te ontdekken, om te ontdekken wat je wilt in het leven, om te ontdekken hoe een relatie er voor jou uit moet zien.
Je hebt nog een heel leven om je vast te leggen (en als man geldt voor kinderen hetzelfde...die kun je tot je dood verwekken).
Waarom die haast? Ga leven, doe ervaringen op. Maar accepteer dat het, in elk geval voor nu, over is.