Na een topic over Zuid-Amerikaans wielrennen en Aziatisch wielrennen mag het Afrikaanse wielrennen natuurlijk niet achterblijven. Afrika is het continent dat de laatste jaren steeds meer in opkomst is, zowel binnen als buiten de sport. Het is het continent van de onbegrensde mogelijkheden, en dus is het vooral voor ons als wielerliefhebbers interessant om de ontwikkeling van het Afrikaanse wielrennen te volgen. Qua fysiek talent is Afrika onverslaanbaar, nu is het alleen nog de vraag hoe en of zich dat gaat vertalen naar prestaties op de fiets. Een beschouwing per land volgt, in volgorde van belangrijkheid. Geheel subjectief uiteraard.
Eritrea
De bakermat van het Afrikaanse wielrennen. Het land waar men toch nog iets positiefs heeft overgehouden aan de kolonisatie. De Italianen brachten naast een hoop verderf ook de fiets met zich mee. Zij waren het ook die de eerste wedstrijden organiseerden, waarna de Eritreers verliefd werden op de fiets. Na het vertrek van de Italianen bleef de liefde voor de fiets bestaan. Het is een van de populairste sporten in Eritrea, misschien zelfs wel de populairste. Ieder weekend worden in hoofdstad Asmara de straten afgezet zodat er wedstrijden kunnen worden afgewerkt. Wedstrijden op verschillende niveau's, want Eritrea is een van de weinige Afrikaanse landen waar men een systeem van doorstroming kent. Beginnende Eritreers gaan van start op het laagste niveau en kunnen zich een weg omhoog werken als ze goed blijken te zijn. Het levert een gezond systeem op, waarin de grootste talenten vanzelf boven komen drijven. Eritrea heeft een vrij goede infrastructuur, zowel qua wegennet als clubs. Enkele bekende clubs luisteren naar de namen Eritel, Asbeco en Sembel. Bijna alle bekende Eritrese wielrenners hebben voor een van deze clubs gereden, ze komen nooit uit het niets.
Voor de Eritreers is het wielrennen een afleiding, een manier om even de dagelijkse beslommeringen te vergeten. Want die zijn er natuurlijk genoeg in Eritrea, het is niet meteen het fijnste land op aarde. Niet voor niets dat zoveel mensen het land hebben ontvlucht. Het is natuurlijk een dictatuur, zoals je wel vaker ziet in Afrika. In Eritrea draait alles om Isaias Afewerki, de man die sinds Eritrea in 1991 onafhankelijk werd met de scepter zwaait. Dankzij het nog steeds bestaande conflict met buurland Ethiopi groei je als jonge jongen liever niet op in Eritrea, de kans dat je aan een dienstplicht met onbekende duur mag beginnen is vrij groot. Een manier om de dienstplicht te ontlopen is door op een andere manier iets bij te dragen aan het land. Bijvoorbeeld door heel hard te fietsen. De bekende Eritrese wielrenners hoeven uiteraard het leger niet in, zij maken reclame voor het land. Een extra motivatie voor jonge jongens om te beginnen met fietsen, al zouden ze dat zonder die motivatie waarschijnlijk ook wel doen. Goede nieuws is dan weer dat de spanningen tussen Eritrea en Ethiopi de laatste tijd wat minder zijn geworden, sinds Ethiopi een nieuwe premier heeft. Het verdwijnen van de spanningen zou ervoor kunnen zorgen dat Eritrea als wielernatie nog verder gaat groeien. Rust is het belangrijkste om te kunnen groeien, eigenlijk is het knap dat men tussen alle onrust door toch nog wielrenner heeft weten af te leveren. Nu alleen nog even ervoor zorgen dat de media wat minder gecensureerd wordt en dat de doorsnee Eritreer over een telefoon met internet kan beschikken, dan kan ik misschien wat meer meekrijgen van de gebeurtenissen in het Eritrese wielrennen, want daar hoor je dus nooit wat over.
Goed, wat droge feiten dan. De Eritrese wielrenners, wie, waar?
WT:
Merhawi Kudus (Astana)
Amanuel Gebreigzabhier (Dimension Data)
PCT:
Natnael Berhane (Cofidis)
Awet Gebremedhin (Israel Cycling Academy) - een vluchteling. Na een WK wielrennen gevlucht, beschikt tegenwoordig ook over een Zweeds paspoort.
CT:
Mekseb Debesay (Bike Aid)
Yakob Debesay (Groupama-FDJ Continental) - stagiair, tevens broertje van Mekseb
Metkel Eyob (Terengganu Cycling Team) - schroeien in Azi
Natnael Testatsion (Dimension Data Continental)
Nahom Desale (BEAT) - nog een vluchteling, terechtkomen in Nederland en dankzij een of ander project om Eritrese vluchtelingen weer aan het fietsen te krijgen fietst hij nu al twee jaar voor BEAT, samen met Daniel Abraham.
Daniel Habtemichael (7 Eleven - Cliqq - Air21 by Roadbike Philippines)
Natnael Mebrahtom (7 Eleven - Cliqq - Air21 by Roadbike Philippines) - lekker man, Filipijns ploegje.
Technisch gezien rijden er dus vrij weinig Eritreers op fatsoenlijk niveau rond. Dat heeft verschillende oorzaken, nog even los van het niveau van de renners. Zo is het haast onmogelijk om een visum aan te vragen voor een Eritrese wielrenner. Landen zijn nogal bang dat zo'n jongen blijft hangen in het land nadat hij een tijdelijk visum heeft gekregen, de vluchtelingencrisis ligt nog vers in het geheugen. Toch slaat dit enorm door, want zelfs iemand als KUDUS heeft hier af en toe nog problemen mee. Al zoveel jaar prof en dan nog vertrouwen sommige landen hem niet, een schande natuurlijk. Veel Eritrese wielrenners zijn daarom vroegtijdig afgevoerd. Daniel Teklehaimanot bijvoorbeeld, de man die jaren voor Dimension Data reed. Eerst nog wel met fatsoenlijke resultaten, maar na een tijd begon dat wat tegen te vallen. Omdat het ook nog eens veel moeite was om iedere keer een visum voor hem aan te vragen werd hij bedankt voor bewezen diensten, net als Mekseb Debesay. Qua niveau liet Mekseb aardige dingen zien als hij kon koersen, maar vaak kon hij niet koersen dankzij blessures of visumproblemen. Ook daar waren ze snel klaar mee en nu fietst Mekseb voor Bike Aid. Teklehaimanot is na een jaartje Cofidis nu terechtgekomen bij een Franse amateurploeg, samen met boezemvriend Tesfom Okubamariam. Ook dat was ooit een groot talent, maar op een passage bij een of andere Japanse ploeg na heeft hij nergens ooit een kans gekregen.
Als we na jonge Eritreers kijken moeten we vooral Biniam Girmay en Henok Muluberhan noemen. Jongens die dit jaar voor het WCC rijden, het World Cycling Centre. Daar verwachten we veel van, vooral van Girmay. Typische Eritreers. Ze zijn bijna allemaal snel en ze kunnen aardig klimmen, dat liet Girmay zien tijdens de laatste rit van de Tour de l'Avenir. Werd toch mooi vijfde bergop, terwijl hij in het begin van het jaar nog sprintjes won in Gabon en Rwanda. Neefje van Meron Teshome overigens, dat was ook weer zo'n Eritreer waar ik een paar jaar geleden veel van had verwacht. Na een passage bij Bike Aid verdween hij ook snel richting de vergetelheid. Ik kan nog wel een uur doorgaan met het noemen van namen van Eritreers, maar ze zullen zichzelf in de toekomst maar moeten bewijzen, zelf maar een plaats afdwingen in het topic. Al wil ik nog wel een uitzondering maken voor De Neus. Sirak Tesfom, de jongen met de grootste neus van het peloton. Is al wat ouder, van 1994, maar sinds vorig jaar rijdt hij overal waar hij fietst de stenen uit de straat. Gaat er ooit een ploeg zijn die hem de kans geeft? Waarschijnlijk niet, dus zien we hem snel ook weer richting de anonimiteit verdwijnen. Net als grote talenten als Saymon Musie, Awet Habtom en Solomon Zemenfes, waar zijn ze allemaal gebleven? Ik weet het niet, het is een tragedie.
Koersen, zijn er Eritrese koersen? Ja, die zijn er dus. Ieder weekend. Ook had Eritrea een aantal jaar een paar wedstrijden op de kalender van de UCI staan, zoals de Tour of Eritrea. Om onduidelijke redenen is deze koers na de editie van 2017 weer van de kalender verdwenen. Hopelijk keert het snel terug op de kalender, dat maakt het wat makkelijker om het Eritrese wielrennen te volgen. Qua uitslagen moet je het nu doen met de Eritrese kampioenschappen, en hopen dat ze meedoen aan koersen in andere landen. Vorig jaar werd in Eritrea dan wel weer de Africa Cup georganiseerd, dat was zelfs een 1.1-wedstrijd. Maar of dat een jaarlijks dingetje gaat worden, geen idee. Het Afrikaanse wielrennen is zoals de woestijn. Je loopt eindeloos in de verzengende hitte door het zand, op zoek naar een oase. Als je er eindelijk een ziet blijkt het dan meestal ook nog eens een fata morgana te zijn. Er is veel ruimte voor verbetering, laat ik het maar op een eufemistische manier uitdrukken.
Zuid-Afrika
Voor sommige mensen misschien het grootste wielerland van Afrika, ik zet het lekker op de tweede plaats. Natuurlijk ook weer een land met een geschiedenis, maar ik doe er waarschijnlijk goed aan dit niet te uitgebreid te bespreken. Zuid-Afrika is tegenwoordig in ieder geval een van de landen waar het goed mogelijk is om aan fietsen te doen. Ook hier zijn er aardig wat clubs, met een toereikend wegennet. Renners uit Europa trekken zelfs naar Zuid-Afrika omdat je hier perfect de dopingcontroleurs kan ontlopen kan trainen. Tom Dumoulin vindt dit leuk. Al kan je dan wel net als Vakoc en De Plus worden aangereden, ook dat is Afrika. Zuid-Afrika is een prachtig land, met nog steeds de wrange nasmaak van gebeurtenissen uit het verleden vers in het geheugen. Dat er sprake is van tweespalt zie je ook goed terug in het Zuid-Afrikaanse wielrennen. Bijna alle wielrenners stonden niet vooraan toen het pigment uitgedeeld werd, donkere Zuid-Afrikanen op de fiets kom je minder snel tegen. Ze zijn er wel, zoals Songezo Jim bijvoorbeeld. Hij kreeg een paar jaar geleden een kans van Dimension Data, maar omdat je er alleen op basis van de gunfactor niet komt is hij inmiddels ook alweer van het voorfront verdwenen.
Wie zijn er dan nog wel?
WT:
Daryl Impey (Mitchelton-Scott) - de veteraan, klein dopingprobleempje achter de rug, ieder jaar schroeien Down Under en sinds een paar maanden heeft hij nog een rit in de Tour gewonnen ook.
Ryan Gibbons (Dimension Data) - de jongere en minder goede uitvoering van Impey, zou je kunnen zeggen
Reinardt Janse van Rensburg (Dimension Data) - Reinie!
Stefan de Bod (Dimension Data) - Stefan de God
Jacques Janse van Rensburg (Dimension Data)
Jaco Venter (Dimension Data)
Jay Robert Thomson (Dimension Data)
Willie Smit (Team Katusha-Alpecin) - Willem Jakobus, met dat zielige verhaal
Nic Dlamini (Dimension Data) - started from the township, now we here
Louis Meintjes (Dimension Data) - in het laatste wiel, alweer.
Daarnaast heb je sinds kort heel wat jongens op continentaal niveau, gaat me wat te ver om die allemaal op te noemen. Sinds 2019 zijn er twee nieuwe Zuid-Afrikaanse continentale ploegen, waar wel een aantal goede jongens rijden. Clint Hendricks is bijvoorbeeld niet heel slecht. Met Gustav Basson en Main Kent heeft Zuid-Afrika een aantal behoorlijk jonge hardrijders, in principe gasten die voor Dimension Data in aanmerking zouden moeten kunnen komen. Een van de twee continentale ploegen is TEG Procycling, Jason Oosthuizen is de jongste daar en lijkt het grootste talent te zijn. De andere ploeg is ProTouch, daar rijden over het algemeen wat oudere jongens. Rohan Du Plooy is een van die gasten, hij heeft dit jaar laten zien aardig snel te zijn. Eddie van Heerden is dan weer een van mijn persoonlijke favorieten, die is ook al 25 maar fietst pas sinds een paar jaar. Kan wel wat, als Afrikanen wat beter in de markt lagen zou hij ook op hoger niveau mogen rijden waarschijnlijk. Buiten Zuid-Afrika heb je ook nog Brendon Davids, die sinds vorig jaar voor een Australische continentale ploeg rijdt. Kan ook wel wat, maar uiteindelijk is het meestal toch gerommel in de marge. Misschien dat de nieuwe generatie meer kan laten zien, onder aanvoering van Marc Pritzen, Callum Ormiston en Ryan Terry. Of misschien dat Devin Shortt zich via de amateurploeg van Caja Rural op kan werken naar de profploeg. Je weet het niet zeker, maar waarschijnlijk niet.
Zuid-Afrikaantjes hebben natuurlijk de mazzel Dimension Data een Zuid-Afrikaanse ploeg is. Hoewel het de vraag is hoeveel profijt ze daar ondertussen nog van hebben. Gezien het beleid van de laatste jaren moet je als Zuid-Afrikaan of Afrikaan berhaupt enorm veel mazzel hebben, je dwingt niet zomaar een plek af. De voorkeur gaat uit naar nobuddies als Slagter, Walscheid en dat soort werk. In dat kader is het prettig dat er meer Zuid-Afrikaanse ploegen zijn ontstaan. Veel jongens krijgen nu een kans op een hoger niveau, al hebben de Zuid-Afrikanen over het algemeen niet echt te klagen. Ze krijgen vaak wel een plekje bij een amateurploeg ergens in Frankrijk of Spanje, zoals Byron Munton en Morne van Niekerk. Die laatste rijdt nu zelfs op continentaal niveau rond in Frankrijk, zonder veel aansprekende resultaten. Over het algemeen vallen de Zuid-Afrikanen erg tegen. Als Impey met pensioen gaat blijft er weinig over. De Bod, Gibbons en Meintjes, dat kan beter.
Gelukkig organiseren ze in Zuid-Afrika ook steeds meer wedstrijden op niveau, al schuilt daar een geniepige reden achter. Zuid-Afrika wil graag de Africa Tour winnen, dat is handig voor het prestige maar ook om plaatsjes af te dwingen voor het WK en dat soort werk. De laatste jaren werden ze vaak afgetroefd door Eritrea, dus hebben ze iets verzonnen. Ze organiseren meerdere 2.2 en 1.2-wedstrijden, zoals de Tour de Limpopo en de Tour of Good Hope. Vervolgens nodigen ze voor deze wedstrijden alleen Zuid-Afrikanen uit, waardoor de Zuid-Afrikanen uiteraard ook winnen. Punten voor Zuid-Afrika, geen punten voor Eritrea. Derhalve staat Zuid-Afrika nu eerste, gefeliciteerd hoor! Echt, lekker gewerkt. Zuid-Afrika dus, heb je niets aan. Al is het wel fijn dat er hier een afdeling van het WCC zit, WCC Africa. Jongens als Froome en Kudus zijn hier gepasseerd, voor ze naar Europa gingen. Verder is Zuid-Afrika dus vrij kut, in vergelijking met andere Afrikaanse landen leeft het wielrennen hier ook veel minder. Als ik wel eens wat beelden zie van die koersjes daar staat er echt nooit iemand langs de kant van de weg. Dat doen ze in Eritrea beter.
Rwanda
Nog zo'n land met een vreselijke geschiedenis. Iets met Hutu's en Tutsi's, iets met een genocide, ergens in 1994. Dat ging allemaal niet helemaal lekker, maar tegenwoordig gaat het een stuk beter met Rwanda. Na de genocide kwam Paul Kagame naar voren als sterke man en sindsdien regeert hij met ijzeren hand. Je kan heel veel vraagtekens zetten achter het beleid van deze man, maar het politieke gehalte van dit topic kan beter vrij beperkt blijven. Hoewel de Belgen in Rwanda zijn gepasseerd hebben zij niet net zoals de Italianen in Eritrea de fiets achtergelaten. Niet op dezelfde manier. Het duurde in Rwanda veel langer voor de fiets echt populair werd. Het was een vervoersmiddel, niet meer dan dat. Tot men na de genocide manieren moest vinden om de relaties tussen het volk te lijmen. Sport is een van de manieren om dat te doen. En dus werd het wielrennen gepromoot. Vooral nadat Jock Boyer vanuit Amerika naar Rwanda vertrok, hij richtte een wielerschool op en sindsdien is Rwanda bezig aan een opmark. Dat Boyer verder ook geen man van onbesproken gedrag is schuiven we ook maar even terzijde, het werk dat hij heeft geleverd is indrukwekkend. Binnen een paar jaar begonnen de eerste Rwandezen door te breken. Adrien Niyonshuti, die zijn ouders verloor tijdens de genocide, werd de eerste Rwandees in de World Tour. Hij groeide mee met MTN-Qhubeka en later Dimension Data, in zo ongeveer iedere koers van betekenis werd hij de eerste Rwandees. Uiteindelijk werd ook hij weer bij het grof vuil gezet wegens gebrek aan prestaties, maar de deur naar Rwanda werd geopend.
In de jaren daarna is Rwanda vooral populair geworden dankzij Stephan van der Zwan. De Louis van Gaal van het wielrennen heeft Rwanda in z'n eentje op de kaart gezet. Niemand had ooit gehoord van de Tour de Rwanda, die arme Rwandezen wisten ook helemaal niet hoe je met twitter moest werken enzo, maar gelukkig was daar Steef. Hij vertrok naar Kigali en liet zien hoe je een koers onder de aandacht brengt. Sindsdien is de Tour de Rwanda de belangrijkste koers van Afrika geworden. Sinds dit jaar is het zelfs een profkoers. De Tour de Rwanda is van het niveau 2.1 en dit jaar stond er zelfs een team uit de World Tour aan de start. Astana trok richting Rwanda met Merhawi KUDUS en hij won meteen het rondje waar hij in 2012 als junior zijn doorbraak beleefde. Het bekendste element van de Tour de Rwanda ligt ergens in een achterafstraatje in de hoofdstad Kigali, de Muur van Kigali. Dat had eerste een moeilijke Rwandese naam, maar dankzij Steef is het nu heel simpel de Muur van Kigali. Sindsdien kent iedere wielerliefhebber deze steile straat met de kasseien, fantastisch. Je zou kunnen zeggen dat sponsor Skol ook een rol heeft gespeeld, maar dat zou oneerlijk zijn ten opzichte van Steef. De Belgjes achter Skol hebben veel geld in de Tour de Rwanda gepompt en dankzij deze connecties zijn er ook wat Rwandese junioren naar Belgi afgereisd vorig jaar, maar dat kan natuurlijk niet op tegen het getwitter van Steef.
Niet alleen de Tour de Rwanda is aan het groeien, het wielerland als geheel wordt steeds beter. Daarom gaan er ook verhalen over een WK in Rwanda. De president van de UCI, David Lappartient, wil graag een WK in Afrika. Landen mogen zich nog een paar maanden aanmelden, maar voorlopig lijken alleen Marokko en Rwanda interesse te hebben. Het plan van Rwanda is inmiddels ingediend, dus krijgen we in 2025 wellicht een WK in Rwanda. Dat zou fantastisch zijn, want Rwanda staat inmiddels overal wel bekend als het land waar zo ongeveer de meeste mensen naar de koers komen kijken. Het volk staat overal rijen dik langs de kant van de weg, het levert imponerende beelden op. De wegen zijn ook nog eens goed, wat wil een mens nog meer? En er zijn ook geen vervelende meerenners, want als je het in je hoofd haalt mee te rennen mag je meteen 100 jaar naar de gevangenis. Leuk land dus, Rwanda.
We hebben nu alleen nog een paar goede Rwandese wielrenners nodig. Adrien Niyonshuti werd het niet, hij moest het vooral van zijn verhaal hebben. De renners die nu proberen door te breken zijn allemaal van na de genocide, ze moeten het niet meer van het verhaal hebben. De hoop was gevestigd op Joseph Areruya, sinds vorig jaar renner van Delko-Marseille. Joseph is een blok graniet op de fiets, in Afrika liet hij mooie dingen zien. Voor Europa is hij blijkbaar wat te ongepolijst, het komt er niet helemaal uit. Al werd hij begin dit jaar wel de eerste donkere Afrikaan die Parijs-Roubaix mocht rijden. Buiten tijd kwam hij aan bij de velodroom, maar toch. Andere jongens om in de gaten te houden zijn Samuel en Moise Mugisha. Samuel rijdt al een paar jaar bij Dimension Data Continental, net als Areruya wist hij ooit de Tour de Rwanda te winnen. Samuel heeft alleen die laatste stap niet kunnen zetten, dus we zien hem waarschijnlijk ook weer vrij snel richting de anonimiteit verdwijnen. Moise Mugisha is ook weer zo'n ongepolijste renner. Kan heel hard rijden, maar de rest moet hij nog leren. Typisch Afrikaans, het fysieke talent is er maar alle andere aspecten van het wielrennen beheerst men nog niet. Coach van Team Rwanda en voormalig lid van Rock Racing Sterling Magnell heeft er zijn handen vol aan. Tactiek, rijden in het peloton, dalen, noem het maar op. Allemaal ondermaats.
Een stap in de goede richting is het oprichten van een eigen ploeg. Sinds dit jaar heeft Rwanda een continentale ploeg, Benediction Excel Energy. Rijden alleen maar acht renners voor, dat is een beetje jammer. Alsnog rijden jongens als Eric Manizabayo, Didier 'Mbappe' Munaneza en Jean Claude Nzafashwanayo daardoor meer wedstrijden op een hoger niveau, kan ze alleen maar helpen. Yvus Nkurunziza reed ook voor dit team, maar hij heeft in de tussentijd ook nog wat koersen mogen afwerken voor een amateurclub uit Monaco. Allemaal DNF, maar toch. Het wielrennen in Rwanda staat nog echt in de kinderschoenen, veel meer dan in andere Afrikaanse landen. In Eritrea lopen ze een jaar of 20 voor op Rwanda, misschien wel meer. Op echte Rwandese toppers gaan we nog wat langer moeten wachten, maar dat WK komt er. Ik heb er nu al zin in.
Ethiopi
Een interessant land, het wielrennen zou hier eigenlijk groter moeten zijn dan in Eritrea. Ethiopi heeft meer dan 100 miljoen inwoners, terwijl er in Eritrea slechts vijf miljoen wonen. Het is alleen zo dat de Italianen nooit helemaal zijn doorgedrongen in Ethiopi. Ze hebben daar niet hun stempel kunnen drukken zoals ze in Eritrea hebben gedaan. Daarnaast wonen er in Ethiopi ook een hoop verschillende volkeren, die niet allemaal iets met de fiets hebben. Fietsen is in Ethiopi vooral populair in het noorden, daar waar de Tigrinya wonen. Toevallig ook de grootste bevolkingsgroep van Eritrea. Onder de Tigrinya, voornamelijk Christenen, is het wielrennen krankzinnig populair. Voor de rest bestaat het overgrote deel van Ethiopi uit bevolkingsgroepen die wat meer richting de islam leunen, daar maakt het wielrennen om wat voor reden dan ook minder indruk. Lopen is populairder, en dat kunnen ze wel behoorlijk goed. Enfin, in het noorden van Ethiopi is wielrennen dus wl populair. Daar komen ook alle goede Ethiopische wielrenners vandaan.
Een van de steden waar wielrennen populair is luistert naar de naam Mek'ele. Uit deze stad is Tsgabu Grmay afkomstig, de enige Ethiopische wielrenner die actief is in de World Tour. De eerste Ethiopir die een grote ronde reed, de eerste op zo ongeveer ieder gebied. Hij kreeg ooit een kans bij MTN-Qhubeka, maar werd daarna weggetrapt door Doug Ryder omdat hij lui zou zijn. Heeft in de jaren daarna toch een mooie carrire uit weten te bouwen, de afgelopen Vuelta reed hij nog een aantal keer goed in beeld. Al jaren roept Tsgabu dat er nog veel grotere talenten op komst zijn in Ethiopi. We moeten hem maar geloven op zijn woord, want ook vanuit Ethiopi krijgen we niet veel mee. Af en toe duikt er ergens een Ethiopisch talent op. Hailemelekot Hailu, die reed nog een jaar voor de amateurploeg van Caja Rural bijvoorbeeld. En zo had je ooit Temesgen Buru die een jaar voor Burgos reed. Gerommel in de marge, helaas. Ook Ethiopirs komen niet makkelijk aan de bak in Europa, daarnaast kampen ze met dezelfde achterstanden als andere Afrikanen. Toch lijkt er nu wel echt eentje aan te komen: Mulu Hailemichael. Samen met landgenoot Milion Beza rijdt hij voor Dimension Data Continental en waar Beza niets liet zien ontpopte de piepkleine Hailemichael zich wel. Mulu is een klimmer, en wat voor een. Vijfde in de loodzware Valle d'Aosta, daarna won hij een koersje op de Monte Grappa. Hij zal zodra het niet bergop gaat nog veel bij moeten leren, maar dit kan zomaar een echt goede Afrikaan gaan worden. Al dachten we dat ook van Hafetab Weldu, nadat hij eveneens wat mooie uitslagen liet noteren namens DiDataCont. Ondanks een paar sterke wedstrijden wilde niemand hem en nu zit de man met de na Sirak Tesfom mooiste neus van Afrika bij Bike Aid, waar hij amper koersen rijdt.
Aangezien wielrennen toch wel wat aan populariteit lijkt te winnen in Ethiopi kunnen we hopen dat er in de toekomst meer goede renners uit dit land gaan komen. Bij de junioren beginnen ze al aan de hegemonie van Eritrea te tornen. Normaal winnen de Eritreers altijd met twee vingers in de neus, dit jaar werden ze te kijk gezet door de Ethiopirs en de Rwandezen. Welay Berehu moeten we bijvoorbeeld in de gaten gaan houden, amai. Ethiopirs hebben alleen nog wel een eigen ploeg nodig, en ze mogen ook wel weer wat wedstrijden gaan organiseren. In het verleden zagen we 2.2-wedstrijden als Tour Meles Zenawi georganiseerd worden, maar dat soort evenementen zijn vaak geen lang leven beschoren. Wij hopen op progressie, want als je ziet wat er in Eritrea allemaal mogelijk is zouden de mogelijkheden hier helemaal eindeloos moeten zijn.
Algerije
Langzaam kom ik uit bij de landen waar ik wat korter van stof kan zijn. Vooral de landen in het noorden van Afrika hebben toch wat minder mijn interesse, al is dat niet helemaal terecht. Wielrennen is hier immers gewoon heel populair. Bijkomend voordeel is dat ze hier enorm veel wedstrijden organiseren. Er zijn tal van 2.2-wedstrijden in Algerije, hoewel... ik lieg een beetje. Er waren enorm veel 2.2-wedstrijden in Algerije. Vorig jaar had je de GP d'Alger, Tour d'Algerie en Tour d'Oranie om maar wat te noemen. Niet de meest boeiende koersen, maar wel UCI-koersen met een deelnemersveld dat niet enkel bestond uit Algerijnen. Dit jaar zijn alle koersen van de kalender verdwenen en worden ze alleen nog maar op lokaal niveau georganiseerd. Met vooral Algerijnen dus, vrij jammer. Het wielrennen in Algerije heeft dus een stap achteruit gezet, terwijl Algerije wel een van de beste Afrikaanse landen is. Waar andere Afrikaanse landen vooral progressie boeken zie ik in het noorden van Afrika eerder achteruitgang.
Terwijl ze vorig jaar juist nog wel wat moois neer leken te zetten. Een nieuwe continentale ploeg, met Davide Rebellin als kopman! Sovac-Natura4ever werd alleen niet echt een doorslaand succes. De ploeg bestond uit een paar Belgen, Rebellin en Algerijnen. Deze Algerijntjes mochten vooral in Afrika rijden, terwijl het Europese programma van de ploeg uitsluitend werd afgewerkt door de Gaetan Bille's en de Laurent Evrards van deze wereld. Zonde, het project is daarom een jaar later alweer volledig geflopt. Rebellin begon nog wel aan het jaar bij deze ploeg, maar vertrok een paar maanden later. Nu zijn er alleen nog Algerijnen over, waaronder alle Mansouri's. Abderrahmane, Islam, Oussama en Hamza. Ze stonden allemaal op het lijstje van de hoop, maar doorbreken is enorm moeilijk.
De enige die het ooit tot Europa heeft gehaald is Youcef Reguigui, vriend van het forum. Hij reed een aantal jaar voor Dimension Data, maar het is een terugkerend verhaal. Ook Rekiki werd na een paar jaar bedankt voor bewezen diensten en na een jaar voor die ploeg van Sovac gereden te hebben fietst hij nu in Maleisi voor Terengganu, de ploeg van Eyob en Ovechkin. Daar rijgt hij de ereplaatsen aaneen, maar winnen lukt hem nog steeds niet echt. Wel gewonnen tijdens de vierjaarlijkse Afrikaanse Spelen, waar hij Gibbons in het sprintje te snel af was. Je zou voor minder. In een verder verleden kende Algerije trouwens nog wel een andere prof, niemand minder dan Abdel-Kader Zaaf. Die ene jongen van die anekdote met de bidon waar in plaats van water sterke drank in bleek te zitten, dat is de nalatenschap van Algerije in het wielrennen. Er is ook hier ruimte voor verbetering, zou je zeggen. We moeten maar hopen dat iemand als Oussama Cheblaoui plotseling heel goed blijkt te zijn, volgens mij komt er verder niet veel aan vanuit Algerije.
Marokko
Nog maar een land uit het noorden van Afrika. Een vergelijkbaar verhaal met Algerije. Al lijken ze in Marokko ieder jaar meer wedstrijden te organiseren. Ook een aantal wedstrijden op UCI-niveau, zoals de Challenge du Prince. Een reeks van wedstrijden, net als Les Challenges de la Marche Verte. Ook veel amateurwedstrijden hier, zo'n beetje het enige positieve dat ik kan melden over Marokko. Verder is het hier gewoon een enorme strontpot, vooral vorig jaar ging het goed mis. Tijdens de Ronde van Marokko van 2018 besloten de Marokkaanse renners te staken. Ze hadden al een tijd geen geld meer ontvangen van de Marokkaanse bond. Geen salaris, geen prijzengeld, helemaal niks. Terecht om te staken, zou je zeggen. De Marokkaanse bond vond van niet. Alle betrokken renners werden publiekelijk door het slijk gehaald, daarnaast kregen ze ook allemaal een mooie schorsing opgelegd. Afrikaanse praktijken? Afrikaanse praktijken. Men lijkt er niet veel voor over te hebben om de Marokkaanse wielrenners naar een hoger niveau te brengen, we hoeven dus in de toekomst niet veel van Marokko te verwachten. Al zie je die problemen met geld overal, in Zuid-Afrika hebben ze daar ook altijd gezeik mee. Moeten de renners zelf hun vlucht richting een WK regelen en dat soort werk, altijd gezellig.
Enfin, Marokko dus. Op papier wel een aantal talenten, maar wederom is dat lastig te vertalen naar de praktijk. De afgelopen jaren heb ik talloze Marokkaanse talenten gevolgd, alleen maar om te zien dat ze blijven hangen. Abderrahim Zahiri bijvoorbeeld. Klein klimmertje, kreeg vorig jaar een kans bij een continentaal ploegje rondrijdend op een Bulgaarse licentie. Matxin was daar nogal bij betrokken, dus misschien ging het via hem. Hoe dan ook, hij liet daar best wat aardige dingen zien. Won een ritje in de Toscane-Terre bijvoorbeeld, een ritje over onverharde wegen in een 2.2-koers. Daarna nog wat ereplaatsen, 10e in de lastige Ronde de l'Isard en tiende in de Ronde van Estland. Als hij een Italiaans vlaggetje had gehad was dat misschien wel genoeg geweest, zonder dat vlaggetje fietst hij dit jaar voor een Franse amateurploeg. Het leven is soms vrij oneerlijk. Zahiri had best een paar jaar op WT-niveau mogen rijden, zoals landgenoot Anass At El Abdia wel is gelukt. Na een goed WK in Qatar kreeg deze jongen een kans bij UAE-Emirates. Daar reed hij de afgelopen twee jaar voor. Matxin zei ooit nog dat hij El Abdia een groot talent vond, maar de sympathieke Marokkan mocht toch wieberen. Wederom gezeik met het regelen van een visum en ook met enige regelmaat geblesseerd, dan ben je een vogel voor de kat. Nu rijdt Anass de stenen uit de straat voor VIB Sports, ook niet mis. Vooral goed in Turkije, maar ook een 10e plaats in Villafranca de Ordizia. Goed hoor.
Nouja, verder blijven alle Marokkaanse talenten dus hangen. Ik had gehoopt dat Amin Galdoune een goede sprinter kon worden, maar dat lukt niet. Ik had gehoopt dat Mehdi El Chokri een goede klimmer kon worden, maar Mehdi boekt weinig progressie ondanks het feit dat hij toch een kans heeft gekregen van Dimension Data Conti. Mohcine El Kouraji dan maar, nee, ook niet. Allemaal afgeschreven, door naar de volgende generatie. Imad Sekkak rijdt voor het WCC, waar hij weinig laat zien. Jammer, wordt hem ook niet. Youssef Bdadou mag het dan gaan doen, maar ook dat wordt niet evident. Nee, de beste Marokkaanse wielrenners zijn tot nu toe de jongens die in Europa geboren zijn. Nacer Bouhanni bijvoorbeeld. Een Europese opleiding maakt toch wel een wereld van verschil, daar kan geen misverstand over bestaan. Wellicht dat de Marokkanen dan maar moeten hopen op Omar El Gouzi, een Italiaan met Marokkaanse roots die voor Tirol Cycling Team rijdt.
Marokko wil dus ook misschien het WK organiseren, maar dat gaan we dus niet doen. Als je niet eens je eigen renners kan betalen heeft het geen zin een WK te organiseren. Al heeft Lappartient al gezegd dat hij minder geld gaat vragen aan een Afrikaans land dan aan een Europees land, maar toch. Verder kunnen ze wel een wedstrijdje organiseren in Marokko hoor. Vaak Afrikaanse kampioenschappen hier, en dit jaar de Afrikaanse Spelen. Dat gaat op zich wel goed, maar ze moeten toch eerst maar eens hun interne strubbelingen gaan oplossen voor ze een echt groot evenement gaan organiseren.
Kenia
Het land van Chris Froome, jawel. Al is het lastig om Froome een echte Keniaan te noemen. Nee, dat telt niet mee. Hij leerde fietsen van David Kinjah, toch een naam die genoemd moet worden als we het over Kenia hebben. Het Keniaanse wielrennen is pas echt gaan groeien nadat Nicholas Leong besloot naar Kenia te vertrekken. Een of andere fotograaf uit Singapore, ofzo. Hij vroeg zich op een dag af hoe het kon dat er in Kenia zoveel goede hardlopers waren, maar geen wielrenners. Als die jongens daar allemaal het fysieke talent hebben om marathons te lopen, waarom zouden ze dan geen goede wielrenners kunnen zijn? Voor zo'n marathon heb je toch vooral uithoudingsvermogen nodig, als ze dat daar allemaal hebben kunnen ze ook goede wielrenners zijn. Dus ging hij naar Iten, the home of champions. Daar waar alle Kenianen en vaak genoeg ook andere atleten op grote hoogte trainen. Hij verzamelde wat mensen rond zich en besloot willekeurige Kenianen op de schouder te tikken, met de vraag of ze misschien wielrennen wilden uitproberen. Op meerdere plaatsen in Kenia worden (of werden) wedstrijd georganiseerd, waarna men onder de jonge bevolking deelnemers probeerde te verzamelen. Een aantal van die jongens mochten zelfs testen afleggen, waarna aan de hand van de resultaten werd besloten of ze welkom waren in het trainingscentrum in Iten.
Het verhaal wil dat ze Salim Kipkemboi rond zagen rijden op een oude fiets met een paar kilo hout achterop. Ze hielden hem aan en vroegen hem of hij een keer mee wilde trainen met de rest van de groep. Salim had die groep al een aantal keer zien trainen en het waren meteen zijn idolen geworden, hij zei dus meteen ja. En zo geschiedde. Blijkt dat Salim daarvoor al aan wielrennen deed, maar goed, je moet het soms wat mooier maken dan het is. Enfin, de afgelopen jaren zijn er wel steeds meer Kenianen op de fiets gezet en daardoor zien wij heel sporadisch een Keniaan in beeld verschijnen. Een paar jaar terug begon men een samenwerking met een Australische sponsor, waardoor er een continentale ploeg ontstond met een paar Keniaanse renners. Die samenwerking duurde niet lang, maar er volgde daarna wel een samenwerking met Bike Aid. Daardoor hebben er de afgelopen jaren wat Kenianen voor Bike Aid gereden. Salim Kipkemboi, Suleiman Kangangi en Geoffrey Langat. Vooral Kipkemboi en Kangangi lieten wat mooie dingen zien, Kipkemboi leek zelfs een tijd op een gigantisch groot talent. Versloeg vorig jaar in een of ander koerske in de zandbak zomaar Rebellin, dan kan je wel wat.
Dit jaar is de progressie alleen helemaal tot stilstand gekomen. Een conflict tussen de Kenianen en Bike Aid. Blijkbaar hebben ze niets of weinig betaald gekregen. Voor straf hebben ze daarom dit jaar geen koers gereden voor Bike Aid. De Kenianen zijn weer terug bij af, ze rijden alleen in Afrika rond. Kipkemboi mocht het dit jaar toen met de Ronde van Rwanda, waar hij vrij snel uitviel na een valpartij. Daarna reed hij wat lokale koersen in Kenia en mocht hij opdraven in de Ronde van Congo. Eeuwig zonde, dit had er eentje kunnen worden. Zeker met dit weggegooide jaar erbij wordt het waarschijnlijk niets meer. Voorlopig geen Kenianen in de World Tour dus. Het is ook lastig, het project in Kenia bestaat nog niet zo lang. Ze zijn hier pas een jaar of 10 bezig, wonderen mogen we eigenlijk ook niet verwachten. Het project heeft nu alleen wel een nieuwe impuls nodig, alles lijkt volledig stil te liggen. Ripkemboi.
Gabon
Ik noem Gabon alleen even tussen neus en lippen door omdat ze hier jaarlijks een van de weinige profwedstrijden van Afrika organiseren. Lange tijd was het zelfs de enige profkoers. La Tropicale Amissa Bongo. Echt een enorme kutkoers eigenlijk, vaak alleen maar vlakke ritten die eindigen in een massasprint. Daardoor kon Niccolo Bonifazio dit jaar het eindklassement winnen. Enige mooie was dat Biniam Girmay dit jaar een rit won, verder was het eigenlijk een koers om snel te vergeten. Wel een mooie gelegenheid voor de Afrikaanse renners om zich te meten met de Europese renners, er staan hier toch altijd wat mooie ploegen aan de start. De Gaboneesjes zelf zijn alleen niet zulke goede coureurs. Meestal halen ze de finish niet eens. Er is geen enkele Gabonese wielrenner die dit jaar een punt heeft gescoord op de CQranking, een prestatie op zich. Over het Gabonese wielrennen hoeft u dus niet na te denken, op de Tropicale Amissa Bongo Bongo na is het een land om weinig rekening mee te houden. 't Is dat ze Aubameyang hebben. Geoffrey Ngandamba is de beste Gabonese wielrenner, hij werd dit jaar 43e in de Bongo Bongo Tour.
Burkina Faso
Ja, ook in Burkina Faso doen ze aan wielrennen. Niet echt op een bijzonder hoog niveau, maar ze hebben wel een UCI-wedstrijd. De Tour du Faso, 2.2. Vorig jaar gewonnen door Mathias Sorgho, de veteraan van het Burkinese wielrennen. Sinds kort is er opvolging in aantocht, de nieuwe hoop van Burkina Faso luistert naar de naam Paul Daumont. Deze jongen viel vorig jaar voor het eerst op in de Tour de l'Espoir, de Afrikaanse Ronde van de Toekomst. Hij werd 7e, voor iemand uit Burkina Faso niet slecht. Dit jaar werd ie slechts 19e, maar zijn piek volgde later. Zo won hij recent de Ronde van Ivoorkust, jawel! Daumont is een mooie jongen, met een prachtig geblondeerd kapsel. Staat bij niemand op de radar, want wie heeft er ooit gehoord van Burkina Faso? Desondanks een jongen die een kans hoort te krijgen in Europa. Dat moet hij dan maar afdwingen in Yorkshire, hij is van de partij. Verder valt er weinig te vertellen over Burkina Faso. Ja, dat Abdoul Aziz Nikiema een van de weinige Afrikanen is die ooit op doping is betrapt. Geen feit om trots op te zijn.
Kameroen
In dit land organiseren ze wel eens een koers. De Ronde van Kameroen bijvoorbeeld, netjes 2.2. Ook de GP Chantal Biya is een begrip in heel Afrika. Wedstrijden met een opmerkelijk deelnemersveld, meestal. Een of andere amateurploeg uit Frankrijk, een amateurploeg uit Nederland, een paar Slowaken en dan nog wat Afrikaantjes. Kameroeneesjes ook, met name Clovis Kamzong. Dat is de beste renner van Kameroen. Al wat ouder, hij is van 1991. Toch is hij al jaren een stabiele kracht in het Afrikaanse circuit, hij noteert ieder jaar wel een paar mooie uitslagen. Dit jaar werd hij vijfde in de Ronde van Kameroen, maar hij won wel twee ritten. Kameroen is verder wel een land waar het wielrennen aan het groeien is, mede dankzij de Tour de l'Espoir. Deze Afrikaanse variant van de Ronde van de Toekomst bestaat sinds vorig jaar en het speelt zich af in Kameroen. Voorlopig is die koers wel steeds een strijd tussen Eritrea en Rwanda, met dit jaar inmenging van Ecuador. Kameroen zelf speelt nog niet echt een rol, maar wat niet is kan nog komen. Alleen al dat dit land is gekozen om de wedstrijd te organiseren is een positief teken, er zijn mensen die iets in Kameroen zien. Dat heb je nodig voor het iets kan worden.
Tunesi
Als ik Rafaa Chtioui zeg, wat zeggen jullie dan? Naast gezondheid waarschijnlijk dat hij in het verleden voor Acqua & Sapone en Europcar reed. Jawel, we hadden ooit een Tunesische prof. Was helemaal geen slechte renner, reed best wat mooie uitslagen bij elkaar. Ook toen hij later uit Europa verdween bleef hij nog een paar jaar schroeien, zo reed hij namens een ploeg uit Dubai in 2015 alles aan gort. Sindsdien hebben we niets meer van hem vernomen, net zoals we van alle andere Tunesirs ook niets vernemen. Tunesi is weer zo'n land in het noorden van Afrika, waar men maar geen progressie weet te boeken. Een paar jaar geleden leken ze best wat leuke talenten te hebben, maar dat komt er niet echt uit. Je ziet ze ook steeds minder koersen rijden, de liefde voor de koers is wat bekoeld. Maher Hasnaoui bijvoorbeeld, reed ook een paar jaar voor zo'n ploeg uit Dubai. Reed af en toe zelfs goed. Hoor je niets meer van. Ook Ali Nouisri gaat tegenwoordig anoniem door het leven. Hij rijdt voor een ploeg uit Qatar en wist namens die ploeg vorig jaar nog wel het een en ander te winnen, dit jaar is ie niet veel verder gekomen dan het nationale kampioenschap tijdrijden. Er zit verder ook weinig in de pijplijn in Tunesi qua aanstormend talent. Nee, hier moeten we het niet van hebben.
Egypte
Nog zo'n land waar ze ieder jaar minder hard gaan fietsen. Nochtans een land waar de renners interessante namen hebben. Islam Ramadan, je zou voor minder. Talaat Shawky, was ook geen verkeerde. Egypte heeft wel nog een eigen 2.2-koers, maar geen renners om die koers ook zelf te winnen. Dit jaar ging de overwinning naar een Griek, de eerste Egyptenaar was Sayed Elkhouly op de 28e plaats. Nee, dat is niet best. Mohamed Mahmoud werd 36e, ook niet fraai. Ik vrees dat Egypte een groot probleem heeft. Een paar jaar geleden zag het er mooier uit allemaal, maar alle onrust daar zal ook geen goede uitwerking hebben op het aanstormende talent. Die staan waarschijnlijk allemaal ergens op een plein te rellen, is wel wat spannender dan een rondje fietsen. Terwijl Egypte toch een van de grotere landen van het Afrikaanse wielrennen zou moeten zijn. Om de zoveel jaar organiseren ze hier de Afrikaanse kampioenschappen, ergens hebben ze toch wel iets met de koers. Komt er alleen in de praktijk vrij matig uit.
Togo
Abdou-Raouf Akanga, dat is de enige Togolees die ooit op enig niveau heeft gereden. Abdou-Raouf kreeg een paar jaar geleden een kans aangeboden om voor Bike Aid te rijden, maar dankzij visumproblemen (terugkerend verhaal) kon hij nooit een koers voor die ploeg afwerken. Hij bleef dus hangen in Afrika en kon alleen wat lokale wedstrijden rijden. Zijn eigen carrire zag hij daarom vroegtijdig stranden, al won hij in 2016 wel een rit in de Ronde van Benin! Om toekomstige Togoleesjes een kans te geven op een betere toekomst begon hij een project, Up2School-Kpalim Cycling Project. In zijn eigen streek in Togo verzamelt hij jonge kinderen die een dubbele opleiding krijgen. Ze gaan naar school en ze krijgen fietsles. Een uniek project, in die regio in ieder geval. Abdou is een lieve jongen, zijn verrichtingen zijn te volgen via twitter. I_Am_Akanga. Mooie jongen, een voorbeeld voor heel Togo.
Angola
BAI - Sicasal - Petro De Luanda. Watte? Ja, dit is de continentale ploeg van Angola. Een ploeg die voor de helft uit Angolezen bestaat en voor de andere helft uit Portugezen. Ze deden zelfs mee aan de mythische Volta, geweldig toch? Niet dat ze er iets van kunnen, de beste Angolees werd 96e. Dario Antonio was bijna drie uur langer onderweg dan Joao Rodrigues, al kunnen we daar best begrip voor opbrengen. Andere Angolezen als Bruno Araujo, Gabriel Cole en Jose Cruz Tutu haalden de finish niet eens. Jammer, want Bruno Araujo staat stiekem toch wel op het lijstje van de hoop. Hij is pas 20, wie weet wordt het nog wat. Hij is in ieder geval de kampioen van Angola, en in allerlei kleine wedstrijden in Angola eindigt hij vaak vooraan. Als hij het in Portugal moet laten zien is het alleen een ander verhaal, de finish halen is vaak al een uitdaging. Beste Angolees ooit is Igor Silva, hij is 35 en werd dit jaar zowaar derde in de Ronde van Egypte. Zo ongeveer de enige Angolees die niet voor de Angolese ploeg rijdt, al was hij in het verleden dan wel weer actief voor Banco-BIC-Garmin. Zou het wat uitmaken? Een 103e plaats in de Volta in 2014, niet echt dus. Angola is dus ook niet echt het grote wingewest van het Afrikaanse wielrennen. Helaas.
Namibi
Windhoek! Dat is de hoofdstad van Namibi. Een land dat enigszins te vergelijken valt met Zuid-Afrika. Het zijn voornamelijk de lichter getinte jongens die hier de show stelen. Of nouja, dat is wat overdreven. Bekendste exponent van Namibi is waarschijnlijk nog steeds Dan Craven. DanFromNam, de man die alleen opviel vanwege zijn gigantische baard. Reed ooit voor Europcar, naar verluidt omdat hij daar zelf zijn plekje had gekocht. Kon er verder geen reet van, maar het is wel een gezellige jongen. Best actief op twitter, probeert het Afrikaanse wielrennen ook een beetje te promoten. Geen verkeerde vent. Namibi ken ik verder van Petrus Lotto, de jongen met de fantastische naam die ooit nog voor MTN-Qhubeka reed. Goed was hij niet, maar dat maakt niet uit. Wel een kleurrijke jongen, net als Raul Costa Seibeb. Die overleed dan alleen weer in 2017 nadat hij in Namibi werd aangereden door een auto. Zo wordt het natuurlijk nooit wat met Namibi. Ooit had ik verwacht dat Till Drobisch een goede renner zou worden, maar dat is niet gelukt. Dankzij zijn Duitse naam kreeg hij wel een plek bij een Duits ploegje, maar de resultaten bleven achterwege. Nieuwe hoop is Alex Miller, een jongen uit 2000 die meteen bij de eerste poging kampioen van Namibi werd. Mocht daarna naar het WCC, waar hij meteen een mooie OTL noteerde tijdens Parijs-Roubaix U23. Maakt niet uit, we houden hem in de gaten. Toevallig is nu net de Tour de Windhoek bezig, een amateurkoers in Namibi. De jonge Zuid-Afrikaan Marc Pritzen won daar gisteren een rit, goed bezig Marc. Tristan de Lange, Hendrikus Coetzee, Dieter Koen, Xavier Papo, Namibirs hebben wel goede namen. Nu nog goede prestaties.
Ivoorkust
Een van de weinige landen in die streek van Afrika waar ze een beetje aan wielrennen doen. Ivoorkust heeft ook al een aantal jaar een eigen 2.2-koers, al lijkt die wedstrijd sinds dit jaar alleen nog maar een amateurkoers te zijn. Dit jaar gewonnen door de geweldenaar Paul Daumont. De laatste keer dat het 2.2 was won dan weer de bekendste wielrenner van Ivoorkust, Issiaka Cisse. Deze jongen is al jaren een vaste waarde in het Afrikaanse circuit. Lang geleden mocht hij een tijdje voor het WCC rijden, maar geen enkele ploeg toonde interesse. Dus ging hij weer terug naar Afrika, waar hij al jaren z'n koersjes wint. Vorig jaar won hij dus de ronde van zijn eigen land, dit jaar pakte hij een ritje mee in de Ronde van Kameroen. Een andere semi-bekende Ivoriaan is Abou Sanogo, die jongen zie je ook wel altijd een paar keer per jaar vooraan verschijnen in dat soort wedstrijden. Ik vrees dat er verder niet veel te melden valt over Ivoorkust, er moet hier nog veel gebeuren voor het ergens op begint te lijken.
Mauritius
Dit eilandje hoort ook bij Afrika. Het ligt weliswaar behoorlijk ver weg van het vasteland, ergens voorbij Madagaskar in de Indische Oceaan. Heel groot is het eiland niet en er wonen ook niet bijzonder veel mensen (ongeveer een miljoen), toch komen er de laatste jaren steeds meer wielrenners vandaan. De familie Rougier-Lagane bijvoorbeeld, de broertjes Christopher en Gregory rijden allebei voor een Franse amateurploeg. Dat is sowieso het verhaal van Mauritius, bijna al die gastjes rijden voor een of andere Franse ploeg. Olivier Le Court ook, die fietst voor GSC Blagnac, toch geen kleine ploeg in Frankrijk. Dylan Redy en Alexandre Mayer zijn met z'n tweetjes voor dezelfde Franse ploeg actief, wel zo gezellig. Het zijn allemaal jonge gasten, Redy is bijvoorbeeld pas 20. Die staat stiekem wel op het lijstje van de hoop, net als Andriano Azor. Met zo'n naam moet je wel goed zijn, zou je zeggen. Viel dit jaar nog niet mee, maar hij is pas van 2000. Hij heeft nog wat tijd, vorig jaar won hij de African Youth Games voor landgenoot Fernando Charlot dus talent zal er wel zijn. Deze eilanders moeten we dus een beetje in de gaten gaan houden.
Democratische Republiek Congo
Congo is natuurlijk altijd een gecompliceerd onderwerp. Qua wielrennen lijkt vooral de DRC van de fiets te houden, over het andere Congo hoor je minder. Het zal wel een erfenis van de Belgen zijn dat ze hier zijn gaan fietsen, hebben die patjepeers toch nog op een bepaalde manier iets fatsoenlijks achtergelaten. Verder wel belachelijk wat de Belgen hier allemaal uitgespookt hebben, Congo: een geschiedenis van David Van Reybrouck moet iedereen gelezen hebben. Leopold II is een drinker. Maar goed, Congo dus. Daar hebben ze wel wat wedstrijden, zoals de Tour de Congo. Amateurkoersje, gewonnen door de jonge Rwandees Jean Claude Nzafashwanayo. Congoleesjes komen er nog niet echt aan te pas, ze zijn hier niet zo ver in hun ontwikkeling. Loick Tshiyana Kamena werd 28e in de Ronde van Kameroen dit jaar, dat is waar ze hier trots op moeten zijn. Tijdens de Afrikaanse spelen eindigden er wel een paar jongens wat meer vooraan, Kyaviro Muhindo werd 21e bijvoorbeeld. Ik vrees alleen dat we deze namen niet hoeven te onthouden. Het zal van een volgende generatie afhangen of we ooit een Congolees vlaggetje in actie gaan zien.
Mali
Zelfs in Mali zijn er mensen die hard kunnen trappen. Daar gaan we alleen nooit iets van horen, toch wil ik nog graag even Yaya Diallo genoemd hebben. Die werd vorig jaar 13e in de Tour de l'Espoir, een Malinees met een fatsoenlijk resultaat! Daarna heb ik alleen niets meer van Yaya gehoord, dat is jammer. Staat desondanks nog steeds op het lijstje van de hoop. Volgens firstcycling heeft hij dit jaar een rit gewonnen in de Tour de Sahel, een rittenkoers in Mauritani. Wel gaaf, maar ik weet niet of dat hem ooit een plek in Europa gaat bezorgen. Mali mag je dus meteen weer vergeten eigenlijk, sorry.
Nigeria
Het enige wat ik van het Nigeriaanse wielrennen weet is dat ze altijd met z'n allen achteraan eindigen als ze een keer meedoen aan een koers. Vaak op drie kwartier van de winnaar ofzo. En ze gaan vrij snel naar de uitgang, meestal. DNF of OTL, veel meer smaken heeft Nigeria niet. Nigeria is een land met enorm veel inwoners, maar wielrennen leeft er niet echt. Lijkt me de schuld van Boko Haram, klootzakken. Als er nog een Europeaan is met wat ambitie die ergens iets neer wil zetten: ga naar Nigeria. 190 miljoen inwoners, daar moeten er een paar tussen zitten die hard kunnen fietsen. Harder dan Azeez Mutiu en Kurotimi Abaka in ieder geval, die werden tijdens de Afrikaanse spelen 65e en 73e. De beste Nigerianen daar, de rest werd op enorm grote achterstand gereden of noteerde weer lekker ouderwets een OTL. Meeste inwoners van heel Afrika, daar moet meer mogelijk zijn.
Guinee-Bissau
Sinds dit jaar heeft Guinee-Bissau een eigen continentale ploeg. Guerciotti - Kiwi Atlantico, jawel. Hebben ze daar iets aan? Nee, natuurlijk niet. Er rijden zeven jongens uit Guinee-Bissau voor deze ploeg, allemaal met een keurige 0 op de CQranking. Het is vooral een excuusploeg, waar vijfderangs Spanjaarden aan de bak komen. David Galarreta en Mikel Ugarte, wie kent ze niet. Vreemde ploeg, hebben op wat koersjes in Spanje na ook weinig gereden. Nog leuker, de jongens uit Guinee-Bissau hebben zelfs helemaal niets gereden. Niets, geen enkele wedstrijd. Wat een fantastische ploeg is dit, geweldig. Toch weer een soort van uitbuiting van Afrika, in een of ander derdewereldland goedkoop een licentie nemen, paar gasten aantrekken die je vervolgens geen koersen laat rijden en dan een Bask van 37 z'n profdebuut laten maken. Fenomenaal. Guinee-Bissau kunnen we dus ook van het lijstje strepen, ze hebben hier een veel te lange weg te gaan.
Oeganda
Charles Kagimu!!! De boezemvriend van Salim Kipkemboi. Aangezien wielrennen in Oeganda niet heel groot is zijn er weinig bekende wielrenners uit dit land, maar er wordt wel aan fietsen gedaan. Charles is begonnen in Oeganda, maar omdat hij talent liet zien werd hij al snel naar buurland Kenia gebracht, waar hij in Iten terechtkwam. Daar bleek hij zo goed te zijn dat hij werd opgenomen in het team. Niet veel later werd hij stagiair bij Bike Aid, want dat was toen nog een gelukkig huwelijk. De afgelopen tijd heeft Kagimu voor Bike Aid gereden, maar ook hij is dit jaar niet aan koersen toegekomen door het gedoe waar ook de Keniaantjes last van hebben. Jammer, Kagimu leek best hard te kunnen trappen. Sympathieke knul ook, hij is behoorlijk goed te volgen op sociale media, dit in tegenstelling tot de meeste Afrikanen. Oeganda heeft verder geen andere toppers, geen wedstrijden en geen infrastructuur, of wat had u verwacht?
Ghana
Best een groot land, maar geen wielerland. Ze doen hier amper aan fietsen, al kom je de Ghanese nationale ploeg soms wel tegen in het buitenland. Iemand als Anthony Boakye heb ik wel een paar keer in de uitslagen voorbij zien komen, maar verder heb ik me altijd verbaasd over hoe weinig de Ghanezen met wielrennen lijken te hebben. Sowieso is het in die hoek van Afrika met een vergrootglas zoeken naar wielrenners of landen waar het ook maar enigszins lijkt te leven. Een groeimarkt, om het maar even voorzichtig te zeggen.
Senegal
Zelfde verhaal als Ghana. Ook hier leeft het eigenlijk voor geen meter, zal wel komen omdat ze dankzij het Dakargebeuren een hekel hebben gekregen aan de ASO. Er zijn wel Senegalese wielrenners, maar daar hoef je geen geld op in te zetten als ze meedoen aan een wedstrijd. Fallou Mbow is momenteel kampioen van Senegal, gefeliciteerd Fallou!
Botswana
Lekker man, Botswana. Ik kende ooit een wielrenner uit Botswana, Bernardo Ayuso. Deze jongen groeide op in Spanje en reed jarenlang rond in het Spaanse amateurcircuit. Reed zelfs nog een paar jaar voor een Baskische ploeg, wat een topper. En keer per jaar ging ie dan naar Botswana om daar nationaal kampioen te worden, goed man. Sinds 2017 is hij alleen van de aardbodem verdwenen. De nieuwe heerser in Botswana luistert nu naar de naam Abeng Malete. Botswaneesjes dienen verder vooral als kanonnenvoer voor de Zuid-Afrikaantjes tegenwoordig. In Zuid-Afrika organiseren ze dus allerlei wedstrijden om punten te scoren. Om aan voldoende deelnemers te komen nodigen ze dan gasten uit Lesotho en Botswana uit, zodat het nog ergens op lijkt. Die kunnen er verder qua niveau niets van, waardoor de Zuid-Afrikanen toch wel winnen. Waardeloos, waardeloos, waardeloos.
Tanzania
Richard Laizer reed ooit voor Bike Aid! Verder weet ik echt helemaal niets over Tanzania, behalve dat ze hier de Kilimanjaro hebben. Op zich wel leuk om daar een paar fietspaden aan te leggen, lijkt me. Dan krijgen we meer Richard Laizers, die dan misschien wel verder gaan komen dan een 34e plaats in de Tour de Rwanda als hoogtepunt.
Zambia
Zambiaantjes moet je kort houden! Nou, dat is aardig gelukt. Tien jaar geleden reed er een Zambiaan voor MTN Cycling, de voorloper van wat nu Dimension Data is. Jupiter Naneembo, een gigantisch groot talent. Jupiter reed rond alsof hij van een andere planeet was. Dat vonden ze bij MTN niet echt eerlijk ten opzichte van de rest, dus liet Doug Ryder hem gaan. Sindsdien hebben we nooit meer wat vernomen van de Zambiaantjes. Ja, je moet ze toch kort houden he. Hier krijgen we weer brieven over, dat heb ik nou al weer door. Goed man, die Zambiaantjes.
Zimbabwe
Zimbabwaantjes worden ook behoorlijk kort gehouden, geen enkel probleem. In Zimbabwe val je eigenlijk alleen op door het hebben van een briljante naam. Zo is Advocate Phiri geen slechte hoor, Alvin Makurumidze werd dan weer mooi 50e tijdens de Afrikaanse Spelen. Andrew Chikwaka, 83e in de Tour de Limpopo, je zou voor minder. Nee, sorry, ik weet niets over Zimbabwe. Behalve dat het een vreemd land is, maar we zijn in ieder geval van Mugabe af.
Ik denk dat ik nu toch minstens de helft van de Afrikaanse landen besproken heb. De landen die ik niet heb besproken willen niets met wielrennen te maken hebben, zijn er ng slechter in of ik ben ze simpelweg vergeten. Benin is zo'n land, daar doen ze wel aan wielrennen maar niet op hoog niveau. Heel sporadisch zie ik wel eens iemand uit Burundi in de uitslagen verschijnen. De jongens uit Soedan komen altijd met z'n allen buiten tijd binnen, net als de nomaden uit Libi. Op Madagaskar schijnt er ook wel eens gefietst te worden, ik meld het maar voor de volledigheid. Verder hebben de andere Afrikaanse landen echt niets met wielrennen, voor zover ik weet. De landen die er wl wat mee hebben gaan we volgen in dit topic. Hoera.
Lekker gewerkt R_R
En hup Tour de Rwanda en aids voor Bongo Bongo-koers
Wel jammer dat er bij Zimbabwe geen verwijzing staat naar het geweldige "Allez Allez Zimbabwe" waarin Roger de Vlaeminck Zimbabwaanse veldrijders naar de top zou coachen.
Oja, van dat programma heb ik wel eens gehoord. Alleen nog nooit naar gekeken, toch maar eens kijken of dat ergens te vinden is. Klinkt vermakelijk in ieder geval.quote:Op zondag 22 september 2019 11:57 schreef The_Undertone het volgende:
Geweldig topic
Wel jammer dat er bij Zimbabwe geen verwijzing staat naar het geweldige "Allez Allez Zimbabwe" waarin Roger de Vlaeminck Zimbabwaanse veldrijders naar de top zou coachen.
Ondertussen kan ik dit topic zomaar beginnen met een Afrikaanse profoverwinning, fantastisch. In de buitengewoon sterk bezette Tour of China II werd de laatste rit gewonnen door Reynard Butler, een Zuid-Afrikaan van 30 die fietst voor het continentale Pro Touch Sports. Een jongen waar ik amper van had gehoord, reed de afgelopen jaren alleen maar voor kleine Zuid-Afrikaanse ploegen. Won af en toe een amateurkoersje in Zuid-Afrika, maar dat heeft allemaal weinig betekenis. Toch mooi om te zien dat je door het oprichten van zo'n continentale ploeg dit soort jongens ineens aan het werk ziet in grotere koersen in andere landen. En sommige van die gasten blijken nog wat te kunnen ook.
Mooie jongens, zou mooi zijn als we meer van dit soort ploegen gaan krijgen in Afrika, en het zou helemaal mooi zijn als ze hun programma ook uit kunnen breiden naar Europa, voorlopig hebben ze vooral veel koersen afgewerkt in Azi en Afrika. Youcef Reguigui werd vandaag overigens tweede, die voegt weer een mooie ereplaats toe aan de verzameling.
Over de continentale ploeg gesproken, toch vrij groot nieuws vandaag. We krijgen een tweede Ethiopische prof. Na Grmay gaat Mulu Hailemichael de tweede worden. Na een sterk jaar is hij blijkbaar opgevallen bij Delko, waar ze na het toch wel gefaalde experiment met Areruya toch nog een poging willen wagen met een andere Afrikaan. Internationalisering vinden ze belangrijk bij Delko, ofzo. Leuke kans voor Mulu, al is het jammer dat die kans van Delko komt. Krankzinnig slechte ploeg, iedereen fietst daar achteruit. Dat zie je bij Areruya ook. Zeker niet het grootste talent ooit, maar zijn recordaantal DNF's laten ook weer niet echt het hele verhaal zien, heb ik het gevoel. Hopelijk gaat het met Mulu Hailemichael beter aflopen, ze zeggen in ieder geval dat ze een programma voor hem gaan opstellen dat bij hem past. Hailemichael is namelijk een nogal specifieke renner. Hij is 1.20, een pure klimmer. Stuur hem dus maar niet over de kasseien, bijvoorbeeld.
Ondertussen werd er in Itali ook nog een 1.2-koersje verreden, de Ruota d'Oro. Natnael Tesfatsion werd daar zesde, ja! Vet. Nu Hailemichael dus zeker niet naar Dimension Data gaat verschuift de hoop naar Tesfatsion, hij moet dan maar de volgende Afrikaan zijn die een kans krijgt bij Africa's Team. Al heb je zeker na het nieuws rond Hailemichael toch steeds meer een vermoeden dat ze minder en minder om Afrika geven. Zo'n beetje je grootste Afrikaanse talent zonder slag of stoot laten gaan, dat kan eigenlijk helemaal niet.
Biniam Girmay werd 31e vandaag tijdens de tijdrit voor beloften, we wachten nog steeds op nieuws omtrent zijn persoontje. Hopelijk komt hij wl bij een goede ploeg terecht.
quote:
Biniam Girmay werd 31e vandaag tijdens de tijdrit voor beloften, we wachten nog steeds op nieuws omtrent zijn persoontje. Hopelijk komt hij wl bij een goede ploeg terecht.
twitter:TeamDelko_MP_ twitterde op vrijdag 27-09-2019 om 11:12:10🚨 2020 Recruits The young Eritrean talent Biniam Girmay Hailu joins Team #DelkoMarseilleProvence in 2020! 🇪🇷🔗 More information here 👇https://t.co/eNiCIP6Pu4 reageer retweet
Twee van de grootste Afrikaanse talenten die naar Delko gaan, wat een ramp. Ze doen er alles aan om Afrika tegen te werken.
twitter:ZXCycling twitterde op donderdag 17-10-2019 om 15:31:56🇨🇲 #GPChantalBiya stage 1 1 🇩🇿 @AzzedineLagab2 🇩🇿 Y. Hamza3 🇳🇱 @SmorianFlits4 🇸🇰 M. Canecky5 🇨🇲 C. Camzong6 🇫🇷 A. Join7 🇳🇱 A. Hofman8 🇷🇼 @DidierMbappe9 🇨🇼 B. Van Rutten10 🇷🇼 @nafashwa Congrats!😀👏 @CyclingAfrica @CyclingAfricaEU @cyclingrwanda @RwandaOlympic https://t.co/dHqduE45AT reageer retweet
Hard gelachen. Geen idee waar de streep was ook.quote:
Hoera, het topic kan eindelijk gekickt worden. Richting het eind van het jaar gaan we een aantal wedstrijdjes afwerken in Afrika, te beginnen met de GP Chantal Biya. Een 2.2-wedstrijd in Kameroen, met een vrij mager deelnemersveld. 35 renners, blijkbaar. Een ploeg uit Rwanda, een ploeg uit Algerije, een flinke verzameling Kameroeners, een Franse amateurploeg, een Nederlandse amateurploeg en een paar willekeurige Slowaken. De eerste rit eindigde in een sprint en werd gewonnen door Azzedine Lagab, een oudgediende uit Algerije. Er is een filmpje van de eindsprint en dat filmpje is de moeite van het bekijken meer dan waard. Ik heb nog nooit een motor zo goed een sprint zien aantrekken.twitter:ZXCycling twitterde op donderdag 17-10-2019 om 15:31:56
Hahaquote:
Hoera, het topic kan eindelijk gekickt worden. Richting het eind van het jaar gaan we een aantal wedstrijdjes afwerken in Afrika, te beginnen met de GP Chantal Biya. Een 2.2-wedstrijd in Kameroen, met een vrij mager deelnemersveld. 35 renners, blijkbaar. Een ploeg uit Rwanda, een ploeg uit Algerije, een flinke verzameling Kameroeners, een Franse amateurploeg, een Nederlandse amateurploeg en een paar willekeurige Slowaken. De eerste rit eindigde in een sprint en werd gewonnen door Azzedine Lagab, een oudgediende uit Algerije. Er is een filmpje van de eindsprint en dat filmpje is de moeite van het bekijken meer dan waard. Ik heb nog nooit een motor zo goed een sprint zien aantrekken.twitter:ZXCycling twitterde op donderdag 17-10-2019 om 15:31:56
Kom er maar in Bauke!quote:
Hoera, het topic kan eindelijk gekickt worden. Richting het eind van het jaar gaan we een aantal wedstrijdjes afwerken in Afrika, te beginnen met de GP Chantal Biya. Een 2.2-wedstrijd in Kameroen, met een vrij mager deelnemersveld. 35 renners, blijkbaar. Een ploeg uit Rwanda, een ploeg uit Algerije, een flinke verzameling Kameroeners, een Franse amateurploeg, een Nederlandse amateurploeg en een paar willekeurige Slowaken. De eerste rit eindigde in een sprint en werd gewonnen door Azzedine Lagab, een oudgediende uit Algerije. Er is een filmpje van de eindsprint en dat filmpje is de moeite van het bekijken meer dan waard. Ik heb nog nooit een motor zo goed een sprint zien aantrekken.twitter:ZXCycling twitterde op donderdag 17-10-2019 om 15:31:56
Twee gasten uit Kameroen kunnen alvast niet zo goed fietsen. Op 110km respectievelijk 11 en 17 minuten verliezen
De tweede rit is gewonnen door de Slowaak Canecky, die gisteren vierde werd. Didier 'Mbappe' Munyaneza is tweede geworden. Lagab vandaag derde, of een motor daar iets mee te maken heeft kan ik wegens een gebrek aan beelden niets over zeggen. ZXCycling laat het afweten, een grof schandaal.
Oh, daar is 'm. Met wat beelden waar je precies exact niets op ziet. Kameroenees cameramannetje heeft er weinig kaas van gegeten. In ieder geval geen motor te zien.
twitter:ZXCycling twitterde op vrijdag 18-10-2019 om 17:15:20
[ Bericht 54% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 18-10-2019 17:17:50 ]
Het klassement is gewonnen door een andere Algerijn, Azzedine Lagab.
Het was een bijzonder memorabele wedstrijd, de GP Chantal Biya. Over een paar dagen gaan we verder met de Tour du Faso, ja! Daar staat een wat groter deelnemersveld aan de start, helaas kan de ploeg uit Sierra Leone alleen niet meedoen wegens een gebrek aan geld. Balen.
Een fantastische wedstrijd, met liefst tien (!) etappes. De startlijst is als volgt:
Ik sta volledig achter Paul Daumont. Hup Paul, hup Burkina Faso!
Een sfeerimpressie van de recent gepakte David van Eerd:
Topshow!quote:in Burkina Faso lig je bijvoorbeeld nog altijd liever in een tent dan in het vochtige hol dat je aangewezen krijgt. De lokale renners sliepen daar zelfs op de vloer in de kleedkamer van een stadion.
Zijn voormalige ploeggenoten van Global Cycling zijn er wel bij, ze laten zich blijkbaar niet afschrikken door die vochtige holen. In totaal 87 renners aan de start, voor een Afrikaanse koers is dat niet slecht. Samuel en Moise Mugisha staan op de startlijst, over deze jongens is er nieuws. Beide heren gaan volgend jaar voor La Roche-sur-Yon Vende Cyclisme rijden, een Franse amateurploeg. Het is maar goed dat er zoiets als firstcycling bestaat, dan kan ik in de krochten van het wereldwijde web toch nog de uitslagen van deze jongens gaan vinden. Het zijn overigens geen broers, wat ik wel steeds lees. Enfin, vooral voor Samuel een enorme stap achteruit, na drie jaar in de continentale ploeg van Dimension Data zit blijkbaar niemand op zijn diensten te wachten. Nochtans de winnaar van de Ronde van Rwanda in 2018, je zou voor minder. Twee andere Rwandezen, Jean-Claude Uwizeye en niemand minder dan Joseph Areruya, gaan volgend jaar ook voor een Franse amateurploeg rijden, Pdale Pilotine. Of nouja, Frans... De ploeg is gevestigd op Martinique en werkt ook vooral ver weg haar wedstrijden af. Dit jaar reden Daniel Teklehaimanot en zijn boezemvriend Tesfom Okubamariam voor die ploeg, volgend jaar dus twee Rwandezen. Horen we nooit meer wat van, RIP Areruya.
Tot slot heb ik nog een kicken interviewtje met KUDUS voor jullie. Wel van een Spaanse site, maar met Google Translate redelijk te begrijpen. Vooral heel irritant dat die arme Mera tegenwoordig nog steeds last heeft van visumproblemen, schandalig!
https://www.ciclismoafond(...)-triunfara-en-europaquote:Merhawi Kudus, de Eritrer die in Europa zal zegevieren
"Het visum is niet aangekomen, sorry Merhawi," ontving hij in reactie. Yorkshire was een Wereldbeker die hem niet zou laten opvallen. Voorspelbaar, in de regen en slecht weer, zouden hun kwaliteiten onopgemerkt blijven. Hoewel het meer pijn deed dan afhankelijk van de temperatuur zelf, was afhankelijk te zijn van de kou van een zeehond. Een verdomd visum. Ondanks het slechte nieuws elimineerde hij de glimlach niet van zijn gezicht. Degene die je de dagelijkse warmte geeft. Omdat het hem zal markeren.
Zijn leven duurt jaren afhankelijk van een bureaucratische procedure. Van een stempel op zijn Eritrese paspoort. De eerste, jaren geleden, was mooi, maar moeilijk te verteren. De ICU klopte op de deur van het huis van Kudus, zijn vader. Hij vroeg Merhawi, de oudste van vijf broers en zussen, om het ouderlijk huis te verlaten om zijn geluk als fietser te beproeven door zijn World High Performance Center. Op 19-jarige leeftijd was hij nooit langer dan drie dagen buiten Asmara geweest, de hoofdstad van Eritrea. Daar kon zijn vader hem, met een bescheiden loon van de werknemer dat teveel monden voedde, nauwelijks ondersteunen in zijn opleiding.
In Asmara is fietsen eenvoudig. De hitte is het hele jaar door aanwezig en de orografie lijkt voor beide wielen te zijn gemaakt. Er is zelfs een haven van 60 kilometer die de hoofdstad verbindt met Massawa. En elke zondag is er een lokale race. Het land heeft drie divisies, en als er n vordert, kun je gemakkelijk opvoeren. Het probleem is dat er na het bereiken van de laatste geen andere deur kan worden geopend. Maar de ICU koos hem en noch Kudus, noch Nighsti, zijn moeder, kon weigeren. "Zoon, huil niet, ze zullen je een kans geven die we je niet kunnen bieden, profiteer van de tijd en maak je geen zorgen om ons, het komt wel goed," verzegelden ze bij zijn afscheid.
In Aigle, het hoofdkantoor van de ICU in Zwitserland, vond Merhawi koud, overstroomde wegen in het verkeer en zeer veeleisende tests op pelotons van 200 hardlopers. In plaats daarvan zag Alejandro, een van de sportdirecteuren ingehuurd door de UCI, in hem een jongen die, hoewel onervaren, wist wat hij wilde. Hij en zijn team moesten hun onnauwkeurigheden oppoetsen. Zoals in die Ronde van Len, waarin, toen de generaal in het midden van de laatste etappe met Jordi Simn betwistte, hij in een steile gedachte sprintte dat het het uiteindelijke doel was, zelfs met een andere ronde. Hij hief zijn handen trots op. Toen hij zich bewust was van zijn fout, greep stress hem vast, viel zelfs en verloor het contact met de groep, waardoor hij alleen opnieuw bij afwezigheid van vijf kilometer. Alejandro stelde hem gerust. De resultaten zouden komen, hoewel maanden later.
Zijn talent begon bekendheid te verwerven en, na een korte stap door het Franse Bretagne Sech als stagiaire, kwam die Tour del Porvenir die de gebroeders Yates ontdekte. Zijn geweldige resultaat in de algemene classificatie diende om terug te keren om de roep van Afrika te voelen, ondertekenend voor de Dimension Data. Hij vestigde zich in Luca (Itali) en reisde van daaruit naar de races.
Het Afrikaanse team selecteerde hem in zijn eerste jaar om de Ronde van Spanje te lopen. De beslissing was duidelijk. Het werd verleend door de feiten. Maanden eerder had hij zich vastgeklampt aan het wiel van Alejandro Valverde op de Route du Midi, in volledige beklimming naar Val Louron. Ik was voorbereid Met slechts 20 jaar, richtte hij zijn blik op n doel: aankomen in Madrid. Maar het was niet gemakkelijk. De eerste week liet een zware massale val hem gehavend achter. Maar hij had vriendelijke handen, die van zijn assistent Javier Souviron, een Spanjaard verliefd op Afrika. Met hem, na elke sessie, behandelde de Andalusir niet alleen zijn distelvinkpoten, hij herstelde ook subtiel zijn humeur en herstelde zijn nostalgie. Herinnert zich zijn familie met hem, helpt hem de afwezigheid van alles wat hij daar had achtergelaten te overwinnen. "De trots die ze voelen zal hen doen herinneren dat je dichtbij bent,"
In 2015 was de sprong nog groter. Hij leerde zich te verhouden tot druk. The Dimension Data was voor het eerst uitgenodigd om de Tour de France te lopen. Het samenvallen van een plaats tussen de negen lopers die in zekere zin Afrika zou vertegenwoordigen, was erg moeilijk. Maar Manel Lacambra, een van de toenmalige teamdirecteuren, was overtuigd. "Merhawi wordt de Afrikaanse hardloper die het dichtst bij de generaal van een Tour de France staat," voorspelde hij. Dat jaar, in die Tour, heeft Merhawi geassimileerd dat in de grote Boucle alles wordt vergroot. Een uitje Of een etappeoverwinning, die van zijn partner Stephen Cummings. Zijn prestatie werd overal op het Afrikaanse continent geprezen en hij had zijn werk bijgedragen aan de overwinning van zijn partner. Na aankomst in Parijs werd haar prestatie geerd met de titel van held in haar land. zelfs, Isaiah Afewerki, de Eritrese president, ontving hem met eer. Die dag van pure zon en confetti, toen hij begroette vanaf het presidentile balkon, huilden Kudus en Nighsti met emotie onder de menigte. Afscheiden van zijn zoon was het waard geweest.
Maar elke cyclus eindigde en na vijf jaar in het Afrikaanse team klopte de machtige Astana van Alexandre Vinokourov op zijn deuren. Merhawi moest vooruitgang boeken en het Kazachse team leek het beste alternatief. Merhawi was duidelijk dat hij de trap op moest. In 2019 zou ik met ze rennen. In de eerste concentratie met het team benaderde Vinokourov hem. Hij schudde zijn hand en staarde zijn oneindig heldere ogen in zijn donkere blik en legde zijn toekomst uit. Ik moest in hem geloven. Met Dimension Data kende hij een carrire. Maar met Astana moest ik ze binnen een paar jaar betwisten. Wees agressief
Het advies van de Kazachse manager bracht hem tot een grote overwinning. Een heel speciale, die iets weggooit dat lang geleden is begonnen. In 2012, toen hij met zijn nationale ploeg liep, wist hij een etappe te winnen in de Ronde van Rwanda, maar de volgende dag lieten de commissarissen hem halverwege de etappe stoppen. Ze betwijfelden of hij meerderjarig was. Dat hij 18 jaar oud was die zijn paspoort weerspiegelde. Nogmaals, een zegel, een bureaucratische beslissing, leek hem in de weg te staan. Maar uiteindelijk lieten ze hem gaan. Hoewel hij, volledig gedestabiliseerd, de generaal niet kon betwisten. Zeven jaar later keerde hij terug met een krachtig team. Volledig ontworpen voor Merhawi om over de weg te vliegen. Zodat hij opnieuw een nieuwe fase veroverde en zijn ambitie vervulde met een trui van de uiteindelijke leider,
De andere was om zijn ouders trots te zien. Wetende dat, hoewel hij het zeer jonge gezin moest verlaten, hoewel hij zich niet kon wijden aan de zorg voor zijn broers toen zijn vader aan het werk was, hij niet aanwezig was om zijn moeder te ondersteunen in de zorg voor het ouderlijk huis, hij zijn droom had overwonnen Wees een professionele fietser. Ondanks de verdomde visa. Altijd in afwachting om het protocol van terugkeer naar zijn land niet over te slaan wanneer het laatste zegel is verlopen. Altijd leven met het risico dat, die hem als een held van Parijs verfraaide, hem als een deserteur kon beschouwen en hem het heiligste kon ontnemen: keer terug naar zijn land om zijn familie te zien. Zelfs met het risico dat hij, omdat een verdomde zeehond niet op tijd arriveerde, geen wereldkampioenschap met zijn land kon betwisten. Dat zegel, koud en bureaucratisch, elimineerde nooit zijn glimlach, warm en dichtbij.
Ik heb het idee dat zeehond niet een volledig accurate vertaling is, maar toch.
De eerste rit dit jaar was een korte ploegentijdrit van zeven kilometer in de hoofdstad van Burkina Faso, Ouagadougou. Deze ploegentijdrit werd gewonnen door de jongens van BAI-Sicasal, de ploeg uit Angola. Bruno Araujo mocht de leiderstrui dragen, tot mijn grote genoegen. De jonge Angolees staat op mijn vrij lange lijstje van de hoop. Rwanda werd tweede, voor Team Flanders. Voor deze ploeg rijdt, jawel, Timmy De Boes. Dit stripfiguur is er dit jaar dus weer bij, al staat de teller voorlopig nog op 0.
De volgende rit ging namelijk naar de meest ervaren Burkinees van het stel, Mathias Sorgho. Mathias is 32 jaar oud en won vorig jaar de Tour du Faso. Of hij dat kunstje dit jaar gaat herhalen is onduidelijk, maar die ritzege is in ieder geval binnen. Het werd een sprint, maar niet voor iedereen. Half Benin werd buiten tijd gereden, om maar wat te noemen. Die jongens hebben nog veel werk te verzetten, zeg ik met gevoel voor understatement. Wel typisch Afrikaans, dat een half land meteen op de tweede dag de koers moet verlaten.
OOT Enmanuel Sagbo 1994 Benin
OOT Romuald Soudji 2000 Benin
OOT Nounagnon Idiwane Ahouandjinou 1998 Benin
Arme drommels. Maar ze hebben in ieder geval nog wel de jeugd!
De derde rit werd gewonnen door Moise Mugisha, een van de twee Mugisha's. Volgend jaar dus samen met Samuel actief voor een Franse amateurploeg, maar richting het eind van het jaar eerst nog even vlammen in Burkina Faso. Hij was de sterkste van een kopgroepje van drie, de jonge Burkinees Bachirou Nikiema en de Angolees Dario Antonio legden het af. Daarachter kwam er een groepje binnen onder aanvoering van twee jongens van het Global Cycling Team, Peter Merx en Florian Smits. Moise Mugisha werd ook meteen de leider, zou toch mooi zijn als hij dat vol weet te houden. Volgens Sterling Magnell, de trainer van veel van de Rwandezen, is Moise Mugisha een van de sterkste renners die hij ooit heeft gezien. Qua rauwe kracht komt er niemand in de buurt, hij beheerst alleen alle andere facetten van het wielrennen niet echt. Best lastig, maar goed. Af en toe laat hij zien dat het met die kracht inderdaad wel goed zit, zoals nu in de alom gerespecteerde Tour du Faso.
De eerste drie ritten was het dus leuk en gezellig, met drie Afrikaanse overwinningen. Angola, Burkina Faso en Rwanda konden al juichen. Helaas nemen de vijfderangs Europeanen het nu over, de vierde rit is gewonnen door de Duitser Anton Benedix, voor niemand minder dan Timmy De Boes. Het zal dus wel weer een sprint zijn geweest, zoals het in de Tour du Faso eigenlijk bijna iedere dag een sprint is. Met uitzondering van gisteren dus.
TV5Monde komt iedere dag met een kort filmpje over deze fantastische koers, voor de echte liefhebber. Keileuk natuurlijk, daardoor zien we bijvoorbeeld dat de Tour du Faso gisteren voor het eerst aankwam in Togo! De publieke belangstelling is daar vrij groot, dat vind ik dan wel weer kicken om te zien.
In ander nieuws heeft de continentale ploeg van Groupama-FDJ een paar dagen geleden aangekondigd dat Yakob Debesay volgend jaar deel zal uitmaken van de ploeg. Hij was al stagiair, en het was de bedoeling dat hij in 2020 voor de ploeg zou rijden, maar je moet altijd maar afwachten of het ook daadwerkelijk zo zal gaan. In dit geval wel dus. Een mooie kans, zeker omdat het de bedoeling is dat hij belangrijke wedstrijden als Valle d'Aosta en Ronde de l'Isard gaat rijden. Een ideale gelegenheid om te groeien als renner, hopelijk doet hij er wat mee. Ik ben nu alleen nog benieuwd naar de toekomst van Henok Muluberhan, hij moet toch ook wel ergens een plekje kunnen vinden zou je zeggen.
twitter:groupamafdj_ct twitterde op vrijdag 25-10-2019 om 18:00:34Jens Blatter : "Yakob sera dans le groupe des grimpeurs. Nous le connaissons bien car il tait stagiaire en cette fin de saison. Il a montr des qualits en montagne, il sera intressant de voir comment il volue sur des courses comme le Val d'Aoste ou la Ronde de l'Isard." reageer retweet
[ Bericht 9% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 28-10-2019 19:21:43 ]
De Rwandezen hadden de boel tot vandaag aardig onder controle, maar uiteindelijk ging het toch vrij ernstig mis. Vandaag werd er een coup gepleegd door de Zwitsers en de Angolezen samen. Twee Zwitsers en twee Angolezen reden meer dan drie minuten weg van het peloton. Er was blijkbaar niets aan te doen voor Rwanda, al weet je nooit hoe het gaat tijdens dit soort koersen. In een van de filmpjes van TV5Monde zag ik bijvoorbeeld nogal wat valpartijen voorbij komen, ook met dat soort dingen moet je ernstig rekening houden in Afrika. Rechte, brede wegen en een klein peloton: gaat alsnog mis. Enfin, de Zwitser Jonas Dring won uiteindelijk de rit. Bruno Araujo, de Angolees op het lijstje van de hoop, werd tweede. Een andere Zwitser, Matthias Plattner, werd derde. Dario Antonio werd vierde, maar hem was het vooral om de leiderstrui te doen. Angola neemt het heft in handen, na vandaag staan ze n en twee. Antonio is eerste, Araujo tweede. De Zwitsers zijn drie en vier, daarna volgt Moise Mugisha plots op de vijfde plaats.
Het is een lastig te controleren koers blijkbaar, drie dagen achter elkaar een ritzege voor de vluchters. Nu zelfs met verstrekkende gevolgen. De controle wordt overgedragen aan de Angolezen van het continentale BAI-Sicasal. Ze zullen er een zware kluif aan hebben, want er was ook nog negatief nieuws. Ze raakten namelijk twee renners kwijt, een DNF en een DSQ. Geen idee wat er is gebeurd, maar de juryleden van de UCI blijven ook aan het eind van het jaar scherp. Al schijnt deze koers mee te tellen voor 2020, maar ok. Nouja, Rwanda is dus de leidende positie kwijt, maar ze blijven positief. Dansen, dansen!
-
In ander (nogal marginaal) nieuws kwam ik een berichtje tegen van Gorama Cycling, een vrij bescheiden makelaarskantoor. Ze vertegenwoordigen vooral renners die U niet kent, en die zetten ze vooral weg in het Aziatische circuit. Het is een beetje een allegaartje. Wat Spanjaarden, waaronder Benjamin Prades en ooit Jon Aberasturi en Oscar Pujol, wat Zuid-Amerikanen, wat Turken en om een of andere reden ook Dries De Bondt. Enfin, sinds kort vertegenwoordigen ze blijkbaar ook Saymon Musie, een van de Eritreers waar ik veel van had verwacht. Zo rond 2017 leek dat een geweldig talent, net als Awet Habtom. Ze verdwenen alleen allebei dit jaar echt volledig van de aardbodem. Allebei geen officile koers gereden, voor zover ik weet. Musie is nu alleen weer opgedoken, hij laat zich vertegenwoordigen door Gorama Cycling, een bedrijfje met het hoofdkantoor in Madrid. Ik heb dus goede hoop dat Musie volgend jaar ergens een ploegje kan vinden. Ergens in Azi zou prima zijn, maar ook met een Spaanse amateurploeg of een ploeg in Portugal valt prima te leven. Hij is nog steeds belofte, in principe is er dus nog tijd. Dit bedrijfje is overigens ook verantwoordelijk voor Awet Gebremedhin, de Zweedse Eritreer van Israel Cycling Academy. Daar moet Awet vertrekken, in ieder geval. Ook voor hem moeten ze dus aan de bak. Kan een lastig karwei worden, aangezien ze Orluis Aular, die ze dus vertegenwoordigen, eigenlijk nergens konden slijten. Via een Spaanse kennis kwam hij in Japan terecht, en dankzij Paco Mancebo kwam hij bij Caja Rural terecht. Dat had verder niets te maken met de kunsten van Gorama. Oftewel, misschien moet ik er niet teveel van verwachten. Enfin, een teken van leven. Leuk.
twitter:GoramaCycling twitterde op donderdag 24-10-2019 om 22:23:18Wellcome @Saymon08619642 !!! Se une a nuestro proyecto el joven corredor eritreo Saymon Musie!! Una victoria en Massawa Circuit, el campeonato de Africa de crono por equipos y la 2 posicin en el GC de Burkina Faso son sus cartas de presentacin de este joven escalador africano. https://t.co/fyhXfaBBEB reageer retweet
Het bleek de laatste rit te zijn waar grote verschillen konden worden gecreerd. De laatste twee ritten waren een stuk makkelijker en twee keer werd het daarom een sprint. Twee keer won dezelfde renner, Bachirou Nikiema. Een vrij jonge jongen uit Burkina Faso, hij zorgt ervoor dat het thuisland toch nog wat te juichen heeft. Vorig jaar wonnen ze dankzij Mathias Sorgo het eindklassement, maar dat zat er dit jaar niet in. Twee keer was Nikiema ONZE Peter Merx te snel af in de sprint, lekker voor Peter, haha! De Rwandezen deden hun best, maar kregen het niet voor elkaar de koers nog op z'n kop te zetten. Tijdens de negende rit verloren de belangrijkste Rwandezen zelfs nog wat tijd. De eindoverwinning ging daarom zonder problemen naar Dario Antonio, de 27-jarige Angolees van BAI-Sicasal Petro de Luanda. Land- en ploeggenoot Bruno Araujo bleef tweede. De jonge Zwitser Dring hield de derde plek vast, terwijl Moise Mugisha vierde werd.
Dario Antonio is wel een fenomeen natuurlijk, hij werd dit jaar niet voor niets 96e in de Volta a Portugal. Een mooie jongen dus.
Er was trouwens ook nog wel een kicken tribune in hoofdstad Ouagadougou. Lekker man.
Enfin, tot zover de Tour du Faso. Volgende week gaan we verder met de Tour du Senegal, ook leuk.
Wel in de achterhoede, vermoedelijk. Niet het beste Afrikaanse land, je zou toch zeggen dat er niet veel premies uitgekeerd hoeven te worden.Mijn gratis tip voor Senegal is toch wel het inhuren van een lokale sjamaan. Deden ze in Burkina Faso ook. Die gozer kwam drie keer langs, deed drie keer zijn ding en drie keer won Burkina Faso een rit. Geen speld tussen te krijgen.
Na de Tour de Senegal, die hierna nog zeven dagen duurt, is het wachten tot januari op de volgende Afrikaanse koers van belang. Dan gaan we door met de Bongo Bongo Tour, waarvan het parcours onlangs onthuld werd. Lekker man, ik heb er nu al zin in. En dan wordt over 11 dagen ook nog eens het parcours van de Tour du Rwanda onthuld! Dat is toch geweldig? Het staat al in m'n agenda, geen enkel probleem.
Klein bier nieuws: Het Zuid-Afrikaanse ProTouch heeft de deuren geopend voor andere renners. De afgelopen dagen deed Temesgen Buru uit Ethiopi mee aan de Tour of Quanzhou Bay. Volgende week gaat de Tour de Fuzhou van start en daar mag Redwan Ebrahim aan meedoen, eveneens een renner uit Ethiopi. Zou mooi zijn als dat soort gasten volgend jaar een vaste plek krijgen, in Ethiopi zit immers veel meer talent dan in Zuid-Afrika. Goede signalen.
Verder ben ik erg verguld met het feit dat Henok Muluberhan volgend voor de opleidingsploeg van NTT gaat rijden. Die ploeg zelf doet niet aan communiceren, maar Italiaanse bronnen hebben het gemeld en DigitalNomadPCS heeft het meteen overgenomen. NTT for Qhubeka, zo gaat de opleidingsploeg volgend jaar blijkbaar heten. Ze zullen weer op een Italiaanse licentie rijden, dus zijn er ook weer wat Italiaanse renners nodig. Vier, om precies te zijn. De eerste twee lijken Moreno Marchetti en Samuele Rubino te zijn. Nouja, dat boeit eigenlijk niet. Vooral blij dat Henok ook een ploeg heeft gevonden. Neem aan dat Natnael Tesfatsion daar nog een jaar mag blijven, dan ontstaat er een mooie Eritrese tandem. Als ze dan het vertrek van Mulu Hailemichael nog even opvangen door Negasi Abreha te contracteren ben ik helemaal tevreden.
Ter afsluiting wil ik graag nog even een hoopje kots op het hoofd van Frederic Magne smeren. Dat was de directeur van het WCC. Was, want het is een onwaarschijnlijke lul. Om maar wat te noemen:
Frederic Magne, de hondenlul. Is ook meteen weer het mysterie opgelost waarom er aan het eind van het jaar geen Afrikaanse renners meer reden voor het WCC, bijvoorbeeld tijdens de Tour de l'Avenir en dat mixed relay gedoe op het WK. Hopelijk komt er een opvolger die wat liever is voor mijn Afrikaantjes. Ik bedoel, het zijn geen Zambiaantjes. Niet kort houden dus.quote:Verder wordt gewag gemaakt dat hij Afrikaanse atleten naar huis heeft gestuurd nadat een renner uit Eritrea het World Cycling Centre had verlaten.
Gelukkig was er toch nog goed nieuws, Mbappe heeft het klassement gewonnen!
Didier Munyaneza moest er samen met zijn ploeg hard voor werken, maar uiteindelijk trok hij de winst toch over de streep. Op een bepaald moment had hij meer dan drie minuten voorsprong op zijn naaste belagers, toen leek het wel binnen te zijn. Verloor hij alleen 2:30 op een stel Duitsers, dus werd het toch weer spannend. Maar goed, toen gingen ze in een kringetje staan en samen bidden en daarna was de concurrentie uiteraard volslagen kansloos.
Hoera voor Benediction Cycling Team. Toch handig om een continentale ploeg te hebben, het loont. Blijkbaar komt er binnenkort nieuws over de ploeg. Hopelijk dat ze volgend jaar meer koersen gaan rijden. Het is vrij jammer dat ze Afrika eigenlijk nooit verlaten.
Volgend jaar komt er in ieder geval weer een Algerijnse continentale ploeg bij, blijkbaar. Alleen maar goed. Al zal deze ploeg Afrika waarschijnlijk ook niet verlaten, dus ja, schiet ook niet op eigenlijk.
Voorlopig even geen koers in Afrika. We mogen nu vooral uitkijken naar de presentatie van de Tour du Rwanda. Donderdag ofzo, wekkertje staat al klaar hoor.twitter:CyclingAfrica twitterde op zondag 17-11-2019 om 14:54:04Exciting news out of #Algeria GS Oil becomes a UCI Conti Team for the 2020 season after a two year absence looking like they have strong and experienced leadership with @AzzedineLagab #africarising #Teamisteam https://t.co/d4gbrsGg4X reageer retweet
Perszaaltje zat aardig vol:
Lekker man, niks mis mee. Uitzendinkje van de Rwandese televisie was prima. Koersdirecteurtje besprak speciaal voor de gelegenheid alles in het Engels, waardoor het perfect te volgen was. Hij begon met een flinke goednieuwsshow, alle huidige en nieuwe sponsoren werden even in het zonnetje gezet. Er zijn allerlei nieuwe sponsors aangetrokken voor liefst vijf jaar, de toekomst van de Ronde van Rwanda lijkt dus voorlopig verzekerd te zijn.
Tevens is er een samenwerking met Canal+ en Supersport, waardoor er dagelijks een samenvatting van 26 minuten zal volgen. Over liveregistratie werd niets gezegd, dat is dan weer jammer. Dit jaar werden wel enkele etappes live uitgezonden, al was de kwaliteit niet echt hoogstaand. Maarja, beter iets dan niets, dus ik hoop dat er ook volgend jaar wel wat live uitgezonden gaat worden. Misschien via de Rwanda Broadcasting Agency zelf, streampje vandaag is prima in ieder geval.
Goed, ik keek eigenlijk vooral omdat ik benieuwd was naar de deelnemende ploegen. De Tour du Rwanda kan pas echt gaan groeien als meer en grotere ploegen interesse tonen in de koers. Misschien dat bepaalde ploegen met het oog op een eventueel WK in Rwanda toch eens de boel willen verkennen. IJdele hoop natuurlijk, het werd een deceptie. Vino heeft genoeg gezien, hij stuurt zijn hoofdmacht niet opnieuw naar Afrika. De koers mag het doen met de continentale jongens van Vino Astana Motors. NTT stuurt zelfs de continentale ploeg niet meer, lachwekkend.
Nationale selecties:
Rwanda
Kameroen
Algerije
Ethiopie
Eritrea
Belgi
Ethiopi was er vorig jaar niet bij, nu zijn ze er wel weer. De nationale selectie van Belgi zal als het goed is gaan bestaan uit een aantal U23-renners.
Continentale ploegen:
Benediction Ignite (Rwanda)
Bai Sicasal (Angola)
ProTouch (Zuid-Afrika)
Bike Aid (Duitsland)
Vino Astana Motors (Kazachstan)
Bike Aid is weer terug. Ze hadden dit jaar met iedereen ruzie gemaakt, simpelweg door geld te eisen van organisatoren. Bike Aid(s) was van zoveel toegevoegde waarde, daar moesten ze eens voor beloond worden! Gevolg was dat ze dit jaar amper koersen reden, omdat ze van iedereen - terecht - een middelvinger kregen. Volgend jaar pakken ze het weer op de oude manier aan, zo te zien. Astana Motors in plaats van Astana, dat is wel bijzonder jammer. Al kun je met Chzhan, Nikitin, Astafyev en Fedorov best een goed ploegje samenstellen.
ProContinental:
Nippo - Delko Marseille
Novo Nordisk
Androni Giocattoli
Total Direct Energie
Mooi koersje voor Hailemichael en Girmay, niks mis mee. Androni is een mooie toevoeging, de mannen van Savio zijn er voor het eerst bij. Total was er vorig jaar ook al bij, Bernaudeau doet af en toe alsof hij iets met Afrika heeft. De diabetesgoden zijn er al jaren bij, leuk voor ze.
World Tour:
Israel
En dat was het.
Alleen Israel. Alle WT-ploegen zijn kut. Gewoon kut. En anders niks. 16 ploegen, erg veel is het niet. Ten opzichte van dit jaar missen we Astana, Interpro en een nationale selectie van Frankrijk en Kenia. Ook de continentale ploeg van het voormalige Dimension Data is er dus niet bij, Africa's Team krijgt nog een extra schep zand boven op het graf. In plaats daarvan een nationale selectie van Belgi en Ethiopi, en Androni, Bike Aid en Astana Motors. Het totaal aantal ploegen blijft hetzelfde, wat op zichzelf al een teleurstelling is. Doe gewoon 18 of 20 joh, laat Kagame maar overal een paar hotelletjes neerpleuren enzo, die gozert heeft geld zat. Volgend jaar zal KUDUS zijn titel dus niet verdedigen, dat is bijzonder spijtig. Al kwam zo'n mannetje van de organisatie met de suggestie dat hij wel met de nationale selectie van Eritrea zou kunnen rijden. Lijkt me niet, maar goed. Al bij al toch lichtelijk teleurstellend.
Nou, het parcours dan:
Kicken parcoursje hoor, vooral de vierde etappe lijkt mij een topshow te worden. Meer dan 200 kilometer in een Afrikaanse koers is goed voor gigantische tijdsverschillen en een enorme veldslag. Verder veel van hetzelfde, maar dat maakt allemaal niet uit. Ik heb er zin in, ik heb er enorm veel zin in. 23 februari zit ik er klaar voor, popelend en al. Zelfs als de Europese ploegen hun neus blijven ophalen voor koersen in Afrika zit ik klaar, met het broekje op de enkels.
Tot slot kwam er ook nog een spraakbericht van Peter Sagan voorbij, hij steunt blijkbaar een mogelijk WK in Rwanda. Goed man, niets meer aan doen.
Met Cofidis, Total Direct Energie en Delko drie procontinentale ploegen. Met ProTouch en Bai-Sicasal twee continentale ploegen en voor de rest alleen maar nationale selecties, dat is voor een 2.1-wedstrijd behoorlijk pover. Al valt het verschil met dit jaar mee, toen waren er ook maar vier procontinentale ploegen en n continentale. Het koersje in Gabon leeft toch ook niet echt, jammer is dat. Enfin, we volgen het alsnog. 20 januari gaan we los, dat is bijna joh!twitter:tropicale2020 twitterde op dinsdag 26-11-2019 om 17:38:15Les 13 teams (sur les 15) selectionns @tropicale2020: @TeamCOFIDIS + @TDE_ProCycling + @TeamDelko_MP + @ProTouchZA + #Angola Bai Sicasal Petro de Luanda +#Algerie + #Burkina + #Cameroun + #cotedivoire + #Eritrea + #Gabon + #Maroc + #Rwanda reageer retweet
De jongens van La Tropicale houden zich ook ieder jaar bezig met een wedstrijdje, namelijk het kiezen van de beste Afrikaanse renner van het jaar. Dit zijn dit jaar de genomineerden:
Joseph Areruya
Gustav Basson
Natnael Berhane
Mehdi El Chokri
Issiaka Cisse
Dario Antonio
Yakob Debesay
Biniam Girmay
Daryl Impey
Clovis Kamzong
Merhawi Kudus
Azzedine Lagab
Didier Munyaneza
Bachirou Nikiema
Youcef Reguigui
Je zou zeggen dat Impey dit makkelijk moet winnen, maar vorig jaar won Areruya. Toen had Impey ook de betere resultaten, in Europa in ieder geval. Kans is dus aanwezig dat KUDUS dit jaar wint, aangezien de Tour du Rwanda natuurlijk veel belangrijker is dan de Tour Down Under of een rit in de Tour de France. Genot.
Over KUDUS gesproken, die is genterviewd door een van de mannetjes van velo-club.net, geweldige gozers zijn dat. Niet alle Fransen zijn slecht, blijkt maar weer. Met Google Translate is het vrij behoorlijk te begrijpen.
Belangrijkste nieuwtje is dat Merhawi blijkbaar aanbiedingen had van andere ploegen, maar dat hij besloot bij Astana te blijven. Goed nieuws, in principe. Hij hoopt de Tour te rijden, maar die kans lijkt me klein. Kan beter voor de Giro of de Vuelta gaan. Tevens deelt hij een subtiel sneertje uit aan NTT. Hoewel hij gewoon een punt heeft, het is inderdaad moeilijk voor Afrikaanse fietsers om zich op het hoogste niveau te ontwikkelen als zelfs de Afrikaanse ploeg geen fuck om Afrikanen geeft. Oja, hij hoopt ook naar de OS te gaan. Aangezien Eritrea twee renners mag afvaardigen lijkt die kans me behoorlijk groot. KUDUS en Amanuel, gouden koppel.quote:Interview: Merhawi Kudus "Ik ben blij bij Astana"
Merhawi Kudus, de eerste Afrikaanse loper die voor Astana liep, heeft zojuist zijn twee-seizoenen contract met Team Kazakhe verlengd. Winnaar van de Ronde van Rwanda en 3e van de Ronde van Turkije in 2019, de Afrikaanse rijder is van plan volgend seizoen beter te doen en indien mogelijk de Tour de France te lopen.
Wat vind je van dit eerste seizoen bij Astana?
Heel goed! Aan de ene kant had ik over het algemeen behoorlijk goede resultaten en het was een geweldige ervaring om te leven.
Je bent de eerste Afrikaanse rijder die voor het Kazachse team rijdt. Wat doe jij
Ik ben blij en trots.
Hoe gebeurt het op een dagelijks communicatieniveau? Is het niet zo moeilijk?
Nee, omdat ik Engels spreek en de meerderheid van het team met mij communiceert in deze taal. Ik heb ook enkele noties van het Italiaans.
Wat wordt je beste herinnering in 2019?
De Ronde van Rwanda. In 2012 verloor ik die race tot een eindfase toen ik pas achttien was. Zeven jaar later kom ik terug aan het hoofd van een van de grootste teams in het peloton en win ik. Het zal onvergetelijk blijven!
Helaas start het team niet vanaf de 2020-editie ...
Het is jammer, want dit is de enige kans voor mij om in Afrika te rennen en ik denk dat ik er nog steeds zou kunnen zijn. Maar het is niet dramatisch.
Na de Tour of Rwanda eindigde je als derde in de Turkey Tour, een beetje in de laatste fase van de koningin-etappe. Betreurt over deze race?
Nee, integendeel. Ik was nog nooit op het podium van een World Tour-race geweest. Het is waar dat het nog beter had kunnen zijn. Maar de klimatologische omstandigheden tijdens deze beslissende fase waren echt moeilijk met met name de laatste vijfhonderd meter behoorlijk verschrikkelijk. Ik ben zeer tevreden met dit resultaat.
U hebt uw contract met nog twee seizoenen verlengd. U had andere voorstellen?
Ja, maar ik besloot door te gaan. Ik ben tevreden met de plannen die het team voor mij heeft. Ik ben hier erg blij en denk dat Astana me een stap verder kan brengen.
Ambities voor 2020?
Probeer nog betere resultaten te krijgen. Gewoon.
Je hebt geen grote Tour gelopen in 2019. Hoe zit het met het komende seizoen?
Als ik de keuze heb, zou ik willen dat ik aan het begin van de Tour de France kon staan. Maar dit moet nog worden bepaald.
Dit jaar staat ook in het teken van de Olympische Spelen in Tokio. Een ander doel dat we ons voorstellen?
Eritrea zal twee plaatsen hebben en ik hoop natuurlijk daar te zijn.
Een woord ter afsluiting van uw oude Dimension Data-training die in 2020 Team NTT wordt. Wat vindt u van de evolutie ervan?
Het is een internationaal team. In het begin was er een sterk Afrikaans contingent, maar dit neemt van jaar tot jaar af. We kunnen zelfs zeggen dat het team vandaag niet veel Afrikanen heeft. Dit maakt het voor Afrikaanse fietsers moeilijk om zich op het hoogste niveau te ontwikkelen.
Verder moet ik volgend jaar blijkbaar meer volgen dan het Baskische amateurcircuit alleen, want een ploegje uit Galici heeft Saymon Musie aangetrokken. Prima ploeg, dat Cortizo. Niets meer aan doen. Doet me in ieder geval deugd om deze jongen weer aan het werk te zien, nadat hij in 2019 volledig van de radar was verdwenen. Leek in de jaren daarvoor toch op weg naar een mooie carrire, maar het is enorm moeilijk als Afrikaan. Je moet een beetje mazzel hebben. Of een goede zaakwaarnemer. Musie sloot zich een tijdje terug aan bij de makelaartjes van Gorama Cycling en een paar weken later heeft hij een ploeg. Zo gaat dat dus.
Saymon is er zelf ook heel blij mee. Zoiets denk ik in ieder geval uit de volgende tweet te halen.twitter:ccpadrones twitterde op dinsdag 26-11-2019 om 10:09:49FICHAJE!. Saymon Mussie, joven escalador de 21 aos, pero que ya sabe lo que es correr en profesionales.Llega a Padrn, tras ser uno de los mejores talentos emergentes africanos, para aportar su notable calidad como escalador y fortalecer el ilusionante proyecto de Aluminios https://t.co/o15Tlv2Vyf reageer retweet
En dan is de Tour de Guinee ook nog eens bezig! Niet eens een UCI-wedstrijd, maar vooral leuk om te volgen aangezien er een ploeg uit Sierra Leone aan de start staat. Ja, Sierra Leone. Daar hebben ze sinds 2015 niet meer gefietst omdat toen de pleuris uitbrak. Of nouja, de ebola. Dat klopt beter.twitter:Saymon08619642 twitterde op dinsdag 26-11-2019 om 16:03:31First i will like to say to thank #God to put me in this position with the help of my parants and beloved funs and also i really thankful to the team Club Ciclista Padrones-Equipo Alumnios Cortizo with my specialist game in 2020. https://t.co/b9wHz6gNVH reageer retweet
twitter:tomowencc twitterde op woensdag 27-11-2019 om 13:52:40Well, it wasn't quite the race we wanted, but we did it! Today the Sierra Leone national cycling team raced in an African UCI race for the first time since the Ebola outbreak in 2015 – Tour de Guine, starting in Kissidougou. https://t.co/4bmbLD4ucN reageer retweet
Mooie jongens, prachtig shirt. Een shirt dat te koop is!
twitter:LeColUK twitterde op woensdag 27-11-2019 om 17:39:58We’d heard about Sierra Leone's riding community and we wanted to it support further. That's why we produced the first ever Sierra Leone National Jersey. Available for pre-order today, a percentage of sales will help support the Nation’s top riders.https://t.co/dX0VI4be7B https://t.co/Iuezir3r8S reageer retweet
Ze kunnen er verder geen kut van, maar dat maakt niet uit. Adrien Niyonshuti probeert de boel daar een beetje op poten te zetten, maar dat valt niet mee natuurlijk. Het gaat om het verhaal, dat is verder wel mooi. Bovendien zijn ze toch maar mooi op weg om de Ebola Cup te winnen, je zou voor minder. Vandaag is een van die gasten gewoon 15e geworden, achter de schroeiende Burkineesjes. Bachirou Nikiema en co winnen alles daar.
Sierra Leone, die stonden nog niet in de OP. Als ze inderdaad de komende dagen wat resultaten weten te boeken moet daar misschien wel verandering in gaan komen.twitter:tomowencc twitterde op vrijdag 29-11-2019 om 18:08:17
quote:Die Straen sind in den meisten Teilen Deutschlands zu flach. Und ich mag vor allem Eiscreme.
https://sigma-inmotion.co(...)d-das-team-bike-aid/quote:In thiopien gibt es seid diesem Jahr einen neuen Prsidenten. Dadurch gab es sogar schon einen Direktflug von Eritrea nach thiopien. Das ist fr uns vergleichbar mit dem Mauerfall!
Interessant. Bedankt voor het delen Bob.quote:Op zaterdag 30 november 2019 08:44 schreef Immerdebestebob het volgende:
Kwam nog een interview met Mekseb tegen. Is vrij kort en gaat name over vismperikelen. Toch ook paar andere dingen.
[..]
[..]
https://sigma-inmotion.co(...)d-das-team-bike-aid/
Paar dingen die mij opvielen:
Helemaal vergeten dat dit een ding was. Ik hoop alsnog dat dit niet helemaal klopt en dat Amanuel en KUDUS samen kunnen gaan, Debesay staat er qua niveau toch duidelijk onder.quote:Mit dem Gewinn der Afrikameisterschaft hat er sich fr Olympia qualifiziert. Gemeinsam mit seiner Schwester Mosana gehts es 2020 nach Tokyo.
Dan ben je Debesay zijnde een paar jaar prof geweest op het hoogste niveau en dan nog zo behandeld worden. Dat lijkt me inderdaad bijzonder frustrerend.quote:Beschreibe uns doch kurz die politische Lage in Eritrea.
Das Hauptproblem fr mich ist, dass die Politik in Europa alles blockiert. Es sind aber auch die Fluggesellschaften, die keine Passagiere mitnehmen wollen, die in Europa nicht einreisen knnen. Das ist Willkr und frustrierend.
Waarheid als een koe. Een Eritrees team op hoger niveau zal al een boel schelen, maar dan moet de overheid wel meewerken. Vorig jaar wilde een van de Eritrese amateurteams graag continentaal worden, maar dat mocht niet van de Eritrese overheid omdat ze dan een voordeel zouden hebben ten opzichte van de andere Eritrese teams. Ja, zo kom je er natuurlijk niet.quote:Was wrdest Du Dir fr den eritreischen Radsport wnschen?
Generell mssen wir professioneller sein. Es gibt viele gute junge Fahrer. Wir brauchen sie in einer guten Form und knnen keine Visa-Probleme gebrauchen. Und wir wnschen uns ein professionelles Team in Eritrea. Derzeit haben wir ein groes Problem, da wir den besten Fahrern keine Mglichkeit bieten knnen einen Schritt weiter zu kommen.
Ook wel een interessant perspectief. Je bent een held in Afrika, komt dan naar Europa en wordt de vernieling in gefietst. Dat doet wel wat met je motivatie en je vertrouwen. Tevens natuurlijk een goed punt over het racisme, dat is zeker in de edele wielersport ontegenzeggelijk aanwezig. Klootzakken. Tactiek en techniek ook nog even benoemd, dat zit er wel boenk op.quote:Welche Problematiken siehst Du fr den afrikanischen Radsport? Gibt es auch Chancen die ergriffen werden sollten?
Das Problem ist, dass die Talente in den Lndern, in denen der Radsport wirklich gro ist, schon riesengroe Heroes sind und dass es fr diese Fahrer schwierig ist in Europa wieder bei null anzufangen. Mental ist das sehr schwierig wenn im eigenenen Land alle Tren aufstehen und man vom Prsidenten schon eine Ehrenmedaille bekommen hat. In Europa aber in den ersten Rennen abgehngt wird. Die Fahrer sind wenn sie hierherkommen erstmal niemand. Wir leben weiterhin auch in einer Welt die rassistisch ist und Afrikaner hier nicht fair behandelt werden. Darum bleiben hier auch viele Chancen liegen.
Rein theoretisch ist fr die Jungs in den nchsten 10-15 Jahren bei europischen Rennen das gleiche wie im Marathon mglich. Aufgrund der Physis, der krperlichen Voraussetzungen und der mentalen Strke. Der Zugang ist aber schwieriger als im Marathon, dazu kommen auch taktische und fahrtechnische „Nachteile“. Viele fahren Werte wie in der World Tour, knnen diese aber im Rennen nicht umsetzen.
Een Afrikaanse renner is drie keer duurder dan een Europese? Amai, als dat klopt zou je bijna begrijpen waarom teams nogal huiverig zijn om een Afrikaan in dienst te nemen.quote:Was macht es fr andere Teams so schwer talentierte Afrikaner ins Team aufzunehmen?
Durch die Problematik mit Visas und der Politik wird es immer nur vereinzelt Fahrer in anderen Teams geben. Der Aufwand fr einen Afrikaner ist in allen Belangen 3 Mal hher, in Bezug auf Kosten, Betreuung etc. Die Mehrkosten trgt normalerweise kein Sponsor, da diese ja teurer sind als ein reines europisches Team. Was es unsere Arbeit nochmals erschwert. Aber das ist unsere Passion und wir finden das toll was in den Lndern passiert, deswegen machen wir die Arbeit. Mekseb ist das beste Beispiel.
Een echt positief verhaal is het niet. Het Afrikaanse wielrennen heeft nog een lange weg te gaan, en het grootste deel van die weg wordt niet eens door Afrika zelf bepaald. Geen sinecure.
Daar zit zeker een taak. De UCI zou op moeten komen voor haar renners, maar op dat gebied laten ze het pijnlijk afweten.quote:
Zie jij hier geen taak voor de UCI, om bij te springen voor de extra kosten?
Altijd die blabla over internationalisering, maar puntje bij paaltje doen ze er niets aan. Geld rapen in de zandbak, en dat is het dan ook wel. De enige geste is dat Rwanda minder hoeft te betalen voor het organiseren van het WK, mocht het zo ver komen. Verder niets.
In de open brief wordt aardig uitgedeeld.twitter:ProCyclingStats twitterde op zaterdag 07-12-2019 om 08:24:25In the meantime in #Rwanda After @Tour_du_Rwanda 2017 we stopped going there because of several reason#Corruption #mismanagement Read this: Open Letter To @Ferwacy President @Aima_Bayingana https://t.co/IqvC2KaUH1and Ferwacy Committee Resignhttps://t.co/uWsOHyrmQM https://t.co/fGU9xCoCCQ reageer retweet
Aimable blijkt niet zo aimabel te zijn, amai zeg. De open brief heeft wel effect gehad, want:quote:Open Letter To FERWACY President Aimable Bayingana
by Jonathan (Jock) BoyerDecember 4, 2019
I have listened to your complaints against us and have seen how you treat those fighting for transparency, a purge of corruption, the end of abuse of power, and an end of your misogynistic rule within Rwanda Cycling Federation (FERWACY).
I have weighed your empty arguments, your boasts, your vitriol, and your desperate need to blame others for your failures.
I have read your “Procedures Manual” and “Strategic Plan” adopted in June, 2019. You have made it easy to address you personally for all the issues within Ferwacy and within cycling in Rwanda.
You have stated many times to those around you that “I (Aimable) am Ferwacy.” “I am the reason for cycling in Rwanda.” So Aimable Bayingana, you have claimed to be responsible for all of Rwandan cycling it is time for you to take full responsibility.
You choose your “entourage” of yes people and expel those who question your decisions or actions. You ousted one of Rwanda’s fiercest advocates for cycling Festus Bizimana because he questioned your behavior and choices.
You continue with your threats to him for standing up for what is right. You tarnish his integrity and question his motives. Festus is a person whose example of competence and knowledge gained him a stellar position at the US Embassy supported by the US Ambassador.
I have seen how you systematically take claim for any victory or success in cycling in Rwanda, especially those that happened in spite of you, not because of you. I see how you claim responsibility and ownership of the Tour of Rwanda as if you did it alone.
Have you forgotten that it was Minister Habineza who set the Tour of Rwanda in motion underwriting its international inception? And GSO who understood the vision and made it happen and who continues to make it happen professionally? Without either of those two, the Tour of Rwanda would not have existed.
And it is thanks to the people of Rwanda who line the roads to witness this magnificent event and made it so famous. You perpetuate a class system where you are at the top, and everyone else is at the bottom, the riders occupy the lowest position.
You rule by fear and threats. Riders and staff state you threaten them with jail time if they even speak to us. They talk to us because they see the damage being done to the sport. Through your cowardice, from your anonymous Facebook account, you post threats.
You post degrading remarks and menaces on the rider’s Facebook pages. You posted on Bonaventure’s page threatening him and telling him that he owes Ferwacy/you everything. Should I remind you, Bonaventure Uwizeyimana put Rwanda on the map by being the first Rwandan to win a stage at a UCI 2.1 race? He is your current National Champion and double Rwandan National Champion whom you treat with disrespect and disdain. He has represented Rwanda in an exemplary fashion for over six years.
He has made you famous and made Rwanda proud. Right now, out of fear and by choice, he lives in the USA far away from your menacing reach. Is that how you treat an Ambassador to your country? Where is your Patriotism Aimable?
I see how you treat Rwanda’s most prominent and famous cycling Ambassador, two time Olympian Adrien Niyonshuti. Just a few days ago, you called him to berate and criticize him for sharing his knowledge and passion for cycling to a group of youth in Sierra Leone. You threaten him if he continues.
You blocked a donation of bikes from RNOC to his Cycling Academy in Rwamagana, this same academy that has produced riders to the likes of Valens Ndayasenga, Joseph Areruya, and Jean Claude Uwizeye.
You have purposely blocked his ability to gain a UCI coaching license for over three years now.
You have denied his entrance to the MTB World Championships to represent Rwanda.
You have denied his ability to be selected for the Tokyo Olympics, representing Rwanda.
You have tried to block Adrien’s contribution to the youth, not only of Rwanda but to your brothers and sisters in Africa, at every junction. Have you forgotten that Niyonshuti remains the first and only black African to have finished the MTB race at the Olympics? He is the reason you are at Ferwacy.
He is the reason there is a new culture of cycling in Africa. He is the reason I decided to stay in Rwanda in 2007 and remain for a decade. Niyonshuti can accomplish far more than we could ever achieve.
He will affect many more youths that we could ever, and yet you treat him like an outcast, dirt under your feet, your shame precedes you Bayingana. Your smear and intimidation campaign against cycling’s biggest asset is not only unpatriotic, unethical, and evil, but it is to the detriment of the progress of cycling in Rwanda and the rest of Africa. Forget not that Niyonshuti is a survivor.
He lost 6 of his brothers and 60 of his family members in the Genocide against the Tutsi. He lost his father and best friend when I was with him in the early years. Do you think for a moment you can break that young man’s spirit with your evil threats and menaces?
The lack of spare parts for National Team bikes and disrepair of the Presidential Bikes is 100% your fault Bayingana. You have systematically ruptured every relationship we have had with our loyal sponsors and suppliers. You prefer to have ARCC pay +40% or even up to 5x the price for parts and bikes from a foreign source rather than use the loyal suppliers we have had over the years.
Are you bad at math, or would you rather waste precious government money? In the ten years we were in Rwanda and over $3million of money spent, you never once wrote one letter of thanks to any of our (your) sponsors. It is lamentable and shocking how you treat those who have funded the growth of cycling in Rwanda.
You spit in the face of Thomas Pupp, an Austrian Parliamentarian and Continental team owner who gave the National Team cars, a service course, and assistance at the World Championships in Austria.
Never a thank you, never a returned email, never a follow-up? Instead, you post photos of you and your SG Toussaint at a fancy restaurant in Innsbruck celebrating while your team struggled.
Have you forgotten that Mr. Pupp was the one that hosted your double TOR winner Ndayisenga in Europe for a season on his Continental team? Have you forgotten Thomas struck a deal with KTM bicycles for professional bikes at a minimal price?
That he arranged assistance to the National team when needed and offered to assist in setting up a KTM distribution center in Kigali? You cannot deny knowing about it because you Bayingana “are Ferwacy.” You ignored all of this. Your business acumen is deplorable and evidenced by all the sponsors you have lost and all the opportunities for Rwanda thrown away.
You target a group of people that are already marginalized by their gender and their socio-economic status. You have systematically taken away the hope that cycling gave them. You oppress those that cannot defend themselves and puff yourself up, showing how strong and powerful you are.
Where were you when the young female cyclists from Nyamata were victims of sexual abuse? They were victims of promises of a bright future, bikes, and trips abroad if they would comply with the sexual needs of their coach Straton Mbazumutima? Your response to me when Nellie Ingabire came forward was that “it is a club affair and you do not get involved with club issues.”
Would you have reacted the same way if one of those girls were one of your beautiful, bright daughters? Why do you make a difference between village girls to the “privileged” ones? Who gives a voice to the disenfranchised? Those women left without a voice?
Those whose lives were given a glimpse of hope, a ray of sunlight? Only to be left in darkness and desperation, used by the privileged, then spit out to continue their lives in shame and darkness. It was Kimberly Coats, every time that fought for the safety of these girls. If it were not for her, these girls would continue to be sexually abused and discarded. You denounced her in meddling in “your affairs.”
I call it fighting for those without a voice or chance of escape. How can you stand by and knowingly accept this coach who admitted to his crimes and allow him reinstatement into another club?
Then when we pushed for his expulsion, you put him in charge of the ladies and youth in your club, Team Muhazi? He was removed not by you, Mr. President of Ferwacy, but the authorities who rightfully deemed him a threat to the youth of your own club run by your brother.
You go up against all that Rwanda stands for, anti-corruption, women’s rights, and gender equality. You spit in the face of your own Executive Committee by doing as you please. Where were you when 18 year old, Jean Eric Habimana was left stranded at the Schiphol airport in Amsterdam returning from the World Championships in the UK?
He had not one cent to his name, a service passport, and incorrect visas to return him to Rwanda or the UCI training camp in Switzerland? Why did it take a Rwandan diaspora to get you to react to get him a replacement ticket? Still without food abandoned by you left to fend for himself.
If it had not been for Kimberly he would have been without food and water for over 36 hours she made one call, one email and got food and sanctuary for him at the Turkish Airlines lounge in Istanbul.
How do you leave an 18-year-old young man, a National Team member, alone in various airports with no means of sustenance? You had the opportunity and access to the same person from Turkish Airlines when he was in charge in Rwanda.
You never once made any attempt to thank or contact him for the sponsorship he gave the National Team. These riders are the future of Rwandan cycling and you are ripping away their hope and dreams.
You could care less about their well-being; you treat them like dispensable dogs at your table. How can you oblige all cycling in Rwanda pass through your conduit, a conduit filled with favors, lies, false promises, unattainable goals, and allegiance payoffs? You even threaten the media to support you and allegedly offer bribes for their support, as evidenced by the last Taarifa statement.
Your arrogance and self-importance are to the detriment of the sport. With every “gift” to a club, there is a pledge of allegiance to your corrupt ways. Stop blaming Team Africa Rising, Kimberly, and myself for your failures and the decline of cycling in Rwanda.
Stop hiding behind the most prestigious race in Africa the Tour of Rwanda and the candidature for the World Championships. Both can survive without you. You are not indispensable. It is not because of you that they both exist.
For over a decade we covered for you, we filled the gaps where needed, now that we are absent your lack, negligence, and incompetence is clear evidence. Your reign of terror will not fill the gaps and holes; it will not bring the sponsors back.
It will not motivate the riders to train harder; it will not bring more youth into cycling. It, in the end, will erode at the foundation that took over a decade to build and eventually collapse. As cycling declines, you boast to your friends and entourage about the magnificent hotel you are building on Lake Muhazi.
You post photos of you in your recently acquired speedboat sent over in a container paid for by Ferwacy. Will your hotel soon be the host hotel for the Tour of Rwanda? Will it host training camps for the National Team? Will you charge for the accommodations, or will it be free? Will its usage by Ferwacy or TOR, be mandated, or will it be a decision by your executive committee?
Where are you at with your newly published “Strategic Plan” for Ferwacy? I will comment on just a few points to demonstrate that this “Strategic Plan” appeared without any advice from an expert in the specific fields.
The “plan” development happened without those who would be implementing it; the head coach, Sterling Magnell and head mechanic, Sean Belfast. It is evident; you have no intention of carrying much if any of it out. Anything that will be achieved will be despite you not because of you.
Specific points related to the Strategic Plan: Page 8 objective #1,#5 “Establishment of 5 zones and 20 centers of talent detection….by January 2020.” The only legitimate training center outside of ARCC that I know of is Niyonshuti’s Cycling Academy in Rwamagana.
I remind you that you just blocked a donation of bikes from the RNOC to the ANCA and continue to try to prevent Adrien from operating in Rwanda and abroad. Who and how will the 18 other centers be managed by January 2020, Mr. Bayingana? How will you add 18 centers in two months?
Page 8 objective #2 “Selection and training of 40 trainers, two at each center by December 2019”. During my tenure in Rwanda, probably 40/50 “coaches” received their “Level 1 UCI coaching license”. Having a license does not mean you are a “coach.” Very few of these licensees are active in coaching in cycling.
Do I need to remind you one of them, Straton Mbazumutima was one of these coaches now expelled for sexual misconduct with his trainees, he was even expelled by me from ARCC for coming to work drunk?
Where is your “safe sport” training that almost all federations oblige every coach to go through to keep the riders, youth, and staff safe from misconduct and abuse? This program was strongly suggested in writing to you by Kimberly in 2017.
You ignored its importance therefore ignoring the importance of keeping the women and youth safe from abuse. How will you arrive at 40 by the end of the year or even 40 by the end of 2020?
Had you allowed Niyonshuti to take his coaching training class at the UCI 3 years ago as requested, you would have had 40 competent coaches in Rwanda. You would have met your goal and objective.
Page 8, objective #3, you state, “40 mechanics, two at each center by December 2019.” Why have you not shared these objectives with your National Team mechanic and primary mechanic trainer Sean Belfast? Since June, he has trained one group of 12 mechanics.
Two of which could go to the next level and only 50% would be able to be at one of your “centers” so six mechanics since June. NONE of these mechanics have the necessary tools. You have NO relationship anymore with the top tool manufacturers that have supported you over the last 13 years.
I do not see a plan to acquire these critical tools for your 40 mechanics. Mr. President of Ferwacy, what is your actual plan, do you expect your mechanics to work without tools, tools that are not even available in Rwanda?
You recently adopted a very extensive “Procedure Manual” in conjunction with your “Strategic Plan.” Within only a few days, you went against two definite clauses with the manual relating to the recruitment process. You “appointed” your current SG, Toussaint Nosisi, into the position of DG of Ferwacy who then held two positions at Ferwacy, SG and DG.
You clearly ignored Section III 1.1-1.6 Staff recruitment process on several points. Also, you gave him a big salary without a vote from your complete executive committee.
You use your “procedures and strategic plans” documents only to placate demands from outside but fail even to study or modify these documents that would reflect a realistic and attainable approach. You fail to ask advice from qualified experts, your head coach, head mechanic, and those that have the experience and the passion for bringing cycling in Rwanda to the next level.
In both of these plans, you emphasize your relationships with your sponsors. However, you have proven time and again your disregard for those sponsors that support you already. You continue to say to the press and others that we are undermining you and Ferwacy.
On the contrary, we have spent hundreds of thousands of dollars since we left supporting your riders, your clubs, and assisting those that you have thrown to the curb. We have supported Team Benediction Cycling, Adrien Niyonshuti Cycling Academy, Bugesera Women’s Cycling Team, SKOL Cycling Team while in Europe, and Rafiki Uwimana’s new team. Your disdain for those who stand up to you, especially women, is frightening and dangerous.
Kimberly, a former Business Development Manager at the largest food distribution company in the US, brought her skills and business acumen to Rwanda and Ferwacy to build a sustainable program. She has worked tirelessly behind the scenes assisting and helping cycling in Rwanda for over a decade.
Now you have the audacity and arrogance to suggest she undermines all that she helped create? Your unscrupulous attacks serve only to protect your position and ego. You suggest we want Ferwacy to fail.
That couldn’t be further from the truth. We hoped to step away and continue with a new chapter for Team Africa Rising. We thought we left the program in honest, incorruptible hands committed to the cyclists. You proved us wrong.
Enough is enough, you have been intoxicated by power and your greed has become your idol. Our reputation is exemplary, our motives and actions are consistent with our mandates.
Our Board of Directors is without reproach. You have failed Ferwacy, its mandates, and original vision, and you have been unable to represent Rwanda in the light it deserves.
Ze laten er geen gras over groeien.quote:The president of the Rwanda Cycling Federation, Aimable Bayingana, has resigned following multiple allegations of corruption and accusations against the organisation of sexual abuse of female riders.
Bayingana stood down together with his entire executive committee including two vice-presidents, advisors, secretary general and treasurer.
Afrikaanse praktijken in Afrika, dit topic is nu echt compleet.
Zo te lezen is het bijzonder goed nieuws dat deze man is opgerot, misschien dat er nu een kundiger iemand aan het roer komt. Wel lastig in een land zonder wielergeschiedenis waar weinig kennis aanwezig is, dan heb je toch wat meer kans dat er een volledig ongeschikt iemand wordt aangesteld. Ook op dat gebied heeft het Afrikaanse wielrennen nog een lange weg te gaan. Het gaat niet alleen om de renners, het gaat ook juist om het creren van een geschikte infrastructuur en een omgeving om het talent tot ontbolstering te laten komen.Nog meer typisch nieuws: Mehdi El Chokri kreeg geen nieuw contract bij de opleidingsploeg van NTT, omdat hij volgend jaar geen belofte meer is. Aangezien andere ploegen niet echt in de rij stonden schreef hij een ietwat gefrustreerd berichtje op twitter waarin hij aangaf waarschijnlijk te stoppen. Nu schijnt het zo te zijn dat er toch nog een ploeg interesse had: de nieuwe continentale ploeg van Israel. Leuk, in principe. Maar dit feest gaat waarschijnlijk niet door, want een Marokkaan die voor een ploeg uit Israel rijdt kan natuurlijk echt niet. Doet me een beetje denken aan Ahmet Orken een paar jaar terug. Toen waren de reacties in Turkije ook niet echt mals. Zelfde schijnt te gelden voor Marokko. Fijn, dit soort dingen.
Even die coach googelen:quote:You target a group of people that are already marginalized by their gender and their socio-economic status. You have systematically taken away the hope that cycling gave them. You oppress those that cannot defend themselves and puff yourself up, showing how strong and powerful you are.
Where were you when the young female cyclists from Nyamata were victims of sexual abuse? They were victims of promises of a bright future, bikes, and trips abroad if they would comply with the sexual needs of their coach Straton Mbazumutima? Your response to me when Nellie Ingabire came forward was that “it is a club affair and you do not get involved with club issues.”
Would you have reacted the same way if one of those girls were one of your beautiful, bright daughters? Why do you make a difference between village girls to the “privileged” ones? Who gives a voice to the disenfranchised? Those women left without a voice?
https://www.newtimes.co.r(...)ar-rwamagana-circuitquote:Over the last six months, the club has scouted and trained 20 young riders, including seven girls, under the guidance of Coach Straton Mbazumutima.
Volgend jaar weer actief op continentaal niveau, met een ploeg die behoorlijk lijkt op de huidige ploeg. Kent Main blijft, dat is wel de beste renner van het geheel. Zou eigenlijk voor NTT moeten rijden, als ze daar iets met Afrika hadden. Gustav Basson is overgenomen van een andere Zuid-Afrikaanse ploeg, hij kan ook wel een aardig eindje met een fiets rijden. Callum Ormiston is de jongste van het stel, daar zit wel wat potentie in. Verder is het vooral veel middelmaat, al won iemand als Reynard Butler wel een keer een profkoers dit jaar. In de Tour of China, maar toch.
Meest opvallende is dat Clint Hendricks niet blijft, toch een van de betere Zuid-Afrikanen. Ook de jonge Ryan Terry mag niet blijven, hij mag het doen met een plekje bij officegururacing U23, jawel. Een van de betere opleidingsploegen van Zuid-Afrika, maar dat ben je al snel. Helaas mogen mijn Ethiopische vrienden ook niet blijven, het is bij een korte snuffelstage gebleven.
De continentale ploeg van Israel
Start-Up Nation heeft ondertussen aangekondigd dat er twee Afrikanen voor de ploeg zullen rijden. Toch Mehdi El Chokri, ondanks alle bezwaren. Al ben ik benieuwd of het er echt van gaat komen, bij Ahmet Orken duurde het ook een tijdje na de officile aankondiging voor de afkondiging in beeld kwam. Daarnaast vissen ze Awet Gebremedhin op, onze sympathieke Zweedse Eritreer die al voor Israel reed maar niet mee mag naar de WT. Kan in ieder geval blijven fietsen op deze manier, het is iets.wtf?twitter:larrymontana twitterde op vrijdag 27-12-2019 om 12:30:34Wtf @TableMountainNP @SANParks @VanHaywood. Someone just broke Nic Dlamini’s arm https://t.co/oYQGiTNUPM reageer retweet
Omdat hij blijkbaar eerst al hardhandig van z'n fiets werd getrokken. Zo erg verzet ie zich trouwens niet eens, zeker niet genoeg reden om dan maar iemand z'n arm te breken.quote:
Ook al ziet het er enorm overdreven uit wat ze doen, waarom werkt hij niet gewoon mee als hij (terecht kennelijk?) gearresteerd wordt?
Gelukkig krijgt hij wel veel steun van zijn eigen ploeg.twitter:KevinMcCallum twitterde op vrijdag 27-12-2019 om 13:48:44I’ve been told these officials made @nich_dlamini crash by grabbing his bars at 60/h because they wanted to check his permit. Then they assaulted him. This is career ruining. @CyrilRamaphosa @PresidencyZA @MbalulaFikile @NathiMthethwaSA @BarbaraCreecy_ https://t.co/vRSdA3wapg reageer retweet
Echt walgelijke praktijken dit. Ook echt beweren dat hij zelf z'n arm gebroken zou hebben.twitter:NTTProCycling twitterde op vrijdag 27-12-2019 om 13:38:58We are aware of a video in which one of our riders, Nic Dlamini, was involved in an incident in Cape Town earlier today. He's currently undergoing medical assessment after which we'll be able to provide a full update on what transpired. reageer retweet
Je leest op sociale media alleen de verhalen van de ene kant. Feit is verder dat als hij helemaal niets doet (of berhaupt niet zonder te betalen in dat park rondfietst) die arm niet gebroken zou zijn, wat nogmaals niet wil zeggen dat het normaal is wat die agenten doen.quote:
[..]
Omdat hij blijkbaar eerst al hardhandig van z'n fiets werd getrokken. Zo erg verzet ie zich trouwens niet eens, zeker niet genoeg reden om dan maar iemand z'n arm te breken.Gelukkig krijgt hij wel veel steun van zijn eigen ploeg.twitter:KevinMcCallum twitterde op vrijdag 27-12-2019 om 13:48:44Echt walgelijke praktijken dit. Ook echt beweren dat hij zelf z'n arm gebroken zou hebben.twitter:NTTProCycling twitterde op vrijdag 27-12-2019 om 13:38:58
[ afbeelding ]
De andere kant van het verhaal is het statement dat je hierboven kunt lezen, waaruit blijkt dat hij zelf zijn arm gebroken zou hebben, dan ben je snel klaar met praten toch?quote:
[..]
Je leest op sociale media alleen de verhalen van de ene kant. Feit is verder dat als hij helemaal niets doet (of berhaupt niet zonder te betalen in dat park rondfietst) die arm niet gebroken zou zijn, wat nogmaals niet wil zeggen dat het normaal is wat die agenten doen.
Ik vind dit toch heel erg neigen naar victim blaming. Je arm wordt toch ook niet gebroken als je een keer zwart reist bij de NS? Bovendien komen dit soort praktijken blijkbaar vaker voor in dat park. Gewoon een schande, klaar. En als het klopt dat hij in eerste instantie van de fiets werd getrokken toen ze hem wilden controleren valt er helemaal niets meer voor die rangers te zeggen.
Als hij gewoon in dat jeepje gaat zitten (of betaald had) is er toch niets aan de hand? Je kunt wel alles op die rangers afschuiven, maar dat slaat ook nergens op.quote:
[..]
De andere kant van het verhaal is het statement dat je hierboven kunt lezen, waaruit blijkt dat hij zelf zijn arm gebroken zou hebben, dan ben je snel klaar met praten toch?
Ik vind dit toch heel erg neigen naar victim blaming. Je arm wordt toch ook niet gebroken als je een keer zwart reist bij de NS? Bovendien komen dit soort praktijken blijkbaar vaker voor in dat park. Gewoon een schande, klaar. En als het klopt dat hij in eerste instantie van de fiets werd getrokken toen ze hem wilden controleren valt er helemaal niets meer voor die rangers te zeggen.
Ga jij rustig in dat jeepje zitten als je eerst op volle snelheid aan je stuur omver wordt getrokken?quote:
[..]
Als hij gewoon in dat jeepje gaat zitten (of betaald had) is er toch niets aan de hand? Je kunt wel alles op die rangers afschuiven, maar dat slaat ook nergens op.
Helaas afgeschermdquote:wtf?twitter:larrymontana twitterde op vrijdag 27-12-2019 om 12:30:34
Zo gemakkelijk dit commentaar allemaal.quote:
[..]
Ga jij rustig in dat jeepje zitten als je eerst op volle snelheid aan je stuur omver wordt getrokken?
Als dat al zo is gegaan, waarom is dat dan zo gegaan? Stonden die rangers op een willekeurige plek en trokken ze hem er zonder waarschuwing vanaf? Stopte hij niet nadat hij daartoe gemaand werd? Tussen het op volle snelheid van de fiets aftrekken en het aanhouden hebben ze nog vastgesteld dat de informatie over het ontbreken van een vergunning om daar te fietsen klopte?
Gelukkig heb je zelf al toegegeven dat het niet normaal is wat die agenten doen. Zijn we het toch nog ergens over eens.quote:
[..]
Als hij gewoon in dat jeepje gaat zitten (of betaald had) is er toch niets aan de hand? Je kunt wel alles op die rangers afschuiven, maar dat slaat ook nergens op.
quote:DLAMINI SUFFERS BROKEN ARM AT HANDS OF SANPARKS OFFICIAL
NTT Pro Cycling can confirm that rider Nicolas Dlamini sustained a broken arm after being stopped by SANParks officials in the Silvermine section of Table Mountain National Park on Friday.
Following the incident, which was caught on film by a fellow cyclist, Nicholas was taken to False Bay Hospital where x-rays were carried out and was confirmed that he suffered a fracture of his left humerus. He has since been transferred to another local hospital where further specialist consultation, together with our team’s medical department, will decide on the next course of action to treat the injury.
NTT Pro Cycling also notes the release of a statement of the incident by SANParks. The video taken by the eyewitness clearly outlines the course of events which saw Nicholas sustain this injury.
This is a major setback for the Capetonian who had been out on a training ride ahead of a hugely promising 2020 season. The 24-year-old had just completed a very promising 2019 which included his first Grand Tour, the Vuelta a Espana, and he was looking at following that up with further participation in some of the sport’s biggest races in 2020.
He also recently was part of a delegation that travelled to Tokyo and spent some time on the Olympic Road Race course in the hopes of realising a dream and being selected for Team South Africa at the Games.
NTT Pro Cycling would like to be clear that we fully condemn violence in any form and are all highly distressed to see our teammate treated in this manner.
As such, and following the release of the video, NTT Pro Cycling calls upon SANParks to urgently account for the following:
1. The level and scale of physicality employed by the officials in subduing Nicholas, which saw him fracture his arm. Despite being visibly distressed after being pulled off his bicycle at high speed, which saw him crash, there can be no justification for the level of violence meted out to him.
2.The subsequent release of this video on social media has gathered huge momentum, around the world. As one of South Africa’s premier tourist attractions what type of message does this send to both local and foreign visitors who want to visit it?
3.Nicholas has an extensive race programme for 2020 already in place. This unnecessary injury will now have a serious effect on that, as well as his chances of racing at the 2020 Tokyo Olympic Games.
We also call on SANParks to:
1.Implement immediate disciplinary procedures against the officials involved.
2. A full public apology to both Nicholas, as well as the eyewitness, who was clearly intimidated by the officials while filming this incident.
3. Following the enormous response to this incident, it’s clear that SANParks need to engage with the greater cycling community in Cape Town to forge a positive relationship for the future. We look forward to seeing them take the lead in this respect.
Douglas Ryder – Team Principal
I was both devastated and appalled to see the video of Nicholas on social media. To watch a young man who I know so well in such unnecessary distress made me feel sick, to be honest. The way in which he was treated is simply not acceptable.
twitter:BarbaraCreecy_ twitterde op vrijdag 27-12-2019 om 18:47:31I have just visited @nich_dlamini in hospital and heard first hand his horrible experience. I have instructed @SANParks to suspend all official involved and implement an independent investigation. reageer retweet
Gelukkig zien ze in Zuid-Afrika Dlamini gewoon als slachtoffer, zoals het hoort.
Is dit een steek richting Belgi?quote:[ afbeelding ]twitter:BarbaraCreecy_ twitterde op vrijdag 27-12-2019 om 18:47:31
[ afbeelding ]
Gelukkig zien ze in Zuid-Afrika Dlamini gewoon als slachtoffer, zoals het hoort.
Een deelnemerslijst om duimen en vingers bij af te likken. Met Cofidis is er zelfs een WT-ploeg van de partij! Verder zien we met Total Direct Energie en Nippo-Delko twee procontinentale ploegen, een aantal continentale ploegen en vooral veel nationale selecties. Het parcours ziet er dit jaar als volgt uit:
Meteen op de eerste dag duiken we Kameroen in, de Bongo Bongo Tour gaat internationaal! We komen aan in Ebolowa, wat niet direct heel uitnodigend klinkt om een of andere reden.
Vervolgens rijden we Bitam naar Oyem, twee plaatsen die jaarlijks in de Bongo Tour zitten. Het kaartje laat het lijken alsof dit een rit over zwaar geaccidenteerd terrein is, maar dat valt in de praktijk reuze mee. Het is hier normaal ook sprinten geblazen, hooguit met een iets kleinere groep. Vorig jaar won Greipel in Oyem, om m'n punt maar even te onderstrepen.
Eigenlijk is het berhaupt weer een zaadparcours, bergritten gaan we niet tegenkomen. Dankzij de deelname van enkele sterke ploegen zal het wel weer iedere dag sprinten worden. Enige nadeel aan de deelname van Europese ploegen, die kunnen de boel vaak wat beter controleren.
De vierde rit is op zich nog wel leuk, omdat we een keer geconfronteerd worden met een fatsoenlijke afstand. 190 kilometer, dat is voor Afrikaanse begrippen kneiterveel. Wel grotendeels vlak verder, maar toch. Gaboneesjes gaan hier op een uur gefietst worden, als ze nog in koers zijn tenminste.
Rit nummertje vijf lijkt een wat spectaculairder einde te hebben, we noteren een bult aan het eind. Hoewel die bult alsnog een paar kilometer van de finish lijkt te zitten. Op het gedetailleerde kaartje zien we dat de laatste drie kilometer alsnog volledig vlak zijn. Nee, hebben we ook niet veel aan.
Het eind van de Bongo Bongo Tour komt inmiddels in zicht. De laatste twee dagen van de koers gaan we rondjes rijden. Eerst krijgen we een lokaal circuit in Port-Gentil voorgeschoteld, daar waar in het verleden absolute grootheden als Frederique Robert en Yauhene Hutarovich wisten te winnen.
Afsluiten doen we in de hoofdstad van Gabon, Libreville. Ziet er ook weer vrij spectaculair uit, maar vorig jaar won Manzin hier gewoon.
Zeven keer sprinten dus, normaliter. De favorieten voor de eindoverwinning moeten we dus zoeken tussen de sprinters. Een logische naam om mee te beginnen is die van Lorrenzo Manzin. Hij won vorig jaar al twee ritten, en dat was dan nog namens het extreem matige Vital Concept. Manzin heeft inmiddels een stap omhoog gezet, hij mag uitkomen voor Total Direct Energie. Daar zal hij ondersteund worden door de broer van de winnaar van vorig jaar. Niccolo Bonifazio won afgelopen jaar drie ritten en het klassement, zijn broer Leonardo mag Manzin nu gaan piloteren. DamDam Gaudin is er ook bij, om de koers te controleren. Cabot kan misschien ook nog wel wat laten zien, was vorig jaar toch een van de beste Franse amateurs. Grellier en Gaillard kunnen er verder geen kut van.
De lokale ploeg uit Gabon is echt krankzinnig slecht, Gaboneesjes kunnen er geen reet van. Geoffroy Ngandamba is de grootste vedette, hij wist vorig jaar niet onverdienstelijk 43e te worden. De rest haalt de finish niet. Dat zou ook zomaar het geval kunnen zijn bij Cofidis, die ploeg stuurt niet bepaald de grootste kleppers richting Afrika. Kopman is op papier Berhane, hij keert na zijn glorieuze overwinning in 2014 weer terug naar Gabon. Al vraag ik me af waar hij de koers dit jaar moet gaan winnen, het terrein leent zich er niet echt voor. Daarom is de kans aanwezig dat we vooral naar Viviani gaan kijken. Attilio dan, niet Elia. De kleine Viviani zal zijn kans krijgen in de sprints, ik sluit niet uit dat hij zomaar een keer wint. De rest van Cofidis mag u vergeten. Lafay en Morin enzo, dat is het niet helemaal. Fin is op papier wel een talent, maar dat slaan ze er bij Cofidis waarschijnlijk snel genoeg uit.
Eritrea komt weer met een prachtige selectie. Sirak "De Neus" Tesfom is weer van de partij, hij werd vorig jaar 5e. Heeft niet echt een sprint, dat is tijdens deze koers wel een nadeel. Moet het vooral van het aanvalswerk hebben, wat geen sinecure is tijdens deze wedstrijd. Hij wordt vergezeld door een duo van de continentale ploeg van NTT, Henok Muluberhan en Natnael Tesfatsion. Die twee zullen wel mogen sprinten, zonder echt in de buurt te komen van de winst. Mekseb Debesay is het ouderdomsdeken van dienst, hij moet de jonkies gaan begeleiden. Dawit Yemane bijvoorbeeld, maar dat is meer een klimmerstype. Robel Michael zegt me weinig, ze hadden waarschijnlijk nog een lul nodig.
Bij Nippo-Delko hebben ze vooral in sprinters genvesteerd en dat laten ze meteen zien. Justin Jules, Riccardo Minali en Biniam Girmay, je zou voor minder. Minali voor de volledig vlakke sprints, Jules voor het iets lastigere terrein en Biniam voor... nouja, geen idee wat ze bij Delko allemaal van plan zijn. Op basis van vorig jaar moet je Biniam iedere dag laten sprinten, zou mooi zijn als hij dit jaar opnieuw een rit kan winnen. Ik ben echter een beetje huiverig voor het wanbeleid van Delko. Met Beppu en Oka zijn er wat Japanse excuusrenners bij en Navardauskas kon ooit hard trappen. Nu meer een veredelde knecht.
Rwanda komt met zo ongeveer het sterkst mogelijke team, alleen niet voor deze wedstrijd. Het zijn allemaal erkende hardrijders, maar geen sprinters. Areruya, Mugisha en Mugisha, Munyaneza, Nzafashwanayo en HET TALENT Renus Uhiriwe. Ze zullen het van de vlucht moeten hebben, en dan hopen dat het een keer lukt. Vooral Uhiriwe ga ik nauwlettend in de gaten houden. Eerstejaars belofte, bij de junioren liet hij mooie dingen zien. Misschien gaat hij zich wel smijten in de sprints.
BAI - Sicasal - Petro de Luanda is ook dit jaar weer een continentale ploeg. Gevestigd in Angola, maar er rijden ook renners uit andere landen rond. Wat te denken van Carlos Oyarzun, de Chileen die ooit nog voor Movistar reed. Carlos werd in 2015 betrapt op het gebruik van FG-4592. Na een schorsing van vier jaar keert hij nu op 38-jarige leeftijd weer terug in koers. Genot! Bruno Araujo staat nog steeds op mijn lijstje van de hoop, maar ik verwacht verder niet veel van mijn vrienden uit Angola. Met Stevan Kervadec beschikken ze sinds dit jaar over een voor mij totaal onbekende Fransman, misschien wordt dat de verrassing van de ploeg.
De nationale ploeg van Algerije komt aanzetten met Youcef Reguigui, ja! Weten we alvast wie iedere dag vierde gaat worden, lekker hoor. Best een sterke ploeg verder, met Lagab als brok ervaring. Hij moet het alleen wel meer van de vlucht hebben dan van de sprint. Verder heb ik nog altijd goede hoop dat Oussama Cheblaoui ooit gaat doorbreken, terwijl Yacine Hamza in het verleden wel eens heeft laten zien niet heel traag te zijn. Ook Nassim Saidi kan wel een sprintje trekken. Abderrahmane Mansouri niet, da's gewoon opvulling.
ProTouch is ook weer van de partij, de Zuid-Afrikaanse continentale ploeg. Reynard Butler en Rohan Du Plooy zijn redelijk snel. Du Plooy werd vorig jaar een paar keer 7e en 8e tijdens de Bongo Tour, dan kun je wat. Gustav Basson is een erkend hardrijder, ik verwacht hem wel een aantal keer in de aanval. De Marokkaantjes komen met een wat minder tot de verbeelding sprekende ploeg. Mohcine El Kouraji had ik altijd grote verwachtingen van, maar dat heeft hij niet kunnen inlossen. Ook niet echt een sprinter, dus dan ben je tijdens deze koers meteen kansloos. Youssef Bdadou begint aan zijn tweede jaar als belofte, hij liet vorig jaar wel wat mooie dingen zien. Niet mooi genoeg om tijdens deze koers te schroeien, en dat geldt ook voor zijn ploeggenoten.
De Franse continentale ploeg Natura4Ever - Roubaix Lille Mtropole is er ook bij. Emiel Vermeulen is een (matige) sprinter, weet ik toevallig. Verder zijn het toch wat meer hardrijders, soms met een punch. Zo zou je bijvoorbeeld Idjouadiene en Ferrasse kunnen omschrijven. Levasseur leek in zijn tijd bij Armee de Terre ook veelbelovend te zijn, maar daar kwam achteraf gezien niet veel van terecht. Voor nog meer (matige) sprinters kunnen we ook naar de ploeg van Burkina Faso kijken. De twee Nikiema's zijn er weer bij, vooral Bachirou mogen we in de gaten houden. Die gaat vast een paar keer naar de 8e plaats sprinten ofzo. Paul Daumont is ook van de partij, de grote Burkinese hoop. Komt er alleen ook niet echt uit, zal nu opnieuw een moeilijk verhaal worden. Over de rest hoeven we het helemaal niet te hebben.
Nou, goed, dan hebben we de Slowaakse jongens van Dukla Banska nog. Die kunnen allemaal wel wat. Tybor, Canecki en Cully, je kent het wel. Of niet, kan ook. De jongens uit Kameroen, die kent u ook niet. Tijdens de eerste rit mogen ze meteen naar huis, als het tegenzit blijven ze daar ook. Clovis Kamzong is de bekendste Kameroener, en hij is al niet eens zo heel erg goed. Mba gaat nog, maar verder zou ik deze jongens niet snel draften. Dat gaat ook op voor de Ivoriaantjes, de laatste ploeg op de deelnemerslijst. Issiaka Ciss is de blikvanger zonder op te vallen. Abou Sanogo gaat ook nog wel, de rest niet.
U leest het al, een indrukwekkende deelnemerslijst. Manzin gaat een leuke week hebben. Wij gaan ook een leuke week hebben, al zullen we het vooral moeten volgen via twitter. Denk niet dat we grandioze uitzendingen gaan krijgen. Matige finishfilmpjes opgenomen met een aardappel en achteraf een samenvatting van minuut of twee. Maar dat maakt niet uit, het is koers!
Goed, tot zover het hoofdstuk La Tropicale Amissa Bongo. Nu verder met wat ander nieuws van de laatste tijd.
De jongens achter La Tropicale organiseren jaarlijks een verkiezing, een enorm professionele verkiezing. Ze nomineren 15 Afrikaanse renners en dan kan er via twitter gestemd worden. Mag je je drie favorieten selecteren en zodoende heb je toch al snel een bijzonder integere verkiezing op poten gezet. Lekker hoor. Al was de uitslag dit jaar toch wel vrij accuraat. Impey is de beste Afrikaan, voor KUDUS en Rekiki.
Dit is al een tijd bekend, maar ik was te lui om dit topic te updaten. Daarom is de fantastische Rwandese soap ook nog even op de plank blijven liggen. Een tijdje terug kwam de voorzitter van de Rwandese wielerbond nogal negatief in het nieuws. Hij zou zichzelf als een hork hebben gedragen, mensen hebben misbruikt en ga zo maar door. Er werd vrij snel ingegrepen, hij mocht samen met z'n hele team vertrekken. Terecht, lijkt me zo. Het was niet lang wachten op de opvolging, amper een paar weken later hadden ze in Rwanda een heel nieuw comit bij elkaar verzameld. Dit tot grote ontevredenheid van Sterling Magnell, een van de grote mannen achter het Rwandese wielrennen. Hij kreeg een meltdown van hier tot ginder. Niet zonder reden, want de nieuwe voorzitter van het Rwandese wielrennen had nog nooit een fiets van dichtbij gezien. De beste man had eerst een functie bij een voetbalclub en is nu de belangrijkste man in het wielrennen. Afrikaanse praktijken? Afrikaanse praktijken. Het comit bestaat nu overigens voor een deel uit vrouwen, met de emancipatie zit het wel goed in Rwanda!
De mensen die zich grotendeels vrijwillig inzetten voor het Rwandese wielrennen voelden zich dus nogal in de zeik genomen, vanuit meerdere kanten werd er niet echt positief gereageerd. Het teken voor de nieuwe voorzitter om het betere likwerk in te zetten. Hij kwam even langs op locatie en liet zich van zijn meest charmante kant zien, sindsdien heb ik geen geklaag meer gehoord. Maar goed, het zegt dus wel wat over de staat van het Rwandese wielrennen. Bij de hele Rwandese wielerbond werd momenteel niemand die enig verstand heeft van wielrennen. Alles wordt gedaan door de mensen daaronder, bij de lokale clubs en het Cycling Centre.
Wel beschikken ze in Rwanda ook dit jaar weer over een continentale ploeg. Benediction Ignite XL, een pakkende naam. Ignite is de nieuwe sponsor, en mede daarom is het team wat groter geworden. "Ignite Power is a distributed power company, developing, operating and financing safe clean energy solutions across Africa." Zo, daar kunnen we wat mee.
Opvallend is dat er dit jaar twee Congolezen voor het team gaan rijden, Thsiyana Kamena en Daniel Kinanira Ischara. De eerste vinden we niet terug in de uitslagen, maar hij is ook pas 20. De tweede is 22 en werd vorig jaar 20e in de Ronde van Senegal. Geen idee waarom deze jongens plotseling voor de ploeg rijden, maar in principe is het verder een prima initiatief. In Congo doen ze best wel aan wielrennen, maar zonder omkadering kom je nergens. Dat krijgen deze jongens nu, we gaan zien of ze er iets aan hebben. Verder is een groot deel van de ploeg gebleven, vooral relatieve toppers als Munyaneza en Manizibayo. Ook de jonkies Nkurunziza en Nzafashwanayo zijn er weer bij. De meest in het oog springende aanwinst is de eerder genoemde Renus Uhiriwe. De hype is aan. Verder valt op dat men Uwiduhaye heeft gehaald. Fun fact: deze jongen heeft geen voornaam. Uwiduhaye is z'n achternaam en niemand weet wat zijn voornaam zou moeten zijn. Weet hij zelf ook niet. Daarom staat hij op de site van de UCI geregistreerd als Xxx Uwiduhaye.
Zijn vrienden in Rwanda hebben besloten hem Paul te noemen, en Steef heeft dat overgenomen. Voor ons gaat hij dus als Paul door het leven. Hup Paul! Merkwaardig genoeg hebben ze Bonaventure Uwizeyimana laten gaan, toch een van hun betere renners. Ook Nsengimana en Hategeka zijn verdwenen, maar daar missen ze minder aan. Janvier Rugamba is de laatste nieuwe aanwinst, hadden ze niet hoeven doen.Nog wat kleine transfernieuwtjes:
Clint Hendricks, Mekseb Debesay, Salim Kipkemboi en Suleiman Kangangi staan geregistreerd bij Bike Aids. Raar, want ze hadden vorig jaar nog ruzie met de Keniaantjes. Gedoe met loon dat niet betaald werd en dat soort werk, daardoor reden Kipkemboi en Kangangi geen koers voor Bike Aid afgelopen jaar. Je zou daarom verwachten dat ze nooit meer voor Bike Aid rijden, maar ze staan nu nog steeds onder contract. Of de plooien gladgestreken zijn en er nu dan wel koersen afgewerkt gaan worden valt nog te bezien. Ik hoop het wel, want vooral Kipkemboi heeft nog altijd de potentie om uit te groeien tot een sterke renner. Kagimu is wel definitief afgevoerd, er komt geen Oegandees aan de macht in de nabije toekomst.
Al is de nieuwe Oegandees van de hoop in aantocht, Jordan Schleck. Met zo'n achternaam moet je wel wat kunnen natuurlijk.Dan is er ook nog het goede nieuws dat Abderrahim Zahiri een plekje heeft weten te vinden, hij fietst dit jaar voor de continentale Italiaanse ploeg General Store-Essegibi-F.Ili Curia. Juist. Hopelijk kan de Marokkaanse pocketklimmer een paar mooie uitslagen noteren in het Italiaanse circuit.
Sowieso is er blijkbaar wel wat goed nieuws voor de Marokkanen, want er komt ook een Marokkaanse continentale ploeg aan. Staat nog niet op de site van de UCI, maar Steef weet het zeker.
https://www.procyclingsta(...)ro-cycling-team-2020
Sidi Ali, lekker hoor. Tarik Chaoufi is een van de kopmannen! Hij keert na vier jaar zonder koers terug in het peloton. We kennen hem misschien nog wel van zijn kortstondige avontuur bij Euskaltel. Inmiddels is hij 33 en mag hij de jonkies van deze ploeg gaan aansturen. Mohcine El Kouraji is de andere blikvanger. Was ooit echt een groot talent, maar heeft nooit ergens echt een kans gekregen. Amin Galdoune is er ook bij, de sprinter die een aantal jaar voor allerlei Italiaanse amateurploegjes reed. Vreselijk snel, maar komt met geen mogelijkheid een drempel over. De rest van de ploeg ken ik dan weer niet echt, maar een extra Afrikaanse continentale ploeg is altijd goed. We gaan ze blijkbaar voor het eerst zien in Turkije.
Nou, dat was het voorlopig wel denk ik. Andere Afrikaanse transfernieuwtjes staan al in het Aziatische topic. At El Abdia bij de continentale ploeg van Bahrein en wat Eritreers bij een Chinese spookploeg. Altijd lachen. Sluiten we maar af met een verhaal over Benin, wat de volgende Afrikaanse wielergrootmacht moet worden. De voorzitter van de lokale wielerbond daar is blijkbaar een bekende kunstenaar. Ja, kan allemaal in Afrika. Voor de genteresseerden:
https://mailchi.mp/teamrw(...)latest-success-story
Ter afsluiting spreek ik de hoop uit dat Nigeria ooit een grote wielernatie wordt. Wat een prachtige shirtjes hebben die jongens. Foto is genomen tijdens een evenement voor Afrikaanse junioren. Vanuit alle windstreken werden ze naar Zuid-Afrika gehaald om daar een paar dagen op de baan te rijden, in een poging de basis van het wielrennen onder de knie te krijgen.
Lekker man, deze koersjes. Snel naar Rwanda met dat WK overigens!
@tropicale2020
Etape 1 - Km 20 l'avantage des 3 leaders est de 1'22'' // Lead up to 1'22''
#TAB2020
@tropicale2020
Km 17 - 3 coureurs chapps El Arbaoui #Maroc, Yemane #Eritrea et
@moise_mugisha
#Rwanda. Le peloton impose une allure trs rapide // 3 escapees the pace is very high. + 45''
@tropicale2020
Etape 1 - KM 70: Les 3 leaders + 3'30'' sur
@PerichonPLuc
et 6'05'' sur le peloton
@El-Stinho zal wel balen dat ie net uit zijn team is gevallenquote:
Perichon heeft vroeg op het jaar al zin in een patattenjacht.
Jaaaa @Rellende_Rotscholier
Waar kijken jullie?quote:
Ik kijk gewoon naar de Twitterfeed van @tropicale2020.quote:
Volgens mij zijn er geen beelden.Voor de ellende kutupdate van Twitter vorig jaar hoefde je niet te refreshen en ging dat vanzelfquote:
Zit alleen het twitteraccount te refreshen
Wat een kenner ben ik toch ook!quote:
De kleine Viviani zal zijn kans krijgen in de sprints, ik sluit niet uit dat hij zomaar een keer wint.
Ik had hem nog wel overwogen voor de FPCL, alleen was bang dat ie overal zijn broertje moest gaan volgen.quote:
[..]
Wat een kenner ben ik toch ook!
Lawrence Naesen is ook een prima coureur, vind ik.quote:
Knap van Viviani, die lijkt toch een stuk sterker te zijn dan sommige andere 'broertjes van' zoals Antonio Nibali en Juraj Sagan. Die zijn veel meer pelotonvulling met een mooie achternaam.
Er is beeldtwitter:bayinganadavid twitterde op maandag 20-01-2020 om 13:49:42#TAB2020 @tropicale2020 Etape 1 Victoire au sprint de @AttilioViviani @TeamCOFIDIS These Guys can Sprint🙆♂️🙆♂️.. Mbegaaaaa @Radiotv10rwanda @cyclingrwanda https://t.co/k6ue1KoWyg reageer retweet
Fantastische beelden wel. Exact niets wijzer geworden.quote:Op maandag 20 januari 2020 13:54 schreef franklop het volgende:
Er is beeldtwitter:bayinganadavid twitterde op maandag 20-01-2020 om 13:49:42
Mooi schakelmoment ook.quote:Op maandag 20 januari 2020 13:55 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
[..]
Fantastische beelden wel. Exact niets wijzer geworden.
Niks te zien geweest daar
Er is dus overigens WEL livebeelden
Ook ander logo bovenin of niet?quote:
Op Ja ik ben nog niet helemaal thuis in de wereld van de Gabonese TVquote:
Blijkbaar, maar RTV Rwanda zit om de een of andere reden niet in mijn Ziggo pakket.quote:
Met je telefoon je TV filmen
Er is dus overigens WEL livebeelden
Dat is net zoiets als zeggen "Kut ik kan de Volta Limburg Classic niet kijken, want ik heb de Griekse publieke omroep nietquote:
[..]
Blijkbaar, maar RTV Rwanda zit om de een of andere reden niet in mijn Ziggo pakket.
"Tsja. Toch klopt het volgens mij wel, de beelden die Franklop hier postte waren van RTV Rwanda toch?quote:
[..]
Dat is net zoiets als zeggen "Kut ik kan de Volta Limburg Classic niet kijken, want ik heb de Griekse publieke omroep niet
De vergelijking klopt trouwens ook niet helemaal, want Rwanda is een groter wielerland dan Gabon, maar Griekenland niet dan Nederland.
Sinds ik de Volta heb gezien was ik fan van Patrick Mllerquote:
[..]
Dat is net zoiets als zeggen "Kut ik kan de Volta Limburg Classic niet kijken, want ik heb de Griekse publieke omroep niet
Mijn gok zou zijn:quote:
Op 1. Viviani
2. Manzin
3. Girmay
Na bestudering met de VAR?quote:
[..]
Mijn gok zou zijn:
1. Viviani
2. Manzin
3. Girmay
Afrikagoden, eerst biertje drinken en dan pas aan uitslag werken.
Nee, wel sterk overwogen in de laatste twee rondes.quote:
Heeft iemand nog Viviani gekocht bij de FPCL?
2 MANZIN Lorrenzo Team Total Direct Energie
3 GHIRMAY Biniyam NIPPO DELKO One Provence
4 GAUDIN Damien Team Total Direct Energie
5 MULUBRHAN Henok Eritrea
Huldequote:
[..]
Mijn gok zou zijn:
1. Viviani
2. Manzin
3. Girmay
Woeste arbeid.quote:
Op Biniam is de kopman.quote:
Geen Minali in de top-5, opvallend.
Dat blijkt. Al zegt dat in die kleine koersjes ook niet alles, je kan als topteam prima met 2 man naar een top-5 sprinten (net als Manzin/Gaudin).quote:
Gaudin deed de lead-out voor Manzin, die echt pijnlijk hard voorbij werd gereden door Attilio.quote:
[..]
Dat blijkt. Al zegt dat in die kleine koersjes ook niet alles, je kan als topteam prima met 2 man naar een top-5 sprinten (net als Manzin/Gaudin).
Mooi.quote:
De volledige uitslag is inmiddels binnen.
Jeremy Cabot is 6e geworden, een klassieke Wanty-uitslag voor de mannen van Total dus. Rekiki is pas 9e, Minali 10e. Verder staan er veel jongens in dezelfde tijd. Behalve de mannen uit Gabon, die hadden een zware dag. Met z'n drien kwamen ze op 16 minuten achterstand binnen, niet best. Ook het Ivoriaantje Souleymane Traore had het zwaar, hij deed er 37 minuten langer over dan Viviani. Farel Orphe Mba Tounkara kreeg het niet voor elkaar om de tijdslimiet te halen. Zijn eerste officile uitslag is een OTL, je zou voor minder.
Een paar jongens kwamen op achterstand binnen maar werden wel op 0:00 gezet, er zal dus nog wat zijn gebeurd in de slotfase. Justin Jules bijvoorbeeld, en de Zuid-Afrikaanse hardrijder Basson. Rohan Du Plooy, vorig jaar nog verdienstelijk sprintend, verloor dan weer 4:30. Verder geen opvallende dingen. Op basis van het slechte beeld van vandaag is bij mij inmiddels de verwachting ontstaan dat Viviani alle ritten gaat winnen, het verschil was vrij groot. Door de bonificaties onderweg staan Dawit Yemane en Moise Mugisha hoog in het klassement, maar Viviani is uiteraard ook meteen de leider in het klassement. In de daguitslag was mijn nieuwe hype Renus Uhiriwe de beste Rwandees. Wat vinden we van deze prachtige 18-jarige jongen? In oktober wordt ie pas 19!
Tot zover de eerste rit van La Tropicale Amissa Bongo 2020. Ik kwam alleen wel tot de conclusie dat ik bij mijn voorbeschouwing op de koers een klein beetje de achtergrondinformatie was vergeten, daarom doen we dat nu nog maar even. Dit is inmiddels alweer de 15e editie van La Tropicale. In 2006 begon het feest, toen was het nog een 2.2-koers. Jussi Veikkanen werd de eerste winnaar, de Fin van FDJ won de eerste rit en gaf zijn leidende positie daarna niet meer uit handen. Merkwaardig genoeg was FDJ er dus het eerste jaar bij, en toen was het nog niet eens een profkoers. Ook in 2007 was La Tropicale slechts een 2.2-koers, maar met ploegen als Credit Agricole en FDJ stonden er opnieuw serieuze renners aan de start. Met Guesdon won er weer een renner van FDJ, terwijl een jonge Pierre Rolland namens Credit Agricole tweede werd. Hij won ook meteen rit, je carrire kan dus prima van start gaan op Afrikaans grondgebied.
De eerste jaren hadden de Afrikaantjes nog niet veel in de melk te brokken. De eerste jaren werd La Tropicale gedomineerd door de Franse ploegen. Kan te maken hebben met het feit dat er een Franse organisator betrokken is bij deze koers, dat ze daardoor de Franse ploegen wat makkelijker richting Afrika krijgen. Enfin, in 2008 veranderde de wedstrijd van categorie, het werd een 2.1-koers en dat is in alle jaren daarna het geval geweest. Voor het derde jaar op rij won er een renner van FDJ, daar veranderde dan weer niets aan. Lilian Jegou was de gelukkige, hij werd in 2009 dan weer opgevolgd door Matthieu Ladagnous. Wederom een renner van FDJ, raar dat die ploeg Afrika tegenwoordig niet meer bezoekt. 2009 was verder wel een opvallende editie, want we zagen voor het eerst een Afrikaan een rit winnen. Jamie Ball, uit Zuid-Afrika. Nooit van gehoord verder, maar toch leuk.
Jean-Rene Bernaudeau had deze koers ook al een tijdje ontdekt, maar het duurde tot 2010 voor zijn ploeg hier grote successen wist te boeken. De man die zich altijd zegt in te zetten voor het Afrikaanse wielrennen raapt hier eigenlijk al een eeuwigheid gratis punten op. Tussen 2010 en 2014 was het toenmalige Europcar onverslaanbaar. Anthony Charteau won drie jaar op een rij, daarna won Johan Genee een keer tot we in 2014 de eerste Afrikaan zagen winnen. In 2010 stond de eerste Afrikaan op het podium, Ian McLeod van het toenmalige MTN. Lang mocht hij niet genieten van die prestatie, want een paar maanden later werd hij betrapt. Goede editie wel verder, die van 2010. Samuel Dumoulin won ook zomaar een rit, namens Cofidis. Ook die ploeg heeft dus vooral goede ervaringen met deze koers.
In 2011 won Charteau opnieuw, maar die editie betekende dan weer vooral de doorbraak voor de Eritreers. Daniel Teklehaimanot en Natnael Berhane wonnen allebei een rit, terwijl ze toentertijd nog geen prof waren. Mede dankzij deze overwinning kwam Teklehaimanot het jaar daarna aan een contract bij Orica-GreenEdge, Berhane moest nog een jaar langer wachten op een contract. In 2011 zagen we bovendien voor het eerst ene Nacer Bouhanni in actie. Als eerstejaars prof boekte hij namens FDJ meteen zijn eerste overwinning. 2012 was ook wel leuk, al was er minder Afrikaans succes. Tarik Chaoufi won wel een rit, mede dankzij die daar verzamelde punten kreeg hij later een contract bij Euskaltel.
Verder toch wel een editie met enkele grote namen aan het vertrek, zo pakte ook Thomas Voeckler zijn ritje mee. Niemand minder dan Nikita Stalnov boekte hier ook succes, al heette hij toen nog Umerbekov. Dat wil dus zeggen dat er in die tijd ook een Kazachse delegatie aanwezig was in Afrika, toch opmerkelijk. Goed, de voltooiing van de hattrick van Charteau, leuk voor 'm. De man die we verder vooral kennen als de veroorzaker van het nieuwe reglement in de strijd om de bolletjestrui in de Tour. Johan Genee pakte ook in 2012 weer een rit mee, hij is met 11 deelnames de renner die het vaakst aan de start stond in Gabon. Inmiddels gestopt, kan gebeuren.In 2013 volgde het hoogtepunt voor Gene, hij won het klassement! Met liefst acht seconden voorsprong op de Marokkaan Soufiane Haddi en 14 seconden op Gaetan Bille was er wel sprake van een buitengewoon verdiende overwinning. De Afrikaantjes mengden zich steeds meer in de strijd om het algemeen klassement. Adil Jelloul was de afgelopen jaren derde geworden, terwijl Meron Russom namens MTN de eerste Eritreer op het podium werd in 2012. In 2013 was het dus de beurt aan Haddi om tweede te worden. Die editie werd verder vooral gedomineerd door de mannen van Lotto-Belisol. Er zijn dus door de jaren heen best wat WT-ploegen geweest die deel hebben genomen aan deze koers. Dat dit eerder minder wordt dan meer is bijzonder spijtig. Niet dat die WT-ploegen altijd hun beste renners stuurden, godbetert Frederique Robert en Gert Dockx wonnen ritten.
2014 was pas echt een leuke editie. Na wat minieme probleempjes moest Luis Leon Sanchez vertrekken bij RaboBelkinBlancoBank en aangezien niemand zijn vingers aan hem durfde te branden kwam hij bij Caja Rural terecht. En toevallig reed Caja dat jaar rond in Gabon. Sanchez won meteen de eerste rit en zou uiteindelijk tweede worden in het klassement. Lotto-Belisol was er weer bij, en Frederique Robert won weer twee ritten. De mannen van Wanty waren en er ook, Jerome Baugnies en Roy Jans pakten ook zomaar een zege. Ze zijn bij Wanty dus wel bekend met deze koers, maakt het eigenlijk wel extra pijnlijk dat ze er afgelopen jaar niet waren. Voor Afrika was 2014 verder fantastisch, want er werden twee ritten gewonnen. Frekalsi Debesay, de oudere broer van Mekseb en Yacob won een rit. En dag later zagen we ook de eerste Rwandese overwinning, Bonaventure Uwizeyimana kwam solo aan. De strijd om het algemeen klassement werd dan weer in het voordeel van Natnael Berhane beslecht. De eerste Afrikaanse eindzege, jawel! Soepele voorsprong van 1 seconde op Sanchez, niks mis mee.
In 2015 volgde meteen de volgende Afrikaanse overwinning. Het deelnemersveld was dat jaar een stuk minder bezet, en daar profiteerde Rafaa Chtioui van. De Tunesir met de onuitspreekbare naam reed een aantal jaar voor Europcar en het legendarische Acqua & Sapone, maar pas in dienst van het memorabele SkyDive Dubai boekte hij zijn grootste successen. Hij won de eerste twee ritten en bleef tot het eind aan de leiding. Mede dankzij het goede werk van ploeggenoot Mancebo, ook Paco is dus bekend met deze geweldige koers. De andere etappes werden dan weer voornamelijk gewonnen door renners van Bretagne - Sch Environnement, wat we nu kennen als Arkea-Samsic. Dan McLay pakte een rit, Hutarovich pakte er liefst drie. Met Abdelkader Belmokhtar stond er voor het eerst een Algerijn op het eindpodium, verder hebben de Algerijntjes niet veel om trots op te zijn.
In 2016 werd er dan weer gewonnen door Direct Energie, in de persoon van Adrien Petit. Hij won drie ritten en het klassement. Hutarovich won ook weer een rit, Andrea Palini pakte er twee. Een editie om snel te vergeten voor de Afrikanen. Hoewel Adil Jelloul nog wel een rit won, de Marokkaan was in een sprintje van een kleine groep Joseph Areruya te snel af. Al was het in 2017 niet veel beter. Wel een ritzege van Meron Abraham, de rappe Eritreer die nog een tijdje voor Bike Aid reed maar nu in de anonimiteit is verdwenen. Verder won Mikel Aristi zowaar een koers voor Delko, onvoorstelbaar. Afgelopen jaar heeft hij wel laten zien iets te kunnen, maar toentertijd kwam die overwinning nogal uit de lucht vallen. Yohann Gene won weer een rit en ging ook met de eindzege aan de haal, weer een overwinning voor Direct Energie dus. De tweede keer dat Gene dat kunstje flikte, van de 12 profzeges van Gene boekte hij er acht in Gabon.
Gelukkig volgde daarna de editie van 2018. Het was weer vooral sprinten, met mindere goden als Brenton Jones, Lucas Carstensen en Luca Pacioni. Op een wat hellende aankomst boekte Nocentini dan weer een zege, niet slecht op je 40e. De vierde etappe was uiteindelijk de belangrijkste etappe. Vrij lang voor Afrikaanse begrippen, 182 kilometer. Het peloton kon de vroege vlucht niet in bedwang houden en dus reed een groepje met daarin Areruya, Koshevoy en Gaudin voor de zege. Gaudin kreeg op het laatste stukje bergop last van krampen en werd genadeloos uit het wiel gereden door een ontketende Areruya. In de eindsprint was alleen Koshevoy nog over, maar de Wit-Rus had geen antwoord op de laatste versnelling van Areruya. Een overwinning voor Rwanda, ik herinner het met nog als de dag van gisteren. In de resterende ritten kwam Areruya niet meer in de problemen, dus werd La Tropicale voor het eerst gewonnen door een Rwandees. Mede dankzij deze overwinning kreeg Areruya een contract aangeboden bij Delko en dat bleek geen doorslaand succes te zijn. Inmiddels actief voor een Franse amateurploeg, al zou je Delko ook zo kunnen betitelen. Gelukkig hebben we de beelden nog.
Vorig jaar was het deelnemersveld weer wat sterker en dus eindigde iedere rit in een sprint. Het is moeilijk om het verschil te maken in Gabon, dat lukt eigenlijk alleen als de sterkere ploegen geen acte de presence geven. Deden ze vorig jaar wel, dus kregen we zeven massasprints. Drie keer Bonifazio, twee keer Manzin, n keer Greipel en n keer Biniam Girmay. Ja, dat was een lekkere binnenkomer voor Girmay. Het leverde hem een contract op bij Delko, namens die ploeg is hij vandaag dus alvast derde geworden. Veelbelovend, maar ik ben nog steeds een beetje bang. Je carrire kan ook heel snel weer voorbij zijn als je naar Delko gaat. Gelukkig hebben we ook in dit geval de foto's nog! Voor Total Direct Energie bleek deze koers uiteindelijk van levensbelang te zijn. De hier verworven punten maakten het verschil, dankzij de ritoverwinningen en de eindzege van Bonifazio versloeg TDE ploegen als Wanty en Corendon. Daarom mag TDE dit jaar alle WT-wedstrijden rijden, terwijl Wanty en Alpecin-Fenix afhankelijk zijn van de wilcards. Het verschil tussen Wanty en TDE was ongeveer 60 punten, terwijl de jongens van Bernaudeau hier vorig jaar meer dan 100 punten wisten op te rapen. Je zou verwachten dat andere ploegen daar iets van leren en daarom dit jaar wel meedoen, maar niets is minder waar. Oliedom.
La Tropicale Amissa Bongo dus, sinds 2006 de belangrijkste Afrikaanse koers, al is de Tour du Rwanda tegenwoordig eigenlijk belangrijker. Het is eigenlijk vreemd dat een van de twee Afrikaanse profkoersen zich afspeelt op Gabonees grondgebied, want er zijn dus helemaal geen goede Gabonese renners. Vandaag eentje buiten tijd en drie stuks op meer dan een kwartier gereden, het niveau is gewoon niet bestaand bijna. Heeft er ook wel mee te maken dat Gabon eigenlijk verrassend klein is. Er wonen ongeveer twee miljoen mensen, zeker voor Afrikaanse begrippen is dat weinig. Niet gek dus dat het moeilijk is om talent te vinden, zeker als er verder geen wielercultuur is. Geen Rwandese of Eritrese praktijken in Gabon, veel minder volk langs de kant van de weg.
Gabon is verder een lekker corrupt landje waar ze vooral hun rijkdom hebben vergaard dankzij de aanwezige grondstoffen. Beetje olie enzo, je kent het wel. Daardoor wel een van de meer welvarende landen van Afrika, in principe is het daarom ook prima vertoeven in dit land. Er is in ieder geval geld om de boel fatsoenlijk te asfalteren enzo. Voor een koers wel zo handig. Omar Bongo was een jaar of 40 de president en de koers is vernoemd naar zijn dochter, Albertine Amassa Bongo. Zij overleed in 1993 op 29-jarige leeftijd. De wikipediapagina van vriend Omar leest als de wikipediapagina van zo ongeveer iedere Afrikaanse leider, vol corruptie en schandalen dus. Het vermakelijke persoonlijke tintje is dan wel weer dat Omar Bongo zo ongeveer ieder geloof heeft aangehangen. Stapte van het christendom doodleuk over op de islam, moet allemaal kunnen. Eigenlijk heette hij Albert-Bernard, pas na zijn geestelijke transfer werd het Omar. Meneer Bongo overleed in 2009, waarna zijn zoon het commando overnam. Ali Ben Bongo Ondimba, lekker man. Geboren als Alain-Bernard, moet ook kunnen. Hij is nog steeds aan de macht en onder zijn bewind gaat het er gewoon Afrikaans aan toe. Vooral na zijn verkiezing braken er flinke rellen uit, waarbij er vooral veel benzinestations van Total werden gesloopt blijkbaar. Dapper van Total Direct Energie dat ze hier aanwezig zijn dus, al waren die rellen wel tien jaar geleden. Tegenwoordig lijkt het iets rustiger te zijn, maar dat weet je nooit helemaal zeker in Afrika.
Volgens de recente nieuwsberichten over Gabon moet je hier oppassen voor piraten. In de haven van hoofdstad Libreville hebben wat piraten recentelijk nog een schip gekaapt. Kapiteintje uit Gabon kwam daarbij om het leven, een aantal Chinese werknemers werden ontvoerd. Hier zit China dus ook al, het is werkelijk een plaag. In al die Afrikaanse landjes proberen ze voet aan de grond te krijgen, vooral vanwege de aanwezige grondstoffen. Bak met geld betalen en daarna vervolgens de boel uitbuiten, het nieuwe kolonialisme en niemand doet er iets aan. Maar afijn, het draag wat te ver om er nu hele politieke beschouwingen op na te laten. Daarom maar wat shownieuws: rapper Ludachris beschikt sinds kort over de Gabonese nationaliteit! Hij heeft een vrouw uit Gabon, blijkbaar, en is nu liever Gabonees dan Amerikaan. Kan gebeuren. Hij zal niet meteen de meest populaire Gabonees zijn, die eer lijkt me weggelegd voor Pierre-Emerick Aubameyang.
Van oudsher was Gabon een Franse kolonie, al zijn de Portugezen en de Nederlanders hier ook geweest. Vooral die buitenlandse invloeden woonden de pygmeen hier, lekker man. Die werden daarna verdreven door de Bantoe, RIP minimensjes. Het landschap van Gabon is te verdelen in drie delen: de smalle kustvlakte, het heuvelachtig binnenland en de savannes in het oosten en zuiden. Zo'n 80% van de totale oppervlakte bestaat uit tropisch regenwoud, dat maakt het dan weer lastig om hier op een fatsoenlijke manier te koersen. Dat er een heuvelachtig binnenland is komen we bijvoorbeeld nooit echt te weten, de meeste ritten spelen zich toch eerder af in de kustgebieden.
Tot zover mijn spreekbeurt. Opdat er dit jaar maar veel Afrikanen mogen winnen. Al vrees ik er een beetje voor, maar goed.
[ Bericht 1% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 20-01-2020 17:41:22 ]
Voor dit soort plaatjes doe je het.
Twitteraccountje is ook nog met wat beelden gekomen. Valt vooral op dat Girmay van nogal ver moest komen en eigenlijk een behoorlijk goede sprint reed.
twitter:tropicale2020 twitterde op maandag 20-01-2020 om 22:40:25
Heerlijk deze samenvatting, een shotje hier en daar en dan onduidelijke beelden van de sprintquote:
Afrikaantjes weten ze wel hoe ze een samenvatting in elkaar moeten draaien. En minuut beelden van de koers, n minuut interview met Viviani die een dappere poging doet om in het Frans te reageren en vervolgens twee minuten beelden van de prijsuitreiking.
Twitteraccountje is ook nog met wat beelden gekomen. Valt vooral op dat Girmay van nogal ver moest komen en eigenlijk een behoorlijk goede sprint reed.twitter:tropicale2020 twitterde op maandag 20-01-2020 om 22:40:25
Twitter heeft betere beelden, nette sprint van Attilio
Exit Bonifazio.twitter:tropicale2020 twitterde op dinsdag 21-01-2020 om 10:37:00
edit: Oh, het is Leonardo maar.
Ik had mijn zwembadje al bijna lek gestoken uit woede.quote:Exit Bonifazio.twitter:tropicale2020 twitterde op dinsdag 21-01-2020 om 10:37:00
edit: Oh, het is Leonardo maar.
Minder dan 50 kilometer te gaan, dus Viviani gaat in ieder geval niet alles winnen.
Viev schijnt gevallen te zijn door een hond. Zou dat kunnen in Afrika?quote:
Mekseb Debesay solo op kop, peloton op 50 seconden. Een groep met daarin Attilio Viviani op acht minuten.
Minder dan 50 kilometer te gaan, dus Viviani gaat in ieder geval niet alles winnen.
twitter:remygoossens5 twitterde op dinsdag 21-01-2020 om 12:07:08@Nicosix_PCP @tropicale2020 @MeksebDebesay1 @AttilioViviani @TeamCOFIDIS Chien sur le parcours, chute reageer retweet
Vind ik eigenlijk meer iets voor Europa. In Afrika ga je toch eerder uit van een overstekende olifant.quote:
[..]
Viev schijnt gevallen te zijn door een hond. Zou dat kunnen in Afrika?twitter:remygoossens5 twitterde op dinsdag 21-01-2020 om 12:07:08
Een Bongo zou het toepasselijkst zijn.quote:
[..]
Vind ik eigenlijk meer iets voor Europa. In Afrika ga je toch eerder uit van een overstekende olifant.
Moest lachenquote:
[..]
Vind ik eigenlijk meer iets voor Europa. In Afrika ga je toch eerder uit van een overstekende olifant.
Eerste zege Africa's team, wat is jouw reactie?quote:
Tien kilometer te gaan, halve minuut voorsprong voor Debesay, Yemane en Moise Mugisha. Dat wordt vast weer een sprint.
Verrassend. Tesfatsion leek zich vorig jaar wat meer richting het klimmerswerk te bewegen en kwam er daardoor sprintend wat minder aan te pas. Dat hij nu even een sprint wint zag ik niet meteen aankomen.quote:
[..]
Eerste zege Africa's team, wat is jouw reactie?
Al weten we natuurlijk niet wat er precies is gebeurd, hoe groot de groep nog was bijvoorbeeld en of er naast Viviani nog meer favorieten ontbraken. Hoe dan ook goed nieuws, als Tesfatsion dit soort dingen blijft doen kan hij volgend jaar misschien wel naar de hoofdmacht van NTT (haha, natuurlijk niet).
Toch wel mooie beelden van gister, onder andere een Marokkaantje dat hard werkt, mooie dronebeelden, de sprint beter in beeld, een hont die oversteekt en een paar hele slechte stukken wegdek.
Schitterend Bob.quote:
Toch wel mooie beelden van gister, onder andere een Marokkaantje dat hard werkt, mooie dronebeelden, de sprint beter in beeld, een hont die oversteekt en een paar hele slechte stukken wegdek.
SPOILER
Sowieso staan er nog maar ongeveer 20 renners in dezelfde tijd, dat moet nogal een chaos zijn geweest.
Hond nog wel met een korreltje zout h. @remygoossens5 heeft vijf tweets waaronder eentje over haarlijnen, je zou voor minder.quote:
Twitteraccountje gooit het algemeen klassement vast online. Geen Manzin en Girmay te zien, die hebben dan ook last gehad van de hond.
Sowieso staan er nog maar ongeveer 20 renners in dezelfde tijd, dat moet nogal een chaos zijn geweest.
Ik dacht daarom dat het een Trollaccount van Koffieplanten wasquote:
[..]
Hond nog wel met een korreltje zout h. @:remygoossens5 heeft vijf tweets waaronder eentje over haarlijnen, je zou voor minder.
Oh lol, goed account wel.quote:
[..]
Hond nog wel met een korreltje zout h. @:remygoossens5 heeft vijf tweets waaronder eentje over haarlijnen, je zou voor minder.
Cunt!
De stories van deze man
Flink gekoerst dus op dat kuitenbijtertje.
Natnael, prachtige jongen met een prachtig gebit.
Je ziet het op deze foto niet perfect, maar hij wint het sprintje met overmacht. Rekiki weer met een tweede plaats, sommige dingen veranderen nooit.Veel volk aan de finish, lekker man. De aankomst in Oyem is een bijna jaarlijks ritueel. Vorig jaar won Manzin hier nog, nu komt hij binnen op meer dan een kwartier. Twee jaar geleden won Rinaldo Nocentini dan weer op dezelfde plek, het is altijd een lastige aankomst waar verschil gemaakt kan worden. Zoveel verschil als vandaag heb ik alleen nog niet eerder gezien. Ben toch nog steeds benieuwd wat er allemaal gebeurd is. Toch een paar opgaves, dus er zal ergens een chute zijn geweest. Jammer dat Youssef Bdadou het strijdtoneel heeft moeten verlaten, toch het Marokkaantje dat momenteel het hoogst op het lijstje van de hoop staat. Dankzij detective showtimer wel wat beelden gezien van de koers onderweg, en er werd inderdaad flink hard gereden op de klimmetjes. Kan dus ook gewoon zo zijn dat iemand als Viviani keihard uit de wielen is gereden. Hoewel dat wel vrij droevig zou zijn, omdat de rit maar 120 kilometer lang was. Op zo'n korte afstand zoveel tijd verliezen is niet echt positief. Maar dat kunnen we dan ook zeggen over Manzin en Girmay. Of iemand als Berhane, kan natuurlijk ook niet dat je als voormalig winnaar nu zo op een hoop wordt gereden. Even afwachten of er een ploeg is die de moeite neemt om een wedstrijdverslag in elkaar te draaien.
Enfin, in principe wel leuk voor de strijd om het algemeen klassement. Die strijd gaat in ieder geval niet meer tussen de sprinters. Jongens als Tesfatsion, Reguigui en Muluberhan zijn semi-sprinters, en zij zullen nu onder druk gezet gaan worden door de hardrijders van TDE en Cofidis vermoed ik. Iemand als Gaudin kan nu bijvoorbeeld deze koers gewoon gaan winnen, net als Cabot. Ligt er een beetje aan wat het doel is van de ploeg, ze kunnen ook gewoon voor Manzin blijven rijden. Bij Cofidis een beetje hetzelfde verhaal. Morin staat er nu goed voor, maar dat is normaliter slechts de aantrekker voor Viviani.
Mijn Eritrese vrienden zijn in ieder geval in vorm. Tesfom staat er ook nog altijd goed voor, net als Tesfatsion en Muluberhan dus. Mekseb heeft er ook veel zin in, en Yemane staat voorlopig op de tweede plaats in het klassement dankzij twee vluchtpogingen. Als ze dat niveau de rest van de week vast blijven houden heeft de rest een groot probleem. Trots op de boys!
Mooie jongens. Ze laten niks over voor de concurrentie.
Wel gelachen om Dawit Yemane, da's de meest rechtse. Die zou van 1998 moeten zijn. 1 januari, altijd verdacht.
Desalniettemin:
[ Bericht 6% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 21-01-2020 20:39:02 ]
Zou bij de PDC nog jaren jeugdwereldkampioen kunnen worden.quote:
Die reed op 1 januari 1998 de bus al terug naar huis @:Mani89
Niet zo handig van Cofidis, zou je kunnen stellen. Of ze hebben zich verdomd snel aangepast aan de Afrikaanse manier van koersen, zo kun je het ook bekijken. Morgen kunnen we dan helemaal onze lol op, 186 kilometer en wat heuvels onderweg. Vandaag was Eritrea continu in de aanval, morgen mogen ze proberen alles te controleren. Geen sinecure.
Op tweede koersdag van jaar al geen zin meer hebbenquote:
Nou, blijkbaar geen gedoe met grote valpartijen, het komt er op neer dat Cofidis geen zin had om de boel te controleren. Daardoor regende het de hele dag aanvallen en werd het veld uit elkaar geslagen. Een groep van 30 reed weg van de rest, en van die 30 bleven er op het laatste klimmetje 18 over.
Niet zo handig van Cofidis, zou je kunnen stellen. Of ze hebben zich verdomd snel aangepast aan de Afrikaanse manier van koersen, zo kun je het ook bekijken. Morgen kunnen we dan helemaal onze lol op, 186 kilometer en wat heuvels onderweg. Vandaag was Eritrea continu in de aanval, morgen mogen ze proberen alles te controleren. Geen sinecure.
[ afbeelding ]
Stelletje slapjanussen...
SPOILER
We zien een chute. Daarna zien we een Gabonees in beeld met een broekje van Vacansoleil.twitter:tropicale2020 twitterde op dinsdag 21-01-2020 om 22:46:42
In de sprint lijkt het er ernstig op dat Tesfatsion vroeg is gedemarreerd en Reguigui te laat komt. Slim gespeeld van m'n Eritrese boys dus, Muluberhan fungeerde mooi als waakhond in het wiel van Rekiki.
Ga je dan voor de Ugrumov look?quote:
Zou ik in die koers gewoon in mijn Gewiss truitje mogen verschijnen?
Heerlijk, prima kwaliteit beelden hoorDie heb ik al. Alleen nog wat lelijker worden.quote:
Klinkt spannend, midden in het regenwoud. Waren hier maar beelden van.twitter:tropicale2020 twitterde op woensdag 22-01-2020 om 11:07:25
Ook geen enkele update verder meer in 2 uur. Ik vrees het ergstequote:Klinkt spannend, midden in het regenwoud. Waren hier maar beelden van.twitter:tropicale2020 twitterde op woensdag 22-01-2020 om 11:07:25
Geen internet in de jungle natuurlijk. ProTouchGoden hebben net weer bereik en komen met een update: 50 kilometer te gaan, kopgroep met vier minuten voorsprong.quote:
[..]
Ook geen enkele update verder meer in 2 uur. Ik vrees het ergste
Ze hadden ook geen goed shirt meer voor 'onze' Vacansoleil jongen.SPOILER
Ja, een update, ja!twitter:tropicale2020 twitterde op woensdag 22-01-2020 om 14:29:13
Hebben jullie trouwens de jongens van Cofidis al ongemakkelijk zien dansen? Dan snap je ineens wel waarom de Europeanen niet naar Afrika durven te komen.
twitter:tropicale2020 twitterde op woensdag 22-01-2020 om 10:26:02
Peloton komt te laat? Wet van Herbert.twitter:tropicale2020 twitterde op woensdag 22-01-2020 om 14:40:26
Het loopt in de finale nog wel wat omhoog, als het goed is. Dat zou de doodsteek kunnen zijn voor Antomarchi.quote:Peloton komt te laat? Wet van Herbert.twitter:tropicale2020 twitterde op woensdag 22-01-2020 om 14:40:26
Ghrimay wint...quote:
[..]
Het loopt in de finale nog wel wat omhoog, als het goed is. Dat zou de doodsteek kunnen zijn voor Antomarchi.
Was hij toch nog opgepikt?quote:
Ik word echt volledig gekoloniseerd in de FPCL
Voor negen miljoen zelfs.quote:
Ja helaas wel.quote:
Aguero is een kenner.quote:
[..]
Voor negen miljoen zelfs.
Agero wil 1 rondje bovenaan staan, want hij heeft ook Rekiki gekochtquote:
Zeker, niets dan lof.quote:
Toch niet misselijk allemaal.twitter:inrng twitterde op woensdag 22-01-2020 om 14:50:35@tropicale2020 Ghirmay's 19 years old, you might remember he won a stage in the same race last year and in 2018 was one of the few riders to beat Remco Evenepoel. Now he's one of the "neo-pros who win in their first season" reageer retweet
Jordan Levasseur of all places is nu het grote gevaar.
Als je die verschillen ziet heeft ie ze echt op een hoop gesprint trouwens.
Niet op de foto.
Ghirmay met 2 en 4 sec voorsprong, die heeft wel wat meters gepakt. Ah kijk, keurig.
Maar hij heeft vorig jaar iedere wedstrijd uitgereden.quote:
De rest van het jaar weer lekker DNF'jes rapen in Europa.
Wat heeft hij allemaal gereden dan.quote:
[..]
Maar hij heeft vorig jaar iedere wedstrijd uitgereden.
Tussen de pixels door valt op dat Biniam heeft geschroeid als Mathieu. Hij stopt ook lekker vroeg met trappen en alsnog komt er niemand in de buurt, lekker man.
twitter:ZXCycling twitterde op woensdag 22-01-2020 om 16:00:44
De volledige uitslag is er ook inmiddels. Manzin is wel lekker bezig, die kwam binnen als 52e op meer dan een minuut. Dat valt vies tegen voor TDE, het zal toch echt van Cabot en Gaudin moeten gaan komen. Verder waren twee Gaboneesjes te laat bij de finish, RIP.twitter:ZXCycling twitterde op woensdag 22-01-2020 om 16:51:27
Misschien ligt onze Vacansoleilgod er wel uit, dat zou zonde zijn.Morgen gaan we verder met nog een lange dag. 190 kilometer, dat is zeker tegenwoordig gewoon lang. Het profiel ziet er wel wat makkelijker uit. We gaan uit van een normale massasprint.
quote:
Ik zie trouwens dat Tesfatsion gister echt bijna nog te vroeg stopte met trappen
Oeps.
Maar hij kon gelukkig nog een keer versnellen.Verder valt het op dat je in Afrika maar beter niet kan vallen, ze gaan daar niet echt voorzichtig met je om.
Is hij echt 19 of smokkelen ze daar ook wat jaren als dat beter uit komt?quote:
[..]
Maar hij heeft vorig jaar iedere wedstrijd uitgereden.
quote:
[..]
Is hij echt 19 of smokkelen ze daar ook wat jaren als dat beter uit komt?
Het komt zeker voor. Alle renners zonder geboortedag of maand moet je goed in de gaten houden. Als je een Afrikaan tegenkomt die op 1 januari geboren is weet je dat het waarschijnlijk geen zuivere koffie is. Al hoeft er niet altijd een duister plan te zijn, soms weten die jongens gewoon echt niet wanneer ze geboren zijn. Van Biniam weten we dan weer vanaf het eerste moment dat hij op 2 april 2000 geboren is, dus daar vertrouwen we dan maar op.quote:
[..]
Is hij echt 19 of smokkelen ze daar ook wat jaren als dat beter uit komt?
Het is geen verhaal Sirak Tesfom in ieder geval. Die stond jaren geregistreerd als 01/01/1998. Dat hebben ze vorig jaar toch maar snel aangepast naar 10/10/1994. Komt waarschijnlijk wat meer in de buurt.
De jongen aan de linkerkant.
Dat lijkt mij nog een voorzichtige schatting.quote:
[..]
Het is geen verhaal Sirak Tesfom in ieder geval. Die stond jaren geregistreerd als 01/01/1998. Dat hebben ze vorig jaar toch maar snel aangepast naar 10/10/1994.
quote:Ja, een update, ja!twitter:tropicale2020 twitterde op woensdag 22-01-2020 om 14:29:13
Hebben jullie trouwens de jongens van Cofidis al ongemakkelijk zien dansen? Dan snap je ineens wel waarom de Europeanen niet naar Afrika durven te komen.twitter:tropicale2020 twitterde op woensdag 22-01-2020 om 10:26:02
Ik neem dan aan dat ze op deze aankomst voor Cabot zijn gegaan, die nog in het klassement stond/staat. En zo niet, dan heb ik ettelijke miljoenen over de balk gegooid.quote:
De volledige uitslag is er ook inmiddels. Manzin is wel lekker bezig, die kwam binnen als 52e op meer dan een minuut. Dat valt vies tegen voor TDE, het zal toch echt van Cabot en Gaudin moeten gaan komen. Verder waren twee Gaboneesjes te laat bij de finish, RIP.
De rest heeft een groot probleem. Hij had verdomme zoveel voorsprong dat hij zelfs nog even naar huis kon bellen.quote:Om eerlijk te zijn, mijn conditie is niet de beste, maar vandaag heb ik kunnen winnen omdat al mijn teamgenoten me steunden.
quote:
[..]
Voor negen miljoen zelfs.
Mijn vertrouwen wordt meteen beloond.quote:
Biniam is een geweldenaar, wat een enorme overmacht.
35 graden, je zou voor minder.quote:
5 man vooruit, laatste voorsprong na 55km was 5,5 minuten. Warm weer, 'lange' etappe (190km)
70 kilometer te gaan en 7 minuten voorsprong inmiddels. Als dat zo blijft begint het er goed uit te zien voor vriend Areruya. Maar het zal vast nog wel sprinten worden.
Dit klinkt als een persiflage op Stijn.quote:
Ik word er ontzettend moe van dat, iedere keer als Biniyam een koers wint, er gerefereerd moet worden aan die rit in Aubel Stavelot. Vooral het altijd vermoeiende Wierflits heeft daar een hand van. Ten eerste doe je hem er daar tekort mee, want hij heeft ook gasten als Greipel en Bonifazio geklopt, ten tweede wint edereen het in een sprint van Remco.
Volgens mij is Eritrea de boel gewoon aan het controleren en hebben de andere ploegen geen zin om te werken voor een sprint. Vier van de vijf koplopers staan op meer dan een kwartier, dus dat maakt niet uit. Geen idee wie de vijfde is alleen, maar dat zal normaal gesproken ook een Afrikaan uit de achterhoede zijn.
) is weer aan het filmen. Eritrea laat maar n mannetje rijden.Vermakelijk mannetje wel. Lekker de hele dag babbelen met Titi en tussendoor nog even de groetjes doen aan Hinault.quote:
Directeurtje (naast Titi
Maar inderdaad, slim bekeken van Eritrea. De voorsprong binnen de perken houden, want deze koplopers zijn toch niet gevaarlijk. En Levasseur kan op deze manier geen bonificaties pakken. Dat ze ooit nog eens iets van tactiek gingen leren, ik ben trots.
Het blijken toch maar vier koplopers te zijn, geen idee waarom ze het dan een tijdje over vijf hadden. Enfin, met Kamzong en Nikiema wel twee veteranen van het Afrikaanse peloton vooraan, geen slechte renners. Desondanks zou je zeggen dat Areruya dit gewoon moet afmaken, al lijkt hij niet echt in vorm te zijn. Dat Marokkaanse kereltje ken ik overigens niet, zul je altijd zien dat die gozer ineens wint.
Kameroen boven.
Denk ook eerste Kameroense profzege.quote:
Historische editie aan het worden voor het Afrikaans wielrennen. Eerste keer dat ze al minimaal drie ritten winnen.
2.2 mogen we dan zeker niet als profzege tellen?quote:
[..]
Denk ook eerste Kameroense profzege.
Nee.quote:
[..]
2.2 mogen we dan zeker niet als profzege tellen?
Al kom je via andere kanalen alsnog de daguitslag tegen, moet kunnen.
Aan de top 10 in het klassement is in ieder geval niets veranderd. Areruya tweede in de daguitslag, valt toch tegen. Marokkaantje en Burkineesje aan het eind afgehaakt, het zal nog een pittige strijd zijn geweest. In het peloton regelt Biniam het sprintje voor Minali. Gezien het peloton verder niet groot is en de voorsprong van de koplopers van 8 naar 4 minuten is gezakt zal er aan het eind toch hard zijn doorgereden daar.
Wel een prachtige overwinning voor Kamzong en Kameroen. Inderdaad, voor zover ik weet de eerste profzege voor Kameroen. Kamzong zelf is een van de renners die het langst aanwezig is in het Afrikaanse circuit. Sinds 2010 werkt hij ieder jaar z'n rondjes af in Afrika, vooral in Kameroen. Door de jaren heen is hij uitgegroeid tot een van de vedettes in Afrika, onder meer dankzij zeven ritzeges in de Ronde van Kameroen en vier ritzeges in de GP Chantal Biya. Hij wist ook het eindklassement van beide koersen een keer te winnen. Dit is alweer zijn negende deelname aan de Bongo Bongo Tour, over een paar jaar gaat hij het record van Gene dus uit de boeken fietsen. Altijd aanvallend, vaak zonder succes. Eigenlijk bijna altijd in de anonimiteit rondgereden voor het grote publiek, maar nu dus het moment van glorie. Ik gun het hem van harte.
showtimer heeft ook gelijk, dus is nu eigenlijk al de meest succesvolle editie van La Tropicale voor Afrika. Alleen 2015 komt in de buurt, toen won Chtioui twee ritten en het klassement. Drie ritzeges zagen we nog niet eerder. En dan is er de komende dagen dus nog meer mogelijk. Voorlopig houdt Eritrea stand, de langste dag hebben ze vakkundig afgewerkt. Net als gisteren bewust een kleine kopgroep met alleen maar Afrikanen weg laten rijden en vervolgens de boel vrij probleemloos gecontroleerd zo op het oog. Ik dacht dat de lange dagen het grootste probleem gingen zijn, maar niets bleek minder waar. Misschien komt het gevaar dan juist van de korte etappes. Nog drie te gaan, de kortste rit staat morgen op het programma. 82 kilometer slechts, met een heuvelachtige finale. Een gevaarlijk dagje.
In het peloton maakte Biniam iedereen weer belachelijk.
twitter:ZXCycling twitterde op donderdag 23-01-2020 om 15:51:45
Aan de volledige uitslag te zien is er aan het eind nog een chute geweest. Tijdsverschillen zijn verdwenen. Sirak Tesfom als laatste binnen, maar wel in dezelfde tijd gezet als het peloton. Als De Neus maar niet zwaar is gevallen, we hebben hem de komende dagen hard nodig.
[ Bericht 6% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 23-01-2020 16:24:49 ]
Hallelujah is geen tactisch genie. Beetje met je krachten smijten onderweg en dan stilvallen in de laatste meters. Kamzong zat 'm gewoon lekker te chillen, oude rot in het vak.twitter:tropicale2020 twitterde op donderdag 23-01-2020 om 23:28:42
Misschien dat Joseph nog wat tips kan vragen aan Voeckler en Hinault, die geven ondertussen blijkbaar les aan Gabon.
Rekiki wint de sprint overigens.
Het was echt 82 km, want ze waren na 1.45 al binnen. Desondanks slaagden twee verdwaalde Slowaken erin op een halfuur te eindigenquote:
Wat is dit voor jaar? Wat maken we allemaal mee? Het begint nu echt uit de hand te lopen, als zelfs Reguigui een rit wint is het einde zoek. Het is de vierde deelname van Rekiki aan La Tropicale en in totaal kreeg hij het al 19 keer voor elkaar om bij de eerste tien te eindigen in een rit. Acht keer werd hij tweede of derde, winnen deed hij nog nooit. Nu wel dus, vandaar de uitzinnige reactie van ons aller Youcef. Het is overigens niet alleen voor het eerst dat Rekiki hier wint, het is berhaupt de eerste overwinning voor Algerije in 15 jaar Bongo Bongo. Na Kameroen is er dus opnieuw sprake van een primeur.
De rit was inderdaad slechts 82 kilometer lang. De rit is op het laatste moment aangepast, omdat de verplaatsing richting Port Gentil, waar de volgende rit start, anders te ingewikkeld zou zijn. Geen idee waarom men daar pas zo laat achterkomt, maar goed. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald ofzo. 60 kilometer ingekort zodat er meer tijd is om de verplaatsing op een goede manier te regelen, iets in die geest. Afrika, he.
Enfin, hoe dan ook, het werd zoals voorspeld een lastige rit voor de Eritreers. Zowat alle concurrenten zijn dichterbij gekomen. Jordan Levasseur pakte onderweg vier bonificatieseconden, terwijl Tesfatsion er maar twee pakte. Daardoor staat Levasseur nu op twee seconden in het klassement, dat vind ik iets te dichtbij. Ga maar heel snel uit de personal space van mijn Eritreers, alsjeblieft. Door derde te worden in de rit pakt Morin, waar ik een hekel aan begin te krijgen, ook wat tijd terug. Morin scoorde vorig jaar liefst 16 DNF's en haalde welgeteld 0 hele punten op de CQranking en de PCS-ranking. Je kan er geen kut van, lul. Met je hoofd. Ga weg. Hup, oprotten. Kijk hoe irritant ie is dan:
Door de ritwinst pakt Rekiki ook meteen 10 bonificatieseconden, daardoor komt hij in het klassement ook weer dichtbij. Het is maar goed dat zijn landgenoot Hamza tweede wordt en mee mag juichen, dat scheelt weer wat voor Eritrea. Biniam kwam er vandaag wat minder aan te pas, zesde slechts. Jammer dat die irritante klootzak van een Minali mee meent te moeten sprinten, trek dan gewoon aan voor je veel betere ploeggenoot.
Goed, morgen gaan we dus door in Port Gentil. Daar gaan we de hele tijd rondjes rijden. 130 kilometer, tenzij men op het laatste moment nog een aanpassing doet. Het worden nog twee spannende dagen voor Eritrea, ze zullen uit een ander vaatje moeten gaan tappen. Als Levasseur nog een keer zo'n tussensprint wint zijn ze de leidende positie kwijt. Als Rekiki nog een keer een rit wint ook. Er moet dus iets verzonnen worden. Het beste zou zijn om weer een groepje met wat mindere goden weg te laten rijden, maar dat zullen de andere ploegen niet meer laten gebeuren nu ze bloed ruiken. Erg spannend allemaal. Ondanks het feit dat dit nu al de meest succesvolle editie ooit is voor Afrika zou ik toch wel ernstig teleurgesteld zijn mocht dadelijk Levasseur of Morin tot winnaar gekroond worden. Kom op jongens, even zelf die tussensprints winnen en laat Biniam de resterende ritten dan maar winnen in de eindsprint.
Dit is echt een week om nooit meer te vergeten.
Onvoorstelbaar, weer een Afrikaanse zege. De teller staat nu op vijf, dat is meer dan in de afgelopen vier jaar bij elkaar. Mooie jongen Biniam pakt zijn tweede ritzege en verstevigt daarmee zijn leidende positie in het puntenklassement, vandaar dat hij een roze trui draagt. Staat 'm ook wel aardig, hij kan alles hebben. Ook goed om te zien dat hij blijkbaar goed ligt bij zijn nieuwe ploeggenoten, in de achtergrond zien we een juichende Navardauskas. Ook Justin Jules doet een vuistje omhoog, vooral belangrijk om hem te vriend te houden. 
Gelukkig voor Eritrea wint Biniam. De rest van het podium is ook uitermate gunstig. Yacine Hamza wordt opnieuw tweede, toch opmerkelijk dat ze daar blijkbaar weer voor zichzelf zijn gaan rijden. Je zou verwachten dat Reguigui weer de man is om uit te spelen met het oog op de bonificaties, maar Youcef is weer terug bij het verzamelen van een plek achterin de top 10. Hetzelfde kan gezegd worden over de werken van Cofidis, hoezo gaat Viviani nu ineens weer voor eigen succes terwijl Morin de bonificaties hard nodig heeft? Ik ben er wel blij mee, daar niet van. We zien verder voor het eerst in dagen weer een teken van leven van Manzin, hij wordt vierde. Pas de tweede keer dat hij de top 10 haalt deze week, opmerkelijk.
Het was wel weer een hectisch dagje. In het begin van de rit werd er veel aangevallen. En gevallen. Jean Claude Nzafashwanayo begon vol enthousiasme aan de rit en hij vond zichzelf terug in de kopgroep. Tot hij viel, wat uiteindelijk leidde tot een DNF. Hij stond op de 14e plaats, maar die plek is nu dus mooi kwijt. Het was het begin van een dramatische dag voor Rwanda, want ze verloren later nog twee renners. Ook Moise Mugisha moest de strijd staken na een valpartij, zonde. Moise is een klein driftkikkertje, altijd in de aanval. Ook tijdens deze Ronde van Gabon was hij bijna dagelijks in de aanval, nu moest hij al zijn enthousiasme bekopen met een valpartij en een voortijdig vertrek. Voor het klassement heeft dat minder gevolgen, maar het is altijd zonde om zo'n aanvalslustige renner te zien vertrekken. Didier 'Mbappe' Munyaneza hield het ook voor gezien, de nummer 15 van het klassement werd ziek. Rwanda door de helft, jammer. Wordt daardoor een beetje een flopronde voor ze, terwijl alle andere Afrikaanse landen het ene succes na het andere boeken. Renus Uhiriwe is nu de beste Rwandees in het klassement, krijg ik toch nog een beetje gelijk. Opgeschoven naar de 16e plek in het klassement, vooral omdat zijn landgenoten een DNF pakten.
De strijd om het algemeen klassement was ook weer razend spannend. Het begin van de rit was enorm snel, en voor de eerste tussensprint werden alle vluchtpogingen snel teniet gedaan. Daardoor mocht het peloton voor de seconden gaan sprinten. Henok Muluberhan kreeg het voor elkaar om dat sprintje te winnen, voor Morin en Levasseur. Uiteindelijk toch slecht nieuws voor Tesfatsion, Morin en Levasseur kruipen daardoor weer wat dichterbij. Omdat de eindsprint goed verliep staat Tesfatsion nog steeds aan de leiding, maar de voorsprong is nu wel heel erg minimaal. Enfin, na die eerste tussensprint reed er wel een groepje weg, met daarin Gaudin als belangrijkste naam. Die stond op slechts 26 seconden en toen de voorsprong van dat groepje bijna twee minuten was werd ik toch even nerveus. Gaudin raapte alle resterende bonificatieseconden op onderweg, maar werd aan het eind van de rit wel weer teruggegrepen door het peloton. Hij staat nu op 20 seconden, wat nog een veilige marge is. Nadat Gaudin weer werd ingerekend volgden er nog allerlei andere aanvallen, maar uiteindelijk werkten de ploegen samen om er een sprint van te maken, die dus werd gewonnen door Girmay.
Amai, amai, amai. Dat wordt morgen nog wat. Technisch gezien kunnen er morgen nog heel veel renners winnen, maar de eerste vijf maken uiteraard het meeste kans. Muluberhan doet goede zaken door de eerste tussensprint te winnen, daardoor gaat hij Rekiki voorbij en staat hij nu op minder dan 10 seconden van land- en ploeggenoot Tesfatsion. Levasseur kruipt naar 1 seconde, Morin staat op 4. Het wordt morgen vreselijk lastig voor Eritrea. Levasseur mag geen enkele seconde meer pakken bij een van de drie tussensprints, tenzij Tesfatsion er natuurlijk meer pakt. Morin moeten ze ook verdomd goed in de gaten houden, tenzij Cofidis Viviani weer als kopman uit gaat spelen. (lol) Als Reguigui morgen de rit wint en Tesfatsion pakt nergens tijd komen ze in dezelfde tijd uit, dan gaan we kijken naar de duizendsten ofzo? Lachen. Maar nee, doe maar niet, dat kan m'n hart niet aan. Ik hoop dat coach Samson (zo heet ie, kan er niks aan doen) een briljant plan gaat bedenken. De hele dag Levasseur en Morin schaduwen, er zit niets anders op. En hopen dat Girmay z'n derde rit pakt. Kan allemaal, want de traditionele slotrit in Libreville eindigt ook praktisch altijd in een massasprint.
Ik ben nu al nerveus. Nog 132 loodzware kilometers voor de boeg. Hopen dat TDE geen gekke dingen gaat doen. Hopen dat de te verwachten pogingen van Levasseur en Morin gecounterd kunnen worden. Bonificatiesprintjes zijn wel pas aan het eind, dus het beste plan zou zijn om de resterende Gaboneesjes weg te laten rijden met een uur voorsprong en dan nergens meer naar om te kijken, maar zo makkelijk zal het wel niet gaan. Over de Gaboneesjes gesproken, de voormalig minister van sport is niet zo blij.
https://www.gabonactu.com(...)ouembe-perce-labces/
Kort gezegd komt het er op neer dat er allerlei beloftes zijn gedaan, maar dat er nooit iets van is gekomen. Geen materiaal, geen ondersteuning, niks. De renners krijgen verder ook nog een veeg uit de pan, want ze willen wel graag voor de wedstrijd al hun wedstrijdpremies ontvangen terwijl ze in de koers verder niets presteren. Afrika, jawel.
Nou goed, hopen op een herhaling van 2017 dan maar. Toen wist Meron Abraham samen met een paar anderen net uit de greep van het peloton te blijven. Als zoiets nu ook zou kunnen met een paar mindere goden ben ik meer dan tevreden. We moeten deze legendarische editie van de Tropicale Amissa Bongo wel op een goede manier afsluiten. Kom op he.
[ Bericht 0% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 25-01-2020 20:19:56 ]
Nzafashwanayo was niet berekend op een vochtig wegdek. Mooie schuiver.
Daarna in z'n eentje voor de bezemwagen, arme jongen.
Prima beelden verder, alleen jammer dat het blijkbaar godsonmogelijk is om een sprint een keer goed in beeld te brengen.
Vijf kilometer te gaan, enige optie is de rit winnen.
Nee, zonder grappen, jammer. Al laat het ook wel zien dat er tactisch nog genoeg te leren valt voor de jongens. Maar toch Afrika boven deze week, je kan trots zijn @Rellende_Rotscholier !
Bij de laatste tussensprint was Levasseur eerste, Morin tweede en Tesfatsion derde. Knulliger kan bijna niet.
Ja, ze hebben nog veel te leren. Ik ben ernstig teleurgesteld.
Op de laatste dag weet Manzin toch nog de meubelen te redden. Hij verslaat Reguigui in de sprint, die daardoor nog wel een plek opschuift in het klassement. Minali is dit keer de voorste renner van Delko, die ploeg gaat dit jaar nog vaak Wanty imiteren.
Het zag er de hele week mooi uit, maar uiteindelijk gaat het mis. Na vijf ritzeges op rij volgt er nu een halve Afrikaanse ritzege. Manzin komt van Reunion, een eiland en Frans overzees departement in Afrika ten oosten van Madagaskar en ten westen van Mauritius. Ja, dan weet u dat ook weer. Maar het ging vandaag vooral om het eindklassement. In het begin van de rit zag het er helemaal niet slecht uit. Wel weer typisch Afrikaans trouwens: we gingen in een andere plek van start dan de bedoeling was. Kan gebeuren. In plaats van 132 kilometer was het daarom maar 128 kilometer fietsen. Een kopgroepje van drie kreeg de ruimte en tegen de tijd dat de eerste tussensprint op het parcours lag reden die drie nog voorop. Vlak na de tussensprint werd dit groepje ingerekend, waarna er een groep van zeven weg wist te rijden. In deze groep van zeven zat met Gaudin een gevaarlijke klant, hij pakte ook nog wat bonificaties mee bij de tweede tussensprint. Vlak na die tweede tussensprint werd dit kopgroepje weer ingerekend, waarna een volledig peloton richting die derde tussensprint reed.
En daar ging het dus niet goed. Het werd een sprintje tussen Levasseur, Morin en Tesfatsion. Gewonnen door Levasseur, voor Morin en Tesfatsion. Weg gele trui voor Tesfatsion. Ik vind het onvoorstelbaar dat ze dit hebben laten gebeuren. Tactisch bijzonder onvolwassen. Al hebben ze het niet alleen vandaag laten liggen, Levasseur was al een paar dagen aan het sprokkelen. Eigenlijk lag dit wel in de lijn der verwachting, ze kregen het niet voor elkaar om die Levasseur te neutraliseren. Ook Morin kwam steeds dichterbij. Ze hadden het dus eigenlijk niet op een sprint moeten laten aankomen, dit was vragen om problemen.
Nouja, gebeurde dus wel. Met Levasseur als virtuele leider trokken we daarna naar de massasprint, die dus werd gewonnen door Manzin. Tesfatsion wist zich niet bij de eerste drie te rijden, het werd een zevende plaats. Wel ruim voor Levasseur, maar dat was uiteindelijk betekenisloos. Morin werd nog net uit de top drie gefietst door Minali, anders was Tesfatsion zelfs nog teruggevallen naar de derde plaats. De zevende plaats van Oyarzun mag overigens niet onvermeld blijven. Op je 38e meteen na een vierjarige schorsing keihard schroeien, dan ben je een gigant.
Levasseur als winnaar, dat klinkt toch een stuk minder leuk. Voor het grote publiek zal dat een nobele onbekende zijn. Niet geheel ten onrechte, want de afgelopen jaren was Levasseur niet echt zichtbaar. In 2017 reed hij enorm sterk in dienst van Armee de Terre, zo won hij onder meer Paris-Arras. Armee de Terre hield aan het eind van 2017 op te bestaan en Levasseur kon verrassend genoeg geen nieuwe ploeg vinden. Ik had wel verwacht dat hij bij een andere continentale of zelfs een procontinentale ploeg terecht zou kunnen, maar niets bleek minder waar. Hij moest terug naar de amateurs, waar hij vooral in 2018 niet echt mee kon leven. De motivatie verdween wat, en daarmee de resultaten. In 2019 liet hij dan wel weer van zich spreken, won best een aantal koerjes in het Franse amateurcircuit. Daardoor werd hij aan het eind van het jaar opgepikt door Natura4Ever-Roubaix Lille Metropole, en bij die ploeg zullen ze geen spijt hebben van die zet. Hij pakt meteen een profoverwinning, z'n eerste. Als je trouwens kijkt wat voor bokaal je krijgt kan je beter niet winnen.
Voor Tesfatsion een bittere pil, een tweede plaats is toch een stuk minder waard. Al heeft hij in ieder geval die ritzege nog. Misschien heeft ie ondertussen spijt dat ie tijdens die rit besloot uit te bollen waardoor Reguigui nog dicht kwam. Trekt ie volle bak door tot aan de streep scheelt dat misschien net een seconde... Enfin, genoeg materiaal om van te leren. Hopen dat ze dat dan ook doen. Wat ze vandaag hebben laten zien was in ieder geval buitengewoon amateuristisch, terwijl het er eerder deze week juist professioneler dan ooit uitzag. Het kan verkeren. Kijkend naar de foto's op de officile site van de Tropicale Amissa Bongo heeft Tesfatsion vandaag nog wel pech gehad, maar daar kan niet alles op afgeschoven worden. Winnaar Levasseur heeft wel een iets andere kijk op de zaak, volgens hem speelde Eritrea het goed door tijdens de eerste twee tussensprints een groepje weg te laten rijden. Richting de derde tussensprint zette zijn ploeg alles op alles om het wel daadwerkelijk op een sprint aan te laten komen. Dat lukte, klaarblijkelijk. Maarja, we zullen uiteindelijk toch maar het goede onthouden. Vijf Afrikaanse ritzeges, een tweede, vierde en vijfde plek in het klassement. Kon minder, natuurlijk. Om een of andere merkwaardige reden wint Rwanda overigens het ploegenklassement, met een paar minuten voorsprong op Eritrea zelfs. Merkwaardige sport, enzo. Girmay wint het puntenklassement, Tesfatsion is wel de beste jongere en de bergtrui gaat naar Dawit Yemane.
Tot slot wil ik jullie niet onthouden dat de ploeg van Gabon wordt getraind door niemand minder dan Abraham Olano! Het heeft niet veel effect, maar toch lachen. Met drie haalden ze de finish, Geoffrey Ngandamba was ook dit jaar weer de beste. Een keurige 53e plaats op 25 minuten, de werken van Olano moeten nog wat verfijnd worden.
Oja, en in Rwanda zelf werd vandaag ook nog een wedstrijdje verreden. Eerstejaars belofte Jean Eric Habimana won die wedstrijd. Hij fietst voor de club van Adrien Niyonshuti, voormalig prof van Dimension Data. Prachtig shirtje wel. Heerlijk. Stukje oerwoud.
Mooie jongen. Reed vorig jaar een tijdje voor het WCC en liet daar tussen de junioren best een paar goede dingen zien, 19e in Ruebliland bijvoorbeeld. Staat samen met Uhiriwe, die 16e is geworden in Gabon, hoog op het lijstje van de hoop.
Wel gelachen om de deelnemerslijst. 20 keer 01-01.
Ik snap dat ze in Rwanda wat dingetjes hebben meegemaakt, maar ondertussen mag er toch wel weer een keer een fatsoenlijk bevolkingsregister op poten worden gezet.
Goed, tot zover. Tot mijn grote verdriet is er dit jaar vermoedelijk geen Tour de l'Espoir. Ik zie in ieder geval niets op de site van de UCI en het twitteraccount van die koers is ook behoorlijk dood. Ik zag een tijdje terug wel iets op de site van de UCI over een vergelijkbare koers in Tunesi, maar die lijkt nu van de aardbodem verdwenen te zijn. Dat is wel kut, want daardoor krijgen we naar alle waarschijnlijkheid geen Afrikaanse ploeg in de Tour de l'Avenir. Typisch wel weer dat zo'n initatief na twee jaar wordt geschrapt, terwijl het gewoon een succes was.
We zien elkaar eind februari dus pas weer. 23 februari, om precies te zijn. Dan staat de Tour du Rwanda op het programma. Tot dan.
[ Bericht 1% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 26-01-2020 21:11:45 ]
twitter:lunsarcycling twitterde op dinsdag 11-02-2020 om 14:01:00🇸🇱 RACE ANNOUNCEMENT 🇸🇱 We are excited to announce that the 2020 Tour de Lunsar will be a three stage event from the 21-23 of April!#SierraLeone #AfricanCycling https://t.co/VH8INaDdTb reageer retweet
Nu overweeg ik helemaal dit shirt aan te schaffen voor m'n trainingsrondjes:quote:[ afbeelding ]twitter:lunsarcycling twitterde op dinsdag 11-02-2020 om 14:01:00
In de categorie: dit zag niemand aankomen. Het is de afgelopen tijd een paar keer over Mehdi El Chokri of El Medhi Chokri gegaan, zo u wilt. De eerste moslim in dienst van Israel, en dat soort teksten. Vorige week kwam er nog een ronkend persbericht, waar Steef het zijne van vond.
Een paar dagen later kwam ik een interview tegen van Chokri zelf, op een Marokkaanse site. Hij was erg blij dat Israel hem wilde helpen, want vanuit de Marokkaanse bond had hij nooit steun gehad. Via zijn trainer en manager Jean Jacques Henry kwam hij bij Israel terecht, een aanbod dat hij niet kon weigeren omdat hij door het fietsen zijn familie kan ondersteunen. Er was wel een kanttekening:quote:Chokri Elmehdi is the first Arab Muslim rider to join Israel Cycling Academy.
"We are proud to have Chokri with us. Our doors are open to all," said team co-owner Ron Baron
Chokri: "I joined ICA to fulfil my biggest dream: Racing in WorldTour and TDF!"
Tel- Aviv. Feb 6th 2020
Israel Cycling Academy, the new Continental team, is soon launching its first racing season featuring of young Israeli talent alongside international riders from Africa and around the world - and for the first time - an Arab Muslim rider from Morocco.
The Israel Cycling Academy has been licensed as a Continental team by the UCI and will make its UCI debut at the Youngster Coast Challenge in Belgium on March 20. The Israeli team is proud to announce that El Mehdi Chokri of Morocco will be the first Arab Muslim rider to ride for the team.
While welcoming all, the team's primary goal is to "help young Israeli riders bridge the gap from the national to the international level," said the team's manager Aviad Israel. "Half of the team is Israeli riders, combined with talented riders from different countries helping each other to achieve both personal and team goals."
Chokri, 23, was at the UCI's World Cycling Centre from 2014 to 2016, gather invaluable international experience. Currently Moroccan time trial champion, he rode for the Continental-ranked Dimension Data for Qhubeka team from 2017 to 2019. His Palmares include second in GC in the Coupe des Nations de l'Espoir Blue Line in 2018 and in the Tour de Cote d'Ivoire-Tour de la Reconciliation 2016.
He had hoped to move up from Continental this year, with his ultimate goal to be on a WorldTour team and to ride the Tour de France. "I joined ICA to be a professional cyclist," Chokri said. "I am looking to the future and the WorldTour team."
ICA Team Sport Director Zak Dempster says that Chokri fits right into the team in several ways. Despite good results, "things haven't quite come together for him. We can support him and provide him with the right racing for his development stage and see if he can make it.
"Also, we want as diverse a team as possible with young people from all cultures and beliefs to race together purely in the name of sport."
En nu, een paar dagen later, jawel, schrik niet:quote:Volgens hem dwong de precaire situatie van zijn familie hem bovendien om dit voorstel van het Isralische team te aanvaarden, zonder verder in te gaan op de mogelijke gevolgen.
Hij voegde er echter ook aan toe dat hij een bericht van een functionaris van de Koninklijke Marokkaanse wielerfederatie had ontvangen waarin hij hem vroeg naar de ins en outs van dit contract.
En de fietser om te benadrukken dat hij klaar is om elke beslissing van het FRMC te respecteren, terwijl hij verplicht is om te voorzien in de behoeften van zijn gezin en ook om op hogere niveaus te evolueren.
https://www.be-celt.com/2(...)joint-lac-bisontine/
Ja, ja, natuurlijk. Ja. Goed verhaal. "Gezinsredenen", de Marokkaanse bond is dus gewoon erg boos geworden. En misschien wel wat andere mensen in zijn omgeving ook. De tweede Ahmet Orken, bijzonder tragisch eigenlijk.quote:Op 23-jarige leeftijd arriveert de Marokkaanse kampioen in de tijdrit, El Mehdi Chokri, bij AC Bisontine, in de Franse DN1.
Winnaar van de Tour du Maroc-etappe dit seizoen, hij eindigde ook als 2e in de GP Industrie Del Marmo achter de Oostenrijker Patrick Gamper (Bora Hansgrohe)
Pro in het Dimension Data Qhubeka-team, trad hij in dienst bij Israel Cycling Academy, het reservaat van het WolrdTour Israel Start Up Nation-team begin 2020. Maar om gezinsredenen gaf de jonge Marokkaan er de voorkeur aan af te treden en bleef hij dicht bij Zwitserland in Besanon met AC Bisontine.
Het blijft toch een ingewikkelde sport, dat wielrennen.
In de categorie luchtigere zaken: een leuk interviewtje van de UCI met Youcef Reguigui, dat mag u niet missen.
https://www.uci.org/road/(...)-s-worldwide-success
Ook hij roemt Jean-Jacques Henry, al had die ook best kunnen bedenken dat het wellicht ietwat gevoelig ligt om een Marokkaantje richting Israel te sturen. Maar afijn, als er verder niemand interesse heeft moet je wat.
Nog wat nieuws over Bike Aid, wat toch ook een merkwaardige ploeg blijft:
Dit zijn de koersen die ze de komende tijd gaan afwerken. Vooral de koers in Ethiopi valt op, goed nieuws dat ze daar nog eens een keer iets organiseren. Helaas niet 2.2, maar het is iets. Verder valt vooral op dat Charles Kagimu die wedstrijd gaat rijden, mijn Oegandese vriend. Hij reed vorig jaar net als de Kenianen geen enkele koers, en waar de Kenianen dit jaar toch weer geregistreerd stonden bij de UCI was Oeganda nergens te bekennen. Nu wel, Kagimu krijgt dus nog een kans. Aangezien Suleiman Kangangi de afgelopen dagen actief was in Saudi Arabi zijn blijkbaar alle problemen die er bestonden tussen de Keniaanse bond en Bike Aid opgelost. We kunnen weer gaan genieten van Kipkemboi en co, jawel! Sowieso rijdt Bike Aid nu relatief veel koersen, in vergelijking met vorig jaar. Vorig jaar ging echt alles mis daar, maar blijkbaar hebben ze er iets van geleerd.
Prima ploegje voor Rwanda, alleen Kagimu in plaats van de altijd DNF'ende Schnapka was beter geweest, maar een mens kan niet alles hebben.quote:Roster Tour of Saudi Arabia (DS Timo Schfer):
Lucas Carstensen, Erik Bergstrm Frisk, Sulaiman Kangangi, Jesse de Rooij, Clint Hendricks, Justin Wolf, Nikodemus Holler
Roster Tour of Tigrai Region (DS Xavier Debecker):
Daniel Bichlmann, Adne van Engelen, Clint Hendricks, Salim Kipkemboi, Charles Kagimu
Roster Tour of Antalya (DS Bart Buijk):
Daniel Bichlmann, Adne van Engelen, Aaron Grosser, Frederik Dombrowski, Erik Bergstrm Frisk, Lucas Carstensen
Roster Tour du Rwanda (DS Yves Beau):
Nikodemus Holler, Mekseb Debesay, Matthias Schnapka, Suleiman Kangangi, Salim Kipkemboi
Op de site van de UCI kwam ik overigens ook weer de Tour de Tunesie Espoirs tegen, na wat meer graafwerk kwam ik tot de conclusie dat deze koers georganiseerd wordt door dezelfde mensen als de Tour de l'Espoir van de afgelopen twee jaren. Maar nu kan ik 'm weer niet vinden. Ik begin te twijfelen aan m'n eigen mentale gezondheid. Enfin, kan me herinneren dat ie stond ingepland voor maart ergens, later dan afgelopen jaar in ieder geval. Nouja, gedoe. Kwam nu in ieder geval wel de Afrikaanse kampioenschappen tegen, die zijn op Mauritius dit jaar blijkbaar. Tussen 23 en 28 maart, jawel.
Goed, toevallig vandaag ook een fotootje van het WCC gezien, met Yohannes Gebrehiwet Berhane prominent in beeld. Hij is nu al in Europa en mag dus wat koersen gaan afwerken voor het WCC, dat is bijzonder goed nieuws. Deze Eritreer werd vorig jaar in ieder geval derde op het Afrikaans kampioenschap bij de junioren en hij won later op het jaar tijdens de ANOCA Zone V Youth Games in Rwanda, ja, echt. Talentje dus. Als m'n ogen me niet in de steek laten spot ik ook de Marokkaan Imad Sekkak op deze foto, Yohannes is dus niet de enige Afrikaan dit jaar bij het WCC. Vorig jaar was daar nog wat gedoe over, op een gegeven moment werden door een ietwat racistische coach alle Afrikaanse renners weggestuurd. Nu is die coach weg, scheelt dan weer.
En ja, afgelopen weekend werden ook nog de Zuid-Afrikaanse kampioenschappen afgewerkt. Daryl Impey won wel weer de tijdrit, voor De Bod en de altijd ondergewaardeerde Kent Main. De wegrit had hij normaal ook moeten winnen, maar in het sprintje flauwtjes bergop was Gibbons hem eigenlijk vrij simpel de baas. Een miniem fragmentje:
Tot zover deze update. De volgende keer gaan we het maar eens over de Tour du Rwanda hebben, want die staat over ongeveer 10 dagen op de rol. De Rwandezen gaan dit jaar schroeien, of halen wegens vermoeidheid de finish niet. Coach Sterling Magnell laat ze flink zweten, trainingsdagen van 270 kilometer maken tegenwoordig onderdeel uit van het meesterplan om het Rwandese wielrennen naar een hoger niveau te tillen.twitter:ProTouchZA twitterde op zondag 09-02-2020 om 12:14:52Here you go 😎 #SupportSATalent 🇿🇦 https://t.co/ry5QXds7r5 https://t.co/iCthTfI10H reageer retweet
De prachtige Eritrese selectie is ook al bekend, ik kan niet wachten.twitter:sterlingmagnell twitterde op zondag 09-02-2020 om 09:50:0070k down, only 200k to go! https://t.co/1Q5W5PBw70 reageer retweet
Maar goed, later dus meer, ik vind het wel weer mooi geweest voor vandaag.twitter:g3Jp7ryLAfpGnPe twitterde op dinsdag 04-02-2020 om 20:43:43Eritrea team is ready @TourduRwanda20 by the following young and talented riders: 1⃣ Dawit Yemane2⃣Yacob debesay 3⃣ @SirakTesfom4⃣ @NATNAELTESFATS15⃣ @henokmulubrhan Good luck 🇪🇷🌹💪🇪🇷💪🇪🇷💪🇪🇷💪🇪🇷💪🌹💪🇪🇷💪🌹🇪🇷💪👈👈👈👈👈 https://t.co/3pT3Y1xBBw https://t.co/QPcLSGfQs5 reageer retweet
[ Bericht 1% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 12-02-2020 20:17:55 ]
Of, het blijft een achterlijke cultuur, die islamitische.
Jemig Mani, wat een ongenuanceerde post!quote:
Het blijft toch een ingewikkelde sport, dat wielrennen.
Of, het blijft een achterlijke cultuur, die islamitische.
Sorry het was niet mijn doel om dit uiterst sympathieke topic te laten ontsporen, ga zo voort.quote:
[..]
Jemig Mani, wat een ongenuanceerde post!
Eritrea is al bekend al weet Steef de juiste bronnen niet te vinden kennelijk (hallo Steef, lees je mee?)
Als ik parcours zo bekijk kan het niet anders dat er hier enorm veel slachtoffers gaan vallen. Loodzwaar op papier, flinke bergen en heuvels en veel ook. Met hoogtepunt natuurlijk ITT naar Mur de Kigali
Voor de startlijst kun je op dit moment beter firstcycling raadplegen, en het kan geen kwaad om het officile twitteraccount van de Tour du Rwanda te volgen. Gisteren werden daar een aantal selecties bekendgemaakt. Vandaag ook weer een paar.quote:
Is er inmiddels wat meer bekend over de schitterende Tour du Rwanda qua deelnemers?
Eritrea is al bekend al weet Steef de juiste bronnen niet te vinden kennelijk (hallo Steef, lees je mee?)
Als ik parcours zo bekijk kan het niet anders dat er hier enorm veel slachtoffers gaan vallen. Loodzwaar op papier, flinke bergen en heuvels en veel ook. Met hoogtepunt natuurlijk ITT naar Mur de Kigali
Een uitgebreide voorbeschouwing volgt later deze week!
[ Bericht 1% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 17-02-2020 13:42:49 ]
Steef is op alle fronten voorbijgestreefd. Alleen die site van First ziet er niet uit.quote:
[..]
Voor de startlijst kun je op dit moment beter firstcycling raadplegen, en het kan geen kwaad om het officile twitteraccount van de Tour du Rwanda te volgen. Gisteren werden daar een aantal selecties bekendgemaakt. Vandaag ook weer een paar.
Een uitgebreide voorbeschouwing volgt later deze week!
PCS is ook bepaald geen wonder der esthetica.quote:
[..]
Steef is op alle fronten voorbijgestreefd. Alleen die site van First ziet er niet uit.
Firstcycling is qua uiterlijk wel echt een flopsite, maar ik vergeef het ze graag omdat ze zo compleet zijn. Zo'n beetje alle uitslagen hebben ze, en dat breiden ze alleen maar uit. Dit in tegenstelling tot Steef, die het liefst alleen de uitslagen van de Tour de France op z'n site zou willen zetten want daar kijken de meeste mensen naar. Bij Firstcycling draait alles om wielrennen, bij Steef draait alles om de views. Firstcycling is een site voor de liefhebber, PCS is er vooral om Steef rond te laten rijden in z'n kutcamper.
Bamboe.
Kortom, als Firstcycling of CQranking wat aandacht besteedt aan design zal Steef zijn camper moeten gaan verkopen.quote:
[..]
PCS is ook bepaald geen wonder der esthetica.
Firstcycling is qua uiterlijk wel echt een flopsite, maar ik vergeef het ze graag omdat ze zo compleet zijn. Zo'n beetje alle uitslagen hebben ze, en dat breiden ze alleen maar uit. Dit in tegenstelling tot Steef, die het liefst alleen de uitslagen van de Tour de France op z'n site zou willen zetten want daar kijken de meeste mensen naar. Bij Firstcycling draait alles om wielrennen, bij Steef draait alles om de views. Firstcycling is een site voor de liefhebber, PCS is er vooral om Steef rond te laten rijden in z'n kutcamper.
Bamboe.
Nee, de PCSbubble is springlevend.quote:
[..]
Kortom, als Firstcycling of CQranking wat aandacht besteedt aan design zal Steef zijn camper moeten gaan verkopen.
twitter:DigitalNomadPCS twitterde op woensdag 12-02-2020 om 11:24:07Eind van elk jaar denk ik weer dat de groei van @ProCyclingStats wel met minder grote stappen zal gaan in het volgende jaar. Niet dus, ook dit jaar tot nu toe weer dik 40% meer bezoekers en paginabezoeken https://t.co/twOrQqYcw1 reageer retweet
Steef heeft zichzelf in deze - uitstekende - positie gemanoeuvreerd door maniakaal te twitteren en het contact op te zoeken met de renners en koersen zelf. Dat heeft hij prima gedaan. Die gasten van cqranking komen nog uit het stenen tijdperk en weten derhalve niet eens wat twitter is, en die saaie Noren van firstcycling twitteren een keer per dag de uitslag van een koers waar buiten ons niemand in genteresseerd is.quote:
[..]
Nee, de PCSbubble is springlevend.twitter:DigitalNomadPCS twitterde op woensdag 12-02-2020 om 11:24:07
Marketingtechnisch gezien wint Steef dik. En als je eenmaal zo'n positie hebt verworven raak je dat niet snel meer kwijt. Die Noortjes mogen in ieder geval wel eens wat meer reclame maken voor zichzelf. Met een minuscuul logo op het shirt van de knakworstenploeg alleen kom je er niet.
https://twitter.com/cqrankingquote:
[..]
Steef heeft zichzelf in deze - uitstekende - positie gemanoeuvreerd door maniakaal te twitteren en het contact op te zoeken met de renners en koersen zelf. Dat heeft hij prima gedaan. Die gasten van cqranking komen nog uit het stenen tijdperk en weten derhalve niet eens wat twitter is, en die saaie Noren van firstcycling twitteren een keer per dag de uitslag van een koers waar buiten ons niemand in genteresseerd is.
Marketingtechnisch gezien wint Steef dik. En als je eenmaal zo'n positie hebt verworven raak je dat niet snel meer kwijt. Die Noortjes mogen in ieder geval wel eens wat meer reclame maken voor zichzelf. Met een minuscuul logo op het shirt van de knakworstenploeg alleen kom je er niet.
Het is er wel, maar slaat nog niet bepaald aan
De Rwandeesjes heten Isral welkom en hebben Chokri op de startlijst staan!twitter:tour_du_Rwanda twitterde op woensdag 19-02-2020 om 14:05:12#TdRwanda @YallaIsraelSUN In October 2019, Israel Cycling Academy completed the takeover of UCI WTT Katusha-Alpecin, including its World Tour license.Welcome home again and הגיע הזמן https://t.co/ij7VWSDA33 reageer retweet
De tweede mededeling is dat de post wat langer is geworden dan verwacht. Of nouja, ik had eigenlijk wel weer kunnen inschatten dat het gierend de spuigaten uit zou gaan lopen. Daarom een korte beschrijving van hetgeen u hieronder kunt aantreffen. Ten eerste begin ik met een korte geschiedenis van het land Rwanda, want we zijn hier natuurlijk vooral om te leren. Daarna ga ik door met de historie van de koers, ook niet onbelangrijk. Vervolgens gaan we verder met de meest belangrijke zaken: het parcours en tot slot komen we uit bij de deelnemers. Dan weet u dat.
Tijd om te beginnen met wat achtergrondinformatie over het land Rwanda. We bevinden ons in Oost-Afrika, tussen landen als Congo, Oeganda, Tanzania en Burundi in. In het verleden zijn de Duitsers hier zich mee gaan bemoeien, en later de Belgen. Vooral de Belgen hebben er zoals altijd weer een tyfuszooi van gemaakt, met uiteindelijk een genocide tot gevolg. Dat is uiteraard het belangrijkste verhaal dat er over Rwanda te vertellen valt. 1994, geen best jaar. Hutu's, tutsi's, u kent het wel neem ik aan. Ging bepaald niet goed, we spreken al snel over een miljoen slachtoffers. Ook na die genocide, die relatief kort duurde, was het nog een tijd onrustig. Uiteindelijk kwam Paul Kagame aan de macht, een tutsi. Hij is nu nog steeds de grote leider, en hij regeert met ijzeren vuist. Op papier gaan heel veel zaken in Rwanda goed, maar op de achtergrond speelt er nog steeds een hoop. Er schijnt nog steeds gedoe te zijn tussen hutu's en tutsi's, vooral op de arbeidsmarkt wil er nog wel eens sprake zijn van discriminatie. Economisch gaat het wel behoorlijk goed, zeker in vergelijking met andere Afrikaanse landen. Hoewel ook hier die economische voorspoed is voorbehouden aan de elite, het grootste gedeelte van het volk leeft zoals te verwachten valt in armoede. China is hier uiteraard ook weer bij betrokken, dat land investeert in zo ongeveer ieder Afrikaans land. Paar miljard in je land pompen om vervolgens alle grondstoffen te kunnen plunderen, prima deal voor China. Voor de Afrikaanse landen en ook voor Rwanda lijkt het me minder gunstig, het is eigenlijk modern kolonialisme. Enfin, Kagame valt vooral op door een beleid te voeren waardoor vrouwen aan de macht komt. In de Rwandese politiek hebben veel vrouwen een vooraanstaande positie. Lekker vooruitstrevend, zeker voor Afrikaanse begrippen. Verder is Rwanda een erg proper land, maar het is altijd de vraag hoe zoiets tot stand komt. Dat is eigenlijk vrij logisch: als je in Rwanda betrapt wordt op het weggooien van je afval pleuren ze je meteen in de cel. Nee, dan wil je graag je teringzooi bij je houden. Hoofdstad van Rwanda is Kigali, een behoorlijk moderne en vooruitstrevende stad. Een stad waar eigenlijk continu gebouwd wordt, het staat vol met allerlei moderne architectuur. Er wordt veel genvesteerd in de hoofdstad, het is anders dan je vooraf zou verwachten. De rest van het land blijft alleen een beetje achter, maar Kigali mag er zijn.
Rwanda is een bijzonder klein land, het ligt ingeklemd tussen allerlei andere landen. Het land valt vooral op door het landschap, Rwanda wordt niet voor niets het land van de duizend heuvels genoemd. Er is een wat vlakker deel langs het Kivumeer, een vulkanisch deel in het noorden en her en der kom je wegens de ligging rond de evenaar wat tropisch regenwoud tegen. In Rwanda kun je zomaar wat berggorilla's tegenkomen, dat maakt van het land een populaire toeristische bestemming. In een poging Rwanda wat beter op de kaart te zetten na alle tragische gebeurtenissen uit het verleden is Kagame druk bezig met het gebruiken van sport. Zo sponsort Rwanda sinds een tijd Arsenal. Visit Rwanda! Ook het wielrennen wordt eigenlijk gebruikt als manier om af te rekenen met het verleden. Door de Tour du Rwanda laat men Rwanda zien als een veilig, rustig en gastvrij land. Een schoon land, een net land. Een land waar de mensen massaal staan te juichen. Braaf, zonder mee te rennen. Ook dat heeft een reden: als je besluit mee te rennen pleuren ze je ook zonder pardon weer in de gevangenis. En daar kom je niet zo snel uit, het valt dus aan te raden om gewoon op je plek te blijven staan. Toch schijnt dat wielrennen voor het Rwandese volk wel een uitkomst te zijn. Dankzij de sport kijkt men niet meer naar hutu of tutsi, men kijkt naar atleten. Even vergeet men de geschiedenis, de onderlinge verschillen, de miserie. Tijdens de koers denkt men alleen maar aan de koers. Daarom is de Tour du Rwanda zo'n enorm succes. Sport als bindmiddel.
Sport kan je ook prima gebruiken als propagandainstrument, vraag dat maar aan Saudi Arabi. Ook in Rwanda weten ze er dus wel raad mee. Desalniettemin is het belangrijkste verschil toch wel de publieke belangstelling. De Tour du Rwanda werd al door miljoenen Rwandezen bezocht toen niemand er nog van had gehoord. In het tijdperk voor Steef, zeg maar. Daarna is het alleen maar populairder geworden, vooral buiten de landsgrenzen. Rwanda toont zich ieder jaar weer op een spectaculaire manier. Dat valt ook bij de UCI op, er is altijd redelijk wat aandacht voor de Tour du Rwanda. Daardoor is ook het idee ontstaan om hier een keer een WK te organiseren, bij voorkeur in 2025. Ter voorbereiding op een eventueel WK is het de bedoeling dat de Tour du Rwanda ieder jaar gaat groeien, om aan te tonen dat Rwanda zo'n groot evenement kan organiseren. Dat brengt ons naar de koers die morgen gaat beginnen.
Het is de 12e keer dat de Tour du Rwanda verreden zal worden als officile wedstrijd. De koers bestaat evenwel al langer, Adrien Niyonshuti werd in 2008 de laatste winnaar van de amateurversie van de koers. In 2009 wist men de epische 2.2-status te bemachtigen en die status had de koers tot eind 2018. Sinds vorig jaar is het dan weer een 2.1-koers, en hopelijk wordt het in de toekomst ooit nog meer dan dat.
De officile geschiedenis van de Tour du Rwanda begint dus in 2009, het zou een editie worden die bijna volledig gedomineerd werd door de Marokkanen. Bijna volledig, want ONZE jongens waren er vroeg bij. In 2009 deed er een Nederlands ploegje mee met erkende kleppers als Dirk Oude Ophuis en Danil Korevaar. Beide heren wisten een rit te winnen, de andere ritten gingen naar Marokko. Voor de echte fans bekende jongens als Adil Jelloul en Mouhssine Lahsaini lieten weinig over voor de rest. Ook een paar andere Marokkanen waar ik verder nog nooit van heb gehoord deden een duit in het zakje, de andere deelnemende Afrikanen werden volledig naar huis gereden. In die tijd deden er nog niet gek veel Europeanen mee. Een ploegje uit Nederland, eentje uit Frankrijk en dan had je nog wat verdwaalde Duitsers. Verder deed er uiteraard een ploeg uit Rwanda mee, maar in 2009 was het niveau nog niet om over naar huis te schrijven. Ze hadden zelfs moeite om de Kenianen voor te blijven, dan weet je dat het niet goed gaat. Desondanks wist Adrien Niyonshuti toch derde te worden in het eindklassement, meer dan tien minuten achter Adil Jelloul en een minuut of zeven achter Abdelati Saadoune.
Dat het wielrennen in Rwanda een recente aangelegenheid is blijkt wel uit de vroegere uitslagen. Zodra de koers wat internationaler werd hadden de Rwandezen het moeilijk. Geen schande natuurlijk, het wielrennen bestaat er daadwerkelijk pas kort. Adrien Niyonshuti was toen nog de grote held, de gevierde man. De man met het beklijvende levensverhaal, maar de prestaties bleven toch nog wat achter. Wel reed hij in die tijd al rond bij MTN, wat toen nog een continentale ploeg was. Ene Reinardt Janse van Rensburg reed daar in die tijd ook al rond, en hij won in 2010 meteen de eerste rit. In 2010 maakten we ook de entree van de Eritreers mee, ze begonnen meteen aan hun zegereeks. Geen enkel land won meer ritten in de Tour du Rwanda dan Eritrea, in totaal staat de teller op liefst 23 stuks. Twaalf verschillende Eritreers wisten te winnen, zoals te verwachten valt was het Daniel Teklehaimanot die het spits wist af te bijten. Hij won in 2010 de tweede rit, pakte de leiding en gaf die niet meer af. Tussendoor wonnen vooral nobele onbekenden, zoals Jason Bakke en Benjamin Trouche. Ook Dan Craven won een rit, dat vind ik dan wel weer leuk. DanFromNam, sympathieke jongen wel. Ooit nog voor Direct Energie gereden, al schijnt het dat hij zichzelf daar naar binnen had gekocht. Enfin, positieve jongen op twitter, doet z'n best om het Afrikaanse wielrennen te promoten. Frekalsi Debesay won in 2010 zelfs twee ritten, jawel, de oudere broer van Mekseb en Yakob. Frekalsi zou een paar jaar later een contract krijgen bij MTN-Qhubeka, daarmee heeft hij toch min of meer het pad geffend voor zijn jongere broers. Natnael Berhane was er in 2010 ook al bij, als broekie van 19 won ie ook meteen een etappe. En Tarik Chaoufi won een rit, want de Marokkanen waren niet meteen verdwenen. Wel iets minder dominant, maar dat is logisch als de Eritreers zich ermee gaan bemoeien. De eindzege ging dus naar pionier Teklehaimanot, die op dat moment al een periode als stagiair bij Cervelo had afgewerkt. Cervelo stopte er alleen mee, en de andere ploegen stonden niet in de rij. Het lukte hem niet om een ploeg te vinden en dus moest hij nog een jaar in Afrika rond blijven rijden, waar hij wel bleef domineren. Tien jaar geleden was het voor Afrikanen nog moeilijker om aan de bak te komen in Europa, gelukkig wist Teklehaimanot in 2012 uiteindelijk wel de stap te zetten richting het toen net opgerichte Orica-GreenEDGE.
Over de editie van 2011 hoeven we het minder lang te hebben, Kiel Reijnen kwam, zag en overwon. Namens Team Type 1 - SANOFI won hij liefst vier ritten en het eindklassement, er was weinig aan te doen. Team Type 1 is de ploeg die nu door het leven gaat als Team Novo Nordisk. Onze vriendelijke diabetesboys dus, al reden er toentertijd maar weinig jongens met diabetes voor de ploeg. Vroeger waren ze niet zo streng, en dus konden figuren als Reijnen en Joey Rosskopf hier hun debuut als prof maken. Rosskopf won dat jaar ook een rit, Reijnen nam toen vermoedelijk een snipperdag. Ook Guy Smet won een rit, de eeuwige Guy Smet. Guy is inmiddels 48 jaar oud en nog steeds actief, zo werd hij afgelopen jaar nog 48e in de Tour du Faso! Bijna ieder jaar werd Guy nog wel zijn wedstrijdjes af in Afrika, in 2011 dus met succes in Rwanda. Toen was hij pas 39, jonge god dus. De Zuid-Afrikaan James Tennent pakte ook een rit mee, waarna de laatste rit van de Tour du Rwanda van 2011 eindigde in een waar volksfestijn. De eerste Rwandese ritzege, jawel! Joseph Biziyaramye heeft deze primeur toch maar mooi op z'n naam staan. Zijn eerste deelname aan de Tour du Rwanda, en hij was meteen de Rwandese veteranen als Nathan Byukusenge, Adrien Niyonshuti en Abraham Ruhumuriza te snel af.
In 2011 werd de Tour du Rwanda voor het eerst gewonnen door iemand die niet uit Afrika afkomstig is. Alvast een spoiler: Kiel Reijnen is nog steeds de enige niet-Afrikaan die deze fantastische ronde wist te winnen. In 2012 namen de Afrikanen het commando weer over, al leek het daar na de proloog niet echt op. In de straten van hoofdstad Kigali werkten Rmi Pelletier-Roy en Bruno Langlois de proloog sneller af dan Adrien Niyonshuti en de rest. Een zege voor Canada, kan er ook bij op het lijstje. Daarna maakte de wereld tijdens de eerste rit in lijn kennis met Merhawi Kudus. Op 18-jarige leeftijd deed hij als junior mee, iets wat eigenlijk niet kan. Hij ging in de aanval en wist zijn vlucht succesvol af te ronden door in de sprint Shaun Davel en Alem Grmay te kloppen, geen misselijke zaak. Niet iedereen was blij met die overwinning, bijna direct daarna werd hij uit koers gegooid omdat hij als junior hier geen plaats had. Dat soort verhalen kennen we wel, Evenepoel mocht als junior ook niet meedoen aan profkoersen, tot grote ergernis van Patrick Lefevere. In de Tour du Rwanda van 2012 vond men het alleen een beetje zielig om KUDUS na zijn glorieuze overwinning naar huis te sturen, na ingrijpen van wat invloedrijke persoontjes mocht hij toch blijven. Zijn ploeggenoot bij de Afrikaanse afdeling van het World Cycling Centre, Amanuel Meron, won een dag later te tweede rit, KUDUS werd tiende. De derde rit werd vervolgens gewonnen door de Zuid-Afrikaan Darren Lill, de piepjonge KUDUS werd tweede. Ook een dag later werd hij weer tweede, maar dan achter de Canadees Bruno Langlois. En de dag daarna? Weer een tweede plaats, achter landgenoot Solomon Habte. Wel een seconde of 40 voor de rest van de groep der favorieten, waardoor hij als 18-jarige de leiderstrui overnam. Die leidende positie wist hij een tijdje te verdedigen, maar op de voorlaatste dag ging het helemaal mis. Een gebrek aan ervaring, alsmede een niet al te goed gestoffeerde ploeg. Hoewel Amanuel Meron een tweede keer wist te winnen had hij verder weinig steun aan zijn ploeg. Nahom Desale was een van zijn ploeggenoten, de jongen die later in Nederland is terechtgekomen en nu al een paar jaar voor BEAT fietst. De zevende rit werd een prooi voor Darren Lill, die uiteindelijk ook het eindklassement zou winnen. KUDUS kraakte fameus, iets wat we in de jaren daarna nog veelvuldig hebben gezien. Minuut of zeven verloren, maar alsnog in de top 10 geindigd, dat moet een rit zijn geweest. Op de slotdag won Bruno Langlois nog eens een rit, maar in het klassement veranderde niet veel meer. De Tour du Rwanda 2012, een prachtige en tegelijkertijd tragische editie. Jarenlang liep KUDUS rond met een trauma, maar daar kwam gelukkig vorig jaar een eind aan. Jarenlang heb ik ook gedacht dat hij wel even alles ging winnen, maar dat pakte ook wat anders uit. Kan gebeuren.
Merhawi is nog steeds wel de jongste winnaar van een rit ooit, en dat gaat hij ook wel blijven aangezien er normaal gesproken geen junioren aan de start staan. Kun je toch maar weer mooi in je zak steken. Na 2012 braken er toch wel wat mooie jaren aan voor het Afrikaanse wielrennen, de Tour du Rwanda werd in ieder geval gedomineerd. Kan ook liggen aan gebrekkige deelname uit andere landen, maar dat zien we voor het gemak door de vingers. In 2013 begonnen we weer met een proloot, dit keer met een Rwandese overwinning tot gevolg. Janvier Hadi won, ook wel een van de Rwandese veteranen. In 2018 gestopt, nadat hij her en der toch ook wel wat kansen in het buitenland had gekregen. Leverde niet veel op, daar hebben de Rwandezen vaker last van. MTN-Qhubeka deed in 2013 ook mee, tijdens hun eerste jaar op PCT-niveau. In het jaar dat Ciolek uit het niets Milaan-San Remo won wist de ploeg ook een aantal ritten te winnen in Rwanda. Jay-Robert Thomson won zowaar een rit, dat zie je ook niet zomaar aankomen. De eeuwige knecht, die blijkbaar toch iets goed doet omdat hij ieder jaar weer een nieuw contract krijgt. Jongens als Venter en Jacques Janse van Rensburg zijn afgevoerd, maar Thomson mag blijven. Zelfs Louis Meintjes won een rit in 2013, dat grenst bijna aan het onmogelijke. En dag daarna won Johann van Zyl dan weer, onvoorstelbaar. Van Snail, ook alweer afgevoerd door Ryder, goed man. Tussendoor begonnen twee recordhouders aan hun zegetocht. Valens Ndayisenga en Metkel Eyob dragen samen een record: allebei wonnen ze vijf ritten in de Tour du Rwanda. Niemand die het ze nadoet. In 2013 won Valens Ndayisenga, lang de grootste Rwandese hoop maar inmiddels ook gestopt, de tweede rit. Metkel Eyob won na een paar tweede plaatsen dan weer de zesde rit. De overige ritten werden gewonnen door de Algerijnse veteraan Azzedine Lagab. Het eindklassement ging naar Dylan Girdlestone, de Zuid-Afrikaan. Oudere broer van Keagan Girdlestone, die onder normale omstandigheden ondertussen wel in de WT had rondgereden, ware het niet dat hij tijdens zijn eerste jaar als belofte bijna kwam te overlijden. Het zit Afrika ook niet echt mee, in dat opzicht. Gaat ondertussen wel weer goed met die Keagan, na heel wat mentale en fysieke problemen heeft hij alles nu wel weer op de rit. Prof worden zit er alleen niet meer in, ondanks een poging om weer terug op niveau te komen. Hij probeert nu acteur te worden, ook een optie. Enfin, eigenlijk ging het hier over Dylan. Ja, die werd in 2011 derde. In 2012 tweede. In 2013 eerste. Mooi rijtje, niets meer aan doen. Vond ie zelf ook wel, daarna eigenlijk weinig meer gepresteerd.
De editie van 2014 was dan weer bijzonder omdat we voor het eerst een Rwandees het eindklassement zagen winnen. De eerder gememoreerde Valens Ndayisenga ging met de eerste Rwandese eindzege lopen, terwijl hij onderweg ook nog een rit wist te winnen. Het is toch wel bijzonder dat hij buiten Afrika nooit iets heeft gepresteerd, in die jaren was hij in Afrika toch wel behoorlijk dominant. Via via mocht hij zelfs nog een tijdje in Oostenrijk rijden, maar ook daar lukte het allemaal niet. In Afrika lukte het dan weer wel, hij heeft in ieder geval in eigen land geschiedenis geschreven. De Tour du Rwanda van 2014 begon op dezelfde manier als in 2013, ook nu werd de proloog weer gewonnen door Janvier Hadi. Daarna won Mekseb Debesay z'n eerste rit, een paar dagen later zou hij ook de zesde rit winnen. Na Frekalsi een paar jaar eerder de tweede Debesay die een rit wist te winnen in Rwanda, wel lachen. Toentertijd reed hij in dienst van Bike Aid, hij is na een aantal jaar Dimension Data weer terug bij af. Met Haile Dawit wist er in 2014 nog een Eritreer te winnen, terwijl ook de Rwandees Joseph Biziyaremye weer eens een keer wist te winnen. Ooit was hij nog de eerste Rwandese ritwinnaar, inmiddels werd hij door allerlei landgenoten aan alle kanten voorbijgestreefd. De overige ritten werden gewonnen door de Marokkaan Salah Eddine Mraouni, moet hij weten. Goed, groot feest in Rwanda dus. Eerste eindoverwinning sinds de koers 2.2 is, de winnaar mocht dus op de schouders.
In 2015 was het dan weer de beurt aan Jean Bosco Nsengimana, hij domineerde van begin tot eind. De proloog in Kigali won hij met een paar seconden voorsprong op Ndayisenga, en zijn leidende positie gaf hij de rest van de ronde niet meer uit handen. Sterker nog, hij won ook nog eens de derde en zesde rit met een behoorlijk grote voorsprong, om zijn dominantie nog maar eens te onderstrepen. Degene die het dichtst in zijn buurt kon blijven was Joseph Areruya, toen slechts 19 jaar oud. Als we tenminste geloven dat hij uit 1996 komt, doen we maar omdat het wel zo sympathiek is. Voor het eerst zo'n beetje dat we hoorden van Areruya, die toentertijd nog door het leven ging als Alleluyah. In die tijd begon ook Steef de Tour du Rwanda een beetje te ontdekken, hij heeft de ronde in die jaren toch behoorlijk op de kaart gezet. Zonder hem hadden we nooit gehoord van de Wall of Kigali, dan had het nog de lokale Rwandese naam gehad. En hij leerde de mensen daar twitteren, Steef is werkelijk een genie van een ongezien niveau. Zonder hem was de wereld ook nooit op het idee gekomen om warm te lopen voor een mogelijk WK in Rwanda. Steef, Steef, Steef. Wat moesten we zonder die man? Zonder hem hadden we nooit geweten dat Mekseb Debesay ook in 2015 twee ritten zou winnen, nog steeds in dienst van Bike Aid. Meron Teshome won dat jaar ook een rit, de neef van Biniam Girmay! Door die prestatie zou hij een jaar later ook voor Bike Aid mogen rijden, wat twee jaar heel behoorlijk ging. Daarna raakte hij behoorlijk zwaar geblesseerd en sindsdien hebben we weinig meer van hem vernomen. Was zo ongeveer de snelste Eritreer van allemaal, maar is nu toch aardig hard ingehaald door zijn kleine neefje. Ook Metkel Eyob won dat jaar nog maar eens een rit, onderweg naar zijn record. De Rwandees Emile Bintunimana won dat jaar de resterende rit, een renner waar we daarvoor en daarna niets meer van hoorden. Voor het eerst zagen we aan het eind van de wedstrijd een volledig Rwandees podium. Nsengimana, Areruya en Camera Hakuzimana, je zou voor minder.
2016 werd dan weer opnieuw een jaar voor Valens Ndayisenga, hij slaagde erin voor de tweede keer de Tour du Rwanda op zijn naam te schrijven. Doet niemand hem na, geen enkele andere renner pakte meer dan n keer de eindwinst. In het begin van de Tour du Rwanda van 2016 leek het er nog niet echt op dat het zou gaan lukken, de excentrieke Amerikaan Timothy Rugg won namelijk de proloog. Amanuel Gebreigzabhier werd tweede, er heeft nogal wat talent geschitterd in Rwanda! De eerste rit in lijn eindigde in een sprint, waar Guillaume Boivin de van de aardbodem verdwenen Eritreer Solomon Zemenfes te snel af was. Boivin reed toen al voor Israel Cycling Academy, dat was rond die tijd nog een continentaal ploegje. Tijdens de tweede rit pleegde Ndayisenga een coup, hij kwam solo aan meer dan een minuut voorsprong op de Keniaan Suleiman Kangangi en bijna anderhalve minuut voorsprong op de rest. Uiteraard nam hij de leiderstrui over en die gaf hij niet meer af. Timothy Rugg won dan wel weer de volgende rit, maar met een minimale voorsprong op Areruya en de rest. Areruya werd in die tijd vaak tweede, maar tijdens de vierde rit lukte het hem eindelijk een keer om een ritzege te pakken. Daarna pakte Metkel Eyob zijn jaarlijkse ritzege mee, terwijl Valens Ndayisenga zijn leidende positie tijdens de zesde rit nog maar eens verstevigde. De afsluitende rit werd gewonnen door Tesfom Okubamariam, de boezemvriend van Daniel Teklehaimanot. Zijn eerste zege in Rwanda, en weer een extra zege voor Eritrea. Teklehaimanot en Okubamariam waren een paar jaar behoorlijk goed, maar uiteindelijk toch wel ernstig weggedeemsterd. Geindigd op Martinique, bij Pedale Pilotine. Wel ploeggenoten, maar daar is alles dan ook mee gezegd. Enfin, tweede eindzege voor Ndayisenga dus, Jean Bosco Nsengimana moest genoegen nemen met de derde plaats terwijl Suleiman Kangangi derde werd.
In 2016 wist Areruya zijn eerste rit te winnen, en daarmee bleek de ban gebroken te zijn. 2017 zou zijn jaar van glorie worden, dat werd al snel duidelijk. Tijdens de jaarlijkse proloog in Kigali werd hij slechts vierde, op acht seconden van Nsengimana, maar daarna gooide hij de koers meteen overhoop tijdens de eerste rit in lijn. In Huye kwam hij solo aan, tweede werd Kent Main op meer dan anderhalve minuut. De dag daarna ging hij weer vrolijk in de aanval en leek hij op weg naar een nieuwe ritzege, maar toen kwamen de typisch Afrikaanse gebreken bovendrijven. De rit naar Rubavu eindigde met een lange afdaling, die dankzij regenval extra technisch was geworden. De Zwitser Simon Pellaud, tegenwoordig woonachtig in Colombia en actief bij Androni, won met anderhalve minuut voorsprong. Dit terwijl hij nog een minuut achter lag op de top van de laatste klim. Met een beetje stuurmanskunst kom je in Afrika heel ver, dat blijkt maar weer. Areruya ging met dichtgeknepen remmen en billen naar beneden en verspeelde ook meteen zijn leidende positie, hij verloor zelfs bijna drie minuten ten opzichte van Pellaud. Een prestatie op zich, en toch wel weer een duidelijk argument waarom Afrikanen het moeilijk hebben in Europa. Techniek zit er niet altijd bij. Maar goed, in het land van de duizend heuvels heb je niet altijd techniek nodig, met brute kracht kom je vaak al een eind. Liet Areruya de volgende dag meteen zien, hij klopte in de sprint zowaar Edwin Avila en pakte zo zijn tweede ritzege. Tijdens de vierde rit ging hij dan weer met ploeggenoot Metkel Eyob in de aanval en samen reden ze het veld op een hoop. Eyob kreeg de ritzege cadeau, Areruya nam zelf dan weer de gele trui over omdat op Nsengimana en Kangangi na iedereen op meer dan twee minuten werd gereden. De resterende ritten gebeurde er niet veel meer, de koers was gereden. Bonaventura Uwizeyimana won een rit, dat was hem van harte gegund. Jarenlang een stabiele factor in het Afrikaanse circuit, zonder grote uitschieters. Eyob won nog een rit, weer voor Areruya. Ndayisenga won de laatste rit en redde daardoor zijn ronde. Vooraf was het plan om de Tour du Rwanda voor de derde keer te winnen, maar dat werd 'm niet helemaal. Joseph Areruya, de nieuwe grote Rwandese hoop.
Toch hoorden we in de wandelgangen al een andere naam. Ook weer ontdekt door Steef natuurlijk, of wat dacht u dan? Samuel Mugisha, ja! Samuel maakte zich tijdens de eerste rit nog niet zo druk, hij liet de overwinning aan Azzedine Lagab. Net als in 2013 zou de Algerijn twee ritten winnen, zonder in de buurt te komen van de eindzege. Mugisha koos de rit naar Huye uit om zijn slag te slaan. Net als een jaar eerder kwam er een Rwandees solo aan in deze stad, nu was het alleen Mugisha in plaats van Areruya. Zijn voorsprong van 21 seconden op Jean Claude Uwizeye en de toen nog volstrekt onbekende Mulu Hailemichael bleek allesbepalend te zijn. Kenners keken vorig jaar rond deze tijd naar de VRT en zagen een mooie docu over de Tour du Rwanda van 2018. De familie Mugisha zat thuis aan de radio gekluisterd en hoorden zodoende dat hun broer de rit won en de leidende positie wist in te nemen. Een extra emotionele affaire, omdat de moeder van de Mugisha's een jaar eerder was overleden. Na de zege van Samuel lag de koers in een plooi. Alle resterende dagen won er een vluchter, zo ongeveer. Vooral enorme nobuddies, zoals ene Julian Hellmann. Won zomaar twee ritten, niet zo leuk eigenlijk. Ook Timothy Rug won weer een rit, en er was een zeldzaam sporadisch ongezien grandioos succes voor de diabetesboys: David Lozano won een rit! Ook Bereket Temalew won een rit, die kent u niet. De continentale jongens van Dimension Data wisten de boel verder behoorlijk goed te controleren, Samuel Mugisha ging onbedreigd op weg naar de eindzege, de vijfde Rwandese eindzege op een rij.
En toen werd de koers 2.1. Daar waren ze al een paar jaar mee bezig, maar het bleek toch best moeilijk om aan alle randvoorwaarden te voldoen. Het budget moest omhoog, de datum moest veranderd worden en meer van dat soort zaken. De Tour du Rwanda werd normaal altijd verreden in november, maar in 2018 stapte men alvast over naar augustus. In 2019 gingen we nog verder naar voren, naar eind februari. Zo sloot het mooi aan op de Tropicale. De opwaardering naar 2.1 zorgde voor een beter deelnemersveld, zo stond er met Astana voor het eerst een team uit de World Tour aan de start. Ook enkele procontinentale ploegen gaven acte de prsence, en dat was te merken aan de rituitslagen. De Rwandezen verdwenen plotseling wat meer naar de achtergrond, de dominantie was heel plots totaal verdwenen. Dat bleek tijdens de eerste ritten al. In de laatste bocht van de eerste rit ging Edwin Avila mooi op z'n muil, en hij nam een boel andere jongens mee. Onder meer KUDUS, die na zijn tragische ervaring in 2012 voor het eerst weer voet op Rwandese bodem zette. De Italiaan Alessandro Fedeli van Delko profiteerde van de ontstane chaos, hij wist Yakob Debesay af te houden en pakte zo zijn eerste zege als prof. Merhawi Kudus liet al snel zien niet veel last te hebben van zijn valpartij, tijdens de tweede rit reed hij in de straten van Huye weg van het peloton op een oplopende strook. Met een kleine voorsprong op de rest kwam hij aan, zijn tweede ritzege in Rwanda. Hij nam ook meteen de leiderstrui over, lekker man.
Dat vond hij blijkbaar nog niet goed genoeg, want tijdens de derde rit ging hij nog maar eens in de aanval. De langste rit ooit in de Tour du Rwanda, liefst 213 kilometer. Was voor de lokale renners een behoorlijke uitdaging, de tijdsverschillen waren uiteindelijk gigantisch. Vier renners binnen de minuut, de vijfde kwam binnen op acht minuten. Zegt ook wel iets over het Afrikaanse circuit, er is nog wel een achterstand weg te poetsen. Het was weer een rit naar Rubavu, en die rit heeft altijd een lange afdaling aan het eind. Op de laatste klim van de dag was Merhawi Kudus samen met Matteo Badilatti weggereden van de tegenstand. Badilatti fietst alleen nog niet zo lang en is technisch niet echt begaafd, dus moest hij KUDUS in de afdaling laten gaan. Daardoor kwam KUDUS solo aan en pakte hij zijn tweede ritzege op rij, uiteraard verstevigde hij ook meteen zijn leidende positie in het klassement. Alleen Taaramae bleef een beetje in de buurt, de rest was wel gezien.
Daardoor was de Tour du Rwanda van 2019 ook snel in een plooi gevallen. De dagen na de zegetocht van KUDUS zagen we vooral veel ritten naar de vroege vluchters gaan. Astana controleerde de boel en liet ongevaarlijke groepjes wegrijden. Die groepjes bleven ook mede vooruit omdat Astana maar met vier renners aan de koers was begonnen, in plaats van de gebruikelijke vijf. Edwin Avila was daar wel blij mee, zo kon hij na zijn valpartij in de eerste rit met de pleisters nog op z'n lichaam toch nog een keer winnen. De dag daarna bleef er weer een groepje vooruit, met daarin Biniam Girmay. Toen nog de jongen die ooit Evenepoel wist te verslaan, en die tot ieders verrassing een rit won in La Tropicale. In de Tour du Rwanda liet hij meteen zien dat hij wel wat meer was dan dat. Hij won de vijfde rit, uiteraard in de sprint. Inmiddels weten we allemaal wat hij kan, toen was het allemaal nog wel onverwacht en spectaculair. De zesde rit was dan weer wat minder spectaculair, Przemyslaw Kasperkiewicz ging vanuit de vlucht met de zege aan de haal. De Pool die de afgelopen twee jaar bij Delko reed en daar blijkbaar nogal wat mentale schade aan heeft overgehouden. Kicken interviewtje wel nadat hij geen nieuw contract kreeg bij Delko, het was allemaal een ramp en hij had twee jaar verloren en blablabla. Typisch Delko wel dus, al doet Girmay tegenwoordig gelukkig zijn best om het tegendeel te bewijzen. Kasperkievits rijdt nu voor een echte Franse amateurploeg, het kan verkeren.
Vorig jaar werden er een paar ritten live uitgezonden, waaronder de twee laatste ritten. Erg fantastisch en duidelijk waren de beelden niet, maar ik zat toch aan het beeld gekluisterd. Vooral omdat ik tijdens de zevende rit Yakob Debesay in de aanval zag gaan. Op een lokaal circuit in Kigali reed hij stoer in z'n eentje voorop, maar dankzij de gebrekkige informatie was het maar de vraag of hij het vol zou houden tot het eind. Dat lukte uiteindelijk wel, waardoor Yakob de derde Debesay werd die een rit in de Tour du Rwanda wist te winnen. Dat is toch ook wel een kicken feitje, als je het mij vraagt. Dat was toch wel een uitstekende maand voor Yakob, die eerder ook al de Tour de l'Espoir won en zich zo ineens ontpopte als het grootste klimtalent van Eritrea. Het leverde hem een contract op bij de continentale ploeg van Groupama-FDJ, een prachtige kans die hij hopelijk dit jaar gaat verzilveren. Alvast niet tijdens deze Ronde van Rwanda, daarover later meer. Tijdens deze voorlaatste rit kwam de leidende positie van KUDUS nog wel even in gevaar, omdat ie nog een keer op z'n bek ging of een lekke band had ofzo, in totaal viel ie tijdens deze Tour du Rwanda drie keer geloof ik. Daarna was er nog wat ophef omdat hij een bocht afgesneden zou hebben, maar het Rwandese volk had hem al verkozen tot nieuwe held dus werd daar verder niets mee gedaan. Tijdens de laatste rit waren we dan weer getuige van een lange solo van Rodrigo Contreras, ploeggenoot van KUDUS. Op de inmiddels wereldberoemde Muur van Kigali zagen we de renners ouderwets naar boven kruipen. Contreras won met een minuut voorsprong, daarachter won KUDUS het sprintje van de groep der favorieten. Zodoende sleepte hij de eindoverwinning binnen, en wist hij de nare kater van 2012 weg te spoelen. Je moet er zeven jaar op wachten, maar dan heb je ook wat.
Na een fantastisch dansje van KUDUS en een motorisch ongecontroleerde voorstelling van Taaramae en Badilatti werd Merhawi gekroond tot winnaar van de Tour du Rwanda van 2019. Vijf jaar op rij won een Rwandees, nu won er voor de tweede keer een Eritreer. De kans is aanwezig dat het voorlopig de laatste Afrikaanse overwinning is, als ik de startlijst van 2020 bekijk kan het zomaar een grimmige zaak worden voor Afrika. Desalniettemin heb ik er pleurisveel zin in. Ook al ga ik een deel missen dankzij carnaval, wat een bijzonder ongelukkige samenloop van festiviteiten.
Ook in 2020 zal de Tour du Rwanda een 2.1-koers zijn. Net als de afgelopen jaren bestaat de koers ook nu weer uit acht etappes. Zondag begint het spektakel, voor de deuren van de Kigali Arena. We beginnen meteen met wat propaganda, want we bevinden ons in een heus Sports Village, dat recentelijk nog flink onder handen is genomen. In het stadion kunnen binnenkort 40.000 mensen plaatsnemen, terwijl er nu nog maar plek is voor 25.000 zielen. Tijdens deze eerste rit, die 114 kilometer lang is, rijden we eerst oostwaarts richting Rwamagana, een belangrijke stad voor het Rwandese wielrennen. Adrien Niyonshuti is van Rwamagana, bijvoorbeeld. Valens Ndayisenga ook, om maar iemand te noemen. De ploeg van Niyonshuti zit hier uiteraard ook, daarover later nog veel meer. Eenmaal in Rwamagana draaien we om en keren we terug naar hoofdstad Kigali. Onderweg terug naar Kigali komen we nog wat heuveltjes tegen, waaronder een kasseienklim. Na een rondje in de hoofdstad krijgen we in de laatste kilometer blijkbaar een waar spektakel voorgeschoteld. Slotkilometer aan 10% gemiddeld, daar kan meteen wat kaf van het koren gescheiden worden.
Etappe 1: Kigali Arena - Kigali Kimironko, 114,4 kilometer - 1200 hoogtemeters
Op dag twee volgt een belangrijke rit. We vertrekken wederom in Kigali en zetten koers richting Huye, daar waar de Tour du Rwanda bijna jaarlijks aankomt. De afgelopen drie jaar zou de winnaar in Huye ook het eindklassement winnen. In 2017 kwam Joseph Areruya solo aan, in 2018 deed Samuel Mugisha dat dunnetjes over en vorig jaar snelde Merhawi Kudus aan het eind weg van de rest. Een significante etappe dus, al is het op papier helemaal niet de zwaarste etappe van het geheel. Met 120 kilometer valt de lengte mee, en met 2000 hoogtemeters onderweg is het zeker niet overdreven zwaar. Toch belangrijk gebleken in het verleden, ook nu zal het wel weer een rol gaan spelen. Vooral het eind interessant, in de straten van Huye gaat het een kleine twee kilometer omhoog aan 5%, waarna het in de laatste kilometer wat meer afvlakt. Op dat klimmetje reed KUDUS vorig jaar weg, daar kan je dus het verschil maken. Onderweg fietsen de renners over nog wat meer heuveltjes, vooral in het begin van de rit, en passeren ze wat cultureel erfgoed. Zo komen ze nog langs Nyanga bijvoorbeeld, daar woonden vroeger de Rwandese koningen. In Huye zelf werd dan weer de laatste Rwandese koningen vermoord tijdens de genocide. Niemand werd ontzien, blijkt maar weer.
Etappe 2: Kigali - Huye, 120,5 km - 2000 hoogtemeters
Op dinsdag gaan we verder met een primeur, voor het eerst rijden we van Huye naar Rusizi. In het verleden deden we dat wel eens in de omgekeerde richting, in 2016 bijvoorbeeld. Toen won Joseph Areruya de sprint in de straten van Huye. Nu gaan we dus de andere kant op, door het Nyungwe Park van oost naar west. Een rit van 140 kilometer met behoorlijk wat hoogtemeters. Meer dan 3000 in totaal, waarbij het zwaartepunt vooral in het midden van de rit ligt. In dat park van Nyungwe is het terrein behoorlijk geaccidenteerd, hier liggen wel een aantal van die duizend heuvels. Het is een stukje regenwoud, een van de oudste stukken groen in Afrika blijkbaar. Veel zeldzame diersoorten leven hier, we moeten er dus een beetje zuinig op zijn. Buiten dit oerwoud krijgen we in de finale nog een stevige klim voorgeschoteld, Bushenge! 5,5 kilometer aan 6%, dat is zeker voor Rwandese beklimmingen een pittige klim. De beklimmingen hier zijn vaak wat langer en vlakker, of juist kort en steil. Deze zit er wat meer tussenin, hier kan je wel aardig wat verschil creren. Al ontstaat het grootste probleem misschien wel juist na de klim, want na de klim gaat het kort naar beneden, even kort weer omhoog en dan volgt er een afdaling van een kilometer of 10 richting Risizi. Niet de specialiteit van de Afrikanen, hier zijn de Europeanen in het voordeel. Zeker als het onverhoopt gaat regenen. De tijdsverschillen lopen hier mogelijk flink op.
Etappe 3: Huye - Risizi, 142 km - 3200 hoogtemeters
Woensdag krijgen we tijdens de vierde rit te maken met de zwaarste kilometers van de Tour du Rwanda. Net als vorig jaar gaan we weer naar Rubavu, opnieuw zal het de langste rit van de ronde zijn. Toen 213 kilometer, nu 206. Iets minder, maar alsnog bijzonder lastig. De hele dag rijden de renners langs het meer van Kivu, over glooiende wegen. In totaal bijna 5000 hoogtemeters, dit is een rit waar ze het zelfs in de Tour de France lastig mee zouden hebben. Niet voor niets dat de tijdsverschillen vorig jaar gigantisch waren, dat gaat nu niet anders zijn. De beklimming naar Congo Nil Center is bijvoorbeeld enorm pittig, acht kilometer aan 5,6% is voor Afrikaanse begrippen bijna ongezien. Daarna nog een lange en onregelmatige klim door Gishwati Forest, hier gaat iedereen met de billen bloot. KUDUS reed hier vorig jaar samen met Badilatti de rest op een hoop, ook nu gaan er weer een paar renners zijn die de rest op een uur gaan rijden. Hier valt de koers vermoedelijk weer in de plooi. Van de ene kant een prachtige rit, van de andere kant misschien ook wel een beetje overkill. Gezien het niveauverschil tussen de renners gooi je hier de boel wel heel snel op slot. Gelukkig scoor je dan weer niet zo snel een OTL in Afrika, dat scheelt. Hoera voor een ruime tijdslimiet.
Etappe 4: Risizi - Rubavu, 206,3 km - 4800 hoogtemeters
De vierde rit eindigt in Rubavu, een gemeente op de grens met Congo. Technisch gezien finishen we eigenlijk in Gisenyi, maar de naam van de gemeente krijgt de voorkeur boven de naam van het dorp. Hoe dan ook, de vijfde rit gaat van start in de gemeente Rubavu. We werken eerst een lokaal rondje af in dit district en fietsen daardoor nog een tijdje langs het gigantische meer van Kivu, ook toucheren we de grens met Congo. Daarna trekken we richting het noordwesten, richting Musanze. Het is de kortste rit van de ronde, als we de tijdrit even niet meerekenen. Desondanks een bijzonder pittige rit, omdat we onderweg liefst 20 kilometer achter elkaar moeten klimmen. Gemiddeld kom je uit aan een procent of drie, maar er zitten zwaardere stroken tussen. Het wordt een behoorlijk zware Tour du Rwanda, zoveel mag inmiddels duidelijk zijn. Musanze is overigens de plaats waar Biniam Girmay vorig jaar wist te winnen, fantastische plek dus. Niet alleen omdat Girmay hier vorig jaar won, trouwens. Nee, Musanze is ook een fantastische plek voor toeristen. Het ligt in het hart van het Volcanoes National Park, een naam die weinig aan de verbeelding overlaat. Dit is het meest heuvelachtige gedeelte van Rwanda, met dank aan al die oude vulkanen. Tevens is dit het gebied waar de meeste gorilla's zitten. Als je die beesten nog eens wil zien voor ze uitsterven moet je hier zijn. En dan zit het Africa Rising Cycling Center ook nog eens in dit district! Dit belangrijkste trainingscentrum van Rwanda ligt niet ver van de finish. Ooit begon Jock Boyer hier, inmiddels is het vooral Sterling Magnell die hier de Rwandezen op sleeptouw neemt. Toch wel een begrip geworden, in Afrika in ieder geval. De nationale selectie traint hier altijd, en ook andere renners zijn altijd welkom. Zo fietsten de jongens van Direct Energie hier afgelopen dagen ook hun rondjes, heel sympathiek.
Etappe 5: Rubavu - Musanze, 84,7 km - 1300 hoogtemeters
Ook de zesde rit zal niet eenvoudig zijn, in het land van de duizend heuvels doen we niet aan vlakke ritten. Tussen Musanze en Muhanga werken we gedurende 127 kilometer weer 2600 hoogtemeters af. Continu op en af, continu genot dus. Richting het eind van de rit gaat het bijna 20 kilometer volledig bergop, alhoewel het niet heel steil zal zijn. Waarschijnlijk wel een rit voor de vluchters, aangezien we hierna gaan tijdrijden. Muhanga is na zes jaar weer terug in de Tour du Rwanda, in 2014 kwam er voor het laatst een rit aan. Toen was de Eritreer Dawit Haile in een sprintje Bosco Nsengimana te snel af. Nu kan het ook weer een sprint worden, aangezien de laatste kilometers wel vlak zijn.
Etappe 6: Musanze - Muhanga, 127,3 km - 2600 hoogtemeters
Aan het eind van de Tour du Rwanda keren we terug naar daar waar we begonnen, hoofdstad Kigali. In de buitenwijken van deze stad gaan we van start in Nyamirambo. Vanuit deze plaats zetten we koers richting de fameuze Muur van Kigali, waar de renners aan het eind van deze korte tijdrit overheen moeten stuiteren. Vroeger begon de Tour du Rwanda altijd met een proloog in de straten van Kigali, nu sluiten we er zo ongeveer mee af. Door de geringe lengte zullen de verschillen beperkt blijven, maar de zware beklimming van de Wall of Kigali aan het eind zal toch wel voor wat verschil zorgen. Genot!
Etappe 7: Kigali - Kigali (ITT), 4,5 km - 106 hoogtemeters (lol)
Tijdens de slotrit krijgen we te maken met een primeur, blijkbaar ligt er voor het eerste een klim van buitencategorie op het parcours. We rijden een aantal rondjes kriskras door Kigali en omgeving. Buiten de stad komen we Mount Kigali tegen, zes kilometer aan 6,4%. Dat is buitencategorie, duidelijk. In Kigali zelf rijden we nog een aantal keer over de Wall of Kigali, omdat het kan. Richting de finish passeren we ook nog een andere kasseienklim, in totaal gaat het richting de finish drie kilometer omhoog aan 6%. Niet rustig uitbollen, de renners moeten tot de laatste meters aan de bak. Het wordt echt een loodzware Tour du Rwanda, zwaarder dan normaal. Ik heb er zin in.
Etappe 8: Kigali Expo Ground - Kigali Rebero, 89,3 km - 2000 hoogtemeters
Rugnummer 1 gaat naar Joseph Areruya, de kopman van de Rwandese selectie. Hij won de Tour du Rwanda in 2017, maar sindsdien is hij minder succesvol geweest in eigen land. Vorig jaar werd hij in dienst van Delko slechts 9e. Nu zou hij het beter moeten doen, verlost van het juk van Delko. Al verwacht ik niet dat hij op gaat kunnen tegen het Europese geweld. In Gabon was het alvast niet heel bijzonder. Een keer een tweede plek in een rit, achter Kamzong. Verder een treurige 42e plaats in het klassement. Nee, het verhaal Areruya loopt langzaam ten einde. Dat geldt helaas ook voor ploeggenoot Samuel Mugisha. Samuel won de Tour du Rwanda dan weer in 2018. Een mooie toekomst lag in het verschiet, maar het lukte hem nooit om zich echt te tonen in Europa. Wel eens een keer ergens een bergtruitje gewonnen, maar echt prominent aanwezig zijn lukte niet. Is geen belofte meer, en moest daarom vertrekken bij Dimension Data. Het vinden van een nieuwe ploeg lukte niet echt, hij mocht het doen met een plek bij een Franse amateurploeg. Schijnt dat hij naar deze koers trekt als wegkapitein. Wat een treurige teloorgang van een talent. De nationale ploeg van Rwanda komt verder met relatieve veteranen als Jean Claude Uwizeye en Jean Bosco Nsengimana, heren die zich in het verleden veelvuldig lieten zien. Nsengimana won ook ooit de Tour du Rwanda, en pakte heel wat ritten mee. Hoeven we nu niet meer te verwachten. De beste dagen Uwizeye liggen ook ver achter hem. Reed de afgelopen jaren ook voor wat Franse amateurploegjes, zonder veel klinkende resultaten. Ook in Afrika kwam het er vaak niet meer van. Ik kijk nog het meest uit naar Barnab Gahemba, een eerstejaars belofte. Werd vorig jaar Rwandees kampioen bij de junioren, en dat is in zijn jaargang een bijzonder knappe prestatie. De lichting 2001 is misschien wel de meest talentvolle ooit in Rwanda. Met Renus Uhiriwi, Jean Eric Habimana en deze Gahemba beschikt Rwanda momenteel over drie grote talenten. Gahemba is overigens een van die jongens die een tijdje terug in Belgi wat juniorenkoersen mochten rijden, kenners weten.
Dan gaan we door met de jongens van Total Direct Energie, die misschien wel de grootste favoriet in huis hebben. Vorig jaar werd Rein Taaramae tweede, op een aantal seconden van KUDUS. Dit tot grote ontevredenheid van mevrouw Taaramae, die vond dat ze KUDUS hadden moeten diskwalificeren. Rein pakte het iets sportiever op en keert nu terug om een tweede poging te wagen. Naar eigen zeggen was Rein vorig jaar niet echt in vorm, het schijnt dat hij nu daadwerkelijk gepiekt heeft naar deze koers. Spannend wel, als dat echt zo is zie ik hem dit wel winnen. De ondersteuning is alleen niet echt spectaculair. Romain Cardis is een G-sprinter, die desondanks misschien wel een keer in de buurt van een ritzege kan komen. Simon Sellier en Paul Ourselin zijn verder ook niet echt toppers, ofzo. Pim Ligthart is dan wel weer echt een topper. Ik zie Pim regelmatig fietsen in het echt, waarbij het me vooral opvalt dat hij een voorkeur heeft voor onverharde wegen. Er ligt hier in de buurt maar n minieme kasseistrook en daar reed hij afgelopen week nog overheen. Ligthart is dus duidelijk klaar voor de Wall of Kigali. Ter voorbereiding op de Tour du Rwanda is hij bovendien de afgelopen dagen nog wezen trainen met de Rwandese selectie. Behoorlijk sympathiek. Verder mag Pim rustig 50e worden, geen enkel probleem.
Nu is het tijd om de mooiste selectie van de Tour du Rwanda te bespreken, de nationale ploeg van Eritrea. Vijf prachtige jongens zakken af naar Rwanda, hoewel we n bijzonder mooie jongen missen. Yakob Debesay stond op de oorspronkelijke startlijst, maar hij is verdwenen. Niet helemaal duidelijk waarom, maar laten we gewoon ongefundeerd zijn Franse ploeg de schuld geven. Yakob fietst dit jaar bij de continentale ploeg van Groupama-FDJ en die stokbroden vonden het ongetwijfeld geen goed idee om hem terug naar Afrika te sturen, terwijl hij net in Europa was aangekomen. Yakob wordt vervangen door Mehari Tewelde, een jonge klimmer. Zo wordt hij tenminste aangekondigd, ik weet nog heel weinig over Mehari. Zijn enige uitslag is namelijk een DSQ bij de Afrikaanse kampioenschappen voor junioren vorig jaar. Extra merkwaardigheid is dat hij volgens Steef uit 2000 komt, waardoor hij vorig jaar helemaal geen junior was. Of kreeg hij daarom de DSQ aan z'n broek? Joost mag het weten. De enthousiaste Eritrese twitteraars spreken in ieder geval over een getalenteerde klimmer, de nieuwste ontdekking. We gaan het meemaken. Verder zijn het de bekende namen die we nog kennen van La Tropicale. Natnael Tesfatsion is er weer bij, die in Gabon een rit won en op de laatste dag de leidende positie verspeelde. Henok Muluberhan is er ook weer bij, hij werd vijfde in Gabon. Allebei behoorlijk goede allrounders, behoorlijk snel en gaan behoorlijk goed omhoog. Wel allebei net wat te weinig klimmer om echt voor de overwinning te gaan in Rwanda, vrees ik. Vorig jaar was niet voor niets Yakob Debesay de beste klimmer, met een ritoverwinning en een zevende plaats in het eindklassement. Muluberhan werd 12e vorig jaar, om maar wat te noemen. Technisch gezien deed Sirak Tesfom het vorig jaar nog beter met een vijfde plaats in het klassement, De Neus is er ook nu weer bij. Die mocht in Gabon alleen wel aan de bak als knecht, lichtelijk vermoeden dat hij gezakt is in de pikorde. Dawit Yemane maakt de selectie compleet, dat zal ook wel knechten worden. Desalniettemin een fantastische selectie, met toch weer drie grote talenten om naar uit te kijken. Leuk feitje is verder dat de Eritrese selectie altijd minstens n rit wint, als ze aan de start staan. In de jaren dat er geen Eritreer won stond er ook helemaal geen Eritrese selectie aan de start. Fenomenen.
We komen nu uit bij de enige WT-ploeg aan het vertrek. Vorig jaar was Astana de enige WT-ploeg, maar ondanks de overwinning was dat blijkbaar toch niet goed genoeg bevallen. Israel was er toen ook, maar in de tussentijd hebben ze een stapje omhoog gezet. Ze brengen alleen maar n renner van de WT-selectie mee, te weten Patrick Schelling. De enige renner die harder is gaan rijden na een vertrek bij IAM, dat wil wat zeggen. Na een paar jaar op continentaal niveau fietst Schelling nu in de WT, na een redelijk anonieme Ronde van San Juan en een anonieme Ronde van Colombia is nu mijn verwachting dat hij zich wel gaat tonen in Rwanda. Een goede klimmer, in dienst van Vorarlberg in ieder geval. De andere renners komen uit de continentale ploeg. Omer Lahav bijvoorbeeld, een Isralir van 19. Kan er echt geen reet van, aan z'n uitslagen te zien. De Australiaan Freddy Ovett is er ook bij, een soort van klimmer. Verder ook niet echt een topper, maar goed. We sluiten af met twee renners die vorig jaar ook van de partij waren: Edwin Avila en Awet Gebremedhin. Na de valpartij in de eerste rit wist Avila uiteindelijk toch een rit te winnen, dat kunstje kan hij dit jaar zomaar herhalen. Awet mag lekker knechten. Sympathieke knul wel, die Awet. Israel kwam recent nog met een minidocu over hem. Korte samenvatting: zijn familie is gevlucht naar Ethiopi. Zijn vrouw en kind wonen daar nu. Zelf muisde Awet er na een WK vanonder richting Zweden, alwaar hij al lege flessen verzamelend een fiets bij elkaar sprokkelde. Hij beschikt nu over de Zweedse nationaliteit, maar zijn kind richting Zweden krijgen is een ander verhaal. Hij ziet z'n kind dus amper, redelijk tragisch allemaal. De jongens van Israel zijn verder recent op bezoek geweest bij het Kigali Genocide Memorial, misschien leren ze er nog wat van. Oorspronkelijk stond El Mehdi Chokri trouwens op de startlijst, maar nu weten we zeker dat hij niet voor Israel gaat rijden. Ook Piccoli stond aanvankelijk op de lijst, maar die is ook geschrapt. Was een belangrijke kandidaat geweest, maar nu moet het dus van Schelling komen.
Door met de eerste continentale ploeg van Rwanda, Benediction Ignite XL. Sinds vorig jaar continentaal, ze komen met een vrij aantrekkelijke selectie. Patrick Byukusenge is het ouderdomsdeken van dienst, hij mag de wegkapitein spelen. Didier "Mbappe" Munyaneza is normaal gesproken de kopman, al hoeven we niet meteen te verwachten dat hij in de buurt van de overwinning gaat komen. De rest van de selectie bestaat uit jonge en talentvolle renners. Eric Manizibayo kan wel een aardig eind fietsen, vorig jaar nog 22e in de Tour du Rwanda. Jean Claude Nzafashwanayo was een paar weken geleden goed bezig in La Tropicale, tot hij uitviel. Uit 2000, heeft nog wat tijd om te groeien, kan wat worden. De laatste plek is voor Renus Uhiriwe, de Rwandees waar ik globaal gezien het meeste van verwacht. De enige kanttekening is dat ik er nu even wat minder van verwacht, aangezien hij na La Tropicale ziek is geworden. Na La Tropicale gingen de Rwandezen gezellig met z'n allen trainen, maar Renus moest afhaken omdat hij zich niet goed voelde. Men stuurde hem naar Kigali om wat test te ondergaan, want er waren 'zorgwekkende signalen'. Schijnt al bij al toch mee te vallen, aangezien hij hier aan de start staat. Alsnog hoeven we niet te verwachten dat hij hier eventjes mee gaat doen om de overwinning, maar ik schrijf hem wel alvast op voor over een paar jaar.
Voorts kan ik wat leuk nieuws onthullen: Rwanda heeft sinds gisteren een tweede continentale ploeg! SKOL Adrien Niyonshuti Academy, kortweg SACA. Adrien Niyonshuti had al een tijd een eigen ploeg, maar dan op amateurniveau. Om mee te kunnen doen aan de Tour du Rwanda moest men continentaal worden, en dat heeft men op het allerlaatste moment even snel geregeld. Omdat er twee ploegen wegvielen was er plotseling plaats voor een extra ploeg, Niyonshuti vult dat graag op. Met hulp van SKOL, de brouwer. Dankzij die financile inbreng was dit mogelijk, de UCI accepteerde het verzoek gelukkig ook snel. Als amateurploeg kon men niet meedoen, omdat er al een nationale selectie aan de start stond. Goed, probleem opgelost dus. Tweede probleem: invulling van de ploeg. De academy van Niyonshuti, voormalig deelnemer aan de Olympische Spelen, zit vol met jongens uit zijn eigen streek, Rwamagana. Dat zijn niet allemaal toppers, om het voorzichtig te stellen. Daarom heeft men snel nog even een nieuwe renner binnengehaald: Moise Mugisha. Nee, geen familie van Samuel. Wel een leuke renner. Enorm klein en enorm aanvalslustig. Altijd in de aanval, wat niet altijd goed afloopt. In Gabon viel hij nog uit, net even te enthousiast. Hij zal de kopman zijn, maar hij zal zichzelf niet verloochenen. We gaan Moise vaak in de aanval zien. En als het aan Adrien Niyonshuti ligt nog succesvol ook, bij de persconferentie kondigde hij aan dat zijn ploeg liefst drie ritten gaat winnen. Ambitieus, heel ambitieus. De kans lijkt mij enorm klein, n rit zou al een wonder zijn. Renner om in de gaten te houden: Jean Eric Habimana. Eerstejaars belofte, reed vorig jaar als junior een aantal koersen voor het WCC. 19e in Ruebliland, helemaal niet slecht. Won in Rwanda zelf al een koers door de rest naar huis te fietsen. Volgens Niyonshuti gaat hij voor de jongerentrui. Seth Hakizimana is ook nog wel aardig, en Shemu Nsengiyumva heeft in Rwanda zelf een aantal keer wat mooie dingen laten zien. Fidel Dukuzumurenyi zegt me dan weer heel weinig. Verwacht geen grootse prestaties, we gaan vooral genieten van dit mooie initatief. Adrien Niyonshuti is wel echt een held. Slachtoffer van de genocide, held van het volk.
We gaan door met de goden van Gianni, Androni Giocattoli is voor het eerst van de partij. En ze komen nog met een goede ploeg ook, amai. Ze hebben zelfs Gavazzi nog toegevoegd aan de selectie, alsof het nog niet spectaculair genoeg was. Weg Bisolti, Gavazzi erbij. Da's een stevige vooruitgang, al lijkt Gavazzi tegenwoordig ook steeds meer op een wegkapitein. Een paar jaar geleden had je hem kunnen opschrijven voor een paar ritzeges, nu is het nog even afwachten. Davide Gabburo is er ook bij, een van de ontdekking van vorig jaar. Was alvast sterk in Laigueglia, kunnen we rekening mee houden. Daniel Muoz heeft zich vorig jaar een paar keer laten zien als sterke klimmer. Niet direct heel sterk begonnen aan het jaar, maar in principe verwacht ik hem hier wel ver vooraan. Dit parcours zou hem toch behoorlijk goed moeten liggen. En dan hebben we nog Ravanelli, een van de nieuwste ontdekking van Gianni. Hij verwacht er grote dingen van, ik dus ook. Tot slot Jhonatan Restrepo, die is dit seizoen enorm op dreef. Die noteer ik wel voor een ritzege of in ieder geval een dichte ereplaats.
Door met de DelkoGoden, ja! Vorig jaar wonnen ze twee ritten, en dat met non-valeurs als Fedeli en Kasperkievits. Fedeli fietst ook dit jaar bij Delko, maar is nu niet aanwezig in Rwanda. Niemand minder dan Biniam Girmay staat wel aan het vertrek. Biniam won vorig jaar al een rit, ik heb goede hoop dat hij dat nu dunnetjes gaat overdoen. Voorlopig is de Delkovloek op hem niet van toepassing. Twee ritten gewonnen in Gabon en recent tweede geworden in Laigueglia, ik ben onder de indruk. Hopelijk trekt hij die lijn door. Hup Biniam! Remy Rochas is erbij als ondersteuning, neem ik aan. Verder hebben ze Mulu Hailemichael en Jose Manuel Diaz meegenomen voor het klimwerk. Twee jaar geleden werd Mulu nog derde, vorig jaar moest hij het doen met een 15e plaats. Dit seizoen is hij niet echt spectaculair begonnen, al was het ook wel een kutidee van zijn ploeg om hem naar Saudi Arabi te sturen. In de Tour de la Provence deed hij het al wat beter, maar hij weet ondertussen ook dat het niveau in Europa toch wat hoger is dan hij gewend is. Op de Ventoux begon hij helemaal vooraan, maar al snel begon het brommertje te ontploffen en zakte hij er redelijk doorheen. Er is nog werk aan de winkel. De Tour du Rwanda zal hem beter liggen. Diaz is een grappenmaker, daar mogen we wel lollige dingen van verwachten. Dusan Rajovic is een lichtelijk getalenteerde sprinter, die hier vooral zal moeten knechten.
Door met Bike Aid(s), sinds kort gesponsord door Corendon! Behoorlijk goed nieuws voor die ploeg. Het afgelopen jaar was compleet kut, alles ging mis daar. Nu hebben ze de stijgende lijn duidelijk te pakken. Er wordt weer gekoerst en de Afrikanen krijgen weer een kans. Op Matthias Schnapka na komen ze ook met een behoorlijk leuke selectie. Die Duitser van 39 scoort bijna overal een DNF, waardeloze gozer. Die andere Duitser is leuker, Nikodemus Holler. In 2018 zelf nog een absolute topper, vorig jaar reed hij meer rond ter ondersteuning. Hij vindt het wel leuk om die Afrikaantjes een beetje uit te leggen hoe je moet koersen, mooi man. Als Holler benen heeft moeten we hem in de gaten houden, behoorlijk allround. Yakob Debesay is er dit jaar helaas niet bij, maar Mekseb dan weer wel. In het verleden won hij vier ritten in Rwanda, maar die tijden liggen ver achter ons. Vorig jaar reed hij een anonieme Tour du Rwanda, vooral onderweg als knecht. Zoiets zie ik nu ook wel gebeuren. Een paar keer in de vroege vlucht, dat kan ook nog wel. Houden we de Keniaanse delegatie over: Salim Kipkemboi en Suleiman Kangangi. Vooral Kipkemboi blijft een mooie jongen. Zoveel van verwacht, maar de hoop is zeker na vorig jaar behoorlijk vervlogen. Amper een koers gereden, eigenlijk alleen in Kenia zelf actief geweest. Ja, hij reed namens de Keniaanse selectie de Tour du Rwanda. Viel alleen vrij snel uit, dat was jammer. Kangangi is wat ouder, maar wel een stabiele kracht. Vorig jaar 8e, op zich prima.
Algerije komt ook met een ploeg, de continentale jongens van Groupement Sportif des Ptroliers zijn aanwezig. Kopman is Azzedine Lagab, de veteraan die in het verleden vier ritten won in Rwanda. Abdelraouf Bengayou en Oussama Cheblaoui zijn jonge jongens waar ik in principe niet heel veel van verwacht. Cheblaoui is wel een talent, maar het komt er niet echt helemaal uit. Twee wat oudere en voor mij onbekende Algerijnen maken de selectie rond, Karim Hadjbouzit en Abdallah Benyoucef. Ok, Benyoucef heeft in het verleden nog wel wat gewonnen, maar die Hadjbouzit ken ik echt niet. En als ik ze niet ken hoeven jullie ze ook niet te kennen. In eerste instantie stond Ayoub Sahiri op de startlijst, dat was interessanter. Een jongen uit 2001, vorig jaar de beste Algerijnse junior en berhaupt een van de beste Afrikaanse junioren. Tijdens zijn eerste koersen tussen de grote jongens in Algerije ook meteen gewonnen, ik zat dus al op het puntje van m'n stoel. Maar goed, die pleuren ze dus van de startlijst af voor een bejaarde renner zonder uitslagen. Niet leuk.
De diabetesboys, ja! Ze zijn er weer, de goden van Team Novo Nordisk. En uiteraard komen ze weer met een waardeloze ploeg, of wat had u gedacht. Kopman is zoals altijd David Lozano, zo ongeveer de enige fatsoenlijke renner van die ploeg. Won in het verleden een keer een rit in Rwanda, een van de weinige successen van Novo Nordisk. De man van Lotta Lepisto is er ook bij, maar die kan er niks van. Ik heb verder geen idee wie Sam Brand is, Charles Planet zat volgens mij jaarlijks in de vroege vlucht in Milaan-San Remo en Oliver Behringer valt vooral op door zijn kale haar. Nee, geen fraai gezelschap.
Weet je wat wel een fraai gezelschap is? De goden van Vino. Hij stuurt niet de hoofdmacht, maar wel zijn fraaie continentale kleppers. De B-jongens zijn nu actief in Antalya, de grootste talenten staan aan het vertrek in Rwanda. Mooi, ik ben tevreden. Wat dacht u van Fedorov? Tweede in Langkawi, nadat hij vanuit de vlucht de eerste rit won en op Genting Highlands toch aardig wist te overleven. Vino heeft hem bovenaan het lijstje staan, hij moet ooit naar e hoofdmacht. We kunnen hem dus ook vast noteren voor deze ronde, dat moet geen probleem zijn. Tevens kijk ik rijkhalzend uit naar de werken van Igor Chzhan, op papier de beste klimmer van het stel. In principe moet hij de hoofdmacht toch ook wel gaan halen, op termijn. Grigoriy Shtein zal er meer zijn ter ondersteuning, moet ook gebeuren. Stepan Astafyev boekt een paar keer per jaar een mooie uitslag, toch iemand om niet helemaal uit te vlakken. Matvey Nikitin zit al een paar jaar op de wip. Kon een paar keer bijna naar Astana, maar het lukt iedere keer toch net niet. Een goede renner, dat zeker. Kan aardig klimmen, mogen we dus ook wel rekening mee houden. Al ga ik vooral uit van de werken van Fedorov en Chzhan.
Nog vier ploegen te gaan, zeker niet de minste. De Angolese goden van BAI - Sicasal - Petro de Luanda, die kunnen wel wat. Carlos Oyarzun is weer van de partij, de Chileen van 38 die na een vierjarige schorsing weer helemaal terug is. Meteen zevende geworden in Gabon, ik schrijf hem nu ook vast op. Wat een legendarische grapjas, genieten. De rest van de selectie bestaat uit jongens die daadwerkelijk uit Angola komen. Bruno Araujo staat nog steeds op het lijstje van de hoop, maar ik vrees dat ik 'm binnenkort toch eens moet schrappen. Gabriel Cole is ook niet echt briljant, dan is Dario Antonio eigenlijk nog de beste. Behoorlijke opvulling wel, uiteindelijk. Hvio Jamba Lemos komt uit 2001, we gaan hem volgen.
ProTouch komt met Kent Main als kopman. Ze kondigen hem zelf aan als klimmer, maar daar ben ik het niet echt mee eens. Het is meer een rouleur, om maar eens een lelijk woord te gebruiken. Een erkend hardrijder, goed op zo ongeveer ieder terrein. In het hooggebergte zie ik hem alleen niet veel uitrichten, heeft ie ook niet echt het postuur voor. Had in een normale wereld voor NTT moeten rijden, maar normaal is de wereld al een tijd niet meer. Hopelijk kan hij zich nu wel tonen. Een andere interessante renner is Gustav Basson, even oud als Main. Was ook ooit een groot talent, maar heeft een moeilijke tijd achter de rug. Ongelukje gehad met de auto, een hoop dingen gebroken en daarna een lange revalidatie gehad. Begint nu langzaam weer op niveau te komen, maar ik denk niet dat we hem heel ver van voren hoeven te verwachten tijdens deze ronde. Van James Fourie en Hendrik Kruger krijg ik het verder ook niet echt warm. Van Hafetab Weldu dan wel weer. De Ethiopir met de opvallende neus rijdt sinds kort voor ProTouch, dankzij de inmenging van Africa Rising. Zij hebben wat geld bij elkaar geschraapt om Weldu een plekje te bezorgen bij een fatsoenlijke ploeg. Vorig jaar reden er al wat Ethiopirs voor ProTouch, aan het eind van het jaar. Nu mag Weldu zo ongeveer het hele jaar voor de Zuid-Afrikanen gaan koersen. In dienst van de continentale ploeg van Dimension Data liet Weldu een aantal mooie dingen zien, maar een contract leverde het uiteindelijk niet op. Reed vorig jaar wel nog even voor Bike Aid, zonder daadwerkelijk veel te rijden. Een pure klimmer, als hij de afgelopen tijd een beetje goed heeft getraind verwacht ik hem vrij ver van voren.
De Ethiopirs doen het goed dit jaar, naast Mulu en Hafetab komen ze ook nog aanzetten met een nationale selectie. Temesgen Buru en Hailemelekot Hailu zijn wat oudere jongens met ervaring in Europa, ik schrijf ze op voor een 30e en 31e plaats. Tesfay Teklehaymanot komt uit 2000, we gaan hem eens volgen. Filimon Zerabruk Debay komt zelfs uit 2001, die volgen we helemaal. Was alleen niet de beste Ethiopische junior vorig jaar, Welay Berehe was veel beter. Waarom nemen ze die niet mee dan? Dju toch. We sluiten de selectie af met Negasi Abreha, ook uit 2000. Rijdt dit jaar voor de continentale ploeg van NTT. Ik verwacht er veel van, groot talent. Buru reed ooit voor het altijd fantastische Burgos, die jongen kun je wel om een booschap sturen dus. Won recent in eigen land ook de Tour of Tigray, dan kan je wat.
De laatste ploeg op de startlijst is een ploeg die op het laatst is ingevlogen. Desondanks niet de minste ploeg, de goden van Terengganu zijn van de partij! Ze komen met Metkel Eyob, die dit jaar alleen recordhouder kan worden. Samen met Ndayisenga staat hij nu bovenaan, allebei vijf ritten gewonnen. Ndayisenga is er niet meer, dus als Eyob een ritje wint staat hij alleen bovenaan. Wordt wel lastig als hij zijn benen van Langkawi heeft meegenomen, daar was hij niet zo goed. Maar goed, deze ronde ligt hem dus altijd wel. Oorspronkelijk zou ook Artem Ovechkin komen, ik had hem eigenlijk al opgeschreven voor de eindzege. Ovechkin komt alleen niet, Carlos Quintero neemt zijn plaats in. Ook niet misselijk, 9e in Langkawi recentelijk. Gevaarlijke klant. Cristofer Jurado doet ook mee, de vriendelijke Panamees. Kan wel een aardig eindje fietsen, geen enkel probleem. De sympathieke Mongool Maral-Erdene Batmunkh doet ook mee, het wordt wel een heel erg internationale ronde zo. Zeker omdat er ook een Maleisir aanwezig is, Mohd Shahrul Mat Amin.
Een behoorlijk goed gestoffeerd deelnemersveld wel. Het kan altijd beter, maar er staat best wat kwaliteit aan de start. Meer dan in andere jaren, schat ik zo in. Op papier is Taaramae de grote favoriet, maar er is geduchte concurrentie. Toch wat Colombiaantjes, maar ook veel goede Afrikanen. Het kan nogal een spektakel gaan worden, ik heb er in ieder geval enorm veel zin in. En nu ga ik even afronden, want ik moet carnaval gaan vieren. Alaaf!
[ Bericht 0% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 24-02-2020 12:48:59 ]
Ik blijf me verbazen dat de wegen zo goed zijn.
Ga dit vanavond nog maar eens even lezen dacht ik zo.
twitter:tour_du_Rwanda twitterde op zondag 23-02-2020 om 09:42:47
Rwanda staat hoog op de lijst om eens te gaan bezoeken.
Als ze in het peloton wat harder hadden gereden had Muluberhan voor het eerst in z'n leven iets gewonnen.
@showtimer
Wow. In de sprint nog wel?quote:
En bij Delkoquote:
Ik heb niet alles gelezen maar inzake sportswashing: als je het mij vraagt is het in Rwanda wel totaal anders dan in pakweg Saudi-Arabi. In laatstgenoemde willen ze de toestanden in het land maskeren, in Rwanda willen ze laten zien dat het nu beter gaat - en s dat ook zo. Tenminste, die indruk heb ik. Misschien ben ik wel weer een naeve lul hoor.
Het was een jump in plaats van een sprint denk ik.quote:
Lekker man
Jep, een beetje zoals KUDUS volgend jaar.quote:
[..]
Het was een jump in plaats van een sprint denk ik.
[ afbeelding ]
Lekker man
De laatste drie jaar won de winnaar in Huye ook het hele rondje, het ziet er dus bijzonder positief uit voor onze kleine man uit Ethiopi.
Voor het seizoen begon las ik het bericht dat Yevgeniy Fedorov voorbestemd was om de volgende Kazach te zijn die de overstap maakt naar de hoofdmacht van Astana. Ik had daar toen toch wel lichtelijk mijn bedenkingen bij, omdat hij vorig jaar eigenlijk niet eens uitzonderlijk goed reed. Hij viel eigenlijk vooral op tijdens het WK voor beloften, toen hij lang op kop van het peloton reed in dienst van Vadim Pronskiy. Desalniettemin sloeg ik zijn naam toch maar even op, want je wil het niet oneens zijn met Vino. En zie daar, Yeveniy Fedorov laat er geen gras over groeien. Na de eerste etappe in de Tour de Langkawi wint hij nu ook de eerste etappe van de Tour du Rwanda vanuit de vroege vlucht. Yevgeniy is een opvallende jongen, hij meet ongeveer 1.90 meter en zal al snel een kilo of 80 wegen. Daardoor is het extra knap dat hij in Langkawi niet eens zo gek veel tijd verloor tijdens de zware aankomst bergop richting Genting Highlands. Het laat zien dat deze jongen over een gigantische motor beschikt, een feit dat hij gisteren wist te onderstrepen.
Vroeg op de dag ging Fedorov in de aanval, samen met de sympathieke Mongool Maral-Erdene Batmunkh en het grootste talent van Rwanda, Renus Uhiriwe. Vooraf had ik twijfels over de fysieke paraatheid van Uhiriwe, maar blijkbaar gaat het toch behoorlijk goed met hem. Onderweg won Uhiriwe de eerste bergsprintjes, maar op een kilometer of 30 van het eind moest hij Fedorov toch laten gaan. Op een kasseienklim slingerde de Kazach de brommer aan en nadat de Mongool meteen moest lossen haakte Renus vlak voor de top af. Fedorov kon vervolgens soleren richting de zege, aangezien het peloton hem een veel te grote voorsprong gaf. Blijkbaar heeft men in Rwanda niet naar de Tour de Langkawi gekeken, frappant. Op minder dan 40 kilometer van het eind hadden de koplopers nog zes minuten voorsprong, dat bleek iets te riant. Ligt voor een deel ook aan het feit dat de ploegen hier maar uit vijf renners bestaan, dat maakt het controleren een uitermate ingewikkelde zaak. Total Direct Energie reed op kop, en namens Delko mocht Dusan Rajovic ook een duit in het zakje doen. Bleek bepaald niet genoeg te zijn.
De rit werd uitgezonden door de Rwandese televisie, een feit dat ik heb gemist omdat ik nog in coma in bed lag. Carnaval, lachen. Toen ik wakker werd was Fedorov al bijna binnen, op vijf kilometer van het eind had hij nog twee minuten voorsprong op het peloton. Uhiriwe bleef een tijdje zwemmen, maar werd uiteindelijk ingelopen. Fedorov leek met gemak te winnen, maar de aankomst was toch nog behoorlijk lastig. In de laatste kilometer ging het steil omhoog, maar ook het stuk daarvoor was allesbehalve vlak. Volledig dood en uitgepierd kwam Fedorov tenslotte over de finish, hij had niet eens meer de kracht om te juichen. In de achtervolging ontstonden er allerlei schermutselingen, veel renners gingen in de aanval. De voorsprong van Fedorov werd daardoor rap minder, hij hield uiteindelijk slechts vijftien seconden over op de toch wel lichtelijk verrassende nummer twee. In de laatste hellende strook ging Biniam Girmay in de aanval, maar hij werd met speels gemak gecounteerd door landgenoot Henok Muluberhan. Muluberhan reed Girmay echt voorbij alsof hij op een stadsfiets aan het rondrijden was, zo'n straffe stoot heb ik Henok nog nooit zien uithalen. Hij mist helaas net de overwinning, maar met het oog op de rest van de ronde is dit toch een bijzonder positief signaal. Henok is geen winnaar, maar met deze benen kan het bijna niet anders dan dat hij vroeg of laat een rit wint. En misschien kan hij zelfs mee gaan doen om de eindzege, want alle concurrenten verloren tijd en kwamen totaal uitgeput over de finish. Taaramae donderde bijna direct na de finish van z'n fiets zo ongeveer, helemaal kapot. Niemand had het makkelijk, op papier was dit een van de makkelijkste ritten maar iedereen kwam stikkapot over de finish.
Sommige renners verloren meteen al veel tijd. Salim Kipkemboi bijvoorbeeld, direct zeven minuten aan z'n broek. Hafetab Weldu heeft ook niet echt goed getraind, meteen op drie minuten gereden. Metkel Eyob had ook geen goede dag, hij verloor direct een minuut. Op papier was het ook een aankomst voor Restrepo, maar hij verloor eveneens een minuut. Oussama Cheblaoui haalde de finish niet eens, het wil niet echt lukken met die Algerijntjes. Afgaande op de uitslag van deze rit moeten we vooral kijken naar Eritrea en de continentale jongens van Vino. Alle Eritreers zaten bij de eerste 34, terwijl de Kazachen naast Fedorov ook nog kunnen rekenen op Chzhan en Nikitin. De explosieve finish was een kolfje naar de hand van mijn Eritreers, hopelijk kunnen ze die lijn de volgende dagen doortrekken. Ik verwacht de komende dagen nog veel van Biniam en Henok. Daarnaast hebben andere renners zichzelf ook al getoond. Carlos Quintero is een gevaarlijke jongen bijvoorbeeld, hij mag zich na gisteren wel de kopman van Terengganu noemen. Schelling is ook op de afspraak, maar hem gaan we vooral zien tijdens de rit naar Rubavu. Tesfatsion is ook een gevaarlijke klant, en ik vind het ook wel mooi om Kent Main zo ver van voren te zien. Opmerkelijk genoeg was de beste Rwandees tijdens de eerste rit Patrick Byukusenge, dat zag ik niet direct aankomen. Ik had meer van zijn ploeggenoten verwacht, maar die vielen eigenlijk allemaal tegen. Voor de nationale selectie van Rwanda is Joseph Areruya wel goed in orde, Samuel Mugisha dan weer duidelijk niet. Enfin, er is toch al een hoop duidelijk geworden. Vooral verrassend dat het veld nu al zo ver uit elkaar is geslagen, tijdens de makkelijkste rit, in feite. We krijgen dus veel spektakel de komende dagen, dat kan niet missen.
Een nabeschouwing op de tweede rit gaan we morgen maar eens voor zitten, ik duik zo weer het feestgedruis in. Kroegentocht enzo, je kent het wel.
Bizar dat je dat kan schrijven met een goede structuur en zonder serieuze typo's Hulde voor je stukjes En inderdaad, geweldige verhalen en achtergronden, hulde!
Edit: Twitter suggereert toch een sprint, wel een straffe prestatie van Mulu dan. Tevens eerste profzege
[ Bericht 31% gewijzigd door Mykonos op 24-02-2020 13:51:11 ]
Wat een volk.twitter:pimligthart twitterde op maandag 24-02-2020 om 14:05:28Ongelofelijk hoeveel mensen er bij de start van vandaag waren. Misschien niet goed te zien maar alle skyboxen waren ook vol👍🇷🇼 #goosebumps https://t.co/271HtHe8ij reageer retweet
Jurado zat er ook bij, maar is gelost, dus 100% Afrikaanse kopgroep.
Mulu bijna een minuut verloren tijdens de laatste afdaling, verbeterpuntje.
Puntje?quote:
Biniam is tevens de nieuwe leider.
Mulu bijna een minuut verloren tijdens de laatste afdaling, verbeterpuntje.
Zo, tijd voor een dubbele nabeschouwing. Ik heb nu weer wat tijd, dat scheelt. Goed, gisteren ging de Tour du Rwanda dus naar Huye. Het was een rit met een snel begin, de heuveltjes die al snel bedwongen moesten worden nodigden uit tot het nodige aanvalswerk. Onze vriendelijke vriend uit Kazachstan had het toen al wat moeilijk, maar na de snelle aanvangsfase viel het toch weer stil en kon hij terugkeren. Ondertussen was er vooraan een kopgroep weg van vijf renners, te weten: Nsengimana (Rwanda), Yemane (Eritrea), Manizabayo (Benediction), Moise Mugisha (Skol) en Abreha (Ethiopi). Best een leuk kopgroepje, maar dat vonden ze in het peloton dan weer niet echt. De voorsprong werd nooit heel erg groot, veel meer dan vier minuten werd het niet. Men leert snel in het peloton, blijkbaar.
In de aanloop naar de finale bleef Negasi Abreha als laatste over, de nieuwste Ethiopische aanwinst van de continentale ploeg van NTT. Blijkbaar heeft hij nog weinig contact gehad met zijn nieuwe ploeg, want hij fietst momenteel op een Orbea. Toen de koplopers bijna werden ingerekend ging hij er alleen vandoor en hij hield nog best lang stand ook. Op een kilometer of 15 van het eind had hij amper 20 seconden voorsprong, maar hij wist z'n voorsprong nog te vergroten naar een halve minuut. Pas op een paar kilometer van het eind werd hij ingehaald, en zodoende gingen we op weg naar een massasprint in de straten van Huye. Die massasprint kwam er alleen niet niet helemaal, omdat Mulu Hailemichael besloot aan te vallen op het stijgende gedeelte. Eigenlijk was het plan om voor Girmay te gaan, maar omdat Mulu goede benen had besloot hij gewoon in de aanval te gaan. Didier 'Mbappe' Munyaneza was ook al in de aanval gegaan, Mulu haalde hem bij en liet hem achter. Munyaneza slaagde er net niet in om uit de greep van het peloton te blijven, maar Mulu lukte dat wel. Daardoor wint er voor de tweede keer een Ethiopir een rit in de Tour du Rwanda, amai. Daarachter won Restrepo het sprintje voor Biniam, toch wel een voorteken zou je kunnen zeggen. Gavazzi en Avila gingen in de slotfase op hun plaat, wat vooral voor Avila redelijk veel gevolgen had. Hij mag binnenkort een paar keer op bezoek bij de tandarts. Metkel Eyob werd gisteren nog 10e, maar kondigde vanochtend aan dat hij niet meer op zou stappen. Ziek geworden na Langkawi, dat is wel meer renners overkomen. Ook Celano werd ziek, en ik heb nog wat berichten voorbij zien komen van andere renners. Ging iets niet helemaal goed daar, in Maleisi.
Door naar de volgende rit, die van vandaag. Het was gisteren een prachtige overwinning voor Mulu, maar verder was het een behoorlijk betekenisloze rit. Er kwam nog nooit zo'n grote groep aan in Huye, normaal ontstaat er tijdens die rit wel wat meer verschil. Het is maar de vraag of de winnaar in Huye dit jaar ook daadwerkelijk het rondje gaat winnen, na de rit van vandaag ziet dat er een stukje grimmiger uit. De derde rit was enorm lastig, zo kwamen de renners ondertussen voorbij het hoogste punt van de ronde. Ongeveer 2500 meter boven zeeniveau, toch een behoorlijke hoogte. Men reed ook door een nationaal park, waar de apen blijkbaar ook fan zijn van de koers.
Het was weer een snel begin, veel aanvalspogingen. Uiteindelijk reed er een groep van acht weg, met daarin toch ook wel weer een boel mooie jongens. Areruya (Rwanda), S.Mugisha (Rwanda), Yemane (Eritrea), Munyaneza (Benediction), Buru (Ethiopi), Debay (Ethiopi), Kruger (Pro Touch) en Jurado (Terengganu). Op de Panamees Jurado na allemaal Afrikanen, ook fraai natuurlijk. Deze jongens kregen op z'n meest zo rond de vijf minuten voorsprong. Het terrein was de hele dag geaccidenteerd en daardoor moest Jurado na een tijd lossen, nochtans een redelijke klimmer. De voorsprong slonk alleen heel erg snel, vooral dankzij de werken van Total Direct Energie in het peloton. Samuel Mugisha probeerde nog wel in de aanval te gaan vooraan, maar dat het niet echt zin. Ligt ook aan het feit dat die arme jongen letterlijk op water en brood moet rijden. De sportdrank van de nationale selectie van Rwanda moest vanuit Amerika komen en zit nu nog bij de douane. Sterling Magnell is momenteel niet te genieten, een ware klaagzang op twitter. Enfin, in het peloton gebeurde er ondertussen heel veel. Fedorov zat ineens in een tweede groep, op bijna een minuut van de rest. Heel even leek hij nog terug te kunnen keren, maar uiteindelijk ging het toch mis. Rwanda is blijkbaar lastiger dan Langkawi, Fedorov krijgt vier minuten aan z'n broek vandaag. Ondertussen waren de mensen in finishplaats Rusizi al op de afspraak.
Op de laatste klim van de dag gingen er heel veel renners in de aanval. Rein Taaramae begon, maar dat bleek niet zo'n goed idee. Rein zou zogenaamd in topvorm zijn speciaal voor deze koers, maar dat valt in de praktijk erg tegen. Hij moest zijn inspanning bekopen en kwam niet met de beste jongens boven op de top van de klim. Na Rein ging Mulu in de aanval, achteraf gezien ook niet het beste idee. Schelling en Restrepo deden ook een poging, maar uiteindelijk kwamen we met tien boven op de top van de klim. Schelling en Awet Gebremedhin namens Israel, Restrepo en Muoz namens Androni, Muluberhan, Tesfatsion en Yemane namens Eritrea, Biniam Girmay en Mulu Hailemichael namens Delko en Quintero namens Terengganu. Opvallend is dat Yemane zich vooraan wist te handhaven, ondanks het feit dat hij al twee dagen in de aanval is gegaan. Muoz sloot pas op het laatste moment aan, die was in eerste instantie gelost. Geen Taaramae dus, amai. Fedorov reed ondertussen al op twee minuten rond.
Na de klim volgde er een snelle afdaling richting de finish, niet echt de specialiteit van de Afrikanen. In eerste instantie sloten er een paar renners aan die gelost waren op de klim, even later haakten drie renners af in die afdaling. Mulu is waarschijnlijk een van die drie, hij verliest bijna een minuut. Pijnlijke zaak, de eindzege is daardoor ineens ver weg. Hopelijk krijgt hij ooit nog bijles, het zal nodig zijn. Ook Dawit Yemane is nog afgehaakt, maar dat is geen schande na zijn inspanningen van de afgelopen dagen. De Rwandezen waren in geen velden of wegen te bekennen. Joseph Areruya probeerde het vanuit de vlucht, uiteindelijk was hij pas als 16e binnen. Vooraan vreesde ik ook een beetje voor m'n Eritreers, maar die overtreffen voorlopig mijn verwachtingen. Dat Muluberhan, Girmay en Tesfatsion de klim n de afdaling overleven is een straffe prestatie. Vooral Girmay is weer bezig met mooie dingen, hij overtreft zichzelf tot nu toe. Gezien de namen in de kopgroep had ik al het vermoeden dat we een duel gingen krijgen tussen hem en Restrepo, maar ik had niet verwacht dat ze nog weg zouden rijden van de rest. Lag ook wel aan het feit dat er nog een steil muurtje aan het eind lag verstopt, daar wisten beide heren zich te ontdoen van de rest. Restrepo won vervolgens de sprint, waarbij Girmay ook niet echt leek aan te dringen omdat hij zich bewust was van het feit dat hij de leiderstrui ging overnemen. Restrepo gaat toch ook wel weer door met mooie prestaties, toch goed gezien van Gianni.
In 2016 won Timothy Rugg in Rusizi, nu hebben we te maken met een Colombiaanse overwinning. Avila was vorig jaar de eerste Colombiaan die een rit won in de Tour du Rwanda, Restrepo is nu dus de tweede. De Colombianen doen het overal ter wereld, ook in Afrika dus. Muluberhan werd vandaag knap derde, hij wist nog een beetje weg te rijden van jongens als Schelling en Quintero. Helemaal niet slecht. Verder valt op dat de jongens uit Kazachstan een matige dag hadden, ze kregen het niet voor elkaar de boel te controleren. Allemaal veel tijd verloren, toch opmerkelijk. De jonge Angolees Hvio Jamba Lemos kwam buiten de tijd aan, spijtige zaak. Hafetab Weldu bijna laatste, dat valt ook tegen. De Rwandezen hebben het ook verschrikkelijk moeilijk, ze komen er eigenlijk niet aan te pas. Ze zijn gelukkig wel aanvalslustig, zodoende kunnen ze de rest van de week misschien nog wat winnen vanuit de vlucht. Zonder vlucht gaat het niet lukken, begint pijnlijk te worden. Gelukkig zijn de fans nog steeds enthousiast, hopen dat ze ook bij uitblijvende resultaten zo positief blijven. Er zijn in ieder geval wel andere Afrikanen om voor te juichen, dat is ook wat waard. Vorig jaar Merhawi Kudus, nu misschien wel Biniam Girmay. Geel staat hem alvast goed.
Morgen is het tijd voor de belangrijkste rit van de ronde. Meer dan 200 kilometer, met onderweg 4000 hoogtemeters. Dat wordt allesbepalend. Als Biniam deze rit weet te overleven gaat het er mooi uitzien, dat geldt natuurlijk ook voor Muluberhan en Tesfatsion. Ik ben nu al zenuwachtig. Eerlijk gezegd lijkt het me een moeilijke zaak te worden. Vooral de beklimming naar Congo Nil Center zal door jongens als Schelling, Quintero en Muoz gebruikt worden om de Eritrese goden onder druk te zetten. Om een of andere reden zet ik m'n geld op Schelling. Laatste kans ook voor Taaramae om de opgelopen achterstand weg te poetsen. Het gaat een heftige rit worden, zoveel is zeker.
quote:Woensdag krijgen we tijdens de vierde rit te maken met de zwaarste kilometers van de Tour du Rwanda. Net als vorig jaar gaan we weer naar Rubavu, opnieuw zal het de langste rit van de ronde zijn. Toen 213 kilometer, nu 206. Iets minder, maar alsnog bijzonder lastig. De hele dag rijden de renners langs het meer van Kivu, over glooiende wegen. In totaal bijna 5000 hoogtemeters, dit is een rit waar ze het zelfs in de Tour de France lastig mee zouden hebben. Niet voor niets dat de tijdsverschillen vorig jaar gigantisch waren, dat gaat nu niet anders zijn. De beklimming naar Congo Nil Center is bijvoorbeeld enorm pittig, acht kilometer aan 5,6% is voor Afrikaanse begrippen bijna ongezien. Daarna nog een lange en onregelmatige klim door Gishwati Forest, hier gaat iedereen met de billen bloot. KUDUS reed hier vorig jaar samen met Badilatti de rest op een hoop, ook nu gaan er weer een paar renners zijn die de rest op een uur gaan rijden. Hier valt de koers vermoedelijk weer in de plooi. Van de ene kant een prachtige rit, van de andere kant misschien ook wel een beetje overkill. Gezien het niveauverschil tussen de renners gooi je hier de boel wel heel snel op slot. Gelukkig scoor je dan weer niet zo snel een OTL in Afrika, dat scheelt. Hoera voor een ruime tijdslimiet.
Het is nog ver fietsen, maar dit ziet er niet heel goed uit voor de mannen in het peloton.
Wel weer kwaliteitscontent van het officile Twitter-account.twitter:tour_du_Rwanda twitterde op woensdag 26-02-2020 om 08:46:02
Overigens tweetten ze 8 minuten na dat gat van 11 minuten dat het gat nu onder de 6 minuten is
Nog een kilometer of 10 klimmen en dan 30 kilometer dalen, zo'n beetje.
Blijkbaar moet Mugisha al het werk alleen doen, dat lijkt me niet zo slim van Tesfatsion. Die kan hier gewoon de leiderstrui overnemen.
[ Bericht 10% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 26-02-2020 12:09:08 ]
Die is niet onaardig aan dit seizoen begonnen.quote:
Tesfatsion met de dubbelslag.
Nou, dat mag je zeggen inderdaad. Een geweldig begin van het jaar voor Natnael Tesfatsion, zijn tweede ritzege in zijn tweede koers. En opnieuw komt hij aan de leiding, het valt alleen te hopen dat hij die leiding nu niet weer gaat verspelen. Tijdens La Tropicale liep het op de laatste dag verkeerd af door de bonificatieseconden, het voordeel is misschien dan weer dat ze in Rwanda niet aan bonificaties doen. Al zijn de verschillen nu sowieso een stuk groter, maar ik heb niet het idee dat de koers al gereden is.
Voorheen was Tesfatsion absoluut niet de man van de overwinningen. De afgelopen jaren viel hij vooral op door de ereplaatsen aaneen te rijden, zonder zelf ooit de handjes omhoog te steken. Dat lukte in Gabon voor het eerst, en dat doet hij nu dus dunnetjes over. Vandaag vooral geprofiteerd van het feit dat iedereen waarschijnlijk naar Muluberhan keek, die tijdens de eerste dagen toch wat beter in vorm leek te zijn. Niemand hield verder blijkbaar rekening met Tesfatsion en dus kon hij meeglippen in de vroege vlucht. Om het dan vervolgens op zo'n manier af te ronden is wel grandioos. De gouden generatie van Eritrea laat zich zien. Met Yakob Debesay, Henok Muluberhan, Natnael Tesfatsion en Biniam Girmay heeft Eritrea in de jaargangen 1999 en 2000 een paar gigantisch grote talenten. Het is alleen jammer dat Yakob hier niet is, ik zag recent via de twitter van zijn ploeg dat hij inderdaad nog in Frankrijk zit. Klootzakken. Desondanks domineert Eritrea alsnog, zijn vervanger Mehari Tewelde is ook bijzonder goed bezig. Muluberhan en Tesfatsion doen hier toch wel een overduidelijke gooi naar een plekje in de hoofdmacht van NTT, al vrees ik dat ze zeker sinds Riis erbij betrokken is later op het jaar ook nog met een paar stevige bevestigingen in Europa moeten gaan komen. Denk dat we daar nog wel even op moeten wachten, aangezien beide heren duidelijk gepiekt hebben richting deze koersen. Kan Tesfatsion tussendoor nog even mooi langs de tandarts, dat gat blijft een hinderlijk zicht.
Goed, vandaag werd dus de koninginnenrit verreden. Liefst 200 kilometer, met onderweg acht beklimmingen. In het begin van de rit reed er een kleine groep weg, met daarin Sirak Tesfom. Deze groep werd al snel weer ingelopen, waarna er een nieuwe groep vertrok met daarin Tesfatsion. Daardoor had iedereen in het peloton nerveus moeten worden, maar dat gebeurde niet. Er sloot nog een tweede groep aan met daarin heel wat mannen van ProTouch. Even later zaten er 19 renners vooraan, waarna in laatste instantie ook Mekseb Debesay zijn karretje nog wist aan te haken. Deze 20 hadden binnen een mum van tijd een paar minuten voorsprong, en die voorsprong liep verschrikkelijk snel steeds verder op. Op wat foto's die rond die tijd van het peloton werden gemaakt valt te zien dat Girmay gedwongen werd om Mulu al op kop te zetten, mede dankzij het feit dat Rajovic in de kopgroep zat. Toen de voorsprong al een minuut of 11 bedroeg liet Rajovic zich ondertussen maar een keer terugzakken, beter laat dan nooit. Vooraan lag het tempo mede dankzij de werken van ProTouch heel hoog. Gustav Basson reed zich helemaal leeg, en ook Kruger droeg zijn steentje bij om Kent Main in een zo goed mogelijke positie te brengen.
De volgende 20 mannen zaten in de kopgroep: ONZE Pim Ligthart en Ourselin, Tesfatsion, Kruger, Basson en Main, Ravenelli, Areruya, Lahav en Ovett, Araujo en Oyarzun, Rajovic, Moise Mugisha, Manizabayo, Kipkemboi en Debesay, Buru, Jurado en Shtein. In principe veel jongens die op dit type parcours weinig konden uitrichten, maar het was toch wat onhandig om gasten als Tesfatsion, Main en Ravanelli zomaar tien minuten cadeau te doen. Dat dacht men in het peloton ook, dus liep het verschil ineens behoorlijk snel terug. Op een gegeven moment liep het verschil terug naar vijf minuten, met nog een kilometer of 100 te gaan. Niet veel aan de hand eigenlijk, zeker toen het verschil 20 kilometer later nog maar 3:30 was. Even later liep het verschil zelfs terug naar 2:40, terwijl we begonnen aan de zwaarste klim van de dag. Daar dunde de kopgroep stevig uit, alleen de klimmers bleven over. Richting Congo Nil Center ging de jonge Rwandees Eric Manizabayo solo verder, hij kwam boven op de klim met een seconde of 40 op de rest. In de lastige afdaling werd hij weer bijgehaald, ook deze jongen heeft dus nog het een ander te leren. Meest opvallende feit was wel dat de voorsprong op het peloton plotseling was opgelopen. 3:40 ineens, terwijl er volgens Israel wel werd gewerkt in het peloton. Schelling en Gebremedhin probeerden het verschil te maken, terwijl de mannen van Androni ook op kop reden. Geen idee waarom trouwens, ze hadden toen nog Ravanelli vooraan.
Op de voorlaatste klim van de dag ging Moise Mugisha in de aanval, ik had jullie ervoor gewaarschuwd. Moise valt altijd aan, zo vaak als het maar kan. Natnael Tesfatsion ging in de achtervolging en wist aan te sluiten. Met z'n tween reden ze naar boven, waarbij Mugisha blijkbaar het meeste werk deed. Zes renners gingen in de achtervolging op dit duo, waarbij men wel even Kent Main over het hoofd zag. De Zuid-Afrikaan heeft een tijd gezwommen tussen beide groepen, pas in de afdaling richting de finish wist hij een significant gat dicht te rijden. Dat lukte de andere achtervolgers dan weer niet, die verloren steeds meer tijd. Twee minuten verloren op de klim, daarna nog meer onderweg naar de finish. Ook de groep met daarin de gele trui verloor steeds meer tijd. Eventjes ging het verschil terug naar drie minuten, maar op de top van de klim was het toch al snel een minuut of vijf. De lastigste rit van de ronde, en toch heeft niemand blijkbaar een echte poging gewaagd om de ronde naar zijn hand te zetten. Quintero was blijkbaar braaf, Schelling deed na zijn eerste poging niet veel meer en ook de mannen van Androni geloofden het wel. Toch lichtelijk opmerkelijk. Eigenlijk ook bijzonder dat ze bij Total Direct Energie liever voor Ligthart en Ourselin gingen, die ver van de finish kansloos gelost werden, maar als je dan ziet dat Taaramae uiteindelijk liefst 25 minuten verliest snap je dat ook wel weer. Dat Delko het niet alleen kon bolwerken viel te verwachten, ze waren sowieso nog maar met vier en dan is Rajovic ook nog eens een sprinter die het niet van dit terrein moet hebben. Het opvallende zit hem vooral in het gebrek aan initiatief van de andere ploegen, en het feit dat men Tesfatsion berhaupt liet gaan.
Kent Main sloot dus aan in de afdaling en reed samen met Moise Mugisha en Tesfatsion naar de finish. In de straten van Rubavu probeerde Main zijn vluchtgenoten te verrassen, maar Tesfatsion was attent. Hij remonteerde Main simpel en kon zo naar de ritzege sprinten. Mugisha moest aan het eind zijn inspanningen lichtelijk bekopen en verloor nog wat tijd. Tesfatsion neemt naast de ritzege ook de gele trui over van Biniam Girmay. Biniam was de derde Eritreer die de gele trui mocht dragen, Tesfatsion is nu uiteraard de vierde. De 23e in totaal pas blijkbaar, de gele trui wisselt in Rwanda niet zo vaak van schouders. Opnieuw ook een overwinning voor de nationale selectie van Eritrea, als ze meedoen in Rwanda winnen ze ook standaard een rit. Mooi dat ze die traditie in leven houden. In de daguitslag valt verder vooral op dat de groep gele trui tot het eind bij elkaar is gebleven. Vorig jaar waren de verschillen hier gigantisch. KUDUS, Badilatti, Taaramae en Aguirre reden de rest op een hoop. Nu lijkt het net alsof het eigenlijk maar een redelijk eenvoudige rit was, toch nog een man of 20 in praktisch dezelfde tijd. Girmay en Muluberhan verliezen maar een paar seconden ten opzichte van iemand als Schelling. Mulu zat ook nog in die groep, blijkbaar heeft hij zichzelf niet helemaal de vernieling in hoeven te rijden. Diaz is dan wel weer verdwenen, die heeft meer kopwerk moeten doen. Blijkbaar was de gele trui voor Girmay dan toch niet heilig. Verder vraag je je vooral af wat de andere ploegen nu eigenlijk hebben bereikt. Je vraagt je ook af hoe het met de topvorm van Taaramae zit, en David Lozano had ook wel wat meer insuline mogen spuiten.
Voorbij de eerste 30 renners lopen de tijdsverschillen wel snel op, maar al bij al valt het reuze mee. Alleen wat Algerijntjes hadden wat meer tijd nodig, en n eenzame Rwandees zonder voornaam kwam uitgeteld als laatste binnen. Matvey Nikitin haalde de finish niet, dat is dan wel weer lichtelijk verrassend. Fedorov herstelde zich vandaag juist weer, na zijn mindere dag van gisteren. In het klassement is er eindelijk licht aan de horizon voor Rwanda. Door de vlucht van vandaag zijn Moise Mugisha en Joseph Areruya flink opgeschoven. Moise staat nu tweede, weliswaar ver achter Tesfatsion. Areruya gaat naar de vijfde plek. Kent Main doet ook een goede zaak, na de frustrerende dag die hij gisteren had. Hij voelde zich al die tijd goed, maar verloor gisteren toch een paar minuten. Dat heeft hij nu aardig rechtgezet, Kent laat eindelijk zien waarom ik zijn naam wel eens noem. Biniam staat nu op de zesde plek, ver achter Tesfatsion. Ik had verwacht dat hij wat plaatsen zou verliezen, alleen niet op deze manier. Een behoorlijk atypisch verloop van de rit, blijft een merkwaardige sport he. Verder valt op dat van de drie Rwandese ploegen Benediction tot nu toe wat achterblijft, terwijl die jongens wel netjes voor iedere dag in een cirkeltje staan te bidden. Moeten we daar iets achter zoeken?
Nog vier dagen te gaan, vier spannende dagen. In principe zou je zeggen dat het binnen is voor Tesfatsion, maar daar ben ik nog niet zo zeker van. Er komen nog zware dagen aan en ik kan me echt niet voorstellen dat de andere ploegen niets meer gaan ondernemen. Dat kan toch niet, Johan? Als Tesfatsion het nu wel haalt zou dat de Gabonese kater wel aardig wegspoelen. We gaan het meemaken, zou je kunnen zeggen. Hoewel die lakse users op dit forum het blijkbaar liever niet meemaken, men kijkt blijkbaar liever naar die kutkoers in die tyfuswoestijn waar Groenewegen in de laatste vijf meter z'n wiel als eerste over de finish drukt. Zoek het lekker uit joh, met je hele teringhandel. Maar dit geheel terzijde natuurlijk! Morgen een korte en misschien daardoor wel verraderlijke rit. Afgaande op de prestaties van de laatste dagen lijkt de selectie van Eritrea in ieder geval wel klaar om de leiding te verdedigen, alle vijf de heren wisten ook vandaag weer vooraan te eindigen. Er rust een zware taak op de schouders van Tewelde, Tesfom en Yemane, maar ik sta volledig achter ze.
quote:De vierde rit eindigt in Rubavu, een gemeente op de grens met Congo. Technisch gezien finishen we eigenlijk in Gisenyi, maar de naam van de gemeente krijgt de voorkeur boven de naam van het dorp. Hoe dan ook, de vijfde rit gaat van start in de gemeente Rubavu. We werken eerst een lokaal rondje af in dit district en fietsen daardoor nog een tijdje langs het gigantische meer van Kivu, ook toucheren we de grens met Congo. Daarna trekken we richting het noordwesten, richting Musanze. Het is de kortste rit van de ronde, als we de tijdrit even niet meerekenen. Desondanks een bijzonder pittige rit, omdat we onderweg liefst 20 kilometer achter elkaar moeten klimmen. Gemiddeld kom je uit aan een procent of drie, maar er zitten zwaardere stroken tussen. Het wordt een behoorlijk zware Tour du Rwanda, zoveel mag inmiddels duidelijk zijn. Musanze is overigens de plaats waar Biniam Girmay vorig jaar wist te winnen, fantastische plek dus. Niet alleen omdat Girmay hier vorig jaar won, trouwens. Nee, Musanze is ook een fantastische plek voor toeristen. Het ligt in het hart van het Volcanoes National Park, een naam die weinig aan de verbeelding overlaat. Dit is het meest heuvelachtige gedeelte van Rwanda, met dank aan al die oude vulkanen. Tevens is dit het gebied waar de meeste gorilla's zitten. Als je die beesten nog eens wil zien voor ze uitsterven moet je hier zijn. En dan zit het Africa Rising Cycling Center ook nog eens in dit district! Dit belangrijkste trainingscentrum van Rwanda ligt niet ver van de finish. Ooit begon Jock Boyer hier, inmiddels is het vooral Sterling Magnell die hier de Rwandezen op sleeptouw neemt. Toch wel een begrip geworden, in Afrika in ieder geval. De nationale selectie traint hier altijd, en ook andere renners zijn altijd welkom. Zo fietsten de jongens van Direct Energie hier afgelopen dagen ook hun rondjes, heel sympathiek.
Nog een foto en een filmpje van gisteren, omdat het kan:
[ Bericht 1% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 26-02-2020 15:49:56 ]
Voor de verandering een keer een weinig enerverende rit in Rwanda, er gebeurde vandaag niet gek veel. Blijkt maar weer dat korte ritten niet altijd garant staan voor spektakel. Vroeg op de dag gingen er wel veel jongens in de aanval, maar niemand kreeg de ruimte. Alleen Patrick Byukusenge van Benediction mocht het in z'n eentje proberen. In vrij druilerige omstandigheden, overigens.
Byukusenge nam de hele klim die halverwege de rit lag voor z'n rekening. In het peloton werd Taaramae ondertussen weer gelost, die gaat op deze manier toch vrij snel richting einde carrire. Awet Gebremedhin en Joseph Areruya probeerden Byukusenge ondertussen bij te halen, maar dat lukte niet helemaal. Kan ook liggen aan het feit dat Byukusenge nogal gemotiveerd was, aangezien hij vandaag door zijn woonplaats reed. Uiteindelijk was het de Ethiopir Buru die nog het dichtst in de buurt van Byukusenge wist te komen, maar ook hij kon het laatste gat niet dichtrijden. Eritrea controleerde in het peloton en gaf een minuut of twee toe op de eenzame leider, terwijl het volk uiteraard weer op de afspraak was.
In de finale van de rit, na de klim, schoot het peloton helemaal op gang dankzij de werken van Total Direct Energie en Androni. Beide ploegen gingen voor een sprint, kijkend naar de uitslag valt dat te begrijpen. Byukusenge hield lang stand, maar werd op vier kilometer van het eind toch gegrepen. Daarna volgde de massasprint, waar Restrepo sneller was dan de rest. Romain Cardis werd tweede, zowaar een keer een uitslag voor TDE. Leider Tesfatsion is derde, en doet dus goede zaken. Muluberhan vierde, Biniam pas zesde. Biniam won vorig jaar nog in deze stad, al was dat wel vanuit de vlucht. Nu begint het er toch een beetje op te lijken dat hij wat moe begint te worden na een vrij druk begin van het jaar. Ondertussen ligt je verwachtingspatroon toch hoger, je verwacht dat hij zo'n vlakke sprint makkelijk naar zijn hand zet. Niet dus, het blijft een mens. Ligthart inderdaad vijfde, ondanks zijn gebrek aan prestaties heeft hij het wel naar zijn zin als ik z'n socials een beetje volg.
Aan het eind ging het toch vrij snel, waardoor er wat kleine verschilletjes ontstonden. Achteraan ook wat grotere verschillen, een groepje op acht minuten en een groep op een kwartier. Taaramae op acht minuten, niet best. Ook mijn jonge Rwandese vrienden Habimana en Uhiriwe hadden het moeilijk vandaag, de Tour du Rwanda is een harde leerschool tegenwoordig. In het klassement zien we verder weinig verschillen, Dawit Yemane en Sirak Tesfom verliezen allebei een plaatsje maar verder blijft alles hetzelfde. Volgens mij had ik het er een paar dagen terug nog over dat Restrepo de tweede Colombiaan was die een rit won in Rwanda, maar dat is natuurlijk niet waar. Contreras won vorig jaar ook nog een rit, dus is Restrepo de derde. Je moet die Rwandezen niet blind vertrouwen, blijkt maar weer.
Goed, morgen gaan we weer verder, met een lastigere rit. Vandaag lukte het Eritrea prima om de boel te controleren, morgen is dat misschien een ander verhaal.
quote:Ook de zesde rit zal niet eenvoudig zijn, in het land van de duizend heuvels doen we niet aan vlakke ritten. Tussen Musanze en Muhanga werken we gedurende 127 kilometer weer 2600 hoogtemeters af. Continu op en af, continu genot dus. Richting het eind van de rit gaat het bijna 20 kilometer volledig bergop, alhoewel het niet heel steil zal zijn. Waarschijnlijk wel een rit voor de vluchters, aangezien we hierna gaan tijdrijden. Muhanga is na zes jaar weer terug in de Tour du Rwanda, in 2014 kwam er voor het laatst een rit aan. Toen was de Eritreer Dawit Haile in een sprintje Bosco Nsengimana te snel af. Nu kan het ook weer een sprint worden, aangezien de laatste kilometers wel vlak zijn.
Nog wat beelden van gisteren, Kent Main werd echt pas op het allerlaatste moment bijgehaald:
Nog wat beelden van vandaag, enthousiaste Rwandeesjes rennen naar de finish:
De UCI komt binnenkort op bezoek, ja!twitter:ThomasdeStLeger twitterde op donderdag 27-02-2020 om 12:54:47Quand tu essaies de filmer l’arrive, mais que le public en dcide autrement 😂 Bref, le Colombien @JhonatanRVal gagne Musanze devant @RomainCardis #tourdurwanda2020 #TdRwanda2020 #cycling #rwanda https://t.co/at2OKk2Yeh reageer retweet
Nog wat plaatjes omdat het kan:twitter:rbarwanda twitterde op donderdag 27-02-2020 om 13:01:09JUST IN: RBA understands that, Amina Lanaya, Director General of the @UCI_cycling is expected in Kigali this Friday to watch the final stage of 2020 #TdRwanda @tour_du_Rwanda. In September 2019, Rwanda submitted the bid to host the 2025 UCI Road World Championships. #UCIWC2025 https://t.co/4fnlxQqLhd reageer retweet
Kan Tesfatsion de schade morgen een beetje beperkt houden? Geen idee of hij kan tijdrijden verder.quote:Op vrijdag 28 februari 2020 11:24 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
Nou, dat was geen goede dag.
Maar de slotdag zal het echte gevaar worden, Schelling op twee minuten is niet zo leuk nee.
Morgen is het maar 4,5 kilometer natuurlijk, dat is meer explosiviteit dan daadwerkelijk tijdrijden. In dat kader zou hij de schade zeker moeten kunnen beperken, normaal gesproken zouden er kleine verschillen moeten zijn.quote:
[..]
Kan Tesfatsion de schade morgen een beetje beperkt houden? Geen idee of hij kan tijdrijden verder.
Maar de slotdag zal het echte gevaar worden, Schelling op twee minuten is niet zo leuk nee.
De slotdag wordt een ander verhaal. Ik voel een nieuw trauma aankomen.
Nou, jongens en meisjes, dat was niet zo'n leuke rit. Ik moest er even van bekomen, wat een ellende. Voor de tweede dag op rij wint Restrepo, z'n derde rit in totaal. Hij is de derde renner die twee keer achter elkaar wint, na KUDUS vorig jaar en Kiel Reijnen een eeuwigheid geleden. Ook pas de derde renner die in n Tour du Rwanda minstens drie ritten wint, na Jean Bosco Nsengimana en wederom Kiel Reijnen. Maar dat is verder niet het grootste nieuws van de dag, dat nieuws kwam toch vooral van de Eritrese equipe die voor het eerst tekenen van zwakte vertoonde.
Voor een deel lag dat aan het parcours, want het was gewoon een lastige dag. Veel beklimmingen onderweg, waar de namen die vooraf genoteerd werden eindelijk al hun duivels ontbonden. Het weer hielp overigens ook niet echt mee, het regende zo'n beetje de hele dag. Met onderweg ook nog een paar lastige afdalingen maakte dat het verhaal een stuk moeilijker voor de Afrikaanse goden. Zij hebben liever droog weer, mag je wel stellen. Door het slechte weer ontstonden er ook wat valpartijen, waardoor de rit extra chaotisch werd. Dat speelde uiteindelijk allemaal in het nadeel van mijn Afrikaantjes, hoewel je ook voorzichtig de conclusie kan trekken dat ze gisteren de benen gewoon niet hadden.
In het begin van de rit leek er nochtans niet veel aan de hand te zijn. Allerlei kansloze aanvallen, die snel geneutraliseerd werden. Oyarzun moest lossen, dat was zo'n beetje het grootste nieuws. Al zijn Angolese ploeggenoten overigens ook, eentje haalde de finish zelfs niet. RIP Sicasalgoden. Even later moest ook Rein Taaramae lossen, maar dat is ondertussen vaste prik. Daarna ging Rajovic een tijdje in z'n eentje op kop rijden, helemaal prima zou je zeggen. Na ongeveer 48 kilometer begonnen we alleen aan een vrij pittige klim van vier kilometer aan 7% en daar ging Quintero er meteen vandoor. Toen begon het serieus te worden. Op die klim werden er veel renners gelost, waarna er na de top van de klim en in de afdaling een groep van acht was ontstaan. In die groep zat Tesfatsion netjes, voorlopig niets aan de hand. Rajovic mocht ook in die afdaling nog even solo vooraan rijden, tot hij een lekke band kreeg. Arme drommel. Muluberhan was ondertussen wel gelost, hij reed een halve minuut achter die groep. Een eerste teken.
Muluberhan kwam vrij snel weer terug, met nog een boel andere renners. Toen gingen Schelling en Quintero op het volgende klimmetje direct in de aanval, samen met Samuel Mugisha. Even later maakte ook Jhonatan Restrepo de oversteek, zonder reactie van Eritrea. Dan voel je de bui al zo'n beetje hangen. De heren vooraan werkten met z'n vieren goed samen, terwijl in het groepje daarachter al het werk gedaan moest worden door Muluberhan en Tesfatsion. De voorsprong liep daardoor gestaag op. Ze hielden het lang beperkt, maar moesten de numerieke ondermacht dan uiteindelijk toch bekopen. Op de lange klim richting het eind versnelden Schelling en Quintero nog een keer, waarna Samuel Mugisha en Restrepo moesten lossen. Restrepo wist uiteindelijk wel weer aan te sluiten, maar die versnelling bleek vrij funest voor de achtervolgers. De voorsprong liep op naar meer dan een minuut, waarna op een kilometer of 30 van het eind de achtervolgers uit elkaar begonnen te vallen. Girmay ging bijvoorbeeld vanuit die groep aanvallen, het ploegenbelang ging blijkbaar even boven de nationale trots.
Enkele kilometers later reden de achtervolgers n voor n weg bij Muluberhan en Tesfatsion. Mulu, Ravanelli, Diaz, Main, allemaal hadden ze een tijdje in de wielen kunnen hangen. Met dat beetje extra energie probeerden ze dan zelf maar de oversteek te maken. Diaz kwam op een gegeven moment tot op een seconde of 50 van de kop, maar meer dan dat zat er niet in. Even later liet ook Moise Mugisha de Eritreers achter, dat vond ik misschien nog wel het meest verrassende van de dag. De kleine Mugisha reed ook nog even een minuut weg bij die gasten, het was een fameuze offday. De inspanningen beginnen zich op te stapelen, de kilometers beginnen te tellen, de hoogtemeters worden geaccumuleerd en die regen mag ondertussen een keer stoppen. Enfin, richting het eind liepen de verschillen alleen maar meer op. Na de lange klim was er nog een korte afdaling en daarna een vlak stuk richting de finish. Daardoor wist je ook meteen dat Restrepo z'n derde rit ging pakken, misschien nog wel het meest vervelende nieuws van de dag. Dan had ik nog liever Quintero of Schellin gezien, voor de variatie. Nouja, de rest spreekt voor zich.
Gebremedhin komt het land ook niet meer in, ook nog eventjes wegrijden van zijn landgenoten. Het sujet! Mja, een zware dag voor de Eritreers dus. Op het eind konden ze blijkbaar zelfs allerlei Rwandezen niet meer volgen. 2:46, dat is een gevoelige tik. Overigens is het ook weer niet superdramatisch, want ze zitten wel nog ruim bij de eerste 20. Je had ook Mathias Schnapka kunnen zijn, dan is het je weer niet gelukt om een koers uit te rijden. Deze keer een prachtige OTL voor de verzameling! Achter Tesfatsion lopen de verschillen snel op, de rest van de Eritrese ploeg verliest bijvoorbeeld 9 tot 14 minuten. Het recept was dus het opblazen van de koers halverwege, dat had niemand kunnen bedenken natuurlijk. Weten we ook meteen wat ons zondag nog te wachten staat.
In het klassement valt vooral op dat Moise Mugisha ineens vrij dicht staat. Die vliegt hier nogal onder de radar, maar hij pakt gewoon een minuut terug op Tesfatsion. Als hij dat weet te herhalen op zondag is hij misschien wel de winnaar. Moet hij wel de schade ten opzichte van Schelling en Quintero zien te beperken, ongeveer een minuut voorsprong op die twee. Nog twee minuten voor Tesfatsion dus. De rit van zondag is wel een stuk korter, maar gaat erg explosief worden. Een beklimming van buitencategorie onderweg zelfs, daar gaan Quintero en Schelling natuurlijk direct in de aanval. Probeer dat maar eens te counteren als je de mindere klimmer bent. Ik geef het je te doen. Nouja, we krijgen in ieder geval wel koers tot het eind. Is ook wat waard, als je neutraal bent. Hoe dan ook, we gaan nu door met de tijdrit. Een enorm korte tijdrit, qua lengte is het eerder een proloog. Vroeger begon de Tour du Rwanda altijd met een proloog van 3,3/3,5 kilometer. Nu voegen ze een kilometertje toe, en de Wall of Kigali. We komen dan uit op een inspanning van zeven acht minuten, ofzo? Je zou verwachten dat de verschillen daardoor niet al te groot zijn. Die oude proloog van 3,3 kilometer was altijd een secondespel. Door die extra kilometer en de Wall of Kigali zullen de verschillen nu misschien wat meer oplopen, maar als het tussen iemand als Tesfatsion en laten we zeggen Schelling meer is dan een halve minuut vreet ik helemaal niks op want ik wil het lot niet tarten.
quote:Aan het eind van de Tour du Rwanda keren we terug naar daar waar we begonnen, hoofdstad Kigali. In de buitenwijken van deze stad gaan we van start in Nyamirambo. Vanuit deze plaats zetten we koers richting de fameuze Muur van Kigali, waar de renners aan het eind van deze korte tijdrit overheen moeten stuiteren. Vroeger begon de Tour du Rwanda altijd met een proloog in de straten van Kigali, nu sluiten we er zo ongeveer mee af. Door de geringe lengte zullen de verschillen beperkt blijven, maar de zware beklimming van de Wall of Kigali aan het eind zal toch wel voor wat verschil zorgen. Genot!
Een explosief tijdritje, daardoor zijn de rappe Eritreers misschien wel een klein beetje in het voordeel. Desondanks verwacht ik wel dat jongens als Quintero, Schelling en Restrepo opnieuw de prijzen gaan verdelen. Zo'n Schelling werd bijvoorbeeld 23e in de tijdrit in San Juan op slechts twee minuten van Evenepoel, nou, dan kun je hier gewoon winnen natuurlijk. Een veilige gok is natuurlijk verder Restrepo, met hulp van god wint hij waarschijnlijk ook nog wel alle resterende ritten. Hoe dan ook worden vandaag de prijzen niet verdeeld, dat zal tijdens de nu al razend spannende zondag gebeuren. Kuurne-Brussel-Kuurne, move over.
Een vriendelijk advies is verder om morgen toch maar https://www.rba.co.rw/tv in de gaten te houden, vorig jaar kregen we in het weekend beelden en misschien nu ook wel. Wie niet waagt wie niet wint, enzo.
Nou, om toch nog op een positieve manier af te sluiten nog wat mooie beelden van de vorige rit. De supporters blijven hartverwarmend, vooral mooi om te zien dat de allerjongste generatie nu ook al verliefd is op de koers. En dan hebben we ook nog wat beelden van de vijfde rit, te gek. Restrepo kon zelfs nog winnen nadat hij in de sprint even zijn hand van het stuur moest halen. Biniam zat vast daarachter, da's dan weer zonde.
https://www.rba.co.rw/tv
https://www.rba.co.rw/tv
https://www.rba.co.rw/tv
https://www.rba.co.rw/tv
https://www.rba.co.rw/tv
https://www.rba.co.rw/tv
https://www.rba.co.rw/tv
https://www.rba.co.rw/tv
https://www.rba.co.rw/tv
https://www.rba.co.rw/tv
https://www.rba.co.rw/tv
https://www.rba.co.rw/tv
https://www.rba.co.rw/tv
WE HEBBEN BEELDEN JAAAAAAAAAAAA
Voorlopig klopt zeven acht minuten best aardig, maar dan gaan de grote jongens nog wel makkelijk onder de zeven minuten. Uhiriwe voorlopig snelste, niks mis mee.twitter:tour_du_Rwanda twitterde op zaterdag 29-02-2020 om 13:19:09
Rajovic duikt er dik onder, toch iets voor de explosieve jongens dus. Al is Rajovic ook ooit Servisch kampioen tijdrijden geweest, maar zijn concurrentie daar zal niet heel spectaculair zijn.twitter:tour_du_Rwanda twitterde op zaterdag 29-02-2020 om 13:24:39
We zijn al bijna op de helft. Gaat wel lekker snel zo.twitter:tour_du_Rwanda twitterde op zaterdag 29-02-2020 om 13:33:36
twitter:tour_du_Rwanda twitterde op zaterdag 29-02-2020 om 13:45:19
Biniam twee seconden langzamer.
Haha.quote:
Ja hoor, weer Restrepo. Krijg toch de tyfus.
Biniam twee seconden langzamer.
Dit is niet leuk.quote:
Wel genieten hoor van deze manquote:
Ghirmay toch wel verdomd sterk dit voorjaar.
Gaat hij de boel morgen nog naar zijn hand zetten?quote:
Als in het eindklassement? Dat wordt ingewikkeld. De rit wint hij ongetwijfeld wel.quote:
[..]
Gaat hij de boel morgen nog naar zijn hand zetten?
We kunnen er vandaag vrij kort over zijn. Een korte tijdrit, waarbij mijn inschatting wel klopte dat het vooral een explosief verhaal zou zijn. De twee snelste mannen van het pak eindigen vooraan. Wel de verkeerde volgorde, die hele Restrepo hangt me nu echt ernstig de keel uit. De nieuwe Kiel Reijnen, ook maar een vervelende vent. Ik had het Biniam gegund, maar nu zit het er waarschijnlijk niet meer in. Enfin, Tesfatsion beperkt de schade redelijk. Verliest 27 seconden ten opzichte van Restrepo, 22 ten opzichte van Schelling en 13 ten opzichte van Quintero. Hij loopt dan weer wat uit op Moise Mugisha. Valt allemaal wel mee, zoals te verwachten viel. Morgen moet het gebeuren.
Tesfatsion heeft nu dus anderhalve minuut voorsprong op Mugisha, en zo ongeveer 1:50 op Schelling en Quintero. Restrepo staat nog een halve minuut verder. In principe redelijk grote verschillen, maar er komt nog wat beulswerk aan. De slotrit gaat verdomd moeilijk zijn.
quote:Tijdens de slotrit krijgen we te maken met een primeur, blijkbaar ligt er voor het eerste een klim van buitencategorie op het parcours. We rijden een aantal rondjes kriskras door Kigali en omgeving. Buiten de stad komen we Mount Kigali tegen, zes kilometer aan 6,4%. Dat is buitencategorie, duidelijk. In Kigali zelf rijden we nog een aantal keer over de Wall of Kigali, omdat het kan. Richting de finish passeren we ook nog een andere kasseienklim, in totaal gaat het richting de finish drie kilometer omhoog aan 6%. Niet rustig uitbollen, de renners moeten tot de laatste meters aan de bak. Het wordt echt een loodzware Tour du Rwanda, zwaarder dan normaal. Ik heb er zin in.
Er zijn al wat beelden opgedoken van deze klim van buitencategorie, dat gaat een heus spektakel worden.
Het is maar een korte rit, toch vrees ik ernstig voor de zaak. Als ze direct tijdens de eerste beklimming van de klim van buitencategorie in de aanval gaan kan het kalf snel verdrinken. Als ze tot de tweede passage wachten zou het nog goed kunnen komen. We kunnen dit vermoedelijk weer volgen, het wordt een apotheose om duimen en vingers bij af te likken. Om me daarna met een beetje pech in slaap te huilen. Als die godsonmogelijk irritante Restrepo in ieder geval maar niet wint. Helemaal klaar mee, met die gozer. Ga iemand anders lastigvallen joh, ploert. Hopelijk hebben Quintero en Schelling een mindere dag, gun Afrika ook eens wat.twitter:tour_du_Rwanda twitterde op vrijdag 28-02-2020 om 18:43:17
Nog wat beelden van gisteren:
Tamaree heeft weer benen, hij gooit er een solo uit.
Wel mooi dat hij het toch altijd blijft proberenquote:
Zijn we aan het kijken jongens?
Tamaree heeft weer benen, hij gooit er een solo uit.
Ze passeerden net voor de eerste keer aan de finish, halverwege de rit zo'n beetje. Kilometer of 45 te gaan.quote:
Lastige aankomst in ieder geval, peloton viel meteen helemaal uit elkaar. Moise Mugisha ging direct in de aanval, maar voorlopig heeft Eritrea nog een overtal. Zaten met drie in een groepje van tien ofzo.
Mooi, kan ik nog net even de epische Vasaloppet afkijken en dan schakelen naar Eritrea. Ongeveer.quote:
[..]
Ze passeerden net voor de eerste keer aan de finish, halverwege de rit zo'n beetje. Kilometer of 45 te gaan.
Lastige aankomst in ieder geval, peloton viel meteen helemaal uit elkaar. Moise Mugisha ging direct in de aanval, maar voorlopig heeft Eritrea nog een overtal. Zaten met drie in een groepje van tien ofzo.
Wat ga je in Eritrea doen?quote:
[..]
Mooi, kan ik nog net even de epische Vasaloppet afkijken en dan schakelen naar Eritrea. Ongeveer.
Verdorie. Het is nog vroegquote:
Stevig vermoeden dat deze man Makita een warm hart toedraagt.