![EOu77wNX0AIsCLu?format=jpg&name=medium]()
De volledige uitslag is inmiddels binnen.
Jeremy Cabot is 6e geworden, een klassieke Wanty-uitslag voor de mannen van Total dus. Rekiki is pas 9e, Minali 10e. Verder staan er veel jongens in dezelfde tijd. Behalve de mannen uit Gabon, die hadden een zware dag. Met z'n drieën kwamen ze op 16 minuten achterstand binnen, niet best. Ook het Ivoriaantje Souleymane Traore had het zwaar, hij deed er 37 minuten langer over dan Viviani. Farel Orphe Mba Tounkara kreeg het niet voor elkaar om de tijdslimiet te halen. Zijn eerste officiële uitslag is een OTL, je zou voor minder.
Een paar jongens kwamen op achterstand binnen maar werden wel op 0:00 gezet, er zal dus nog wat zijn gebeurd in de slotfase. Justin Jules bijvoorbeeld, en de Zuid-Afrikaanse hardrijder Basson. Rohan Du Plooy, vorig jaar nog verdienstelijk sprintend, verloor dan weer 4:30. Verder geen opvallende dingen. Op basis van het slechte beeld van vandaag is bij mij inmiddels de verwachting ontstaan dat Viviani alle ritten gaat winnen, het verschil was vrij groot. Door de bonificaties onderweg staan Dawit Yemane en Moise Mugisha hoog in het klassement, maar Viviani is uiteraard ook meteen de leider in het klassement. In de daguitslag was mijn nieuwe hype Renus Uhiriwe de beste Rwandees. Wat vinden we van deze prachtige 18-jarige jongen? In oktober wordt ie pas 19!
![EOuy1TJWoAEIddq?format=jpg&name=4096x4096]()
Tot zover de eerste rit van La Tropicale Amissa Bongo 2020. Ik kwam alleen wel tot de conclusie dat ik bij mijn voorbeschouwing op de koers een klein beetje de achtergrondinformatie was vergeten, daarom doen we dat nu nog maar even. Dit is inmiddels alweer de 15e editie van La Tropicale. In 2006 begon het feest, toen was het nog een 2.2-koers. Jussi Veikkanen werd de eerste winnaar, de Fin van FDJ won de eerste rit en gaf zijn leidende positie daarna niet meer uit handen. Merkwaardig genoeg was FDJ er dus het eerste jaar bij, en toen was het nog niet eens een profkoers. Ook in 2007 was La Tropicale slechts een 2.2-koers, maar met ploegen als Credit Agricole en FDJ stonden er opnieuw serieuze renners aan de start. Met Guesdon won er weer een renner van FDJ, terwijl een jonge Pierre Rolland namens Credit Agricole tweede werd. Hij won ook meteen rit, je carrière kan dus prima van start gaan op Afrikaans grondgebied.
De eerste jaren hadden de Afrikaantjes nog niet veel in de melk te brokken. De eerste jaren werd La Tropicale gedomineerd door de Franse ploegen. Kan te maken hebben met het feit dat er een Franse organisator betrokken is bij deze koers, dat ze daardoor de Franse ploegen wat makkelijker richting Afrika krijgen. Enfin, in 2008 veranderde de wedstrijd van categorie, het werd een 2.1-koers en dat is in alle jaren daarna het geval geweest. Voor het derde jaar op rij won er een renner van FDJ, daar veranderde dan weer niets aan. Lilian Jegou was de gelukkige, hij werd in 2009 dan weer opgevolgd door Matthieu Ladagnous. Wederom een renner van FDJ, raar dat die ploeg Afrika tegenwoordig niet meer bezoekt. 2009 was verder wel een opvallende editie, want we zagen voor het eerst een Afrikaan een rit winnen. Jamie Ball, uit Zuid-Afrika. Nooit van gehoord verder, maar toch leuk.
Jean-Rene Bernaudeau had deze koers ook al een tijdje ontdekt, maar het duurde tot 2010 voor zijn ploeg hier grote successen wist te boeken. De man die zich altijd zegt in te zetten voor het Afrikaanse wielrennen raapt hier eigenlijk al een eeuwigheid gratis punten op. Tussen 2010 en 2014 was het toenmalige Europcar onverslaanbaar. Anthony Charteau won drie jaar op een rij, daarna won Johan Genee een keer tot we in 2014 de eerste Afrikaan zagen winnen. In 2010 stond de eerste Afrikaan op het podium, Ian McLeod van het toenmalige MTN. Lang mocht hij niet genieten van die prestatie, want een paar maanden later werd hij betrapt. Goede editie wel verder, die van 2010. Samuel Dumoulin won ook zomaar een rit, namens Cofidis. Ook die ploeg heeft dus vooral goede ervaringen met deze koers.
In 2011 won Charteau opnieuw, maar die editie betekende dan weer vooral de doorbraak voor de Eritreeërs. Daniel Teklehaimanot en Natnael Berhane wonnen allebei een rit, terwijl ze toentertijd nog geen prof waren. Mede dankzij deze overwinning kwam Teklehaimanot het jaar daarna aan een contract bij Orica-GreenEdge, Berhane moest nog een jaar langer wachten op een contract. In 2011 zagen we bovendien voor het eerst ene Nacer Bouhanni in actie. Als eerstejaars prof boekte hij namens FDJ meteen zijn eerste overwinning. 2012 was ook wel leuk, al was er minder Afrikaans succes. Tarik Chaoufi won wel een rit, mede dankzij die daar verzamelde punten kreeg hij later een contract bij Euskaltel.

Verder toch wel een editie met enkele grote namen aan het vertrek, zo pakte ook Thomas Voeckler zijn ritje mee. Niemand minder dan Nikita Stalnov boekte hier ook succes, al heette hij toen nog Umerbekov. Dat wil dus zeggen dat er in die tijd ook een Kazachse delegatie aanwezig was in Afrika, toch opmerkelijk. Goed, de voltooiing van de hattrick van Charteau, leuk voor 'm. De man die we verder vooral kennen als de veroorzaker van het nieuwe reglement in de strijd om de bolletjestrui in de Tour. Johan Genee pakte ook in 2012 weer een rit mee, hij is met 11 deelnames de renner die het vaakst aan de start stond in Gabon. Inmiddels gestopt, kan gebeuren.
In 2013 volgde het hoogtepunt voor Gene, hij won het klassement! Met liefst acht seconden voorsprong op de Marokkaan Soufiane Haddi en 14 seconden op Gaetan Bille was er wel sprake van een buitengewoon verdiende overwinning. De Afrikaantjes mengden zich steeds meer in de strijd om het algemeen klassement. Adil Jelloul was de afgelopen jaren derde geworden, terwijl Meron Russom namens MTN de eerste Eritreeër op het podium werd in 2012. In 2013 was het dus de beurt aan Haddi om tweede te worden. Die editie werd verder vooral gedomineerd door de mannen van Lotto-Belisol. Er zijn dus door de jaren heen best wat WT-ploegen geweest die deel hebben genomen aan deze koers. Dat dit eerder minder wordt dan meer is bijzonder spijtig. Niet dat die WT-ploegen altijd hun beste renners stuurden, godbetert Frederique Robert en Gert Dockx wonnen ritten.
2014 was pas echt een leuke editie. Na wat minieme probleempjes moest Luis Leon Sanchez vertrekken bij RaboBelkinBlancoBank en aangezien niemand zijn vingers aan hem durfde te branden kwam hij bij Caja Rural terecht. En toevallig reed Caja dat jaar rond in Gabon. Sanchez won meteen de eerste rit en zou uiteindelijk tweede worden in het klassement. Lotto-Belisol was er weer bij, en Frederique Robert won weer twee ritten. De mannen van Wanty waren en er ook, Jerome Baugnies en Roy Jans pakten ook zomaar een zege. Ze zijn bij Wanty dus wel bekend met deze koers, maakt het eigenlijk wel extra pijnlijk dat ze er afgelopen jaar niet waren. Voor Afrika was 2014 verder fantastisch, want er werden twee ritten gewonnen. Frekalsi Debesay, de oudere broer van Mekseb en Yacob won een rit. Eén dag later zagen we ook de eerste Rwandese overwinning, Bonaventure Uwizeyimana kwam solo aan. De strijd om het algemeen klassement werd dan weer in het voordeel van Natnael Berhane beslecht. De eerste Afrikaanse eindzege, jawel! Soepele voorsprong van 1 seconde op Sanchez, niks mis mee.
![49544107_401.jpg]()
In 2015 volgde meteen de volgende Afrikaanse overwinning. Het deelnemersveld was dat jaar een stuk minder bezet, en daar profiteerde Rafaa Chtioui van. De Tunesiër met de onuitspreekbare naam reed een aantal jaar voor Europcar en het legendarische Acqua & Sapone, maar pas in dienst van het memorabele SkyDive Dubai boekte hij zijn grootste successen. Hij won de eerste twee ritten en bleef tot het eind aan de leiding. Mede dankzij het goede werk van ploeggenoot Mancebo, ook Paco is dus bekend met deze geweldige koers. De andere etappes werden dan weer voornamelijk gewonnen door renners van Bretagne - Séché Environnement, wat we nu kennen als Arkea-Samsic. Dan McLay pakte een rit, Hutarovich pakte er liefst drie. Met Abdelkader Belmokhtar stond er voor het eerst een Algerijn op het eindpodium, verder hebben de Algerijntjes niet veel om trots op te zijn.
In 2016 werd er dan weer gewonnen door Direct Energie, in de persoon van Adrien Petit. Hij won drie ritten en het klassement. Hutarovich won ook weer een rit, Andrea Palini pakte er twee. Een editie om snel te vergeten voor de Afrikanen. Hoewel Adil Jelloul nog wel een rit won, de Marokkaan was in een sprintje van een kleine groep Joseph Areruya te snel af. Al was het in 2017 niet veel beter. Wel een ritzege van Meron Abraham, de rappe Eritreeër die nog een tijdje voor Bike Aid reed maar nu in de anonimiteit is verdwenen. Verder won Mikel Aristi zowaar een koers voor Delko, onvoorstelbaar. Afgelopen jaar heeft hij wel laten zien iets te kunnen, maar toentertijd kwam die overwinning nogal uit de lucht vallen. Yohann Gene won weer een rit en ging ook met de eindzege aan de haal, weer een overwinning voor Direct Energie dus. De tweede keer dat Gene dat kunstje flikte, van de 12 profzeges van Gene boekte hij er acht in Gabon.
Gelukkig volgde daarna de editie van 2018. Het was weer vooral sprinten, met mindere goden als Brenton Jones, Lucas Carstensen en Luca Pacioni. Op een wat hellende aankomst boekte Nocentini dan weer een zege, niet slecht op je 40e. De vierde etappe was uiteindelijk de belangrijkste etappe. Vrij lang voor Afrikaanse begrippen, 182 kilometer. Het peloton kon de vroege vlucht niet in bedwang houden en dus reed een groepje met daarin Areruya, Koshevoy en Gaudin voor de zege. Gaudin kreeg op het laatste stukje bergop last van krampen en werd genadeloos uit het wiel gereden door een ontketende Areruya. In de eindsprint was alleen Koshevoy nog over, maar de Wit-Rus had geen antwoord op de laatste versnelling van Areruya. Een overwinning voor Rwanda, ik herinner het met nog als de dag van gisteren. In de resterende ritten kwam Areruya niet meer in de problemen, dus werd La Tropicale voor het eerst gewonnen door een Rwandees. Mede dankzij deze overwinning kreeg Areruya een contract aangeboden bij Delko en dat bleek geen doorslaand succes te zijn. Inmiddels actief voor een Franse amateurploeg, al zou je Delko ook zo kunnen betitelen. Gelukkig hebben we de beelden nog.
![image_750x_5c1cc27d3e5fe.jpg]()
Vorig jaar was het deelnemersveld weer wat sterker en dus eindigde iedere rit in een sprint. Het is moeilijk om het verschil te maken in Gabon, dat lukt eigenlijk alleen als de sterkere ploegen geen acte de presence geven. Deden ze vorig jaar wel, dus kregen we zeven massasprints. Drie keer Bonifazio, twee keer Manzin, één keer Greipel en één keer Biniam Girmay. Ja, dat was een lekkere binnenkomer voor Girmay. Het leverde hem een contract op bij Delko, namens die ploeg is hij vandaag dus alvast derde geworden. Veelbelovend, maar ik ben nog steeds een beetje bang. Je carrière kan ook heel snel weer voorbij zijn als je naar Delko gaat. Gelukkig hebben we ook in dit geval de foto's nog! Voor Total Direct Energie bleek deze koers uiteindelijk van levensbelang te zijn. De hier verworven punten maakten het verschil, dankzij de ritoverwinningen en de eindzege van Bonifazio versloeg TDE ploegen als Wanty en Corendon. Daarom mag TDE dit jaar alle WT-wedstrijden rijden, terwijl Wanty en Alpecin-Fenix afhankelijk zijn van de wilcards. Het verschil tussen Wanty en TDE was ongeveer 60 punten, terwijl de jongens van Bernaudeau hier vorig jaar meer dan 100 punten wisten op te rapen. Je zou verwachten dat andere ploegen daar iets van leren en daarom dit jaar wel meedoen, maar niets is minder waar. Oliedom.
![1548341044_677110_1548341280_noticia_normal.jpg]()
La Tropicale Amissa Bongo dus, sinds 2006 de belangrijkste Afrikaanse koers, al is de Tour du Rwanda tegenwoordig eigenlijk belangrijker. Het is eigenlijk vreemd dat een van de twee Afrikaanse profkoersen zich afspeelt op Gabonees grondgebied, want er zijn dus helemaal geen goede Gabonese renners. Vandaag eentje buiten tijd en drie stuks op meer dan een kwartier gereden, het niveau is gewoon niet bestaand bijna. Heeft er ook wel mee te maken dat Gabon eigenlijk verrassend klein is. Er wonen ongeveer twee miljoen mensen, zeker voor Afrikaanse begrippen is dat weinig. Niet gek dus dat het moeilijk is om talent te vinden, zeker als er verder geen wielercultuur is. Geen Rwandese of Eritrese praktijken in Gabon, veel minder volk langs de kant van de weg.
Gabon is verder een lekker corrupt landje waar ze vooral hun rijkdom hebben vergaard dankzij de aanwezige grondstoffen. Beetje olie enzo, je kent het wel. Daardoor wel een van de meer welvarende landen van Afrika, in principe is het daarom ook prima vertoeven in dit land. Er is in ieder geval geld om de boel fatsoenlijk te asfalteren enzo. Voor een koers wel zo handig. Omar Bongo was een jaar of 40 de president en de koers is vernoemd naar zijn dochter, Albertine Amassa Bongo. Zij overleed in 1993 op 29-jarige leeftijd. De wikipediapagina van vriend Omar leest als de wikipediapagina van zo ongeveer iedere Afrikaanse leider, vol corruptie en schandalen dus. Het vermakelijke persoonlijke tintje is dan wel weer dat Omar Bongo zo ongeveer ieder geloof heeft aangehangen. Stapte van het christendom doodleuk over op de islam, moet allemaal kunnen. Eigenlijk heette hij Albert-Bernard, pas na zijn geestelijke transfer werd het Omar. Meneer Bongo overleed in 2009, waarna zijn zoon het commando overnam. Ali Ben Bongo Ondimba, lekker man. Geboren als Alain-Bernard, moet ook kunnen. Hij is nog steeds aan de macht en onder zijn bewind gaat het er gewoon Afrikaans aan toe. Vooral na zijn verkiezing braken er flinke rellen uit, waarbij er vooral veel benzinestations van Total werden gesloopt blijkbaar. Dapper van Total Direct Energie dat ze hier aanwezig zijn dus, al waren die rellen wel tien jaar geleden. Tegenwoordig lijkt het iets rustiger te zijn, maar dat weet je nooit helemaal zeker in Afrika.
Volgens de recente nieuwsberichten over Gabon moet je hier oppassen voor piraten. In de haven van hoofdstad Libreville hebben wat piraten recentelijk nog een schip gekaapt. Kapiteintje uit Gabon kwam daarbij om het leven, een aantal Chinese werknemers werden ontvoerd. Hier zit China dus ook al, het is werkelijk een plaag. In al die Afrikaanse landjes proberen ze voet aan de grond te krijgen, vooral vanwege de aanwezige grondstoffen. Bak met geld betalen en daarna vervolgens de boel uitbuiten, het nieuwe kolonialisme en niemand doet er iets aan. Maar afijn, het draag wat te ver om er nu hele politieke beschouwingen op na te laten. Daarom maar wat shownieuws: rapper Ludachris beschikt sinds kort over de Gabonese nationaliteit! Hij heeft een vrouw uit Gabon, blijkbaar, en is nu liever Gabonees dan Amerikaan. Kan gebeuren. Hij zal niet meteen de meest populaire Gabonees zijn, die eer lijkt me weggelegd voor Pierre-Emerick Aubameyang.
Van oudsher was Gabon een Franse kolonie, al zijn de Portugezen en de Nederlanders hier ook geweest. Vooral die buitenlandse invloeden woonden de pygmeeën hier, lekker man. Die werden daarna verdreven door de Bantoe, RIP minimensjes. Het landschap van Gabon is te verdelen in drie delen: de smalle kustvlakte, het heuvelachtig binnenland en de savannes in het oosten en zuiden. Zo'n 80% van de totale oppervlakte bestaat uit tropisch regenwoud, dat maakt het dan weer lastig om hier op een fatsoenlijke manier te koersen. Dat er een heuvelachtig binnenland is komen we bijvoorbeeld nooit echt te weten, de meeste ritten spelen zich toch eerder af in de kustgebieden.
Tot zover mijn spreekbeurt. Opdat er dit jaar maar veel Afrikanen mogen winnen. Al vrees ik er een beetje voor, maar goed.
[ Bericht 1% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 20-01-2020 17:41:22 ]