![Gky7tyRXsAAuQ0v?format=jpg&name=large]()
We zien de winnaar van etappe 4, de Fransman Joris Delbove. De rit eindigde in Karongi en dat was bekend gebied voor Total, twee jaar geleden wisten ze hier de rest van het peloton te verrassen door vooral in een afdaling te versnellen en dat lukte nu weer. In een stuk in dalende lijn versnelde de ploeg en met veel meer snelheid dan de rest knalde Delbove over een stukje in stijgende lijn heen, waarna het weer verder ging in dalende lijn richting de streep en de voorsprong die hij bij elkaar reed kon niet meer goed worden gemaakt door de merkwaardig sterke Brady Gilmore. Omdat Delbove maar een paar seconde achter zijn ploeggenoot Doubey stond nam hij ook meteen het geel over, een trui die hij nu nog steeds in zijn bezit heeft.
![GkyO9h-X0AAgFob?format=jpg&name=large]()
De dag ging rustig van start in de grensstreek. Er was veel over te doen, maar zoals iedereen kon verwachten gebeurde er helemaal niets. In Goma bleef het rustig en er sloeg ook geen geweld over naar Rwanda, het afhaken van Quick Step wordt met de dag genanter. In een andere stad in Oost-Congo was het overigens wel onrustig, met een grote ontploffing die meerdere doden tot gevolg had, maar dat is natuurlijk een onbelangrijk detail. De renners maakten zich op voor een tocht langs het Kivumeer. Het zou een korte rit worden onder tropische omstandigheden, daarom stonden de renners voor de start ook als een stel schapen samengepropt op het enige lommerrijke plekje. De rit van amper 100 kilometer werd afgetrapt door wat aanvalletjes van vooral Afrikaanse renners, de toppers hielden zich weer eens afzijdig. Een behoorlijk gecontroleerde Tour du Rwanda nog steeds, het blijft me verbazen. In een kopgroepje van vijf zaten uiteindelijk drie Rwandezen, waarvan vooral Shemu Nsengiyumva goede zaken deed. Hij sprokkelde heel wat bergpunten bij elkaar en gaat nu royaal aan de leiding in dat klassement. Munyaneza was ook weer van de partij, maar door al zijn aanvalsdrift van de afgelopen dagen moest hij ook als eerste lossen. Namens Amani was ook de Oegandees Lawrence Lorot van de partij, eerlijk gezegd vallen zijn prestaties me een beetje tegen. We gaan nog wat langer moeten wachten op de eerste Oegandese topper, vrees ik. Mike Uwiduhaye was de sterkste renner vooraan, maar hij was niet sterk genoeg om het peloton af te houden. In het peloton was het Total dat domineerde, op de beelden valt te zien dat het merkwaardig genoeg vooral gele trui Fabien Doubey was die het kopwerk voor zijn rekening nam. Maar al dat kopwerk sorteerde wel effect, vooral in de afdalingen. Als een stel bakstenen gooiden ze zich naar beneden in een van de langere afdalingen en daar viel het peloton in stukken en brokken uiteen. De Ethiopiër Gereziher Geremedhin Hailemaryam neemt dat vallen overigens heel serieus, ik zie iedere dag een bericht verschijnen dat hij weer op de grond heeft gelegen. Dat even terzijde, de versnelling in de afdaling was dusdanig serieus dat er vooraan nog maar een paar man te vinden waren. Juan Martinez van Picnic-PostNL was een van de renners die de slag had gemist, zijn ploeg moest aan de bak om hem op een klimmetje weer naar voren te rijden. Niet iedereen kon de schade herstellen, zo verloor notoir slechte daler Dawit Yemane twee minuten. Ook Nahom Zerai en Yoel Habteab waren niet mee, ik was iets te positief over mijn Eritreeërs en dat wordt uiteraard meteen afgestraft.
![nFq1U3t.png]()
Henok, die merkwaardig genoeg niet in zijn shirtje van Afrikaans kampioen rijdt, was natuurlijk wel op de afspraak. Zijn enige ploeggenoot was echter Metkel Eyob, de veteraan was voor het eerst deze ronde een keer bij de zaak. Kibrom en Zerai hadden dan weer een mindere dag, die twee mogen hun daalkunsten nog bij gaan schaven. Zo blijkt maar weer, een Tour du Rwanda wordt net zo vaak beslist in dalende lijn. Klimmen boven 2000 meter is natuurlijk lastig genoeg, maar voor sommige renners blijken de afdalingen een stuk lastiger te zijn. Met Awet Aman was er een derde Eritreeër te vinden vooraan, de renner van het World Cycling Centre komt hier bijzonder goed voor de dag. Dat hij al wat tijd in Europa door heeft mogen brengen lijkt hem goed te hebben gedaan, er valt een stijgende lijn te zien in zijn prestaties. Opvallend genoeg waren er ook drie Rwandezen mee, zelfs brokkenpiloot Moise Mugisha liet zich niet verrassen door de trucjes van Total. De Rwandezen doen het ook relatief goed dit rondje, al komen ze tegelijkertijd geen moment in de buurt van een ritzege, laat staan de eindzege. Toch, Manizabayo en Masengesho staan er nog goed voor. Het Vainqueur-gedeelte komt er nog niet helemaal uit, maar wie weet staat ons nog een grote verrassing te wachten. Het groepje vooraan bestond uiteindelijk uit slechts 17 renners. De rest was allemaal gelost, bergop dan wel bergaf.
![Cf7a3vp.png]()
Moritz Kretschy probeerde de boel te controleren in dienst van Brady Gilmore, maar de overmacht van Total bleek te groot te zijn. Een dag eerder leek Eritrea nog de sterkste ploeg, nu liet Total even zien dat zij het team zijn om te volgen. Zelfs Manzin was nog mee, in een rit die bepaald niet makkelijk was. Hij kon mooi als bliksemafleider gebruikt worden, waarna Delbove dus zijn move plaatste in een stuk in dalende lijn. Hij wist Gilmore te verrassen en de schade kon niet meer gerepareerd worden. Delbove kwam solo aan, drie tellen later werd Gilmore tweede en Henok mocht het weer eens met een derde plek doen. Manzin vierde en Doubey vijfde, een bijzonder goede dag voor Total. De leiderstrui ging van Doubey naar Delbove, maar verder veranderde er relatief weinig in het algemeen klassement. Habteab, Zerai en Yemane verloren een paar plaatsen, maar zij stonden sowieso allemaal al buiten de top 10. In de top 10 zelf veranderde heel weinig, na toch een explosieve en verraderlijke rit. Een rit zonder andersoortige incidenten gelukkig ook, alles is onder controle. Met het fillempie van de dag gaan we meteen door naar de volgende rit, de vijfde.
Bekijk deze YouTube-video![Gk6MZ_0W0AAJf_S?format=jpg&name=large]()
Een van de langere ritten van de ronde - 144 kilometer, lolz - is gewonnen door een jonge Belg, Duarte Marivoet. Duarte Marivoet Scholiers voluit, een naam die opvalt en nu koppelt hij daar ook nog eens een opvallende prestatie aan. Ook opvallend: voor het eerst werd er echt op het scherp van de snede gekoerst. Direct vanuit de start ging Dawit Yemane in de aanval, eindelijk eens een aanval van een wat grotere naam. Dawit werd evenwel meteen weer ingerekend, maar toch. Niet veel later reed er een groepje weg met daarin zijn ploeggenoot Antoine Berlin, een renner die in het algemeen klassement op iets meer dan twee minuten stond. Even later sloot ook Awet Kibrom aan, een renner die in het klassement op een minuut of vijf stond. Voor het eerst viel er dus een kopgroep te noteren met daarin renners die je niet al teveel voorsprong mag geven, ook al gebeurde dag wel. De kopgroep van zeven, die even uit elkaar viel maar later weer bij elkaar kwam, kreeg een voorsprong van bijna acht minuten. De Monegask Antoine Berlin mocht even dromen van mooie dingen, maar zoals altijd in Rwanda verdwijnt een voorsprong als sneeuw voor de zon. Onderweg naar Huye moest er ontzettend veel geklommen worden, de renners reden door het regenwoud van Nyungwe en daar werd een hoogte van bijna 2600 meter gehaald. Straffe kost, op het moment dat ze in het peloton begonnen te versnellen wapperden er meteen een hoop renners af en de voorsprong was voor ze het vooraan wisten al geslonken naar drie minuten.
![Sw0pErM.png]()
De vorige ritten vielen makkelijk samen te vatten, tijdens deze rit waren er voor het eerst écht veel ontwikkelingen. Zo werd vroeg op de dag Adria Pericas een keer als gelost gemeld, maar uiteindelijk was hij toch gewoon vooraan te vinden. Een rit met bijna 3500 hoogtemeters was een boel andere renners wel wat te machtig, zo konden we voor het eerst weer eens wat uitvallers noteren. Itamar Einhorn heeft de finish niet gehaald, Brady Gilmore mist zo de rest van de ronde wel een knecht. De Rwandees Nzafashwanayo kwam dan weer te laat binnen, hij was een dag eerder nog in de aanval en die inspanningen hebben hem waarschijnlijk genekt. Alsnog, we zijn inmiddels zes dagen bezig en er zijn nog maar drie renners uit koers verdwenen. Bijzonder, vind ik. Zelfs heel May Stars is nog in koers, geen idee hoe ze dat is gelukt. Uit de kopgroep raakten we ondertussen een paar renners kwijt, ze gingen verder met vijf en nog steeds zag het er goed uit voor Berlin, die ook lekker bergpunten aan het sprokkelen was. Halverwege de rit bereikten we het hoogste punt en tegen die tijd bestond het peloton alweer uit minder dan 20 man. Het kaf werd weer stevig van het koren gescheiden, iedereen die werd gelost kwam eigenlijk ook niet meer terug. Met uitzondering van Delbove, die tot twee keer toe in moeilijkheden werd gemeld, maar de gele trui wist ook twee keer weer aan te sluiten. Ook Moritz Kretschy had het zwaar, de Duitser wordt ingezet als knecht van Gilmore en al het kopwerk begint z'n tol te eisen. Kretschy stond er nog goed voor in het klassement, maar na vandaag niet meer.
![8BPOGtt.png]()
Muhoza, Hailemaryam, Berlin, Kibrom en Schutte mochten nog een tijd op kop van de koers rijden, maar hun voorsprong bedroeg al snel nog maar een minuutje. Daarachter zagen we een groep van 18, met daarin ditmaal wel een hoop Eritreeërs. Het ging nu vooral bergop, dus waren Nahom Zerai en Dawit Yemane wel van de partij. Ook Yoel Habteab was meer mee, terwijl er verder geen favorieten ontbraken. De eerste favoriet die definitief afhaakte was Kretschy, het kopwerk van de Duitser zat erop en hij moest de rest laten gaan. Delbove kwam nog maar eens in de problemen, maar hij keerde wederom terug. Doubey deed dan weer meerdere pogingen om de gele trui te heroveren. Halverwege de koers ging hij al eens in de aanval in het gezelschap van Yemane, zonder succes, in de finale probeerde hij het nog een keer. Eindelijk werd de Tour du Rwanda eens ongecontroleerd, eindelijk waren er eens zoveel ontwikkelingen dat je er geen touw meer aan kon vastknopen. Zo ging praktisch zonder aankondiging Duarte Marivoet ineens in de aanval. De jonge Belg had de afgelopen dagen wat tijd verloren, maar ditmaal beleefde hij een goede dag. In een vloek en een zucht reed hij in de finale van de koers naar de koplopers toe. Of eigenlijk koploper, want het voormalige grote Rwandese talent Eric Muhoza had zijn vluchtgenoten achtergelaten. Hij reed heel even solo op kop, maar toen sloot Marivoet aan en bijna meteen ging Marivoet er natuurlijk vandoor. Afgaande op PCS reed Marivoet ineens een minuut voorsprong bij elkaar, hij leek op weg naar de ritzege. In het peloton was Awet Aman actief, waarna Dawit Yemane nog maar een keer in de aanval ging. In de slotkilometers van de etappe was het dan weer Brady Gilmore die vertrok vanuit het peloton. Er is nog geen filmpje van de dag, maar afgaande op PCS reed hij in één keer dat gat met Marivoet dicht, dat moet ontzettend straf zijn geweest. Daarna gaf PCS zelfs aan dat Gilmore Marivoet aan het lossen was, maar toen moest het laatste klimmetje nog komen. Vlak voor de finish in Huye volgde er een klimmetje van een kilometer aan 7% en op dat klimmetje keerde Marivoet terug naar Gilmore, om hem vervolgens ter plaatse te laten. Marivoet reed solo naar de zege, terwijl Gilmore in de laatste kilometers werd ingerekend door de andere favorieten. 25 seconden achter Marivoet was het Awet Aman die tweede werd, hij was aan het eind samen met Fabien Doubey weggereden van de rest en ze wisten nog net de andere aanstormende favorieten voor te blijven, al wonnen ze er geen tijd mee. Gilmore wist ondanks zijn mislukte aanval wel nog vierde te worden, voor Henok.
![VUra9vq.png]()
Uiteindelijk eindigden er achter Marivoet 13 renners in dezelfde tijd. Van die groep van 18 waren we er nog een paar verloren, Dawit Yemane en Nahom Zerai verloren bijvoorbeeld nog wat tijd. Zeker weten doe ik het niet, maar de kans is aanwezig dat Zerai op kop heeft moeten rijden voor Henok, terwijl Yemane dat misschien weer heeft moeten doen voor Mattheis. De Duitser van Bike Aid staat er nog steeds heel goed voor, zijn egoïstische inborst lijkt voor het eerst ergens op gebaseerd te zijn. Ondanks dat ze gedurende de rit in de problemen werden gemeld zaten Delbove en Pericas er gewoon bij, relatief gezien is er ondanks deze chaotische etappe toch weer weinig gebeurd. Moritz Kretschy valt weg uit het klassement, maar verder staan de zaken er nog steeds hetzelfde voor. Nog steeds een secondenspel. Onderweg leek Gilmore even de hele Tour du Rwanda naar z'n hand te zetten, maar hij kwam zichzelf tegen. Ook Doubey stak zijn hand uit naar de gele trui, hij werd net zo goed weer bij de lurven gevat. Die twee renners lijken enorm sterk, maar Henok kent Rwanda als geen ander. Hij weet dat het in het laatste weekend gaat gebeuren. De laatste twee ritten komen eraan en dat zijn lastige ritten. Ritten die vaak ook uitgezonden worden, dit mag u niet missen. Er is nog geen enkele beslissing gevallen, we hebben nog steeds 11 renners binnen de minuut, en zeven jongens binnen de 20 seconden. Iedereen kan nog winnen, zo'n beetje. Op zaterdag gaan we naar Canal Olympia, daar heeft Henok goede herinneringen aan. Op zondag gaan we het WK-parcours verkennen, vorig jaar hebben we gezien dat daar grote verschillen kunnen ontstaan. Alles moet nog bepaald worden, we maken ons op voor een koninklijk weekend. Een weekend waar ik zelf weinig van mee ga krijgen, het is immers carnaval en deze jongen gaat dus vanuit de kroeg op de banken staan voor Henok, Vainqueur, Eric, Awet, Yoel, Nahom en Dawit. Hup jongens, maak me trots. Delbove gaat zijn gele trui nog wel verspelen als hij tijdens deze rit al in de problemen kwam, maar verder hebben WE nog een hoop concurrentie. Ik vertrouw Doubey, Pericas en Martinez voor geen meter. En Gilmore blijft ook maar verrassen, al zou zijn ploffende brommer aan het eind een teken moeten zijn dat de laatste ritten voor hem te zwaar gaan zijn. Mont Kigali zou hij niet moeten kunnen overleven. Mattheis zou er normaal gesproken ook wel tussenuit moeten vallen, Milan Donie heb ik nog geen enkele keer genoemd dus die zal dan ook wel weer boven zichzelf gaan uitstijgen. Geen sinecure voor Henok om de boel binnen te slepen, al heeft hij wel goede herinneringen aan Kigali. Hij weet wat hem te doen staat, zonder meer.
![v4ILNrX.png]()
![Gk5LjJ9XAAAVt5v?format=jpg&name=large]()
![Profil%20%C3%A9tape%201-stage%206.jpg]()
quote:
In het weekend gaan de twee beslissende ritten van deze Tour du Rwanda volgen. We krijgen op zaterdag te maken met een aankomst bergop, een aankomst op de plek waar de Tour du Rwanda jarenlang eindigde. Van Nyanza gaan we naar Canal Olympia in Kigali, waar Henok Mulubrhan in 2023 de laatste rit van de ronde won. Hij zette daar zijn gele trui nog even wat mooier in de verf. Een jaar eerder kreeg Moise Mugisha daar dan weer de rit cadeau van een duo van Total, voorlopig nog steeds de laatste Rwandese ritzege. In 2021 wist de nooit winnende Cristian Rodriguez dan weer te winnen. Drie jaar op rij gingen we op de slotdag naar Canal Olympia. Dat waren vaak wel lastige ritten, met meerdere beklimmingen onderweg. Rondjes door Kigali, met een hoop kasseien erbij ook nog eens. Mur de Kigali, dan de kasseien van Rebero en aan het eind na de laatste keer Rebero afslaan om nog wat verder te klimmen naar Canal Olympia over een geasfalteerde weg. Nu zal het praktisch de hele rit vlak zijn, pas als we Kigali bereiken hoeft er geklommen te worden. Het eerste klimmetje stelt met zeven kilometer aan 4% weinig voor, alles zal hier neerkomen op de slotklim. We noteren vijf kilometer aan 7% aan het eind, de klim wordt progressief steeds zwaarder. Twee kilometer aan 9% aan het eind, daar moet een deel van de beslissing gaan vallen. Eerst weer over de steentjes van Rebero en dan omhoog naar Canal Olympia, het wordt na een vermoedelijk vrij saaie rit een spetterend slot.