Afrikaans wielrennen #1

Ietwat verlaat heb ik ook nog een verslag van de eerste rit in de aanbieding:



Voor het seizoen begon las ik het bericht dat Yevgeniy Fedorov voorbestemd was om de volgende Kazach te zijn die de overstap maakt naar de hoofdmacht van Astana. Ik had daar toen toch wel lichtelijk mijn bedenkingen bij, omdat hij vorig jaar eigenlijk niet eens uitzonderlijk goed reed. Hij viel eigenlijk vooral op tijdens het WK voor beloften, toen hij lang op kop van het peloton reed in dienst van Vadim Pronskiy. Desalniettemin sloeg ik zijn naam toch maar even op, want je wil het niet oneens zijn met Vino. En zie daar, Yeveniy Fedorov laat er geen gras over groeien. Na de eerste etappe in de Tour de Langkawi wint hij nu ook de eerste etappe van de Tour du Rwanda vanuit de vroege vlucht. Yevgeniy is een opvallende jongen, hij meet ongeveer 1.90 meter en zal al snel een kilo of 80 wegen. Daardoor is het extra knap dat hij in Langkawi niet eens zo gek veel tijd verloor tijdens de zware aankomst bergop richting Genting Highlands. Het laat zien dat deze jongen over een gigantische motor beschikt, een feit dat hij gisteren wist te onderstrepen.



Vroeg op de dag ging Fedorov in de aanval, samen met de sympathieke Mongool Maral-Erdene Batmunkh en het grootste talent van Rwanda, Renus Uhiriwe. Vooraf had ik twijfels over de fysieke paraatheid van Uhiriwe, maar blijkbaar gaat het toch behoorlijk goed met hem. Onderweg won Uhiriwe de eerste bergsprintjes, maar op een kilometer of 30 van het eind moest hij Fedorov toch laten gaan. Op een kasseienklim slingerde de Kazach de brommer aan en nadat de Mongool meteen moest lossen haakte Renus vlak voor de top af. Fedorov kon vervolgens soleren richting de zege, aangezien het peloton hem een veel te grote voorsprong gaf. Blijkbaar heeft men in Rwanda niet naar de Tour de Langkawi gekeken, frappant. Op minder dan 40 kilometer van het eind hadden de koplopers nog zes minuten voorsprong, dat bleek iets te riant. Ligt voor een deel ook aan het feit dat de ploegen hier maar uit vijf renners bestaan, dat maakt het controleren een uitermate ingewikkelde zaak. Total Direct Energie reed op kop, en namens Delko mocht Dusan Rajovic ook een duit in het zakje doen. Bleek bepaald niet genoeg te zijn.



De rit werd uitgezonden door de Rwandese televisie, een feit dat ik heb gemist omdat ik nog in coma in bed lag. Carnaval, lachen. Toen ik wakker werd was Fedorov al bijna binnen, op vijf kilometer van het eind had hij nog twee minuten voorsprong op het peloton. Uhiriwe bleef een tijdje zwemmen, maar werd uiteindelijk ingelopen. Fedorov leek met gemak te winnen, maar de aankomst was toch nog behoorlijk lastig. In de laatste kilometer ging het steil omhoog, maar ook het stuk daarvoor was allesbehalve vlak. Volledig dood en uitgepierd kwam Fedorov tenslotte over de finish, hij had niet eens meer de kracht om te juichen. In de achtervolging ontstonden er allerlei schermutselingen, veel renners gingen in de aanval. De voorsprong van Fedorov werd daardoor rap minder, hij hield uiteindelijk slechts vijftien seconden over op de toch wel lichtelijk verrassende nummer twee. In de laatste hellende strook ging Biniam Girmay in de aanval, maar hij werd met speels gemak gecounteerd door landgenoot Henok Muluberhan. Muluberhan reed Girmay echt voorbij alsof hij op een stadsfiets aan het rondrijden was, zo'n straffe stoot heb ik Henok nog nooit zien uithalen. Hij mist helaas net de overwinning, maar met het oog op de rest van de ronde is dit toch een bijzonder positief signaal. Henok is geen winnaar, maar met deze benen kan het bijna niet anders dan dat hij vroeg of laat een rit wint. En misschien kan hij zelfs mee gaan doen om de eindzege, want alle concurrenten verloren tijd en kwamen totaal uitgeput over de finish. Taaramae donderde bijna direct na de finish van z'n fiets zo ongeveer, helemaal kapot. Niemand had het makkelijk, op papier was dit een van de makkelijkste ritten maar iedereen kwam stikkapot over de finish.



Sommige renners verloren meteen al veel tijd. Salim Kipkemboi bijvoorbeeld, direct zeven minuten aan z'n broek. Hafetab Weldu heeft ook niet echt goed getraind, meteen op drie minuten gereden. Metkel Eyob had ook geen goede dag, hij verloor direct een minuut. Op papier was het ook een aankomst voor Restrepo, maar hij verloor eveneens een minuut. Oussama Cheblaoui haalde de finish niet eens, het wil niet echt lukken met die Algerijntjes. Afgaande op de uitslag van deze rit moeten we vooral kijken naar Eritrea en de continentale jongens van Vino. Alle Eritreeërs zaten bij de eerste 34, terwijl de Kazachen naast Fedorov ook nog kunnen rekenen op Chzhan en Nikitin. De explosieve finish was een kolfje naar de hand van mijn Eritreeërs, hopelijk kunnen ze die lijn de volgende dagen doortrekken. Ik verwacht de komende dagen nog veel van Biniam en Henok. Daarnaast hebben andere renners zichzelf ook al getoond. Carlos Quintero is een gevaarlijke jongen bijvoorbeeld, hij mag zich na gisteren wel de kopman van Terengganu noemen. Schelling is ook op de afspraak, maar hem gaan we vooral zien tijdens de rit naar Rubavu. Tesfatsion is ook een gevaarlijke klant, en ik vind het ook wel mooi om Kent Main zo ver van voren te zien. Opmerkelijk genoeg was de beste Rwandees tijdens de eerste rit Patrick Byukusenge, dat zag ik niet direct aankomen. Ik had meer van zijn ploeggenoten verwacht, maar die vielen eigenlijk allemaal tegen. Voor de nationale selectie van Rwanda is Joseph Areruya wel goed in orde, Samuel Mugisha dan weer duidelijk niet. Enfin, er is toch al een hoop duidelijk geworden. Vooral verrassend dat het veld nu al zo ver uit elkaar is geslagen, tijdens de makkelijkste rit, in feite. We krijgen dus veel spektakel de komende dagen, dat kan niet missen.

Een nabeschouwing op de tweede rit gaan we morgen maar eens voor zitten, ik duik zo weer het feestgedruis in. Kroegentocht enzo, je kent het wel.

Het is serieus koers nu, aanvallen van Taaramae en Mulu.

Restrepo wint. Biniam tweede denk ik.

Biniam is tevens de nieuwe leider.

Mulu bijna een minuut verloren tijdens de laatste afdaling, verbeterpuntje.

Zo, tijd voor een dubbele nabeschouwing. Ik heb nu weer wat tijd, dat scheelt. Goed, gisteren ging de Tour du Rwanda dus naar Huye. Het was een rit met een snel begin, de heuveltjes die al snel bedwongen moesten worden nodigden uit tot het nodige aanvalswerk. Onze vriendelijke vriend uit Kazachstan had het toen al wat moeilijk, maar na de snelle aanvangsfase viel het toch weer stil en kon hij terugkeren. Ondertussen was er vooraan een kopgroep weg van vijf renners, te weten: Nsengimana (Rwanda), Yemane (Eritrea), Manizabayo (Benediction), Moise Mugisha (Skol) en Abreha (Ethiopië). Best een leuk kopgroepje, maar dat vonden ze in het peloton dan weer niet echt. De voorsprong werd nooit heel erg groot, veel meer dan vier minuten werd het niet. Men leert snel in het peloton, blijkbaar.



In de aanloop naar de finale bleef Negasi Abreha als laatste over, de nieuwste Ethiopische aanwinst van de continentale ploeg van NTT. Blijkbaar heeft hij nog weinig contact gehad met zijn nieuwe ploeg, want hij fietst momenteel op een Orbea. Toen de koplopers bijna werden ingerekend ging hij er alleen vandoor en hij hield nog best lang stand ook. Op een kilometer of 15 van het eind had hij amper 20 seconden voorsprong, maar hij wist z'n voorsprong nog te vergroten naar een halve minuut. Pas op een paar kilometer van het eind werd hij ingehaald, en zodoende gingen we op weg naar een massasprint in de straten van Huye. Die massasprint kwam er alleen niet niet helemaal, omdat Mulu Hailemichael besloot aan te vallen op het stijgende gedeelte. Eigenlijk was het plan om voor Girmay te gaan, maar omdat Mulu goede benen had besloot hij gewoon in de aanval te gaan. Didier 'Mbappe' Munyaneza was ook al in de aanval gegaan, Mulu haalde hem bij en liet hem achter. Munyaneza slaagde er net niet in om uit de greep van het peloton te blijven, maar Mulu lukte dat wel. Daardoor wint er voor de tweede keer een Ethiopiër een rit in de Tour du Rwanda, amai. Daarachter won Restrepo het sprintje voor Biniam, toch wel een voorteken zou je kunnen zeggen. Gavazzi en Avila gingen in de slotfase op hun plaat, wat vooral voor Avila redelijk veel gevolgen had. Hij mag binnenkort een paar keer op bezoek bij de tandarts. Metkel Eyob werd gisteren nog 10e, maar kondigde vanochtend aan dat hij niet meer op zou stappen. Ziek geworden na Langkawi, dat is wel meer renners overkomen. Ook Celano werd ziek, en ik heb nog wat berichten voorbij zien komen van andere renners. Ging iets niet helemaal goed daar, in Maleisië.






Door naar de volgende rit, die van vandaag. Het was gisteren een prachtige overwinning voor Mulu, maar verder was het een behoorlijk betekenisloze rit. Er kwam nog nooit zo'n grote groep aan in Huye, normaal ontstaat er tijdens die rit wel wat meer verschil. Het is maar de vraag of de winnaar in Huye dit jaar ook daadwerkelijk het rondje gaat winnen, na de rit van vandaag ziet dat er een stukje grimmiger uit. De derde rit was enorm lastig, zo kwamen de renners ondertussen voorbij het hoogste punt van de ronde. Ongeveer 2500 meter boven zeeniveau, toch een behoorlijke hoogte. Men reed ook door een nationaal park, waar de apen blijkbaar ook fan zijn van de koers.



Het was weer een snel begin, veel aanvalspogingen. Uiteindelijk reed er een groep van acht weg, met daarin toch ook wel weer een boel mooie jongens. Areruya (Rwanda), S.Mugisha (Rwanda), Yemane (Eritrea), Munyaneza (Benediction), Buru (Ethiopië), Debay (Ethiopië), Kruger (Pro Touch) en Jurado (Terengganu). Op de Panamees Jurado na allemaal Afrikanen, ook fraai natuurlijk. Deze jongens kregen op z'n meest zo rond de vijf minuten voorsprong. Het terrein was de hele dag geaccidenteerd en daardoor moest Jurado na een tijd lossen, nochtans een redelijke klimmer. De voorsprong slonk alleen heel erg snel, vooral dankzij de werken van Total Direct Energie in het peloton. Samuel Mugisha probeerde nog wel in de aanval te gaan vooraan, maar dat het niet echt zin. Ligt ook aan het feit dat die arme jongen letterlijk op water en brood moet rijden. De sportdrank van de nationale selectie van Rwanda moest vanuit Amerika komen en zit nu nog bij de douane. Sterling Magnell is momenteel niet te genieten, een ware klaagzang op twitter. Enfin, in het peloton gebeurde er ondertussen heel veel. Fedorov zat ineens in een tweede groep, op bijna een minuut van de rest. Heel even leek hij nog terug te kunnen keren, maar uiteindelijk ging het toch mis. Rwanda is blijkbaar lastiger dan Langkawi, Fedorov krijgt vier minuten aan z'n broek vandaag. Ondertussen waren de mensen in finishplaats Rusizi al op de afspraak.



Op de laatste klim van de dag gingen er heel veel renners in de aanval. Rein Taaramae begon, maar dat bleek niet zo'n goed idee. Rein zou zogenaamd in topvorm zijn speciaal voor deze koers, maar dat valt in de praktijk erg tegen. Hij moest zijn inspanning bekopen en kwam niet met de beste jongens boven op de top van de klim. Na Rein ging Mulu in de aanval, achteraf gezien ook niet het beste idee. Schelling en Restrepo deden ook een poging, maar uiteindelijk kwamen we met tien boven op de top van de klim. Schelling en Awet Gebremedhin namens Israel, Restrepo en Muñoz namens Androni, Muluberhan, Tesfatsion en Yemane namens Eritrea, Biniam Girmay en Mulu Hailemichael namens Delko en Quintero namens Terengganu. Opvallend is dat Yemane zich vooraan wist te handhaven, ondanks het feit dat hij al twee dagen in de aanval is gegaan. Muñoz sloot pas op het laatste moment aan, die was in eerste instantie gelost. Geen Taaramae dus, amai. Fedorov reed ondertussen al op twee minuten rond.



Na de klim volgde er een snelle afdaling richting de finish, niet echt de specialiteit van de Afrikanen. In eerste instantie sloten er een paar renners aan die gelost waren op de klim, even later haakten drie renners af in die afdaling. Mulu is waarschijnlijk een van die drie, hij verliest bijna een minuut. Pijnlijke zaak, de eindzege is daardoor ineens ver weg. Hopelijk krijgt hij ooit nog bijles, het zal nodig zijn. Ook Dawit Yemane is nog afgehaakt, maar dat is geen schande na zijn inspanningen van de afgelopen dagen. De Rwandezen waren in geen velden of wegen te bekennen. Joseph Areruya probeerde het vanuit de vlucht, uiteindelijk was hij pas als 16e binnen. Vooraan vreesde ik ook een beetje voor m'n Eritreeërs, maar die overtreffen voorlopig mijn verwachtingen. Dat Muluberhan, Girmay en Tesfatsion de klim én de afdaling overleven is een straffe prestatie. Vooral Girmay is weer bezig met mooie dingen, hij overtreft zichzelf tot nu toe. Gezien de namen in de kopgroep had ik al het vermoeden dat we een duel gingen krijgen tussen hem en Restrepo, maar ik had niet verwacht dat ze nog weg zouden rijden van de rest. Lag ook wel aan het feit dat er nog een steil muurtje aan het eind lag verstopt, daar wisten beide heren zich te ontdoen van de rest. Restrepo won vervolgens de sprint, waarbij Girmay ook niet echt leek aan te dringen omdat hij zich bewust was van het feit dat hij de leiderstrui ging overnemen. Restrepo gaat toch ook wel weer door met mooie prestaties, toch goed gezien van Gianni.



In 2016 won Timothy Rugg in Rusizi, nu hebben we te maken met een Colombiaanse overwinning. Avila was vorig jaar de eerste Colombiaan die een rit won in de Tour du Rwanda, Restrepo is nu dus de tweede. De Colombianen doen het overal ter wereld, ook in Afrika dus. Muluberhan werd vandaag knap derde, hij wist nog een beetje weg te rijden van jongens als Schelling en Quintero. Helemaal niet slecht. Verder valt op dat de jongens uit Kazachstan een matige dag hadden, ze kregen het niet voor elkaar de boel te controleren. Allemaal veel tijd verloren, toch opmerkelijk. De jonge Angolees Hévio Jamba Lemos kwam buiten de tijd aan, spijtige zaak. Hafetab Weldu bijna laatste, dat valt ook tegen. De Rwandezen hebben het ook verschrikkelijk moeilijk, ze komen er eigenlijk niet aan te pas. Ze zijn gelukkig wel aanvalslustig, zodoende kunnen ze de rest van de week misschien nog wat winnen vanuit de vlucht. Zonder vlucht gaat het niet lukken, begint pijnlijk te worden. Gelukkig zijn de fans nog steeds enthousiast, hopen dat ze ook bij uitblijvende resultaten zo positief blijven. Er zijn in ieder geval wel andere Afrikanen om voor te juichen, dat is ook wat waard. Vorig jaar Merhawi Kudus, nu misschien wel Biniam Girmay. Geel staat hem alvast goed.



Morgen is het tijd voor de belangrijkste rit van de ronde. Meer dan 200 kilometer, met onderweg 4000 hoogtemeters. Dat wordt allesbepalend. Als Biniam deze rit weet te overleven gaat het er mooi uitzien, dat geldt natuurlijk ook voor Muluberhan en Tesfatsion. Ik ben nu al zenuwachtig. Eerlijk gezegd lijkt het me een moeilijke zaak te worden. Vooral de beklimming naar Congo Nil Center zal door jongens als Schelling, Quintero en Muñoz gebruikt worden om de Eritrese goden onder druk te zetten. Om een of andere reden zet ik m'n geld op Schelling. Laatste kans ook voor Taaramae om de opgelopen achterstand weg te poetsen. Het gaat een heftige rit worden, zoveel is zeker.

quote:

Woensdag krijgen we tijdens de vierde rit te maken met de zwaarste kilometers van de Tour du Rwanda. Net als vorig jaar gaan we weer naar Rubavu, opnieuw zal het de langste rit van de ronde zijn. Toen 213 kilometer, nu 206. Iets minder, maar alsnog bijzonder lastig. De hele dag rijden de renners langs het meer van Kivu, over glooiende wegen. In totaal bijna 5000 hoogtemeters, dit is een rit waar ze het zelfs in de Tour de France lastig mee zouden hebben. Niet voor niets dat de tijdsverschillen vorig jaar gigantisch waren, dat gaat nu niet anders zijn. De beklimming naar Congo Nil Center is bijvoorbeeld enorm pittig, acht kilometer aan 5,6% is voor Afrikaanse begrippen bijna ongezien. Daarna nog een lange en onregelmatige klim door Gishwati Forest, hier gaat iedereen met de billen bloot. KUDUS reed hier vorig jaar samen met Badilatti de rest op een hoop, ook nu gaan er weer een paar renners zijn die de rest op een uur gaan rijden. Hier valt de koers vermoedelijk weer in de plooi. Van de ene kant een prachtige rit, van de andere kant misschien ook wel een beetje overkill. Gezien het niveauverschil tussen de renners gooi je hier de boel wel heel snel op slot. Gelukkig scoor je dan weer niet zo snel een OTL in Afrika, dat scheelt. Hoera voor een ruime tijdslimiet.

Amai, er is een kopgroep weg van 20 renners, met inmiddels bijna 11 minuten voorsprong. Tesfatsion is de best geplaatste vooraan, op slechts 18 seconden van Biniam.

Het is nog ver fietsen, maar dit ziet er niet heel goed uit voor de mannen in het peloton.

Tesfatsion en Moise Mugisha nu samen in de aanval vanuit de kopgroep, bijna twee minuten voor de eerste achtervolgers en vier minuten op het peloton.

Nog een kilometer of 10 klimmen en dan 30 kilometer dalen, zo'n beetje.

Blijkbaar moet Mugisha al het werk alleen doen, dat lijkt me niet zo slim van Tesfatsion. Die kan hier gewoon de leiderstrui overnemen.

[ Bericht 10% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 26-02-2020 12:09:08 ]

Tesfatsion met de dubbelslag.

Nou, dat mag je zeggen inderdaad. Een geweldig begin van het jaar voor Natnael Tesfatsion, zijn tweede ritzege in zijn tweede koers. En opnieuw komt hij aan de leiding, het valt alleen te hopen dat hij die leiding nu niet weer gaat verspelen. Tijdens La Tropicale liep het op de laatste dag verkeerd af door de bonificatieseconden, het voordeel is misschien dan weer dat ze in Rwanda niet aan bonificaties doen. Al zijn de verschillen nu sowieso een stuk groter, maar ik heb niet het idee dat de koers al gereden is.



Voorheen was Tesfatsion absoluut niet de man van de overwinningen. De afgelopen jaren viel hij vooral op door de ereplaatsen aaneen te rijden, zonder zelf ooit de handjes omhoog te steken. Dat lukte in Gabon voor het eerst, en dat doet hij nu dus dunnetjes over. Vandaag vooral geprofiteerd van het feit dat iedereen waarschijnlijk naar Muluberhan keek, die tijdens de eerste dagen toch wat beter in vorm leek te zijn. Niemand hield verder blijkbaar rekening met Tesfatsion en dus kon hij meeglippen in de vroege vlucht. Om het dan vervolgens op zo'n manier af te ronden is wel grandioos. De gouden generatie van Eritrea laat zich zien. Met Yakob Debesay, Henok Muluberhan, Natnael Tesfatsion en Biniam Girmay heeft Eritrea in de jaargangen 1999 en 2000 een paar gigantisch grote talenten. Het is alleen jammer dat Yakob hier niet is, ik zag recent via de twitter van zijn ploeg dat hij inderdaad nog in Frankrijk zit. Klootzakken. Desondanks domineert Eritrea alsnog, zijn vervanger Mehari Tewelde is ook bijzonder goed bezig. Muluberhan en Tesfatsion doen hier toch wel een overduidelijke gooi naar een plekje in de hoofdmacht van NTT, al vrees ik dat ze zeker sinds Riis erbij betrokken is later op het jaar ook nog met een paar stevige bevestigingen in Europa moeten gaan komen. Denk dat we daar nog wel even op moeten wachten, aangezien beide heren duidelijk gepiekt hebben richting deze koersen. Kan Tesfatsion tussendoor nog even mooi langs de tandarts, dat gat blijft een hinderlijk zicht.



Goed, vandaag werd dus de koninginnenrit verreden. Liefst 200 kilometer, met onderweg acht beklimmingen. In het begin van de rit reed er een kleine groep weg, met daarin Sirak Tesfom. Deze groep werd al snel weer ingelopen, waarna er een nieuwe groep vertrok met daarin Tesfatsion. Daardoor had iedereen in het peloton nerveus moeten worden, maar dat gebeurde niet. Er sloot nog een tweede groep aan met daarin heel wat mannen van ProTouch. Even later zaten er 19 renners vooraan, waarna in laatste instantie ook Mekseb Debesay zijn karretje nog wist aan te haken. Deze 20 hadden binnen een mum van tijd een paar minuten voorsprong, en die voorsprong liep verschrikkelijk snel steeds verder op. Op wat foto's die rond die tijd van het peloton werden gemaakt valt te zien dat Girmay gedwongen werd om Mulu al op kop te zetten, mede dankzij het feit dat Rajovic in de kopgroep zat. Toen de voorsprong al een minuut of 11 bedroeg liet Rajovic zich ondertussen maar een keer terugzakken, beter laat dan nooit. Vooraan lag het tempo mede dankzij de werken van ProTouch heel hoog. Gustav Basson reed zich helemaal leeg, en ook Kruger droeg zijn steentje bij om Kent Main in een zo goed mogelijke positie te brengen.



De volgende 20 mannen zaten in de kopgroep: ONZE Pim Ligthart en Ourselin, Tesfatsion, Kruger, Basson en Main, Ravenelli, Areruya, Lahav en Ovett, Araujo en Oyarzun, Rajovic, Moise Mugisha, Manizabayo, Kipkemboi en Debesay, Buru, Jurado en Shtein. In principe veel jongens die op dit type parcours weinig konden uitrichten, maar het was toch wat onhandig om gasten als Tesfatsion, Main en Ravanelli zomaar tien minuten cadeau te doen. Dat dacht men in het peloton ook, dus liep het verschil ineens behoorlijk snel terug. Op een gegeven moment liep het verschil terug naar vijf minuten, met nog een kilometer of 100 te gaan. Niet veel aan de hand eigenlijk, zeker toen het verschil 20 kilometer later nog maar 3:30 was. Even later liep het verschil zelfs terug naar 2:40, terwijl we begonnen aan de zwaarste klim van de dag. Daar dunde de kopgroep stevig uit, alleen de klimmers bleven over. Richting Congo Nil Center ging de jonge Rwandees Eric Manizabayo solo verder, hij kwam boven op de klim met een seconde of 40 op de rest. In de lastige afdaling werd hij weer bijgehaald, ook deze jongen heeft dus nog het een ander te leren. Meest opvallende feit was wel dat de voorsprong op het peloton plotseling was opgelopen. 3:40 ineens, terwijl er volgens Israel wel werd gewerkt in het peloton. Schelling en Gebremedhin probeerden het verschil te maken, terwijl de mannen van Androni ook op kop reden. Geen idee waarom trouwens, ze hadden toen nog Ravanelli vooraan.



Op de voorlaatste klim van de dag ging Moise Mugisha in de aanval, ik had jullie ervoor gewaarschuwd. Moise valt altijd aan, zo vaak als het maar kan. Natnael Tesfatsion ging in de achtervolging en wist aan te sluiten. Met z'n tweeën reden ze naar boven, waarbij Mugisha blijkbaar het meeste werk deed. Zes renners gingen in de achtervolging op dit duo, waarbij men wel even Kent Main over het hoofd zag. De Zuid-Afrikaan heeft een tijd gezwommen tussen beide groepen, pas in de afdaling richting de finish wist hij een significant gat dicht te rijden. Dat lukte de andere achtervolgers dan weer niet, die verloren steeds meer tijd. Twee minuten verloren op de klim, daarna nog meer onderweg naar de finish. Ook de groep met daarin de gele trui verloor steeds meer tijd. Eventjes ging het verschil terug naar drie minuten, maar op de top van de klim was het toch al snel een minuut of vijf. De lastigste rit van de ronde, en toch heeft niemand blijkbaar een echte poging gewaagd om de ronde naar zijn hand te zetten. Quintero was blijkbaar braaf, Schelling deed na zijn eerste poging niet veel meer en ook de mannen van Androni geloofden het wel. Toch lichtelijk opmerkelijk. Eigenlijk ook bijzonder dat ze bij Total Direct Energie liever voor Ligthart en Ourselin gingen, die ver van de finish kansloos gelost werden, maar als je dan ziet dat Taaramae uiteindelijk liefst 25 minuten verliest snap je dat ook wel weer. Dat Delko het niet alleen kon bolwerken viel te verwachten, ze waren sowieso nog maar met vier en dan is Rajovic ook nog eens een sprinter die het niet van dit terrein moet hebben. Het opvallende zit hem vooral in het gebrek aan initiatief van de andere ploegen, en het feit dat men Tesfatsion überhaupt liet gaan.



Kent Main sloot dus aan in de afdaling en reed samen met Moise Mugisha en Tesfatsion naar de finish. In de straten van Rubavu probeerde Main zijn vluchtgenoten te verrassen, maar Tesfatsion was attent. Hij remonteerde Main simpel en kon zo naar de ritzege sprinten. Mugisha moest aan het eind zijn inspanningen lichtelijk bekopen en verloor nog wat tijd. Tesfatsion neemt naast de ritzege ook de gele trui over van Biniam Girmay. Biniam was de derde Eritreeër die de gele trui mocht dragen, Tesfatsion is nu uiteraard de vierde. De 23e in totaal pas blijkbaar, de gele trui wisselt in Rwanda niet zo vaak van schouders. Opnieuw ook een overwinning voor de nationale selectie van Eritrea, als ze meedoen in Rwanda winnen ze ook standaard een rit. Mooi dat ze die traditie in leven houden. In de daguitslag valt verder vooral op dat de groep gele trui tot het eind bij elkaar is gebleven. Vorig jaar waren de verschillen hier gigantisch. KUDUS, Badilatti, Taaramae en Aguirre reden de rest op een hoop. Nu lijkt het net alsof het eigenlijk maar een redelijk eenvoudige rit was, toch nog een man of 20 in praktisch dezelfde tijd. Girmay en Muluberhan verliezen maar een paar seconden ten opzichte van iemand als Schelling. Mulu zat ook nog in die groep, blijkbaar heeft hij zichzelf niet helemaal de vernieling in hoeven te rijden. Diaz is dan wel weer verdwenen, die heeft meer kopwerk moeten doen. Blijkbaar was de gele trui voor Girmay dan toch niet heilig. Verder vraag je je vooral af wat de andere ploegen nu eigenlijk hebben bereikt. Je vraagt je ook af hoe het met de topvorm van Taaramae zit, en David Lozano had ook wel wat meer insuline mogen spuiten.



Voorbij de eerste 30 renners lopen de tijdsverschillen wel snel op, maar al bij al valt het reuze mee. Alleen wat Algerijntjes hadden wat meer tijd nodig, en één eenzame Rwandees zonder voornaam kwam uitgeteld als laatste binnen. Matvey Nikitin haalde de finish niet, dat is dan wel weer lichtelijk verrassend. Fedorov herstelde zich vandaag juist weer, na zijn mindere dag van gisteren. In het klassement is er eindelijk licht aan de horizon voor Rwanda. Door de vlucht van vandaag zijn Moise Mugisha en Joseph Areruya flink opgeschoven. Moise staat nu tweede, weliswaar ver achter Tesfatsion. Areruya gaat naar de vijfde plek. Kent Main doet ook een goede zaak, na de frustrerende dag die hij gisteren had. Hij voelde zich al die tijd goed, maar verloor gisteren toch een paar minuten. Dat heeft hij nu aardig rechtgezet, Kent laat eindelijk zien waarom ik zijn naam wel eens noem. Biniam staat nu op de zesde plek, ver achter Tesfatsion. Ik had verwacht dat hij wat plaatsen zou verliezen, alleen niet op deze manier. Een behoorlijk atypisch verloop van de rit, blijft een merkwaardige sport he. Verder valt op dat van de drie Rwandese ploegen Benediction tot nu toe wat achterblijft, terwijl die jongens wel netjes voor iedere dag in een cirkeltje staan te bidden. Moeten we daar iets achter zoeken?



Nog vier dagen te gaan, vier spannende dagen. In principe zou je zeggen dat het binnen is voor Tesfatsion, maar daar ben ik nog niet zo zeker van. Er komen nog zware dagen aan en ik kan me echt niet voorstellen dat de andere ploegen niets meer gaan ondernemen. Dat kan toch niet, Johan? Als Tesfatsion het nu wel haalt zou dat de Gabonese kater wel aardig wegspoelen. We gaan het meemaken, zou je kunnen zeggen. Hoewel die lakse users op dit forum het blijkbaar liever niet meemaken, men kijkt blijkbaar liever naar die kutkoers in die tyfuswoestijn waar Groenewegen in de laatste vijf meter z'n wiel als eerste over de finish drukt. Zoek het lekker uit joh, met je hele teringhandel. Maar dit geheel terzijde natuurlijk! Morgen een korte en misschien daardoor wel verraderlijke rit. Afgaande op de prestaties van de laatste dagen lijkt de selectie van Eritrea in ieder geval wel klaar om de leiding te verdedigen, alle vijf de heren wisten ook vandaag weer vooraan te eindigen. Er rust een zware taak op de schouders van Tewelde, Tesfom en Yemane, maar ik sta volledig achter ze.

quote:

De vierde rit eindigt in Rubavu, een gemeente op de grens met Congo. Technisch gezien finishen we eigenlijk in Gisenyi, maar de naam van de gemeente krijgt de voorkeur boven de naam van het dorp. Hoe dan ook, de vijfde rit gaat van start in de gemeente Rubavu. We werken eerst een lokaal rondje af in dit district en fietsen daardoor nog een tijdje langs het gigantische meer van Kivu, ook toucheren we de grens met Congo. Daarna trekken we richting het noordwesten, richting Musanze. Het is de kortste rit van de ronde, als we de tijdrit even niet meerekenen. Desondanks een bijzonder pittige rit, omdat we onderweg liefst 20 kilometer achter elkaar moeten klimmen. Gemiddeld kom je uit aan een procent of drie, maar er zitten zwaardere stroken tussen. Het wordt een behoorlijk zware Tour du Rwanda, zoveel mag inmiddels duidelijk zijn. Musanze is overigens de plaats waar Biniam Girmay vorig jaar wist te winnen, fantastische plek dus. Niet alleen omdat Girmay hier vorig jaar won, trouwens. Nee, Musanze is ook een fantastische plek voor toeristen. Het ligt in het hart van het Volcanoes National Park, een naam die weinig aan de verbeelding overlaat. Dit is het meest heuvelachtige gedeelte van Rwanda, met dank aan al die oude vulkanen. Tevens is dit het gebied waar de meeste gorilla's zitten. Als je die beesten nog eens wil zien voor ze uitsterven moet je hier zijn. En dan zit het Africa Rising Cycling Center ook nog eens in dit district! Dit belangrijkste trainingscentrum van Rwanda ligt niet ver van de finish. Ooit begon Jock Boyer hier, inmiddels is het vooral Sterling Magnell die hier de Rwandezen op sleeptouw neemt. Toch wel een begrip geworden, in Afrika in ieder geval. De nationale selectie traint hier altijd, en ook andere renners zijn altijd welkom. Zo fietsten de jongens van Direct Energie hier afgelopen dagen ook hun rondjes, heel sympathiek.

Nog een foto en een filmpje van gisteren, omdat het kan:



[ Bericht 1% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 26-02-2020 15:49:56 ]

Een sprint vandaag, Restrepo pakt z'n tweede rit. Tesfatsion derde, deze dag dus alvast zonder problemen doorgekomen.

Voor de verandering een keer een weinig enerverende rit in Rwanda, er gebeurde vandaag niet gek veel. Blijkt maar weer dat korte ritten niet altijd garant staan voor spektakel. Vroeg op de dag gingen er wel veel jongens in de aanval, maar niemand kreeg de ruimte. Alleen Patrick Byukusenge van Benediction mocht het in z'n eentje proberen. In vrij druilerige omstandigheden, overigens.



Byukusenge nam de hele klim die halverwege de rit lag voor z'n rekening. In het peloton werd Taaramae ondertussen weer gelost, die gaat op deze manier toch vrij snel richting einde carrière. Awet Gebremedhin en Joseph Areruya probeerden Byukusenge ondertussen bij te halen, maar dat lukte niet helemaal. Kan ook liggen aan het feit dat Byukusenge nogal gemotiveerd was, aangezien hij vandaag door zijn woonplaats reed. Uiteindelijk was het de Ethiopiër Buru die nog het dichtst in de buurt van Byukusenge wist te komen, maar ook hij kon het laatste gat niet dichtrijden. Eritrea controleerde in het peloton en gaf een minuut of twee toe op de eenzame leider, terwijl het volk uiteraard weer op de afspraak was.



In de finale van de rit, na de klim, schoot het peloton helemaal op gang dankzij de werken van Total Direct Energie en Androni. Beide ploegen gingen voor een sprint, kijkend naar de uitslag valt dat te begrijpen. Byukusenge hield lang stand, maar werd op vier kilometer van het eind toch gegrepen. Daarna volgde de massasprint, waar Restrepo sneller was dan de rest. Romain Cardis werd tweede, zowaar een keer een uitslag voor TDE. Leider Tesfatsion is derde, en doet dus goede zaken. Muluberhan vierde, Biniam pas zesde. Biniam won vorig jaar nog in deze stad, al was dat wel vanuit de vlucht. Nu begint het er toch een beetje op te lijken dat hij wat moe begint te worden na een vrij druk begin van het jaar. Ondertussen ligt je verwachtingspatroon toch hoger, je verwacht dat hij zo'n vlakke sprint makkelijk naar zijn hand zet. Niet dus, het blijft een mens. Ligthart inderdaad vijfde, ondanks zijn gebrek aan prestaties heeft hij het wel naar zijn zin als ik z'n socials een beetje volg.



Aan het eind ging het toch vrij snel, waardoor er wat kleine verschilletjes ontstonden. Achteraan ook wat grotere verschillen, een groepje op acht minuten en een groep op een kwartier. Taaramae op acht minuten, niet best. Ook mijn jonge Rwandese vrienden Habimana en Uhiriwe hadden het moeilijk vandaag, de Tour du Rwanda is een harde leerschool tegenwoordig. In het klassement zien we verder weinig verschillen, Dawit Yemane en Sirak Tesfom verliezen allebei een plaatsje maar verder blijft alles hetzelfde. Volgens mij had ik het er een paar dagen terug nog over dat Restrepo de tweede Colombiaan was die een rit won in Rwanda, maar dat is natuurlijk niet waar. Contreras won vorig jaar ook nog een rit, dus is Restrepo de derde. Je moet die Rwandezen niet blind vertrouwen, blijkt maar weer.



Goed, morgen gaan we weer verder, met een lastigere rit. Vandaag lukte het Eritrea prima om de boel te controleren, morgen is dat misschien een ander verhaal.

quote:

Ook de zesde rit zal niet eenvoudig zijn, in het land van de duizend heuvels doen we niet aan vlakke ritten. Tussen Musanze en Muhanga werken we gedurende 127 kilometer weer 2600 hoogtemeters af. Continu op en af, continu genot dus. Richting het eind van de rit gaat het bijna 20 kilometer volledig bergop, alhoewel het niet heel steil zal zijn. Waarschijnlijk wel een rit voor de vluchters, aangezien we hierna gaan tijdrijden. Muhanga is na zes jaar weer terug in de Tour du Rwanda, in 2014 kwam er voor het laatst een rit aan. Toen was de Eritreeër Dawit Haile in een sprintje Bosco Nsengimana te snel af. Nu kan het ook weer een sprint worden, aangezien de laatste kilometers wel vlak zijn.

Nog wat beelden van gisteren, Kent Main werd echt pas op het allerlaatste moment bijgehaald:

Nog wat beelden van vandaag, enthousiaste Rwandeesjes rennen naar de finish:

twitter:

ThomasdeStLeger twitterde op donderdag 27-02-2020 om 12:54:47 Quand tu essaies de filmer l’arrivée, mais que le public en décide autrement 😂 Bref, le Colombien @JhonatanRVal gagne à Musanze devant @RomainCardis #tourdurwanda2020 #TdRwanda2020 #cycling #rwanda https://t.co/at2OKk2Yeh reageer retweet

De UCI komt binnenkort op bezoek, ja!

twitter:

rbarwanda twitterde op donderdag 27-02-2020 om 13:01:09 JUST IN: RBA understands that, Amina Lanaya, Director General of the @UCI_cycling is expected in Kigali this Friday to watch the final stage of 2020 #TdRwanda @tour_du_Rwanda. In September 2019, Rwanda submitted the bid to host the 2025 UCI Road World Championships. #UCIWC2025 https://t.co/4fnlxQqLhd reageer retweet

Nog wat plaatjes omdat het kan:

Nou, dat was geen goede dag.