Misschien. Ik ben in eerste instantie niet bewust bezig met mijn planning aanpassen omdat ik te overweldigd ben daarvoor. Ik kan niet meer goed nadenken door de stress. Als ik wel meteen een nieuwe planning kan maken, met hulp soms, lost dat de onrust nog niet meteen op. Ik heb tijd nodig om alles te verwerken en weer op orde te krijgen in mijn hoofd.quote:Op zaterdag 13 april 2019 16:28 schreef scrupuleus het volgende:
[..]
Omdat je dan bezig bent met het maken van een nieuwe planning?
Zijn onverwachte dingen niet ook te kaderen (dat mensen je mailen ipv bellen oi)?
Of gaat het om gevoel en het willen beheersen daarvan?
Hoe ik dat doe? Ik heb er ook niet echt een systeem voor. Dus soms flip ik gewoon. Vaak houd ik me in en flip ik als ik thuis kom . Maar zie hierboven wat ik erover heb getypt.quote:Op zondag 14 april 2019 20:29 schreef Tele6 het volgende:
@:ChildoftheStars dat ga ik eens proberen, reminders zetten.
@:kuolema wat je schrijft over die onrust als er onverwachte dingen zijn is heel herkenbaar. Ik heb geen idee wat ik met dat gevoel moet, en heb allerlei stomme copingsstrategieën ervoor die eigenlijk voor geen ene meter werken. Hoe doe jij dat?
@:Twintig ik heb allerlei planners en planningen en lijstjes, maar het helpt me niet erg om m'n hoofd en m'n leven mee op orde te krijgen. Ik heb de neiging om te veel van mezelf te vragen (niet goed in te schatten hoe veel ik aankan) en dan heel onrustig en kwaad te worden van dat het niet lukt om me aan mijn planning te houden. Ik krijg dus binnenkort een begeleider die met me een planning zal maken en me zal helpen om erachter te komen hoe ik m'n dag op een goede manier indeel.
Goed geregeld.quote:Op vrijdag 10 mei 2019 23:17 schreef Droopie het volgende:
[..]
Toen ik een burnout had begeleide zij mij naar een nieuwe baan.
Behalve counseling vind ik haar genoeg psychologische kennis hebben om mij te helpen.
Toen de praktijkondersteuners niet hielpen, heb ik haar weer gebeld, met succes
Wat goed dat je nu meer contact hebt en je er beter voelt! Ik herken het wel, denken dat het niet lukt om contact te maken en dan maar stoppen met proberen. Dat is een valkuil waar ik ook heel vaak in gedonderd ben. Ik heb op een gegeven moment cognitieve gedragstherapie gehad om me te helpen eroverheen te komen, en dat heeft wel geholpen. In plaats van "ze willen niks met me, dus ik doe het wel alleen" denk ik nu "geen idee of ze wat met me willen, maar ik kan het altijd proberen, en ik merk het heus wel als ze me echt beu worden". Nog steeds een beetje pessimistisch (het zou leuk zijn als ik ook zou geloven dat mensen wat hebben aan contact met mij, en me niet alleen tolereren) maar het betekent in ieder geval dat ik me niet meer heel erg afzonder op mijn studie en sportclub bijvoorbeeld.quote:Op zaterdag 11 mei 2019 00:53 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik ben nu bezig met werken aan wat jij zegt in je eerste zinnen. Sinds oktober zit ik in een koor. Ik hoorde van de dirigente dat ik daar nogal ontwijkend gedrag vertoon ondanks pogingen van anderen om me erbij te betrekken. Zelf had ik juist het idee had dat anderen niets met mij te maken wilden hebben en daarom voelde ik me prettiger als ik me afzonderde, ook omdat ik het al genoeg had geprobeerd voor mijn gevoel. Het kostte me zoveel energie en ik vind het gewoon lastig om contact te maken. Ik werd er verdrietig van, want ook al probeerde ik me erbij neer te leggen dat ik de buitenstaander was en dat ik me meer op mijn gemak voel in mijn eentje, ik had het graag anders gewild. Doordat ik nu hoorde wat een ander had geobserveerd had ik een nieuw inzicht. Het ligt meer aan mij dan ik dacht. De conclusie is eigenlijk dat ik me niet afsluit omdat ik echt geen contact wil, maar omdat het me niet lukt om contact te maken, wat pijnlijk is. En ik houd mezelf een beetje voor de gek door mezelf te vertellen dat het voor mij beter is om alleen te zijn. Mijn begeleider heeft me daarom gestimuleerd om toch weer te proberen me aan te sluiten bij de groep, al is het maar erbij gaan zitten en niets zeggen in plaats van alleen zitten. Dat ben ik gaan doen en tegen mijn verwachting in werkt het erg goed tot nu toe. Ik voel me al veel meer op mijn gemak en maak leuk contact.
Dit heeft misschien niets met jouw situatie te maken. Maar het klinkt alsof ook jij je afsluit terwijl je eigenlijk wel behoefte hebt aan contact. Weet je waarom je dat doet?
[..]
Ik begrijp wat je zegt en ergens weet ik dat je waarschijnlijk ook gelijk hebt. Waarschijnlijk is het weer een manier om controle te hebben op iets waar ik geen controle kan hebben. Maar een ander deel van me (wat op dit moment sterker is) roept dat ik het op z'n minst kan proberen. Proberen of ik m'n buik iets rustiger krijg, proberen of het me weer iets meer zelfvertrouwen geeft. Vertrouwen in m'n eigen lichaam.quote:Op donderdag 9 mei 2019 01:00 schreef Tele6 het volgende:
@:Myraela, zoek alsjeblieft weer hulp.
Een van mijn niet-werkende copingsstrategieën was om mijn voedsel extreem te controleren (dan voelde het alsof ik wél grip op het leven had) en dat was een van mijn slopendere periodes. Het is iets wat ik je absoluut niet toewens. Ga alsjeblieft weer naar een dokter of iemand. Er zijn meer psychologen dan degene die je tot nu toe had.
Goed dat je je er bewust van bent en hulp aan het regelen bent. Ik vind het stoer van jequote:Op zondag 12 mei 2019 10:21 schreef Myraela het volgende:
[..]
Ik begrijp wat je zegt en ergens weet ik dat je waarschijnlijk ook gelijk hebt. Waarschijnlijk is het weer een manier om controle te hebben op iets waar ik geen controle kan hebben. Maar een ander deel van me (wat op dit moment sterker is) roept dat ik het op z'n minst kan proberen. Proberen of ik m'n buik iets rustiger krijg, proberen of het me weer iets meer zelfvertrouwen geeft. Vertrouwen in m'n eigen lichaam.
Nu overigens 3 dagen gluten- en lactosevrij gegeten. Ik ga er eigenlijk vooral een stuk gezonder door eten, meer fruit en groente. Dus dat is wel positief.
Ik kan volgende week bellen om een afspraak bij de psycholoog te maken. Ik ga gewoon terug naar dezelfde plek, maar ga wel vragen of ze daar misschien andere psychologen of andere methodes hebben.
quote:
Al dat denken over waar je heen moet en wat je moet doen lijkt mij rennen.quote:Op zondag 12 mei 2019 18:53 schreef Tele6 het volgende:
[..]
Wat bedoel je precies?
Ik heb zelf juist eerder het gevoel dat ik stil sta, omdat ik niet weet waar ik heen moet of wat ik moet doen.
En eh, ik sport de laatste tijd veel minder dus zoveel ren ik niet (autist )
Oh, dat snap ik wel. Ik ben inderdaad een hoop aan het vluchten. Vluchten voor onzekerheden en confrontaties en angsten. Dat kun je rennen noemen.quote:Op zondag 12 mei 2019 19:03 schreef scrupuleus het volgende:
[..]
Al dat denken over waar je heen moet en wat je moet doen lijkt mij rennen.
Rennen voor de onrust die het met zich meebrengt als je echt stil gaat staan.
Je bent zo bezig met of je het wel goed doet met jezelf en dan ook of je het wel goed doet in de relatie met de ander.
Dat lijkt mij ontzettend vermoeiend om niet alleen met je eigen last bezig te zijn maar ook nog met de mogelijke last van de ander.
Ow.. dat is kort. En wat vervelend van de cavia Veel sterktequote:Op maandag 13 mei 2019 07:08 schreef CherryLips het volgende:
Van uitrusten komt niet veel terecht, misschien drie uurtjes geslapen maar bedankt!
Goed dat je dit doet! En fijn dat het zo snel is dat je terecht kan.quote:Op woensdag 15 mei 2019 11:15 schreef Myraela het volgende:
Ik heb 26 juni een intake bij de psycholoog. Zelfde organisatie, maar andere locatie. Dus ook een nieuwe behandelaar, dat vind ik wel fijn, frisse blik.
Sta er wel positief in. De vorige keer begreep ik ook gewoon veel minder van mezelf en de paniek, dat begin ik steeds beter te begrijpen. Dan is het ook makkelijker om erover te praten.
Fijn dat je teruggaat Ik heb de 25e m'n intake en vind het doodeng. Kreeg van de psychologe als tip CBD-olie, iemand daar ervaring mee? Ik ben echt een enorme schijterd als het over medicijnen gaat en al helemaal zelfmedicatie en al helemaal als er niet eens op het doosje mag staan wat het doet.quote:Op woensdag 15 mei 2019 11:15 schreef Myraela het volgende:
Ik heb 26 juni een intake bij de psycholoog. Zelfde organisatie, maar andere locatie. Dus ook een nieuwe behandelaar, dat vind ik wel fijn, frisse blik.
Sta er wel positief in. De vorige keer begreep ik ook gewoon veel minder van mezelf en de paniek, dat begin ik steeds beter te begrijpen. Dan is het ook makkelijker om erover te praten.
Ripquote:Op donderdag 16 mei 2019 23:23 schreef CherryLips het volgende:
De cavia heeft het niet gehaald ze worden bij mij nooit zo oud
Ah bah wat vervelend... Dikke knuffelquote:Op donderdag 16 mei 2019 23:23 schreef CherryLips het volgende:
De cavia heeft het niet gehaald ze worden bij mij nooit zo oud
Meer bewegen erbij? Of zit dat er niet in?quote:Op zaterdag 18 mei 2019 20:58 schreef kuolema het volgende:
Het gaat best goed met mij. Mijn stemming is redelijk, ik heb geen ideeën meer over een speciale opdracht die ik moest uitvoeren, ik ben niet suïcidaal, ik heb geen random angstaanvallen meer.
Ik heb wel snel en veel spanning/stress en kan weinig hebben en nog wat dingen maar het is in ieder geval veel beter dan het was. Het lijkt door de olanzapine te komen. Sinds ik dat slik is er veel verbeterd. Ik ben niet blij met de gewichtstoename dus hoopte steeds stiekem ook ergens dat het weer slechter zou gaan zodat ik een excuus had om ermee te stoppen. Ik vind het heel erg namelijk, dat ik dikker ben geworden. Ik ben aangewezen op mijn zelfdiscipline en die heb ik blijkbaar nauwelijks meer op het gebied van eten.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |