Depressie & Angst #158

8 sessies van 1 uur, 400 euro kwijt.
Maar ben weer opgelapt, vangnet ingebouwd en zie het allemaal weer wat zonniger in

Nu toe aan aan een lekker zonnetje ipv dit druilerige weer.

Nou, paar dagen Londen plus concert wat ik al twintig jaar wil. Afwisselend hartkloppingen, zweten, duizelingen, denken dat ik naar de wc moet, darmen van de leg. En dan weer even goed. Nu gaat het weer na het concert, alleen raar gevoel in m'n elleboog dat uitstraalt naar m'n hand en ik heb de symptomen van een hartaanval bij vrouwen al gegoogled

Ik kon moeilijk niet gaan, is al zolang geleden geboekt. En m'n zus wil van alles doen maar ik ben zo lamlendig als wat en niet vooruit te branden, dus dat vind ik ook lullig.

quote:

Op vrijdag 10 mei 2019 12:19 schreef scrupuleus het volgende:

[..]

Ja dat is knap

Je hoeft niet bang te zijn voor mogelijke consequenties als je wat "fout" doet.

Wees jezelf en oordeel niet.

+1 amen!

quote:

Op vrijdag 10 mei 2019 12:06 schreef CherryLips het volgende:
Ik kon moeilijk niet gaan, is al zolang geleden geboekt. En m'n zus wil van alles doen maar ik ben zo lamlendig als wat en niet vooruit te branden, dus dat vind ik ook lullig.

Het is even goed lullig voor jou. Je mag best trots op jezelf zijn dat je gegaan bent. Dat is echt heel goed

quote:

Op donderdag 9 mei 2019 22:53 schreef Droopie het volgende:
8 sessies van 1 uur, 400 euro kwijt.
Maar ben weer opgelapt, vangnet ingebouwd en zie het allemaal weer wat zonniger in

Nu toe aan aan een lekker zonnetje ipv dit druilerige weer.

Goed om te lezen Droopie. Hoe heb je uiteindelijk iemand gevonden nu dan?

Als het goed is in elk geval geen regen meer komende dagen

Als ik dit topic weer in m'n active topics realiseer ik me altijd dat het weer zo super gaat dat ik m'n verhaal niet meer kwijt hoef hier.

Wel moeilijk om te lezen dat sommige het nog zo moeilijk hebben, gun het iedereen om ook de lijn naar boven weer te pakken.

quote:

Op donderdag 9 mei 2019 02:34 schreef Tele6 het volgende:
En ik voel me zo alleen.

Het ergste is, dat heb ik zelf gedaan. Ik sluit me af voor anderen. Ik ontwijk contact. Ik laat weinig zien van hoe ik me echt voel.
Ik doe het zelf verkeerd.
Het voelt alsof ik verzuip in zelfmedelijden en dat haat ik. Ik weet dat ik niet moet beginnen aan zelfmedelijden. Dat schiet niet op.

Dit soort posts maken het moeilijk voor mij als partner van om te durven denken aan niet meer samen verder willen.

quote:

Op donderdag 9 mei 2019 02:34 schreef Tele6 het volgende:
En ik voel me zo alleen.

Het ergste is, dat heb ik zelf gedaan. Ik sluit me af voor anderen. Ik ontwijk contact. Ik laat weinig zien van hoe ik me echt voel.
Ik doe het zelf verkeerd.
Het voelt alsof ik verzuip in zelfmedelijden en dat haat ik. Ik weet dat ik niet moet beginnen aan zelfmedelijden. Dat schiet niet op.

Als het zo makkelijk was dan had je het allang gedaan.

quote:

Op vrijdag 10 mei 2019 19:59 schreef MatthijsDJ het volgende:
Als ik dit topic weer in m'n active topics realiseer ik me altijd dat het weer zo super gaat dat ik m'n verhaal niet meer kwijt hoef hier.

Wel moeilijk om te lezen dat sommige het nog zo moeilijk hebben, gun het iedereen om ook de lijn naar boven weer te pakken.

Ik ben blij voor je

quote:

Op vrijdag 10 mei 2019 20:16 schreef mspoez het volgende:

[..]

Dit soort posts maken het moeilijk voor mij als partner van om te durven denken aan niet meer samen verder willen.

Ho stop! Iemand met een ziekte is nooit belangrijker dan de ander. Hierin eerlijk zijn naar jezelf en de ander. Je sloopt jezelf anders, en het is ook gewoon niet eerlijk naar de ander.

(ik heb ook wel eens een partner gehad die uit medelijden bij me bleef, geloof me, daar wordt niemand gelukkig van)

Het gaat hier trouwens wel goed. Al heb ik de laatste dagen wel moeite met douchen (maar het lukt me nog wel) omdat ik mezelf zo waardeloos en walgelijk vind. Beetje opkomende trauma's veroorzaken dit. Maar ik ben sterker dan de spoken uit mijn verleden. Voor "straf" een uur in bad gelegen met een tijdschrift. Lekker heet water, om te proberen bewust van een lichamelijke sensatie te genieten (en een tijdschrift voor de afleiding van de gevoelens).

Ik merk ook dat het leven in groepen me assertiever maakt. Er werd (en wordt nog steeds wel) over me heen gelopen. Mensen die me zeggen wat ik moet doen. Mijn corveebeurt zonder overleg omruilen etc. Dit bespreek ik met de verpleging en ze helpen me om voor mezelf op te komen. Dat is erg fijn...

quote:

Op vrijdag 10 mei 2019 20:46 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ho stop! Iemand met een ziekte is nooit belangrijker dan de ander. Hierin eerlijk zijn naar jezelf en de ander. Je sloopt jezelf anders, en het is ook gewoon niet eerlijk naar de ander.

(ik heb ook wel eens een partner gehad die uit medelijden bij me bleef, geloof me, daar wordt niemand gelukkig van)

Ook daar heb ik geluk mee, een vrouw die me steunt maar ook soms uit frustratie me een enorme schop onder m'n reet geeft.

En soms kan ik echt kwaad zijn op d'r omdat ze op bepaalde momenten niet steunt voor m'n gevoel. Maar achteraf steunde ze me enorm, alleen niet op de manier die ik toen wilde... Maar wel op de manier die ik nodig had.

quote:

Op vrijdag 10 mei 2019 20:51 schreef MatthijsDJ het volgende:

[..]

Ook daar heb ik geluk mee, een vrouw die me steunt maar ook soms uit frustratie me een enorme schop onder m'n reet geeft.

En soms kan ik echt kwaad zijn op d'r omdat ze op bepaalde momenten niet steunt voor m'n gevoel. Maar achteraf steunde ze me enorm, alleen niet op de manier die ik toen wilde... Maar wel op de manier die ik nodig had.

Doet me een beetje denken fix you van Coldplay. Wat fijn dat je vrouw zo naast je staat en je helpt en natuurlijk, het is moeilijk en een weg vol kronkels, soms zul je je echt nog wel kut voelen, maar het is een stijgende lijn en daar gaat het om

quote:

Op vrijdag 10 mei 2019 20:33 schreef Tele6 het volgende:

[..]

Wat rot voor je

Ik heb in mijn vorige relatie in die schoenen gestaan, en heb toen dat uitging (op mijn initiatief, maar eigenlijk veel later dan gezond zou zijn geweest) geleerd dat die dingen op een slechte dag middenin de nacht een stuk dramatischer zijn dan op andere momenten. Misschien stelt dat je een beetje gerust. De gezondheid van je partner moet iig niet de enige reden worden om in de relatie te blijven

Ik hoop dat ik hiermee begrijp wat je zei het was me niet perfect duidelijk

Je begreep het en ik weet dat het niet moet. Nu nog voelen.

quote:

Op vrijdag 10 mei 2019 20:50 schreef ChildoftheStars het volgende:
Het gaat hier trouwens wel goed. [...]
Ik merk ook dat het leven in groepen me assertiever maakt. Er werd (en wordt nog steeds wel) over me heen gelopen. Mensen die me zeggen wat ik moet doen. Mijn corveebeurt zonder overleg omruilen etc. Dit bespreek ik met de verpleging en ze helpen me om voor mezelf op te komen. Dat is erg fijn...

Wie had dat gedacht :-) Zo goed om te lezen, echt blij voor je dat je deze keuze gemaakt hebt!

quote:

Op vrijdag 10 mei 2019 19:27 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Goed om te lezen Droopie. Hoe heb je uiteindelijk iemand gevonden nu dan?

Als het goed is in elk geval geen regen meer komende dagen

Toen ik een burnout had begeleide zij mij naar een nieuwe baan.
Behalve counseling vind ik haar genoeg psychologische kennis hebben om mij te helpen.
Toen de praktijkondersteuners niet hielpen, heb ik haar weer gebeld, met succes

quote:

Op maandag 6 mei 2019 15:35 schreef Schanu het volgende:
Ik kom even tussendoor, sorry. Ik slik sinds een tijd escitalopram, een antidepressiva. Het duurde voor mijn geval lang totdat het echt wat leek te doen en ik zit momenteel op de maximumdosering. Sinds enige tijd ervoer ik meer rust in mijn hoofd en lijf. Een rust die wel bij elke ovulatie en menstruatie (dus hormoonschommeling) weer teniet werd gedaan voor een paar dagen.

Sinds een week heb ik mijzelf op dieet gezet. Ik wil de laatste zwangerschapskilo's kwijt, alsmede de na de zwangerschap aangesnoepte kilo's. Mijn eetpatroon was behoorlijk verslechterd, ik snoepte echt enorm veel en ben daar nu desastreus mee gestopt. Echter voel ik mij sindsdien erg labiel. De tranen zitten constant hoog en ik merk dat ik situaties uit verband trek omdat alles opeens heel hard binnen komt. Ik zit eigenlijk gewoon weer beroerd in mijn vel en vraag mij af of dit kan komen door mijn gewijzigde eetpatroon in combinatie met de medicatie. Heeft iemand hier ervaring mee? Zo ja, is het een kwestie van er doorheen omdat mijn lijf opnieuw een balans moet zoeken, of is dit een reden om even contact op te nemen met de huisarts om toch weer naar andere medicatie te zoeken?

Ik heb er geen ervaring mee, maar het zou best door je gewijzigde eetpatroon kunnen komen. Ik zou even afwachten, misschien googelen hoe lang het duurt voordat je lichaam gewend raakt aan minder suiker en als het langer aanhoudt dan dat naar de huisarts gaan? (beetje late reactie, maar toch)

quote:

Op donderdag 9 mei 2019 02:34 schreef Tele6 het volgende:
En ik voel me zo alleen.

Het ergste is, dat heb ik zelf gedaan. Ik sluit me af voor anderen. Ik ontwijk contact. Ik laat weinig zien van hoe ik me echt voel.
Ik doe het zelf verkeerd.
Het voelt alsof ik verzuip in zelfmedelijden en dat haat ik. Ik weet dat ik niet moet beginnen aan zelfmedelijden. Dat schiet niet op.

Ik ben nu bezig met werken aan wat jij zegt in je eerste zinnen. Sinds oktober zit ik in een koor. Ik hoorde van de dirigente dat ik daar nogal ontwijkend gedrag vertoon ondanks pogingen van anderen om me erbij te betrekken. Zelf had ik juist het idee had dat anderen niets met mij te maken wilden hebben en daarom voelde ik me prettiger als ik me afzonderde, ook omdat ik het al genoeg had geprobeerd voor mijn gevoel. Het kostte me zoveel energie en ik vind het gewoon lastig om contact te maken. Ik werd er verdrietig van, want ook al probeerde ik me erbij neer te leggen dat ik de buitenstaander was en dat ik me meer op mijn gemak voel in mijn eentje, ik had het graag anders gewild. Doordat ik nu hoorde wat een ander had geobserveerd had ik een nieuw inzicht. Het ligt meer aan mij dan ik dacht. De conclusie is eigenlijk dat ik me niet afsluit omdat ik echt geen contact wil, maar omdat het me niet lukt om contact te maken, wat pijnlijk is. En ik houd mezelf een beetje voor de gek door mezelf te vertellen dat het voor mij beter is om alleen te zijn. Mijn begeleider heeft me daarom gestimuleerd om toch weer te proberen me aan te sluiten bij de groep, al is het maar erbij gaan zitten en niets zeggen in plaats van alleen zitten. Dat ben ik gaan doen en tegen mijn verwachting in werkt het erg goed tot nu toe. Ik voel me al veel meer op mijn gemak en maak leuk contact.
Dit heeft misschien niets met jouw situatie te maken. Maar het klinkt alsof ook jij je afsluit terwijl je eigenlijk wel behoefte hebt aan contact. Weet je waarom je dat doet?

quote:

Op donderdag 9 mei 2019 22:53 schreef Droopie het volgende:
8 sessies van 1 uur, 400 euro kwijt.
Maar ben weer opgelapt, vangnet ingebouwd en zie het allemaal weer wat zonniger in

Nu toe aan aan een lekker zonnetje ipv dit druilerige weer.

Wat goed dat het heeft geholpen, eindelijk de juiste hulp dus. Het mag jou ook wel eens meezitten! Heb je het traject nu afgerond of ga je er nog mee verder?

quote:

Op vrijdag 10 mei 2019 20:50 schreef ChildoftheStars het volgende:
Het gaat hier trouwens wel goed. Al heb ik de laatste dagen wel moeite met douchen (maar het lukt me nog wel) omdat ik mezelf zo waardeloos en walgelijk vind. Beetje opkomende trauma's veroorzaken dit. Maar ik ben sterker dan de spoken uit mijn verleden. Voor "straf" een uur in bad gelegen met een tijdschrift. Lekker heet water, om te proberen bewust van een lichamelijke sensatie te genieten (en een tijdschrift voor de afleiding van de gevoelens).

Ik merk ook dat het leven in groepen me assertiever maakt. Er werd (en wordt nog steeds wel) over me heen gelopen. Mensen die me zeggen wat ik moet doen. Mijn corveebeurt zonder overleg omruilen etc. Dit bespreek ik met de verpleging en ze helpen me om voor mezelf op te komen. Dat is erg fijn...

Wat ben je goed bezig! Ik lees moed en optimisme in je post ondanks de dingen die je nog wel lastig vindt.

[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 11-05-2019 01:00:58 ]