Als een digitale variant van contant geld alleen dient als bewaarmiddel (niet inflatie gecorrigeerd) en betaalmiddel, dan is het 'het moderne analogon van geld in een oude sok stoppen' (edelmetalen waren van nature inflatie gecorrigeerd).quote:WRR-advies voor een stabieler geldstelsel: ‘creëer een digitale variant van contant geld’
De discussie over de loskoppeling van geldschepping en krediet wordt nogal eens gesaboteerd door economen die roepen dat alle geld schuld is. De WRR ontkracht die hardnekkige mythe: ‘Dat hoeft niet altijd zo te zijn. [..] Schuld kan gaan functioneren als geld [..], maar niet alle schuld functioneert als geld en niet alle vormen van geld zijn schuld.’ De WRR schrijft dat contant geld schuldvrij geld is, omdat de bezitter ervan niets kan opeisen bij de centrale bank.
Giraal geld (banktegoeden) is wél schuld, en die vorm van geld domineert het huidige geldstelsel: 93 procent van de geldhoeveelheid bestaat uit giraal geld. Dit geld wordt gecreëerd door commerciële banken wanneer ze een lening verstrekken. Banken zijn daarin geen neutrale partij: ze verdienen aan deze gelijktijdige kredietverlening en geldschepping. De WRR beschrijft in het rapport dat de groei en krimp van de geldhoeveelheid en krediet daardoor nagenoeg hand in hand gaan. ‘Er bestaan weinig remmen op kredietverlening en private (girale) geldschepping.’ Het ontbreken van de rem op de geld- en schuldengroei dicht de WRR toe aan die dominante rol van giraal geld in het betalingsverkeer.
Deze ‘giralisering’ is volgens de WRR een onderliggende oorzaak van de geld- en schuldenproblematiek. De Raad illustreert in een apart hoofdstuk over onze monetaire geschiedenis hoe uitzonderlijk die situatie is: contant geld, uitgegeven door een centrale bank (en oorspronkelijk gemaakt van edelmetaal), speelde in de geschiedenis een veel belangrijke rol in het dagelijkse betalingsverkeer.
De WRR laat na om lering te trekken uit die geschiedenislessen en nog een stapje verder in de probleemanalyse te duiken. Want waarom is de giralisering van geld zo ver doorgeslagen, en speelt ‘de publieke optie voor betalen en sparen' nog maar een minimale rol in het betalingsverkeer? Het antwoord op die vraag ligt voor de hand: er is geen digitaal alternatief voor contant geld.
De schuldvrije, publieke optie voor betalingen bestaat nog altijd uit munten en briefgeld en is daarmee hopeloos ouderwets in een samenleving waar het betalingsverkeer in rap tempo is gedigitaliseerd. Commerciële banken zijn met hun girale geld in dat gat gesprongen: online aankopen kun je tenslotte niet met brief- of muntgeld afrekenen. De dominantie van giraal geld is dus geen toevalligheid, maar een logisch gevolg van de gebrekkige digitale publieke voorzieningen op monetair gebied.
[...]
De WRR definieert dat systeem als een geldsysteem waarin ‘geldschepping en kredietverlening niet meer onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.’ Wanneer we dat concreet maken, komt het erop neer dat burgers de mogelijkheid wordt geboden om hun spaargeld, al dan niet via private intermediairs, bij de centrale bank te parkeren. Kredietverlening en de financiering van economische activiteit wordt overgelaten aan marktpartijen, die daarvoor niet langer geld kunnen scheppen, maar eerst zelf financiering moeten ophalen.
Dat was er wel maar word nu onschadelijk gemaakt.quote:Op vrijdag 18 januari 2019 22:40 schreef deelnemer het volgende:
er is geen digitaal alternatief voor contant geld.
quote:
Dat is een anarchistische oplossing (specifieker: libertarisme) die buiten iedere regulering valt (ook democratische regulering). Is dat wenselijk?quote:Op zaterdag 19 januari 2019 00:37 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Dat was er wel maar word nu onschadelijk gemaakt.
[..]
Je hebt nooit alles onder controle. Als mensen ruilhandel willen plegen of gaan betalen met bierdopjes, dan doe je daar niets tegen. En een munt die zichzelf reguleert heeft voordelen.quote:Op zaterdag 19 januari 2019 00:48 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Dat is een anarchistische oplossing (specifieker: libertarisme) die buiten iedere regulering valt (ook democratische regulering). Is dat wenselijk?
Cryptomunten zoals kennen door hun blockchain architectuur een maximum hoeveelheid die je ervan kan maken, en daarmee, als het maximum bereikt is kan je de geld hoeveelheid niet laten toenemen met de economische groei. Daarmee werken ze als betaalmiddel deflationair.quote:Op zaterdag 19 januari 2019 09:02 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Je hebt nooit alles onder controle. Als mensen ruilhandel willen plegen of gaan betalen met bierdopjes, dan doe je daar niets tegen. En een munt die zichzelf reguleert heeft voordelen.
En hoe is dat een antwoord op mijn post over overheidsuitgaven? Je begint simpelweg over wat anders en speelt op de persoon.quote:Op donderdag 17 januari 2019 16:19 schreef deelnemer het volgende:
[..]
De markt is niet beter.
Als je het zo eenzijdig ziet, dan vlak je iedere mogelijkheid uit om regels te stellen en in het algemeen belang te handelen (het ontaardt in een machtsstrijd). Al jouw posten komen neer op 1 stelling: de overheid deugd niet. Over de rest kun je je niet druk maken.
Sterker, je vindt de boekjes van Ayn Rand treffend en inspirerend. Dat is een extreme positie, die een rare spagaat kent. Als marktspeler ga je niet over de spelregels, maar opereer je daarbinnen. Het ideaal van een overheid-vrije samenleving betekent dat niemand over de spelregels gaat. Dan is er geen vrije markt (want die berust op spelregels). En een minimale overheid die alleen voor marktmeester speelt, kan nooit democratisch zijn, want dan is het al snel geen minimale overheid meer. De natte droom van de marktfundamentalisten leidt daarom tot een dictatuur. Dit extreme standpunt is geboren uit de belangen van ondernemers, die alleen vanuit hun eigen straatje redeneren, en dat met veel bluf doordrammen.
Kortom, ook jij vind dat het niet correct is dat men de gunst van de kiezer koopt met belastinggeld, maar bij jou beperkt de opwinding zich zeer eenzijdig, niet tegen het principe van stemmen kopen, maar tegen bepaalde groepen.quote:Op donderdag 17 januari 2019 19:54 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Zeker als je de koopkracht van huizenkopers vergroot met de HRA. Alleen de zuiver rationeel denkende middenpartijen in Nederland begrijpen dat niet.
Ik zie dat probleem ook. Maar ik leef al meer dan 30 jaar in een land waar dat punt eindeloos is herhaald. Op basis van de misleidend voorgestelde tegenstelling markt-vs-overheid wordt de overheid als de bron van alle problemen voorgesteld en de markt als de oplossing. Markt en overheid kun je niet los van elkaar zien en daarom wordt het al snel een kongsi. Iets dat de neoliberalen verbergen.quote:Op zaterdag 19 januari 2019 10:06 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
En hoe is dat een antwoord op mijn post over overheidsuitgaven?
Ik sta er niet eenzijdig in. Dat de HRA leidt tot clientalisme heb ik al vaker aangekaart (corruptie van het systeem). Hetzelfde geldt voor netwerken in een neoliberale economie (corruptie van het systeem).quote:Je begint simpelweg over wat anders en speelt op de persoon.
Nogmaals. Politiek doet niets liever van stemmen kopen met belastinggeld. Het grappige is dat ook zegt met je opmerking over HRA, maar jouw opwinding is niet over het principe van het kopen van stemmen met belastinggeld, maar enkel over specifieke zaken die jou niet aanstaan.
Ik speel niet op de persoon. Je hebt vroeger wel degelijk gejengeld met de boekje van Ayn Rand en hoe geweldig die zijn. Dat zegt iets over jouw zienswijze.quote:Je reageert op mijn post met een persoonlijke aanval en over wat anders beginnen en rookgordijnen, maar is devolgende post die je plaatst zegt je dit:
Nee, stemmen kopen is een marktinterpretatie van politiek (en eigenlijk een vorm van corruptie). Politiek (afspraken maken) is onvermijdelijk en het zou vertegenwoordigend moeten zijn.quote:[..]
Kortom, ook jij vind dat het niet correct is als men de gunst van de kiezer koopt met belastinggeld, maar bij jou beperkt de opwinding zich zeer eenzijdig, niet tegen het principe van stemmen kopen, maar tegen bepaalde groepen.
Ik wind me dus op over beide. Maar meer over het neoliberalisme. Want jij ziet over het hoofd dat de recente geschiedenis van de laatste 30 jaar erg belangrijk is, om de problemen van vandaag te duiden. Je noemde deze periode niet-ideologisch, maar pragmatisch. Het neoliberalisme is echter een ideologie, en de hegemonie ervan sinds 1990, betekende wel het einde van de ideologische strijd, maar op basis van de hegemonie van de neoliberale ideologie. Voor iedereen die deze ideologie aanziet voor de waarheid, is het geen ideologie, en alleen dan lijkt de neoliberale hegemonie zuiver pragmatisch of rationeel.quote:Samengevat, ik heb terechte fundamentele kritiek op hoe overheden functioneren waar jij over in een stuip schiet en mij verwijt dat ik anti overheid ben, om vervolgens je op te winden over een de HRA, wat een typisch voorbeeld van mijn kritiek is.
Klopt. Deflationair betekent dat bestaand geld automatisch meegroeit met de economie. Beleggingsrendement zonder te beleggen. De natte droom van de rentenier.quote:Op zaterdag 19 januari 2019 09:45 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Cryptomunten zoals kennen door hun blockchain architectuur een maximum hoeveelheid die je ervan kan maken, en daarmee, als het maximum bereikt is kan je de geld hoeveelheid niet laten toenemen met de economische groei. Daarmee werken ze als betaalmiddel deflationair.
De vetgedrukte fragmenten zijn door mij vet gemaakt.quote:Caroline de Gruyter: De jungle en het lege huis
[...]
We hebben ruim zeventig jaar in de illusie geleefd dat de mens steeds beter wordt. Na 1945 creëerden we een paradijs voor onszelf. Door de Koude Oorlog zaten we veilig in het westerse kamp. Amerika deed onze geopolitiek. De Europeanen bouwden onbezorgd aan hun verzorgingsstaten en verfijnde de kunst van het compromissen sluiten - een reactie op het extremisme dat de eerste helft van de vorige eeuw hoogtij had gevierd. Dat was echt een waanzinnige prestatie.
[...]
In zijn boek The jungle grows back schrijft Robert Kaplan dat de mens verlangt naar individuele rechten, vrijheid, tolerantie en gelijkheid. Daarom trekt het liberalisme hem aan. Maar hij heeft ook diepe verlangens die het liberalisme minder kan bevredigen: naar veiligheid, sterke leiders en eigen clan eerst. Die verlangens zijn lang latent geweest. Veel Europeanen dachten dat ze overwonnen waren. Voor altijd. Maar nu keren die verlangens terug. Dat is de jungle die graag bezit neemt van een leeg huis.
[...]
Nee. Deflationair betekend in deze dat de geldhoeveelheid niet meegroeit (zelfs krimpt) met de economie en meer waard wordt. Daarmee wordt de economische groei trouwens ook zeer “fragwürdig”quote:Op zaterdag 19 januari 2019 14:35 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Klopt. Deflationair betekent dat bestaand geld automatisch meegroeit met de economie. Beleggingsrendement zonder te beleggen. De natte droom van de rentenier.
Het kost ook veel (elektrische) energie.
Waar betwist ik dat?quote:Op zaterdag 19 januari 2019 22:47 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Nee. Deflationair betekend in deze dat de geldhoeveelheid niet meegroeit (zelfs krimpt) met de economie en meer waard wordt.
Je zeiquote:
quote:Op zaterdag 19 januari 2019 14:35 schreef deelnemer het volgende:
[..]
. Deflationair betekent dat bestaand geld automatisch meegroeit met de economie.
Sorryquote:
Er is geen definitief antwoord op die vraag. Je kunt daarom alleen de samenleving erop in stellen dat we daarover in gesprek zijn en blijven. Voor de politiek betekent dat: publiek debat. En van kwalitatief goed niveau. Dat komt van twee kanten. De bevolking kan niet meedenken, als de politiek geen informatie deelt. Het verzand in een puinhoop als de politiek / media het debat niet reguleert.quote:Ook op het Binnenhof zijn ze het erover eens: marktwerking is mislukt. Maar hoe moet het dan wél in de publieke sector?
[...]
Maar wat bleek tijdens de vele gesprekken die ik afgelopen jaar voerde? Met name de dertigers en jonge veertigers in de Tweede Kamer zijn het marktdenken voorbij. En zeker niet alleen op links.
Ook in liberale kringen zien ze dat de Fyra nooit is gaan rijden. Dat medisch personeel wordt overstelpt met bureaucratie. Dat concurrentie op de postmarkt ons niets heeft opgeleverd. Dat de schaalvergroting in het hoger onderwijs niet tot de gehoopte kwaliteitsimpuls heeft geleid. Dat de prijzen van medicijnen pijlsnel stijgen.
In Den Haag is een nieuwe generatie politici aangetreden die heel goed begrijpt dat een ziekenhuis of spoorbedrijf iets wezenlijk anders is dan een koekjesfabriek. En dus ook anders moet worden aangestuurd.
[...]
Veel liever speel ik de vraag door naar jou. Tenslotte is mijn baan als journalist verwant aan die van politici: ik was zelf geen billen en bestuur geen treinen, ik bezorg geen brieven en vervang geen heupen. In die zin sta ik – net als politici – langs de zijlijn te kijken, en kan ik op mijn best zo goed mogelijk proberen te begrijpen (en op te schrijven) wat ik zie.
Als we Nederland vooruit willen helpen, moeten we ons veel breder bemoeien met Haags beleid. Niet door in een geel hesje de politie te lijf te gaan, maar door concrete en haalbare voorstellen naar Den Haag te brengen, en zo constructief bij te dragen aan politieke besluitvorming.
Het is misschien wel het belangrijkste inzicht dat ik het afgelopen jaar heb opgedaan: aan het Binnenhof zitten overwegend goede mensen, maar ze kunnen het niet alleen.
quote:Operatie Democratie 2019: laat de politiek weer van iedereen worden
[...]
Het maatschappelijk middenveld is met het verdwijnen van de zuilen vervangen door de commercie, en individuele burgers zijn klanten geworden, van bedrijven en van de overheid. Die onmaatschappelijke leegte moet weer worden opgevuld. Burgerschap moet weer worden uitgevonden en vormgegeven.
[...]
In zijn inmiddels tot een kleine bestseller uitgegroeide pamflet 'Groter denken, kleiner doen' roept voormalig vicepresident van de Raad van State Herman Tjeenk Willink niet voor niets iedere burger en iedere professional op het burgerheft zelf in handen te nemen en de democratische rechtsstaat te heroveren op het marktdenken. Omdat hij van de politieke toplaag onvoldoende zelfinzicht hiervoor verwacht.
[...]
Is dat niet wat er voor zorgde dat Trump gekozen werd?quote:
Het publieke debat is cruciaal.quote:Op zondag 20 januari 2019 11:00 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Is dat niet wat er voor zorgde dat Trump gekozen werd?
Hoewel het allicht van toepassing is op super-assertieve mensen, geldt het in mijn ogen ook voor niet- of anti-assertieve mensen. De assumptie dat niet de inhoud wint, maar de vorm, is volgens mij net zo onjuist als de gedachte dat het tegenovergestelde geldt of zou moeten gelden. Hoewel het voor intelligentsia wellicht heel interessant is om naar een stel pijprokende mannen te kijken die drie uur praten over de politiek, zonder jij-bak en zonder punchline, is dat niet wat democratie is. Jij zult afkerig zijn van alles wat neigt naar een populair debat, omdat het de gevraagde diepgang zal missen die je zoekt.quote:Op zondag 20 januari 2019 11:55 schreef deelnemer het volgende:
Super-assertieve mensen zijn vaak een probleem. Ze hebben meer moeite om buiten hun eigen deelnemersperspectief te treden, dan de meeste mensen. Ze willen te graag en teveel. Zo begint alles met dat wat ze zelf willen, en geloven al snel, dat wat ze willen ook waar is. Zo komen ze tot een vechtopvatting van het leven, waarin iedereen moet leren de wereld effectief naar zijn hand te zetten, want zo is toch iedereen, je wilt allemaal ...
Het publieke debat moet een goed functionerende institutie zijn, betrouwbaar, met goede mensen op de goede plaats. Dat kost tijd. Daarom is een democratische samenleving geen eenvoudig in te voeren zaak, maar een hogere vorm van cultuur / beschaving, die niet gedomineerd wordt door de platste motieven. Goed onderwijs speelt daarin ook een rol.
quote:Op maandag 7 april 2014 00:47 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Veelgehoord is dat mensen niet puur op hun intelligentie verloond worden, of niet om hun specialismen en kennis, maar om hoe ze het brengen en of er een leuk frontje op zit. Natuurlijk heel vervelend als je zelf een introverte en lelijke autist bent, maar wat wil je dan? Kennis [puur om kennis] heeft geen waarde, tenzij het op het juiste moment wordt toegepast en overgebracht.
Misschien lijkt dat zo in een groep van twee mensen. In een grotere groep is het verschil heel duidelijk. Super-assertieve mensen drijven hun zin door. Sub-assertieve mensen vallen in groep weg. Super-assertieve mensen verbouwen je hele omgeving en jezelf erbij. Sub-assertieve mensen staan hooguit in de weg.quote:Op zondag 20 januari 2019 16:58 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Hoewel het allicht van toepassing is op super-assertieve mensen, geldt het in mijn ogen ook voor niet- of anti-assertieve mensen.
Is misleiding geoorloofd om iets politiek verkocht te krijgen? Als het achteraf te rechtvaardigen is, is dat denkbaar. Maar daar moet je mee oppassen, want de weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen. Misleiding is ongewenst, dus al helemaal niet een informatiemoeras creeren.quote:De assumptie dat niet de inhoud wint, maar de vorm, is volgens mij net zo onjuist als de gedachte dat het tegenovergestelde geldt of zou moeten gelden. Hoewel het voor intelligentsia wellicht heel interessant is om naar een stel pijprokende mannen te kijken die drie uur praten over de politiek, zonder jij-bak en zonder punchline, is dat niet wat democratie is. Jij zult afkerig zijn van alles wat neigt naar een populair debat, omdat het de gevraagde diepgang zal missen die je zoekt.
Alle inhoud heeft ook een vorm. Politiek en economie (belangen strijd i.h.a.) heeft al snel de vorm van een machtsspel. Die vorm / dat patroon is een formidabele vijand. Daarom hebben we ook recht, een rechtsstaat, democratie, marktwerking, een vrije pers (dit alles toont aan dat dit probleem niet nieuw is). Waarom zouden mensen daar zo hun best voor hebben gedaan? En nog is het machtsspel enorm. Daar moeten we opnieuw ons best voor doen.quote:We hebben het hier over de werking van de democratie en de aanname dat alles wat niet over inhoud gaat maar populisme, vorm en perversie is, daarmee zorgt voor afleiding van het hogere en het nobele, is een aanname die mensen zal aantrekken als ze van mening zijn dat hun idee van politiek (de "waarheid") door de tegenkrachten het uitsluitend op vorm verliezen en daardoor dat vorm de grote vijand is.
Dan heeft het geen marktwaarde.quote:Zoals ik in 2014 zei:
[..]
Een discussie in een groep bevat de meest assertieve mensen uit die groep. Er is dan een keuze tussen stil zijn, of je mond open trekken en dat zal mensen verdelen tussen sprekers en luisteraars. Natuurlijk, er zullen schreeuwers zijn die ook andere sprekers de mond willen snoeren, maar voor de luisteraar is iedereen assertiever dan dat hij is. Uiteindelijk hebben sub-assertieve mensen ook stemrecht en gaat het er om welke assertieve stemmen de aandacht weten te trekken met een combinatie van inhoud en vorm.quote:Op maandag 21 januari 2019 01:44 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Misschien lijkt dat zo in een groep van twee mensen. In een grotere groep is het verschil heel duidelijk. Super-assertieve mensen drijven hun zin door. Sub-assertieve mensen vallen in groep weg. Super-assertieve mensen verbouwen je hele omgeving en jezelf erbij. Sub-assertieve mensen staan hooguit in de weg.
Ja. Daarom is een democratie beter dan marktwerking.quote:Op maandag 21 januari 2019 01:53 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Een discussie in een groep bevat de meest assertieve mensen uit die groep. Er is dan een keuze tussen stil zijn, of je mond open trekken en dat zal mensen verdelen tussen sprekers en luisteraars. Natuurlijk, er zullen schreeuwers zijn die ook andere sprekers de mond willen snoeren, maar voor de luisteraar is iedereen assertiever dan dat hij is. Uiteindelijk hebben sub-assertieve mensen ook stemrecht en gaat het er om welke assertieve stemmen de aandacht weten te trekken met een combinatie van inhoud en vorm.
Nee, een goede democratie kan niet zonder marktwerking en goede marktwerking niet zonder democratie.quote:Op maandag 21 januari 2019 01:56 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Ja. Daarom is een democratie beter dan marktwerking.
Je kunt geen twee kapiteins op 1 schip hebben. Je zult toch een ordening moeten aanbrengen tussen de twee coordinerende systemen, anders ontregelen ze elkaar.quote:Op maandag 21 januari 2019 02:04 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Nee, een goede democratie kan niet zonder marktwerking en goede marktwerking niet zonder democratie.
Jullie zijn het eens dat ze beide nodig zijn - en ik ben het er mee eens dat democratie (in theorie; wil van het volk) de kapitein moet zijn en niet de marktwerking (wil vd consument óf corporatie).quote:Op maandag 21 januari 2019 20:07 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Je kunt geen twee kapiteins op 1 schip hebben. Je zult toch een ordening moeten aanbrengen tussen de twee coordinerende systemen, anders ontregelen ze elkaar.
Een kapitein wordt snel een dictator. Dat wil je ook niet.quote:Op maandag 21 januari 2019 20:07 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Je kunt geen twee kapiteins op 1 schip hebben. Je zult toch een ordening moeten aanbrengen tussen de twee coordinerende systemen, anders ontregelen ze elkaar.
De burger is dom en de consument is slim. Consumenten zijn burgers.quote:Op maandag 21 januari 2019 21:16 schreef Pietverdriet het volgende:
Democratie is mensen die roepen dat de supermarkt in hun dorp moet blijven en de regering daar voor moet zorgen (maar er niet hun boodschappen doen omdat de jumbo in de stad goedkoper is).
Marktwerking is mensen die vinden dat de supermarkt in hun dorp moet blijven en er daarom hun boodschappen doen.
Denk daar maar eens over na
Twee kapiteins wordt al snel een oorlog. Dat wil je ook niet.quote:Op maandag 21 januari 2019 21:21 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Een kapitein wordt al snel een dictator. Dat wil je ook niet.
Dat zal je als burger in een democratie ook moeten. Het verschil bestaat alleen uitquote:Op maandag 21 januari 2019 22:00 schreef Pietverdriet het volgende:
Heeft niets met dom of slim te maken maar met het nemen van verantwoording en het dragen van de consequenties van je keuzes i.p.v. die bij anderen neer te leggen.
In Nederland zijn de neoliberale partijen D66 en VVD de grote aanjagers van flexibilisering en voorstanders van het minder vast maken van vast werk.quote:Zero-hours work takes huge physical and mental toll
Flexible contracts suit employers but many workers pay the price with their own health
Sarah O’Connor JANUARY 17, 2019
Volgens jou komt de oorlog slechts uit één kant, namelijk van de kapitein die voor het geld zorgt en niet vanuit de kapitein die over de wapens gaat.quote:Op maandag 21 januari 2019 21:36 schreef deelnemer het volgende:
Twee kapiteins wordt al snel een oorlog. Dat wil je ook niet.
Steden zijn ook steeds mooier. De meeste modernisten waren overigens sociaal-democraat en de Nederlandse aanhangers van Le Corbusier ook. De Bijlmer als grote gelijkheidswijk sprak toch minder mensen aan dan de hyperkapitalistische grachtengordel.quote:Op dinsdag 22 januari 2019 14:33 schreef deelnemer het volgende:
Over het vormgeven van de publieke ruimte (fysiek) en de gevolgen.
Het kapitaal koloniseert de steden steeds meer
Eerst hadden we de kapitein die over de wapens gaat. Die is inmiddels overmeesterd door de kapitein die over het geld gaat. Democratie is de beweging die probeert van de kapiteins af te komen.quote:Op dinsdag 22 januari 2019 18:41 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Volgens jou komt de oorlog slechts uit één kant, namelijk van de kapitein die voor het geld zorgt en niet vanuit de kapitein die over de wapens gaat.
Neoliberalen denken, ontwerpen en bouwen zoals Le Corbusier denkt, ontwerpt en bouwt: minimalistisch, efficient, economisch. Zoals Steve Jobs, minimal design.quote:Op dinsdag 22 januari 2019 18:48 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Steden zijn ook steeds mooier. De meeste modernisten waren overigens sociaal-democraat en de Nederlandse aanhangers van Le Corbusier ook. De Bijlmer als grote gelijkheidswijk sprak toch minder mensen aan dan de hyperkapitalistische grachtengordel.
Uit dat plaatje vallen bepaald geen conclusies te trekken natuurlijk.quote:Op woensdag 23 januari 2019 02:37 schreef deelnemer het volgende:
Effective tax rates for multinational companies in the EU
[ afbeelding ]
Mooie draai, maar nee, de democratische macht heeft nog altijd de kapitalistische macht in bedwang en een oproer onder de burgers kan nog altijd de geldmeester overrompelen. Niet dat me dat een wenselijk scenario lijkt, anders dan dat jij het ziet.quote:Op dinsdag 22 januari 2019 18:59 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Eerst hadden we de kapitein die over de wapens gaat. Die is inmiddels overmeesterd door de kapitein die over het geld gaat. Democratie is de beweging die probeert van de kapiteins af te komen.
Onwaar, de grootschalige ingrepen zijn veelal van sociaal(-democratische) hand. Jan Schaefer (interessante quote: soms moesten particulieren worden uitgekocht. De wethouder had zijn methoden om dat te bespoedigen. “Zeg tegen de sloper dat de sloopbal een beetje uitschiet.”). Maar ook Siegfried Nassuth, architect van de Bijlmer naar voorbeeld van Le Corbusier, maar ook Keppler, de socialist die de Bijlmermeer voor het eerst opperde, waren allen bevlogen door het idee dat een rationele wijk een rationele mens zou voortbrengen. De woonblokken als gelijkheidsmakers, niet voor niets zijn er meer betonnen galerijflats in de voormalige Sovjet-Unie dan in de Verenigde Staten. In Maarssen zijn galerijflats aan het Amsterdam-Rijnkanaal geplaatst die geen ramen op de kopse kant hebben, omdat de architect geen onderscheid wenste te maken tussen gelukkigen met een hoekappartement en de armzaligen met een flat met buren.quote:Neoliberalen denken, ontwerpen en bouwen zoals Le Corbusier denkt, ontwerpt en bouwt: minimalistisch, efficient, economisch. Zoals Steve Jobs, minimal design.
De hyperkapitalistische grachtengordel wordt bewoont door mensen die het geld hebben om hun eigen keuzes te kunnen maken, en die houden ook niet van de minimalistische economische wereld die ze ontwerpen voor anderen.
Ik pleit niet voor een revolutie. Gewoon een poging van de hierarchie een lus maken door bestuurde mensen invloed te geven op wie hen bestuurt.quote:Op woensdag 23 januari 2019 15:35 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Mooie draai, maar nee, de democratische macht heeft nog altijd de kapitalistische macht in bedwang en een oproer onder de burgers kan nog altijd de geldmeester overrompelen. Niet dat me dat een wenselijk scenario lijkt, anders dan dat jij het ziet.
Het is geenszins evident dat de ontwerpers / bouwers de belichaming zijn van een democratische ideaal. Ten eerste dramde ze hun eigen ideeen door, zonder inspraak (niet democratisch). Ten tweede is deze opvatting van rationaliteit onlogisch. Het lijkt op het idee van een Franse ideale tuin uit de verlichting (een aangelegde tuin, met verknipte bomen en struiken in een strak meetkundig patroon, en een omhoog spuitende fontein (onnatuurlijk). Het is duidelijk dat men een rationele orde wil opleggen (net als de neoliberalen). De wetenschap gaat uit van de natuurlijke bestaande orde, die je alleen kunt observeren en onderzoeken. De liberalen houden daar niet van, ze willen de wereld naar hun hand zetten. Hun liefde voor wetenschap bestaat uit wat je ermee kunt doen (instrumenteel), en hun streven naar verlichting (als rationele mensen) is macht zoekend.quote:[..]
Onwaar, de grootschalige ingrepen zijn veelal van sociaal(-democratische) hand. Jan Schaefer (interessante quote: soms moesten particulieren worden uitgekocht. De wethouder had zijn methoden om dat te bespoedigen. “Zeg tegen de sloper dat de sloopbal een beetje uitschiet.”). Maar ook Siegfried Nassuth, architect van de Bijlmer naar voorbeeld van Le Corbusier, maar ook Keppler, de socialist die de Bijlmermeer voor het eerst opperde, waren allen bevlogen door het idee dat een rationele wijk een rationele mens zou voortbrengen. De woonblokken als gelijkheidsmakers, niet voor niets zijn er meer betonnen galerijflats in de voormalige Sovjet-Unie dan in de Verenigde Staten. In Maarssen zijn galerijflats aan het Amsterdam-Rijnkanaal geplaatst die geen ramen op de kopse kant hebben, omdat de architect geen onderscheid wenste te maken tussen gelukkigen met een hoekappartement en de armzaligen met een flat met buren.
De Bijlmer werd gebouwd door mensen die op z'n minst de onteigeningsmacht bezaten en het collectief vermogen om in grote gebaren te denken. Sinds de jaren '80 (in jouw ogen de opkomst van het neoliberalisme) is het initiatief kleinschalig, wat vaak de woningkwaliteit ten goede komt. De grachtengordel is het duurst, maar ook IJburg is gemodelleerd naar de menselijke maat, omdat dit noodzakelijk is voor de afname. Kun je met voorbeelden komen van Bijlmerflats die uit de pen van een neoliberaal zijn opgetekend? Zelfs de Amerikaanse projects zijn een sociaal-democratisch initiatief met rent-control en woningen voor de armen.
in de jaren 70 was kleinschaligheid troef, als reactie op al het hoogbouw:quote:Op woensdag 23 januari 2019 15:35 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Sinds de jaren '80 (in jouw ogen de opkomst van het neoliberalisme) is het initiatief kleinschalig, wat vaak de woningkwaliteit ten goede komt. De grachtengordel is het duurst, maar ook IJburg is gemodelleerd naar de menselijke maat, omdat dit noodzakelijk is voor de afname. Kun je met voorbeelden komen van Bijlmerflats die uit de pen van een neoliberaal zijn opgetekend? Zelfs de Amerikaanse projects zijn een sociaal-democratisch initiatief met rent-control en woningen voor de armen.
http://zoetermeermijnstad(...)-leyens#.XEijji1x9TYquote:Hoog- en laagbouw
In de eerste stedenbouwkundige plannen voor Buyenwegh de Leyens kwam naast hoogbouw en laagbouw ook ‘gestapelde laagbouw’ voor. Dat houdt in dat er twee woningen boven elkaar worden gebouwd, die samen maximaal vier woonlagen hebben. Een ander opvallend element in de wijk is het woondekkenplan van architect Sterenberg. Dat hield in dat woningen bovenop parkeergarages werden gebouwd, net zoals dat in Meerzicht is gedaan. Hoogbouw werd alweer gauw minder populair. De wijk Buytenwegh de Leyens kwam tot stand vanaf 1974 en kreeg vooral laagbouw (60 %) en gestapelde laagbouw (30 %).
Kleinschalig
De woonwijken uit de jaren zeventig waren een reactie op de stedenbouw en architectuur uit de voorafgaande periode. Hoge en massale flatgebouwen vond men onmenselijke pakhuizen die er allemaal hetzelfde uitzagen. Het tegenovergestelde daarvan was kleinschaligheid en veel variatie in woningen. Die werden gebouwd aan kronkelende wegen, knusse pleintjes en woonerven. De weidse uitzichten over de stad vanuit de flats werden ingeruild voor een kijkje op de buren. Geparkeerde auto’s moesten meer plaats maken voor de bewoners. Die konden zo de straat als ontmoetingsruimte gebruiken.
Voor dit soort wijken ontstond een minder vleiende naam: Nieuwe Truttigheid. De wijk Meerzicht is de eerste in Zoetermeer waar men afstand nam van hoogbouw. In Buytenwegh de Leyens komen de nieuwe stedenbouwkundige opvattingen tot volle ontplooiing. Alleen het noordelijk deel van De Leyens is minder doolhofachtig en opener. Daar is zichtbaar dat de ideeën op stedenbouwkundig gebied blijven veranderen.
http://zoetermeermijnstad(...)ghwaert#.XEilmy1x9TYquote:Net als in Buytenwegh de Leyens kregen bewoners veel inspraak bij de ontwikkeling van Seghwaert. Het Projectteam Seghwaert dat de wijk ontwierp, stond open voor de wensen van de bevolking. In die jaren kwamen inspraak en medezeggenschap steeds meer op.
http://zoetermeermijnstad.nl/?tijdlijn=noordhove#.XEincS1x9TYquote:Wijkopzet
Voor de eerste woningen van Noordhove koos men niet voor de kleinschaligheid van de wijken Seghwaert en Buytenwegh de Leyens, maar voor ‘rationele’ stedenbouw en architectuur. Dat kwam omdat men anders over wonen was gaan denken. Ook de verslechterde economische situatie vanaf eind jaren zeventig speelde een rol. De lanen werden strak en lang, de woonblokken recht en hoekig en de architectuur sober. Typisch voor de jaren tachtig: de eerste woningen in Noordhove waren vrijwel allemaal laagbouw. Dat was goedkoper, en er was geen politiek draagvlak voor hoogbouw. In de tweede serie woningen van Noordhove is meer afwisseling in woningbouw. Elk van de zes deelgebieden heeft een eigen soort architectuur, met veel negentiende-eeuws aandoende, vrijstaande bouw. Duurzaamheid is een belangrijk thema. Veel woningen zijn ecologisch opgezet; op sommige plaatsen wordt het regenwater opgevangen.
Zoals met de dividendbelasting? De democratie deed daar niets tegen. Het was een sms-je van Unilever dat de zaak stopte.quote:Op woensdag 23 januari 2019 15:35 schreef GSbrder het volgende:
de democratische macht heeft nog altijd de kapitalistische macht in bedwang
Het functioneren van een (representatieve) democratie (op deze schaal) is inderdaad afhankelijk van een heel scala aan factoren. Je kan niet zomaar democratie op een staat leggen en zeggen: ''functioneer op basis van je eerste principiële uitgangspunt.''.quote:Op woensdag 23 januari 2019 19:53 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Zoals met de dividendbelasting? De democratie deed daar niets tegen. Het was een sms-je van Unilever dat de zaak stopte.
Inderdaad. In een representatieve democratie zijn er regels. Zo behoor je het over je beleidsplannen te hebben gehad in verkiezingscampagne, die vooraf gaat aan de formatie. Toch? Je concrete wens (tekengeld voor Unilever) pas aan de formatietafel uit een hoge hoed toveren? Zodat je de kaarten kunt uitleggen, zonder dat de bevolking er nog tussen kan komen? Kiezersbedrog, om te kunnen leveren (in een deal)? Is het handelspolitiek of industriepolitiek? De neoliberale vorm van industriepolitiek (het investeringsklimaat)? Wie is de kapitein?quote:Op woensdag 23 januari 2019 21:42 schreef EipNiC het volgende:
[..]
Het functioneren van een (representatieve) democratie (op deze schaal) is inderdaad afhankelijk van een heel scala aan factoren. Je kan niet zomaar democratie op een staat leggen en zeggen: ''functioneer op basis van je eerste principiële uitgangspunt.''.
quote:Panic is on the agenda at Davos – but it’s too little too late
The results of the rampant inequality engineered by the global elite are finally catching up with them
Pity the poor billionaire, for today he feels a new and unsettling emotion: fear. The world order he once clung to is crumbling faster than the value of the pound. In its place, he frets, will come chaos. Remember this, as the plutocrats gather this week high above us in the ski resort of Davos: they are terrified.
Whatever dog-eared platitudes they may recycle for the TV cameras, what grips them is the havoc far below. Just look at the new report from the summit organisers that begins by asking plaintively, “Is the world sleepwalking into a crisis?” In the accompanying survey of a thousand bosses, money men (because finance, like wealth, is still mainly a male thing) and other “Davos decision-makers”, nine out of 10 say they fear a trade war or other “economic confrontation between major powers”. Most confess to mounting anxieties about “populist and nativist agendas” and “public anger against elites”. As the cause of this political earthquake, they identify two shifting tectonic plates: climate change and “increasing polarisation of societies”.
In its pretend innocence, its barefaced blame-shifting, its sheer ruddy sauce, this is akin to arsonists wailing about the flames from their own bonfire. Populism of all stripes may be anathema to the billionaire class, but they helped create it. For decades, they inflicted insecurity on the rest of us and told us it was for our own good. They have rigged an economic system so that it paid them bonanzas and stiffed others. They have lobbied and funded politicians to give them the easiest of rides. Topped with red Maga caps and yellow vests, this backlash is uglier and more uncouth than anything you’ll see in the snow-capped Alps, but the high rollers meeting there can claim exec producer credits for the whole rotten lot. Shame it’s such a downer for dividends.
This week’s report from Oxfam is just the latest to put numbers to this hoarding of wealth and power. One single minibus-load of fatcats – just 26 people – now own as much as half the planet’s population, and the collective wealth of the billionaire class swells by $2.5bn every day. This economic polarisation is far more obscene than anything detested by Davos man, and it is the root cause of the social and political divide that now makes his world so unstable.
No natural force created this intense unfairness. The gulf between the super-rich and the rest of us did not gape wide open overnight. Rather, it has been decades in the widening and it was done deliberately. The UK was the frontline of the war to create greater inequality: in her first two terms as prime minister, Margaret Thatcher more than halved the top rate of income tax paid by high earners. She broke the back of the trade unions. Over their 16 years in office, Thatcher and John Major flogged off more public assets than France, Italy, Spain, Germany, Australia and Canada put together.
Oh, shrug the Davos set, that’s ancient history. It is no such thing. Thatcher may be gone but her ideology keeps on taking cash out of your pay packets. If workers today got the same share of national income as in the 70s, we would be far better off. According to calculations from the Foundational Economy collective of researchers, a full-time employee now on the median salary of £29,574 would get a pay rise of £5,471.
Meanwhile, FTSE bosses enjoy skyrocketing pay, precisely because bonus schemes give them part-ownership of the big companies they run. So Jeff Fairburn of the housebuilder Persimmon took £47m in 2018 before getting the boot, which works out at £882 for each £1 earned by an average worker at the firm.
Where Thatcher’s shock troops led, the rest of the west more or less followed. Political leaders across the spectrum gave the rich what they wanted. It didn’t matter whether you voted for Tony Blair or David Cameron, Bill Clinton or George W Bush, either way you got Davos man. They cut taxes for top earners and for businesses, they uprooted the public sector to create opportunities for private firms, and they struck trade deals negotiated in secret that gave big corporations as much as they could ever dream of.
At last, more than a decade after the banking crash, the regime has run out of road. Hence the popular anger, so ferocious that the political and financial elites can neither comprehend nor control it. I can think of no better metaphor for the current disarray of the Davos set than the fact that Emmanuel Macron – surely the elite’s platonic ideal of a politician, with his eyes of leporid brightness, his stint as an investment banker and his start-up party – cannot attend this week’s jamboree because he has to stay at home and deal with the gilets jaunes. It’s a bummer when the working poor spoil your holiday plans.
None of this is to say that the 1% – holed up in their resort and fenced off from the world with roadblocks and men toting sharpshooters – don’t care about the immiseration of others. At Davos a couple of years ago, the New York Times reported that among the summit’s attractions was “a simulation of a refugee’s experience, where [conference] attendees crawl on their hands and knees and pretend to flee from advancing armies”. The article continued, “It is one of the most popular events every year.”
They care about other people’s problems – so long as they get to define them, and it’s never acknowledged that they are a large part of the problem. Which they are. If they want capitalism to carry on, the rich will need to give up their winnings and cede some ground. That point evades them. Welcoming Donald Trump last year, Klaus Schwab, Davos’s majordomo, praised the bigot-in-chief’s tax cuts for the rich and said, “I’m aware that your strong leadership is open to misconceptions and biased interpretations.” The super-rich don’t hate all populists – just those who refuse to make them richer.
Cutting the ribbon on this new economic order back in the 80s, Ronald Reagan claimed that the nine most terrifying words in the English language were: “I’m from the government and I’m here to help.” A joke perhaps, but the intention was real enough. The last three decades have seen the political and economic elites hack away at our social scaffolding – rights, taxes and institutions. It proved profitable, for a while, but now it threatens their own world. And still they block the quite reasonable alternatives of more taxes on wealth, of more power for workers, of companies not run solely to enrich their owners. The solutions to this crisis will not be handed down from a mountain top to the grateful hordes: they will rely on us taking power for ourselves. Three decades after Reagan, the nine most laughable words in the English language are: “I’m from the elite and I’m here to help.”
• Aditya Chakrabortty is a Guardian columnist
https://www.theguardian.c(...)quality-global-elite
quote:Het neo-liberalisme is op de terugweg
COLUMN Het nieuwe centrale thema dat de PvdA in politiek om wil zetten is zekerheid. Zekerheid rond werk, rond wonen, van goede zorg, zekerheid kortom op vrijwel elk terrein. Ook in de PvdA begint nu het neoliberalisme terrein te verliezen. De derde weg van Wim Kok is officieel tot een doodlopende verklaard.
quote:Jan Terlouw wordt Europese lijstduwer: ‘D66 had het neoliberalisme eerder moeten bestrijden’
DUBBELINTERVIEW D66-coryfee Jan Terlouw wordt lijstduwer voor zijn partij bij de Europese verkiezingen van 23 mei.
Met de assumptie dat in een liberale democratie er geen invloed bestaat.quote:Op woensdag 23 januari 2019 15:59 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Ik pleit niet voor een revolutie. Gewoon een poging van de hierarchie een lus maken door bestuurde mensen invloed te geven op wie hen bestuurt.
Nu maak je weer een creatieve aanname, door te stellen dat liberalen de wereld willen beïnvloeden en onwetenschappelijk zijn. Goed voor jouw verhaal, maar dat is natuurlijk niet helemaal het geval. De sociaal-democraten kennen een aardig zwarte periode van maakbaarheidsdenken, waar de metafoor van de Franse tuin goed op van toepassing is. Het was een VVD-minister die rebelleerde tegen de Amsterdamse politiek en de schepping van de Bijlmermeer, doordat hij de Bijlmer niet aan Amsterdam wilde geven, met haar sociaal-democratische politiek en >90% sociale huurwoningen. De 'democraten' hadden al landjepik gespeeld en de poet verdeeld, nog voor er een woning was gebouwd. Het is niet zo dat een democraat altijd even democratisch bezig is: immers, je zegt zelf dat een kapitalist ook niet altijd in kapitalistische scheppingen wil leven.quote:Het is geenszins evident dat de ontwerpers / bouwers de belichaming zijn van een democratische ideaal. Ten eerste dramde ze hun eigen ideeen door, zonder inspraak (niet democratisch). Ten tweede is deze opvatting van rationaliteit onlogisch. Het lijkt op het idee van een Franse ideale tuin uit de verlichting (een aangelegde tuin, met verknipte bomen en struiken in een strak meetkundig patroon, en een omhoog spuitende fontein (onnatuurlijk). Het is duidelijk dat men een rationele orde wil opleggen (net als de neoliberalen). De wetenschap gaat uit van de natuurlijke bestaande orde, die je alleen kunt observeren en onderzoeken. De liberalen houden daar niet van, ze willen de wereld naar hun hand zetten. Hun liefde voor wetenschap bestaat uit wat je ermee kunt doen (instrumenteel), en hun streven naar verlichting (als rationele mensen) is macht zoekend.
Dat is niet waar, ik geef telkenmale aan dat democratie en kapitalisme een waardevolle tandem is.quote:Ik ga ook niet mee in jouw frame dat we moeten kiezen tussen twee, evident ongewenste, extremen: ongebreidelde marktwerking (kapitalisme) of radicaal gelijkheidsstreven (communisme). Dan is de menselijke maat zoek. Democratie zou juist daartegen bescherming moeten bieden.
In de jaren '70 ging een hoop mis met de hoogbouw van daarvoor.quote:Op woensdag 23 januari 2019 18:32 schreef zakjapannertje het volgende:
[..]
in de jaren 70 was kleinschaligheid troef, als reactie op al het hoogbouw:
[..]
http://zoetermeermijnstad(...)-leyens#.XEijji1x9TY
https://www.nrc.nl/nieuws(...)wijk-1591935-a936879
quote:1973
Het aantal verhuizingen (in termen van volkshuisvesting mutatie geheten) neemt toe, van 20% in ’71 naar 30% in dit jaar. Woningbouwverenigingen trekken aan de bel. Toenemende kritiek op de Bijlmermeer. Te monotoon, te anoniem, te grote leegstand, te weinig voorzieningen. Tegelijk probeert men Surinamers te weren door de inkomensgrens voor een groot appartement alleen voor hen op te trekken tot 18.000 gulden. Voor niet-Surinamers blijft die 15.000 [gulden].
Was dit tegen de wens van het volk in? Een volgende verkiezing zal wel uitwijzen of de partijen die voor afschaffing hebben gepleit daar electoraal van op de blaren moeten zitten.quote:Op woensdag 23 januari 2019 19:53 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Zoals met de dividendbelasting? De democratie deed daar niets tegen. Het was een sms-je van Unilever dat de zaak stopte.
Och, we zetten het in het verkiezingsprogramma van de volgende verkiezingen, maakt het uitquote:Op donderdag 24 januari 2019 22:03 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Was dit tegen de wens van het volk in? Een volgende verkiezing zal wel uitwijzen of de partijen die voor afschaffing hebben gepleit daar electoraal van op de blaren moeten zitten.
Maar als ik dus goed begrijp mag een politieke partij en/of coalitie alleen uitvoeren wat in het verkiezingsprogramma staat? Lastig voor onzinpartijen zoals de PVV, 50plus en SP die een broertje dood hebben aan het opstellen van een fatsoenlijk partijprogramma en liever niets willen laten doorrekenen.quote:Op donderdag 24 januari 2019 22:17 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Och, we zetten het in het verkiezingsprogramma van de volgende verkiezingen, maakt het uit
Dus kiezers moeten blind stemmen volgens jou?quote:Op donderdag 24 januari 2019 22:20 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Maar als ik dus goed begrijp mag een politieke partij en/of coalitie alleen uitvoeren wat in het verkiezingsprogramma staat? Lastig voor onzinpartijen zoals de PVV, 50plus en SP die een broertje dood hebben aan het opstellen van een fatsoenlijk partijprogramma en liever niets willen laten doorrekenen.
Ze moeten op een partij stemmen (of niet, vrije keuze) waarvan ze denken dat zij beleid uitvoeren dat past bij hun wereldbeeld. En soms voelt een politieke partij zich genoodzaakt maatregelen te nemen die niet in het verkiezingsprogramma staan. Als de achterban het dan niet met ze eens is, stemmen ze een volgende keer op een ander.quote:Op donderdag 24 januari 2019 22:26 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Dus kiezers moeten blind stemmen volgens jou?
Genoodzaakt? Gedwongen door Unilever, zeker?quote:Op donderdag 24 januari 2019 22:38 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Ze moeten op een partij stemmen (of niet, vrije keuze) waarvan ze denken dat zij beleid uitvoeren dat past bij hun wereldbeeld. En soms voelt een politieke partij zich genoodzaakt maatregelen te nemen die niet in het verkiezingsprogramma staan. Als de achterban het dan niet met ze eens is, stemmen ze een volgende keer op een ander.
Als een liberale democratie 'alleen negatieve rechten' inhoudt, dan heeft de democratie geen beslissingsbevoegdheid, want ieder individu heeft vetorecht. Alleen negatieve rechten conflicteert met democratie.quote:Op donderdag 24 januari 2019 22:00 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Met de assumptie dat in een liberale democratie er geen invloed bestaat.
Daar ben ik het mee oneens.
De politiek voert altijd een bepaalde politieke koers. Niet iedereen die links is, is overigens democratisch (dat is een feit). Mijn punt was, dat de neoliberalen het ook doen, al zeggen ze van niet, en verkopen ze het als rationeel, maar wat bedoelen ze daarmee? Een rationele orde opleggen, is heel wat anders dan wetenschap beoefenen. Het rationele marktmodel is een keurslijf. De samenleving erop inrichten, is social engineering. Maar alleen links heeft de naam.quote:[..]
Nu maak je weer een creatieve aanname, door te stellen dat liberalen de wereld willen beïnvloeden en onwetenschappelijk zijn. Goed voor jouw verhaal, maar dat is natuurlijk niet helemaal het geval. De sociaal-democraten kennen een aardig zwarte periode van maakbaarheidsdenken, waar de metafoor van de Franse tuin goed op van toepassing is. Het was een VVD-minister die rebelleerde tegen de Amsterdamse politiek en de schepping van de Bijlmermeer, doordat hij de Bijlmer niet aan Amsterdam wilde geven, met haar sociaal-democratische politiek en >90% sociale huurwoningen. De 'democraten' hadden al landjepik gespeeld en de poet verdeeld, nog voor er een woning was gebouwd. Het is niet zo dat een democraat altijd even democratisch bezig is: immers, je zegt zelf dat een kapitalist ook niet altijd in kapitalistische scheppingen wil leven.
Het probleem begint bij de globalisering van de economie en de EU. Daarmee verliest de nationale politiek zijn grip op het kapitalisme. Het is nu geen tandem meer.quote:[..]
Dat is niet waar, ik geef telkenmale aan dat democratie en kapitalisme een waardevolle tandem is. Ik benoem de spanning of de balans tussen consument en kiezer, maar jij ziet mijn balans (of beter: de 'neoliberale' realiteit) als doorgeslagen consumentsdenken en verminderde macht voor de kiezer. Terwijl de kiezer toch al meerdere mogelijkheden heeft gehad te zeggen: stop, tot hier en niet verder ben jij van mening dat het feit dat de VVD de grootste is in Nederland een gevolg is van marktpropaganda en niet van een bewuste keuze. Als je daadwerkelijk geloof hebt in de democratie, dan omarm je de democratie van vandaag.
Positieve vrijheid kan eveneens conflicteren met democratie.quote:Op donderdag 24 januari 2019 23:05 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Als een liberale democratie 'alleen negatieve rechten' inhoud, dan heeft de democratie geen beslissingsbevoegdheid, want ieder individu heeft vetorecht. Alleen negatieve rechten conflicteert met democratie.
Er zijn slechts kleine splinterbewegingen die alles in een rationeel marktmodel willen gieten. De libertarische partij, die het leger, de openbare orde en de infrastructuur wil privatiseren, gaat hier geen meerderheid halen. Wat wel een feit is, is dat er tegenwoordig meer 'markt' is dan het ideaalbeeld van veel sociaal-democraten. Voor veel neoliberalen zijn er te weinig markten. De rationele orde en het 'one size fits all' model is niet waar neoliberalen voor staan en ook niet waar Nederland heen gaat.quote:De politiek voert altijd een bepaalde politieke koers. Niet iedereen die links is, is overigens democratisch (dat is een feit). Mijn punt was, dat de neoliberalen het ook doen, al zeggen ze van niet, en verkopen ze het als rationeel, maar wat bedoelen ze daarmee? Een rationele orde opleggen, is heel wat anders dan wetenschap beoefenen. Het rationele marktmodel is een keurslijf. De samenleving erop inrichten, is social engineering. Maar alleen links heeft de naam.
De balans ligt iets dichter bij wat ik prettig vind en iets verder weg van wat jij ideaal acht.quote:Het probleem begint bij de globalisering van de economie en de EU. Daarmee verliest de nationale politiek zijn grip op het kapitalisme. Het is nu geen tandem meer.
Klopt.quote:Op donderdag 24 januari 2019 23:11 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Positieve vrijheid kan eveneens conflicteren met democratie.
Waar gaat Nederland dan heen?quote:[..]
Er zijn slechts kleine splinterbewegingen die alles in een rationeel marktmodel willen gieten. De libertarische partij, die het leger, de openbare orde en de infrastructuur wil privatiseren, gaat hier geen meerderheid halen. Wat wel een feit is, is dat er tegenwoordig meer 'markt' is dan het ideaalbeeld van veel sociaal-democraten. Voor veel neoliberalen zijn er te weinig markten. De rationele orde en het 'one size fits all' model is niet waar neoliberalen voor staan en ook niet waar Nederland heen gaat.
De vraag is of de democratie nog op de tandem zit. Een tandem kan prima doorfietsen, als de bijrijder ontbreekt.quote:[..]
De balans ligt iets dichter bij wat ik prettig vind en iets verder weg van wat jij ideaal acht.
De democratie zit nog aardig stevig op de tandem, maar misschien trapt 'ie niet op de rem zoals jij graag zou zien.
Ze pleiten tegen een beperking van de ruimte van de democratie. Niet de mogelijkheid.quote:Op donderdag 24 januari 2019 23:26 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Klopt.
Ik hoor op FOK! vaak mensen pleiten voor 'alleen negatieve vrijheden'. Dat is toch raar, dan pleiten ze tegen de mogelijkheid van een democratie.
Naar (nog steeds) een ruime verzorgingsstaat, een sterk democratisch land en marktwerking in bepaalde sectoren.quote:Waar gaat Nederland dan heen?
Ik denk van wel.quote:De vraag is of de democratie nog op de tandem zit. Een tandem kan prima doorfietsen, als de bijrijder ontbreekt.
Democratie geeft je invloed op de spelregels. Als mensen iets op hebben met hun eigen vrijheid, zullen ze niet snel kiezen voor een autoritair systeem. Daarom is democratie niet iets, dat je alleen kiest als je minder op hebt met individuele vrijheid.quote:Op vrijdag 25 januari 2019 10:41 schreef GSbrder het volgende:
Ze pleiten tegen een beperking van de ruimte van de democratie. Niet de mogelijkheid.
Als je meer waarde hecht aan het democratische principe en minder aan vrijheden, dan zul je waarschijnlijk liever andere verworvenheden offeren voor meer democratie. Net zoals jij pleit voor een beperking van het speelveld van het marktdenken.
Je doet alsof eenieder meer vrijheid ervaart onder democratie dan onder een systeem waar er (ook) rekening wordt gehouden met negatieve rechten. Dat is hetzelfde als stellen dat mensen die iets op hebben met hun eigen vrijheid, niet snel zullen kiezen voor iets antikapitalistisch, want onder het kapitalisme ben je baas over de vruchten van je arbeid en onder democratie geef je anderen (mogelijk) ruimte om de vruchten van jouw arbeid af te pakken.quote:Op vrijdag 25 januari 2019 17:29 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Democratie geeft je invloed op de spelregels. Als mensen iets op hebben met hun eigen vrijheid, zullen ze niet snel kiezen voor een autoritair systeem. Daarom is democratie niet iets, dat je alleen kiest als je minder op hebt met individuele vrijheid.
In een democratie zijn er ook negatieve rechten.quote:Op vrijdag 25 januari 2019 18:31 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Je doet alsof eenieder meer vrijheid ervaart onder democratie dan onder een systeem waar er (ook) rekening wordt gehouden met negatieve rechten.
In een kapitalistische arbeidsmarkt draagt een werknemer de beslissingsbevoegdheden over zijn eigen doen en laten over op iemand anders, bij het tekenen van een arbeidscontract .quote:Dat is hetzelfde als stellen dat mensen die iets op hebben met hun eigen vrijheid, niet snel zullen kiezen voor iets antikapitalistisch, want onder het kapitalisme ben je baas over de vruchten van je arbeid en onder democratie geef je anderen (mogelijk) ruimte om de vruchten van jouw arbeid af te pakken.
Dat zeg ik ook niet. Een democratie is ook in hoge mate een ideaal, net als een ideale vrije markt. Niet zomaar een realiteit, als je (zelf) daarvoor gekozen hebt.quote:Het is niet juist dat er geen enkel nadeel aan democratie kleeft en wel aan marktdenken.
We hebben ruim 30 jaar neoliberaal beleid en bijhorende propaganda achter de rug. Voor gevoel van balans was geen sprake.quote:Daarom is het dus zo'n gevoelige balans om te bewaken. Iemand met meer geldmacht dan stemmacht, zal voor de kapitalistische koers kiezen. Iemand met meer stemmacht dan geldmacht, zal vol op het democratische pad gaan. We doen in dit topic alsof de vrijheid van anderen alleen door geld wordt beknot, maar er zijn talloze voorbeelden van ambtenaren, vakbonden, politici en andere third-parties die invloed hebben op jouw en mijn bewegingsvrijheid. Misschien ben jij je meer bewust van de miljardairs en hoe zij de politiek naar hun hand zetten, maar ik zie in mijn dagelijks leven toch ook ngo's, activisten en ambtenaren pulken aan mijn vrijheden.
Die soms geofferd worden voor democratische behoeften.quote:Op vrijdag 25 januari 2019 19:03 schreef deelnemer het volgende:
[..]
In een democratie zijn er ook negatieve rechten.
In een kapitalistische arbeidsmarkt kan een werknemer ook zelfstandig worden, of het contract opzeggen als hij of zij voelt dat de persoonlijke negatieve vrijheden worden overtreden. Dat bestaat niet in een democratie.quote:In een kapitalistische arbeidsmarkt draagt een werknemer de beslissingsbevoegdheden over zijn eigen doen en laten over op iemand anders, bij het tekenen van een arbeidscontract.
Mooi, daarom moeten we een balans hebben. Jij begint steeds over de macht teruggeven aan democratische instanties en een open dialoog over de weg die we zijn opgegaan. Het zijn twee systemen die een zeker ideaal van inspraak en zelfbeschikking voorstaan, maar in de praktijk kan het soms zijn dat dit onvoldoende wordt gevoeld.quote:Dat zeg ik ook niet. Een democratie is ook in hoge mate een ideaal, net als een ideale vrije markt. Niet zomaar een realiteit, als je (zelf) daarvoor gekozen hebt.
Dat is jouw mening. Ik ben nog geen 30 jaar oud.quote:We hebben ruim 30 jaar neoliberaal beleid en bijhorende propaganda achter de rug. Voor gevoel van balans was geen sprake.
quote:Neoliberalisme overleeft ternauwernood kritische poëzieavond
Het neoliberalisme rilt nog na van de bijna fatale aanval die het te verduren kreeg van een kritische poëzieavond in een Amsterdams cultuurcentrum deze week. De ruim vier uur durende belegering van het zo gehate neoliberaal systeem begon woensdagavond met een inleiding van een van de organisatoren, die iedereen die een bijdrage leverde aan de avond vast bedankte.
De volgende slag was een verwoestende spoken word performance van een 19-jarige exchange student uit Londen die op geheel oorspronkelijke wijze en met soms-rijmend vers over haar eigen activisme het neoliberalisme op de knieën kreeg – figuratief gesproken.
Met name de zinnen “Het patriarchaat. Het patriar gaat” en “Ietsisme, neoliberalisme, anarchisme, kiss me” lieten het neoliberalisme kreunend in een hoek achter.
De daaropvolgende woeste, drie kwartier durende dans-improvisatie van een 32-jarige dichteres volgde een nieuwe strategie. De dichteres bevroeg met haar performance slechts een onderdeel van het systeem: de marktwerking. Door ‘marktwerking’ te isoleren en uit de context te halen kon er vervolgens korte metten mee worden gemaakt.
Bezoekers die na afloop van de avond nog even met elkaar doorkletsten constateerden in de kroeg om de hoek dat hoewel het neoliberalisme kennelijk nog niet helemaal verslagen was, zij er in ieder geval stevig over hadden nagedacht.
Bron: De Speld
Natuurlijk.quote:Op vrijdag 25 januari 2019 19:11 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Die soms geofferd worden voor democratische behoeften.
Of ken je een democratisch systeem waar negatieve rechten nooit op gespannen voet met democratische behoeften staan?
De heerlijke vrijheid berust ook op kinderlijke naiviteit.quote:[..]
Mooi, daarom moeten we een balans hebben. Jij begint steeds over de macht teruggeven aan democratische instanties en een open dialoog over de weg die we zijn opgegaan. Het zijn twee systemen die een zeker ideaal van inspraak en zelfbeschikking voorstaan, maar in de praktijk kan het soms zijn dat dit onvoldoende wordt gevoeld.
Dat is jouw mening. Ik ben nog geen 30 jaar oud.
We leven ook al sinds 1848 in een parlementaire democratie.
Best een lang verhaal en hoewel ik best wil volgen dat jij als rugzaktoerist de vrijheid ervaart die ik onder het (voor jou: beklemmende) deken van het neoliberalisme nu ook in de wereld om me heen zie, is dat niet iets wat - in mijn ogen - alleen is weggelegd voor de miljardairs zoals DeVos. De ruimte je leven vorm te geven zoals jou het goeddunkt gaat verder dan vrij zijn van beperkingen van andere stervelingen zoals de noodzaak brood op de plank te brengen en een carrière te ronden. De vrijheid zit hem in zowel het grote gevoel van vrijheid (niets moet, alles mag, lang leve de lol) als het kleine gevoel van vrijheid (het is zaterdagmiddag, ik kan gaan en staan waar ik wil en ik ben de baas over m'n eigen agenda, ook al moet ik maandagochtend om 08:00 uur weer aan het werk en heb ik mijn rekeningen te betalen). Het contrast tussen jij op je wereldreis en DeVos die een ministerpost aanneemt is in mijn ogen niet zo groot als jij het schetst. Een wereldreis maken is een neoliberale vrijheid.quote:Op vrijdag 25 januari 2019 20:03 schreef deelnemer het volgende:
[..]
De heerlijke vrijheid berust ook op kinderlijke naiviteit.
Ik ken dat gevoel ook. Nooit heb ik dat sterker gevoeld dan als rugzaktoerist. Je hebt het benodigde geld al bij je. Als je niks boekt of vastlegt, dan kun je vrijwel permanent kiezen waar je zelf heen wilt, wanneer je weer vertrekt, waar je slaapt en wat je eet. Tegen betaling helpt iedereen mee.
Dat hoeft niet te betekenen, dat je het jezelf gemakkelijk maakt. Ik liet mij meer leiden door nieuwsgierigheid en avontuur. Er zijn mensen die geheel vrijwillig de Mount Everest beklimmen. Dat loopt niet altijd goed af. Maar toch is dat iemands eigen keuze.
Als je miljardair bent, kun je, zoals Betsy DeVos, minister van onderwijs worden. Maak je het jezelf dan gemakkelijk? Nee. Maar als je miljardair bent, is het altijd een eigen keuze. Je doet het niet uit noodzaak, voor inkomen of carriere, zoals het neoliberale marktmodel verondersteld. Er is geen noodzaak, er zijn alleen opties, kansen en uitdagingen. Ook als je wel belang hebt bij je inkomen, maar je zit in een goed spoor, kan het in hoge mate een eigen pad naar eigen keuze zijn (geweest).
Pas geconfronteerd met noodzaak, wordt het een ander verhaal. Zelfs al doe je precies hetzelfde werk (meer of minder gemakkelijk) is het gevoel van vrijheid voor degene, die er morgen mee op kan houden, niet gelijk aan degene die dat niet kan. Degene die eerst vervangend werk moet zien te vinden, als hij wil stoppen, moet wel iets kunnen met de eisen van een nieuwe werkgever en het moet een verbetering zijn (niet van de regen in de drup). Als dat lastig wordt, dan wordt het dwingend. Als het je schaadt, dan voelt dat zeker zo.
Objectief gezien, is het gevoel van vrijheid lastig te onderbouwen. De waarheid bestaat, omdat niet alles mogelijk is. De waarheid is maximaal, als de wereld deterministisch is. Want indien onder-gedetermineerd, dan is de waarheid een gatenkaas, en valt er weinig te onderbouwen. En indien over-gedetermineerd, dan is er overtolligheid. Als de waarheid maximaal is (in een deterministische wereld) word je of van binnenuit, of van buitenaf gedwongen. Wat is het verschil? Alleen dit: het voelt anders.
Het geld, dat ik op zak had als rugzaktoerist, is macht. Het betekent dat iedereen en alles mij ten dienste stond. Ik kon gaan en staan waar ik wilde. Men vervoerde mij van A naar B, bereide voor mij eten, of zette voor mij een bed klaar. Hoe groter je macht, hoe groter je gevoel van vrijheid.
Van binnenuit voelt beter, en dat heet: vrijheid (zelfexpressie, zelfbepalend). Wanneer is het verschil tussen binnen en buiten opgeheven? Als je dood bent.
Simone Weil gaat heel ver in haar exploratie van dit probleem (F&L / [CENTRAAL] Het grote F&L video topic #3). Ze komt tot de conclusie dat totale noodzaak (zwaartekracht) en totale vrijheid beide waar zijn, beide kunnen gewoon uit alledaagse handelingen bestaan, maar het (tweede) vereist een wonder (genade) om werkelijk te zien / doen (om het goede te zien / doen). Ze vindt het antwoord niet in een politiek systeem, maar buiten deze wereld(voorstelling). Daar ga ik niet zomaar in mee. Maar Simone begreep beide kanten van het probleem (vrijheid en noodzaak) van buitenaf (beschouwend) en van binnenuit (doorleefd). Ze deed van alles, ze was de eigenzinnigheid zelve, en concludeerde dat ze een slaaf was. Niet alle mensen kunnen dat volgen.
Verschillen in de keuze voor een politiek systeem, is daarom niet slechts een verschil in wensen en belangen, maar begint bij iemands (intuitieve) wereldbeeld, zijn ervaringen en inzichten. Liberalisme als ideaal, houdt geen rekening met noodzakelijkheid. Het wordt vooral gepredikt door mensen, voor wie deze minder knelt (in de vorm van materiële / sociale afhankelijkheid) gegeven de status quo. Hun angst is, dat de status quo wordt bedreigd.
Helemaal juist. Iedereen met twee hersencellen ziet dan ook het voortdurende gelieg, gedraai en veinzen van standpunten.quote:Op maandag 14 januari 2019 13:14 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Je zegt eerst:
[..]
Waaronder dus belastingheffing. En nu dus toch niet.
Neoliberalen willen alle verdienmodellen privatiseren. De overheid mag dat niet exploiteren, want dat is concurrentie vervalsing. Vervolgens mag de overheid deze verdienmodellen ook niet belasten. Dus net als PietVerdriet wil jij de overheid kapot maken door het van iedere mogelijke financiering uit te sluiten.
[..]
Positieve rechten zijn niet te organiseren onder een regime van marktfundamentalistische vrijhandel
Klopkoek had van jou het meeste last omdat je altijd draait. Zo systematisch, dat het er niet op lijkt dat je werkelijk een discussie wilt voeren. Je zaait opzettelijk verwarring en het eindig altijd met marktfundamentalisme.
PietVerdriet zoekt iets waarop hij je kan pakken, legt dat zo negatief mogelijk uit, en gaat dan in herhaling. Dit soort tactieken maken het publieke debat kapot. Jullie eruit zetten kan niet. PietVerdriet begint gelijk te gillen dat het censuur is.
Klopkoek is in deze topic-reeks meerdere malen aangevallen op het feit dat mensen in een uitkering geen recht van spreken hebben (Paper_Tiger, de ex-moderator Kaas-). Uiteindelijk hebben ze hem een permban gegeven omdat hij het emotioneel niet aan zou kunnen. Ik noem het terreur. En ja, allemaal binnen het kader van de vrijheid van meningsuiting.
Daarom is dat nepnieuw nu zo actueel. Iedereen is bezig de media te manipuleren. Het ontregelen ervan is een makkie (desinformatie). Ook hier is een belangrijke link met het neoliberalisme. Het is zo competitief en uit op eigenbelang dat deze vechtmodus normaal is geworden. Het is machtsspel en intimidatie die het neoliberalisme kenmerken. Het breekt ieder vertrouwen in de samenleving af.
quote:
quote:Na een jaar onderzoek naar de schuldenindustrie maakt Investico de rekening op over het lot van schuldenaren in Nederland. Armlastigen worden buiten de reguliere economie en zelfs buiten de rechtsstaat getrapt. Ze mogen verblijven buiten de stadsmuren. Recente Haagse initiatieven zullen aan deze ontwikkeling niets veranderen.
quote:Voor De Groene Amsterdammer onderzocht platform voor onderzoeksjournalistiek Investico samen met Nieuwsuur de ‘incasso-industrie’. We toonden hoe een heel stelsel van schuldkopers, gegevenshandelaren en zelfs een privaat bedrijf dat zich voordeed als rechter geld verdienen aan mensen zonder geld. We moesten constateren dat Nederlandse schuldenaren zowel uit de normale economie als uit de rechtsstaat zijn getrapt. Wie de rekening niet kan betalen moet bivakkeren buiten de stadsmuren, in een wildernis waar alles van b-kwaliteit is, waar je geen recht hebt op hulp, op privacy en zelfs niet op een eerlijk proces. Het in de laatste decennia ontstane schuldengetto is hardnekkig, een al dan niet onvoorzien gevolg van bewuste politieke keuzes en het resultaat van een diepgeworteld moralisme. Serieuze plannen om de schuldenaren terug uit de wildernis te halen heeft de overheid niet.
quote:Het is grote maatschappelijke en politieke winst dat iedereen schuldenproblematiek ‘urgent’ vindt, maar waar het de overheid aan ontbreekt is een heldere formulering van wat nou eigenlijk het structurele probleem is. Opmerkelijk genoeg wordt nergens in de lijst met maatregelen en onderzoeken een woord vuil gemaakt aan een van de belangrijkste oorzaken van schulden: mensen met schulden hebben simpelweg te weinig geld.
Dat die simpele ernst nog niet is doorgedrongen tot de regering bleek afgelopen september bij de presentatie van de miljoenennota: vanaf 1 januari gaat de btw omhoog en worden de energierekening en de zorgpremie duurder. Driemaal een knauw voor mensen met een laag inkomen. In 2019, een jaar waarin het kabinet naar eigen zeggen een scala van financiële meevallers kan uitdelen, blijkt dat uitkeringsgerechtigden er met 0,8 procent de helft minder op vooruitgaan dan de gemiddelde Nederlander. Een stuitend slecht resultaat. Zeker in het licht van de waarschuwingen van het Sociaal Cultureel Planbureau, dat twee jaar geleden al berekende dat ruim de helft van mensen met een laag inkomen geen financiële tegenvaller van meer dan driehonderd euro kan verwerken zonder zich in de schulden te steken.
quote:Die blik is niet enkel een technocratische, neoliberale laissez-faire-kijk op schulden, het is ten diepste een moreel standpunt. Schulden zijn immers al een heel stuk ouder dan de moderne markteconomie. En ook de drang tot het registreren en verbannen van schuldenaren is niets nieuws. In zijn boek Debt: The First 5000 Years vertelt antropoloog David Graeber hoe de pakhuizen van het oude Mesopotamië al vol lagen met kleitabletten waarop de schulden in spijkerschrift nauwkeurig werden bijgehouden. Ook de bekende Nederlandse term ‘kerfstok’ stamt nog uit een tijd waarin goed werd geregistreerd wie aan wie precies iets schuldig was.
Graeber laat zien dat ‘brede schuldenproblematiek’ een terugkerend historisch fenomeen is dat geregeld tot grote crises leidt. De armen in Babylon en omstreken hadden vaak geen andere keuze dan te gaan zwerven door de woestijn om aan hun schuldeiser te ontvluchten. Overigens pas nadat ze al jaren hun arbeid en hun dochters hadden weggegeven in een poging de rekening te vereffenen.
Achter de eeuwige wederkeer van schuldenproblemen schuilt volgens Graeber een diepe morele paradox, eentje die zelfs aan de wortel ligt van onze morele en theologische concepten. We leven namelijk met twee geboden: een dat stelt dat je geen schulden aan mag gaan, dat je eenieder moet betalen en geven wat haar of hem toekomt. En een ander gebod dat je verbiedt om te woekeren, om anderen tot schuldenaar te maken. Christelijke theologie, met haar nadruk op het idee dat we allemaal altijd al schuldig zijn en tekortschieten, waardoor we de plicht hebben om onze schuldenaren te vergeven, is een zoveelste uitwerking van die morele ‘schuldenparadox’.
quote:En de resultaten zijn er naar. Het Nibud berekende vorige week dat bijna een kwart miljoen Nederlandse huishoudens die in ernstige betalingsproblemen verkeren geen schuldhulp krijgen. Dit zijn mensen die de huur niet meer kunnen betalen en van wie bijvoorbeeld de stroom is afgesloten. De wsnp, de regeling ‘wettelijke schuldsanering natuurlijke personen’, biedt schuldenaren de mogelijkheid om uit het schuldengetto te stappen. Onder bewind gesteld door een rechter moeten ze gedurende drie jaar zo veel mogelijk schulden terugbetalen aan hun schuldeisers. De rest wordt kwijtgescholden en zo worden schuldenaren na afloop van de drie jaar weer opgenomen in de maatschappij, als gezonde consumenten.
Maar steeds minder mensen kunnen aanspraak maken op de regeling, doordat de regering sinds 2008 de toegang bewust heeft bemoeilijkt. In 2017 werden 8305 schuldsaneringen uitgesproken, 1495 minder dan in 2016. Ter vergelijking: in 2007, het jaar vóór de crisis, waren het er nog ruim 15.000.
Het afsnijden van de weg naar vergiffenis van schulden is vanuit het perspectief van een kleine en ‘gezonde’ overheidsbegroting niet te verdedigen. De wsnp wordt namelijk grotendeels door de schuldeisers betaald, in tegenstelling tot de schuldhulpverlening of een bewindvoerder, waarbij de overheid meestal opdraait voor de kosten. Maar daar gaat het deze regering niet om, schuldenaars moeten gestraft en verbannen, zélfs als dit de overheid meer geld kost. Niemand wil geloven dat schuldenaren hun leven kunnen beteren. De enige verklaring voor die irrationele houding is de diepgewortelde moraal van schuld en boete.
Omdat we schuldenaren zijn gaan zien als paria’s, die moreel gebrekkig zijn omdat ze stelen en hun deel weigeren te betalen, kunnen wij ons ook ontdoen van onze morele plichten jegens hen. Dit werkt zelfs door tot in de rechtsstaat. Daar zien we dat de overheid schuldenaren behandelt als tweederangs burgers, die minder aanspraak kunnen maken op rechten die ooit voor iedereen golden.
In 2017 verscheen het inzichtrijke boekje Rafels aan de rechtsstaat, geschreven door toen nog advocaat Ferdinand Grapperhaus, nu minister van Justitie en Veiligheid. ‘Zouden er echt geen rechtelozen in onze samenleving zijn?’ is de belangrijkste vraag voor Grapperhaus. Helaas, waarschijnlijk zijn ze er wel, moet hij constateren. We leven inmiddels in een ‘eigenbijdragesamenleving’, waarin mensen éérst moeten betalen voordat ze recht krijgen op wat vroeger grondrechten waren, zoals zorg, verzekeringen of een eerlijk proces. ‘Die eigen bijdrage drukt veel zwaarder op de lagere inkomens dan op de hogere – materieel en moreel.’
‘Was het niet Thorbecke die ervoor waarschuwde dat wanneer de kloof tussen arm en rijk te groot werd, wetgeving nog slechts de betekenis van ironie zou hebben?’
In het boek waarschuwt hij dat de geëiste eigen bijdragen ‘voor degenen die toch al in meer opzichten outsider zijn een ontmoedigende bevestiging van die positie’ vormen. Deze mensen krijgen het signaal dat ze zich in de samenleving ‘moeten inkopen’. De armen in Nederland hebben zo niet slechts een tekort aan geld, maar komen in een ‘gecumuleerde achterstand’ terecht.
quote:In Limburg en Amsterdam kijken de rechtbanken nu naar de onderliggende dossiers en tikken ze de incassobedrijven op de vingers. Een goed begin, maar ook nog een incidentele aanpak. Eigenlijk zou je, wanneer een professioneel incassobedrijf je voor de rechter sleept, direct aanspraak moeten kunnen maken op professionele verdediging.
Minister voor Rechtsbescherming Sander Dekker (vvd) wil daar helemaal niet aan. Afgelopen september werd bekend dat het ministerie juist veel meer wil bezuinigen en de ‘vanzelfsprekende aanwezigheid’ van advocaten in het civiel en bestuursrecht volledig wil afschaffen. Dat zou de staat vierhonderd miljoen euro per jaar opleveren. Hoe mensen met een laag inkomen dan nog toegang houden tot het recht, daar wordt op het ministerie ‘nog mee geworsteld’, aldus de Nederlandse Orde van Advocaten die meepraat over de plannen. Men denkt aan een rol voor verzekeraars, zoals Achmea.
Deze maatregel verbant schuldenaren nog verder naar een inferieure, parallelle afdanksamenleving waar ze hun rechten moeten opgeven en zich moeten schikken naar de grillen van schuldkopers, datahandelaren en robotrechters. Eén schuldenrechter en veertig onsamenhangende plannen en maatregelen gaan daar in ieder geval geen einde aan maken.
Wat zou jouw oplossing zijn? Heel streng met kredietverstrekking?quote:Op zaterdag 26 januari 2019 21:56 schreef Klopkoek het volgende:
En wanneer is die 'moderne' schuldwetgeving opgetuigd en ingevoerd? Tijdens Paars II.
Minder krediet is minder vermogensongelijkheid, want de onderklasse heeft dan geen negatief vermogen.quote:Op zaterdag 26 januari 2019 22:27 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Wat zou jouw oplossing zijn? Heel streng met kredietverstrekking?
Dat is in ieder geval een substantieel deel van de oplossing, ja.quote:Op zaterdag 26 januari 2019 22:27 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Wat zou jouw oplossing zijn? Heel streng met kredietverstrekking?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |