![autism_mystery.jpg?w=239&h=383]afbeelding](http://quietrage.files.wordpress.com/2009/03/autism_mystery.jpg?w=239&h=383]afbeelding)
Algemeen
• http://www.ggz.nl - Algemene hulpverlening
• De Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA) maakt zich al 30 jaar sterk voor mensen met autisme en hun ouders.
Ons doel is de maatschappelijke positie van kinderen en volwassenen met autisme te versterken. Wij proberen een bijdrage te leveren aan de vermindering of de oplossing van de problemen waar kinderen en volwassenen met autisme mee te maken hebben: www.autisme.nl
• Het LNA stimuleert aangepast onderwijs en goede ondersteuning voor leerlingen met autisme in het regulier en speciaal basisonderwijs, voorgezet onderwijs en beroepsonderwijs door deskundigheidsbevordering en uitwisseling van kennis en ervaring.
In iedere regio zijn steunpunten autisme ingericht, die scholen ondersteuning bieden in de vorm van consultatie, voorlichting, scholing en regionale samenwerking. Inmiddels zijn er 64 van deze regionale steunpunten autisme. De regionale steunpunten autisme worden gecoördineerd door het LNA en komen regelmatig bijeen om expertise en innovatie op het gebied van autisme uit te wisselen: www.landelijknetwerkautisme.nl
• Het convenant Autisme is een landelijke afspraak met als doel vanuit een gezamenlijk aanpak van convenantpartners de zorg en ondersteuning aan mensen met autisme te verbeteren. Op de website
staan de samenwerkingsverbanden per regio met een contactpersoon en interessante links naar andere websites: www.convenantautisme.nl
• MEE is een organisatie voor mensen met een beperking. De organisatie is verspreid over heel Nederland. MEE adviseert, ondersteunt en wijst de weg. U kunt hier terecht met vragen op het gebied van onderwijs, opvoeding, wonen, werken, sociale voorzieningen, inkomen, vervoer en vrije tijd: www.mee.nl
• PAS Nederland is een belangenvereniging voor normaal begaafde volwassenen met autisme: www.pasnederland.nl
• Het Autisme Info Centrum is een informatie- en documentatiecentrum voor (ouders en partners van) mensen met autisme. De centra worden bemand door vrijwilligers: www.autismeinfocentrum.nl
• Doel van het ’Hoofdkwartier’ is het vergroten van begrip voor mensen met autisme. Het is daarom van groot belang veel mensen in de gelegenheid worden gesteld het hoofd te bezoeken: www.stapindewereldvan.nl
• Amerikaanse site over steun aan familie en vrienden van mensen met Asperger: www.faaas.org
• Amerikaanse site met wetenschappelijk nieuws rond autisme: www.sciencedaily.com/news/mind_brain/autism
• Engelstalige site met een overzicht van de specifieke kenmerken van autisme bij vrouwen:
http://www.help4aspergers.com/pb/wp_a58d4f6a/wp_a58d4f6a.html
Regionale sites/initiatieven
• De Sarr (expertise centrum autisme zhz) is een specialistisch autismeteam, onderdeel van Parnassia Bavo Groep, een instelling voor geestelijke gezondheidszorg (GGZ). De Sarr is HKZ gecertificeerd.
De Sarr houdt zich specifiek bezig met hulpverlening aan personen met een autisme spectrum stoornis en hun omgeving: www.sarr.nl/
• REC Oost Nederland is een samenwerkingsverband van een aantal scholen voor Speciaal Onderwijs en Voortgezet Speciaal Onderwijs voor kinderen met gedragsproblemen- of psychiatrische problemen, ontwikkelingsstoornissen (autisme-spectrum-stoornissen e.d.), veelal in samenhang met andere problemen. Voor plaatsing op één van de REC-scholen of voor een rugzakje heeft u een indicatie nodig: www.recoost.nl
• Het Dr Leo Kannerhuis (www.leokannerhuis.nl) heeft samen met de RINO groep, Rivierduinen (Centrum Autisme Leiden), Amarant Tilburg, de Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA) en Sint Marie Eindhoven het initiatief genomen tot de oprichting van het KAN (Kenniscentrum Autisme Nederland). Dit initiatief heeft geleid tot een samenwerkingsovereenkomst. Doel van de samenwerking binnen het KAN is Kennisontwikkeling, netwerkontwikkeling, kennisoverdracht en zorgvernieuwing op het gebied van Autisme in Nederland: www.kcan.nl
• Inhaut is een bedrijf gespecialiseerd in informatieverwerking bij mensen met autisme. Er is ook een forum waar mensen samen met anderen over van alles kunnen praten. Geschikt voor mensen met autisme, ouders met een kind met autisme, hulpverleners, kortom, voor iedereen die met autisme te maken heeft: http://forum.inhaut.nl
Een paar sites om eens te bekijken
http://www.autivision.nl
http://autisme-pdd-nos.startpagina.nl/
http://autisme.startpagina.nl/
http://www.pdd-nos.nl/
http://www.autsider.net Online community, met informatie over autismestoornissen en PDD-NOS
http://www.autismecentraal.nl
Wil je een site of iets plaatsen in de OP? Doe het door de OP via de wiki aan te passen.
Geen idee hoe dat moet, vragen mag altijd. En we helpen graag!
Geen zin om serieus te zijn en gewoon ff lekker te kletsen met lotgenoten ga dan naar ons IRC kanaal: http://irc.tweakers.net/pdd
Snap je niet hoe je erin komt..vraag maar raak!
[ Bericht 98% gewijzigd door Samzz op 17-03-2018 14:26:34 (Niet de bedoeling.) ]
Snap ook best dat mensen niet alles op fok willen zetten. Dit is een specifiek forum en beschermt dus alleen leden kunnen het lezen. Het is ook geen commerciële site of een site die concurreert met Fok, sommige mods hier zijn echt zure sloten hier zeg.
Heeft niks met zure sloot te makenquote:Op zaterdag 17 maart 2018 14:29 schreef Duveldrinker het volgende:
Echt weer een rare actie hoor, er staan allemaal links naar andere sites over autisme.
Snap ook best dat mensen niet alles op fok willen zetten. Dit is een specifiek forum en beschermt dus alleen leden kunnen het lezen. Het is ook geen commerciële site of een site die concurreert met Fok, sommige mods hier zijn echt zure sloten hier zeg.
. Is al eeuwen FOK!-beleid.Nou dan vraag ik Dique long even het forum toe te voegen aan de openings post.quote:Op zaterdag 17 maart 2018 14:31 schreef Samzz het volgende:
[..]
Heeft niks met zure sloot te maken
Nee, dat hoef je niet te doen.quote:
[..]
Nou dan vraag ik Dique long even het forum toe te voegen aan de openings post.
Omdat autisme s*cks: ik heb autisme en ervaar dat nog steeds niet als positief. Zou het liever kwijt dan rijk zijn hoor, als ik kon kiezen.quote:
Laatste keer. Wil je ophouden FOK! als reclamezuil te gebruiken?quote:
Het is geen reclame. Niet commercieel en mensen met ASS kunnen er iets aan hebben. Maar daar weet jij niks van af.quote:
[..]
Laatste keer. Wil je ophouden FOK! als reclamezuil te gebruiken?
Zit tussen je oren. Ik heb zelf ook Autisme (Asperger/klasiek), maar als je zelf in de negativiteit gaat leven dat alles kut is schiet je er niks mee op. Daarmee haal je jezelf naar beneden.quote:
[..]
Omdat autisme s*cks: ik heb autisme en ervaar dat nog steeds niet als positief. Zou het liever kwijt dan rijk zijn hoor, als ik kon kiezen.
Ophouden met reclame maken voor je forum. Laatste keer.quote:
[..]
Het is geen reclame. Niet commercieel en mensen met ASS kunnen er iets aan hebben. Maar daar weet jij niks van af.
:0quote:
[..]
Ophouden met reclame maken voor je forum. Laatste keer.
[ Bericht 26% gewijzigd door #ANONIEM op 17-03-2018 14:44:42 ]
Ik heb een nog beter, geheim forum maar daar mogen jullie niet op hahahaquote:Op zaterdag 17 maart 2018 14:44 schreef d4v1d het volgende:
Mijn ASS-forum is veel beter: http://127.0.0.1:8080/ass/forum/index.php
En ik maar hopen op een stel mooie billen.quote:
Mijn ASS-forum is veel beter: http://127.0.0.1:8080/ass/forum/index.php
Ik heb hem bij m'n favoriete gezet!quote:
Mijn ASS-forum is veel beter: http://127.0.0.1:8080/ass/forum/index.php
Zulke humor heeft een autist niet hoor.quote:Op zaterdag 17 maart 2018 14:46 schreef Samzz het volgende:
[..]
En ik maar hopen op een stel mooie billen.
Nee, zeker ben ik het mee eens. En ik kan er prima mee leven: rij auto, woon zelfstandig en heb een vriendin. Maar ik zie de beperkingen die autisme mij opleveren, niet als positief.quote:
[..]
Zit tussen je oren. Ik heb zelf ook Autisme (Asperger/klasiek), maar als je zelf in de negativiteit gaat leven dat alles kut is schiet je er niks mee op. Daarmee haal je jezelf naar beneden.
Vooral met de uitvoering van de participatiewet, heb ik soms van zoiets: laat mij toch lekker met rust.
Waarom heb je last van de participatiewet wanneer je werkt?quote:
[..]
Nee, zeker ben ik het mee eens. En ik kan er prima mee leven: rij auto, woon zelfstandig en heb een vriendin. Maar ik zie de beperkingen die autisme mij opleveren, niet als positief.
Vooral met de uitvoering van de participatiewet, heb ik soms van zoiets: laat mij toch lekker met rust.
Loondispensatie? Dat gedwongen, in een supermarkt gaan werken tussen allemaal pubers?quote:
[..]
Waarom heb je last van de participatiewet wanneer je werkt?
Kan nog wel doorgaan: en het verplicht allemaal nutteloze re-integratie trajecten doorlopen. Ik vind participatie wel prima, maar laat mij dan gewoon vrijwilligerswerk doen.
Dat doe ik nu, maar daarnaast verwacht het UWV dat ik nog eventjes werk ga vinden. De kans dat ik echt betaald werk krijg, is sowieso heel klein.
Want geen werkgever die op een autist zit te wachten: komt alleen gezeik van, want wij communiceren nooit op dezelfde golflengte.
Ben ik het mee eens, bij veel gemeentes weten ze totaal niet hoe ze met bepaalde situaties om moeten gaan. Omdat ik een hoge opleiding heb werd ik zo ongeveer voor elke nieuwe vacature die zij kregen opgeroepen ook al sloot het totaal niet aan bij mijn kwaliteiten. Maar nee zeggen is geen optie want dan kunnen ze dreigen met het korten op je uitkering.quote:
[..]
Loondispensatie? Dat gedwongen, in een supermarkt gaan werken tussen allemaal pubers?
Kan nog wel doorgaan: en het verplicht allemaal nutteloze re-integratie trajecten doorlopen. Ik vind participatie wel prima, maar laat mij dan gewoon vrijwilligerswerk doen.
Dat doe ik nu, maar daarnaast verwacht het UWV dat ik nog eventjes werk ga vinden. De kans dat ik echt betaald werk krijg, is sowieso heel klein.
Want geen werkgever die op een autist zit te wachten: komt alleen gezeik van, want wij communiceren nooit op dezelfde golflengte.
Ook werkgevers die totaal geen aanpassingen willen doen of dingen beloven en vervolgens niet nakomen, hier kunnen echt flinke stappen nog worden gemaakt vanuit de participatiewet. Nu knijpen ze mensen die het al lastig hebben helemaal uit en belanden ze direct weer in een depressie.
Ga in de IT werken. Daar zitten alleen maar autistenquote:
Want geen werkgever die op een autist zit te wachten: komt alleen gezeik van, want wij communiceren nooit op dezelfde golflengte.
Ik denk dat wij dan op een ander niveautje autisme hebben. Ik heb niet het idee dat mijn werkgever veel aanpassingen doet of hoeft te doen. Maar ik heb wel de ruimte om een rondje te gaan lopen als ik teveel prikkels heb (maar dat komt misschien eens in de 2/3 maanden voor
)Als iemand nog ooit tegen mij zegt, ga in de IT werken: dan schiet ik die persoon afquote:
[..]
Ga in de IT werken. Daar zitten alleen maar autisten
Ik denk dat wij dan op een ander niveautje autisme hebben. Ik heb niet het idee dat mijn werkgever veel aanpassingen doet of hoeft te doen. Maar ik heb wel de ruimte om een rondje te gaan lopen als ik teveel prikkels heb (maar dat komt misschien eens in de 2/3 maanden voor
Dat is echt de grootste generalisatie over autisten ooit!Voor de IT ben ik enkel voor de helpdesk geschikt, waar ik het nog geen maand zal uithouden: want je moet een autist niet op een communicatieve functie zetten.
Dus ja doordat ik laagopgeleid ben, of eigenlijk MBO2 als hoogste opleiding gevolgd heb. Zijn er maar weinig baantjes, die voor mij geschikt zijn.
Vandaar dat mijn jobcoach zo geobsedeerd is met Albert Heijn: in mijn stad heeft de Albert Heijn geen plek, dus nu is ze in een stad 8km verder op vragen.
Daar heb ik echt een hekel aan: als ik al in een supermarkt zou willen werken, dan moet die wel gewoon lekker binnen een straal van 5km zijn. Aangezien ik geen reiskosten vergoeding krijg, in een proefperiode.
Ja ze denken dat elke Ass'er een It'er is gvd hahaquote:
[..]
Als iemand nog ooit tegen mij zegt, ga in de IT werken: dan schiet ik die persoon af
Voor de IT ben ik enkel voor de helpdesk geschikt, waar ik het nog geen maand zal uithouden: want je moet een autist niet op een communicatieve functie zetten.
Dus ja doordat ik laagopgeleid ben, of eigenlijk MBO2 als hoogste opleiding gevolgd heb. Zijn er maar weinig baantjes, die voor mij geschikt zijn.
Vandaar dat mijn jobcoach zo geobsedeerd is met Albert Heijn: in mijn stad heeft de Albert Heijn geen plek, dus nu is ze in een stad 8km verder op vragen.
Daar heb ik echt een hekel aan: als ik al in een supermarkt zou willen werken, dan moet die wel gewoon lekker binnen een straal van 5km zijn. Aangezien ik geen reiskosten vergoeding krijg, in een proefperiode.
quote:
[..]
Als iemand nog ooit tegen mij zegt, ga in de IT werken: dan schiet ik die persoon af
Ik zit ook Helpdesk hoor, maar ga richting systeembeheer.quote:Voor de IT ben ik enkel voor de helpdesk geschikt, waar ik het nog geen maand zal uithouden: want je moet een autist niet op een communicatieve functie zetten.
Ik ben ook 'laagopgeleid'. Gestopt na mbo3, maar wel de kansen gepakt en genomen. Daarbij denk ik wel dat ik veel geluk heb gehad tho.quote:Dus ja doordat ik laagopgeleid ben, of eigenlijk MBO2 als hoogste opleiding gevolgd heb. Zijn er maar weinig baantjes, die voor mij geschikt zijn.
Ik vind het altijd maar droevig om zo iemand dan in de supermarkt te plaatsen die wel heel veel kan en wil.quote:Vandaar dat mijn jobcoach zo geobsedeerd is met Albert Heijn: in mijn stad heeft de Albert Heijn geen plek, dus nu is ze in een stad 8km verder op vragen.
Daar heb ik echt een hekel aan: als ik al in een supermarkt zou willen werken, dan moet die wel gewoon lekker binnen een straal van 5km zijn. Aangezien ik geen reiskosten vergoeding krijg, in een proefperiode.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 17-03-2018 16:06:04 ]
Ja ik dus ook.... maja je moet het spelletje maar mee spelen denk ik altijd. Ze moet mij eerst eens succesvol ergens weten te plaatsen, dat is nog niet eens zo makkelijk.quote:
Ik vind het altijd maar droevig om zo iemand dan in de supermarkt te plaatsen die wel heel veel kan en wil.
Want ik ben nogal wereldvreemd geworden, doordat ik al langer dan een jaar niet meer mee gedaan heb in de arbeidsmarkt.
Maar die nu wel vrijwilligerswerk en dat is een stap van mijzelf geweest, om uit mijn sociaal isolement te komen. Alleen het UWV vond toch, dat ik een re-integratie traject moest volgen.
En ik durf nooit nee te zeggen, omdat ik dan bang ben dat ik weiger.
Als kind had ik een heel ouwe (echt 20 jaar oude) handdoek, die ik kon verdragen, maar die is inmiddels al jaren geleden door mijn moeder weggemikt. De handdoeken in mijn eigen huis zijn te nieuw, te ruw.
Wasverzachter helpt niet.
Wat zijn goede alternatieven? Microfiber? Hydrofieldoeken die geschikt zijn voor baby's?
Ik douche nu echt 2× per week, omdat ik dat zo met mijn hulpverleners heb afgesproken. Maar liever doe ik het nog minder, want ik vind het echt heel vervelend.
Ik heb ook een hekel aan douchen, maar ik heb geen tip voor je.quote:
Vraagje. Ik heb altijd al, van kinds af aan, een teringhekel gehad aan douchen. Het water op mijn hoofd, maar vooral het afdrogen vind ik echt de hel.
Als kind had ik een heel ouwe (echt 20 jaar oude) handdoek, die ik kon verdragen, maar die is inmiddels al jaren geleden door mijn moeder weggemikt. De handdoeken in mijn eigen huis zijn te nieuw, te ruw.
Wasverzachter helpt niet.
Wat zijn goede alternatieven? Microfiber? Hydrofieldoeken die geschikt zijn voor baby's?
Ik douche nu echt 2× per week, omdat ik dat zo met mijn hulpverleners heb afgesproken. Maar liever doe ik het nog minder, want ik vind het echt heel vervelend.
In mijn ervaring zijn juist oudere handdoeken ruwer en stijver.
Hm, ik heb toch een idee: jezelf droogschudden zoals honden dat doen
Wassen met wasverzachter en dan de wasdroger (condensdroger) gebruiken voor alle handdoeken, blijven ze heerlijk zacht.quote:
Vraagje. Ik heb altijd al, van kinds af aan, een teringhekel gehad aan douchen. Het water op mijn hoofd, maar vooral het afdrogen vind ik echt de hel.
Als kind had ik een heel ouwe (echt 20 jaar oude) handdoek, die ik kon verdragen, maar die is inmiddels al jaren geleden door mijn moeder weggemikt. De handdoeken in mijn eigen huis zijn te nieuw, te ruw.
Wasverzachter helpt niet.
Wat zijn goede alternatieven?
Dan vermoordt mijn ADHD'er-ManLief me. Hij heeft de prikkels van handdoeken juist nodig. Bovendien drogen ze dan niet meer. Ik wil mijn oude vod van vroeger terugquote:
[..]
Wassen met wasverzachter en dan de wasdroger gebruiken voor alle handdoeken, blijven ze heerlijk zacht.
Het was maar een tip. Als ik mijn handdoeken aan de lijn laat drogen worden ze inderdaad knalhard en oncomfortabel. Mijn wasdroger werkt daarvoor perfect, de handdoeken komen heerlijk zacht eruit.quote:
[..]
Dan vermoordt mijn ADHD'er-ManLief me. Hij heeft de prikkels van handdoeken juist nodig. Bovendien drogen ze dan niet meer. Ik wil mijn oude vod van vroeger terug
Getuige mijn oude weblog over natscheren: maar ik vermoed dat ik op een gegeven moment in mijn leven, teveel met stress en negativiteit te maken gehad heb.
Zo ook hier op Fok!.... alleen op een of andere manier, ben ik nooit meer de oude geworden. Nu ben ik echt iemand die het lekker rustig aan doet, heel nuchter en minder geobsedeerd ben door hobby's....
Okay broodbakken is mijn nieuwe obsessie, maar dat is tenminste gezond
Dit zelf ook al meegemaakt, hahahaquote:
[..]
Als iemand nog ooit tegen mij zegt, ga in de IT werken: dan schiet ik die persoon af
Ach, gewoon uitleggen waarom 't voor jou niet opgaat. En op een manier is dit 'vooroordeel' al beter dan wat je op fok vaker over autisme hoort (zoals dat 't een soort synoniem voor dom zou zijn of zo).
Over 't algemeen gesproken zijn oude handdoeken juist ruwer.quote:
Vraagje. Ik heb altijd al, van kinds af aan, een teringhekel gehad aan douchen. Het water op mijn hoofd, maar vooral het afdrogen vind ik echt de hel.
Als kind had ik een heel ouwe (echt 20 jaar oude) handdoek, die ik kon verdragen, maar die is inmiddels al jaren geleden door mijn moeder weggemikt. De handdoeken in mijn eigen huis zijn te nieuw, te ruw.
Wasverzachter helpt niet.
Wat zijn goede alternatieven? Microfiber? Hydrofieldoeken die geschikt zijn voor baby's?
Ik douche nu echt 2× per week, omdat ik dat zo met mijn hulpverleners heb afgesproken. Maar liever doe ik het nog minder, want ik vind het echt heel vervelend.
Misschien dat die oude handdoek van een ander materiaal was of dat het op een bepaalde manier behandeld werd waardoor 'ie niet-ruw werd of bleef.
Normaliter worden handdoeken ruwer naarmate je ze vaker wast. Zelf ben ik juist fan van ruwe handdoeken
Die zachte drogen minder en dat krabbende effect van ruwe handdoeken vind ik wel lekker ergens
Als een soort massagedoek of zo, weet ik veel Ik heb dat soort van opgelost door eerst het hete water te laten lopen en pas daarna me uit te gaan kleden. Tegen de tijd dat ik dan de doucheruimte in ga is de lucht alvast opgewarmd. De grond warm ik dan op door deze met de hete straal warm te maken (spoel ik gelijk ook eventuele dingetjes weg zodat die niet onder m'n voetzool gaan kleven). Daarna hang ik de douchekop op en tweak ik 't water tot de juiste temperatuur door koud water bij de straaltoevoer toe te voegen.
Ik vind 't vervelend om klam m'n kleding al aan te trekken, dus (en dit kan makkelijk omdat ik toch alleen woon) laat ik 't een beetje aan de buitenlucht drogen (ik zet direct na 't douchen 't raampje al open zodat 't ook wat beter gaat doortochten).
Daarna schone kleren aan en dat voelt echt zo veel lekkerder
Ik heb mijn handdoeken liefst droogkrokantquote:
[..]
Het was maar een tip. Als ik mijn handdoeken aan de lijn laat drogen worden ze inderdaad knalhard en oncomfortabel. Mijn wasdroger werkt daarvoor perfect, de handdoeken komen heerlijk zacht eruit.
Vooral met heel heet water
Ik vind het ook lekker. Ik had zelfs een periode dat ik 2x per ging douchen.quote:Op maandag 19 maart 2018 14:09 schreef summer2bird het volgende:
Ik hou ontzettend veel van douchen. Helpt zo goed bij stress.
Vooral met heel heet water
Ik vind het heerlijk als ik helemaal overstuur en/of overprikkeld ben onder de douche te gaan staan, het lauwe water kalmeert me (meestal)....quote:
Ik hou ontzettend veel van douchen. Helpt zo goed bij stress.
Vooral met heel heet water
Ach, ik koop ook babyspullen voor mezelf..niet de handdoeken, die vind ik vaak te klein...quote:
Hydrofieldoek bij de Hema gehaald. Voelde me een beetje bezwaard om een baby-item te kopen voor mezelf. Maar dit is wel heerlijk zacht! Natuurlijk niet zo dik enzo, maar het heeft potentie.
En het gaat erom dat jij je er goed bij voelt.Helpt zeker goed tegen stressquote:
Ik hou ontzettend veel van douchen. Helpt zo goed bij stress.
Vooral met heel heet water
Ja, met heet water!
Misschien dat ik daarom zo'n droge huid heb
Mijn huid trekt dat nietquote:
[..]
Ik vind het ook lekker. Ik had zelfs een periode dat ik 2x per ging douchen.
Overigens heb ik toevallig pasgeleden mijn douchekop tijdens 't douchen stuk laten vallen. Komt nu 1 grote straal uit
Ik had de meest vreselijke verhalen gehoord over bacteriën in douchekoppen, maar de binnenkant van mijn douchekop zag er prima schoon uit? Zeker gezien de leeftijd van die douchekop.
Maar goed, komt dus binnenkort een nieuwe douchekop aan in huize MK
Iemand nog tips voor een geweldige douchekop?
Ow niks van aantrekkenquote:
Hydrofieldoek bij de Hema gehaald. Voelde me een beetje bezwaard om een baby-item te kopen voor mezelf. Maar dit is wel heerlijk zacht! Natuurlijk niet zo dik enzo, maar het heeft potentie.
Zelf weleens babypap gegeten (iets met kittens bijvoeren en dan zelf ff proeven en denken "niet slecht"), heb ik toen gewoon voor mezelf gehaald.
Mijn ervaring is dat er zo goed als nooooit naar gevraagd wordt. En anders yolo toch?
Ik vind bij kleding zachte spullen wel lekker, maar bij handdoeken en bij beddengoed juist niet. Soms heb ik 't idee dat ik nog 't liefst beddengoed van oud badstof of zelfs van jute zou willen hebben
Als het werkt werkt het toch. En bezwaard voelen hoeft niet, je hoeft geen verantwoording af te leggen waarom je een product kooptquote:
Hydrofieldoek bij de Hema gehaald. Voelde me een beetje bezwaard om een baby-item te kopen voor mezelf. Maar dit is wel heerlijk zacht! Natuurlijk niet zo dik enzo, maar het heeft potentie.
.Bij Decathlon hebben ze van die microvezel handdoeken, die zijn redelijk zacht, maar ze hebben ook een soort pluizigere, fleece achtige microvezel handdoeken, die heb ik voor mijn meiden, die slaan ze om na het douchen en die zijn echt zacht.
Ik weet niet of je in de buurt van een decathlon woont, dan zou je kunnen gaan voelen of het zacht genoeg is. Je kan ook bestellen, terugsturen is gratis volgens mij.
Ze zijn er in verschillende maten, ik heb random 2 gelinkt.
)Wat is neurose?quote:
Sorry dat ik zo kom binnenvallen: Mag ik vragen hoe jullie omgaan met neurose? Voel je die aankomen? Kun je die voorkomen en zo ja hoe? Wat neem je precies waar bij die neuroses? Kun je er in derde persoon naar kijken? (Nou hoop ik niet dat jullie neurotisch worden van mijn vragen overigens.
Nooit van dwangneurose gehoord? Dwangneurose zijn dingen die je doet zonder dat je die kunt sturen. https://www.menselijklich(...)ndheid/dwangneurose/quote:
Op Bedoel je stims?quote:
[..]
Nooit van dwangneurose gehoord? Dwangneurose zijn dingen die je doet zonder dat je die kunt sturen. https://www.menselijklich(...)ndheid/dwangneurose/
)http://lindervlinder.blog(...)n-over-stimming.html
Stimmen!
Ik kende de term nog niet maar het is iets anders dan neurose. Stimmen is druk weg willen nemen, neurose is echt dwangmatig. Maar, gezien de term hier niet bekend is, ga ik niet uit van ervaring hierin.quote:
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Stimming
http://lindervlinder.blog(...)n-over-stimming.html
Stimmen!
Jawel. Maar er stond neurose en niet dwangneurose.quote:
[..]
Nooit van dwangneurose gehoord? Dwangneurose zijn dingen die je doet zonder dat je die kunt sturen. https://www.menselijklich(...)ndheid/dwangneurose/
Ik weet wel wat een neurose is, maar niet in combinatie met (mijn) ASS. Ik stim ook als ik me niet bang of opgelaten voel. Eigenlijk stim ik de hele dag. Soms overduidelijk, door te wiegen, maar soms onopvallend door het prullen met een pen of mijn ring.quote:
[..]
Ik kende de term nog niet maar het is iets anders dan neurose. Stimmen is druk weg willen nemen, neurose is echt dwangmatig. Maar, gezien de term hier niet bekend is, ga ik niet uit van ervaring hierin.
Ik was (te) vaak mijn handen...quote:dwangneurose
(echt waar!)Hier legt een non verbale autistish meisje uit wat stimming is
Paar voorbeelden van stimming bij zwaar non verbale autistisch jongen
Eerste paar minuten moeder legt moeder dingen uit. Daarna komen de beelden
Mijn psycholoog noemt dat (in werkwoordvorm) ook 'fiepen'. Ik dacht altijd dat een 'fiep' een sterke interesse was. Treinen, achtbanen... Dat soort dingen.quote:
#confused
maar ook in beweging, preoccupatiequote:
[..]
Mijn psycholoog noemt dat (in werkwoordvorm) ook 'fiepen'. Ik dacht altijd dat een 'fiep' een sterke interesse was. Treinen, achtbanen... Dat soort dingen.
#confused
Heb het zelf ook even op moeten zoeken, die twee zijn inderdaad niet het zelfde. Excuses.quote:
[..]
Jawel. Maar er stond neurose en niet dwangneurose.
Ik heb geen 'train spotting'-achtige hobby's. Wel facinaties voor achtbanen en gevangenissen (vreemde combi).
Bewegen als ik me opgewonden/opgenaaid/negatief voel doe ik zéker. Ik flapper met mijn handen, pluk aan mijn (hoofd)huid, wrijf mijn vingers over elkaar, wieg mijn lijf (vooral als ik dichtbij melt-down zit), bonk mijn hoofd tegen muur (alleen tijdens melt-down, probeer ik te stoppen), praat hardop tegen mezelf en ik schijn heel hard te zuchten als ik overprikkeld raak.
In het openbaar probeer ik deze te beperken tot het spelen met ring, Fidget Cube of een pen. Lukt niet altijd.
Ik raak dagelijks overprikkeld (zelfs als ik 'niets' doe, beetje huishouden en tv kijken kan al teveel zijn), heb tegenwoordig 1-2 melt-downs per week (vaak op vrijdag of in het weekend, omdat ik stress de hele week op loop te sparen) en ben medicatie aan het overwegen.
Ik heb nog geen ASS-diagnose op papier, maar ASS-psycholoog 'weet zeker dat ik op het Spectrum zit'. Ergens is dat heel fijn, dat iemand me gelooft. Het doet ook wel een beetje pijn dat het schijnbaar zo duidelijk is, maar nooit opgemerkt.
[edit: Ik merk net nog een stim/fiep die ik heel vaak doe: Mijn gewrichten laten kraken. Vooral mijn nek/schouders en mijn kaak. Deze valt onder de noemer 'zelfdestructief, moet ik vanaf', want ik doe mijn kraakbeen geweld aan.]
[ Bericht 8% gewijzigd door bloempjuh op 24-03-2018 12:21:21 ]
Verwarring opgelostquote:
[..]
Heb het zelf ook even op moeten zoeken, die twee zijn inderdaad niet het zelfde. Excuses.
Ja, dit klopt. Het is ook vaker een beetje een soort rouwproces waar je 'even' doorheen moet.quote:
Hoe je het ook noemt, maakt niet zoveel uit.
Ik heb geen 'train spotting'-achtige hobby's. Wel facinaties voor achtbanen en gevangenissen (vreemde combi).
Bewegen als ik me opgewonden/opgenaaid/negatief voel doe ik zéker. Ik flapper met mijn handen, pluk aan mijn (hoofd)huid, wrijf mijn vingers over elkaar, wieg mijn lijf (vooral als ik dichtbij melt-down zit), bonk mijn hoofd tegen muur (alleen tijdens melt-down, probeer ik te stoppen), praat hardop tegen mezelf en ik schijn heel hard te zuchten als ik overprikkeld raak.
In het openbaar probeer ik deze te beperken tot het spelen met ring, Fidget Cube of een pen. Lukt niet altijd.
Ik raak dagelijks overprikkeld (zelfs als ik 'niets' doe, beetje huishouden en tv kijken kan al teveel zijn), heb tegenwoordig 1-2 melt-downs per week (vaak op vrijdag of in het weekend, omdat ik stress de hele week op loop te sparen) en ben medicatie aan het overwegen.
Ik heb nog geen ASS-diagnose op papier, maar ASS-psycholoog 'weet zeker dat ik op het Spectrum zit'. Ergens is dat heel fijn, dat iemand me gelooft. Het doet ook wel een beetje pijn dat het schijnbaar zo duidelijk is, maar nooit opgemerkt.
Bij mij duurde het denk ik ruim een jaar (1 tot anderhalf jaar, tot ik met lotgenoten om begon te gaan anders had het misschien wel langer geduurd) voordat ik m'n diagnose echt begon te accepteren. Ook dat ik de diagnose zo laat pas kreeg. Maar ik ben blij dat ik 'm niet nog later heb gehad, want ik kon mede daardoor wel weer beginnen aan 't opbouwen van een leven en gezien de obstakels die ik tegenkwam, wil ik ook voorkomen dat anderen ook zelf het wiel moeten gaan uitvinden en das 1 van de redenen waarom ik dit soort mensen wil helpen: Zodat ze niet dezelfde shit moeten doorstaan en dat de shitperiode in elk geval minder lang duurt.
Vaak zijn het bepaalde issues waarop je stukloopt en waarvoor het maar niet lukt om deze opgelost te krijgen, maar die (eenmaal opgelost) makkelijk gepasseerd kunnen worden zodra je het eindelijk wel snapt.
Ik kan me in sommige dingen ook nauwelijks voorstellen hoe beperkt ik vroeger was. Ik heb ook nooit echt goede voorbeelden gehad, moest dus dingen zelf bedenken want anders bleef ik vastzitten.
Dank voor deze post! Ik begin een paar persoonlijke dingen duidelijker te krijgen nu. Ik was truckspotter, maar das een stuk minder interessant geworden nu en ik doe het alleen nog voor de leuk.quote:
Hoe je het ook noemt, maakt niet zoveel uit.
Ik heb geen 'train spotting'-achtige hobby's. Wel facinaties voor achtbanen en gevangenissen (vreemde combi).
Bewegen als ik me opgewonden/opgenaaid/negatief voel doe ik zéker. Ik flapper met mijn handen, pluk aan mijn (hoofd)huid, wrijf mijn vingers over elkaar, wieg mijn lijf (vooral als ik dichtbij melt-down zit), bonk mijn hoofd tegen muur (alleen tijdens melt-down, probeer ik te stoppen), praat hardop tegen mezelf en ik schijn heel hard te zuchten als ik overprikkeld raak.
In het openbaar probeer ik deze te beperken tot het spelen met ring, Fidget Cube of een pen. Lukt niet altijd.
Ik raak dagelijks overprikkeld (zelfs als ik 'niets' doe, beetje huishouden en tv kijken kan al teveel zijn), heb tegenwoordig 1-2 melt-downs per week (vaak op vrijdag of in het weekend, omdat ik stress de hele week op loop te sparen) en ben medicatie aan het overwegen.
Ik heb nog geen ASS-diagnose op papier, maar ASS-psycholoog 'weet zeker dat ik op het Spectrum zit'. Ergens is dat heel fijn, dat iemand me gelooft. Het doet ook wel een beetje pijn dat het schijnbaar zo duidelijk is, maar nooit opgemerkt.
[edit: Ik merk net nog een stim/fiep die ik heel vaak doe: Mijn gewrichten laten kraken. Vooral mijn nek/schouders en mijn kaak. Deze valt onder de noemer 'zelfdestructief, moet ik vanaf', want ik doe mijn kraakbeen geweld aan.]
Verder, woon je op jezelf? Een van de dingen die mij maar zo eens tegen kunnen houden in uit huis gaan heeft veel te maken met het opzien tegen alle nieuwe dingen en al het geregel er om heen. Om nog maar niet te spreken over wat je hier aangeeft...
(Sorry, stukje weggeknipt. Anders werd 't zo lang..quote:
[..]
...
Ik kan me in sommige dingen ook nauwelijks voorstellen hoe beperkt ik vroeger was. Ik heb ook nooit echt goede voorbeelden gehad, moest dus dingen zelf bedenken want anders bleef ik vastzitten.
)Het is niet zo dat ik bedroefd ben over mijn nog-niet-op-papier-staande-diagnose, denk ik. Maar ik weet, tot het op papier staat en 'echt is', niet waar ik 'thuis hoor'. En wanneer kan ik het mijn omgeving gaan vertellen? En hoe?
Ik vind het schokkend, dat mijn hulpverleners zeggen dat het "schandalig" is dat ik voor bepaalde zaken nooit hulp heb gehad. Of "zo ontzettend knap" dat ik mijn opleiding heb afgemaakt. Ik voel dat helemaal niet. Ik voel me wel anders/raar, maar voor mij was de constante 'struggle' heel normaal.
Elke dag jankend naar mijn werk gaan en elke dag jankend thuis komen was normaal. Elke sociale activiteit combineren met liters alcohol (om de prikkels aan te kunnen) was normaal. Mijn emoties benoemen als 'positief - neutraal - negatief - zwaar kut' is nog steeds normaal.
Deze dingen zijn voor míj normaal, maar de rest van de wereld ziet ze als '(zware) beperking'. Dát vind ik heel vervelend.
Zo ken ik het woord wel ja.quote:
No probs.quote:
[..]
Dank voor deze post! Ik begin een paar persoonlijke dingen duidelijker te krijgen nu. Ik was truckspotter, maar das een stuk minder interessant geworden nu en ik doe het alleen nog voor de leuk.
Verder, woon je op jezelf? Een van de dingen die mij maar zo eens tegen kunnen houden in uit huis gaan heeft veel te maken met het opzien tegen alle nieuwe dingen en al het geregel er om heen. Om nog maar niet te spreken over wat je hier aangeeft...
Ik heb een bizarre woonsituatie. Ik (zeer prikkelgevoelig, behoefte aan structuur etc) woon samen met een ADHD-partner (die juist prikkels nodig heeft om te kunnen functioneren). We vullen elkaar aan, maar clashen ook wel op bepaalde punten.
Hij luistert bijvoorbeeld naar trash metal. Dat overprikkelt mij binnen enkele minuten.
Ik sta elke dag op precies dezelfde tijd op. Heb dan een heel strikte routine. Ik eet het liefst elke week dezelfde dingen op dezelfde dag. Hij gaat elke dag op een andere tijd slapen, heeft 0,0 routine en houdt van culinaire experimenten.
En dat zijn nog maar een paar voorbeelden.
Ik vind dit denk ik niet schokkend, want het gebeurt eigenlijk heel veel. Tis niet alsof je die ene bent die door alle mazen van 't net geslopen is. Tis meer gewoonte dan uitzondering. Ik vind 't eerder schokkend dat de hulpverlening zichzelf blijft overtuigen dat het hier om uitzonderingen zou gaan, terwijl er volgens mij toch echt een structureel probleem is wat hulpverlening betreft. En dat probleem staat in principe los van geld of van financiering van de zorg.quote:
[..]
(Sorry, stukje weggeknipt. Anders werd 't zo lang..
Het is niet zo dat ik bedroefd ben over mijn nog-niet-op-papier-staande-diagnose, denk ik. Maar ik weet, tot het op papier staat en 'echt is', niet waar ik 'thuis hoor'. En wanneer kan ik het mijn omgeving gaan vertellen? En hoe?
Ik vind het schokkend, dat mijn hulpverleners zeggen dat het "schandalig" is dat ik voor bepaalde zaken nooit hulp heb gehad. Of "zo ontzettend knap" dat ik mijn opleiding heb afgemaakt. Ik voel dat helemaal niet. Ik voel me wel anders/raar, maar voor mij was de constante 'struggle' heel normaal.
Elke dag jankend naar mijn werk gaan en elke dag jankend thuis komen was normaal. Elke sociale activiteit combineren met liters alcohol (om de prikkels aan te kunnen) was normaal. Mijn emoties benoemen als 'positief - neutraal - negatief - zwaar kut' is nog steeds normaal.
Deze dingen zijn voor míj normaal, maar de rest van de wereld ziet ze als '(zware) beperking'. Dát vind ik heel vervelend.
Misschien herkent iemand volgende wel:
Dat sommige hulpverleners dan 'geïnteresseerd' vragen gaan stellen over hoe ik bijvoorbeeld dingen bewaar (zeg maar wat ik waar neerleg, zoals waar ik de schaar neerleg) en ze vinden het dan interessant omdat ik het zeg maar op een autistische(re) manier doe. Vanuit hun perspectief natuurlijk niet zo raar, maar de niet-autistische problemen zien zij als een ander soort probleem.
Het lijkt wel alsof zij de problemen die (zeg maar) door m'n autisme zouden komen, als een heel ander type probleem zien dan de problemen die ik ook heb maar die niks met autisme te maken hebben, maar voor mij voelen beide type problemen exact hetzelfde.
Het laatste wat je tikt, daar had Nijna een prachtig plaatje van, dacht ik. Iets met dat mensen je of zien als "Ah joh, je bent helemaal niet zo erg autistisch, dat kan je vast wel!" of "Dit komt niet door je autisme, je moet gewoon iets aan je onzekerheid doen
" of "Dat lukt je vast wel, zo zwaar autistisch ben je niet " of "Je bent maar licht autistisch, dus bla bla" enz.Of ze zullen doorslaan naar de andere kant en dingen zeggen als "Maar dat kun je niet, straks raak je weer in een burnout!" of "Je kunt door je autisme helemaal geen baan krijgen, dat lukt je toch niet" of "Alleen op vakantie gaan? Dat ga je nooit redden!" of "Je kunt bij haar echt geen autoradio aan hebben, want door haar autisme kan ze niet tegen geluid" of verzin maar wat.
Ik heb de indruk dat hoe goed ik ze ook probeer uit te leggen hoe dingen bij mij werken, ze zien het vooral als iets als een soort curiositeit, een grappig weetje, zoiets. Of als ze echt proberen mee te denken, dan gaan ze die hele lijst met dooddoeners weer af (alsof dat helpt).
Ze kunnen zich meestal niet in mij verplaatsen. Eigenlijk zijn die die het structureel het beste konden, ervaringsdeskundigen. Zelfs al snappen ze autisme niet, ze snappen tenminste wel mijn struggles, sommigen daarvan.
Ik heb zeg maar meer een menukaart die nauwelijks verandert en kies daaruit alnaargelang ik op dat moment trek heb in ietsquote:
[..]
No probs.
Ik heb een bizarre woonsituatie. Ik (zeer prikkelgevoelig, behoefte aan structuur etc) woon samen met een ADHD-partner (die juist prikkels nodig heeft om te kunnen functioneren). We vullen elkaar aan, maar clashen ook wel op bepaalde punten.
Hij luistert bijvoorbeeld naar trash metal. Dat overprikkelt mij binnen enkele minuten.
Ik sta elke dag op precies dezelfde tijd op. Heb dan een heel strikte routine. Ik eet het liefst elke week dezelfde dingen op dezelfde dag. Hij gaat elke dag op een andere tijd slapen, heeft 0,0 routine en houdt van culinaire experimenten.
En dat zijn nog maar een paar voorbeelden.
Er is dan weer wel verloop in wat er op dat menu staat.
Aha oke. Dank je. Dat klinkt best zwaar ja. Heb je veel moeite gehad met de verhuizing zelf en zo?quote:
[..]
No probs.
Ik heb een bizarre woonsituatie. Ik (zeer prikkelgevoelig, behoefte aan structuur etc) woon samen met een ADHD-partner (die juist prikkels nodig heeft om te kunnen functioneren). We vullen elkaar aan, maar clashen ook wel op bepaalde punten.
Hij luistert bijvoorbeeld naar trash metal. Dat overprikkelt mij binnen enkele minuten.
Ik sta elke dag op precies dezelfde tijd op. Heb dan een heel strikte routine. Ik eet het liefst elke week dezelfde dingen op dezelfde dag. Hij gaat elke dag op een andere tijd slapen, heeft 0,0 routine en houdt van culinaire experimenten.
En dat zijn nog maar een paar voorbeelden.
Ja. Dat was verschrikkelijk. Verandering, constante klusgeluiden, weinig mogelijkheden om bij te komen... Maar ons nieuwe huis is wel heel fijn, veel fijner dan het oude.quote:
[..]
Aha oke. Dank je. Dat klinkt best zwaar ja. Heb je veel moeite gehad met de verhuizing zelf en zo?
Das mooi!quote:
[..]
Ja. Dat was verschrikkelijk. Verandering, constante klusgeluiden, weinig mogelijkheden om bij te komen... Maar ons nieuwe huis is wel heel fijn, veel fijner dan het oude.
Welkom! Mischien een beetje invasieve vraag en voel je vrij niet te antwoorden, maar welke vorm van autisme heb je?quote:Op donderdag 12 april 2018 15:35 schreef Michaj het volgende:
autisme wat bij mij hoort te leren en te accepteren. Ik hoop dat ik hier kan mee praten!
Hier gaat het de afgelopen dagen stukken minder, er zitten veranderingen aan te komen waar ik niks aan kan doen en dan begin ik enorm te piekeren en zoals de titel van dat boek over pdd-nos gaat het stormen in mijn hoofd en ben enorm snel overprikkeld maar tegelijkertijd verveel ik me dood.
En moet ook nog eens een keuze maken die extreem moeilijk en emotioneel is voor mij is
Pfoe, dat klinkt niet mis. Succes met deze stappen in je leven.quote:
ik zit nu in een opname om autisme wat bij mij hoort te leren en te accepteren
Puur even van een afstandje bekeken:quote:
Hier gaat het de afgelopen dagen stukken minder, er zitten veranderingen aan te komen waar ik niks aan kan doen en dan begin ik enorm te piekeren en zoals de titel van dat boek over pdd-nos gaat het stormen in mijn hoofd en ben enorm snel overprikkeld maar tegelijkertijd verveel ik me dood.
En moet ook nog eens een keuze maken die extreem moeilijk en emotioneel is voor mij is
1. Je kan er niks aan doen, dus niet te lang piekeren (makkelijker gezegd dan gedaan).
2. Die keuze, is er een manier om de knoop door te hakken? Beetje zoals 'het moet maar'?
1. Ik probeer vaak afleiding te zoeken of iets waarbij ik energie kwijt kan..waardoor het piekeren wegvalt...maar het wordt op een gegeven moment een obsessie en stapelt zich op. Ook al laat het piekeren geleidelijk toe. Hoewel ze zeggen dat overmatig piekeren bij ass hoort...quote:
[..]
Pfoe, dat klinkt niet mis. Succes met deze stappen in je leven.
[..]
Puur even van een afstandje bekeken:
1. Je kan er niks aan doen, dus niet te lang piekeren (makkelijker gezegd dan gedaan).
2. Die keuze, is er een manier om de knoop door te hakken? Beetje zoals 'het moet maar'?
2. Die keuze is een keuze waarbij de knoop doorhakken lastig gaat, en eerst wil ik de verandering van volgende week achter de rug hebben. En een aantal weken later de knoop doorhakken..maar het is lastig als je hoofd alles met elkaar te maken heeft.
1. In elk geval iets waar je energie in kwijt kan, dat klinkt goed. Dat piekeren herken ik wel. Maar ik heb daar nog geen echte oplossing voor, meestal ben ik op de dag zelf extreem zenuwachtig (en de avond daarvoor als het echt iets groots is), maar gelukkig redelijk beperkt. Afleiding helpt ook wel.quote:
[..]
1. Ik probeer vaak afleiding te zoeken of iets waarbij ik energie kwijt kan..waardoor het piekeren wegvalt...maar het wordt op een gegeven moment een obsessie en stapelt zich op. Ook al laat het piekeren geleidelijk toe. Hoewel ze zeggen dat overmatig piekeren bij ass hoort...
2. Die keuze is een keuze waarbij de knoop doorhakken lastig gaat, en eerst wil ik de verandering van volgende week achter de rug hebben. En een aantal weken later de knoop doorhakken..maar het is lastig als je hoofd alles met elkaar te maken heeft.
2. Dat lijkt mij zeker niet makkelijk, dan hoop ik dat je over een paar weken een beter besluit kan nemen.
Tegenwoordig is het toch allemaal ASS, volgens de dsm-5...quote:
[..]
Welkom! Mischien een beetje invasieve vraag en voel je vrij niet te antwoorden, maar welke vorm van autisme heb je?
Hier gaat het de afgelopen dagen stukken minder, er zitten veranderingen aan te komen waar ik niks aan kan doen en dan begin ik enorm te piekeren en zoals de titel van dat boek over pdd-nos gaat het stormen in mijn hoofd en ben enorm snel overprikkeld maar tegelijkertijd verveel ik me dood.
En moet ook nog eens een keuze maken die extreem moeilijk en emotioneel is voor mij is
Succes met je keuze cafpow!
Ja klopt alles is ASS, hoewel ze "off record" vaak nog wel melden of het asperger, klassiek autisme, ADD etc is.quote:
[..]
Tegenwoordig is het toch allemaal ASS, volgens de dsm-5...
Succes met je keuze cafpow!
Ik heb ASS, asperger mijn zoon heeft ASS, klassiek autisme bijvoorbeeld. En beiden stond dat gewoon in de diagnose aangegeven.
Welkom!quote:
Ik lees al een tijdje mee. Ik zou graag mee willen praten !
quote:
[..]
zoals de titel van dat boek over pdd-nos gaat het stormen in mijn hoofd
Wauw wat een mooi nummer!!quote:
Op Dat vond ik nou ookquote:
Zelden een nummer gehoord wat zo goed beschrijft hoe ik me soms voel.
Ja echt geweldig, ik kende hem niet eens. heb hem meteen maar aan mijn afspeellijst toegevoegd, great music!quote:
[..]
Dat vond ik nou ook
Zelden een nummer gehoord wat zo goed beschrijft hoe ik me soms voel.
wow, super toepasselijk nummer, en qua inhoud behoorlijk herkenbaar..quote:
Heb het alleen niet kunnen afluisteren want ik moet er gewoon van janken
Het is, buiten dat het een prachtige tekst is, ook gewoon zo vreselijk goed gezongen en dan ook nog door een beetje zo'n 'grote stoere vent', echt alles pastquote:
[..]
wow, super toepasselijk nummer, en qua inhoud behoorlijk herkenbaar..
Heb het alleen niet kunnen afluisteren want ik moet er gewoon van janken
Welkomquote:
Ik lees al een tijdje mee. Ik zou graag mee willen praten !
Ik ben echt mega-prikkelgevoelig en ben dagelijks overprikkeld (vooral door geluid, drukte en licht, maar ook geuren kunnen me over de zeik helpen). Nu hoor ik allerlei bruikbare tips & trucs vanuit allerlei hoeken, maar ik zie door de bomen het bos niet meer.
Ik twijfel welke dingen op mijn nog-aan-te-schaffen-lijstje nou eigenlijk de hoogste prioriteit hebben.
- Goede koptelefoon voor muziek/tv/computergebruik/afsluiten van de wereld;
- Op maat gemaakte oordoppen;
- Verzwaringsdeken;
- Iets om de deurbel zachter te maken (?)
- Plantjes om mijn tuin een aangenamere plek te maken;
- Een fatsoenlijke (dus niet mijn huidige Hema-geval) zonnebril;
- Een goede afzuigkap in de keuken...
En zo komen er elke dag nog nieuwe dingen bij. Ik weet het even niet meer.
Een agenda. En deze correct gebruiken. M'n tijd beter managen en ook beter managen hoe ik met anderen omga en vooral ook met wie en met welke frequentie.quote:
Vraagje aan de 'ervaren autisten' hier: Welke hulpmiddelen hebben je leven nou echt verbeterd?
Ik ben echt mega-prikkelgevoelig en ben dagelijks overprikkeld (vooral door geluid, drukte en licht, maar ook geuren kunnen me over de zeik helpen). Nu hoor ik allerlei bruikbare tips & trucs vanuit allerlei hoeken, maar ik zie door de bomen het bos niet meer.
Ik twijfel welke dingen op mijn nog-aan-te-schaffen-lijstje nou eigenlijk de hoogste prioriteit hebben.
- Goede koptelefoon voor muziek/tv/computergebruik/afsluiten van de wereld;
- Op maat gemaakte oordoppen;
- Verzwaringsdeken;
- Iets om de deurbel zachter te maken (?)
- Plantjes om mijn tuin een aangenamere plek te maken;
- Een fatsoenlijke (dus niet mijn huidige Hema-geval) zonnebril;
- Een goede afzuigkap in de keuken...
En zo komen er elke dag nog nieuwe dingen bij. Ik weet het even niet meer.
Regels in m'n huis waar iedereen zich aan moet houden.
Ik doe stekker eruit. Als het echt belangrijk is dan bellen ze maar of hard kloppenquote:- Iets om de deurbel zachter te maken (?)
Qua plantjes deed ik de meest makkelijke oplossing: Niets doen
Zware gordijnen werken voor mij hier denk ik beter. Geen licht en geen geluid.quote:- Verzwaringsdeken;
Ik weet eigenlijk nieteens wat een verzwaringsdeken nou precies is.
Ik heb wel ooit een keer zo'n drukvest geprobeerd. Damn, werkte goed
Sommige zonnebrillen lopen een beetje rond (houden dus ook meer zonlicht tegen vanaf de zijkant) dan anderen, ook iets om rekening mee te houden.
Ik heb ook op maat gemaakte oordoppen, zit wel een heel stuk beter dan die one size fits all, maar ik gebruik ze niet heel vaak. Ik vermijd geluid liever, maar als dat niet kan zorg ik dat ik die op maat gemaakte bij me heb.
Drukvest heb ik een paar weken geprobeerd, maar is niet mijn ding.
Het is heel persoonlijk, wat voor de een op nummer 1 staat zal voor een ander minder hoog in het prioriteitenlijstje staan. Dus ik denk dat je voor jezelf moet zien uit te vinden waar jij het meeste last van hebt of waar je het meeste baat bij zou kunnen hebben.
---
Kennen jullie het boek van Judith Visser? Zondagskind.
Aanrader!
Zoals eerder gezegd...heel lastig want het is anders per persoon. Ga inderdaad na wat jouw meest voorkomende en daarna meest heftige prikkel is.quote:
Vraagje aan de 'ervaren autisten' hier: Welke hulpmiddelen hebben je leven nou echt verbeterd?
Ik ben echt mega-prikkelgevoelig en ben dagelijks overprikkeld (vooral door geluid, drukte en licht, maar ook geuren kunnen me over de zeik helpen). Nu hoor ik allerlei bruikbare tips & trucs vanuit allerlei hoeken, maar ik zie door de bomen het bos niet meer.
Ik twijfel welke dingen op mijn nog-aan-te-schaffen-lijstje nou eigenlijk de hoogste prioriteit hebben.
- Goede koptelefoon voor muziek/tv/computergebruik/afsluiten van de wereld;
- Op maat gemaakte oordoppen;
- Verzwaringsdeken;
- Iets om de deurbel zachter te maken (?)
- Plantjes om mijn tuin een aangenamere plek te maken;
- Een fatsoenlijke (dus niet mijn huidige Hema-geval) zonnebril;
- Een goede afzuigkap in de keuken...
En zo komen er elke dag nog nieuwe dingen bij. Ik weet het even niet meer.
Ik kan bijvoorbeeld niet zonder koptelefoons/earplugs...want ik ben vaak buiten en daar is drukte en herrie soms niet te mijden en met koptelefoon/earplugs heb ik er veel minder last van. Ik kan niet meer zonder.
Deurbel is afhankelijk van wat voor soort je hebt, wij hebben de standaard deurbel gesloopt, en zo één die op batterijen werkt geplaatst waarbij er meerdere deuntjes zijn en ook het volume makkelijk te reguleren is. Thuis vinden wij dat een deurbel wel belangrijk is...
Ik wil dit jaar mijn rijbewijs halen, maar ik heb begrepen dat je dan een extra keuring moet doen als je aangeeft dat je ass hebt (wat bij mij het geval is) Alleen dat dit ook extra geld etc kost.. en veel gedoe. Ik heb wat horrorverhalen op internet gelezen en dat mensen zeggen dat je het beter niet kunt zeggen dat je ass hebt.
Ik vind het zelf ergens ook onzin en alleen maar stressgevend om te doen als zoiets als veel geld en gedoe kost. Daarnaast weet ik van mijzelf dat ik best veilig ben (helemaal voor anderen denk ik) en niet over zeven sloten tegelijk ga zeg maar (vooral laatste tijd niet)
Ik ben ook echt niet zwaar autistisch.. en ik had sowieso bedacht dat ik de rijlessen ga volgen op dagen waarin ik helemaal niks gepland heb staan. En ik zorg er uiteraard voor dat ik helemaal zen/met een compleet leeg hoofd de rijlessen inga.
Maar heeft het dan weer grote gevolgen als je erover zwijgt/ liegt bij het cbr? Wat adviseren jullie mij en hebben jullie zelf een rijbewijs/ hoe hebben jullie dat gedaan?
Edit: mijn conclusie is dat ik mijzelf toch laat keuren door het CBR/ het ga aangeven.
[ Bericht 3% gewijzigd door -Phineas- op 20-05-2018 15:52:27 ]
Ik kan hier helaas niks over zeggen. Ik wist nog niet dat ik ass had toen ik rijlessen nam. Diagnose kwam rond 25 en rond 20e heb ik mijn rijbewijst gehaald.quote:Op zondag 20 mei 2018 15:09 schreef -Phineas- het volgende:
Hey,
Ik wil dit jaar mijn rijbewijs halen, maar ik heb begrepen dat je dan een extra keuring moet doen als je aangeeft dat je ass hebt (wat bij mij het geval is) Alleen dat dit ook extra geld etc kost.. en veel gedoe. Ik heb wat horrorverhalen op internet gelezen en dat mensen zeggen dat je het beter niet kunt zeggen dat je ass hebt.
Ik vind het zelf ergens ook onzin en alleen maar stressgevend om te doen als zoiets als veel geld en gedoe kost. Daarnaast weet ik van mijzelf dat ik best veilig ben (helemaal voor anderen denk ik) en niet over zeven sloten tegelijk ga zeg maar (vooral laatste tijd niet)
Ik ben ook echt niet zwaar autistisch.. en ik had sowieso bedacht dat ik de rijlessen ga volgen op dagen waarin ik helemaal niks gepland heb staan. En ik zorg er uiteraard voor dat ik helemaal zen/met een compleet leeg hoofd de rijlessen inga.
Maar heeft het dan weer grote gevolgen als je erover zwijgt/ liegt bij het cbr? Wat adviseren jullie mij en hebben jullie zelf een rijbewijs/ hoe hebben jullie dat gedaan?
Edit: mijn conclusie is dat ik mijzelf toch laat keuren door het CBR/ het ga aangeven.
Er zitten aan beide kanten voor en nadelen. Dus je moet goed overwegen wat je doet.
Wat zijn onder andere de nadelen ervan? Kan je die zo opnoemen of?quote:
[..]
Ik kan hier helaas niks over zeggen. Ik wist nog niet dat ik ass had toen ik rijlessen nam. Diagnose kwam rond 25 en rond 20e heb ik mijn rijbewijst gehaald.
Er zitten aan beide kanten voor en nadelen. Dus je moet goed overwegen wat je doet.
Als nadeel zie ik voornamelijk dat als men niet weet dat je ass hebt, je makkelijker overprikkeld kan raken. Je krijgt vooral tijdens praktijklessen nogal veel op je af, want instructeurs proberen een praatje te maken, je moet kijken naar waar je gaat en je moet tegelijkertijd handelen. En als ze weten dat dat alles tegelijk je teveel kan worden kan alles op een iets rustigeren tempo doen.quote:
[..]
Wat zijn onder andere de nadelen ervan? Kan je die zo opnoemen of?
En ik weet nog dat bij mij de rijlessen enorm zwaar waren, en ik halverwege(na het 1e uur) de les soms even een paar minuten pauze nodig had, omdat ik het in mijn hoofd niet meer bij kon houden en de informatie/instructies niet meer binnenkwamen.
Ik bedoelde eigen meer de nadelen van als je aangeeft dat je de diagnose hebtquote:
[..]
Als nadeel zie ik voornamelijk dat als men niet weet dat je ass hebt, je makkelijker overprikkeld kan raken. Je krijgt vooral tijdens praktijklessen nogal veel op je af, want instructeurs proberen een praatje te maken, je moet kijken naar waar je gaat en je moet tegelijkertijd handelen. En als ze weten dat dat alles tegelijk je teveel kan worden kan alles op een iets rustigeren tempo doen.
En ik weet nog dat bij mij de rijlessen enorm zwaar waren, en ik halverwege(na het 1e uur) de les soms even een paar minuten pauze nodig had, omdat ik het in mijn hoofd niet meer bij kon houden en de informatie/instructies niet meer binnenkwamen.
En die dingen wat jij benoemde had ik inderdaad ook al in gedachten.. mijn moeder zei ook tegen mij dat ik het maar veel beter kon vertellen omdat ik toch wel in bepaalde omstandigheden het beste presteer en in een aantal helemaal niet..
Een van de nadelen van het vertellen is dat je kans hebt ze je meer lessen gaan 'aanpraten' dan nodig en alles extreem langzaam gaan doen, waardoor je je volledige potentieel niet benut.quote:
[..]
Ik bedoelde eigen meer de nadelen van als je aangeeft dat je de diagnose hebt
En die dingen wat jij benoemde had ik inderdaad ook al in gedachten.. mijn moeder zei ook tegen mij dat ik het maar veel beter kon vertellen omdat ik toch wel in bepaalde omstandigheden het beste presteer en in een aantal helemaal niet..
Een ander nadeel is dat heel veel mensen niet bekend zijn met ass en je daardoor als een (zwaar) 'gehandicapte' gaan behandelen en bij mij wekt dat irritatie op, wat mijn functioneren nooit ten goede komt.
Dankjewel.. ik dacht inderdaad wel zoiets.quote:
[..]
Een van de nadelen van het vertellen is dat je kans hebt ze je meer lessen gaan 'aanpraten' dan nodig en alles extreem langzaam gaan doen, waardoor je je volledige potentieel niet benut.
Een ander nadeel is dat heel veel mensen niet bekend zijn met ass en je daardoor als een (zwaar) 'gehandicapte' gaan behandelen en bij mij wekt dat irritatie op, wat mijn functioneren nooit ten goede komt.
Ik heb trouwens mijn diagnose pas. Ik vind het heel erg vervelend dat ik het heb gekregen. Ik ben heel erg bang dat mensen mij hierdoor nog meer gaan veroordelen. Instanties enzo dus.. en op werk dus, tegen mensen hoef ik het iig niet te vertellen. De mensen die nu weten dat ik het heb kennen mij al zolang en weten wel dat ik (veel) meer ben dat alleen. En ze behandelen mij gelukkig niet anders. Ik wil/ wilde gewoon graag normaal zijn en een normaal leven leiden. Ik wilde dat even hier nog zeggen. Ook met het oog hoe jullie dit ervaren/ of jullie veel gedoe hebben ervaren door de diagnose?
Maar het zit me niet lekker. Hopelijk verdwijnt dat gevoel met de tijd.Ik snap heel goed waar je mee zit, en een diagnose is idd dubbel. Ik zelf probeer er niet teveel mee bezig te zijn. Want ik ben zoals ik ben en dat is ok. Uiteraard irriteer ik me soms aan het feit dat ik anders dan de rest ben en niet hetzelfde ritme kan volgen. Maar dat is wie ik ben.quote:
[..]
Dankjewel.. ik dacht inderdaad wel zoiets.
Ik heb trouwens mijn diagnose pas. Ik vind het heel erg vervelend dat ik het heb gekregen. Ik ben heel erg bang dat mensen mij hierdoor nog meer gaan veroordelen. Instanties enzo dus.. en op werk dus, tegen mensen hoef ik het iig niet te vertellen. De mensen die nu weten dat ik het heb kennen mij al zolang en weten wel dat ik (veel) meer ben dat alleen. En ze behandelen mij gelukkig niet anders. Ik wil/ wilde gewoon graag normaal zijn en een normaal leven leiden. Ik wilde dat even hier nog zeggen. Ook met het oog hoe jullie dit ervaren/ of jullie veel gedoe hebben ervaren door de diagnose?
Ik probeer gewoon de negatieve dingen van mezelf te erkennen en ermee te leren omgaan,en kijken wat ik kan veranderen en wat niet.
Ik heb er geen gedoe mee, niet meer sinds de diagnose. Wel kies ik er voor om het niet tegen iedereen te zeggen, zoals op mijn werk. Enkele collega's weten het, maar daar ga ik ook buiten het werk mee om. Het probleem is wel dat ik tegen dingen aanloop die ik op zich wel kan uitleggen als ik vertel van de diagnose. Dan zou het makkelijk zijn om dat als reden op te voeren maar ik vrees toch de reactie. Dus ik zie het eerder als een karaktertrekje, en niet iets negatiefs.quote:
Ook met het oog hoe jullie dit ervaren/ of jullie veel gedoe hebben ervaren door de diagnose?
Uiteindelijk gaat het toch niet weg, dus ik zie ook de positieve kanten.
Instanties weten dat toch niet? Tenzij je 'gebruik' moet maken van je diagnose.quote:
[..]
Dankjewel.. ik dacht inderdaad wel zoiets.
Ik heb trouwens mijn diagnose pas. Ik vind het heel erg vervelend dat ik het heb gekregen. Ik ben heel erg bang dat mensen mij hierdoor nog meer gaan veroordelen. Instanties enzo dus.. en op werk dus, tegen mensen hoef ik het iig niet te vertellen. De mensen die nu weten dat ik het heb kennen mij al zolang en weten wel dat ik (veel) meer ben dat alleen. En ze behandelen mij gelukkig niet anders. Ik wil/ wilde gewoon graag normaal zijn en een normaal leven leiden. Ik wilde dat even hier nog zeggen. Ook met het oog hoe jullie dit ervaren/ of jullie veel gedoe hebben ervaren door de diagnose?
Dat is wat ik nu doe.quote:
[..]
Ik snap heel goed waar je mee zit, en een diagnose is idd dubbel. Ik zelf probeer er niet teveel mee bezig te zijn. Want ik ben zoals ik ben en dat is ok. Uiteraard irriteer ik me soms aan het feit dat ik anders dan de rest ben en niet hetzelfde ritme kan volgen. Maar dat is wie ik ben.
Ik probeer gewoon de negatieve dingen van mezelf te erkennen en ermee te leren omgaan,en kijken wat ik kan veranderen en wat niet.
Fijn dat ik het ook van een ander hoor. Ik dacht "stop ik het dan niet weg ofzo" maar volgens mij valt dat best mee. Ook als ik de reacties in dit topic zo lees Maar doordat de feiten obtbreken ontkracht ik alles wat ik tegen mezelf zeg, zowel positief als negatief. en daardoor raak ik uiteindelijk enorm overprikkeld door mezelf.
Hebben anderen hier last van, en hoe gaan jullie ermee om? Want het denken is geen problemeen maar het stoppen wel.
[ Bericht 10% gewijzigd door cafpow op 24-05-2018 02:36:26 ]
Wat is je vraag?quote:
een vraagje aan de mede autisten...ik merk de laatste tijd dat ik erg veel moeite heb met het omgaan met onduidelijkheden...dus als wel kans is op iets maar tegelijkertijd ook niet. Ik raak dan totaal van de kaart en raak het overzicht kwijt. waardoor er van alles door mijn hoofd heen gaat en ik zowel doemdenk als postiief denk om mezelf gerust te stellen.
Maar doordat de feiten obtbreken ontkracht ik alles wat ik tegen mezelf zeg, zowel positief als negatief. en daardoor raak ik uiteindelijk enorm overprikkeld door mezelf.
Heb de post bijgewerkt, was de vraag vergeten te postenquote:
De moeder werkt onregelmatig en zo komt het nogal eens voor dat ik met "onze kinderen(6/7)" en de stiefzoon met PDDNOS (15) aan tafel zit.
Gisteren vertelde stiefzoon dat hij een hekel heeft aan ALLE Turken. Ik heb hem verteld dat ik dat een hele domme opmerking vond aangezien er 100 miljoen Turken zijn, en dat hij onmogelijk al deze mensen over 1 kam kon scheren. Hij vindt echter van wel. Toen ik hem stelde dat als hij ernstig ziek zou worden en bijv met een nier van een Turk zou overleven, stelde hij liever dood te gaan.
Ik heb hier absoluut geen begrip voor en ben daar naast enorm pissig ook erg verdrietig over.
Mijn partner/de moeder van, vindt dat ik er niet zo zwaar aan moet tillen en dat het puberaal gedrag is en dat we dat op een rustige verantwoorde manier bespreekbaar moeten maken.
De moeder kiest (zoals altijd) voor haar zoon, en gaat hier vet aan mijn gevoel voorbij. En ik weet hier even niet goed mee om te gaan. Iemand tips?
Dit heeft mijns inziens niets met autisme te maken. Misschien kun je het beter vragen in OUD.quote:
Geen idee waar ik het moest posten, maar ik probeer het hier. Stiefzoon heeft PDDNOS en een niet bijzonder hoog iq.
De moeder werkt onregelmatig en zo komt het nogal eens voor dat ik met "onze kinderen(6/7)" en de stiefzoon met PDDNOS (15) aan tafel zit.
Gisteren vertelde stiefzoon dat hij een hekel heeft aan ALLE Turken. Ik heb hem verteld dat ik dat een hele domme opmerking vond aangezien er 100 miljoen Turken zijn, en dat hij onmogelijk al deze mensen over 1 kam kon scheren. Hij vindt echter van wel. Toen ik hem stelde dat als hij ernstig ziek zou worden en bijv met een nier van een Turk zou overleven, stelde hij liever dood te gaan.
Ik heb hier absoluut geen begrip voor en ben daar naast enorm pissig ook erg verdrietig over.
Mijn partner/de moeder van, vindt dat ik er niet zo zwaar aan moet tillen en dat het puberaal gedrag is en dat we dat op een rustige verantwoorde manier bespreekbaar moeten maken.
De moeder kiest (zoals altijd) voor haar zoon, en gaat hier vet aan mijn gevoel voorbij. En ik weet hier even niet goed mee om te gaan. Iemand tips?
Je hebt het op zich al bespreekbaar gemaakt toch? Ik denk dat je niet veel meer kunt doen dan wat je al hebt gezegd; laten merken dat je zulke uitspraken niet goedkeurt en vertellen waarom. Ik denk niet dat het zin heeft om er negatieve consequenties, een vorm van straf, aan te hangen.
[ Bericht 2% gewijzigd door kuolema op 24-05-2018 22:12:42 ]
Ik heb ook moeite met onduidelijkheden. Hoe ik daarmee omga hangt af van bij wie ik ben. Thuis eis ik duidelijkheid door veel vragen te stellen. Ik krijg daar vaak vage of niet passende antwoorden op, ze begrijpen meestal niet wat het probleem is. Dan laat ik mijn frustratie wel merken.quote:
een vraagje aan de mede autisten...ik merk de laatste tijd dat ik erg veel moeite heb met het omgaan met onduidelijkheden...dus als wel kans is op iets maar tegelijkertijd ook niet. Ik raak dan totaal van de kaart en raak het overzicht kwijt. waardoor er van alles door mijn hoofd heen gaat en ik zowel doemdenk als postiief denk om mezelf gerust te stellen.
Maar doordat de feiten obtbreken ontkracht ik alles wat ik tegen mezelf zeg, zowel positief als negatief. en daardoor raak ik uiteindelijk enorm overprikkeld door mezelf.
Hebben anderen hier last van, en hoe gaan jullie ermee om? Want het denken is geen problemeen maar het stoppen wel.
Echter, als ik bijvoorbeeld met vrienden heb afgesproken en ik ergens geen goed beeld bij kan vormen, dan laat ik dat zo, ondanks dat het chaos is in mijn hoofd en ik er heel gespannen van word. Ik wil niet 'moeilijk doen' en weet vaak ook niet zo goed wat ik dan precies moet vragen.
Ik denk wel dat vragen stellen de beste manier is om ermee om te gaan, dan heb je nog kans dat je de informatie krijgt die je wilt en daardoor de spanning wegebt.
Soms zijn er dingen waar niet meer duidelijkheid over te krijgen is, of waarbij dat zo lijkt. Dingen die vooral in je hoofd zitten of zo. Ik heb het idee dat je vooral op dat soort situaties doelt.
Wat dan kan helpen is het opschrijven. Opschrijven wat je wel weet geeft overzicht en misschien krijg je ook inzicht in wat nu precies datgene is dat je niet duidelijk is en daardoor wat je kunt doen om een beter beeld te krijgen.
Als je echt niets met de gedachten kunt, helpt intensieve beweging misschien om je hoofd wat leger te krijgen.
Ik heb exact hetzelfde probleem. Dit is meltdown materiaal voor mij, met name als het om kritieke situaties gaat die veel invloed hebben op mijn leven. De kleinere vaagheden in het leven heb ik ondertussen geleerd om me niet druk om te maken. Ik ben 46 jaar en mijn "diagnose" is in 2017 gesteld. Tussen aanhalingstekens omdat ik geen diagnose op papier heb maar wel genoeg bevestiging heb van personen die veel kennis hebben op het gebied van ASD. En ook ik heb een rouwperiode meegemaakt hierin, inmiddels heb ik het volledig geaccepteerd.quote:
een vraagje aan de mede autisten...ik merk de laatste tijd dat ik erg veel moeite heb met het omgaan met onduidelijkheden...dus als wel kans is op iets maar tegelijkertijd ook niet. Ik raak dan totaal van de kaart en raak het overzicht kwijt. waardoor er van alles door mijn hoofd heen gaat en ik zowel doemdenk als postiief denk om mezelf gerust te stellen.
Maar doordat de feiten obtbreken ontkracht ik alles wat ik tegen mezelf zeg, zowel positief als negatief. en daardoor raak ik uiteindelijk enorm overprikkeld door mezelf.
Hebben anderen hier last van, en hoe gaan jullie ermee om? Want het denken is geen problemeen maar het stoppen wel.
Ermee omgaan, tja, ik heb dan wellicht een meltdown in sommige gevallen, maar kan daarna wel helderder denken, vaak. Misschien niet de meest wijze tip, maar zo werkt het bij mij. En als je een levenspartner / vertrouwenspersoon hebt...PRATEN. Ik weet, niet in onze aard maar ik heb het leren doen en het is absoluut bevrijdend.
Ik: "Nope. Ik word gek van de onzekerheid."
Zij: "Okee. Daar kan ik wel wat aan doen. Over twee weken ga je horen dat je autisme hebt en dat je PTSS hebt overleefd zonder het te weten. En we gaan je hierbij helpen. Het precieze plan hoor je over twee weken."
Ik: "OMG. Ik weet niet wat ik nu moet zeggen of voelen.."
Zij: "Je hebt een talent voor het stellen van ASS-diagnoses. Hopelijk kun je nu rustiger slapen."
Holy moly.
Ik ging binnen voor een gesprek over comorbiditeit en kom buiten met een zo-goed-als-officiële diagnose.
Over twee weekjes staat het op papier en ligt er een behandelplan.
Wow, wat een apart gesprek! Hopelijk kan je nu wel normaal rusten. En wel knap als je ptss zelf hebt overleeft!quote:Op vrijdag 29 juni 2018 13:44 schreef bloempjuh het volgende:
Over twee weken heb ik mijn adviesgesprek. Vandaag mijn laatste gesprek van de serie onderzoeksgesprekken. Aan het eind van het gesprek vroeg de psych of ik de komende twee weken kan slapen als ik geen antwoord weet.
Ik: "Nope. Ik word gek van de onzekerheid."
Zij: "Okee. Daar kan ik wel wat aan doen. Over twee weken ga je horen dat je autisme hebt en dat je PTSS hebt overleefd zonder het te weten. En we gaan je hierbij helpen. Het precieze plan hoor je over twee weken."
Ik: "OMG. Ik weet niet wat ik nu moet zeggen of voelen.."
Zij: "Je hebt een talent voor het stellen van ASS-diagnoses. Hopelijk kun je nu rustiger slapen."
Holy moly.
Ik ging binnen voor een gesprek over comorbiditeit en kom buiten met een zo-goed-als-officiële diagnose.
Over twee weekjes staat het op papier en ligt er een behandelplan.
Ik probeer er zelf inderdaad ook altijd al veel over te praten, maar het scheelt dat ik niet echt iemand heb om 'vrij' over dingen te praten. De meestdichtbijzijnde persoon is één van mijn ouders, maar die is nou net NT'er en snapt mij vaakt niet. En als ik dan in zo'n meltdown moment raak, krijg ik soms naar me toe gesnaaid doe niet zo kinderachtig.quote:
[..]
Ik heb exact hetzelfde probleem. Dit is meltdown materiaal voor mij, met name als het om kritieke situaties gaat die veel invloed hebben op mijn leven. De kleinere vaagheden in het leven heb ik ondertussen geleerd om me niet druk om te maken. Ik ben 46 jaar en mijn "diagnose" is in 2017 gesteld. Tussen aanhalingstekens omdat ik geen diagnose op papier heb maar wel genoeg bevestiging heb van personen die veel kennis hebben op het gebied van ASD. En ook ik heb een rouwperiode meegemaakt hierin, inmiddels heb ik het volledig geaccepteerd.
Ermee omgaan, tja, ik heb dan wellicht een meltdown in sommige gevallen, maar kan daarna wel helderder denken, vaak. Misschien niet de meest wijze tip, maar zo werkt het bij mij. En als je een levenspartner / vertrouwenspersoon hebt...PRATEN. Ik weet, niet in onze aard maar ik heb het leren doen en het is absoluut bevrijdend.
Wat voortkomt uit het feit dat ik tijdens zo'n meltdown moment niet meer wil praten of dingen doen en compleet dichtklap en zelf een knuffel kan een 'emotionele' explosie(meestal huilbui) veroorzaken. En later gaat het meestal weer over.
Maar dat praten is enorm lastig, want ik wordt er angstig en enorm onrustig van.
Dit kwam mede omdat zij stappen maakte daar waar ik het leven vulde met blowen en gamen in de tijd dat we niet samen waren. Ik woon in het oosten des lands en zij in Belgie.
Inmidels ben ik sinds de break 180 graden gedraaid gestopt met blowen doe aan sporten en ga volgende week zelfs 'reintegreren' bij een lunchroom en daarnaast opzoek naar een wajong baan (ben 95% afgekeurd)
Met hulp van begeleiding en het uwv. Mijn ritme is op de nachtmerries na compleet gedraaid. sta nu vroeg op en ik denk dat het mij lukt. Ze wou altijd dat ik weer stappen zou maken maar ik hing teveel aan haar en heb eigenlijk stil gestaan de laatste jaren kom er nu achter hoe leeg mijn leven eigenlijk is.
Ik krijg complimenten van iedereen in mijn omgeving van oa begeleiding en familie en die twee vrienden die ik heb dat ik goed bezig ben.Maar ik voel me oerstom zij was het type meisje dat door mijn asperger en gekke streken heen kon kijken en mij verder accepteerde zo als ik ben als ik maar stappen zou maken.
Het is nu twee weken uit en iedereen zegt dat ik door moet.maar ik hou mezelf voor de gek dat na de maand geen contact die ze heeft aangevraagd waar ik nu inzit het ergens weer goed komt ik haal hoop uit het feit dat ze duidelijk nog erg met mij bezig is.
Ik doe nu alles wat ze altijd al wou maak stapjes ben gestopt met blowen maar voel me gewoon zo stom dat het te laat is. denk ook niet dat ik haar los ga kunnen laten al loopt het geen contact maken redelijk ik denk nog elk dag aan haar en als ik alleen thuis ben check ik wanneer ze voor het laatst online is geweest ook merk ik dat zij mijn instagram stories leest.
Daar haal ik dan weer hoop uit mensen zeggen dat ik door moet maar stiekem heb ik ook al gegoogled hoe ik er pijnloos uit kans stappen een leven zonder haar zie ik eigenlijk helemaal niet zitten .Praten zo als ik met haar kan dat gaat eigenlijk met niemand wel heeft ze verteld dat ze vrienden wil blijven en me zelfs weer wil opzoeken na een tijdje maar ergens geloof ik dit niet.
Iedereen zegt kop op het komt wel weer maar ze vergeten dat ik niet als de meeste mensen ben ik dacht dat ik alles had maar het zat aan een zeiden draadje die nu geknapt is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Dr.Mikey op 01-07-2018 02:58:53 ]
Heb je ook zo donker gezeten ?quote:Op zondag 1 juli 2018 02:57 schreef heywoodu het volgende:
Wat het einde van de relatie en het hebben van iets als autisme betreft: ik heb me exact hetzelfde gevoeld. En ja, dat werd uiteindelijk toch echt beter. Sterker nog, nu heb ik iemand ontmoet die eigenlijk op alle vlakken beter is, ook al heeft dat enige jaren geduurd.
Begin me te realiseren dat het echt te laat is.
Ja, van snel alles veranderen "want dan komt ze terug" naar "godverdomme oetlul je bent te laat". Ze kwam niet terug, maar de veranderingen waren erg positief en uiteindelijk gewoon goed voor het leven.quote:
[..]
Heb je ook zo donker gezeten ?
Begin me te realiseren dat het echt te laat is.
Waarom zou je dat willen gebruiken?quote:
Zijn er hier autisten die CBD olie gebruiken? Zo ja, wat zijn de effecten?
Ik ben vooral blij dat ik iemand (of eigenlijk, een volledig team) heb gevonden die mij verzekert dat ik niet gek ben of me dingen inbeeld.quote:
[..]
Wow, wat een apart gesprek! Hopelijk kan je nu wel normaal rusten. En wel knap als je ptss zelf hebt overleeft!
Hoe zo dacht je dat je gek was, kwam dat door de ptss of ass?quote:
[..]
Ik ben vooral blij dat ik iemand (of eigenlijk, een volledig team) heb gevonden die mij verzekert dat ik niet gek ben of me dingen inbeeld.
Ik dacht dat ik me aanstelde. Dat is me ook heel vaak verteld door ouders/leraren/artsen.quote:
[..]
Hoe zo dacht je dat je gek was, kwam dat door de ptss of ass?
Heel herkenbaar, ik hoor nog steeds ook al ben ik 31 dat ik me niet zo moet aanstellen of kinderachtig doen...terwijl het voor mij helemaal niet zo is.quote:
[..]
Ik dacht dat ik me aanstelde. Dat is me ook heel vaak verteld door ouders/leraren/artsen.
Wat is enige jaren en hoe oud was je toen ?quote:
Wat het einde van de relatie en het hebben van iets als autisme betreft: ik heb me exact hetzelfde gevoeld. En ja, dat werd uiteindelijk toch echt beter. Sterker nog, nu heb ik iemand ontmoet die eigenlijk op alle vlakken beter is, ook al heeft dat enige jaren geduurd.
"Waarom kom je nou nooit naar feestjes? Je bent zo ongezellig!"quote:
[..]
Heel herkenbaar, ik hoor nog steeds ook al ben ik 31 dat ik me niet zo moet aanstellen of kinderachtig doen...terwijl het voor mij helemaal niet zo is.
"Ga gewoon mee naar <naam festival>, je went vanzelf aan de herrie en de drukte.."
Et.ce.te.ra.
Inderdaad, en als ik meeging en oordoppen indeed tegen de herrie om toch te kunnen genieten was ik degene die flauw deed, en gewoon normaal moest doen. En anders was ik enorm aan het overdrijven.quote:
[..]
"Waarom kom je nou nooit naar feestjes? Je bent zo ongezellig!"
"Ga gewoon mee naar <naam festival>, je went vanzelf aan de herrie en de drukte.."
Et.ce.te.ra.
Maar snappen waarom je zo doet is al een hele opluchting..en vaak zal het een vraag zijn: komt a door ASS of is het gewoon karakter. Maar ik kan iig beter met mezelf leven nu ik veel dingen snap.
Einde relatie: 2012 (toen ik 22 was)quote:Op maandag 2 juli 2018 16:52 schreef Dr.Mikey het volgende:
[..]
Wat is enige jaren en hoe oud was je toen ?
Nieuwe relatie: ontmoet in 2015, relatie sinds eind 2017
Dat soort mensenquote:
[..]
Inderdaad, en als ik meeging en oordoppen indeed tegen de herrie om toch te kunnen genieten was ik degene die flauw deed, en gewoon normaal moest doen. En anders was ik enorm aan het overdrijven.
Maar snappen waarom je zo doet is al een hele opluchting..en vaak zal het een vraag zijn: komt a door ASS of is het gewoon karakter. Maar ik kan iig beter met mezelf leven nu ik veel dingen snap.
Laat jou of mij toch lekker met oordoppen ergens staan als we er dan wél van genieten.
En dan zeggen ze dat iemand met ASS zich moeilijk in anderen kan verplaatsen...quote:
[..]
Inderdaad, en als ik meeging en oordoppen indeed tegen de herrie om toch te kunnen genieten was ik degene die flauw deed, en gewoon normaal moest doen. En anders was ik enorm aan het overdrijven.
Maar zelf kunnen ze het ook nogal eens niet
Welkom!quote:
Zo. Ik mag ook bij de club. Voor mij vallen nu een hoop dingen op zijn plek, maar desondanks vind ik het een lastig leven.
En leven met autisme kan inderdaad heel erg lastig zijn, hangt natuurlijk af van de mate waarin je er last van hebt en hoe goed je wel of niet functioneert.
Ik heb altijd de neiging om dingen eerst helemaal uit te denken, maar ik kom hier zelf niet uit. Dus nu maar eens aan het kijken of ik daar hulp bij kan krijgen... doodeng, maar ik denk er al een tijd over en ik kan wel blijven nadenken, het wordt tijd om iets te gaan doen.
Heel, heel herkenbaar dat uitdenken, dat doe ik zelf ook en vooral met veranderingen. Dan ga ik op in alle details en alles uitpluizen en zo veel mogelijk plannen en dat is ook waarom ik met grote dingen vastloop, omdat daar ook enigssinds angst bij komt kijken.quote:
Gisteren weer een stapje gezet... eerste stapje op weg naar misschien wel een opleiding en/of werk.
Ik heb altijd de neiging om dingen eerst helemaal uit te denken, maar ik kom hier zelf niet uit. Dus nu maar eens aan het kijken of ik daar hulp bij kan krijgen... doodeng, maar ik denk er al een tijd over en ik kan wel blijven nadenken, het wordt tijd om iets te gaan doen.
En nu zit ik dus weer in zo'n situatie, en ik ben onder behandeling bij een psycholoog die mij indien nodig ook in de praktijk begeleid. Bijvoorbeeld mee gaat naar afspraken die toch enigssinds angst veroorzaken,maar ik probeer zoveel mogelijk zelf, omdat ik weet dat ik het kan en de psycholoog erbij zorgt in mijn hoofd voor meer druk dat het moet en dat maakt het moeilijker.
Goed dat je stapjes aan het zetten bent en hulpt zoekt, een gewone psycholoog of evt. praktijkbegeleider kan al enorm helpen.
Vandaag kreeg ik antwoord met een voorstel om een afspraak te maken.
Het is van de organisatie die ook mijn oudste begeleidt en ik heb gevraagd of zij mij kunnen helpen hiermee.... en ik heb wel vaker gezegd dat ik wel weer wat wilde, maar het wordt wel concreter zo.
Gelukkig heb ik wel veel vertrouwen in diegene die hier komt...maar wel spannend.
Zo herkenbaar. Alhoewel ik me er regelmatig overheen kan zetten, en regelmatig toch wel een leuke tijd heb dan. Zolang ik niet intensief hoef te socialiseren kan ik me best vermaken, ook in een (niet al te drukke) menigte. Maar ik ben opgegroeid in de dorpjes Heervliet/Heenvliet, en die had/heeft jaarlijks met pinksteren kermis en paardenmarkt. Ik was natuurlijk op de kermis te vinden zolang die open was. En zo wende ik wel aan druktes, maar ik was zo verlegen als wat, durfde zelden antwoord te geven aan mensen als die wat aan mij vroegen. Ik ging ook heel vaak alleen. Had enkele vriendjes. 2e pinksterdag was een ander verhaal. dan was/is het zo druk dat het dringen geblazen is. Dat vond ik echt niet fijn, dan bleef ik fijn thuis. En nu stop ik want ik mijn hersenen beginnen pagina's vol met herinneringen voor te schotelen, tis al laat.quote:
[..]
"Waarom kom je nou nooit naar feestjes? Je bent zo ongezellig!"
"Ga gewoon mee naar <naam festival>, je went vanzelf aan de herrie en de drukte.."
Et.ce.te.ra.
Wat fijn. En inderdaad spannend vooral als dingen concreter worden. Ik zelf heb dan de neiging om op het moment dat het enorm spannend wordt of te concreet af te haken, puur om de stress te vermijden.quote:
Gisteren samen met mijn moeder een mail geschreven en verstuurd, ik had echt even een zetje nodig.
Vandaag kreeg ik antwoord met een voorstel om een afspraak te maken.
Het is van de organisatie die ook mijn oudste begeleidt en ik heb gevraagd of zij mij kunnen helpen hiermee.... en ik heb wel vaker gezegd dat ik wel weer wat wilde, maar het wordt wel concreter zo.
Gelukkig heb ik wel veel vertrouwen in diegene die hier komt...maar wel spannend.
Want alles zorgt eigenlijk voor stress, maar met kleine routinematige stress'dingen' kan ik goed omgaan.
Herkenbaar, maar ik hoop dat ik nu toch ga doorzetten...quote:
[..]
Wat fijn. En inderdaad spannend vooral als dingen concreter worden. Ik zelf heb dan de neiging om op het moment dat het enorm spannend wordt of te concreet af te haken, puur om de stress te vermijden.
Want alles zorgt eigenlijk voor stress, maar met kleine routinematige stress'dingen' kan ik goed omgaan.
de juiste hulp kan enorm veel verschil uitmaken. Ik heb nu zelf hulp/begeleiding bij een grote verandering die ik doormaak, en merk dat het enorm helpt. En indirect wordt ik juist gestimuleerd meer zelf te ondernemen. Zo moest ik iets gaan doen, wat ik enorm eng vind en waar ik gigantisch nerveus/paniekerig van wordt en de begeleiding wilde meegaan. En ik heb zelf aangegeven het niet te willen, omdat ik het dan enger vindt.quote:
[..]
Herkenbaar, maar ik hoop dat ik nu toch ga doorzetten...
Dus morgen ga ik die stap helemaal zelf zetten en heb compleet gepland hoe en wat..dus voel me ook enorm voorbereid
Kortom, juist begeleiding vinden is lastig maar als je het eenmaal hebt gevonden is het enorm stimulerend
Heel veel succes morgen! Fijn dat je juiste begeleiding hebt gevonden, dat is inderdaad wel een zoektocht!quote:
[..]
de juiste hulp kan enorm veel verschil uitmaken. Ik heb nu zelf hulp/begeleiding bij een grote verandering die ik doormaak, en merk dat het enorm helpt. En indirect wordt ik juist gestimuleerd meer zelf te ondernemen. Zo moest ik iets gaan doen, wat ik enorm eng vind en waar ik gigantisch nerveus/paniekerig van wordt en de begeleiding wilde meegaan. En ik heb zelf aangegeven het niet te willen, omdat ik het dan enger vindt.
Dus morgen ga ik die stap helemaal zelf zetten en heb compleet gepland hoe en wat..dus voel me ook enorm voorbereid
Kortom, juist begeleiding vinden is lastig maar als je het eenmaal hebt gevonden is het enorm stimulerend
Ik merkte eind van de middag dat ik het ook niet zo goed trek... het moment dat man thuis kwam, ik iets probeerde te vertellen en er ondertussen een kind een vraag had waar NU antwoord op moest komen en ik intussen probeerde het eten op tafel te krijgen, was niet heel geslaagd...quote:
Damn. Flinke meltdown. Hitte en ik gaan écht niet samen.
Soort kortsluiting.
Gelukkig geen kinderen hier, wel een hulpvaardige verloofde.quote:
[..]
Ik merkte eind van de middag dat ik het ook niet zo goed trek... het moment dat man thuis kwam, ik iets probeerde te vertellen en er ondertussen een kind een vraag had waar NU antwoord op moest komen en ik intussen probeerde het eten op tafel te krijgen, was niet heel geslaagd...
Soort kortsluiting.
Ik was koortsachtig warm, kon niet meer uit mijn woorden komen, begon te hyperventileren en huilen.. Zo erg over de floss dat verloofde me niet meer aan mocht raken.
Hij zette me naast de openstaande deur, maakte mijn polsen en nek nat ("sorry, moet je even aanraken. Er komt nú een plons water!") en zorgde ervoor dat ik wat dronk.
Ik loop me met deze hitte de hele dag groot te houden en voor hem te zorgen, daardoor vergeet ik mijn eigen zelfzorg compleet. Moet echt uitkijken dat ik morgen t/m vrijdag niet flauwval door uitdroging of oververhitting.
Is het anders niet een idee om een wekker/alarm te zetten om de 1,5 uur of 2 uur om jezelf eraan te herinneren wat te drinken en eventueel even gezicht spoelen met water..?quote:
[..]
Gelukkig geen kinderen hier, wel een hulpvaardige verloofde.
Ik was koortsachtig warm, kon niet meer uit mijn woorden komen, begon te hyperventileren en huilen.. Zo erg over de floss dat verloofde me niet meer aan mocht raken.
Hij zette me naast de openstaande deur, maakte mijn polsen en nek nat ("sorry, moet je even aanraken. Er komt nú een plons water!") en zorgde ervoor dat ik wat dronk.
Ik loop me met deze hitte de hele dag groot te houden en voor hem te zorgen, daardoor vergeet ik mijn eigen zelfzorg compleet. Moet echt uitkijken dat ik morgen t/m vrijdag niet flauwval door uitdroging of oververhitting.
Ik denk dat bijna niemand het nu erg goed trekt met de hitte, zelf ik die vrij goed tegen warmte kan ben veel sneller geirriteerd en chagerijnig.quote:
....... knip........
[..]
Ik merkte eind van de middag dat ik het ook niet zo goed trek... het moment dat man thuis kwam, ik iets probeerde te vertellen en er ondertussen een kind een vraag had waar NU antwoord op moest komen en ik intussen probeerde het eten op tafel te krijgen, was niet heel geslaagd...
Soort kortsluiting.
En de situatie die je hierboven schets is normaliter al een klein 'meltdown' moment laat staan met de warmte.
Ik vind de tip van Cafpow om een alarmpje te zetten om te drinken een prima plan. Als je zo de neiging hebt om jezelf uit het oog te verliezen op het moment.quote:
[..]
Gelukkig geen kinderen hier, wel een hulpvaardige verloofde.
Ik was koortsachtig warm, kon niet meer uit mijn woorden komen, begon te hyperventileren en huilen.. Zo erg over de floss dat verloofde me niet meer aan mocht raken.
Hij zette me naast de openstaande deur, maakte mijn polsen en nek nat ("sorry, moet je even aanraken. Er komt nú een plons water!") en zorgde ervoor dat ik wat dronk.
Ik loop me met deze hitte de hele dag groot te houden en voor hem te zorgen, daardoor vergeet ik mijn eigen zelfzorg compleet. Moet echt uitkijken dat ik morgen t/m vrijdag niet flauwval door uitdroging of oververhitting.
Zorg echt dat je genoeg drinkt en goed voor jezelf zorgt hoor!
I'm trying!quote:
[..]
Ik vind de tip van Cafpow om een alarmpje te zetten om te drinken een prima plan. Als je zo de neiging hebt om jezelf uit het oog te verliezen op het moment.
Zorg echt dat je genoeg drinkt en goed voor jezelf zorgt hoor!
Ik ben wel blij dat ik geen uitslaper ben, lekker alles open gezet nu, niet dat het echt afkoelt, maar even een briesje door het huis geeft in elk geval de illusie van "koelte"
.Ik drink elke ochtend een kopje koffie met mijn lief. Is ons ritueel, worden we beiden blij van en het is een soort kickstart voor de dag.
Het is nu uiteraard nogal warm en koffie droogt extra uit (toch?), maar zonder 'koffietijd' klopt mijn hele dagritme niet meer.
Koffie drinken als het 30+ is buiten, of niet? Of kan dat, als ik er een glas water naast zet (en deze dan ook netjes opdrink)? In warme zomerlanden zoals Kroatië zitten mensen ook de hele dag koffie (met glazen water) te lurken, dus het moet kunnen.. toch?
Ik drink 'normaal' een halve liter ofzo per dag. Maar vandaag ga ik wel meer móeten. Ik ga proberen elk uur een glas water te drinken. En mijn koffie wordt een ijskoffie, denk ik.quote:
Ik zou gewoon blijven koffie drinken, een keer "iets slechts" moet gewoon kunnen. Waarschijnlijk drink je sowieso meer water dan op een normale koele dag!
SPOILERIk heb het nu in m'n hoofd gehaald om elke dag vijf liter water te drinken en dat moet natuurlijk precies uitgemeten wordenTot nu toe is het vanaf zaterdag elke dag gelukt
quote:
Geen probleem joh, gewoon lekker het ritueeltje volhouden en er een extra glas water op drinken gedurende de dagSPOILERIk heb het nu in m'n hoofd gehaald om elke dag vijf liter water te drinken en dat moet natuurlijk precies uitgemeten worden
SPOILERVijf liter? Hóe dan?
Heywoodu, 5 liter...
Er bestaat ook zoiets als teveel water drinken he? Ik weet niet of 5 liter al richting teveel gaat, maar het klinkt wel als heel veel.
Ik word een beetje blegh van alleen maar water, ik moet er af en toe echt een glas limonade tussendoor doen en iets zoutigs zoals chips ofzo. Ik word gewoon flauw anders.
Doordeweeks gaat het prima: tijdens en rond een goed uur sporten kom ik wel aan de twee liter, dan is drie liter gedurende de dag verder wel te doen. Vijf liter is zeker niet teveel, het lichaam kan bijna een liter per uur verwerkenquote:
Heywoodu, 5 liter...
Er bestaat ook zoiets als teveel water drinken he? Ik weet niet of 5 liter al richting teveel gaat, maar het klinkt wel als heel veel.
Bij mij neemt het ook een deel van het hongergevoel weg, dat is sowieso wel gunstig. Verder is het een soort 'uitdaging' samen met m'n vriendin, die als profsporter sowieso zeker genoeg moet drinken maar dat regelmatig vergeet
De maatschappij zou zeggen dat ik functioneer: ik werk fulltime, ik heb een eigen huisje en ik ben redelijk makkelijk in de omgang, ik heb nooit ruzie. Anderzijds kan ik geen diepgaande/langdurige relaties opbouwen, kan ik geen zingeving vinden en is mijn zelfbeeld bijzonder laag. Dit zorgt voor bijkomende dingen als eetproblemen en een chronische depressie.quote:
[..]
Welkom!
En leven met autisme kan inderdaad heel erg lastig zijn, hangt natuurlijk af van de mate waarin je er last van hebt en hoe goed je wel of niet functioneert.
Daarnaast snap ik soms geen fuck van de wereld. Ik kan sarcasme niet onderscheiden van iemand die iets serieus zegt. En iedereen lijkt ouder te worden en heeft behoefte aan een gezin en dergelijke, ik heb dat totaal niet en vind het al lastig om voor mijzelf te zorgen.
Ik krijg hier nu hulp mee. Dat is, naast hard nodig, ook heel erg fijn. Vooralsnog goede ervaringen met de GGZ dus, daar waar individuele psychologen nooit ver met mij kwamen (en ik niet met hen).
Veel mensen met autisme hebben meer aan 'praktijkbegeleiding' dan de traditionele psychologie/psychiatrie. Ik denk dat traditionele psychologie/psychiatrie vooral handig is op momenten van depressie enz.quote:
[..]
De maatschappij zou zeggen dat ik functioneer: ik werk fulltime, ik heb een eigen huisje en ik ben redelijk makkelijk in de omgang, ik heb nooit ruzie. Anderzijds kan ik geen diepgaande/langdurige relaties opbouwen, kan ik geen zingeving vinden en is mijn zelfbeeld bijzonder laag. Dit zorgt voor bijkomende dingen als eetproblemen en een chronische depressie.
Daarnaast snap ik soms geen fuck van de wereld. Ik kan sarcasme niet onderscheiden van iemand die iets serieus zegt. En iedereen lijkt ouder te worden en heeft behoefte aan een gezin en dergelijke, ik heb dat totaal niet en vind het al lastig om voor mijzelf te zorgen.
Ik krijg hier nu hulp mee. Dat is, naast hard nodig, ook heel erg fijn. Vooralsnog goede ervaringen met de GGZ dus, daar waar individuele psychologen nooit ver met mij kwamen (en ik niet met hen).
Maar niet van dag tot dag, daar is praktijkbegeleiding beter, want die kunnen de praktijksituaties bekijken en soms zelfs begeleiding geven op het moment zelf.
En alles wat je noemt, van nooit ruzie, fulltime werken, eigen woonplek tot aan het soms absoluut niet snappen van de wereld en vooral niet meegaan met interesses van de rest(qua huisje,boompje, beestje en gezinnetje) zijn o, zo herkenbaar.
Die liter per uur vraag ik me af, eerlijk gezegd. Als je uitgaat van de wakkere uren, ik kan me niet voorstellen dat je lijf ca 12 liter op een dag kan verwerken. En ik vraag me zeker met die warmte en zweten af of je dan niet zoveel zouten e.d. kwijt raakt dat de balans een beetje zoek raakt.quote:
[..]
Doordeweeks gaat het prima: tijdens en rond een goed uur sporten kom ik wel aan de twee liter, dan is drie liter gedurende de dag verder wel te doen. Vijf liter is zeker niet teveel, het lichaam kan bijna een liter per uur verwerken
Bij mij neemt het ook een deel van het hongergevoel weg, dat is sowieso wel gunstig. Verder is het een soort 'uitdaging' samen met m'n vriendin, die als profsporter sowieso zeker genoeg moet drinken maar dat regelmatig vergeet
Maar dit is alleen maar mijn redenatie en totaal niet wetenschappelijk onderbouwd
.Toch uit nieuwsgierigheid even opgezocht (en dan is het natuurlijk ook nog weer de vraag hoe betrouwbaar zo'n website is), maar ik vond het volgende:
3. Kun je ook te veel water drinken?
Ja, dat kan. Dit heeft watervergiftiging als gevolg en kan zelfs voor acuut overlijden zorgen. Je nieren kunnen per dag zo’n 8 tot 10 liter water verwerken. Als iemand veel meer drinkt, of bijvoorbeeld heel veel water in een kort tijdsbestek drinkt, kan het lichaam dat niet meer aan. Het evenwicht tussen het natrium in het bloed en het water is dan helemaal verstoord. Het lijf raakt in de war en brengt het water naar de hersenen.
Mijn redenatie was zo gek nog niet blijkbaar
. Maar die 5 liter zou dus wel moeten kunnen. Ik kan me niet voorstellen dat ik zoveel zou drinken zeg maar.Maar eigenlijk offtopic.
Mensen zien alleen de buitenkant he. Ze zien fulltime werken, eigen huisje, redelijk makkelijk in de omgang. Nou die doet het goed.quote:
[..]
De maatschappij zou zeggen dat ik functioneer: ik werk fulltime, ik heb een eigen huisje en ik ben redelijk makkelijk in de omgang, ik heb nooit ruzie. Anderzijds kan ik geen diepgaande/langdurige relaties opbouwen, kan ik geen zingeving vinden en is mijn zelfbeeld bijzonder laag. Dit zorgt voor bijkomende dingen als eetproblemen en een chronische depressie.
Daarnaast snap ik soms geen fuck van de wereld. Ik kan sarcasme niet onderscheiden van iemand die iets serieus zegt. En iedereen lijkt ouder te worden en heeft behoefte aan een gezin en dergelijke, ik heb dat totaal niet en vind het al lastig om voor mijzelf te zorgen.
Ik krijg hier nu hulp mee. Dat is, naast hard nodig, ook heel erg fijn. Vooralsnog goede ervaringen met de GGZ dus, daar waar individuele psychologen nooit ver met mij kwamen (en ik niet met hen).
Ze zien niet hoeveel energie het je kost.
Die zingeving, vind ik ook wel herkenbaar. Voor mij een reden om nu toch maar eens serieus te gaan kijken naar wat ik wil.
Fijn dat je hulp hebt nu! Sterkte.
Ik neem al weken 2 1.5liter waterflessen mee naar m'n werk, soms nam ik ze leeg weer naar huisquote:
[..]
Is het anders niet een idee om een wekker/alarm te zetten om de 1,5 uur of 2 uur om jezelf eraan te herinneren wat te drinken en eventueel even gezicht spoelen met water..?
Interessante reacties hier soms, ben paar jaar terug als 40+ eindelijk van een labeltje voorzien na eerdere negatieve test op ASS. Wat ik me voor nu afvroeg: heb nooit veel sociale contacten gehad en kunnen onderhouden. Zeker na ASS bevestiging heb ik gezocht naar lotgenoten groepen of contactavonden, of zoiets. Via NVA zijn er soms 'drankje doen' achtige mogelijkheden maar dat is niet mijn ding. Hebben jullie daar ervaring mee of suggesties van mogelijkheden die ik niet heb kunnen vinden? Kan/wil/hoef geen sociale wonderboy te worden, maar zou graag eens contacten buiten m'n kleine wereldje krijgen (en houden).
Misschien is er een autismecafé bij je in de buurt? Dat is wat kleinschaliger (meestal minder dan 10 mensen hier maar het kan erg verschillen per locatie) en ik heb er goede ervaringen mee. Dan moet je zelf even googelen.quote:
Kwam na jarenlange afwezigheid en omzwermingen weer eens op het forum. En met uiteraard redenen dat ik in R&P en dit draadje belande waar ik nog wel eens wat topics ga droppen
Wat ik me voor nu afvroeg: heb nooit veel sociale contacten gehad en kunnen onderhouden. Zeker na ASS bevestiging heb ik gezocht naar lotgenoten groepen of contactavonden, of zoiets. Via NVA zijn er soms 'drankje doen' achtige mogelijkheden maar dat is niet mijn ding. Hebben jullie daar ervaring mee of suggesties van mogelijkheden die ik niet heb kunnen vinden? Kan/wil/hoef geen sociale wonderboy te worden, maar zou graag eens contacten buiten m'n kleine wereldje krijgen (en houden).
Of organiseer een ASS-Fok!-meet
. Maar als dat het enige is geef ik mezelf wel schopjes Meet opzetten is ook zoiets, ben -denk ik- rond 1995 op Fok begonnen, en na geloof ik account te zijn kwijtgeraakt in 2006 weer licht teruggekeerd. Oftewel, ben vermoedelijk flink oudste tegenwoordig hier. Maar misschien is rest ook blijven hangen van oudjes
Het zou toch een gat in de markt zijn, commercieel of van een belangenorganisatie. Je kunt voor van alles avondjes hebben, van bridge tot van de kerk allerlei praatgroepjes. Vanuit GGZ voor allerlei lotgenoten wat gespreksgroepen. Maar kennelijk is die behoefte er niet grootschalig voor ASS terwijl er toch erg veel mensen mee worstelen
Heb ook gezocht naar evt fora voor ASS. In de Fok tijd werd je doodgegooid met allerlei online forummogelijkheden. Maar zelfs https://www.autisme.nl/ac(...)tgenotencontact.aspx is geen online mogelijkheid te vinden. Ook geen (besloten) facebookgroep om wat zaken uit te wisselen.Eerste hit op facebook? https://www.facebook.com/groups/AutismeNL/quote:
Heb bij NVA wat links doorgeklikt waar iets dergelijks op stond, en op www.autismecafe.nl wel wat relatief dichtbij enkele gevonden. Alleen: 1 of 2x per maand een bijeenkomst vaak vooral gericht op ouders van kinderen mét of alleen een inloopochtend op werkdagen tussen 9-11 (huh). Zag wel 'iets drinken' wat misschien iets is, maar ja, drempel in m'n hoofd voor zoiets is net als in het normale sociale leven iets te hoog
Meet opzetten is ook zoiets, ben -denk ik- rond 1995 op Fok begonnen, en na geloof ik account te zijn kwijtgeraakt in 2006 weer licht teruggekeerd. Oftewel, ben vermoedelijk flink oudste tegenwoordig hier. Maar misschien is rest ook blijven hangen van oudjes
Het zou toch een gat in de markt zijn, commercieel of van een belangenorganisatie. Je kunt voor van alles avondjes hebben, van bridge tot van de kerk allerlei praatgroepjes. Vanuit GGZ voor allerlei lotgenoten wat gespreksgroepen. Maar kennelijk is die behoefte er niet grootschalig voor ASS terwijl er toch erg veel mensen mee worstelen
Auti-humor, wat doe ik nou met die boter en suiker?
https://www.oetker.nl/nl-(...)jes-basisrecept.html
quote:
[..]
Eerste hit op facebook? https://www.facebook.com/groups/AutismeNL/
*gaat zich schamen als IT'ert* 
Oki, thnx, daar aangemeld, you never know hoe interessant dat is. (Maar meestal gaat het over mensen die het over de issues van hun kinderen hebben, als ik discussies in google terugzag van de viva's en dergelijke fora).Ik las in je vorige post over Iets Drinken, daar ben ik nu ook moed voor aan het verzamelen. Ik zal het je laten weten hoe het was.quote:
[..]
Oja Robuust89, even op die FB groep gezeten en volg hem zijdelings nog, maar het is helaas beetje niveau van 'mijn goudvis is overleden' en nogal specifiek-persoonlijke issues daar... Zal het op Fok maar eens proberen om wat gesprekken op gang te krijgen. Ben er wel achter dat ik duidelijk gevalletje mild ben, en -op zich logisch en goed- is meeste info en zorg gericht op mensen die er meer moeite mee hebben. Voelt soms of je beetje 'geluk' hebt om buiten de boot te vallen, maar het is niet anders.
. Wel een paar keer naar auticafé geweest, maar dat was dan meer als "ouder van" en een specifiek onderwerp.
Helaas eerstkomende keer andere verplichtingen, want ik had er graag heen gewild, maar het is niet anders.
FOK! werd pas vier jaar later geboren.quote:
Meet opzetten is ook zoiets, ben -denk ik- rond 1995 op Fok begonnen
Zo, even de autist uitgehangen.
quote:
Mijn relatie samengevat in één foto.
[ afbeelding ]
Ik snap 'm niet.quote:
Mijn relatie samengevat in één foto.
[ afbeelding ]
Ik ook niet?quote:
Of moeten de bonen chaos voorstellen en dat het rechterbordje meer net en geordend is?
Links is de chaos van mijn ADHD-partner, die geen impulscontrole heeft. Hij eet alles door elkaar (toast met daarop vego worstjes, ei, halloumi en de bonen daar weer bovenop) en begint al te eten voor ik zit.quote:
Rechts is mijn georganiseerde bord, met alle onderdelen van mijn ontbijt apart. Ik eet alles om de beurt. Eerst alle vego worstjes, dan het ei, dan de halloumi, dan de toast, dan de bonen (die geen andere etenswaren mogen aanraken). En dán pas begin ik aan mijn koffie.
quote:Op zondag 23 september 2018 15:52 schreef heywoodu het volgende:
[..]
FOK! werd pas vier jaar later geboren.
Zo, even de autist uitgehangen.
Haha geweldig, ben tegenwoordig dus kennelijk al te lui om zelfs een google opdrachtje te doen over vroegah. Maar goed, back to the point. @Nijna, ik ben van de week in Rotterdam geweest en had eind van de middag overspannen darmen #TMI. Maar toch doorgezet en gegaan. Was niet zo gestructureerd als men gereageerd op m'n FB bericht (geen gastheer/vrouw met oranje shirtje, spelletjesavond maar geen spelletjes gedaan haha).quote:
Iets drinken heb ik ook wel eens overwogen, maar de stap nog niet durven zetten. Tijdje terug sprak ik iemand die er wel eens was geweest hier in de buurt en die zei dat het best druk was nog. En dat maakt het niet makkelijker om de stap te nemen
Wel een paar keer naar auticafé geweest, maar dat was dan meer als "ouder van" en een specifiek onderwerp.
Helaas eerstkomende keer andere verplichtingen, want ik had er graag heen gewild, maar het is niet anders.
Pakweg 25 mensen, enkele nieuwe waaronder ik, en 2 vrouwen. Maar ik moet zeggen dat het een bijzondere ervaring was, die ik zeker (ook) in Delft of Den Haag ga herhalen. Je hoeft niks, men verwacht niks, bent vrij om te gaan en komen, om te zitten en niks te zeggen of toe te voegen aan het gesprek. Hallo zeggen is genoeg als je er komt (ik was nog zo a-atypical om iedereen handje te geven, was voor sommigen geloof ik al stap te ver
)Gaat niet alleen over autisme, niet alleen koetjes kalfjes, en er zit niet onaardig bedoeld variatie in wat mildere en minder mildere vormen. Voor iemand als ik die niet houdt van 'ga je wat mee drinken' met collega's, bij een onbekende locatie, met onbekende mensen, en geen idee hoe avond verloopt: echt gewoon jezelf schopje geven just like I did.
Hoorde ook over http://aodnederland.nl/ wat een afscheiding van PAS schijnt te zijn. En rassoos.nl maar wederom lijkt het voor jongeren met autisme. Maar da's vaker een dagje/uitje/middag, en dit is gewoon soort ergens binnenlopen zonder verplichtingen. Sfeertje is bijzonder, maar voelde wel goed. Oja, dat druk viel wel mee. En ook geen gevormde groepjes of kliekjes, het is daar normaal om gerust te gaan verzitten, of even op je telefoon te kijken, of even te gaan roken buiten.
Dat klinkt wel ok.quote:
@Nijna, ik ben van de week in Rotterdam geweest en had eind van de middag overspannen darmen #TMI. Maar toch doorgezet en gegaan. Was niet zo gestructureerd als men gereageerd op m'n FB bericht (geen gastheer/vrouw met oranje shirtje, spelletjesavond maar geen spelletjes gedaan haha).
Pakweg 25 mensen, enkele nieuwe waaronder ik, en 2 vrouwen. Maar ik moet zeggen dat het een bijzondere ervaring was, die ik zeker (ook) in Delft of Den Haag ga herhalen. Je hoeft niks, men verwacht niks, bent vrij om te gaan en komen, om te zitten en niks te zeggen of toe te voegen aan het gesprek. Hallo zeggen is genoeg als je er komt (ik was nog zo a-atypical om iedereen handje te geven, was voor sommigen geloof ik al stap te ver
Gaat niet alleen over autisme, niet alleen koetjes kalfjes, en er zit niet onaardig bedoeld variatie in wat mildere en minder mildere vormen. Voor iemand als ik die niet houdt van 'ga je wat mee drinken' met collega's, bij een onbekende locatie, met onbekende mensen, en geen idee hoe avond verloopt: echt gewoon jezelf schopje geven just like I did.
Hoorde ook over http://aodnederland.nl/ wat een afscheiding van PAS schijnt te zijn. En rassoos.nl maar wederom lijkt het voor jongeren met autisme. Maar da's vaker een dagje/uitje/middag, en dit is gewoon soort ergens binnenlopen zonder verplichtingen. Sfeertje is bijzonder, maar voelde wel goed. Oja, dat druk viel wel mee. En ook geen gevormde groepjes of kliekjes, het is daar normaal om gerust te gaan verzitten, of even op je telefoon te kijken, of even te gaan roken buiten.
Wie weet ga ik wel een keer kijken... ooit
Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.
Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.
Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.
Morgen begint mijn nieuwe baan, zij weten niks van mijn vroegere problemen, bewust zo gehouden. Het is eigenlijk ook niet ge merken, maar in mijn hoofd is het wel chaotisch en de angst om fouten te maken is aanwezig.
Ik hoop dat het verder meevalt, de meeloopdag ging verder prima allemaal
Aan het begin is een scriptie inderdaad vaag en ongedefinieerd.quote:
Hallo, ik heb Asperger.
Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.
Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.
Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.
Wat zegt je begeleider? Is die er?
Per mail bereikbaar, dus ik wacht haar antwoord even af.quote:
[..]
Aan het begin is een scriptie inderdaad vaag en ongedefinieerd.
Wat zegt je begeleider? Is die er?
Is dat je afstudeerscriptie?quote:
Hallo, ik heb Asperger.
Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.
Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.
Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.
In principe moet de universiteit je leren hoe je een onderzoek opzet, uitvoert en documenteert. Ook voor mensen zonder ASS. Je zou daarom ook in SES kunnen navragen.
Nee, het onderwerp is niet Asperger, maar dat heb ik, ik vroeg me af hoe anderen dat hier ervaarden.quote:
[..]
Is dat je afstudeerscriptie?
In principe moet de universiteit je leren hoe je een onderzoek opzet, uitvoert en documenteert. Ook voor mensen zonder ASS. Je zou daarom ook in SES kunnen navragen.
Nee, ik bedoel of dat onderzoek van 20 weken je afstudeerscriptie is.quote:
[..]
Nee, het onderwerp is niet Asperger, maar dat heb ik, ik vroeg me af hoe anderen dat hier ervaarden.
En ik vind het een beetje raar dat je het groot vaag en onoverzichtelijk vind, omdat ik onderzoek doen en scripties schrijven een van de meer gestructureerde delen van mijn studie vond. Je voert het stap voor stap uit en alle stappen zijn vooraf vastgelegd en behandeld in colleges over onderzoek. Althans dat was in mijn tijd zo.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen dat die 20 weken wat angstaanjagend zijn voor mensen met ASS, maar juist in de beginfase kun je de hele zooi al plannen zodat je met een strak schema kunt werken
Andere reacties nog niet gelezen, dus wellicht dubbelop:quote:
Hallo, ik heb Asperger.
Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.
Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.
Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.
Ik heb ervaring, in zoverre dat ik ben stukgelopen op dat laatste stukje van mijn opleiding (toen wist ik nog niet dat ik ASS had).
Dat het zo groot en vaag is, vind ik wel passend bij ASS. En de stress is herkenbaar.
Kan je hier hulp bij vragen? Bij een scriptiebegeleider, mentor, studentpsycholoog?
Misschien kunnen ze je helpen om een soort stappenplan te maken, het hele scriptiegebeuren opdelen in kleine overzichtelijkere stappen. Want nu verzuip je erin omdat je niet weet waar te beginnen...
Succes!
Ik ben het nieuwe seizoen van Atypical aan het kijken, ik vind het wel een mooie serie.quote:
Hebben jullie de serie ‘atypical’ gezien op netflix? Pracjtig gemaakt vind ik zelf.
Morgen begint mijn nieuwe baan, zij weten niks van mijn vroegere problemen, bewust zo gehouden. Het is eigenlijk ook niet ge merken, maar in mijn hoofd is het wel chaotisch en de angst om fouten te maken is aanwezig.
Ik hoop dat het verder meevalt, de meeloopdag ging verder prima allemaal
Succes in je nieuwe baan!
Nou je hoeft geen ASS te hebben om erin te verzuipen als je nog niet hebt geleerd hoe je een wetenschappelijk onderzoek opzet en verslag legtquote:
[..]
Andere reacties nog niet gelezen, dus wellicht dubbelop:
Ik heb ervaring, in zoverre dat ik ben stukgelopen op dat laatste stukje van mijn opleiding (toen wist ik nog niet dat ik ASS had).
Dat het zo groot en vaag is, vind ik wel passend bij ASS. En de stress is herkenbaar.
Kan je hier hulp bij vragen? Bij een scriptiebegeleider, mentor, studentpsycholoog?
Misschien kunnen ze je helpen om een soort stappenplan te maken, het hele scriptiegebeuren opdelen in kleine overzichtelijkere stappen. Want nu verzuip je erin omdat je niet weet waar te beginnen...
Ik zou dan ook niet naar een psycholoog gaan, maar naar een mentor. Diens taak om je te leren hoe je zoiets opzet. Het is niet moeilijk maar je moet het even weten hoe je het kunt aanpakken.Ik denk inderdaad dat je meer hebt aan een scriptiebegeleider of mentor, daarom had ik die ook voorop gezet
.Ik had een scriptiebegeleider die me helaas niet op weg kon helpen, ik stelde blijkbaar niet de goede vragen of zij gaf niet het goede antwoord. Ik kon er niks mee.
Ja.quote:
Zijn er hier autisten die ondanks hun autisme toch een identiteitscrisis hebben (soms ook twijfelen aan hun diagnose omdat ze niet zo heftig of standaard autist zijn) en die last hebben van stemmingswisselingen omwille van hun autisme?
Diagnose is niet het begin of het eind voor mij persoonlijk. Bv sociale angst die ik als oorzaak jaren terug dacht blijkt een symptoom van het ASS dingetje. En als ik soms stemmingswisselingen heb in soms sterke mate (onder druk/stress, weinig slaap) denk ik ook wel eens aan iets anders of erbij.
Tenminste, ik loop er zelf met m'n milde vorm tegenaan wanneer ik voor mij onbekend emotioneel gebied betreed, met eigen keuzes maken (die anderen voorheen maakten of ik liet maken). En qua stemmingswisseling: ik heb zelf de neiging om op sommige zaken pas later (minuut, dag, week) in te gaan, of dat er kwartjes vallen van dingen ik dan besef of aan elkaar kan koppelen, misschien dat je dat herkent. Dan kan ik plots aardig omslaan. Of stil worden, of sjacherijning.
Wat mij steeds meer helpt -maar faal regelmatig, het lukt wel iets beter laatste tijd- is om proberen onder woorden te brengen wat ik bij zo'n stemmingswisseling voel en denk. Kan ook stemmingswisseling van anderen soms niet duiden en vraag dan wat er is, en zeg er ook bij wat het bij mij doet. Kreeg in ongeveer zo'n situatie ook een compliment van iemand die zei "zo kende ik je helemaal niet".
Maar even terug naar jouw vraag/opmerking: kennelijk heb jij twijfel aan je diagnose, kun je globaal aangeven waarom? En die stemmingswisselingen, bedoel je meer depri of meer richting borderline ofzo? Het is denk ik beetje te algemeen nog, klinkt wel herkenbaar enigzins...
Identiteitscrisis ondanks autisme - ik denk zelf dat juist door het ASS (h)erkennen en accepteren je een stuk identiteit rond hebt en het niet per se met autisme samenhangt. Op mijn latere leeftijd snap ik juist waarom ik me anders voelde, en soms ook nog steeds denk dat het ik en een ASS clubje vs de rest van de wereld is
Ik twijfel(de) aan mijn diagnose omdat ik licht autistisch ben en ik denk op een of andere manier dat geen enkele licht autist een echte autist is.quote:
[..]
Ja.
Diagnose is niet het begin of het eind voor mij persoonlijk. Bv sociale angst die ik als oorzaak jaren terug dacht blijkt een symptoom van het ASS dingetje. En als ik soms stemmingswisselingen heb in soms sterke mate (onder druk/stress, weinig slaap) denk ik ook wel eens aan iets anders of erbij.
Tenminste, ik loop er zelf met m'n milde vorm tegenaan wanneer ik voor mij onbekend emotioneel gebied betreed, met eigen keuzes maken (die anderen voorheen maakten of ik liet maken). En qua stemmingswisseling: ik heb zelf de neiging om op sommige zaken pas later (minuut, dag, week) in te gaan, of dat er kwartjes vallen van dingen ik dan besef of aan elkaar kan koppelen, misschien dat je dat herkent. Dan kan ik plots aardig omslaan. Of stil worden, of sjacherijning.
Wat mij steeds meer helpt -maar faal regelmatig, het lukt wel iets beter laatste tijd- is om proberen onder woorden te brengen wat ik bij zo'n stemmingswisseling voel en denk. Kan ook stemmingswisseling van anderen soms niet duiden en vraag dan wat er is, en zeg er ook bij wat het bij mij doet. Kreeg in ongeveer zo'n situatie ook een compliment van iemand die zei "zo kende ik je helemaal niet".
Maar even terug naar jouw vraag/opmerking: kennelijk heb jij twijfel aan je diagnose, kun je globaal aangeven waarom? En die stemmingswisselingen, bedoel je meer depri of meer richting borderline ofzo? Het is denk ik beetje te algemeen nog, klinkt wel herkenbaar enigzins...
Identiteitscrisis ondanks autisme - ik denk zelf dat juist door het ASS (h)erkennen en accepteren je een stuk identiteit rond hebt en het niet per se met autisme samenhangt. Op mijn latere leeftijd snap ik juist waarom ik me anders voelde, en soms ook nog steeds denk dat het ik en een ASS clubje vs de rest van de wereld is
Het is meer een identiteit ofzo. Ik weet niet wie ik ben. Ik vind de diagnose autisme wel prima, want die diagnose zorgt er wel voor dat behandelaren beter met mij omgaan, beter helpen en beter met me communiceren. Maar of ik de diagnose echt bén is iets anders. Ik wil gewoon graag weten wie of wat ik precies ben. Ik heb die drang nogal.
Mijn stemmingswisselingen zijn denk ik borderlinerachtig. In 1 dag kunnen ze heel veel kanten opgaan. Maar het kan ook voorkomen dat ik een hele dag gelukkig ben en de dag andere dag weer somber. Etc. maar dat heb ik niet echt meer. Nu heb ik gewoon dat het op 1 dag erg verschilt met van alles. En ik heb er zwaar last van, maar door bewust ervan te blijven zijn helpt het wel om mijn pieken en dalen te reguleren ofzo. (ik zorg ervoor dat ik niet al te blij ben oa) en dat kost ook weer energie. Het is gewoon kut. :’) Ik hoop zo erg dat het aan de puberteit ligt want dat wordt ook nu gezegd dat ik best weleens nu pas in de puberteit zit en dat het niet de rest van mijn leven zo doorgaat.
Wat is een "echte autist" dan?quote:
[..]
Ik twijfel(de) aan mijn diagnose omdat ik licht autistisch ben en ik denk op een of andere manier dat geen enkele licht autist een echte autist is.
Het is meer een identiteit ofzo. Ik weet niet wie ik ben. Ik vind de diagnose autisme wel prima, want die diagnose zorgt er wel voor dat behandelaren beter met mij omgaan, beter helpen en beter met me communiceren. Maar of ik de diagnose echt bén is iets anders. Ik wil gewoon graag weten wie of wat ik precies ben. Ik heb die drang nogal.
Ik weet niet of je een diagnose bent. Je hebt een diagnose, maar je bent in mijn ogen niet persé een diagnose.
Wie je bent of wat je wilt staat voor mij los van mijn diagnose.
Maar die vraag is wel herkenbaar, wie ben ik en wat wil ik...
Ik zit dus best wel in tweestrijd met of je een diagnose bent of hebt.. en vooral met autisme denk ik nog eerder dat je het bent dan hebt omdat het aangeboren is..quote:
[..]
Wat is een "echte autist" dan?
Ik weet niet of je een diagnose bent. Je hebt een diagnose, maar je bent in mijn ogen niet persé een diagnose.
Wie je bent of wat je wilt staat voor mij los van mijn diagnose.
Maar die vraag is wel herkenbaar, wie ben ik en wat wil ik...
Maar aan de andere kant zijn diagnoses natuurlijk zelf verzonnen door de mens en is het een hulpmiddel/ door je te catogoriseren om je beter te behandelen. Dus
Ik zie een echte autist als iemand die er ook van de buitenkant -duidelijk- anders (dus duidelijk heel teruggetrokken en in hun eigen wereld continu met de koptelefoon op bij wijze van) en of gehandicapt eruit zien of als iemand die echt heel moeilijk overweg kan met mensen..En die bij bijna of tenminste veel wel begeleiding moeten hebben (bij simpele taken) Zoiets.. en dan zie ik het dus meer dat ze echt autistisch zijn. Beetje als mensen met het syndroom van down. Dus gewoon zwaar autistische mensen.. er bestaat niet voor niks als iemand licht, middel of sterk autistisch is. (Die onderscheiding maken psychologen ook.. en ik heb licht/ categorie 1 ofzo)
Maar ik vind het raar dat ik dan licht autistisch ben. Want je bent iets helemaal of je bent het helemaal niet denk ik.. maar dit klinkt ook weer zo zwart/ wit idd zoals ik het nu zeg. Maar ik zie mijzelf als iemand met autistische trekken en dus niet dat ik autistisch ben. Maar ik zie iemand met bvb zwaar autisme (categorie 3) die bij de meeste taken in zijn leven wel hulp kan gebruiken omwille van zijn autisme wel als “echte autist” omdat zijn hele leven er echt om draait.
Het woord autist heeft echt een negatieve lading op mij (als gehandicapt) en ik vind het raar dat ik mijzelf echt autist kan noemen als ik dat maar licht ben... dat voelt alsof het niet klopt. En het maakt het uiteraard nog ingewikkelder omdat ik ook andere problemen ernaast heb (dissociatieve stoornis en ptst) waardoor ik niet goed weet wat ik ben. Maar ik heb wel geleerd dat je niet altijd precies hoeft te weten wat of wie je nu bent.. dus ik ben wel bezig met “loslaten” en “accepteren” dat ik gewoon een mengelmoes ben en met allerlei klachten uit het verleden.. maar dat ik niet persé een naam ervoor hoef te hebben van wat ik nu echt ben.
Maar ik heb ook het idee dat de meeste licht autisten die ik ken.. dat die gewoon geen leuke mensen om zich heen hebben gehad. En ik denk eigenlijk van “alleen maar omdat ik een klein beetje anders ben word of werd ik zo erg benadeeld” is dat dan mijn fout of die van mijn omgeving?! Als de omgeving gewoon ietsjes geduldiger was, mij accepteerde en wat meer rekening met mij hield en me simpelweg niet de grond had ingetrapt dan functioneerde ik waarschijnlijk echt prima en had ik geen laag zelfbeeld gehad.. sorry. Ik vind het erg lastig om het zo uit te leggen.
Ik heb autisme nooit als een handicap gezien en juist als enorme bevestiging van mijn identiteit, terwijl ik pas nu (24 jaar) de diagnose ga krijgen (ws autisme 1). "Echt autisme" is een drogreden, want de echte autist bestaat niet en bovendien hebben ze nu die verschillende vormen van autisme onder één noemer gegooid. De typische autist is echter wel iemand die ietwat socially awkward is, maar bij sommigen merk je dat niet meer omdat ze al zoveel geleerd hebben.quote:
[..]
Ik zit dus best wel in tweestrijd met of je een diagnose bent of hebt.. en vooral met autisme denk ik nog eerder dat je het bent dan hebt omdat het aangeboren is..
Maar aan de andere kant zijn diagnoses natuurlijk zelf verzonnen door de mens en is het een hulpmiddel/ door je te catogoriseren om je beter te behandelen. Dus
Ik zie een echte autist als iemand die er ook van de buitenkant -duidelijk- anders (dus duidelijk heel teruggetrokken en in hun eigen wereld continu met de koptelefoon op bij wijze van) en of gehandicapt eruit zien of als iemand die echt heel moeilijk overweg kan met mensen..En die bij bijna of tenminste veel wel begeleiding moeten hebben (bij simpele taken) Zoiets.. en dan zie ik het dus meer dat ze echt autistisch zijn. Beetje als mensen met het syndroom van down. Dus gewoon zwaar autistische mensen.. er bestaat niet voor niks als iemand licht, middel of sterk autistisch is. (Die onderscheiding maken psychologen ook.. en ik heb licht/ categorie 1 ofzo)
Maar ik vind het raar dat ik dan licht autistisch ben. Want je bent iets helemaal of je bent het helemaal niet denk ik.. maar dit klinkt ook weer zo zwart/ wit idd zoals ik het nu zeg. Maar ik zie mijzelf als iemand met autistische trekken en dus niet dat ik autistisch ben. Maar ik zie iemand met bvb zwaar autisme (categorie 3) die bij de meeste taken in zijn leven wel hulp kan gebruiken omwille van zijn autisme wel als “echte autist” omdat zijn hele leven er echt om draait.
Het woord autist heeft echt een negatieve lading op mij (als gehandicapt) en ik vind het raar dat ik mijzelf echt autist kan noemen als ik dat maar licht ben... dat voelt alsof het niet klopt. En het maakt het uiteraard nog ingewikkelder omdat ik ook andere problemen ernaast heb (dissociatieve stoornis en ptst) waardoor ik niet goed weet wat ik ben. Maar ik heb wel geleerd dat je niet altijd precies hoeft te weten wat of wie je nu bent.. dus ik ben wel bezig met “loslaten” en “accepteren” dat ik gewoon een mengelmoes ben en met allerlei klachten uit het verleden.. maar dat ik niet persé een naam ervoor hoef te hebben van wat ik nu echt ben.
Maar ik heb ook het idee dat de meeste licht autisten die ik ken.. dat die gewoon geen leuke mensen om zich heen hebben gehad. En ik denk eigenlijk van “alleen maar omdat ik een klein beetje anders ben word of werd ik zo erg benadeeld” is dat dan mijn fout of die van mijn omgeving?! Als de omgeving gewoon ietsjes geduldiger was, mij accepteerde en wat meer rekening met mij hield en me simpelweg niet de grond had ingetrapt dan functioneerde ik waarschijnlijk echt prima en had ik geen laag zelfbeeld gehad.. sorry. Ik vind het erg lastig om het zo uit te leggen.
Wat bedoel je verder met "geen leuke mensen om zich heen hebben gehad"?
Ik kom hier ook eens meekijken. Ik ben in het laatste jaar van mijn studie nogal aan het vastlopen, en de studentenpsycholoog opperde dat ik autistische trekken heb.
Het verklaart wel heel veel. Dat ik zo'n last heb van een gebrek aan structuur, dat ik moet weten wat ik kan verwachten als ik iets afspreek, dat sommige prikkels heel erg hard aankomen, dat ik sociale interactie ontzettend rationeel aanpak, dat bepaalde dingen altijd op dezelfde manier moeten...
Ik vond het ook herkenbaar om dit topic een stukje terug te lezen. Ik heb ook een hekel aan douchen. Ik zie het nut niet van eerst helemaal nat worden en dan jezelf weer helemaal droog maken, en eerst al je kleren uit moeten en daarna ze weer allemaal aan. En het water voelt raar tegen je hoofd, maar je hoofd droog houden voelt ook raar. Ik heb het liefst een ruwe, dunne, kleine handdoek. En ik was en droog mezelf consequent in dezelfde volgorde. Meestal douche ik ook niet vaker dan twee keer per week - als ik mijn best doe drie keer. De warme zomer was ellende, want dan ben je telkens zo vies zweterig dat je wel weer moet.
Mijn autistische vrienden snappen hier niks van, die vinden douchen wel heel fijn.
Het is alleen zo balen dat het eerst slechter moet worden voor het beter wordt
de afspraken met de psycholoog geven me meer stress dan ik in tijden heb gehad. Volgens mij zit ze me expres te triggeren, want ze wijkt telkens af van wat ik van het gesprek verwachtte en ze stelt telkens vragen die je op meerdere manieren kunt interpreteren. Het gesprek was dinsdagmiddag en vandaag heb ik weer een beetje het gevoel dat ik mezelf weer begin te worden. Gisteren ben ik van half 11 tot half 1 op de universiteit geweest en daarna kon ik amper meer lopen van de stress. Vandaag heb ik een wat langere dag kunnen maken, totdat ik me begon te ergeren aan iemand die naast me zat en met zijn hoofd bewoog Ik weet nog niet wat de psycholoog met me gaat doen (aargh). Normaal doen ze een intake van een uur en dan verwijzen ze je door naar wat je nodig hebt, maar ik heb al twee intake-uren gehad en over anderhalve week nóg een. De psycholoog heeft me beloofd dat ze me na die afspraak door gaat verwijzen en dat ze me uit gaat leggen wat er gaat gebeuren. Dat geeft wel wat rust.
Ik denk dat ik wel leuke mensen om me heen heb gehad, mensen die ook best wel veel rekening gehouden hebben met mijn trekjes. Mijn moeder heeft me met superveel geholpen en heel veel geleerd (van voor mezelf zorgen, sociale dingen, planning, prikkels). Dus de dingen lukten altijd wel en ik ben er ook nauwelijks op aangesproken dat ik raar zou zijn of zo. Het negatieve komt bij mij uit mezelf: ik baal er ontzettend van dat dingen die voor andere mensen heel makkelijk gaan, mij enorm veel energie en moeite kosten. Dat dingen waar andere mensen niet moeilijk over doen, bij mij consequent op een bepaalde manier moeten, anders ga ik ten onder in stress. Dat soort dingen. Ik ben van mezelf gaan denken dat ik raar was, zonder dat de mensen om me heen dat tegen me zeiden.quote:
[..]
Maar ik heb ook het idee dat de meeste licht autisten die ik ken.. dat die gewoon geen leuke mensen om zich heen hebben gehad. En ik denk eigenlijk van “alleen maar omdat ik een klein beetje anders ben word of werd ik zo erg benadeeld” is dat dan mijn fout of die van mijn omgeving?! Als de omgeving gewoon ietsjes geduldiger was, mij accepteerde en wat meer rekening met mij hield en me simpelweg niet de grond had ingetrapt dan functioneerde ik waarschijnlijk echt prima en had ik geen laag zelfbeeld gehad.. sorry. Ik vind het erg lastig om het zo uit te leggen.
Lastig dat het je zoveel energie kost/stress geeft.
Ik heb haar een mail gestuurd na het gesprek om te zeggen dat ik het gebrek aan structuur niet goed kon hebben, en daar reageerde ze begripvol op. Toen legde ze uit wat we in de volgende afspraak zouden gaan doen. Dus dat is goed.quote:
Tele6, kan je bij die psycholoog aangeven dat het steeds anders gaat dan je verwacht? Of vragen wat ze wil weten als ze vragen stelt die je op meerdere manieren kan interpreteren?
Lastig dat het je zoveel energie kost/stress geeft.
Ik heb ter plekke gevraagd wat ze bedoelde met de vraag, maar toen ging ze voorbeeldantwoorden geven waar ik ook niet echt een lijn in zag, en daarna heb ik het niet meer geprobeerd
volgende keer beter, hopelijk.Dankjewelquote:
Herkenbaarquote:
Ik vond het ook herkenbaar om dit topic een stukje terug te lezen. Ik heb ook een hekel aan douchen. Ik zie het nut niet van eerst helemaal nat worden en dan jezelf weer helemaal droog maken, en eerst al je kleren uit moeten en daarna ze weer allemaal aan. En het water voelt raar tegen je hoofd, maar je hoofd droog houden voelt ook raar. Ik heb het liefst een ruwe, dunne, kleine handdoek. En ik was en droog mezelf consequent in dezelfde volgorde. Meestal douche ik ook niet vaker dan twee keer per week - als ik mijn best doe drie keer. De warme zomer was ellende, want dan ben je telkens zo vies zweterig dat je wel weer moet.
Mijn autistische vrienden snappen hier niks van, die vinden douchen wel heel fijn.
. Mijn psycholoog begon ook al over douchen. Ik vind douchen dus ook een vervelende klus. Als ik een dag vrij ben en ik zie niemand, douche ik niet en vind ik dat helemaal prima.Welcome to the club!quote:
gefeliciteerdquote:
JAJAJAJAJAAAAA WELKOM!quote:
dankquote:
ofzoScriptiestress is een van de zaken die me uiteindelijk psychose heeft ingestort (waar autisme van aan de basis lag), dus ja, ik heb daar ervaring mee. Als je toevallig zelf een manier hebt gevonden hoor ik dat graagquote:
Hallo, ik heb Asperger.
Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.
Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.
Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.
Ik doe overigens wijsbegeerte, dus daar is de scriptie in zekere zin nog meer ongestructureerd vormgegeven dan 20 weken onderzoek doen...
Was dat je eerste psychose? Heb het zelf nooit gehad. Ik spreek morgen met een studieadviseur.quote:
[..]
Scriptiestress is een van de zaken die me uiteindelijk psychose heeft ingestort (waar autisme van aan de basis lag), dus ja, ik heb daar ervaring mee. Als je toevallig zelf een manier hebt gevonden hoor ik dat graag
Volgens mij komt bij Asperger nooit psychose voor. Wel bij Schizofrenie.
Hoezo dat nou weer? Je kan toch bij zo'n beetje elke diagnose een psychose krijgen, met een beetje (veel) pech? Waarom zou dat bij ASS/asperger niet zo zijn?quote:
@ Naatje en Kokoswater:
Volgens mij komt bij Asperger nooit psychose voor. Wel bij Schizofrenie.
https://www.autismedigitaal.nl/avn/bijverschijnselen/psychose/
Het is niet een kenmerk van Asperger voor zover ik weet, maar volgens mij kan je wel een psychose krijgen naast je Asperger. Snap je wat ik bedoel?
Ja, eerste psychose. En het is niet iets wat inbegrepen zit bij autismequote:
[..]
Was dat je eerste psychose? Heb het zelf nooit gehad. Ik spreek morgen met een studieadviseur.
Was meer om aan te geven dat scriptiestress gewoon serieus genomen moet worden Goed bezig in ieder geval Door omstandigheden (zit in iets van dipje, tussen midlife crisis en burn out in) nu pas reactie. Ik herken een hoop Phineas in je verhaal. Ken ook ups en downs, van ene gelukkige dag tot klote week erna. Of fijne week en klote weekend. Ik heb veel what if's gehad, als ik andere keuzes had gemaakt, andere mensen wel meer geduld, begrip of respect hadden getoond. Maar het is nu wat het is, en vanaf hier wil ik weer de goeie kant op. Had ik diagnose veel eerder in m'n jeugd gehad willen hebben? Ja en nee. En ondanks milde sausje ASS heb ik absoluut wat bijzaken opgelopen zoals sociale angst en een minderwaardigheidscompex, plus een soort bindings/verlatingscomplex(je) door moeite met relaties en vriendschappen opbouwen en behouden.quote:
[..]
Ik zit dus best wel in tweestrijd met of je een diagnose bent of hebt.. en vooral met autisme denk ik nog eerder dat je het bent dan hebt omdat het aangeboren is..
Maar aan de andere kant zijn diagnoses natuurlijk zelf verzonnen door de mens en is het een hulpmiddel/ door je te catogoriseren om je beter te behandelen. Dus
(knip)
Maar ik heb ook het idee dat de meeste licht autisten die ik ken.. dat die gewoon geen leuke mensen om zich heen hebben gehad. En ik denk eigenlijk van “alleen maar omdat ik een klein beetje anders ben word of werd ik zo erg benadeeld” is dat dan mijn fout of die van mijn omgeving?! Als de omgeving gewoon ietsjes geduldiger was, mij accepteerde en wat meer rekening met mij hield en me simpelweg niet de grond had ingetrapt dan functioneerde ik waarschijnlijk echt prima en had ik geen laag zelfbeeld gehad.. sorry. Ik vind het erg lastig om het zo uit te leggen.
Er zijn ook zoveel neurotypicals ('gewone mensen' in andere taal) die op zoveel vlakken problemen hebben of hadden. Ieder huisje heeft z'n kruisje ook op het gebied van een rugzakje of verleden. Bij mij is door omstandigheden het besef gegroeid dat ík keuzes moet maken voor mezelf, en niet me onbewust of bewust laat sturen door m'n omgeving, familie of ouders. Goed dat je zegt dat je niet altijd exact weet wat je bent, maar wel probeert los te laten en accepteren. Begin zeker met accepteren. Je mag er wezen, dat soort ware cliches.
En loslaten? Ik verwacht altijd meer, teveel. Las van blogs ook over de kunst van niets meer verwachten, scheelt je stress, valt het altijd mee. Maar ik vínd dat ik dingen mag verwachten van mezelf, van anderen. Op normaal uiteraard, dat wel.
Dit bedoelde ik dusquote:
Bij Asperger/ASS kan volgens mij prima een psychose voorkomen.
Het is niet een kenmerk van Asperger voor zover ik weet, maar volgens mij kan je wel een psychose krijgen naast je Asperger. Snap je wat ik bedoel?
NLD is nooit een classificatie geweest, waarschijnlijk heb ik namelijk ook die vorm van autisme.quote:
Je vergeet NLD in het rijtje te zetten. Kan je uit ervaring vertellen dat dat ook geen pretje is
Nou dat is het dus juist, het is geen vorm van autisme. Het mag dan niet maatschappelijk geaccepteerd zijn als lossataande neuropsychologische aandoening, maar het is geen autisme. Het heeft raakvlakken met autisme, dat wel.quote:
[..]
NLD is nooit een classificatie geweest, waarschijnlijk heb ik namelijk ook die vorm van autisme.
Waarom wil je die dan hebben staan bij ASS?quote:
[..]
Nou dat is het dus juist, het is geen vorm van autisme. Het mag dan niet maatschappelijk geaccepteerd zijn als lossataande neuropsychologische aandoening, maar het is geen autisme. Het heeft raakvlakken met autisme, dat wel.
En is de kern van ASS niet prikkelverwerkingsstoornis en is dat niet ook de kern van NLD? Jawel, daarom heeft het raakvlakkenquote:
[..]
Waarom wil je die dan hebben staan bij ASS?
En het viel mij gewoon op dat bijna alle bekende neuropsychologische aandoeningen (die op austisme lijken) erbij stonden, maar NLD niet. Is vaak zo.
En sterker nog, zelfs 'normale' mensen hebben raakvlakken met autisten. Heel soms.
Als ik iets niet doe, terwijl ik vind dat het op een bepaalde manier had gemoeten, dan kan ik er vaak nog wel redelijk mee omgaan, tenzij er te veel dingen niet op mijn manier gaan. Dan heb ik het gevoel dat ik de grip kwijtraak, dat de dingen uit de hand lopen, dat ik geen controle meer heb over mijn leven. Als ik sommige rituelen/gewoontes over moet slaan, heb ik echt zo'n paniek/"de wereld vergaat"-gevoel. Als ik ze niet op mijn manier kan doen, weet ik niet meer wat ik wél moet doen. Maar wat voor soort angst is dat?
De psychologe zei dat er vier categorieën angst zijn: bang voor pijn, voor verdriet, voor falen of voor afwijzing.
In welke categorie valt "ik weet dan totaal niet meer wat ik moet en dat is eng"?
Hoe voelt zoiets bij jullie?
Een voorbeeld: vorige week voelde ik me heel moe, en kon ik niet naar sporttraining. Toen ben ik enorm in paniek geraakt, want wat moest ik dan de hele avond doen? Ik kon echt niet gaan, maar eigenlijk moest ik wel gaan, want ik ga altijd op die avond sporten.
Een ander voorbeeld: ik slaap soms heel slecht, en dan raak ik in paniek omdat ik de volgende dag naar stage zou moeten, maar dat gaat niet lukken omdat ik dan heel moe ben, maar dan weet ik niet wat ik anders moet doen. Dan zou je zeggen, ga proberen om wat verder te slapen en ga ietsjes later naar stage, maar dat lukt niet, omdat ik zo zit met dat ik niet naar stage kan.
Zoals van dat slapen, dat je wel een soort middenweg kan bedenken, van dan ga ik later, maar dat dat onoverkomelijk lijkt/voelt. Ik weet niet zo goed hoe het te omschrijven, maar heb het idee dat ik dat gevoel wel ken.
Maar waar dat dan onder valt... als ik kijk naar je opties (angst voor: pijn, verdriet, falen of afwijzing) dan vallen denk ik pijn en verdriet af.
Heb je het idee dat je wat hebt aan die groep?
Emotiegerelateerde dingen in een paar categorieën stoppen werkt naar mijn idee niet. Het is niet zo simpel en allemaal zo vaag. Dus ik zou dat issue loslaten. Ik herken wat je beschrijft. Erge onrust als ik niet gedaan krijg wat ik zou doen, want dan klopt het allemaal niet meer, is het chaos in mijn hoofd. Daarnaast zelfverwijten vanwege falen. Verder ook paniek als er iets plotseling verandert/niet doorgaat. Zelfs als dat iets is waar ik tegenop zag en waar ik dus eigenlijk opgelucht over zou moeten zijn. Dat ben ik dan dus niet. Het helpt wel om een nieuwe planning te maken dan, maar de spanning houdt nog aan omdat het even duurt voor ik aan het nieuwe plan ben gewend en het in mijn hoofd op zijn plek zit, zeg maar.quote:
Ik zit nu in een therapiegroep voor perfectionisten. De studentenpsycholoog vond dat wel passend voor me, dacht dat ik er wel wat zou leren. Vandaag was de derde bijeenkomst van de zes. Het ging over wat er gebeurt als je een keer iets niet doet, terwijl je eigenlijk vond/voelde dat het moest. Wat gebeurt er dan? Wat is je angst?
Als ik iets niet doe, terwijl ik vind dat het op een bepaalde manier had gemoeten, dan kan ik er vaak nog wel redelijk mee omgaan, tenzij er te veel dingen niet op mijn manier gaan. Dan heb ik het gevoel dat ik de grip kwijtraak, dat de dingen uit de hand lopen, dat ik geen controle meer heb over mijn leven. Als ik sommige rituelen/gewoontes over moet slaan, heb ik echt zo'n paniek/"de wereld vergaat"-gevoel. Als ik ze niet op mijn manier kan doen, weet ik niet meer wat ik wél moet doen. Maar wat voor soort angst is dat?
De psychologe zei dat er vier categorieën angst zijn: bang voor pijn, voor verdriet, voor falen of voor afwijzing.
In welke categorie valt "ik weet dan totaal niet meer wat ik moet en dat is eng"?
Hoe voelt zoiets bij jullie?
Een voorbeeld: vorige week voelde ik me heel moe, en kon ik niet naar sporttraining. Toen ben ik enorm in paniek geraakt, want wat moest ik dan de hele avond doen? Ik kon echt niet gaan, maar eigenlijk moest ik wel gaan, want ik ga altijd op die avond sporten.
Een ander voorbeeld: ik slaap soms heel slecht, en dan raak ik in paniek omdat ik de volgende dag naar stage zou moeten, maar dat gaat niet lukken omdat ik dan heel moe ben, maar dan weet ik niet wat ik anders moet doen. Dan zou je zeggen, ga proberen om wat verder te slapen en ga ietsjes later naar stage, maar dat lukt niet, omdat ik zo zit met dat ik niet naar stage kan.
Waarom zou je niet naar stage kunnen als je moe bent? En als je plant dat je later gaat, waarom zit je er dan mee dat je niet naar stage kunt?
Fijn die herkenbaarheid. Hoe los jij zo'n vastloopmoment op?quote:
Dat een soort "vastlopen" omdat er iets anders loopt en je niet weet hoe je het dan wel moet doen, is wel herkenbaar.
Zoals van dat slapen, dat je wel een soort middenweg kan bedenken, van dan ga ik later, maar dat dat onoverkomelijk lijkt/voelt. Ik weet niet zo goed hoe het te omschrijven, maar heb het idee dat ik dat gevoel wel ken.
Maar waar dat dan onder valt... als ik kijk naar je opties (angst voor: pijn, verdriet, falen of afwijzing) dan vallen denk ik pijn en verdriet af.
Heb je het idee dat je wat hebt aan die groep?
Tot nu toe brengt de groep me vooral in verwarring, en heb ik het idee dat de andere mensen in de groep van heel andere dingen last hebben dan ik. Maar we hebben nog maar drie bijeenkomsten gehad, en die waren heel chaotisch, dus ik heb nog niet echt een idee van wat de groep nou inhoudt.
Ja, inderdaad, dat iets stoms niet doorgaat en dan is het nog steeds niet goedquote:
[..]
Emotiegerelateerde dingen in een paar categorieën stoppen werkt naar mijn idee niet. Het is niet zo simpel en allemaal zo vaag. Dus ik zou dat issue loslaten. Ik herken wat je beschrijft. Erge onrust als ik niet gedaan krijg wat ik zou doen, want dan klopt het allemaal niet meer, is het chaos in mijn hoofd. Daarnaast zelfverwijten vanwege falen. Verder ook paniek als er iets plotseling verandert/niet doorgaat. Zelfs als dat iets is waar ik tegenop zag en waar ik dus eigenlijk opgelucht over zou moeten zijn. Dat ben ik dan dus niet. Het helpt wel om een nieuwe planning te maken dan, maar de spanning houdt nog aan omdat het even duurt voor ik aan het nieuwe plan ben gewend en het in mijn hoofd op zijn plek zit, zeg maar.
Waarom zou je niet naar stage kunnen als je moe bent? En als je plant dat je later gaat, waarom zit je er dan mee dat je niet naar stage kunt?
Goede om in mijn hoofd te houden inderdaad, dat als ik een nieuw plan maak, ik het wat tijd mag gunnen om eraan te wennen. Ik heb meestal zoiets van "hup, ander plan, duidelijk, nu zou ik dat en dat moeten doen, dat zou moeten lukken" en dan ben ik kwaad op mezelf als ik niet zo snel omgeschakeld ben, maar dat mag. Als ik het nodig heb om even te schakelen, mag dat.
Wel jammer dat het niet zo makkelijk in categorieën past, maar ik denk wel dat je gelijk hebt.
Als ik gewoon moe ben, kan ik prima naar stage. Eigenlijk - ik ben al tijden moe, en ik ga ook al een hele tijd gewoon naar stage. Maar als ik bovenop mijn gewone vermoeidheid ook nog een nacht niet slaap, dan is dat de kortste route naar zombiegedrag of huilbuien op stage, en dat wil ik niet.
Ik vind dat ik wel op tijd op stage moet zijn, dus dan ben ik kwaad/verdrietig dat dat niet gaat lukken. Vervolgens ben ik zo kwaad/verdrietig dat ik nergens meer toe kom, dus dan ga ik die dag helemaal niet meer naar stage. Terwijl later naar stage gaan rationeel gezien een prima oplossing zou zijn en dan hoef ik mezelf helemaal niet zo veel kwalijk te nemen.
Ik hoop dat dat duidelijker is?
Weet ik niet zo goed... en dan maar hopen dat als ik een nacht fatsoenlijk heb geslapen, het weer anders lijkt...quote:
[..]
Fijn die herkenbaarheid. Hoe los jij zo'n vastloopmoment op?
Lastig, dat chaotische en de verwarring.quote:Tot nu toe brengt de groep me vooral in verwarring, en heb ik het idee dat de andere mensen in de groep van heel andere dingen last hebben dan ik. Maar we hebben nog maar drie bijeenkomsten gehad, en die waren heel chaotisch, dus ik heb nog niet echt een idee van wat de groep nou inhoudt.
https://www.volkskrant.nl(...)ameretten~b66fd5b2b/quote:Zo schuchter als hij na afloop de confettiregen over zich heen liet komen, zo ontspannen en zelfverzekerd ging hij eerder op de avond zijn autisme, nerdenbestaan en teleurstelling in de evolutietheorie te lijf. De man in de maak uit Almere, in het dagelijks leven data-analist bij de GGD, won van het duo Waterkonijnen (Muhsin ‘Musa’ Abdulwahab en Ismail Aghzanay) en Hassan el Rahaui.
Ik onderschrijf dit volledig! Het was heel verhelderend!quote:
Ik weet niet welke user de vraagwatjewilt heeft gedaan, maar je deed het wel helemaal top
Vraagje: ik moet in begin 2019 naar het ziekenhuis voor een kijkoperatie. Maak me nú al druk over een mogelijke overnachting in het z'huis, eten, verstoorde routine, felle lichten en constante geluiden... Hoe leg ik dat uit in de pre-op screening?
https://www.autisme.nl/tips-links/autisme-en-ziekenhuis.aspxquote:
Er kwamen veel mooie vragen voorbij!
Vraagje: ik moet in begin 2019 naar het ziekenhuis voor een kijkoperatie. Maak me nú al druk over een mogelijke overnachting in het z'huis, eten, verstoorde routine, felle lichten en constante geluiden... Hoe leg ik dat uit in de pre-op screening?
hier al gekeken?
Ik bevind me al een week (sinds beslissing om 'ja' te zeggen tegen operatie) in een staat van blinde paniek. Weet gewoon niet meer waar ik moet beginnen. Dus thanks voor de link.quote:
[..]
https://www.autisme.nl/tips-links/autisme-en-ziekenhuis.aspx
hier al gekeken?
Misschien kan je een pammetje krijgen voor de overnachting? Die kreeg ik iig destijdsquote:
Er kwamen veel mooie vragen voorbij!
Vraagje: ik moet in begin 2019 naar het ziekenhuis voor een kijkoperatie. Maak me nú al druk over een mogelijke overnachting in het z'huis, eten, verstoorde routine, felle lichten en constante geluiden... Hoe leg ik dat uit in de pre-op screening?
Dat is wel een dingetje voor mijn lijstje met vragen, ja.quote:Op woensdag 12 december 2018 12:37 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Misschien kan je een pammetje krijgen voor de overnachting? Die kreeg ik iig destijds
Klaag: voor een andere aandoening dan die van de operatie moest ik naar een reumatoloog. Meteen uitgelegd dat ik ASS heb, een bizar-hoge pijngrens en een overgevoeligheid voor aanraking. Meteen daarna werd me medegedeeld dat 'we even wat onderzoek doen', waarna er compleet zonder aankondiging in mijn lijf werd geprikt en geknepen. "Doet het pijn als ik hier prik?", "Doet het pijn als je knie kraakt?"
Ze had totaal niet geluisterd naar mijn introductie.
Ik was nog een week lang over de zeik van de overdaad aan onaangekondigde aanrakingen.
Als een reumatoloog dit niet eens snapt, wiens baan over 'pijn' gaat.. Snappen andere artsen dit dan wél?
Nope, heb hetzelfde probleem.quote:
[..]
Dat is wel een dingetje voor mijn lijstje met vragen, ja.
Klaag: voor een andere aandoening dan die van de operatie moest ik naar een reumatoloog. Meteen uitgelegd dat ik ASS heb, een bizar-hoge pijngrens en een overgevoeligheid voor aanraking. Meteen daarna werd me medegedeeld dat 'we even wat onderzoek doen', waarna er compleet zonder aankondiging in mijn lijf werd geprikt en geknepen. "Doet het pijn als ik hier prik?", "Doet het pijn als je knie kraakt?"
Ze had totaal niet geluisterd naar mijn introductie.
Ik was nog een week lang over de zeik van de overdaad aan onaangekondigde aanrakingen.
Als een reumatoloog dit niet eens snapt, wiens baan over 'pijn' gaat.. Snappen andere artsen dit dan wél?
Ben een keer aangereden waarbij ik mijn rug brak. De ambulance heeft me ipv van naar het ziekenhuis te brengen weer naar huis gebracht omdat ik "toch niet zoveel pijn" had volgens hun
Dat ik weer snel opstond hielp ook niet, maar ja adrealine he.
Volgende dag foto maken. "goh, je rug is gebroken".
Die artsen stonden helemaal verbaast dat ik niet gillend van pijn op de grond lag ofzo
Ja precies. Is het uiteindelijk goedgekomen met je rug?quote:
[..]
Nope, heb hetzelfde probleem.
Ben een keer aangereden waarbij ik mijn rug brak. De ambulance heeft me ipv van naar het ziekenhuis te brengen weer naar huis gebracht omdat ik "toch niet zoveel pijn" had volgens hun
Dat ik weer snel opstond hielp ook niet, maar ja adrealine he.
Volgende dag foto maken. "goh, je rug is gebroken".
Die artsen stonden helemaal verbaast dat ik niet gillend van pijn op de grond lag ofzo
Ja gelukkig wel.quote:
[..]
Ja precies. Is het uiteindelijk goedgekomen met je rug?
Denk ook dat het ook wel hielp met mijn herstel, weinig pijn voelen. Want ik ging best snel weer gewoon over tot normale dingen en heb dus niet veel stil gelegen.
Je kan de dingen waar je je druk over maakt op papier zetten.quote:
Er kwamen veel mooie vragen voorbij!
Vraagje: ik moet in begin 2019 naar het ziekenhuis voor een kijkoperatie. Maak me nú al druk over een mogelijke overnachting in het z'huis, eten, verstoorde routine, felle lichten en constante geluiden... Hoe leg ik dat uit in de pre-op screening?
Neem je iemand mee naar de pre-op screening? Misschien samen uitleggen. En vragen wat zij kunnen doen om te helpen.
Ik kreeg overigens niks om te slapen na de operatie, omdat ze dat niet deden bij ons na een operatie ofzoiets. Wel iets om even goed na te vragen.
Ik heb die 1e nacht niet geslapen, ik was doodmoe, maar blijkbaar nog alles aan het herkauwen ofzo.
Ik denk dat niet alle reumatologen/dokters even begripvol zijn. Maar ze zijn ook niet allemaal niet begripvol. Ik denk dat dat net als bij "gewone mensen" ligt aan wie je treft...quote:
Als een reumatoloog dit niet eens snapt, wiens baan over 'pijn' gaat.. Snappen andere artsen dit dan wél?
Pre-op geregeld: mijn ambulant begeleidster gaat mee. Ze gaat ook mee naar mijn reumatoloog-afspraak.quote:
[..]
Je kan de dingen waar je je druk over maakt op papier zetten.
Neem je iemand mee naar de pre-op screening? Misschien samen uitleggen. En vragen wat zij kunnen doen om te helpen.
Ik kreeg overigens niks om te slapen na de operatie, omdat ze dat niet deden bij ons na een operatie ofzoiets. Wel iets om even goed na te vragen.
Ik heb die 1e nacht niet geslapen, ik was doodmoe, maar blijkbaar nog alles aan het herkauwen ofzo.
[..]
Ik denk dat niet alle reumatologen/dokters even begripvol zijn. Maar ze zijn ook niet allemaal niet begripvol. Ik denk dat dat net als bij "gewone mensen" ligt aan wie je treft...
Goed zoquote:
[..]
Pre-op geregeld: mijn ambulant begeleidster gaat mee. Ze gaat ook mee naar mijn reumatoloog-afspraak.
succes!En voor mijn nieuwe plek moet ik behoorlijk wat geld hebben om de borg en huur eerste maand te betalen
Dus ga ik wat spullen verkopen en noodles eten voor 4 maanden ofzo
Kut.
Maar het is een hele schok. Holy shit. Over 3-4 maanden kan ik erin.
Nieuwe beschermd wonen project.
Ik ben nog helemaal ondersteboven.
Ik kan huilen en juichen tegelijkertijd. Ik vind het zo doodeng.
Pfff
Kijk eens naar de handdoeken van optidee. Die schijnen heel erg zacht te zijn.quote:
Vraagje. Ik heb altijd al, van kinds af aan, een teringhekel gehad aan douchen. Het water op mijn hoofd, maar vooral het afdrogen vind ik echt de hel.
Als kind had ik een heel ouwe (echt 20 jaar oude) handdoek, die ik kon verdragen, maar die is inmiddels al jaren geleden door mijn moeder weggemikt. De handdoeken in mijn eigen huis zijn te nieuw, te ruw.
Wasverzachter helpt niet.
Wat zijn goede alternatieven? Microfiber? Hydrofieldoeken die geschikt zijn voor baby's?
Ik douche nu echt 2× per week, omdat ik dat zo met mijn hulpverleners heb afgesproken. Maar liever doe ik het nog minder, want ik vind het echt heel vervelend.
Nloempjuh, neem iemand mee naar zo'n afspraak. Ik heb pas gesprek bij de POS gehad, daar aangegeven dat ze het rood op het dossier moesten zetten. Ze dachten echt mee, en hebben zelfs liever dat ze dan al meteen een nacht laten blijven (geeft meer rust), eenpersoonskamer (minde rprikkels), noem maar op. Kan me zo voorstellen dat meerdere ziekenhuizen zo werken.quote:
[..]
Dat is wel een dingetje voor mijn lijstje met vragen, ja.
Klaag: voor een andere aandoening dan die van de operatie moest ik naar een reumatoloog. Meteen uitgelegd dat ik ASS heb, een bizar-hoge pijngrens en een overgevoeligheid voor aanraking. Meteen daarna werd me medegedeeld dat 'we even wat onderzoek doen', waarna er compleet zonder aankondiging in mijn lijf werd geprikt en geknepen. "Doet het pijn als ik hier prik?", "Doet het pijn als je knie kraakt?"
Ze had totaal niet geluisterd naar mijn introductie.
Ik was nog een week lang over de zeik van de overdaad aan onaangekondigde aanrakingen.
Als een reumatoloog dit niet eens snapt, wiens baan over 'pijn' gaat.. Snappen andere artsen dit dan wél?
Heb mijn diagnose pas na mijn laatste baan gekregen.quote:
Weten jullie werkplekken van jullie autisme vroeg ik mij af?
Een droger lost het ook op maar dat is een duurdere optie.quote:Op vrijdag 28 december 2018 23:15 schreef Troel het volgende:
[..]
Kijk eens naar de handdoeken van optidee. Die schijnen heel erg zacht te zijn.
Inmiddels gebruik ik al sinds maanden een hydrofieldoek vsn Hema. Per-fect. Ik haat douchen nog steeds, maar het afdrogen is nu geen sensorische hel meer.quote:
[..]
Kijk eens naar de handdoeken van optidee. Die schijnen heel erg zacht te zijn.
Ik neem mijn ambulant begeleider mee. We hebben een lijst met vragen voor de pre-op en een lijst met 'tips & tricks' voor verpleging.quote:
[..]
Nloempjuh, neem iemand mee naar zo'n afspraak. Ik heb pas gesprek bij de POS gehad, daar aangegeven dat ze het rood op het dossier moesten zetten. Ze dachten echt mee, en hebben zelfs liever dat ze dan al meteen een nacht laten blijven (geeft meer rust), eenpersoonskamer (minde rprikkels), noem maar op. Kan me zo voorstellen dat meerdere ziekenhuizen zo werken.
Bij decathlon, hebben ze microverzel handdoeken in verschillende maten. Je hebt van die, die zijn vrij glad, maar je hebt ook van die pluizige, die zijn heel zacht.quote:
[..]
Inmiddels gebruik ik al sinds maanden een hydrofieldoek vsn Hema. Per-fect. Ik haat douchen nog steeds, maar het afdrogen is nu geen sensorische hel meer.
Ik weet niet of je je er fatsoenlijk mee kan afdrogen, mijn meiden gebruiken ze graag, die hele grote. Maar wikkelen zich erin en wachten tot ze droog zijn zeg maar...
Dat doe ik ook met mijn hydrofieldoek. Stap uit douche. Pak hydrofieldoek. Wikkel mezelf in. Poets ondertussen mijn tanden. Dan ben ik zo goed als droog en kleed ik me aan. Top!quote:
[..]
Bij decathlon, hebben ze microverzel handdoeken in verschillende maten. Je hebt van die, die zijn vrij glad, maar je hebt ook van die pluizige, die zijn heel zacht.
Ik weet niet of je je er fatsoenlijk mee kan afdrogen, mijn meiden gebruiken ze graag, die hele grote. Maar wikkelen zich erin en wachten tot ze droog zijn zeg maar...
Ik vind het namelijk erg lastig om dit te vinden. Mogelijk heb ik een wat vertroebeld beeld door de dysthymie, maar momenteel zit ik redelijk goed in mijn vel. Ik heb echter geen partner of gezin. Ik vind wel een aantal activiteiten leuk, maar het zijn geen passies of zaken die mij intrinsiek motiveren om het te doen.
Let op de momenten die je een lach bezorgen en verdiep er verder in zodat je er misschien een hobby of een zingeving vanuit kunt halen.quote:
Hoe vullen jullie je zingeving in?
Ik vind het namelijk erg lastig om dit te vinden. Mogelijk heb ik een wat vertroebeld beeld door de dysthymie, maar momenteel zit ik redelijk goed in mijn vel. Ik heb echter geen partner of gezin. Ik vind wel een aantal activiteiten leuk, maar het zijn geen passies of zaken die mij intrinsiek motiveren om het te doen.
Zingeving hoeft niet persé alleen te komen vanuit “mensen/ vrienden/ familie”.
Ik heb altijd het idee gehad dat ik een paar jaar achterloop als ik mezelf vergelijk met leeftijdsgenoten. Nu ik volwassen ben valt dat niet echt meer op, maar als kind speelde ik liever met jongere kinderen (dat kan ook komen doordat mensen van mijn leeftijd niet met mij wilden spelen) en toen klasgenoten zich bezig begonnen te houden met jongens en msn wilde ik liever nog bezig zijn met fantasiespel, het liefst alleen. Ik had veel fantasie (wat voor zover ik weet atypisch is voor mensen met een ASS) en heb ongeveer tot mijn achttiende met Playmobil gespeeld. Mijn gedrag is ook altijd wat kinderlijker geweest.
Ik vraag me af waar dit mee te maken heeft. Een gevolg van externe omstandigheden of een aangeboren gebrek dat te maken heeft met autisme?
Herkent iemand het?
Dit herken ik meteen. Volgens mij heeft dat wel te maken met autisme.quote:
Ik vraag me al een tijdje af of achterlopen in de ontwikkeling, qua interesses en gedrag, te maken heeft met ASS, als er geen sprake is van een lagere intelligentie.
Ik heb altijd het idee gehad dat ik een paar jaar achterloop als ik mezelf vergelijk met leeftijdsgenoten. Nu ik volwassen ben valt dat niet echt meer op, maar als kind speelde ik liever met jongere kinderen (dat kan ook komen doordat mensen van mijn leeftijd niet met mij wilden spelen) en toen klasgenoten zich bezig begonnen te houden met jongens en msn wilde ik liever nog bezig zijn met fantasiespel, het liefst alleen. Ik had veel fantasie (wat voor zover ik weet atypisch is voor mensen met een ASS) en heb ongeveer tot mijn achttiende met Playmobil gespeeld. Mijn gedrag is ook altijd wat kinderlijker geweest. En nu ik volwassen ben heb ik vooral moeite met omgaan met emoties.
Ik vraag me af waar dit mee te maken heeft. Een gevolg van externe omstandigheden of een aangeboren gebrek dat te maken heeft met autisme?
Herkent iemand het?
Dank. Ik moet het maar eens vragen aan de psychiater, die heeft er wel veel verstand van geloof ik.quote:
[..]
Dit herken ik meteen. Volgens mij heeft dat wel te maken met autisme.
Ja dat is wel een goed idee! Volgens mij heeft het wel te maken met autisme maar ik weet het niet zekerquote:
[..]
Dank. Ik moet het maar eens vragen aan de psychiater, die heeft er wel veel verstand van geloof ik.
Volgens mij heeft dat zeker wel te maken met autisme en is dat niet afhankelijk van de mate van intelligentie.quote:
Ik vraag me al een tijdje af of achterlopen in de ontwikkeling, qua interesses en gedrag, te maken heeft met ASS, als er geen sprake is van een lagere intelligentie.
Ik heb altijd het idee gehad dat ik een paar jaar achterloop als ik mezelf vergelijk met leeftijdsgenoten. Nu ik volwassen ben valt dat niet echt meer op, maar als kind speelde ik liever met jongere kinderen (dat kan ook komen doordat mensen van mijn leeftijd niet met mij wilden spelen) en toen klasgenoten zich bezig begonnen te houden met jongens en msn wilde ik liever nog bezig zijn met fantasiespel, het liefst alleen. Ik had veel fantasie (wat voor zover ik weet atypisch is voor mensen met een ASS) en heb ongeveer tot mijn achttiende met Playmobil gespeeld. Mijn gedrag is ook altijd wat kinderlijker geweest.
Ik vraag me af waar dit mee te maken heeft. Een gevolg van externe omstandigheden of een aangeboren gebrek dat te maken heeft met autisme?
Herkent iemand het?
En veel fantasie , is dat zo atypisch?
Ik zie het bij mijn dochter ook wel, zolang ze het zelf maar heeft bedacht zeg maar, kan ze er helemaal in op gaan.
Bij mij zijn ze er (na drie maanden...) nog steeds niet uit of ik nou autisme heb. Ik heb altijd wel heel veel fantasie gehad en herken me ook wel in dat kinderlijkere wat @kuolema noemt. M'n knuffels zijn me nog steeds dierbaar
en ik had op m'n 19e m'n eerste relatie. (Wel met iemand veel ouder dan ik )Oh en inderdaad: fantasiespel ofwel alleen ofwel met mensen die gewoon mijn fantasie volgden. Niet mee gaan lopen fantaseren, dat wordt ingewikkeld
Staan een paar knuffels op de bank en ik loop rustig nog met m'n Star Wars shirt net al 25 jaar geleden. Houdt me jong
Misschien een slecht voorbeeld, want je zou het ook onder 'opgroeien' kunnen scharen, maar er zijn meer vlakken waarop ik dat achterlopen terugzie.
Ik ben nog lang bezig geweest met de playmobil en heb me ook altijd prettiger gevoeld bij jongere jaarlagen, dus dit herken ik zeker.quote:
Ik vraag me al een tijdje af of achterlopen in de ontwikkeling, qua interesses en gedrag, te maken heeft met ASS, als er geen sprake is van een lagere intelligentie.
Ik heb altijd het idee gehad dat ik een paar jaar achterloop als ik mezelf vergelijk met leeftijdsgenoten. Nu ik volwassen ben valt dat niet echt meer op, maar als kind speelde ik liever met jongere kinderen (dat kan ook komen doordat mensen van mijn leeftijd niet met mij wilden spelen) en toen klasgenoten zich bezig begonnen te houden met jongens en msn wilde ik liever nog bezig zijn met fantasiespel, het liefst alleen. Ik had veel fantasie (wat voor zover ik weet atypisch is voor mensen met een ASS) en heb ongeveer tot mijn achttiende met Playmobil gespeeld. Mijn gedrag is ook altijd wat kinderlijker geweest.
Ik vraag me af waar dit mee te maken heeft. Een gevolg van externe omstandigheden of een aangeboren gebrek dat te maken heeft met autisme?
Herkent iemand het?
Qua fantasie: daar is het toevallig over gegaan tijdens de afgelopen keer dat ik psycho-educatie had en fantasie is niet atypisch. Wat je meestal merkt bij autisten is dat ze met hun fantasie wel in hun eigen wereld gaan zitten en lastiger die wereld met anderen delen.
Dat ja, bij mij ookquote:
[..]
Volgens mij heeft dat zeker wel te maken met autisme en is dat niet afhankelijk van de mate van intelligentie.
En veel fantasie , is dat zo atypisch?
Ik zie het bij mijn dochter ook wel, zolang ze het zelf maar heeft bedacht zeg maar, kan ze er helemaal in op gaan.
. Het is geen officieel symptoom, weinig fantasie/verbeeldingsvermogen hebben. Maar komt wel vaak voor, bij klassiek autisme i.i.g. en ik zag een keer in een programma dat een kind daar ook op werd getest bij een autismeonderzoek.
Heb je wel echt specifiek autismeonderzoek gehad dan in die drie maanden of zijn er gewoon twijfels en wordt een onderzoek overwogen?quote:
Twee van m'n vrienden met autisme zijn echt de meest fantasieloze mensen. Dat was niet leuk voor ze toen ze klein waren, want dan valt er weinig te spelen. Je kan dan dingen bouwen met Lego bijvoorbeeld, maar dingen als Playmobil en knuffels en zo zijn niks aan, en veel spellen met andere kinderen ook niet.
Bij mij zijn ze er (na drie maanden...) nog steeds niet uit of ik nou autisme heb. Ik heb altijd wel heel veel fantasie gehad en herken me ook wel in dat kinderlijkere wat @:kuolema noemt. M'n knuffels zijn me nog steeds dierbaar
Oh en inderdaad: fantasiespel ofwel alleen ofwel met mensen die gewoon mijn fantasie volgden. Niet mee gaan lopen fantaseren, dat wordt ingewikkeld
Dat laatste is niet helemaal wat ik bedoel. Wel leuk.quote:
Fantasie hier niet echt, ik kon/kan met Lego echt weinig anders dan de sets uit de boekjes maken
Staan een paar knuffels op de bank en ik loop rustig nog met m'n Star Wars shirt net al 25 jaar geleden. Houdt me jong
Op wat voor vlakken nog meer?quote:
Ik heb zelf ook het idee gehad jaren achter te lopen qua interesses. Alsof ik toen ik studeerde nog niet het besef had van wat ik moest doen en deed ik dingen 'omdat het hoorde'. Als ik nu, tien jaar later, zou gaan studeren zou ik er zo veel meer uit kunnen halen.
Misschien een slecht voorbeeld, want je zou het ook onder 'opgroeien' kunnen scharen, maar er zijn meer vlakken waarop ik dat achterlopen terugzie.
Wat er in je laatste zin staat herken ik nogal. Dat is ook iets dat mijn moeder noemde tijdens een gesprek met mijn toenmalige psycholoog, voordat ik mijn diagnose had. Ik kon mezelf uren stilletjes vermaken met hetzelfde speelgoed in mijn eentje, wat haar opviel omdat het zo anders was dan bij mijn zus.quote:
[..]
Ik ben nog lang bezig geweest met de playmobil en heb me ook altijd prettiger gevoeld bij jongere jaarlagen, dus dit herken ik zeker.
Qua fantasie: daar is het toevallig over gegaan tijdens de afgelopen keer dat ik psycho-educatie had en fantasie is niet atypisch. Wat je meestal merkt bij autisten is dat ze met hun fantasie wel in hun eigen wereld gaan zitten en lastiger die wereld met anderen delen.
Ik weet eigenlijk niet meer wat voor dingen ik bedacht toen ik jong was. Later vooral het dagelijks leven van gezinnen.quote:
Over fantasie: ik kon (en kan nog steeds) alleen maar verhaallijnen verzinnen die gebaseerd zijn op waargebeurde situaties. Praten over relaties enzo deed (en doe) ik alleen omdat dat 'moet', maar niet uit vrije wil.
Ik hou van kinds af aan van horror en heb ook een tijdje verhaaltjes geschreven met dat thema. En ik ben gek op bizarre fantasyboeken.
Daar doen ze wel lang over dan om te kijken of je autisme hebt, hoe kan het dat dit zo lang duurt?quote:
Twee van m'n vrienden met autisme zijn echt de meest fantasieloze mensen. Dat was niet leuk voor ze toen ze klein waren, want dan valt er weinig te spelen. Je kan dan dingen bouwen met Lego bijvoorbeeld, maar dingen als Playmobil en knuffels en zo zijn niks aan, en veel spellen met andere kinderen ook niet.
Bij mij zijn ze er (na drie maanden...) nog steeds niet uit of ik nou autisme heb. Ik heb altijd wel heel veel fantasie gehad en herken me ook wel in dat kinderlijkere wat @:kuolema noemt. M'n knuffels zijn me nog steeds dierbaar
Oh en inderdaad: fantasiespel ofwel alleen ofwel met mensen die gewoon mijn fantasie volgden. Niet mee gaan lopen fantaseren, dat wordt ingewikkeld
Wat voor soort psycho-educatie heb jij gehad? Op welke manier?quote:
Ik heb zelf ook het idee gehad jaren achter te lopen qua interesses. Alsof ik toen ik studeerde nog niet het besef had van wat ik moest doen en deed ik dingen 'omdat het hoorde'. Als ik nu, tien jaar later, zou gaan studeren zou ik er zo veel meer uit kunnen halen.
Misschien een slecht voorbeeld, want je zou het ook onder 'opgroeien' kunnen scharen, maar er zijn meer vlakken waarop ik dat achterlopen terugzie.
Het onderzoek duurt lang omdat de psycholoog niet vreselijk veel tijd heeft en ik niet het meest overduidelijke geval ben.
Ik heb eind januari een afspraak gehad met m'n ouders erbij waar veel onderzocht werd over hoe ik als kind was. Verder heb ik wat testjes gedaan met plaatjes van situaties en met natekenen van een plaatje, en ik heb allerlei vragenlijsten ingevuld. Veel over autisme, maar ook een vragenlijst voor persoonlijkheidsstoornissen.
Nu zijn we al een paar weken aan het wachten tot ik bij de psychiater terecht kan, omdat die er als het goed is wat meer over weet. Nu het afgelopen paar weken hard slechter gaat, is de afspraak vervroegd naar aankomende week, dus hopelijk weet ik over een week meer
Het is moeilijk om symptomen en de oorzaak uit elkaar te houden hier. Ben ik sociaal onhandig omdat ik bang ben en dus krampachtig, of ben ik krampachtig en bang omdat ik sociaal onhandig ben? Enzovoort.
Dat heb ik ook gehad met Mn moeder erbij. Dit duurde meer dan 5 uur en ik heb ook veel vragenlijsten gehad.quote:
@:kuolema en @:Mo0nlight
Het onderzoek duurt lang omdat de psycholoog niet vreselijk veel tijd heeft en ik niet het meest overduidelijke geval ben.
Ik heb eind januari een afspraak gehad met m'n ouders erbij waar veel onderzocht werd over hoe ik als kind was. Verder heb ik wat testjes gedaan met plaatjes van situaties en met natekenen van een plaatje, en ik heb allerlei vragenlijsten ingevuld. Veel over autisme, maar ook een vragenlijst voor persoonlijkheidsstoornissen.
Nu zijn we al een paar weken aan het wachten tot ik bij de psychiater terecht kan, omdat die er als het goed is wat meer over weet. Nu het afgelopen paar weken hard slechter gaat, is de afspraak vervroegd naar aankomende week, dus hopelijk weet ik over een week meer
Het is moeilijk om symptomen en de oorzaak uit elkaar te houden hier. Ben ik sociaal onhandig omdat ik bang ben en dus krampachtig, of ben ik krampachtig en bang omdat ik sociaal onhandig ben? Enzovoort.
Fijn dat de afspraak nu aankomende week al is. Wil je vertellen waarom het niet goed gaat?
Bij mijn ouders hebben ze het beperkt tot anderhalf uur, omdat m'n moeder een handicap heeft en anderhalf uur al nauwelijks doorkomt. Vijf uur ook echtquote:
[..]
Dat heb ik ook gehad met Mn moeder erbij. Dit duurde meer dan 5 uur en ik heb ook veel vragenlijsten gehad.
Fijn dat de afspraak nu aankomende week al is. Wil je vertellen waarom het niet goed gaat?
Ik heb er meer over gezegd in het depressie & angst topic. Kort gezegd minder slaap, meer angst, meer gedachten die ik niet zou moeten hebben, minder dingen lukken, en ik word dus steeds hopelozer
Wat vervelend dat je steeds hopelozer word, dat herken ik wel. Hoe kan het dat je minder slaapt?quote:
[..]
Bij mijn ouders hebben ze het beperkt tot anderhalf uur, omdat m'n moeder een handicap heeft en anderhalf uur al nauwelijks doorkomt. Vijf uur ook echt
Ik heb er meer over gezegd in het depressie & angst topic. Kort gezegd minder slaap, meer angst, meer gedachten die ik niet zou moeten hebben, minder dingen lukken, en ik word dus steeds hopelozer
Duurde echt 5 uur, wel met pauzes van een paar weken maar het was echt heel lang. Wat voor handicap heeft je moeder ?
Ik ben te gespannen om te kunnen slapen. Ik durf dan ook niet om gewoon in het donker alleen te zijn met m'n gedachten, want dan worden ze alleen maar moeilijker en enger en verwarder, en uiteindelijk raak ik helemaal in paniek. Dus ik leid mezelf met van alles af tot ik van pure vermoeidheid toch in slaap val. Maar dat kan tot heel laat in de nacht duren. De spanning houdt me ook wakker natuurlijk.quote:
[..]
Wat vervelend dat je steeds hopelozer word, dat herken ik wel. Hoe kan het dat je minder slaapt?
Duurde echt 5 uur, wel met pauzes van een paar weken maar het was echt heel lang. Wat voor handicap heeft je moeder ?
M'n moeder heeft niet aangeboren hersenletsel
Spanning is wel moeilijk. Ik snap dat je het eng vind om alleen in het donker te zijn met die gedachten. Het is wel goed dat je afleiding zoekt. Kan je geen medicatie krijgen voor het slapen? Misschien dat dat je zou kunnen helpen, want de hele nacht wakker liggen word het ook niet beter van.quote:
[..]
Ik ben te gespannen om te kunnen slapen. Ik durf dan ook niet om gewoon in het donker alleen te zijn met m'n gedachten, want dan worden ze alleen maar moeilijker en enger en verwarder, en uiteindelijk raak ik helemaal in paniek. Dus ik leid mezelf met van alles af tot ik van pure vermoeidheid toch in slaap val. Maar dat kan tot heel laat in de nacht duren. De spanning houdt me ook wakker natuurlijk.
M'n moeder heeft niet aangeboren hersenletsel
Wat sneu van je moeder.!
Ja, dat heb ik dus nu gehad. Stukken beter dan de hele nacht niet slapen iddquote:
[..]
Spanning is wel moeilijk. Ik snap dat je het eng vind om alleen in het donker te zijn met die gedachten. Het is wel goed dat je afleiding zoekt. Kan je geen medicatie krijgen voor het slapen? Misschien dat dat je zou kunnen helpen, want de hele nacht wakker liggen word het ook niet beter van.
Wat sneu van je moeder.!
Wat fijn!! welke medicatie had je?quote:
[..]
Ja, dat heb ik dus nu gehad. Stukken beter dan de hele nacht niet slapen idd
Oxazepam. Voor de eerste keer, dus vrijdagavond kwam het hard aan en was ik meteen weg. Vannacht ging wat moeizamer alquote:
Oh dat ken ik wel, goed spul! Maar wel fijn dat je snachts slaapt dat moet wel goed doen!quote:
[..]
Oxazepam. Voor de eerste keer, dus vrijdagavond kwam het hard aan en was ik meteen weg. Vannacht ging wat moeizamer al
Maar nu zit die kennis steeds te vissen wat ik van de buurvrouw weet. Vanmorgen (na al een tijdje zeggen dat ik het niet weet) maar gezegd dat ik daar geen uitspraken over ga doen.
"Oh vertrouw je me dan niet", was gelijk de vraag...
Daar heb ik maar niet een eerlijk antwoord op gegeven.
Want ze is niet vies van een sappige roddel...
Ik heb gezegd dat ik het niet aan mij vindt om daar iets over te zeggen.
Dat is een heel goed antwoord van je.quote:
Wat zijn mensen soms irritant. Kennis van ons heeft haar kind bij een van de buurkinderen in de klas zitten. En de buurvrouw is op het moment niet in orde psychisch gezien.
Maar nu zit die kennis steeds te vissen wat ik van de buurvrouw weet. Vanmorgen (na al een tijdje zeggen dat ik het niet weet) maar gezegd dat ik daar geen uitspraken over ga doen.
"Oh vertrouw je me dan niet", was gelijk de vraag...
Daar heb ik maar niet een eerlijk antwoord op gegeven.
Want ze is niet vies van een sappige roddel...
Ik heb gezegd dat ik het niet aan mij vindt om daar iets over te zeggen.
Ik heb lang, en eigenlijk nog steeds, in mijn eigen wereldje geleefd. Speelde tot op de middelbare school met poppen en vroeg die ook voor Sinterklaas, al wist ik dat die niet bestond. Interesse voor het studeren kwam pas na mijn 25e, maar daar betaal je geen lening van Duo mee af :pquote:
Als je mij aan het begin van mijn studie was tegengekomen (dat is 5,5 jaar geleden), dan had je me echt enorm socially awkward gevonden en toen had ik niet eens een label. Nu heb ik dan het labeltje, maar ik ben lang zo awkward niet meer als ik toen was. Ik ben echt enorm gegroeid in die tijd. Ik wist overigens pre-label al wel dat ik autisme had, maar ik denk dat een label je wel meer inzicht geeft in hoe je jezelf kan aanpassen. Ik denk dat als ik weer een tijd later naar mezelf zou kijken dat ik dan wederom een groei van mijn zelf zie.quote:
Pfff kwam ineens weer mn autismeonderzoek en diagnose tegen van 5 jaar geleden. Dat document waarin beschreven staat hoe ik een verhaal vertel (en meer van dat soort testjes), observaties van mijn lichaamstaal en gedrag en hoe ik op vragen reageerde. Als ik dat zo terug lees lijk het echt of ik een of andere mega autist ben, ik kan mijzelf er totaal niet (meer) in vinden. Is dit iets wat jullie bij jezelf herkennen?
Ik ben een paar jaar ook op ASS onderzocht. De uitslag was negatief, maar volgens hen zou ik PDD-NOS hebben want ik interpreteer anderen niet goed, dus er is sprake van gebrek aan sociale wederkerigheid. Ik schrok daar nogal val, want ik ken mezelf als iemand die zich juist heel goed in anderen kan inleven.quote:
Pfff kwam ineens weer mn autismeonderzoek en diagnose tegen van 5 jaar geleden. Dat document waarin beschreven staat hoe ik een verhaal vertel (en meer van dat soort testjes), observaties van mijn lichaamstaal en gedrag en hoe ik op vragen reageerde. Als ik dat zo terug lees lijk het echt of ik een of andere mega autist ben, ik kan mijzelf er totaal niet (meer) in vinden. Is dit iets wat jullie bij jezelf herkennen?
Zelfs een uitgebreid ASS-onderzoek blijft een momentopname. Of iemand ASS heeft of dat het met iets anders heeft te maken - soms komen zelfs de beste psychologen daar pas na jaren achter.
Het vaststellen van gedragskenmerken die mogelijk refereren naar autisme is niet zo moeilijk. De hamvraag is waarom die kenmerken er zijn. Als jij geen ASS hebt maar wel een onzeker persoon bent en je voelt je onveilig tussen de mensen: dan is het niet raar dat je in jezelf gekeerd bent en sneller overprikkeld raakt. En onzekerheid en weinig gevoel van eigenwaarde hebben heel veel invloed op social awkwardness
Als je twijfelt aan een diagnose, mag je gerust aan een behandelaar vragen dat hij uitlegt waarom hij denkt dat je het hebt. En dan legt hij het maar net zo vaak uit, totdat jij bij jezelf ook die link legt. Of je komt erachter dat hij je toch anders inschat dan je bent.
Tja, om na 5 jaar nou nog eens contact op te nemen met die behandelaar..... En PDD-NOS is toch ASS? In mijn diagnose straat dit "Uit onderzoek komt naar voren dat er sprake is van een autismespectrumstoornis (PDD-NOS)"quote:
[..]
Ik ben een paar jaar ook op ASS onderzocht. De uitslag was negatief, maar volgens hen zou ik PDD-NOS hebben want ik interpreteer anderen niet goed, dus er is sprake van gebrek aan sociale wederkerigheid. Ik schrok daar nogal val, want ik ken mezelf als iemand die zich juist heel goed in anderen kan inleven.
Zelfs een uitgebreid ASS-onderzoek blijft een momentopname. Of iemand ASS heeft of dat het met iets anders heeft te maken - soms komen zelfs de beste psychologen daar pas na jaren achter.
Het vaststellen van gedragskenmerken die mogelijk refereren naar autisme is niet zo moeilijk. De hamvraag is waarom die kenmerken er zijn. Als jij geen ASS hebt maar wel een onzeker persoon bent en je voelt je onveilig tussen de mensen: dan is het niet raar dat je in jezelf gekeerd bent en sneller overprikkeld raakt. En onzekerheid en weinig gevoel van eigenwaarde hebben heel veel invloed op social awkwardness
Als je twijfelt aan een diagnose, mag je gerust aan een behandelaar vragen dat hij uitlegt waarom hij denkt dat je het hebt. En dan legt hij het maar net zo vaak uit, totdat jij bij jezelf ook die link legt. Of je komt erachter dat hij je toch anders inschat dan je bent.
Vroeger in de DSM-IV had je nog de verschillende benamingen als klassiek autisme, asperger en pdd-nos. Maar dat heet nu dus allemaal ASS.
Bij mij is dat eerste vastgesteld tot ik een jaar of 10 was - het is dusdanig belemmerend dat ik maatschappelijk niet echt mee kan draaien - en inmiddels ben ik begin 30. De laatste jaren gaat het echter met perioden steeds slechter; de laatste maanden zo erg dat ik in januari toch maar naar de huisarts ben gegaan en een paar keer de praktijkondersteuner aldaar heb gesproken. Die heeft voor mij de instantie Jonx gevonden (onderdeel van een groep dat Lentis heet; ik woon in het noorden) om naar door te verwijzen, maar dat lijkt toch wat meer op jongeren gericht te zijn.
Bovendien is het autisme-deel ook niet helemaal waar ik mij nu zorgen over maak, al snap ik wel dat de twee problemen sterk met elkaar verbonden zijn
[ Bericht 90% gewijzigd door summer2bird op 02-04-2019 09:11:51 ]
Ik lees soms mee en zag dit. Ik ervaar dat die combi hier heel lastig is. Vriend is meerdere keren kneiter depressief geweest, randje opname. Eerste ook in de kindertijd. Vorig jaar januari weer slechter dus meteen aan de bel getrokken. Doorverwezen maar nergens kon hij terecht. Hij had een pddnos diagnose. In Dec via psyq het traject in voor nieuwe diagnose want pddnos bestaat niet meer en ze wisten niet wat ze met hem aanmoeten qua behandeling. Uitkomst, autisme, add en begaafd maar geen stap dichter bij hulp, nu weer op een wachtlijst. Na 15 maanden. Gelukkig is de depressie weer geklaard maar als er niets veranderd blijft dat terugkeren natuurlijk.quote:
Ik ben even benieuwd of er ervaringen/tips zijn mbt hulpverlening voor de combinatie PDD-NOS/depressie
Bij mij is dat eerste vastgesteld tot ik een jaar of 10 was - het is dusdanig belemmerend dat ik maatschappelijk niet echt mee kan draaien - en inmiddels ben ik begin 30. De laatste jaren gaat het echter met perioden steeds slechter; de laatste maanden zo erg dat ik in januari toch maar naar de huisarts ben gegaan en een paar keer de praktijkondersteuner aldaar heb gesproken. Die heeft voor mij de instantie Jonx gevonden (onderdeel van een groep dat Lentis heet; ik woon in het noorden) om naar door te verwijzen, maar dat lijkt toch wat meer op jongeren gericht te zijn.
Bovendien is het autisme-deel ook niet helemaal waar ik mij nu zorgen over maak, al snap ik wel dat de twee problemen sterk met elkaar verbonden zijn
Uiteindelijk heb ik zelf via de Wmo een soort levenscoach geregeld die ervaring heeft met autisme en dat is wel prettig. Ook omdat ze mij als partner een hoop dingen uit handen neemt.
Ik hoop dat jou ervaringen beter zijn! En hoor ze ook graag. Miss ook iets voor vriend.
Ja, ervaring.quote:
Ik ben even benieuwd of er ervaringen/tips zijn mbt hulpverlening voor de combinatie PDD-NOS/depressie
Bij mij is dat eerste vastgesteld tot ik een jaar of 10 was - het is dusdanig belemmerend dat ik maatschappelijk niet echt mee kan draaien - en inmiddels ben ik begin 30. De laatste jaren gaat het echter met perioden steeds slechter; de laatste maanden zo erg dat ik in januari toch maar naar de huisarts ben gegaan en een paar keer de praktijkondersteuner aldaar heb gesproken. Die heeft voor mij de instantie Jonx gevonden (onderdeel van een groep dat Lentis heet; ik woon in het noorden) om naar door te verwijzen, maar dat lijkt toch wat meer op jongeren gericht te zijn.
Bovendien is het autisme-deel ook niet helemaal waar ik mij nu zorgen over maak, al snap ik wel dat de twee problemen sterk met elkaar verbonden zijn
Ik kreeg mijn diagnose pas toen ik in de 30 was. De depressie was al veel eerder bekend (en ook nog wat andere niet kloppende diagnoses gehad onderweg). Ik denk dat ik vanaf een jaar of 16 in de hulpverlening heb gelopen.
Uiteindelijk zijn ze bij mij aan ass gaan denken, omdat mijn dochter die diagnose kreeg.
Er viel heel veel op zijn plek. Daar was mijn depressie niet mee weg. Dat is uiteindelijk (en na veel zoeken en proberen) met medicatie opgeklaard. (dit is een zeer korte versie van een heel lang verhaal
)En intussen doe ik het weer zonder medicatie.
Is Jonx/Lentis niet van Autisme Team Noord-Nederland?
Ik denk dat je daar dan prima op zijn plek zou zijn. Misschien staat de depressie op de voorgrond nu, maar dat zit toch verweven met je pdd-nos/ass. En ik denk dat het een voordeel kan zijn als het ass stukje ook in beeld is.
Als ik terugkijk dan denk ik dat ik oa depressief ben geworden door jarenlange overvraging.
En ik merk nog steeds dat ik in drukke perioden, veel wankeler ben qua stemming.
Maar als ik op tijd aan de rem trek, dan stabiliseert dat ook wel weer.
Ik vraag me af of je inzicht hebt in je pdd-nos. Wat betekent dat voor jou, waar loop je tegenaan?
Hoe gaat het, hoe functioneer je?
Want je kan het allemaal wel doen, maar als je daarvoor constant over je eigen grenzen gaat bijvoorbeeld, dan zou dat invloed kunnen hebben op je stemming. Waarmee ik niet wil zeggen dat het bij jou net zo werkt als bij mij hoor...
Weet je al wanneer je terecht kan?
Fijne autismedag allemaal!
Bedanktquote:
grapje hoor!