Ik heb autisme nooit als een handicap gezien en juist als enorme bevestiging van mijn identiteit, terwijl ik pas nu (24 jaar) de diagnose ga krijgen (ws autisme 1). "Echt autisme" is een drogreden, want de echte autist bestaat niet en bovendien hebben ze nu die verschillende vormen van autisme onder één noemer gegooid. De typische autist is echter wel iemand die ietwat socially awkward is, maar bij sommigen merk je dat niet meer omdat ze al zoveel geleerd hebben.quote:Op dinsdag 9 oktober 2018 10:52 schreef -Phineas- het volgende:
[..]
Ik zit dus best wel in tweestrijd met of je een diagnose bent of hebt.. en vooral met autisme denk ik nog eerder dat je het bent dan hebt omdat het aangeboren is..
Maar aan de andere kant zijn diagnoses natuurlijk zelf verzonnen door de mens en is het een hulpmiddel/ door je te catogoriseren om je beter te behandelen. Dus
Ik zie een echte autist als iemand die er ook van de buitenkant -duidelijk- anders (dus duidelijk heel teruggetrokken en in hun eigen wereld continu met de koptelefoon op bij wijze van) en of gehandicapt eruit zien of als iemand die echt heel moeilijk overweg kan met mensen..En die bij bijna of tenminste veel wel begeleiding moeten hebben (bij simpele taken) Zoiets.. en dan zie ik het dus meer dat ze echt autistisch zijn. Beetje als mensen met het syndroom van down. Dus gewoon zwaar autistische mensen.. er bestaat niet voor niks als iemand licht, middel of sterk autistisch is. (Die onderscheiding maken psychologen ook.. en ik heb licht/ categorie 1 ofzo)
Maar ik vind het raar dat ik dan licht autistisch ben. Want je bent iets helemaal of je bent het helemaal niet denk ik.. maar dit klinkt ook weer zo zwart/ wit idd zoals ik het nu zeg. Maar ik zie mijzelf als iemand met autistische trekken en dus niet dat ik autistisch ben. Maar ik zie iemand met bvb zwaar autisme (categorie 3) die bij de meeste taken in zijn leven wel hulp kan gebruiken omwille van zijn autisme wel als “echte autist” omdat zijn hele leven er echt om draait.
Het woord autist heeft echt een negatieve lading op mij (als gehandicapt) en ik vind het raar dat ik mijzelf echt autist kan noemen als ik dat maar licht ben... dat voelt alsof het niet klopt. En het maakt het uiteraard nog ingewikkelder omdat ik ook andere problemen ernaast heb (dissociatieve stoornis en ptst) waardoor ik niet goed weet wat ik ben. Maar ik heb wel geleerd dat je niet altijd precies hoeft te weten wat of wie je nu bent.. dus ik ben wel bezig met “loslaten” en “accepteren” dat ik gewoon een mengelmoes ben en met allerlei klachten uit het verleden.. maar dat ik niet persé een naam ervoor hoef te hebben van wat ik nu echt ben.
Maar ik heb ook het idee dat de meeste licht autisten die ik ken.. dat die gewoon geen leuke mensen om zich heen hebben gehad. En ik denk eigenlijk van “alleen maar omdat ik een klein beetje anders ben word of werd ik zo erg benadeeld” is dat dan mijn fout of die van mijn omgeving?! Als de omgeving gewoon ietsjes geduldiger was, mij accepteerde en wat meer rekening met mij hield en me simpelweg niet de grond had ingetrapt dan functioneerde ik waarschijnlijk echt prima en had ik geen laag zelfbeeld gehad.. sorry. Ik vind het erg lastig om het zo uit te leggen.
Ik denk dat ik wel leuke mensen om me heen heb gehad, mensen die ook best wel veel rekening gehouden hebben met mijn trekjes. Mijn moeder heeft me met superveel geholpen en heel veel geleerd (van voor mezelf zorgen, sociale dingen, planning, prikkels). Dus de dingen lukten altijd wel en ik ben er ook nauwelijks op aangesproken dat ik raar zou zijn of zo. Het negatieve komt bij mij uit mezelf: ik baal er ontzettend van dat dingen die voor andere mensen heel makkelijk gaan, mij enorm veel energie en moeite kosten. Dat dingen waar andere mensen niet moeilijk over doen, bij mij consequent op een bepaalde manier moeten, anders ga ik ten onder in stress. Dat soort dingen. Ik ben van mezelf gaan denken dat ik raar was, zonder dat de mensen om me heen dat tegen me zeiden.quote:Op dinsdag 9 oktober 2018 10:52 schreef -Phineas- het volgende:
[..]
Maar ik heb ook het idee dat de meeste licht autisten die ik ken.. dat die gewoon geen leuke mensen om zich heen hebben gehad. En ik denk eigenlijk van “alleen maar omdat ik een klein beetje anders ben word of werd ik zo erg benadeeld” is dat dan mijn fout of die van mijn omgeving?! Als de omgeving gewoon ietsjes geduldiger was, mij accepteerde en wat meer rekening met mij hield en me simpelweg niet de grond had ingetrapt dan functioneerde ik waarschijnlijk echt prima en had ik geen laag zelfbeeld gehad.. sorry. Ik vind het erg lastig om het zo uit te leggen.
Ik heb haar een mail gestuurd na het gesprek om te zeggen dat ik het gebrek aan structuur niet goed kon hebben, en daar reageerde ze begripvol op. Toen legde ze uit wat we in de volgende afspraak zouden gaan doen. Dus dat is goed.quote:Op donderdag 18 oktober 2018 17:33 schreef Nijna het volgende:
Tele6, kan je bij die psycholoog aangeven dat het steeds anders gaat dan je verwacht? Of vragen wat ze wil weten als ze vragen stelt die je op meerdere manieren kan interpreteren?
Lastig dat het je zoveel energie kost/stress geeft.
Herkenbaar . Mijn psycholoog begon ook al over douchen. Ik vind douchen dus ook een vervelende klus. Als ik een dag vrij ben en ik zie niemand, douche ik niet en vind ik dat helemaal prima.quote:Op donderdag 18 oktober 2018 16:17 schreef Tele6 het volgende:
Ik vond het ook herkenbaar om dit topic een stukje terug te lezen. Ik heb ook een hekel aan douchen. Ik zie het nut niet van eerst helemaal nat worden en dan jezelf weer helemaal droog maken, en eerst al je kleren uit moeten en daarna ze weer allemaal aan. En het water voelt raar tegen je hoofd, maar je hoofd droog houden voelt ook raar. Ik heb het liefst een ruwe, dunne, kleine handdoek. En ik was en droog mezelf consequent in dezelfde volgorde. Meestal douche ik ook niet vaker dan twee keer per week - als ik mijn best doe drie keer. De warme zomer was ellende, want dan ben je telkens zo vies zweterig dat je wel weer moet.
Mijn autistische vrienden snappen hier niks van, die vinden douchen wel heel fijn.
gefeliciteerdquote:
Scriptiestress is een van de zaken die me uiteindelijk psychose heeft ingestort (waar autisme van aan de basis lag), dus ja, ik heb daar ervaring mee. Als je toevallig zelf een manier hebt gevonden hoor ik dat graag Ik doe overigens wijsbegeerte, dus daar is de scriptie in zekere zin nog meer ongestructureerd vormgegeven dan 20 weken onderzoek doen...quote:Op zondag 30 september 2018 15:34 schreef Kokoswater het volgende:
Hallo, ik heb Asperger.
Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.
Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.
Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.
Was dat je eerste psychose? Heb het zelf nooit gehad. Ik spreek morgen met een studieadviseur.quote:Op dinsdag 23 oktober 2018 02:44 schreef naatje_1 het volgende:
[..]
Scriptiestress is een van de zaken die me uiteindelijk psychose heeft ingestort (waar autisme van aan de basis lag), dus ja, ik heb daar ervaring mee. Als je toevallig zelf een manier hebt gevonden hoor ik dat graag Ik doe overigens wijsbegeerte, dus daar is de scriptie in zekere zin nog meer ongestructureerd vormgegeven dan 20 weken onderzoek doen...
Hoezo dat nou weer? Je kan toch bij zo'n beetje elke diagnose een psychose krijgen, met een beetje (veel) pech? Waarom zou dat bij ASS/asperger niet zo zijn?quote:Op zaterdag 27 oktober 2018 18:01 schreef pmf71 het volgende:
@ Naatje en Kokoswater:
Volgens mij komt bij Asperger nooit psychose voor. Wel bij Schizofrenie.
Ja, eerste psychose. En het is niet iets wat inbegrepen zit bij autisme Was meer om aan te geven dat scriptiestress gewoon serieus genomen moet worden Goed bezig in ieder gevalquote:Op vrijdag 26 oktober 2018 01:39 schreef Kokoswater het volgende:
[..]
Was dat je eerste psychose? Heb het zelf nooit gehad. Ik spreek morgen met een studieadviseur.
Door omstandigheden (zit in iets van dipje, tussen midlife crisis en burn out in) nu pas reactie. Ik herken een hoop Phineas in je verhaal. Ken ook ups en downs, van ene gelukkige dag tot klote week erna. Of fijne week en klote weekend. Ik heb veel what if's gehad, als ik andere keuzes had gemaakt, andere mensen wel meer geduld, begrip of respect hadden getoond. Maar het is nu wat het is, en vanaf hier wil ik weer de goeie kant op. Had ik diagnose veel eerder in m'n jeugd gehad willen hebben? Ja en nee. En ondanks milde sausje ASS heb ik absoluut wat bijzaken opgelopen zoals sociale angst en een minderwaardigheidscompex, plus een soort bindings/verlatingscomplex(je) door moeite met relaties en vriendschappen opbouwen en behouden.quote:Op dinsdag 9 oktober 2018 10:52 schreef -Phineas- het volgende:
[..]
Ik zit dus best wel in tweestrijd met of je een diagnose bent of hebt.. en vooral met autisme denk ik nog eerder dat je het bent dan hebt omdat het aangeboren is..
Maar aan de andere kant zijn diagnoses natuurlijk zelf verzonnen door de mens en is het een hulpmiddel/ door je te catogoriseren om je beter te behandelen. Dus
(knip)
Maar ik heb ook het idee dat de meeste licht autisten die ik ken.. dat die gewoon geen leuke mensen om zich heen hebben gehad. En ik denk eigenlijk van “alleen maar omdat ik een klein beetje anders ben word of werd ik zo erg benadeeld” is dat dan mijn fout of die van mijn omgeving?! Als de omgeving gewoon ietsjes geduldiger was, mij accepteerde en wat meer rekening met mij hield en me simpelweg niet de grond had ingetrapt dan functioneerde ik waarschijnlijk echt prima en had ik geen laag zelfbeeld gehad.. sorry. Ik vind het erg lastig om het zo uit te leggen.
Dit bedoelde ik dusquote:Op zaterdag 27 oktober 2018 18:56 schreef Nijna het volgende:
Bij Asperger/ASS kan volgens mij prima een psychose voorkomen.
Het is niet een kenmerk van Asperger voor zover ik weet, maar volgens mij kan je wel een psychose krijgen naast je Asperger. Snap je wat ik bedoel?
NLD is nooit een classificatie geweest, waarschijnlijk heb ik namelijk ook die vorm van autisme.quote:Op zondag 11 november 2018 14:22 schreef ThatAviationGurl het volgende:
Je vergeet NLD in het rijtje te zetten. Kan je uit ervaring vertellen dat dat ook geen pretje is
Nou dat is het dus juist, het is geen vorm van autisme. Het mag dan niet maatschappelijk geaccepteerd zijn als lossataande neuropsychologische aandoening, maar het is geen autisme. Het heeft raakvlakken met autisme, dat wel.quote:Op zondag 11 november 2018 14:28 schreef naatje_1 het volgende:
[..]
NLD is nooit een classificatie geweest, waarschijnlijk heb ik namelijk ook die vorm van autisme.
Waarom wil je die dan hebben staan bij ASS? En is de kern van ASS niet prikkelverwerkingsstoornis en is dat niet ook de kern van NLD?quote:Op dinsdag 13 november 2018 13:22 schreef ThatAviationGurl het volgende:
[..]
Nou dat is het dus juist, het is geen vorm van autisme. Het mag dan niet maatschappelijk geaccepteerd zijn als lossataande neuropsychologische aandoening, maar het is geen autisme. Het heeft raakvlakken met autisme, dat wel.
Jawel, daarom heeft het raakvlakkenquote:Op dinsdag 13 november 2018 13:31 schreef naatje_1 het volgende:
[..]
Waarom wil je die dan hebben staan bij ASS? En is de kern van ASS niet prikkelverwerkingsstoornis en is dat niet ook de kern van NLD?
Emotiegerelateerde dingen in een paar categorieën stoppen werkt naar mijn idee niet. Het is niet zo simpel en allemaal zo vaag. Dus ik zou dat issue loslaten. Ik herken wat je beschrijft. Erge onrust als ik niet gedaan krijg wat ik zou doen, want dan klopt het allemaal niet meer, is het chaos in mijn hoofd. Daarnaast zelfverwijten vanwege falen. Verder ook paniek als er iets plotseling verandert/niet doorgaat. Zelfs als dat iets is waar ik tegenop zag en waar ik dus eigenlijk opgelucht over zou moeten zijn. Dat ben ik dan dus niet. Het helpt wel om een nieuwe planning te maken dan, maar de spanning houdt nog aan omdat het even duurt voor ik aan het nieuwe plan ben gewend en het in mijn hoofd op zijn plek zit, zeg maar.quote:Op donderdag 22 november 2018 16:24 schreef Tele6 het volgende:
Ik zit nu in een therapiegroep voor perfectionisten. De studentenpsycholoog vond dat wel passend voor me, dacht dat ik er wel wat zou leren. Vandaag was de derde bijeenkomst van de zes. Het ging over wat er gebeurt als je een keer iets niet doet, terwijl je eigenlijk vond/voelde dat het moest. Wat gebeurt er dan? Wat is je angst?
Als ik iets niet doe, terwijl ik vind dat het op een bepaalde manier had gemoeten, dan kan ik er vaak nog wel redelijk mee omgaan, tenzij er te veel dingen niet op mijn manier gaan. Dan heb ik het gevoel dat ik de grip kwijtraak, dat de dingen uit de hand lopen, dat ik geen controle meer heb over mijn leven. Als ik sommige rituelen/gewoontes over moet slaan, heb ik echt zo'n paniek/"de wereld vergaat"-gevoel. Als ik ze niet op mijn manier kan doen, weet ik niet meer wat ik wél moet doen. Maar wat voor soort angst is dat?
De psychologe zei dat er vier categorieën angst zijn: bang voor pijn, voor verdriet, voor falen of voor afwijzing.
In welke categorie valt "ik weet dan totaal niet meer wat ik moet en dat is eng"?
Hoe voelt zoiets bij jullie?
Een voorbeeld: vorige week voelde ik me heel moe, en kon ik niet naar sporttraining. Toen ben ik enorm in paniek geraakt, want wat moest ik dan de hele avond doen? Ik kon echt niet gaan, maar eigenlijk moest ik wel gaan, want ik ga altijd op die avond sporten.
Een ander voorbeeld: ik slaap soms heel slecht, en dan raak ik in paniek omdat ik de volgende dag naar stage zou moeten, maar dat gaat niet lukken omdat ik dan heel moe ben, maar dan weet ik niet wat ik anders moet doen. Dan zou je zeggen, ga proberen om wat verder te slapen en ga ietsjes later naar stage, maar dat lukt niet, omdat ik zo zit met dat ik niet naar stage kan.
Fijn die herkenbaarheid. Hoe los jij zo'n vastloopmoment op?quote:Op donderdag 22 november 2018 16:32 schreef Nijna het volgende:
Dat een soort "vastlopen" omdat er iets anders loopt en je niet weet hoe je het dan wel moet doen, is wel herkenbaar.
Zoals van dat slapen, dat je wel een soort middenweg kan bedenken, van dan ga ik later, maar dat dat onoverkomelijk lijkt/voelt. Ik weet niet zo goed hoe het te omschrijven, maar heb het idee dat ik dat gevoel wel ken.
Maar waar dat dan onder valt... als ik kijk naar je opties (angst voor: pijn, verdriet, falen of afwijzing) dan vallen denk ik pijn en verdriet af.
Heb je het idee dat je wat hebt aan die groep?
Ja, inderdaad, dat iets stoms niet doorgaat en dan is het nog steeds niet goedquote:Op donderdag 22 november 2018 17:46 schreef kuolema het volgende:
[..]
Emotiegerelateerde dingen in een paar categorieën stoppen werkt naar mijn idee niet. Het is niet zo simpel en allemaal zo vaag. Dus ik zou dat issue loslaten. Ik herken wat je beschrijft. Erge onrust als ik niet gedaan krijg wat ik zou doen, want dan klopt het allemaal niet meer, is het chaos in mijn hoofd. Daarnaast zelfverwijten vanwege falen. Verder ook paniek als er iets plotseling verandert/niet doorgaat. Zelfs als dat iets is waar ik tegenop zag en waar ik dus eigenlijk opgelucht over zou moeten zijn. Dat ben ik dan dus niet. Het helpt wel om een nieuwe planning te maken dan, maar de spanning houdt nog aan omdat het even duurt voor ik aan het nieuwe plan ben gewend en het in mijn hoofd op zijn plek zit, zeg maar.
Waarom zou je niet naar stage kunnen als je moe bent? En als je plant dat je later gaat, waarom zit je er dan mee dat je niet naar stage kunt?
Weet ik niet zo goed... en dan maar hopen dat als ik een nacht fatsoenlijk heb geslapen, het weer anders lijkt...quote:Op vrijdag 23 november 2018 17:39 schreef Tele6 het volgende:
[..]
Fijn die herkenbaarheid. Hoe los jij zo'n vastloopmoment op?
Lastig, dat chaotische en de verwarring.quote:Tot nu toe brengt de groep me vooral in verwarring, en heb ik het idee dat de andere mensen in de groep van heel andere dingen last hebben dan ik. Maar we hebben nog maar drie bijeenkomsten gehad, en die waren heel chaotisch, dus ik heb nog niet echt een idee van wat de groep nou inhoudt.
https://www.volkskrant.nl(...)ameretten~b66fd5b2b/quote:Zo schuchter als hij na afloop de confettiregen over zich heen liet komen, zo ontspannen en zelfverzekerd ging hij eerder op de avond zijn autisme, nerdenbestaan en teleurstelling in de evolutietheorie te lijf. De man in de maak uit Almere, in het dagelijks leven data-analist bij de GGD, won van het duo Waterkonijnen (Muhsin ‘Musa’ Abdulwahab en Ismail Aghzanay) en Hassan el Rahaui.
Ik onderschrijf dit volledig! Het was heel verhelderend!quote:Op dinsdag 11 december 2018 22:25 schreef summer2bird het volgende:
Ik weet niet welke user de vraagwatjewilt heeft gedaan, maar je deed het wel helemaal top
https://www.autisme.nl/tips-links/autisme-en-ziekenhuis.aspxquote:Op woensdag 12 december 2018 11:53 schreef bloempjuh het volgende:
Er kwamen veel mooie vragen voorbij!
Vraagje: ik moet in begin 2019 naar het ziekenhuis voor een kijkoperatie. Maak me nú al druk over een mogelijke overnachting in het z'huis, eten, verstoorde routine, felle lichten en constante geluiden... Hoe leg ik dat uit in de pre-op screening?
Ik bevind me al een week (sinds beslissing om 'ja' te zeggen tegen operatie) in een staat van blinde paniek. Weet gewoon niet meer waar ik moet beginnen. Dus thanks voor de link.quote:Op woensdag 12 december 2018 12:26 schreef naatje_1 het volgende:
[..]
https://www.autisme.nl/tips-links/autisme-en-ziekenhuis.aspx
hier al gekeken?
Misschien kan je een pammetje krijgen voor de overnachting? Die kreeg ik iig destijdsquote:Op woensdag 12 december 2018 11:53 schreef bloempjuh het volgende:
Er kwamen veel mooie vragen voorbij!
Vraagje: ik moet in begin 2019 naar het ziekenhuis voor een kijkoperatie. Maak me nú al druk over een mogelijke overnachting in het z'huis, eten, verstoorde routine, felle lichten en constante geluiden... Hoe leg ik dat uit in de pre-op screening?
Dat is wel een dingetje voor mijn lijstje met vragen, ja.quote:Op woensdag 12 december 2018 12:37 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Misschien kan je een pammetje krijgen voor de overnachting? Die kreeg ik iig destijds
Nope, heb hetzelfde probleem.quote:Op woensdag 12 december 2018 12:53 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Dat is wel een dingetje voor mijn lijstje met vragen, ja.
Klaag: voor een andere aandoening dan die van de operatie moest ik naar een reumatoloog. Meteen uitgelegd dat ik ASS heb, een bizar-hoge pijngrens en een overgevoeligheid voor aanraking. Meteen daarna werd me medegedeeld dat 'we even wat onderzoek doen', waarna er compleet zonder aankondiging in mijn lijf werd geprikt en geknepen. "Doet het pijn als ik hier prik?", "Doet het pijn als je knie kraakt?"
Ze had totaal niet geluisterd naar mijn introductie.
Ik was nog een week lang over de zeik van de overdaad aan onaangekondigde aanrakingen.
Als een reumatoloog dit niet eens snapt, wiens baan over 'pijn' gaat.. Snappen andere artsen dit dan wél?
Ja precies. Is het uiteindelijk goedgekomen met je rug?quote:Op woensdag 12 december 2018 12:59 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Nope, heb hetzelfde probleem.
Ben een keer aangereden waarbij ik mijn rug brak. De ambulance heeft me ipv van naar het ziekenhuis te brengen weer naar huis gebracht omdat ik "toch niet zoveel pijn" had volgens hun
Dat ik weer snel opstond hielp ook niet, maar ja adrealine he.
Volgende dag foto maken. "goh, je rug is gebroken".
Die artsen stonden helemaal verbaast dat ik niet gillend van pijn op de grond lag ofzo
Ja gelukkig wel.quote:Op woensdag 12 december 2018 13:02 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Ja precies. Is het uiteindelijk goedgekomen met je rug?
Je kan de dingen waar je je druk over maakt op papier zetten.quote:Op woensdag 12 december 2018 11:53 schreef bloempjuh het volgende:
Er kwamen veel mooie vragen voorbij!
Vraagje: ik moet in begin 2019 naar het ziekenhuis voor een kijkoperatie. Maak me nú al druk over een mogelijke overnachting in het z'huis, eten, verstoorde routine, felle lichten en constante geluiden... Hoe leg ik dat uit in de pre-op screening?
Ik denk dat niet alle reumatologen/dokters even begripvol zijn. Maar ze zijn ook niet allemaal niet begripvol. Ik denk dat dat net als bij "gewone mensen" ligt aan wie je treft...quote:Op woensdag 12 december 2018 12:53 schreef bloempjuh het volgende:
Als een reumatoloog dit niet eens snapt, wiens baan over 'pijn' gaat.. Snappen andere artsen dit dan wél?
Pre-op geregeld: mijn ambulant begeleidster gaat mee. Ze gaat ook mee naar mijn reumatoloog-afspraak.quote:Op vrijdag 14 december 2018 18:23 schreef Nijna het volgende:
[..]
Je kan de dingen waar je je druk over maakt op papier zetten.
Neem je iemand mee naar de pre-op screening? Misschien samen uitleggen. En vragen wat zij kunnen doen om te helpen.
Ik kreeg overigens niks om te slapen na de operatie, omdat ze dat niet deden bij ons na een operatie ofzoiets. Wel iets om even goed na te vragen.
Ik heb die 1e nacht niet geslapen, ik was doodmoe, maar blijkbaar nog alles aan het herkauwen ofzo.
[..]
Ik denk dat niet alle reumatologen/dokters even begripvol zijn. Maar ze zijn ook niet allemaal niet begripvol. Ik denk dat dat net als bij "gewone mensen" ligt aan wie je treft...
Goed zo succes!quote:Op vrijdag 14 december 2018 18:34 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Pre-op geregeld: mijn ambulant begeleidster gaat mee. Ze gaat ook mee naar mijn reumatoloog-afspraak.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |