ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #150 Autisme S*cks

quote:

Op dinsdag 24 juli 2018 21:20 schreef cafpow het volgende:

[..]

de juiste hulp kan enorm veel verschil uitmaken. Ik heb nu zelf hulp/begeleiding bij een grote verandering die ik doormaak, en merk dat het enorm helpt. En indirect wordt ik juist gestimuleerd meer zelf te ondernemen. Zo moest ik iets gaan doen, wat ik enorm eng vind en waar ik gigantisch nerveus/paniekerig van wordt en de begeleiding wilde meegaan. En ik heb zelf aangegeven het niet te willen, omdat ik het dan enger vindt.

Dus morgen ga ik die stap helemaal zelf zetten en heb compleet gepland hoe en wat..dus voel me ook enorm voorbereid

Kortom, juist begeleiding vinden is lastig maar als je het eenmaal hebt gevonden is het enorm stimulerend

Heel veel succes morgen! Fijn dat je juiste begeleiding hebt gevonden, dat is inderdaad wel een zoektocht!

quote:

Op dinsdag 24 juli 2018 21:39 schreef bloempjuh het volgende:
Damn. Flinke meltdown. Hitte en ik gaan écht niet samen.

Ik merkte eind van de middag dat ik het ook niet zo goed trek... het moment dat man thuis kwam, ik iets probeerde te vertellen en er ondertussen een kind een vraag had waar NU antwoord op moest komen en ik intussen probeerde het eten op tafel te krijgen, was niet heel geslaagd...
Soort kortsluiting.

quote:

Op dinsdag 24 juli 2018 22:11 schreef Nijna het volgende:


[..]

Ik merkte eind van de middag dat ik het ook niet zo goed trek... het moment dat man thuis kwam, ik iets probeerde te vertellen en er ondertussen een kind een vraag had waar NU antwoord op moest komen en ik intussen probeerde het eten op tafel te krijgen, was niet heel geslaagd...
Soort kortsluiting.

Gelukkig geen kinderen hier, wel een hulpvaardige verloofde.
Ik was koortsachtig warm, kon niet meer uit mijn woorden komen, begon te hyperventileren en huilen.. Zo erg over de floss dat verloofde me niet meer aan mocht raken.
Hij zette me naast de openstaande deur, maakte mijn polsen en nek nat ("sorry, moet je even aanraken. Er komt nú een plons water!") en zorgde ervoor dat ik wat dronk.

Ik loop me met deze hitte de hele dag groot te houden en voor hem te zorgen, daardoor vergeet ik mijn eigen zelfzorg compleet. Moet echt uitkijken dat ik morgen t/m vrijdag niet flauwval door uitdroging of oververhitting.

quote:

Op dinsdag 24 juli 2018 22:23 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Gelukkig geen kinderen hier, wel een hulpvaardige verloofde.
Ik was koortsachtig warm, kon niet meer uit mijn woorden komen, begon te hyperventileren en huilen.. Zo erg over de floss dat verloofde me niet meer aan mocht raken.
Hij zette me naast de openstaande deur, maakte mijn polsen en nek nat ("sorry, moet je even aanraken. Er komt nú een plons water!") en zorgde ervoor dat ik wat dronk.

Ik loop me met deze hitte de hele dag groot te houden en voor hem te zorgen, daardoor vergeet ik mijn eigen zelfzorg compleet. Moet echt uitkijken dat ik morgen t/m vrijdag niet flauwval door uitdroging of oververhitting.

Is het anders niet een idee om een wekker/alarm te zetten om de 1,5 uur of 2 uur om jezelf eraan te herinneren wat te drinken en eventueel even gezicht spoelen met water..?

quote:

Op dinsdag 24 juli 2018 22:11 schreef Nijna het volgende:

....... knip........

[..]

Ik merkte eind van de middag dat ik het ook niet zo goed trek... het moment dat man thuis kwam, ik iets probeerde te vertellen en er ondertussen een kind een vraag had waar NU antwoord op moest komen en ik intussen probeerde het eten op tafel te krijgen, was niet heel geslaagd...
Soort kortsluiting.

Ik denk dat bijna niemand het nu erg goed trekt met de hitte, zelf ik die vrij goed tegen warmte kan ben veel sneller geirriteerd en chagerijnig.

En de situatie die je hierboven schets is normaliter al een klein 'meltdown' moment laat staan met de warmte.

quote:

Op dinsdag 24 juli 2018 22:23 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Gelukkig geen kinderen hier, wel een hulpvaardige verloofde.
Ik was koortsachtig warm, kon niet meer uit mijn woorden komen, begon te hyperventileren en huilen.. Zo erg over de floss dat verloofde me niet meer aan mocht raken.
Hij zette me naast de openstaande deur, maakte mijn polsen en nek nat ("sorry, moet je even aanraken. Er komt nú een plons water!") en zorgde ervoor dat ik wat dronk.

Ik loop me met deze hitte de hele dag groot te houden en voor hem te zorgen, daardoor vergeet ik mijn eigen zelfzorg compleet. Moet echt uitkijken dat ik morgen t/m vrijdag niet flauwval door uitdroging of oververhitting.

Ik vind de tip van Cafpow om een alarmpje te zetten om te drinken een prima plan. Als je zo de neiging hebt om jezelf uit het oog te verliezen op het moment.
Zorg echt dat je genoeg drinkt en goed voor jezelf zorgt hoor!

quote:

Op woensdag 25 juli 2018 22:37 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik vind de tip van Cafpow om een alarmpje te zetten om te drinken een prima plan. Als je zo de neiging hebt om jezelf uit het oog te verliezen op het moment.
Zorg echt dat je genoeg drinkt en goed voor jezelf zorgt hoor!

I'm trying!

Goed zo Bloempjuh!

Ik ben wel blij dat ik geen uitslaper ben, lekker alles open gezet nu, niet dat het echt afkoelt, maar even een briesje door het huis geeft in elk geval de illusie van "koelte" .

Stomme vraag, maar ik weet oprecht niet wat wijsheid is in deze.

Ik drink elke ochtend een kopje koffie met mijn lief. Is ons ritueel, worden we beiden blij van en het is een soort kickstart voor de dag.
Het is nu uiteraard nogal warm en koffie droogt extra uit (toch?), maar zonder 'koffietijd' klopt mijn hele dagritme niet meer.

Koffie drinken als het 30+ is buiten, of niet? Of kan dat, als ik er een glas water naast zet (en deze dan ook netjes opdrink)? In warme zomerlanden zoals Kroatië zitten mensen ook de hele dag koffie (met glazen water) te lurken, dus het moet kunnen.. toch?

Ik zou gewoon blijven koffie drinken, een keer "iets slechts" moet gewoon kunnen. Waarschijnlijk drink je sowieso meer water dan op een normale koele dag!

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 12:46 schreef mart_83 het volgende:
Ik zou gewoon blijven koffie drinken, een keer "iets slechts" moet gewoon kunnen. Waarschijnlijk drink je sowieso meer water dan op een normale koele dag!

Ik drink 'normaal' een halve liter ofzo per dag. Maar vandaag ga ik wel meer móeten. Ik ga proberen elk uur een glas water te drinken. En mijn koffie wordt een ijskoffie, denk ik.

Geen probleem joh, gewoon lekker het ritueeltje volhouden en er een extra glas water op drinken gedurende de dag

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 12:52 schreef heywoodu het volgende:
Geen probleem joh, gewoon lekker het ritueeltje volhouden en er een extra glas water op drinken gedurende de dag

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik zou die koffie gewoon doen, als je daar allebei blij van wordt en dat lekker in je ritme past, vooral blijven doen. Glas water erbij helemaal goed.

Heywoodu, 5 liter...
Er bestaat ook zoiets als teveel water drinken he? Ik weet niet of 5 liter al richting teveel gaat, maar het klinkt wel als heel veel.

Ik word een beetje blegh van alleen maar water, ik moet er af en toe echt een glas limonade tussendoor doen en iets zoutigs zoals chips ofzo. Ik word gewoon flauw anders.

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 13:07 schreef Nijna het volgende:
Heywoodu, 5 liter...
Er bestaat ook zoiets als teveel water drinken he? Ik weet niet of 5 liter al richting teveel gaat, maar het klinkt wel als heel veel.

Doordeweeks gaat het prima: tijdens en rond een goed uur sporten kom ik wel aan de twee liter, dan is drie liter gedurende de dag verder wel te doen. Vijf liter is zeker niet teveel, het lichaam kan bijna een liter per uur verwerken

Bij mij neemt het ook een deel van het hongergevoel weg, dat is sowieso wel gunstig. Verder is het een soort 'uitdaging' samen met m'n vriendin, die als profsporter sowieso zeker genoeg moet drinken maar dat regelmatig vergeet

quote:

Op vrijdag 13 juli 2018 14:45 schreef cafpow het volgende:

[..]

Welkom!
En leven met autisme kan inderdaad heel erg lastig zijn, hangt natuurlijk af van de mate waarin je er last van hebt en hoe goed je wel of niet functioneert.

De maatschappij zou zeggen dat ik functioneer: ik werk fulltime, ik heb een eigen huisje en ik ben redelijk makkelijk in de omgang, ik heb nooit ruzie. Anderzijds kan ik geen diepgaande/langdurige relaties opbouwen, kan ik geen zingeving vinden en is mijn zelfbeeld bijzonder laag. Dit zorgt voor bijkomende dingen als eetproblemen en een chronische depressie.
Daarnaast snap ik soms geen fuck van de wereld. Ik kan sarcasme niet onderscheiden van iemand die iets serieus zegt. En iedereen lijkt ouder te worden en heeft behoefte aan een gezin en dergelijke, ik heb dat totaal niet en vind het al lastig om voor mijzelf te zorgen.
Ik krijg hier nu hulp mee. Dat is, naast hard nodig, ook heel erg fijn. Vooralsnog goede ervaringen met de GGZ dus, daar waar individuele psychologen nooit ver met mij kwamen (en ik niet met hen).

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 19:49 schreef Meridiaan het volgende:

[..]

De maatschappij zou zeggen dat ik functioneer: ik werk fulltime, ik heb een eigen huisje en ik ben redelijk makkelijk in de omgang, ik heb nooit ruzie. Anderzijds kan ik geen diepgaande/langdurige relaties opbouwen, kan ik geen zingeving vinden en is mijn zelfbeeld bijzonder laag. Dit zorgt voor bijkomende dingen als eetproblemen en een chronische depressie.
Daarnaast snap ik soms geen fuck van de wereld. Ik kan sarcasme niet onderscheiden van iemand die iets serieus zegt. En iedereen lijkt ouder te worden en heeft behoefte aan een gezin en dergelijke, ik heb dat totaal niet en vind het al lastig om voor mijzelf te zorgen.
Ik krijg hier nu hulp mee. Dat is, naast hard nodig, ook heel erg fijn. Vooralsnog goede ervaringen met de GGZ dus, daar waar individuele psychologen nooit ver met mij kwamen (en ik niet met hen).

Veel mensen met autisme hebben meer aan 'praktijkbegeleiding' dan de traditionele psychologie/psychiatrie. Ik denk dat traditionele psychologie/psychiatrie vooral handig is op momenten van depressie enz.
Maar niet van dag tot dag, daar is praktijkbegeleiding beter, want die kunnen de praktijksituaties bekijken en soms zelfs begeleiding geven op het moment zelf.

En alles wat je noemt, van nooit ruzie, fulltime werken, eigen woonplek tot aan het soms absoluut niet snappen van de wereld en vooral niet meegaan met interesses van de rest(qua huisje,boompje, beestje en gezinnetje) zijn o, zo herkenbaar.

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 13:51 schreef heywoodu het volgende:

[..]

Doordeweeks gaat het prima: tijdens en rond een goed uur sporten kom ik wel aan de twee liter, dan is drie liter gedurende de dag verder wel te doen. Vijf liter is zeker niet teveel, het lichaam kan bijna een liter per uur verwerken

Bij mij neemt het ook een deel van het hongergevoel weg, dat is sowieso wel gunstig. Verder is het een soort 'uitdaging' samen met m'n vriendin, die als profsporter sowieso zeker genoeg moet drinken maar dat regelmatig vergeet

Die liter per uur vraag ik me af, eerlijk gezegd. Als je uitgaat van de wakkere uren, ik kan me niet voorstellen dat je lijf ca 12 liter op een dag kan verwerken. En ik vraag me zeker met die warmte en zweten af of je dan niet zoveel zouten e.d. kwijt raakt dat de balans een beetje zoek raakt.
Maar dit is alleen maar mijn redenatie en totaal niet wetenschappelijk onderbouwd .

Toch uit nieuwsgierigheid even opgezocht (en dan is het natuurlijk ook nog weer de vraag hoe betrouwbaar zo'n website is), maar ik vond het volgende:
3. Kun je ook te veel water drinken?

Ja, dat kan. Dit heeft watervergiftiging als gevolg en kan zelfs voor acuut overlijden zorgen. Je nieren kunnen per dag zo’n 8 tot 10 liter water verwerken. Als iemand veel meer drinkt, of bijvoorbeeld heel veel water in een kort tijdsbestek drinkt, kan het lichaam dat niet meer aan. Het evenwicht tussen het natrium in het bloed en het water is dan helemaal verstoord. Het lijf raakt in de war en brengt het water naar de hersenen.

Mijn redenatie was zo gek nog niet blijkbaar . Maar die 5 liter zou dus wel moeten kunnen. Ik kan me niet voorstellen dat ik zoveel zou drinken zeg maar.
Maar eigenlijk offtopic.

quote:

Op donderdag 26 juli 2018 19:49 schreef Meridiaan het volgende:

[..]

De maatschappij zou zeggen dat ik functioneer: ik werk fulltime, ik heb een eigen huisje en ik ben redelijk makkelijk in de omgang, ik heb nooit ruzie. Anderzijds kan ik geen diepgaande/langdurige relaties opbouwen, kan ik geen zingeving vinden en is mijn zelfbeeld bijzonder laag. Dit zorgt voor bijkomende dingen als eetproblemen en een chronische depressie.
Daarnaast snap ik soms geen fuck van de wereld. Ik kan sarcasme niet onderscheiden van iemand die iets serieus zegt. En iedereen lijkt ouder te worden en heeft behoefte aan een gezin en dergelijke, ik heb dat totaal niet en vind het al lastig om voor mijzelf te zorgen.
Ik krijg hier nu hulp mee. Dat is, naast hard nodig, ook heel erg fijn. Vooralsnog goede ervaringen met de GGZ dus, daar waar individuele psychologen nooit ver met mij kwamen (en ik niet met hen).

Mensen zien alleen de buitenkant he. Ze zien fulltime werken, eigen huisje, redelijk makkelijk in de omgang. Nou die doet het goed.
Ze zien niet hoeveel energie het je kost.

Die zingeving, vind ik ook wel herkenbaar. Voor mij een reden om nu toch maar eens serieus te gaan kijken naar wat ik wil.

Fijn dat je hulp hebt nu! Sterkte.

quote:

Op woensdag 25 juli 2018 16:20 schreef cafpow het volgende:

[..]

Is het anders niet een idee om een wekker/alarm te zetten om de 1,5 uur of 2 uur om jezelf eraan te herinneren wat te drinken en eventueel even gezicht spoelen met water..?

Ik neem al weken 2 1.5liter waterflessen mee naar m'n werk, soms nam ik ze leeg weer naar huis

Kwam na jarenlange afwezigheid en omzwermingen weer eens op het forum. En met uiteraard redenen dat ik in R&P en dit draadje belande waar ik nog wel eens wat topics ga droppen Interessante reacties hier soms, ben paar jaar terug als 40+ eindelijk van een labeltje voorzien na eerdere negatieve test op ASS.

Wat ik me voor nu afvroeg: heb nooit veel sociale contacten gehad en kunnen onderhouden. Zeker na ASS bevestiging heb ik gezocht naar lotgenoten groepen of contactavonden, of zoiets. Via NVA zijn er soms 'drankje doen' achtige mogelijkheden maar dat is niet mijn ding. Hebben jullie daar ervaring mee of suggesties van mogelijkheden die ik niet heb kunnen vinden? Kan/wil/hoef geen sociale wonderboy te worden, maar zou graag eens contacten buiten m'n kleine wereldje krijgen (en houden).

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 14:03 schreef tweaktubbie het volgende:
Kwam na jarenlange afwezigheid en omzwermingen weer eens op het forum. En met uiteraard redenen dat ik in R&P en dit draadje belande waar ik nog wel eens wat topics ga droppen Interessante reacties hier soms, ben paar jaar terug als 40+ eindelijk van een labeltje voorzien na eerdere negatieve test op ASS.

Wat ik me voor nu afvroeg: heb nooit veel sociale contacten gehad en kunnen onderhouden. Zeker na ASS bevestiging heb ik gezocht naar lotgenoten groepen of contactavonden, of zoiets. Via NVA zijn er soms 'drankje doen' achtige mogelijkheden maar dat is niet mijn ding. Hebben jullie daar ervaring mee of suggesties van mogelijkheden die ik niet heb kunnen vinden? Kan/wil/hoef geen sociale wonderboy te worden, maar zou graag eens contacten buiten m'n kleine wereldje krijgen (en houden).

Misschien is er een autismecafé bij je in de buurt? Dat is wat kleinschaliger (meestal minder dan 10 mensen hier maar het kan erg verschillen per locatie) en ik heb er goede ervaringen mee. Dan moet je zelf even googelen.
Of organiseer een ASS-Fok!-meet .

Heb bij NVA wat links doorgeklikt waar iets dergelijks op stond, en op www.autismecafe.nl wel wat relatief dichtbij enkele gevonden. Alleen: 1 of 2x per maand een bijeenkomst vaak vooral gericht op ouders van kinderen mét of alleen een inloopochtend op werkdagen tussen 9-11 (huh). Zag wel 'iets drinken' wat misschien iets is, maar ja, drempel in m'n hoofd voor zoiets is net als in het normale sociale leven iets te hoog Maar als dat het enige is geef ik mezelf wel schopjes

Meet opzetten is ook zoiets, ben -denk ik- rond 1995 op Fok begonnen, en na geloof ik account te zijn kwijtgeraakt in 2006 weer licht teruggekeerd. Oftewel, ben vermoedelijk flink oudste tegenwoordig hier. Maar misschien is rest ook blijven hangen van oudjes

Het zou toch een gat in de markt zijn, commercieel of van een belangenorganisatie. Je kunt voor van alles avondjes hebben, van bridge tot van de kerk allerlei praatgroepjes. Vanuit GGZ voor allerlei lotgenoten wat gespreksgroepen. Maar kennelijk is die behoefte er niet grootschalig voor ASS terwijl er toch erg veel mensen mee worstelen Heb ook gezocht naar evt fora voor ASS. In de Fok tijd werd je doodgegooid met allerlei online forummogelijkheden. Maar zelfs https://www.autisme.nl/ac(...)tgenotencontact.aspx is geen online mogelijkheid te vinden. Ook geen (besloten) facebookgroep om wat zaken uit te wisselen.

quote:

Op zaterdag 8 september 2018 22:37 schreef tweaktubbie het volgende:
Heb bij NVA wat links doorgeklikt waar iets dergelijks op stond, en op www.autismecafe.nl wel wat relatief dichtbij enkele gevonden. Alleen: 1 of 2x per maand een bijeenkomst vaak vooral gericht op ouders van kinderen mét of alleen een inloopochtend op werkdagen tussen 9-11 (huh). Zag wel 'iets drinken' wat misschien iets is, maar ja, drempel in m'n hoofd voor zoiets is net als in het normale sociale leven iets te hoog Maar als dat het enige is geef ik mezelf wel schopjes

Meet opzetten is ook zoiets, ben -denk ik- rond 1995 op Fok begonnen, en na geloof ik account te zijn kwijtgeraakt in 2006 weer licht teruggekeerd. Oftewel, ben vermoedelijk flink oudste tegenwoordig hier. Maar misschien is rest ook blijven hangen van oudjes

Het zou toch een gat in de markt zijn, commercieel of van een belangenorganisatie. Je kunt voor van alles avondjes hebben, van bridge tot van de kerk allerlei praatgroepjes. Vanuit GGZ voor allerlei lotgenoten wat gespreksgroepen. Maar kennelijk is die behoefte er niet grootschalig voor ASS terwijl er toch erg veel mensen mee worstelen Heb ook gezocht naar evt fora voor ASS. In de Fok tijd werd je doodgegooid met allerlei online forummogelijkheden. Maar zelfs https://www.autisme.nl/ac(...)tgenotencontact.aspx is geen online mogelijkheid te vinden. Ook geen (besloten) facebookgroep om wat zaken uit te wisselen.

Eerste hit op facebook? https://www.facebook.com/groups/AutismeNL/

Auti-humor, wat doe ik nou met die boter en suiker?
https://www.oetker.nl/nl-(...)jes-basisrecept.html

quote:

Op maandag 10 september 2018 13:37 schreef robuust89 het volgende:

[..]

Eerste hit op facebook? https://www.facebook.com/groups/AutismeNL/

*gaat zich schamen als IT'ert* Oki, thnx, daar aangemeld, you never know hoe interessant dat is. (Maar meestal gaat het over mensen die het over de issues van hun kinderen hebben, als ik discussies in google terugzag van de viva's en dergelijke fora).

quote:

Op woensdag 12 september 2018 21:15 schreef tweaktubbie het volgende:

[..]

*gaat zich schamen als IT'ert* Oki, thnx, daar aangemeld, you never know hoe interessant dat is. (Maar meestal gaat het over mensen die het over de issues van hun kinderen hebben, als ik discussies in google terugzag van de viva's en dergelijke fora).

Ik las in je vorige post over Iets Drinken, daar ben ik nu ook moed voor aan het verzamelen. Ik zal het je laten weten hoe het was.

Benieuwd naar je ervaring Meridiaan! Zit te twijfelen over volgende week, genoeg praktische of agenda excuses, maar heb geleerd mezelf soms een schopje te geven.

Oja Robuust89, even op die FB groep gezeten en volg hem zijdelings nog, maar het is helaas beetje niveau van 'mijn goudvis is overleden' en nogal specifiek-persoonlijke issues daar... Zal het op Fok maar eens proberen om wat gesprekken op gang te krijgen. Ben er wel achter dat ik duidelijk gevalletje mild ben, en -op zich logisch en goed- is meeste info en zorg gericht op mensen die er meer moeite mee hebben. Voelt soms of je beetje 'geluk' hebt om buiten de boot te vallen, maar het is niet anders.

Iets drinken heb ik ook wel eens overwogen, maar de stap nog niet durven zetten. Tijdje terug sprak ik iemand die er wel eens was geweest hier in de buurt en die zei dat het best druk was nog. En dat maakt het niet makkelijker om de stap te nemen .
Wel een paar keer naar auticafé geweest, maar dat was dan meer als "ouder van" en een specifiek onderwerp.
Helaas eerstkomende keer andere verplichtingen, want ik had er graag heen gewild, maar het is niet anders.

Mijn relatie samengevat in één foto.

quote:

Op zaterdag 8 september 2018 22:37 schreef tweaktubbie het volgende:
Meet opzetten is ook zoiets, ben -denk ik- rond 1995 op Fok begonnen

FOK! werd pas vier jaar later geboren.

Zo, even de autist uitgehangen.

quote:

Op zondag 23 september 2018 15:51 schreef bloempjuh het volgende:
Mijn relatie samengevat in één foto.

[ afbeelding ]

quote:

Op zondag 23 september 2018 15:51 schreef bloempjuh het volgende:
Mijn relatie samengevat in één foto.

[ afbeelding ]

Ik snap 'm niet.

quote:

Op maandag 24 september 2018 18:17 schreef DeHovenier het volgende:

[..]

Ik snap 'm niet.

Ik ook niet?

Of moeten de bonen chaos voorstellen en dat het rechterbordje meer net en geordend is?

quote:

Op maandag 24 september 2018 18:17 schreef DeHovenier het volgende:

[..]

Ik snap 'm niet.

Links is de chaos van mijn ADHD-partner, die geen impulscontrole heeft. Hij eet alles door elkaar (toast met daarop vego worstjes, ei, halloumi en de bonen daar weer bovenop) en begint al te eten voor ik zit.

Rechts is mijn georganiseerde bord, met alle onderdelen van mijn ontbijt apart. Ik eet alles om de beurt. Eerst alle vego worstjes, dan het ei, dan de halloumi, dan de toast, dan de bonen (die geen andere etenswaren mogen aanraken). En dán pas begin ik aan mijn koffie.

quote:

Op zondag 23 september 2018 15:52 schreef heywoodu het volgende:

[..]

FOK! werd pas vier jaar later geboren.

Zo, even de autist uitgehangen.

Haha geweldig, ben tegenwoordig dus kennelijk al te lui om zelfs een google opdrachtje te doen over vroegah. Maar goed, back to the point.

quote:

Op donderdag 20 september 2018 11:12 schreef Nijna het volgende:
Iets drinken heb ik ook wel eens overwogen, maar de stap nog niet durven zetten. Tijdje terug sprak ik iemand die er wel eens was geweest hier in de buurt en die zei dat het best druk was nog. En dat maakt het niet makkelijker om de stap te nemen .
Wel een paar keer naar auticafé geweest, maar dat was dan meer als "ouder van" en een specifiek onderwerp.
Helaas eerstkomende keer andere verplichtingen, want ik had er graag heen gewild, maar het is niet anders.

@Nijna, ik ben van de week in Rotterdam geweest en had eind van de middag overspannen darmen #TMI. Maar toch doorgezet en gegaan. Was niet zo gestructureerd als men gereageerd op m'n FB bericht (geen gastheer/vrouw met oranje shirtje, spelletjesavond maar geen spelletjes gedaan haha).

Pakweg 25 mensen, enkele nieuwe waaronder ik, en 2 vrouwen. Maar ik moet zeggen dat het een bijzondere ervaring was, die ik zeker (ook) in Delft of Den Haag ga herhalen. Je hoeft niks, men verwacht niks, bent vrij om te gaan en komen, om te zitten en niks te zeggen of toe te voegen aan het gesprek. Hallo zeggen is genoeg als je er komt (ik was nog zo a-atypical om iedereen handje te geven, was voor sommigen geloof ik al stap te ver )

Gaat niet alleen over autisme, niet alleen koetjes kalfjes, en er zit niet onaardig bedoeld variatie in wat mildere en minder mildere vormen. Voor iemand als ik die niet houdt van 'ga je wat mee drinken' met collega's, bij een onbekende locatie, met onbekende mensen, en geen idee hoe avond verloopt: echt gewoon jezelf schopje geven just like I did.

Hoorde ook over http://aodnederland.nl/ wat een afscheiding van PAS schijnt te zijn. En rassoos.nl maar wederom lijkt het voor jongeren met autisme. Maar da's vaker een dagje/uitje/middag, en dit is gewoon soort ergens binnenlopen zonder verplichtingen. Sfeertje is bijzonder, maar voelde wel goed. Oja, dat druk viel wel mee. En ook geen gevormde groepjes of kliekjes, het is daar normaal om gerust te gaan verzitten, of even op je telefoon te kijken, of even te gaan roken buiten.

quote:

Op vrijdag 28 september 2018 09:56 schreef tweaktubbie het volgende:

@Nijna, ik ben van de week in Rotterdam geweest en had eind van de middag overspannen darmen #TMI. Maar toch doorgezet en gegaan. Was niet zo gestructureerd als men gereageerd op m'n FB bericht (geen gastheer/vrouw met oranje shirtje, spelletjesavond maar geen spelletjes gedaan haha).

Pakweg 25 mensen, enkele nieuwe waaronder ik, en 2 vrouwen. Maar ik moet zeggen dat het een bijzondere ervaring was, die ik zeker (ook) in Delft of Den Haag ga herhalen. Je hoeft niks, men verwacht niks, bent vrij om te gaan en komen, om te zitten en niks te zeggen of toe te voegen aan het gesprek. Hallo zeggen is genoeg als je er komt (ik was nog zo a-atypical om iedereen handje te geven, was voor sommigen geloof ik al stap te ver )

Gaat niet alleen over autisme, niet alleen koetjes kalfjes, en er zit niet onaardig bedoeld variatie in wat mildere en minder mildere vormen. Voor iemand als ik die niet houdt van 'ga je wat mee drinken' met collega's, bij een onbekende locatie, met onbekende mensen, en geen idee hoe avond verloopt: echt gewoon jezelf schopje geven just like I did.

Hoorde ook over http://aodnederland.nl/ wat een afscheiding van PAS schijnt te zijn. En rassoos.nl maar wederom lijkt het voor jongeren met autisme. Maar da's vaker een dagje/uitje/middag, en dit is gewoon soort ergens binnenlopen zonder verplichtingen. Sfeertje is bijzonder, maar voelde wel goed. Oja, dat druk viel wel mee. En ook geen gevormde groepjes of kliekjes, het is daar normaal om gerust te gaan verzitten, of even op je telefoon te kijken, of even te gaan roken buiten.

Dat klinkt wel ok.
Wie weet ga ik wel een keer kijken... ooit

Hallo, ik heb Asperger.

Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.

Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.

Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.

quote:

Op zondag 30 september 2018 15:34 schreef Kokoswater het volgende:
Hallo, ik heb Asperger.

Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.

Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.

Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.

Aan het begin is een scriptie inderdaad vaag en ongedefinieerd.

Wat zegt je begeleider? Is die er?

quote:

Op zondag 30 september 2018 22:04 schreef Scuidward het volgende:

[..]

Aan het begin is een scriptie inderdaad vaag en ongedefinieerd.

Wat zegt je begeleider? Is die er?

Per mail bereikbaar, dus ik wacht haar antwoord even af.

quote:

Op zondag 30 september 2018 15:34 schreef Kokoswater het volgende:
Hallo, ik heb Asperger.

Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.

Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.

Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.

Is dat je afstudeerscriptie?

In principe moet de universiteit je leren hoe je een onderzoek opzet, uitvoert en documenteert. Ook voor mensen zonder ASS. Je zou daarom ook in SES kunnen navragen.

quote:

Op maandag 1 oktober 2018 00:50 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Is dat je afstudeerscriptie?

In principe moet de universiteit je leren hoe je een onderzoek opzet, uitvoert en documenteert. Ook voor mensen zonder ASS. Je zou daarom ook in SES kunnen navragen.

Nee, het onderwerp is niet Asperger, maar dat heb ik, ik vroeg me af hoe anderen dat hier ervaarden.

quote:

Op maandag 1 oktober 2018 01:23 schreef Kokoswater het volgende:

[..]

Nee, het onderwerp is niet Asperger, maar dat heb ik, ik vroeg me af hoe anderen dat hier ervaarden.

Nee, ik bedoel of dat onderzoek van 20 weken je afstudeerscriptie is.

En ik vind het een beetje raar dat je het groot vaag en onoverzichtelijk vind, omdat ik onderzoek doen en scripties schrijven een van de meer gestructureerde delen van mijn studie vond. Je voert het stap voor stap uit en alle stappen zijn vooraf vastgelegd en behandeld in colleges over onderzoek. Althans dat was in mijn tijd zo.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen dat die 20 weken wat angstaanjagend zijn voor mensen met ASS, maar juist in de beginfase kun je de hele zooi al plannen zodat je met een strak schema kunt werken

quote:

Op zondag 30 september 2018 15:34 schreef Kokoswater het volgende:
Hallo, ik heb Asperger.

Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.

Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.

Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.

Andere reacties nog niet gelezen, dus wellicht dubbelop:

Ik heb ervaring, in zoverre dat ik ben stukgelopen op dat laatste stukje van mijn opleiding (toen wist ik nog niet dat ik ASS had).
Dat het zo groot en vaag is, vind ik wel passend bij ASS. En de stress is herkenbaar.
Kan je hier hulp bij vragen? Bij een scriptiebegeleider, mentor, studentpsycholoog?
Misschien kunnen ze je helpen om een soort stappenplan te maken, het hele scriptiegebeuren opdelen in kleine overzichtelijkere stappen. Want nu verzuip je erin omdat je niet weet waar te beginnen...
Succes!

quote:

Op zondag 30 september 2018 21:52 schreef Vlaggenroof het volgende:
Hebben jullie de serie ‘atypical’ gezien op netflix? Pracjtig gemaakt vind ik zelf.

Morgen begint mijn nieuwe baan, zij weten niks van mijn vroegere problemen, bewust zo gehouden. Het is eigenlijk ook niet ge merken, maar in mijn hoofd is het wel chaotisch en de angst om fouten te maken is aanwezig.

Ik hoop dat het verder meevalt, de meeloopdag ging verder prima allemaal

Ik ben het nieuwe seizoen van Atypical aan het kijken, ik vind het wel een mooie serie.
Succes in je nieuwe baan!

quote:

Op maandag 1 oktober 2018 13:20 schreef Nijna het volgende:

[..]

Andere reacties nog niet gelezen, dus wellicht dubbelop:

Ik heb ervaring, in zoverre dat ik ben stukgelopen op dat laatste stukje van mijn opleiding (toen wist ik nog niet dat ik ASS had).
Dat het zo groot en vaag is, vind ik wel passend bij ASS. En de stress is herkenbaar.
Kan je hier hulp bij vragen? Bij een scriptiebegeleider, mentor, studentpsycholoog?
Misschien kunnen ze je helpen om een soort stappenplan te maken, het hele scriptiegebeuren opdelen in kleine overzichtelijkere stappen. Want nu verzuip je erin omdat je niet weet waar te beginnen...

Nou je hoeft geen ASS te hebben om erin te verzuipen als je nog niet hebt geleerd hoe je een wetenschappelijk onderzoek opzet en verslag legt Ik zou dan ook niet naar een psycholoog gaan, maar naar een mentor. Diens taak om je te leren hoe je zoiets opzet. Het is niet moeilijk maar je moet het even weten hoe je het kunt aanpakken.

Nee, daar hoef je geen ASS voor te hebben...
Ik denk inderdaad dat je meer hebt aan een scriptiebegeleider of mentor, daarom had ik die ook voorop gezet .
Ik had een scriptiebegeleider die me helaas niet op weg kon helpen, ik stelde blijkbaar niet de goede vragen of zij gaf niet het goede antwoord. Ik kon er niks mee.

Zijn er hier autisten die ondanks hun autisme toch een identiteitscrisis hebben (soms ook twijfelen aan hun diagnose omdat ze niet zo heftig of standaard autist zijn) en die last hebben van stemmingswisselingen omwille van hun autisme?

quote:

Op maandag 1 oktober 2018 20:13 schreef -Phineas- het volgende:
Zijn er hier autisten die ondanks hun autisme toch een identiteitscrisis hebben (soms ook twijfelen aan hun diagnose omdat ze niet zo heftig of standaard autist zijn) en die last hebben van stemmingswisselingen omwille van hun autisme?

Ja.

Diagnose is niet het begin of het eind voor mij persoonlijk. Bv sociale angst die ik als oorzaak jaren terug dacht blijkt een symptoom van het ASS dingetje. En als ik soms stemmingswisselingen heb in soms sterke mate (onder druk/stress, weinig slaap) denk ik ook wel eens aan iets anders of erbij.

Tenminste, ik loop er zelf met m'n milde vorm tegenaan wanneer ik voor mij onbekend emotioneel gebied betreed, met eigen keuzes maken (die anderen voorheen maakten of ik liet maken). En qua stemmingswisseling: ik heb zelf de neiging om op sommige zaken pas later (minuut, dag, week) in te gaan, of dat er kwartjes vallen van dingen ik dan besef of aan elkaar kan koppelen, misschien dat je dat herkent. Dan kan ik plots aardig omslaan. Of stil worden, of sjacherijning.

Wat mij steeds meer helpt -maar faal regelmatig, het lukt wel iets beter laatste tijd- is om proberen onder woorden te brengen wat ik bij zo'n stemmingswisseling voel en denk. Kan ook stemmingswisseling van anderen soms niet duiden en vraag dan wat er is, en zeg er ook bij wat het bij mij doet. Kreeg in ongeveer zo'n situatie ook een compliment van iemand die zei "zo kende ik je helemaal niet".

Maar even terug naar jouw vraag/opmerking: kennelijk heb jij twijfel aan je diagnose, kun je globaal aangeven waarom? En die stemmingswisselingen, bedoel je meer depri of meer richting borderline ofzo? Het is denk ik beetje te algemeen nog, klinkt wel herkenbaar enigzins...

Identiteitscrisis ondanks autisme - ik denk zelf dat juist door het ASS (h)erkennen en accepteren je een stuk identiteit rond hebt en het niet per se met autisme samenhangt. Op mijn latere leeftijd snap ik juist waarom ik me anders voelde, en soms ook nog steeds denk dat het ik en een ASS clubje vs de rest van de wereld is

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2018 23:22 schreef tweaktubbie het volgende:

[..]

Ja.

Diagnose is niet het begin of het eind voor mij persoonlijk. Bv sociale angst die ik als oorzaak jaren terug dacht blijkt een symptoom van het ASS dingetje. En als ik soms stemmingswisselingen heb in soms sterke mate (onder druk/stress, weinig slaap) denk ik ook wel eens aan iets anders of erbij.

Tenminste, ik loop er zelf met m'n milde vorm tegenaan wanneer ik voor mij onbekend emotioneel gebied betreed, met eigen keuzes maken (die anderen voorheen maakten of ik liet maken). En qua stemmingswisseling: ik heb zelf de neiging om op sommige zaken pas later (minuut, dag, week) in te gaan, of dat er kwartjes vallen van dingen ik dan besef of aan elkaar kan koppelen, misschien dat je dat herkent. Dan kan ik plots aardig omslaan. Of stil worden, of sjacherijning.

Wat mij steeds meer helpt -maar faal regelmatig, het lukt wel iets beter laatste tijd- is om proberen onder woorden te brengen wat ik bij zo'n stemmingswisseling voel en denk. Kan ook stemmingswisseling van anderen soms niet duiden en vraag dan wat er is, en zeg er ook bij wat het bij mij doet. Kreeg in ongeveer zo'n situatie ook een compliment van iemand die zei "zo kende ik je helemaal niet".

Maar even terug naar jouw vraag/opmerking: kennelijk heb jij twijfel aan je diagnose, kun je globaal aangeven waarom? En die stemmingswisselingen, bedoel je meer depri of meer richting borderline ofzo? Het is denk ik beetje te algemeen nog, klinkt wel herkenbaar enigzins...

Identiteitscrisis ondanks autisme - ik denk zelf dat juist door het ASS (h)erkennen en accepteren je een stuk identiteit rond hebt en het niet per se met autisme samenhangt. Op mijn latere leeftijd snap ik juist waarom ik me anders voelde, en soms ook nog steeds denk dat het ik en een ASS clubje vs de rest van de wereld is

Ik twijfel(de) aan mijn diagnose omdat ik licht autistisch ben en ik denk op een of andere manier dat geen enkele licht autist een echte autist is.

Het is meer een identiteit ofzo. Ik weet niet wie ik ben. Ik vind de diagnose autisme wel prima, want die diagnose zorgt er wel voor dat behandelaren beter met mij omgaan, beter helpen en beter met me communiceren. Maar of ik de diagnose echt bén is iets anders. Ik wil gewoon graag weten wie of wat ik precies ben. Ik heb die drang nogal.

Mijn stemmingswisselingen zijn denk ik borderlinerachtig. In 1 dag kunnen ze heel veel kanten opgaan. Maar het kan ook voorkomen dat ik een hele dag gelukkig ben en de dag andere dag weer somber. Etc. maar dat heb ik niet echt meer. Nu heb ik gewoon dat het op 1 dag erg verschilt met van alles. En ik heb er zwaar last van, maar door bewust ervan te blijven zijn helpt het wel om mijn pieken en dalen te reguleren ofzo. (ik zorg ervoor dat ik niet al te blij ben oa) en dat kost ook weer energie. Het is gewoon kut. :’) Ik hoop zo erg dat het aan de puberteit ligt want dat wordt ook nu gezegd dat ik best weleens nu pas in de puberteit zit en dat het niet de rest van mijn leven zo doorgaat.

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 21:02 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Ik twijfel(de) aan mijn diagnose omdat ik licht autistisch ben en ik denk op een of andere manier dat geen enkele licht autist een echte autist is.

Het is meer een identiteit ofzo. Ik weet niet wie ik ben. Ik vind de diagnose autisme wel prima, want die diagnose zorgt er wel voor dat behandelaren beter met mij omgaan, beter helpen en beter met me communiceren. Maar of ik de diagnose echt bén is iets anders. Ik wil gewoon graag weten wie of wat ik precies ben. Ik heb die drang nogal.

Wat is een "echte autist" dan?
Ik weet niet of je een diagnose bent. Je hebt een diagnose, maar je bent in mijn ogen niet persé een diagnose.
Wie je bent of wat je wilt staat voor mij los van mijn diagnose.
Maar die vraag is wel herkenbaar, wie ben ik en wat wil ik...

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2018 09:34 schreef Nijna het volgende:

[..]

Wat is een "echte autist" dan?
Ik weet niet of je een diagnose bent. Je hebt een diagnose, maar je bent in mijn ogen niet persé een diagnose.
Wie je bent of wat je wilt staat voor mij los van mijn diagnose.
Maar die vraag is wel herkenbaar, wie ben ik en wat wil ik...

Ik zit dus best wel in tweestrijd met of je een diagnose bent of hebt.. en vooral met autisme denk ik nog eerder dat je het bent dan hebt omdat het aangeboren is..
Maar aan de andere kant zijn diagnoses natuurlijk zelf verzonnen door de mens en is het een hulpmiddel/ door je te catogoriseren om je beter te behandelen. Dus

Ik zie een echte autist als iemand die er ook van de buitenkant -duidelijk- anders (dus duidelijk heel teruggetrokken en in hun eigen wereld continu met de koptelefoon op bij wijze van) en of gehandicapt eruit zien of als iemand die echt heel moeilijk overweg kan met mensen..En die bij bijna of tenminste veel wel begeleiding moeten hebben (bij simpele taken) Zoiets.. en dan zie ik het dus meer dat ze echt autistisch zijn. Beetje als mensen met het syndroom van down. Dus gewoon zwaar autistische mensen.. er bestaat niet voor niks als iemand licht, middel of sterk autistisch is. (Die onderscheiding maken psychologen ook.. en ik heb licht/ categorie 1 ofzo)
Maar ik vind het raar dat ik dan licht autistisch ben. Want je bent iets helemaal of je bent het helemaal niet denk ik.. maar dit klinkt ook weer zo zwart/ wit idd zoals ik het nu zeg. Maar ik zie mijzelf als iemand met autistische trekken en dus niet dat ik autistisch ben. Maar ik zie iemand met bvb zwaar autisme (categorie 3) die bij de meeste taken in zijn leven wel hulp kan gebruiken omwille van zijn autisme wel als “echte autist” omdat zijn hele leven er echt om draait.

Het woord autist heeft echt een negatieve lading op mij (als gehandicapt) en ik vind het raar dat ik mijzelf echt autist kan noemen als ik dat maar licht ben... dat voelt alsof het niet klopt. En het maakt het uiteraard nog ingewikkelder omdat ik ook andere problemen ernaast heb (dissociatieve stoornis en ptst) waardoor ik niet goed weet wat ik ben. Maar ik heb wel geleerd dat je niet altijd precies hoeft te weten wat of wie je nu bent.. dus ik ben wel bezig met “loslaten” en “accepteren” dat ik gewoon een mengelmoes ben en met allerlei klachten uit het verleden.. maar dat ik niet persé een naam ervoor hoef te hebben van wat ik nu echt ben.

Maar ik heb ook het idee dat de meeste licht autisten die ik ken.. dat die gewoon geen leuke mensen om zich heen hebben gehad. En ik denk eigenlijk van “alleen maar omdat ik een klein beetje anders ben word of werd ik zo erg benadeeld” is dat dan mijn fout of die van mijn omgeving?! Als de omgeving gewoon ietsjes geduldiger was, mij accepteerde en wat meer rekening met mij hield en me simpelweg niet de grond had ingetrapt dan functioneerde ik waarschijnlijk echt prima en had ik geen laag zelfbeeld gehad.. sorry. Ik vind het erg lastig om het zo uit te leggen.

Als het goed is heb ik 22 oktober eindelijk officieel het stempeltje, dus ik doe hier maar een tvp