R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb autisme nooit als een handicap gezien en juist als enorme bevestiging van mijn identiteit, terwijl ik pas nu (24 jaar) de diagnose ga krijgen (ws autisme 1). "Echt autisme" is een drogreden, want de echte autist bestaat niet en bovendien hebben ze nu die verschillende vormen van autisme onder één noemer gegooid. De typische autist is echter wel iemand die ietwat socially awkward is, maar bij sommigen merk je dat niet meer omdat ze al zoveel geleerd hebben.quote:Op dinsdag 9 oktober 2018 10:52 schreef -Phineas- het volgende:
[..]
Ik zit dus best wel in tweestrijd met of je een diagnose bent of hebt.. en vooral met autisme denk ik nog eerder dat je het bent dan hebt omdat het aangeboren is..
Maar aan de andere kant zijn diagnoses natuurlijk zelf verzonnen door de mens en is het een hulpmiddel/ door je te catogoriseren om je beter te behandelen. Dus
Ik zie een echte autist als iemand die er ook van de buitenkant -duidelijk- anders (dus duidelijk heel teruggetrokken en in hun eigen wereld continu met de koptelefoon op bij wijze van) en of gehandicapt eruit zien of als iemand die echt heel moeilijk overweg kan met mensen..En die bij bijna of tenminste veel wel begeleiding moeten hebben (bij simpele taken) Zoiets.. en dan zie ik het dus meer dat ze echt autistisch zijn. Beetje als mensen met het syndroom van down. Dus gewoon zwaar autistische mensen.. er bestaat niet voor niks als iemand licht, middel of sterk autistisch is. (Die onderscheiding maken psychologen ook.. en ik heb licht/ categorie 1 ofzo)
Maar ik vind het raar dat ik dan licht autistisch ben. Want je bent iets helemaal of je bent het helemaal niet denk ik.. maar dit klinkt ook weer zo zwart/ wit idd zoals ik het nu zeg. Maar ik zie mijzelf als iemand met autistische trekken en dus niet dat ik autistisch ben. Maar ik zie iemand met bvb zwaar autisme (categorie 3) die bij de meeste taken in zijn leven wel hulp kan gebruiken omwille van zijn autisme wel als “echte autist” omdat zijn hele leven er echt om draait.
Het woord autist heeft echt een negatieve lading op mij (als gehandicapt) en ik vind het raar dat ik mijzelf echt autist kan noemen als ik dat maar licht ben... dat voelt alsof het niet klopt. En het maakt het uiteraard nog ingewikkelder omdat ik ook andere problemen ernaast heb (dissociatieve stoornis en ptst) waardoor ik niet goed weet wat ik ben. Maar ik heb wel geleerd dat je niet altijd precies hoeft te weten wat of wie je nu bent.. dus ik ben wel bezig met “loslaten” en “accepteren” dat ik gewoon een mengelmoes ben en met allerlei klachten uit het verleden.. maar dat ik niet persé een naam ervoor hoef te hebben van wat ik nu echt ben.
Maar ik heb ook het idee dat de meeste licht autisten die ik ken.. dat die gewoon geen leuke mensen om zich heen hebben gehad. En ik denk eigenlijk van “alleen maar omdat ik een klein beetje anders ben word of werd ik zo erg benadeeld” is dat dan mijn fout of die van mijn omgeving?! Als de omgeving gewoon ietsjes geduldiger was, mij accepteerde en wat meer rekening met mij hield en me simpelweg niet de grond had ingetrapt dan functioneerde ik waarschijnlijk echt prima en had ik geen laag zelfbeeld gehad.. sorry. Ik vind het erg lastig om het zo uit te leggen.
Wat bedoel je verder met "geen leuke mensen om zich heen hebben gehad"?
Ik kom hier ook eens meekijken. Ik ben in het laatste jaar van mijn studie nogal aan het vastlopen, en de studentenpsycholoog opperde dat ik autistische trekken heb.
Het verklaart wel heel veel. Dat ik zo'n last heb van een gebrek aan structuur, dat ik moet weten wat ik kan verwachten als ik iets afspreek, dat sommige prikkels heel erg hard aankomen, dat ik sociale interactie ontzettend rationeel aanpak, dat bepaalde dingen altijd op dezelfde manier moeten...
Ik vond het ook herkenbaar om dit topic een stukje terug te lezen. Ik heb ook een hekel aan douchen. Ik zie het nut niet van eerst helemaal nat worden en dan jezelf weer helemaal droog maken, en eerst al je kleren uit moeten en daarna ze weer allemaal aan. En het water voelt raar tegen je hoofd, maar je hoofd droog houden voelt ook raar. Ik heb het liefst een ruwe, dunne, kleine handdoek. En ik was en droog mezelf consequent in dezelfde volgorde. Meestal douche ik ook niet vaker dan twee keer per week - als ik mijn best doe drie keer. De warme zomer was ellende, want dan ben je telkens zo vies zweterig dat je wel weer moet.
Mijn autistische vrienden snappen hier niks van, die vinden douchen wel heel fijn.
Het is alleen zo balen dat het eerst slechter moet worden voor het beter wordt
de afspraken met de psycholoog geven me meer stress dan ik in tijden heb gehad. Volgens mij zit ze me expres te triggeren, want ze wijkt telkens af van wat ik van het gesprek verwachtte en ze stelt telkens vragen die je op meerdere manieren kunt interpreteren. Het gesprek was dinsdagmiddag en vandaag heb ik weer een beetje het gevoel dat ik mezelf weer begin te worden. Gisteren ben ik van half 11 tot half 1 op de universiteit geweest en daarna kon ik amper meer lopen van de stress. Vandaag heb ik een wat langere dag kunnen maken, totdat ik me begon te ergeren aan iemand die naast me zat en met zijn hoofd bewoog 
Ik weet nog niet wat de psycholoog met me gaat doen (aargh). Normaal doen ze een intake van een uur en dan verwijzen ze je door naar wat je nodig hebt, maar ik heb al twee intake-uren gehad en over anderhalve week nóg een. De psycholoog heeft me beloofd dat ze me na die afspraak door gaat verwijzen en dat ze me uit gaat leggen wat er gaat gebeuren. Dat geeft wel wat rust.
Ik denk dat ik wel leuke mensen om me heen heb gehad, mensen die ook best wel veel rekening gehouden hebben met mijn trekjes. Mijn moeder heeft me met superveel geholpen en heel veel geleerd (van voor mezelf zorgen, sociale dingen, planning, prikkels). Dus de dingen lukten altijd wel en ik ben er ook nauwelijks op aangesproken dat ik raar zou zijn of zo. Het negatieve komt bij mij uit mezelf: ik baal er ontzettend van dat dingen die voor andere mensen heel makkelijk gaan, mij enorm veel energie en moeite kosten. Dat dingen waar andere mensen niet moeilijk over doen, bij mij consequent op een bepaalde manier moeten, anders ga ik ten onder in stress. Dat soort dingen. Ik ben van mezelf gaan denken dat ik raar was, zonder dat de mensen om me heen dat tegen me zeiden.quote:
[..]
Maar ik heb ook het idee dat de meeste licht autisten die ik ken.. dat die gewoon geen leuke mensen om zich heen hebben gehad. En ik denk eigenlijk van “alleen maar omdat ik een klein beetje anders ben word of werd ik zo erg benadeeld” is dat dan mijn fout of die van mijn omgeving?! Als de omgeving gewoon ietsjes geduldiger was, mij accepteerde en wat meer rekening met mij hield en me simpelweg niet de grond had ingetrapt dan functioneerde ik waarschijnlijk echt prima en had ik geen laag zelfbeeld gehad.. sorry. Ik vind het erg lastig om het zo uit te leggen.
Tele6, kan je bij die psycholoog aangeven dat het steeds anders gaat dan je verwacht? Of vragen wat ze wil weten als ze vragen stelt die je op meerdere manieren kan interpreteren?
Lastig dat het je zoveel energie kost/stress geeft.
Lastig dat het je zoveel energie kost/stress geeft.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik heb haar een mail gestuurd na het gesprek om te zeggen dat ik het gebrek aan structuur niet goed kon hebben, en daar reageerde ze begripvol op. Toen legde ze uit wat we in de volgende afspraak zouden gaan doen. Dus dat is goed.quote:Op donderdag 18 oktober 2018 17:33 schreef Nijna het volgende:
Tele6, kan je bij die psycholoog aangeven dat het steeds anders gaat dan je verwacht? Of vragen wat ze wil weten als ze vragen stelt die je op meerdere manieren kan interpreteren?
Lastig dat het je zoveel energie kost/stress geeft.
Ik heb ter plekke gevraagd wat ze bedoelde met de vraag, maar toen ging ze voorbeeldantwoorden geven waar ik ook niet echt een lijn in zag, en daarna heb ik het niet meer geprobeerd
volgende keer beter, hopelijk.
Herkenbaarquote:
Ik vond het ook herkenbaar om dit topic een stukje terug te lezen. Ik heb ook een hekel aan douchen. Ik zie het nut niet van eerst helemaal nat worden en dan jezelf weer helemaal droog maken, en eerst al je kleren uit moeten en daarna ze weer allemaal aan. En het water voelt raar tegen je hoofd, maar je hoofd droog houden voelt ook raar. Ik heb het liefst een ruwe, dunne, kleine handdoek. En ik was en droog mezelf consequent in dezelfde volgorde. Meestal douche ik ook niet vaker dan twee keer per week - als ik mijn best doe drie keer. De warme zomer was ellende, want dan ben je telkens zo vies zweterig dat je wel weer moet.
Mijn autistische vrienden snappen hier niks van, die vinden douchen wel heel fijn.
. Mijn psycholoog begon ook al over douchen. Ik vind douchen dus ook een vervelende klus. Als ik een dag vrij ben en ik zie niemand, douche ik niet en vind ik dat helemaal prima.
Dr.Mikey
Games Crew van het jaar 2013
gefeliciteerdquote:
They wish to cure us. But I say to you, WE are the cure!
"WHAT IF YOU'RE RIGHT AND THEY'RE WRONG?"
R.I.P DTS.
"WHAT IF YOU'RE RIGHT AND THEY'RE WRONG?"
R.I.P DTS.
Scriptiestress is een van de zaken die me uiteindelijk psychose heeft ingestort (waar autisme van aan de basis lag), dus ja, ik heb daar ervaring mee. Als je toevallig zelf een manier hebt gevonden hoor ik dat graagquote:
Hallo, ik heb Asperger.
Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.
Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.
Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.
Ik doe overigens wijsbegeerte, dus daar is de scriptie in zekere zin nog meer ongestructureerd vormgegeven dan 20 weken onderzoek doen...
Zit een beetje dit topic terug te lezen dus en ik las dat gebeuren over autismecafé. Er is ook geen studentenvereniging voor autisten heh? Zit op dit moment bij een studievereniging die voor een groot deel uit autisten bestaat (iig ergens op het spectrum zitten) en dat is een erg fijn iets voor mij geweest en ik zou die ervaring graag ook met andere studenten delen. Ik zat dus met het idee te spelen om een dergelijke vereniging op te richten 
Was dat je eerste psychose? Heb het zelf nooit gehad. Ik spreek morgen met een studieadviseur.quote:Op dinsdag 23 oktober 2018 02:44 schreef naatje_1 het volgende:
[..]
Scriptiestress is een van de zaken die me uiteindelijk psychose heeft ingestort (waar autisme van aan de basis lag), dus ja, ik heb daar ervaring mee. Als je toevallig zelf een manier hebt gevonden hoor ik dat graag
The show must go on
Hoezo dat nou weer? Je kan toch bij zo'n beetje elke diagnose een psychose krijgen, met een beetje (veel) pech? Waarom zou dat bij ASS/asperger niet zo zijn?quote:
@ Naatje en Kokoswater:
Volgens mij komt bij Asperger nooit psychose voor. Wel bij Schizofrenie.
https://www.autismedigitaal.nl/avn/bijverschijnselen/psychose/
Mon 'en!
Bij Asperger/ASS kan volgens mij prima een psychose voorkomen.
Het is niet een kenmerk van Asperger voor zover ik weet, maar volgens mij kan je wel een psychose krijgen naast je Asperger. Snap je wat ik bedoel?
Het is niet een kenmerk van Asperger voor zover ik weet, maar volgens mij kan je wel een psychose krijgen naast je Asperger. Snap je wat ik bedoel?
Mama van 2 lieve meiden :)
Ja, eerste psychose. En het is niet iets wat inbegrepen zit bij autismequote:
[..]
Was dat je eerste psychose? Heb het zelf nooit gehad. Ik spreek morgen met een studieadviseur.
Was meer om aan te geven dat scriptiestress gewoon serieus genomen moet worden Goed bezig in ieder geval 
Door omstandigheden (zit in iets van dipje, tussen midlife crisis en burn out in) nu pas reactie. Ik herken een hoop Phineas in je verhaal. Ken ook ups en downs, van ene gelukkige dag tot klote week erna. Of fijne week en klote weekend. Ik heb veel what if's gehad, als ik andere keuzes had gemaakt, andere mensen wel meer geduld, begrip of respect hadden getoond. Maar het is nu wat het is, en vanaf hier wil ik weer de goeie kant op. Had ik diagnose veel eerder in m'n jeugd gehad willen hebben? Ja en nee. En ondanks milde sausje ASS heb ik absoluut wat bijzaken opgelopen zoals sociale angst en een minderwaardigheidscompex, plus een soort bindings/verlatingscomplex(je) door moeite met relaties en vriendschappen opbouwen en behouden.quote:
[..]
Ik zit dus best wel in tweestrijd met of je een diagnose bent of hebt.. en vooral met autisme denk ik nog eerder dat je het bent dan hebt omdat het aangeboren is..
Maar aan de andere kant zijn diagnoses natuurlijk zelf verzonnen door de mens en is het een hulpmiddel/ door je te catogoriseren om je beter te behandelen. Dus
(knip)
Maar ik heb ook het idee dat de meeste licht autisten die ik ken.. dat die gewoon geen leuke mensen om zich heen hebben gehad. En ik denk eigenlijk van “alleen maar omdat ik een klein beetje anders ben word of werd ik zo erg benadeeld” is dat dan mijn fout of die van mijn omgeving?! Als de omgeving gewoon ietsjes geduldiger was, mij accepteerde en wat meer rekening met mij hield en me simpelweg niet de grond had ingetrapt dan functioneerde ik waarschijnlijk echt prima en had ik geen laag zelfbeeld gehad.. sorry. Ik vind het erg lastig om het zo uit te leggen.
Er zijn ook zoveel neurotypicals ('gewone mensen' in andere taal) die op zoveel vlakken problemen hebben of hadden. Ieder huisje heeft z'n kruisje ook op het gebied van een rugzakje of verleden. Bij mij is door omstandigheden het besef gegroeid dat ík keuzes moet maken voor mezelf, en niet me onbewust of bewust laat sturen door m'n omgeving, familie of ouders. Goed dat je zegt dat je niet altijd exact weet wat je bent, maar wel probeert los te laten en accepteren. Begin zeker met accepteren. Je mag er wezen, dat soort ware cliches.
En loslaten? Ik verwacht altijd meer, teveel. Las van blogs ook over de kunst van niets meer verwachten, scheelt je stress, valt het altijd mee. Maar ik vínd dat ik dingen mag verwachten van mezelf, van anderen. Op normaal uiteraard, dat wel.
Weer drie seconden verspild door het lezen van een nutteloze sig....
Dit bedoelde ik dusquote:
Bij Asperger/ASS kan volgens mij prima een psychose voorkomen.
Het is niet een kenmerk van Asperger voor zover ik weet, maar volgens mij kan je wel een psychose krijgen naast je Asperger. Snap je wat ik bedoel?
Je vergeet NLD in het rijtje te zetten. Kan je uit ervaring vertellen dat dat ook geen pretje is
en prozac is mijn paracetamol.
NLD is nooit een classificatie geweest, waarschijnlijk heb ik namelijk ook die vorm van autisme.quote:
Je vergeet NLD in het rijtje te zetten. Kan je uit ervaring vertellen dat dat ook geen pretje is
Nou dat is het dus juist, het is geen vorm van autisme. Het mag dan niet maatschappelijk geaccepteerd zijn als lossataande neuropsychologische aandoening, maar het is geen autisme. Het heeft raakvlakken met autisme, dat wel.quote:
[..]
NLD is nooit een classificatie geweest, waarschijnlijk heb ik namelijk ook die vorm van autisme.
en prozac is mijn paracetamol.
