Eigenlijk zijn er best veel wetenschappers op FOK! en ze verzamelen zich hier. Ook geïnteresseerde studenten, post-docs en gelukkigen met een vaste aanstelling zijn welkom. Neuzel hier dus over farmaceutisch, biologisch, historisch of fysische details, over onderwijstaken en onderbetaald zijn, over journal papers, conferenties, theses, en buitenlandse snoepreisjes.
afgestudeerd officieel Gefeliciteerd.Woohoo! Ook gefeliciteerdquote:Op donderdag 20 juli 2017 15:52 schreef Felagund het volgende:
Ik mag zelf over een paar maand in Noorwegen aan de slag, tenminste er is mij een (post-doc) baan toegezegd.
Nice!quote:
Ik mag zelf over een paar maand in Noorwegen aan de slag, tenminste er is mij een (post-doc) baan toegezegd.
Gefeliciteerd!!quote:
Deze floppy hat, specifiek:
[ afbeelding ]
Ik ga over een maand op voor tenure, hopelijk blijft deze goednieuwsstreak zich doorzetten. *nagelbijtmodus*.
Succes spek!
ErasmusMC of Erasmus beurs of Erasmus Universiteit?quote:
En ikkuh maandag ja gezegd tegen postdoc offer @erasmus (beginnen na phd in januari 2018).
op de beelden heb ik natuurlijk niets aan te merken 
Wat wel bijzonder was dat dit voor het eerst was dat ik een humaan plakje brein onder mijn microscoop had (niet het getoonde plaatje trouwens dat is een muizenbrein)
Gebeurt dit vaak op uitnodiging, op projectbasis gekoppeld aan een specifiek onderzoek, staan er vacatures voor open, moet je fondsen aanschrijven? Ik zie verschillende varianten.
Ik probeer me een beetje te verdiepen in de mogelijkheden om bijv. na mijn PhD iets te doen in het buitenland, of binnenkort in het buitenland een case study te doen voor een van mijn proefschrift artikelen. Ik heb al wat buitenlandse contacten via congressen, samenwerkingen, enz. maar heb nog onvoldoende inzicht in wat de spelregels en gebruikelijke constructies zijn.
Jullie tips of suggesties?
Hoe werkt dat? Via je netwerk zoek je uit waar je wil werken. Bekijk dan of het desbetreffende land fellowships aanbiedt. De host universiteit speelt een belangrijke rol: je positie daar moet goed passen, en zij moeten goede support letters schrijven. Daarnaast heb je een CV nodig waarmee je kunt concurreren, want fellowships zijn gewild.
Na een toewijzing moet je een visum aanvragen en woonruimte zoeken, maar daar heeft een beetje uni wel ervaring mee.
Dank je! Daar ga ik mee aan de slag. Zijn ze naar jouw idee vooral voor post-docs of ook voor promovendi?quote:Op zaterdag 19 augustus 2017 15:14 schreef Lyrebird het volgende:
Fellowships zijn ideaal om ergens binnen te komen.
Hoe werkt dat? Via je netwerk zoek je uit waar je wil werken. Bekijk dan of het desbetreffende land fellowships aanbiedt. De host universiteit speelt een belangrijke rol: je positie daar moet goed passen, en zij moeten goede support letters schrijven. Daarnaast heb je een CV nodig waarmee je kunt concurreren, want fellowships zijn gewild.
Na een toewijzing moet je een visum aanvragen en woonruimte zoeken, maar daar heeft een beetje uni wel ervaring mee.
Fellowships zijn voor postdocs.quote:
[..]
Dank je! Daar ga ik mee aan de slag. Zijn ze naar jouw idee vooral voor post-docs of ook voor promovendi?
Bijzonder eigenlijk hoe weinig landen bij de eerste 50 zitten...
12 maar.
Klopt...quote:
Ach, die rankings. Valt genoeg op aan te merken.
Is dat ook niet zeer afhankelijk van het gebied waarop je werkt? Ik heb dan weer niet van Rockefeller gehoord.quote:
Ach, die rankings. Valt genoeg op aan te merken. Nog nooit gehoord van de University of Copenhagen en van Edinburgh, dus opvallend dat die hoger worden gepresenteerd dan Rockefeller (waar "onze" Breakthrough prize superster Titia de Lange werkt).
Het wordt allemaal op een hoop geveegd; waardoor die rankings zo weinig zeggen. Op Indiana University waren chemistry, business en music top, maar voor de rest was het huilen met de pet op. Staan toch weer ergens rond de 50, als ik het goed heb.quote:
Ach, die rankings. Valt genoeg op aan te merken. Nog nooit gehoord van de University of Copenhagen en van Edinburgh, dus opvallend dat die hoger worden gepresenteerd dan Rockefeller (waar "onze" Breakthrough prize superster Titia de Lange werkt).
De ranking van de Nederlandse universiteiten valt me tegen. Iedere keer als ik bij een Nederlandse universtiteit op bezoek ben, of als ik een prof door Google Scholar heen haal, heb ik het idee dat ze het toch allemaal wel aardig voor elkaar hebben. Maar ja, het blijven leerfabrieken. Onderzoek is een stiefkindje.
quote:Vanaf volgend jaar kunnen twee wetenschappers in aanmerking komen voor de Stevinpremie van 2,5 miljoen euro als zij met hun onderzoek grote maatschappelijke of economische invloed hebben gehad.
Waarom is dat toch altijd, ik begrijp dat echt niet... Sinds wanneer is grote maatschappelijke of economische (!) invloed een doel geworden van wetenschap...
Sander Dekker kan toch ook wel begrijpen dat als mensen grote economische invloed willen dat ze dan in de economische sector gaan werken en niet in de wetenschap. Ik vind het zo'n ontzettend treurige manier van wetenschap beoordelen.
quote:
spannend. Heb geen idee hoe reviewers dat soort zaken beoordelen.Application note dus alleen het pakketje. (met een manuscriptje van 2 pagina's)quote:
Alleen het pakketje, of als onderdeel van een manuscript?
Eindelijk een keer mijn "kort door de bocht" vaardigheid kunnen gebruiken, 4 jaar werk in 2 pagina's proppen.
Dat was werkelijk het commentaar dat ik op al mijn stageverslagen, thesisen en proefschrift heb gekregen... op de één of andere manier kan ik niet goed de gulden middenweg vinden tussen veel te wollig en te kort door de bocht.
Ben ik aan het doen maar in dit geval was kort door de bocht dus gewenstquote:
Oefenen BB. Onderzoek doen is geen sprint, het is een marathon, of een Ironman. Dat geeft je de tijd om fouten te maken en daar van te leren.
Ik ben al beter in schrijven dan ik was, wat ik trouwens wel merk is dat editten een stuk makkelijker is dan schrijven. Vroeger vroeg ik me wel eens af hoe mensen toch zo snel fouten zagen en ze zo goed corrigeerden, en nu doe ik het zelf. Het is een stuk eenvoudiger als je de tekst nog niet volledig geïnternaliseerd hebt en het vers ziet.Klopt. Wat dat betreft is het ook wel handig om je eigen werk een paar dagen weg te leggen, voordat je gaat editten, zodat je met 'verse' ogen naar je eigen werk kunt kijken.quote:Op donderdag 14 september 2017 10:10 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Ben ik aan het doen maar in dit geval was kort door de bocht dus gewenst
Instabiel zooitje iddquote:
Mmmm. De Noord-Koreanen zijn toch wel erg leip bezig, en lopen nu Japan te sarren. Hoe eerder we hier weg kunnen, hoe beter.
heb je concrete plannen?quote:
Mmmm. De Noord-Koreanen zijn toch wel erg leip bezig, en lopen nu Japan te sarren. Hoe eerder we hier weg kunnen, hoe beter.
Het is maar lastig, wereldleiders die niet helemaal rationeel zijn.
Hier komt er eindelijk een einde in zicht voor m'n proefschrift. Ik ben er ook goed klaar mee. Moet het begin oktober naar de printer sturen. 2 hoofdstukken zijn nu bij language proofing, en 2 zijn al klaar. Ik heb niet echt veel meer te doen, maar heb het idee dat ik heel gestressed moet zijn, omdat dat dat er bij hoort. Best lastig, eigenlijk. (I know, luxe probleem). Dan mid-November verdedigen, en dan eindelijk na 6+ jaar (met meer dan een jaar ouderschapsverlof) klaar met de PhD.
quote:
dat had ik ook wel willen hebben ja, dat is wel een luxe. Betaald door de uni.quote:
[..]
Al moet ik zeggen dat ik niet zo tevreden ben. ik had gedacht dat ze m'n text echt zouden 'polishen', maar ze hebben alleen maar de taalfouten eruit gehaald. En al het US engels overgezet naar UK engels
. Zelfs in directe quotes. 
quote:
[..]
ja, dat is wel een luxe. Betaald door de uni.
Al moet ik zeggen dat ik niet zo tevreden ben. ik had gedacht dat ze m'n text echt zouden 'polishen', maar ze hebben alleen maar de taalfouten eruit gehaald. En al het US engels overgezet naar UK engels
Wat fijn dat het er bijna opzit! Ik vind het niet gek klinken dat je niet gestressed bent als je eigenlijk al klaar bent met schrijven :p Moet er nog veel geregeld worden tussen naar de printer sturen en het verdedigen zelf? Of kan je in die periode prima op vakantie of zoquote:
[..]
heb je concrete plannen?
Het is maar lastig, wereldleiders die niet helemaal rationeel zijn.
Hier komt er eindelijk een einde in zicht voor m'n proefschrift. Ik ben er ook goed klaar mee. Moet het begin oktober naar de printer sturen. 2 hoofdstukken zijn nu bij language proofing, en 2 zijn al klaar. Ik heb niet echt veel meer te doen, maar heb het idee dat ik heel gestressed moet zijn, omdat dat dat er bij hoort. Best lastig, eigenlijk. (I know, luxe probleem). Dan mid-November verdedigen, en dan eindelijk na 6+ jaar (met meer dan een jaar ouderschapsverlof) klaar met de PhD.
Wat ga je hierna doen? Door in de wetenschap of iets er buiten?
Heb al één baan aangeboden gekregen en heb morgen nog één interview (waarvoor ik de enige kandidaat ben) en dan kijken of er een keuze te maken is, en zo ja, welke dat dan wordt...
Als het meezit meteen volgende week (of week erna, als optie 2) beginnen
Gefeliciteerd! Wat zijn je redenen om buiten de academia te kijken?quote:
Het ziet er naar uit dat ik academia verlaten ga
Heb al één baan aangeboden gekregen en heb morgen nog één interview (waarvoor ik de enige kandidaat ben) en dan kijken of er een keuze te maken is, en zo ja, welke dat dan wordt...
Als het meezit meteen volgende week (of week erna, als optie 2) beginnen
Omdat ik er a) daadwerkelijk werk kan vindenquote:
[..]
Gefeliciteerd! Wat zijn je redenen om buiten de academia te kijken?
en b) omdat ik het erg tof en leerzaam vond, maar het toch duidelijk niet mijn ding is, de competitie voor zelfbehoud en kunnen doen wat je leuk/interessant vindt etc.Aan een kant merk ik dat het steeds lastiger wordt om goed werk gepubliceerd te krijgen. De drempels worden steeds hoger gelegd. Een manuscript moet al perfect zijn wil het heelhuids door review heenkomen.
Van de andere kant wordt het vakgebied gebombardeerd met werk van dubieuze kwaliteit dat door de mazen van het reviewproces heenglipt. Die dubbele standaard is ergerlijk.
Het meest ergerlijke is nog de bullshit die je overal tegenkomt. Het opkloppen van resultaten, het fabriceren van resultaten, het bewust misinterpreteren van resultaten, het totale gebrek aan wetenschappelijke integriteit. Er lijkt geen penalty op te staan, en auteurs worden zelfs beloond voor broddelwerk met grants en keynote invitations. Want het enige wat lijkt te tellen, is het aantal publicaties. Kwaliteit is een ondergeschoven kindje.
Ik wil (en dat is mijn grote probleem, ik wil...) werk op hoog niveau doen, maar we worden door het systeem in een dwangbuis gestopt, waardoor je gedwongen wordt om rommel te publiceren. Rommel, die met veel make up door het reviewproces moet worden gestampt.
Nou ja, dat is dus ook het probleem voor mij, en dan heb ik nog niet eens verder gekeken dan m'n PhD, zeg maar. Ik heb heel veel manieren waarop ik mijn werk wil doen, dingen voor elkaar wil krijgen, dingen beter wil maken, onderzoeken, maar bijvoorbeeld de baan waar ik straks voor interview..... Als ik die krijg, dan kan ik zo ongeveer doen wat ik wil. Het tikt héél veel hokjes af. Waar ik als ik zou blijven altijd afhankelijk zou zijn van funding, publicatiedruk, etc.quote:
Nope.... Heb eindelijk gevonden wat ik leuk en de moeite waard vind, en de plek om dat te doen is (helaas?) buiten academia.
Achja zo helaas is dat ook weer niet toch. De enige plek waar dat als een helaas opgevat wordt is academia.quote:
[..]
Nou ja, dat is dus ook het probleem voor mij, en dan heb ik nog niet eens verder gekeken dan m'n PhD, zeg maar. Ik heb heel veel manieren waarop ik mijn werk wil doen, dingen voor elkaar wil krijgen, dingen beter wil maken, onderzoeken, maar bijvoorbeeld de baan waar ik straks voor interview..... Als ik die krijg, dan kan ik zo ongeveer doen wat ik wil. Het tikt héél veel hokjes af. Waar ik als ik zou blijven altijd afhankelijk zou zijn van funding, publicatiedruk, etc.
Nope.... Heb eindelijk gevonden wat ik leuk en de moeite waard vind, en de plek om dat te doen is (helaas?) buiten academia.
Nou ja, ik zie zoveel manieren waarop academia beter zou kunnen zijn/worden, de potentie die het heeft om voor elk soort wetenschapper te werken. Wij zijn beide heel verschillend in onze doelstellingen en drives, Bb, maar beide insteken en drijfveren zouden hun plek moeten hebben, en stiekem zijn we allebei een beetje paria's in die zin dat het steeds moeilijk wordt om te doen waar we voor staan, of dat nu onbelemmerd nieuwschierig zijn is of de wereld willen verbeteren... Teveel haken en ogen. Teveel regels. Teveel geldstuff.quote:
[..]
Achja zo helaas is dat ook weer niet toch. De enige plek waar dat als een helaas opgevat wordt is academia.
Zou ook je imposter syndrome kunnen zijn dat hier spreektquote:Op woensdag 27 september 2017 08:52 schreef Bosbeetle het volgende:
Ik wil ook wel werk op hoog niveau doen... maar ik kan het niet. Helaas is dat de reden dat ik maar in academia blijf hangen.
Zal ook meespelen.quote:
[..]
Zou ook je imposter syndrome kunnen zijn dat hier spreekt
.Nope wel langer.quote:
Denken dat het gras elders groener is.
Eeeeeèn hij mag naar een ander blad zonder dat hij gereviewed isquote:
Net voor de aller eerste keer een software pakketje gesubmit
leuke mails op zaterdagavond tien uur.Inderdaad, bijzonder moment om een afwijzing te sturen.quote:
[..]
Eeeeeèn hij mag naar een ander blad zonder dat hij gereviewed is
We hebben dit weekend twee review-achtige papers gesubmit naar twee klinisch georienteerde journals, en tegelijkertijd op biorxiv gezet. Ben benieuwd of de editors daar wat van gaan/durven te zeggen.
Ah zo het is allemaal nog nieuw voor mij dat biorxiv, heb er wel eens over gedacht.quote:
Dan zet je de revisie op biorxiv. Overigens doen we dat alleen als we naar een nieuw journal gaan, na een afwijzing, niet als we een revisie naar hetzelfde blad sturen. Zodat de bladen toch nog wat exclusiviteit hebben.
Nobel voor circadian rhythms, beetje saai IMHO. Zijn toch veel impactvollere resultaten geweest dan dat.
Opzich best een leuk onderwerp moleculair gezien...quote:
Nobel voor circadian rhythms, beetje saai IMHO. Zijn toch veel impactvollere resultaten geweest dan dat.
Ik moet binnenkort een presentatie geven, in de vorm van één hoorcollege en één of twee werkcolleges. In het hoorcollege ga ik een bepaalde werkwijze uitleggen, en daar moeten mijn collega’s later mee aan de slag. Over die werkwijze valt te discussiëren, maar binnen het bedrijf wordt dit de manier van werken. Punt uit.
Dus eigenlijk ik wil dit principe heel sec en praktisch uitleggen, en er mensen mee op pad sturen. Zonder meteen te verzanden in discussies of lastige vragen. Ik heb liever dat ze het stappenplan gewoon in de praktijk uitproberen en dan de vragen en problemen ‘opsparen’ voor de werkcolleges. Hoe kan ik nou op een chique of leuke manier zeggen dat vragen niet welkom zijn?!
Het helpt ook niet dat dit mijn eerste presentatie in 15 jaar is ...
Al vind ik het wel een vreemde keuze om tijdens een hoorcollege geen vragen te willen beantwoorden.
Ik twijfel ook nog daarover! Maar ik zoek een manier om de vaart erin te houden en vooral om te voorkomen dat mensen het zien als een podium om hun visie te etaleren (dat gaat gebeuren en dan raak ik van de leg).quote:
Wat altijd een handig moment is, is als er een eerste vraag komt. Je kunt dan gewoon zeggen vragen over deze werkwijze kun je stellen tijdens de werkcollege's.
Al vind ik het wel een vreemde keuze om tijdens een hoorcollege geen vragen te willen beantwoorden.
Ik heb ook veel liever dat ik mensen gewoon direct aan het werk zet met een instructie en dan wel zie waar ze tegenaan lopen in de praktijk. Maar het moet dus eerst als theorie worden opgediend, en dat wil ik zo strak mogelijk doen. Bijna zoals de veiligheidsinstructie in een vliegtuig zeg maar. Maar dat lijkt sociaal niet geaccepteerd
ik herinner me van hoorcolleges vroeger dat je dan ook vaak geen vragen mocht stellen, maar ik weet niet meer hoe dat toen werd aangegeven.je kunt ook gewoon de vragen beperken tot de laatste 5 minuten. Gewoon bij de eerste vraag zeggen er is ruimte voor vragen aan het einde. Er is trouwens ook wel een grote kans dat er helemaal geen vragen komenquote:
[..]
Ik twijfel ook nog daarover! Maar ik zoek een manier om de vaart erin te houden en vooral om te voorkomen dat mensen het zien als een podium om hun visie te etaleren (dat gaat gebeuren en dan raak ik van de leg).
Ik heb ook veel liever dat ik mensen gewoon direct aan het werk zet met een instructie en dan wel zie waar ze tegenaan lopen in de praktijk. Maar het moet dus eerst als theorie worden opgediend, en dat wil ik zo strak mogelijk doen. Bijna zoals de veiligheidsinstructie in een vliegtuig zeg maar. Maar dat lijkt sociaal niet geaccepteerd
Volgensmij is het laatste wat je moet doen nu alvast gaan bedenken wat er allemaal mis kan gaan
Een hoorcollege duurt bij ons 90 minuten (pauze niet meegerekend). Dat is meer dan genoeg tijd om je verhaal te doen en vragen te beantwoorden. Je publiek kan niet 90 minuten lang achterover leunen en geïnteresseerd luisteren. Het is dus goed om je praatje niet te informatiedicht te maken en juist ruimte te creëren voor interactie. Denk je dat het veel werk kost om door de inhoud heen te gaan, zorg dan dat studenten die voor het hoorcollege kunnen bestuderen.
Dit.quote:
Waarom zou je in hemelsnaam willen dat mensen iets kritiekloos uitvoeren?
Vind het een vreemde instelling.
Dank! Begin de 23e, en heb er echt vreselijk veel zin in.quote:
Mobo, gefeliciteerd met je nieuwe baan trouwens! Je doet er vast niet onverstandig aan om een universitaire carrière achter je te laten. Ik ben zelf ook weer aan het rondkijken.
Heerlijk om het allemaal achter je te laten! Nooit meer artikelen indienen, eindeloos herschrijven en je zorgen maken om je publicatielijst.quote:
[..]
Dank! Begin de 23e, en heb er echt vreselijk veel zin in.
Ik heb toch tips gegeven? Ik probeer altijd constructief te zijn, niet alleen afschieten maar ook een alternatief schetsen. Alleen heb ik daar straks geen tijd meer voor, dus blijft het bij het afschieten van scripties.quote:Op woensdag 11 oktober 2017 15:20 schreef Bosbeetle het volgende:
Wat zijn we het hier weer eensgezind maar arual heeft er waarschijnlijk niets aan...
Ik denk nooit in uren... het ene moment ben ik meer bezig met stagelopers, studenten, en lesgeven. Het andere moment meer met samenwerkingen, projecten en artikelen. Aan mijn eigen werk kom ik zo weinig toe dat ik op het moment niet meer weet wat "mijn eigen werk" is.quote:
Hoeveel uur staat er bij andere universiteiten trouwens voor het begeleiden van een scriptietraject?
Cue, problemen om geld te regelen. Ik wil graag geld voor mijn eigen werk waarvan ik zelf niet weet wat het is
Het verlamde me, hence: nog geen publicaties. Ik schrijf best goed en lekker, zolang het maar niet academisch-academisch isquote:Op woensdag 11 oktober 2017 15:19 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Heerlijk om het allemaal achter je te laten! Nooit meer artikelen indienen, eindeloos herschrijven en je zorgen maken om je publicatielijst.
En dat kan ik nu in de 'echte' wereld doen, maar wel met een flinke club mensen om me heen om van te leren, om mee samen na te denken, en ga zo maar door. Ik denk, nee, ik weet dat dat veel beter bij me past.Zelfs als jij niet in uren denkt, dan zijn er wel richtlijnen voor hoeveel uur begeleiding van een scriptie moet kosten binnen je faculteit/afdeling.quote:
[..]
Ik denk nooit in uren... het ene moment ben ik meer bezig met stagelopers, studenten, en lesgeven. Het andere moment meer met samenwerkingen, projecten en artikelen. Aan mijn eigen werk kom ik zo weinig toe dat ik op het moment niet meer weet wat "mijn eigen werk" is.
Cue, problemen om geld te regelen. Ik wil graag geld voor mijn eigen werk waarvan ik zelf niet weet wat het is
Klinkt goed!quote:
Ik ben zelf ook net begonnen hier in Bergen midden vorige maand (wel nog academisch), tot nu toe zeer positief. Interessant project, samenwerking is tot nu toe fijn, en ook internationale samenwerking in het vooruitzicht. Ik heb 3 maanden extra gekregen voor onderwijs e.d., maar ik weet nog niet wat het gaat inhouden.
Maar is dat niet juist een probleem, dat je aan je eigen werk niet meer toe komt?quote:
[..]
Ik denk nooit in uren... het ene moment ben ik meer bezig met stagelopers, studenten, en lesgeven. Het andere moment meer met samenwerkingen, projecten en artikelen. Aan mijn eigen werk kom ik zo weinig toe dat ik op het moment niet meer weet wat "mijn eigen werk" is.
Cue, problemen om geld te regelen. Ik wil graag geld voor mijn eigen werk waarvan ik zelf niet weet wat het is
Klopt weet ik zo niet uit mijn hoofd, bij ons bevat een scriptie sowieso een groot praktisch gedeelte, pure literatuur scripties heb ik nog niet begeleid hier.quote:
[..]
Zelfs als jij niet in uren denkt, dan zijn er wel richtlijnen voor hoeveel uur begeleiding van een scriptie moet kosten binnen je faculteit/afdeling.
Dat krijg je als je niet in uren denkt.quote:
[..]
Maar is dat niet juist een probleem, dat je aan je eigen werk niet meer toe komt?
Ja dat is zeker een probleem, of nouja probleem, ik speel soms met de gedachte om maar gewoon aan mijn baas te melden of hij me niet een paar schalen naar beneden kan zetten zodat ik gewoon kan blijven doen wat ik doe, want het werk dat ik doe vind ik wel leuk. Alleen is het nogal mager voor een "postdoc".quote:
[..]
Maar is dat niet juist een probleem, dat je aan je eigen werk niet meer toe komt?
Kost dat jou geen tijd?quote:
[..]
Klopt weet ik zo niet uit mijn hoofd, bij ons bevat een scriptie sowieso een groot praktisch gedeelte, pure literatuur scripties heb ik nog niet begeleid hier.
Bij ons bestaan de scripties ook voor een groot deel uit praktisch werk, namelijk het verzamelen van data. Het is best intensief om zo'n proces te begeleiden, vooral als een student alles zelf moet bedenken en doen. En het is ook heel leuk om te doen en bevredigend trouwens. Studenten leren er veel van.
Ik vind het ontzettend belangrijk om de diverse aspecten van dat proces te begeleiden. Zo neem ik de tijd om oorspronkelijke databestanden te bekijken, bewerkingen die erop zijn toegepast, de syntax die is gebruikt voor de analyses. Dat zijn meteen de eerste zaken die onder druk komen te staan als begeleidingstijd wordt gekort. Bedenk maar wat de gevolgen zijn voor de kwaliteit van het werk.
In welke schaal zit je nu?quote:
[..]
Ja dat is zeker een probleem, of nouja probleem, ik speel soms met de gedachte om maar gewoon aan mijn baas te melden of hij me niet een paar schalen naar beneden kan zetten zodat ik gewoon kan blijven doen wat ik doe, want het werk dat ik doe vind ik wel leuk. Alleen is het nogal mager voor een "postdoc".
Bij ons staat dit als enige tijdsaanduiding (dit is een 5 weeks bachelor minor project)quote:
[..]
Kost dat jou geen tijd?
Bij ons bestaan de scripties ook voor een groot deel uit praktisch werk, namelijk het verzamelen van data. Het is best intensief om zo'n proces te begeleiden, vooral als een student alles zelf moet bedenken en doen. En het is ook heel leuk om te doen en bevredigend trouwens. Studenten leren er veel van.
Ik vind het ontzettend belangrijk om de diverse aspecten van dat proces te begeleiden. Zo neem ik de tijd om oorspronkelijke databestanden te bekijken, bewerkingen die erop zijn toegepast, de syntax die is gebruikt voor de analyses. Dat zijn meteen de eerste zaken die onder druk komen te staan als begeleidingstijd wordt gekort. Bedenk maar wat de gevolgen zijn voor de kwaliteit van het werk.
Daarnaast zit dus nog het hele practische stuk. Bij zo'n klein project ben investeer ik denk ik richting de 8~10 uur per week.quote:During the 5 weeks period about 2 meetings of 2-3 hrs a week are envisaged to discuss assignment/ readings/ collectively composed report text/answers.
Heb zo'n geen voorbeeld voor een halfjaars BEP project of master thesis protocol bij de hand.
10quote:
Ik weet natuurlijk niet in welke trede je zit, maar ik zou me dan zeker niet een schaal terug laten zetten! Sterker nog, dat kan volgens mij niet eens, want dit is de eerste schaal waar je in komt als je bent gepromoveerd, toch? Ik denk dat het tijd is dat je werkgever verwachtingen bij gaat stellen, want zo te horen word je eerder onderbetaald.quote:
Nu hebben we in ons lab een nieuw apparaat in elkaar gesleuteld dat hetzelfde kan als hun technologie, maar dan nog meer en beter. Metingen wijzen uit dat ze een belangrijke stap in het dataprocessen niet goed hebben uitgevoerd, waardoor alle data die ze de afgelopen jaren gepubliceerd hebben, waardeloos is. Of zijn, zoals Amerikaanse coauteurs geregeld verbeteren.
Nu ben ik een artikel aan het schrijven waarin ik dit netjes documenteer, maar er is een kans dat dit artikel in de review blijft hangen. Ons laatste artikel is na Major revisions ondertussen meer dan een half jaar in review, en het nieuwe manuscript is vanwege hun garbage data nog meer politiek geladen.
Iemand wel eens eerder met dit bijltje gehakt?
Schaal tien op een universitair medisch centrum is wel iets hoger dan schaal tien op een universiteit.quote:
[..]
Ik weet natuurlijk niet in welke trede je zit, maar ik zou me dan zeker niet een schaal terug laten zetten! Sterker nog, dat kan volgens mij niet eens, want dit is de eerste schaal waar je in komt als je bent gepromoveerd, toch? Ik denk dat het tijd is dat je werkgever verwachtingen bij gaat stellen, want zo te horen word je eerder onderbetaald.
En voor wat ik doe wordt ik in mijn ogen te veel betaald, als ik meer zou verdienen zou ik niet meer prettig kunnen doen wat ik doe... (want ik doe ook wel heel veel gewoon wat ik leuk vind)
Ik heb hier niet eerder mee te maken gehad, maar volgens mij heb je diverse opties:
- Je tijdschrift zorgvuldig kiezen. Misschien is er een tijdschrift in je vakgebied dat bijv. replicatie hoog in het vaandel heeft staan?
- Niet in een wetenschappelijk tijdschrift publiceren maar op een andere manier in de openbaarheid brengen.
- Het tijdschrift waarin het slordige artikel is gepubliceerd aanschrijven en wijzen op slordigheden zodat ze een intern onderzoek kunnen starten en eventueel de publicatie terug kunnen trekken.
Voor PhD studenten moet je eerder in weken of maanden denken, dan in uren.
Ah, ik wist niet dat je buiten de cao van universiteiten valt. Dan zou ik zeggen: doen. Als het geld het je niet waard is, blijf dan vooral doen wat je leuk vindt.quote:
[..]
Schaal tien op een universitair medisch centrum is wel iets hoger dan schaal tien op een universiteit.
En voor wat ik doe wordt ik in mijn ogen te veel betaald, als ik meer zou verdienen zou ik niet meer prettig kunnen doen wat ik doe... (want ik doe ook wel heel veel gewoon wat ik leuk vind)
Tja of gewoon voor dit geld blijven doen wat ik doe. Zolang er geen haan kraait, als ze beginnen te kraaien kan ik altijd nog ladders in elkaar gaan zetten.quote:
[..]
Ah, ik wist niet dat je buiten de cao van universiteiten valt. Dan zou ik zeggen: doen. Als het geld het je niet waard is, blijf dan vooral doen wat je leuk vindt.
Niet zo direct, wel een artikel nogsteeds niet de deur uit wat niet helemaal schort met een aantal bigshots in het veld, en dus door nieuwe techniek de boel wat open zou kunnen scheuren. Daarop zijn we in een review zo uitgescholden en afgekafferd dat we daar nog steeds niet van hersteld zijn. Ook al zeggen we tegen elkaar dat het ongefundeerde kritiek was (wat het ook was) hikken we toch tegen resubmitten aan.quote:
Een concurrent heeft een flinke technologische voorsprong op de rest van het vakgebied, en heeft die voorsprong gebruikt om als een dolle te publiceren. Ik heb een artikel mogen reviewen, een jaar geleden, en dat artikel zat vol met slordigheden, maar is uiteindelijk wel gepubliceerd.
Nu hebben we in ons lab een nieuw apparaat in elkaar gesleuteld dat hetzelfde kan als hun technologie, maar dan nog meer en beter. Metingen wijzen uit dat ze een belangrijke stap in het dataprocessen niet goed hebben uitgevoerd, waardoor alle data die ze de afgelopen jaren gepubliceerd hebben, waardeloos is. Of zijn, zoals Amerikaanse coauteurs geregeld verbeteren.
Nu ben ik een artikel aan het schrijven waarin ik dit netjes documenteer, maar er is een kans dat dit artikel in de review blijft hangen. Ons laatste artikel is na Major revisions ondertussen meer dan een half jaar in review, en het nieuwe manuscript is vanwege hun garbage data nog meer politiek geladen.
Iemand wel eens eerder met dit bijltje gehakt?
Voor dit soor dingen moet je geloof ik een lange adem hebben...
Prepublicatie een idee? Of denk je dat je het dan helemaal niet meer weg krijgt.
Deels. Ik heb ondertussen zo veel vijanden gemaakt, die het allemaal tot editor hebben geschopt, dat ik tegenwoordig goed moet zoeken naar een journal waar ze mijn gezicht nog niet kennen. Komt ook door het vakgebied, waar eigenlijk iedereen elkaar kan schieten. En ja, als het artikel bij de concurrent terecht komt, dan wordt t erg lastig, maar meestal mag je specifieke reviewers uitsluiten. Niet dat editors daar altijd gehoor aan geven...quote:
Lyrebird, denk je dat het in het reviewproces zal blijven hangen vanwege politiek (d.w.z. de belangen die ermee gemoeid zijn?).
Het is een kwaal binnen het vakgebied dat de top dogs hun carrière hebben gemaakt met "show and tell": laar een leuk plaatje zien en vertel wat je ziet. Vooral niets quantificeren, want stel je voor daf het wetenschappelijk wordtquote:Ik heb hier niet eerder mee te maken gehad, maar volgens mij heb je diverse opties:
- Je tijdschrift zorgvuldig kiezen. Misschien is er een tijdschrift in je vakgebied dat bijv. replicatie hoog in het vaandel heeft staan?
Dat soort tijdschriften hebben we niet echt.Door te roddelen?quote:- Niet in een wetenschappelijk tijdschrift publiceren maar op een andere manier in de openbaarheid brengen.
Hieraan zat ik ook te denken. Het gaat om misschien wel tien artikelen, in bladen met een - voor het vakgebied - hoge impactfactor. Maar daarvoor zal ik toch eerst mijn eigen publicatie gepubliceerd moeten krijgen. Want zonder hard bewijs wordt t lastig.quote:- Het tijdschrift waarin het slordige artikel is gepubliceerd aanschrijven en wijzen op slordigheden zodat ze een intern onderzoek kunnen starten en eventueel de publicatie terug kunnen trekken.
Been there, done that.. Ik vind het lastig te behappen, kan er al snel een maand van van slag zijn, maar ik deel ze zelf ook wel eens uit, dus ik zal beter moeten leren inkasseren. En na zo'n tijd realiseer ik me ook vaak dat ze gewoon gelijk hebben, maar het misschien wat ongelukkig verwoorden. Een introductie waarin bijvoorbeeld een belangrijk artikel wel geciteerd wordt, kan enorm veel ergernissen bij een reviewer voorkomen.quote:
[..]
Niet zo direct, wel een artikel nogsteeds niet de deur uit wat niet helemaal schort met een aantal bigshots in het veld, en dus door nieuwe techniek de boel wat open zou kunnen scheuren. Daarop zijn we in een review zo uitgescholden en afgekafferd dat we daar nog steeds niet van hersteld zijn. Ook al zeggen we tegen elkaar dat het ongefundeerde kritiek was (wat het ook was) hikken we toch tegen resubmitten aan.
Ik heb daar geen ervaring mee, ben ook wel erg conservatief als het om dat soort zaken gaat.quote:Prepublicatie een idee? Of denk je dat je het dan helemaal niet meer weg krijgt.
In ons geval werden we misleading genoemd zonder te zeggen wat dan misleading zou zijn, dat is gewoon met niet zo veel woorden iemand uitmaken voor fraudeur. (om woorden als bogus en utter nonsense maar te vergeten, allemaal zonder onderbouwing)quote:
[..]
Been there, done that.. Ik vind het lastig te behappen, kan er al snel een maand van van slag zijn, maar ik deel ze zelf ook wel eens uit, dus ik zal beter moeten leren inkasseren. En na zo'n tijd realiseer ik me ook vaak dat ze gewoon gelijk hebben, maar het misschien wat ongelukkig verwoorden. Een introductie waarin bijvoorbeeld een belangrijk artikel wel geciteerd wordt, kan enorm veel ergernissen bij een reviewer voorkomen.
[..]
Ik heb daar geen ervaring mee, ben ook wel erg conservatief als het om dat soort zaken gaat.
Maarja als mensen moeten gaan schelden heb ik het idee dat er wat meer speelt dan alleen wetenschap.
Maar goed, dit hangt natuurlijk af van de conventies in je eigen vakgebied. In de psychologie zou het bovenstaande bijvoorbeeld niet ongebruikelijk zijn. Er zijn genoeg studies geweest die niet deugen en dat is dan aan de kaak gesteld door mensen die niet per se een eigen studie hebben gedaan. Als je bijvoorbeeld kunt beargumenteren dat de methode onzorgvuldig is geweest, dan is het aanschrijven van het tijdschrift waarin het slordige artikel is gepubliceerd een prima optie.
En misschien is de lange adem toch gewoon de beste optie. Voortschrijdend inzicht schrijdt doorgaans langzaam voort.
Ik ben zo blij dat ik uit de wetenschap benquote:
[..]
Been there, done that.. Ik vind het lastig te behappen, kan er al snel een maand van van slag zijn, maar ik deel ze zelf ook wel eens uit, dus ik zal beter moeten leren inkasseren. En na zo'n tijd realiseer ik me ook vaak dat ze gewoon gelijk hebben, maar het misschien wat ongelukkig verwoorden. Een introductie waarin bijvoorbeeld een belangrijk artikel wel geciteerd wordt, kan enorm veel ergernissen bij een reviewer voorkomen.
[..]
Ik heb daar geen ervaring mee, ben ook wel erg conservatief als het om dat soort zaken gaat.
Wat een getraumatiseerd clubje wat elkaar afmaakt
Wij krijgen geloof ik ook 18 uur per afstudeerder, en daar zit een bezoekje bij het bedrijf inbegrepen. Niet echt ruim inderdaad. Of beter: echt nietquote:
Over onderwijstaken gesproken: er komen bij ons nieuwe bezuinigingsrondes aan zodat er nog minder tijd komt voor dezelfde taken. Ik heb er geen woorden voor. Iedereen die onderwijs geeft en onderzoek doet is al volkomen overbelast. Om een voorbeeld te geven: de begeleidingstijd voor een scriptie wordt teruggebracht van 22 naar 18 uur. Dat is alle tijd die je hebt om een scriptie van a tot z te begeleiden, inclusief een beoordelingsgesprek aan het einde van 1 uur en de tweede beoordeling van een andere scriptie. Dat is een fikse korting...
Tja beter dan elkaar de hand boven het hoofd houden...quote:
[..]
Ik ben zo blij dat ik uit de wetenschap ben
Wat een getraumatiseerd clubje wat elkaar afmaakt
Nouja uit die sfeer.quote:Op woensdag 11 oktober 2017 17:43 schreef motorbloempje het volgende:
Je zat niet 'in de wetenschap'? Anders zit iedere masterstudent er 'in'?
Ik zal voor de lange adem gaan, en mocht ik een oudere collega in het vakgebied tegekomen, dan breng ik het onderwerp ter tafel.quote:
Met 'op een andere manier in de openbaarheid brengen' bedoel ik bijvoorbeeld door middel van een blog, een publicatie in een niet-wetenschappelijk tijdschrift of een conferentiepaper. Als je dat tricky vindt omdat er geen peer review op je eigen artikel heeft plaatsgevonden (en het is ook iets om terughoudend in te zijn, mijns inziens), dan zou je altijd nog de peer review op een alternatieve manier kunnen organiseren. Stuur je artikel dan naar vakgenoten die je hoog hebt zitten en die tegelijkertijd onafhankelijk genoeg in hun oordeel zullen zijn. Het is geen volwaardig substituut, maar dan weet je in ieder geval dat iemand die niet direct bij het onderzoek is betrokken kritisch naar je werk heeft gekeken.
Maar goed, dit hangt natuurlijk af van de conventies in je eigen vakgebied. In de psychologie zou het bovenstaande bijvoorbeeld niet ongebruikelijk zijn. Er zijn genoeg studies geweest die niet deugen en dat is dan aan de kaak gesteld door mensen die niet per se een eigen studie hebben gedaan. Als je bijvoorbeeld kunt beargumenteren dat de methode onzorgvuldig is geweest, dan is het aanschrijven van het tijdschrift waarin het slordige artikel is gepubliceerd een prima optie.
En misschien is de lange adem toch gewoon de beste optie. Voortschrijdend inzicht schrijdt doorgaans langzaam voort.
Het is niet in de wetenschap hè, ik zei al dat ik hier stiekem niet thuishoor.quote:
Waarom zou je in hemelsnaam willen dat mensen iets kritiekloos uitvoeren? Dat staat in mijn beleving haaks op academisch onderwijs. Ik denk dat je blij mag zijn als je überhaupt kritische vragen krijgt.
Een hoorcollege duurt bij ons 90 minuten (pauze niet meegerekend). Dat is meer dan genoeg tijd om je verhaal te doen en vragen te beantwoorden. Je publiek kan niet 90 minuten lang achterover leunen en geïnteresseerd luisteren. Het is dus goed om je praatje niet te informatiedicht te maken en juist ruimte te creëren voor interactie. Denk je dat het veel werk kost om door de inhoud heen te gaan, zorg dan dat studenten die voor het hoorcollege kunnen bestuderen.
Het punt is dat er gekozen is voor een bepaalde werkwijze, die in principe ook anders kan. Maar er is voor gekozen om het op deze manier te doen, er is geen ruimte voor een andere interpretatie. Er mag dus niet kritisch gedacht worden. Dat maakt het ook voor mij lastig, want ik ben het er niet per se mee eens. En ik zoek een manier om te voorkomen dat ik straks iets moet verdedigen waar ik niet compleet achter sta.[ Bericht 4% gewijzigd door _Arual_ op 12-10-2017 07:36:01 ]
Waarom?quote:
Misschien moet ik hier niet meer meelezen, mijn vertrouwen in de wetenschap verdampt als ik dit alles zo lees.
Wat je hier leest is dat het niet eenvoudig is, en ook dat er sommige dingen niet helemaal gaan zoals wij het graag zouden zien. Je ziet ook dat er wegen zijn (niet altijd eenvoudige) om dit aan te kaarten en zoals je ziet zijn de meeste wetenschappers behoorlijk vasthoudend, en bereid om te vechten voor wat zijn recht vinden.
Juist de zaken die je hier hoort (en die ons frustreren) zijn onderdeel van het veiligheidsnet die zorgt voor goede wetenschap.
Daarnaast hoor je hier over politieke beslissingen die ons werk beïnvloeden en soms lastiger maken, maar om daarom gelijk de wetenschappers zelf af te schrijven.
[ Bericht 19% gewijzigd door Bosbeetle op 12-10-2017 09:01:56 ]
Daar zou ik geen doekjes om winden en zeggen er zijn andere methodes x,y en z. maar wij hebben gekozen voor y. En dan y zo goed mogelijk uitleggen, waarschijnlijk krijg je alleen maar vragen over y. En als je een vraag krijgt tijdens het hoorcollege zeg je gewoon dat er aan het einde van het college ruimte is voor vragen, dan blokkeer je alle eventuele vragen tijdens het college.quote:
[..]
Het is niet in de wetenschap hè, ik zei al dat ik hier stiekem niet thuishoor.
Wat betreft de lage eisen in Japan, dat viel me ook wel op. Ik was twee weken terug in Tsukuba en hoorde dat Japanse PhDs maar twee publicaties hoeven te hebben als eis. Een nationale en een internationale. Dus op die internationale conferentie waren alle PhD studenten van de universiteit en omgeving een Engelse tekst aan het voorlezen ("I'd like to ask a question, "ano etto ettooo difficult etto wakarimasen", "thank you I'm satisfied with that answer"), en dan hadden ze dat ook weer gehad.
Onbegrijpelijk toch voor zo'n verder heel ontwikkeld land. Zal ook wel door de slechte funding komen. En ik ben verder ook geen fan van een publicatie ratrace, maar toch.
Mijn promotor heeft zich indertijd wel eens in zo'n discussie gestort, en een oud-collega(postdoctijd) heeft zich recentelijk laten verleiden tot zo'n welles-nietes discussie. Het vervalt al snel in een moddergevecht, waar de neutrale toeschouwer veel moeite heeft om te begrijpen waar het om gaat, omdat het om erg gespecialiseerde materie gaat. Al moet ik zeggen dat die oud-collega dat erg netjes had aangepakt, en een heel duidelijk artikel naar het populairste blad voor ons vakgebied had gestuurd. Dat is misschien wel de beste aanpak.quote:
@Lyrebird is er misschien een review journal in jouw of een aanpalend vakgebied? Die willen wel eens een "both sides" doen, mocht het verhit worden en je het niet gepubliceerd krijgen. Ik zit zelf in een heel gezapig vakgebied, computer games (voor fans door fans), maar elke tien jaar is er wel een rel, en een paar jaar terug was dat over of games je gewelddadig maakten. Een groep zwaargewichten van de APA had voor eens en altijd bewezen dat dat wel zo was, en een kleine UHD ergens bleef ze aanvallen in ingezonden brieven en kleinere journals die ze niet onder controle hadden. Totdat Review of General Psychology ze een podium gaf om ze allebei te laten ranten (leidt ook weer tot clicks ik bedoel citation score), (en de Amerikaanse wetgever er zich tegenaan begon te bemoeien) en inmiddels leunen de meeste mensen naar 'toch niet echt'.
Tsukuba is nog een van de betere universiteiten van Japan. Op ons universiteitje mocht je promoveren, als je 1 artikel in een blad zonder impactfactor had gepubliceerd. Dat hebben ze een paar jaar geleden aangepast, en nu moet het in een blad met een IF > 1 gepubliceerd zijn. Dat zijn nog eens standaarden.quote:Wat betreft de lage eisen in Japan, dat viel me ook wel op. Ik was twee weken terug in Tsukuba en hoorde dat Japanse PhDs maar twee publicaties hoeven te hebben als eis. Een nationale en een internationale. Dus op die internationale conferentie waren alle PhD studenten van de universiteit en omgeving een Engelse tekst aan het voorlezen ("I'd like to ask a question, "ano etto ettooo difficult etto wakarimasen", "thank you I'm satisfied with that answer"), en dan hadden ze dat ook weer gehad.
Onbegrijpelijk toch voor zo'n verder heel ontwikkeld land. Zal ook wel door de slechte funding komen. En ik ben verder ook geen fan van een publicatie ratrace, maar toch.
PhD scholarship funding is ook nog eens voor maar drie jaar, dat helpt ook niet, omdat de gemiddelde student pas na drie jaar productief wordt.Ja, internationale conferenties in Japan, breek me de bek niet open. Een doorsnee student presenteert een poster, want een voordracht geven durven ze niet. En een conferentie is een plaats waar mensen een praatje geven, en waar andere mensen luisteren. Dat is geen plaats voor discussie. Vragen stellen, mwah, liever niet. Apart wereldje.
Het funding percentage voor onderzoek ligt trouwens internationaal gezien hoog. Maar er is maar een ronde per jaar. Het is wel erg Japans georganiseerd, wat het voor buitenlanders lastig maakt om een grant binnen te halen. Je mag ze in het Engels indienen, maar je moet dan hopen op reviewers die de Engelse taal machtig zijn.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 12-10-2017 10:34:59 ]
In China schijn je met een 5+ IF publicatie in aanmerking te komen voor promotie (assistant professor -> full professor?). Van een uitgever van een 5+ journal hoorde ik dat hun toevoer bijna opdroogde toen de IF van hun journal een jaar beneden de 5 zakte. Ook gaf hij aan dat voor het vakgebied meer dan de helft van de publicaties nu uit China komt, maar dat er erg weinig door wetenschappers uit China wordt gereviewed. Er zijn ook bijna geen editors uit China.quote:
Ik las laatst in de nature dat ze in china, qatar en andere landen profs gewoon een grant een paar miljoen geven als ze in een 10+ journal publiceren... Ook wel een aparte manier van belonen.
Maar hoe weet ik nou of een wetenschappelijk onderzoek van een concurrent van lyrebird-achtige personen is en ik het dus niet moet vertrouwen of dat het van lyrebird-achtige personen zelf is?quote:
[..]
Waarom?
Wat je hier leest is dat het niet eenvoudig is, en ook dat er sommige dingen niet helemaal gaan zoals wij het graag zouden zien. Je ziet ook dat er wegen zijn (niet altijd eenvoudige) om dit aan te kaarten en zoals je ziet zijn de meeste wetenschappers behoorlijk vasthoudend, en bereid om te vechten voor wat zijn recht vinden.
Juist de zaken die je hier hoort (en die ons frustreren) zijn onderdeel van het veiligheidsnet die zorgt voor goede wetenschap.
Daarnaast hoor je hier over politieke beslissingen die ons werk beïnvloeden en soms lastiger maken, maar om daarom gelijk de wetenschappers zelf af te schrijven.
Misschien kunnen we een zwarte lijst aanleggen van onbetrouwbare wetenschappers in dit topique?
Laat ik eens erg cynisch zijn, en stellen dat er voor mensen die zoals ik onderzoek willen doen, en dat is op een klassieke manier, eigenlijk geen ruimte is.quote:
[..]
Maar hoe weet ik nou of een wetenschappelijk onderzoek van een concurrent van lyrebird-achtige personen is en ik het dus niet moet vertrouwen of dat het van lyrebird-achtige personen zelf is?
Misschien kunnen we een zwarte lijst aanleggen van onbetrouwbare wetenschappers in dit topique?
Als we even vergeten dat de moderne onderzoeker wordt doodgegooid met zaken die niets met onderzoek van doen hebben, denk aan lesgeven en administratieve taken, dan hebben we ook nog eens systemen voor publicaties en grants die ons dwingen in een dwangbuis, om veel te publiceren, om snel te publiceren, en om ons eigen werk zo gunstig mogelijk voor het voetlicht te brengen. Dat laatste vraagt om salesmanship (niets mis mee), wat al snel in politiek kan veranderen en wat niet kies is.
Vakgebieden zouden een bepaald zelfreinigend vermogen moeten hebben om dat laatste tegen te gaan, waardoor mensen die onzin verkopen of politiek bedrijven met pek en veren worden verjaagd. Rond 2001, toen ik begon, had ik het idee dat dat er wel was. Maar de oude garde is nu met pensioen aan gaan, en onderzoekers tot een jaar of vijftig oud houden er hele andere normen en waarden op na. Het is vaak tenenkrommend wat ik op conferenties hoor, en in manuscripten tegenkom. Maar het werkt prima en het wordt beloond met grants en keynote invitations.
Hoe het dan wel moet? Ik zou het niet weten.
Ik denk serieus niet dat je wereldbeeld daar ook maar iets van veranderd. Je moet het zien als een discussie op het hoogste niveau. Als dit over fietsen zou gaan moet je het zien als twee fietsenmakers die discusieren over drie verschillende types ventielen en welke beter zou zijn, alle drie houden ze lucht gewoon in de band, maar de één geeft bijvoorbeeld een beetje meer weerstand bij het pompen terwijl de andere weer makkelijker te bevestigen is en een derde iets minder snel uitdroogt.. om maar een stom voorbeeld te verzinnen. Als geintreseerde leek is het voldoende te weten het ventiel houd lucht binnen en werkt. Als fiets specialist worden andere zaken belangrijker. Dus tenzij je je eigen MRIs wilt gaan bouwen zou ik me geen zorgen maken.quote:
[..]
Maar hoe weet ik nou of een wetenschappelijk onderzoek van een concurrent van lyrebird-achtige personen is en ik het dus niet moet vertrouwen of dat het van lyrebird-achtige personen zelf is?
Misschien kunnen we een zwarte lijst aanleggen van onbetrouwbare wetenschappers in dit topique?
Verder is het belangrijk om gewoon te onthouden dat wetenschap je ook geen absolute waarheden gaat geven en dat er altijd gefinetuned wordt.
Kijk ook eens wat het oplevertquote:
Misschien moet ik hier niet meer meelezen, mijn vertrouwen in de wetenschap verdampt als ik dit alles zo lees.
Wat dat betreft is het net politiek. Ik heb ook niet veel vertrouwen in de hedendaagse politiek, maar ondertussen leven we wel een democratisch, welvarend land. De haken en ogen daaraan zijn wmb veel minder dan in veel andere landen.Ik volg zelf ook Sabine Hossenfelder haar blog,
http://backreaction.blogspot.nl
Bij haar merk ik de laatste tijd ook steeds meer frustratie over het academische leven. En ik hoor het natuurlijk van oud-collega's die nu postdoccen. Een reden waarom ik me er niet aan waag, hoe mooi ik onderzoek (plus bijbehorend onderwijs!) ook vind
Ik vind dat denk ik wel een grootste probleem met hoe dingen soms geregeld zijn een wild avontuur richting high hanging fruit is vaak onmogelijk. Tenzij de politiek er achter gaat staan en zegt we zullen en moeten naar de maan voordat die anderen het doen.
Ik vind het vooral onbegrijpelijk dat je aantal publicaties als maatgevend voor kwaliteit ziet. Mijn collega's en ik willen daar het liefst zo snel mogelijk vanaf. De oudere generatie werkt tegen; het zou helemaal rot zijn als de jongere garde het voor zichzelf verpest.quote:
@Lyrebird is er misschien een review journal in jouw of een aanpalend vakgebied? Die willen wel eens een "both sides" doen, mocht het verhit worden en je het niet gepubliceerd krijgen. Ik zit zelf in een heel gezapig vakgebied, computer games (voor fans door fans), maar elke tien jaar is er wel een rel, en een paar jaar terug was dat over of games je gewelddadig maakten. Een groep zwaargewichten van de APA had voor eens en altijd bewezen dat dat wel zo was, en een kleine UHD ergens bleef ze aanvallen in ingezonden brieven en kleinere journals die ze niet onder controle hadden. Totdat Review of General Psychology ze een podium gaf om ze allebei te laten ranten (leidt ook weer tot clicks ik bedoel citation score), (en de Amerikaanse wetgever er zich tegenaan begon te bemoeien) en inmiddels leunen de meeste mensen naar 'toch niet echt'.
Wat betreft de lage eisen in Japan, dat viel me ook wel op. Ik was twee weken terug in Tsukuba en hoorde dat Japanse PhDs maar twee publicaties hoeven te hebben als eis. Een nationale en een internationale. Dus op die internationale conferentie waren alle PhD studenten van de universiteit en omgeving een Engelse tekst aan het voorlezen ("I'd like to ask a question, "ano etto ettooo difficult etto wakarimasen", "thank you I'm satisfied with that answer"), en dan hadden ze dat ook weer gehad.
Onbegrijpelijk toch voor zo'n verder heel ontwikkeld land. Zal ook wel door de slechte funding komen. En ik ben verder ook geen fan van een publicatie ratrace, maar toch.
De oplossing is dat je niet op enkele publicaties moet vertrouwen, maar inzicht moet proberen te krijgen in een discussie. Dat is voor buitenstaanders niet altijd even makkelijk. Ik kan zelf door redelijk veel bullshit heen prikken, maar dat gaat me in het vakgebied van Lyrebird waarschijnlijk niet lukken. Het enige wat er dan op zit, is permanent sceptisch blijven, altijd afwegen in hoeverre nieuwe inzichten stroken met oude inzichten die je al hebt en jezelf toestaan om een foute inschatting te maken (zolang je je maar openstelt voor voortschrijdend inzicht).quote:
[..]
Maar hoe weet ik nou of een wetenschappelijk onderzoek van een concurrent van lyrebird-achtige personen is en ik het dus niet moet vertrouwen of dat het van lyrebird-achtige personen zelf is?
Misschien kunnen we een zwarte lijst aanleggen van onbetrouwbare wetenschappers in dit topique?
Das dus het probleem, ik moet wel stemmen op partijpunten en vertrouwen op bepaalde medicijnen of inentingen die door de wetenschap opgehemeld worden. Maar ik weet er niet genoeg van.quote:
[..]
De oplossing is dat je niet op enkele publicaties moet vertrouwen, maar inzicht moet proberen te krijgen in een discussie. Dat is voor buitenstaanders niet altijd even makkelijk. Ik kan zelf door redelijk veel bullshit heen prikken, maar dat gaat me in het vakgebied van Lyrebird waarschijnlijk niet lukken. Het enige wat er dan op zit, is permanent sceptisch blijven, altijd afwegen in hoeverre nieuwe inzichten stroken met oude inzichten die je al hebt en jezelf toestaan om een foute inschatting te maken (zolang je je maar openstelt voor voortschrijdend inzicht).
In elke bedrijfstak heb je controle-organen, in de wetenschap is er dat toch ook?
Net zoals de keuringsdienst van waren een shoarmatent kan sluiten moeten er toch ook zwarte lijsten kunnen bestaan van wetenschappers?
Yup die is er (en een integraal onderdeel van de wetenschap) en alles wat je leest is daar doorheen gekomen.quote:
[..]
Das dus het probleem, ik moet wel stemmen op partijpunten en vertrouwen op bepaalde medicijnen of inentingen die door de wetenschap opgehemeld worden. Maar ik weet er niet genoeg van.
In elke bedrijfstak heb je controle-organen, in de wetenschap is er dat toch ook?
Net zoals de keuringsdienst van waren een shoarmatent kan sluiten moeten er toch ook zwarte lijsten kunnen bestaan van wetenschappers?
Kan er dan een medicijn op de markt komen dat later blijkt niet zo goed te zijn, ja.
Net zoals een keuringsdienst vroeger verplichte om asbest op je dak te leggen en nu verbied om asbest op je dak te leggen.
Oh nee daarom eindigde ik ook met dat ik niet voor een publicatie ratrace ben. In Nederland hoef je natuurlijk in principe überhaupt niets te publiceren om te promoveren (Of nouja een publicatie: je proefschrift/proefontwerp). Maar ik denk wel dat het als wetenschapper belangrijk is dat je jezelf in het internationale discours kunt begeven, en dat kunnen veel Japanners niet. Die staan een keer met knikkende knieën naast een poster en rennen daarna terug naar de hotelkamer. Dus minstens twee of drie conferenties moet je wel bezoeken. Maar ik heb ook wel eens met EUR promovendi gesproken, die moesten minimaal 2 conferentie en 1 journal paper per jaar hebben. Dat vond ik echt gewoon debiel (eigenlijk worden ze misbruikt voor h-index oppompen door de begeleiders).quote:
[..]
Ik vind het vooral onbegrijpelijk dat je aantal publicaties als maatgevend voor kwaliteit ziet. Mijn collega's en ik willen daar het liefst zo snel mogelijk vanaf. De oudere generatie werkt tegen; het zou helemaal rot zijn als de jongere garde het voor zichzelf verpest.
Ik ben ook geen voorstander van een ratrace, ik vind dat kwaliteit boven aan moet staan. Maar search committees hebben daar vaak helemaal geen kijk op. Die tellen alleen maar publicaties.
Geld wordt ook steeds belangrijker. Als je geen grote grant op je naam hebt staan, kun je het schudden. Andersom zijn er ook brekebenen met een pover CV die in samenwerking met hun mentor een (trainings) grant hebben binnengehaald, en die wel aan de bak kwamen. Dat geeft nog maar eens aan hoe krom dit wereldje in elkaar zit.
?quote:
In Nederland hoef je natuurlijk in principe überhaupt niets te publiceren om te promoveren (Of nouja een publicatie: je proefschrift/proefontwerp).
De eisen verschillen per vakgebied, maar de mogelijkheid tot promoveren zonder publicaties ken ik persoonlijk alleen van 1 wiskundepromovendus.
Ik ken er ook wel één zonder. Maar in meestal worden er dan na de promotie wel één of twee hoofdstukken van gepubliceerd.quote:
[..]
?
De eisen verschillen per vakgebied, maar de mogelijkheid tot promoveren zonder publicaties ken ik persoonlijk alleen van 1 wiskundepromovendus.
Ikzelf had maar er maar één maar een jaar later waren dat er vier.
Klopt maar binnen universiteiten gelden er wel eigen regels waaraan promovendi moeten voldoen.quote:
Volgens mij zijn de enige regels om te promoveren, dat iemand met promotierecht je promoveert en nadat je proefschrift door een correct geformeerde thesiscommissie is goedgekeurd. In theorie hoef je als promovendus niet verbonden met een universiteit te zijn, en kun je met een in eigen tijd geschreven thesis promoveren. (zie ook eredoctoraten.) In de praktijk komt dat (naast eredoctoraten) nauwelijks voor.
Ik vind het altijd wel leuk om te horen dat er af en toe een 70 jarige promoveert op het leven van persoon x, dat blijkt dat iemand vanaf het pensioen zich helemaal in het rondte gewerkt heeft om dan nog een proefschrift af te leveren die vakgenoten prijzen. Mooie verhalen zijn dat.
Hoe zit het met de DSM-V stoornissen die bedacht zijn door mensen met banden met de medicijnenindustrie?quote:
[..]
Yup die is er (en een integraal onderdeel van de wetenschap) en alles wat je leest is daar doorheen gekomen.
Kan er dan een medicijn op de markt komen dat later blijkt niet zo goed te zijn, ja.
Net zoals een keuringsdienst vroeger verplichte om asbest op je dak te leggen en nu verbied om asbest op je dak te leggen.
Geen idee dat moet je aan een psychiater vragen.quote:
[..]
Hoe zit het met de DSM-V stoornissen die bedacht zijn door mensen met banden met de medicijnenindustrie?
The stories behind a CV
(de naam doet het je niet vermoeden, maar de auteur is een Nederlander).
Leuk om uit de verschillende struggles die ik zelf heb ervaren gedurende mijn carriere uit de doeken te doen. Uiteindelijk is het een heel competitief en selectief beroep wat ik mijn kinderen niet aan zou raden, maar tegelijkertijd wel de allerbeste baan in de wereld is voor mijzelf, nu ik op dit niveau ben aangekomen.
Net als bij professionele sporten en muziek is de wetenschap een prachtig beroep als je in de top 10% mee kunt doen. Het is een vak met veel vrijheid waarin je je creativiteit kwijt kunt en je dromen na kunt jagen, met een prima vergoeding. Bonus, je ziet ook nog eens iets van de wereld, buiten vakanties om.quote:
Leuk om uit de verschillende struggles die ik zelf heb ervaren gedurende mijn carriere uit de doeken te doen. Uiteindelijk is het een heel competitief en selectief beroep wat ik mijn kinderen niet aan zou raden, maar tegelijkertijd wel de allerbeste baan in de wereld is voor mijzelf, nu ik op dit niveau ben aangekomen.
Maar als je niet met die top meekunt, dan ben je al snel een bottom feeder, en dan is het sappelen. Professionel musici zitten in hetzelfde schuitje: ben je niet goed genoeg voor de top, dan moet je zien te overleven door les te geven, of door op zo'n boot of in een hotel muziek te maken.
Wij kennen iets soorgelijks. Les geven aan studenten die daar niet op zitten te wachten, onderzoeksvoorstellen schrijven die worden afgekraakt door reviewers die de ballen verstand van het onderwerp hebben en met je idee aan de haal gaan, en concurrenten die je links en rechts voorbij razen, met steeds indrukwekkendere resultaten.
Dit is ook een van de redenen waarom ik veel strenger ben geworden bij de selectie van PhD studenten. Laatst was er een potentiele student die tegen een carriere switch zat aan te hikken, en die er wel brood in zag om een PhD te doen. Ze had weinig trek in de commerciele baan die ze aangeboden had gekregen, en 'wilde nog wel wat met techniek doen', voordat ze daarvoor te oud was. Dat is niet de juiste instelling. Die PhD is drie tot vijf jaar lang afzien, waarna de ellende pas echt goed begint, voordat het weer leuk wordt.
Leuk in de praktijk komt dat vooral neer op nog een extra interne ronde van beoordelen, zo gaat dat nu al bij beurzen die maar een beperkt aantal inzendingen per universiteit mogen hebben, die worden gewoon intern dmv commissie op dezelfde manier getoetst.
Misschien ben ik naief maar volgens mij kun je als zelf beschreven bottom feeder toch ook zeer goed je gang gaan, als je je naar die rol schikt. Via een combinatie van lesgeven en het af en toe binnenhalen van subsidies kun je prima een klein lab onderhouden.quote:
[..]
Net als bij professionele sporten en muziek is de wetenschap een prachtig beroep als je in de top 10% mee kunt doen. Het is een vak met veel vrijheid waarin je je creativiteit kwijt kunt en je dromen na kunt jagen, met een prima vergoeding. Bonus, je ziet ook nog eens iets van de wereld, buiten vakanties om.
Maar als je niet met die top meekunt, dan ben je al snel een bottom feeder, en dan is het sappelen. Professionel musici zitten in hetzelfde schuitje: ben je niet goed genoeg voor de top, dan moet je zien te overleven door les te geven, of door op zo'n boot of in een hotel muziek te maken.
[..]
Een paar statistieken van mijn lab (est. 2010): tot nu dertien publicaties waar ik corresponding auteur op ben, tegenover twintig rejections (a.k.a. 1.5 afwijzingen per paper); drie subsidies verkregen uit vijftien subsidie aanvragen. Het aantal negatieve uitkomsten is dus veel groter dan het aantal successen en dat vergeten sommigen wel eens.
Het zou zeer kwalijk zijn als dit zo is, maar dan nog: denkt men werkelijk dat onafhankelijk beoordelen mogelijk is in dit systeem? Onze hoogleraren zitten ook voortdurend in verschillende beoordelingscommissies en het wereldje is klein. Ze komen dus geheid voor de situatie te staan dat ze voorstellen moeten beoordelen van mensen die ze kennen (en die ze het geld gunnen).
Ik vind het nog steeds verknipt dat onderzoekers geacht worden in toekenningscommissies zitting te nemen. Dat is toch om gek van te worden, naast al die promotiecommissies en reviews (en managementtaken en oh ja, onderwijs en onderzoek)?
Ik vind academische vrijheid in ieder geval een wassen neus. Ben je succesvol, dan zit je voortdurend in allerlei commissies en neem je deel aan bestuur van de universiteit. Zo blijft er weinig tijd over voor (goed) onderzoek en onderwijs. Ben je niet succesvol, dan ben je in ons veld voortdurend subsidies aan het aanvragen (waarbij een slagingspercentage van minder dan 5% niet abnormaal is) en kom je om in de onderwijstaken.quote:
[..]
Misschien ben ik naief maar volgens mij kun je als zelf beschreven bottom feeder toch ook zeer goed je gang gaan, als je je naar die rol schikt. Via een combinatie van lesgeven en het af en toe binnenhalen van subsidies kun je prima een klein lab onderhouden.
En tja, dan kun je nog zoveel inhoudelijke vrijheid hebben om te doen wat je wilt doen. Als daar geen tijd voor is, dan kom je er eenvoudigweg niet aan toe. Van de week heb ik met collega's eens wat alternatieve carrières op een rijtje gezet en we kwamen tot de conclusie dat we in elk van die banen meer vrijheid zouden hebben.
De enige manier om vrijheid te hebben, is door je tegen de gangbare regels en procedures van de universiteit te keren.
Als je als promovendus bij ons longitudinaal onderzoek doet en zelf je onderzoek opbouwt, dan is het erg lastig om die vier artikelen in vier jaar tijd gepubliceerd te krijgen. Kom je binnen op een lopend project waar al data voor verzameld zijn, dan kun je meteen gaan publiceren en zijn zes artikelen niet onhaalbaar.quote:
Maar ik heb ook wel eens met EUR promovendi gesproken, die moesten minimaal 2 conferentie en 1 journal paper per jaar hebben. Dat vond ik echt gewoon debiel (eigenlijk worden ze misbruikt voor h-index oppompen door de begeleiders).
Ik kijk daarom niet zozeer naar aantal publicaties, maar naar wat iemand aan ervaring heeft opgedaan. En ik lees een 'signature paper' van een sollicitant. Dat geeft een aardig beeld van kwaliteit. In onze laatste sollicatieronde hebben we sollicitanten die in enorme projecten meedraaiden en publicatiebeesten waren afgewezen omdat we er eenvoudigweg geen vertrouwen in hadden dat die zelfstandig een project zouden kunnen aansturen.
Het idee dat aantal publicaties of de impact factor van de tijdschriften waarin iemand publiceert je kan vertellen wat iemands kwaliteiten zijn, is waanzin. Daar moet je als sollicitatiecommissie wat moeite voor doen. En dat is juist ook de functie van een promotiecommissie.
Die laatste eis is op wel meer plaatsen hoor. Bij ons is vier eerste-auteur journal papers in een Q1 geranked tijdschrift (liefst top 10%) gewenst voor promotie; en de echte ondergrens ligt op twee. Daarnaast inderdaad één of twee internationale conferenties per jaar. Vanwege beperkte financiële middelen helaas vaak maar één per jaar.quote:
[..]
Oh nee daarom eindigde ik ook met dat ik niet voor een publicatie ratrace ben. In Nederland hoef je natuurlijk in principe überhaupt niets te publiceren om te promoveren (Of nouja een publicatie: je proefschrift/proefontwerp). Maar ik denk wel dat het als wetenschapper belangrijk is dat je jezelf in het internationale discours kunt begeven, en dat kunnen veel Japanners niet. Die staan een keer met knikkende knieën naast een poster en rennen daarna terug naar de hotelkamer. Dus minstens twee of drie conferenties moet je wel bezoeken. Maar ik heb ook wel eens met EUR promovendi gesproken, die moesten minimaal 2 conferentie en 1 journal paper per jaar hebben. Dat vond ik echt gewoon debiel (eigenlijk worden ze misbruikt voor h-index oppompen door de begeleiders).
Ik werk dan wel niet op een universiteit maar op een onafhankelijk onderzoeksinstituut; evengoed spendeer ik behoorlijk wat tijd aan diverse commissies, reviews en andere zaken. Tegelijkertijd blijft er echt wel voldoende tijd over om mijn groep van nu +10 te onderhouden. Dus zo erg is het nu ook weer niet, en het is ook nuttig om een zegje te kunnen bijdragen over bepaalde zaken zoals essentiele infrastructuur.quote:
[..]
Ik vind academische vrijheid in ieder geval een wassen neus. Ben je succesvol, dan zit je voortdurend in allerlei commissies en neem je deel aan bestuur van de universiteit. Zo blijft er weinig tijd over voor (goed) onderzoek en onderwijs. Ben je niet succesvol, dan ben je in ons veld voortdurend subsidies aan het aanvragen (waarbij een slagingspercentage van minder dan 5% niet abnormaal is) en kom je om in de onderwijstaken.
En tja, dan kun je nog zoveel inhoudelijke vrijheid hebben om te doen wat je wilt doen. Als daar geen tijd voor is, dan kom je er eenvoudigweg niet aan toe. Van de week heb ik met collega's eens wat alternatieve carrières op een rijtje gezet en we kwamen tot de conclusie dat we in elk van die banen meer vrijheid zouden hebben.
De enige manier om vrijheid te hebben, is door je tegen de gangbare regels en procedures van de universiteit te keren.
heb nu een reviews binnen van een wat meer natuurkundig artikel, jeumig dat is een wereld van verschil, gewoon vier reviewers die je door middel van hun comments je artikel beter proberen te maken. Dat heb ik in de moleculaire biologie nog niet gezien.Denk je dat dat komt doordat je niet in een universitaire context zit? Of kan er een andere reden zijn, zoals culturele context of andere normen in een ander vakgebied?quote:
[..]
Ik werk dan wel niet op een universiteit maar op een onafhankelijk onderzoeksinstituut; evengoed spendeer ik behoorlijk wat tijd aan diverse commissies, reviews en andere zaken. Tegelijkertijd blijft er echt wel voldoende tijd over om mijn groep van nu +10 te onderhouden. Dus zo erg is het nu ook weer niet, en het is ook nuttig om een zegje te kunnen bijdragen over bepaalde zaken zoals essentiele infrastructuur.
Ik vermoed zelf dat een universiteit toch vrij specifieke verantwoordelijkheden met zich meebrengt, niet alleen ten aanzien van onderzoek maar ook onderwijs. Denk aan visitaties, curriculumvernieuwingen, onderwijsvergaderingen, veranderende institutionele eisen en veranderend beleid, jaarlijks terugkerende bezttingsproblemen... en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Wat je precieze verantwoordelijkheden zijn hangt natuurlijk af van welke nevenfunctie je bekleedt. Ik hoef in ieder geval geen directeur of coórdinator van onze opleiding te worden, want dat vreet tijd. Tegelijkertijd ontkom ik er ook niet aan om dan toch maar weer in een commissie zitting te nemen (al slokt mijn commissie niet veel tijd op en word ik ervoor gecompenseerd, dus ik heb weinig reden tot klagen).
Ayayaj. Wetenschappers die hun vieze vingers niet thuis kunnen houden. Ik ben daar zelf gelukkig geen getuige van geweest. Wel word ik een beetje kribbig van het gedrag van mijn Japanse collega's tegenover studenten, met name het machtsvertoon. Dat kan echt niet meer.
Bahquote:
https://www.ad.nl/ensched(...)wetenschap~a69144bd/
Ayayaj. Wetenschappers die hun vieze vingers niet thuis kunnen houden. Ik ben daar zelf gelukkig geen getuige van geweest. Wel word ik een beetje kribbig van het gedrag van mijn Japanse collega's tegenover studenten, met name het machtsvertoon. Dat kan echt niet meer.
mehquote:
Ja, gezellig. En je kunt ook zo weinig doen. Zelf ook tijdens faculteitsetentje aardig seksistisch behandeld, maar toen was die man nog deel van mijn commissie... dus ja... wat doe je dan?
Overigens staat in het artikel hierboven ook: "De hoogleraar werkt in een mannenwereld en benadrukt dat het om een enkeling gaat. " En mijn ervaring buiten de wetenschap is juist dat het daar niet om een enkeling gaat...
voor mijn mannelijke collega's en leidinggevenden.Ik heb dus een zelfstandig projectje aangenomen een tijd geleden.
SPOILERDat loopt nog steeds, maar kost an sich niet veel tijd/werk: is 10 dagen verspreid over een paar maanden. Het verdient wel lekker, maar ik heb nu m'n nieuwe baan waar ik maandag mee start.
Het project loopt niet heel lekker, in de zin dat ondanks proberen en goede instructies de onderzoekers helaas niet gedaan hebben wat nodig is om een goede coherente dataset te verkrijgen, en ook met een houtje-touwtje methode zit de sjeu er niet echt in om het alsnog op orde te krijgen: alles is moeilijk, zwaar en kost tijd (het zijn non-academische onderzoekers, in de sociale sector). Ik heb officieel nog een dag of 3 staan, waar ik dan vrij voor moet nemen van m'n werk, al krijg ik wel betaald, uiteraard, voor die dagen dan.
Eigenlijk wil ik gewoon zeggen 'ja, nee, men doet niet wat er verwacht wordt, dit wordt kut, doei' (maar dan netjes, diplomatiek, etc.), maar ik ben ontzettend geen quitter...
What to doooo?
.quote:
Het botst nogal tussen mij en een andere facilitator. Niet persoonlijk ofzo, we kunnen het wel vinden, maar meer qua aanpak enzo, en deze persoon is zéér 'overbearing', zeg maar. Dus ergens heb ik zoiets van 'doe het dan maar zoals jij het wil, zonder mijn inbreng', al denk ik wel dat ik het bij het juiste eind heb
herkenbaarIk heb inmiddels besloten om mijn PhD niet af te maken. Baanwissel en daardoor "niet meer nodig". Ga de academia uit, maar ben wel aangenomen als "scientist" bij een organisatie. Maar dan zonder de publicatiedruk enzo. Blijf wel samenwerken met de onderzoeksorganisatie waar ik voor werkte alsmede de universiteit
Whehe, zo kan je het ook zien. Ik zit nu met de data en de use cases. Mensen moeten nu mij proberen te overtuigen dat hun onderzoek nuttig is in plaats van andersom.quote:
Klinkt niet als falen maar eerder als een "shortcut"
quote:
[..]
Whehe, zo kan je het ook zien. Ik zit nu met de data en de use cases. Mensen moeten nu mij proberen te overtuigen dat hun onderzoek nuttig is in plaats van andersom.
nuttigOK, correctie, toepasbaar [op de data].quote:
Ah okayquote:
[..]
OK, correctie, toepasbaar [op de data].
Ja, ik weet serieus niet wat ik ermee moet. Overweeg om het terug te geven aan degene die me de fles gaf...quote:
En je Nieuw Ligt Grand Cru dan, Foog? Of is die al op?
Vieren dat je een toffe baan hebt?quote:
[..]
Ja, ik weet serieus niet wat ik ermee moet. Overweeg om het terug te geven aan degene die me de fles gaf...
Dat lijkt mij ook de beste optie.quote:
[..]
Vieren dat je een toffe baan hebt?
Ik zou hier geen moeite aan verspillen en ze vriendelijk bedanken voor de eer, en mee delen dat andere werkzaamheden nu prioriteit hebben. Niet te moeilijk over doen IMHO.quote:
Twijfeldetijfel.
Ik heb dus een zelfstandig projectje aangenomen een tijd geleden.SPOILERDat loopt nog steeds, maar kost an sich niet veel tijd/werk: is 10 dagen verspreid over een paar maanden. Het verdient wel lekker, maar ik heb nu m'n nieuwe baan waar ik maandag mee start.
Het project loopt niet heel lekker, in de zin dat ondanks proberen en goede instructies de onderzoekers helaas niet gedaan hebben wat nodig is om een goede coherente dataset te verkrijgen, en ook met een houtje-touwtje methode zit de sjeu er niet echt in om het alsnog op orde te krijgen: alles is moeilijk, zwaar en kost tijd (het zijn non-academische onderzoekers, in de sociale sector). Ik heb officieel nog een dag of 3 staan, waar ik dan vrij voor moet nemen van m'n werk, al krijg ik wel betaald, uiteraard, voor die dagen dan.
Eigenlijk wil ik gewoon zeggen 'ja, nee, men doet niet wat er verwacht wordt, dit wordt kut, doei' (maar dan netjes, diplomatiek, etc.), maar ik ben ontzettend geen quitter...
What to doooo?
We hebben een vermoeden (meer ook niet) dat reviewer 1 uit een bepaalde groep komt. Die hebben ons wel vaker gescoopt (ze hadden mij zien presenteren op een conferentie, en hebben toen hun eigen manuscript een maand eerder dan ik ingediend bij een tijdschrift - een manier van werken waar op zich niets aan af te dingen valt), en ik ben dus bang dat ze deze vertragingstactiek gebruiken om hun eigen resultaten gepubliceerd te krijgen. Dat vind ik dan weer niet kies.
Ik heb de editor al om hulp gevraagd, en die gaf dus aan dat reviewer 1 het zaakje op aan het houden was. Zij vinden de input van reviewer 1 blijkbaar belangrijk genoeg om de boot voorlopig af te houden, en reviewer 1 meer tijd te gunnen. Ik kan ook niet zeggen dat het om een bepaalde groep gaat, en bewijs ze hun eigen resultaten proberen te publiceren, heb ik al helemaal niet.
Ideeen?
[ Bericht 2% gewijzigd door Lyrebird op 02-11-2017 09:12:48 ]
Aan blijven dringen om verder te gaan met het proces? Misschien de editor vragen om een harde nieuwe deadline (liefst een korte termijn) te zetten voor de reviewer in kwestie? Veel meer mogelijkheden heb je volgens mij niet...quote:
Een van onze manuscripten is na major revisions opnieuw in review. Reviewers 2 en 3, die de eerste keer wat opbouwende kritiek hadden, hebben hun reviews na twee weken ingeleverd, maar reviewer 1, die het manuscript de eerste keer met de grond gelijk heeft gemaakt, laat op zich wachten. We zitten nu in week 7. De reviewers hadden 2 weken de tijd.
We hebben een vermoeden (meer ook niet) dat reviewer 1 uit een bepaalde groep komt. Die hebben ons wel vaker gescoopt (ze hadden mij zien presenteren op een conferentie, en hebben toen hun eigen manuscript een maand eerder dan ik ingediend bij een tijdschrift - een manier van werken waar op zich niets aan af te dingen valt), en ik ben dus bang dat ze deze vertragingstactiek gebruiken om hun eigen resultaten gepubliceerd te krijgen. Dat vind ik dan weer niet kies.
Ik heb de editor al om hulp gevraagd, en die gaf dus aan dat reviewer 1 het zaakje op aan het houden was. Zij vinden de input van reviewer 1 blijkbaar belangrijk genoeg om de boot voorlopig af te houden, en reviewer 1 meer tijd te gunnen. Ik kan ook niet zeggen dat het om een bepaalde groep gaat, en bewijs ze hun eigen resultaten proberen te publiceren, heb ik al helemaal niet.
Ideeen?
Ik heb het uiteindelijk een beetje vriendelijk gespeeld, en ze zélf voor laten stellen dat het misschien niet zou werkenquote:
[..]
Ik zou hier geen moeite aan verspillen en ze vriendelijk bedanken voor de eer, en mee delen dat andere werkzaamheden nu prioriteit hebben. Niet te moeilijk over doen IMHO.
dus nu zijn we als heel goede vriendjes uit elkaar gegaan Wat een teringlijer (m/v)quote:
Een van onze manuscripten is na major revisions opnieuw in review. Reviewers 2 en 3, die de eerste keer wat opbouwende kritiek hadden, hebben hun reviews na twee weken ingeleverd, maar reviewer 1, die het manuscript de eerste keer met de grond gelijk heeft gemaakt, laat op zich wachten. We zitten nu in week 7. De reviewers hadden 2 weken de tijd.
We hebben een vermoeden (meer ook niet) dat reviewer 1 uit een bepaalde groep komt. Die hebben ons wel vaker gescoopt (ze hadden mij zien presenteren op een conferentie, en hebben toen hun eigen manuscript een maand eerder dan ik ingediend bij een tijdschrift - een manier van werken waar op zich niets aan af te dingen valt), en ik ben dus bang dat ze deze vertragingstactiek gebruiken om hun eigen resultaten gepubliceerd te krijgen. Dat vind ik dan weer niet kies.
Ik heb de editor al om hulp gevraagd, en die gaf dus aan dat reviewer 1 het zaakje op aan het houden was. Zij vinden de input van reviewer 1 blijkbaar belangrijk genoeg om de boot voorlopig af te houden, en reviewer 1 meer tijd te gunnen. Ik kan ook niet zeggen dat het om een bepaalde groep gaat, en bewijs ze hun eigen resultaten proberen te publiceren, heb ik al helemaal niet.
Ideeen?
Heb je nu niets aan, maar kan je bij een eventueel volgend manuscript reviewers uit die groep uitsluiten?quote:
Goeie. Je kunt volgens mij bij wat journals/submission portals memo's zetten waarin je kunt zeggen wie je om welke redenen uit wilt sluiten?quote:
[..]
Heb je nu niets aan, maar kan je bij een eventueel volgend manuscript reviewers uit die groep uitsluiten?
Ik verdedig, eindelijk, over 2.5 week mn proefschrift. Probeer me voor te bereiden op de verdediging, maar vind dat maar lastig. Ben zo blij als dat straks achter me ligt.
Meestal heb ik na zes weken en drie herinneringen pas tijd voor een review.
Sorryquote:
ik ben behoorlijk wat lastiggevallen in m'n leven
.Heftig om te zien dat het Vanessa Evers is, een directe concullega in ongeveer hetzelfde vakgebied. Ik vraag me af of het meer of minder in technische disciplines gebeurt. De patriarchale cultuur en chauvinisme zal ongetwijfeld sterker zijn. Aan de andere kant zijn bij de zachte disciplines de mannen die er werken veel vaker haantjes.SPOILERvooral sorry dat ik hier een grapje van maak
En techneuten zijn vaak verlegen nerds.quote:
Heftig om te zien dat het Vanessa Evers is, een directe concullega in ongeveer hetzelfde vakgebied. Ik vraag me af of het meer of minder in technische disciplines gebeurt. De patriarchale cultuur en chauvinisme zal ongetwijfeld sterker zijn. Aan de andere kant zijn bij de zachte disciplines de mannen die er werken veel vaker haantjes.
Even better.quote:
[..]
Ik heb het uiteindelijk een beetje vriendelijk gespeeld, en ze zélf voor laten stellen dat het misschien niet zou werken
Volgens mij heb je heel weinig mogelijheden. Zeven weken is ook niet superlang. Zit in een zeer vergelijkbare situatie. Uiteindelijk wil je je relatie met die editor ook goed houden. Ik denk dat je pas na drie maanden echt kunt klagen maar zelfs dan kun je weinig tenzij je bereid bent de paper terug te trekken. Klote maar zo is het.quote:
Een van onze manuscripten is na major revisions opnieuw in review. Reviewers 2 en 3, die de eerste keer wat opbouwende kritiek hadden, hebben hun reviews na twee weken ingeleverd, maar reviewer 1, die het manuscript de eerste keer met de grond gelijk heeft gemaakt, laat op zich wachten. We zitten nu in week 7. De reviewers hadden 2 weken de tijd.
We hebben een vermoeden (meer ook niet) dat reviewer 1 uit een bepaalde groep komt. Die hebben ons wel vaker gescoopt (ze hadden mij zien presenteren op een conferentie, en hebben toen hun eigen manuscript een maand eerder dan ik ingediend bij een tijdschrift - een manier van werken waar op zich niets aan af te dingen valt), en ik ben dus bang dat ze deze vertragingstactiek gebruiken om hun eigen resultaten gepubliceerd te krijgen. Dat vind ik dan weer niet kies.
Ik heb de editor al om hulp gevraagd, en die gaf dus aan dat reviewer 1 het zaakje op aan het houden was. Zij vinden de input van reviewer 1 blijkbaar belangrijk genoeg om de boot voorlopig af te houden, en reviewer 1 meer tijd te gunnen. Ik kan ook niet zeggen dat het om een bepaalde groep gaat, en bewijs ze hun eigen resultaten proberen te publiceren, heb ik al helemaal niet.
Ideeen?
Voor de zekerheid nog even gebeld met de pedel over kledingvoorschriften voor commissieleden die geen hoogleraar zijn. Geen hoerige kleding en geen cowboylaarzen, was de boodschap.
Hier nu een ruime week gepromoveerd. Blij dat het achter de rug is!
quote:
Spannend, claudia. Jammer dat je de cowboylaarzen moet laten staan!
Hier nu een ruime week gepromoveerd. Blij dat het achter de rug is!
Hoe ging je verdediging?
Nietquote:
Geen hoerige kleding en geen cowboylaarzen, was de boodschap.
hmmm * Bosbeetle zet de hoerige kleding die ik gekocht heb voor een eventueel co-promotorschap weer op marktplaats.Kan me voorstellen dat je het spannend vind, succes!
quote:
Spannend, claudia. Jammer dat je de cowboylaarzen moet laten staan!
Hier nu een ruime week gepromoveerd. Blij dat het achter de rug is!
gefeliciteerd dr.Trut 
hmmm guilty (al is het bij mij gewoon standaard jeans en bandshirt)
Hier ook nog even gefeliciteerd!quote:
Spannend, claudia. Jammer dat je de cowboylaarzen moet laten staan!
Hier nu een ruime week gepromoveerd. Blij dat het achter de rug is!
Ik ben momenteel een paper aan het afronden (zo goed als af). Bij een conferentie van de zomer kreeg ik al positieve reacties op het onderzoek, wat in ieder geval wel leuk was. Het project is een extensie van een idee uit een paper van mijn begeleider van jaaaaren geleden, toen hij nog een post doc was. Dat paper had hij samen met een Grote Naam, en het idee was ook Grote Naam's idee. Nu wil mijn begeleider heeeeel graag dat Grote Naam co-auteur wordt van onze nieuwe paper, en hij heeft hem dit ook al gevraagd. Hij houdt de boot naar mijn idee nogal af, zegt zich vereerd te voelen maar heeft niet het idee dat hij iets heeft bijgedragen (heeft hij ook niet). Hij noemt een specifiek onderdeel in de paper, en zegt dat als we dat hebben toegevoegd naar aanleiding van een eerder mailtje van hem, dat hij er dan wel op wil, maar anders niet. Dat is dus niet het geval en de conclusie zou zijn dat hij dus geen auteur wordt gezien hij dat dus niet wil. Nu blijft mijn begeleider vol houden dat hij erop moet, omdat het oorspronkelijk zijn idee was (en dus denk ik tegen hem wil liegen dat we dat onderdeel wel door hem in de paper hebben besproken?). Ik weet niet zo goed wat ik hier nu van moet vinden... Ik heb die man nooit gesproken (de mailwisseling was ik ook niet bij betrokken, kreeg ik nu ineens doorgestuurd) en hij heeft dus echt niets bijgedragen behalve dat mijn begeleider dit idee via hem heeft, ongeveer 10 jaar geleden. Ik denk dat hij het vooral graag wil omdat het helpt met aantal citaties of sneller gepubliceerd worden oid als er een grote naam op staat?? Maar dat interesseert me persoonlijk niet zo veel... Is het gebruikelijk dat dit soort dingen gebeuren?
Helaas speelt er nog al eens wat politiek als het om dit soort zaken gaat, ikzelf zou dat op het juiste niveau laten uitspelen. Ik weet niet wat je eigen rol in deze paper is maar ik zaken die op laatste auteur niveau spelen laat ik vaak ook door laatste auteurs bepalen...
Dat zou ik wel erg lullig vindenquote:
(ik zelf vermoed heel veel politiek hierachter, namelijk omdat zij ons nu weigert terwijl ze wel behoorlijk wat input gehad heeft, ze ons ook makkelijker niet boven een paper kan zetten, ook al hebben we er wel input op gehad, maarja dat blijven vermoedens)
[ Bericht 36% gewijzigd door Gentianella op 12-12-2017 13:57:15 ]
Het is ook afhankelijk van hoe het project in elkaar zit, die waar ik het over had was al een project met een auteur of 8~9. Ik begrijp dat je je er nu ongemakkelijk bij voelt, en dan zou ik het inderdaad gewoon zo breed mogelijk aankaarten.quote:
Het is echt mijn project wat ik zelf heb uitgevoerd, uiteraard begeleid door mijn begeleider. Ik heb ook de paper in zijn geheel geschreven. Er is dus nu slechts sprake van mij en mijn begeleider als auteurs. Ik denk inderdaad ook dat er voornamelijk politiek achterzit. Maar ik voel me er erg ongemakkelijk bij om iemand toe te voegen als auteur, omdat je graag zou willen dat die persoon een rol heeft gespeeld, terwijl hij dat eigenlijk niet had, alleen omdat hij een grote naam is (dat is mijn vermoeden in ieder geval). Ik ben hem nu aan het mailen om dit morgen irl te bespreken omdat ik er wel twijfels over heb. Maar ja, ik ben gewoon de naïeve promovendus dus misschien is dit wel heel gebruikelijk.
Tja het komt een beetje door hoe onze afdeling opereert wij doen eigenlijk vooral samenwerkingen wij zijn dus erg afhankelijk van andere groepen. Dat geeft soms scheve gezichten omdat ze het gevoel hebben dat wij overal maar bij op "moeten".quote:
[..]
Dat zou ik wel erg lullig vinden
Tsja, het heeft ook met het vakgebeid te maken, geloof ik. Bij ons zou een paper, als ik heb helemaal zelf geschreven heb, met alleen her en der feedback van mijn begeleider gewoon een single-authored paper worden, met m'n begeleider in de acknowledgements vermeld. Ik snap niet zo goed hoe je iemand als auteur op een paper kunt zetten als die persoon zelf aangeeft dat niet tewillen....quote:
Het is echt mijn project wat ik zelf heb uitgevoerd, uiteraard begeleid door mijn begeleider. Ik heb ook de paper in zijn geheel geschreven. Er is dus nu slechts sprake van mij en mijn begeleider als auteurs. Ik denk inderdaad ook dat er voornamelijk politiek achterzit. Maar ik voel me er erg ongemakkelijk bij om iemand toe te voegen als auteur, omdat je graag zou willen dat die persoon een rol heeft gespeeld, terwijl hij dat eigenlijk niet had, alleen omdat hij een grote naam is (dat is mijn vermoeden in ieder geval). Ik ben hem nu aan het mailen om dit morgen irl te bespreken omdat ik er wel twijfels over heb. Maar ja, ik ben gewoon de naïeve promovendus dus misschien is dit wel heel gebruikelijk.
[..]
Dat zou ik wel erg lullig vinden
Heeft het invloed op je Erdösgetal?quote:
pff, misschien dat iemand hier advies heeft:
Ik ben momenteel een paper aan het afronden (zo goed als af). Bij een conferentie van de zomer kreeg ik al positieve reacties op het onderzoek, wat in ieder geval wel leuk was. Het project is een extensie van een idee uit een paper van mijn begeleider van jaaaaren geleden, toen hij nog een post doc was. Dat paper had hij samen met een Grote Naam, en het idee was ook Grote Naam's idee. Nu wil mijn begeleider heeeeel graag dat Grote Naam co-auteur wordt van onze nieuwe paper, en hij heeft hem dit ook al gevraagd. Hij houdt de boot naar mijn idee nogal af, zegt zich vereerd te voelen maar heeft niet het idee dat hij iets heeft bijgedragen (heeft hij ook niet). Hij noemt een specifiek onderdeel in de paper, en zegt dat als we dat hebben toegevoegd naar aanleiding van een eerder mailtje van hem, dat hij er dan wel op wil, maar anders niet. Dat is dus niet het geval en de conclusie zou zijn dat hij dus geen auteur wordt gezien hij dat dus niet wil. Nu blijft mijn begeleider vol houden dat hij erop moet, omdat het oorspronkelijk zijn idee was (en dus denk ik tegen hem wil liegen dat we dat onderdeel wel door hem in de paper hebben besproken?). Ik weet niet zo goed wat ik hier nu van moet vinden... Ik heb die man nooit gesproken (de mailwisseling was ik ook niet bij betrokken, kreeg ik nu ineens doorgestuurd) en hij heeft dus echt niets bijgedragen behalve dat mijn begeleider dit idee via hem heeft, ongeveer 10 jaar geleden. Ik denk dat hij het vooral graag wil omdat het helpt met aantal citaties of sneller gepubliceerd worden oid als er een grote naam op staat?? Maar dat interesseert me persoonlijk niet zo veel... Is het gebruikelijk dat dit soort dingen gebeuren?
Dat laatste zou ik sowieso niet doen inderdaad, graag of nietquote:
[..]
Tsja, het heeft ook met het vakgebeid te maken, geloof ik. Bij ons zou een paper, als ik heb helemaal zelf geschreven heb, met alleen her en der feedback van mijn begeleider gewoon een single-authored paper worden, met m'n begeleider in de acknowledgements vermeld. Ik snap niet zo goed hoe je iemand als auteur op een paper kunt zetten als die persoon zelf aangeeft dat niet tewillen....
Hmm ja en nee. Het is gebruikelijk in de zin dat Grote Naam extra cachet geeft aan de paper en vooral aan de mensen die ermee samen gepubliceerd hebben. Kun je altijd nog zeggen oh ja die en die, daar heb ik samen mee gepubliceerd ooit. Dus het kan ook wel goed voor je carriere zijn. Maar misschien is het ook gewoon dat copromoter veel te danken heeft gehad aan Grote Naam en nu graag iets terugdoet. Op zich is daar ook "niks mis mee" (zolang het maar echt zijn ideeen zijn en hij het wil cosignen, wat hier niet per se het geval lijkt), alhoewel in dit geval die persoon niet zo snel jouw naam ergens boven zou zetten, en je doet het vaak wel een beetje in de hoop op reciprociteit. Dus dan moet je je eigen boedeltje beschermen en hem(?) er niet boven zetten.quote:
Het is echt mijn project wat ik zelf heb uitgevoerd, uiteraard begeleid door mijn begeleider. Ik heb ook de paper in zijn geheel geschreven. Er is dus nu slechts sprake van mij en mijn begeleider als auteurs. Ik denk inderdaad ook dat er voornamelijk politiek achterzit. Maar ik voel me er erg ongemakkelijk bij om iemand toe te voegen als auteur, omdat je graag zou willen dat die persoon een rol heeft gespeeld, terwijl hij dat eigenlijk niet had, alleen omdat hij een grote naam is (dat is mijn vermoeden in ieder geval). Ik ben hem nu aan het mailen om dit morgen irl te bespreken omdat ik er wel twijfels over heb. Maar ja, ik ben gewoon de naïeve promovendus dus misschien is dit wel heel gebruikelijk.
Nee het is niet gebruikelijk in de zin dat dit soort rare politieke spelletjes vaak promovendi zoals jij in de verlegenheid brengen in het algemeen tot een wildgroei aan publicaties leidt zonder echte accountability, en dus hebben de meeste departementen of anders vakgroepen een soort interne regels opgesteld voor wanneer je naam boven een paper mag. Je moet even uitzoeken of dat bij jou ook zo is, of het voorzichtig opperen bij een werkoverleg. Dan kun je altijd nog bij je copromoter leggen dat je je liever integer opstelt en zijn naam er niet boven zet als hij niets wezenlijks heeft bijgedragen.
☑ Tenured
(nu UD1 vast contract)
quote:
Goed bezig nekBedankt voor je uitgebreide post! Ik zal morgen eens navragen of er richtlijnen zijn, en ik ga het dan ook bespreken met mijn begeleider. Het zou inderdaad kunnen dat hij iets te danken heeft aan Grote Naam, maar ook dat hij denkt dat het goed is voor mijn wetenschappelijke cv denk ik. Ik denk alleen dat het ook negatief kan uitvallen: mocht ik voor een post doc willen solliciteren, en ik heb een paper met Grote Naam, wordt er (denk ik) verwacht dat ik dan ook wel een referentie van hem krijg. Maar dat betwijfel ik gezien hij me niet kentquote:
[..]
Hmm ja en nee. Het is gebruikelijk in de zin dat Grote Naam extra cachet geeft aan de paper en vooral aan de mensen die ermee samen gepubliceerd hebben. Kun je altijd nog zeggen oh ja die en die, daar heb ik samen mee gepubliceerd ooit. Dus het kan ook wel goed voor je carriere zijn. Maar misschien is het ook gewoon dat copromoter veel te danken heeft gehad aan Grote Naam en nu graag iets terugdoet. Op zich is daar ook "niks mis mee" (zolang het maar echt zijn ideeen zijn en hij het wil cosignen, wat hier niet per se het geval lijkt), alhoewel in dit geval die persoon niet zo snel jouw naam ergens boven zou zetten, en je doet het vaak wel een beetje in de hoop op reciprociteit. Dus dan moet je je eigen boedeltje beschermen en hem(?) er niet boven zetten.
Nee het is niet gebruikelijk in de zin dat dit soort rare politieke spelletjes vaak promovendi zoals jij in de verlegenheid brengen in het algemeen tot een wildgroei aan publicaties leidt zonder echte accountability, en dus hebben de meeste departementen of anders vakgroepen een soort interne regels opgesteld voor wanneer je naam boven een paper mag. Je moet even uitzoeken of dat bij jou ook zo is, of het voorzichtig opperen bij een werkoverleg. Dan kun je altijd nog bij je copromoter leggen dat je je liever integer opstelt en zijn naam er niet boven zet als hij niets wezenlijks heeft bijgedragen.
Het zou echt heel anders zijn als ik echt met hem had samengewerkt, dan was het hartstikke mooi geweest natuurlijk. En gefeliciteerd met je vaste contract!
Haha, ja :p Die zou -1 gaan.quote:
Op SPOILERIk ben alleen geen wiskundige (meer)
Nee hoor. Referenties van Grote Naam zou mooi zijn maar wordt niet verwacht, zelfs als je co-auteur bent.quote:
[..]
Bedankt voor je uitgebreide post! Ik zal morgen eens navragen of er richtlijnen zijn, en ik ga het dan ook bespreken met mijn begeleider. Het zou inderdaad kunnen dat hij iets te danken heeft aan Grote Naam, maar ook dat hij denkt dat het goed is voor mijn wetenschappelijke cv denk ik. Ik denk alleen dat het ook negatief kan uitvallen: mocht ik voor een post doc willen solliciteren, en ik heb een paper met Grote Naam, wordt er (denk ik) verwacht dat ik dan ook wel een referentie van hem krijg . Maar dat betwijfel ik gezien hij me niet kent
Je begeleider wil duidelijk heel graag GN toevoegen, maar toevoegen van GN zonder dat GN daar op zit te wachten zou het tegenovergestelde effect hebben. Ikzelf zou er niet voor terug deinzen een paper te laten retracten, als ik zonder toestemming tot co-auteur zou zijn gebombardeerd. GN heeft al een suggestie gedaan maar die zien jullie niet zitten. Is het een idee om een telefoontje te maken naar GN, over de details van je paper te gaan, en te kijken of GN andere aanvullingen kan doen die de paper versterken? Je wil geen oorlog met je begeleider, maar ook niet met GN, en je zit nu in een pat stelling.
Fantastisch, gefeliciteerd!quote:
Ik zie niet echt een probleem. Je hebt twee opties:quote:
[..]
Bedankt voor je uitgebreide post! Ik zal morgen eens navragen of er richtlijnen zijn, en ik ga het dan ook bespreken met mijn begeleider. Het zou inderdaad kunnen dat hij iets te danken heeft aan Grote Naam, maar ook dat hij denkt dat het goed is voor mijn wetenschappelijke cv denk ik. Ik denk alleen dat het ook negatief kan uitvallen: mocht ik voor een post doc willen solliciteren, en ik heb een paper met Grote Naam, wordt er (denk ik) verwacht dat ik dan ook wel een referentie van hem krijg. Maar dat betwijfel ik gezien hij me niet kent
1. Je voegt de bijdrage van Grote Naam toe aan je artikel en neemt hem op als co-auteur. Dat kan je inderdaad helpen met geciteerd worden. Het is niet ongebruikelijk om dit te doen. Ik zou dit alleen weigeren als je vindt dat die bijdrage niets toevoegt.
2. Je voegt zijn bijdrage niet toe en neemt hem dus niet op als co-auteur. In dat geval verwijs je naar eerder werk van hem om hem de credits te geven die hem toekomen. Grote Naam hoeft daar geen co-auteur voor te zijn.
We bedanken hem nu in de acknowledgements (en uiteraard hebben we hem ook gewoon geciteerd). Ik ben blij met deze oplossing. (Ik denk nu dat hij het misschien inderdaad vooral uit aardigheid voor mij bedoelde )Ahja dat hebben wij ook gedaan bij diegene die weigerde was ik vergeten te zeggen.quote:
We bedanken hem nu in de acknowledgements
*in zak steekt.SPOILERThe changes made an already-very good and relevant article into an excellent and even more relevant article. The changes substantially clarified the work and strengthened the value of the research
Het vervelende is dat we niks kunnen doen. Radicaal submitten naar een ander blad gaat nog veel meer tijd duren. Maar er worden hier spelletjes gespeeld die ik niet snap.
En toen kwam de decision letter alsnog, en gaan we de kerst in met een paper in pressquote:
Even frustratie verwerken: paper gesubmit naar topblad eind april, en begin juni positieve reviews gekregen. Begin september de revisie gesubmit, nu inmiddels bijna kerst en nog steeds geen uitslag. WTF!?! Snap werkelijk niet dat de eerste rond een maand duurt en de twee ronde ruim drie maanden. Editor reageert niet op verzoeken om informatie.
Het vervelende is dat we niks kunnen doen. Radicaal submitten naar een ander blad gaat nog veel meer tijd duren. Maar er worden hier spelletjes gespeeld die ik niet snap.
quote:
[..]
En toen kwam de decision letter alsnog, en gaan we de kerst in met een paper in press
Ik krijg deze periode ineens allemaal papers waar ik zoveelste auteur op ben te reviewer. Wat is dat toch met de einde jaar periode dan wil altijd iedereen dingen afmaken
Heb een nieuwe werkgever die eerder deze week aangaf dat ik gewoon in werktijd aan mijn PhD mag werken zolang het een beetje relevant is.
Vanochtend gesprek met mijn begeleidende professor gehad, mailtje naar de universiteitsadministratie de deur uit gedaan of ik formeel gezien nog verder mag. En ja, het kan, het mag, ennnuuuhhhh, nu ga ik dus maar even mijn thesis opgraven en kijken hoe ik die kan reanimeren met een nieuwe use-case.
Die fles bier blijft dus nog even dicht.
[ Bericht 0% gewijzigd door Fogel op 05-01-2018 18:23:34 ]
Veel succes iig! Ik mag er nog 1,4 jaar over doen voor ze mijn studierecht afpakken.quote:
Een collega van me is na 2,5 jaar nieuwe baan en pijn en moeite uiteindelijk ook nog gepromoveerd. Je bent dus niet de enige
Thanks!
En.... acceptedquote:
Ik hoop dat er voor mij eentje net in het nieuwe jaar goedgekeurd wordt.
Welcome Back Fogelquote:
Uhm ja, dan heb je dus eindelijk besloten om toch echt de PhD niet af te maken... zit dan opeens bij een defence van een collega en toen begon het een beetje te jeuken.
Heb een nieuwe werkgever die eerder deze week aangaf dat ik gewoon in werktijd aan mijn PhD mag werken zolang het een beetje relevant is.
Vanochtend gesprek met mijn begeleidende professor gehad, mailtje naar de universiteitsadministratie de deur uit gedaan of ik formeel gezien nog verder mag. En ja, het kan, het mag, ennnuuuhhhh, nu ga ik dus maar even mijn thesis opgraven en kijken hoe ik die kan reanimeren met een nieuwe use-case.
Die fles bier blijft dus nog even dicht.
quote:
De kogel is door de kerk: ik ga de wetenschap uit. Maandag ga ik het m'n leidinggevende vertellen en daar kijk ik iets minder tegenop dan ik een jaar geleden zou hebben gedaan. M'n leidinggevende vertrekt zelf namelijk ook over een paar maanden, al gaat die niet de wetenschap uit.
Toch wel jammer dat getalenteerde mensen allemaal de wetenschap verlaten...
Bij mij is het zo half half, de echt goeden zitten nog in de wetenschap en de losers, de middenmoot kiest het hazenpad.quote:
Zo gaat dat, wetenschap is nou eenmaal een competitief bedrijf. Ik denk dat ongeveer de helft van de mensen met wie ik ben gepromoveerd nu elders werken, bij het NFI, RIVM, klinisch chemicus, of in het bedrijfsleven.
Ik denk het wel. Ik had de beslissing al genomen en was aan het solliciteren, wat wel spannend was omdat ik geen idee had of er een plek voor me was buiten de wetenschap. En ik was vrij kritisch, want ik zocht bijv. alleen in Amsterdam.quote:
Ik zie mezelf niet als middenmoot. Je kunt ergens goed in zijn en het toch niet voor jezelf willen.quote:
[..]
Bij mij is het zo half half, de echt goeden zitten nog in de wetenschap en de losers, de middenmoot kiest het hazenpad.
Ik zie jou ook niet als middenmoot vandaar dat ikquote:
[..]
Ik zie mezelf niet als middenmoot. Je kunt ergens goed in zijn en het toch niet voor jezelf willen.
zei.quote:
[..]
Toch wel jammer dat getalenteerde mensen allemaal de wetenschap verlaten...
Geen idee waarop ik dat baseer trouwens
"Persoonlijk vind ik het belangrijkste negatieve effect van het marktcredo echter niet de werkdruk, de hypocrisie of de verengelsing van het onderwijs, maar de sluipende deprofessionalisering van de stafleden. In het werkethos van de professional liggen elegante sturingsmechanismen besloten, die door het marktdenken krachteloos worden. De aloude professional beschikte over specialistische kennis, was het aan zijn beroepseer verplicht kwaliteit te leveren en voelde zich zelf verantwoordelijk voor wat hij deed. Marktwerking echter betekent productiedwang. En productiedwang betekent bureaucratische controle. En omdat die bureaucratische controle niets anders is dan geïnstitutionaliseerde argwaan tegen professionele zelfsturing kwijnt die zelfsturing, ja professionaliteit tout court, langzaam weg."
) zonder echt de optie om terug te gaan, ik vind het dapper! (Maar als trouwe lurker van dit topic ( ) heb ik ook je twijfels wel gevolgd en ik snap je overwegingen ook heel goed.) Ik hoop dat het een hele leuke baan gaat zijn! Heb je eigenlijk nog promovendi op dit moment? En zo ja, wat gebeurt daar dan mee :p
Wat lief!quote:
Gefeliciteerd met je nieuwe baan Claudia! Het lijkt me dat je ook wel met veel dubbele gevoelens weggaat. Je geeft toch een carriere op waar je passie voor had en ook erg goed in was (je was al assistent professor toch?
Heb je eigenlijk nog promovendi op dit moment? En zo ja, wat gebeurt daar dan mee :p
Twee promovendi hebben de afgelopen paar maanden hun traject afgerond. Dat was toch wel een belangrijke reden voor me om te blijven. Eén promovendus is net begonnen, dus die heeft geen kans om mij te missen (al zal het voor de promotor wel vervelend zijn dat ik niet meedoe). En dan is er nog één promovendus die de komende maanden het proefschrift af zal ronden. Die heeft mij niet hard nodig omdat het proefschrift bijna af is en er nog een andere co-promotor is. Ik zal bovendien gewoon in mijn vrije tijd mee blijven kijken en denken.
Je merkt het al, promovendi hebben een grote invloed op carrièrebeslissingen. Het zijn net huisdieren: als je er een neemt, weet je dat je er een tijd aan vastzit en voel je je verantwoordelijk.
Ik vraag me wel eens af of ik de omstandigheden aan de universiteit niet overdrijf. Ik heb er toch ook een tijd fijn gewerktt? En het is zo'n felbegeerde plek, dus ben ik niet gek dat ik er vanaf wil? Gisteren sprak ik na een hoorcollege na met studenten die tegen allerlei problemen aan blijken te lopen die voortvloeien uit een systeem dat niet goed functioneert (denk aan overwerkte docenten, coördinatoren en studieadviseurs die hun best doen maar steken laten vallen). Dat gesprek was voor mij een herbevestiging van mijn keuze, al vind ik het ook nog steeds een beetje laf van mezelf dat ik de strijd niet aanga. Juist voor die studenten kan ik ook iets betekenen.
Dat blijft altijd een lastige, je vind dat het niet goed gaat zoals het gaat, maar ga je er tegenin of stroom je mee met de te harde stroom.quote:
Dat gesprek was voor mij een herbevestiging van mijn keuze, al vind ik het ook nog steeds een beetje laf van mezelf dat ik de strijd niet aanga. Juist voor die studenten kan ik ook iets betekenen.
Ikzelf ben een meestromer pur sang maar daar heeft "de universiteit" ook niets aan... Maar de universiteit heeft ook niet zoveel aan mensen die goede ideeën hebben maar zich niet gehoord voelen en dan maar hun heil elders zoeken.
Heb wel het gevoel dat het instituut universiteit enorm aan het afbrokkelen is.
Wat mij heel zwaar valt, is dat van me wordt verwacht dat ik onderwijs op de automatische piloot geef, dat ik alleen het minimale doe en me niets aantrek van gezeur van studenten erover. Het is voor mij belangrijk om het onderwijs goed te coördineren, zodat het organisatorisch op rolletjes loopt voor studenten en docenten. En ik vind het voor mezelf belangrijk dat ik niet jarenlang dezelfde lesjes geef, maar dat ik ook zelf iets opsteek van mijn onderwijs. De denkers die ik bewonder, probeerden hun ideeën juist uit op hun studenten (menig filosofisch werk is een collegedictaat).quote:
[..]
Dat blijft altijd een lastige, je vind dat het niet goed gaat zoals het gaat, maar ga je er tegenin of stroom je mee met de te harde stroom.
Ikzelf ben een meestromer pur sang maar daar heeft "de universiteit" ook niets aan...
Maar ja, daar is dus geen tijd voor. En dan kun je stug je vrije uren erin blijven steken of je kunt toegeven. Ik heb altijd voor het eerste gekozen, maar ik kwam op een bepaald moment tot het besef dat ik op mijn werk op mijn best was en mijn gezin alleen kreeg wat er daarnaast nog van me overbleef (wat niet veel was). Dat vond ik ontzettend verdrietig.
quote:
En ik vind het voor mezelf belangrijk dat ik niet jarenlang dezelfde lesjes geef, maar dat ik ook zelf iets opsteek van mijn onderwijs.
Herkenbaar, ik moet zeggen dat dat toch wel zo werkt voor mij. Door het lesgeven heb ik heel veel geleerd en blijf ik leren. Al moet ik inderdaad ook bepaalde lessen eens aanpassen.Stomme uitspraken natuurlijk. Jammer, heb Clevers heel hoog zitten.quote:..
Clevers geeft Hertzberger op het punt van de mannen voor een deel gelijk. "De gender balance is bij ons een probleem. Maar het ligt aan de vrouwen. We hebben veel jonge vrouwen met potentie, maar als puntje bij paaltje komt, haken ze af. Daar kunnen wij (de mannen) niets aan doen. Nederlandse vrouwen willen niet beulen", zegt Clevers.
En los hiervan heeft Hertzberger natuurlijk gelijk. Het is pure ijdelheid van iemand als Clevers dat hij wil dat het nieuwe kankermedicijn uit Nederland komt. Alsof het een kankerpatiënt kan schelen of dat uit Nederland of China komt. Laten wij hier vooral gunstige arbeidsomstandigheden cultiveren en welzijn vooropstellen in plaats van nummer 1 staan op een of ander innovatielijstje.
Ik ben ondertussen op een andere universiteit aan de slag gegaan. Waar precies, laat ik nog even in het midden. Het werk bevalt hier uitstekend, met veel potentie voor samenwerking, iets dat in Japan vrijwel onmogelijk was.
quote:
Ik ben ondertussen op een andere universiteit aan de slag gegaan.
Yep, familie is ook hier. Een enorme cultuurschok, maar we hebben het ergste overleefd.quote:
Gefeliciteerd Lyrebird. Al helemaal over naar het andere land?
Fijn!quote:
107 dagen niet gepost. Leven we nog?
Ik ben ondertussen op een andere universiteit aan de slag gegaan. Waar precies, laat ik nog even in het midden. Het werk bevalt hier uitstekend, met veel potentie voor samenwerking, iets dat in Japan vrijwel onmogelijk was.
Ik heb ondertussen te horen gekregen dat mijn contract niet verlengd wordt. Ergens wel jammer, omdat m'n collega's en studenten me geloof ik wel graag willen houden (waarom het contract precies niet verlengd wordt, werd me eigenlijk na 2 gesprekken niet echt duidelijk). Aan de andere kant kan ik zo ook es wat anders proberen dan onderwijs. Ik zit de laatste tijd wat om te lezen in econometrische onderwerpen en "econophysics", 'dus ik zit er over te denken om misschien iets als model validation bij een bank te gaan proberen.
Dat is kut...quote:
(waarom het contract precies niet verlengd wordt, werd me eigenlijk na 2 gesprekken niet echt duidelijk)
Het is een enorme verspilling van tijd en energie, vooral voor zo'n hogeschool. M'n vakken lopen goed, er zit erg veel voorbereiding in, je hebt een goede band met de studenten opgebouwd zowel qua lesgeven als qua loopbaanbegeleiding, etc. etc.quote:
Maar 't is graag of niet
HH, balen, maar in jouw vak zal het niet heel erg moeilijk zijn om elders aan de bak te komen toch?
Klinkt goed.quote:
107 dagen niet gepost. Leven we nog?
Ik ben ondertussen op een andere universiteit aan de slag gegaan. Waar precies, laat ik nog even in het midden. Het werk bevalt hier uitstekend, met veel potentie voor samenwerking, iets dat in Japan vrijwel onmogelijk was.
Hier ook veel samenwerking, daarnaast werken we ook samen met Japanners.
Mijn indruk is dat je het lesgeven wel leuk vindt, klopt dat?quote:
[..]
Het is een enorme verspilling van tijd en energie, vooral voor zo'n hogeschool. M'n vakken lopen goed, er zit erg veel voorbereiding in, je hebt een goede band met de studenten opgebouwd zowel qua lesgeven als qua loopbaanbegeleiding, etc. etc.
Maar 't is graag of niet
Op de nieuwe universiteit lusten ze daar wel pap van, van dat lesgeven, maar het is iets waar ik minder zin in heb (focus liever op onderzoek + startup/spin-off). Als ik hier m'n draai kan vinden en geld binnen kan harken, dan ga ik proberen om mezelf uit te kopen.
Ja, ik haal er wel veel plezier uit en ik ben er denk ik ook goed in. Over het algemeen heb ik denk ik ook een goede aansluiting bij studenten en hun belevingswereld. Vooral bij oudere docenten heb ik wel es het gevoel dat dat mist.quote:
[..]
Mijn indruk is dat je het lesgeven wel leuk vindt, klopt dat?
Op de nieuwe universiteit lusten ze daar wel pap van, van dat lesgeven, maar het is iets waar ik minder zin in heb (focus liever op onderzoek + startup/spin-off). Als ik hier m'n draai kan vinden en geld binnen kan harken, dan ga ik proberen om mezelf uit te kopen.
Ze willen hier een programma voor biomedical engineering uit de grond stampen, en in het curriculum staat maar liefst 1 unit voor programmeren opgesteld. Wij zitten tegenwoordig de helft van de tijd in het lab te programmeren, en dat moet dus goed geregeld zijn. Ga je niet met 1 unit redden. Ik heb dat aangegeven, men onderkent dit probleem maar dan hoor je dat studenten programmeren niet leuk vinden (They hate it with a passion). Sorry, maar dan heb je toch echt het verkeerde vak gekozen.
Sowieso is dat BME een veel te brede opleiding met te weinig diepgang, en dan wordt er bewust gekozen voor meer zachte vakken en weinig inhoud, om tere studentenzieltjes te beschermen. Wat is de waarde van zo'n diploma? Het lijkt wel een ziekte. Overal waar ik kom is een tweede InHolland in de maak. Ik kan daar niet achter staan.
We doen een opleiding samen met de TUdelft, en daar leren we de studenten behoorlijk programmeren (vooral voor biochemici) van JAVA tot matlab... en het begint zo langzamerhand een erg gewild volkje te worden onder de research groepen, ze beginnen te begrijpen dat het erg handig is als studenten kunnen programmerenquote:
Voor mij is het een bron van ergernis.
Ze willen hier een programma voor biomedical engineering uit de grond stampen, en in het curriculum staat maar liefst 1 unit voor programmeren opgesteld. Wij zitten tegenwoordig de helft van de tijd in het lab te programmeren, en dat moet dus goed geregeld zijn. Ga je niet met 1 unit redden. Ik heb dat aangegeven, men onderkent dit probleem maar dan hoor je dat studenten programmeren niet leuk vinden (They hate it with a passion). Sorry, maar dan heb je toch echt het verkeerde vak gekozen.
Sowieso is dat BME een veel te brede opleiding met te weinig diepgang, en dan wordt er bewust gekozen voor meer zachte vakken en weinig inhoud, om tere studentenzieltjes te beschermen. Wat is de waarde van zo'n diploma? Het lijkt wel een ziekte. Overal waar ik kom is een tweede InHolland in de maak. Ik kan daar niet achter staan.
(ik merk dat ik het zelf ook fijn vind dat ik een student bij een eindproject niet meer hoef te leren programmeren maar gewoon kan vertellen hoe ik iets zou programmeren)Tja daar heb ik ook geen idee van. Ik ken trouwens alleen maar de nerds van philips die helemaal in de subtiele optica van cds zitten enzo.quote:
Enig idee hoe de industrie daar over denkt? Onze neus is niet veel langer dan het lab, en ik kan me voorstellen dat bedrijven liever iemand met een vlotte babbel en een Powerpoint presentatie hebben (sterker nog, bij Philips lustten ze daar wel pap van), terwijl ik liever met nerds werk die uit zichzelf uit willen vogelen hoe ze iets met Matlab gedaan krijgen.
Die krijgen dat met de paplepel ingegoten. Bij mij komt zoiets ook niet aanwaaien trouwens.
Ikzelf vind het nog niet zo best, vooral als het onderwerp nieuw is. Wat me bij veel Amerikanen opvalt is dat ze een verhaal kunnen vertellen dat erg goed wegluisterd maar waarbij ik vaak wegloop met een leeg gevoel kwa informatie die erin zat.
Die hebben natuurlijk het enorme voordeel dat ze het in hun moedertaal kunnen doen. Daar moet je jezelf ook niet mee willen meten, want dat is Usain Bolt tegen een cheetah laten rennen.quote:
Over presentaties gesproken. Vroeger sliep ik niet, de nacht voor de presentatie. Nu doet het me niks en is het routine. Het valt me wel op dat wetenschappers uit de VS er nog een stapje bovenop doen, kwa gemak. Die lullen altijd zo makkelijk weg, daar moet ik toch echt wel wat moeite voor doen.
) spannend.
lekker duur dan. Was dit zo'n beetje wie jullie ook uitnodigden? :p Dat diner is verder dus ook niet echt traditie bij ons lijkt het... Allemaal buitenlandse phd's die niet echt zoiets hebben georganiseerd, dus ik kan bij niemand afkijken.Ik had niet de commissie wel mijn promotor. En idd familie weet niet of ik schoonfamilie ook had uitgenodigd...quote:Op dinsdag 10 juli 2018 17:34 schreef Gentianella het volgende:
Ik ben momenteel mijn proefschrift aan het schrijven, en dan begin je je ook een beetje bezig te houden met belangwekkende vragen als: wie moet ik allemaal uitnodigen bij het diner? Als ik de commissie, paranimfen, mijn directe familieleden + aanhang en mijn schoonouders uitnodig zit ik al op 20 man
Ik had zo'n 30 mensen, dan zit je al gauw op 900 euro.quote:
Ik ben momenteel mijn proefschrift aan het schrijven, en dan begin je je ook een beetje bezig te houden met belangwekkende vragen als: wie moet ik allemaal uitnodigen bij het diner? Als ik de commissie, paranimfen, mijn directe familieleden + aanhang en mijn schoonouders uitnodig zit ik al op 20 man
Ja zelfde hier gelijk of net wintst daar wil ik van af wezen.quote:
Wij waren met ongeveer 16 man. (Co) promotores, directe familie, paranimfen, beste vrienden. Als je een menu afspreekt met de toko waar je het houdt zijn de kosten wel te doen. Ik heb met alle sponsoring en cadeaus zelfs winst gemaakt uiteindelijk... (en ik had niet buitensporig veel sponsoring)
De eerste is al weer terug en naar nieuw journal gesubmit... aim high, end in the middle.quote:Op maandag 25 juni 2018 16:50 schreef Bosbeetle het volgende:
Twee artikelen gesubmit vandaag, ééntje stond ik ergens in het midden dus hoefde ik niet daadwerkelijk zelf te submitten. De andere sta ik laatste auteur (
Bij degenen waar de commissie niet aanwezig was, was dat omdat jullie die niet hadden uitgenodigd of omdat iedereen had afgezegd? Dat laatste hoor ik namelijk dat vaak gebeurt :p en wat bedoelen jullie met sponsoring? Gewoon een bedrag dat je van je ouders kreeg of zo? Daar zal ik het helaas zonder moeten doen :p mijn boekje kan ik gelukkig wel tot een flink bedrag declareren.
Ik kreeg een bedrag van de afdeling en had een fonds aangschreven die een klein bedrag gaf. Waarom ik mijn commissie niet helemaal heb uitgenodigd weet ik eigenlijk niet meer was niet gebruikelijk bij ons geloof ik. Ik was voordat ik promoveerde al een keer of 4 paranimf geweest dus ik heb gewoon gekopieerd.quote:
Rond de 20 is dus wel normaal dan
Bij degenen waar de commissie niet aanwezig was, was dat omdat jullie die niet hadden uitgenodigd of omdat iedereen had afgezegd? Dat laatste hoor ik namelijk dat vaak gebeurt :p en wat bedoelen jullie met sponsoring? Gewoon een bedrag dat je van je ouders kreeg of zo? Daar zal ik het helaas zonder moeten doen :p mijn boekje kan ik gelukkig wel tot een flink bedrag declareren.
De commissie uitnodigen lijkt me onnodig, of ze moeten van ver komen. Dan is het wel zo netjes om ze uit te nodigen, want anders zitten ze maar op hun hotelkamertje te koekeloeren.quote:
Rond de 20 is dus wel normaal dan
Bij degenen waar de commissie niet aanwezig was, was dat omdat jullie die niet hadden uitgenodigd of omdat iedereen had afgezegd?
Spannend joh! Ik heb ook net een artikel gesubmit en erg hoog gemikt...zou zo gaaf zijn als het lukt maar jaquote:
[..]
De eerste is al weer terug en naar nieuw journal gesubmit... aim high, end in the middle.
quote:Op woensdag 11 juli 2018 11:38 schreef Dunckie het volgende:
[..]
Spannend joh! Ik heb ook net een artikel gesubmit en erg hoog gemikt...zou zo gaaf zijn als het lukt maar ja
fingers crossedIk ben s ochtends gepromoveerd dus de commissie bleef alleen voor de lunch en die had ik niet geregeld (ik had het diner alleen verzorgd).quote:
Rond de 20 is dus wel normaal dan
Bij degenen waar de commissie niet aanwezig was, was dat omdat jullie die niet hadden uitgenodigd of omdat iedereen had afgezegd? Dat laatste hoor ik namelijk dat vaak gebeurt :p en wat bedoelen jullie met sponsoring? Gewoon een bedrag dat je van je ouders kreeg of zo? Daar zal ik het helaas zonder moeten doen :p mijn boekje kan ik gelukkig wel tot een flink bedrag declareren.
Sponsoring was voor m'n boekje inderdaad, maar de opbrengst daarvan was meer dan de kosten van het proefschrift. Ik kreeg daarvoor sponsoring van de universiteit (vast bedrag), van een stichting (medisch proefschrift) en van een aantal farmaceutische bedrijven waarmee ik heb samengewerkt tijdens het onderzoek (die reserveren daar vaak ook een vast bedrag voor, rond de 250¤ per bedrijf).
Dus ja dan tikt het wel aan.
En het feest was op een woensdag waardoor de opkomst vrij laag was (vond ik wel jammer) en er niet zo heel hard gezopen werd
quote:
En het feest was op een woensdag waardoor de opkomst vrij laag was (vond ik wel jammer) en er niet zo heel hard gezopen werd
bij mij was het op een dinsdag en er werd genoeg gezopen 
(trouwens alle nederlandse promoties waren bij ons op dinsdag zodoende ben ik er ook achter gekomen dat er in utrecht gewoon een aantal kroegen zijn die op dinsdag om 5 uur snachts nog bomvol zijn 
)
Maar mochten ze geen zin hebben kunnen ze natuurlijk alsnog besluiten niet te komen :p Wel heel chill van al die sponsoring Pluizel! Ik kan gewoon tot 1000 euro het exacte bedrag voor het boekje terugkrijgen, maar zal er dus geen winst op kunnen maken.
quote:
Afgelopen jaar artikel gepubliceerd.
Twee maanden later komt er een artikel uit wat laat zien dat er een fundamentele fout in de toegepaste methode zit. Een nieuw inzicht in de wetenschap, niks mis mee.
Ik heb de nieuwe methode bestudeerd, en kan mijn oude data zo opnieuw verwerken met de nieuwe methode. Dus... daar zit een paper in!
Maar ik heb geen zin om met de twee belangrijkste coauteurs samen te werken voor dit artikel, omdat hun gemiereneuk er (op 2 maanden na) bijna voor zorgde dat we het werk niet eens konden publiceren.
Kan ik de data opnieuw verwerken, een artikel indienen en de voormalige co-auteurs bedanken, of moet ik ze als co-auteur vermelden?
Ligt voor de hand om dit in overleg te doen, maar ik heb het een beetje gehad met die lui.
Ik ben bang dat je er niet echt onder uit kunt. Tenzij de co-auteurs de wetenschap uit zijn, of totale nono's met weinig invloed. Deze mensen heb je vroeg of laat misschien nog een keer nodig en ze nu mogelijk tegen je in het harnas jagen zal je niet verder helpen...quote:
Advies gevraagd:
Afgelopen jaar artikel gepubliceerd.
Twee maanden later komt er een artikel uit wat laat zien dat er een fundamentele fout in de toegepaste methode zit. Een nieuw inzicht in de wetenschap, niks mis mee.
Ik heb de nieuwe methode bestudeerd, en kan mijn oude data zo opnieuw verwerken met de nieuwe methode. Dus... daar zit een paper in!
Maar ik heb geen zin om met de twee belangrijkste coauteurs samen te werken voor dit artikel, omdat hun gemiereneuk er (op 2 maanden na) bijna voor zorgde dat we het werk niet eens konden publiceren.
Kan ik de data opnieuw verwerken, een artikel indienen en de voormalige co-auteurs bedanken, of moet ik ze als co-auteur vermelden?
Ligt voor de hand om dit in overleg te doen, maar ik heb het een beetje gehad met die lui.
Een jaar is wel kort. Als je in je eentje een paper schrijft ben je in je eentje auteur (tenzij je onderdeel van een project bent, supervisors hebt etc), maar ik zou ze er wel bij betrekken als a) het directe collega's zijn, b) zij instrumenteel waren in de data die je nu weer gaat gebruiken.quote:
Advies gevraagd:
Afgelopen jaar artikel gepubliceerd.
Twee maanden later komt er een artikel uit wat laat zien dat er een fundamentele fout in de toegepaste methode zit. Een nieuw inzicht in de wetenschap, niks mis mee.
Ik heb de nieuwe methode bestudeerd, en kan mijn oude data zo opnieuw verwerken met de nieuwe methode. Dus... daar zit een paper in!
Maar ik heb geen zin om met de twee belangrijkste coauteurs samen te werken voor dit artikel, omdat hun gemiereneuk er (op 2 maanden na) bijna voor zorgde dat we het werk niet eens konden publiceren.
Kan ik de data opnieuw verwerken, een artikel indienen en de voormalige co-auteurs bedanken, of moet ik ze als co-auteur vermelden?
Ligt voor de hand om dit in overleg te doen, maar ik heb het een beetje gehad met die lui.
Aangezien ze vorige keer zaten te miepen kun je ze natuurlijk wel benaderen met 'ik heb een paper geschreven wil je meedoen', en als ze dan weer gaan miepen gelijk zeggen jammer dan, dien ik het individueel in, submit, toedelodokie.
Wat ook kan, maar dat is een beetje laag, de hele paper al schrijven, aan hun geven en zeggen je mag erbij als je een substantiële bijdrage levert voor het einde van de week (dat is echt onmogelijk, iets substantieels toevoegen aan iets dat af is) en dan zeggen ja eh deadline, en wat corrigeerwerk vind ik niet substantieel, laters.
Effectief is anders.Ik ga ze de situatie uitleggen. Kan me goed voorstellen dat zij er na al die jaren en slechts een publicatie ook niet zo veel meer zin in hebben.
Hoe hoog staat nederland in en neptijdschriftpublicatielijst? Lees er steeds meer over, in de nature hebben ze het altijd over "predatory journals"
klinkt bijna als de wetenschappelijk versie van metoo Ik moet trouwens ook zeggen dat ik journal selectie wel altijd lastig vind meestal scan ik eerst op journals die redelijk ken binnen het eerste quantiel, en dan lees ik nog een keer goed het statement van het journal door en of het betreffende verhaal past. Ook probeer ik van te voren een beetje in te schatten op welke IF het artikel uit kan komen en ga dan iets hoger zitten (
) Maar toch is het niet zo rechtlijnig om een journal te selecteren. erg goede keuze als je het mij vraagt Je bent straks alleen aan open access publiceren gehouden als je geld krijgt van een van de betrokken subsidieverstrekkers. Die eisen bovendien, voor zover ik weet, sowieso al dat je budget reserveert voor open access publicaties.quote:
De europese push voor open access lijkt me prima. Aan de andere kant is er een risico dat de rekening voor het onderhouden van wetenschappelijke literateur bij de auteurs komt te liggen en niet meer bij de universiteiten. Als wij in Scientific Reports willen publiceren betalen we iets van $4500 voor open access terwijl we ook gratis elders closed access kunnen publiceren.
Het resultaat zou moeten zijn dat universiteiten straks veel minder geld kwijt zijn aan abonnementen en publicaties. Hopelijk komt dat geld weer de wetenschap ten goede.
Ja, dit dus, ik had blijkbaar een aankondiging gemistquote:
Welkom Lyrebird als W&T mod
Volgens mij valt het nog reuze mee, want het artikel zelf gratis beschikbaar stellen op de website van je lab en/of je persoonlijke website telt ook als open access. En veel tijdschriften staan dat gewoon toe.quote:
De europese push voor open access lijkt me prima. Aan de andere kant is er een risico dat de rekening voor het onderhouden van wetenschappelijke literateur bij de auteurs komt te liggen en niet meer bij de universiteiten. Als wij in Scientific Reports willen publiceren betalen we iets van $4500 voor open access terwijl we ook gratis elders closed access kunnen publiceren.
Ik moet nog zien dat ze daadwerkelijk gaan afdwingen dat je enkel en alleen in 100 % open access tijdschriften mag publiceren.
Overigens kun je open access fees gewoon opnemen in aanvragen. Je moet het dan wel per se daaraan besteden, schuiven met potjes mag niet
.
Die tweezers zijn aardig, daar zie je steeds meer praktische toepassingen van. Het onderzoek naar de chirped mirrors om lasers te kunnen versterken is een van de fundamenten van mijn eigen onderzoeksveld.
Verdiend!
Die Donna Strickland is "pas" associate professor. Instant promotie?
Dat lijkt me dan wel. Ze was (is?) ook een hoge pief binnen de Optical Society of America.quote:
Ja moest gelijk aan jou denken.
Die Donna Strickland is "pas" associate professor. Instant promotie?
Dat ze nog niet zo hoog op de academische ladder staat is trouwens niet zo gek, want ze heeft nog minder citaties dan ik verzameld.
Doet verder niets af aan haar werk aan chirped mirrors.Ik kom net van de biophysics meeting en het duwen en trekken aan biologisch materiaal is zeker nog hot tegenwoordig... (jammer dat de biologische context altijd zo ver weg is... maarja die moet ik dan maar proberen te bewarenquote:
Nobelprijs Fysica voor optical tweezers en voor chirped mirrors.
Die tweezers zijn aardig, daar zie je steeds meer praktische toepassingen van. Het onderzoek naar de chirped mirrors om lasers te kunnen versterken is een van de fundamenten van mijn eigen onderzoeksveld.
Verdiend!
)(de grappigste opmerking was van iemand die zei dat cryo-EM hot was
)W&T / Drie academici foppen met hoax
Nu we het over hype hebben. Wat is de meest overhypte techniek van dit moment?
* graphene
* artificial intelligence / deep learning
* stamcellen
* genetische manipulatie
* ...
Wat een domme stropopquote:
Wat is dat toch trouwens voor sport om maar te blijven proberen om onzinnig onderzoek gepubliceerd te krijgen om vervolgens te roepen "haha zie je wel alles kut in de wetenschap!".
W&T / Drie academici foppen met hoax
.Blockchainquote:
Ja, zeker hot, maar er zit ook veel hype tussen.
Nu we het over hype hebben. Wat is de meest overhypte techniek van dit moment?
* graphene
* artificial intelligence / deep learning
* stamcellen
* genetische manipulatie
* ...
Al deze dingen hebben tenminste nog veel potentie.
Verder geloof ik niet dat deep learning lijkt op de manier waarop wij leren, dus heel deep vind ik het niet.
Dat is idd iets dat we steeds terug zien komen.quote:
Wat is dat toch trouwens voor sport om maar te blijven proberen om onzinnig onderzoek gepubliceerd te krijgen om vervolgens te roepen "haha zie je wel alles kut in de wetenschap!".
W&T / Drie academici foppen met hoax
Flauw.
Ik erger me aan - verrassing - gehypt materiaal dat in Nature terecht komt, waar je zo door heen prikt. Bij deze een oproep aan journalisten om ons niet te vermoeien met flauwe testen van het peer-review systeem. Veel interessanter: waarom dikken wetenschappers hun werk tot op het absurde aan en waarom maken ze bizarre claims? Waarom zien reviewers dat niet als het gaat om een blad als Nature, maar wel als het gaat om een blad met een impact factor 2 tot 3?
In mijn vakgebied lightsheet microscopie. Een erg toffe techniek maar de meeste problemen die men er mee denkt op te lossen los je niet op.quote:
Ja, zeker hot, maar er zit ook veel hype tussen.
Nu we het over hype hebben. Wat is de meest overhypte techniek van dit moment?
* graphene
* artificial intelligence / deep learning
* stamcellen
* genetische manipulatie
* ...
En inderdaad deep learning is een vorm van statistiek die lekker mystiek aandoet.
stamcellen en genetische manipulatie zijn al een beetje gemeengoed tenzij je bij die laatste CRISPR rekent want dat wordt ook doodgehypet.
En last but nog least: phase seperation in de moleculaire biologie kun je er niet meer omheen. (dachten we net van de lipid rafts af te zijn doen eiwitten het zelf ook
)Idd, en is die impact factor een gevolg daarvan... grote claims hoge impact.quote:
Veel interessanter: waarom dikken wetenschappers hun werk tot op het absurde aan en waarom maken ze bizarre claims? Waarom zien reviewers dat niet als het gaat om een blad als Nature, maar wel als het gaat om een blad met een impact factor 2 tot 3?
Ze mogen wel professor voor mijn naam zetten, want het enige wat ik nog doe is lesgeven, supervisen en administratie
.Tijd om journal clubs te organiseren en dan klagen dat ze niet de goede papers kiezen.quote:
Overigens weet ik niet wat de hypes zijn, want ik lees nauwelijks nog papers.
Ze mogen wel professor voor mijn naam zetten, want het enige wat ik nog doe is lesgeven, supervisen en administratie
Dat heeft hiermee te maken:quote:
Veel interessanter: waarom dikken wetenschappers hun werk tot op het absurde aan en waarom maken ze bizarre claims? Waarom zien reviewers dat niet als het gaat om een blad als Nature, maar wel als het gaat om een blad met een impact factor 2 tot 3?
Houd gewoon op te doen alsof citaties en andere makkelijke indicatoren bepalend zijn voor onderzoekskwaliteit.quote:
Dat ze nog niet zo hoog op de academische ladder staat is trouwens niet zo gek, want ze heeft nog minder citaties dan ik verzameld.