Staatsgreep in Turkije #59

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 01:40 schreef Oversight het volgende:

[..]

Mooi voorbeeld van hoe een democratie niet werkt.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 01:43 schreef ToT het volgende:

[..]

Dat boeit de meeste van zijn fans absoluut niet. Die geven Erdo hier alleen maar gelijk in.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 01:53 schreef StaceySinger het volgende:
Turkse aanklagers eisen twee keer levenslang en 1.900 jaar cel tegen Gülen

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 01:53 schreef Slayage het volgende:

[..]

[..]

school voorbeeld van dat mensen lezen wat ze willen lezen en zien wat ze willen zien. er klopt geen hout van dat artikel deze man is niet veroordeeld omdat hij een boek heeft geschreven, daarnaast zou Erdo en zijn vrouw closet Joden zijn?

srsly?

maar jullie haat richting Erdo is kennelijk zo groot dit niburu artikel erin lekker in glijdt bij jullie

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 01:56 schreef ToT het volgende:

[..]

Mwah, Erdo is sowieso niet vies van zijn vuile werkjes weg te moffelen. Journalisten arresteren die bepaalde bezwarende dingen aan de kaak stellen zoals een wapendeal enzo.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 01:57 schreef Slayage het volgende:

[..]

omdat je met die bril kijkt, is dat het enige wat jij ziet.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 01:57 schreef StaceySinger het volgende:
de website van Gulen

http://www.fethullahgulen.nl/

Openbare Stellingname tegen geweld, terreur en zelfmoordaanslagen:

Fethullah Gülen is erkend voor zijn consistente stellingname tegen de combinatie van geweld en religieuze retoriek. Meer specifiek,

Hij was de eerste moslimgeleerde die publiekelijk de aanvallen van 9/11 veroordeelde (in een advertentie in de Washington Post);
Hij hielp een wetenschappelijk boek te publiceren op het gebied van het islamitisch perspectief op terreur en zelfmoordaanslagen waarbij hij deze activiteiten veroordeelde op humanitaire en religieuze gronden;
Hij uitte deze opvattingen niet alleen naar de westerse lezers, maar bracht ze ook naar buiten in moskeepreken die door congregaties van duizenden moslims werden gehoord;
Hij verwierp op eenduidige toon zelfmoordaanslagen;
Hij gaf interviews aan Turkse, Japanse, Keniaanse en Amerikaanse kranten waarin hij de politieke, ideologische en religieuze redenen ter rechtvaardiging van terreuracties, categorisch veroordeelt;
Hij verscheen op talloze nationale televisieshows waarbij hij in het openbaar zulke acties veroordeelt.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 01:56 schreef ToT het volgende:

[..]

Mwah, Erdo is sowieso niet vies van zijn vuile werkjes weg te moffelen. Journalisten arresteren die bepaalde bezwarende dingen aan de kaak stellen zoals een wapendeal enzo.

Maar ik neem aan dat je daar nog nooit van gehoord hebt en daar bewijs van wil zien, of je doet het als leugens af of gaat het op een andere manier lopen te verdedigen.

quote:

Dat complotdenken is bepaald niet nieuw in Turkije

Opinie Het Turkse leger heeft talloze malen in de politiek geïntervenieerd door zich met van alles te bemoeien, schrijft Thijl Sunier.

Ahmet Erdogan wil dan wel uitdrukkelijk vermeld zien dat hij geen familie is van de Turkse president, maar hij debiteert dezelfde complottheorieën als zijn naamgenoot (NRC, 9/7). De (mislukte) coup in Turkije in juli verschilt volgens hem van de vorige coups, voornamelijk omdat de Gülenbeweging er nu achter zou zitten.

Deze beweging zou zich volgens Erdogan in de afgelopen jaren diep hebben ingegraven in de Turkse staat en zo een staat in de staat hebben gecreëerd. De auteur spreekt zelfs van een ‘maffiastaat’.

Wie achter de coup zit, staat op dit moment niet vast, maar voor Erdogan bestaat daarover kennelijk geen twijfel. Niet alleen toont de auteur een schrijnend gebrek aan achtergrondkennis over de rol van het leger in het naoorlogse Turkije, hij presenteert hier niet meer dan een nieuwe versie van een oud verhaal uit de Turkse politieke geschiedenis.

Het Turkse leger heeft drie keer de macht gegrepen: in 1960, 1971 en 1980. Eén keer, in 1997, werd de toenmalige regering de wacht aangezegd door het leger, middels een memorandum. En de meest recente poging is dus die van juli dit jaar. Daarnaast heeft het leger talloze malen in de politiek geïntervenieerd door zich met van alles te bemoeien. Het leger had tot het aantreden van de AKP, president Erdogans partij, in 2003 een grote staatsrechtelijke, economische en ideologische vinger in de pap.

Het is in elk geval de verdienste van Erdogan dat die dominante positie in de afgelopen tien jaar afgebroken is.

Rond al deze legerinterventies deden altijd verhalen de ronde dat er sprake zou zijn van een ‘staat in de staat’, een ‘parallelle structuur’ die zich onttrekt aan de normale parlementaire controle. Het bestaan van zulke structuren, de ‘diepe staat’ zoals dat wel wordt genoemd, was interessant genoeg iets dat zowel door coupplegers als door tegenstanders gebruikt werd om zo een bepaalde groep als de schuldige aan te wijzen. Waar die schuldigen gezocht moesten worden, hing af van de politieke conjunctuur van de dag.

Hoewel dit soort beschuldigingen nagenoeg nooit bewezen zijn, waren de gevolgen niet gering: massale arrestaties, in veel gevallen ook een aanzienlijk aantal doden en vaak ook een radicale ingreep in het politieke landschap.

Het argument was altijd dat de staat dreigde te worden overgenomen door gevaarlijke ondergronds opererende tegenkrachten. Gewone oppositie werd op deze manier weggezet als staatsgevaarlijk.

Dit soort complotdenken heeft zich sinds vele decennia stevig in de Turkse politieke cultuur genesteld. Niets nieuws onder de zon dus. De verwijzing naar zo’n geheime en schimmige politieke onderwereld door Turkijewatchers als Ahmet Erdogan klinkt gewichtig en geleerd, maar stelt in wezen weinig voor.

De auteur lijkt ook te suggereren dat het leger vanouds bestond uit kemalistische officieren die de scheiding van religie en staat beschermden, maar die nu te maken hebben met infiltratie door religieuze groepen. Het Turkse leger zien als een neutrale waakhond van de staat, is echter net als het bestaan van een parallelle structuur een hardnekkige, maar nauwelijks onderbouwde voorstelling van zaken. Juist de verdeeldheid binnen het leger en de rol die het moet spelen in de samenleving is altijd een punt van politieke controverse geweest in Turkije. Het vormde niet zelden een belangrijke kwestie bij verkiezingen.

Vanaf de jaren veertig, toen Turkije lid van de NAVO werd, heeft het leger altijd uit verschillende fracties en bloedgroepen bestaan. Juist doordat het leger concrete politieke en economische belangen had, was er van eenheid nooit sprake.

Dat beeld van het leger als hoeder van de seculiere staat doet het goed als mantra, maar gaat volledig voorbij aan het complex van factoren dat aan iedere staatsgreep ten grondslag lag. Die complexiteit negeert Ahmet Erdogan volledig.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 00:38 schreef Homey het volgende:
Ik zat net wat fb pagina's te checken van turken in Nederland die reageren op posts van denk enzo. Schrik je toch. Dit zijn lui die hier werken in het onderwijs en bij de overheid, hele gewone banen, maar op fb helemaal flippen met scheldpartijen, complottheorieën en blinde adoratie voor Erdoğan. Hun fb profielen zijn bezaaid met Turkse vlaggen en Erdoğan foto's. Heel eng nationalistisch allemaal. De Erdoğan jugend? Wat doen die lui in godsnaam hier in Nederland.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 07:07 schreef KirmiziBeyaz het volgende:

[..]

Je zou haast kunnen spreken van een parallelle staat binnen een staat. Immers staan deze mensen vooraan om te reageren als Erdogan een bevel geeft, wat de afgelopen weken weer eens duidelijk is geworden. De infrastructuur om deze bevelen over te brengen is ook reeds aanwezig in Nederland in de vorm van Diyanet, waar volgens iemand honderdduizenden Turken lid van zijn.

Was in het afgelopen onderzoek van de AIVD meegenomen in hoeverre Turks religieuze organisaties beïnvloedbaar/controleerbaar zijn van buitenaf? Anders zou een nieuw onderzoek wel op zijn plaats zijn. De nieuwe ontwikkelingen hebben aangetoond dat vooral Diyanet de spreekbuis is van een dictatoriaal regime en maar al te graag de problemen in Turkije naar het buitenland verplaatst.

Duitsland is hierin vooruitstrevender dan Nederland en heeft aangegeven dat Diyanet scherp in de gaten wordt gehouden en dat het veroorzaken van problemen direct leidt tot uitzetting. Misschien een agendapuntje voor DENK?

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 01:57 schreef StaceySinger het volgende:
de website van Gulen

http://www.fethullahgulen.nl/

Openbare Stellingname tegen geweld, terreur en zelfmoordaanslagen:

Fethullah Gülen is erkend voor zijn consistente stellingname tegen de combinatie van geweld en religieuze retoriek. Meer specifiek,

Hij was de eerste moslimgeleerde die publiekelijk de aanvallen van 9/11 veroordeelde (in een advertentie in de Washington Post);
Hij hielp een wetenschappelijk boek te publiceren op het gebied van het islamitisch perspectief op terreur en zelfmoordaanslagen waarbij hij deze activiteiten veroordeelde op humanitaire en religieuze gronden;
Hij uitte deze opvattingen niet alleen naar de westerse lezers, maar bracht ze ook naar buiten in moskeepreken die door congregaties van duizenden moslims werden gehoord;
Hij verwierp op eenduidige toon zelfmoordaanslagen;
Hij gaf interviews aan Turkse, Japanse, Keniaanse en Amerikaanse kranten waarin hij de politieke, ideologische en religieuze redenen ter rechtvaardiging van terreuracties, categorisch veroordeelt;
Hij verscheen op talloze nationale televisieshows waarbij hij in het openbaar zulke acties veroordeelt.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 07:07 schreef KirmiziBeyaz het volgende:

[..]

Je zou haast kunnen spreken van een parallelle staat binnen een staat. Immers staan deze mensen vooraan om te reageren als Erdogan een bevel geeft, wat de afgelopen weken weer eens duidelijk is geworden. De infrastructuur om deze bevelen over te brengen is ook reeds aanwezig in Nederland in de vorm van Diyanet, waar volgens iemand honderdduizenden Turken lid van zijn.

Was in het afgelopen onderzoek van de AIVD meegenomen in hoeverre Turks religieuze organisaties beïnvloedbaar/controleerbaar zijn van buitenaf? Anders zou een nieuw onderzoek wel op zijn plaats zijn. De nieuwe ontwikkelingen hebben aangetoond dat vooral Diyanet de spreekbuis is van een dictatoriaal regime en maar al te graag de problemen in Turkije naar het buitenland verplaatst.

Duitsland is hierin vooruitstrevender dan Nederland en heeft aangegeven dat Diyanet scherp in de gaten wordt gehouden en dat het veroorzaken van problemen direct leidt tot uitzetting. Misschien een agendapuntje voor DENK?

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 07:33 schreef xaban06 het volgende:

[..]

Nu je beweging wordt aangepakt wordt de Diyanet aanvallen. Triest.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 02:26 schreef xaban06 het volgende:

[..]

Dus je duld geen tegenspraak, je wilt geen tegenargumenten, want alles wat hij zal zeggen zie jij toch als leugen of verdediging en geloof je bij voorbaat al niet. Maar wel lopen mekkeren dat mensen hier onvoorwaardelijk in Erdogan geloven.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 11:46 schreef zarGon het volgende:
Eén van de verbeteringen waar ik op hoop sinds de oppositie (CHP en MHP) en de regering (AKP) naar elkaar toe groeien (dankzij de couppoging) is dat Erdoğan wat langere teentjes krijgt en dat er wat meer ruimte komt voor kritiek.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 06:54 schreef KirmiziBeyaz het volgende:
http://www.nrc.nl/nieuws/(...)ije-3769849-a1516395

[..]

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 10:49 schreef Slayage het volgende:
het is niet aleen triest maar imo is het ook niet in hun belang op de lange termijn, omdat het gros van de turken bij een diyanet moskee komt en zelfs als ze niet bij een diyanet moskee komen hebben ze geen enkele problemen ermee, maar deze gasten gooien nu gewoon keihard hun eigen glazen in bij de overgrote gedeelte van de turkse bevolking hier in nederland, door hun gebedshuizen aan te vallen en dat is niet iets om te vergeten noch te vergeven.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 12:32 schreef Bilge het volgende:
4. Het bewijs is zo overweldigend dat niemand hier in Turkije over twijfelt. Desondanks wordt dit als complottheorie weggezet, maar alternatieve complottheorieën die Erdogan in een kwaad daglicht stellen, waarvoor geen greintje bewijs is, worden zonder tegenspraak algemeen aanvaard. Bizar.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 12:45 schreef TheJanitor het volgende:

[..]

Gek he, als je er aan twijfelt beland je in de bak.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 12:45 schreef TheJanitor het volgende:

[..]

Gek he, als je er aan twijfelt beland je in de bak.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 12:48 schreef KirmiziBeyaz het volgende:
Voor diegenen die niet weten wie Kadir Misiroglu is:

[ afbeelding ]

Die man met die fez dus, 2 man rechts naast Bilal Erdogan, de 'briljante' zoon van.

En nog een uit een Beyaz TV (kanaal waar de zoon van Gokcek, groot aanbidder van Erdogan, algemeen coordinator is) programma waarin hij de vader van Gulen Armeens noemt en de moeder Joods.

[ afbeelding ]

Voor de rest is het best een frisse gast hoor

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 12:50 schreef KirmiziBeyaz het volgende:

[..]

En zo overweldigend bewijs dat alleen Erdoganisten het kunnen zien en de rest van de wereld niet. Iets met een westers complot waarschijnlijk.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 12:27 schreef Wespensteek het volgende:
Het is wel lachen, nu worden criminelen eerder vrijgelaten omdat de gevangenissen vol zitten met mensen die niets fout hebben gedaan.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 12:55 schreef Roffa123 het volgende:
Kunnen ze niet gewoon een nieuwe gevangenis maken in plaats van 30.000 mensen op borgtocht sturen?

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 12:32 schreef Bilge het volgende:

Dat is Gülens modus operandi:
[ afbeelding ]
Uit een boek van Kadir Misiroglu uit 1971.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 13:09 schreef Slayage het volgende:

[..]

lijkt me overdreven aangezien toch veel van die arrestanten op niet al te lange termijn vrijgelaten zullen worden.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 13:07 schreef Slayage het volgende:

[..]

tering wat ben jij goed ingelicht

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 01:53 schreef Slayage het volgende:

maar jullie haat richting Erdo is kennelijk zo groot

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 12:53 schreef Bilge het volgende:

[..]

Bron?

Laten we aannemen dat je idd in de bak belandt. 1 maand geleden hebben we live op tv kunnen zien hoe het Turkse volk gewapende soldaten, gepantserde voertuigen, straaljagers en helikopters met blote handen tegenhielden. 173 burgers lieten hierbij het leven. Denk je dat zo'n volk bang is voor een celstrafdreigement?

Waarom beschuldigen Turken buiten Turkije, zelfs op anonieme fora als FOK!, Gülen dan?

En wat te denken van al het bewijsmateriaal?

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 13:33 schreef zarGon het volgende:

[..]

Hehe, jij bent de Ebru Umar van deze reeks. .

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 13:30 schreef Oversight het volgende:

[..]

Dat komt omdat we ons Hitler nog zo goed kunnen herinneren.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 14:55 schreef Slayage het volgende:

[..]

hitler erdo vergelijkingen. verzin eens iets nieuws man

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 15:00 schreef Oversight het volgende:

[..]

Als het praat als een gevaarlijke dictator, zich gedraagt als een gevaarlijke dictator, en lijkt op een gevaarlijke dictator,.....

Dan is het waarschijnlijk een gevaarlijke dictator!

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 14:56 schreef Glazenmaker het volgende:
Mooi hoe je op dit forum kinderen mag intimideren, maar wat van dat gedrag zeggen in negatieve bewoordingen gaat een stap te ver.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2016 15:01 schreef Slayage het volgende:

[..]

de dictator erdo

quote:

Having lived through the attempted coup in Ankara, I sat down on July 16 to write a piece for War on the Rocks. I wrote that I had witnessed a new political energy being released on the right. The coup hanging over it for decades had come, and Erdogan had survived it. The country’s religious right was more emboldened than ever before. I wrote:

At worst, the coup will encourage the AK Party’s worst attributes and serve as a stepping-stone to a regime that will make the country inhospitable to others. At best, it will be a uniting force in the country’s politics that leads to a new consensus.

The field is still wide open for either of those scenarios to take place, but it seems that Turkey right now is edging towards the second, more conciliatory one. The coup ripped into the political, economic, and social foundation that Turkey is built upon. Some seem to like that. The pro-government media and fringe groups don’t want to put the country back together the way it was. That is why we are hearing a lot of talk of Turkey leaving NATO and turning its back on the West, which really did fail to match and understand Turkey’s emotional reaction to July 15. Yet the political class – not just President Erdogan, but the prime minister and his cabinet – who have to think through the economic and strategic consequences of such actions, have been holding back their voters. They seem worried by the systemic implications of July 15 and want to instead move things back to normal as much as possible.

quote:

The Meaning of Turkey’s Five Million Strong Nationalist Moment

Three weeks after the attempted coup in Turkey, President Recep Tayyip Erdogan called on citizens to gather at the Yenıkapı (“new gate”) Parade grounds in Istanbul. More than five million people across the country showed up to the event on the Bosphorus’ shores.

A helicopter carried Erdogan — the sole speaker — onto an elevated stage. There stood the tall man, overlooking a scarlet sea of flags beneath him. He opened his speech with the words, “the era of secularist tutelage is over.” The grounds heaved with chants of “Allahu Ekber!” and “tell us to die Reis [leader] and we shall die!” The constitution, Erdogan said, was suspended. He waved a new document in his hand that he said would be put up for a nationwide referendum. This new document stipulates a powerful executive presidency with two legislative chambers (one for civil lawmakers, another for Islamic scholars) and an entirely new defense establishment. Experts likened it to Iran’s governing doctrine of Vilayat-e Faqih (“Guardianship of the Islamic Jurist”).

A few days into what was called “Yenıkapı Türkiye,” footage appeared on government television showing a few junta generals on the night of the coup meeting with the U.S. ambassador. Erdogan immediately announced that Turkey was going to leave NATO and that all remaining Westerners had 48 hours to exit the country. He said, “We know who was holding the leash of the coup plotters. We have seen the enemy.” In an emergency address, President Obama announced that U.S. nuclear weapons had safely been evacuated from Incirlik Air base.

In the following days, groups of young men wearing black headbands started going into Alevi and predominantly secular neighborhoods. Twitter, Facebook, and independent media were banned, but gruesome stories began to spread. In a rare video that hit the web, a whole row of apartments was set aflame, and a man with a black headband was pulling a mother away from her children.

Long lines started to form on Turkey’s borders and in airports. It was hard to find a seaworthy boat on the Aegean coast. The government declared a transition to wartime economy, rationed food and fuel, and introduced a curfew.

Meanwhile, the Kurdistan Workers Party (PKK) — with full support from its Syrian affiliate, the PYD — moved ahead unchecked in the southeast, taking one city after another. Erdogan announced that all men of military age were called to renew their registries. Many who already served were recalled. Turkey’s Syrian border was now one battlespace, Erdogan declared, and Turkey would not only retain its territories in the southeast, but extend the nation to encompass its natural borders once again. It would require great sacrifice, Erdogan said, right before he declared that the country was officially in a state of war.

That’s not how things happened of, course.

Kept you reading though, didn’t it?

Turkey is a popular country among political analysts. In their imagination, Turkey often shifts geopolitical axes, ditches democracy, goes to war, or commits genocide. Perhaps post-World War II generations — fed on a steady diet of “Hitler’s Rise” documentaries and Orwell novels — are primed to look for these things. Yet we haven’t seen them happen.

Here is how events really unfolded after the attempted coup.

Rallying in the Squares and at the New Gate

After the attempted coup, the government called all citizens to occupy public squares on “democracy watch.” At first, this call might really have been meant to deter a possible second coup, but at some point it became clear that the government merely wanted as broad a buy-in to anti-coup activity as possible. Millions of people showed up in squares across the country. The majority of people at these rallies were Erdogan supporters, but there were plenty who obviously weren’t. I stood in Kızılay, Ankara’s main square, while the presenters asked the crowd to clap for the opposition parties, all of which had come out against the coup in its early hours. This even included the People’s Democratic Party (HDP), the liberal Kurdish nationalist party that has largely been pointedly excluded from the government’s outreach to the opposition.

The supporters of the pan-Turkic Nationalist Movement Party’s (MHP) are an excitable bunch and already mix well with the AK Party crowd, so it wasn’t hard to have them come out to public squares regularly. Participation from secular-leaning folk, however, was still scarce in the first week, so the Republican People’s Party (CHP) staged its own rally in Istanbul’s Taksim square on July 24. Some thought that participation would be limited, but they needn’t have worried. Thousands of people showed up, all condemning the coup in a festive mood. For the first time, the CHP invited its political opponents from the AK Party, and they obliged.

There really was a massive rally at Yenikapı the weekend before last, but it wasn’t some fascist break from Turkey’s republican history. The “Martyrs and Democracy Rally” was attended by a broad spectrum of society, including seculars, non-Muslims and Alevi. Mehmet Görmez, the head of Turkey’s main religious authority, held a touching prayer for the 241 people who died countering the coup. The grounds did heave with shouts of “Allahu Ekber” all afternoon, but it was meant more as “thank God” than “death to America.” There were many other slogans as well, including secular ones, and people were in a festive mood. Attendees made a game of taking photos with people they would otherwise not talk to — like a guy with a typical Islamic outfit posing with a guy in shorts and cool sunglasses. #Turkeyunited and #TekMilletTekYürek, meaning “one nation, one spirit” were trending on Twitter.

The leader of the MHP, Devlet Bahçeli, quickly agreed to attend the rally at Yenikapı, but the secularist CHP was more divided. According to sources in the CHP, there were those who thought that the attendance of Kilicdaroglu, the party’s leader, would give Erdogan undue legitimacy. Others thought that Kilicdaroglu would risk being sidelined by not attending. At first, Kilicdaroglu politely declined the invitation. But in a highly unusual move, Prime Minister Binali Yıldırım, President Erdogan, and former President Abdullah Gül called on him several times. In the end, they convinced him to attend.

What Was Said at Yenikapı

Bahçeli, Kılıçdaroglu, Yıldırım, Speaker of Parliament İsmail Kahraman, and Erdogan spoke in reverse order of protocol. The surprise speaker was Chief of the General Staff Hulusi Akar, who spoke after Bahçeli. He was greeted with chants of “our soldiers are the greatest.” The public perception of the military has suffered greatly as a result of the coup attempt, and Akar’s presence was likely aimed to undo some of that damage.

HDP co-leaders Demirtaş and Yüksekdag were not invited, nor were they included in the other post-July 15 national unity events. In this sense, Yenikapi draws the boundaries of the national consensus as being the political groups who are loyal to the state as it stands. The HDP, which at times acts as the political arm of the PKK, falls outside of that consensus. To Erdogan, the PKK and Gulenist network are one and the same: unlawful groups seeking to undermine the state’s legitimacy through force. If he had ever considered pulling the HDP away from the PKK’s sphere of influence, he seems to have given up on the idea.

Erdogan’s decision is firmly grounded in political reality. HDP rallies seldom include any Turkish flags, for example, and the party’s supporters have few chants and slogans in common with those gathered on Sunday. It is hard to fathom how Demirtaş or Yüksekdag would have been able to address the Yenikapi crowd without being booed off the stage. Demirtaş said in a later speech that he would not have been able to answer his own constituency if he had attended.

Note that this does not mean that “the Kurds” as an ethnic group were not represented in Yenikapi. According to Konda polling, 12 percent of anti-coup protesters in three different locations in Istanbul on July 26 were ethnic Kurds (Kurds make up about 14 percent of Turkey’s population, according to Konda). It is unlikely that the Yenikapi rally was different. Figen Yuksekdag said that Yenikapi represents a “Turkish nationalist coalition.” She is right in the sense that Turkish nationalism here is defined by a base acceptance of the state and its continuation under its present symbols and institutions. Kurdish that meet this definition are Kurdish in ethnicity and culture, but politically Turkish, with many voting for the AK Party. The HDP’s Kurdish nationalism clashes with this notion. That, coupled with its perceived association with the PKK, is why it has been left out by the mainstream.

The two opposition leaders who did attend gave very different speeches. Bahçeli, who is dependent on the AK Party to fight off an insurgency within his party, gave a rousing speech touting the valor of those who diverted the coup. In his classic muscular rhetoric, Bahçeli bashed all he perceived as enemies, at times pointing the finger straight at Turkey’s Western allies, and in particular, the United States. This fit seamlessly with the unchecked anti-American rhetoric of post-July 15 atmosphere. Many MHP and AK Party supporters I know praised the speech as the best of his long political career.

The CHP’s Kilicdaroglu was more reserved. He tried to address some of the root problems that led to the attempted coup. “We should teach our children to use their heads” he said, in reference to the Gülenist network, which often recruited children during middle school. This was also a thinly veiled Kemalist criticism of the AK Party government’s breach of secularism. It suggested that the AK Party, which had been in bed with the Gülenists for the better part of its first decade, could have saved itself from embarrassment and the nation from suffering had it followed enlightened principles rather than romantic notions of Islamist politics. Much of the rest of Kilicdaroglu’s speech covered the rule of law and the democratic process in a way that criticized the government, but didn’t tear at the spirit of unity the day called for.

Prime Minister Yildirim may have made the most conciliatory speech, quoting poets across various points of Turkey’s political spectrum and calling for unity above all else. Speaker Kahraman was more Islamist in his references, taking time to give a history of the Islamization of Anatolia. But considering his reputation for polemics, even he took care not to step on the opposition’s toes.

President Erdogan was last to speak, and his words were remarkable only in how unremarkable they were for him. He stuck to tried and true rhetorical devices, harking back to the Selchukids and the early Ottoman period. He gave a nod to Ataturk and the Republic before launching into attacks on the enemies of the people today, be they in the form of the PKK or the more insidious “FETO” (Fetullahist Terror Organization).

Still, the president did his best to summon up some hope, as politicians must. Erdogan averred that Turkey will meet its 2023 economic goals (set in the heyday of the country’s growth, and now seen as near-impossible). Turkey would transcend the level of “muasir medeniyet” (“contemporary civilization”), the goal Ataturk set for the Republic in his 1923 opening speech in parliament. The military would be rebuilt into something stronger and the country would finally rid itself of the Gülenist menace that had been secretly hindering its rise all this time.

Erdogan used less anti-American rhetoric compared to Bahceli. He limited himself to saying “this scenario [the coup attempt] is far bigger than them,” meaning the Gulenists, and “we know whom they were going to serve our country on a golden platter.”

Anti-American rhetoric has always been a hallmark of the Turkish public sphere. Many Westerners wrongly assume anti-Americanism is the preserve of religious actors, but it actually pervades the political spectrum. However, since the failed coup, this sentiment has reached unprecedented heights. Major newspapers accuse American generals of directing the coup, statements at times matched by senior figures in the government. Turkey’s membership in NATO is for the first time in recent memory a topic of mainstream debate. Erdogan could end this with a wag of his finger. That he chooses not to do so could mean that he is trying to build up some sort of leverage against the United States, which harbors Fetullah Gulen.

At the end, all speakers, as well as statesmen such as former Prime Minster Ahmet Davutoglu and former President (and AK Party co-founder) Abdullah Gul, were called on stage for a joint appearance. It was as close to a family photo as Turkish politics is going to get anytime soon.

What Does It Mean?

Having lived through the attempted coup in Ankara, I sat down on July 16 to write a piece for War on the Rocks. I wrote that I had witnessed a new political energy being released on the right. The coup hanging over it for decades had come, and Erdogan had survived it. The country’s religious right was more emboldened than ever before. I wrote:

At worst, the coup will encourage the AK Party’s worst attributes and serve as a stepping-stone to a regime that will make the country inhospitable to others. At best, it will be a uniting force in the country’s politics that leads to a new consensus.

The field is still wide open for either of those scenarios to take place, but it seems that Turkey right now is edging towards the second, more conciliatory one. The coup ripped into the political, economic, and social foundation that Turkey is built upon. Some seem to like that. The pro-government media and fringe groups don’t want to put the country back together the way it was. That is why we are hearing a lot of talk of Turkey leaving NATO and turning its back on the West, which really did fail to match and understand Turkey’s emotional reaction to July 15. Yet the political class – not just President Erdogan, but the prime minister and his cabinet – who have to think through the economic and strategic consequences of such actions, have been holding back their voters. They seem worried by the systemic implications of July 15 and want to instead move things back to normal as much as possible.

That is why the Yenikapı event, despite its massive scale, was remarkable for the continuity it displayed. All speakers except Kahraman made references to the foundation of the Republic and Ataturk. All called for the rule of law, a democratic process, and coexistence between different political groups. Erdogan didn’t have to insist on Kilicdaroglu’s presence, but he did. This wasn’t out of a sense of obligation to democratic norms, but a matter of necessity. Kilicdaroglu represents a quarter of the country that could make a lot of trouble for Erdogan. His presence softened the mood and made the country more governable.

The forces that Turkey led to Yenikapi also rallied foreign investors around the country. They knew they were taking on risk, but they were betting that the government would do its best to climb out of its volatile situation. Turkey’s leaders don’t have the luxury not to. Their trolls on Twitter might have fun with conspiracy theories of the American Central Intelligence Agency being behind the coup, but for them to keep driving their German cars, their leaders have to think about the world more seriously. So far, they have.

Similarly, the government cannot afford to bash the military. They are aware that security will be a big challenge in the months and years ahead and have been doing their best to prevent the military’s reputation from being damaged too badly. That is probably why Erdogan invited Hulusi Akar as a last-minute speaker.

But “if we want things to stay as they are, things will have to change,” as the phrase goes. The government cannot ignore its intelligence failure leading up to July 15 and the massive infiltration of government agencies by the Gulen movement. A country-wide purge and institutional reform is not unreasonable in this context.

To clarify, the term “purge” may invoke Stalin, but there really is no comparison between the Gulag and the current waves of suspensions and arrests. Tens of thousands of civil servants, as well as many in the private sector, NGOs, and some journalists have been swept up in these since July 15.

Though the government has thus far not systematically gone beyond Gulenists, this purge upsets a lot of people. Most of those arrested or who lost their jobs may have had something to do with the Gulen movement. However, many in government today did as well, including Erdogan’s son-in-law (and current energy minister), who went to a Gulenist school. This atmosphere is unsettling even strong AK Party supporters. One such friend who kept his position at an important ministry told me “strange people have appeared” who are “observing who sits with whom during lunch breaks.” He says that nothing gets done, and many are appalled by the injustice of some arrests. Another friend at an important ministry has been fired, and says that he will “definitely appeal in court” if given the chance.

He might be. If the government continues this this process, it will be alienating tens of thousands of white collar workers in major cities, and with them, an exponentially larger number of family members and loved ones. This could hurt the AK Party at the ballot box, especially in mayoral elections. President Erdogan is a tremendously popular politician, but even he cannot count on people’s support if he lets the purge get out of hand.

There is a darker side to the ballot box, too,: Turkish politics continues to revolve around defining very clear “in” and “out” groups. Erdogan and his government still focus their rhetoric on bashing their enemies, real or imaginary. The Yenikapi rally marked a welcome truce with the CHP and focused political toxicity across the Atlantic. Yet the structural problem remains.

The reality of Turkey is not the total opposite of the dystopian picture I paint at the beginning of this article. That’s an accomplishment. The country, after all, is host to a secretive Islamic cult trying to take over its government, neighbor to a decade-old war in Iraq, another civil war in Syria that has driven millions of refugees across its borders, a so-called caliphate bent on world conquest, and a group of Kurdish Marxist-Leninist nation-builders. This is not a boring part of the world, and Turkey may still go down a very dark path.

But it hasn’t yet, because it also gravitates very powerfully toward a “normal,” a kind of equilibrium that looks very much like a globalized, European society. That is what we saw shining through Yenikapı.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 14:19 schreef Slayage het volgende:
At worst, the coup will encourage the AK Party’s worst attributes and serve as a stepping-stone to a regime that will make the country inhospitable to others. At best, it will be a uniting force in the country’s politics that leads to a new consensus.

The field is still wide open for either of those scenarios to take place, but it seems that Turkey right now is edging towards the second, more conciliatory one.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 14:28 schreef Wespensteek het volgende:

[..]

Dat is toch volslagen onzin. Geen vrije pers, geen eerlijke rechtspraak, opsluiting zonder proces, invoering doodstraf, ontslagen zonder rechtsgrond, inmenging van de politiek in de rechtsspraak; alles wijst op een dictatoriaal geregeerd land. Dat de bevolking onder die omstandigheden braaf doet wat de leiding wil is wat je ook ziet in Noord-Korea en het verzet dat er mogelijk is tegen de maatregelen komt niet in beeld.

quote:

“Now they are truly demonized in Turkey,” said Ilhan Tanir, a longtime Washington-based columnist for Cumhuriyet, one of Turkey’s largest independent newspapers. “I don’t think anyone at this moment will admit to being with Hizmet.

“Their image in Turkey is worse than ISIS,” he said, referring to the militant group Islamic State. “People would rather say they sympathize with ISIS than with Gulen, in my opinion.”

quote:

Jeffrey, the American ambassador at the time, watched with growing suspicion.

Even officers who were clearly loyal to Erdogan, Jeffrey said, were prosecuted “with totally trumped-up evidence just to show they could be put in jail, just so Hizmet could show, ‘If you cross us, we will get you: We don’t need laws, we don’t need the state, we don’t need anybody.’ ”

quote:

Inside the secretive religious movement that is being blamed for Turkey's attempted coup

For much of the last month, in squares across Turkey, hundreds of thousands gathered for a “democracy watch” — part celebration of the failure of a bloody coup attempt that killed hundreds, and part an expression of determination to find and punish those responsible.

But not everyone poured into the streets. “It’s right to be proud of what is achieved against the failed coup and traitors,” said Orhan, a middle-aged teacher from Istanbul who asked that his full name not be used for his safety. “But on the other hand, a witch hunt started, and looking at my friends now I feel like a Jew under Hitler's rule.”

Orhan belongs to Hizmet, a movement of millions of Turks inspired by the teachings of Fethullah Gulen, a 75-year-old cleric living in exile in Pennsylvania. Although Gulen’s public teachings center on a moderate form of Sufi Islam, his critics say he is the head of a cult that has masked a plan to infiltrate much of Turkey’s government and military infrastructure.

The Turkish government this month formally asked the U.S. to arrest and extradite Gulen, alleging he used followers in the military to engineer an uprising that threatened to plunge the country back into the cycle of military intervention that has beset the nation since 1960.

An English teacher and translator who joined Hizmet more than 30 years ago, Orhan has watched from his Istanbul home as a steady stream of government officials, television commentators and newspapers now call for Gulen and his followers to be executed for treason.

The grapevine brings troubling news: A friend of a friend, the head of a Hizmet school, found a job abroad and tried to leave Turkey, only to have his passport taken away at the airport. This month, Orhan lost his job at a school, one of thousands affiliated with Hizmet that have been shut down.

Thousands of soldiers and tens of thousands of government workers have been suspended, many detained pending an investigation. Many Hizmet schools and affiliated organizations have been shut down. In some cases, Orhan said, those detained have been outed as members of Hizmet by their spouses and close relatives.

“Now they are truly demonized in Turkey,” said Ilhan Tanir, a longtime Washington-based columnist for Cumhuriyet, one of Turkey’s largest independent newspapers. “I don’t think anyone at this moment will admit to being with Hizmet.

“Their image in Turkey is worse than ISIS,” he said, referring to the militant group Islamic State. “People would rather say they sympathize with ISIS than with Gulen, in my opinion.”

The government accuses them of being part of the coup attempt, but some political observers say the failed uprising has also become a pretext to dismantle Hizmet, which allies of President Recep Tayyip Erdogan have seen as a threat to the ruling party.

Gulen has denied any involvement in the coup attempt, and followers such as Orhan insist their movement has not sought to control the country. To them, Hizmet is simply a loose association of the pious who have attained good government jobs to improve their lives and contribute to their country.

“For about 30 years now I've been listening to [Gulen’s] speeches and reading his books and never have come across anything violent,” Orhan said. “So what they claim today, as if these people sneaked into government institutions, was not a plan but a natural outcome.”

Still, many Turks appear convinced Gulen and his followers were behind the coup attempt. "The West thinks Erdogan is saying this, that Gulen is behind this,” said Mustafa Akyol, a columnist with Al-Monitor, an independent news and analysis website, who frequently writes about Islamist movements in Turkey. “But it’s not Erdogan, it’s virtually everyone in Turkey."

Orhan grew up in a staunchly secular household, and credits a religious awakening in his teenage years to Gulen’s teachings, at a time when a host of government policies made it nearly impossible for the pious to make a career in civil service.

Orhan was part of a pious middle class of Turks that had long found institutions such as the military, police and judiciary closed to them because of their religious practices.

The military, which saw itself as the guarantor of the country’s founding secularist ideals, ensured that officers did not pray or fast during the Islamic holy month of Ramadan, and that women did not wear the head scarf, standards that often extended even to the families of prospective cadets.

In Gulen’s writings and sermons, Orhan said he discovered not only arguments for a modern, moderate Islam, but also a chance to progress beyond his middle-class upbringing.

“These people were religious but not radicals,” Orhan said. “They were more into combining belief with science, and dialogue was important … international, intercultural, interfaith dialogue. I really liked the idea and wanted to be a part of it.”

He gave up his dream of being a lawyer, opting to use his English proficiency to teach the language at Hizmet schools across Central Asia.

Hizmet, which means “service,” focuses on education and building social networks. Over the decades, thousands of Hizmet members have joined the police, judiciary and military.

“The Gulen movement was very effective in influencing other state institutions, particularly the police and judiciary, as well as some industrial groups and the media, and using this infiltration to advance its own agenda rather than that of the state or the larger institution,” said James Jeffrey, the American ambassador to Turkey from 2008 to 2010.

An estimated 1.2 million Turks went through Hizmet schools. The movement’s members built one of the country’s largest trade associations and its third largest bank, and staffed newspapers that attracted millions of subscribers, including the popular daily newspaper Zaman, seized by the government and closed in March. Among the alumni of Hizmet schools is Erdogan’s son-in-law, Berat Albayrak.

Globally, the Hizmet network included scores of nonprofits operating thousands of private schools, including hundreds of charter schools in the U.S. Although the nonprofits say they are only “inspired” by Gulen, authorities in several states have investigated the schools for tax fraud and illegal hiring practices and found strong affiliations with the cleric.

Over the last four years, Erdogan has often referred to Hizmet as a “parallel government” using its presence in the bureaucracy to undermine elected authorities. Gulen says Erdogan has fabricated the charges because his followers form one of the last remaining organizations critical of a corrupt and increasingly authoritarian ruler.

“As someone who suffered under multiple military coups during the past five decades, it is especially insulting to be accused of having any link to such an attempt,” Gulen said after the failed coup.

Statements from some former members appear to suggest the movement was indeed encouraging its members to gain influence and position in Turkey’s government and business hierarchy.

It is a mandate that critics say stems from Gulen. “You must move in the arteries of the system without anyone noticing your existence until you reach all the power centers,” Gulen said in a 1999 sermon. “You must wait until such time as you have gotten all the state power, until you have brought to your side all the power of the constitutional institutions in Turkey.”

Two years before that sermon, he had offered tacit support for a coup that toppled an elected Islamist government.

“Hiding their true intentions is the most important thing for them, more than anything else,” said Ahmet, a software engineer and former Hizmet member who also asked that his full name not be used.

Ahmet spent 12 years with the movement, including most of his university days, when he lived in Hizmet dormitories. In public, Ahmet said, he was asked to conceal his faith, but in private, he was ostracized for minor infractions such as listening to heavy metal music, or trimming his beard. “Each dorm had a ‘big brother,’ whose real name we did not know,” Ahmet said. “When one of us had doubts, they would be ready with some amazing story of a miracle performed by Gulen.”

A cousin, whom Ahmet had known since childhood, wanted to be a lawyer but was persuaded by Hizmet to join the air force, and was asked to hide his faith to climb the ranks.

“This man who was such a good Muslim served alcohol at his wedding. And he married a secular woman. When I asked him why, he told me he had to because of Hizmet,” Ahmet said.

Zekeriyya Christ, an American, first converted to Islam in the U.S. and spent his first years as a Muslim among Hizmet members in America. He moved to Turkey six years ago and began teaching English in private Hizmet schools. Though he never joined the movement, he described seeing Hizmet members gathered to listen to Gulen’s sermons live-streamed from Pennsylvania.

Eavesdropping at late-night meetings, Christ said he witnessed discussions about attempting to place members in positions of influence. “They would say, ‘We can put so-and-so in this government opening.’ They were putting people in important positions based on loyalty to them, and not on their faith or their qualifications.”

Whatever reservations Erdogan and fellow members of his Justice and Development Party, or AKP, might have had about Hizmet were put aside for years as the movement’s presence in the state’s bureaucracy became crucial to winning elections beginning in 2002.

At the time, Hizmet had the sympathy of Erdogan and other Islamists, said Akyol, the columnist. "Erdogan is referred to as a political Islamist; I refer to the Gulenists as bureaucratic Islamists, in the sense they want state power, but not by winning it in elections,” he said. “Their tactic was always to get power by very meticulously raising a cadre in a secretive way to capture key positions in the state."

Erdogan at one point was using the Hizmet network to his own advantage against other adversaries.

Long wary of the secular military, Erdogan relied largely on Hizmet-linked prosecutors to bring charges against nearly 500 officers for alleged coup plots between 2003 and 2007, Akyol said. The convictions were thrown out this year by appellate courts that found the evidence was largely fabricated.

Jeffrey, the American ambassador at the time, watched with growing suspicion.

Even officers who were clearly loyal to Erdogan, Jeffrey said, were prosecuted “with totally trumped-up evidence just to show they could be put in jail, just so Hizmet could show, ‘If you cross us, we will get you: We don’t need laws, we don’t need the state, we don’t need anybody.’ ”

The alliance of convenience made a sharp reversal in 2013. Audio recordings of Erdogan and his son discussing what to do with millions in cash fueled a corruption investigation by prosecutors suspected of ties to Hizmet and forced the resignation of three Cabinet members. Erdogan responded by calling Gulen a “terrorist,” and over the next three years, Ankara suspended thousands of prosecutors, judges and police for alleged ties to Gulen.

Now, Turkish authorities claim officers loyal to Hizmet remained in the military after the earlier purges and were the chief instigators of the July 15 coup attempt. Thousands of soldiers and 40% of the military’s generals and admirals have been accused of being part of the plot.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 14:38 schreef Slayage het volgende:

[..]

heb jij het artikel gelezen of gebruik jij dit stukje tekst slechts om je bekende "dicator erdogan" retoriek te uiten?

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 14:45 schreef Wespensteek het volgende:

[..]

Dat is een inhoudsloze reactie.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 14:51 schreef Slayage het volgende:

[..]

ik houd jou een spiegel voor, maar kennelijk ben je daar niet van gediend en wil je alleen maar je "dictator erdogan" verhaal kwijt en een artikel die die frame ontmantelt of op zijn minst in twijfel trekt, neem je niet eens de moeite om te lezen. je neemt 1 stuk uit mijn post en gebruikt het om die boodschap te herhalen wat je al ik weet niet hoeveel topics aan het herhalen bent. dat soort users probeer ik zo min mogelijk op te reageren.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 14:56 schreef Wespensteek het volgende:

[..]

Weer inhoudsloos en op de persoon, jij denk dat ik iets niet gelezen heb, best dom dat jij dat denkt te weten.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 14:58 schreef Slayage het volgende:

[..]

dat je het artikel niet gelezen hebt en totaal niet geïnteresseerd bent in wat er echt speelt in turkije, blijkt uit je reactie(s) en het stuk dat je quote schoonheid

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 15:01 schreef Oversight het volgende:

[..]

9 doden, en 140 gewonden bij twee aanslagen in twee dagen, maar geen woord in de "staats" media erover.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 15:03 schreef Slayage het volgende:

[..]

ik zie niks anders op turkse nieuwszenders, maar dat zal wel aan mij liggen...

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 14:58 schreef Slayage het volgende:

[..]

dat je het artikel niet gelezen hebt en totaal niet geïnteresseerd bent in wat er echt speelt in turkije, blijkt uit je reactie(s) en het stuk dat je quote schoonheid

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 15:11 schreef Wespensteek het volgende:

Verder vind ik de stukken die je post inderdaad weinig belangwekkend

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 15:21 schreef DustPuppy het volgende:
Ik heb ook nog steeds geen bewijs gezien dat Gulen er achter zou zitten. Heeft iemand daar iets van bronnen, linkjes whatever van? Iets objectiefs bij voorkeur?

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 15:23 schreef Slayage het volgende:

[..]

dat zit in die kisten met documenten wat de amerikanen hebben gekregen

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 15:21 schreef Slayage het volgende:

[..]

mijn stukken vind je weinig belangwekkend, omdat ze je standpunt ondermijnen, dit zou betekenen dat je je standpunt zou moeten herzien, maar mensen vind dat vaak te lastig en blijven ze hangen in een vicieus cirkel van gedachte patronen als, "dictator erdogan/democratie wordt omgelegd/media wordt de nek omgedraaid".
mijn stukken laten zien dat dingen in turkije niet zwart / wit zijn en veel ogen en haken kent, alleen mensen die oprecht geintersseerd zijn in Turkije zijn in staat om dat te beseffen en in te zien, de rest blijft hangen in denkbeelden als "dictator erdogan/democratie wordt omgelegd/media wordt de nek omgedraaid"

quote:

De Turkse financiële recherche heeft vanochtend invallen gedaan in ongeveer 200 woningen en bedrijfspanden, nadat een aanklager de arrestatiebevelen voor 187 personen had afgegeven. Dat meldt het Turkse persbureau Anadolu. Volgens de tv-zender CNN Türk zijn daarbij zestig mensen gearresteerd.

Tussen de arrestanten zitten prominente zakenmannen die ervan verdacht worden banden te hebben met de Gülen-beweging, of die te financieren. Ook wordt beslag gelegd op alle bezittingen van de 187 verdachten.

Er zitten ook hele grote bedrijven tussen, zegt CNN Türk, waaronder kledingfabrikanten Aidinli Group en de Eroglu Holding.

De Turkse president Tayyip Erdogan kondigde eerder deze maand al aan ook achter bedrijven aan te gaan die te linken zijn aan de Turkse geestelijke Fethullah Gülen. De geestelijke wordt door de president gezien als aanstichter van de coup.

Volgens Turkse autoriteiten zijn ruim 4000 bedrijven en instituties met vermeende banden met de Gülen-beweging gesloten. Daarnaast zijn in totaal meer dan 40.000 mensen gevangen genomen sinds de couppoging.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 17:10 schreef Wespensteek het volgende:
http://nos.nl/artikel/212(...)jven-in-turkije.html

[..]

Erdogan heeft nog even aan vriend Putin gevraagd hoe je dat nu precies moet doen.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 15:21 schreef DustPuppy het volgende:
Ik heb ook nog steeds geen bewijs gezien dat Gulen er achter zou zitten. Heeft iemand daar iets van bronnen, linkjes whatever van? Iets objectiefs bij voorkeur?

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 17:33 schreef ClapClapYourHands het volgende:

[..]

Op wat voor bewijs wacht je? Denk je dat Gulen zelf in Turkije bezig is geweest?

Een groot aantal van de coupplegers hebben toegegeven deel uit te maken van FETO of er mee samen te werken.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 15:21 schreef DustPuppy het volgende:
Ik heb ook nog steeds geen bewijs gezien dat Gulen er achter zou zitten. Heeft iemand daar iets van bronnen, linkjes whatever van? Iets objectiefs bij voorkeur?

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 17:33 schreef ClapClapYourHands het volgende:

[..]

Op wat voor bewijs wacht je? Denk je dat Gulen zelf in Turkije bezig is geweest?

Een groot aantal van de coupplegers hebben toegegeven deel uit te maken van FETO of er mee samen te werken.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 21:57 schreef nixxx het volgende:

[..]

Valt nog mee dat Erdogan nog geen fetö lidmaatschap pasjes heeft laten zien op tv als bewijs.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 22:15 schreef nixxx het volgende:
Zo gaat het in dictaturen, knokploegen, bogus aanklachten en dan showprocessen met gefabriceerd bewijs.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 22:37 schreef ClapClapYourHands het volgende:

[..]

Bewijs voor deze uitspraken? Of gewoon uit je duim gezogen?

quote:

Op donderdag 18 augustus 2016 22:37 schreef ClapClapYourHands het volgende:

[..]

Bewijs voor deze uitspraken? Of gewoon uit je duim gezogen?

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2016 10:35 schreef nixxx het volgende:

[..]

Genoeg historisch bewijs hoe het er in dictaturen aan toe gaat, van de nazis tot de soviets. Turkije vinkt al wat van het lijstje af. Hopelijk gaat het niet verder.

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2016 11:12 schreef ClapClapYourHands het volgende:

[..]

Oftewel het hele verhaal gewoon uit je duim gezogen.

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2016 15:59 schreef KirmiziBeyaz het volgende:
Grappig om te zien hoe de Erdo-Turken en Ergenekon-fanaten de liefde met elkaar bedrijven. Allebei hebben ze een hekel aan de tolerante Islam-visie van Gülen.

De ene groep is fervent IS/Taliban/Boko Haram/Hezbollah aanhanger, de andere is vijandig tegenover geloof als geheel. De ene groep is vooral laagopgeleid en heeft een hekel aan hoogopgeleiden, de andere is ook vooral hoogopgeleid, maar heeft een hekel aan moslims. Dat ze allebei niet vies zijn van geweld tegenover andersdenkenden, maakt ze geschikte partners. Geen natuurlijke vrienden van Gülen dus.

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2016 16:49 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Wat pas echt vermakelijk is, is de hypocrisie waar het mee gepaard gaat.

Ooit:
[ afbeelding ]

[..]

Zijn dua destijds is iig wel uitgekomen.

Ooit:

[ afbeelding ]

Ooit:

[..]

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2016 16:49 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Wat pas echt vermakelijk is, is de hypocrisie waar het mee gepaard gaat.

quote:

Op dinsdag 20 april 2004 10:14 schreef KirmiziBeyaz het volgende:

Zelfs een analfabete boer uit Anatolië kan je vertellen wat er zoal veranderd is en zal veranderen met de AKP aan de macht. Turkije had nooit zover kunnen komen zonder de AKP. Als het aan de andere partijen had gelegen was het land misschien al verkocht aan de hoogste bieder.

quote:

Op dinsdag 20 april 2004 10:14 schreef KirmiziBeyaz het volgende:

Gelukkig zijn jouw soort 'landverraders' ver in de minderheid en heeft het grootste deel zijn oogkleppen al afgedaan.

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2016 17:04 schreef KirmiziBeyaz het volgende:

Het type moslim waarvan ik wil dat het Turkije regeert steelt niet, liegt niet en lastert geen onschuldige moslims.

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2016 17:12 schreef Triggershot het volgende:

Kom kom, geef jezelf nou niet zoveel credit. Je hebt ze de rug toegekeerd toen jouw Gulen 'abiler' je opdroegen om dat te doen, dat is natuurlijk een behoorlijk verschil.

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2016 17:41 schreef Charleville het volgende:
Het forum lijkt wel overgenomen te worden door turken, wat een wereld leven we toch.

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2016 17:39 schreef zarGon het volgende:

Hij komt uit Denizli, trouwens.

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2016 17:42 schreef Slayage het volgende:

[..]

post dan iets zinnigs als counter gewicht

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2016 17:46 schreef Charleville het volgende:

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2016 17:49 schreef Slayage het volgende:

[..]

iets zinnigs in de zin van het topic lieverd

quote:

Oproep Turkse Nederlanders: geef Gülen-aanhangers aan | NOS

Op Twitter circuleert een oproep waarin Turkse Nederlanders oproepen Gülen-aanhangers aan te geven bij de Turkse overheid. Fethullah Gülen wordt door aanhangers van president Erdogan gezien als de aanstichter van de mislukte coup in Turkije. Onder anderen CDA-parlementariër Pieter Omtzigt rapporteert over de oproep en veroordeelt die.

Omtzigt heeft de oproep van GulenTerrorists List geretweet met de mededeling dat dit voor het kabinet het bewijs levert van de lange arm van Ankara:

In de oproep staat dat de Gülen-beweging verantwoordelijk is voor "de aanslagen" in Turkije die werden gepleegd "onder het mom van een militaire coup". Verder staat er: "We weten allemaal dat deze ratten zich ook in onze Nederlandse samenleving bevinden". Voor het aangeven van "een terrorist van de Gülen-beweging" wordt een telefoon- en faxnummer gegeven. "Wij zullen ervoor zorgen dat deze gegevens bij de desbetreffende instanties in Turkije terechtkomen."

Bron: nos.nl

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2016 19:03 schreef WammesWaggel het volgende:
Deze komende week ga ik in gesprekken met familie en vrienden naar Erdogan en Gulen standaard refereren als effendi.

Eens zien hoeveel ruzie dat gaat opleveren

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2016 18:54 schreef broodjepindakaashagelslag het volgende:

[..]