NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
Chronologisch:
De SMS van Erdogan - Oproep aan de bevolking om de straat op te gaan en op te komen voor de democratie, vrede, staat en het volk:quote:21.30 Militairen sluiten twee bruggen over de Bosporus in Istanbul af. Auto's en bussen krijgen de opdracht om te keren.
21.50 Gevechtsvliegtuigen en militaire helikopters scheren over Ankara. Er klinken schoten.
22.02 De Turkse premier Binali Yildirim meldt dat er een militaire coup aan de gang is en dat de regering de veiligheidstroepen heeft gevraagd de orde te herstellen.
22.25 In een verklaring zegt het leger (dat wil zeggen: de coupplegers) dat het de macht heeft overgenomen om de democratie te beschermen en de mensenrechten te handhaven.
22.38 De televisiezender CNN Türk meldt dat president Erdogan veilig is. Hij was op vakantie in de badplaats Bodrum.
22.47 Opstandige militairen gijzelen de stafchef van de Turkse strijdkrachten op het militaire hoofdkwartier in Ankara.
22.58 Militairen bezetten het kantoor van de staatstelevisie TRT in Ankara. Het personeel wordt even later gedwongen een verklaring van de militairen voor te lezen: het land wordt bestuurd door een 'Vredesraad'. In het hele land geldt een uitgaansverbod.
23.16 President Erdogan roept de Turken via Facetime op de straat op te gaan om te protesteren tegen wat hij een couppoging van een klein deel van het leger noemt.
Zaterdag
Premier Erdogan spreekt via Facetime met CNN Türk.
Premier Erdogan spreekt via Facetime met CNN Türk. © GETTY
00.08 Tanks omsingelen het Turkse parlementsgebouw in Ankara.
00.37 De eerste scheuren in de strijdkrachten: de commandant van het Eerste Leger zegt dat slechts een kleine groep militairen de couppoging steunt.
00.59 Een gevechtsvliegtuig schiet een helikopter van de muitende militairen neer.
01.04 Het staatspersbureau Anadolu meldt de dood van 17 politieagenten op het hoofdkwartier van de Turkse special forces.
01.05 President Obama spreekt zijn steun uit voor de gekozen regering en roept op tot kalmte.
01.13 De Gülen-beweging van de in ballingschap levende rivaal van Erdogan, Fethullah Gülen, keurt de coup af.
01.52 Turkse premier Yildirim meldt dat situatie onder controle is.
02.20 Erdogan keert terug in Istanbul. Het vliegveld is inmiddels door zijn aanhangers bevrijd.
02.45 Muitende militairen bezetten kantoor van tv-zender CNN Türk, maar op het Taksimplein geven de eerste muiters zich al over.
03.20 Erdogan belooft het leger te zuiveren van verraders.
05.39 Erdogan moedigt zijn aanhangers aan op straat te blijven totdat de situatie is gekalmeerd.
05.42 Muitende soldaten die een van de bruggen over de Bosporus in handen hadden, komen uit hun tanks en geven zich over. Zij worden later aangevallen door aanhangers van Erdogan.
07.10 Regeringsgetrouwe militairen hebben het militaire hoofdkwartier in Ankara weer in handen, maar sommige muiters verzetten zich nog.
07.29 De stafchef van de Turkse strijdkrachten Hulusi Akar, die door de muiters was gegijzeld, wordt bevrijd.
11.20 Premier Yildirim meldt dat de coup aan 161 mensen het leven heeft gekost, onder wie 104 coupplegers. Er zijn 1440 gewonden. Veiligheidstroepen hebben ruim 2800 militairen gearresteerd.
13.35 Turkse autoriteiten hebben 2.745 rechters op non-actief gezet.
14.43 Militaire hoofdkwartier weer helemaal in handen van regeringsgetrouwe troepen.
17.15 De Griekse justitie besluit de acht militairen die waren gevlucht uit Turkije en asiel hadden aangevraagd in Griekenland, uit te leveren aan Turkije. De Turkse regering had hierom gevraagd.
17.33 De vier grootste partijen van Turkije veroordelen de couppoging in een gezamenlijke verklaring voorgelezen in het parlement
Zie ook:quote:Turk Milletinin degerli evlatlari.Bu hareket Ankarada ve Istanbulda devletin zirhli araclarini ve silahlarini gasp etmis dar bir kadronun , 70 li yillardaki gibi davranarak millete karsi bir kalkismasidir. Serefli Turk milleti demokrasine ve huzuruna sahip cik. Turk milletini sindirecegini dusunen bu dar kadronun hareketine karsi sizleri sokaga ve milletinize sahip cikmaya cagiriyorum.
Devletine milletine sahip cik
Recep Tayyip Erdogan
Staatsgreep in Turkije mislukt
quote:Coupplegers in F-16 hadden Erdogan in het vizier
Luchtmachtpiloten die meededen aan de couppoging in Turkije zijn in de gelegenheid geweest president Erdogan te doden. Toen die vrijdagavond met een regeringstoestel van zijn vakantieadres in Marmaris naar Istanbul vloog, hadden twee F-16's hem in het vizier. Waarom ze niet hebben geschoten, is een raadsel, zegt een Turkse oud-militair in een reconstructie die persbureau Reuters van de gebeurtenissen maakte.
quote:Plannen uitgelekt
Verschillende oud-militairen in Turkije zeggen dat de poging tot staatsgreep waarschijnlijk matig was voorbereid. "Vermoedelijk zijn ze eerder in actie gekomen dan de bedoeling was, omdat de plannen voor een staatsgreep waren uitgelekt. Ze merkten dat ze in de gaten werden gehouden en dat heeft ze er waarschijnlijk toe gebracht om snel tot actie over te gaan", zei een oud-militair.
Het was de bedoeling in hoog tempo het vliegveld van Istanbul, de belangrijkste brug over de Bosporus en het parlementsgebouw in Ankara in handen te krijgen en Erdogan en Yildirim te arresteren. Onder meer doordat Erdogan erin slaagde met een oproep op tv de bevolking te mobiliseren, slaagden de coupplegers niet in die opzet.
quote:Erdogan: doodstraf snel weer invoeren
ISTANBUL - De Turkse president Recep Tayyip Erdogan heeft zondag gezegd dat de doodstraf na de mislukte couppoging van militairen onverwijld weer moet worden ingevoerd. Hij zei dat de regering hierover in debat gaat met oppositiepartijen.
Erdogan sprak tegen aanhangers voor zijn huis in Istanbul die om de doodstraf riepen voor de coupplegers. ,,Wij kunnen deze eis niet negeren'', zei hij.
quote:Staatsgreep Turkije lijkt mislukt
Het leger, of een groot deel daarvan, poogde de macht te grijpen. Het keerpunt lijkt het moment waarop het volk gehoord gaf aan de oproep van president Erdogan om protesterend de straat op te gaan.
quote:Meer dan 2700 Turkse rechters op non-actief na mislukte couppoging
2745 Turkse rechters mogen hun functie niet meer uitoefenen na de mislukte coup gisteravond en vannacht. Dat heeft de Turkse Hoge Raad voor Rechters en Procureurs (HYSK) bekendgemaakt. Ook vijf leden van deze raad zijn volgens het staatspersbureau Anadolu ontslagen.
Bij het onderzoek naar de mislukte coup arresteerden de Turkse autoriteiten ook tien kantonrechters. 140 leden van het Hof van Cassatie worden nog gezocht.
De Hoge Raad kwam bijeen om te besluiten of rechters die volgens president Erdogan aanhanger zijn van de islamitische geestelijke Gülen op hun post konden blijven. Erdogan heeft gesuggereerd dat Gülen achter de mislukte staatsgreep zat.
De twee zijn elkaars aartsvijand. Gülen woont in de Verenigde Staten in ballingschap. Hij veroordeelt de coup en zegt dat hij er niets mee te maken heeft.
Andere meldingenquote:Leger Turkije verklaart macht te hebben overgenomen
Het Turkse leger heeft de macht overgenomen in Turkije. Dat heeft het leger zelf zojuist bekendgemaakt. De Bosporusbrug en de Fatih Sultan Mehmetbrug in Istanbul zijn vanavond afgesloten door militairen. In Ankara zouden schoten zijn gehoord, melden ooggetuigen. Daar vliegen ook straaljagers en helikopters boven de stad.
Het leger zegt in de verklaring dat het tot een staatsgreep is overgegaan omdat de regering de democratie heeft uitgehold. Verder werd verklaard dat het land nu door een ,,vredesraad'' wordt geregeerd die de veiligheid van het volk garandeert.
De Turkse minister van Justitie stelt dat de beweging van de Turkse geestelijke Fethullah Gülen achter de staatsgreep zit. Gülen gold lange tijd als bondgenoot van Erdogan, maar volgens de Turkse pers raakten ze met elkaar in onmin toen de regering plannen maakte om de particuliere scholen te sluiten.
Erdogan heeft het volk opgeroepen om de straat op te gaan en zich te uiten tegen de militaire coup. De coupplegers zullen volgens hem zwaar worden gestraft
-Reuters: Turkse militairen hebben controle genomen over de regering
-Het vliegverkeer van en naar het vliegveld Ataturk bij Istanbul is gestaakt.
-Staatstelevisiezender TRT overgenomen door militairen
-Social Media o.a. Twitter, Facebook plat gelegd in Turkije
-Onder de gegijzelden in het militaire hoofdkwartier in Ankara is de hoogste militaire leider.
-De Turkse president Erdogan is in Mongolië voor een topoverleg tussen Europese en Aziatisch leiders. Andere bronnen beweren juist dat Erdogan in Bodrun is voor vakantie
-CNN Turkije meldt dat er mensen zijn gegijzeld in het hoofdkwartier van het leger in Ankara.
-CNN: Vierde militaire coup sinds 1960
-Griekenland zet leger in verhoogde staat van paraatheid na coup Turkije
-NOS: Amerikanen mogen niet meer opstijgen vanaf vliegbasis Incirlik
-NOS: Bulgaarse militairen naar grens met Turkije
-Merkel veroordeeld de coup
-Grieken geven helikopter terug, bemanning mag voorlopig blijven
-Premier Yildirim zei dat wordt overwogen om de grondwet opnieuw aan te passen.
-NOS: Criticaster Gülen ontkent betrokkenheid bij couppoging Turkije
-Coupplegers in F-16 hadden Erdogan in het vizier
CNN TURK live
NOS liveblog
Erdogan: doodstraf snel weer invoeren
Turks corruptieschandaal
Update 20-07-2016:
Drie maanden noodtoestand Turkije
"A lie is a lie even if everyone believes it. The truth is the truth even if no one believes it."
Turkse aanklagers eisen twee keer levenslang en 1.900 jaar cel tegen Gülen
Turkse aanklagers willen dat de islamitische geestelijke Fethullah Gülen twee keer levenslang en een extra 1.900 jaar celstraf krijgt. Ankara ziet Gülen als het brein achter de mislukte couppoging in juli.
Dat melden staatsmedia in dat land dinsdag, zo schrijft persbureau AFP. In een 2.527-pagina tellende aanklacht wordt Gülen onder meer verantwoordelijk gehouden voor 'een poging om de constitutionele orde door middel van macht kapot te maken' en 'het vormen en aanvoeren van een gewapende terroristische groep', zo schrijft persbureau Anadolu.
Dertien van de 111 medeverdachten in deze zaak blijven voorlopig in hechtenis. Tegen allen wordt een gevangenisstraf van twee jaar tot levenslang geëist.
Controle
Volgens Ankara hebben de volgers van Gülen geïnfiltreerd tot aan de staatsarchieven via medewerkers van staatsbedrijven en veiligheidsdiensten. De groep zou stichtingen, privéscholen, bedrijven, studentenverenigingen, mediabedrijven en verzekeringspartijen gebruikt hebben om controle te krijgen over deze instituten.
De aanklacht meldt daarnaast dat er geld werd ingezameld bij zakenmannen en dit als gift werd opgeschreven, waarna het geld naar Amerika werd overgemaakt door banken in landen als United Arab Emirates, Zuid-Afrika, Tunesië, Marokko, Jordanië en Duitsland.
De zaak werd in september 2015, ver voor de mislukte coup, al opgezet. De aanklagers willen beter inzicht in de financiële activa van Gülens beweging.
Beschuldigd
Fethullah Gülen woont al sinds 1999 in de Verenigde Staten en is herhaaldelijk beschuldigd van het leiden van een eigen staat sinds toenmalig premier Erdogan en meerdere ministers betrokken raakte bij een corruptieschandaal in 2013.
Sinds de couppoging op 15 juli heeft Erdogan duizenden aanhangers van Gülen ontslagen en opgepakt. Het land heeft aan Amerika gevraagd om Gülen uit te leveren, maar het land heeft tot dusver geen inhoudelijk antwoord gegeven.
Terugkeer
Gülen zei eerder in een interview met Le Monde dat hij terug zal keren naar Turkije als een tiende van de beschuldigingen aan zijn adres bewezen kunnen worden. De geestelijke wil dat een onafhankelijke commissie onderzoek gaat doen naar de couppoging en de daders.
"Als er aanhangers van de beweging betrokken waren bij deze samenzwering, dan zijn het misdadigers die de eenheid en de integriteit van het land hebben ontwricht. Deze mensen hebben mijn idealen verraden en slachtoffers gemaakt", aldus Gülen.
Volgens de geestelijke "mogen hun zonden niet worden toegeschreven aan aanhangers van zijn beweging".
http://www.nu.nl/buitenla(...)-jaar-cel-gulen.html
Turkse aanklagers willen dat de islamitische geestelijke Fethullah Gülen twee keer levenslang en een extra 1.900 jaar celstraf krijgt. Ankara ziet Gülen als het brein achter de mislukte couppoging in juli.
Dat melden staatsmedia in dat land dinsdag, zo schrijft persbureau AFP. In een 2.527-pagina tellende aanklacht wordt Gülen onder meer verantwoordelijk gehouden voor 'een poging om de constitutionele orde door middel van macht kapot te maken' en 'het vormen en aanvoeren van een gewapende terroristische groep', zo schrijft persbureau Anadolu.
Dertien van de 111 medeverdachten in deze zaak blijven voorlopig in hechtenis. Tegen allen wordt een gevangenisstraf van twee jaar tot levenslang geëist.
Controle
Volgens Ankara hebben de volgers van Gülen geïnfiltreerd tot aan de staatsarchieven via medewerkers van staatsbedrijven en veiligheidsdiensten. De groep zou stichtingen, privéscholen, bedrijven, studentenverenigingen, mediabedrijven en verzekeringspartijen gebruikt hebben om controle te krijgen over deze instituten.
De aanklacht meldt daarnaast dat er geld werd ingezameld bij zakenmannen en dit als gift werd opgeschreven, waarna het geld naar Amerika werd overgemaakt door banken in landen als United Arab Emirates, Zuid-Afrika, Tunesië, Marokko, Jordanië en Duitsland.
De zaak werd in september 2015, ver voor de mislukte coup, al opgezet. De aanklagers willen beter inzicht in de financiële activa van Gülens beweging.
Beschuldigd
Fethullah Gülen woont al sinds 1999 in de Verenigde Staten en is herhaaldelijk beschuldigd van het leiden van een eigen staat sinds toenmalig premier Erdogan en meerdere ministers betrokken raakte bij een corruptieschandaal in 2013.
Sinds de couppoging op 15 juli heeft Erdogan duizenden aanhangers van Gülen ontslagen en opgepakt. Het land heeft aan Amerika gevraagd om Gülen uit te leveren, maar het land heeft tot dusver geen inhoudelijk antwoord gegeven.
Terugkeer
Gülen zei eerder in een interview met Le Monde dat hij terug zal keren naar Turkije als een tiende van de beschuldigingen aan zijn adres bewezen kunnen worden. De geestelijke wil dat een onafhankelijke commissie onderzoek gaat doen naar de couppoging en de daders.
"Als er aanhangers van de beweging betrokken waren bij deze samenzwering, dan zijn het misdadigers die de eenheid en de integriteit van het land hebben ontwricht. Deze mensen hebben mijn idealen verraden en slachtoffers gemaakt", aldus Gülen.
Volgens de geestelijke "mogen hun zonden niet worden toegeschreven aan aanhangers van zijn beweging".
http://www.nu.nl/buitenla(...)-jaar-cel-gulen.html
"A lie is a lie even if everyone believes it. The truth is the truth even if no one believes it."
quote:Op woensdag 17 augustus 2016 01:40 schreef Oversight het volgende:
[..]Mooi voorbeeld van hoe een democratie niet werkt.
school voorbeeld van dat mensen lezen wat ze willen lezen en zien wat ze willen zien. er klopt geen hout van dat artikel deze man is niet veroordeeld omdat hij een boek heeft geschreven, daarnaast zou Erdo en zijn vrouw closet Joden zijn?quote:Op woensdag 17 augustus 2016 01:43 schreef ToT het volgende:
[..]Dat boeit de meeste van zijn fans absoluut niet. Die geven Erdo hier alleen maar gelijk in.
srsly?
maar jullie haat richting Erdo is kennelijk zo groot dit niburu artikel erin lekker in glijdt bij jullie
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
-Rabia Al-Basri
2 keer maar? mazzelaar!quote:Op woensdag 17 augustus 2016 01:53 schreef StaceySinger het volgende:
Turkse aanklagers eisen twee keer levenslang en 1.900 jaar cel tegen Gülen
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
-Rabia Al-Basri
Mwah, Erdo is sowieso niet vies van zijn vuile werkjes weg te moffelen. Journalisten arresteren die bepaalde bezwarende dingen aan de kaak stellen zoals een wapendeal enzo.quote:Op woensdag 17 augustus 2016 01:53 schreef Slayage het volgende:
[..]
[..]
school voorbeeld van dat mensen lezen wat ze willen lezen en zien wat ze willen zien. er klopt geen hout van dat artikel deze man is niet veroordeeld omdat hij een boek heeft geschreven, daarnaast zou Erdo en zijn vrouw closet Joden zijn?
srsly?
maar jullie haat richting Erdo is kennelijk zo groot dit niburu artikel erin lekker in glijdt bij jullie
Maar ik neem aan dat je daar nog nooit van gehoord hebt en daar bewijs van wil zien, of je doet het als leugens af of gaat het op een andere manier lopen te verdedigen.
omdat je met die bril kijkt, is dat het enige wat jij ziet.quote:
[..]
Mwah, Erdo is sowieso niet vies van zijn vuile werkjes weg te moffelen. Journalisten arresteren die bepaalde bezwarende dingen aan de kaak stellen zoals een wapendeal enzo.
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
-Rabia Al-Basri
de website van Gulen
http://www.fethullahgulen.nl/
Openbare Stellingname tegen geweld, terreur en zelfmoordaanslagen:
Fethullah Gülen is erkend voor zijn consistente stellingname tegen de combinatie van geweld en religieuze retoriek. Meer specifiek,
Hij was de eerste moslimgeleerde die publiekelijk de aanvallen van 9/11 veroordeelde (in een advertentie in de Washington Post);
Hij hielp een wetenschappelijk boek te publiceren op het gebied van het islamitisch perspectief op terreur en zelfmoordaanslagen waarbij hij deze activiteiten veroordeelde op humanitaire en religieuze gronden;
Hij uitte deze opvattingen niet alleen naar de westerse lezers, maar bracht ze ook naar buiten in moskeepreken die door congregaties van duizenden moslims werden gehoord;
Hij verwierp op eenduidige toon zelfmoordaanslagen;
Hij gaf interviews aan Turkse, Japanse, Keniaanse en Amerikaanse kranten waarin hij de politieke, ideologische en religieuze redenen ter rechtvaardiging van terreuracties, categorisch veroordeelt;
Hij verscheen op talloze nationale televisieshows waarbij hij in het openbaar zulke acties veroordeelt.
http://www.fethullahgulen.nl/
Openbare Stellingname tegen geweld, terreur en zelfmoordaanslagen:
Fethullah Gülen is erkend voor zijn consistente stellingname tegen de combinatie van geweld en religieuze retoriek. Meer specifiek,
Hij was de eerste moslimgeleerde die publiekelijk de aanvallen van 9/11 veroordeelde (in een advertentie in de Washington Post);
Hij hielp een wetenschappelijk boek te publiceren op het gebied van het islamitisch perspectief op terreur en zelfmoordaanslagen waarbij hij deze activiteiten veroordeelde op humanitaire en religieuze gronden;
Hij uitte deze opvattingen niet alleen naar de westerse lezers, maar bracht ze ook naar buiten in moskeepreken die door congregaties van duizenden moslims werden gehoord;
Hij verwierp op eenduidige toon zelfmoordaanslagen;
Hij gaf interviews aan Turkse, Japanse, Keniaanse en Amerikaanse kranten waarin hij de politieke, ideologische en religieuze redenen ter rechtvaardiging van terreuracties, categorisch veroordeelt;
Hij verscheen op talloze nationale televisieshows waarbij hij in het openbaar zulke acties veroordeelt.
"A lie is a lie even if everyone believes it. The truth is the truth even if no one believes it."
quote:
[..]
omdat je met die bril kijkt, is dat het enige wat jij ziet.
Wie is M. Fethullah Gülen?
Enes Ergene
Gülen is in 1941 geboren in een traditioneel gezin met vijf jongens en twee meisjes in het district Pasinler van de provincie Erzurum. Zijn vader, Ramiz Efendi, was een imam in dienst van de overheid, die zijn werk in verschillende regio’s verrichtte.
Erzurum ligt in het noordoosten van Turkije en het is op sociaal-cultureel gebied zeer conservatief. Eeuwenlang weerspiegelde de fundamentele religieuze en nationale waarden zich in het maatschappelijke karakter van de stad.
Gülen bracht zijn jeugd door onder de invloed van traditionele derwisj-orden en religieuze scholen (madrassas), die conservatieve waarden bijbrachten en eindeloos herhaalden. Hij had een onverzadigbare nieuwsgierigheid en een liefde voor kennis. Het was dus onmogelijk om in de beperkte omgeving van zijn stad zijn intellectuele wensen te bevredigen. Al op jonge leeftijd richtte hij zijn geest en aandacht op culturele, politieke en maatschappelijke gebeurtenissen in de buitenwereld. Gülen herinnert zich dat hij zich gedurende zijn eerste jaren op de madrassa van tijd tot tijd focuste op maatschappelijke problemen. Terwijl hij opgroeide ontdekte hij de kunstwereld en de intellectuele activiteiten van zijn directe maatschappelijke omgeving. Hij rondde zijn scholing aan de madrassa in korte tijd af, maar hij kreeg nooit de kans om een officiële opleiding te volgen.
Dit waren de jaren waarin de Turkse Republiek zijn oprichter had verloren en waarin instituten en instellingen nog opgebouwd moesten worden. Sinds de Ottomaanse Reformatie (Tanzimat) was het land getuige geweest van veel politieke, economische en sociaal-culturele problemen en eigenlijk was het dat nog steeds. De intellectuelen van het land hadden een zondeval ervaren; zij voelden dat zij deel waren van een verslagen en achterblijvende islamitische beschaving. Er waren tientallen intellectuele problemen die keer op keer werden besproken. Er was geen duidelijke oplossing voor deze problemen en het werd aan de overheid overgelaten om met een oplossing te komen. De intellectuelen uit het land waren te moe om over zelfs de meest eenvoudige zaken te praten. Kwesties die te maken hadden met de islam en het religieuze maatschappelijke leven leken lang geleden begraven. De Turkse democratie was breekbaar en werd heen en weer geslingerd tussen een systeem van één partij of meerdere partijen. Politieke en sektarische gevechten, innerlijke vetes, voortdurende economische crises, armoede en talrijke andere problemen drongen door tot Gülens jonge geest. Hij dacht aan de twee eeuwen van lange neergang van de moslimwereld en probeerde om oplossingen te vinden die het tij zouden doen keren. Gülen bekeek deze problemen opnieuw vanuit het perspectief van de hedendaagse culturele waarden. Hij dacht dat het noodzakelijk was om de meest essentiële elementen van de kwesties, die verloren waren gegaan in complexe details, er uit te filteren en ze opnieuw te organiseren om zo nieuwe vormen van wil en enthousiasme te verkrijgen.
In de laatste twee eeuwen werden twee denkrichtingen, die invloedrijk waren in de filosofische en politieke zienswijzen, naar voren gebracht om verklaringen te geven en oplossingen aan te brengen voor de neergang in de intellectuele en religieuze kringen van de Turkse gemeenschap, en daarmee deelname in de wereld van moderne cultuur mogelijk te maken. Eén hiervan was extreem conservatisme en de ander was gebaseerd op het afwijzen van het historische erfgoed, van zowel tradities als maatschappelijke gebruiken. Deze laatste gaf er de voorkeur aan om deel te nemen aan de wereld van de westerse cultuur zonder vraagtekens te plaatsen bij het proces. Men bevrijdde zichzelf van zijn traditionele maatschappelijke identiteit. De eerste interpreteerde de dynamiek van vooruitgang geheel binnen de grenzen van de traditie vanuit een conservatieve denkrichting. De laatste definieerde vooruitgang door de materiële en culturele waarden van de westerse beschaving en door de manier van leven die deze waarden met zich meebrachten. Natuurlijk waren er ook mensen die een derde of vierde manier voorstelden en sommigen bepleitten een synthese tussen de eerste twee.
Fethullah Gülen Hodjaefendi kwam uit een traditionele gemeenschap. Hij ontwikkelde zich dus op een pad dat bestond uit kant-en-klare modellen en traditionele normen. Het was niet erg waarschijnlijk dat zijn nabije omgeving nieuwe interpretaties zou verwelkomen. Ze zouden worden beschouwd als “onacceptabel”. Daarom stuitte zijn eerste initiatieven op een conservatieve reactie. Gülen is zeer gehecht aan traditionele waarden. Hij is er door de jaren heen echter nooit voor teruggeschrokken om traditionele, culturele waarden in een directe confrontatie met de hedendaagse westerse cultuur te brengen. In dat opzicht bevat zijn onderneming elementen die nieuwe openingen met zich meebrengen voor het hedendaagse en het traditionele, zowel in theoretische als in praktische zin. Vanaf de eerste periode van zijn religieuze en maatschappelijke activiteiten tot aan zijn latere educatieve activiteiten is het steeds zijn missie geweest om te illustreren dat religie en traditionele culturele waarden aan de ene kant, en wetenschappelijke feiten aan de andere kant, niet strijdig met elkaar hoeven zijn. Integendeel, ze ondersteunen elkaar en ze kunnen in ware harmonie ten dienste van de mensheid worden gebruikt. Gülen heeft nooit zijn religieuze identiteit verborgen. Hij heeft altijd vol zelfvertrouwen erkend dat hij deze wereld waarneemt als niets meer dan hetgeen hij geleerd heeft van zijn diep religieuze ervaring. Hij gelooft dat zijn religieuze identiteit en praktijk niet te scheiden zijn van de maatschappelijke aanwezigheid van de mensheid. In dat opzicht heeft hij een wereldbeeld dat consistent is met zijn geloof. Hij benadrukt het idee dat een werkelijk oprecht en religieus karakter bevorderlijk is voor de staat en de maatschappij. Moderne denkers hebben zich algemeen geconcentreerd op de staat, de stad en de economie. Gülen heeft zijn aandacht echter gericht op de mens die ten grondslag ligt aan dit alles. Volgens hem is het onderwijs het belangrijkste probleem van de hedendaagse cultuur. Als het individu deugdzaam is, zal hij of zij deugdzaam zijn in alles: de staat, de stad en de economie. Gülen verwacht echter niet dat de kwestie van de mens een puur intellectueel onderwerp zal blijven. Hij heeft zijn beschouwingen omgevormd in een serieus project voor maatschappelijk gebruik.
Conservatieve opvattingen blijven meestal overeind bij nieuwe kwesties. Het volgen van traditionele voorschriften geeft meer vertrouwen. Nieuwe manieren om naar dingen te kijken kunnen opmerkenswaardig zijn voor zover zij in harmonie zijn met de geaccepteerde argumenten uit het verleden, dat wil zeggen: conform de traditionele waarden en normen. Zo’n invalshoek onthoudt zich van het toevoegen van nieuwe interpretaties en ervaringen. Gülen probeerde om een nieuwe manier van handelen te formuleren, een nieuwe methode die nauw verbonden is met zowel het vertrouwen dat traditie geeft als met de nieuwe maatschappelijke waarden. Dit was een zeer incorporerende houding.
Als jonge man bevond Gülen zich in een positie waarin hij rekening moest houden met twee verschillende culturen, de islam en het Westen. Al drie generaties voor hem waren mensen in een identiteitscrisis gekomen door deze twee culturen en beschavingen. Gülen had een goede kijk op de veranderende culturele visie van zijn tijd. In plaats van te vervallen in emotionele of ethische wanhoop vanwege de maatschappelijke en institutionele transformaties die in Turkije en de wereld in het algemeen plaatsvonden, schrok hij er niet voor terug om zowel individuele als traditionele ervaringen op te doen, terwijl hij zich tegelijkertijd actief bezig hield met en actief deelnam aan de huidige maatschappelijke transformaties. Hij ontwikkelde een denkkader dat zijn persoonlijke, ethische en culturele idealen aanvulde met nieuwe repertoires van kennis.
Al op de leeftijd van vijftien kwam Gülen terecht in een atmosfeer die bezaaid was met zulke gedachten, hij was als jongeman in zijn denken al volwassen was. Zowel de invloed van zijn familie als de conservatieve madrassa-kringen waarin hij opgroeide, hadden geleid tot deze vroege wasdom. Hij had zelf al spirituele ervaringen en zijn geest was rijk aan groot enthousiasme en activiteit.
Enes Ergene
Gülen is in 1941 geboren in een traditioneel gezin met vijf jongens en twee meisjes in het district Pasinler van de provincie Erzurum. Zijn vader, Ramiz Efendi, was een imam in dienst van de overheid, die zijn werk in verschillende regio’s verrichtte.
Erzurum ligt in het noordoosten van Turkije en het is op sociaal-cultureel gebied zeer conservatief. Eeuwenlang weerspiegelde de fundamentele religieuze en nationale waarden zich in het maatschappelijke karakter van de stad.
Gülen bracht zijn jeugd door onder de invloed van traditionele derwisj-orden en religieuze scholen (madrassas), die conservatieve waarden bijbrachten en eindeloos herhaalden. Hij had een onverzadigbare nieuwsgierigheid en een liefde voor kennis. Het was dus onmogelijk om in de beperkte omgeving van zijn stad zijn intellectuele wensen te bevredigen. Al op jonge leeftijd richtte hij zijn geest en aandacht op culturele, politieke en maatschappelijke gebeurtenissen in de buitenwereld. Gülen herinnert zich dat hij zich gedurende zijn eerste jaren op de madrassa van tijd tot tijd focuste op maatschappelijke problemen. Terwijl hij opgroeide ontdekte hij de kunstwereld en de intellectuele activiteiten van zijn directe maatschappelijke omgeving. Hij rondde zijn scholing aan de madrassa in korte tijd af, maar hij kreeg nooit de kans om een officiële opleiding te volgen.
Dit waren de jaren waarin de Turkse Republiek zijn oprichter had verloren en waarin instituten en instellingen nog opgebouwd moesten worden. Sinds de Ottomaanse Reformatie (Tanzimat) was het land getuige geweest van veel politieke, economische en sociaal-culturele problemen en eigenlijk was het dat nog steeds. De intellectuelen van het land hadden een zondeval ervaren; zij voelden dat zij deel waren van een verslagen en achterblijvende islamitische beschaving. Er waren tientallen intellectuele problemen die keer op keer werden besproken. Er was geen duidelijke oplossing voor deze problemen en het werd aan de overheid overgelaten om met een oplossing te komen. De intellectuelen uit het land waren te moe om over zelfs de meest eenvoudige zaken te praten. Kwesties die te maken hadden met de islam en het religieuze maatschappelijke leven leken lang geleden begraven. De Turkse democratie was breekbaar en werd heen en weer geslingerd tussen een systeem van één partij of meerdere partijen. Politieke en sektarische gevechten, innerlijke vetes, voortdurende economische crises, armoede en talrijke andere problemen drongen door tot Gülens jonge geest. Hij dacht aan de twee eeuwen van lange neergang van de moslimwereld en probeerde om oplossingen te vinden die het tij zouden doen keren. Gülen bekeek deze problemen opnieuw vanuit het perspectief van de hedendaagse culturele waarden. Hij dacht dat het noodzakelijk was om de meest essentiële elementen van de kwesties, die verloren waren gegaan in complexe details, er uit te filteren en ze opnieuw te organiseren om zo nieuwe vormen van wil en enthousiasme te verkrijgen.
In de laatste twee eeuwen werden twee denkrichtingen, die invloedrijk waren in de filosofische en politieke zienswijzen, naar voren gebracht om verklaringen te geven en oplossingen aan te brengen voor de neergang in de intellectuele en religieuze kringen van de Turkse gemeenschap, en daarmee deelname in de wereld van moderne cultuur mogelijk te maken. Eén hiervan was extreem conservatisme en de ander was gebaseerd op het afwijzen van het historische erfgoed, van zowel tradities als maatschappelijke gebruiken. Deze laatste gaf er de voorkeur aan om deel te nemen aan de wereld van de westerse cultuur zonder vraagtekens te plaatsen bij het proces. Men bevrijdde zichzelf van zijn traditionele maatschappelijke identiteit. De eerste interpreteerde de dynamiek van vooruitgang geheel binnen de grenzen van de traditie vanuit een conservatieve denkrichting. De laatste definieerde vooruitgang door de materiële en culturele waarden van de westerse beschaving en door de manier van leven die deze waarden met zich meebrachten. Natuurlijk waren er ook mensen die een derde of vierde manier voorstelden en sommigen bepleitten een synthese tussen de eerste twee.
Fethullah Gülen Hodjaefendi kwam uit een traditionele gemeenschap. Hij ontwikkelde zich dus op een pad dat bestond uit kant-en-klare modellen en traditionele normen. Het was niet erg waarschijnlijk dat zijn nabije omgeving nieuwe interpretaties zou verwelkomen. Ze zouden worden beschouwd als “onacceptabel”. Daarom stuitte zijn eerste initiatieven op een conservatieve reactie. Gülen is zeer gehecht aan traditionele waarden. Hij is er door de jaren heen echter nooit voor teruggeschrokken om traditionele, culturele waarden in een directe confrontatie met de hedendaagse westerse cultuur te brengen. In dat opzicht bevat zijn onderneming elementen die nieuwe openingen met zich meebrengen voor het hedendaagse en het traditionele, zowel in theoretische als in praktische zin. Vanaf de eerste periode van zijn religieuze en maatschappelijke activiteiten tot aan zijn latere educatieve activiteiten is het steeds zijn missie geweest om te illustreren dat religie en traditionele culturele waarden aan de ene kant, en wetenschappelijke feiten aan de andere kant, niet strijdig met elkaar hoeven zijn. Integendeel, ze ondersteunen elkaar en ze kunnen in ware harmonie ten dienste van de mensheid worden gebruikt. Gülen heeft nooit zijn religieuze identiteit verborgen. Hij heeft altijd vol zelfvertrouwen erkend dat hij deze wereld waarneemt als niets meer dan hetgeen hij geleerd heeft van zijn diep religieuze ervaring. Hij gelooft dat zijn religieuze identiteit en praktijk niet te scheiden zijn van de maatschappelijke aanwezigheid van de mensheid. In dat opzicht heeft hij een wereldbeeld dat consistent is met zijn geloof. Hij benadrukt het idee dat een werkelijk oprecht en religieus karakter bevorderlijk is voor de staat en de maatschappij. Moderne denkers hebben zich algemeen geconcentreerd op de staat, de stad en de economie. Gülen heeft zijn aandacht echter gericht op de mens die ten grondslag ligt aan dit alles. Volgens hem is het onderwijs het belangrijkste probleem van de hedendaagse cultuur. Als het individu deugdzaam is, zal hij of zij deugdzaam zijn in alles: de staat, de stad en de economie. Gülen verwacht echter niet dat de kwestie van de mens een puur intellectueel onderwerp zal blijven. Hij heeft zijn beschouwingen omgevormd in een serieus project voor maatschappelijk gebruik.
Conservatieve opvattingen blijven meestal overeind bij nieuwe kwesties. Het volgen van traditionele voorschriften geeft meer vertrouwen. Nieuwe manieren om naar dingen te kijken kunnen opmerkenswaardig zijn voor zover zij in harmonie zijn met de geaccepteerde argumenten uit het verleden, dat wil zeggen: conform de traditionele waarden en normen. Zo’n invalshoek onthoudt zich van het toevoegen van nieuwe interpretaties en ervaringen. Gülen probeerde om een nieuwe manier van handelen te formuleren, een nieuwe methode die nauw verbonden is met zowel het vertrouwen dat traditie geeft als met de nieuwe maatschappelijke waarden. Dit was een zeer incorporerende houding.
Als jonge man bevond Gülen zich in een positie waarin hij rekening moest houden met twee verschillende culturen, de islam en het Westen. Al drie generaties voor hem waren mensen in een identiteitscrisis gekomen door deze twee culturen en beschavingen. Gülen had een goede kijk op de veranderende culturele visie van zijn tijd. In plaats van te vervallen in emotionele of ethische wanhoop vanwege de maatschappelijke en institutionele transformaties die in Turkije en de wereld in het algemeen plaatsvonden, schrok hij er niet voor terug om zowel individuele als traditionele ervaringen op te doen, terwijl hij zich tegelijkertijd actief bezig hield met en actief deelnam aan de huidige maatschappelijke transformaties. Hij ontwikkelde een denkkader dat zijn persoonlijke, ethische en culturele idealen aanvulde met nieuwe repertoires van kennis.
Al op de leeftijd van vijftien kwam Gülen terecht in een atmosfeer die bezaaid was met zulke gedachten, hij was als jongeman in zijn denken al volwassen was. Zowel de invloed van zijn familie als de conservatieve madrassa-kringen waarin hij opgroeide, hadden geleid tot deze vroege wasdom. Hij had zelf al spirituele ervaringen en zijn geest was rijk aan groot enthousiasme en activiteit.
"A lie is a lie even if everyone believes it. The truth is the truth even if no one believes it."
Maar het blijft een Moslim en ik denk dat -puntje bij paaltje- elke Moslim of Christen (etc.) extremistisch kan worden. Zeker onder invloed van een dictator, armoede, geen toekomst. Heeft niks te maken met "het geloof" maar eerder met armoede etc.quote:
de website van Gulen
http://www.fethullahgulen.nl/
Openbare Stellingname tegen geweld, terreur en zelfmoordaanslagen:
Fethullah Gülen is erkend voor zijn consistente stellingname tegen de combinatie van geweld en religieuze retoriek. Meer specifiek,
Hij was de eerste moslimgeleerde die publiekelijk de aanvallen van 9/11 veroordeelde (in een advertentie in de Washington Post);
Hij hielp een wetenschappelijk boek te publiceren op het gebied van het islamitisch perspectief op terreur en zelfmoordaanslagen waarbij hij deze activiteiten veroordeelde op humanitaire en religieuze gronden;
Hij uitte deze opvattingen niet alleen naar de westerse lezers, maar bracht ze ook naar buiten in moskeepreken die door congregaties van duizenden moslims werden gehoord;
Hij verwierp op eenduidige toon zelfmoordaanslagen;
Hij gaf interviews aan Turkse, Japanse, Keniaanse en Amerikaanse kranten waarin hij de politieke, ideologische en religieuze redenen ter rechtvaardiging van terreuracties, categorisch veroordeelt;
Hij verscheen op talloze nationale televisieshows waarbij hij in het openbaar zulke acties veroordeelt.
Gullen heeft het blijkbaar goed onder de vleugels van een rijk land, maar wat als dat niet zo was?
You know, you come from nothing
you're going back to nothing
what have you lost? Nothing!
you're going back to nothing
what have you lost? Nothing!
Dus je duld geen tegenspraak, je wilt geen tegenargumenten, want alles wat hij zal zeggen zie jij toch als leugen of verdediging en geloof je bij voorbaat al niet. Maar wel lopen mekkeren dat mensen hier onvoorwaardelijk in Erdogan geloven.quote:
[..]
Mwah, Erdo is sowieso niet vies van zijn vuile werkjes weg te moffelen. Journalisten arresteren die bepaalde bezwarende dingen aan de kaak stellen zoals een wapendeal enzo.
Maar ik neem aan dat je daar nog nooit van gehoord hebt en daar bewijs van wil zien, of je doet het als leugens af of gaat het op een andere manier lopen te verdedigen.
[ Bericht 0% gewijzigd door xaban06 op 17-08-2016 03:03:34 ]
http://www.nrc.nl/nieuws/(...)ije-3769849-a1516395
quote:Dat complotdenken is bepaald niet nieuw in Turkije
Opinie Het Turkse leger heeft talloze malen in de politiek geïntervenieerd door zich met van alles te bemoeien, schrijft Thijl Sunier.
Ahmet Erdogan wil dan wel uitdrukkelijk vermeld zien dat hij geen familie is van de Turkse president, maar hij debiteert dezelfde complottheorieën als zijn naamgenoot (NRC, 9/7). De (mislukte) coup in Turkije in juli verschilt volgens hem van de vorige coups, voornamelijk omdat de Gülenbeweging er nu achter zou zitten.
Deze beweging zou zich volgens Erdogan in de afgelopen jaren diep hebben ingegraven in de Turkse staat en zo een staat in de staat hebben gecreëerd. De auteur spreekt zelfs van een ‘maffiastaat’.
Wie achter de coup zit, staat op dit moment niet vast, maar voor Erdogan bestaat daarover kennelijk geen twijfel. Niet alleen toont de auteur een schrijnend gebrek aan achtergrondkennis over de rol van het leger in het naoorlogse Turkije, hij presenteert hier niet meer dan een nieuwe versie van een oud verhaal uit de Turkse politieke geschiedenis.
Het Turkse leger heeft drie keer de macht gegrepen: in 1960, 1971 en 1980. Eén keer, in 1997, werd de toenmalige regering de wacht aangezegd door het leger, middels een memorandum. En de meest recente poging is dus die van juli dit jaar. Daarnaast heeft het leger talloze malen in de politiek geïntervenieerd door zich met van alles te bemoeien. Het leger had tot het aantreden van de AKP, president Erdogans partij, in 2003 een grote staatsrechtelijke, economische en ideologische vinger in de pap.
Het is in elk geval de verdienste van Erdogan dat die dominante positie in de afgelopen tien jaar afgebroken is.
Rond al deze legerinterventies deden altijd verhalen de ronde dat er sprake zou zijn van een ‘staat in de staat’, een ‘parallelle structuur’ die zich onttrekt aan de normale parlementaire controle. Het bestaan van zulke structuren, de ‘diepe staat’ zoals dat wel wordt genoemd, was interessant genoeg iets dat zowel door coupplegers als door tegenstanders gebruikt werd om zo een bepaalde groep als de schuldige aan te wijzen. Waar die schuldigen gezocht moesten worden, hing af van de politieke conjunctuur van de dag.
Hoewel dit soort beschuldigingen nagenoeg nooit bewezen zijn, waren de gevolgen niet gering: massale arrestaties, in veel gevallen ook een aanzienlijk aantal doden en vaak ook een radicale ingreep in het politieke landschap.
Het argument was altijd dat de staat dreigde te worden overgenomen door gevaarlijke ondergronds opererende tegenkrachten. Gewone oppositie werd op deze manier weggezet als staatsgevaarlijk.
Dit soort complotdenken heeft zich sinds vele decennia stevig in de Turkse politieke cultuur genesteld. Niets nieuws onder de zon dus. De verwijzing naar zo’n geheime en schimmige politieke onderwereld door Turkijewatchers als Ahmet Erdogan klinkt gewichtig en geleerd, maar stelt in wezen weinig voor.
De auteur lijkt ook te suggereren dat het leger vanouds bestond uit kemalistische officieren die de scheiding van religie en staat beschermden, maar die nu te maken hebben met infiltratie door religieuze groepen. Het Turkse leger zien als een neutrale waakhond van de staat, is echter net als het bestaan van een parallelle structuur een hardnekkige, maar nauwelijks onderbouwde voorstelling van zaken. Juist de verdeeldheid binnen het leger en de rol die het moet spelen in de samenleving is altijd een punt van politieke controverse geweest in Turkije. Het vormde niet zelden een belangrijke kwestie bij verkiezingen.
Vanaf de jaren veertig, toen Turkije lid van de NAVO werd, heeft het leger altijd uit verschillende fracties en bloedgroepen bestaan. Juist doordat het leger concrete politieke en economische belangen had, was er van eenheid nooit sprake.
Dat beeld van het leger als hoeder van de seculiere staat doet het goed als mantra, maar gaat volledig voorbij aan het complex van factoren dat aan iedere staatsgreep ten grondslag lag. Die complexiteit negeert Ahmet Erdogan volledig.
Je zou haast kunnen spreken van een parallelle staat binnen een staat. Immers staan deze mensen vooraan om te reageren als Erdogan een bevel geeft, wat de afgelopen weken weer eens duidelijk is geworden. De infrastructuur om deze bevelen over te brengen is ook reeds aanwezig in Nederland in de vorm van Diyanet, waar volgens iemand honderdduizenden Turken lid van zijn.quote:Op woensdag 17 augustus 2016 00:38 schreef Homey het volgende:
Ik zat net wat fb pagina's te checken van turken in Nederland die reageren op posts van denk enzo. Schrik je toch. Dit zijn lui die hier werken in het onderwijs en bij de overheid, hele gewone banen, maar op fb helemaal flippen met scheldpartijen, complottheorieën en blinde adoratie voor Erdoğan. Hun fb profielen zijn bezaaid met Turkse vlaggen en Erdoğan foto's. Heel eng nationalistisch allemaal. De Erdoğan jugend? Wat doen die lui in godsnaam hier in Nederland.
Was in het afgelopen onderzoek van de AIVD meegenomen in hoeverre Turks religieuze organisaties beïnvloedbaar/controleerbaar zijn van buitenaf? Anders zou een nieuw onderzoek wel op zijn plaats zijn. De nieuwe ontwikkelingen hebben aangetoond dat vooral Diyanet de spreekbuis is van een dictatoriaal regime en maar al te graag de problemen in Turkije naar het buitenland verplaatst.
Duitsland is hierin vooruitstrevender dan Nederland en heeft aangegeven dat Diyanet scherp in de gaten wordt gehouden en dat het veroorzaken van problemen direct leidt tot uitzetting. Misschien een agendapuntje voor DENK?
Nu je beweging wordt aangepakt wordt de Diyanet aanvallen. Triest.quote:
[..]
Je zou haast kunnen spreken van een parallelle staat binnen een staat. Immers staan deze mensen vooraan om te reageren als Erdogan een bevel geeft, wat de afgelopen weken weer eens duidelijk is geworden. De infrastructuur om deze bevelen over te brengen is ook reeds aanwezig in Nederland in de vorm van Diyanet, waar volgens iemand honderdduizenden Turken lid van zijn.
Was in het afgelopen onderzoek van de AIVD meegenomen in hoeverre Turks religieuze organisaties beïnvloedbaar/controleerbaar zijn van buitenaf? Anders zou een nieuw onderzoek wel op zijn plaats zijn. De nieuwe ontwikkelingen hebben aangetoond dat vooral Diyanet de spreekbuis is van een dictatoriaal regime en maar al te graag de problemen in Turkije naar het buitenland verplaatst.
Duitsland is hierin vooruitstrevender dan Nederland en heeft aangegeven dat Diyanet scherp in de gaten wordt gehouden en dat het veroorzaken van problemen direct leidt tot uitzetting. Misschien een agendapuntje voor DENK?
Maar boeie, zolang je beweging wordt aangepakt en er straks niks meer van over is in Turkije vind ik het allemaal prima
hij heeft een goede masker idd.quote:
de website van Gulen
http://www.fethullahgulen.nl/
Openbare Stellingname tegen geweld, terreur en zelfmoordaanslagen:
Fethullah Gülen is erkend voor zijn consistente stellingname tegen de combinatie van geweld en religieuze retoriek. Meer specifiek,
Hij was de eerste moslimgeleerde die publiekelijk de aanvallen van 9/11 veroordeelde (in een advertentie in de Washington Post);
Hij hielp een wetenschappelijk boek te publiceren op het gebied van het islamitisch perspectief op terreur en zelfmoordaanslagen waarbij hij deze activiteiten veroordeelde op humanitaire en religieuze gronden;
Hij uitte deze opvattingen niet alleen naar de westerse lezers, maar bracht ze ook naar buiten in moskeepreken die door congregaties van duizenden moslims werden gehoord;
Hij verwierp op eenduidige toon zelfmoordaanslagen;
Hij gaf interviews aan Turkse, Japanse, Keniaanse en Amerikaanse kranten waarin hij de politieke, ideologische en religieuze redenen ter rechtvaardiging van terreuracties, categorisch veroordeelt;
Hij verscheen op talloze nationale televisieshows waarbij hij in het openbaar zulke acties veroordeelt.
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
-Rabia Al-Basri
val je ook in irl onder turken Diyanet aan in deze bewoording of heb je net als je sekte leden je masker op van "vrome moslim onder de moslims" en ga je zelfs gewoon naar Diyanet moskeeen?quote:
[..]
Je zou haast kunnen spreken van een parallelle staat binnen een staat. Immers staan deze mensen vooraan om te reageren als Erdogan een bevel geeft, wat de afgelopen weken weer eens duidelijk is geworden. De infrastructuur om deze bevelen over te brengen is ook reeds aanwezig in Nederland in de vorm van Diyanet, waar volgens iemand honderdduizenden Turken lid van zijn.
Was in het afgelopen onderzoek van de AIVD meegenomen in hoeverre Turks religieuze organisaties beïnvloedbaar/controleerbaar zijn van buitenaf? Anders zou een nieuw onderzoek wel op zijn plaats zijn. De nieuwe ontwikkelingen hebben aangetoond dat vooral Diyanet de spreekbuis is van een dictatoriaal regime en maar al te graag de problemen in Turkije naar het buitenland verplaatst.
Duitsland is hierin vooruitstrevender dan Nederland en heeft aangegeven dat Diyanet scherp in de gaten wordt gehouden en dat het veroorzaken van problemen direct leidt tot uitzetting. Misschien een agendapuntje voor DENK?
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
-Rabia Al-Basri
het is niet aleen triest maar imo is het ook niet in hun belang op de lange termijn, omdat het gros van de turken bij een diyanet moskee komt en zelfs als ze niet bij een diyanet moskee komen hebben ze geen enkele problemen ermee, maar deze gasten gooien nu gewoon keihard hun eigen glazen in bij de overgrote gedeelte van de turkse bevolking hier in nederland, door hun gebedshuizen aan te vallen en dat is niet iets om te vergeten noch te vergeven.quote:Op woensdag 17 augustus 2016 07:33 schreef xaban06 het volgende:
[..]
Nu je beweging wordt aangepakt wordt de Diyanet aanvallen. Triest.
een kat in het nauw maakt gekke sprongen.
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
-Rabia Al-Basri
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
-Rabia Al-Basri
Meh, ik vind het gewoon idioot hoe extreem Erdogan op ALLE fronten verdedigd wordt. Zoals hierboven: dat als je het door zo'n bril zou zien is er een heel mooi voorbeeld van.quote:
[..]
Dus je duld geen tegenspraak, je wilt geen tegenargumenten, want alles wat hij zal zeggen zie jij toch als leugen of verdediging en geloof je bij voorbaat al niet. Maar wel lopen mekkeren dat mensen hier onvoorwaardelijk in Erdogan geloven.
Maar prima: als jij je grote en onbetwiste leider wil verdedigen wat het opsluiten van deze kritische journalisten betreft: ga gang!
Eén van de verbeteringen waar ik op hoop sinds de oppositie (CHP en MHP) en de regering (AKP) naar elkaar toe groeien (dankzij de couppoging) is dat Erdoğan wat langere teentjes krijgt en dat er wat meer ruimte komt voor kritiek.
Kortere teentjes moet hij dan krijgen.quote:
Eén van de verbeteringen waar ik op hoop sinds de oppositie (CHP en MHP) en de regering (AKP) naar elkaar toe groeien (dankzij de couppoging) is dat Erdoğan wat langere teentjes krijgt en dat er wat meer ruimte komt voor kritiek.
quote:
[..]
Kortere teentjes moet hij dan krijgen.
.Ja, dus dat dus.
Veel te soft die Erdogan.
Aan deze tekst kunnen geen rechten worden ontleend.
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Ik ben geen robot.
niet bang voor ban
I stand with (the) Netherlands. w/
Het is wel lachen, nu worden criminelen eerder vrijgelaten omdat de gevangenissen vol zitten met mensen die niets fout hebben gedaan.
Wát een slecht artikel..quote:
http://www.nrc.nl/nieuws/(...)ije-3769849-a1516395
[..]
1. Turkije is sinds 1952 NAVO-lid, niet 'sinds de jaren 40'.
2. Het Turkse leger was geen 'neutrale waakhond', maar de beschermer van de seculiere republiek. Als je dit niet eens snapt, echt, gooi jezelf weg.
3. Gülen is al zo'n 45 jaar lang bezig met het overnemen van de Turkse staat door zijn volgelingen, die Gülen als een messias beschouwen, in cruciale plaatsen binnen het Turkse overheidsapparaat te laten infiltreren, die in plaats van de gebruikelijke hiërarchie binnen de overheid directe orders van Gülen opolgen. Het bewijs is overweldigend. Oude video's van Gülen, afgetapte gesprekken van Gülen zelf, getuigenissen van ex-Gülenisten, getuigenissen van gearresteerde Gülenisten, gelekte emails van Gülenisten, allerlei onderzoeksrapporten van de geheime dienst, de politie en het leger, de daden van Gülenisten...
4. Het bewijs is zo overweldigend dat niemand hier in Turkije over twijfelt. Desondanks wordt dit als complottheorie weggezet, maar alternatieve complottheorieën die Erdogan in een kwaad daglicht stellen, waarvoor geen greintje bewijs is, worden zonder tegenspraak algemeen aanvaard. Bizar.
Dat is Gülens modus operandi:quote:
het is niet aleen triest maar imo is het ook niet in hun belang op de lange termijn, omdat het gros van de turken bij een diyanet moskee komt en zelfs als ze niet bij een diyanet moskee komen hebben ze geen enkele problemen ermee, maar deze gasten gooien nu gewoon keihard hun eigen glazen in bij de overgrote gedeelte van de turkse bevolking hier in nederland, door hun gebedshuizen aan te vallen en dat is niet iets om te vergeten noch te vergeven.
Uit een boek van Kadir Misiroglu uit 1971.
Gek he, als je er aan twijfelt beland je in de bak.quote:
4. Het bewijs is zo overweldigend dat niemand hier in Turkije over twijfelt. Desondanks wordt dit als complottheorie weggezet, maar alternatieve complottheorieën die Erdogan in een kwaad daglicht stellen, waarvoor geen greintje bewijs is, worden zonder tegenspraak algemeen aanvaard. Bizar.
Voor diegenen die niet weten wie Kadir Misiroglu is:
Die man met die fez dus, 2 man rechts naast Bilal Erdogan, de 'briljante' zoon van.
En nog een uit een Beyaz TV (kanaal waar de zoon van Gokcek, groot aanbidder van Erdogan, algemeen coordinator is) programma waarin hij de vader van Gulen Armeens noemt en de moeder Joods.
Voor de rest is het best een frisse gast hoor
Die man met die fez dus, 2 man rechts naast Bilal Erdogan, de 'briljante' zoon van.
En nog een uit een Beyaz TV (kanaal waar de zoon van Gokcek, groot aanbidder van Erdogan, algemeen coordinator is) programma waarin hij de vader van Gulen Armeens noemt en de moeder Joods.
Voor de rest is het best een frisse gast hoor
En zo overweldigend bewijs dat alleen Erdoganisten het kunnen zien en de rest van de wereld niet. Iets met een westers complot waarschijnlijk.quote:
[..]
Gek he, als je er aan twijfelt beland je in de bak.
Bron?quote:
[..]
Gek he, als je er aan twijfelt beland je in de bak.
Laten we aannemen dat je idd in de bak belandt. 1 maand geleden hebben we live op tv kunnen zien hoe het Turkse volk gewapende soldaten, gepantserde voertuigen, straaljagers en helikopters met blote handen tegenhielden. 173 burgers lieten hierbij het leven. Denk je dat zo'n volk bang is voor een celstrafdreigement?
Waarom beschuldigen Turken buiten Turkije, zelfs op anonieme fora als FOK!, Gülen dan?
En wat te denken van al het bewijsmateriaal?
Die quote behoort toe aan Hüsrev Altinbasak. Misiroglu citeert hem slechts.quote:
Voor diegenen die niet weten wie Kadir Misiroglu is:
[ afbeelding ]
Die man met die fez dus, 2 man rechts naast Bilal Erdogan, de 'briljante' zoon van.
En nog een uit een Beyaz TV (kanaal waar de zoon van Gokcek, groot aanbidder van Erdogan, algemeen coordinator is) programma waarin hij de vader van Gulen Armeens noemt en de moeder Joods.
[ afbeelding ]
Voor de rest is het best een frisse gast hoor
Zoek eens op wie Hüsrev Altinbasak is. Misschien schaam je je dan en kom je tot inkeer...
Welingelichte personen buiten Turkije, zoals bijvoorbeeld professor Dries Lesage, beschuldigen Gülen ook van het vormen van een parallelle maffiastaat.quote:
[..]
En zo overweldigend bewijs dat alleen Erdoganisten het kunnen zien en de rest van de wereld niet. Iets met een westers complot waarschijnlijk.
[ Bericht 1% gewijzigd door Bilge op 17-08-2016 13:03:13 ]
tering wat ben jij goed ingelichtquote:
Het is wel lachen, nu worden criminelen eerder vrijgelaten omdat de gevangenissen vol zitten met mensen die niets fout hebben gedaan.
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
-Rabia Al-Basri
lijkt me overdreven aangezien toch veel van die arrestanten op niet al te lange termijn vrijgelaten zullen worden.quote:
Kunnen ze niet gewoon een nieuwe gevangenis maken in plaats van 30.000 mensen op borgtocht sturen?
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
-Rabia Al-Basri
past ook precies binnen het plaatje van zijn eigen woorden uit het filmpje waarin hij zegt dat hij al op 20ste al wist hoe hij de overheid over zou nemen.quote:
Dat is Gülens modus operandi:
[ afbeelding ]
Uit een boek van Kadir Misiroglu uit 1971.
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
-Rabia Al-Basri
quote:
[..]
lijkt me overdreven aangezien toch veel van die arrestanten op niet al te lange termijn vrijgelaten zullen worden.
Wegens ruimtegebrek. Turkije gaat 38.000 gevangenen vrijlaten die plek moeten maken voor arrestanten die aan de mislukte couppoging van 15 juli worden gelinkt. De veroordeelden blijven allen onder toezicht staan en worden op borgtocht vrijgelaten.
◢◤
quote:
[..]
tering wat ben jij goed ingelicht
Dat krijg je als er persvrijheid bestaat.
◢◤
quote:
maar jullie haat richting Erdo is kennelijk zo groot
Dat komt omdat we ons Hitler nog zo goed kunnen herinneren.
◢◤
Hehe, jij bent de Ebru Umar van deze reeks.quote:
[..]
En zo overweldigend bewijs dat alleen Erdoganisten het kunnen zien en de rest van de wereld niet. Iets met een westers complot waarschijnlijk.
.
Als dat bewijsmateriaal er was had bondgenoot Amerika al lang Gülen opgegeven. Maar de Amerikanen vinden het bullshit.quote:
[..]
Bron?
Laten we aannemen dat je idd in de bak belandt. 1 maand geleden hebben we live op tv kunnen zien hoe het Turkse volk gewapende soldaten, gepantserde voertuigen, straaljagers en helikopters met blote handen tegenhielden. 173 burgers lieten hierbij het leven. Denk je dat zo'n volk bang is voor een celstrafdreigement?
Waarom beschuldigen Turken buiten Turkije, zelfs op anonieme fora als FOK!, Gülen dan?
En wat te denken van al het bewijsmateriaal?
quote:
[..]
Hehe, jij bent de Ebru Umar van deze reeks.
hij zegt nog net geen "fuck you. nederturken" hoewel hij het wel wil zeggen
eigenlijk is deze vergelijking overigens wel een belediging richting ebru umar vind ik
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
-Rabia Al-Basri
hitler erdo vergelijkingen. verzin eens iets nieuws manquote:
[..]
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
-Rabia Al-Basri
Mooi hoe je op dit forum kinderen mag intimideren, maar wat van dat gedrag zeggen in negatieve bewoordingen gaat een stap te ver.
quote:
[..]
hitler erdo vergelijkingen. verzin eens iets nieuws man
Als het praat als een gevaarlijke dictator, zich gedraagt als een gevaarlijke dictator, en lijkt op een gevaarlijke dictator,.....
Dan is het waarschijnlijk een gevaarlijke dictator!
◢◤
de "dictator erdo" frame waar het westen maar geen genoeg van kan krijgenquote:Op woensdag 17 augustus 2016 15:00 schreef Oversight het volgende:
[..]
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
-Rabia Al-Basri
ja mag op dit forum geen kinderen intimiderenquote:
Mooi hoe je op dit forum kinderen mag intimideren, maar wat van dat gedrag zeggen in negatieve bewoordingen gaat een stap te ver.
je mag er ook geen users van beschuldigen omdat je het niet met ze eens bent
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
daarnaast moet je je niet gelijk zo aanstellen zeg, er wordt genoeg negatiefs over Erdo en zijn beleid gezegd, dat is niet ineens allemaal verboten omdat we een post van jou waarin jij op de man speelt weghalen
verdere klachten in het feedback topic graag trouwens, je weet waar het is en je weet waar het voor bedoeld is
verdere klachten in het feedback topic graag trouwens, je weet waar het is en je weet waar het voor bedoeld is
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
quote:
Dat doet de man toch echt helemaal zelf, als je kritiek verbied, en journalisten, leraren, luchtvaartpersoneel, rechters en nog veel meer onschuldige mensen zomaar vastzet, dan ben je toch echt een dictator. Dat is geen frame, maar vaststellen van een feit.
◢◤
goede analyse over de stemming en de gang van zaken in turkije atm. http://warontherocks.com/(...)-nationalist-moment/
excerpt uit het artikel
excerpt uit het artikel
quote:Having lived through the attempted coup in Ankara, I sat down on July 16 to write a piece for War on the Rocks. I wrote that I had witnessed a new political energy being released on the right. The coup hanging over it for decades had come, and Erdogan had survived it. The country’s religious right was more emboldened than ever before. I wrote:
At worst, the coup will encourage the AK Party’s worst attributes and serve as a stepping-stone to a regime that will make the country inhospitable to others. At best, it will be a uniting force in the country’s politics that leads to a new consensus.
The field is still wide open for either of those scenarios to take place, but it seems that Turkey right now is edging towards the second, more conciliatory one. The coup ripped into the political, economic, and social foundation that Turkey is built upon. Some seem to like that. The pro-government media and fringe groups don’t want to put the country back together the way it was. That is why we are hearing a lot of talk of Turkey leaving NATO and turning its back on the West, which really did fail to match and understand Turkey’s emotional reaction to July 15. Yet the political class – not just President Erdogan, but the prime minister and his cabinet – who have to think through the economic and strategic consequences of such actions, have been holding back their voters. They seem worried by the systemic implications of July 15 and want to instead move things back to normal as much as possible.
quote:The Meaning of Turkey’s Five Million Strong Nationalist Moment
Three weeks after the attempted coup in Turkey, President Recep Tayyip Erdogan called on citizens to gather at the Yenıkapı (“new gate”) Parade grounds in Istanbul. More than five million people across the country showed up to the event on the Bosphorus’ shores.
A helicopter carried Erdogan — the sole speaker — onto an elevated stage. There stood the tall man, overlooking a scarlet sea of flags beneath him. He opened his speech with the words, “the era of secularist tutelage is over.” The grounds heaved with chants of “Allahu Ekber!” and “tell us to die Reis [leader] and we shall die!” The constitution, Erdogan said, was suspended. He waved a new document in his hand that he said would be put up for a nationwide referendum. This new document stipulates a powerful executive presidency with two legislative chambers (one for civil lawmakers, another for Islamic scholars) and an entirely new defense establishment. Experts likened it to Iran’s governing doctrine of Vilayat-e Faqih (“Guardianship of the Islamic Jurist”).
A few days into what was called “Yenıkapı Türkiye,” footage appeared on government television showing a few junta generals on the night of the coup meeting with the U.S. ambassador. Erdogan immediately announced that Turkey was going to leave NATO and that all remaining Westerners had 48 hours to exit the country. He said, “We know who was holding the leash of the coup plotters. We have seen the enemy.” In an emergency address, President Obama announced that U.S. nuclear weapons had safely been evacuated from Incirlik Air base.
In the following days, groups of young men wearing black headbands started going into Alevi and predominantly secular neighborhoods. Twitter, Facebook, and independent media were banned, but gruesome stories began to spread. In a rare video that hit the web, a whole row of apartments was set aflame, and a man with a black headband was pulling a mother away from her children.
Long lines started to form on Turkey’s borders and in airports. It was hard to find a seaworthy boat on the Aegean coast. The government declared a transition to wartime economy, rationed food and fuel, and introduced a curfew.
Meanwhile, the Kurdistan Workers Party (PKK) — with full support from its Syrian affiliate, the PYD — moved ahead unchecked in the southeast, taking one city after another. Erdogan announced that all men of military age were called to renew their registries. Many who already served were recalled. Turkey’s Syrian border was now one battlespace, Erdogan declared, and Turkey would not only retain its territories in the southeast, but extend the nation to encompass its natural borders once again. It would require great sacrifice, Erdogan said, right before he declared that the country was officially in a state of war.
That’s not how things happened of, course.
Kept you reading though, didn’t it?
Turkey is a popular country among political analysts. In their imagination, Turkey often shifts geopolitical axes, ditches democracy, goes to war, or commits genocide. Perhaps post-World War II generations — fed on a steady diet of “Hitler’s Rise” documentaries and Orwell novels — are primed to look for these things. Yet we haven’t seen them happen.
Here is how events really unfolded after the attempted coup.
Rallying in the Squares and at the New Gate
After the attempted coup, the government called all citizens to occupy public squares on “democracy watch.” At first, this call might really have been meant to deter a possible second coup, but at some point it became clear that the government merely wanted as broad a buy-in to anti-coup activity as possible. Millions of people showed up in squares across the country. The majority of people at these rallies were Erdogan supporters, but there were plenty who obviously weren’t. I stood in Kızılay, Ankara’s main square, while the presenters asked the crowd to clap for the opposition parties, all of which had come out against the coup in its early hours. This even included the People’s Democratic Party (HDP), the liberal Kurdish nationalist party that has largely been pointedly excluded from the government’s outreach to the opposition.
The supporters of the pan-Turkic Nationalist Movement Party’s (MHP) are an excitable bunch and already mix well with the AK Party crowd, so it wasn’t hard to have them come out to public squares regularly. Participation from secular-leaning folk, however, was still scarce in the first week, so the Republican People’s Party (CHP) staged its own rally in Istanbul’s Taksim square on July 24. Some thought that participation would be limited, but they needn’t have worried. Thousands of people showed up, all condemning the coup in a festive mood. For the first time, the CHP invited its political opponents from the AK Party, and they obliged.
There really was a massive rally at Yenikapı the weekend before last, but it wasn’t some fascist break from Turkey’s republican history. The “Martyrs and Democracy Rally” was attended by a broad spectrum of society, including seculars, non-Muslims and Alevi. Mehmet Görmez, the head of Turkey’s main religious authority, held a touching prayer for the 241 people who died countering the coup. The grounds did heave with shouts of “Allahu Ekber” all afternoon, but it was meant more as “thank God” than “death to America.” There were many other slogans as well, including secular ones, and people were in a festive mood. Attendees made a game of taking photos with people they would otherwise not talk to — like a guy with a typical Islamic outfit posing with a guy in shorts and cool sunglasses. #Turkeyunited and #TekMilletTekYürek, meaning “one nation, one spirit” were trending on Twitter.
The leader of the MHP, Devlet Bahçeli, quickly agreed to attend the rally at Yenikapı, but the secularist CHP was more divided. According to sources in the CHP, there were those who thought that the attendance of Kilicdaroglu, the party’s leader, would give Erdogan undue legitimacy. Others thought that Kilicdaroglu would risk being sidelined by not attending. At first, Kilicdaroglu politely declined the invitation. But in a highly unusual move, Prime Minister Binali Yıldırım, President Erdogan, and former President Abdullah Gül called on him several times. In the end, they convinced him to attend.
What Was Said at Yenikapı
Bahçeli, Kılıçdaroglu, Yıldırım, Speaker of Parliament İsmail Kahraman, and Erdogan spoke in reverse order of protocol. The surprise speaker was Chief of the General Staff Hulusi Akar, who spoke after Bahçeli. He was greeted with chants of “our soldiers are the greatest.” The public perception of the military has suffered greatly as a result of the coup attempt, and Akar’s presence was likely aimed to undo some of that damage.
HDP co-leaders Demirtaş and Yüksekdag were not invited, nor were they included in the other post-July 15 national unity events. In this sense, Yenikapi draws the boundaries of the national consensus as being the political groups who are loyal to the state as it stands. The HDP, which at times acts as the political arm of the PKK, falls outside of that consensus. To Erdogan, the PKK and Gulenist network are one and the same: unlawful groups seeking to undermine the state’s legitimacy through force. If he had ever considered pulling the HDP away from the PKK’s sphere of influence, he seems to have given up on the idea.
Erdogan’s decision is firmly grounded in political reality. HDP rallies seldom include any Turkish flags, for example, and the party’s supporters have few chants and slogans in common with those gathered on Sunday. It is hard to fathom how Demirtaş or Yüksekdag would have been able to address the Yenikapi crowd without being booed off the stage. Demirtaş said in a later speech that he would not have been able to answer his own constituency if he had attended.
Note that this does not mean that “the Kurds” as an ethnic group were not represented in Yenikapi. According to Konda polling, 12 percent of anti-coup protesters in three different locations in Istanbul on July 26 were ethnic Kurds (Kurds make up about 14 percent of Turkey’s population, according to Konda). It is unlikely that the Yenikapi rally was different. Figen Yuksekdag said that Yenikapi represents a “Turkish nationalist coalition.” She is right in the sense that Turkish nationalism here is defined by a base acceptance of the state and its continuation under its present symbols and institutions. Kurdish that meet this definition are Kurdish in ethnicity and culture, but politically Turkish, with many voting for the AK Party. The HDP’s Kurdish nationalism clashes with this notion. That, coupled with its perceived association with the PKK, is why it has been left out by the mainstream.
The two opposition leaders who did attend gave very different speeches. Bahçeli, who is dependent on the AK Party to fight off an insurgency within his party, gave a rousing speech touting the valor of those who diverted the coup. In his classic muscular rhetoric, Bahçeli bashed all he perceived as enemies, at times pointing the finger straight at Turkey’s Western allies, and in particular, the United States. This fit seamlessly with the unchecked anti-American rhetoric of post-July 15 atmosphere. Many MHP and AK Party supporters I know praised the speech as the best of his long political career.
The CHP’s Kilicdaroglu was more reserved. He tried to address some of the root problems that led to the attempted coup. “We should teach our children to use their heads” he said, in reference to the Gülenist network, which often recruited children during middle school. This was also a thinly veiled Kemalist criticism of the AK Party government’s breach of secularism. It suggested that the AK Party, which had been in bed with the Gülenists for the better part of its first decade, could have saved itself from embarrassment and the nation from suffering had it followed enlightened principles rather than romantic notions of Islamist politics. Much of the rest of Kilicdaroglu’s speech covered the rule of law and the democratic process in a way that criticized the government, but didn’t tear at the spirit of unity the day called for.
Prime Minister Yildirim may have made the most conciliatory speech, quoting poets across various points of Turkey’s political spectrum and calling for unity above all else. Speaker Kahraman was more Islamist in his references, taking time to give a history of the Islamization of Anatolia. But considering his reputation for polemics, even he took care not to step on the opposition’s toes.
President Erdogan was last to speak, and his words were remarkable only in how unremarkable they were for him. He stuck to tried and true rhetorical devices, harking back to the Selchukids and the early Ottoman period. He gave a nod to Ataturk and the Republic before launching into attacks on the enemies of the people today, be they in the form of the PKK or the more insidious “FETO” (Fetullahist Terror Organization).
Still, the president did his best to summon up some hope, as politicians must. Erdogan averred that Turkey will meet its 2023 economic goals (set in the heyday of the country’s growth, and now seen as near-impossible). Turkey would transcend the level of “muasir medeniyet” (“contemporary civilization”), the goal Ataturk set for the Republic in his 1923 opening speech in parliament. The military would be rebuilt into something stronger and the country would finally rid itself of the Gülenist menace that had been secretly hindering its rise all this time.
Erdogan used less anti-American rhetoric compared to Bahceli. He limited himself to saying “this scenario [the coup attempt] is far bigger than them,” meaning the Gulenists, and “we know whom they were going to serve our country on a golden platter.”
Anti-American rhetoric has always been a hallmark of the Turkish public sphere. Many Westerners wrongly assume anti-Americanism is the preserve of religious actors, but it actually pervades the political spectrum. However, since the failed coup, this sentiment has reached unprecedented heights. Major newspapers accuse American generals of directing the coup, statements at times matched by senior figures in the government. Turkey’s membership in NATO is for the first time in recent memory a topic of mainstream debate. Erdogan could end this with a wag of his finger. That he chooses not to do so could mean that he is trying to build up some sort of leverage against the United States, which harbors Fetullah Gulen.
At the end, all speakers, as well as statesmen such as former Prime Minster Ahmet Davutoglu and former President (and AK Party co-founder) Abdullah Gul, were called on stage for a joint appearance. It was as close to a family photo as Turkish politics is going to get anytime soon.
What Does It Mean?
Having lived through the attempted coup in Ankara, I sat down on July 16 to write a piece for War on the Rocks. I wrote that I had witnessed a new political energy being released on the right. The coup hanging over it for decades had come, and Erdogan had survived it. The country’s religious right was more emboldened than ever before. I wrote:
At worst, the coup will encourage the AK Party’s worst attributes and serve as a stepping-stone to a regime that will make the country inhospitable to others. At best, it will be a uniting force in the country’s politics that leads to a new consensus.
The field is still wide open for either of those scenarios to take place, but it seems that Turkey right now is edging towards the second, more conciliatory one. The coup ripped into the political, economic, and social foundation that Turkey is built upon. Some seem to like that. The pro-government media and fringe groups don’t want to put the country back together the way it was. That is why we are hearing a lot of talk of Turkey leaving NATO and turning its back on the West, which really did fail to match and understand Turkey’s emotional reaction to July 15. Yet the political class – not just President Erdogan, but the prime minister and his cabinet – who have to think through the economic and strategic consequences of such actions, have been holding back their voters. They seem worried by the systemic implications of July 15 and want to instead move things back to normal as much as possible.
That is why the Yenikapı event, despite its massive scale, was remarkable for the continuity it displayed. All speakers except Kahraman made references to the foundation of the Republic and Ataturk. All called for the rule of law, a democratic process, and coexistence between different political groups. Erdogan didn’t have to insist on Kilicdaroglu’s presence, but he did. This wasn’t out of a sense of obligation to democratic norms, but a matter of necessity. Kilicdaroglu represents a quarter of the country that could make a lot of trouble for Erdogan. His presence softened the mood and made the country more governable.
The forces that Turkey led to Yenikapi also rallied foreign investors around the country. They knew they were taking on risk, but they were betting that the government would do its best to climb out of its volatile situation. Turkey’s leaders don’t have the luxury not to. Their trolls on Twitter might have fun with conspiracy theories of the American Central Intelligence Agency being behind the coup, but for them to keep driving their German cars, their leaders have to think about the world more seriously. So far, they have.
Similarly, the government cannot afford to bash the military. They are aware that security will be a big challenge in the months and years ahead and have been doing their best to prevent the military’s reputation from being damaged too badly. That is probably why Erdogan invited Hulusi Akar as a last-minute speaker.
But “if we want things to stay as they are, things will have to change,” as the phrase goes. The government cannot ignore its intelligence failure leading up to July 15 and the massive infiltration of government agencies by the Gulen movement. A country-wide purge and institutional reform is not unreasonable in this context.
To clarify, the term “purge” may invoke Stalin, but there really is no comparison between the Gulag and the current waves of suspensions and arrests. Tens of thousands of civil servants, as well as many in the private sector, NGOs, and some journalists have been swept up in these since July 15.
Though the government has thus far not systematically gone beyond Gulenists, this purge upsets a lot of people. Most of those arrested or who lost their jobs may have had something to do with the Gulen movement. However, many in government today did as well, including Erdogan’s son-in-law (and current energy minister), who went to a Gulenist school. This atmosphere is unsettling even strong AK Party supporters. One such friend who kept his position at an important ministry told me “strange people have appeared” who are “observing who sits with whom during lunch breaks.” He says that nothing gets done, and many are appalled by the injustice of some arrests. Another friend at an important ministry has been fired, and says that he will “definitely appeal in court” if given the chance.
He might be. If the government continues this this process, it will be alienating tens of thousands of white collar workers in major cities, and with them, an exponentially larger number of family members and loved ones. This could hurt the AK Party at the ballot box, especially in mayoral elections. President Erdogan is a tremendously popular politician, but even he cannot count on people’s support if he lets the purge get out of hand.
There is a darker side to the ballot box, too,: Turkish politics continues to revolve around defining very clear “in” and “out” groups. Erdogan and his government still focus their rhetoric on bashing their enemies, real or imaginary. The Yenikapi rally marked a welcome truce with the CHP and focused political toxicity across the Atlantic. Yet the structural problem remains.
The reality of Turkey is not the total opposite of the dystopian picture I paint at the beginning of this article. That’s an accomplishment. The country, after all, is host to a secretive Islamic cult trying to take over its government, neighbor to a decade-old war in Iraq, another civil war in Syria that has driven millions of refugees across its borders, a so-called caliphate bent on world conquest, and a group of Kurdish Marxist-Leninist nation-builders. This is not a boring part of the world, and Turkey may still go down a very dark path.
But it hasn’t yet, because it also gravitates very powerfully toward a “normal,” a kind of equilibrium that looks very much like a globalized, European society. That is what we saw shining through Yenikapı.
Ik heb Hem niet uit vrees voor de hel noch uit liefde voor het paradijs gediend, want dan zou ik als de slechte huurling zijn geweest; ik heb hem veeleer gediend in liefde tot Hem en in verlangen naar Hem.
-Rabia Al-Basri
-Rabia Al-Basri
Voorlopig gaat het niet zo goed met de dictator, hij heeft in twee dagen minstens twee aanslagen voor zijn kiezen gekregen. De vrijheidsstrijders winnen terrein!
◢◤
Dat is toch volslagen onzin. Geen vrije pers, geen eerlijke rechtspraak, opsluiting zonder proces, invoering doodstraf, ontslagen zonder rechtsgrond, inmenging van de politiek in de rechtsspraak; alles wijst op een dictatoriaal geregeerd land. Dat de bevolking onder die omstandigheden braaf doet wat de leiding wil is wat je ook ziet in Noord-Korea en het verzet dat er mogelijk is tegen de maatregelen komt niet in beeld.quote:
At worst, the coup will encourage the AK Party’s worst attributes and serve as a stepping-stone to a regime that will make the country inhospitable to others. At best, it will be a uniting force in the country’s politics that leads to a new consensus.
The field is still wide open for either of those scenarios to take place, but it seems that Turkey right now is edging towards the second, more conciliatory one.
