[Centraal] Bijbel en Christendom #23

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 15:30 schreef Loekie111 het volgende:

[..]

Leuke vraag.
De Bijbel claimt dat de gehele Schrift door God is geïnspireerd. Mensen schreven het weliswaar en soms in eigen woorden, maar de gedachte overbrenger was God. Ga voor jezelf eens na of je dat bevestigt ziet.

Zoals ik het zie is dat de natuur wil dat men zoveel mogelijk van het leven probeer te genieten MET een gezond verstand om vervolgens te sterven zonder er aan te denken. Het christendom heeft dit omgekeerd.

Kun-Aguero schreef: "Dat waren joden, Jezus zei zelf dat hij wou dat de hele wereld ging geloven in alle hoeken van de aarde."

Joden of niet, wat maakt dat uit? Ook veel niet Joden trouwens, getuige de bijbelse verslagen over de prediking tot Heidenen.
Net als Jezus en zijn discipelen destijds werden gehaat, evenzo geldt dat voor de ware christenen in onze tijd, precies dat is wat Jezus zei.
En inderdaad, dat klopt. Daarom noemt men ze ook 'geen echte christenen'. Maar waarin ze dat niet zijn, hoor ik dan weer niet.

Loekie 111:

quote:

Stop gelijk eens met dat 'gekruisigd'. Het grondwoord is stauros.

De joodse dag begon bij zonsondergang. Christus stierf op vrijdagmiddag, 14 Nisan 33 G.T. Zijn lichaam werd die dag voor zonsondergang in een graf gelegd. Die avond begon 15 Nisan en deze dag liep door tot zonsondergang op zaterdag, de zevende en laatste dag van de week. Op dat moment begon 16 Nisan, en die duurde tot zonsondergang op wat wij zondag noemen. Bijgevolg was Jezus op 14 Nisan op zijn minst enige tijd dood en in het graf, lag hij op 15 Nisan de hele dag begraven en bevond hij zich de nacht van 16 Nisan in het graf. Toen zekere vrouwen op zondagochtend naar het graf kwamen, was hij al opgewekt. — Mattheüs 27:57-61; 28:1-7.

Hij heeft dus volgens jou maar 2 dagen in het graf gelegen. Denken de JG's daar ook zo over ?
En in de Griekse grondtekst staat Sabbat in meervoudsvorm. Wat doen we daar mee ?

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kruisiging

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 15:40 schreef Kun-Aguero het volgende:
Omdat Jezus zegt dat hij de weg, de waarheid en het leven is en niemand tot God kan komen tot door hem.
Dus dat is in principe een christelijke gedachte toch?

Wel een christelijke gedachte, maar is toch iets anders dan het wel of niet leren kennen van God?

Waar zie jij om te beginnen de aanstelling van die bisschoppen in de Schrift?
Verder, was Clemens een getrouwe christen die, waarschijnlijk in Filippi, zijde aan zijde met de apostel Paulus streed voor „het goede nieuws” (Fil 4:3). De naam Clemens kwam algemeen voor, zodat er geen deugdelijke reden bestaat om hem in verband te brengen met Clemens van Rome, zoals Origenes dit doet.

Wat we wel weten is dat zij in elk geval nog dicht bij de oorspronkelijke leer stonden (het proces van afval verliep geleidelijk). Dit hield onder meer in dat zij de drieëenheidsleer verwierpen

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 15:42 schreef tybo het volgende:
Zoals ik het zie is dat de natuur wil dat men zoveel mogelijk van het leven probeer te genieten MET een gezond verstand om vervolgens te sterven zonder er aan te denken. Het christendom heeft dit omgekeerd.

Kun je dat wat verduidelijken?

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 15:42 schreef tybo het volgende:

[..]

Zoals ik het zie is dat de natuur wil dat men zoveel mogelijk van het leven probeer te genieten MET een gezond verstand om vervolgens te sterven zonder er aan te denken. Het christendom heeft dit omgekeerd.

God wil dat ook (dat we genieten) , volgens de bijbel:
Geniet het leven met de vrouw, die gij liefhebt, al de dagen uws ijdelen levens, welke God u gegeven heeft onder de zon, al uw ijdele dagen; want dit is uw deel in dit leven, en van uw arbeid, dien gij arbeidt onder de zon.
&
Ja ook, dat ieder mens ete en drinke, en het goede geniete van al zijn arbeid, Dit is een gave Gods

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 15:40 schreef Kun-Aguero het volgende:
Omdat Jezus zegt dat hij de weg, de waarheid en het leven is en niemand tot God kan komen tot door hem.
Dus dat is in principe een christelijke gedachte toch?

Ik denk het niet. Dit is een puur joodse gedachte. De " Weg " is wat de joden moesten volgen en dat was de Torah. Jezus was een vrome jood die de afvallige joden opriep zich opnieuw op " de Weg " te begeven, want dat was de enige waarheid en de manier van leven voor een godvrezende jood. Afvallige joden waren voor de vrome joden ' heidenen ' ( Helleense joden ). Jezus heeft nooit een andere leer verkondigd dan wat in de Tenach stond. De stichting van het christendom vond pas plaats op het eind van de 1e eeuw door deze Helleense joden, aanvankelijk als een mysterie-cultus. Dit is ook de reden waarom ze in het Grieks schreven om dit aan Helleense joden in de diaspora te kunnen voorlezen.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 15:57 schreef Loekie111 het volgende:

[..]

Kun je dat wat verduidelijken?

Dat zowel het christendom als andere religies regeren door middel van angst
En zoals ik het zie zit er in angst, zeg maar, geen liefde.
Als god liefde is, wat ik over het algemeen hoor, dan kan alles wat gepredikt wordt en angst creëert nooit van die god afkomstig zijn.
Mensen zijn heus niet dom we weten diep van binnen heus wel wat goed voor ons is en wat niet
En als we daar niet bewust van zijn dan zullen we zelf de gevolgen daarvan ervaren die als seintjes dienen juist om ons bewust te maken zodat we daar van kunnen leren.
Een gezond verstand zal je niet laten lijden.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 16:13 schreef tybo het volgende:

[..]

Dat zowel het christendom als andere religies regeren door middel van angst
En zoals ik het zie zit er in angst, zeg maar, geen liefde.
Als god liefde is, wat ik over het algemeen hoor, dan kan alles wat gepredikt wordt en angst creëert nooit van die god afkomstig zijn.
Mensen zijn heus niet dom we weten diep van binnen heus wel wat goed voor ons is en wat niet
En als we daar niet bewust van zijn dan zullen we zelf de gevolgen daarvan ervaren die als seintjes dienen juist om ons bewust te maken zodat we daar van kunnen leren.
Een gezond verstand zal je niet laten lijden.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 15:54 schreef Kun-Aguero het volgende:
Omdat ze vreemde verdraaiingen van de geschriften hebben gemaakt. Zoals dat Jezus aan een paal hing of de niet goddelijkheid wat absoluut niet christelijk is.

Het klopt dat buiten de joden om ook flink gehaat werd maar er was wel een giga groei van het christendom buiten Israël om.

Wat betreft het laatste, het ging niet om Jodenhaat, het ging om christenhaat.
Groei ja, omdat er veel goedwillende mensen voorkomen in elke natie. Gehaat omdat er ook veel slechtwillenden zijn. Die hadden het ook op de Jezu en zijn volgelingen voorzien.

Kort gezegd, het grondwoord in het grieks aan het voorwerp waaraan Jezus gehangen werd is 'stauros'. Staak of paal is de vertaling daarvan.
Het kruissymbool is een oud heidens fallus symbool van demonische oorsprong. Waarom laten we Jezus daaraan hangen?
Wat bedoel je met de niet goddelijkheid? De drieëenheidsleer is een onbijbelse leer. De vele heidense triade goden wijzen daar al op. Geïmporteerd door de christenheid maar zo onbijbels als een rotte appel eetbaar is. Jezus is niet gelijk aan God.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 15:56 schreef Kun-Aguero het volgende:
Waar staat dat dat verworpen was?

Lees onderstaand citaat maar eens door. Verworpen is eigenlijk niet het juiste woord. Het komt daar echter wel op neer.

Clemens van Rome
Clemens van Rome, die „bisschop” zou zijn geweest in die stad, is nog iemand uit die vroege periode die over het christendom heeft geschreven. Men neemt aan dat hij omstreeks 100 G.T. gestorven is. In het materiaal dat naar verluidt door hem geschreven is, maakt hij geen melding van een Drieëenheid, noch direct noch indirect. In De brief van Clemens aan de Corinthiërs zegt hij:
„Genade en vrede mogen in u, vanwege den Almachtigen God door Jesus Christus volkomen worden.”
„De Apostelen hebben ons het Evangelie verkondigd vanwege den Heer Jesus Christus, Jesus Christus werd uitgezonden door God. Christus dus komt (is) van God en de Apostelen van Christus.”
„Moge de Alziende God en Heer ’der geesten’ en Heer ’van alle vleesch’, Die den Heer Jesus Christus en ons door Hem heeft uitverkoren tot een bijzonder volk, aan alle ziel, die Zijn verheven en heiligen Naam zal hebben aangeroepen, geloof schenken en vreeze en vrede en geduld en lankmoedigheid.”6
Clemens zegt niet dat Jezus of de heilige geest gelijk is aan God. Hij presenteert de Almachtige God (niet slechts „de Vader”) als onderscheiden van de Zoon. Van God wordt gezegd dat hij superieur is, aangezien Christus door God is „uitgezonden” en God Christus heeft „uitverkoren”. Om te laten zien dat God en Christus twee afzonderlijke en niet aan elkaar gelijk zijnde personen zijn, zei Clemens:
„Wij zullen door vurig bidden en smeken vragen of de Schepper van het universum door bemiddeling van zijn geliefd Kind Jezus Christus het precieze aantal van zijn uitverkorenen in de gehele wereld intact wil houden. . . . Wij beseffen dat gij [God] alleen de ’hoogste onder de hoogsten’ zijt . . . Gij alleen zijt de hoeder van de geesten en de God van alle vlees.”
„Mogen alle natiën beseffen dat gij de enige God zijt, dat Jezus Christus uw Kind is.”7
Clemens noemt God (niet slechts „de Vader”) „de hoogste”, en spreekt over Jezus als Gods „Kind”. Ook merkt hij betreffende Jezus op: „Die, ’de afstraling van Zijn heerlijkheid zijnde, zooveel grooter is dan de Engelen, als Hij een verhevener naam heeft verworven’.”8 Jezus is de afstraling van Gods heerlijkheid, maar hij evenaart die niet, net als de maan het zonlicht weerspiegelt maar niet gelijk is aan de bron van dat licht, de zon.
Indien de Zoon van God gelijk was aan God, die de hemelse Vader is, dan had Clemens niet hoeven zeggen dat Jezus zoveel groter was dan de engelen, aangezien dat vanzelfsprekend zou zijn geweest. En uit zijn woordkeus blijkt dat hoewel hij erkende dat de Zoon groter was dan de engelen, hij hem toch als ondergeschikt aan de Almachtige God beschouwde.
Clemens’ standpunt is heel duidelijk: De Zoon is ondergeschikt aan de Vader en is in rang lager dan hij. Clemens heeft Jezus nooit beschouwd als iemand die samen met de Vader een godheid vormde. Hij toont aan dat de Zoon afhankelijk is van de Vader, dat wil zeggen van God, en zegt uitdrukkelijk dat de Vader ’alleen God’ is, die Zijn positie met niemand deelt. En nergens wordt door Clemens betoogd dat de heilige geest gelijk aan God is. In al Clemens’ geschriften wordt dus met geen woord gerept van een Drieëenheid.

Polycarpus
Polycarpus van Smyrna werd omstreeks 69 G.T. geboren en is in het midden van de tweede eeuw gestorven. Naar verluidt stond hij in contact met de apostel Johannes, en hij zou de Brief aan de christenen van Philippi hebben geschreven.
Stond er in Polycarpus’ geschrift ook maar iets wat op een Drieëenheid zou kunnen duiden? Nee, er wordt met geen woord van gerept. Wat hij zegt, komt in feite overeen met wat Jezus en zijn discipelen en apostelen hebben onderwezen. In zijn Brief zei Polycarpus bijvoorbeeld:
„Moge de God en Vader van onze Heer Jezus Christus, en Jezus Christus Zelf, die de Zoon van God is, . . . u opbouwen in geloof en waarheid.”17
Merk op dat Polycarpus net als Clemens niet spreekt over een trinitarische „Vader” en „Zoon”-verhouding van gelijken in een godheid. In plaats daarvan spreekt hij over „de God en Vader” van Jezus, niet alleen over ’de Vader van Jezus’. Hij maakt dus onderscheid tussen God en Jezus, zoals ook de bijbelschrijvers dit herhaaldelijk doen. In 2 Korinthiërs 1:3 zegt Paulus: „Gezegend zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus.” Hij zegt niet slechts: ’Gezegend zij de Vader van Jezus’, maar: „Gezegend zij de God en Vader” van Jezus.
Polycarpus zegt ook: „Vrede van den kant van den Almachtigen God en van Jesus Christus, onzen Verlosser.”18 Hier wordt Jezus weer afzonderlijk van de Almachtige God genoemd, niet als een persoon die deel uitmaakt van een uit gelijken bestaande drieënige Godheid.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 16:13 schreef tybo het volgende:
Dat zowel het christendom als andere religies regeren door middel van angst
En zoals ik het zie zit er in angst, zeg maar, geen liefde.
Als god liefde is, wat ik over het algemeen hoor, dan kan alles wat gepredikt wordt en angst creëert nooit van die god afkomstig zijn.
Mensen zijn heus niet dom we weten diep van binnen heus wel wat goed voor ons is en wat niet
En als we daar niet bewust van zijn dan zullen we zelf de gevolgen daarvan ervaren die als seintjes dienen juist om ons bewust te maken zodat we daar van kunnen leren.
Een gezond verstand zal je niet laten lijden.

Waar geloof, ofwel christendom, regeert niet d.m.v. angst.
Hoe zou dat in zijn werk gaan, volgens jou?

Het bang maken met het denkbeeld van de hel bijvoorbeeld, heeft wel eeuwenlang angst aangejaagd, maar is geen bijbelse leer.
Laat graag eens weten waar de angst in zit.

We moeten God dienen met geheel ons hart, uit liefde. Dat lijkt mij toch iets heel anders dan uit angst?

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 17:58 schreef Loekie111 het volgende:

[..]

deze christen ook uit de 2e eeuw, beschreef weer wel de triniteit.
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Justin_Martyr

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 18:10 schreef Loekie111 het volgende:

[..]

Waar geloof, ofwel christendom, regeert niet d.m.v. angst.
Hoe zou dat in zijn werk gaan, volgens jou?

Het bang maken met het denkbeeld van de hel bijvoorbeeld, heeft wel eeuwenlang angst aangejaagd, maar is geen bijbelse leer.
Laat graag eens weten waar de angst in zit.

We moeten God dienen met geheel ons hart, uit liefde. Dat lijkt mij toch iets heel anders dan uit angst?

Als ik het goed heb begrepen is jouw religie jehova's getuigen. Als het niet zo is, sorry dan, maar dan begrijp je misschien toch nog wel wat ik bedoel met dit bericht.

Nu heb ik even het volgende opgezocht:

Jehova's getuigen kennen een systeem van strikte kerkelijke tucht en disciplinering. Hun Besturend Lichaam bepaalt aan de hand van de Nieuwe-Wereldvertaling van de Heilige Schrift wat als overtreding van bijbelse geboden en verboden moet worden beschouwd en welke sancties hiervoor gelden. Zij legt dit vast in openbare en niet-openbare publicaties van het Wachttorengenootschap, zoals het boek "Weidt de kudde Gods"[1] dat uitsluitend
wordt verstrekt aan ouderlingen. Een Jehova's getuige die een overtreding heeft begaan dient dit op eigen initiatief te melden aan de ouderlingen van zijn gemeente. Laat hij dit na, dan zijn geloofsgenoten die kennis hebben van zijn overtreding verplicht hem aan te geven bij de ouderlingen. Deze leggen hem vervolgens een sanctie op, die kan variëren van een terechtwijzing[2] tot excommunicatie, door Jehova's getuigen "uit de gemeenschap sluiten"
of kortweg "uitsluiting" genoemd (voor het gemak worden in dit artikel verder deze termen gebruikt).

Het lijkt mij best wel heel beangstigend als je het risico loopt om uit een gemeenschap gezet te worden als er een overtreding is gemaakt. Zoals bij seksuele handelingen, wat jullie noemen afgoderij, bloedtransfusie, roken, drugsgebruik, dronkenschap, enz.
(Een relatief lichte overtreding (zoals het roken van een sigaret) zonder getoond berouw leidt tot uitsluiting.)

Het is dus een gemeenschap die op basis van hun geloof met strenge normen en waarde een persoon buiten kunnen sluiten. En die persoon kan jij zijn maar het kan bijvoorbeeld ook je zoon of dochter zijn.
Ik kan er alleen maar een beeld van maken hoe pijnlijk en beangstigend dat zal zijn voor zowel de persoon die buitengesloten wordt als bijvoorbeeld voor de ouders van zo'n persoon.
Alles wat buitengesloten wordt is geen liefde maar angst. Ware liefde heeft het tegendeel niet in zich en kan daarom geen voorwaarde stellen aan die liefde.
Als je reageert vanuit die angst die veroorzaakt is door de overtuiging, dan kan je ook geen liefde ontvangen (voelen), omdat je gevangen zit in een gedachte over wat je allemaal moet doen om die liefde te kunnen ontvangen.
Is gods ware liefde dan onvoorwaardelijk?

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 15:54 schreef ATON het volgende:
Hij heeft dus volgens jou maar 2 dagen in het graf gelegen. Denken de JG's daar ook zo over ?
En in de Griekse grondtekst staat Sabbat in meervoudsvorm. Wat doen we daar mee ?

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kruisiging

Jezus bevond zich gedeelten van drie dagen in het graf. Zijn vijanden kregen aldus „het teken van Jona”.
Soms gebruikten de Hebreeën ’dag en nacht’ in de betekenis van slechts een gedeelte van een zonnedag van 24 uur. In 1 Koningen 12:5, 12 bijvoorbeeld wordt verteld dat Rehabeam aan Jerobeam en de Israëlieten vroeg: „Gaat voor drie dagen heen en komt dan bij mij terug.” Dat hij niet drie volle dagen van 24 uur bedoelde maar veeleer gedeelten van drie dagen, blijkt uit het feit dat het volk „op de derde dag” bij hem terugkwam. In Mattheüs 12:40 wordt dezelfde betekenis toegekend aan de „drie dagen en drie nachten” die Jezus in Sjeool verbleef. Zoals uit het verslag blijkt, werd hij op „de derde dag” tot leven opgewekt. De joodse priesters hadden heel goed begrepen wat Jezus bedoelde, want in een poging zijn opstanding te verhinderen, haalden zij Jezus’ woorden „na drie dagen zal ik worden opgewekt” aan en vroegen Pilatus vervolgens een bevel uit te vaardigen „dat het graf tot de derde dag [werd] verzekerd”. — Mt 27:62-66; 28:1-6; zie verdere voorbeelden in Ge 42:17, 18; Es 4:16; 5:1.

Hier een citaat van een artikel uit een Wt van 1974. Dat zal inhoudelijk aan inzicht wel niet veranderd zijn. Zie ook de eerste voetnoot wat betreft 'sabatten'.
De bijbel zegt dat Jezus „drie dagen en drie nachten” in het graf heeft gelegen. Betekent dit dat hij tweeënzeventig volle uren in het graf heeft gelegen?
De reden waarom deze vraag rijst, is dat Jezus eens heeft gezegd: „Evenals Jona drie dagen en drie nachten in de buik van de geweldig grote vis was, zo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten in het hart der aarde zijn” (Matth. 12:40). Veel bijbellezers vatten dit op in de betekenis van drie volle dagen en nachten, ofwel tweeënzeventig uur. Uit het schriftuurlijke bewijs blijkt echter dat Jezus gedurende een periode van minder dan tweeënzeventig uur in het graf heeft gelegen.
Jezus stierf op 14 Nisan, op de paschadag die thans bekendstaat als vrijdag. En vroeg in de ochtend van de dag die nu zondag wordt genoemd, was hij reeds uit de doden opgewekt (Mark. 16:2-6; Joh. 20:1). Als Matthéüs 12:40 drie volledige dagen van vierentwintig uur betekent, wanneer zou Jezus dan zijn begraven? Als wij vanaf zondagmorgen vroeg tweeënzeventig uur terugrekenen, zouden wij bij donderdagmorgen vroeg komen. Maar aangezien Jezus omstreeks 3 uur ’s middags stierf, zou men hem ’s woensdagsmiddags in het graf hebben moeten leggen (Matth. 27:46, 50). Het bijbelverslag met betrekking tot de dood en opstanding van Jezus Christus duidt er echter volstrekt niet op dat de betrokken periode zich helemaal van woensdag tot zondag uitstrekte. Laten wij de bewijzen eens aan een onderzoek onderwerpen.
De reden waarom de vrouwen naar het graf gingen, was om Jezus’ lichaam met specerijen in te wrijven. Onmiddellijk na de sabbat kochten zij wat van deze specerijen. (Mark. 16:1; vergelijk Lukas 23:56.) Welke sabbat zou dit geweest kunnen zijn? Als 14 Nisan tot woensdagnamiddag had geduurd, zou donderdag, 15 Nisan, hierdoor de eerste dag van het feest der ongezuurde broden en derhalve eveneens een sabbatdag zijn geweest (Lev. 23:5-7). De volgende sabbat zou de wekelijkse sabbat zijn geweest, die begon op vrijdagavond en liep tot zaterdagavond, aangezien de joodse dagen met zonsondergang begonnen.
Het lijkt niet redelijk dat Maria Magdalena, Maria de moeder van Jakobus, en Salóme dadelijk na 15 Nisan (donderdagavond als men zo rekent) specerijen zouden hebben gekocht en dan tot vroeg in de morgen van 18 Nisan (zondag) gewacht zouden hebben om naar Jezus’ graf te gaan. Dat zou meer dan drie en een halve volle dag na de dood van Jezus zijn geweest. Alle inwrijven met specerijen zou dan weinig zin voor het lichaam hebben gehad. (Zie Johannes 11:39.) Het lijkt trouwens ook vreemd dat de vrouwen 16 Nisan (een dag die geen sabbat zou zijn geweest) voorbij zouden laten gaan zonder iets te doen en zich ’s zondagsmorgens, 18 Nisan, dan zo vroeg mogelijk naar het graf zouden haasten.
Gezien deze factoren, die ten gunste van een periode van minder dan drie volle dagen tussen Jezus’ begrafenis en opstanding spreken, rijst de vraag: Waarom kon Jezus zeggen dat de „Zoon des mensen drie dagen en drie nachten in het hart der aarde [zou] zijn”? (Matth. 12:40) Dit komt doordat de uitdrukking „drie dagen en drie nachten” betrekking kan hebben op gedeelten van drie dagen, zoals duidelijk blijkt uit 1 Samuël 30:12, 13. Onder het kopje „Day” zegt The Jewish Encyclopedia: „In het joodse gemeenschapsleven wordt een gedeelte van een dag soms als één dag gerekend; zo wordt bijvoorbeeld de dag van de begrafenis, ook al vindt deze laat in de middag plaats, als de eerste dag van de zeven rouwdagen gerekend; een korte tijd in de ochtend van de zevende dag wordt als de zevende dag gerekend; de besnijdenis vindt plaats op de achtste dag, ook al zijn er na de geboorte van het kind nog maar enkele minuten van de eerste dag overgebleven, welke als één dag worden gerekend.”
Zoals de bijbelcommentator Lightfoot opmerkt, omvatten drie dagen en drie nachten derhalve „welk gedeelte maar ook van de eerste dag, de gehele volgende nacht, de volgende dag en de nacht daarvan, en welk gedeelte maar ook van de daaropvolgende of derde dag”. Was dit zo in het geval van Jezus?
Is eenmaal het jaar waarin Jezus stierf, vastgesteld, dan is het antwoord op deze vraag duidelijk. Als men het jaar weet, is het mogelijk volgens de beginselen van de joodse kalender helemaal tot de eerste eeuw G.T. terug te gaan en uit te rekenen op welke dag 14 Nisan viel. De bijbel verschaft gelukkig voldoende bewijzen om het jaar vast te stellen.
Volgens Lukas 3:1 begon Johannes de Doper zijn bediening „in het vijftiende regeringsjaar van Tiberius Caesar”. Aangezien Lukas een Grieks woord gebruikte dat letterlijk „gouverneurschap” betekent, hebben sommigen geconcludeerd dat het „vijftiende jaar” gerekend dient te worden als beginnend vanaf de tijd dat Tiberius mederegent van Augustus was. Om deze reden plaatsen zij het begin van Jezus’ bediening in 27 G.T. Wanneer dit mederegentschap precies begon, is echter onzeker.
Hoewel het begin van het mederegentschap onzeker is, is het begin van Tiberius’ regering als Caesar terdege vastgesteld. De datum is 17 augustus 14 G.T. (Gregoriaanse kalender). Het vijftiende jaar liep derhalve van 17 augustus 28 G.T. tot 16 augustus 29 G.T. Dit zou het begin van Jezus’ bediening in 29 G.T. plaatsen, ongeveer zes maanden nadat Johannes de Doper met zijn werk was begonnen. Pas ten tijde van zijn doop werd Jezus met Gods heilige geest gezalfd, waardoor hij de beloofde Messías of Christus werd. In de profetieën van de bijbel werd de precieze datum van deze gebeurtenis voorzegd (Dan. 9:25). En als die profetie op historische datums wordt toegepast, komt men ook op 29 G.T. als de tijd voor het verschijnen van de Messías. — Zie het boek Aid to Bible Understanding, blz. 137, 328-331, 348.
Daniël 9:27 geeft aan dat de Messías in het midden van de „week”, ofwel drie en een half jaar nadat hij met zijn bediening was begonnen, „slachtoffer en offergeschenk [zou] doen ophouden”. Dit deed hij door zijn eigen leven als slachtoffer te geven, waardoor alle dierlijke slachtoffers in Gods ogen geen enkele waarde meer hadden. Zijn bediening als Messías duurde derhalve drie en een half jaar en liep van de herfst van 29 G.T. tot de lentemaand Nisan in het jaar 33 G.T. Zoals door berekening is vastgesteld, begon de Paschadag, of 14 Nisan, in het jaar 33 G.T. op donderdagavond en liep tot vrijdagavond.
Dit is volkomen in overeenstemming met de bijbelverslagen aangaande de dood en opstanding van Jezus Christus. Jezus stierf op vrijdagmiddag en werd begraven voordat de sabbat inging. Daar dit zo is, viel de wekelijkse sabbat samen met de eerste dag van het feest der ongezuurde broden, welke eveneens een sabbat was. Het is dan ook logisch dat de bijbel de dag na Jezus’ dood een „grote” sabbat noemt (Joh. 19:31, 42; Mark. 15:42, 43; Luk. 23:54). Zodra die sabbat voorbij was (hetgeen met zonsondergang op 15 Nisan zou zijn) kochten Maria Magdalena, Maria de moeder van Jakobus, en Salóme specerijen om er Jezus’ lichaam mee in te wrijven. Pas met het aanbreken van zondagmorgen, 16 Nisan, kregen zij de gelegenheid de specerijen te gebruiken. Tegen die tijd was Jezus echter reeds opgewekt, nadat hij gedeelten van drie dagen in het graf had gelegen.
Deze schriftuurlijke zienswijze der dingen, stemt ook overeen met talloze verklaringen in de bijbel erop neerkomend dat Jezus „op de derde”, en niet op de vierde dag werd opgewekt. — Matth. 16:21; 17:23; 20:19; Luk. 9:22; 18:33; 24:7, 21, 46; Hand. 10:40; 1 Kor. 15:4.
[Voetnoten]
Sommigen betogen misschien dat Matthéüs 28:1 bewijst dat er twee afzonderlijke sabbatten tussen de tijd van Jezus’ dood en opstanding waren. Die tekst luidt: „Na de sabbat [letterlijk sabbatten], toen het licht begon te worden op de eerste dag van de week.” Het feit dat in het Grieks het meervoud is gebruikt, bewijst echter niet dat het meer dan één sabbat betrof. Volgens gezaghebbende bronnen, zoals A Greek-English Lexicon door H. G. Liddell en R. Scott, heeft de meervoudsvorm vaak betrekking op slechts één dag. Het meervoud „sabbatten” wordt in de bijbel ook gebruikt ter aanduiding van een week (Mark. 16:2; Luk. 24:1; Joh. 20:1, 19; Hand. 20:7). Daarom geeft Rotherham Matthéüs 28:1 als volgt weer: „En achterin de week, toen op de eerste dag van de week de dageraad begon aan te breken.”
De onzekerheid blijkt wel uit de verklaring in The International Standard Bible Encyclopaedia, waar staat: „In 13 AD (of volgens Mommsen 11 AD) werd T[iberius] door een speciale wet tot mederegent verheven.” Er zij ook opgemerkt dat hoewel Tiberius samen met Augustus regeerde, hij pas als Caesar begon te heersen toen hij alleen regeerde. Het ’vijftiende jaar van Tiberius Caesar’ was derhalve het werkelijke vijftiende jaar van zijn regering. Hoewel de Nederlandse geleerde J. J. van Oosterzee er persoonlijk de voorkeur aan geeft het vijftiende jaar vanaf de tijd van het mederegentschap te rekenen, geeft hij toe: „De regeringsjaren van een Romeinse keizer werden in wezen gewoonlijk gerekend vanaf de tijd dat hij alleen regeerde.”

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 19:06 schreef tybo het volgende:

[..]

Als ik het goed heb begrepen is jouw religie jehova's getuigen. Als het niet zo is, sorry dan, maar dan begrijp je misschien toch nog wel wat ik bedoel met dit bericht.

Nu heb ik even het volgende opgezocht:

Jehova's getuigen kennen een systeem van strikte kerkelijke tucht en disciplinering. Hun Besturend Lichaam bepaalt aan de hand van de Nieuwe-Wereldvertaling van de Heilige Schrift wat als overtreding van bijbelse geboden en verboden moet worden beschouwd en welke sancties hiervoor gelden. Zij legt dit vast in openbare en niet-openbare publicaties van het Wachttorengenootschap, zoals het boek "Weidt de kudde Gods"[1] dat uitsluitend
wordt verstrekt aan ouderlingen. Een Jehova's getuige die een overtreding heeft begaan dient dit op eigen initiatief te melden aan de ouderlingen van zijn gemeente. Laat hij dit na, dan zijn geloofsgenoten die kennis hebben van zijn overtreding verplicht hem aan te geven bij de ouderlingen. Deze leggen hem vervolgens een sanctie op, die kan variëren van een terechtwijzing[2] tot excommunicatie, door Jehova's getuigen "uit de gemeenschap sluiten"
of kortweg "uitsluiting" genoemd (voor het gemak worden in dit artikel verder deze termen gebruikt).

Het lijkt mij best wel heel beangstigend als je het risico loopt om uit een gemeenschap gezet te worden als er een overtreding is gemaakt. Zoals bij seksuele handelingen, wat jullie noemen afgoderij, bloedtransfusie, roken, drugsgebruik, dronkenschap, enz.
(Een relatief lichte overtreding (zoals het roken van een sigaret) zonder getoond berouw leidt tot uitsluiting.)

Het is dus een gemeenschap die op basis van hun geloof met strenge normen en waarde een persoon buiten kunnen sluiten. En die persoon kan jij zijn maar het kan bijvoorbeeld ook je zoon of dochter zijn.
Ik kan er alleen maar een beeld van maken hoe pijnlijk en beangstigend dat zal zijn voor zowel de persoon die buitengesloten wordt als bijvoorbeeld voor de ouders van zo'n persoon.
Alles wat buitengesloten wordt is geen liefde maar angst. Ware liefde heeft het tegendeel niet in zich en kan daarom geen voorwaarde stellen aan die liefde.
Als je reageert vanuit die angst die veroorzaakt is door de overtuiging, dan kan je ook geen liefde ontvangen (voelen), omdat je gevangen zit in een gedachte over wat je allemaal moet doen om die liefde te kunnen ontvangen.
Is gods ware liefde dan onvoorwaardelijk?

De regeling is een bijbelse regeling, daar doen we niet veel aan af. Je kunt het negeren en je boven God stellen, zoals binnen nogal wat zgn. christelijke religies het geval is.

Maar de insteek van het citaat is niet juist. Alsof we graag kwaad willen doen, maar God de boeman is die het helaas verbiedt en straft als je dat toch doet.

Met kwaad doen, doe je altijd iemand tekort. Een ander of jezelf.
Gods voorschriften zijn er slechts ter bescherming. Een christen heeft niet het doel te zondigen en wil zoiets alleen al uit liefde voor God voorkomen. Toch gebeurt het vanwege onze onvolmaaktheid.
Geheimhouding werkt dan slechts contraproductief. Het is slecht voor geweten en gezondheid en bovendien ziet God toch alles.
Het is dus niet de angst voor straf, maar liefde voor God (en jezelf) om zonde te vermijden; het past niet in de rechtvaardige wereld die God voor ogen heeft dat er wat voor vorm van ellende zal zijn. Er is straks geen enkele vorm van benadeling meer.

Gebeurt het toch, dan hoef je je helemaal geen zorgen te maken of angst te hebben. Alleen tenzij je motieven verkeerd zijn. Maar waarom zou iemand dan een christen willen zijn?

Je zegt verder: "Alles wat buitengesloten wordt is geen liefde maar angst. Ware liefde heeft het tegendeel niet in zich en kan daarom geen voorwaarde stellen aan die liefde."
Dat ben ik bepaald niet met je eens.
Satan en de demonen die als verdorven worden omschreven (niks goeds meer aan) en mens en dier onnoemelijk veel leed hebben gebracht, zijn buitengesloten. Hiermee betoont God ware liefde voor dat deel van de met bewustzijn begiftigde schepping die wel van goede wil is en is zelfs één van de voornaamste redenen voor hun uiteindelijke vernietiging.

[ Bericht 0% gewijzigd door Loekie111 op 16-07-2016 20:27:39 ]

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 19:49 schreef Loekie111 het volgende:

Hier een citaat van een artikel uit een Wt van 1974. Dat zal inhoudelijk aan inzicht wel niet veranderd zijn. Zie ook de eerste voetnoot wat betreft 'sabatten'.
De bijbel zegt dat Jezus „drie dagen en drie nachten” in het graf heeft gelegen. Betekent dit dat hij tweeënzeventig volle uren in het graf heeft gelegen?
De reden waarom deze vraag rijst, is dat Jezus eens heeft gezegd: „Evenals Jona drie dagen en drie nachten in de buik van de geweldig grote vis was, zo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten in het hart der aarde zijn” (Matth. 12:40). Veel bijbellezers vatten dit op in de betekenis van drie volle dagen en nachten, ofwel tweeënzeventig uur. Uit het schriftuurlijke bewijs blijkt echter dat Jezus gedurende een periode van minder dan tweeënzeventig uur in het graf heeft gelegen.

Ik niet, maar minder dan 2 dagen klopt dus ook niet volgens jou. ( vrijdagavond tot zaterdagavond= dag 1. Zaterdagavond tot zondagmorgend = deels dag 2.

quote:

Jezus stierf op 14 Nisan, op de paschadag die thans bekendstaat als vrijdag.

Waarvan geen enkele onderbouw bestaat en puur op volksgeloof gebaseerd is.

quote:

En vroeg in de ochtend van de dag die nu zondag wordt genoemd, was hij reeds uit de doden opgewekt (Mark. 16:2-6; Joh. 20:1). Als Matthéüs 12:40 drie volledige dagen van vierentwintig uur betekent, wanneer zou Jezus dan zijn begraven? Als wij vanaf zondagmorgen vroeg tweeënzeventig uur terugrekenen, zouden wij bij donderdagmorgen vroeg komen.

Wat een goedkope smoes is me dat nu weer ! Er staat:Op de eerste dag van de week en niet na de derde dag. Marcus kent zelfs geen opstanding.

quote:

Maar aangezien Jezus omstreeks 3 uur ’s middags stierf, zou men hem ’s woensdagsmiddags in het graf hebben moeten leggen (Matth. 27:46, 50). Het bijbelverslag met betrekking tot de dood en opstanding van Jezus Christus duidt er echter volstrekt niet op dat de betrokken periode zich helemaal van woensdag tot zondag uitstrekte.

Ik heb niet van woensdag gesproken. Op donderdag is Jezus terecht gesteld en bij zonsondergang begraven. Vrijdag was sabbat 1 : Pesach, en zaterdag de wekelijkse sabbat. Zondagmorgen = dag 3 is het graf leeg. En natuurlijk was dit graf leeg, gezien hij was bijgezet in het familiegraf.

quote:

Laten wij de bewijzen eens aan een onderzoek onderwerpen.

Bewijzen ? alle evangelisten spreken hier elkaar tegen.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 19:49 schreef Loekie111 het volgende:

[..]

Jezus bevond zich gedeelten van drie dagen in het graf. Zijn vijanden kregen aldus „het teken van Jona”.
Soms gebruikten de Hebreeën ’dag en nacht’ in de betekenis van slechts een gedeelte van een zonnedag van 24 uur. In 1 Koningen 12:5, 12 bijvoorbeeld wordt verteld dat Rehabeam aan Jerobeam en de Israëlieten vroeg: „Gaat voor drie dagen heen en komt dan bij mij terug.” Dat hij niet drie volle dagen van 24 uur bedoelde maar veeleer gedeelten van drie dagen, blijkt uit het feit dat het volk „op de derde dag” bij hem terugkwam. In Mattheüs 12:40 wordt dezelfde betekenis toegekend aan de „drie dagen en drie nachten” die Jezus in Sjeool verbleef. Zoals uit het verslag blijkt, werd hij op „de derde dag” tot leven opgewekt. De joodse priesters hadden heel goed begrepen wat Jezus bedoelde, want in een poging zijn opstanding te verhinderen, haalden zij Jezus’ woorden „na drie dagen zal ik worden opgewekt” aan en vroegen Pilatus vervolgens een bevel uit te vaardigen „dat het graf tot de derde dag [werd] verzekerd”. — Mt 27:62-66; 28:1-6; zie verdere voorbeelden in Ge 42:17, 18; Es 4:16; 5:1.

Hier een citaat van een artikel uit een Wt van 1974. Dat zal inhoudelijk aan inzicht wel niet veranderd zijn. Zie ook de eerste voetnoot wat betreft 'sabatten'.
De bijbel zegt dat Jezus „drie dagen en drie nachten” in het graf heeft gelegen. Betekent dit dat hij tweeënzeventig volle uren in het graf heeft gelegen?
De reden waarom deze vraag rijst, is dat Jezus eens heeft gezegd: „Evenals Jona drie dagen en drie nachten in de buik van de geweldig grote vis was, zo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten in het hart der aarde zijn” (Matth. 12:40). Veel bijbellezers vatten dit op in de betekenis van drie volle dagen en nachten, ofwel tweeënzeventig uur. Uit het schriftuurlijke bewijs blijkt echter dat Jezus gedurende een periode van minder dan tweeënzeventig uur in het graf heeft gelegen.
Jezus stierf op 14 Nisan, op de paschadag die thans bekendstaat als vrijdag. En vroeg in de ochtend van de dag die nu zondag wordt genoemd, was hij reeds uit de doden opgewekt (Mark. 16:2-6; Joh. 20:1). Als Matthéüs 12:40 drie volledige dagen van vierentwintig uur betekent, wanneer zou Jezus dan zijn begraven? Als wij vanaf zondagmorgen vroeg tweeënzeventig uur terugrekenen, zouden wij bij donderdagmorgen vroeg komen. Maar aangezien Jezus omstreeks 3 uur ’s middags stierf, zou men hem ’s woensdagsmiddags in het graf hebben moeten leggen (Matth. 27:46, 50). Het bijbelverslag met betrekking tot de dood en opstanding van Jezus Christus duidt er echter volstrekt niet op dat de betrokken periode zich helemaal van woensdag tot zondag uitstrekte. Laten wij de bewijzen eens aan een onderzoek onderwerpen.
De reden waarom de vrouwen naar het graf gingen, was om Jezus’ lichaam met specerijen in te wrijven. Onmiddellijk na de sabbat kochten zij wat van deze specerijen. (Mark. 16:1; vergelijk Lukas 23:56.) Welke sabbat zou dit geweest kunnen zijn? Als 14 Nisan tot woensdagnamiddag had geduurd, zou donderdag, 15 Nisan, hierdoor de eerste dag van het feest der ongezuurde broden en derhalve eveneens een sabbatdag zijn geweest (Lev. 23:5-7). De volgende sabbat zou de wekelijkse sabbat zijn geweest, die begon op vrijdagavond en liep tot zaterdagavond, aangezien de joodse dagen met zonsondergang begonnen.
Het lijkt niet redelijk dat Maria Magdalena, Maria de moeder van Jakobus, en Salóme dadelijk na 15 Nisan (donderdagavond als men zo rekent) specerijen zouden hebben gekocht en dan tot vroeg in de morgen van 18 Nisan (zondag) gewacht zouden hebben om naar Jezus’ graf te gaan. Dat zou meer dan drie en een halve volle dag na de dood van Jezus zijn geweest. Alle inwrijven met specerijen zou dan weinig zin voor het lichaam hebben gehad. (Zie Johannes 11:39.) Het lijkt trouwens ook vreemd dat de vrouwen 16 Nisan (een dag die geen sabbat zou zijn geweest) voorbij zouden laten gaan zonder iets te doen en zich ’s zondagsmorgens, 18 Nisan, dan zo vroeg mogelijk naar het graf zouden haasten.
Gezien deze factoren, die ten gunste van een periode van minder dan drie volle dagen tussen Jezus’ begrafenis en opstanding spreken, rijst de vraag: Waarom kon Jezus zeggen dat de „Zoon des mensen drie dagen en drie nachten in het hart der aarde [zou] zijn”? (Matth. 12:40) Dit komt doordat de uitdrukking „drie dagen en drie nachten” betrekking kan hebben op gedeelten van drie dagen, zoals duidelijk blijkt uit 1 Samuël 30:12, 13. Onder het kopje „Day” zegt The Jewish Encyclopedia: „In het joodse gemeenschapsleven wordt een gedeelte van een dag soms als één dag gerekend; zo wordt bijvoorbeeld de dag van de begrafenis, ook al vindt deze laat in de middag plaats, als de eerste dag van de zeven rouwdagen gerekend; een korte tijd in de ochtend van de zevende dag wordt als de zevende dag gerekend; de besnijdenis vindt plaats op de achtste dag, ook al zijn er na de geboorte van het kind nog maar enkele minuten van de eerste dag overgebleven, welke als één dag worden gerekend.”
Zoals de bijbelcommentator Lightfoot opmerkt, omvatten drie dagen en drie nachten derhalve „welk gedeelte maar ook van de eerste dag, de gehele volgende nacht, de volgende dag en de nacht daarvan, en welk gedeelte maar ook van de daaropvolgende of derde dag”. Was dit zo in het geval van Jezus?
Is eenmaal het jaar waarin Jezus stierf, vastgesteld, dan is het antwoord op deze vraag duidelijk. Als men het jaar weet, is het mogelijk volgens de beginselen van de joodse kalender helemaal tot de eerste eeuw G.T. terug te gaan en uit te rekenen op welke dag 14 Nisan viel. De bijbel verschaft gelukkig voldoende bewijzen om het jaar vast te stellen.
Volgens Lukas 3:1 begon Johannes de Doper zijn bediening „in het vijftiende regeringsjaar van Tiberius Caesar”. Aangezien Lukas een Grieks woord gebruikte dat letterlijk „gouverneurschap” betekent, hebben sommigen geconcludeerd dat het „vijftiende jaar” gerekend dient te worden als beginnend vanaf de tijd dat Tiberius mederegent van Augustus was. Om deze reden plaatsen zij het begin van Jezus’ bediening in 27 G.T. Wanneer dit mederegentschap precies begon, is echter onzeker.
Hoewel het begin van het mederegentschap onzeker is, is het begin van Tiberius’ regering als Caesar terdege vastgesteld. De datum is 17 augustus 14 G.T. (Gregoriaanse kalender). Het vijftiende jaar liep derhalve van 17 augustus 28 G.T. tot 16 augustus 29 G.T. Dit zou het begin van Jezus’ bediening in 29 G.T. plaatsen, ongeveer zes maanden nadat Johannes de Doper met zijn werk was begonnen. Pas ten tijde van zijn doop werd Jezus met Gods heilige geest gezalfd, waardoor hij de beloofde Messías of Christus werd. In de profetieën van de bijbel werd de precieze datum van deze gebeurtenis voorzegd (Dan. 9:25). En als die profetie op historische datums wordt toegepast, komt men ook op 29 G.T. als de tijd voor het verschijnen van de Messías. — Zie het boek Aid to Bible Understanding, blz. 137, 328-331, 348.
Daniël 9:27 geeft aan dat de Messías in het midden van de „week”, ofwel drie en een half jaar nadat hij met zijn bediening was begonnen, „slachtoffer en offergeschenk [zou] doen ophouden”. Dit deed hij door zijn eigen leven als slachtoffer te geven, waardoor alle dierlijke slachtoffers in Gods ogen geen enkele waarde meer hadden. Zijn bediening als Messías duurde derhalve drie en een half jaar en liep van de herfst van 29 G.T. tot de lentemaand Nisan in het jaar 33 G.T. Zoals door berekening is vastgesteld, begon de Paschadag, of 14 Nisan, in het jaar 33 G.T. op donderdagavond en liep tot vrijdagavond.
Dit is volkomen in overeenstemming met de bijbelverslagen aangaande de dood en opstanding van Jezus Christus. Jezus stierf op vrijdagmiddag en werd begraven voordat de sabbat inging. Daar dit zo is, viel de wekelijkse sabbat samen met de eerste dag van het feest der ongezuurde broden, welke eveneens een sabbat was. Het is dan ook logisch dat de bijbel de dag na Jezus’ dood een „grote” sabbat noemt (Joh. 19:31, 42; Mark. 15:42, 43; Luk. 23:54). Zodra die sabbat voorbij was (hetgeen met zonsondergang op 15 Nisan zou zijn) kochten Maria Magdalena, Maria de moeder van Jakobus, en Salóme specerijen om er Jezus’ lichaam mee in te wrijven. Pas met het aanbreken van zondagmorgen, 16 Nisan, kregen zij de gelegenheid de specerijen te gebruiken. Tegen die tijd was Jezus echter reeds opgewekt, nadat hij gedeelten van drie dagen in het graf had gelegen.
Deze schriftuurlijke zienswijze der dingen, stemt ook overeen met talloze verklaringen in de bijbel erop neerkomend dat Jezus „op de derde”, en niet op de vierde dag werd opgewekt. — Matth. 16:21; 17:23; 20:19; Luk. 9:22; 18:33; 24:7, 21, 46; Hand. 10:40; 1 Kor. 15:4.
[Voetnoten]
Sommigen betogen misschien dat Matthéüs 28:1 bewijst dat er twee afzonderlijke sabbatten tussen de tijd van Jezus’ dood en opstanding waren. Die tekst luidt: „Na de sabbat [letterlijk sabbatten], toen het licht begon te worden op de eerste dag van de week.” Het feit dat in het Grieks het meervoud is gebruikt, bewijst echter niet dat het meer dan één sabbat betrof. Volgens gezaghebbende bronnen, zoals A Greek-English Lexicon door H. G. Liddell en R. Scott, heeft de meervoudsvorm vaak betrekking op slechts één dag. Het meervoud „sabbatten” wordt in de bijbel ook gebruikt ter aanduiding van een week (Mark. 16:2; Luk. 24:1; Joh. 20:1, 19; Hand. 20:7). Daarom geeft Rotherham Matthéüs 28:1 als volgt weer: „En achterin de week, toen op de eerste dag van de week de dageraad begon aan te breken.”
De onzekerheid blijkt wel uit de verklaring in The International Standard Bible Encyclopaedia, waar staat: „In 13 AD (of volgens Mommsen 11 AD) werd T[iberius] door een speciale wet tot mederegent verheven.” Er zij ook opgemerkt dat hoewel Tiberius samen met Augustus regeerde, hij pas als Caesar begon te heersen toen hij alleen regeerde. Het ’vijftiende jaar van Tiberius Caesar’ was derhalve het werkelijke vijftiende jaar van zijn regering. Hoewel de Nederlandse geleerde J. J. van Oosterzee er persoonlijk de voorkeur aan geeft het vijftiende jaar vanaf de tijd van het mederegentschap te rekenen, geeft hij toe: „De regeringsjaren van een Romeinse keizer werden in wezen gewoonlijk gerekend vanaf de tijd dat hij alleen regeerde.”

En wat bewijst deze copy paste?

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 20:24 schreef laforest het volgende:

[..]

En wat bewijst deze copy paste?

Het licht het antwoord aan Aton toe.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 20:12 schreef Loekie111 het volgende:

[..]

De regeling is een bijbelse regeling, daar doen we niet veel aan af. Je kunt het negeren en je boven God stellen, zoals binnen nogal wat zgn. christelijke religies het geval is.

Maar de insteek van het citaat is niet juist. Alsof we graag kwaad willen doen, maar God de boeman is die het helaas verbiedt en straft als je dat toch doet.

Met kwaad doen, doe je altijd iemand tekort. Een ander of jezelf.
Gods voorschriften zijn er slechts ter bescherming. Een christen heeft niet het doel te zondigen en wil zoiets alleen al uit liefde voor God voorkomen. Toch gebeurt het vanwege onze onvolmaaktheid.
Geheimhouding werkt dan slechts contraproductief. Het is slecht voor geweten en gezondheid en bovendien ziet God toch alles.
Het is dus niet de angst voor straf, maar liefde voor God (en jezelf) om zonde te vermijden; het past niet in de rechtvaardige wereld die God voor ogen heeft dat er wat voor vorm van ellende zal zijn. Er is straks geen enkele vorm van benadeling meer.

Gebeurt het toch, dan hoef je je helemaal geen zorgen te maken of angst te hebben. Alleen tenzij je motieven verkeerd zijn. Maar waarom zou iemand dan een christen willen zijn?

Je zegt verder: "Alles wat buitengesloten wordt is geen liefde maar angst. Ware liefde heeft het tegendeel niet in zich en kan daarom geen voorwaarde stellen aan die liefde."
Dat ben ik bepaald niet met je eens.
Satan en de demonen die als verdorven worden omschreven (niks goeds meer aan) en mens en dier onnoemelijk veel leed hebben gebracht, zijn buitengesloten. Hiermee betoont God ware liefde voor dat deel van de met bewustzijn begiftigde schepping die wel van goede wil is en is zelfs één van de voornaamste redenen voor hun uiteindelijke vernietiging.

Bescherming van wie of wat?

De betekenis van zondigen houdt in het doel voorbij gaan. Maar als er iets gebeurd is dan was dat het doel. Het moest gebeuren, niet omdat ik dat zeg maar omdat de realiteit laat zien dat het gebeurd is. Alles wat er gebeurd is heeft dus een functie een doel en is het dan de bedoeling om daarvan te leren, voor alle partijen die daarbij betrokken waren.
Het houdt in verantwoording nemen en elkaar helpen, beschermen en steunen waar het kan vanuit liefde voor die persoon.
Wat jij dan benoemt als bescherming uit liefde zou ik eerder weg kruipen uit angst willen noemen.
Hoe kan je als mens dan in je eigen innerlijke kracht komen te staan als je totaal verwijderd bent van jezelf door een angstige overtuiging. Het is dus goed dat mensen fouten maken, hoe kunnen we anders leren.

(je kan mij niet wijs maken dat je van je zelf kan houden en het voelen in het moment dat je iemand waar je om geeft de deur wijst)

Het zou ook nog op zo'n manier geïnterpreteerd kunnen worden dat kerkelijke leiders van een religie eerst angst bij de mens weet te zaaien zodat die persoon verwijderd raakt van zichzelf en dat die kerkelijke leiders daar dan gebruik of misbruik van gaat maken zodat mensen uit angst zich gaan verbinden aan een kerk en een god. En dat allemaal vanuit een (liefde volle)boodschap dat je jezelf moet vinden via jesus en/of god.
Volgens mij zit die innerlijke kracht in ieder mens, je hoeft er alleen maar voor naar binnen te gaan.
Een gedachten kan nooit macht hebben over ons tot dat we hem gaan geloven.


ter aanvulling: als je het kwaad wil vinden hoef je alleen maar naar binnen te gaan in het denken.

quote:

Op zaterdag 16 juli 2016 21:02 schreef tybo het volgende:
De betekenis van zondigen houdt in het doel voorbij gaan. Maar als er iets gebeurd is dan was dat het doel. Het moest gebeuren, niet omdat ik dat zeg maar omdat de realiteit laat zien dat het gebeurd is. Alles wat er gebeurd is heeft dus een functie een doel en is het dan de bedoeling om daarvan te leren, voor alle partijen die daarbij betrokken waren.
Het houdt in verantwoording nemen en elkaar helpen, beschermen en steunen waar het kan vanuit liefde voor die persoon.
Wat jij dan benoemt als bescherming uit liefde zou ik eerder weg kruipen uit angst willen noemen.
Hoe kan je als mens dan in je eigen innerlijke kracht komen te staan als je totaal verwijderd bent van jezelf door een angstige overtuiging. Het is dus goed dat mensen fouten maken, hoe kunnen we anders leren.

(je kan mij niet wijs maken dat je van je zelf kan houden en het voelen in het moment dat je iemand waar je om geeft de deur wijst)

Het zou ook nog op zo'n manier geïnterpreteerd kunnen worden dat kerkelijke leiders van een religie eerst angst bij de mens weet te zaaien zodat die persoon verwijderd raakt van zichzelf en dat die kerkelijke leiders daar dan gebruik of misbruik van gaat maken zodat mensen uit angst zich gaan verbinden aan een kerk en een god. En dat allemaal vanuit een (liefde volle)boodschap dat je jezelf moet vinden via jesus en/of god.
Volgens mij zit die innerlijke kracht in ieder mens, je hoeft er alleen maar voor naar binnen te gaan.
Een gedachten kan nooit macht hebben over ons tot dat we hem gaan geloven.

Dat lijkt op voorbeschikking, een onbijbelse leer.
Mensen hebben een vrije wil, keuze voor goed of slecht.

Licht eens toe waarom jij bescherming uit liefde, wegkruipen voor angst wilt noemen? Dat is uitsluitend het geval bij verkeerde motieven. Dus nee, in tegendeel.

Onvolmaakte mensen maken fouten. Maar niet omdat we dat willen, dat zou wel heel vreemd zijn.
Als ik jouw familie naar de andere wereld help, als extreem voorbeeld, dan vind je het vast wat minder goed dat mensen fouten maken.

Iemand de deur wijzen, nee. Dat doet de persoon door onbijbels gedrag toch zelf? Die maakt de keuzes en laat de ander achter met verdriet. Wat jij doet is omdraaien.

Het is maar de vraag of kerkelijke leiders gemotiveerd zijn door liefde. Ik denk daar anders over en zie een discrepantie tussen wat ik in de Bijbel lees.

Persoonlijk ken ik totaal ook de angst niet die jij beschrijft.