Wij ondervinden op dit moment nogal wat problemen binnen ons huwelijk, zaken als overmatig alcohol inname van mijn man, geen intimiteit, de laatste keer seks was de verwekking van L, irritaties.
Mijn man is zeevarende en is 2 maanden op zee, en 2 maanden met verlof thuis. We proberen er dagelijks toch maar het beste van te maken, maar het knaagt aan alle kanten, de spanningen in huis zijn voelbaar, vooral M heeft hier zichtbaar last van, mijn man zit nu weer sinds een week op zee,ik heb mijn innerlijke rust weer terug, dat heeft ook weer zichtbaar effect op M. Ik heb bij mijn man aan de bel getrokken door een mail naar hem te sturen, dat het zo niet langer goed gaat.
Hij was het met me eens, en is bereid om relatietherapie te gaan proberen, wie heeft ervaring hiermee? En wie heeft nog advies en tips voor ons?
Ik kan mij voorstellen dat relatietherapie kan helpen als de wil er is van beide om de relatie te 'repareren' maar als ik jouw verhaal lees dan zijn jullie niet gelukkig samen.
Je geeft zelf al aan dat jij het gelukkigst bent als hij weg is en dat daardoor je kinderen ook meer rust hebben. Ben je er eigenlijk niet zelf al uit? Ik lees namelijk alleen maar redenen om uit elkaar te gaan en geen 1 reden om bij elkaar te blijven.
je kunt het toch proberen? Weg lopen kan altijd nogquote:Op dinsdag 5 juli 2016 08:42 schreef Zure het volgende:
Het eerst wat in mij opkomt is waarom je in relatietherapie wilt gaan en niet uit elkaar zou gaan. Jullie hebben al 14 maanden geen seks gehad, hij zuipt en jij bent gelukkiger als hij aan het varen is.
Ik kan mij voorstellen dat relatietherapie kan helpen als de wil er is van beide om de relatie te 'repareren' maar als ik jouw verhaal lees dan zijn jullie niet gelukkig samen.
Je geeft zelf al aan dat jij het gelukkigst bent als hij weg is en dat daardoor je kinderen ook meer rust hebben. Ben je er eigenlijk niet zelf al uit? Ik lees namelijk alleen maar redenen om uit elkaar te gaan en geen 1 reden om bij elkaar te blijven.
Ik vind het een slim en dapper besluit. Het zal niet makkelijk worden en alleen werken als je allebei echt wil en je helemaal in zet ook al moet je dingen doen die kut voor je zijn. Verwacht dat je toch allebei wel zult moeten veranderen, daar moet je wel voor open staan
Hou er rekening mee dat er wachtlijsten zijn, dus wacht niet tot je man terug is met inschrijven. En ik zou eerst een kennismaking afspreken. Het kan best niet klikken met een therapeut
kinderenquote:
Het eerst wat in mij opkomt is waarom je in relatietherapie wilt gaan en niet uit elkaar zou gaan. Jullie hebben al 14 maanden geen seks gehad, hij zuipt en jij bent gelukkiger als hij aan het varen is.
Ik kan mij voorstellen dat relatietherapie kan helpen als de wil er is van beide om de relatie te 'repareren' maar als ik jouw verhaal lees dan zijn jullie niet gelukkig samen.
Je geeft zelf al aan dat jij het gelukkigst bent als hij weg is en dat daardoor je kinderen ook meer rust hebben. Ben je er eigenlijk niet zelf al uit? Ik lees namelijk alleen maar redenen om uit elkaar te gaan en geen 1 reden om bij elkaar te blijven.
ik zag jouw post later. Maar een belangrijke reden voor relatietherapie proberen is kinderen. Die doen ook mee in de relatiequote:
Maar zelfs als het niet zo is, een scheiding is waarschijnlijk duurder dan therapie
zonder kinderen zou ik het ook doen. Als je jaren samen bent wil je daar niet altijd van weg lopen. En dan wat? Op nieuw beginnen met iemand anders terwijl je dezelfde valkuilen mee draagt en deze keer ook nog de bagage van je vorige relatie?quote:
Ik vind het knap dat je bereid bent om voor je huwelijk te vechten, ipv. Direct er een streep onder te zetten. Je moet samen groeien. (tenzij die slaat ofzo dan moet je rennen
)dat is alleen voor serieuze problematiek hoor. Ik denk dat je niet zo goed inschat waar die instanties voor zijnquote:
Ja ik dacht misschien aan GGZ ? Of maatschappelijk werk? Of een goedkopere Therapie in ieder geval, of misschien raad de huisarts juist wel die 5 sessies aan, ik heb wel op forums gelezen dat sommige er na 5 sessies al baat bij hadden, maar even horen wat de huisarts te zeggen heeft straks, en misschien raad ze zelfs wel iemand aan.
Maar middelenmisbruik kan een insteek zijn ja
Je zet nogal hoog in mijn ogen. Denk dat relatietherapie ook waardevol kan zijn als het einde wel degelijk nadert.quote:
en therapie is waarschijnlijk wel goedkoper dan scheiden, maar 100 per uur is nogal wat, zou best 1000 ervoor over hebben om onze problemen opgelost te zien, maar ik geloof niet dat dit met 10 uurtjes klaar is, dus dan ga je alweer richting verlengen van therapie, voor je het weet eindstand 10.000, of 1000 kwijt en niks opgelost, dilemma's Nee, die 100 per uur gaat em niet worden, ik hoop dat de huisarts iets weet voor ons, en dan inderdaad desnoods met wachttijd, die tijd komen we wel door
Maar goed, de huisarts kan je hopelijk een goede therapeut aanraden
Al lijkt me therapie voor je man alleen ook geen slecht ideeIk denk dat jij het nog doet voor de Kids. ..Want ergens in je achterhoofd weet je al wat je moet doen.
Goed, dit is natuurlijk weer zo'n typische Fok!-uitspraak.
Ik ben benieuwd wat het resultaat na die 10 sessies zijn. Wellicht ben je heel blij dat je 't gedaan hebt. Heb je inderdaad dat kunnen uitsluiten dat je alles er aan gedaan hebt.
Succes en sterkte in iedergeval.
Ps: zuipen als "medicijn" tegen een depressie is een van de domste dingen die ik me kan bedenken.
ja is ook dom, het houd elkaar in stand zelfs
Je bedoelt dat het juist de depressie "onderdrukt". Helaas alles behalve.. anders was dat een gat in de markt.quote:
Ps: zuipen als "medicijn" tegen een depressie is een van de domste dingen die ik me kan bedenken.
ja is ook dom, het houd elkaar in stand zelfs
Iig vind ik het wel stoer en durf dat je al naar een huisarts bent gegaan. Met die mentaliteit komen jullie er wel (samen of als vrienden)
Bij elke alcoholist werkt dat weer een anders. Maar ik heb ooit gehoord dat cold turkey stoppen in dit soort gevallen nooit zin heeft.quote:
en ik kan me zo voorstellen dat wanneer je al 30 jaar dagelijks drinkt, dat je lichaam en geest ongeveer in alarm gaan als er opeens geen alcohol meer word toegediend, en dat kan heel beangstigend zijn lijkt me, hij heeft pogingen tot stoppen nooit langer dan een paar dagen volgehouden.
Laat m dan ipv een kratje per avond... 6 bier drinken op een avond en dan langzaam afbouwen.
Maar goed, ik ben natuurlijk geen verslavingdeskundige
Als je zo lang samen bent zou ik dat denk ik ook wel proberen, zo lang er geen onoverkomelijke dingen zijn gebeurt.quote:Op dinsdag 5 juli 2016 09:27 schreef Allures het volgende:
[..]
zonder kinderen zou ik het ook doen. Als je jaren samen bent wil je daar niet altijd van weg lopen. En dan wat? Op nieuw beginnen met iemand anders terwijl je dezelfde valkuilen mee draagt en deze keer ook nog de bagage van je vorige relatie?
Maar soms verandert de relatie, of een van de twee, gewoon te veel waardoor je elkaar niet gelukkig meer kunt maken. Je kunt als stel uit elkaar groeien en dan is het heel moeilijk om weer naar elkaar toe te komen. Als er echter de bereidheid is van beide kanten om eraan te werken en zelfs in therapie te gaan, zie ik wel mogelijkheden.
Medicatie of trajecten/begeleiding die iemand die al zo lang drinkt van de drank af te helpen. Het hoeft niet in een week te gebeuren, toch?quote:
dancingphoebe, welke hulpmiddelen doel je op? bedankt alwayshappy
Al vraag ik me af hoe dat werkt bij jouw man, die dus ook blijkbaar 2 maanden niet/nauwelijks kan drinken... maar daar zullen professionals allicht meer verstand van hebben.
Als je het zo gaat brengen vanmiddag bij de huisarts gaat dat heel anders overkomen dan 'mijn man en ik hebben problemen en willen in relatietherapie'. Zoals je het nu zegt in de laatste paar posts ligt het probleem volledig en geheel bij hem, jij hebt hem uit een diep dal getrokken, je hebt kinderen met hem genomen terwijl je wist dat hij toen al dagelijks dronk etc.quote:
mijn man is alcoholist, en wij hebben hulp nodig, als gezin.
Ook zeg je dat je amper iets aan hem merkt als hij gedronken heeft, hij rustig en kalm is, geen kwade dronk heeft etc. Dat een buitenstaander het waarschijnlijk niet zou merken. Mag ik vragen hoeveel hij drinkt elke dag? Gaat dat om twee wijntjes en een whisky per avond of om een fles?
Ik weet niet zo goed wat ik met mijn post wil zeggen. Sorry. Ik wil het drinken niet goedpraten, maar het topic begint met een post die me het gevoel geeft dat jij en hij allebei 'schuld' hebben, uit elkaar gegroeid zijn etc. En voor mijn gevoel is het een paar posts later ineens volledig verschoven naar 'hij zuipt en dat is het probleem en hij maakt ons gezin kapot'.
Dus je wilt eigenlijk niet in relatietherapie maar gewoon dat je man in therapie gaat?quote:
de verhalen ook over vroeger thuis bij mijn man, als kind, zijn zwak uitgedrukt echt tranen trekkend, daarom....voer voor een psycholoog denk ik.
De TT en de OP deden mij anders vermoeden
En ik geloof je uiteraard als je zegt dat hij problemen had als kind en dat het voor hem met die zoon die hij nooit ziet (waarom wordt die niet in de OP genoemd eigenlijk en jouw kind uit een vorige relatie wel?) zwaar voor hem zullen zijn. Maar wat ik niet helemaal begrijp is dat je met zo'n man dan een relatie begint en kinderen krijgt, als je dit allemaal van te voren wist...
Sterkte met alles in elk geval. Benieuwd hoe dit afloopt. Ik denk namelijk dat je vanmiddag aan de huisarts niet om een verwijzing voor relatietherapie gaat vragen maar om een verwijzing voor je man alleen. En ik denk dat je dat beter kunt doen als hij er zelf bij is.
het is ONS probleem, en WIJ moeten dit samen oplossen, hij is mijn echtgenoot, vader van mijn kinderen, ik laat hem niet in de steek, ik wil hem helpen, en zo ons redden. Het drinken houd ook niet op wanneer we gaan scheiden, we zijn aan elkaar verbonden door de kinderen voor het leven, het probleem moet aangepakt worden, ervan scheiden gaat niet, want het probleem blijft dan ook. En dan moet ik mijn kinderen ook bij hem achter laten met deze wetenschappen.quote:
[..]
Als je het zo gaat brengen vanmiddag bij de huisarts gaat dat heel anders overkomen dan 'mijn man en ik hebben problemen en willen in relatietherapie'. Zoals je het nu zegt in de laatste paar posts ligt het probleem volledig en geheel bij hem, jij hebt hem uit een diep dal getrokken, je hebt kinderen met hem genomen terwijl je wist dat hij toen al dagelijks dronk etc.
Ook zeg je dat je amper iets aan hem merkt als hij gedronken heeft, hij rustig en kalm is, geen kwade dronk heeft etc. Dat een buitenstaander het waarschijnlijk niet zou merken. Mag ik vragen hoeveel hij drinkt elke dag? Gaat dat om twee wijntjes en een whisky per avond of om een fles?
Ik weet niet zo goed wat ik met mijn post wil zeggen. Sorry. Ik wil het drinken niet goedpraten, maar het topic begint met een post die me het gevoel geeft dat jij en hij allebei 'schuld' hebben, uit elkaar gegroeid zijn etc. En voor mijn gevoel is het een paar posts later ineens volledig verschoven naar 'hij zuipt en dat is het probleem en hij maakt ons gezin kapot'.
ik noemde die zoon niet, omdat hij de baby ooit 1 keer gezien heeft, heel verhaal op zichzelf al....maar hij en ik kennen de jongen verder niet, zijn zoon zou nu 19 zijn denk ik, we weten niks van hemquote:
[..]
Dus je wilt eigenlijk niet in relatietherapie maar gewoon dat je man in therapie gaat?
De TT en de OP deden mij anders vermoeden
En ik geloof je uiteraard als je zegt dat hij problemen had als kind en dat het voor hem met die zoon die hij nooit ziet (waarom wordt die niet in de OP genoemd eigenlijk en jouw kind uit een vorige relatie wel?) zwaar voor hem zullen zijn. Maar wat ik niet helemaal begrijp is dat je met zo'n man dan een relatie begint en kinderen krijgt, als je dit allemaal van te voren wist...
Sterkte met alles in elk geval. Benieuwd hoe dit afloopt. Ik denk namelijk dat je vanmiddag aan de huisarts niet om een verwijzing voor relatietherapie gaat vragen maar om een verwijzing voor je man alleen. En ik denk dat je dat beter kunt doen als hij er zelf bij is.
Dat je het niet wil geloven snap ik wel. Dat wilde ik ook niet. Prettige dronk en veel mensen zouden het niet aan hem merken dat hij dronk.quote:
hij beweerd zelf dat hij medicinaal drinkt ivm depressieve gevoelens, maar ja... ik geloof het niet, hij drinkt al vanaf zijn 13-de dagelijks ongeveer, het is een verslaving geworden. Gek genoeg word hij vaak gekeurd voor zijn werk, en slaagt hij met vlag en wimpel, ook zijn lever is OK Wel is hij zijn rijbewijs kwijt geraakt door alcohol, maar goed ook!
Tot hij van de alcohol af was en in een diep gat viel. Ik heb vaak genoeg gedacht dat het fijner was geweest als hij nog dronk. Dan kom hij al zijn spanningen en stress daar in kwijt.
Hij was met drank een veel leuker persoon dan zonder. Echter wil je geen alcoholist in de buurt van je kinderen.
ik kan me wel vinden in wat je zegt! bedankt!quote:
Je zegt dat je met 10 uur therapie nog niet jullie problemen opgelost ziet worden... Je kan ook niet verwachten dat die therapeut alles voor jullie op gaat lossen, die therapeut leert jullie een goede manier van communiceren, zodat jullie óók thuis op een constructieve manier jullie problemen kunnen gaan proberen op te lossen. De échte hardnekkige dingen waar jullie niet uit gaan komen met zn tweeën kun je dan weer voorleggen bij de therapeut en dat met zn drieen uitpraten. Ik denk dat je met 5x2 uur al een heel eind komt...
Ojee, dat kan dus ook nog.... kun je nader verklaren wat je bedoelt met je wil geen alcoholist in de buurt van je kinderen? Ik ben benieuwd naar jou verhaal moppert, wil je dat met me delen?quote:
[..]
Dat je het niet wil geloven snap ik wel. Dat wilde ik ook niet. Prettige dronk en veel mensen zouden het niet aan hem merken dat hij dronk.
Tot hij van de alcohol af was en in een diep gat viel. Ik heb vaak genoeg gedacht dat het fijner was geweest als hij nog dronk. Dan kom hij al zijn spanningen en stress daar in kwijt.
Hij was met drank een veel leuker persoon dan zonder.
[ Bericht 6% gewijzigd door marilyn-monroe op 05-07-2016 13:26:52 ]
Hij heeft dus ergens problemen uit het verleden die hij bij zich draagt?
Gewone psychische hulp is volgensmij gratis of in verhouding nauwelijks wat.
Wellicht kan hij eerst via een huisartsverwijzing bij een psycholoog komen en wellicht is er dan mogelijkheid dat jij ook aan een aantal sessies deelneemt?
Die fles wijn bovenop een sixpack is wel veel, een sixpack ook aardig maar "valt nog mee".
Kun je niet proberen om hem aan de stender te krijgen:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Grolsch_Stender
dat smaakt beter dan malt-bier en wellicht een goede manier om het af te bouwen.
En als dit niet helpt een laatste poging:
als hij op zee is pak je spullen en de kinderen en ga tijdelijk bij een familielid/vriend zitten.
laat thuis een briefje achter met dat je weg bent en dat hij nu mag gaan kiezen....of de drank of jullie.
geen enkel contact en pas na een maand weer kijken wat die wil, dan ervaart die het hoe het is om alleen te zijn. Mensen realiseren zich pas hoe waardevol iets is als ze het kwijt zijn.
Daar zijn dan toch andere behandelingen voor?quote:
[..]
Dat je het niet wil geloven snap ik wel. Dat wilde ik ook niet. Prettige dronk en veel mensen zouden het niet aan hem merken dat hij dronk.
Tot hij van de alcohol af was en in een diep gat viel. Ik heb vaak genoeg gedacht dat het fijner was geweest als hij nog dronk. Dan kom hij al zijn spanningen en stress daar in kwijt.
Hij was met drank een veel leuker persoon dan zonder. Echter wil je geen alcoholist in de buurt van je kinderen.
Waarmee ik niet wil zeggen dat die in jouw situatie niet geprobeerd zijn, maar als de man van TS alcohol drinkt als vorm van zelfmedicatie, zou hij ook echte medicatie kunnen krijgen voor dezelfde problemen (zonder de negatieve effecten van alcohol).
Relatietherapie kan hem doen inzien dat zijn alcoholprobleem moet worden aangepakt.quote:
Relatietherapie heeft geen zin zolang het probleem met alcohol niet is opgelost.
Jullie hebben een kind. Misschien zou je het nog op zijn gezondheid kunnen gooien en het feit dat hij er nog langer moet zijn voor jou en jullie kind. Dit kan niet goed zijn voor zijn lever. Dat is best een behoorlijke hoeveelheid.quote:
Hij drinkt een sickpack bier overdag en een fles rode wijn in de avond, en dan houd hij zich heel erg in, hij kwam van flessen vodka en whiskey en bier en wijn op 1 dag, naar dit.
Maar ook een te grote hoeveelheid om op eigen houtje mee te stoppen. Dat zal hij langzaam onder begeleiding af moeten bouwen.
Kan het niet zo zijn dat hij doosjes van collega's koopt die niet drinken of heel weinig?
Ze hebben kinderen, kneus.quote:
Het eerst wat in mij opkomt is waarom je in relatietherapie wilt gaan en niet uit elkaar zou gaan. Jullie hebben al 14 maanden geen seks gehad, hij zuipt en jij bent gelukkiger als hij aan het varen is.
Dat ontken ik ook niet toch. Het is echter heel vaak zo dat het drinken dus wel iets weet te verbloemen en dat het stoppen een beerput kan openen aan emoties en problemen.quote:
[..]
Daar zijn dan toch andere behandelingen voor?
Waarmee ik niet wil zeggen dat die in jouw situatie niet geprobeerd zijn, maar als de man van TS alcohol drinkt als vorm van zelfmedicatie, zou hij ook echte medicatie kunnen krijgen voor dezelfde problemen (zonder de negatieve effecten van alcohol).
Het innemen van zijn rijbewijs heeft ook niet geholpen...quote:
[..]
Relatietherapie kan hem doen inzien dat zijn alcoholprobleem moet worden aangepakt.
De relatie MOET slagen. Dat is killing.quote:
De reden dat ik niet uit elkaar wil gaan, is omdat ik van mening ben dat de ellende dan pas echt begint, sowieso voor de kinderen, mijn dochters zijn helemaal idolaat van hem, scheiden is nog geen optie, ik wil dit eerst proberen op te lossen, ik wil hem niet in de steek laten, ik wil sowieso alles eraan gedaan hebben om dit te redden, problemen heb je ongeveer bij iedereen en in elke relatie, dus waarom niet proberen het op te lossen eerst? Als er dan niks meer valt te doen verder, dan zou ik misschien over scheiden gaan nadenken, maar ik geef nog niet op. We kunnen relatietherapie nog proberen, en dan zien we daarna wel weer verder. Maar ik heb dus een offerte aangevraagd bij een relatietherapeut, komt gewoon even neer op 1000 euro voor 5x 2 uurs sessies, dat is 100 per uur, schijnt ongeveer een normaal bedrag te zijn, maar onbetaalbaar, plus ben ik van mening dat deze problemen niet binnen 10 uurtjes zijn opgelost, heb nu vanmiddag een gesprek aangevraagd bij de huisarts, kijken of die iets anders weet voor ons, ik weet even niet waar ik anders moet beginnen.
Probeer eens even voor te stellen dat jullie nog geen relatie hebben. Dus ga eigenlijk terug naar het begin. Vertel eens: waarom wil je met hem een relatie?
De vraag is valide. Als het echt alleen maar om de kinderen gaat, dan gaat het nooit wat worden.quote:
Op Dus eigenlijk ligt alles aan jouw man.... toch?quote:
Ja dat is zeker voor serieuze problematiek, maar de alcohol is ook best serieus, en de daaruit voortvloeiende problemen,
Wow goed zegquote:
het is ook nog eens zo, dat ik hem al uit eens uit een diep dal heb getrokken, daarna zijn we een gezin gestart, ik dacht dat het serieus goed zou komen allemaal, maar de alcohol blijft, het gaat maar niet lukken om te stoppen, zoveel pogingen gedaan en gehad, kansen, maar niks.... hij weet het zelf ook dondersgoed, maar de dorst blijft komen en word gelest, ook al weet hij dat hij mij en de kinderen daarmee schaad, het is echt zo f... ego allemaal. Ik kan hier heel boos om worden, maar dat heeft zo geen zin.
echt hulde... en nu past ie zich niet aan en kan je hem niet veranderen zoals je dat wou.. ook dat nog... wat een ellende allemaal 
Leuk, thuiskomen in een huis met regels. Dat zal de relatie ten goede komen!quote:
Ik ben zelf zeevarende en de eerste paar dagen verlof gaat het fout ivm alcohol. Moet kunnen, daarna, als je in een relatie zit, stel gewoon eisen. Jij als vrouw thuis bent de baas in huis.
Regels? Als jij je gezin na 2 maanden weer ziet lijkt het me niet normaal dat je je als eerste even een stuk in je kraag gaat zuipenquote:
[..]
Leuk, thuiskomen in een huis met regels. Dat zal de relatie ten goede komen!
Stel gewoon eisen. Jij bent de baas in huis.quote:Op dinsdag 5 juli 2016 16:11 schreef Fazzoletti het volgende:
[..]
Regels? Als jij je gezin na 2 maanden weer ziet lijkt het me niet normaal dat je je als eerste even een stuk in je kraag gaat zuipen
Dat alcoholisme niet getolereerd moet worden is vers twee.
Hoezo? Lijkt me niet echt fijn dat 1 van de 2 partners alleen de baas isquote:
Dat was niet mijn stelling, dat was waar ik op reageerde.quote:
[..]
Hoezo? Lijkt me niet echt fijn dat 1 van de 2 partners alleen de baas is
Voor de goede orde: ik vind dat ook een idiote stelling.
Ik heb geen baas, wel een vrouw. Ik vind dat echt een hele rare kronkel, je vrouw 'baas' noemen.quote:
Wat een gezeik hier van mensen die niet in de sector werken. Het is kompleet normaal dat je even afdraaft met verlof. Moet je gewoon niet thuis doen. Wanneer je een vrouw thuis hebt is zij gewoon de baas. Punt.
Maar je man zit toch nog een paar weken op zee, beginnen ze er dan alvast met jou alleen aan?quote:
hoi, ben bij de huisarts geweest, hele situatie uitgelegd, en we krijgen relatietherapie, een therapeute van GGZ gaat ons begeleiden, heb over 2 weken de eerste afspraak, dit is een geschenk uit de hemel, en inderdaad is een huis vol regels niet leuk om thuis te komen, en inderdaad is het niet normaal om na 2 maanden weg te zijn geweest van je gezin, je eigen eerst vol te laten lopen, en je vrouw niet aanraken, maar gelukkig krijgen we nu hulp.
ff afpilsen met je opvarenden/cq vrienden moet kunnen. maar dan ook een nacht doorhalen max en dan gewoon rol papa/echtgenoot....quote:
[..]
Regels? Als jij je gezin na 2 maanden weer ziet lijkt het me niet normaal dat je je als eerste even een stuk in je kraag gaat zuipen
Misschien ligt het ook wel aan hoe je sociale leven is, om ons heen is iedereen in gezinnen en wordt er sowieso minder vaak in de kroeg gehangen. TS klinkt als een goede afspraak bij de huisarts! Fijn dat er hulp aan komt
Geen echte baas, maar wel degene die het thuisfront draaiende houdt in afwezigheid van. Niet zo raar dat dit kan gaan schuren, want zij zit in een ritme met de kids en daar komt hij soort van binnenvallen om de zoveel tijd. De kinderen hebben zo een ritme nodig, maar hopelijk kan ts in therapie met haar man kijken hoe zij nader tot elkaar kunnen komen en weer meer een team kunnen vormen. Succes ts!quote:
[..]
Ik heb geen baas, wel een vrouw. Ik vind dat echt een hele rare kronkel, je vrouw 'baas' noemen.
Dat het schuurt snap ik. Wat zeg ik, als het zo doorgaat scheurt het zelfs.quote:
[..]
Geen echte baas, maar wel degene die het thuisfront draaiende houdt in afwezigheid van. Niet zo raar dat dit kan gaan schuren, want zij zit in een ritme met de kids en daar komt hij soort van binnenvallen om de zoveel tijd. De kinderen hebben zo een ritme nodig, maar hopelijk kan ts in therapie met haar man kijken hoe zij nader tot elkaar kunnen komen en weer meer een team kunnen vormen. Succes ts!
Maar het is de alcoholist die zijn gedrag kan veranderen. Als hij dat niet wil, dan is er weinig hoop. En iemand dwingen om af te kicken... dat gaat zelden voor langere tijd goed.
Hij moet dat zelf willen ja, maar als ts zelf tien jaar van slag is en daarna willens en wetens met een alcoholist aan een gezin begint, dan is hij wellicht niet de enige die ergens aan moet werken. Samen eruit willen komen komt beter over als je niet er van uit gaat dat alleen hij shizzle te doen heeft qua veranderen enzo..quote:
[..]
Dat het schuurt snap ik. Wat zeg ik, als het zo doorgaat scheurt het zelfs.
Maar het is de alcoholist die zijn gedrag kan veranderen. Als hij dat niet wil, dan is er weinig hoop. En iemand dwingen om af te kicken... dat gaat zelden voor langere tijd goed.
Mee eens hoor. It takes two to tango.quote:
Hij moet dat zelf willen ja, maar als ts zelf tien jaar van slag is en daarna willens en wetens met een alcoholist aan een gezin begint, dan is hij wellicht niet de enige die ergens aan moet werken. Samen eruit willen komen komt beter over als je niet er van uit gaat dat alleen hij shizzle te doen heeft qua veranderen enzo..
Vrouwen van militairen en zeevarenden enz zijn sowieso zelfstandige vrouwen. Die staan sterk in hun schoenen en dat moet ook: je moet als man zeker zijn dat alles blijft draaien en je hebt geen nood aan een jammerende, huilende vrouw omdat ze niet alleen kan zijn of geen autoband kan vervangen. Maar als je dan na maanden terug komt uit het buitenland of van zee dan kan je niet verwachten dat diezelfde vrouw ineens een hoopje onderdanigheid wordt zoals de meesten mensen hier zo te zien denken. En dat verwachten die mannen dus ook echt niet.quote:
Ik ben zelf zeevarende en de eerste paar dagen verlof gaat het fout ivm alcohol. Moet kunnen, daarna, als je in een relatie zit, stel gewoon eisen. Jij als vrouw thuis bent de baas in huis.
Maar je moet het kennen om het te begrijpen.
OT: goed zo! Hopelijk raken jullie er uit!
quote:
Ik vind het alleen maar heel goed dat jullie allebei voor relatietherapie willen gaan. In het ergste geval worden jullie wellicht begeleid naar een goede conclusie van de relatie. En wellicht kunnen de issues wel echt goed besproken worden met een betere toekomst als resultaat. Heel veel succes dus!
Denk dat hij het zelf al wel inziet, maar niet weet om te draaien. Jij zei dat hij al vanaf zijn 13e dronk, dus dit is zijn coping mechanism.quote:
iemand dwingen te stoppen werkt echt niet, ik hoop dat hij met therapie op andere inzichten gebracht kan worden en dat hij zelf daarin wil veranderen, en ik hoop voor mezelf, dat ik ook meer inzicht krijg ik mijn keuzes in het leven.
Tussen neus en lippen door liet je ontvallen dat hij nog een zoon heeft in het buitenland die hij nooit ziet. En dan kom je elke twee maanden ook nog eens thuis, waar je je "op visite" voelt, omdat je geen productieve bijdrage (in zijn ogen) kan leveren aan je eigen gezin.
Klinkt niet als een verkeerde man, maar meer alsof hij de juiste 'tools' niet heeft om wat aan de situatie te doen. Vind het bewonderenswaardig dat je zoveel geduld weet op te brengen en voor dit pad gekozen hebt. Heel veel sterkte de komende tijd en zorg goed voor jezelf.
[ Bericht 1% gewijzigd door marilyn-monroe op 06-07-2016 08:37:56 ]
jaquote:
Dit was ver voor mijn tijd allemaal gebeurt, ik kende P toen nog niet, dus ik begrijp je stelling niet helemaal, of bedoel je dat je niet begrijpt dat we aan kinderen zijn begonnen in de situatie waar we nu in zitten?
dus datquote:
Dit was ver voor mijn tijd allemaal gebeurt, ik kende P toen nog niet, dus ik begrijp je stelling niet helemaal, of bedoel je dat je niet begrijpt dat we aan kinderen zijn begonnen in de situatie waar we nu in zitten? Ik benoem hier de problemen waar we mee kampen, natuurlijk kennen wij ook leuke en goede momenten, ce la vie, waarom beginnen mensen die van elkaar houden aan kinderen, ik had sowieso een kinderwens en ik word er ook niet jonger op, en ik heb er geen moment spijt van.
misschien gewoon niet als je een alcoholist bent die niet voor zijn eerder gemaakte kind zorgtquote:
Ja dat mag je vinden, maar waarom of wanneer zou iemand volgens jou dan wel aan kinderen mogen beginnen?
Is deze discussie zinvol? De kinderen zijn er. Gaan we helemaal niets meer aan veranderen.quote:
ja, als dit huwelijk strand denkt ze misschien tenminste na over de volgende leg. Of iemand die mee leestquote:
[..]
Is deze discussie zinvol? De kinderen zijn er. Gaan we helemaal niets meer aan veranderen.
En moet elke discussie zinvol zijn?
Als je veel problemen op te lossen hebt (en dat heeft TS... haar relatie loopt op alle drie de vlakken helemaal verkeerd), dan heeft het niet zoveel zin om je bezig te houden met discussies over wat in het verleden nog beter had gekund. De realiteit kun je niet veranderen.quote:
[..]
ja, als dit huwelijk strand denkt ze misschien tenminste na over de volgende leg. Of iemand die mee leest
En moet elke discussie zinvol zijn?
Maar even: jullie staan niet in verbinding, dus scoor je op liefde een onvoldoende, als hij thuis is loopt het niet soepel (integendeel), dus scoor je op relationeel gebied een onvoldoende. Daarnaast heb je geen seks meer, dus scoor je op intimiteit een onvoldoende.quote:
daarbij heeft P wel gewoon een goede verantwoordelijke baan, brengt geld in het laadje, hij is al jaren kapitein op grote zee schepen, vaart de hele wereld rond, door gevaarlijke gebieden, hij heeft het op vakgebied ver geschopt, is een intelligente man, middelbare school atheneum leerling, het is geen werkloze, uitkeringstrekker alcoholist die ongeveer in de goot ligt, misschien heb ik ongemerkt zo een beeld van hem geschetst, maar zo is het dus niet.
Dus afgezien van wie of wat jouw man is, staan jullie er heel slecht voor. Het gaat er niet om wat anderen er van denken, maar waarom jullie nog bij elkaar willen blijven.
Dat is heel goed, maar voor jezelf, jouw man en jouw kinderen: zorg ook dat de relatie mag mislukken. Pas als je weer vrij bent om echt voor elkaar te kiezen kan je voor elkaar kiezen.quote:
VEM2012, precies, en daar moeten we aan werken, en het laatste wat ik ga doen is zomaar opgeven.
Anders hou je elkaar gevangen. Daar zou ik ook ongezellig van worden. Misschien zelfs wel van aan de zuip gaan.
De gedachte daaraan doet pijn (geloof me: dat weet ik maar al te goed), maar als het alleen maar mag slagen is het bij voorbaat mislukt.
Heb m'n best gedaan om me er een beetje doorheen te worstelen en heb meerdere reacties gelezen die recht voor z'n raap waren en waar je iets aan kunt hebben. Allereerst ben ik blij voor je dat je therapie krijgt. Jullie problemen zijn duidelijk maar het is ook belangrijk dat er iemand is die jou een spiegel voor gaat houden. Waarom hou je je zo vast aan deze relatie/man? Je lijd eronder en neemt zijn verantwoordelijkheid over. Je hebt meerdere malen grenzen gesteld maar stelt je afhankelijk op. Hij is geen moment bang dat hij thuiskomt in een leeg huis of dat je zelfstandig genoeg bent om je eigen plan te trekken. Als je goed voor jezelf zorgt en je dosis eigenwaarde weer op peil krijgt ziet hij je ook weer staan. Nu ben je een constante factor voor hem die wel eens piept en klaagt maar die uiteindelijk niet doorzet.
Zit er enig initiatief in hem om er een mooi leven van te maken? Zoals je schrijft is hij veel weg en als hij thuis is leeft hij een gematigd leven. Zijn er nog dingen die het vuur in hem laten branden?
In een gezonde relatie leef je naast elkaar en voeg je iets toe in het leven van de ander.
Ik krijg het gevoel dat je gehecht bent aan het lijden en verzorgen van je gezin en dat je zelf niet meer zichtbaar bent waardoor je eigenwaarde gesneuveld is.
Ik hoop dat je hier iets mee kunt en het lukt om je leven op de rit te krijgen. Luister eerlijk en oprecht naar je gevoel. Als je iets wilt doen aan de kern van je eigen bestaan dan ken ik wel wat mensen door het land heen waar je terecht kunt en absoluut niet de hoofdprijs kost
Waarom kan hij voor z'n werk wel matig zijn met alcohol en voor z'n gezin niet?quote:
daarbij heeft P wel gewoon een goede verantwoordelijke baan, brengt geld in het laadje, hij is al jaren kapitein op grote zee schepen, vaart de hele wereld rond, door gevaarlijke gebieden, hij heeft het op vakgebied ver geschopt, is een intelligente man, middelbare school atheneum leerling, het is geen werkloze, uitkeringstrekker alcoholist die ongeveer in de goot ligt, misschien heb ik ongemerkt zo een beeld van hem geschetst, maar zo is het dus niet.
Je moet ze de kost eens geven hoeveel van zulke gevallen er zijn. Naar de buitenwereld mooi weer spelen en thuis helemaal losgaan met drank.quote:
[..]
Waarom kan hij voor z'n werk wel matig zijn met alcohol en voor z'n gezin niet?
Thuis is er blijkbaar geen schaamte meer, niks te verliezen, vrouw blijft toch wel, zegt er nooit wat van, of dreigt maar doet niets. Als jij je baas beledigt in een dronken bui dan kun je meteen vertrekken. Je vrouw vergeeft je helaas meestal wel. Dus waarom matigen? Ze zien alleen hun eigen behoeftes. Het is puur egoïsme.
goed geschreven, mocht relatietherapie niks voor ons doen, neem ik zeker contact op om dan aan mezelf te werken en mogelijk zijn we dan uit elkaar. En nee er is weinig tot geen initiatieven om er wat van te maken in het leven, elk initiatief om leuke dingen te doen etc komen van mij, en moet hem letterlijk mee slepen, en dan wil hij ook zo gauw mogelijk weer weg, tenzij het een bar heeft waar hij kan drinken. pittig sneu eigenlijk ...quote:
Hey,
Heb m'n best gedaan om me er een beetje doorheen te worstelen en heb meerdere reacties gelezen die recht voor z'n raap waren en waar je iets aan kunt hebben. Allereerst ben ik blij voor je dat je therapie krijgt. Jullie problemen zijn duidelijk maar het is ook belangrijk dat er iemand is die jou een spiegel voor gaat houden. Waarom hou je je zo vast aan deze relatie/man? Je lijd eronder en neemt zijn verantwoordelijkheid over. Je hebt meerdere malen grenzen gesteld maar stelt je afhankelijk op. Hij is geen moment bang dat hij thuiskomt in een leeg huis of dat je zelfstandig genoeg bent om je eigen plan te trekken. Als je goed voor jezelf zorgt en je dosis eigenwaarde weer op peil krijgt ziet hij je ook weer staan. Nu ben je een constante factor voor hem die wel eens piept en klaagt maar die uiteindelijk niet doorzet.
Zit er enig initiatief in hem om er een mooi leven van te maken? Zoals je schrijft is hij veel weg en als hij thuis is leeft hij een gematigd leven. Zijn er nog dingen die het vuur in hem laten branden?
In een gezonde relatie leef je naast elkaar en voeg je iets toe in het leven van de ander.
Ik krijg het gevoel dat je gehecht bent aan het lijden en verzorgen van je gezin en dat je zelf niet meer zichtbaar bent waardoor je eigenwaarde gesneuveld is.
Ik hoop dat je hier iets mee kunt en het lukt om je leven op de rit te krijgen. Luister eerlijk en oprecht naar je gevoel. Als je iets wilt doen aan de kern van je eigen bestaan dan ken ik wel wat mensen door het land heen waar je terecht kunt en absoluut niet de hoofdprijs kost
[ Bericht 6% gewijzigd door marilyn-monroe op 06-07-2016 12:28:40 ]
klopt ik dreig maar ga nietquote:
[..]
Je moet ze de kost eens geven hoeveel van zulke gevallen er zijn. Naar de buitenwereld mooi weer spelen en thuis helemaal losgaan met drank.
Thuis is er blijkbaar geen schaamte meer, niks te verliezen, vrouw blijft toch wel, zegt er nooit wat van, of dreigt maar doet niets. Als jij je baas beledigt in een dronken bui dan kun je meteen vertrekken. Je vrouw vergeeft je helaas meestal wel. Dus waarom matigen? Ze zien alleen hun eigen behoeftes. Het is puur egoïsme.
ja, ik snap je puntquote:
[..]
Waarom kan hij voor z'n werk wel matig zijn met alcohol en voor z'n gezin niet?
Dat is precies het gevaar van 'de relatie moet slagen'. Daarmee is alles geoorloofd.quote:
Jullie verhaal heeft twee kanten dus zijn kant zal ook iets toevoegen aan het geheel. Je moet luisteren naar je gevoel en datgene doen waar je gelukkig van wordt. Hij zal zelf moeten beseffen dat zijn manier van leven afbraak is. Als je een beetje kerel hebt veegt hij het zand uit z'n kutje en maakt hij er wat van of hij gaat in een hoekje liggen janken. De motivatie om iets te veranderen moet uit jezelf komen anders is het niet je eigen en houd je het niet vol.
Je zou bij jezelf na moeten gaan wat je nu echt wilt en waar je grenzen liggen. Jullie zijn de verbinding kwijt binnen jullie relatie. Je seksleven is daar een afspiegeling van en snap je gemis van intimiteit goed. Als de verbinding terug zou komen volgt de rest vanzelf.
Zet voor jezelf eens op een rij wat je zou willen met dit leven. Wat zijn de dingen waar je blij van wordt, wat zou je voor jezelf willen veranderen of wat zoek je in een relatie? Belangrijk is om het bij jezelf te houden. Het stuk van de ander kun je niks mee en ben je ook niet verantwoordelijk voor. Je kunt iemand niet dwingen te veranderen, al is het goed bedoeld.
Je kunt niet aan je relatie werken zonder naar jezelf te kijken. Een relatie hoort een samenzijn van twee individuen te zijn en geen klont met een probleem
Ik vraag me af waarom je zo'n lange adem hebt in dit hele verhaal. Het leest alsof je een probleemkindje bent getrouwd en je een nobele strijd voert om zijn leven te redden.....
Ik weet niet of je een lezer bent maar voor een stuk zelfinzicht heeft Jan Geurtz een mooi boek geschreven. Verslaafd aan liefde is er eentje van hem.
[ Bericht 9% gewijzigd door marilyn-monroe op 06-07-2016 15:12:30 ]
We hebben een gezamenlijke afspraak op 27 September, P zit op zee nog tot eind Sep., dan heeft hij 3 weken "vrij", voordat we aan de therapie gaan beginnen samen. Het voelt alsof er een spannende tijd gaat aankomen, het is alles of niets nu.
doe jij je nick even eer aan heaquote:
Het eerst wat in mij opkomt is waarom je in relatietherapie wilt gaan en niet uit elkaar zou gaan. Jullie hebben al 14 maanden geen seks gehad, hij zuipt en jij bent gelukkiger als hij aan het varen is.
Ik kan mij voorstellen dat relatietherapie kan helpen als de wil er is van beide om de relatie te 'repareren' maar als ik jouw verhaal lees dan zijn jullie niet gelukkig samen.
Je geeft zelf al aan dat jij het gelukkigst bent als hij weg is en dat daardoor je kinderen ook meer rust hebben. Ben je er eigenlijk niet zelf al uit? Ik lees namelijk alleen maar redenen om uit elkaar te gaan en geen 1 reden om bij elkaar te blijven.
.Je geeft zelf al aan dat je gelukkiger wilt zijn maar dat je wel al happy bent. Je bent eigenlijk aan het maximaliseren terwijl het nooit maximaal zal worden zolang hij die baan heeft.
En ja, dat alcoholmisbruik is niet fraai. Maar het kan hoogstens de helft van het jaar, als hij thuis is, een rol spelen.
Ik moet zeggen, 2 maanden achter elkaar werken zonder thuis te zijn, het lijkt me slopend. Logisch dat je dan even stoom wil afblazen. Geef hem daar een paar dagen ruimte voor maar laat hem die alcohol zooi niet in het bijzijn van zijn kinderen doen?
Die andere 6 maanden per jaar dat hij niet thuis is zul je toch echt zelf een balans moeten vinden. En balans is precies het tegenover gestelde van wat je doet met 'maximeren'. Nog gelukkiger willen worden.
Ik hoop dat je een manier vind om contact/ verbinding met hem te krijgen. Maar er ligt minstens zo'n belangrijk deel bij je eigen mindset. Door minimaal even vaak bezig te zijn te waarderen wat je wel hebt ipv wat je mist.
Je hebt al een heleboel verbondenheid. Kinderen. Familie. Vrienden. (Die frequentie van verbondenheid heeft hij minder/niet). Je hebt al een heleboel autonomie. Zelfstandigheid. Minimaal 6 maanden per jaar. Of eigenlijk nog wel meer. (Die heeft hij niet). Misschien moet je je geluk meer zoeken in tijd voor jezelf, het onderhouden van competenties zoals studie, werk, sport. Ik kan me zo voorstellen dat dat er wel eens bij in schiet (evengoed bij je man - zijn leven is misschien nog wel meer uit balans en dan doel ik niet op zijn geschiedenis) als je full-time moeder bent en alle zorg op jou schouders komt?
[ Bericht 1% gewijzigd door Hineni op 20-07-2016 11:59:23 ]
Kiezen voor je eigen geluk, leven is al kort genoeg.
we hebben een afspraak dat hij 2 weken vakantie heeft bij thuis komst, en daarna weer 'gewoon" gaat mee draaien, en inderdaad niet thuis drinken bij de kinderen, met uitzondering van gelegenheden, dat gaat dus nooit goed, het drinken is elke dag.
tijd voor mezelf heb ik om de 2 maanden volop.
Ik ben niet van plan mij hierbij neer te leggen, vrijen vind ik een belangrijk concept binnen een huwelijk, dus als de therapie niet aan slaat, ben ik vertrokken, ik ben alles behalve tevreden met deze situatie met hem, ik mag toch liefde verwachten van mijn echtgenoot, en wat mij nog meer bezighoud, heeft hij geen behoefte aan vrijen dan?
De eerste paar keren van onze relatie, dat hij thuis kwam na 2 maanden varen, bereide ik mij voor op zijn thuiskomst alsof er heel wat stond te gebeuren, mooi lingerie setje, lekker ruiken, romantische sfeer in huis, de hele mikmak zeg maar, er gebeurde steeds helemaal niets, ik brandde van verlangen, hij niet. Ik heb aan hem gevraagd na die paar keren, hoe zit dat nou eigenlijk?Ik moest niet teveel verwachten als hij thuis kwam, want hij was altijd moe van het reizen, maar wat blijkt ik moet eigenlijk hélemaal niks verwachten op dat gebied, daar ben ik nu wel achter onder tussen! Het vragen of hij aub met mij wil vrijen ben ik onder tussen zó beu.... ik kende dit fenomeen niet, nog nooit mee gemaakt bij geen enkele man.
litlle lady: ik ben blij met je bericht
[ Bericht 4% gewijzigd door marilyn-monroe op 27-07-2016 15:17:34 ]
Dat drinken deed mijn ex trouwens ook, ik werkte destijds bij een slijterij en kocht nog wel eens wat om te proberen zodat ik klanten kon adviseren, nu ben ik totaal geen drinker dus 1 borrel eruit en dan zo de kast in, hij zoop ze allemaal leeg, de avond dat onze relatie compleet klapte had hij al een fles apfelcorn en 6 biertjes op.
Weet je, ik denk dat deze mannen gewoon zo zijn, in het begin geven ze zich met 200% en doen ze enorm hun best, jij denkt nu ja als dit afzakt naar 100% dan is de relatie super, maar eigenlijk zakken ze helemaal naar 10% een kus kan er nog net af.
Wat ik al eerder schreef, kies voor je eigen geluk, leven is al kort genoeg.
En bedenk wat zien je kinderen liever een stel 'blije' ouders bij elkaar met frustratie of een blije mama en een blije papa die apart wonen.
Maar waarom zou je aan relatietherapie beginnen als de ene helft van de relatie kapot is, zo komt het over.
Jij legt een (terecht) eisenpakket neer en verwacht dat je na 10 gesprekken je man gaat veranderen.
(aanname) die vent schrikt straks helemaal kapot als en wordt als het ware helemaal gevormd tot de man die jij wilt hebben.
als je de helft voor elkaar krijgt vind ik het al een prestatie, en natuurlijk hoop ik het allerbeste.
Maar als meneer zelf niet uit de grond van zijn hart wil veranderen, ga je er een harde dobber aan hebben.
Ja ik weet dat verandering/verbetering alleen plaats kan vinden als hij het zelf wil, dit is ook wat ik besproken heb met de therapeute, zij gaat proberen om erachter te komen wat hij zelf eigenlijk graag wil in het leven, ik heb werkelijk geen idee, ik probeer het uit hem te trekken maar ik krijg zo weinig reactie, of helemaal geen reactie, en waarom hij zo weinig behoefte aan vrijen heeft, wat hoogstwaarschijnlijk toch echt drank gerelateerd is, dus als hij daar zelf ook verbetering in wil, zal hij toch eerst een half jaar moeten stoppen met drinken om te zien wat er met zijn libido gebeurt.
Stel dat hij dat niet eens wil doen, dan is het voor mij panklaar.
Hij weet dat dit mijn laatste poging is, tenminste ik heb hem dat wel verteld, ik weet niet of hij het serieus neemt, heb wel vaker met scheiden gedreigd.
waarom ik een relatietherapie begin? omdat ik ergens hoop heb, hoop dat het door hem door zal dringen dat hij op het punt staat alles te verliezen aan drank, en dat het niet waard is, en dat het tijd word om eens echt een punt achter het vele drinken te zetten, en voor z'n gezin te gaan, dat hij deze kans nog pakt voor het echt te laat is, en hij een eenzaam man sterft met heel veel spijt en berouw, want ook zijn volgende relatie zal op deze manier geen kans van slagen hebben, en ik weet niet of de volgende vrouw ook zoveel geduld gaat hebben als ik.
Als hij dan hierna nog steeds een blikje bier open trekt zonder gelegenheid, om 12:00, waar de kinderen bij zijn dan is het klaar, dan wil hij het echt niet, en zal het nooit gebeuren. en wat gebeurt er met hem als hij weer alleen is, en meer gaat drinken?? En dan moet ik mijn kinderen bij hem brengen bijvoorbeeld..... dat is eigenlijk nóg erger, nu ben ik zelf gewoon bij de kinderen terwijl hij drinkt, dan niet meer, en dan heb ik helemaal nergens meer wat over te zeggen wat hij doet, en moet je allerlei vervelende instanties inschakelen om je kinderen onder toezicht hun vader te laten zien etc, voor je het weet word het een nare vechtscheiding, waar ik absoluut geen trek in heb, en wat is dan erger? En wat is dan beter voor de kinderen?
dus daarom relatietherapie... baat het niet, schaad het niet, vanuit daar zien we wel weer verder.
Ik heb echt hoop dat hij bepaalde zaken in het juiste perspectief gaat zien, en dat hij bereid is zich hierin te schikken
het worden geen 10 gesprekken, het word langdurig, ook zitten er steeds 2 maanden op zee tussen, en heeft hij tijd om na te denken, en krijgt genoeg stof om na te denken! Dit is wat de therapeut zelf heeft gezegd.
het is wel ironisch, hij heeft in zijn jongere jaren als zeeman vaak de dames van plezier bezocht, en dus betaald voor seks, en staat nu op het punt geld neer te moeten leggen voor het hebben van geen seks, dmv therapie eigen bijdrage. Het is echt niet te filmen ! het zou nog wel eens met elkaar in verband kunnen staan zelfs, die hoeren bezoekjes zijn denk ik ook niet echt goed voor je mindset op seks gebied, zo een meisje die er eigenlijk helemaal geen zin in heeft betalen voor seks, maar dat is meer voer voor de therapeut.
Nu weten jullie ook meteen hoe de verwekking van zijn zoon is ontstaan, de moeder was ook zo een dame in Costa Rica.
[ Bericht 1% gewijzigd door marilyn-monroe op 28-07-2016 08:44:53 ]
Na 9 maand was ik er zo zat van, voelde me zo ongewild en toen klapte het bij zijn ouders, hij rende weg en reed naar huis, zijn vader is toen achter hem aan gereden, ik heb toen nog dikke bonje met zijn moeder en broer gehad, heb ze compleet verrot gescholden, was er inmiddels zo klaar mee.
Toen ik naar buiten liep kwam zijn vader en die heeft mij naar huis gebracht, die wist natuurlijk nog niet hoe ik zijn vrouw en andere zoon had uitgescholden.
Toen ik thuiskwam had hij het menu wat ik hiervoor al noemde op, de volgende dag heb ik hem uit huis gezet.
Voor het klapte heb ik al zoveel gesprekken met hem gehad en kon hij eigenlijk niet uitleggen waarom dat zo was. Wat betreft hoop, ja je hoopt altijd dat het beter word, maar in mijn relatie was het echt trekken aan een dood paard.
Waarom moet je je kinderen naar een alcoholist brengen? Is dat veilig?quote:
En dan moet ik mijn kinderen bij hem brengen bijvoorbeeld..... dat is eigenlijk nóg erger,
Hij zit 2 maanden op zee, dan is 'ie 2 weken lam, dus je hebt hooguit 6 weken per 4 maanden gedoe. Heb je liever de huidige situatie dan de mogelijkheid dat het een vechtscheiding wordt?quote:voor je het weet word het een nare vechtscheiding, waar ik absoluut geen trek in heb, en wat is dan erger? En wat is dan beter voor de kinderen?
...quote:Als hij dan hierna nog steeds een blikje bier open trekt zonder gelegenheid, om 12:00, waar de kinderen bij zijn dan is het klaar,
Is het wel ok als het 13 uur is, als er een goede gelegenheid is of als er geen kinderen bij zijn? Alcoholist => nooit meer alcohol. Toch?
Dank voor je verduidelijking. Succes met de therapie.quote:Op woensdag 27 juli 2016 14:35 schreef marilyn-monroe het volgende:
Koral, het gebrek aan intimiteit is niet omdat hij weg is, dat gebrek is er juist wanneer hij thuis is, weg is weg, dan gaat er bij mij ook een knop om, maar juist wanneer hij thuis is, is er dat gebrek. Ik ervaar het niet als slopend dat hij 2 mnd op en 2 af is, ik vind het wel slopend dat hij mij met geen vinger aanraakt als hij thuis is, en die frustraties gaan niet met hem mee als hij weer vaarwel zegt.
we hebben een afspraak dat hij 2 weken vakantie heeft bij thuis komst, en daarna weer 'gewoon" gaat mee draaien, en inderdaad niet thuis drinken bij de kinderen, met uitzondering van gelegenheden, dat gaat dus nooit goed, het drinken is elke dag.
tijd voor mezelf heb ik om de 2 maanden volop.
Ik ben niet van plan mij hierbij neer te leggen, vrijen vind ik een belangrijk concept binnen een huwelijk, dus als de therapie niet aan slaat, ben ik vertrokken, ik ben alles behalve tevreden met deze situatie met hem, ik mag toch liefde verwachten van mijn echtgenoot, en wat mij nog meer bezighoud, heeft hij geen behoefte aan vrijen dan?
De eerste paar keren van onze relatie, dat hij thuis kwam na 2 maanden varen, bereide ik mij voor op zijn thuiskomst alsof er heel wat stond te gebeuren, mooi lingerie setje, lekker ruiken, romantische sfeer in huis, de hele mikmak zeg maar, er gebeurde steeds helemaal niets, ik brandde van verlangen, hij niet. Ik heb aan hem gevraagd na die paar keren, hoe zit dat nou eigenlijk?Ik moest niet teveel verwachten als hij thuis kwam, want hij was altijd moe van het reizen, maar wat blijkt ik moet eigenlijk hélemaal niks verwachten op dat gebied, daar ben ik nu wel achter onder tussen! Het vragen of hij aub met mij wil vrijen ben ik onder tussen zó beu.... ik kende dit fenomeen niet, nog nooit mee gemaakt bij geen enkele man.
Twee maanden en twee weken moeten wachten, dan 6 weken teleurstelling, keer op keer, is ook geen leven.
Zou ern half jaar ziek melden geen optie zijn?
En verwacht niet teveel, je hebt nu zoveel eisen en wensen.
Dat ik mij kan voorstellen dat je man denkt, dit is zoveel ik kies voor de makkelijke weg.
Probeer het plaatje even te scheiden in je hoofd.
Deze relatie redden gaat heel veel energie kosten.
Je man zal heel veel energie moeten steken in het stoppen met drinken.
Zelf heb je ook denk ik genoeg om aan te werken als ik dit zo lees.
Bouw geen luchtkastelen in je hoofd, jullie gaan zo te lezen een heel traject in, onderschat dit niet.
Hmm je schrijft in je vorige reactie dat je er ondertussen achter bent niets van hem te moeten verwachten maar legt ondertussen toch weer de bal bij hem?quote:
litlle lady, was je ex ook zeeman? het zal je toch maar zo zijn hé...ja vreselijk is dat, helemaal opgedoft daar staan, je voelt je zo verschrikkelijk stom, ik heb er geen woorden voor, je voelt je afgewezen echt vreselijk is het....
Ja ik weet dat verandering/verbetering alleen plaats kan vinden als hij het zelf wil, dit is ook wat ik besproken heb met de therapeute, zij gaat proberen om erachter te komen wat hij zelf eigenlijk graag wil in het leven, ik heb werkelijk geen idee, ik probeer het uit hem te trekken maar ik krijg zo weinig reactie, of helemaal geen reactie, en waarom hij zo weinig behoefte aan vrijen heeft, wat hoogstwaarschijnlijk toch echt drank gerelateerd is, dus als hij daar zelf ook verbetering in wil, zal hij toch eerst een half jaar moeten stoppen met drinken om te zien wat er met zijn libido gebeurt.
Stel dat hij dat niet eens wil doen, dan is het voor mij panklaar.
Hij weet dat dit mijn laatste poging is, tenminste ik heb hem dat wel verteld, ik weet niet of hij het serieus neemt, heb wel vaker met scheiden gedreigd.
waarom ik een relatietherapie begin? omdat ik ergens hoop heb, hoop dat het door hem door zal dringen dat hij op het punt staat alles te verliezen aan drank, en dat het niet waard is, en dat het tijd word om eens echt een punt achter het vele drinken te zetten, en voor z'n gezin te gaan, dat hij deze kans nog pakt voor het echt te laat is, en hij een eenzaam man sterft met heel veel spijt en berouw, want ook zijn volgende relatie zal op deze manier geen kans van slagen hebben, en ik weet niet of de volgende vrouw ook zoveel geduld gaat hebben als ik.
Als hij dan hierna nog steeds een blikje bier open trekt zonder gelegenheid, om 12:00, waar de kinderen bij zijn dan is het klaar, dan wil hij het echt niet, en zal het nooit gebeuren. en wat gebeurt er met hem als hij weer alleen is, en meer gaat drinken?? En dan moet ik mijn kinderen bij hem brengen bijvoorbeeld..... dat is eigenlijk nóg erger, nu ben ik zelf gewoon bij de kinderen terwijl hij drinkt, dan niet meer, en dan heb ik helemaal nergens meer wat over te zeggen wat hij doet, en moet je allerlei vervelende instanties inschakelen om je kinderen onder toezicht hun vader te laten zien etc, voor je het weet word het een nare vechtscheiding, waar ik absoluut geen trek in heb, en wat is dan erger? En wat is dan beter voor de kinderen?
dus daarom relatietherapie... baat het niet, schaad het niet, vanuit daar zien we wel weer verder.
Ik heb echt hoop dat hij bepaalde zaken in het juiste perspectief gaat zien, en dat hij bereid is zich hierin te schikken
het worden geen 10 gesprekken, het word langdurig, ook zitten er steeds 2 maanden op zee tussen, en heeft hij tijd om na te denken, en krijgt genoeg stof om na te denken! Dit is wat de therapeut zelf heeft gezegd.
het is wel ironisch, hij heeft in zijn jongere jaren als zeeman vaak de dames van plezier bezocht, en dus betaald voor seks, en staat nu op het punt geld neer te moeten leggen voor het hebben van geen seks, dmv therapie eigen bijdrage. Het is echt niet te filmen ! het zou nog wel eens met elkaar in verband kunnen staan zelfs, die hoeren bezoekjes zijn denk ik ook niet echt goed voor je mindset op seks gebied, zo een meisje die er eigenlijk helemaal geen zin in heeft betalen voor seks, maar dat is meer voer voor de therapeut.
Nu weten jullie ook meteen hoe de verwekking van zijn zoon is ontstaan, de moeder was ook zo een dame in Costa Rica.
Verder vind ik dit behoorlijk depressief overkomen? Wat hartstikke begrijpelijk is natuurlijk. Echter de negatieve aannames over hoe hij zijn single leven zal slijten, de aanname (lees pessimistische vooruitblik) over hoe een omgangsregeling zal lopen? Je haalt jezelf meer negativiteit op de schouders dan nodig? Misschien is het een manier om teleurstelling te voorkomen, ik weet het niet maar als ik een goede vriend van je was geweest zou me dit wel zorgen baren. Ook vanwege je kinderen. Ik geloof erin dat je eerst voor jezelf moet zorgen voordat je goed voor anderen kunt zorgen.
En tja, ik ben er ook geen expert in, en zijn levensstijl is niet fraai geweest m.b.t. vrouwen van lichte zeden (wat zegt zoiets over het beeld dat hij heeft over vrouwen en over zichzelf?), maar als jij (al dan niet in je emotie, want ja afwijzingen krijgen van iemand waarvan je houdt zijn verschrikkelijk) iemand zo afschildert en dus zo tegen iemand aan kijkt en dat ook zo naar hem hebt geventileerd, dan kan ik me wel voorstellen dat z'n libido een beetje weg is gezakt? Dat komt dan misschien nog eens over het alcohol gebruik heen? Let op, ik voer hier geen discussie over een schuld vraag. Het is meer dat, als je zo vernietigend over iemand oordeelt, dan voelt een persoon zich ook niet vrij meer om te kunnen praten? En praten is toch wel een eerste vereiste om die negatieve spiraal te doorbreken?
Dus ja, dan kom ik weer terug bij eerst voor jezelf zorgen? Hoe ga jij ervoor zorgen dat je z.s.m. weer lekker in je vel zit?
toch ben ik verliefd op hem geworden, en zag ik een toekomst voor ons, die zie ik nog steeds, misschien een luchtkasteel inderdaad. Ook daar zal ik misschien tijdens de gesprekken met therapie wellicht achter komen, op een manier dat ik het zelf ga zien. Iedereen kan je van alles zeggen, zoals jullie doen, maar wanneer ga je zelf ook zo denken? of zelf daar achter staan? Ik merk dat ik bang ben voor wat komen gaat, aan de ene kant denk ik alles komt goed, en aan de andere kant denk ik hoe dan? En je kinderen niet naar een alcoholist brengen, tja, hij heeft het recht om zijn kinderen te zien na een scheiding, ik ben geen rechter die daarover bepaald, en mijn dochters zonder vader laten opgroeien is ook niet echt het doel. laten we alsjeblieft hopen dat het allemaal niet zo ver hoeft te komen. Hoe ga ik ervoor zorgen dat ik weer lekker in me vel kom? Ik zet alles in op die therapie, het zal een eye-opener worden voor hem of voor mij, of zelfs voor beide, wij komen hier niet zelf uit, ik ben blij dat we begeleiding krijgen, we hebben het hard nodig, ook ik merk ik wel.
trekken aan een dood paard? hm....ja, zo voelt het wel ja
[ Bericht 2% gewijzigd door marilyn-monroe op 28-07-2016 20:42:10 ]
je kijkt veel te ver voor uit voor "we" .. schakel eens terug en ga eens kijken wat goed voor je kinderen en jou is op dit momentquote:
en wacht die therapie af.
Ik denk dat je gewoon even rustig moet afwachten en bespreek je eigen problemen met mensen/ therapeut.
je bent nu al problemen aan het oplossen die er al helemaal niet zijn en beeld je dingen in die waarschijnlijk helemaal niet gaan gebeuren hoe jij het nu inkleurt.
En inderdaad wist ik waar ik aan begon, ik heb dat risico met hem genomen, ik dacht dat hij de kracht kon vinden, dmv een gezin stichten, om te stoppen met drinken, maar dat blijkt toch veel moeilijker voor hem te zijn dan ik heb ingeschat, en nu zitten we met de gebakken peren.
[ Bericht 10% gewijzigd door marilyn-monroe op 01-08-2016 21:34:55 ]
In principe heb je dit topic en de therapie dan ook niet nodig hequote:
Van sommige dingen weet je gewoon dat ze gaan gebeuren, ik weet dus zeker dat mijn man dagelijks nog veel meer gaat drinken zodra wij niet meer bij elkaar zijn, ik steek mijn handen er voor in het vuur, gegarandeerd dat hij meer en meer gaat drinken. Dus als ik voorruit kijk en met die wetenschap, dan gaan die zaken echt wel gebeuren allemaal, en dat weerhoud mij er ook van om stappen richting scheiding te gaan maken, want als dat om de hoek op ons ligt te wachten, dan heb ik ons daar allemaal mee, de kinderen, mezelf en hem. Nu zitten we allemaal onder 1 dak, en kan ik alles nog een beetje in goede banen lijden, maar uit elkaar, zijn alle touwtjes los, en dat beangstigd me nog het meest, dus daarom zoek ik een oplossing, een oplossing om dragelijk met elkaar oud te worden, ik zoek geen perfectie, ik ben zelf ook niet perfect, maar het moet wel dragelijk zijn en blijven, en het feit dat wij geen intimiteit hebben, niet vrijen, en steeds verder van elkaar verwijderd raken, is ondraaglijk voor mij geworden, iedereen is heel gauw van het scheiden, maar ik denk dat scheiden, in onze situatie, alleen maar meer problemen met zich mee gaat brengen.
Je hebt een visie in je hoofd en wat jij wilt zal gebeuren (denk je).
Therapie begint met een stukje overgave en loslaten, onbreekt dat hoef je er niet eens aan te beginnen.
ik ben bereid om alles te geven wat ik in me heb, ik wil zo graag dit gezin bij elkaar houden, echt!
[ Bericht 42% gewijzigd door marilyn-monroe op 01-08-2016 21:45:04 ]
Nu loop je vanaf de zijkant wanhopig te roepen naar hem wat hij moet doen, wat jij wilt en wat jij denkt dat hij gaat missen.
Ik denk dat dit voor hem heel beklemmend overkomt en juist kan afschrikken.
loslaten en overgeven aan de therapie en eens kijken wat je man wilt.quote:
nee die opmerking ken ik niet, maar daar komt het eigenlijk wel op neer ja, het zal inderdaad beklemmend over kunnen komen, maar ik zie geen andere weg, hoe zou ik dit anders moeten doen?
(misschien overheen gelezen)
wat wilt je man eigenlijk nu en in de toekomst
en zeg niet drinken, dat wilt die waarschijnlijk niet dat doet ie gewoon om welke reden dan ook
Daarnaast: je schreef over zijn geschiedenis. Laat ik het maar samenvatten als verwaarlozing? Hij verwaarloost zichzelf (om wat voor reden dan ook). Hij verwaarloost jou blijkbaar ook, emotioneel gezien. Kun je van iemand die zichzelf verwaarloost verwachten dat hij opeens anderen, zijn naasten, niet verwaarloost?
Jij snapt wel dat hij minstens 4 maanden niet kan gaan varen dan he.quote:
anders blijft hij gewoon doorgaan op de weg waarop hij zich al heel lang bevind, het is voor hem vertrouwelijk dat drinken hem door de dagen heen helpt, maar dat moet nou juist verbroken worden.
even een realiteitscheck en dat jij de eerste weken als de schuldige wordt aangewezen van al zijn angsten en gebreken waar hij (van jou) mee moet dealen.
onderschat het niet..gewoon niet.
je denkt dat dit een klote situatie is, nou berg je maar.
niet om je bang te maken, maar om je te waarschuwen.
Good luck..iets minder ik ik ik.en iets meer kijken wat zijn probleem met jou is en kijken wat er aan jou moet veranderenquote:
ik ben er klaar voor, kom maar op met die beschuldigingen, kom maar op met alles, ik ben klaar voor alles wat komen gaat, als het hem en ons helpt, en brengt naar een betere toekomst, ja hoor!
en wat geluk..het is niet hopeloos.
Lieve lieve marilyn-monroe,quote:
Van sommige dingen weet je gewoon dat ze gaan gebeuren, ik weet dus zeker dat mijn man dagelijks nog veel meer gaat drinken zodra wij niet meer bij elkaar zijn, ik steek mijn handen er voor in het vuur, gegarandeerd dat hij meer en meer gaat drinken. Dus als ik voorruit kijk en met die wetenschap, dan gaan die zaken echt wel gebeuren allemaal, en dat weerhoud mij er ook van om stappen richting scheiding te gaan maken, want als dat om de hoek op ons ligt te wachten, dan heb ik ons daar allemaal mee, de kinderen, mezelf en hem. Nu zitten we allemaal onder 1 dak, en kan ik alles nog een beetje in goede banen lijden, maar uit elkaar, zijn alle touwtjes los, en dat beangstigd me nog het meest,
Je klinkt precies zoals ik een paar maanden geleden. Dezelfde angst, hetzelfde onterechte gevoel van verantwoordelijkheid en dezelfde ijdele hoop dat hij ineens op wonderbaarlijke wijze het licht zal zien en zal gaan veranderen, als jij maar hard genoeg je best doet.
Ik heb zelf ook jaren lang gevochten, gestreden en iedere keer zonder resultaat. Ik was ontzettend bang voor het effect dat het op onze kinderen zou hebben als papa en mama ineens niet meer bij elkaar zouden zijn. De oudste is echt een papa's kindje, ik wist dat het haar ontzettend veel verdriet zou doen als ze haar vader niet meer elke dag zou zien. Maar bovenal was ik, net als jij, doodsbang voor wat er met hem zou gebeuren als ik zou opgegeven. Als ik zou opgegeven had hij niks meer.
Ik wist dat de kans dat hij dan zou opgegeven en er een einde aan zou maken zeer groot was.SPOILERGeen huis, geen inkomen enkel torenhoge schulden.
Als hij er een einde aan zou maken omdat ik bij hem weg was gegaan zouden mijn kinderen op moeten groeien zonder vader en dat zou dan mijn schuld zijn. ..zo dacht ik toen..
Maar ik vergat één ding en dat is dat hij ten alle tijden verantwoordelijk is en blijft voor zijn eigen leven, voor de keuzes die hij maakt en de dingen die hij doet.
Ik heb jaren lang gevochten, hem ontelbare kansen gegeven en die heeft hij niet aangepakt. Dat was zijn keuze en zijn verantwoordelijkheid. Ik was uitgeput van het vechten, weggaan was een reactie uitgelokt door zijn gedrag.
Als hij zou besluiten om op te geven en er een einde aan te maken op het moment dat ik mijn handen van hem af zou trekken zou dat volledig zijn eigen keuze zijn. Ik zou daar op geen enkele manier verantwoordelijkheid voor dragen.
Hoe hij zou reageren op het moment dat ik aan zou geven dat ik zo niet verder kon en dat ik niet langer zijn reddingsboei zou zijn was volledig zijn eigen keuze en verantwoordelijkheid.
Jij bent op geen enkele manier verantwoordelijk voor zijn leven. Hij en hij alleen is verantwoordelijk voor wat hij doet en ook voor de gevolgen van zijn gedrag.
Je neemt nu iedere keer dat hij zijn verantwoordelijkheid niet neemt die verantwoordelijkheid over omdat jij en met name jullie kinderen er de dupe van zouden worden als je dit niet zou doen. Heel begrijpelijk maar daarmee hou je het probleem eigenlijk in stand. Hij hoeft de verantwoordelijkheid niet te nemen want hij weet dat jij het toch wel zult doen.
Bij hem weggaan betekent niet dat je direct van hem moet scheiden.quote:dus daarom zoek ik een oplossing, een oplossing om dragelijk met elkaar oud te worden, ik zoek geen perfectie, ik ben zelf ook niet perfect, maar het moet wel dragelijk zijn en blijven, en het feit dat wij geen intimiteit hebben, niet vrijen, en steeds verder van elkaar verwijderd raken, is ondraaglijk voor mij geworden, iedereen is heel gauw van het scheiden,
De situatie zoals hij nu is, is voor jou ondragelijk. Toch hou je het zelf in stand door iedere keer weer de verantwoordelijkheid die hij niet neemt over te nemen.
Voor jou of voor hem?quote:maar ik denk dat scheiden, in onze situatie, alleen maar meer problemen met zich mee gaat brengen.
Als je nu zou mogen kiezen tussen de situatie zoals hij nu is en een situatie dat jullie uit elkaar zijn (en dan zonder rekening te houden met het effect dat het eventueel op hem zou hebben als jullie uit elkaar gaan, dus alleen puur vanuit jezelf en de kinderen), waarvoor zou je dan kiezen?
Nee je wist niet waar aan je begon, je onderschatte het en dacht dat jij hem wel kon redden.quote:En inderdaad wist ik waar ik aan begon, ik heb dat risico met hem genomen, ik dacht dat hij de kracht kon vinden, dmv een gezin stichten, om te stoppen met drinken, maar dat blijkt toch veel moeilijker voor hem te zijn dan ik heb ingeschat, en nu zitten we met de gebakken peren.
Maar het is nutteloos om over dat soort dingen na te gaan denken. Je hebt toen die keuze gemaakt, daar kun je nu niks meer aan veranderen, de situatie is nu gewoon zoals hij is, punt.
Het is ook zijn verantwoording, je heb helemaal gelijk, ik ben alleen nog niet klaar met vechten merk ik wel, ook hoop ik ergens in die therapie een sterk besluit te kunnen nemen, en meer over mezelf te leren, mocht het tot scheiden komen, dan zou ik wel blij zijn met een goede begeleiding daarin, misschien om er in mijn hoofd vrede mee te krijgen, en houden. Als ik straks wel alleen verder ga met de kinderen, dan wil ik sterk zijn, en met niet al te veel twijfels, of verkeerde beslissingen vanuit emoties, dat soort dingen. Ik heb de grens steeds verlegd, ik geef het nog een paar maanden, ik geef het nog een paar maanden, enz. En dan kom ik toch weer bij, wat als hij ook goed door krijgt dat er een besluit aan zit te komen om te stoppen met elkaar, wat gaat dát met hem doen, legt hij zich daar heel makkelijk bij neer, of word hij wakker geschud en gaat er alsnog voor? Het is dus inderdaad nu alles of niets.
En als we dan echt uit elkaar zijn, zal ik er alles aan doen om de kinderen zoveel mogelijk last hiervan te laten hebben.
Op dinsdag 2 augustus 2016 06:50 schreef marilyn-monroe het volgende:Goedemorgen allemaal, madam april? Je schrijft een paar maanden geleden? Hoe staat je situatie er nu voor? Je bent inmiddels gescheiden? Hoe gaat het met je? En je ex? En de kinderen? Hoe heb je dit allemaal gedaan?
Het is ook zijn verantwoording, je heb helemaal gelijk, ik ben alleen nog niet klaar met vechten merk ik wel, ook hoop ik ergens in die therapie een sterk besluit te kunnen nemen, en meer over mezelf te leren, mocht het tot scheiden komen, dan zou ik wel blij zijn met een goede begeleiding daarin, misschien om er in mijn hoofd vrede mee te krijgen, en houden. Als ik straks wel alleen verder ga met de kinderen, dan wil ik sterk zijn, en met niet al te veel twijfels, of verkeerde beslissingen vanuit emoties, dat soort dingen. Ik heb de grens steeds verlegd, ik geef het nog een paar maanden, ik geef het nog een paar maanden, enz. En dan kom ik toch weer bij, wat als hij ook goed door krijgt dat er een besluit aan zit te komen om te stoppen met elkaar, wat gaat dát met hem doen, legt hij zich daar heel makkelijk bij neer, of word hij wakker geschud en gaat er alsnog voor? Het is dus inderdaad nu alles of niets.
En als we dan echt uit elkaar zijn, zal ik er alles aan doen om de kinderen zoveel mogelijk last hiervan te laten hebben.