Ik herken het wel. Ik kan er soms zo intens van genieten allemaal... En dan weer ineens BAM, bus van linksquote:Op donderdag 2 juni 2016 15:37 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Het is lastig vaak/soms, zeker omdat m'n zelfvertrouwen me soms zomaar aardig wat stappen terug kan gooien, of het gebrek aan zelfvertrouwen in elk geval. Ik ben gelukkig, zielsgelukkig, maar m'n leven is nog steeds niet makkelijk. Als dat enigszins te begrijpen is, want het is nogal een contrast. Ik ben gelukkig, maar regelmatig angstig voor de toekomst en aan het strugglen met m'n huidige struggles.
En mijn keuken is ook nooit schoon schoon.
quote:Op donderdag 2 juni 2016 12:14 schreef Donnie-Brasco het volgende:
[..]
Yep, misschien een keer of 5 geslikt. Helpt goed als je echte paniek hebt. Slikte het meestal als ik naar bed ging, omdat ik dan altijd ging liggen malen en dat uitmonden in paniek. Hielp goed bij mij. Volgens mij ontstaat er wel gewenning, dus zal ze niet slikken als M&M's
Heel erg bedankt!quote:Op donderdag 2 juni 2016 12:33 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ja.
En met een paar andere benzo's.
Zoals Donnie-Brasco al heeft aangegeven, is het verstandig er geen gewoonte van te maken dergelijk spul vaker te gebruiken, omdat je bij gewenningsverschijnselen er nog een probleem bij krijgt.
Maar zolang je op een verstandige manier met dit spul om kunt blijven gaan, is denk ik het risico hierop niet zo groot en je hebt dat spul wellicht niet voor niets gekregen.
En houd er rekening mee dat dit spul per persoon een verschillende effectiviteit kan hebben. Kan bijvoorbeeld zijn dat je van 1 pilletje zo je nest in rolt, maar kan ook zijn dat je zeg maar pech hebt en dat je meer moet nemen.
Houd er ook rekening mee dat het even kan duren voordat je het effect hiervan begint te merken en dat je stressniveau ook invloed heeft op de effectiviteit (als je gestrester bent en een lage dosering neemt, kan je de indruk krijgen dat dit spul maar weinig voor je doet).
Het kan ook zijn dat je er slaperig van wordt of zeg maar wat slaapdronkeriger (denk aan deelname verkeer).
Beste is een balans vinden wat voor jou de handigste momenten zijn om het in te nemen en dit is niet alleen maar afhankelijk van hoe je fysiek op dit spul reageert, maar ook bijvoorbeeld omstandigheden (drukke baan waarbij je je goed moet kunnen focussen of bijvoorbeeld als je kinderen hebt en beter niet duf kan zijn en hoe makkelijk je nieuwe voorgeschreven kunt krijgen).
Voor mij is het al een prettig idee dat ik dit spul in huis heb liggen (heb zelf alprazolam, lang verhaal) en alleen al het idee dat ik het heb liggen is voor mij al een kalmerende factor.
Hihi boks! Wel fijn om een soort verklaring te hebben toch? Dat je weet waar sommige dingen vandaan komen enzo. Is 't ook makkelijker om aan te pakkenquote:Op donderdag 2 juni 2016 11:30 schreef Snowbells het volgende:
* Snowbells schuift aan.
Na maanden, misschien wel jaren eindelijk eens naar de huisarts gegaan. Test gedaan, gesprek gehad. Uitgekomen op een angststoornis.Niet erg verbazingwekkend, wel confronterend.
Meteen afspraken bij de psycholoog en medicijnen voor tijdens paniekaanvallen (iemand ervaring met oxazepam?).
Feelsslightlygoodman.
Same here ja, ik zet er ook gewoon huishoudelijke taakjes en 'douchen' enzo op, heb je toch iets af kunnen strepenquote:Op donderdag 2 juni 2016 15:20 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Dat zou ik sowieso ook al moeten doen om 't huishouden gedaan te krijgen, maar soms ook om het gevoel te hebben dat ik wel iets gedaan heb, wat in dit stadium van m'n project/leven wel handig is soms, anders kan ik 's avonds echt uitgezoned op de bank zitten met een kutgevoel omdat het allemaal niet ging zoals ik wilde. Dan zijn dat soort dingen erbij zetten een manier om te bedenken dat ik op z'n minst iets heb gepresteerd
Herkenbaar jaquote:Op donderdag 2 juni 2016 15:31 schreef DancingPhoebe het volgende:
Mijn keuken is geloof ik nooit schoonIk heb de varianten Duidelijk Vies en Op Het Oog Schoon in de aanbieding.
Laatste klopt ook zeker. Ik heb paniekstoornis met agorafobie, betekend dus dat ik tijdens die periodes ook niet in het openbaar durf te treden. Soms kon het niet anders en moest het echt, had ik gewoon oxazepam mee en dan durfde ik wel. Wetende dat ik kon terug vallen op die pil. Na de eerste keer dat ik het had genomen was het heel verraderlijk om het de volgende dag weer te doen, omdat opeens de stress een soort van weg is (je geeft er allemaal geen reet meer om, je wilt gewoon gaan slapen). Daar wel opgelet want voor je het weet slaap je zonder die shit niet meer.quote:Op donderdag 2 juni 2016 20:45 schreef Snowbells het volgende:
[..]
[..]
Heel erg bedankt!
Fijn om te weten dat het werkt en ik had sowieso al bedacht om het niet te gebruiken als snoepjes. Het idee dat ik iets tegen mijn paniekaanvallen heb werkt al enigzins kalmerender.
Ik heb nu al een paar keer een telefoontje van UWV gehad zonder aankondiging van tevoren (ook al hebben ze beloofd eerst een brief te sturen). En een keer een brief "we bellen u op <dag en tijd> en dan de hele dag niets. Ik háát telefoongesprekken (neem zelfs niet altijd op als mijn moeder belt), maar anonieme nummers (lees: UWV) laten me echt panieken.quote:Op vrijdag 3 juni 2016 09:16 schreef Lonaa het volgende:
Vorige week de re-integratiecoach een mail gestuurd om de afspraak een tijdje te verzetten.
Mailde hij terug: 'Ik bel je morgen'
Ja, vriend, dat geeft stress.
Ik gemaild dat dat niet nodig is, belt ie 2 dagen later.
Beetje bakkeleien, afspraak gemaakt voor over 2 weken. Wilde ik niet, maar hij wel. Fine.
Mailt ie me nu dat ie die dag niet kan, of ik een dag eerder kan, of 2 dagen eerder. Ik had al aan de telefoon gezegd van niet, want druk en rust en ARGH. Hij lijkt het echt niet te begrijpen godsamme.
Je bent niet de enigequote:Op vrijdag 3 juni 2016 10:52 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Ik heb nu al een paar keer een telefoontje van UWV gehad zonder aankondiging van tevoren (ook al hebben ze beloofd eerst een brief te sturen). En een keer een brief "we bellen u op <dag en tijd> en dan de hele dag niets. Ik háát telefoongesprekken (neem zelfs niet altijd op als mijn moeder belt), maar anonieme nummers (lees: UWV) laten me echt panieken.
Haha dat zijn mijn huisarts ook al. Vind het eerste gebruik ook wel een beetje intimiderendquote:Op donderdag 2 juni 2016 21:47 schreef Donnie-Brasco het volgende:
[..]
Laatste klopt ook zeker. Ik heb paniekstoornis met agorafobie, betekend dus dat ik tijdens die periodes ook niet in het openbaar durf te treden. Soms kon het niet anders en moest het echt, had ik gewoon oxazepam mee en dan durfde ik wel. Wetende dat ik kon terug vallen op die pil. Na de eerste keer dat ik het had genomen was het heel verraderlijk om het de volgende dag weer te doen, omdat opeens de stress een soort van weg is (je geeft er allemaal geen reet meer om, je wilt gewoon gaan slapen). Daar wel opgelet want voor je het weet slaap je zonder die shit niet meer.
Ook als je de volgende dag belangrijk tentamen/vergadering of wat dan ook heb: niet voor het slapen in nemen, want je bent de volgende dag behoorlijk duf. Eerste keer dat ik het nam kon ik de volgende dag niks volgen tijdens college
UWV laat ook geen voicemails achter. En dan wél dreigen Ziektewet stil te zetten als ik zeg dat ik mijn telefoon niet altijd op kan nemenquote:Op vrijdag 3 juni 2016 11:28 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Je bent niet de enige
Zelfs dat van die anonieme nummers herken ik wel
Heb m'n voicemail op een gegeven moment ook maar uitgezet, want 3 van de 4 keer kreeg ik de melding dat ik een voicemailbericht had en hoorde ik bij 't afluisteren daarvan alleen maar 1 seconde geroezemoes waarna die persoon ophing
Euforie is wel echt een heel groot woord. Ik heb dan nu dat gehad, maar laatste keer kan wel 4 jaar geleden zijn. Maar je hebt toch wel soms momenten dat je toch wel blij/gelukkig bent of hoop hebt?quote:Op zondag 5 juni 2016 22:10 schreef Luchtbel het volgende:
Sterkte. Ik hoop dat het je lukt om door te gaan.
Soms ben ik verbaasd over de momenten van euforie die jullie soms wel kunnen ervaren. Ik heb dat niet.
Ik weet dat het woord euforie wel groot was enzo. Maar ik lees wel vaker bijvoorbeeld, dat iemand weer helemaal doen is na leuk weekend ofzo. Dat soort dingen.quote:Op zondag 5 juni 2016 22:30 schreef Donnie-Brasco het volgende:
[..]
Euforie is wel echt een heel groot woord. Ik heb dan nu dat gehad, maar laatste keer kan wel 4 jaar geleden zijn. Maar je hebt toch wel soms momenten dat je toch wel blij/gelukkig bent of hoop hebt?
Of heb je dat helemaal niet? Zal ook wel aan het soort klachten liggen, paniekstoornis is toch weer wat anders dan een depressie.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt. Het is vaak alsof ik elke dag afwisselend de laatste drie fases van mijn eigen crisisplan door loop. En dat meerdere leren per dag. Echt iets als leuk ervaren lukt niet. Als ik nog niet gek was dan was ik het hier wel van gewordenzeg maar. Ik heb ook steeds het gevoel dat ik te weinig tijd heb. Dat helpt ook niet mee. Soms zou ik het wel willen, even blij voelen of opluchting als iets is meegevallen of voorbij is. Maar alles is zo'n chaos en het gaat te snel in mijn hoofd. Er lijkt gewoon geen plek voor te zijn.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Mon 'en!
quote:Op woensdag 8 juni 2016 11:33 schreef bloempjuh het volgende:
Lang verhaal,sorry.Sterkte bloempjuh. Ik denk wel dat er fulltime mee bezig zijn meer oplevert dan de paniekaanvallen fulltime met jou bezig te laten zijn. Maar het is wel kut, ja.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik heb er al vijf gehad vandaag. Ben nu zó kapot dat ik mijn laatste serie opdrachten lekker laat schieten.quote:Op woensdag 8 juni 2016 17:57 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Sterkte bloempjuh. Ik denk wel dat er fulltime mee bezig zijn meer oplevert dan de paniekaanvallen fulltime met jou bezig te laten zijn. Maar het is wel kut, ja.
Ik weet hoe je je voelt, paniekaanvallen kunnen echt heel vermoeiend zijn. Maar als je gaat slapen zit je na 3 uur slaap weer stijf overeind in je bed. Veel succes komende periode, ik hoop dat je een beetje rust kan vinden.quote:Op woensdag 8 juni 2016 19:18 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Ik heb er al vijf gehad vandaag. Ben nu zó kapot dat ik mijn laatste serie opdrachten lekker laat schieten.
Ik heb dat spul ooit ook een tijdje gebruikt. Kan niet echt zeggen dat het veel voor me deed, maar meen dat ik wel de indruk had dat het wel wat deed.quote:Op vrijdag 10 juni 2016 19:35 schreef duracellkonijntje het volgende:
Sinds een kleine week neem ik elke dag een tablet Sint Jans Kruid. Wauw, dat spul doet m'n mood verbeteren! Schijnt dezelfde werking te hebben als antidepressieve bij angstklachten en milde depressieklachten, ik voel me zo veel beter met dat spul. Dit is echt een blijvertje. Ik ben weer vrolijker, energieker, leuker in de omgang. Kortom, fantastisch!
Voor zwaardere depressies scheen het ook niet veel te doen. Tot nu toe is het effect zeker gewenst. Heb je het idee dat dit zwaar op je lever werkt?quote:Op vrijdag 10 juni 2016 20:36 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik heb dat spul ooit ook een tijdje gebruikt. Kan niet echt zeggen dat het veel voor me deed, maar meen dat ik wel de indruk had dat het wel wat deed.
Ik weet niet of je verder nog iets gebruikt dat op je lever werkt, maar hier kan je beter wat voorzichtig mee zijn.
Er werd veel voor gewaarschuwd (ik had me van tevoren goed ingelezen en ging doordacht te werk), maar of het daadwerkelijk effect op m'n lever had, weet ik niet, daar ik toen nog geen regelmatige bloedonderzoeken had en geen klachten had die met lever-issues in verband konden worden gebracht (wat natuurlijk niet wil zeggen dat er niks aan de hand was).quote:Op zaterdag 11 juni 2016 13:39 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Voor zwaardere depressies scheen het ook niet veel te doen. Tot nu toe is het effect zeker gewenst. Heb je het idee dat dit zwaar op je lever werkt?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Mon 'en!
quote:Op zaterdag 11 juni 2016 16:37 schreef bloempjuh het volgende:
Is er een mogelijkheid voor jou om je opgebouwde spanning(en) op een andere manier te lozen?SPOILER: leeggemaaktOm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Spoiler heb ik leeggemaakt btw, voor geval je de inhoud wilt wissen later.
[ Bericht 6% gewijzigd door magnetronkoffie op 11-06-2016 16:54:28 ]
Thanks.quote:Op zaterdag 11 juni 2016 16:49 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Is er een mogelijkheid voor jou om je opgebouwde spanning(en) op een andere manier te lozen?
Spoiler heb ik leeggemaakt btw, voor geval je de inhoud wilt wissen later.
Dat klinkt héél bekend. Mijn psych zegt daar nog nooit van gehoord te hebben, maar ik ben nerveus over het 'wegvallen' van de paniek. Ik weet nu bijna 100% zeker wat voor gevolg ik kan verwachten bij grote groepen mensen, telefoontjes, plotselinge geluiden en andere 'enge' dingen. Blinde, verlammende bijna-doodsangst.quote:Op zaterdag 11 juni 2016 21:18 schreef Luchtbel het volgende:
Dat nodig hebben schijnt ook vaak voor te komen als een soort euhm bijkomende soms onbewuste angst voor de angst zeg maar. Dat er onderhuids extra spanning wordt opgebouwd omdat er angst is voor het hebben van een paniekaanval. Als de paniekaanval er dan eenmaal is dan is het er en valt dat deel even weg. Ik weet niet of het bij jou zo is. Maar het schijnt erg vaak voor te komen. Succes.
quote:Op zaterdag 11 juni 2016 22:19 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Dat klinkt héél bekend. Mijn psych zegt daar nog nooit van gehoord te hebben, maar ik ben nerveus over het 'wegvallen' van de paniek. Ik weet nu bijna 100% zeker wat voor gevolg ik kan verwachten bij grote groepen mensen, telefoontjes, plotselinge geluiden en andere 'enge' dingen. Blinde, verlammende bijna-doodsangst.
Het is niet fijn, verre van. Maar het is wél elke keer hetzelfde. Het is voorspelbaar. Niet te controleren, maar ik wéét dat het na 5-15 minuten weg is.
Gek. Het is in elke module die ik heb gevolgd over angst of emotieregulatie wel ter sprake gekomen. Maar goed, ik ben geen dokter. Ik denk dat het wel heel belangrijk is om te proberen de oefeningen te doen. Ik hoop dat het je lukt. Waarom zie je zo tegen dinsdag op?quote:Op zaterdag 11 juni 2016 22:19 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Dat klinkt héél bekend. Mijn psych zegt daar nog nooit van gehoord te hebben, maar ik ben nerveus over het 'wegvallen' van de paniek. Ik weet nu bijna 100% zeker wat voor gevolg ik kan verwachten bij grote groepen mensen, telefoontjes, plotselinge geluiden en andere 'enge' dingen. Blinde, verlammende bijna-doodsangst.
Het is niet fijn, verre van. Maar het is wél elke keer hetzelfde. Het is voorspelbaar. Niet te controleren, maar ik wéét dat het na 5-15 minuten weg is.
Omdat ik bang ben op mijn flikker te krijgen van mijn psych. Ik voel me alsof ik zwaar gefaald heb vandaag. Alsof ik mijn best niet heb gedaan.quote:Op zaterdag 11 juni 2016 23:10 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Gek. Het is in elke module die ik heb gevolgd over angst of emotieregulatie wel ter sprake gekomen. Maar goed, ik ben geen dokter. Ik denk dat het wel heel belangrijk is om te proberen de oefeningen te doen. Ik hoop dat het je lukt. Waarom zie je zo tegen dinsdag op?
Dit wordt de derde afspraak. Het vóelt als falen.. en om een of andere reden staat falen gelijk aan een misdrijf, in mijn hoofd.quote:Op zondag 12 juni 2016 00:50 schreef Luchtbel het volgende:
Oh zo. Sorry. Ik denk dat je daar niet over in hoeft te zitten. Je bent er toch net mee begonnen.
Heb je je best dan ook daadwerkelijk niet gedaan?quote:Op zondag 12 juni 2016 00:18 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Omdat ik bang ben op mijn flikker te krijgen van mijn psych. Ik voel me alsof ik zwaar gefaald heb vandaag. Alsof ik mijn best niet heb gedaan.
Je denkt toch niet dat mijn gedachten over mezelf ook maar enigszins realistisch zijn als ik me zo down voel..?quote:Op zondag 12 juni 2016 12:34 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Heb je je best dan ook daadwerkelijk niet gedaan?
Om eerlijk te zijn, denk ik van wel.quote:Op zondag 12 juni 2016 12:42 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Je denkt toch niet dat mijn gedachten over mezelf ook maar enigszins realistisch zijn als ik me zo down voel..?
De hele dag op een terrasje zitten, hoeft natuurlijk niet per definitie negatief te zijn he?quote:Nee, ik wéét dat ik keihard mijn best doe. Als ik nou de hele dag op een terrasje had gezeten, had mijn psych een goede reden om me op mijn donder te geven. Maar ik voelde me zelfs niet in staat om zelf naar de slaapkamer te lopen.
Als je de hele dag op een terras had gezeten zou je psych je feliciteren en blij voor je zijn omdat het dan blijkbaar ietsje beter met je gaat en je dit soort dingen wilt ondernemen (en ervan geniet). Dus ga nu niet elk leuk ding dat je voor jezelf doet afkrakenquote:Op zondag 12 juni 2016 12:42 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Je denkt toch niet dat mijn gedachten over mezelf ook maar enigszins realistisch zijn als ik me zo down voel..?
Nee, ik wéét dat ik keihard mijn best doe. Als ik nou de hele dag op een terrasje had gezeten, had mijn psych een goede reden om me op mijn donder te geven. Maar ik voelde me zelfs niet in staat om zelf naar de slaapkamer te lopen.
Precies. Dit is een les die ik met trial & error heb geleerd. Uiteindelijk bereik ik hier veel meer mee (zolang ik maar wel elke dag "iets" nuttigs doe (al is het maar lichaamsbeweging oid), anders ga ik me toch weer schuldig voelenquote:Op zondag 12 juni 2016 14:08 schreef Elvi het volgende:
[..]
Als je de hele dag op een terras had gezeten zou je psych je feliciteren en blij voor je zijn omdat het dan blijkbaar ietsje beter met je gaat en je dit soort dingen wilt ondernemen (en ervan geniet). Dus ga nu niet elk leuk ding dat je voor jezelf doet afkraken
Ach, we zuipen, roken en nemen ook allemaal medicatie met z'n allen. Kan moeilijk goed zijn. Ik merk er voorlopig niks van, en het werkt erg goed voor me, dus ik ga er lekker mee door voor nu.quote:Op zaterdag 11 juni 2016 14:17 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Er werd veel voor gewaarschuwd (ik had me van tevoren goed ingelezen en ging doordacht te werk), maar of het daadwerkelijk effect op m'n lever had, weet ik niet, daar ik toen nog geen regelmatige bloedonderzoeken had en geen klachten had die met lever-issues in verband konden worden gebracht (wat natuurlijk niet wil zeggen dat er niks aan de hand was).
Mooi zo!quote:Op maandag 13 juni 2016 20:08 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Ik merk er voorlopig niks van, en het werkt erg goed voor me, dus ik ga er lekker mee door voor nu.
Nou...veel van die dingen kunnen anders behoorlijk goed voor je zijn hoorquote:Ach, we zuipen, roken en nemen ook allemaal medicatie met z'n allen. Kan moeilijk goed zijn.
Heb jij geen rustgevende medicatie om af en toe even aan voldoende slaap en rust te komen? Want dit is toch bijna niet vol te houden lijkt me.quote:Op maandag 13 juni 2016 20:27 schreef bloempjuh het volgende:
Mijn teller staat op 26 paniekaanvallen sinds afgelopen dinsdag. Ga morgen eens navragen of ik mijn meds echt moet laten staan. Ik kom nergens meer aan toe (en de koelkast vult zichzelf niet -zal toch óóit naar buiten moeten-)
Héb ze wel (met veel moeite van huisarts gekregen), maar omdat psych had gezegd "liever niet gebruiken" dacht ik dat het niet mócht. Nu weet ik inmiddels dat het alleen van mezelf niet mocht. Psych schrok wel van "ruim 20 in een week".quote:Op woensdag 15 juni 2016 20:39 schreef zomie het volgende:
[..]
Heb jij geen rustgevende medicatie om af en toe even aan voldoende slaap en rust te komen? Want dit is toch bijna niet vol te houden lijkt me.
Ze zijn verslavend, daarom liever niet. Maar ze zijn pas echt verslavend als je ze elke dag wekenlang gebruikt. Dus als je het kan beperken tot een paar keer per week dan is dat beter. Maar ik heb er zelf een paar maanden elke dag aan gezeten en ben er ook weer vanaf gekomen door langzaam af te bouwen. Je moet dan wel doorzetten, maar het is wel te doen. Sterkte.quote:Op woensdag 15 juni 2016 21:54 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Héb ze wel (met veel moeite van huisarts gekregen), maar omdat psych had gezegd "liever niet gebruiken" dacht ik dat het niet mócht. Nu weet ik inmiddels dat het alleen van mezelf niet mocht. Psych schrok wel van "ruim 20 in een week".
Sterkte aan iedereen die het nodig heeft
Dit inderdaad, ik doe zelf de laatste 3 dagen ook weer oxazepam. Gewoon even om deze tijd door te komen, anders gaat het gewoon fout. Maar zodra het wat rustiger wordt stop ik er ook gewoon weer mee.quote:Op donderdag 16 juni 2016 09:21 schreef zomie het volgende:
[..]
Ze zijn verslavend, daarom liever niet. Maar ze zijn pas echt verslavend als je ze elke dag wekenlang gebruikt. Dus als je het kan beperken tot een paar keer per week dan is dat beter. Maar ik heb er zelf een paar maanden elke dag aan gezeten en ben er ook weer vanaf gekomen door langzaam af te bouwen. Je moet dan wel doorzetten, maar het is wel te doen. Sterkte.
quote:Op zondag 19 juni 2016 20:39 schreef Snowbells het volgende:
Wat een nare week. Nergens zin in, een naar gevoel die maar niet weg gaat. Paniekaanval.
quote:Op zondag 19 juni 2016 22:24 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Ik had er gisteren een die me bijna liet omvallen. Ik kwam terug van de markt (was daar mega-druk) en zodra ik thuis de voordeur opendeed stortte ik bijna in. Gelukkig was mijn lief er om me op te vangen en op de bank neer te zetten. Na een kwartiertje flink hyperen en huilen was 't weer voorbij.
Paniek is zó onderschat (en zó k*t)!
Ja p'cies. Fight or flight. Volgens mij wil mijn lijf tijdens een paniekaanval helemaal niet vechten of vluchten, maar juist opgerold wachten tot het gevaar weg is..quote:Op zondag 19 juni 2016 23:22 schreef Snowbells het volgende:
[..]gelukkig heb je iemand die je opvangt, dat vind ik ook altijd fijn dat ik altijd m'n ei kwijt kan.
Paniek voelt ook zo.. onnodig. In je gedachten zit je dan van "waarom doe ik dit" en lichamelijk gaat het helemaal mis.
Serieus? Dat is toch juist het hele kenmerk van een paniekaanval? Als ik een paniekaanval krijg heb ik last van onrust in het lichaam, krijg ik de neiging weg te rennen van de plek waar ik ben en kan ik armen en benen niet stil houden. Begin dan altijd enorm te hyperventileren, inderdaad of ik me klaar maak om iemand z'n hersenpan in te slaan.quote:Op maandag 20 juni 2016 00:05 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Ja p'cies. Fight or flight. Volgens mij wil mijn lijf tijdens een paniekaanval helemaal niet vechten of vluchten, maar juist opgerold wachten tot het gevaar weg is..
Tíjdens ben ik wel onrustig, maar niet onrustig genoeg om te vechten of vluchten. Meer 'ik ga met mijn kop tegen de muur bonken en mijn haren uit mijn lijf trekken'-onrust. Als ik buiten ben tijdens een aanval, wil ik zo snel mogelijk naar binnen om te 'schuilen'.quote:Op maandag 20 juni 2016 11:48 schreef Donnie-Brasco het volgende:
[..]
Serieus? Dat is toch juist het hele kenmerk van een paniekaanval? Als ik een paniekaanval krijg heb ik last van onrust in het lichaam, krijg ik de neiging weg te rennen van de plek waar ik ben en kan ik armen en benen niet stil houden. Begin dan altijd enorm te hyperventileren, inderdaad of ik me klaar maak om iemand z'n hersenpan in te slaan.
Na de aanval wil ik altijd gaan liggen omdat ik dan kapot ben en erg angstig/verdrietig.
Ja inderdaad, dat is vecht/vlucht gedrag. Je lichaam maakt zich klaar om te vechten of te vluchten, terwijl er niks om tegen te vechten of vluchten is.quote:Op maandag 20 juni 2016 12:28 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Tíjdens ben ik wel onrustig, maar niet onrustig genoeg om te vechten of vluchten. Meer 'ik ga met mijn kop tegen de muur bonken en mijn haren uit mijn lijf trekken'-onrust. Als ik buiten ben tijdens een aanval, wil ik zo snel mogelijk naar binnen om te 'schuilen'.
Naderhand wil ik slapen, idd.
Hoezo niet? Het moet toch -ergens- vandaan gekomen zijn?quote:Op maandag 20 juni 2016 13:32 schreef Donnie-Brasco het volgende:
[..]
Ja inderdaad, dat is vecht/vlucht gedrag. Je lichaam maakt zich klaar om te vechten of te vluchten, terwijl er niks om tegen te vechten of vluchten is.
Ik betwijfel dat een bezoekje aan de bibliotheek, of het tegenkomen van de bejaarde buurvrouw, objectief gezien een gevaarlijke situatie is. Maar tóch krijgt het mij (en wellicht andere panieklijers) wél compleet in de stress.quote:Op maandag 20 juni 2016 18:34 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Hoezo niet? Het moet toch -ergens- vandaan gekomen zijn?
Die bibliotheek of die tegengekomene bejaarde buurvrouw is als het goed is alleen maar een trigger (mag ik voor je hopen tenminste).quote:Op maandag 20 juni 2016 18:47 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Ik betwijfel dat een bezoekje aan de bibliotheek, of het tegenkomen van de bejaarde buurvrouw, objectief gezien een gevaarlijke situatie is. Maar tóch krijgt het mij (en wellicht andere panieklijers) wél compleet in de stress.
Grinnik.quote:Op maandag 20 juni 2016 19:00 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Die bibliotheek of die tegengekomene bejaarde buurvrouw is als het goed is alleen maar een trigger (mag ik voor je hopen tenminste).
Terecht. Je wilt gewoon weer verder met je leven en je niet met dit soort 'onzin' bezig moeten houden.quote:Op maandag 20 juni 2016 19:54 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Grinnik.
Feit blijft dat paniekaanvallen meestal worden aangewakkerd door ongevaarlijke zaken.
'k Moet morgen weer naar psych. Heb een relatief rustige week gehad met enkele héél heftige paniekaanvallen. Ben ze behoorlijk zat nu.
Kenmerk van een paniekstoornis is dat het irrationele paniek is, nergens op gebaseerd.quote:Op maandag 20 juni 2016 18:34 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Hoezo niet? Het moet toch -ergens- vandaan gekomen zijn?
De paniek (ik doel op de momenten dat het gebeurt) zelf komt natuurlijk wel -ergens- vandaan. Niet dat ik denk dat het -erg- zinvol is hierover een uitgebreid debat te beginnen, maar het is volgens mij wel zo (dat het wel -ergens- op gebaseerd moet zijn, het is sowieso niet iets randoms).quote:Op maandag 20 juni 2016 21:29 schreef Donnie-Brasco het volgende:
[..]
Kenmerk van een paniekstoornis is dat het irrationele paniek is, nergens op gebaseerd.
Paniekaanval kan getriggered worden ja, maar dat is geen situatie waarin men moet vluchten of vechten. Het lichaam reageert overdreven op een situatie. Hoef je niet over in debat te gaan, is gewoon feitelijk vast gesteld. Een lange rij bij de kassa kan het triggeren bijvoorbeeld, maar dan hoef je niet echt te vluchten of te vechten. Een aanval kan echter ook gewoon random ontstaan zonder aan te wijze oorzaak.quote:Op maandag 20 juni 2016 21:40 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
De paniek (ik doel op de momenten dat het gebeurt) zelf komt natuurlijk wel -ergens- vandaan. Niet dat ik denk dat het -erg- zinvol is hierover een uitgebreid debat te beginnen, maar het is volgens mij wel zo (dat het wel -ergens- op gebaseerd moet zijn, het is sowieso niet iets randoms).
Mijn laatste toevoeging aan deze discussie:quote:Op maandag 20 juni 2016 21:40 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
De paniek (ik doel op de momenten dat het gebeurt) zelf komt natuurlijk wel -ergens- vandaan. Niet dat ik denk dat het -erg- zinvol is hierover een uitgebreid debat te beginnen, maar het is volgens mij wel zo (dat het wel -ergens- op gebaseerd moet zijn, het is sowieso niet iets randoms).
strookt niet metquote:Op maandag 20 juni 2016 21:55 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Mijn laatste toevoeging aan deze discussie:
Mijn paniek is écht van de ene op de andere dag ontstaan.
Dus nee, het is niet van de ene op de andere dag ontstaan.quote:Ik was al langer flink gestressed en constant moe enzo.
Zelf trouwens ook een keer in de trein zoiets gehad (weet niet zeker of het technisch gezien een paniekaanval was, was denk ik iets met vele factoren en daarna ook niet meer teruggekomen (ik wist meteen wat er gebeurde)).quote:Maar toen, op een normale drukke woensdag, kreeg ik ineens een paniekaanval in de trein. Sindsdien heb ik er minstens vijf (of soms, zoals een tijdje geleden, 25) per week. Durf bijna niet naar buiten.
Ik heb wel een hoop (werk)stress gehad waardoor ik burnt-out raakte, maar er was geen trauma of iets anders tastbaars dat de paniek in gang heeft gezet.
Ik begrijp echt wel het verschil tussen die 2.quote:Op maandag 20 juni 2016 21:54 schreef Donnie-Brasco het volgende:
[..]
Paniekaanval kan getriggered worden ja, maar dat is geen situatie waarin men moet vluchten of vechten. Het lichaam reageert overdreven op een situatie. Hoef je niet over in debat te gaan, is gewoon feitelijk vast gesteld. Een lange rij bij de kassa kan het triggeren bijvoorbeeld, maar dan hoef je niet echt te vluchten of te vechten. Een aanval kan echter ook gewoon random ontstaan zonder aan te wijze oorzaak.
Waardoor een paniekstoornis ontstaat daar kunne vele redenen (trauma, stress enz) voor zijn en daar zijn ook nog steeds veel vragen over.
Dan kijk jij er gewoon anders tegen aan. Een burn-out heeft inderdaad een duidelijke aanwijsbare oorzaak. Een paniekaanval in een paniekstoornis niet, ik ben er gevoeliger voor in periodes van meer stress, maar er zijn geen specifieke redenen waarom ik opeens paniek krijg.quote:Op maandag 20 juni 2016 22:17 schreef magnetronkoffie het volgende:
Als jij tegen een burn-out aan het aanlopen bent (echt nog 1 druppel en je gaat instorten) en je werkgever komt 5 minuten voordat je van plan was naar huis te gaan nog even met een stapeltje papier met een opdracht die je nog even voor eind aankomend weekend af moet maken....maar je bent al op het randje en je gaat je baas verbaal te lijf of zo (want laatste druppel).
Dan reageer je ook overdreven op zo'n situatie, maar mijn punt is, is dat het binnenwandelen van je baas hooguit de trigger is geweest en niet de oorzaak van de nu ontstane burn-out zeg maar.
Het kan bijna niet anders, of de paniekaanval moet een trigger hebben die door panieraanval-lijder gelinkt wordt aan iets wat het lichaam in zo'n staat van paraatheid brengt.
Dat kan eigenlijk bijna niet anders.
Nee, ik kijk er niet 'gewoon' op "een andere" manier naar. Dit is een argument dat gebruikt wordt om per defintie 2 verschillende meningen gelijkwaardig te laten zijn, maar dat hoeft niet per se (net zoals de meningen van Gray in deze reeks achteraf gezien ook gebakken lucht bleken te zijn, maat ik heb toen evengoed zijn mening gerespecteerd, maar van die fout (en andere fouten) heb ik geleerd.quote:Op maandag 20 juni 2016 22:47 schreef Donnie-Brasco het volgende:
[..]
Dan kijk jij er gewoon anders tegen aan. Een burn-out heeft inderdaad een duidelijke aanwijsbare oorzaak. Een paniekaanval in een paniekstoornis niet, ik ben er gevoeliger voor in periodes van meer stress
Die zijn er bij burn-out ook niet. Op een gegeven moment stort je in en is het klaar (al gaat dit wel iets geleidelijker, wellicht dat je de gelijkenis daarom niet herkent?).quote:, maar er zijn geen specifieke redenen waarom ik opeens paniek krijg.
Een oorzaak hoeft dan ook niet altijd aanwijsbaar te zijn.quote:Op maandag 20 juni 2016 23:45 schreef minthy het volgende:
Gisteren anders zonder aanleiding een paniekaanval op een feestje gehad. Zat best in m'n vel ditdat, schrok me wezenloos. Niet tof
Niet alles hoeft altijd maar een aanwijsbare oorzaak te hebben. Meestal zijn ze er wel, soms niet. En soms is het gissen.
Nope, niet altijd. En best veel paniekervaring, meer dan me lief isquote:Op dinsdag 21 juni 2016 00:22 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Een oorzaak hoeft dan ook niet altijd aanwijsbaar te zijn.
Vaak krijg je wel het besef van "Oww...dus -daarom- ging dit en dat toen mis!", dit zal je ongetwijfeld wel moeten herkennen.
Maar blijkbaar wel minder ervaring met hoe ik denk (en de betekenis van wat ik post), gezien vetgedrukte stukje van jouw quote uit mijn vorige post, daar jij meent dat ik ergens voor zou staan wat niet het geval is.quote:Op dinsdag 21 juni 2016 00:25 schreef minthy het volgende:
[..]
Nope, niet altijd. En best veel paniekervaring, meer dan me lief is
Ehm, geen idee waarom ik jou een bepaald gevoel blijk te geven, dat was niet de bedoeling. Bovendien ben ik de laatste die zal beweren dat mijn paniekaanvallen erger zijn dan die van jou, of hoe je het ook beweert. Ik kap alweerquote:Op dinsdag 21 juni 2016 00:32 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Maar blijkbaar wel minder ervaring met hoe ik denk (en de betekenis van wat ik post), gezien vetgedrukte stukje van jouw quote uit mijn vorige post, daar jij meent dat ik ergens voor zou staan wat niet het geval is.
Ik heb liever dat je op mijn argumenten speelt i.p.v. op de waarde van mijn mening die jij blijkbaar impliceert te kunnen overrulen simpelweg omdat jij vaker een paniekaanval dan ik hebt gehad (dit doe je namelijk 2x in 2 posts....laat dat aub. Het is kul. En dat weet je best).
Lullig dat je gister weer een paniekaanval hebt gehad. Zeker als je zelf geen flauw idee hebt hoe je de frequentie ervan kunt beïnvloeden. Geeft dat jou niet een machteloos gevoel ook?
Op zich wel een goeie. Niet altijd is een probleem dat zich psychisch uit, een psychisch probleem van origine.quote:Op dinsdag 21 juni 2016 00:39 schreef Droopie het volgende:
Wel eens gedacht aan een oververmoeide/ kapotte bijnier.
Als die ontregeld is kan je ook paniek ervaren, omdat ie misschien teveel adreline afgeeft.
als je kijkt op google zie je veel verhalen van mensen waarbij ze er pas later achterkomen.quote:Op dinsdag 21 juni 2016 00:47 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Op zich wel een goeie. Niet altijd is een probleem dat zich psychisch uit, een psychisch probleem van origine.
Maar ik denk wel dat de meeste artsen hier wel rekening mee houden.
Exaaaaaaact!quote:Op dinsdag 21 juni 2016 00:52 schreef Droopie het volgende:
[..]
als je kijkt op google zie je veel verhalen van mensen waarbij ze er pas later achterkomen.
Dat laatste is best wel triest eigenlijkquote:zelfde als normale nierstenen, kan ook door stress komen.
bij mij kwamen er na het herstel van veel psychische klachten opeens allemaal lichamelijke klachten.
zelfde dat er mensen zijn die juist op vakantie een hartaanval krijgen, omdat de constante druk van het leven/ werk wegvalt en het lichaam zich moet aanpassen aan de bloeddruk, hartslag en stress
en de bijnier kan uitgeput raken door jarenlange stress. Dan heeft ie jarenlang teveel geproduceerd. En dat kan dan weer de paniek en burnout aan elkaar linken.quote:Op dinsdag 21 juni 2016 00:39 schreef Droopie het volgende:
Wel eens gedacht aan een oververmoeide/ kapotte bijnier.
Als die ontregeld is kan je ook paniek ervaren, omdat ie misschien teveel adreline afgeeft.
Ik was ruim een jaar geleden woedend dat ik geen ADHD had omdat ik het zo ervaarde.quote:Op dinsdag 21 juni 2016 09:02 schreef zomie het volgende:
[..]
en de bijnier kan uitgeput raken door jarenlange stress. Dan heeft ie jarenlang teveel geproduceerd. En dat kan dan weer de paniek en burnout aan elkaar linken.
Afstand nemen is een goed idee denk ik. Ik doe dat ook om ongeveer dezelfde redenen. Het is moeilijk, maar je moet echt even voor jezelf kiezen. Sterkte.quote:Op zaterdag 25 juni 2016 18:08 schreef duracellkonijntje het volgende:
Ik heb momenteel nogal een erge ruzie met m'n moeder, ik voel me zo kut. Ik kan het gewoon niet meer, leven met haar instabiliteit.
Het begon gisteren, ik heb een nieuwe baan gekregen en zodra ik het hoorde heb ik meteen een bericht gestuurd naar mijn pa, ma en zusje. Ze reageerden allemaal heel blij, maar m'n moeder schoot helemaal uit haar slof omdat ik haar niet had gebeld, ze zich daarom achtergesteld voelt, onze familie valt uit elkaar, mensen kunnen niet normaal communiceren, noem maar op.
Normaal ben ik altijd heel rustig met dit soort zaken, ik snap waarom mam zo is zoals ze is, en daarom heb ik er heel veel geduld mee, maar dit kwam compleet uit het niets. Ze draaide het, zoals wel vaker, helemaal om zichzelf en liet mij weten dat ze dit gewoon een persoonlijke belediging vond en dat het contact tussen ouders en kinderen gewoon heel anders is bij andere families.
Ik kon niet meer, ik heb haar eerlijk en direct verteld dat ik afstand van mijn ouders nodig heb, vooral van mam, omdat ze altijd down en enorm negatief is. Ik moet altijd op m'n teentjes lopen om haar niet weer over het randje te gooien, omdat ze zich weer minderwaardig gaat voelen als ik het er niet mee eens ben. Ik heb dit m'n hele jeugd gedaan, mijn zusje nog meer, en om nu een normale relatie met ze te hebben, heb ik afstand nodig. Ik zuig die negativiteit op en dat kan ik niet hebben. Mijn zusje haar psychiater zei al tegen haar dat zij een soort mantelzorger is geweest voor mam, en die rol heb ik ook gedeeltelijk gehad. Zo onnatuurlijk.
Nu heeft ze alleen gezegd 'duidelijk', maar ik ben op. Ik heb me jarenlang schuldig gevoeld omdat ze zich heeft opgeofferd in een slecht huwelijk om mij op te voeden. Nu komt daar dus keihard de backlash van, en die vangen ik en mijn zusje vol op, omdat ze niemand anders kan verdragen. Ze stoot iedereen af. Ik ga me echter niet schuldig voelen omdat mijn moeder gedaan heeft wat een moeder moet doen, opvoeden. Ik ben er zo goed als ik kan, en meer voor haar geweest, maar hoe zij is en wat zij verwacht is volstrekt onrealistisch, dit houd ik niet meer vol en dit is het moment dat het klapt. Mijn zusje heeft het al langer.
Ik weet niet of dit nog goedkomt, ik hoop het van wel. Ze is echt een goed mens, ik houd zielsveel van haar en zou op een granaat gaan liggen voor haar, ik kan haar echter niet dragen zoals zij mij dwingt dat te doen, ik ga er zelf aan kapot. Ik wil gewoon zo graag dat ze gelukkig is, en ik ben zo bang dat ze nu weer zelfmoordpogingen gaat doen, of zelfmoord pleegt.
Sorry voor het lange verhaal, maar ik zit er even doorheen. Er komt momenteel enorm veel op me af en ik heb dringend vakantie nodig. Ik ga het zien. Tussen mij en m'n vader gaat het wel goed gelukkig, en tussen mij en mijn zusje zeker. Dat is wel fijn, we gaan het zien.
Heel verstandig dat je voor jezelf kiest. Heel veel succes! Ik weet hoe moeilijk het is om even geen contact te maken met bepaalde familieleden en vaak pakt dat op de lange termijn juist goed uit. Sterkte!quote:Op zaterdag 25 juni 2016 18:08 schreef duracellkonijntje het volgende:
Ik heb momenteel nogal een erge ruzie met m'n moeder, ik voel me zo kut. Ik kan het gewoon niet meer, leven met haar instabiliteit.
Het begon gisteren, ik heb een nieuwe baan gekregen en zodra ik het hoorde heb ik meteen een bericht gestuurd naar mijn pa, ma en zusje. Ze reageerden allemaal heel blij, maar m'n moeder schoot helemaal uit haar slof omdat ik haar niet had gebeld, ze zich daarom achtergesteld voelt, onze familie valt uit elkaar, mensen kunnen niet normaal communiceren, noem maar op.
Normaal ben ik altijd heel rustig met dit soort zaken, ik snap waarom mam zo is zoals ze is, en daarom heb ik er heel veel geduld mee, maar dit kwam compleet uit het niets. Ze draaide het, zoals wel vaker, helemaal om zichzelf en liet mij weten dat ze dit gewoon een persoonlijke belediging vond en dat het contact tussen ouders en kinderen gewoon heel anders is bij andere families.
Ik kon niet meer, ik heb haar eerlijk en direct verteld dat ik afstand van mijn ouders nodig heb, vooral van mam, omdat ze altijd down en enorm negatief is. Ik moet altijd op m'n teentjes lopen om haar niet weer over het randje te gooien, omdat ze zich weer minderwaardig gaat voelen als ik het er niet mee eens ben. Ik heb dit m'n hele jeugd gedaan, mijn zusje nog meer, en om nu een normale relatie met ze te hebben, heb ik afstand nodig. Ik zuig die negativiteit op en dat kan ik niet hebben. Mijn zusje haar psychiater zei al tegen haar dat zij een soort mantelzorger is geweest voor mam, en die rol heb ik ook gedeeltelijk gehad. Zo onnatuurlijk.
Nu heeft ze alleen gezegd 'duidelijk', maar ik ben op. Ik heb me jarenlang schuldig gevoeld omdat ze zich heeft opgeofferd in een slecht huwelijk om mij op te voeden. Nu komt daar dus keihard de backlash van, en die vangen ik en mijn zusje vol op, omdat ze niemand anders kan verdragen. Ze stoot iedereen af. Ik ga me echter niet schuldig voelen omdat mijn moeder gedaan heeft wat een moeder moet doen, opvoeden. Ik ben er zo goed als ik kan, en meer voor haar geweest, maar hoe zij is en wat zij verwacht is volstrekt onrealistisch, dit houd ik niet meer vol en dit is het moment dat het klapt. Mijn zusje heeft het al langer.
Ik weet niet of dit nog goedkomt, ik hoop het van wel. Ze is echt een goed mens, ik houd zielsveel van haar en zou op een granaat gaan liggen voor haar, ik kan haar echter niet dragen zoals zij mij dwingt dat te doen, ik ga er zelf aan kapot. Ik wil gewoon zo graag dat ze gelukkig is, en ik ben zo bang dat ze nu weer zelfmoordpogingen gaat doen, of zelfmoord pleegt.
Sorry voor het lange verhaal, maar ik zit er even doorheen. Er komt momenteel enorm veel op me af en ik heb dringend vakantie nodig. Ik ga het zien. Tussen mij en m'n vader gaat het wel goed gelukkig, en tussen mij en mijn zusje zeker. Dat is wel fijn, we gaan het zien.
Is misschien niet wat je wilde horen (ik weet het gewoon niet), maar wilde toch wat inbrengen. Dit is een beetje hoe het leven is ook en ik denk dat je dit allang al weet, maar je kunt nu/op dit moment het door jou gewenste resultaat behalen door voor die verlenging te gaan en je daarop te concentreren.quote:Op dinsdag 28 juni 2016 13:30 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Helemaal kapot. Ziet er naar uit dat ik dit jaar 1 vak te kort kom om mijn studie af te ronden. Ik moet dus naar examencommissie om verlenging te vragen voor een half jaar. Met mijn verleden werd door studieadviseurs al gezegd dat ik bijna 100% zeker verlenging krijg.
Toch levert het veel stress op naast dat dit studiejaar echt veel gevraagd heeft van me. Kan gewoon niet meer. Vervelende is dat ik dus ook een heel jaar moet wachten om verder te mogen met master. Aan de andere kant misschien even beter dat ik nu een jaar wat rustiger aan doe.
Toch voelt het allemaal als falen en een groot verlies. Zo dichtbij en toch zo ver weg
afbouwen van de lorazepam werkte bij mij het best door het langzaam te doen. Een halve per dag er af en dat een week volhouden, en dan weer een halve. Dan ben je wel ff zoet maar hebt er ook minder last van is mijn ervaring.quote:Op woensdag 29 juni 2016 12:33 schreef Koettie het volgende:
Succes Donnie. Neem ook die tijd, stress alom maar shit gebeurd en je hebt gelukkig nog een half jaar.
Hier gaat het wel. Sinds 1,5 maand zit vriend aan de prozac. Werkt verrassend snel eigenlijk. Na een maand merkte ik al zooo veel verschil. Praat meer, neemt meer initiatief, kan weer beetje relativeren. Pas laatste twee weken merkt ie het zelf. Wel emotioneel, nu afkicken van lorazepam wat heel zwaar valt dus doen beide geen oog meer dicht. Maar al met al gaat het heel snel de goede kant op. Zijn er nog lang niet maar goed begin is het halve werk.
Ik snap goed dat dit flink balen is.quote:Op dinsdag 28 juni 2016 13:30 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Helemaal kapot. Ziet er naar uit dat ik dit jaar 1 vak te kort kom om mijn studie af te ronden. Ik moet dus naar examencommissie om verlenging te vragen voor een half jaar. Met mijn verleden werd door studieadviseurs al gezegd dat ik bijna 100% zeker verlenging krijg.
Toch levert het veel stress op naast dat dit studiejaar echt veel gevraagd heeft van me. Kan gewoon niet meer. Vervelende is dat ik dus ook een heel jaar moet wachten om verder te mogen met master. Aan de andere kant misschien even beter dat ik nu een jaar wat rustiger aan doe.
Toch voelt het allemaal als falen en een groot verlies. Zo dichtbij en toch zo ver weg
Bang om te falen, bang voor het falen, bang voor gevoel van falen. Dat zijn de dingen die mij momenteel heel veel stress opleveren en geleverd hebben inderdaad. Het is belangrijk voor mezelf en mijn toekomst. Lukt gewoon niet om loslaten, komende weken in ieder geval geen studie meer, dus ben er dan minder mee bezig. Misschien kan ik nu weer wat rust vinden.quote:Op woensdag 29 juni 2016 13:01 schreef zomie het volgende:
[..]
Ik snap goed dat dit flink balen is.
maar ik denk ook dat veel van de stress komt uit het 'gevoel te falen' Ik denk dat je daar wat mee moet/kan
Ja, hier nu elke week eentje minder. Nu 6 per week, daarna 5 and so on. Gaat nu wel maar hij werkt vaak onregelmatige diensten, of heel vroeg (half 6) of van half 4 tot 12. Dus geen vast ritme en dat verziekt alles steeds weer zo.quote:Op woensdag 29 juni 2016 13:01 schreef zomie het volgende:
[..]
afbouwen van de lorazepam werkte bij mij het best door het langzaam te doen. Een halve per dag er af en dat een week volhouden, en dan weer een halve. Dan ben je wel ff zoet maar hebt er ook minder last van is mijn ervaring.
Ik adviseer je er zoveel mee bezig te zijn als je kan.quote:Op woensdag 29 juni 2016 13:12 schreef Donnie-Brasco het volgende:
[..]
Bang om te falen, bang voor het falen, bang voor gevoel van falen. Dat zijn de dingen die mij momenteel heel veel stress opleveren en geleverd hebben inderdaad. Het is belangrijk voor mezelf en mijn toekomst. Lukt gewoon niet om loslaten, komende weken in ieder geval geen studie meer, dus ben er dan minder mee bezig. Misschien kan ik nu weer wat rust vinden.
Hoi.quote:Op vrijdag 1 juli 2016 00:08 schreef Andromache het volgende:
Ik wil niet aan mezelf toegeven dat ik een depressie heb. Zo veel huilen.
Nee. Maar ik heb al een jaar intensief therapie gehd en het lijkt helemaal niet te hebben geholpen. Ik kwam er zo goed uit maar alles wat ik geleerd heb is weer weg. Voel me zo alleen en zo mislukt. De basis-GGZ is niet voldoende en voor de tweede lijn is er een megawachtlijst. Ik zie het niet meer zitten. Zo verdrietig. Ik dacht er zonder medicijnen af te kunnen komen maar dit is ook geen leven.quote:Op vrijdag 1 juli 2016 00:09 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Hoi.
Zie je dit als een nederlaag?
Heeft dit ontkennen jou in het verleden geholpen? (zo ja, in hoeverre?)
Wat als je weer actief verder gaat met je therapie? In de eerste instantie op jezelf, met wat je hebt geleerd tijdens je intensieve therapie, terwijl je actief verder zoekt naar hulp die jou meer schikt? Neem contact op met je huisarts, of de instelling waarbij je was, en geef aan wat je hier schrijft.quote:Op vrijdag 1 juli 2016 00:13 schreef Andromache het volgende:
[..]
Nee. Maar ik heb al een jaar intensief therapie gehd en het lijkt helemaal niet te hebben geholpen. Ik kwam er zo goed uit maar alles wat ik geleerd heb is weer weg. Voel me zo alleen en zo mislukt. De basis-GGZ is niet voldoende en voor de tweede lijn is er een megawachtlijst. Ik zie het niet meer zitten. Zo verdrietig. Ik dacht er zonder medicijnen af te kunnen komen maar dit is ook geen leven.
Dat sta ik mezelf niet toe. Ik heb een belabberd dagritme. Als ik echt van mezelf hield, zorgde ik wel beter voor mezelf. Ik heb mijn relatie laten mislukken dus ik verdien het niet om lief voor mezelf te zijn.quote:Op vrijdag 1 juli 2016 00:20 schreef Kamina het volgende:
[..]
Wat als je weer actief verder gaat met je therapie? In de eerste instantie op jezelf, met wat je hebt geleerd tijdens je intensieve therapie, terwijl je actief verder zoekt naar hulp die jou meer schikt? Neem contact op met je huisarts, of de instelling waarbij je was, en geef aan wat je hier schrijft.
Mocht je niet je gewenste resultaat krijgen, zoek door. Maar weinig gaat plotseling en alles gaat met stapjes. Ook jij.
Maar het heeft in het begin dus wel -iets- gedaan, een positief effect op je gehad.quote:Op vrijdag 1 juli 2016 00:13 schreef Andromache het volgende:
[..]
Nee. Maar ik heb al een jaar intensief therapie gehd en het lijkt helemaal niet te hebben geholpen. Ik kwam er zo goed uit maar alles wat ik geleerd heb is weer weg. Voel me zo alleen en zo mislukt. De basis-GGZ is niet voldoende en voor de tweede lijn is er een megawachtlijst. Ik zie het niet meer zitten. Zo verdrietig. Ik dacht er zonder medicijnen af te kunnen komen maar dit is ook geen leven.
Hier (reactie op vetgedrukte) heb je niet veel aan...maar welcome to the clubquote:Op vrijdag 1 juli 2016 00:23 schreef Andromache het volgende:
[..]
Dat sta ik mezelf niet toe. Ik heb een belabberd dagritme. Als ik echt van mezelf hield, zorgde ik wel beter voor mezelf. Ik heb mijn relatie laten mislukken dus ik verdien het niet om lief voor mezelf te zijn.
Je beseft neem ik aan wel dat je daarmee (het zelf stichten van een gezin) probeert een leegte op te vullen die toen (op je 16e schijnbaar) is ontstaan?quote:Op vrijdag 1 juli 2016 00:34 schreef Andromache het volgende:
Ja nou ja ik wil heel graag het warme gezin terug dat op mijn 16e opeens in duigen viel. En ik ben maar niet in staat om dat zelf te krijgen/maken.
Nou ik was al kwetsbaar en onzekfverzekerd, maar toen dat ook nog eens gebeurde, was het einde zoek. En ik ben matig in staat er afscheid van te nemen.quote:Op vrijdag 1 juli 2016 00:38 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Je beseft neem ik aan wel dat je daarmee (het zelf stichten van een gezin) probeert een leegte op te vullen die toen (op je 16e schijnbaar) is ontstaan?
Dat heeft toen veel impact op je gehad? Dat moet bijna wel als ik dit zo lees.
Had je het toen (voor het op je 16e stuk ging) echt zo goed? Het gezin waarin je opgroeide is toen plotseling uit elkaar gevallen? Mensen overleden of iets anders overleden?
Sorry voor het vragenbombardement, maar ik loop op m'n laatste restjes brandstof en dan gaat zeg maar de tactische subtiliteit er relatief vroeg aan en ben ik wat directer![]()
Enig idee waarom je toen al kwetsbaar en onzelfverzekerd was?quote:Op vrijdag 1 juli 2016 00:43 schreef Andromache het volgende:
[..]
Nou ik was al kwetsbaar en onzekfverzekerd, maar toen dat ook nog eens gebeurde, was het einde zoek. En ik ben matig in staat er afscheid van te nemen.
Wat mijn moeder tegen mij zei toen ik verdrietig en depressief was, nadat ze uit haar eigen depressie van 30 jaar kwam, is: "dat betekent dat je gevoel in je flikker hebt". Om daarin uit te wijden: je voelt je rot over hoe het met je gaat, dus je houdt wel degelijk van jezelf.quote:Op vrijdag 1 juli 2016 00:23 schreef Andromache het volgende:
[..]
Dat sta ik mezelf niet toe. Ik heb een belabberd dagritme. Als ik echt van mezelf hield, zorgde ik wel beter voor mezelf. Ik heb mijn relatie laten mislukken dus ik verdien het niet om lief voor mezelf te zijn.
Mooi. Ff belletje plegen.quote:Op vrijdag 1 juli 2016 11:04 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Misschien mag ik toch nog beginnen aan vervolgopleiding![]()
Moet alleen wel dokters of psycholoog verklaring voorleggen. Hoe vraag je die aan? Gewoon mailtje sturen?
Hoe je vindt dat het zou moeten zijn, kan heel erg in de weg staan van wat het zou kunnen zijn...quote:Op vrijdag 1 juli 2016 00:34 schreef Andromache het volgende:
Ja nou ja ik wil heel graag het warme gezin terug dat op mijn 16e opeens in duigen viel. En ik ben maar niet in staat om dat zelf te krijgen/maken.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Achtergrondinformatie: De trigger voor het maken van dit filmpje was een zelfmoord, maar filmpje gaat met name over depressie.
Veel vind ik zeg maar niet helemaal toepasbaar op hoe ik zelf naar dit onderwerp kijk (ben het niet met alles eens. Misschien dat sommigen bepaalde dingen op bepaalde manieren beleven, maar ik beleef ze niet zo (zal wel een ASS-iets zijn)), maar deze docu is heel mooi gemaakt en belicht een aantal dingen die best wat meer aandacht zouden mogen krijgen.
Leek me wel passend voor deze reeks.
Zelf vond ik het stukje vanaf 36:45 heel goed (echt hulde), dit wordt echt te weinig beseft (en zelfs voor onzin versleten, echt een grote schande).
Gaat helemaal goed komen! Sowieso goed bezigquote:Op woensdag 6 juli 2016 08:18 schreef duracellkonijntje het volgende:
Net gestart met een nieuwe baan, technisch adviseur bij een Installatiebedrijf. Ik ben uiteindelijk meer mijn eigen baas, alleen moet ik nu in een korte tijd erg veel leren, en maak ik lange dagen, kort gezegd, het allemaal behoorlijk uitdagend momenteel. Gelukkig vind ik de baan 15x leuker dan het callcenter.
Ik merk dat met meer stress mijn angstklachten ook weer erger worden. Het pookt die oude burnout gerelateerde angsten een beetje wakker. Dan zit ik me druk te maken over dat ik bijvoorbeeld niet genoeg over m'n gevoelens praat en daarom een burnout krijg, terwijl ik op dat moment nergens mee zit. Het praten om het praten, alleen om die diepgewortelde angst te bevredigen.
Gelukkig heb ik de jaren hiervoor aan mezelf laten zien dat ik het kan, ik kan onder heel veel omstandigheden in balans blijven, en ik ben enorm gegroeid. En gaat het toch mis, tja, ik weet en kan ook niet alles. Dan maak ik er wel het beste van daarna.
Zo, laat de dag maar weer komen.
Normal is overratedquote:Op zaterdag 9 juli 2016 01:27 schreef Andromache het volgende:
Man wat een tranendal weer op de fiets. Ik voel me zo enorm eenzaam. Ik ben vrijwel alleen aan het klussen, en dat versterkt de frustratie om mijn c-keuzeleven. Ik weet eigenlijk niet waarvoor ik nog leef. Mijn leven is doelloos, ik heb niemand om voor te zorgen laat staan iemand die een beetje voor mij zorgt. Een baan die stom is, een afdeling die niets om het lijf heeft. Levensfases als moeder en oma worden gaan aan mij voorbij, waarom zou ik nog doorleven? Extra neus op de feiten bij d stucadoors en Marktplaatskopers die me vragen of ik alleen ga wonen in mijn huisje. Zie je wel? Ik wijk af. Jarenlang heb ik zo hard mijn best gedaan om er sociaal bij te horen, dat is me heel aardig gelukt, ben een spontane vrouw als ik mensen ontmoet en maak dan makkelijk contact. Maar nu wijk ik weer zo hard af. Vrijwel iedereen die ik ken heeft iemand thuis die er iets om geeft of je uberhaupt thuis komt. Ik ben weer het buitenbeentje, en die vreselijke pijn trek ik niet nog eens. Ik wil dit niet, ik ben nog liever dood dan dat ik nog meer zulke scherpe pijn meemaak. Dat dacht ik zo'n beetje de helft van mijn rit naar huis.
Toen bedacht ik dat ik meer mijn best moet doen voor een zinvol leven. Maar dat vind ik eng. Cirkelredeneren. Schop onder de kont en zulks...
Misschien dat ik een open deur intrap, maar heb je er zelf weleens aan gedacht om fokkers te meeten? (ik meen me wel te kunnen herinneren dat je weleens in een slowchat post, dus wellicht dat je dit al een beetje in je hoofd had).quote:Op zaterdag 9 juli 2016 01:27 schreef Andromache het volgende:
Man wat een tranendal weer op de fiets. Ik voel me zo enorm eenzaam. Ik ben vrijwel alleen aan het klussen, en dat versterkt de frustratie om mijn c-keuzeleven. Ik weet eigenlijk niet waarvoor ik nog leef. Mijn leven is doelloos, ik heb niemand om voor te zorgen laat staan iemand die een beetje voor mij zorgt. Een baan die stom is, een afdeling die niets om het lijf heeft. Levensfases als moeder en oma worden gaan aan mij voorbij, waarom zou ik nog doorleven? Extra neus op de feiten bij d stucadoors en Marktplaatskopers die me vragen of ik alleen ga wonen in mijn huisje. Zie je wel? Ik wijk af. Jarenlang heb ik zo hard mijn best gedaan om er sociaal bij te horen, dat is me heel aardig gelukt, ben een spontane vrouw als ik mensen ontmoet en maak dan makkelijk contact. Maar nu wijk ik weer zo hard af. Vrijwel iedereen die ik ken heeft iemand thuis die er iets om geeft of je uberhaupt thuis komt. Ik ben weer het buitenbeentje, en die vreselijke pijn trek ik niet nog eens. Ik wil dit niet, ik ben nog liever dood dan dat ik nog meer zulke scherpe pijn meemaak. Dat dacht ik zo'n beetje de helft van mijn rit naar huis.
Toen bedacht ik dat ik meer mijn best moet doen voor een zinvol leven. Maar dat vind ik eng. Cirkelredeneren. Schop onder de kont en zulks...
Ik denk eerlijk gezegd dat je hier best wel een punt hebt. Ik kan niet oordelen of Andro (en in hoeverre) zelf constructieve stappen heeft gezet wat aan haar leed te doen. Ze heeft denk ik ook een beetje de "pech" dat ze dat op zo'n manier brengt dat niet iedereen haar zou willen helpen (ben even expres wat vaag hier).quote:Op zaterdag 9 juli 2016 01:37 schreef Droopie het volgende:
[..]
Normal is overrated
Ik heb ook sinds kort een huisje en ging ik met mijn 36 jaar samen met mijn pa naar laminaat kijken bij de Roobol, zegt dat mens "u gaat vast alleen wonen"
Nou mevrouw u verkoopt vast niet veel met zulke technieken.
Ik heb jouw fase ook gehad en nu lach ik er om en iedereen heeft zijn problemen. Maar ik snap je frustratie, kom uit die comfortzone want ik gok dat op deze manier je toekomstbeeld ook beangstigend is.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Mon 'en!
quote:Op zaterdag 9 juli 2016 14:00 schreef bloempjuh het volgende:
Ego-post. Sorry.Ik moet ook nogSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Heb eergister (dacht dat het eergisteren was?) geleefd op melbatoast, macaroni en limonadesiroop![]()
Ik zou in jouw geval naar die AH gaan en dan je inkopen wel een beetje beperken tot het hoogst noodzakelijke (scheelt weer geld).
quote:Op zaterdag 9 juli 2016 14:00 schreef bloempjuh het volgende:
Ego-post. Sorry.Boos op jezelf zijn helpt nietSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt., al is t wel begrijpelijk.
Zo lekker naar de AH, als het lukt even lekker in de zon op een bankje genieten van wat lekkers?
En als je dan naar de winkel bent geweest heb je sowieso iets waar je trots op kunt zijn, want je bent mooi wel buiten geweest.“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Ik weet niet eens wát ik moet kopen. Ben zó erg aan het stressen dat mijn hele hoofd 'dicht' zit. Partner ligt ziek in bed, dus aan hem heb ik ook niks.quote:Op zaterdag 9 juli 2016 14:07 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik moet ook nog
Heb eergister (dacht dat het eergisteren was?) geleefd op melbatoast, macaroni en limonadesiroop![]()
Ik zou in jouw geval naar die AH gaan en dan je inkopen wel een beetje beperken tot het hoogst noodzakelijke (scheelt weer geld).
Heb je geen kalmeringsmiddelen? Daar worden ze ten slotte voor voorgeschreven en als je ze hebt, lijkt 't me nu een goed moment daarvoor dit middel in te zetten.quote:Op zaterdag 9 juli 2016 14:12 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Ik weet niet eens wát ik moet kopen. Ben zó erg aan het stressen dat mijn hele hoofd 'dicht' zit. Partner ligt ziek in bed, dus aan hem heb ik ook niks.
Btw: moest al naar de tandarts maandag a.s. (= paniek), maar nu heb ik ook nog eens een gaatje in mijn kies ontdekt (= extra stress). Ik trek het niet meer. Wil een zomerslaap houden.
Dan kan ik helemaal de deur niet meer uit: die dingen maken extreem slaperig. Zou wel willen, maar kan mijn lief niet laten doodgaan van de hongerquote:Op zaterdag 9 juli 2016 14:16 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Heb je geen kalmeringsmiddelen? Daar worden ze ten slotte voor voorgeschreven en als je ze hebt, lijkt 't me nu een goed moment daarvoor dit middel in te zetten.
Ik halveerde die pilletjes als dat beter uitkwam, misschien heb je aan een halfje ook genoegquote:Op zaterdag 9 juli 2016 18:07 schreef bloempjuh het volgende:
Op aandringen van Lief en omdat ik mezelf langzaamaan krankzinnig maakte, heb ik om een uur of drie tóch maar iets kalmerends gepakt. Na een paar uurtjes slapen (en Lief die me over mijn gezicht bleef aaien om me gerust te stellen) voel ik me nog steeds raar, maar niet meer wanhopig. Boodschappen doen is uitgesteld tot morgen.
Een diploma is nog niet zover, kan je daar dus ook weinig over zeggen.quote:Op zaterdag 9 juli 2016 19:52 schreef Droopie het volgende:
Na mijn sombere en moeilijke periode zit ik er sterk aan te denken om een opleiding sociaal psychologische basiskennis te gaan volgen.
Zijn er mensen die ervaring hebben met knowhow die ze opgedaan hebben tijdens hun behandeltraject om te zetten in een diploma?
Enige obstakel wat ik denk te zien is dat ik veel met het verleden bezig ben, aan de andere kant is
het positief uitgepakt.
Met psychosociale basiskennis leg je alleen een basis als je coach wil worden. Je kunt er niet mee bij de ggz werken. Dus ik zou eerder die kant van coaching op gaan dan de kant van ervaringsdeskundige. Kijk anders even bij Civas voor de verschillende coachingsopleidingen.quote:Op zaterdag 9 juli 2016 19:52 schreef Droopie het volgende:
Na mijn sombere en moeilijke periode zit ik er sterk aan te denken om een opleiding sociaal psychologische basiskennis te gaan volgen.
Zijn er mensen die ervaring hebben met knowhow die ze opgedaan hebben tijdens hun behandeltraject om te zetten in een diploma?
Enige obstakel wat ik denk te zien is dat ik veel met het verleden bezig ben, aan de andere kant is
het positief uitgepakt.
Mijn droom/ doel is om mensen die vast lopen in het leven te helpen en dan voornamelijk verslaafden maar anderen niet uitgezonderd.quote:Op zondag 10 juli 2016 10:14 schreef Elvi het volgende:
[..]
Met psychosociale basiskennis leg je alleen een basis als je coach wil worden. Je kunt er niet mee bij de ggz werken. Dus ik zou eerder die kant van coaching op gaan dan de kant van ervaringsdeskundige. Kijk anders even bij Civas voor de verschillende coachingsopleidingen.
Dan zou ik inderdaad de coachingskant op gaan, en dat met cursussen bereiken ipv volledige opleidingen.quote:Op zondag 10 juli 2016 10:26 schreef Droopie het volgende:
[..]
Mijn droom/ doel is om mensen die vast lopen in het leven te helpen en dan voornamelijk verslaafden maar anderen niet uitgezonderd.
Het liefst met een eigen kantoor
Mijn probleem was drank maar ook heel veel andere psychische troep.
Bij het idee van ervaringsdeskundige heb ik dat gemeentes en instellingen deze mensen voorlichtingen laat doen of dat je voor een hongerloontje in een kliniek mensen ondersteunt.
Met andere woorden ik wil eigen baas worden en in het begin dit parttime doen naast mijn bestaande baan en clienten via bv. de AA of huisartsen te krijten.
Bij ervaringsdeskundige opleidingen die ik gezien heb moet je 4 jaar naar school en is er weinig ruimte om dit te combineren naast mijn huidige werk in de logistiek.
Maar ik hoor graag jouw input
De cursus "herstellen doe je zo" is niets voor mij, die fase ben ik met mijn 30 maanden al gepasseerd.quote:Op zondag 10 juli 2016 10:55 schreef Elvi het volgende:
[..]
Dan zou ik inderdaad de coachingskant op gaan, en dat met cursussen bereiken ipv volledige opleidingen.
Ik zou zelf dit traject volgen:
- Je kunt de cursussen 'herstellen doe je zelf' en 'werken met eigen ervaring' volgen. Vaak worden die door een GGZ instelling aangeboden. Dat lijkt me handig als je je eigen ervaring wilt inzetten in een coachingstraject
- Psychosociale basiskennis moet je doen als je een coach wil worden (vanaf 2017 moeten alle coaches dit verplicht hebben gevolgd, tenzij je een uitzondering bent omdat je oorspronkelijke opleiding genoeg aansluit).
- Een coachingsopleiding/cursus volgen zodat je cliënten goed kunt begeleiden en een traject kunt uitzetten. En dan ligt het er maar net aan hoe je er zelf instaat en wat je belangrijk vind. Wil je dat mensen vanuit de verzekering een coachingstraject vergoed krijgen, of wil je je aansluiten bij een kwaliteitsregister? Beide zijn niet verplicht, en als je een cursus volgt die goedgekeurt is door bijvoorbeeld de NOBCO dan ben je al snel 3000 euro kwijt. Doe je een curus bij bijvoorbeeld NTI dan heb je dezelfde vaardigheden en kennis, maar kun je je niet aansluiten bij de NOBCO.
- Een specialisatie voor verslavingen. Bij Civas kun je deze cursus volgen: https://www.civas.nl/curs(...)eling-bij-verslaving die zou ik wel naast een cursus coaching volgen, maar het maakt wel dat je je een bepaalde kant op kunt specialiseren.
Nou ja, dat is dus even mijn inputIk wil zelf ook de coachingskant op gaan, en naast een betaalde baan ook. Dus ik heb zelf al heel wat uitgezocht
Ik weet alleen niet of ik iets wil doen met mijn ervaringen zeg maar... Voor de echt heftige gevallen ben ik denk ik niet geschikt
Iemand die bv vliegangst heeft, moeite met conflicten, in het weekend te veel drinkt en daardoor problemen krijgt op het werk.quote:Op zondag 10 juli 2016 11:41 schreef DancingPhoebe het volgende:
Wanneer zou zo'n coach om de hoek komen kijken?
Ik heb nu voor het eerst adequate begeleiding voor mijn depressie en ik merk dat ik echt zo verschrikkelijk veel heb aan mijn 2 psychologes die ontzettend onderlegd zijn, hun vakgebied door en door kennen, veel contacten hebben met andere artsen, goed kunnen schakelen met andere therapeuten, maar vooral echt goed in hun vak zijn.
Waar zou zo'n ervaringscoach om de hoek komen kijken? Ik ben nl naar de huisarts gegaan (en daar begon het de vorige keer ook, maar die verwees me door naar een groep prutsers), doorverwezen naar psychologe 1, die later psychologe 2 er bij betrok.
Een soort therapielight dan dus?quote:Op zondag 10 juli 2016 12:10 schreef Droopie het volgende:
[..]
Iemand die bv vliegangst heeft, moeite met conflicten, in het weekend te veel drinkt en daardoor problemen krijgt op het werk.
Niet alle problemen hebben gelijk intensieve hulp nodig, er zullen zat mensen zijn die het zelf kunnen en met een praatje en steuntje in de rug de juiste weg weer vinden.
Tegenwoordig zijn huisartsen verplicht om zulke mensen in de praktijk te hebben.quote:Op zondag 10 juli 2016 12:11 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Een soort therapielight dan dus?
En hoe kom je daar dan terecht? Hoe "vind" je die? Als je daar dus mee worstelt?
Mijn huisartsenpost heeft ook 'praktijkondersteuners'. Volgens mij geen ervaringsdeskundigen, maar ze mogen niet veel meer doen dan verhalen aanhoren en mee zoeken naar een vervolgtraject.quote:Op zondag 10 juli 2016 12:14 schreef Droopie het volgende:
[..]
Tegenwoordig zijn huisartsen verplicht om zulke mensen in de praktijk te hebben.
Voor mij bleek die hulp te "light" en vanaf haar werd ik doorverwezen naar A en via B kwam ik door zelf te zoeken bij hele gespecialiseerde hulp.
Ik vond die eerst vrouw meer een slimme lieve tante en ik haar neefje
Dat klopt het zijn geen ervaringsdeskundigen, maar ze kunnen behalve je verhaal aanhoren ook adviezen gegeven. Voor sommige gevallen is dat voldoende.quote:Op zondag 10 juli 2016 14:07 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Mijn huisartsenpost heeft ook 'praktijkondersteuners'. Volgens mij geen ervaringsdeskundigen, maar ze mogen niet veel meer doen dan verhalen aanhoren en mee zoeken naar een vervolgtraject.
Precies!quote:Op zondag 10 juli 2016 14:10 schreef Droopie het volgende:
[..]
Dat klopt het zijn geen ervaringsdeskundigen, maar ze kunnen behalve je verhaal aanhoren ook adviezen gegeven. Voor sommige gevallen is dat voldoende.
Het is een tussenstap tussen de huisarts en de ggz.
Ik heb het wel eens eerder gezegd, 80% van de mensen zou eens in de zoveel tijd een gesprekje met een coach moeten houden.quote:
Oh..dat is niet mijn ervaring maar dat zal mij echt helemaal niets verbazen.quote:Op zondag 10 juli 2016 18:34 schreef Luchtbel het volgende:
Wat ik hoor van mensen die als praktijkondersteuner werken is dat ze helaas vooral ingezet worden voor de mensen waar de huisarts weinig mee kan en de GGZ nog geen tijd voor heeft. Als overbrugging zeg maar. Terwijl dat niet de bedoeling is, geen zoden aan de dijk zet en kan dus nogal frustrerend zijn voor alle partijen. Zal niet in elke praktijk zo gaan maar zou het wel in mijn achterhoofd houden.
Dit vind ik trouwens wel heel leuk verbeeld!quote:Op zondag 10 juli 2016 18:08 schreef Droopie het volgende:
[..]
Ik heb het wel eens eerder gezegd, 80% van de mensen zou eens in de zoveel tijd een gesprekje met een coach moeten houden.
Een soort geestelijke APK
Amen.quote:Op zaterdag 9 juli 2016 01:27 schreef Andromache het volgende:
Man wat een tranendal weer op de fiets. Ik voel me zo enorm eenzaam. Ik ben vrijwel alleen aan het klussen, en dat versterkt de frustratie om mijn c-keuzeleven. Ik weet eigenlijk niet waarvoor ik nog leef. Mijn leven is doelloos, ik heb niemand om voor te zorgen laat staan iemand die een beetje voor mij zorgt. Een baan die stom is, een afdeling die niets om het lijf heeft. Levensfases als moeder en oma worden gaan aan mij voorbij, waarom zou ik nog doorleven? Extra neus op de feiten bij d stucadoors en Marktplaatskopers die me vragen of ik alleen ga wonen in mijn huisje. Zie je wel? Ik wijk af. Jarenlang heb ik zo hard mijn best gedaan om er sociaal bij te horen, dat is me heel aardig gelukt, ben een spontane vrouw als ik mensen ontmoet en maak dan makkelijk contact. Maar nu wijk ik weer zo hard af. Vrijwel iedereen die ik ken heeft iemand thuis die er iets om geeft of je uberhaupt thuis komt. Ik ben weer het buitenbeentje, en die vreselijke pijn trek ik niet nog eens. Ik wil dit niet, ik ben nog liever dood dan dat ik nog meer zulke scherpe pijn meemaak. Dat dacht ik zo'n beetje de helft van mijn rit naar huis.
Toen bedacht ik dat ik meer mijn best moet doen voor een zinvol leven. Maar dat vind ik eng. Cirkelredeneren. Schop onder de kont en zulks...
quote:Op zaterdag 9 juli 2016 14:00 schreef bloempjuh het volgende:
Ego-post. Sorry.Mijn coach wil het wel met mij doen, maar dan voel ik mij weer zo'n mietje. Laatst gedaan met m'n zus en dat beviel wel, alleen nog geen antwoord op de vraag of ze vaker wilt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Sing me to sleep
And then leave me alone
Don't try to wake me in the morning
'Cause I will be gone
Ik denk dat je daar een heel goed punt aangeeft.quote:Op zondag 10 juli 2016 19:11 schreef Luchtbel het volgende:
Sorry. Ik heb een te slechte concentratie om jullie los te goed te lezen. Ik bedoelde vooral, pas op dat je niet in een frustrerende functie terecht komt. Maar daar ben je eigenlijk zelf nuchter (gheghe sorry) genoeg voor. Om daarvoor te waken.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |