Het toernooi begint al over een paar dagen en aangezien ik toch geen reet te doen heb op deze zondagavond afgezien van het kijken naar Internacional x Corinthians, zal ik nog even snel een rundown geven van de spelers van Brazilië. De enorme kenner die ik ben zal elk woord dat uit mijn toetsenbord komt rollen natuurlijk niets anders dan waarheid betreffen. Dit schitterende Braziliaanse team, dat op basis van 90 minuten al veel leuker is gebleken dan de afgelopen jaren onder Dunga, moet de opstap zijn naar de nieuwe Selecao. Seleção Olimpica > Seleção Brasileira
Fernando Prass: Sinds afgelopen zaterdag hoort hij, vanwege een elleboogblessure, officieel niet meer bij de selectie, maar toch nog een paar lovende woorden. Hij heeft 38 jaar moeten wachten op een uitnodiging voor de Selecao en op het moment dat het eindelijk zover is, moet hij vier dagen voor aanvang van het toernooi afhaken. Brazilië gaat hem missen. Niet alleen omdat het een goeie keeper is, maar omdat hij enorm professioneel is en ontzettend veel ervaring meebracht. Jean (van Bahia) of Diego Alves wordt de waarschijnlijke vervanger. Jean was de keeper van het Brazilië dat tweede werd op het wereldkampioenschap U20.
Uilson: Uilson is een goede stand-in voor Prass, zoals hij liet zien in de oefenwedstrijd tegen Japan, maar hij is nog erg jong en jonge spelers zijn sneller geneigd fouten te maken. Het is afwachten hoe hij het gaat doen als heel Maracaña in zijn nek staat te heigen.
Luan: De eerste van twee Luan’s. Deze speelt voor Vasco da Gama. Vasco sla ik nog wel eens over, ze spelen namelijk in de Serie B, dus ik zou niet weten wat ik er over kwijtmoet. Behalve dat hij een centrale verdediger is die ook rechtsback kan spelen.
Rodrigo Caio: Ik ben groot fan van Rodrigo Caio. Het is een centrale verdediger die ook als verdedigende middenvelder kan spelen. Heeft ondanks zijn leeftijd al heel wat ervaring. Haalde bovendien de voorselectie voor de Copa America, maar richtte zijn peilen uiteindelijk volledig op Rio. Geniet interesse van Lazio, waar hij zelf niet zo geïnteresseerd in is, en Sevilla, wat hem wat meer aanspreekt. Dit seizoen dus waarschijnlijk al in Europa te bewonderen.
Marquinhos: Nooit meer David Luiz. Weg. Weg. Weg. Niet bij PSG, niet bij Brazilië. Nergens meer.
Douglas Santos: De linksback van het elftal. Douglas speelt voor Atlético Mineiro. Hoewel hij pas 22 is, heeft hij al een paar tussenstops in Europa gehad. In 2013 werd hij vanuit Náutico opgepikt door Granada. Granada valt onder de Pozzo tak. De familie Pozzo beheert drie clubs: Granada, Udinese, Watford. Hij werd door Granada verhuurd aan Udinese. Udinese nam hem definitief over. Udinese verhuurde hem aan Atlético. Atlético nam hem definitief over. Einde.
Zeca: Dit is een rechtsbenige linksback. Ja, die bestaan blijkbaar. Hier mag hij echter met zijn rechterpoot op rechts spelen en dat kan hij ook prima. Zeca is op weg naar de Europese (sub)top. Is het niet deze transferwindow, dan is het de volgende wel. Atléti zou al lang met hem bezig zijn, dus dat zegt wel voldoende. Denk ik.
William: Over William kan ik niet zoveel kwijt. Hij kan de hele rechterflank bestrijken, van back tot buiten. Hij speelt voor Internacional, maar ik vrees dat hij niet veel in actie komt dit toernooi.
Rafinha: Rafinha is misschien beter bekend als het broertje van Thiago of als de zoon van Mazinho, maar ook Rafinha kan heel goed voetballen. Hij is er lang uitgeweest met een gescheurde kruisband, maar dit toernooi is een goede kans voor hem om zich weer te laten zien aan Luis Enrique en de wereld. Vormt waarschijnlijk het tweemansblok met Thiago Maia.
Rodrigo Dourado: Internacional heeft twee heel aardige middenvelders. De ene heet Valdivia en de ander is deze Rodrigo Dourado. Die twee hebben iets gemeen; ze zijn namelijk allebei vreselijk lang geblesseerd geweest en hebben daardoor flink wat tijd moeten inleveren in hun ontwikkeling. Als Valdivia iets eerder fit was geweest, had hij hier net als Dourado gestaan.
Renato Augusto: Ik haat deze man met een passie. Voegt voetballend niets toe en had mooi in China moeten blijven. Nu valt er voor zijn ervaring wel wat te zeggen, want dat is ook nodig, maar dat balletje breed, balletje terug zou ik gemist hebben als kiespijn. We want Casemiro.
Thiago Maia: Dit vind ik dus echt een geweldige speler. Alweer een Santista. Hij zal minder hype krijgen dan Gabigol en Gabriel Jesus, wat best logisch is gezien de positie, maar Thiago Maia is gewoon een heel groot talent en een prima speler. 19 jaar maar voetbalt als een gelouterde vent van 28.
Felipe Anderson: Santos pra sempre. Hij was tegen Japan de beste man op het veld. Schitterende techniek. Wat we allemaal wel wisten, denk ik.
Walace: Walace mocht al even meekijken bij de grote jongens. Hij mocht invallen in de groepswedstrijd op de Copa America tegen Haïti. Walace is een verdedigende middenvelder van Gremio. Nuttige kracht, maar een stuk minder dan Fred.
Neymar: Over Neymar valt op zich niet veel te melden. We kennen hem allemaal, maar er moet toch duidelijk geschept worden. Het is blijkbaar hip om Neymar te vergelijken met Gabriel Jesus en ik doe er zelf ook aan mee, maar het gaat eigenlijk totaal niet op. Neymar was op die leeftijd zoveel beter dan Gabriel Jesus. Toen Neymar 19 was, was hij de beste speler van de Brasileirao, hij was de beste speler in de Copa Libertadores (die Santos tevens won) en hij werd tiende in de voting voor de Gouden Bal. Het gat is niet dusdanig groot dat het een belediging is aan het adres van Neymar, maar het verschil is toch wel zo dat er geen discussie over mag bestaan.
Gabigol: Feit: geen speler jonger dan 20 scoorde meer doelpunten dan Gabigol. De nummer twee op de lijst, Delle Alli, komt niet in de buurt. In het geval van Gabigol worden de staatskampioenschappen nog niet eens meegeteld, anders was de statistiek nog meer lopsided geweest. Gol do Gabigol is iets wat nog heel vaak gezegd gaat worden.
Gabriel Jesus: Next big thing van Brazilië. Op dit moment is hij bezig Palmeiras naar de titel te leiden, iets wat Neymar bij Santos nooit gelukt is. Hij is de topscorer en de beste speler van de competitie. City betaalde 32 miljoen voor hem, een fooi. Onder de vleugels van Pep gaat hij uitgroeien tot een absolute wereldster.
Luan: Die andere Luan. Deze Luan is best goed. Minder goed dan Gabigol en Jesus, maar nog steeds behoorlijk goed. Kans is klein dat hij ooit voor de Europese top zal spelen, maar hij komt er wel. Luan geeft Brazilië een extra wapen. Micale zal op zijn tijd wisselen tussen 4-2-3-1 en 4-2-4 en in het laatste geval is Luan key. Hij kan net zoals de andere drie zijn eigen kansen creeeren, maar hij is fysiek wat sterker. Op technisch gebied legt hij het uiteraard enorm af tegen de rest, maar het is nog steeds dik voldoende.
Rogerio Micale: Micale is een zege voor Brazilië. Niet alleen houd hij Tite uit de wind, die hier alleen maar kon verliezen, ook is hij zelf op zich een uitstekende trainer. Hij loopt niet jaren achter in de tijd, is innovatief en kent al een hele rits uit deze selectie. Met o.a. Gabriel Jesus werd hij op het wereldkampioenschap onder 20 tweede door in de finale te verliezen van Servië na verlengingen. Ik wil niet weggedragen worden door enthousiastme, maar de 90 minuten tegen Japan waren voor mij al genoeg om meer genoten te hebben dan in de tijd onder Dunga. Ik heb een heel goed gevoel bij Micale, die Brazilië voor het eerst naar Olympisch goud gaat leiden.
Força Seleção.
[ Bericht 1% gewijzigd door Koffieplanter op 31-07-2016 23:28:01 ]