R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Gewoon gaan! Ik ben een aantal jaar terug naar een 25+ meet geweest en vond het echt supergaaf!quote:Op zaterdag 26 september 2015 17:25 schreef Elvi het volgende:
[..]
Ik ga half oktober wel op fok-meetuit het topic "mensen van 25+ die nieuwe mensen willen meeten". Er is dan een bordspelavond. Dat vind ik wel erg spannend en ik kan nog niet garanderen dat ik niet cancel
Wat dat gebrek aan gevoelens betreft, welcome to my world
Enige tip die ik je hierover kan geven is om dat te bespreken met je SPV en tot die tijd te accepteren dat je niet weet wat er nou precies gevoelsmatig aan de hand is (je hoeft niet altijd in te grijpen, ook al zit er iets niet goed).
Dat is iets waar je aan zou kunnen werken, meer voor jezelf doen ipv voor anderen. Wat ik gek vind is dat je ouders dus blijkbaar vooral doen wat zij leuk vinden en nooit iets wat jij leuk vindt?quote:
[..]
De afwezigheid van gevoel heb ik nooit gehad (of in mindere mate... ik was tijdens de depressie gewoon echt heel erg verdrietig en het deed fysiek pijn).
Vanavond komt er een nieuw aflevering van dr who op tv en die ga ik dus zeker wel kijken
Ik voel me schuldig als ik iets voor mezelf wil doen, ik word er onrustig van, alsof het niet klopt.
Ik ga half oktober wel op fok-meet
Daarnaast elf, vrienden (en andere activiteiten die bij jou horen) behoren toch voor een fokmeet te gaan?
Ik volg je even niet? Ik heb geen bruisend sociaal leven dus wil ik dmv een fokmeet daar verandering in brengen. Ik ben nogal van het aanpakkenquote:Op zaterdag 26 september 2015 22:04 schreef hardromacore2.0 het volgende:
Daarnaast elf, vrienden (en andere activiteiten die bij jou horen) behoren toch voor een fokmeet te gaan?
Naja een tijd terug is mn moeder wel met me naar een museum geweestquote:
[..]
Dat is iets waar je aan zou kunnen werken, meer voor jezelf doen ipv voor anderen. Wat ik gek vind is dat je ouders dus blijkbaar vooral doen wat zij leuk vinden en nooit iets wat jij leuk vindt?
(op aandringen van mij ) Maar wat mij een beetje dwars zit, is dat anderen misschien aan mij kunnen merken dat er 'iets' niet klopt. En dat ik daarom nergens word aangenomen en weinig aansluiting vind bij anderen.quote:
[..]
Gewoon gaan! Ik ben een aantal jaar terug naar een 25+ meet geweest en vond het echt supergaaf!
Wat dat gebrek aan gevoelens betreft, welcome to my world
Enige tip die ik je hierover kan geven is om dat te bespreken met je SPV en tot die tijd te accepteren dat je niet weet wat er nou precies gevoelsmatig aan de hand is (je hoeft niet altijd in te grijpen, ook al zit er iets niet goed).
Het is zo dubbel.. ik voel niks en doe mn ding zonder te voelen, maar aan de andere kant heb ik zoveel meer energie dan pak m beet 2 maanden terug. Ik dacht dat het door de vitamine D kwam dat ik zoveel energie had, maar nu ik even een paar dagen gestopt ben daarmee blijft mn energielevel hetzelfde.
Oh god straks is het een manie... ik weet niet hoe dat is maar dan heb je ineens toch ook veel energie? Iemand daar ervaring mee?
Niet teveel zorgen maken Elvi. Jij bent gewoon echt een doener, een aanpakker. Niks mis mee
En waarom zou t erg zijn als mensen merken dat er wat met je Is? Ik ben er zelf heel open over. Vooral over adhd en dat ik chaos ben. En ik vertel ook wel dat ik depressief ben geweest en meds slik daarvoor. Als iemand daardoor op me afknapt, so be it. Ik snap dat ook wel.
En waarom zou t erg zijn als mensen merken dat er wat met je Is? Ik ben er zelf heel open over. Vooral over adhd en dat ik chaos ben. En ik vertel ook wel dat ik depressief ben geweest en meds slik daarvoor. Als iemand daardoor op me afknapt, so be it. Ik snap dat ook wel.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik zoek je niet te druk maken over een manie. Vitamine D heeft een halfwaardetijd van 25 uur, je lichaam blijft het natuurlijk ook zelf aanmaken en slaat een overschot op. Voordat de effecten van stoppen met een voedingssupplement merkbaar minder worden ben je wel een tijdje verder.
Elvi, dat Fok een virtuele wereld is.
Dat dingen die jij deed, als in hobbies en familie ed. in mijn ogen de echte en gezondere wereld is.
Dus in mijn ogen pak je het daadwerkelijke niet aan en zoek je een surrogaat.
Dat dingen die jij deed, als in hobbies en familie ed. in mijn ogen de echte en gezondere wereld is.
Dus in mijn ogen pak je het daadwerkelijke niet aan en zoek je een surrogaat.
Sorry maar je slaat de plank echt conpleet mis.quote:
Elvi, dat Fok een virtuele wereld is.
Dat dingen die jij deed, als in hobbies en familie ed. in mijn ogen de echte en gezondere wereld is.
Dus in mijn ogen pak je het daadwerkelijke niet aan en zoek je een surrogaat.
Je weet wat een meet is? Dan ontmoet je mensen irl. De methode hoe ik deze mensen ontmoet mag dan virtueel zijn maar het is geen surrogaat. Surrogaat zou zijn als ik op second life zou zitten en geen persoonlijk contact irl had.
Dit is gewoon een andere manier om mensen te ontmoeten. Ik had ze net zo goed op het werk kunnen zien maar ja dat heb ik niet.
Dus je hebt ontzettend ongelijk en als je niet weet waar je het over hebt heb ik liever dat je niks zegt ipv met deze vreemde uitspraken te komen. Dit doe jij wel vaker; zitten stoken en mensen o onderuit halen. Waarom ben je eigenlijk ib dit topic? Ik zie je nooit over jezelf praten . kom je alleen hier anderen de grond in trappen
Alle interpretaties zijn geheel voor jouw rekening.
Erg jammer dat ik hier niet kan zeggen wat ik vind.
Alhoewel, dat doe ik toch wel.
Erg jammer dat ik hier niet kan zeggen wat ik vind.
Alhoewel, dat doe ik toch wel.
Nou? ehh...nu je het toch vraagt, ik had enkele maanden lang tot een maand terug dagelijks zoveel overtollige energie dat ik niet wist waar ik het kwijt moest (dat ik urenlang per dag ging wandelen t/m blaren en bij thuiskomst nog steeds bulkte van de energie. Ik had makkelijk naar Amsterdam kunnen wandelen en weer terug), maar ik leg de oorzaak eerder bij het stoppen met de abilify en het verdwijnen van de overtollige energie aan de gevolgen van de slapeloosheid. En ik had ook begrepen dat het ook iets ADHD-achtigs zou kunnen zijn ofzo? (ik ga bij onrust sowieso doordoordoordoordoor totdat ik erbij neerval) Ding is dat ik niet een exacte oorzaak weet en ik hoef het ook niet persé te weten.quote:
Oh god straks is het een manie... ik weet niet hoe dat is maar dan heb je ineens toch ook veel energie? Iemand daar ervaring mee?
Gewoon redelijk normaal blijven doen, jezelf de paniek in denken gaat in elk geval niet helpen
Bespreken met je SPV heeft dan meer nut denk ik
En dit ja. Mensen hebben me maar te accepteren zoals ik ben (en dat is inclusief de manier waarop ik met bijvoorbeeld kritiek omga (inclusief hun kritiek)). Als mensen me niet kunnen accepteren zoals ik ben (en al helemaal als ze daar graag "moeilijk" over beginnen te doen) dan kunnen ze wat mij betreft gewoon de pestpleures krijgenquote:
Niet teveel zorgen maken Elvi. Jij bent gewoon echt een doener, een aanpakker. Niks mis mee
En waarom zou t erg zijn als mensen merken dat er wat met je Is? Ik ben er zelf heel open over. Vooral over adhd en dat ik chaos ben. En ik vertel ook wel dat ik depressief ben geweest en meds slik daarvoor. Als iemand daardoor op me afknapt, so be it. Ik snap dat ook wel.
another day at the edit:
Goeie vraag...quote:
[..]
Waarom ben je eigenlijk in dit topic? Ik zie je nooit over jezelf praten . kom je alleen hier anderen de grond in trappen
Maar in deze post van hem
verklapt hij het eigenlijk al een beetjequote:
Elvi, dat Fok een virtuele wereld is.
Dat dingen die jij deed, als in hobbies en familie ed. in mijn ogen de echte en gezondere wereld is.
Dus in mijn ogen pak je het daadwerkelijke niet aan en zoek je een surrogaat.
[ Bericht 17% gewijzigd door magnetronkoffie op 27-09-2015 09:05:47 ]
Nou, zo'n hele week fulltime getraind worden bij een callcenter hakt er wel in. Zo'n enorme overload aan informatie in een korte tijd kunnen, en maandag meteen gaan bellen. Ze zeggen dat het makkelijker wordt zodra er gewoontes komen. Zij zeggen het, ik hoop van harte dat ze gelijk hebben.
40 uur is duidelijk nog niet mijn ding. Cognitief trek ik het gewoon erg moeizaam. Ik sta dit hele weekend al op scherp, m'n lichaam en psyche zijn enorm gestresst en de komende week 36 uur werken zie ik dan niet met een lach op m'n gezicht tegemoet. Misschien valt het wel mee zodra het makkelijker wordt, die training was tenslotte allemaal nieuwe dingen opnemen. Toch, mocht het minder gaan dan ga ik meteen vragen om minder uren. Eerst kijken of ik dan op 20 a 24 kan stabiliseren, alvorens eventueel meer te werken (moet wel een inkomen hebben, getver, volwassen worden kan onder sommige omstandigheden best kut zijn ).
De stress omdat m'n zusje nu ook flink in de burnout/depressie put zit maakt het ook niet makkelijker te verwerken. Nouja, ik ben best bang voor de komende tijd, maar ik weet ongeveer wel hoe ik er mee om wil gaan en zal niet schuwen om de moeilijke knopen voor m'n eigen goed door te hakken.
40 uur is duidelijk nog niet mijn ding. Cognitief trek ik het gewoon erg moeizaam. Ik sta dit hele weekend al op scherp, m'n lichaam en psyche zijn enorm gestresst en de komende week 36 uur werken zie ik dan niet met een lach op m'n gezicht tegemoet. Misschien valt het wel mee zodra het makkelijker wordt, die training was tenslotte allemaal nieuwe dingen opnemen. Toch, mocht het minder gaan dan ga ik meteen vragen om minder uren. Eerst kijken of ik dan op 20 a 24 kan stabiliseren, alvorens eventueel meer te werken (moet wel een inkomen hebben, getver, volwassen worden kan onder sommige omstandigheden best kut zijn
).De stress omdat m'n zusje nu ook flink in de burnout/depressie put zit maakt het ook niet makkelijker te verwerken. Nouja, ik ben best bang voor de komende tijd, maar ik weet ongeveer wel hoe ik er mee om wil gaan en zal niet schuwen om de moeilijke knopen voor m'n eigen goed door te hakken.
Ignorance is bliss
Echt raar hoe 'random' het kan zijn he. Soms vraag ik me af of ik bepaalde patronen gewoon niet herken, of dat mijn lichaam van de ene op de andere dag een bal stress kan zijn. Misschien heeft het wel iets met de chemische stofjes in je hersenen te maken. Soms werkt de machine, soms niet.quote:Op zaterdag 26 september 2015 13:45 schreef Gray het volgende:
[..]
Soms lijkt het echt compleet random ja. Van de ene op de andere dag voel ik me anders wanneer ik m'n bed uit kom. Een wekenlang dal kan dan plots over zijn.
[..]
Meer zuchtmomenten, plotselinge dwanggedachten, slechte slaap.
Ik voel altijd wel welke kant het op gaat, maar hoe ver ik ben zie ik meestal pas te laat.
Ignorance is bliss
Als je alles wat je moet doen puur rationeel uitvoert, zonder gevoel, kun je hier op den duur depressief van worden (als je het al niet bent). Je haalt er namelijk geen voldoening meer uit.quote:
Bedankt voor jullie antwoorden
Even voorop gesteld; ja ik ga deze punten wel met mn spv bespreken deze week, het is meer dat ik niet zo goed weet of het nou aanwijzingen zijn voor depressie of dat er iets anders aan de hand is...
Het punt is dat ik niet meer zo goed 'voel'. Als je vraagt 'hoe voel je je?' ehm ja... geen idee? Druk? Het is alsof ik gewoon de dingen doe die ik moet doen (solliciteren, mensen mailen, mn taken eigenlijk gewoon afwerk) maar dat er geen gevoel of passie meer bij komt kijken. Het lusteloze heb ik dus niet echt, want ik ben echt keihard aan het solliciteren, gebruik er ook twitter voor, linkedin, afspraken bij uitzendbureaus... het is mn fulltime baan zeg maar.
Ik kom alleen niet verder en ik ben bang dat dat komt omdat men bij mij voelt dat ik ehm.. niks voel? Het is alsof er een lege huls is die gewoon doet wat ze moet doen en that's it.
quote:Ook geen goed teken lijkt me.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.tl;dr: Ik had het idee dat het paard dus merkte dat ik deed alsof er niks aan de hand was, dat ik mn gevoel wegdrukte, en dat hij daarom dus niks met me te maken wilde hebben (want dan vertrouwen ze je niet?).
Ander punt is dat de coach vroeg waar ik wel blij van werd. Nou ja ik ben superblij als ik met vrienden naar het museum ga. Dat vertelde ik ook. Alleen achteraf besefte ik me dat die situatie dus nooit is voorgekomenik word dus blij van iets wat zich in mijn hoofd afspeelt en niet in het echt is gebeurd? Ik ben dus een beetje aan het denken waar ik nog meer gelukkig van word, en ik kwam tot de conclusie dat geen van die situaties in het echt is gebeurd.
Waarmee ik dus NIET bedoel dat ik de realiteit kwijt ben (ik weet dat het niet is gebeurd, maar de gedachte dat het KAN gebeuren maakt me blij). Ik zie geen dingen die er niet zijn
Er is een enorme mismatch tussen wat ik voel, wat ik wil, en wat er gebeurd.
Ik neem ook steeds meer afstand van mensen en ik sluit me op door lekker individueel aan een baan proberen te komen. Maar het liefst zou ik een vriendengroep hebben met wie ik naar musea ga, films kijk, game, bordspelletjes doe... Maar dat heb ik niet, dat doe ik niet. Ik heb geen vrienden die dat leuk vinden of die er tijd voor willen maken. Dus het leven wat ik zou willen hebben, matcht op geen enkel vlak met de realiteit. Niet qua werk, vriendengroep, relatie, activiteiten...Toevallig heb ik nu hetzelfde probleem. Toen ik de vorige keer depressief was voelde ik me verdrietig, wanhopig en echt heel slecht, het hele standaard riedeltje. De laatste tijd ging het heel goed en nu ben ik door een klein voorval teruggevallen in depressie. Heb last van spanningshoofdpijn (dan weet ik dat het terug is/komt) en voel ook vooral niets, of in ieder geval heel weinig. Toen ik me de afgelopen maanden goed voelde kon ik mijn emoties ook veel beter uiten, nu lukt dat ook niet meer. Heb jij ergens ook niet het idee dat je weet dat het gewoon niet goed zit? Alsof je medicatie (als je die hebt) je er op dit moment voor behoed dat je je wel heel slecht voelt?quote:Ik heb pas ook van mn verjaardagsgeld 3 dr who seizoenen gekocht. Groot fan van dr who
En ik weet nu niet of al deze dingen een aanwijzing zijn dat de depressie aan het terugkomen is, of dat er iets anders grondig mis is. Als ik kijk naar de antwoorden die jullie gaven dan komt het niet echt overeen. En het voelt ook anders dan de vorige depressie. Nu voel ik gewoon niks?
Het is nu ook echt een enorme lap tekst geworden
Anyway.. Het niet goed kunnen voelen ben ik voor in therapie, je mist namelijk een hoop in het leven als je niet goed voelt en alles uitvoert uit rationele overwegingen.
Voor bovenstaande heb ik komende week een tussentijds gesprek met de psychiater, misschien komt er wat uit.
@Shaun: Ik heb het grootste deel van m'n leven geleefd alsof ik geen gevoelens of emoties had. Ik negeerde ze compleet, was me er niet eens van bewust (het was toch voornamelijk shitzooi dus ik wou er ergens ook niet aan).
Het werkte niet zo best, dat kan ik je wel zeggen
Ik weet alleen niet hoe het zit als je zonder medicatie te gebruiken, je vlakker gaat voelen
Het werkte niet zo best, dat kan ik je wel zeggen
Ik weet alleen niet hoe het zit als je zonder medicatie te gebruiken, je vlakker gaat voelen
Dat hebben we dan gemeen, zo heb ik ook geleefd, totdat je keihard vastloopt en alle onbewust onderdrukte shit eruit moet. Is dat bij jou veranderd en hoe heb je dat gedaan?quote:
@Shaun: Ik heb het grootste deel van m'n leven geleefd alsof ik geen gevoelens of emoties had. Ik negeerde ze compleet, was me er niet eens van bewust (het was toch voornamelijk shitzooi dus ik wou er ergens ook niet aan).
Het werkte niet zo best, dat kan ik je wel zeggen
Ik weet alleen niet hoe het zit als je zonder medicatie te gebruiken, je vlakker gaat voelen
Jij bedoeld dat je door de medicatie vlakker wordt? Zonder medicatie kun je vlak zijn of worden door depressie.
Ja, bij mij was de eindstand "Muur : 1 - Mijn hoofd : 0"quote:
[..]
Dat hebben we dan gemeen, zo heb ik ook geleefd, totdat je keihard vastloopt
(ja ik weet, dat is gewoon best wel fucked up )Compleet veranderd ja.quote:en alle onbewust onderdrukte shit eruit moet. Is dat bij jou veranderd en hoe heb je dat gedaan?
Toen ik voor het eerst besefte dat ik emoties had, zat ik al een poos in groepstherapie en gebeurde er zoveel dat het besef kwam als een natte krant die op een winderige dag plotsling in mijn gezicht waaide en was ik eerst euforisch (want ik accepteerde dat ik ook gevoelens had, leerde ineens dat er 2x meer was dan ik al die tijd eerder had gedacht, maar ik was op dat moment al uitgeput, vooral emotioneel uitgeput) en daarna wou ik zelfmoord gaan plegen en werd ik opgenomen.
De medicatie (in mijn geval de abilify) ben ik pas wat jaren na mijn opname gaan gebruiken toen ik in m'n laatste grote depressieve periode kwam (denk een jaar of 5( ? ) geleden en dit duurde ook weer een jaar of 2, m'n SPV noemde dat toen al een verloren jaar voor mij).quote:Jij bedoeld dat je door de medicatie vlakker wordt? Zonder medicatie kun je vlak zijn of worden door depressie.
Door een combinatie van behandelingen, medicatie, heel veel ondersteuning, rust (het hebben van een eigen plekje om te wonen speelde hierbij een grote rol) en zo min mogelijk zorgen (opleiding, vrijwilligerswerk, alles stond enkele jaren stil zodat ik -echt- met mezelf aan de slag kon. Ik was het zat jaar in jaar uit, die eindeloze cyclus, steeds weer opnieuw terug te vallen en me weer een hele tijd klote te voelen, echt spuug en spuug zat was ik het
Die tijd heeft m'n leven eigenlijk stilgestaan, maar het heeft wel gewerkt en die tijd vulde ik vooral op met dingen die voor mijn persoonlijke ontwikkeling belangrijk waren (mijn vriendengroep ging een belangrijkere rol spelen. Ik ging o.a. games modden en LAN-parties hosten, gewoon met als doel "Good times!!" en thats it!!
).Niks geen verplichtingen, ik moest leren hoe ik kon functioneren, alles van de grond af aan opnieuw opbouwen etc enz
Die abilify hielp daarbij in de zin dat ik emotioneel afgevlakter werd en er dus minder complicaties waren. M'n depressieve gevoelens verdwenen na een tijd en ik heb me toen nog een tijd erg neutraal gevoeld, maar dat was al heel anders dan dat eeuwige depressieve gevoel dat ik al zolang had, het duurde maanden voordat ik durfde te geloven dat die depressieve gevoelens dit keer misschien wel langer weg zouden blijven.
Een jaar of wat daarna ging ik me ook geregelder "gewoon" goed voelen, ik ging weer meer in mezelf geloven.
Sinds april ben ik met de abilify gestopt en ben sindsdien eigenlijk bezig met het opnieuw uitvinden van mezelf. De slapeloosheid is daarbij wel een remmende factor, maarja, er is altijd wel "een" remmende factor dus ga ik gewoon door en zie wel hoe het loopt
Ik heb al genoeg tijd verspeeld, maar besef wel dat ik nog steeds terug zou kunnen vallen (moet me concentreren, een beetje alsof ik een auto bestuur door een hele zooi bergpassen en scherpe bochten, constant geconcentreerd, gas geven en weer afremmen en dan weer een scherpe bocht
).Het voordeel voor mij is nu wel dat ik als het ware kan switchen van emotie naar rationeel denken en weer terug (ook als ik flink zit te spacen of als ik flink dronken ben. Alleen het lopen gaat dan wat minder maar dat is ook inherent aan alcoholmisbruik of ander drugsmisbruik
)...tenminste...zolang ik goed in m'n vel zit. Zodra alles naar de shit begint te gaan, ga ik weer terug naar een soort van "spaarstand"edit: Ik weet die jaartallen (hoe lang geleden iets precies was enzo) trouwens niet zo precies. Ik weet nieteens precies hoe lang ik al in mijn huidige huis woon, kan er zomaar een jaar of 2 naast zitten!
Maar ruwweg zou het wel moeten kloppen
[ Bericht 3% gewijzigd door magnetronkoffie op 27-09-2015 17:25:57 ]
Ik heb nu dus precies hetzelfde; een soortgelijke functie en ben afgelopen week begonnen.quote:
Callcenter is wel buffelen zeg. Zo veel informatie in een korte tijd die ik moet leren. Soms schiet ik nog net niet in paniek. Ben nu al 4 dagen full time in training en ik ben mentaal behoorlijk vermoeid. Ik ben ergens zo bang dat ik dit niet kan, en de gedachte aan die angst kan me soms enooorm gefrustreerd met mezelf doen voelen. Stom hoofd van me ook, waarom moet dat ding zo klote werken de laatste jaren. Gatver.
Het is zo erg ongestructureerd en snel werken, waar ik juist houd van orde en de tijd nemen. Ik hoop dat het tempo en de werklast me niet te veel wordt. Hopelijk ontwikkel ik automatismen waardoor het makkelijker wordt uiteindelijk, want ik heb wel geld nodig.
Nouja, als dit niet lukt, dan niet. Mijn gezondheid gaat voor en ik wil iets wat daarbij past, wat voor werk dan ook. Gelukkig zijn de mensen leuk, dat scheelt. Nu eerst maar een kwestie van niet te veel luisteren naar de angst en doemscenario's in mijn hoofd, en mijn 'tools' (mooi woord altijd haha) om de boel zo goed te doen als ik kan. Niet perfect, goed. De perfectionist in me helpt hier even niks.
Hoeveel uren in de week werk jij?
Twijfel echt of ik hier door mee moet gaan..
Ik kan ook geen 40 uur werken. 32-36 is voor mij echt wel de max en ik denk dat het dan al aanpoten is. Iets wat trouwens moeilijk is om over te brengen bij uitzendbureaus
Ik kan wel 40 uur werken, maar niet wat betreft een baan waar (voor mij) te veel stress bij komt. Dan merk ik snel dat de (angst)klachten terugkomen. Ik werk nu 36 uren in de week en eigenlijk vind ik dat voor m'n huidige functie (klantenservice) te veel.quote:
Ik kan ook geen 40 uur werken. 32-36 is voor mij echt wel de max en ik denk dat het dan al aanpoten is. Iets wat trouwens moeilijk is om over te brengen bij uitzendbureaus
Aan de andere kant verdient het goed en heb ik leuke collega's. Maar zoals duracellkonijntje al aangaf: het werk zorgt voor veel stress en is het erg vermoeiend.
quote:
[..]
Ja, bij mij was de eindstand "Muur : 1 - Mijn hoofd : 0"
Wauw, je bent echt van ver gekomen, mooi om te lezen dat het nu dan zo goed gaat.
Ik lees je post later nog een keer..•
•delete een stuk getypte tekst, onsamenhangend, even geen concentratie
Oh hai, ben jij ook al bij deze club?quote:
@Shaun: Ik heb het grootste deel van m'n leven geleefd alsof ik geen gevoelens of emoties had. Ik negeerde ze compleet, was me er niet eens van bewust (het was toch voornamelijk shitzooi dus ik wou er ergens ook niet aan).
Het werkte niet zo best, dat kan ik je wel zeggen
Ik weet alleen niet hoe het zit als je zonder medicatie te gebruiken, je vlakker gaat voelen
Ik heb me lang voor emoties afgesloten, redelijke workaholic geweest bijvoorbeeld. Nu ik het transgenderding heb aangepakt komen dit soort zaken aan het licht.
Ow pff, had een hele reactie getikt, maar die is nu weg omdat fok met me zat te fokkenquote:
[..]
Oh hai, ben jij ook al bij deze club?
Ik heb me lang voor emoties afgesloten, redelijke workaholic geweest bijvoorbeeld. Nu ik het transgenderding heb aangepakt komen dit soort zaken aan het licht.
Naja, ik ga straks naar buiten naar de maan kijken. Is die slapeloosheid toch nog ergens goed voor
Ik heb straks voor het eerst PMT. Nou ja, ik heb wel eerder PMT gehad maar dat was onderdeel van een groepsbehandeling. Het zou individueel zijn maar er is een wachtlijst en nu was ik gevraagd of ik mee wilde doen met een groepje van twee tot vier personen. Mensen met autisme, als het goed is. Dus ik heb maar 'ja' gezegd. Heb geen idee wat ik moet verwachten dus dat is best vervelend.
Why are you wearing that stupid man suit?
Het is tenminste een heel klein groepje, dus dat zal wel schelen (hopelijk).quote:
Ik heb straks voor het eerst PMT. Nou ja, ik heb wel eerder PMT gehad maar dat was onderdeel van een groepsbehandeling. Het zou individueel zijn maar er is een wachtlijst en nu was ik gevraagd of ik mee wilde doen met een groepje van twee tot vier personen. Mensen met autisme, als het goed is. Dus ik heb maar 'ja' gezegd. Heb geen idee wat ik moet verwachten dus dat is best vervelend.
Succes!
Het gaat de laatste week weer wat minder goed. Het is gewoon te druk en ik ben ook nog grieperig (hatsjoe!)
Maar waar ik vandaag over nadacht: eigenlijk heb ik ook nog steeds depressie klachten: taken die groot en zwaar lijken maar dat niet zijn (kleine klusjes in huis) Moeite om me tot dingen te zetten, ook leuke dingen. Maar ook moeite om al in de ochtend op gang te komen, het lijkt al een dagtaak om gegeten en gedoucht naar t werk te vertrekken. En veel te moe, gebrek aan concentratie enz.
Ik twijfel nu aan de oplossing: meer rust (lastig, sommige dingen kun je niet plannen of vermijden) of meer medicijnen (ze helpen hier wel tegen)
Hoe is jullie ervaring?
Maar waar ik vandaag over nadacht: eigenlijk heb ik ook nog steeds depressie klachten: taken die groot en zwaar lijken maar dat niet zijn (kleine klusjes in huis) Moeite om me tot dingen te zetten, ook leuke dingen. Maar ook moeite om al in de ochtend op gang te komen, het lijkt al een dagtaak om gegeten en gedoucht naar t werk te vertrekken. En veel te moe, gebrek aan concentratie enz.
Ik twijfel nu aan de oplossing: meer rust (lastig, sommige dingen kun je niet plannen of vermijden) of meer medicijnen (ze helpen hier wel tegen)
Hoe is jullie ervaring?
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |