Alle OUD-users en hun kindjes die daar behoefte aan hadden, kun je terugvinden in het verjaardagslijstje op de Fok!wiki:
http://wiki.fok.nl/index.php/Ouder%28s%29_Kalender
Voel je vrij om daar je eigen gegevens aan te passen.
Het gaat beginnen...
Vanochtend:
Goedemorgen Ow, kom je lekker je bedje uit? We moeten naar schooltje (kdv) vandaag....
Nee, wil nog slapen. Wil niet naar schooltje. Ow wilt slapen! *Ow duikt onder de dekens en negeert mij verder
*
Hier was ze kwart voor zes wakker. Ik probeer nu nog steeds wakker te worden. Vanmorgen was het vrolijke peuter en minder vrolijke mama dus
. Is hij nu al 16?Ela, Kuuk, Kyara, Spark en wie ik nog vergeet ( zit mobiel), dank! Ela, wat jij zegt daar vrees ik ook een beetje voor. Onze meiden lijken wel wat op elkaar. Ellie is ook een kat uit de boom kijker, al is het bij haar wel zo dat ze zich niet heel snel laat overbluffen. Hier geef je ook een foto mee, dus dat helpt vast.
L-E, ik denk dat een psz toch iets kan bieden dat ik niet kan. Ik haar leren lezen, tellen, rekenen etc, maar sociale omgang met andere kindjes kan ik niet nabootsen. Hier in de buurt gaat alles naar het kdv dus we komen ook niet veel andere kleintjes tegen. Ik merk ook gewoon dat ze juist veel makkelijker is met volwassenen dan kinderen. Het wordt dus tijd dat ze dat een beetje gaat leren. Plus, het principe 'ergens anders zijn andere regels'. Ik ben daar niet dol op, maar zo werkt het wel en dat zal ze ook moeten leren.
Andere kindjes vindt hij sinds kort wel supertof, maar ik weet niet of dat ook leuk is als wij er niet meer zijn..Ze leert 't ook bij oma, en als we ergens anders zijn, dat is zo. Dat is ook niet het belangrijkste - al merken we wel dat ze zich niet zomaar iets laat vertellen en ze haar eigen plan trektquote:Op dinsdag 2 juni 2015 08:22 schreef L-E het volgende:
Ergens anders zijn andere regels vind ik niet iets dat een kind alleen op de psz kan leren eigenlijk. Bovendien vind ik dat ook helemaal niet zo belangrijk
.Nee, het me echt om het leren omgaan met andere kindjes. En als het niet gaat, dan is ze zo weer thuis en gaat ze pas met 3 meteen naar school
.Die wachtlijsten... Hier is dat ook, voor sommige vestigingen. Maar wij konden nu meteen aanschuiven.
De eerste keren (en bij het kijken afgelopen winter) vond ze het wel echt heel leuk en ging ze vol overgave aan de speel. Ik wil het graag dus wel nog proberen, maar als ze het dan echt niet leuk vindt, dan is het verder niet noodzakelijk en hoeft ze er ook niet heen.
Sparkling, ik moet eerlijk bekennen dat ik het niet makkelijk vind soms om mijn dochter te begeleiden om uit haar angst te komen in die situaties. Ik til haar op en koester haar en ze mag zich bij me verbergen, en na een poosje durft ze vaak meer uit haar schulp te kruipen. Maar ik weet nooit zo goed wat ik moet zeggen of doen om haar zekerder te maken behalve dan vertellen wie het is bijv. En dan heb ik ook wel eens het idee dat ik daar iets meer/actiever aan moet/kan doen. Ik ben ook al bij mezelf te rade of ik ergens een voorbeeld daarin geef, omdat ik zelf soms ook sociaal een beetje awkward ben
Mocht je nog tips hebben, dan zijn ze welkom!Cwen, ik denk wel dat als het hier 'gewoon' was doorgegaan met elke week, ipv al die vrije weken en vakanties her en der tussendoor, dat het vloeiender was gegaan en ze echt makkelijker had gewend. Ik hoop dat het nu niet 'te laat' is en dat ze volgende week, fris en uitgerust, het toch wel weer heel leuk gaat vinden om bij de andere kindjes te spelen
Andere kindjes vindt ze namelijk wel echt heel tof <3
Ela, ik heb ook weinig tips voor je. Ik herken wat je beschrijft volledig, ik zou haar ook het liefste bij me houden als ze bang lijkt. En omdat ik zo ben heeft mijn man haar de eerste keren weggebracht naar de GO, zonder mij. Ik had haar mee terug genomen als ze moest huilen. Mijn man is daar harder in en de go is iets wat moet omdat wij er dan niet zijn dus ze had geen keus dan te blijven. De eerste weken zwaaide ze met tranen in haar ogen en pas sinds een week of twee/drie gaat ze zonder tranen. Ze had het altijd wel heel leuk maar de stap zetten dat papa/mama weggaat vond ze iedere keer weer moeilijk.
Ik denk wel dat het moeilijker wordt na vakantie, ik weet van mezelf vroeger dat ik na iedere vakantie weer moest huilen als ik naar school moest. Dat bleef nog jarenlang zelfs, ver op de basisschool. Als ik eenmaal in het ritme zat ging het wel maar als die even doorbroken werd dan vond ik het meteen weer moeilijk. En eigenlijk herken ik dat nog steeds wel een beetje bij mezelf.
Ik zou het aanpakken waar jullie je prettig bij voelen, ze heeft nog twee/drie jaar om iets vrijer te worden voor school echt 'moet'.
Dan weet je namelijk Alles beter, sowieso. En ouders zijn stom en VAN MIJ! dien je minimaal 350 keer op een dag te roepen om je quotum te halen, jeweetz.Ik voel met je mee Omen, dat vroege opstaan is hier ook de orde van de dag. Vandaag 4:45, serieus. Omdat ik nog steeds een laag hb heb en dus voortdurend heel moe gaat mijn man er dan uit met 'm. (Dat wil ik eigenlijk niet, maar mijn man verbiedt het me echt, ik MOET slapen van 'm
) Nu is mijn man naar zijn werk en Sticker ligt uitgeteld op de bank al 1,5 uur te slapen ela, ik denk niet dat er veel is wat je anders aan kan pakken. Je biedt haar de veiligheid en geborgenheid waar ze behoefte aan heeft, dat is fantastisch. Ik lees vaak dat mensen adviseren om op zo'n moment 'door te zetten' maar ik geloof dat je veiligheid niet af kan dwingen. Bij onze oudste is dat al jarenlang een hot item in zijn leven, en afgaande op zijn ontwikkeling zou ik zeggen dat bepaalde dingen 'vanzelf' goed komen als ze verder groeit (mentaal/sociaal gezien). Je kan een kind ook niet dwingen tot lopen als het daar niet aan toe is, zo kijk ik ook tegen deze dingen aan. Hier helpt het enorm om hem de ruimte te gunnen om dingen in zijn eigen tempo te doen, vooral geen druk erop zetten, de regie bij het kind laten, enzo
Mijn peuter zegt 'parnon' als hij een boer laat
Overigens: mijn groepstherapie zit er bijna op! Morgen is de laatste
we laten Eva wel op de opvang want waarschijnlijk start er in de komende maanden een volgende therapie. Die zoals het er nu naar uit ziet bijna een jaar gaat duren. En we willen haar niet er nu af halen en dan over een paar maanden opnieuw laten wennen.Sticker
beleefd hoor!Eva zegt: 'ohh boetje' als ze er eentje laat.
Het kdv moest wel, maar hij had het daar na een moeilijk afscheid wel naar zijn zin. Met de activiteiten deed hij leuk mee, en 's middags kreeg ik hem met moeite mee. Dus dat hebben we doorgezet.
Aan de andere kant ging ik op donderdagochtend altijd koffiedrinken met wat moeders. Daar hadden we ook vaak een thema-bijeenkomst in een andere zaal. De kinderen moesten dan bij de oppas blijven. Maar daar nam ik Chris wel mee. Hij zag de oppas niet als vertrouwd genoeg(of hij zag mijn gebrek aan vertrouwen in de oppas om met een paar moeilijke kinderen om te gaan), en hij stoorde de thema's niet. Anders had ik gekozen om bij de oppas te blijven.
Op verjaardagen liet ik hem vaak bij me zitten. Of zorgde voor een speelgoed waar hij mee kon spelen naast me. De ene verjaardag zat hij dan 2 uur op mijn schoot, een andere verjaardag was hij na 10 minuten ontdooit.
En toch hebben we op school weinig/geen problemen gehad met afscheid nemen, juf was snel vertrouwd voor hem. En dan is het goed. Nu hij 7 is, merk je weinig meer van die fase. Hij stapt in de supermarkt zo op een medewerker af om iets te vragen en gaat op een verjaardag rustig de kring rond om handjes te schudden.
Cwen, ik zie bij Daan dat ze hem op de PSZ ook net even anders uitdagen dan ik thuis doe. Ik kan hem dingen wel aanreiken, maar op het PSZ hebben ze daar weer ander materiaal of ideeën over. Dat vind ik ook wel fijn van het PSZ. Dat er even iemand "meekijkt" die ideeën aandraagt en hem voedt met dingen, zonder dat het verder opdringerig is..
Jazeker wel! Ik ben wel blij dat het klaar is, de motivatie begon langzaam wat af te zakken en de groep begon zich steeds meer te splitsen en er ontstond wat irritatie her en der. Jammer maar ik zit er voor mezelf en niet voor anderen.quote:
Wat fijn Spark! Was hard werken zeker? Heb je er iets aan gehad voor je gevoel?
Ik herken eerder wanneer emoties oplopen en kan ook plaatsen wanneer er een schema speelt (bepaalde negatieve denkpatronen) maar ze in de praktijk omzetten lukt helaas nog niet. Ik heb nu gevraagd om schematherapie te mogen volgen, een therapie die terug gaat naar de basis om te kijken waar bepaalde denkpatronen zijn ontstaan en om te leren dat die gevoelens horen bij toen en niet bij het heden.
L-E, dat is ook wat ik wil doen voor haar en hoe ik er wil zijn voor haar, haar laten weten dat ze bij mij in ieder geval _altijd_ terecht kan en veilig is, dat mijn armen altijd voor haar openstaan
Dat is iets wat mijn ouders mij hebben meegegeven (en nog steeds) en wat ik graag ook door wil geven, ook als ze groter is. Het tegenovergestelde ken ik van C. zijn ouders en hoe dat hem heeft gevormd 
Hier is er niets dat 'moet' qua verblijven bij andere mensen, daar hebben we zelf heel bewust voor gekozen, van te voren al. Mijn ouders halen haar soms wel op om met haar te spelen en dan heb ik zelf mooi extra tijd om te werken, maar als dat niet gaat/kan/wil/lukt, dan kan ik (of C.) mijn tijd anders indelen. Ik ben nog steeds heel erg blij dat we dit zo doen, ik voel mezelf hier het allerfijnst bij
Sparkling, wat fijn dat de groepstherapie nu bijna is afgelopen, en vooral dat het je inzichten heeft gebracht
Ook goed om te lezen dat je zelf punten ziet waar je nog meer aan/mee wilt doen en je daar ook echt iets mee gaat doen!Je verdient een standbeeld hoor, zo met jezelf aan de slag gaanquote:Op dinsdag 2 juni 2015 10:09 schreef .Sparkling. het volgende:
[..]
Jazeker wel! Ik ben wel blij dat het klaar is, de motivatie begon langzaam wat af te zakken en de groep begon zich steeds meer te splitsen en er ontstond wat irritatie her en der. Jammer maar ik zit er voor mezelf en niet voor anderen.
Ik herken eerder wanneer emoties oplopen en kan ook plaatsen wanneer er een schema speelt (bepaalde negatieve denkpatronen) maar ze in de praktijk omzetten lukt helaas nog niet. Ik heb nu gevraagd om schematherapie te mogen volgen, een therapie die terug gaat naar de basis om te kijken waar bepaalde denkpatronen zijn ontstaan en om te leren dat die gevoelens horen bij toen en niet bij het heden.
Doet niet iedereen je na.Lief!quote:
[..]
Je verdient een standbeeld hoor, zo met jezelf aan de slag gaan
Ik merk al nu al een veel rustiger hoofd en ik geniet oprecht meer van Eva. Dat is me zo ontzettend veel waard, daar wil ik nog wel honderd jaar voor in therapie als me dat zoveel geluk brengt.Herkenbaar. T. en ik zijn allebei heel voorwaardelijk opgevoed, en wij kennen veiligheid binnen de familie dan ook niet. Voor ons des te meer reden om dat prioriteit nr 1 te maken binnen ons eigen gezin, en het is echt een mooie ontwikkeling om te zien hoe je eigen kinderen veel steviger in hun schoenen staan dan jijzelf als kind, gewoon omdat ze een goede basis hebbenquote:
Thanks dames
L-E, dat is ook wat ik wil doen voor haar en hoe ik er wil zijn voor haar, haar laten weten dat ze bij mij in ieder geval _altijd_ terecht kan en veilig is, dat mijn armen altijd voor haar openstaan
L-E, die vent van jou is fantastisch zeg.
En 4.45. Dat is echt vroeg. Dan heb ik gewoon een uitslaper.
Mijn nageslacht ligt nu dus nog steeds te slapen 
En ja, die vent van mij is fantastisch
Ik zou wel nog een keer met m willen trouwen Herkenbaar... Mijn zoon wilde bij mama in bed slapen, en niet naar oma. Soit, hij moest vroeg op (6.15u), maar het was echt DRAMAquote:
Nee, wil nog slapen. Wil niet naar schooltje. Ow wilt slapen! *Ow duikt onder de dekens en negeert mij verder
Ela, heel herkenbaar, ik doe dat bij mijn jochie precies zo en dat werkt goed. Vooral om wat LE zegt, hij heeft behoefte aan die veiligheid en ik wil hem dat geven, hem dingen in zijn eigen tempo laten doen en niet dwingen. Maar deels ook wel omdat ik mezelf graag een beetje achter hem verschuil, dat sociaal awkward-idee, en dat vind ik dan een minder goed voorbeeldquote:
Sparkling, ik moet eerlijk bekennen dat ik het niet makkelijk vind soms om mijn dochter te begeleiden om uit haar angst te komen in die situaties. Ik til haar op en koester haar en ze mag zich bij me verbergen, en na een poosje durft ze vaak meer uit haar schulp te kruipen. Maar ik weet nooit zo goed wat ik moet zeggen of doen om haar zekerder te maken behalve dan vertellen wie het is bijv. En dan heb ik ook wel eens het idee dat ik daar iets meer/actiever aan moet/kan doen. Ik ben ook al bij mezelf te rade of ik ergens een voorbeeld daarin geef, omdat ik zelf soms ook sociaal een beetje awkward ben Mocht je nog tips hebben, dan zijn ze welkom!
. Ik kijk soms een beetje afgunstig naar kindjes die wel meteen 'los' durven gaan, maar dat komt vooral omdat ik zelf heel verlegen was als kind en hem wat meer zelfvertrouwen gun. Maar ik weet ook dat hij het zelf wel regelt en dat het wel goed komt Beetje wat deepfreeze ook zegt, die afweging, soms moet je even doorzetten (kdv inderdaad, ging hier ook zo) en soms kan ook het anders. En dat doe ik dan ook.
En toch had dat van Chris ook wel iets. Ik kon hem veel beter "begeleiden" met sociale dingen, hem dingen aanleren. Daan doet dingen die je weer mag gaan afleren. (zeg maar "Chris spring eens van dat mini krukje", vs "Daan je mag niet van de eettafel springen"
)Chris deed het liever gewoon in 1 keer goed. Nou is Chris ook een kopietje van mij, dus ik kon hem ook goed begrijpen en sturen. Het is allemaal een fase en ik denk dat het met allebei best wel goed komt
KDV is opeens de laatste weken wel drama bij wegbrengen, terwijl hij daarvoor echt meteen ging spelen. Ik hoop dat t een fase is, de 'alleen mama is goed genoeg fase'. Jammergenoeg kan papa m niet wegbrengen, die begint om 7 uur met werken, want ik denk dat dan het probleem veel minder zou zijn...
Het helpt al heel erg dat het helemaal niet zo gek isquote:
[..]
Ela, heel herkenbaar, ik doe dat bij mijn jochie precies zo en dat werkt goed. Vooral om wat LE zegt, hij heeft behoefte aan die veiligheid en ik wil hem dat geven, hem dingen in zijn eigen tempo laten doen en niet dwingen. Maar deels ook wel omdat ik mezelf graag een beetje achter hem verschuil, dat sociaal awkward-idee, en dat vind ik dan een minder goed voorbeeld
Beetje wat deepfreeze ook zegt, die afweging, soms moet je even doorzetten (kdv inderdaad, ging hier ook zo) en soms kan ook het anders. En dat doe ik dan ook.
Ik vermoedde dat al, maar ik word soms een beetje onzeker in de zin dat ik me afvraag of ik niet meer kan doen om haar op haar gemak te stellen, zodat ze het eerder leuk vindt om op ontdekking te gaan. Het is fijn om te lezen dat er hier van die oermoeders zijn die het ook herkennen en vooral ook mijn omgaan met en handelen herkennen Het is dus ook echt een kwestie van mijn eigen zelfvertrouwen en vooral mijn vertrouwen in mijn dochter. Vertrouwen op wat zij aangeeft en haar daarin begeleiden. En als zij de bescherming nodig heeft, dan kan dat voor mij onbenullig lijken, maar voor haar is dat van (levens)belang en het zal haar juist helpen als ik er naar luister en haar vertrouw daarin. Dat zal haar dan dus juist helpen in haar eigen zelfvertrouwen
Kortom, het helpt om weer even om het voor mezelf helder te maken <3 Van die dingen die je al wist en wederom weer worden bevestigd!
Nou is mijn kind sociaal vrij makkelijk en kletst hij makkelijk met onbekende mensen. Als hij eens een keer verlegen is dan zal ik hem daarin niet snel zijn grenzen op laten zoeken, maar eerder benoemen wat er gebeurt en hoe hij zich voelt en aangeven dat het heel normaal is om verlegen te zijn. Maar als hij eens iets fysieks niet durft, op een trampoline, dan ben ik juist erg geneigd om hem te begeleiden en het samen te proberen. Altijd schatert hij daarna van de pret en gaat nog 100 keer de trampoline op en af. Hij kan dat ook goed benoemen "eerst vond ik het spannend, maar toen ging ik toch en toen vond ik het leuk! Ik ga het aan opa vertellen!"
Maar het is een dunne lijn, wanneer moedig je aan en wanneer niet? Toch zou ik wel huiverig zijn om op een psz, waar het toch uiteindelijk de bedoeling is om alleen heen te gaan, er voortdurend bij te blijven. Ik zou bang zijn het signaal 'het is hier niet veilig, kijk maar, ik kan je niet alleen laten' ermee af te geven. M heeft ook wel eens periodes waarin hij moeilijk afscheid kan nemen op het kdv, zoals laatst met zijn angst voor brand. Maar steeds vaker praten we daarover en dat helpt enorm. Hij huppelt sinds mijn geruststelling dat de juffies mij of papa altijd kunnen bellen weer stralend naar binnen.
De peuterleeftijd vind ik ook een mooi moment om wat meer te oefenen met afstand nemen. Soms gescheiden van elkaar zijn wetende dat je elkaar snel weer terug ziet, dingen zonder elkaar beleven, wat betekent het om iemand te missen, weten dat je altijd veilig bent omdat er altijd mensen zijn die voor je zorgen. Dat zijn thema's die we nu veel bespreken. M zei vanochtend: "dag mama, ga maar lekker werken, ik ga je missen' toen ik wegging, maar op een hele vrolijke toon. Hij neemt zo'n afscheid zoals het komt en hangt daar verder geen negatieve gevoelens aan vast. En als ik hem straks ophaal, dan weet ik zeker dat hij 'mama, fijn om jou weer te zien!' roept
Maar goed, ik realiseer me dat ik wat anders tegen tijd zonder je kind doorbrengen aankijk; ik heb een forse baan en M brengt een deel van zijn tijd met zijn vader door.Ook heel mooi om te zien hoe het echt zulke eigen mensjes zijn, met eigen ideeën, gevoelens, persoonlijkheden, karakters <3 En ook voor jezelf blijft het telkens leerzaam, die kleintjesquote:
Ik heb nu een Daan, die is wat betreft dat sociale echt het tegen overgestelde van Chris. Daan klets met iedereen, gaat op ontdekkingstocht waar hij kan, en bij een oppas achterlaten is nooit een probleem. Die ben je dus af en toe kwijt in de winkel, vind je terug bovenin een klimtoren en op verjaardagen is hij direct weg richting speelgoed/mensen/kinderen..
En toch had dat van Chris ook wel iets. Ik kon hem veel beter "begeleiden" met sociale dingen, hem dingen aanleren. Daan doet dingen die je weer mag gaan afleren. (zeg maar "Chris spring eens van dat mini krukje", vs "Daan je mag niet van de eettafel springen"
Het is allemaal een fase en ik denk dat het met allebei best wel goed komt
En dat is ook precies wat ze niet leuk vond bij de peuterspeelzaal, dat de leidster(s) hun aandacht op haar vestigen terwijl zij nog de kat uit de boom aan het kijken is. En dan vind ik haar persoonlijk echt nog te jong om 'uit het nest te duwen', ze is pas net 2 jaar, nog maar zo kort hier op de aarde. Ik denk dat het loslaten ook met stappen kan gaan die voor ons allebei prettiger zijn.
Nu ik erover nadenk waren er nog meer van die wringende dingetjes, die ook een rol speelde, maar het helpt ook hier weer om het even voor mezelf op een rijtje te zetten
Ik herken trouwens ook het bezig zijn met weggaan en terug komen en het besef dat iemand anders op een andere plek is. Ze heeft het er bijvoorbeeld vaak over als we van huis zijn, wie of wat er allemaal thuis is. Of als ze ergens is, zonder mij, dan kan ze heel goed aangeven wanneer ze terug wil naar het huis en naar mij, of juist benoemen dat ik nog thuis ben.
Lief! Dat doet Eva ook iedere dag, vind ik ook heel schattig. Daarbij wordt nu ook iedereen langs gegaan of ze een 'jomme' of 'meisje' zijn, ook iedere dag weer opnieuw. En zoals ze jongen zegt, nohhhhquote:
Dat benoemen doet Riley ook. Ik zie mijn ouders en zus bijna elke dag en zij zijn voor Riley heel vertrouwd. Dus bijna elke morgen worden zij benoemd. Dan zegt ze bijvoorbeeld 'opa'. En dan vraag ik waar hij is? Eerst vraagt ze dan "op de pamping?" "Nee". "Thuis aan het slapen". En zo gaat ze iedereen (inclusief het hondje af). En daarna is het prima allemaal. Ik vind het elke ochtend weer een ontroerend momentje.
Ze zei laatst wel toen ze d'r shirt omhoog deed: Kijk mijn pienol! Waarbij ze enthousiast haar navel aanwees
<3Dat snap ikquote:
En dan vind ik haar persoonlijk echt nog te jong om 'uit het nest te duwen', ze is pas net 2 jaar, nog maar zo kort hier op de aarde. Ik denk dat het loslaten ook met stappen kan gaan die voor ons allebei prettiger zijn.
Nu ik erover nadenk waren er nog meer van die wringende dingetjes, die ook een rol speelde, maar het helpt ook hier weer om het even voor mezelf op een rijtje te zetten
Dat is ook waarom ik de laatste zin toevoegde. Mijn kind werd al op jonge leeftijd 'uit het nest geduwd' (hoewel je snapt dat ik dat niet de meest prettige omschrijving vind ) maar omdat dat 99% van de tijd zo ontzettend goed gaat, heb ik daar vrede mee.
Gesprek van de dag hier Hahahquote:
Ha grappig dat je dat zegt Sparkling, hier is ze echt helemaal nog niet bezig met jongen of meisje dingen! Ik vroeg me juist af wanneer dat eigenlijk gaat komen
Ze zei laatst wel toen ze d'r shirt omhoog deed: Kijk mijn pienol! Waarbij ze enthousiast haar navel aanwees
Dat is echt lief! Die interesse heeft Eva nog helemaal niet, die vraagt zich alleen af of iemand een jongen of meisje is. Inclusief dieren die we tegenkomen Ik heb laatst aardbeien teva's gekocht voor op vakantie over een paar weken maar ze vindt ze zo leuk dat ze ze steeds aan wil. Vorige week had ze dus een hele leuke blauwe jurk met maillot aan en daaronder een paar aardbeien teva's. Het zag er belachelijk uit maar ze was helemaal in haar sas
Ik merk ook in de speeltuin dat ze meer lijkt te kijken hoe oudere meisjes spelen dan oudere jongetjes. Weet niet hoe dat uit te leggen. Maar bij spelende meisjes gaat ze echt op een afstandje even kijken wat ze doen. Om vervolgens ook naar het klimrek te lopen erin te gaan hangen.
Bij spelende jongetjes trekt ze haar eigen plan
Haha, ik doelde daar vooral mee op mijn eigen gevoelquote:
[..]
Dat snap ik
Ik begrijp ook dat jouw intenties hier gewoon vanuit liefde zijn <3 En dat het ook per kindje heel verschillend is, dat je zelf goed kunt aanvoelen hoe dat voor jouw kindje is!Hahaquote:
[..]
Hahah
Ik heb laatst aardbeien teva's gekocht voor op vakantie over een paar weken maar ze vindt ze zo leuk dat ze ze steeds aan wil. Vorige week had ze dus een hele leuke blauwe jurk met maillot aan en daaronder een paar aardbeien teva's. Het zag er belachelijk uit maar ze was helemaal in haar sas
Mooi combi! En ik herken ook dat ze zich steeds meer bewust wordt van haar kleding en vooral ook schoenen die ze wel of niet aan wil Hier is ze ook niet echt met piemels bezig verder, ze bedoelde ook gewoon navel maar was het woord vergeten en herinnerde zich iets dat aan je lichaam zit ergens onder je kleding wat dan een piemel wordt genoemd
Wow, ze gaat er dus echt verschil in zien/ontdekken! Ben heel benieuwd naar dat proces hier, over een poosje/binnenkort?!quote:
Oh. Dat benoemen van jongen en meisje doet Riley ook nu.
Ik merk ook in de speeltuin dat ze meer lijkt te kijken hoe oudere meisjes spelen dan oudere jongetjes. Weet niet hoe dat uit te leggen. Maar bij spelende meisjes gaat ze echt op een afstandje even kijken wat ze doen. Om vervolgens ook naar het klimrek te lopen erin te gaan hangen.
Bij spelende jongetjes trekt ze haar eigen plan
Voor dat loslaten moet je ook proberen te zorgen dat de omgeving ook veilig is. Op het kdv van Chris wisten ze hem goed op te vangen. Bij mijn koffiedrink groep niet. Chris volgde ook heel erg mijn gevoel. Vanaf heel mini al spiegelde hij mij. Zat ik net lekker in mijn vel, ging het afscheid ook moeilijker.
SPOILERniet zo handig als je een pnd hebt en je baby spiegelt die buien. Ben je samen aan het janken. Maar van de pnd en behandeling heb ik zoveel geleerd, dat ik juist daardoor veel beter kan omgaan met alles. Ik heb daar dingen geleerd die ik miste uit mijn eigen opvoeding en die ik Chris al veel eerder kon meegeven.
Liefquote:
Haha, ik doelde daar vooral mee op mijn eigen gevoel Ik begrijp ook dat jouw intenties hier gewoon vanuit liefde zijn <3 En dat het ook per kindje heel verschillend is, dat je zelf goed kunt aanvoelen hoe dat voor jouw kindje is!
Oh ja, dat ben ik helemaal met je eens. Laatst moest M even tijdelijk naar een andere groep omdat zijn eigen juf er nog niet was. Ik kreeg een beetje de kriebels van de juf (een invaller) en hij reageerde ook heel afwerend op haar. Bij zijn eigen juffies huppelt hij zo naar binnen, bijzonder hoe dat werkt.quote:
Hier ook, ik ben geen vriendje van papa Chris en Daan, want ik heb geen piemel. Of ik dan kapot was. En of apen eigenlijk ook piemels hebben.
Voor dat loslaten moet je ook proberen te zorgen dat de omgeving ook veilig is. Op het kdv van Chris wisten ze hem goed op te vangen. Bij mijn koffiedrink groep niet. Chris volgde ook heel erg mijn gevoel. Vanaf heel mini al spiegelde hij mij. Zat ik net lekker in mijn vel, ging het afscheid ook moeilijker.SPOILERniet zo handig als je een pnd hebt en je baby spiegelt die buien. Ben je samen aan het janken. Maar van de pnd en behandeling heb ik zoveel geleerd, dat ik juist daardoor veel beter kan omgaan met alles. Ik heb daar dingen geleerd die ik miste uit mijn eigen opvoeding en die ik Chris al veel eerder kon meegeven.
Ik vind het leuk om te lezen hoe ontzettend anders jouw kinderen zijn DF! Knap hoe je daarmee omgaat, ze allebei in hun waarde latend.SPOILERwat fijn dat je er zo veel van geleerd hebt!Ik heb ook een tijdje therapie gehad na mijn scheiding, zo zinvol. Dat je dan opeens snapt waarom je op een bepaalde manier reageert en dat je daar dan dingen in kan veranderen. Maakt dan een wereld van verschil!
Ik hoor elke dag precies wie er allemaal wel en wie erg geen piemel hebben.quote:
En práát me niet over piemels
Zucht....
. Toen mijn man laatst uit de douche kwam kreeg hij ook de vraag:' Papa, heb jij een nieuwe plasser gekregen?' Verder weet ze feilloos wie een jongetje of een meisje is
. Hoi, ik haak ook weer eens aan! Grote dame is bijna 3
als je van alles wat hebt dan zijn de verschillen natuurlijk ook een stuk duidelijker dan als je er maar eentje hebt.
En "sdaaaat?", en dan random iets aanwijzen, is ook de bom. Liefst 100x achter elkaar.
Wijst ze ook altijd aan en dan: "Poppel mama, baby dinken"
Borsten en piemels nog niet echt heel interessant. Navels wel.
En als ik er iets van zeg is het: handen koudquote:
Isa is helemaal in de ban van "brosjen". Kijk mama Isa ook brosjen! Ze graait ook de godganse tijd in m'n shirt als ik haar draag. Lekker awkward als je op straat loopt of in de winkel en je heb ineens een decolleté tot je navel of een kind tot aan haar oksel in je shirt hangen.
En "sdaaaat?", en dan random iets aanwijzen, is ook de bom. Liefst 100x achter elkaar.
Daan is ook wel gefascineerd door mijn borstels
Ik vind niet dat ik daar echt een keus in heb eigenlijk. Bij Chris moest ik hem wel volgen door zijn angsten. En Daan is eigenwijs genoeg om zijn eigen plan te trekken. Als ik hem anders wil hebben, dan moet ik mezelf ook veranderen(als in veel strenger worden). Zo past het gewoon bij ons en blijkbaar werkt het best goed.quote:
Ik vind het leuk om te lezen hoe ontzettend anders jouw kinderen zijn DF! Knap hoe je daarmee omgaat, ze allebei in hun waarde latend.
En ik geniet er alleen maar van
noena Maar issdat? Is heel herkenbaar. Net als eeuwig en altijd: gajdoen?
En...Ja ja hij is hier al luid en duidelijk aanwezig: WAAROM??
Mijn borsten zijn ook heel interessant, vooral om aan de tepel te trekken. Niet fijn.Ze haalt een navel en tepel wel eens door elkaar, trekt ze aan mijn tepel terwijl ze navel roept.
Navel/snavel/nagel vinden ze ook leuk. En blote buik,
Of hij is aan het spelen en zegt: "kijk mama deze auto gaat heel hard racen! Waarom??"
Wat moet ik daar dan op antwoorden? Als ik terugvraag "Waarom denk je?" krijg ik vaak een klagelijk "ik weet het niehiet" terug... Als ik het even zat ben, en sarcastische antwoorden ga bedenken, wordt dat iig niet zo gewaardeerd
.Laatst wilde hij weten waarom er geen hekje was bij een tuin waar we langs liepen. Zeg ik dat ik dat niet weet, dat hij dat moet vragen aan de mensen die er wonen. Nou dat ging hij dan wel even doen
. Maar er was niemand in de tuin, dus toen hield hij het toch maar voor gezien.Oh en weten jullie wat een politiewagen gaat doen? "Die komt mensen ophalen die een ongeluk met een happer hebben gehad!" aldus I. Dus.
De waarom fase zit ze nog niet zo in.
Maar zo geweldig om te lezen.
En dank je I. Ik wist nooit wat een politiewagen nou ging doen
wat een duidelijke uitleg!Eva moest vanochtend weer naar de opvang en moest heel erg huilen
Maar we kregen na een paar minuten al een foto via de app dat ze druk aan het spelen was. Fijn dat ze ons zo goed op de hoogte houden
Bij een blote buik is het hier steevast NOENA!!! en probeert ze haar hele hand erin te proppen
En even, Isa plast op de wc. Niet constant, maar ik ben zo trots
Potje is voor babies. Ineens lom ze zo op de wc. Vasthouden met handjes achter zich om de bril. En alles Zelf Doehoen!!! Nou dat krijg je dus van het kdv, dan snappen ze dat soort dingen ineens Ben zo trots Sparks, fijn is dat he, dat de opvang ook af en toe een fotootje stuurt. De nieuwe opvang van Femke heeft een eigen website/app waar ze dagelijks fotootjes en verhaaltjes op zetten gedurende de dag. Zo leuk! Ik betrap me er wel eens op dat ik daar op een woensdag zit te F5en, mopperend dat ze vandaag nog niets hebben laten horen, en dan pas besef dat ze gewoon thuis bij papa zijn
Femke is de laatste tijd een heel lief na-apertje. Echt álles doet ze na, met name van Lars tijdens het eten, maar ook papa en mama. Alle gebaartjes, mimiekjes... en een lol dat ze dan heeft!
Ik vond dit heel mooi gezegd.quote:
Ik denk dat je ook veiligheid kan bieden vanuit een zekere kordaatheid; 'zo gaan we het doen'. Ik merk zelf dat mijn kind juist onzeker wordt als ik teveel met zijn stemmingen meewaai, alsof het een bevestiging is van zijn angst dat het onveilig is.
En ik ben al een tijdje nu aan het piekeren... en ik weet niet zo goed hoe ik dat uit mijn toetsenbord moet krijgen.
Zowel Lars als Femke gaan al naar kdv sinds ze 10 weken oud zijn. Ze hebben het er altijd prima naar hun zin gehad. Toen Femke 2 maanden geleden overstapte naar een geheel ander kdv - ander gebouw, andere juffen, andere kindjes - heeft ze daar maar twee dagen een paar traantjes om gelaten bij het afscheid, maar verder niks. Toen Lars vorig jaar naar school mocht, kon hij niet wachten!
Als ik dan lees hier over kindjes die zoveel veiligheid en geborgenheid zoeken bij mama, dan krijg ik bijna het gevoel dat ik iets fout doe. Waarom mist mijn kind mij niet? Of ben ik zo'n botte boer die dat soort signalen nooit opgepakt heeft, en zijn mijn kinderen al afgestompt en kan het ze gewoon niets meer schelen?
Nu wil ik daar ook eigenlijk niet over klagen hoor, want ik vind het ook wel heel fijn dat ik zulke makkelijke kinderen heb wbt opvang, eten en slapen.
Ik loop vast hier, weet eigenlijk niet zo goed wat ik nu wilde zeggen.
Zijn jullie nou nooit bang om je kind(eren) té beschermend op te voeden? Altijd maar ver weg houden van lawaaimakend plastic speelgoed, tv/iPads/youtube, geraffineerde suikers en andere toevoegingen, vreemde mensen etc etc? Er zál een moment komen dat ze het toch tegenkomen, en zullen ze dan niet juist doorslaan?
Wat je als laatste aanstipt, dat probeerde ik eerder ook al te zeggen: dat ik er bewust voor kies haar naar de psz te brengen om te leren dat het daar anders is en dat ze dat ook móét leren. Want ze gaat later ook die wereld in. Dat gaat stap voor stap, meestal op haar tempo en soms op het mijne/ dat van een ander. Daar hoeft ze het niet mee eens te zijn, maar ze moet wel leren dat dat soms gebeurt en hoe je daar mee omgaat - van mij, en soms leert ze dat van een ander.quote:
Zo Spirit! Op de wc meteen?! Wat knap! Volgens mij heeft Femke nog geen idéé dat dat het ook anders kan dan met een luier...
Sparks, fijn is dat he, dat de opvang ook af en toe een fotootje stuurt. De nieuwe opvang van Femke heeft een eigen website/app waar ze dagelijks fotootjes en verhaaltjes op zetten gedurende de dag. Zo leuk! Ik betrap me er wel eens op dat ik daar op een woensdag zit te F5en, mopperend dat ze vandaag nog niets hebben laten horen, en dan pas besef dat ze gewoon thuis bij papa zijn
Femke is de laatste tijd een heel lief na-apertje. Echt álles doet ze na, met name van Lars tijdens het eten, maar ook papa en mama. Alle gebaartjes, mimiekjes... en een lol dat ze dan heeft!
[..]
Ik vond dit heel mooi gezegd.
En ik ben al een tijdje nu aan het piekeren... en ik weet niet zo goed hoe ik dat uit mijn toetsenbord moet krijgen.
Zowel Lars als Femke gaan al naar kdv sinds ze 10 weken oud zijn. Ze hebben het er altijd prima naar hun zin gehad. Toen Femke 2 maanden geleden overstapte naar een geheel ander kdv - ander gebouw, andere juffen, andere kindjes - heeft ze daar maar twee dagen een paar traantjes om gelaten bij het afscheid, maar verder niks. Toen Lars vorig jaar naar school mocht, kon hij niet wachten!
Als ik dan lees hier over kindjes die zoveel veiligheid en geborgenheid zoeken bij mama, dan krijg ik bijna het gevoel dat ik iets fout doe. Waarom mist mijn kind mij niet? Of ben ik zo'n botte boer die dat soort signalen nooit opgepakt heeft, en zijn mijn kinderen al afgestompt en kan het ze gewoon niets meer schelen?
Nu wil ik daar ook eigenlijk niet over klagen hoor, want ik vind het ook wel heel fijn dat ik zulke makkelijke kinderen heb wbt opvang, eten en slapen.
Ik loop vast hier, weet eigenlijk niet zo goed wat ik nu wilde zeggen.
Zijn jullie nou nooit bang om je kind(eren) té beschermend op te voeden? Altijd maar ver weg houden van lawaaimakend plastic speelgoed, tv/iPads/youtube, geraffineerde suikers en andere toevoegingen, vreemde mensen etc etc? Er zál een moment komen dat ze het toch tegenkomen, en zullen ze dan niet juist doorslaan?
Het liefst volg ik haar daarin, al ben ik wel wat 'losser' daarmee geworden. Dan bepaal ik. Dat werkt ook.
Overigens denk ik niet dat je kinderen afgestompt zijn hoor
. Jij bent hartstikke lief voor ze! Het ene kind is het andere niet, en als je moet werken en niet thuis wilt of kunt zijn, daan ze naar het kdv. Ik denk dat ze daar gewoon al iets eerder 'zelfstandig' worden, dat lijkt me logisch in een groep.Maar ik vind het ook lastig hoor. Vraag me soms ook af waar de grens is tussen voorzichtig en té beschermend. Daarom mag ze soms een hapje van 't een of ander, geef ik haar een zetje van de glijbaan en heeft ze een luid gillende ballenbaan
. Merk gewoon dat ik het zó graag goed wil doen, maar er is geen universele 'goed'.[ Bericht 6% gewijzigd door Cwen op 03-06-2015 14:21:29 ]
Je maakt als moeder allereerst de keuze* om te (blijven) werken of om thuis te blijven. Blijf je werken dan is er meestal wel iets van opvang nodig, volgende keuze is welke opvang....als je dan uiteindelijk bij een kdv uit komt dan gaat je kind daar ook van al van jongs af aan naar toe dus het is al heel snel een vertrouwde omgeving voor het kind. Als een kind later "tegensputtert" dan is het meestal iets anders dan "wennen" of aan mama vastgeplakt zitten. Als je voor een kdv kiest, heb je meestal ook nog een baan en daarmee ook verplichtingen naar een werkgever waardoor je gewoon niet makkelijk een hele ochtend bij je kind kunt blijven. Bovendien weet je meestal wel dat je kind het verder gewoon prima naar zijn zin heeft en dit iets is waar hij/zij even "doorheen" moet.
Bij een psz is dat net even anders. Je hebt in een eerder stadium de keuze gemaakt om thuis te blijven of om de opvang op een andere manier te regelen. Kiezen voor een psz heeft dan een heel andere reden. Je maakt die keuze veel meer voor het kind zelf, terwijl je een kdv ook voor jezelf maakt. Denk dat je er daarom ook anders in staat als het gaat om je kind te laten wennen, erbij blijven etc. Daarnaast zijn kinderen die naar een psz gaan natuurlijk ook weer wat ouder. Enerzijds kun je ze meer uitleggen, anderzijds zij ze ook veel meer gewend om bij mama te zijn.
Hier dus ook 2 situaties. M naar het kdv. Heeft het daar prima naar zijn zin, krijgt dingen aangeboden die ik hem niet kan aanbieden en hij ligt goed in de groep. Toch een tijd geleden heel veel drama bij het wegbrengen. Wij zijn er toen echt ingedoken om te achterhalen wat e oorzaak was. In zijn geval een geval van stofzuigerangst. Nu hebben we dat samen met M bij de leidsters aangegeven en voelt M dat er naar hem geluisterd wordt en sindsdien gaat hij weer "fluitend" naar het kdv.
Aan de andere kant breng ik vanaf september mijn 2 meiden naar de psz en ik weet nu ook nog niet hoe dat zal gaan. Sowieso "hangen" ze veel meer aan mij dan M maar aan de andere kant denk ik dat ze het ook wel heel erg leuk gaan vinden.
Verder heb ik niet het idee dat ik mijn kinderen te beschermend opvoed eigenlijk. Maar hier wel (iets van) lawaaispeelgoed, tv/ipad en suiker
* soms is er niet direct een keuze (hoewel aan alles wel een mouw valt te passen)
Het ene kind is het andere niet, elk kind z'n eigen aanpakquote:
Zowel Lars als Femke gaan al naar kdv sinds ze 10 weken oud zijn. Ze hebben het er altijd prima naar hun zin gehad. Toen Femke 2 maanden geleden overstapte naar een geheel ander kdv - ander gebouw, andere juffen, andere kindjes - heeft ze daar maar twee dagen een paar traantjes om gelaten bij het afscheid, maar verder niks. Toen Lars vorig jaar naar school mocht, kon hij niet wachten!
Jij hebt zo te lezen kinderen die een dergelijke behoefte aan veiligheid en geborgenheid niet/minder hebben, maar ik merk dat mijne dat wel heeft. Soms een duwtje geven, wat CS zegt, zou voor mijne juist averechts werken in nieuwe situaties, waar dat voor haar M. juist goed is. En elk kind heeft andere ouders ook, met een andere instelling en keuzes. Voorbeeld: wel of geen opvang is bij ons niet echt een vraag, want we werken allebei en wilden dat ook met kind blijven doen. Maar wanneer naar de opvang is (inmiddels) wel een keuze bij ons. De oudste ging 'pas' naar het kdv toen hij een maand of vijf was. In principe was het wel de bedoeling dat hij met 12 weken zou gaan, maar het liep toevallig anders. En dat was zowel voor hem als voor mij heel fijn. Zo fijn zelfs dat ik me er meer niet goed bij voel om de tweede wel al met drie maanden naar de opvang te brengen, maar ga regelen dat ook deze baby pas met vier of vijf maanden naar de opvang hoeft. Dat staat voor mij los van wat voor kind het is en wat voor behoeftes hij/zij heeft, maar dat is een keuze die ik als ouder maak.
Het bieden van veiligheid en geborgenheid zie ik niet als "beschermend opvoeden", maar als simpelweg inspelen op wat mijn kind volgens mij nodig heeft, en waar hij goed bij gedijt. Wat Deepfreeze zegt, gewoon je kind volgen.quote:
Zijn jullie nou nooit bang om je kind(eren) té beschermend op te voeden? Altijd maar ver weg houden van lawaaimakend plastic speelgoed, tv/iPads/youtube, geraffineerde suikers en andere toevoegingen, vreemde mensen etc etc? Er zál een moment komen dat ze het toch tegenkomen, en zullen ze dan niet juist doorslaan?
De keuze voor speelgoed, media of suiker staat daar voor mij volledig los van, dat vind ik iets heel anders. Dat bepaal ik als ouder, het gaat daar niet om een behoefte. Tenzij je kind hyper wordt van suikers of tv of zo.
Ik ben nooit bang dat ik mijn kinderen te beschermend opvoed, nee. Ik bied ze veiligheid en geborgenheid, dat is imo een basis die elk kind nodig heeft, de mate van bescherming is daarin geen vraagstuk. Dat heeft mi weinig te maken met suikers en de ipad, dat zijn gewoon opvoedkeuzes die verder hun gevoel van veiligheid niet zullen ondermijnen maar die we met mate toelaten omdat er in onze ogen meer na- dan voordelen aan zitten. En met een kind van inmiddels 7,5 kan ik zeggen: nee, doorslaan is hier niet gebeurd. Onze kinderen wordt ook veel vrijheid gegund, de vrijheid om zelf keuzes te maken. Als je zelf mag kiezen hoe vaak en hoe lang je op de ipad zit dan is het zo boeiend niet hoor, die ipadquote:
Zijn jullie nou nooit bang om je kind(eren) té beschermend op te voeden? Altijd maar ver weg houden van lawaaimakend plastic speelgoed, tv/iPads/youtube, geraffineerde suikers en andere toevoegingen, vreemde mensen etc etc? Er zál een moment komen dat ze het toch tegenkomen, en zullen ze dan niet juist doorslaan?
Boven alles doen we ons best onze kindjes te volgen in hun tempo, en we hebben toevallig twee laatbloeiers. Mijn 2-jarige kan nog niet zonder de borst, en mijn 7-jarige vindt het pas sinds een half jaar leuk om bij een ander vriendje te spelen zonder mij. Prima, wat mij betreft. Ik denk niet dat ze beter af zouden zijn als ze dit eerder hadden gekund. Dat ze leukere mensen zouden zijn als ze sneller zonder ons hadden gekund. Ze zijn wie ze zijn, wij zijn er slechts om dat te faciliteren, niet om ze in een rol te dwingen Maar omdat ik denk dat je de vraag niet zomaar stelt: vind jij dat ik, of de mensen die mijn opvoedvisie delen, mijn/onze kinderen te beschermend opvoed?
Daarnaast proef ik uit sommige posts dat je kind naar het kdv of andersoortige opvang brengen een soort 'noodzakelijk kwaad' is.
Weet niet of het iets toevoegt hier, maar ik wil even inbrengen dat ik I niet naar het kdv breng omdat ik nu eenmaal moet werken. Mijn uitgangspunt bij de opvoeding van haar is dat ik weliswaar haar basis maar maar 'it takes a village to raise a child'. Ik werk er juist heel bewust aan dat I zich al van jongs af aan veilig voelt bij andere opvoeders. Omdat ik graag wil dat zij zich al jong verbindt met andere mensen, en invloeden krijgt van meerdere kanten. Ik ben van mening dat ik weliswaar haar emotionele steun en toeverlaat ben, maar dat ik niet de perfecte opvoeder ben en dat ze dus van andere mensen ook heel veel kan leren en dat er mensen zijn die haar veel te bieden hebben, dingen die ik misschien minder kan inbrengen of die bij mij minder aanwezig zijn.
Soms, als I en ik meerdere dagen achter elkaar bijna continu samen zijn geweest, verwelkom ik dat ze weer naar het kdv gaat, omdat onze band heel fijn en veilig voelt, maar ook wat benauwend kan zijn. Omdat ik merk dat ik automatisch haar steeds wil beschermen, terwijl andere mensen wat makkelijker afstand nemen en haar soms wat meer laten, en haar dingen zelf laten uitzoeken, ook als het even eng of moeilijk is. Ik vind het voor ons dan allebei wel goed en gezond om even afstand te nemen. Dat ze dan na zo'n dag weer in mijn veilige armen kan komen voor een half uurtje borstvoeding is dan heel prettig en ook weer goed voor ons allebei.
Ze heeft maar 1 moeder, maar ze kan met heel veel mensen een emotionele, veilige band opbouwen en daar wil ik haar duidelijk in stimuleren. Zodat ze daarin naar mijn idee dus autonoom opgroeit, vertrouwen en veiligheid in breder verband opbouwt. Ik relativeer daarbij dus enigszins mijn rol als moeder. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik niet heel erg belangrijk ben.
Maar goed, ik schrijf dit even om aan te geven dat je volgens mij vanuit dezelfde principes (want ik geloof ook in onvoorwaardelijkheid, veiligheid en geborgenheid) tot andere keuzes en ideeen kunt komen. Waarbij het naar mijn idee dus niet alleen gaat om je kind volgen, maar ook jezelf volgen en wat bij jou als opvoeder past. Alleen op die manier is er een goede wisselwerking denk ik. Ik zal zelf dus niet snel stellen dat ik in alles helemaal mijn kind volg, of dat mijn kind in alles het uitgangspunt is. Je bent als ouder zelf ook een belangrijk uitgangspunt, want je kunt nu eenmaal alleen datgene doen waar je zelf echt achter staat en dat past in jouw 'wereldbeeld' of 'mensbeeld' etc., dus je kind 'lees' je dan ook al vanuit een bepaalde eigen invulling/en een eigen referentiekader.
Nouja, dit zijn vanuit het dreumestopic even wat gedachten van mij.
Ik weet niet of je dat uit mijn posts hebt gehaald, zo ja dan wil ik dat graag nog even aanvullen. Ik heb namelijk inderdaad het werken/kdv aspect aangehaald maar dat was meer voor de achterliggende gedachte omdat ik denk dat je er anders in staat omdat je kind nou eenmaal langer thuis is geweest en ouder is als je hem/haar los moet laten zeg maar. En dat merk ik nu ook. Ik heb voor alledrie mijn kinderen dezelfde opvoedvisie (ja echtquote:Op woensdag 3 juni 2015 19:32 schreef Franny_G het volgende:
Ik lees hier ook mee, en ik kan me van iedereen hier op zich wel voorstellen welke keuzes worden gemaakt en waarom. Maar soms komt het een beetje over alsof er maar twee keuzes zijn: of bewust kiezen voor wat dan 'onvoorwaardelijke veiligheid en geborgenheid bieden' inhoudt, of je kind al jong naar het kdv brengen, en dan lijkt daar een soort tegenstelling in te zijn.
) maar met 1 kind op het kdv en 2 thuis (en straks psz) voelt de stap naar de psz heel anders.Mijn M is omringd door meer volwassenen dan veel kinderen van zijn leeftijd, met stiefouders en een buslading aan opa's en oma's, waarvan er drie met regelmaat op hem passen. Hij heeft een vader en een moeder en wij zijn onvervangbaar, maar om ons staan nog heel veel mensen die vreselijk veel van hem houden en voor hem zorgen. Daar is hij zich van bewust en daar praten we ook vaak over. Het voelt voor mij niet als een gebrek aan een veilige basis, dat hij heen en weer huppelt tussen papa en mama en soms opa en oma, maar als een heel warm nest.
Mijn (gescheiden) ouders hebben altijd een heel andere rol vervuld in mijn leven. Mijn moeder was vooral lief, mijn vader slim en praktisch, met mijn stiefmoeder kon ik heerlijk tutten en winkelen. Ik hoop dat dat voor M later ook zo is en dat hij van een afstandje de gang van zaken in 'het andere gezin' kan bespreken. Ik merk nu al heel sterk dat hij soms heel anders terugkomt van een weekend papa, alsof hij daar vreselijk veel nieuwe dingen geleerd heeft. Maar niet alleen tussen ons als ouders onderling: ik heb een goede vriendin die soms op M past en vaak bij ons op bezoek komt. Als ik met haar bel dan wil M ook altijd even kletsen en ze hebben echt leuke gesprekken samen. Ik zou het heel tof vinden als hij later ook bij haar terecht kan met grote en kleine dingen
Oh, dat heb ik niet zo ervaren. Ik denk iig niet dat het een het ander uitsluit, ik geloof niet dat elk kdv-kind onveilig gehecht is ofzoquote:
Ik lees hier ook mee, en ik kan me van iedereen hier op zich wel voorstellen welke keuzes worden gemaakt en waarom. Maar soms komt het een beetje over alsof er maar twee keuzes zijn: of bewust kiezen voor wat dan 'onvoorwaardelijke veiligheid en geborgenheid bieden' inhoudt, of je kind al jong naar het kdv brengen, en dan lijkt daar een soort tegenstelling in te zijn.
Een beetje wel ja, maar eigenlijk ben ik meer bang dat ik als te 'hard' word gezien... Alsof ik niet genoeg van mijn kinderen zou houden als ik op dinsdagochtend stiekum hartstikke blij ben dat ik ze op school/kdv kan achterlaten en heerlijk naar kantoor kan. Of dat ik ze als baby wel eens heb laten huilen. Of als ik soms de neiging heb Femke van een afstandje in haar bed te mikken als ze me weer eens helemaal lens schopt tijdens het verschonen...quote:
Maar omdat ik denk dat je de vraag niet zomaar stelt: vind jij dat ik, of de mensen die mijn opvoedvisie delen, mijn/onze kinderen te beschermend opvoed?
En ik ben ook bang dat ik zelf soms nog iets te onzeker ben van mezelf voor hier. Dat ik graag wat meer zoals L-E en Ela zou willen zijn, maar op sommige momenten als een viswijf sta te schreeuwen. En dan denk ik aan Fok, en schaam ik me dood...
Dat ik wegzwijmel bij de verjaardagsfoto's van N. van Ela, zo'n sprookjesachtige sfeer, dat krijg ik hier nooit voor elkaar.
Franny, wat omschrijf je dat mooi. (zit je bij Korein?
) Nog zoiets wat ik mis bij mezelf. Woorden om precies uit te drukken wat ik bedoel...
Dan ben ik ook "hard". Ik vind het namelijk ook hartstikke fijn om 3 dagen in de week Anouk bij het kdv of bij mijn zus achter te laten.quote:
[..]
Een beetje wel ja, maar eigenlijk ben ik meer bang dat ik als te 'hard' word gezien... Alsof ik niet genoeg van mijn kinderen zou houden als ik op dinsdagochtend stiekum hartstikke blij ben dat ik ze op school/kdv kan achterlaten en heerlijk naar kantoor kan. Of dat ik ze als baby wel eens heb laten huilen. Of als ik soms de neiging heb Femke van een afstandje in haar bed te mikken als ze me weer eens helemaal lens schopt tijdens het verschonen...
En ik ben ook bang dat ik zelf soms nog iets te onzeker ben van mezelf voor hier. Dat ik graag wat meer zoals L-E en Ela zou willen zijn, maar op sommige momenten als een viswijf sta te schreeuwen. En dan denk ik aan Fok, en schaam ik me dood...
Dat ik wegzwijmel bij de verjaardagsfoto's van N. van Ela, zo'n sprookjesachtige sfeer, dat krijg ik hier nooit voor elkaar.
Franny, wat omschrijf je dat mooi. (zit je bij Korein?
Nog zoiets wat ik mis bij mezelf. Woorden om precies uit te drukken wat ik bedoel...
Maar als ze ziek is dus niet dus zo hard ben ik ook weer niet En nog een edit; ik ben über "hard", want kan niet wachten tot ze naar school gaat, want dan heb ik heerlijk een ochtend h-e-l-e-m-a-a-l voor mezelf en mijn eigen
Van mensen zoals jij en ik kan een kind ook veel leren. Hoe je je grenzen stelt, hoe je ruzie maakt en het weer goed maakt, hoe je sorry zegt, hoe je je als moeder ontwikkelt in je werk etc. Altijd lief en geduldig is geen heilige graal
Zolang je je kinderen geen geweld aandoet, niet fysiek maar ook niet met woorden (chanteren, afwijzen, uitschelden, machtsvertoon, you name it), is er niets mis met een stevige woordenwisseling wat mij betreft.Mezelf forceren in een mal die niet bij me past om zo de beste moeder te zijn maakt me in ieder geval geen leukere moeder heb ik wel gemerkt
. .En ik vind die opvoedvisie zo mooi en heb er echt veel van geleerd, maar telkens weer loop ik tegen dingen aan dat het mij niet lukt om totaal zen te reageren en vind ik mezelf veel te ongeduldig.
Ik ook, ik geniet echt van die twee ochtenden in de week zonder Eva.quote:
[..]
Dan ben ik ook "hard". Ik vind het namelijk ook hartstikke fijn om 3 dagen in de week Anouk bij het kdv of bij mijn zus achter te laten.
En nog een edit; ik ben über "hard", want kan niet wachten tot ze naar school gaat, want dan heb ik heerlijk een ochtend h-e-l-e-m-a-a-l voor mezelf en mijn eigen
Verder zou ik ook wel een tikje mee willen hebben van LE en Ela. Jullie lijken me echt oermoeders
Ik ben meer een moeder die wat aanklungelt, niet altijd geduld heb en nou ja.. Ik had in mijn hoofd een ander beeld van moeder zijn dan hoe ik daadwerkelijk ben.
)Wat ik hier deel is onze visie, wat we graag willen bereiken, daar falen we ook wel eens in. En Sticker kreeg vanmorgen chips voor de televisie omdat ik te moe was om iets met 'm te doen en oudste heeft zaterdag een feestje en ik ben dolblij dat we hem dus een dagje even niet hoeven te vermaken. Heel menselijk geloof ik wel hoor
mijn beeld van jullie, helemaal verwoest! Nee maar even eerlijk, ik snap echt wel dat het bij jullie ook niet altijd zen is hoor. En juist nu, na Elva, zal het heel zwaar zijn. Maar mijn post was wel echt positief bedoeld, ik heb diep respect voor jullie visie over opvoeden. En ik zou echt willen dat ik daar een beetje van mee had.
) die niet wil luisteren, dat werkt niet echt mee aan mijn zen zijn Dus los van dat ik vind dat je keihard je best doet alle ballen in de lucht te houden, mag je jezelf daarin ook wel wat meer ademruimte geven. Menig moeder doet het je niet na, ik niet iig.Dat! +1quote:
[..]
Ik ook, ik geniet echt van die twee ochtenden in de week zonder Eva.
Verder zou ik ook wel een tikje mee willen hebben van LE en Ela. Jullie lijken me echt oermoeders
Ik ben meer een moeder die wat aanklungelt, niet altijd geduld heb en nou ja.. Ik had in mijn hoofd een ander beeld van moeder zijn dan hoe ik daadwerkelijk ben.
Ik had 5,5 jaar geleden toen ik zwanger was van Lars zo'n ideaalbeeld van hoe ik als moeder zou zijn in mijn hoofd. Zo'n reclamebeeld, met een schoon en opgeruimd huis, vrolijke kindjes, attente man en poepluiers die naar viooltjes ruiken. Ik zou blijven werken, uiteraard, maar als ik dan thuiskwam, zou mijn kind naar mij toerennen en zich vol overgave in mijn armen storten voor een knuffel. We zouden samen half pinterest naknutselen, elk weekend koekjes, taart of pannenkoeken bakken, en elke dag samen buitenspelen, hetzij schommelend met wapperende haren in de wind, of met de schattigste regenlaarsjes in plassen stampen.
Nou, de realiteit... laatste wat we samen gebakken hebben waren pepernoten, in het seizoen, dus kan je nagaan hoe lang dat geleden is. Knutselen, tekenen, verven, kleien, dat doen ze alleen op school of kdv. Als ik 's avonds thuis kom, zijn de kinderen moe en chagerijnig, en willen ze eten, maar niet mij de kans geven om ook daadwerkelijk te koken. Lars heeft zelfs een tijd echt een regenfobie gehad, die wilde toen zelfs al niet naar buiten als er een wolk aan de lucht te zien was, want "Daar kan regen uitkomen!!!" En die luiers roken ook al niet naar viooltjes...
Ik: Eva, wil je een banaan?
Eva: Nee!
Dus ik leg de banaan weg.
Eva heel boos: Ava NAAAAAAAAAAAAN!
Wil ik die banaan geven
Eva: NEE! Naan tafel:
Leg ik de banaan op tafel
Eva: Nee! Naan HIERRR *wijst op 5 centimeter van waar ik de banaan neerleg*
En dat niet bij 1 ding maar de hele dag door! Argh.. Ik weet het, het hoort bij peuters maar soms heb ik daar zo geen geduld voor.
Ja, en nu jank ik echt...quote:
En nog even voor Shandaly: ik heb vaker de indruk dat jij in general gewoon niet zo blij bent met jezelf. Ik weet niet hoe waar dat is, en hoe diep dat eventueel zit, maar het is imo echt heel misplaatst. Je legt de lat erg hoog, want je werkt 4 dagen (toch?) en je zit in de MR en je wil elke week met ze zwemmen, en je bent naast moeder dus ook echtgenote en werknemer en al die rollen kosten energie, ik heb het vaker gezegd: ik raak al overspannen als ik denk aan hoe druk jouw leven moet zijn
Ik zit idd niet zo lekker in mijn vel geloof ik...
Shandaly, lees dit eens. En nog eens en nog eens! Want dit is zo ontzettend waar!quote:
En nog even voor Shandaly: ik heb vaker de indruk dat jij in general gewoon niet zo blij bent met jezelf. Ik weet niet hoe waar dat is, en hoe diep dat eventueel zit, maar het is imo echt heel misplaatst. Je legt de lat erg hoog, want je werkt 4 dagen (toch?) en je zit in de MR en je wil elke week met ze zwemmen, en je bent naast moeder dus ook echtgenote en werknemer en al die rollen kosten energie, ik heb het vaker gezegd: ik raak al overspannen als ik denk aan hoe druk jouw leven moet zijn
), maar als ik bijvoorbeeld lees hoe ela het doet qua opvoeding heb ik niet het gevoel: oh wat doet ze het veel beter dan ik ofzo. Ze doet het (over het algemeen) heel anders dan hoe ik mijn kinderen opvoed. De manier waarop ik ze opvoed past bij mij en ela's manier bij hun.Mijn kinderen zijn ook anders waarschijnlijk. Mijn dochter ging naar de peuterspeelzaal en ik werd weggeduwd: dag mama!
Ze vertelt vol enthousiasme over haar juffen, juf 'mita' is vanaf dag 1 al favoriet. En toen ze daar eens heel erg moest huilen (aan het eind vd dag, ze was ook net ziek geweest) zat ze gewoon bij een juf op schoot en werd mij gevraagd hoe ik haar benaderde op zo'n moment. Dus ook dat zit wel goed.
Er is in mijn ogen geen manier die heilig is, als de manier maar bij je past en bij je kinderen.
En tuurlijk is het niet leuk als je een keer schreeuwt tegen je kinderen, maar ik ben ook maar een mens. Ik ben soms ook moe, chagrijnig en heb dan een kort lontje. En ik voel me dan ook rot en dat laat ik ze dan ook merken, mama's kunnen ook fouten maken.
En zolang ze allebei regelmatig uit het niets zeggen dat ze me lief vinden geloof ik ook wel dat ik het goed doe.
En dit ook idd!quote:
En nog even voor Shandaly: ik heb vaker de indruk dat jij in general gewoon niet zo blij bent met jezelf. Ik weet niet hoe waar dat is, en hoe diep dat eventueel zit, maar het is imo echt heel misplaatst. Je legt de lat erg hoog, want je werkt 4 dagen (toch?) en je zit in de MR en je wil elke week met ze zwemmen, en je bent naast moeder dus ook echtgenote en werknemer en al die rollen kosten energie, ik heb het vaker gezegd: ik raak al overspannen als ik denk aan hoe druk jouw leven moet zijn
Ik doe minimaal de helft minder en werk 2 dagen. De rest van de dagen probeer ik mijn huis met zo min mogelijk inspanning enigszins op orde te houden
Oh ja, om moedeloos van te worden. NIKS is goed. Ik probeer M bij te brengen dat ik niet "neemama!" of "maarmama!" heet, want dat is de enige manier waarop ik aangesproken word de laatste tijdquote:
Dat denk ik ook. Ik word soms zo moe dat Eva overal een weerwoord 'nee' op heeft. Dan kan ik, zeker eind van de dag, echt mijn geduld verliezen soms hoor.
Ik: Eva, wil je een banaan?
Eva: Nee!
Dus ik leg de banaan weg.
Eva heel boos: Ava NAAAAAAAAAAAAN!
Wil ik die banaan geven
Eva: NEE! Naan tafel:
Leg ik de banaan op tafel
Eva: Nee! Naan HIERRR *wijst op 5 centimeter van waar ik de banaan neerleg*
En dat niet bij 1 ding maar de hele dag door! Argh.. Ik weet het, het hoort bij peuters maar soms heb ik daar zo geen geduld voor.
L-E, ik had dus ook altijd het beeld dat jouw gezin zo uit een sprookjesboek kwam en alles even zen ging.
Net als Sparkling heb ik diep respect voor jullie opvoedvisie en hoe jullie daarmee om gaan.
+1 maar dan zoon naar het kdv en juf ninnenijn. Hij is verliefd op juf ninnenijn. Al is juf tasja ook wel leuk. Maar juf ninnenijn krijgt zelfs kusjes. Die krijg ik niet eensquote:
Waarschijnlijk barst ik van het zelfvertrouwen (sinds wanneer
Mijn kinderen zijn ook anders waarschijnlijk. Mijn dochter ging naar de peuterspeelzaal en ik werd weggeduwd: dag mama!
Ze vertelt vol enthousiasme over haar juffen, juf 'mita' is vanaf dag 1 al favoriet. En toen ze daar eens heel erg moest huilen (aan het eind vd dag, ze was ook net ziek geweest) zat ze gewoon bij een juf op schoot en werd mij gevraagd hoe ik haar benaderde op zo'n moment. Dus ook dat zit wel goed.
Er is in mijn ogen geen manier die heilig is, als de manier maar bij je past en bij je kinderen.
En tuurlijk is het niet leuk als je een keer schreeuwt tegen je kinderen, maar ik ben ook maar een mens. Ik ben soms ook moe, chagrijnig en heb dan een kort lontje. En ik voel me dan ook rot en dat laat ik ze dan ook merken, mama's kunnen ook fouten maken.
En zolang ze allebei regelmatig uit het niets zeggen dat ze me lief vinden geloof ik ook wel dat ik het goed doe.
quote:
Ik heb juist, met name als mijn huis vol zit met kinderen, een whatwouldkyarado-momentje
keep breathing
Dit! Ik heb Eva twee jaar lang iedere dag de hele dag om mij heen gehad en dat benauwde me soms ontzettend. Nu gaat ze sinds een aantal maanden naar een gastouder omdat ik in therapie ging en ik merk echt dat die twee momenten per week mij heel veel rust brengen.quote:
Ik heb respect voor hoe bijvoorbeeld ela of Le het doen thuis, maar het staat zo ver van mij af. Ik vind mijn werk heerlijk en ik breng de kinderen wel eens een dag naar het kdv of nso om even een dagje niet te moederen. Ik geniet van die dagen. Enorm. Ik heb die dagen ook echt nodig om op dr rest van de dagen een leuke moeder te zijn.
Ik weet niet of het komt door mijn therapie of omdat Eva naar de opvang gaat of, en dat lijkt mij waarschijnlijk, een combinatie van beide, maar ik geniet zoveel meer van Eva dan ik in de afgelopen twee jaar gedaan heb.
Ik heb tijd om ook eens echt aan mezelf te denken en me even niet om Eva te hoeven bekommeren. En daar word ik oprecht een leukere moeder met meer geduld van.
Grappig hoe vaak iemand van hier gedurende de dag eens door je gedachten gaat. Hier vliegt er ook met enige regelmaat iemand door mijn hoofdquote:
Ik heb juist, met name als mijn huis vol zit met kinderen, een whatwouldkyarado-momentje
En toen had ik een kind dat hier helemaal niet mee om kan gaan. De eerste de beste driftbui die hij had en ik hem in de hoek zette, maakte hij een geluid als een gewond dier. Dus ik had zo het vermoeden dat dat niet ging werken
. Ik had bijna elke dag "ruzie" met Luc, tussen de 11-15 maand heb ik echt gedacht dat ik professionele hulp nodig had, zo erg was het. Ik zag echt op tegen de vrijdag, de enige dag dat ik alleen met Luc was... Ik had zo'n gefrustreerd kind. Pfff.Ik wist wel dat het zo niet door kon gaan en ben gaan lezen op internet.
Via/via kwam ik bij dit boek uit: http://www.bol.com/nl/p/t(...)en/9200000026145564/
Ik heb het boek in 1 ruk uitgelezen en herkende alles van Luc, maar erger was, ook uit mijn eigen jeugd. De manier waarop mijn ouders met mij omgingen had niet slechter kunnen zijn en verklaart ook alle ruzies en ellende die ik heb gehad tussen mijn 9de en 17de (Sinds ik uit huis ben gaat het weer prima) Jeetje wat heb ik zitten janken tijdens het lezen van dit boek. Het was zo confronterend.
Ik ben gelijk tips uit dit boek gaan toepassen maar het is een hele andere manier van opvoeden dan dat ik ooit had gedacht dat ik nog eens zou doen. Maar jeetje het werkt! En ik voel me er uiteindelijk ook heel erg prettig bij, al voelde het in het begin toch heel onnatuurlijk.
Maar natuurlijk zijn er dagen dat mijn geduld ook op is. En het niet gaat zoals het eigenlijk "hoort" En ik gewoon tegen Luc zeg "waarom? omdat ik het zeg!" Je bent toch ook maar een mens? Niemand is 100% perfect en we zijn allemaal wel eens moe en verliezen ons geduld. Lijkt me ook een wijze les voor je kind uiteindelijk. En als het mis gaat, praat ik, zodra we beide weer happy zijn, er nog eens over om het uit te leggen.
Verder werk ik ook 36 uur (4 dagen) en ik zou dit niet anders willen. Ik zou echt een K moeder worden dan en diep ongelukkig zijn. Ik ben gewoon niet gemaakt om thuis te zitten. Ik ben juist wel eens "jaloers" op moeders die daar wel gelukkig van worden!
Ik denk dat je bij de manier van opvoeden ook vooral moet kijken naar wat bij je kind & jezelf past.
Ieder kind is anders! Het is nog maar afwachten bij nummer 2 straks hoe dat zal gaan.
Ik weet ook wel dat ik best wel iets goed doe, Lars bijvoorbeeld is prima gelukt so far al zeg ik het zelf, maar ik ben gewoon niet snel tevreden met mijzelf. En dat kan ik soms beter verbergen dan op andere momenten
En uiteraard verlies ik ook wel eens mijn geduld maar ik had ook niet anders verwacht. En achteraf heb ik spijt, bied ik mijn excuus aan en knuffelen we lekker alles van ons af. En ik ben ook wel eens onzeker of ik het goed doe maar als ik naar die smoeltjes kijk denk ik: kiek tan
dat kan toch bijna niet anders Ze slapen bij ons in bed
Meer knuffeltijd. En tijd voor mezelf komt ooit wel weer wanneer ze me zat zijn Als andere dan weer eens roepen dat ze dat niet zouden kunnen of afkeurend roepen: DAT DOE JE TOCH NIET, roep ik altijd dat ik het heerlijk vind en in het nieuwe huis er gewoon een 2 persoonsbed naast zet zodat ze kunnen blijven tot ze 100 zijn
Ik vind het heerlijk dat ze graag bij me willen zijn. Ik vind het heerlijk dat ik ze de eerste 4 jaar bijna dagelijks thuis heb. En ik vind het heerlijk om te helpen op school Zo'n moeder ben ik gewoon en heb daar vrede mee. Ook al kan ik ze wel eend achter het behang plakken
Ik heb echt een kleine knuffel koning gebakken en ik vind het heerlijk. Hij zit ook heel vaak bij mij op schoot. En hij heeft een rare tik, hij wil altijd mijn wenkbrauwen aaien als hij moe is
Nu hij kan praten vraagt hij er ook om
Maar hij doet het "aaien" al sinds hij een paar maand oud is.Koken doen wij ook veel samen hij vindt het geweldig.
Ik heb afgelopen jaar pepernoten gebakken samen dat was echt geen succes
Binnenkort maar weer eens wat proberen te bakken samen hij is nu een stukje ouder.
Tally, wat klink je verliefd!
Mijnes was toen 1 van de oudsten volgens mij? Maar eerlijk gezegd weet ik niet meer zo goed hoeveel hij toen al praattequote:
Skoap, was het Luc nou die vorig jaar op de meet in Utrecht in januari mijn hart veroverde met zijn wijze praatjes? Ik ben steeds aan het denken wie het nou ook alweer was..
Tally, wat klink je verliefd!
. Hij was toen 1,5 iig. En gefascineerd door die enorme kippen! Ach de jongste propt alles in dr mond en vind ze het niet lekker smeert ze het in dr haar, gooit ze het op de grond of neemt ze het (zonder dat ik het zie) de huiskamer in om het over mn bank uit te smerenquote:
Oh de momenten dat Luc naast mij ligt in bed en ook heerlijk tegen mij aan kruipt. Smelt
Ik heb echt een kleine knuffel koning gebakken en ik vind het heerlijk. Hij zit ook heel vaak bij mij op schoot. En hij heeft een rare tik, hij wil altijd mijn wenkbrauwen aaien als hij moe is
Nu hij kan praten vraagt hij er ook om
Koken doen wij ook veel samen hij vindt het geweldig.
Ik heb afgelopen jaar pepernoten gebakken samen dat was echt geen succes
Binnenkort maar weer eens wat proberen te bakken samen hij is nu een stukje ouder.
Even tot 10 tellen. Boos worden. En opruimen. En de volgende keer doet ze het weer
Er zijn van die kleine zekerheden en dit is er één van De jongste is een enorme knuffelkont de hele dag door. De oudste als er iets is of in de avond
Ja! Jij zette later op Facebook nog een filmpje dat hij het hele huis doorstuiterde? Hij was zo ongelooflijk enthousiast bezig daar, echt geweldigquote:
[..]
Mijnes was toen 1 van de oudsten volgens mij? Maar eerlijk gezegd weet ik niet meer zo goed hoeveel hij toen al praatte
Ik heb echt respect en bewondering voor jullie allemaal, hoe jullie opvoeden enzo...
Ik kom ff niet zo goed uit m'n woorden.. Maar toch gewoon..
Kan ik nog wat van leren
Hahaha ja dat was I. Ten voeten uitquote:
[..]
Ja! Jij zette later op Facebook nog een filmpje dat hij het hele huis doorstuiterde? Hij was zo ongelooflijk enthousiast bezig daar, echt geweldig
Trui klopt ook idd. Wat lief om over mijn kind te zeggen joh
. Sowieso een fijne discussie ook! Jullie verwoorden het mooi en ik kan bij minstens de helft plus-éénen
.Dat hoeven we toch ook niet te verwachten? Ik vind dat we teveel vergelijken. We doen allemaal enorm ons best met en voor onze kinderen.
Ik heb 1,5 jaar thuisgezeten omdat ik fysiek en mentaal naar de knoppen was en dat was leuk maar ook enorm zwaar. Nu werk ik vanuit huis en hoewel ik van 7.00 tot 23.00 bezig ben, geniet ik van die paar uurtjes werk per dag. En als Ellie straks naar de psz gaat, komen daar nog wat heerlijke uurtjes bij.
Ik ben geen oermoeder, heb geen engelengeduld en schiet soms uit m'n slof om niets. Maar ze houdt heus wel van me, incl al die 'foutjes'. Daar ben ik van overtuigd.
We doen allemaal ons best, we maken allemaal fouten en we zijn allemaal de beste moeder voor onze kinderen.
Zover ik weet is er hier geen moeder die haar kind met opzet iets aan doet en zorgen we allemaal dat we naar ons beste kunnen opvoeden.
En als ik altijd allemaal foto's voorbij zie komen van kinderen van hier zie ik kinderen met een lach en kinderen die gelukkig zijn. En dat is waar het om draait! Niet of we dagelijks met ze kleien, koekjes bakken of naar de speeltuin gaan.
Eva was 6 uur wakker en huilt om alles! Dadelijk maar even een stukje fietsen om te kijken of ik het een beetje kan doorbreken. Dank je wel voor alle lieve woorden; ik heb net het hele topic nog eens herlezen en jullie zijn echt allemaal schatten
Wat jij zegt, Cwen, deels onzekerheid... ik vrees dat dat hier best een groot aandeel heeft idd. Onzekerheid gecombineerd met perfectionisme, killing!
SPOILEREn dan vrijwel geen hulptroepen bij hand hebben, want opa en oma wonen niet in de buurt, schoonoma wil ons niet meer zien, etc... en ook vaak niet de steun krijgen van ml die je eigenlijk zo hard nodig hebt, maar er ook niet om durft te vragen.. Nah ja, ik rooi het wel, heb er alleen op sommige momenten wat meer moeite mee...
Ik ben ook een perfectionist, dus ik herken het goed, maar tegelijk verbaas ik mezelf dagelijks met mijn luiheid
Er zijn echt maar een paar dingen die moeten. En wat er verder gebeurt op een dag is mooi meegenomen. Het zou het voor jezelf zoveel makkelijker maken als je niet meer zoveel van jezelf moet
Dit dus!quote:
Ik denk dat het bij een deel gewoon onzekerheid is. We zijn druk, bezig en vliegen van hot naar her. Dan zien we hoe mensen de wereld stil zetten voor hun kind. Dat is zo anders, dat lijkt dan ideaal. Maar wat L-E zegt: niemand is perfect en nergens gaat alles altijd zen.
Dat hoeven we toch ook niet te verwachten? Ik vind dat we teveel vergelijken. We doen allemaal enorm ons best met en voor onze kinderen.
Ik heb 1,5 jaar thuisgezeten omdat ik fysiek en mentaal naar de knoppen was en dat was leuk maar ook enorm zwaar. Nu werk ik vanuit huis en hoewel ik van 7.00 tot 23.00 bezig ben, geniet ik van die paar uurtjes werk per dag. En als Ellie straks naar de psz gaat, komen daar nog wat heerlijke uurtjes bij.
Ik ben geen oermoeder, heb geen engelengeduld en schiet soms uit m'n slof om niets. Maar ze houdt heus wel van me, incl al die 'foutjes'. Daar ben ik van overtuigd.
En ik geloof dat iedereen hier op zijn manier de beste moeder is voor haar kind!
Ik sluit me verder helemaal hierbij aan. Niet vergelijken, iedereen heeft een ander leven met andere verplichtingen, keuzes en mogelijkheden.quote:
Ik denk dat het bij een deel gewoon onzekerheid is. We zijn druk, bezig en vliegen van hot naar her. Dan zien we hoe mensen de wereld stil zetten voor hun kind. Dat is zo anders, dat lijkt dan ideaal. Maar wat L-E zegt: niemand is perfect en nergens gaat alles altijd zen. Dat hoeven we toch ook niet te verwachten? Ik vind dat we teveel vergelijken. We doen allemaal enorm ons best met en voor onze kinderen. Ik heb 1,5 jaar thuisgezeten omdat ik fysiek en mentaal naar de knoppen was en dat was leuk maar ook enorm zwaar. Nu werk ik vanuit huis en hoewel ik van 7.00 tot 23.00 bezig ben, geniet ik van die paar uurtjes werk per dag. En als Ellie straks naar de psz gaat, komen daar nog wat heerlijke uurtjes bij. Ik ben geen oermoeder, heb geen engelengeduld en schiet soms uit m'n slof om niets. Maar ze houdt heus wel van me, incl al die 'foutjes'. Daar ben ik van overtuigd.
En niemand heeft unlimited geduld, die illusie heb ik zeker niet. Een post hier is ook maar net wat iemand opschrijft. De een deelt zijn opvoedvisie, de ander gebruikt het als praatpaal om frustraties weg te schrijven, een derde beschrijft de happy happy joy joy geluksmomenten.
Haal er gewoon uit waar je wat mee kan ipv het als meetlat voor jezelf te gebruiken.
Cwen, hele mooie woorden
Spark
Shandaly
En de 10 punten voor herkenbaarheid gaan naaaaaaar: Shandaly!quote:
[..]
Een beetje wel ja, maar eigenlijk ben ik meer bang dat ik als te 'hard' word gezien... Alsof ik niet genoeg van mijn kinderen zou houden als ik op dinsdagochtend stiekum hartstikke blij ben dat ik ze op school/kdv kan achterlaten en heerlijk naar kantoor kan. Of dat ik ze als baby wel eens heb laten huilen. Of als ik soms de neiging heb Femke van een afstandje in haar bed te mikken als ze me weer eens helemaal lens schopt tijdens het verschonen...
En ik ben ook bang dat ik zelf soms nog iets te onzeker ben van mezelf voor hier. Dat ik graag wat meer zoals L-E en Ela zou willen zijn, maar op sommige momenten als een viswijf sta te schreeuwen. En dan denk ik aan Fok, en schaam ik me dood...
Dat ik wegzwijmel bij de verjaardagsfoto's van N. van Ela, zo'n sprookjesachtige sfeer, dat krijg ik hier nooit voor elkaar.
Franny, wat omschrijf je dat mooi. (zit je bij Korein?
Nog zoiets wat ik mis bij mezelf. Woorden om precies uit te drukken wat ik bedoel...
Even zwart-wit gezien zijn sommige hier van die sprookjes/goede feeën moeders en ik de boze stiefmoeder ofzo.
Ik doe ontzettend mijn best maar er zijn echt dagen dat het gewoon niet zo geduldig gaat.
Dat ligt aan mij want ik ben soms een ongeduldige, temperamentvolle trut. Dat was ook mijn grootste valkuil toen Aiden zich aankondigde. Ik kan ook uit mijn vel schieten om niks en dan komt zo'n bui pas goed wanneer Aiden zijn middagdutje doet. Dan heb ik rust.
Ik vind zulke dagen een gigantische opgave en dan is het gauw teveel.
Aiden is wel echt dol op me. Een beetje verliefd denk ik weleens.
Dus ik doe wel iets goed.
Dus ik wil je de hand schudden.
Ik snap niet waar mensen de kalmte en het geduld vandaan halen.
Ik heb trouwens een 2e baan!
Een avondje of 2 extra in de week naast mijn andere parttime baan.Enne, je hóeft niet alles op te pakken wat een ander niet doet he? Hoe bot het ook klinkt, feitelijk ben je nergens echt onmisbaar: op je werk niet, op vrijwilligerswerk niet, voor de afwas niet, nergens, behalve bij je kinderen. Ze hebben maar één mama
De rest van de wereld draait ook door als jij er met de pet naar gooit. Omen, tegenover wie voel je je schuldig dan? Heb jij als volwassen vrouw tegenover iemand verantwoording af te leggen wat ze met haar huishouden doet? Schuldgevoelens zijn zo zinloos en nemen zoveel ruimte in je hoofd in die je veel leuker kunt besteden. Als je er iets aan kunt en wilt veranderen: doe het dan. Kun je dat niet, dan is het dus blijkbaar goed zoals het is.
Phaidra, ik ging nog even +1-en op je zinloze 'waarom-vragen', de herkenning
"Mama, waarom is die auto blauw?" Wat moet ik daar nou op zeggen In de categorie slimme vragen vroeg M mij gisteren in de winkel om de amandelmelk die op was aan te wijzen. En hij werd oprecht boos toen ik hem het lege schap wees. "Waar is de amandelmelk dan mama, laat hem zien!" 
) Maar ik vond haar blog al het feest der herkenning en ik herken er ook het één en ander van mezelf in (*kuch* 
) Herinner ik me nou goed dat je ook naar één van haar workshops was geweest? Vond je dat de moeite waard? Ik overweeg dat ook tijden, maar daar komt die drukte weer om de hoek kijken en nu staat er niets meer gepland zie ik op de site.Ik heb gisteren een fragmentje gelezen uit dat boek. Echt herkenning ook.
En even een leuk momentje nog. Gisteren was ik met Riley buiten en daar was een meisje van 8 en die ''moederde" over Riley. Hield haar handje vast bij de glijbaan, tilde haar. En Riley vond het allemaal best. Die liet zich gewoon helemaal in de watten leggen
Dat doet mijn jongste bij mijn oudste. En ook als ze huilt gaat ze er heen en roept: Kom maar... Kom maar bij Mama Nienequote:
En even een leuk momentje nog. Gisteren was ik met Riley buiten en daar was een meisje van 8 en die ''moederde" over Riley. Hield haar handje vast bij de glijbaan, tilde haar. En Riley vond het allemaal best. Die liet zich gewoon helemaal in de watten leggen
quote:
Phaidra, ik ging nog even +1-en op je zinloze 'waarom-vragen', de herkenning
!Mijn antwoord: omdat de meneer of mevrouw van wie die auto is, dat een mooie kleur vond, misschien (daar volgt 99% zeker ook weer een waarom?? op, maar dat is sowieso bijna altijd zo. Iets met laatste woord willen
).Of, als ik minder in de stemming ben: omdat hij niet rood is!
De verdere invulling... heeft dat met oermoederschap te maken? Of heeft dat te maken met levensvisie (ipadm, suiker), persoonlijkheid (geduld, temperament) en omgeving en je kind zelf?
Afgelopen weekend kwamen vrienden langs met hun zoontje die 5 maanden jonger is dan Isa. Dat kind kon niet praten, niet lopen, moeders had nog nooit met hem gekleurd, hij wist niet hoe hij een potlood vast moest houden en het enige wat hij deed was dingen op de grond gooien. Maar dat geeft niet, want hij was awesome. En zijn ouders waren stapelgek op hem. Kan ik er wat aan doen dat Isa een tank is? Ondernemend, recht door zee, leergierig, etc. Daar speel je als ouder op in en dat past bij elkaar. En het vormt elkaar en het groeit samen tot wat het is. Ik zou gillend gek worden als ik Ela was, want ik ben haar niet en dat past voor geen meter bij me. Ik vind het leuk om samen met mijn kind popcorn uit de magnetron te eten en Aladin te kijken op de bank. Ik vind het heerlijk dat ze zichzelf kan vermaken met de ipad, voor mijn part de hele ochtend omdat ik te gaar ben om iets met haar te doen. Ik ben mezelf en Isa is zichzelf en juist daarom is zij mijn dochter en past het zo goed
Dat van dat uur later thuis of twee avonden weg en dan al overlopen herken ik trouwens erg ja. Shandaly, ik hoop zo dat je de onvrede over jezelf wat kunt wegnemen door wat simpele veranderingen, en je daardoor wat beter in je vel komt te zitten! Besteed (voor mijn part op je werk) eens een uurtje aan opschrijven waarover je tevreden bent, en waarover niet, en schrijf er achter wat een mogelijke oplossing zou kunnen zijn. Maak het helder voor jezelf en ga ermee aan de slag. Sommige dingen kosten meer moeite dan andere, dus begin met iets makkelijks.
Bijvoorbeeld:
En voel je niet meteen schuldig over een berg wasgoed die er nog ligt, als je dan toch eens met koffie op de bank zit. Die was loopt niet weg, en na tien minuten aan is een shirt toch weer gekreukt. Tuurlijk is het fijn als het opgevouwen en netjes in de kast ligt, maar even rustig op de bank zitten is ook heel wat waard. Bedenk eens hoe erg het is als iets niet gedaan wordt? Wat is het ergste dat kan gebeuren?SPOILER- kook eens een dubbele portie pastasaus, zodat je voor twee dagen eten hebt. Als je niet twee keer in de week hetzelfde wil eten, vries het dan in voor een later moment.
- vraag je man eens concreet om iets voor je te doen, zoals de afwas, stofzuigen of de kinderen naar bed brengen. Hij ruikt het niet vanzelf dat jij wil dat er iets gebeurt.
- laat je kinderen in de achtertuin spelen ipv die leuke speeltuin op een halfuur fietsen. Voor hen maakt het niks uit, buitenlucht is buitenlucht en kinderen amuseren zich overal wel. Maar het scheelt jou een hoop tijd en moeite
Yay van je baan! goed zeg!quote:
[..]
En de 10 punten voor herkenbaarheid gaan naaaaaaar: Shandaly!
Even zwart-wit gezien zijn sommige hier van die sprookjes/goede feeën moeders en ik de boze stiefmoeder ofzo.
Ik doe ontzettend mijn best maar er zijn echt dagen dat het gewoon niet zo geduldig gaat.
Dat was ook mijn grootste valkuil toen Aiden zich aankondigde. Ik kan ook uit mijn vel schieten om niks en dan komt zo'n bui pas goed wanneer Aiden zijn middagdutje doet. Dan heb ik rust.
Ik vind zulke dagen een gigantische opgave en dan is het gauw teveel.
Aiden is wel echt dol op me. Een beetje verliefd denk ik weleens.
Dus ik doe wel iets goed.
Dus ik wil je de hand schudden.
Ik snap niet waar mensen de kalmte en het geduld vandaan halen.
Ik heb trouwens een 2e baan!
En verder: dat vetgedrukte, dat is wat telt. Je bent helemaal geen boze stiefmoeder, je bent de allerleukste en liefste moeder voor A. Dat is toch waar het om draait? Wat wil je nog meer bereiken!
En ik denk dat heel veel mensen je frustraties herkennen. Ik ook. Het helpt mij erg om te bedenken dat de boog niet altijd gespannen kan zijn. Ik ben nu eenmaal niet altijd lief en aardig en geduldig, maar ook wel eens moe, kortaf, boos en geïrriteerd. Sorry omgeving, als je daar dan de pineut van bent, maar that's the way the cookie crumbles. Morgen is weer een dag en dan doe ik een nieuwe poging
Spijker ende kop, goed verwoord! Ik ging me echt een beetje misplaatst opgelaten voelen omdat mijn naam steeds werd genoemd, maar het gaat niet om mij, of om ela, of anderen, het gaat om jezelf (en dan niet jij Spirit, maar alle mensen die zo opkijken tegen anderenquote:
Ik heb er nog eens over nagedacht maar wat ik eigenlijk probeer te zeggen, is dat als je altijd maar probeert om een ander te zijn, je nooit gelukkig kunt zijn met jezelf. Dat proef ik soms een beetje hier.
), echt helemaal. Ik las gisteren iets als 'Als je te druk bent met bekijken hoe het gras bij anderen groener is, vergeet je je eigen gras water te geven' en ik moest meteen aan dit topic denken [ Bericht 23% gewijzigd door L-E op 04-06-2015 21:32:05 ]
En verder had ik vandaag een topdag! Heerlijke ochtendspits waarbij bij alles op rolletjes liep (was alleen weer eens vergeten de kindjes in te smeren met zonnebrandcreme voordat ik ze naar school/kdv bracht... daar ben ik echt zó slecht in!) Lekker gewerkt, allemaal kleine probeempjes weten op te lossen, fijn opgeschoten met het grote project. En natuurlijk heerlijk weer, dus lekker gewandeld in de lunchpauze en de fietstochtjes naar en van werk waren ook een feestje. En als klap op de vuurpijl heerlijk gegeten (heel fout frietjes met spinazie
), een vrolijke peuter naar bed gebracht en zometeen de kleuter nog voorlezen. En aangezien ik gisteravond de droger vergeten ben, kan ik nog niet strijken vanavond, dus ga ik straksjes fijn bezig met mijn borduurwerkje [/einde dagboek]
Shandaly hebben ze bij jouw kdv geen zonnebrandcreme? Ik breng altijd een schone Isa heen en aan het einde van de dag krijg ik een plakkerig, doodmoe, maar gelukkig snotkind terug
En ik bedoelde niet te zeggen dat je niet naar andere mag kijken, maar pik op wat bij jou past en hou vast aan jezelf en je eigen stijl en zie daar ook de positieve kanten van in in plaats van te focussen op de negatieve kanten.
Jawel, maar het is eigenlijk de bedoeling dat je ze ingesmeerd brengt, en dan smeren zij na het middagdutje nog een keertje. Maar ik had er wel aan gedacht om het te melden, dus ze hebben haar daar idd gewoon ingesmeerd.quote:
Shandaly hebben ze bij jouw kdv geen zonnebrandcreme? Ik breng altijd een schone Isa heen en aan het einde van de dag krijg ik een plakkerig, doodmoe, maar gelukkig snotkind terug
Krijg je 's avonds zo'n kindje mee dat ruikt naar een combinatie van zonnebrandcreme en zandbak... heerlijk geurtje!
Hier smeert t kdv ook, maar dan wel met factor 30. Ik heb dus zelf een fles 50 in Luuk zn bakkie gedaan. Sofie kwam uit school ook met een glimmend koppie, die hadden ook gesmeerd voor t buiten spelen. Zo fijn!
Klinkt als een hele leuke dag!
Shandaly, je bent een topmoeder!
En alle andere mama's zijn ook toppers!
Dit is denk ik heel belangrijk!quote:
Een post hier is ook maar net wat iemand opschrijft. De een deelt zijn opvoedvisie, de ander gebruikt het als praatpaal om frustraties weg te schrijven, een derde beschrijft de happy happy joy joy geluksmomenten.
Ik kom hier vaak vertellen hoeveel pit er in E zit, dat ze zo enorm driftig kan worden, of dat ik haar nooit dr kleren aan krijg..... en dat ik zo van mezelf baal als ik daar dan inderdaad heel boos en ruw door word
Maar dat springt er zo uit omdat de rest van de tijd het echt een supermakkelijk, rustig en lief kind is, waar we mee kunnen lachen, knuffelen, aankeutelen en tegenwoordig ook opruimen Als ik dat allemaal weg zou laten zouden jullie ook heus denken dat ik Le Zen had hoor
Nee grapje, maar wat al heel vaak is gezegd is de pure waarheid: iedereen doet hoe t goed voelt, en zo niet dan kun je iets aan de tips (of herkenning) hier hebben, maar leg niet de lat buiten bereik!
Niet menselijks is ons moeders (en vaders) vreemd.
+1quote:
Shandaly hebben ze bij jouw kdv geen zonnebrandcreme? Ik breng altijd een schone Isa heen en aan het einde van de dag krijg ik een plakkerig, doodmoe, maar gelukkig snotkind terug
Oh en ik vond t zo lief: gisteren haalde ik E op, en kwam ik binnen al haar leidster tegen. We keken naar de tuin, en daar klom E net bovenop de glijbaan. De leidster keek gespannen toe, en toen E naar beneden gleed juichte ze dat ze zo trots op dr was, want dat had ze vandaag met haar geoefend!!
Iemand die zooooooveel kindjes ziet en begeleidt, en die dan nog zo gelukkig kan worden van de mijne
Maar als het zo plakt en vol met zand zit...tja, dan moet het soms wel extra gebeuren.
Geloof dat ze dat niet altijd als positief zien, of ieg niet als makkelijk. Maar ik hoop dat ze zo blijft.
quote:
Tof is dat hè LB. Ik kreeg pas op mn donder van een van de juffen van het kdv. Luuk gaat op verschillende dagen. Hoe ik het durfde m niet op haar dag te brengen die week. Ze mistte m
Ik zou m echt niet herkend hebben trouwens van die foto hierboven
Lang en smal ineens!!Heb het boek gisteren besteld, en nu al in huis! Dank voor je tip.quote:
Ik had zelf juist een bepaald beeld bij opvoeden. Ik zou vrij streng zijn en mijn kind zou naar mij luisteren en al dat overleggen kreeg ik altijd zo die kriebels van.... (ik ben zelf dus opgevoegd als bovenstaand dus weet eigenlijk niet beter) En als Luc een driftbui had zou hij een timeout krijgen... Zoiets had ik in mijn hoofd.
En toen had ik een kind dat hier helemaal niet mee om kan gaan. De eerste de beste driftbui die hij had en ik hem in de hoek zette, maakte hij een geluid als een gewond dier. Dus ik had zo het vermoeden dat dat niet ging werken
Ik wist wel dat het zo niet door kon gaan en ben gaan lezen op internet.
Via/via kwam ik bij dit boek uit: http://www.bol.com/nl/p/t(...)en/9200000026145564/
Ik heb het boek in 1 ruk uitgelezen en herkende alles van Luc, maar erger was, ook uit mijn eigen jeugd. De manier waarop mijn ouders met mij omgingen had niet slechter kunnen zijn en verklaart ook alle ruzies en ellende die ik heb gehad tussen mijn 9de en 17de (Sinds ik uit huis ben gaat het weer prima) Jeetje wat heb ik zitten janken tijdens het lezen van dit boek. Het was zo confronterend.
Ik ben gelijk tips uit dit boek gaan toepassen maar het is een hele andere manier van opvoeden dan dat ik ooit had gedacht dat ik nog eens zou doen. Maar jeetje het werkt! En ik voel me er uiteindelijk ook heel erg prettig bij, al voelde het in het begin toch heel onnatuurlijk.
Maar natuurlijk zijn er dagen dat mijn geduld ook op is. En het niet gaat zoals het eigenlijk "hoort" En ik gewoon tegen Luc zeg "waarom? omdat ik het zeg!" Je bent toch ook maar een mens? Niemand is 100% perfect en we zijn allemaal wel eens moe en verliezen ons geduld. Lijkt me ook een wijze les voor je kind uiteindelijk. En als het mis gaat, praat ik, zodra we beide weer happy zijn, er nog eens over om het uit te leggen.
Verder werk ik ook 36 uur (4 dagen) en ik zou dit niet anders willen. Ik zou echt een K moeder worden dan en diep ongelukkig zijn. Ik ben gewoon niet gemaakt om thuis te zitten. Ik ben juist wel eens "jaloers" op moeders die daar wel gelukkig van worden!
Ik denk dat je bij de manier van opvoeden ook vooral moet kijken naar wat bij je kind & jezelf past.
Ieder kind is anders! Het is nog maar afwachten bij nummer 2 straks hoe dat zal gaan.
Ik hoop dat je er wat aan hebt!quote:
[..]
Heb het boek gisteren besteld, en nu al in huis! Dank voor je tip.
Luc is inderdaad ook zo. Bij ons op het KDV vinden ze dat gelukkig helemaal niet erg!quote:
Ik krijg altijd de feedback dat S over alles in discussie gaat, en overal een weerwoord op heeft. Geen brutale woorden, maar wel altijd willen weten waarom iets zo moet.
Geloof dat ze dat niet altijd als positief zien, of ieg niet als makkelijk. Maar ik hoop dat ze zo blijft.
Wij gaan 12 juni een weekendje Apeldoorn doen en Julianatoren staat ook op ons verlanglijstje, maar wist niet zeker of Djenna al groot zat zou zijn. Maar dikke pret dus zo te zien
En wat issie al grooooot
.. My god!Als ik haar ophaal en vraag hoe de dag is gegaan, krijg ik als eerste te horen of ze wel of niet haar bordje leeg gegeten heeft. En wij leggen zelf helemaal niet zo de nadruk op eten thuis. Maar dat wordt in het KDV (waar ze 's middags warm eten) kennelijk wel belangrijk gevonden.quote:
[..]
Luc is inderdaad ook zo. Bij ons op het KDV vinden ze dat gelukkig helemaal niet erg!
Dus ze vraagt dan ook "waarom moet ik mijn bordje leegeten?" "Waarom mag ik niet alleen vlees/appels/yoghurt als ik daar zin in heb?"
Of "ja maar ik wil helemaal niet helpen opruimen!" En dan zit daar achter dat ze nog zo graag door wil spelen. Zo leuk vind ik dat.
Maar ik kan me voorstellen dat het erg vermoeiend is als alle peuters zich zo gaan opstellen.
En eens in de zoveel tijd gaan de oudere peuters met het KDV een uurtje naar een bejaardentehuis om samen met de opa's en oma's wat te doen (paaseieren schilderen, oude liedjes zingen etc). En dan vraagt ze ook gewoon aan zo'n bejaarde 'oma, waarom zijn jouw kindjes er niet?'
Ik lig in een deuk als ik dat hoor!
[ Bericht 10% gewijzigd door agter op 04-06-2015 21:18:11 ]
Ga ik in de vakantie eens flink de tijd voor nemen.quote:
geen gras helpt ook.quote:
Ik heb niet eens buren, als het gaat om je zen-heid vergroten kan ik dat iedereen aanraden
Shit! Ik ging juist graszoden leggen in de tuin!quote:
Ja hoor. We hebben een familie abonnement. Juist voor deze leeftijd is dr een boel te doen. Soms moet je jezelf ook in een atractie proppen, maar als je kind t maar naar t zin heeft toch?quote:
KJ is het wat ja?
Wij gaan 12 juni een weekendje Apeldoorn doen en Julianatoren staat ook op ons verlanglijstje, maar wist niet zeker of Djenna al groot zat zou zijn. Maar dikke pret dus zo te zien
En wat issie al grooooot
Wat kost een abo ongeveer?quote:
[..]
Ja hoor. We hebben een familie abonnement. Juist voor deze leeftijd is dr een boel te doen. Soms moet je jezelf ook in een atractie proppen, maar als je kind t maar naar t zin heeft toch?
We zijn een beetje uitgekeken op de dierentuin hier, waar we een abo voor hebben. Gaan we wsl niet verlengen. Dus op zoek naar iets anders.
Super tof om te horen! Krijg er alleen maar meer zin in.
Vandaar.quote:
Ik moet bij de psz eens navragen hoe ze dat daar doen... Aangezien mevrouw allergisch is voor zonnebrand. Althans ik heb geen idee wat het precies is waar ze op reageert. Het ene jaar gaat het goed, jaar erop zit ze onder de rode uitslag. Dit jaar is lovea aan de beurt. Zit geen chemische filter in, dus ik hoop dat dat de boosdoener is bij haar. Maar ze moeten dus niet zo maar gaan smeren bij haar
Luuk
wat is belachelijk groot joh!LB, dat vind ik ook zo leuk, als andere mensen trots zijn/genieten van mijn kind. De mijne, natuurlijk is ze geweldig maar hoe leuk is het als dat andere mensen ook opvalt?
Ik moest van de week bij het Kruidvat inwendig nogal lachen. Eva durft niet goed tegen vreemde mensen te praten en in de Kruidvat stond ze een Nijntje borstel te bekijken. Een oude mevrouw spreekt haar aan en zegt: 'wat een mooie borstel, is dat Kitty?'.
Ik zie Eva een beetje twijfelen en aarzelen wat ze nou moet doen en ik besloot even af te wachten om het aan te kijken. En echt, ze slaat haar armen over elkaar, kijkt ontzettend boos en trekt haar mondje open op volume 100 en zegt (schreeuwt): 'NIJNTJE!!!'
Ik was helemaal in shock dat ze zomaar tegen een vreemde praat en tegelijkertijd verbaasd over de toon die ze aansloeg maar ik moest er eigenlijk ook wel een beetje om lachen. Alsof ze dacht: je ziet toch zelf wel dat het nijntje is, dom mens
En ze ziet er zo aandoenlijk uit met dat kleine lijfje en blonde haren
Heb je de bio of de gewone? Zit nl verschil in. De bio bevalt hier goed.quote:
Bij Floris op het kdv smeerden ze ook gewoon zonnebrand voor het naar buiten gaan.
Ik moet bij de psz eens navragen hoe ze dat daar doen... Aangezien mevrouw allergisch is voor zonnebrand. Althans ik heb geen idee wat het precies is waar ze op reageert. Het ene jaar gaat het goed, jaar erop zit ze onder de rode uitslag. Dit jaar is lovea aan de beurt. Zit geen chemische filter in, dus ik hoop dat dat de boosdoener is bij haar. Maar ze moeten dus niet zo maar gaan smeren bij haar
Luuk
Spark
LE
Shandaly, fijn, zo'n topdag!
Venco, gefeliciteerd!
Wat ga je doen?KJ, toffe foto.
Insmeren doe ik hier ook in dikke lagen, want rood haar, maar wat ze vandaag aan moet??
/oeps... Ik hoor hier nog niet echt
. Maar ze is ook niet echt een dreumes meer!Lastig hoor. Hopelijk gaat het goed - of elk jaar een nieuw merk kopenquote:
De bio. Iig met een minerale filter en vrij weinig ingrediënten. Ik weet ook niet precies waar ze op reageert, dat maakt het wel lastig. En ze lijkt het dus op te bouwen, nou ja we gaan het zien volgend jaar
Hahahaquote:
Ik moest van de week bij het Kruidvat inwendig nogal lachen. Eva durft niet goed tegen vreemde mensen te praten en in de Kruidvat stond ze een Nijntje borstel te bekijken. Een oude mevrouw spreekt haar aan en zegt: 'wat een mooie borstel, is dat Kitty?'.
Ik zie Eva een beetje twijfelen en aarzelen wat ze nou moet doen en ik besloot even af te wachten om het aan te kijken. En echt, ze slaat haar armen over elkaar, kijkt ontzettend boos en trekt haar mondje open op volume 100 en zegt (schreeuwt): 'NIJNTJE!!!'
Ik was helemaal in shock dat ze zomaar tegen een vreemde praat en tegelijkertijd verbaasd over de toon die ze aansloeg maar ik moest er eigenlijk ook wel een beetje om lachen. Alsof ze dacht: je ziet toch zelf wel dat het nijntje is, dom mens
En ze ziet er zo aandoenlijk uit met dat kleine lijfje en blonde haren
Ik zie het zo voor me, beledigd tot op het bot omdat Nijntje met Kitty verward wordt Wat is Luuk groot zeg! Echt een kleuter al
Hij lijkt heel lang ook, klopt dat? Wat leuk zo'n dagje met zn tweeen Ik vind het trouwens zo bijzonder hoe die peuters beslissen waar ze aan toe zijn.
Zo zei Ow gisteren opeens: mama, Ow moet plassen, potje!
(En ja hij deed een plas op het potje, waar hij tot nu toe absoluut niet op wou zitten)
En vanochtend zei Ow tegen mij: mama wil geen romper aan, wil onderbroek!
Dus ik ga nu snel naar de winkels, klein cadeautje voor m'n kanjer kopen
(En zonnebrand ) oja, want hij kan ook opeens de dagen! (Als ik zeg, gisteren was het donderdag, dan weet hij het!)Knap van Ow zeg, zomaar op het potje. Zou fijn zijn als zindelijk worden zo makkelijk gaat!
Maar dan krijgt truus het natuurlijk weer koud snachts, want dekens trapt ze af, dus we zitten weer in de fase waarbij we minimaal 1 a 2 keer ons bed uitgebruld worden En dat anderen zo trost zijn op mijn kind vind ik ook zo tof
De leidster van haar nieuwe groep is een man (noem je het dan leider ). Eerst vond ik dat een beetje vreemd, vooral omdat mannen zo vaak negatief in het nieuws komen als het gaat om kindermisbruik. Maar het is zo'n leuke vent. Hij zit helemaal in dat peuterniveau, zo leuk om te zien En hij is dus gek op Isa. Hij was zo trots als een pauw aan het vertellen dat ze op de wc had gepoept en dat ook zelf aangeeft. Ze had al 5 stickers En hij blijft maar herhalen hoe ontzettend snel ze met alles is. Dat doen ze vast bij alle kindjes, zeggen hoe geweldig ze zijn, maar toch quote:
Wij hebben kunstgras. Wat zegt dat dan?quote:
Ik hoor de laatste tijd ook vooral dat I niet zo goed geluisterd heeft. Thuis is hij ook niet op zijn best idd. Maar ik merk ook dat het niet helpt dat de leidsters veel wisselen momenteel. En dat hij nu veel bij een heel jong net afgestudeerd meisje zit. Heb het idee dat ze het niet altijd goed aanpakt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Phaidra op 05-06-2015 16:58:07 ]
Ik denk dat kindjes die naar de opvang gaan en veel met andere kinderen in contact komen wel sneller de kinderziektes oppikken. Eva ging 1 keer kijken op de psz en kreeg even erna die kinderziekte, kon precies met de incubatietijd
Sinds ze naar de opvang gaat is ze sowieso vaker verkouden maar een kinderziekte heb ik nog niet gezien verder.
Haha mooi verhaal!quote:
Ohh KJ, wat een liefje! Ik herkende hem ook helemaal niet meer, hij is inderdaad heel groot geworden!
LB, dat vind ik ook zo leuk, als andere mensen trots zijn/genieten van mijn kind. De mijne, natuurlijk is ze geweldig maar hoe leuk is het als dat andere mensen ook opvalt?
Ik moest van de week bij het Kruidvat inwendig nogal lachen. Eva durft niet goed tegen vreemde mensen te praten en in de Kruidvat stond ze een Nijntje borstel te bekijken. Een oude mevrouw spreekt haar aan en zegt: 'wat een mooie borstel, is dat Kitty?'.
Ik zie Eva een beetje twijfelen en aarzelen wat ze nou moet doen en ik besloot even af te wachten om het aan te kijken. En echt, ze slaat haar armen over elkaar, kijkt ontzettend boos en trekt haar mondje open op volume 100 en zegt (schreeuwt): 'NIJNTJE!!!'
Ik was helemaal in shock dat ze zomaar tegen een vreemde praat en tegelijkertijd verbaasd over de toon die ze aansloeg maar ik moest er eigenlijk ook wel een beetje om lachen. Alsof ze dacht: je ziet toch zelf wel dat het nijntje is, dom mens
En ze ziet er zo aandoenlijk uit met dat kleine lijfje en blonde haren
Wat zei die mevrouw vervolgens?
Die zei alleen: 'oh.. Dat kan ook al' en liep verderquote:
[..]
Haha mooi verhaal!
Wat zei die mevrouw vervolgens?
quote:
Ohh KJ, wat een liefje! Ik herkende hem ook helemaal niet meer, hij is inderdaad heel groot geworden!
LB, dat vind ik ook zo leuk, als andere mensen trots zijn/genieten van mijn kind. De mijne, natuurlijk is ze geweldig maar hoe leuk is het als dat andere mensen ook opvalt?
Ik moest van de week bij het Kruidvat inwendig nogal lachen. Eva durft niet goed tegen vreemde mensen te praten en in de Kruidvat stond ze een Nijntje borstel te bekijken. Een oude mevrouw spreekt haar aan en zegt: 'wat een mooie borstel, is dat Kitty?'.
Ik zie Eva een beetje twijfelen en aarzelen wat ze nou moet doen en ik besloot even af te wachten om het aan te kijken. En echt, ze slaat haar armen over elkaar, kijkt ontzettend boos en trekt haar mondje open op volume 100 en zegt (schreeuwt): 'NIJNTJE!!!'
Ik was helemaal in shock dat ze zomaar tegen een vreemde praat en tegelijkertijd verbaasd over de toon die ze aansloeg maar ik moest er eigenlijk ook wel een beetje om lachen. Alsof ze dacht: je ziet toch zelf wel dat het nijntje is, dom mens
En ze ziet er zo aandoenlijk uit met dat kleine lijfje en blonde haren
Regelmatig hingen er bordjes 'er heerst waterpokken/rode hond/oid' maar ze hebben het Tot nu toe niet opgepikt.
Ik wacht maar af.
Ik was zelf 19 toen ik de waterpokken kreeg (ook tevens de enige kinderziekte die ik heb gehad) en had er bijzonder weinig last van. Blaasjes op mijn buik en een enkele op mijn (voor)hoofd, maar niet ziek ofzo.
Waterpokken hebben ze hier al gehad, 5 en 6e ook denk ik, maar ze krijgen wel vaker vlekjes bij koorts.quote:
Hoe veel kinderziektes (en welke) hebben jullie peuters al gehad? Sticker heeft er nog geen een gehad, en ik weet niet zo goed of ik daar nu blij mee moet zijn. Hoe jonger ze iets krijgen, hoe milder het verloopt, heb ik in mijn hoofd, of geldt dat alleen voor waterpokken?
Dus ik dacht het ergste gehad te hebben, kregen ze hand voet en mond ziekte, blijkbaar ookeen soort kinderziekte en best een gemene.
Voorde rest zijn ze gevaccineerd denk ik.
Misschien dat ze nog een keer roodvonk krijgen ofzo, maar dat is niet echt een kinderziekte geloof ik.
Ik had zelf waterpokken met mijn 10e jaar en weet het nog goed, maar zo'n ramp was het nou ook weer niet.
Mijn mini man is zindelijk!
Zo nu bijlezen gaat, we hebben vorige week avond vierdaagse gehad en een te drukke agenda. ..
L-E, Riley heeft van de kinderziektes alleen maar de zesde ziekte gehad nog.
Her valt mij ook hartstikke mee hoe weinig kinderen hier kinderziektes hebben gehad. Ik dacht ook dat Eva heel erg achter liep met ziektes oppikken ofzo.
En toen ze kleiner was had ik haar dan gewoon met de borst kunnen troosten, en dat wordt ook steeds onwaarschijnlijker. Ze kan ze ook niet krijgen natuurlijk, maarja..... dan moet je er later weer verdacht op zijn. Blegh.
Ik merk wel dat ik vaak onzeker kan zijn maar als ik 2 glunderen koppies zie denk ik ach het zit wel goed
een ieder doet het op zijn / haar manier en niemand is perfect
ik las ook wat over de julianatoren, ik zeg doen! Wij hebben nu voor het tweede jaar een abonnement
en het was heel tof om KJ te zien van de week
qua kinderziektes heeft meisjes L er minder op zitten als jongetjes L, die laatste doet ook gewoon 2x waterpokken (beide keren na 1ste jaar)
Wat komt dat komt denk ik dan....
) en nu zit er hier een muis in een hok. Een heel lief pluizig klein muisje. Hij heet Timmie Trippel, ( ) en Sticker roept steeds TIMMEEEEE! - a la Southpark, en rent dan weg (hysterisch lachend, en met zijn linkerarm alle kanten op zwaaiend terwijl hij rent, want dat doet hij, het is zijn handelsmerk weetje) roepend en wel: ENG! LEUK! ENGGG! LEUKKK! Never a dull moment!
! L-E, die oudste van jou lijkt me zo'n lief mannetje qua karakter
Je peuter klinkt als een klein clowntje
Ja best wel, ze komt nog elke ochtend eerst even bij mij in bed liggen terwijl mijn vriend gaat douchen, en dan dronk ze altijd best wel veel nog, maar dat is nu alleen een incidenteel keertje slikken nog!quote:
En soms wil ze ook helemaal niet bij me komen liggen maar gelijk naar beneden, naar de kat
Ik vind t fantastisch dat t zo loopt, gaat helemaal vanzelf
(Behalve als hij van de speeltuinvrijwilligers hoort dat hij zijn waterpistool niet mag gebruiken, zoals vandaag, toen riep hij 'Dit is ongehoord, wij moeten kunnen spelen hier, ik dien een klacht in! En die dikke meneer is heel irritant!'
Hebben jullie soms ook dat je papa hoort praten als je kind iets zegt? Klaagcultuur
quote:
Mijn oudste is zo lieffff
(Behalve als hij van de speeltuinvrijwilligers hoort dat hij zijn waterpistool niet mag gebruiken, zoals vandaag, toen riep hij 'Dit is ongehoord, wij moeten kunnen spelen hier, ik dien een klacht in! En die dikke meneer is heel irritant!'
Klaagcultuur
OMG!! Maar als dat zo is, betekent dat dan dat je voor je gewenste tweede kan gaan. (Als het te persoonlijk is hoef je niet te antwoorden hoor)
Haha.quote:
Mijn oudste is zo lieffff
(Behalve als hij van de speeltuinvrijwilligers hoort dat hij zijn waterpistool niet mag gebruiken, zoals vandaag, toen riep hij 'Dit is ongehoord, wij moeten kunnen spelen hier, ik dien een klacht in! En die dikke meneer is heel irritant!'
Klaagcultuur
Het was niet mijn meest trotse momentquote:
Hij stond echt luidkeels te verkondigen hoe belachelijk het was. Fijn van die bv zeg! Ik wens dat het hier ook zo zal lopen
Wat knap dat je E nog zolang borstvoeding hebt kunnen geven LB.
Ik moest wel lachen om het luidkeels protest LE
Het motto was: doorgaan tot een van ons niet meer wil, en dat gaat heerlijk gelijk op zo
Nou mooi is dat. De oudste van mijn zusje laatst: "Jij hebt best wel een dikke buik nog, net als mama. Ik zie dat."quote:
De waarheid komt uit een kindermond zeggen ze toch ...
Wat knap dat je E nog zolang borstvoeding hebt kunnen geven LB.
Stom kind. Het erge nog is dat die meid echt een stelt is, zit geen grammetje vet aan en daar is ze trots op. Laatst in de speeltuin had ze het met een ander kindje over " te dik" zijn en afvallen. Ik vind dat toch wel zorgwekkend eigenlijk, dat kinderen daar op die leeftijd al mee bezig zijn...Ik ben stiekem wel jaloers op je dat het bij jou zo goed gaat/ging met borstvoeding en ik hier na 2 maanden gestopt ben en naar fv overgestapt ben.
Het is ook zo knus bv.
Hoe oud is dat kind?quote:
[..]
Nou mooi is dat. De oudste van mijn zusje laatst: "Jij hebt best wel een dikke buik nog, net als mama. Ik zie dat."
Afvallen uit een kindermond vind ik ook niet zo fijn. Verder is het wel des kinds om dingen te benoemen: of iemand dik is of dun, of grote voeten heeft of gele tanden, etc etc. Dat is soms heel onprettig ja
Onze peuter heeft daar prima doorheen geslapen. Toch knap als je bedenkt hoe hard het tekeer ging.
en je nieuwe huisdier.....hier wappert M nog best wel met zijn handen als hij opgewonden is of zo.Hier eigenlijk alleen de waterpokken geloof ik. Ik ben verder nog wel eens her en der vlekjes tegen gekomen en koortsig en zo dus ik sluit niet uit dat er niet nog een andere vlekjesziekte voorbij is gekomen. Maar eerlijk gezegd ben ik wel blij dat we de waterpokken hebben gehad want daar zag ik wel een beetje tegenop als ze dat alledrie tegelijk zouden krijgen.
Mandy, denk dat LB bedoelt dat het langvoeden an sich niet een grote prestatie is of hoeft te zijn omdat als het eenmaal loopt, de rest ook vanzelf gaat. Maar dat wil zeker niet zeggen dat het dus altijd vlekkeloos is verlopen
Want dat was bij LB ook zeker niet het geval. LB, fijn dat her op deze manier afgesloten kan worden. Hoop inderdaad ook dat het hier zo zal gaan. Maar het is wel weer het afsluiten van een periode en dat is ook wel even slikken soms
Ik zit weleens in dubio. Ik zou rond 13:30 weggaan maar Aiden was echt ontzettend moe en huilerig. Maar de afspraak werd net verzet dus Aiden toch even naar bed gegaan.
Laat ik hem uitslapen dan komt van weggaan niets terecht. Maak ik hem wakker, dan was het maar een klein uur slapen.
Dubio! Wil niet egoïstisch zijn.
Het moment om over te slaan was vlak voordat we aan tafel gingen. Ik denk: als we nu lunchen, kunnen we straks weg. Maar hij ging zo jammeren en wou niet eten. Dus ik had of gelijk weg moeten gaan of naar bed.quote:
Ik laat ze meestal hun middagslaap overslaan maar dan moet ik inderdaad wel doorpakken. Een doods moment of s middags weggaan gaat dan niet werken. Een hele dag weg gaat wel goed. Met slaapjes schuiven pikken ze niet meer.
Heb net de afspraak maar afgezegd, was toch meer een pleziertje dan noodzakelijk.
Ná zijn dutje maar eventjes weg dan.
Soms baal ik dan wel hoor. Je moet zo meegaan met ze of het zó ombuigen dat het goed is.
Spontaan op eigen timing weg zit er dan niet in. Lastig vind ik dat soms.
Bij een hele dag weg slaapt hij altijd een keer in de wandelwagen.
Die 10 min in de auto is dan frustrerend kort.quote:
Hier is het vandaag open dag bij de brandweer. Billie heeft z'n ogen uitgekeken. Wij ook trouwens. Indrukwekkend, die wagens.
Hetiseenfasehetiseenfasehetiseenfase...Kuuks, wat tof! Volgens mij doen ze dat soort dingen hier niet in de regio. Of ik weet ik het steeds niet. Mijn grote zou dat ook heel erg tof vinden inderdaad.
Oef L-E, dat zijn korte nachtjes. Iets wat je nu eigenlijk ook niet kunt gebruiken. Hoe is het met jouw lichamelijke herstel? Je was toch ook best veel bloed verloren? Hopelijk snel weer betere nachten
Jeetje l-e. Korte nachten
+1quote:
Mijn peuter doet geen middagdutjes meer. Das met t plannen van dingen best heel makkelijk. Maar ohw wat mis ik zijn dutjes.
Das pittig idd.quote:
Hier maakt Stick al een week nachten van max vijf uur slapen, wij zijn zooo kapot
Kyara, misschien een keer googlen? Er waren meer korpsen bij (hier is maar 1 wagen normaal gesproken). Schijnt dat het wel vaker wordt gedaan in omliggende dorpen.
Ik zou willen dat die van mij dat ook niet meer nodig had. Maar o wee als ik het in mijn hoofd haal om hem over te slaan ...quote:
Mijn peuter doet geen middagdutjes meer. Das met t plannen van dingen best heel makkelijk. Maar ohw wat mis ik zijn dutjes.
(zoals vandaag .. 
)Vanochtend had ze weer iets nieuws... ik kom haar kamertje binnen om haar uit bed te halen, en ze stond al rechtop in bed en reikte mij iets aan. Best donker op haar kamer, dus kon niet goed zien wat. "Luijuh!" vertelde ze heel trots. En verrek, ik had inderdaad een luier in mijn handen! Had madam het toch helemaal zelf voor elkaar gekregen haar slaapzak uit, haar romper los, en haar luier uit te krijgen!
(en te plassen in een hoekje, gelukkig niet over d'r knuffels ) De boef! Hier dus wel nog een middagslaapje. De tijd is wisselend van een kwartier tot 2 uur. En soms wil ze gewoon niet
overigens vind ik het wel of niet slapen overdag niet echt iets leeftijdsgebonden maar meer wel of niet nodig. En dat kan voor elk kind verschillen.
Dit ja.quote:
Shandaly
overigens vind ik het wel of niet slapen overdag niet echt iets leeftijdsgebonden maar meer wel of niet nodig. En dat kan voor elk kind verschillen.
Om op je andere vraag terug te komen: mijn bloedwaardes zijn gelukkig weer goed (en die waren echt heel slecht in het zkhs), ijzer is alleen nog wat laag (7.1 waar het 7.6 moet zijn, maar het was 4.0 na de bevalling dus ik moest van ver komen), op dit moment heb ik geen last van de fysieke gevolgen van de placentaloslating maar ben ik vooral moe door een spokende peuter
Sta je daar met die luier in je handen
L-E jemig dat was wel laag ja. Fijn dat t zo goed weer is opgekropen. Hopelijk slapen jullie gauw weer beter!
Hier ook steeds vaker de vraag of de luier af mag, eens kijken of er iets gaat gebeuren mbt zindelijk worden
En zelfs per kind per dag, om het even lekker makkelijk en voorspelbaar te houdenquote:
Shandaly
overigens vind ik het wel of niet slapen overdag niet echt iets leeftijdsgebonden maar meer wel of niet nodig. En dat kan voor elk kind verschillen.
Lars had helemaal geen middagdutjes meer nodig toen hij ongeveer een maand of vier twee was. Idd, precies toen ik positief testte voor Femke en zelf eigenlijk wel middagdutjes kon gebruiken. Lekkere timing. Maar daar ging toen ook zo'n paar maanden aan wel/niet/wel/niet aan vooraf. Meestal op het kdv nog wel, want én vroeger wakker, én veel drukkere dag, en thuis in het weekend niet meer.
Ik was overigens wel heel blij dat ze tegenwoordig niet meer zulke hele dikke plasluiers heeft in de ochtend, en dat poepluiers na de nacht al helemaal zeldzaam zijn
Fijn dat het fysieke stuk in ieder geval goed afgelopen is, L-E.
(of op de grond of bank of waar dan ook).Meiden hebben ook een tijdje gehad dat ze niet wilden maar nu gaan ze weer graag. Maar met name D heeft op dit moment ook een beetje moeite met de grote wereld. Blijft erg aan mij plakken, wil veel controle houden etc. Best sneu en soms ook best wel irritant want ze sleept haar zus er ook in mee (met name in het controle verhaal).
L-E, fijn dat het lichamelijk beter gaat
Maar dat maakt de slechte nachten ook nog steeds ruk natuurlijkEn hopelijk snapt Sticker het snel mbt zindelijkheid.
Kyara, sneu voor D. dat ze zo moeite heeft met de grote wereld
Mooi dat je bloedwaardes weer goed zijn nu LE! En een
voor de slechte nachten.De middagslaapjes zijn hier ook onvoorspelbaar, dat varieert van een half uur tot meer dan 2 uur, tot slaapjes overslaan in het weekend.
Oh die D, de grote wereld is ook byzonder als je nog zo klein bent.
Succes met de zindelijkheidstraining LE!
En alles maakt haar blij. Was heel ontroerend toen mijn moeder donderdag meeging om haar naar het kdv te brengen: "Oma maakt mij blij"
Die van mij red het niet om zn slaapje over te slaan maar slaapt savonds ook laat als hij te laat middag dutje of te lang doet.
meestal slaat hij over of probeer ik dan hem wat eerder op bed te doen
Ah hoe lief omen, oma maakt mij blij
le
Gisteren naar de opendag van de brandweer in ugchelen geweest Jan vond het echt super! Het is echt een jongetje autos hulpdiensten vliegtuigen en treinen 💙
Helaas vanmorgen om 5.29 was het wakker tijd!
Hier was ze ook zo vroeg wakker. En helaas niet vrolijk.
Hier was ze in de ochtend wat minder vrolijk. Ze kwam wel goed uit haar middagslaapje.
Hier ging mevrouw pas om 23.00 naar bed. Ze wou niet slapen 😔
Was op de bank in slaap gevallen en weer wakker geworden toen we dr naar bed wilden brengen. ...
En volgens mij heeft mn middelste kind waterpokken 😠
Morgen maar ff naar de dokter
Alleen snachts vind ik het toch iets minder.... *gaap*Die fantasie is echt geweldig Spirit.
Riley wijst alles aan en vertelt dan dat het kapot is. En als ik dan vraag wie het kapot heeft gemaakt beantwoordt ze standaard: "Een meneer"
PE, wat een kleine nachtbraker die peuter van jou. Pas om 23.00 naar bed
Hahaha hier is het altijd 'een ander kindje'quote:
Hier was het vanmorgen vijf uur. Gelukkig wilde ze nog wel even in bed en kon ik het uitrekken tot een iets betere tijd.
Die fantasie is echt geweldig Spirit.
Riley wijst alles aan en vertelt dan dat het kapot is. En als ik dan vraag wie het kapot heeft gemaakt beantwoordt ze standaard: "Een meneer"
PE, wat een kleine nachtbraker die peuter van jou. Pas om 23.00 naar bed
Superheld
Die onderste is ze echt een kleine powergirl
(Zo stom eigenlijk, heb het met Lars ook eens een tijdje gedaan, ik raad het zelfs andere mama's aan, maar nu ik zelf weer met een slaapzap-uittrekkend-peutertje zit, denk ik er niet aan
)Bij het babypeuterzwemmen is Femke inmiddels doorgestroomd naar de volgende groep, de van-2-tot-3-jarigen. Zo grappig eigenlijk, is ze meteen weer de kleinste van het stel, maar het lijkt wel alsof ze ook ineens met grote sprongen vooruit gaat, om dat rest bij te kunnen houden.
Wat goed van Femke! Zo met sprongen vooruit gaan tijdens het zwemmen!
Leuke foto's PE en Goitske!
D besloot vandaag dat overdag slapen er vandaag niet bij was.
. Dag rustig uurtje 
Om iets over 18u was zijn energie wel helemaal op, dus hup bed in, en hij sliep vrijwel meteen.
Vanaf 7u wakker zijn tot 18:15u vind ik een hele prestatie voor mijn prille 2-jarige.
En ik zag leuke foto spam!
(Voortaan beter de lokale berichten in de gaten houden, zo'n opendag had meneer wel leuk gevonden)
Heb je abonnement bij malkenschoten goitske?
Wij waren gister varen met mijn schoonouders die sindskort een bootje hebben
het zwemvest was geen succes, mogen sturen wel!
En nog een mijlpaal: al duurt het nog even
hij is ingeschreven op school!
2L ja hebben abonnement geloof dit jaar totaal 45 euro voor het hele gezin, hebben hem er al lang uit! Ideaal om ze uit te laten razen! Ook klimdeel enzo vindt jan super zit al alleen op de kabelbaan!
Voor locale berichten de stadsblaadjes maar ook fb
- https://m.facebook.com/profile.php?id=173672692821830
https://m.facebook.com/ei(...)8234&rk=2&fbtype=274
Ik heb getwijfeld over malkenschoten, maar ga regelmatig naar zowel de maten als laag buurlo dus dit jaar maar niet
maar steeds als ik naar zkh moet en kids mee heb baal ik er wel van
helemaal omdat ze beide het van verweg herkennen en binkie roepen!
Ik kom ook bij de maten en ze komen ook met de gastouder bij laag buurlo en de maten. Binky is lekker om een rondje te lopen en hij gaat ook dr grote glijbanen af met ons en kabelbaan etcquote:
Bedankt voor de linkjes!
Ik heb getwijfeld over malkenschoten, maar ga regelmatig naar zowel de maten als laag buurlo dus dit jaar maar niet
maar steeds als ik naar zkh moet en kids mee heb baal ik er wel van
helemaal omdat ze beide het van verweg herkennen en binkie roepen!
Wat goed van Femke! Wij zouden eigenlijk ook meer moeten zwemmen met haar maar ze hebben het zwembad in het dorp gesloten afgelopen jaar
PE, die superheldenfoto
Spirit, genieten he? Eva speelt ook heel veel fantasiespelletjes. Dat ze taartjes bakt, aaaaaaltijd appeltaart, en ons thee komt brengen of een ijsje. Of pop heeft buikpijn en mama moet er dan een kusje opgeven
Zwemmen wil ik ook weer gaan doen met peuter. Ze lijkt behoorlijk vrij in het water.
Ja, met 2+ nog in een slaapzak. Zijkant van het ledikant hebben we er ook nog niet uitgehaald, en dat hoop ik ook zo lang mogelijk zo te kunnen houden. Scheelt mij broodnodige uurtjes slaap.quote:
Met 2 jaar+ nog in een slaapzak? Al voordat Bram 1 was heeft hij gewoon een dekbedje. Hij kan nu ook gewoon lekker zelf uit bedje komen als hij klaar is met slapen.
Haha, nou wij moesten vanmorgen alle kinderen wakkermaken om 7 uurquote:
[..]
Ja, met 2+ nog in een slaapzak. Zijkant van het ledikant hebben we er ook nog niet uitgehaald, en dat hoop ik ook zo lang mogelijk zo te kunnen houden. Scheelt mij broodnodige uurtjes slaap.
Al zou ik het nu wel handig vinden om niet meer in en uit het ledikant te hoeven tillen, mijn buik zit in de weg. Over een maandje krijgt hij een nieuw kamertje, dan is de bedoeling wel ook om een groter bed neer te zetten. Het ledikant schuift dan door naar de baby.
Maar toen ging ze ineens heel slecht slapen en bedacht ik me, als we over gaan als ze slecht slaapt gaat het zo helemaal waardeloos
Dus toen het slapen weer goed ging zijn we toch overgestapt naar een peuterbedje met 2,5 jaar en dat ging heel soepel. De eerste avonden kwam ze er natuurlijk wel 100x uit, maar we zijn streng gebleven en sindsdien gaat het helemaal goed.
Soms komt ze nu wel naar ons in de nacht, maar ja, dat mag ook wel na al die jaren alleen en goed geslapen te hebben.
Maar goed, Eva drinkt ook nog steeds pap voor het slapen
En die slaapzak doe ik ook niet weg. Afgelopen vrijdag toen het zo warm was, had ik hem niet aangedaan en het duurde echt wat langer voordat ze sliep. Dus voortaan doe ik hem aan en kan ze hem (als ze wil) zelf uitdoen
Als ze overdag heel erg slecht eet dan drinkt ze in de avond een fles en vaak in de nacht nog eentje. En anders sowieso nog 1 fles van 180/6 voor het slapen.
Bram oogt ook al zo grooooooot! Eva lijkt daar bijna nog een baby bijquote:
Oh ik zie al dat wij een beetje afwijken dus
Niets mis mee lijkt mij? Ik kan me voorstellen als je een kindje hebt dat bovenin de curve zit daar wat voorzichtiger mee gedaan moet worden, Eva zit al eeuwen op -1,5quote:
Ja, hier ook een kleintje. Al eet zij wel goed. Behalve brood, dat wil ze niet.
.Belangrijkste is dat een kind op dezelfde lijn blijft mijn jongens zijn beide gestart op de +1, jan is met 2 jaar naar de 0 lijn gegaan, teun zit nu meestal rond de 0. Bij het cb gaven ze aan dat jan zijn lijn waarschijnlijk op de +1 ligt dat is zijn bouw dus kan zijn dat zonder raar te doen wua eten hij weer naar de +1 gaat en dat is primaquote:
[..]
Niets mis mee lijkt mij? Ik kan me voorstellen als je een kindje hebt dat bovenin de curve zit daar wat voorzichtiger mee gedaan moet worden, Eva zit al eeuwen op -1,5
Riley heeft alleen met haar geboorte op de middelste lijn gezeten. Toen is ze ook gezakt naar de onderste lijn en die volgt ze keurigquote:
[..]
Niets mis mee lijkt mij? Ik kan me voorstellen als je een kindje hebt dat bovenin de curve zit daar wat voorzichtiger mee gedaan moet worden, Eva zit al eeuwen op -1,5
Ze is ook zo'n lekker klein dingquote:
[..]
Riley heeft alleen met haar geboorte op de middelste lijn gezeten. Toen is ze ook gezakt naar de onderste lijn en die volgt ze keurig
Eva zat met haar geboorte op +1 volgens mij. Ze was echt een beetje een bolle toen
.86 past hij echt niet meer, broeken 92 gaan vaak nog wel hoor.
. Ik heb 41, maar mn vriend ook.Ze zit nu ook echt in maat 92. Had al eerder maat 92 shirtjes terwijl broeken nog 86 waren, maar haar bolle buik paste niet meer mooi in maat 86 shirtjes
Nu moeten broeken ook echt maat 92 zijn. Ben wel benieuwd hoe lang ze nu is, ze kan ineens bij allemaal dingen waarvan ik nog helemaal niet had gedacht dat ze er bij kan. Was ik ineens mijn sleutels kwijt die normaal altijd in een bakje op een (naar ik dacht te hoog voor Nora) tafeltje lag.
En als de balkondeur open staat doe ik de gangdeur altijd dicht zodat de kat niet kan ontsnappen. Staat ineens tot 2 keer toe de kat naast me op het balkon. Ik dacht nog 'wat stom, heb ik de deur niet goed gesloten'. Een minuut later staat de kat weer naast me, ik snapte er niks van. Zie ik Nora (die naast de deur met haar keukentje aan het spelen was) ineens de gangdeur weer netjes dichtdoen
Met schoentjes zijn we net over naar maat 23.
Ik post even illegaal mee
[ Bericht 5% gewijzigd door Sylver_ op 09-06-2015 13:35:07 ]
en ook geen ledikant meer
qua lijn houdt hij zn lijn goed vast en ik verwacht wel dat hij zn zus in gaat halen, maar beide zijn ze klein
meneer zit nog in 86 (soms br 80 en shirt 92)
en schoenmaat 23
Jan had met kleine anderhalf zijn bed al maar na 2-3 nachten was opeens alles eng dus terug in het ledikant, donker was eng, de apen op de muur etc dus langzaam aan weer alle angsten weg en bij centerparcs geen keuze gewoon grote bed en thuis ook doorgezet.quote:
Wij hebben ook al vrij snel slaapzak weggelaten, weet niet meer precies
en ook geen ledikant meer
qua lijn houdt hij zn lijn goed vast en ik verwacht wel dat hij zn zus in gaat halen, maar beide zijn ze klein
meneer zit nog in 86 (soms br 80 en shirt 92)
en schoenmaat 23
Bij welke center parcs hebben ze geen kinderbedje standaard in de bungalow?quote:
[..]
Jan had met kleine anderhalf zijn bed al maar na 2-3 nachten was opeens alles eng dus terug in het ledikant, donker was eng, de apen op de muur etc dus langzaam aan weer alle angsten weg en bij centerparcs geen keuze gewoon grote bed en thuis ook doorgezet.
Teun had ik ook mee die moest daar in had wel campingbed mee maar wilden kijken wat hij zou doenquote:
[..]
Bij welke center parcs hebben ze geen kinderbedje standaard in de bungalow?
Oh 2 jonge kinderenquote:
[..]
Teun had ik ook mee die moest daar in had wel campingbed mee maar wilden kijken wat hij zou doen
. daar denk ik dan weer niet over na. Bij mijn kinderen zit er steeds 2,5 jaar tussen. (ongeveer)Ongelofelijk is dat ook eigenlijk, dat toen Leyla zo oud was als Bram nu dat er een baby bijkwam. Best lekker om nu alles groter te zien worden en geen piepklein grut meer te hebben.
gek idee ja tico! Al scheelt het hier net iets meer
Hier zit op 2 weken na anderhalf jaar tussen...quote:
[..]
Oh 2 jonge kinderen
Ongelofelijk is dat ook eigenlijk, dat toen Leyla zo oud was als Bram nu dat er een baby bijkwam. Best lekker om nu alles groter te zien worden en geen piepklein grut meer te hebben.
Slecht eten lijkt er een beetje bij te horen. Hier ook een hele periode gehad, afgelopen 2 dagen eten alle kinderen opeens als bootwerkers. Zal wel door het goede weer komen, de hele dag buiten rennen.quote:
Luuk slaapt in een laken dunne slaapzak onder een dekbedje in een groot bed. Slaapzak weglaten lukt nog niet. Hij heeft maat 98/104 shirts en 86/92 broeken. Hij eet al tijden slecht. Was ie eerst nog te dik volgens het cb, nu is zn buikje en onderkin echt weg.
Ik weet dat mijn oudste, de meest makkelijke peuter die ooit heeft bestaan, ook echt een moeilijke periode doormaakte toen hij richting de 4 ging. Geen idee of dat leeftijdgebonden is, maar ingewikkeld was het wel.quote:
Ventje is over twee maanden 4 en hij is moeilijker dan ooit. we zijn op dit moment helemaal stuk, want elke avond duurt het naar bed brengen ruim 2 uur. Druk heen en weer rennen, willen stoeien, niet willen tandenpoetsen en uitkleden, niet in bed willen gaan liggen, en als ie erin ligt dan komt hij eruit, hij komt zelfs naar beneden nu. Ik ben ten einde raad! Hoe gaat het bij jullie?
Dat gezegd hebbende: waarom gaat hij zo druk doen en stoeien etc? Hier is het vaak een teken van vermoeidheid: als ze over een bepaald punt komen dan gaan ze de vermoeidheid overschreeuwen. En dan is er geen land meer mee te bezeilen
Moet hij van jullie op een bepaalde tijd in bed liggen? Kan hij aangeven hoe hij graag wil dat zijn bedritueel gaat?
Hier een 2 jarige met streken maar wij blijven rustig, wisselen elkaar ook af en eerste paar x vertellen we dat hij moet slapen daarna leggen we terug zonder wat te zeggen laatst heeft hij het een paar avonden ruim 2 uur vol gehouden 1 avond was ik alleen thuis pffff. Laatste 2 avonden 2x terug gegaanquote:
Ventje is over twee maanden 4 en hij is moeilijker dan ooit. we zijn op dit moment helemaal stuk, want elke avond duurt het naar bed brengen ruim 2 uur. Druk heen en weer rennen, willen stoeien, niet willen tandenpoetsen en uitkleden, niet in bed willen gaan liggen, en als ie erin ligt dan komt hij eruit, hij komt zelfs naar beneden nu. Hij ligt op dit moment wéer te roepen. Ik ben ten einde raad! Hoe gaat het bij jullie?
Meneer heeft ook smorgens fratsen! Al het grote speelgoed is nu vsn de kamer en raam clips worden vervangen...
Ik heb Aiden vandaag zelf gemeten en die kwam uit op 92 cm en zijn schoenen 24 worden te klein. Is hij dan zo groot?quote:
Wauw! Eva zit wel in 92, was laatst bij de kinderarts 87,4 cm. En schoenmaat ook al 24, die zijn bizar hard gegaan in een jaar tijd
Oh en zijn taal heeft eindelijk een sprongetje gemaakt. In een week hebben we nu ook: 'op', 'leeuw', 'aap' en 'weg' in zijn vocabulaire.
Hèhè.
Ze heeft maat 104 en schoenmaat 25/26
quote:
Cristel is nu 3 jaar en 3 maanden.
Ze heeft maat 104 en schoenmaat 25/26
Leyla wordt in september 5, zelfde stats.
Strenger zijn.quote:
Ventje is over twee maanden 4 en hij is moeilijker dan ooit. we zijn op dit moment helemaal stuk, want elke avond duurt het naar bed brengen ruim 2 uur. Druk heen en weer rennen, willen stoeien, niet willen tandenpoetsen en uitkleden, niet in bed willen gaan liggen, en als ie erin ligt dan komt hij eruit, hij komt zelfs naar beneden nu. Hij ligt op dit moment wéer te roepen. Ik ben ten einde raad! Hoe gaat het bij jullie?