Aangezien ik niet zoveel mensen meer zie heb ik er nu niet zoveel last meer van, maar ik kan ook hele gesprekken verzinnen. En dan het gesprek hebben en dan blijkt het heel anders te gaan. Om vervolgens weer het hele gesprek te gaan analyseren en te verzinnen hoe ik eigenlijk had moeten reageren en dan nogmaals in mijn hoofd het gesprek te voeren met de betere reactie.quote:Op dinsdag 13 januari 2015 18:53 schreef Poesopstokje het volgende:
Ha goede TT
Ik verzin hele gesprekken en gebeurtenissen in m'n hoofd als ik ergens gestressed over ben. Ruzie met ex z'n vriendin, geroddel in zijn familie etc.
Ik kan daar compleet in doorslaan. Ik ben ook erg paranoïde wat dat aangaat.
Ik zie ze ook niet, dat is het frustrerende eraanquote:Op dinsdag 13 januari 2015 20:17 schreef kvd het volgende:
[..]
Aangezien ik niet zoveel mensen meer zie heb ik er nu niet zoveel last meer van, maar ik kan ook hele gesprekken verzinnen. En dan het gesprek hebben en dan blijkt het heel anders te gaan. Om vervolgens weer het hele gesprek te gaan analyseren en te verzinnen hoe ik eigenlijk had moeten reageren en dan nogmaals in mijn hoofd het gesprek te voeren met de betere reactie.
Heb het nu 'alleen maar' met de gesprekken met de psycholoog, psychiater en fysio. Kan er best moe van worden (ook omdat het meestal 's nachts gebeurd en ik dus niet slaap dan).
Heb ik ook een tijdje gehad toen 3 vriendinnen plotseling het contact met mij stopzette zonder daadwerkelijk aan te geven dat ze geen contact meer wilde. Heb ik me heel druk om gemaakt. En inderdaad heel veel nepgesprekken gehad en compleet in de stress.quote:Op dinsdag 13 januari 2015 20:20 schreef Poesopstokje het volgende:
[..]
Ik zie ze ook niet, dat is het frustrerende eraanFacebook's staan op slot en ik kan niks meer zien en lezen. Dan verzin ik zelf in m'n hoofd wat ze allemaal over mij roddelen.
Herkenbaar, zeker vetgedrukte. Daarom zeg ik vaak bij belangrijke beslissingen "ik slaap er even een nachtje over" en willen ze persé -nu- antwoord, dan zeg ik altijd "nee" (daar waar mogelijk). Maar sowieso heb ik er een hekel aan in een hoek gedrukt te worden.quote:Op woensdag 14 januari 2015 00:14 schreef kuolema het volgende:
Herkenbaar, ik bedenk ook van tevoren hoe gesprekken en gebeurtenissen kunnen gaan lopen en hoe ik dan moet reageren. Als het dan vervolgens heel anders loopt (ondanks de verschillende scenario's die ik had bedacht) vind ik dat heel frustrerend want dat klopt dan niet, bovendien ben ik dan vaak boos op mezelf dat ik niet heb gereageerd zoals had gemoeten. Ik kan op de momenten zelf nooit goed nadenken dus dan loopt het vaak stom, weet ik niet hoe ik moet reageren (dus doe ik dat vertraagd en voel de tijdsdruk), is het chaos in mijn hoofd, daardoor kom ik verkeerd over of klopt het niet helemaal wat ik zeg. Dus naderhand komen ook weer allerlei gedachten in me op over hoe ik het beter had kunnen doen. Dus stress van tevoren en achteraf. En tijdens natuurlijk ook
Maar ik denk dat bijna iedereen dat wel heeft, die scenario's bedenken vooraf en analyseren achteraf. Vermoeiend en deprimerend is het wel. Het is ook zo ingewikkeld allemaal.
Maar vaak zijn het situaties, gewone gesprekken of iemand die zomaar wat aan je vraagt of een opmerking maakt, waarbij echt van je wordt verwacht dat je meteen reageert. Ik raak dan meteen gespannen en kan niet even pauze nemen om mijn hoofd op orde te krijgen en rustig te bedenken wat ik ga zeggen/hoe ik ga reageren. Dus dat gaat dan niet zo soepel.quote:Op woensdag 14 januari 2015 00:30 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Herkenbaar, zeker vetgedrukte. Daarom zeg ik vaak bij belangrijke beslissingen "ik slaap er even een nachtje over" en willen ze persé -nu- antwoord, dan zeg ik altijd "nee" (daar waar mogelijk). Maar sowieso heb ik er een hekel aan in een hoek gedrukt te worden.
Ja dat klopt wel, -zij- verwachten dat, maar ik zit niet zo in elkaar en daar hebben ze maar rekening mee te houdenquote:Op woensdag 14 januari 2015 00:42 schreef kuolema het volgende:
[..]
Maar vaak zijn het situaties, gewone gesprekken of iemand die zomaar wat aan je vraagt of een opmerking maakt, waarbij echt van je wordt verwacht dat je meteen reageert. Ik raak dan meteen gespannen en kan niet even pauze nemen om mijn hoofd op orde te krijgen en rustig te bedenken wat ik ga zeggen/hoe ik ga reageren. Dus dat gaat dan niet zo soepel.
Beslissingen nemen kan ik sowieso niet, dat is misschien wel mijn grootste dagelijkse bron van stress. Is daar trouwens iets mee te doen in therapie?
Bij mij werkt dat dus niet zo. Ik wil niet raar overkomen dus probeer ik zoveel mogelijk te doen zoals het hoort.quote:Op woensdag 14 januari 2015 00:46 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ja dat klopt wel, -zij- verwachten dat, maar ik zit niet zo in elkaar en daar hebben ze maar rekening mee te houden
Ik probeer me al aan te passen aan hun, laat hun dan ook maar eens een stapje mijn kant op maken
Ik weet het niet, volgens mij is daar vrijwel niets aan te doen, maar er zijn volgens mij wel in elk geval enkele factoren die meehelpen, waarvan er 1 is dat je die persoon goed kent.
Edit: Als die persoon nieuw voor je is, dan rem ik onbewust die persoon af of zo, probeer ik aan te geven dat die persoon maar even rustig aan moet doen. Maar ik laat me in elk geval niet rushen!
Even snel, je moet je niet schamen voor jezelfquote:Op woensdag 14 januari 2015 00:53 schreef kuolema het volgende:
Ik heb het vorige topic nog even teruggelezen. Nadenken op een manier die vrij nutteloos lijkt, doe ik ook heel veel. Een simpel 'feitje' (bijvoorbeeld een spellingregel) kan tot een enorme gedachtestroom aanzetten die ertoe leidt dat ik álles in twijfel trek en het allemaal niet meer begrijp. Ik probeerde net te verwoorden hoe dat precies gaat maar dat lukt me nu niet.
[..]
Bij mij werkt dat dus niet zo. Ik wil niet raar overkomen dus probeer ik zoveel mogelijk te doen zoals het hoort.
Beslissingen hebben niet altijd betrekking op personen natuurlijk.
Watquote:Op woensdag 14 januari 2015 00:54 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Even snel, je moet je niet schamen voor jezelf
Accepteer dat je niet zo bent zoals je bent
Ow sorry, ik bedoelde te zeggen dat je jezelf moet accepteren zoals je bent (sorryquote:Op woensdag 14 januari 2015 00:58 schreef kuolema het volgende:
[..]
Wat![]()
Schaamte, ja, dat is wel een groot issue bij mij. Ik zou graag willen dat ik me niet voor mezelf zou hoeven te schamen.
Ik hoor en lees best wel heftige dingen over EMDR, kan me er niet echt een voorstelling van makenquote:Op woensdag 14 januari 2015 22:15 schreef Poesopstokje het volgende:
Vandaag weer een pittige EMDR sessie gehad, gericht op m'n obsessieve denken en daarin doordraaien, waar we het eerder over gehad hebben immers.
Heel heftig, veel gejankt, maar ik ben zó opgelucht nuIk ben er nog niet, maar de eerste stappen zijn gezet.
Fijn, ik ben blij voor je!quote:Op woensdag 14 januari 2015 22:15 schreef Poesopstokje het volgende:
Vandaag weer een pittige EMDR sessie gehad, gericht op m'n obsessieve denken en daarin doordraaien, waar we het eerder over gehad hebben immers.
Heel heftig, veel gejankt, maar ik ben zó opgelucht nuIk ben er nog niet, maar de eerste stappen zijn gezet.
Er wordt een portal gemaakt naar je diepste gevoelens en herinneringen. Je lichaam en geest nemen het dan over, vandaar de huilbuien, trillen, misselijk, hoofdpijn etc.quote:Op donderdag 15 januari 2015 00:54 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik hoor en lees best wel heftige dingen over EMDR, kan me er niet echt een voorstelling van maken
Wat vreemd zeg, dat ken ik helemaal niet. Gaat dat met meditatie of hypnose oid (excuses als dit een hele domme vraag isquote:Op donderdag 15 januari 2015 11:24 schreef Poesopstokje het volgende:
[..]
Er wordt een portal gemaakt naar je diepste gevoelens en herinneringen. Je lichaam en geest nemen het dan over, vandaar de huilbuien, trillen, misselijk, hoofdpijn etc.
Beetje hokuspokus allemaal, maar ik ben na elke sessie geholpen
Hier http://www.emdr.nl/EMDRinfo.htm staat het kort en begrijpelijk uitgelegdquote:Op donderdag 15 januari 2015 22:30 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Wat vreemd zeg, dat ken ik helemaal niet. Gaat dat met meditatie of hypnose oid (excuses als dit een hele domme vraag is)
Goh, wat interessant. Voel je ook een beetje dat het helpt?quote:Op donderdag 15 januari 2015 22:31 schreef Poesopstokje het volgende:
[..]
Hier http://www.emdr.nl/EMDRinfo.htm staat het kort en begrijpelijk uitgelegd
Wat een nare gevoelensquote:Op donderdag 15 januari 2015 22:35 schreef summer2bird het volgende:
Ik heb zelf een update: heb contact gehad met uwv, ik ben nu 80-100% afgekeurd en hoef ook niet meer hergekeurd te worden. Godzijdank, ik heb er zo over in de rats gezeten.
Dat hele verandende zorgsysteem maakt mij echt heel angstig, ik kijk ook maar geen nieuws meer, raak er toch alleen van overstuur van.
Ik kan echt heel slecht tegen veranderingen, vanavond was er plots een andere begeleider op de afdeling, en patsboem weer een paniekaanval
Wat ik moeilijk vind is dat ik zo veel mensen ook op Facebook zie die lekker gaan reizen, huisje boompje beestje, en ik zit wss pernament hier.
Ik heb het hier enorm goed, maar soms is dat een beetje eng.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik kan wel heel positief zijn maar waarschijnlijk niet. Ik vaar enorm goed op de afdeling waar ik nu zit, ik hou mijn programma vol, en vind het nog leuk ook, ben beschermd tegen de boze buitenwereld (klinkt stom maar ik heb dat echt nodig), en ik bloei hier heel erg op.quote:Op donderdag 15 januari 2015 22:39 schreef Poesopstokje het volgende:
[..]
Wat een nare gevoelens![]()
Is er dan helemaal geen positief toekomstbeeld voor jou te bedenken? Dat je met hulp van anderen er toch weer bovenop kunt krabbelen en met de tijd zelfstandig kan wonen en leven?
quote:Op donderdag 15 januari 2015 22:40 schreef Poesopstokje het volgende:
Onder de spoiler een voorbeeld van een EMDR sessie, best wel interessantGoh, dat zou nog best wel eens iets kunnen worden.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Twiddel
Ik kan me voorstellen dat dat heel fijn is, en ik ben blij voor je. Ik ben nu pas in staat om mijn belastbaarheid te gaan meten, en momenteel is alles me teveel. Ik kan me dus goed voorstellen dat het heerlijk kan zijn dat jij zo mag leven. Fijn om te horen dat dat nog kanquote:Op donderdag 15 januari 2015 22:55 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Ik kan wel heel positief zijn maar waarschijnlijk niet. Ik vaar enorm goed op de afdeling waar ik nu zit, ik hou mijn programma vol, en vind het nog leuk ook, ben beschermd tegen de boze buitenwereld (klinkt stom maar ik heb dat echt nodig), en ik bloei hier heel erg op.
Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat mijn leven er zo goed zou uitzien ooit. Ik kan niet in de maatschappij leven zonder mijzelf/sociale gebeuren/stabiele bewustzijn op te offeren. Een goed voorbeeld daarvan is wanneer ik eventjes bij ouders blijf slapen.
Of boodschappen doe in het dorp.
En op sommige vlakken functioneer ik gewoon niet. Op bijvoorbeeld als er druk achter dingen zit zoals werk of geldzaken/ als ik mijn appartement moet onderhouden en zelfs met omkleden krijg ik hulp
En dan heb je mijn buien nog.
Maar eerlijk gezegd wil ik ook niet in de maatschappij leven. Ik vertrouw al die mensen niet, ik zou continu angst voor brand/inbrekers of vuurwerk hebben. Ik heb het nodig waar ik woon nu.
Ik kan dan wel heel goed typen, en veel mensen verkijken zich erop.
Het moeilijke is dat wanneer mijn oude gevoelens terug komen, het "moeten" bijvoorbeeld.
Je moet een normaal leven hebben, zo ben ik opgevoed, en daar knaagt het soms.
Een normaal leven kan en wil ik helemaal niet aan, maar soms komen die oude gevoelens nog wel eens terug.
Snappie![]()
quote:Op vrijdag 16 januari 2015 06:47 schreef Windigo het volgende:
[..]
Ik kan me voorstellen dat dat heel fijn is, en ik ben blij voor je. Ik ben nu pas in staat om mijn belastbaarheid te gaan meten, en momenteel is alles me teveel. Ik kan me dus goed voorstellen dat het heerlijk kan zijn dat jij zo mag leven. Fijn om te horen dat dat nog kan
Dank julliequote:Op vrijdag 16 januari 2015 11:32 schreef Poesopstokje het volgende:
Ik ben toch blij voor je dat je nu een goed plekje hebt Summer![]()
Ik hoop dat je daar een mooie toekomst op kunt bouwen!
Zou wel eens mogelijk kunnen zijn, ik ga het later lezen, ben nu aan het kokenquote:Op vrijdag 16 januari 2015 20:47 schreef Windigo het volgende:
Stress verlaagt inlevingsvermogen
Dit vind ik wel heel interessant, door het Autisme veroorzaken prikkels bij mij constante stress. Wellicht een casuaal verband tussen emphatie en overprikkeling?
quote:Op woensdag 21 januari 2015 15:37 schreef summer2bird het volgende:
Hoi
Hoe is het met jullie?
Met mij gaat het goedIk heb al een tijdje geen rare buien gehad, zit goed in mijn vel en het gaat gewoon goed.
Ben mij nu meer aan het richten op mijn hobby's. Schilderen, naaien, borduren.
Ook probeer ik mijn balkon en appartement op te ruimen (er groeit gras op mijn balkon)
Verder veel wandelen. Ik hoop dat ik mijn elektrische fiets voor de zomer krijg, want dan kan ik een keer een hele grote fietstocht maken naar dorpen en steden dicht bij.
Ik droom bijna van die fiets. Meer mobiliteit zo prachtig zijn.
Rijbewijs kan niet ivm met mijn reactievermogen.quote:Op woensdag 21 januari 2015 15:41 schreef Poesopstokje het volgende:
[..]![]()
Ik moet altijd zo lachen om jou![]()
Wat goed dat het goed met je gaat! Houden zo!
(Rijbewijs een optie?)
Jammer. Kan zoiets nog verbeteren in de toekomst? Misschien een stomme vraagquote:Op woensdag 21 januari 2015 15:45 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Rijbewijs kan niet ivm met mijn reactievermogen.
Het gras groeit er omdat ik te lui was om de omgevallen vogelzaadsilo op te ruimen
Misschien zijn daar later wel trainingen voor te volgen.quote:Op woensdag 21 januari 2015 16:36 schreef Poesopstokje het volgende:
[..]
Jammer. Kan zoiets nog verbeteren in de toekomst? Misschien een stomme vraag![]()
Wat ben je ook een..
Jep, meerendeel van thuisblijvers zijn ook mensen met iets [hoeft niet per se ASS te zijn] maar daar is een reden voor natuurlijk.quote:Op dinsdag 20 januari 2015 21:16 schreef Poesopstokje het volgende:
Pfff lastig Satan.. Ik zit in dezelfde situatie (al jaren) en vanuit mijn ervaring; 1 ding tegelijk!
Ik kom er anders hopeloos in om. Ik wil ook van alles, maar dat alles is never nooit niet haalbaar bij mij. Ik richt me nu eerst 100% op therapie en m'n zoon. Als ik straks beter ben ga ik wel eens opzoek naar een opleiding en/of werk.
Het is de afgelopen dagen dan ook prima wandel weer. Geen wind en regen!quote:Op woensdag 21 januari 2015 15:37 schreef summer2bird het volgende:
Hoi
Hoe is het met jullie?
Met mij gaat het goedIk heb al een tijdje geen rare buien gehad, zit goed in mijn vel en het gaat gewoon goed.
Ben mij nu meer aan het richten op mijn hobby's. Schilderen, naaien, borduren.
Ook probeer ik mijn balkon en appartement op te ruimen (er groeit gras op mijn balkon)
Verder veel wandelen. Ik hoop dat ik mijn elektrische fiets voor de zomer krijg, want dan kan ik een keer een hele grote fietstocht maken naar dorpen en steden dicht bij.
Ik droom bijna van die fiets. Meer mobiliteit zo prachtig zijn.
He bahquote:Op woensdag 21 januari 2015 21:17 schreef Poesopstokje het volgende:
Muhh m'n ex belde net, 'onze' hond (12 jr) heeft net een epileptische aanval gehad.
Nou gaat ze straks dood
als honden zo oud zijn en dan epileptische aanvallen krijgen, volgens mij is het dan vaak wel zo dat ze niet heel lang meer te leven hebben.quote:Op donderdag 22 januari 2015 10:52 schreef Poesopstokje het volgende:
Geen idee, maar ze is al oud.. tenminste, voor een stabbij.
En ze heeft nog nooit wat gehad qua mankementen, en dan opeens dit
Dat wordt lastig denk ik.. ex woont 40km verderop, en hij werkt ook veel.quote:Op donderdag 22 januari 2015 12:05 schreef Twinky het volgende:
[..]
als honden zo oud zijn en dan epileptische aanvallen krijgen, volgens mij is het dan vaak wel zo dat ze niet heel lang meer te leven hebben.
Kun je er binnenkort even langs om met haar te knuffelen? Zodat als ze dood gaat, je geen spijt krijgt.
Het hoeft nog niet heel snel te gebeuren, maar ik denk dat je er inderdaad rekening mee moet houden...
23 is best wle jong ja... en op welke leeftijd de diagnose?quote:Op woensdag 21 januari 2015 18:37 schreef Poesopstokje het volgende:
De vraag naar instanties kan ik niet 123 voor je beantwoorden. Misschien toch een idee om wat GGZ (niet dé GGZ) instellingen bij je in de buurt te bellen/mailen met je vraag? Dat je geïnteresseerd bent in cursussen om jezelf te leren kennen en om te weten wat je kwaliteiten zijn. Lijkt me de kortste klap
Ik ben nu 23, m'n zoon is 2. Vroeg getrouwd en gescheiden helaas.
Ik heb alleen een VMBO-TL diploma. Daarna detailhandel en spw geprobeerd, beide na een paar weken afgehaakt vanwege PTSS problematiek (veel gepest op de basisschool en eerste jaren voorgezet).
Ik raak eigenlijk nu al in paniek als ik zelfs dénk aan het volgen van een opleiding. Het voor zoveel jaar vastzitten, dikke schulden, moeten samenwerken etc.
Werken gaat opzich oké, zolang ik maar gepast werk heb. En dat is momenteel niet te vinden. Met de crisis en zulks nemen ze écht geen vroegtijdig schoolverlater aan als de WO-ers in de rij staan.
Op m'n 11equote:Op donderdag 22 januari 2015 18:30 schreef TheSatanSlayer het volgende:
[..]
23 is best wle jong ja... en op welke leeftijd de diagnose?
lees je dm ik doe dat liever via dm verder praten
Haha gelukkig heb je er iets op weten te verzinnenquote:Op zaterdag 24 januari 2015 16:03 schreef Windigo het volgende:
Het was even paniek in huize Windigo, mijn trouwe game pc is er na 7 jaar mee opgehouden en ik had geen geld voor een nieuwe.
Maar ik heb via via een linux notebook gekregen dat op internet kan, dus ik ben gered tot ik weer een gamemachine heb; ik ben ben blij en opgelucht!![]()
Ik kan niet leven zonder computer
Ik zou dan bijna eens gaan zoeken naar een reintegratiebureau of iets dergelijks. Daar gaan ze vaak samen met hun clienten aan de slag om te kijken welke werkzaamheden het beste bij iemand passen. Daar zou jij denk ik mee geholpen zijn als ik je verhaal zo lees.quote:Op dinsdag 20 januari 2015 20:56 schreef TheSatanSlayer het volgende:
Nu moet ik dan toch even mijn verhaal kwijt, hopend op steun en begrip van (mede-)autisten:
Ik zit voor de komende maanden alleen maar thuis, omdat ik met school ben gestopt (reden wil ik niet noemen). Op school ging t altijd goed met mij, maar nooit wist ik wat ik wilde worden. Nog steeds weet ik niet welke studierichting ik later in wil en welk beroep.
Ik heb ook geen echte hobby's of dingen waar ik heel goed in ben. Zelfs mijn eigen lievelingsmuziek? Dat weet ik niet, van alles luister ik eigenlijk. Dit heb ik al vanaf kinds, ik houd van alles een beetje maar ben nooit in één ding super goed of geïnteresseerd.
Inmiddels ben ik 19 geworden, maar ik wil nu écht iets aan mijn leven veranderen. Ik weet dat ikzelf een vorm van autisme heb (dit is bevestigd door een psycholoog maar niet getest / geen diagnose).
Ik zat hier eerst lange tijd mee, nu heb ik er vrede mee gesloten en de volgende stap is dus:
- erachter komen wie ik nou precies ben en wat ik nou wil (studie / werk / plannen voor later?)
- erachter komen wat mijn passies zijn (hobby's en sterke kanten)
- een doel op zich hebben, dit leven een bedoeling geven
Ik heb hier zelf al een beetje over zitten filosoferen en heb wat opgeschreven. Ik ben nog opzoek, maar NIET opzoek naar een hele traject of behandeling oid.
Gewoon één of meer cursussen, trainingen of IETS wat mijn perosonlijke ontwikkeling ten goede zal komen en zodat ik -deze tijd die ik nu heb- goed benut en niet weer verspil door alleen maar te surfen op het web. En zodat ik achter al deze dingen hierboven een antwoord heb.
Er zijn tal van instanties die opkomen voor mensen met ASS (al dan niet gediagnotiseerd?). Op de OP heb ik gekeken, maare het zijn er zoveel en allemaal anders. Waar vind ik nou de goede en hoe begin ik ermee; mailtje sturen dan maar?
Yep, t zal bij mij thuis nooit een gedisciplineerde militaire barak wordenquote:Op dinsdag 27 januari 2015 01:20 schreef kuolema het volgende:
Zijn hier meer mensen die moeite hebben met de kamer netjes houden?
Dingen weggooien ben ik niet goed in (je weet maar nooit of je er nog wat aan gaat hebben).quote:Ik heb veel moeite met dingen weggooien, bewaar dus heel veel, woon nog thuis en mijn slaapkamer is echt een ontzettende rotzooi. Altijd al gehad eigenlijk. Terwijl ik met bepaalde dingen juist heel precies en geordend ben (ocd). Het ging een tijdje goed, te goed zelfs, maar nu is het weer heel erg. Ik weet ook niet waar ik moet beginnen. Maak lijstjes met categorieën, zodat ik het in stapjes kan doen maar het is zo veel en ik heb niet voor alles een categorie. Als dat lijstje op is dan heb ik geen overzicht meer en word ik onrustig en ga ik overal tegelijk kijken en heen en weer lopen zonder te weten wat ik moet doen. Dan vind ik hier en daar wel iets maar ik word daar dus best wel gestrest van en het schiet niet op.
Wat ik ook meestal doe is de ruimte denkbeeldig opdelen en dan per gebiedje opruimen, maar ik vind het moeilijk om daar lang bij te blijven zonder afgeleid te zijn door de ruimte daarbuiten (dus ook weer onrust).
Bovendien heb ik er geen energie voor.
Heeft iemand tips? Geen idee of dit autismegerelateerd is maar ik probeer het maar.
Bij mij ook nietquote:Op dinsdag 27 januari 2015 05:54 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Yep, t zal bij mij thuis nooit een gedisciplineerde militaire barak worden
[..]
Heel herkenbaar. En hoe rommeliger het is, hoe eerder ik de neiging heb om dingen maar op die rommel te stapelen zeg maar.quote:Op dinsdag 27 januari 2015 01:20 schreef kuolema het volgende:
Zijn hier meer mensen die moeite hebben met de kamer netjes houden?
Ik heb veel moeite met dingen weggooien, bewaar dus heel veel, woon nog thuis en mijn slaapkamer is echt een ontzettende rotzooi. Altijd al gehad eigenlijk. Terwijl ik met bepaalde dingen juist heel precies en geordend ben (ocd). Het ging een tijdje goed, te goed zelfs, maar nu is het weer heel erg. Ik weet ook niet waar ik moet beginnen. Maak lijstjes met categorieën, zodat ik het in stapjes kan doen maar het is zo veel en ik heb niet voor alles een categorie. Als dat lijstje op is dan heb ik geen overzicht meer en word ik onrustig en ga ik overal tegelijk kijken en heen en weer lopen zonder te weten wat ik moet doen. Dan vind ik hier en daar wel iets maar ik word daar dus best wel gestrest van en het schiet niet op.
Wat ik ook meestal doe is de ruimte denkbeeldig opdelen en dan per gebiedje opruimen, maar ik vind het moeilijk om daar lang bij te blijven zonder afgeleid te zijn door de ruimte daarbuiten (dus ook weer onrust).
Bovendien heb ik er geen energie voor.
Heeft iemand tips? Geen idee of dit autismegerelateerd is maar ik probeer het maar.
'Gewoon maar wat doen', dat kan ik niet, niet zonder veel onrust in elk geval. Dan heb ik geen overzicht. Misschien is er een link met mijn moeite met verslagen maken, brede open vragen beantwoorden of opdrachten als 'teken maar wat'. Dan blokkeer ik of raak in paniek. Ik heb meer richting nodig.quote:Op dinsdag 27 januari 2015 05:54 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Yep, t zal bij mij thuis nooit een gedisciplineerde militaire barak worden
[..]
Dingen weggooien ben ik niet goed in (je weet maar nooit of je er nog wat aan gaat hebben).
Wat voor mij denk ik toch redelijk werkt is door gewoon te beginnen (iets willekeurigs oppakken en op de goeie plek leggen (bijvoorbeeld een losliggend boek in de kast leggen en daarna iets anders willekeurigs oppakken))
Bij mij is het allebei, maar het hangt ervan af waar het om gaat. Mijn kamer is dus een bende maar owee als iemand anders iets verplaatst of aanraakt, want dan klopt het niet meer. Ik ben ook heel perfectionistisch en heb smetvrees.quote:Op dinsdag 27 januari 2015 06:09 schreef Windigo het volgende:
[..]
Bij mij ook nietMaar mijn ervaring is dat het bij aspies twee kanten op werkt OF ze zijn extreem netjes (op het OCD achtige af) of inderdaad tenminste slordig te noemen.
Ikzelf ben ook van het slordige slag, maar het is veel minder erg nu ik klein woon. Zolang de ruimte voor mij overzichtelijk is kan ik het netjes houden, maar er moeten geen wegstophoekjes of andere verdiepingen zijn. Dan raak ik het overzicht kwijt.
Samen met iemand lijkt me echt vreselijk ... ik kan er niet tegen als anderen op mijn kamer komen, laat staan iets verplaatsen. Ik moet het echt zelf doen.quote:Op dinsdag 27 januari 2015 08:53 schreef Nijna het volgende:
[..]
Heel herkenbaar. En hoe rommeliger het is, hoe eerder ik de neiging heb om dingen maar op die rommel te stapelen zeg maar.
Toen ik alleen op kamers zat ging het best goed, maar hield ik het heel goed bij. Maar nu met kinderen... pffff. Het is geen bende ofzo, maar lekker opgeruimd krijg ik het maar lastig of ik moet ineens zo'n opruimbui hebben.
Maar als ik er geen begin en geen eind aan zie dan kan ik er ook niet goed aan beginnen.
Kuolema, misschien kan je het samen met iemand doen, dat helpt mij nog wel eens als ik echt geen overzicht heb. En als je het niet fijn vind dat iemand aan jouw spullen zit, heb je er misschien wat aan als iemand je stapje voor stapje coacht in: nu dit en dan dat... ?
Wacht maarquote:Op dinsdag 27 januari 2015 05:54 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Yep, t zal bij mij thuis nooit een gedisciplineerde militaire barak worden
Dit zijn toch gewooon OCDs?quote:Op woensdag 28 januari 2015 00:32 schreef Elvi het volgende:
Ik bemoei me trouwens niet met zijn huishouden hoor(ok behalve met de afwas/ keuken
)
Mijn 'eisen' qua hygiene liggen wel een stuk hoger dan die van de meesten dus hij zal er toch nooit aan kunnen voldoenzo vind ik dat iedereen Dettol in huis moet hebben om alles te ontsmetten. De kraantjes die je in de Nederlandse mini-wc's ziet hebben alleen koud water en dan vind ik het meteen al goor want met koud water was je de bacterien niet weg
Als iemand een huismerk handzeep heeft dan denk ik al "iew huishouden van Jan Steen
waar is de dettol
" Ik maak ook mn bibliotheekboeken schoon en ik lees deze (en mn tweedehandsboeken) ook nooit in bed. Theedoeken strijk ik (
) op de heetste stand zodat bacterien geen kans hebben.
Het is nog steeds onduidelijk of ik ASS heb, maar potver ik heb wel issues met het huishouden
Ow ik heb er wel meer hoorquote:Op woensdag 28 januari 2015 00:35 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Dit zijn toch gewooon OCDs?
Zo heb ik er ook wel 24
Ik heb het met elke vork/lepel/mes of bekers die ik ga gebruiken. Voor het gebruiken was ik het nog 1 keer.quote:Op woensdag 28 januari 2015 00:45 schreef Elvi het volgende:
[..]
Ow ik heb er wel meer hoormaar geen idee of dat echt OCD is of dat ik gewoon een geboren huisvrouw ben
![]()
Het is geen diagnose van me, maar goed ik heb ook nooit aan de psych verteld dat ik een clean-freak ben
Zolang het niet vies is vind ik het al heel wat en een showroomhuis (als in alles netjes en glimmend enzo) dat hoeft ook niet. Maar sommige bende is gewoon niet nodigquote:Op dinsdag 27 januari 2015 20:32 schreef kuolema het volgende:
Trouwens, met kinderen hoeft het toch niet helemaal netjes te zijn? Is geen prioriteit, zolang het niet vies is. Hoort erbij, ik merk met oppassen ook dat dat heel lastig is.
Thanks
Ik en mijn vriend zijn allebei een stel rommelkonten (allebei aspies). Ik ben beter in dingen weggooien dan hijquote:Op dinsdag 27 januari 2015 06:09 schreef Windigo het volgende:
[..]
Bij mij ook nietMaar mijn ervaring is dat het bij aspies twee kanten op werkt OF ze zijn extreem netjes (op het OCD achtige af) of inderdaad tenminste slordig te noemen.
Ikzelf ben ook van het slordige slag, maar het is veel minder erg nu ik klein woon. Zolang de ruimte voor mij overzichtelijk is kan ik het netjes houden, maar er moeten geen wegstophoekjes of andere verdiepingen zijn. Dan raak ik het overzicht kwijt.
Tips... niet denken maar doen.quote:Op dinsdag 27 januari 2015 01:20 schreef kuolema het volgende:
Zijn hier meer mensen die moeite hebben met de kamer netjes houden?
Ik heb veel moeite met dingen weggooien, bewaar dus heel veel, woon nog thuis en mijn slaapkamer is echt een ontzettende rotzooi. Altijd al gehad eigenlijk. Terwijl ik met bepaalde dingen juist heel precies en geordend ben (ocd). Het ging een tijdje goed, te goed zelfs, maar nu is het weer heel erg. Ik weet ook niet waar ik moet beginnen. Maak lijstjes met categorieën, zodat ik het in stapjes kan doen maar het is zo veel en ik heb niet voor alles een categorie. Als dat lijstje op is dan heb ik geen overzicht meer en word ik onrustig en ga ik overal tegelijk kijken en heen en weer lopen zonder te weten wat ik moet doen. Dan vind ik hier en daar wel iets maar ik word daar dus best wel gestrest van en het schiet niet op.
Wat ik ook meestal doe is de ruimte denkbeeldig opdelen en dan per gebiedje opruimen, maar ik vind het moeilijk om daar lang bij te blijven zonder afgeleid te zijn door de ruimte daarbuiten (dus ook weer onrust).
Bovendien heb ik er geen energie voor.
Heeft iemand tips? Geen idee of dit autismegerelateerd is maar ik probeer het maar.
Hij heeft al sinds juni flinke hoestbuien (fases) tot kokhalzen en zelfs overgeven aan toe. Dit heeft hij nu al zo'n 6/7 keer gehad. Huisarts luisters even naar de longen; die zijn schoon, toedeloe.quote:Op woensdag 28 januari 2015 21:31 schreef Nijna het volgende:
Beterschap voor Billy, wat heeft hij? Meer dan alleen snot enzo begrijp ik uit je stukje...
Fijn dat je met hondje hebt kunnen knuffelen!!!
Interessant wel, het tempo ligt er in elk geval wel redelijk goed in.quote:Op donderdag 29 januari 2015 17:28 schreef Windigo het volgende:
Wij autisten zijn dus letterlijk unieke denkers
Origineel Engels artikel: http://arstechnica.com/sc(...)-and-individualized/
Ja haha, ik had ook een tijdje het idee dat alleen dure merkzeep antibacterieel werkt, totdat ik wat informatie opzocht op internet en ingrediëntenlijstjes ging vergelijken. Al voelt het stiekem nog steeds veiliger om Dettol te gebruiken. En het ruikt lekkerderquote:Op woensdag 28 januari 2015 00:32 schreef Elvi het volgende:
Ik bemoei me trouwens niet met zijn huishouden hoor(ok behalve met de afwas/ keuken
)
Mijn 'eisen' qua hygiene liggen wel een stuk hoger dan die van de meesten dus hij zal er toch nooit aan kunnen voldoenzo vind ik dat iedereen Dettol in huis moet hebben om alles te ontsmetten. De kraantjes die je in de Nederlandse mini-wc's ziet hebben alleen koud water en dan vind ik het meteen al goor want met koud water was je de bacterien niet weg
Als iemand een huismerk handzeep heeft dan denk ik al "iew huishouden van Jan Steen
waar is de dettol
" Ik maak ook mn bibliotheekboeken schoon en ik lees deze (en mn tweedehandsboeken) ook nooit in bed. Theedoeken strijk ik (
) op de heetste stand zodat bacterien geen kans hebben.
Het is nog steeds onduidelijk of ik ASS heb, maar potver ik heb wel issues met het huishouden
Was het maar zo makkelijk. Zo werkt het niet bij mij.quote:Op woensdag 28 januari 2015 15:53 schreef GlenSpey het volgende:
[..]
Tips... niet denken maar doen.
Ik vind het soms ook lastig om iets weg te gooien wat nog gebruikt kan worden, maar de rommel die het wordt als ik het niet weggooi vind ik erger. Ik hou van opgeruimd en netjes, dus ik doe mijn best dingen zo snel mogelijk op te ruimen zodat het uberhaupt geen zootje wordt. Tis gewoon een kwestie van bijhouden allemaal.
Oh ja, de was, dat is echt een soort hobby van mequote:Op woensdag 28 januari 2015 21:15 schreef Nijna het volgende:
Ik ben geen ster in het bijhouden van het huishouden, poetsgewijs... de was enzo dat lukt me nog wel. Maar het poetsen, daar hebben we nu iemand voor en dat is wel erg fijn.
Ben blij dat dat uit kan
Grappig dat het hier toevallig over wassen gaat, ik doe dit weekend bijna niks anders meerquote:Op zondag 1 februari 2015 16:45 schreef kuolema het volgende:
[..]
Oh ja, de was, dat is echt een soort hobby van meAfhankelijk van mijn stemming en energie, houd ik dat wel redelijk bij.
Niet de baard!!quote:Op zondag 1 februari 2015 16:50 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Grappig dat het hier toevallig over wassen gaat, ik doe dit weekend bijna niks anders meer
Baard ook eraf, moet alleen nog wel de vaat gaan doen *geenzin*
Ik heb sowieso moeite om wakker te worden in de ochtend, maar denk dat ik eerder last heb van wegdromen/afdwalen. Moet er even over nadenken, ben op t moment met mn gedachten even eldersquote:Op zondag 1 februari 2015 16:51 schreef kuolema het volgende:
Ik heb trouwens vaak dagen dat ik maar niet helemaal wakker lijk te worden. Net alsof ik nog droom, ik kan de omgeving niet helder waarnemen.
Me concentreren is dan bijzonder moeilijk en ik heb nauwelijks energie. Herkent iemand dit?
Vandaag heb ik dat ook, zou kunnen komen door de Abilify, die ik sinds twee dagen slik, maar het is niets nieuws dus ik weet het niet.
Ik ga maar even een stukje lopen buiten, soms helpt dat.
Die groeit wel weer terugquote:[..]
Niet de baard!!
Die is er nu afquote:
Impulsieve actie, was hem even zatquote:Op zondag 1 februari 2015 17:10 schreef kuolema het volgende:
[..]Die zag ik aankomen.
Het prikt zo he.
Nooo mk, why?
Ik wou maar dat jij ook op mensen werktequote:Op zondag 1 februari 2015 18:09 schreef Catnip het volgende:
Hoi mensen o/
Tijdje geleden hier ook af en toe rondgehangen.
Nou ben dus denk ik weer een soort van terug of zo..
Haha ik ben denk te autistisch.quote:Op zondag 1 februari 2015 18:27 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik wou maar dat jij ook op mensen werkte
Catnip dat op mensen werktquote:Op zondag 1 februari 2015 18:27 schreef Catnip het volgende:
[..]
Haha ik ben denk te autistisch.
Maar tell meee, what do you mean?
Ik dacht dat ik welkom terug had gezegd, maar ik zie mn reactie niet, dus waarschijnlijk toch niet...quote:Op zondag 1 februari 2015 18:09 schreef Catnip het volgende:
Hoi mensen o/
Tijdje geleden hier ook af en toe rondgehangen.
Nou ben dus denk ik weer een soort van terug of zo..
Troost je; op zulke momenten voelt iedereen zich autistischquote:Op dinsdag 3 februari 2015 17:35 schreef Poesopstokje het volgende:
...
Op zulke momenten voel ik me zo'n autist hè, drama was het..
Met Billy gaat het weer goed gelukkig
Herken ik mij heel erg inquote:Op vrijdag 6 februari 2015 17:19 schreef BeyondTheGreen het volgende:
Dankzij mijn coach (elke student van mijn opleiding heeft een coach) ben ik eindelijk te weten gekomen waarom ik interactie met anderen verlies.
Ik ben behoorlijk depressief geweest omdat ik elke keer als ik enorm mijn best doe om te socializen, het na een initiële gezelligheid toch overgaat in een grote afstandelijkheid. Ik begreep maar niet hoe het kwam en heb verscheidene theorieën bedacht. Een psycholoog opgezocht, de diagnose Asperger gekregen, en dankzij hem heb ik wat meer zelfacceptatie etc.
Maar mijn coach vertelde me laatst wat hem opviel, waardoor alles eindelijk op zijn plek viel. Blijkbaar ben ik te vlak. Ik denk rationeel en heb minder emotionele vaardigheden. En als ik vlak blijf praten/geen of weinig emotie toon, dan zullen anderen dit ook niet doen.
Sinds mijn 18e (ben nu bijna 24) ben ik al bezig uit mijn schulp/Asperger (ook al wist ik de diagnose nog niet) te kruipen en meer te functioneren als anderen. Wat een werk, en blijkbaar is het nog steeds niet klaar. Ik word er een beetje moedeloos van... Ik ben wel blij dat mijn coach dit vertelde. Dit is gewoon de reden dat ik interactie verlies, nooit een vriendin krijg, enzovoort...
Leg je de lat niet erg hoog, "functioneren als anderen"....quote:[b]Op vrijdag 6 februari 2015 17:19 schreef BeyondTheGreen het volgende:[/b
Sinds mijn 18e (ben nu bijna 24) ben ik al bezig uit mijn schulp/Asperger (ook al wist ik de diagnose nog niet) te kruipen en meer te functioneren als anderen. Wat een werk, en blijkbaar is het nog steeds niet klaar. Ik word er een beetje moedeloos van... Ik ben wel blij dat mijn coach dit vertelde. Dit is gewoon de reden dat ik interactie verlies, nooit een vriendin krijg, enzovoort...
Dankjewel. Als ik kijk wat voor vooruitgang ik heb gemaakt en wat er nog kan verbeteren, lijkt het me voor mij geen onmogelijke opgave.quote:Op maandag 9 februari 2015 04:29 schreef Nijna het volgende:
[..]
Leg je de lat niet erg hoog, "functioneren als anderen"....
Je hebt asperger en laat dat sociale stukje nou een van de punten zijn waarop iemand met asperger meer moeite heeft dan anderen.
Wat overigens niet hoeft te betekenen dat je nooit een vriendin krijgt... je bent alleen de juiste nog niet tegengekomen.
Klinkt simpel, maar blijft een uitdaging. Je leert steeds weer bij en jij bent jij.
Sterkte met je worsteling, want zo klinkt het een beetje.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |