W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Welkom in de Kosmos!
Ga mee op een reis door het heelal, langs de sterren, planeten, zwarte gaten en nog veel meer...
Het astronomie topic #2
Het astronomie topic #3
Het astronomie topic #4
.
Het astronomie topic #5
Het astronomie topic #6
Het astronomie topic #7
Het astronomie topic #8
Het astronomie topic #9
Een aantal gerelateerde topics
W&T / [CENTRAAL] Exo-Planeten Topic #2
W&T / [CENTRAAL] MARS - De Missies! Deel 10
W&T / Astronomie in de Achtertuin #3
W&T / Missie Rosetta: een reis naar de oorsprong van het leven #11
W&T / Missie: Dawn. Voor het eerst in een baan rond een dwergplaneet
W&T / New Horizons: De reis naar Pluto (en verder)
W&T / Hayabusa 2 Missie: opnieuw naar een asteroïde
W&T / Zwarte gaten en dummies #2 Dement in een andere dimensie
W&T / Bestaat donkere materie wel?
We gaan verder met het laatste artikel uit het vorige topic
05-01-2015
'Zuilen van de schepping' opnieuw gefotografeerd door Hubble
Hubble-foto van de Adelaarnevel. (NASA/ESA/STScI)
Bijna twintig jaar nadat de Hubble Space Telescope een inmiddels iconische foto van de Adelaarnevel (M16) maakte, is vandaag een nieuwe Hubble-opname gepresenteerd van het stervormingsgebied, dat zich op een afstand van 6500 lichtjaar bevindt. Het nieuwe fotomozaïek (een combinatie van opnamen op zichtbare en ultraviolette golflengten, gemaakt met de Wide Field Camera 3) beslaat een veel groter deel aan de hemel en toont ook veel meer detail: in de loop van de afgelopen twintig jaar heeft Hubble veel gevoeliger camera's gekregen.
De Hubble-opname uit 1995 kreeg de bijnaam 'The Pillars of Creation' ('zuilen van de schepping'): in de donkere stofkolommen worden nieuwe sterren geboren. De stofwolken eroderen onder invloed van de energierijke straling van hete, jonge sterren die zich op enige afstand 'boven' de zuilen bevinden (buiten beeld). De delen met de grootste dichtheid, op de foto zichtbaar als kleine, donkere 'kikkervisjes', bieden weerstand tegen dit proces van stralingsverdamping en vormen de kiemen van nieuwe sterren. Indertijd werden ze EGG's genoemd: evaporating gaseous globules.
Onderzoek aan de nieuwe foto's wijst uit dat het verdampingsproces relatief snel gaat. Dat betekent dat de zuilen een korte levensduur hebben van hooguit een paar miljoen jaar. Ze zijn ook extreem scherp begrensd. Vergelijking met de oude opname uit 1995 laat op sommige plaatsen subtiele veranderingen zien. Zo is een straalstroom van materie, weggeblazen door een pasgeboren ster, op de nieuwe opname ca. 100 miljard kilometer langer dan op de oude foto.
Hubble heeft ook een infraroodopname van hetzelfde gebied gemaakt, waarop het stof veel doorzichtiger is, zodat protosterren in de stofpilaren zichtbaar zijn. Beide opnamen zijn vandaag gepresenteerd op de 225ste bijeenkomst van de American Astronomical Society, ter gelegenheid van het feit dat het dit jaar (op 24 april) vijfentwintig jaar geleden is dat Hubble werd gelanceerd. (GS)
(allesoversterrenkunde.nl)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 06-01-2015 10:20:06 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Doorbraak: omwentelingssnelheid toont leeftijd ster
Astronomen hebben bewezen dat ze de leeftijd van sterren redelijk accuraat kunnen vaststellen via het berekenen van hun omwentelingssnelheid.
Voor het eerst heeft een Amerikaans onderzoeksteam de omwentelingssnelheid van sterren van meer dan een miljard jaar oud gemeten, en de resultaten komen overeen met de voorspellingen, meldt BBC News.
Met deze ontdekking is de leeftijd van sterren te schatten, met een foutmarge van minder dan 10 procent. Het vaststellen van de leeftijd van sterren is een van de sleutelvragen binnen de sterrenkunde, net zo belangrijk als bijvoorbeeld het dateren van fossielen is voor het bestuderen van de evolutie.
De nu gebruikte methode kan worden toegepast op zogenoemde 'koele sterren', zonnen die ongeveer zo groot zijn als onze eigen zon, of kleiner. Dit zijn de meest voorkomende sterren in ons sterrenstelsel en ze blijven lange tijd bestaan.
"Ze fungeren als lantaarnpalen, die zelfs de oudste delen van ons sterrenstelsel verlichten", zegt Dr Soren Meibom van het Harvard-Smithsonian Centrum voor
http://www.rtlnieuws.nl/n(...)-toont-leeftijd-ster
[ Bericht 3% gewijzigd door voetbalmanager2 op 06-01-2015 11:23:16 ]
Astronomen hebben bewezen dat ze de leeftijd van sterren redelijk accuraat kunnen vaststellen via het berekenen van hun omwentelingssnelheid.
Voor het eerst heeft een Amerikaans onderzoeksteam de omwentelingssnelheid van sterren van meer dan een miljard jaar oud gemeten, en de resultaten komen overeen met de voorspellingen, meldt BBC News.
Met deze ontdekking is de leeftijd van sterren te schatten, met een foutmarge van minder dan 10 procent. Het vaststellen van de leeftijd van sterren is een van de sleutelvragen binnen de sterrenkunde, net zo belangrijk als bijvoorbeeld het dateren van fossielen is voor het bestuderen van de evolutie.
De nu gebruikte methode kan worden toegepast op zogenoemde 'koele sterren', zonnen die ongeveer zo groot zijn als onze eigen zon, of kleiner. Dit zijn de meest voorkomende sterren in ons sterrenstelsel en ze blijven lange tijd bestaan.
"Ze fungeren als lantaarnpalen, die zelfs de oudste delen van ons sterrenstelsel verlichten", zegt Dr Soren Meibom van het Harvard-Smithsonian Centrum voor
http://www.rtlnieuws.nl/n(...)-toont-leeftijd-ster
[ Bericht 3% gewijzigd door voetbalmanager2 op 06-01-2015 11:23:16 ]
Steun het Kiva Fok! team!
http://www.kiva.org/team/fok
http://www.kiva.org/team/fok
06-01-2015
Hubble maakt scherpste foto ooit van Andromedastelsel
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 6 januari 2015 om 14:28 uur
Ruimtetelescoop Hubble heeft een foto gemaakt van onze buurman: het Andromedastelsel. En niet zomaar een foto: het is het scherpste kiekje dat ooit van ons buurstelsel is gemaakt en telt honderd miljoen sterren en duizenden sterrenclusters.
En dan staat het Andromedastelsel nog niet eens in zijn geheel op de foto. Op het kiekje van Hubble zien we ongeveer eenderde van onze buurman. De foto strekt zich uit van de bulge, waar sterren dicht op elkaar gepakt zitten (links) naar de buitenste regionen van het sterrenstelsel waar de sterren geleidelijk aan zeldzamer worden (rechts). Het kiekje beslaat van links naar rechts zo’n 40.000 lichtjaar.
Blauwe sterren
Er is genoeg te zien op de foto. We zien grote groepen blauwe sterren die de locatie van sterrencluters en stervormingsgebieden in de armen van het spiraalstelsel aanduiden. Ook zijn er juist heel donkere silhouetten te zien: stof waarachter nog veel meer schuilgaat. In totaal zijn er op de foto zo’n 100 miljoen sterren te zien.
Afbeelding: NASA / ESA / J. Dalcanton (University of Washington, USA) / B. F. Williams (University of Washington, USA) / L. C. Johnson (University of Washington, USA) / the PHAT team / R. Gendler.
411 foto’s
De foto is opgebouwd uit 411 foto’s die Hubble stuk voor stuk eigenhandig maakte. De resulterende mozaïekfoto telt 1,5 miljard pixels. Om het kiekje in zijn geheel weer te kunnen geven, zou je 600 HD tv’s nodig hebben!
Het Andromedastelsel bevindt zich op slechts 2,5 miljoen lichtjaar van de aarde. En die afstand wordt alleen maar kleiner: onderzoek wijst uit dat het Andromedastelsel op ramkoers ligt met de Melkweg. Ooit zullen ons sterrenstelsel en deze buurman botsen en samensmelten.
"Andromeda in HD - Hubble captures the sharpest ever view of neighbouring spiral galaxy" - Spacetelescope.org
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door NASA / ESA / J. Dalcanton (University of Washington, USA) / B. F. Williams (University of Washington, USA) / L. C. Johnson (University of Washington, USA) / the PHAT team / R. Gendler.
(Scientias.nl)
Hubble maakt scherpste foto ooit van Andromedastelsel
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 6 januari 2015 om 14:28 uur
Ruimtetelescoop Hubble heeft een foto gemaakt van onze buurman: het Andromedastelsel. En niet zomaar een foto: het is het scherpste kiekje dat ooit van ons buurstelsel is gemaakt en telt honderd miljoen sterren en duizenden sterrenclusters.
En dan staat het Andromedastelsel nog niet eens in zijn geheel op de foto. Op het kiekje van Hubble zien we ongeveer eenderde van onze buurman. De foto strekt zich uit van de bulge, waar sterren dicht op elkaar gepakt zitten (links) naar de buitenste regionen van het sterrenstelsel waar de sterren geleidelijk aan zeldzamer worden (rechts). Het kiekje beslaat van links naar rechts zo’n 40.000 lichtjaar.
Blauwe sterren
Er is genoeg te zien op de foto. We zien grote groepen blauwe sterren die de locatie van sterrencluters en stervormingsgebieden in de armen van het spiraalstelsel aanduiden. Ook zijn er juist heel donkere silhouetten te zien: stof waarachter nog veel meer schuilgaat. In totaal zijn er op de foto zo’n 100 miljoen sterren te zien.
Afbeelding: NASA / ESA / J. Dalcanton (University of Washington, USA) / B. F. Williams (University of Washington, USA) / L. C. Johnson (University of Washington, USA) / the PHAT team / R. Gendler.
411 foto’s
De foto is opgebouwd uit 411 foto’s die Hubble stuk voor stuk eigenhandig maakte. De resulterende mozaïekfoto telt 1,5 miljard pixels. Om het kiekje in zijn geheel weer te kunnen geven, zou je 600 HD tv’s nodig hebben!
Het Andromedastelsel bevindt zich op slechts 2,5 miljoen lichtjaar van de aarde. En die afstand wordt alleen maar kleiner: onderzoek wijst uit dat het Andromedastelsel op ramkoers ligt met de Melkweg. Ooit zullen ons sterrenstelsel en deze buurman botsen en samensmelten.
"Andromeda in HD - Hubble captures the sharpest ever view of neighbouring spiral galaxy" - Spacetelescope.org
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door NASA / ESA / J. Dalcanton (University of Washington, USA) / B. F. Williams (University of Washington, USA) / L. C. Johnson (University of Washington, USA) / the PHAT team / R. Gendler.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-01-2015
Urinezakken, dekens, camera's: de lijst van wat we op de maan achterlieten
Onze ecologische voetafdruk reikt tot in de ruimte. © Kos.
RUIMTEVAART Het maanoppervlak ligt bezaaid met rotzooi die de mens er achterliet: van ruimtetuigen over zakken met uitwerpselen en monumentale gedenktekens. Hieronder de volledige lijst van wat we op de maan lieten slingeren.
• Meer dan 70 ruimtetuigen, waaronder verkenners, modules en gecrashte satellieten
• 5 Amerikaanse vlaggen
• 2 golfballen
• 12 paar laarzen
• Tv-camera's
• filmmagazines
• 96 zakken met urine, uitwerpselen en braaksel
• Hasselbad-fotocamera's en toebehoren
• tal van werktuigen waaronder hamers, tangen, harken en schoppen
• rugzakken
• isolatiedekens
• handdoeken
• gebruikte vochtige doekjes
• verpakkingen van ruimtevoeding
• een foto van het gezin van Charles Duke, astronaut van Apollo 16
• een veer van Baggin, de valk die mascotte is van de Air Force Academy
• een beeldje uit aluminium, een gedenkteken voor de 'gevallen astronauten en kosmonauten' die in de ruimte omkwamen
• een siliconen schijfje waarop boodschappen staan van 73 wereldleiders, achtergelaten door de bemanning van Apollo 12
• een medaille ter ere van de kosmonauten Vladimir Komarov en Yuri Gagarin
• een gouden olijftak achtergelaten door de bemanning van Apollo 11
Je kan geschokt zijn door de vaststelling dat we de maan behandelen als een sluikstort. Maar het achterlaten is ook een strategische keuze: de kosten om alles terug te brengen naar de aarde zijn immers torenhoog.
Daarnaast maakt wat we op de maan achterlieten deel uit van een groot 'ecosysteem' van ruimteafval. Meer dan 21.000 items, van verlaten satellieten tot raketonderdelen en fragmenten van ruimtetuigen vormen een door de mens gemaakte mantel rond de aarde.
Heel wat voorwerpen op de maan zijn daar ook bewust achtergelaten als relikwieën van de menselijke ruimteverkenning.
(HLN)
Urinezakken, dekens, camera's: de lijst van wat we op de maan achterlieten
Onze ecologische voetafdruk reikt tot in de ruimte. © Kos.
RUIMTEVAART Het maanoppervlak ligt bezaaid met rotzooi die de mens er achterliet: van ruimtetuigen over zakken met uitwerpselen en monumentale gedenktekens. Hieronder de volledige lijst van wat we op de maan lieten slingeren.
• Meer dan 70 ruimtetuigen, waaronder verkenners, modules en gecrashte satellieten
• 5 Amerikaanse vlaggen
• 2 golfballen
• 12 paar laarzen
• Tv-camera's
• filmmagazines
• 96 zakken met urine, uitwerpselen en braaksel
• Hasselbad-fotocamera's en toebehoren
• tal van werktuigen waaronder hamers, tangen, harken en schoppen
• rugzakken
• isolatiedekens
• handdoeken
• gebruikte vochtige doekjes
• verpakkingen van ruimtevoeding
• een foto van het gezin van Charles Duke, astronaut van Apollo 16
• een veer van Baggin, de valk die mascotte is van de Air Force Academy
• een beeldje uit aluminium, een gedenkteken voor de 'gevallen astronauten en kosmonauten' die in de ruimte omkwamen
• een siliconen schijfje waarop boodschappen staan van 73 wereldleiders, achtergelaten door de bemanning van Apollo 12
• een medaille ter ere van de kosmonauten Vladimir Komarov en Yuri Gagarin
• een gouden olijftak achtergelaten door de bemanning van Apollo 11
Je kan geschokt zijn door de vaststelling dat we de maan behandelen als een sluikstort. Maar het achterlaten is ook een strategische keuze: de kosten om alles terug te brengen naar de aarde zijn immers torenhoog.
Daarnaast maakt wat we op de maan achterlieten deel uit van een groot 'ecosysteem' van ruimteafval. Meer dan 21.000 items, van verlaten satellieten tot raketonderdelen en fragmenten van ruimtetuigen vormen een door de mens gemaakte mantel rond de aarde.
Heel wat voorwerpen op de maan zijn daar ook bewust achtergelaten als relikwieën van de menselijke ruimteverkenning.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Op woensdag 14 januari 2015 16:11 schreef HPLC het volgende:
Waarom 2 golfballen eigenlijk?Vast een één of ander eerbetoon.
The difference between the three Abrahamic religions:
- Christianity mumbling to the ceiling,
- Judaism mumbling to the wall,
- Islam mumbling to the floor.
- Christianity mumbling to the ceiling,
- Judaism mumbling to the wall,
- Islam mumbling to the floor.
19-01-2015
'Fast Radio Burst' voor het eerst live waargenomen
.
Impressie van de waarneming van een Fast Radio Burst door de radiotelescoop van Parkes. (CAASTRO)
Radiosterrenkundigen hebben voor het eerst 'live'-waarnemingen verricht aan een zogeheten Fast Radio Burst (FRB). Dat gebeurde op 14 mei 2014; de waarnemingen zijn vandaag gepubliceerd in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. De ware aard van de mysterieuze radioflitsen is nog niet opgehelderd, maar dat zal waarschijnlijk niet lang meer duren.
In 2007 werd voor het eerst een FRB gevonden in oude waarnemingen van de 64-meter radiotelescoop in Parkes, Australië. Later zijn er nog 5 gevonden in bestaande Parkes-data, en één in meetgegevens van de 300-meter Arecibo-radiotelescoop op Puerto Rico. In al die gevallen ging het om extreem kortstondige uitbarstingen van radiostraling, met een duur van ca. een duizendste seconde.
Nu is voor het eerst zo'n Fast Radio Burst 'live' waargenomen, opnieuw met de Parkes-telescoop. Over de hele wereld werden direct andere telescopen ingezet, om te checken of er - net als bij gammaflitsen - sprake is van een zogeheten 'nagloeier' op andere golflengten (infrarood, zichtbaar licht, ultraviolet of röntgen).
Zo'n nagloeier is er niet gevonden. Dat betekent in ieder geval dat de FRB's niet geassocieerd zijn met normale supernova's of lange gammaflitsen. Het is nog wel mogelijk dat er sprake is van korte gammaflitsen, imploderende neutronensterren of uitbarstingen op magnetars - neutronensterren met een extreem sterk magnetisch veld.
Uit de metingen valt af te LEIDEN dat de FRB van 14 mei 2014 plaatsvond op een afstand van ca. 5,5 miljard lichtjaar. Dat betekent dat er in één milliseconde evenveel energie geproduceerd is als de zon uitzendt in één dag. Ook zijn metingen verricht aan de polarisatie van de radiostraling; daaruit blijkt dat er sprake is van magnetische velden.
De hoop is dat toekomstige live-waarnemingen in staat zullen zijn om de ware aard van de mysterieuze radioflitsen op te helderen. (GS)
(allesoversterrenkunde)
'Fast Radio Burst' voor het eerst live waargenomen
.
.Impressie van de waarneming van een Fast Radio Burst door de radiotelescoop van Parkes. (CAASTRO)
Radiosterrenkundigen hebben voor het eerst 'live'-waarnemingen verricht aan een zogeheten Fast Radio Burst (FRB). Dat gebeurde op 14 mei 2014; de waarnemingen zijn vandaag gepubliceerd in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. De ware aard van de mysterieuze radioflitsen is nog niet opgehelderd, maar dat zal waarschijnlijk niet lang meer duren.
In 2007 werd voor het eerst een FRB gevonden in oude waarnemingen van de 64-meter radiotelescoop in Parkes, Australië. Later zijn er nog 5 gevonden in bestaande Parkes-data, en één in meetgegevens van de 300-meter Arecibo-radiotelescoop op Puerto Rico. In al die gevallen ging het om extreem kortstondige uitbarstingen van radiostraling, met een duur van ca. een duizendste seconde.
Nu is voor het eerst zo'n Fast Radio Burst 'live' waargenomen, opnieuw met de Parkes-telescoop. Over de hele wereld werden direct andere telescopen ingezet, om te checken of er - net als bij gammaflitsen - sprake is van een zogeheten 'nagloeier' op andere golflengten (infrarood, zichtbaar licht, ultraviolet of röntgen).
Zo'n nagloeier is er niet gevonden. Dat betekent in ieder geval dat de FRB's niet geassocieerd zijn met normale supernova's of lange gammaflitsen. Het is nog wel mogelijk dat er sprake is van korte gammaflitsen, imploderende neutronensterren of uitbarstingen op magnetars - neutronensterren met een extreem sterk magnetisch veld.
Uit de metingen valt af te LEIDEN dat de FRB van 14 mei 2014 plaatsvond op een afstand van ca. 5,5 miljard lichtjaar. Dat betekent dat er in één milliseconde evenveel energie geproduceerd is als de zon uitzendt in één dag. Ook zijn metingen verricht aan de polarisatie van de radiostraling; daaruit blijkt dat er sprake is van magnetische velden.
De hoop is dat toekomstige live-waarnemingen in staat zullen zijn om de ware aard van de mysterieuze radioflitsen op te helderen. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
sjonge, sjonge, mag ik vragen wat voor lens er in die hubble space telescope zit?quote:
eneuh, wat is het eigelijk als ik mag vragen, wat ik zie?
en last but not least, ik durf het bijna niet te vragen, wat kost ut?
disclaimer: alles wat ik zeg, hoor, zie, denk en/of schrijf kan beschouwd worden als onzin...
Het is een spiegel.quote:
[..]
sjonge, sjonge, mag ik vragen wat voor lens er in die hubble space telescope zit?
Omega Centauri Globular Cluster.quote:
eneuh, wat is het eigelijk als ik mag vragen, wat ik zie?
Initieel anderhalf miljard dollar.quote:
en last but not least, ik durf het bijna niet te vragen, wat kost ut?
Doet je google het niet meer, of ben je gewoon lui?
Niet meer aanwezig in dit forum.
04-02-2015
Missie naar maan Europa lijkt dichterbij dan ooit
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 4 februari 2015 om 18:50 uur
De missie waar de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie al meer dan tien jaar van droomt, lijkt er te komen! In de budgetten voor 2016 is flink wat geld vrijgemaakt voor onderzoek naar een missie naar Europa!
Vorig jaar maakte NASA al een klein beetje geld vrij voor onderzoek naar een missie naar Europa. Maar dat was te weinig om de missie echt te gaan plannen. Dit jaar doet NASA het beter. In de budgetten voor 2016 is flink wat geld vrijgemaakt voor een missie naar Jupiters maan en spreekt NASA expliciet de wens uit om naar Europa te vertrekken. “Voor het eerst maakt het budget de formulering en ontwikkeling van een missie naar Europa mogelijk,” zo schrijft NASA. Heel concreet kan NASA het geld gebruiken om onder meer een beeld te krijgen van de tijd die nodig is om de missie voor te bereiden, de kosten en risico’s die aan de missie verbonden zijn in kaart te brengen en te achterhalen welke instrumenten zich aan boord van het ruimtevaartuig moeten bevinden.
Wens
Een missie naar Europa is een langgekoesterde wens van NASA. “Jupiters maan Europa is de beste plek om buitenaards leven te vinden,” zo schrijft NASA. Vermoed wordt dat zich onder de dikke ijskap een oceaan bevindt. In die oceaan is wellicht leven te vinden.
WIST JE DAT…
…ook ESA werkt aan een missie naar Europa?
Scheervluchten
Om dat leven op te sporen, wil NASA een ruimtevaartuig in een baan rond Jupiter – en dus niet rond Europa – plaatsen. Dat ruimtevaartuig moet vervolgens meerdere keren langs Europa scheren. Zo’n missie is niet alleen goedkoper dan een orbiter die rond Europa cirkelt; de risico’s zouden ook kleiner zijn.
Space Launch System
Naast de missie naar Europa heeft NASA in haar budgetten ook geld vrijgemaakt voor de ontwikkeling van Orion en het Space Launch System, het werk in het internationale ruimtestation, een bemande missie naar een planetoïde, een missie naar Mars en de James Webb Space Telescope.
In totaal is er iets meer dan achttien miljard dollar nodig om NASA op koers te houden. Of dat geld er uiteindelijk ook komt, zal nog moeten blijken. Het Amerikaanse Congres moet zich nog over de wensen van NASA buigen.
(scientias.nl)
Missie naar maan Europa lijkt dichterbij dan ooit
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 4 februari 2015 om 18:50 uur
De missie waar de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie al meer dan tien jaar van droomt, lijkt er te komen! In de budgetten voor 2016 is flink wat geld vrijgemaakt voor onderzoek naar een missie naar Europa!
Vorig jaar maakte NASA al een klein beetje geld vrij voor onderzoek naar een missie naar Europa. Maar dat was te weinig om de missie echt te gaan plannen. Dit jaar doet NASA het beter. In de budgetten voor 2016 is flink wat geld vrijgemaakt voor een missie naar Jupiters maan en spreekt NASA expliciet de wens uit om naar Europa te vertrekken. “Voor het eerst maakt het budget de formulering en ontwikkeling van een missie naar Europa mogelijk,” zo schrijft NASA. Heel concreet kan NASA het geld gebruiken om onder meer een beeld te krijgen van de tijd die nodig is om de missie voor te bereiden, de kosten en risico’s die aan de missie verbonden zijn in kaart te brengen en te achterhalen welke instrumenten zich aan boord van het ruimtevaartuig moeten bevinden.
Wens
Een missie naar Europa is een langgekoesterde wens van NASA. “Jupiters maan Europa is de beste plek om buitenaards leven te vinden,” zo schrijft NASA. Vermoed wordt dat zich onder de dikke ijskap een oceaan bevindt. In die oceaan is wellicht leven te vinden.
WIST JE DAT…
…ook ESA werkt aan een missie naar Europa?
Scheervluchten
Om dat leven op te sporen, wil NASA een ruimtevaartuig in een baan rond Jupiter – en dus niet rond Europa – plaatsen. Dat ruimtevaartuig moet vervolgens meerdere keren langs Europa scheren. Zo’n missie is niet alleen goedkoper dan een orbiter die rond Europa cirkelt; de risico’s zouden ook kleiner zijn.
Space Launch System
Naast de missie naar Europa heeft NASA in haar budgetten ook geld vrijgemaakt voor de ontwikkeling van Orion en het Space Launch System, het werk in het internationale ruimtestation, een bemande missie naar een planetoïde, een missie naar Mars en de James Webb Space Telescope.
In totaal is er iets meer dan achttien miljard dollar nodig om NASA op koers te houden. Of dat geld er uiteindelijk ook komt, zal nog moeten blijken. Het Amerikaanse Congres moet zich nog over de wensen van NASA buigen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-02-2015
Hubble ‘filmt’ drievoudige maanovergang bij Jupiter
BEGIN (links) en einde van de drievoudige maanovergang bij Jupiter, die op 23 januari 2015 plaatsvond. (NASA, ESA, Hubble Heritage TEAM )
In de nacht van 23 op 24 januari jl. trokken drie van de vier grootste Jupitermanen voor hun planeet LANGS: EUROPA, Callisto en Io. De Hubble-ruimtetelescoop heeft het verloop van deze bijzondere gebeurtenis vastgelegd. Van het schouwspel is ook een korte video gemaakt
De vier grootste manen van Jupiter zijn aan het BEGIN van de zeventiende eeuw ontdekt door de Italiaanse wetenschapper Galileo Galilei. Ze hebben omlooptijden variërend van 2 tot 17 dagen, wat betekent dat er nogal eens een maan voor Jupiter langs schuift. Ook twee manen tegelijk komt vrij vaak voor. Maar drie maanovergangen tegelijk is een zeldzaamheid: dat gebeurt maar één of twee keer in de tien jaar. (Vier tegelijk is niet mogelijk.)
Tijdens zo’n overgang werpen de Jupitermanen hun schaduw op het wolkendek van de planeet. Deze donkere schaduwen zijn gemakkelijker waarneembaar dan de manen zelf. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Hubble ‘filmt’ drievoudige maanovergang bij Jupiter
BEGIN (links) en einde van de drievoudige maanovergang bij Jupiter, die op 23 januari 2015 plaatsvond. (NASA, ESA, Hubble Heritage TEAM )
In de nacht van 23 op 24 januari jl. trokken drie van de vier grootste Jupitermanen voor hun planeet LANGS: EUROPA, Callisto en Io. De Hubble-ruimtetelescoop heeft het verloop van deze bijzondere gebeurtenis vastgelegd. Van het schouwspel is ook een korte video gemaakt
De vier grootste manen van Jupiter zijn aan het BEGIN van de zeventiende eeuw ontdekt door de Italiaanse wetenschapper Galileo Galilei. Ze hebben omlooptijden variërend van 2 tot 17 dagen, wat betekent dat er nogal eens een maan voor Jupiter langs schuift. Ook twee manen tegelijk komt vrij vaak voor. Maar drie maanovergangen tegelijk is een zeldzaamheid: dat gebeurt maar één of twee keer in de tien jaar. (Vier tegelijk is niet mogelijk.)
Tijdens zo’n overgang werpen de Jupitermanen hun schaduw op het wolkendek van de planeet. Deze donkere schaduwen zijn gemakkelijker waarneembaar dan de manen zelf. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-02-2015
Eerste tekenen van leven mogelijk in maanlava
Als het LEVEN op aarde afkomstig is van een komeet of meteoriet, kunnen sporen hiervan zich schuilhouden op de maan – ondanks het feit dat de jonge maan bedekt was met lava. Dat publiceren astronomen in het vakblad Astrobiology.
Het uitzicht op aarde, gezien vanaf de maan. Deze beroemde foto is in 1968 gemaakt door astronaut Bill Anders, een van de bemanningsleden van de Apollo 8. Bron: Nasa
Het uitzicht op aarde, gezien vanaf de maan.
Bron: Nasa
De eerste, MEEST simpele aardse levensvormen verschenen 3,5 miljard JAAR geleden. Het is moeilijk, of zelfs onmogelijk om hiervan sporen te vinden op aarde. De aardkorst is namelijk constant in beweging. Geologische krachten hebben stenen die de eerste sporen van leven kunnen bevatten al LANG vernietigd.
Voor de maan geldt dat niet. Als het LEVEN op aarde inderdaad afkomstig is van ruimterotsen, zoals een PAAR populaire theorieën beweren, zouden deze stenen OOK de maan geraakt kunnen hebben. In dat geval zouden we dus juist daar naar de eerste sporen van het aardse leven kunnen ZOEKEN.
Lava
In eerste instantie lijkt dat te optimistisch. Terwijl het eerste aardse leven ontstond, was de maan namelijk vaak bedekt met lava. Dat zou tot op 3,1 miljard jaar geleden regelmatig voorkomen. Maar uit experimenten blijkt nu dat lava de organische stoffen niet vernietigd zou hebben. In plaats daarvan zou lava de organische materialen in een laag hebben gevangen en ze op deze manier juist GOED hebben bewaard.
Beschermende jas
De onderzoekers stopten verschillende organische materialen in nagemaakt ‘maanstof’. Ze verhitten de boel vervolgens tot 700 graden Celsius. Uit deze proeven blijkt dat organische moleculen maar een paar tientallen van een centimeter onder het oppervlak hoeven te zitten om de hitte te overleven, zelfs als de maan bedekt zou zijn met een metersdikke laag lava. De lava zou zelfs als beschermende jas dienen tegen straling en meteorietinslagen.
(newscientist.nl)
Eerste tekenen van leven mogelijk in maanlava
Als het LEVEN op aarde afkomstig is van een komeet of meteoriet, kunnen sporen hiervan zich schuilhouden op de maan – ondanks het feit dat de jonge maan bedekt was met lava. Dat publiceren astronomen in het vakblad Astrobiology.
Het uitzicht op aarde, gezien vanaf de maan. Deze beroemde foto is in 1968 gemaakt door astronaut Bill Anders, een van de bemanningsleden van de Apollo 8. Bron: Nasa
Het uitzicht op aarde, gezien vanaf de maan.
Bron: Nasa
De eerste, MEEST simpele aardse levensvormen verschenen 3,5 miljard JAAR geleden. Het is moeilijk, of zelfs onmogelijk om hiervan sporen te vinden op aarde. De aardkorst is namelijk constant in beweging. Geologische krachten hebben stenen die de eerste sporen van leven kunnen bevatten al LANG vernietigd.
Voor de maan geldt dat niet. Als het LEVEN op aarde inderdaad afkomstig is van ruimterotsen, zoals een PAAR populaire theorieën beweren, zouden deze stenen OOK de maan geraakt kunnen hebben. In dat geval zouden we dus juist daar naar de eerste sporen van het aardse leven kunnen ZOEKEN.
Lava
In eerste instantie lijkt dat te optimistisch. Terwijl het eerste aardse leven ontstond, was de maan namelijk vaak bedekt met lava. Dat zou tot op 3,1 miljard jaar geleden regelmatig voorkomen. Maar uit experimenten blijkt nu dat lava de organische stoffen niet vernietigd zou hebben. In plaats daarvan zou lava de organische materialen in een laag hebben gevangen en ze op deze manier juist GOED hebben bewaard.
Beschermende jas
De onderzoekers stopten verschillende organische materialen in nagemaakt ‘maanstof’. Ze verhitten de boel vervolgens tot 700 graden Celsius. Uit deze proeven blijkt dat organische moleculen maar een paar tientallen van een centimeter onder het oppervlak hoeven te zitten om de hitte te overleven, zelfs als de maan bedekt zou zijn met een metersdikke laag lava. De lava zou zelfs als beschermende jas dienen tegen straling en meteorietinslagen.
(newscientist.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-02-2015
Weduwe Neil Armstrong vindt 'tas vol spullen van maanlanding'
De inhoud van de tas die op zolder bij de Armstrongs werd gevonden. © NASA.
Carol, de weduwe van de in 2012 overleden astronaut Neil Armstrong, heeft in een kast in het huis waar het echtpaar woonde een tas met bijzondere voorwerpen gevonden. Die voorwerpen horen hoogstwaarschijnlijk bij het werk van haar echtgenoot en zijn vrijwel zeker door haar man van zijn werk 'meegesmokkeld'. Armstrong was als leider van de Apollo-11-missie de eerste mens voet op de maan zette in 1969,
Neil Armstrong. © afp.
Buzz Aldrin, de tweede man op de maan gefilmd door Armstrong. © reuters.
In de tas zaten 18 verschillende items, variërend van zakjes, gereedschap en kabels tot een heuse filmcamera. Daarmee werden vermoedelijk de unieke beelden geschoten van het verblijf op de maan gedurende de Apollo-11 missie.
Carol heeft de vondst geschonken aan Allan Needell, curator van de Apollo collectie op het Smithsonian's National Air and Space Museum. Volgens Needell zijn de spullen vrijwel zeker afkomstig uit de maanlander van de Apollo-11, hoewel hij eraan toevoegde dat verder onderzoek daar definitief uitsluitsel over moet geven.
Volgens Needell "werden noodgedwongen maar heel weinig spullen van de missies mee teruggenomen naar Aarde, waardoor deze vondst mogelijk van onschatbare historische waarde is''. De vondst werd bekendgemaakt door de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
(HLN)
Weduwe Neil Armstrong vindt 'tas vol spullen van maanlanding'
De inhoud van de tas die op zolder bij de Armstrongs werd gevonden. © NASA.
Carol, de weduwe van de in 2012 overleden astronaut Neil Armstrong, heeft in een kast in het huis waar het echtpaar woonde een tas met bijzondere voorwerpen gevonden. Die voorwerpen horen hoogstwaarschijnlijk bij het werk van haar echtgenoot en zijn vrijwel zeker door haar man van zijn werk 'meegesmokkeld'. Armstrong was als leider van de Apollo-11-missie de eerste mens voet op de maan zette in 1969,
Neil Armstrong. © afp.
Buzz Aldrin, de tweede man op de maan gefilmd door Armstrong. © reuters.
In de tas zaten 18 verschillende items, variërend van zakjes, gereedschap en kabels tot een heuse filmcamera. Daarmee werden vermoedelijk de unieke beelden geschoten van het verblijf op de maan gedurende de Apollo-11 missie.
Carol heeft de vondst geschonken aan Allan Needell, curator van de Apollo collectie op het Smithsonian's National Air and Space Museum. Volgens Needell zijn de spullen vrijwel zeker afkomstig uit de maanlander van de Apollo-11, hoewel hij eraan toevoegde dat verder onderzoek daar definitief uitsluitsel over moet geven.
Volgens Needell "werden noodgedwongen maar heel weinig spullen van de missies mee teruggenomen naar Aarde, waardoor deze vondst mogelijk van onschatbare historische waarde is''. De vondst werd bekendgemaakt door de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Quantum Equation Suggests Universe Had No Beginning
The universe may have existed forever, according to a new model that applies quantum correction terms to complement Einstein's theory of general relativity.
The model may also account for dark matter and dark energy, resolving multiple problems at once. "In addition to not predicting a Big Bang singularity, the new model does not predict a "big crunch" singularity, either.
In general relativity, one possible fate of the universe is that it starts to shrink until it collapses in on itself in a big crunch and becomes an infinitely dense point once again. ... In cosmological terms, the scientists explain that the quantum corrections can be thought of as a cosmological constant term (without the need for dark energy) and a radiation term.
These terms keep the universe at a finite size, and therefore give it an infinite age. The terms also make predictions that agree closely with current observations of the cosmological constant and density of the universe."
When the student is ready, the teacher will appear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
quote:
[ afbeelding ]
'Smiley' in de ruimte
het universum (of de universa, wie weet ) verbergt schatten. 
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
Multiversumquote:
[..]
I'm not the girl in the picture..
Inderdaad, kwam niet op het woord. Bedankt.quote:
ff'gegoogled, en het is multiversum, of 'veel universa'.
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
Leuke foto, lijkt een beetje op de cheshire cat. Jammer dat je dan naar een site als de telegraaf linktquote:
[ afbeelding ]
'Smiley' in de ruimte
http://www.astroblogs.nl/(...)-ons-toe-letterlijk/
Of engels:
http://www.sciencedaily.com/releases/2015/02/150210163009.htm
http://www.spacetelescope.org/images/potw1506a/
Ik ben politiek incorrect, zeg wat ik wil en ben een trotste racist! w/
De theorie gaat uit van gravitons:quote:
http://phys.org/news/2015-02-big-quantum-equation-universe.html
Gezien er steeds meer bewijs komt dat Einstein zwaartekracht en ruimtetijd goed beschreef lijkt mij het bestaan van een graviton steeds onwaarschijnlijker en daarmee ook deze theorie.quote:In physical terms, the model describes the universe as being filled with a quantum fluid. The scientists propose that this fluid might be composed of gravitons—hypothetical massless particles that mediate the force of gravity. If they exist, gravitons are thought to play a key role in a theory of quantum gravity.
En ondanks dat hij zijn kosmoslogische constante als zijn grootste blunder zag zou ruimtetijd volgens Einstein best uit kunnen zetten en kunnen inkrimpen. Een big bounce van het universum lijkt dan reëler
Ik ben politiek incorrect, zeg wat ik wil en ben een trotste racist! w/
Geheel toevallig:
http://www.astroblogs.nl/(...)lutie-de-kosmologie/
“Er is helemaal geen oerknal geweest” – revolutie in de kosmologie?
http://www.astroblogs.nl/(...)lutie-de-kosmologie/
“Er is helemaal geen oerknal geweest” – revolutie in de kosmologie?
quote:Twee natuurkundigen proberen de wereld op z’n kop te zetten. Zij beweren namelijk dat er helemaal geen oerknal is geweest! De oerknaltheorie is verzonnen door Fred Hoyle om te bewijzen dat het idee van een ‘begin van ruimte en tijd’ belachelijk is. Helaas voor hem, zijn sindsdien talloze bewijzen gevonden voor z’n aanvankelijk satirisch bedoelde theorie – de kosmische achtergrondstraling bijvoorbeeld.
...
Ik ben politiek incorrect, zeg wat ik wil en ben een trotste racist! w/
Op welk (maximaal)punt blijft een planeet nog in een baan om de zon? Kan zo gauw niks vinden.
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
quote:Op zondag 15 februari 2015 15:14 schreef GekkePoes het volgende:
Aarde gezien vanuit baan om Saturnus
[ afbeelding ]
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
quote:Mysterious Martian Plumes Discovered By Amateur Astronomers
Amateur astronomers have spotted two clouds coming from the surface of Mars that are a mystery to the professionals. From Discovery: "The plumes extended over 500- to 1,000 kilometers (311- to 621 miles) in both north-south and east-west directions and changed in appearance daily. They were detected as the sun breached Mars' horizon in the morning, but not when it set in the evening. 'Remarkably ... the features changed rapidly, their shapes going from double blob protrusions to pillars or finger-plume-like morphologies,' scientists investigating the sightings wrote in a paper published in this week's Nature."
When the student is ready, the teacher will appear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
[quote]quote:
[ afbeelding ]
'Smiley' in de ruimte
Op zondag 15 februari 2015 15:14 schreef GekkePoes het volgende:Aarde gezien vanuit baan om Saturnus
[ afbeelding ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-02-2015
NASA wil deze onderzeeër naar de maan van Saturnus sturen
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 13 februari 2015 om 11:53 uur
NASA wil een onderzeeër naar Titan sturen en in het grootste meer van de maan – Kraken Mare – laten plonzen. En nu heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie eindelijk prijsgegeven hoe die onderzeeër er ongeveer uit moet gaan zien.
Dat NASA dolgraag naar Titan wil, is geen geheim. Eerder dacht de ruimtevaartorganisatie al serieus na over het idee om een bootje naar Titan te sturen en op de meren van de maan te gaan varen. Uiteindelijk kwam deze Titan Mare Explorer er niet: NASA besloot dat het beter was om geld te steken in een missie waarbij het binnenste van Mars bestudeerd wordt.
Onderzeeër
Maar dat betekent niet dat Titan helemaal uit het geheugen van NASA verdwenen is. Nog steeds droomt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie van een missie naar de maan van Saturnus. En in die dromen gaat NASA niet varen, maar duiken op Titan. En nu zijn beelden vrijgegeven van hoe zo’n onderzeeër er precies uit moet gaan zien. De onderzeeër zou ongeveer 1000 kilo moeten gaan wegen en zich voortbewegen met behulp van een Stirling radioisotope generator (SRG).
Kraken Mare
De onderzeeër zou zo rond 2040 in het grootste meer dat Titan rijk is – Kraken Mare – moeten plonzen en daar negentig dagen onderzoek moeten doen. In die periode moet de onderzeeër ongeveer 2000 kilometer af kunnen leggen. Als de sonde na die periode nog voldoende energie heeft, zou deze via kanaaltjes ook nog andere meren kunnen bezoeken. Onder het oppervlak moet de sonde sedimenten verzamelen en analyseren. Maar de onderzeeër kijkt niet alleen onder het oppervlak. Zo af en toe moet deze even bovenkomen om de verzamelde data naar de aarde versturen. Op zo’n moment kan deze ook foto’s maken van de zeespiegel.
Eerste idee
Hoewel de beelden al heel overtuigend zijn, benadrukken de onderzoekers dat de missie nog in de kinderschoenen staat. Dit zijn de eerste ideeën die ze bij zo’n onderzeeër voor Titan hadden. Nader onderzoek – onder meer naar de samenstelling van de meren op Titan – is nodig om dit ontwerp bij te schaven. Ook is het prettig om eerst meer te weten over de getijdenwerking op Titan.
Ondanks dat er nog een hoop werk aan de winkel is, maken de plannen enthousiast. Titan is namelijk razend interessant. Het is één van de meest aardachtige werelden die we tot op heden ontdekt hebben, met een dikke atmosfeer en veel organische stoffen. De meren zijn echter niet gevuld met water, maar met vloeibaar ethaan en methaan. Mogelijk zijn er op Titan ook vulkanen te vinden. Uit die vulkanen komt geen lava, maar mogelijk vloeibaar water. Lang is er gespeculeerd over de mogelijkheid van leven op Titan. De meeste onderzoekers achten het onwaarschijnlijk dat er vandaag de dag leven te vinden is.
(scientias.nl)
NASA wil deze onderzeeër naar de maan van Saturnus sturen
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 13 februari 2015 om 11:53 uur
NASA wil een onderzeeër naar Titan sturen en in het grootste meer van de maan – Kraken Mare – laten plonzen. En nu heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie eindelijk prijsgegeven hoe die onderzeeër er ongeveer uit moet gaan zien.
Dat NASA dolgraag naar Titan wil, is geen geheim. Eerder dacht de ruimtevaartorganisatie al serieus na over het idee om een bootje naar Titan te sturen en op de meren van de maan te gaan varen. Uiteindelijk kwam deze Titan Mare Explorer er niet: NASA besloot dat het beter was om geld te steken in een missie waarbij het binnenste van Mars bestudeerd wordt.
Onderzeeër
Maar dat betekent niet dat Titan helemaal uit het geheugen van NASA verdwenen is. Nog steeds droomt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie van een missie naar de maan van Saturnus. En in die dromen gaat NASA niet varen, maar duiken op Titan. En nu zijn beelden vrijgegeven van hoe zo’n onderzeeër er precies uit moet gaan zien. De onderzeeër zou ongeveer 1000 kilo moeten gaan wegen en zich voortbewegen met behulp van een Stirling radioisotope generator (SRG).
Kraken Mare
De onderzeeër zou zo rond 2040 in het grootste meer dat Titan rijk is – Kraken Mare – moeten plonzen en daar negentig dagen onderzoek moeten doen. In die periode moet de onderzeeër ongeveer 2000 kilometer af kunnen leggen. Als de sonde na die periode nog voldoende energie heeft, zou deze via kanaaltjes ook nog andere meren kunnen bezoeken. Onder het oppervlak moet de sonde sedimenten verzamelen en analyseren. Maar de onderzeeër kijkt niet alleen onder het oppervlak. Zo af en toe moet deze even bovenkomen om de verzamelde data naar de aarde versturen. Op zo’n moment kan deze ook foto’s maken van de zeespiegel.
Eerste idee
Hoewel de beelden al heel overtuigend zijn, benadrukken de onderzoekers dat de missie nog in de kinderschoenen staat. Dit zijn de eerste ideeën die ze bij zo’n onderzeeër voor Titan hadden. Nader onderzoek – onder meer naar de samenstelling van de meren op Titan – is nodig om dit ontwerp bij te schaven. Ook is het prettig om eerst meer te weten over de getijdenwerking op Titan.
Ondanks dat er nog een hoop werk aan de winkel is, maken de plannen enthousiast. Titan is namelijk razend interessant. Het is één van de meest aardachtige werelden die we tot op heden ontdekt hebben, met een dikke atmosfeer en veel organische stoffen. De meren zijn echter niet gevuld met water, maar met vloeibaar ethaan en methaan. Mogelijk zijn er op Titan ook vulkanen te vinden. Uit die vulkanen komt geen lava, maar mogelijk vloeibaar water. Lang is er gespeculeerd over de mogelijkheid van leven op Titan. De meeste onderzoekers achten het onwaarschijnlijk dat er vandaag de dag leven te vinden is.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Venus zeer helder zichtbaar in het westen. (en Mars iets links erboven)
En Jupiter in het oosten.
edit: oh wacht, dit had in W&T / Astronomie in de Achtertuin #3 gemoeten.
(en Mars iets links erboven)En Jupiter in het oosten.
edit: oh wacht, dit had in W&T / Astronomie in de Achtertuin #3 gemoeten.
quote:Supermassive Diet: Black Holes Bulk-Up On Dark Matter
It has long been assumed that the size of a supermassive black hole in a galaxy's core is intimately related to the number of stars that galaxy contains — but it might not be that simple after all.
According to new research, it may in fact be a galaxy's extensive dark matter halo that controls the evolution of the central supermassive black hole and not the total number of stars that galaxy contains.
"There seems to be a mysterious link between the amount of dark matter a galaxy holds and the size of its central black hole, even though the two operate on vastly different scales," said lead author Akos Bogdan of the Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics (CfA), Cambridge, Mass.
When the student is ready, the teacher will appear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
2040quote:
13-02-2015
NASA wil deze onderzeeër naar de maan van Saturnus sturen
[ afbeelding ]
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 13 februari 2015 om 11:53 uur
NASA wil een onderzeeër naar Titan sturen en in het grootste meer van de maan – Kraken Mare – laten plonzen. En nu heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie eindelijk prijsgegeven hoe die onderzeeër er ongeveer uit moet gaan zien.
Dat NASA dolgraag naar Titan wil, is geen geheim. Eerder dacht de ruimtevaartorganisatie al serieus na over het idee om een bootje naar Titan te sturen en op de meren van de maan te gaan varen. Uiteindelijk kwam deze Titan Mare Explorer er niet: NASA besloot dat het beter was om geld te steken in een missie waarbij het binnenste van Mars bestudeerd wordt.
Onderzeeër
Maar dat betekent niet dat Titan helemaal uit het geheugen van NASA verdwenen is. Nog steeds droomt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie van een missie naar de maan van Saturnus. En in die dromen gaat NASA niet varen, maar duiken op Titan. En nu zijn beelden vrijgegeven van hoe zo’n onderzeeër er precies uit moet gaan zien. De onderzeeër zou ongeveer 1000 kilo moeten gaan wegen en zich voortbewegen met behulp van een Stirling radioisotope generator (SRG).
Kraken Mare
De onderzeeër zou zo rond 2040 in het grootste meer dat Titan rijk is – Kraken Mare – moeten plonzen en daar negentig dagen onderzoek moeten doen. In die periode moet de onderzeeër ongeveer 2000 kilometer af kunnen leggen. Als de sonde na die periode nog voldoende energie heeft, zou deze via kanaaltjes ook nog andere meren kunnen bezoeken. Onder het oppervlak moet de sonde sedimenten verzamelen en analyseren. Maar de onderzeeër kijkt niet alleen onder het oppervlak. Zo af en toe moet deze even bovenkomen om de verzamelde data naar de aarde versturen. Op zo’n moment kan deze ook foto’s maken van de zeespiegel.
Eerste idee
Hoewel de beelden al heel overtuigend zijn, benadrukken de onderzoekers dat de missie nog in de kinderschoenen staat. Dit zijn de eerste ideeën die ze bij zo’n onderzeeër voor Titan hadden. Nader onderzoek – onder meer naar de samenstelling van de meren op Titan – is nodig om dit ontwerp bij te schaven. Ook is het prettig om eerst meer te weten over de getijdenwerking op Titan.
Ondanks dat er nog een hoop werk aan de winkel is, maken de plannen enthousiast. Titan is namelijk razend interessant. Het is één van de meest aardachtige werelden die we tot op heden ontdekt hebben, met een dikke atmosfeer en veel organische stoffen. De meren zijn echter niet gevuld met water, maar met vloeibaar ethaan en methaan. Mogelijk zijn er op Titan ook vulkanen te vinden. Uit die vulkanen komt geen lava, maar mogelijk vloeibaar water. Lang is er gespeculeerd over de mogelijkheid van leven op Titan. De meeste onderzoekers achten het onwaarschijnlijk dat er vandaag de dag leven te vinden is.
(scientias.nl)
Zo jammer dat geld op de verkeerde plaats wordt gegooid. Het ontwikkelen en de reis zullen echt geen 25 jaar in beslag nemen, in die tijd kan Voyager naar het einde van het zonnestelsel vliegen
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Oke, bouw zelf zoiets dan in elkaar, en stuur het erheen.....quote:
[..]
2040
Zo jammer dat geld op de verkeerde plaats wordt gegooid. Het ontwikkelen en de reis zullen echt geen 25 jaar in beslag nemen, in die tijd kan Voyager naar het einde van het zonnestelsel vliegen
het is niet zomaar een reisje he... 
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
Gelukkig ben jij de expert die het beter weet. Al gesolliciteerd naar een hoge functie binnen de NASA?quote:
[..]
2040
Zo jammer dat geld op de verkeerde plaats wordt gegooid. Het ontwikkelen en de reis zullen echt geen 25 jaar in beslag nemen, in die tijd kan Voyager naar het einde van het zonnestelsel vliegen
iemand?quote:
Geheel toevallig:
http://www.astroblogs.nl/(...)lutie-de-kosmologie/
“Er is helemaal geen oerknal geweest” – revolutie in de kosmologie?
[..]
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
Gaat er dacht ik over of er werkelijk een singulariteit geweest is. Ik denk dat eigenlijk niemand gelooft dat een zwart gat echt een oneindig grote dichtheid heeft, dus voor de oerknal zal hetzelfde gelden.quote:
Dit gaat eigenlijk meer over de aard van de oerknal, de eerste paar fracties van de tijd in ons universum.
12-Billion-Solar-Mass Black Hole Discovered
http://m.slashdot.org/story/214085
A team of astronomers has discovered what is, in galactic terms, a monstrous baby: a gigantic black hole of 12 billion solar masses in a barely newborn galaxy, just 875 million years after the big bang. It's roughly 3000 times the size of our Milky Way's central black hole. To have grown to such a size in so short a time, it must have been munching matter at close to the maximum physically possible rate for most of its existence. Its large size and rate of consumption also makes it the brightest object in that distant era, and astronomers can use its bright light to study the composition of the early universe: how much of the original hydrogen and helium from the big bang had been forged into heavier elements in the furnaces of stars.
http://m.slashdot.org/story/214085
A team of astronomers has discovered what is, in galactic terms, a monstrous baby: a gigantic black hole of 12 billion solar masses in a barely newborn galaxy, just 875 million years after the big bang. It's roughly 3000 times the size of our Milky Way's central black hole. To have grown to such a size in so short a time, it must have been munching matter at close to the maximum physically possible rate for most of its existence. Its large size and rate of consumption also makes it the brightest object in that distant era, and astronomers can use its bright light to study the composition of the early universe: how much of the original hydrogen and helium from the big bang had been forged into heavier elements in the furnaces of stars.
When the student is ready, the teacher will appear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
Beetje debiel maar ik dacht altijd dat SOHO uit 2 aparte sondes bestond die op de Lagrangepunten L1 en L3 waren gepositioneerd zodat deze kekke 3D kiekjes van de zon konden schieten. Nu lees ik dat het doodleuk 1 sonde is. Ben ik in de war met een ander project die wél uit 2 sondes bestaat?
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Je zit bijna goed, het is niet SOHO maar het zijn de STEREO A en STEREO B satellieten, Solar Terrestrial Relations Observatory, op L4 en L5.quote:Op vrijdag 27 februari 2015 23:50 schreef Woods het volgende:
Beetje debiel maar ik dacht altijd dat SOHO uit 2 aparte sondes bestond die op de Lagrangepunten L1 en L3 waren gepositioneerd zodat deze kekke 3D kiekjes van de zon konden schieten. Nu lees ik dat het doodleuk 1 sonde is. Ben ik in de war met een ander project die wél uit 2 sondes bestaat?
http://en.wikipedia.org/wiki/STEREO
Hier een lijst met welke satellieten op welke lagrangepunten gestantioneerd zijn.:
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_objects_at_Lagrangian_points
Ik ben politiek incorrect, zeg wat ik wil en ben een trotste racist! w/
Mooi man. L3 wordt zotezien helemaal niet gebruiktquote:
[..]
Je zit bijna goed, het is niet SOHO maar het zijn de STEREO A en STEREO B satellieten, Solar Terrestrial Relations Observatory, op L4 en L5.
http://en.wikipedia.org/wiki/STEREO
Hier een lijst met welke satellieten op welke lagrangepunten gestantioneerd zijn.:
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_objects_at_Lagrangian_points
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Ik denk dat dat te maken heeft omdat je dan een extra satelliet nodig heb om er mee te kunnen communiceren gezien L3 achter de zon ligt vanaf de aarde gezien.quote:
[..]
Mooi man. L3 wordt zotezien helemaal niet gebruikt
Ik ben politiek incorrect, zeg wat ik wil en ben een trotste racist! w/
04-03-2015
Hubble-telescoop viert 25 jaar in de ruimte
“Toekomstige ruimtetelescopen zullen niet zo oud worden”
Vrijwel iedereen kent de plaatjes van ruimtetelescoop Hubble, maar die waren niet mogelijk geweest zonder zijn ‘bril’. Toen de telescoop op 24 april 1990 werd gelanceerd bleek hij namelijk onscherpe beelden te maken. Kennislink spreekt ter gelegenheid van het 25-jarige jubileum van Hubble met een van de astronauten die de ruimtetelescoop repareerde.
door Roel van der Heijden
André Kuipers van De Kennis van Nu interviewde astronaut Claude Nicollier over het jubileum van Hubble. Bekijk het fragment hier terug.
De Hubble-telescoop.
NASA
De Hubble-telescoop is misschien wel de meest succesvolle PR-machine ooit voor de wetenschap. “De prachtige beelden zorgden voor een enorme promotie van de wetenschap”, zegt Claude Nicollier, de Zwitserse astronaut die in de jaren ’90 eigenhandig aan Hubble sleutelde, ruim 500 kilometer boven de aarde.
Maar natuurlijk deed Hubble ook waar hij in eerste instantie voor bedoeld was: een revolutie veroorzaken in de astronomie. Nicollier: “Hubble heeft een relatief groot blikveld, veel groter dan veel telescopen op aarde. Ook is het voor een telescoop in de ruimte erg makkelijk om lange tijd op een object gefocust te blijven. Op de draaiende aarde is dat wat moeilijker.”
Hubble keek daardoor dieper dan ooit te voren het heelal in. Een ogenschijnlijk leeg stukje nachthemel bleek na dagen belichting bomvol te zitten met verre sterrenstelsels.
De ‘geboortes’ van sterren werden gezien, poollichten op Saturnus, de inslag van een komeet op Jupiter. Stofwolken, protoplanetaire schijven en de resten van supernova’s werden beter dan ooit gefotografeerd. De uitdijing van het universum werd met grote precisie bepaald, alsmede de leeftijd van het universum. De lijst is te lang om op te noemen. (klik op de slideshow voor meer informatie)
Nieuw_pillars_of_creationHubble_xdf_bijgesneden15370744134_43140fc503_oNgc_6326_by_hubble_space_telescopeMars_hubbleNicollier_in_de_ruimte_2 Bekijk de slideshow 25 jaar Hubble-telescoop
Nieuwe bril
Maar het had weinig gescheeld of Hubble had helemaal niet zo’n belangrijke rol in het ruimteonderzoek gespeeld. Toen Hubble vanuit zijn baan op ongeveer 550 kilometer hoogte foto’s naar de aarde begon te sturen bleek er iets grondig mis te zijn. Het licht dat Hubble opving werd op foto’s als het ware uitgesmeerd. Nog steeds was de telescoop daarmee beter dan veel telescopen op de grond, maar lang niet zo scherp als de wetenschappers hadden gehoopt.
De hoofdspiegel in 1979, toen hij werd geslepen.
NASA
Het bleek zelfs dat Hubble het grootste deel van de wetenschappelijke waarnemingen níet kon uitvoeren. Bij NASA zat men met de handen in het haar. De betrokken ingenieurs gingen op zoek naar de fout en sloegen zich voor het hoofd toen ze hem vonden.
Wat bleek? De hoofdspiegel met een diameter van 2,4 meter was weliswaar met de grootste precisie ooit geslepen, maar in de verkeerde vorm! De randen van de holle spiegel bleken 2,2 micrometer te vlak te zijn.
De Hubble-telescoop, gekoppeld aan een Spaceshuttle tijdens de eerste reparatiemissie in 1993.
NASA
Het duurder ruim drie jaar voordat er een oplossing was. De vorm van de hoofdspiegel was helaas niet meer te veranderen, maar wel de vorm van de veel kleinere zogenoemde secundaire spiegels. Deze vangen het licht van de hoofdspiegel op en weerkaatsen dat naar de meetinstrumenten.
In 1993 vertrok Spaceshuttle Endeavour naar Hubble met een aantal fout geslepen spiegels. De fout was echter precies de tegenovergestelde fout als die van de hoofdspiegel. Door het licht via deze spiegels op de meetinstrumenten te laten vallen werd het euvel van de hoofdspiegel verholpen. Hubble kon weer scherp zien.
Overigens heeft Hubble tot hij een bril kreeg nog wel nuttige foto’s gemaakt. Bijvoorbeeld van minder zwakke objecten, waarbij de precisie van de telescoop een kleinere rol speelde. Doordat de ‘fout’ precies bekend was konden de wetenschappers daarmee rekeningen houden in hun analyses.
Acht uur ‘wandelen’ in de ruimte
Nicollier was astronaut voor twee missies naar Hubble. Tijdens de eerste reparatiemissie, in 1993, was hij onder andere verantwoordelijk voor het besturen van de robotarm. Hij verbleef de gehele missie in de Spaceshuttle. Tijdens zijn tweede missie moest hij wél naar buiten, om onder andere de hoofdcomputer van Hubble te vervangen. “Knap lastig, om iets te repareren met dikke handschoenen en een vizier voor je gezicht”, zegt Nicollier. “Het was fantastisch om zo lang in de ruimte te zweven, heel anders dan het verblijf in de shuttle. Het uitzicht is adembenemend. Ik ben tijdens de ruimtewandeling vijf keer om de aarde gevlogen! Maar toch voel je de druk om goed te presteren en was ik heel erg gefocust op mijn taak. Het was gewoon werk.”
Het ‘geheim’ van oud worden
En, wat is nu het geheim van zo oud worden, wordt er op tv altijd gevraagd aan hoogbejaarden op hun verjaardag. Voor Hubble is het in ieder geval het grote aantal onderhoudsbeurten. Vijfmaal kwam er een Spaceshuttle op bezoek. De astronauten vervingen tijdens die missies versleten onderdelen of installeerden nieuwe en vaak betere apparatuur.
Nicollier zegt dat Hubble door de grondige service die hij ontving een relatief moderne telescoop is, nog steeds. “Als we er niks aan hadden gedaan dan was het nu een erg ouderwets apparaat geweest.” De vraag is of hij überhaupt nog zou werken…
Hubble presteert momenteel nog prima, en al enkele jaren langer dan de maximaal 20 jaar die in 1990 werd voorzien. NASA hoopt de telescoop, na de laatste servicebeurt in 2009, in ieder geval tot 2020 te kunnen gebruiken, maar als er ondertussen iets kapot gaat dan is het wellicht gedaan. Sinds het pensioen van de Spaceshuttle is er geen mogelijkheid meer om reparatiemissies uit te voeren.
Ruimte versus de grond
Ondertussen gaan de ontwikkelingen op de grond flink door. Telescopen zoals de VLT, ALMA en LOFAR weten steeds betere plaatjes te maken, bovendien in een enorm frequentiebereik. En ook de vervelende invloeden van de atmosfeer gaat men succesvol te lijf met adaptieve optiek. Is het dan eigenlijk nog wel nodig om dure ruimtetelescopen te ontwikkelen?
Model van ruimtetelescoop Webb op ware grote. De lancering staat gepland in 2018.
NASA
Volgens Nicollier wel: “Er zijn een paar soorten straling die door de atmosfeer worden geabsorbeerd, bijvoorbeeld UV-licht en infrarood. Je kunt dan nog zo’n grote telescoop op aarde bouwen, maar ze zijn voor die golflengtes waardeloos.”
Daarom wordt in 2018 ruimtetelescoop James Webb gelanceerd, de opvolger van Hubble. De hoofdspiegel van Webb wordt met een diameter van 6,5 meter bijna drie keer groter de Hubble. Verder zal hij (net als Hubble) gevoelig zijn voor zichtbaar licht en infrarode straling.
De missie van Webb duurt vijf jaar, maar men hoopt dat hij tien jaar meegaat. “Toch kunnen er helemaal niets aan doen als hij stuk gaat,” zegt Nicollier, “dus zo oud als Hubble gaat hij zeker niet worden.”
(Kennislink)
Hubble-telescoop viert 25 jaar in de ruimte
“Toekomstige ruimtetelescopen zullen niet zo oud worden”
Vrijwel iedereen kent de plaatjes van ruimtetelescoop Hubble, maar die waren niet mogelijk geweest zonder zijn ‘bril’. Toen de telescoop op 24 april 1990 werd gelanceerd bleek hij namelijk onscherpe beelden te maken. Kennislink spreekt ter gelegenheid van het 25-jarige jubileum van Hubble met een van de astronauten die de ruimtetelescoop repareerde.
door Roel van der Heijden
André Kuipers van De Kennis van Nu interviewde astronaut Claude Nicollier over het jubileum van Hubble. Bekijk het fragment hier terug.
De Hubble-telescoop.
NASA
De Hubble-telescoop is misschien wel de meest succesvolle PR-machine ooit voor de wetenschap. “De prachtige beelden zorgden voor een enorme promotie van de wetenschap”, zegt Claude Nicollier, de Zwitserse astronaut die in de jaren ’90 eigenhandig aan Hubble sleutelde, ruim 500 kilometer boven de aarde.
Maar natuurlijk deed Hubble ook waar hij in eerste instantie voor bedoeld was: een revolutie veroorzaken in de astronomie. Nicollier: “Hubble heeft een relatief groot blikveld, veel groter dan veel telescopen op aarde. Ook is het voor een telescoop in de ruimte erg makkelijk om lange tijd op een object gefocust te blijven. Op de draaiende aarde is dat wat moeilijker.”
Hubble keek daardoor dieper dan ooit te voren het heelal in. Een ogenschijnlijk leeg stukje nachthemel bleek na dagen belichting bomvol te zitten met verre sterrenstelsels.
De ‘geboortes’ van sterren werden gezien, poollichten op Saturnus, de inslag van een komeet op Jupiter. Stofwolken, protoplanetaire schijven en de resten van supernova’s werden beter dan ooit gefotografeerd. De uitdijing van het universum werd met grote precisie bepaald, alsmede de leeftijd van het universum. De lijst is te lang om op te noemen. (klik op de slideshow voor meer informatie)
Nieuw_pillars_of_creationHubble_xdf_bijgesneden15370744134_43140fc503_oNgc_6326_by_hubble_space_telescopeMars_hubbleNicollier_in_de_ruimte_2 Bekijk de slideshow 25 jaar Hubble-telescoop
Nieuwe bril
Maar het had weinig gescheeld of Hubble had helemaal niet zo’n belangrijke rol in het ruimteonderzoek gespeeld. Toen Hubble vanuit zijn baan op ongeveer 550 kilometer hoogte foto’s naar de aarde begon te sturen bleek er iets grondig mis te zijn. Het licht dat Hubble opving werd op foto’s als het ware uitgesmeerd. Nog steeds was de telescoop daarmee beter dan veel telescopen op de grond, maar lang niet zo scherp als de wetenschappers hadden gehoopt.
De hoofdspiegel in 1979, toen hij werd geslepen.
NASA
Het bleek zelfs dat Hubble het grootste deel van de wetenschappelijke waarnemingen níet kon uitvoeren. Bij NASA zat men met de handen in het haar. De betrokken ingenieurs gingen op zoek naar de fout en sloegen zich voor het hoofd toen ze hem vonden.
Wat bleek? De hoofdspiegel met een diameter van 2,4 meter was weliswaar met de grootste precisie ooit geslepen, maar in de verkeerde vorm! De randen van de holle spiegel bleken 2,2 micrometer te vlak te zijn.
De Hubble-telescoop, gekoppeld aan een Spaceshuttle tijdens de eerste reparatiemissie in 1993.
NASA
Het duurder ruim drie jaar voordat er een oplossing was. De vorm van de hoofdspiegel was helaas niet meer te veranderen, maar wel de vorm van de veel kleinere zogenoemde secundaire spiegels. Deze vangen het licht van de hoofdspiegel op en weerkaatsen dat naar de meetinstrumenten.
In 1993 vertrok Spaceshuttle Endeavour naar Hubble met een aantal fout geslepen spiegels. De fout was echter precies de tegenovergestelde fout als die van de hoofdspiegel. Door het licht via deze spiegels op de meetinstrumenten te laten vallen werd het euvel van de hoofdspiegel verholpen. Hubble kon weer scherp zien.
Overigens heeft Hubble tot hij een bril kreeg nog wel nuttige foto’s gemaakt. Bijvoorbeeld van minder zwakke objecten, waarbij de precisie van de telescoop een kleinere rol speelde. Doordat de ‘fout’ precies bekend was konden de wetenschappers daarmee rekeningen houden in hun analyses.
Acht uur ‘wandelen’ in de ruimte
Nicollier was astronaut voor twee missies naar Hubble. Tijdens de eerste reparatiemissie, in 1993, was hij onder andere verantwoordelijk voor het besturen van de robotarm. Hij verbleef de gehele missie in de Spaceshuttle. Tijdens zijn tweede missie moest hij wél naar buiten, om onder andere de hoofdcomputer van Hubble te vervangen. “Knap lastig, om iets te repareren met dikke handschoenen en een vizier voor je gezicht”, zegt Nicollier. “Het was fantastisch om zo lang in de ruimte te zweven, heel anders dan het verblijf in de shuttle. Het uitzicht is adembenemend. Ik ben tijdens de ruimtewandeling vijf keer om de aarde gevlogen! Maar toch voel je de druk om goed te presteren en was ik heel erg gefocust op mijn taak. Het was gewoon werk.”
Het ‘geheim’ van oud worden
En, wat is nu het geheim van zo oud worden, wordt er op tv altijd gevraagd aan hoogbejaarden op hun verjaardag. Voor Hubble is het in ieder geval het grote aantal onderhoudsbeurten. Vijfmaal kwam er een Spaceshuttle op bezoek. De astronauten vervingen tijdens die missies versleten onderdelen of installeerden nieuwe en vaak betere apparatuur.
Nicollier zegt dat Hubble door de grondige service die hij ontving een relatief moderne telescoop is, nog steeds. “Als we er niks aan hadden gedaan dan was het nu een erg ouderwets apparaat geweest.” De vraag is of hij überhaupt nog zou werken…
Hubble presteert momenteel nog prima, en al enkele jaren langer dan de maximaal 20 jaar die in 1990 werd voorzien. NASA hoopt de telescoop, na de laatste servicebeurt in 2009, in ieder geval tot 2020 te kunnen gebruiken, maar als er ondertussen iets kapot gaat dan is het wellicht gedaan. Sinds het pensioen van de Spaceshuttle is er geen mogelijkheid meer om reparatiemissies uit te voeren.
Ruimte versus de grond
Ondertussen gaan de ontwikkelingen op de grond flink door. Telescopen zoals de VLT, ALMA en LOFAR weten steeds betere plaatjes te maken, bovendien in een enorm frequentiebereik. En ook de vervelende invloeden van de atmosfeer gaat men succesvol te lijf met adaptieve optiek. Is het dan eigenlijk nog wel nodig om dure ruimtetelescopen te ontwikkelen?
Model van ruimtetelescoop Webb op ware grote. De lancering staat gepland in 2018.
NASA
Volgens Nicollier wel: “Er zijn een paar soorten straling die door de atmosfeer worden geabsorbeerd, bijvoorbeeld UV-licht en infrarood. Je kunt dan nog zo’n grote telescoop op aarde bouwen, maar ze zijn voor die golflengtes waardeloos.”
Daarom wordt in 2018 ruimtetelescoop James Webb gelanceerd, de opvolger van Hubble. De hoofdspiegel van Webb wordt met een diameter van 6,5 meter bijna drie keer groter de Hubble. Verder zal hij (net als Hubble) gevoelig zijn voor zichtbaar licht en infrarode straling.
De missie van Webb duurt vijf jaar, maar men hoopt dat hij tien jaar meegaat. “Toch kunnen er helemaal niets aan doen als hij stuk gaat,” zegt Nicollier, “dus zo oud als Hubble gaat hij zeker niet worden.”
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Alvast gefeliciteerd hubble telescoop! uhm.. klinkt raar om een telescoop te feliciteren haha
De telescoop die onze kijk op het universum heeft verandert en ons zeer mooie plaatjes heeft opgeleverd en onze kennis over astronomie zoveel heeft vergroot. De reden om nog meer telescopen de ruimte in te lanceren.
Kan niet wachten tot de James Webb Space Telescope gelanceerd wordt om hubble op te volgen en nog veel meer details zal gaan brengen.
[ Bericht 0% gewijzigd door geert_realist op 05-03-2015 11:45:34 ]
uhm.. klinkt raar om een telescoop te feliciteren hahaDe telescoop die onze kijk op het universum heeft verandert en ons zeer mooie plaatjes heeft opgeleverd en onze kennis over astronomie zoveel heeft vergroot. De reden om nog meer telescopen de ruimte in te lanceren.
Kan niet wachten tot de James Webb Space Telescope gelanceerd wordt om hubble op te volgen en nog veel meer details zal gaan brengen.
[ Bericht 0% gewijzigd door geert_realist op 05-03-2015 11:45:34 ]
Ik ben politiek incorrect, zeg wat ik wil en ben een trotste racist! w/
Morgen komt Dawn aan bij Ceres
http://www.astroblogs.nl/(...)-dwergplaneet-ceres/
http://www.astroblogs.nl/(...)-dwergplaneet-ceres/
Ik ben politiek incorrect, zeg wat ik wil en ben een trotste racist! w/
Meer over missie Dawnquote:
Morgen komt Dawn aan bij Ceres
http://www.astroblogs.nl/(...)-dwergplaneet-ceres/
W&T / Missie: Dawn. Voor het eerst in een baan rond een dwergplaneet
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
quote:Planeet met vier zonnen ontdekt
Wetenschappers hebben een planeet met vier zonnen ontdekt. De ontdekking werd gedaan door een team van de universiteit van Hawaï.
De planeet die 30 Ari heet, staat op 136 lichtjaren verwijderd van de aarde in het sterrenbeeld Ram. Bekend was al dat 30 Ari drie zonnen had maar onlangs werd vastgesteld dat er een vierde in het spel is.
De planeet zelf is van enorme omvang en heeft een massa die tien keer zo groot is als Jupiter, de grootste planeet in ons zonnestelsel. Het zou voor de tweede keer zijn dat een planeet met vier zonnen is ontdekt.
Hemellichamen met twee of drie zonnen komen geregeld voor. Door de jongste ontdekking verwachten wetenschappers meer viersterrige planeten te traceren
Ik ben politiek incorrect, zeg wat ik wil en ben een trotste racist! w/
Gisteren had je nog op BBC2 een de docu 'Horizon - The Hunt for Gravitational Waves'. Vanavond om 00:20 een herhalen op BBC2.
Voorlopig is het ook nog op youtube te zien, maar de bbc kan er een regiorestrictie op leggen of laten verwijderen.
Eventueel ook op torrent in 720p te downloaden als je zoekt op 'Horizon - The Hunt for Gravitational Waves'.
Voorlopig is het ook nog op youtube te zien, maar de bbc kan er een regiorestrictie op leggen of laten verwijderen.
Eventueel ook op torrent in 720p te downloaden als je zoekt op 'Horizon - The Hunt for Gravitational Waves'.
Ik ben politiek incorrect, zeg wat ik wil en ben een trotste racist! w/
12-03-2015
Ondergrondse oceaan op maan van Jupiter ontde
Waarschijnlijk is er op Ganymedes, de grootste maan VAN Jupiter, meer WATER te vinden dan op aarde. © ap.
Onder het oppervlak van de grootste maan van Jupiter, Ganymedes, bevindt zich een enorme oceaan vol zout water. Waarschijnlijk is er meer water te vinden dan op aarde. Dat heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA bekendgemaakt. Water is belangrijk bij de zoektocht naar mogelijkheden voor buitenaards leven.
Het oppervlak van Ganymedes bestaat uit een dikke laag ijs van ongeveer 150 kilometer. Daaronder zou de oceaan zijn. Die is vermoedelijk tot 100 kilometer diep. Ter vergelijking: het diepste PUNT in een oceaan op aarde is bijna 11 kilometer onder de zeespiegel.
Eigen magnetisch veld
Ganymedes is de grootste maan in ons zonnestelsel en bevindt zich op ongeveer 630 miljoen kilometer van de aarde. Hij is groter dan de planeet Mercurius en bijna 3,5 keer zo GROOT als onze maan. Ganymedes is zo groot, dat hij een eigen magnetisch veld heeft, net als de zon en de planeten. Dat magnetische veld veroorzaakt poollichten, op Ganymedes net zoals op aarde.
Aurora's
De Amerikaans-Europese ruimtetelescoop Hubble - die sinds 1990 in een baan rond de aarde draait - heeft die zogeheten aurora's bestudeerd. "Als je de poollichten op een bepaalde manier bekijkt, LEER je iets over het magnetische veld. Als je het magnetische veld kent, weet je iets over het binnenste van de maan", verklaart de Duitse hoofdonderzoeker Joachim Saur.
Ook op Enceladus
Wetenschappers denken dat er OOK water is op Enceladus, een van de manen van Saturnus. Op Titan, een andere maan van Saturnus, is ook een oceaan. Niet van water, maar van vloeibare ethaan en methaan. Op aarde zijn dat gassen, maar op Titan worden de stoffen vloeibaar door de extreme kou.
(HLN)
Ondergrondse oceaan op maan van Jupiter ontde
Waarschijnlijk is er op Ganymedes, de grootste maan VAN Jupiter, meer WATER te vinden dan op aarde. © ap.
Onder het oppervlak van de grootste maan van Jupiter, Ganymedes, bevindt zich een enorme oceaan vol zout water. Waarschijnlijk is er meer water te vinden dan op aarde. Dat heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA bekendgemaakt. Water is belangrijk bij de zoektocht naar mogelijkheden voor buitenaards leven.
Het oppervlak van Ganymedes bestaat uit een dikke laag ijs van ongeveer 150 kilometer. Daaronder zou de oceaan zijn. Die is vermoedelijk tot 100 kilometer diep. Ter vergelijking: het diepste PUNT in een oceaan op aarde is bijna 11 kilometer onder de zeespiegel.
Eigen magnetisch veld
Ganymedes is de grootste maan in ons zonnestelsel en bevindt zich op ongeveer 630 miljoen kilometer van de aarde. Hij is groter dan de planeet Mercurius en bijna 3,5 keer zo GROOT als onze maan. Ganymedes is zo groot, dat hij een eigen magnetisch veld heeft, net als de zon en de planeten. Dat magnetische veld veroorzaakt poollichten, op Ganymedes net zoals op aarde.
Aurora's
De Amerikaans-Europese ruimtetelescoop Hubble - die sinds 1990 in een baan rond de aarde draait - heeft die zogeheten aurora's bestudeerd. "Als je de poollichten op een bepaalde manier bekijkt, LEER je iets over het magnetische veld. Als je het magnetische veld kent, weet je iets over het binnenste van de maan", verklaart de Duitse hoofdonderzoeker Joachim Saur.
Ook op Enceladus
Wetenschappers denken dat er OOK water is op Enceladus, een van de manen van Saturnus. Op Titan, een andere maan van Saturnus, is ook een oceaan. Niet van water, maar van vloeibare ethaan en methaan. Op aarde zijn dat gassen, maar op Titan worden de stoffen vloeibaar door de extreme kou.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hubble vindt aanwijzingen voor zoutwater-oceaan op Jupiter’s grootste maan Ganymedes
http://www.astroblogs.nl/(...)tste-maan-ganymedes/
http://www.nasa.gov/press(...)piters-largest-moon/
Cassini vindt bewijs voor heetwaterbronnen op Saturnus’ maan Enceladus
http://www.astroblogs.nl/(...)rnus-maan-enceladus/
http://www.nasa.gov/press(...)drothermal-activity/
http://www.astroblogs.nl/(...)tste-maan-ganymedes/
http://www.nasa.gov/press(...)piters-largest-moon/
Cassini vindt bewijs voor heetwaterbronnen op Saturnus’ maan Enceladus
http://www.astroblogs.nl/(...)rnus-maan-enceladus/
http://www.nasa.gov/press(...)drothermal-activity/
Ik ben politiek incorrect, zeg wat ik wil en ben een trotste racist! w/
Niet echt "astronomie", maar een mooie BBC pagina over de eerste space walk, vandaag 50 jaar geleden (18 maart 1965).
http://www.bbc.co.uk/news/special/2014/newsspec_9035/index.html
http://www.bbc.co.uk/news/special/2014/newsspec_9035/index.html
Ich glaube, dass es manchmal nicht genügend Steine gibt und
Ich bin mir sicher, dass auch schöne Augen weinen
Ich bin mir sicher, dass auch schöne Augen weinen
Planets in the habitable zone around most stars, researchers calculate
http://www.sciencedaily.com/releases/2015/03/150318074515.htm
http://www.sciencedaily.com/releases/2015/03/150318074515.htm
quote:Astronomers have discovered thousands of exoplanets using the Kepler satellite. By analyzing these planetary systems, researchers have calculated the probability for the number of stars that might have planets in the habitable zone. The calculations show that billions of stars in the Milky Way will have one to three planets in the habitable zone, where there is the potential for liquid water and where life could exist.
Ik ben politiek incorrect, zeg wat ik wil en ben een trotste racist! w/
Daar hebben we een apart topic voor, beste geertquote:
Planets in the habitable zone around most stars, researchers calculate
http://www.sciencedaily.com/releases/2015/03/150318074515.htm
[..]
W&T / [CENTRAAL] Exo-Planeten Topic #2
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hm, zat wat te denken, kon zo 123 niet vinden of er eerder onderzoek naar is (vast wel). Maar klopt de volgende gedachtengang?:
Stel, je lanceert vandaag een ruimtesonde die de aarde filmt en die deze opname tegelijkertijd ook projecteert op een scherm. Je stuurt deze sonde met lichtsnelheid naar een afstand op 1 lichtjaar. Vanaf aarde film je de projectie van de sonde.
Dus bij t=0 is het Od, waarbij O de aarde met camera is en d de sonde met projectiescherm (o-stukje de camera, bovenste stukje van de d het projectiescherm). Het elkaar filmen is realtime en op dit moment 'zien' beiden tegelijk hetzelfde.
bij t=1 dan als volgt:
O---------d--------d
Waarbij de schuingedrukte d in het midden de sonde na een half jaar is.
Op aarde is het nu 22-3-2016, de sonde is een jaar onderweg. Maar op deze datum ziet de camera op aarde de beelden van dat de sonde halverwege was. Half jaar reizen, en half jaar terugreis photonen van projectie. De sonde zelf is inmiddels op z'n eindbestemming.
Doordat de sonde reist met snelheid van het licht, blijft ie de aarde als één stilstaand frame zien. Tot het bereiken van de bestemming ziet de sonde dus enkel dat ene frame van 22-03-2015 en de camera op aarde ziet in 2016 dus ook datzelfde ene frame van toen de sonde halverwege was.
t=2:
O-----------------------d
De sonde is nu een jaar op dezelfde plek aan het filmen. Het is op aarde nu 22-3-2017. De sonde kreeg vanaf bereiken bestemming de fotonen vanaf aarde binnen en heeft het afgelopen jaar de aarde opgenomen zoals ie tussen 22-3-2015 en 22-3-2016 was. Op dit moment, exact 2 jaar na lancering, ziet de camera op aarde echter nog steeds alleen dat ene frame van 22-3-2015 terug. Want dat is alles wat de sonde nog zag t/m exact een jaar na lancering en het bereiken van de bestemming + een jaar voor de fotonen komen tot camera op aarde.
t=2.5
O---------[d--------
De sonde keert met lichtsnelheid weer terug naar aarde en is na een half jaar halverwege. Het is 22-9-2017 op aarde. De sonde neemt nog steeds op en projecteert nog steeds. De sonde ziet op dit moment de aarde zoals ie was op 22-3-2017. Dat betekent dus dat de sonde in een half jaar, een geheel jaar van aarde heeft opgenomen (22-3-2016 - 22-3-2017). De camera op aarde ziet nu ook 22-3-2017 terug. De camera op aarde neemt dus in een half jaar maar liefst 2 jaar op. (22-3-2015 (zie t=2) - 22-3-2017). Mensen die dus op aarde naar de opname van de aardse camera keken 'realtime' zagen 'realtime' de afgelopen 2 jaar 4 keer zo snel voorbij vliegen.
t=3
Od
De sonde is terug op aarde. Het is nu 22-3-2018. De sonde heeft in afgelopen half jaar weer een jaar opgenomen. De camera en de sonde projecteren weer tegelijk hetzelfde beeld, die van 22-3-2018. In dit half jaar heeft de camera op aarde dus één historisch jaar vastgelegd. Gemiddeld 2 keer zo snel ipv 4 keer.
In de volledige 3 jaar zag men op aarde dus 2 jaar lang een stilstaand beeld, en vervolgens zag men in het derde jaar de volledige 3 jaar versneld voorbij komen, waarbij het eerste half jaar sneller ging dan het tweede.
-----
Klopt het bovenstaande? En hoe ziet de curve er dan uit van de verhoogde snelheid van laatste jaar voor de camera op aarde? Is dat lineair?
Dit soort principes zullen vast al tientallen jaren geleden onderzocht zijn maar was nu even eigen brainfart.
Stel, je lanceert vandaag een ruimtesonde die de aarde filmt en die deze opname tegelijkertijd ook projecteert op een scherm. Je stuurt deze sonde met lichtsnelheid naar een afstand op 1 lichtjaar. Vanaf aarde film je de projectie van de sonde.
Dus bij t=0 is het Od, waarbij O de aarde met camera is en d de sonde met projectiescherm (o-stukje de camera, bovenste stukje van de d het projectiescherm). Het elkaar filmen is realtime en op dit moment 'zien' beiden tegelijk hetzelfde.
bij t=1 dan als volgt:
O---------d--------d
Waarbij de schuingedrukte d in het midden de sonde na een half jaar is.
Op aarde is het nu 22-3-2016, de sonde is een jaar onderweg. Maar op deze datum ziet de camera op aarde de beelden van dat de sonde halverwege was. Half jaar reizen, en half jaar terugreis photonen van projectie. De sonde zelf is inmiddels op z'n eindbestemming.
Doordat de sonde reist met snelheid van het licht, blijft ie de aarde als één stilstaand frame zien. Tot het bereiken van de bestemming ziet de sonde dus enkel dat ene frame van 22-03-2015 en de camera op aarde ziet in 2016 dus ook datzelfde ene frame van toen de sonde halverwege was.
t=2:
O-----------------------d
De sonde is nu een jaar op dezelfde plek aan het filmen. Het is op aarde nu 22-3-2017. De sonde kreeg vanaf bereiken bestemming de fotonen vanaf aarde binnen en heeft het afgelopen jaar de aarde opgenomen zoals ie tussen 22-3-2015 en 22-3-2016 was. Op dit moment, exact 2 jaar na lancering, ziet de camera op aarde echter nog steeds alleen dat ene frame van 22-3-2015 terug. Want dat is alles wat de sonde nog zag t/m exact een jaar na lancering en het bereiken van de bestemming + een jaar voor de fotonen komen tot camera op aarde.
t=2.5
O---------[d--------
De sonde keert met lichtsnelheid weer terug naar aarde en is na een half jaar halverwege. Het is 22-9-2017 op aarde. De sonde neemt nog steeds op en projecteert nog steeds. De sonde ziet op dit moment de aarde zoals ie was op 22-3-2017. Dat betekent dus dat de sonde in een half jaar, een geheel jaar van aarde heeft opgenomen (22-3-2016 - 22-3-2017). De camera op aarde ziet nu ook 22-3-2017 terug. De camera op aarde neemt dus in een half jaar maar liefst 2 jaar op. (22-3-2015 (zie t=2) - 22-3-2017). Mensen die dus op aarde naar de opname van de aardse camera keken 'realtime' zagen 'realtime' de afgelopen 2 jaar 4 keer zo snel voorbij vliegen.
t=3
Od
De sonde is terug op aarde. Het is nu 22-3-2018. De sonde heeft in afgelopen half jaar weer een jaar opgenomen. De camera en de sonde projecteren weer tegelijk hetzelfde beeld, die van 22-3-2018. In dit half jaar heeft de camera op aarde dus één historisch jaar vastgelegd. Gemiddeld 2 keer zo snel ipv 4 keer.
In de volledige 3 jaar zag men op aarde dus 2 jaar lang een stilstaand beeld, en vervolgens zag men in het derde jaar de volledige 3 jaar versneld voorbij komen, waarbij het eerste half jaar sneller ging dan het tweede.
-----
Klopt het bovenstaande? En hoe ziet de curve er dan uit van de verhoogde snelheid van laatste jaar voor de camera op aarde? Is dat lineair?
Dit soort principes zullen vast al tientallen jaren geleden onderzocht zijn maar was nu even eigen brainfart.
25-03-2015
NASA wil rotsblok van planetoïde plukken
.
Artist’s impression van de ‘robotsonde’ die een rotsblok zal oppikken van een planetoïde. (NASA)
Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA heeft meer details gegeven omtrent de Asteroid Redirect Mission (ARM). Als eerste stap zal een onbemande ruimtesonde een enkele meters groot rotsblok oppikken van een planetoïde die relatief dicht in de buurt van de aarde komt. Dat rotsblok moet vervolgens in een stabiele baan om de maan worden gebracht, waar het door astronauten kan worden onderzoicht. De ARM-missie wordt gezien als een opstapje naar een bemande missie naar de planeet Mars.
Welke planetoïde het doelwit zal zijn, wordt pas in 2019 besloten, ongeveer een jaar voor de lancering van de ruimtesonde. Er zijn tot nu toe drie kandidaten: Itokawa, Bennu and 2008 EV5. De eerste kreeg in 2005 al eens bezoek van een Japanse ruimtesonde. Naar verwachting zullen later dit jaar nog meer kandidaten aan het lijstje worden toegevoegd.
De ARM-missie gaat zeker enkele jaren duren. Nadat de ruimtesonde het rotsblok heeft opgepikt, zal hij ongeveer een jaar lang in een zogeheten halobaan in de buurt van de planetoïde worden 'geparkeerd'. Dat is lang genoeg om de ruimterots een klein beetje van koers te brengen.
Dit deel van de missie is bedoeld om ervaring op te doen met het afweren van planetoïden die de aarde kunnen bedreigen. Als alles volgens plan verloopt, wordt het opgepikte rotsblok eind 2025 afgeleverd bij de maan. (EE)
(allesoversterrenkunde)
NASA wil rotsblok van planetoïde plukken
.
Artist’s impression van de ‘robotsonde’ die een rotsblok zal oppikken van een planetoïde. (NASA)
Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA heeft meer details gegeven omtrent de Asteroid Redirect Mission (ARM). Als eerste stap zal een onbemande ruimtesonde een enkele meters groot rotsblok oppikken van een planetoïde die relatief dicht in de buurt van de aarde komt. Dat rotsblok moet vervolgens in een stabiele baan om de maan worden gebracht, waar het door astronauten kan worden onderzoicht. De ARM-missie wordt gezien als een opstapje naar een bemande missie naar de planeet Mars.
Welke planetoïde het doelwit zal zijn, wordt pas in 2019 besloten, ongeveer een jaar voor de lancering van de ruimtesonde. Er zijn tot nu toe drie kandidaten: Itokawa, Bennu and 2008 EV5. De eerste kreeg in 2005 al eens bezoek van een Japanse ruimtesonde. Naar verwachting zullen later dit jaar nog meer kandidaten aan het lijstje worden toegevoegd.
De ARM-missie gaat zeker enkele jaren duren. Nadat de ruimtesonde het rotsblok heeft opgepikt, zal hij ongeveer een jaar lang in een zogeheten halobaan in de buurt van de planetoïde worden 'geparkeerd'. Dat is lang genoeg om de ruimterots een klein beetje van koers te brengen.
Dit deel van de missie is bedoeld om ervaring op te doen met het afweren van planetoïden die de aarde kunnen bedreigen. Als alles volgens plan verloopt, wordt het opgepikte rotsblok eind 2025 afgeleverd bij de maan. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Komeet 46P/Wirtanen wordt een nieuwe ster aan de hemel.
Nog even wachten (3,5 jaar) en we zien weer een close-encounter komeet; de komeet 46P/Wirtanen die elke 5 jaar voorbijkomt. Echter hadden we de afgelopen decennia pech dat -omdat het een vrij kleine komeet is- het niet met het blote oog zichtbaar was vanwege de relatief grote afstand tussen de aarde en perihelium.
Laat deze in december 2018 nu bijna gelijk zijn. Sinds 1983 (komeet IRAS–Araki–Alcock op 0.03AE) is geen komeet zo dichtbij de aarde geweest en aangezien hier veel jonge mensen rondlopen zal dit hun eerste close-encounter worden; hij zal het dichtstbij zijn op 16 december 2018 met een afstand van slechts 0.073AE. Het perihelium is op 12 december dus met een beetje geluk zal het een magnitude aannemen van rond de 3, wat dus prima met het het blote oog te zien is bij helder weer.
Rond die tijd staat de komeet net boven Taurus in het zuidoosten en zal tezamen met Orion en Sirius een mooi aangezicht vormen (met echt helder weer en weinig kunstlicht is zelfs Uranus te zien meer naar het zuiden). Het enige jammerlijke is dat omdat het perihelium is bereikt we geen mooie staart zullen zien, want die staat bijna loodrecht op de aarde. Het zal dus blijven bij een nieuwe 'ster' aan de hemel.
Hier een sfeerimpressie van 16 december 2018 waarop de komeet het dichtst bij de aarde staat:
Hier kun je de komeet volgen: http://www.heavens-above.(...)ecified&alt=0&tz=CET
Vul bovenaan 16 december 2018 in en zie hoe dichtbij hij staat
Nog even wachten (3,5 jaar) en we zien weer een close-encounter komeet; de komeet 46P/Wirtanen die elke 5 jaar voorbijkomt. Echter hadden we de afgelopen decennia pech dat -omdat het een vrij kleine komeet is- het niet met het blote oog zichtbaar was vanwege de relatief grote afstand tussen de aarde en perihelium.
Laat deze in december 2018 nu bijna gelijk zijn. Sinds 1983 (komeet IRAS–Araki–Alcock op 0.03AE) is geen komeet zo dichtbij de aarde geweest en aangezien hier veel jonge mensen rondlopen zal dit hun eerste close-encounter worden; hij zal het dichtstbij zijn op 16 december 2018 met een afstand van slechts 0.073AE. Het perihelium is op 12 december dus met een beetje geluk zal het een magnitude aannemen van rond de 3, wat dus prima met het het blote oog te zien is bij helder weer.
Rond die tijd staat de komeet net boven Taurus in het zuidoosten en zal tezamen met Orion en Sirius een mooi aangezicht vormen (met echt helder weer en weinig kunstlicht is zelfs Uranus te zien meer naar het zuiden). Het enige jammerlijke is dat omdat het perihelium is bereikt we geen mooie staart zullen zien, want die staat bijna loodrecht op de aarde. Het zal dus blijven bij een nieuwe 'ster' aan de hemel.
Hier een sfeerimpressie van 16 december 2018 waarop de komeet het dichtst bij de aarde staat:
Hier kun je de komeet volgen: http://www.heavens-above.(...)ecified&alt=0&tz=CET
Vul bovenaan 16 december 2018 in en zie hoe dichtbij hij staat
I feel kinda Locrian today
03-04-2015
Missie ruimtesonde MESSENGER nogmaals verlengd
De planeetverkenner Messenger in een baan rond Mercurius. (NASA/JHU-APL)
De Amerikaanse ruimtesonde MESSENGER heeft weer wat extra tijd gekregen. Zijn vloeibare brandstof is al een tijdje op, waardoor hij langzaam naar het oppervlak van de planeet Mercurius spiraalt. Maar door het drukgas in zijn brandstoftanks te laten ontsnappen, wordt dat proces vertraagd.
Zonder dit trucje zou de ruimtesonde eind maart al te pletter zijn geslagen op de planeet. Op 18 maart jl. lukte het echter om hem zo veel extra snelheid te geven, dat het laagste punt van zijn omloopbaan werd verhoogd van 12 naar 34 kilometer.
Inmiddels was die kleinste afstand alweer afgenomen tot 5,5 kilometer. Een nieuwe stoot drukgas heeft daar nu 27,5 kilometer van gemaakt. Op tweede paasdag volgt nog zo’n manoeuvre – de derde van de in totaal vijf. Zo langzamerhand is dus wel het einde in zicht.
MESSENGER’s extra tijd wordt nuttig besteed met het maken van opnamen van het Mercuriusoppervlak en het in kaart brengen van de lokale magnetische velden van de planeet. (EE)
(allesoversterrekunde)
Missie ruimtesonde MESSENGER nogmaals verlengd
De planeetverkenner Messenger in een baan rond Mercurius. (NASA/JHU-APL)
De Amerikaanse ruimtesonde MESSENGER heeft weer wat extra tijd gekregen. Zijn vloeibare brandstof is al een tijdje op, waardoor hij langzaam naar het oppervlak van de planeet Mercurius spiraalt. Maar door het drukgas in zijn brandstoftanks te laten ontsnappen, wordt dat proces vertraagd.
Zonder dit trucje zou de ruimtesonde eind maart al te pletter zijn geslagen op de planeet. Op 18 maart jl. lukte het echter om hem zo veel extra snelheid te geven, dat het laagste punt van zijn omloopbaan werd verhoogd van 12 naar 34 kilometer.
Inmiddels was die kleinste afstand alweer afgenomen tot 5,5 kilometer. Een nieuwe stoot drukgas heeft daar nu 27,5 kilometer van gemaakt. Op tweede paasdag volgt nog zo’n manoeuvre – de derde van de in totaal vijf. Zo langzamerhand is dus wel het einde in zicht.
MESSENGER’s extra tijd wordt nuttig besteed met het maken van opnamen van het Mercuriusoppervlak en het in kaart brengen van de lokale magnetische velden van de planeet. (EE)
(allesoversterrekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-04-2015
Buitenaards signaal zet wetenschap voor raadsel
© thinkstock.
Wetenschappers staan voor een raadsel nu een reeks radiosignalen uit de ruimte een opmerkelijk wiskundig patroon lijkt te volgen. De kans dat zoiets toevallig gebeurt, is slechts vijf op tienduizend. Mogelijke verklaring? Buitenaards leven.
De signalen zijn zogenoemde fast radio bursts (FRB's), die slechts een paar milliseconden duren. Ondanks hun korte duur brengen ze volgens wetenschappers evenveel energie vrij als de zon doet gedurende een hele maand. Het eerste signaal van de mysterieuze reeks werd waargenomen in 2007.
Wetenschappers gebruiken zogenoemde verspreidingseenheden om te meten welke afstand radiosignalen hebben afgelegd in de ruimte. Opvallend genoeg zijn die eenheden bij de signalen van de huidige reeks steeds een veelvoud van 187,5. De onderzoekers begrijpen daar niets van.
Een mogelijke verklaring is dat de radiopulsen afkomstig zijn van buitenaards leven; zeker omdat de kans vijf op tienduizend is dat de signalen toevallig een reeks vormen. Toch willen de wetenschappers daar niet aan. "We denken dat de signalen voortkomen uit een ontploffende ster of twee sterren die samensmelten", zegt Maura McLaughlin van de Universiteit van West-Virginia tegen FOX News.
Meer onderzoek nodig
Volgens een andere onderzoeker wordt de verklaring pas gezocht bij buitenaardse wezens als alle andere mogelijkheden zijn uitgesloten. "Ik zou mijn geld inzetten op een satelliet van de overheid als bron van de signalen, niet op een natuurverschijnsel", aldus John Learned van de Universiteit van Hawaii. Hij zegt dat meer onderzoek nodig is om goede conclusies te kunnen trekken. Dat zijn critici van de buitenaards leven-theorie met hem eens. Zij benadrukken dat de reeks uit slechts elf signalen bestaat; dat is eigenlijk een heel klein aantal waarnemingen.
Onderzoekster McLaughlin vindt het onmogelijk dat buitenaardse wezens de reeks hebben verstuurd. Ze zijn namelijk verzonden over een groot aantal verschillende radiofrequenties. Dat heeft nauwelijks voordeel als het om communicatie gaat en is dus waarschijnlijk niet opzettelijk gebeurd, denkt ze. "Bovendien zouden buitenaardse wezens ontzettend veel kracht nodig hebben om de signalen te kunnen versturen. Ze zouden de energie moeten opvangen van meerdere zonnen."
(HLN)
Buitenaards signaal zet wetenschap voor raadsel
© thinkstock.
Wetenschappers staan voor een raadsel nu een reeks radiosignalen uit de ruimte een opmerkelijk wiskundig patroon lijkt te volgen. De kans dat zoiets toevallig gebeurt, is slechts vijf op tienduizend. Mogelijke verklaring? Buitenaards leven.
De signalen zijn zogenoemde fast radio bursts (FRB's), die slechts een paar milliseconden duren. Ondanks hun korte duur brengen ze volgens wetenschappers evenveel energie vrij als de zon doet gedurende een hele maand. Het eerste signaal van de mysterieuze reeks werd waargenomen in 2007.
Wetenschappers gebruiken zogenoemde verspreidingseenheden om te meten welke afstand radiosignalen hebben afgelegd in de ruimte. Opvallend genoeg zijn die eenheden bij de signalen van de huidige reeks steeds een veelvoud van 187,5. De onderzoekers begrijpen daar niets van.
Een mogelijke verklaring is dat de radiopulsen afkomstig zijn van buitenaards leven; zeker omdat de kans vijf op tienduizend is dat de signalen toevallig een reeks vormen. Toch willen de wetenschappers daar niet aan. "We denken dat de signalen voortkomen uit een ontploffende ster of twee sterren die samensmelten", zegt Maura McLaughlin van de Universiteit van West-Virginia tegen FOX News.
Meer onderzoek nodig
Volgens een andere onderzoeker wordt de verklaring pas gezocht bij buitenaardse wezens als alle andere mogelijkheden zijn uitgesloten. "Ik zou mijn geld inzetten op een satelliet van de overheid als bron van de signalen, niet op een natuurverschijnsel", aldus John Learned van de Universiteit van Hawaii. Hij zegt dat meer onderzoek nodig is om goede conclusies te kunnen trekken. Dat zijn critici van de buitenaards leven-theorie met hem eens. Zij benadrukken dat de reeks uit slechts elf signalen bestaat; dat is eigenlijk een heel klein aantal waarnemingen.
Onderzoekster McLaughlin vindt het onmogelijk dat buitenaardse wezens de reeks hebben verstuurd. Ze zijn namelijk verzonden over een groot aantal verschillende radiofrequenties. Dat heeft nauwelijks voordeel als het om communicatie gaat en is dus waarschijnlijk niet opzettelijk gebeurd, denkt ze. "Bovendien zouden buitenaardse wezens ontzettend veel kracht nodig hebben om de signalen te kunnen versturen. Ze zouden de energie moeten opvangen van meerdere zonnen."
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zou wel vet zijn, een tweede WOW-signaal?quote:Een mogelijke verklaring is dat de radiopulsen afkomstig zijn van buitenaards leven; zeker omdat de kans vijf op tienduizend is dat de signalen toevallig een reeks vormen. Toch willen de wetenschappers daar niet aan.
Dat lijkt me ook, want er zijn meerdere FRB's waargenomen met dit verschijnsel, 11 FRB's in totaal op verschillende lokaties.quote:Onderzoekster McLaughlin vindt het onmogelijk dat buitenaardse wezens de reeks hebben verstuurd.
Ik ben politiek incorrect, zeg wat ik wil en ben een trotste racist! w/
Ik herinner me hale bopp nog, weken konden we die zien. Prachtig.quote:
Komeet 46P/Wirtanen wordt een nieuwe ster aan de hemel.
Nog even wachten (3,5 jaar) en we zien weer een close-encounter komeet; de komeet 46P/Wirtanen die elke 5 jaar voorbijkomt. Echter hadden we de afgelopen decennia pech dat -omdat het een vrij kleine komeet is- het niet met het blote oog zichtbaar was vanwege de relatief grote afstand tussen de aarde en perihelium.
Laat deze in december 2018 nu bijna gelijk zijn. Sinds 1983 (komeet IRAS–Araki–Alcock op 0.03AE) is geen komeet zo dichtbij de aarde geweest en aangezien hier veel jonge mensen rondlopen zal dit hun eerste close-encounter worden; hij zal het dichtstbij zijn op 16 december 2018 met een afstand van slechts 0.073AE. Het perihelium is op 12 december dus met een beetje geluk zal het een magnitude aannemen van rond de 3, wat dus prima met het het blote oog te zien is bij helder weer.
Rond die tijd staat de komeet net boven Taurus in het zuidoosten en zal tezamen met Orion en Sirius een mooi aangezicht vormen (met echt helder weer en weinig kunstlicht is zelfs Uranus te zien meer naar het zuiden). Het enige jammerlijke is dat omdat het perihelium is bereikt we geen mooie staart zullen zien, want die staat bijna loodrecht op de aarde. Het zal dus blijven bij een nieuwe 'ster' aan de hemel.
Hier een sfeerimpressie van 16 december 2018 waarop de komeet het dichtst bij de aarde staat:
[ link | afbeelding ]
Hier kun je de komeet volgen: http://www.heavens-above.(...)ecified&alt=0&tz=CET
Vul bovenaan 16 december 2018 in en zie hoe dichtbij hij staat
Whatever...
08-04-2015
Complexe organische moleculen ontdekt bij jonge ster
Artist’s impression van de protoplanetaire schijf rond de jonge ster MWC 480. Met ALMA is in de buitengebieden van deze schijf het complexe organische molecuul methylcyanide ontdekt. (B. Saxton (NRAO/AUI/NSF))
Voor het eerst hebben astronomen complexe organische moleculen gedetecteerd in de protoplanetaire schijf rond een jonge ster. De ontdekking, gedaan met de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) in Chili, bevestigt opnieuw dat de omstandigheden waaruit aarde en zon zijn voortgekomen niet uniek zijn in het heelal (Nature, 9 april).
De nieuwe ALMA-waarnemingen laten zien dat de schijf rond de jonge ster MWC 480 grote hoeveelheden methylcyanide (CH3CN) bevat – een complex koolstofhoudend molecuul. Er is genoeg methylcyanide om alle oceanen op aarde mee te vullen.
MWC 480 heeft ongeveer twee keer zoveel massa als de zon en staat op een afstand van 455 lichtjaar in het Taurus-stervormingsgebied. Zijn omringende schijf bevindt zich nog in een pril stadium: hij is nog maar kort geleden samengetrokken uit een koude, donkere nevel van stof en gas. Verder onderzoek met ALMA en andere telescopen zal nog moeten uitwijzen of hierin ook planeetvorming plaatsvindt.
Astronomen weten al een tijdje dat zulke koude, donkere nevels zeer efficiënte ‘fabrieken’ zijn van complexe organische moleculen, zoals de zogeheten cyaniden. Cyaniden, en met name methylcyanide, zijn van belang, omdat ze koolstof-stikstofbindingen bevatten. Deze laatste zijn essentieel voor de vorming van aminozuren – de bouwstenen van eiwitten en andere moleculen die aan de basis staan van het leven zoals wij dat kennen.
Tot nu toe was echter onduidelijk of deze complexe organische moleculen wel in stand kunnen blijven in de energierijke omgeving van een pas gevormd planetenstelsel, waar chemische bindingen blootstaan aan schokken en straling. De nieuwe waarnemingen laten zien dat deze moleculen niet alleen in stand blijven, maar zelfs gedijen. Dat geeft aan dat protoplanetaire schijven gunstige omgevingen zijn voor de vorming van complexe organische moleculen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Complexe organische moleculen ontdekt bij jonge ster
Artist’s impression van de protoplanetaire schijf rond de jonge ster MWC 480. Met ALMA is in de buitengebieden van deze schijf het complexe organische molecuul methylcyanide ontdekt. (B. Saxton (NRAO/AUI/NSF))
Voor het eerst hebben astronomen complexe organische moleculen gedetecteerd in de protoplanetaire schijf rond een jonge ster. De ontdekking, gedaan met de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) in Chili, bevestigt opnieuw dat de omstandigheden waaruit aarde en zon zijn voortgekomen niet uniek zijn in het heelal (Nature, 9 april).
De nieuwe ALMA-waarnemingen laten zien dat de schijf rond de jonge ster MWC 480 grote hoeveelheden methylcyanide (CH3CN) bevat – een complex koolstofhoudend molecuul. Er is genoeg methylcyanide om alle oceanen op aarde mee te vullen.
MWC 480 heeft ongeveer twee keer zoveel massa als de zon en staat op een afstand van 455 lichtjaar in het Taurus-stervormingsgebied. Zijn omringende schijf bevindt zich nog in een pril stadium: hij is nog maar kort geleden samengetrokken uit een koude, donkere nevel van stof en gas. Verder onderzoek met ALMA en andere telescopen zal nog moeten uitwijzen of hierin ook planeetvorming plaatsvindt.
Astronomen weten al een tijdje dat zulke koude, donkere nevels zeer efficiënte ‘fabrieken’ zijn van complexe organische moleculen, zoals de zogeheten cyaniden. Cyaniden, en met name methylcyanide, zijn van belang, omdat ze koolstof-stikstofbindingen bevatten. Deze laatste zijn essentieel voor de vorming van aminozuren – de bouwstenen van eiwitten en andere moleculen die aan de basis staan van het leven zoals wij dat kennen.
Tot nu toe was echter onduidelijk of deze complexe organische moleculen wel in stand kunnen blijven in de energierijke omgeving van een pas gevormd planetenstelsel, waar chemische bindingen blootstaan aan schokken en straling. De nieuwe waarnemingen laten zien dat deze moleculen niet alleen in stand blijven, maar zelfs gedijen. Dat geeft aan dat protoplanetaire schijven gunstige omgevingen zijn voor de vorming van complexe organische moleculen. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:'Gletsjers op Mars vol met ijs'
Volgens Deense onderzoekers is Mars rijk aan gletsjers vol met ijs. Dat maken ze op uit radarmetingen van de ruimtesonde Mars Reconnaissance Orbiter. Eerder dacht men dat de gletsjers vooral uit modder en koolstofdioxide bestonden.
Dat Mars voor een deel bedekt is met gletsjers was al bekend. Wetenschappers dachten echter dat die vol zaten met bevroren modder of koolstofdioxide, in plaats van water. Nu laat een in 2005 gelanceerde ruimtesonde van NASA met radarmetingen zien dat het toch vooral water is dat de gletsjers opmaakt. De onderzoekers van het Niels Bohr Instituut (Universiteit van Kopenhagen) publiceerden hun resultaten in het wetenschappelijke tijdschrift Geographical Research Letters.
Omdat waterijs op dit moment niet stabiel is op Mars (het zou direct overgaan in waterdamp), denken experts dat het ijs zich lang geleden gevormd moet hebben. Dat het er nu nog steeds ligt zou kunnen komen door de beschermende laag stof en puin waarmee het bedekt is.
IJsstromingen
Om te berekenen hoeveel water er precies onder het stof ligt gebruikten de onderzoekers een model dat ijsstromingen beschrijft. Zo berekenden ze hoeveel water er in totaal in de gletsjers van Mars aanwezig moest zijn. Het totaal bleek meer dan 150.000 miljard liter; genoeg om het hele planeetoppervlak met meer dan een meter ijs te bedekken.
Voor Tjalling de Haas, die promoveert in klimaatonderzoek van Mars aan de Universiteit Utrecht, zijn deze ontdekkingen nieuw. Heel verbaasd is hij echter niet. 'Ik doe zelf onder andere onderzoek naar puinstromen op Mars, die ooit vloeibaar water gehad moeten hebben. Dat er stromend water geweest moet zijn stond voor mij al buiten kijf.'
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
haha total recallquote:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[..]
we hebben hier een apart topic voor beste Papierversnipperaar
W&T / [CENTRAAL] MARS - De Missies! Deel 10
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-04-2015
Versnelde uitdijïng heelal mogelijk een illusie
Is donkere energie nog wel nodig?
Dat de expansie van het heelal steeds sneller gaat, was bij de ontdekking in 1994 een sensatie. Maar die conclusie berust op de aanname dat een speciaal type supernova, type 1a, altijd ongeveer even helder is. Die aanname staat nu op losse schroeven, dus de versnelde uitdijïng ook.
uitvergroten© Adam BlockVoorbeeld van een supernova type 1a die explodeert in een tamelijk nabij sterrenstelsel
Astronomen van de universiteit van Arizona plaatsen nu stevige vraagtekens bij de versnelde uitdijïng van het heelal. De versnelde uitdijïng is gebaseerd op waarnemingen aan een specifiek type exploderende sterren, supernova’s type 1a. De geldende wijsheid is, dat al deze supernova’s bij hun explosie, simpel gezegd, een even heldere flits geven (dezelfde intrinsieke helderheid hebben). Daardoor zijn ze te gebruiken als afstandsbakens in het heelal: hoe zwakker schijnbaar de flits, hoe verder weg de supernova.
Twee populaties
Nieuwe waarnemingen, gepubliceerd in een lang artikel in The Astrophysical Journal, maken nu aannemelijk dat er twee populaties supernova type 1a bestaan. De ene populatie, waarvan het licht blauwer getint is, kwam miljarden jaren geleden veel voor, en de andere, roder getinte populatie, is recenter.
uitvergroten© Astrophysical JournalHet aandeel 'blauwe' supernova's in het totaal, uitgezet tegen hoe ver ze van ons af staan.
Vanwege de eindige lichtsnelheid betekent ‘ouder’ ook ‘verder weg’, zodat ‘blauwe’ supernova’s 1a vooral ver weg staan, en ‘rode’ gemiddeld dichterbij. Het ‘blauwe’ supernova-licht legt dus een langere weg naar onze telescopen af dan het blauwe supernova-licht.
Dit zorgt indirect voor een overschatting van de afstand waarop die ‘blauwe’ supernova’s staan. Hoewel namelijk de ruimte tussen de sterren vrijwel leeg is, komt er toch nog wel enig fijnstof in voor, dat een klein deel van het sterrenlicht absorbeert.
Correctie
Deze lichtabsorptie door interstellair stof is al lang bekend, en ook Perlmutter, Schmidt en Riess pasten in 1994 daarvoor een correctie toe op hun resultaten. Maar ze namen daarbij wel aan dat er geen systematisch kleurverschil bestond tussen nabije en verre supernova’s 1a.
Doordat de correctie alle supernova's 1a over één kam scheert, is het resultaat dat de afstand tot de verre supernova’s wordt overschat. Met andere woorden: het heelal is sindsdien minder geëxpandeerd dan we dachten, er is geen (of minder) versnelde uitdijïng nodig om de werkelijke afstanden in het heelal te verklaren.
Dat zou betekenen dat de versnelde uitdijïng van het heelal een illusie is, en dat er minder, of helemaal geen donkere energie nodig is om te verklaren hoe het heelal uitdijt. Vooralsnog signaleren de onderzoekers slechts dat er een probleem is, en wagen ze zich niet aan een schatting welk deel van de versnelling een illusie is.
Daarvoor is hun steekproef van supernova's nog te klein. Ze zijn nu druk bezig om meer supernova's type 1a op te sporen en met de ultra-violet telescoop van Swift te observeren. Dat gaat enige tijd duren, want het is niet te voorspellen wanneer en in welk sterrenstelsel een supernova zal exploderen. Je moet dus grote stukken van de hemel regelmatig scannen en doorzoeken op nieuwe supernova's.
Indien hun resultaat bevestigd wordt, zou dat opnieuw opzienbarend nieuws zijn, dat het leven voor kosmologen aanzienlijk eenvoudiger maakt.
The changing fractions of type 1a supernova NUV-optical subclasses with redshift, Peter Milne e.a., The Astrophysical Journal, 10 april 2015
(npowetenschap.nl)
Versnelde uitdijïng heelal mogelijk een illusie
Is donkere energie nog wel nodig?
Dat de expansie van het heelal steeds sneller gaat, was bij de ontdekking in 1994 een sensatie. Maar die conclusie berust op de aanname dat een speciaal type supernova, type 1a, altijd ongeveer even helder is. Die aanname staat nu op losse schroeven, dus de versnelde uitdijïng ook.
uitvergroten© Adam BlockVoorbeeld van een supernova type 1a die explodeert in een tamelijk nabij sterrenstelsel
Astronomen van de universiteit van Arizona plaatsen nu stevige vraagtekens bij de versnelde uitdijïng van het heelal. De versnelde uitdijïng is gebaseerd op waarnemingen aan een specifiek type exploderende sterren, supernova’s type 1a. De geldende wijsheid is, dat al deze supernova’s bij hun explosie, simpel gezegd, een even heldere flits geven (dezelfde intrinsieke helderheid hebben). Daardoor zijn ze te gebruiken als afstandsbakens in het heelal: hoe zwakker schijnbaar de flits, hoe verder weg de supernova.
Twee populaties
Nieuwe waarnemingen, gepubliceerd in een lang artikel in The Astrophysical Journal, maken nu aannemelijk dat er twee populaties supernova type 1a bestaan. De ene populatie, waarvan het licht blauwer getint is, kwam miljarden jaren geleden veel voor, en de andere, roder getinte populatie, is recenter.
uitvergroten© Astrophysical JournalHet aandeel 'blauwe' supernova's in het totaal, uitgezet tegen hoe ver ze van ons af staan.
Vanwege de eindige lichtsnelheid betekent ‘ouder’ ook ‘verder weg’, zodat ‘blauwe’ supernova’s 1a vooral ver weg staan, en ‘rode’ gemiddeld dichterbij. Het ‘blauwe’ supernova-licht legt dus een langere weg naar onze telescopen af dan het blauwe supernova-licht.
Dit zorgt indirect voor een overschatting van de afstand waarop die ‘blauwe’ supernova’s staan. Hoewel namelijk de ruimte tussen de sterren vrijwel leeg is, komt er toch nog wel enig fijnstof in voor, dat een klein deel van het sterrenlicht absorbeert.
Correctie
Deze lichtabsorptie door interstellair stof is al lang bekend, en ook Perlmutter, Schmidt en Riess pasten in 1994 daarvoor een correctie toe op hun resultaten. Maar ze namen daarbij wel aan dat er geen systematisch kleurverschil bestond tussen nabije en verre supernova’s 1a.
Doordat de correctie alle supernova's 1a over één kam scheert, is het resultaat dat de afstand tot de verre supernova’s wordt overschat. Met andere woorden: het heelal is sindsdien minder geëxpandeerd dan we dachten, er is geen (of minder) versnelde uitdijïng nodig om de werkelijke afstanden in het heelal te verklaren.
Dat zou betekenen dat de versnelde uitdijïng van het heelal een illusie is, en dat er minder, of helemaal geen donkere energie nodig is om te verklaren hoe het heelal uitdijt. Vooralsnog signaleren de onderzoekers slechts dat er een probleem is, en wagen ze zich niet aan een schatting welk deel van de versnelling een illusie is.
Daarvoor is hun steekproef van supernova's nog te klein. Ze zijn nu druk bezig om meer supernova's type 1a op te sporen en met de ultra-violet telescoop van Swift te observeren. Dat gaat enige tijd duren, want het is niet te voorspellen wanneer en in welk sterrenstelsel een supernova zal exploderen. Je moet dus grote stukken van de hemel regelmatig scannen en doorzoeken op nieuwe supernova's.
Indien hun resultaat bevestigd wordt, zou dat opnieuw opzienbarend nieuws zijn, dat het leven voor kosmologen aanzienlijk eenvoudiger maakt.
The changing fractions of type 1a supernova NUV-optical subclasses with redshift, Peter Milne e.a., The Astrophysical Journal, 10 april 2015
(npowetenschap.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-04-2015
NASA-sonde Messenger gaat neerstorten op Mercurius
De Amerikaanse sonde Messenger zal op 30 april niet langer over brandstof beschikken en gaat te pletter storten op de planeet Mercurius. Op die manier zal er een einde komen aan de succesvolle missie ter observatie van Mercurius, de kleinste planeet in ons zonnestelsel.
De sonde zal met een snelheid van meer dan 14.000 kilometer per uur op Mercurius terechtkomen. Dat zal gebeuren aan de kant van de planeet die op dat moment niet naar de zon gericht is, wat wetenschappers van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA zal toelaten om de impact live te observeren.
Op 21 april zal in het controlecentrum de eerste van de nog vier resterende correcties worden uitgevoerd aan de baan van het ruimtetuig. Het laatste manoeuvre is op 24 april voorzien. "Daarna zal het ruimtevaartuig zo goed als helemaal geen brandstof meer hebben", zegt Daniel O'Shaughnessy, de systeemingenieur van de missie.
De resultaten van de verkenningsmissie van de Messenger worden alvast als positief geëvalueerd. "Voor het eerst in de geschiedenis hebben we een goede kennis van Mercurius, die een fascinerende planeet in ons zonnestelsel blijkt te zijn", zo zegt John Grunsfeld, directeur van de wetenschappelijke missies bij NASA.
De in 2004 gelanceerde Messenger bevindt zich al sinds maart 2011 in een baan rond Mercurius. De missie zou aanvankelijk een jaar in beslag nemen, maar werd twee keer verlengd, om uiteindelijk meer dan vier jaar te duren. Op basis van de observaties van de sonde zijn wetenschappers tot de hypothese gekomen dat er overvloedig ijs aanwezig is op Mercurius, nochtans de planeet die het dichtst bij de zon staat. Rond de polen van de planeet zijn er namelijk gebieden die nooit de zon zien en waar het erg koud is.
(HLN)
NASA-sonde Messenger gaat neerstorten op Mercurius
De Amerikaanse sonde Messenger zal op 30 april niet langer over brandstof beschikken en gaat te pletter storten op de planeet Mercurius. Op die manier zal er een einde komen aan de succesvolle missie ter observatie van Mercurius, de kleinste planeet in ons zonnestelsel.
De sonde zal met een snelheid van meer dan 14.000 kilometer per uur op Mercurius terechtkomen. Dat zal gebeuren aan de kant van de planeet die op dat moment niet naar de zon gericht is, wat wetenschappers van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA zal toelaten om de impact live te observeren.
Op 21 april zal in het controlecentrum de eerste van de nog vier resterende correcties worden uitgevoerd aan de baan van het ruimtetuig. Het laatste manoeuvre is op 24 april voorzien. "Daarna zal het ruimtevaartuig zo goed als helemaal geen brandstof meer hebben", zegt Daniel O'Shaughnessy, de systeemingenieur van de missie.
De resultaten van de verkenningsmissie van de Messenger worden alvast als positief geëvalueerd. "Voor het eerst in de geschiedenis hebben we een goede kennis van Mercurius, die een fascinerende planeet in ons zonnestelsel blijkt te zijn", zo zegt John Grunsfeld, directeur van de wetenschappelijke missies bij NASA.
De in 2004 gelanceerde Messenger bevindt zich al sinds maart 2011 in een baan rond Mercurius. De missie zou aanvankelijk een jaar in beslag nemen, maar werd twee keer verlengd, om uiteindelijk meer dan vier jaar te duren. Op basis van de observaties van de sonde zijn wetenschappers tot de hypothese gekomen dat er overvloedig ijs aanwezig is op Mercurius, nochtans de planeet die het dichtst bij de zon staat. Rond de polen van de planeet zijn er namelijk gebieden die nooit de zon zien en waar het erg koud is.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Laag aan de ZW hemel staat iets ter grootte van een ster, maar hij geeft allerlei kleuren..erg maf..weet iemand wat het is?
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
waarschijnlijk Venusquote:
Laag aan de ZW hemel staat iets ter grootte van een ster, maar hij geeft allerlei kleuren..erg maf..weet iemand wat het is?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-04-2015
Planetenstelsel HR 8799 is 'grote broer' van ons zonnestelsel
Opname van het planetenstelsel van de ster HR 8799, gemaakt met de Large Binocular Telescope op een golflengte van ca. 4 micrometer.
Het planetenstelsel van de ster HR 8799, op ca. 130 lichtjaar afstand van de aarde, lijkt op een uitvergrote versie van ons eigen zonnestelsel. Dat concluderen sterrenkundigen op basis van nieuwe infraroodwaarnemingen op een golflengte van 3,8 micrometer, verricht met de Large Binocular Telescope (LBT) in Arziona. De metingen zijn verricht in het kader van het LEECH-programma (LBT Exozodi Exoplanet Common Hunt), en zijn vandaag gepubliceerd in Astronomy & Astrophysics.
Al in 2008 werden er drie reuzenplaneten ontdekt in een baan rond HR 8799, een ster die pas ca. 30 miljoen jaar oud is. In 2010 werd een vierde planeet gevonden. De planeten draaien op zeer grote afstand rond hun moederster. Uit de nieuwe waarnemingen blijkt dat de vier planeten onderlinge baaneresonanties vertonen, waarbij de omlooptijden van twee 'buurplaneten' steeds een factor twee verschillen.
Als zich binnen de baan van de binnenste planeet nóg een reuzenplaneet zou bevinden in een soortgelijke baanresonantie, zou hij met de LBT waargenomen zijn. Vermoedelijk bevat het stelsel dus slechts vier reuzenplaneten. Op kleinere afstand van de ster zouden wel kleinere planeten kunnen voorkomen. De architectuur van het planetenstelsel van HR 8799 lijkt dus mogelijk veel op die van ons eigen zonnestelsel: vier reuzenplaneten in de buitendelen, en kleinere planeten dichter bij de ster. Het stelsel van HR 8799 is alleen veel groter. (GS)
(allesoversterrenunde)
Planetenstelsel HR 8799 is 'grote broer' van ons zonnestelsel
Opname van het planetenstelsel van de ster HR 8799, gemaakt met de Large Binocular Telescope op een golflengte van ca. 4 micrometer.
Het planetenstelsel van de ster HR 8799, op ca. 130 lichtjaar afstand van de aarde, lijkt op een uitvergrote versie van ons eigen zonnestelsel. Dat concluderen sterrenkundigen op basis van nieuwe infraroodwaarnemingen op een golflengte van 3,8 micrometer, verricht met de Large Binocular Telescope (LBT) in Arziona. De metingen zijn verricht in het kader van het LEECH-programma (LBT Exozodi Exoplanet Common Hunt), en zijn vandaag gepubliceerd in Astronomy & Astrophysics.
Al in 2008 werden er drie reuzenplaneten ontdekt in een baan rond HR 8799, een ster die pas ca. 30 miljoen jaar oud is. In 2010 werd een vierde planeet gevonden. De planeten draaien op zeer grote afstand rond hun moederster. Uit de nieuwe waarnemingen blijkt dat de vier planeten onderlinge baaneresonanties vertonen, waarbij de omlooptijden van twee 'buurplaneten' steeds een factor twee verschillen.
Als zich binnen de baan van de binnenste planeet nóg een reuzenplaneet zou bevinden in een soortgelijke baanresonantie, zou hij met de LBT waargenomen zijn. Vermoedelijk bevat het stelsel dus slechts vier reuzenplaneten. Op kleinere afstand van de ster zouden wel kleinere planeten kunnen voorkomen. De architectuur van het planetenstelsel van HR 8799 lijkt dus mogelijk veel op die van ons eigen zonnestelsel: vier reuzenplaneten in de buitendelen, en kleinere planeten dichter bij de ster. Het stelsel van HR 8799 is alleen veel groter. (GS)
(allesoversterrenunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Venus is volgens mij een stuk groter. En hij werd echt groen, wit, blauw, rood enzoquote:
[..]
waarschijnlijk Venus
Is dat een atmosferisch iets?Heb met Google Sky Map en Star CHart geprobeerd op te zoeken, maar kon niks vinden
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
Venus is de laatste tijd iig bizar goed zichtbaar.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
dat geflikker komt idd door de atmosfeerquote:
[..]
Venus is volgens mij een stuk groter. En hij werd echt groen, wit, blauw, rood enzo
Heb met Google Sky Map en Star CHart geprobeerd op te zoeken, maar kon niks vinden
dit zijn de belangrijkste objecten die zichtbaar waren afgelopen week
MAANDAG 13 april 2015
Venus staat op 1 lijn met het Zevengesternte (rechts van de planeet) en de ster Aldebaran (links). Bekijk de groepering vanaf 22.00 uur, in het westnoordwesten.
dinsdag 14 april 2015
De reuzenplaneet Jupiter staat deze week 's avonds hoog in het zuidwesten, ongeveer halverwege Regulus in de Leeuw en Castor en Pollux in de Tweelingen. Rechtsonder Jupiter is de ster Procyon in de Kleine Hond zichtbaar.
woensdag 15 april 2015
Tijdens de ochtendschemering, rond 06.00 uur, is de afnemende maansikkel laag aan de oostzuidoostelijke hemel zichtbaar.
donderdag 16 april 2015
Het beroemde sterrenbeeld Grote Beer staat in het voorjaar 's avonds vrijwel recht boven je hoofd. De helderste sterren van de Grote Beer vormen de bekende 'Steelpan'. De zijkant van de pan wijst je de weg naar de Poolster.
vrijdag 17 april 2015
Venus vormt een platte gelijkbenige driehoek met de ster Aldebaran en het Zevengesternte, beide in het sterrenbeeld Stier. Kijk rond 22.30 uur in het westnoordwesten.
zaterdag 18 april 2015
Nieuwe Maan (20.57 uur).
zondag 19 april 2015
Als je een heel vrij uitzicht op het westnoordwesten hebt, kun je tussen 21.00 en 21.15 uur, als het nog volop schemert, op zoek gaan naar de smalle maansikkel en de planeten Mercurius en Mars. Daar heb je wel een verrekijker bij nodig.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ja, in het westen, niet? Ik denk niet dat het m was, dit ding was namelijk helemaal niet zo goed zichtbaar. Als Venus idd in het westen staat, is het 'm sowieso niet, want ik zag ze allebei tegelijk. Hij stond er niet ver vanaf, in het zuidwesten.quote:
Venus is de laatste tijd iig bizar goed zichtbaar.
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
Toch bizar, het leek wel een stoplichtquote:
[..]
dat geflikker komt idd door de atmosfeer
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
quote:
[..]
Toch bizar, het leek wel een stoplicht
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-04-2015
Virtueel NASA-instituut bundelt onderzoek naar buitenaards leven
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft een virtueel instituut in het leven geroepen voor interdisciplinair onderzoek naar bewoonbare exoplaneten en mogelijk buitenaards leven. NExSS (Nexus for Exoplanet System Science) bundelt 16 onderzoeksprogramma's van 25 wetenschappers aan verschillende instituten in de Verenigde Staten. Het gaat daarbij onder andere om spectroscopische waarnemingen van exoplaneten, om onderzoek aan biologisch interessante werelden in ons eigen zonnestelsel (zoals de Saturnusmaan Titan), aan astrobiologisch laboratoriumonderzoek, aan planetaire fysica, enzovoort. De hoop is dat met de krachtenbundeling een goede basis wordt gelegd voor de interpretatie van waarnemingen van toekomstige missies zoals de exoplanetenjager TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) en de ruimtetelescopen JWST (James Webb Space Telescope) en WFIRST (Wide-field Infrared Survey Telescope). NExSS gaat geleid worden door NASA-onderzoekers Natalie Batalha, Dawn Gelino en Anthony del Genio. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Virtueel NASA-instituut bundelt onderzoek naar buitenaards leven
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft een virtueel instituut in het leven geroepen voor interdisciplinair onderzoek naar bewoonbare exoplaneten en mogelijk buitenaards leven. NExSS (Nexus for Exoplanet System Science) bundelt 16 onderzoeksprogramma's van 25 wetenschappers aan verschillende instituten in de Verenigde Staten. Het gaat daarbij onder andere om spectroscopische waarnemingen van exoplaneten, om onderzoek aan biologisch interessante werelden in ons eigen zonnestelsel (zoals de Saturnusmaan Titan), aan astrobiologisch laboratoriumonderzoek, aan planetaire fysica, enzovoort. De hoop is dat met de krachtenbundeling een goede basis wordt gelegd voor de interpretatie van waarnemingen van toekomstige missies zoals de exoplanetenjager TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) en de ruimtetelescopen JWST (James Webb Space Telescope) en WFIRST (Wide-field Infrared Survey Telescope). NExSS gaat geleid worden door NASA-onderzoekers Natalie Batalha, Dawn Gelino en Anthony del Genio. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Planeten flikkeren niet. Planeten zijn geen punt-bronnen van licht, daarvoor staan ze te dichtbij. Een verstoring van de atmosfeer zal dus niet de gehele lichtbron bedekken, en geflikker blijft daardoor uit.quote:
[..]
dat geflikker komt idd door de atmosfeer
Planeten flikkeren niet idd. Maar als er iets flikkert, komt dat wel degelijk door de atmosfeerquote:
[..]
Planeten flikkeren niet. Planeten zijn geen punt-bronnen van licht, daarvoor staan ze te dichtbij. Een verstoring van de atmosfeer zal dus niet de gehele lichtbron bedekken, en geflikker blijft daardoor uit.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
In dit geval hoogstwaarschijnlijk Siriusquote:
[..]
Planeten flikkeren niet idd. Maar als er iets flikkert, komt dat wel degelijk door de atmosfeer
Shit, nog nooit een maanovergang gezien op Jupiter.quote:
05-02-2015
Hubble ‘filmt’ drievoudige maanovergang bij Jupiter
[ afbeelding ]
BEGIN (links) en einde van de drievoudige maanovergang bij Jupiter, die op 23 januari 2015 plaatsvond. (NASA, ESA, Hubble Heritage TEAM )
In de nacht van 23 op 24 januari jl. trokken drie van de vier grootste Jupitermanen voor hun planeet LANGS: EUROPA, Callisto en Io. De Hubble-ruimtetelescoop heeft het verloop van deze bijzondere gebeurtenis vastgelegd. Van het schouwspel is ook een korte video gemaakt
De vier grootste manen van Jupiter zijn aan het BEGIN van de zeventiende eeuw ontdekt door de Italiaanse wetenschapper Galileo Galilei. Ze hebben omlooptijden variërend van 2 tot 17 dagen, wat betekent dat er nogal eens een maan voor Jupiter langs schuift. Ook twee manen tegelijk komt vrij vaak voor. Maar drie maanovergangen tegelijk is een zeldzaamheid: dat gebeurt maar één of twee keer in de tien jaar. (Vier tegelijk is niet mogelijk.)
Tijdens zo’n overgang werpen de Jupitermanen hun schaduw op het wolkendek van de planeet. Deze donkere schaduwen zijn gemakkelijker waarneembaar dan de manen zelf. (EE)
(allesoversterrenkunde)
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
23-04-2015
Hubble Ruimtetelescoop viert 25ste verjaardag met video
video Het is een kwarteeuw geleden dat het Amerikaanse ruimteveer Discovery de Hubble-Ruimtelescoop (HST) heeft uitgezet en dat is met een video over een sterrencluster gevierd, zo hebben het Amerikaanse en het Europese Ruimtevaartbureau NASA en ESA vandaag bekendgemaakt.
De HST, die door NASA en ESA werd ontwikkeld, zorgde voor een revolutie in de astronomie. Met een video van de sterrencluster Westerlund 2 vieren beide ruimtevaartbureaus de lancering van de Hubble, genoemd naar astronoom Edwin Hubble, de vader van de theorie over de uitdijing van het heelal.
Kort na uitzetting bleek de hoofdspiegel van de Hubble slecht geslepen. Tijdens een eerste servicemissie werd dit in december 1993 verholpen door de telescoop een "bril" te geven.
Ook Belgische astronomen hebben met de Hubble gewerkt.
De opvolger van de succesrijke kijker, de James Webb telescoop, heeft jaren vertraging opgelopen en is nog steeds niet in de ruimte.
(HLN)
Hubble Ruimtetelescoop viert 25ste verjaardag met video
video Het is een kwarteeuw geleden dat het Amerikaanse ruimteveer Discovery de Hubble-Ruimtelescoop (HST) heeft uitgezet en dat is met een video over een sterrencluster gevierd, zo hebben het Amerikaanse en het Europese Ruimtevaartbureau NASA en ESA vandaag bekendgemaakt.
De HST, die door NASA en ESA werd ontwikkeld, zorgde voor een revolutie in de astronomie. Met een video van de sterrencluster Westerlund 2 vieren beide ruimtevaartbureaus de lancering van de Hubble, genoemd naar astronoom Edwin Hubble, de vader van de theorie over de uitdijing van het heelal.
Kort na uitzetting bleek de hoofdspiegel van de Hubble slecht geslepen. Tijdens een eerste servicemissie werd dit in december 1993 verholpen door de telescoop een "bril" te geven.
Ook Belgische astronomen hebben met de Hubble gewerkt.
De opvolger van de succesrijke kijker, de James Webb telescoop, heeft jaren vertraging opgelopen en is nog steeds niet in de ruimte.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hoeveel lichtjaar per jaar dij het helaas eigenlijk uit? Van het ene eind naar het andere?
En aangezien het steeds sneller gaat, hoeveel komt er dan per per jaar?
En aangezien het steeds sneller gaat, hoeveel komt er dan per per jaar?
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
Leer eens Nederlands man.quote:
Hoeveel lichtjaar per jaar dij het helaas eigenlijk uit? Van het ene eind naar het andere?
En aangezien het steeds sneller gaat, hoeveel komt er dan per per jaar?
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Maar goed, ik weet helaas geen antwoord op je vraag, ik weet alleen dat de ruimte an sich niet toeneemt.
Vanavond aan het worstelen met een 11,5 cm Newton, een oudje..... Wel een mooie nacht.
Vanavond aan het worstelen met een 11,5 cm Newton, een oudje..... Wel een mooie nacht.
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Welkomquote:
Op
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Goeie vraag!quote:
Hoeveel lichtjaar per jaar dij het helaas eigenlijk uit? Van het ene eind naar het andere?
En aangezien het steeds sneller gaat, hoeveel komt er dan per per jaar?
De snelheid waarmee het heelal uitdijt is 74.3+/- 2.1 Km/sec/megaparsec (1 megaparsec is ong. 3 miljoen lichtjaar)
Nu dit nog vertalen naar het hele heelal... later meer
quote:
Hoeveel lichtjaar per jaar dij het helaas eigenlijk uit? Van het ene eind naar het andere?
En aangezien het steeds sneller gaat, hoeveel komt er dan per per jaar?
quote:
[..]
Goeie vraag!
De snelheid waarmee het heelal uitdijt is 74.3+/- 2.1 Km/sec/megaparsec (1 megaparsec is ong. 3 miljoen lichtjaar)
Nu dit nog vertalen naar het hele heelal... later meer
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Er is iets raars mee. Over miljarden zullen "wij" veel minder sterrenstelsels aan de hemel zien, maar de ruimte verandert in wezen niet.
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Het eerste klopt idd. Maar wat bedoel je met 'de ruimte verandert in wezen niet'?quote:
Er is iets raars mee. Over miljarden zullen "wij" veel minder sterrenstelsels aan de hemel zien, maar de ruimte verandert in wezen niet.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-04-2015
Water ontstond mogelijk al binnen één miljard jaar na de oerknal
Kort na de oerknal kwam er mogelijk al waterdamp voor in compacte wolken van gas en stof zoals deze 'Bok-globulen' in een moleculaire wolk. (NASA/ESA/Hubble Heritage Team)
Theoretisch onderzoek van astronomen aan het Harvard-Smithsonian Center for Astrophsycis lijkt uit te wijzen dat het heelal al veel waterdamp bevatte toen het nog slechts één miljard jaar oud was. De nieuwe resultaten worden gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters.
Watermoleculen bestaan uit twee waterstofatomen en één zuurstofatoom. Direct na de oerknal bestond het heelal vrijwel volledig uit waterstof en helium; zuurstof werd pas later gevormd in het inwendige van sterren, en kwam via supernova-explosies in de interstellaire ruimte terecht.
Toch ontdekten de onderzoekers dat er één miljard jaar na de oerknal in compacte wolken van gas en stof al vrij snel evenveel waterdamp gevormd kon worden als tegenwoordig, ook al bevatte de interstellaire materie indertijd veel minder zware elementen zoals zuurstof.
Uit de theoretische modelberekeningen volgt dat watermoleculen (in gasvorm) vrij eenvoudig kunnen ontstaan bij temperaturen van ca. dertig graden Celsius. Die relatief hoge temperaturen kwamen lang geleden op veel plaatsen voor, omdat het hele heelal toen nog warmer was en gaswolken minder efficiënt konden afkoelen.
De onderzoekers benadrukken dat hun werk alleen betrekking heeft op waterdamp in moleculaire wolken waaruit later nieuwe generaties sterren kunnen ontstaan. Onbekend is of er ook toen al veel water in ijsvorm voorkwam, en welk deel van het water uiteindelijk terecht kon komen in de eerste generatie planeten. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Water ontstond mogelijk al binnen één miljard jaar na de oerknal
Kort na de oerknal kwam er mogelijk al waterdamp voor in compacte wolken van gas en stof zoals deze 'Bok-globulen' in een moleculaire wolk. (NASA/ESA/Hubble Heritage Team)
Theoretisch onderzoek van astronomen aan het Harvard-Smithsonian Center for Astrophsycis lijkt uit te wijzen dat het heelal al veel waterdamp bevatte toen het nog slechts één miljard jaar oud was. De nieuwe resultaten worden gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters.
Watermoleculen bestaan uit twee waterstofatomen en één zuurstofatoom. Direct na de oerknal bestond het heelal vrijwel volledig uit waterstof en helium; zuurstof werd pas later gevormd in het inwendige van sterren, en kwam via supernova-explosies in de interstellaire ruimte terecht.
Toch ontdekten de onderzoekers dat er één miljard jaar na de oerknal in compacte wolken van gas en stof al vrij snel evenveel waterdamp gevormd kon worden als tegenwoordig, ook al bevatte de interstellaire materie indertijd veel minder zware elementen zoals zuurstof.
Uit de theoretische modelberekeningen volgt dat watermoleculen (in gasvorm) vrij eenvoudig kunnen ontstaan bij temperaturen van ca. dertig graden Celsius. Die relatief hoge temperaturen kwamen lang geleden op veel plaatsen voor, omdat het hele heelal toen nog warmer was en gaswolken minder efficiënt konden afkoelen.
De onderzoekers benadrukken dat hun werk alleen betrekking heeft op waterdamp in moleculaire wolken waaruit later nieuwe generaties sterren kunnen ontstaan. Onbekend is of er ook toen al veel water in ijsvorm voorkwam, en welk deel van het water uiteindelijk terecht kon komen in de eerste generatie planeten. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-04-2015
Astronomen vinden 'missing link' tussen supernova's en gammaflitsen
Impressie van een gammaflits.
Met de Amerikaanse Very Large Array-radiotelescoop is een 'missing link' gevonden tussen 'gewone' supernova-explosies en gammaflitsen. De nieuwe resultaten worden gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
Supernova's zijn explosies van zware sterren die aan het eind van hun leven zijn gekomen. De kern van de ster stort ineen tot een neutronenster of een zwart gat; de buitenlagen van de ster worden de ruimte in geblazen, in een min of meer bolvormige schil.
In sommige gevallen ontstaat er rond het centrale compacte object een snel roterende accretieschijf, en worden eleketrisch geladen deeltjes met bijna de lichtsnelheid weggeschoten in twee tegenovergesteld gerichte 'jets'. Bij de wisselwerking tussen die jets en de omringende interstellaire materie wordt energierijke gammastraling opgewekt; wanneer een van de jets min of meer op de aarde is gericht, zien we een zogeheten gammaflits.
Uit de metingen aan supernova 2012ap blijkt dat er wel sprake was van jets die met bijna de lichtsnelheid bewogen, maar dat er toch geen gammaflits werd waargenomen, ook al werden de jets sterk afgeremd door de omringende materie.
Hoewel veel details nog onduidelijk zijn, lijkt het erop dat er verschillende tussenvormen bestaan tussen gewone supernova's en gammaflitsen. Daarbij is het niet alleen van belang of er daadwerkelijk een accretieschijf (met bijbehorende jets) wordt gevormd, maar ook hoe zwaar de deeltjes zijn die in de jet worden weggeschoten. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Astronomen vinden 'missing link' tussen supernova's en gammaflitsen
Impressie van een gammaflits.
Met de Amerikaanse Very Large Array-radiotelescoop is een 'missing link' gevonden tussen 'gewone' supernova-explosies en gammaflitsen. De nieuwe resultaten worden gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
Supernova's zijn explosies van zware sterren die aan het eind van hun leven zijn gekomen. De kern van de ster stort ineen tot een neutronenster of een zwart gat; de buitenlagen van de ster worden de ruimte in geblazen, in een min of meer bolvormige schil.
In sommige gevallen ontstaat er rond het centrale compacte object een snel roterende accretieschijf, en worden eleketrisch geladen deeltjes met bijna de lichtsnelheid weggeschoten in twee tegenovergesteld gerichte 'jets'. Bij de wisselwerking tussen die jets en de omringende interstellaire materie wordt energierijke gammastraling opgewekt; wanneer een van de jets min of meer op de aarde is gericht, zien we een zogeheten gammaflits.
Uit de metingen aan supernova 2012ap blijkt dat er wel sprake was van jets die met bijna de lichtsnelheid bewogen, maar dat er toch geen gammaflits werd waargenomen, ook al werden de jets sterk afgeremd door de omringende materie.
Hoewel veel details nog onduidelijk zijn, lijkt het erop dat er verschillende tussenvormen bestaan tussen gewone supernova's en gammaflitsen. Daarbij is het niet alleen van belang of er daadwerkelijk een accretieschijf (met bijbehorende jets) wordt gevormd, maar ook hoe zwaar de deeltjes zijn die in de jet worden weggeschoten. (GS)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dat hoorde ik in een serie op National Geographic.quote:
[..]
Het eerste klopt idd. Maar wat bedoel je met 'de ruimte verandert in wezen niet'?
[ Bericht 0% gewijzigd door Sigaartje op 29-04-2015 19:26:51 ]
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
-
[ Bericht 100% gewijzigd door Sigaartje op 29-04-2015 19:26:43 ]
[ Bericht 100% gewijzigd door Sigaartje op 29-04-2015 19:26:43 ]
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
De ruimte verandert voor zover ik weet juist wel. Die zet namelijk uit.quote:
[..]
Dat hoorde ik in een serie op National Geographic.
Over miljarden? Leer eens Nederlands! Nooit anderen gaan verbeteren en dan zelf ook in gebreke blijven, dodelijk.quote:Er is iets raars mee. Over miljarden zullen "wij" veel minder sterrenstelsels aan de hemel zien
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
Nu weet ik nog niet wat ermee bedoeld wordtquote:
[..]
Dat hoorde ik in een serie op National Geographic.
MSs heb je het verkeerd verstaan, of is het in een bepaalde context.
Maar over t algemeen verandert de ruimte natuurlijk wel. Zoals Parafernalia al aangeeft, ruimte rekt uit, het is een soort 'stretch'
Anders zouden we in een statisch heelal leven.
Je moet bedenken dat bij de Big Bang de ruimte is gaan uitrekken, nu nog steeds en het blijft versnellen. big bang is ook een beetje ongelukkige naam. Beter zou zijn: the everywhere stretch
Dit korte filmpje van 5 min legt t heel goed uit
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
The MESSENGER Spacecraft Has Crashed Into Mercury
April 30, 2015 | by Caroline Reid
Scientists say a final, fond farewell to the intrepid space probe, MESSENGER (MErcury Surface, Space ENvironment, GEochemistry, and Ranging) as it crashes into Mercury. This probe was launched in 2006 with the goal of collecting in-depth data on the first planet from the sun. The valiant spacecraft has far outlived its original expected lifespan of one year. Having collected an additional four years worth of data, scientists were able to uncover the secrets of Mercury in more detail than ever before.
MESSENGER arrived at Mercury in 2011 and since then has completed over 3,000 orbits of the planet. Mercury’s orbit around the sun is very elliptical, and it’s been tough to keep MESSENGER’s trajectory up for so long.
"Pretty much all the instruments are still doing great, so that makes it a little harder for the craft," Jim Raines, a MESSENGER instrument scientist, told the BBC. The mission was always constrained by the amount of fuel needed to maintain such a difficult elliptical orbit—which ran out on April 24, 2015, thus signaling MESSENGER’s final countdown.
The final landing site will be on the side of Mercury closest to the sun. This means that we will never be able to contact MESSENGER again and will probably lose around 1,000 images of Mercury in the process.
The crater that will be produced in the aftermath of the crash is predicted to be around 16 meters (52 feet) wide. The impact of the three-meter-wide (10-foot-wide) spacecraft will be so powerful because Mercury has no substantial atmosphere to speak of. Space debris that falls through Earth’s atmosphere slows down as it burns up, often disintegrating before reaching the surface. On Mercury, MESSENGER will barely slow down and will impact at a speed of 3.91 kilometers per second (8,750 miles/hour).
Earlier this month, mission scientists released fresh images that superimposed years of spectrometry data about the chemistry of the planet's surface, illustrated in different colors, onto black-and-white images built up from thousands of smaller photos.
Even though this is a nostalgic time for scientists, it’s also a time to celebrate MESSENGER’s incredible contributions to space exploration. It has gathered 250,000 images of Mercury and ten terabytes worth of scientific measurements for scientists to sift through. It found evidence for the existence of water ice in the shadows of Mercury’s craters where the sun never shines and discovered that the magnetic field of Mercury is oddly off-center. There was skepticism that MESSENGER would even make it to Mercury, let alone orbit the planet for four years.
Jim Raines added: "To be honest, I've seen this day coming for a long time and it's just one of these things that I've not been looking forward to. I'm really going to be sad to see it go."
Bron: http://www.iflscience.com(...)r-it-crashes-mercury
April 30, 2015 | by Caroline Reid
Scientists say a final, fond farewell to the intrepid space probe, MESSENGER (MErcury Surface, Space ENvironment, GEochemistry, and Ranging) as it crashes into Mercury. This probe was launched in 2006 with the goal of collecting in-depth data on the first planet from the sun. The valiant spacecraft has far outlived its original expected lifespan of one year. Having collected an additional four years worth of data, scientists were able to uncover the secrets of Mercury in more detail than ever before.
MESSENGER arrived at Mercury in 2011 and since then has completed over 3,000 orbits of the planet. Mercury’s orbit around the sun is very elliptical, and it’s been tough to keep MESSENGER’s trajectory up for so long.
"Pretty much all the instruments are still doing great, so that makes it a little harder for the craft," Jim Raines, a MESSENGER instrument scientist, told the BBC. The mission was always constrained by the amount of fuel needed to maintain such a difficult elliptical orbit—which ran out on April 24, 2015, thus signaling MESSENGER’s final countdown.
The final landing site will be on the side of Mercury closest to the sun. This means that we will never be able to contact MESSENGER again and will probably lose around 1,000 images of Mercury in the process.
The crater that will be produced in the aftermath of the crash is predicted to be around 16 meters (52 feet) wide. The impact of the three-meter-wide (10-foot-wide) spacecraft will be so powerful because Mercury has no substantial atmosphere to speak of. Space debris that falls through Earth’s atmosphere slows down as it burns up, often disintegrating before reaching the surface. On Mercury, MESSENGER will barely slow down and will impact at a speed of 3.91 kilometers per second (8,750 miles/hour).
Earlier this month, mission scientists released fresh images that superimposed years of spectrometry data about the chemistry of the planet's surface, illustrated in different colors, onto black-and-white images built up from thousands of smaller photos.
Even though this is a nostalgic time for scientists, it’s also a time to celebrate MESSENGER’s incredible contributions to space exploration. It has gathered 250,000 images of Mercury and ten terabytes worth of scientific measurements for scientists to sift through. It found evidence for the existence of water ice in the shadows of Mercury’s craters where the sun never shines and discovered that the magnetic field of Mercury is oddly off-center. There was skepticism that MESSENGER would even make it to Mercury, let alone orbit the planet for four years.
Jim Raines added: "To be honest, I've seen this day coming for a long time and it's just one of these things that I've not been looking forward to. I'm really going to be sad to see it go."
Bron: http://www.iflscience.com(...)r-it-crashes-mercury
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Ik weet het eerlijk gezegd ook niet echt, ik las ook zoiets in mijn lijfblad, de Astronomy, ik moet het even uitzoeken. Vannacht trouwens helder, ik ga met het ondergeschoven kindje aan de gang, de 11 en een half. Ik ga hem straks buiten zetten om hem af te laten koelen.quote:
[..]
Nu weet ik nog niet wat ermee bedoeld wordt
MSs heb je het verkeerd verstaan, of is het in een bepaalde context.
Maar over t algemeen verandert de ruimte natuurlijk wel. Zoals Parafernalia al aangeeft, ruimte rekt uit, het is een soort 'stretch'
Anders zouden we in een statisch heelal leven.
Je moet bedenken dat bij de Big Bang de ruimte is gaan uitrekken, nu nog steeds en het blijft versnellen. big bang is ook een beetje ongelukkige naam. Beter zou zijn: the everywhere stretch
Dit korte filmpje van 5 min legt t heel goed uit
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Wetenschappers ontdekken mogelijk oudste sterrenstelsel ooit
Nederlandse en Amerikaanse wetenschappers hebben mogelijk het oudste sterrenstelsel ooit gevonden. Ze zagen licht dat meer dan 13 miljard jaar geleden is uitgezonden en nu pas de aarde bereikt.
Ter illustratie: licht legt per seconde een afstand van bijna 300.000 kilometer af. De ontdekking is dinsdag bekendgemaakt.
Het stelsel heeft de naam EGS-zs8-1 gekregen. Omdat het toen nog jong was, ontstaan er heel veel nieuwe sterren. Het tempo ligt ongeveer tachtig keer zo hoog als bij onze Melkweg.
Ten tijde van EGS-zs8-1 was het heelal pas 650 miljoen jaar oud. Er zijn eerder ook een paar sterrenstelsels uit die begintijd gevonden. De onderzoekers noemen dat "stukjes van de puzzel hoe de eerste sterrenstelsels zijn ontstaan".
In de periode van EGS-zs8-1 onderging het heelal een cruciale verandering. Waterstof, het meest voorkomende element, kreeg een andere 'vingerafdruk'. Daardoor kon het heelal zich ontwikkelen tot wat we vandaag de dag overal zien.
Dark Ages
Door zulke oeroude stelsels te bestuderen, kunnen wetenschappers dus begrijpen hoe het universum nu in elkaar zit. Maar hoe verder de astronomen terugkijken, hoe moeilijker dat wordt. Kort na de oerknal was het heelal namelijk een ondoorzichtige wolk, die het licht tegenhield. Dit worden de 'dark ages' genoemd.
Het onderzoek krijgt een duw in de rug als over een paar jaar een nieuwe ruimtetelescoop wordt gelanceerd, de James Webb. Die kan verder terugkijken in de geschiedenis dan zijn voorgangers, zoals de Hubble en de Spitzer, die bij het Nederlands-Amerikaanse onderzoek zijn gebruikt
bron
[ Bericht 8% gewijzigd door k3vil op 08-05-2015 09:02:37 ]
Iemand? tl;dr of te onzinnig of..?quote:
Hm, zat wat te denken, kon zo 123 niet vinden of er eerder onderzoek naar is (vast wel). Maar klopt de volgende gedachtengang?:
Stel, je lanceert vandaag een ruimtesonde die de aarde filmt en die deze opname tegelijkertijd ook projecteert op een scherm. Je stuurt deze sonde met lichtsnelheid naar een afstand op 1 lichtjaar. Vanaf aarde film je de projectie van de sonde.
Dus bij t=0 is het Od, waarbij O de aarde met camera is en d de sonde met projectiescherm (o-stukje de camera, bovenste stukje van de d het projectiescherm). Het elkaar filmen is realtime en op dit moment 'zien' beiden tegelijk hetzelfde.
bij t=1 dan als volgt:
O---------d--------d
Waarbij de schuingedrukte d in het midden de sonde na een half jaar is.
Op aarde is het nu 22-3-2016, de sonde is een jaar onderweg. Maar op deze datum ziet de camera op aarde de beelden van dat de sonde halverwege was. Half jaar reizen, en half jaar terugreis photonen van projectie. De sonde zelf is inmiddels op z'n eindbestemming.
Doordat de sonde reist met snelheid van het licht, blijft ie de aarde als één stilstaand frame zien. Tot het bereiken van de bestemming ziet de sonde dus enkel dat ene frame van 22-03-2015 en de camera op aarde ziet in 2016 dus ook datzelfde ene frame van toen de sonde halverwege was.
t=2:
O-----------------------d
De sonde is nu een jaar op dezelfde plek aan het filmen. Het is op aarde nu 22-3-2017. De sonde kreeg vanaf bereiken bestemming de fotonen vanaf aarde binnen en heeft het afgelopen jaar de aarde opgenomen zoals ie tussen 22-3-2015 en 22-3-2016 was. Op dit moment, exact 2 jaar na lancering, ziet de camera op aarde echter nog steeds alleen dat ene frame van 22-3-2015 terug. Want dat is alles wat de sonde nog zag t/m exact een jaar na lancering en het bereiken van de bestemming + een jaar voor de fotonen komen tot camera op aarde.
t=2.5
O---------[d--------
De sonde keert met lichtsnelheid weer terug naar aarde en is na een half jaar halverwege. Het is 22-9-2017 op aarde. De sonde neemt nog steeds op en projecteert nog steeds. De sonde ziet op dit moment de aarde zoals ie was op 22-3-2017. Dat betekent dus dat de sonde in een half jaar, een geheel jaar van aarde heeft opgenomen (22-3-2016 - 22-3-2017). De camera op aarde ziet nu ook 22-3-2017 terug. De camera op aarde neemt dus in een half jaar maar liefst 2 jaar op. (22-3-2015 (zie t=2) - 22-3-2017). Mensen die dus op aarde naar de opname van de aardse camera keken 'realtime' zagen 'realtime' de afgelopen 2 jaar 4 keer zo snel voorbij vliegen.
t=3
Od
De sonde is terug op aarde. Het is nu 22-3-2018. De sonde heeft in afgelopen half jaar weer een jaar opgenomen. De camera en de sonde projecteren weer tegelijk hetzelfde beeld, die van 22-3-2018. In dit half jaar heeft de camera op aarde dus één historisch jaar vastgelegd. Gemiddeld 2 keer zo snel ipv 4 keer.
In de volledige 3 jaar zag men op aarde dus 2 jaar lang een stilstaand beeld, en vervolgens zag men in het derde jaar de volledige 3 jaar versneld voorbij komen, waarbij het eerste half jaar sneller ging dan het tweede.
-----
Klopt het bovenstaande? En hoe ziet de curve er dan uit van de verhoogde snelheid van laatste jaar voor de camera op aarde? Is dat lineair?
Dit soort principes zullen vast al tientallen jaren geleden onderzocht zijn maar was nu even eigen brainfart.
eehmmmmquote:
[ afbeelding ]
Wetenschappers ontdekken mogelijk oudste sterrenstelsel ooit
Nederlandse en Amerikaanse wetenschappers hebben mogelijk het oudste sterrenstelsel ooit gevonden. Ze zagen licht dat meer dan 13 miljard jaar geleden is uitgezonden en nu pas de aarde bereikt.
Ter illustratie: licht legt per seconde een afstand van bijna 300.000 kilometer af. De ontdekking is dinsdag bekendgemaakt.
Het stelsel heeft de naam EGS-zs8-1 gekregen. Omdat het toen nog jong was, ontstaan er heel veel nieuwe sterren. Het tempo ligt ongeveer tachtig keer zo hoog als bij onze Melkweg.
Ten tijde van EGS-zs8-1 was het heelal pas 650 miljoen jaar oud. Er zijn eerder ook een paar sterrenstelsels uit die begintijd gevonden. De onderzoekers noemen dat "stukjes van de puzzel hoe de eerste sterrenstelsels zijn ontstaan".
In de periode van EGS-zs8-1 onderging het heelal een cruciale verandering. Waterstof, het meest voorkomende element, kreeg een andere 'vingerafdruk'. Daardoor kon het heelal zich ontwikkelen tot wat we vandaag de dag overal zien.
Dark Ages
Door zulke oeroude stelsels te bestuderen, kunnen wetenschappers dus begrijpen hoe het universum nu in elkaar zit. Maar hoe verder de astronomen terugkijken, hoe moeilijker dat wordt. Kort na de oerknal was het heelal namelijk een ondoorzichtige wolk, die het licht tegenhield. Dit worden de 'dark ages' genoemd.
Het onderzoek krijgt een duw in de rug als over een paar jaar een nieuwe ruimtetelescoop wordt gelanceerd, de James Webb. Die kan verder terugkijken in de geschiedenis dan zijn voorgangers, zoals de Hubble en de Spitzer, die bij het Nederlands-Amerikaanse onderzoek zijn gebruikt
bron
waar slaat die foto op???
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Om het interessanter te maken voor de lezers.quote:
Op
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Ik denk dat de lezers hier donders goed weten waar het over gaat en dat ze nog veeeel beter weten dat dat clashing stelsel niet het stelsel is waar het artikel over gaat....quote:
[..]
Om het interessanter te maken voor de lezers.
Ergerlijk vind ik dit. Zo houd je mensen dom.
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Tja... Het artikel "moet zich verkopen". Dus word er een leuk plaatje erbij gegooid.quote:
[..]
Ik denk dat de lezers hier donders goed weten waar het over gaat en dat ze nog veeeel beter weten dat dat clashing stelsel niet het stelsel is waar het artikel over gaat....
Ergerlijk vind ik dit. Zo houd je mensen dom.
Net zoals ze weleens hele mooie plaatjes op een doos van een telescope zetten
wat je in werkelijkheid NOOIT met het blote oog kunt zien.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
haha jullie hebben gelijk, ik had het er ook gewoon blind aan toegevoegd
ik heb het plaatje vervangen nu
ik heb het plaatje vervangen nu
Ik moet ervoor zorgen dat Android niet mijn achtergrond service stopt. Kan ik dat doen met astronomie?
Ik shuffel je woorden naar een hoogtepunt.
Dat is de goeie!quote:
haha jullie hebben gelijk, ik had het er ook gewoon blind aan toegevoegd
ik heb het plaatje vervangen nu
Maar nu zie ik ook waarom je dat andere plaatje had: die staat op NU.NL, sukkels.
Ik zie het ook vaak in de Metro bij sterrenkunde-artikeltjes, dan zie ik foto's van objecten die helemaal niets met het onderwerp hebben te maken.
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
11-05-2015
Melkweg kan Andromedastelsel mogelijk al aanraken
Wetenschappers hebben ontdekt dat de halo van het nabijgelegen Andromedastelsel veel omvangrijker is dan gedacht. Als ook de halo van onze Melkweg zo groot is, raken de sterrenstelsels elkaar mogelijk reeds aan!
“Halo’s zijn de gasachtige atmosferen van sterrenstelsels,” vertelt onderzoeker Nicolas Lehner. “De eigenschappen van deze halo’s bepalen – volgens onze modellen over hoe sterrenstelsels tot stand komen – de snelheid waarmee sterren in een sterrenstelsel geboren worden.” Lehner en zijn collega’s hebben nu – met behulp van de Hubble-telescoop – ontdekt dat de halo van het Andromedastelsel veel omvangrijker is dan gedacht.
Omvangrijker
De halo is zo’n zes keer groter dan werd aangenomen en heeft een massa die 1000 keer groter is dan eerder gedacht werd. De halo reikt tot zo’n miljoen lichtjaar afstand van het Andromedastelsel. De afstand tussen het Andromedastelsel en onze Melkweg bedraagt ongeveer 2,5 miljoen lichtjaar. De halo van het Andromedastelsel reikt dus tot bijna halverwege.
Zo bepaalden onderzoekers de omvang van de halo van het Andromedastelsel. Afbeelding: NASA / ESA / A. Feild (STScl).
Methodiek
Om de halo van het Andromedastelsel te bestuderen, keken de onderzoekers hoe het gas in de halo het licht van objecten die achter het stelsel lagen, veranderde. De onderzoekers richtten zich op het licht van quasars. “Wanneer het licht van de quasars richting Hubble reist zal het gas van de halo een deel van het licht absorberen,” vertelt onderzoeker J. Christopher Howk. “Door de afname in helderheid te meten, kunnen we vertellen hoeveel gas er in de halo te vinden is.” En dat blijkt dus vele malen meer te zijn dan gedacht werd.
Onderzoekers vragen zich af of ook onze Melkweg – in veel opzichten het tweelingbroertje van het Andromedastelsel – over zo’n omvangrijke halo beschikt. Helaas zullen we daar niet zo snel achterkomen: omdat ze onszelf in de Melkweg bevinden, kunnen we de halo rond ons sterrenstelsel niet zien. Als de Melkweg over net zo’n omvangrijke halo beschikt als het Andromedastelsel zou dat kunnen betekenen dat de twee stelsels elkaar middels hun halo’s reeds aan kunnen raken. Maar zelfs als de Melkweg een kleinere halo heeft, zal er uiteindelijk contact komen tussen ons sterrenstelsel en het Andromedastelsel: de twee zijn namelijk gedoemd om met elkaar in botsing te komen.
(scientias.nl)
Melkweg kan Andromedastelsel mogelijk al aanraken
Wetenschappers hebben ontdekt dat de halo van het nabijgelegen Andromedastelsel veel omvangrijker is dan gedacht. Als ook de halo van onze Melkweg zo groot is, raken de sterrenstelsels elkaar mogelijk reeds aan!
“Halo’s zijn de gasachtige atmosferen van sterrenstelsels,” vertelt onderzoeker Nicolas Lehner. “De eigenschappen van deze halo’s bepalen – volgens onze modellen over hoe sterrenstelsels tot stand komen – de snelheid waarmee sterren in een sterrenstelsel geboren worden.” Lehner en zijn collega’s hebben nu – met behulp van de Hubble-telescoop – ontdekt dat de halo van het Andromedastelsel veel omvangrijker is dan gedacht.
Omvangrijker
De halo is zo’n zes keer groter dan werd aangenomen en heeft een massa die 1000 keer groter is dan eerder gedacht werd. De halo reikt tot zo’n miljoen lichtjaar afstand van het Andromedastelsel. De afstand tussen het Andromedastelsel en onze Melkweg bedraagt ongeveer 2,5 miljoen lichtjaar. De halo van het Andromedastelsel reikt dus tot bijna halverwege.
Zo bepaalden onderzoekers de omvang van de halo van het Andromedastelsel. Afbeelding: NASA / ESA / A. Feild (STScl).
Methodiek
Om de halo van het Andromedastelsel te bestuderen, keken de onderzoekers hoe het gas in de halo het licht van objecten die achter het stelsel lagen, veranderde. De onderzoekers richtten zich op het licht van quasars. “Wanneer het licht van de quasars richting Hubble reist zal het gas van de halo een deel van het licht absorberen,” vertelt onderzoeker J. Christopher Howk. “Door de afname in helderheid te meten, kunnen we vertellen hoeveel gas er in de halo te vinden is.” En dat blijkt dus vele malen meer te zijn dan gedacht werd.
Onderzoekers vragen zich af of ook onze Melkweg – in veel opzichten het tweelingbroertje van het Andromedastelsel – over zo’n omvangrijke halo beschikt. Helaas zullen we daar niet zo snel achterkomen: omdat ze onszelf in de Melkweg bevinden, kunnen we de halo rond ons sterrenstelsel niet zien. Als de Melkweg over net zo’n omvangrijke halo beschikt als het Andromedastelsel zou dat kunnen betekenen dat de twee stelsels elkaar middels hun halo’s reeds aan kunnen raken. Maar zelfs als de Melkweg een kleinere halo heeft, zal er uiteindelijk contact komen tussen ons sterrenstelsel en het Andromedastelsel: de twee zijn namelijk gedoemd om met elkaar in botsing te komen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Verheug me er nu al op.
quote:Asteroid Impact Mission (AIM)
The Asteroid Impact Mission is a small ESA mission of opportunity to explore and demonstrate technologies for future missions while performing scientific investigations on a binary asteroid and addressing planetary defense.
In this frame, the main objectives of the AIM rendezvous spacecraft are to:
◾Characterise the primary and secondary components of a binary asteroid, Didymos, by analysing its dynamical state, mass, geophysical properties, surface and subsurface structure.
◾Demonstrate deep-space optical communication technology and create an inter-satellite communication network with CubeSats and a lander.
◾Deploy a lander on Didymos secondary asteroid and sound its interior structure.
The Asteroid Impact Mission (AIM) is part of the joint Asteroid Impact & Deflection Assessment (AIDA) project of ESA, the German Aerospace Center (DLR), the Observatoire de la Côte d´Azur (OCA), NASA, and Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory (JHU/APL).
The Double Asteroid Redirection Test (DART) mission, carried out by NASA, is the second component of AIDA. It consists of a single spacecraft, the impactor, which will hit the smaller member of a binary asteroid system, in order to change its orbital period. This impact event is an opportunity for an observing spacecraft to gather data on the asteroid deflection and on the possible alteration of other physical characteristics of the asteroid due to the impact.
When AIM is operated together with DART, the mission covers supplementary objectives:
◾Determine the momentum transfer resulting from DART’s impact by measuring the dynamical state of Didymos after the impact and imaging the resulting crater
◾Monitor the dust environment before and after the impact as a function of time
This will enable the impact response of the object to be derived as a function of its physical properties. Additionally, AIM will be in an ideal position to image the ejecta plume from the impact providing valuable data to validate impact models.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Is die halo misschien de beruchte donkere materie die een sterrenstelsel omringt?
[ Bericht 1% gewijzigd door Schonedal op 24-05-2015 22:09:01 (taalfout) ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Schonedal op 24-05-2015 22:09:01 (taalfout) ]
De uitleg van een halo staat in het artikel.quote:
Is die halo misschien de beruchte donkere materie die een sterrenstelsel omringt?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-05-2015
NASA selecteert instrumenten voor missie naar Jupitermaan Europa
Illustratie van de toekomstige Europaverkenner. (NASA)
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft negen wetenschappelijke instrumenten geselecteerd voor een toekomstige ruimtemissie naar de Jupitermaan Europa. Europa heeft een stijf bevroren oppervlak, maar daaronder gaat een diepe oceaan van zout, vloeibaar water schuil waarin mogelijk micro-organismen voorkomen. Waarnemingen van de Hubble Space Telescope doen vermoeden dat er op Europa ook een vorm van ijsvulkanisme voorkomt.
De ruimtesonde, die in de jaren twintig gelanceerd moet worden, zal in een langgerekte baan rond de planeet Jupiter worden gebracht, en in totaal 45 scheervluchten langs Europa maken, op afstanden variërend van 25 tot 2700 kilometer.
Onder de negen geselecteerde instrumenten bevinden zich - naast camera's en spectrometers - een stofdetector, een infraroodinstrument waarmee actieve gebieden aan het oppervlak opgespoord kunnen worden, een magnetometer die informatie oplevert over de diepte en het zoutgehalte van de oceaan, en een radarinstrument waarmee onder de ijskorst 'gekeken' kan worden.
(allesoversterrenkunde)
NASA selecteert instrumenten voor missie naar Jupitermaan Europa
Illustratie van de toekomstige Europaverkenner. (NASA)
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft negen wetenschappelijke instrumenten geselecteerd voor een toekomstige ruimtemissie naar de Jupitermaan Europa. Europa heeft een stijf bevroren oppervlak, maar daaronder gaat een diepe oceaan van zout, vloeibaar water schuil waarin mogelijk micro-organismen voorkomen. Waarnemingen van de Hubble Space Telescope doen vermoeden dat er op Europa ook een vorm van ijsvulkanisme voorkomt.
De ruimtesonde, die in de jaren twintig gelanceerd moet worden, zal in een langgerekte baan rond de planeet Jupiter worden gebracht, en in totaal 45 scheervluchten langs Europa maken, op afstanden variërend van 25 tot 2700 kilometer.
Onder de negen geselecteerde instrumenten bevinden zich - naast camera's en spectrometers - een stofdetector, een infraroodinstrument waarmee actieve gebieden aan het oppervlak opgespoord kunnen worden, een magnetometer die informatie oplevert over de diepte en het zoutgehalte van de oceaan, en een radarinstrument waarmee onder de ijskorst 'gekeken' kan worden.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
me toquote:
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-05-2015
Met deze instrumenten gaan we de maan Europa onderzoeken
De maan Europa van Jupiter heeft hoogstwaarschijnlijk een ondergrondse oceaan met twee keer zoveel water als de aarde. NASA stuurt in de toekomst een ruimtesonde naar Jupiter en zijn manen. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft nu negen instrumenten geselecteerd die meegaan.
Vorig jaar maakte NASA al een klein beetje geld vrij voor onderzoek naar een missie naar Europa. Maar dat was te weinig om de missie echt te gaan plannen. Begin dit jaar deed NASA het beter. In de budgetten voor 2016 is flink wat geld vrijgemaakt voor een missie naar Jupiters maan en spreekt NASA expliciet de wens uit om naar Europa te vertrekken.
Gaat de Amerikaanse ruimtesonde er zo uitzien? Misschien wel!
Het is nog onbekend wanneer de missie naar Europa plaatsvindt, maar er zijn al wel wat andere details bekend. Zo gaat de ruimtesonde minimaal drie jaar in een baan om Jupiter draaien. In deze periode zullen er 45 scheervluchten langs Europa plaatsvinden. De minimale afstand tot het oppervlak van de ijzige maan bedraagt dan 25 kilometer tot 2.700 kilometer.
Negen instrumenten
De gekozen instrumenten zijn niet heel verrassend. Uiteraard kiest NASA voor camera’s en spectrometers, die scherpe foto’s van Europa’s oppervlak maken en de samenstelling analyseren. Het Europa Imaging System produceert foto’s die honderd keer scherper zijn dan de scherpste beelden die we nu van Europa hebben. De resolutie zal straks 50 meter per pixel zijn. Een radarinstrument wordt ingezet om de dikte van de ijskap te bepalen en om op zoek te gaan naar subglaciale meren onder het oppervlak, zoals het Vostokmeer onder de ijskap van Antarctica.
Ook krijgt de ruimtesonde een magnetometer om de sterkte en de richting van het magnetisch veld van de maan in kaart te brengen, waardoor onderzoekers de diepte en het zoutgehalte van de ondergrondse oceaan kunnen vaststellen. Een thermisch instrument bekijkt het oppervlak van Europa en hoopt recente uitbarstingen van warm water te vinden. Andere instrumenten proberen kleine waterdeeltjes aan te treffen in de dunne atmosfeer van de Joviaanse maan.
Ook Europa gaat naar Jupiter
Niet alleen NASA werkt aan een missie naar Jupiter en zijn manen. Ook de Europese ruimtevaartorganisatie gaat een ruimtesonde naar de grootste planeet van het zonnestelsel sturen. De lancering van de JUICE-missie staat gepland voor 2022. De Jupiter Icy Moons Explorer komt in 2030 aan bij de reuzenplaneet en zal o.a. om de maan Ganymedes gaan cirkelen.
(scientias.nl)
Met deze instrumenten gaan we de maan Europa onderzoeken
De maan Europa van Jupiter heeft hoogstwaarschijnlijk een ondergrondse oceaan met twee keer zoveel water als de aarde. NASA stuurt in de toekomst een ruimtesonde naar Jupiter en zijn manen. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft nu negen instrumenten geselecteerd die meegaan.
Vorig jaar maakte NASA al een klein beetje geld vrij voor onderzoek naar een missie naar Europa. Maar dat was te weinig om de missie echt te gaan plannen. Begin dit jaar deed NASA het beter. In de budgetten voor 2016 is flink wat geld vrijgemaakt voor een missie naar Jupiters maan en spreekt NASA expliciet de wens uit om naar Europa te vertrekken.
Gaat de Amerikaanse ruimtesonde er zo uitzien? Misschien wel!
Het is nog onbekend wanneer de missie naar Europa plaatsvindt, maar er zijn al wel wat andere details bekend. Zo gaat de ruimtesonde minimaal drie jaar in een baan om Jupiter draaien. In deze periode zullen er 45 scheervluchten langs Europa plaatsvinden. De minimale afstand tot het oppervlak van de ijzige maan bedraagt dan 25 kilometer tot 2.700 kilometer.
Negen instrumenten
De gekozen instrumenten zijn niet heel verrassend. Uiteraard kiest NASA voor camera’s en spectrometers, die scherpe foto’s van Europa’s oppervlak maken en de samenstelling analyseren. Het Europa Imaging System produceert foto’s die honderd keer scherper zijn dan de scherpste beelden die we nu van Europa hebben. De resolutie zal straks 50 meter per pixel zijn. Een radarinstrument wordt ingezet om de dikte van de ijskap te bepalen en om op zoek te gaan naar subglaciale meren onder het oppervlak, zoals het Vostokmeer onder de ijskap van Antarctica.
Ook krijgt de ruimtesonde een magnetometer om de sterkte en de richting van het magnetisch veld van de maan in kaart te brengen, waardoor onderzoekers de diepte en het zoutgehalte van de ondergrondse oceaan kunnen vaststellen. Een thermisch instrument bekijkt het oppervlak van Europa en hoopt recente uitbarstingen van warm water te vinden. Andere instrumenten proberen kleine waterdeeltjes aan te treffen in de dunne atmosfeer van de Joviaanse maan.
Ook Europa gaat naar Jupiter
Niet alleen NASA werkt aan een missie naar Jupiter en zijn manen. Ook de Europese ruimtevaartorganisatie gaat een ruimtesonde naar de grootste planeet van het zonnestelsel sturen. De lancering van de JUICE-missie staat gepland voor 2022. De Jupiter Icy Moons Explorer komt in 2030 aan bij de reuzenplaneet en zal o.a. om de maan Ganymedes gaan cirkelen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-06-2015
Europese ruimtetaxi officieel voorgesteld
Klik hier voor video
De eerste testvlucht van de Europese ruimtetaxi IXV in februari was een succes. Dat zeggen de drie Belgische partners aan het project. Daarmee moet de Europese ruimtevaart astronauten in de ruimte kunnen brengen zonder de hulp van Amerikanen of Russen. Vandaag hebben ze het teruggekeerde ruimtetuig voorgesteld.
(HLN)
Europese ruimtetaxi officieel voorgesteld
Klik hier voor video
De eerste testvlucht van de Europese ruimtetaxi IXV in februari was een succes. Dat zeggen de drie Belgische partners aan het project. Daarmee moet de Europese ruimtevaart astronauten in de ruimte kunnen brengen zonder de hulp van Amerikanen of Russen. Vandaag hebben ze het teruggekeerde ruimtetuig voorgesteld.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-06-2015
Nieuwe Europese ruimteplannen gepresenteerd
De Europees/Chinese ruimtemissie Smile zal de interactie onderzoeken tussen de zonnewind en de magnetosfeer van de aarde. (ESA)
Europese en Chinese wetenschappers hebben de Solar wind Magnetosphere Ionosphere Link Explorer (Smile) gekozen als hun kandidaat voor een gezamenlijke ruimtemissie die in 2021 moet worden gelanceerd. ’Smile’ zal de interactie onderzoeken tussen het beschermende schild van de aarde (de magnetosfeer) en de stroom snelle deeltjes die de zon voortdurend uitstoot (de magnetosfeer).
Het is de bedoeling dat Smile in een steile elliptische baan om de aarde wordt gebracht, die de satelliet tot bijna een derde van de afstand tot de maan voert. Vanuit die baan kan hij de omgeving van de aarde voortdurend in de gaten houden. Het onderzoek van de interactie tussen zonnewind en magnetosfeer moet meer inzicht geven in het ’ruimteweer’.
Ook heeft het Europese ruimteagentschap ESA drie kandidaten gekozen voor een wetenschappelijke ruimtemissie die in 2025 van start gaat. Het gaat om satellieten die onderzoek doen op het gebied van exoplaneten (Ariel), plasmafysica (Thor) en het röntgenheelal (Xipe).
Na een uitvoerige selectieprocedure zal een van deze kandidaten worden toegevoegd aan het eerder gekozen drietal Solar Orbiter, Euclid en PLATO, waarvan de lanceringen gepland staan voor 2018, 2020 en 2024. (EE)
(allesoversterrenkunde)/
Nieuwe Europese ruimteplannen gepresenteerd
De Europees/Chinese ruimtemissie Smile zal de interactie onderzoeken tussen de zonnewind en de magnetosfeer van de aarde. (ESA)
Europese en Chinese wetenschappers hebben de Solar wind Magnetosphere Ionosphere Link Explorer (Smile) gekozen als hun kandidaat voor een gezamenlijke ruimtemissie die in 2021 moet worden gelanceerd. ’Smile’ zal de interactie onderzoeken tussen het beschermende schild van de aarde (de magnetosfeer) en de stroom snelle deeltjes die de zon voortdurend uitstoot (de magnetosfeer).
Het is de bedoeling dat Smile in een steile elliptische baan om de aarde wordt gebracht, die de satelliet tot bijna een derde van de afstand tot de maan voert. Vanuit die baan kan hij de omgeving van de aarde voortdurend in de gaten houden. Het onderzoek van de interactie tussen zonnewind en magnetosfeer moet meer inzicht geven in het ’ruimteweer’.
Ook heeft het Europese ruimteagentschap ESA drie kandidaten gekozen voor een wetenschappelijke ruimtemissie die in 2025 van start gaat. Het gaat om satellieten die onderzoek doen op het gebied van exoplaneten (Ariel), plasmafysica (Thor) en het röntgenheelal (Xipe).
Na een uitvoerige selectieprocedure zal een van deze kandidaten worden toegevoegd aan het eerder gekozen drietal Solar Orbiter, Euclid en PLATO, waarvan de lanceringen gepland staan voor 2018, 2020 en 2024. (EE)
(allesoversterrenkunde)/
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-06-2015
Cassini's afscheidsfoto's van Hyperion
Cassini-opname van de Saturnusmaan Hyperion, gemaakt op 31 mei 2015. (NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute)
Op 31 mei vloog de Amerikaanse planeetverkenner Cassini voor het laatst op 'kleine' afstand langs de onregelmatig gevormde, 'sponschatige' Saturnusmaan Hyperion. Cassini maakte gedetailleerde foto's van het merkwaardige hemellichaam vanaf ca. 38.000 kilometer afstand.
Op de oorspronkelijke opnamen zijn details van ca. 230 meter groot te onderscheiden. Hyperion heeft een extreem lage dichtheid, en is vermoedelijk zeer poreus. Kosmische inslagen zullen het oppervlaktemateriaal daardoor sterk samendrukken, waardoor het sponsachtige uiterlijk ontstaat.
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd; voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
Klik hier voor meer foto's
(allesoversterrenkunde)
Cassini's afscheidsfoto's van Hyperion
Cassini-opname van de Saturnusmaan Hyperion, gemaakt op 31 mei 2015. (NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute)
Op 31 mei vloog de Amerikaanse planeetverkenner Cassini voor het laatst op 'kleine' afstand langs de onregelmatig gevormde, 'sponschatige' Saturnusmaan Hyperion. Cassini maakte gedetailleerde foto's van het merkwaardige hemellichaam vanaf ca. 38.000 kilometer afstand.
Op de oorspronkelijke opnamen zijn details van ca. 230 meter groot te onderscheiden. Hyperion heeft een extreem lage dichtheid, en is vermoedelijk zeer poreus. Kosmische inslagen zullen het oppervlaktemateriaal daardoor sterk samendrukken, waardoor het sponsachtige uiterlijk ontstaat.
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd; voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
Klik hier voor meer foto's
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hyperion... de grote zandbak
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd
voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd
voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Tegen die tijd kunnen we weer genieten van andere missiesquote:
Hyperion... de grote zandbak
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd
voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-06-2015
De eerste stap naar interstellaire ruimtereizen is gezet
.
Reizen we straks naar Alfa Centauri en andere sterren in onze buurt? Misschien wel. Onderzoekers hebben een subsidie van NASA gekregen om een aandrijving voor interstellaire ruimtereizen te verzinnen.
Een artistieke impressie van het interstellaire ruimtezeil.
Professor Philip Lubin van de Universiteit van Californië in Santa Barbara en zijn collega’s geloven in een licht ruimtevaartuig dat aangedreven wordt een laser. Het ruimtevaartuig heeft iets weg van een gigantisch zeil. Zo’n ruimtesonde zou de ster Alfa Centauri – op een afstand van vier lichtjaar van de aarde – in twintig jaar kunnen bereiken.
“Eén van de toekomstige uitdagingen voor de mensheid is om andere zonnestelsels te verkennen met ruimtevaartuigen”, zegt Lubin. “Misschien dat we ooit wel ‘leven’ gaan verspreiden. We werken aan een systeem dat de eerste stap is naar interstellaire ruimtereizen.”
Toekomstdroom
Droom jij ook van interstellaire reizen naar andere exoplaneten en verre sterrenstelsels? Een NASA-wetenschapper beweert dat het minimaal 200 jaar duurt voordat interstellaire reizen ondernomen kunnen worden.
Hoe het werkt
Het systeem werkt als volgt: om de aarde draait straks een satelliet met aan boord een krachtige laser. De laserstraal wordt gericht op het lichte ruimtevaartuig, dat het zonnestelsel verlaat. Dit ruimteschip versnelt door de lichtdruk van deze laserstraal en kan daardoor een extreem hoge snelheid bereiken. Het ruimtezeil wordt namelijk niet afgeremd.
Andere toepassingen
Lubin hoopt in de toekomt heel veel kleine ruimtevaartuigen naar allerlei sterren te sturen. Maar er zijn meer toepassingen mogelijk. Zo kan de technologie gebruikt worden om de aarde te beschermen tegen gevaarlijke asteroïden. Een andere mogelijk is om huidige ruimtevaartuigen veel sneller te maken. In enkele weken naar Mars? Misschien dat het kan met dit nieuwe lasersysteem. De enige vraag die overblijft: hoe worden ruimtesondes afgeremd?
(scientias.nl)
De eerste stap naar interstellaire ruimtereizen is gezet
.
Reizen we straks naar Alfa Centauri en andere sterren in onze buurt? Misschien wel. Onderzoekers hebben een subsidie van NASA gekregen om een aandrijving voor interstellaire ruimtereizen te verzinnen.
Een artistieke impressie van het interstellaire ruimtezeil.
Professor Philip Lubin van de Universiteit van Californië in Santa Barbara en zijn collega’s geloven in een licht ruimtevaartuig dat aangedreven wordt een laser. Het ruimtevaartuig heeft iets weg van een gigantisch zeil. Zo’n ruimtesonde zou de ster Alfa Centauri – op een afstand van vier lichtjaar van de aarde – in twintig jaar kunnen bereiken.
“Eén van de toekomstige uitdagingen voor de mensheid is om andere zonnestelsels te verkennen met ruimtevaartuigen”, zegt Lubin. “Misschien dat we ooit wel ‘leven’ gaan verspreiden. We werken aan een systeem dat de eerste stap is naar interstellaire ruimtereizen.”
Toekomstdroom
Droom jij ook van interstellaire reizen naar andere exoplaneten en verre sterrenstelsels? Een NASA-wetenschapper beweert dat het minimaal 200 jaar duurt voordat interstellaire reizen ondernomen kunnen worden.
Hoe het werkt
Het systeem werkt als volgt: om de aarde draait straks een satelliet met aan boord een krachtige laser. De laserstraal wordt gericht op het lichte ruimtevaartuig, dat het zonnestelsel verlaat. Dit ruimteschip versnelt door de lichtdruk van deze laserstraal en kan daardoor een extreem hoge snelheid bereiken. Het ruimtezeil wordt namelijk niet afgeremd.
Andere toepassingen
Lubin hoopt in de toekomt heel veel kleine ruimtevaartuigen naar allerlei sterren te sturen. Maar er zijn meer toepassingen mogelijk. Zo kan de technologie gebruikt worden om de aarde te beschermen tegen gevaarlijke asteroïden. Een andere mogelijk is om huidige ruimtevaartuigen veel sneller te maken. In enkele weken naar Mars? Misschien dat het kan met dit nieuwe lasersysteem. De enige vraag die overblijft: hoe worden ruimtesondes afgeremd?
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14 juli aanstaande komt de ruimteverkenner new horizon bij pluto aan na een reisje van zo'n 9,5 jaar. Er ontstond nog even paniek nadat het contact met new horizon was verloren, maar gelukkig is dit weer goed gekomen, door een verkeerd commando was de ruimteverkenner namelijk in een safe-mode terecht gekomen. Gelukkig is het contact er weer en komen er nieuwe foto's van pluto binnen nu de ruimteverkenner dus bijna op positie bij pluto is. Hieronder wat artikelen:
Wat kunnen we verwachten van de flyby van New Horizons langs Pluto op 14 juli a.s.?
http://www.astroblogs.nl/(...)luto-op-14-juli-a-s/
Tien dagen voor de flyby langs Pluto is New Horizons in ‘safe mode’ geraakt
http://www.astroblogs.nl/(...)s-safe-mode-geraakt/
Rode Pluto zit vol verrassingen
http://www.astroblogs.nl/(...)it-vol-verrassingen/
Problemen met New Horizons zijn verholpen
http://www.astroblogs.nl/(...)zons-zijn-verholpen/
New Horizons werkt weer – nog één week tot de flyby langs Pluto
http://www.astroblogs.nl/(...)e-flyby-langs-pluto/
Wat kunnen we verwachten van de flyby van New Horizons langs Pluto op 14 juli a.s.?
http://www.astroblogs.nl/(...)luto-op-14-juli-a-s/
Tien dagen voor de flyby langs Pluto is New Horizons in ‘safe mode’ geraakt
http://www.astroblogs.nl/(...)s-safe-mode-geraakt/
Rode Pluto zit vol verrassingen
http://www.astroblogs.nl/(...)it-vol-verrassingen/
Problemen met New Horizons zijn verholpen
http://www.astroblogs.nl/(...)zons-zijn-verholpen/
New Horizons werkt weer – nog één week tot de flyby langs Pluto
http://www.astroblogs.nl/(...)e-flyby-langs-pluto/
Ik ben politiek incorrect, zeg wat ik wil en ben een trotste racist! w/
Beste Geert, daar hebben we een apart topic voorquote:
14 juli aanstaande komt de ruimteverkenner new horizon bij pluto aan na een reisje van zo'n 9,5 jaar. Er ontstond nog even paniek nadat het contact met new horizon was verloren, maar gelukkig is dit weer goed gekomen, door een verkeerd commando was de ruimteverkenner namelijk in een safe-mode terecht gekomen. Gelukkig is het contact er weer en komen er nieuwe foto's van pluto binnen nu de ruimteverkenner dus bijna op positie bij pluto is. Hieronder wat artikelen:
Wat kunnen we verwachten van de flyby van New Horizons langs Pluto op 14 juli a.s.?
http://www.astroblogs.nl/(...)luto-op-14-juli-a-s/
Tien dagen voor de flyby langs Pluto is New Horizons in ‘safe mode’ geraakt
http://www.astroblogs.nl/(...)s-safe-mode-geraakt/
Rode Pluto zit vol verrassingen
http://www.astroblogs.nl/(...)it-vol-verrassingen/
Problemen met New Horizons zijn verholpen
http://www.astroblogs.nl/(...)zons-zijn-verholpen/
New Horizons werkt weer – nog één week tot de flyby langs Pluto
http://www.astroblogs.nl/(...)e-flyby-langs-pluto/
[ afbeelding ]
W&T / New Horizons: De reis naar Pluto (en verder)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-07-2015
Bijzondere vijfvoudige ster ontdekt
Artist’s impression van de vijfvoudige ster 1SWASP J093010.78+533859.5. De kleinere banen zijn overdreven groot getekend, omdat de beide dubbelsterren anders niet als zodanig herkenbaar zouden zijn. (Marcus Lohr)
Astronomen van de Britse Open University hebben voor het eerst een vijfvoudige ster ontdekt die twee bedekkingsveranderlijke dubbelsterren bevat. De ontdekking wordt vandaag gepresenteerd op de National Astronomy Meeting van de Royal Astronomical Society in Llandudno (Wales).
Vermoed wordt dat ongeveer een derde van alle sterren deel uitmaakt van meervoudige stersystemen. In de meeste gevallen gaat het daarbij om ‘gewone’ dubbelsterren – vijfvoudige sterren zijn zeldzaam.
De nu ontdekte vijfvoudige ster is opgedoken in archiefgegevens van het SuperWASP-project, een project dat primair is bedoeld voor het opsporen van exoplaneten. Daarbij worden de helderheden van miljoenen sterren in de gaten gehouden.
Regelmatige ‘dipjes’ in de helderheid van een ster kunnen erop wijzen dat er planeten rond de ster draaien, die vanaf de aarde gezien bij elke omloop voor hun ster langs schuiven. Maar regelmatige helderheidsveranderingen ontstaan ook wanneer twee sterren om elkaar heen draaien, die elkaar steeds opnieuw ‘bedekken’.
In eerste instantie leek de ster 1SWASP J093010.78+533859.5 een gewone bedekkingsveranderlijke dubbelster te zijn. Uit het helderheidsgedrag bleek dat de onderlinge afstand tussen beide sterren zo klein is, dat ze elkaar raken en een gezamenlijke atmosfeer hebben. Hun omlooptijd bedraagt slechts zes uur.
Vervolgens werd bij nader onderzoek nóg een regelmatig patroon in de helderheid van de ster ontdekt. Dat wordt toegeschreven aan een tweede, iets wijdere bedekkingsveranderlijke dubbelster met een omlooptijd van 32 uur. De afstand tussen beide dubbelsterren bedraagt ongeveer 21 miljard kilometer – bijna vijf keer de afstand zon-Neptunus.
En ten slotte kwam bij spectroscopisch onderzoek het bestaan van een vijfde ster aan het licht. Deze bevindt zich op een afstand van ongeveer twee miljard kilometer van de wijdere dubbelster.
De astronomen hebben vastgesteld dat de vijf sterren, die stuk voor stuk kleiner en koeler zijn dan onze zon, door de zwaartekracht bijeengehouden worden. Opmerkelijk is dat de omloopbanen van beide dubbelsterren in hetzelfde vlak liggen. Dat wijst erop dat ze uit één en dezelfde schijf van has en stof zijn ontstaan.
1SWASP J093010.78+533859.5 staat op een afstand van ongeveer 250 lichtjaar in het sterrenbeeld Grote Beer.
(allesoversterrenkunde)
Bijzondere vijfvoudige ster ontdekt
Artist’s impression van de vijfvoudige ster 1SWASP J093010.78+533859.5. De kleinere banen zijn overdreven groot getekend, omdat de beide dubbelsterren anders niet als zodanig herkenbaar zouden zijn. (Marcus Lohr)
Astronomen van de Britse Open University hebben voor het eerst een vijfvoudige ster ontdekt die twee bedekkingsveranderlijke dubbelsterren bevat. De ontdekking wordt vandaag gepresenteerd op de National Astronomy Meeting van de Royal Astronomical Society in Llandudno (Wales).
Vermoed wordt dat ongeveer een derde van alle sterren deel uitmaakt van meervoudige stersystemen. In de meeste gevallen gaat het daarbij om ‘gewone’ dubbelsterren – vijfvoudige sterren zijn zeldzaam.
De nu ontdekte vijfvoudige ster is opgedoken in archiefgegevens van het SuperWASP-project, een project dat primair is bedoeld voor het opsporen van exoplaneten. Daarbij worden de helderheden van miljoenen sterren in de gaten gehouden.
Regelmatige ‘dipjes’ in de helderheid van een ster kunnen erop wijzen dat er planeten rond de ster draaien, die vanaf de aarde gezien bij elke omloop voor hun ster langs schuiven. Maar regelmatige helderheidsveranderingen ontstaan ook wanneer twee sterren om elkaar heen draaien, die elkaar steeds opnieuw ‘bedekken’.
In eerste instantie leek de ster 1SWASP J093010.78+533859.5 een gewone bedekkingsveranderlijke dubbelster te zijn. Uit het helderheidsgedrag bleek dat de onderlinge afstand tussen beide sterren zo klein is, dat ze elkaar raken en een gezamenlijke atmosfeer hebben. Hun omlooptijd bedraagt slechts zes uur.
Vervolgens werd bij nader onderzoek nóg een regelmatig patroon in de helderheid van de ster ontdekt. Dat wordt toegeschreven aan een tweede, iets wijdere bedekkingsveranderlijke dubbelster met een omlooptijd van 32 uur. De afstand tussen beide dubbelsterren bedraagt ongeveer 21 miljard kilometer – bijna vijf keer de afstand zon-Neptunus.
En ten slotte kwam bij spectroscopisch onderzoek het bestaan van een vijfde ster aan het licht. Deze bevindt zich op een afstand van ongeveer twee miljard kilometer van de wijdere dubbelster.
De astronomen hebben vastgesteld dat de vijf sterren, die stuk voor stuk kleiner en koeler zijn dan onze zon, door de zwaartekracht bijeengehouden worden. Opmerkelijk is dat de omloopbanen van beide dubbelsterren in hetzelfde vlak liggen. Dat wijst erop dat ze uit één en dezelfde schijf van has en stof zijn ontstaan.
1SWASP J093010.78+533859.5 staat op een afstand van ongeveer 250 lichtjaar in het sterrenbeeld Grote Beer.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Prachtige 4K spacepornvideo hoe het er uit ziet als je dwars door de Melkweg zou vliegen
Deze video is geen CGI, maar gemaakt met gigabytes aan beelden van de Spitzer Space Telescope
Deze video is geen CGI, maar gemaakt met gigabytes aan beelden van de Spitzer Space Telescope
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
5 morgensterren op 10-10-15
Zet 10 oktober 2015 dik omcirkeld in je agenda, want dan krijgen we een zeldzaam fenomeen te zien dat 4 planeten 'alligned' zijn, maar met nóg een extraatje: de maan staat óók met deze 4 planeten 'alligned'.
We krijgen i.p.v. 1 morgenster (Venus), dus maar liefst 5 morgensterren! (Venus, Mars, Jupiter, Mercurius en de maan). Met een schijnbare magnitude van Mercurius van 0.62 zal deze zelfs helderder aan de hemel staan dan Mars. Een extra geluk is dat de maan niet vol is, dus niet de andere planeten zal verblinden in haar helderheid. De maan heeft dan bijna nieuwe maan bereikt, maar een klein deel is dus wel zichtbaar.
Of het een once in a liftetime is weet ik niet, maar vaak komt het i.i.g. niet voor, dus mensen: kijk in de morgen van 10-10-15 naar het Oosten (duh...want daar komt de zon op dus een kompas is niet nodig!) en dan zul je dit plaatje aantreffen (zonder banen natuurlijk ):
Op 24 oktober staan Venus, Mars en Jupiter het dichtst bijelkaar aan de hemel, maar helaas is Mercurius daar dan niet in zicht en de maan ook niet.
PS New Horizons heeft Pluto gepasseerd!
Trek de champagnefles open!!!
[ Bericht 3% gewijzigd door starla op 15-07-2015 03:42:25 ]
Zet 10 oktober 2015 dik omcirkeld in je agenda, want dan krijgen we een zeldzaam fenomeen te zien dat 4 planeten 'alligned' zijn, maar met nóg een extraatje: de maan staat óók met deze 4 planeten 'alligned'.
We krijgen i.p.v. 1 morgenster (Venus), dus maar liefst 5 morgensterren! (Venus, Mars, Jupiter, Mercurius en de maan). Met een schijnbare magnitude van Mercurius van 0.62 zal deze zelfs helderder aan de hemel staan dan Mars. Een extra geluk is dat de maan niet vol is, dus niet de andere planeten zal verblinden in haar helderheid. De maan heeft dan bijna nieuwe maan bereikt, maar een klein deel is dus wel zichtbaar.
Of het een once in a liftetime is weet ik niet, maar vaak komt het i.i.g. niet voor, dus mensen: kijk in de morgen van 10-10-15 naar het Oosten (duh...want daar komt de zon op dus een kompas is niet nodig!) en dan zul je dit plaatje aantreffen (zonder banen natuurlijk
):
Op 24 oktober staan Venus, Mars en Jupiter het dichtst bijelkaar aan de hemel, maar helaas is Mercurius daar dan niet in zicht en de maan ook niet.
PS New Horizons heeft Pluto gepasseerd!
Trek de champagnefles open!!!
[ Bericht 3% gewijzigd door starla op 15-07-2015 03:42:25 ]
I feel kinda Locrian today
quote:Op dinsdag 14 juli 2015 22:05 schreef starla het volgende:
5 morgensterren op 10-10-15
Zet 10 oktober 2015 dik omcirkeld in je agenda, want dan krijgen we een zeldzaam fenomeen te zien dat 4 planeten 'alligned' zijn, maar met nóg een extraatje: de maan staat óók met deze 4 planeten 'alligned'.
We krijgen i.p.v. 1 morgenster (Venus), dus maar liefst 5 morgensterren! (Venus, Mars, Jupiter, Mercurius en de maan). Met een schijnbare magnitude van Mercurius van 0.62 zal deze zelfs helderder aan de hemel staan dan Mars. Een extra geluk is dat de maan niet vol is, dus niet de andere planeten zal verblinden in haar helderheid. De maan heeft dan bijna nieuwe maan bereikt, maar een klein deel is dus wel zichtbaar.
Of het een once in a liftetime is weet ik niet, maar vaak komt het i.i.g. niet voor, dus mensen: kijk in de morgen van 10-10-15 naar het Oosten (duh...want daar komt de zon op dus een kompas is niet nodig!) en dan zul je dit plaatje aantreffen (zonder banen natuurlijk
[ link | afbeelding ]
Op 24 oktober staan Venus, Mars en Jupiter het dichtst bijelkaar aan de hemel, maar helaas is Mercurius daar dan niet in zicht en de maan ook niet.
Zulk nieuws komt echter meestal in onderstaand topic terecht
W&T / Astronomie in de Achtertuin #3
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Consider it donequote:
[..]
Zulk nieuws komt echter meestal in onderstaand topic terecht
W&T / Astronomie in de Achtertuin #3
I feel kinda Locrian today
21-07-2015
Nieuwe satelliet maakt prachtige foto van onze planeet
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 21 juli 2015 om 11:19 uur
Door al die fantastische foto’s van Pluto en zijn manen zou je bijna vergeten hoe mooi onze eigen planeet is.
Maar een nieuwe foto, gemaakt door een satelliet van NASA, NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration) en de Amerikaanse luchtmacht, herinnert ons daar nog maar eens fijntjes aan. Ook onze eigen planeet mag er zijn!
EPIC
De foto in kwestie is gemaakt door de Deep Space Climate Observatory-satelliet (kortweg DSCOVR). Op deze satelliet bevindt zich de Earth Polychromatic Imaging Camera (EPIC). Deze camera maakt elke keer een serie foto’s die bestaat uit tien kiekjes: van infrarood tot nabij-infrarood. Voor deze foto van de aarde zijn verschillende van die beelden samengesmolten.
Beter dan gehoopt
“De hoge kwaliteit van de beelden overtreft al onze verwachtingen,” stelt onderzoeker Adam Szabo. “De beelden laten duidelijk zandstructuren in de woestijn, riviersystemen en complexe wolkenpatronen zien. Er zal een enorme hoeveelheid aan nieuwe data beschikbaar komen voor wetenschappers.”
De DSCOVR-satelliet werd in februari gelanceerd en bevindt zich sinds kort op zijn eindbestemming: Lagrangepunt 1. De satelliet is zo’n 1,6 miljoen kilometer van de aarde verwijderd. De satelliet zal de aarde continu in de gaten houden en zo niet alleen een beter beeld geven van de planeet zelf, maar ook van de interactie tussen de aarde en de zon. Zo hopen onderzoekers bijvoorbeeld op basis van de beelden ook meer te weten te komen over ruimteweer. Ook moet de satelliet wetenschappers helpen een schatting te maken van de hoeveelheid ozon en aerosolen in de atmosfeer van de aarde en kunnen de beelden gebruikt worden om de wolken en vegetatie op aarde in kaart te brengen.
(scientias.nl)
Nieuwe satelliet maakt prachtige foto van onze planeet
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 21 juli 2015 om 11:19 uur
Door al die fantastische foto’s van Pluto en zijn manen zou je bijna vergeten hoe mooi onze eigen planeet is.
Maar een nieuwe foto, gemaakt door een satelliet van NASA, NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration) en de Amerikaanse luchtmacht, herinnert ons daar nog maar eens fijntjes aan. Ook onze eigen planeet mag er zijn!
EPIC
De foto in kwestie is gemaakt door de Deep Space Climate Observatory-satelliet (kortweg DSCOVR). Op deze satelliet bevindt zich de Earth Polychromatic Imaging Camera (EPIC). Deze camera maakt elke keer een serie foto’s die bestaat uit tien kiekjes: van infrarood tot nabij-infrarood. Voor deze foto van de aarde zijn verschillende van die beelden samengesmolten.
Beter dan gehoopt
“De hoge kwaliteit van de beelden overtreft al onze verwachtingen,” stelt onderzoeker Adam Szabo. “De beelden laten duidelijk zandstructuren in de woestijn, riviersystemen en complexe wolkenpatronen zien. Er zal een enorme hoeveelheid aan nieuwe data beschikbaar komen voor wetenschappers.”
De DSCOVR-satelliet werd in februari gelanceerd en bevindt zich sinds kort op zijn eindbestemming: Lagrangepunt 1. De satelliet is zo’n 1,6 miljoen kilometer van de aarde verwijderd. De satelliet zal de aarde continu in de gaten houden en zo niet alleen een beter beeld geven van de planeet zelf, maar ook van de interactie tussen de aarde en de zon. Zo hopen onderzoekers bijvoorbeeld op basis van de beelden ook meer te weten te komen over ruimteweer. Ook moet de satelliet wetenschappers helpen een schatting te maken van de hoeveelheid ozon en aerosolen in de atmosfeer van de aarde en kunnen de beelden gebruikt worden om de wolken en vegetatie op aarde in kaart te brengen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Volgens mij heb ik een foutje ontdekt in de tv-serie "De slimste mens" van vanavond.
Het ging over Mars, o.a. over dat "grappige karretje" dat daar rondrijdt, zo werd gezegd.
"Rosetta", was het antwoord.
Ik dacht, huh, ben ik nu gek? Rosetta is toch van die komeet.
Opgezocht, en ik heb gelijk!
Het ging over Mars, o.a. over dat "grappige karretje" dat daar rondrijdt, zo werd gezegd.
"Rosetta", was het antwoord.
Ik dacht, huh, ben ik nu gek? Rosetta is toch van die komeet.
Opgezocht, en ik heb gelijk!
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
quote:
Volgens mij heb ik een foutje ontdekt in de tv-serie "De slimste mens" van vanavond.
Het ging over Mars, o.a. over dat "grappige karretje" dat daar rondrijdt, zo werd gezegd.
"Rosetta", was het antwoord.
Ik dacht, huh, ben ik nu gek? Rosetta is toch van die komeet.
Opgezocht, en ik heb gelijk!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-07-2015
IJsmaan van Saturnus vertoont vreemde rode krassen
Cassini-opname van de vreemde rode strepen op het oppervlak van de Saturnusmaan Tethys. De strepen zijn enkele kilometers breed en honderden kilometers lang. De kleuren op de foto zijn ‘aangedikt’. (NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute)
Nieuwe opnamen, gemaakt door de Amerikaanse ruimtesonde Cassini, laten zien dat het noordelijk halfrond van de Saturnusmaan Tethys talrijke rode ‘krassen’ vertoont. Een paar daarvan waren al vaag te zien op eerdere Cassini-opnamen. Maar ze vallen nu veel meer op dan een aantal jaren geleden, omdat de noordelijke zomer nu is aangebroken in het Saturnus-stelsel. Hierdoor worden de strepen beter aangelicht door de zon.
Wetenschappers hebben nog geen idee hoe de strepen zijn ontstaan. Mogelijk bestaan ze uit ijs met chemische verontreinigingen dat recent aan de oppervlakte is gekomen. Een andere mogelijkheid is dat er gas ontsnapt uit het inwendige van Tethys. Hoe dan ook: de strepen zijn geologisch jong, want ze lopen dwars over oudere structuren, zoals inslagkraters, heen.
Afgezien van enkele kleine kraters op de maan Dione, zijn rode tinten schaars op de manen van Saturnus. Het geologisch jonge oppervlak van de Jupitermaan Europa vertoont echter ook rode structuren.
In november van dit jaar zal Cassini de krassen nog eens wat beter bekijken. Mogelijk wordt dan meer duidelijk over hun aard en samenstelling.
(allesoversterrenkunde)
IJsmaan van Saturnus vertoont vreemde rode krassen
Cassini-opname van de vreemde rode strepen op het oppervlak van de Saturnusmaan Tethys. De strepen zijn enkele kilometers breed en honderden kilometers lang. De kleuren op de foto zijn ‘aangedikt’. (NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute)
Nieuwe opnamen, gemaakt door de Amerikaanse ruimtesonde Cassini, laten zien dat het noordelijk halfrond van de Saturnusmaan Tethys talrijke rode ‘krassen’ vertoont. Een paar daarvan waren al vaag te zien op eerdere Cassini-opnamen. Maar ze vallen nu veel meer op dan een aantal jaren geleden, omdat de noordelijke zomer nu is aangebroken in het Saturnus-stelsel. Hierdoor worden de strepen beter aangelicht door de zon.
Wetenschappers hebben nog geen idee hoe de strepen zijn ontstaan. Mogelijk bestaan ze uit ijs met chemische verontreinigingen dat recent aan de oppervlakte is gekomen. Een andere mogelijkheid is dat er gas ontsnapt uit het inwendige van Tethys. Hoe dan ook: de strepen zijn geologisch jong, want ze lopen dwars over oudere structuren, zoals inslagkraters, heen.
Afgezien van enkele kleine kraters op de maan Dione, zijn rode tinten schaars op de manen van Saturnus. Het geologisch jonge oppervlak van de Jupitermaan Europa vertoont echter ook rode structuren.
In november van dit jaar zal Cassini de krassen nog eens wat beter bekijken. Mogelijk wordt dan meer duidelijk over hun aard en samenstelling.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-10-2015
Verste sterrenstelsel ontdekt: licht is al 13,23 miljard jaar onderweg
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 6 augustus 2015 om 08:32 uur
Het licht van dit sterrenstelsel is al 13,23 miljard jaar onderweg. Het stelsel bestond dus 550 miljoen jaar na de oerknal al!
Een internationaal team van onderzoekers – waaronder enkele Leidse wetenschappers – ontdekte het sterrenstelsel dat de naam EGSY8p7 heeft gekregen. Het sterrenstelsel is ongeveer 100 miljoen jaar ouder dan de vorige recordhouder die eerder dit jaar werd ontdekt. “De recordbreker staat bijna precies in dezelfde richting als de vorige recordhouder,” vertelt onderzoeker Rychard Bouwens. “Dat is wel heel toevallig, omdat we verwacht hadden dat ze meer gelijkmatig over de hemel waren verdeeld.”
Straling van waterstofgas
De onderzoekers maakten voor het opsporen van dit sterrenstelsel in eerste instantie gebruik van beelden van Hubble (zie afbeelding hierboven) en Spitzer (zie de inzet op de afbeelding hierboven). De bijzondere rode kleur die EGSY8p7 op de Spitzer-beelden had, was voor onderzoekers reden om het sterrenstelsel te bestuderen met behulp van de Keck I telescoop op Hawaï. Op deze telescoop bevindt zich de MOSFIRE infraroodspectrograaf waarmee de onderzoekers speurden naar de straling van waterstofgas. Bellen van dat hete waterstofgas ontstaan door de UV-straling van sterren die nog maar net het levenslicht hebben gezien. Enkele jaren geleden stelden astronomen nog dat ze sterrenstelsels zoals EGSY8p7 niet aan de hand van deze straling konden opsporen, omdat de ruimte tussen sterrenstelsels in het jonge heelal gevuld was met wolken van neutraal waterstofgas die deze straling absorberen. Maar nu weten onderzoekers wel beter. Zo’n 400 miljoen jaar na de oerknal zorgde de straling van jonge sterren ervoor dat het neutrale waterstofgas ioniseerde tot plasma. En plasma is wel doorzichtig.
Op het randje
Met dat in het achterhoofd is het dus niet ondenkbaar dat onderzoekers in de toekomst nog oudere sterrenstelsels ontdekken. Maar de grens – van 400 miljoen jaar na de oerknal – komt wel in zicht.
Toch zullen onderzoekers blijven zoeken naar stokoude sterrenstelsels. “Bevestigingen van sterrenstelsels zoals EGSY8p7 vertellen ons stukje bij beetje het verhaal van het ontstaan van de eerste sterrenstelsels en hun rol bij de veranderingen in het vroege heelal,” stelt onderzoeker Ivo Labbé.
(scientias.nl)
Verste sterrenstelsel ontdekt: licht is al 13,23 miljard jaar onderweg
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 6 augustus 2015 om 08:32 uur
Het licht van dit sterrenstelsel is al 13,23 miljard jaar onderweg. Het stelsel bestond dus 550 miljoen jaar na de oerknal al!
Een internationaal team van onderzoekers – waaronder enkele Leidse wetenschappers – ontdekte het sterrenstelsel dat de naam EGSY8p7 heeft gekregen. Het sterrenstelsel is ongeveer 100 miljoen jaar ouder dan de vorige recordhouder die eerder dit jaar werd ontdekt. “De recordbreker staat bijna precies in dezelfde richting als de vorige recordhouder,” vertelt onderzoeker Rychard Bouwens. “Dat is wel heel toevallig, omdat we verwacht hadden dat ze meer gelijkmatig over de hemel waren verdeeld.”
Straling van waterstofgas
De onderzoekers maakten voor het opsporen van dit sterrenstelsel in eerste instantie gebruik van beelden van Hubble (zie afbeelding hierboven) en Spitzer (zie de inzet op de afbeelding hierboven). De bijzondere rode kleur die EGSY8p7 op de Spitzer-beelden had, was voor onderzoekers reden om het sterrenstelsel te bestuderen met behulp van de Keck I telescoop op Hawaï. Op deze telescoop bevindt zich de MOSFIRE infraroodspectrograaf waarmee de onderzoekers speurden naar de straling van waterstofgas. Bellen van dat hete waterstofgas ontstaan door de UV-straling van sterren die nog maar net het levenslicht hebben gezien. Enkele jaren geleden stelden astronomen nog dat ze sterrenstelsels zoals EGSY8p7 niet aan de hand van deze straling konden opsporen, omdat de ruimte tussen sterrenstelsels in het jonge heelal gevuld was met wolken van neutraal waterstofgas die deze straling absorberen. Maar nu weten onderzoekers wel beter. Zo’n 400 miljoen jaar na de oerknal zorgde de straling van jonge sterren ervoor dat het neutrale waterstofgas ioniseerde tot plasma. En plasma is wel doorzichtig.
Op het randje
Met dat in het achterhoofd is het dus niet ondenkbaar dat onderzoekers in de toekomst nog oudere sterrenstelsels ontdekken. Maar de grens – van 400 miljoen jaar na de oerknal – komt wel in zicht.
Toch zullen onderzoekers blijven zoeken naar stokoude sterrenstelsels. “Bevestigingen van sterrenstelsels zoals EGSY8p7 vertellen ons stukje bij beetje het verhaal van het ontstaan van de eerste sterrenstelsels en hun rol bij de veranderingen in het vroege heelal,” stelt onderzoeker Ivo Labbé.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
En vijf jaar later...quote:
21-05-2010
Japan onderzoekt klimaat op Venus
TOKIO - Japan heeft vrijdag (lokale tijd) een satelliet gelanceerd, die de komende jaren de dampkring van de planeet Venus in kaart gaat brengen. De Akatsuki moet onder meer kijken naar stormen op de planeet. Ook hopen wetenschappers bliksem op Venus te zien.
Het bestaan daarvan wordt wel vermoed, maar de flitsen zijn nog nooit waargenomen.
Venus is ongeveer even groot als de aarde, heeft ongeveer dezelfde samenstelling en is ongeveer even oud, maar staat iets dichter bij de zon. De planeet wordt bedekt door wolken van zwavelzuur en koolstofdioxide.
De temperatuur aan het oppervlak ligt tegen de 500 graden Celsius, waardoor elke vorm van leven er onmogelijk is. Door de atmosfeer van Venus te onderzoeken, hopen wetenschappers erachter te komen hoe een levensvatbaar klimaat wel op aarde maar niet op Venus heeft kunnen ontstaan.
Ikaros
Met de Venus-verkenner gaat ook een experimenteel Japans vaartuig de ruimte in, de Ikaros. Het 'ruimtejacht' wordt voortgestuwd door deeltjes van de zon, die een extreem dun zeil laten draaien als de schroef van een schip.
De Ikaros kan varen waar het zonlicht doordringt, stellen de ontwikkelaars. Het vaartuig kan de oplossing zijn voor verre ruimtereizen, waarvoor conventionele raketten niet genoeg brandstof kunnen meenemen.
© ANP
(nu.nl)
quote:Japanners krijgen sonde na vijf jaar weer op koers richting Venus
De Japanse ruimtevaartorganisatie Jaxa heeft een in 2010 gelanceerde ruimtesonde na vijf jaar weer op koers gekregen. De sonde had eind 2010 bij Venus moeten aankomen, maar dat mislukte. Over een paar maanden moet het nu wel lukken.
Na de lancering leek Akatsuki op koers naar Venus, maar daarna gooiden problemen met de motor roet in het eten bij het bereiken van Venus. Sinds die tijd zit Akatsuki in een baan om de zon, maar Jaxa heeft diverse koersaanpassingen geprobeerd door te voeren om de sonde weer richting Venus te krijgen. De laatste grote aanpassing vond vorige maand plaats, aldus Jaxa.
Akatsuki moet de atmosfeer en het oppervlak van Venus gaan onderzoeken. Het is niet de eerste missie van een ruimtevaartorganisatie naar Venus. Zo had de Europese ruimtevaartorganisatie ESA de Venus Express. De mensheid stuurt al decennialang zo nu en dan ruimtesondes naar de planeet.
When the student is ready, the teacher will appear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
17-08-2015
Cassini scheert vandaag voor de allerlaatste keer langs maan Dione
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 17 augustus 2015 om 08:54 uur
Aan al het goede komt een eind. En dus ook aan de missie van Cassini. Vandaag neemt de sonde alvast afscheid van maan Dione.
Vandaag scheert Cassini voor de allerlaatste keer langs de maan heen. Later vanavond (rond half negen Nederlandse tijd) zal de afstand tussen Cassini en Dione het kleinst zijn: zo’n 474 kilometer. Tijdens de scheervlucht bestudeert Cassini de zwaartekracht van Dione. Ook zal de sonde foto’s met een zeer hoge resolutie maken van de noordpool van Dione. Bovendien zal Cassini zoeken naar stofdeeltjes die afkomstig zijn van Dione. Ook zal er onderzoek gedaan worden naar gebieden op de ijzige maan die bijzonder goed in staat zijn om warmte vast te houden.
Vijfde scheervlucht
Het is niet de eerste keer dat Cassini een scheervlucht langs Dione maakte. De sonde deed dat al vier keer eerder. In december 2011 bijvoorbeeld, toen de afstand tussen Cassini en de maan slechts 100 kilometer bedroeg.
.
Dione van dichtbij. Achter de maan zie je nog één van de ringen van Saturnus. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / Space Science Institute.
Enigma
Vandaag zal Cassini voor de allerlaatste keer langs Dione scheren. Ondanks dat de sonde dat al veel vaker deed, is het spannend. Er is namelijk nog heel veel onduidelijk over deze maan. “Dione is een enigma,” stelt onderzoeker Bonnie Buratti. “Er zijn aanwijzingen dat er nog steeds geologische activiteit plaatsvindt, waaronder een atmosfeer die verandert en ijsvulkanen. Maar we hebben nog geen geologische activiteit gespot. De vijfde scheervlucht is onze laatste kans.”
Grand finale
Cassini arriveerde in 2004 bij Saturnus en doet sindsdien onderzoek naar de gasreus en zijn manen. De fantastische missie begint echter op zijn eind te lopen. Later dit jaar zal Cassini afscheid nemen van de andere manen van Saturnus om vervolgens te beginnen aan wat NASA de ‘grand finale’ noemt. Tijdens dit deel van de missie duikt Cassini herhaaldelijk in het gebied tussen Saturnus en zijn ringen.
En na de ‘grand finale’? Dan wil NASA niets aan het toeval overlaten en Cassini opdracht geven om zich in de atmosfeer van Saturnus te boren. Zo moet voorkomen worden dat de sonde nadat deze stuurloos is geraakt op bijvoorbeeld Titan of Enceladus crasht: twee manen waar leven wellicht tot de mogelijkheden behoort en die we niet willen besmetten met eventuele aardse bacteriën die wellicht nog op Cassini huizen
(scientias.nl)
Cassini scheert vandaag voor de allerlaatste keer langs maan Dione
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 17 augustus 2015 om 08:54 uur
Aan al het goede komt een eind. En dus ook aan de missie van Cassini. Vandaag neemt de sonde alvast afscheid van maan Dione.
Vandaag scheert Cassini voor de allerlaatste keer langs de maan heen. Later vanavond (rond half negen Nederlandse tijd) zal de afstand tussen Cassini en Dione het kleinst zijn: zo’n 474 kilometer. Tijdens de scheervlucht bestudeert Cassini de zwaartekracht van Dione. Ook zal de sonde foto’s met een zeer hoge resolutie maken van de noordpool van Dione. Bovendien zal Cassini zoeken naar stofdeeltjes die afkomstig zijn van Dione. Ook zal er onderzoek gedaan worden naar gebieden op de ijzige maan die bijzonder goed in staat zijn om warmte vast te houden.
Vijfde scheervlucht
Het is niet de eerste keer dat Cassini een scheervlucht langs Dione maakte. De sonde deed dat al vier keer eerder. In december 2011 bijvoorbeeld, toen de afstand tussen Cassini en de maan slechts 100 kilometer bedroeg.
.
.Dione van dichtbij. Achter de maan zie je nog één van de ringen van Saturnus. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / Space Science Institute.
Enigma
Vandaag zal Cassini voor de allerlaatste keer langs Dione scheren. Ondanks dat de sonde dat al veel vaker deed, is het spannend. Er is namelijk nog heel veel onduidelijk over deze maan. “Dione is een enigma,” stelt onderzoeker Bonnie Buratti. “Er zijn aanwijzingen dat er nog steeds geologische activiteit plaatsvindt, waaronder een atmosfeer die verandert en ijsvulkanen. Maar we hebben nog geen geologische activiteit gespot. De vijfde scheervlucht is onze laatste kans.”
Grand finale
Cassini arriveerde in 2004 bij Saturnus en doet sindsdien onderzoek naar de gasreus en zijn manen. De fantastische missie begint echter op zijn eind te lopen. Later dit jaar zal Cassini afscheid nemen van de andere manen van Saturnus om vervolgens te beginnen aan wat NASA de ‘grand finale’ noemt. Tijdens dit deel van de missie duikt Cassini herhaaldelijk in het gebied tussen Saturnus en zijn ringen.
En na de ‘grand finale’? Dan wil NASA niets aan het toeval overlaten en Cassini opdracht geven om zich in de atmosfeer van Saturnus te boren. Zo moet voorkomen worden dat de sonde nadat deze stuurloos is geraakt op bijvoorbeeld Titan of Enceladus crasht: twee manen waar leven wellicht tot de mogelijkheden behoort en die we niet willen besmetten met eventuele aardse bacteriën die wellicht nog op Cassini huizen
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-08-2015
Komeetinslagen mogelijk cruciaal voor ontstaan leven
Buitenaards leven Komeet ISON, op 10 april 2013 gefotografeerd door de Hubble Space Telescope. (NASA, ESA, J.-Y. Li (Planetary Science Institute), and the Hubble Comet ISON Imaging Science Team)
Het ontstaan van leven op aarde is mogelijk op gang geholpen door inslagen van ijzige kometen. Ook op andere hemellichamen zou de inslag van kometen aanleiding gegeven kunnen hebben tot de vorming van de eerste levende organismen.
Twee Japanse onderzoekers voerden laboratoriumexperimenten uit waarbij mengsels van ijs, silicaat (forsteriet) en aminozuren bij lage temperaturen (ca. 200 graden onder nul) zeer krachtige schokken ondergaan, vergelijkbaar met wat een komeetkern ondergaat wanneer hij op een hemellichaam zoals de aarde terecht komt. Kometen zijn bevroren samenballingen van ijs en gruis; de Amerikaanse Stardust-missie heeft aangetoond dat er in kometen ook aminozuren voorkomen.
Bij de laboratoriumexperimenten onttonden korte peptiden - de allereerste bouwstenen van het leven, en de voorlopers van langere organische moleculaire ketens. Volgens de twee Japanners, die hun resultaten presenteren op de 25e Goldschmidt-conferentie voor geochemie in Praag, wordt de vorming van peptiden gestimuleerd door de lage temperatuur in het onderzochte mengsel.
Als komeetinslagen op aarde aanleiding hebben gegeven tot het ontstaan van leven, kan dat ook op andere hemellichamen zijn gebeurd, bijvoorbeeld op de ijzige manen van de reuzenplaneten Jupiter en Saturnus, of op exoplaneten in een baan rond een andere ster.
(allesoversterrenkunde)
Komeetinslagen mogelijk cruciaal voor ontstaan leven
Buitenaards leven Komeet ISON, op 10 april 2013 gefotografeerd door de Hubble Space Telescope. (NASA, ESA, J.-Y. Li (Planetary Science Institute), and the Hubble Comet ISON Imaging Science Team)
Het ontstaan van leven op aarde is mogelijk op gang geholpen door inslagen van ijzige kometen. Ook op andere hemellichamen zou de inslag van kometen aanleiding gegeven kunnen hebben tot de vorming van de eerste levende organismen.
Twee Japanse onderzoekers voerden laboratoriumexperimenten uit waarbij mengsels van ijs, silicaat (forsteriet) en aminozuren bij lage temperaturen (ca. 200 graden onder nul) zeer krachtige schokken ondergaan, vergelijkbaar met wat een komeetkern ondergaat wanneer hij op een hemellichaam zoals de aarde terecht komt. Kometen zijn bevroren samenballingen van ijs en gruis; de Amerikaanse Stardust-missie heeft aangetoond dat er in kometen ook aminozuren voorkomen.
Bij de laboratoriumexperimenten onttonden korte peptiden - de allereerste bouwstenen van het leven, en de voorlopers van langere organische moleculaire ketens. Volgens de twee Japanners, die hun resultaten presenteren op de 25e Goldschmidt-conferentie voor geochemie in Praag, wordt de vorming van peptiden gestimuleerd door de lage temperatuur in het onderzochte mengsel.
Als komeetinslagen op aarde aanleiding hebben gegeven tot het ontstaan van leven, kan dat ook op andere hemellichamen zijn gebeurd, bijvoorbeeld op de ijzige manen van de reuzenplaneten Jupiter en Saturnus, of op exoplaneten in een baan rond een andere ster.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-08-2015
Was supernova-explosie verantwoordelijk voor rotatie zonnestelsel?
Schematische weergave van het jonge zonnestelsel. De binnenplaneten zijn opgebouwd uit chondrieten die onder invloed van de zwaartekracht van de nog in ‘aanbouw’ zijnde planeet Jupiter richting zon zijn geslingerd. (Jack Cook, Woods Hole Oceanographic Institution)
Wij hebben het bestaan van planeten zoals de aarde en Jupiter mogelijk te danken aan het zogeheten impulsmoment van het schokfront van een supernova-explosie. Dat concluderen theoretici Alan Boss en Sandra Keiser van het Carnegie Institution for Science in een artikel in The Astrophysical Journal.
Een supernova is de energierijke explosie waarmee een zware ster aan het eind van zijn leven komt. Al geruime tijd is bekend dat de schokgolf van zo'n supernova 4,6 miljard jaar geleden de aanzet heeft gegeven tot de vorming van de zon: als gevolg van de schokgolf begon een naburige interstellaire wolk van gas en stof onder zijn eigen gewicht ineen te storten.
Boss en Keiser verrichtten eerder al modelberekeningen aan de wijze waarop materiaal van de supernova zich zou verdelen over de ineenstortende gas- en stofwolk. Daaruit blijkt dat er op sommige plaatsen 'vingers' van supernova-materiaal kunnen ontstaan die tot diep in de interstellaire wolk doordringen. Op die manier valt de verdeling van radioactieve vervalproducten in het zonnestelsel te verklaren.
Uit recentere simulaties blijkt nu dat diezelfde 'vingers' ook aanleiding gegeven kunnen hebben tot (extra) rotatie van de ineenstortende wolk, dankzij de draaiing (het impulsmoment) van het schokfront. Zonder dat effect zou het overgrote deel van de samentrekkende wolk in de pasgeboren zon zijn verdwenen. Maar wanneer het rotatie-effect van het schokfront in rekening wordt gebracht, ontstaat een roterende wolk van materiaal waaruit in een later stadium planeten kunnen ontstaan.
(allesoversterrenkunde)
Was supernova-explosie verantwoordelijk voor rotatie zonnestelsel?
Schematische weergave van het jonge zonnestelsel. De binnenplaneten zijn opgebouwd uit chondrieten die onder invloed van de zwaartekracht van de nog in ‘aanbouw’ zijnde planeet Jupiter richting zon zijn geslingerd. (Jack Cook, Woods Hole Oceanographic Institution)
Wij hebben het bestaan van planeten zoals de aarde en Jupiter mogelijk te danken aan het zogeheten impulsmoment van het schokfront van een supernova-explosie. Dat concluderen theoretici Alan Boss en Sandra Keiser van het Carnegie Institution for Science in een artikel in The Astrophysical Journal.
Een supernova is de energierijke explosie waarmee een zware ster aan het eind van zijn leven komt. Al geruime tijd is bekend dat de schokgolf van zo'n supernova 4,6 miljard jaar geleden de aanzet heeft gegeven tot de vorming van de zon: als gevolg van de schokgolf begon een naburige interstellaire wolk van gas en stof onder zijn eigen gewicht ineen te storten.
Boss en Keiser verrichtten eerder al modelberekeningen aan de wijze waarop materiaal van de supernova zich zou verdelen over de ineenstortende gas- en stofwolk. Daaruit blijkt dat er op sommige plaatsen 'vingers' van supernova-materiaal kunnen ontstaan die tot diep in de interstellaire wolk doordringen. Op die manier valt de verdeling van radioactieve vervalproducten in het zonnestelsel te verklaren.
Uit recentere simulaties blijkt nu dat diezelfde 'vingers' ook aanleiding gegeven kunnen hebben tot (extra) rotatie van de ineenstortende wolk, dankzij de draaiing (het impulsmoment) van het schokfront. Zonder dat effect zou het overgrote deel van de samentrekkende wolk in de pasgeboren zon zijn verdwenen. Maar wanneer het rotatie-effect van het schokfront in rekening wordt gebracht, ontstaat een roterende wolk van materiaal waaruit in een later stadium planeten kunnen ontstaan.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
ff wat anders he, ik was eigenlijk op zoek naar een topic vol amateur-astronomen, die zelf de nachtelijke hemel afspeuren met min of meer betaalbaar materiaal. Zijn jullie dat? Of zitten die in een ander topic? 
Edit: ik zie het al:
[ Bericht 60% gewijzigd door Dr_Flash op 20-08-2015 17:39:44 ]
Edit: ik zie het al:
Ga ik daarheenquote:
Zulk nieuws komt echter meestal in onderstaand topic terecht
W&T / Astronomie in de Achtertuin #3
[ Bericht 60% gewijzigd door Dr_Flash op 20-08-2015 17:39:44 ]
Salivili hipput tupput tapput äppyt tipput hilijalleen
NASA Mulls Missions To Neptune and Uranus, Using the Space Launch System
According to a story in Astronomy Magazine, NASA is contemplating sending flagship sized space probes to the so-called "ice giants" of Uranus and Neptune. These probes would orbit the two outer planets, similar to how Galileo orbited Jupiter and how Cassini currently orbits Saturn.
The only time NASA has previously had a close encounter with either of these worlds was when Voyager 2 flew by Uranus in 1986 and then Neptune in 1989. Each of these missions would happen after the Europa Clipper, a flagship-class mission scheduled for the mid-2020s.
According to a story in Astronomy Magazine, NASA is contemplating sending flagship sized space probes to the so-called "ice giants" of Uranus and Neptune. These probes would orbit the two outer planets, similar to how Galileo orbited Jupiter and how Cassini currently orbits Saturn.
The only time NASA has previously had a close encounter with either of these worlds was when Voyager 2 flew by Uranus in 1986 and then Neptune in 1989. Each of these missions would happen after the Europa Clipper, a flagship-class mission scheduled for the mid-2020s.
When the student is ready, the teacher will appear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
Waren de Perseïden spectaculair dit jaar? Ik heb ze gemist omdat ik in Zuid Afrika zat en niet wist of ik ze daar wel kon zien. Foei toch hé
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
quote:NASA To 'Lasso' a Comet To Hitchhike Across the Solar System
Traveling around space can require a lot of fuel, to help fight the fuel bill NASA has a spacecraft concept that would hitch a free ride on one of the many comets and asteroids traveling across our solar system. Comet Hitchhiker, developed at NASA's Jet Propulsion Laboratory, would feature a reusable tether system to replace the need for propellant for entering orbit and landing on objects.
The spacecraft would first cast an extendable tether toward the object and attach itself using a harpoon attached to the tether. Next, it would reel out the tether while applying a brake that harvests energy while the spacecraft accelerates. This allows Comet Hitchhiker to accelerate and slowly match the speed of its ride, and keeping that slight tension on the line harvests energy that is stored on-board for later use, reeling itself down to the surface of the comet or asteroid. A comet hitchhiker spacecraft can obtain up to ~10 km/s of delta-V by using a carbon nanotube (CNT) tether, reaching the current orbital distance of Pluto (32.6 AU) in just 5.6 years.
When the student is ready, the teacher will appear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
quote:'Superantenne' laat Marslanders direct met aarde praten
Een nieuw soort 'superantenne' zou ervoor kunnen zorgen dat toekomstige Marslanders veel meer met de aarde kunnen communiceren dan de huidige generatie Marslanders dat kan.
Dat schrijft ExtremeTech.
De antenne is het resultaat van een samenwerking tussen de Amerikaanse universiteit UCLA en ruimtevaartorganisatie NASA. Het idee is dat een hele reeks aan kleinere antenne's samenwerkt om zo een 'superantenne' te vormen. Dan zijn er ook geen satellieten meer nodig om het signaal door te geven.
Curiosity
Marslander Curiosity, die momenteel nog rondrijdt op Mars, kan elke dag via satellieten twee keer 15 minuten met de aarde communiceren. In die 15 minuten zit álles: van het ontvangen van gegevens en foto's tot het geven van complexe instructies.
Dat moet met de nieuwe antenne verleden tijd zijn. Dankzij de 'superantenne' kan de Marslander die de NASA in 2020 naar de rode planeet stuurt straks mogelijk uren aaneen met de aarde communiceren. De wetenschappers van UCLA zijn bezig met een prototype.
When the student is ready, the teacher will appear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
When the student is truly ready, the teacher will disappear.
23-09-2015
Waterdamp gevonden in binnendelen van protoplanetaire schijf
Illustratie van een zogeheten 'pre-transitionele' schijf. (NASA/JPL-Caltech)
Astronomen hebben met een spectrograaf op de Gemini North-telescoop in Hawaii waterdamp ontdekt in de binnendelen van de protoplanetaire schijf rond de ster DoAr 44. De watermoleculen bevinden zich op kleine afstand van de pasgeboren ster, in het gebied waarin aardeachtige planeten kunnen ontstaan.
Waterdamp is al eerder aangetroffen in protoplanetaire schijven, maar de vondst bij DoAr 44 was onverwacht. Het gaat hier namelijk om een zogeheten 'pre-transitionele' schijf, waarin een grote lege zone voorkomt, vermoedelijk als gevolg van de zwaartekrachtswerking van reeds gevormde planeten. Alleen op echt kleine afstand van de ster is nog een ring van gas en stof aanwezig.
Doordat watermoleculen gemakkelijk uiteenvallen onder invloed van de energierijike ultraviolette straling van de centrale ster, komt er in de binnendelen van zulke (pre-)transitionele schijven meestal geen waterdamp meer voor: de moleculen worden niet langer 'beschermd' door stofdeeltjes.
Hoe het mogelijk is dat de binnendelen van de schijf rond DoAr 44 toch waterdamp bevatten, is nog niet helemaal duidelijk. Mogelijk is er sprake van materiaaltransport uit de meer naar buiten gelegen delen van de schijf. De nieuwe resultaten zijn gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesovertserrenkunde)
Waterdamp gevonden in binnendelen van protoplanetaire schijf
Illustratie van een zogeheten 'pre-transitionele' schijf. (NASA/JPL-Caltech)
Astronomen hebben met een spectrograaf op de Gemini North-telescoop in Hawaii waterdamp ontdekt in de binnendelen van de protoplanetaire schijf rond de ster DoAr 44. De watermoleculen bevinden zich op kleine afstand van de pasgeboren ster, in het gebied waarin aardeachtige planeten kunnen ontstaan.
Waterdamp is al eerder aangetroffen in protoplanetaire schijven, maar de vondst bij DoAr 44 was onverwacht. Het gaat hier namelijk om een zogeheten 'pre-transitionele' schijf, waarin een grote lege zone voorkomt, vermoedelijk als gevolg van de zwaartekrachtswerking van reeds gevormde planeten. Alleen op echt kleine afstand van de ster is nog een ring van gas en stof aanwezig.
Doordat watermoleculen gemakkelijk uiteenvallen onder invloed van de energierijike ultraviolette straling van de centrale ster, komt er in de binnendelen van zulke (pre-)transitionele schijven meestal geen waterdamp meer voor: de moleculen worden niet langer 'beschermd' door stofdeeltjes.
Hoe het mogelijk is dat de binnendelen van de schijf rond DoAr 44 toch waterdamp bevatten, is nog niet helemaal duidelijk. Mogelijk is er sprake van materiaaltransport uit de meer naar buiten gelegen delen van de schijf. De nieuwe resultaten zijn gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesovertserrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
