W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Ik weet het eerlijk gezegd ook niet echt, ik las ook zoiets in mijn lijfblad, de Astronomy, ik moet het even uitzoeken. Vannacht trouwens helder, ik ga met het ondergeschoven kindje aan de gang, de 11 en een half. Ik ga hem straks buiten zetten om hem af te laten koelen.quote:Op donderdag 30 april 2015 08:08 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
[..]
Nu weet ik nog niet wat ermee bedoeld wordt
MSs heb je het verkeerd verstaan, of is het in een bepaalde context.
Maar over t algemeen verandert de ruimte natuurlijk wel. Zoals Parafernalia al aangeeft, ruimte rekt uit, het is een soort 'stretch'
Anders zouden we in een statisch heelal leven.
Je moet bedenken dat bij de Big Bang de ruimte is gaan uitrekken, nu nog steeds en het blijft versnellen. big bang is ook een beetje ongelukkige naam. Beter zou zijn: the everywhere stretch
Dit korte filmpje van 5 min legt t heel goed uit
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Wetenschappers ontdekken mogelijk oudste sterrenstelsel ooit
Nederlandse en Amerikaanse wetenschappers hebben mogelijk het oudste sterrenstelsel ooit gevonden. Ze zagen licht dat meer dan 13 miljard jaar geleden is uitgezonden en nu pas de aarde bereikt.
Ter illustratie: licht legt per seconde een afstand van bijna 300.000 kilometer af. De ontdekking is dinsdag bekendgemaakt.
Het stelsel heeft de naam EGS-zs8-1 gekregen. Omdat het toen nog jong was, ontstaan er heel veel nieuwe sterren. Het tempo ligt ongeveer tachtig keer zo hoog als bij onze Melkweg.
Ten tijde van EGS-zs8-1 was het heelal pas 650 miljoen jaar oud. Er zijn eerder ook een paar sterrenstelsels uit die begintijd gevonden. De onderzoekers noemen dat "stukjes van de puzzel hoe de eerste sterrenstelsels zijn ontstaan".
In de periode van EGS-zs8-1 onderging het heelal een cruciale verandering. Waterstof, het meest voorkomende element, kreeg een andere 'vingerafdruk'. Daardoor kon het heelal zich ontwikkelen tot wat we vandaag de dag overal zien.
Dark Ages
Door zulke oeroude stelsels te bestuderen, kunnen wetenschappers dus begrijpen hoe het universum nu in elkaar zit. Maar hoe verder de astronomen terugkijken, hoe moeilijker dat wordt. Kort na de oerknal was het heelal namelijk een ondoorzichtige wolk, die het licht tegenhield. Dit worden de 'dark ages' genoemd.
Het onderzoek krijgt een duw in de rug als over een paar jaar een nieuwe ruimtetelescoop wordt gelanceerd, de James Webb. Die kan verder terugkijken in de geschiedenis dan zijn voorgangers, zoals de Hubble en de Spitzer, die bij het Nederlands-Amerikaanse onderzoek zijn gebruikt
bron
[ Bericht 8% gewijzigd door k3vil op 08-05-2015 09:02:37 ]
Iemand? tl;dr of te onzinnig of..?quote:
Hm, zat wat te denken, kon zo 123 niet vinden of er eerder onderzoek naar is (vast wel). Maar klopt de volgende gedachtengang?:
Stel, je lanceert vandaag een ruimtesonde die de aarde filmt en die deze opname tegelijkertijd ook projecteert op een scherm. Je stuurt deze sonde met lichtsnelheid naar een afstand op 1 lichtjaar. Vanaf aarde film je de projectie van de sonde.
Dus bij t=0 is het Od, waarbij O de aarde met camera is en d de sonde met projectiescherm (o-stukje de camera, bovenste stukje van de d het projectiescherm). Het elkaar filmen is realtime en op dit moment 'zien' beiden tegelijk hetzelfde.
bij t=1 dan als volgt:
O---------d--------d
Waarbij de schuingedrukte d in het midden de sonde na een half jaar is.
Op aarde is het nu 22-3-2016, de sonde is een jaar onderweg. Maar op deze datum ziet de camera op aarde de beelden van dat de sonde halverwege was. Half jaar reizen, en half jaar terugreis photonen van projectie. De sonde zelf is inmiddels op z'n eindbestemming.
Doordat de sonde reist met snelheid van het licht, blijft ie de aarde als één stilstaand frame zien. Tot het bereiken van de bestemming ziet de sonde dus enkel dat ene frame van 22-03-2015 en de camera op aarde ziet in 2016 dus ook datzelfde ene frame van toen de sonde halverwege was.
t=2:
O-----------------------d
De sonde is nu een jaar op dezelfde plek aan het filmen. Het is op aarde nu 22-3-2017. De sonde kreeg vanaf bereiken bestemming de fotonen vanaf aarde binnen en heeft het afgelopen jaar de aarde opgenomen zoals ie tussen 22-3-2015 en 22-3-2016 was. Op dit moment, exact 2 jaar na lancering, ziet de camera op aarde echter nog steeds alleen dat ene frame van 22-3-2015 terug. Want dat is alles wat de sonde nog zag t/m exact een jaar na lancering en het bereiken van de bestemming + een jaar voor de fotonen komen tot camera op aarde.
t=2.5
O---------[d--------
De sonde keert met lichtsnelheid weer terug naar aarde en is na een half jaar halverwege. Het is 22-9-2017 op aarde. De sonde neemt nog steeds op en projecteert nog steeds. De sonde ziet op dit moment de aarde zoals ie was op 22-3-2017. Dat betekent dus dat de sonde in een half jaar, een geheel jaar van aarde heeft opgenomen (22-3-2016 - 22-3-2017). De camera op aarde ziet nu ook 22-3-2017 terug. De camera op aarde neemt dus in een half jaar maar liefst 2 jaar op. (22-3-2015 (zie t=2) - 22-3-2017). Mensen die dus op aarde naar de opname van de aardse camera keken 'realtime' zagen 'realtime' de afgelopen 2 jaar 4 keer zo snel voorbij vliegen.
t=3
Od
De sonde is terug op aarde. Het is nu 22-3-2018. De sonde heeft in afgelopen half jaar weer een jaar opgenomen. De camera en de sonde projecteren weer tegelijk hetzelfde beeld, die van 22-3-2018. In dit half jaar heeft de camera op aarde dus één historisch jaar vastgelegd. Gemiddeld 2 keer zo snel ipv 4 keer.
In de volledige 3 jaar zag men op aarde dus 2 jaar lang een stilstaand beeld, en vervolgens zag men in het derde jaar de volledige 3 jaar versneld voorbij komen, waarbij het eerste half jaar sneller ging dan het tweede.
-----
Klopt het bovenstaande? En hoe ziet de curve er dan uit van de verhoogde snelheid van laatste jaar voor de camera op aarde? Is dat lineair?
Dit soort principes zullen vast al tientallen jaren geleden onderzocht zijn maar was nu even eigen brainfart.
eehmmmmquote:
[ afbeelding ]
Wetenschappers ontdekken mogelijk oudste sterrenstelsel ooit
Nederlandse en Amerikaanse wetenschappers hebben mogelijk het oudste sterrenstelsel ooit gevonden. Ze zagen licht dat meer dan 13 miljard jaar geleden is uitgezonden en nu pas de aarde bereikt.
Ter illustratie: licht legt per seconde een afstand van bijna 300.000 kilometer af. De ontdekking is dinsdag bekendgemaakt.
Het stelsel heeft de naam EGS-zs8-1 gekregen. Omdat het toen nog jong was, ontstaan er heel veel nieuwe sterren. Het tempo ligt ongeveer tachtig keer zo hoog als bij onze Melkweg.
Ten tijde van EGS-zs8-1 was het heelal pas 650 miljoen jaar oud. Er zijn eerder ook een paar sterrenstelsels uit die begintijd gevonden. De onderzoekers noemen dat "stukjes van de puzzel hoe de eerste sterrenstelsels zijn ontstaan".
In de periode van EGS-zs8-1 onderging het heelal een cruciale verandering. Waterstof, het meest voorkomende element, kreeg een andere 'vingerafdruk'. Daardoor kon het heelal zich ontwikkelen tot wat we vandaag de dag overal zien.
Dark Ages
Door zulke oeroude stelsels te bestuderen, kunnen wetenschappers dus begrijpen hoe het universum nu in elkaar zit. Maar hoe verder de astronomen terugkijken, hoe moeilijker dat wordt. Kort na de oerknal was het heelal namelijk een ondoorzichtige wolk, die het licht tegenhield. Dit worden de 'dark ages' genoemd.
Het onderzoek krijgt een duw in de rug als over een paar jaar een nieuwe ruimtetelescoop wordt gelanceerd, de James Webb. Die kan verder terugkijken in de geschiedenis dan zijn voorgangers, zoals de Hubble en de Spitzer, die bij het Nederlands-Amerikaanse onderzoek zijn gebruikt
bron
waar slaat die foto op???
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Om het interessanter te maken voor de lezers.quote:
Op
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Ik denk dat de lezers hier donders goed weten waar het over gaat en dat ze nog veeeel beter weten dat dat clashing stelsel niet het stelsel is waar het artikel over gaat....quote:
[..]
Om het interessanter te maken voor de lezers.
Ergerlijk vind ik dit. Zo houd je mensen dom.
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Tja... Het artikel "moet zich verkopen". Dus word er een leuk plaatje erbij gegooid.quote:
[..]
Ik denk dat de lezers hier donders goed weten waar het over gaat en dat ze nog veeeel beter weten dat dat clashing stelsel niet het stelsel is waar het artikel over gaat....
Ergerlijk vind ik dit. Zo houd je mensen dom.
Net zoals ze weleens hele mooie plaatjes op een doos van een telescope zetten
wat je in werkelijkheid NOOIT met het blote oog kunt zien.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
haha jullie hebben gelijk, ik had het er ook gewoon blind aan toegevoegd 
ik heb het plaatje vervangen nu
ik heb het plaatje vervangen nu
Ik moet ervoor zorgen dat Android niet mijn achtergrond service stopt. Kan ik dat doen met astronomie?
Ik shuffel je woorden naar een hoogtepunt.
Dat is de goeie!quote:
haha jullie hebben gelijk, ik had het er ook gewoon blind aan toegevoegd
ik heb het plaatje vervangen nu
Maar nu zie ik ook waarom je dat andere plaatje had: die staat op NU.NL, sukkels.
Ik zie het ook vaak in de Metro bij sterrenkunde-artikeltjes, dan zie ik foto's van objecten die helemaal niets met het onderwerp hebben te maken.
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
11-05-2015
Melkweg kan Andromedastelsel mogelijk al aanraken
Wetenschappers hebben ontdekt dat de halo van het nabijgelegen Andromedastelsel veel omvangrijker is dan gedacht. Als ook de halo van onze Melkweg zo groot is, raken de sterrenstelsels elkaar mogelijk reeds aan!
“Halo’s zijn de gasachtige atmosferen van sterrenstelsels,” vertelt onderzoeker Nicolas Lehner. “De eigenschappen van deze halo’s bepalen – volgens onze modellen over hoe sterrenstelsels tot stand komen – de snelheid waarmee sterren in een sterrenstelsel geboren worden.” Lehner en zijn collega’s hebben nu – met behulp van de Hubble-telescoop – ontdekt dat de halo van het Andromedastelsel veel omvangrijker is dan gedacht.
Omvangrijker
De halo is zo’n zes keer groter dan werd aangenomen en heeft een massa die 1000 keer groter is dan eerder gedacht werd. De halo reikt tot zo’n miljoen lichtjaar afstand van het Andromedastelsel. De afstand tussen het Andromedastelsel en onze Melkweg bedraagt ongeveer 2,5 miljoen lichtjaar. De halo van het Andromedastelsel reikt dus tot bijna halverwege.
Zo bepaalden onderzoekers de omvang van de halo van het Andromedastelsel. Afbeelding: NASA / ESA / A. Feild (STScl).
Methodiek
Om de halo van het Andromedastelsel te bestuderen, keken de onderzoekers hoe het gas in de halo het licht van objecten die achter het stelsel lagen, veranderde. De onderzoekers richtten zich op het licht van quasars. “Wanneer het licht van de quasars richting Hubble reist zal het gas van de halo een deel van het licht absorberen,” vertelt onderzoeker J. Christopher Howk. “Door de afname in helderheid te meten, kunnen we vertellen hoeveel gas er in de halo te vinden is.” En dat blijkt dus vele malen meer te zijn dan gedacht werd.
Onderzoekers vragen zich af of ook onze Melkweg – in veel opzichten het tweelingbroertje van het Andromedastelsel – over zo’n omvangrijke halo beschikt. Helaas zullen we daar niet zo snel achterkomen: omdat ze onszelf in de Melkweg bevinden, kunnen we de halo rond ons sterrenstelsel niet zien. Als de Melkweg over net zo’n omvangrijke halo beschikt als het Andromedastelsel zou dat kunnen betekenen dat de twee stelsels elkaar middels hun halo’s reeds aan kunnen raken. Maar zelfs als de Melkweg een kleinere halo heeft, zal er uiteindelijk contact komen tussen ons sterrenstelsel en het Andromedastelsel: de twee zijn namelijk gedoemd om met elkaar in botsing te komen.
(scientias.nl)
Melkweg kan Andromedastelsel mogelijk al aanraken
Wetenschappers hebben ontdekt dat de halo van het nabijgelegen Andromedastelsel veel omvangrijker is dan gedacht. Als ook de halo van onze Melkweg zo groot is, raken de sterrenstelsels elkaar mogelijk reeds aan!
“Halo’s zijn de gasachtige atmosferen van sterrenstelsels,” vertelt onderzoeker Nicolas Lehner. “De eigenschappen van deze halo’s bepalen – volgens onze modellen over hoe sterrenstelsels tot stand komen – de snelheid waarmee sterren in een sterrenstelsel geboren worden.” Lehner en zijn collega’s hebben nu – met behulp van de Hubble-telescoop – ontdekt dat de halo van het Andromedastelsel veel omvangrijker is dan gedacht.
Omvangrijker
De halo is zo’n zes keer groter dan werd aangenomen en heeft een massa die 1000 keer groter is dan eerder gedacht werd. De halo reikt tot zo’n miljoen lichtjaar afstand van het Andromedastelsel. De afstand tussen het Andromedastelsel en onze Melkweg bedraagt ongeveer 2,5 miljoen lichtjaar. De halo van het Andromedastelsel reikt dus tot bijna halverwege.
Zo bepaalden onderzoekers de omvang van de halo van het Andromedastelsel. Afbeelding: NASA / ESA / A. Feild (STScl).
Methodiek
Om de halo van het Andromedastelsel te bestuderen, keken de onderzoekers hoe het gas in de halo het licht van objecten die achter het stelsel lagen, veranderde. De onderzoekers richtten zich op het licht van quasars. “Wanneer het licht van de quasars richting Hubble reist zal het gas van de halo een deel van het licht absorberen,” vertelt onderzoeker J. Christopher Howk. “Door de afname in helderheid te meten, kunnen we vertellen hoeveel gas er in de halo te vinden is.” En dat blijkt dus vele malen meer te zijn dan gedacht werd.
Onderzoekers vragen zich af of ook onze Melkweg – in veel opzichten het tweelingbroertje van het Andromedastelsel – over zo’n omvangrijke halo beschikt. Helaas zullen we daar niet zo snel achterkomen: omdat ze onszelf in de Melkweg bevinden, kunnen we de halo rond ons sterrenstelsel niet zien. Als de Melkweg over net zo’n omvangrijke halo beschikt als het Andromedastelsel zou dat kunnen betekenen dat de twee stelsels elkaar middels hun halo’s reeds aan kunnen raken. Maar zelfs als de Melkweg een kleinere halo heeft, zal er uiteindelijk contact komen tussen ons sterrenstelsel en het Andromedastelsel: de twee zijn namelijk gedoemd om met elkaar in botsing te komen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Verheug me er nu al op.
quote:Asteroid Impact Mission (AIM)
The Asteroid Impact Mission is a small ESA mission of opportunity to explore and demonstrate technologies for future missions while performing scientific investigations on a binary asteroid and addressing planetary defense.
In this frame, the main objectives of the AIM rendezvous spacecraft are to:
◾Characterise the primary and secondary components of a binary asteroid, Didymos, by analysing its dynamical state, mass, geophysical properties, surface and subsurface structure.
◾Demonstrate deep-space optical communication technology and create an inter-satellite communication network with CubeSats and a lander.
◾Deploy a lander on Didymos secondary asteroid and sound its interior structure.
The Asteroid Impact Mission (AIM) is part of the joint Asteroid Impact & Deflection Assessment (AIDA) project of ESA, the German Aerospace Center (DLR), the Observatoire de la Côte d´Azur (OCA), NASA, and Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory (JHU/APL).
The Double Asteroid Redirection Test (DART) mission, carried out by NASA, is the second component of AIDA. It consists of a single spacecraft, the impactor, which will hit the smaller member of a binary asteroid system, in order to change its orbital period. This impact event is an opportunity for an observing spacecraft to gather data on the asteroid deflection and on the possible alteration of other physical characteristics of the asteroid due to the impact.
When AIM is operated together with DART, the mission covers supplementary objectives:
◾Determine the momentum transfer resulting from DART’s impact by measuring the dynamical state of Didymos after the impact and imaging the resulting crater
◾Monitor the dust environment before and after the impact as a function of time
This will enable the impact response of the object to be derived as a function of its physical properties. Additionally, AIM will be in an ideal position to image the ejecta plume from the impact providing valuable data to validate impact models.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Is die halo misschien de beruchte donkere materie die een sterrenstelsel omringt?
[ Bericht 1% gewijzigd door Schonedal op 24-05-2015 22:09:01 (taalfout) ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Schonedal op 24-05-2015 22:09:01 (taalfout) ]
De uitleg van een halo staat in het artikel.quote:
Is die halo misschien de beruchte donkere materie die een sterrenstelsel omringt?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-05-2015
NASA selecteert instrumenten voor missie naar Jupitermaan Europa
Illustratie van de toekomstige Europaverkenner. (NASA)
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft negen wetenschappelijke instrumenten geselecteerd voor een toekomstige ruimtemissie naar de Jupitermaan Europa. Europa heeft een stijf bevroren oppervlak, maar daaronder gaat een diepe oceaan van zout, vloeibaar water schuil waarin mogelijk micro-organismen voorkomen. Waarnemingen van de Hubble Space Telescope doen vermoeden dat er op Europa ook een vorm van ijsvulkanisme voorkomt.
De ruimtesonde, die in de jaren twintig gelanceerd moet worden, zal in een langgerekte baan rond de planeet Jupiter worden gebracht, en in totaal 45 scheervluchten langs Europa maken, op afstanden variërend van 25 tot 2700 kilometer.
Onder de negen geselecteerde instrumenten bevinden zich - naast camera's en spectrometers - een stofdetector, een infraroodinstrument waarmee actieve gebieden aan het oppervlak opgespoord kunnen worden, een magnetometer die informatie oplevert over de diepte en het zoutgehalte van de oceaan, en een radarinstrument waarmee onder de ijskorst 'gekeken' kan worden.
(allesoversterrenkunde)
NASA selecteert instrumenten voor missie naar Jupitermaan Europa
Illustratie van de toekomstige Europaverkenner. (NASA)
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft negen wetenschappelijke instrumenten geselecteerd voor een toekomstige ruimtemissie naar de Jupitermaan Europa. Europa heeft een stijf bevroren oppervlak, maar daaronder gaat een diepe oceaan van zout, vloeibaar water schuil waarin mogelijk micro-organismen voorkomen. Waarnemingen van de Hubble Space Telescope doen vermoeden dat er op Europa ook een vorm van ijsvulkanisme voorkomt.
De ruimtesonde, die in de jaren twintig gelanceerd moet worden, zal in een langgerekte baan rond de planeet Jupiter worden gebracht, en in totaal 45 scheervluchten langs Europa maken, op afstanden variërend van 25 tot 2700 kilometer.
Onder de negen geselecteerde instrumenten bevinden zich - naast camera's en spectrometers - een stofdetector, een infraroodinstrument waarmee actieve gebieden aan het oppervlak opgespoord kunnen worden, een magnetometer die informatie oplevert over de diepte en het zoutgehalte van de oceaan, en een radarinstrument waarmee onder de ijskorst 'gekeken' kan worden.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
me toquote:
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-05-2015
Met deze instrumenten gaan we de maan Europa onderzoeken
De maan Europa van Jupiter heeft hoogstwaarschijnlijk een ondergrondse oceaan met twee keer zoveel water als de aarde. NASA stuurt in de toekomst een ruimtesonde naar Jupiter en zijn manen. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft nu negen instrumenten geselecteerd die meegaan.
Vorig jaar maakte NASA al een klein beetje geld vrij voor onderzoek naar een missie naar Europa. Maar dat was te weinig om de missie echt te gaan plannen. Begin dit jaar deed NASA het beter. In de budgetten voor 2016 is flink wat geld vrijgemaakt voor een missie naar Jupiters maan en spreekt NASA expliciet de wens uit om naar Europa te vertrekken.
Gaat de Amerikaanse ruimtesonde er zo uitzien? Misschien wel!
Het is nog onbekend wanneer de missie naar Europa plaatsvindt, maar er zijn al wel wat andere details bekend. Zo gaat de ruimtesonde minimaal drie jaar in een baan om Jupiter draaien. In deze periode zullen er 45 scheervluchten langs Europa plaatsvinden. De minimale afstand tot het oppervlak van de ijzige maan bedraagt dan 25 kilometer tot 2.700 kilometer.
Negen instrumenten
De gekozen instrumenten zijn niet heel verrassend. Uiteraard kiest NASA voor camera’s en spectrometers, die scherpe foto’s van Europa’s oppervlak maken en de samenstelling analyseren. Het Europa Imaging System produceert foto’s die honderd keer scherper zijn dan de scherpste beelden die we nu van Europa hebben. De resolutie zal straks 50 meter per pixel zijn. Een radarinstrument wordt ingezet om de dikte van de ijskap te bepalen en om op zoek te gaan naar subglaciale meren onder het oppervlak, zoals het Vostokmeer onder de ijskap van Antarctica.
Ook krijgt de ruimtesonde een magnetometer om de sterkte en de richting van het magnetisch veld van de maan in kaart te brengen, waardoor onderzoekers de diepte en het zoutgehalte van de ondergrondse oceaan kunnen vaststellen. Een thermisch instrument bekijkt het oppervlak van Europa en hoopt recente uitbarstingen van warm water te vinden. Andere instrumenten proberen kleine waterdeeltjes aan te treffen in de dunne atmosfeer van de Joviaanse maan.
Ook Europa gaat naar Jupiter
Niet alleen NASA werkt aan een missie naar Jupiter en zijn manen. Ook de Europese ruimtevaartorganisatie gaat een ruimtesonde naar de grootste planeet van het zonnestelsel sturen. De lancering van de JUICE-missie staat gepland voor 2022. De Jupiter Icy Moons Explorer komt in 2030 aan bij de reuzenplaneet en zal o.a. om de maan Ganymedes gaan cirkelen.
(scientias.nl)
Met deze instrumenten gaan we de maan Europa onderzoeken
De maan Europa van Jupiter heeft hoogstwaarschijnlijk een ondergrondse oceaan met twee keer zoveel water als de aarde. NASA stuurt in de toekomst een ruimtesonde naar Jupiter en zijn manen. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft nu negen instrumenten geselecteerd die meegaan.
Vorig jaar maakte NASA al een klein beetje geld vrij voor onderzoek naar een missie naar Europa. Maar dat was te weinig om de missie echt te gaan plannen. Begin dit jaar deed NASA het beter. In de budgetten voor 2016 is flink wat geld vrijgemaakt voor een missie naar Jupiters maan en spreekt NASA expliciet de wens uit om naar Europa te vertrekken.
Gaat de Amerikaanse ruimtesonde er zo uitzien? Misschien wel!
Het is nog onbekend wanneer de missie naar Europa plaatsvindt, maar er zijn al wel wat andere details bekend. Zo gaat de ruimtesonde minimaal drie jaar in een baan om Jupiter draaien. In deze periode zullen er 45 scheervluchten langs Europa plaatsvinden. De minimale afstand tot het oppervlak van de ijzige maan bedraagt dan 25 kilometer tot 2.700 kilometer.
Negen instrumenten
De gekozen instrumenten zijn niet heel verrassend. Uiteraard kiest NASA voor camera’s en spectrometers, die scherpe foto’s van Europa’s oppervlak maken en de samenstelling analyseren. Het Europa Imaging System produceert foto’s die honderd keer scherper zijn dan de scherpste beelden die we nu van Europa hebben. De resolutie zal straks 50 meter per pixel zijn. Een radarinstrument wordt ingezet om de dikte van de ijskap te bepalen en om op zoek te gaan naar subglaciale meren onder het oppervlak, zoals het Vostokmeer onder de ijskap van Antarctica.
Ook krijgt de ruimtesonde een magnetometer om de sterkte en de richting van het magnetisch veld van de maan in kaart te brengen, waardoor onderzoekers de diepte en het zoutgehalte van de ondergrondse oceaan kunnen vaststellen. Een thermisch instrument bekijkt het oppervlak van Europa en hoopt recente uitbarstingen van warm water te vinden. Andere instrumenten proberen kleine waterdeeltjes aan te treffen in de dunne atmosfeer van de Joviaanse maan.
Ook Europa gaat naar Jupiter
Niet alleen NASA werkt aan een missie naar Jupiter en zijn manen. Ook de Europese ruimtevaartorganisatie gaat een ruimtesonde naar de grootste planeet van het zonnestelsel sturen. De lancering van de JUICE-missie staat gepland voor 2022. De Jupiter Icy Moons Explorer komt in 2030 aan bij de reuzenplaneet en zal o.a. om de maan Ganymedes gaan cirkelen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-06-2015
Europese ruimtetaxi officieel voorgesteld
Klik hier voor video
De eerste testvlucht van de Europese ruimtetaxi IXV in februari was een succes. Dat zeggen de drie Belgische partners aan het project. Daarmee moet de Europese ruimtevaart astronauten in de ruimte kunnen brengen zonder de hulp van Amerikanen of Russen. Vandaag hebben ze het teruggekeerde ruimtetuig voorgesteld.
(HLN)
Europese ruimtetaxi officieel voorgesteld
Klik hier voor video
De eerste testvlucht van de Europese ruimtetaxi IXV in februari was een succes. Dat zeggen de drie Belgische partners aan het project. Daarmee moet de Europese ruimtevaart astronauten in de ruimte kunnen brengen zonder de hulp van Amerikanen of Russen. Vandaag hebben ze het teruggekeerde ruimtetuig voorgesteld.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-06-2015
Nieuwe Europese ruimteplannen gepresenteerd
De Europees/Chinese ruimtemissie Smile zal de interactie onderzoeken tussen de zonnewind en de magnetosfeer van de aarde. (ESA)
Europese en Chinese wetenschappers hebben de Solar wind Magnetosphere Ionosphere Link Explorer (Smile) gekozen als hun kandidaat voor een gezamenlijke ruimtemissie die in 2021 moet worden gelanceerd. ’Smile’ zal de interactie onderzoeken tussen het beschermende schild van de aarde (de magnetosfeer) en de stroom snelle deeltjes die de zon voortdurend uitstoot (de magnetosfeer).
Het is de bedoeling dat Smile in een steile elliptische baan om de aarde wordt gebracht, die de satelliet tot bijna een derde van de afstand tot de maan voert. Vanuit die baan kan hij de omgeving van de aarde voortdurend in de gaten houden. Het onderzoek van de interactie tussen zonnewind en magnetosfeer moet meer inzicht geven in het ’ruimteweer’.
Ook heeft het Europese ruimteagentschap ESA drie kandidaten gekozen voor een wetenschappelijke ruimtemissie die in 2025 van start gaat. Het gaat om satellieten die onderzoek doen op het gebied van exoplaneten (Ariel), plasmafysica (Thor) en het röntgenheelal (Xipe).
Na een uitvoerige selectieprocedure zal een van deze kandidaten worden toegevoegd aan het eerder gekozen drietal Solar Orbiter, Euclid en PLATO, waarvan de lanceringen gepland staan voor 2018, 2020 en 2024. (EE)
(allesoversterrenkunde)/
Nieuwe Europese ruimteplannen gepresenteerd
De Europees/Chinese ruimtemissie Smile zal de interactie onderzoeken tussen de zonnewind en de magnetosfeer van de aarde. (ESA)
Europese en Chinese wetenschappers hebben de Solar wind Magnetosphere Ionosphere Link Explorer (Smile) gekozen als hun kandidaat voor een gezamenlijke ruimtemissie die in 2021 moet worden gelanceerd. ’Smile’ zal de interactie onderzoeken tussen het beschermende schild van de aarde (de magnetosfeer) en de stroom snelle deeltjes die de zon voortdurend uitstoot (de magnetosfeer).
Het is de bedoeling dat Smile in een steile elliptische baan om de aarde wordt gebracht, die de satelliet tot bijna een derde van de afstand tot de maan voert. Vanuit die baan kan hij de omgeving van de aarde voortdurend in de gaten houden. Het onderzoek van de interactie tussen zonnewind en magnetosfeer moet meer inzicht geven in het ’ruimteweer’.
Ook heeft het Europese ruimteagentschap ESA drie kandidaten gekozen voor een wetenschappelijke ruimtemissie die in 2025 van start gaat. Het gaat om satellieten die onderzoek doen op het gebied van exoplaneten (Ariel), plasmafysica (Thor) en het röntgenheelal (Xipe).
Na een uitvoerige selectieprocedure zal een van deze kandidaten worden toegevoegd aan het eerder gekozen drietal Solar Orbiter, Euclid en PLATO, waarvan de lanceringen gepland staan voor 2018, 2020 en 2024. (EE)
(allesoversterrenkunde)/
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-06-2015
Cassini's afscheidsfoto's van Hyperion
Cassini-opname van de Saturnusmaan Hyperion, gemaakt op 31 mei 2015. (NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute)
Op 31 mei vloog de Amerikaanse planeetverkenner Cassini voor het laatst op 'kleine' afstand langs de onregelmatig gevormde, 'sponschatige' Saturnusmaan Hyperion. Cassini maakte gedetailleerde foto's van het merkwaardige hemellichaam vanaf ca. 38.000 kilometer afstand.
Op de oorspronkelijke opnamen zijn details van ca. 230 meter groot te onderscheiden. Hyperion heeft een extreem lage dichtheid, en is vermoedelijk zeer poreus. Kosmische inslagen zullen het oppervlaktemateriaal daardoor sterk samendrukken, waardoor het sponsachtige uiterlijk ontstaat.
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd; voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
Klik hier voor meer foto's
(allesoversterrenkunde)
Cassini's afscheidsfoto's van Hyperion
Cassini-opname van de Saturnusmaan Hyperion, gemaakt op 31 mei 2015. (NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute)
Op 31 mei vloog de Amerikaanse planeetverkenner Cassini voor het laatst op 'kleine' afstand langs de onregelmatig gevormde, 'sponschatige' Saturnusmaan Hyperion. Cassini maakte gedetailleerde foto's van het merkwaardige hemellichaam vanaf ca. 38.000 kilometer afstand.
Op de oorspronkelijke opnamen zijn details van ca. 230 meter groot te onderscheiden. Hyperion heeft een extreem lage dichtheid, en is vermoedelijk zeer poreus. Kosmische inslagen zullen het oppervlaktemateriaal daardoor sterk samendrukken, waardoor het sponsachtige uiterlijk ontstaat.
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd; voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
Klik hier voor meer foto's
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hyperion... de grote zandbak
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd
voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd
voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Tegen die tijd kunnen we weer genieten van andere missiesquote:
Hyperion... de grote zandbak
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd
voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-06-2015
De eerste stap naar interstellaire ruimtereizen is gezet
.
Reizen we straks naar Alfa Centauri en andere sterren in onze buurt? Misschien wel. Onderzoekers hebben een subsidie van NASA gekregen om een aandrijving voor interstellaire ruimtereizen te verzinnen.
Een artistieke impressie van het interstellaire ruimtezeil.
Professor Philip Lubin van de Universiteit van Californië in Santa Barbara en zijn collega’s geloven in een licht ruimtevaartuig dat aangedreven wordt een laser. Het ruimtevaartuig heeft iets weg van een gigantisch zeil. Zo’n ruimtesonde zou de ster Alfa Centauri – op een afstand van vier lichtjaar van de aarde – in twintig jaar kunnen bereiken.
“Eén van de toekomstige uitdagingen voor de mensheid is om andere zonnestelsels te verkennen met ruimtevaartuigen”, zegt Lubin. “Misschien dat we ooit wel ‘leven’ gaan verspreiden. We werken aan een systeem dat de eerste stap is naar interstellaire ruimtereizen.”
Toekomstdroom
Droom jij ook van interstellaire reizen naar andere exoplaneten en verre sterrenstelsels? Een NASA-wetenschapper beweert dat het minimaal 200 jaar duurt voordat interstellaire reizen ondernomen kunnen worden.
Hoe het werkt
Het systeem werkt als volgt: om de aarde draait straks een satelliet met aan boord een krachtige laser. De laserstraal wordt gericht op het lichte ruimtevaartuig, dat het zonnestelsel verlaat. Dit ruimteschip versnelt door de lichtdruk van deze laserstraal en kan daardoor een extreem hoge snelheid bereiken. Het ruimtezeil wordt namelijk niet afgeremd.
Andere toepassingen
Lubin hoopt in de toekomt heel veel kleine ruimtevaartuigen naar allerlei sterren te sturen. Maar er zijn meer toepassingen mogelijk. Zo kan de technologie gebruikt worden om de aarde te beschermen tegen gevaarlijke asteroïden. Een andere mogelijk is om huidige ruimtevaartuigen veel sneller te maken. In enkele weken naar Mars? Misschien dat het kan met dit nieuwe lasersysteem. De enige vraag die overblijft: hoe worden ruimtesondes afgeremd?
(scientias.nl)
De eerste stap naar interstellaire ruimtereizen is gezet
.
Reizen we straks naar Alfa Centauri en andere sterren in onze buurt? Misschien wel. Onderzoekers hebben een subsidie van NASA gekregen om een aandrijving voor interstellaire ruimtereizen te verzinnen.
Een artistieke impressie van het interstellaire ruimtezeil.
Professor Philip Lubin van de Universiteit van Californië in Santa Barbara en zijn collega’s geloven in een licht ruimtevaartuig dat aangedreven wordt een laser. Het ruimtevaartuig heeft iets weg van een gigantisch zeil. Zo’n ruimtesonde zou de ster Alfa Centauri – op een afstand van vier lichtjaar van de aarde – in twintig jaar kunnen bereiken.
“Eén van de toekomstige uitdagingen voor de mensheid is om andere zonnestelsels te verkennen met ruimtevaartuigen”, zegt Lubin. “Misschien dat we ooit wel ‘leven’ gaan verspreiden. We werken aan een systeem dat de eerste stap is naar interstellaire ruimtereizen.”
Toekomstdroom
Droom jij ook van interstellaire reizen naar andere exoplaneten en verre sterrenstelsels? Een NASA-wetenschapper beweert dat het minimaal 200 jaar duurt voordat interstellaire reizen ondernomen kunnen worden.
Hoe het werkt
Het systeem werkt als volgt: om de aarde draait straks een satelliet met aan boord een krachtige laser. De laserstraal wordt gericht op het lichte ruimtevaartuig, dat het zonnestelsel verlaat. Dit ruimteschip versnelt door de lichtdruk van deze laserstraal en kan daardoor een extreem hoge snelheid bereiken. Het ruimtezeil wordt namelijk niet afgeremd.
Andere toepassingen
Lubin hoopt in de toekomt heel veel kleine ruimtevaartuigen naar allerlei sterren te sturen. Maar er zijn meer toepassingen mogelijk. Zo kan de technologie gebruikt worden om de aarde te beschermen tegen gevaarlijke asteroïden. Een andere mogelijk is om huidige ruimtevaartuigen veel sneller te maken. In enkele weken naar Mars? Misschien dat het kan met dit nieuwe lasersysteem. De enige vraag die overblijft: hoe worden ruimtesondes afgeremd?
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14 juli aanstaande komt de ruimteverkenner new horizon bij pluto aan na een reisje van zo'n 9,5 jaar. Er ontstond nog even paniek nadat het contact met new horizon was verloren, maar gelukkig is dit weer goed gekomen, door een verkeerd commando was de ruimteverkenner namelijk in een safe-mode terecht gekomen. Gelukkig is het contact er weer en komen er nieuwe foto's van pluto binnen nu de ruimteverkenner dus bijna op positie bij pluto is. Hieronder wat artikelen:
Wat kunnen we verwachten van de flyby van New Horizons langs Pluto op 14 juli a.s.?
http://www.astroblogs.nl/(...)luto-op-14-juli-a-s/
Tien dagen voor de flyby langs Pluto is New Horizons in ‘safe mode’ geraakt
http://www.astroblogs.nl/(...)s-safe-mode-geraakt/
Rode Pluto zit vol verrassingen
http://www.astroblogs.nl/(...)it-vol-verrassingen/
Problemen met New Horizons zijn verholpen
http://www.astroblogs.nl/(...)zons-zijn-verholpen/
New Horizons werkt weer – nog één week tot de flyby langs Pluto
http://www.astroblogs.nl/(...)e-flyby-langs-pluto/
Wat kunnen we verwachten van de flyby van New Horizons langs Pluto op 14 juli a.s.?
http://www.astroblogs.nl/(...)luto-op-14-juli-a-s/
Tien dagen voor de flyby langs Pluto is New Horizons in ‘safe mode’ geraakt
http://www.astroblogs.nl/(...)s-safe-mode-geraakt/
Rode Pluto zit vol verrassingen
http://www.astroblogs.nl/(...)it-vol-verrassingen/
Problemen met New Horizons zijn verholpen
http://www.astroblogs.nl/(...)zons-zijn-verholpen/
New Horizons werkt weer – nog één week tot de flyby langs Pluto
http://www.astroblogs.nl/(...)e-flyby-langs-pluto/
Ik ben politiek incorrect, zeg wat ik wil en ben een trotste racist! w/
Beste Geert, daar hebben we een apart topic voorquote:
14 juli aanstaande komt de ruimteverkenner new horizon bij pluto aan na een reisje van zo'n 9,5 jaar. Er ontstond nog even paniek nadat het contact met new horizon was verloren, maar gelukkig is dit weer goed gekomen, door een verkeerd commando was de ruimteverkenner namelijk in een safe-mode terecht gekomen. Gelukkig is het contact er weer en komen er nieuwe foto's van pluto binnen nu de ruimteverkenner dus bijna op positie bij pluto is. Hieronder wat artikelen:
Wat kunnen we verwachten van de flyby van New Horizons langs Pluto op 14 juli a.s.?
http://www.astroblogs.nl/(...)luto-op-14-juli-a-s/
Tien dagen voor de flyby langs Pluto is New Horizons in ‘safe mode’ geraakt
http://www.astroblogs.nl/(...)s-safe-mode-geraakt/
Rode Pluto zit vol verrassingen
http://www.astroblogs.nl/(...)it-vol-verrassingen/
Problemen met New Horizons zijn verholpen
http://www.astroblogs.nl/(...)zons-zijn-verholpen/
New Horizons werkt weer – nog één week tot de flyby langs Pluto
http://www.astroblogs.nl/(...)e-flyby-langs-pluto/
[ afbeelding ]
W&T / New Horizons: De reis naar Pluto (en verder)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-07-2015
Bijzondere vijfvoudige ster ontdekt
Artist’s impression van de vijfvoudige ster 1SWASP J093010.78+533859.5. De kleinere banen zijn overdreven groot getekend, omdat de beide dubbelsterren anders niet als zodanig herkenbaar zouden zijn. (Marcus Lohr)
Astronomen van de Britse Open University hebben voor het eerst een vijfvoudige ster ontdekt die twee bedekkingsveranderlijke dubbelsterren bevat. De ontdekking wordt vandaag gepresenteerd op de National Astronomy Meeting van de Royal Astronomical Society in Llandudno (Wales).
Vermoed wordt dat ongeveer een derde van alle sterren deel uitmaakt van meervoudige stersystemen. In de meeste gevallen gaat het daarbij om ‘gewone’ dubbelsterren – vijfvoudige sterren zijn zeldzaam.
De nu ontdekte vijfvoudige ster is opgedoken in archiefgegevens van het SuperWASP-project, een project dat primair is bedoeld voor het opsporen van exoplaneten. Daarbij worden de helderheden van miljoenen sterren in de gaten gehouden.
Regelmatige ‘dipjes’ in de helderheid van een ster kunnen erop wijzen dat er planeten rond de ster draaien, die vanaf de aarde gezien bij elke omloop voor hun ster langs schuiven. Maar regelmatige helderheidsveranderingen ontstaan ook wanneer twee sterren om elkaar heen draaien, die elkaar steeds opnieuw ‘bedekken’.
In eerste instantie leek de ster 1SWASP J093010.78+533859.5 een gewone bedekkingsveranderlijke dubbelster te zijn. Uit het helderheidsgedrag bleek dat de onderlinge afstand tussen beide sterren zo klein is, dat ze elkaar raken en een gezamenlijke atmosfeer hebben. Hun omlooptijd bedraagt slechts zes uur.
Vervolgens werd bij nader onderzoek nóg een regelmatig patroon in de helderheid van de ster ontdekt. Dat wordt toegeschreven aan een tweede, iets wijdere bedekkingsveranderlijke dubbelster met een omlooptijd van 32 uur. De afstand tussen beide dubbelsterren bedraagt ongeveer 21 miljard kilometer – bijna vijf keer de afstand zon-Neptunus.
En ten slotte kwam bij spectroscopisch onderzoek het bestaan van een vijfde ster aan het licht. Deze bevindt zich op een afstand van ongeveer twee miljard kilometer van de wijdere dubbelster.
De astronomen hebben vastgesteld dat de vijf sterren, die stuk voor stuk kleiner en koeler zijn dan onze zon, door de zwaartekracht bijeengehouden worden. Opmerkelijk is dat de omloopbanen van beide dubbelsterren in hetzelfde vlak liggen. Dat wijst erop dat ze uit één en dezelfde schijf van has en stof zijn ontstaan.
1SWASP J093010.78+533859.5 staat op een afstand van ongeveer 250 lichtjaar in het sterrenbeeld Grote Beer.
(allesoversterrenkunde)
Bijzondere vijfvoudige ster ontdekt
Artist’s impression van de vijfvoudige ster 1SWASP J093010.78+533859.5. De kleinere banen zijn overdreven groot getekend, omdat de beide dubbelsterren anders niet als zodanig herkenbaar zouden zijn. (Marcus Lohr)
Astronomen van de Britse Open University hebben voor het eerst een vijfvoudige ster ontdekt die twee bedekkingsveranderlijke dubbelsterren bevat. De ontdekking wordt vandaag gepresenteerd op de National Astronomy Meeting van de Royal Astronomical Society in Llandudno (Wales).
Vermoed wordt dat ongeveer een derde van alle sterren deel uitmaakt van meervoudige stersystemen. In de meeste gevallen gaat het daarbij om ‘gewone’ dubbelsterren – vijfvoudige sterren zijn zeldzaam.
De nu ontdekte vijfvoudige ster is opgedoken in archiefgegevens van het SuperWASP-project, een project dat primair is bedoeld voor het opsporen van exoplaneten. Daarbij worden de helderheden van miljoenen sterren in de gaten gehouden.
Regelmatige ‘dipjes’ in de helderheid van een ster kunnen erop wijzen dat er planeten rond de ster draaien, die vanaf de aarde gezien bij elke omloop voor hun ster langs schuiven. Maar regelmatige helderheidsveranderingen ontstaan ook wanneer twee sterren om elkaar heen draaien, die elkaar steeds opnieuw ‘bedekken’.
In eerste instantie leek de ster 1SWASP J093010.78+533859.5 een gewone bedekkingsveranderlijke dubbelster te zijn. Uit het helderheidsgedrag bleek dat de onderlinge afstand tussen beide sterren zo klein is, dat ze elkaar raken en een gezamenlijke atmosfeer hebben. Hun omlooptijd bedraagt slechts zes uur.
Vervolgens werd bij nader onderzoek nóg een regelmatig patroon in de helderheid van de ster ontdekt. Dat wordt toegeschreven aan een tweede, iets wijdere bedekkingsveranderlijke dubbelster met een omlooptijd van 32 uur. De afstand tussen beide dubbelsterren bedraagt ongeveer 21 miljard kilometer – bijna vijf keer de afstand zon-Neptunus.
En ten slotte kwam bij spectroscopisch onderzoek het bestaan van een vijfde ster aan het licht. Deze bevindt zich op een afstand van ongeveer twee miljard kilometer van de wijdere dubbelster.
De astronomen hebben vastgesteld dat de vijf sterren, die stuk voor stuk kleiner en koeler zijn dan onze zon, door de zwaartekracht bijeengehouden worden. Opmerkelijk is dat de omloopbanen van beide dubbelsterren in hetzelfde vlak liggen. Dat wijst erop dat ze uit één en dezelfde schijf van has en stof zijn ontstaan.
1SWASP J093010.78+533859.5 staat op een afstand van ongeveer 250 lichtjaar in het sterrenbeeld Grote Beer.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Prachtige 4K spacepornvideo hoe het er uit ziet als je dwars door de Melkweg zou vliegen
Deze video is geen CGI, maar gemaakt met gigabytes aan beelden van de Spitzer Space Telescope
Deze video is geen CGI, maar gemaakt met gigabytes aan beelden van de Spitzer Space Telescope
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
5 morgensterren op 10-10-15
Zet 10 oktober 2015 dik omcirkeld in je agenda, want dan krijgen we een zeldzaam fenomeen te zien dat 4 planeten 'alligned' zijn, maar met nóg een extraatje: de maan staat óók met deze 4 planeten 'alligned'.
We krijgen i.p.v. 1 morgenster (Venus), dus maar liefst 5 morgensterren! (Venus, Mars, Jupiter, Mercurius en de maan). Met een schijnbare magnitude van Mercurius van 0.62 zal deze zelfs helderder aan de hemel staan dan Mars. Een extra geluk is dat de maan niet vol is, dus niet de andere planeten zal verblinden in haar helderheid. De maan heeft dan bijna nieuwe maan bereikt, maar een klein deel is dus wel zichtbaar.
Of het een once in a liftetime is weet ik niet, maar vaak komt het i.i.g. niet voor, dus mensen: kijk in de morgen van 10-10-15 naar het Oosten (duh...want daar komt de zon op dus een kompas is niet nodig!) en dan zul je dit plaatje aantreffen (zonder banen natuurlijk
):
Op 24 oktober staan Venus, Mars en Jupiter het dichtst bijelkaar aan de hemel, maar helaas is Mercurius daar dan niet in zicht en de maan ook niet.
PS New Horizons heeft Pluto gepasseerd!
Trek de champagnefles open!!!
[ Bericht 3% gewijzigd door starla op 15-07-2015 03:42:25 ]
Zet 10 oktober 2015 dik omcirkeld in je agenda, want dan krijgen we een zeldzaam fenomeen te zien dat 4 planeten 'alligned' zijn, maar met nóg een extraatje: de maan staat óók met deze 4 planeten 'alligned'.
We krijgen i.p.v. 1 morgenster (Venus), dus maar liefst 5 morgensterren! (Venus, Mars, Jupiter, Mercurius en de maan). Met een schijnbare magnitude van Mercurius van 0.62 zal deze zelfs helderder aan de hemel staan dan Mars. Een extra geluk is dat de maan niet vol is, dus niet de andere planeten zal verblinden in haar helderheid. De maan heeft dan bijna nieuwe maan bereikt, maar een klein deel is dus wel zichtbaar.
Of het een once in a liftetime is weet ik niet, maar vaak komt het i.i.g. niet voor, dus mensen: kijk in de morgen van 10-10-15 naar het Oosten (duh...want daar komt de zon op dus een kompas is niet nodig!) en dan zul je dit plaatje aantreffen (zonder banen natuurlijk
):
Op 24 oktober staan Venus, Mars en Jupiter het dichtst bijelkaar aan de hemel, maar helaas is Mercurius daar dan niet in zicht en de maan ook niet.
PS New Horizons heeft Pluto gepasseerd!
Trek de champagnefles open!!!
[ Bericht 3% gewijzigd door starla op 15-07-2015 03:42:25 ]
I feel kinda Locrian today
quote:Op dinsdag 14 juli 2015 22:05 schreef starla het volgende:
5 morgensterren op 10-10-15
Zet 10 oktober 2015 dik omcirkeld in je agenda, want dan krijgen we een zeldzaam fenomeen te zien dat 4 planeten 'alligned' zijn, maar met nóg een extraatje: de maan staat óók met deze 4 planeten 'alligned'.
We krijgen i.p.v. 1 morgenster (Venus), dus maar liefst 5 morgensterren! (Venus, Mars, Jupiter, Mercurius en de maan). Met een schijnbare magnitude van Mercurius van 0.62 zal deze zelfs helderder aan de hemel staan dan Mars. Een extra geluk is dat de maan niet vol is, dus niet de andere planeten zal verblinden in haar helderheid. De maan heeft dan bijna nieuwe maan bereikt, maar een klein deel is dus wel zichtbaar.
Of het een once in a liftetime is weet ik niet, maar vaak komt het i.i.g. niet voor, dus mensen: kijk in de morgen van 10-10-15 naar het Oosten (duh...want daar komt de zon op dus een kompas is niet nodig!) en dan zul je dit plaatje aantreffen (zonder banen natuurlijk
[ link | afbeelding ]
Op 24 oktober staan Venus, Mars en Jupiter het dichtst bijelkaar aan de hemel, maar helaas is Mercurius daar dan niet in zicht en de maan ook niet.
Zulk nieuws komt echter meestal in onderstaand topic terecht
W&T / Astronomie in de Achtertuin #3
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Consider it donequote:
[..]
Zulk nieuws komt echter meestal in onderstaand topic terecht
W&T / Astronomie in de Achtertuin #3
I feel kinda Locrian today
21-07-2015
Nieuwe satelliet maakt prachtige foto van onze planeet
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 21 juli 2015 om 11:19 uur
Door al die fantastische foto’s van Pluto en zijn manen zou je bijna vergeten hoe mooi onze eigen planeet is.
Maar een nieuwe foto, gemaakt door een satelliet van NASA, NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration) en de Amerikaanse luchtmacht, herinnert ons daar nog maar eens fijntjes aan. Ook onze eigen planeet mag er zijn!
EPIC
De foto in kwestie is gemaakt door de Deep Space Climate Observatory-satelliet (kortweg DSCOVR). Op deze satelliet bevindt zich de Earth Polychromatic Imaging Camera (EPIC). Deze camera maakt elke keer een serie foto’s die bestaat uit tien kiekjes: van infrarood tot nabij-infrarood. Voor deze foto van de aarde zijn verschillende van die beelden samengesmolten.
Beter dan gehoopt
“De hoge kwaliteit van de beelden overtreft al onze verwachtingen,” stelt onderzoeker Adam Szabo. “De beelden laten duidelijk zandstructuren in de woestijn, riviersystemen en complexe wolkenpatronen zien. Er zal een enorme hoeveelheid aan nieuwe data beschikbaar komen voor wetenschappers.”
De DSCOVR-satelliet werd in februari gelanceerd en bevindt zich sinds kort op zijn eindbestemming: Lagrangepunt 1. De satelliet is zo’n 1,6 miljoen kilometer van de aarde verwijderd. De satelliet zal de aarde continu in de gaten houden en zo niet alleen een beter beeld geven van de planeet zelf, maar ook van de interactie tussen de aarde en de zon. Zo hopen onderzoekers bijvoorbeeld op basis van de beelden ook meer te weten te komen over ruimteweer. Ook moet de satelliet wetenschappers helpen een schatting te maken van de hoeveelheid ozon en aerosolen in de atmosfeer van de aarde en kunnen de beelden gebruikt worden om de wolken en vegetatie op aarde in kaart te brengen.
(scientias.nl)
Nieuwe satelliet maakt prachtige foto van onze planeet
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 21 juli 2015 om 11:19 uur
Door al die fantastische foto’s van Pluto en zijn manen zou je bijna vergeten hoe mooi onze eigen planeet is.
Maar een nieuwe foto, gemaakt door een satelliet van NASA, NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration) en de Amerikaanse luchtmacht, herinnert ons daar nog maar eens fijntjes aan. Ook onze eigen planeet mag er zijn!
EPIC
De foto in kwestie is gemaakt door de Deep Space Climate Observatory-satelliet (kortweg DSCOVR). Op deze satelliet bevindt zich de Earth Polychromatic Imaging Camera (EPIC). Deze camera maakt elke keer een serie foto’s die bestaat uit tien kiekjes: van infrarood tot nabij-infrarood. Voor deze foto van de aarde zijn verschillende van die beelden samengesmolten.
Beter dan gehoopt
“De hoge kwaliteit van de beelden overtreft al onze verwachtingen,” stelt onderzoeker Adam Szabo. “De beelden laten duidelijk zandstructuren in de woestijn, riviersystemen en complexe wolkenpatronen zien. Er zal een enorme hoeveelheid aan nieuwe data beschikbaar komen voor wetenschappers.”
De DSCOVR-satelliet werd in februari gelanceerd en bevindt zich sinds kort op zijn eindbestemming: Lagrangepunt 1. De satelliet is zo’n 1,6 miljoen kilometer van de aarde verwijderd. De satelliet zal de aarde continu in de gaten houden en zo niet alleen een beter beeld geven van de planeet zelf, maar ook van de interactie tussen de aarde en de zon. Zo hopen onderzoekers bijvoorbeeld op basis van de beelden ook meer te weten te komen over ruimteweer. Ook moet de satelliet wetenschappers helpen een schatting te maken van de hoeveelheid ozon en aerosolen in de atmosfeer van de aarde en kunnen de beelden gebruikt worden om de wolken en vegetatie op aarde in kaart te brengen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Volgens mij heb ik een foutje ontdekt in de tv-serie "De slimste mens" van vanavond.
Het ging over Mars, o.a. over dat "grappige karretje" dat daar rondrijdt, zo werd gezegd.
"Rosetta", was het antwoord.
Ik dacht, huh, ben ik nu gek? Rosetta is toch van die komeet.
Opgezocht, en ik heb gelijk!
Het ging over Mars, o.a. over dat "grappige karretje" dat daar rondrijdt, zo werd gezegd.
"Rosetta", was het antwoord.
Ik dacht, huh, ben ik nu gek? Rosetta is toch van die komeet.
Opgezocht, en ik heb gelijk!
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
quote:
Volgens mij heb ik een foutje ontdekt in de tv-serie "De slimste mens" van vanavond.
Het ging over Mars, o.a. over dat "grappige karretje" dat daar rondrijdt, zo werd gezegd.
"Rosetta", was het antwoord.
Ik dacht, huh, ben ik nu gek? Rosetta is toch van die komeet.
Opgezocht, en ik heb gelijk!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-07-2015
IJsmaan van Saturnus vertoont vreemde rode krassen
Cassini-opname van de vreemde rode strepen op het oppervlak van de Saturnusmaan Tethys. De strepen zijn enkele kilometers breed en honderden kilometers lang. De kleuren op de foto zijn ‘aangedikt’. (NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute)
Nieuwe opnamen, gemaakt door de Amerikaanse ruimtesonde Cassini, laten zien dat het noordelijk halfrond van de Saturnusmaan Tethys talrijke rode ‘krassen’ vertoont. Een paar daarvan waren al vaag te zien op eerdere Cassini-opnamen. Maar ze vallen nu veel meer op dan een aantal jaren geleden, omdat de noordelijke zomer nu is aangebroken in het Saturnus-stelsel. Hierdoor worden de strepen beter aangelicht door de zon.
Wetenschappers hebben nog geen idee hoe de strepen zijn ontstaan. Mogelijk bestaan ze uit ijs met chemische verontreinigingen dat recent aan de oppervlakte is gekomen. Een andere mogelijkheid is dat er gas ontsnapt uit het inwendige van Tethys. Hoe dan ook: de strepen zijn geologisch jong, want ze lopen dwars over oudere structuren, zoals inslagkraters, heen.
Afgezien van enkele kleine kraters op de maan Dione, zijn rode tinten schaars op de manen van Saturnus. Het geologisch jonge oppervlak van de Jupitermaan Europa vertoont echter ook rode structuren.
In november van dit jaar zal Cassini de krassen nog eens wat beter bekijken. Mogelijk wordt dan meer duidelijk over hun aard en samenstelling.
(allesoversterrenkunde)
IJsmaan van Saturnus vertoont vreemde rode krassen
Cassini-opname van de vreemde rode strepen op het oppervlak van de Saturnusmaan Tethys. De strepen zijn enkele kilometers breed en honderden kilometers lang. De kleuren op de foto zijn ‘aangedikt’. (NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute)
Nieuwe opnamen, gemaakt door de Amerikaanse ruimtesonde Cassini, laten zien dat het noordelijk halfrond van de Saturnusmaan Tethys talrijke rode ‘krassen’ vertoont. Een paar daarvan waren al vaag te zien op eerdere Cassini-opnamen. Maar ze vallen nu veel meer op dan een aantal jaren geleden, omdat de noordelijke zomer nu is aangebroken in het Saturnus-stelsel. Hierdoor worden de strepen beter aangelicht door de zon.
Wetenschappers hebben nog geen idee hoe de strepen zijn ontstaan. Mogelijk bestaan ze uit ijs met chemische verontreinigingen dat recent aan de oppervlakte is gekomen. Een andere mogelijkheid is dat er gas ontsnapt uit het inwendige van Tethys. Hoe dan ook: de strepen zijn geologisch jong, want ze lopen dwars over oudere structuren, zoals inslagkraters, heen.
Afgezien van enkele kleine kraters op de maan Dione, zijn rode tinten schaars op de manen van Saturnus. Het geologisch jonge oppervlak van de Jupitermaan Europa vertoont echter ook rode structuren.
In november van dit jaar zal Cassini de krassen nog eens wat beter bekijken. Mogelijk wordt dan meer duidelijk over hun aard en samenstelling.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-10-2015
Verste sterrenstelsel ontdekt: licht is al 13,23 miljard jaar onderweg
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 6 augustus 2015 om 08:32 uur
Het licht van dit sterrenstelsel is al 13,23 miljard jaar onderweg. Het stelsel bestond dus 550 miljoen jaar na de oerknal al!
Een internationaal team van onderzoekers – waaronder enkele Leidse wetenschappers – ontdekte het sterrenstelsel dat de naam EGSY8p7 heeft gekregen. Het sterrenstelsel is ongeveer 100 miljoen jaar ouder dan de vorige recordhouder die eerder dit jaar werd ontdekt. “De recordbreker staat bijna precies in dezelfde richting als de vorige recordhouder,” vertelt onderzoeker Rychard Bouwens. “Dat is wel heel toevallig, omdat we verwacht hadden dat ze meer gelijkmatig over de hemel waren verdeeld.”
Straling van waterstofgas
De onderzoekers maakten voor het opsporen van dit sterrenstelsel in eerste instantie gebruik van beelden van Hubble (zie afbeelding hierboven) en Spitzer (zie de inzet op de afbeelding hierboven). De bijzondere rode kleur die EGSY8p7 op de Spitzer-beelden had, was voor onderzoekers reden om het sterrenstelsel te bestuderen met behulp van de Keck I telescoop op Hawaï. Op deze telescoop bevindt zich de MOSFIRE infraroodspectrograaf waarmee de onderzoekers speurden naar de straling van waterstofgas. Bellen van dat hete waterstofgas ontstaan door de UV-straling van sterren die nog maar net het levenslicht hebben gezien. Enkele jaren geleden stelden astronomen nog dat ze sterrenstelsels zoals EGSY8p7 niet aan de hand van deze straling konden opsporen, omdat de ruimte tussen sterrenstelsels in het jonge heelal gevuld was met wolken van neutraal waterstofgas die deze straling absorberen. Maar nu weten onderzoekers wel beter. Zo’n 400 miljoen jaar na de oerknal zorgde de straling van jonge sterren ervoor dat het neutrale waterstofgas ioniseerde tot plasma. En plasma is wel doorzichtig.
Op het randje
Met dat in het achterhoofd is het dus niet ondenkbaar dat onderzoekers in de toekomst nog oudere sterrenstelsels ontdekken. Maar de grens – van 400 miljoen jaar na de oerknal – komt wel in zicht.
Toch zullen onderzoekers blijven zoeken naar stokoude sterrenstelsels. “Bevestigingen van sterrenstelsels zoals EGSY8p7 vertellen ons stukje bij beetje het verhaal van het ontstaan van de eerste sterrenstelsels en hun rol bij de veranderingen in het vroege heelal,” stelt onderzoeker Ivo Labbé.
(scientias.nl)
Verste sterrenstelsel ontdekt: licht is al 13,23 miljard jaar onderweg
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 6 augustus 2015 om 08:32 uur
Het licht van dit sterrenstelsel is al 13,23 miljard jaar onderweg. Het stelsel bestond dus 550 miljoen jaar na de oerknal al!
Een internationaal team van onderzoekers – waaronder enkele Leidse wetenschappers – ontdekte het sterrenstelsel dat de naam EGSY8p7 heeft gekregen. Het sterrenstelsel is ongeveer 100 miljoen jaar ouder dan de vorige recordhouder die eerder dit jaar werd ontdekt. “De recordbreker staat bijna precies in dezelfde richting als de vorige recordhouder,” vertelt onderzoeker Rychard Bouwens. “Dat is wel heel toevallig, omdat we verwacht hadden dat ze meer gelijkmatig over de hemel waren verdeeld.”
Straling van waterstofgas
De onderzoekers maakten voor het opsporen van dit sterrenstelsel in eerste instantie gebruik van beelden van Hubble (zie afbeelding hierboven) en Spitzer (zie de inzet op de afbeelding hierboven). De bijzondere rode kleur die EGSY8p7 op de Spitzer-beelden had, was voor onderzoekers reden om het sterrenstelsel te bestuderen met behulp van de Keck I telescoop op Hawaï. Op deze telescoop bevindt zich de MOSFIRE infraroodspectrograaf waarmee de onderzoekers speurden naar de straling van waterstofgas. Bellen van dat hete waterstofgas ontstaan door de UV-straling van sterren die nog maar net het levenslicht hebben gezien. Enkele jaren geleden stelden astronomen nog dat ze sterrenstelsels zoals EGSY8p7 niet aan de hand van deze straling konden opsporen, omdat de ruimte tussen sterrenstelsels in het jonge heelal gevuld was met wolken van neutraal waterstofgas die deze straling absorberen. Maar nu weten onderzoekers wel beter. Zo’n 400 miljoen jaar na de oerknal zorgde de straling van jonge sterren ervoor dat het neutrale waterstofgas ioniseerde tot plasma. En plasma is wel doorzichtig.
Op het randje
Met dat in het achterhoofd is het dus niet ondenkbaar dat onderzoekers in de toekomst nog oudere sterrenstelsels ontdekken. Maar de grens – van 400 miljoen jaar na de oerknal – komt wel in zicht.
Toch zullen onderzoekers blijven zoeken naar stokoude sterrenstelsels. “Bevestigingen van sterrenstelsels zoals EGSY8p7 vertellen ons stukje bij beetje het verhaal van het ontstaan van de eerste sterrenstelsels en hun rol bij de veranderingen in het vroege heelal,” stelt onderzoeker Ivo Labbé.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
En vijf jaar later...quote:
21-05-2010
Japan onderzoekt klimaat op Venus
TOKIO - Japan heeft vrijdag (lokale tijd) een satelliet gelanceerd, die de komende jaren de dampkring van de planeet Venus in kaart gaat brengen. De Akatsuki moet onder meer kijken naar stormen op de planeet. Ook hopen wetenschappers bliksem op Venus te zien.
Het bestaan daarvan wordt wel vermoed, maar de flitsen zijn nog nooit waargenomen.
Venus is ongeveer even groot als de aarde, heeft ongeveer dezelfde samenstelling en is ongeveer even oud, maar staat iets dichter bij de zon. De planeet wordt bedekt door wolken van zwavelzuur en koolstofdioxide.
De temperatuur aan het oppervlak ligt tegen de 500 graden Celsius, waardoor elke vorm van leven er onmogelijk is. Door de atmosfeer van Venus te onderzoeken, hopen wetenschappers erachter te komen hoe een levensvatbaar klimaat wel op aarde maar niet op Venus heeft kunnen ontstaan.
Ikaros
Met de Venus-verkenner gaat ook een experimenteel Japans vaartuig de ruimte in, de Ikaros. Het 'ruimtejacht' wordt voortgestuwd door deeltjes van de zon, die een extreem dun zeil laten draaien als de schroef van een schip.
De Ikaros kan varen waar het zonlicht doordringt, stellen de ontwikkelaars. Het vaartuig kan de oplossing zijn voor verre ruimtereizen, waarvoor conventionele raketten niet genoeg brandstof kunnen meenemen.
© ANP
(nu.nl)
quote:Japanners krijgen sonde na vijf jaar weer op koers richting Venus
De Japanse ruimtevaartorganisatie Jaxa heeft een in 2010 gelanceerde ruimtesonde na vijf jaar weer op koers gekregen. De sonde had eind 2010 bij Venus moeten aankomen, maar dat mislukte. Over een paar maanden moet het nu wel lukken.
Na de lancering leek Akatsuki op koers naar Venus, maar daarna gooiden problemen met de motor roet in het eten bij het bereiken van Venus. Sinds die tijd zit Akatsuki in een baan om de zon, maar Jaxa heeft diverse koersaanpassingen geprobeerd door te voeren om de sonde weer richting Venus te krijgen. De laatste grote aanpassing vond vorige maand plaats, aldus Jaxa.
Akatsuki moet de atmosfeer en het oppervlak van Venus gaan onderzoeken. Het is niet de eerste missie van een ruimtevaartorganisatie naar Venus. Zo had de Europese ruimtevaartorganisatie ESA de Venus Express. De mensheid stuurt al decennialang zo nu en dan ruimtesondes naar de planeet.
Be curious, not judgmental
17-08-2015
Cassini scheert vandaag voor de allerlaatste keer langs maan Dione
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 17 augustus 2015 om 08:54 uur
Aan al het goede komt een eind. En dus ook aan de missie van Cassini. Vandaag neemt de sonde alvast afscheid van maan Dione.
Vandaag scheert Cassini voor de allerlaatste keer langs de maan heen. Later vanavond (rond half negen Nederlandse tijd) zal de afstand tussen Cassini en Dione het kleinst zijn: zo’n 474 kilometer. Tijdens de scheervlucht bestudeert Cassini de zwaartekracht van Dione. Ook zal de sonde foto’s met een zeer hoge resolutie maken van de noordpool van Dione. Bovendien zal Cassini zoeken naar stofdeeltjes die afkomstig zijn van Dione. Ook zal er onderzoek gedaan worden naar gebieden op de ijzige maan die bijzonder goed in staat zijn om warmte vast te houden.
Vijfde scheervlucht
Het is niet de eerste keer dat Cassini een scheervlucht langs Dione maakte. De sonde deed dat al vier keer eerder. In december 2011 bijvoorbeeld, toen de afstand tussen Cassini en de maan slechts 100 kilometer bedroeg.
.
Dione van dichtbij. Achter de maan zie je nog één van de ringen van Saturnus. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / Space Science Institute.
Enigma
Vandaag zal Cassini voor de allerlaatste keer langs Dione scheren. Ondanks dat de sonde dat al veel vaker deed, is het spannend. Er is namelijk nog heel veel onduidelijk over deze maan. “Dione is een enigma,” stelt onderzoeker Bonnie Buratti. “Er zijn aanwijzingen dat er nog steeds geologische activiteit plaatsvindt, waaronder een atmosfeer die verandert en ijsvulkanen. Maar we hebben nog geen geologische activiteit gespot. De vijfde scheervlucht is onze laatste kans.”
Grand finale
Cassini arriveerde in 2004 bij Saturnus en doet sindsdien onderzoek naar de gasreus en zijn manen. De fantastische missie begint echter op zijn eind te lopen. Later dit jaar zal Cassini afscheid nemen van de andere manen van Saturnus om vervolgens te beginnen aan wat NASA de ‘grand finale’ noemt. Tijdens dit deel van de missie duikt Cassini herhaaldelijk in het gebied tussen Saturnus en zijn ringen.
En na de ‘grand finale’? Dan wil NASA niets aan het toeval overlaten en Cassini opdracht geven om zich in de atmosfeer van Saturnus te boren. Zo moet voorkomen worden dat de sonde nadat deze stuurloos is geraakt op bijvoorbeeld Titan of Enceladus crasht: twee manen waar leven wellicht tot de mogelijkheden behoort en die we niet willen besmetten met eventuele aardse bacteriën die wellicht nog op Cassini huizen
(scientias.nl)
Cassini scheert vandaag voor de allerlaatste keer langs maan Dione
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 17 augustus 2015 om 08:54 uur
Aan al het goede komt een eind. En dus ook aan de missie van Cassini. Vandaag neemt de sonde alvast afscheid van maan Dione.
Vandaag scheert Cassini voor de allerlaatste keer langs de maan heen. Later vanavond (rond half negen Nederlandse tijd) zal de afstand tussen Cassini en Dione het kleinst zijn: zo’n 474 kilometer. Tijdens de scheervlucht bestudeert Cassini de zwaartekracht van Dione. Ook zal de sonde foto’s met een zeer hoge resolutie maken van de noordpool van Dione. Bovendien zal Cassini zoeken naar stofdeeltjes die afkomstig zijn van Dione. Ook zal er onderzoek gedaan worden naar gebieden op de ijzige maan die bijzonder goed in staat zijn om warmte vast te houden.
Vijfde scheervlucht
Het is niet de eerste keer dat Cassini een scheervlucht langs Dione maakte. De sonde deed dat al vier keer eerder. In december 2011 bijvoorbeeld, toen de afstand tussen Cassini en de maan slechts 100 kilometer bedroeg.
.
.Dione van dichtbij. Achter de maan zie je nog één van de ringen van Saturnus. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / Space Science Institute.
Enigma
Vandaag zal Cassini voor de allerlaatste keer langs Dione scheren. Ondanks dat de sonde dat al veel vaker deed, is het spannend. Er is namelijk nog heel veel onduidelijk over deze maan. “Dione is een enigma,” stelt onderzoeker Bonnie Buratti. “Er zijn aanwijzingen dat er nog steeds geologische activiteit plaatsvindt, waaronder een atmosfeer die verandert en ijsvulkanen. Maar we hebben nog geen geologische activiteit gespot. De vijfde scheervlucht is onze laatste kans.”
Grand finale
Cassini arriveerde in 2004 bij Saturnus en doet sindsdien onderzoek naar de gasreus en zijn manen. De fantastische missie begint echter op zijn eind te lopen. Later dit jaar zal Cassini afscheid nemen van de andere manen van Saturnus om vervolgens te beginnen aan wat NASA de ‘grand finale’ noemt. Tijdens dit deel van de missie duikt Cassini herhaaldelijk in het gebied tussen Saturnus en zijn ringen.
En na de ‘grand finale’? Dan wil NASA niets aan het toeval overlaten en Cassini opdracht geven om zich in de atmosfeer van Saturnus te boren. Zo moet voorkomen worden dat de sonde nadat deze stuurloos is geraakt op bijvoorbeeld Titan of Enceladus crasht: twee manen waar leven wellicht tot de mogelijkheden behoort en die we niet willen besmetten met eventuele aardse bacteriën die wellicht nog op Cassini huizen
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-08-2015
Komeetinslagen mogelijk cruciaal voor ontstaan leven
Buitenaards leven Komeet ISON, op 10 april 2013 gefotografeerd door de Hubble Space Telescope. (NASA, ESA, J.-Y. Li (Planetary Science Institute), and the Hubble Comet ISON Imaging Science Team)
Het ontstaan van leven op aarde is mogelijk op gang geholpen door inslagen van ijzige kometen. Ook op andere hemellichamen zou de inslag van kometen aanleiding gegeven kunnen hebben tot de vorming van de eerste levende organismen.
Twee Japanse onderzoekers voerden laboratoriumexperimenten uit waarbij mengsels van ijs, silicaat (forsteriet) en aminozuren bij lage temperaturen (ca. 200 graden onder nul) zeer krachtige schokken ondergaan, vergelijkbaar met wat een komeetkern ondergaat wanneer hij op een hemellichaam zoals de aarde terecht komt. Kometen zijn bevroren samenballingen van ijs en gruis; de Amerikaanse Stardust-missie heeft aangetoond dat er in kometen ook aminozuren voorkomen.
Bij de laboratoriumexperimenten onttonden korte peptiden - de allereerste bouwstenen van het leven, en de voorlopers van langere organische moleculaire ketens. Volgens de twee Japanners, die hun resultaten presenteren op de 25e Goldschmidt-conferentie voor geochemie in Praag, wordt de vorming van peptiden gestimuleerd door de lage temperatuur in het onderzochte mengsel.
Als komeetinslagen op aarde aanleiding hebben gegeven tot het ontstaan van leven, kan dat ook op andere hemellichamen zijn gebeurd, bijvoorbeeld op de ijzige manen van de reuzenplaneten Jupiter en Saturnus, of op exoplaneten in een baan rond een andere ster.
(allesoversterrenkunde)
Komeetinslagen mogelijk cruciaal voor ontstaan leven
Buitenaards leven Komeet ISON, op 10 april 2013 gefotografeerd door de Hubble Space Telescope. (NASA, ESA, J.-Y. Li (Planetary Science Institute), and the Hubble Comet ISON Imaging Science Team)
Het ontstaan van leven op aarde is mogelijk op gang geholpen door inslagen van ijzige kometen. Ook op andere hemellichamen zou de inslag van kometen aanleiding gegeven kunnen hebben tot de vorming van de eerste levende organismen.
Twee Japanse onderzoekers voerden laboratoriumexperimenten uit waarbij mengsels van ijs, silicaat (forsteriet) en aminozuren bij lage temperaturen (ca. 200 graden onder nul) zeer krachtige schokken ondergaan, vergelijkbaar met wat een komeetkern ondergaat wanneer hij op een hemellichaam zoals de aarde terecht komt. Kometen zijn bevroren samenballingen van ijs en gruis; de Amerikaanse Stardust-missie heeft aangetoond dat er in kometen ook aminozuren voorkomen.
Bij de laboratoriumexperimenten onttonden korte peptiden - de allereerste bouwstenen van het leven, en de voorlopers van langere organische moleculaire ketens. Volgens de twee Japanners, die hun resultaten presenteren op de 25e Goldschmidt-conferentie voor geochemie in Praag, wordt de vorming van peptiden gestimuleerd door de lage temperatuur in het onderzochte mengsel.
Als komeetinslagen op aarde aanleiding hebben gegeven tot het ontstaan van leven, kan dat ook op andere hemellichamen zijn gebeurd, bijvoorbeeld op de ijzige manen van de reuzenplaneten Jupiter en Saturnus, of op exoplaneten in een baan rond een andere ster.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-08-2015
Was supernova-explosie verantwoordelijk voor rotatie zonnestelsel?
Schematische weergave van het jonge zonnestelsel. De binnenplaneten zijn opgebouwd uit chondrieten die onder invloed van de zwaartekracht van de nog in ‘aanbouw’ zijnde planeet Jupiter richting zon zijn geslingerd. (Jack Cook, Woods Hole Oceanographic Institution)
Wij hebben het bestaan van planeten zoals de aarde en Jupiter mogelijk te danken aan het zogeheten impulsmoment van het schokfront van een supernova-explosie. Dat concluderen theoretici Alan Boss en Sandra Keiser van het Carnegie Institution for Science in een artikel in The Astrophysical Journal.
Een supernova is de energierijke explosie waarmee een zware ster aan het eind van zijn leven komt. Al geruime tijd is bekend dat de schokgolf van zo'n supernova 4,6 miljard jaar geleden de aanzet heeft gegeven tot de vorming van de zon: als gevolg van de schokgolf begon een naburige interstellaire wolk van gas en stof onder zijn eigen gewicht ineen te storten.
Boss en Keiser verrichtten eerder al modelberekeningen aan de wijze waarop materiaal van de supernova zich zou verdelen over de ineenstortende gas- en stofwolk. Daaruit blijkt dat er op sommige plaatsen 'vingers' van supernova-materiaal kunnen ontstaan die tot diep in de interstellaire wolk doordringen. Op die manier valt de verdeling van radioactieve vervalproducten in het zonnestelsel te verklaren.
Uit recentere simulaties blijkt nu dat diezelfde 'vingers' ook aanleiding gegeven kunnen hebben tot (extra) rotatie van de ineenstortende wolk, dankzij de draaiing (het impulsmoment) van het schokfront. Zonder dat effect zou het overgrote deel van de samentrekkende wolk in de pasgeboren zon zijn verdwenen. Maar wanneer het rotatie-effect van het schokfront in rekening wordt gebracht, ontstaat een roterende wolk van materiaal waaruit in een later stadium planeten kunnen ontstaan.
(allesoversterrenkunde)
Was supernova-explosie verantwoordelijk voor rotatie zonnestelsel?
Schematische weergave van het jonge zonnestelsel. De binnenplaneten zijn opgebouwd uit chondrieten die onder invloed van de zwaartekracht van de nog in ‘aanbouw’ zijnde planeet Jupiter richting zon zijn geslingerd. (Jack Cook, Woods Hole Oceanographic Institution)
Wij hebben het bestaan van planeten zoals de aarde en Jupiter mogelijk te danken aan het zogeheten impulsmoment van het schokfront van een supernova-explosie. Dat concluderen theoretici Alan Boss en Sandra Keiser van het Carnegie Institution for Science in een artikel in The Astrophysical Journal.
Een supernova is de energierijke explosie waarmee een zware ster aan het eind van zijn leven komt. Al geruime tijd is bekend dat de schokgolf van zo'n supernova 4,6 miljard jaar geleden de aanzet heeft gegeven tot de vorming van de zon: als gevolg van de schokgolf begon een naburige interstellaire wolk van gas en stof onder zijn eigen gewicht ineen te storten.
Boss en Keiser verrichtten eerder al modelberekeningen aan de wijze waarop materiaal van de supernova zich zou verdelen over de ineenstortende gas- en stofwolk. Daaruit blijkt dat er op sommige plaatsen 'vingers' van supernova-materiaal kunnen ontstaan die tot diep in de interstellaire wolk doordringen. Op die manier valt de verdeling van radioactieve vervalproducten in het zonnestelsel te verklaren.
Uit recentere simulaties blijkt nu dat diezelfde 'vingers' ook aanleiding gegeven kunnen hebben tot (extra) rotatie van de ineenstortende wolk, dankzij de draaiing (het impulsmoment) van het schokfront. Zonder dat effect zou het overgrote deel van de samentrekkende wolk in de pasgeboren zon zijn verdwenen. Maar wanneer het rotatie-effect van het schokfront in rekening wordt gebracht, ontstaat een roterende wolk van materiaal waaruit in een later stadium planeten kunnen ontstaan.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
ff wat anders he, ik was eigenlijk op zoek naar een topic vol amateur-astronomen, die zelf de nachtelijke hemel afspeuren met min of meer betaalbaar materiaal. Zijn jullie dat? Of zitten die in een ander topic? 
Edit: ik zie het al:
[ Bericht 60% gewijzigd door Dr_Flash op 20-08-2015 17:39:44 ]
Edit: ik zie het al:
Ga ik daarheenquote:
Zulk nieuws komt echter meestal in onderstaand topic terecht
W&T / Astronomie in de Achtertuin #3
[ Bericht 60% gewijzigd door Dr_Flash op 20-08-2015 17:39:44 ]
Salivili hipput tupput tapput äppyt tipput hilijalleen
NASA Mulls Missions To Neptune and Uranus, Using the Space Launch System
According to a story in Astronomy Magazine, NASA is contemplating sending flagship sized space probes to the so-called "ice giants" of Uranus and Neptune. These probes would orbit the two outer planets, similar to how Galileo orbited Jupiter and how Cassini currently orbits Saturn.
The only time NASA has previously had a close encounter with either of these worlds was when Voyager 2 flew by Uranus in 1986 and then Neptune in 1989. Each of these missions would happen after the Europa Clipper, a flagship-class mission scheduled for the mid-2020s.
According to a story in Astronomy Magazine, NASA is contemplating sending flagship sized space probes to the so-called "ice giants" of Uranus and Neptune. These probes would orbit the two outer planets, similar to how Galileo orbited Jupiter and how Cassini currently orbits Saturn.
The only time NASA has previously had a close encounter with either of these worlds was when Voyager 2 flew by Uranus in 1986 and then Neptune in 1989. Each of these missions would happen after the Europa Clipper, a flagship-class mission scheduled for the mid-2020s.
Be curious, not judgmental
Waren de Perseïden spectaculair dit jaar? Ik heb ze gemist omdat ik in Zuid Afrika zat en niet wist of ik ze daar wel kon zien. Foei toch hé 
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
Oooof een taak op oew boekkes, jongens jongens het is toek op je bakkes hé
Oooof een taak op oew boekkes, jongens jongens het is toek op je bakkes hé
quote:NASA To 'Lasso' a Comet To Hitchhike Across the Solar System
Traveling around space can require a lot of fuel, to help fight the fuel bill NASA has a spacecraft concept that would hitch a free ride on one of the many comets and asteroids traveling across our solar system. Comet Hitchhiker, developed at NASA's Jet Propulsion Laboratory, would feature a reusable tether system to replace the need for propellant for entering orbit and landing on objects.
The spacecraft would first cast an extendable tether toward the object and attach itself using a harpoon attached to the tether. Next, it would reel out the tether while applying a brake that harvests energy while the spacecraft accelerates. This allows Comet Hitchhiker to accelerate and slowly match the speed of its ride, and keeping that slight tension on the line harvests energy that is stored on-board for later use, reeling itself down to the surface of the comet or asteroid. A comet hitchhiker spacecraft can obtain up to ~10 km/s of delta-V by using a carbon nanotube (CNT) tether, reaching the current orbital distance of Pluto (32.6 AU) in just 5.6 years.
Be curious, not judgmental
quote:'Superantenne' laat Marslanders direct met aarde praten
Een nieuw soort 'superantenne' zou ervoor kunnen zorgen dat toekomstige Marslanders veel meer met de aarde kunnen communiceren dan de huidige generatie Marslanders dat kan.
Dat schrijft ExtremeTech.
De antenne is het resultaat van een samenwerking tussen de Amerikaanse universiteit UCLA en ruimtevaartorganisatie NASA. Het idee is dat een hele reeks aan kleinere antenne's samenwerkt om zo een 'superantenne' te vormen. Dan zijn er ook geen satellieten meer nodig om het signaal door te geven.
Curiosity
Marslander Curiosity, die momenteel nog rondrijdt op Mars, kan elke dag via satellieten twee keer 15 minuten met de aarde communiceren. In die 15 minuten zit álles: van het ontvangen van gegevens en foto's tot het geven van complexe instructies.
Dat moet met de nieuwe antenne verleden tijd zijn. Dankzij de 'superantenne' kan de Marslander die de NASA in 2020 naar de rode planeet stuurt straks mogelijk uren aaneen met de aarde communiceren. De wetenschappers van UCLA zijn bezig met een prototype.
Be curious, not judgmental
23-09-2015
Waterdamp gevonden in binnendelen van protoplanetaire schijf
Illustratie van een zogeheten 'pre-transitionele' schijf. (NASA/JPL-Caltech)
Astronomen hebben met een spectrograaf op de Gemini North-telescoop in Hawaii waterdamp ontdekt in de binnendelen van de protoplanetaire schijf rond de ster DoAr 44. De watermoleculen bevinden zich op kleine afstand van de pasgeboren ster, in het gebied waarin aardeachtige planeten kunnen ontstaan.
Waterdamp is al eerder aangetroffen in protoplanetaire schijven, maar de vondst bij DoAr 44 was onverwacht. Het gaat hier namelijk om een zogeheten 'pre-transitionele' schijf, waarin een grote lege zone voorkomt, vermoedelijk als gevolg van de zwaartekrachtswerking van reeds gevormde planeten. Alleen op echt kleine afstand van de ster is nog een ring van gas en stof aanwezig.
Doordat watermoleculen gemakkelijk uiteenvallen onder invloed van de energierijike ultraviolette straling van de centrale ster, komt er in de binnendelen van zulke (pre-)transitionele schijven meestal geen waterdamp meer voor: de moleculen worden niet langer 'beschermd' door stofdeeltjes.
Hoe het mogelijk is dat de binnendelen van de schijf rond DoAr 44 toch waterdamp bevatten, is nog niet helemaal duidelijk. Mogelijk is er sprake van materiaaltransport uit de meer naar buiten gelegen delen van de schijf. De nieuwe resultaten zijn gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesovertserrenkunde)
Waterdamp gevonden in binnendelen van protoplanetaire schijf
Illustratie van een zogeheten 'pre-transitionele' schijf. (NASA/JPL-Caltech)
Astronomen hebben met een spectrograaf op de Gemini North-telescoop in Hawaii waterdamp ontdekt in de binnendelen van de protoplanetaire schijf rond de ster DoAr 44. De watermoleculen bevinden zich op kleine afstand van de pasgeboren ster, in het gebied waarin aardeachtige planeten kunnen ontstaan.
Waterdamp is al eerder aangetroffen in protoplanetaire schijven, maar de vondst bij DoAr 44 was onverwacht. Het gaat hier namelijk om een zogeheten 'pre-transitionele' schijf, waarin een grote lege zone voorkomt, vermoedelijk als gevolg van de zwaartekrachtswerking van reeds gevormde planeten. Alleen op echt kleine afstand van de ster is nog een ring van gas en stof aanwezig.
Doordat watermoleculen gemakkelijk uiteenvallen onder invloed van de energierijike ultraviolette straling van de centrale ster, komt er in de binnendelen van zulke (pre-)transitionele schijven meestal geen waterdamp meer voor: de moleculen worden niet langer 'beschermd' door stofdeeltjes.
Hoe het mogelijk is dat de binnendelen van de schijf rond DoAr 44 toch waterdamp bevatten, is nog niet helemaal duidelijk. Mogelijk is er sprake van materiaaltransport uit de meer naar buiten gelegen delen van de schijf. De nieuwe resultaten zijn gepubliceerd in The Astrophysical Journal. (GS)
(allesovertserrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
