R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Misschien wel, geen idee. Ik vraag niet om hulp.quote:Op donderdag 25 december 2014 21:05 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Maar met zo'n denkwijze zal je hoe dan ook tegen teleurstelling aanlopen. Het lijkt het me niet zo fijn als je denkt "O, je gaat me toch helpen? Daar was ik niet vanuit gegaan!" omdat je onbewust dit ook uitstraalt naar anderen, ook diegenen die jou hulp aanbieden. Net zoals wanhoop is dit "leesbaar" voor een ander en daarmee doe je een ander tekort.
En merk altijd op wanneer iemand niet goed in zijn vel zit. Of je het verbergt of niet mij valt dat gelijk op, maar ja ben gewend om juist naar lichaamstaal te kijken in plaats van spreken. Ben dat gewend van voorheenquote:
[..]
Maar met zo'n denkwijze zal je hoe dan ook tegen teleurstelling aanlopen. Het lijkt het me niet zo fijn als je denkt "O, je gaat me toch helpen? Daar was ik niet vanuit gegaan!" omdat je onbewust dit ook uitstraalt naar anderen, ook diegenen die jou hulp aanbieden. Net zoals wanhoop is dit "leesbaar" voor een ander en daarmee doe je een ander tekort.
Maakt het wel verdomde lastig.
Niet rot bedoeld, maar soms heb ik geen zin om zin te makenquote:
[..]
En als ik dat zou zien, zou ik je op zijn minst een lift geven, of beter nog ter plekke de fiets repareren. Heb standaard een reparatieset bij mij. Uiteraard wijs jij vriendelijk de hulp af ga ik ook verder. En geen zin vind ik altijd zo makkelijk, dan maak je maar zin, zo zie ik het.
Wat je nu meer doet is van een ander onbewust eisen dat ze je helpen. Dat is niet realistisch en onrealiteit is een slechte raadgever en slechte afspiegeling
Trouwens wel tof dat je een vreemde een lift zou aanbieden
De meeste andere mensen zouden gewoonlijk op een andere manier (gewoonlijk -hun- eigen manier) anderen helpen, wellicht wat betreft dingen waar jijzelf geen hulp zou bieden
Niemand is van alles een beetje niksquote:
[..]
Nee ik heb OOK geen hoog IQ
Ik ben gewoon van alles een beetje niks.
Klinkt zwaarquote:
[..]
Ik ben ook ziek. Ik doe zoveel ik kan, omdat mijn kind wel een normaal leven verdiend. Dus ik ga ook regelmatig met hem naar de kinderboerderij, te zwemmen, op visite etc. Of gewoon een blokje wandelen.
Maar aan de andere kant, ik heb hem wel in mijn ritme meegesleurd qua slaaptijden. Het gebeurd dus regelmatig dat hij pas om 10.00/11.00 wakker wordt 's morgens.Vinden ''de hulpverleners'' niet leuk. Die vinden dat ik elke dag om 08.00 moet opstaan, maar dan zou ik bij god niet weten hoe ik de dag omkreeg.
Ik heb zelf geen kinderen, dus kan daar weinig meer over zeggen dan dat je niet van jezelf kunt verwachten meer te doen dan binnen je vermogen ligt
En een beetje niks impliceert dat je van alles aardig wat alles hebt!quote:
[..]
Nee ik heb OOK geen hoog IQ
Ik ben gewoon van alles een beetje niks.
Wat mij opvalt is dat veel mensen die dit topic op het lijf geschreven is, zichzelf uitputten door hun energie (ongelimiteerd) in anderen te steken, gewoonlijk in de vorm van hulp aanbieden.quote:
[..]
En merk altijd op wanneer iemand niet goed in zijn vel zit. Of je het verbergt of niet mij valt dat gelijk op, maar ja ben gewend om juist naar lichaamstaal te kijken in plaats van spreken. Ben dat gewend van voorheen
Maakt het wel verdomde lastig.
Ik had dat ook hoor. Was meer dat ik hulp aanbieden als een sport ging zien, het werd uiteindelijk een bodemloze put
Dan ben ik een uitzondering.quote:
[..]
Wat mij opvalt is dat veel mensen die dit topic op het lijf geschreven is, zichzelf uitputten door hun energie (ongelimiteerd) in anderen te steken, gewoonlijk in de vorm van hulp aanbieden.
Ik had dat ook hoor. Was meer dat ik hulp aanbieden als een sport ging zien, het werd uiteindelijk een bodemloze put
Ik wil ook geen vrijwilligerswerk doen, ik werk alleen voor het geld. Ik moet dan ook gelijk een baan van >30 uur hebben zodat ik financieel onafhankelijk wordt.
Ik ben niet zo gek op het helpen van andere mensen. Ik steekt m'n ''hulp'' liever in dieren en de natuur. Daar krijg je tenminste geen crap en ondankbaarheid van terug.
Zolang men mij geen ondankbaarheid teruggeeft, maakt mij het niks. Maar dat is langzaamaan wel een probleem aan het worden. Dankjewel is er tegenwoordig vaak niet meer bij... En Ik spoor niet maar houd niet van sportquote:
[..]
Wat mij opvalt is dat veel mensen die dit topic op het lijf geschreven is, zichzelf uitputten door hun energie (ongelimiteerd) in anderen te steken, gewoonlijk in de vorm van hulp aanbieden.
Ik had dat ook hoor. Was meer dat ik hulp aanbieden als een sport ging zien, het werd uiteindelijk een bodemloze put
Vrijwilligerswerk is goed als opstapje naar vast en betaald werk. Uiteraard naar gelang jij kan werken met wat jij hebt. En alles direct is vaak niet mogelijk helaas, maar snap je punt wel. En ergens terecht hoor.quote:
[..]
Dan ben ik een uitzondering.
Ik wil ook geen vrijwilligerswerk doen, ik werk alleen voor het geld. Ik moet dan ook gelijk een baan van >30 uur hebben zodat ik financieel onafhankelijk wordt.
Ik ben niet zo gek op het helpen van andere mensen. Ik steekt m'n ''hulp'' liever in dieren en de natuur. Daar krijg je tenminste geen crap en ondankbaarheid van terug.
Enig idee hoe je dat probleem gaat oplossen zonder verbitterd te raken?quote:
[..]
Zolang men mij geen ondankbaarheid teruggeeft, maakt mij het niks. Maar dat is langzaamaan wel een probleem aan het worden. Dankjewel is er tegenwoordig vaak niet meer bij... En Ik spoor niet maar houd niet van sport
Btw, dat laatste ben ik met je eens (net zoals "sorry" trouwens). Sterker nog, ik heb welgeteld 1 keer in mijn hele leven "Dank JULLIE wel" mogen zeggen!
Ik heb sowieso ivm mijn ASS aangepast werk nodig, ik kan niet werken op het niveau van de meeste vrijwilligersbaantjes. Denk aan een sociale werkplaatst e.d.quote:
[..]
Vrijwilligerswerk is goed als opstapje naar vast en betaald werk. Uiteraard naar gelang jij kan werken met wat jij hebt. En alles direct is vaak niet mogelijk helaas, maar snap je punt wel. En ergens terecht hoor.
Edit; dat niveau is zó laag dat m'n hoofd er raar van gaat doen. Ik moet mentaal uitdagend werk hebben.
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 25-12-2014 21:28:32 ]
Goh, klinkt me enigszins bekend in de orenquote:
[..]
Ik heb sowieso ivm mijn ASS aangepast werk nodig, ik kan niet werken op het niveau van de meeste vrijwilligersbaantjes. Denk aan een sociale werkplaatst e.d.
Edit; dat niveau is zó laag dat m'n hoofd er raar van gaat doen. Ik moet mentaal uitdagend werk hebben.
Dat is dus het probleem, heb je net iemand zijn geld teruggeven wat uit zijn zak valt kijken ze je boos aan. Als ik je deed zakkenrollen gaf ik je geld echt niet terug hoorquote:
[..]
Enig idee hoe je dat probleem gaat oplossen zonder verbitterd te raken?
Btw, dat laatste ben ik met je eens (net zoals "sorry" trouwens). Sterker nog, ik heb welgeteld 1 keer in mijn hele leven "Dank JULLIE wel" mogen zeggen!
De hele dag plaatjes moest plakken op dozen zou ik gillend gek wordenquote:
[..]
Ik heb sowieso ivm mijn ASS aangepast werk nodig, ik kan niet werken op het niveau van de meeste vrijwilligersbaantjes. Denk aan een sociale werkplaatst e.d.
Edit; dat niveau is zó laag dat m'n hoofd er raar van gaat doen. Ik moet mentaal uitdagend werk hebben.
Ik heb een blauwe maandag in een magazijn georderpicked (klopt niet helemaal dat woord ) en toen er eens geen werk was moest ik bij de ''minder begaafde'' mensen staan doosjes inpakken. Met z'n 5en aan een lopende band en elk persoon deed 1 product in het doosje.
Na 30min ben ik weggegaan en daarna werd ik ontslagen wegens werkweigering.
Ook heb ik zeer verantwoordelijk productiewerk gedaan, waarbij ik een controlerende functie had. Mentaal zwaar werk, collega's mochten het maar 2 uur achterelkaar doen. Ik deed het elke dag 6 uur met pauze's tussendoor. Dát moet ik hebben.
) en toen er eens geen werk was moest ik bij de ''minder begaafde'' mensen staan doosjes inpakken. Met z'n 5en aan een lopende band en elk persoon deed 1 product in het doosje. Na 30min ben ik weggegaan en daarna werd ik ontslagen wegens werkweigering.
Ook heb ik zeer verantwoordelijk productiewerk gedaan, waarbij ik een controlerende functie had. Mentaal zwaar werk, collega's mochten het maar 2 uur achterelkaar doen. Ik deed het elke dag 6 uur met pauze's tussendoor. Dát moet ik hebben.
Pff zo even een hele hoop quotes omdat ik op mn mobiel gewoon heel rot typ
). Maar dansen vond/vind ik wel heel leuk en dat zie ik ook als een sport.
En hate to break it to you: maar fietsen is ook een sport.
Of ben je uitmuntend in kantklossen, of yoga je iedereen de tent uit.
Is er geen buurthuis in je omgeving waar je eventueel wat uit kan proberen? Veel buurthuizen hebben ook een kinderopvang voor een uurtje ofzo, als je besluit een cursus of proefles te doen
Even afgezien van dat ik het vreemd vind dat mensen geen vrijwilligerswerk willen doen, waarom ga je dan geen vrijwilligerswerk doen bij een kinderboerderij of dierenasiel? Misschien kan je op die manier ook doorgroeien naar bijvoorbeeld dierenverzorger of hondentrainer?quote:
[..]
Dan ben ik een uitzondering.
Ik wil ook geen vrijwilligerswerk doen, ik werk alleen voor het geld. Ik moet dan ook gelijk een baan van >30 uur hebben zodat ik financieel onafhankelijk wordt.
Ik ben niet zo gek op het helpen van andere mensen. Ik steekt m'n ''hulp'' liever in dieren en de natuur. Daar krijg je tenminste geen crap en ondankbaarheid van terug.
Wat versta je onder sport? Zo vind ik fitness echt het allersaaiste wat er is, ik heb het vaak geprobeerd maar ik word er niet blijer van (en toch ga ik het in januari weer proberen... iets met vakantieveiling winnenquote:
[..]
Nee, ik heb een gruwelijke hekel aan sport + ik heb geen oppas bij de hand. Dus het is ook niet echt mogelijk.
Ik probeer wel regelmatig naar buiten te gaan, fietsen & wandelen. Maar het weer zit de laatste weken niet echt mee..
). Maar dansen vond/vind ik wel heel leuk en dat zie ik ook als een sport. En hate to break it to you: maar fietsen is ook een sport.
Maar gun je je zoon dan geen moeder die goed in haar vel zit? Het valt me zo op dat bij elke optie je zegt "nee wil ik niet, kan ik niet, lust ik niet...". Maar goed dat kan natuurlijk ook een depressie zijn die voor jou spreekt. Ik zou als ik jou was wat meer aandringen bij de hulpverlening dat je echt echt echt niet lekker in je vel zit.quote:
Ik leef voor m'n zoon, maar verder? Meh.
En als je het omdraait? Overdag wat meer ondernemen zodat je die nieuwe (en hopelijk positieve ervaringen) weer kan verwerken in je droom? Misschien slaap je dan juist beter?quote:
[..]
Fatsoenlijke nachtrust, geen nachtmerries meer.
Maar daar heb ik dus blijkbaar héél weinig invloed op.
Als dat normaal is ben ik 's morgens uitgerust en fit, kan ik weer dingen ondernemen etc etc.
Ik kan me niet voorstellen dat iemand niks kan. Hoezo ben je niet muzikaal? Dat weet je niet. Misschien ben je wel een onwijs trompet-talentquote:
[..]
Ik heb eigenlijk nooit echt hobbies enzo gehad.
Ik heb ook geen talenten, ik kan ook niks. Ik ben niet muzikaal, creatief, goed in sport of wat dan ook.
Of ben je uitmuntend in kantklossen, of yoga je iedereen de tent uit. Is er geen buurthuis in je omgeving waar je eventueel wat uit kan proberen? Veel buurthuizen hebben ook een kinderopvang voor een uurtje ofzo, als je besluit een cursus of proefles te doen
Levendige dromen heb ik ook veel, half slapen en dan dromen is ook eng. En vind het ook maar vermoeiend. Ik neem in de ochtend ook altijd tijd om op te starten.quote:
[..]
PTSS. Maar ik heb al nachtmerries sinds ik me kan herinneren, vanaf een jaar of 5 denk ik. Ik ben nu ruim 23.
Ik hoop dat de therapie je gaat helpen. En misschien is AD ook niet t juiste middel voor je. Het zijn heftige medicijnen die veel veranderen in je lijf en hoe t werkt. Ik ben er wel aan gegaan, en voor mij heeft het ook nut gelukkig. Maar ze werken het beste bij een zware depressie en minder bij lichtere varianten.
Vrolijke noot: ik ben vandaag voor t eerst tante geworden. Het was een rare dag waarbij alles in t honderd liep, maar dat geeft niet. Ik voel me er toch wel fijn bij zo. De verse ouders gelukkig zien geeft veel voldoening merk ik.
"In the midst of winter, I found there was, within me, an invincible summer".
-Albert Camus.
-Albert Camus.
Thnx Elvi
1) Nee ik ben écht heel a-creatief. Ik heb van alles geprobeerd, maar het zit gewoon niet in me. Slechte concentratie, beroerde motoriek (vooral de fijne), weinig discipline. Zulke mensen bestaan echt hoor. Ik kan ook geen noten lezen, en m'n geheugen is dusdanig aangetast door de
Risperdal dat ik niet eens een riedeltje kan onthouden op bijvoorbeeld de piano.
Vroeger op school bij muziekles leerde ik de letters/cijfers maar uit m'n hoofd, maar zodra het zonder stickertjes (en cijfers/letters dus..) moest wist ik het niet meer.
2) Ja uiteraard gun ik m'n kind het beste. Daarom heb ik ook veel hulp om me heen, zodat al m'n energie naar hem toe kan gaan. Ik cijfer mezelf aardig weg wat dat aangaat.
3) Mijn ggz-instelling heeft maar 1 psychiater, en uiteraard eentje met wie ik in de clinch lig. Hij noemde me in het intakegesprek een psychotische borderliner en wil daar niet meer van afwijken. Hij wil me aan de antipsychotica hebben en niet aan de antidepressiva. Want ja, dáár ligt het probleem niet.
Contact gaat nu allemaal via m'n psychologe, ik kan niks met die man. Maar m'n verzoek om SSRI medicatie is afgewezen door hem, en ik hoor volgende week pas de reden van m'n psychologe.
4) Ik heb werkelijk álles uit de kast getrokken wbt slaapproblemen/nachtmerries. Van rustgevende thee tot wierook, fengsui kamer , dromenvangers, edelstenen, sporten, muziek, anders/gezond eten. Je googled op ''tips voor betere nachtrust'' en ik heb het geprobeerd, bij wijze van.
Ik gebruik al 4 jaar Seroquel voor de hypnagogie, dit werkt ook als algeheel slaapmiddel. Ik slaap dus wel, maar ben wel bij bewustzijn. Bovengenoemde psychiater wil me ook niet doorverwijzen naar een neurologisch slaapcentrum, iets wat ik nog wel ga afdwingen binnenkort.
5) Ik mag en kan nu niet werken. Ik heb er gewoon geen energie voor. Iedereen roept wel dat je juist dóór het werken energie krijgt, maar ik kan het niet opbrengen om uberhaupt die eerste stap te zetten. Daarnaast heb ik geen vangnet voor m'n zoon en ik kan de kinderopvang niet betalen als ik geen toeslag er voor krijg, iets wat je dus niet krijgt als je vrijwilligerswerk doet.
Mijn gemeente heeft een paar plaatsen aangewezen waar ik vw-werk kan gaan doen, met behoud van uitkering én toeslag voor kinderopvang. Maar wat ik al eerder noemde; het zijn sociale werkplaats plekken. Ik kan dat werk niet én ik kan niet met zulke mensen overweg. Klinkt heel bot, maar ik weet niet hoe ik het anders moet brengen.
6) Zelfs een relatie is teveel gevraagd. Ik heb een poging gedaan afgelopen zomer, maar ik heb mijn vrije weekenden echt héél hard voor mezelf nodig om bij te tanken. M'n zoon heeft ook een vorm van ASS en is verschrikkelijk druk als hij wakker is (hij slaapt namelijk ook veel, druk zijn kost energie...). Dus die ''leuke dingen geven je energie''-cliché ging hier ook al niet op.
Er is afgelopen jaar gewoon enorm veel gebeurd en ik heb ook veel stress en zorgen gehad om m'n zoon. Misschien gaat het volgend jaar allemaal een stuk beter. Maar NU, op DIT moment, nee ik zie het niet zitten zo hoor.
Natuurlijk ga ik er aan werken, ik doe al tijden niks anders, maar ik word élke keer weer door iemand naar beneden geschopt. Hoe goed ik m'n best ook doe, er komt altijd weer een enorme tegenslag waardoor ik de hoop en kracht verlies om verder te gaan.
Nou ik ga op bed. Weltrusten iedereen, en bedankt voor de aandacht vanavond
1) Nee ik ben écht heel a-creatief. Ik heb van alles geprobeerd, maar het zit gewoon niet in me. Slechte concentratie, beroerde motoriek (vooral de fijne), weinig discipline. Zulke mensen bestaan echt hoor. Ik kan ook geen noten lezen, en m'n geheugen is dusdanig aangetast door de
Risperdal dat ik niet eens een riedeltje kan onthouden op bijvoorbeeld de piano. Vroeger op school bij muziekles leerde ik de letters/cijfers maar uit m'n hoofd, maar zodra het zonder stickertjes (en cijfers/letters dus..) moest wist ik het niet meer.
2) Ja uiteraard gun ik m'n kind het beste. Daarom heb ik ook veel hulp om me heen, zodat al m'n energie naar hem toe kan gaan. Ik cijfer mezelf aardig weg wat dat aangaat.
3) Mijn ggz-instelling heeft maar 1 psychiater, en uiteraard eentje met wie ik in de clinch lig. Hij noemde me in het intakegesprek een psychotische borderliner en wil daar niet meer van afwijken.
Hij wil me aan de antipsychotica hebben en niet aan de antidepressiva. Want ja, dáár ligt het probleem niet. Contact gaat nu allemaal via m'n psychologe, ik kan niks met die man. Maar m'n verzoek om SSRI medicatie is afgewezen door hem, en ik hoor volgende week pas de reden van m'n psychologe.
4) Ik heb werkelijk álles uit de kast getrokken wbt slaapproblemen/nachtmerries. Van rustgevende thee tot wierook, fengsui kamer
, dromenvangers, edelstenen, sporten, muziek, anders/gezond eten. Je googled op ''tips voor betere nachtrust'' en ik heb het geprobeerd, bij wijze van. Ik gebruik al 4 jaar Seroquel voor de hypnagogie, dit werkt ook als algeheel slaapmiddel. Ik slaap dus wel, maar ben wel bij bewustzijn. Bovengenoemde psychiater wil me ook niet doorverwijzen naar een neurologisch slaapcentrum, iets wat ik nog wel ga afdwingen binnenkort.
5) Ik mag en kan nu niet werken. Ik heb er gewoon geen energie voor. Iedereen roept wel dat je juist dóór het werken energie krijgt, maar ik kan het niet opbrengen om uberhaupt die eerste stap te zetten. Daarnaast heb ik geen vangnet voor m'n zoon en ik kan de kinderopvang niet betalen als ik geen toeslag er voor krijg, iets wat je dus niet krijgt als je vrijwilligerswerk doet.
Mijn gemeente heeft een paar plaatsen aangewezen waar ik vw-werk kan gaan doen, met behoud van uitkering én toeslag voor kinderopvang. Maar wat ik al eerder noemde; het zijn sociale werkplaats plekken. Ik kan dat werk niet én ik kan niet met zulke mensen overweg. Klinkt heel bot, maar ik weet niet hoe ik het anders moet brengen.
6) Zelfs een relatie is teveel gevraagd. Ik heb een poging gedaan afgelopen zomer, maar ik heb mijn vrije weekenden echt héél hard voor mezelf nodig om bij te tanken. M'n zoon heeft ook een vorm van ASS en is verschrikkelijk druk als hij wakker is (hij slaapt namelijk ook veel, druk zijn kost energie...). Dus die ''leuke dingen geven je energie''-cliché ging hier ook al niet op.
Er is afgelopen jaar gewoon enorm veel gebeurd en ik heb ook veel stress en zorgen gehad om m'n zoon. Misschien gaat het volgend jaar allemaal een stuk beter.
Maar NU, op DIT moment, nee ik zie het niet zitten zo hoor. Natuurlijk ga ik er aan werken, ik doe al tijden niks anders, maar ik word élke keer weer door iemand naar beneden geschopt. Hoe goed ik m'n best ook doe, er komt altijd weer een enorme tegenslag waardoor ik de hoop en kracht verlies om verder te gaan.
Nou ik ga op bed. Weltrusten iedereen, en bedankt voor de aandacht vanavond
Ja het is doodeng, elke keer weerquote:
[..]
Levendige dromen heb ik ook veel, half slapen en dan dromen is ook eng. En vind het ook maar vermoeiend. Ik neem in de ochtend ook altijd tijd om op te starten.
Ik hoop dat de therapie je gaat helpen. En misschien is AD ook niet t juiste middel voor je. Het zijn heftige medicijnen die veel veranderen in je lijf en hoe t werkt. Ik ben er wel aan gegaan, en voor mij heeft het ook nut gelukkig. Maar ze werken het beste bij een zware depressie en minder bij lichtere varianten.
Vrolijke noot: ik ben vandaag voor t eerst tante geworden. Het was een rare dag waarbij alles in t honderd liep, maar dat geeft niet. Ik voel me er toch wel fijn bij zo. De verse ouders gelukkig zien geeft veel voldoening merk ik.
Heb jij er een oorzaak voor? Gefeliciteerd met je tantezegger
Zeg Poes, wat die levendige dromen betreft, ik kwam opeens op een idee (niet elk idee is goed, maar beter dat ik het zeg dan dat ik zwijg zeker gezien de acuutheid enzo ).
Zelf had ik last van dat mijn gedachtes alle kanten opschoten (zeg maar dat dat een fijne combinatie van autisme en AD(H)D is) en gebruik daarvoor een antipsychoticum. Ik weet alleen niet of die middelen ook voor levendige dromen werken, maar voor mij werkt dat spul in elk geval behoorlijk goed, nagenoeg geen bijwerkingen. Je zou dat eventueel met je behandelaar kunnen bespreken? Of in elk geval een balletje opgooien ofzo.
Nou ben ik zelf niet zo van het zelfdoctoren, maar ik wou het toch even genoemd hebben, omdat het jouw leven zo erg bottleneckt
Edit: O lees net dat je risperdal gebruikt
Oke, bad idea!
(anyway, ik gebruik abilify, heeft vrijwel geen bijwerkingen, echt te verwaarlozen t.o.v. de AD die ik eerder nam )
zeker gezien de acuutheid enzo ).Zelf had ik last van dat mijn gedachtes alle kanten opschoten (zeg maar dat dat een fijne combinatie van autisme en AD(H)D is) en gebruik daarvoor een antipsychoticum. Ik weet alleen niet of die middelen ook voor levendige dromen werken, maar voor mij werkt dat spul in elk geval behoorlijk goed, nagenoeg geen bijwerkingen. Je zou dat eventueel met je behandelaar kunnen bespreken? Of in elk geval een balletje opgooien ofzo.
Nou ben ik zelf niet zo van het zelfdoctoren, maar ik wou het toch even genoemd hebben, omdat het jouw leven zo erg bottleneckt
Edit: O lees net dat je
risperdal gebruikt Oke, bad idea!
(anyway, ik gebruik abilify, heeft vrijwel geen bijwerkingen, echt te verwaarlozen t.o.v. de AD die ik eerder nam
)
Meer stress dan ik hebben kan = meer nachtmerries en half wakkere dromen.quote:
[..]
Ja het is doodeng, elke keer weer
Gefeliciteerd met je tantezegger
Heb ook genoeg meegemaakt om te weten wat EMDR is en doet, maar ik mocht t niet meer omdat ze bang waren dat ik daar juist psychotisch van zou worden. Ik heb nu schema therapie, ook heel waardevol maar ook hard werken.
Thanks voor de feli
"In the midst of winter, I found there was, within me, an invincible summer".
-Albert Camus.
-Albert Camus.
Zijn er vrijgevestigde psychologen in je buurt? Dan kan je overstappen. Of vraag een second opinion. Of dien een klacht in bij de clientenraad. Check anders even wat de zorgverzekeraar voor je kan doen mbt bemiddeling.quote:
3) Mijn ggz-instelling heeft maar 1 psychiater, en uiteraard eentje met wie ik in de clinch lig. Hij noemde me in het intakegesprek een psychotische borderliner en wil daar niet meer van afwijken.
Contact gaat nu allemaal via m'n psychologe, ik kan niks met die man. Maar m'n verzoek om SSRI medicatie is afgewezen door hem, en ik hoor volgende week pas de reden van m'n psychologe.
Ga er morgen even verder op in. Zit nu mobiel. Maar ik gebruik geen Risperdal meer hoor! Rotzooi heeft mn lichaam en jeugd verpest.
Abilify werkte hier niet. Werd er nog suffer en lustelozer van.
Abilify werkte hier niet. Werd er nog suffer en lustelozer van.
Ben ik weer. Iedereen een fijne tweede Kerstdag tot nu toe?
Om even dieper in te gaan op m'n psychiater en alle ellende;
Om even dieper in te gaan op m'n psychiater en alle ellende;
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Hier een lunch met mn moeder overleefd (long story....) en vanmiddag kwamen de spanningen er uit van de afgelopen dagen. Nu gaat t wel weer beter gelukkig.
Lastig als je geen klik hebt met je psych.
Lastig als je geen klik hebt met je psych.
"In the midst of winter, I found there was, within me, an invincible summer".
-Albert Camus.
-Albert Camus.
Oefquote:
Hier een lunch met mn moeder overleefd (long story....) en vanmiddag kwamen de spanningen er uit van de afgelopen dagen. Nu gaat t wel weer beter gelukkig.
Lastig als je geen klik hebt met je psych.
Werd het je allemaal even teveel? Hoe kwam dat? Hoe heb je het opgelost?
quote:
Ben ik weer. Iedereen een fijne tweede Kerstdag tot nu toe?
Om even dieper in te gaan op m'n psychiater en alle ellende;Hier gewoon lekker rustig. Kliekjes opmaken van gister.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ja, t was allemaal wat veel. Onverwachtse dingen en spanningen. Oplossen is meestal proberen rust te vinden of erover te praten. Soms n jankbui...quote:
[..]
Oef
Werd het je allemaal even teveel? Hoe kwam dat? Hoe heb je het opgelost?
"In the midst of winter, I found there was, within me, an invincible summer".
-Albert Camus.
-Albert Camus.
Sterktequote:
[..]
Ja, t was allemaal wat veel. Onverwachtse dingen en spanningen. Oplossen is meestal proberen rust te vinden of erover te praten. Soms n jankbui...
Niks aan, vooral niet op zo'n dag als vandaag, wanneer alles leuk en gezellig hoort te zijn. Ik snap dat dat misschien ook wel druk geeft, dat het leuk móet zijn.
Vroeger was t niet leuk, dus ik ben al blij met een beetje gezelligheid. Gisteren was wel ok, maar een bevalling is toch spannend als je een poosje niks hoort.quote:
[..]
Sterkte
"In the midst of winter, I found there was, within me, an invincible summer".
-Albert Camus.
-Albert Camus.
Oh ja dat ook nogquote:
[..]
Vroeger was t niet leuk, dus ik ben al blij met een beetje gezelligheid. Gisteren was wel ok, maar een bevalling is toch spannend als je een poosje niks hoort.
Morgen maar lekker uitslapen en bijkomen
Kerst is (bijna) voorbij. Op naar oud&nieuw! Zijn jullie ook altijd wat somberder in de aanloop daar naar toe?
2015 kan alleen maar beter worden. 2014 was uitermate kut voor mij.quote:
Kerst is (bijna) voorbij. Op naar oud&nieuw! Zijn jullie ook altijd wat somberder in de aanloop daar naar toe?
Ja, lekker slapen en morgen bijkomenquote:
[..]
Oh ja dat ook nog
Morgen maar lekker uitslapen en bijkomen
Oud/nieuw gaat wel goed, alleen dat vuurwerk
"In the midst of winter, I found there was, within me, an invincible summer".
-Albert Camus.
-Albert Camus.
Indringer meldt zich in dit topic.
Ik wil wat van me afschrijven.
Ik ben chronisch depressief en heb een angststoornis.
Heel mijn leven is verkloot. Ik ga niet in detail gaan omdat dit een openbaar forum is.
Ik neem sinds september Lexapro (escitalopram) 10 mg elke ochtend. Hiervoor heb ik Mirtazapine, Risperdal en Paroxetine geslikt, maar met alle 3 gestopt vanwege extreme gewichtstoename en ernstige bijwerkingen.
Ik voel nauwelijks iets van de Lexapro, ik heb nog altijd Alprazolam nodig wanneer ik hyperventileer.
Ik heb ook slaapproblemen.
Ik heb een vriend die om mij geeft, maar de laatste tijd heb ik gewoon geen fut meer om te reageren op z'n berichten. Ik voel mij hierdoor een ondankbare klootzak, en het gaat niet lang meer duren vooraleer mijn enige vriend het contact met mij gaat verbreken.
Ik overweeg om (zonder toestemming van mijn dokter) van 10 naar 20 mg Lexapro te gaan. Is dit een verstandige keuze? (mijn huisarts is op vakantie en is pas in januari terug).
Ik ben ten einde raad. Heb meer en meer suďcidale gedachten.
Ik wil wat van me afschrijven.
Ik ben chronisch depressief en heb een angststoornis.
Heel mijn leven is verkloot. Ik ga niet in detail gaan omdat dit een openbaar forum is.
Ik neem sinds september Lexapro (escitalopram) 10 mg elke ochtend. Hiervoor heb ik Mirtazapine, Risperdal en Paroxetine geslikt, maar met alle 3 gestopt vanwege extreme gewichtstoename en ernstige bijwerkingen.
Ik voel nauwelijks iets van de Lexapro, ik heb nog altijd Alprazolam nodig wanneer ik hyperventileer.
Ik heb ook slaapproblemen.
Ik heb een vriend die om mij geeft, maar de laatste tijd heb ik gewoon geen fut meer om te reageren op z'n berichten. Ik voel mij hierdoor een ondankbare klootzak, en het gaat niet lang meer duren vooraleer mijn enige vriend het contact met mij gaat verbreken.
Ik overweeg om (zonder toestemming van mijn dokter) van 10 naar 20 mg Lexapro te gaan. Is dit een verstandige keuze? (mijn huisarts is op vakantie en is pas in januari terug).
Ik ben ten einde raad. Heb meer en meer suďcidale gedachten.
I'll take a few years of happy over a life time of nothing.
quote:
Indringer meldt zich in dit topic.
Ik wil wat van me afschrijven.
Ik ben chronisch depressief en heb een angststoornis.
Heel mijn leven is verkloot. Ik ga niet in detail gaan omdat dit een openbaar forum is.
Ik neem sinds september Lexapro (escitalopram) 10 mg elke ochtend. Hiervoor heb ik Mirtazapine, Risperdal en Paroxetine geslikt, maar met alle 3 gestopt vanwege extreme gewichtstoename en ernstige bijwerkingen.
Ik voel nauwelijks iets van de Lexapro, ik heb nog altijd Alprazolam nodig wanneer ik hyperventileer.
Ik heb ook slaapproblemen.
Ik heb een vriend die om mij geeft, maar de laatste tijd heb ik gewoon geen fut meer om te reageren op z'n berichten. Ik voel mij hierdoor een ondankbare klootzak, en het gaat niet lang meer duren vooraleer mijn enige vriend het contact met mij gaat verbreken.
Ik overweeg om (zonder toestemming van mijn dokter) van 10 naar 20 mg Lexapro te gaan. Is dit een verstandige keuze? (mijn huisarts is op vakantie en is pas in januari terug).
Ik ben ten einde raad. Heb meer en meer suďcidale gedachten.
Ik zou de noodarts ff bellen. Dit is geen doen. En zomaar verhogen zou ik niet doen. Kan weer bijwerkingen geven.
Neem voor vannacht wat kalmerends als dat nog werkt en bel dan als je je morgen nog zo voelt de noodarts.
Sterkte
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Oké ik post hier niet veel maar wil jullie toch klein beetje op de hoogte houden.
Een week na mijn laatste post ben ik eigenlijks echt ingestort. Die maandag gingen snachts een aantal remmen los en hield ik het niet meer. Sindsdien zit ik nu al 3 weken overspannen thuis. Ben aangemeld bij altrecht crisis en heb veel gesprekken gehad.
Ben zelf steeds meer opzoek naar wie ik ben, wat ik ben en wat er allemaal met mij gebeurd is. En steeds stuit ik op zwarte gaten in herinneringen. Momenten die mij eigenlijks altijd najagen. Maar die ik zo ver weg stop dat ze voor mij gewoon weg zwarte gaten zijn geworden. Na lange vooral erg uitputtende gesprekken met mijn begeleider is ze op een gegeven moment ook samen met mij en me moeder in gesprek gegaan.
In dat gesprek zijn dingen naar voren gekomen waar ik zelf heel erg van geschrokken ben. Op een gegeven moment kwam de vraag naar voren of er dingen met mij gedaan zijn. En daar ben ik zelf helemaal dichtgeslagen wat voor mij niks nieuws is. Maar mijn moeder kon er wel antwoord op geven. Zij kon momenten vertellen die voor mij grote zwarte gaten zijn binnenin herinneringen. Dingen die betekenen dat ik seksueel misbruikt zou zijn door leeftijdsgenoten. En dit is voor mij het moeilijke want ik weet niet wat er van klopt. Ik voel dat de herinnering er onderbewust is. Maar als ik het er over heb dan is alles zwart dan bestaat het niet. Ik loop steeds vaster in mezelf omdat ik antwoorden zoek die ik niet vinden kan. Ik stuit steeds op zwarte gaten en hoge muren. En steeds kom ik uit op het zal wel aan mezelf liggen en dat lijkt steeds een goed antwoord te zijn.
Ik ben er groot in geworden om het te doen lijken dat het allemaal wel goed gaat dat ik mijn leven weer op een rijtje heb. Terwijl ik dat helemaal niet heb. Ik merk en dat zullen degene die mij hier wat gevolgd hebben ook wel gezien hebben dat ik vaak vrij positief uit de hoek kan komen dat het allemaal erg goed lijkt te gaan. Zo was mijn post van pas nog erg positief. Hou ik mezelf hiermee voor de gek? Misschien wel misschien wil ik het allemaal juist positief zien. Ik weet het niet meer.
Binnenkort ga ik op gesprek voor antidepressiva om te bepalen welke er bij mij past. Dit omdat ik EMDR-therapie moet gaan volgen en ik hiervoor afgevlakt moet worden. Omdat ik ander niet in staat zal zijn deze therapie zelf te kunnen handelen. De hulpverleners zijn erg bang dat ik in een psychose beland en hier niet meer uit kom als ik dat niet doe. Omdat ik zo verschrikkelijk vast zit in mijn eigen hoofd. Ik ben zo verschrikkelijk bang voor wat er werkelijk allemaal in mijn hoofd zit. Ik wil zo graag verder en het achter me laten maar tegelijk sta ik muisstil en kom ik helemaal niet voorruit omdat ik zo muur en muur vast zit in me eigen kop.
Aan de ene kant voel ik me zo verschrikkelijk stom omdat ik nooit de waarheid onder ogen durf te zien. En alles altijd mooier moet maken dan het is. Want in werkelijkheid gaat het zo ontiegelijk slecht met mij. Lig ik zo onwijs met mezelf overhoop. Ik heb alle mogelijke dingen al 2000x nagelopen in me hoofd. En steeds loop ik tegen zwarte gaten en muren aan. Steeds zijn er dingen die niet zichtbaar zijn voor mijzelf maar er wel zijn.
Een week na mijn laatste post ben ik eigenlijks echt ingestort. Die maandag gingen snachts een aantal remmen los en hield ik het niet meer. Sindsdien zit ik nu al 3 weken overspannen thuis. Ben aangemeld bij altrecht crisis en heb veel gesprekken gehad.
Ben zelf steeds meer opzoek naar wie ik ben, wat ik ben en wat er allemaal met mij gebeurd is. En steeds stuit ik op zwarte gaten in herinneringen. Momenten die mij eigenlijks altijd najagen. Maar die ik zo ver weg stop dat ze voor mij gewoon weg zwarte gaten zijn geworden. Na lange vooral erg uitputtende gesprekken met mijn begeleider is ze op een gegeven moment ook samen met mij en me moeder in gesprek gegaan.
In dat gesprek zijn dingen naar voren gekomen waar ik zelf heel erg van geschrokken ben. Op een gegeven moment kwam de vraag naar voren of er dingen met mij gedaan zijn. En daar ben ik zelf helemaal dichtgeslagen wat voor mij niks nieuws is. Maar mijn moeder kon er wel antwoord op geven. Zij kon momenten vertellen die voor mij grote zwarte gaten zijn binnenin herinneringen. Dingen die betekenen dat ik seksueel misbruikt zou zijn door leeftijdsgenoten. En dit is voor mij het moeilijke want ik weet niet wat er van klopt. Ik voel dat de herinnering er onderbewust is. Maar als ik het er over heb dan is alles zwart dan bestaat het niet. Ik loop steeds vaster in mezelf omdat ik antwoorden zoek die ik niet vinden kan. Ik stuit steeds op zwarte gaten en hoge muren. En steeds kom ik uit op het zal wel aan mezelf liggen en dat lijkt steeds een goed antwoord te zijn.
Ik ben er groot in geworden om het te doen lijken dat het allemaal wel goed gaat dat ik mijn leven weer op een rijtje heb. Terwijl ik dat helemaal niet heb. Ik merk en dat zullen degene die mij hier wat gevolgd hebben ook wel gezien hebben dat ik vaak vrij positief uit de hoek kan komen dat het allemaal erg goed lijkt te gaan. Zo was mijn post van pas nog erg positief. Hou ik mezelf hiermee voor de gek? Misschien wel misschien wil ik het allemaal juist positief zien. Ik weet het niet meer.
Binnenkort ga ik op gesprek voor antidepressiva om te bepalen welke er bij mij past. Dit omdat ik EMDR-therapie moet gaan volgen en ik hiervoor afgevlakt moet worden. Omdat ik ander niet in staat zal zijn deze therapie zelf te kunnen handelen. De hulpverleners zijn erg bang dat ik in een psychose beland en hier niet meer uit kom als ik dat niet doe. Omdat ik zo verschrikkelijk vast zit in mijn eigen hoofd. Ik ben zo verschrikkelijk bang voor wat er werkelijk allemaal in mijn hoofd zit. Ik wil zo graag verder en het achter me laten maar tegelijk sta ik muisstil en kom ik helemaal niet voorruit omdat ik zo muur en muur vast zit in me eigen kop.
Aan de ene kant voel ik me zo verschrikkelijk stom omdat ik nooit de waarheid onder ogen durf te zien. En alles altijd mooier moet maken dan het is. Want in werkelijkheid gaat het zo ontiegelijk slecht met mij. Lig ik zo onwijs met mezelf overhoop. Ik heb alle mogelijke dingen al 2000x nagelopen in me hoofd. En steeds loop ik tegen zwarte gaten en muren aan. Steeds zijn er dingen die niet zichtbaar zijn voor mijzelf maar er wel zijn.
Insanity: doing the same thing over and over again and expecting different results.
Niemand kent het gewicht van de last waaronder een ander gebukt gaat - George Herbert.
Niemand kent het gewicht van de last waaronder een ander gebukt gaat - George Herbert.
Wow, lange heftige post 
Ik ga het nog een paar keer doorlezen (tot zover dat nog makkelijk gaat zo diep in de nacht), maar dit hier " Hou ik mezelf hiermee voor de gek?" is op zich wel zo, alleen is dit iets wat je jezelf niet kwalijk kan nemen omdat het onbewust gebeurde en omdat het te heftig voor je was om te verwerken..dus wellicht stopte je het weg met een dik slot ervoor en onzichtbaar gemaakt.
Beter dat zoiets gefaseerd geconfronteerd wordt, maar aangezien er wellicht een hele stromvloed aan heftigheid en shit los kan komen, is die medicatie wellicht wel een goeie ingeving.
Edit: Uit je verhaal maak ik op dat confronteren wel moet, daar negeren niet heeft gewerkt.
Edit2: En wat dat positief zijn betreft, ben zelf een (groot) voorstander van dingen positief bekijken, maar op de momenten dat het ernstig wordt, gaat er bij mij als het ware een schakelaar over en word ik serieus. Soms moet je gewoon door de gehaktmolen en dat is shit, maarja, als je moet dan moet je wel.
Shit hoort erbij en dit is blijkbaar de shit die jij opgelegd krijgt (het kan voor een ieder weer anders zijn)
Ik ga het nog een paar keer doorlezen (tot zover dat nog makkelijk gaat zo diep in de nacht), maar dit hier " Hou ik mezelf hiermee voor de gek?" is op zich wel zo, alleen is dit iets wat je jezelf niet kwalijk kan nemen omdat het onbewust gebeurde en omdat het te heftig voor je was om te verwerken..dus wellicht stopte je het weg met een dik slot ervoor en onzichtbaar gemaakt.
Beter dat zoiets gefaseerd geconfronteerd wordt, maar aangezien er wellicht een hele stromvloed aan heftigheid en shit los kan komen, is die medicatie wellicht wel een goeie ingeving.
Edit: Uit je verhaal maak ik op dat confronteren wel moet, daar negeren niet heeft gewerkt.
Edit2: En wat dat positief zijn betreft, ben zelf een (groot) voorstander van dingen positief bekijken, maar op de momenten dat het ernstig wordt, gaat er bij mij als het ware een schakelaar over en word ik serieus. Soms moet je gewoon door de gehaktmolen en dat is shit, maarja, als je moet dan moet je wel.
Shit hoort erbij en dit is blijkbaar de shit die jij opgelegd krijgt (het kan voor een ieder weer anders zijn)
Van je afschrijven is goed. Er over praten kan al wat opluchting geven. En inderdaad, bel de vervangende arts. Maar het gaat ook nog even duren voordat de AD goed gaan werken na een verhoging, iets kalmerends kan dan wel even helpen.quote:
Indringer meldt zich in dit topic.
Ik wil wat van me afschrijven.
Ik ben chronisch depressief en heb een angststoornis.
Heel mijn leven is verkloot. Ik ga niet in detail gaan omdat dit een openbaar forum is.
Ik neem sinds september Lexapro (escitalopram) 10 mg elke ochtend. Hiervoor heb ik Mirtazapine, Risperdal en Paroxetine geslikt, maar met alle 3 gestopt vanwege extreme gewichtstoename en ernstige bijwerkingen.
Ik voel nauwelijks iets van de Lexapro, ik heb nog altijd Alprazolam nodig wanneer ik hyperventileer.
Ik heb ook slaapproblemen.
Ik heb een vriend die om mij geeft, maar de laatste tijd heb ik gewoon geen fut meer om te reageren op z'n berichten. Ik voel mij hierdoor een ondankbare klootzak, en het gaat niet lang meer duren vooraleer mijn enige vriend het contact met mij gaat verbreken.
Ik overweeg om (zonder toestemming van mijn dokter) van 10 naar 20 mg Lexapro te gaan. Is dit een verstandige keuze? (mijn huisarts is op vakantie en is pas in januari terug).
Ik ben ten einde raad. Heb meer en meer suďcidale gedachten.
Heftig verhaalquote:
Oké ik post hier niet veel maar wil jullie toch klein beetje op de hoogte houden.
Een week na mijn laatste post ben ik eigenlijks echt ingestort. Die maandag gingen snachts een aantal remmen los en hield ik het niet meer. Sindsdien zit ik nu al 3 weken overspannen thuis. Ben aangemeld bij altrecht crisis en heb veel gesprekken gehad.
Ben zelf steeds meer opzoek naar wie ik ben, wat ik ben en wat er allemaal met mij gebeurd is. En steeds stuit ik op zwarte gaten in herinneringen. Momenten die mij eigenlijks altijd najagen. Maar die ik zo ver weg stop dat ze voor mij gewoon weg zwarte gaten zijn geworden. Na lange vooral erg uitputtende gesprekken met mijn begeleider is ze op een gegeven moment ook samen met mij en me moeder in gesprek gegaan.
In dat gesprek zijn dingen naar voren gekomen waar ik zelf heel erg van geschrokken ben. Op een gegeven moment kwam de vraag naar voren of er dingen met mij gedaan zijn. En daar ben ik zelf helemaal dichtgeslagen wat voor mij niks nieuws is. Maar mijn moeder kon er wel antwoord op geven. Zij kon momenten vertellen die voor mij grote zwarte gaten zijn binnenin herinneringen. Dingen die betekenen dat ik seksueel misbruikt zou zijn door leeftijdsgenoten. En dit is voor mij het moeilijke want ik weet niet wat er van klopt. Ik voel dat de herinnering er onderbewust is. Maar als ik het er over heb dan is alles zwart dan bestaat het niet. Ik loop steeds vaster in mezelf omdat ik antwoorden zoek die ik niet vinden kan. Ik stuit steeds op zwarte gaten en hoge muren. En steeds kom ik uit op het zal wel aan mezelf liggen en dat lijkt steeds een goed antwoord te zijn.
Ik ben er groot in geworden om het te doen lijken dat het allemaal wel goed gaat dat ik mijn leven weer op een rijtje heb. Terwijl ik dat helemaal niet heb. Ik merk en dat zullen degene die mij hier wat gevolgd hebben ook wel gezien hebben dat ik vaak vrij positief uit de hoek kan komen dat het allemaal erg goed lijkt te gaan. Zo was mijn post van pas nog erg positief. Hou ik mezelf hiermee voor de gek? Misschien wel misschien wil ik het allemaal juist positief zien. Ik weet het niet meer.
Binnenkort ga ik op gesprek voor antidepressiva om te bepalen welke er bij mij past. Dit omdat ik EMDR-therapie moet gaan volgen en ik hiervoor afgevlakt moet worden. Omdat ik ander niet in staat zal zijn deze therapie zelf te kunnen handelen. De hulpverleners zijn erg bang dat ik in een psychose beland en hier niet meer uit kom als ik dat niet doe. Omdat ik zo verschrikkelijk vast zit in mijn eigen hoofd. Ik ben zo verschrikkelijk bang voor wat er werkelijk allemaal in mijn hoofd zit. Ik wil zo graag verder en het achter me laten maar tegelijk sta ik muisstil en kom ik helemaal niet voorruit omdat ik zo muur en muur vast zit in me eigen kop.
Aan de ene kant voel ik me zo verschrikkelijk stom omdat ik nooit de waarheid onder ogen durf te zien. En alles altijd mooier moet maken dan het is. Want in werkelijkheid gaat het zo ontiegelijk slecht met mij. Lig ik zo onwijs met mezelf overhoop. Ik heb alle mogelijke dingen al 2000x nagelopen in me hoofd. En steeds loop ik tegen zwarte gaten en muren aan. Steeds zijn er dingen die niet zichtbaar zijn voor mijzelf maar er wel zijn.
Dat je het niet meer weet is een beschermingsmechanisme van jezelf. Je hebt t verdrongen omdat t ondraaglijk is. Medicatie kan je misschien helpen, zeker om de therapie aan te kunnen. Mij heeft het in ieder geval geholpen. Met een psychose ben je weer verder van huis. Veel sterkte de komende tijd.
"In the midst of winter, I found there was, within me, an invincible summer".
-Albert Camus.
-Albert Camus.
Gisternacht met RB nog een paar uur geskypt, was wel een heftig maar prettig gesprek en ik hoop dat het geholpen heeft
Sterkte RB en je weet me wel te vinden
Sterkte RB
en je weet me wel te vinden
Emptiness en Raggingbull; sterkte beide
Klinkt verschrikkelijk heftig..
Ik sluit me aan bij de tips die zijn gegeven aan Emptiness; GGZ spoed bellen of eerst de huisarts/dokterswacht. Niet te lang mee blijven rondlopen!
Klinkt verschrikkelijk heftig..
Ik sluit me aan bij de tips die zijn gegeven aan Emptiness; GGZ spoed bellen of eerst de huisarts/dokterswacht. Niet te lang mee blijven rondlopen!
Zo had ik het ook bekeken alleen wat ik vreemd vind is dat het specifieke stukken binnen een herinnering zijn die zwart is. Zo weet ik wat de aanleiding was wat de "intro" van de herinnering is. En vervolgens word het zwart en ineens zit ik helemaal overstuur thuis. Zwarte gaten ken ik wel door overmatig alcohol gebruik of drugs. Maar dan vallen hele avonden/nachten of hele uren gewoon weg. Maar nu gaat het steeds om specifieke minuten en dat is zo raar. Dan ga ik opzoek naar antwoorden maar dan loop ik helemaal vast in me kop. En dat ben ik helemaal niet gewend. De laatste tijd is geheel nieuw voor me ben er best wel heel erg bang voor. Vooral denk ik omdat er nu krachten in me hoofd werken die ik zelf niet echt meer kan beinvloeden. Omdat ik daar nog nooit mee om heb leren gaan.quote:
[..]
Heftig verhaal
Dat je het niet meer weet is een beschermingsmechanisme van jezelf. Je hebt t verdrongen omdat t ondraaglijk is. Medicatie kan je misschien helpen, zeker om de therapie aan te kunnen. Mij heeft het in ieder geval geholpen. Met een psychose ben je weer verder van huis. Veel sterkte de komende tijd.
Heeft 1 van jullie toevallig ervaring met EMDR-therapie? Het angstzweet breekt mij bijna uit als ik er aan denk wat er bovenwater zou kunnen komen. En ben bang dat het niet de moeite waard is. Dat ik mezelf er meer schade dan goed mee doe.
Zekers ben ook nu een stuk rustiger maar dat kan ook zijn omdat ik gisteren ook heel erg moe was. Maar ik was gisteren wel in staat om rustig te slapen omdat mijn gedachte patroon doorbroken was en dat was erg fijn.quote:
Gisternacht met RB nog een paar uur geskypt, was wel een heftig maar prettig gesprek en ik hoop dat het geholpen heeft
Sterkte RB
Insanity: doing the same thing over and over again and expecting different results.
Niemand kent het gewicht van de last waaronder een ander gebukt gaat - George Herbert.
Niemand kent het gewicht van de last waaronder een ander gebukt gaat - George Herbert.
Hoiquote:
Oké ik post hier niet veel maar wil jullie toch klein beetje op de hoogte houden.
Een week na mijn laatste post ben ik eigenlijks echt ingestort. Die maandag gingen snachts een aantal remmen los en hield ik het niet meer. Sindsdien zit ik nu al 3 weken overspannen thuis. Ben aangemeld bij altrecht crisis en heb veel gesprekken gehad.
Ben zelf steeds meer opzoek naar wie ik ben, wat ik ben en wat er allemaal met mij gebeurd is. En steeds stuit ik op zwarte gaten in herinneringen. Momenten die mij eigenlijks altijd najagen. Maar die ik zo ver weg stop dat ze voor mij gewoon weg zwarte gaten zijn geworden. Na lange vooral erg uitputtende gesprekken met mijn begeleider is ze op een gegeven moment ook samen met mij en me moeder in gesprek gegaan.
In dat gesprek zijn dingen naar voren gekomen waar ik zelf heel erg van geschrokken ben. Op een gegeven moment kwam de vraag naar voren of er dingen met mij gedaan zijn. En daar ben ik zelf helemaal dichtgeslagen wat voor mij niks nieuws is. Maar mijn moeder kon er wel antwoord op geven. Zij kon momenten vertellen die voor mij grote zwarte gaten zijn binnenin herinneringen. Dingen die betekenen dat ik seksueel misbruikt zou zijn door leeftijdsgenoten. En dit is voor mij het moeilijke want ik weet niet wat er van klopt. Ik voel dat de herinnering er onderbewust is. Maar als ik het er over heb dan is alles zwart dan bestaat het niet. Ik loop steeds vaster in mezelf omdat ik antwoorden zoek die ik niet vinden kan. Ik stuit steeds op zwarte gaten en hoge muren. En steeds kom ik uit op het zal wel aan mezelf liggen en dat lijkt steeds een goed antwoord te zijn.
Ik ben er groot in geworden om het te doen lijken dat het allemaal wel goed gaat dat ik mijn leven weer op een rijtje heb. Terwijl ik dat helemaal niet heb. Ik merk en dat zullen degene die mij hier wat gevolgd hebben ook wel gezien hebben dat ik vaak vrij positief uit de hoek kan komen dat het allemaal erg goed lijkt te gaan. Zo was mijn post van pas nog erg positief. Hou ik mezelf hiermee voor de gek? Misschien wel misschien wil ik het allemaal juist positief zien. Ik weet het niet meer.
Binnenkort ga ik op gesprek voor antidepressiva om te bepalen welke er bij mij past. Dit omdat ik EMDR-therapie moet gaan volgen en ik hiervoor afgevlakt moet worden. Omdat ik ander niet in staat zal zijn deze therapie zelf te kunnen handelen. De hulpverleners zijn erg bang dat ik in een psychose beland en hier niet meer uit kom als ik dat niet doe. Omdat ik zo verschrikkelijk vast zit in mijn eigen hoofd. Ik ben zo verschrikkelijk bang voor wat er werkelijk allemaal in mijn hoofd zit. Ik wil zo graag verder en het achter me laten maar tegelijk sta ik muisstil en kom ik helemaal niet voorruit omdat ik zo muur en muur vast zit in me eigen kop.
Aan de ene kant voel ik me zo verschrikkelijk stom omdat ik nooit de waarheid onder ogen durf te zien. En alles altijd mooier moet maken dan het is. Want in werkelijkheid gaat het zo ontiegelijk slecht met mij. Lig ik zo onwijs met mezelf overhoop. Ik heb alle mogelijke dingen al 2000x nagelopen in me hoofd. En steeds loop ik tegen zwarte gaten en muren aan. Steeds zijn er dingen die niet zichtbaar zijn voor mijzelf maar er wel zijn.
Jeetje wat ontzettend heftig allemaal zeg
Toch fijn om wat van je te lezen. Het positieve van deze omslag is dat je nu meer, andere hulp krijgt, wat hopelijk steun biedt op dit moment en misschien kan die behandeling echte verbetering opleveren. Dingen mooier maken dan ze zijn, tja, dat hoort erbij denk ik. Ik denk dat we dat ook nodig hebben, dat het tot op zekere hoogte functioneel kan zijn. Maar dat maakt het ook zeer verwarrend, dat herken ik. Je weet niet meer wat nu echt is.
Maar je kunt toegeven naar jezelf, en naar je hulpverleners en ons in dit topic, dat het eigenlijk helemaal niet goed met je gaat.
Dit maakt mij op mijn hoede ... vanwege suggestie. Heb je daar al iets over gelezen?quote:Zij kon momenten vertellen die voor mij grote zwarte gaten zijn binnenin herinneringen. Dingen die betekenen dat ik seksueel misbruikt zou zijn door leeftijdsgenoten. En dit is voor mij het moeilijke want ik weet niet wat er van klopt. Ik voel dat de herinnering er onderbewust is.
Wat EMDR betreft, ik heb er geen ervaring mee (het is mij ooit aangeboden maar toen wilde ik niet), maar wat ik heb gehoord is dat het ontzettend heftig en zwaar kan zijn als het gaat om een heftig trauma. Iemand uit de therapiegroep deed dat en zij was er steeds kapot van. Het leek inderdaad alsof het haar meer kwaad dan goed deed. Dat zal voor sommige mensen misschien ook zo zijn. Niet elke therapie werkt voor iedereen en er zijn ook wetenschappers die geloven dat het helemaal niet goed is om oud zeer naar boven te halen, dat dat het juist erger maakt. We hebben die beschermingsmechanismen immers niet voor niets. Aan de andere kant, als je er niets mee doet blijft het zoals het is en het gaat nu niet goed met je. EMDR is voor veel mensen wel effectief gebleken.
Maar wat voor alle therapieën in principe geldt is dat het eerst erger wordt voordat er verbetering optreedt. Je hulpverleners nemen niet voor niets voorzorgsmaatregelen. Dus het zal heftig zijn, maar kan wel veel opleveren.
Hoe dan ook, ik wens je veel sterkte. Knuffel van kuo
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik heb EMDR gehad, en mij heeft het wel geholpen. Het is heftig tijdens de sessie zelf, en naderhand ben je er lichamelijk ziek van. Alsof je griep hebt. Ik mocht niet verder vanwege kans op psychose. En misschien wil ik t ooit weer proberen.quote:
[..]
Zo had ik het ook bekeken alleen wat ik vreemd vind is dat het specifieke stukken binnen een herinnering zijn die zwart is. Zo weet ik wat de aanleiding was wat de "intro" van de herinnering is. En vervolgens word het zwart en ineens zit ik helemaal overstuur thuis. Zwarte gaten ken ik wel door overmatig alcohol gebruik of drugs. Maar dan vallen hele avonden/nachten of hele uren gewoon weg. Maar nu gaat het steeds om specifieke minuten en dat is zo raar. Dan ga ik opzoek naar antwoorden maar dan loop ik helemaal vast in me kop. En dat ben ik helemaal niet gewend. De laatste tijd is geheel nieuw voor me ben er best wel heel erg bang voor. Vooral denk ik omdat er nu krachten in me hoofd werken die ik zelf niet echt meer kan beinvloeden. Omdat ik daar nog nooit mee om heb leren gaan.
Heeft 1 van jullie toevallig ervaring met EMDR-therapie? Het angstzweet breekt mij bijna uit als ik er aan denk wat er bovenwater zou kunnen komen. En ben bang dat het niet de moeite waard is. Dat ik mezelf er meer schade dan goed mee doe.
"In the midst of winter, I found there was, within me, an invincible summer".
-Albert Camus.
-Albert Camus.
Ik ben net begonnen met EMDR.
Het is emotioneel erg zwaar, ook al ben ik nu nog bezig in de ''we krikken je zelfbeeld eerst even op''-fase.
Ik heb het nu wekelijks, mocht ik het allemaal trekken dan gaan we naar twee keer per week en anders 1x per twee weken.
Tot nu toe ben ik er positief over. De sessies die ik heb gehad hebben ook zeker geleidt tot een beter zelfbeeld M'n psychologe heeft m'n ogen ook geopend wbt het contact met m'n familie en wat dat met mij doet. Hierna heb ik al het contact verbroken, wat ook weer een enorme opluchting geeft.
Je wordt eerst gigantisch door de stront gesleurd, maar je komt er beter uit. Ik denk dat je bang bent voor wat komen gaat, dat je het idee alleen al niet aankunt. Dit heb ik ook jaren gehad, maar ik ben er nu klaar voor, het is nu doorbijten en beter worden.
Het is emotioneel erg zwaar, ook al ben ik nu nog bezig in de ''we krikken je zelfbeeld eerst even op''-fase.
Ik heb het nu wekelijks, mocht ik het allemaal trekken dan gaan we naar twee keer per week en anders 1x per twee weken.
Tot nu toe ben ik er positief over. De sessies die ik heb gehad hebben ook zeker geleidt tot een beter zelfbeeld
M'n psychologe heeft m'n ogen ook geopend wbt het contact met m'n familie en wat dat met mij doet. Hierna heb ik al het contact verbroken, wat ook weer een enorme opluchting geeft. Je wordt eerst gigantisch door de stront gesleurd, maar je komt er beter uit. Ik denk dat je bang bent voor wat komen gaat, dat je het idee alleen al niet aankunt. Dit heb ik ook jaren gehad, maar ik ben er nu klaar voor, het is nu doorbijten en beter worden.
Ik was niet van plan om verder op mijn problemen in te gaan, maar zal het wel een beetje doen en je best wat over de EMDR vertellen.quote:
[..]
Zo had ik het ook bekeken alleen wat ik vreemd vind is dat het specifieke stukken binnen een herinnering zijn die zwart is. Zo weet ik wat de aanleiding was wat de "intro" van de herinnering is. En vervolgens word het zwart en ineens zit ik helemaal overstuur thuis. Zwarte gaten ken ik wel door overmatig alcohol gebruik of drugs. Maar dan vallen hele avonden/nachten of hele uren gewoon weg. Maar nu gaat het steeds om specifieke minuten en dat is zo raar. Dan ga ik opzoek naar antwoorden maar dan loop ik helemaal vast in me kop. En dat ben ik helemaal niet gewend. De laatste tijd is geheel nieuw voor me ben er best wel heel erg bang voor. Vooral denk ik omdat er nu krachten in me hoofd werken die ik zelf niet echt meer kan beinvloeden. Omdat ik daar nog nooit mee om heb leren gaan.
Heeft 1 van jullie toevallig ervaring met EMDR-therapie? Het angstzweet breekt mij bijna uit als ik er aan denk wat er bovenwater zou kunnen komen. En ben bang dat het niet de moeite waard is. Dat ik mezelf er meer schade dan goed mee doe.
[..]
Zekers ben ook nu een stuk rustiger maar dat kan ook zijn omdat ik gisteren ook heel erg moe was. Maar ik was gisteren wel in staat om rustig te slapen omdat mijn gedachte patroon doorbroken was en dat was erg fijn.
Mijn "label": angststoornis met rand-psychotische gedachten
Mijn verhaal in het kort:
Enorm veel gebeurd dit jaar. (heeft iemand een uurtje? Wil ik het best uitleggen haha). Ik heb terwijl ik emotioneel en lichamelijk een wrak was een pilletje geslikt. (Stom, ik weet het, my own damn fault maar ik probeer RB iets te vertellen over EMDR.. dus is deze info nuttig).
Dit resulteerde in een enorme, ENORME badtrip. Ik zag ambulance mensen, werd gereanimeerd en uiteindelijk ben ik in de trip geopereerd (mislukte) en ben ik in een body-bag naar het mortuarium gebracht. Ik ging er dus mee akkoord dat ik "doodging" die avond.
Wanneer je dan de volgende morgen opstaat heb je dus een behoorlijk onwerkelijk gevoel, denk je dat je dood(?) bent of in een coma ligt. Hier is dan ook mijn depersonalisatie en derealisatie van gekomen. Verder is de drugs de TRIGGER geweest voor mijn angst en depressie. Dit zat er al wel aan te komen alleen heeft de badtrip het wat eerder gebracht (psycholoog gaf ook aan dat als dit niet gebeurd was dat het uiteindelijk ook "geknapt" zou zijn)
Bij de psycholoog heb ik 2 sessies EMDR gehad(2 weken geleden!) vanwege bovenstaande. Bij mij ging het alsvolgt:
1) Je vertelt (in mijn geval!) de hele trip aan de psycholoog.
2) Ik moest denken aan de bad trip (dat ik bijvoorbeeld ambulance personeel zag is een herinnering daarvan)
3) Ik moest steeds aangeven hoe hoog mijn paniek en angst was (0 niets - 10 maximaal)
4) Je krijgt een hoofdtelefoon op die aan weerszijde een "klik" geeft.
5) Daarna word je gevraagd te visualiseren wat je ziet (in mijn geval dus ambulance personeel!)
6) Wanneer je de hoofdtelefoon afdoet na een minuut bespreek je wat je gevisualiseerd hebt
In mijn geval was bijvoorbeeld een herinnering dat ik "gereanimeerd" werd. Tijdens de visualisatie van de herinnering met de hoofdtelefoon op kwam ik erachter dat ik "stond" en niet op de grond lag. Zodoende kan ik nooit gereanimeerd zijn (want ik stond rechtop!). Idem voor de ambulance mensen, die waren er simpelweg blijkbaar(duh) niet.
Zodoende na 2 EMDR-sessies is mijn paniek behoorlijk gedaald en heb ik bijna geen last van paniekaanvallen meer. Ook heb ik niet meer het gevoel dat ik dood ben (tijdje wel gehad vandaar-> rand psychotisch). Depersonalisatie en derealisatie heb ik nog wel zo af en toe.. (niet meer 24/7 iig!) maar sinds ik 12 dagen geleden Citalopram en Oxazepam ben gaan slikken is dat wel iets minder geworden.
EMDR was ik ook bang voor, maar ben toch blij dat ik het heb gedaan.
EDIT voor topic:
Vandaag op visite geweest bij familie. Was best lastig als je depressief bent (liefst lig ik in bed) maar uiteindelijk best trots op mezelf dat ik het gedaan heb! Verder wandel ik nu elke dag een uurtje in plaats van 5 minuten.
Wel merk ik dat ik nog niet echt een "doel" heb nu verder.. zie wel wat positieve dingen weer in maar leef toch echt per dag nu. Irritant, angst voor de angst hebben.
Ik weet dat mijn lichaam het doet om mij te beschermen omdat ik mezelf behoorlijk over de toeren heb gemaakt.. alleen word het tijd dat het lichaam de "Vecht/vlucht" reactie uit gaat zetten
.Ach wellicht aankomende maandag ophogen. Antidepressiva helpt mij zeker wat "positiever" te worden(zegt de omgeving ook!).. alleen is 10mg Citalopram wellicht te weinig (of moet ik eens geduld hebben.. slik pas 12 dagen)
Oh en dit alles qua bovenstaande is nu ongeveer 45 dagen(bad trip tot aan vandaag) aan de gang.. dus wellicht heeft het wat meer tijd nodig. Slik van de 45 dagen pas 12 dagen antidepressiva ;-)
[ Bericht 4% gewijzigd door RBWO op 27-12-2014 21:14:49 ]
Bovenstaande is dus de reden dat ik geen drugs gebruik. Ik ben blijkbaar psychosegevoelig en drugsgebruik zal het alleen maar triggeren.
Ik mag zelfs niet blowen van m'n psychologe.
Ik mag zelfs niet blowen van m'n psychologe.
Begrijpelijk. Baal er ook van maar daar is weinig aan te veranderen. Gewoon op een verkeerd moment genomen waardoor mijn depressie getriggerd is. Mij is verzekerd dat als bovenstaande niet gebeurd was het wel zou zijn gebeurd bij een volgende "tegenslag".quote:
Bovenstaande is dus de reden dat ik geen drugs gebruik. Ik ben blijkbaar psychosegevoelig en drugsgebruik zal het alleen maar triggeren.
Ik mag zelfs niet blowen van m'n psychologe.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |