Depressie & Angst #116

Hier een lunch met mn moeder overleefd (long story....) en vanmiddag kwamen de spanningen er uit van de afgelopen dagen. Nu gaat t wel weer beter gelukkig.

Lastig als je geen klik hebt met je psych.

quote:

Op vrijdag 26 december 2014 17:48 schreef Poesopstokje het volgende:
Ben ik weer. Iedereen een fijne tweede Kerstdag tot nu toe?

Om even dieper in te gaan op m'n psychiater en alle ellende;

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hier gewoon lekker rustig. Kliekjes opmaken van gister.

quote:

Op vrijdag 26 december 2014 17:57 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Oef
Werd het je allemaal even teveel? Hoe kwam dat? Hoe heb je het opgelost?

Ja, t was allemaal wat veel. Onverwachtse dingen en spanningen. Oplossen is meestal proberen rust te vinden of erover te praten. Soms n jankbui...

quote:

Op vrijdag 26 december 2014 23:33 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Sterkte Niks aan, vooral niet op zo'n dag als vandaag, wanneer alles leuk en gezellig hoort te zijn. Ik snap dat dat misschien ook wel druk geeft, dat het leuk móet zijn.

Vroeger was t niet leuk, dus ik ben al blij met een beetje gezelligheid. Gisteren was wel ok, maar een bevalling is toch spannend als je een poosje niks hoort.

Kerst is (bijna) voorbij. Op naar oud&nieuw! Zijn jullie ook altijd wat somberder in de aanloop daar naar toe?

quote:

Op vrijdag 26 december 2014 23:42 schreef Elvi het volgende:
Kerst is (bijna) voorbij. Op naar oud&nieuw! Zijn jullie ook altijd wat somberder in de aanloop daar naar toe?

2015 kan alleen maar beter worden. 2014 was uitermate kut voor mij.

quote:

Op vrijdag 26 december 2014 23:42 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Oh ja dat ook nog
Morgen maar lekker uitslapen en bijkomen

Ja, lekker slapen en morgen bijkomen

Oud/nieuw gaat wel goed, alleen dat vuurwerk

Indringer meldt zich in dit topic.
Ik wil wat van me afschrijven.
Ik ben chronisch depressief en heb een angststoornis.

Heel mijn leven is verkloot. Ik ga niet in detail gaan omdat dit een openbaar forum is.
Ik neem sinds september Lexapro (escitalopram) 10 mg elke ochtend. Hiervoor heb ik Mirtazapine, Risperdal en Paroxetine geslikt, maar met alle 3 gestopt vanwege extreme gewichtstoename en ernstige bijwerkingen.

Ik voel nauwelijks iets van de Lexapro, ik heb nog altijd Alprazolam nodig wanneer ik hyperventileer.
Ik heb ook slaapproblemen.

Ik heb een vriend die om mij geeft, maar de laatste tijd heb ik gewoon geen fut meer om te reageren op z'n berichten. Ik voel mij hierdoor een ondankbare klootzak, en het gaat niet lang meer duren vooraleer mijn enige vriend het contact met mij gaat verbreken.

Ik overweeg om (zonder toestemming van mijn dokter) van 10 naar 20 mg Lexapro te gaan. Is dit een verstandige keuze? (mijn huisarts is op vakantie en is pas in januari terug).

Ik ben ten einde raad. Heb meer en meer suïcidale gedachten.

quote:

Op zaterdag 27 december 2014 00:41 schreef emptiness het volgende:
Indringer meldt zich in dit topic.
Ik wil wat van me afschrijven.
Ik ben chronisch depressief en heb een angststoornis.

Heel mijn leven is verkloot. Ik ga niet in detail gaan omdat dit een openbaar forum is.
Ik neem sinds september Lexapro (escitalopram) 10 mg elke ochtend. Hiervoor heb ik Mirtazapine, Risperdal en Paroxetine geslikt, maar met alle 3 gestopt vanwege extreme gewichtstoename en ernstige bijwerkingen.

Ik voel nauwelijks iets van de Lexapro, ik heb nog altijd Alprazolam nodig wanneer ik hyperventileer.
Ik heb ook slaapproblemen.

Ik heb een vriend die om mij geeft, maar de laatste tijd heb ik gewoon geen fut meer om te reageren op z'n berichten. Ik voel mij hierdoor een ondankbare klootzak, en het gaat niet lang meer duren vooraleer mijn enige vriend het contact met mij gaat verbreken.

Ik overweeg om (zonder toestemming van mijn dokter) van 10 naar 20 mg Lexapro te gaan. Is dit een verstandige keuze? (mijn huisarts is op vakantie en is pas in januari terug).

Ik ben ten einde raad. Heb meer en meer suïcidale gedachten.

Ik zou de noodarts ff bellen. Dit is geen doen. En zomaar verhogen zou ik niet doen. Kan weer bijwerkingen geven.
Neem voor vannacht wat kalmerends als dat nog werkt en bel dan als je je morgen nog zo voelt de noodarts.
Sterkte

Oké ik post hier niet veel maar wil jullie toch klein beetje op de hoogte houden.

Een week na mijn laatste post ben ik eigenlijks echt ingestort. Die maandag gingen snachts een aantal remmen los en hield ik het niet meer. Sindsdien zit ik nu al 3 weken overspannen thuis. Ben aangemeld bij altrecht crisis en heb veel gesprekken gehad.

Ben zelf steeds meer opzoek naar wie ik ben, wat ik ben en wat er allemaal met mij gebeurd is. En steeds stuit ik op zwarte gaten in herinneringen. Momenten die mij eigenlijks altijd najagen. Maar die ik zo ver weg stop dat ze voor mij gewoon weg zwarte gaten zijn geworden. Na lange vooral erg uitputtende gesprekken met mijn begeleider is ze op een gegeven moment ook samen met mij en me moeder in gesprek gegaan.

In dat gesprek zijn dingen naar voren gekomen waar ik zelf heel erg van geschrokken ben. Op een gegeven moment kwam de vraag naar voren of er dingen met mij gedaan zijn. En daar ben ik zelf helemaal dichtgeslagen wat voor mij niks nieuws is. Maar mijn moeder kon er wel antwoord op geven. Zij kon momenten vertellen die voor mij grote zwarte gaten zijn binnenin herinneringen. Dingen die betekenen dat ik seksueel misbruikt zou zijn door leeftijdsgenoten. En dit is voor mij het moeilijke want ik weet niet wat er van klopt. Ik voel dat de herinnering er onderbewust is. Maar als ik het er over heb dan is alles zwart dan bestaat het niet. Ik loop steeds vaster in mezelf omdat ik antwoorden zoek die ik niet vinden kan. Ik stuit steeds op zwarte gaten en hoge muren. En steeds kom ik uit op het zal wel aan mezelf liggen en dat lijkt steeds een goed antwoord te zijn.

Ik ben er groot in geworden om het te doen lijken dat het allemaal wel goed gaat dat ik mijn leven weer op een rijtje heb. Terwijl ik dat helemaal niet heb. Ik merk en dat zullen degene die mij hier wat gevolgd hebben ook wel gezien hebben dat ik vaak vrij positief uit de hoek kan komen dat het allemaal erg goed lijkt te gaan. Zo was mijn post van pas nog erg positief. Hou ik mezelf hiermee voor de gek? Misschien wel misschien wil ik het allemaal juist positief zien. Ik weet het niet meer.

Binnenkort ga ik op gesprek voor antidepressiva om te bepalen welke er bij mij past. Dit omdat ik EMDR-therapie moet gaan volgen en ik hiervoor afgevlakt moet worden. Omdat ik ander niet in staat zal zijn deze therapie zelf te kunnen handelen. De hulpverleners zijn erg bang dat ik in een psychose beland en hier niet meer uit kom als ik dat niet doe. Omdat ik zo verschrikkelijk vast zit in mijn eigen hoofd. Ik ben zo verschrikkelijk bang voor wat er werkelijk allemaal in mijn hoofd zit. Ik wil zo graag verder en het achter me laten maar tegelijk sta ik muisstil en kom ik helemaal niet voorruit omdat ik zo muur en muur vast zit in me eigen kop.

Aan de ene kant voel ik me zo verschrikkelijk stom omdat ik nooit de waarheid onder ogen durf te zien. En alles altijd mooier moet maken dan het is. Want in werkelijkheid gaat het zo ontiegelijk slecht met mij. Lig ik zo onwijs met mezelf overhoop. Ik heb alle mogelijke dingen al 2000x nagelopen in me hoofd. En steeds loop ik tegen zwarte gaten en muren aan. Steeds zijn er dingen die niet zichtbaar zijn voor mijzelf maar er wel zijn.

Wow, lange heftige post

Ik ga het nog een paar keer doorlezen (tot zover dat nog makkelijk gaat zo diep in de nacht), maar dit hier " Hou ik mezelf hiermee voor de gek?" is op zich wel zo, alleen is dit iets wat je jezelf niet kwalijk kan nemen omdat het onbewust gebeurde en omdat het te heftig voor je was om te verwerken..dus wellicht stopte je het weg met een dik slot ervoor en onzichtbaar gemaakt.

Beter dat zoiets gefaseerd geconfronteerd wordt, maar aangezien er wellicht een hele stromvloed aan heftigheid en shit los kan komen, is die medicatie wellicht wel een goeie ingeving.

Edit: Uit je verhaal maak ik op dat confronteren wel moet, daar negeren niet heeft gewerkt.

Edit2: En wat dat positief zijn betreft, ben zelf een (groot) voorstander van dingen positief bekijken, maar op de momenten dat het ernstig wordt, gaat er bij mij als het ware een schakelaar over en word ik serieus. Soms moet je gewoon door de gehaktmolen en dat is shit, maarja, als je moet dan moet je wel.

Shit hoort erbij en dit is blijkbaar de shit die jij opgelegd krijgt (het kan voor een ieder weer anders zijn)

quote:

Op zaterdag 27 december 2014 00:41 schreef emptiness het volgende:
Indringer meldt zich in dit topic.
Ik wil wat van me afschrijven.
Ik ben chronisch depressief en heb een angststoornis.

Heel mijn leven is verkloot. Ik ga niet in detail gaan omdat dit een openbaar forum is.
Ik neem sinds september Lexapro (escitalopram) 10 mg elke ochtend. Hiervoor heb ik Mirtazapine, Risperdal en Paroxetine geslikt, maar met alle 3 gestopt vanwege extreme gewichtstoename en ernstige bijwerkingen.

Ik voel nauwelijks iets van de Lexapro, ik heb nog altijd Alprazolam nodig wanneer ik hyperventileer.
Ik heb ook slaapproblemen.

Ik heb een vriend die om mij geeft, maar de laatste tijd heb ik gewoon geen fut meer om te reageren op z'n berichten. Ik voel mij hierdoor een ondankbare klootzak, en het gaat niet lang meer duren vooraleer mijn enige vriend het contact met mij gaat verbreken.

Ik overweeg om (zonder toestemming van mijn dokter) van 10 naar 20 mg Lexapro te gaan. Is dit een verstandige keuze? (mijn huisarts is op vakantie en is pas in januari terug).

Ik ben ten einde raad. Heb meer en meer suïcidale gedachten.

Van je afschrijven is goed. Er over praten kan al wat opluchting geven. En inderdaad, bel de vervangende arts. Maar het gaat ook nog even duren voordat de AD goed gaan werken na een verhoging, iets kalmerends kan dan wel even helpen.

quote:

Op zaterdag 27 december 2014 03:05 schreef Raggingbull het volgende:
Oké ik post hier niet veel maar wil jullie toch klein beetje op de hoogte houden.

Een week na mijn laatste post ben ik eigenlijks echt ingestort. Die maandag gingen snachts een aantal remmen los en hield ik het niet meer. Sindsdien zit ik nu al 3 weken overspannen thuis. Ben aangemeld bij altrecht crisis en heb veel gesprekken gehad.

Ben zelf steeds meer opzoek naar wie ik ben, wat ik ben en wat er allemaal met mij gebeurd is. En steeds stuit ik op zwarte gaten in herinneringen. Momenten die mij eigenlijks altijd najagen. Maar die ik zo ver weg stop dat ze voor mij gewoon weg zwarte gaten zijn geworden. Na lange vooral erg uitputtende gesprekken met mijn begeleider is ze op een gegeven moment ook samen met mij en me moeder in gesprek gegaan.

In dat gesprek zijn dingen naar voren gekomen waar ik zelf heel erg van geschrokken ben. Op een gegeven moment kwam de vraag naar voren of er dingen met mij gedaan zijn. En daar ben ik zelf helemaal dichtgeslagen wat voor mij niks nieuws is. Maar mijn moeder kon er wel antwoord op geven. Zij kon momenten vertellen die voor mij grote zwarte gaten zijn binnenin herinneringen. Dingen die betekenen dat ik seksueel misbruikt zou zijn door leeftijdsgenoten. En dit is voor mij het moeilijke want ik weet niet wat er van klopt. Ik voel dat de herinnering er onderbewust is. Maar als ik het er over heb dan is alles zwart dan bestaat het niet. Ik loop steeds vaster in mezelf omdat ik antwoorden zoek die ik niet vinden kan. Ik stuit steeds op zwarte gaten en hoge muren. En steeds kom ik uit op het zal wel aan mezelf liggen en dat lijkt steeds een goed antwoord te zijn.

Ik ben er groot in geworden om het te doen lijken dat het allemaal wel goed gaat dat ik mijn leven weer op een rijtje heb. Terwijl ik dat helemaal niet heb. Ik merk en dat zullen degene die mij hier wat gevolgd hebben ook wel gezien hebben dat ik vaak vrij positief uit de hoek kan komen dat het allemaal erg goed lijkt te gaan. Zo was mijn post van pas nog erg positief. Hou ik mezelf hiermee voor de gek? Misschien wel misschien wil ik het allemaal juist positief zien. Ik weet het niet meer.

Binnenkort ga ik op gesprek voor antidepressiva om te bepalen welke er bij mij past. Dit omdat ik EMDR-therapie moet gaan volgen en ik hiervoor afgevlakt moet worden. Omdat ik ander niet in staat zal zijn deze therapie zelf te kunnen handelen. De hulpverleners zijn erg bang dat ik in een psychose beland en hier niet meer uit kom als ik dat niet doe. Omdat ik zo verschrikkelijk vast zit in mijn eigen hoofd. Ik ben zo verschrikkelijk bang voor wat er werkelijk allemaal in mijn hoofd zit. Ik wil zo graag verder en het achter me laten maar tegelijk sta ik muisstil en kom ik helemaal niet voorruit omdat ik zo muur en muur vast zit in me eigen kop.

Aan de ene kant voel ik me zo verschrikkelijk stom omdat ik nooit de waarheid onder ogen durf te zien. En alles altijd mooier moet maken dan het is. Want in werkelijkheid gaat het zo ontiegelijk slecht met mij. Lig ik zo onwijs met mezelf overhoop. Ik heb alle mogelijke dingen al 2000x nagelopen in me hoofd. En steeds loop ik tegen zwarte gaten en muren aan. Steeds zijn er dingen die niet zichtbaar zijn voor mijzelf maar er wel zijn.

Heftig verhaal
Dat je het niet meer weet is een beschermingsmechanisme van jezelf. Je hebt t verdrongen omdat t ondraaglijk is. Medicatie kan je misschien helpen, zeker om de therapie aan te kunnen. Mij heeft het in ieder geval geholpen. Met een psychose ben je weer verder van huis. Veel sterkte de komende tijd.

Gisternacht met RB nog een paar uur geskypt, was wel een heftig maar prettig gesprek en ik hoop dat het geholpen heeft

Sterkte RB en je weet me wel te vinden

quote:

Op zaterdag 27 december 2014 09:26 schreef zomertje het volgende:

[..]

Heftig verhaal
Dat je het niet meer weet is een beschermingsmechanisme van jezelf. Je hebt t verdrongen omdat t ondraaglijk is. Medicatie kan je misschien helpen, zeker om de therapie aan te kunnen. Mij heeft het in ieder geval geholpen. Met een psychose ben je weer verder van huis. Veel sterkte de komende tijd.

Zo had ik het ook bekeken alleen wat ik vreemd vind is dat het specifieke stukken binnen een herinnering zijn die zwart is. Zo weet ik wat de aanleiding was wat de "intro" van de herinnering is. En vervolgens word het zwart en ineens zit ik helemaal overstuur thuis. Zwarte gaten ken ik wel door overmatig alcohol gebruik of drugs. Maar dan vallen hele avonden/nachten of hele uren gewoon weg. Maar nu gaat het steeds om specifieke minuten en dat is zo raar. Dan ga ik opzoek naar antwoorden maar dan loop ik helemaal vast in me kop. En dat ben ik helemaal niet gewend. De laatste tijd is geheel nieuw voor me ben er best wel heel erg bang voor. Vooral denk ik omdat er nu krachten in me hoofd werken die ik zelf niet echt meer kan beinvloeden. Omdat ik daar nog nooit mee om heb leren gaan.

Heeft 1 van jullie toevallig ervaring met EMDR-therapie? Het angstzweet breekt mij bijna uit als ik er aan denk wat er bovenwater zou kunnen komen. En ben bang dat het niet de moeite waard is. Dat ik mezelf er meer schade dan goed mee doe.

quote:

Op zaterdag 27 december 2014 13:38 schreef magnetronkoffie het volgende:
Gisternacht met RB nog een paar uur geskypt, was wel een heftig maar prettig gesprek en ik hoop dat het geholpen heeft

Sterkte RB en je weet me wel te vinden

Zekers ben ook nu een stuk rustiger maar dat kan ook zijn omdat ik gisteren ook heel erg moe was. Maar ik was gisteren wel in staat om rustig te slapen omdat mijn gedachte patroon doorbroken was en dat was erg fijn.

quote:

Op zaterdag 27 december 2014 03:05 schreef Raggingbull het volgende:
Oké ik post hier niet veel maar wil jullie toch klein beetje op de hoogte houden.

Een week na mijn laatste post ben ik eigenlijks echt ingestort. Die maandag gingen snachts een aantal remmen los en hield ik het niet meer. Sindsdien zit ik nu al 3 weken overspannen thuis. Ben aangemeld bij altrecht crisis en heb veel gesprekken gehad.

Ben zelf steeds meer opzoek naar wie ik ben, wat ik ben en wat er allemaal met mij gebeurd is. En steeds stuit ik op zwarte gaten in herinneringen. Momenten die mij eigenlijks altijd najagen. Maar die ik zo ver weg stop dat ze voor mij gewoon weg zwarte gaten zijn geworden. Na lange vooral erg uitputtende gesprekken met mijn begeleider is ze op een gegeven moment ook samen met mij en me moeder in gesprek gegaan.

In dat gesprek zijn dingen naar voren gekomen waar ik zelf heel erg van geschrokken ben. Op een gegeven moment kwam de vraag naar voren of er dingen met mij gedaan zijn. En daar ben ik zelf helemaal dichtgeslagen wat voor mij niks nieuws is. Maar mijn moeder kon er wel antwoord op geven. Zij kon momenten vertellen die voor mij grote zwarte gaten zijn binnenin herinneringen. Dingen die betekenen dat ik seksueel misbruikt zou zijn door leeftijdsgenoten. En dit is voor mij het moeilijke want ik weet niet wat er van klopt. Ik voel dat de herinnering er onderbewust is. Maar als ik het er over heb dan is alles zwart dan bestaat het niet. Ik loop steeds vaster in mezelf omdat ik antwoorden zoek die ik niet vinden kan. Ik stuit steeds op zwarte gaten en hoge muren. En steeds kom ik uit op het zal wel aan mezelf liggen en dat lijkt steeds een goed antwoord te zijn.

Ik ben er groot in geworden om het te doen lijken dat het allemaal wel goed gaat dat ik mijn leven weer op een rijtje heb. Terwijl ik dat helemaal niet heb. Ik merk en dat zullen degene die mij hier wat gevolgd hebben ook wel gezien hebben dat ik vaak vrij positief uit de hoek kan komen dat het allemaal erg goed lijkt te gaan. Zo was mijn post van pas nog erg positief. Hou ik mezelf hiermee voor de gek? Misschien wel misschien wil ik het allemaal juist positief zien. Ik weet het niet meer.

Binnenkort ga ik op gesprek voor antidepressiva om te bepalen welke er bij mij past. Dit omdat ik EMDR-therapie moet gaan volgen en ik hiervoor afgevlakt moet worden. Omdat ik ander niet in staat zal zijn deze therapie zelf te kunnen handelen. De hulpverleners zijn erg bang dat ik in een psychose beland en hier niet meer uit kom als ik dat niet doe. Omdat ik zo verschrikkelijk vast zit in mijn eigen hoofd. Ik ben zo verschrikkelijk bang voor wat er werkelijk allemaal in mijn hoofd zit. Ik wil zo graag verder en het achter me laten maar tegelijk sta ik muisstil en kom ik helemaal niet voorruit omdat ik zo muur en muur vast zit in me eigen kop.

Aan de ene kant voel ik me zo verschrikkelijk stom omdat ik nooit de waarheid onder ogen durf te zien. En alles altijd mooier moet maken dan het is. Want in werkelijkheid gaat het zo ontiegelijk slecht met mij. Lig ik zo onwijs met mezelf overhoop. Ik heb alle mogelijke dingen al 2000x nagelopen in me hoofd. En steeds loop ik tegen zwarte gaten en muren aan. Steeds zijn er dingen die niet zichtbaar zijn voor mijzelf maar er wel zijn.

Hoi
Jeetje wat ontzettend heftig allemaal zeg Toch fijn om wat van je te lezen. Het positieve van deze omslag is dat je nu meer, andere hulp krijgt, wat hopelijk steun biedt op dit moment en misschien kan die behandeling echte verbetering opleveren.

Dingen mooier maken dan ze zijn, tja, dat hoort erbij denk ik. Ik denk dat we dat ook nodig hebben, dat het tot op zekere hoogte functioneel kan zijn. Maar dat maakt het ook zeer verwarrend, dat herken ik. Je weet niet meer wat nu echt is.
Maar je kunt toegeven naar jezelf, en naar je hulpverleners en ons in dit topic, dat het eigenlijk helemaal niet goed met je gaat.

quote:

Zij kon momenten vertellen die voor mij grote zwarte gaten zijn binnenin herinneringen. Dingen die betekenen dat ik seksueel misbruikt zou zijn door leeftijdsgenoten. En dit is voor mij het moeilijke want ik weet niet wat er van klopt. Ik voel dat de herinnering er onderbewust is.

Dit maakt mij op mijn hoede ... vanwege suggestie. Heb je daar al iets over gelezen?

Wat EMDR betreft, ik heb er geen ervaring mee (het is mij ooit aangeboden maar toen wilde ik niet), maar wat ik heb gehoord is dat het ontzettend heftig en zwaar kan zijn als het gaat om een heftig trauma. Iemand uit de therapiegroep deed dat en zij was er steeds kapot van. Het leek inderdaad alsof het haar meer kwaad dan goed deed. Dat zal voor sommige mensen misschien ook zo zijn. Niet elke therapie werkt voor iedereen en er zijn ook wetenschappers die geloven dat het helemaal niet goed is om oud zeer naar boven te halen, dat dat het juist erger maakt. We hebben die beschermingsmechanismen immers niet voor niets. Aan de andere kant, als je er niets mee doet blijft het zoals het is en het gaat nu niet goed met je. EMDR is voor veel mensen wel effectief gebleken.
Maar wat voor alle therapieën in principe geldt is dat het eerst erger wordt voordat er verbetering optreedt. Je hulpverleners nemen niet voor niets voorzorgsmaatregelen. Dus het zal heftig zijn, maar kan wel veel opleveren.

Hoe dan ook, ik wens je veel sterkte. Knuffel van kuo

quote:

Op zaterdag 27 december 2014 14:27 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Zo had ik het ook bekeken alleen wat ik vreemd vind is dat het specifieke stukken binnen een herinnering zijn die zwart is. Zo weet ik wat de aanleiding was wat de "intro" van de herinnering is. En vervolgens word het zwart en ineens zit ik helemaal overstuur thuis. Zwarte gaten ken ik wel door overmatig alcohol gebruik of drugs. Maar dan vallen hele avonden/nachten of hele uren gewoon weg. Maar nu gaat het steeds om specifieke minuten en dat is zo raar. Dan ga ik opzoek naar antwoorden maar dan loop ik helemaal vast in me kop. En dat ben ik helemaal niet gewend. De laatste tijd is geheel nieuw voor me ben er best wel heel erg bang voor. Vooral denk ik omdat er nu krachten in me hoofd werken die ik zelf niet echt meer kan beinvloeden. Omdat ik daar nog nooit mee om heb leren gaan.

Heeft 1 van jullie toevallig ervaring met EMDR-therapie? Het angstzweet breekt mij bijna uit als ik er aan denk wat er bovenwater zou kunnen komen. En ben bang dat het niet de moeite waard is. Dat ik mezelf er meer schade dan goed mee doe.

Ik heb EMDR gehad, en mij heeft het wel geholpen. Het is heftig tijdens de sessie zelf, en naderhand ben je er lichamelijk ziek van. Alsof je griep hebt. Ik mocht niet verder vanwege kans op psychose. En misschien wil ik t ooit weer proberen.

quote:

Op zaterdag 27 december 2014 14:27 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Zo had ik het ook bekeken alleen wat ik vreemd vind is dat het specifieke stukken binnen een herinnering zijn die zwart is. Zo weet ik wat de aanleiding was wat de "intro" van de herinnering is. En vervolgens word het zwart en ineens zit ik helemaal overstuur thuis. Zwarte gaten ken ik wel door overmatig alcohol gebruik of drugs. Maar dan vallen hele avonden/nachten of hele uren gewoon weg. Maar nu gaat het steeds om specifieke minuten en dat is zo raar. Dan ga ik opzoek naar antwoorden maar dan loop ik helemaal vast in me kop. En dat ben ik helemaal niet gewend. De laatste tijd is geheel nieuw voor me ben er best wel heel erg bang voor. Vooral denk ik omdat er nu krachten in me hoofd werken die ik zelf niet echt meer kan beinvloeden. Omdat ik daar nog nooit mee om heb leren gaan.

Heeft 1 van jullie toevallig ervaring met EMDR-therapie? Het angstzweet breekt mij bijna uit als ik er aan denk wat er bovenwater zou kunnen komen. En ben bang dat het niet de moeite waard is. Dat ik mezelf er meer schade dan goed mee doe.

[..]

Zekers ben ook nu een stuk rustiger maar dat kan ook zijn omdat ik gisteren ook heel erg moe was. Maar ik was gisteren wel in staat om rustig te slapen omdat mijn gedachte patroon doorbroken was en dat was erg fijn.

Ik was niet van plan om verder op mijn problemen in te gaan, maar zal het wel een beetje doen en je best wat over de EMDR vertellen.

Mijn "label": angststoornis met rand-psychotische gedachten

Mijn verhaal in het kort:
Enorm veel gebeurd dit jaar. (heeft iemand een uurtje? Wil ik het best uitleggen haha). Ik heb terwijl ik emotioneel en lichamelijk een wrak was een pilletje geslikt. (Stom, ik weet het, my own damn fault maar ik probeer RB iets te vertellen over EMDR.. dus is deze info nuttig).
Dit resulteerde in een enorme, ENORME badtrip. Ik zag ambulance mensen, werd gereanimeerd en uiteindelijk ben ik in de trip geopereerd (mislukte) en ben ik in een body-bag naar het mortuarium gebracht. Ik ging er dus mee akkoord dat ik "doodging" die avond.

Wanneer je dan de volgende morgen opstaat heb je dus een behoorlijk onwerkelijk gevoel, denk je dat je dood(?) bent of in een coma ligt. Hier is dan ook mijn depersonalisatie en derealisatie van gekomen. Verder is de drugs de TRIGGER geweest voor mijn angst en depressie. Dit zat er al wel aan te komen alleen heeft de badtrip het wat eerder gebracht (psycholoog gaf ook aan dat als dit niet gebeurd was dat het uiteindelijk ook "geknapt" zou zijn)

Bij de psycholoog heb ik 2 sessies EMDR gehad(2 weken geleden!) vanwege bovenstaande. Bij mij ging het alsvolgt:
1) Je vertelt (in mijn geval!) de hele trip aan de psycholoog.
2) Ik moest denken aan de bad trip (dat ik bijvoorbeeld ambulance personeel zag is een herinnering daarvan)
3) Ik moest steeds aangeven hoe hoog mijn paniek en angst was (0 niets - 10 maximaal)
4) Je krijgt een hoofdtelefoon op die aan weerszijde een "klik" geeft.
5) Daarna word je gevraagd te visualiseren wat je ziet (in mijn geval dus ambulance personeel!)
6) Wanneer je de hoofdtelefoon afdoet na een minuut bespreek je wat je gevisualiseerd hebt

In mijn geval was bijvoorbeeld een herinnering dat ik "gereanimeerd" werd. Tijdens de visualisatie van de herinnering met de hoofdtelefoon op kwam ik erachter dat ik "stond" en niet op de grond lag. Zodoende kan ik nooit gereanimeerd zijn (want ik stond rechtop!). Idem voor de ambulance mensen, die waren er simpelweg blijkbaar(duh) niet.

Zodoende na 2 EMDR-sessies is mijn paniek behoorlijk gedaald en heb ik bijna geen last van paniekaanvallen meer. Ook heb ik niet meer het gevoel dat ik dood ben (tijdje wel gehad vandaar-> rand psychotisch). Depersonalisatie en derealisatie heb ik nog wel zo af en toe.. (niet meer 24/7 iig!) maar sinds ik 12 dagen geleden Citalopram en Oxazepam ben gaan slikken is dat wel iets minder geworden.

EMDR was ik ook bang voor, maar ben toch blij dat ik het heb gedaan.

EDIT voor topic:
Vandaag op visite geweest bij familie. Was best lastig als je depressief bent (liefst lig ik in bed) maar uiteindelijk best trots op mezelf dat ik het gedaan heb! Verder wandel ik nu elke dag een uurtje in plaats van 5 minuten.

Wel merk ik dat ik nog niet echt een "doel" heb nu verder.. zie wel wat positieve dingen weer in maar leef toch echt per dag nu. Irritant, angst voor de angst hebben.

Ik weet dat mijn lichaam het doet om mij te beschermen omdat ik mezelf behoorlijk over de toeren heb gemaakt.. alleen word het tijd dat het lichaam de "Vecht/vlucht" reactie uit gaat zetten .

Ach wellicht aankomende maandag ophogen. Antidepressiva helpt mij zeker wat "positiever" te worden(zegt de omgeving ook!).. alleen is 10mg Citalopram wellicht te weinig (of moet ik eens geduld hebben.. slik pas 12 dagen)

Oh en dit alles qua bovenstaande is nu ongeveer 45 dagen(bad trip tot aan vandaag) aan de gang.. dus wellicht heeft het wat meer tijd nodig. Slik van de 45 dagen pas 12 dagen antidepressiva ;-)

[ Bericht 4% gewijzigd door RBWO op 27-12-2014 21:14:49 ]

quote:

Op zaterdag 27 december 2014 21:14 schreef Poesopstokje het volgende:
Bovenstaande is dus de reden dat ik geen drugs gebruik. Ik ben blijkbaar psychosegevoelig en drugsgebruik zal het alleen maar triggeren.
Ik mag zelfs niet blowen van m'n psychologe.

Begrijpelijk. Baal er ook van maar daar is weinig aan te veranderen. Gewoon op een verkeerd moment genomen waardoor mijn depressie getriggerd is. Mij is verzekerd dat als bovenstaande niet gebeurd was het wel zou zijn gebeurd bij een volgende "tegenslag".