Eens. Ik heb collega's die met een startup package van een half tot een heel miljoen (dollars) zijn begonnen. In mijn geval ging het om $80k.quote:Op maandag 19 januari 2015 08:20 schreef Claudia_x het volgende:
Als je in een vroeg stadium die boot mist, ben je de rest van je carrière aan het worstelen.
Ik heb altijd het idee dat ik het bedrijfsleven niet aan zou kunnen....quote:Op maandag 19 januari 2015 09:53 schreef Spanky78 het volgende:
Wat een naar wereldje zeg. Ik werk in het bedrijfsleven en ik krijg gewoon budget nav. De kwaliteit van de ideeën en eerdere resultaten.
Als jongeling met slechts een hbo papiertje de kans gekregen veel te doen, vele cursussen (ik doe meestal 2 postdoc cursussen per jaar) om Het niveau tebereiken waarop ik nu werk.
Ik dacht altijd dat je als postdoc weinig betaald kreeg, maar dan wel kon onderzoeken wat je graag wilt (of op zijn minst meestal).
Als je slim en gretig bent, gaan er bij ons ook veel deuren voor je open. Je moet dan alleen wel met het circus meedoen, dus de benodigde papieren halen (het liefst een researchmaster volgen en vervolgens promoveren), al vroeg publiceren (het liefst al op je bachelorscriptie) en natuurlijk zo snel mogelijk onderzoeksaanvragen schrijven.quote:Op maandag 19 januari 2015 09:53 schreef Spanky78 het volgende:
Als jongeling met slechts een hbo papiertje de kans gekregen veel te doen, vele cursussen (ik doe meestal 2 postdoc cursussen per jaar) om Het niveau tebereiken waarop ik nu werk.
Dat hangt volgens mij vooral af van de aard van het project waar je op zit en natuurlijk je leidinggevende en de cultuur binnen de vakgroep. In mijn tijd in Utrecht werden postdocs vaak aangenomen om een specifieke invulling aan een bepaald project te geven en daarbinnen hadden ze dan relatief veel vrijheid.quote:Ik dacht altijd dat je als postdoc weinig betaald kreeg, maar dan wel kon onderzoeken wat je graag wilt (of op zijn minst meestal).
In dit wereldje ben je sterk afhankelijk van persoonlijke contacten. Iedere baan die ik ooit heb gekregen, is op die manier tot stand gekomen, omdat die mensen bekend waren met mijn capaciteiten. Zo was het ook in Japan, en ik heb nog steeds een goede band met de persoon die me hier heeft aangenomen, maar zijn politieke invloed is tanende.quote:Op maandag 19 januari 2015 09:53 schreef Claudia_x het volgende:
Lyrebird, heb je daar in Japan eigenlijk het idee dat persoonlijke contacten je verder kunnen helpen?
daar ben ik de mist in gegaan, ik kom er nu achter dat ik inmiddels al gezien wordt als senior post-doc terwijl ik eigenlijk nu toe ben aan het schrijven van een onderzoeksvoorstel voor een beginnende post-doc. Ik vind dat systeem ook wel erg raar, het houdt bijvoorbeeld geen rekening met eventuele werkloze periodes, en om een aanvraag te schrijven heb je een werkgever nodig, en je moet eigenlijk al voldoende voorwerk hebben liggen. Maar om dat voorwerk bij elkaar te pipetteren heb je geen tijd als je een jaartje werkloos bent geweest.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:01 schreef Claudia_x het volgende:
en natuurlijk zo snel mogelijk onderzoeksaanvragen schrijven
Maar dat betekent dus niet dat die persoonlijk contacten minder worden gewaardeerd? Of dat je vooral aan een baan komt door formele procedures te doorlopen en aan zogenaamde objectieve criteria te voldoen?quote:Op maandag 19 januari 2015 10:03 schreef Lyrebird het volgende:
Ik moet wel zeggen dat een van de grootste frustraties in Japan het persoonlijke contact met collega's is. Als of er een Heras hekwerk om ze heen staat.
Alles om fraude en oneerlijkheid te voorkomen... Opzich vind ik het ook wel een goede zaak dat vacatures open gezet worden, zodat er een eerlijke selectie kan plaatsvinden. Als je dat niet zou doen zou dat een enorm voordeel opleveren voor mensen die al een baan hebben en een enorm nadeel voor mensen die werkloos zijn.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:09 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Maar dat betekent dus niet dat die persoonlijk contacten minder worden gewaardeerd? Of dat je vooral aan een baan komt door formele procedures te doorlopen en aan zogenaamde objectieve criteria te voldoen?
Ik verbaas me in Nederland steevast over die curieuze mix die wij hebben tussen de persoonlijke contacten en de formele procedures. Uiteindelijk zijn we een land van regeltjes, maar we nemen daar liever geen genoegen mee. Mijn lief werkte bijvoorbeeld als freelancer voor een ondersteunende dienst van een universiteit en zijn leidinggevende wilde hem graag een vast dienstverband aanbieden. Alleen moest er een formele procedure in gang gezet worden zodat anderen ook een eerlijke kans konden krijgen En dat gebeurde, min of meer. De functie-omschrijving werd op zo'n manier opgesteld dat alleen mijn lief eraan kon voldoen en hij kreeg de baan. Heel wonderlijk.
Maar die andere mensen krijgen geen eerlijk kans. Ze krijgen wel valse hoop. Ik zou het ontzettend rot vinden om te investeren in een sollicitatieprocedure (niet alleen qua tijd maar ook emotioneel) die geen kans van slagen heeft.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:14 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Alles om fraude en oneerlijkheid te voorkomen... Opzich vind ik het ook wel een goede zaak dat vacatures open gezet worden, zodat er een eerlijke selectie kan plaatsvinden. Als je dat niet zou doen zou dat een enorm voordeel opleveren voor mensen die al een baan hebben en een enorm nadeel voor mensen die werkloos zijn.
Helemaal mee eens eigenlijk had dat gewoon een normale vacature moeten zijn zonder een beoogde kandidaat.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:16 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Maar die andere mensen krijgen geen eerlijk kans. Ze krijgen wel valse hoop. Ik zou het ontzettend rot vinden om te investeren in een sollicitatieprocedure (zowel qua tijd maar ook emotioneel) die geen kans van slagen heeft.
Ik begrijp dat het vervelend is om te accepteren dat mensen elkaar aan baantjes helpen, maar met dat feit verbloemen verander je er niet werkelijk iets aan.
Of hij had die baan gewoon meteen moeten krijgen. Waarom zou je iemand laten gaan die slim en ambitieus is en zichzelf al heeft bewezen? Waanzin.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:17 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Helemaal mee eens eigenlijk had dat gewoon een normale vacature moeten zijn zonder een beoogde kandidaat.
Mijn PhD supervisor (Nederlandse universiteit) zat nog in zijn tenure hier en kreeg het commentaar dat hij maar 5 publicaties had ipv de 6 die normaal zijn voor tenure. Die 5 publicaties waren echter allemaal in top journals in het vakgebied (bijv. Journal of Management of American Economic Review) terwijl de rest van onze afdeling in de lokale universiteitsjournal publiceert (IF van 0.05 ofzo) of in andere kleine journals. Ze hadden liever dat hij publicaties spamde in die kleinere journals dan met meer moeite voor de grotere journals ging.quote:Op maandag 19 januari 2015 06:03 schreef Lyrebird het volgende:
Tijdens de vakantie ben ik toen met het freeware programma Publish en Perish van Harzinger eens mijn eigen werk en het werk van mijn collega's door gaan lichten. Ondertussen heb ik meer citaties bij elkaar gesprokkeld dan welke andere collega dan ook, inclusief de baas van ons instituut. Bijna al mijn publicaties staan in bladen met een IF van 3 of hoger. Mijn collega met dat prikbord moet het met tien keer minder citaties doen, publiceert ook in twijfelachtige bladen. Men staart zich hier blind op publicaties (in de meest idiote bladen - zo heeft onze universiteit een blad waarin men zonder peer-review 'publiceert'), en heeft men blijkbaar geen enkel idee wat de waarde is van een impactfactor of een citatie.
Omdat het in dit geval een nieuwe functie betreft, voor hetzelfde geval had er iemand gesolliciteerd die nog beter paste. Ik snap het wel dat men in bij overheidsfuncties deze regels aanhoud anders heb je de schijn van vriendjes politiek over je. Het is tenslotte openbaar geld waar deze functies van betaald worden.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:20 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Of hij had die baan gewoon meteen moeten krijgen. Waarom zou je iemand laten gaan die slim en ambitieus is en zichzelf al heeft bewezen? Waanzin.
Precies, en de schijn kost een hoop geld, tijd en verdriet. Maar dat hebben wij Nederlanders er klaarblijkelijk voor over. Als ik Nederland zou moeten kenmerken, dan zou ik het het land van de schijnzekerheid noemen.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:25 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Omdat het in dit geval een nieuwe functie betreft, voor hetzelfde geval had er iemand gesolliciteerd die nog beter paste. Ik snap het wel dat men in bij overheidsfuncties deze regels aanhoud anders heb je de schijn van vriendjes politiek over je. Het is tenslotte openbaar geld waar deze functies van betaald worden.
Maar de job-hoppende werknemer van tegenwoordig wil helemaal geen vast contract, dat is niet meer van deze tijdquote:Op maandag 19 januari 2015 10:27 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Precies, en de schijn kost een hoop geld, tijd en verdriet. Maar dat hebben wij Nederlanders er klaarblijkelijk voor over. Als ik Nederland zou moeten kenmerken, dan zou ik het het land van de schijnzekerheid noemen.
Het is belangrijk om je ambities te laten samenvallen met die van de universiteit. Indertijd ben ik hier begonnen omdat ze een gigantische labruimte in de aanbieding hadden, en heel veel studenten. Dat waren twee ingredienten die ik niet eerder ben tegengekomen. Helaas bleken die studenten erg moeilijk aan te sturen.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:25 schreef Zith het volgende:
Een maand later vertelde hij zijn baas dat hij naar een Britse universiteit gaat en daar assistant professor wordt (een stap hoger). Hier in Nederland (of iig mijn universiteit) heeft men ook die mindset lijkt het.
Dat idee is helaas bij ons ook binnengedrongen. Men wil van hogerhand een vaste kern van hoogleraren en UHD's en de rest van het personeel moet een flexibele schil zijn. Dat levert veel instabiliteit en discontinuïteit op (en dus verspilling van tijd en geld, om over de emotionele consequenties maar te zwijgen).quote:Op maandag 19 januari 2015 10:30 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Maar de job-hoppende werknemer van tegenwoordig wil helemaal geen vast contract, dat is niet meer van deze tijd
(houden de werkgevers zichzelf voor...)
Is voor mij wel zo geweest, maar om verder te komen moet je een paar goede subsidies scoren. Is mij nooit gelukt, soms met terechte kritiek, maar te vaak ook dankzij onzinnige refereerapporten.quote:Op maandag 19 januari 2015 09:53 schreef Spanky78 het volgende:
...
Ik dacht altijd dat je als postdoc weinig betaald kreeg, maar dan wel kon onderzoeken wat je graag wilt (of op zijn minst meestal).
Dat is mijn situatie als post-doc, maar er zijn grofweg 2 soorten.quote:Op maandag 19 januari 2015 09:53 schreef Spanky78 het volgende:
Wat een naar wereldje zeg. Ik werk in het bedrijfsleven en ik krijg gewoon budget nav. De kwaliteit van de ideeën en eerdere resultaten.
Als jongeling met slechts een hbo papiertje de kans gekregen veel te doen, vele cursussen (ik doe meestal 2 postdoc cursussen per jaar) om Het niveau tebereiken waarop ik nu werk.
Ik dacht altijd dat je als postdoc weinig betaald kreeg, maar dan wel kon onderzoeken wat je graag wilt (of op zijn minst meestal).
Dat ligt voor mijn gevoel heel erg aan de universiteit, of eigenlijk nog specifieker het departement binnen de universiteit. Zo was het iig bij mijn oude universiteit waar het ene department vooral op kwaliteit focuste en het andere op kwantiteit...quote:Op maandag 19 januari 2015 10:25 schreef Zith het volgende:
[..]
Mijn PhD supervisor (Nederlandse universiteit) zat nog in zijn tenure hier en kreeg het commentaar dat hij maar 5 publicaties had ipv de 6 die normaal zijn voor tenure. Die 5 publicaties waren echter allemaal in top journals in het vakgebied (bijv. Journal of Management of American Economic Review) terwijl de rest van onze afdeling in de lokale universiteitsjournal publiceert (IF van 0.05 ofzo) of in andere kleine journals. Ze hadden liever dat hij publicaties spamde in die kleinere journals dan met meer moeite voor de grotere journals ging.
Een maand later vertelde hij zijn baas dat hij naar een Britse universiteit gaat en daar assistant professor wordt (een stap hoger). Hier in Nederland (of iig mijn universiteit) heeft men ook die mindset lijkt het.
Nou ja, je kunt ook niet om de faculteit heen. In ons departement wordt er niet alleen naar kwantiteit gekeken, maar we kunnen niet om de eisen heen die door het faculteitsbestuur worden opgesteld. (Zo heb ik het althans begrepen. Het is voor mij een moeilijk te doordringen oerwoud van regels, regelmakers en regelcontroleurs.)quote:Op maandag 19 januari 2015 14:34 schreef oompaloompa het volgende:
Dat ligt voor mijn gevoel heel erg aan de universiteit, of eigenlijk nog specifieker het departement binnen de universiteit. Zo was het iig bij mijn oude universiteit waar het ene department vooral op kwaliteit focuste en het andere op kwantiteit...
Mijn stapel was 78 cm ongeveer.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:15 schreef motorbloempje het volgende:
Hoeveel uitgeprintte papers kan een PhD student hebben...
arme bomen!
Digitaal lezen ik kan er niet aan wennen. Ook corrigeren vind ik zoveel fijner op papier, met strepen pijltjes krabbels vraagtekens tekeningen etc.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:18 schreef Claudia_x het volgende:
Ik ben vrijwel geheel op digitaal over inmiddels. Zelfs boeken scan ik in in plaats van ze te kopiëren.
. Daar maak ik me ook schuldig aan. Ter verdediging: ik maak aantekeningen op de papers en print alles wat ik zelf gebruikt heb (methodes) omdat ik anders nooit meer terug kan vinden waar een idee vandaan kwam . Ik zal nu (na een halfjaar) een cm of 20-30 hebben? En nog evenveel aan resultaten + interpretatie.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:15 schreef motorbloempje het volgende:
Hoeveel uitgeprintte papers kan een PhD student hebben...
arme bomen!
Met een combinatie van pc (actief lezen en markeren) en de iPad (relaxed lezen) kom ik er wel. Alleen bij mooi weer neem ik liever papier mee naar buiten.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:19 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Digitaal lezen ik kan er niet aan wennen.
Oh, dan heb ik nog even te gaan...quote:
Zelfde hier...quote:Op maandag 19 januari 2015 16:19 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Digitaal lezen ik kan er niet aan wennen. Ook corrigeren vind ik zoveel fijner op papier, met strepen pijltjes krabbels vraagtekens tekeningen etc.
veel te weinig knopjes voor mijn wensenquote:
Oh, ja ik heb ook een iPad (gekregen, iets met gegeven paard en bek), maar ik kan er niet aan wennenquote:Op maandag 19 januari 2015 16:21 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
veel te weinig knopjes voor mijn wensen
Is een kwestie van investeren in een werkbaar systeem, bijvoorbeeld een mappenstructuur in Windows Explorer creëren voor het verwerken van je papers.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:19 schreef Chicolate het volgende:
[..]
. Daar maak ik me ook schuldig aan. Ter verdediging: ik maak aantekeningen op de papers en print alles wat ik zelf gebruikt heb (methodes) omdat ik anders nooit meer terug kan vinden waar een idee vandaan kwam . Ik zal nu (na een halfjaar) een cm of 20-30 hebben? En nog evenveel aan resultaten + interpretatie.
Ik heb geïnvesteerd in een goed toetsenbord (dat in de hoes zit) en het synchroniseren van bestanden (ik werk momenteel veel met Evernote).quote:Op maandag 19 januari 2015 16:22 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Oh, ja ik heb ook een iPad (gekregen, iets met gegeven paard en bek), maar ik kan er niet aan wennen
Ja, die mappenstructuur lukt mij nog niet helemaal. Ik probeer het wel (per onderwerp en project) maar zodra dingen gaan overlappen raak ik de weg kwijt ('in welke map stond dit ook alweer?'). Dat heb ik op papier ook, maar dan weet ik meestal nog hoe de voorpagina eruit zag of slingert het nog rond op mn bureau . En ze zouden een plugin moeten maken voor chemische structuren, die ik overal op wil kladderen, want plaatjes zijn makkelijker dan tekst wanneer je snel wil bladeren.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:22 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Is een kwestie van investeren in een werkbaar systeem, bijvoorbeeld een mappenstructuur in Windows Explorer creëren voor het verwerken van je papers.
Ik maak zelf nogal eens samenvattingen door sleutelzinnen te copy-pasten. Gaat digitaal ook veel sneller.
Grappig dat je dat zegt. Uit onderzoek blijkt ook dat lezen als zintuiglijke ervaring erg belangrijk is voor mensen. Zo onthouden mensen vaak waar ze ongeveer in een boek zijn aan de hand van de dikte van het boek of een bepaalde plek op een pagina. Digitaal krijgen dat soort zaken een andere invulling/betekenis. Ik ben er nog niet van overtuigd dat het 'fysieke lezen' zal verdwijnen.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:26 schreef Chicolate het volgende:
Dat heb ik op papier ook, maar dan weet ik meestal nog hoe de voorpagina eruit zag of slingert het nog rond op mn bureau .
Zo haal ik altijd jcb en jbc door elkaar, maar iedereen snapt die oranje of die blauwe (jcb heeft een oranje streepje bovenaan zijn artikelen) Die oranje heeft een hogere IF en die blauwe heb ik al 2 keer in gepubliceerdquote:Op maandag 19 januari 2015 16:28 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Grappig dat je dat zegt. Uit onderzoek blijkt ook dat lezen als zintuiglijke ervaring erg belangrijk is voor mensen. Zo onthouden mensen vaak ze ongeveer in een boek zijn aan de hand van de dikte van het boek of een bepaalde plek op een pagina. Digitaal krijgen dat soort zaken een andere invulling/betekenis. Ik ben er nog niet van overtuigd dat het 'fysieke lezen' zal verdwijnen.
Ik voel me persoonlijk te bezwaard om enorme hoeveelheden papier te printen die ik op den duur weer weggooi. Ik ben niet bepaald een milieu-activist, maar het voelt gewoon als verspilling. En ik haat verspilling.
Uiteindelijk volgt het faculteitsbestuur voor een groot deel de eisen en meningen van de professoren, en of iets wel of niet als paper telt is uiterst subjectief. Bij ons was het iig zo dat wat voor ons ddepartment niet telde voor andere departementen weer wel telde en andersom.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:08 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Nou ja, je kunt ook niet om de faculteit heen. In ons departement wordt er niet alleen naar kwantiteit gekeken, maar we kunnen niet om de eisen heen die door het faculteitsbestuur worden opgesteld. (Zo heb ik het althans begrepen. Het is voor mij een moeilijk te doordringen oerwoud van regels, regelmakers en regelcontroleurs.)
Dat is bij ons niet zo, want onze professoren willen heel graag dat het faculteitsbestuur 'coulanter' is. (We vallen officieel onder de bètawetenschappen en moeten aan die kwantiteitseisen voldoen - waanzin, want we zijn puur sociale wetenschappen met een geheel andere publicatiecultuur.)quote:Op maandag 19 januari 2015 16:35 schreef oompaloompa het volgende:
[..]
Uiteindelijk volgt het faculteitsbestuur voor een groot deel de eisen en meningen van de professoren, en of iets wel of niet als paper telt is uiterst subjectief. Bij ons was het iig zo dat wat voor ons ddepartment niet telde voor andere departementen weer wel telde en andersom.
Ik heb hetzelfde, maar ik kan heel slecht tegen rommel en chaos. Binnenkort krijg ik hier thuis een nieuwe werkkamer en ik kijk nu al uit naar het efficiënt inrichten daarvan.quote:Op maandag 19 januari 2015 17:35 schreef motorbloempje het volgende:
Ik moet echt werk gaan maken van het bouwen van de kasten in m'n werkkamer. Máár....... m'n administratie is na een middagje pluizen in elk geval meer op orde. Kan ook zeer rustgevend zijn, zo'n activiteit, en het is ook niet compleet zinloos.. ben veel artikelen tegengekomen waarvan ik dacht "oh ja, daar moet ik wat mee!".
Een (relatief) opgeruimde werkplek doet ook wonderen voor me.
Jij zit in de serious games, hè? Doen jullie interessante dingen met kleuters? Zo ja, misschien heb je tips wat personen/publicaties betreft? Mag ook via pm.quote:
Ik doe zelf niks specifieks met kleuters (da's ook wel een heel lastige doelgroep , ik richt me daarom expres op wat ouder), maar op het gebied van spel heb ik wel een paar collega's die actief betrokken zijn bij Interaction Design for Children en Child Computer Interaction, en onderzoek/studentenprojecten doen naar spelend leren voor in ieder geval jonge kinderen.quote:Op maandag 19 januari 2015 18:58 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Jij zit in de serious games, hè? Doen jullie interessante dingen met kleuters? Zo ja, misschien heb je tips wat personen/publicaties betreft? Mag ook via pm.
Ik wil zelf eigenlijk af van het onderscheid tussen serious en niet-serious games.
'Oecumenisch wetenschapper', die houd ik erin.quote:Op maandag 19 januari 2015 20:08 schreef speknek het volgende:
Ja gamesonderzoek wordt gedaan door informatica, psychologie, letteren en design. And east is east and west is west and never the twain shall meet. Ik heb, enigszins ingegeven door opportunisme, van alle vier wat meegesnoept. Dat vond ik erg waardevol, maar tegelijkertijd merk ik ook wel waarom iedereen in zijn eigen hoekje blijft, omdat de wetenschapsstijlen en ideeen moeilijk te verenigen zijn, en je daardoor als oecumenisch wetenschapper moeilijk de diepte in kunt.
Dank voor de tip! Nu ik kleuters in huis heb, durf ik het wel aan om m'n interesse te verbreden. Dat is wel tof aan kinderen hebben - het zijn uitstekende proefkonijnen. (Ik heb pas nog een kennistest in ontwikkeling op mijn oudste uitgeprobeerd.)quote:Ik doe zelf niks specifieks met kleuters (da's ook wel een heel lastige doelgroep , ik richt me daarom expres op wat ouder), maar op het gebied van spel heb ik wel een paar collega's die actief betrokken zijn bij Interaction Design for Children en Child Computer Interaction, en onderzoek/studentenprojecten doen naar spelend leren voor in ieder geval jonge kinderen.
Misschien kun je wat met dit proefschrift? http://alexandria.tue.nl/extra2/754836.pdf Ik denk wel meer gericht op basisschoolleeftijd.
Ik ben zelf wat afkerig van spellen met een vooropgezet leerdoel. Ik ervaar die veelal als pogingen van ouderen om een traditionele mal aan nieuwe media op te leggen, die nu juist veel nieuwe mogelijkheden bieden. Daar wordt nauwelijks gebruik van gemaakt omdat alles wat niet gereguleerd is als verdacht of nutteloos wordt beschouwd. Je zult begrijpen dat ik me daar als vrijheidminnende vrouw fervent tegen verzet.quote:ja het zijn allebei gewoon games, alleen de context is anders (maar is waarschijnlijk wel van invloed op de beleving). Ik doe nu wat met 'persuasive games', maar daar is het onderscheid al helemaal nonexistent, elke game verandert in principe onze kijk op dingen
Oh wat schattig . Kan niet wachten tot die van mij oud genoeg isquote:Op maandag 19 januari 2015 19:26 schreef Claudia_x het volgende:
Het leuke van mijn werk is dat ik veel inspiratie ontleen aan mijn eigen jeugd. Mijn broertje en ik speelden als kleuters al adventures (voor volwassenen) en ik leerde daar veel van (net als van boeken en televisie). M'n missie is om duidelijk te maken hoe waardevol het is om een media-omnivoor te zijn en om een kind een omgeving te bieden waarin het gestimuleerd wordt om diverse media voor uiteenlopende doeleinden te gebruiken. Dat doe ik met mijn kinderen ook. Ze pakken veel op ook zonder dat wij hen instrueren of anderszins expliciete instructie geven. Zo zijn ze al een tijdje gepreoccupeerd door Dooors 3. Toch best een lastig spel, ook voor volwassenen, maar ze komen op eigen houtje door een verbazingwekkend aantal levels heen.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
En we lezen samen gedichten van Annie M.G. Schmidt en kijken naar Cartoon Network. Worden ze heel slim van.
Ja ohja zeker. Spellen doen veel interessantere dingen dan onze scholen. Uit jezelf treden en interacteren in een imaginaire wereld met een ander epistemisch frame dan je normale. Letterlijk paradigmaverschuivend. Nauwelijks te meten.quote:Op maandag 19 januari 2015 20:18 schreef Claudia_x het volgende:
Ik ben zelf wat afkerig van spellen met een vooropgezet leerdoel. Ik ervaar die veelal als pogingen van ouderen om een traditionele mal aan nieuwe media op te leggen, die nu juist veel nieuwe mogelijkheden bieden. Daar wordt nauwelijks gebruik van gemaakt omdat alles wat niet gereguleerd is als verdacht of nutteloos wordt beschouwd. Je zult begrijpen dat ik me daar als vrijheidminnende vrouw fervent tegen verzet.
Denk dat het er een beetje vanaf hangt waar je terecht komt. Ik vind het hier heel leuk, maar je moet wel het werk voor jezelf 'creeeren'. In het bedrijfsleven kun je niet altijd onderzoeken wat je interessant vindt om te weten, dat is wel eens jammer. Ik heb nog wel een paar wensen en ideeen. Aan de andere kant is het ook heel gaaf als jouw oplossing wordt toegepast, of jouw product daadwerkelijk gemaakt wordt.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:00 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Ik heb altijd het idee dat ik het bedrijfsleven niet aan zou kunnen....
Ha, nou, dat zal overal wel gelden. Dat je een beetje moet meedoen aan het circus. Ikzelf echter ben juist gegroeid door een beetje eigenwijs te zijn op het juiste moment. En inmiddels mag ik voor een deel aan de knoppen draaien. Kwestie van wat mazzel en je kansen grijpen. Dat zal overal wel zo zijn denk ik... alleen hier heb je niet perse een papiertje nodig... alhoewel ik echt wel een paar managers ken met een doctorstitel die mij eerst ook niet echt de moeite vonden.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:01 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Als je slim en gretig bent, gaan er bij ons ook veel deuren voor je open. Je moet dan alleen wel met het circus meedoen, dus de benodigde papieren halen (het liefst een researchmaster volgen en vervolgens promoveren), al vroeg publiceren (het liefst al op je bachelorscriptie) en natuurlijk zo snel mogelijk onderzoeksaanvragen schrijven.
Ik was zelf nogal clueless toen ik de academische wereld binnenstapte. Ik kom uit een klein dorp en ik was en ben de eerste uit mijn familie die is gaan studeren. Ik merk nog steeds regelmatig dat ik eigenlijk niet zo goed begrijp hoe de universiteit werkt. Carrièretechnisch is dat nogal onhandig, maar ik vind het zelf ook wel prettig om telkens met een frisse blik tegen een bepaalde 'bedrijfsvoering' aan te kunnen kijken.
[..]
Dat hangt volgens mij vooral af van de aard van het project waar je op zit en natuurlijk je leidinggevende en de cultuur binnen de vakgroep. In mijn tijd in Utrecht werden postdocs vaak aangenomen om een specifieke invulling aan een bepaald project te geven en daarbinnen hadden ze dan relatief veel vrijheid.
Oud-collegas die bij een grote farmaceut werken klagen vaak dat alles wat ze in het lab doen gedetailleers moet worden vastgelegd om juridische redenen. Als ik dan hoor dat ze ondanks tien jaar post-PhD onderzoeks ervaring nog steeds om toestemming moeten vragen voor congres bezoek dan geloof ik niet dat dat voor mij is. Vrijheid blijheid. Het heeft ook iets liberaals, jezelf geheel moeten bedruipen.quote:Op maandag 19 januari 2015 22:35 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
ALs ik zo hoor hoe bureacratisch en vormelijk alles gaat op een universiteit dan denk ik dat ik het daar nooit zo volhouden.
[..]
quote:
Op een gegeven moment bereik je toch een leeftijd waarop je inziet dat iedereen maar wat aanrommelt?quote:Op dinsdag 20 januari 2015 09:16 schreef Lyrebird het volgende:
Kortom: we rommelen maar wat aan, en moet je dat rommelen belonen? Leren doe je met vallen en opstaan, maar het management hier bijvoorbeeld heeft helemaal geen flauw benul waar ze mee bezig zijn, dus moet je daar dan maar miljoenen aan uitdelen (zoals nu gebeurt)?
Ga daar maar niet van uit hoor... in mijn geval ben ik na een uur vaak wel uitgepraat. Maar ik heb dan ook nog nooit "echt" les gegeven.quote:
Monetaire beloning mee eens, dan kun je reviewers verantwoordelijk houden voor kwaliteit en op tijd de review insturen. Double blind niet mee eens, dan krijg je juist selectie van groepen die heel weinig produceren maar juist wel heel goed kunnen schrijven. Preliminaire data in grant proposals zijn niet peer reviewed, je kunt in je aanvraag uitbunding je resultaten extrapoleren zonder echte consequenties omdat alleen de reviewers het te zien krijgen. Het is in mijn ogen terecht dat reputatie bijdraagt aan je kansen om subsidie te krijgen. Daarnaast kan doube blind helemaal niet omdat je altijd naar je laatste publicaties verwijst ("in [PMID 123456] we showed that X causes Y and here we propose to investigate Z").quote:Op dinsdag 20 januari 2015 10:20 schreef Lyrebird het volgende:
Het hele reviewproces is wat mij betreft wel aan vervanging toe. En wat je zegt, ik zie niet in wat iemand tegen een dubbelblinde review zou kunnen hebben. Daarnaast mogen reviewers best wel monetair beloond worden voor hun review, en valt er ook wat te zeggen voor het scoren van reviewers. In het voetbal heeft dat ook wonderen gedaan, die Kuipers fluit ook niet voor niets.
[..]
Ik snap dit voorbeeld niet geloof ik. Op wat voor manier hebben ze je in de wielen gereden?quote:Op dinsdag 20 januari 2015 10:20 schreef Lyrebird het volgende:
Nu kom je er als reviewer vaak bekaaid af. Sterker nog, een goede review kan je aantoonbaar schaden.
Nogmaals een voorbeeldje uit eigen keuken: een review voor een beter blad gedaan. Paper was geschreven door de topgroep in ons vakgebied, en ging over mijn specialisatie. Bleek dat ze er de ballen van snapten. Keurige review geschreven, met daarin een aanbeveling voor hoe ze het werk wel gepubliceerd konden krijgen (door een meting te doen die aantoonde dat hun systeem werkt - in het manuscript stonden wat plaatjes met mooie kleuren, maar dat was geen kwantitatief bewijs dat het systeem daadwerkelijk werkte). Maar desondanks: reject. Kwam later op een conferentie nog de editor tegen die het volledig met me eens was, en mijn aanbeveling had overgenomen (in zo'n 75% van de gevallen zitten editors en ik op dezelfde lijn). De auteurs lieten zich niet afschrikken en gingen met mijn aanbevelingen aan de slag. Een paar maanden later was het artikel gepubliceerd, nu zonder fouten, maar met slechts een enkele citatie naar mijn werk.
Waar doen we het allemaal voor? Zo'n topgroep, met miljoenen in kas, met het neusje van de zalm aan graduate students en postdocs, heeft zoiets helemaal niet nodig. Toch menen ze dan om een minder bekende onderzoeker als ik even in de wielen te moeten rijden.
Komt goed.quote:Op dinsdag 20 januari 2015 16:49 schreef motorbloempje het volgende:
300 Britse jongetjes in skinny jeans en 200 Britse meisjes met een paar flessen hairspray in hun haar.... waar maak ik me druk om?
Ook zoiets, m'n Engels is uitmuntend (mag het?), maar ik ben ook echt gewoon bang om compleet op m'n bek te gaan 'under pressure' en de meest domme fouten te maken. Ik stel me maar voor als een zenuwachtige Nederlandse onderzoeker ofzo
Weinig produceren betekent dat er kwaliteit noch kwantiteit is.quote:Op dinsdag 20 januari 2015 17:59 schreef Claudia_x het volgende:
Wat is er mis met groepen die weinig produceren en goed kunnen schrijven? Kwaliteit boven kwantiteit - is het daar niet eens tijd voor?
[..]
Tsja, niet alle werkgevers zijn zo geweldig. Maar die van mij wel. Je moet natuurlijk altijd aan iemand verantwoording afleggen, al was het maar aan de aandeelhouders als CEO. Alleen als directeur van je eigen bedrijf hoeft dat niet, tenzij je geld van de bank wilt (en de meesten hebben dat nodig).quote:Op dinsdag 20 januari 2015 00:24 schreef Shivo het volgende:
[..]
Oud-collegas die bij een grote farmaceut werken klagen vaak dat alles wat ze in het lab doen gedetailleers moet worden vastgelegd om juridische redenen. Als ik dan hoor dat ze ondanks tien jaar post-PhD onderzoeks ervaring nog steeds om toestemming moeten vragen voor congres bezoek dan geloof ik niet dat dat voor mij is. Vrijheid blijheid. Het heeft ook iets liberaals, jezelf geheel moeten bedruipen.
1x in je leven een enorme grote ontdekking doen, dat klinkt op zich ook wel mooi. Dat missen we momenteel misschien een beetje. Veel kleine incrementele stappen, maar weinig mensen die echt hun levenswerk van 1 groot ding maken.....quote:Op dinsdag 20 januari 2015 20:15 schreef Shivo het volgende:
[..]
Weinig produceren betekent dat er kwaliteit noch kwantiteit is.
Of een paar ontdekkingen. Of tijd hebben om een boek te schrijven in plaats van tien artikelen.quote:Op dinsdag 20 januari 2015 20:46 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
1x in je leven een enorme grote ontdekking doen, dat klinkt op zich ook wel mooi. Dat missen we momenteel misschien een beetje. Veel kleine incrementele stappen, maar weinig mensen die echt hun levenswerk van 1 groot ding maken.....
Yup, wij bedrijfsonderzoekers doen het hap-snapwerk wel... we verwachten van jullie juist dat je voor de basis zorgt waarme wij weer kunnen werken (tenminste, zo denk ik erover, managers van multinationals willen liever IP hebben)quote:Op dinsdag 20 januari 2015 20:49 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Of een paar ontdekkingen. Of tijd hebben om een boek te schrijven in plaats van tien artikelen.
Minder productie, meer diepgang - geweldig, lijkt me.
Als er vijftig publicaties over mijn vakgebied worden geciteerd, waarvan slechts een citatie naar mijn werk, dan wordt er volgens mij een rekening vereffend. Of ik bak er ook weinig van, dat kan ook, maar dat blijkt niet uit het feit dat mijn werk regelmatig wordt geciteerd door anderen.quote:Op dinsdag 20 januari 2015 18:33 schreef Operc het volgende:
[..]
Ik snap dit voorbeeld niet geloof ik. Op wat voor manier hebben ze je in de wielen gereden?
Goed punt.quote:Op dinsdag 20 januari 2015 17:48 schreef Shivo het volgende:
[..]
Monetaire beloning mee eens, dan kun je reviewers verantwoordelijk houden voor kwaliteit en op tijd de review insturen. Double blind niet mee eens, dan krijg je juist selectie van groepen die heel weinig produceren maar juist wel heel goed kunnen schrijven. Preliminaire data in grant proposals zijn niet peer reviewed, je kunt in je aanvraag uitbunding je resultaten extrapoleren zonder echte consequenties omdat alleen de reviewers het te zien krijgen. Het is in mijn ogen terecht dat reputatie bijdraagt aan je kansen om subsidie te krijgen. Daarnaast kan doube blind helemaal niet omdat je altijd naar je laatste publicaties verwijst ("in [PMID 123456] we showed that X causes Y and here we propose to investigate Z").
herkenbaar, ik moet volgende week praten voor een groep mensen uit een veld waar ik niet zo in zit, en het gaat wel gedeeltelijk over dat veld... dat zijn altijd van die zaken die erg lastig blijven. Als AiO heb je dat op een gegeven moment niet meer dan werk je 4 jaar aan een onderwerp en dan is dat onderwerp zo eigen dat je er gewoon wel op kunt vertrouwen dat jij het meeste weet over dat onderwerp, maarja als je dan weer aan iets nieuws begint dan begint alles weer van voor af aan....quote:Op dinsdag 20 januari 2015 16:47 schreef motorbloempje het volgende:
Nou, ik maak me niet zo'n zorgen over het volpraten, geef me een onderwerp en ik praat wel Echt, heus maar ik ben zo bang om complete onzin te verkopen
Dat klinkt mooi maar je return on investment is erg laag. Als funding agency is het niet mogelijk om van zo'n model uit te gaan.quote:Op dinsdag 20 januari 2015 20:46 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
1x in je leven een enorme grote ontdekking doen, dat klinkt op zich ook wel mooi. Dat missen we momenteel misschien een beetje. Veel kleine incrementele stappen, maar weinig mensen die echt hun levenswerk van 1 groot ding maken.....
Kanttekening: ik stelde dubbelblind voor in het kader van artikelen.quote:Op dinsdag 20 januari 2015 17:48 schreef Shivo het volgende:
[..]
Monetaire beloning mee eens, dan kun je reviewers verantwoordelijk houden voor kwaliteit en op tijd de review insturen. Double blind niet mee eens, dan krijg je juist selectie van groepen die heel weinig produceren maar juist wel heel goed kunnen schrijven. Preliminaire data in grant proposals zijn niet peer reviewed, je kunt in je aanvraag uitbunding je resultaten extrapoleren zonder echte consequenties omdat alleen de reviewers het te zien krijgen. Het is in mijn ogen terecht dat reputatie bijdraagt aan je kansen om subsidie te krijgen. Daarnaast kan doube blind helemaal niet omdat je altijd naar je laatste publicaties verwijst ("in [PMID 123456] we showed that X causes Y and here we propose to investigate Z").
Ligt aan het gebied dan wellicht, of dubbelblind toepasbaar is. In mijn gebiedis elk paper in principe self-contained, en zo niet, dan is de achtergrond te verkrijgen uit de gegeven citaties (maar liever niet).quote:Op woensdag 21 januari 2015 08:47 schreef papernote het volgende:
Dubbelblind heeft ook vele nadelen.
Soms is het onmogelijk. Resultaten uit grote longitudinale studies met een uniek cohort van 10000+ patiënten; iedereen weet waar dat vandaan komt. Dat is niet te verbergen, want er is vaak maar één zo'n cohort op de hele wereld. Krampachtig proberen om dat zo op te schrijven dat het dubbelblind gereviewed kan worden is onmogelijk.
Reputatie en betrouwbaarheid. Dit kan een voor- en nadeel zijn, maar ik vind het een nadeel van dubbelblind reviewen: je kunt niet de reputatie en betrouwbaarheid van de auteurs controleren. Je moet het doen met één enkel stuk werk dat op dat moment voor je ligt. De reputatie en betrouwbaarheid van een individu of onderzoeksgroep draagt ook bij aan het artikel. Als elke auteur in elk artikel opnieuw zijn reputatie en betrouwbaarheid moet onderbouwen (op een onmogelijke, anonieme manier), dan wordt het schrijven van een artikel heel lastig. Als ik een artikel krijg van groep A over techniek X, dan weet ik of zij dat wel/niet kunnen of ik kan het opzoeken. En als ik een artikel krijg van groep B over techniek X, maar ik weet dat zij noch de apparatuur noch mankracht hebben om zoiets te doen, dan kijk je er extra kritisch naar of ik ga opzoeken hoe ze dat voor elkaar gekregen hebben. Maar als je een anoniem paper krijgt over techniek X, dan is die achtergrondkennis niet beschikbaar. Groep A moet zich dan keer-op-keer verdedigen hoe ze het gedaan hebben en groep B kan iets uit z'n duim zuigen, omdat het toch moeilijk te controleren valt.
Mee eens. Dat is bij ons ook zo.quote:Op woensdag 21 januari 2015 09:13 schreef Lyrebird het volgende:
Ik vind dat je toch echt uit moet gaan van wat er in het artikel staat, zonder dat je je ook maar iets aantrekt van de reputatie van de groep. Dat zal niet voor ieder vakgebied zo werken, maar in mijn vakgebied kan ik binnen zeer korte tijd gehakt maken van een publicatie als de plaatjes er niet goed uit zien (wat ik dan ook met liefde doe, ook als het werk van een topgroep afkomstig is). Auteurs kunnen bij technieken die ze gebruikt hebben oud werk van zichzelf of andere groepen citeren, om duidelijk te maken hoe ze aan het materiaal zijn gekomen. Hebben ze een nieuwe techniek, dan moeten ze dat netjes uitleggen.
Roi? Je bedoelt terugverdientijd? Kleine brokjes werk, met kleine investment en kleine return, maar wel snel. Lekker neoliberaal. Leg de echte kosten ergens anders en uiteindelijk schieten we met zijn allen geen steek op.quote:Op woensdag 21 januari 2015 16:16 schreef Shivo het volgende:
[..]
Dat klinkt mooi maar je return on investment is erg laag. Als funding agency is het niet mogelijk om van zo'n model uit te gaan.
UC Berkeley, tenure track bij marketingquote:
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |