Wetenschappers op FOK! #19 publish or perish

Wat een naar wereldje zeg. Ik werk in het bedrijfsleven en ik krijg gewoon budget nav. De kwaliteit van de ideeën en eerdere resultaten.

Als jongeling met slechts een hbo papiertje de kans gekregen veel te doen, vele cursussen (ik doe meestal 2 postdoc cursussen per jaar) om Het niveau tebereiken waarop ik nu werk.

Ik dacht altijd dat je als postdoc weinig betaald kreeg, maar dan wel kon onderzoeken wat je graag wilt (of op zijn minst meestal).

Lyrebird, heb je daar in Japan eigenlijk het idee dat persoonlijke contacten je verder kunnen helpen?

Als ik terugkijk op wat voor mij sleutelmomenten zijn geweest in mijn carrière (niet dat die nou zo imposant is, maar toch), dan gaat het steevast om momenten waarop ik een aangenaam contact had met iemand die daardoor graag met mij samen wilde werken. Om een voorbeeld te geven: ik heb een formele sollicitatieprocedure doorlopen voor mijn promotieplek, maar het was het gesprek dat ik eraan voorafgaand op de gang had met mijn (toen nog toekomstige) promotor dat me aan de baan hielp. Hij heeft dat later in de laudatio bevestigd.

quote:

Op maandag 19 januari 2015 09:53 schreef Spanky78 het volgende:
Wat een naar wereldje zeg. Ik werk in het bedrijfsleven en ik krijg gewoon budget nav. De kwaliteit van de ideeën en eerdere resultaten.

Als jongeling met slechts een hbo papiertje de kans gekregen veel te doen, vele cursussen (ik doe meestal 2 postdoc cursussen per jaar) om Het niveau tebereiken waarop ik nu werk.

Ik dacht altijd dat je als postdoc weinig betaald kreeg, maar dan wel kon onderzoeken wat je graag wilt (of op zijn minst meestal).

Ik heb altijd het idee dat ik het bedrijfsleven niet aan zou kunnen....

quote:

Op maandag 19 januari 2015 09:53 schreef Spanky78 het volgende:

Als jongeling met slechts een hbo papiertje de kans gekregen veel te doen, vele cursussen (ik doe meestal 2 postdoc cursussen per jaar) om Het niveau tebereiken waarop ik nu werk.

Als je slim en gretig bent, gaan er bij ons ook veel deuren voor je open. Je moet dan alleen wel met het circus meedoen, dus de benodigde papieren halen (het liefst een researchmaster volgen en vervolgens promoveren), al vroeg publiceren (het liefst al op je bachelorscriptie) en natuurlijk zo snel mogelijk onderzoeksaanvragen schrijven.

Ik was zelf nogal clueless toen ik de academische wereld binnenstapte. Ik kom uit een klein dorp en ik was en ben de eerste uit mijn familie die is gaan studeren. Ik merk nog steeds regelmatig dat ik eigenlijk niet zo goed begrijp hoe de universiteit werkt. Carrièretechnisch is dat nogal onhandig, maar ik vind het zelf ook wel prettig om telkens met een frisse blik tegen een bepaalde 'bedrijfsvoering' aan te kunnen kijken.

quote:

Ik dacht altijd dat je als postdoc weinig betaald kreeg, maar dan wel kon onderzoeken wat je graag wilt (of op zijn minst meestal).

Dat hangt volgens mij vooral af van de aard van het project waar je op zit en natuurlijk je leidinggevende en de cultuur binnen de vakgroep. In mijn tijd in Utrecht werden postdocs vaak aangenomen om een specifieke invulling aan een bepaald project te geven en daarbinnen hadden ze dan relatief veel vrijheid.

quote:

Op maandag 19 januari 2015 10:01 schreef Claudia_x het volgende:
en natuurlijk zo snel mogelijk onderzoeksaanvragen schrijven

daar ben ik de mist in gegaan, ik kom er nu achter dat ik inmiddels al gezien wordt als senior post-doc terwijl ik eigenlijk nu toe ben aan het schrijven van een onderzoeksvoorstel voor een beginnende post-doc. Ik vind dat systeem ook wel erg raar, het houdt bijvoorbeeld geen rekening met eventuele werkloze periodes, en om een aanvraag te schrijven heb je een werkgever nodig, en je moet eigenlijk al voldoende voorwerk hebben liggen. Maar om dat voorwerk bij elkaar te pipetteren heb je geen tijd als je een jaartje werkloos bent geweest.

Ik heb nu dus de boot gemist om aanvragen voor beginnende postdocs te schrijven en moet nu gelijk net doen alsof ik senior ben, wat ik dus nog niet ben.

quote:

Op maandag 19 januari 2015 10:03 schreef Lyrebird het volgende:

Ik moet wel zeggen dat een van de grootste frustraties in Japan het persoonlijke contact met collega's is. Als of er een Heras hekwerk om ze heen staat.

Maar dat betekent dus niet dat die persoonlijk contacten minder worden gewaardeerd? Of dat je vooral aan een baan komt door formele procedures te doorlopen en aan zogenaamde objectieve criteria te voldoen?

Ik verbaas me in Nederland steevast over die curieuze mix die wij hebben tussen de persoonlijke contacten en de formele procedures. Uiteindelijk zijn we een land van regeltjes, maar we nemen daar liever geen genoegen mee. Mijn lief werkte bijvoorbeeld als freelancer voor een ondersteunende dienst van een universiteit en zijn leidinggevende wilde hem graag een vast dienstverband aanbieden. Alleen moest er een formele procedure in gang gezet worden zodat anderen ook een eerlijke kans konden krijgen En dat gebeurde, min of meer. De functie-omschrijving werd op zo'n manier opgesteld dat alleen mijn lief eraan kon voldoen en hij kreeg de baan. Heel wonderlijk.

quote:

Op maandag 19 januari 2015 10:09 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Maar dat betekent dus niet dat die persoonlijk contacten minder worden gewaardeerd? Of dat je vooral aan een baan komt door formele procedures te doorlopen en aan zogenaamde objectieve criteria te voldoen?

Ik verbaas me in Nederland steevast over die curieuze mix die wij hebben tussen de persoonlijke contacten en de formele procedures. Uiteindelijk zijn we een land van regeltjes, maar we nemen daar liever geen genoegen mee. Mijn lief werkte bijvoorbeeld als freelancer voor een ondersteunende dienst van een universiteit en zijn leidinggevende wilde hem graag een vast dienstverband aanbieden. Alleen moest er een formele procedure in gang gezet worden zodat anderen ook een eerlijke kans konden krijgen En dat gebeurde, min of meer. De functie-omschrijving werd op zo'n manier opgesteld dat alleen mijn lief eraan kon voldoen en hij kreeg de baan. Heel wonderlijk.

Alles om fraude en oneerlijkheid te voorkomen... Opzich vind ik het ook wel een goede zaak dat vacatures open gezet worden, zodat er een eerlijke selectie kan plaatsvinden. Als je dat niet zou doen zou dat een enorm voordeel opleveren voor mensen die al een baan hebben en een enorm nadeel voor mensen die werkloos zijn.

Wel slecht dat ze die vacature specifiek richting de persoon geschreven hebben.

quote:

Op maandag 19 januari 2015 10:14 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Alles om fraude en oneerlijkheid te voorkomen... Opzich vind ik het ook wel een goede zaak dat vacatures open gezet worden, zodat er een eerlijke selectie kan plaatsvinden. Als je dat niet zou doen zou dat een enorm voordeel opleveren voor mensen die al een baan hebben en een enorm nadeel voor mensen die werkloos zijn.

Maar die andere mensen krijgen geen eerlijk kans. Ze krijgen wel valse hoop. Ik zou het ontzettend rot vinden om te investeren in een sollicitatieprocedure (niet alleen qua tijd maar ook emotioneel) die geen kans van slagen heeft.

Ik begrijp dat het vervelend is om te accepteren dat mensen elkaar aan baantjes helpen, maar door dat gegeven te verbloemen verander je er niet werkelijk iets aan.

quote:

Op maandag 19 januari 2015 10:16 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Maar die andere mensen krijgen geen eerlijk kans. Ze krijgen wel valse hoop. Ik zou het ontzettend rot vinden om te investeren in een sollicitatieprocedure (zowel qua tijd maar ook emotioneel) die geen kans van slagen heeft.

Ik begrijp dat het vervelend is om te accepteren dat mensen elkaar aan baantjes helpen, maar met dat feit verbloemen verander je er niet werkelijk iets aan.

Helemaal mee eens eigenlijk had dat gewoon een normale vacature moeten zijn zonder een beoogde kandidaat.

quote:

Op maandag 19 januari 2015 10:17 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Helemaal mee eens eigenlijk had dat gewoon een normale vacature moeten zijn zonder een beoogde kandidaat.

Of hij had die baan gewoon meteen moeten krijgen. Waarom zou je iemand laten gaan die slim en ambitieus is en zichzelf al heeft bewezen? Waanzin.

Binnenkort sta ik waarschijnlijk weer aan de andere kant, als ik op zoek moet naar een promovendus. Dan blijkt het ineens best lastig te zijn om goede mensen te vinden.

quote:

Op maandag 19 januari 2015 06:03 schreef Lyrebird het volgende:

Tijdens de vakantie ben ik toen met het freeware programma Publish en Perish van Harzinger eens mijn eigen werk en het werk van mijn collega's door gaan lichten. Ondertussen heb ik meer citaties bij elkaar gesprokkeld dan welke andere collega dan ook, inclusief de baas van ons instituut. Bijna al mijn publicaties staan in bladen met een IF van 3 of hoger. Mijn collega met dat prikbord moet het met tien keer minder citaties doen, publiceert ook in twijfelachtige bladen. Men staart zich hier blind op publicaties (in de meest idiote bladen - zo heeft onze universiteit een blad waarin men zonder peer-review 'publiceert'), en heeft men blijkbaar geen enkel idee wat de waarde is van een impactfactor of een citatie.

Mijn PhD supervisor (Nederlandse universiteit) zat nog in zijn tenure hier en kreeg het commentaar dat hij maar 5 publicaties had ipv de 6 die normaal zijn voor tenure. Die 5 publicaties waren echter allemaal in top journals in het vakgebied (bijv. Journal of Management of American Economic Review) terwijl de rest van onze afdeling in de lokale universiteitsjournal publiceert (IF van 0.05 ofzo) of in andere kleine journals. Ze hadden liever dat hij publicaties spamde in die kleinere journals dan met meer moeite voor de grotere journals ging.

Een maand later vertelde hij zijn baas dat hij naar een Britse universiteit gaat en daar assistant professor wordt (een stap hoger). Hier in Nederland (of iig mijn universiteit) heeft men ook die mindset lijkt het.

quote:

Op maandag 19 januari 2015 10:20 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Of hij had die baan gewoon meteen moeten krijgen. Waarom zou je iemand laten gaan die slim en ambitieus is en zichzelf al heeft bewezen? Waanzin.

Omdat het in dit geval een nieuwe functie betreft, voor hetzelfde geval had er iemand gesolliciteerd die nog beter paste. Ik snap het wel dat men in bij overheidsfuncties deze regels aanhoud anders heb je de schijn van vriendjes politiek over je. Het is tenslotte openbaar geld waar deze functies van betaald worden.

quote:

Op maandag 19 januari 2015 10:25 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Omdat het in dit geval een nieuwe functie betreft, voor hetzelfde geval had er iemand gesolliciteerd die nog beter paste. Ik snap het wel dat men in bij overheidsfuncties deze regels aanhoud anders heb je de schijn van vriendjes politiek over je. Het is tenslotte openbaar geld waar deze functies van betaald worden.

Precies, en de schijn kost een hoop geld, tijd en verdriet. Maar dat hebben wij Nederlanders er klaarblijkelijk voor over. Als ik Nederland zou moeten kenmerken, dan zou ik het het land van de schijnzekerheid noemen.

quote:

Op maandag 19 januari 2015 10:27 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Precies, en de schijn kost een hoop geld, tijd en verdriet. Maar dat hebben wij Nederlanders er klaarblijkelijk voor over. Als ik Nederland zou moeten kenmerken, dan zou ik het het land van de schijnzekerheid noemen.

Maar de job-hoppende werknemer van tegenwoordig wil helemaal geen vast contract, dat is niet meer van deze tijd

(houden de werkgevers zichzelf voor...)

quote:

Op maandag 19 januari 2015 10:30 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Maar de job-hoppende werknemer van tegenwoordig wil helemaal geen vast contract, dat is niet meer van deze tijd

(houden de werkgevers zichzelf voor...)

Dat idee is helaas bij ons ook binnengedrongen. Men wil van hogerhand een vaste kern van hoogleraren en UHD's en de rest van het personeel moet een flexibele schil zijn. Dat levert veel instabiliteit en discontinuïteit op (en dus verspilling van tijd en geld, om over de emotionele consequenties maar te zwijgen).

Ik vraag me wel eens af wat me let om mijn baan op te geven en me dienstbaar te stellen aan mijn lief, die niets liever wil dan een vrouw die zijn bammen smeert en hem thuis opwacht met warme soep.

Mijn vriendin werkt in de (geestelijke) gezondheidszorg dus voordat daar een droog brood in te verdienen valt mag er wel een wonder gebeuren... Dus ik blijf zolang het lukt wel aanmodderen in de academia. Je komt immers terecht op de eerste plek waar je incompetent voor bent

quote:

Op maandag 19 januari 2015 09:53 schreef Spanky78 het volgende:
...
Ik dacht altijd dat je als postdoc weinig betaald kreeg, maar dan wel kon onderzoeken wat je graag wilt (of op zijn minst meestal).

Is voor mij wel zo geweest, maar om verder te komen moet je een paar goede subsidies scoren. Is mij nooit gelukt, soms met terechte kritiek, maar te vaak ook dankzij onzinnige refereerapporten.

Maar ik zit nu ook in Belgie, waar de situatie iets anders is: de permanente staf haalt meer thematische projecten binnen waarvan het geld ook kan worden gedeeld binnen de groep, in afwachting van (tzt) persoonlijke grants voor postdocs of phd studenten die door die junior onderzoekers zelf worden ingediend. Je trekt zo meer loten terwijl je geld over houdt voor minder resultaatgebonden onderzoek.
Voor dat laatste heb je dus wel het vertrouwen nodig van je departement, en dat is prima. Het helpt je CV alleen niet als je erbuiten naar permanente posities zoekt. Je netwerk bouwt zich wel uit natuurlijk, maar academische posities zijn zo schaars tegenwoordig dat ook dat weinig helpt.

Via datzelfde netwerk vertrek ik binnenkort dan ook uit de academische wereld, voor een `permanente' positie in de corporate wereld. En daar, ironie ten top, ben ik aangenomen om fundamenteler onderzoek te doen dan wat mij nu gevraagd wordt, ondanks mijn grote vrijheid waarvan ik 3,5 jaar dankbaar genoten heb.

quote:

Op maandag 19 januari 2015 09:53 schreef Spanky78 het volgende:
Wat een naar wereldje zeg. Ik werk in het bedrijfsleven en ik krijg gewoon budget nav. De kwaliteit van de ideeën en eerdere resultaten.

Als jongeling met slechts een hbo papiertje de kans gekregen veel te doen, vele cursussen (ik doe meestal 2 postdoc cursussen per jaar) om Het niveau tebereiken waarop ik nu werk.

Ik dacht altijd dat je als postdoc weinig betaald kreeg, maar dan wel kon onderzoeken wat je graag wilt (of op zijn minst meestal).

Dat is mijn situatie als post-doc, maar er zijn grofweg 2 soorten.
1. weinig betaalde doe lekker wat je wilt postdoc
2. weinig betaalde ben slaaf voor professor omdat je geen andere baan kunt krijgen postdoc

(en dan wat versies er tussenin )

quote:

Op maandag 19 januari 2015 10:25 schreef Zith het volgende:

[..]

Mijn PhD supervisor (Nederlandse universiteit) zat nog in zijn tenure hier en kreeg het commentaar dat hij maar 5 publicaties had ipv de 6 die normaal zijn voor tenure. Die 5 publicaties waren echter allemaal in top journals in het vakgebied (bijv. Journal of Management of American Economic Review) terwijl de rest van onze afdeling in de lokale universiteitsjournal publiceert (IF van 0.05 ofzo) of in andere kleine journals. Ze hadden liever dat hij publicaties spamde in die kleinere journals dan met meer moeite voor de grotere journals ging.

Een maand later vertelde hij zijn baas dat hij naar een Britse universiteit gaat en daar assistant professor wordt (een stap hoger). Hier in Nederland (of iig mijn universiteit) heeft men ook die mindset lijkt het.

Dat ligt voor mijn gevoel heel erg aan de universiteit, of eigenlijk nog specifieker het departement binnen de universiteit. Zo was het iig bij mijn oude universiteit waar het ene department vooral op kwaliteit focuste en het andere op kwantiteit...

quote:

Op maandag 19 januari 2015 14:34 schreef oompaloompa het volgende:

Dat ligt voor mijn gevoel heel erg aan de universiteit, of eigenlijk nog specifieker het departement binnen de universiteit. Zo was het iig bij mijn oude universiteit waar het ene department vooral op kwaliteit focuste en het andere op kwantiteit...

Nou ja, je kunt ook niet om de faculteit heen. In ons departement wordt er niet alleen naar kwantiteit gekeken, maar we kunnen niet om de eisen heen die door het faculteitsbestuur worden opgesteld. (Zo heb ik het althans begrepen. Het is voor mij een moeilijk te doordringen oerwoud van regels, regelmakers en regelcontroleurs.)

Hoeveel uitgeprintte papers kan een PhD student hebben...

arme bomen!

quote:

Op maandag 19 januari 2015 16:15 schreef motorbloempje het volgende:
Hoeveel uitgeprintte papers kan een PhD student hebben...

arme bomen!

Mijn stapel was 78 cm ongeveer.