#ANONIEM | maandag 27 oktober 2014 @ 18:40 |
Originele OP:Korte omschrijving depressie: Korte uitleg van angststoornissen: Toepasselijke plaatjes: | |
AdoraBelle | maandag 27 oktober 2014 @ 18:42 |
Ik probeer me al zoveel mogelijk te beperken als ik erover praat. Maar blijkbaar is dat niet goed genoeg. Het is alleen wel iets dat ik kwijt moet. Als ik ermee blijf zitten wordt het alleen maar erger . | |
Californium | maandag 27 oktober 2014 @ 18:43 |
Dit! Plus het moet geen gewoonte worden dat mensen hierover gaan praten want sommige mensen kunnen daar niet tegen. Je moet niet beperken om erover te praten, maar je moet echt bij een professional om erover te praten. Dat is wat er moet gebeuren! Dan blijf je er ook niet mee zitten! | |
Elvi | maandag 27 oktober 2014 @ 18:43 |
Zie pm. | |
Re | maandag 27 oktober 2014 @ 18:44 |
Dat snap ik best maar er zijn echt betere kanalen om dit te bespreken, echt waar | |
#ANONIEM | maandag 27 oktober 2014 @ 18:46 |
Ik hoop in ieder geval dat je je snel weer beter voelt. Ik denk altijd bij mezelf, vroeg of laat gaan de zon weer schijnen. | |
AdoraBelle | maandag 27 oktober 2014 @ 18:47 |
Dan hou ik er nu over op. | |
Elvi | maandag 27 oktober 2014 @ 18:47 |
Ik heb haar al een link gegeven naar een lotgenotenforum. Een link die vroeger in het Hulpverleningstopic stond maar is weggehaald terwijl het gewoon duidelijk is hoeveel mensen behoefte hebben aan zo'n verwijzing. | |
Californium | maandag 27 oktober 2014 @ 18:49 |
Plus: je mag hier heel veel dingen kwijt. Zoals de dingen waardoor je je kut voelt. Eenzaamheid, onbegrip, het alles-is-kut-gevoel, het gevoel als of je niets waard bent, het gevoel dat je bestaan geen zin heeft enz enz. Dat zijn waarschijnlijk de gevoelens die je dit gevoel bezorgen. Praat DAAR over, voordat het te laat is. | |
#ANONIEM | maandag 27 oktober 2014 @ 19:13 |
Ik heb vanavond veel energie uit dit lied kunnen halen: Enjoy... | |
#ANONIEM | maandag 27 oktober 2014 @ 19:14 |
Als je ergens mee zit; gewoon blijven posten! | |
zomertje | maandag 27 oktober 2014 @ 19:41 |
Waarom post je niet eerder wat je dwars zit, er moet een reden zijn waardoor het fout gaat. Als je daarover kan praten lucht het misschien op en kun je misschien voorkomen dat t misgaat. Er eerder bij zijn. En praten kan echt opluchten, desnoods via DM. Maar het beste is om goede hulp te zoeken/krijgen. Ik heb inmiddels een 24/7 telefoonnummer voor nood. | |
#ANONIEM | dinsdag 28 oktober 2014 @ 03:14 |
Ik denk dat ik straks een ochtendwandeling ga maken. Zonsopgang kijken, yeah. | |
kvd | dinsdag 28 oktober 2014 @ 11:07 |
In het kader van 'onder de mensen komen' heb ik de afspraak met mijn psych om straks naar een haak-/breiclub te gaan. Ik sch**t nu al 7 kleuren, vind het doodeng. | |
#ANONIEM | dinsdag 28 oktober 2014 @ 15:08 |
Wandelingen zijn wel de ultieme manier om je goed te voelen zeg.En krijg morgenavond visite. Mensen zien. | |
AdoraBelle | dinsdag 28 oktober 2014 @ 15:22 |
Herkenbaar. Ik heb totaal geen behoefte om "sociale" dingen te doen. Daar heb ik geen wandeling voor nodig. Alleen m'n beste vriendin. Ik voel me helemaal happy door haar . | |
Gray | dinsdag 28 oktober 2014 @ 15:40 |
Die naalden bijten niet, joh. | |
duracellkonijntje | dinsdag 28 oktober 2014 @ 16:40 |
Afgelopen zaterdag best wel een, hoe zal ik het noemen, spirituele (?) ervaring gehad. Ik zat zoals ik al eerder zei die week behoorlijk te piekeren en daardoor was ik erg gespannen. Die dag zat ik bij een vriend en het begon echt te leidden tot wat voelde als een paniekaanval. Dit was echter voor het eerst dat ik daar zat, eigenlijk gewoon 100% een paniekaanval had, maar er gebeurde niks. Ik voelde alles door m'n lichaam razen, maar ik observeerde het gewoon, voelde het. Een heel erg bizar besef, maar ook erg prettig. Ik merk dat door het turven van mijn 'goede handelingen', ik nu het vertrouwen heb ik eigen kunnen wat ik eerst nog niet had. Ik durf veel meer los te laten en er op vertrouwen dat ik alles wel doe wanneer het er is. En zo niet, dan niet en dan leer ik hopelijk mijn lesje dan wel. Die impuls om er over te denken is wat het zo naar maakt. Mijn eigen denken maakt me ellendig, niks meer, niks minder. Tegelijkertijd mijn kamer helemaal veranderd. Voelt echt als een nieuwe fase dit en ik hoop dat het zo doorgaat. | |
magnetronkoffie | dinsdag 28 oktober 2014 @ 17:43 |
Je hebt wel een goeie stap gezet door het gewoon te ondergaan zonder er een zeg maar extra lading aan te koppelen, nicely done Jezelf kunnen observeren | |
kvd | dinsdag 28 oktober 2014 @ 18:02 |
En weer terug. Viel reuze mee. Was gelukkig niet de enige die nieuw was vandaag Heb sociaal kunnen doen zonder dicht te klappen. Volgende week dus maar weer heen. En voor nu crashen want het heeft me aardig veel energie gekost.De behoefte is inderdaad hier niet zo heel groot, maar is wel noodzakelijk. Naast mijn vriend heb ik eigenlijk met niemand echt sociaal contact. Af en toe met de familie, heel oppervlakkig en that's it. Geen vrienden/vriendinnen. En naast dat er weinig behoefte is, vind ik het gewoon ook heel eng. Laag zelfbeeld, onzeker, dus een hele hoge drempel om ergens naar toe te gaan en contacten te maken. Klopt, bijten niet maar steken wel | |
missbehavin | dinsdag 28 oktober 2014 @ 19:45 |
Vreselijk weekend gehad, alles wat mis kon gaan, ging mis, and then some. En om het af te maken mijn foon, pasjes, alles kwijt, wat me ook nog bakken geld gaat kosten (wat ik niet heb). Echt, waarom ik het huis überhaupt nog uit kom.... | |
magnetronkoffie | dinsdag 28 oktober 2014 @ 19:50 |
Wat is er gebeurd? | |
missbehavin | dinsdag 28 oktober 2014 @ 20:05 |
Vertel ik liever niet. Maar mijn vertrouwen in de mensheid (en mezelf ftm) is er niet beter op geworden. | |
Royco1 | dinsdag 28 oktober 2014 @ 20:06 |
Dat is mooi kut Do. Ik kan even kijken of ik nog iets heb liggen voor je maar ik geloof van niet. | |
missbehavin | dinsdag 28 oktober 2014 @ 20:07 |
Aah da's lief van je, hoeft niet hoor. Gebruik (als de nieuwe sim binnen is) die oude van zoonlief van jou | |
kvd | dinsdag 28 oktober 2014 @ 20:08 |
Dat klinkt goed kut. Zo jammer dat een paar mensen je leven zo overhoop kunnen gooien en het vertrouwen kunnen wegnemen. | |
missbehavin | dinsdag 28 oktober 2014 @ 20:13 |
Het enige pluspunt is dat mijn vriend echt geweldig is | |
Royco1 | dinsdag 28 oktober 2014 @ 20:13 |
Doet dat ding het nog steeds ja? | |
missbehavin | dinsdag 28 oktober 2014 @ 20:37 |
Uhuh! Hij heeft inmiddels een nieuwe, dus dat kwam even goed uit. Ook twee ov-chipkaarten kwijt, maar als ik nieuwe aan wil vragen, ben ik meteen ¤11 per kaart kwijt verdomme. En alleen blokkeren kan wel maar dan moet je later een hele nieuwe, plus produkt halen.. aaargh (het is vooral ook dat het laatste waar ik nu mee bezig wil zijn, stomme bureaucratische shit is) [ Bericht 6% gewijzigd door missbehavin op 28-10-2014 20:51:32 ] | |
duracellkonijntje | dinsdag 28 oktober 2014 @ 21:56 |
Ja, het was niet altijd makkelijk, maar wel heel fijn om te ondergaan. Het is alsof je als een soort 'puur' bewustzijn alles ervaart. Ik zie steeds beter waar al die gedachten vandaan komen en hoe zo'n negatief patroon me verdomde ongelukkig maakt. Die constante neiging om alles te overdenken en daardoor niet te leven. Ik ga nu gewoon door met vertrouwen bouwen en mijn leven inrichten op nieuwe pilaren. Soms geven dingen me nog wel de kriebels en dat zal nog even blijven. Maarja, niet denken maar doen. | |
duracellkonijntje | dinsdag 28 oktober 2014 @ 21:56 |
Mannen doen sommige dingen best wel goed he. | |
missbehavin | dinsdag 28 oktober 2014 @ 22:06 |
Ja, deze zeker. | |
sinterklaaskapoentje | dinsdag 28 oktober 2014 @ 22:14 |
Wandelingen ja. Maar in eerste instantie vaak ongemakkelijk en pas na een poos gerustmakend. en je er toe zetten is al wat | |
sinterklaaskapoentje | dinsdag 28 oktober 2014 @ 22:22 |
Maar kijk wel uit dat je je niet te erg vastklampt aan die ervaring. Zoiets is niet te forceren, wat je wel hebt ervaren is de kracht dat je door observatie en het niet te serieus nemen van angst (niet vechten tegen je angst) je het kan laten zijn zonder je te laten meeslepen. Heel waardevol inzicht!! Maar ga het niet 'achterna', besef dat het kan. Dat is mijn tip uit ervaring | |
magnetronkoffie | woensdag 29 oktober 2014 @ 01:36 |
Ik wou al zoiets tikken, maar dat heb jij al gedaan | |
Murmeli | woensdag 29 oktober 2014 @ 07:50 |
Hoe is t nu met je? | |
Murmeli | woensdag 29 oktober 2014 @ 07:51 |
Duracell en kvd Goede stappen vooruit Edit: * Murmeli is blij, binnenkort met lief op vakantie Spannuuunddddddd!!!! | |
missbehavin | woensdag 29 oktober 2014 @ 12:10 |
Ehm, niet goed. Voel me verloren, paniekerig.. | |
Elvi | woensdag 29 oktober 2014 @ 14:12 |
Ik voel me echt helemaal leeg. Het liefst zou ik naar huis gaan en de rest van de dag in bed liggen. | |
kuolema | woensdag 29 oktober 2014 @ 14:41 |
Gezellig hier Yay kvd! Goed dat je bent gegaan! missbehavin Elvi , weet je hoe het komt dat je je zo voelt? Ik werd wakker met hoofdpijn en voel me verder ook niet lekker. Denk dat het door de escitalopram komt, want bij citalopram had ik bij het starten ook vlagen van hoofdpijn en misselijkheid. Verwacht en hoop dan ook dat het snel weer over gaat. Morgen ga ik verhogen naar 10mg.
| |
Murmeli | woensdag 29 oktober 2014 @ 17:28 |
Ja dat kan daar goed door komen. En miss ook wel door gisteren. Ik herken dat wel, dat je niet helemaal stuk bent als er iemand overlijdt. Ik had dat met mijn opa's ook. En daarbij: het is ingrijpender om een vader te verliezen dan een opa, dus dat jij je niet geheel kan inleven in je moeder vind ik niet zo raar. En dan heb je ook nog je eigen shit aan je hoofd. Dus: veroordeel jezelf niet te hard MissB en Elvi not cool | |
missbehavin | woensdag 29 oktober 2014 @ 18:16 |
Thanks liefies | |
Elvi | woensdag 29 oktober 2014 @ 18:21 |
Ik werd vanochtend wakker en dacht "het leven is kut en zinloos" en toen zat de stemming er goed in Ik laat het maar even.. morgen doe ik ook rustig aan. Hopelijk wat gamen met vriendlief en misschien een sjaal breien ofzo Ik weet het verder ook even niet Misschien komt het omdat het weer eerder donker is en het zo grijs buiten is. | |
missbehavin | woensdag 29 oktober 2014 @ 18:23 |
And long overdue:
| |
magnetronkoffie | woensdag 29 oktober 2014 @ 18:23 |
Nou, die donkere dagen maken mij ook niet blijer Sjongejonge, 18u en het was al donker Dus je bent niet alleen wat dat aangaat | |
Murmeli | woensdag 29 oktober 2014 @ 18:27 |
+1 Ik ben kapot moe gesloopt en niet te genieten. | |
duracellkonijntje | woensdag 29 oktober 2014 @ 19:24 |
Die winterdip kan er extra inhakken he.. Gesolliciteerd als postbode voor een paar uur per week. Hoop echt dat het wat wordt. Kan wel wat geld gebruiken. Kut geldstress, meh. | |
duracellkonijntje | woensdag 29 oktober 2014 @ 20:45 |
Dankje, daar zal ik zeker voor uitkijken. Ik laat het inderdaad gewoon over me heen komen. Dat doe ik nu met al die angstscheuten die ik regelmatig heb. Wat vooral mooi (een paniekaanval mooi, hoe gek kan het worden) was aan deze ervaring, was het contrast van intensiteit en rust. | |
missbehavin | woensdag 29 oktober 2014 @ 21:00 |
Fijn idd duracel. En nee, het najaar helpt hier ook niet.. Weet niet of alles er daarom nu zo inhakt, maar heb een beetje zo'n 'laatste druppel die de emmer doet overlopen' gevoel. En ik mis mijn vent | |
zomertje | woensdag 29 oktober 2014 @ 21:49 |
Hier is t ook wat minder allemaal. Dat je s ochtends geen zin hebt om eruit te komen... misschien toch het weer? | |
missbehavin | woensdag 29 oktober 2014 @ 21:57 |
Nou idd, zou het liefst blijven liggen.. Zie nu al op tegen morgen weer werken. Kon dinsdag gelukkig vrij krijgen, ik trok het echt niet. Maar mijn baas begon toen ik zei dat ik mijn foon kwijt ben meteen "heb je mijn berichten dus niet gezien??". Begin ik meteen te piekeren wat ik nu weer fout gedaan heb Maar denk dat het hier niet alleen het weer is, het weekend heeft er gewoon ongenadig ingehakt.. Sorry, ben atm niet echt een bron van vreugde... | |
Royco1 | woensdag 29 oktober 2014 @ 22:03 |
| |
sinterklaaskapoentje | woensdag 29 oktober 2014 @ 22:28 |
Misschien dat meditatie iets voor je is. Hoeft niet lang, kwartiertje de rust pakken. Dan oefen je als het ware dat 'observerende' wt je beschreef. | |
Murmeli | donderdag 30 oktober 2014 @ 07:39 |
Wat is er in het weekend gebeurd? Wat ik dan wel weer heb: vanwege de wintertijd al de hele week netjes om 6.30 uit bed kunnen komen Dan ben ik vroeg op mijn werk en kan ik vroeg naar huis. Vandaag laatste dag en dan pas 12 nov weer werken En vanavond na het werk weer eens hardlopen. Maandag voor het laatst gelopen en ik mis het dus dan na een dag al Ben ook minder sjaggo dan gisteravond. Heb toch maar braaf gekookt en klusjes gedaan en nu gaat ie wel weer. Na de vakantie weer lampie loeren denk ik. En dan ga ik ook in de lunchpauze hardlopen een keer per week. *daglicht nodig* | |
zomertje | donderdag 30 oktober 2014 @ 08:14 |
Als je vrij hebt moeten ze je toch wel ff met rust kunnen laten? Ik denk dat zo'n baas die rust flink kan verstoren. Stressbron | |
missbehavin | donderdag 30 oktober 2014 @ 09:46 |
Fijn dat het wat beter gaat meisje! En goed van je hoor, dat hardlopen. Er moet eerst een zombie apocalypse komen wil ik gaan rennen En heb je het over zo'n winterlamp? Vraag me altijd af of dat helpt, ik mis het zonlicht altijd wel.. En tja, het weekend.. was gewoon heel kut. Had een soort van feestje van een vriendin van mijn vriend (zonder hem), waar ik, in al mijn onzekerheid, ontzettend tegenop zag. En dan wordt het zo'n self fulfilling profecy he.. | |
missbehavin | donderdag 30 oktober 2014 @ 09:48 |
Mijn baas ís een stressbron Hij smst me regelmatig 's avonds laat, in het weekend, whenever. En ik kan gewoon niet tegen die man op, vind hem zo intimiderend om de een of andere reden. | |
posje | donderdag 30 oktober 2014 @ 18:09 |
Bazen.... wat je te verliezen hebt is dat ze je niet lief meer vinden. En is dat nou zo erg?? (Ja! En sorry, kom hier zo maar even binnen vallen) | |
missbehavin | donderdag 30 oktober 2014 @ 18:55 |
Tja, best wel (3 man op kantoor, incl. hij) En hoi | |
zomertje | donderdag 30 oktober 2014 @ 19:17 |
Dat is dan eigenlijk een probleem, jij durft je grenzen niet aan te geven en hij walst er met de stoomwals gevoelloos overheen. Tenminste, zo stel ik me dat voor. | |
posje | donderdag 30 oktober 2014 @ 19:18 |
Hoi Dat is extra vervelend, zo'n klein clubje. Kan je hem niet duidelijk maken dat je in privé-tijden met rust gelaten wil worden of zoiets? Of anders je telefoon uit, een mobiel nemen speciaal voor werkzaken? (Sorry, heb nog niet verder gelezen dan mijn neus lang is.) | |
missbehavin | donderdag 30 oktober 2014 @ 19:26 |
Dat stel je je heel goed voor zomertje... En het is gewoon een moeilijke man.. Er over praten heeft geen zin, werkt alleen averechts... | |
zomertje | donderdag 30 oktober 2014 @ 19:41 |
Ik heb ooit zoiets gehad (die belde niet in t weekend, maar was agressief over de telefoon enz), en heb toen een andere baan gezocht. Dat was veel beter voor me. | |
missbehavin | donderdag 30 oktober 2014 @ 19:54 |
Ja moet ik ook, maar lukt me niet. | |
zomertje | donderdag 30 oktober 2014 @ 21:45 |
Ik zou er nu ook niet aan moeten denken... | |
Vervelendiets | vrijdag 31 oktober 2014 @ 20:21 |
Ben tussen de 20-22 jaar oud en heb Pdd-nos, zit op de uni en haal gewoon goede cijfers enzo Echter merk ik als ik stressvolle periodes heb, zoals toetsen, ik vervelende gedachtes heb. Gedachtes van ben ik homo, zou ik iemand wat aan kunnen doen enzovoort. Deze gedachtes starten als ik bijvoorbeeld iets op internet lees over homofilie ofzo in de krant, vrij random dus. Ik ga mezelf dan eindeloos controleren of ik 'iets' ben: homo, raar, noem maar op. En op internet staan gekke dingen die niet bepaald helpen. Heel naar is dit want ik wéét dat deze gedachtes niet realistisch zijn maar ik voel me zo zwaar vervelend door die dingen te denken het maakt me letterlijk misselijk. | |
Murmeli | zaterdag 1 november 2014 @ 07:05 |
Maak je er niet zo druk om. Hoort volgens mij een beetje bij het volwassen worden hoor. Ik had dat in mijn studietijd ook. Je ontwikkelt dan hoe je in de wereld staat. Vraagstukken als sexuele geaardheid en "ben ik wel normaal?" horen daarbij. En ik kan me voorstellen dat je, als je "iets" hebt, pdd nos of adhd of noem een zijstraat, dat dit soort vragen extra opkomen. Laat gewoon komen dus, ik denk dat het over een jaar of 5 veel rustiger is in je kop. PS: ik wil het niet bagatelliseren trws, snap wel dat het heel irritant is en het je onzeker maakt. | |
Murmeli | zaterdag 1 november 2014 @ 07:06 |
Ik ook niet | |
Murmeli | zaterdag 1 november 2014 @ 07:08 |
Haha, over dat rennen Ik hou ervan, baal echt dat ik weer opnieuw moet opbouwen, wil weer lekker een halve marathon rennen of nou ja, sjokken in mijn geval, ik ga niet zo hard. Van het weekend is rot ja balen dat je koppie dan zo met je aan de haal gaat. | |
sitting_elfling | zaterdag 1 november 2014 @ 08:07 |
Ik heb een hekel aan mensen die braaf en eerlijk zijn -.- Ik heb er inmiddels 4 week als consultant op zitten. Het zijn allemaal gladde leugenaars | |
magnetronkoffie | zaterdag 1 november 2014 @ 09:19 |
M.a.w. je voelt je er wel thuis?? Maar even serieus, wie gehts s_e? | |
duracellkonijntje | zaterdag 1 november 2014 @ 10:06 |
Vervelend als je het weer helemaal opnieuw op moet bouwen he? Nouja, het is misschien moeilijker om op je oude niveau te komen, maar in die zin ook een nog grotere uitdaging voor je discipline en wilskracht! | |
duracellkonijntje | zaterdag 1 november 2014 @ 10:13 |
Maandag een proefdag bij een restaurant! Moet ik laten zien of ik 'goed genoeg' ben. God ik hoop echt dat ik die baan fix. Bij elke aankoop zie ik m'n bankrekening verkleinen en dat maakt de stress en zorgen erger en erger. Ik probeer er zo goed mee om te gaan als ik kan in ieder geval. Laat me niet meer echt meeslepen in de stress zelf.. Ik begin ook te snappen waar sommige stress en angst bij mij vandaan komt. Ik wist al dat het een gebrek aan vertrouwen in mezelf was om de toekomst aan te kunnen wanneer deze zich presenteert. Echter zie ik nu dat dit een oorzaak is van het feit dat ik alles altijd 'nu' wil doen. Herriner ik me iets dat ik nog moet doen, dan moet het nu en ter plekke gebeuren, omdat ik anders bang ben het te vergeten en het fout te doen. Ik leer mezelf nu dit los te laten en er in te berusten dat ik het meestal gewoon goed doe. Pak ik de gerelateerde stress goed mee aan plus ik breng die perfectionistische/controlfreak neigingen omlaag. My brain.. In ieder geval wel steeds meer het gevoel dat ik dit ga kunnen. Semper fi. | |
Vervelendiets | zaterdag 1 november 2014 @ 11:17 |
Ja ik denk dat je misschien wel gelijk hebt. Maar soms heb ik van die momenten waarop ik heel makkelijk kan relativeren, en dan heb ik momenten dat ik echt h-e-l-e-m-a-a-l gek wordt. | |
TheWhiteCowboy | zaterdag 1 november 2014 @ 11:21 |
Je zit zo weer op je oude niveau of zelfs daarboven. En zo langzaam ga je ook weer niet. | |
TheWhiteCowboy | zaterdag 1 november 2014 @ 11:22 |
wantrouw iedereen, dan kan het alleen maar meevallen. | |
zomertje | zaterdag 1 november 2014 @ 12:10 |
Als je in cirkels gaat denken zou je erover kunnen praten met iemand, dat helpt soms om dat te doorbreken. (mijn stemming suckt trouwens de laatste weken ) | |
Vervelendiets | zaterdag 1 november 2014 @ 15:52 |
Nee je hebt gelijk praten helpt altijd wel [ Bericht 4% gewijzigd door Vervelendiets op 01-11-2014 19:29:06 ] | |
sitting_elfling | zaterdag 1 november 2014 @ 22:43 |
Leuk is anders. Ik heb het er moeilijk mee MK. | |
AdoraBelle | zondag 2 november 2014 @ 18:49 |
Het is weer helemaal mis gegaan . Ik snap niet hoe je een vriendschap zomaar kunt verbreken, alleen om een simpele ruzie. Ze heeft me meteen overal verwijderd en geblokkeerd, totaal niet voor rede vatbaar. Heb ik me dan echt zo in haar vergist? Ik dacht dat ze er voor me was, ik kon met haar praten wanneer ik het echt moeilijk had. En dan opeens wil ze niks meer met me te maken hebben vanwege een onzinnige ruzie. Waarom laten mensen waar ik om geef me nou altijd in de steek . | |
#ANONIEM | zondag 2 november 2014 @ 18:59 |
Toch niet gesneden hoop ik? Sommige mensen hebben nu eenmaal een hele sterke persoonlijkheid. Ik ben ook weleens vrienden kwijtgeraakt omdat ik iets doms zei (toen ik dronken was bv). | |
AdoraBelle | zondag 2 november 2014 @ 19:05 |
Dit is wat ik met die eerste zin bedoelde . Sorry dat ik je teleurstel. Mijn grootste angst is juist om vriendinnen/vrienden kwijt te raken. En als het dan gebeurt dan weet ik niet wat ik moet en zit ik er helemaal doorheen. | |
#ANONIEM | zondag 2 november 2014 @ 19:51 |
No problem, ik zal niet zeggen wat je wel/niet moet doen. Sommige vrienden zul je op een gegeven moment gewoon kwijtraken, dat is hoe dingen gaan. Ik ben een hele vriendengroep kwijtgeraakt omdat ik geen opleiding deed (serieus ). Maar k heb sinds een paar weken wel weer contact met een oude jeugdvriend (die ik ken sinds ik 2 was). Als mensen je niet accepteren zoals je bent, laat ze dan lekker. | |
duracellkonijntje | zondag 2 november 2014 @ 21:21 |
Vrienden/vriendinnen komen en gaan. Dit is soms vervelend, maar ook goed. Als persoon verander jij ook je hele leven lang en vaak reflecteert je vriendengroep deze persoonlijke verandering. Je voelt je onbewust toch meer aangetrokken door mensen waar jij voor je gevoel meer raakvlak mee hebt. Probeer gewoon naar jezelf te kijken, je situatie te verbeteren en laat de rest gebeuren. Angst helpt je niet, het laat je alleen maar rare dingen doen. Wil je genieten van de tijd met je vrienden, of wil je de rest van je leven met zo'n sociale spanning rondlopen? Uitvinden hoe je dit loslaten makkelijker kan maken is een leuke uitdaging. Zet hem op! Ik snap dat die dalen enorm, enorm diep zijn, maar realiseer je dat elk gevoel tijdelijk is, naar of niet naar. | |
magnetronkoffie | zondag 2 november 2014 @ 21:58 |
Gewoonlijk zal een echte vriend niet na 1 ruzie aftaaien, dan is er meer aan de hand Vervelend is het wel maar Duracel heeft wel gelijk. Gewoon doorgaan met je leven en leren van je fouten, inzicht verkrijgen in jezelf | |
kuolema | zondag 2 november 2014 @ 22:18 |
Ik ben zo blij met mijn vrienden We kennen elkaar 10 jaar, nooit ruzie, ik krijg begrip en steun als het niet goed met me gaat. Het kán wel! | |
Californium | zondag 2 november 2014 @ 22:19 |
Wat voor een ruzie was het AdoraBelle? | |
sitting_elfling | maandag 3 november 2014 @ 00:38 |
Bang zijn om iemand kwijt te raken, werkte bij mij altijd averechts. :/ | |
magnetronkoffie | maandag 3 november 2014 @ 01:20 |
Sowieso is het beter met iemand zo goed overweg te kunnen, dat de angst die persoon kwijt te raken, er gewoon niet is zeg maar | |
Californium | maandag 3 november 2014 @ 08:12 |
Toch heb ik de allerliefste vrienden van de hele wereld en heb ik die angst nogsteeds…. | |
sitting_elfling | maandag 3 november 2014 @ 08:33 |
angst om iemand kwijt te raken? Voorbeeldje, afgelopen 14 dagen heb ik 6 keer gevlogen, in 7 verschillende plekken geslapen. In sommige gevallen kwam ik mensen tegen waarvan ik dacht, ik wil jou best wel in mn vriendenkring. Maar omdat ik continu op pad ben moet ik hopen op het beste... Natuurlijke omgang. En zo merk je vanzelf wie blijft plakken en wie niet. | |
duracellkonijntje | maandag 3 november 2014 @ 08:59 |
Vanmiddag is het zo ver, proefdag draaien voor daarna (hopelijk) mijn nieuwe bijbaan. Maar god wat ben ik nerveus. Ik droom al een paar dagen zelfs over gestressed zijn en ik weet 100% dat hier hierdoor komt. Het komt volgensmij vanuit twee kanten. Enerzijds vanuit het feit dat ik nu iets ga doen wat vanuit mijn angst perspectief heel, heeeel lang not done was: werken naast mijn studie (want anders klap ik weer helemaal in, het is te veel, blabla) en anderzijds simpelweg dat als ik het niet fix ik weer geldstress heb.. Toch wil ik dit verdomme gewoon gaan doen. Ik moet ook wel, plus 8 a 10 uur per week als maximale uren is imo acceptabel en laat genoeg ruimte voor mezelf. Ondanks al deze stress slaap ik goed en ik ben ergens zo enorm trots op de vordering die ik maak. Ik durf dit gewoon, stukje bij beetje leef ik weer en dit geeft alle stress ook wel een erg fijne ondertoon! Eerst maar even een kom warme pap en kop groene thee.. | |
zomertje | maandag 3 november 2014 @ 09:16 |
Klinkt goed, het gaat je wel lukken *aanmoedigt* @Adorabelle, heb je al hulp inmiddels? Goede medicijnen? Een oxazepammetje op zn tijd is misschien best fijn, om de ergste stress op te vangen. Hier ziekgemeld, mn lijf doet brakkiebrak. | |
kvd | maandag 3 november 2014 @ 09:22 |
Veel succes en ook plezier vanmiddag! | |
Donnie-Brasco | maandag 3 november 2014 @ 09:25 |
Angst aanvallen komen langzaam weer terug Loop nu al weer 2,5 maand met het volgende: R&P / Hoofdhuid aandoening maakt me gek Ik heb geen rust meer, zelfvertrouwen is weer helemaal weg. Waarom is het de afgelopen vier ja , eigenlijk sinds de middelbare school, dat als het 1 à 2 maanden goed gaat er iets komt wat me in een rollercoaster to hell zet. Ik geloof zelf wel dat je zelf dingen kan veranderen, maar het zijn altijd gebeurtenissen die buiten mijn macht liggen waar ik niks aan kan doen. Ook dit begint aan mij te vreten, heel erg frustrerend. Ik begin me ondertussen een kneus te voelen, want er is altijd wel wat Ik ben na 4 jaar rotzooi er eigenlijk wel een beetje klaar mee nu. | |
Giertje | maandag 3 november 2014 @ 10:06 |
goed hier gaan we dan ik vecht inmiddels ook al jaren tegen een depressie heb er ook medicijnen voor soms werkt het en soms ook niet echter de laatste tijd voel ik mezelf langzaam terug glijden in een donker dal ik heb nergens geen echt plezier meer in kijk op tegen iedere dag dat het weer zo lang duurt geregeld staar ik somber naar buiten enige wat me een beetje kalm krijgt is blowen | |
magnetronkoffie | maandag 3 november 2014 @ 10:50 |
Naja, ik bedoelde er ook zeg maar mee dat het me gewoon niet meer bezig houdt. Mocht 1tje afhaken, dan is dat wel een kleine aderlating, maar geen ramp op zich omdat ik zoiets heb van "graag of niet" Ik maak me er gewoon niet meer druk om, misschien omdat ik zelfverzekerd genoeg geworden ben oid. Maar sowieso ben ik meer met de dag gaan leven, wat vorige maand gebeurd is, houd me allang al niet meer bezig | |
Giertje | maandag 3 november 2014 @ 11:04 |
dat is wel goed ik kan echt lang blijven nadenken over dingen die ik heb meegemaakt | |
magnetronkoffie | maandag 3 november 2014 @ 12:11 |
Het is totaal niet fout om te reflecteren Maar misschien lijkt het voor mij zo luchtig omdat ik dat reflecteren -vooraf- doe ipv dat ik me achteraf laat verrassen (ik ben niet zo dol op verrassingen ) | |
Giertje | maandag 3 november 2014 @ 12:57 |
dat scheelt wel enorm ja ik kijk altijd pas achteraf wat er gebeurd is | |
Californium | maandag 3 november 2014 @ 13:01 |
Ik zou zo graag van die angst afwillen! Ik ben ook gediagnosticeerd met een sociale angststoornis. Dit verklaart natuurlijk veel. Ik ben heel erg bezig met wat mensen over me denken, in betere periodes minder dan insslechte periodes maar weg gaat het niet. En ik heb echt de liefste vrienden van de wereld maar ik ben heel bang dat ze mij niet zo zien.... hoewel ik rationeel weet dat het niet zo is, maar ik kan het nooit helemaal zeker weten | |
minthy | maandag 3 november 2014 @ 13:06 |
Ik heb exact hetzelfde, alleen dan de gegeneraliseerde angststoornis. Hier zijn de scherpe kantjes eraf gegaan door antidepressiva te gebruiken. Heel af en toe komt de angst weer omhoog maar lukt het beter om het te relativeren. | |
Californium | maandag 3 november 2014 @ 13:10 |
Bij mij gingen daar ook de scherpe kantjes ervan af door antidepressiva maar dat heeft te maken dat mijn depressie verdwenen was . Nu gaat het zonder ad redelijk goed maar merk ik wel dat ik soms niet goed kan blijven relativeren. Misschien binnenkort starten met een nieuwe therapie. | |
Giertje | maandag 3 november 2014 @ 13:46 |
precies dat inderdaad ik heb vrienden van me die ik al 10 jaar ken minstens maar toch twijfel ik vaak aanmezelf | |
magnetronkoffie | dinsdag 4 november 2014 @ 09:41 |
Dat scheelt wel, maar deze methode van mij is niet heilig. Zo zorgt hetzelfde mechanisme ervoor dat ik me te druk over dingen kan maken terwijl er zeg maar nog niks gebeurd is. En een beetje laat, maar wees welkom hier Je weet het ook nooit helemaal zeker, soms moet je gewoon door de gehaktmolen en weet je van tevoren al dat je onderuit gaat (of in elk geval die kans groot is, maar ja, wat moet je dan als je met de rug tegen de muur staat? ). Je zou ze (of gewoon voorzichtig doen en 1tje) vertellen dat dit jou dwars zit (zeg er wel bij dat je weet dat het niet rationeel is). Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik niet weet of dit uiteindelijk ook nuttig is of zou kunnen zijn (ik heb een korte nacht gehad en ben niet zo helder als ik zou willen op moment ). Wel knap van je Minthy, ik merk echt dat je er vaart achter zet (motivatie) En het relativeren is een bijna essentiële stap naar mijn idee. Zou je hiervan een voorbeeld kunnen/willen geven? En je moet niet vergeten dat als mensen 10 jaar in jouw buurt blijven, dat je toch een bepaalde kwaliteit uitstraalt, dat kan bijna niet anders na 10 jaar En nog eventjes over mezelf: Ik heb weer eens mazzel gehad. Ik vertelde dat 2015 voor mij een financieel zwaar jaar gaat worden, maar blijkbaar is 1 regeling die per 2014 afgeschaft zou worden, wel afgeschaft...maar blijkbaar krijg ik (tot mijn übergrote verrassing) toch nog 1 uitbetaling, blijkbaar omdat ze dit jaar nog het geld storten van 2013. 1 jaar uitstel van executie Echt een godsgeschenk Overigens ben ik hier al bezig met bezuinigingsmaatregelen en die gaan, ondanks de finacniële meevaller, gewoon door (was er toch al mee bezig dus kan net zo goed doorgaan). | |
magnetronkoffie | dinsdag 4 november 2014 @ 09:46 |
Dat van dat blowen icm die klachten herken ik wel (maar al te goed). Wat dat blowen betreft, ik gebruikte het als zelfmedicatie...alleen werd ik er op een gegeven moment melancholisch van en "ietswat" paranoïde. Alles zweefde langs me heen, wat ik op dat moment niet onprettig vond. Maar uiteindelijk werd ik dat zat (het helpt niet, het stelt eigenlijk alleen maar uit) en ben daarna echt door de grond gegaan (ik kan me voorstellen dat jouw situatie dat niet zou toestaan, ik woonde nog thuis en had nauwelijks "harde" verplichtingen). Ik weet niet "precies" waarom je je hier aangemeld hebt, daar je niet echt een hulpvraag had, maar de reden moet wel logisch zijn en iets met je psychische situatie te maken hebben (nogmaals, ik ben niet zo helder op t moment, vergeef me ) | |
magnetronkoffie | dinsdag 4 november 2014 @ 09:53 |
Vetgedrukte lijkt me jouw achilleshiel. Heb je enig idee -waarom- dit zo is?? | |
Giertje | dinsdag 4 november 2014 @ 15:57 |
waar ik vooral bang voor ben is zelfs nu nog na 10 jaar is dat ze me zat raken en dat ik alles kwijt raak waar ik zo lang aan gewerkt heb mijn gedachten zijn dan meer van waarom zou je met iemand om willen gaan die depressief is ik zou daar ook zat van worden en ik heb daardoor al mensen verloren die ik dierbaar had | |
kvd | dinsdag 4 november 2014 @ 16:07 |
Ik ben het levende bewijs dat ze ook na 10 jaar nog kunnen zeggen. Zo interessant ben ik blijkbaar dus niet geweest | |
Royco1 | dinsdag 4 november 2014 @ 16:07 |
Kan ook aan de ander liggen natuurlijk. | |
kvd | dinsdag 4 november 2014 @ 16:09 |
Ze stopten met zijn 3-en ineens radicaal het contact met mij. Weet tot op de dag van vandaag nog niet waarom. Maar blijkbaar heb ik iets fout gedaan en was ik het niet waard om een gesprek aan te gaan zodat de vriendschap door kon blijven gaan... | |
Giertje | dinsdag 4 november 2014 @ 16:39 |
mijn voormalige beste vriend waar mee ik ben opgegroeid heeft me ook in de steek gelaten zonder dat ik weet waarom heb em nog een paar keer geprobeerd om contact met hem op te nemen maar hij wilt niks meer met me te doen hebben en dat knaagt al jaren aan me | |
AdoraBelle | dinsdag 4 november 2014 @ 17:10 |
Hey allemaal, ik wil jullie nog even bedanken voor jullie reacties. Het heeft mij echt geholpen en me doen beseffen dat ze inderdaad geen echte vriendin was. Daarna voelde ik me eigenlijk ook meteen een stuk beter, en ging ik de echte vrienden die ik wel heb een stuk meer waarderen.Dit is precies de reactie die ik had toen ik besefte dat ik me juist moet focussen op alle lieve vrienden en vriendinnen die ik heb, die me wél steunen en me niet zomaar aan de kant zetten als we het even niet met elkaar eens zijn. We hadden contact via Whatsapp, zoals jij en ik dat ook hebben. En als ik het moeilijk had kon ik haar ook altijd aanspreken en steunde ze me. Maar opeens uit het niets begon ze heel anders te reageren. Op een heel andere toon, het kwam nogal gemeen over en het voelde alsof ze me belachelijk maakte. Daar heb ik toen wat over gezegd, en daar kon ze niet tegen. Ze was zwaar beledigd en daarna werd ik overal verwijderd en geblokkeerd. Ze durft me niet eens meer zelf aan te spreken. Ik kreeg eerst nog een DM van haar dat ik mocht uitleggen waarom ik zo reageerde, maar daarna kreeg ik geen reactie terug. En ik moest van een andere user horen dat ze me niet meer wou spreken. Ik vind het nogal triest allemaal. Wel altijd een grote bek hebben over als er iemand kut tegen haar deed, maar als het er nu op aankomt laat ze iemand anders het vuile werk opknappen. Ik ben er klaar mee. Ze is het niet waard om nog mijn tijd aan te verspillen. Dat heb ik dus ook. Ik heb een paar hele goeie vriendinnen die ik m'n beste vriendinnen noem. Ik kan altijd bij ze terecht en ze staan ook altijd voor me klaar. En ze hebben meerdere keren gezegd dat ze me niet in de steek zullen laten, wat er ook gebeurt. Maar toch ben ik daar juist bang voor. Ik snap niet zo goed waar die angst vandaan komt. | |
Californium | dinsdag 4 november 2014 @ 17:48 |
IK weet van mezelf dat het komt uit mijn verleden maar dat is iets wat je met je psycholoog moet uitpluizen. Best belangrijk om je te realiseren waar het vandaan komt als je het wil veranderen. | |
Royco1 | dinsdag 4 november 2014 @ 17:53 |
Ja dat is wel heftig dan. Zeker als er helemaal geen gesprek is geweest en je dus helemaal niet weet wat er aan de hand is. | |
magnetronkoffie | woensdag 5 november 2014 @ 00:33 |
Ik zeg ook niet dat je na 10 jaar home-free bent, mijn punt was dat als mensen zo lang bij je blijven, je toch wel over een bepaalde kwaliteit moet beschikken omdat gewoonlijk mensen anders gewoonweg sneller zouden afhaken. Mensen moeten zelf weten -waarom- ze jou zo'n toffe peer vinden, take it or leave it Daarbij kan je gerust alle truukjes uit de kast halen die horen bij het opbouwen en onderhouden van een vriendschapsrelatie. | |
magnetronkoffie | woensdag 5 november 2014 @ 00:37 |
O? En waaruit concludeer je dat vetgedrukte het geval is? Dit kan vanalles als oorzaak hebben. Het is mogelijk dat een stoker succesvol jouw sociale kring kapotgemaakt heeft, om maar wat te noemen. Meestal heb je dit pas door als het al te laat is. | |
kvd | woensdag 5 november 2014 @ 09:18 |
Dat is niet echt een conclusie maar een invulling van mezelf. Het past niet echt bij me om de schuld bij een ander neer te leggen, om deze bij mij neer te leggen is veel makkelijker. Daarnaast past het beter bij het beeld wat ik van mezelf heb; ik ben niet leuk en aardig en ik ben alles niet waard, dus zal het allemaal aan mij liggen en is het eindigen van de vriendschap door de dames een logisch gevolg. | |
magnetronkoffie | woensdag 5 november 2014 @ 09:39 |
Maar waarom dan pas na 10 jaar? Waarom gingen ze dan überhaubt met je in zee? | |
kvd | woensdag 5 november 2014 @ 09:54 |
Als ik dat eens wist... Mijn vermoeden is dat het oa is gekomen door het feit dat mijn toenmalige beste vriendinnetje een vriend kreeg. Ik heb haar 10 jaar gekend als vrijgezel en was ze vrij-gezellig. Altijd was ik degene die ze als eerste dingen vertelde, aan wie ze advies vroeg. Maar met zijn komst veranderde dat. Natuurlijk, ik had dat ook niet anders verwacht. Ze had iemand gevonden om haar leven mee te delen, logisch dat hij op de eerste plaats komt. Alleen zakte ik niet naar de tweede plek, maar een paar plekken verder. Er werd helemaal geen advies meer gevraagd, verhalen kreeg ik als laatste te horen. Ik had niet meer het exclusieve plekje voor haar in de vriendenkring en dat deed wel even pijn. De laatste keer dat ik haar heb gezien was ik me net bewust van dit feit en de situatie niets anders en misschien heb ik die avond verkeerd op bepaalde dingen gereageerd. Ik heb geen flauw idee. Kan me dan weer voorstellen dat zij dacht dat ik niet blij voor haar was ofzo en dat ze dacht 'zak in de stront'. Maar dat is invullen/op zoek naar een mogelijke verklaring. | |
magnetronkoffie | woensdag 5 november 2014 @ 10:24 |
Wat gebeurde er tijdens vetgedrukte? Ging je verhaal halen? En waren die andere vriendinnen daarbij? Hmm, als ik bijvoorbeeld kijk naar hoe mn zusje vriendschappen heeft ivm mezelf, weet ik wel dat vrouwenvriendschappen wat anders functioneren dan mannenvriendschappen (waar het verschil hem in zit, kan ik echter niet benoemen). Een vriendschap heeft o.a. een "need" nodig, (klinkt heel even cru) je kunt iemand ergens voor "gebruiken" en als je beide elkaar kunt gebruiken, dan heb je wat aan elkaar. Blijkbaar had ze jou niet meer nodig (maar kijken of, wanneer het weer uit is met haar vriend ze weer contact met je opneemt) en blijkbaar is ze ook niet trouw aan haar vrienden (jammer dat je daar pas na 10 jaar achter kwam maar dat weet je zelf denk ik ook wel). Waarom de rest van jouw vriendengroep afstand van je nam, kan ik je niet zeggen. Waren zij erbij toen je eventueel verhaal ging halen? | |
kvd | woensdag 5 november 2014 @ 10:41 |
Niets meer en niets minder dan wat minder enthousiast reageren, that's it. En misschien is het wel iets heel anders waarom het contact is verbroken, ik kan niet meer dan gokken en dan kan ik er nog helemaal naast zitten. Geen idee om inmiddels na bijna 2 jaar het te gaan vragen. Voorlopig zie ik het ook niet gebeuren dat ze uit elkaar zullen gaan, ze zijn net papa en mama geworden. Soms zou ik willen dat ik gewoon man was, want in de mannenrelaties lijkt het allemaal wat makkelijker te gaan. Sowieso vindt ik dat mannen makkelijker zijn, vrouwen hebben zoveel laagjes. | |
magnetronkoffie | woensdag 5 november 2014 @ 10:52 |
Ik hoor dat wel vaker, een vriendin van me heeft voornamelijk mannen als vrienden en precies om die reden. Naja, weet niet of het nu nog zin heeft om na 2 jaar nog die breuk te gaan over-analyzeren, soms moet je gewoon accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn (zoals ik met mn diagnose-brij), al kan zoiets wel lang blijven hangen. Probeer daar niet teveel in te blijven hangen en probeer meer vooruit te kijken, ook al zie je alleen maar shit voor je (tis de minst kwade keuze). Sorry dat ik het niet "leuker" kon brengen | |
kvd | woensdag 5 november 2014 @ 11:05 |
Analyseren heeft geen zin meer, dingen vervagen, ga je in de loop der tijd anders zien. Emoties gaan een rol spelen. Meeste tijd heb ik meer het idee dat het haar verlies is en niet de mijne. Rond feestdagen, verjaardagen enzo gaat het even opspelen en laat ik braaf wat horen (zo heb ik hen natuurlijk gefeliciteerd toen hun dochtertje werd geboren) en ik meen wel altijd wat ik dan type, ik gun haar nog steeds het beste en hoop echt dat ze heel gelukkig is. Maar als zij het contact zo beknopt houdt/afkapt, ligt aan haar en niet aan mij. | |
magnetronkoffie | woensdag 5 november 2014 @ 12:08 |
Waarom stuur je haar nog steeds berichtjes als ze jou dat geflikt heeft?? | |
Californium | woensdag 5 november 2014 @ 12:23 |
Dit. Ik heb tot 2 keer toe een vriendenkring verloren en ik zou dat dus echt niet meer doen. | |
Elvi | woensdag 5 november 2014 @ 12:35 |
Vrouwen zijn gewoon moeilijk. Elk mini ding moet uitgepraat worden en moeten ze een plekje geven. En dan kijken of ze dan toch niet voor zichzelf gaan kiezen en de giftige relatie achter zich laten | |
kvd | woensdag 5 november 2014 @ 13:18 |
Omdat ik niet met zekerheid kan zeggen dat zij mij iets geflikt heeft. Of alleen iets heeft geflikt. Ongetwijfeld heb ik ook iets verkeerd gedaan. En ik zou eigenlijk stoppen, maar ja, toen kreeg ze een kind en kon ik het niet maken haar niet te feliciteren . En misschien ook wel om de deur op een klein kiertje te laten staan. Met een andere vriendin van vroeger heb ik ook zoiets gehad, die vriendschap bloedde dood door verhuizingen. Maar elk jaar met de verjaardagen stuurden we elkaar een smsje/appje. Of zag ze iets op tv wat haar aan mij deed denken en stuurde een berichtje. En nu begint het allemaal weer langzaam op gang te komen. Bellen durf ik nog niet, maar zij zou het graag willen. En ondanks is ook ze moeder geworden en ze houdt me op de hoogte. Zo werd ik vanmorgen wakker geappt met een filmpje van het allereerste lachje van haar kindje. Ben nog nooit zo vrolijk en warm wakker geworden de laatste jaren | |
Californium | woensdag 5 november 2014 @ 13:32 |
Lekker onzin. Ik vind mezelf echt niet moeilijk en er zijn genoeg mannen die ik moeilijk vind. | |
zomertje | woensdag 5 november 2014 @ 13:38 |
Ik ben eens mn beste vriend verloren toen ie een relatie kreeg. Ik had totaal geen klik met haar. En hij was alleen maar met haar bezig, en haar vrienden/familie. Het is gewoon verwaterd, maar eigenlijk jammer. Maar ik kan niet zeggen dat het aan mij lag. Misschien spelen dat soort dingen bij jullie ook een rol? Het leven van mensen veranderd nogal als ze een relatie en een kind krijgen. | |
kuolema | woensdag 5 november 2014 @ 13:39 |
Eens. | |
kvd | woensdag 5 november 2014 @ 13:49 |
Eensch | |
Elvi | woensdag 5 november 2014 @ 14:31 |
Misschien dat het ook wel wat over mij zegt als de 2 personen met trekjes van ASS het met me eens zijn Maar soms vind ik vrouwenvriendschappen wel lastig. Mannenvriendschappen heb ik niet (meer) dus geen vergelijkingsmateriaal. Maar ik vind wel dat er over kleine dingen meteen een heel drama is met uitpraten en aparte afspraken en alles. We gaan nog net niet op relatietherapie. | |
Californium | woensdag 5 november 2014 @ 14:33 |
Heb je niet de goede vrienden.... ik heb dat probleem namelijk nooit | |
magnetronkoffie | woensdag 5 november 2014 @ 15:17 |
Ik heb vroeger wel "verkeerde" vrienden gehad, maar tegenwoordig eigenlijk niet meer. Scheelt wel dat ik niet zoveel vrienden heb en dus ook minder te onderhouden is Ook is het zo dat als 1 van mn vrienden een tijd lang om wat voor reden dan ook (druk, geen zin, whatever) geen contact meer met me opneemt, dan is dat helemaal niet erg. Na een tijdje (of meerdere maanden, whatever comes first ) pleegt 1 van ons wel weer een belletje en dan kletsen we weer even bij. Dit is eigenlijk zoals ik dat wil, je moet bij me passen maar verder leg ik eigenlijk geen verplichtingen op (afgezien dan van de basisverplichtingen die de meesten wel normaal zullen vinden zoals "Gij zult niet van me stelen enzo " ) | |
Californium | woensdag 5 november 2014 @ 15:36 |
Ik doelde op de vrouwen. Ik heb namelijk nog nooit bovenstaande problemen gehad met vriendinnen. | |
Giertje | woensdag 5 november 2014 @ 18:00 |
morgen naar de dokter om te praten over hoe ik me voel mijn grens is bereikt ik ben compleet op nu en heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld | |
Libertarisch | donderdag 6 november 2014 @ 00:17 |
Kut voor je, veel succes en sterkte! | |
kvd | donderdag 6 november 2014 @ 09:27 |
Succes, hou je vooral niet in bij de dokter. | |
zomertje | donderdag 6 november 2014 @ 10:03 |
precies, niet te groot houden. | |
Giertje | donderdag 6 november 2014 @ 11:39 |
goed ben er geweest alles uitgelegd en hij gaat me weer terug naar mijn psycholoog sturen ik krijg dan mijn psych terug als het meezit dus dan krijg ik iemand die ik volledig vertrouw | |
duracellkonijntje | donderdag 6 november 2014 @ 15:02 |
Wat is dat eigenlijk, een gegeneraliseerde angststoornis? Heeft dat betrekking op sociale angst, of kan het angst over van alles zijn? | |
kvd | donderdag 6 november 2014 @ 19:43 |
Hoe is je meeloopdag geweest? | |
kuolema | donderdag 6 november 2014 @ 19:45 |
Daar heeft het vast niets mee te maken. Ik zeg het uit eigen ervaring, ik heb heel wat ruzies bij verschillende stellen gezien en altijd bleven de vrouwen moeilijk doen terwijl het wat de mannen betreft al over en vergeven was. | |
duracellkonijntje | donderdag 6 november 2014 @ 20:59 |
He, ik wilde dat echt serieus weten hoor haha. Aangezien ik zelf ook last heb van angst alleen nooit echt ergens onder geschaard ben, ben ik gewoon benieuwd wat het is. Maarja, meeloopdag was matig. Twee uur bezig geweest, mocht weg omdat er geen klanten en teveel personeel waren en vervolgens niet aangenomen terwijl ik niks deed. De zoektocht continues. | |
kvd | donderdag 6 november 2014 @ 21:04 |
Die aandachtsquote is niet dat jij wat raars vroeg, maar dat ik je aandacht wilde Wat klote dat het op niks is uitgelopen. Beetje vreemd ook, wegsturen omdat er teveel personeel is. Het is toch een kennismaking/meeloop-iets. Als ze zo met je 'omgaan', is het misschien ook maar beter ook. Verder nog wat lopen nu? | |
duracellkonijntje | donderdag 6 november 2014 @ 21:59 |
Ooh haha, sorry... :$ Ja het is wel kloten, ik was er ook even behoorlijk pissed om. Heb nog teruggestuurd dat ik de beslissing accepteer, alleen niet snap wat ik precies fout heb gedaan, aangezien ik amper wat heb gedaan en mezelf dus niet heb kunnen bewijzen. Geen antwoord tot op heden. Maar als het zo moet hoef ik ook niet voor ze te werken, ik kan wel beter krijgen. Heb nu drie sollicitaties de deur uit voor afwasbaantjes van zo'n 10 uur de week en als ik na dit weekend nog niks hoor ga ik de komende weken nog even de stad in. Misschien meld ik me wel aan voor zo'n medisch onderzoek voor geld. | |
minthy | vrijdag 7 november 2014 @ 01:19 |
http://m.thuisarts.nl/angststoornis/ik-heb-angststoornis?mobile Hier staat aardig duidelijk uitgelegd waarmee je te maken kan hebben. In het kort; je leeft continu onder hoogspanning, daarbij heb ik steeds het idee dat ik beoordeeld word en daarop afgerekend of afgekeurd word. Je overschat gevaar en onderschat jezelf in wat je aan kan. Daarbij vaak depressief geweest, of eigenlijk wist ik niet beter dan depressief te leven, het werd normaal. Het versterkte elkaar, een extreem laag zelfbeeld hielp hier niet echt bij. | |
Californium | vrijdag 7 november 2014 @ 08:50 |
Is dat echt een verschil? Ik heb daar ook laat van namelijk.... | |
kvd | vrijdag 7 november 2014 @ 09:17 |
Vreemde gang van zaken. Dit is hun verlies, niet de jouwe. En die onderzoeken schijnen best aardig te verdienen toch? | |
minthy | vrijdag 7 november 2014 @ 09:46 |
Ja, al maken de klachten vaak ook deel uit van andere stoornissen, als je de dsm erop naslaat Er is bij mij echter geen sprake van bijv een ontwikkelings- of een persoonlijkheidsstoornis. | |
Californium | vrijdag 7 november 2014 @ 10:22 |
Daar heb ik ook geen last van. | |
minthy | vrijdag 7 november 2014 @ 10:28 |
Dan zou je eens verder kunnen (laten) uitpluizen wat er aan de hand is, het schijnt een rotstoornis te zijn om te diagnosticeren. | |
artelligence | vrijdag 7 november 2014 @ 10:45 |
Zo, na lang persoonlijk beraad heb ik besloten om na lange tijd weer een consult aan te vragen bij mijn huisarts. Vanochtend gesprek gehad. Ik heb besloten om af te bouwen met paroxetine en te stoppen. Na mijn verhaal gedaan te hebben, vond mijn HA het ook een positief idee. Het gaat goed de laatste 3 jaar, veel ondernomen. Heb veel minder last van angsten, paniekaanvallen heb ik zelden tot nooit. Het rationele wint het vaak van mijn irrationele gedachtes. Ik vind het heel spannend (ben eerder gestopt), maar tegelijkertijd vind ik het ook stoer en fijn om deze keuze te maken. Mocht het achteraf toch nog moeilijk gaan, ga ik me richten op cognitieve gedragstherapie of mindfullness. Eigenlijk kijk ik heel erg uit na de positieve effecten en die hebben mij ook gesterkt in dit besluit. Dat gezegd hebbende is het ook belangrijk om goed voor mijn lichaam te zorgen. Zorgen dat mijn serotonine level op een gezonde manier aangevuld wordt. Dat moet een goede stok achter de deur zijn lijkt mij | |
Californium | vrijdag 7 november 2014 @ 10:50 |
Ik denk wel enigszins te weten waar mijn probleem vandaan komt en dat is vooral in opvoeding en niet van daarvoor al. | |
kuolema | vrijdag 7 november 2014 @ 20:14 |
Met mijn stemming gaat het weer redelijk de laatste twee weken, daarvoor ging het slecht, maar ik heb echt geen idee hoe die wisseling zo komt. Is meestal zo. Er is niets veranderd in mijn dagbesteding, niets gebeurd. En net werd ik ineens weer overvallen door somberheid en eenzaamheid. Ik dacht: waar komt dit nu weer vandaan? Ik snap het echt niet. | |
zomertje | zaterdag 8 november 2014 @ 00:27 |
Als je gaan afbouwen. Doe het langzaam, heel langzaam. Ik heb afgebouwd met 10% per 4 weken. En nog ging het niet klachtenvrij. Grieperig, migraine aanvallen, enz. Het lijkt traag, maar Paroxetine is een pain in the ass als het om afbouwen gaat. | |
artelligence | zaterdag 8 november 2014 @ 12:09 |
10%? Op hoeveel Mg zat je dan? | |
duracellkonijntje | zaterdag 8 november 2014 @ 14:06 |
Ja inderdaad. Ik werk liever bij een toffe werkgever. En ja die onderzoeken verdienen best goed! Al wil ik niet meteen de gevaarlijkste medicatie testen? | |
duracellkonijntje | zaterdag 8 november 2014 @ 14:07 |
Nou, als ik ooit gediagnosticeerd word dan zal het dit wel zijn. Precies mijn klachten. Al gaat het wel veel beter nu. | |
zomertje | zondag 9 november 2014 @ 00:28 |
Ik ben van 40 naar 20mg gegaan. | |
Miniem | zondag 9 november 2014 @ 00:32 |
Niemand die een flikker om me geeft en ik heb toch geen toekomst. [ Bericht 41% gewijzigd door Miniem op 09-11-2014 09:11:53 ] | |
Donnie-Brasco | zondag 9 november 2014 @ 01:05 |
Niet doen, hoe moeilijk je het ook hebt. Er komen uiteindelijk weer mooie tijden aan. | |
artelligence | zondag 9 november 2014 @ 01:25 |
ik zit op 20 Mg nu dus 10 | |
zomertje | zondag 9 november 2014 @ 10:15 |
Zo voelt het, maar is dat ook echt de waarheid? Gevoel strookt niet altijd met de feiten, je gevoel maakt er soms een potje van is mijn ervaring tenminste. Het komt echt een keer goed. | |
kuolema | zondag 9 november 2014 @ 16:55 |
Miniem, zijn er geen mensen die wel eens naar je vragen? Vrienden, familie? Heb je bezigheden die je enigszins het gevoel geven dat je nuttig bent? | |
RipMcPants | maandag 10 november 2014 @ 12:13 |
Hoi, Na een paar flitsbezoekjes in het verleden kom ik me hier ook maar weer eens melden. Het gaat langzamerhand weer de verkeerde kant op. Ik heb laatst bij het opruimen nog een doosje Citalopram gevonden, waar ik geruime tijd geleden zonder duidelijke reden mee gestopt ben. Misschien goed om er weer eens mee te beginnen en het nu echt een kans te geven. Uiteraard van te voren wel met de HA over praten. Ik ben het vertrouwen in psychologen een beetje kwijt, na 3 vruchteloze pogingen. Maar op deze manier doorgaan is geen optie meer. Nu nog mezelf bij elkaar rapen en de dokter bellen voor een afspraak [ Bericht 0% gewijzigd door RipMcPants op 10-11-2014 12:32:56 ] | |
#ANONIEM | maandag 10 november 2014 @ 15:25 |
Ik heb net een wandeling gemaakt door het bos. Herfst is echt de allermooiste tijd van het jaar. Voel me meteen vrolijk. | |
zomertje | maandag 10 november 2014 @ 17:16 |
Ik zit nu bijna een week aan mn nieuwe medicijnen (Fluoxetine) en het lijkt dat ik er wat rustiger van ben. Ook lijkt het er op dat ik hier wel wat mee kan afvallen. Van de Paroxetine was ik 17kg aangekomen, dus elke kg die eraf gaat is winst | |
Giertje | dinsdag 11 november 2014 @ 14:56 |
ik heb van de week een hele vragenlijst ingevuld en net telefoon gehad binnen nu en een paar weken krijg ik een intakegesprek dus tot die tijd moet ik volhouden | |
RipMcPants | dinsdag 11 november 2014 @ 14:58 |
Godver zeg. Waarom kan ik mezelf er niet toe aanzetten om de huisarts te bellen? Het is niet alsof het de eerste keer is, maar het voelt echt als een enorme hindernis Misschien juist daarom wel? | |
ChildoftheStars | dinsdag 11 november 2014 @ 15:21 |
Hoihoi I'm back. Even een tijdje iets wat meer aandacht gehad van de psycho's, maar nu gaat het weer goed! | |
Re | dinsdag 11 november 2014 @ 15:43 |
Moet ik even vegen? | |
Californium | dinsdag 11 november 2014 @ 17:40 |
Om dan maar weer even ontopic te gaan: Net een lange sessie gehad bij mijn psycholoog. Helemaal kapot nu, maar was wel een goede sessie, nu met vreetspul op de bank | |
kuolema | dinsdag 11 november 2014 @ 20:19 |
Ik begrijp die naïviteit en dat vastklampen aan mensen die je net kent echt totaal niet, heb juist 'last' van het tegenovergestelde. Mijn Wajongaanvraag is afgekeurd ... voelde me wel kut toen ik net was gebeld, het voelt als een soort persoonlijke afwijzing en het triggerde mijn zelfhaat en wanhoop over de toekomst nogal. Maar na een uurtje was ik er alweer soort van overheen gekomen De toekomst, zelfs die van over een paar maanden, is nogal een gevoelig onderwerp, dat ik beter kan vermijden. Wat lastig is want ik kan er niet tegen dat ik niet weet hoe het gaat lopen, ik wil plannen maken en zekerheden hebben, back-up plans, maar ik weet niet hoe en wat. Ik zie het nogal pessimistisch in. | |
magnetronkoffie | woensdag 12 november 2014 @ 09:57 |
Enig idee waarom je aanvraag afgekeurd is? | |
Jaeger85 | woensdag 12 november 2014 @ 11:45 |
Ga je in bezwaar en eventueel beroep tegen de afwijzing? Als je het idee hebt dat je wel recht hebt op een WAJONG uitkering zou ik dat zeker doen en rechtshulpverlening in de hand nemen. Dit is de laatste kans die je nog hebt om tot de WAJONG te worden toegelaten. | |
sitting_elfling | woensdag 12 november 2014 @ 11:46 |
Wat gebeurt er met de mensen die niet in de Wajong komen? Maar toch niet helemaal kosjer zijn daar boven? | |
Gray | woensdag 12 november 2014 @ 11:50 |
Goede vraag. | |
Elvi | woensdag 12 november 2014 @ 11:57 |
Die komen denk ik in de gewone arbeidsongeschiktheid terecht. Of in de bijstand. Of op de PAAZ. | |
magnetronkoffie | woensdag 12 november 2014 @ 12:02 |
Tis een beetje afhankelijk van de specifieke problematiek, maar als ze pech hebben komen ze in a world of hurt... | |
sitting_elfling | woensdag 12 november 2014 @ 12:26 |
Wie gehts ? | |
sitting_elfling | woensdag 12 november 2014 @ 12:28 |
je kunt iemand die niet helemaal kosjer is in het hoofd in de bijstand gooien? | |
Gray | woensdag 12 november 2014 @ 12:38 |
Gut, gut! Het hervatten van m'n studie haalt weer wat oude stress aan, wat ook wel een lichte depressieve episode triggerde, maar niet echt noemenswaardig. Sporten, goed eten en mindful zijn, plus soms even hard zijn en doorbijten, helpt enorm. Ik zie iig vooruitgang in m'n lichamelijke gezondheid, m'n studieloopbaan en ik denk oprecht dat ik wat wijzer geworden ben. Voor jou is weinig veranderd, begrijp ik, afgezien van werk en leefomgeving? Toch die zen he, die je zelf naar de top van de berg moet tillen. | |
Elvi | woensdag 12 november 2014 @ 12:57 |
Ja? Dat moet ik ook? | |
sitting_elfling | woensdag 12 november 2014 @ 12:58 |
Opnieuw met je uni studie bezig? Dat lijkt me op zich geen gek idee. Wil het nu ook weer of? Ik ben op het moment idd weer full time aan het werk, zo rond de 80h a week. Leuk is anders Base is weer Londen (zit atm in Canary Wharf op kantoor). Voor de rest ben ik nu weer consultant, dus elke week zit ik ergens anders in Europa. Lijkt leuk voor iemand die het proces niet kent, maar zo leuk is het reizen niet van vliegveld naar vliegveld . Volgende week weer Italie. Zen pak ik wel, ik ben immers best wel een eikhol soms en ga gewoon mn eigen gang. Ik erger me natuurlijk al weer uren aan verschillende figuren hier . *zen .. tellen tot 10, blaas uit blaas in ... * .. En gewoon keihard headphones op. Ik leef wel een beetje in mn eentje, maar heb een klein hecht financieel vriendengroepje, dat trekt me er echt elke weer uit. | |
Gray | woensdag 12 november 2014 @ 13:03 |
Jazeker! Afmaken die hap en dan zien wat verder op m'n levenspad komt. Heb je niet een dagje voor jezelf op zulke locaties? Dagje Italie is heerlijk namelijk! Is toch wel belangrijk merk ik, wat goede mensen om je heen. Ben uit mezelf een einzelganger, dus ik heb vaak de behoefte niet eens om contact te zoeken, maar doe het nu bewust vaker. Het is goed voor een mens om onder de mensen te zijn. | |
Elvi | woensdag 12 november 2014 @ 13:17 |
Ik ga gewoon 3 trajecten starten.. Morgen een (gratis) intake bij een loopbaancoach Over 2 weken een afspraak bij een poortwachter voor bijstand en natuurlijk het traject bij de psych. Ik heb nu wel meer vertrouwen in hem. Gelukkig is zijn werkwijze niet hetzelfde als de manier waarop mijn intake/wachttijd ging | |
Jaeger85 | woensdag 12 november 2014 @ 13:29 |
Die komen in de bijstand terecht, waar wel rekening wordt gehouden met hun beperkingen. Het regime is echter strenger en de norm waar ze recht op hebben minder dan de WAJONG, dus ze gaan er wel op achteruit. | |
kuolema | woensdag 12 november 2014 @ 14:27 |
Van het werk dat ik volgens de arbeidsdeskundige zou kunnen doen, is het maximale uurloon 3 euro hoger dan het minimumloon. Weet niet om welk baantje dat gaat, maar dat zal wel in het rapportage komen te staan toch? Ik vraag me wel af waarom de mensen in mijn therapiegroep, met soortgelijke problemen, wel allemaal een Wajong kregen. Nee, dat zie ik echt niet zitten. Kan niet tegen die stress. Ik zie mijn toekomst ook niet zitten. Ja, ze zijn behoorlijk streng. | |
Jaeger85 | woensdag 12 november 2014 @ 14:35 |
Je kunt iemand machtigen om je te vertegenwoordigen tijdens de procedures. Dan doet de gemachtigde alle formele handelingen voor je en zit jij niet met de stress. Je hebt in totaal zes weken de tijd om in bezwaar te gaan. Ik adviseer je om daar nog maar eens goed over na te denken.Na die zes weken staat het besluit in rechte vast en valt er niets meer aan te veranderen. Daar kun je in de toekomst spijt van krijgen. | |
sitting_elfling | woensdag 12 november 2014 @ 14:42 |
Moeten het wel goede mensen zijn waar je op 1 lijn kunt zitten. Ik heb het echt opgegeven om het te 'proberen' met anderen. dat schiet niet op. Het is tijdrovend, niet leuk, irriterend, gruwelijk kut, en je schiet gewoon niks op. Technisch gezien is het enige wat belangrijk is, het werk. That's it, that's all. Voor de rest gewoon zo veel mogelijk genieten. Genieten en genieten. Ik heb best een leuk uitzicht vanaf kantoor bijv. | |
magnetronkoffie | woensdag 12 november 2014 @ 15:05 |
Even een tip: Je kunt beter zeggen dat je het -voorlopig- opgeeft ipv permanent. Je weet maar nooit wat je pad zal gaan kruisen, sta er wel voor open (desnoods alleen maar op een kiertje, kijk het aan ). In het leven hoeft niks permanent te zijn, het is dan wel zo realistisch je leven ook op dergelijke wijze in te richten | |
magnetronkoffie | woensdag 12 november 2014 @ 15:06 |
Had je iemand van je begeleiding mee? Dat kan echt een boel schelen, als je alleen gaat, is min of meer vergelijkbaar met jezelf verdedigen in de rechtzaal ipv dmv een advocaat (jmho) | |
kuolema | woensdag 12 november 2014 @ 15:07 |
Nee, want ik wist niet wie. Het was naar mijn idee ook niet nodig. | |
magnetronkoffie | woensdag 12 november 2014 @ 15:07 |
Dat is wel het idee (want goedkoper). Het is gewoon een geldkwestie | |
magnetronkoffie | woensdag 12 november 2014 @ 15:10 |
Wat je kunt doen is dit (even er vanuit gaande dat je een second optinion kunt doen enzo): Het rapport aan je behandelaar voorleggen en vragen of hij verkeerde conclusies kan vinden in dat rapport en dat bij een eventuele herkansing aankaarten. Overigens wel jammer dat het niet in 1 keer gelukt is. Mocht het idd onmogelijk zijn voor je om in de wajong te komen, dan zal je (bijvoorbeeld mbv je behandelaar) een andere route moeten uitstippelen | |
sitting_elfling | woensdag 12 november 2014 @ 15:17 |
Jij zit in bijstand? | |
Elvi | woensdag 12 november 2014 @ 15:26 |
Nog niet. Ik heb over 2 weken een intake met een poortwachter. Maar voor die tijd uit eigen initiatief nog een intake met een loopbaancoach (morgen op precies te zijn). De bijstand is iets waar mijn pysch op hamert en waarvan hij vind dat het mij verder gaat helpen (omdat een baan vinden nu niet lukt). Edit: arbeidsongeschikt vind ik me niet, dat was eerst ook iets waar hij naartoe stuurde. | |
sitting_elfling | woensdag 12 november 2014 @ 15:41 |
Hoe voel je jezelf daar onder? Ik snap niet (als leek) dat dit soort zaken niet beter zijn geregeld. | |
Elvi | woensdag 12 november 2014 @ 15:44 |
Ja klote natuurlijk Ik heb het 1,5 jaar lang kunnen uitstellen maar nu mijn spaargeld bijna op is moet ik ook wel. Plus dat er nog wat andere zaken zijn die spelen die echt zullen verbeteren als ik een inkomen heb (gelukkig geen schulden, nooit gehad ook). Maar als ik dan hoor hoe ze je bij de bijstand behandelen denk ik niet dat het een verbetering is voor mijn psychische gezondheid. | |
sitting_elfling | woensdag 12 november 2014 @ 16:24 |
Ik snap daar geen reet van. Er komen bij de bijstand juist ontzettend veel mensen die zo'n karige kut behandeling .. naja, daar niet op zitten te wachten :S | |
kuolema | woensdag 12 november 2014 @ 16:51 |
Wat voor iemand dan? Ik heb geen geld he. Als je een rapport wilt moet je dat dus ook opvragen, krijg je niet vanzelf. Dat vind ik allemaal weer zo eng, dat geregel. Ik vraag volgende week wel aan de psych wat hij ervan vindt. Want ik vind het zo moeilijk. | |
Jaeger85 | woensdag 12 november 2014 @ 17:17 |
Iedereen kan je in feite bijstaan want er geld geen verplichte procesvertegenwoordiging voor dit soort procedures. Het beste is natuurlijk om je bij te laten staan door een advocaat of jurist gespecialiseerd in sociaal zekerheidsrecht. Hoe bedoel je trouwens dat je geen geld hebt? Heb je totaal geen inkomen nu? Of geen partner met een inkomen? Hoe kom je dan rond? Als je rond bijstandsniveau zit dan is een advocaat in feite gratis. Je moet dan op zoek gaan naar een advocaat en vervolgens een toevoeging aanvragen bij de Raad voor de Rechtsbijstand. Als deze oordeelt dat jouw procedure noodzakelijk is dan verlenen ze een toevoeging en dan hoef je alleen de eigen bijdrage te betalen. Deze bijdrage bedraagt op dit moment ¤128, -, waarvoor bijzondere bijstand kunt aanvragen bij de gemeente. De bezwaarprocedure is kosteloos, maar mocht het in beroep gaan dan kun je ook voor griffierechten en reiskosten die je dan maakt bijzondere bijstand aanvragen. | |
sitting_elfling | woensdag 12 november 2014 @ 17:28 |
Ik vraag me ook wel eens af hoe mensen rondkomen. | |
seasushi | woensdag 12 november 2014 @ 17:34 |
Ik vraag me elke maand af hoe ik rond ga komen Gelukkig heb ik ouders en vrienden die soms creatief bijspringen | |
kuolema | woensdag 12 november 2014 @ 17:42 |
Ik woon bij mijn vader, heb twee oppasadressen (3 en 4 euro per uur) waardoor ik de noodzakelijke dingen kan betalen maar geen reserves, die heb ik namelijk opgemaakt toen ik nog studeerde en mijn studiefinanciering niet voldoende was. Als ik straks weer ga studeren gaat geld weer een issue worden want dan heb ik meer kosten en kan ik minder oppassen. Het probleem is dus dat het voor mij (nu) psychisch niet gaat om een normale (bij)baan te zoeken/hebben, daarom vroeg ik een Wajong aan. Er zal vast wel een geschikte baan zijn maar ik weet niet wat. Als ik een uitgave van 130 euro heb, kan ik mijn zorgverzekering niet meer betalen (waar al een betalingsregeling loopt). Ik durf al die zakelijke dingen niet, niet alleen in elk geval. Dan moet ik wel weten of het überhaupt zin zou hebben. | |
sitting_elfling | woensdag 12 november 2014 @ 17:50 |
Kom je constructief te kort? | |
sitting_elfling | woensdag 12 november 2014 @ 17:51 |
Ik wou dat ik wat kon doen zodat anderen er niet zo kut bij zitten. Financiele zorgen zijn vaak de kutste stress momenten in een leven. | |
zomertje | woensdag 12 november 2014 @ 17:52 |
In mijn omgeving hebben ze allerlei organisaties die vrijwillig helpen met dit soort ellendige trajecten (ZOG-MH,STIP). Ik weet niet waar je woont, maar hebben ze daar ook niet zoiets? | |
kuolema | woensdag 12 november 2014 @ 17:55 |
Geen idee, vast wel, weet niet hoe ik dat moet zoeken. Kan psych vragen maar die spreek ik pas volgende week vrijdag. | |
Jaeger85 | woensdag 12 november 2014 @ 18:24 |
Begin dan met advies in te winnen bij jouw plaatselijke juridisch loket. Het advies daar is gratis en dan krijg je meteen te horen of een bezwaar/beroep enige kans van slagen heeft. Zo ja, dan kun je altijd nog overwegen om een advocaat in de hand te nemen. | |
ScarFace- | woensdag 12 november 2014 @ 19:00 |
Dat klopt helemaal. Maar vanuit het grote plaatje bekeken kost zoiets pakweg 500 euro, naar boven afgerond, inclusief reisgeld en er vanuitgaande dat diegene je brengt en haalt, in ieder geval vanaf het RGC/ggz instelling. En er vanuitgaande dat het een psycholoog is. Kan 300 zijn, maar ja dat hele geld besparen in Nederland levert weinig op. Als het UWV je ten onrechte afkeurt maken ze een grote fout imo. Ik las iets over een psychiater? Neem iets mee! Je diagnose whatever. | |
kuolema | woensdag 12 november 2014 @ 19:08 |
Ik had een onderzoeksverslag met diagnoses opgestuurd bij mijn aanvraag. Ik denk dat de informatie die ze hebben gekregen niet het punt is. Er werd mij namelijk door zowel de verzekeringsarts als de arbeidsdeskundige verteld dat ze dachten dat ik wel in aanmerking kwam. Ik had ook het idee dat ik wel alle info heb gegeven. Maar de arbeidsdeskundige bepaalt welk werk je volgens hem zou kunnen doen, en misschien is datgene dat boven het minimumloon ligt inderdaad iets dat ik zou kunnen doen. Dan heeft het geen zin om bezwaar aan te tekenen. Maar dan moet je maar net aan zo'n baan zien te komen. | |
Jaeger85 | woensdag 12 november 2014 @ 19:36 |
Je legt je veel te makkelijk bij het besluit neer. Je weet dat het UWV een ontmoedigingsbeleid opgelegd heeft gekregen van de overheid om maar zoveel mogelijk mensen uit de WAJONG te weren? De rechter gaat daar echter vaak lang niet in mee. Maar goed als je geen moeite wil doen dan houdt het op natuurlijk. | |
Elvi | woensdag 12 november 2014 @ 20:00 |
Veel sparen in het verleden, bij ouders wonen, spullen verkopen... Maar goed aan alles komt een eind natuurlijk. | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 21:18 |
Tja, het is niet leuk iig. Net vandaag op moeten draven om een vragenlijst in te vullen.. Met allemaal nogal privé vragen, ook over gezondheid, was ik niet blij mee. Een vraag als 'waarom heeft u psychische problemen' heb ik niet ingevuld, gaat ze geen donder aan! En allerlei vragen over hoe je aankijkt tegen werk zoeken enzo. Dat ik gewoon werk en een vrijstelling heb voor een aantal uren houden ze geen rekening mee. Ze gooien iedereenl op een grote hoop, en je bent verplicht mee te doen. Zulke dingen zijn altijd slecht voor mijn gemoedstoestand... | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 21:19 |
Het voelt soms als een soort russisch roulette | |
artelligence | woensdag 12 november 2014 @ 21:22 |
Zo, vierde dag gehad in het afbouwproces. Het gaat goed | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 21:24 |
Just keep dodging the bullets | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 21:26 |
Ik geloof trouwens dat ik echt wat beter op moet letten dat ik elke dag mijn meds inneem. Gisteravond eoa rare reactie gehad, mijn keel zat dicht, druk op de borst en steken in mijn buik. Ik weet zeker dat ik niets raars gegeten had ofzo. De apotheek zei dat de kans groot is dat het de meds waren Ik vergeet ze nogal eens nl | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 21:26 |
Ninja moves | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 21:28 |
Hoe gaat het met jou dan royco? Moeilijke dag vandaag huh? | |
zomertje | woensdag 12 november 2014 @ 21:38 |
Dikke paniekaanval hier, die heb ik in jaren niet gehad. Zit nu 1 week aan de fluoxetine en ben gestopt met de paroxetine... ik hoop dat dit tijdelijk is en vanwege t overstappen. Ben bang dat t elke keer terugkomt | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 21:42 |
Ja blijft lastig. Dus eigenlijk gewoon een kutdag. | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 21:44 |
Uhuh, snap ik. Knuffel x | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 21:47 |
Bluh, zie nu al op tegen morgen, niks aan om jarig te zijn en basically alleen te zijn | |
sitting_elfling | woensdag 12 november 2014 @ 21:48 |
Ik neem aan dat dat voor iedereen zo is. Slecht voor de gemoedstoestand. Ik moet er niet aan denken om ooit bij zo'n instantie als het UVW aan te schuiven . Meneer, u zoekt werk? U wilt uitkering? | |
artelligence | woensdag 12 november 2014 @ 21:49 |
Dat lijkt me kut ja. Al is een verjaardag ook maar een dag. Sterkte | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 21:49 |
Maakt je vriendje vast van het weekend wel goed met je. Word je nu 40? | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 21:51 |
Ja en soms kijken ze gewoon niet naar de situatie. Zo'n onderzoek, prima, maar dat is dus om mensen aan het werk te krijgen en dat speelt bij mij niet. Dan vind ik het zonde van mijn, en hun tijd.. Maar goed, je doet het natuurlijk wel. Ik heb wel eens een brief niet gekregen, kreeg ik dus ineens een brief waarin gedreigd wordt met stopzetten van de bijstand. Ik zat bijna te hyperventileren van de stress | |
kuolema | woensdag 12 november 2014 @ 21:52 |
Wekker zetten op je mobiel, op sluimeren blijven drukken totdat je ze hebt ingenomen. Heb je de optie dat hij elke dag dezelfde tijd afgaat? Ik vergeet het zelf gelukkig nooit, soms wel paar uur later maar daar heb ik geen last van. | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 21:52 |
Heeeee Dat word ik volgend jaar pas, op, hoe kan het ook anders, vrijdag de 13e | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 21:53 |
I know En je ziet er nog steeds uit als 30 natuurlijk. | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 21:54 |
Volgens mij is het iets wat ik stiekem ms onbewust een beetje expres doe ofzo, want mijn pil vergeet ik nooit.. Zit ook nog steeds te dubben of ik ze überhaupt wel wil, echt beter gaat het niet nl... | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 21:54 |
Rotjoch | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 21:57 |
Ja ik vind jou ook lief hoor | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 21:58 |
Ja is ook wel zo. Maar ik heb nogal issues met me alleen voelen en dat maakt zo'n dag lastig. | |
kuolema | woensdag 12 november 2014 @ 21:58 |
Mijn vader heeft elke winter een uitkering omdat hij in een museum werkt dat van oktober tot april gesloten is. Verplicht solliciteren (kansloos) en elk jaar naar dezelfde verplichte voorlichting, wat dus altijd hetzelfde is. Slaat ook nergens op, zegt hij.Dan een keuze maken: wel (tijdelijk) of niet. Want voor de werking lijkt het me ook niet zo goed als je het soms overslaat. Hoe oud ben jij eigenlijk? | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 21:59 |
Nog 30. | |
kuolema | woensdag 12 november 2014 @ 22:05 |
Maar je hondje is er!! Komt er niemand langs? Ook al zo oud ... Nee echt, ik vind mezelf als sinds mijn zevende oud, en dit doet me weer een beetje jong voelen Dank je wel he | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 22:06 |
Oud! Jonge god dit dat | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 22:10 |
Mijn vader ws wel even, mijn moeder zit nog in een revalidatiecentrum. Verder niemand nee.. En hee, jullie moeten MIJ me jong laten voelen | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 22:11 |
Ik heb je net nog een compliment gegeven En je bent nog best hip voor je leeftijd toch? | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 22:14 |
en ja, het had erger gekund. Zoonlief zei pas nog dat ik er nog best jong uitzag en nog niet zo'n dikke kont heb zoals de meeste moeders | |
kuolema | woensdag 12 november 2014 @ 22:16 |
Kun je niet wat mensen uitnodigen, 's avonds, al zijn het er twee of zo? Ehm, vrouwen worden gemiddeld 82,5 en die leeftijd blijft stijgen. Je bent nog niet eens op de helft van je leven. Dat kun je alleen zeggen tegen iemand die oud is Wat een faalpoging | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 22:16 |
Haha. Heb je een tijdje niet gezien, maar de laatste keer zag je er inderdaad nog best jong uit. | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 22:17 |
Hey niet mij dingen in de mond leggen die ik niet bedoel he. En missb is gewoon nog hartstikke hip en jong van geest. | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 22:20 |
Ik heb niemand in de buurt eigenlijk. En vriendje zie ik natuurlijk vrijdag pas weer. En ach, van royco kan ik het hebben | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 22:21 |
Ik zit er niet mee dat ik 39 word hoor. Of dat volgend jaar ook zo is, weet ik nog niet | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 22:22 |
Ik vond 30 echt verschrikkelijk. | |
kuolema | woensdag 12 november 2014 @ 22:25 |
Dat is morgen al morgen! Daar aan blijven denken. Gelukkig die ronde getallen zijn altijd het moeilijkst. Dat ik 20 werd vond ik veel erger dan 21 en 22. Over 10 jaar zou je willen dat je nog zo jong was en denk je 'had ik er toen maar bij stil gestaan hoe jong en fit ik was.' | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 22:26 |
30 was niet tof nee Daarna viel het alleen maar mee gek genoeg. | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 22:26 |
Hoe jong is kuolema eigenlijk? | |
kuolema | woensdag 12 november 2014 @ 22:26 |
22. | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 22:27 |
Wat ik wel lastig vind, is het besef dat ik zo weinig bereikt heb, als ik daar te lang over nadenk gaat het niet goed... | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 22:27 |
Broekie | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 22:30 |
Niet zo hard zijn voor jezelf daarin Do. Zo slecht heb je het niet gedaan. En ik denk nog steeds dat je nog veel kunt bereiken. | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 22:31 |
Ah dat is lief van je. Ik zie het niet, maar doet me toch goed te horen | |
kuolema | woensdag 12 november 2014 @ 22:33 |
Mijn afkeer van volwassenen heeft overigens wel een ommekeer gemaakt in de laatste jaren. Ouder worden betekent ook kennis vergaren, veel leren, wijzer worden. In bepaalde opzichten ben ik veel wijzer geworden sinds mijn puberteit, en dat zijn maar een paar jaren. Hoe zou ik zijn als ik 40 jaar verder ben? Dat ken ik. Het helpt echt niet als anderen zeggen 'je bent nog zo jong, wat maken die paar jaar studievertraging nou uit op je hele leven.' Het is nuttiger en fijner om na te denken over wat je wel hebt bereikt en nog kunt bereiken. | |
kuolema | woensdag 12 november 2014 @ 22:35 |
Voor morgen, missbehavin: geef jezelf een verjaardagscadeau door na te denken over al het positieve dat je hebt meegemaakt, gekregen en bereikt in je leven. En schrijf het op. | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 22:35 |
Ik probeer me ook voor te houden dat verhuizen écht een keer gaat lukken, fijn opnieuw beginnen met lief en zoon.. | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 22:35 |
Ik wel. | |
Royco1 | woensdag 12 november 2014 @ 22:36 |
Ik denk dat dat al een hele belangrijke stap zal zijn. Wat meer rust ook voor je. | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 22:36 |
Ja dat denk ik ook wel | |
sitting_elfling | woensdag 12 november 2014 @ 22:52 |
Ik voel me ook oud, ik ben een aantal jaar onder de 30. : - ( | |
magnetronkoffie | woensdag 12 november 2014 @ 23:08 |
Kijk dit soort dingen lees ik graag! | |
magnetronkoffie | woensdag 12 november 2014 @ 23:08 |
Ik gun mezelf ook 1x per jaar een verjaardagscadeau Dat kan van alles zijn | |
Miniem | woensdag 12 november 2014 @ 23:10 |
Voor mij simpel. Niks niks en nog eens niks. | |
magnetronkoffie | woensdag 12 november 2014 @ 23:11 |
Broekie Ik had die 1e shock toen ik 23 werd. Ineens het besef dat de tienertijd echt voorbij was en ik de 30 begon te naderen! Maar uiteindelijk verandert een verjaardag niks aan hoe jong of oud je bent, dat gaat heel geleidelijk en ook probleemloos als je vrede hebt bij het ouder worden. Lichamelijk gaat het heeel langzaam achteruit (met pieken en dalen) maar je geest kan veel harder groeien (al is daar wel een juiste state of mind voor nodig, wijsheid komt niet vanzelf, je kunt het voeden) | |
missbehavin | woensdag 12 november 2014 @ 23:13 |
Hm, ik weet niet of dat lukt hoor... | |
magnetronkoffie | woensdag 12 november 2014 @ 23:13 |
Ik had ook ooit helemaal niks. Weet je wat ik toen ben gaan doen? Stadsjutten in Amsterdam Kilometers grofvuil langsfietsen in de hoop op die ene lucky break Je krijgt dan echt dat huntersgevoel Discussieren met daklozen De pontbestuurders enzo zowat bij de voornaam kennen omdat ik er zovaak langs fietste Zo kreeg ik met niets...iets | |
magnetronkoffie | woensdag 12 november 2014 @ 23:15 |
Bij mij zit alles even in een stroomversnelling btw, word er weer een beetje chaotisch van | |
seasushi | woensdag 12 november 2014 @ 23:54 |
ja, of eigenlijk niet omdat men constructief met mij "deelt". Ik krijg dus financiele mantelzorg ik denk dat je heel veel zou kunnen doen door mensen die diep een depressie of whatever zitten. te helpen om hun financiele administratie te helpen ordenen. volgende stap is kijken naar regelingen en tegemoetkomingen, maar wat ik zelf meerdere malen heb ervaren, maar ook weet van anderen, is dat orde en overzicht in je financieen en administratie lucht geeft. Ook al blijkt dan dat je misschien helemaal niks hebt... Zoals alles tijdens een depressie moeite kost, lijkt het bijhouden van administratie helemaal een onmogelijke taak. Met als gevolg dat het blijft liggen, schuldgevoel, depressiever nog meer rekeningen enz enz. Ik heb ervaren dat als een keer iemand een dag papieren gaat ordenen, dit een behoorlijke ballast kan weg nemen. mensen wachten te lang, ook door schaamte, vervolgens komen ze bij een officiele instantie waar je dan ook nog een flinke preek krijgt. Ik ben zelf een keer zo geholpen, Ik voelde me net een klein kind, maar wat was ik opgelucht daarna. Zelf heb ik het ook wel eens voor iemand gedaan, en ik ken een oudere man met een eigen boekhoudkantoortje die af en toe iemand van de ggz doorgestuurd krijgt waar hij dit dan als vrijwilligerswerk voor doet.. Alleen maar brieven openen, opruimen en organiseren. Bij een ander is het een makkie om te doen. Uiteraard wel eenmalig. [ Bericht 3% gewijzigd door seasushi op 13-11-2014 00:05:33 ] | |
zomertje | donderdag 13 november 2014 @ 08:33 |
Zo, de paniekaanval van gisteren is gelukkig weg. Het bleef maar komen in golven Over leeftijd en iets bereiken. Ik ben inmiddels 44. Had het qua werk geschopt van werkloze bijstandstrekker tot technisch ICT consultant (met lease auto, in pak haha). Inmiddels een stapje terug gedaan en lekker de techneut uithangen op de backoffice. Maar als ik echt kijk naar 'iets bereiken in t leven' en wat nou echt voldoening geeft: Iets wat je doet voor een ander, al is het maar een aardig woord voor een zwerver. Of een luisterend oor hier en daar, en beetje vrijwilligerswerk waarmee je mensen of dieren helpt. Ik heb een vriendin waarbij ik merk dat ze overal de competitie in zoekt. En ik geloof niet dat ze er gelukkiger van wordt. Van succes wordt je niet echt gelukkig denk ik, het is leuk, maar van de liefde van de mensen en dieren om je heen krijg je meer energie. My 2 cents | |
artelligence | donderdag 13 november 2014 @ 08:38 |
Van (persoonlijk) succes word je juist wel gelukkig lijkt mij. Een kleine overwinning zoals iets ondernemen wat je normaal zou vermijden. Maar sommige mensen worden ook gelukkig van een succesvolle carrière. Dat is natuurlijk persoonlijk. Ik denk dat vooral overwinningen zorgen voor een goed gevoel. Jezelf uitdagen en met succes de uitdaging aangaan en afronden. | |
sitting_elfling | donderdag 13 november 2014 @ 09:14 |
Het is ontzettend afhankelijk per persoon. Persoonlijk success, liefde van anderen. Vaak genoeg dat beide toch wel teleurstellen. Success bleek niet zo goed te zijn, liefde van anderen bleek een leugen of wat dan ook. Wat doe je er aan? Ik zorg iig dat ik juist vaak weg ben, niet te lang vast zit op 1 plek, zodat ik mijn hersenpan vers houd. Dat is voor mij het belangrijkste. | |
Donnie-Brasco | donderdag 13 november 2014 @ 09:28 |
Voor mij is persoonlijk succes meer dissatisfier. Als ik geen persoonlijk succes haal voel ik me kut. Haal ik het wel dan vind dat normaal. | |
magnetronkoffie | donderdag 13 november 2014 @ 10:29 |
Das vluchtgedrag s_e, maar gezien jouw reactie op mn vorige post gericht aan jou, zal dat wel aan je voorbijglijden Een loosing strategy, vroeger of later word je weer ingehaald, maar dan heb ik tenminste niet niks gezegd | |
RipMcPants | donderdag 13 november 2014 @ 11:13 |
Vanavond even afleiding in de vorm van een concert. Aan de ene kant helemaal geen zin in eigenlijk, maar zonde van de kaartjes om niet te gaan Ook al maanden in huis trouwens, omdat ik er toen wél echt naar uitkeek. | |
magnetronkoffie | donderdag 13 november 2014 @ 11:22 |
Gewoon gaan Achteraf heb ikzelf in elk geval bijna nooit spijt dat ik evengoed ben gegaan | |
RipMcPants | donderdag 13 november 2014 @ 11:31 |
Je hebt absoluut gelijk! De keren dat ik met tegenzin wél naar een sociale activiteit ging, had ik van te voren echt geen zin, maar als het dan zover was, was ik toch wel blij dat ik ben gegaan. Vanavond waarschijnlijk precies hetzelfde. Ik weet nu al ergens dat ik morgen anders spijt zou hebben dat ik niet geweest ben | |
zomertje | donderdag 13 november 2014 @ 11:53 |
Precies, als je er bent is het vast heel leuk | |
sitting_elfling | donderdag 13 november 2014 @ 12:38 |
Het ontgaat me echt niet. Oprecht. Maar ik merk gewoon dat als ik >80/90h in de week werk, beetje door Europa vlieg, overal een beetje zit. De 'tijd' om je kut te voelen er gewoon niet is. Je ontmoet continu nieuwe mensen. Je hebt geen tijd om geld uit te geven. Je loopt nieuwe ervaringen op te bouwen. Je zit in andere steden. Je ziet wat van de wereld. Uiteindelijk trek ik de stekker natuurlijk weer uit zo'n periode en ga dan rustig settlen (zoals ik altijd doe), maar het belangrijkste is dat ik nu (blijkbaar) psychisch en mentaal wel functioneer. Wanneer ik alleen thuis zit, niks doe, internet, niet beweeg, etc. Dan voel ik me vanzelf within an instant niet al te best. Nu heb ik daar domweg niet de tijd voor. Zolang ik goed blijf eten, sporten, etc. Moet ik die 'burnout/stress' klap toch minstens een jaar of 2 kunnen uitstellen. | |
sitting_elfling | donderdag 13 november 2014 @ 14:48 |
Overigens is mijn levensstijl totaal niet aan te raden. Er zijn toch genoeg mensen die weg komen met vlucht gedrag de rest van hun leven? | |
Royco1 | donderdag 13 november 2014 @ 15:19 |
Maar hij gaat komen he. Trust me on that one. Ik was ook zo, altijd maar werken, en als ik niet aan het werken was dan was ik op de voetbalclub, of op een andere vereniging. Zolang ik maar niet alleen was en de tijd had om te gaan malen. Totdat ineens het lichtje uitging en ik letterlijk mijn bed niet uit kon komen om te gaan werken. | |
sitting_elfling | donderdag 13 november 2014 @ 15:59 |
I remember those times. Serieus, ik zat al een keer in zo'n periode. Ik kon nog niet de was doen. Alles was te veel. Overal last van. De enige medicatie die ik nu nog heb is lorazepam, voor de 'shitty' moments. Voor de rest heb ik wel werk wat ik elk moment kan laten liggen. Maw, ik wil ff niet. Dan steek in mn handen omhoog en loop ik naar buiten en ga ik 2 uur lunchen om maar wat te noemen. | |
sitting_elfling | donderdag 13 november 2014 @ 15:59 |
Dat wil niet zeggen dat het optimaal, dat is het niet. Alles behalve. | |
RipMcPants | vrijdag 14 november 2014 @ 12:07 |
Was absoluut erg tof en ben blij dat ik gegaan ben! Alleen merkte ik gister weer goed dat ik inmiddels érg slecht tegen drukte kan Toch maar even een rustiger plekje in de zaal opgezocht, voor ik midden in een van de vele moshpits zou belanden | |
magnetronkoffie | vrijdag 14 november 2014 @ 12:45 |
Precies dat heb ik ook vooral met die drukte Ik weet nog de 50e verjaardag van mn vader, die was afgeladen (200 man ) dus liep ik geregeld even buiten een rondje om af te koelen | |
artelligence | vrijdag 14 november 2014 @ 12:52 |
Persoonlijke stress zorgt toch wel wat extra spanning en een melancholisch gevoel deze week. Maar het is te overzien, ook nu tijdens het afbouwen | |
duracellkonijntje | zaterdag 15 november 2014 @ 11:24 |
Nu moet je je wel gaan afvragen of 'uitstellen' hetgene is wat je wilt gaan doen. Echt, een burnout wil je niet en het is imo beter om nu toch meer aandacht/tijd aan de onderliggende redenen van je gevoelens te steken, dan een workaholic te worden. Niet? | |
duracellkonijntje | zaterdag 15 november 2014 @ 11:32 |
Ik voel me momenteel heel dubbel. De laatste weken maak ik op het gebied van mijn angst weer enorme stappen. Het heeft minder grip op me dan ooit en ik heb het gevoel dat het fundament voor weer normaal leven nu echt gelegd is. Ik geniet meer, dingen lukken, ik maak belangrijke ontwikkelingen en ontdekkingen door; al met al heel positief. Er heerst echter ook een gevoel van melancholie soms. Ik werk nu al een aantal maanden weer in een projectgroep aan mijn specialisatisproject en met een van de dames in mijn groep heb ik echt een klik. Beter gezegd, ik ben behoorlijk verliefd op haar. Natuurlijk heeft ze een vriendje, maar er is af en toe 100% zeker wel zo'n vonkje. Nu weet ik dat ze verboden terrein is, maar deze gevoelens vertellen me ook dat ik het mis, een meisje in mijn leven. Wellicht ook een teken dat de angst enorm terugtrekt. Ik voel me alleen ZO beperkt door mijn lage libido. Dit is echt zo'n punt wat me nu echt dwars gaat zitten. Ik zou zo best een relatie willen proberen nu, ik durf het wel aan, alleen voel ik me door mijn libido zo beperkt om dat te doen en daar voel ik me echt rot door soms.. Ik twijfel echt of ik moet wachten tot het (nog) beter gaat, of dat juist het aangaan van een relatie (wat een behoorlijk angstobstakel was/is) juist die prikkel gaat geven waardoor mijn libido terugkomt.. :| | |
sitting_elfling | zaterdag 15 november 2014 @ 11:55 |
3 maand geleden zat ik vaak genoeg alleen thuis, triest, hoopje ellende, ik kon niks uit mn handen krijgen. Ik ben vrij 'abrupt' gestopt zo maar overgevlogen richting londen en werk nu weer volle weken en vlieg door heel Europa heen. Plots krijg ik wel dingen uit mn handen en heb ik plotseling "output". Das wel lekker. De kans is best aannemelijk dat ik in een burnout vlieg over een jaar of 2/3. Maar het afgelopen jaar was ook zielige ellende, terwijl ik toen nouwelijks wat deed. | |
duracellkonijntje | zaterdag 15 november 2014 @ 12:11 |
Beetje van het ene uiterste in het andere uiterste dus. Mooi dat het duidelijk wel mogelijk is om dingen te doen. Ik kan je echter wel aanraden om eens dmv meditatie of een hobby die angst voor alleen zijn proberen te confronteren. Kans dat het lukt is aanwezig en zo heb je wellicht ook de kans om een goede werk/rust balans te krijgen. | |
sitting_elfling | zaterdag 15 november 2014 @ 22:41 |
Een van de problemen van het 'alleen zijn' komt ook weer terug op het punt van, wat voor zin heeft het leven. En als ik daar in val, kan ik maar beter een snel, gejaagd leven hebben met 100 verschillende ervaringen, in plaats van dat ik 15 jaar in Lutjebroek woon en daar bij de lokale bank hypotheken loop te verkopen aan mensen. Om maar wat te noemen.... Ik heb veel problemen, ben verre van perfect en heb veel issues maar ik dacht altijd, als ik nergens over te lullen heb tijdens het uitgaan, moet ik maar zorgen dat ik wel de ervaring krijg om ergens over te lullen. Ik heb nu al genoeg meegemaakt in mijn leven dat ik altijd wel iets heb om over te kletsen. En success, werk/financieel gezien trekt ook altijd genoeg aandacht. Je krijgt toch een ander charisma en op die manier kreeg ik een beter sociaal leven. Je gedraagt je niet anders, maar anderen trekken zich aan jou op. Dat merk je vanzelf. Zo kreeg ik relaties en na verloop van tijd bouw je ervaring op, itty gritty hoe je sociaal om moet gaan, wat wel en wat niet kan. Het is misschien niet de ideale methode, maar uiteindelijk is het leven ook maar een 'spelletje' waar met een dosis ervaring je er toch relatief goed door heen kunt komen. En na elke 2 of 3 jaar hield ik wel weer een vriend over. En toch blijf ik maar een simpele boeren ziel uit Groningen. Als ik daar was gebleven na mijn 18e (ik was de enige die na mijn middelbare schooltijd naar het buitenland ging), was er nu niks van mij terecht gekomen. | |
duracellkonijntje | zaterdag 15 november 2014 @ 23:21 |
An sich heeft het leven weinig zin. Je leeft, gaat psychisch, lichamelijk en emotioneel door een hele zooi dingen heen en je gaat dood. Simple as that. Het leven heeft geen enkele waarde, enkel de waarde die wij er aan geven en daar zit het hem nou net. Je geeft je eigen leven waarde. Schijnbaar is in jouw optiek het leven niet compleet als je het vult met heel veel ervaringen en daar, om eerlijk te zijn, kan ik me best in vinden. Het punt is dat je die ervaringen best kunt hebben, maar je hoeft er niet kapot aan te gaan in het proces. Het leven heeft ups en downs en zo zal het altijd blijven. Met een beetje intuïtie en gezond verstand kom je een heel eind om die balans wat meer in het positieve te duwen, maar des te meer je over het leven nadenkt, des te moeilijker je het voor jezelf maakt. Ik doe, of meer gezegd, deed het ook erg veel, maar ik heb het maar gewoon losgelaten. Wat de rest doet zal me een zorg zijn, ik doe gewoon wat ik doe en probeer in het proces een beetje voor mezelf te zorgen. Het leven is, zoals je zei, een spelletje. Waarom zou je het moeilijker maken dan het is? | |
sitting_elfling | zondag 16 november 2014 @ 09:22 |
Hoe doe jij dat? Loslaten voor mij is naar huis gaan wanneer ik geen trek meer heb in werk. Als het 4 uur is en ik er geen zin meer in heb ga ik er van door. Ik sluit me dan af, neem een bad voor een uur of 2, lees een boek of internet of kijk een tv serie. Het leven bij de regels spelen is mijn inziens echt zonde. Mijn werk, consultancy is bijvoorbeeld echt een bedriegelijke business wat je voor de helft kunt opdoeken omdat ze niks toevoegen in het werk process en veel liegen en bedriegen. Hey, ze verdienen toch een flinke stuiver $. Ik had ook in de verpleging kunnen werken en me eigenlijk echt goed kunnen voelen qua werk, maar dan had ik tot mn 69e aan het werk gemoeten. | |
zomertje | zondag 16 november 2014 @ 09:55 |
In een echt goede relatie moet je over dit soort dingen kunnen praten. Echte liefde gaat verder dan alleen een potje flink..... | |
duracellkonijntje | zondag 16 november 2014 @ 11:04 |
Nouja, in mijn geval is het het simpelweg laten gaan van de impuls om over al die dingen na te denken en gewoon te doen. Ik laat het leven zo goed als ik kan op me af komen en stuur het hier en daar wat bij in een gewenste richting wanneer het moment daar om vraagt. Qua werk is het jouw keuze. Verdien je liever veel met kutwerk, of verdien je liever minder met werk waar je waarde aan hecht. Heeft allemaal met persoonlijk wereldbeeld te maken denk ik. Zelf heb ik niet echt de ambitie rijk te worden. Als ik een dak, te eten en de mogelijkheid af en toe wat leuks ge doen heb ben ik blij. Daarnaast, ook al zijn er enorm veel slimme types die wat bijdragen aan de wereld, de grijze en onverschillige massa gaat toch nog wel zorgen (en zorgt al voor, kijk het nieuws maar eens) genoeg ellende zorgen, dus why bother. Denk om je eigen leven, probeer je geweten wat schoon te houden en dan is het leven ineens veel minder gecompliceerd. |